5042–6447

5042. `Et inclinavit ad eum misericordiam’: quod significet
amorem Divinum in singulis, constat ex significatione
`misericordiae’ quod in supremo sensu sit `Divinus Amor’, de qua n.
1735, 3063, 3073, 3120, 3875; Ipsum Divinum Esse est Amor in
supremo sensu intellectus, homini prorsus incomprehensibilis; ex
illo per verum existunt et subsistunt omnia tam qua vitam habent
quam quae vitam non habent. Divinus ille Amor ab Ipso Esse per
intimum vitae in Domino influebat in singula quae ex humano a matre
suscepto egit, et direxit ad fines, et hos ad ultimum ut salvaretur
genus humanum; et quia Dominus ex Ipso Divino in Se vidit humanum
suum quale esset, quod nempe ex hereditario in malo, ideo dicitur
quod `Jehovah inclinavit ad illum misericordiam’, et per illa in
sensu supremo intelligitur (t)Divinus Amor in singulis; Divina enim
Misericordia non aliud est quam Divinus Amor erga illos qui in
miseriis constituti sunt, n. 1049, 3063, 3875, hoc est, erga illos
qui in tentationibus, hi enim in miseriis sunt, et per `miseros’ in
Verbo principaliter intelliguntur.

5043. `Et dedit gratiam ejus in oculis principis domus carceris’:
quod significet inde sublevationem [in tentationibus], constat ex
significatione `dare gratiam’ quod sit sublevatio, in tentationibus
enim `gratiam dare’ est consolari et spe sublevare; ex
significatione `principis’ quod sit primarium verum, de qua in
sequente paragrapho; et ex significatione `domus carceris’ quod sit
vastatio falsi, proinde tentatio, de qua supra n. 5038, 5039.

5044. `Et dedit princeps domus carceris’: quod significet verum
gubernans in statu tentationum, constat (c)ex significatione
`principis’ quod sit verum primarium, ita gubernans, de qua
sequitur; et ex significatione `domus carceris’ quod sit vastatio
falsi, proinde tentatio, de qua supra n. 5038, 5039, (x)5043; quid
verum gubernans in statu tentationum, primo dicendum: apud omnes
qui in tentationibus sunt, influit verum a Domino, quod regit et
gubernat cogitationes; id erigit illos quoties in dubitationes et
quoque in desperationes labuntur; verum illud gubernans est id
verum et tale verum quod ex Verbo vel ex doctrina didicerunt, et
ipsi apud se confirmarunt; alia vera quidem etiam tunc revocantur
sed non gubernant interiora eorum; quandoque id verum quod
gubernat, non sistitur conspicue ante intellectum sed latet in
obscuro et usque gubernat; influit enim Divinum Domini in illud, et
sic tenet interiora mentis in illo, quapropter cum illud in lucem
venit, accipit ille qui in tentatione est, consolationem, et
sublevatur; [2] non est ipsum illud verum, sed est affectio illius
veri per quam Dominus gubernat illos qui in tentationibus sunt {1};
Divinum enim non influit nisi in illa quae sunt affectionis; verum
quod in interioribus hominis implantatum et irradicatum est,
implantatum [et] irradicatum est per affectionem, et prorsus nihil
absque affectione; verum quod per affectionem implantatum et
irradicatum est, hoc haeret, et revocatur per affectionem et cum
sic verum illud revocatur, sistit {2} affectionem ei conjunctam
quae affectio est reciproca hominis. Quia ita cum homine qui in
tentationibus est, se habet, ideo nullus in tentationem aliquam
spiritualem admittitur priusquam in adulta aetate est et imbuerat
ita aliquod verum per quod gubernari queat; si non id, succumbit,
et tunc status ejus posterior fit pejor priore. Ex his constare
potest quid intelligitur per verum gubernans in statu tentationum,
quod significatur per `principem domus carceris’. [3] Quod
`princeps’ sit primarium verum, est quia `rex’ in sensu interno
significat ipsum verum, n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670,
4575, 4581, 4789, 4966; inde `principes’ quia sunt regis,
significant primaria illius veri; quod principes illa significent,
videatur n. 1482, 2089; sed quia ibi ex aliis locis in Verbo non
ita ostensum est, licet hic aliqua afferre; apud Esaiam,

Puer natus est nobis, filius datus est nobis, super
cujus humero principatus:… princeps pacis, multiplicans
{3} principatum, et pacem, non erit finis, ix 5, 6 [A.V.
6, 7];

ibi de Domino; `principatus super humero’ est omne Divinum Verum
in caelis ab Ipso, caeli enim distincti sunt in principatus
secundum vera ex bono, inde quoque angeli vocantur principatus;
`pax’est status beatitudinis in caelis afficiens bonum et verum ab
intimis, n. 3780, inde Dominus vocatur `princeps pacis’ et dicitur
`multiplicans principatum et pacem, quibus non finis’: [4] apud
eundem,

Stulti sunt principes Zoanis, sapientes, consiliarii
Pharaonis:… quomodo dicitis ad Pharaonem, Filius
sapientum ego, filius regum antiquitatis?… infatuati
principes Zoanis, decepti principes Noph; et seduxerunt
Aegyptum angularem lapidem tribuum, xix 11, 13;

ibi de Aegypto, per quam significatur scientificum Ecclesiae, n.
4749, ita verum naturale quod ultimum ordinis est, quare etiam
Aegyptus hic vocatur `angularis lapis tribuum’; `tribus’ enim sunt
omnia veri in uno complexu, n. 3858, 3862, 3926, 3939, 4060; hic
autem `Aegyptus’ est scientificum quod pervertit vera Ecclesiae,
ita vera in ultimo ordinis falsificata, quae sunt `principes Zoanis
et principes Noph’; quod dicat se `filium regum antiquitatis’ est
quia scientifica ibi fuerunt ex
veris Antiquae Ecclesiae; ipsa vera significantur per `reges’, ut
supra ostensum, et vera Ecclesiae Antiquae per `reges
antiquitatis’: [5] apud eundem,

Asshur non rectum cogitat, et cor illius non rectum
meditatur, nam ad perdendum cor ejus, et ad exscindendum
gentes non paucas, nam dicit, Nonne principes mei sunt
reges? x 7, 8;

`Asshur’ pro ratiocinatione de veris Divinis, unde falsitates, ita
pro ratione perversa, n. 1186; vera inde falsificata seu falsa,
quae per ratiocinationem fiunt et apparent (o)sicut ipsissima vera,
significantur per quod dicat `nonne principes mei sunt reges?’;
quod `Asshur’ sit ratiocinatio, et quod `principes qui {4} reges’,
sint primaria falsa quae creduntur esse ipsissima vera, non videri
potest et inde {5} credi quamdiu mens in sensu litterae historico
tenetur, et adhuc minus si in negativo est quod sanctius quid et
universalius Verbo Divino insit, quam quod in littera apparet; cum
tamen in sensu interno per `Asshurem’ nihil aliud quam ratio (c)et
ratiocinatio in Verbo intelligitur, et per `reges’ ipsa vera,
perque `principes’ primaria veri; ignoratur etiam in caelo quid
Asshur, et quoque angeli (t)a se rejiciunt ideam regis et
principis, et cum appercipiunt illam apud hominem, transferunt
illam ad Dominum, et percipiunt id quod procedit a Domino et quod
est Domini in caelo, nempe Divinum Verum a Divino Bono Ipsius: [6]
apud eundem,

Cadit Asshur gladio non viri, et gladius non hominis
comedet illum,… etiam petra ejus prae formidine
transibit, et consternabuntur a vexillo principes ejus,
xxxi, 8, 9;

ibi etiam de Aegypto, quae est scientificum (o)Ecclesiae perversum;
ratiocinatio a scientificis de veris Divinis unde perversio et
falsificatio, est `Asshur’; vera illa perversa et falsificata sunt
`principes’; (m)`gladius quo (o)Asshur cadet’ est falsum pugnans et
vastans verum, n. 2799,

Fiet vobis robur Pharaonis in pudorem et fiducia in
umbra Aegypti in ignominiam, cum fuerint in Zoan
principes ejus, xxx 3, 4;

[7] `in Zoan principes’ pro veris falsificatis, ita pro falsis, ut
supra: apud eundem,

Possidebunt eam platea et anataria, ac noctua et
corvus habitabunt in ea; extendet super eam lineam
inanitatis et per habitabunt nobiles ejus non ibi, regnum
vocent, et perpendicula vastitatis; nobilis ejus non ibi,
regnum vocent, et omnes principes ejus erunt nihil, xxxiv
11, 12;

`platea, anataria, noctua, corvus’ pro generibus falsi quae
existunt cum vera Divina quae in Verbo, nihili fiunt; desolatio et
vastatio veri significatur per `lineam inanitatis et perpendicula
vastitatis’, et falsa quae illis primaria vera, per principes’:
apud eundem,

Profanos reddam principes sanctitatis, et dabo in
devotionem Jacobum, et Israelem in opprobria, xliii 28;

`profanos reddere principes sanctitatis’ pro sancta vera;
exstirpatio veri Ecclesiae externae et internae significatur per
`dare in devotionem Jacobum, et Israelem in opprobria’; quod
`Jacob’ sit Ecclesia externa et `Israel’ interna, videatur n. 4286:
apud Jeremiam,

Intrabunt per portas civitatis hujus reges et
principes sedentes super throno Davidis, equitantes in
curru et super equis, ipsi et principes illorum, xvii 25;

qui Verbum in, sensu historico hic intelligit, is non scire potest
quod aliquid altius et sanctius in his reconditum sit quam quod
reges et principes intrabunt per portas civitatis in curru et super
equis, et colligit inde quod significetur regni duratio, sed qui
novit quid in sensu interno significat civitas, quid reges, quid
principes, quid thronus Davidis, et quid equitare in curru et super
equis, is videt altiora et sanctiora ibi; `civitas’ enim seu
Hierosolyma significat regnum Domini
spirituale, n. 2117, 3654; `reges’ Divina Vera, ut supra ostensum;
`principes’ primaria veri, `thronus Davidis’ caelum Domini, n.
1888, `equitare in curru et super equis’ intellectuale spirituale
Ecclesiae, n. 2760, 2761, {6} 3217: [9] apud eundem,

Gladie contra Chaldaeos,… et contra habitatores
Babelis, et contra principes ejus, et contra sapientes
ejus; gladie contra mendaces,… gladie contra equos
ejus, et contra currus ejus, l 35-37;

`gladius’ pro vero pugnante contra falsum, et pro falso pugnante
contra verum et id vastante, n. 2799, 4499; `Chaldaei’ pro illis
qui profanant vera {7}, et `habitatores Babelis’ qui profanant
bonum, n. 1182, 1283, 1295, 1304, {8} 1307, 1308, 1321, 1322, 1326,
1327 f; `principes’ pro falsis quae illis primaria vera; `equi’ pro
intellectuali Ecclesiae, `currus’ pro doctrinali ejus, quorum
vastatio significatur per `gladium contra equos et contra currus’:
[10] apud eundem,

Quomodo obnubilat in ira Sua Dominus filiam Zionis,
absorpsit Dominus, non pepercit omnibus habitaculis
Jacobi, destruxit in excandescentia Sua munimenta filiae
Jehudae, projecit in terram, profanavit regnum et
principes ejus;… subsederunt iri terram portae {9}, et
confregit vectes {9}, rex et principes {9} inter gentes,
Thren. ii 1, 2, 9;

`filia Zionis et {10} Jehudae’ pro Ecclesia caelesti, hic pro illa
destructa; `regnum’ pro veris doctrinae ibi, n. 2547, 4691; `rex’
pro ipso vero, `principes’ pro primariis ejus: [11] apud eundem,

Cutes nostrae sicut clibanus denigratae sunt propter
procellas famis, mulieres in Zione compresserunt,
virgines in urbibus Jehudae, principes manu eorum
suspensi sunt, Thren. v 10-12;

`principes manu eorum suspensi’ pro quod vera profanata, suspensio
enim repraesentabat damnationem profanationis; et quia suspensio
illam {11} repraesentabat, etiam mandatum (o)est

Cum populus scortatus post Baalpeorem et adorarent
deos eorum, ut principes suspenderentur ante solem, Num.
xxv 1-3, [4];

`scortari enim post Baalpeorem et adorare deos eorum’ erat
profanare cultum: apud Ezechielem

Rex lugebit, et princeps induetur stupore, et manus
populi terrae perterrebuntur, ex via (c)illorum agam cum
illis, vii 27;

`rex’ similiter pro vero in genere, et `princeps’ pro primariis
ejus: [12] apud eundem,

Princeps qui in medio eorum super humero portabitur
sub tenebras et exibit, parietem perfodient ad educendum
per eum, facies ejus obvelabit ut non videat ad oculum
ille terram, xii 12;

quod `princeps’ hic non sit princeps, manifeste patet, sed quod
`sit’ verum Ecclesiae, de quo cum dicitur quod `super humero
portabitur sub tenebras’, est quod omni potentia deferatur {12}
inter falsa, `tenebrae’ enim sunt falsa; `facies obvelare’ est quod
verum prorsus non videatur; ut `non videat ad oculum terram’ est
quod nihil Ecclesiae; quod `terra’ sit Ecclesia, videatur n. 662,
1066, 1067, 1262, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118 f, 2928, 3355,
4447, 4535: apud Hosheam,

Dies multos sedebunt filii Israelis, non rex et non
princeps, et non sacrificium, et non statua, et non
ephodus, et non teraphim, iii 4:

[13] et apud Davidem,

Tota gloriosa filia regis intus, et de implexis auri
vestis ejus, in acupictis adducetur regi, loco patrum
tuorum erunt filii tui, pones eos in principes in
universa terra, Ps. xlv 14, 15, 17 [A. V. 13, 14, 16];

`filia regis’ est regnum Domini spirituale; regnum Ipsius
spirituale dicitur a vero Divino Domini, quod ibi {13} describitur
per `vestem ex implexis auri et ex acupictis’; `filii’ sunt vera
illius regni quae a Divino Domini, quae `principes,’ hoc est,
primaria erunt. Per `principem’, de quo et de cujus possessione in
Nova Hierosolyma et in nova terra agitur apud Ezechielem xlv 3; xiv
7, 8, 17; xlvi 8, 10, 12, 16, 18; xlviii 21, significatur in genere
verum quod a Divino Domini; per `Novam enim Hierosolymam’ ibi, et
per `Novum Templum’, et per novam terram’ intelligitur regnum
Domini in caelis et in terris, quod (o)ibi per repraesentativa
qualia alibi in Verbo, describitur.

@1 per quod Dominus gubernat illos qui in tentationibus sunt sed
est affectio illius veri$
@2 i quoque$
@3 Sch has multiplicanti which S has in 3780 and 5575; but here he
intended multiplicans as the later explanation shows. The
difference is that between `endless multiplying of sovereignty and
peace’ and the `multiplying of endless sovereignty and peace.’$
@4 i sunt$
@5 i non$
@6 i 2762$
@7 verum$
@8 i 1306$
@9 i ejus$
@10 i filia$
@11 hanc$
@12 defertur$
@13 quod ab Ipso ibi, quod$

5045. `In manum Josephi omnes vinctos qui in domo carceris’: quod
significet ab Ipso super omnia falsa, nempe verum gubernans in
statu tentationum, constat a significatione `dare in manum Josephi’
quod sit in ejus potestatem, `manus’ enim est potestas, (o)n. 5008,
ita quod ab Ipso [sit]; ab Ipso enim fit quod ab Ipsius potestate;
per `Josephum’ in sensu interno intelligitur Dominus, ut supra
saepius ostensum; et a significatione `vinctorum in domo carceris’
quod sint falsa, de qua supra n. 5037, 5038; ita per `dedit
princeps domus carceris in manum Josephi omnes vinctos qui in domo
carceris’ significatur verum gubernans in statu tentationum ab Ipso
super omnia falsa, hoc est, quod ab Ipso verum per quod gubernavit
falsa in statu tentationum. Hic et in sequentibus ad finem hujus
capitis in sensu interno agitur de Domino quod Ipse ex propria
potentia in statu tentationum gubernaverit, hoc est, vicerit
inferna quae in malis et falsis fuerunt {1}, quae continue mala et
falsa humano generi infuderunt {2}; quod Dominus propria potentia
illa vicerit et subjugaverit, et sic Humanum in Se glorificaverit
seu Divinum fecerit, videatur n. 1616, 1749, 1755, 1813, 1904,
1914, 1921, 1935, 2025, 2026, 2083, 2159, 2574, 2786, 2795, 3036,
{3} 3382, 4075, 4286, 5005; hoc {4} a pluribus locis in Verbo
constat, ut quoque ab hoc apud Johannem,

Ego pono animam Meam, ut rursus accipiam eam; nemo
tollit eam a Me, sed Ego pono a Me Ipso; potestatem Ego
habeo ponendi eam, et potestatem habeo rursus accipiendi
eam, x 17, 18;

quod passio crucis fuerit ultimum tentationum, per quod Humanum in
Se plene glorificavit, hoc est, Divinum facit, patet quoque a
pluribus locis in Verbo, ut quoque apud Joh. xiii 31, 32; xvii 1,
5; Luc. xxiv 26.

@1 sunt$
@2 humano generi mala et falsa infundunt$
@3 T i 3381$
@4 quod Dominus propria potentia Se glorificaverit$

5046. `Et omne quod facientes ibi, is fuit faciens’: quod
significet absolutam potestatem, constare potest absque
explicatione; involvunt enim verba quod omnia ab Ipso, ita quod in
absoluta potestate esset faciendi et omittendi.

5047. `Nihil princeps domus carceris videns quicquam in manu
ejus’: quod significet quod Ipse gubernaret verum, constat ex
significatione `principis domus carceris’ quod sit verum gubernans
in statu tentationum, de qua supra n. 5044; et ex significatione
`non videre quicquam in manu ejus’ quod sit ab Ipso, ita ex
absoluta potestate, ut supra n. 5045, 5046.

5048. `Eo quod Jehovah cum Ipso’: quod significet a Divino quod
in Ipso, constat ab illis supra n. 5041.

5049. `Et quod is faciens Jehovah prosperans’: quod significet
quod Divina Providentia ab Ipso, constat a significatione
`prosperari’ quod sit providentia, de qua n. 4972, 4975; quod
Divina sit, intelligitur per `Jehovam’, et quod ab Ipso, per `quod
is faciens’. Quod `prosperari’ in supremo sensu sit providentia,
est quia omne prosperum quod in ultimis naturae apparet, fit {1} in
origine sua ex Divina (o)Domini
Providentia; quod ita sit, et quoque omne quod vocatur formae
sit inde, alibi, ex Divina Domini Misericordia, ab experientiis e
spiritum mundo ostendetur.

@1 sit$

5050. Continuatio de Correspondentia cum Maximo Homine, hic de Correspondentia Lumborum et Membrorum Generationis cum illo

Quinam in Maximo Homine seu {1} caelo ad provinciam manuum,
brachiorum et pedum pertinent ad finem capitis praecedentis n.
4931-4953, ab experientia ostensum est; hic nunc dicendum quaenam
societates in caelo seu in Maximo Homine sunt quibus correspondent
lumbi, et quoque membra lumbis adhaerentia quae generationis
vocantur. In genere sciendum quod lumbi et eis adhaerentia membra
correspondeant amori conjugiali genuino {2}, consequenter illis
societatibus ubi tales {3}; illi (o)qui ibi, prae reliquis
caelestes sunt, et prae reliquis in jucundo pacis vivunt.

@1 i in$
@2 illis qui in amore conjugiali genuino vixerunt$
@3 tales seems incorrect in I, but correct in A.$

5051. In somnio quieto vidi aliquot arbores in receptaculo ligneo
plantatas, quarum una erat procera, altera humilior, et binae
parvae; delectabat me maxime humilior illa arbor; ac interea
amoenissima quies quam effari nequeam, afficiebat {1} mentem;
excitatus e somno, loquebar cum illis qui inducebant somnium; erant
spiritus angelici, videatur n. 1977, 1979, qui dicebant quid per
visum illud significabatur, quod nempe amor conjugialis, per
`arborem proceram’ maritus, per `humiliorem’ uxor, {2} per `binas
parvas’ liberi; dicebant porro quod amoenissima quies quae {1}
afficiebat mentem, indicaret qualis amoenitas pacis illis est in
altera vita qui in amore conjugiali genuino vixerunt; addebant quod
tales sint qui pertinent ad provinciam femorum proxime super genua,
et quod qui in amoeniore adhuc statu sunt, pertineant ad provinciam
lumborum: ostendebatur etiam quod communicatio intercedat per pede
cum plantis et calcaneis {3}; quod communicatio sit, etiam patet a
magno illi nervo in femore qui ramos suos emittit, non modo per
lumbos ad membra generationi dicata quae Sunt organa amoris
conjugialis, sed etiam per pede ad plantas et ad calcaneos;
detegebatur etiam tunc quid in Verbo intellectum est per
(o)acetabulum et nervum femoris qui luxatus est Jacobo cum
luctaretur cum angelo, Gen. xxxii 26, 32, 33 [A.V. 25,31,32]; de
quo n. 4280, 4281, 4314-4317. [2] Videbatur mihi dein magnus
canis, qualis is qui Cerberus apud antiquissimos scriptores
vocatur; erat dictum horrendo; dictum quod talis canis significet
custodiam ne homo ab amore conjugiali caelesti ad amorem adulterii
qui est infernalis, transcendat; amor enim conjugialis caelestis
est cum homo cum conjuge sua quam tenerrime amat et cum liberis
contentus in Domino vivit, inde ei in mundo interius amoenum
(o)est, et in altera vita caeleste gaudium; cum autem ab illo amore
transitur in oppositum, et in eo apparet illis jucundum quasi
caeleste, et tamen est infernale, tunc talis canis sistitur quasi
custodiens ne jucunditates oppositae communicent.

@1 A d occupabat, i afficiebat$
@2 i et$
@3 pedem cum planta et calcaneo$

5052. Intimum caelum est per quod Dominus insinuat amorem
conjugialem, sunt (o)illi qui ibi prae reliquis in pace; pax in
caelis est comparative sicut ver in mundo quod jucundat omnia; est
ipsum caeleste in sua origine; angeli qui ibi, omnium sapientissimi
sunt, et ex innocentia apparent aliis sicut infantes; amant etiam
infantes multo plus quam eorum parentes et matres; illi adsunt
infantibus in utero, et per illos Dominus curam habet ut infantes
ibi nutriantur et perficiantur; ita praesunt utero gestantibus.

5053. Sunt {1} caelestes societates quibus correspondent omnia et
singula membra et organa generationi dicata in utroque sexu; illae
societates distinctae sunt ab aliis, sicut etiam est illa provincia
in homine probe distincta et separata a reliquis. Quod societates
illae sint caelestes, est quia amor conjugialis est fundamentalis
omnium amorum, n. 686, 2733, 2737, 2738; excellet etiam usu, et
inde {2} jucundo prae reliquis; nam conjugia sunt seminaria
universi generis humani, et quoque seminaria regni caelestis
Domini, nam ex genere humano caelum.

@1 i ibi$
@2 i quoque$

5054. (m) Qui tenerrime amaverunt infantes, prout tales matres,
sunt in provincia uteri et organorum circumcirca, nempe in cervicis
uteri et ovariorum et qui ibi sunt, in vita suavissima et
dulcissima sunt et in gaudio caelesti prae aliis. (n)

5055. Sed quaenam et quales illae societates sunt quae ad singula
organa generationis pertinent, non scire datum est, sunt enim
interiores quam ut ab aliquo qui in inferiore sphaera est,
comprehendi possint; referunt etiam usus illorum organorum qui
absconditi sunt et quoque remoti a scientia, ex causa etiam quae
est Providentiae, ne talia quae in se caelestissima sunt, laedantur
per cogitationes spurcas, quae sunt lasciviae, scortationis et
adulterii, quae cogitationes excitantur apud perplurimos modo cum
organa illa nominantur: quapropter licet aliqua remotiora quae visa
sunt, referre.

5056. Quidam spiritus ex alia tellure apud me fuit; de spiritibus
ex aliis telluribus, alibi {1}, ex Divina Domini Misericordia,
dicetur; is sollicite petiit ut intercederem pro eo ut venire
posset in caelum; dicebat quod non sciat quod malum egerit, solum
quod increpaverit incolas illius telluris, sunt enim {2}
increpatores et castigatores eorum qui non rite vivunt, de quibus
etiam quando de incolis aliarum tellurum, memorabitur; adjecit quod
postquam increpavit, illos instruxerit; loquebatur tunc quasi
bifide; is etiam potuit miserationem movere; sed non aliud (t)potui
ei respondere quam quod nihil opis ferre possim, et quod id unice
Domini sit, et si dignus quod posset sperare; sed tunc remissus est
inter spiritus probos qui ex sua {3} tellure; at hi dicebant quod

non posset esse in eorum consortio, quia non talis; at quia
usque ex intenso desiderio flagitabat ut intromitteretur in caelum,
missus est in societatem proborum spirituum hujus telluris; verum
etiam hi dicebant quod cum illis non esse posset; erat etiam nigri
coloris in luce caeli, sed dixit ipse quod non esset {4} nigri sed
murrhini coloris. [2] Mihi dictum quod (t)tales sint principio qui
dein recipiuntur inter illos qui constituunt provinciam
`vesicularum seminalium’; in vesiculis enim illis colliguntur semen
cum sero conveniente, cum quo combinatur, et per combinationem
aptum redditur ut postquam emissum est, in cervice uteri
resolvatur, et sic conceptioni inserviat, estque in tali substantia
conatus et quasi desiderium praestandi usum, ita exuendi serum quo
investitur; simile quid etiam apparuit apud illum spiritum; venit
adhuc ad me, sed in vestitu vili, et dicebat quod arderet venire in
caelum, et quod nunc apperciperet se talem esse; dicere ei dabatur
quod forte id indicium sit quod brevi recipiatur; dicebatur tunc ei
{5} ab angelis ut rejiciat vestem; is ex desiderio tam cito illam
rejecit ut vix aliquid citius; per quod repraesentabatur qualia
illorum desideria sunt qui in provincia cui vesiculae seminales
correspondent.

@1 See transactions at end of Exodus chapters.$
@2 ibi$
@3 illa$
@4 esset after coloris$
@5 eis AI$

5057. Visum est mihi vas trituratorium, et ei adstitit vir quidam
cum ferreo instrumento, qui ex phantasia sibi videbatur in vase
illo triturare homines cruciando illos diris modis; hoc vir ille
faciebat cum magna jucunditate; ipsa jucunditas communicabatur ut
scirem qualis et quanta esset illis qui tales sunt; erat jucunditas
infernalis; dicebatur mihi ab angelis quod talis jucunditas
regnaverit apud Jacobi posteros, et quod illi nihil jucundius
perceperint quam crudeliter tractare gentes, illos occisos feris et
avibus devorandos exponere, serris et securibus vivos secare, per
fornacem lateritiam mittere, 2 Sam. xii 31, infantes collidere et
projicere; talia nusquam mandata fuerunt {1}, nec usquam permissa
nisi talibus quibus nervus femoris luxatus est, {2}n. 5051;
habitant tales sub calcaneo dextro, ubi adulteri qui quoque
crudeles. [2] Mirum itaque est quod usquam aliquis credat quod
gens illa prae aliis electa fuerit; inde etiam est quod plures
confirment se in eo quod vita nihil faciat, sed quod electio sit et
inde receptio in caelum sit ex sola misericordia, qualiscumque vita
fuerit; cum tamen quisque ex sana ratione videre potest quod ita
cogitare sit contra Divinum; Divinum enim est ipsa misericordia,
quapropter si caelum foret ex sola misericordia, qualiscumque vita
(o)sit, omnes quotcumque sunt, {3} reciperentur; detrudere aliquem
in infernum ut ibi crucietur, cum tamen recipi posset in caelum,
foret immisericordia et non misericordia, ac eligere unum prae alio
foret injustitia et non justitia. [3] Quapropter qui crediderunt
et se confirmarunt in eo quod aliqui electi sint et reliqui non
electi, et quod in caelum sit solum admissio ex misericordia
utcumque vixerunt, [(m)fuerunt utplurimum tales, qui malam vitam
egerunt (n)], illis dicitur quod etiam aliquoties audivi et vidi,
quod nusquam {4} alicui negetur caelum a Domino, et si cupiunt,
quod possint ab experientia id scire; quapropter elevantur in
societatem quandam caeli, ubi illi qui in affectione boni seu in
charitate vitam egerunt; at cum illuc veniunt, tunc, quia mali {5},
incipiunt angi ac intus cruciari, quia vita illis contraria, et cum
apparet lux caelestis, illi in luce illa apparent sicut diaboli,
paene absque forma humana, quidam facie retracta, quidam sicut
dentium crates, quidam aliter sicut monstra, ita semet abhorrent,
et se dejiciunt praecipites in infernum, et quo profundius eo illis
melius.

@1 et quod talia nusquam mandata fuerint$
@2 i de quo supra$
@3 i et qualitercunque vixerunt$
@4 nunquam$
@5 si mali fuerint$

5058. Erat etiam quidam qui in mundo inter digniores fuerat, tunc
mihi notus sed non qualis esset intus, verum in altera vita post
aliquas revolutiones status ejus vitae, manifestatus quod dolosus
esset; is cum aliquantisper inter dolosos in altera vita fuerat et
ibi dura passus, voluit ab illis separari; audiebam illum (t)tunc
dicentem quod vellet venire in caelum, is quoque crediderat quod
solum esset receptio ex misericordia, sed dicebatur ei, si illuc
veniret quod non posset ibi morari et quod ibi cruciaretur sicut
illi qui in mundo in agone mortis sunt, sed usque instabat; is
quoque admissus est in societatem ubi simplices boni, qui antrorsum
supra caput; at cum illuc venit, secundum vitam suam incepit agere
per astus et dolos; inde {1} post horulae tempus coeperunt boni ibi
qui simplices erant, lamentari quod iis perceptionem boni et veri
adimeret, (c)ac inde eorum jucundum, destruendo sic statum illorum;
tunc aliquid lucis a caelo interiore admittebatur, in qua apparebat
{2} ibi sicut diabolus, et ejus nasi pars superior foede insulcata
cum foedo {3} vulnere; ac coepit quoque intus cum cruciari; quod
cum sensit, projecit se inde in infernum. Inde patet quod non
electo et receptio sit {4} ex misericordia, sed quod vita sit quae
facit caelum; ast omnia vitae boni et fidei veri ex misericordia
sunt illis in mundo qui (o)misericordiam recipiunt, et illis est
receptio ex misericordia, et sunt illi qui electi vocantur, (o)n.
3755 f, 3900.

@1 tunc$
@2 mox aliquid lucis e caelo interiore admittebatur et tunc is
apparebat$
@3 i ibi$
@4 sit after electio$

5059. Qui in contrariis amori conjugiali vixerunt, nempe in
adulteriis, illi cum ad me appropinquaverunt dolorem infundebant
lumbis, gravem secundum adulteriorum vitam quam egerunt; ex quo
influxu etiam patuit quod lumbi corresponderent amori conjugiali.
Etiam infernum eorum est sub parte posteriore lumborum, sub
natibus, ubi {1} degunt in sordidis et excrementitiis; haec quoque
illis oblectamenta sunt, nam talia correspondent voluptatibus illis
in mundo spirituali {2}; sed de his ubi, ex Divina Domini
Misericordia, de infernis in genere et in specie dicendum.

@1 et natibus, et ibi$
@2 ex causa quia voluptates tales in spirituali mundo foetent sicut sordes diversorum generum, quapropter in talibus ibi sunt, quae correspondent$

5060. Quinam sunt qui testibus {1} correspondent, constare mihi
potuit similiter ab illis qui in contrariis amori conjugiali sunt,
et testibus {1} dolorem incutiunt; societates enim cum operantur,
agunt in illas partes et in illa membra corporis, quibus
correspondent, caelestes `societates’ in illa per influxum lenem,
dulcem, jucundum, infernales qui in contrariis sunt, per influxum
immitem et dolorificum; sed influxus illorum non percipitur quam ab
illis quibus interiora aperta sunt, et inde communicatio
perceptibilis data est cum mundo spirituali. Qui in contrariis
amori conjugiali sunt, et testibus {1} dolorem incutiunt, sunt qui
insidiantur per amorem, amicitiam, et officia; tales cum ad me
venerunt, volebant in occulto mecum loqui, timentes valde ne quis
{2} adesset; tales enim in vita corporis eorum fuerunt, et quia
tales tunc, etiam tales in altera vita sunt; unumquemvis enim sua
vita sequitur. [2] Assurgebat e regione circa Gehennam sicut
quoddam aereum inconspicuum, fuit cohors talium spirituum; sed
apparuit dein mihi solum {3} sicut unus tametsi plures essent, cui
objiciebantur {4} fasciae quas tamen removere sibi videbatur, quo
significabatur quod removere vellent obstacula, taliter enim
cogitationes et molimina mentis apparent repraesentative in mundo
spirituum, et cum apparent, appercipitur ilico quid significant;
postea videbatur sicut exiret e corpore ejus quidam parvus niveus,
qui accessit ad me, per quod repraesentabatur cogitatio et intentio
eorum, quod induere vellent innocentiae statum ut nemo quid tale de
illis suspicari posset; is cum venit ad me, demisit se versus
lumbos, et circum utrosque (t)quasi se flectere videbatur, quo
repraesentabatur quod in casto amore conjugiali se sistere vellent
{5}; dein circum pedes per flexus spirales, quo repraesentabatur
quod se insinuare vellent per talia quae in natura sunt jucunda;
tandem ille unus (o)parvus paene inconspicuus factus est, quo
repraesentabatur quod prorsus latere vellent. [3] Dictum mihi ab
angelis quod talis insinuatio illis sit qui insidiantur in amore
conjugiali nempe qui in mundo insinuaverunt {6} se fine adulterandi
cum uxoribus, loquendo caste et sane de amore conjugiali,
infantibus adblandiendo, laudando maritum quocumque modo, usque ut
credatur amicus, castus, et insons, cum tamen est dolosus adulter.
Quales itaque sunt, ostensum quoque est; illis enim peractis,
niveus ille parvus conspicuus factus est, et apparuit furvus et
nigerrimus, et praeterea deformissimus; ejectusque est in infernum
suum, quod etiam erat profunde sub media parte lumborum; ibi degunt
in excrementitiis foedissimis; suntque etiam ibi inter latrones qui
referunt sensum communem involuntarium, de quibus n. 4327. Locutus
sum cum talibus etiam dein, et mirati sunt quod aliquis
conscientiam pro adulteriis habeat, nempe ut ex conscientia non
concumbat cum alterius uxore cum licet; et cum locutus sum cum
illis conscientia, negarunt quod alicui sit conscientia; dictum
mihi quod tales utplurimum sint ex orbe Christiano, ac raro aliqui
ex aliis partibus.

@1 A d inguinibus, i testibus$
@2 aliquis$
@3 solummodo$
@4 i quasi$
@5 A d essent, i se sisterent$
@6 insinuant$

5061. Corollarii {1} loco, licet hoc memorandum adjicere: fuerunt
aliqui spiritus qui latuerunt diu inclusi in peculiari inferno, e
quo non potuerunt erumpere; miratus sum aliquoties quinam essent;
quadam vespera emissi sunt, et tunc audiebatur ab illis sonitus
murmurum satis tumultuosus, qui perstabat diu, et cum data copia,
audivi ab illis dicteria contra me, et percepi conatum quod vellent
ascendere et me perdere; quaerebam causam ab angelis; dicebant quod
illi odio me habuerint cum vixerunt, tametsi illos nihil prorsus
laeseram; et instruebar quod tales cum modo percipiunt sphaeram
illius quem odio habuerunt, perniciem ejus spirent; sed remissi
sunt in infernum suum Inde constare potuit quod illi qui odio se
mutuo habuerunt in mundo, in altera vita conveniant, et sibi mutuo
(t)mala multa intentent, quod etiam ab aliis exemplis pluries scire
datum est; odium enim est oppositum amori et charitati, et est
aversatio et quasi antipathia spiritualis; quare ilico cum in
altera vita percipiunt sphaeram ejus contra quem odium habuerunt,
quasi in furorem veniunt. Inde patet quid involvit quod Dominus
dixit apud Matthaeum v 22-26.

@7 n. 5060 finished with one line at top of column. It is probable
that n. 5061 was inserted to fill space, cf DP n. 340.$

5062. Continuatio de correspondentia cum Maximo Homine ad finem
capitis sequentis.

5063. GENESEOS
CAPUT QUADRAGESIMUM

Ante caput praecedens xxxix explicata sunt quae Dominus
locutus est de judicio super bonos et malos, apud Matthaeum [xxv]
34-36; sequuntur nunc haec:

Tunc respondebunt Ipsi justi, dicentes, Domine,
quando Te vidimus esurientem et aluimus Te, aut sitientem
et potavimus quando vero Te vidimus peregrinum et
collegimus, aut nudum et amicivimus? quando vero Te
vidimus aegrotum, aut in carcere et venimus ad Te? sed
respondens Rex dicet illis, Amen dico vobis, Quartum
fecistis uni horum fratrum Meorum minimorum Mihi
fecistis. Tunc dicet etiam iis qui a sinistris, Discedite
Me maledicti in ignem aeternum, paratum diabolo et angeli
ejus; esurivi enim et non dedistis Mihi edere, sitivi et
non potastis Me, peregrinus fui et non collegistis Me,
nudus et non amicivistis Me, aegrotus et in carcere et
non visitastis Me. Tunc respondebunt Ipsi etiam isti,
dicentes, Domine, quando Te vidimus esurientem aut
sitientem, aut peregrinum, aut nudum, aut aegrotum, aut
in carcere, et non ministravimus Tibi? tunc respondebit
illis, dicens Amen dico vobis, quantum non fecistis uni
istorum minimorum neque Mihi fecistis: et abibunt hi in
poenam aeternam, at justi in vitam aeternam, vers. 37-46.

5064. In praemissis ad caput praecedens n. 4954-4959 explicatum
est quid in sensu interno significatur per `esurienti dare edere,
sitientem potare, peregrinum colligere, nudum amicire, aegrotum ac
in carcere visitare’, quod nempe sit essentia charitatis quae
involvitur ac ita describitur; per `esurientem, sitientem et
peregrinum’ affectio boni et veri, et per `nudum, aegrotum et in
carcere’ agnitio sui, videatur n. 4956, 4958.

5065. Quia ter repetuntur eadem in illis quae allata sunt, (o)et
quae prius, ut dictum, explicata, non opus est singillatim, seu
quoad singula verbi, haec quid in sensu interno significant,
exponere; hic modo dicetur quid significat quod ita responderint
illi qui a dextris et ita qui a sinistris, quod nempe `non viderint
Ipsum esurientem, sitientem, peregrinum, nudum, aegrotum et in
carcere’; et postea quid significat ‘Rex’, tum quid ‘justus et vita
aeterna’, et quid ‘maledictus et ignis aeternus’.

5066. Quod illi a dextris responderint `Domine, quando Te vidimus
esurientem et aluimus Te, aut sitientem et potavimus, quando Te
vidimus peregrinum et collegimus, aut nudum et amicivimus, quando
Te vidimus aegrotum, aut in carcere et venimus ad Te’ significat si
Ipsum Dominum vidissent, quod unusquisque fecisset officia illa, at
non ex amore erga Ipsum sed ex timore quia futurus judex universi,
nec propter Ipsum sed propter se, ita non ex interiore seu corde
sed ab exteriore et in gestu; se habet hoc sicut qui regem videt
cujus gratiam mereri vult ut magnus aut dives fiat, erga quem se
ideo submisse gerit; similiter se habet cum illis qui in sancto
cultu externo sunt, in quo quasi vident Dominum, ac Ipsi se
submittunt, credentes sic quod accepturi vitam aeternam, et tamen
nullam charitatem habent, nec alicui bonum quam propter se, ita
solum sibi, faciunt; sunt hi similes illis qui regem suum in
externa forma multa veneratione ambiunt, et tamen irrident mandata
ejus quia ipsum corde vilipendunt; haec et similia sunt quae
significantur per quod illi a dextris ita responderint; et quia
similia in externa forma etiam faciunt mali, idcirco illi a
sinistris paene similiter responderunt.

5067. Quia itaque Dominus externa non curat sed interna, et
interna testificatur homo non per solum cultum, sed per charitatem
et ejus exercitia, idcirco Dominus respondit, `Amen dico vobis,
quantum fecistis uni horum fratrum Meorum minimorum, Mihi
fecistis’. Qui fratres nominantur, sunt illi qui in bono charitatis
et vitae sunt, nam Dominus apud illos est quia in ipso bono; et
sunt qui proprie intelliguntur per proximum; in his quoque Dominus
se non manifestat, nam viles sunt respective, sed homo se
manifestat coram Domino quod ex interiore Ipsum colat.

5068. Quod Dominus se `Regem’ dicat his verbis, `Quando venerit
Filius hominis in gloria Sua, sedebit super throno gloriae; tunc
dicet Rex illis’, est causa quia regium Domini est Divinum Verum,
ex quo et secundum quod fit judicium; sed ex illo et secundum illud
judicantur aliter boni et aliter mali; boni quia receperunt Divinum
Verum, judicantur ex bono, ita ex misericordia; mali quia non
receperunt Divinum Verum, judicantur ex vero, ita non ex
misericordia, hanc enim rejecerunt et inde in altera vita continue
rejiciunt. Recipere Divinum Verum est non modo fidem habere sed
etiam fidem agere, hoc est, quod doctrinae est, facere ut sit
vitae. Inde est quod Dominus Se Regem dicat: quod regium Domini sit
Divinum Verum, videatur n. 1728, 2015 f, 3009, 3670, 4581, 4966.

5069. Quod illi qui a dextris dicantur `justi’, `Respondebunt
Ipsi justi, dicentes, etc. Et ibunt justi in vitam aeternam’,
significat quod in Justitia Domini sint; omnes qui in bono
charitatis sunt, vocantur `justi’, non quod justi sint ex se sed ex
Domino, Cujus Justitia illis appropriatur; qui se credunt justos ex
se, aut justificatos adeo ut amplius nihil eis mali sit, non inter
justus sed inter injustos sunt, nam sibi tribuunt bonum, et quoque
in bono meritum ponunt, et tales nusquam ex vera humiliatione
adorare Dominum possunt; quapropter qui in Verbo `justi et sancti’
vocantur, sunt illi qui sciunt et agnoscunt quod omne bonum sit a
Domino, et omne malum a se, hoc est, penes se ab inferno.

5070. Vita aeterna quae justis, est vita ex bono; bonum in se
vitam habet quia est a Domino, Qui est ipsa vita; vitae quae a
Domino inest sapientia et intelligentia, nam bonum recipere a
Domino et inde bonum velle, est sapientia, (c)ac verum recipere a
Domino et inde verum credere, est intelligentia, et qui eam
sapientiam et intelligentiam illi vitam habent; et quia felicitas
tali vitae adjuncta est, est felicitas aeterna quae per {1}vitam
quoque significatur. Contrarium est illis qui in malo sunt; hi
apparent quidem, imprimis sibi, sicut vitam habeant, sed est talis
vita quae in Verbo vocatur mors, et quoque est mors spiritualis,
nam nihil boni sapiunt, nec veri intelligunt; {2}hoc constare
potest unicuivis qui expendit, cum enim bono et inde vero inest
vita, non potest vita esse malo et inde falso, nam haec contraria
sunt et exstinguunt vitam, quapropter his non alia vita est quam
qualis est insanis.
@1 illam$
@2 A had (but d) haec vita vocata mors, quia ipsa vita quae est
sapientiae et intelligentiae apud illos exstincta est, et manet
vita qualis est insanis. For this A substitutes quia bono et inde
vero inest vita, constare potest, quod non vita sit malo et inde
falso, quia contraria sunt vitae.$

5071. Quod illi qui a sinistris, dicantur `maledicti’, (c)ac
poena eorum ignis aeternus, `Tunc dicet etiam iis qui a sinistris,
Discedite a Me maledicti in ignem aeternum paratum diabolo et
angelis ejus; et abibunt hi in poenam aeternam”, est quia se
averterunt a bono et vero, et converterunt ad malum et falsum;
`maledictio’ in sensu (t)Verbi interno’ significat aversionem, n.
245, 379, 1423, 3530, 3584. `Ignis aeternus’ in quem discederent,
non est ignis elementaris, nec est conscientiae cruciatus, sed est
concupiscentia mali; concupiscentiae enim apud hominem sunt ignes
spirituales qui illum in vita corporis consumunt, et in altera vita
cruciant; ex illis ignibus infernales se mutuo diris modis
torquent. Quod ignis aeternus non sit ignis 2 elementaris, constare
potest; quod non sit conscientiae cruciatus, est quia omnes qui in
malo sunt, nullam conscientiam habent, et qui nullam in vita
corporis habuerant, nec ullam habere possunt in altera vita; at
quod concupiscentia sit, est quia omne igneum vitale est ab
amoribus apud hominem, igneum caeleste ab amore boni et veri, et
igneum infernale ab amore mali et falsi, seu quod idem, igneum
caeleste est ab amore in Dominum et amore erga proximum, et igneum
infernale ab amore sui et amore mundi; quod omnis ignis seu calor
intus in homine sit inde, quisque scire potest si attendat {1}:
inde quoque est quod amor dicatur calor spiritualis, et quod per
ignem et calorem in Verbo non aliud significetur’, n. 934 f, 1297,
1527, 1528, 1861, 2446, 4906{1}. Igneum vitale apud malos etiam
tale est ut cum in concupiscentiarum vehementia sunt, etiam in
quodam {2} igne sint, ex quo in ardore {3} et furore cruciandi
alios; sed igneum vitale apud bonos tale est ut cum in affectionis
gradu superiore sunt, etiam in quodam quasi igne sint, sed ex illo
in amore et zelo benefaciendi aliis.

@1 In A the at first ended and was ruled off here, and again
after 4906.$
@2 i quasi$
@3 i sunt$

CAPUT XL

1. Et fuit post verba haec peccaverunt pincerna regis Aegypti, et
pistor, domino suo regi Aegypti.
2. Et succensuit Pharaoh super binos ministros aulicos suos, super
principem pincernarum, et super principem pistorum.
3. Et dedit illos in custodiam domus principis satellitum ad domum
carceris, locum ubi Joseph vinctus.
4. Et praefecit princeps satellitum Josephum illis, et ministrabat
illis, et fuerunt diebus in custodia.
5. Et somniarunt somnium bini illi, quisque somnium suum, in nocte
una, quisque secundum interpretationem somnii sui, pincerna et
pistor, qui regi Aegypti, qui vincti in domo carceris.
6. Et venit ad illos Joseph in matutino, et vidit illos, et ecce
illi perturbati.
7. Et interrogabat ministros aulicos Pharaonis, qui cum eo in
custodia domus domini sui, dicendo, Quare facies vestrae malae
hodie?
8. Et dixerunt ad eum, Somnium somniavimus, et interpretator
nullus illi; et dixit ad illos Joseph, Nonne DEO interpretationes?
narrate quaeso mihi.
9. Et narravit princeps pincernarum somnium suum Josepho, et dixit
ei, In somnio meo, et ecce vitis coram me.
10. Et in vite tres {1}propagines, et illa sicut germinans,
ascendit flos illius, et maturuerunt botri illius, uvas.
@1 Sch has palmites$
11. Et scyphus Pharaonis in manu mea, et accepi uvas, et expressi
illas ad scyphum Pharaonis, et dedi scyphum super volam Pharaonis.
12. Et dixit illi Josephi, Haec interpretatio illius; tres
propagines tres dies illae.
13. In adhuc tribus diebus extollet Pharaoh caput tuum, et reducet
te super stationem tuam, et dabis scyphum Pharaonis in manum
illius, secundum morem priorem, quo fuisti pincerna illius.
14. Verum memento mei tecum, quando bene est tibi, et facias
quaeso mecum misericordiam, et meminisse facias mei ad Pharaonem,
et educas me e domo hac.
15. Quia furto auferendo ablatus sum e terra Hebraeorum, et etiam
hic non feci quicquam quod posuerint me in fovea.
16. Et vidit princeps pistorum, quod bonum interpretatus et dixit
ad Josephum, Etiam ego in somnio meo, et ecce tria {1}canistra
perforata super capite meo.
@1 Sch has corbes similagineorum (panum)$
17. Et in canistro supremo ab omni cibo Pharaonis, opere pistoris,
et avis edens ea e canistro desuper capite meo.
18. Et respondit Joseph, et dixit, Haec interpretatio ejus, tria
canistra tres dies illa.
19. In adhuc tribus diebus, extollet Pharaoh caput tuum e super
te, et suspendet temet super ligno, et edet avis carnem tuam e
super te.
20. Et factum in die tertio, die nasci Pharaonis, et fecit
convivium omnibus servis suis, et extulit caput principis
pincernarum, et caput principis pistorum, in medio servorum suorum.
21. Et reduxit principem pincernarum super propinationem suam, et
dedit scyphum super volam Pharaonis.
22. Et principem pistorum suspendit, quemadmodum interpretatus
illis Josephus.
23. Et non recordatus princeps pincernarum Josephi, et oblitus
ejus.

5072. CONTENTA

In sensu interno in hoc capite continuatur de statu
tentationum, per quas ipsa corporea in correspondentiam
redigerentur; corporea proprie dicta sunt sensualia, quae duplicis
generis sunt, quaedam parti intellectuali subordinata sunt et
quaedam parti voluntariae; quae subordinata sunt parti
intellectuali, repraesentantur per `pincernam regis Aegypti’, et
quae parti voluntariae, per `pistorem’; quod illa quoad tempus
retenta sint, haec autem ejecta, repraesentatur per quod `pincerna
rediit in stationem suam’ et `pistor suspensus’: reliqua ex serie
in sensu interno patebunt.

5073. SENSUS INTERNUS

Vers. 1-4. Et fuit post verba haec peccarunt pincerna regis
Aegypti, et pistor, domino suo regi Aegypti. Et succensuit
Pharaoh super binos ministros aulicos suos, super principem
pincernarum, et super principem pistorum. Et dedit illos in
custodiam domus principis satellitum, ad domum carceris locum ubi
Joseph vinctus. Et praefecit princeps satellitum Josephum illis,
et ministrabat illis; et fuerunt diebus in custodia. ‘Et fuit’
significat statum novum et sequentia: ‘post verba haec’ significat
post illa quae praecedunt: `peccarunt’ significat inversum ordinem:
`pincerna regis Aegypti’ significat apud illa in corpore quae
subjecta sunt parti intellectuali: `et pistor’ significat apud illa
in corpore quae subjecta sunt parti voluntariae: `domino suo regi
Aegypti’ significat quod essent contra naturalis hominis statum
novum: `et succensuit Pharaoh’ significat quod naturalis homo novus
se averteret: `super binos ministros aulicos suos’ significat a
sensualibus corporis utriusque generis: `super principem
pincernarum et super principem pistorum’ significat in genere a
sensualibus subordinatis parti intellectuali et parti voluntariae:
`et dedit illos in custodiam’ significat rejectionem: `domus
principis satellitum’ significat ab illis quae primaria
{1}interpretationi: `ad domum carceris’ significat inter falsa:
`locum ubi Joseph vinctus’ significat statum caelestis naturalis
nunc quoad illa: `et praefecit princeps satellitum Josephum illis’
significat quod caeleste naturalis ex primariis interpretationi
illa doceret: `et ministrabat illis’ significat quod instrueret:
`et fuerunt diebus in custodia’ significat quod in statu
rejectionis diu essent.
@1 interpretatione I$

5074. `Et fuit’: quod significet statum novum et sequentia,
constat ex eo quod `fuit’ et factum in Verbo involvat statum novum,
videatur n. 4979, 4999; et quod in lingua originali sit loco
distinctionis inter series rerum quae praecedunt et quae sequuntur,
n. 4987, inde etiam significat sequentia.

5075. `Post verba illa’: quod significet post illa quae
praecedunt, constat ex significatione `verborum’ in lingua
originali, quod etiam sint res; hic itaque `post verba illa’ est
post res illas, ita post illa quae praecedunt. Quod `verba’ in
lingua originali etiam significent res, est quia `verba’ in sensu
interno significant vera doctrinae, quapropter omne Divinum Verum
in genere vocatur verbum, ac Ipse Dominus, a Quo omne Divinum Verum
in sensu supremo est Verbum, n. 1288; et quia nihil quod in
universo existit, est aliquid, hoc est, est res, nisi sit ex Divino
Bono per Divinum Verum; {1}ideo verba in lingua Hebraea etiam sunt
res; quod nihil in universo sit aliquid, hoc est, res, nisi sit ex
Divino Bono per Divinum Verum, hoc est, per Verbum, patet apud
Johannem,
In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat
Verbum;…omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil
quod factum est,i 1, 3.
Significativa interiora vocum trahunt quoad plurimam partem
originem 2 ex interiore homine, qui cum spiritibus et angelis est;
quilibet enim homo quoad spiritum suum, seu quoad ipsum illum
hominem qui vivit post obitum corporis, est cum angelis et
spiritibus in societate, tametsi homo externus hoc nescit, et quia
in societate cum illis est, etiam est cum illis in lingua
universali, ita in originibus vocum; inde est quod plura
significativa vocibus indita sint, quae apparent in externa forma
non congruentia, et usque in interna congruunt, ut hic `verba’ quod
significent res; similiter in perpluribus aliis, sicut quod
intellectus dicatur `visus internus’, et ei tribuatur `lux’, quod
animadvertentia et oboedientia `auditus et auscultatio’,
apperceptio rei `odoratus; et sic porro.

5076. `Peccarunt’: quod significet inversum ordinem, constat ex
significatione `peccare’ quod sit agere contra ordinem Divinum;
quicquid contra illum est, est peccatum; ipse ordo Divinus est
Divinum Verum ex Divino Bono; in illo ordine sunt omnes qui in vero
sunt ex bono, hoc est, qui in fide ex charitate, {1}nam verum est
fidei et bonum est charitatis; at contra illum ordinem sunt qui non
in vero ex bono sunt, consequenter qui {2} in vero ex malo vel in
falso ex malo; per peccatum non aliud significatur; (m)hic per
`peccarunt’, nempe pincerna et pistor, significatur quod in inverso
ordine essent sensualia externa ad interiora, sic ut non
concordarent seu non corresponderent.(n)

5077. `Pincerna regis Aegypti’: quod significet apud illa in
corpore quae subjecta sunt parti intellectuali, constat ex
significatione `pincernae’ quod sit sensuale externum seu sensuale
corporis quod subordinatum seu subjectum est parti intellectuali
interni hominis, de qua sequitur; et ex significatione `regis
Aegypti’ quod sit naturalis homo, de {1}qua infra n. 5079. Quia in
sequentibus agitur de `pincerna et pistore’, et per illos
significantur sensualia externa quae corporis, primum aliquid de
sensualibus his dicendum est quod sensus externi seu corporis sint
quinque, nempe visus, auditus, olfactus, gestus et tactus, notum
est, et quoque quod hi constituant omne vitale corporis; corpus
enim absque {2}illis sensibus prorsus non vivit, quapropter etiam
quando privatur illis, moritur et fit cadaver; ipsum itaque
corporeum hominis non aliud est quam receptaculum sensationum,
consequenter vitae ex illis; principale est sensitivum, et
instrumentale est corporeum, instrumentale absque suo principali
cui adaptatum est, ne quidem dici potest corporeum quale circumfert
homo cum vivit in mundo, sed instrumentale simul cum principali, 2
quando haec unum agunt hoc itaque est corporeum. Sensualia externa
hominis omnia se referunt ad sensualia interna ejus, data enim sunt
homini et posita in corpore, ut interno homini inserviant dum est
in mundo, et {3}ejus sensualibus subjecta sint; quapropter cum
sensualia hominis externa incipiunt dominari super sensualia
hominis interna, actum est cum homine; tunc enim sensualia interna
non aliter considerantur quam famulitia quae inserviant
confirmandis illis quae sensualia externa ex imperio jubent; cum in
hoc statu sunt sensualia externa, tunc in inverso ordine sunt, de
quo mox supra n. 5076. 3 Sensualia externa hominis se referunt, ut
dictum, ad interna, in genere ad intellectuale et ad voluntarium;
quapropter sensualia externa sunt quae subjecta seu subordinata
sunt parti hominis intellectuali et quae subjecta sunt parti ejus
voluntariae; sensuale quod subjectum est parti intellectuali est
imprimis visus, quod parti intellectuali et dein voluntariae est
auditus, quod utrique simul est odoratus, et adhuc magis gustus,
quod autem parti voluntariae est tactus; quod sensualia externa
illis partibus subjecta sint, multis ostendi potest, et quoque
quomodo subjecta sunt; sed nimis prolixum est illuc explicationem
hic extendere; aliquatenus {4}sciri potest ab illis quae de
correspondentia illorum sensuum ad finem capitum praecedentium

ostensa sunt. 4 Porro sciendum {5} quod omnia vera quae fidei
dicuntur, pertineant ad partem intellectualem, et quod bona quae
amoris et charitatis sunt, sint partis voluntariae; consequenter
partis intellectualis est credere, agnoscere, scire et videre verum
et quoque bonum, sed partis voluntariae est affici illo et amare
illud, et quo homo afficitur et quod amat, est bonum; sed quomodo
intellectuale influit in voluntarium cum verum transit in bonum, et
quomodo voluntarium influit in intellectuale cum agit illud, est
adhuc altioris indaginis, de quibus, ex Divina Domini Misericordia,
in sequentibus passim dicetur. Quod `pincerna’ sit sensuale quod
subjectum seu subordinatum 5 est parti intellectuali interni
hominis, est quia omne quod potui inservit, seu quod propinatur,
sicut `vinum, lac, aqua’, se refert ad verum, quod est partis
intellectualis, ita ad partem intellectualem, et quia sensuale
externum seu corporis est quod subministrat, idcirco per
`pincernam’ id sensuale seu id sensualium significatur; quod
`potare et bibere’ in genere praedicetur de veris quae partis
intellectualis, videatur n. 3069, 3071, 3168, 3772, 4017, 4018;
quod in specie ‘{6}vinum’ sit verum quod ex bono, seu fides quae ex
charitate, n. 1071, 1798; et quod `aqua’ sit verum, n. 680, 2702,
3058, 3424, 4976; ex his nunc constare potest quid `pincerna.’
@1 quo$
@2 his$
@3 hujus$
@4 scire I$
@5 i est$
@6 enim I$

5078. `Et pistor’: quod significet apud illa in corpore quae
subjecta sunt parti voluntariae, constat ex significatione
`pistoris’ quod sit sensuale externum seu sensuale corporis quod
subordinatum seu subjectum est parti voluntariae interni hominis;
quod `pistor’ id significet, est quia omne quod esui inservit, seu
quod editur, sicut `panis’, `cibus in genere’, et omne `opus
pistoris’ praedicatur de bono, et {1}sic se refert ad partem
voluntariam; omne enim bonum est illius partis, sicut omne verum
est partis intellectualis, ut mox supra n. (x)5077 dictum est; quod
`panis’ sit caeleste seu bonum, videatur n. 1798, 2165, 2177, 3478,
3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976. Quod hic et in 2 sequentibus
hujus capitis de sensualibus externis utriusque generis in sensu
interno agatur, est quia in priore capite actum est de Domino
quomodo Ipse interiora Naturalis Sui glorificavit seu Divina fecit,
hic {2}igitur agitur de Domino quomodo Ipse exteriora Naturalis
glorificavit seu Divina fecit; exteriora naturalis sunt quae
proprie corporea vocantur, seu sensualia utriusque generis una cum
recipientibus, {3}haec enim cum illis {4}constituunt (c)id quod
corpus vocatur, videatur supra n. 5077; Dominus ipsum corporeum in
Se Divinum fecit, tam sensualia ejus quam recipientia, quapropter
etiam e sepulcro corpore resurrexit; et quoque post resurrectionem
dixit discipulis,
Videte manus Meas et pedes Meos, quod Ipse Ego sim, palpate Me et
videte, nam spiritus {5}non carnem et ossa habet, sicut Me videtis
habentem, Luc. xxiv 39.
3 Credunt plerique hodie qui ab Ecclesia, quod unusquisque
resurrecturus sit ultimo die et tunc corpore; quae opinio tam
universalis est ut vix aliquis {6} ex doctrinali aliter credat; sed
illa opinio ideo invaluit quia homo naturalis putat quod solum
corpus sit quod vivit; quapropter nisi illud vitam denuo recepturum
crederet, negaret prorsus resurrectionem; sed ita se res habet:
homo statim post mortem resurgit et tunc apparet sibi in corpore
prorsus sicut in mundo, cum tali facie, cum talibus membris,
brachiis, manibus, pedibus, pectore, ventre, lumbis; immo etiam cum
se videt et se tangit, dicit quod homo sit sicut in mundo; {7}at
usque non est externum ejus quod circumtulit in mundo quod videt et
tangit sed est internum quod constituit ipsum illud humanum quod
{8}vivit, et quod externum circum se seu extra singula sui habui:,
per quod esse potuit in mundo, et 4 convenienter ibi agere et
functiones obire; ipsum corporeum terrestre non amplius ei alicui
usui est; est in alio mundo ubi aliae functiones et aliae vires et
potentiae, quibus corpus ejus quale ibi habet, adaptatum est; hoc
videt oculis suis, non illis quos habuit in mundo, sed illis quos
ibi habet, qui sunt interni ejus hominis et e quibus per oculos
corporis viderat prius mundana et terrestria; id quoque tactu
sentit, non manibus seu sensu tactus quo gavisus in mundo, sed
manibus et sensu tactus quo gaudet ibi, qui est ex quo sensus ejus
tactus in mundo exstitit; (m)omnis etiam sensus ibi est exquisitior
et perfectior, quia est interni hominis soluti ab externo; internum
enim {9}est in perfectiore statu quia {10}dat externo sentire, sed
cum in externum agit, ut in mundo, tunc sensatio hebetatur et
obscuratur; praeterea internum est quod sentit internum, et
externum quod externum; inde est quod homine post mortem se mutuo
videant, et {11}in societate simul sint secundum interiora; ut
certus de illa re essem, etiam mihi datum est ipsos spiritus
tangere, et cum illis multoties (t)de illa re loqui, 5 videatur n.
322, 1630, 4622.(n) Mirantur valde homines post mortem, qui tunc
spiritus vocantur, {12}et qui in bono vixerunt, angeli, quod homo
Ecclesiae credat se non prius visurum vitam aeternam quam ultimo
die cum interiturus mundus, et quod tunc reinduiturus pulverem
rejectum, cum tamen homo Ecclesiae novit quod post mortem resurgat.
Quis enim non dicit, quando homo moritur, postea quod anima vel
spiritus {13}ejus sit vel in caelo vel in inferno? et quis non
dicit de infantibus suis qui mortui, quod in caelo sint? et quis
non consolatur aegrotum, vel quoque morti judicatum, quod brevi
venturus sit in alteram vitam? {14}ac qui in agone mortis est et
praeparatus nec aliter credit’; (m)immo etiam ex illa fide multi
vindicant sibi potestatem eximendi a locis {15}damnationis, et
intromittendi in caelum, et missas faciendi pro illis; {16} quis
non novit, quae Dominus dixit ad {17}latronem, `Hodie Mecum eris in
paradiso’, Luc. xxiii 43; et quae Dominus dixit de divite et
Lazaro, quod {18}ille in infernum translatus sit, hic autem ab
angelis in caelum? Luc. xvi 22, 23; et quis non novit, quae Dominus
docuit de resurrectione, quod non {19}Deus sit mortuorum sed
viventium? Luc. xx 38. Haec novit homo, 6 et quoque ita cogitat et
ita loquitur cum ex spiritu cogitat et loquitur, at quando ex
doctrinali, prorsus aliter dicit, quod nempe non prius
resurrecturus sit quam ultimo die; cum tamen ultimus dies cuique
sit cum moritur, et quoque tunc ei judicium, sicut etiam plures
loquuntur: quid per `cute circumdari, et ex carne videre Deum’,
apud Hiobum xix 25, 26, intelligitur, videatur n. 3540 ad fin. Haec
dicta sunt ob causam ut sciatur quod nullus homo corpore quo
circumdatus fuit in mundo, resurgat, sed quod solus Dominus, et hoc
quia Ipse corpus suum, dum fuit in mundo, glorificavit seu Divinum
fecit.
@1 ita$
@2 ideo$
@3 nam haec$
@4 After vocantur$
@5 After ossa$
@6 i hodie$
@7 sed$
@8 vixit$
@9 After statu$
@10 internum dat$
@11 omne sensum gaudeant$
@12 quod homo Ecclesiae credat se resurrecturum denuo et
reinduiturum pulverem rejectum et non prius visurum vitam aeternam
quam ultimo die, cum interiturus mundus$
@13 After anima$
@14 et qui cum in agone mortis est, et praeparatus, aliter credit$
@15 A d purgatoriis, i damnationis$
@16 i et$
@17 praedonem$
@18 i post mortem$
@19 After viventium$

5079. `Domino suo regi Aegypti’: quod significet quod essent
contra naturalis hominis statum novum, nempe sensualia externa seu
corporis, quae per `pincernam et pistorem’ significantur, constat
ex significatione `regis Aegypti’ quod sit scientificum in genere,
de qua n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966; simile enim
significatur per `regem Aegypti’ quod per Aegyptum, est enim rex
caput gentis; pariter alibi ubi alicujus gentis rex dicitur vel
nominatur, n. 4789; quia est scientificum in genere quod
significatur per `regem Aegypti’, est quoque naturalis homo, nam
omne scientificum est verum naturalis hominis, n. 4967, ipsum bonum
ibi significatur per `dominum’, n. 4973. Quod ejus status novus
significetur est quia in capite praecedente actum est de
interioribus naturalis quod nova facta, in supremo sensu in quo de
Domino quod glorificata; nunc autem agitur de exterioribus
naturalis, quae ad concordantiam seu correspondentiam cum
interioribus redigenda; interiora illa naturalis quae nova, {1}seu
quod idem, naturalis illius hominis status novus, est qui
significatur per `dominum regem Aegypti’, et exteriora quae non in
ordinem 2 redacta, et inde contra illum, per `pincernam et
pistorem’. Sunt interiora et sunt exteriora naturalis; interiora
naturalis sunt scientifica et affectiones {2}illorum, exteriora
vero sunt sensualia utriusque generis, de quibus supra n. 5077;
haec, nempe exteriora naturalis, homo relinquit cum moritur, sed
illa, nempe interiora naturalis secum fert in alteram vitam, ubi
{3} inserviunt pro plano spiritualibus et caelestibus; homo enim
cum moritur, nihil amittit praeter ossa et carnem; secum habet
memoriam omnium quae egerat, locutus est, et cogitaverat, et secum
habet omnes affectiones et cupiditates naturales, ita omnia
interiora naturalis; exterioribus ejus non opus habet, nam non
videt {4}quae in mundo, nec audit quae in mundo, nec odorat, gustat
et tangit quae in mundo, sed quae in altera vita; quae quidem quoad
multam partem similia apparent iis quae in mundo, sed usque non
sunt similia, in se enim vivum habent, quod non habent illa quae
`proprie sunt’ mundi naturalis; omnia enim et singula {5} ibi
existunt et subsistunt a Sole qui est Dominus, inde vivum in se
habent; at omnia et singula quae in mundo naturali, existunt et
subsistunt a sole, qui est ignis elementaris, inde vivum in se non
habent; vivum quod in his apparet, non aliunde est quam ex mundo
spirituali, hoc est, per mundum spiritualem a Domino.
@1 seu naturalis ille homo qui novus$
@2 naturales$
@3 i illi$
@4 quid I$
@5 After subsistunt$

5080. `Et succensuit Pharaoh’: quod significet quod naturali’
homo novus se averteret, constat ex repraesentatione `Pharaonis’
seu regis Aegypti quod sit naturalis homo novus seu naturalis
hominis status novus, de qua mox supra n. 5079; et ex
significatione `succensere’ seu irasci quod sit se avertere, de qua
n. 5034, hic itaque quod naturale interius quod novum factum,
averteret se a naturali exteriore seu sensuali corporeo, quia hoc
cum illo non corresponderet.

5081. `Super binos ministros aulicos suos’: quod significet a
sensualibus corporis utriusque generis, quod nempe se averteret,
constat ex significatione ‘ministrorum aulicorum’ qui hic sunt
pincerna et pistor quod sint sensualia utriusque generis, de qua
supra n. 5077, 5078; sensualia {1}quae corporis, nempe visus,
auditus, olfactus, gustus et tactus, etiam sunt `ministri sicut
aulici’ respective ad interiorem hominem, qui est `dominus rex’,
ministrant enim ei, ut in documenta experientiae veniat ab illis
quae sunt in mundo aspectabili {2}et in societate humana, et sic ut
intelligat et sapiat; homo enim in nullam scientiam, minus in quam
intelligentiam et sapientiam nascitur, sed modo in facultatem
recipiendi et imbuendi illa; id fit per duplicem viam, nempe per
viam internam et per viam externam; per viam internam influit
Divinum, per viam externam influit mundanum, haec intus in homine
concurrunt; et tunc quantum homo se patitur illustrari a Divino,
tantum venit in sapientiam; quae per viam externam, per sensualia
corporis influunt, sed non influunt ex se, verum evocantur per
internum hominem ut inserviant pro plano caelestibus et
spiritualibus quae per viam internam a Divino influunt; inde
constare potest quod sensualia corporis sint sicut `ministri
aulici’; in genere omnia exteriora sunt ministri respective ad
interiora; totus naturalis homo non aliud est respective ad
spiritualem. Vox illa in lingua originali 2 significat ministrum,
aulicum, cubicularium, eunuchum; in sensu interno per illum
significatur {3} naturalis homo quoad bonum et quoad verum, ut hic;
in specie autem naturalis homo quoad bonum, ut apud Esaiam,
Ne dicat filius alienigenae qui adhaeret Jehovae, dicendo,
Separando separat me Jehovah a cum populo Suo: nec eunuchus dicat,
Ecce ego lignum aridum; nam sit dixit Jehovah eunuchis qui
custodiunt sabbata Mea, et eligunt quo delector, ac tenentes foedus
Meum; Dabo illis in domo Mea, et intra muros Meos locum et nomen,
bonum prae filiis et filiabus, nomen aeternitatis dabo illis quod
non exscindetur, lvi 3-5;
`eunuchus’ ibi pro naturali homine quoad bonum, et `filius
alienigenae’ pro naturali homine quoad verum; Ecclesia enim Domini
est externa et interna; qui ab Ecclesia externa, `sunt naturales’,
qui ab interna, spirituales; qui naturales et tamen in bono, sunt
`eunuchi’, et qui in vero, sunt `filii alienigenae’; et quia vere
spirituales seu interni non dari possunt quam intra Ecclesiam, ideo
quoque per `filios alienigenae’ significantur qui extra Ecclesiam
sunt seu gentiles, et tamen in vero secundum religiosum suum, n.
2049, 2593, 2599, 2600, 2602, 2603, 2861, 2863, 3263; et per
`eunuchos’ qui in bono.
@1 etiam quae corporis sunt$
@2 inque$
@3 i in genere$

5082. `Super principem pincernarum et super principem pistorum’:
quod significet in genere a sensualibus subordinatis parti
intellectuali et parti voluntariae, constat a significatione
`pincernae’ quod sit sensuale subordinatum et subjectum parti
intellectuali, de qua supra n. 5077; a significatione `pistoris’
quod sit sensuale subordinatum et subjectum parti voluntariae, de
qua etiam supra n. 5078; et a significatione `principis’ quod sit
primarium, de qua n. 1482, 2089, 5044, hic in genere seu in
communi, quod enim primarium est, etiam commune est, nam id in
reliquis regnat; ad primaria enim sicut ad communia referuntur
particularia, ut unum faciant, et ne contradictio appareat.

5083. `Et dedit illos in custodiam’: quod significet rejectionem,
constat ex significatione `dare in custodiam’ quod sit rejectio;
qui enim in custodiam datur, is rejicitur.

5084. `Domus principis satellitum’: quod significet ab illis
quae primaria interpretationi, constat ex significatione `principis
satellitum’ quod sint primaria interpretationi, de qua n. 4790,
4966; hic itaque quod sensualia utriusque generis rejecta sint a
primariis interpretationi, quae nempe sunt Verbi quoad sensum
internum’, quae tunc rejici dicuntur quando non illis fides habetur
in talibus {1}; sunt enim sensualia, et illa quae per sensualia
immediate intrant in cogitationem, fallacia; omnes fallaciae quae
regnant apud hominem, sunt inde; ex illis est quod pauci credant
veris fidei, et quod naturalis homo sit contra spiritualem, hoc
est, externus homo contra internum; quapropter si naturalis seu
externus homo dominari incipit super spiritualem seu internum,
nihil amplius creduntur quae sunt fidei, 2 fallaciae enim obumbrant
et cupiditates suffocant. Quia pauci sciunt quid fallaciae sensuum,
et pauci credunt quod illae tantam umbram inducant rationalibus, et
maxime spiritualibus fidei, usque ut ea exstinguant, imprimis
quando homo simul in jucundo cupiditatum ex amore sui et mundi est,
licet rem exemplis illustrare, (m)primum quid fallaciae sensuum
mere naturales seu in illis quae (t)sunt in natura, dein de
fallaciis sensuum in spiritualibus(n): I. Fallacia sensus mere
naturalis seu quae in natura, est quod credatur quod sol semel
quovis die circum hanc tellurem feratur, et simul etiam caelum cum
omnibus astris; et tametsi dicitur quod incredibile sit quia
impossibile, quod tantus oceanus igneus qualis est sol, et {2}non
solum sol sed etiam innumerabilia astra absque ulla mutatione loci
a se invicem, quovis die semel circumvolvantur; et si adjicitur,
(m)quod videri possit a planetis quod tellus faciat motum diurnum
et annuum per circumrotationes et circumgyrationes, ex eo quod
planetae etiam sint tellures, et {3}quidam eorum quod circum se
habeant lunas, (c)et observatum quod illi pariter ac nostra tellus
tales motus, nempe diurnos et annuos faciant;(n) {4} usque tamen
apud perplures fallacia sensus obtinet quod ita sit prout oculus
videt. lI. Fallacia sensus mere naturalis seu in natura 3 est quod
solum unica atmosphaera sit et modo ea purior in partibus
successive, et quod ubi illa desinit, sit vacuum; sensuale externum
hominis {5}non aliter capit cum solum hoc consulitur. III.
Fallacia sensus mere naturalis est quod a prima creatione impressa
sit seminibus qualitas excrescendi in arbores et flores, et se
prolificandi, et quod inde omnium existentia et {6} subsistentia;
et si illis dicitur quod subsistere aliquid nequeat nisi perpetuo
existat, secundum canonem quod subsistentia sit perpetua
existentia, {7}tum quod omne inconnexum a priore se cadat in
nihilum, usque tamen sensuale corporis et cogitatio ex illo
sensuali, non capit illud, {8}nec quod omnia et singula subsistant,
sicut exstiterant, per influxum a mundo spirituali, hoc est, per
mundum spiritualem a Divino. IV. Fallacia sensus mere naturalis
(t)est inde 4 quod sint substantiae simplices quae monades {9}et
atomi; quicquid enim intra sensuale externum est, hoc credit
naturalis homo, quod {10} tale sit, vel nihil. {11} V. Fallacia
sensus mere naturalis est quod omnia naturae sint et ex natura, et
quod quidem in puriore seu interiore natura aliquid sit quod non
capitur, sed {12}si dicitur quod intra {13}seu supra naturam sit
spirituale {14}ac caeleste, hoc rejicitur, et creditur nisi id
naturale sit, quod nihil sit. VI. Fallacia sensus est quod solum
corpus vivat, et quod vita ejus pereat cum moritur; sensuale
prorsus non capit quod internus homo sit in singulis externi, et
quod is sit intra naturam in mundo spirituali; inde nec credit,
quia non capit, quod post mortem victurus, nisi corpore rursus
circuminduatur, 5 n. 5078, 5079. VII. Fallacia sensus (t)est inde
quod homo non magis vivere possit post mortem quam bestiae, ex
causa quia hae quoque vitam habent in multis similem vitae hominis,
modo quod homo animal perfectius sit; sensuale non capit, hoc est,
homo qui ex sensuali cogitat et concludit, quod homo {15}in eo
supra bestias sit, et ei vita superior, quia cogitare potest, non
modo de causis rerum sed etiam de Divino, ac Divino per fidem et
amorem conjungi, ut et recipere influxum inde et sibi appropriare,
ita quod in homine quia datur 6 reciprocum, detur receptio, quod
nequaquam apud bestias. VIII. Fallacia (t)est inde quod ipsum
vivum apud hominem quod anima vocatur, sit modo aliquod aethereum
vel flammeum, quod dissipatur cum homo moritur; et quod id resideat
vel in corde, vel in cerebro, vel in aliqua parte ejus, et quod
inde regat corpus sicut machinam; quod internus homo sit in
singulis externi, quod oculus non videat ex se sed ex illo, nec
auris audiat ex se sed ex illo, homo sensualis non capit. IX.
Fallacia sensus est quod non aliunde lux dari queat quam ex sole
aut igne elementari, nec aliunde calor quam inde; quod sit lux in
qua intelligentia, et calor in quo amor caelestis, et quod in illa
luce et in illo calore sint omnes angeli, sensuale non capit. X.
Fallacia sensus est quod homo credat se vivere ex se, seu quod ei
indita sit vita, non enim aliter apparet coram sensuali; quod solum
Divinum sit Cui vita {16} ex se, et sic quod unica vita sit, et
quod vitae in mundo sint modo formae recipientes, sensuale prorsus
non capit, videatur n. 1954, 2706, 2886-2889, 2893, 3001, 3318,
3337, 3338, 3484, 3742, 3743, 4151, 4249, 4318-4320, 4417, 4523,
4524, 4882. 7 {17}XI. Homo sensualis ex fallacia credit quod
adulteria sint licita, ex sensuali enim concludit quod conjugia
sint modo ordinis causa propter educationem subolis, et si non ordo
ille destruitur quod perinde sit a quonam suboles; tum quod
conjugiale sit sicut aliud lascivum sed concessum; ita quoque quod
contra ordinem non foret plures uxores ducere, si non Christianus
orbis ex Scriptura Sacra id prohiberet; si illis dicitur quod
correspondentia sit inter conjugium caeleste et conjugia in terris,
et quod conjugiale nemo in se habere possit nisi sit in vero et
bono spirituali, tum quod genuinum conjugiale nequaquam dari queat
inter {18}maritum et plures uxores, et inde quod conjugia in se
sancta sint, haec sensualis homo rejicit sicut nihil. XII. Fallacia
sensus est quod regnum Domini seu caelum sit quale 8 regnum
terrestre, in eo quod ibi gaudium et felicitas sit ut unus major
sit altero et inde in gloria prae altero; sensuale enim prorsus non
capit quid sit quod minimus sit maximus, seu ultimus primus; si eis
dicatur quod gaudium in caelo seu angelis sit aliis servire
benefaciendo, absque ulla reflexione meriti et retributionis, hoc
sicut triste obvenit. XIII. Fallacia sensus est quod bona opera
mereantur: et quod facere alicui bene sui causa, sit bonum opus.
XIV. Etiam fallacia sensus est quod salvetur homo per solam fidem;
et quod fides dari queat apud quem non est charitas; tum quod fides
maneat non vita post mortem. Similiter in perpluribus aliis;
quapropter cum sensuale apud hominem dominatur, tunc rationale
illustratum a Divino nihil videt, est in densa caligine, et tunc
creditur quod omne id rationale sit quod ex sensuali concluditur.
@1 i sicut quae interpretationis Verbi quoad sensum internum$
@2 quod$
@3 quidem etiam I$
@4 i haec tametsi dicuntur$
@5 After consulitur$
@6 i quoque$
@7 et$
@8 i ita$
@9 vel$
@10 i vel$
@11 AI repeat iv here, and all following numbers are incorrect.
They are here corrected as in T.$
@12 cum$
@13 et$
@14 aut$
@15 cogitare possit$
@16 i est$
@17 This section was written after xiv but has direction for
insertion here.$
@18 A altered to virum but returned to maritum$

5085. `Ad domum carceris’: quod significet inter falsa, constat
ex significatione `domus carceris’ quod sit vastatio falsi, et inde
falsum, de qua n. 4958, 5037, 5038.

5086. `Locum ubi Joseph vinctus’: quod significet statum
caelestis naturalis nunc quoad illa, constat ex significatione
`loci’ quod sit status, de qua n. 2625, 2837, 3356, 3387, 4321,
4882; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste
{1}spiritualis e rationali, de qua n. 4286, 4585, 4592, 4594, 4963,
hic caeleste naturalis, quia nunc in naturali a quo tentationes, n.
5035, 5039; et ex significatione `vinctus’ quod sit status
tentationum, de qua n. 5037; in capite priore actum est de statu
tentationum caelestis spiritualis in naturali quoad illa quae
fuerunt interioris naturalis, hic nunc quoad illa quae sunt
exterioris.
@1 spirituale$

5087. `Et praefecit princeps satellitum Josephum illis’: quod
significet quod caeleste naturalis ex primariis interpretationi
illa doceret, constat ex significatione `principis satellitum’ quod
sint primaria interpretationi, de qua n. 4790, 4966, 5084; ex
repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste naturalis, de qua mox
supra n. 5086; et ex significatione ‘praefici’ quod hic sit docere;
qui enim praeficitur illis quae rejiciuntur explorationis seu
emendationis causa, ille munere docendi fungitur.

5088. `Et ministrabat illis’: quod significet quod instrueret,
constat ex significatione `ministrare’ quod sit instruere; quod
`ministrare’ hic non sit ministrare {1}ut servis, constat ex eo
quod Joseph illis praefectus sit; quare `ministrare’ hic est
subministrare quae illis conducerent; et quia agitur hic de novo
naturali sensuali seu externo, per `praefici’ significatur docere,
et per `ministrare’ instruere; praefici {2}praedicatur de bono quod
vitae, {3}et ministrare de vero quod doctrinae, n. 4976.
@1 sicut$
@2 i enim$
@3 at$

5089. `Et fuerunt diebus in custodia’: quod significet quod in
statu rejectionis diu essent, constat ex significatione `dierum’
quod sint status, de qua n. 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462,
3785, 4850; hic itaque `diebus’ quod in statu diu, nempe
rejectionis, quae per `custodiam’ significatur, n. 5083. Singula
haec quae in sensu interno continentur, fusius explicare non licet,
quia talia sunt de quibus formari nequit idea ab illis quae in
mundo sunt, sicut de caelesti spiritualis homine, de statu ejus in
naturali cum naturale interius novum fit, (c)ac postea cum novum
factum ac naturale exterius rejectum, sed de his et similibus
formari potest idea ab illis quae in caelo, quae talis est ut non
cadat in aliquam ideam formatam ab illis quae in mundo, nisi apud
illos qui dum in cogitatione sunt, abduci a sensualibus 2 possunt;
nisi cogitatio apud hominem elevari {1}potest supra sensualia, sic
ut haec spectentur sicut infra, nequaquam sapere potest aliquid
interius in Verbo, minus talia quae sunt caeli abstracta ab illis
quae sunt mundi, sensualia enim absorbent illa et suffocant; inde
est quod qui sensuales sunt, et studio incubuerunt scientificis,
raro aliquid capiant de illis quae sunt caeli; immerserunt enim
cogitationes talibus quae sunt mundi, hoc est, terminis et
{2}definitionibus ab illis, ita sensualibus, a quibus elevari non
amplius possunt, et sic teneri in intuitione supra illa; ita nec
amplius potest cogitatio eorum libere extendi circum omnem campum
rerum memoriae, et eligere quae conveniunt ac rejicere quae
repugnant, et applicare quae in aliquo nexu sunt; clausa enim et
immersa tenetur terminis, ut dictum, et inde sensualibus, ut
circumspicere non possit; haec causa est quod eruditi minus credant
quam simplices, immo etiam quod in caelestibus minus sapiant;
simplices enim intueri rem possunt supra terminos et supra
scientifica, ita supra sensualia; eruditi vero non ita, intuentur
ex terminis et scientificis, est enim mens in illis, ita vincta
sicut in claustro seu in carcere.
@1 possit$
@2 distinctionibus I$

5090. Vers. 5-8. Et somniarunt somnium bini illi, quisque
somnium suum, in nocte una, quisque secundum interpretationem
somnii sui, pincerna et pistor, qui regi Aegypti, qui vincti in
domo carceris. Et venit ad illos Joseph in matutino, et vidit
illos, et ecce illi perturbati. Et interrogabat ministros aulicos
Pharaonis, qui cum eo in custodia domus domini sui, dicendo, Quare
facies vestrae malae hodie? Et dixerunt ad eum, Somnium
somniavimus, et interpretator nullus illi; et dixit ad illos
Joseph, Nonne Deo interpretationes? narrate quaeso mihi. `Et
somniarunt somnium bini illi’ significat praevidentiam de illis:
`quisque somnium suum in nocte una’ significat de eventu qui illis
in obscuro: `quisque secundum interpretationem somnii sui’
significat quem in se haberent: `pincerna et pistor’ significat de
sensualibus utriusque generis: `qui regi Aegypti’ significat quae
subordinata interiori naturali: `qui vincti in domo carceris’
significat quae inter falsa: `et venit ad illos Joseph in matutino’
significat revelatum et clarum caelesti {1}naturalis: `et vidit
illos’ significat perceptionem: `et ecce illi perturbati’
significat quod in statu tristi: `et interrogabat ministros aulicos
Pharaonis’ significat sensualia illa: `qui cum eo in custodia domus
domini sui’ significat quae rejecta: `dicendo, Quare facies vestrae
malae hodie ?` significat ex qua affectione tristitia: `et dixerunt
ad eum’ significat perceptionem de illis: `Somnium somniavimus’
significat praedictionem: `et interpretator nullus illi’ significat
quod nemo sciat quid in illis: `et dixit illis Joseph’ significat
caeleste naturalis: `Nonne Deo interpretationes ?’ significat quod
Divinum in illis: `narrate quaeso mihi’ significat quod sciretur.
@1 n. 5097 has caelesti spiritualis$

5091. `Et somniarunt somnium bini illi’: quod significet
praevidentiam de illis, constat ex significatione `somnii’ quod sit
praevidentia, de qua n. 3698; bini illi sunt sensualia utriusque
generis significata per `pincernam et pistorem’; quod de {1}illis
somnia, a sequentibus {2}patet. Quod `somnium’ sit in supremo sensu
praevidentia, est quia somnia quae immediate per caelum a Domino
influunt, futura {3}praenuntiant, qualia fuerunt somnia Josephi,
somnia pincernae et pistoris, somnium Pharaonis, somnium
Nebuchadnezzaris, et in genere somnia prophetica; futura quae per
illa {4}praenuntiantur, non aliunde {5}sunt quam ex praevidentia
Divina Domini; inde quoque sciri potest quod omnia et singula
praevideantur.
@1 ipsis$
@2 constat$
@3 praenuntient I$
@4 praenuntiata sunt$
@5 fuerunt after Domini$

5092. ‘Quisque somnium suum in nocte una’: quod significet de
eventu qui illis in obscuro, constat ex significatione `somnii’
quod sit praevidentia et inde praedictio, et quia est praedictio,
etiam est eventus, nam de illo est praedictio; et ex significatione
`noctis’ quod sit obscurum; `nox’ in spirituali sensu significat
statum umbrae inductum per falsum ex malo, n. 1712, 2353, ita
quoque obscurum, nempe mentis. Obscurum quod est noctis in mundo,
est obscurum naturale, sed obscurum quod est noctis in altera vita,
est obscurum spirituale; illud existit ex absentia solis mundi et
privatione lucis inde, hoc autem ex absentia solis caeli qui est
Dominus, et privatione lucis, hoc est, intelligentiae inde; haec
privatio non existit per quod sol caeli sicut sol mundi occidat,
sed quia homo aut {1} spiritus in falso ex malo est, et ipse se
removet et {2} sibi obscurum inducit. Ex solum noctis et inde 2
obscuri idea in utroque sensu, patere potest quomodo se habet
sensus spiritualis respective ad ejusdem rei sensum naturalem.
Praeterea obscurum spirituale est triplex; unum quod est ex falso
mali, alterum quod est ex ignorantia veri, tertium quod est
exteriorum respective ad interiora, ita sensualium quae sunt
externi hominis, respective ad rationalia quae sunt interni; omnia
haec genera usque existunt ex eo quod lux caeli, seu intelligentia
et sapientia quae a Domino, non recipiatur; haec cum continue
influit, sed a falso mali vel rejicitur, vel suffocatur vel
pervertitur, ab ignorantia veri parum recipitur, et a sensualibus
quae sunt externi hominis, hebescit quia fit communis.
@1 i quoque$
@2 i inde$

5093. `Quisque secundum interpretationem somnii sui’: quod
significet quem in se haberent, nempe eventum, constat ex
significatione `interpretationis somnii’ quod sit explicatio et
inde cognitio eventus, ita eventus quem in se haberent; quod
`somnium’ sit eventus, videatur mox supra n. 5092.

5094. `Pincerna et pistor’: quod significet de sensualibus
utriusque generis, constat ex significatione `pincernae’ quod sit
sensuale subordinatum parti intellectuali, de qua n. 5077; et ex
significatione `pistoris’ quod sit sensuale subordinatum parti
voluntariae, de qua n. 5078; quod haec rejecta sint ab interiore
naturali, supra n. 5083, 5089 dictum; at sciendum quod ipsa
sensualia non rejecta sint, nempe quae sunt visus, auditus,
olfactus, gustus, tactus, nam ex his vivit corpus, sed intuitiones
seu cogitationes ex illis, tum affectiones ac cupidines ex illis;
in memoriam externam seu naturalem hominis intrant objecta e mundo
per sensualia illa ab una parte, et in illam intrant objecta per
rationalia ab altera parte; haec se in memoria illa separant; quae
intrarunt per rationalia, se locant interius, quae autem intrarunt
per sensualia, se locant exterius; inde naturale fit duplex, nempe
interius et exterius, ut quoque supra dictum; [2] naturale interius
est quod repraesentatur per `Pharaonem regem Aegypti’, naturale
autem exterius per `pincernam et pistorem’; qualis differentia sit,
constare potest ex intuitionibus rerum seu cogitationibus et inde
conclusionibus; qui cogitat et concludit ex interiore naturali, is
quantum per rationale hausit, tantum est rationalis; at qui cogitat
et concludit ab exteriore naturali, is quantum ex sensualibus
hausit, tantum est sensualis; talis homo etiam vocatur sensualis
homo, alter vero rationalis naturalis. Homo cum moritur, omne
naturale secum habet, et quale in mundo apud illum formatum est,
tale quoque manet; quantum imbuerat ex rationali, tantum quoque
rationalis est, et quantum ex sensuali tantum est sensualis;
differentia est quod naturale quantum hauserat et appropriaverat
sibi ex rationali, tantum spectet sensualia quae sunt naturalis
exterioris infra se, et tantum dominetur his, vilipendendo et
rejiciendo fallacias quae inde; at naturale quantum hauserat et
appropriaverat sibi ex sensualibus corporis, (o)quod tantum spectet
rationalia sicut infra se, illa vilipendendo et rejiciendo; [3]
sicut pro exemplo: rationalis naturalis homo potest comprehendere
quod homo non vivat ex se, sed per influxum vitae per caelum a
Domino; at sensualis homo hoc non potest comprehendere, dicit enim
quod sentiat et appercipiat manifeste quod vita sit in se, et quod
contra sensum loqui sit vanum. Sit etiam pro exemplo: rationalis
naturalis homo comprehendit quod caelum et infernum sit, (o)at
sensualis homo illa negat quia non capit quod purior mundus quam
quem oculis videt, detur; rationalis naturalis homo comprehendit
quod sint spiritus et angeli qui inconspicui; at sensualis homo non
comprehendit, putando nihil esse quod non videt et tangit. [4]
(o)Sit quoque pro exemplo: (m)rationalis naturalis homo
comprehendit quod intelligentis sit intueri fines, ac praevidere et
disponere media ad finem quendam ultimum; is cum spectat naturam ex
ordine rerum, videt {1} quod natura sit complexus mediorum, (o)et
tunc appercipit quod Supremum Ens intelligens disposuerit illa; sed
ad quem finem ultimum, non videt nisi spiritualis fiat; at
sensualis homo non comprehendit quod aliquid {2} distinctum a
natura dari queat, ita nec quod aliquod Ens quod supra naturam {3};
quid intelligere, quid sapere, quid intueri fines, et disponere
media, non capit nisi dicatur naturale, et cum dicitur naturale,
ideam de illis habet qualem artifex de automato.(n) Ex his paucis
constare potest quid intelligitur per interius naturale et exterius
naturale; et per quod sensualia rejecta sint, quod nempe non illa
quae sunt visus, auditus, olfactus, gustus et tactus in corpore,
sed quod conclusiones inde de interioribus.

@1 i et$
@2 aliquod$
@3 i hanc enim videt et hanc sentit, non autem illud$

5095. `Qui regi Aegypti’: quod significet quae subordinata
interiori naturali, constat ex repraesentatione Pharaonis seu
`regis Aegypti’ in hoc capite quod sit status naturalis novus, de
qua n. 5079, 5080, consequenter interius naturale, nam hoc novum
factum; quid interius naturale, et exterius, mox supra n. 5094
videatur. Qualis sensus Verbi internus in historicis et in
propheticis{1} est, paucis dicendum: ubi in sensu historico
memorantur plures personae, sicut hic Josephus, Pharaoh, princeps
satellitum, pincerna, pistor, in sensu interno quidem significant
varia, sed solum in una persona; causa est quia `nomina’
significant res; sicut hic `Josephus’ repraesentat Dominum quoad
caeleste spirituale e rationali et quoque in naturali, `Pharaoh’
Ipsum quoad statum naturalis novum, seu quoad interius naturale,
`pincerna et pistor’ quoad illa quae sunt externi naturalis; talis
est sensus internus; similiter alibi, ut ubi nominantur Abrahamus,
Jishakus et Jacobus, in sensu litterae sunt tres personae, at in
sensu supremo omnes tres Dominum repraesentant, nempe `Abrahamus’
Ipsum Divinum, `Jishakus’ Divinum Intellectuale, et `Jacobus’
Divinum Naturale Ipsius; etiam apud Prophetas ubi quandoque locutio
fit per mera nomina, sive personarum, sive regnorum, sive urbium,
et usque simul unam rem sistunt et describunt in sensu interno; qui
hoc non novit, facile potest a sensu litterae auferri in varia, et
sic dissipari idea rei unius.

@1 propheticis ejus$

5096. `Qui vincti in domo carceris’: quod significet quae inter
falsa, constat ex significatione `vinctus esse in domo carceris’
quod sit esse inter falsa, de qua n. 4958, 5037, 5038, 5085; qui in
falsis sunt, et magis qui in malis, dicuntur `vincti’ et `in
carcere’, non quod in aliquo vinculo sint, sed quia non in libero,
qui enim non in libero sunt, ii sunt {1} interius vincti; nam qui
in falso se confirmaverunt, non amplius in aliquo libero sunt
eligendi et acceptandi verum, et qui multum se confirmaverunt, ne
quidem in libero sunt videndi illud, minus agnoscendi et credendi,
sunt enim in persuasione quod falsum sit verum et verum falsum;
persuasio talis est ut auferat omne liberum cogitandi aliud,
consequenter ut ipsam cogitationem in vinculo et quasi in carcere
teneat; hoc constare mihi potuit ex plure experientia apud illos in
altera vita qui in persuasione falsi fuerunt per confirmationes
apud se; sunt tales ut nequaquam admittant vera, reflectunt seu
repercutiunt illa, et hoc duriter secundum persuasionis gradum;
imprimis cum falsum est ex malo, seu cum malum persuasit; sunt illi
qui in parabola Domini intelliguntur apud Matthaeum,

Alia semina ceciderunt super viam duram, et venerunt
aves et comederunt ea, xiii 4;

`semina’ sunt vera Divina, `petra dura’ est persuasio, `aves’ sunt
principia falsi.(n) Qui tales sunt, ne quidem sciunt quod in
vinculo sint, seu in carcere, afficiuntur enim falso suo, et amant
illud propter malum ex quo; inde in libero se putant esse, quicquid
enim est affectionis seu amoris, apparet liberum. At qui non in
falso confirmato, hoc est, in persuasione falsi {2} sunt, illi
admittunt facile vera, et vident illa, et eligunt illa, et
afficiuntur illis, et dein vident falsa sicut infra se, et quoque
quomodo illi qui in persuasione falsi, vincti sunt; in tanto libero
sunt ut possint intuitione et cogitatione exspatiari quasi per
totum caelum, ad innumerabilia vera; sed in hoc libero nemo potest
esse nisi qui est {3} in bono; ex bono enim est in caelo, et ex
bono in caelo apparent vera.

@1 est, is est sicut$
@2 ejus$
@3 sit$

5097. `Et venit ad illos Joseph in matutino’: quod significet
revelatum et clarum caelesti spiritualis, constat ex
repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua n.
4286, 4592, 4963; et ex significatione `mane’ quod sit status
illustrationis, de qua n. 3458, ita {1} revelatum et clarum;
(s)quod mane seu `matutinum’ illa significet, est quia omnia
tempora diei, sicut omnia tempora anni, varios status secundum
variationes lucis caeli significant; variationes lucis caeli non
sunt variationes sicut lucis in mundo quovis die et quovis anno,
sed sunt variationes intelligentiae et amoris; nam lux caeli non
aliud est quam Divina intelligentia a Domino, quae quoque coram
oculis lucet, et calor illius lucis est Divinus Domini Amor, qui
quoque coram sensu calet; (o)est illa lux quae facit intellectuale
hominis, et ille calor qui facit calidum ejus vitale et voluntarium
boni; mane seu matutinum ibi est status illustrationis, nempe quoad
illa quae sunt boni et veri, qui tunc existit cum agnoscitur et
magis cum percipitur {2} quod bonum sit bonum et verum sit verum;
perceptio est revelatio interna, inde per `mane’ significatur
revelatum, et quia tunc {3} clarum fit quod prius (o)fuit obscurum,
inde (t)quoque per `mane’ significatur clarum. [2] Praeterea per
`mane’ in supremo sensu significatur Ipse Dominus, ex causa quia
Dominus est sol ex quo omnis lux in caelo, et Ipse semper est in
ortivo, (o)ita in matutino; oritur etiam semper apud unumquemvis
qui verum quod est fidei et bonum quod est amoris, recipit, at
occidit apud unumquemvis qui non recipit; non quod sol ibi occidat
quia, ut dictum, semper est in ortivo, sed quod qui non recipit,
faciat apud se sicut occidat: comparari hoc aliquatenus potest cum
vicibus quas sol mundi respective ad incolas telluris facit, sol
ibi nec occidit, quia semper manet in suo loco et inde semper
lucet, sed apparet sicut occidat, quia tellus circum axem semel
quovis die volvitur, et tunc simul removet incolam ab aspectu solis
{4}, videatur n. 5084, p. I {5}; ita quoque non in sole est
occiduum, sed in remotione incolae telluris a luce ejus; hoc
comparativum illustrat, et quia repraesentativum regni Domini est
in singulis naturae, etiam instruit; quod privatio lucis caeli, hoc
est, intelligentiae et sapientiae, non sit ex eo quod Dominus Qui
est sol intelligentiae et sapientiae, apud aliquem occidat, sed
quod incola regni Ipsius semet ipsum removeat, hoc est, patiatur se
duci ab inferno a quo removetur.(s)

@1 3723, proinde$
@2 nam tunc lux oritur intus, nempe agnitio et quoque perceptio$
@3 i etiam$
@4 ejus$
@5 p: I means the first example of fallacia in n. 5084.$
@6 i quodammodo$

5098. `Et vidit illos’: quod significet perceptionem, constat ex significatione `videre’ quod sit intelligere et appercipere {1}, de qua n. 2150, 3764, 4567, 4723.

@1 percipere$

5099. `Et ecce illi perturbati’: quod significet quod in statu tristi, constat absque explicatione.

5100. `Et interrogabat ministros aulicos Pharaonis’: quod significet sensualia illa, constat ex significatione `ministrorum aulicorum Pharaonis’ quod sint sensualia utriusque generis, quae nempe subordinata sunt parti intellectuali et quae subordinata parti voluntariae, de qua supra n. 5083.

5101. `Qui cum eo in custodia domini sui’: quod significet quae rejecta, constat ex significatione `dari in custodiam’, ita esse in custodia quod sit in statu rejectionis, de qua etiam supra n. 5083.

5102. `Dicendo, Quare facies vestrae malae hodie?’: quod significet ex qua affectione tristitia, constat ex significatione `facierum’ quod sint interiora, de qua n. 358, 1999, 2434, 3527, 4066, 4796, 4797, ita affectiones, nam interiora hominis ex quibus cogitationes quae etiam sunt interiora, sunt affectiones, hae enim {1} quia sunt amoris, sunt ejus vitae; notum {2} est quod affectiones conspicuae sistantur in facie apud illos qui in innocentia sunt, et cum affectiones, etiam cogitationes in communi, nam hae sunt formae affectionum; inde facies in se spectata (o)non aliud est (o)quam interiorum imago repraesentativa; omnes facies non aliter apparent angelis, angeli enim {3} non vident facies hominis in forma materiali sed in forma spirituali, hoc est, in forma quam affectiones {4} et inde cogitationes sistunt, (t)hae quoque sunt quae faciunt ipsam faciem apud hominem, quod sciri potest ex eo quod facies illis privata sit nihil nisi quam mortuum quid, et quod facies vivat ex illis, et placeat secundum illas {5}: tristitia affectionis seu {6}ex qua affectione, significatur per quod dixerit `cur facies vestrae malae (o)hodie?’

@1 nam hae$
@2 i enim$
@3 nam angeli$
@4 i ibi$
@5 A is obscure but appears to be illis enim privata facies est
ligni aut lapidis instar mortua at secundum illas homo placet.
Except for first three lines this number is a mass of alterations.$
@6 i tristitia$

5103. `Et dixerunt ad eum’: quod significet perceptionem de illis, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius prius.

5104. Somnium somniavimus’: quod significet praedictionem, constat ex significatione `somnii’ quod sit praevidentia et inde praedictio, de qua supra n. 5091.

5105. `Et interpretator nullus illi’: quod significet quod nemo sciat quid in illis, constat ex significatione `interpretationis’ quod sit explicatio quid in se habeat, de qua (o)supra n. 5093, ita quid in illis.

5106. `Et dixit illis Joseph’: quod significet caeleste naturalis, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste naturalis, de qua supra n. 5086.

5107. `Nonne Deo interpretationes?’: quod significet quod Divinum in illis, constat ex significatione `interpretationis’ cum praedicatur de somniis quod sit id quod in illis, ut mox supra n. 5105; Divinum significatur per `Deum’.

5108. `Narrate quaeso mihi’: quod significet quod sciretur, constat ex significatione `narrate quaeso’ quod involvat quod sciretur; ut quoque patet a sequentibus.

5109. Vers. 9-13. Et narravit princeps pincernarum somnium suam
Josepho, et dixit ei, In somnio meo, et ecce vitis coram me. Et in
vite tres propagines, et illa sicut germinans, ascendit flos
illius, et maturuerunt botri illius, uvas. Et scyphus Pharaonis in
manu mea, et accepi uvas, et expressi illas ad scyphum Pharaonis,
et dedi scyphum super volam Pharaonis. Et dixit illi Joseph, Haec
interpretatio illius; tres propagines tres dies illae. In adhuc
tribus diebus extollet Pharaoh caput tuum et reducet te super
stationem tuam, et dabis scyphum Pharaonis in manum illius,
secundum morem priorem, quo fuisti pincerna illius. `Et narravit
princeps pincernarum somnium suum Josepho’ significat quod caeleste
spiritualis apperciperet eventum de illis quae fuerunt sensualis
parti intellectuali subjecti, quae hactenus rejecta: `et dixit ei
significat revelationem ex perceptione: `In somnio meo’ significat
praedictionem `et ecce vitis coram me’ significat intellectuale:
`et in vite tres propagines’ significat derivationes inde usque ad
ultimam: `et illa sicut germinans’ significat influxum per quem
renascentia: `ascendit flos illius’ significat statum prope
regenerationem: `et maturuerunt botri illius, uvas’ significat
conjunctionem veri spiritualis cum bono caelesti: `et scyphus
Pharaonis in manu mea’ significat influxum interioris naturalis in
exterius, et receptionis initium: `et accepi uvas, et expressi
illas ad scyphum Pharaonis’ significat influxum reciprocum in bona
ex origine spirituali ibi: `et dedi scyphum super volam Pharaonis’
significat appropriationem ab interiore naturali: `et dixit illi
Josephi, Haec interpretatio illius’ significat revelationem a
perceptione a caelesti in naturali quid in se haberet: `tres
propagines tres dies illae’ significat derivationes continuas usque
ad ultimam: `in adhuc tribus diebus’ significat quod tunc novum:
extollet Pharaoh caput tuum’ significat provisum et inde conclusum:
`et reducet te super stationem tuam’ significat quod illa quae sunt
sensualis parti intellectuali subjecti, redigerentur in ordinem, ut
ultimo loco sint: `et dabis scyphum Pharaonis in manum illius’
significat ut inde inserviant interiori naturali: `secundum morem
priorem’ significat ex lege ordinis: `quo fuisti pincerna illius’
significat sicut sensualia illius generis solent.

5110. `Et narravit princeps pincernarum somnium suum Josepho’:
quod significet quod caeleste spiritualis apperciperet eventum de
illis quae fuerunt sensualis parti intellectuali subjecti, quae
hactenus rejecta, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit
caeleste spiritualis, de qua n. 4286, 4585, 4592, 4594, 4963; ex
significatione `somnii’ quod sit praevidentia, et inde eventus, de
qua supra n. 5091, 5092, 5104, ita eventus praevisus seu
apperceptus; et ex significatione `principis pincernarum’ quod sit
sensuale parti intellectuali subjectum in genere, de qua n. 5077,
5082; quod rejectum, intelligitur per quod in custodia, n. 5083,
5101; ex his patet quod istorum verborum ille sensus internus sit;
quod etiam Josephus per quem caeleste spiritualis repraesentatur,
eventum apperceperit, a sequentibus constat. [2] Caeleste
spiritualis dicitur, et intelligitur Dominus, abstracte de Ipso
quoque dici potest, quia est Ipsum Caeleste ac Ipsum Spirituale,
hoc est, est Ipsum Bonum ac Ipsum Verum; quae quidem apud hominem
non concipi possunt abstracte a persona, quia naturale in singulis
cogitationis ejus adjunctum est at usque cum cogitatur quod omne
quod in Domino, Divinum sit, et quod Divinum sit supra omne
cogitationis, et prorsus incomprehensibile etiam angelis,
consequenter si tunc abstrahitur id quod comprehensibile est,
remanet Ipsum Esse et Existere, quod nempe sit Ipsum Caeleste ac
Ipsum Spirituale, hoc est, Ipsum Bonum et Ipsum Verum. [3] At
usque quia homo talis est ut prorsus nullam cogitationis ideam
habere possit de abstractis, nisi {1} adjungat aliquod naturale
quod intraverat e mundo per sensualia, absque tali enim cogitatio
ejus perit sicut in abysso et dissipatur, idcirco ne Divinum apud
hominem corporeis et terrestribus prorsus immersum periret, et apud
quem maneret, conspurcaretur idea immunda, et una omne caeleste et
spirituale quod a Divino, idcirco placuit Jehovae Se sistere
actualiter qualis est et qualis apparet in caelo, nempe sicut
Divinus Homo; omne enim caeli conspirat ad formam humanam, ut
constare potest ab illis quae ad finem capitum de correspondentia
omnium hominis cum Maximo Homine quod est caelum, ostensa sunt; Hoc
Divinum, seu Hoc Jehovae in caelo, est Dominus ab aeterno; idem
quoque suscepit Dominus cum glorificavit seu Divinum fecit in Se
Humanum; quod etiam manifeste patet ex forma in qua apparuit coram
Petro, Jacobo, et Johanne cum transformatus, Matth. xvii 1, 2; et
quoque in qua aliquoties apparuit prophetis; inde nunc est quod
unusquisque de Ipso Divino cogitare possit ut de Homine, et {2}
tunc de Domino, in Quo omne Divinum Trinum perfectum est {3}; in
Domino enim Ipsum Divinum est Pater, Divinum illud in caelo est
Filius, et Divinum inde procedens est Spiritus Sanctus, Qui quod
unum sint, ut Ipse docet, exinde constat.

@1 i simul$
@2 at$
@3 I has et between Divinum and Trinum. A had in Quo omne Divinum
perfectum est, et omne Trinum perfectum est; d 1st perfectum est
and 2nd omne. It is probable that et also should have been deleted, as only part of omne is. Text is then greatly simplified.$

5111. `Et dixit ei’: quod significet revelationem ex perceptione,
constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit
perceptio, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080,
2619, 2862, 3395, 3509, ita quoque (o)est revelatio, nam haec est
interna perceptio et ex perceptione [illa].

5112. `In somnio meo’: quod significet praedictionem constat ex
significatione `somnii’ quod sit praevidentia, et ex illa
praedictio, de qua supra n. 5091, 5092, 5104.

5113. `Et ecce vitis coram me’: quod significet intellectuale,
constat ex significatione `vitis’ quod sit intellectuale quod
Ecclesiae spiritualis, de qua sequitur. Quia per `pincernam’
significatur sensuale parti intellectuali subjectum, et hic agitur
de influxu intellectualis in sensuale sibi subordinatum, ideo in
somnio apparuit vitis cum propaginibus, flore, botris, et uvis, per
quae influxus et {1} renascentia sensualis illius describitur.
Quod intellectuale Ecclesiae spiritualis attinet, sciendum quod in
Verbo ubi de illa Ecclesia, passim etiam de intellectuali ejus
agatur ex causa quia est pars intellectualis quae apud hominem
illius Ecclesiae regeneratur et fit Ecclesia; sunt enim binae
Ecclesiae in genere, nempe caelestis et spiritualis; Ecclesia
caelestis est apud hominem qui quoad partem voluntariam regenerari
potest seu fieri Ecclesia; at Ecclesia spiritualis apud hominem qui
solum quoad partem intellectualem, ut dictum, `regenerari potest’;
Antiquissima Ecclesia quae ante diluvium, fuit caelestis, quia apud
eos qui ab illa fuerunt, in parte voluntaria aliquid integrum fuit,
sed Antiqua Ecclesia quae post diluvium, spiritualis fuit quia apud
eos qui ab illa, non aliquid in parte voluntaria sed in parte
intellectuali, integrum fuit; inde nunc est quod in Verbo ubi de
Ecclesia spirituali, passim {2} etiam de intellectuali ejus agatur;
de his videantur n. 640, 641, 765, 863, 875, 895, 927, 928, 1023,
1043, 1044, 1555, 2124, 2256, 2669, 4328, 4493. Quod
intellectualis pars apud illos qui ab Ecclesia spirituali,
regeneretur, constare potest etiam ex eo quod homo Ecclesiae illius
nullam perceptionem veri ex bono habeat, prout habuerunt qui a
caelesti Ecclesia, sed verum quod fidei, primum addiscet, et imbuet
intellectuale, et sic ex vero cognoscet quid bonum, et postquam id
inde cognoverit, id cogitare potest, dein velle, et tandem facere,
et tunc nova voluntas apud illum in parte {3} intellectuali a
Domino formatur; per hanc a Domino elevatur spiritualis homo in
caelum, remanente usque malo in propria ejus voluntate, quae tunc
miraculose separatur, et hoc per vim superiorem, qua detinetur a
malo et tenetur in bono. [3] Caelestis autem Ecclesiae homo
regeneratus fuit quoad partem voluntariam, ab infantia imbuendo
bonum charitatis, et cum ejus perceptionem adeptus est, ducebatur
in perceptionem amoris in Dominum; inde omnia vera fidei ei in
intellectuali sicut in speculo apparuerunt; intellectus et voluntas
apud illum prorsus unam mentem fecerunt, nam perceptum illis {4} in
intellectu quod erat in voluntate; in his consistebat integritas
primi hominis, per quem Ecclesia caelestis significatur. [4] Quod
vitis sit intellectuale Ecclesiae spiritualis, ex Verbo pluries
alibi constat, ut apud Jeremiam,

Quid tibi cum via Aegypti ut bibas aquas Shihoris?
aut quid tibi cum via Assyriae ut bibas aquas fluvii?…
atqui Ego plantaveram te vitem nobilem totam, semen
veritatis; quomodo ergo conversa es Mihi in palmites
degeneres vitis alienae ? ii 18, 21;

ibi de Israele, per quem significatur Ecclesia spiritualis, n.
3654, 4286; `Aegyptus et aquae Shihoris’ pro scientificis quae
pervertunt, n. 1164, 1165, 1186, 1462; `Assyria et aquae fluvii’
pro ratiocinatione ex illis (o)nempe scientificis contra bonum
vitae et verum fidei, n. 119, 1186; `vitis nobilis’ pro Ecclesiae
spiritualis {5} homine, qui `vitis’ dicitur ex intellectuali;
`palmites degeneres vitis alienae’ pro Ecclesiae perversae homine:
[5] apud Ezechielem,

Aenigma et parabola de domo Israelis;… aquila
magna sumpsit de semine terrae, et posuit in agro
sementis,… germinavit et factum est in vitem
luxuriantem, humilem proceritate; ita ut respicerent
palmites ejus ad illam, et radices ejus sub illa essent;
sic facta est in vitem quae fecit palmites et emisit
propagines… ad aquilam {6} ; vitis haec applicuit
radices suas, et palmites suos misit ad illam,… in agro
bono aliud aquas multas; illa plantata ad faciendum
ramum,… ut esset in vitem magnificentiae, xvii [2,] 3,
5-8;

`aquila’ pro rationali, n. 3901; semen terrae’ pro vero Ecclesiae,
n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310, 3373; quod `factum in
vitem luxuriantem et in vitem magnificentiae’ pro in Ecclesiam
spiritualem, quae `vitis’ vocatur ex vino quod inde, quod
significat bonum spirituale seu bonum charitatis ex quo verum
fidei, implantatum parti intellectuali: [6] apud eundem,

Mater tua {4}, sicut vitis in similitudine {5} tui,
juxta aquas plantata, frugifera, et ramosa facta ab aquis
multis; unde fuerunt illi virgae roboris in sceptra
dominantium; et elevavit se statura ejus super inter
implexos ramos, ut apparuerit altitudine sua in
multitudine palmitum, xix 10, 11;

ibi etiam de Israele, per quem Ecclesia spiritualis significatur,
quae `viti’ comparatur ex simili causa de qua mox supra;
describuntur ibi ejus derivationes usque ad ultimas in naturali
homine, nempe ad scientifica ex sensualibus, quae sunt `implexi
rami’, n. 2831: [7] apud Hosheam,

Ero {9} sicut ros Israeli,… ibunt rami ejus, et
erit sicut olivae honor ejus, et odor {10} illi sicut
Libani, revertentur habitantes in umbra ejus,
vivificabunt frumentum, et efflorebunt sicut vitis,
memoria ejus sicut vinum Libani. Ephraim quid Mihi
amplius cum idolis? xiv 6-9 [A.I. 5-8];

`Israel’ pro Ecclesia spirituali cujus efflorescentia comparatur
`viti’, et memoria `vino Libani’, ex bono fidei implantato
intellectuali; `Ephraim’ est intellectuale Ecclesiae spiritualis,
n. 3969: [8] apud Zachariam,

Reliquiae populi,… semen pacis, vitis dabit
fructum suum et terra dabit proventum, et caeli dabunt
rorem suum, viii 11, 12;

`reliquiae populi’ pro veris reconditis a Domino in interiore
homine, n. 468, 530, 560, 561, 660, 798, 1050, 1738, 1906, 2284;
`semen pacis’ pro boni ibi; `vitis’ pro intellectuali: [9] apud
Malachiam,

Increpabo vobis absumentem, ut non corrumpat vobis
fructum terrae, nec orba erit vobis vitis in agro, iii
11, 12;

`vitis’ pro intellectuali; `vitis non orba’ dicitur quando
intellectuale non privatur veris et bonis fidei; (o)contra autem
`vitis vacua’ quando sunt falsa ibi et inde mala, apud Hosheam,

Vitis vacua Israel, fructum facit similem sibi, x 1:

[10] apud Mosen,

Ligabit ad vitem asininum pullum suum, et ad vitem
nobilem filium asinae suae, postquam laverit in vino
indumentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum, Gen.
xlix 11;

prophetia Jacobi, tunc israelis, de duodecim filiis, ibi de
`Jehudah’ per quem repraesentatur Dominus, (o)n. 3881, `vitis’ ibi
pro intellectuali quod est Ecclesiae spiritualis, et `vitis
nobilis’ pro intellectuali quod est Ecclesiae caelestis: [11] apud
Davidem,

Jehovah, vitem ex Aegypto proficisci fecisti,
expulisti gentes, et plantasti illam, purgasti ante
illam, et radicari fecisti radices (c)illius, ut
impleverit terram, operti sunt montes umbra (c)illius, et
ramis cedri Dei, emisisti propagines (c)illius usque ad
mare, et ad Euphratem ramusculos (c)illius…. Conculcat
illam aper e silva, et fera agrorum depascit illam, Ps.
lxxx 9-12, 14 [A.V. 8-11, 13];

`vitis ex Aegypto’ in sensu supremo pro Domino; glorificatio Humani
Ipsius describitur per illam et illius propagines {11}; in sensu
interno est (o)vitis ibi Ecclesia spiritualis, ac homo illius
Ecclesiae, qualis cum quoad intellectuale et voluntarium a Domino
novus factus est seu regeneratus; `aper in silva’ est falsum, et
`fera agrorum’ est malum, quae Ecclesiam ac {12} fidem in Dominum
destruunt: [12] apud Johannem,

Misit angelus falcem suam in terram, et vindemiavit
vitem terrae, et conjecit in torcular irae Dei magnum;
(o)calcatum est torcular extra urbem, et exivit sanguis
e torculari usque ad frena equorum, Apoc. xiv 19, 20;

`vindemiare vitem terrae’ pro destruere intellectuale Ecclesiae;
(m)et quia per `vitem’ significatur intellectuale illud, etiam
dicitur quod sanguis exiverit e torculari usque ad frena equorum’,
per `equos’ enim significantur intellectualia, n. 2761, 2762, 3217:
apud Esaiam,

Fiet in die illo, erit omnis locus, in quo fuerint
mille vites pro mille argenti, erit in senticetum et
vepretum, vii 23:

apud eundem,

Exurentur habitatores terrae, et relictus erit homo
rarus, lugebit mustum, (o)et languescet vitis, xxiv 6, 7:

apud eundem,

Super ubera se pulsant {13} ob agros meri, ob vitem
frugiferam, super terra populi mei spina, sentis ascendit
{14}, xxxii 12-14;

in illis locis de vastatione Ecclesiae spiritualis quoad bonum et
verum fidei agitur, ita quoad intellectuale, nam verum et bonum
fidei est in parte intellectuali hominis illius Ecclesiae, ut supra
dictum; quisque videre potest quod ibi non per `vitem’ vitis
intelligatur, et non per `terram’ terra, sed quod tale quod est
Ecclesiae. [13] quia in genuino sensu `vitis’ significat bonum
intellectualis, et `ficus’ bonum naturalis, seu quod idem, `vitis’
bonum interioris hominis, et `ficus’ bonum exterioris, idcirco
pluries in Verbo ubi vitis etiam ficus nominatur; ut in his locis:
apud Jeremiam

Consumendo consumam eos,… non uvae in vite, neque
ficus in ficu, et folium defluit, viii 13:

apud eundem

Ego adducam super vos gentem e longinquo, domus
Israelis… qui comedet vitem tuam et ficum tuam, v 15,
17:

apud Hosheam

Devastabo vitem ejus et ficum ejus, ii 12:

apud Joelem,

Gens ascendit super terram,… redegit vitem Meam in
vastitatem, et ficum Meam in spumam, denudando denudavit
illam, et projecit, dealbati sunt palmites (c)illius;…
vitis exaruit, et ficus languet, i 6, 7, 12:

apud eundem,

Ne timete bestia agrorum Meorum, quia herbosa facta
sunt habitacula deserti; quia arbor feret {15} fructum
suum, et ficus et vitis dabunt vim suam, ii 22, 23:

apud Davidem,

Percussit vitem eorum, et ficum eorum, et confregit
arborem termini eorum, Ps. cv 33:

apud Habakkuk,

Ficus non florebit, nec proventus in vitibus, iii
17:

apud Micham,

E Zione exibit doctrina, et verbum Jehovae ex
Hierosolyma; sedebunt quisque sub vite sua, et sub ficu
sua, nec terrens, iv 2, 4:

apud Zachariam,

In die illo… clamabitis vir ad socium suum sub
vite et sub ficu, iii (x)10:

in Libro I Regum,

Tempore Shelomonis pax fuit ab omnibus transitibus
a circuitu, et habitavit Jehudah et Israel in
confidentia, quisque sub vite sua, et sub ficu sua, v 4,
5 [A.V. iv 24, 25];

quod `ficus’ sit bonum naturalis seu exterioris hominis, videatur
n. 217. [14] Quod `vitis’ sit intellectuale novum seu regeneratum
per bonum ex vero et per verum ex bono, constat ex Domini verbis ad
discipulos postquam instituit Sanctam Cenam, apud Matthaeum,

Dico vobis, quod non bibiturus sim a nunc ex hoc
genimine vitis, usque ad diem illum, quando id bibero
vobiscum novum in regno Patris Mei, xxvi 29;

bonum ex vero et verum ex bono per quae novum fit intellectuale
seu homo fit spiritualis, significatur per `genimen vitis,’
appropriatio ejus significatur per `bibere’; quod `bibere’ sit
appropriare, et quod praedicetur de vero, videatur n. 3, 168; quod
id non plene fiat quam in altera vita, significatur `per’ `usque ad
diem illum quando id bibero {16} vobiscum novum in regno Patris
Mei’; quod per `genimen vitis’ non mustum nec vinum intelligatur,
sed caeleste quid quod est regni Domini, manifeste patet. [15]
Quia intellectuale hominis spiritualis novum fit et regeneratur per
verum quod unice a Domino, ideo Dominus Se comparat `viti’, et
illos qui implantantur vero quod ab Ipso, consequenter Ipsi,
comparat `palmitibus’, et bonum quod inde, `fructui,’ apud
Johannem,

Sum Vitis vera, et Pater Meus Vinitor, omnem
palmitem in Me non ferentem fructum, tollit eum, Omnem
autem fructum ferentem putabit illum, ut plus fructus
ferat…. Manete in Me etiam Ego in vobis, quemadmodum
palmes non potest fructum ferre a seipso, nisi manserit
in vite, ita neque vos, nisi in Me manseritis. Ego sum
Vitis, vos palmites, qui manet in Me, et Ego in illo, hic
fert fructum multum, quia sine Me non potestis facere
quicquam:… hoc mandatum Meum, ut ametis vos mutuo,
sicut amavi vos, xv 1-5, 12.

[16] Quia `vitis’ in supremo sensu significat Dominum quoad Divinum
Verum, et inde in sensu interno hominem Ecclesiae spiritualis,
idcirco `vinea’ significat ipsam Ecclesiam spiritualem, n. 1069,
3220. [17] (t)Quia `Naziraeus’ repraesentabat caelestem hominem,
et ille regeneratur per bonum amoris, non autem per verum fidei
prout spiritualis homo, consequenter (o)caelestis homo non quoad
intellectuale sed quoad voluntarium, ut supra dictum videatur,
idcirco `prohibitum {17} Naziraeo fuit edere quicquam quod exiret
ex vite, ita nec bibere vinum’, Num. vi 3, 4; Jud. xiii 14; ex eo
quoque patet quod per `vitem’ significetur intellectuale quod est
spiritualis hominis, ut ostensum; quod `Naziraeus’ caelestem
hominem repraesentaverit, videatur n. 3301 inde etiam videri potest
quod nequaquam sciri queat quare Naziraeo prohibitum fuit {18} omne
quod exiret ex vite, praeter plura de illo, nisi sciretur quid
`vitis’ in proprio sensu significat, tum nisi sciretur quod sit
Ecclesia caelestis et Ecclesia spiritualis, et quod homo Ecclesiae
caelestis aliter regeneretur quam homo Ecclesiae spiritualis; ille
per semen implantatum parti voluntariae, hic per semen implantatum
parti intellectuali; talia arcana in sensu Verbi interno recondita
sunt.

@1 i inde$
@2 partim I$
@3 i ejus$
@4 i fuit$
@5 illius Ecclesiae$
@6 A I have emisit propagines ad aquilam but there is a long
omission after propagines, i.e., Fuit autem aquila una alia magna,
magna alis et plena plumis ad quam ecce. For all this S has ad
aquilam$
@7 sua I$
@8 So Sch, AV and RV here `in thy blood,’ but latter has in m `or,
in thy likeness.’$
@9 Ego AI, Heb = `I will be’ = Ero$
@10 honor I$
@11 per illam, et ejus propagationes describitur$
@12 ad I, quoad T$
@13 pulsantes$
@14 ascendet$
@15 fecit I$
@16 bibiturus I$
@17 ei$
@18 fuerit$

5114. `Et in vite tres propagines’: quod significet derivationes
inde usque ad ultimam, constat ex significatione `vitis’ quod sit
intellectuale, de qua mox supra n. 5113; ex significatione `trium’
quod sint completum et continuum usque ad finem, de qua n. 2788,
4495; et ex significatione `propaginum’ quod sint derivationes; cum
enim vitis est intellectuale, propagines non aliud sunt quam
derivationes inde, et quia tres significant continuum usque ad
finem, seu a primo usque ad ultimum, per `tres propagines’
significantur derivationes ab intellectuali ad ultimum quod est
sensuale; primum enim in ordine
est intellectuale, et ultimum est sensuale; intellectuale (t)in
communi est visuale interni hominis, quod a luce caeli quae a
Domino, videt, et quod videt, omne est spirituale et caeleste;
sensuale autem in communi est externi hominis, hic sensuale visus
quia hoc correspondet et subordinatum est intellectuali; illud
sensuale a luce mundi quae a sole, videt, et quod videt, omne est
mundanum, corporeum et terrestre. [2] Dantur in homine
derivationes ab intellectuali quod est in luce caeli, ad sensuale
quod est in luce mundi; nisi darentur, sensuale non potuisset ullam
vitam qualis est humana, habere; vita sensuali hominis {1}
non est ex eo quod videat ex luce mundi, nam lux mundi in se nullam
vitam habet, sed ex eo quod videat ex luce caeli, nam haec lux
vitam in se habet; cum haec lux incidit apud hominem in illa quae
sunt ex luce mundi, tunc vivificat illa, et facit ut videat objecta
intellectualiter, ita sicut homo; inde homini ex scientificis quae
enata sunt ex illis quae in mundo viderat et audiverat, proinde ex
illis quae intraverant per sensualia, intelligentia et sapientia,
et ex hac vita civilis, moralis, et spiritualis. [3] Quod in
specie derivationes attinet, sunt illae apud hominem tales ut
paucis exponi nequeant; sunt gradus sicut scalae inter intellectuale et sensuale, sed gradus illos nemo potest capere nisi sciat quomodo cum illis se habet, quod nempe inter se distinctissimi sint, et quod tam distincti ut interiores existere et subsistere possint absque exterioribus, non autem
exteriores absque interioribus; sicut pro exemplo: spiritus hominis
subsistere potest absque corpore materiali, et quoque actualiter
subsistit cum per mortem separatur a corpore; spiritus hominis in
gradu interiore est, et {2} corpus in exteriore; similiter etiam se
habet cum spiritu hominis
post mortem; si inter beatos est, in ultimo gradu ibi est cum in
primo caelo, in interiore gradu {3} cum in secundo, et in intimo
cum in tertio; et cum in hoc est, tunc quidem simul est in
reliquis, sed hi quiescunt apud illum, paene sicut corporeum apud
hominem quiescit in somno, at cum differentia quod interiora apud
angelos tunc in summa vigilia sint; totidem itaque distincti gradus
apud hominem dantur, quot sunt caeli, praeter ultimum, qui est
corpus cum sensualibus ejus. [4] Ex his aliquatenus constare
potest quomodo se habet cum derivationibus a primo ad ultimum, seu
ab intellectuali ad sensuale; vita hominis quae a Divino Domini,
transit per hos gradus ab intimo ad ultimum, et ubivis derivatur,
fitque communius et communius, et in{4} ultimo communissimum;
derivationes in gradibus inferioribus sunt modo compositiones, seu
aptius, conformationes singularium et particularium graduum
superiorum successive, cum adjectis talibus e puriore natura, et
dein ex crassiore quae pro vasis continentibus inservire possunt;
quibus vasis resolutis, singularia et {5} particularia interiorum
graduum, quae inibi conformata fuerunt, redeunt ad proxime
superiorem gradum: et quia apud hominem est nexus cum Divino, et
intimum ejus (t)est tale ut Divinum recipere possit, nec solum
recipere, sed etiam sibi appropriare per agnitionem et affectionem,
ita per reciprocum, idcirco homo quia ita implantatus est Divino,
nusquam mori potest, est enim in aeterno et infinito, {6} non modo
per influxum inde, sed etiam per receptionem; [5] inde videri
potest quam indocte et inaniter illi cogitant de homine qui
comparant illum animalibus brutis, et credunt non victurum illum
post mortem magis quam illa, non considerantes quod apud
(t)animalia bruta nulla receptio, et per aliquam agnitionem et
affectionem appropriatio reciproca Divini sit, et inde conjunctio;
et cum status illorum talis est, quod formae recipientes vitae
eorum non aliter possint quam dissipari; transit enim apud illa
influxus per organicas eorum formas usque in mundum, et ibi
terminatur et evanescit, nec usquam redit.

@1 homini$
@2 at$
@3 est$
@4 inque$
@5 seu$
@6 i hoc$

5115. `Et illa sicut germinans’: quod significet influxum per quem
renascentia, constat ex significatione `germinare’, seu producere
folia ut postea florem, quod sit primum renascentiae; quod sit
influxus, est quia cum renascitur homo, influit vita spiritualis in
illum, sicut cum arbor germinat, ejus vita per calorem a sole.
Homo qui nascitur, in Verbo passim comparatur subjectis regni
vegetabilis, imprimis arboribus, et hoc quia totum regnum
vegetabile sicut etiam regnum animale, repraesentat talia quae apud
hominem, consequenter quae in regno Domini; homo enim est caelum in
minima forma, ut constare potest ab illis quae ad finem capitum de
correspondentia hominis cum Maximo Homine seu caelo, ostensa sunt;
inde quoque antiqui hominem appellaverunt microcosmum; vocavissent
etiam exiguum caelum, si de statu caeli plura novissent; quod
universa natura sit theatrum repraesentativum regni Domini,
videatur n. 2758, 3483, 4939; sed imprimis est homo qui nascitur e
novo, hoc est, qui regeneratur a Domino, qui vocatur caelum, tunc
enim implantatur bono et vero Divino quod a Domino, consequenter
caelo; homo enim qui renascitur, similiter ac arbor, a semine
incipit, quapropter per `semen’ in Verbo significatur verum quod a
bono, tum similiter ac arbor producit folia, dein florem, et
denique fructum; producit enim talia quae sunt intelligentiae, quae
quoque in Verbo significantur per `folia’, dein talia quae sunt
sapientiae; haec sunt quae significantur per `flores’; et denique
talia quae sunt vitae, nempe bona amoris et charitatis actu, quae
in Verbo significantur per `fructus’; talis similitudo
repraesentativa est inter arborem frugiferam et inter hominem qui
regeneratur, adeo ut ex arbore disci queat quomodo se cum
regeneratione habet, modo aliquid de bono et vero spirituali prius
sciatur: inde constare potest quod in (t)hoc somnio per `vitem’
repraesentative describatur plene processus renascentiae hominis
quoad sensuale intellectuali subjectum per `tres propagines’, tum
per `germinationem’ dein postea per `maturationem botrorum in
uvas’, denique expresserit illas in scyphum pharaonis, et dederit
ei’. [3] Somnia quae influunt per caelum a Domino, nusquam aliter
apparent quam secundum repraesentativa; qui itaque non scit quid
hoc aut illud in natura repraesentat, et minus qui quod aliquid
repraesentet, is non aliter credere prorsus non scit quid hoc
aut scit quod aliquid repraesentet, is non aliter credere potest
quam quod solum comparationes sint, quales unicuique in
communi loquela; sunt etiam comparationes sed tales quae
correspondent et quae inde actualiter sistuntur in mundo spirituum,
quando apud angelos qui in interiore caelo sunt, est loquela de
spiritualibus et caelestibus regni Domini; de somniis videantur n.
1122, 1975, {2} 1977, 1979-1981.

@1 d actu$
@2 i 1976$

5116. `Et ascendit flos illius’; quod significet statum prope
regenerationem, constat ex significatione `floris’ qui egerminat ex
arbore ante fructum quod sit status ante regenerationem; arboris
germinatio et fructificatio repraesentat, ut mox supra n. 5115
dictum est, hominis renascentiam, virescentia ex foliis primum
statum, efflorescentia alterum, seu proximum ante regenerationem,
et fructificatio tertium, qui est ipse status regenerati; inde est
quod `folia’ significent illa quae sunt intelligentiae seu vera
fidei, n. 885, nam haec sunt prima renascentiae seu regenerationis,
`flores’ autem illa quae sunt sapientiae seu bona fidei, quia haec
proxime praecedunt ante renascentiam seu regenerationem, et
`fructus’ illa quae sunt vitae seu opera charitatis, quippe haec
sequuntur et constituunt ipsum statum regenerati. [2] Quod talia existant in regno vegetabili, est ex influxu mundi spiritualis; sed hoc nequaquam
credere possunt illi qui naturae omnia tribuunt, et nihil Divino;
at qui tribuunt omnia Divino et nihil naturae, illis datur videre
quod singula inde sint, nec solum quod inde sint, sed etiam quod
singula correspondeant et quia correspondent, quod repraesentent;
et denique datur eis videre quod universa natura sit theatrum
repraesentativum regni Domini, ita quod Divinum in singulis sit,
usque adeo ut quoque sit repraesentatio aeterni et infiniti,
aeterni ex propagatione usque in aeternum, infiniti ex
multiplicatione seminum in infinitum; tales conatus nusquam
inexistere potuissent singulis in regno vegetabili nisi continue
influeret Divinum; ex influxu est conatus, ex conatu est vis, et ex
vi effectus; [3] qui naturae tribuunt omnia, dicunt quod talia
fructibus et seminibus indita sint in prima creatione, et quod ex
vi inde accepta ex se {1} postea in talia ferantur, sed illi non
considerant quod subsistentia sit perpetua existentia, seu simile,
quod propagatio sit perpetua creatio; nec considerant quod effectus
sit continuum causae, et quod cessante causa (c)esset effectus, et
inde quod omnis effectus absque influxu causae continuo, momento
pereat; tum nec considerant quod inconnexum ab omnium primo,
consequenter a Divino, momento in nihilum cadat, prius enim
continue erit in posteriore, ut posterius sit; [4] si illi qui
naturae omnia tribuunt et Divino tam parum ut vix aliquid,
considerarent illa, potuissent etiam agnoscere quod omnia et
singula in natura repraesentent talia quae in spirituali mundo
sunt, proinde quae in regno Domini, ubi Divinum Domini proxime
repraesentatur; inde dictum est quod influxus sit ex spirituali
mundo, sed intelligitur quod influxus sit per spiritualem mundum a
Divino Domini; causa quod homines naturales talia non considerent,
est quia non volunt agnoscere, sunt enim {2} in terrestribus et
corporeis et inde in vita amorum sui et mundi, proinde in prorsus
inverso ordine respective ad illa quae sunt mundi spiritualis seu
caeli, et ex inverso statu videre talia, impossibile est, quae enim
infra sunt, vident ut superiora, et quae supra sunt, ut inferiora;
quapropter etiam tales in altera vita cum apparent in luce caeli,
apparent capite deorsum et pedibus sursum. [5] Quis eorum est qui
dum videt flores in arbore, et in reliquis germinibus, considerat
quod eorum quasi laetificatio sit, quod nunc fructus aut semina
producant? vident quod flores praecedant, et continuentur usque dum
initiamenta fructus vel seminis in suo sinu habent, ac sic
traducant succum suum in illa; si aliquid de renascentia seu
regeneratione hominis scirent, aut potius si scire vellent, ex
similitudine quoque repraesentativum status hominis ante
regenerationem (o)in floribus illis viderent, quod nempe homo tunc
ex bono intelligentiae et sapientiae similiter floreat, hoc est, in
interiore laetitia sit, inque pulchritudine, quia tunc in nisu
implantandi illa, nempe bona intelligentiae et sapientiae, vitae,
hoc est, faciendi fructus; quod ille status talis sit, nec sciri
potest quia quid interior laetitia et quid interior pulchritudo,
quae repraesentantur, prorsus non scitur ab illis qui solum in
laetis amoris mundi et in jucundis amoris sui sunt; illa laeta et
haec jucunda faciunt ut illa appareant illaeta et injucunda, usque
adeo ut aversentur illa, et cum aversantur illa, etiam rejiciunt
sicut quoddam nauci aut sicut quoddam nihili, consequenter negant
illa, et simul tunc {3} quod spirituale et caeleste sit aliquid;
inde nunc est insania saeculi quae creditur sapientia.

@1 i ita$
@2 i ipsi$
@3 i etiam negant$

5117. `Et maturuerunt botri illius uvas’: quod significet
conjunctionem veri spiritualis cum bono caelesti, constat ex
significatione `maturescere’ quod sit renascentiae seu
regenerationis progressus usque ad conjunctionem veri cum bono, ita
conjunctio; ex significatione `botrorum’ quod sint verum boni
spiritualis, et `uvarum’ quod sint bonum veri caelestis, hic
utrumque in sensuali quod per `pincernam’ repraesentatur,
conjunctio eorum in sensuali similiter se habet sicut maturitio
botrorum in uvas; in renascentia enim seu regeneratione tendit omne
verum ad conjunctionem cum bono; prius verum non vitam accipit {1},
proinde non {2} fructificatur; hoc repraesentatur in arborum
fructibus cum maturescunt; in immaturis qui hic sunt `botri’,
repraesentatur status cum (t)adhuc verum praedominatur, in maturis
autem qui hic sunt `uvae’, cum bonum praedominium habet,
praedominium boni etiam repraesentatur in sapore et dulcedine quae
in uvis maturis percipiuntur. Sed de conjunctione veri cum bono in
sensuali parti intellectuali subjecto non plura dici possunt, sunt
arcaniora quam ut capi queant; praecedent omnino cognitiones {3} de
statu caelestis spiritualis, et de sensuali hoc, tum de statu
naturalis in quo conjunctio illa existit. [2] Quod `uvae’
significent bonum spiritualis hominis, ita charitatem, constare
potest a pluribus locis in Verbo, ut apud Esaiam,

Vinea fuit dilecto Meo in cornu filii olei,…
exspectavit ut faceret uvas, sed fecit labruscas, v 1, 2,
4;

`vinea’ pro Ecclesia spirituali {4}; `exspectavit ut faceret uvas’
pro bona charitatis, `sed fecit labruscas’ pro mala odii et
vindictae: [3] apud eundem,

Sic dixit Jehovah, Quemadmodum invenitur mustum in
botro, et dicit, Ne corrumpe illud, quia benedictio in
illo, lxv 8;

`mustum in botro’ pro vero ex bono in naturali: [4] apud Jeremiam,

Colligendo colligam eos, dictum Jehovae, non uvae in
vite, et non ficus in ficu, viii 13;

`non uvae in vite’ pro quod non bonum interius seu rationale, `non
ficus in ficu’ pro quod non bonum exterius seu naturale; `vitis’
enim est intellectuale, ut mox supra n. 5113 ostensum; cum ibi
conjunctio veri et boni, est `vitis’ rationale, nam inde est
rationale;(n) (o)quod `ficus’ sit bonum naturalis seu exterioris
hominis, videatur n. 217: [5] apud Hosheam,

Sicut uvas in deserto inveni Israelem, sicut
primitivum in ficu in initio ejus vidi patres vestros, ix
10;

`uvae in deserto’ pro bono rationali nondum spirituali facto,
`primitivum in ficu’ pro bono naturali similiter; `Israel’ pro
Ecclesia spirituali Antiqua in suo initio, `patres’ hic et alibi
non sunt filii Jacobi, sed sunt illi apud quos Ecclesia Antiqua
primum instaurata fuit: [6] apud Micham,

Non {5} botrus ad comedendum, primitivum desideravit
anima mea; periit sanctus e terra, et rectus inter
hominem non, vii 1, [2];

`botrus ad comedendum’ pro bono charitatis in suo initio,
`primitivum’ pro vero fidei etiam tunc: apud Amos,

Ecce dies venientes,… ut attingat arans metentem,
et calcans uvas trahentem semen: [et stillabunt montes
mustum, et omnes colles diffluent:] et reducam
captivitatem populi Mei,… ut aedificent urbs devastata,
et sedeant et plantent vineas, et bibant vinum illarum,
et faciant hortos {6}, et comedant fructum eorum, ix 13,
14,;
agitur ibi de instauratione Ecclesiae spiritualis, quae ita
describitur, (m)conjunctio boni spiritualis cum vero ejus {7} per
quod `attinget arans metentem’, et conjunctio veri spiritualis cum
bono ejus per quod `attinget calcans uvas trahentem semen’; {8}
bona amoris et charitatis inde, significantur per quod `montes
stillabunt mustum et colles diffluent’ ;(n) `reducere captivitatem
populi’ pro liberare a falsis, `aedificare urbes devastatas’
pro doctrinalia veri falsificata rectificare, `sedere et plantare
vineas’ pro excolere illa quae sunt Ecclesiae spiritualis, `bibere
vinum earum’ pro appropriare vera illius Ecclesiae quae sunt
charitatis, et `facere {9}hortos et comedere fructum eorum’ pro
appropriare bona inde; (m)quisque videre potest quod aedificare
urbes, plantare vineas, bibere vinum, facere {9}hortos et comedere
fructum eorum, {10}sint mere naturalia, in quibus nisi sensus
spiritualis sit, nihil Divinum foret inibi:(n) apud Mosen,
[8] Lavit in vino indumentum, et in sanguine uvarum velamen
suum, Gen. xlix (x)11;
ibi de Domino, `vinum’ pro bono spirituali ex amore Divino,
`sanguis uvarum’ pro bono caelesti inde: apud eundem,
[9] Butyrum armenti, et lac gregis, cum adipe agnorum et
arietum filiorum Bashanis, et hircorum cum adipe renum
tritici, et sanguinem uvae bibis, merum, Deut. xxxii 14;
ibi de Ecclesia Antiqua cujus bona amoris et charitatis ita
describuntur; singula significant aliquod bonum in specie; `sanguis
uvae’ bonum spirituale caeleste, ita vocatur Divinum in caelo
procedens a Domino; vinum {11}appellatur `sanguis uvarum’ quia
utrumque significat sanctum verum procedens a Domino, at `vinum’
praedicatur de Ecclesia spirituali, et `sanguis’ de Ecclesia
caelesti; et quia ita, in Sancta Cena vinum mandatum est: apud
eundem,
De vite Sodomae vitis eorum, et de agris Amorrhae; uvae ejus
uvae fellis, botri amaritudinum illis, Deut. xxxii 32;
ibi de Ecclesia Judaica, `de vite Sodomae vitis eorum et de agris
Amorrhae’ pro quod intellectualis pars falsis ex amore infernali
obsessa; `uvae ejus uvae fellis, botri amaritudinum illis’ pro quod
voluntarium {12}ibi simile; `uva’ enim quia in bono sensu
significat charitatem, inde praedicatur de voluntario, sed de
voluntario {13} in parte intellectuali; in opposito sensu
similiter, nam omne verum est intellectus, et omne bonum est
voluntatis: [11] apud Johannem,
Angelus dixit, Mitte falcem acutam, et vindemia botros terrae,
quia maturuerunt uvae ejus, Apoc. xiv 18;
[12] `vindemiare botros terrae’ pro destruere omnia charitatis:
apud Matthaeum,
A fructibus eorum cognoscetis eos; numquid colligunt de spinis
uvas, et de tribulis ficus? vii 16:
et apud Lucam,
Omnis arbor ex proprio fructu cognoscitur, non enim ex spinis
colligunt ficus, neque ex rubo vindemiant uvam, vi 44;
quia ibi de charitate erga proximum agitur, dicitur quod `ex
fructibus’, qui sunt bona charitatis, cognoscentur; bona charitatis
interna sunt `uvae’, et externa sunt `ficus’ {14}. Quod lex in
Ecclesia Judaica lata sit,
Cum veneris in vineam socii tui, comedes uvas juxta animam
tuam, ad satietatem tuam, sed in vas tuum non dabis, Deut.
xxiii 25,
involvit quod quisque apud alios qui in alia doctrina et religione
sunt, addiscere et acceptare possit charitatis eorum bona, sed non
imbuere illa et conjungere suis veris; `vinea’ quia est Ecclesia,
est ubi doctrina seu religio; `uvae’ sunt bona charitatis; `vas’
est verum Ecclesiae.
@1 accepit$
@2 nec$
@3 cogitationes I$
@4 i n. 1069$
@5 Num AI$
@6 See p. 681, note 3$
@7 et veri cum bono$
@8 i ac$

@9 botros AI. Heb is (ganoth)=`gardens.’ S seems to have
misread hortos as botros.$
@10 sit mere naturale in quo$
@11 vocatur$
@12 inde$
@13 quod$
@14 i cum quibus fit comparatio, quia omnia comparativa in Verbo
sunt simul repraesentativa$

5118. `Et scyphus Pharaonis in manu mea’: quod significet
influxum interioris naturalis in exterius, et receptionis initium,
constat ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit interius naturale,
de qua supra n. 5080, 5095; ex repraesentatione `pincernae’ quod
sit exterius naturale, de qua n. 5077, 5082; `in manu mea’ est apud
eum; ex significatione `scyphi’ quod sit id quod continet, et
quoque simul id quod continetur, de qua in {1}sequente n. 5120;
inde et ex serie rerum in sensu interno, {2}per scyphum Pharaonis
in manu mea, significatur influxus interioris naturalis in
exterius, et receptionis initium {3}ibi. Quid naturale interius et
naturale exterius, prius dictum est, quod nempe naturale interius
sit id quod communicat cum rationali, et in quod rationale influit,
naturale autem exterius id quod communicat cum sensualibus, seu per
sensualia cum mundo, ita in quod mundus influit. {4}Quod influxum
attinet, is est continuus a Domino per rationale in naturale
interius et per hoc in exterius, sed quae influunt, mutantur et
vertuntur secundum receptionem; apud non regeneratos vertuntur ibi
bona in mala, et vera in falsa; at apud regeneratos sistuntur ibi
bona et vera sicut in speculo; naturale enim nihil aliud est quam
sicut facies repraesentativa spiritualium quae {5}interni hominis;
et tunc {6}facies illa fit repraesentativa {7}, cum exteriora
correspondent interioribus; inde aliquatenus constare potest quid
intelligitur per influxum interioris naturalis in exterius, et per
receptionis initium ibi.
@1 sequentibus$
@2 continens est$
@3 Before receptionis$
@4 influxus$
@5 interioris$
@6 fit facies$
@7 i interior; perhaps interioris was intended.$

5119. `Et accepi uvas et expressi illas in scyphum Pharaonis’:
quod significet influxum reciprocum in bona ex origine spirituali
ibi, constat ex significatione `uvarum’ quod sint bona charitatis,
de qua mox supra n. 5117, ita bona ex origine spirituali, omnia
enim bona genuinae charitatis inde sunt; et ex significatione
`exprimere in scyphum Pharaonis’ quod sit influxus reciprocus. Per
influxum reciprocum non intelligitur quod naturale exterius influat
in interius, quia hoc impossibile est; exteriora enim nequaquam
possunt influere in interiora, seu quod idem, inferiora aut
posteriora in superiora aut priora; sed a rationali evocantur illa
quae in interiore naturali sunt, et per hoc quae in exteriore {1};
non quod ipsa illa quae ibi sunt, evocentur, sed quae ab illis
concluduntur seu quasi extrahuntur; talis est influxus reciprocus.
[2] Apparet sicut illa quae in mundo sunt, influant per sensualia
versus interiora{2}, sed est fallacia sensus; est influxus
interiorum in exteriora, et per illum influxum apperceptio; de his
aliquoties cum spiritibus in sermone fui, et ostensum per vivas
experientias quod interior homo videat et appercipiat in exteriore
quid peragitur extra hunc, et quod non aliunde sit vita sensuali,
seu quod non aliunde sit facultas sentiendi, nec sensatio; sed haec
fallacia talis et tanta est ut nequaquam possit a naturali homine
discuti et ne quidem a rationali, nisi hic abstracte a sensuali
cogitare possit. Haec dicta sunt ut sciatur quid influxus
reciprocus.
@1 i sunt$
@2 i sic ut influxus sit exteriorum in interiora$

5120. `Et dedi scyphum super volam Pharaonis’: quod significet
appropriationem ab interiore naturali, constat ex significatione
`dare scyphum’ ita vinum ad bibendum,quod sit appropriare; quod
`bibere’ sit appropriato veri, videatur n. 3168; et ex
repraesentatione `Pharaonis’ quod sit interius naturale, de qua n.
5080, 5095, 5118. Agitur hic, ut ex praecedentibus patet, de
regeneratione sensualis parti intellectuali interioris
hominis subjecti quod per `pincernam’ significatur, consequenter de
veri et boni {1} influxu, et receptione in naturali exteriore; sed
quia haec remotiora sunt a captu eorum qui non distinctam aliquam
ideam habent de rationali et de naturali, nec aliquam de influxu,
idcirco ulterior explicatio supersedetur. [2] Praeterea in Verbo
pluries nominatur scyphus, seu poculum aut calix, et per illum
significatur in genuino sensu verum spirituale, hoc est, verum
fidei quod ex bono charitatis, simile quod per vinum; et in
opposito sensu falsum per quod malum, et quoque falsum ex malo;
quod `scyphus’ significet simile quod vinum, est quia scyphus est
continens et vinum est contentum, et inde unum constituunt, et sic
unum intelligitur per alterum: quod illa significentur per scyphum
in Verbo, patet ab his locis: apud Davidem,
[3] Jehovah, dispones ante me mensam coram inimicis, et
pinguefacies oleo caput meum, scyphus meus abundabit, Ps.
xxiii 5;
`disponere mensam et pinguefacere oleo caput’ pro donari bono
charitatis et amoris; `scyphus meus abundabit’ pro quod naturale
implebitur vero et bono spirituali inde: apud eundem,
Quid reddam Jehovae? … scyphum salutum accipiam, et nomen
Jehovae invocabo, Ps. cxvi 12, 13;
[4] `scyphum salutum accipere’ pro appropriatione bonorum fidei:
apud Marcum,
Quisquis potaverit vos poculo aquae in nomine Meo, eo quod
Christi sitis, amen dico vobis, non perdet mercedem suam, ix
41;
`potare poculo aquae in nomine Meo’ pro instruere in veris fidei ex
pusilla charitate: apud Matthaeum,
[5] Mox accipiens poculum, et gratias agens, dedit illis
dicens, Bibite ex eo omnes, hoc enim est sanguis Meus ille
Novi Testamenti, xxvi 27, 28; Marc. xiv 23, 24; Luc. xxii 20;
`poculum’ dicitur, non vinum, quia vinum praedicatur de Ecclesia
spirituali, at sanguis de Ecclesia caelesti, tametsi utrumque
significat sanctum verum procedens a Domino, sed in Ecclesia
spirituali sanctum fidei ex charitate erga proximum, at in Ecclesia
caelesti sanctum charitatis ex amore in Dominum; distinguitur
Ecclesia spiritualis a caelesti in eo quod illa sit in charitate
erga proximum, haec autem in amore in Dominum, et Sancta Cena
instituta est ut repraesentaret et significaret amorem Domini erga
universum genus humanum, et reciprocum hominis erga Ipsum. [6]
Quia per `poculum seu scyphum’ significabatur id quod contineretur,
et per `vinum’ id quod contineretur, consequenter per `poculum’
externum hominis, et per `vinum’ internum ejus, ideo a Domino
dictum,
Vae vobis scribae et Pharisaei hypocritae, quia purgatis
exterius poculi et patinae, interiora vero plena sunt rapina
et intemperantia; Pharisaee caece, purga prius interius poculi
et patinae, et fiet etiam exterius mundum, Matth. xxiii 25,
26; Luc. xi 39;
per `poculum’ etiam hic in sensu interno intelligitur verum fidei;
hoc excolere absque bono ejus, est `purgare{2} exterius poculi’, et
magis cum interiora sunt hypocrisi, dolo, odio, vindicta,
crudelitate, {3}plena, tunc enim verum fidei solum in externo
homine est, et prorsus nihil ejus in interno, {4}et bonum fidei
excolere et imbuere, facit ut vera conjungantur bono in interiore
homine, etiam tunc fallacia acceptantur pro veris, quod
significatur per `purgare prius interius poculi, et fiet etiam
exterius mundum’. Similiter quae apud Marcum, 7
Alia multa sunt quae Pharisaei et Judaei acceperunt tenere,
baptizationes poculorum et testaceorum, et aeneorum, et
lectorum. …Deserentes mandatum Dei, tenetis traditionem
hominum, baptismos testaceorum et poculorum, et alia similia
multa facitis;… repudiatis mandatum Dei, ut traditionem
vestram teneatis, vii 4, 8, 9.
[8] Quod per poculum seu `scyphum’ significetur in opposito sensu
falsum ex quo malum, tum falsum quod ex malo, constat a
sequentibus: apud Jeremiam,
Ita dixit Jehovah Deus Israelis ad me, Sume scyphum vini irae
hunc e manu Mea, et bibere fac illum omnes gentes, ad quas Ego
mitto te, ut bibant et titubent, et insaniant propter gladium,
quem Ego missurus inter illos: accepi itaque scyphum e manu
Jehovae, et bibere feci omnes gentes ad quas misit me Jehovah,
xxv 15-I7, 28;
`scyphus vini irae’ pro falso per quod malum; quod falsum per quod
malum, significetur, est quia sicut vinum inebriat et insanum
facit, ita falsum; ebrietas spiritualis non aliud est quam insania
inducta per ratiocinia de credendis, cum nihil creditur quod non
capitur, inde falsa, et ex falsis mala, n. 1072; quare dicitur `ut
bibant et titubent, et insaniant propter gladium quem Ego
missurus’; `gladius’ est falsum pugnans contra verum, n. 2799,
4499: in Libro Threnorum,
[9] Gaude et laetare filia Edomi, habitans in terra Uz, etiam
ad te transibit scyphus, inebriaberis et revelaberis, iv 21;
`inebriari ex scypho’ pro insanire ex falsis; `revelari seu nudari
absque pudore’ pro malo inde, n. 213, 214: apud Ezechielem,
[10] In via sororis tuae ambulasti, ideo dabo scyphum ejus in
manum tuam; sic dixit Dominus Jehovih, Scyphum sororis tuae
bibes, profundum et latum, eris in risum et subsannationem,
ampla ad capiendum, ebrietate et dolore impleberis, scypho
devastationis et desolationis, scyphum sororis tuae Samariae
et bibes, et exprimes, et testas ejus comminues, xxiii 31-34;
de Hierosolyma, per quam significatur spirituale Ecclesiae
caelestis; `scyphus’ ibi pro falso ex malo; hoc quia vastat seu
destruit Ecclesiam, dicitur `scyphus devastationis et
desolationis’: apud Esaiam,
Excitare, excitare, surge Hierosolyma, quae bibisti e manu
Jehovae scyphum irae Ipsius, faeces scyphi trepidationis
bibisti, li 17:
apud Habakkuk,
Bibe etiam tu, ut praeputium tuum reveletur, circumibit ad te
scyphus dextrae Jehovae, ut vomitus ignominiosus super gloria
tua, ii 16:
apud Davidem,
Scyphus in manu Jehovae,’ et vino miscuit, implevit mixto, et
effudit inde; sed faeces ejus exsugent, bibent omnes impii
terrae, Ps. lxxv 9 [A.V. 8];
[11] `scyphus’ etiam in illis locis pro insania ex falsis et inde
malis; vocatur `scyphus irae Jehovae’, et quoque `dextrae Jehovae’,
ex causa quia Judaica gens, sicut etiam plebs, non aliunde mala et
poenas malorum et falsorum quam a Jehovah venire crediderat, cum
tamen sunt ex homine et ex infernali turba apud illum; ex
apparentia et inde fide ita pluries dicitur, sed sensus internus
docet quomodo intelligendum et quid credendum; de his videatur n.
245, 592, 696, 1093, 1683, 1874, 1875, 2335, 2447, 3605, 3607,
3614. [12] (s)Quia per `poculum’ sicut per vinum significantur in
opposito sensu falsa per quae mala, tum falsa ex malis, inde etiam
per `poculum’ significatur tentatio, quia haec fit cum falsum
pugnat contra verum, et inde malum contra bonum; pro tentatione et
de illa dicitur poculum, apud Lucam,
Jesus oravit, dicens, Si velis ut transeat poculum hoc a Me,
attamen non voluntas Mea sed Tua fiat, xxii 42; {5}Matth. xxvi
39, 42, 44; Marc. xiv 36;
`poculum’ hic pro tentatione; similiter apud Johannem,
Dixit Jesus Petro, Mitte gladium in vaginam, nonne poculum
quod dedit Mihi Pater, biberim illud? (x)xviii 11:
et quoque apud Marcum,
Jesus dixit Jacobo et Johanni, Non scitis quid petitis;
potestisne bibere poculum quod Ego bibo? et baptismate quo
Ego baptizor, baptizari? dixerunt, Possumus; sed Jesus dixit
illis, Poculum quidem quod Ego bibo, bibetis, et baptismate
quo Ego baptizor, baptizabimini, x 38, 39; Matth. xx 22, 23;
inde patet quod `poculum’ sit tentatio, quia illa existit {6}per
mala pugnantia per falsa contra bona et vera, nam `baptismus’
significat regenerationem quae quia fit per pugnas spirituales,
inde per illum simul significatur tentatio. [13] `Poculum seu
scyphus’ in prorsus opposito sensu significat falsum ex malo apud
illos qui {7}profani sunt, hoc est, qui intus in contrariis
charitati, et extus sanctitatem mentiuntur; in quo sensu(s) apud
Jeremiam,
Scyphus auri Babel in manu Jehovae, inebrians universam
terram, de vino ejus biberunt omnes gentes, ideo insaniunt
gentes, li 7;
`Babel’ pro illis qui in sancto externo {8}et in profano intus, n.
1182, 1326; falsum quod obvelant sanctitate, est `scyphus
auri’;`inebrians universam terram’ pro quod in errores et insanias
ducant illos qui ab Ecclesia, quae est `terra’; profana quae sub
externa sanctitate recondunt, sunt quod nihil aliud intendant quam
ut omnium maximi et opulentissimi fiant, et colantur ut {9}dii
possessores caeli et terrae, dominando sic super hominum animas et
super corpora, et hoc per Divina et sancta quae praetexunt; inde
quoad externum hominem apparent sicut angeli, sed quoad internum
sunt diaboli. [14] Similiter de Babele apud Johannem,
Erat mulier induta purpura et coccino, et inaurata auro, et
lapide pretioso et margaritis, habens aureum scyphum in manu
sua, plenum abominationibus et immunditie scortationis ejus,
Apoc. xvii 4:
apud eundem,
Cecidit cecidit Babylon magna, et facta habitaculum
daemonum,…quia ex vino furoris scortationes suae potavit
omnes gentes, et reges terrae cum ea scortati sunt….Audivi
vocem e caelo dicentem,… scypho quo miscuit, miscete illi
duplum, Apoc.xvii [2,] 3,4,6:
{10}apud eundem,
Facta est urbs magna in tres partes, et urbes gentium
corruerunt: Babylonis magnae memoria facta est coram Deo, ad
dandum illi poculum furoris irae Die, Apoc. xvi 19:
apud eundem,
Tertius angelus dixit voce magna, Si quis bestiam adorat, et
imaginem ejus,… ille bibet ex vino irae Die mixto mero in
scypho irae Ipsius, et cruciabitur igne et sulphure, Apoc. xiv
9, 10.
@1 spiritualis$
@2 i in I$
@3 plena before hypocrisi$
@4 at$
@5 A has Matthew ref. after Mark ref.$
@6 i per falsa pugnantia contra vera, per baptisma etiam
significatur tentatio, sed quae existit$
@7 intus prophani sunt $
@8 at$
@9 A d dii$
@10 A has et quoque Cap: xvi: 19; omitting actual verses.$

5121. `Et dixit illi Joseph, Haec interpretatio illius’: quod
significet revelationem a perceptione a caelesti in naturali quid
in se haberet, constat ex significatione `dicere’ in historicis
Verbi quod sit perceptio, de qua n. 1791,1815, 1822, 1898, 1919,
2080, 2619, 2862, 3509, (x)3395, hic revelatio ex perceptione quia
de somnio et ejus interpretatione agitur; omnis revelatio vel est
ex loquela cum angelis per quos Dominus loquitur, vel {1} ex
perceptione, de qua re sequitur; ex repraesentatione `Josephi’ quod
sit caeleste in naturali, de qua supra n. 5086, 5087, 5106; et ex
significatione `interpretationes quod sit quid in se haberet. [2]
Quod revelationes sint vel ex perceptione, vel ex loquela cum
angelis per quos Dominus loquitur, sciendum quod illi qui in bono
sunt et inde in vero, imprimis qui in bono amoris in dominum,
revelationem ex perceptione habeant; at qui non in bono et inde in
vero sunt, quod quidem revelationes habere possint, sed non ex
perceptione, verum per vivam vocem auditam in illis, ita per
angelos a Domino; haec revelatio est externa, illa autem interna;
revelationem ex perceptione, habent angeli imprimis caelestes,
etiam habuerunt homines ab Antiquissima Ecclesia, et aliqui etiam
ab Antiqua, sed hodie vix aliquis; at revelationes ex loquela
absque perceptione habuerunt perplures, etiam qui non in bono
fuerunt, pariter per visiones aut per somnia; [3] tales
revelationes fuerunt pleraeque prophetarum in Ecclesia Judaica;
audiverunt vocem, viderunt {2}visionem, et somniarunt somnium; sed
quia nullam perceptionem habuerunt, fuerunt revelationes mere
verbales vel visuales absque perceptione quid significarent;
perceptio enim genuina existit {3} per caelum a Domino, et afficit
intellectuale spiritualiter, et ducit id perceptibiliter ad
cogitandum sicut res se habet, cum assensu interno quem nescit
unde; putat quod insit ei, et quod fluat ex nexu rerum, at est
dictamen {4} per caelum a Domino in interiora cogitationis
influens, de talibus quae supra naturale et sensuale sunt, hoc est,
de talibus quae spiritualis mundi seu caeli sunt; ex his constare
potest quid revelatio ex perceptione sit. At revelatio ex
perceptione quae fuit Domino, Qui hic per `Josephum’ repraesentatur
et de qua hic in sensu interno agitur, fuit ex Divino in Ipso, ita
ab Ipso.
@1 i est$
@2 visiones$
@3 i ab influxu$
@4 internum$

5122. `Tres propagines tres dies illae’: quod significet
derivationes continuas usque ad ultimam, constat ex significatione
`trium’ quod sit una periodus et ejus continuum a principio ad
finem, de qua n. 2788, 4495; a significatione `propaginum’ quod
sint derivationes, de qua n. 5114; et a significatione `dierum’
quod sint status, de qua n. 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462,
3785, 4850; inde sequitur quod per `tres propagines tres dies
illae’ significetur status renascentiae sensualis hujus quod per
`pincernam’ repraesentatur, a primo ejus ad ultimum; ejus
derivationes successivae significantur per `propagines’. [2]
Status renascentiae cujusvis sensualis et cujusvis rei in naturali,
ut et in rationali, suas progressiones a principio ad finem habent,
et cum finem, tunc a quodam novo incohant, nempe a fine illo ad
quem in priore statu tetenderunt, ad finem ulteriorem, et sic
porro; et tandem invertitur ordo, et tunc quod fuit ultimum, fit
primum; sicut cum regeneratur homo tam quoad rationale quam quoad
naturale, tunc periodi primi status sunt a veris quae fidei ad bona
quae charitatis, et tunc vera fidei apparenter primas agunt, et
bona charitatis secundas, nam vera fidei spectant bonum charitatis
ut finem; hae periodi perstant usque dum homo regeneratus est;
postmodum charitas quae fuit finis, fit principium, et ab illa
status novi incohant, qui procedunt utrinque, nempe versus
interiora magis, ut et versus exteriora, versus interiora ad amorem
in Dominum, et versus exteriora ad vera naturalia, et quoque ad
vera sensualia, quae tunc successive ad correspondentiam cum bonis
charitatis et amoris in rationali rediguntur, ac ita in ordinem
caelestem; [3] haec sunt quae intelliguntur per progressiones et
derivationes continuas usque ad ultimam; {1} tales progressiones et
derivationes sunt perpetuae apud hominem qui regeneratur, ab
infantia ejus usque ad ultimum vitae ejus in mundo, et quoque
postea usque in aeternum, et tamen nusquam ita regenerari potest ut
aliquo modo dici queat perfectus; sunt enim innumerabilia, immo
numero indefinita quae regeneranda, tam in rationali quam in
naturali, et quodlibet (c)eorum (t)numero indefinitas propagines
habet, hoc est, progressiones et derivationes versus interiora et
versus exteriora; hoc homo prorsus nescit, sed Dominus Omnia et
singula novit, et unoquovis momento providet; si intermitteret
solummodo uno minutulo, turbarentur omnes progressiones; prius enim
spectat sequens in continua serie, et producit consequentiarum
series in aeternum; inde patet quod Divina {2}Praevidentia et
Providentia sit in singularissimis, et nisi foret, aut si foret
modo universalis, periret genus humanum.
@1 i et$
@2 Providentia I$

5123. `In adhuc tribus diebus’: quod significet quod tunc novum,
constat a significatione `trium’ quod sit continuum usque ad finem,
ita quoque completum, de qua n. 2788, 4495; et a significatione
`dierum’ quod sit status, de qua supra n. 5122; inde patet quod per
`tres dies’ significetur status completum; consequenter `in tribus
diebus seu post tres dies’ status novus, n. 490I, nam post statum
completum incohat novus.

5124. ` Extollat Pharaoh caput tuum’: quod significet provisum
et inde conclusum, constat ex significatione `extollere caput’ quod
sit concludere, et in supremo sensu providere, Divina enim
conclusio et rei conclusae executio est Providentia. `Extollere
caput’ fuit formula sollemnis judicii apud antiquos, cum vincti seu
qui in carcere, judicabantur vel ad vitam vel ad mortem; cum ad
vitam, dicebatur `extollere caput’, ut quoque in Libro 2 Regum,
Extulit Evilmerodachus rex Babelis, anno quo rex factus, caput
Jehoiachini regis Jehudae, e domo carceris, et locutus cum eo
bonum, et dedit thronum ejus supra thronum regum qui cum illo
in Babele, xxv 27, 28:
similiter apud Jeremiam,
Extulit Evilmerodachus rex Babelis in {1}anno regni sui caput
Jehoiachini regis Jehudae, et eduxit eum e domo carceris, lii
31;
cum autem judicarentur ad mortem, dicebatur `extollere caput e
super illum’, ut in sequentibus de pistore, `In adhuc tribus diebus
extollat Pharaoh caput tuum {2}e super te’, vers. 19. [2] Illa
judicii formula traxerat originem apud antiquos qui in
repraesentativis fuerunt, a repraesentatione illorum qui vincti in
carcere seu {3} fovea fuerunt, per quos quia repraesentabantur illi
qui in vastatione sub terra inferiore sunt, n. 4728, 4744, 5038,
ideo per `extollere caput’ significabatur eorum liberatio;
elevantur enim tunc {4}seu {5}attolluntur {6}e vastatione ad
societates caelestes, videatur n. 2699, 2701, 2704; attolli seu
elevari est progredi versus interiora, nam elevatum seu altum
praedicatur de interioribus, n. 2148, 4210, et quia versus
interiora, est versus caelum, nam caelum est in interioribus; hoc
significabatur per `attollere caput’; at per `attollere caput e
super aliquem’ significabatur judicari ad mortem, quia tunc illi
qui supra illos in fovea seu vastatione, elevabantur ad caelum, iis
ad inferiora demissis; {7}haec formula judicii, quia haec per illam
significata sunt, ideo recepta est in Verbo. Quod per `{8}attollere
caput’ significetur conclusum, inde patet; et quia conclusum, in
supremo sensu significatur provisum, quod enim Divinum concludit,
hoc providet.
@1 So Heb, but preceding quotation shows that primo anno is
understood.$
@2 a I$
@3 i in$
@4 et$
@5 Alters extolluntur to attolluntur$
@6 e fovea seu carcere illo$
@7 quia haec significata sunt per hanc formulam apud antiquos$
@8 extollere$

5125. `Et reducet te super stationem tuam’: quod significet quod
illa quae sunt sensualis parti intellectuali subjecti, redigerentur
in ordinem ut ultimo loco sint, constat ex {1}repraesentatione
`pincernae’, de quo haec dicuntur, quod sit sensuale parti
intellectuali subjectum, de qua n. 5077, 5082, proinde illa quae
sunt sensualis illius in externo naturali, ipsum enim sensuale non
redigitur in ordinem, sed illa quae per sensuale intrarunt in
phantasiam hominis; et ex significatione `reducere super stationem’
quod sit redigere in ordinem; et quia sensualia, hoc est, illa quae
e mundo per sensoria {2}externa intrarunt, ultimo loco sunt, et
tunc ultimo loco sunt cum {3}ministrant seu inserviunt
interioribus, {4}idcirco illa simul significantur; sensualia illa
apud regeneratos sunt quoque ultimo loco, sed apud non regeneratos
sunt primo loco, videatur n. 5077, 5081, 5081, 5089, 5094: [2] num
sensualia sint primo loco vel num sint ultimo, ab homine facile
potest appercipi, Si attendit; si is affirmat omne quod sensuale
suadet si appetit, ac infirmat omne quod intellectuale dictat, tunc
sensualia sunt primo loco, et tunc fertur homo per appetitus, et est
prorsus sensualis; at talis homo parum abest a sorte animalium
irrationalium, haec enim non aliter feruntur; immo in deteriore
sorte est, si abutitur intellectuali facultate seu rationali ad
confirmandum mala et falsa quae sensualia suadent et appetunt; at
si non affirmat, sed ab interiore videt deviationes eorum in falsa
et excitationes ad mala, et studet castigare illa, et sic redigere
ad obsequium, hoc est, subjicere parti intellectuali et voluntariae
quae sunt interioris hominis, tunc rediguntur sensualia in ordinem
ut sint ultimo loco; cum sensualia ultimo loco sunt, tunc influit
felix et beatum ab interiore homine in jucunda sensualium, et facit
ut jucunda illorum millies excedant jucunda priora; quod ita sit,
homo sensualis quia non capit nec credit et quia nihil aliud
jucundum sentit nec superius jucundum dari putat, felix {5} et
beatum intus in jucundis sensualium spectat ut nihili; quod ignotum
est alicui, hoc creditur non esse.
@1 significatione$
@2 extrema$
@3 subministrant (perhaps sub is d)$
@4 ideo etiam illud simul significatur$
@5 i illud$

5126. `Et dabis scyphum Pharaonis in manum illius’: quod
significet ut inde inserviant interiori naturali, constat a
significatione `dare scyphum ad bibendum’ quod sit appropriare, de
qua supra n. 5120; quod etiam sit inservire, patet; et ex
repraesentatione `Pharaonis’ quod sit interius naturale, de qua n.
5080, 5095, 5118. Quod sit naturale interius et naturale exterius
et quod naturale exterius constituatur ex illis quae immediate per
sensualia e mundo in mentem naturalem, nempe in ejus memoriam et
inde in imaginationem, intrant, videatur n. 5118. [2]Ut sciatur
quid exterius naturale et quid interius, quae sunt exterioris
hominis, et inde quid rationale quod est interioris hominis, paucis
dicendum, est: homo a sua infantia usque ad pueritiam est mere
sensualis, nam tunc terrestria, corporea et mundana, solum recipit
per sensualia corporis; ex illis etiam tunc ejus ideae et
cogitationes sunt; communicatio cum interiore homine nondum aperta
est, dumtaxat tantum ut capere illa possit et retinere; innocentia
quae tunc illi, est solum externa, non autem interna, nam vera
innocentia habitat in sapientia; per illam, nempe per innocentiam
externam, redigit Dominus in ordinem illa quae per sensualia
intrant; absque influxu innocentiae a Domino in prima illa aetate
nusquam aliquod (t)fundamentale existeret, super quo intellectuale
seu rationale quod homini proprium{1}, potuisset strui: [3] a
pueritia ad adolescentiam aperitur communicatio ad interius
naturale, per id quod discat decorum, civile et honestum, tam per
instructionem a parentibus et magistris quam per studia: ab
adolescentia autem ad juvenilem aetatem, aperitur communicatio
inter naturale et rationale, per id quod tunc discat vera et bona
vitae civilis et moralis, (c)et imprimis vera et bona vitae
spiritualis, per auditionem et lectionem Verbi; sed quantum tunc
imbuit bona per vera, hoc est, quantum facit vera quae discit,
tantum aperitur rationale, at quantum non imbuit bona per vera, seu
quantum non facit vera, tantum non aperitur rationale, at usque
manent cognitiones in naturali, nempe in ejus memoria, ita quasi
extra domum in limine; [4] quantum autem tunc et in sequente aetate
infirmat illa, {2}negat et facit contra illa, hoc est, loco illorum
credit falsa et agit mala, tantum occluditur rationale, et quoque
{3} interius naturale; at usque tantum communicationis ex Divina
Domini Providentia remanet ut aliquo intellectu capere illa possit,
sed usque non sibi appropriare nisi seriam paenitentiam agat, et
diu dein cum falsis et malis luctetur; apud illos autem qui se
regenerari patiuntur, contrarium evenit, per gradus seu successive
apud illos aperitur rationale, et illi subordinatur interius
naturale, et huic exterius; hoc fit {4}imprimis sin aetate juvenili
usque ad adultam, et progressive ad ultimam vitae eorum, et postea
in caelo in aeternum. Inde sciri potest quid interius et quid
exterius apud hominem.
@1 i est$
@2 i et$
@3 i tandem$
@4 ab$

5127. `Secundum morem priorem’: quod significet ex lege ordinis,
constat ex significatione `moris prioris’ quod sit lex ordinis; lex
ordinis enim est ut exteriora subjecta sint interioribus, seu quod
idem, inferiora superioribus, ac sicut famuli inserviant; sint enim
exteriora seu inferiora nihil nisi quam famulitia, interiora autem
seu superiora respective sunt dominia; quod [per] `secundum morem
priorem’ illa significatur, inde est quia pincerna ut servus prius
inserviverat Pharaoni ut suo domino, ex lege subordinationis, ita
sensuale quod per `pincernam’ repraesentatur, interiori naturali
quod per `Pharaonem’, ex lege ordinis. [2] Quod lex ordinis sit
quo inferiora seu exteriora inservire debeant superioribus seu
interioribus, homo sensualis prorsus nescit; qui enim mere
sensualis est, non sit quid interius, ita nec quid respective
exterius; novit quod cogitet et loquatur, et quod velit et faciat,
inde autumat quod cogitare et velle sit interius, et quod loqui et
facere sit exterius; sed non scit quo cogitare solum ex
sensualibus, et facere ex {1}appetitu, sit externi homini, et sic
quod cogitare et velle ejus sit solum exterioris naturalis, et magi
adhuc cum cogitat falsa et vult mala; et quia apud illos
communicatio clausa est cum interioribus, inde non scit quid
interior cogitatio et interior voluntas; si ei dicitur quod
interior cogitatio sit cogitare e vero, et interior voluntas sit
{2}facere ex bono, hoc prorsus non capit, minus quod interior homo
distinctus sit ab exteriore, ac ita distinctus ut interior homo
quasi e loco superiore videre possit quid peragitur in exteriore
homine, utque interior homo in facultate et potentia si castigandi
exteriorem, et non volendi et cogitandi quod exterior homo ex
phantasia videt, et ex cupiditate appetit; [3] haec quamdiu
externus ejus homo in dominio est et regnat, non videt, ast extra
illum statum, sicut dum in aliquo dolore est ex infortuniis aut
morbis videre potest et capere, nam tunc dominium externi hominis
cessat; facultas enim seu potentia intelligendi homini semper
conservatur Domino, sed obscurissima est illis qui in falsis et
malis sunt, et semper clarior prout falsa et mala sopiuntur;
influit {3} Divinum Domini continue apud hominem et illustrat, sed
ubi falsa (c)et mala sunt, hoc est, ubi contraria veris et bonis,
ibi Divina lux vel reflectitur vel suffocatur vel pervertitur, et
solum tantum ejus quasi per rimas recipitur quo sit in facultate
cogitandi et loquendi ex sensualibus, etiam {4}de spiritualibus ex
formulis impressis memoriae naturali seu corporeae.
@1 cupiditate$
@2 velle$
@3 i enim$
@4 At end of $

5128. `Quo fuisti pincerna illius’: quod significet sicut
sensuali illius generis solent, constat ex significatione
`pincernae’ quod sin sensualia, seu illa sensualium quae subjecta
sunt parti intellectuali de qua n. 5077, 5082; quod sint sicut
solent, significatur per `quo fuisti.’ Quod sensualia erunt et
subordinata rationalibus, in praecedentibus nunc actum est; et quia
de subjectione et subordinatione illa in sensu interno hic agitur,
adhuc dicendum quomodo cum illa re se habet: [2] homo apud quem
subjecta sunt sensualia, vocatur rationalis, at apud quem non
subjecta sunt, vocatur sensualis; sed num homo rationalis sit, vel
num sensualis, aegre discerni potest ab aliis, sed ab ipso si
explorat sua interiora, hoc est, suum velle et suum cogitare; num
homo sensualis sit vel rationalis ab aliis non sciri potest ex
loquela, nec ab actione, nam {1}vita cogitationis quae est in
loquela et vita voluntatis quae est in actione, non apparent ad
aliquem sensum corporis; auditur modo sonus et videtur gestus cum
affectione, quae num sit simulata vel num vera, non dignoscitur;
sed in altera vita ab illis qui in bono sunt, distincte percipitur
tam quid in loquela quam quid in actione, ita qualis vita, et
quoque unde vita in illis; at in mundo usque aliquot indicia
dantur, ex quibus aliquatenus concludi potest num sensualia
subjecta sint rationali, vel num rationale sensualibus, seu quod
idem, num homo rationalis sit, vel num solum sensualis; indicia
haec sunt: si animadvertitur quod homo in principiis falsi sit et
non patitur se illustrari, sed prorsus rejicit vera et absque
ratione contumaciter falsa defendit, indicium est quod sensualis
homo sit, et non rationalis; occlusum est illi rationale ut non
admittat lucem caeli. [3] Adhuc magis sensuales sunt qui in
persuasione falsi sunt, persuasio enim falsi prorsus occludit
rationale; aliud est in principiis falsi esse, et aliud in
persuasione falsi; qui in persuasione falsi sunt, habent in
naturali suo aliquam lucem, sed talem qualis est lux hiemalis; haec
lux apparet in altera vita apud illos nivea, sed ut primum lux
caelestis in illam incidit, obscuratur, et secundum persuasionis
gradum et {2} quale fit opaca instar noctis; hoc quoque patet ab
illis cum vivunt in mundo, tunc enim prorsus nihil veri possunt
videre, immo ex obscuro seu nocturno falsi eorum, vera illis sicut
nihili sunt, et quoque ea irrident; tales coram simplicibus
apparent quandoque sicut rationales, nam media luce illa nivea
hiemali per ratiocinia dextre confirmare possunt falsa usque ut
appareant sicut vera; in persuasione tali plus quam reliqui sunt
plures ex eruditis, confirmarunt enim apud se falsa per
syllogistica et {3} philosophica, et demum per plura scientifica;
tales apud antiquos dicti sunt serpentes arboris scientiae, n. 195-
197; sed hodie dici queunt interiores sensuales absque rationali.
[4] Indicium num homo solum sensualis sit, vel num rationalis, est
imprimis ex vita ejus; per vitam non intelligitur qualis illa
apparet in sermone et in operibus; sed qualis illa est in sermone
et in operibus; vita enim sermonis est a cogitatione, et vita
operum est a voluntate, utraque ab intentione seu fine; qualis
itaque intentio seu finis est in sermone et in operibus, talis est
vita, nam sermo absque interiore vita est modo sonus, et opera
absque interiore vita est solum motus, illa vita est quae
intelligitur cum dicitur quod vita maneat {4} post mortem; si homo
rationalis est, ex bene cogitare loquitur et ex bene velle agit,
hoc est, ex fide loquitur et ex charitate agit; at si homo non
rationalis est, tunc quidem potest simulate agere sicut rationalis
et similiter loqui, sed usque nihil vitae ex rationali inest; vita
mali enim occludit omnem viam seu communicationem cum rationali, et
facit ut mere naturalis et sensualis sit. [5] Sunt duo quae non
solum occludunt communicationis viam, sed etiam deprivant hominem
facultate ut usquam rationalis fieri possit, est dolus et est
profanatio; dolus est instar subtilis veneni quod infectat
interiora; et profanatio est quae commiscet falsa veris et mala
bonis; ex illis binis prorsus perit rationale; sunt {5} apud
unumquemvis hominem bona et vera a Domino recondita ab infantia,
quae bona et vera in Verbo `reliquiae’ vocantur, de quibus videatur
n. 468, 530, 560, 561, {6} 661, 1050, 1738, 1906, 2284, has {7}
infectat dolus et commiscet profanatio; quid profanatio, videatur
n. 593, 1008, 1010, 1059, 1327, 1328, 2051, 2426, 3398, 3402, 3489,
3898, 4289,4601. Ex his indiciis aliquatenus potest sciri quis
rationalis homo est et quis sensualis,{8}. [6] Cum sensualia
subjecta sunt rationali, tunc sensualia, ex quibus imaginatio prima
hominis, illustrantur a luce quae per caelum a Domino venit, et
quoque tunc sensualia disponuntur in ordinem, ut recipiant lucem
utque correspondeant; sensualia cum in illo statu sunt, non obstant
amplius quin vera et agnoscantur et videantur, removentur ilico
quae dissentiunt, et acceptantur quae consentiunt; quae
consentiunt, tunc quasi in centris sunt, et quae dissentiunt in
peripheriis; quae in centris, quasi attolluntur versus caelum, et
quae in peripheriis quasi dependent deorsum; quae in centris sunt,
recipiunt lucem per rationale, et apparent cum sistuntur ita
visibiles in altera vita, sicut stellulae quae coruscant, et lucem
circumquaque spargunt usque ad peripherias, cum diminutione lucis
secundum gradus; in talem formam disponuntur naturalia et sensualia
cum rationale dominium habet et sensualia subjecta sunt; hoc fit
cum homo regeneratur; inde ei status videndi et agnoscendi vera in
amplitudine; at cum {9}rationale subjectum est sensualibus; tunc
contrarium evenit; in medio enim tunc seu in centro sunt falsa et
in peripheriis sunt vera; quae in centro, in quodam lumine ibi
sunt, sed in lumine fatuo, seu tali quod a carbonario igne
exsurgit; in illud influit lumen undequaque ab inferno; hoc lumen
est quod vocatur tenebrae, nam utprimum aliquod lucis e caelo in
illud influit, vertitur in tenebras.
@1 vita quae est in loquela et in actione non apparet$
@2 i ejus$
@3 i per$
@4 i hominem$
@5 i enim$
@6 i 660$
@7 i reliquias$
@8 i seu num sensualia subjecta sint rationali vel num rationale
subjectum sit sensualibus$
@9 rationalia subjecta sunt$

5129. Vers. 14, 15. Verum memento mei tecum, quando bene est
tibi, et facias quaeso mecum misericordiam, et meminisse facias mei
ad Pharaonem, et educas me e domo hac. Quia furto auferendo ablatus
sum e terra Hebraeorum, et etiam hic non feci quicquam, quod
posuerint me in fovea. `Verum memento mei tecum’ significat fidei
receptionem: `quando bene est tibi’ significat cum
correspondentia: `et facias quaeso mecum misericordiam’ significat
charitatis receptionem: `et meminisse facias mei ad Pharaonem’
significat communicationem cum interiore naturali: `et educas me
e domo hac’ significat liberationem a malis: `quia furto auferendo
ablatus sum’ significat quod caelestia abalienata sint per malum:
`e terra Hebraeorum’ significat ab Ecclesia: `et etiam hic non
feci quicquam’ significat innocentiam: `quod posuerint me in
fovea’ significat rejectionem inter falsa.

5130. `Verum memento mei tecum’: quod significet fidei
receptionem, constat ex repraesentatione `Josephi’ qui haec de se
dicit, quod sit Dominus quoad caeleste in naturali, de qua n. 5086,
5087, 5106; et ex significatione `meminisse mei tecum’ quod sit
fidei receptio, meminisse enim et recordari Domini, non aliunde est
quam ex fide, inde `memento mei tecum’ est ut recipiat fidem. Cum
fide ita se habet: qui illam recipit et qui illam habet, continue
est in recordatione Domini, et hoc quoque cum de alia re cogitat
aut loquitur, et quoque cum officiis suis publicis aut privatis aut
domesticis fungitur, et tametsi nescit quod tunc recordetur Domini;
nam recordatio Domini ab illis qui in fide sunt, est universaliter
regnans, et quod universaliter regnat, hoc non appercipitur nisi
dum cogitatio illuc determinatur: [2] hoc illustrari potest a
pluribus apud hominem; qui in amore aliquo est, quicumque sit, is
continue cogitat de (e)iis quae amoris illius sunt et hoc tametsi
in aliis rebus cogitatione, loquela aut actione est; hoc patet
manifeste in altera vita (c)ex sphaeris spiritualibus quae circum
{1}unumquemque sunt; ex solum sphaeris cognoscuntur ibi omnes in
qua fide sunt, et in quo amore, et hoc tametsi prorsus aliud
cogitant {2}et loquuntur, n. 1048, 1053, 1316, 1504-1520, 2489,
4464; id enim quod universaliter regnat apud aliquem, hoc producit
illam sphaeram et manifestat ejus vitam coram aliis; inde constare
potest quid intelligitur per id quod continue cogitandum sit de
Domino, de salute, deque vita post mortem; omnes qui in fide sunt
ex charitate, hoc faciunt; inde est quod illi non male cogitent de
proximo, et quod illis justitia et aequitas in singulis
cogitationis, loquelae et actionis; quod enim universaliter regnat,
hoc influit in singula, et ducit illa et regit illa; Dominus enim
tenet mentem ejus in talibus quae charitatis et inde fidei sunt, et
disponit sic singula convenienter; sphaera fidei ex charitate, est
sphaera quae regnat in caelo; Dominus enim influit cum amore et per
amorem cum charitate, consequenter cum veris quae sunt fidei; inde
est quod illi qui in caelo sunt, dicantur in Domino esse. [3]
Agitur in his quae nunc sequuntur de renascentia sensualis parti
intellectuali subjecti, quod per `pincernam’ repraesentatur; et
quia de renascentia ejus, de fidei receptione agitur; nam sensuale
sicut rationale, per fidem renascitur, sed per fidem in quam
influit charitas; nisi charitas influat in fidem et det ei vitam,
nusquam fides universaliter regnare potest, nam quod homo amat, hoc
regnat, non autem quod solum scit et memoria tenet.
@1 unumquemvis$
@2 aut$

5131. `Quando bene est tibi’: quod significet cum
correspondentia, constat ex significatione `bene esse tibi’, cum
agitur de renascentia seu regeneratione exterioris naturalis seu
sensualis, quod sit correspondentia, prius enim non ei bene est
quam cum correspondet; quid correspondentia, ad finem capitum
videatur; est {1} correspondentia sensualium cum naturalibus, et
est correspondentia naturalium cum spiritualibus, et est
correspondentia spiritualium cum caelestibus, et denique est
correspondentia caelestium cum Divino Domino ita est successivum
correspondentiarum a Divino usque ad ultimum naturale. [2] Quia
aegre potest formari idea de correspondentiis quales sunt, ab illis
qui prius de correspondentiis nihil cogitaverunt, ideo paucis
dicendum: notum est ex {2}philosophia quod finis sit primum causae
et quod causa sit primum effectus; ut finis, causa et effectus
consequantur et unum agant, oportet ut effectus correspondeat
causae, et causa correspondeat fini; sed usque finis non apparet
sicut causa, nec causa sicut effectus; ut enim finis producat
causam, adsciscet ex regione ubi causa, media administra per quae
finis faciet causam; et ut causa producat effectum, adsciscet
quoque ex regione ubi effectus, media administra per quae causa
faciat effectum; haec media administra sunt quae correspondent; et
quia correspondent, potest finis esse in causa et agere causam, et
causa esse in effectu et agere effectum, consequenter finis per
causam agere effectum; aliter vero cum non correspondentia est,
tunc finis non habet causam in qua sit, minus effectum in quo sit,
sed mutatur et variatur finis in causa, et denique in effectu,
secundum formam quam faciunt media administra. [3] Omnia et
singula in homine, immo omnia et singula in natura, succedunt sibi
sicut finis, causa et effectus, et cum sibi ita correspondent, tunc
unum agunt, nam finis tunc est omne in omnibus causae, et per
causam omne in omnibus effectus: sicut pro exemplo, cum amor
caelestis est finis, voluntas causa, et actio effectus, si
correspondentia sit, tunc amor ille influit in voluntatem, et
voluntas in actionem, et ita unum agunt, ut actio per
correspondentiam sit quasi amor; vel sicut cum fides charitatis est
finis, cogitatio causa, et sermo effectus; si correspondentia sit,
tunc fides ex charitate influit in cogitationem, et haec in
sermonem, ac ita unum agunt, ut sermo per correspondentiam sit
quasi finis; ut aurem finis qui est amor aut fides, producat causam
quae est voluntas et cogitatio, adsciscet media administra in mente
rationali quae correspondebunt, nam absque mediis administris quae
correspondeant, non potest finis, {3}qui est amor aut fides,
utcumque a Domino per caelum influit recipi. Inde patet quod
interiora et exteriora hominis, hoc est, rationalia, naturalia et
sensualia ejus, in correspondentiam redigenda sint ut recipere
possit influxum Divinum, consequenter ut homo possit renasci, et
quod prius ei non bene sit. Inde nunc est quod hic per `quando bene
est tibi’ significatur correspondentia.
@1 i enim$
@2 philosophicis$
@3 hoc est, amor et fides$


5132. `Et facias quaeso mecum misericordiam’: quod significet
charitatis receptionem, constat ex significatione `misericordiae’
quod sit amor, de qua n. 3063, 3073, 3120, 5042, hic amor erga
proximum seu charitas quia supra n. 5130 de fidei receptione
dictum, fides enim et charitas unum facient in sensuali cum hoc
renascitur. Quod `misericordia’ charitatem significet, est quia
omnes qui in charitate, in misericordia sunt, seu qui amant
proximum, miserentur ejus quapropter exercitia charitatis per
misericordiae opera in Verbo describuntur, ut apud Matthaeum,
Esurivi et dedistis Mihi edere, sitivi et potastis Me,
peregrinus fui et collegistis Me, nudus et amicivistis Me,
aegrotus fui et visitastis Me, in carcere fui et venistis ad
Me, xxv 35, 36;
et alibi per quod pauperibus, afflictis, viduis, pupillis
benefaciendum. [2] Charitas in sua essentia est velle proximo bene
et affici bono et pro proximo agnoscere bonum consequenter illos
qui in bono sunt, cum differentia quantum in bono; inde charitas
quia afficitur bono, afficitur misericordia erga illos qui in
miseriis sunt; bonum charitatis hoc in se habet quia descendit ex
amore Domini erga universum genus humanum, qui amor est
`misericordia’ quia omne genus humanum in miseriis constitutum est;
apparet {1} misericordia quandoque apud malos qui in nulla
charitate sunt, sed est dolor propter quod ipse patitur, est enim
erga amicos qui unum secum faciunt, qui cum patiuntur, ipse
patitur; haec misericordia non est misericordia charitatis, sed est
misericordia amicitiae propter se, quae in se spectata est
immisericordia, nam contemnit vel odit omnes alios praeter semet,
ita praeter amicos qui unum faciunt secum.
@1 i etiam$

5133. `Et meminisse facias mei ad Pharaonem’: quod significet
communicationem cum interiore naturali, constat ex significatione
`meminisse facere ad aliquem’ quod sit communicare; et a
repraesentatione `Pharaonis’ quod sit interius naturale, de qua n.
5080, 5095 per communicationem cum interiore naturali intelligitur
conjunctio per correspondentiam; interius naturale est illud quod
recipit ideas veri et boni e rationali et recondit ad usum,
consequenter quod immediate cum rationali communicat; exterius
autem naturale est illud quod recipit imagines et inde ideas rerum
per sensualia e mundo; [2] hae ideae nisi illustrentur ab illis
quae in interiore naturali sunt, sistunt fallacias, quae fallaciae
sensuum vocantur; in quibus cum homo est, nihil credit {1} nisi
quod cum illis concordat, et nisi{2} quod illae confirmant, quod
fit si non correspondentia sit; et hoc nec fit nisi imbuatur homo
charitate, charitas enim est medium uniens quia in bono ejus est
vita a Domino, quae vita disponit in ordinem vera, ut forma
charitatis seu charitas in imagine existat; haec forma apparet
visibilis in altera vita et est ipsa angelica; omnes angeli inde
sunt formae charitatis, pulchritudo ejus est ex veris quae fidei,
et vita pulchritudinis est ex bono quod charitatis.
@1 creditur$
@2 ita$

5134. `Et educas me e domo hac’: quod significet liberationem a
malis, constat ex significatione `educere’ quod sit liberatio; et
a significatione `domus’ quod sit bonum, de qua n. 710, 1708, 2048,
2233, 3128, 3652, 3720, 4982, quare in opposito sensu est malum;
inde patet quod per `educas me e domo hac’ significetur liberatio
a malis; sequitur etiam hoc in suo ordine ab illis quae praecedunt;
quando in naturali exteriore, de quo hic agitur, recipitur fides,
n. 5130, fit correspondentia, n. 5131, et recipitur charitas, n.
5132, et sic communicatio fit cum interiore naturali, n. 5133, tunc
liberatur illud a malis, per quae caeleste quod per `Josephum’
repraesentatur, n. 5086, 5087, 5106, abalienatum est, quae
abalienatio significatur per quod `furto auferendo ablatus sit’, ut
mox sequitur; et quoque cum regeneratur naturale per charitatem et
fidem, tunc liberatur id’ a malis, mala enim tunc {1} separantur et
conjiciuntur e centro ubi prius fuerunt, ad peripherias quo lux
veri a bono non pertingit; apud hominem separantur ita mala sed
usque retinentur, nam prorsus deleri nequeunt; at apud Dominum Qui
naturale in Se Divinum fecit, mala et falsa prorsus ejecta et
deleta sunt, Divinum enim nihil commune potest habere cum malis
(o)et falsis, nec terminari in illis, sicut fit apud hominem, nam
Divinum est ipsum Esse boni et veri, quod infinite distat
abalienatum a malo et falso.
@1 i ibi$

5135. `Quia furto auferendo ablatus sum’: quod significet quod
caelestia abalienata sint per malum, constat a repraesentatione
`Josephi’ qui de se illa dicit, quod sit caeleste in naturali, de
qua n. 5086, 5087, 5106, consequenter caelestia ibi; et ex
significatione `furto auferri’ quod sit abalienari per malum;
`furari’ enim est abalienare, et `furtum’ est malum quod abalienat,
et quoque `furtum’ est malum quod vindicat sibi illa quae ibi;
furtum significat abalienationem respective ad sedem quam occupat
e qua ejicit bona et vera et implet malis et falsis, et furtum
significat vindicationem aliorum, cum bona et vera quae in sede
illa, sibi attribuit et sua facit, et quoque quando applicat illa
malis et falsis; ut sciatur, quid furtum in sensu spirituali,
dicendum quomodo se habet cum malis et falsis cum intrant et
occupant sedem, et quoque cum vindicant sibi bona et vera quae ibi:
[2] homo ab infantia usque ad pueritiam, et quandoque ad primam
adolescentiam imbuit bona et vera per instructionem a parentibus et
magistris, arripit enim tunc illa et simpliciter credit; status
innocentiae promovet, et inaptat illa memoriae, sed locat in primo
limine, nam innocentia infantilis et puerilis non est innocentia
interna quae afficit rationale, sed est innocentia externa quae
solum afficit naturale exterius, n. 2306, 3183, (x)3494, 4563,
4797; cum autem homo provehitur aetate, (c)et incipit cogitare non
sicut prius a parentibus et magistris sed a semet, tunc resumit et
quasi ruminat illa quae prius didicerat et crediderat, et illa vel
confirmat, vel de illis dubitat, vel illa negat; si illa confirmat,
indicium est quod in bono sit; si autem negat, indicium est quod in
malo sit; si autem de illis dubitat, indicium est quod succedente
aetate vel ad affirmativum vel ad negativum accedat; [3] quae homo
ut infans prima aetate arripit vel {1} credit, et quae dein vel
confirmat, vel de quibus dubitat, vel quae negat, sunt imprimis
quod Deus sit, et is unus {2}, quod Ille creaverat omnia, quod Ille
remuneret illos qui bene agunt et puniat illos qui mala faciunt,
quod vita sit post mortem, et quod mali veniant in infernum et boni
in caelum, ita quod infernum et caelum sint, quod vita post mortem
sit aeterna tum quod quotidie orandum, et hoc humiliter, quod dies
sabbati sancte habendi, parentes honorandi, non adulterandum, non
occidendum, non furandum, et plura similia; hac haurit et imbui
homo ab infantia, at cum incipit ex se cogitare et semet ducere, si
talia apud se confirmat, et superaddit plura quae adhuc interior
sunt, et vivit secundum illa, tunc bene cum illo est; ast si
incipit infringere illa, et tandem negare, utcumque secundum illa
propter leges civiles et propter societates in externis vivit, tunc
in malo est; [4] hoc malum est quod significatur per `furtum’,
quatenus id sicut fur occupat sedem ubi prius fuit bonum, et apud
plures quatenus id bona et vera quae prius ibi fuerant, aufert et
applicat ad confirmanda mala et falsa; Dominus quantum possibile
est, bona et vera infantiae tunc removet a sede illa et versus
interiora retrahit, ac illa in interiore naturali reponit in usum;
haec bona et vera in interiore naturali reposita in Verbo
significantur per reliquias {3}, de quibus n. 468, 530, 560, 561,
660, 661, 1050, 1738, 1906, 2284; at si malum furatur ibi bona et
vera et applicat illa ad confirmanda mala et falsa, imprimis si ex
dolo, tunc reliquias illas consumit, nam tunc commiscet mala bonis
et falsa veris, usque adeo ut separari nequeant, et tunc actum est
cum homine. [5] Quod per `furtum’ talia significentur, constare
potest ex sola applicatione furti ad illa quae vitae spiritualis
sunt; in vita {4} spirituali non aliae opes sunt quam cognitiones
boni et veri, nec aliae possessiones et hereditates quam
felicitates vitae quae ex bonis et inde veris, illa furari, sicut
supra dictum, est `furtum’ in sensu spirituali; quapropter per
furta in Verbo non aliud in sensu interno significatur, ut apud
Zachariam,

Sustuli oculos meos et vidi, cum ecce volumen
volans,… tum dixit ad me, Haec maledictio, exiens super
facies totius terrae, nam omnis furans hinc, sicut illa
innocens, et omnis pejerans sicut illa innocens: ejeci
illam,… ut ingrediatur in domum furis, et in domum
pejerantis per nomen Meum pro mendacio; et pernoctet in
domo ejus, et consumat eam, et ligna ejus et lapides
ejus, v 1-4;

malum quod aufert reliquias boni significatur per `furantem et per
domum furis’, et falsum quod aufert reliquias veri significatur per
`pejerantem et domum pejerantis’; `facies totius terrae’ pro
universa Ecclesia; ideo dicitur {5} quod `maledictio illa consumet
domum, et ligna ejus et lapides ejus’, `domus’ est mens naturalis
seu homo quoad illam, n. 3128, 3538, 4973, 5023; `ligna’ sunt bona
ibi, n. 2784, (x)2812, 3720, 4943; et `lapides’ sunt vera, n. 643,
1298, 3720. [6] Profanatio et inde ablatio boni et veri in
spirituali sensu significatur per factum Achanis, quod sumpserit de
devotis togam Shinearis, ducentos siclos argenti, et linguam auri,
et abscondiderit illa sub {6} terra in medio tentorii sui;
quapropter ille lapidatus, et omnia combusta {7}, de quibus ita {8}
apud Joshuam,

Jehovah ad Joshuam, Peccavit Israel, transgressi
sunt foedus Meum quod praecepi illis, et sumpserunt de
devotione, furati sunt, mentiti, et posuerunt inter vasa
sua, vii 11, 21, 25;

per `devota’ significabantur falsa et mala, quae nequaquam
commiscenda essent sanctis; `toga Shinearis, sicli argenti et
lingua auri’ (o)in sensu spirituali sunt species falsi; `recondere
illa sub terra in medio tentorii’ significabat commixtionem cum
sanctis; quod `tentorium’ sit sanctum videatur n. 414, 1102, 1566,
2145, 2152, 3312, {9} 4128, 4391, 4599; haec significata sunt per
quod `furati sint mentiti, et posuerint inter vasa sua’, `vasa’
enim sunt (o)sancta ver n. 3068, 3079, 3316, 3318: [7] apud
Jeremiam,

{10}Exitum Esavi adducam super eum, tempus visitabo
eum; si vindemiatores venerint tibi, nonne relinquent
racemationes? si fures in nocte, corrumpentne
sufficientiam? Ego denudat Esavum, revelabo occulta ejus,
et abscondi non poterit; devastatum est semen ejus, et
fratres ejus, et vicini ejus, et non ille, xlix 8-10;

`Esau’ pro malo amoris sui cui falsa adjuncta, n. 3322; quod id
malum consumat reliquias boni et veri, significatur per quod `fures
in nocte corrumpant sufficientiam’ et quod `devastatum sit semen
ejus, fratre ejus, et vicini ejus, (o)et non ille’; `semen’ pro
veris quae sunt fide ex charitate, n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848,
3038, 3310, 3373, `fratre’ pro bonis quae charitatis, n. 367, 2508,
2524, 2360, 3160, 3303, 3459, 3815, 4121, 4191, `vicini’ pro
adjunctis et affinibus veris et boni quae ejus. [8] Similiter de
Esavo apud Obadiam,

Si fures venerint tibi, si eversores noctu, quomodo
excisus eris; nonne furabuntur quod illis satis? si
vindemiatores venerint tibi, nonne relinquent racemos?
vers. 5;

`vindemiatores’ pro falsis quae non ex malo, per illa falsa non
consumuntur bona et vera [in] interiore naturali apud hominem a
Domino reposita, hoc est, `reliquiae’, sed per falsa ex malis, quae
{11} furantur vera et bona, et (o)quoque ad confirmanda mala et
falsa per applicatione sinistras adhibentur: apud Joelem,

Populus magnus [et] validus,… sicut heroes
current, sicut viri belli, conscendent murum, ac quilibet
in viis suis pergent;… in urbe discurrent, in muro
current, in domos ascendent, per fenestras ingredientur
sicut fur, ii 7, 9;

`populus magnus et validus’ pro falsis pugnantibus contra vera, n.
1259 1260, et quia pugnant valide destruendo vera, dicuntur `heroes
et sicut viri belli’; `urbs per quam dicuntur discurrere’ pro
doctrinalibus veri, n. 402, 2268, (x)2449, 2712, 2943, 3216; `domus
in quas ascendent’ pro bonis quae destruunt, n. 710, 1708, 2048,
2233, 3128, 3652, 3720, 4982; `fenestrae per quas ingredientur’ pro
intellectualibus et inde ratiociniis, n. 655, 658, 3391, inde
comparantur `furi’ quia occupant sedem ubi prius vera et bona: [10]
apud Davidem,

Cum tu oderis disciplinam, et rejicis verba Mea post
te, si videris furem curris cum eo, et cum adulteris pars
tua; os tuum aperis {12} ad malum, et lingua tua nectis
dolum, Ps. l 17-19;

ibi de impio, `currere cum fure’ pro abalienare a se verum per
falsum: [11] in Apocalypsi,

Non egerunt paenitentiam ex homicidiis suis, neque
ex incantationibus suis, neque ex scortationibus suis,
neque ex scortationibus suis, ix 21;

`homicidia’ pro malis quae destruunt bona, `incantationes’ pro
falsis inde quae destruunt vera, `scortationes’ pro falsificatis
veris, `furta’ pro abalienatis inde bonis: [12] apud Johannem,

Amen, amen, dico vobis, qui non est ingrediens per
januam in caulam ovium, sed ascendit aliunde, is est fur
et latro; qui vero ingreditur {13} per januam, pastor est
ovium…. Ego sum ostium, per Me si quis introiverit,
salvabitur, et ingredietur et egredietur, et pascuum
inveniet; fur non velint nisi ut furetur, et mactet et
perdat, x 1, 2, 8-10;

`fur’ hic etiam pro malo meriti, nam qui aufert Domino quod {14}
Ipsius est, et sibi vindicat, `fur’ dicitur; hoc malum quia claudit
viam, ne bonum et verum a Domino influat, dicitur `mactare et
perdere’: simile per non furaberis in decalogo, Deut. v 17 [A.V.
19], significatur, n. 4174. Ex his constare potest quod per leges
de furtis in Ecclesia Judaica latis, in sensu spirituali
significatur, ut Exod. xxi 16, xxi 37 [A.V. xxii 1]; xxii 1-3 [A.V.
2-4]; Deut. xxiv 7; omnes enim leges ibi e mundo spirituali quia
traxerunt {15} originem, correspondent legibus ordinis quae in
caelo.

@1 et$
@2 unus sit$
@3 vocantur reliquiae$
@4 i enim$
@5 dicit I$
@6 in$
@7 i sunt$
@8 quo$
@9 AI i 3391, perhaps 3439 was meant$
@10 Exitium$
@11 haec$
@12 operis I$
@13 ingrediens est$
@14 quae I$
@15 A d trahunt, i traxerunt$

5136. `E terra Hebraeorum’: quod significet ab Ecclesia, quod
nempe caelestia abalienata sint per malum, constat a significatione
terrae Hebraeorum’ quod sit Ecclesia; terra Hebraeorum hic est
terra Canaan, nam inde Josephum ablatus est. Quod per `terram
Canaanem’ in Verbo significetur Ecclesia, est quia ibi ab
antiquissimo tempore fuerat Ecclesia, primum Ecclesia Antiquissima
quae (o)fuit ante diluvium, dein Ecclesia Antiqua quae (o)fuit post
diluvium, postea Ecclesia Judaica; utque Ecclesia Judaica ibi
institueretur, mandatum est Abramo ut illuc ex Syria se conferret,
et ibi promissum quod posteritati ejus daretur illa terra in
hereditatem; inde est quod per `terram’ in Verbo significetur
Ecclesia, et per `universam terram ut passim legitur, universa
Ecclesia, et quoque per `novum caelum
et novam terram’ Ecclesia nova interna et externa: [2] causa quod
ibi Ecclesia continuata ab antiquissimo tempore fuerit, erat quia
homo Antiquissimae Ecclesiae qui caelestis, talis erat ut in
omnibus singulis quae in mundo et super terra, viderit
repraesentativum regni Domini; objecta mundi et telluris erant ei
media cogitandi de caelestibus, inde omnia repraesentativa et
significativa quae postea in Ecclesia Antiqua nota fuerunt, ortum
duxerunt, collecta enim fuerunt ab illis qui intelliguntur per
Hanoch, et conservata in usum posteritatum, n. 519, 521, 2896, inde
factum quod singula loca et quoque singuli montes et fluvii in
terra Canaane ubi habitabant antiquissimi, repraesentativi facti
sint, et quoque omnia regna circumcirca; et quia Verbum non potuit
aliter conscribi quam [per] repraesentativa et significativa, etiam
locorum, ideo propter illum finem Ecclesia successive conservata est
in terra Canaane; at post Adventum Domini aliunde translata et quia
tunc repraesentativa abolita sunt; ex his patet quod per terram
(o)Canaanem, quae hi vocatur terra Hebraeorum, significetur
Ecclesia. [3] Sed videantur qua de his prius allata sunt, nempe
quod Ecclesia Antiquissima quae fuit ante diluvium, in terra
Canaane fuerit, n. 567, 3686, 4447, 4454: quod pars Antiquae
Ecclesiae quae post diluvium, ibi fuerit, n. 3686, 4447 quod etiam
(o)Altera Antiqua Ecclesia quae dicta Hebraea n. 4516, 4517 quod
Abram ideo illuc ire jussus sit, et data posteri ejus, n. 3686,
4447: quod ex eo terra Canaan repraesentaverit regnum Domini, p.
1607, 3038, 3481, 3705, 4240, 4447 et quod inde sit quod per terram
in Verbo significetur Ecclesia, n. 566, 662, 1066, 1067, 1261,
1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118 f, 3355, 4447, 4535.

5137. `Et etiam hic non feci quicquam’: quod significet
innocentiam, constare potest absque explicatione, nam `non facere
aliquid mali’ est innocentiae.

5138. `Quod posuerint me in fovea’: quod significet rejectionem
inter falsa, constat ex significatione `foveae’ quod sit falsum, de
qua n. 4728, 4744, 5038: supra de malo actum, quod nempe caelestia
abalienata sint per malum, n. 5134, 5135; hic agitur de falso, ubi
enim in Verbo dicitur de uno, etiam dicitur de altero, nempe ubi de
malo etiam de falso, quia ubi de bono ibi de vero, ex causa ut
conjugium sit in singulis Verbi; conjugium enim caeleste est boni
et veri, at conjugium infernale est mali et falsi; ubi enim {1}
malum est, ibi est falsum; se adjungit falsum malo sicut uxor
marito; et ubi bonum est, ibi est verum, quia (t)se conjungit verum
bono sicut uxor marito; inde ex vita sciri potest qualis est fides,
nam bonum est vitae et verum est fidei, et {2} vicissim malum et
falsum; quod conjugium sit in singulis Verbi, videatur n. 683, 793,
801, 2173, 2516, 2712, 4138 f.

@1 etiam$
@2 ita$

5139. Vers. 16-19. Et vidit princeps pistorum, quod bonum
interpretatus, et dixit ad Josephum, Etiam ego in somnio meo, et
ecce tria canistra perforata super capite meo. Et in canistro
supremo ab omni cibo Pharaonis, opere pistoris, et avis edens ea e
canistro desuper capite meo. Et respondit Joseph, et dixit, Haec
interpretatio ejus, tria canistra tres dies illa. In adhuc tribus
diebus, extollet Pharaoh caput tuum e super te, et suspendet temet
super ligno, et edet avis carnem tuam e super te. `Et vidit
princeps pistorum’ significat apperceptionem sensualis parti
voluntariae subjecti: `quod bonum interpretatus’ significat quid
contingeret: `et dixit ad Josephum’ significat perceptionem
caelestis in naturali: `Etiam ego in somnio meo’ significat
praedictionem: `et ecce tria canistra’ significat voluntariorum
successiva: `perforata super capite meo’ significat absque
terminatione alicubi in medio: `et in canistro supremo’ significat
voluntarii intimum: `ab omni cibo Pharaonis’ significat plenum bono
caelesti pro nutriendo naturali: `opere pistoris’ significat
secundum omnem usum sensualis: `et avis edens ea e canistro desuper
capite meo’ significat falsum ex malo quod consumeret illud: `et
respondit Joseph, et dixit’ significat revelationem a perceptione
a caelesti in naturali: `Haec interpretatio ejus’ significat quid
in se haberet: `tria canistra’ significat voluntariorum successiva:
`tres dies illa’ significat usque ad ultimum: `in adhuc tribus
diebus’ significat quod in ultimo: `extollet Pharaoh caput tuum e
super te’ significat conclusum ex praeviso: `et suspendet te super
ligno’ significat rejectionem et damnationem: `et edet avis carnem
tuam e super te’ significat quod falsum mali consumet illa quae
sunt istorum sensualium.

5140. `Et vidit princeps pistorum’: quod significet
apperceptionem sensualis parti voluntariae subjecti, constat ex
significatione `videre’ quod sit intelligere et appercipere, de qua
n. 2150, 2807 3764, 4723; et a significatione `principis pistorum’
quod sit in generi sensuale parti voluntariae subjectum, ita
sensualia illa, de qua n. 5078, 5082.

5141. `Quod bonum interpretatus’: quod significet quid
contingeret, constat ex significatione `interpretari’ quod sit quid
in se haberet, seu quid inesset, de qua supra n. 5093, 5105, 5107,
5121, ita quoque quid contingeret; `quod bene contingeret’, est
apperceptio ex sensuali, quae apperceptio est respective obscura;
datur actualiter apperceptio ex sensuali seu exteriore naturali, et
apperceptio ex interiore naturali, et apperceptio ex rationali; cum
enim homo in interiore cogitatione ex affectione est et abducit
mentem a sensualibus et corpore, tunc est in apperceptione {2}
rationali, quiescunt enim tunc quae infra sunt, seu quae externi
hominis, et homo tunc paene in suo spiritu est; cum autem homo in
exteriore cogitatione est, ex causis quae in mundo existunt, tunc
apperceptio ejus est ex naturali interiore rationale quidem
influit, sed non cum aliqua affectionis vita; at cum homo in
voluptatibus est inque jucundis amoris mundi et quoque amoris sui,
tunc apperceptio ex sensuali est; vita ejus tunc in externi seu in
corpore est, et non `admittit plus’ ab interioribus quam quantum
moderetur eruptiones in inhonesta et indecora; sed quo exterior est
apperceptio, eo obscurior est, nam exteriora sunt communia
respective, innumerabilia enim interiora apparent ut unum in
exteriore.

@1 quod quia bene contingeret sensuali parti intellectuali
subjecto, etiam bene sibi foret, appercepit,$
@2 perceptione$

5142. `Et dixit ad Josephum’: quod significet perceptionem,
caelestis in naturali, constat a significatione `dicere’ in
historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius prius; et ex
repraesentatione `Joseph quod sit caeleste in naturali, de qua n.
5086, 5087, 5106.

5143. `Etiam ego in somnio meo’: quod significet praedictionem
constat ex significatione `somnii’ quod sit praedictio de eventu,
de qua n. 5092, 5104, 5112.

5144. `Et ecce tria canistra’: quod significet voluntariorum
successiva, constat ex significatione `trium’ quod sint completum
et continuum usque ad finem, de qua n. 2788, 4495, 5114, 5122, ita
successivum; et ex significatione `canistrorum’ quod sint
voluntaria; quod `canistra’ sint voluntaria, est quia sunt vasa
continentia ciborum et quia `cibi’ significant bona caelestia et
spiritualia, et haec sunt voluntatis; omne enim bonum pertinet ad
voluntatem, et omne verum ad intellectum; ut primum {1} aliquid ex
voluntate procedit, percipitur ut bonum: in praecedentibus actum
est de sensuali parti intellectuali subjecto quod repraesentatum
est per `pincernam’; hic nunc agitur de sensuali parti voluntariae
subjecto’ quod repraesentatur per `pistorem’, videatur {2} n. 5077,
5078, 5082; [2] intellectualium successivum seu continuum
repraesentatum est per `vitem, ejus tres propagines, flores,
botros, uvas’, et tandem verum quod intellectualis per `scyphum’,
n. 5120; voluntariorum autem successivum repraesentatur per `tria
canistra super capite, in quorum supremo ab omni cibo Pharaonis,
opere pistoris’: per voluntariorum successivum intelligitur
successivum ab intimis apud hominem usque ad extimum ejus, in quo
est sensuale; sunt enim gradus quasi scalae ab intimis ad extima,
n. 5114, in intimum influit bonum a Domino, et hoc per rationale in
naturale interius, et inde in naturale exterius seu sensuale,
distincte quasi per gradus scalae et in quovis gradu qualificatur
secundum receptionem; sed quomodo ulterius cum hoc influxu et ejus
successivo se habet, in sequentibus dicetur. [3] `Canistra’ seu
corbes significant voluntaria, quatenus ibi sunt bona, etiam alibi
in Verbo; ut apud Jeremiam,

Ostendit mihi Jehovah, cum ecce duo corbes ficuum,
constituti coram templo Jehovae;… in uno corbe ficus
bonae valde, sicut ficus primitias ferentium; at in
altero corbe ficus malae valde, quae comedi non poterant
prae malitia, xxiv 1-3;

hic corbis alia voce in lingua originali significans voluntarium in
naturali, `ficus quae in (o)uno corbe’ sunt bona naturalia, quae
autem in altero sunt {3} mala naturalia: apud Mosen,

Cum veneris in terram, quam Jehovah Deus tuus
daturus tibi,… sumes de primitiis omnis fructus terrae,
quas adduces de terra tua,… et pones in calatho, et
ibis ad locum quem elegerit Jehovah;… tunc accipiet
sacerdos calathum e manu tua {4}, et statuet illum ante
altare Jehovae Dei tui, Deut. xxvi 1-4;

`calathus’ etiam alia voce significans voluntarium novum in parte
intellectuali; `primitiae fructus terrae’ sunt bona quae inde: [5]
apud eundem,

Ad sanctificandum Aharonem et filios ejus, acciperet
Moses panem azymorum et placentas azymorum mixtas oleo,
et lagana azymorum, uncta oleo, similam triticorum
faceret ea; et poneret ea super canistro uno, et
appropinquare faciet {5} ea in canistro. Comedet Aharon
et filii ejus carnem arietis et panem in canistro ad
ostium tentorii conventus, Exod. xxix 2, 3, 32;

`canistrum’ ibi eadem voce qua canistrum in hoc capite significans
voluntarium, in quo bona quae significantur per `panem, placentas,
oleum, lagana, similam, (o)tritica’; per voluntarium intelligitur
continens, nam bona a Domino influunt in formas interiores hominis,
sicut in sua vasa, quae (o)formae si dispositae sint {6} ad
receptionem, sunt `canistra’ in quibus illa bona: [6] apud eundem,

Cum inauguraretur Naziraeus, accipiet canistrum
azymorum ex similagine, placentas mixtas oleo, ac lagana
azymorum uncta oleo, cum minhah eorum et libaminibus
eorum;… arietem etiam faciet sacrificium pacificorum
Jehovae, praeter canistrum azymorum;… et accipiet
sacerdos armum coctum de ariete, et placentam unam azymam
e canistro, et laganum azymi unum, et dabit super manum
Naziraei,… et agitabit ea agitatione coram Jehovah,
Num. vi 15, 17, 19 [20];

ibi etiam `canistrum’ pro voluntario ut continente; `placentae,
lagana, oleum, minhah, armus coctus de ariete’ sunt bona caelestia
quae repraesentabantur; `Naziraeus’ enim repraesentabat caelestem
hominem, n. 3301. [7] Eo tempore {7} similia quae ad cultum,
portabantur in canistris seu calathis, sicut etiam haedus caprarum
a Gideone quem eduxit ad angelum sub quercu, Jud. vi 19; et hoc ex
causa quia `canistra et calathi’ repraesentabant continentia, et
quae in illis erant, contenta.

@1 i enim$
@2 i supra$
@3 n. 217, 5113, et in opposito sensu$
@4 ejus AI$
@5 appropinquaret I, appropinquabit A: see no. 9986$
@6 sunt$
@7 Tunc temporis$

5145. `Perforata {4} super capite meo’: quod significet absque
terminatione alicubi in medio, constat ex significatione
`perforati’ quod sit apertum a summo ad imum, ita non clausum,
proinde absque terminatione alicubi in medio; et ex significatione
`capitis’ quod sint interiora imprimis voluntariorum; `in capite’
enim sunt omnes substantiae et formae in principiis, quapropter
illuc tendunt et ibi se sistunt omnes sensationes, (c)et inde
descendunt et se derivant omnes actus; quod facultates mentis ibi
sint, quae nempe sunt intellectus et voluntatis, patet; quapropter
per `caput’ interiora significantur; canistra illa’ repraesentabant
illa quae in capite. [2] Agitur hic nunc de sensualibus parti
voluntariae subjectis, et significatur per `canistra perforata
super capite’ quod interiora absque terminatione alicubi in medio
essent, quapropter etiam sensualia illa rejecta et damnata sunt, ut
sequitur; sed dicendum quid intelligitur per absque terminatione
alicubi in medio; interiora apud hominem sunt distincta in gradus
et in quodlibet gradu sunt terminata et per terminationem separata
ab inferiore gradu, sic ab intimo ad extimum; primum gradum
constituit interius rationale, in eo {2} sunt angeli caelestes, seu
in eo {2} est caelum intimum aut {3} tertium; alterum gradum facit
rationale exterius, in eo {2} sunt angeli spirituales, seu in eo
{2} est caelum medium aut {3} secundum; tertium gradum facit
naturale interius, in eo {2} sunt spiritus boni, seu caelum ultimum
aut primum; quartum gradum facit naturale exterius seu sensuale; in
eo {2} est homo; [3] hi gradus apud hominem distinctissimi sunt;
inde est quod homo quoad interiora, (o)si in bono vivit, sit caelum
in minima forma, seu quod interiora ejus correspondeant tribus
caelis; et inde est quod (o)homo post mortem, si vitam charitatis
et amoris vixerit, possit transferri usque in tertium caelum; sed
ut talis sit, necessum est ut omnes gradus apud illum bene
terminati sint, ac ita per terminationes inter se distincti; et tum
terminati sunt seu per terminationes inter se distincti {4}, tunc
unusquisque gradus planum est {5} in quo quiescit, et ubi recipitur
bonum quod a Domino influit, absque (o)illis ut planis bonum non
recipitur, sed transfluit sicut per cribrum aut sicut per
`canistrum perforatum’, usque ad sensuale, et ibi quia absque
aliqua directione in via, vertitur in (o)spurcum, quod apparet
illis qui in eo sunt ut bonum, nempe in jucundum amoris sui et
mundi, consequenter in jucundum odii, vindictae, crudelitatis,
adulterii, avaritiae, aut in merum voluptuosum et luxuriosum; hoc
fit si voluntaria apud hominem sunt {6} absque terminatione alicubi
in medio, aut si sunt {6} perforata. [4] Num terminationes sint,
et inde plana, etiam sciri potest; perceptiones boni et veri, ac
conscientiae id indicant; apud illos qui perceptiones boni et veri
habent, sicut angeli caelestes, terminationes sunt a primo gradu ad
ultimum; absque terminationibus singulorum graduum tales
perceptiones dari nequeunt; de perceptionibus illis videatur n.
125, 202, 495, 503, 511, 536, 597, 607, 784, 865, 895, 1121, 1383,
1384, 1387, 1919, 2144, 2145, 2171, 2515, 2831; apud illos qui
conscientiam habent, sicut angeli spirituales, etiam terminationes
sunt, sed ab altero gradu, seu {7} a tertio ad ultimum; primus
gradus illis est clausus; ab altero gradu aut {8} tertio dicitur
quia conscientia est duplex, interior et exterior; conscientia
interior est boni et veri spiritualis, conscientia exterior est
justi et aequi, ipsa conscientia est planum interius, in quo
terminatur influxus Divini Boni; at qui non conscientiam habent,
illi non habent aliquod planum interius quod recipit influxum;
bonum apud illos transfluit usque ad exterius naturale seu naturale
sensuale, et ibi vertitur, ut dictum, in spurca jucunda; apparet
his quandoque dolor sicut conscientiae, sed non est conscientia,
est dolor ex privatione jucundi sui, sicut honoris, lucri, famae,
vitae, voluptatum, amicitiae talium, et hoc est inde quia
terminationes sunt in talibus jucundis; ex his constare potest quid
in sensu spirituali significatur per canistra perforata’. [5] In
altera vita imprimis dignoscitur num apud hominem voluntaria
terminata fuerint vel non terminata; apud quem terminata fuerunt,
est zelus pro bono et vero spirituali, vel pro justo et aequo, illi
enim bonum fecerant propter bonum vel propter verum, et justum
egerant propter justum aut aequum, non propter lucrum, honorem, et
similia; omnes illi apud quos voluntaria interiora terminata
fuerunt, elevantur ad caelum, nam Divinum influens (c)eos ducere
potest; at omnes illi apud quos voluntaria interiora non terminata
fuerunt, se ferunt in infernum, nam transfluit Divinum et vertitur
in infernale, sicut cum {9} solis calor incidit in foeda
excrementa, unde putor graveolens; consequenter omnes illi qui
conscientiam habuerunt, salvantur, at qui nullam habuerunt, non
salvari possunt. [6] Tunc perforata seu non terminata dicuntur
voluntaria, cum nulla est affectio boni et veri, aut {10} justi et
aequi, sed cum haec pro vili aut pro nihilo habentur respective,
(o)aut aestimantur solum captandi lucri aut honoris causa;
affectiones sunt quae terminant et quae claudunt, quapropter etiam
vocantur vincula, affectiones boni et veri vincula interna, et
affectiones mali et falsi vincula externa, (o)n. 3835; nisi
affectiones mali et falsi forent vincula, insaniret homo, (o)n.
4217, insaniae enim non aliud sunt quam solutiones talium
vinculorum, ita non terminationes in illis; sed quia his non sunt
vincula interna, ideo insaniunt intus quoad cogitationes et
affectiones, moderantibus vinculis externis quae sunt affectiones
lucri, honoris, famae (o)propter illa, et inde timores legis et
vitae, ne erumpant; hoc repraesentatum fuit in Ecclesia Judaica per
quod

In domo mortui {11} omne vas apertum, super quo non
operculum panniculus, immundum esset, Num. xix 15;

[7] similia etiam per {12} opera foraminosa significantur apud
Esaiam,

Erubescent facientes linum sericorum, et texentes
foraminosa opera; et erunt fundamenta ejus contusa; omnes
facientes mercedem stagna animae, xix 9, 10:

et per foramina apud Ezechielem,

Spiritus introduxit prophetam ad portam atrii, ubi
vidit {13}, cum ecce foramen unum in pariete; et dixit ad
illum {14}, [Fili hominis] perfora age parietem,
perforavit itaque parietem, cum ecce ostium unum; tunc
dixit ad illum, Intra et vide abominationes quas illi
faciunt hic; cum intravit et vidit, ecce omnis effigies
reptilis et bestiae, abominatio, et omnia idola domus
Israelis depicta super pariete circumcirca seq. viii 7-
10.

@1 AV has `white baskets’; in m `or full of holes’; RV has `baskets
of white bread’, Sch corbes similagineorum (panum). Heb is [ ]
(hori), either from [ ] (hawar) = `to be white’, [ ] (hur) = `to
bore’, or [ ] (harar) = `to burn or roast’.$
@2 quo$
@3 seu$
@4 i sunt$
@5 habet$
@6 sint$
@7 aut$
@8 i a$
@9 dum$
@10 tum$
@11 Apud mortuum$
@12 i foramina et$
@13 vidi$
@14 me and first person for third in rest of quotation.$

5146. `Et in canistro supremo: quod significet voluntarii
intimum, constat ex significatione `canistri’ quod sit voluntarium,
de qua supra n. 5144; et ex significatione `supremi’ quod sit
intimum, de qua n. 2148, 3084, 4599: quod supremum sit intimum, est
quia interiora apud hominem qui in spatio est, apparent ut
superiora, et exteriora ut inferiora; at cum exuitur idea spatii,
ut fit in caelo et quoque in interiore cogitatione hominis, tunc
exuitur idea alti et profundi, nam altum et profundum est ex idea
spatii; immo in interiore caelo nec est idea interiorum et
exteriorum, quia huic ideae etiam aliquid spatii adhaeret, sed est
idea status perfectioris et imperfectioris interiora enim in statu
perfectiore sunt quam exteriora, quia interiora propiora sunt
Divino, et exteriora remotiora inde; haec causa est quod supremum
significet intimum. Sed usque nullus, capere potest quid interius
respective ad exterius nisi sciat quomodo se habet cum gradibus, de
quibus videatur n. 3691, 4154, 5114, 5145; homo de interiore et
inde perfectiore non alium conceptum habet quam qualem de puriore
in continua diminutione; sed purius et crassius datur in uno et
eodem gradu, tam secundum extensionem et compressionem quam
secundum determinationes et quoque secundum insertiones
homogeneorum aut heterogeneorum; quia talis idea est de
interioribus hominis, nequaquam aliter capi potest quam quod
exteriora cohaereant interioribus continenter, et sic prorsus unum
agant; at si genuina idea de gradibus formatur, tunc capi potest
quomodo interiora et exteriora inter se distincta sunt, (c)et quod
ita distincta ut interiora existere et subsistere possint absque
exterioribus, at exteriora nullatenus absque interioribus; tum capi
potest quomodo se habet cum correspondentia interiorum in
exterioribus, ut et quomodo exteriora repraesentare possunt
interiora: illa causa {1} est quod eruditi non nisi quam
hypothetice de commercio animae et corporis disserere possint, immo
etiam quod plures eorum credant in corpore vitam esse et sic
moriente corpore etiam quoad interiora propter cohaerentiam
morituros, cum tamen solum exterior gradus est qui moritur,
interiore tunc superstite et vivente.

@1 i quoque$

5147. `Ab omni cibo Pharaonis’: quod significet plenum bono
caelesti pro nutriendo naturali, constat ex significatione `cibi’
quod sit bonum caeleste, de qua sequitur; et ex repraesentatione
`Pharaonis’ quod sit interius naturale, de qua n. 5080, 5095, et
quoque naturale in communi, nam interius {1} et exterius naturale
unum faciunt cum correspondent; et quia cibus est pro nutritione,
significatur per `ab omni cibo Pharaonis’ plenum bono caelesti pro
nutriendo naturali. Dicitur quod in canistro supremo ille cibus
esset, et per id significatur quod voluntarii intimum bono caelesti
plenum esset; influit enim bonum a Domino per intimum hominis, et
inde per gradus sicut scalae ad exteriora; intimum enim in
perfectissimo statu est respective, quapropter illud immediate
recipere potest bonum a Domino, non ita inferiora; si inferiora
reciperent bonum a Domino immediate, vel obscurarent illud, vel
perverterent, nam imperfectiora sunt respective. [2] Quod influxum
boni caelestis a Domino et ejus receptionem attinet, sciendum quod
voluntarium hominis recipiat bonum, et intellectuale ejus recipiat
verum, et quod intellectuale nequaquam recipere verum possit ut ei
approprietur, nisi simul voluntarium recipiat bonum, ita quoque
vicissim; unum enim influit sic in alterum, et disponit alterum ad
recipiendum; intellectualia comparari possunt formis quae continue
variantur, et voluntaria harmoniis resultantibus ex variatione,
consequenter vera possunt comparari variationibus et bona jucundis
inde; et quia cum veris et bonis eminenter ita quoque se habet,
constare potest quod unum dari absque altero nequeat, tum quod
[non] produci unum nisi per alterum possit. [3] Quod cibus
significet bonum caeleste, est quia angelorum cibi non aliud sunt
quam bona amoris et charitatis, ex (c)iis non modo vivificantur sed
etiam recreantur; bona illa actu seu exercitia imprimis sunt illis
recreationi, sunt enim desideria eorum; quod desideria quae actu
obtinentur, recreationi et vitae sint, notum est. Quod talia
cedant nutritioni spiritui hominis, quando cibi materiales
nutritioni ejus corpori, etiam constare potest ex eo quod cibi
absque jucundis parum conducant, sed cum jucundis nutriant; jucunda
sunt quae aperiunt meatus seu ductus qui recipiunt et devehunt in
sanguinem, injucunda autem claudunt; jucunda illa apud angelos sunt
bona amoris et charitatis, quae quod sint cibi spirituales, qui
correspondent cibis terrestribus, inde concludi potest; sicut
`cibi’ sunt bona, ita `potus’ sunt vera. In Verbo multis in locis
nominantur cibi; [4] qui sensum internum non novit, non aliter
scire potest quam quod ibi cibi vulgares
intelligantur, sed sunt ibi spirituales; ut apud Jeremiam,

Omnis populus gementes, quaerentes panem, dederunt
desiderabilia sua pro cibo, ad recreandum animam, Thren.
i 11:

apud Esaiam,

Omnis sitiens ite ad aquas, et cui non argentum,
ite, emite, et comedite, et ite, emite sine argento et
sine pretio vinum et lac, lv 1:

apud Joelem,

Propinquus dies Jehovae, et sicut devastatio a
fulminatore veniet; nonne coram oculis nostris cibus
excisus est? e domo Dei nostri laetitia et gaudium?
putrefacta sunt grana sub glebis suis, devastata sunt
horrea, destructa sunt granaria, quia exaruit frumentum,
i 15-17:

apud Davidem,

Horrea {2} nostra plena, depromentia de cibo ad
cibum, greges nostri milleni, et decies milleni in
plateis nostris,… non clamor in vicis nostris; beatus
populus cui sic, Ps. cxliv 13-15:

apud eundem,

Omnia {3} Te exspectant, ut des cibum eorum tempore
suo, das illis colligunt, aperis manum Tuam, saturantur
bono, Ps. civ 27, 28;

[5] in his locis cibus caelestis et spiritualis in sensu interno
intelligitur, cum in sensu litterae cibus materialis; inde patet
quomodo sibi correspondent interiora et exteriora Verbi, seu quae
inibi sunt spiritus et quae sunt litterae, ut {4} quod dum homo
intelligit illa secundum sensum litterae, angeli apud illum
intelligant eadem secundum sensum {5} spiritualem; ita Verbum
conscriptum est ut non modo generi humano sed etiam caelo
inserviat, quapropter omnes voces ibi sunt significativae rerum
caelestium, et omnes res repraesentativae earum, et hoc usque
ad minimam iotam. [6] Quod `cibus’ in sensu spirituali sit bonum,
etiam Dominus manifeste docet, apud Johannem,

Operamini cibum, non qui perit, sed cibum qui manet
in vitam aeternam, quem Filius hominis vobis dabit, vi
27:

apud eundem,

Caro Mea est vere cibus, et sanguis Meus est vere
potus, vi 55;

`caro’ est Divinum Bonum, n. 3813, et `sanguis’ est Divinum Verum,
n. 4735 et apud eundem,

Jesus dixit discipulis, Ego cibum habeo quem edam,
quem vos nescitis; dicebant discipuli ad se invicem, Num
quis attulit Ipsi quod comederet? Dixit illis Jesus,
Cibus Meus est ut faciam voluntatem Ipsius Qui misit Me,
et perficiam Ipsius opus, iv 32-34;

`facere voluntatem Patris, et perficere Ipsius opus’ est Divinum
Bonum actu seu exercitio, quod in genuino sensu est `cibus’, ut
supra dictum.

@1 interius enim$
@2 A transposes this and following reference$
@3 See note p. 715$
@4 et$
@5 A d internum, i spiritualem$

5148. `Opere pistoris’: quod significet secundum omnem usum
sensualis, constat a significatione `operis’ quod sit secundum
omnem usum, de qua sequitur; et ex significatione `pistoris’ quod
sit sensuali parti voluntariae subjectum, de qua n. 5078, 5082:
quod `opus’ sit usus, est quia praedicatur de voluntario, seu de
sensuali parti voluntariae subjecto; quicquid per id fit et vocari
potest `opus’, erit usus; omni opera charitatis nec aliud sunt, nam
opera charitatis sunt opera ex voluntate, (o)quae usus.

5149. `Et avis edens ea e canistro desuper capite’: quod
significet falsum ex malo quod consumeret, constat ex
significatione `avis’ quod sint intellectualia et quoque
cogitationes, proinde quae inde sunt, nempe in genuino sensu vera
cujusvis generis, et {1} in opposito (o)sensu falsa, de qua n. 40,
745, 776, 778, 866, 988, 3219; ex significatione `edere’ quod sit
consumere; vox etiam edere in lingua originali denotat consumere;
et ex significatione `canistri’ quod sit voluntarium, de qua n.
5144, 5146, hic malum ex voluntario quia `canistrum perforatum’, n.
5145; inde sequitur quod per `avis edens {2} e canistro desuper
capite’ significetur falsum ex malo quod consumeret. [2] Est {3}
falsum duplicis originis, nempe falsum doctrinae, et falsum mali;
falsum doctrinae non consumit bona, nam homo in falso doctrinae
potest esse et tamen in bono; inde est quod salventur ab omni
doctrina, etiam gentiles; at falsum mali {4} est quod consumit
bona; ipsum malum est oppositum bono, at per se non consumit bona
sed per falsum, nam falsum impugnat vera quae sunt boni, vera enim
sunt quasi antemuralia intra quae bonum; per falsum antemuralia
oppugnantur, quibus oppugnatis bonum devotioni datur. [3] Qui non
novit quod `aves’ significent intellectualia, non scire aliter
potest quam quod ubi aves nominantur in Verbo, sint vel aves quae
intelliguntur, vel quod per aves fiant comparativa qualia in
communi sermone; quod `aves’ sint illa quae intellectualium sunt,
sicut cogitationes, ideae, (o)ratiocinia, principia, proinde vera
vel {5} falsa, nemo scire potest {6}quam ex sensu interno; sicut
apud Lucam,

Regnum Dei simile est grano sinapis, quod accipiens
homo projecit in hortum suum, et crevit, et factum est in
arborem magnam, ut aves caeli habitaverint in ramis ejus,
xiii 19;

`aves {7} caeli’ ibi pro veris: [4] apud {8} Ezechielem,

Evadet in cedrum magnificam, et habitabunt sub illa
omnes avis cujuscumque alae, in umbra ramorum illius
habitabunt,xvii 23;

`avis cujuscumque alae’ pro veris (o)omnis generis: apud eundem,

Asshur cedrus in Libano, in ramis ejus nidificarunt
omnes aves caelorum, et sub ramis ejus pepererunt omnis
bestia agri, ac in umbra ejus habitarunt omnes gentes
magnae, xxxi 6;

`aves caelorum’ (o)similiter pro veris: [5] apud eundem,

Super ruina ejus habitabunt omnis avis caelorum, et
super ramis ejus erunt omnis fera agri, xxxi 13;

`avis caelorum’ pro falsis: apud Danielem,

Nebuchadnezzar videns in somnio, ecce arbor in medio
terrae,… sub illa umbram habebat bestia agri, et in
ramis ejus habitabant aves caeli, iv 7, 9, 11, 18 [A.V.
10, 12, 14, 21];

[6] `aves caeli’ (o)etiam ibi pro falsis: apud Jeremiam,

Vidi, cum ecce non homo, et omnis avis caeli
avolarunt, iv 25;

`non homo’ pro non bonum, n. 4287, `aves caeli quae avolarunt’ pro
veris quod dissipata: apud eundem,

Ab ave caelorum usque ad bestiam, avolarunt,
abiverunt, ix 9 [A.V. 10];

similiter: apud Matthaeum,

Exivit seminans ad seminandum, et alia ceciderunt
super viam duram, et venerunt aves et comederunt [ea],
xiii 3, 4;

ibi `aves caeli’ pro (o)ratiociniis, et quoque pro falsis:
similiter in pluribus aliis locis.

@1 at$
@2 i ea$
@3 This sentence is written at end of number in A, but marked for insertion here.$
@4 ex malo$
@5 aut$
@6 nisi$
@7 avis I$
@8 A i here ref. from Matth. and then the two from Jer. as below.$

5150. `Et respondit Joseph et dixit’ quod significet revelationem
a perceptione a caelesti in naturali, constat ex significatione
`respondere et dicere’ quod sit revelatio ex perceptione, de qua
supra n. 5121 et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste in
naturali, de qua n. 5086, 5087, 5106; quod `Josephus’ hic sit
caeleste in naturali, est quia de naturali agitur. Cum caelesti et
spirituali ita se habet: ipsum caeleste et ipsum spirituale quod in
caelum a Divino Domini influit habitat principaliter in interiore
rationali, ibi enim formae perfectiores sunt et ad receptionem
accommodatae; at usque caeleste et spirituale a Divino Domini
influit etiam in exterius rationale et quoque In naturale, et hoc
tam mediate quam immediate, mediate per interius rationale, et
immediate ab ipso Divino Domini; quod immediate influit, hoc
disponit, et quod mediate influit, hoc disponitur; ita in exteriore
rationali, ac ita in naturali; inde constare potest quid sit
caeleste in naturali: caeleste est a Divino Bono et spirituale est
a Divino Vero, utrumque a Domino, quae cum in rationali sunt,
dicuntur
caeleste et spirituale in rationali, et cum in naturali, dicuntur
caeleste et spirituale in naturali. [2] Per rationale et naturale
intelligitur ipse homo quatenus formatus ad recipiendum caeleste et
spirituale, sed per rationale intelligitur internum ejus, et per
naturale externum; per influxum et secundum receptionem vocatur
homo {1} caelestis aut spiritualis, caelestis si Divinum Domini
Bonum recipitur in parte voluntaria, spiritualis si in parte
intellectuali.

@1 is$

5151. `Haec interpretatio ejus’: quod significet quid in se
haberet, constat ex significatione `interpretationis’ quod sit quid
in se habeat, seu quid insit, de qua supra n. 5093, 5105, 5107.

5152. `Tria canistra’: quod significet voluntariorum successiva,
constat ex significatione `trium canistrorum’ quod sint
voluntariorum successiva, de qua supra n. 5144.

5153. `Tres dies illa’: quod significet usque ad ultimum, constat
a significatione `trium’ quod sit una periodus et ejus continuum a
principio ad finem, ita usque ad ultimum, de qua n. 2788, 4495,
5122.

5154. `In adhuc tribus diebus’: quod significet quod in ultimo,
constat ex illis quae de significatione `trium’ mox supra n. 5152
dicta sunt.

5155. `Extollet Pharaoh caput tuum e super te quod significet
conclusum ex praeviso, constat ex significatione `extollere caput
quod sit provisum et inde conclusum, seu conclusum ex proviso, de
qua supra n. 5124, hic autem ex praeviso quia sequitur quod
`suspenderetur super ligno’, per quod significatur rejectio et
damnatio; causa quod (o)conclusum ex praeviso, non autem ex
proviso, significetur, est quia providentia praedicatur de bono, at
praevidentia de malo; omne enim bonum influit a Domino, quapropter
id providetur, at omne malum ab inferno seu a proprio hominis quod
unum facit cum inferno, quapropter id praevidetur; providentia
circa malum non aliud est quam directio seu determinatio mali ad
minus malum et quantum possibile ad bonum, at ipsum malum
praevidetur; hic itaque quia agitur de sensuali parti voluntariae
subjecto et ejus rejectione propter malum, est praevidentia quae
significatur.

5156. `Et suspendet te super ligno’: quod significet rejectionem
et damnationem, constat ex significatione `suspendi super ligno’
quod sit rejectio et damnatio; suspensio enim super ligno fuit
maledictio, et maledictio est rejectio a Divino, consequenter
damnatio; quod suspensio super ligno fuerit maledictio, constat
apud Mosen,

Cum fuerit in viro crimen judicii mortis, et occisus
fuerit, ita ut suspendas eum super ligno, non pernoctabit
cadaver ejus super ligno, sed sepeliendo sepelies eum in
die eodem, nam maledictio Dei suspensus: quia {1} non
pollues terram, quam Jehovah Deus tuus daturus tibi
hereditatem. Deut. xxi 22, 23;

quod `non pernoctaret super ligno’ significabat perpetuam
rejectionem; in vespera enim incohabat e novo dies, quapropter nisi
ante vesperam rejecti fuissent qui suspensi, repraesentabatur quod
malum non rejectum esset, consequenter quod terra non liberata ab
illo sed quod polluta, quapropter additur `non pollues terram quam
Jehovah Deus tuus daturus tibi hereditatem’; quod suspensi fuerint
ad vesperam et non ultra, videatur Jos. viii 29; x 26. Apud gentem
Judaicam binae poenae principales fuerunt, {2} lapidatio et
suspensio; lapidatio fuit propter falsum, et suspensio super ligno
propter malum, et hoc quia `lapis’ est verum, n. 643, 1298, 3720,
et in sensu opposito falsum, (c)ac `lignum’ est bonum, n. 2784,
2812, 3720, et in opposito sensu malum; quare in Verbo prophetico
aliquoties dicitur `moechari cum lapide et ligno’, et per id
significatur perversio veri seu falsum, et adulteratio boni, seu
malum.

@1 nam$
@2 i nempe$

5157. `Et edet avis carnem tuam e super te’: quod significet quod
falsum mali consumet illa quae sunt istorum sensualium, constat ex
significatione `edere’ quod sit consumere, de qua supra n. 5149; ex
significatione `avis’ quod sit falsum, de qua etiam supra n. 5149;
ex significatione `carnis’ quod sit bonum, de qua n. 3812, 3813,
inde in opposito sensu malum; pleraque in Verbo etiam oppositum
sensum habent, qui cognoscitur ex significatione eorum in sensu
genuino; et ex significatione `[e] super te’, quod sit ex
sensualibus parti voluntariae subjectis, nam haec per `pistorem’
repraesentantur, n. 5078, 5082, quae quod mala fuerint, et ideo
rejicienda, ex illis quae praecedunt, constat. [2] Quomodo cum his
se habet, nempe quod sensualia parti intellectuali subjecta quae
per `pincernam’ repraesentantur, retenta fuerint, et quod sensualia
parti voluntariae subjecta quae per `pistorem’ repraesentantur,
rejecta fuerint, est arcanum quod absque illustratione non
comprehendi potest; sint autem alicui elucidationi haec: per
sensualia intelliguntur illa scientifica et illa jucunda quae
insinuata sunt per quinque sensus externos seu corporis, in hominis
memoriam et in ejus concupiscentias, et quae simul constituunt
naturale exterius, ex quo homo appellatur homo sensualis;
scientifica illa subjecta sunt parti intellectuali, at jucunda
parti voluntariae, se quoque scientifica illa referunt ad vera quae
intellectus, et jucunda illa ad bona quae voluntatis; illa sunt
quae per `pincernam’ repraesentantur et retenta sunt, haec autem
quae per `pistorem’ et rejecta sunt; quod illa retenta fuerint, est
quia ad tempus concordare potuerunt 3 cum intellectualibus, at quod
haec rejecta fuerint, est quia nullatenus concordare potuerunt cum
voluntario; voluntarium enim in Domino, de Quo {1} sensu interno
supremo agitur, a conceptione fuit Divinum, et fuit ipsum Divinum
Bonum, voluntarium autem per nativitatem a matre fuit malum,
quapropter hoc rejiciendum erat, et novum loco ejus comparandum ex
Divino Voluntario per Intellectuale, seu ex Divino Bono per Divinum
Verum, ita ex propria potentia; hoc arcanum est quod in sensu
interno hic describitur.
@1 i hic$

5158. Vers. 20-23. Et factum in die tertio, die nasci Pharaonis,
et fecit convivium omnibus servis suis, et extulit caput principis
pincernarum, et caput principis pistorum, in medio servorum suorum.
Et reduxit principem pincernarum super propinationem suam, et dedit
scyphum super volam Pharaonis. Et principem pistorum suspendit,
quemadmodum interpretatus illis Joseph. Et non recordatus princeps
pincernarum Josephi, et oblitus ejus. `Et factum in die tertio’
significat in ultimo: `die nasci Pharaonis’ significat cum
regeneraretur naturale: `et fecit convivium omnibus servis suis’
significat initiationem et conjunctionem cum exteriore naturali:
`et extulit caput’ significat secundum provisum et praevisum:
`principis pincernarum et caput principis pistorum significat de
sensualibus utrique parti, intellectualis et voluntariae,
subjectis: `in medio servorum suorum’ significat quae inter illa
quae in exteriore naturali; `et reduxit principem pincernarum super
propinationem suam’ significat quod sensualia partis intellectualis
recepta et subordinata sint: `et dedit scyphum super volam
Pharaonis’ significat et inservientia interiori naturali: `et
principem pistorum suspendit’ significat quod sensualia partis
voluntariae rejecta: `quemadmodum interpretatus illis Joseph’
significat praedictionem a caelesti in naturali: et non recordatus
princeps pincernarum Josephi’ significat quod nondum omnimoda
conjunctio cum caelesti naturalis: `et oblitus ejus’ significat
remotionem.

5159. `Et factum in die tertio’: quod significet in ultimo,
constat ex significatione `diei tertii’ quod sit status ultimum,
`dies’ enim est status, n. 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462,
3785, 4850, et `tertius’ est completum, ita ultimum, n. 1825, 2788,
4495; per status ultimum intelligitur cum prior status desinit, et
novus incohat; novus status apud hominem qui regeneratur, incohat
cum vertitur ordo, quod tunc fit quando interiora dominium
accipiunt super exteriora, et exteriora servire interioribus
incipiunt, tam quoad intellectualia quam quoad voluntaria; hoc
apud illos qui regenerantur, appercipitur ex eo quod aliquid intus
dissuadeat ne sensuales jucunditates et voluptates corporeae aut
terrestres regnent et in suas partes ad confirmandum trahant
intellectualia; cum hoc fit, est status prior in suo ultimo et
status novus in suo primo; tale significatur per `in die tertio’.

2 Apud unumquemvis hominem, sive regeneratur sive non
regeneratur, existunt status mutationes et quoque inversiones, sed
aliter apud illos qui regenerantur et aliter apud illos qui non
regenerantur; apud illos qui non regenerantur, fiunt mutationes seu
inversiones illae ex causis in Corpore et propter causas in vita
civili; causae in corpore sunt cupiditates quae aetate accedunt et
aetate decedunt, tum reflexiones super sanitatem corporis et vitam
in mundo longaevam; causae in vita civili sunt refraenationes
cupiditatum apparentes extremae, imprimis ad captandum famam ut
videatur sapiens et amans justi et boni, sed propter finem
aucupandi honores et lucra: at apud illos qui regenerantur, fiunt
mutationes {1}aut inversiones illae propter causas spirituales quae

procedunt ex ipso bono et justo, quibus cum homo 3 incipit
affici, tunc in fine prioris status est, et in principio novi. Sed
pauci scire possunt quomodo cum his se habet, quapropter
illustrandum exemplo: qui non regenerari se patitur, is amat illa
quae corporis sunt propter corpus, non autem propter alium finem;
et quoque mundum propter mundum; non altius vadit, quia illa quae
altiora seu {2} interiora sunt, corde negat; at qui regeneratur, is
quoque amat illa quae corporis sunt, ut et quae mundi. sunt
pariter, sed propter finem altiorem seu interiorem, amat {3} enim
illa quae corporis sunt, propter finem ut mens sana sit in corpore
sano, et amat mentem suam et ejus sanitatem propter finem adhuc
interiorem, ut nempe sapiat bonum et intelligat verum; amat etiam
illa quae mundi sunt pariter ac alii, sed propter finem ut per
mundum, ejus opes, possessiones, honores, sit in mediis exercendi
bonum et verum ac justum et aequum; ab hoc exemplo 4 sciri potest
qualis unus et qualis alter, et quod in externa forma similes
appareant, sed quod in interna prorsus dissimiles sint; ex his
etiam constare potest quaenam et quales causae sunt, quae faciunt
(t)status mutationes et inversiones apud illos qui non regenerantur
et apud illos qui regenerantur; et inde quoque sciri potest quod
apud regeneratos interiora dominentur super exteriora, at apud non
regeneratos exteriora super interiora; fines qui apud hominem, sunt
qui dominantur, nam fines sibi subordinant et subjiciunt omnia quae
in homine; ipsissima ejus vita non aliunde est quam ex fine quia
finis est semper ejus amor.
@1 seu $
@2 i quae$
@3 nempe$

5160. `In die nasci Pharaonis’: quod significet cum regeneraretur
naturale, constat ex significatione `nasci’ quod sit regenerari, de
qua sequitur; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit interius
naturale, de qua n. 5080, 5095, hic naturale in communi quia
interius naturale et exterius unum agunt per correspondentiam apud
regeneratos. Quod nasci sit regenerari, est quia in sensu interno
spiritualia intelliguntur, et spiritualis nascentia est
regeneratio, quae etiam renascentia dicitur; quapropter cum in
Verbo dicitur nativitas, in caelo non alia nativitas intelligitur
quam quae fit per aquam et spiritum, hoc est, per fidem et
charitatem, nam per id quod renascatur seu regeneretur, homo fit
homo et prorsus distinguitur a brutis, tunc enim fit filius et
heres regni Domini: quod per nativitates quae (t)memorantur in
Verbo’, significentur nativitates spirituales, videatur n. 1145,
1255, 3860, 3868, 4070, 4668.

5161. `Et fecit convivium omnibus servis suis’: quod significet
initiationem et conjunctionem cum exteriore naturali, constat ex
significatione `convivii’ quod sit initiatio ad conjunctionem, de
qua n. 3832, et quod quoque {1} conjunctio per amorem et
appropriatio, n. 3596; et ex significatione `servorum’ quod sint
illa quae exterioris naturalis sunt; nam cum regeneratur homo, tunc
inferiora subordinantur et subjiciuntur superioribus, seu exteriora
interioribus; {2} exteriora tunc fiunt servi, et interiora domini;
talia per `servos’ in Verbo significantur, videatur n. 2541, 3019,
3020; sed tales `servi’ fiunt quales amantur a Domino, est enim
mutuus amor qui conjungit, qui facit ut non appercipiatur ut
servitus sed sicut obsequium ex corde, influit enim bonum ab
interiore, quod facit ibi tale jucundum. Convivia olim fiebant ob
varias causas: significabatur{3} per illa initiatio in amorem
mutuum, et sic conjunctio; etiam fiebant diebus nativitatis et per
illa tunc repraesentabatur nascentia e novo seu regeneratio, quae
est conjunctio interiorum cum exterioribus apud hominem per amorem,
consequenter conjunctio caeli cum mundo apud illum, nam mundanum
seu naturale apud hominem conjungitur tunc cum spirituali et
caelesti.
@1 i sit $
@2 i et$
@3 i enim$

5162. `Et extulit caput’: quod significet provisum et praevisum,
constat ex significatione `extollere caput’ quod sit conclusum ex
proviso, et quoque ex praeviso, de qua supra n. 5124, 5155,
provisum respective ad sensuale parti intellectuali subjectum, et
retentum ut bonum, quod per `pincernam’ repraesentatur, et
praevisum respective ad sensuale parti voluntariae subjectum, et
rejectum ut malum, quod per `pistorem’ repraesentatur; bonum enim
providetur et malum praevidetur, quia omne bonum est a Domino et
omne malum ab inferno seu a proprio hominis; quod proprium hominis
non nisi quam malum sit, videatur n. 210, 215, 694, 874-876, 987,
1023, 1044, 1047 1581, 3812 f, 4328.

5163. `Principis pincernarum, et caput principis pistorum’: quod
significet de sensualibus utrique parti, intellectuali et
voluntariae, subjectis, constat ex repraesentatione `pincernae’
quod sit sensuale parti intellectuali subjectum, de qua n. 5077,
5082; et a repraesentatione `pistoris’ quod sit sensuale parti
voluntariae subjectum, de qua n. 5078, 5082.

5164. `In medio servorum suorum’: quod significet quae inter illa
quae in exteriore naturali, constat ex significatione `in medio’
quod sit inter illa; et ex significatione `servorum’ quod sint illa
quae in exteriore naturali, de qua mox supra n. 5161; `servi’ in
Verbo vocantur omnia quae infra sunt, et inde subordinata et
subjecta superioribus, sicut illa quae sunt naturalis exterioris,
seu sensualia ibi, respective ad interius naturale, etiam ea quae
sunt hujus naturalis dicuntur `servi’ respective ad rationale; et
consequenter omnia et singula apud hominem, aeque ejus intima quam
extima, respective ad Divinum, nam hoc supremum est. (m)Servi hic
in quorum medio 2 Pharaoh rex judicium fecit super pincernam et
pistorem, fuerunt principes aulici et magnates; quod hi similiter
ac alii subditi, ex quacumque conditione, respective ad regem
dicantur servi, sicut fit in omni regno etiam hodie,(n) est causa
quia `regium’ repraesentat Dominum quod Divinum Verum, n.
2015,2069, 3009, 3670, 4581, 4966, 5068, ad Quem respective, ex
quacumque conditione sint, omnes aeque servi sunt; immo in regno
Domini seu caelo illi qui ibi maximi sunt, hoc est, qui intimi,
sunt servi prae aliis quia illi in maxima oboedientia sunt, et prae
reliquis in humiliatione; sunt enim illi qui intelliguntur per
minimos qui maximi, et per novissimos qui primi,
Primi erunt novissimi, et novissimi erunt primi, Matth.
xix 30; xx 16; Marc. x 31; Luc. xiii 30:
Qui minimus inter omnes vos existit, {2}is erit magnus,
Luc. ix 48:
{3}tum per magnos qui ministri, et per primos qui servi,
Quisquis voluerit esse magnus inter vos, erit minister
vester; et quicumque voluerit vestrum esse primus, erit omnium
servus, Marc. x 44; Matth. xx 26, 27;
`servi’ dicuntur respective ad Divinum Verum quod a Domino, et 3
`ministri’ respective ad Divinum Bonum ab Ipso; causa quod
`novissimi qui primi’ sint servi prae aliis, est quia sciunt,
agnoscunt, et percipiunt quod omne vitae, proinde quod omne
potestatis quae illis, sit a Domino, et prorsus nihil a semet; at
qui hoc non percipiunt quia non ita agnoscunt, sunt quoque `servi’,
sed plus agnitione oris quam cordis; qui autem in contrario sunt,
illi se quoque servos seu famulos respective ad Divinum vocant, sed
usque volunt esse domini; indignantur enim et irascuntur si
Divinum illis non favet et quasi oboedit, et tandem contra Divinum
sunt, et tunc Divino omnem potentiam derogant et sibi omnia
tribuunt plerique tales sunt intra Ecclesiam, qui negant Dominum et
dicunt se agnoscere unum ens supremum.
@1 i in$
@2 hic$
@3 et per servos et ministros$

5165. `Et reduxit principem pincernarum super propinationem
suam’: quod significet quod sensualia partis intellectualis recepta
et subordinata sint, constat ex repraesentatione `principis
pincernarum’ quod sint in genere sensualia parti intellectuali
subjecta, de qua supra; et a significatione `reducere super
propinationem suam’ quod sit redigere in ordinem sub intellectuali;
quod `reducere super stationem’ sit redigere in ordinem ut ultimo
loco sint, videatur n. 5125, hic propinationem, quia `propinatio’
et `quae propinationis’ sunt, sicut vinum, mustum, sicera, aqua,
prae dicantur de illis quae sunt intellectus, ut quoque potatio et
bibitio, n. 3069, 3168, 3772, 4017; exinde patet quod {1} `reducere
principem pincernarum super propinationem suam’ sit sensualia partis
intellectualis redigere in ordinem, ita recipere et 2 subordinare.
Recipiuntur et subordinantur sensualia illa cum ministrant et pro
mediis inserviunt interioribus,{2}tam ad producendum in actum quam
ad videndum intus; homo {3}enim in sensualibus quae exterioris
naturalis sunt, videt interiora paene quemadmodum videt affectiones
in facie et interiores adhuc in oculis; absque interiore tali
facie, seu absque tali plano, homo in corpore nullatenus de illis
quae supra sensualia sunt, cogitare potest, videt enim illa ibi,
sicut cum homo in alterius facie videt affectiones et cogitationes
{4}, non attendendo ad ipsam faciem; et quoque sicut cum audit
alterum loquentem non attendens ad voces sed ad sensum loquelae,
ipsa loquela vocum est planum in quo ille sensus est: similiter se
habet cum exteriore naturali; nisi hoc inserviret interioribus pro
plano, in quo sicut in speculo interiora se videant, nullatenus
homo cogitare posset; quapropter hoc planum primum formatur, nempe
ab infantia; sed {5}haec ignota sunt quia illa quae interius apud
hominem existunt, absque 3 interiore reflexione non patent. Quale
exterius naturale est, hoc patet manifeste in altera vita; nam
facies spirituum et angelorum formata est ex illo et secundum
illud; in luce caeli per illam faciem elucent interiora, imprimis
intentiones seu fines; si amor in Dominum et charitas erga proximum
formaverant interiora, tunc inde est splendor in facie, et ipsa
facies est amor et charitas in forma; at si amor sui et mundi ac
inde odia, vindictae, crudelitates et similia formaverant
interiora, tunc inde est diabolicum in, facie, et ipsa facies est
odium vindicta et crudelitas in forma; inde constare potest quid et
cui usui est exterius naturale, et quale est cum subjectum est
interioribus, et quale cum interiora et subjecta sunt.
@1 i per AI$
@2 tam ad producendum illa in actum, quam ad interius videndum
illa, ib sicut in se$
@3 etiam$
@4 i ejus$
@5 hoc ignotum est$

5166. `Et dedit scyphum super volam Pharaonis’: quod significet
et inservientia interiori naturali, constat ex illis quae supra n.
5126 dicta sunt, ubi similia verba.

5167. `Et principem pistorum suspendit’: quod significet quod
sensualia partis voluntariae rejecta, constat etiam ex illis quae
supra n. 5156 explicata sunt, ubi quoque similia.

5168. `Quemadmodum interpretatus illis Josephus’: quod
significet praedictionem a caelesti in naturali, constat ex
significatione `interpretari’ quod sit dicere quid in se habeat seu
quid insit, tum quid contingeret, de qua n. 5093, 5105, 5107, 5141,
ita praedicere; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste
in naturali, de qua n. 5086, 5087, 5106. Quomodo cum his se habeat,
quod nempe sensualia partis intellectualis retenta sint et
sensualia partis voluntariae rejecta, videatur supra n. 5157.
Agitur in hoc capite in sensu interno de 2 subordinatione
exterioris naturalis, quod subordinandum ob causam ut inserviat
interiori naturali pro plano, n. 5165; nisi enim id subordinatur,
interiora vera et bona non habent ubi repraesentari possunt,
consequenter non cogitationes interiores quae spirituale et
caeleste in se habent, nam ea sistuntur ibi sicut in sua facie aut
sicut in speculo; quare cum nulla subordinatio est, homo nullam
cogitationem interiorem potest habere; immo nec ullam fidem, est
enim nulla comprehensio remota seu eminens, et inde nulla
apperceptio talium; quod naturale subordinat et ad correspondentiam
redigit, est unice bonum in quo innocentia, quod bonum in Verbo
(t)vocatur charitas; sensualia et scientifica sunt solum media in
quae bonum illud influat, et se sistat in forma, seque ad omnem
usum explicet; at scientifica, etiamsi {1}forent ipsa vera fidei,
absque bono illo in illis, non aliud sunt quam squamae inter
sordes, quae decidunt; sed quomodo exteriora in ordinem et ad 3
correspondentiam cum interioribus per bonum mediis scientificis et
veris fidei rediguntur, est hodie remotius a captu quam fuerat
olim, et hoc ex pluribus causis, imprimis ex eo quod hodie intra
Ecclesiam nulla amplius sit charitas; est enim ultimum Ecclesiae
tempus, proinde nec ulla est affectio sciendi talia; quapropter
aversationis quid ilico obvenit, cum aliquid dicitur quod intra seu
supra sensualia est, consequenter cum aliquid ex talibus quae
angelicae sapientiae sunt, depromitur; sed quia in sensu interno
talia sunt, quae enim in sensu interno sunt, adaequata sunt
angelicae sapientiae, et quia Verbum quoad sensum internum nunc
explicatur, usque dicenda sunt utcumque apparitura sint a sensuali
remota.
@1 sint$

5169. `Et non recordatus princeps pincernarum Josephi’ quod
significet quod nondum omnimoda conjunctio cum caelesti naturalis,
constat ex significatione `recordari’ seu `meminisse Josephi’ quod
sit fidei receptio, de qua supra n. 5130, consequenter etiam
conjunctio quia media fide fit conjunctio; hic itaque `non
recordatus’ est quod nondum omnimoda conjunctio; et ex
repraesentatione `principis {1}pincernarum’ quod sit sensuale
partis intellectualis; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit
caeleste naturalis, de quibus supra.
@1 pincernae$

5170. `Et oblitus ejus’: quod significet remotionem, constat ex
significatione `oblivisci’, cum `non recordari’ est non conjunctio,
quod sit remotio, nam secundum non conjunctionem, fit remotio; quod
oblivioni datur, hoc etiam removetur; se quoque ita cum sensualibus
parti intellectuali subjectis habet, quae retinentur, non {1}ideo
conjunguntur, nam nondum pura sunt a fallaciis, sed sicut
purificantur ita conjungantur. Ast de his in capite sequente, ubi
de pincerna quod recordatus sit Josephi.
@1 illico$

5171. Continuatio de Correspondentia cum Maximo Homine, hic de Correspondentia Viscerum interiorum cum illo

Ad quas provincias pertinent societates angelicae,
sciri potest in altera vita ex situ (e)illarum respective ad
humanum corpus, tum quoque et operatione et influxu (e)illarum, nam
influunt et operantur in id organum et in id membrum in quo sunt;
at influxus et operatio (e)illarum non percipi potes ab aliis quam
qui in altera vita sunt, et non ab homine nisi apud quem aperta
sunt interiora eo usque, et ne quidem ei, nisi a Domino detur
reflexio sensitiva cui adjuncta sit perceptio.

5172. Sunt quidam spiritus probi qui cogitant non per meditationem et inde cito et quasi ex non praemeditato enuntiant quae cogitationi obveniunt est illis perceptio interior, quae non ita visualis facta est per meditationes et cogitationes sicut apud alios, nam in progressu vitae instructi sunt quasi semet de bonitate rerum, et non ita de veritate earum. Quod tales ad provinciam Glandulae Thema pertineant, mihi indicatum est; thymus enim est glandula, quae imprimis inservit infantibus, et in aetate illa mollis est; apud tales etiam est molle infantile remanens, in quod influit perceptio boni, ex qua elucet communiter {2}verum; hi in magnis turbis possunt esse, et usque non turbari, sicut etiam glandula illa.
@1 corporis$
@2 A d num quod conatus ille, but alters to quod vis et conatus ille$

5173. Sunt in altera vita perplures modi vexationum, et quoque
perplures modi inaugurationum in gyros; vexationes illas
repraesentant sanguinis, tum seri {1}aut lymphae, ut et chyli
purificationes in corpore, quae quoque fiunt per varias
castigationes; et inaugurationes illas in gyros repraesentant
introductiones illorum fluidorum postea ad usus communissimum est
in altera vita quod postquam vexati sunt spiritus, dein in statum
tranquillum et jucundum mittantur, proinde in societates, quibus
inaugurandi et adjungendi. Quod 2 castigationes et purificationes
sanguinis, seri et chyli, tum quoque alimentorum in ventriculo,
correspondeant talibus in spirituali mundo, non potest non apparere
sicut alienum illis qui nihil aliud quam naturale in naturalibus
cogitant, et magis qui id credunt, sic negantes quod aliquid
spirituale insit vel inesse possit quod agit et regit; cum tamen
ita se res habet, quod in omnibus et singulis quae in natura et
tribus ejus regnis sunt, intrinsecus sit agens ex spirituali mundo;
tale nisi inde inesset, nihil prorsus in naturali mundo ageret {3}
causam et effectum; proinde nec aliquid produceret; id quod e
spirituali mundo in naturalibus inest, vocatur vis insita a prima
creatione, at est conatus, quo cessante cessat actio seu motus;
inde est quod universus mundus aspectabilis sit theatrum
repraesentativum mundi spiritualis. Similiter se (t)habet hoc
sicuti 3 motu musculorum unde actio; nisi ei insit conatus ex
cogitatione et voluntate hominis, momento cessaret, (m)nam secundum
regulas in orbe erudito notas est quod cessante conatu cesset
motus, tum quod in conatu sit omne determinationis, ut et quod in
motu nihil reale existat quam conatus(n); quod {3}vis illa seu
conatus ille in actione seu motu spirituale sit in naturali,
liquet, nam cogitare et velle est spirituale, at agere et moveri
est naturale; qui non ultra naturam cogitant, hoc ne quidem
capiunt, sed usque non negare possunt; ast id quod in voluntate et
inde in cogitatione est quod producit, non est simile in forma cum
actione quae producitur, actio enim solum repraesentat id quod mens
vult et cogitat.
@1 seu$
@2 i aliquam$
@3 A had quod conatus ille, but alters to quod vis et conatus ille$

5174. Quod alimenta seu cibi in ventriculo multis modis vexentur,
ut eliciantur eorum interiora, quae cedant usui, nempe quae abeant
in chylum, et dein in sanguinem, notum est, etiam quod dein in
intestinis tales vexationes repraesentantur per primas vexationes
spirituum, quae omnes fiunt secundum vitam eorum in mundo, ut
separentur mala et colligantur bona quae cedant usui; quapropter de
animabus seu spiritibus, aliquantum post decessum seu solutionem a
corpore, dici potest quod quasi primum in regionem ventriculi
veniant et ibi vexentur et purificentur; apud quos mala
praedominium obtinuerunt, illi postquam incassum vexati sunt, per
ventriculum feruntur in intestina, et usque ad ultima, nempe ad
colon et rectum, et inde excernuntur in latrinam, hoc est, in
infernum; at apud quos bona praedominium habuerunt, illi post
aliquot vexationes et purificationes fiunt chylus, et abeunt in
sanguinem {1}, quidam per longiorem viam, quidam per breviorem, et
quidam vexantur ruditer, quidam leniter, et quidam vix quicquam; hi
qui vix quicquam, repraesentantur in ciborum succis, qui statim
imbibuntur a venis, et feruntur in circulum, usque in cerebrum, et
sic porro.
@1 i et sic usum praestant$

5175. Cum enim homo moritur, et in alteram vitam ingreditur, se
habet vita ejus sicut cibus qui a labiis molliter excipitur, et
dein per os, fauces, oesophagum, in ventriculum derivatur, et hoc
secundum indolem tractam in vita corporis per actualitates;
plerique principio leniter tractantur, nam tenentur in consortio
angelorum et spirituum bonorum, quod repraesentatur in cibis quod
a labiis (t)primum molliter tangantur, et dein gustentur a lingua
quales sunt; cibi qui molles sunt, in quibus dulce, oleosum et
spirituosum statim excipiuntur a venis, et deferuntur in circulum;
at cibi qui duri, in quibus amarum, tetrum, parum nutritivum,
domantur durius, demittuntur per oesophagum in ventriculum, ubi
variis modis et torturis castigantur; quid adhuc duriores,
tetriores et steriliores sunt, detruduntur in intestina, et tandem
in rectum, ubi primum infernum, et demum ejiciuntur et fiunt
excrementa; convenienter se habet vita hominis post mortem; primum
tenetur homo in externis, et quia in externis vitam civilem et
moratam egerat, cum angelis et spiritibus probis est, at postea
externa ei auferuntur, {1} tunc patet qualis fuerat intus quoad
cogitationes et quoad affectiones. et tandem quoad fines, secundum
hos manet vita ejus.
@1 i et per gradus ad interiora perducitur$

5176. Quamdiu in illo statu sunt, in quo sicut sunt alimenta seu
cibi in ventriculo, tamdiu non sunt in Maximo Homine, sed
introducuntur, at cum repraesentative in sanguine sunt, tunc in
Maximo Homine sunt.

5177. Illi qui multum solliciti fuerunt de futuris, et magis qui
ideo tenaces et avari facti sunt, apparent {1}in regione ubi
ventriculus; plures apparuerunt mihi ibi; sphaera vitae eorum
comparari potest nidori {2} nauseabundo qui exhalatur e ventriculo,
et quoque gravedini ex indigestione; qui tales fuerunt, diu
morantur in hac regione, nam sollicitudo de futuris actu confirmata
influxum vitae spiritualis multum hebetat et retardat, sibi enim
tribuunt quod Divinae Providentiae est, et qui hoc faciunt,
{3}obstant influxui, et removent a se vitam boni et veri.
@1 First had sicut in ventriculo, then d sicut and wrote in regione above$
@2 i illi$
@3 et obstant influxui at end of $

5178. Quia sollicitudo de futuris est quae anxietates apud
hominem facit, et quia tales spiritus apparent in regione
ventriculi, inde est quod anxietates prae ceteris visceribus
afficiant ventriculum; {1} et quoque datum appercipere quomodo
anxietates illae auctae et diminutae {2}fuerunt secundum illorum
spirituum praesentiam et remotionem; quaedam anxietates perceptae
sunt interius, quaedam magis exterius, quaedam superius et quaedam
inferius, secundum differentiam talium sollicitudinum quoad
origines, derivationes et determinationes. Inde quoque est cum
tales anxietates occupant animum, quod regio circum ventriculum
constringatur, et quandoque dolor ibi appercipiatur, tum quod
anxietates inde appareant assurgere; et inde quoque est, cum homo
non amplius sollicitus est de futuris aut cum omnia ei bene cedunt
ut amplius non timeat alicujus infortunii, quod regio circum
ventriculum libera sit et expansa, et quod ei jucundum.
@1 multoties cum illis qui ibi fuerunt loquutus sum, is possibly an
accidental omission.$
@2 fuerint$

5179. Quondam anxium appercepi in inferiore parte ventriculi, ex
quo mihi constabat quod adessent tales spiritus; locutus cum illis,
{1}dicendo quod praestet ut recedant, quia sphaera illorum quae
inducit anxietatem, non convenit sphaeris illorum spirituum qui
apud me sunt; tunc sermo fuit cum illis de sphaeris, quod nempe
sphaerae spirituales quamplurimae circum hominem sint, et quod
homines non sciant nec scire velint quod sint, ex causa quia negant
omne id quod vocatur spirituale, et quidam quicquid non videtur et
tangitur; ita {2} quod sphaerae aliquae e spirituali mundo sint
circum hominem ejus vitae convenientes, et quod homo per sphaeras
illas in societate sit cum spiritibus similis affectionis, et quod
inde plurima existant, quae homo qui naturae omnia tribuit, vel
negat, vel occultiori naturae adscribit; sicut pro exemplo, id quod
fortunae adscribitur, quidam enim per experientiam prorsus persuasi
sunt quod aliquid occulte operans sit, quod vocatur fortuna, sed
non sciunt unde; quod tale sit ex sphaera spirituali, et quod sit
ultimum Providentiae, alibi, ex Divina Domini Misericordia, ex
testato per experientiam {3}dicetur.
@1 dicens$
@2 i quoque$
@3 A d ostendetur, i dicetur$

5180. Sunt genii et spiritus qui capiti inducunt speciem
suctionis seu attractionis, taliter ut locus ubi talis attractio
seu suctio existit, doleat; {1}sensus manifestus suctionis
apperceptus est, sicut assugeretur membrana ad plenum sensum, alii
num potuerint sustinere prae dolore, ambigo, sed quia assuefactus
hoc tandem absque dolore saepius sustinui; praecipuus suctionis
locus fuit in vertice capitis, et inde se propagavit versus
regionem auris sinistrae, tum versus regionem oculi sinistri; quae
versus oculum, fuit a spiritibus; quae versus aurem, fuit a geniis;
hi et illi sunt qui ad provinciam cisternae et ductuum chyli
pertinent, quo etiam chylus ab undequaque attrahitur, tametsi etiam
simul impellitur. Praeterea alii erant qui agebant intus in capite,
paene similiter, sed non cum tali suctionis vi; dictum quod illi
sint, quibus correspondet `chylus subtilis’, qui adducitur versus
cerebrum, et {2}ibi commiscetur novo spiritui animali, ut
demandetur versus cor. Qui extrinsecus agebant, mihi primum visi
sunt a parte anteriore paulo sinistrorsum, postea ibi superius, sic
ut regio eorum observata sit a plano septi narium versus planum
auris sinistrae assurgendo. Qui illam provinciam constituunt, sunt
duplicis generis, quidam satis modesti sunt, quidam petulantes; {3}
modesti sunt qui desideraverunt scire cogitata hominum, ob finem
{4} alliciendi et devinciendi’ illos sibi, qui enim cogitata
alterius scit, is arcana ejus et interiora, quae faciunt ut
conjungantur; finis est conversatio et amicitia; hi solum bona
desiderant scire, et explorant, et reliqua bene interpretantur: at
petulantes cupiunt et student pluribus modis expiscari aliorum
cogitata, fine vel lucrandi vel nocendi, et quia in tali cupiditate
et studio sunt, alterius mentem detinent in re quam scire volunt
non recedendo, {5}adjungendo etiam assensus ex affectione, sic
attrahentes cogitationes etiam arcanas; similiter agunt in altera
vita in societatibus ibi, et adhuc solertius, ibi nec sinunt
divagari {6}alterum a sua idea, quam etiam accendunt, et sic
eliciunt; inde postea tenent illos quasi in vinculis, et sub
arbitrio, quia conscii malorum: sed hi spiritus sunt inter
vagabundos, et saepius castigantur.
@1 sensu I$
@2 ubi$
@3 i qui$
@4 ut allicerent et devincirent$
@5 adjungunt$
@6 alios$

5181. Ex gyris etiam aliquantum cognosci potest, ad quamnam
provinciam in Maximo Homine, et correspondenter in corpore,
spiritus et angeli pertinent; gyri eorum qui ad provinciam
lymphaticorum pertinent, sunt tenues et citi, sicut aqueum leniter
fluens, sic ut vix aliqua gyratio appercipi queat. Qui ad
lymphatica pertinent, postea feruntur in loca, quae dixerunt
referre mesenterium; dictum mihi quod ibi sint quasi labyrinthi; es
quod inde dein auferantur ad varia loca in Maximo Homine ut
inserviant usui, sicut chylus in corpore.

5182. Sunt gyri in quos spiritus recentes inaugurari debent, ob
causam ut interesse queant aliorum consortiis, et cum illis simul
et loqui et cogitare, omnium concordia et unanimitas erit in altera
vita ut unum sint, sicut omnia et singula in homine, quae tametsi
varia sunt ubivis, usque tamen per unanimum faciunt unum, similiter
in Maximo Homine, ob illum finem concordabit unius cogitatio et
loquela cum aliorum; fundamentale {1} est ut cogitatio et loquela
{2}in se apud unumquemvis in societate concordet, alioquin
appercipitur discors sicut molestus stridor, qui mentes aliorum
ferit; omne etiam discors est disuniens, et est impurum, quod
rejiciendum; hoc impurum ex discordia repraesentatur per impurum
apud sanguinem et in sanguine, a quo defecandus; defecatio illa fit
per vexationes, quae non aliud sunt quam tentationes varii generis,
et postea per introductiones in gyros; prima introductio in gyros,
est {3} ut accommodari possint simul; altera est ut cogitatio et
loquela concordent; tertia est ut conveniant mutuo inter se quoad
cogitationes et quoad affectiones; quarta est ut conveniant in
veris et bonis.
@1 i itaque$
@2 After societate$
@3 i solum$

5183. Datum est appercipere gyros illorum qui ad provinciam
hepatis pertinent, et hoc per tempus horarium; gyri erant lenes,
circumfluendo varie secundum illius visceris {1} operationem,
afficiebant me multa delectatione; operatio eorum est diversa, sed
est communiter orbicularis; quod operatio eorum sit diversa, {2}
repraesentatur quoque in functionibus hepatis, quod diversae sint,
hepar enim adducit sanguinem et illum separat; meliorem infundit
venis, mediae sortis amandat in ductum hepaticum, et vilem
relinquit vesicae fellis; ita in adultis; sed in embryonibus
recipit hepar sanguinem ab utero matris ac purificat; puriorem
insinuat venis ut per viam {3}breviorem influat in cor, agit tunc
custodias ante cor.
@1 operationes$
@2 est causa quia functiones ejus tales sunt, nam hepar$
@3 brevem$

5184. Qui ad pancreatem pertinent, agunt per modum acutiorem, et
quasi per modum serrationis, etiam cum tali murmure; ipsum murmur
sonore ad aures spirituum pervenit, non autem ad hominis nisi is in
spiritu sit cum in corpore; regio eorum est inter regionem lienis
et hepatis, sinistrorsum magis. Qui in provincia lienis sunt, paene
directe supra caput sunt, sed operatio eorum cadit illuc.

5185. Sunt spiritus qui referunt ductum pancreaticum, hepaticum,
et cysticum, consequenter biles quae in illis, quas intestina
ejiciunt; sunt spiritus illi distincti inter se, sed in consortio
agunt secundum statum corum ad quos determinatur operatio; illi
imprimis adsistunt castigationibus et punitionibus, quas volunt
dirigere; qui eorum pessimi sunt, tam contumaces sunt, ut nusquam
velint desistere nisi per timores et minas deterreantur, timent
enim supplicia, et tunc promittunt omnia. Sunt illi qui in vita
corporis tenaciter inhaeserant suis opinionibus, non ita ex malo
vitae, quam ex pravitate naturali; eunt in statu suo naturali sunt,
tunc nihil cogitant, nihil cogitare est obscure de pluribus simul,
et nihil distincte de aliquo; delectationes eorum sunt castigare,
et sic bonum facere; nec abstinent a sordidis.

5186. Qui constituunt provinciam vesicae {1}felleae, a tergo
sunt; sunt qui in vita corporis contempserunt probum, et quodammodo
pium; et quoque qui affecerunt illa probro.
@1 fellis$

5187. Quidam spiritus ad me venit, quaerens num scirem ubi is
morari posset; existimavi quod esset probus, cumque ei dicerem quod
hic fortassis posset, venerunt spiritus vexatores hujus provinciae
et eum misere vexabant, quod dolui, et incassum volui inhibere;
animadverti tunc quod essem in provincia vesicae fellis; spiritus
vexatores fuerunt cx illis qui contempserunt probum et pium. Unum
genus vexationis ibi observare datum est, erat coactio ad loquendum
citius quam cogitatur, quod faciebant per abstractionem loquelae a
cogitatione, et tunc per coactionem sequendi (c)eorum loquelam,
quod fit cum dolore; per talem vexationem inaugurantur tardi ad
citius cogitandum et {1}loquendum.
@1 volendum$

5188. Sunt quidam in mundo qui per artificia et mendacia
agunt unde mala; ostensum mihi quales sunt et quomodo agunt, per
quod innocuos adhiberent pro ministeriis persuadendi, tum per quod
inducerent personas quod ita dixerint, cum tamen de illa re nihil
dixerunt; verbo malis mediis utuntur ad finem quemcumque
perveniendi; media sunt dolosa, mendacia et artificiosa; tales
referunt vitia, quae vocantur spuria tubercula, quae innasci solent
pleurae ac aliis membranis; quae ubi irradicantur, vitia late
spargunt, ita ut tandem totam membranam labefactent. Tales spiritus
severe puniuntur; 2 poena eorum est diversa a poenis aliorum; fit
per circum rotationes; circumrotantur a sinistro ad dextrum, sicut
orbita primum plana, quae circumrotando extuberat, dein apparet
tuberositas deprimi et cava fieri, augetur tunc celeritas; {1}mirum
quod hoc ad formam et imitamen talium tuberositatum seu apostematum.
Observatum est quod in circumrotatione conati sint attrahe in suam
rotam, ita in perniciem, alios, utplurimum insontes, ita quod illis
nihil curae {2}fuerit quemcumque in perditionem trahere, dum ii
perire sibi 3 videntur. Observatum etiam quod intensissimum visum
habeant, in instar quasi pervidendo, et sic arripiendo pro mediis
quae favent, ita quod sint acutiores reliquis; possunt etiam vocari
ulcera mortifera, ubicumque {3}sunt in camera pectoris, ibi vel in
pleura, vel in pericardio, vel in mediastino, vel in pulmone.
Ostensum quod tales post poenam rejiciantur ad tergum in profundum,
et quod ibi jaceant facie et ventre deorsum, cum pauco vitae humana
perspicacia sua, quae fuit vitae ferinae, sic privati; infernum
eorum est in profundo loco sub pede dextro paulo antrorsum.
@1 et quod mirum$
@2 sit$
@3 sint$

5189. Venerunt spiritus antrorsum, et ante adventum eorum
appercepta est sphaera ex malis; putabam inde quod venturi spiritus
mali, sed erant eorum hostes; quod hostes eorum essent, comperiebam
ex molesto et inimico quod inspirabant contra illos; cum veniebant,
ponebant se super caput, alloquebantur me, dicendo quod homines
sint; respondebam quod non homines sint praediti corpore quali
homines in mundo, qui se solent ex corporis forma homines
appellare; at usque quod homines sint quia spiritus hominis est
vere homo; ad haec non appercepi renuentiam, quia confirmabant;
dicebant pori quod homines sint dissimiles, {1}hoc quia mihi
impossibile visum, quod nempe societas dissimilium in altera vita
detur, quare loquebar cum illis de eo, dicendo si causa communis
ageret eos ad unum, quod usque consociari possent, quia sic unus
omnibus finis: dixerunt quod tales sint ut quisque loquatur alite
et tamen omnes simile cogitent; quod etiam illustrabant per
exempla, per quae apparuit quod omnium perceptio esset una, sed
loquelae diversa 2 Applicabant se dein auri meae sinistrae, et
dicebant quod boni spiritus essent et quod eorum {2} sit ita
loquendi; dicebatur de illis quod congregatim veniant, et quod non
sciatur unde sunt. Sphaeram malorum spirituum percepi illis maxime
infestam, mali enim sunt subjecta, quos vexant. Societas eorum
quae vagabunda, repraesentata est per virum et feminam in camera,
in vestit qui vertebatur in togam caerulei coloris. Perceptum quod
illi referrent isthmum in cerebro qui inter cerebrum et cerebellum
est, per quem fibrae transeunt et inde varie effunduntur, et
quocumque vadunt aliter in externis agunt; tum quod referant
ganglia in corpore, in quae influit nervus, {3}et inde in plures
fibras divaricatur, quarum quaedam feruntur huc quaedam illuc, et
in ultimis dissimiliter agunt, at usque ab uno principio, ita in
ultimis dissimiliter quod apparentiam, tametsi similiter quoad
finem; notum etiam est quod una vis agens in extremis multifariam
{4}variari possit, et hoc secundum formam ibi. Fines repraesentantur
quoque per principia ex quibus fibrae, qualia sunt in cerebro;
cogitationes inde repraesentantur per fibras ex principiis illis;
et actiones inde per nervos qui ex fibris.
@1 i seu societas in qua nullus alteri similis, possibly an
accidental omission.$
@2 i mos$
@3 qui$
@4 varietur$

5190. Continuatio de correspondentia cum Maximo Homine, ad
finem capitis sequentis.
_________________________________________________________________
FINIS PARTIS QUARTAE
5191. IN hoc capite in sensu interno agitur de altero statu caelestis spiritualis quod est `Josephus’, nempe de ejus exaltatione super illa quae sunt naturalis seu externi hominis, ita super omnia scientifica ibi, quae sunt `Aegyptus’.

5192. `Pharaoh’ est naturale in genere quod nunc quievit, et reliquit omnia caelesti {1}spiritualis quod est `Josephus’. `Septem anni abundantiae annonae in terra Aegypti’ sunt scientifica quibus bonum a caelesti {1}spiritualis applicari possit: `septem anni famis’ sunt status sequentis cum nihil bonum in scientificis nisi quod a Divino caelesti {2}spiritualis, quod a Divino Humano Domini. De his in sequentibus agitur in specie.
@1 spirituali$
@2 altered to spiritualis$

5193. SENSUS INTERNUS

Vers. 1-4. Et factum a fine biennii dierum, et Pharaoh somnians, et ecce stans juxta fluvium. Et ecce e fluvio ascendentes septem vaccae, pulchrae aspectu et pingues carne, et pascebant in ulva. Et ecce septem vaccae aliae, ascendentes post eas e fluvio, malae aspectu et graciles carne, et steterunt juxta vaccas super ripa fluvii. Et comederunt vaccae malae aspectu et graciles carne, septem vaccas pulchras aspectu et pingues; et expergefactus Pharaoh. `Et factum a fine biennii dierum’ significat post statum conjunctionis: `et Pharaoh somnians’ significat provisum de naturali: `et ecce stans juxta fluvium’ significat a termino ad terminum: `et ecce e fluvio’ significat quod in termino: `ascendentes septem vaccae’ significat vera naturalis: `pulchrae aspectu’ significat quae fidei: `et pingues carne’ significat quae charitatis: `et pascebant in ulva’ significat instructionem: `et ecce septem vaccae aliae ascendentes post eas e fluvio’ significat falsa quae naturalis etiam in termino: `malae aspectu’ significat quae non fidei: `et graciles carne’ significat nec charitatis: `et steterunt juxta vaccas super ripa fluvii’ significat quod in terminis ubi vera: `et comederunt vaccae malae aspectu et graciles carne’ significat quod falsa quae non fidei et non charitatis, exterminarent: `septem vaccas pulchras aspectu et pingues’ significat vera naturalis quae fidei et charitatis: `et expergefactus Pharaoh’ significat illustrationis statum.

5194. `Et factum a fine biennii dierum’: quod significet post statum conjunctionis, nempe sensualium quae sunt naturalis exterioris cum illis quae sunt naturalis interioris, de quibus in capite praecedente actum est, constat a significatione `biennii dierum,’ seu temporis duorum annorum, quod sint status conjunctionis, `binum’ enim seu `duo’ significant conjunctionem, n. 1686, 3519, et `anni’, tum quoque `dies’, significant {1}status; quod anni, videatur n. 487, 488, 493, 893; quod dies, n. 23, 487, 488, 493, 2788, 3462, 3785, 4850. Quod `duo’ significent conjunctionem est quia omnia et singula quae in spirituali mundo, et inde quae in naturali, se referunt ad duo, nempe ad bonum et verum, ad bonum ut ad agens et influens, et ad verum ut ad patiens et recipiens, et quia se referunt ad illa duo, et nihil usquam producitur nisi duo illa unum fiunt per quoddam instar conjugii, inde est quod per duo significetur conjunctio; [2] tale instar conjugii est in omnibus et singulis naturae ac trium ejus regnorum; absque illo nihil quicquam existit; ut enim aliquid existat in natura, erit calor et lux; calor in naturali mundo correspondet bono amoris in spirituali mundo, et lux correspondet vero fidei; illa duo, nempe calor et lux, unum agent si aliquid producendum; at si non unum agunt, ut fit tempore hiemis, nihil prorsus producitur; quod spiritualiter se quoque ita habeat, patet manifeste apud hominem; sunt duae facultates apud hominem, nempe voluntas et intellectus; voluntas formata est ad recipiendum calorem spiritualem, hoc est, bonum amoris et charitatis; et intellectus ad recipiendum lucem spiritualem, hoc est, verum fidei; illa duo apud hominem nisi {2}unum faciant, nihil producitur, bonum enim amoris absque vero fidei non aliquid determinat et qualificat, et verum fidei absque bono amoris non aliquid efficit; quapropter, ut in homine sit conjugium caeleste, seu is in conjugio caelesti, duo illa facient unum apud illum; inde est quod antiqui omnia et singula in mundo, et omnia et singula apud hominem, assimilaverint conjugiis, n. 54, 55, 568, 718, 747, 917, 1432, 2173, 2516, 2731, 2739, 2758, 3132, 4434, (x)4835, 5138. Ex his constare potest unde est quod `duo’ significent conjunctionem.
@1 statum$
@2 duo I$

5195. `Et Pharaoh somnians’: quod significet {1}praevisum de naturali, constat ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua n. 5079, 5080, 5095, 5160; et ex significatione `somniare’ quod sit praedictio futurorum, ita in supremo sensu Praevidentia, de qua n. 3698, 4682, 5091, 5092, 5104; et quia est Praevidentia seu praevisum, est quoque Providentia seu provisum, nam unum absque altero non datur; Providentia enim spectat statum successivum in aeternum, qui nisi praevidetur, non provideri potest; providere praesentia et non simul praevidere futura, et sic non in praesentibus haec simul providere, foret absque fine, absque ordine et consequenter absque sapientia et intelligentia, ita non ex Divino{2}; sed de bono praedicatur Providentia et de non bono Praevidentia, n. 5155; de bono non praedicari potest Praevidentia, quia bonum est in Divino et existit ab Ipso Divino et secundum Divinum, sed de non bono et de malo, nam hoc existit extra Divinum ab aliis qui contra Divinum {3}; ita quia de bono dicitur Providentia, dicitur quoque de conjunctione naturalis cum caelesti spiritualis, de qua in hoc capite agitur, quapropter per `somniare’ hic significatur provisum.
@1 I has praevisum here, provisum seems more correct, see 5193, 5211. From 5226 to 5282 A I have praevisum repeatedly in connection with somnium, but where Deus faciens occurs, provisum.$
@2 i agere$
@3 i sunt$

5196. `Et ecce stans juxta fluvium’: quod significet a termino ad terminum, constat ex significatione `fluvii’, hic fluvii Aegypti seu Nili, quod sit terminus; quod `fluvius’ sit terminus, est quia fluvii magni, nempe Euphrates, Jordanes et Nilus, ac insuper mare, erant termini ultimi terrae Canaanis, et quia ipsa terra Canaan repraesentabat regnum Domini, et inde omnia loca ibi repraesentabant varia in illo regno, {1}consequenter `fluvii’ repraesentabant ultima seu terminos ibi, videatur n. 1866, 4116, 4240; `Nilus’ seu fluvius Aegypti repraesentabat sensualia parti intellectuali subjecta, ita scientifica quae ex illis, nam haec sunt ultima spiritualium regni Domini. Quod a termino ad terminum significetur, est quia dicitur de Pharaone quod `is stans juxta fluvium’; per `Pharaonem’ enim repraesentatur naturale in communi, n. 5160; prospicere aliquid ab interiore usque ad ultimum repraesentatur per `stare juxta ultimum’, ita fit in mundo spirituali; et quia tunc a termino ad terminum prospicitur, idcirco id per illa verba in sensu interno significatur.
@1 ita$

5197. `Et ecce e fluvio’: quod significet quod in termino, constat ex significatione `fluvii’ quod sit terminus, de qua mox supra n. 5196; quod `e fluvio’ sit in termino, est quia ibi apparebant.

5198. `Ascendentes septem vaccae’: quod significet vera naturalis, constat a significatione `vaccarum’ quod sint vera naturalis, de qua sequitur; quod septem fuerint, est quia `septem’ significant sanctum, n. 395, 433, 716, et {1}inde numerus ille adjicit sanctitatem rei, de qua agitur n. 881; res etiam de qua hic agitur, est sancta, agitur enim de ulteriore renascentia naturalis per conjunctionem ejus cum caelesti spiritualis. Quod `vaccae’ seu juvencae significent vera naturalis, constare potest ex eo quod `boves et juvenci’ significent bona naturalis, n. 2180, 2566, 2781, 2830; in Verbo enim ubi masculus significat bonum, ibi femina verum, (c)ac vice versa ubi masculus significat verum, ibi femina bonum; inde est quod `vacca’ significet verum naturalis, quia `bos’ significat bonum ejus; [2] quod omnes bestiae quaecumque in Verbo nominantur, significent affectiones, bestiae malae et inutiles affectiones malas, at bestiae mites et utiles affectiones bonas, videatur n. 45, 46, 142, 143, 246, 714, 715, 719, 776, 1823, 2179, 2180, 3218, 3519; causa quod significent, est ex repraesentativis in mundo spirituum, cum enim sermo est in caelo de affectionibus, tunc repraesentantur in mundo spirituum bestiae quae correspondent illius generis affectionibus de quibus sermo est, quod etiam saepius mihi videre datum est; et aliquoties miratus sum unde id, at perceptum quod bestiarum vitae non aliud sint quam affectiones, sequuntur enim affectionem suam ex instinctu absque ratione et sic feruntur quaelibet ad suum usum; affectionibus illis absque ratione non aliae formae corporum competunt quam quales sunt in quibus apparent super terra; inde est, cum de solis affectionibus est sermo, quod formae earum ultimae similes formis corporum talium bestiarum appareant, nam aliis indui nequeunt affectiones illae quam quae correspondent; visae quoque mihi sunt bestiae peregrinae quae in mundo nullibi existunt; fuerunt ex affectionibus ignotis et ex affectionibus mixtis; [3] inde nunc est quod in Verbo per `bestias’ significentur affectiones, sed quaenam affectiones non aliunde patet quam ex sensu interno; quod per `boves’ significetur bonum naturalis, videatur in locis supra citatis, et quod per `vaccas’ vera naturalis, constare potest ab illis locis ubi nominantur, {2}ut apud Esaiam xi 7, Hos. iv 16, Amos iv 1; tum quoque

Ex aqua separationis qua mundarentur, quae parata fuit ex vacca rufa combusta in cinerem extra castra, cui admiscebatur lignum cedri, hyssopus et dibaphum coccineum, Num. xix (x)2-10;
is processus cum recluditur per sensum internum, indicat quod per `vaccam rufam’ significetur verum naturalis immundum quod mundum factum per combustionem, tum quoque per talia quae significantur per `lignum cedri, hyssopum et dibaphum coccineum’; aqua inde repraesentabat medium purificationis.
@1 praeterea$
@2 sicut$

5199. `Pulchrae aspectu’: quod significet quae fidei, constat ex significatione `pulchritudinis’ et `aspectus’; pulchritudo spiritualis est affectio veri interioris, et aspectus spiritualis est fides; inde per `pulchras aspectu’ significatur affectio veri fidei, videatur n. 553, 3080, 3821, 4985; quod pulchritudo spiritualis sit affectio veri interioris, est inde quia verum est forma boni; ipsum bonum quod a Divino in caelo, est a quo vita est angelis, sed forma vitae illorum est per vera quae a bono illo; (m){1}ast verum fidei non facit pulchritudinem sed ipsa affectio quae inest veris fidei quae est a bono; pulchritudo ex solo vero fidei se habet sicut pulchritudo faciei pictae vel sculptae; sed pulchritudo ex affectione veri quae ex bono, se habet sicut pulchritudo faciei vivae animatae (c)ab amore caelesti, nam qualis {2}amor seu qualis affectio elucet ex forma faciei, talis est pulchritudo(n); inde est quod angeli appareant pulchritudine ineffabili; ex faciebus illorum elucet bonum amoris per verum fidei quae non solum coram visu apparent sed etiam percipiuntur a sphaeris quae ex illis; [2] causa quod inde pulchritudo, est quia universum caelum est Maximus Homo et correspondet omnibus et singulis apud hominem; qui itaque in bono amoris et inde in vero fidei est, in forma caeli est, consequenter in pulchritudine in qua caelum ubi Divinum a Domino est Omne in omnibus; inde quoque est quod qui in inferno sunt, quia contra bonum et verum, sint deformitate horrenda, et quod in luce caeli non appareant sicut homines sed sicut monstra. Quod aspectus spiritualis sit fides, est quia `aspicere et videre’ in sensu interno est intelligere, ac in sensu adhuc interiore, fidem habere, videatur n. 897, 2150, 2325, 2807, 3863, 3869, 4403-4421.
@1 at$
@2 affectio seu amor$

5200. `Et pingues carne’: quod significet quae charitatis, constat ex significatione `pinguis seu pinguedinis’ quod sit caeleste et praedicetur de bono quod est amoris et charitatis, de qua n. 353; et ex significatione `carnis’ quod sit voluntarium vivificatum per bonum a Domino, de qua n. 148, 149, 780, 999, 3812, 3813, ita quoque bonum quod amoris et charitatis; inde sequitur quod per `pingues carne’ significentur quae charitatis, cum per `pulchras aspectu’ quae fidei; ita describuntur vera naturalis quae {1}significantur per `vaccas’, per suum formale et per suum essentiale; formale constituunt illa quae sunt fidei, et essentiale illa quae sunt charitatis; quod ita sit, non apparet ex sensu litterae.
@1 sunt vaccae$

5201. `Et pascebant in ulva’: quod significet instructionem, constat ex significatione `pascere’ quod sit instrui, de qua sequitur; et ex significatione `ulvae’ seu graminis majusculi quod prope fluvios, quod sint scientifica quae naturalis hominis; quod `gramen’ seu `herba’ sint scientifica, ex Verbo liquet; `pascere’ itaque `in ulva’ est instrui in scientificis, et per scientifica de veris et bonis; scientifica enim sunt media et sunt quasi specula in quibus imago interiorum se sistit, et in hac imagine sicut iterum in speculo se sistunt et repraesentant vera et bona fidei, proinde illa quae sunt caeli ac spiritualia vocantur; sed haec imago quia interior, non aliis apparet quam qui in fide ex charitate sunt; {1}hoc in genuino sensu significatur per `pascere in ulva’. [2] Quod `pascere’ sit instrui, patet ab illis locis in Verbo ubi legitur, ut apud Esaiam,

Tum dabit pluviam seminis tui, quo conseris terram; et panem proventus terrae, et erit pingue et opulentum; pascent pecora tua die illo prato lato, xxx 23;
`pecora’ pro illis qui in bono et vero sunt, `pascere prato lato’ pro instrui abunde: [3] apud eundem,

Dedi Te in foedus populi ad restituendum terram, ad {2}partiendum hereditates devastatas; ad dicendum vinctis, Exite; eis qui in tenebris, Revelamini; super viis pascent, et in omnibus clivis pascuum eorum, xlix 8, 9;
ibi de Adventu Domini; `super viis pascere’ pro instrui in veris; quod `viae’ sint vera, videatur n. 627, 2333; `pascuum’ pro ipsa instructione: apud Jeremiam,
Vae pastoribus perdentibus et dispergentibus gregem pascui Mei;. . . propterea dixit Jehovah Deus Israelis contra pastores pascentes populum Meum, xxiii 1, 2;
`pastores’ pro illis qui instruunt, et `grex’ pro illis qui instruuntur, n. 343, 3795, ita `pascere’ pro instruere; [4] quia sollemne factum docentes vocare `pastores’, et discentes `gregem’, ideo {3}quoque inter formulas loquendi receptum est dicere pascere, cum sermo est de praedicatione, seu de instructione ex doctrina aut Verbo; sed hoc fit comparative, non autem significative sicut in Verbo; quod `pascere’ in Verbo dicatur significative, est causa quia cum sermo est in caelo de instructione et de doctrina ex Verbo, tunc in mundo spirituum, ubi spiritualia apparent naturaliter, repraesentantur ad visum prata virentia graminibus, herbis, floribus, et quoque greges ibi, et hoc cum omni varietate secundum quale sermonis in caelo de instructione et doctrina: [5] apud eundem,
Reducam Israelem ad habitaculum illius ut pascat in Carmele et Bashane, ac in monte Ephraimi, et Gileade saturetur anima illius, l 19;
`pascere in Carmele et Bashane’ pro instrui in bonis fidei et charitatis: apud eundem,
Exivit e filia Zionis omnis honor illius; facti sunt principes illius sicut cervi, non invenerunt pascuum, Thren. 1, 6:
apud Ezechielem,
In pascuo bono pascam eos, et in montibus celsitudinis Israelis erit caula eorum; et cubabunt in caula bona, et pascuum pingue depascent super montibus Israelis, xxxiv 14:
[6] apud Hosheam,
Nunc pascet eos Jehovah sicut ovem in latitudine, iv 16;
`pascere in latitudine’ pro instruere in veris; quod `latitudo’ sit verum, videatur n. 1613, 3433, 3434, 4482: apud Micham,
Tu Bethlehem Ephrataea, . . . ex te Mihi exibit qui erit Dominator in Israele, . . . stabit et pascet in robore Jehovae, v 1, 3 [A.V. 2, 4]:
apud eundem,
Pasce populum tuum virga tua, gregem hereditatis tuae habitantem solum, . . . pascant Bashane et Gileade juxta dies saeculi, vii 14:
apud Zephaniam,
Reliquiae Israelis . . . pascent et requiescent, nec terrefaciens, iii 13:
[7] apud Davidem,
Jehovah Pastor meus, . . . in pascuis herbae cubare faciet me, ad aquas quietum deducet me, Ps. xxiii 1, 2:
apud eundem,
Ipse fecit nos, et non nos; populum Suum, et gregem pascui Sui, {4}ideo Ipsius nos, populus Ipsius et grex pascui Ipsius, Ps. c 3:
in Apocalypsi,
Agnus qui in medio throni, pascet eos, et ducet ad vivos fontes aquarum, vii 17:
apud Johannem,
Ego sum ostium, per Me si quis introiverit, salvabitur, et ingredietur et egredietur et pascuum inveniet, x 9:
apud eundem,
Jesus dixit ad Petrum, Pasce agnos Meos; et secundo. . . Pasce oves Meas; et tertio. . . Pasce oves Meas, xxi 15-17.

@1 A d this, but has in m, partly illegible, ut vero speculum hoc, in quo illa quae caeli sunt se sistant videnda, fiat, necessum est ut continua receptio veri sit ex affectione, ex veris enim (about six words illegible) quasi modificationem habent, lux enim caelestis in illa influit, et inibi modificatur, ac simul tunc illustrat scientifica, et convocat ad se quae favent, et rejicit quae non favent, haec mittit in umbras et illa trahit in lucem; ita actualiter fit, tametsi nihil eorum apparet homini. $
@2 dividendum$
@3 etiam$
@4 Sch has here (vel juxta Keri) = (or according to the margin of Hebrew Massoretic Text). This A I omit, but T restores. Two alternative readings of the same text are thus given here.$

5202. `Et ecce septem vaccae aliae ascendentes post eas e fluvio’: quod significet falsa quae naturalis etiam in termino, constat ex significatione `vaccarum’ quod sint vera naturalis, de qua mox supra n. 5198; inde est quod `vaccae’ in opposito sensu sint falsa; pleraque enim in Verbo oppositum sensum habent qui cognoscitur ex genuino, consequenter quia `vaccae’ in genuino sensu sunt vera naturalis, in opposito sunt ejusdem generis falsa, ita falsa {1}in naturali; et ex significatione `fluvii’ quod sit terminus, de qua etiam supra n. 5196, 5197; quod in termino, patet {2}etiam ex eo quod dicatur quod `ascenderint e fluvio’, ascendere enim praedicatur de progressione ab exteriore versus interiora, n. 3084, 4539, 4969. [2] Quomodo cum hac re se habet{3}, quia in sequentibus de illa agitur, dicendum: in capite praecedente actum est de exteriore naturali, deque illis ibi quae ad classem intellectualem pertinebant, et de illis quae ad classem voluntariam, et quod illa recepta sint et haec rejecta; quae ad classem intellectualem pertinebant, repraesentabantur per `pincernam’, et quae ad voluntariam per `pistorem’; et quia illa quae ad classem intellectualem pertinebant, recepta sunt, etiam subordinata sunt naturali interiori; de his in capite praecedente actum est, et hoc erat primum renascentiae naturalis; [3] in hoc autem capite agitur de influxu caelestis spiritualis in illa naturalis quae retenta fuerunt, nempe in illa quae partis intellectualis ibi erant; ea sunt quae significantur per `vaccas pulchras aspectu et pingues carne’; sed quia naturale quoad intellectualia sola non renasci potest, erunt quoque voluntaria, in singulis enim erit ex intellectuali et simul ex voluntario, ut sit aliquid; et quia prius voluntarium rejectum est, idcirco novum loco ejus influet; hoc novum est ex caelesti spiritualis, de quo et de cujus influxu in naturale in hoc capite agitur; quomodo cum naturali in hoc statu se habeat, in sensu interno {4}describitur, quod nempe vera ibi exterminata sint per falsa, et sic naturale relictum caelesti spiritualis, quae significantur per quod `vaccae bonae comestae sint a malis’, et quod `aristae plenae absorptae sint a vacuis’, et dein per quod `Joseph prospexerit toti Aegypto’; sed de his in sequentibus, ex Divina Domini Misericordia, plura dicenda; [4] sunt insuper talia quae in lucem intellectus humani aegre cadunt, sunt enim arcana regenerationis quae in se innumerabilia sunt, homo vix aliqua eorum scit; renascitur enim homo qui in bono est unoquovis momento a prima infantia {5} ad ultimum vitae in mundo et dein in aeternum, non solum quoad interiora sed etiam quoad exteriora, et hoc per processus stupendos; hi sunt qui quoad multam partem faciunt sapientiam angelicam, quae quod ineffabilis sit et contineat talia quae auris non audivit, {6}et oculus non vidit, {7}nec usquam pervenerunt in cogitationem hominis, notum est; sensus internus Verbi de talibus agit, ita adaequatus est sapientiae angelicae, qui cum inde influit in sensum litterae, fit adaequatus sapientiae humanae, {8}et afficit inde latenter illos qui ex bono in desiderio sunt sciendi vera ex Verbo.
@1 A alters in naturali to naturalis$
@2 quoque$
@3 i paucis dicendum$
@4 i hic$
@5 i usque$
@6 nec$
@7 et nusquam$
@8 afficit enim$

5203. `Malae aspectu’: quod significet quae non fidei, constat ex significatione `pulchrarum aspectu’ quod sint quae fidei, de qua mox supra n. 5199, inde hic `malae aspectu’ sunt quae non fidei.

5204. `Et graciles carne’: quod significet nec charitatis, constat ex significatione `pinguium carne’ quod sint quae charitatis, de qua etiam supra n. 5200, inde hic `graciles carne’ sunt quae non charitatis, nam in opposito sunt.

5205. `Et steterunt juxta vaccas super ripa fluvii’: quod significet quod in terminis ubi vera, constat ex significatione `stare juxta {1} super ripa fluvii’ quod sit in terminis; quod `fluvius’ sit terminus, videatur n. 5196, 5197; et ex significatione `vaccarum’ quod sint vera naturalis, de qua supra n. 5198. Quomodo cum his se habet, nempe quod falsa steterint in terminis ubi vera, ex sequentibus patebit, in specie ubi explicandum venit quid in sensu interno significatur per `septem annorum famem in terra Aegypti’, quae praedicta et significata fuit per `septem vaccas malas aspectu et graciles carne’, tum per `septem aristas graciles et exustas euro’.
@1 i et$

5206. `Et comederunt vaccae malae aspectu et graciles carne’: quod significet quod falsa quae non fidei et non charitatis exterminarent, constat ex significatione `comedere’ quod sit consumere, de qua n. 5149, 5157, hic autem exterminare, quia vera quae in naturali, antequam vivificata sunt per caeleste spiritualis, proinde regenerata, quasi exterminata sunt per falsa; ex significatione `vaccarum malarum aspectu’ quod sint quae non fidei, de qua mox supra n. 5203; et ex significatione `gracilium carne’ quod sint quae non charitatis, de qua etiam supra n. 5204.

5207. `Septem vaccas pulchras aspectu et pingues’: quod significet vera naturalis quae fidei et charitatis, constat a significatione `vaccarum’ quod sint vera naturalis, de qua supra n. 5198; ex significatione `pulchrarum aspectu’ quod sint quae fidei, de qua n. 5199; et ex significatione `pinguium’ quod sint quae charitatis, de qua n. 5200. Quod ipsam rem attinet, quod nempe vera exterminata sint e naturali per falsa in terminis, sciendum quod hoc fiat in principio in omni regeneratione, vera enim quae principio insinuantur apud hominem, sunt quidem in se vera, sed non sunt vera apud illum priusquam illis adjunctum est bonum; bonum adjunctum facit quod vera sint vera, bonum {1} est essentiale, et vera sunt ejus formalia, quapropter in principio prope vera sunt falsa, seu in terminis ubi vera, etiam sunt falsa; [2] sed sicut bonum conjungitur veris ita aufugiunt falsa; hoc quoque actualiter se ita habet in altera vita, ibi sphaera falsi applicat se veris secundum influxum boni in vera, cum parum boni influit, sphaera falsi prope est, cum plus boni influit, sphaera falsi removet se, et cum bonum prorsus adjunctum est veris tunc sphaera falsi quoque prorsus dissipatur; cum sphaera falsi prope adest, ut fit in principio, prout dictum, tunc quasi exterminantur vera, sed reconduntur interea in interiore et ibi implentur bono, ac inde successive remittuntur; haec sunt quae per `septem vaccas et septem aristas’, et in sequentibus per `septem annos abundantiae annonae et per septem annos famis’ significantur. Sed qui nihil scit de regeneratione, et qui nihil de statu interno hominis, illa non capit.
@1 i enim$

5208. `Et expergefactus Pharaoh’: quod significet illustrationis statum, constat (c)ex significatione `expergisci’ quod sit illustrari, de qua n. 3715; et ex repraesentatione Pharaonis quod sit naturale, de qua prius; exinde patet quod per `expergefactus Pharaoh’ significetur illustrationis status in naturali. Per illustrationem hic intelligitur illustratio communis a caelesti spiritualis, ita ab interiore; illustratio quae venit seu influit ab interiore est communis in inferiore, sed fit successive minus communis et tandem particularis sicut insinuantur ibi vera ex bono, unumquodvis enim verum ex bono lucet et quoque illustrat; inde nunc est quod mox supra n. 5206 dictum quod vera e naturali exterminata sint, quod fit ob finem ut naturale communiter illustretur ab interiore, et dein in communi illustratione seu in communi luce reponantur ibi vera in suo ordine, inde naturale illustratur particulariter; [2] correspondentia inter spirituale et naturale apud hominem, seu inter internum et externum ejus, fit eo modo; vera enim primum comparantur, dein illa vera quasi exterminantur; at non exterminantur sed reconduntur, et tunc inferius a superiore seu exterius ab interiore communiter illustratur, et in luce illa reponuntur vera suo ordine; inde omnia ibi vera fiunt imagines sui communis et correspondent. Etiam in omnibus et singulis quae existunt, non modo in spirituali mundo sed etiam in naturali, commune praecedit, et ei dein successive inseruntur minus communia et denique particularia; absque tali insertione seu inaptatione nihil prorsus inhaeret, nam quicquid non in aliquo communi est, et ab aliquo communi pendet, hoc dissipatur, videatur n. (x)917, 3057, 4269, 4325 fin., 4329 med., 4345, 4383.

5209. Vers. 5-7. Et obdormivit et somniavit secundo, et ecce septem aristae ascendentes in calamo uno, pingues et bonae. Et ecce septem aristae graciles et exustae euro, germinantes post illas. Et absorbebant aristae graciles septem aristas pingues et plenas; et expergefactus Pharaoh, et ecce somnium. `Et obdormivit’ significat statum obscurum: `et somniavit secundo’ significat provisum: `et ecce septem aristae ascendentes in calamo uno’ significat scientifica quae naturalis, conjuncta; `pingues et bonae’ significat quibus illa quae fidei et charitatis inapplicari possent: `et ecce septem aristae graciles’ significat scientifica nullius usus: `et exustae euro’ significat plena cupiditatum: `germinantes post illas’ significat apparentes juxta: `et absorbebant aristae graciles septem aristas pingues et plenas’ significat quod scientifica nullius usus exterminarent scientifica bona: `et expergefactus Pharaoh’ significat communem illustrationis statum: `et ecce somnium’ significat in obscuro illo.

5210. `Et obdormivit’: quod significet statum obscurum, constat a significatione `dormire’ quod sit status obscurus, etiam somnus in spirituali sensu non aliud est, sicut vigilia nec aliud quam status clarus; somnus enim spiritualis est cum vera in obscuro sunt, et vigilia spiritualis cum vera in claro; tantum etiam vigiliae spiritibus est et vicissim illis tantum somni; inde patet quod `obdormire’ sit status obscurus.

5211. `Et somniavit secundo’: quod significet provisum, constat ex significatione `somniare’ quod sit provisum, de qua n. 5195.

5212. `Et ecce septem aristae ascendentes in calamo uno’: quod significet scientifica quae naturalis, conjuncta, constat a significatione `aristarum’ seu spicarum quod sint scientifica naturalis, de qua sequitur, et ex significatione `in calamo uno’ quod sint conjuncta, quae enim in uno calamo sunt, illa quoad originem conjuncta sunt. Quod `aristae’ seu spicae significent scientifica, est quia `frumentum’ significat bonum naturalis, n. 3580, sunt enim scientifica continentia boni naturalis, sicut sunt aristae frumenti; in genere enim omnia vera sunt vasa boni, ita quoque scientifica, nam haec sunt vera infima; vera infima seu vera exterioris naturalis vocantur scientifica quia sunt in memoria naturali seu externa hominis, et quia participant quoad plurimam partem de luce mundi, et inde sisti et repraesentari possunt coram aliis per formas vocum, seu per ideas formatas in voces per talia quae sunt mundi et ejus lucis; quae autem sunt in memoria interiore, non vocantur scientifica sed vera, quatenus participant de luce caeli, nec nisi quam per illam lucem intelligibilia sunt, et per formas vocum seu per ideas formatas in voces per talia quae sunt caeli et ejus lucis enuntiabilia. Scientifica quae hic per `aristas’ seu spicas significantur, sunt scientifica Ecclesiae, de quibus videatur n. 4749, 4844, 4964, 4965. [2] Quod duo somnia essent, unum de septem vaccis, alterum de septem aristis, erat quia in sensu interno agitur de utroque naturali, interiore et exteriore, et in sequentibus de utriusque renascentia; per `septem vaccas’ significata sunt illa quae interioris naturalis sunt, et appellata sunt vera naturalis, n. 5198, et per `septem aristas’ vera exterioris naturalis, et appellantur scientifica. [3] Scientifica interiora et exteriora {1}significantur per `spicas fluvii Euphratis usque ad fluvium Aegypti’ apud Esaiam,
Erit porro in die illo, excutiet Jehovah de spica fluvii usque ad fluvium Aegypti, et vos colligemini alteri unus, filii Israelis: erit porro in die illo, clangetur buccina magna, et venient pereuntes in terra Asshuris, et expulsi in terra Aegypti, et incurvabunt se Jehovae in monte sanctitatis, in Hierosolyma, xxvii 12, 13;
pereuntes in terra Asshuris’ pro veris interioribus, et `expulsi in terra Aegypti’ pro veris exterioribus seu scientificis. [4] Comparatio cum gramine, spica, frumento involvit quoque renascentiam hominis per scientifica, vera fidei et bona charitatis, apud Marcum,
Jesus dixit, Ita se habet regnum Dei, quemadmodum cum homo projicit semen super terram, dormit dein, et surgit noctu et die, semen vero germinat et crescit, dum nescit ipse; ultronea enim terra fructum fert, primo gramen, dein spicam, deinde frumentum in spica; cum autem productus fuerit fructus, statim {2}immittet falcem quia institit messis, iv 26-29;

`regnum Dei’ quod comparatur gramini, spicae et frumento, est caelum apud hominem per regenerationem; qui enim regeneratus est, in se habet regnum Dei et fit in imagine regnum Dei seu caelum; `gramen’ est primum scientificum, `spica’ est inde scientificum veri, `frumentum’ est inde bonum. Etiam leges latae de `spicilegiis’, Lev. xix 9, xxiii 22; tum de `libertate avellendi spicas e segete socii’, Deut. xxiii 26 [A.V. 25]; et quoque de `non edendo pane, spica tosta, nec virente, antequam munus Dei attulerint’, Lev. xxiii 14, repraesentabant talia quae significantur per `spicas’.
@1 after Aegypti$
@2 immittit$

5213. `Pingues et bonae’: quod significet quibus illa quae fidei et charitatis, inapplicari possent, constat ex significatione `pinguium’ cum praedicatur de scientificis quae per `aristas’ significantur, quod sint receptibilia boni fidei, proinde quibus illa quae fidei, inapplicari possunt; scientifica enim sunt vasa, de quibus cum praedicatur `pinguedo’, significatur aptitudo recipiendi talia quae sunt fidei ex charitate; et ex significatione `bonarum’ cum praedicatur de scientificis quae per `aristas’ significantur, quod sint receptibilia boni charitatis, proinde quibus illa quae sunt charitatis, inapplicari possunt; quod `pingues’ spectent illa quae (t)sunt fidei, et `bonae’ illa quae sunt charitatis, est ex more ubivis in Verbo; ubi enim bina adjectiva uni rei applicantur, ibi unum involvit illa quae fidei sunt et alterum illa quae charitatis, et hoc propter conjugium veri et boni in singulis Verbi, n. 683, 793, 801, 2173, 2516, 2712, {x}4137 fin., 5138; (m)quod `pingues’ significent illa quae sunt fidei, et `bonae’ illa quae sunt charitatis, etiam patet {1}a parallelis quae praecedunt de vaccis, n. 5199, 5200(n). [2] Scientifica quibus inapplicari possunt illa quae sunt fidei et charitatis, sunt perplura, sicut omnia scientifica Ecclesiae quae per `Aegyptum’ in bono sensu significantur,. de quibus n. 4749, 4844, 4964, 4965, consequenter omnia scientifica quae vera de correspondentiis, de repraesentativis, de significativis, de influxu, de ordine, de intelligentia et sapientia, de affectionibus, immo omnia vera interioris et exterioris naturae tam visibilia quam invisibilia, quia haec correspondent veris spiritualibus.
@1 ab illis$

5214. `Et ecce septem aristae graciles’: quod significet scientifica nullius usus, constat ex significatione `aristarum’ quod sint scientifica, de qua supra n. 5212; et ex significatione `gracilium’ quod sint quae nullius usus; gracile enim opponitur pleno, et plenum dicitur in quo usus, seu quod idem, in quo bonum, omne enim bonum est usus; quapropter `gracile’ est quod nullius usus. Scientifica nullius usus sunt quae non alium finem habent quam gloriam et voluptatem; illi fines sunt nullius usus quia non conducunt proximo.

5215. `Et exustae euro’ quod significet plena cupiditatum, constat ex significatione `exuri euro’ quod sit consumi ab igne cupiditatum; `eurus’ enim et `oriens’ in genuino sensu est amor in Dominum et amor erga proximum, n. 101, 1250, 3249, 3708, (x)3762; inde in opposito est amor sui et amor mundi, proinde{1} concupiscentiae (c)et cupiditates, nam hae sunt amorum illorum; de his praedicatur `ignis’ ex causa de qua n. 5071, consequenter `exuri’. [2] Sunt enim binae origines caloris, sicut quoque sunt binae origines lucis, una origo caloris est ex sole mundi, altera origo caloris est ex sole caeli, qui est Dominus; quod sol mundi calorem effundat in suum mundum et in omnia quae ibi sunt, notum est; quod autem sol caeli calorem infundat in universum caelum, non ita notum est; {2}at usque notum esse potest si modo reflectatur super calorem qui intrinsecus in homine est, et non commune habet cum calore mundi, hoc est, super calorem qui vitalis vocatur; inde sciri posset quod hic calor alius indolis sit quam calor mundi, quod nempe ille sit vivus, hic autem prorsus non vivus, et quod ille calor, quia vivus, accendat interiora hominis, nempe ejus voluntatem et intellectum, et quod det desiderare et amare, tum affici; inde quoque desideria, amores, affectiones sunt calores spirituales, et quoque ita vocantur; quod calores sint, manifeste patet, ex corporibus enim vivis ab undique exspirat calor, etiam in maximo frigore; et quoque cum increscunt desideria {3}et affectiones, hoc est, amores, tunc in eo gradu incalescit corpus; hic calor est qui in Verbo intelligitur per aestum, ignem, flammam, et {4}est in genuino sensu amor caelestis et spiritualis, ac in opposito sensu amor corporeus et terrestris; inde constare potest quod hic per `exuri euro’ significetur consumi igne cupiditatum, et cum praedicatur de scientificis quae {5}sunt `aristae graciles’, quod significetur quod plena sint cupiditatum. [3] Quod per `eurum’ seu ventum orientis significentur illa quae cupiditatum et inde phantasiarum sunt, constat a locis in Verbo ubi nominatur, sicut apud Davidem,

Proficisci fecit eurum in caelis, et produxit virtute Sua austrum; ac depluere fecit super illos sicut pulverem carnem, sicut arenam maris avem alae, Ps. lxxviii 26, 27;
quod per `carnem quam ventus ille adduxit’ significatae sint concupiscentiae, et per `avem alae’ phantasiae inde, patet apud Mosen, Num. xi 31-35, quod ubi plaga populi propter esum carnis, vocatum nomen loci illius `sepulcra concupiscentiae, quia ibi sepeliverunt populum concupiscentes’: [4] apud Ezechielem,
Ecce vitis plantata num prosperabitur? nonne cum attigerit (c)illam ventus orientalis (eurus) exarescet exarescendo? super areolis germinis illius exarescet, xvii 10:
et apud eundem,
Vitis evulsa est in ira, in terram projecta est, et ventus orientis arefecit fructum ejus; divulsae sunt et exaruerunt unaquaevis {6}virga roboris ejus; ignis comedit unamquamque, . . . exivit enim ignis e virga ramorum ejus, comedit fructum ejus, ut non sit in ea virga roboris, . . . sceptrum ad dominandum, xix 12, 14;
ibi `ventus orientalis’ seu eurus pro illis quae sunt cupiditatum: apud Esaiam,
Meditatus est de vento suo duro, in die euri, xxvii 8:
[5] apud Hosheam,
Veniet eurus, ventus Jehovae a deserto ascendens, et exarescet scaturigo ejus, et exsiccabitur fons ejus, ille depraedabitur thesaurum omnis vasis desiderii, xiii 15;
ibi quoque `ventus orientis’ seu `eurus’ pro illis quae sunt cupiditatum: similiter apud Jeremiam,
Sicut ventus orientalis dispergam eos coram hoste, xviii 17:
[6] apud Davidem,
Per ventum orientalem confringes naves Tarshish, Ps. xlviii 8 [A.V. 7]:
apud Esaiam,
Deseruisti populum Tuum, domum Jacobi, quia repleti sunt {7}euro, et divinatores {8}sicut Philistaei, ii 6:
apud Hosheam,

Ephraim pascens ventum, et persequitur eurum, omni die mendacium et vastationem multiplicat, xii 2 [A.V. 1];
`ventus’ hic pro phantasiis, et `eurus’ pro cupiditatibus: simile etiam per `ventum orientalem’ in sensu interno intelligitur, per quem `productae sunt locustae’, et per {9}quem `locustae conjectae in mare’, Exod. X 13, 19; et quoque per quem `divisae sunt aquae maris Suph, Exod. xiv 21.
@1 i affectiones illorum$
@2 sed$
@3 vel$
@4 consequenter$
@5 per aristas graciles significantur$
@6 (virga) A, Sch$
@7 i ab$
@8 sunt I$
@9 But see n. 7702$

5216. `Germinantes post illas’: quod significet apparentes juxta, constat a significatione `germinare’ hic quod sit apparere; et ex significatione `post eas’ quod sit juxta seu in termino, sicut per vaccas malas et graciles ascendentes `post eas’, {1}nempe post vaccas pulchras et pingues, significatur, n. 5202; quod `post eas’ sit juxta, est quia `post’ est successivum temporis, et in spirituali mundo, consequenter in spirituali sensu, notio temporis nulla est sed loco ejus tale status quod correspondet.
@1 seu$

5217. `Et absorbebant aristae graciles septem aristas pingues et plenas’: quod significet quod scientifica nullius usus exterminarent scientifica bona, constat ex significatione `aristarum gracilium’ quod sint scientifica nullius usus, de qua supra n. 5214; ex significatione `aristarum pinguium et plenarum’ quod sint scientifica quibus illa quae fidei et charitatis, inapplicari possent, de qua n. 5213, consequenter scientifica bona; et ex significatione `absorbere’ quod sit exterminare, similiter ac `comedere’, ut de vaccis dicitur supra n. 5206; quod scientifica bona exterminentur per scientifica nullius usus, seu quod vera per falsa, videatur n. 5207; [2] ita quoque in spirituali mundo se habet; ubi falsa sunt, ibi vera subsistere non possunt, et vice versa ubi vera, ibi non falsa; unum exterminat alterum, sunt enim opposita; causa est quia falsa sunt ex inferno et vera sunt ex caelo; apparet quandoque sicut falsa et vera in uno subjecto sint, at non sunt falsa quae opposita sunt veris ibi, sed quae associantur per applicationes; subjectum ubi vera et simul falsa quae opposita, subsistunt, vocatur tepidum, et subjectum in quo falsa et vera commixta sunt, vocatur profanum.

5218. `Et expergefactus Pharaoh’: quod significet communem illustrationis statum, constat ex illis quae supra n. 5208 explicata sunt, ubi eadem verba.

5219. `Et ecce somnium’: quod significet in obscuro illo, constat ex significatione `somnii’ quod sit status obscurus, de qua n. 1838, 2514, 2528, 5210. Obscurum dicitur quia vera exterminata sunt, ubi enim non vera, ibi est obscurum, lux enim caeli solum in vera influit, nam lux caeli est Divinum Verum a Domino, inde vera apud angelos et apud spiritus, et quoque apud homines; sunt luces succenturiatae, sed lucem suam a Divino Vero habent per bonum in veris; nisi enim vera sint ex bono, hoc est, nisi vera bonum in se habeant, non recipere possunt aliquam lucem a Divino; per bonum recipiunt, bonum enim est sicut ignis seu flamma, et vera sunt sicut luces inde. Etiam vera absque bono in altera vita lucent, sed lucent luce hiemali, quae lux fit caligo ad lucem caeli; [2] ex his constare potest quid per obscurum hic intelligitur, quod nempe status naturalis cum scientifica bona per scientifica nullius usus exterminata sunt; tale obscurum est quod communiter illustrari potest, n. 5208, 5218; at obscurum ex falsis nullatenus potest, falsa enim sunt totidem tenebrositates quae lucem caeli exstinguunt, et faciunt inde obscurum quod illustrari nequit priusquam falsa remota sunt.

5220. Vers 8. Et factum in matutino agitatus spiritus illius, et misit et vocavit omnes magos Aegypti, et omnes sapientes illius, et narrabat Pharaoh illis somnium suum, et nemo interpretans illa Pharaoni. `Et factum in matutino’ significat in novo illo statu: `agitatus spiritus illius’ significat turbam: `et misit et vocavit omnes magos Aegypti, et {1} sapientes illius’ significat in consultando scientifica interiora tum exteriora: `et narrabat Pharaoh illis somnium{2} significat de futuris: `et nemo interpretans illa Pharaoni’ significat quod nesciretur quid contingeret.
@1 A I, here and 5223, o omnes; cp above.$
@2 A I here and 5224 o suum; cp above.$

5221. `Et factum in matutino’: quod significet in novo illo statu, constat a significatione `factum’ seu fuit quod involvat novum, de qua n. 4979, 4987; et ex significatione `matutini’ seu mane quod sit illustrationis status, de qua n. 3458, 3723, hic status est ille novus qui intelligitur, de quo videatur mox supra n. 5218; agitur hic de illo statu et ejus quali, quod nempe turba ibi propter obscurum de contingentibus; sed de quali illius status vix aliquis scire quid potest, nisi sit in sphaera spirituali, et tunc simul in attentione ad illa quae intus peraguntur; [2] alioquin ne quidem sciri potest quid sit communiter illustrari, et particulariter illustrari, et ne quidem quid sit illustrari, minus quod in {1}communi illustrationis statu principio sit turba, et quod non prius tranquillum quam cum vera ex bono reposita sunt in suo ordine; quomodo haec se habent, clare percipitur ab angelis, etiam a spiritibus bonis, quia hi in sphaera spirituali sunt; talia sapere et cogitare illis deliciae sunt, at homini qui in sphaera naturali est, et magis qui in sphaera sensuali, et adhuc magis qui in crasse sensuali ex (x)corporeis et terrestribus, talia taedia sunt.
@1 communis$

5222. `Agitatus spiritus illius’: quod significet turbam, constat ex significatione `agitari spiritu’ quod sit turbari: per `spiritum’ hic, ut quoque aliquoties alibi in Verbo, intelligitur interior affectio et cogitatio quae quoque sunt spiritus hominis; antiqui vocarunt illa spiritum, {1}sed per spiritum in specie intellexerunt interiorem hominem qui victurus post mortem corporis; at hodie per spiritum ubi in tali sensu legitur, solum intelligitur cogitativum, et hoc absque {2}alio subjecto quam corpore in quo sit; [2] ex causa quia non amplius creditur quod interior homo sit ipse homo, sed quod interior homo, qui vulgo anima aut spiritus vocatur, sit modo cogitatio absque subjecto adaequato; consequenter quia cogitatio absque subjecto in quo, quod post mortem corporis sicut aethereum aut flammeum quid dissipabitur; tale intelligitur hodie per spiritum, ut cum dicitur agitari spiritu, contristari spiritu, laetari spiritu, ovare spiritu, cum tamen est ipse interior homo qui spiritus vocatur, qui agitatur, contristatur, laetatur, ovat, qui {3} est homo in forma prorsus humana, sed invisibili oculis corporis, apud quem cogitatio.
@1 at$
@2 aliquo$
@3 i homo$

5223. `Et misit et vocavit omnes magos Aegypti et {1}omnes sapientes illius’: quod significet in consultando scientifica interiora tum exteriora, constat ex significatione `magorum’ quod in (t)bono sensu sint scientifica interiora, de qua sequitur; et a significatione `sapientum’ quod sint scientifica exteriora, de qua etiam sequitur. Quod per `magos et sapientes Aegypti’ significentur scientifica, est quia Aegyptus fuerat inter illa regna ubi Ecclesia Antiqua repraesentativa fuit, n. 1238, 2385; sed in Aegypto scientifica (t)illius Ecclesiae imprimis excolebantur, quae fuerunt de correspondentiis, repraesentativis et significativis, per quae scientifica explicabantur illa quae in libris {2}Ecclesiae scripta {3}erant, et quae in cultu eorum sancto fiebant, n. 4749, 4964, 4966; inde obtinuit quod per `Aegyptum’ significata sint in genere scientifica, n. 1164, 1165, 1186, 1462, et quoque per `Pharaonem’ regem ejus; primarii apud illos qui scientifica illa callebant et docebant, vocabantur `magi et sapientes’, qui scientifica mystica `magi’, qui scientifica non mystica `sapientes’, consequenter qui scientifica interiora `magi’, et qui scientifica exteriora `sapientes’; inde est quod (t)per illos talia in Verbo significentur; at postquam scientificis Ecclesiae interioribus coeperunt abuti ac illa in magica vertere, tunc per `Aegyptum’ quoque coeptum significari scientificum quod pervertit, et pariter per `magos Aegypti, et sapientes illius’. [2] Magi illius temporis noverunt talia quae spiritualis mundi sunt, didicerunt illa ex correspondentiis et repraesentativis Ecclesiae, quapropter etiam multi eorum communicabant cum spiritibus et inde didicerunt artes illusorias per quas miracula magica fecerunt; sed qui `sapientes’ dicebantur, non talia curabant, verum aenigmatica solvebant et causas rerum naturalium docebant; in talibus imprimis constabat illius temporis sapientia, et talia posse vocabatur sapientia; ut constare potest ex illis quae de Salomone memorantur in Libro Primo Regum,
Multiplicata est sapientia Salomonis prae sapientia omnium filiorum orientis, et prae omni sapientia Aegyptiorum, adeo ut sapiens fuerit prae omnibus hominibus, prae Ethane Ezrahita, et Hemane, et Kalkole, et Dardao, filiis Maholis, locutus est tria millia proverbiorum, et fuit canticum ejus quinque et millia. Insuper locutus est de lignis, a cedris quae in Libano usque ad hyssopum quae exiens e pariete; locutus etiam est de bestia, et de ave, et de reptili, et de piscibus. Ideo venerunt ex omnibus populis ad audiendum sapientiam Salomonis, a cum omnibus regibus terrae qui audiverunt de sapientia ejus, v 10-14 [A.V. iv 30-34]:
et quae de regina Shebae memorantur in eodem Libro,
Quod venerit ad tentandum eum aenigmatibus, . . . et indicavit ei Salomo omnia verba ejus, non fuit verbum occultum a rege quod non indicaret illi, x 1 seq.:
[3] inde patet quid illo tempore dicebatur sapientia, et quinam non solum in Aegypto sed etiam alibi, ut in Syria, Arabia, Babele vocabantur sapientes; sed in sensu interno per `sapientiam Aegyptiacam’ non aliud significatur quam scientia rerum naturalium, et per `magiam’ scientia rerum spiritualium, ita per `sapientes’ scientifica exteriora, et per `magos’ scientifica interiora, et per `Aegyptum’ in genere scientia, n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966; (m)per Aegyptum et ejus sapientes non aliud intellectum fuit apud Esaiam,

Stulti sunt principes Zoanis, sapientum consiliariorum Pharaonis consilium obbrutuit, quomodo dicitur ad Pharaonem, Filius sapientum ego, filius regum antiquitatis? ubi nunc sapientes tui? xix 11, 12.(n)
[4] Quod `magi’ dicerentur, qui in scientia spiritualium essent, et quoque {4}inde in revelationibus, constat a
Magis qui ab orientalibus venerunt Hierosolymam, quaerentes ubi esset natus Rex Judaeorum, dicentesque quod viderint Ipsius stellam in oriente, et venerint ad adorandum Ipsum, Matth. ii 1, 2:
et quoque constat a Daniele, qui {5}vocatur princeps magorum, Dan. iv 6 (A.V. 9): et alibi
Regina dixit ad regem Belshazzar, Est vir in regno tuo in quo spiritus deorum sanctorum; et in diebus patris tui lux et intelligentia et sapientia, sicut sapientia deorum, inventa est in eo; ideo rex Nebuchadnezzar pater tuus, principem magorum divinatorum, Chaldaeorum, decisorum constituit eum, Dan. v 11:
et {6}adhuc,
Non inventus est de omnibus sicut Daniel, Hananiah, Mishael, et Azariah; cum namque starent coram rege, omne verbum sapientiae intelligentiae quod quaesivit ex iis rex, deprehendit eos decem vicibus supra omnes magos, divinatores qui in regno illius, Dan. i 19, 20.
[5]Quod per `magos’ in opposito sensu intelligantur qui perverterunt spiritualia et inde magica exercuerunt, notum est, sicut qui memorantur Exod. vii 9-12, viii 3, (x)15 (A.V. 7, 19), ix 11; magia enim non aliud erat quam perversio, et perversa applicatio talium quae sunt ordinis in mundo spirituali, inde magia descendit; sed magia illa hodie naturalis vocatur, ex causa quia non aliquid supra aut ultra naturam amplius agnoscitur; {7}spirituale, nisi per id intelligatur interius naturale, negatur.
@1 A I o$
@2 i eorum$
@3 sunt$
@4 i qui$
@5 vocatus est$
@6 alibi$
@7 spirituali$

5224. `Et narrabat Pharaoh illis somnium {1}: {2}quod significet de futuris, constat ex significatione `somnii’ quod sit praevidentia, praedictio, eventus, de qua n. 5091, 5092, 5104, ita futura; quomodo haec in sensu interno se habent, constat a serie rerum; agitur{3} in hoc versu de novo statu naturalis cum in obscuro est propter vera inde exterminata, et quod tunc ibi turba in consultando scientifica de futuris; cum enim tale obscurum contingit, tunc incidit ilico cogitatio quid eventurum; hoc quia commune est in omni tali statu cum regeneratur homo, ideo hic in sensu interno ille status describitur; sed tales status hodie ignoti sunt, [2]tam quia pauci regenerantur quam quia illi qui regenerantur, non reflectunt super talia; quae interius apud hominem peraguntur, hodie non curat homo quia externa occupant totum, et ei apud quem externa occupant totum, hoc est, ubi externa sunt fines vitae, interna nihili sunt; de obscuro{4} illo’ dicerent, Quid mihi illa, cum nihil lucri inde, nec aliquid honoris? quare cogitandum de statu animae, seu de statu interni hominis, num is in obscuro sit cum vera exterminata, vel num in claro cum vera ibi reposita? ad quid conducit id scire? Num internus aliquis homo sit, et num alius status animae sit quam qui corporis, in dubio sum; immo num aliqua anima sit quae vivit post mortem. Quis redierat ex mortuis, et indicaverat?. Ita loquitur hodie secum homo Ecclesiae, et ita cogitat cum audit aut legit aliquid de statu interni hominis; inde patet unde est quod illa quae intus apud hominem peraguntur, [3]hodie in occulto sint et plane nesciantur; {5}tale obscurum intellectus nusquam fuerat apud antiquos, sapientia eorum {6}fuerat excolere interiora et sic utramque facultatem tam intellectualem quam voluntariam perficere, et {7}per id prospicere animae suae; quod antiquis talia curae fuerint, liquet ab eorum scriptis quae etiam hodie exstant, et quoque ex desiderio omnium audiendi Salomonem, nam
Ideo venerunt ex omnibus populis ad audiendum sapientiam Salomonis, a cum omnibus regibus terrae qui audiverunt de sapientia ejus, 1 Reg. v 14 (A.V. iv 34);
et ideo venit regina Shebae; et ex beatitudine in quam venit ex sapientia Salomonis, dixit
Beati viri tui, beati servi tui hi, qui stant coram te jugiter, ac audiunt sapientiam tuam, 1 Reg. x 8;
quis hodie `se beatum’ dicturus ex eo?
@1 see p. 24, ft 1$
@2 A I o but see 5220$
@3 i enim$
@4 hoc$
@5 aliud quam cogitare, ita nescit (poss. d.)$
@6 fuit$
@7 sic$

5225. `Et nemo interpretans illa Pharaoni’: quod significet quod nesciretur quid contingeret, constat ex significatione `interpretari’ quod sit scire quid contingeret, de qua n. 5141, inde `nemo interpretans’ est nescire {1}, `nemo’ enim in sensu interno est negativum rei, ita `non’, nam idea personae vertitur in ideam rei in sensu interno, sicut idea viri, mariti, feminae, uxoris, filii, filiae, pueri, virginis, in ideam veri aut boni, et sicut supra n. 5223, idea magi et sapientis in ideam scientificorum interiorum et exteriorum; causa est quia in mundo spirituali, seu in caelo, non personae sed res sub intuitionem veniunt, personae enim limitant ideam et concentrant ad finitum quoddam, at res non limitant et concentrant sed extendunt ad Infinitum, ita ad Dominum; inde quoque est quod nusquam aliqua persona quae in Verbo nominatur, in caelo percipiatur, sed loco ejus res quae per illam personam repraesentatur, ita quoque nec aliquis populus aut gens, sed quale ejus; immo etiam prorsus nescitur aliquod historicum Verbi de persona, gente ac populo, in caelo, consequenter {2}nec scitur quis Abraham, quis Jishak, quis Jacob, quis populus Israeliticus, et quae gens Judaica, sed percipitur ibi quid Abraham, quid Jishak, quid Jacob, quid populus Israeliticus, {3}quid gens Judaica{4}, ita in omnibus reliquis; inde est loquela angelica illimitata et quoque universalis respective.
@1 i id$
@2 A is much altered but appears to have been nescitur quis Abraham etc., then changed the several quis to de with ablative, later restored to quis.$
@3 i et$
@4 A i but d hoc est, quid per illos repraesentatur$

5226. Vers. 9-13. Et locutus princeps pincernarum cum Pharaone, dicendo, Peccatorum meorum ego recordor hodie. Pharaoh succensuit super servos suos, et dedit me in custodiam domo principis satellitum, me et principem pistorum. Et somniavimus somnium in nocte una, ego et is, quisque secundum interpretationem somnii sui somniavimus. Et ibi cum nobis puer Hebraeus servus {1}principis satellitum, et narravimus ei, et interpretatus nobis somnia nostra, cuique secundum somnium (x)suum interpretatus. Et factum, quemadmodum interpretatus nobis, ita fuit, me reduxit super stationem meam, et eum suspendit. `Et locutus princeps pincernarum cum Pharaone’ significat cogitationem ex sensuali parti intellectuali subjecto: `dicendo’ significat perceptionem inde: `Peccatorum meorum {2} recordor hodie’ significat de disjunctionis statu: `Pharaoh succensuit super servos suos’ significat cum naturale se averteret: `et dedit me in custodiam domo principis satellitum’ significat rejectionem ab illis quae primaria interpretationi: `me et principem pistorum’ significat utrumque sensuale: `et somniavimus somnium in nocte una’ significat praevisum in obscuro: `ego et is’ significat de utroque sensuali: `quisque secundum interpretationem somnii sui somniavimus’ significat quid eveniret utrique: `et ibi cum nobis puer Hebraeus’ significat quod tentationis causa illuc rejectum insons Ecclesiae: `servus principis satellitum’ significat in quo verum quod primario inserviret interpretationi: `et narravimus ei’ significat quod inde perceptio: `et interpretatus nobis somnia nostra’ significat quid inesset praevisis in obscuro: `cuique secundum somnium suum interpretatus’ significat ex vero: `et factum, quemadmodum interpretatus nobis, ita fuit’ significat quod sic eveniret: `me reduxit super stationem meam’ significat quod sensuale partis intellectualis reciperetur: `et eum suspendit’ significat quod sensuale partis voluntariae rejiceretur.
@1 Thus A I here and 5237, but see p. 4$
@2 A I o ego here and 5229; cp above$

5227. `Et locutus princeps pincernarum cum Pharaone’: quod significet cogitationem ex sensuali parti intellectuali subjecto, constat ex significatione `loqui’ quod sit cogitare, de qua n. 2271, 2287, 2619; et ex repraesentatione `principis pincernarum’ quod sit sensuale parti intellectuali subjectum, de qua n. 5077, 5082; quid cogitatio ex sensuali, videatur n. 5141.

5228. `Dicendo’: quod significet perceptionem inde, constat ex significatione `dicere’ quod sit percipere, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3395, 3509; quid perceptio inde, seu perceptio ex cogitatione, non ad captum explicari potest quia hodie prorsus ignotum est quid perceptio spiritualis, et quod ignotum est, hoc non intrat in sensum, utcumque describitur; perceptio enim non aliud est quam loquela aut cogitatio angelorum qui apud hominem; illa loquela aut cogitatio cum influit, fit perceptio quod ita sit vel {1}non ita sit, sed non apud alios quam qui in bono amoris et charitatis sunt, nam per bonum influit; apud illos perceptio illa producit cogitationes, nam perceptivum illis est commune cogitationis; at perceptio ex cogitatione actualiter non datur sed apparenter; {2}verum de hoc arcano non plus dici potest quia, ut dictum, hodie ignotum est quid perceptio.
@1 quod$
@2 sed$

5229. `Peccatorum meorum {1} recordor hodie’: quod significet de disjunctionis statu, constat a significatione `peccatorum’ quod sint quae inversi ordinis, de qua n. 5076; et ex significatione `recordari’ quod sit conjunctio, de qua n. 5169, ita `peccatorum recordari’ est {2}conjungi cum illis quae inversi ordinis sunt, consequenter {3}disjungi a naturali quod per Pharaonem repraesentatur; quod enim conjungitur cum illis quae in inverso ordine sunt, disjungitur ab illis quae in ordine; quod `recordari’ sit conjunctio, est quia recordatio alicujus in altera vita conjungit; ut primum enim aliquis spiritus recordatur alterius, sistitur {4}is praesens, et quoque ita praesens ut colloquantur; inde est quod angeli et spiritus, omnes quos cognoverunt {5}, et de quibus audiverunt, possint offendere, eos praesentes videre, et cum iis loqui, cum Dominus concedit ut illorum recordentur, n. 1114.
@1 see p. 29, ft 5.$
@2 A had conjunctio cum illis; note conjunctio below.$
@3 d disjunctio, rewrites it$
@4 A d is, i hic$
@5 i in mundo$

5230. `Pharaoh succensuit super servos suos’: quod significet cum naturale se averteret, constat ex illis quae supra n. 5080, 5081 explicata sunt, ubi similia verba.

5231. `Et dedit me in custodiam domo principis satellitum’: quod significet rejectionem ab illis quae primaria interpretationi, constat etiam ab illis quae supra n. 5083, 5084 explicata sunt, ubi similia verba.

5232. `Me et principem pistorum’: quod significet utrumque sensuale, constat a repraesentatione `principis pincernarum’, qui hic intelligitur per `me’, quod sit sensuale parti intellectuali subjectum in genere, de qua n. 5077, 5082; et ex repraesentatione `principis pistorum’ quod sit sensuale parti voluntariae subjectum in genere, de qua n. 5078, 5082; ita per `me et principem pistorum’ significatur utrumque sensuale; dicitur utrumque sensuale quia in homine, quae vitam ejus faciunt, sunt binae facultates, nempe voluntas et intellectus, ad quas se referunt omnia et singula quae in homine; quod binae facultates in homine sint quae constituunt vitam ejus, est quia duo sunt quae faciunt vitam in caelo, nempe bonum et verum; bonum se refert ad voluntatem, verum ad intellectum; inde patet quod duo sint quae faciunt hominem spiritualem, et consequenter illum beatum in altera vita, nempe charitas et fides; charitas enim est bonum, et fides est verum; et charitas se refert ad voluntatem, et fides ad intellectum; [2]ad illa bina, nempe ad bonum et verum, etiam se referunt omnia et singula in natura, inde existunt et inde subsistunt; quod ad illa bina se referant, patet manifeste ex calore et luce; calor se refert ad bonum et lux ad verum, quapropter etiam calor spiritualis est bonum amoris, et lux spiritualis est verum fidei; cum omnia et singula in universa natura ad illa bina, nempe ad bonum et verum, se {1}referunt, et bonum repraesentatur in calore, et fides in luce, judicet quisque qualis homo est ex sola fide absque charitate, seu quod idem, ex solo intelligere verum absque velle bonum; annon similis est statui hiemis, quando lux splendet et usque omnia et singula torpent quia absque calore? Talis status est hominis qui in sola fide est et non in bono amoris; est in gelu et in tenebris, in gelu quia est contra bonum, in tenebris quia ex eo est contra verum; qui enim est contra bonum {2}, is quoque contra verum est, utcumque videatur sibi quod non sit, nam unum trahit in suam partem alterum; talis fit ejus status post mortem.
@1 referant$
@2 i est$

5233. `Et somniavimus somnium in nocte una’: quod significet praevisum in obscuro constat a significatione `somnii’ quod sit praevisum, de qua n. 3698, 5091; et ex significatione `noctis’ quod sit status umbrae, de qua n. 1712, ita obscurum.

5234. `Ego et is’: quod significet de utroque sensuali, constat ex repraesentatione `pincernae’, qui hic est `ego’, quod sit unum sensuale, et ex repraesentatione `pistoris’, qui hic est `is’, quod sit alterum sensuale, de quibus mox supra n. 5232.

5235. `Quisque secundum interpretationem somnii sui somniavimus’: quod significet quid eveniret utrique, constat ex significatione `interpretationis’ quod sit quid in se haberet et quid contingeret, de qua n. 5093, {1}5105, 5107, 5141, ita quid eveniret, nempe ex praeviso, quod significatur per `somnium’, n. 5233.
@1 I has 5705, 5707, 5741. S wrote 51 rather like 57$

5236. `Et ibi cum nobis puer Hebraeus’: quod significet quod tentationis causa illuc rejectum insons Ecclesiae, constat ex significatione `pueri’ quod sit insons, de qua sequitur; et ex significatione `Hebraei’ quod sit qui ab Ecclesia, de qua n. 5136, ita quod est Ecclesiae; quod tentationis causa illuc {1}rejectus, significatur per quod `ibi esset’, nempe in custodia; nam per custodiam in quam missus Josephus, significatur status tentationis, n. 5036, 5037, 5039, 5044, 5045, de quo statu in cap. xxxix et xl actum est. [2]Quod `puer’ sit insons, est quia infans in sensu interno est innocens; in Verbo enim memoratur lactens, infans, puer, et per illos significantur tres gradus innocentiae, primus gradus per `lactentem’, alter per `infantem’, et tertius per `puerum’; sed quia apud puerum exui incipit innocentia, ideo per `puerum’ significatur id innocens quod vocatur insons; quia innocentiae tres gradus per illos, etiam amoris et charitatis tres gradus per eosdem significantur, ex causa quia amor caelestis et spiritualis, hoc est, amor in Dominum et charitas erga proximum, non dari possunt nisi quam in innocentia; sed sciendum quod innocentia lactentium, infantum et puerorum sit modo externa, et quod non detur apud hominem innocentia interna quam postquam is e novo natus est, hoc est, e novo (t)quasi factus lactens, infans et puer; hi status sunt qui per illos significantur in Verbo, nam in sensu interno Verbi non nisi quam spirituale intelligitur, proinde spiritualis nascentia quae renascentia et quoque regeneratio vocatur. [3]Quod innocens quod insons dicitur, significetur per `puerum’, constat apud Lucam,
Jesus dixit, Quicumque non recipit regnum Dei ut {2}puer, non ingredietur in illud, xviii 17;
`recipere regnum Dei ut puer’ est charitatem et fidem ex innocentia: apud Marcum,
Jesus accepit {2}puerum, statuit illum in medio eorum inque ulnas suscepit illum; dixit illis, Quisquis unum ex talibus pueris suscipit in nomine Meo, Me suscipit, ix 36, 37, Luc. ix 47, 48;

per `puerum’ hic repraesentata est innocentia quam qui suscipit, Dominum suscipit, quia Ipse est ex Quo omne innocentiae; quod `suscipere puerum in nomine Domini’ non {3} sit {4}puerum suscipere, quisque videre potest, {5}ita quod caeleste per id repraesentatum sit: [4]apud Matthaeum, {6}Pueri in templo clamarunt, Osanna filio Davidis: indignati sunt, …{7}quare Jesus dixit illis, Anne legistis quod ex ore infantum et lactentium perfecisti laudem? xxi 15; 16, Ps. viii 3 (A. V. 2);
quod `pueri clamarent, Osanna filio Davidis’ erat ut repraesentaretur quod innocentia solum agnoscat et recipiat Dominum, hoc est, illi {8}quibus innocentia est; per quod `ex ore infantum et lactentium perfecisti laudem’ significatur quod non per aliam viam laus ad Dominum venire queat quam per innocentiam; per hanc solam fit omnis communicatio, et omnis influxus, proinde accessus; (m)inde est quod Dominus dicat, apud {9}eundem,
Nisi conversi fueritis, et fiatis sicut {10}pueri, non ingrediemini in regnum caelorum, xviii 3.(n)
[5]Etiam in (t)sequentibus his locis per `puerum’ significatur {11}innocentia: apud Zachariam,
{12)Implebuntur plateae urbis pueris et puellis, ludentibus in plateis ejus, viii 5;
ibi de nova Hierosolyma, seu regno Domini: apud Davidem,
Laudate Jehovam …juvenes et etiam virgines, senes cum pueris, Ps. cxlviii 12:
apud eundem,

Jehovah renovat e fovea vitam tuam, …saturat bono os tuum ut renoveris sicut aquila pueritia tua, Ps. ciii 4, 5:
apud Joelem,

Super populum Meum jecerunt sortem, quia dederunt puerum pro scorto, et puellam vendiderunt vino quod biberunt, iv 3 (A.V. iii 3):
apud Jeremiam,
Dispergam per te virum et feminam, et dispergam per te senem et puerum, et dispergam per te juvenem et virginem, ii 22:
apud Esaiam,
Puer natus est nobis, filius datus est nobis, super cujus humero principatus, et vocabit nomen Ipsius, Mirabilis, Consiliarius, Deus, Heros, Pater aeternitatis, Princeps pacis, ix 5 (A. V. 6).
@1 rejectum$
@2 Gk “paidion”$
@3 i ideo$
@4 Dominum$
@5 d consequenter, i sed$
@6 Gk “paidas”$
@7 sed$
@8 qui innocentes sunt$
@9 Matthaeum$
@10 Gk “paidia”$
@11 innocens$
@12 Implebantur A I, but see 2336, 2348, 10416.$

5237. `Servus principis satellitum’: quod significet in quo verum quod primario inserviret interpretationi, constat a praedicatione `servi’ quod sit de vero, de qua n. 2567, 3409; et ex significatione `principis satellitum’ quod sint primaria interpretationi, de qua n. 4790, 4966, 5084; et quia verum inservit interpretationi, nempe Verbi, per servum principis satellitum’ significatur hic verum inserviens.

5238. `Et narravimus ei’: quod significet quod inde perceptio, constat a significatione `narrare’ quod sit perceptio, de qua n. 3209.

5239. `Et interpretatus nobis somnia nostra’: quod significet quid inesset praevisis in obscuro, constat a significatione `interpretari’ quod sit quid inesset, de qua n. 5093, 5105, 5107; et ex significatione `somniorum’ quod sint praevisa in obscuro, de qua supra n. 5233.

5240. `Cuique secundum somnium suum interpretatus’: quod significet ex vero; `et factum quemadmodum interpretatus nobis, ita fuit’: quod significet quod sic eveniret, constare potest ex eo quod per illa verba significetur eventus rei, qui ex vero talis fuit sicut praedixit.

5241. `Me reduxit super stationem meam’: quod significet quod sensuale partis intellectualis reciperetur, constat ex significatione `pincernae’, qui hic intelligitur per `me’, quod sit sensuale partis intellectualis, de qua supra; et ex significatione `reducere super stationem’ quod sit redigere in ordinem et subordinare, de qua n. 5125, 5165, ita quoque recipere.
5242. `Et eum suspendit’: quod significet quod sensuale partis voluntariae rejiceretur, constat ex significatione `pistoris’, qui hic intelligitur per `eum’, quod sit sensuale partis voluntariae, de qua supra; et ex significatione `suspendere’ quod sit rejicere, de qua n. 5156, 5167. Haec ulterius explicare non opus est quia prius explicata sunt, sunt enim talia quae iterum dicta sunt propter seriem.

5243. Vers. 14. Et misit Pharaoh, et vocavit Josephum, et acceleraverunt eum e fovea, et totondit, et mutavit vestes suas, et venit ad Pharaonem. `Et misit Pharaoh’ significat naturalis novi propensionem: `et vocavit Josephum’ significat ad recipiendum caeleste spiritualis: `et acceleraverunt eum e fovea’ significat festinam rejectionem talium quae impediverunt ex statu tentationis, et inde mutationem: `et totondit’ significat rejectionem et mutationem quoad illa quae sunt exterioris naturalis: `et mutavit vestes suas’ significat quoad illa quae sunt interioris naturalis, induendo convenientia: et venit ad Pharaonem’ significat sic communicationem cum novo naturali.

5244. `Et misit Pharaoh’: quod significet naturalis novi propensionem, constat ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturalis homo novus, de qua n. 5079, 5080; propensio ad recipiendum caeleste spiritualis significatur per quod `miserit et vocaverit Josephum’; ipsa propensio patet a sequentibus, quod dederit eum super {1}domum suam et super omnem terram Aegypti, et dixerit quod super ore ejus oscularetur omnis populus ejus, vers. 40-43. Cum his ita se habet: cum status plenus est, hoc est, cum omnia parata sunt in naturali ad recipiendum influxum ab interiore seu superiore, et ad sibi applicandum illa quae influunt, tunc quoque naturale in propensione est, hoc est, in affectione recipiendi, ita accommodatur unum alteri cum homo renovatur a Domino.
@1 A had domum suam, but altered to domo sua; see verse 40$

5245. `Et vocavit Josephum’: quod significet ad recipiendum caeleste spiritualis, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua n. 4286, 4585, 4592, 4594, 4963; quod ad recipiendum illud significetur per quod `vocaverit’, videatur mox supra n. 5244.

5246. `Et acceleraverunt eum e fovea’: quod significet festinam rejectionem talium quae impediverunt ex statu tentationis, et inde mutationem, constat ex significatione `foveae’ quod sit status vastationis et quoque tentationis, de qua n. 4728, 4744, 5038; et ex significatione `accelerare eum ex (c)illa’ quod sit festina rejectio talium quae inde, nempe ex statu tentationis; cum enim `fovea’ est status tentationis, tunc `accelerare aliquem ex illa’ est removere talia quae ex illo statu, consequenter rejicere, ut quoque a nunc sequentibus patet, illa enim quae erant foveae rejecit, totondit enim se, et mutavit vestes; [2]status tentationis {1} respective ad statum post illum, {2}est quoque sicut status foveae seu carceris, squalidus et immundus; cum enim tentatur homo, tunc immundi spiritus prope {3}illum sunt, et circumcingunt, et excitant (t)mala et falsa quae apud illum, et quoque detinent illum in illis et exaggerant usque ad desperationem; inde est quod homo tunc in immundo et squalido sit {4}; etiam status ille cum sistitur videndus in altera vita, (status omnes spirituales ad visum ibi exhiberi possunt) tunc apparet ille sicut nimbus exhalatus e locis sordidis, et quoque fetor inde percipitur; talis apparet sphaera qua circumcingitur is qui in tentatione est, et quoque qui in vastatione, hoc est, qui in fovea {5} in terra inferiore, de qua n. 4728. [3]At cum status tentationis cessat, tunc dissipatur ille nimbus et fit serenum; causa est quia falsa et mala apud hominem per tentationes aperiuntur et removentur; cum aperiuntur apparet illud nimbosum, et cum removentur, apparet serenum; status illius mutatio etiam significatur per quod `Josephus totonderit’, et quod `mutaverit vestes’. [4]Comparari etiam status tentationis potest cum illo statu in quo homo est cum inter latrones, a quo cum venit, est horridus quoad comas, asper quoad faciem, et ruptus quoad vestes; si in tentatione succumbit, manet in tali statu, at si in tentatione vincit, tunc postquam reposuit faciem, pectinavit comas et mutavit vestes, in statum hilarem et serenum venit; sunt quoque spiritus et genii infernales qui instar latronum tunc circumdant et aggrediuntur, et inducunt tentationes. Ex his nunc patet quod per `acceleraverunt eum e fovea’ significetur festina rejectio talium quae impediverunt ex statu tentationis, et inde mutatio.
@1 i etiam talis est$
@2 quod sit$
@3 A d illum$
@4 i sicut qui in fovea$
@5 i quae$

5247. `Et totondit’: quod significet rejectionem et mutationem quoad illa quae sunt exterioris naturalis, constat ex significatione `tondere’, nempe caput et barbam, quod sit rejicere talia quae sunt exterioris naturalis; `capillus’ enim seu pilus, qui tondebatur, significat id naturale, videatur n. 3301; etiam pilus tam capitis quam barbae correspondet in Maximo Homine exteriori naturali, quapropter etiam sensuales homines, hoc est, illi qui nihil nisi quam naturale crediderant nec intelligere voluerunt aliquid interius {1}seu purius dari quam quod sensibus capere possunt, illi in altera vita in luce caeli apparent pilosi, adeo ut facies vix aliud sit quam pilus barbae; pilosae tales facies multoties mihi visae sunt; qui autem rationales homines fuerunt, hoc est, spirituales, apud quos naturale rite subordinatum fuerat, illi apparent decenter comati; immo ex coma in altera vita cognosci potest quales sunt quoad naturale; quod spiritus in coma appareant, est quia in altera vita spiritus prorsus apparent sicut homines in terra; inde etiam est quod visi angeli in Verbo describantur etiam quandoque quoad comas. [2]Ex his constare potest quid `tondere’ significat; ut apud Ezechielem,
Sacerdotes Levitae, filii Zadoki, …exuent vestes suas in quibus ministrantes, et reponent illas in cubiculis sanctitatis, et induent vestes alias, nec sanctificabunt populum vestibus suis; et caput suum non radent, et comam non demittent, tondendo tondebunt capita sua, xliv (15), 19, 20;
ibi de novo Templo, et de novo sacerdotio agitur, hoc est, de nova Ecclesia, ubi `induere vestes alias’ significat sancta vera, `caput non radere, {2} comam non demittere, sed tondendo tondere capita’ significat non rejicere naturale sed accommodare ut concordet, ita subordinare; quisque qui sanctum credit Verbum, videre potest quod haec et reliqua de nova terra, nova civitate, (c)ac de novo Templo et novo sacerdotio, apud Prophetam, prorsus se non habitura sint sicut ibi in littera memorantur, ut quod `sacerdotes Levitae, filii Zadoki, ministrabunt ibi’, et quod tunc `exuent vestes ministerii et induent alias’, quodque `tondebunt capita’, sed quod omnia et singula ibi significent talia quae sunt novae Ecclesiae. [3]Quae de sacerdote magno, {3}filiis Aharonis, et de Levitis statuta sunt, apud Mosen,
Sacerdos magnus ex fratribus suis, super cujus est effusum caput oleum unctionis, et implevit manum suam ad induendum vestes, caput suum non radet, et vestes suas non dissuet, Lev. xxi 10:
Filii Aharonis non inducent calvitiem capiti suo, nec angulum barbae suae radent; …sancti erunt Deo suo, nec profanabunt nomen Dei sui, Lev. xxi 5, 6:
Purifices ita Levitas; asperge super illos aquas expiationis, et transire facient novaculam super carnem suam, et lavabunt vestes suas, et puri erunt, Num. viii 7;
nec mandata fuissent nisi sancta in se habuissent; quod `sacerdos magnus non caput suum raderet et non vestes suas dissueret’, quod `filii Aharonis non capiti suo’ calvitiem inducerent, nec angulum barbae raderent’, et quod `Levitae cum purificarentur, raderentur novacula super carnem’, quid sancti in his, et quid Ecclesiae in his? sed habere externum seu naturalem hominem subordinatum interno seu spirituali, et sic utrumque subordinatum Divino, hoc sanctum est quod {4}etiam percipiunt angeli cum illa Verbi leguntur ab homine: [4]similiter quod
Naziraeus, qui sanctus esset Jehovae, si mortuus fuerit juxta illum forte subito, et polluerit caput naziraeatus sui, quod tonderet caput suum in die munditiae suae, in die septimo tonderet illud. …Tum quod Naziraeus in die quo implentur dies naziraeatus ejus, …tonderet ad ostium tentorii conventus caput naziraeatus sui, et acciperet crinem capitis sui, …et daret super ignem qui sub sacrificio pacificorum, Num. vi (x)8, 9, 13, 18;

quid Naziraeus, et quid sancti repraesentabat, videatur n. 3301; {5}quod sanctum in crinibus ejus constaret, nusquam comprehendi potest nisi sciatur quid `crinis’ est per correspondentiam, ita cui sancto crinis naziraei correspondebat; pariter nec {6}comprehendi potest unde robur Simsoni ex crinibus, de quibus ille ita ad Delilam,

Novacula non ascendit super caput meum, quia naziraeus Dei ego ab utero matris meae; si radar, recedet a me robur, et reddar infirmus, et ero sicut quivis homo: …et Delilah vocavit virum qui rasit septem cincinnos capitis ejus, …et recessit robur ejus a super eo. …Et dein cum incepit capillus capitis ejus crescere, sicut abrasus erat, rediit robur ei, Jud. xvi 17, 19 (22, 28);

quis absque cognitione ex correspondentia nosse potest quod Dominus quoad Divinum Naturale repraesentaretur per `naziraeum’, et quod `naziraeatus’ non aliud fuerit, et quod robur Simsoni ex repraesentativo illo? [5]qui non scit, et magis qui non credit, quod sensus internus Verbi sit, et quod sensus litterae sit repraesentativus rerum quae in sensu interno, vix aliquid sancti in his {7}agnoscet, cum tamen sanctissimum inest. Qui non scit, et magis qui non credit, quod sensus internus Verbi sit, qui {8} sanctus, nec {9}scire potest quid sequentia haec in sinu gerunt; ut quae apud Jeremiam,
Periit veritas, et excisa est ex ore eorum, abscinde crines tui naziraeatus, et abjice, vii 28, 29:
apud Esaiam,
In die illo detondebit Dominus per novaculam mercenariam in transitibus fluvii, per regem Asshuris, caput et pilos pedum, et etiam barbam consumet, (x)vii 20:
apud Micham,
Calvitiem induc, et tonde te propter filios deliciarum tuarum, dilata calvitiem tuam, sicut aquila, quia migrarunt a te, i 16;
et praeterea nec sciet quid sancti involvit quod {10}memoratur de Elia quod esset
Vir pilosus, et cingulo corii cinctus circa lumbos suos, 2 Reg. i 8:
Et cur pueri qui vocabant Elisaeum calvum, discerpti essent ab ursis e silva, 2 Reg. ii (x)23, 24;
[6]per `Eliam’ et per `Elisaeum’ repraesentabatur Dominus quoad verbum; ita per (c)eos repraesentabatur Verbum, in specie propheticum, videatur Praef. ad Gen. xviii et n. 2762; `pilosum’ et `cingulum corii’ significabat sensum litteralem, `vir pilosus’ illum quoad vera, `cingulum corii circa lumbos’ illum quoad bona, sensus enim litteralis est sensus naturalis ejus, nam (t)est ex illis quae in mundo et sensus internus est sensus spiritualis quia (t)est ex illis quae in caelo; hi bini sensus se habent sicut internum et externum apud hominem, et quia internum non est absque {11}externo, nam externum est ultimum ordinis in quo subsistit internum, ideo ignominiosum contra Verbum erat `vocare Elisaeum calvum’, quasi esset absque {12} externo, ita Verbum absque sensu adaequato captui hominis. [7]Ex his constare potest quod singula Verbi sancta sint; at sanctitas quae inibi, non apparet ad intellectum nisi ei qui novit sensum ejus internum, {13}usque tamen ad apperceptionem per influxum e caelo ei qui Verbum sanctum credit; influxus ille fit per sensum internum in quo sunt angeli, qui sensus, quamvis non intelligitur ab homine, usque afficit, quia affectio angelorum qui in illo sunt, communicatur; inde quoque patet quod Verbum datum sit homini ut communicatio ei sit cum caelo, utque Divinum Verum quod in caelo, per influxum afficiat.
@1 aut$
@2 i et$
@3 filius I$
@4 significatur, hoc sanctum quoque est, quod$
@5 naziraeatus erat crinis, quod sanctum ejus$
@6 sciri$
@7 agnosceret$
@8 i respective$
@9 sciet$
@10 dicitur$
@11 interno I$
@12 i omni$
@13 at vero$

5248. `Et mutavit vestes {1}’: quod significet quoad illa quae sunt interioris naturalis, induendo convenientia, constat a significatione `mutare’ quod sit removere et rejicere; et ex significatione `vestium’ quod sint illa quae sunt interioris naturalis, de qua sequitur; quod induerit convenientia, quae per `novas vestes’ significantur, inde fluit. Vestes memorantur saepius in Verbo et per illas intelliguntur ea quae infra seu extra sunt ac tegunt ea quae supra seu intra sunt; quapropter per `vestes’ significatur externum hominis, proinde naturale, nam hoc tegit internum ejus et spirituale; in specie per `vestes’ significantur vera quae fidei, quia haec tegunt bona quae charitatis; hoc significativum habet originem suam ex vestibus quibus spiritus et angeli apparent induti; spiritus apparent in vestibus absque splendore, angeli autem in vestibus cum splendore, et quasi a splendore, nam ipse splendor circum illos apparet sicut vestis, ad instar sicut vestimenta {2}Domini cum transformatus, {3}quae fuerunt sicut lux, Matth. xvii 2, et sicut album fulgurans, Luc. ix 29; ex vestibus etiam spiritus et angeli cognosci possunt quales sunt quoad vera fidei, quia haec per `vestes’ repraesentantur, sed vera fidei qualia sunt in naturali; qualia autem in rationali apparet ex facie et ejus pulchritudine; splendor qui vestibus (c)eorum, est ex bono amoris et charitatis; hoc bonum per translucentiam dat splendorem; ex his constare potest {4}quid per vestes repraesentatur in spirituali mundo, consequenter quid vestes sunt in spirituali sensu. [2]Vestes autem quas Josephus mutavit, nempe quas exuit, fuerunt vestes foveae seu carceris, per quas significantur fallacia et falsa quae in tentationum statu a malis geniis et spiritibus excitantur, quapropter per `mutavit vestes’ significatur rejectio et mutatio quoad illa quae interioris naturalis; et vestes quas induit, fuerunt talia quae convenirent, quapropter etiam significatur induitio convenientium. Videantur quae prius de vestibus dicta et ostensa sunt, nempe, quod caelestia non vestiantur, sed spiritualia et naturalia, n. 297: quod `vestes’ sint vera inferiora respective, n. 1073, 2576: quod `mutare vestes’ fuerit repraesentativum quod induerentur sancta vera, inde quoque `vestes mutatoriae’, n. 4545: quod `discindere vestes’ fuerit repraesentativum luctus super verum amissum et deperditum, n. 4763: quid significatur per `illum qui intravit non veste nuptiali indutus’, n. 2132.
@1 A I here o suas; cp 5243$
@2 Domino I$
@3 cujus vestimenta$
@4 A reverses, thus quid …sensu, hoc est, quid …mundo; I has consequenter for hoc est$

5249. `Et venit ad Pharaonem’: quod significet communicationem cum novo naturali, constat a significatione `venire’ {1}quod sit communicatio hic per influxum; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit novum naturale, de qua n. 5079, 5080, 5244. Quid {2}haec quae in hoc versu, involvunt, patet ab illis quae explicata sunt; agitur enim de Josepho quomodo is ex fovea {3}liberatus est et ad Pharaonem venit; per `Josephum’ in sensu interno repraesentatur Dominus {4}quoad caeleste spiritualis, et per `Pharaonem’ repraesentatur {5}naturalis seu externus homo; per `foveam in qua Josephus’, repraesentatur status tentationis Domini quoad caeleste spiritualis, et per `vocationem e fovea a Pharaone’ significatur status liberationis a tentationibus, et porro status influxus et communicationis dein cum novo naturali; ex his patet quod in sensu interno describatur hic quomodo Dominus Naturale Suum novum fecit, et tandem Divinum; [2] haec sunt quae angeli caelestes cogitant cum historica haec leguntur ab homine; talia cogitare etiam illis jucundissimum est, nam sunt in sphaera Divina Domini, ita quasi in Domino, et tunc in perceptione intimi gaudii sunt cum in cogitatione de Domino et de salvatione generis humani, per quod Dominus Humanum in Se Divinum fecerit; utque angeli in caelestissimo illo gaudio detinerentur et simul in sapientia, ideo Divinus ille processus in sensu interno Verbi plene descriptus est; et simul in illo processus regenerationis hominis, regeneratio enim hominis est imago glorificationis Domini, n. “x”3138, 3212, 3296, 3490, 4402. Plures fortassis miraturi sunt quid inter se loquuntur angeli, consequenter quid inter se homines post mortem qui fiunt angeli; sed sciant quod talia sint quae in sensu interno Verbi continentur, nempe de glorificatione Domini, de regno Ipsius, de Ecclesia, de regeneratione hominis per bonum amoris et verum fidei, {6}sed de his per arcana quae quoad perplurimam partem ineffabilia sunt.
@1 ad aliquem quod sit influere, et per influxum communicare$
@2 i tunc$
@3 emersit$
@4 i et quidem$
@5 Naturale$
@6 et$

5250. Vers. 15, 16. {1}Et dixit Pharaoh ad Josephum, Somnium somniavi, et interpretans nemo illud, et ego audivi super te, dicendo, audias somnium ad interpretandum illud. Et respondit Joseph Pharaoni, dicendo, Non ad me, Deus respondebit pacem, Pharaoh. `Et dixit Pharaoh ad Josephum’ significat perceptionem caelestis spiritualis e naturali: `Somnium somniavi’ significat praedictionem: `et interpretans nemo illud’ significat ignorationem quid inesset: `et ego audivi super te’ significat facultatem caelestis spiritualis: `dicendo, audias somnium ad interpretandum illud’ significat appercipiendi quid praevisis inest: `et respondit Joseph Pharaoni’ significat cognitionem: `dicendo, Non ad me’ significat quod non ex humano solo: `Deus respondebit pacem, Pharaoh’ significat ex Divino Humano per conjunctionem.
@1 A first copied vv. 15-24 followed by `Et dixit Pharaoh ad Josephum, significat’, but d all after v. 16.$

5251. `Et dixit Pharaoh ad Josephum’: quod significet perceptionem caelestis spiritualis e naturali, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit percipere, de qua saepius prius; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua n. 5079, 5080, 5095, 5160; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua n. 4286, 4592, 4594,4963, 5086, 5087, 5106, 5249; quod perceptio caelestis spiritualis e naturali significetur, est quia Dominus per utrumque, nempe per `Josephum’ et per `Pharaonem’ repraesentatur; per `Josephum’ quoad caeleste spiritualis et per `Pharaonem’ quoad naturale, inde per `dixit Pharaoh ad Josephum’ significatur perceptio Domini ex caelesti spiritualis in naturali; sed quid et qualis perceptio illa est, non ad captum dici potest nisi prius formatum sit aliquid ideae de perceptione spirituali, deque caelesti spiritualis, et quoque de naturali qualiter distinctum est a spirituali; de illis quidem aliqua prius dicta sunt, sed revocanda forent.

5252. `Somnium somniavi’: quod significet praedictionem, constat ex significatione `somnii’ quod sit praevidentia, et inde praedictio, de qua n. 3698, 5091, 5092, 5104, 5233; quod somnium hic {1}praedictio sit, etiam a sequentibus patet, {2}in somnio enim praedictum est de septem annis abundantiae annonae et de septem annis famis.
@1 praedicatio I$
@2 ex$

5253. `Et interpretans nemo illud’: quod significet ignorationem quid inesset, constat ex significatione `interpretari’ quod sit quid inesset, de qua n. 5093, 5105, 5107, 5141, inde ignoratio quid inesset, significatur per quod `nemo interpretans illud’. `Nemo’ in sensu interno non est nemo aut nullus sed est mere negativum, hic ideo `non’, ita quod non sciatur seu quod ignoretur; causa est quia in sensu interno non aliqua persona, et ne quidem aliquid determinatum ad personam, spectatur, videatur n. 5225, et in voce `nemo’ aut `nullus’ aliquid personae in communi involvitur; sunt tria in genere quae ex sensu litterae Verbi pereunt dum fit sensus internus, nempe id quod est temporis, id quod est spatii, et id quod est personae; [2] causa est quia in mundo spirituali non est tempus, nec est spatium, haec bina {1}sunt propria naturae, quapropter etiam de morientibus dicitur quod e tempore excedant, et quod relinquant illa quae temporis sunt; quod in mundo spirituali non spectatur aliquid {2}determinatum ad personam, est causa quia intuitio personae in loquela contrahit ideam et limitat, non autem extendit et illimitatam reddit; extensum et illimitatum in loquela facit {3}quod universalis sit, et {4}quod innumerabilia et quoque ineffabilia comprehendat et exprimere possit; loquela angelorum inde talis est, imprimis loquela angelorum caelestium quae (t)est illimitata respective; inde omne sermonis eorum influit in infinitum et in aeternum, consequenter in Divinum Domini.
@1 enim propria naturae sunt$
@2 personae, causa est$
@3 universalis ejus$
@4 i consequenter$

5254. `Et ego audivi super te’: quod significet facultatem caelestis spiritualis; `dicendo, audias somnium ad interpretandum illud’: quod significet appercipiendi quid praevisis inest, constat ex significatione `audire super te’ quod sit appercipere et nosse quod talis sit, proinde quod facultas; ex repraesentatione `Josephi’ ad quem illa dicuntur, quod sit caeleste spiritualis, de qua n. 4286, 4592, 4594, 4963, 5086, 5087, 5106; ex significatione `audire’ quod sit appercipere, de qua n. 5017; ex significatione `somnii’ quod sit praevisum, de qua mox supra n. 5252; et ex significatione `interpretari’ quod sit quid inesset, de qua etiam supra n. 5253; inde patet quod per `ego audivi super te, dicendo, audias somnium ad interpretandum illud’ significetur facultas caelestis spiritualis appercipiendi quid praevisis inest.

5255. `Et respondit Joseph Pharaoni’: quod significet cognitionem, constat ex significatione `respondere ad aliquid’ cum interrogatur, quod sit dare novisse quomodo se habet, proinde cognitio.

5256. `Dicendo, Non ad me’: quod significet quod non ex
humano solo, constare potest ex significatione `non ad me’, seu non pertinens ad se, cum agitur de Domino, Qui repraesentatur per Josephum, quod sit non ex humano solo sed ex Divino, nam Divinum praevidet, proinde novit quid inest; Domino enim (t)praevidentia et providentia fuit cum in mundo, {1}quidem in humano, sed ex Divino; at dein cum glorificatus, est ex solo Divino, nam humanum glorificatum est Divinum; humanum in se spectatum non est nisi quam forma recipiens vitae a Divino, at Humanum glorificatum Domini, seu Divinum Humanum Ipsius, non est forma recipiens vitae a Divino sed est Ipsum Esse vitae, et quod inde procedit, est vita; talem ideam de Domino habent angeli; at qui ab Ecclesia Christiana hodie in alteram vitam veniunt, paene omnes ideam de Domino sicut de alio homine habent, non modo separatam a Divino, tametsi Ipsi Divinum quoque adjungunt, sed etiam separatam a Jehovah, et quod magis, separatam etiam a sancto quod procedit ab Ipso; unum quidem Deum dicunt sed usque cogitant tres, et actualiter Divinum inter tres partiuntur; distinguunt enim in personas, et quamlibet Deum vocant, {2}et cuique proprium distinctum tribuunt; inde de Christianis dicitur in altera vita quod tres Deos colant, quia tres cogitant utcumque unum dicunt. [2] Qui autem gentiles fuerunt et conversi ad Christianismum, illi in altera vita Dominum solum adorant, et hoc ex causa quia crediderunt quod non potuerit aliud esse quam quod supremus Deus se manifestaverit in terra sicut homo, et quod supremus Deus sit Divinus Homo; et si de supremo Deo non illam ideam haberent quod nullam possent habere, sic nec cogitare de Deo, consequenter non cognoscere Illum, minus amare Illum.
@1 non ex$
@2 cui$

5257. `Deus respondebit pacem, Pharaoh’: quod significet ex Divino Humano per conjunctionem, constare potest ab illis quae mox supra n. 5256 dicta sunt; et {3}ex significatione `pacis quam Deus respondebit’ quod sit ex Divino Humano Domini; quod `Deus’ sit Divinum, constat absque explicatione, et quod `pax’ in supremo sensu sit Dominus, videatur n. 3780, 4681; quod per conjunctionem, nempe cum caelesti spiritualis, et per id cum naturali, est quia de conjunctione illa hic agitur.
@1 i quoque$

5258. Vers. 17-24. Et locutus Pharaoh ad Josephum, In somnio meo, ecce me stantem juxta ripam fluvii. Et ecce e fluvio ascendentes septem vaccae pingues carne et pulchrae forma, et pascebant in ulva. Et ecce septem vaccae aliae ascendentes post eas, tenues et malae forma valde, et macilentae carne; non vidi sicut eas in omni terra Aegypti quoad malignitatem. Et comederunt vaccae macilentae et malae septem vaccas priores pingues. Et venerunt ad viscera earum, et non cognitum quod venerint ad viscera earum, et aspectus earum malignus quemadmodum in initio; et expergefactus sum. Et vidi in somnio meo, et ecce septem aristae ascendentes in calamo uno, plenae et bonae. Et ecce septem aristae aridae, graciles et exustae euro, germinantes post illas. Et absorpserunt aristae graciles septem aristas bonas: et dixi ad magos, et nemo indicans mihi. `Et locutus Pharaoh ad Josephum’ significat {1}cogitationem caelestis spiritualis e naturali: `In somnio meo’ significat praevisum in obscuro: `ecce me stantem juxta ripam fluvii’ significat a termino ad terminum: `et ecce e fluvio’ significat quod in termino: `ascendentes septem vaccae’ significat vera naturalis: `pingues carne’ significat quae charitatis: `et pulchrae forma’ significat quae fidei inde: `et pascebant in ulva’ significat instructionem: `et ecce septem vaccae aliae ascendentes post eas’ significat falsa quae naturalis juxta: `tenues et malae forma valde’ significat quae vana et nullius fidei: `et macilentae carne’ significat quae nec charitatis: `non vidi sicut eas in omni terra Aegypti quoad malignitatem’ significat talia quae nullo modo cum veris et bonis conjungi possent: `et comederunt vaccae macilentae et malae’ significat quod falsa quae non charitatis et non fidei exterminarent: `septem vaccas priores pingues’ significat vera quae fidei ex charitate: `et venerunt ad viscera earum’ significat exterminationem interiorem: `et non cognitum quod venerint ad viscera earum’ significat quod vera boni non amplius appercepta: et aspectus earum malignus quemadmodum in initio’ significat quod nihil communicationis et conjunctionis: `et expergefactus sum’ significat illustrationis statum: `et vidi in somnio meo’ significat adhuc praevisum in obscuro: `et ecce septem aristae ascendentes in calamo uno’ significat scientifica quae naturalis, conjuncta: `plenae et bonae’ significat quibus illa quae fidei et charitatis inapplicari possent: `et ecce septem aristae aridae, graciles, et exustae euro’ significat scientifica nullius usus et plena cupiditatum: `germinantes post illas’ significat apparentes juxta: `et absorpserunt aristae graciles septem aristas bonas’ significat quod scientifica nullius usus exterminarent scientifica usus: `et dixi ad magos’ significat consultationem cum scientificis interioribus: `et nemo indicans mihi’ significat quod ex illis nihil apperceptum.
@1 cognitionem I$

5259. `Et locutus Pharaoh ad Josephum’: quod significet cogitationem caelestis spiritualis e naturali, constat ex illis quae supra n. 5251 dicta sunt, ubi similia, praeter solum quod ibi {1}dicatur, `dixit Pharaot ad Josephum’, hic autem {2}`locutus ad illum’, `dixit’ enim significah perceptionem, `locutus’ autem cogitationem, n. 2271, 2287, 2619. Quod per `locutus Pharaoh ad Josephum’ significetur cogitatio caelestis spiritualis e naturali, et non vicissim, est quia id quod exterius est, nusquam cogitat ex se, sed ex interiore, seu quod idem, id quod inferius est, non nisi quam a superiore, tametsi dum interius seu superius cogitat in exteriore seu inferiore, apparet sicut exterius seu inferius ex se cogitaret, sed est fallacia; (m t)se habet hoc sicut qui videt aliquid in speculo et non scit quod ibi speculum sit, {3}is putat quod ibi sit ubi apparet, cum tamen non ibi sit; [2] quia nunc caeleste spiritualis est interius seu superius, et naturale est exterius seu inferius, inde per `locutus Pharaoh ad Josephum’ in sensu interno significatur cogitatio caelestis spiritualis e naturali.(n) Verbo, nihil quod infra est, potest quicquam ex se, sed quod potest, hoc habet a superiore, et quia ita, sequitur evidenter quod a Supremo sit omne, hoc est, a Divino; consequenter quod homo ex intellectu cogitet, et ex voluntate agat, id a Supremo seu a Divino habeat, {4}at quod false cogitet et male agat, est ex forma quam sibi ipsi impressit; {5}sed quod vere cogitet et bene agat, est ex forma quam receperat a Domino; notum enim est quod una eademque potentia et vis (t)producat motus diversos secundum constructiones in mediis et extremis, ita in homine vita ex Divino diversas cogitationes et diversas actiones, secundum formas.
@1 dicitur quod,$
@2 i quod$
@3 tunc$
@4 sed$
@5 at$

5260. Sequentia in hoc serie sunt paene eadem quae prius in hoc capite a n. 5195 ad 5217 explicata sunt, quapropter supersedetur illa ulterius explicare.

5261. Vers. 25-27. Et dixit Joseph ad Pharaonem, Somnium Pharaonis unum illud, quod Deus faciens indicavit Pharaoni. Septem vaccae bonae septem anni eae, et septem aristae bonae septem anni illae; somnium unum illud. Et septem vaccae graciles et malae ascendentes post eas, septem anni eae; et septem aristae vacuae, exustae euro, erunt septem anni famis. `Et dixit Joseph ad Pharaonem’ significat perceptionem naturalis e caelesti spiritualis: `somnium Pharaonis unum illud’ significat simile in utroque {1}quod praevisum: `quod Deus faciens indicavit Pharaoni’ significat quid {2}provisum quod appercipere datum naturali: `septem vaccae bonae septem anni eae’ significat status multiplicationis veri in interiore naturali: `et septem aristae bonae septem anni illae’ significat status multiplicationis veri in exteriore naturali: `somnium unum illud’ significat quod utrumque erit per conjunctionem: `et septem vaccae graciles et malae ascendentes post eas, septem anni eae’ significat status multiplicationis falsi infestantis interius naturale: `et septem aristae vacuae, exustae euro’ significat status multiplicationis falsi infestantis exterius naturale: `erunt septem anni famis’ significat inde defectum et privationem veri apparentem.
@1 quoad I$
@2 praevisum I$

5262. `Dixit Joseph ad Pharaonem’: quod significet perceptionem naturalis e caelesti spiritualis, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit {1}percipere; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de quibus singulis saepe prius.
@1 perceptio$

5263. `Somnium Pharaonis unum illud’: quod significet simile in utroque quod praevisum, constat ex significatione `somnii’ quod sit praevisum, de qua n. 3698, 5091, 5092, 5104, 5233; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua n. 5079, 5080, 5095, 5160; et ex significatione `unum illud’ quod hic sit simile in utroque, nempe naturali, interiore et exteriore; quod naturale binum sit, videatur n. 5118, 5126; {1}nam quod Pharaoh somniavit de vaccis, praevisum fuit de interiore naturali, et quod somniavit de aristis, praevisum fuit de exteriore; et quia utrumque naturale unum agent per conjunctionem, significatur simile in utroque.
@1 quod enim$

5264. `Quod Deus faciens indicavit Pharaoni’: quod significet quid provisum, quod appercipere datum naturali, constat ex significatione `quod Deus faciens’ quod sit provisum, de qua sequitur; ex significatione `indicare’ quod sit communicare et dare appercipere, de qua n. 3608, 4856; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua {1}supra n. 5263; inde patet quod per `quod Deus faciens indicavit Pharaoni’ significetur quid provisum, quod appercipere datum naturali. [2] `Quod Deus faciens’ quod sit provisum, {2}est quia omne quod Deus, hoc est, Dominus facit, est Providentia, quod enim Providentiae est, Divinum est, nam hoc in se Aeternum et Infinitum habet; aeternum quia non spectat aliquem terminum a quo, nec terminum ad quem; infinitum quia spectat simul in omni singulari universale, et in universali omne singulare; hoc vocatur Providentia; et quia in omnibus et singulis quae Dominus facit, tale inest, ideo Ipsius `facere’ non per aliam vocem quam per vocem Providentiae, exprimi potest. Quod in omnibus et singulis quae Dominus facit, insit infinitum et aeternum, per exempla alibi, ex Divina Domini Misericordia, illustrabitur.
@1 i mox$
@2 As A; I has hoc est, Dominus facit, est Providentia, quae qui est ex Divino, in se habeat, est quia omne, quod Deus, Aeternum et Infinitum.$

5265. `Septem vaccae bonae septem anni eae’: quod significet status multiplicationis veri in interiore naturali, constat ex significatione `vaccarum’ quod in bono sensu sint vera interioris naturalis, de qua n. 5198; et ex significatione `annorum’ quod sint status, de qua n. 482, 487, 488, 493, 893; quod septem fuerint, est quia `septem’ significant sanctum et inde adjiciunt sanctitatem rei de qua agitur, n. 395, 433, 716, 881; et quoque involvunt integram periodum a principio ad finem, n. 728; inde est quod septem vaccae et septem aristae in somnio visae sint, et dein quod septem anni abundantiae annonae, et septem anni famis fuerint; inde quoque est quod septimus dies sanctificatus sit, et quod septimus annus in Ecclesia repraesentativa fuerit annus sabbatarius, et quod post septies septem annos Jubilaeum; [2] quod `septem’ significent sancta est ex {1}significatione numerorum in mundo {2}spirituum; unusquisque numerus ibi aliquam rem involvit; aliquoties mihi ad visum apparuerunt numeri, simplices et compositi, semel etiam in longa serie, et miratus quid significarent; et dictum quod existerent ex loquela angelica, et quod res quoque per numeros quandoque soleant exprimi; qui numeri non apparent in caelo sed in mundo spirituum, ubi talia ad visum sistuntur; hoc antiquissimi qui caelestes homines fuerunt et cum angelis locuti sunt, norunt, et inde computum ecclesiasticum per numeros formarunt, per quos exprimebant universaliter illa quae per voces singulariter; sed quid unusquisque numerus involverat, non mansit apud posteros, solum quid significarent numeri simplices, nempe duo, tria, sex, septem, octo, duodecim, et inde viginti quatuor, septuaginta duo, et septuaginta septem; imprimis quod per `septem’ significaretur sanctissimum, nempe in supremo sensu Ipsum Divinum, et in sensu repraesentativo caeleste amoris; inde est quod status hominis caelestis significatus sit per diem septimum, n. 84-87. [3] (m)Quod numeri significent res, patet manifeste a numeris quamplurimis {3}in Verbo, ut ab his apud Johannem,
Qui habet intelligentiam, computato numerum bestiae, numerus enim hominis est, nempe, numerus ejus est sexcenta sexaginta sex, Apoc. xiii 18:
et alibi apud eundem,
Angelus mensus est murum {4}sanctae Hierosolymae centum quadraginta quatuor cubitorum, quae est mensura hominis, hoc est, angeli, Apoc. xxi 17;
numerus centum quadraginta quatuor est ex duodecim in se multiplicatis, et ex {5}bis septuaginta duo.(n)
@1 significativo$
@2 spirituali$
@3 i qui$
@4 civitatis sanctae$
@5 his I$

5266. `Et septem aristae bonae septem anni illae’: quod significet status multiplicationis veri in exteriore naturali, constat ex significatione `aristarum’ quod in bono sensu sint scientifica, de qua n. 5212, proinde vera exterioris naturalis, nam haec vocantur scientifica; et ex significatione `annorum’ quod sint status, de qua mox supra n. 5265: quid `septem’, etiam ibi videatur.

5267. `Somnium unum illud’: quod significet quod utrumque
erit per conjunctionem, constat ex illis quae supra n. 5263 {1}dicta’ sunt.
@1 A d explicata, i dicta$

5268. `Et septem vaccae graciles et malae ascendentes post eas, septem anni eae’: quod significet status multiplicationis falsi infestantis interius naturale, constat ex significatione `vaccarum’ quod in genuino sensu sint vera in interiore naturali, de qua n. 5198, 5265, in opposito autem falsa ibi, de qua n. 5202, quapropter illae vocantur `vaccae bonae’, hae autem `graciles et malae’; ex significatione `ascendere’ quod sit progressivum versus interiora, de qua n. 5202; et ex significatione `annorum’ quod sint status, de qua mox supra n. 5265. Sicut `septem’ significant sanctum, ita quoque in opposito sensu significant profanum; pleraque enim in Verbo etiam oppositum sensum habent, et hoc ex causa quia eadem quae in caelo fiunt, cum defluunt versus infernum, vertuntur in opposita et fiunt actualiter opposita; inde sancta quae per `septem’ significantur, fiunt ibi profana; [2] quod per `septem’ significentur et sancta et profana, licet ex septem (t)solum nominatis in Apocalypsi confirmare; quod sancta ibi,
Johannes septem Ecclesiis; Gratia et pax ab Illo, Qui est, et Qui erat, et Qui venturus est, et a septem spiritibus qui sunt coram throno Ipsius, i 4:
Haec dicit, Qui habet septem spiritus, . . . et septem stellas, iii I
E throno exibant . . . septem lampades ignis ardentes coram throno, quae sunt septem spiritus Dei, iv 5:
Vidi super dextra sedentis super throno librum scriptum intus et a tergo, obsignatum septem sigillis, v 1:
Vidi cum ecce in medio throni . . . Agnus stans tanquam mactatus, habens cornua septem, et oculos septem, qui sunt septem Dei spiritus emissi in omnem terram, v 6:
Septem angelis datae sunt septem tubae, viii 2:
In diebus vocis septimi angeli . . . consummandum erat mysterium Dei, x 7:
Exiverunt septem angeli habentes septem plagas e templo, induti linteo albo et splendido, et circumcincti circa pectora cingulis aureis; tunc unum ex quatuor animalibus dedit septem angelis septem phialas aureas, xv 6,7.
[3] Quod `septem’ in opposito sensu significent profana, patet ab his etiam in Apocalypsi,
Ecce draco magnus rufus habens capita septem, et cornua decem, et super capitibus ejus diademata septem, xii 3:
Vidi e mari bestiam ascendentem, quae habebat capita septem, et cornua decem, et super cornibus suis decem diademata, super capitibus autem suis nomen blasphemiae, xiii 1:
Vidi mulierem sedentem super bestia coccinea, plenam nominibus blasphemiae, et habebat capita septem, et cornua decem. . . . Hic intelligentia, si quis habet sapientiam, septem capita sunt montes septem, ubi mulier sedet super illis, et reges septem sunt. . . . Bestia quae erat, et non est, ille rex octavus est, et ex septem, et in perditionem abit, xvii 3, 7, 9, 11.

5269. `Et septem aristae vacuae, exustae euro’: quod significet status multiplicationis falsi infestantis exterius naturale, constat ex significatione `aristarum’ quod sint scientifica quae sunt vera exterioris naturalis, de qua supra n. 5266, ita in opposito sensu falsa ibi, n. 5202-5204; quid `vacuae et exustae euro’, videatur supra.

5270. `Erunt septem anni famis’: quod significet inde defectum et privationem veri apparentem, constat ex significatione `famis’ quod sit defectus cognitionum, de qua n. 1460, 3364, ita quoque privatio veri; quod enim falsa exterminarent vera sic ut appareret quasi (t)non amplius essent, significatur per quod `comederunt vaccae macilentae et malae septem vaccas pingues, et venerunt ad viscera earum, et non cognitum quod venerint ad viscera earum’; tum per quod `aristae graciles absorpserint septem aristas bonas’, vers. 4, 7, 20, 21, 24, n. 5206, 5207, 5217. Quomodo haec se habent, quod nempe in initio multiplicabitur verum in utroque naturali, et quod postea deficiet ita ut vix appareat, est arcanum quod nemo scire potest nisi cui datum scire quomodo cum reformatione et regeneratione hominis se habet; quia in sequentibus de hac re in sensu interno agitur, hic in antecessum paucis de illa dicendum: [2] {1}homo cum reformatur, primum addiscit {2}vera ex Verbo seu doctrina, et reponit illa in memoria; qui non reformari potest, credit cum didicerat vera et reposuerat in memoria, quod satis sit, sed multum fallitur; vera quae hauserat, initianda et conjungenda sunt bono, nec possunt initiari et conjungi bono, quamdiu in naturali homine manent mala amoris sui et {3}mundi’; hi amores fuerunt primi introductores cum quibus nequaquam vera conjungi possunt; quapropter ut fiat conjunctio {4}, exterminanda prius sunt vera per amores illos introducta et retenta, tametsi non exterminantur sed intrahuntur ut non appareant, quapropter dicitur privatio veri apparens; cum hoc factum est, tunc naturale illuminatur ab interiore, et tunc mala amorum sui et mundi cedunt, et ad gradum quo cedunt, reponuntur vera et conjunguntur bono. Status cum homo apparenter privatur veris, in Verbo vocatur desolatio, et quoque comparatur vesperae in qua homo est antequam venit in mane; quapropter in Ecclesia repraesentativa dies incohabantur a vespera{5}.
@1 cum reformatur homo, tunc$
@2 i ille$
@3 i amoris$
@4 i cum bono$
@5 i n. 883$

5271. Vers. 28-32. Hoc verbum quod locutus sum ad Pharaonem, quod Deus faciens, videre fecit Pharaonem. Ecce septem anni veniunt, abundantia annonae magna in omni terra Aegypti. Et surgent septem anni famis post eos, et oblivioni dabitur omnis abundantia annonae in terra Aegypti, et consumet fames terram. Et non cognoscetur abundantia annonae in terra a coram fame illa posthac, quia gravis ea valde. Et super iterari somnium ad Pharaonem duabus vicibus, quia stabilitum verbum a cum Deo, et festinans Deus facere illud. `Hoc verbum quod locutus sum ad Pharaonem’ significat quod cogitavit naturale e caelesti spiritualis: `quod Deus faciens’ significat de proviso: `videre fecit Pharaonem’ significat apperceptionem naturalis: `ecce septem anni veniunt’ significat status providentiae: `abundantia annonae magna in omni terra Aegypti’ significat multiplicationem veri in utroque naturali: `et surgent septem anni famis post eos’ significat status sequentes cum defectus veri: `et oblivioni dabitur omnis abundantia annonae in terra Aegypti’ significat remotionem veri et privationem ejus apparentem in utroque naturali: `et consumet fames terram’ significat usque ad desperationem: `et non cognoscetur abundantia annonae in terra’ significat quod nihil de vero quod prius, appercipietur ibi: `a coram fame illa posthac, quia gravis ea valde’ significat ob defectum talem: `et super iterari somnium ad Pharaonem duabus vicibus’ significat quia {1}provisum de utroque naturali: `quia stabilitum verbum a cum Deo’ significat quod sit Divinum: `et festinans Deus facere illud’ significat cum omni eventu.
@1 Note provisum here A I, but in 5282 praevisum$

5272. `Hoc verbum quod locutus sum ad Pharaonem’: quod significet quod {1}cogitavit naturale e caelesti spiritualis, constat (e)ex significatione `verbi’ quod sit res, de qua sequitur; (m)ex significatione `loqui’ quod sit cogitare, de qua n. (x)2271, 2287, 2619, 5259; ex repraesentatione `Josephi’ qui hic loquitur, quod sit caeleste spiritualis; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de quibus supra; ex {2}his patet quod per `hoc verbum quod locutus sum ad Pharaonem’ significetur illa res, vel illud quod cogitavit naturale e caelesti spiritualis; videatur etiam n. 5262. Quod verbum attinet,(n) in lingua originali res per `verbum’ exprimitur, inde quoque revelatio Divina vocatur Verbum, et quoque Dominus in (t)supremo sensu; et per Verbum cum praedicatur de Domino, et quoque de revelatione ab Ipso, in proximo sensu significatur Divinum Verum ex quo omnia quae res sunt, existunt; [2] quod omnia quae res sunt, per Divinum Verum quod a Domino, ita per Verbum, exstiterint et existant, est arcanum quod nondum est detectum; creditur quod per id intelligatur quod omnia creata fuerint per quod Deus dixerit et mandaverit, sicut rex in suo regno, sed hoc non intelligitur per quod omnia per Verbum facta et creata sint, sed est Divinum Verum quod procedit (e)ex Divino Bono, hoc est, quod procedit a Domino, a Quo omnia {3}exstiterunt et existunt; Divinum Verum procedens a Divino Bono est ipsissimum reale et ipsissimum essentiale quod in universo; hoc facit et creat; de Divino Vero vix aliquis aliam ideam habet quam sicut de verbo quod fluit ex ore loquentis et dissipatur in aere; haec idea de Divino Vero produxit eam opinionem quod per Verbum intelligatur modo mandatum, et sic quod solum ex mandato omnia facta sint, ita non ex aliquo reali quod processit ex Divino Domini; sed ut dictum, est Divinum Verum procedens a Domino ipsissimum reale et essentiale, ex quo omnia; formae boni et veri sunt ex illo; at de hoc arcano plura, ex Divina Domini Misericordia, in sequentibus.
@1 Here and in 5271 S first wrote Cogitavit caeleste spiritualis e naturali but altered as above.$
@2 quibus$
@3 existunt et fiunt$

5273. `Quod Deus faciens’: quod significet de proviso, constat ex significatione `quod Deus faciens’ quod sit provisum, de qua supra n. 5264.

5274. `Videre fecit Pharaonem’: quod significet apperceptionem naturalis, constat ex significatione `videre’ quod sit intelligere et appercipere, de qua n. 2150, 2325, 2807, 3764, 4567, 4723; et a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua prius.

5275. `Ecce septem anni veniunt’: quod significet status providentiae, constat ex significatione `annorum’ quod sint status, de qua n. 487, 488, 493, 893; et ex significatione `venire’ quod sit providentiae, venire enim ac fieri, cum praedicatur de Divino seu de eo quod Deus facit, est id quod evenit ex providentia, {1}proinde est providentiae; quod id quod Deus facit, sit providentia, videatur supra n. 5264, 5273. De septem annis abundantiae annonae et septem annis famis agitur in sequentibus, et ibi per `annos’ significantur status, per `annos abundantiae annonae’ status multiplicationis veri in naturali, et per `annos famis’ status defectus et privationis veri in naturali; in genere per `septem annos abundantiae annonae et septem annos famis in terra Aegypti’ in sensu interno describuntur status reformationis et regenerationis hominis, et in sensu supremo status glorificationis Humani Domini; ut illa repraesentarentur, evenerunt talia in terra Aegypti; quod ibi, erat quia per `terram Aegypti’ et per `Pharaonem’ in sensu interno intelligitur naturale, de cujus glorificatione in Domino ibi agitur. [2] Sciendum quod illa quae eo tempore fiebant et in Verbo descripta sunt, repraesentativa fuerint {2}Ipsius Domini, Humani Ipsius glorificationis, et in sensu repraesentativo Ipsius regni, consequenter Ecclesiae in communi et Ecclesiae in singulari, ita regenerationis hominis, nam per regenerationem fit homo Ecclesia in singulari; quod repraesentativa talium essent quae eo tempore fiebant, erat imprimis propter Verbum ut hoc conscriberetur, et sic Verbum contineret talia quae repraesentarent Divina, caelestia et spiritualia in continua serie, et ita inserviret non solum homini Ecclesiae sed etiam angelis in caelo; angeli enim inde Divina percipiunt, et sic afficiuntur sanctis quae communicantur homini qui ex affectione legit Verbum, unde (e)ei quoque sanctum; haec causa est quod talia evenerint in terra Aegypti.
@1 hoc est,$
@2 i in supremo sensu$

5276. `Abundantia annonae magna in omni terra Aegypti’: quod significet multiplicationem veri in utroque naturali, constat ex significatione `abundantiae annonae’ quod sit multiplicatio veri, de qua sequitur; et ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit utrumque naturale, per `Aegyptum’ enim significatur scientia, videatur n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966, et quia scientia, etiam significatur naturale, ex causa quia scientificum dicitur id quod in naturali, est itaque `terra Aegypti’ mens naturalis in qua scientificum; inde per ‘omnem terram Aegypti’ significatur utrumque naturale, nempe interius et exterius; quod naturale interius et exterius sit, videatur n. 5118, 5126. Quod `abundantia annonae’ significet multiplicationem veri, est quia opponitur `fami’ quae significat defectum veri; vox per quam in lingua originali exprimitur `abundantia annonae’, est cui opponitur `fames’, et significat in sensu interno plenam copiam et sufficientiam cognitionum, quia `fames’ defectum (e)earum. Cognitiones non aliud sunt quam vera naturalis hominis, sed quae nondum ei appropriata sunt; talium verorum multiplicatio hic intelligitur; cognitiones non fiunt vera apud hominem priusquam agnoscuntur intellectu, quod fit cum ab ipso confirmantur; et haec vera non appropriantur ei priusquam is vivit secundum illa; nihil enim appropriatur homini quam quod fit vitae, sic enim ipse, quia vita ejus, illis inest.

5277. `Et surgent septem anni famis post eos’: quod significet status sequentes cum defectus veri, constat ex significatione `annorum’ quod sint status, de qua n. 482, 487, 488, 493, 893; ex significatione `famis’ quod sit defectus cognitionum, de qua n. 1460, 3364; et ex significatione `post eos’ quod sint sequentes.

5278. `Et oblivioni dabitur omnis abundantia annonae in terra Aegypti’: quod significet remotionem veri et privationem ejus apparentem in utroque naturali, constat ex significatione oblivisci seu `oblivioni dari’ quod sit remotio et inde privatio apparens; ex significatione `abundantiae annonae’ quod sit multiplicatio veri seu multiplicatum verum, de qua mox supra n. 5276; et ex significatione ‘terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis seu naturale hominis, hic utrumque, ut mox supra n. 5276. [2] Quod oblivisci seu `oblivioni dari’ sit remotio et privatio apparens, est quia ita se habet cum memoria et
inde cogitatione; illa de quibus homo cogitat, sunt immediate sub ejus intuitu, et quae ei rei affinia sunt, se sistunt ordine circum, usque ad non affinia quae sunt remotissima, et tunc in oblivione; quae opposita sunt, inde separantur, et pendent deorsum, et se sistunt subter, et aequilibrant illa quae supra sunt; ordinatio haec fit per bonum quod influit; ita se habet cum omni cogitatione hominis; quod ita se habeat, ex cogitationibus in altera vita apparet, cogitationes enim ibi in luce caeli solent quandoque visibiles sisti, et tunc apparet talis earum dispositionis forma; inde constare potest quod `oblivisci’ in sensu interno non aliud sit quam remotio, et privatio apparens.

5279. `Et consumet fames terram’: quod significet usque ad desperationem, constat ex significatione `famis’ quod sit defectus cognitionum, et inde privatio veri, de qua supra n. 5277, 5278; et ex significatione `terrae’, hic Aegypti, quod sit mens naturalis, de qua etiam supra n. 5276, 5278; quod usque ad desperationem, est quia dicitur `consumet fames terram’; cum enim per `terram’ significatur mens naturalis, et per `famem’ privatio veri, {1}non aliud significatur quam desperatio, nam tunc spirituali modo fit consumptio. Describitur hic desolationis status per privationem veri; ultimum illius status est desperatio; quod desperatio sit ultimum illius status, est quia per illam removetur jucundum amoris sui et mundi, et loco ejus insinuatur jucundum amoris boni et veri; desperatio enim apud {2}regenerandos est de vita spirituali, proinde de privatione veri et boni, {3}nam cum ii privantur vero et bono, desperant de vita spirituali; inde eis jucundum et beatum cum ex desperatione emergunt.
@1 i per consumtionem inde in sensu interno$
@2 A has singular here and in rest of

$
@2 cum enim$

5280. `Et non cognoscetur abundantia annonae in terra’: quod significet quod nihil de vero quod prius, appercipietur ibi, constat ex significatione `cognosci’ quod sit appercipi; ex significatione `abundantiae annonae’ quod sit verum multiplicatum, de qua supra n. 5276, 5278; et ex significatione `terrae’ hic terrae Aegypti, quod sit mens naturalis, de qua etiam supra n. 5276, 5278, 5279; inde patet quod per `non cognoscetur abundantia annonae in terra’ significetur quod nihil de vero quod prius, appercipietur in naturali. [2] In hoc versu agitur de statu desolationis ultimo cum desperatio quae proxime praecedit ante regenerationem, et quia de hac re in hoc versu agitur, dicendum quomodo se habet: omnis homo reformari debet, ac e novo nasci seu regenerari, ut possit venire in caelum,
Nemo enim nisi generetur denuo, potest videre regnum Dei, Joh. iii 3, 5, 6;
homo natus est in peccatum, quod auctum est longa serie a parentibus, avis et atavis, et hereditarium factum, et sic translatum in proles; {1}homo qui nascitur, in tot mala hereditaria quae successive ita succreverunt, nascitur, {2}inde est quod non sit nisi peccatum; quapropter nisi regeneretur, in peccato totus quantus manet; ut autem regeneretur, primo debet reformari et hoc per vera fidei; addiscet enim ex Verbo et ex doctrina inde, quid bonum; cognitiones boni ex Verbo seu doctrina inde vocantur vera fidei, nam omnia vera fidei scaturiunt ex bono et fluunt ad bonum, spectant enim bonum ut finem; [3] hic status est primus, et vocatur status reformationis; in hunc statum introducuntur plerique qui in Ecclesia ab infantia usque ad adolescentiam, at usque pauci regenerantur, vera enim fidei seu cognitiones boni discunt plerique in Ecclesia ob finem famae et honoris et ob finem lucri; cum itaque vera fidei per illos amores introducta sunt, non potest homo e novo nasci seu regenerari priusquam illi amores remoti fuerint; ut itaque removeantur, mittitur homo in statum tentationis, quod fit hoc modo: excitantur amores illi a turba infernali, nam haec turba in illis vivere vult, at tunc ab angelis excitantur affectiones veri et boni quae ab infantia in statu innocentiae insinuatae sunt, et dein interius reconditae et ad hunc usum conservatae; inde pugna inter spiritus malos et {3}angelos, quae pugna apud hominem sentitur ut tentatio; et quia tunc agitur de veris et bonis, ipsa vera quae prius insinuata sunt, per falsa a malis spiritibus injecta quasi exterminantur ita ut non appareant, de qua re supra n. 5268-5270; et sicut tunc homo patitur se regenerari, insinuatur a Domino per viam internam lux veri a bono in naturale, in quam lucem remittuntur ordine vera. [4] Ita se habet cum homine qui regeneratur, sed pauci hodie in illum statum admittuntur, omnes quidem quantum sinunt, incipiunt reformari per instructionem in veris et bonis vitae spiritualis, sed ut primum ad aetatem adolescentiae veniunt, auferri se a mundo patiuntur, ac ita ad partes spirituum infernalium abeunt per quos abalienantur a caelo per gradus ita ut vix credant amplius quod caelum sit, inde nec in aliquam tentationem spiritualem mitti possunt, nam si mitterentur, ilico succumberent, et tunc status eorum posterior fieret pejor statu priore, Matth. xii 45. Ex his constare potest quomodo se habet cum his quae hic in sensu interno continentur, nempe cum statu reformationis et cum statu regenerationis; in hoc autem versu describitur status tentationis ultimus, qui est status desperationis; de quo mox supra n. 5279.
@1 i inde$
@2 ut$
@3 i inter$

5281. `{1}A coram fame illa posthac, quia gravis ea valde’: quod significet ob defectum talem, constat a significatione `famis’ quod sit defectus cognitionum boni, proinde defectus veri, de qua supra n. 5277, 5278, et ob defectum talem ultimo desperatio, n. 5279; et a significatione `gravis valde’ quod sit ingens. Continuatur hic de statu desolationis ultimo, qui est desperationis, et de ejus accrescente gravitate, de qua supra n. 5279.
@1 Et A I$

5282. `Et super iterari somnium ad Pharaonem duabus vicibus’: quod significet quia praevisum de utroque naturali, constat ex significatione `somnii’ quod sit praevisum, de qua n. 3698, 5091, 5092, 5104; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua n. 5079, 5080, 5095, 5160; et ex significatione `iterari duabus vicibus’ quod sit de utroque {1}naturali, nempe interiore et exteriore; quod naturale sit binum, interius et exterius, videatur n. 5118, 5126; de interiore naturali praevisum est in primo somnio ubi de vaccis, n. 5198, 5202, de exteriore in altero somnio ubi de aristis, n. 5212; inde est quod `iterari duabus vicibus’ sit de utroque.
@1 , nempe de naturali$

5283. `Quia stabilitum verbum a cum Deo’: quod significet quod sit Divinum, constare potest absque explicatione, nam verbum cum praedicatur de Deo, est Divinum Verum, hoc cum `stabilitum esse a Deo’ dicitur, significat quod omnino eventurum.

5284. `Et festinans Deus facere illud’: quod significet cum omni eventu, constat ex significatione `facere’ cum praedicatur de Deo, quod sit providentia, de qua n. 5264, inde etiam est eventus, nam quod Providentiae Divinae est, hoc certo evenit; et ex significatione `festinare facere’ quod sit omnis eventus; `festinare’ seu festinum in sensu interno non est cito sed est certum, et quoque plenum, ita cum omni eventu; festinum enim involvit tempus, et in mundo spirituali non est tempus, (m)sed pro tempore est status, ita festinum temporis se refert ibi ad tale status quod correspondet; quale status quod correspondet, est quod simul plura sint quae efficiunt, a quibus certus et plenus eventus.(n)

5285. Vers. 33-36. Et nunc videat Pharaoh virum intelligentem et sapientem, et constituat illum super terram Aegypti Faciat Pharaoh, et praeficiat praefectos super terram, et quintet terram Aegypti in septem annis abundantiae annonae. Et congregent omnem cibum annorum bonorum venientium illorum, et congerant frumentum sub manum Pharaonis, cibum in urbibus, et custodiant. Et sit cibus ad depositum terrae, ad septem annos famis, qui erunt in terra Aegypti, et non exscindetur terra in fame. `Et nunc videat Pharaoh’ significat prospectionem naturalis: `virum intelligentem et sapientem’ significat de influente vero et bono: `et constituat illum super terram Aegypti’ significat quae ordinabunt in mente naturali omnia: `faciat Pharaoh’ significat ulteriorem prospectionem: `et praeficiat praefectos super terram’ significat ordinationem communium in naturali: `et quintet terram Aegypti’ significat quae conservanda et dein recondenda: `in septem annis abundantiae annonae’ significat quae insinuata sunt illis temporibus cum multiplicata vera cum bonis: `et congregent omnem cibum’ significat omnia quae usus: `annorum bonorum venientium illorum’ significat quae haurienda temporibus illis: `et congerant frumentum’ significat omne bonum veri simul: `sub manum Pharaonis’ significat ad necessitatem et inde dispositionem in naturali: `cibum in urbibus’ significat talia in {1}interioribus mentis naturalis: `et custodiant’ significat ibi recondenda: `et sit cibus ad depositum terrae’ significat quod ibi ad omnem usum naturalis: `ad septem annos famis’ significat secundum necessitatem in defectibus: `qui erunt in terra Aegypti’ significat qui in naturali: `et non exscindetur terra in fame’ significat ne pereat homo.
@1 temporibus I$

5286. `Et nunc videat Pharaoh’: quod significet prospectionem naturalis, constat a significatione `videre’ quod sit prospicere, nam `videre’ hic activum involvit, nempe ut faciat; cum autem videre non involvit faciendum, significat intelligere et appercipere, ut n. 2150, 2325, 2807, 3764, 3863, 4403-4421, 4567, 4723, 5114 ostensum est. Cum prospectione naturalis ita se habet: naturale hominis seu mens ejus naturalis quae infra mentem ejus rationalem est, non quicquam prospicit ex se, apparet tamen usque sicut a se sed prospectio ejus est ab interiore; hoc prospicit in exteriore, paene sicut homo semet in speculo in quo imago apparet tanquam ibi; hoc quoque sistitur {1}in sensu interno per id quod Josephus id loquatur ad Pharaonem, et per `Josephum’ repraesentatur caeleste spiritualis quod est interius, et per `Pharaonem’ naturale quod est exterius, et Josephus visus est {2}Pharaoni ille ipse vir intelligens et sapiens, {3}de quo.
@1 i hic$
@2 a Pharaone$
@3 A had de quo lo- but d; probably lo- would have become locutus if finished.$

5287. `Virum intelligentem et sapientem’: quod significet de influente vero et bono, constat ex significatione `viri intelligentis’ quod sit verum, et `viri sapientis’ quod sit bonum ejus; sciendum quod in sensu interno per `virum intelligentem et sapientem’ non intelligatur aliquis vir talis sed, abstracte a persona, id quod est intelligentis et sapientis, inde verum et bonum; in altera vita, imprimis in caelis, omnis cogitatio et inde omnis loquela fit per abstracta a personis, {1}ideo cogitatio et loquela ibi est universalis et respective illimitata; quantum enim cogitatio et loquela determinatur ad personas, ad earum qualitates in specie, et quantum ad nomina, ut et ad voces, tantum fit minus universalis, et tantum quoque determinatur in rem et inibi manet; at quantum non ad illa sed ad res abstracte ab illis, tantum determinatur a re et extenditur extra se, {2}et fit intuitio superior, proinde universalior; [2] hoc apparet manifeste (e)a cogitatione hominis, quantum illa spectat voces loquentis, tantum non spectat sensum ejus; et quantum apud se spectat particularia memoriae et inibi manet, tantum non percipit qualia rerum; et adhuc magis, quantum in singulis spectat semet, tantum contrahit cogitationes et se removet ab intuitione rei in universali; inde est quod quantum quis {3}se amat prae aliis, tantum minus sapiens sit; inde nunc patet cur abstracta a personis {4}significantur in sensu interno per illa quae determinata sunt ad personas in sensu litterae, videatur etiam n. 5225. In Verbo passim distinguitur inter sapientiam, intelligentiam et scientiam, et per sapientiam intelligitur id quod ex bono, per intelligentiam id quod ex vero, et per scientiam utrumque id in naturali hominis; sicut apud Mosen,
Implevi Bezaleelem spiritu Dei quoad sapientiam, et quoad intelligentiam, et quoad scientiam, et quoad omne opus, Exod. xxxi 2, 3, xxxv 30, 31:
et apud eundem,
Date vobis viros sapientes, et intelligentes et scientes, juxta tribus vestras, ut ponam illos in capita vestra, Deut. i 13.
@1 inde$
@2 et sub intuitionem superiorem, proinde universaliorem. These words were first inserted above the line and over the words re, et to manifeste, but without directions as to place in text, Later after some alteration of the clause, it was placed between extra se and hoc apparet, thus becoming finally no. 1 of text.$
@3 semet$
@4 significentur I$

5288. `Et constituat illum super terram Aegypti’: quod significet quae ordinabunt in mente naturali omnia, constat ex significatione `constituere super aliquid’ quod sit praeficere qui ordinet, ita quoque ordinare; et ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis, ut supra n. 5276, 5278, 5279; per `illum’ hic intelligitur vir intelligens et sapiens, per quem significatur verum et bonum; inde patet quod per illa verba significetur quod verum et bonum ordinabunt in naturali omnia; est etiam bonum et verum quae ordinant omnia et singula in mente naturali, influunt enim illa ab interiore et sic disponunt; [2] qui non novit quomodo se habet cum facultate hominis intellectuali, et quomodo homo intueri res queat, percipere {1}illas, analytice cogitare, inde concludere, et demum referre ad voluntatem et per voluntatem in actum, is nihil in his miratur, putat quod omnia sic naturaliter fluant, prorsus non {2}sciens quod omnia et singula sint ex influxu per caelum a Domino, et quod homo absque influxu illo ne hilum possit cogitare, et quod cessante influxu cesset omne cogitationis; inde nec scit quod bonum per caelum (t)influens a Domino ordinet omnia,et formet ad instar caeli quantum sinit homo, et quod inde cogitatio fluat formae caelesti convenienter; forma caelestis est illa forma in quam societates caelestes sunt ordinatae, et societates caelestes ordinatae sunt secundum formam quam inducit bonum et verum quod a Domino procedit.
@1 illos I$
@2 scit$

5289. `Faciat Pharaoh’: quod significet ulteriorem prospectionem, constat ex illis quae supra n. 5286 explicata sunt.

5290. `Et praeficiat praefectos super terram’: quod significet ordinationem communium in naturali, constat ex significatione `praeficere’ quod sit ordinare; ex significatione `praefectorum’ quod sint communia, de qua sequitur; et ex significatione `terrae’ hic terrae Aegypti, quod sit mens naturalis, ut mox supra n. 5288; quod `praefecti’ sint communia, est quia communia sunt in quibus et sub quibus sunt particularia, videatur n. (x)917, 4269, 4325 fin., 4329, 4345, 4383, 5208; per `principes’ autem significantur primaria, n. 1482, 2089, 5044.

5291. `Et quintet terram {1}Aegypti’: quod significet quae conservanda et dein recondenda, constat a significatione `quintare’ quod simile hic involvat quod decimare; `decimare’ in Verbo significat reliquias facere, et reliquias facere est vera et bona colligere et dein recondere; quod `reliquiae’ sint bona et vera recondita a Domino in interiore homine, videatur n. 468, 530, 560, 561, 661, 1050, 1906, 2284, 5135; et quod per `decimas’ in {2}Verbo significentur reliquiae, n. 576, 1738, 2280; similiter per `decem’, n. 1906, 2284; inde quoque per `quinque’, qui numerus est dimidius numeri decem; dimidium et duplum quoad numeros in Verbo simile involvunt, sicut viginti simile cum decem, et quatuor simile cum duobus, sex cum tribus, viginti quatuor cum duodecim, et sic porro; et quoque simile numeri adhuc {3} multiplicati, sicut centum et quoque mille {4} cum decem, septuaginta duo, et quoque centum quadraginta quatuor simile cum duodecim; quid itaque numeri compositi involvunt, sciri potest a numeris simplicibus a quibus et cum quibus multiplicati sunt; quid etiam numeri magis simplices involvunt, sciri potest ab integris, sicut quid quinque a decem, et quid duo cum dimidio a quinque, et sic porro; in genere sciendum quod numeri multiplicati involvant simile sed plenius, et quod numeri divisi involvant simile sed non ita plenum. [2] Quod `quinque’ in specie attinet, is numerus duplicem significationem habet, significat parum et inde aliquid, et significat reliquias; quod significet parum, est ex relatione ad illos numeros qui significant multum, nempe ad mille et ad centum, et inde quoque ad decem; quod `mille’ et `centum’ significent multum, videatur n. 2575, 2636; quod inde quoque `decem’, n. 3107, 4638; ex eo est quod `quinque’ significent parum et quoque aliquid, n. 649, 4638; quod `quinque’ significent reliquias, est cum se refert ad decem, et decem significant reliquias, ut supra dictum; quod omnes numeri in Verbo significent res, videatur n. 575, 647, 648, 755, 813, 1963, 1988, 2075, 2252, 3252, 4264, 4495, 4670, 5265. [3] Qui non novit quod aliquis sensus internus Verbi sit qui non apparet in littera, is omnino mirabitur quod numeri in Verbo etiam significent res, ex causa imprimis quia non aliquam ideam spiritualem ex numeris formare potest, sed quod usque numeri ex spirituali idea quae angelis, fluant, videatur n. 5265; verum quaenam ideae sunt, seu quaenam res sunt, quibus numeri correspondent quidem sciri potest, at unde correspondentia illa, adhuc latet; sicut unde correspondentia `duodecim’ cum omnibus fidei, et correspondentia `septem’ cum sanctis, tum correspondentia `decem’, ut et `quinque’, cum bonis et veris in interiore homine a Domino reconditis, et sic porro; sed usque satis est scire quod correspondentia sit, et quod ex correspondentia illa omnes numeri in Verbo significent aliquid in spirituali mundo, consequenter quod Divinum etiam in illis inspiratum lateat reconditum; sicut pro exemplo in his sequentibus locis ubi quinque nominantur; ut in parabola Domini [4]
De homine qui peregre abiit, . . . et tradidit servis suis facultates suas, uni quinque talenta, alteri duo, et tertio unum. . . et qui quinque talenta accepit, negotiatus est cum illis et lucratus alia quinque talenta; similiter qui duo, lucratus est alia duo: at qui unum accepit, . . .abscondidit argentum domini sui in terra, Matth. xxv 14 seq.:
qui non ultra sensum litteralem cogitat, is non aliter scire potest quam quod numeri hi, nempe quinque, duo et unum, sint modo assumpti ad concinnandum parabolae historicum, et quod {5}praeterea non amplius quid’ involvant, cum tamen ipsis his (t)numeris etiam inest arcanum; per `servum enim qui quinque talenta accepit’ significantur qui bona et vera a Domino admiserunt, ita qui reliquias acceperunt; per illum qui `duo accepit’ significantur qui in aetate provecta charitatem fidei adjunxerunt; et per illum `qui unum’, qui solam fidem absque charitate; de hoc dicitur quod argentum domini sui abscondiderit in terra, (m)per argentum enim quod de illo praedicatur, (t)in sensu interno significatur verum quod fidei, n. 1551, 2954,(n) nam lucrum facere seu ferre fructum nequit fides absque charitate; {6}talia numeris illis insunt. Similiter in aliis parabolis, sicut [5]
De homine in regionem longinquam profecto ad accipiendum sibi regnum, . . . quod dederit servis suis decem minas, et dixit illis ut negotiarentur cum illis usque dum venerit;. . . cum rediit, dixit primus, Domine, mina tua lucrata est decem minas, cui dixit, Euge bone serve, quia super minimo fidelis fuisti, esto super decem urbes: dixit secundus, Domine, mina tua fecit quinque minas, cui etiam dixit, Tu quoque esto super quinque urbes: tertius reposuerat minam in sudario, . . sed dixit Dominus, Tollite ab illo minam et date ei qui decem minas habet, Luc. xix 12 seq.;
hic similiter decem et quinque significant reliquias, `decem’ plures, `quinque’ pauciores; {7} `qui reposuit minam in sudario’ {8}sunt qui fidei vera sibi {8}comparant, nec illa bonis charitatis {8}conjungunt, quibus sic nihil lucri vel fructus; [6] pariter ubi numeri illi alibi a Domino nominantur; ut de uno qui vocatus ad cenam, quod dixerit,
Juga boum quinque emi, et abeo ad probandum ea, Luc. xiv 19:
de divite, quod dixerit ad Abrahamum,
Habeo quinque fratres; ut mittatur qui dicat illis, ne veniant in locum hunc cruciatus, Luc. xvi 28:
(m)De decem virginibus, quarum quinque prudentes, et quinque stultae, Matth. xxv 1-13 :(n)
similiter in his Domini verbis,
Num putatis quod ad pacem venerim dandam in terra? non, dico vobis, sed divisionem; erunt namque ex nunc quinque in domo una divisi, tres contra duos, et duo contra tres, Luc. xii 51 [52]:
et quoque in ipsis his historicis,
Quod Dominus cibaverit quinque mille homines, quinque panibus et duobus piscibus; quodque tunc jusserit ut discumberent centeni et quinquageni; et postquam comederunt quod collegerint fragmentorum duodecim cophinos, Matth. xiv 15-21, Marc. vi 38 seq., Luc. ix 12-17, Joh. vi 5-13;
[7] {9}in his quia historica sunt, vix potest credi quod {10}numeri significent, sicut quod numerus quinque mille qui fuit hominum, {11}tum numerus quinque qui fuit panum, et duo qui fuit piscium, ut et {12}numerus centum, ut et quinquaginta, qui {13}fuit discubituum, et denique duodecim, qui fuit cophinorum in quibus fragmenta, {14}cum tamen in singulis arcanum sit; singula enim contigerunt ex Providentia, ob finem ut Divina repraesentarentur{15}. [8] In sequentibus his locis etiam `quinque’ significant talia in spirituali mundo, {16}quibus correspondent in utroque sensu, genuino et opposito: apud Esaiam,
Relinquentur in eo racemationes sicut in decussione {17}olivae, duae tres baccae in capite rami, quatuor quinque in ramis fructiferae, xvii 6, 7:
apud eundem,
In die illo erunt quinque urbes in terra Aegypti loquentes labiis Canaanis, et jurantes Jehovae Zebaoth, xix 18:
apud eundem,
Unum {18}mille coram increpatione unius, coram increpatione quinorum {19}fugientes, donec supereritis sicut malus in capite montis, et sicut signum super colle, xxx 17:
apud Johannem,
Quintus angelus clanxit, tunc vidi stellam e caelo lapsam in terram, cui data est clavis putei abyssi; . . . locustis quae inde exibant, . . . datum . . . ut non occiderent homines qui non haberent sigillum Dei super frontibus, sed torquerentur menses quinque, Apoc. ix [1,] 5, 10:
apud eundem,
Hic intelligentia; si quis habet sapientiam, septem capita sunt montes septem, ubi mulier {20}sedet super illis, et reges septem sunt; quinque ceciderunt, et unus est, alter nondum venit, et quando veniat, brevi (t)oportet illum manere, Apoc. xvii 9, 10:
[9] similiter repraesentativum {21}fuit in numero quinque in his,
Quod nempe aestimatio viri et feminae esset secundum annos a mense ad quinque annos, et a quinque annis ad viginti, Lev. xxvii 1-9:
tum,
Si redimeretur ager, quod adderetur quinta, Lev. xxvii 19:
{22} Si redimerentur decimae, {23}quod etiam adderetur quinta, Lev. xxvii 31:
{22} Superflui primogeniti quod redimerentur, quinque siclis, Num. iii 46 ad fin.:
{22}Primogenitum bestiae immundae quod redimeretur adjecta quinta, Lev. xxvii 27:
Quod in quibusdam praevaricationibus pro mulcta adderetur quinta, Lev. xxii 14, xxvii 13, 15, Num. v 6-8:
et quod
Qui furatus bovem aut pecudem, et id mactaverit vel vendiderit, quinque boves {24}restituet pro bove, et quatuor pecudes pro pecude, Exod. xxi 37 [A.V. xxii 1].
[10] Quod numerus quinque in se contineat arcanum caeleste, et simile cum decem, patet a cherubis de quibus in Libro 1 Regum,
Salomo fecit in adyto duos cherubos ex ligno olei, decem cubiti altitudo cujusque; quinque cubiti ala cherubi unius, et quinque cubiti ala cherubi alterius; decem cubiti a finibus alarum illius usque ad fines alarum illius; sic decem cubiti cherubus, mensura una et proportio una ambobus cherubis, vi (x)23-25;
{25}et patet quoque a labris circa templum, tum a candelabris, de quibus in eodem Libro,
Quod positae fuerint bases labrorum quinque juxta humerum domus ad dextrum, et quinque juxta humerum domus ad sinistrum: . . . {26}tum quod posita candelabra quinque a dextra, et quinque a sinistra coram adyto, {27}vii 39, 49:

Quod mare aeneum fuerit decem ulnarum a labro ad labrum, . . . et quinque ulnarum altitudine, et triginta ulnarum circumferentia, {28} vii 23;
erat ut significarentur sancta tam per numeros decem et quinque, quam per triginta, qui numerus {29} circumferentiae (t)quidem non geometrice respondet diametro, sed usque spiritualiter involvit id quod per {30}ambitum illius vasis significatur. [11] Quod omnes numeri in Verbo significent res in spirituali mundo, patet manifeste (e)a numeris apud Ezechielem, ubi agitur de nova terra, de nova civitate, et de novo templo, quae angelus quoad singula mensus, videantur capita ibi xl-xliii; xlv-xlix; descriptio sanctorum ibi paene omnium exhibetur per numeros, quare qui non scit quid numeri illi involvunt, vix aliquid de arcanis quae ibi, scire potest; (m)numerus decem {31}et numerus quinque, ibi occurrunt xl 7, 11, 48, xli 2, 9, 11, 12, xlii 4, xlv 11, 14, praeter numeros multiplicatos, nempe viginti quinque, quinquaginta, quingenta, quinque millia;(n) quod nova terra, nova civitas, et novum templum ibi, significent regnum Domini in caelis, et inde Ecclesiam Ipsius in terris, ex singulis ibi constat. [12] Haec de `quinque’ collata sunt ob causam quia hic et in sequentibus agitur de terra Aegypti, quod ibi in septem annis abundantiae `quinta’ pars annonae colligenda sit et conservanda in usum annorum famis sequentium; inde ostensum est quod per `quintam partem’ significentur bona et vera a Domino apud hominem recondita et reservata ad usum quando fames erit, hoc est, quando defectus et privatio boni et veri; nam nisi talia a Domino apud hominem reconduntur, nihil foret quod illum in statu tentationis et vastationis elevaret, consequenter per quod regenerari posset, ita foret is absque medio salutis in altera vita.
@1 A I o Aegypti$
@2 sensu interno$
@3 i plus$
@4 i simile$
@5 nihil praeterea$
@6 haec numeris ibi$
@7 i et$
@8 A wrote singular, altered to plural$
@9 haec$
@10 sicut cibatio et collectio fragmentorum, etiam ipsi numeri involvant arcana, cum tamen non modo$
@11 sed etiam$
@12 numeri$
@13 fuerunt$
@14 in historicis enim Verbi aeque numeri significativi sunt, sicut in non historicis,$
@15 non modo in communi sed in singulis, ita quoque in numeris, (m)sicut etiam in parvo illo quod de Davide memoratur, quod cum contra Goliathum iret, elegerit sibi quinque lapides e fluvio, 1 Sam. xvii 40; talia propter historicum, nec apparet quod aliquid arcani involvant, cum tamen in illis sicut in reliquis inest, nam nulla vocum in Verbo est vanum.(n)$
@16 qualibus$
@17 A I ficus, but olivae n. 649, oleae most other places; Sch ficus, van den Hooght oleae$
@18 mitte I$
@19 A I fugientes, Sch fugientes (eritis), n. 390 and most other places; van den Hooght fugietis$
@20 sedit I$
@21 inest in eo$
@22 i quod$
@23 adjiceretur$
@24 restituerit$
@25 similiter$
@26 et$
@27 i ibid$
@28 i ibid$
@29 i qui erat$
@30 A has mare aeneum altered to maris aenei and ambitum written above$
@31 ut et$

5292. `In septem annis abundantiae annonae’: quod significet quae insinuata sunt illis temporibus cum multiplicata vera cum bonis, constat ex significatione `annorum’ quod sint status, et inde quoque tempora, de qua sequitur; et ex significatione `abundantiae annonae’ quod sit multiplicatio veri, seu multiplicatum verum, de qua supra n. 5276, 5278, 5280; hic itaque multiplicata vera cum bonis, quia vera non sunt aliquid nisi cum bonis, et vera non reconduntur in interiore homine, {1}de qua re mox supra n. 5291, nisi quae conjuncta bonis. Quod `anni’ significent non solum status sed etiam tempora, est quia `anni’ in sensu interno significant integros status, hoc est, integras periodos a status principio ad finem; hae periodi non aliter exprimi possunt quam per tempora, nec aliter capi ab illis qui in tempore sunt quam sicut tempora; quod anni et dies sint et status et tempora, videatur n. 23, 487, 488, 493, 893, 2906.
@1 after conjuncta bonis$

5293. `Et {1}congregent’ omnem cibum’: quod significet omnia quae usus, constat ex significatione `congregare’ quod sit conferre et conservare; et ex significatione `cibi’ quod sint illa quae usus; cibus in sensu interno proprie significat illa quae nutriunt animam hominis, hoc est, quae nutriunt illum post vitam {2}corporis, nam (t)is tunc vivit anima seu spiritus, et non amplius opus habet cibo materiali sicut in mundo, sed cibo spirituali, qui cibus est omne id quod est usus et omne id quod conducit ad usum; quod conducit ad usum, est scire quid bonum et verum; {3} quod est usus, est velle et facere illa; haec sunt quibus nutriuntur angeli, et quae ideo dicuntur cibi spirituales et caelestes; mens hominis, ubi ejus interior intellectus et interior voluntas, seu ubi {4}intentiones aut fines, nec nutritur alio cibo, etiam cum vivit in corpore; cibus materialis non illuc penetrat sed solum ad illa quae corporis sunt, quae cibus ille sustentat ob finem ut mens illa {5}suo cibo frui queat cum corpus suo, hoc est, ut mens illa sana sit in corpore sano; [2] quod cibus in spirituali sensu sit omne quod usus, est quia omne scire hominis, ac omne ejus intelligere ac sapere, et sic omne ejus velle, pro fine habebit usum, inde secundum quale usus est quale vitae ejus. Quod cibus in sensu interno sit omne quod est usus, patet ab his Domini verbis,
Jesus dixit discipulis, Ego cibum habeo quem edam, quem vos nescitis: dicebant {6} discipuli ad se invicem, Num quis attulit Ipsi quod comederet? dicit illis Jesus, Cibus Meus est ut faciam voluntatem Ipsius Qui misit Me, et perficiam Ipsius opus, Joh. iv 32-34:
et alibi,
Operamini cibum (x)non qui perit, sed cibum qui manet in vitam aeternam, quem Filius hominis vobis dabit, hunc Pater obsignavit Deus, Joh. vi 27.
@1 congregavit I$
@2 in corpore$
@3 i et$
@4 ejus intentiones seu$
@5 sua I$
@6 i ergo$

5294. `Annorum bonorum venientium illorum’: quod significet quae haurienda temporibus illis, constat ex significatione `annorum’ quod sint status et quoque tempora, de qua mox supra n. 5292; `anni boni venientes’ sunt itaque illa tempora quando multiplicantur vera cum bonis, quae significantur per `septem annos abundantiae annonae’.

5295. `Et congerant frumentum’: quod significet omne bonum veri simul, constat ex significatione `congerere’ quod sit colligere simul et conservare; et ex significatione `frumenti’ quod sit bonum {1}naturalis, de qua n. 3580, hic bonum veri quod in naturali; bonum veri est verum voluntate et actu. Quod `frumentum’ sit bonum, est quia `ager’ in spirituali sensu est Ecclesia, inde quae sunt agri, sicut semen, sementis, messis, seges, frumentum, et quoque spica seu arista, praeter in specie triticum, hordeum, et plura, sunt talia quae sunt Ecclesiae; et quae sunt Ecclesiae se referunt omnia ad bonum et verum.
@1 naturale$

5296. `Sub manum Pharaonis’: quod significet ad necessitatem et inde dispositionem in naturali, constat ex significatione `manus’ quod sit potentia, de qua n. 878, 3387, 4931-4937; inde `sub manum’ est ad dispositionem in omni necessitate, nam quod est in alicujus potentia, hoc {1}est ad dispositionem; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua prius.
@1 ad ejus dispositionem est$

5297. `Cibum in urbibus’: quod significet talia in interioribus mentis naturalis, constat ex significatione `cibi’ quod sint omnia quae usus, ita vera et bona, de qua mox supra n. 5293; et (e)ex significatione `urbium’ quod sint interiora mentis naturalis; `urbes’ in universali sensu significant doctrinalia Ecclesiae, videatur n. 402, 2268, (x)2449, 2451, 2712, 2943, 3216, 4492, 4493, in singulari autem significant interiora hominis ubi doctrinalia sunt, seu potius ubi vera conjuncta {1}bono; quod vera et bona apud hominem forment quasi civitatem, videatur n. 3584, inde ipse homo in quo Ecclesia, vocatur civitas Dei; significatio `urbis’ se habet sicut significatio domus, `domus’ in universali sensu significat bonum, in singulari autem hominem, n. 3128, et in specie mentem ejus quoad bonum et verum ibi conjunctum, n. 3538, 4973, 5023, et domus cum suis conclavibus, aedificiis circum, et atriis, est civitas in minima forma. [2] Interiora mentis naturalis {2} significantur per `urbes’ apud Esaiam,
In die illo erunt quinque urbes in terra Aegypti, loquentes labiis Canaanis, et jurantes Jehovae Zebaoth, xix 18; et bona et vera quae in interioribus, significantur per `urbes’ in parabola Domini apud Lucam,
Dixit ei qui per minam lucratus est decem minas, Euge bone serve, quia super minimo fidelis fuisti, esto super decem urbes; et dixit alteri qui quinque minas lucratus, Tu quoque esto super quinque urbes, xix 12 seq.
(m)Hic itaque per quod {3}congerant cibum in urbibus et custodiant, significantur vera conjuncta bono, quod recondenda in interioribus mentis naturalis, quae vera et bona cum ibi recondita sunt, vocantur reliquiae, in quibus ipsissima vita spiritualis hominis consistit, et ex quibus homo spiritualiter nutritur in omni necessitate et indigentia, hoc est, in omni fame spirituali.(n)
@1 bonis$
@2 i etiam$
@3 congerent A I$

5298. `Et custodiant’: quod significet ibi recondenda, constat a significatione `custodire’ quod sit recondere, nempe in interioribus mentis naturalis, quae significantur per `urbes’, de quibus mox supra n. (x)5297.

5299. `Sit cibus ad depositum terrae’: quod significet quod ibi ad omnem usum naturalis, constat ex significatione `cibi’ quod sint bona et vera, de qua supra n. 5293; ex significatione `ad depositum’ quod sit reconditum ad omnem usum, quia ad usum annorum famis sequentium; et ex significatione `terrae’, hic terrae Aegypti, quod sit mens naturalis, de qua etiam supra n. 5276, 5278, 5279, 5288.

5300. `Ad septem annos famis’: quod significet secundum necessitatem in defectibus, constat ex significatione `famis’ quod sit defectus veri, de qua supra n. 5277, 5278; quod tunc ad necessitatem, patet, nam `anni’ in sensu interno sunt status, ut supra aliquoties ostensum, hic itaque `ad illos annos’ est ad illos status cum necessitas.

5301. `Qui erunt in terra Aegypti’: quod significet qui in naturali, constat (e)ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis, de qua n. 5276, 5278, 5279, 5288. Dicitur hic et alibi naturale, et intelligitur mens naturalis; sunt enim binae mentes apud hominem, nempe mens rationalis et mens naturalis; mens rationalis est interni hominis, mens autem naturalis est externi hominis; haec mens seu hic homo est qui intelligitur per naturale simpliciter dictum; quod mens sit ipse homo, videbitur in his quae {1}nunc sequuntur.
@1 immediate$

5302. `Et non exscindetur terra in fame’: quod significet ne pereat homo, nempe per defectum veri, constat ex significatione `exscindi’ quod sit perire; et a significatione `terrae’ hic terrae Aegypti, quod sit mens naturalis, de qua mox supra n. 5301, et quia est mens naturalis, est ipse homo, nam homo est homo ex sua mente, ipsa enim mens constituit hominem, {1}et qualis illa est talis est homo; per mentem significatur hominis {2} intellectuale et voluntarium, consequenter ipsissima vita ejus; qui stupidi sunt, putant quod homo sit homo ex forma externa, quod nempe facies ei sit qualis hominis; qui minus stupidi sunt, dicunt quod homo sit homo ex eo quod loqui possit; et qui adhuc minus stupidi, quod homo sit homo {3}ex eo quod cogitare possit; sed homo non est homo ex illis sed ex eo quod cogitare verum et velle bonum queat, et quod tunc cum cogitat verum et vult bonum, possit intueri Divinum, et {4}illud perceptibiliter recipere; [2] in hoc distinguitur homo a brutis animalibus; alioquin quod appareat sicut homo, quod loqui queat, et quod cogitare, hoc non facit quod sit homo, nam si cogitat falsum et vult malum, facit ut sit non solum sicut animal brutum sed etiam pejus illo, nam per {5}ipsas illas facultates destruit humanum apud se et se facit feram; quod imprimis constare potest a talibus in altera vita, tales enim cum apparent in luce caeli, ut et cum inspiciuntur ab angelis, apparent eo momento sicut monstra, et quidam sicut ferae, dolosi sicut serpentes, et alii aliter; at cum removentur a luce illa et remittuntur in lumen suum quod habent in inferno, apparent inter se sicut homines. Quomodo autem cum hoc se habet, nempe quod periturus homo in defectibus veri, si non habuerit bona et vera in interioribus a Domino recondita, quae {6}significantur per `cibum ad depositum terrae, ad septem annos famis, ne {7}exscindatur terra in fame’, in sequentibus hujus capitis dicetur.
@1 nam$
@2 i et$
@3 per id$
@4 illud after recipere$
@5 facultates illas$
@6 significabantur$
@7 exscindaretur$

5303. Vers. 37-40. Et bonum fuit {1}verbum in oculis Pharaonis, et in oculis omnium servorum illius. Et dixit Pharaoh ad servos suos, Num inveniemus sicut hunc virum, in quo spiritus Dei? Et dixit Pharaoh ad Josephum, Postquam cognoscere fecit Deus tibimet omne hoc, nemo intelligens et sapiens sicut tu. Tu eris super domo mea, et super ore tuo osculabitur omnis populus meus, tantum solio magnus ero prae te. `Et bonum fuit verbum in oculis Pharaonis’ significat complacentiam naturalis: `et in oculis omnium servorum illius’ significat complacentiam omnibus in naturali: `et dixit Pharaoh ad servos suos’ significat perceptionem naturalis cum omnibus ibi: `Num inveniemus sicut hunc virum, in quo spiritus Dei?’ significat de influxu veri in quo bonum ab interiore, ita caeleste spiritualis: `et dixit Pharaoh ad Josephum’ significat perceptionem naturalis e caelesti spiritualis: `Postquam cognoscere fecit Deus tibimet omne hoc’ significat quia Praevidentia et Providentia illi: `nemo intelligens et sapiens sicut tu’ significat quod inde solum verum et bonum: `tu eris super domo mea’ significat quod ei mens naturalis subordinata et submissa erit: `et super ore tuo osculabitur omnis populus meus’ significat quod omne ibi sub oboedientia illius erit: `tantum solio magnus ero prae te’ significat quod apparebit usque sicut e naturali, quia a caelesti spiritualis per illud.
@1 A here o verbum$

5304. `Et bonum fuit verbum in oculis Pharaonis’: quod significet complacentiam naturalis, constat ex significatione `bonum esse verbum’ quod sit placere; `in oculis’ dicitur ex sollemni loquendi formula, quia `oculus’ significat visum interiorem, ita intellectum, perceptionem, advertentiam, et plura quae illius visus sunt, n. 2701, 2789, 2829, 3198, 3202, 3820, 4083, 4086, 4339, 4403-4421, 4523-4534; inde per `bonum fuit verbum in oculis’ significatur complacentia; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua saepe
prius.

5305. `Et in oculis omnium servorum illius’: quod significet complacentiam omnibus in naturali, constat ex significatione `{1}bonum esse verbum in oculis’ quod sit complacentia, de qua mox supra n. 5304; et ex significatione `servorum’ quod sint illa quae in naturali sunt, imprimis quae {2} in naturali exteriore; in Verbo passim dicitur ‘servus’, et per illum in sensu interno intelligitur id quod inservit alteri, in genere omne quod infra est respective ad illud quod supra, nam ex ordine est ut {3}inferius inserviat superiori, et quatenus inservit, vocatur `servus’; hic autem sunt illa quae in naturali, quae vocantur `servi’; est enim naturale in communi quod repraesentatur per `Pharaonem’; ipsum commune est cui singula inservitura sunt, sicut communi bono in regnis; quod `Pharaoh’ sit naturale in communi, videatur n. 5160.
@1 in oculis, nempe quod bonum fuit verbum$
@2 i sunt$
@3 A had this but altered to illud inserviat huic$

5306. `Et dixit Pharaoh ad servos suos’: quod significet perceptionem naturalis cum omnibus ibi, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit percipere, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2061, 2238, 2619, 2862, 3395, 3509; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua n. 5079, 5080, 5095, 5160; et ex significatione `servorum illius’ quod sint omnia in naturali, de qua mox supra n. 5305.

5307. `Num inveniemus sicut hunc virum, in quo spiritus Dei?`: quod significet de influxu veri in quo bonum ab interiore, ita caeleste spiritualis, constat ex significatione `viri’ quod sit verum, de qua n. 3134, 3309, 3459; et ex significatione `spiritus Dei’ quod sit bonum ab interiore, ita a Divino; spiritus enim Dei est quod procedit a Divino, ita ab Ipso Bono, nam Divinum est Ipsum Bonum; quod ex eo procedit, est verum in quo bonum, et hoc est quod per `spiritum Dei’ in Verbo significatur; ipse enim spiritus non procedit sed ipsum verum in quo bonum, seu sanctum verum; spiritus est instrumentale per quod producitur. Hoc verum in quo bonum, est {1} caeleste spiritualis quod per `Josephum’ repraesentatur. [2] In Ecclesia notum est quod {2}Josephus in spirituali sensu {3}sit Dominus, quare etiam Dominus vocatur caelestis Josephus, sed non scitur quid Domini `Josephus’ repraesentat; Dominus enim repraesentatur per Abrahamum, et quoque per {4}Jishakum, ut et per Jacobum; repraesentatur etiam per Mosen et {5}Eliam, perque Aharonem, et quoque’ per Davidem, praeter per plures alios in Verbo, sed usque dissimiliter per unum quam per alterum; per `Abrahamum’ repraesentatur Dominus quoad Ipsum Divinum, per `Jishakum’ quoad Divinum Rationale, per `Jacobum’ quoad Divinum Naturale, per `Mosen’ quoad Legem seu Verbum historicum, per `Eliam’ quoad Verbum propheticum, per `Aharonem’ quoad sacerdotium{6}, et per `Davidem’ quoad regium; quid autem per Josephum repraesentatur, videatur n. 3969, 4286, 4585, 4592, 4594, 4669, 4723, 4727, 4963, 5249; hoc quod `Josephus’ repraesentat, vocatur caeleste spiritualis e {7}rationali; non alia voce id dari potest, caeleste enim est bonum ex Divino, spirituale est verum ex illo bono, ita est verum boni ex Divino Humano Ipsius; Hoc fuit Dominus cum vixit in mundo, at cum Se glorificavit, tunc transcendit supra illud, et factus est ipsum Divinum Bonum, seu Jehovah etiam quoad Humanum; [3] non plura dici possunt in specie de hoc arcano, solum quod Josephus ideo Aegyptum venerit, ac primum serviverit in domo Potipharis principis satellitum, et dein in custodia detentus, (e)ac postea factus dominator super Aegyptum, ut repraesentaret quomodo Dominus in Se Humanum progressive Divinum {8}fecit, {9}de quo conscriberetur Verbum quod Divina contineret in sensu interno, qui sensus imprimis inserviret angelis, quorum sapientia quae incomprehensibilis et ineffabilis {10}est respective ad sapientiam humanam, in talibus est, et simul inserviret hominibus qui historica amant prae reliquis, et talia tunc mente volvunt in quibus angeli Divina per influxum a Domino percipiunt.
@1 I i haec, A o, T hic$
@2 per Josephum$
@3 intelligatur$
@4 Isacum$
@5 Aharonem et quoque per Eliam$
@6 i Ipsius$
@7 naturali I, but cf. 4585 fin, 4963, also 5086, 5095, 5805$
@8 A d fecit and i faceret. The insertion is indistinct; it was probably intended to express the futurity of this event, as compared with the Joseph story.$
@9 et de hoc ut$
@10 est after humanam$

5308. `Et dixit Pharaoh ad Josephum’: quod significet perceptionem naturalis e caelesti spiritualis, constat a significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua mox supra n. 5306; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de quibus saepius prius.

5309. `Postquam cognoscere fecit Deus tibimet omne hoc’: quod significet quia Praevidentia et Providentia illi, constat ex significatione `cognoscere’ cum praedicatur de Deo, quod sit praevidentia et providentia; de Deo enim non dici potest quod cognoscat, nam {1}ex Se novit omnia, et facultas cognoscendi apud hominem est ex Ipso, quare `cognoscere’ est in Deo praevidere et providere; praevidere est cognoscere ab aeterno in aeternum, et providere est facere illud; quod praevidentia et providentia sit illi, nempe caelesti spiritualis, est quia in sensu interno hic de Domino agitur, Qui est caeleste spiritualis quod per `Josephum’ repraesentatur.
@1 A d in se habet, i ex se scit, d scit, i novit$

5310. `Nemo intelligens et sapiens sicut tu’: quod significet quod inde solum verum et bonum, constat ex significatione `intelligentis’ quod sit verum, et ex significatione `sapientis’ quod sit bonum, de quibus supra n. 5287; quod non ex alio {1}quam ex illo solo, significatur per `nemo’ quia nemo seu nullus in sensu interno est negativum, ita exclusivum ab omni alio, videatur n. 5225, 5253.
@1 sed inde solo$

5311. `Tu eris super domo mea’: quod significet quod ei mens naturalis subordinata et submissa erit, constat ex significatione `domus’ quod sit mens, de qua n. 3538, 4973, 5023, hic mens naturalis, quia dicitur `domus mea’ a Pharaone per quem repraesentatur naturale; quod subordinata et submissa erit, significatur per quod `erit super illa’; qui super alicujus domo est, reipsa dominatur, et omnes qui ibi, subordinati et submissi sunt, domino domus usque retinente nomen et dignitatem quoad apparentiam.

5312. `Et super ore tuo osculabitur omnis populus meus’: quod significet quod omne ibi sub oboedientia illius erit, constat a significatione `super ore osculari’ quod sit agnoscere et facere quod jubet, ita oboedire; et ex significatione `omnis populi mei’ quod sit omne in naturali; per `populum’ significantur vera, videatur n. 1259, 1260, 3581, 4619, ita in naturali cognitiones boni et veri, ac scientifica, nam haec sunt vera naturalis, n. 5276.

5313. `Tantum solio magnus ero prae te’: quod significet quod apparebit usque sicut e naturali, quia a caelesti spiritualis per illud, constat ex significatione `magnus esse prae {1}altero’ quod sit major esse, hic quoad apparentiam seu {2}quoad conspectum; et ex significatione `solii’ seu throni, quod hic sit naturale; naturale enim intelligitur per `solium’ quando caeleste spiritualis per `sedentem super illo’, (m)naturale enim instar solii est spirituali, hic caelesti spiritualis; in genere id quod inferius, est instar solii {3} superiori, {4}superius enim inibi est et agit, et quidem per {5}inferius, et quod agitur, apparet sicut {6}ab inferiore, quia, ut dictum, per (e)id; hoc intelligitur per quod Pharaoh dixit ad Josephum `tantum solio magnus ero prae te’.(n) [2] In Verbo pluries nominatur solium ubi agitur de Divino Vero et de judicio ex illo, et per `solium’ ibi in sensu interno significatur {7}id quod est Divini regii, (e)et per `sedentem super illo’ Ipse Dominus sicut Rex aut sicut Judex; sed significatio solii, sicut significatio plurium aliarum rerum, se habet respective: cum Ipsum Divinum et Divinum Humanum Domini intelligitur per `sedentem super solio’, tunc Divinum Verum quod procedit ab Ipso, intelligitur per `solium’: cum autem Divinum Verum quod procedit a Domino, intelligitur per `sedentem super solio’, tunc universum caelum, quod Divinum Verum implet, intelligitur per `solium’: cum autem Dominus quoad Divinum Verum in superioribus caelis intelligitur per `sedentem super solio’, tunc Divinum Verum quod {8} in infimo caelo, et quoque quod est in Ecclesia, intelligitur per `solium’ {9}; ita significationes `solii’ se habent respective. Quod per `solium’ significetur id quod est Divini Veri, est causa quia per `regem’ in Verbo significatur verum, et quoque per `regnum’; quod per regem, videatur n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4581, 4966, 5044, 5068; et quod per regnum, n. 1672, 2547, 4691: [3] quid {10}autem per solium seu thronum in Verbo intelligitur in specie, patet ibi ex serie; ut apud Matthaeum,
Ego dico vobis, Non jurabitis omnino, neque per caelum, quia thronus Dei est, neque per terram, quia scabellum pedum Ipsius; neque per Hierosolymam, quia urbs magni regis, v 34, 35:
et alibi apud eundem,
Qui juraverit per caelum, jurat per thronum Dei, et per Ipsum Qui sedet super illo, xxiii 22;
ibi aperte dicitur quod caelum sit `thronus Dei’; per terram quae vocatur `scabellum pedum’, significatur id quod infra caelum est, ita Ecclesia; {11}quod terra sit Ecclesia, videatur n. 566, 662, 1066, 1067, 1262, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118, 2928, 3355, 4447, 4535: (m)similiter {12} apud Esaiam,
Sic dixit Jehovah, caeli thronus Meus, et terra scabellum pedum Meorum, lxvi 1:
et apud Davidem,
Jehovah in caelis firmavit thronum Suum, Ps. (x)ciii 19:(n)
apud Matthaeum,
Quando venerit Filius hominis in gloria Sua, et omnes sancti angeli cum Ipso, tunc sedebit super throno gloriae Suae, xxv 31;
ibi agitur de ultimo judicio, et `sedens super throno’ vocatur rex, ibi vers. 34, 40; `thronus gloriae’ in sensu interno ibi est Divinum Verum quod ex Divino Bono in caelo, `sedens super throno illo’ est Dominus, qui quatenus judex ex Divino Vero, vocatur ibi Rex: [4] apud Lucam,
Hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur, et dabit Illi Dominus Deus thronum Davidis patris Ipsius, i 32;
haec angelus ad Mariam; quod ibi `thronus Davidis’ non sit regnum {13}quod habuit David, seu regnum in terra sed regnum in caelo, cuivis constat, quare nec per `Davidem’ significatur David, sed regium Divinum Domini, {15}et per thronum significatur’ Divinum Verum quod procedit, et quod facit regnum Domini: apud Johannem,
Fui in spiritu, cum ecce thronus positus in caelo, et super throno sedens, et qui sedens erat similis aspectu lapidi jaspidi et {15}sardio: iris autem circa thronum similis aspectu smaragdino: circa thronum throni viginti quatuor, et super thronis vidi viginti et quatuor seniores sedentes: . . . e throno exibant fulmina et tonitrua et voces, item septem lampades ignis ardentes coram throno, quae sunt septem spiritus Dei. Insuper ante thronum mare vitreum, simile crystallo; in medio tandem throni, et circa thronum quatuor animalia plena oculis ante et retro. . . . Ceterum quando dederunt animalia gloriam, et honorem, et gratiarum actionem sedenti, super throno viventi in saecula saeculorum, cadent viginti quatuor seniores ante sedentem super throno, et adorabunt viventem in saecula saeculorum, et {16}projicient coronas suas ante thronum, Apoc. iv 2 ad fin.;
[5] ibi describitur thronus gloriae Domini, et per illum Divinum Verum quod procedit ab Ipso, at per repraesentativa quae quid significant si quis non novit, vix scire poterit quicquam {17}quid his propheticis inest, sed credet omnia talia esse absque altiore Divino; qui non aliud novit, {18}non potest aliter quam de regno caelesti similem regno mundano capere ideam; cum tamen per `thronum positum in caelo’ significatur Divinum Verum ibi, ita caelum quoad Divinum Verum; per `sedentem super throno’ intelligitur Dominus, quod Is apparuit similis aspectu `lapidi jaspidi et {15}sardio’ est quia per lapides illos, ut per omnes (t)lapides pretiosos in Verbo, significatur Divinum Verum, n. 114, 3858, 3862, et per lapides in genere vera fidei, n. 643, 1298, 3720, 3769, 3771, 3773, 3789, 3798; [6] per `iridem circa thronum’ significantur vera pellucentia a bono, et hoc quia colores in altera vita sunt ex luce caeli, et lux caeli est Divinum Verum; de iridibus in altera vita, videatur n. 1042, 1043, 1053, 1623-1625; de coloribus ibi, n. 1053, 1624, 3993, 4530, 4922, 4677, 4741, 4742; per `thronos viginti quatuor circa (x)thronum’ significantur omnia veri in uno complexu, similia quae significantur per `duodecim’; quod `duodecim’ sint omnia veri in uno complexu, videatur n. 577, 2089, 2129, 2130, 3272, 3858, 3913; `fulmina, tonitrua et voces quae exibant ex throno’ significant terrores qui ex Divino Vero illis qui non in bono sunt; `septem lampades ignis ardentes’ sunt affectiones veri ex bono, quae etiam illis qui non in bono damna inferunt, quapropter vocantur `septem spiritus Dei’, qui quod damna intulerint, patet a sequentibus ibi; [7] `mare vitreum ante thronum’ est omne verum in naturali, ita sunt cognitiones et scientifica; quod `mare’ illa sint, videatur n.28, (x)2850; `quatuor animalia in medio throni et circa thronum plena oculis ante et retro’ sunt intellectualia a Divino in caelis, `quatuor’ significant conjunctionem (e)eorum cum voluntariis, vera enim sunt partis intellectualis, et bona sunt partis voluntariae hominis; inde dicitur quod `plena essent oculis ante et retro’, quia `oculi’ significant intellectualia, et inde in sensu superiore illa quae sunt fidei, n. 2701, 3820, 4403-4421, 4523-4534; quod `quatuor’ sint conjunctio, simile ac `duo’, n. 1686, 3519, 5194; sanctitas Divini Veri procedentis a Domino in sequentibus {19} describitur. [8] Quia per `viginti quatuor thronos et viginti quatuor seniores’ significantur omnia veri seu omnia fidei in uno complexu, et per ‘duodecim’ similia, ut mox dictum, inde patet quid per `duodecim thronos super quibus sedebunt duodecim apostoli’ in sensu interno intelligitur, quod nempe omnia veri, ex quibus et secundum quae fit judicium; de quibus ita apud Matthaeum,
Jesus dixit discipulis, Amen dico vobis, quod vos qui secuti estis Me, in regeneratione, quando sedebit Filius hominis super throno gloriae Suae, sedebitis etiam vos super duodecim thronis, judicantes duodecim tribus Israelis, xix 28:
et apud Lucam,
Ego dispono vobis, sicut disposuit Mihi Pater Meus regnum, ut comedatis et {20}bibatis super mensa Mea in regno Meo, et sedeatis super thronis, judicantes duodecim tribus Israelis, xxii 29, 30;
quod `duodecim apostoli’ sint omnia veri, videatur n. 2129, 2553, 3354, 3488, 3858; {21}quodque `duodecim filii Jacobi’ et inde `duodecim tribus Israelis’, n. 3858, 3921, 3926, 3939, 4060, (x)4603, et quod apostoli ne quidem unum judicare queant, {22} n. 2129, 2553: [9] similiter apud Johannem,
Vidi thronos, et consederunt super illis, et judicium datum est illis, Apoc. xx 4;
per `thronos’ ibi etiam significantur omnia veri ex quibus et secundum quae judicium; simile etiam per `angelos’ intelligitur cum quibus `venturus Dominus ad judicium’, Matth. xxv 31; quod per `angelos’ in Verbo significetur aliquid Domini, videatur n. 1705, 1925, (x)2320, 2821, 3039, 4085, {23}ibi vera quae ex Divino; quae vera etiam in Verbo judicia vocantur, n. 2235. [10] Alibi etiam plurimis in locis tribuitur Jehovae seu Domino thronus, et hoc quia in thronis est repraesentativum regni; cum {24} in superiore caelo sermo est de Divino Vero et de judicio, tunc in ultimo caelo {25}apparet thronus; inde est quod, ut dictum, thronus repraesentativum sit, et quod ideo toties in Verbo prophetico thronus nominetur, et quoque quod ab antiquissimis temporibus thronus factus sit insigne regis, et quod sicut insigne {26}significet regium{27}; ut quoque in {28} sequentibus locis: apud Mosen,
Aedificavit Moses altare, et vocavit nomen ejus Jehovah Nissi: praeterea dixit, Quia manus super throno Jah, bellum erit Jehovae contra Amalekum a generatione in generationem, Exod. xvii 15, 16;
quid `manus super throno Jah’, et {29}quid `Jehovae bellum contra Amalekum a generatione in generationem’, nemo scire potest nisi ex sensu interno, ita nisi sciatur quid thronus, et quid Amalek; per `Amalekum’ in Verbo significantur falsa quae oppugnant vera, n. 1679, et per `thronum{30}’ ipsum Divinum Verum quod oppugnatur: [11] apud Davidem,
Jehovah fecisti judicium meum, et causam meam, sedisti super throno Judex justitiae, . . . Jehovah in aeternum manebit, praeparavit ad judicium thronum Suum, Ps. ix 5, 8 [A.V. 4, 7]:
apud eundem,
Thronus Tuus Deus in saeculum et aeternum, sceptrum rectitudinis sceptrum regni Tui, Ps. xlv 7 [A.V. 6]:
apud eundem,
Nubes et caligo circum Ipsum, justitia et judicium fulcrum throni Ipsius, Ps. xcvii 2:
apud Jeremiam,
In tempore illo vocabunt Hierosolymam thronum Jehovae, et congregabuntur ad illam omnes gentes, iii 17;
[12] `Hierosolyma’ pro regno spirituali Domini. Hoc regnum etiam per novam Hierosolymam apud Ezechielem intelligitur, et quoque per `sanctam Hierosolymam descendentem e caelo’ in Apocalypsi. Regnum spirituale Domini est {31} ubi {32}principale est Divinum Verum in quo {33}Bonum, at regnum caeleste{34}, ubi {35}principale est Divinum Bonum (e)a quo Divinum Verum; inde patet cur Hierosolyma dicitur `thronus Jehovae’: et apud Davidem,
In Hierosolyma sedent throni ad judicium, Ps. cxxii 5:
Zion autem {36}dicitur thronus gloriae Jehovae apud Jeremiam,
Num reprobando reprobasti Jehudam, num Zionem fastidivit anima tua? Ne spernito propter nomen Tuum, ne deturpes thronum gloriae Tuae, xiv [19,] 21;
per `Zionem’ intelligitur regnum caeleste Domini. [13] Quomodo repraesentatur Dominus quoad judicium in caelo, ubi ad oculos sistuntur videnda talia quae passim apud Prophetas memorantur, patet apud Danielem,
Videns fui usque dum throni projecti sunt, et Antiquus dierum (x)sedit; vestis Ipsius sicut nix alba, et crinis capitis Ipsius sicut lana munda; thronus Ipsius flamma ignis, rotae ejus ignis ardens; flumen ignis emanans et exiens coram Ipso, mille millia ministrabant Ipsi, et myrias myriadum coram Ipso stabant; judicium consedit, et libri aperti sunt, vii (x)9, 10;
talia visa perpetua sunt in caelo, omnia repraesentativa, apparent ex sermone angelorum in superioribus caelis, qui delapsus sistit talia videnda; spiritus angelici quibus datur perceptio a Domino {37} sciunt quid significant, sicut quid `Antiquus dierum’, quid `vestis quae sicut nix alba’, `crinis capitis qui sicut lana munda’, `thronus qui sicut flamma ignis’, `rotae quae ignis ardens’, `flumen ignis ab Ipso emanans’; per `flammam ignis’ et per `flumen ignis’ repraesentatur ibi {38}Bonum Divini Amoris, n. 934, 4906, 5071, 5215: [14] similiter quae apud Ezechielem,
Supra expansum quod super capite cheruborum quasi aspectus lapidis sapphiri, similitudo throni; et super simili tudine throni similitudo quasi aspectus hominis super illo superius, i 26, x 1:
pariter quae in Libro 1 Regum,
Vidi, dixit Micah propheta, {39}Jehovam sedentem super throno Suo, et universum exercitum caelorum stantem juxta Ipsum, a dextra Ipsius, et a sinistra Ipsius, xxii 19;
qui non scit quid singula repraesentant, et inde significant, non aliter credere potest quam quod thronus sit Domino, sicut regibus in terra, et quod talia quae ibi memorantur; sed non sunt talia in caelis, verum sistuntur ita videnda coram illis qui in ultimo caelo sunt, ex quibus sicut ex imaginibus vident arcana Divina. [15] Regium Domini, per quod significatur Divinum Verum quod procedit ab Ipso, repraesentatum quoque fuit per solium a Salomone constructum, de quo ita in Libro 1 Regum,
Fecit Salomo solium eboris magnum, et obtexit illud auro depurato; sex gradus ad solium, et caput rotundum solio a post illud; manus hinc et illinc ad locum sedis, et bini leones stantes juxta manus, et duodecim leones stantes ibi supra sex gradus hinc et illinc, x 18-20;
fuit thronus gloriae ita repraesentatus; `leones’ sunt Divina Vera pugnantia et vincentia, `duodecim leones’ sunt omnia illa vera in uno complexu. [16] Quia paene omnia in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque solium seu thronus, et in eo sensu significat regnum falsi, ut apud Johannem,
(x)Angelo Ecclesiae quae in Pergamo, Novi opera tua, et ubi habitas, ubi thronus Satanae est, Apoc. ii [12,] 13:
apud eundem,
Draco dedit bestiae ascendenti ex mari virtutem suam, et thronum suum, et potestatem magnam, Apoc. xiii 2:
apud eundem,
Quintus angelus effudit phialam suam super thronum bestiae, et factum est regnum ejus obscuratum, Apoc. xvi 10:
apud Esaiam,
Tu dixisti in corde tuo, In {40}caelos ascendam, supra stellas {41}Dei exaltabo thronum meum, xiv 13;
ibi de Babele.
@1 altera I$
@2 ad$
@3 i est$
@4 inibi enim$
@5 naturale$
@6 e naturali$
@7 i in genere$
@8 i est$
@9 i ita naturale$
@10 itaque$
@11 quod Ecclesia dicatur terra in Verbo$
@12 i ac$
@13 terrae$
@14 thronus ejus est$
@15 As A E and A R; A I sardino; Gk$
@16 projiciunt$
@17 quod$
@18 i is$
@19 i ibi$
@20 libatis I$
@21 difficult to read, probably quod etiam 12 filii Jacobi et inde duodecim tribus$
@22 i videatur$
@23 after Domini$
@24 i enim$
@25 apparent sicut throni$
@26 i etiam$
@27 i et inde est, quod thronus toties in Verbo prophetico nominetur$
@28 i his$
@29 cur$
@30 i Jah$
@31 i caelum Ipsius$
@32 after Bonum$
@33 i Divinum$
@34 i est$
@35 after Verum$
@36 vocatur$
@37 i inde$
@38 Divinum bonum$
@39 i vidi$
@40 coelis I$
@41 ibi I, caeli A, Sch; also Heb, incl. Dead Sea Scrolls, Dei$

5314. Vers. 41-44. Et dixit Pharaoh ad Josephum, Vide, dedi te super omnem terram Aegypti. Et removit Pharaoh annulum suum a super manu sua, et dedit illum super manum Josephi, et vestivit eum vestibus byssi, et posuit torquem auri super collum ejus. Et vehi fecit eum in curru secundario qui sibi, et clamaverunt ante eum, Abrech, et dando eum super omnem terram Aegypti. Et dixit Pharaoh ad Josephum, Ego Pharaoh, et praeter te non extollet vir manum suam et pedem suum, in omni terra Aegypti. `Et dixit Pharaoh ad Josephum’ significat ulteriorem perceptionem naturalis e caelesti spiritualis: `Vide, dedi te super omnem terram Aegypti’ significat dominium super utrumque naturale: `et removit Pharaoh annulum suum a super manu sua’ significat confirmativum de potentia quae prius ei: `et dedit illum super manum Josephi’ significat quod illam cesserit omnem caelesti spiritualis: `et vestivit eum vestibus byssi’ significat significativum externum caelestis spiritualis; `vestes byssi’ sunt vera ex Divino: ‘et posuit torquem auri super collum ejus’ significat significativum conjunctionis interiorum cum exterioribus, efficiente bono: `et vehi fecit eum in curru secundario’ significat significativum quod ab illo omnis doctrina boni et veri: `qui sibi’ significat quae per naturale: `et clamaverunt ante eum, Abrech’ significat agnitionem per fidem et adorationem: `et dando eum super omnem terram Aegypti’ significat potestatem illius quod talis: `et dixit Pharaoh ad Josephum’ significat perceptionem adhuc ulteriorem: `Ego Pharaoh’ significat quod inde naturale: `et praeter te non extollet vir manum suam’ significat quod a caelesti spiritualis omne potentiae in spirituali: `et pedem suum’ significat quod omne potentiae in naturali: `in omni terra Aegypti’ significat in utroque naturali.

5315. `Et dixit Pharaoh ad Josephum’: quod significet perceptionem naturalis e caelesti spiritualis, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit percipere, de qua saepius prius; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de quibus etiam prius; quod sit perceptio naturalis e caelesti spiritualis quae significatur, est quia naturale omnem suam perceptionem habet ex superiore se, hic ex caelesti spiritualis, quod est superius.

5316. `Vide, dedi te super omnem terram Aegypti’: quod significet dominium super utrumque naturale, constat (e)ex significatione `dare aliquem super’ quod sit dominium; et ex significatione `omnis terrae Aegypti’ quod sit utrumque naturale, de qua supra n. 5276. Agitur {1} adhuc amplius de {2}dominio quod Pharaoh tradidit Josepho super terram Aegypti, quod nempe Pharaoh semet potestate sua deprivaverit, et totam Aegyptum Josepho submiserit; quae ita ex Providentia Divina facta sunt ut `Josephus’ indueret repraesentationem caelestis spiritualis quod Domino cum in mundo fuit, et per quod Dominus naturale Suum et quoque sensuale, disposuit, ut utrumque successive Divinum faceret; hoc factum est ob finem ut Verbum quod de Josepho scriberetur, contineret Divina, ita talia quae in caelis sanctissima sunt et quae angelis qui in caelis, conveniunt; sunt enim angeli ibi in Domino, quia in sphaera Divini Veri procedentis a Domino, quapropter Divina quae de Domino et de Ipsius Humani glorificatione in sensu interno Verbi sunt, illos afficiunt in tantum ut (t)inde percipiant omne beatum sapientiae et intelligentiae suae.
@1 i nunc$
@2 domino I$

5317. `Et removit Pharaoh annulum suum a super manu sua’: quod significet confirmativum de potentia quae prius ei, constat ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua prius; ex significatione `annuli’ quod sit confirmativum, de qua sequitur; et ex significatione `manus’ quod sit potentia, de qua n. 878, 3091, 3387, 4931-4937, 5296; inde patet quod per `removit {1}annulum a super manu sua’ significetur quod potentiam quae prius sibi, abdicaverit, et quod per `dedit illum super manum Josephi’, ut sequitur, significetur quod potentiam cesserit omnem caelesti spiritualis. Quod `annulus’ super manu sit confirmativum potentiae, non ita constare potest ex locis in Verbo parallelis, quia annuli qui super manu, {2}non alibi nominantur, praeter modo apud Lucam,
Ubi pater filii qui prodegerat omnia, {3}dixit ad servos, Efferte stolam primariam et induite illum; et date annulum super manum ejus, et calceos super pedes, (x)xv 22,
ubi etiam per `annulum’ significatur confirmativum potentiae in domo, sicut filii, ut prius; at usque patet ex ritualibus quae ab antiquis temporibus apud nos sunt, ut ex ritualibus desponsationum et copulationum, ut et inaugurationum, in quibus annuli dantur super manum, per quos etiam confirmativum potentiae significatur; praeterea quod sigilla quae quoque erant super manu, Jer. xxii 24, significent consensum et confirmationem, videatur n. 4874.
@1 illum$
@2 nullibi$
@3 after Ubi$

5318. `Et dedit illum super manum Josephi’: quod significet quod illam cesserit omnem caelesti spiritualis, constat ex significatione `dare annulum super manum alterius’ quod sit confirmativum quod cedat alteri potentiam quae sibi, n. (x)5317; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua saepe prius.

5319. `Et vestivit eum vestibus byssi’: quod significet significativum externum caelestis spiritualis, et quod `vestes byssi’ sint vera ex Divino, constat a significatione `vestium’ quod sint vera, de qua n. 1073, 2576, 4545, 4763, 5248; quod `vestes byssi’ sint vera ex Divino, est quia vestis ex bysso erat candidissima et simul splendens, et verum ex Divino repraesentatur per vestes talis candoris et talis splendoris; causa est quia candor et splendor caeli est ex luce quae a Domino, et lux quae a Domino, est ipsum Divinum Verum, n. 1053, 1521-1533, 1619-1632, 2776, 3195, (x)3222, 3339, 3485, 3636, 3643, 3862, 4415, 4419 ,4526, 5219; quapropter cum Dominus transformatus est coram Petro, Jacobo, et Johanne,
Apparuerunt vestimenta Ipsius sicut lux, Matth. xvii 2; {1}Splendentia, candida valde sicut nix, cujusmodi fullo super terra non potest dealbare, Marc. ix 3;
Et fulgurantia, Luc. ix 29;
fuit ipsum Divinum Verum quod a Divino Humano Domini, quod ita repraesentabatur; at sunt vera exteriora quae per candorem vestium in caelis repraesentantur; vera autem interiora per candorem et splendorem faciei; inde est quod `vestiri vestibus byssi’ sit significativum externum hic, nempe veri procedentis ex caelesti spiritualis, hoc enim fuit in quo tunc Divinum Domini. [2] Per `byssum’ et per `vestes byssi’ etiam alibi in Verbo significatur verum quod ex Divino, ut apud Ezechielem,
Vestivi te acupicto, et calceavi te taxo, et accinxi te bysso, et obtexi te serico. . . . Sic ornata es auro et argento, et vestes tuae byssus et sericum et acupictum, xvi 10, 13;
ibi de Hierosolyma, per quam in his versibus intelligitur Ecclesia Antiqua; vera illius Ecclesiae per `vestes ex acupicto, bysso, serico’ et per ‘ornatum ex auro et argento’ describuntur; per `acupictum’ significantur vera scientifica, per `byssum’ vera naturalia, et per `sericum’ vera spiritualia: [3] apud eundem,
Byssus in acupictura ex Aegypto fuit expansio tua, ut esset tibi in signum: hyacinthinum et purpura ex insulis Elisha fuit tegumentum tuum, xxvii 7;
ibi de Tyro, per quam etiam Ecclesia Antiqua intelligitur, sed quoad cognitiones boni et veri, et per `byssum in acupictura ex Aegypto {2}quae expansio ejus’ significatur verum ex scientificis, {3}ut signum seu significativum externum illius Ecclesiae: [4] apud Johannem,
Mercatores terrae flebunt, et plangent super Babylone, quod merces eorum nemo {4}emat amplius; merces auri et argenti, et lapidis pretiosi, et margaritae, et byssi, et purpurae, et serici, et coccini, et omne lignum thyinum, et omne vas elephantinum, et omne vas ex ligno pretiosissimo, et aere, et ferro, et marmore, Apoc. xviii 11, 12;
ibi omnia et singula significant talia quae sunt {5}Ecclesiae, ita quae sunt veri et boni, hic autem in opposito sensu, quia dicuntur de Babylone {6}; quisque videre potest quod talia nusquam in Verbo quod de caelo descendit, recenserentur nisi aliquid caeleste in singulis foret; quid recensio mercium mundanarum ubi agitur de Babylone, per quam significatur Ecclesia profana: similiter {7} apud eundem,
Vae vae, urbs magna, quae induta byssino, et {8}purpura et coccineo, inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, Apoc. xviii (x)16.
[5] Quod singula {9}aliquod caeleste Divinum significent, patet manifeste apud eundem ubi dicitur {10}quid byssinum, quod nempe sint justitiae sanctorum,
Venit tempus nuptiarum Agni, et uxor Illius paravit se; tunc datum est illi ut indueretur byssino mundo et splendido; byssinum enim, sunt justitiae sanctorum, xix [7,] 8;
quod `byssinum sint justitiae sanctorum’ est quia omnes illi qui in vero sunt ex Divino, justitiam Domini induunt; vestes enim eorum candidae et splendidae sunt ex luce quae a Domino; ipsum verum ideo in caelo repraesentatur per `candidum’, n. 3301, 3993, 4007; inde quoque est quod illi qui ex statu vastationis elevantur in caelum, appareant induti candido, quia tunc exuunt id quod justitiae propriae est et induunt id quod justitiae Domini est. [6] Ut repraesentaretur verum a Divino in Ecclesia Judaica, mandatum est ut xylinum seu byssinum quoque {11} esset in vestibus Aharonis, ut et in aulaeis quae circum arcam, de quibus apud Mosen,
Pro Aharone {12}tessellabis tunicam xylini, et facies cidarim xylini, Exod. xxviii 39:
Fecerunt tunicas xylini, opus textoris, pro Aharone et filiis ejus, Exod. xxxix 27:
Habitaculum facies decem aulaea, xylinum intertextum, et hyacinthinum, et purpuram, et coccineum dibaphum, Exod. xxvi 1, xxxvi 8:
Facies atrium habitaculi, . . . tapetes erunt pro atrio ex xylino intertexto, Exod. xxvii 9, 18, xxxviii 9:
Velum portae atrii, opus acupictoris, hyacinthinum, et purpura, et coccineum dibaphum, et xylinum intertextum, Exod. xxxviii 18;
xylinum est byssinum, quod ideo mandatum quia singula quae in arca et circum arcam, tum singula quae super vestibus Aharonis, repraesentativa spiritualium et caelestium erant; inde constare potest quam parum {13}intelligitur Verbum, nisi sciatur quid talia repraesentant, et quod vix aliquid, si credatur quod sanctum non aliud in Verbo sit quam quod exstat in littera. [7] Quod angeli qui in vero ex Divino sunt, appareant induti quasi byssino, hoc est, in candido splendente, patet apud Johannem ubi agitur de equo albo,
Sedens super equo albo, . . . indutus erat vestimento tincto sanguine, et vocatur nomen Ejus Verbum. . . exercitus Ejus in caelo sequebantur Ipsum super equis albis, induti byssinum album et mundum, Apoc. xix 13, 14;
ex his manifeste patet quod `byssinum’ sit significativum externum veri a Divino, nam `sedens super equo albo’ est Dominus quoad Verbum; quod sit Verbum, aperte ibi dicitur; Verbum est ipsum verum a Divino; `equus albus’ quod sit sensus internus Verbi, videatur n. 2760-2762, {14}inde ‘equi albi’ sunt vera ex Divino, nam omnia sensus interni Verbi sunt vera ex Divino, quapropter visi sunt exercitus Illius `super equis albis, et induti byssinum album et mundum’.
@1 i et$
@2 quod fuerit$
@3 quod fuit$
@4 emit$
@5 veri, sed$
@6 i quae sunt falsi ex malo$
@7 i alibi$
@8 purpureo$
@9 aliquid in caelo quod ex Divino$
@10 quod byssinum$
@11 i intertextum$

@12 A I have tesselabis. Tessella is a diminutive of tessera (=a square stone or piece of wood). Latin verb from it, late, tessello = to make chequer work. Heb is (shabats) = to interweave, to make chequer work. A V has `embroider’ but RV `weave in chequer work’.$
@13 in Verbo intelligitur$
@14 proinde$

5320. `Et posuit torquem auri super collum ejus’: quod significet significativum conjunctionis interiorum cum exterioribus, efficiente bono, constat ex significatione `colli’ quod sit influxus, tum communicatio superiorum cum inferioribus, seu quod idem, interiorum cum exterioribus, de qua n. 3542, inde est `torques’ quia cingit collum, significativum conjunctionis illorum; `torques auri’ significat conjunctionem per bonum, seu efficiente bono, {1}quia’ `aurum’ est bonum, n. 113, 1551, 1552: signum conjunctionis veri interioris cum vero exteriore significatur per `torquem super guttur’ apud Ezechielem,
Ornavi te ornatu, et dedi armillas super manus tuas, et torquem super guttur tuum, xvi 11.
@1 nam$

5321. `Et vehi fecit eum in curru secundario’: quod significet significativum quod ab illo omnis doctrina boni et veri, constat ex significatione `currus’ quod sit doctrina boni et veri, de qua sequitur; inde ‘vehi facere eum in curru’ est significativum quod ab illo doctrina illa; haec se referunt ad illa quae prius a Pharaone dicta sunt, `Tu eris super domo mea, et super ore tuo osculabitur omnis populus meus, tantum solio magnus ero prae te’, vers. 40. Quod ab ipso doctrina boni et veri significetur, est quia per `Josephum’ repraesentatur Dominus quoad Divinum spirituale, n. 3971,4669, ita quoad Divinum Verum ex Divino Humano Domini, n. 4723, 4727, a quo Divino Vero est caeleste spiritualis; quod omne doctrinae boni et veri sit inde, est quia Dominus est ipsa doctrina, nam omne doctrinae ab Ipso procedit, et omne doctrinae de Ipso agit; omne enim doctrinae agit de bono amoris et vero fidei; a Domino sunt illa, {1}quare Dominus non solum est in illis sed etiam est utrumque; inde constat quod doctrina quae agit de bono et vero, agat de solo Domino, et quod procedat {2}ex Divino Humano Ipsius; [2] ex Ipso Divino nequaquam {3}aliquod doctrinae procedere potest nisi per Divinum Humanum, hoc est, per Verbum, quod in sensu supremo est Divinum Verum a Divino Humano Domini; quod procedit (e)ab Ipso Divino immediate, hoc ne quidem angeli in intimo caelo possunt capere; causa est quia id (t)est infinitum et sic transcendit omnem captum, etiam angelicum; at quod procedit ex Divino Humano Domini, hoc possunt capere, {4}nam agit de Deo ut de Divino Homine, de quo ex Humano aliqua idea formari potest, et idea quae {5}formata de Humano, acceptatur qualiscumque sit, modo ex bono innocentiae fluat et in bono charitatis sit; hoc est quod intelligitur per Domini verba apud Johannem,
Deum nemo vidit unquam, Unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, {6}Ipse exposuit, i 18:
apud eundem,
Neque vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, v 37:
et apud Matthaeum,
{7}Non Patrem quisquam cognoscit, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare, xi 27.
[3] Currus in Verbo plurimis in locis memorantur et vix aliquis scit quod per illos ibi significentur doctrinalia boni et veri, ut et scientifica quae sunt doctrinalium; causa est quia non aliquod spirituale intrat ideam sed solum naturale historicum cum nominatur `currus’, sicut etiam cum `equi qui ante currum’, cum tamen per `equos’ significantur in Verbo intellectualia, n. 2760-2762, 3217, et inde per `currum’ doctrinalia et eorum scientifica. [4] Quod `currus’ sint Ecclesiae doctrinalia et quoque scientifica, constare mihi potuit ex curribus toties visis in altera vita; est quoque locus ad dextrum circa terram inferiorem ubi apparent currus et equi cum stabulis in ordine positis; ambulant ibi et confabulantur {8} qui in mundo eruditi fuerunt et pro fine eruditionis habuerunt vitam; talia apparent illis ex angelis in superioribus caelis, {9}quibus cum sermo est de intellectualibus, deque doctrinalibus et scientificis, tunc spiritibus {10}ibi apparent talia. [5] Quod talia per currus et equos significentur, {11}admodum manifeste patet ex eo quod Elias apparuerit in caelum vectus curru ignis et equis ignis, et quod {12}ille ut et Elisha appellati sint `currus Israelis et equites ejus’, de quibus ita in Libro 2 Regum,
Ecce currus ignis et equi ignis intervenerunt inter illos, et ascendit Elias in turbine in caelum, et Elisha videns et clamans, Pater mi, pater mi, currus Israelis et equites ejus, ii 11, 12:
et de Elisha in eodem Libro,
Cum Elisha aegrotabat morbo suo quo mortuus est, descendit ad eum Joash, rex Israelis, et flevit ante facies ejus, et dixit, Pater mi, pater mi, currus Israelis et equites ejus, xiii 14;
causa quod illi sic appellati sint, est quia per utrumque, tam Eliam quam Elisham, repraesentatus est Dominus quoad Verbum, videatur Praef. ad Gen. xviii, et n. 2762, 5247 fin.; ipsum Verbum principaliter est doctrina boni et veri, nam inde est omne doctrinae; (m)ex eadem (t)causa etiam erat quod circum Elisham visus sit puero, cujus oculos aperuit Jehovah,
Mons plenus equis et curribus ignis, 2 Reg. vi (x)17 {13}:(n)
[6] quod `currus’ sit doctrinale, et `equus’ {14}intellectuale, constat quoque ex aliis locis in Verbo, ut apud Ezechielem,
Satiabimini super mensa Mea equo et curru, forti et omni viro belli; sic dabo gloriam Meam gentibus, xxxix 20 [21]; Apoc. xix 18;
ibi agitur de Adventu Domini; quod ibi per `equum et currum’ non significetur equus et currus, cuivis patet, his enim `super mensa Domini non satiandi erunt’ sed talibus quae per equum et currum significantur, nempe intellectualibus et doctrinalibus boni et veri. [7] Similia per equos et currus significantur in sequentibus his locis: apud Davidem,
Currus Dei sunt binae myriades, milleni pacificorum, Dominus in illis, Sinai in sanctuario, Ps. lxviii 18 [A.V. 17]:
apud eundem,
Jehovah operit Se luce quasi veste, extendit caelos sicut cortinam, contignans aquis triclinia Sua, ponit nubes currus Suos, ambulat super alis venti, Ps. civ 2, 3:
apud Esaiam,
Propheticum deserti maris: . . . Sic dixit ad me Dominus, Constitue speculatorem qui spectet, nuntiet; vidit ergo currum, par equitum, {15}currum asini, currum cameli, et auscultavit auscultationem, magna auscultatio; clamavit enim leo super specula, Domine, ego stans jugiter interdiu, et super custodia mea ego constitutus omnibus noctibus; tum vero ecce currus viri, par equitum; . . . et dixit, Cecidit, cecidit Babel, xxi [1,] 6-9:
[8] apud eundem,
Tunc adducent omnes fratres vestros in omnibus gentibus munus Jehovae super equis, et super curru, et super redis cameratis, et super mulis, et super veredariis, ad montem sanctitatis Meae, Hierosolymam, lxvi 20:
apud eundem,
Ecce Jehovah in igne veniet, et sicut procella currus Ipsius, lxvi 15:
apud Habakkuk,
Num fluviis succensuit Jehovah? num contra fluvios ira Tua? num contra mare excandescentia Tua? quod equitas super equis Tuis, currus Tui salus? iii 8:
apud Zachariam,
Sustuli oculos meos et vidi, cum ecce quatuor currus, exeuntes ab inter duos montes, montes autem montes aeris; ad currum primum equi rufi, ad currum secundum equi nigri, ad currum tertium equi albi, et ad currum quartum equi grandinati, vi 1-3:
[9] et apud Jeremiam,
Intrabunt per portas civitatis hujus reges et principes, sedentes super throno Davidis, equitantes in curru et equis, ipsi et principes eorum, vir Jehudae, et habitatores Hierosolymae, et habitabitur civitas haec in saeculum, xvii 25, xxii 4;
`civitas quae habitabitur in saeculum’ non est Hierosolyma sed Ecclesia Domini quae per `Hierosolymam’ significatur, n. 402, 2117, 3654; ‘reges qui per portas civitatis illius intrabunt’ non sunt reges sed Ecclesiae vera, n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068; ita `principes’ nec sunt principes sed primaria veri, n. 1482, 2089, 5044; `sedentes super throno Davidis’ sunt Divina Vera quae procedunt a Domino, n. 5313; `equitantes in curru et equis’ sunt inde intellectualia et doctrinalia. Currus etiam in historicis Verbi multoties {16}memorantur, et quia historica Verbi omnia repraesentant, et voces significant, talia quae in regno Domini et in Ecclesia, ibi quoque `currus’ similia {16}significant. [10] {17} Quia pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque `currus’, et in illo sensu significant doctrinalia mali et falsi, {18}tum scientifica illa confirmantia; ut in his locis: apud Esaiam,
Vae descendentibus in Aegyptum pro auxilio, et super equo innituntur, et confidunt super curru quod multus, et super equitibus quod validi sint valde, sed non respiciunt ad Sanctum Israelis, xxxi 1:
apud eundem,
Per manum servorum {19}tuorum blasphemasti Dominum, et dixisti, Per multitudinem currus mei ego ascendi altitudinem montium, latera Libani, ubi exscindam proceritatem cedrorum ejus, electionem abietum ejus, xxxvii 24;
ibi responsum propheticum ad verba elata Rabshakes ducis regis Asshuris: apud Jeremiam,
Ecce aquae ascendentes a septentrione, quae fient in flumen inundans, et inundabunt terram et plenitudinem ejus, urbem et habitantes in illa; . . . et ejulabit omnis habitator terrae a voce plausus equorum ungularum fortium ejus, a tumultu currus ejus, strepitu rotarum ejus, xlvii 2, 3:
[11] apud Ezechielem,
Prae abundantia equorum ejus obteget te pulvis eorum, prae voce equitis et rotae, et currus, commovebuntur muri tui, quando venerit in portas tuas, juxta introitus urbis perruptae; per ungulas equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas, xxvi 10, 11:
apud Haggaeum,
Evertam thronum regnorum, et perdam robur regnorum gentium, evertam etiam currum, et equitantes eo, et descendent equi et equites eorum, ii 22:
apud Zachariam,
Exscindam currum ex Ephraimo, et equum ex Hierosolyma, exscindam arcum belli; contra loquetur pacem gentibus, ix (x)10:
apud Jeremiam,
Aegyptus sicut flumen ascendit, et sicut flumina commoventur aquae ejus, dixit enim, Ascendam, obtegam terram, perdam urbem, et habitantes in illa; ascendite equi, insanite currus, xlvi 8, 9.
[12] Per `equos’ et `currus’ quibus Aegyptii persecuti filios Israelis, et cum quibus Pharaoh intravit mare Suph, ubi rotae curruum dimovebantur, et per plura de equis et curribus, quae maximam partem descriptionis illius faciunt, Exod. xiv, {20}versibus 6, 7, 9, 17, 23, 25, 26; et xv 4, 19, significantur intellectualia, doctrinalia et scientifica falsi, et inde ratiocinia quae pervertunt et exstinguunt vera Ecclesiae; talium pernicies et mors ibi describitur.
@1 et$
@2 de$
@3 aliquid$
@4 quia de Humano aliquam ideam (m’s in last two words d later) formare (altered to formari) possunt d and followed by potest. Above de Humano is written qui accipit doctrinam. A marginal note without marks for insertion reads hoc enim sistit Deum, de quo doctrina agit, ut Divinum Hominem, ita de quo aliqua idea ex similitudine cum homine (last four words d)$
@5 formatur$
@6 Ille$
@7 Nemo cognoscit Filium nisi Pater, neque$
@8 i illi$
@9 quia ibi$
@10 circa inferiorem terram$
@11 constare potest$
@12 is tum$
@13 i quia Elisaeus repraesentabat Dominum quoad Verbum, ideo apparuerunt talia circum illum$
@14 d scientificum, i intellectuale$

@15 Heb (recheb) = `chariot,’ but also `a troop of chariots, or waggons and applies both to the men in them and to the beasts drawing then. Cp English ‘cavalry’. RV has chariot or troop.$
@16 in the singular$
@17 i E$
@18 et$
@19 meorum A I$
@20 i de quibus$

5322. `Qui sibi’: quod significet quae per naturale, nempe doctrina boni et veri, constat ex serie rerum in sensu interno, tum ex illis quae supra n. 5313 explicata sunt.

5323. `Et clamaverunt ante eum, Abrech’: quod significet agnitionem per fidem et adorationem, constat ex significatione `clamare’ quod sit agnitio per fidem, de qua sequitur; et (e)a significatione `abrech’ quod sit adoratio; abrech enim in lingua originali {1}est `flecte genua’, et flexio genuum est adoratio; omnes enim conatus interni qui sunt voluntatis, ita qui sunt amoris aut affectionis, proinde qui sunt vitae, habent actus {2}seu gestus externos sibi correspondentes; actus hi aut gestus fluunt ex ipsa correspondentia {3}exteriorum cum interioribus; timor sanctus, et inde humiliatio, proinde adoratio, habet actus seu gestus sibi correspondentes, nempe flexionem genuum, procumbentiam super genubus, et quoque prostrationem corporis usque ad terram; in statu illo, si adoratio est ex genuina humiliatione, {4}aut si humiliatio ex genuino timore sancto, est deficientia spirituum, inde concidentia artuum in confinio seu intermedio ubi spirituale conjungitur naturali, ita ubi genua; nam quae infra sunt, correspondentiam habent cum naturalibus, et quae supra, cum spiritualibus; inde est quod flexio genuum sit signum repraesentativum adorationis; apud caelestes homines est hic actus spontaneus, sed apud spirituales est voluntarius. [2] Ante reges olim cum vehebantur curru, flectebantur genua ob causam quia `reges’ repraesentabant Dominum quoad Divinum Verum, et `currus’ significabat Verbum; ritus hujus adorationis inceptus fuit cum notum erat quid repraesentaretur, et tunc reges adorationem non sibi sed ipsi regio a se separato tametsi adjuncto, attribuerunt; regium illis fuit lex quae, quia a Divino Vero, adoranda erat in rege quatenus custos ejus, ita ipse rex nihil sibi de regio tribuebat praeter custodiam legis, a qua quantum recessit tantum a regio, sciens quod adoratio aliunde quam a lege, hoc est, alia quam legis in se, esset idololatria; quod `regium’ sit Divinum Verum, videatur n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4581, 4966, 5044, 5068, proinde (t)regium est {5} lex, quae in se est verum regni{6}, secundum quod victuri qui ibi; ex his constare potest quod `Abrech seu flecte genua’ significet adorationem. [3] Quia clamor etiam est actus qui correspondet confessioni vivae seu agnitioni ex fide, ideo quoque apud antiquos rituale clamandi receptum fuit, cum tale significaretur; ac ideo {7} in Verbo passim dicitur `clamare’ cum agitur de confessione et agnitione ex fide, sicut de Johanne Baptista apud Johannem,
Quod testatus de Jesu, et clamaverit dicens, Hic erat Quem dixi, Qui post me veniens, ante me fuit, quia prior me fuit: . . . ego vox clamantis in deserto, Rectam facite viam Domini, i 15, 23:
apud eundem,
Sumpserunt termites palmarum, et iverunt obviam Jesu, et clamaverunt, Osanna, benedictus qui venit in nomine Domini, Rex Israelis, xii 13:
(m)apud Lucam,
Jesus dixit Pharisaeis, quod si tacuerint, lapides clamaturi sint, xix 40.(n)
Quia `clamare’ significabat agnitionem ex fide {8}et inde receptionem ex agnitione illa, idcirco aliquoties legitur de Domino quod clamaverit, ut apud Johannem vii 28, 37, xii 44, 45; et quoque apud Esaiam,
Jehovah sicut heros exibit, sicut vir bellorum excitabit zelum, vociferabitur, etiamque clamabit, xlii 13.
Quod clamare in sensu opposito sit non agnitio, ita aversatio, videatur n. 5016, 5018, 5027, et quod praedicetur de falso, n. 2240.
@1 significat$
@2 aut$
@3 interiorum cum exterioribus$
@4 et$
@5 i tunc$
@6 i quod a Divino Vero$
@7 i etiam$
@8 proinde$

5324. `Et dando eum super omnem terram Aegypti’: quod significet potestatem illius quod talis, constat (c)ex significatione `dare eum super omnem terram Aegypti’ quod sit dominium super utrumque naturale, de qua supra n. 5316, hic autem quod dominium ejus tale sit sicut in mox praecedentibus descriptum {1} ita potestas ejus quod talis.
@1 i est$

5325. `Et dixit Pharaoh ad Josephum’: quod significet perceptionem adhuc ulteriorem, constat ex significatione `dicere’, ex repraesentatione `Pharaonis’, et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit perceptio naturalis e caelesti spiritualis, de qua n. 5315, hic ulterior perceptio quia iterum dicitur.

5326. `Ego Pharaoh’: quod significet quod inde naturale, constat a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua n. 5079, 5080, 5095, 5160; quod per `ego Pharaoh’ significetur quod inde naturale, ex mox sequentibus patet; dicitur enim `praeter te non extollet vir manum suam et pedem suum in omni terra Aegypti’, per quae significatur quod omne potentiae ab illo in utroque naturali, et quia {1}illa quae in naturali per sequentia illa verba intelliguntur, idcirco primum dicitur `ego Pharaoh’, per inde naturale intelligitur quod ex caelesti spiritualis sit naturale; cum hoc ita se habet: naturale apud hominem qui e novo creatur, hoc est, qui regeneratur, prorsus aliud est quam apud hominem qui non regeneratur; naturale apud hominem qui non regeneratur, est omne; inde cogitat homo, et inde desiderat, non autem ex rationali, minus ex spirituali, quia haec (m)occlusa sunt, et quoad {2}maximam partem exstincta(n); [2] at apud hominem qui regeneratur, fit spirituale omne, hoc non modo disponit naturale ad cogitandum et ad desiderandum, sed etiam constituit naturale, prorsus sicut causa constituit effectum, in omni enim effectu nihil est quod agit quam causa; ita fit naturale sicut spirituale, naturalia enim quae ibi sunt, sicut scientifica et cognitiones quae ex naturali mundo aliquid trahunt, nihil ex se agunt, modo adstipulantur ut spirituale agat in naturali, et per illud, ac ita naturaliter; similiter ut {3}in effectu, in effectu sunt plura quam in causa, sed talia quae solum faciunt ut causa agere possit in effectu ipsum effectum, et se {4}in illo gradu actualiter producere; ex his paucis videri potest quomodo se habet cum naturali apud hominem qui e novo creatus est, hoc est, qui regeneratus; tale intelligitur per inde naturale, quod significatur per `ego Pharaoh’.
@1 de illis$
@2 plurimam$
@3 effectus$
@4 actu$

5327. `Et praeter te non extollet vir manum suam’: quod significet quod a caelesti spiritualis omne potentiae in spirituali, constat ex significatione `manus’ quod sit potentia, de qua n. 878, 3387, 4931-4937, 5296; inde `non extollere vir manum suam praeter te’ est quod nihil potentiae illis nisi ab eo solo, ita quod ei, nempe caelesti spiritualis, omne potentiae. Quod potentia in spirituali per ‘manum’ significetur, videbitur in nunc sequentibus.

5328. `Et pedem suum’: quod significet quod omne potentiae in naturali, constat a significatione `pedis’ quod sit naturale, de qua n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952, hic potentia in naturali, nam per `extollere pedem’, sicut per `extollere manum’, significatur potentia, sed per `extollere manum’ potentia in spirituali, et per `extollere pedem’ potentia in naturali, quae enim supra pedes sunt in corpore, se referunt ad spiritualia; hoc imprimis patet a Maximo Homine seu a tribus caelis; [2] cum totum caelum sicut unus homo sistitur coram visu, tunc intimum seu tertium caelum refert caput, medium seu secundum caelum refert corpus, et ultimum seu primum pedes; quod intimum seu tertium caelum referat caput, est quia est caeleste, et quod medium seu secundum referat corpus, est quia est spirituale, et quod (t)ultimum seu primum referat pedes, est quia est naturale; idcirco per `collum’, quia intermedium, significatur influxus et communicatio caelestium cum spiritualibus; et per `genua’, quia etiam intermedia, influxus et communicatio spiritualium cum naturalibus; inde patet quod per `extollere manum’ significetur potentia in spirituali, et per `extollere pedem’ potentia in naturali; et {1}ideo (m)potentia quae per `manum’ significatur, praedicatur de spirituali, nempe de vero ex bono, n. 3091, 3563, (x)4932. Per spirituale intelligitur id in naturali quod est lucis caeli, et per naturale id in naturali quod est lucis mundi, nam omne illud vocatur spirituale, et omne hoc naturale.(n)
@1 praeterea$

5329. `In omni terra Aegypti’: quod significet in utroque naturali, constat ex significatione `omnis terrae Aegypti’ quod sit utrumque naturale, de qua supra n. 5276. Talia nunc sunt quae angeli percipiunt cum homo (m)legit quod {1}’Pharaoh removerit annulum suum a super manu sua, et dederit illum super manum Josephi, et vestiverit eum vestibus byssi, et posuerit torquem auri super collum ejus; et vehi fecerit eum in curru secundario, qui sibi, et clamaverint ante eum Abrech, dando eum super omnem terram Aegypti’;(n) [2] angeli enim ipsa historica nequaquam possunt percipere quia sunt talia quae sunt mundi, non autem quae sunt caeli; quae mundi sunt, illis non apparent; at quia correspondentia est omnium quae in mundo cum illis quae in caelo, ideo angeli caelestia percipiunt cum homo mundana; {2} nisi ita foret, nequaquam aliquis angelus e caelo apud hominem potuisset esse; ut autem possit, datum est {3}Verbum, in quo angeli percipiant sanctum Divinum quod {4}possint communicare homini apud quem {5}adsunt.
@1 A has `removit Pharaoh —- vers’, evidently a reminder to quote vv. 42, 43 in full when writing final draft$
@2 et$
@3 homini Verbum, ex quo percipere potest$
@4 ibi, et id$
@5 adest$

5330. Vers. 45. Et vocavit Pharaoh nomen Josephi Zaphenath Paneah; et dedit ei Asenath filiam Potipherae sacerdotis On in mulierem; et exivit Joseph super terram Aegypti. `Et vocavit Pharaoh nomen Josephi Zaphenath Paneah’ significat quale caelestis spiritualis tunc: `et dedit ei Asenath filiam Potipherae sacerdotis On in mulierem’ significat quale conjugii veri cum bono (c)et boni cum vero: `et exivit Joseph super terram Aegypti’ significat cum ipsius fuit utrumque naturale.

5331. `Et vocavit Pharaoh nomen Josephi Zaphenath Paneah’: quod significet quale caelestis spiritualis tunc, constat ex significatione `nominis’ et `vocare nomen’ quod sit quale, de qua n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2628, 2724, 3006, 3237, 3421; Zaphenath Paneah in lingua sua originali significat revelatorem occultorum et aperitorem futurorum, quae in sensu caelesti {1}significant Divinum in illo, nam revelare {2}occulta et aperire futura est solius Dei; hoc quale est quod nomen illud involvit, et hoc quale est quale caelestis spiritualis, {3}nam caeleste spiritualis est bonum veri in quo Divinum, seu quod immediate a Divino; hoc, nempe caeleste spiritualis in quo Divinum, fuit soli Domino cum fuit in mundo, et fuit Humanum in quo ipsum Divinum potuit esse, et quod potuit exui cum Dominus omne Humanum in Se Divinum fecit.
@1 significat$
@2 arcana$
@3 caeleste enim$

5332. `Et dedit ei Asenath filiam Potipherae sacerdotis On in mulierem’: quod significet quale conjugii veri cum bono, ac boni cum vero, constat ex significatione `dare in mulierem’ quod sit conjugium; quod sit conjugium boni cum vero, et veri cum bono, est quia non aliud per conjugia in sensu spirituali intelligitur, et inde nec aliud per `conjugia’ in Verbo. Per `filiam sacerdotis On’ significatur verum boni, `filia’ enim est affectio veri, et `sacerdos’ est bonum, {1}’Josephus’ autem est bonum veri in quo Divinum, quod idem est cum caelesti spiritualis; inde patet quod significetur conjugium veri cum bono, (c)ac boni cum vero. Quale hujus conjugii est quod significatur, sed quale hoc non potest amplius exponi quia quale quod fuit Domino in mundo non potest comprehendi, ne quidem ab angelis, solum aliqua idea umbratilis de eo formari (c)ex talibus quae in caelo sunt, ut a Maximo Homine, et a caelesti spiritualis quod ibi ex influxu Divini Domini; sed usque idea illa est sicut crassa umbra ad ipsam lucem, nam est communissima, ita vix aliquid respective.
@1 per Josephum repraesentatur$

5333. `Et exivit Joseph super terram Aegypti’: quod significet cum Ipsius fuit utrumque naturale, constat ex significatione `exire’ quod hic sit influere; et ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis, de qua saepe prius, ita utrumque naturale; et quia `exire’ significat influere, et `terra Aegypti’ utrumque naturale, per illa verba cum praecedentibus significatur quale caelestis spiritualis, et quale conjugii boni cum vero et veri cum bono, cum caeleste spiritualis per influxum, suum {1}faceret utrumque naturale; quid sit suum facere naturale, videatur mox supra n. 5326.
@1 fecerat$

5334. Vers. 46-49. Et Joseph filius triginta annorum in stando eo coram Pharaone rege Aegypti, et exivit Joseph a coram Pharaone, et transivit in omnem terram Aegypti. Et fecit terra in septem annis abundantiae annonae collectiones. Et congregavit omnem cibum septem annorum, qui fuerunt in terra Aegypti, et dedit cibum in urbibus, cibum agri urbis quae circumcirca illam, dedit in medio illius. Et congessit Joseph frumentum sicut arenam maris multum valde, usque quod cessavit ad numerandum, quia nullus numerus. `Et Joseph filius triginta annorum’ significat statum plenum reliquiarum: `in stando eo coram Pharaone rege Aegypti’ significat cum praesentia ejus in naturali: `et exivit Joseph a coram Pharaone’ significat cum ipsius esset naturale in communi: `et transivit in omnem terram Aegypti’ significat cum subordinaret et submitteret singula ibi: `et fecit terra in septem annis abundantiae annonae collectiones’ significat primos status cum multiplicata vera in series: `et congregavit omnem cibum septem annorum’ significat conservationem veri bono adjuncti, multiplicati primis temporibus: `qui fuerunt in terra Aegypti’ significat quod in naturali: `et dedit cibum in urbibus’ significat quod reposuerit in interioribus: `cibum agri urbis’ significat quae propria eis et convenientia: `quae circumcirca illam dedit in medio illius’ significat quae prius in exteriore naturali fuerunt, recondit in interioribus interioris naturalis: `et congessit Joseph frumentum sicut arenam maris multum valde’ significat multiplicationem veri a bono: `usque quod cessavit ad numerandum, quia nullus numerus’ significat tale in quo caeleste a Divino.

5335. `Et Joseph filius triginta annorum’: quod significet statum plenum reliquiarum, constat ex significatione `triginta’ quod sit plenum reliquiarum, de qua sequitur; et ex significatione `annorum’ quod sint status, de qua n. 482, 487, 488, 493, 893; numerus `triginta’ significat in Verbo aliquid pugnae, et quoque significat plenum reliquiarum; quod duplex ei significatio sit, causa est quia componitur ex quinque et sex in se multiplicatis, et quoque componitur ex tribus et decem in se {1}etiam multiplicatis; ex quinque in sex ductis, significat aliquid pugnae, n. 2276, quia `quinque’ significant aliquid, n. 649, 4638, 5291, et `sex’ pugnam, n. 720, 737, 900, 1709; at ex tribus in decem ductis significat plenum reliquiarum quia `tria’ significant plenum, n. 2788, 4495, et `decem’ reliquias, n. 576, 1906, 2284; quod numerus compositus simile involvat cum simplicibus ex quibus, n. 5291; `reliquiae’ quod sint vera {2}juncta bono in interioribus apud hominem a Domino recondita, videatur n. 468, 530, 560, 561, 576, 660, 1050, 1738, 1906, 2284, 5135. [2] Plenitudo reliquiarum etiam significatur per triginta, et quoque per sexaginta, {3}ut et per centum, apud Marcum,
Semen quod cecidit in terram bonam, dedit fructum ascendentem et crescentem, et tulit unum triginta, et alterum sexaginta, et alterum centum, iv 8, 20;
omnes hi tres numeri, quia per multiplicationem assurgunt a decem, significant plenitudinem reliquiarum. Et quia homo non prius regenerari potest, hoc est, admitti in pugnas spirituales per quas fit regeneratio quam cum reliquias ad plenum acceperit, idcirco statutum quod Levitae non prius facerent opus in tentorio conventus quam cum impleverint triginta annos; opus illorum seu functio vocatur quoque `militia’; de quibus ita apud Mosen,
Tolle summam filiorum Kehathi e medio filiorum Levi, . . . a filio triginta annorum et supra, ad filium quinquaginta annorum, omnem venientem ad militiam, ad faciendum opus in tentorio conventus, Num. iv (x)2, 3;
similiter dicitur de filiis Gershonis, et similiter de filiis Merari, ibid. vers. 22, 23, 29, 30, ac iterum, vers. 35, 39, 43. (m)Simile {4} involvit quod
David, cum filius triginta annorum esset, regnare ceperit, 2 Sam. v (x)4.(n)
[3] Ex his nunc patet cur Dominus non prius quam cum esset triginta annorum, se manifestaverit, Luc. iii (x)23,
tunc enim in plenitudine reliquiarum fuit, at reliquiae quas Dominus habuit, Ipse Sibi comparaverat, et fuerunt {5}Divinae, per quas univit Essentiam Humanam Divinae, et illam Divinam fecit, n. 1906; ex Ipso {6}nunc est quod `triginta anni’ significent statum plenum quoad reliquias, et quod sacerdotes Levitae functiones suas ingressi cum fuerunt aetate triginta annorum, et quia David repraesentaturus erat Dominum quoad regium, quod ille nec prius regnare ceperit; omne enim repraesentativum ducitur a Domino, et inde omne repraesentativum spectat Dominum.
@1 quoque$
@2 juxta bono I$
@3 et ut I$
@4 i etiam$
@5 Divino I$
@6 etiam$

5336. `In stando eo coram Pharaone rege Aegypti’: quod significet cum praesentia ejus in naturali, constat (c)ex significatione ‘stare coram aliquo’ quod sit praesentia; et a repraesentatione `Pharaonis regis Aegypti’ quod sit status naturalis novus, seu naturalis homo novus, de qua n. 5079, 5080, ita naturale in quo nunc caeleste spiritualis, et quod caeleste spiritualis nunc suum fecit, quod quoque significatur per verba mox sequentia `et exivit Joseph a coram Pharaone’.

5337. `Et exivit Joseph a coram Pharaone’: quod significet cum ipsius esset naturale in communi, constat a significatione `exire’ quod sit ipsius esse, de qua sequitur; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, et `Pharaonis’ quod sit naturale, de quibus supra; quod `exire’ sit ipsius esse, vel suum esse, patet (m)ab illis quae praecedunt et quae sequuntur,(n) et quoque a sensu spirituali illius vocis, `exire’ enim seu procedere in illo sensu, est se sistere praesentem coram alio {1} in forma ei accommodata, {2}ita se eundem modo in alia forma; in hoc sensu dicitur `exire’ de Domino, apud Johannem,
Jesus dixit de Se, Ego ex Deo exivi et venio, viii 42;
Pater amat vos, quod vos Me amastis et credidistis quod Ego a Deo exiverim: exivi a Patre, et veni in mundum; iterum relinquo mundum, et vado ad Patrem. Dixerunt discipuli, {3} . . . credimus quod a Deo exiveris, xvi 27, 28, 30;
Illi{4} cognoverunt vere quod a Deo exiverim, xvii 8;
[2] ut illustretur quid intelligitur per `exire’ aut procedere, sint exempla: de vero dicitur quod exeat seu procedat ex bono quando verum est forma boni, seu quando verum est bonum in forma quam capere potest intellectus: de intellectu etiam dici potest quod exeat seu procedat ex voluntate quando intellectus est formata voluntas, seu quando est voluntas in forma {5}apperceptibili visui interno: similiter de cogitatione quae intellectus dici potest exire seu procedere, cum fit loquela, et de voluntate cum fit actio; cogitatio se induit alia forma cum fit loquela, sed usque est cogitatio quae ita edit aut procedit, verba enim et soni quae induuntur, non sunt nisi quam adjecta quae faciunt ut cogitatio appercipiatur accommodate: similiter voluntas fit alia forma cum fit actio, sed usque est voluntas quae in tali forma sistitur; {6}gestus et motus qui induuntur, non sunt nisi quam adjecta, quae faciunt ut voluntas appareat et {7} afficiat accommodate: de externo etiam homine dici potest quod exeat seu procedat ab interno, immo substantialiter, quia externus homo nihil aliud est quam internus formatus ita ut agat convenienter in mundo in quo est: {8}ex his constare potest quid `exire’ seu `procedere’ in sensu spirituali sit; quod nempe per exire {9}aut procedere cum praedicatur de Domino, sit Divinum formatum ut homo, ita accommodatum ad perceptionem credentium; utrumque tamen unum.
@1 i sed$
@2 estque idem$
@3 i In hoc$
@4 i acceperunt et$
@5 perceptibili$
@6 ad gestus et ad motus, qui induuntur, nihil attenditur, nam illi sunt adjecta$
@7 i simul$
@8 inde$
@9 et$

5338. `Et transivit in omnem terram Aegypti’: quod significet cum subordinaret et submitteret singula ibi, nempe in naturali, constat ex significatione `omnis terrae Aegypti’ quod sit utrumque naturale, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; quod `transire illam terram’ sit subordinare et submittere singula in naturali, ex illis quae praecedunt, sequitur.

5339. `Et fecit terra in septem annis abundantiae annonae collectiones’: quod significet primos status cum multiplicata vera in series, constat ex significatione `septem annorum’ quod sint primi status, septem enim anni praecesserunt in quibus fuit abundantia annonae, et septem anni secuti in quibus fuit fames; quod `anni’ sint status, videatur n. 482, 487, 488, 493, 893; ex significatione `abundantiae annonae’ quod sit multiplicatio veri, de qua n. 5276, 5280, 5292, per quod `fecit terra’ significatur quod haec multiplicatio facta sit in naturali, `terra’ enim hic est naturale, ut mox supra n. 5338; et ex significatione `collectionum’ quod sint series; cum seriebus quae significantur per `collectiones’, ita se habet: apud hominem qui {1}reformatur, primum insinuantur vera communia, dein communium particularia, et demum particularium singularia; particularia disponuntur sub communibus, et singularia sub particularibus, n. 2384, 3057, 4269, 4325 fin., 4329 med., 4345, 4383, 5208, [2] dispositiones seu ordinationes illae in Verbo significantur per fasciculos, hic per manipulos seu `collectiones’, et non sunt nisi quam series in quas multiplicata vera disponuntur seu ordinantur. Hae series apud regeneratos se habent secundum ordinationes societatum in caelis, at apud non regeneratos, qui nec regenerari possunt, secundum ordinationes societatum in infernis; inde homo qui in malo est et inde in falso, est infernum in minima forma, et homo qui in bono est et inde in vero, est caelum in minima forma; sed de his seriebus alibi, ex Divina Domini Misericordia, plura dicentur.
@1 regeneratur $

5340. `Et congregavit omnem cibum septem annorum’: quod significet conservationem veri bono adjuncti, multiplicati primis temporibus, constat ex significatione `congregare’ quod hic sit conservare, nam `congregavit illum et dedit in urbibus et in medio’, per quae significatur quod recondiderit in interioribus, ita quod conservaverit, cessit enim usui in annis famis; ex significatione `cibi’ quod sit omne id quo internus homo nutritur; quod id sit bonum et verum, constare potest ex correspondentia cibi terrestris quo nutritur externus homo, cum cibo spirituali quo nutritur {1}internus; hic itaque est verum bono adjunctum, nam hoc est quod conservatur et reconditur in interioribus; per `septem annos’ significantur primi status cum multiplicata vera, n. 5339; inde patet quod per `congregavit omnem cibum septem annorum’ significetur conservatio veri bono adjuncti, multiplicati primis temporibus. [2] Dicitur conservatio veri bono adjuncti, sed quia pauci sciunt quid sit verum bono adjunctum, et minus quomodo et quando verum bono adjungitur, quapropter dicendum: verum conjungitur bono quando homo jucundum percipit in benefaciendo proximo propter verum et bonum, non autem propter se {2}aut mundum; cum homo est in illa affectione, vera quae tunc audit, vel legit, vel cogitat, conjunguntur bono; quod etiam appercipi solet ab affectione veri propter illum finem.
@1 infernus I$
@2 et $

5341. `Qui fuerunt in terra Aegypti’: quod significet quod in naturali, constat ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301, ita naturale.

5342. `Et dedit cibum in urbibus’: quod significet quod reposuerit in interioribus nempe {1}vera bono adjuncta, constat ex significatione `dare’ hic quod sit reponere; a significatione `cibi’ quod sit verum bono adjunctum, de qua mox supra n. (x)5340; et a significatione `urbium’ quod sint interiora mentis naturalis, de qua supra n. 5297. Quod vera bono adjuncta reponantur in interioribus mentis naturalis, et ibi {2} ad usum sequentis vitae conserventur, imprimis ad usum in tentationibus quando regeneratur homo, est arcanum quod pauci hodie sciunt, quare dicendum quomodo se habet: per `septem enim annos abundantiae annonae’ significantur vera primum multiplicata, et per `quod in urbibus et in medio repositum sit frumentum’ significatur quod vera illa bono adjuncta recondita sint in interioribus hominis; et per `septem annos famis’ (c)ac per sustentationem tunc a collectionibus’ significatur status regenerationis per vera bono adjuncta in interioribus recondita; [2] arcanum hoc est: homo a prima infantia usque ad primam pueritiam introducitur a Domino in caelum, et quidem inter angelos caelestes per quos tenetur in statu innocentiae, qui status quod sit infantibus usque ad primum pueritiae, notum est; cum aetas pueritiae incipit, tunc per gradus exuit statum innocentiae, at usque tenetur in statu charitatis per affectionem charitatis mutuae erga similes sui, qui status apud plures perseverat usque ad adolescentiam; (t)est tunc ille inter angelos spirituales; tunc quia incipit (a) se cogitare, et secundum id agere, non amplius teneri potest in charitate, ut prius, hereditaria enim mala tunc evocat, a quibus se duci patitur; cum hic status venit, tunc bona charitatis et innocentiae quae prius acceperat, secundum gradus sicut cogitat mala et actu confirmat illa, exterminantur, {3}at usque non exterminantur sed versus interiora a Domino deducuntur et ibi reconduntur; [3] sed quia nondum vera novit, ideo bona innocentiae et charitatis quae acceperat in binis illis statibus, nondum qualificata sunt, vera enim dant qualitatem bono, et bonum dat essentiam veris, idcirco ab illa aetate per instructiones, et imprimis per proprias cogitationes et inde confirmationes, imbuitur veris; quantum itaque tunc in affectione boni est, tantum conjunguntur a Domino vera bono apud illum, n. (x)5340, et reconduntur ad usus; hic status est qui significatur per `septem annos abundantiae annonae’; vera illa {4}bono adjuncta sunt quae in proprio sensu vocantur reliquiae; quantum itaque homo patitur se regenerari, tantum reliquiae inserviunt usui, nam tantum ex illis a Domino depromitur, et in naturale remittitur, ut producatur correspondentia exteriorum cum interioribus, seu naturalium cum spiritualibus; hoc fit in statu qui significatur per `septem annos famis’; hoc est arcanum. [4] Homo Ecclesiae credit hodie quod qualiscumque alicui vita sit, usque ex misericordia in caelum recipi queat et ibi beatitudine aeterna frui, putat enim quod solum sit admissio; sed multum fallitur, nemo enim in caelum admitti et recipi potest nisi acceperit vitam spiritualem, et nemo vitam spiritualem accipere potest nisi regeneretur, et nemo regenerari potest nisi per bonum vitae conjunctum vero doctrinae; inde ei vita spiritualis; quod nemo in caelum venire possit nisi acceperit vitam spiritualem per regenerationem, manifeste dicit Dominus apud Johannem,
Amen, amen dico tibi, Nisi quis generetur denuo, non potest videre regnum Dei, iii 3;
et mox,
Amen, amen dico tibi, Nisi quis generatus fuerit ex aqua et spiritu, non potest ingredi in regnum Dei, ibid. vers. 5;
`aqua’ est verum doctrinae, n. 2702, 3058, 3424, 4976, et `spiritus’ est bonum vitae; per baptismum nemo ingreditur, sed baptismus est significativum regenerationis cujus recordari debet homo Ecclesiae. {5}
@1 verum bono adjunctum$
@2 i a Domino$
@3 sed$
@4 conjuncta bono$
@5 i n. 4255, 5120 f.$

5343. `Cibum agri urbis’: quod significet quae propria eis et convenientia, nempe vera bono adjuncta in interioribus, constat ex significatione `cibi’ quod sint vera bono adjuncta, de qua n. (x)5340, 5342; vera quae propria interioribus et convenientia significantur per `cibum agri urbis’ ex causa quia ager pertinebat ad urbem, et ambitum ejus faciebat; quae ambitum faciunt, in sensu interno significant convenientia et propria, idcirco etiam mox dicitur `quae circumcirca illam, dedit in medio illius’. Quod illa quae ambitum faciunt, significent propria et convenientia, est quia omnia vera juncta bono sunt in series disposita, ac series tales sunt ut in medio seu in intimo cujusvis sit verum junctum bono, et circumcirca hoc medium seu intimum sunt vera propria ei et convenientia, et sic ordine usque ad {1}extimum, ubi evanescit; [2] ipsae series etiam inter se similiter dispositae sunt, at variantur secundum status mutationes; quod tales dispositiones {2} verorum bono junctorum sint, ad ipsum visum sisti solet in altera vita, in luce enim caeli in qua est intelligentia et sapientia, talia possunt exhiberi videnda, non autem in luce mundi, nec in luce caeli apud hominem apud quem interiora non aperta sunt, at usque possunt ab illo ex intuitione rationali agnosci, et sic rationaliter ex luce caeli {3} videri; dispositiones hae originem suam trahunt ex dispositionibus societatum angelicarum in caelo, nam sicut {4}hae dispositae sunt, ita quoque dispositae sunt series verorum bono junctorum apud regeneratos, cum illis enim hae correspondent.
@1 intimum I$
@2 i seu ordinationes$
@3 i apud illum$
@4 illae$

5344. `Quae circumcirca illam, dedit in medio illius’: quod significet quae prius in exteriore naturali recondit in interioribus interioris naturalis, constat ex significatione `circumcirca’ quod sint quae extra, ita quae in exteriore naturali; et ex significatione `medii’ quod sint quae intra, de qua n. 1074, 2940, 2973, ita quae in interiore naturali; quod `in medio illius’ seu urbis sit in interioribus {1}interioris naturalis, est quia per `urbem’ significantur interiora, n. 5297, 5342. Interiora interioris naturalis sunt illa ibi quae spiritualia vocantur, et spiritualia ibi sunt quae a luce caeli sunt, ex qua illuminantur illa ibi quae a luce mundi sunt, quae proprie naturalia dicuntur; in spiritualibus ibi recondita sunt vera bono adjuncta; [2] spiritualia ibi sunt quae correspondent societatibus angelicis quae in secundo caelo, cum hoc caelo communicat homo per reliquias; hoc caelum est quod aperitur cum homo regeneratur, et hoc caelum est quod clauditur cum homo non patitur se regenerari; reliquiae enim seu vera et bona in interioribus recondita non sunt aliud quam correspondentiae cum societatibus illius caeli.
@1 naturalibus interioribus$

5345. `Et congessit Joseph frumentum sicut arenam maris multum valde’: quod significet multiplicationem veri a bono, constat ex significatione `congerere’ quod hic sit multiplicare; ex significatione `frumenti’ quod sit verum voluntate et actu, de qua n. 5295, cujus multiplicatio cum comparatur `arenae maris’, significat quod sit ex bono, hic (c)ex bono caelestis spiritualis per influxum, verum enim in interioribus nusquam aliunde quam ex bono multiplicatur; multiplicatio veri quod non ex bono, non est multiplicatio veri, quia non est verum, {1}utcumque in externa forma apparet ut verum; est quoddam simulacrum in quo non vita; hoc quia mortuum, ad verum non accedit, nam verum ut verum sit apud hominem, vivet a bono, hoc est, per bonum a Domino, et cum ita vivit, tunc de illo praedicari potest multiplicatio in sensu spirituali. Quod multiplicatio veri sit solum ex bono, constare potest ex eo quod nihil multiplicari possit nisi ex quodam simili conjugii; verum cum alio quam cum bono conjugium inire non potest; si cum alio, non est conjugium sed est adulterium; quod itaque multiplicatur ex conjugio, hoc est legitimum, ita verum, quod autem ex adulterio, non est legitimum sed spurium, ita non verum{2}.
@1 utrumque I$
@2 i de quo praedicari potest multiplicatio$

5346. `Usque quod cessavit ad numerandum quia nullus numerus’: quod significet tale in quo caeleste a Divino, constare potest ex eo quod verum in quo caeleste a Divino, sit indefinitum, ita absque numero; tale verum fuerat solum Domino cum fuit in mundo, Qui per `Josephum’ hic repraesentatur, et de Cujus Naturalis glorificatione in (t)supremo sensu hic agitur.

5347. Vers. 50-52. Et Josepho natum duo filii, antequam venit annus famis, quos peperit ei Asenath filia Potipherae sacerdotis On. Et vocavit Joseph nomen primogeniti Menasheh, quia oblivisci (t)me fecit Deus omnis laboris mei, et omnis domus patris mei. Et nomen secundi vocavit Ephraim, quia fructificari fecit me Deus in terra afflictionis meae. `Et Josepho natum duo filii’ significat inde bonum et verum: `antequam venit annus famis’ significat quae per naturale: `quos peperit ei Asenath filia Potipherae sacerdotis On’ significat quae ex conjugio: ‘et vocavit Joseph nomen primogeniti Menasheh’ significat novum voluntarium in naturali, et quale ejus: `quia oblivisci (t)me fecit Deus omnis laboris mei’ significat remotionem post tentationes: `et omnis domus patris mei’ significat remotionem malorum hereditariorum: `et nomen secundi vocavit Ephraim’ significat novum intellectuale in naturali, et quale ejus: `quia fructificari fecit me Deus’ significat inde multiplicationem veri ex bono: `in terra afflictionis meae’ significat ubi passus tentationes.

5348. `Et Josepho natum duo filii’: quod significet inde bonum et verum, nempe ex influxu caelestis spiritualis in naturale, constat ex significatione `nasci’ quod sit renasci, ita {1} nascentia veri (c)ex bono seu fidei a charitate, de qua n. 4070, 4668, 5160; quod nativitates de quibus in Verbo, sint nativitates spirituales, videatur n. 1145, 1255, 1330, 3263, 3279, 3860, 3866; et ex significatione `filiorum’, hic Menasheh et Ephraim, quod sint bonum et verum, de quibus mox infra; per `Menashen’ enim significatur voluntarium novi naturalis, et per `Ephraimum’ intellectuale ejus seu, quod idem, per `Menashen’ significatur bonum novi naturalis, quia bonum praedicatur ex voluntate, et per `Ephraimum’ verum ejus, quia verum praedicatur ex intellectuali; alibi etiam ubi legitur quod duo filii nati, per unum {2}significatur bonum, et per alterum verum, sicut per Esavum et Jacobum; quod per `Esavum’ bonum, videatur n. 3302, 3322, 3494, 3504, 3576, 3599; {3} quod per `Jacobum’ verum, n. 3305, 3509, 3525, (x)3546, 3576; pariter per binos filios Jehudae ex Tamare, Perezum et Zerahum, n. 4927, 4928, 4929; ita hic per Menashen et Ephraimum; de horum nativitate hic nunc agitur, quia in mox praecedentibus actum est de influxu caelestis spiritualis in naturale, et inde de hujus renascentia, quae unice fit per bonum et verum.
@1 i quod sit$
@2 significatum est$
@3 i et$

5349. `Antequam venit annus famis’: quod significet quae per naturale, constat ex significatione `antequam venit annus famis’ quod sit cum perstitit status multiplicationis veri a bono, qui status significatur per `annos abundantiae annonae’, et sic ante statum desolationis qui significatur per `annos famis’; in priore statu quia multiplicatum est verum a bono in naturali, et sic natum caelesti spiritualis bonum et verum per naturale, idcirco per illa verba hoc consequens significatur.

5350. `Quos peperit ei Asenath filia Potipherae sacerdotis On’: quod significet quae ex conjugio, constare potest ex illis quae supra n. 5332 dicta sunt.

5351. `Et vocavit Joseph nomen primogeniti Menasheh’: quod significet novum voluntarium in naturali, et quale ejus, constat ex repraesentatione `Menashes’ in Verbo quod sit bonum spirituale in naturali, ita novum voluntarium {1}, de qua sequitur; nomen {2}id etiam ipsum quale istius boni seu istius novi voluntarii involvit; quod nomen illud quale involvat, constare potest ex nominibus quae aliis quoque indita sunt, et {3}simul explicantur quoad quale, {4}sicut nomen Menasheh his verbis `quia oblivisci fecit me Deus omnis laboris mei, et omnis domus patris mei’; ita describitur quale quod per Menashen significatur; praeterea cum dicitur `vocavit nomen’, etiam significatur quod ipsum nomen quale contineat, `nomen’ enim et `vocare nomen’ significat quale, videatur n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006, 3421. [2] Quod primogenitus qui nominatus Menasheh significet bonum spirituale in naturali, seu novum voluntarium ibi, est quia bonum actualiter primogenitum est in Ecclesia, seu apud hominem qui fit Ecclesia, verum autem {5}non est primogenitum, sed usque apparet sicut sit, videatur n. 352, 367, 2435, 3325, 3494, 4925, 4926, 4928, 4930, quod etiam constare potest ex eo quod apud hominem voluntas praecedat, nam velle hominis est primum ejus vitae, et intelligere ejus succedit, et se applicat secundum ejus velle; quod ex voluntate procedit, hoc vocatur bonum, apud illos qui novum voluntarium per regenerationem a Domino acceperunt, at malum apud illos qui non {6}accipere voluerunt; quod autem ex intellectuali procedit, hoc vocatur verum apud regeneratos, at falsum apud non regeneratos, sed quia voluntarium hominis non apparet ad sensum nisi per intellectuale, est enim intellectus voluntas in forma seu voluntas formata ad sensum, idcirco putatur quod verum quod procedit ab intellectuali, sit primogenitum, cum tamen id non sit nisi apparentia ex dicta causa; [3] inde est quod olim controversum fuerit, num verum quod fidei, esset primogenitum Ecclesiae, vel num bonum quod charitatis; qui ex apparentia concluserunt, dixerunt esse verum; qui autem non ex apparentia, agnoverunt quod esset bonum; inde quoque est quod hodie fidem faciant primum et ipsum essentiale Ecclesiae, charitatem autem secundarium et non essentialem; sed prae antiquis processerunt in errorem multo latius, statuendo quod sola fides salvet; per fidem in Ecclesia intelligitur omne verum doctrinae, per charitatem autem omne bonum vitae; charitatem et ejus opera quidem vocant fructus fidei, sed quis credit quod fructus aliquid faciant ad salutem, cum creditur quod salvetur homo per fidem in ultima vitae suae hora, utcumque prius vixerit, et adhuc cum per doctrinale separant opera quae sunt charitatis, a fide, dicendo quod sola fides salvet absque bonis operibus, aut quod opera quae sunt vitae, nihil faciant ad salutem; O qualis fides, et O qualis Ecclesia, fidem mortuam adorant, et fidem vivam rejiciunt, cum tamen fides absque charitate est sicut corpus absque anima; quod corpus absque anima removeatur a conspectu et rejiciatur quia putet, notum est; similiter etiam fides (t)absque charitate in altera vita; omnes in inferno sunt qui in fide sic dicta absque charitate {7}fuerunt, at omnes in caelo sunt qui in charitate; vita enim unumquemque manet, doctrina autem non plus quam quantum ex vita trahit. [4] Quod per `Menashen’ significetur novum voluntarium in naturali seu, quod idem, bonum spirituale ibi, non ita ex Verbo alibi constare potest, sicut quod per `Ephraimum’ significetur novum intellectuale in naturali, seu verum spirituale ibi; sed usque de Menashe concludi potest ex Ephraimo; in Verbo enim ubi duo ita memorantur, per unum significatur bonum et per alterum verum, quapropter quod per Menashen significetur bonum spirituale in naturali, quod est novi voluntarii {8}, videbitur in mox sequentibus ubi de Ephraimo.
@1 i ibi$
@2 ejus$
@3 quae$
@4 sicut hic de Menascheh quod nomen explicatur$
@5 apparenter$
@6 acceperunt$
@7 sunt$
@8 i ibi$

5352. `Quia oblivisci fecit me Deus omnis laboris mei’: quod significet remotionem post tentationes, constat ex significatione `oblivisci’ quod sit remotio, de qua n. 5170, 5278; et ex significatione `laboris’ quod sint pugnae, ita tentationes; inde est quod per `oblivisci fecit me Deus omnis laboris mei’ significetur remotio post tentationes, nempe remotio malorum quae dolorem fecerunt; quod illa significentur, patet quoque ab illis quae de Josepho memorantur in terra Canaan apud fratres, et dein quae in Aegypto, {1}in terra Canaan quod conjectus in foveam, et venditus, in Aegypto quod serviverit, et in carcere per aliquot annos detentus fuerit, per quae quod tentationes significatae sint, prius ostensum est; et quod illa sint quae per laborem intelliguntur, patet.
@1 quod nempe serviverit in domo Potipharis principis satellitum et quod$

5353. `Et omnis domus patris mei’: quod significet remotionem malorum hereditariorum, constat ex significatione `domus patris’ quod hic sint mala hereditaria; per `domum’ enim in sensu interno significatur homo, et quidem ejus mens aut rationalis aut naturalis, in specie autem voluntarium ibi, consequenter bonum aut malum quia haec praedicantur de voluntate, videatur n. 710, 2233, 2234, 3128, 4973, 4982, 5023, et quia ita, per `domum patris’ hic significantur mala hereditaria. Quale quod per Menashen significatur, in his et mox praecedentibus verbis continetur; Menasheh {1} in lingua originali significat oblivionem, ita in sensu interno remotionem, nempe malorum tam actualium quam hereditariorum, his enim remotis novum voluntarium assurgit; novum enim voluntarium existit per influxum boni a Domino; influxus boni a Domino est continuus apud hominem, sed sunt mala tam actualia quam hereditaria quae inhibent et obstant ne recipiatur, quapropter illis remotis voluntarium novum existit; quod tunc existat, manifeste patet apud illos qui in infortuniis, miseriis ac in morbis sunt; in his, quia removentur amores sui et mundi a quibus sunt omnia mala, homo cogitat bene de Deo et de proximo, et quoque huic bene vult; similiter in tentationibus, quae sunt dolores spirituales, ac inde miseriae interiores, (c)ac desperationes; per has praecipue removentur mala, quae postquam remota sunt, influit bonum caeleste a Domino, inde novum voluntarium in naturali, quod est Menasheh in sensu repraesentativo.
@1 i enim$

5354. `Et nomen secundi vocavit Ephraim’: quod significet novum intellectuale in naturali, et quale ejus, constat a significatione `nominis’ et `vocare nomen’ quod sit quale, de qua n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006, 3421; et ex repraesentatione `Ephraim’ quod sit intellectuale {1}in naturali, de qua sequitur; quid novum intellectuale et quid novum voluntarium, quae significantur per Ephraim et Menashen, primum dicendum: in Ecclesia quidem notum est quod homo denuo generandus sit, hoc est, regenerandus, ut ingredi queat in regnum Dei; hoc notum est quia Dominus apertis verbis id dixerat apud Johannem iii 3, 5; quid autem sit denuo generari, usque paucis notum est; causa est quia pauci sciunt quid bonum et malum; quod non sciant quid bonum et malum, causa est quia non sciunt quid charitas erga proximum; si hanc scirent, etiam scirent quid bonum, et ex bono quid malum, omne enim id bonum est quod ex genuina charitate erga proximum venit; [2] sed in hoc bono nemo potest esse ex se, est enim ipsum caeleste quod influit a Domino; hoc caeleste continue influit, sed obstant mala et falsa (x)quin possit recipi; ut itaque recipiatur, necessum est ut homo removeat mala et quantum potest, etiam falsa, et sic se disponat ad recipiendum influxum; quando remotis malis homo recipit influxum, tunc accipit novam voluntatem et novum intellectuale; ex nova voluntate sentit jucundum in benefaciendo proximo ex nullo fine sui, et ex novo intellectuali appercipit jucundum in discendo quid bonum et verum propter illa et propter vitam; quia novum hoc intellectuale et novum voluntarium existit per influxum a Domino, idcirco is qui regeneratus est, agnoscit et credit quod bonum et verum quibus afficitur, non sit ex se sed ex Domino, tum quod quicquid ex se seu (c)ex proprio, non sit nisi malum; [3] ex his patet quid sit denuo generari, tum quid sit novum voluntarium et novum intellectuale; sed regeneratio, per quam novum intellectuale et novum voluntarium, non fit uno momento, sed fit a prima {2} infantia usque ad ultimum {2} vitae, et postea in altera vita in aeternum, et hoc per media Divina innumerabilia et ineffabilia; homo enim ex se non est nisi malum quod continue sicut ex fornace exhalat, ac continue bonum nascens exstinguere conatur; ad removendum tale malum et loco ejus irradicandum bonum, non potest fieri nisi per omnem vitae cursum, et per Divina media quae innumerabilia et ineffabilia sunt; {3}horum mediorum vix aliqua nota sunt hoc tempore, ex causa quia homo regenerari se non patitur, nec credit regenerationem aliquid esse, quia non credit vitam post mortem; processus regenerationis, {4}qui ineffabilia continet, quoad plurimam partem facit sapientiam angelicam, et est talis ut a nullo angelo in aeternum plene exhauriri queat; inde est quod in sensu interno Verbi de eo praecipue agatur. [4] Quod `Ephraim’ sit novum intellectuale {5}in naturali, ex plurimis locis in Verbo patet, praecipue apud Prophetam Hosheam, qui de Ephraimo multum agit, apud quem haec:
Ego novi Ephraimum, et Israel non latet Me, quod omnino scortatus sis Ephraim, pollutus sit Israel. . . . Israel et Ephraim corruent per iniquitatem suam, corruet etiam Jehudah cum illis. . . . Ephraim in solitudinem erit in die {6}correctionis. . . Et Ego sicut tinea Ephraimo, et sicut teredo domui Jehudae.Et vidit Ephraim morbum suum, et Jehudah vulnus suum, et ivit Ephraim ad Assyrium, et misit ad regem Jareb, et hic non potuit sanare vos, v 3, 5, 9, 11-13:
adhuc apud eundem,
Quando sanavi Israelem, tunc revelata est iniquitas Ephraimi, et mala Samariae, quia fecerunt mendacium, et fur venit, diffundit se turma foris. . . . Et fuit Ephraim sicut columba stulta, non cor, Aegyptum vocarunt, Assyriam abiverunt; cum ibunt, expandam super eos rete Meum, vii [1,] 11, 12 seq.:
[5] porro
Deglutitus est Israel, nunc futuri sunt inter gentes, sicut vas in quo non desiderium, quando illi ascenderunt Assyriam, onager solitarius; sibi Ephraim mercede meretricia conciliat amores, viii 8, 9:
Israel non habitabunt in terra Jehovae, et revertetur Ephraim Aegyptum, et in Assyria immundum comedent, ix 3.
Circumdederunt Me mendacio Ephraim, et dolo domus Israelis; et Jehudah adhuc dominatur cum Deo et cum sanctis {7}fidelis: Ephraim pascens ventum, et persequitur eurum, omni die mendacium et vastationem multiplicat, et foedus cum Assyrio pangunt, et oleum in Aegyptum defertur, xii 1, 2 [A.V. xi 12, xii 1];
praeter {8} de Ephraim pluries alibi apud eundem, ut iv 16-18, v 3, 5, 9, 11-13, vii 8, 9,ix 8, 11,(x)13, 16, x 6, 11, xi 3, 8, 9, xii 9, 15 [A.V. 8, 14], xiii 1, 12, xiv 9 [A.V. 8]; [6] in his omnibus locis per `Ephraim’ intelligitur intellectuale Ecclesiae, per `Israel’ spirituale ejus, et per `Jehudam’ caeleste ejusdem; et quia intellectuale Ecclesiae per Ephraimum significatur, ideo saepe dicitur de Ephraim quod abeat in Aegyptum, et in Assyriam, per `Aegyptum’ enim significantur scientifica, et per `Assyriam’ ratiocinia ex illis; illa et haec praedicantur de intellectuali; quod `Aegyptus’ sit scientificum, videatur n. 1164, 1165, 1186, 1462, 2588, 3325, 4749, 4964, 4966, et quod `Asshur seu Assyria’ sit ratio et ratiocinatio, n. 119, 1186; [7] similiter in sequentibus locis per Ephraimum significatur intellectuale Ecclesiae; apud Zachariam,
Exsulta valde, filia Zionis, clange filia Hierosolymae, ecce rex tuus venit tibi: . . . exscindam currum ex Ephraimo, et equum ex Hierosolyma; et exscindam arcum belli, contra loquetur pacem gentibus; et erit dominari ipsius a mari usque ad mare, et a fluvio usque ad fines terrae. . . . Tendam Mihi Jehudam, arcu implebo Ephraimum, et excitabo filios tuos Zion, cum filiis tuis Javan, ix 9, 10, 13;
ibi de Adventu Domini, et Ecclesia gentium; `exscindere currum ex Ephraimo et equum ex Hierosolyma’ pro omne intellectuale Ecclesiae; `arcu implere Ephraimum’ pro dare novum intellectuale; quod `currus’ sit doctrinale, videatur n. 5321; {9} `equus’ intellectuale, n. 2760-2762, 3217, 5321; et quod `arcus’ etiam doctrinale, n. (x)2685, 2686, 2709; (m)doctrinale enim ab intellectuali {10}dependet, nam sicut id intelligitur, ita creditur; [8] intellectus doctrinalis facit quale fidei;(n) inde etiam filii Ephraimi vocantur jaculatores arcu apud Davidem,
Filii Ephraimi qui armati, jaculatores arcu, averterunt se in die praelii, Ps. lxxviii 9:
apud Ezechielem,
(x)Fili hominis, sume tibi lignum unum, et scribe super illud Jehudae et filiis Israelis sociis ejus; deinde sume lignum unum et scribe super illud Josephi lignum Ephraimi et omnis domus Israelis sociorum ejus; postea conjunge illa, unum cum altero tibi in lignum unum, ut sint unum ambo in manu {11}Mea… . Ecce Ego accepturus lignum Josephi, quod in manibus Ephraimi et tribuum Israelis sociorum ejus, et addam eos qui super illo cum ligno Jehudae, et faciam eos in lignum unum, ut sint unum in manu Mea, xxxvii 16, 17, 19;
ibi etiam per `Jehudam’ intelligitur Ecclesiae caeleste, per `Israelem’ ejus spirituale, et per `Ephraimum’ ejusdem intellectuale, quae quod unum fient per charitatis bonum, significatur per quod unum lignum fiet ex duobus; lignum quod sit bonum quod charitatis et inde operum, videatur n. 1110, 2784, 2812, 3720, 4943: [9] apud Jeremiam,
Dies est, clamabunt custodes ex monte Ephraimi, Surgite, ascendamus Zionem ad Jehovam Deum nostrum. . . . Ero Israeli in patrem, et Ephraim primogenitus Meus ille, xxxi 6, 9:
apud eundem,
Audiendo audivi Ephraimum lugentem, Castigasti me et castigatus sum, sicut vitulus non consuetus; converte me, ut convertar;. . .{12}nonne filius pretiosus Mihi Ephraim? {12}nonne natus deliciarum? nam postquam locutus fuero contra illum, recordando recordabor illius iterum, xxxi 18, 20:
apud eundem,
Reducam Israelem ad habitaculum suum, ut pascat in Carmele et Bashane, ac in monte Ephraimi et Gileade saturetur anima ejus, 1 19:
apud Esaiam,
Vae coronae superbiae, ebriis Ephraimi, et flori decidenti et gloriae decoris illius, qui super capite vallis pinguium perturbatorum vino, xxviii 1;
[10] in his quoque locis per `Ephraimum’ significatur intellectuale Ecclesiae; intellectuale Ecclesiae est intellectus apud homines Ecclesiae de veris et bonis, hoc est, de doctrinalibus fidei et charitatis, ita notio, conceptus seu idea de illis; ipsum verum est Ecclesiae spirituale, et bonum est ejus caeleste, at verum et bonum {13} aliter intelligitur apud unum quam apud alterum, qualis itaque intellectus veri est, tale est verum apud unumquemvis; similiter se habet cum intellectu boni. [11] Quid voluntarium Ecclesiae quod per `Menashen’ {14}significatur, ex intellectuali quod est `Ephraim’, sciri potest; voluntarium Ecclesiae similiter se habet sicut ejus intellectuale, quod nempe apud unumquemvis varietur; `Menasheh’ id voluntarium significat apud Esaiam,
In excandescentia Jehovae Zebaoth obscurata est terra, factusque est populus sicut cibus ignis; vir fratri suo non parcent, . . . vir carnem brachii sui comedent, Menasheh Ephraimum, et Ephraimus Menashen, una illi sunt contra Jehudam, ix 18-20 [A.V. 19-21];
`vir carnem brachii sui comedent, Menasheh Ephraimum, et Ephraimus Menashen’ pro quod velle hominis Ecclesiae erit contra ejus intelligere, et intelligere contra ejus velle: [12] apud Davidem,
Deus locutus est per sanctitatem Suam, exsultabo, dividam Shechemum, et vallem Succoth dimetiar, Mihi Gilead, et Mihi Menasheh, et Ephraim robur capitis Mei, Ps. lx 8, 9 [A.V. 6, 7]:
apud eundem,
Pastor Israelis adverte aurem, qui ducit sicut gregem Josephum, qui sedes super cherubim, effulge, coram Ephraimo et Benjamine, et Menashe, excita potentiam Tuam, Ps. lxxx 2, 3 [A.V. 1, 2];
etiam ibi `Ephraim’ pro Ecclesiae intellectuali, et `Menasheh’ pro (t)ejus voluntario; idem etiam patet ex benedictione Ephraimi et Menashis a Jacobo ante mortem, de qua Gen. xlviii; et quoque ex eo quod Jacob acceptaverit Ephraimum loco Reubenis, et Menashen loco Shimeonis, ibid. vers. 3, 5; per Reubenem enim repraesentatum fuit intellectuale Ecclesiae, seu fides intellectu {15}et doctrina, n. 3861, 3866, et per `Shimeonem’ fides actu, seu oboedientia et voluntas faciendi verum, ex qua et per quam charitas, ita verum actu, quod est bonum novi voluntarii, n. 3869-3872. [13] Quod Jacob `tunc Israel’ Ephraimo benedixerit prae Menashe, ponendo dextram manum super illum, et sinistram super hunc, ibid. vers. 13-20, causa fuit eadem quae fuit Jacobo, quod primogenituram Esavi in se derivaverit; et eadem quae fuit filiis Jehudae ex Tamare Perezo et Zeraho, quod Zerah qui primogenitus, usque post Perezum exiverit, Gen. xxxviii 28-30; causa nempe erat quod verum fidei quod intellectualis, primo loco sit apparenter cum regeneratur homo, et tunc bonum charitatis quod voluntarii apparenter secundo loco, {16}cum tamen bonum actualiter est primo, et manifeste cum homo regeneratus est, de qua re videatur n. 3324, 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, (m)3576, 3603, 3701, 4243, 4244, 4247, 4337,(n) 4925, 4926, 4928, 4930, 4977.
@1 Ecclesiae, ita novum intellectuale$
@2 i ejus$
@3 quorum$
@4 quia$
@5 A d$
@6 correptionis n. 4592 and Sch$
@7 Israelis A I but Heb=fidelis$
@8 i ubi$
@9 i quod$
@10 pendet, sicut enim illud$
@11 Heb = tua$
@12 numne$
@13 i prorsus$
@14 significetur voluntarium Ecclesiae, ex Ephraimo, quod sit ejus intellectuale patet,$
@15 aut$
@16 at quod bonum charitatis quod voluntarii, actualiter primo loco sit, sed non manifeste priusquam regeneratus est homo,$

5355. `Quia fructificari fecit me Deus’: quod significet inde multiplicationem veri ex bono, constat ex significatione `fructificari facere’ quod sit multiplicatio, nempe veri ex bono, fructificatio enim praedicatur ex bono, et multiplicatio de vero, n. 43, 55, 913, 983, 1940, 2846, 2847; Ephraim inde in lingua originali nominatus est a fructificatione, cujus quale continetur in (t)his verbis `quia fructificari fecit me Deus in terra afflictionis meae’; quale est quod multiplicatum sit verum ex bono in naturali post tentationes quas ibi passus. Quid multiplicatio veri a bono, paucis dicendum: cum homo in bono est, hoc est, in amore erga proximum, tunc etiam in amore veri est, inde quantum in bono illo est, tantum vero afficitur, nam bonum {1}est in vero sicut anima in suo corpore; [2] {2}sicut itaque bonum multiplicat verum, ita se propagat, sique genuinae charitatis bonum est, propagat se in vero {3}et per verum in indefinitum, nam non datur finis neque bono neque vero, {4}Infinitum est in omnibus et singulis, quia omnia et singula ex Infinito sunt; at usque indefinitum {5}illud nusquam aliquo modo pertingere ad Infinitum potest, quia ratio {6}finiti nulla datur cum Infinito; in Ecclesia hodie raro datur multiplicatio veri; causa est quia hodie non est bonum genuinae charitatis; creditur satis esse scire dogmata fidei quae sunt Ecclesiae in qua natus est, et illa variis confirmare; at qui in bono genuinae charitatis est et inde in affectione veri, {7} non contentus est eo, sed vult illustrari ex Verbo quid verum, et videre illud priusquam confirmat; videt etiam ex bono, nam apperceptio veri est ex bono, Dominus enim est in bono et dat apperceptionem; cum inde accipit verum, tunc crescit id in {8}indefinitum; {9} se habet hoc sicut seminulum quod crescit in arborem, et producit seminula, et haec dein hortum, et sic porro.
@1 se format in vero, et ibi est$
@2 tunc bonum sicut$
@3 immensum$
@4 indefinitum$
@5 hoc$
@6 non datur aliqua alicujus$
@7 i is$
@8 immensum$
@9 i nam sicut verum multiplicatur ita extendit se bonum, et sicut extendit se bonum, ita multiplicat verum, bonum enim ad infinitum vult,$

5356. `In terra afflictionis meae’: quod significet ubi passus tentationes, constat ex significatione `terrae’, hic terrae Aegypti, quod sit naturale, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; et ex significatione `afflictionis’ quod sit tentatio, de qua n. 1846; inde patet quod per `in terra afflictionis meae’ significetur in naturali ubi passus tentationes, proinde quod ibi multiplicatum verum ex bono sit; quia fructificatio illa, seu multiplicatio veri ex bono, imprimis fit per tentationes, idcirco ita dictum est. Quod fructificatio illa imprimis fiat per tentationes, causae sunt quia tentationes removent {1}amores sui et mundi, ita mala, quibus remotis influit affectio boni et veri a Domino, videatur mox supra n. 5354; [2] tentationes etiam dant quale apperceptionis boni et veri per opposita quae mali spiritus tunc infundunt; ex oppositis apperceptis comparantur relativa, ex quibus omne quale; nemo enim scit quid bonum nisi {2}etiam sciat quid non bonum, nec quid verum nisi {3}sciat quid non verum. Tentationes etiam confirmant bona et vera, pugnat enim tunc homo contra mala et falsa, et per quod vincit, in fortius affirmativum venit; praeterea etiam per tentationes domantur mala et falsa, ut amplius non hiscant exsurgere; ita rejiciuntur mala cum falsis ad latera, et ibi pendent, sed flaccide, deorsum; bona autem cum veris in medio sunt, et secundum affectionis zelum elevantur sursum, ita ad caelum versus Dominum, a Quo elevatio.
@1 jucunda amoris$
@2 ex non bono$
@3 ex non vero, imo nec quid felix nisi ex non felice$

5357. Vers. 53-57. Et absoluti septem anni abundantiae annonae, quae fuit in terra Aegypti. Et inceperunt septem anni famis venire, quemadmodum dixit Joseph; et fuit fames in omnibus terris, et in omni terra Aegypti fuit panis. Et famem passa omnis terra Aegypti, et clamavit populus ad Pharaonem pro pane, et dixit Pharaoh omni Aegypto, Ite ad Josephum, quod dicit vobis, faciatis. Et fames fuit super omnibus faciebus terrae, et aperuit Joseph omnia in quibus, et vendidit Aegypto; et invalescebat fames in terra Aegypti. Et omnis terra venerunt Aegyptum ad emendum ad Josephum, quia invaluit fames in omni terra. `Et absoluti septem anni abundantiae annonae’ significat post status multiplicationis veri: ‘quae fuit in terra Aegypti’ significat in naturali: `et inceperunt septem anni famis venire’ significat status sequentes desolationis: `quemadmodum dixit Joseph’ significat sicut praevisum a caelesti spiritualis: `et fuit fames in omnibus terris’ significat desolationem ubivis in naturali: `et in omni terra Aegypti fuit panis’ significat reliquias ex multiplicatis veris ex bono: `et famem passa omnis terra Aegypti’ significat desolationem in naturali utroque: `et clamavit populus ad Pharaonem pro pane’ significat indigentiam boni pro vero: `et dixit Pharaoh omni Aegypto’ significat apperceptionem: `Ite ad Josephum’ significat quod ex caelesti spiritualis: `quod dicit vobis, faciatis’ significat modo sit oboedientia: `et fames fuit super omnibus faciebus terrae’ significat cum desolatio usque ad desperationem: `et aperuit Joseph omnia in quibus’ significat communicationem ex reliquiis: `et vendidit Aegypto’ significat appropriationem: `et invalescebat fames in terra Aegypti’ significat gravitatem increscentem: `et omnis terra venerunt Aegyptum’ significat quod vera et bona collata in scientifica quae Ecclesiae: `ad emendum’ significat appropriationem inde: `ad Josephum’ significat ubi caeleste spiritualis: `quia invaluit fames in omni terra’ significat quod ubivis praeter ibi desolatio in naturali. {1}
@1 A has here (de desolatione excerpta) $

5358. `Et absoluti septem anni abundantiae annonae’: quod
significet post status multiplicationis veri, constat ex illis quae supra n. 5276, 5292, 5339 explicata sunt, ubi similia verba.

5359. `Quae fuit in terra Aegypti’: quod significet in naturali, constat ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit naturale, de qua n. 5080, 5095, 5276, 5278, 5280, 5288.

5360. `Et inceperunt septem anni famis venire’: quod significet status sequentes desolationis, constat a significatione `annorum’ quod sint status, de qua n. 482, 487, 488, 493, 893; et a significatione `famis’ quod sit defectus cognitionum veri et boni, de qua n. 1460, 3364, proinde desolatio. Quod `fames’ sit ille defectus, seu {1} desolatio, est quia non aliud est cibus caelestis et spiritualis quam bonum et verum; haec sunt quibus angeli et spiritus nutriuntur, et quae in fame esuriunt inque siti sitiunt, quapropter etiam illis cibis cibi materiales correspondent, sicut `panis’ amori caelesti, `vinum’ amori spirituali, et praeterea omnia et singula quae panis seu cibi ac vini seu potus sunt; cum itaque deficiunt talia, est fames, et vocatur in Verbo desolatio et vastatio, desolatio cum deficiunt vera, et vastatio cum deficiunt bona; multis in locis in Verbo de desolatione et vastatione illa agitur, et ibi describitur per desolationem terrae, regnorum, urbium, gentium, populorum, ac nuncupatur quoque exinanitio, excisio, consummatio, {2}desertum, vacuum, [2] ac ipse ille status vocatur dies magnus Jehovae, dies excandescentiae et vindictae Ipsius, dies tenebrarum et caliginis, nubis et obscuritatis, dies visitationis, etiam dies quando peritura terra, ita dies ultimus ac dies judicii; et quia non intellexerunt sensum internum Verbi, putarunt hactenus quod sit dies quando peritura terra, et quod tunc primum resurrectio (c)et judicium, non scientes quod per `diem’ ibi significetur status, et per `terram’ Ecclesia; ita per `diem quando peritura terra’ status quando Ecclesia interitura; quapropter {3} in Verbo, cum de interitu hoc agitur, etiam de nova terra agitur, per quam Ecclesia nova intelligitur; de nova terra et de novo caelo, videatur n. 1733, 1850, 2117, 2118 fin., 3355 fin., 4535; ultimus ille status Ecclesiae qui praecedit statum novae Ecclesiae, in Verbo proprie per vastationem et desolationem intelligitur et describitur; per desolationem et vastationem in Verbo describitur etiam status qui praecedit regenerationem hominis, qui status hic significatur per `septem annos famis’.
@1 i sit$
@2 defectum$
@3 i etiam$

5361. `Quemadmodum dixit Joseph’: quod significet sicut praevisum a caelesti spiritualis, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit percipere, de qua saepius in antecedentibus, quare cum praedicatur de Domino, Qui hic est `Joseph’, est percipere ex Se, ita praevidere; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua n. 5249, 5307, 5331, 5332.

5362. `Et fuit fames in omnibus terris’: quod significet desolationem ubivis in naturali, constat ex significatione `famis’ quod sit desolatio, de qua supra n. 5360; et ex significatione `omnium terrarum’ quod sit ubivis in naturali; quod `terra’ sit mens naturalis, ita naturale, videatur n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301.

5363. `Et in omni terra Aegypti fuit panis’: quod significet reliquias ex multiplicatis veris ex bono, constat ex eo quod per `panem in omni terra Aegypti’ intelligatur frumentum in septem annis abundantiae annonae collectum et in urbibus repositum, per quod quod significatae sint reliquiae in interioribus mentis {1}naturalis reconditae, supra passim dictum et ostensum est, inde per `panem in omni terra Aegypti’ significantur reliquiae ex multiplicatis veris ex bono; quod reliquiae hic sint `panis in terra Aegypti’, patet quoque ex eo quod {2}jamdum inceperint anni famis, {3}in quibus terra Aegypti aeque passa famem ac reliquae terrae, praeter quod haberet deposita {4}quae reliquae terrae non haberent, quare etiam nunc sequitur `Et famem passa omnis terra Aegypti’.
@1 naturalibus$
@2 nunc$
@3 et quam passa terra Aegypti aeque$
@4 prae reliquis$

5364. `Et famem passa omnis terra Aegypti’: quod significet desolationem in naturali utroque, constat ex significatione `famis’ quod sit desolatio, de qua supra n. 5360, 5362; et ex significatione `omnis terrae Aegypti’ quod sit naturale utrumque, de qua n. 5276.

5365. `Et clamavit populus ad Pharaonem pro pane’: quod significet indigentiam boni pro vero, constat ex significatione `clamare’ quod sit dolentis ac lugentis, ita quod sit indigentis; ex significatione `populi’ quod sit verum, de qua n. 1259, 1260, 3295, 3581; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale, de qua n. 5079, 5080, 5095, 5160; et ex significatione `panis’ quod sit caeleste amoris, ita bonum, de qua n. 276, 680, 2165, 2177, 3464, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217,4735, 4976; inde sequitur quod per `clamavit populus ad Pharaonem pro pane’ significetur indigentia boni pro vero in naturali; hic sensus quidem apparet remotus a sensu litterae historico, at usque cum illi qui in sensu interno sunt, non aliud per clamare, per populum, per Pharaonem, et per panem intelligunt quam quae dicta sunt, sequitur quod ille sensus inde resultet. [2] Quomodo se habet cum indigentia boni pro vero, dicendum: verum indiget boni, et bonum indiget veri, cumque verum indiget boni, conjungitur verum bono, et cum bonum indiget veri, conjungitur bonum vero; conjunctio enim boni et veri reciproca, nempe veri cum bono, et boni cum vero, est conjugium caeleste; primis temporibus cum homo regeneratur, tunc verum multiplicatur, non autem ita bonum, et quia tunc verum non habet bonum cum quo conjungatur, ideo verum intrahitur et reponitur in interioribus naturalis ut inde evocetur secundum incrementa boni; in hoc statu verum est in indigentia boni, et quoque secundum (t)boni influxum in naturale fit conjunctio veri cum bono; sed usque ex hac conjunctione non fit aliqua fructificatio; cum autem homo regeneratus est, tunc bonum crescit, et sicut crescit, in indigentia veri est, et quoque verum sibi comparat cum quo conjungatur; inde conjunctio boni cum vero; cum hoc fit, tunc fructificatur verum ex bono, et bonum ex vero; [3] quod ita fiat, ignotissimum est in mundo, sed notissimum in caelo; at si in mundo notum foret, non modo scientia sed etiam perceptione, quid amor caelestis seu amor in Dominum, ac quid amor spiritualis seu charitas erga proximum, etiam notum foret quid bonum, nam omne bonum est amorum illorum, (c)ac insuper notum foret quod {1}bonum desideret verum, et {2}verum bonum, et quod secundum desiderium et ejus quale, conjungantur; pateret hoc ex eo quod cum cogitatur verum, sistatur una bonum ei adjunctum, et cum excitatur bonum, sistatur una verum ei adjunctum, utrumque cum affectione, desiderio, jucundo aut sancto suspirio, ac inde nosceretur quale conjunctionis; sed quia non scitur ex aliqua sensatione interna seu perceptione quid bonum, etiam talia ad cognitionem venire non possunt, quod enim ignoratur, hoc non intelligitur, etiamsi obveniat; [4] et quia ignoratur quid bonum spirituale, quod nempe sit charitas erga proximum, ideo in mundo imprimis inter eruditos controvertitur quid summum bonum; et vix aliquis {3}dixit quod sit jucundum, faustum, beatum et felix illud quod percipitur ab amore mutuo absque fine propter se et propter mundum, et quod facit ipsum caelum {4}; exinde etiam patet quod hodie in mundo prorsus non sciatur quid bonum spirituale, et minus quod bonum et verum forment inter se conjugium, et quod in hoc sit caelum, et quod qui in illo sunt, in sapientia et {5} intelligentia sint, et quod fausta et felicia habeant cum (t)indefinita et ineffabili varietate, quorum ne (t)quidem unum novit mundus, inde nec agnoscit nec credit quod sit, cum tamen est ipsum caelum seu ipsum gaudium caeleste, de quo tam multum Ecclesia loquitur.
@1 hoc$
@2 quod verum desideret$
@3 dicit$
@4 i in homine, perhaps deleted$
@5 i in$

5366. `Et dixit Pharaoh omni Aegypto’: quod significet apperceptionem, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit percipere, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2061, 2080, 2862, 3395, 3509; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. 5160; et ex significatione `omnis Aegypti’ quod sit utrumque naturale, de qua n. 5276, 5364; inde patet quod per `dixit Pharaoh omni Aegypto’ significetur apperceptio in utroque naturali, in communi et in particulari.

5367. `Ite ad Josephum’: quod significet quod ex caelesti spiritualis, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua saepe prius; `ire ad illum’ significat quod ab illo, nempe bonum pro vero, quod significatur per `panem pro quo populus clamavit ad Pharaonem’, n. 5365.

5368. `Quod dicit vobis, faciatis’: quod significet modo sit oboedientia, constat ex significatione `facere quod aliquis dicit’ quod sit oboedire; per hoc significatur quod bonum vero adjungatur in naturali, modo naturale se applicet {1}et oboediat; de applicatione et oboedientia naturalis etiam aliquid dicetur: qui in solis mundanis, et magis qui in corporeis {2}, et adhuc magis qui in terrestribus sunt, non capere possunt quid sit quod naturale se applicare ac oboedire debeat; putant quod non nisi quam unum sit quod agit in homine, et sic quod non detur aliud quod in illo jubet et aliud quod oboedit, [2] cum tamen {3}internus homo sit qui jubere et externus qui oboedire debet, et tunc oboedit cum non pro fine habet mundum sed caelum, non semet sed proximum, consequenter cum spectat corporea et mundana pro mediis, non autem pro fine; et tunc spectat illa pro mediis et non pro fine, cum amat proximum prae semet, et illa quae caeli sunt prae illis quae mundi; cum ita est, tunc naturale oboedit; naturale est idem cum externo homine.
@1 applicatio est obedientia, quae significatur per facere quod dicit$
@2 i sunt$
@3 res ita se habet, quod homo sit internus, et sit externus, homo internus est ejus spiritus, qui vivit post mortem, et homo externus est in quo vivit internus, et per quem internus agit functiones in mundo, externus hic homo est, qui applicare se debet interno, hoc est, obedire, et tunc se applicat, seu obedit$

5369. `Et fames fuit super omnibus faciebus terrae’: quod significet cum desolatio usque ad desperationem, constat ex significatione `famis’ quod sit desolatio, de qua supra n. 5360, 5362, 5364; et ex significatione `terrae’ quod sit naturale; super cujus omnibus faciebus cum dicitur fames esse, significatur desperatio, quia tunc desolatio ubivis; summum enim ac ultimum desolationis est desperatio, n. 5279, 5280.

5370. `Et aperuit Joseph omnia in quibus’: quod significet communicationem ex reliquiis, constat ex significatione `aperire’ quod hic sit communicare; `omnia in quibus’ sunt repositoria ubi frumentum, per quae quod reliquiae significatae sint, supra aliquoties dictum; quod reliquiae sint bona et vera in interioribus a Domino recondita, videatur n. 468, 530, 560, 561, 660, 661, 798, 1050, 1738, 1906, 2284, 5135, 5342, 5344.

5371. `Et vendidit Aegypto’: quod significet appropriationem, constat ex significatione `vendere’ quod sit appropriare alicui, nam quod venditur, fit ejus qui emit; quod `vendere’ et `emere’ sit appropriatio, videbitur infra n. 5374.

5372. `Et invalescebat fames in terra Aegypti’: quod significet gravitatem increscentem, nempe desolationis, constat (c)ex significatione `famis’ et `terrae Aegypti’ quod sit desolatio in naturali, cujus gravitas increscens significatur per quod `invalesceret’.

5373. `Et omnis terra venerunt Aegyptum’: quod significet quod (t)bona et vera collata in scientifica quae Ecclesiae, constat ex significatione `terrae’; terrae significatio in Verbo est varia, in genere significat Ecclesiam, inde etiam illa quae sunt Ecclesiae, nempe bona et vera; et quia significat Ecclesiam, etiam significat hominem Ecclesiae, nam is est Ecclesia in particulari; et quia significat hominem Ecclesiae, significat id quod {1}homo est in illo, nempe mentem, inde est quod per `terram Aegypti’ {2}supra passim significata sit mens naturalis {3}; hic autem non intelligitur terra Aegypti, sed terra in genere, proinde illa quae sunt Ecclesiae, quae sunt bona et vera; quod terrae significatio sit varia, videatur n. 620, 636, 2571; quod in genere significet Ecclesiam, n. 566, 662, 1067, 1262, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118 fin., 2928, 3355, 3404, 4447, 4535; [2] quod per `{4}omnis terra venerunt Aegyptum’ significetur quod bona et vera collata sint in scientifica, constat ex significatione Aegypti in proprio sensu quod sit scientia, proinde scientifica, videatur n. 1164, 1165, 1186, 1462; et quod scientifica quae per Aegyptum significentur in bono sensu, sint scientifica Ecclesiae, n. 4749, 4964, 4966; quod hic sensus internus horum verborum sit, patet non modo a significatione vocum, nempe terrae cum non intelligitur terra Aegypti, et quoque Aegypti in proprio sensu, tum {5}quia dicitur in plurali, nempe `omnis terra venerunt’, sed etiam ab ipso nexu rerum in sensu interno; in nexu enim nunc sequitur quod vera et bona reliquiarum conferantur in scientifica. [3] Res enim ita se habet: cum regeneratur homo quoad naturale, bona et vera omnia et singula conferuntur in scientifica {6}; quae non in scientificis ibi sunt, non in naturali sunt, nam mens naturalis quoad illam partem quae subjecta est intellectuali, consistit solum ex scientificis; scientifica quae naturalis, sunt ultima ordinis; priora erunt in ultimis ut existant et appareant in illa sphaera; et praeterea (t)priora omnia tendunt {7} ad {8} ultima, ut ad suos terminos aut fines, et inibi simul existunt, sicut causae in suis effectibus, aut sicut superiora in {9}inferioribus, ut in suis vasibus; scientifica quae naturalis, talia ultima sunt{10}, inde est quod spiritualis mundus terminetur in naturali hominis, in quo illa quae spiritualis mundi sunt, repraesentative sistuntur; spiritualia nisi in naturali sisterentur repraesentative, ita per talia quae in mundo, nullatenus caperentur; ex his constare potest quod cum regeneratur naturale, omnia vera et bona interiora quae ex spirituali mundo sunt, conferantur in scientifica ut appareant.
@1 hominis est$
@2 significetur$
@3 i ut supra passim$
@4 i quod$
@5 cum$
@6 i ibi$
@7 i usque$
@8 i sua$
@9 suis basibus$
@10 i in Regno spirituali$

5374. `Ad emendum’: quod significet appropriationem, constat ex significatione `emere’ quod sit comparare sibi, et sic appropriare; comparatio et appropriatio spiritualiter fit per bonum et verum; huic correspondet comparatio et appropriatio quae in mundo fit per argentum et aurum, `argentum’ enim est verum, et `aurum’ est bonum in spirituali sensu; inde `emptio’ significat appropriationem; ut quoque in his locis in Verbo: apud Esaiam,
Omnis sitiens ite ad aquas, et cui non argentum, ite, emite, et comedite, et ite, emite sine argento, et sine pretio, vinum et lac, lv 1:
etiam apud Jeremiam, xiii 1, 2, 11: apud Matthaeum,
Simile est regnum caelorum thesauro abscondito in agro, quem repertum homo abscondit, et prae gaudio suo abit, et omnia quaecumque habet, vendit, et emit agrum illum. Rursus simile est regnum caelorum homini negotiatori quaerenti pulchras margaritas, qui cum invenit unam pretiosam margaritam, abiit et {1} vendidit omnia quae habuit, et emit illam, xiii 44-46;
et apud eundem,
Virgines prudentes dixerunt ad stultas, Ite ad vendentes, et emite vobis oleum; abeuntibus illis ad emendum venit Sponsus, xxv 9, 10;
[2] quia `emere’ significabat appropriationem, ideo in Verbo {2} illa quae empta sunt argento, probe distinguuntur ab illis quae aliter comparata sunt; servi etiam qui empti argento {3}, erant sicut proprii, ac in inferiore gradu sicut nati domus; quapropter etiam passim una memorantur, ut Gen. xvii 13,
Circumcidendo circumcidetur natus domus tuae, et emptio argenti tui {4}:
et (x)Lev. xxii 11,
Si sacerdos emerit animam emptione argenti, et natus domus ejus, hi comedent de pane ejus {5};
inde constare potest quid significatur per `redemptos Jehovae’ in Verbo, quod nempe illi qui receperunt bonum et verum, ita quibus appropriata sunt illa quae sunt Domini.

1 abiens
2 quoque
3 i fuerunt
4 i vers. 13
5 i vers. 11

5375. `Ad Josephum’: quod significet ubi caeleste spiritualis, constat a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua saepe prius; caeleste spiritualis est bonum veri a Divino.

5376. `Quia invaluit fames in omni terra’: quod significet quod ubivis praeter ibi desolatio in naturali, constat a significatione `famis’ quod sit desolatio, de qua prius; et a significatione `terrae’ quod sit naturale, de qua etiam prius; quod ubivis praeter ibi, nempe in scientificis {1} ubi caeleste spiritualis, sequitur ab illis quae praecedunt. Quomodo se habet cum desolatione naturalis, seu cum privatione veri ibi, prius dictum est; at quia de illa re in sequentibus adhuc agitur, iterum dicendum est: homo qui intra Ecclesiam natus est, a prima pueritia discit ex Verbo et ex doctrinalibus Ecclesiae, quid serum fidei, etiam quid bonum charitatis; sed cum adolescit aetate, incipit ille vera fidei quae didicerat, vel apud se confirmare, vel apud se negare, proprio enim visu tunc illa intuetur, per quod facit ut vera illa vel sibi approprientur, vel rejiciantur; nihil enim appropriari alicui potest, quod non ex propria intuitione agnoscitur, hoc est, quod quis ex se, non ex alio, scit quod ita sit; vera itaque quae a pueritia hauserat, non penitius in vitam ejus intrare potuerunt, quam ad primum introitum, a quo admitti interius possunt, vel quoque projici foras; [2] apud illos qui regenerantur, hoc est, quos Dominus praevidet quod regenerari se patiantur, vera illa {2} valde multiplicantur,nam sunt in affectione sciendi vera, at cum propius accedunt ad ipsum actum regenerationis, quasi deprivantur illis veris, nam introrsum trahuntur, et tunc apparet homo in desolatione at usque vera illa successive remittuntur in naturale {3}, et ibi conjunguntur bono, cum regeneratur homo; sed {4} apud illos qui non regenerantur, hoc est, quos Dominus praevidet quod regenerari se non patiantur, vera quidem multiplicari solent, nam sunt in affectione sciendi talia {5} propter famam, honorem et lucrum; at cum procedunt aetate ac vera illa proprio visui submittunt, tunc illa vel non credunt, vel negant, vel in falsa vertunt; ita vera apud hos non interius trahuntur sed foras projiciuntur,at usque remanent in memoria ob fines in mundo, absque vita; hic status etiam in Verbo dicitur desolatio, seu vastatio, sed differt a priore quod desolatio prioris status sit apparens, at desolatio hujus status sit absoluta; in priore enim statu homo non privatur veris, at in hoc statu prorsus illis privatur; de desolatione prioris status in sensu interno actum est in hoc capite, et agitur adhuc in sequente, et est quae significatur per `famem septem annorum’; [3] de eadem hac desolatione agitur pluries alibi in Verbo, ut apud Esaiam,
Excitare, excitare, {6} Hierosolyma, quae bibisti e manu Jehovae calicem irae Ipsius;… duo obvenerunt tibi, quis condolet tibi? vastitas et confractio, fames et gladius, quis ut consoler te? filii tui defecerunt, jacuerunt in capite omnium platearum;… propterea audi, age hoc, afflicta, et ebria sed non a vino;… ecce sumpsi e manu tua calicem trepidationis, feces calicis excandescentiae Meae, non addes bibere eum amplius, sed ponam illum in manu contristantium te, li 17 ad fin.;
describitur hic status desolationis in quo homo Ecclesiae qui fit Ecclesia, seu qui regeneratur; desolatio illa vocatur `vastitas, confractio, fames, gladius’, tum `calix irae et excandescentiae Jehovae, calix trepidationis’; vera quibus tunc privatur, sunt `filii qui deficiunt et jacent in capite omnium platearum’; quod `filii’ sint vera, videatur n. 489, 491, 533, 1147, 2623, 2803, 2813, 3373; `plateae’ quod sint ,ubi vera, n. 2336; inde `jacere in capite omnium platearum’ est {7} quod vera appareant dispersa; quod desolatio apparens sit, et per illam, sicut per tentationes, regeneratio, patet, nam dicitur quod `non amplius bibet’ sed quod `ponet calicem in manu contristantium (x)illorum: [4] apud Ezechielem,
Sic dixit Dominus Jehovih, Propterea quod devastant et absorbent vos a circuitu, ut sitis vos hereditas reliquiis gentium,… ideo montes Israelis, audite verbum Domini Jehovih; sic dixit Dominus Jehovih montibus et collibus, rivis et vallibus, et vastitatibus desolatis, et urbibus desertis, quae factae sunt in praedam, et in subsannationem reliquiis gentium quae in circuitu; … Ego in zelo Meo, et in excandescentia Mea locutus sum, propter ignominiam gentium tulistis,… si non gentes quae vobis a circuitu, hae ignominiam suam portabunt; vos autem montes Israelis, dabitis ramum vestrum, et fructum vestrum feretis populo Meo Israeli; nam… ecce Ego apud vos, et respiciam ad vos, ut excolamini et conseramini; tum multiplicabo super vobis hominem, universam domum Israelis; et habitabuntur urbes, et vastitates aedificabuntur;… habitare faciam vos juxta antiquitates vestras, et bonum faciam prae initiis vestris, xxxvi [3,] 4-12;
hic quoque agitur de desolatione quae praecedit regenerationem; desolatio significatur per `vastitates desolatas et urbes desertas, quae factae in praedam et in subsannationem’, at regeneratio per `dare ramum et ferre fructum, respicere ad illos ut excolantur et conserantur, ut multiplicetur homo, habitentur urbes, et aedificentur vastitates’, perque `habitare facere juxta antiquitates, et bonum facere prae initiis’; [5] qualiter se habet cum desolatione, ex illis qui in desolatione sunt in altera vita, patet; qui in desolatione sunt ibi, a malis spiritibus et geniis vexantur, infundunt enim hi persuasiones mali et falsi usque paene ut inundentur; inde vera non apparent, at sicut tempus desolationis finitur, ita illustrantur a luce e caelo, (c)ac ita mali spiritus et genii abiguntur quisque in infernum suum, ubi luunt poenas; haec sunt quae significantur per `quod urbes factae in praedam et in subsannationem reliquiis gentium quae in circuitu’, et quod gentes quae a circuitu ignominiam suam portabunt’; et supra apud Esaiam per quod `calix ponetur in manu contristantium’, et quoque alibi {8} apud Esaiam, quod `vastans vastabitur’, xxxiii 1 {9}: et apud Jeremiam,
Visitabo super vastatores {10}, et ponam eos in desolationes saeculi, xxv 12 {11}:
apud Esaiam,
Festinabunt filios tuos destructores tui, et vastatores tui a te abibunt; tolle circumcirca oculos tuos, et vide, omnes congregantur, veniunt tibi,… nam quod ad vastationes tuas et desolationes tuas, et terram destructionis tuae, angustior eris quam {12} pro habitatore, procul aberunt absorptores tui, xlix 17-19;
[6] ibi etiam et in toto illo capite agitur de desolatione eorum qui regenerantur, deque regeneratione et fructificatione post desolationem,et tandem de punitione illorum qui oppresserunt, vers. (t)26 ibi: apud eundem,
Vae vastanti cum [non] vastatus,… quando absolveris vastare, vastaberis, xxxiii 1;
ibi quod puniantur qui vastant {13}, ut supra: apud eundem, Commorentur in te expulsi Mei; Moabe, esto latibulum illis coram vastatore, nam cessavit oppressor, finita est vastatio, xvi 13 [A.V.4]:
apud eundem,
Propinquus est dies Jehovae, sicut vastatio a Shaddai veniet, xiii 6;
`vastatio a Shaddai’ pro vastatione in tentationibus; quod Deus quoad tentationes antiquis (t) dictus sit Shaddai, videatur n. 1992, 3667, 4572: [7] apud eundem,
Tunc non sitient, in vastitatibus ducet eos, aquas e petra effluere faciet illis, et findet petram ut effluant aquae, xlviii 21;
de statu post desolationem: apud eundem,
Consolabitur Jehovah Zionem, consolabitur omnes vastitates ejus, adeo ut ponat desertum ejus sicut Eden, et solitudinem ejus sicut hortum Jehovae; laetitia et gaudium invenietur in ea, confessio et vox cantus, li 3;
similiter, nam ut supra dictum, desolatio {14} est propter finem ut homo regeneretur {15}, hoc est, ut separatis malis et falsis {16} conjungantur vera bonis, et bona veris; homo regeneratus quoad bonum est qui comparatur Edeni, et quoad vera horto Jehovae: (m)apud Davidem,
Jehovah fecit ascendere me e fovea devastationis, e caeno luti, et constituit super petra pedes meos, Ps. xl 3 [A. V. 2].(n)
[8] Vastatio ac desolatio hominis Ecclesiae seu Ecclesiae apud hominem, repraesentata fuit per captivitatem populi Judaici in Babele, et Ecclesiae exsuscitatio per reditionem ex captivitate illa, de qua apud Jeremiam passim, cumprimis xxxii 37 ad fin.; desolatio enim est captivitas, tunc enim tenetur homo quasi vinctus, quapropter etiam per vinctos, in carcere, {17} in fovea, significantur illi qui in desolatione sunt, videatur n. 4728, 4744, 5037, 5038, 5085, 5096. [9] De statu desolationis et vastationis apud illos qui non regenerantur, etiam passim agitur in Verbo, in hoc statu sunt qui vera prorsus negant, vel in falsa vertunt; hic status est Ecclesiae circa finem, cum amplius non fides nec charitas: apud Esaiam,
(m)Notum faciam vobis id quod Ego facturus vineae Meae, removendo sepem ejus, ut sit ad depascendum, perrumpendo maceriem ejus, ut sit in conculcationem, ponam deinde in desolationem, non putabitur, nec {18} sarrietur, ut ascendat vepris et virgultum, immo nubibus praecipiam ut non faciant pluere super illam pluviam, v 5-7: (n)
(s)apud eundem,
Dic populo huic, Audite audiendo, sed non intelligite, et videte videndo, sed non cognoscite; impingua cor populi hujus, et aures ejus aggrava, et oculos ejus obline, ne forte videat oculis suis, et auribus suis audiat, et cor ejus intelligat, et convertatur, ut sanetur sibi; tum dixi, Quousque Domine? Qui dixit, Usque dum devastabuntur urbes, ut sint sine habitatore, et domus ut non sit in iis (homo), et terra redigatur in solitudinem, removebit hominem; et multiplicabitur deserta in medio terrae, vix amplius in ea pars decima, et tamen erit ad exterminandum, vi 9 ad fin.(s):
[10] apud eundem,
Reliquiae revertentur, reliquiae Jacobi ad Deum potentem,… nam consummatio definita, inundata justitia, nam consummationem et definitionem Dominus Jehovih Zebaoth faciens in tota terra, x 21-23:
apud eundem,
Jehovah evacuans terram, et exinaniens illam, et evertet facies ejus;… evacuando evacuabitur terra,… lugebit, confundetur terra habitabilis, languescet et confundetur orbis, maledictio comedet terram,… lugebit mustum, languescet vitis,… reliquum in urbe vastitas, usque ad devastationem confundetur porta,… confringendo confracta est terra, disrumpendo disrupta est terra, commovendo commota est terra, titubando titubat terra sicut ebrius, xxiv 1 ad fin.:
apud eundem,
Devastatae sunt semitae, cessavit transiens viam,… luget, languescit terra; erubuit Libanus, emarcuit, factus est Sharon sicut desertum, xxxiii 8,9:
apud eundem,
Desolabo et absorbebo simul, vastabo montes et colles, et omnem herbam eorum arefaciam, xlii 14, 15:
[11] apud Jeremiam,
Devotioni dabo omnes gentes circumcirca, et ponam eas in desolationem, et in derisionem, et in vastitates saeculi, et abrogabo ex illis vocem gaudii, et vocem laetitiae, vocem sponsi et vocem sponsae, vocem molarum et lucem lucernae, ut sit tota terra in desolationem et devastationem:… fiet {19} cum impleti fuerint septuaginta anni, visitabo super regem Babelis, et super gentem hanc… iniquitatem eorum, et super terram Chaldaeorum, et ponam eum in desolationes saeculi, xxv 9-12 seq.:
apud eundem,
In desolationem, in opprobrium, in vastationem, et in maledictionem, futura est Bozrah, et omnes urbes ejus futurae in vastitates saeculi. {20} Erit Edomus in desolationem, omnis qui transibit praeter eam, obstupescet, et sibilabit super omnibus plagis ejus, xlix 13-18:
apud Ezechielem,
Sic dixit Dominus habitatoribus Hierosolymae super terra Israelis, Panem suum cum sollicitudine comedent, et aquas suas cum stupore bibent, ut devastetur terra ejus a plenitudine sua, propter violentiam omnium habitatorum in illa, urbes habitatae devastabuntur, et terra desolabitur, iii 19, 20:
[12] apud eundem,
Cum dedero te urbem desolatam, sicut urbes quae non habitantur, cum ascendere fecero contra te abyssum, obtexerint te aquae multae, et fecero descendere te cum descendentibus foveam, ad populum saeculi, et habitare fecero te in terra inferiorum, in desolationem ab aeterno cum descendentibus foveam, xxvi 18-22;
ubi de Tyro: apud Joelem,
Dies tenebrarum et caliginis, dies nubis et obscuritatis,… ante eum comedit ignis, et post eum inflammat flamma, sicut hortus Eden terra ante eum, sed post eum desertum vastitatis, ii 2, 3:
apud Zephaniam,
Propinquus est dies Jehovae,… dies excandescentiae dies hic, dies angustiae et coarctationis, dies vastitatis et devastationis, dies tenebrarum et caliginis, dies nubis et obnubilationis,… igne zeli Jehovae comedetur tota terra, quia consummationem et quidem festinatam faciam cum omnibus habitatoribus terrae, i 14 ad fin.:
apud Matthaeum,
Cum videritis abominationem desolationis praedictam a Daniele propheta, stantem in loco sancto, tunc qui in Judaea fugiant in montes, xxiv (x)15, Marc. xiii 14, Dan. ix 27, xii 10-12.
Ex his constat quod `desolatio’ sit privatio veri apparens apud illos qui regenerantur, at absoluta apud illos qui non regenerantur.

@1 after spiritualis$
@2 i primum$
@3 illa vera before in naturale$
@4 at$
@5 vera$
@6 i surge$
@7 pro$
@8 infra$
@9 before quod$
@10 eos$
@11 after Jeremiam$
@12 quae A I$
@13 de illis qui vastant, quod punientur$
@14 i apud illos$
@15 regenerentur A, homo regeneratur I$
@16 apud illos in naturali$
@17 i aut$
@18 neque$
@19 i enim$
@20 i famam audivi a cum Jehovah, et legatum inter gentes missum, Congregamini, et venite contra illam, ac surgite ad bellum.$

5377. Continuatio de Correspondentia cum Maximo Homine,
hic etiam de Correspondentia Viscerum interiorum cum illo {1}

@1 A d Renum, Ureterum, Vesicae et Intestinorum, i Viscerum$

Actum est ad finem praecedentis capitis de correspondentia viscerum quorundam interiorum corporis cum Maximo Homine, nempe hepatis, pancreatis, ventriculi, et quorundam aliorum; hic autem continuabitur de correspondentia peritonaei, renum, ureterum, vesicae, tum intestinorum cum illo. Quicquid enim in homine est, tam quod in externo {1} homine quam quod in interno, correspondentiam habet cum Maximo Homine; absque correspondentia cum illo, hoc est, cum caelo, aut quod idem, cum spirituali mundo, nihil usquam existit ac subsistit, ex causa quia non aliquem nexum habet cum priore se, consequenter nec cum Primo, hoc est, cum Domino; quod inconnexum est et sic independens, ne quidem uno momento subsistere potest; quod enim subsistat, est a nexu et dependentia ab illo a quo omne existentiae, nam subsistentia est perpetua existentia {2}. [2] Inde est quod non solum omnia et singula apud hominem correspondeant, sed etiam omnia et singula in universo; ipse sol correspondet, et quoque luna, nam in caelo est Dominus Sol et quoque Luna; solis flamma et calor, ut et lux, correspondent {3}, est enim amor Domini erga universum geniis humanum cui flamma et calor, et Divinum {4} verum cui lux, correspondet; ipsa sidera correspondent, sunt societates caeli et habitacula eorum, cum quibus siderum est correspondentia, non quod ibi sint, sed quod in tali ordine; quicquid apparet sub sole, correspondet, sicut omnia et singula subjecta in regno {5} animali, et quoque omnia et singula subjecta in regno {5} vegetabili, in quae omnia et singula nisi influxus foret ex spirituali mundo, {6} momento occumberent et collaberentur; [3] quod etiam ab experientia multa mihi scire datum est, nam ostensum cum quibus in spirituali mundo corresponderent plura quae in regno animali, et adhuc plura quae in regno vegetabili, et quoque quod absque influxu nullatenus subsistant, (m)nam dempto priore necessario cadit posterius, similiter separato priore a posteriore. Quia correspondentia est cumprimis hominis cum caelo, et per caelum cum Domino, inde est quod qualiter correspondet homo, taliter appareat in altera vita in luce caeli, inde angeli in candore et pulchritudine ineffabili, infernales autem in nigrore et deformitate inexpressibili.

@1 i ejus$
@2 i et existentia est talis ut nihil subsistat ex se sed ex alio, ita demum ex Divino, a quo si quid avellitur, fit nihil$
@3 flamma seu calor solis etiam lux ejus correspondet$
@4 sanctum$
@5 mundo$
@6 i etiam$

5378. Spiritus quidam ad me venerunt, at erant taciti, postea tamen locuti sunt, sed non ut plures, verum omnes ut unus; appercepi ex sermone eorum quod tales essent ut omnia scire vellent, et omnia cuperent explicare, ac ita se confirmare {1} quod ita sit; modesti erant et dicebant quod nihil agant ex se sed ab aliis, tametsi appareat quod {2} sit (c)ex iis: infestabantur tunc ab aliis; dicebatur quod ab illis qui renum, ureterum, et vesicae provinciam constituunt, sed modeste illis respondebant, at usque illi hos infestabant et lacessebant, talis enim natura est renalibus; quapropter quia nihil per modestiam potuerunt adversus illos obtinere, ad tale quod indoli eorum conforme erat, confugiebant, nempe ad amplificandum se, et sic ad terrificandum; inde {3} visi magni fieri, sed modo sicut unus qui ita tumescebat corpore, ut sicut Atlas videretur attingere caelum; hasta apparebat {4} in manu at usque praeter quod terrificaret, nihil damni inferre volebat; inde renales aufugiebant; apparebat tunc quidam qui fugientes insecutus, et alius qui inter pedes magni istius ab anteriore pervolabat; et quoque magnus ille visus habere calceamenta lignea quae projecit versus renales. [2] Dicebatur mihi ab angelis quod spiritus illi modesti qui se magnifaciebant, essent qui Peritonaeum referunt; est peritonaeum membrana communis quae circumcingit et includit viscera omnia abdominis, sicut pleura viscera omnia thoracis; et quia illa tam extensa est, et respective magna, et quoque tumescibilis, ideo licet illis cum ab aliis infestantur, ita magnum ad apparentiam se sistere, et simul tunc terrorem incutere, cumprimis erga illos qui provinciam renum, ureterum et vesicae constituunt; haec enim viscera seu vasa in duplicatura peritonaei jacent, et ab eo coercentur; per calceamenta lignea repraesentabantur infima naturalia qualia sunt quae renes, ureteres et vesica absorbent et deferunt; quod calcei sint infima naturalia, videatur n. 259, 4938-4952; quod dicerent se nihil ex se agere sed ab aliis, in hoc quoque referebant peritonaeum, quod etiam tale est.

@1 confirmarent$
@2 quasi$
@3 ideo$
@4 erat$

5379. Repraesentative quoque ostensum est quomodo se habet, quando {1} illi qui intestinum colon constituunt, illos qui in peritonaei provincia sunt, infestant; qui intestinum colon constituunt {2}, sunt tumidi, sicut colon suo vento, cum hi insultare illos vellent, apparebat sicut paries objici; cumque evertere parietem conarentur, semper novus paries exsurgebat; ita ab illis arcebantur.

@1 cum$
@2 referunt$

5380. Notum est quod secretiones et excretiones sint, et illae in serie, a renibus usque in vesicam; in primo seriei sunt renes, in medio ejus ureteres,et in ultimo vesica; illi qui in Maximo Homine provincias illas constituunt, {1} similiter sunt in serie, et tametsi unius generis sunt, usque sicut species illius generis differunt; {2} loquuntur voce rauca sicut bifida, et inferre se cupiunt in corpus {3}, verum est modo conatus; situs eorum respective ad humanum corpus est talis: qui renes referunt, a latere sinistro proxime ad corpus sunt sub ulna; qui ureteres, sunt versus sinistrum abinde a corpore longius; qui vesicam adhuc longius, formant simul a latere sinistro versus anteriora paene parabolam, nam sic se projiciunt versus anteriora a sinistris, ita satis longo tractu; haec via communis una est versus inferna, altera est per intestina, nam terminatur utrobivis in infernis; correspondent (t)enim illi qui in infernis talibus quae excernuntur per intestina et per vesicam {4}; falsa enim et mala in quibus sunt, non sunt, nisi quam lotium {5} et excrementa in sensu spirituali.
@1 before illi$
@2 qui mediam secretionem referunt, sunt, infra ulnam prope ad latus$
@3 intus$
@4 sunt excrementa, sicca quae intestinorum, et liquida quae vesicae, quibus etiam correspondent, nempe falsa ibi excrementis liquidis seu urinis, et mala excrementis siccis, in talibus etiam degere sibi videatur quia talia in altera vita amant, et illa amant quia correspondent, nam quae correspondent etiam concordant sicut id quod in effectu est ex causa, inde$
@5 faeces$

5381. Qui provinciam renum, ureterum et vesicae in Maximo Homine constituunt, sunt tali genio ut nihil potius velint quam explorare et {1} scrutari quales alii sunt, et sunt quoque qui cupiunt castigare et punire, modo aliquid justitiae in causa sit. Munia etiam renum, ureterum et vesicae talia sunt, nam sanguinem in {2} se prolectum {3} explorant si quid seri inutilis et damnosi ibi sit, et quoque separant ab utili, et dein castigant, nam versus inferiora detrudunt, et in via et dein variis modis vexant; haec munia sunt illorum qui provinciam illarum partium constituunt. At spiritus et spirituum societates quibus ipsa urina, imprimis urina fetida, correspondet, sunt infernales; ut primum enim urina separata est a sanguine, tametsi est in tubulis renum, aut intus in vesica, usque est extra corpus, nam quod separatum est, non magis aliquem circulum in corpore facit, proinde non ad ejus partium existentiam et subsistentiam aliquid contribuit.

@1 seu$
@2 ad$
@3 protectum I, protectum T$

5382. Quod qui renum et ureterum provinciam constituunt, praesto sint ad explorandum seu scrutandum quales alii sunt, quid cogitant et quid volunt, et quod in cupiditate sint inveniendi causas et reos alicujus culpae faciendi, ob finem imprimis ut castigare queant, multoties expertus sum, ac de cupiditate illa et fine illo cum illis locutus; plures illius generis in mundo cum ibi vixerunt, fuerant judices, et tunc gavisi ex corde cum invenerint causam quam crediderant justam, mulctandi, castigandi, puniendique. Operatio {1} talium appercipitur in regione ad tergum ubi renes, ureteres et vesica; qui ad vesicam pertinent, se extendunt versus gehennam, ubi etiam aliqui eorum sedent quasi judicium.

@1 i etiam$

5383. Modi quibus explorant aut scrutantur aliorum animos, sunt perplures; sed licet solum hunc afferre: adducunt alios spiritus ad loquendum, quod fit in altera vita per influxum, qui non {1} describi ad captum potest; si tunc facilis est sequela loquelae inductae, inde judicant quod tales sint; inducunt etiam statum affectionis, at qui ita explorant, sunt inter crassiores; alii vero aliter; sunt qui ilico dum adveniunt, appercipiunt alterius cogitata, desideria et acta, tum {2} quid ei dolori est quod egerat {3}; hoc arripiunt, et si causam autumant justam, quoque damnant. Mirabile est in altera vita quod vix {4} aliquis in mundo credere potest, ut primum aliquis spiritus ad alterum venit, et magis cum ad hominem, quod ilico noverit ejus cogitationes et ejus affectiones, et quid tunc egerat, ita omnem ejus statum praesentem, prorsus sicut diu apud illum fuisset; talis communicatio est, sed apperceptionum illarum sunt differentiae, sunt qui percipiunt interiora, et sunt qui solum percipiunt exteriora, hi {5} in cupiditate sciendi sint {6}, explorant interiora aliorum variis modis.
@1 i ita$
@2 et tunc$
@3 sit, quod egerit$
@4 nusquam$
@5 illi$
@6 explorandi sunt$

5384. Modi quibus illi qui renum, ureterum, et vesicae provinciam in Maximo Homine constituunt, castigant, sunt quoque varii, utplurimum amovent jucunda et laeta, ac inducunt injucunda et tristia; per hanc cupiditatem communicant spiritus illi cum infernis, at per justitiam causae quam inquirunt antequam castigant, communicant cum caelo, quapropter tenentur in illa provincia.

5385. Ex his constare potest quid significat quod in Verbo dicatur `quod Jehovah probet et scrutetur renes et cor’, tum `quod renes castigent’, ut apud Jeremiam,
Jehovah probans renes et cor, xi 20:
apud eundem,
Jehovah probans justum, videns renes et cor, xx 12:
apud Davidem,
Probas corda et renes Deus justus, Ps. vii 10 (A. V. 9):
apud eundem,
Jehovah explora renes meos et cor meum, Ps. xxvi 2:
apud eundem,
Jehovah Tu possides renes meos, Ps. cxxxix 13:
apud Johannem,
Ego sum Qui scrutatus renes et cor, Apoc. ii 23;
per `renes’ ibi significantur spiritualia, et per `cor’ caelestia, hoc est, per `renes’ significantur illa quae sunt veri, et per `cor’ illa quae sunt boni; causa est quia renes purificant serum, et cor ipsum sanguinem, inde significatur per `probare, explorare et scrutari renes’ probare, explorare et scrutari quantum et quale veri, seu quantum et quale fidei est {1} apud hominem; quod id significetur, etiam patet {2} apud Jeremiam,
Jehovah propinquus Tu in ore eorum, sed longinquus a renibus eorum, xii 2:
et apud Davidem,
Jehovah ecce veritatem desideras in renibus, Ps. li 8 (A. V. 6):
quod etiam castigatio tribuatur renibus, etiam liquet apud Davidem, Noctibus castigant me renes mei, Ps. xvi 7.

@1 sit$
@2 ita sit patet quoque$

5386. Sunt etiam alibi in corpore secretoria et excretoria, in cerebro sunt ventriculi et processus mamillares, qui abducunt pituitosa ibi; et praeterea glandulae ubivis, {1} mucosae et salivales in capite, et perplures in corpore, ac myriades juxta cuticulas, per quas sudores et obsoleta subtiliora excernuntur; illis correspondent in mundo spirituali in genere tenacitates opinionum, tum quoque conscientiosa in rebus non necessariis; apparent aliqui eorum supra caput ad mediam distantiam, qui tales sunt ut scrupulos moveant in rebus in quibus nihil scrupuli esse debet; inde quia gravant conscientias simplicium, vocantur conscientiosi, {2} quid vera conscientia, non sciunt, nam {3} in omni quod obvenit, ponunt conscientiam; posito enim aliquo scrupulo aut dubio, si anxia mens sit et inhaeret, nusquam desunt confirmantia et sic gravantia; tales cum adsunt, etiam inducunt anxietatem sensibilem parti abdominis proxime sub diaphragmate; adsunt quoque in tentationibus apud hominem; locutus sum cum illis, et appercepi quod illis non sit aliqua cogitationum extensio ut acquiescant in utilioribus et necessariis, nam non potuerunt ad rationes attendere quia tenaciter permanebant in sua opinione.

@1 i sicut$
@2 i nam$
@3 verum$

5387. Qui autem ipsi urinae correspondent, sunt infernales, nam urina, ut supra dictum, est extra corpus quia separata jamdum a sanguine, ac in se non nisi quam serum immundum et obsoletum {1} quod dejectum; de illis sequentia licet referre: quidam spiritus perceptus primum sicut intus in corpore sed mox extra
{2} ad dextrum, ubi cum sistebatur, erat inconspicuus, potuit {3} se arte inconspicuum facere; cum interrogabatur, nihil quicquam tunc respondebat; dicebatur ab aliis quod piratica exercuerit in vita corporis, appercipitur enim manifeste in altera vita a sphaera vitae affectionum et cogitationum {4}, quis et qualis fuerat, quia cujusvis vita manet; [2] is variabat locum nunc apparendo ad dextrum nunc ad sinistrum; percepi quod id {5} faceret ex timore ne sciretur quis esset et ne cogeretur aliquid fateri; dicebatur ab aliis spiritibus quod tales ad minimum periculi timidissimi sint, et cum nihil periculi animosissimi; et quod tales in opposito sint ad illos quibus ejectio urinae correspondet; damnum ei inferre quocumque modo student; et ne dubitarem, per experientiam id ostensum erat; cum illi qui urinae ejectioni correspondebant, se paulo retraherent et ille pirata adesset, sistebatur prorsus urinae emissio et quoque revolvebatur cum discrimine, at cum revocabantur, urinae emissio secundum praesentiam intendebatur; [3] quod is pirata fuerit, postea fassus est, dicens quod se dextre occultare potuerit ac versute et industrie fallere insequentes; et quod nunc amet foeda urinosa multum prae aquis limpidis, et quod nidor urinae {6} fetidus sit quo maxime delectatur, adeo ut in stagnis, immo in cadis urinae fetidae velit domicilium habere. Ostensum quoque quali facie erat, non erat ei facies sed aliquid {7} nigre barbatum loco faciei. [4] Postea etiam alii piratae non ita industrii arcessebantur, illi quoque parum loquebantur, et quod mirum, frendebant dentibus; dicebant etiam illi quod urinas prae omnibus liquidis ament, et faeculentas prae aliis; sed his non pro facie erat barbatum quid ut priori, sed dira quaedam dentium crates; barba enim et dentes significant infima naturalia; quod absque facie, significat quod {8} nihil vitae rationalis; nam quod non (t)aliqua facies appareat, est signum quod nulla correspondentia sit interiorum cum Maximo Homine, quisque enim apparet in luce caeli in altera vita secundum correspondentiam, inde infernales in horrenda deformitate.

@1 obsoletum serum et immundum$
@2 infra T, intra I$
@3 i enim$
@4 et cogitationis$
@5 hoc$
@6 ille$
@7 aliquod$
@8 nihil interius seu quod$

5388. Quidam spiritus apud me fuit, mecum locutus, qui in vita corporis nullam fidem habuerat {1}, nec vitam aliquam post mortem crediderat; fuit etiam inter industrios unus; captare potuerat animos loquendo ad favorem et assentiendo, quapropter quod talis fuerit, non patuit primum et sermone ejus; potuit etiam {2} loqui volubiliter, fluvii instar, sicut bonus spiritus; at inde noscebatur primum quod non amaret loqui de illis quae sunt fidei et charitatis, tunc enim non potuit sequi cogitatione, sed se retraxit; et deinde perceptum ex singulis quod assentator fuerit fallendi causa; differunt enim assentationes secundum fines; si enim finis sit amicitia, aut voluptas conversationis, aliave similis, et quoque {3} lucrum licitum, non est ita male, at si finis sit arcana eliciendi et sic devinciendi alterum ad officia mala, in genere si finis nocendi, tunc male; talis finis fuerat huic; hic spiritus etiam in opposito erat contra illos qui in provincia renum et ureterum {4}; dicebat etiam ille quod amaret nidorem urinae prae omnibus odoribus; injecit etiam contractionem seu angustiam dolorificam in regionem inferiorem ventris {5}.

@1 nulla fide imbutus fuerat$
@2 enim$
@3 si$
@4 i sunt$
@5 ventris inferioris$

5389. Sunt cohortes spirituum qui circumvagantur et per vices ad eadem loca redeunt; illos mali spiritus multum timent, nam certo torturae genere eos cruciant; dictum quod illi correspondeant fundo seu superiori parti vesicae in communi, ac ligamentis muscularibus inde concentrantibus se versus sphincterem, ubi per contorsionis modum extruditur urina; spiritus illi se applicant tergali parti ubi cauda equina; modus operandi illorum fit per reciprocationes citas, quas nemo potest inhibere; est modus constrictorius et restrictorius directus versus superiora, et acuminatus in forma coni; mali spiritus qui conjiciuntur intra conum illum imprimis a superiore; per distorsiones reciprocas miserabiliter cruciantur.

5390. Excretionibus immundis correspondent etiam {1} alii spiritus, nempe {2} tales qui in mundo {3} vindictae tenaces fuerunt; apparuerunt hi mihi antrorsum {4} versus sinistrum; {5} excretionibus illis immundis etiam correspondent qui spiritualia ad terrestria immunda deducunt; adveniebant etiam tales, et secum ferebant cogitationes spurcas, ex quibus {6} etiam spurca loquebantur, tum quoque quae munda fuerunt, ad immunda flectebant, et in talia vertebant; ejus generis plures fuerunt et infima plebe, etiam ex aliis qui in mundo inter digniores; hi quidem in vita corporis non ita locuti sunt in consortiis, sed usque ita cogitarunt, inhibuerunt enim se loqui sicut cogitarunt {7} ne sic in infamiam venirent, et perderent amicitias, lucra et honores, at usque inter similes sui, cum in libero, loquela fuerat qualis infimae plebis, et adhuc foedior, quia facultate quadam intellectuali {8} praediti sunt, qua abusi {9} ad conspurcandum etiam sancta Verbi et doctrinae.

@1 quoque$
@2 sicut$
@3 vita corporis$
@4 i paulo$
@5 i quoque$
@6 et ex illis$
@7 loqui enim sicut cogitarunt, se inhibuerunt per decora externa$
@8 i sua$
@9 i sunt$

5391. Sunt quoque renes qui Renes succenturiati et quoque Capsulae renales vocantur; illorum munus est non ita secernere serum sed ipsum sanguinem, et puriorem per brevem circulum transmittere versus cor, ita quoque praecavere ne vasa spermatica quae vicina sunt, omnem sanguinem puriorem auferant; sed praecipuam operam praestant in embryonibus, et quoque in infantibus recens natis. Sunt castae virgines quae illam provinciam in Maximo Homine constituunt, ad anxietates faciles et timidae ne turbentur, jacent quietae a sinistra lateris parte inferius; si quid de caelo cogitatur, et si quid de status earum mutatione, anxiae fiunt et suspirant, quod aliquoties manifeste sentire datum; cum cogitationes meae ducebantur ad infantes, tunc illae sentiebant insigne solatium et gaudium internum quod etiam aperte fassae sunt; cum quoque cogitabatur aliquid in quo non caeleste, etiam angebantur; anxietas earum inde praecipue venit quod illa indole sint, ut cogitationes inhaerenter in una re teneant, nec varietate discutiant anxia; quod ad provinciam illam pertineant, est quia sic quoque detinent animum alterius constanter in cogitationibus certis, inde exsurgunt et manifestant se talia quae in serie cohaerent {1}, quae abstrahenda seu a quibus purificandus homo; sic etiam patent interiora melius angelis, nam amotis talibus quae obscurant et avertunt, fit intuitio clarior et influxus.

@1 sunt$

5392. Quinam sunt qui Intestinorum provinciam in Maximo Homine constituunt, constare aliquatenus potest ab illis qui ventriculum referunt, nam intestina continuantur ventriculo, et munia ventriculi ibi crescunt et exacerbantur usque ad intestina ultima, quae sunt colon et rectum; quapropter qui in his sunt, prope sunt ad inferna quae excrementitia vocantur. In regione ventriculi et intestinorum sunt illi qui in inferiore {1} terra; qui quia secum e mundo traxerunt immunda quae inhaerent cogitationibus et affectionibus eorum, eapropter tenentur ibi ad aliquod tempus, usque dum talia abstersa sunt, hoc est, ad latus conjecta; his itaque ad latus conjectis {2}, ad caelum elevari possunt; qui ibi sunt, nondum sunt in Maximo Homine, sunt enim sicut alimenta in ventriculum demissa, quae non nisi quam cum defaecata sunt, in sanguinem, ita in corpus intromittuntur; qui terrestrioribus faecibus inquinati sunt, illi sunt sub illis in regione intestinorum, at ipsa excrementa quae exonerantur {3}, correspondent infernis quae inferna excrementitia vocantur.

@1 inferiorum I$
@2 enim abstersis$
@3 excernuntur$

5393. Notum est quod intestinum colon se late extendat, ita quoque qui in provincia illa {1}; se extendunt antrorsum sinistrum versus in linea curva, pergendo ad infernum; in inferno illo sunt qui nulla misericordia praediti fuerunt, et absque conscientia genus humanum perdere voluerunt, nempe interficere et spoliare absque respectu et delectu sive resistant sive non resistant, sive viri sint sive feminae; tali feroci animo est {2} multa pars militum et eorum praefectorum, qui non in pugnis sed post pugnas cum ferocitate contra victos et inermes grassantur, et cum furore occidunt et spoliant; cum angelis de talibus locutus sum, quales sunt homines sibi relicti, et cum absque lege et {3} ex libero permittitur illis agere, quod multo feriores sint feris pessimis quae non ita ad internecionem speciei suae ruunt, modo quod se defendant, et se satient illis quae ad victum illis dicata sunt, at cum satiati non talia faciunt; aliter homo, qui ex crudelitate et feritate; angeli horruerunt quod genus humanum tale sit; [2] tunc primum gaudent ex corde, et superbiunt animo, cum strata agmina et rivos sanguinis vident per totum campum, absque gaudio quod patria liberata sit, modo quod illi audiant magni et heroes; et tamen se Christianos vocant, et usque credunt se venturos in caelum ubi tamen non nisi quam pax, misericordia, charitas; tales in inferno coli et recti sunt. At vero illi quibus aliquid humani inerat, apparent {4} versus sinistrum antrorsum in linea curva, intra quendam parietem; at usque illis multum amoris sui inest; in quibus respectus inest pro bono, hoc repraesentatur quandoque per stellulas paene igneas, non candidas. Apparuit mihi paries quasi gypseus cum sculpturis, prope ad sinistram ulnam, qui paries extensior factus et simul altior, colore superius vergente ad caeruleum; dictum quod repraesentativum esset quorundam ex illo genere qui meliores fuerunt.

@1 i sunt$
@2 sunt$
@3 aut$
@4 i ut supra dictum$

5394. Qui crudeles et adulteri fuerunt, in altera vita nihil plus amant quam sordes et excrementa; fetores ex talibus (t)sunt illis suavissimi et jucundissimi, ac illos {1} praeferunt omnibus jucundis; causa est quia correspondent; inferna illa sunt partim sub natibus, partim sub pede dextro, et partim antrorsum profunde; illa sunt in quae ducit via per intestinum rectum. Quidam illuc translatus, et inde mecum locutus; dicebat quod ibi solum latrinae appareant; loquebantur cum illo qui ibi, et ducebant ad {2} varias latrinas quae ibi perplures; postea ducebatur ad alium locum paulo ad sinistrum, et cum ibi esset, dicebat quod nidor teterrimus ex cavernis ibi exhalaret, et quod non movere pedem posset quin paene in aliquam cavernam decidat; ex cavernis etiam fetor cadaverosus exhalatus est; causa erat quia crudeles et dolosi erant qui ibi, quibus {3} cadaverosus fetor est jucundissimus. Sed de his in sequentibus agendum, ubi {4} de infernis, et in specie de infernis excrementitiis et cadaverosis.

@1 ibi$
@2 in$
@3 is enim$
@4 i in genere$

5395. Sunt qui non propter aliquem usum patriae nec societatum ibi, sed propter sibi, nihil jucundi habentes in officiis sed solum in honorari et coli, propter quem finem etiam officia ambiunt, et praeterea in edere, bibere, ludere, conversari, ob nullum alium quam voluptatis finem; illi in altera vita nullatenus interesse possunt consortiis bonorum spirituum, minus angelorum; apud hos enim usus facit jucundum, et secundum usus quoque est eis quantum et quale {1} jucundi; regnum enim Domini non est nisi quam regnum usuum; cum in regno terrestri quisque aestimatur {2} et honoratur secundum usum, quid non in regno caelesti? Illi qui vixerunt {3} solum sibi et voluptati, absque fine alius usus, etiam sub natibus sunt, et secundum voluptatum species et fines, degunt in sordibus.

@1 i eorum$
@2 existimatur$
@3 i absque fine usus$

5396. Appendicis loco licet referre: circum me erat turba spirituum multa, audita sicut quoddam inordinatum fluens; conquerebantur, dicendo quod nunc pereat totum, nam in turba illa nihil apparebat {1} consociatum,quod faciebat ut timerent interitum; putabant etiam {2} esse totum, ut fit cum talia contingunt. Sed in medio eorum appercepi {3} sonum mollem, {4} angelicum dulcem, cui nihil nisi quam ordinatum inerat; angelici chori ibi erant intra, et {5} turba spirituum cui inordinatum, extra; hic fluvius angelicus perstabat diu; et dicebatur quod per id repraesentaretur quomodo Dominus regit inconcinna et inordinata quae extra sunt, ex pacifico in medio, per quod inordinata in peripheriis in ordinem, quodlibet a suae naturae errore, rediguntur.

@1 i conjunctum, et nihil$
@2 i se$
@3 i et audiv$
@4 i et$
@5 at$

GENESEOS CAPUT QUADRAGESIMUM SECUNDUM

1. Et vidit Jacob, quod esset annona in Aegypto, et dixit Jacob filiis suis, Quare aspicitis vos?
2. Et dixit, Ecce audivi quod sit annona in Aegypto; descendite illuc, et emite nobis inde, et vivamus, et non moriamur.
3. Et descenderunt fratres Josephi decem ad emendum frumentum ex Aegypto.
4. Et Benjaminem fratrem Josephi non misit Jacob cum fratribus ejus, quia dixit, Forte obveniat illi damnum.
5. Et venerunt filii Israelis ad emendum in medio venientium, quia fuit fames in terra Canaan.
6. Et Joseph is dominator super terram, his vendens omni populo terrae: et venerunt fratres Josephi, et incurvaverunt se ei facies ad terram.
7. Et vidit Joseph fratres suos, et agnovit illos, et gessit se alienum ad illos, et locutus cum illis dura, et dixit ad illos, Unde venistis et dixerunt, E terra Canaan, ad emendum cibum.
8. Et agnovit Joseph fratres suos, et illi non agnoverunt eum.

9. Et recordatus Joseph somniorum quae somniavit illis, et dixit ad illos, Exploratores vos, ad videndum nuditatem terrae venistis. 10. Et dixerunt ad eum, Non domine mi, et servi tui veniunt ad emendum cibum.
11. Omnes nos filii viri unius nos, recti nos, non sunt servi tui exploratores.
12. Et dixit ad illos, Non, quod nuditatem terrae venistis ad videndum.
13. Et dixerunt, Duodecim servi tui fratres nos, filii viri unius in terra Canaan, et ecce minimus cum patre nostro hodie, et unus non est.
14. Et dixit ad illos Joseph, Hoc quod locutus ad vos, dicendo, exploratores vos.
15.In hoc probabimini, vivat Pharaoh, si exibitis exhinc nisi in venire frater vester minimus huc.
16. Mittite e vobis unum, et accipiat fratrem vestrum, et vos vinciemini, et probabuntur verba vestra, an veritas cum vobis, et si non, vivat Pharaoh, quod exploratores vos.
17. Et conclusit illos ad custodiam tribus diebus.
18. Et dixit ad illos Joseph in die tertio, Hoc facite, et vivetis, DEUM ego timeo.
19. Si recti vos, frater vester unus vinciatur in domo custodiae vestrae, et vos ite, adducite annonam famis domorum vestrarum.
20. Et fratrem vestrum minimum adducatis ad me, et
verificabuntur verba vestra, et non moriamini; et fecerunt ita.
21. Et dixerunt vir ad fratrem suum, Profecto, rei sumus nos super fratrem nostrum, cujus vidimus angustiam animae in deprecando illo ad nos, et non audivimus, propterea venit ad nos angustia haec.
22. Et respondit Reuben illis, dicendo, Nonne dixi ad vos dicendo, ne peccetis in natum? et non auscultavistis; et etiam sanguis ejus ecce inquiritur.
23. Et illi non sciverunt, quod audiens Joseph, quia interpres inter illos.
24. Et conversus a super illis, et flevit, et rediit ad illos, et locutus ad illos, et accepit ex illis Shimeonem, et vincivit illum ad oculos illorum.
25. Et praecepit Joseph, et impleverunt vasa illorum frumento, et ad reducendum argentum illorum, cujuslibet in saccum illius, et ad dandum illis viaticum ad viam; et fecit illis ita.

26. Et sustulerunt annonam suam super asinos suos, et iverunt inde.
27. Et aperuit unus saccum suum, ad dandum pabulum asino suo in diversorio, et vidit argentum suum, et ecce illud in ore manticae illius.
28. Et dixit ad fratres suos, Reductum argentum meum, et etiam ecce in mantica mea; et exivit cor illorum, et intremuerunt vir ad fratrem suum, dicendo, Quid hoc fecit DEUS nobis?
29. Et venerunt ad Jacobum patrem suum, terram Canaan, et indicabant ei omnia obvenientia illis, dicendo.
30. Locutus vir dominus terrae cum nobis dura, et dedit nos sicut explorantes terram.
31. Et diximus ad eum, Recti nos, non sumus exploratores.
32. Duodecim nos fratres filii patris nostri, unus non est, et minimus hodie cum patre nostro in terra Canaan.
33. Et dixit ad nos vir dominus terrae, In hoc sciam quod recti vos, fratrem vestrum unum manere facite mecum, et famem domorum vestrarum accipite, et ite.
34. Et adducite fratrem vestrum minimum ad me, et sciam quod non exploratores vos, quod recti vos; fratrem vestrum dabo vobis, et terram negotiando pervagabimini.
35. Et fuit, illi evacuantes saccos suos, et ecce cuivis colligatio argenti sui in sacco suo, et videbant colligationes argenti illorum, illi et pater illorum, et timuerunt.
36. Et dixit ad illos Jacob pater illorum, Me orbavistis, Joseph non est; et Shimeon non est, et Benjaminem sumitis; super me erunt omnia haec.
37. Et dixit Reuben ad patrem suum, dicendo, Duos filios meos mori facias, nisi adduxero illum ad te, da illum super manum meam, et ego reducam illum ad te.
38. Et dixit, Non descendet filius meus vobiscum, quia frater illius mortuus, et ille solus is relictus, et obveniat illi damnum in via qua ibitis in illa, et descendere facietis canitiem meam in maerore sepulcrum.

CONTENTA

5396a. In priore capite ad finem actum est de influxu et conjunctione caelestis spiritualis cum scientificis in naturali; {1} nunc agitur de influxu et conjunctione caelestis spiritualis cum veris fidei quae sunt Ecclesiae ibi.

@1 hic$

5397. Agitur primum de conatu appropriandi haec vera per scientifica Ecclesiae quae `Aegyptus’, et absque medio quod {1} `Benjamin’ cum vero ex Divino quod `Joseph’, sed hoc incassum, quare remissa et aliquod bonum veri naturalis {2}gratis datum.

@1 i est$
@2 naturale$

5398. In hoc capite et in illis quae sequuntur {1} de filiis Jacobi et Josepho, in sensu interno agitur de regeneratione naturalis quoad vera et bona Ecclesiae, quod nempe per scientifica non fiat sed per influxum a Divino. Qui hodie ab Ecclesia sunt, tam parum aliquid de regeneratione sciunt ut vix aliquid; ne quidem hoc sciunt {2} quod regeneratio perstet per totum cursum vitae illius qui regeneratur, et quod continuetur in altera vita; tum {3} quod arcana regenerationis sint tam innumerabilia {4} ut vix quoad unam myriadis partem sciri queant ab angelis, et quod illa quae sciunt angeli, sint quae faciunt intelligentiam et sapientiam eorum {5}; quod qui hodie ab Ecclesia sunt, tam parum de regeneratione sciant, est causa quia tam multa loquuntur de remissione peccatorum et de justificatione, et quia credunt quod peccata momento remittantur, et quidam quod abstergantur sicut sordes e corpore per aquas, et quod per solam fidem seu per unius momenti confidentiam justificetur homo; {6} quod (t)homines Ecclesiae ita credant, est causa quia non sciunt quid peccatum seu {7} malum, si illud {8} nossent, scirent quod peccata alicui nequaquam abstergi queant, sed quod separentur seu rejiciantur {9} ad latera ne exsurgant, quando homo in bono tenetur a Domino; tum quod hoc fieri nequeat nisi malum continue ejiciatur, et hoc per media quae indefinita numero et quoad plurem partem ineffabilia; [2] qui in altera vita secum illam opinionem traxerunt quod homo momento per fidem justificetur, et prorsus abluatur a peccatis, cum appercipiunt quod regeneratio fiat per media {10} indefinita numero et ineffabilia, stupescunt, et inscitiam suam, quam etiam insaniam vocant, quam in mundo habuerunt de momentanea remissione peccatorum et de justificatione, rident; dicitur illis quandoque quod Dominus nulli non qui desiderat ex corde, remittat peccata, sed usque non ideo separantur illi a turba diabolica cui alligati sunt per mala quae {11} sequuntur vitam quam omnem secum habent; discunt dein ab experientia quod ab infernis {12} separari sit a peccatis, et quod id {13} nequaquam fieri queat nisi per mille et mille modos soli Domino notos, et hoc continua successione, si velis credere, in aeternum; nam homo tantum malum est ut ne quidem ab uno peccato plene in aeternum liberari queat, at solum ex misericordia Domini si (c)eam receperit, a peccato detineri et in bono teneri. [3] Quomodo itaque homo novam vitam accipit et regeneratur, {14} continetur in sanctuario Verbi, hoc est, in sensu ejus interno, ob causam imprimis ut angeli ex Verbo cum legitur ab homine, in suo felici sapientiae sint, et quoque tunc in jucundo inserviendi pro mediis. In hoc capite et in sequentibus, ubi de fratribus Josephi, agitur in sensu interno supremo de glorificatione naturalis Domini, et in sensu repraesentativo de regeneratione naturalis apud hominem a Domino, hic quoad vera quae Ecclesiae ibi.

@1 i ubi$
@2 norunt$
@3 et$
@4 innumera$
@5 angelicam$
@6 i et$
@7 i quid$
@8 illa$
@9 separari seu rejici$
@10 i tam$
@11 i adhaerent et quae$
@12 illis$
@13 hoc$
@14 i hoc$

5399. Vers. 1-5. Et vidit Jacob quod esset annona in Aegypto, et dixit Jacob filiis suis, Quare aspicitis vos? Et dixit, Ecce audivi quod sit annona in Aegypto, descendite illuc, et emite nobis in de, et vivamus et non moriamur. Et descenderunt fratres Josephi decem, ad emendum frumentum ex Aegypto. Et Benjaminem fratrem Josephi non misit Jacob cum fratribus ejus, quia dixit, Forte obveniat illi damnum. Et venerunt filii Israelis ad emendum in medio venientium, quia fuit fames in terra Canaan. `Et vidit’ significat illa quae fidei: `Jacob’ significat naturale quoad verum quod Ecclesiae: `quod esset annona in Aegypto’ significat animum comparandi sibi vera per scientifica quae sunt `Aegyptus’: `et dixit Jacob filiis suis’ significat perceptionem de veris in communi: `Quare aspicitis vos?’ significat cur haererent: `et dixit, Ecce audivi quod sit annona in Aegypto’ significat quod comparari queant vera per scientifica: `descendite illuc et emite nobis inde’ significat appropriationem per illa: `et vivamus et non moriamur’ significat inde vitam spiritualem: `et descenderunt’ significat conatum et actum: `fratres ,Josephi decem’ significat talia vera Ecclesiae quae corresponderent: `ad emendum frumentum ex Aegypto’ significat ad appropriandum sibi bonum veri per scientifica: `et Benjaminem fratrem Josephi’ significat spirituale caelestis quod medium: `non misit Jacob cum fratribus ejus’ significat quod absque illo medio: `quia dixit, Forte obveniat illi damnum’ significat quod id absque caelesti spiritualis quod `Josephus’, periturum: `et venerunt filii Israelis ad emendum in medio venientium’ significat quod vellet ut spiritualia vera aeque compararentur per scientifica, sicut reliqua: `quia fuit fames in terra Canaan’ significat quod desolatio quoad illa quae sunt Ecclesiae in naturali.

5400. `Et vidit’: quod significet illa quae fidei, constat ex significatione `videre’ quod sint illa quae fidei, de qua n. 897, 2325, 2807, 3863, 3869, 4403-4421; visus enim abstractus a talibus quae sunt mundi, hoc est, visus spiritualis non aliud est quam perceptio veri, hoc est, talium quae sunt fidei, quapropter per `videre’ in sensu interno non aliud significatur; sensus enim internus prodit cum abstrahuntur illa quae sunt mundi, nam sensus internus est talium quae sunt caeli; lux caeli per quam visus ibi, est Divinum Verum a Domino; [2]hoc apparet coram oculis angelorum sicut lux millies candidior luce meridiana in mundo, quae lux quia vitam in se habet, idcirco simul ac visum oculi {1}angelorum etiam visum intellectus eorum illuminat, et facit apperceptionem veri secundum quantum et quale boni in quo sunt. Quia in hoc capite in sensu interno agitur de illis quae sunt fidei, seu de veris Ecclesiae, idcirco in ipso initio hujus capitis dicitur `vidit’, et per `vidit’ significantur illa quae sunt fidei.
@1 eorum$

5401. `Jacob’: quod significet naturale quoad verum quod Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit doctrina veri in naturali, et in (t)sensu supremo Domini naturale quoad verum, de qua n. 3305, 3509, 3525, (x)3546, 3599, 4009, 4538.

5402. `Quod esset annona in Aegypto’: quod significet animum comparandi sibi vera per scientifica quae `Aegyptus’, constat ex significatione `annonae’ quod sint vera Ecclesiae, seu vera quae fidei; quod `abundantia annonae’ sit multiplicatio veri, videatur n. 5276, 5280, 5292; et ex significatione `Aegypti’ quod sint scientifica, de qua n. 1164, 1165, 1186, 1462; et quod in genuino sensu sint scientifica Ecclesiae, videatur n. 4749, 4964, 4966; quod significetur animus comparandi sibi illa {1}, involvitur, ut patet, a mox sequentibus. Per scientifica quae Ecclesiae, quae hic sunt `Aegyptus’, intelliguntur omnes cognitiones veri et boni antequam conjunctae sunt cum interiore homine, seu per interiorem hominem cum caelo, ac ita per caelum cum Domino; doctrinalia Ecclesiae (m)et ejus ritualia, ut et cognitiones quid et quomodo haec repraesentant spiritualia, ac similia,(n) non sunt nisi quam {2} scientifica antequam homo ex Verbo viderit num vera sint, [2]et inde {3}appropriavit illa sibi. Sunt binae viae comparandi vera quae sunt fidei, nempe per doctrinalia, et per Verbum; cum homo solum comparat illa sibi per doctrinalia, tunc fidem habet illis qui ex Verbo illa concluserunt, ac apud se confirmat quod vera sint quia alii sic dixerunt, ita non credit illa ex sua {4} sed ex aliorum fide; at cum comparat sibi illa ex Verbo, et inde apud se confirmat quod vera sint, tunc credit illa quia ex Divino sunt, ita ex fide a Divino. Unusquisque qui intra Ecclesiam est, primum comparat sibi vera quae fidei ex doctrinalibus, et quoque inde comparare debet, quia nondum tali judicio pollet ut ipse videre illa ex Verbo queat, sed tunc vera illa non aliud ei sunt quam scientifica; at cum ex suomet judicio intueri illa potest, si tunc non consulit Verbum fine ut inde videat num vera sint, manent apud illum ut scientifica; at si tunc consulit Verbum ex affectione et fine sciendi vera, et cum (t)invenerit illa’, {5} tunc comparat sibi illa quae fidei sunt ex genuino fonte, et tunc a Divino ei appropriantur; haec et similia sunt de quibus in sensu interno hic agitur, `Aegyptus’ enim sunt illa scientifica, `Josephus’ est verum a Divino, ita verum e Verbo.
@1 i ibi$
@2 i talia$
@3 appropriaverit$
@4 i fide$
@5 i doctrinalibus vel conformia vel non confirma, postmodum confirmat illa apud se$

5403. `Et dixit Jacob filiis suis’: quod significet perceptionem de veris in communi, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3509, 3395; et a significatione `filiorum’ quod sint vera quae fidei, de qua n. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3373, 4257; et quia fuerunt filii Jacobi, significantur vera in communi, nam per `duodecim filios Jacobi’, sicut per duodecim tribus, significata sunt omnia fidei, ita vera in communi, videatur n. 2129, 2130, 3858, 3862, 3926, 3939, 4060.

5404. `Quare aspicitis vos ?’: quod significet cur haererent, constare potest absque explicatione.

5405. `Et dixit, Ecce audivi quod sit annona in Aegypto’: quod significet quod comparari queant vera per scientifica, constare potest ab illis quae mox supra n. 5402 explicata sunt, ubi per `quod esset annona in Aegypto’ significatur animus comparandi sibi vera per scientifica quae `Aegyptus’; quid per scientifica quae `Aegyptus’, intelligitur, ibi etiam videatur. `Annona’ hic in lingua originali exprimitur per vocem quae significat fractionem, per similem vocem {1}etiam emere et vendere, ubi dicitur quod filii Jacobi emerent illud in Aegypto, et quod ibi Josephus venderet illud; causa est quia in Antiqua Ecclesia {2}frangebatur panis cum daretur alteri, et per id significabatur communicare ex suo, et appropriare bonum, ex suo, ac ita mutuum facere amorem; cum enim frangitur panis et datur alteri, tunc communicatur ex suo; aut cum inter plures frangitur panis, tunc unus panis fit mutuus, consequenter conjunctio per charitatem; inde patet quod fractio panis fuerit significativum mutui amoris; [2]ritus ille quia receptus fuit, et sollemnis in Ecclesia Antiqua, ideo quoque per ipsam fractionem {3}intelligebatur annona quae communis fiebat; quod `panis’ sit bonum amoris, videatur n. 276, 680, 1798, 2165, 2177, 3464, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976; inde est quod Dominus cum panem daret, eum fregerit, ut apud Matthaeum,
Jesus sumens quinque panes et duos pisces, suspiciens in caelum, benedixit, et frangens dedit discipulis panem, xiv 19, Marc. vi 41, Luc. ix 16:
apud eundem,
Jesus sumens septem panes et pisces, gratias agens, fregit et dedit discipulis suis, et discipuli turbae, xv 36, Marc. viii 6:
apud eundem,
Accipiens Jesus panem, benedicens, fregit et dedit discipulis, et dixit, Accipite, comedite, hoc est corpus Meum, xxvi 26, Marc. xiv 22, Luc. xxii 19:
apud Lucam,
Factum est cum Dominus accumberet cum illis, accipiens panem benedixit, et frangens tradidit illis; et illorum aperti sunt oculi et agnoverunt Ipsum. . . . Narrarunt discipuli, quomodo Dominus agnitus esset illis in fractione panis, xxiv 30, 31, 35:
apud Esaiam,
Hoc jejunium est quod eligo, . . . frangere esurienti panem tuum, lviii 6,7.
@1 quoque$
@2 dicebatur frangere panem$
@3 intellectum est$

5406. `Descendite illuc, et emite nobis inde’: quod significet appropriationem per illa, constat ex significatione `descendere’ quod praedicetur versus exteriora, de qua sequitur; et ex significatione `emere’ quod sit appropriatio, de qua n. 4397, 5374; quod sit per illa, nempe per scientifica, significatur per `inde’, nempe ex Aegypto; quod `Aegyptus’ sint scientifica, supra ostensum est. In Verbo passim dicitur ascendere et descendere, cum ab uno loco in alterum, non ex causa quod unus locus editior fuerit altero, sed quia `ascendere’ praedicatur versus interiora seu superiora, et `descendere’ versus exteriora seu inferiora, hoc est, quod `ascendere’ praedicetur versus spiritualia et caelestia, haec enim interiora sunt, et quoque creduntur superiora, et `descendere’ versus naturalia et terrestria, haec enim exteriora sunt, et quoque ad apparentiam inferiora; inde est quod non {1}solum hic sed etiam ubivis alibi in Verbo, dicatur a terra Canaan ad Aegyptum descendere, et ab Aegypto ad terram Canaan ascendere; per `terram Canaan’ enim significatur caeleste, et per `Aegyptum’ naturale, nam terra Canaan in sensu repraesentativo est regnum caeleste, consequenter bona et vera caelestia et spiritualia, quae quoque sunt interius apud hominem qui est regnum Domini, at `Aegyptus’ in sensu repraesentativo est regnum naturale, consequenter bona et vera {2}quae sunt Ecclesiae externae, et quoad plurem partem sunt scientifica; quod ascendere praedicetur versus interiora, videatur n. 4539.
@1 modo$
@2 naturalia quae una voce dicuntur$

5407. `Et vivamus et non moriamur’: quod significet vitam spiritualem, constat ex significatione `vivere et non mori’ quod sit vita spiritualis, nam non aliud per `vivere et non mori’ in sensu interno significatur; in altera enim vita per `vitam’ significatur in genere caelum, in specie felicitas aeterna {1}, et per `mortem’ significatur in genere infernum, et in specie infelicitas aeterna ibi, quod etiam a pluribus locis in Verbo patet; quod caelum in genere, et felicitas aeterna {2}in specie dicatur vita, est quia ibi est sapientia boni et intelligentia veri, et sapientiae boni ac intelligentiae veri inest vita a Domino, a Quo omne vitae; at quia in inferno est contrarium, nempe loco boni {3} malum et loco veri falsum, et sic exstincta vita spiritualis, idcirco ibi respective est mors, nam mors spiritualis {4}est malum et falsum, ac apud hominem est velle malum, et inde cogitare falsum. (m)Mali genii et spiritus non volunt audire quod de illis dicatur quod non vivant, seu quod mortui sint; dicunt enim quod vitam habeant quia possunt velle et possunt cogitare, sed illis dicitur, cum in bono et vero {5}est vita, quod nequaquam possit esse in malo et falso, {6}sunt enim contraria.(n)
@1 i ibi$
@2 ibi$
@3 i est$
@4 non aliud est quam$
@5 sit$
@6 est enim contrarium$

5408. `Et descenderunt’: quod significet conatum et actum, nempe ad comparanda et approprianda sibi vera per scientifica, patet ex significatione `descendere’, nempe ad Aegyptum, quod sit et conatus et actus.


5409. `Fratres Josephi decem’: quod significet talia vera Ecclesiae quae corresponderent, constat ex significatione `fratrum’ quod sint vera quae Ecclesiae; haec dicuntur `fratres Josephi’ qui est verum a Divino, ex correspondentia; correspondentia enim facit ut conjuncta sint sicut frater fratri; per (t)filios Jacobi significantur omnia fidei, seu vera Ecclesiae in communi, n. 5403, similiter per `fratres Josephi’, sed ex correspondentia; (m)per {1}decem filios Jacobi ex Leah significantur vera quae sunt Ecclesiae externae, {2}et per binos filios Jacobi ex Rachel significantur vera quae sunt Ecclesiae internae, ut patet ab illis quae de Leah et Rachele ostensa sunt, quod nempe `Leah’ sit affectio veri exterioris et `Rachel’ affectio veri interioris, de quibus n. 3758, 3782, 3793, 3819;(n) quod Ecclesiae internum et externum sint fratres, videatur n. 1222; {3}Ipse Dominus inde vera et inde bona per charitatem et fidem correspondentia vocat `fratres’, hoc est, illos qui in veris et inde bono sunt{4}; apud Matthaeum,
Rex dicet illis, Amen dico vobis, in quantum fecistis uni ex his fratribus meis minimis, Mihi fecistis, xxv 40:
et alibi
Respondit illis Jesus, dicens, Quae est mater Mea, aut fratres Mei? et circumspiciens circumcirca, . . . dixit, Ecce mater Mea et fratres Mei; {5}quisque namque fecerit voluntatem Dei, hic frater Meus, et soror Mea, et mater Mea, Marc. iii 33-35, Matth. xii 49, Luc. viii 21.
@1 the maidservants’ children were considered to be children also of the mistress$
@2 at$
@3 Ipse etiam Dominus vocat ipsa vera et inde bona fratres$
@4 i quatenus in correspondentia$
@5quisquis$

5410. `Ad emendum frumentum ex Aegypto’: quod significet ad appropriandum sibi bonum veri per scientifica, constat ex significatione `emere’ quod sit appropriare, de qua n. 4397, 5374, 5406; ex significatione `frumenti’ quod sit bonum veri, de qua n. 5295; et ex significatione `Aegypti’ quod sint scientifica, de qua supra n. (x)5402.

5411. `Et Benjaminem fratrem (x)Josephi’: quod significet spirituale caelestis quod medium, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit spirituale caelestis, de qua n. 4592; quod spirituale caelestis sit medium, etiam ibi videatur. In genere sciendum quod internum non possit communicationem habere cum externo, et vicissim, nisi sit medium, consequenter {1}quod non communicationem habere possit verum a Divino quod est `Josephus’, cum veris in communi in naturali quae sunt `filii Jacobi’, absque medio quod repraesentatur per`Benjaminem’, et vocatur spirituale caelestis; medium ut sit medium, participare debet ab utroque, nempe ab interno et ab externo; causa quod medium erit, est quia internum et externum distinctissima inter se sunt, ac ita distincta ut separari queant, sicut separatur externum ultimum hominis quod est corpus, cum moritur, ab ejus interno quod est ejus spiritus; tunc moritur externum cum rumpitur medium, et tunc vivit externum cum interest medium; et tantum et taliter vivit externum quantum et qualiter medium interest. Quia filii Jacobi absque Benjamine fuerunt, hoc est, absque medio, ideo Josephus se non manifestare potuit fratribus suis, et ideo locutus cum illis dura, vocando {2} exploratores, et dando in custodiam,{3} et quoque ideo illi non agnoverunt Josephum. [2]Sed quale medium hoc sit, quod repraesentatur per `Benjaminem’, et vocatur spirituale caelestis, ad captum non describi potest; desunt enim notiones de caelesti spiritualis quod est `Josephus’, {3} et de veris Ecclesiae, quatenus modo sunt scientifica quae sunt `filii Jacobi’, inde quoque de {4}`spirituali caelestis’ quod est`Benjamin’; at in caelo quale id medium sit, apparet sicut in clara die; exhibetur ibi quale ejus per repraesentativa ineffabilia in luce caeli, in qua simul est perceptio; nam lux caeli est ipsa intelligentia a Divino, inde perceptivum {5} est in singulis quae per lucem illam repraesentantur; hoc non datur in luce mundi, nam haec lux nihil intelligentiae in se habet, sed intellectus per illam fit per influxum lucis caeli in eam, et simul tunc per influxum perceptivi quod est in luce caeli; inde est quod homo tantum in luce caeli sit quantum est in intelligentia, et quod tantum in intelligentia quantum in veris fidei, et quod tantum in veris fidei quantum in bono amoris, consequenter quod homo tantum in luce caeli sit quantum in bono amoris.
@1 non caeleste spiritualis quod est internum, cum naturali quod est externum, seu quod hic repraesentatur Josephus qui est caeleste spirituale, cum filiis Jacobi, qui sunt vera in communi in naturali, nisi per medium$
@2 i illos$
@3 i ut$
@4 caelesti spiritualis A I$
@5 i simul$

5412. `Non misit Jacob cum fratribus ejus’: quod significet quod absque illo medio, constare potest ab illis quae nunc supra dicta sunt.

5413. `Quia dixit, Forte obveniat illi damnum’: quod significet quod id absque caelesti spiritualis quod `Josephus’, periturum, constat ex significatione `obvenire damnum’ quod hic sit perire; haec dicta sunt a patre, quia amavit illum et timuit ne periret inter fratres sicut Josephus; at eadem haec allata sunt et recepta {1} in Verbo ob sensum internum, qui est quod medium cum solis externis absque interno, periturum, medium enim est Benjamin, externa sunt filii Jacobi, et internum est Josephus; quod medium est, {2}hoc quoque cum solis externis absque interno, perit, nam ita se habet cum medio: hoc existit ab interno, inde etiam subsistit ab illo, existit enim per intuitionem interni in externum, ex affectione et fine sibi externum associandi; ita quod medium est, id conjunctum est interno, et (c)ab interno cum externo, non autem absque interno cum externo; inde patet quod id quod medium est, cum solo externo absque interno periturum. {3} Praeterea lex communis est, tam in illis quae mundi spiritualis sunt quam in illis quae mundi naturalis, quod prius subsistere possit cum suo priore, non autem absque illo cum posteriore, et si cum hoc solo, quod periturum; causa est quia omne absque connexione cum priore se est absque connexione cum Primo, a Quo omne
existentiae et subsistentiae.
@1 i sunt$
@2 etiam$
@3 i ita spirituale caelestis quod Benjamin, cum veris externis, quae filii Jacobi, absque caelesti spiritualis, quod Josephus. Et$

5414. `Et venerunt filii Israelis ad emendum in medio
venientium’: quod significet quod vellet ut spiritualia vera aeque compararentur per scientifica, sicut reliqua, constat ex significatione `filiorum Israelis’ quod sint vera spiritualia; `filii’ enim sunt vera, videatur supra n. 5403, et `Israel’ est caelestis spiritualis homo ex naturali, n. 4286, 4570, 4598; ita `filii Israelis’ sunt spiritualia vera in naturali; ex significatione `emere’ quod sit comparari; et ex significatione `in medio venientium’ quod sit sicut reliqua, quae nempe per scientifica comparantur.

5415. `Quia fuit fames in terra Canaan’: quod significet quod desolatio quoad illa quae sunt Ecclesiae in naturali, constat ex significatione `famis’ quod sit defectus cognitionum, et inde desolatio, de qua n. 3364, 5277, 5279, 5281, 5300, (x)5349, 5360, 5376; et ex significatione `terrae Canaan’ quod sit Ecclesia, de qua n. 3686, 3705, 4447; et quia est Ecclesia, est quoque id quod est Ecclesiae; inde est quod per `fuit fames in terra Canaan’ significetur desolatio quoad illa quae sunt Ecclesiae; quod in naturali, est quia praedicantur de filiis Jacobi, per quos illa quae sunt Ecclesiae externae significantur, n. 5409, consequenter {1} quae Ecclesiae sunt in naturali.
@1 i talia$

5416. Vers. 6-8. Et Joseph is dominator super terram, is vendens omni populo terrae; et venerunt fratres Josephi, et incurvarunt se ei facies ad terram. Et vidit Joseph fratres suos, et agnovit illos, et gessit se alienum ad illos, et locutus cum illis aura, et dixit ad illos, Unde venistis? et dixerunt, E terra Canaan, ad emendum cibum. Et agnovit Joseph fratres suos, et illi non agnoverunt eum. `Et Joseph is dominator super terram’ significat quod caeleste spiritualis seu verum a Divino regnaret in naturali ubi scientifica: `is vendens omni populo terrae’ significat quod ex illo omnis appropriatio: `et venerunt fratres Josephi’ significat communia vera Ecclesiae absque mediatione: `et incurvarunt se ei facies ad terram’ significat humiliationem: `et vidit Joseph fratres suos et agnovit illos’ significat perceptionem et agnitionem a caelesti spiritualis: `et gessit se alienum ad illos’ significat non conjunctionem quia absque medio: `et locutus cum illis dura’ significat inde quoque non correspondentiam: `et dixit ad illos, Unde venistis’ significat explorationem: `et dixerunt, E terra Canaan’ significat quod ab Ecclesia: `ad emendum cibum’ significat ad appropriandum verum boni: `et agnovit Joseph fratres suos’ significat quod vera illa Ecclesiae caelesti spiritualis ex luce ejus apparerent: `et illi non agnoverunt eum’ significat quod verum a Divino non appareret in luce naturali nondum a luce caelesti illuminata.

5417. `Et Joseph is dominator super terram’: quod significet quod caeleste spiritualis, seu verum a Divino, regnaret in naturali ubi scientifica, constat a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua n. 4286, 4963, 5249, 5307, 5331, 5332; caeleste spiritualis quod sit verum a Divino, videbitur infra; ex significatione `dominatoris’ quod sit qui regnaret; et ex significatione `terrae’, hic terrae Aegypti, quod sit mens naturalis, ita naturale, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; quod caeleste {1}spiritualis (t)regnaret in naturali ubi scientifica, videatur {2} n. (x)5313; {3}quod `Aegyptus’ in sensu interno sit scientificum, videatur n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966. Quod caeleste spiritualis sit verum a Divino, est quia Internum Humanum Domini antequam plene glorificatum, quoniam fuit
receptaculum Ipsius Divini, erat caeleste spiritualis, ita dicendum, quia aliis {4}vocibus seu cogitationis formis exprimi nequit; hoc receptaculum seu recipiens Divini, est idem cum vero ex Divino; quod `Josephus’ sit verum illud, videatur n. 4723,4727.
@1 spirituale I$
@2 i caput praecedens$
@3 Aegyptus enim in sensu interno est$
@4 vocum$

5418. `Is vendens omni populo terrae’: quod significet quod ab illo omnis appropriatio, constat ex significatione `vendere’ quod sit appropriatio, de qua n. 5371, 5374; et ex significatione `populi terrae’ quod sint vera quae Ecclesiae, de qua n. 2928, hic in naturali, n. 5409.

5419. `Et venerunt fratres Josephi’: quod significet communia vera Ecclesiae absque mediatione, constat a significatione `fratrum Josephi’ quod sint communia vera Ecclesiae, de qua supra n. 5409; quod absque mediatione, est quia absque Benjamine qui medium; quod `Benjamin’ sit medium, videatur supra n. 5411, 5413.

5420. `Et incurvarunt se ei facies ad terram’: quod significet humiliationem, constat ex significatione `incurvare se’ quod sit humiliatio, de qua n. 2153, et `facies ad terram’ quod sit {1}humiliatio adorationis, n. 1999; per humiliationem hic non intelligitur humiliatio ex agnitione, et inde humiliatio interna, sed humiliatio externa, quia erat coram dominatore terrae ex more recepto; quod non humiliatio interna sed externa intelligatur, est quia nondum erat correspondentia, et per correspondentiam conjunctio {2}; cum naturale in eo statu est, tunc quidem humiliare se potest, et quoque in summo gradu, sed solum ex assumpto per usum; {3} est gestus absque affectione genuina producente illum, ita est corporeum quid absque sua anima; talis humiliatio hic intelligitur.
@1 humiliationis adoratio$
@2 i quoniam absque medio$
@3 i et$

5421. `Et vidit Joseph fratres suos, et agnovit illos’: quod significet perceptionem et agnitionem a caelesti spiritualis, constat ex significatione `videre’ quod sit perceptio, de qua n. 2150, 3764, 4567, 4723; a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua supra n. 5417; ex significatione `fratrum ejus’ quod sint communia vera Ecclesiae, de qua etiam supra n. 5419; et ex significatione `agnoscere’ quod sit agnitio ex perceptione; de agnitione hac a parte Josephi, et de non agnitione a parte fratrum ejus, videatur infra n. 5422, 5427, 5428.

5422. `Et gessit se alienum ad illos’: quod significet non conjunctionem quia absque medio, constat a significatione `gerere se alienum’ quod hic sit non conjunctio quia absque medio; qui enim (t)non in conjunctione reciproca est quia absque medio, is apparet alienus, prout {1}verum internum seu verum immediate a Divino, illis qui in veris externis sunt {2}; inde nunc est quod Josephus se alienum gesserit ad fratres suos, non quod is alienus fuerit, amavit enim illos, nam conversus ab illis flevit, vers. 24, sed alienum a parte illorum ob non conjunctionem, repraesentatur per quod {3}ipse se ita gesserit; {4} sicut pro exemplo: ubi dicitur in Verbo quod Jehovah seu Dominus alienum se gerat populo, opponat se illis, rejiciat illos, damnet, mittat in infernum, puniat, delectetur ut talia fiant, intelligitur in sensu interno quod illi se alienos Jehovae seu Domino gerant, opponant se Ipsi, in malis sint quae rejiciunt illos a facie Ipsius, quae damnant illos, quae mittunt {5} in infernum, et quae puniunt, et quod ex Jehovah seu Domino nusquam talia procedant; sed ita dicitur in Verbo propter apparentiam, simplicibus enim sic apparet. [2]Similiter se habet cum veris internis, cum ea spectantur a veris externis absque conjunctione per medium, tunc apparent illa vera ab his prorsus aliena, immo quandoque opposita, cum tamen oppositio non est in veris internis sed apud vera externa; haec enim absque conjunctione per medium non spectare possunt illa aliter quam a luce mundi separata a luce caeli, consequenter aliena a se; sed de hac re plura in sequentibus.
@1 A alters these to plurals$
@2 i non conjunctio per medium intercedat$
@3 ita se gesserit$
@4 i at in sensu interno intelligitur alienum apud illos qui spectant a nulla conjunctione$
@5 i illos$

5423. `Et locutus cum illis dura’: quod significet inde quoque non correspondentiam, constat ex eadem explicatione quae {1}supra de eo quod `gesserit se alienum’; gerere se alienum spectat affectionem quae est voluntatis, et `loqui dura’ spectat cogitationem quae {2} intellectus; `loqui’ enim in sensu interno est cogitare, n. 2271, 2287, 2619; tunc enim internum alienum apparet externo, cum nulla affectio, et tunc internum dura loqui apparet, cum nulla correspondentia; correspondentia enim est apparitio interni in externo, et ibi ejus repraesentatio, quare ubi non correspondentia, est nulla apparitio interni in externo, proinde in hoc non illius repraesentatio, inde durum {3}.
@1 mox supra de ea re$ @2i est$ @3i quod ibi$

5424. `Et dixit ad illos, Unde venistis?’: quod significet explorationem, constat absque explicatione.

5425. `Et dixerunt, E terra Canaan’: quod significet quod ab Ecclesia, constat a significatione `terrae Canaan’ quod sit {1}Ecclesia, de qua n. 3705,3686,4447.
@1 Ecclesiae I$

5426. `Ad emendum cibum’: quod significet ad appropriandum verum boni, constat a significatione `emere’ quod sit appropriare sibi, de qua n. 4397, 5374, 5406, 5410; et a significatione `cibi’ quod sit verum boni, de qua n. 5293,5340,5342.

5427. `Et agnovit Joseph fratres suos’: quod significet quod vera illa Ecclesiae, caelesti spiritualis ex luce ejus apparerent, constat ex significatione `agnoscere’ quod sit percipere, videre, ita apparere; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua prius; et ex significatione `fratrum ejus’ quod sint vera communia Ecclesiae, de qua supra n. 5409, 5419; et quia per `agnovit Joseph fratres suos’ illa significantur, nempe quod vera communia Ecclesiae caelesti spiritualis apparerent, sequitur quod ex luce in qua caeleste spiritualis, ita ex luce caelesti spiritualis; ex hac luce quae est verum a Divino, n. 5417, apparent omnia et singula vera quae infra sunt, seu quae in naturali, non autem vicissim si non medium, {1} minus si non correspondentia, et per correspondentiam conjunctio; quod manifeste constare potest ex eo quod angeli qui in caelis, {2}ita in luce caeli, videre possint omnia et singula quae fiunt in mundo spirituum, qui mundus proxime infra caelos est, tum omnia et singula quae in terra inferiorum, immo quae in infernis, non autem vicissim; [2]etiam ita se res habet quod angeli superioris caeli videre queant omnia quae fiunt sub illis in caelo inferiore, non autem vicissim nisi sit medium; sunt etiam spiritus medii per quos communicatio fit cis et retro; quapropter qui infra sunt, quibus non medium, et magis quibus non correspondentia, cum spectant in lucem caeli, nihil prorsus vident, apparet omne quod ibi, prorsus in obscuro; cum tamen illi qui ibi, in clarissima die sunt; {3}hoc illustrari potest unica hac experientia: apparuit mihi magna civitas, ubi mille et mille varia quae delectabilia et pulchra; vidi illa quia datum erat medium, at spiritus qui apud me erant, quid absque medio, ne minimum ibi videre potuerunt; et dictum quod qui non in correspondentia sunt, tametsi ibi, usque tamen ne hilum quod ibi, appercipiant. [3]Se quoque (t)hoc habet sicut interior homo seu spiritus ejus, qui etiam anima vocatur, ille videre potest omnia et singula quae sunt et fiunt in exteriore homine, non autem vicissim nisi sit correspondentia et medium; inde est quod exteriori homini qui non in correspondentia, appareat interior sicut nihil, usque adeo ut {4}dum aliquid de interiore homine dicitur, exteriori appareat vel ita obscurum ut ne quidem (t)visum illuc vertere velit, vel sicut nullum, cui non fides; at cum correspondentia est, tunc etiam exterior homo videt {5}per medium, quid {6}agitur in interiore; lux enim quae est interiori homini per medium influit in lucem quae est exteriori, hoc est, lux caelestis in lucem naturalem, et hanc illuminat, ex qua illuminatione apparet id quod apud interiorem hominem existit; inde intelligentia et sapientia exteriori seu naturali homini; at si non medium est, et magis si non correspondentia, tunc interior homo videt et percipit quid agitur in exteriore, et quodammodo etiam ducit, sed non vicissim; si {7}autem contrarietas {8}est, quod nempe exterior homo prorsus pervertat aut exstinguat quod influit per interiorem, tunc privatur interior homo sua luce {9} quae e caelo, et clauditur ei versus caelum, at aperitur communicatio ad exteriorem hominem ab inferno; plura de his videas in nunc sequentibus.
@1 i et$
@2 seu$
@3 quod illustrare licet$
@4 cum$
@5 after interiore$
@6 peragitur$
@7 vero$
@8 sit$
@9 i nempe luce$

5428. `Et illi non agnoverunt eum’: quod significet quod verum a Divino non appareret in luce naturali nondum a luce caelesti illuminata, constare potest ex illis quae mox praecedunt, cum enim per `agnovit Joseph fratres suos’ significatur quod communia vera Ecclesiae caelesti spiritualis ex luce ejus apparerent, sequitur quod per `illi non agnoverunt eum’ significetur quod caeleste spiritualis, seu verum a Divino, non appareret veris communibus Ecclesiae in luce naturali nondum a luce caelesti illuminata. Quomodo hoc se habet, ab illis quae mox supra dicta sunt, quidem patet, sed quia est inter arcana, licet illustrare id per exempla; sit gloria caeli pro exemplo: qui e luce naturali non a luce caeli illuminata, quia absque medio, et magis si non correspondentia, cogitant de gloria caeli, non aliam ideam de illa quam qualem de gloria mundi habere possunt, sicut, dum revelationes propheticae imprimis Johannis in Apocalypsi legunt, quod ibi magnificentissima sint omnia; at cum eis dicitur quod gloria caeli excedat omnem magnificentiam mundi, adeo ut haec illi vix comparari queat, et quod tamen hoc non sit gloria caeli, sed quod gloria caeli sit Divinum quod elucet e singulis quae apparent ibi, ac Divinorum perceptio, et inde sapientia; {1}sed haec gloria est solum illis ibi qui magnificentiam illam respective ad sapientiam nihili faciunt, et omnem sapientiam Domino et {2}sibi prorsus nullam tribuunt: haec gloria caeli cum spectatur a luce naturali absque medio, et magis si non correspondentia, nullatenus agnoscitur. [2]Sit quoque pro exemplo potentia angelica: qui e luce naturali a luce caeli non illuminata quia absque medio, et magis si non correspondentia, cogitant de potentia angelica, cumprimis de {3}archangelorum quorum mentio fit in Verbo, non aliam ideam de ea habere possunt quam sicut de potentia potentium in mundo, quod nempe millenos et millenos habeant se minores quibus imperent, et quod eminentiae in caelo in tali imperio consistant; at cum illis dicitur quod quidem potentia angelica excedat omnem potentiam potentium in mundo, et quod {4}tanta sit ut unus inter minores angelos myriades infernalium abigere, ac in inferna sua detrudere queat, et quod inde quoque in Verbo potentiae, ut et dominatus, dicantur, sed usque minimus eorum (t)maximus est, hoc est, {5}qui omne potentiae a Domino et nihil ex se credit, vult et percipit, is maxime potens est; quapropter qui potentiae ibi sunt, omnem potentiam ex se plane aversantur; hoc quoque cum spectatur a luce naturali absque medio, et magis si non correspondentia, nec agnoscitur. [3]Sit adhuc pro exemplo: qui e naturali absque medio, et magis si non correspondentia, spectat liberum, non aliter scire potest quam quod liberum sit cogitare et velle ex se, et posse agere absque fraeno sicut cogitat et vult; quare etiam naturalis homo, ut habere possit omnia quae cogitat et vult, opulentissimus vult esse, utque agere possit omnia quae cogitat et vult, potentissimus vult esse, et tunc credit ille se in summo libero esse, (c)et inde in ipso felici; si autem illis {6}dicitur quod ipsum liberum, quod liberum caeleste vocatur, prorsus non tale sit,sed quod sit nihil velle ex se sed a Domino, immo nec cogitare ex se sed (c)a caelo, et inde quod prorsus in maerore sint et in dolore, si illis ex se cogitare et ex se velle permittitur, hoc non agnoscitur. Ex his aliquatenus patere potest quomodo se habet cum hoc quod verum a Divino non appareat in luce naturali nondum a luce caelesti illuminata, quae significantur per `quod fratres Josephi non agnoverint eum’.
@1 et (x)quod omnia illis (? illa) sint iis$
@2 nullam sibi$
@3 archangelis$
@4 talis$
@5 qui minime ex se posse credit et percipit et vult, et maxime potens sit, et quod ex potentia sit, quae vocatur potentia angelica, hi enim omnem potentiam ex se, prorsus nihil faciunt ac aversantur, et quantum hoc faciunt, ac unice pro fine habent usum, hunc desiderant, et de hoc gaudent, tantum in potentia angelica sunt, et vice versa, quantum pro fine habent ipsam potentiam, ita se et dignitatem, tantum in nulla potentia sunt;$
@6 dicetur$

5429. Vers. 9-16. Et recordatus Joseph somniorum quae somniavit illis, et dixit ad illos, Exploratores vos, ad videndum nuditatem terrae venistis. Et dixerunt ad eum, Non domine mi, et servi tui veniunt ad emendum cibum. Omnes nos filii viri unius nos, recti nos, non sunt servi tui exploratores. Et dixit ad illos, Non, quod nuditatem terrae venistis ad videndum. Et dixerunt, Duodecim servi tui fratres nos, filii viri unius in terra Canaan, et ecce minimus cum patre nostro hodie, et unus non est. Et dixit ad illos Joseph, Hoc quod locutus ad vos, dicendo, exploratores vos. In hoc probabimini, vivat Pharaoh, si exibitis exhinc nisi in venire frater vester, minimus huc. Mittite e vobis unum, et accipiat fratrem vestrum, et vos vinciemini, et probabuntur verba vestra, an veritas cum vobis, et si non, vivat Pharaoh, quod exploratores vos. `Et recordatus Joseph somniorum quae somniavit illis’ significat quod caeleste spiritualis praevideret quid contingeret de veris communibus Ecclesiae in naturali: `et dixit ad illos’ significat perceptionem inde: `exploratores vos’ significat quod solum ad captandum lucrum: `ad videndum nuditatem terrae venistis’ significat quod nihil potius illis quam sibi scire quod non vera sint: `et dixerunt ad eum, Non domine {1}mi’ significat quod vera sint in se: `et servi tui veniunt ad emendum cibum’ significat quod sit ad appropriandum naturali per bonum: omnes nos filii viri unius nos’ significat quod vera illa ex una origine sint: `recti nos’ significat quod ita vera in se: `non sunt servi tui exploratores’ significat quod sic non propter lucrum: `et dixit ad illos, Non, quod nuditatem terrae venistis ad videndum’ significat quod illis non curae num vera sint: `et dixerunt, Duodecim servi tui fratres nos’ significat quod omnia fidei simul {2}ita conjuncta: `filii viri unius’ significat ex una origine: `in terra Canaan’ significat in Ecclesia: `et ecce minimus cum patre nostro hodie’ significat quod etiam conjunctio cum bono spirituali: `et unus non est’ significat quod Divinum spirituale, a quo non appareat: `et dixit ad illos Joseph’ significat perceptionem de illa re: `Hoc quod locutus ad vos’ significat quod verum sit sicut cogitavi: `dicendo, exploratores vos’ significat quod in Ecclesiae veris propter lucrum: `in hoc probabimini’ significat num ita sit, videbitur: `vivat Pharaoh’ significat certum: `si exibitis exhinc nisi in venire frater vester minimus huc’ significat quod non possit aliter quam quod vera apud vos sint talia, nisi conjuncta sint bono spirituali: `mittite e vobis unum, et accipiat fratrem vestrum’ significat si modo conjunctio sit aliqua cum bono illo: `et vos vinciemini’ significat tametsi in ceteris adhuc separatio: `et probabuntur verba vestra, an veritas cum vobis’ significat quod tunc ita existet: `et si non, vivat Pharaoh, quod exploratores vos’ significat alias certum, quod vera vobis solum lucri causa.

@1 A o mi here only; A I recti nos here and 5434$
@2 sic I, here only$

5430. `Et recordatus Joseph somniorum quae somniavit illis’: quod significet quod caeleste spiritualis praevideret quid contingeret de veris communibus Ecclesiae in naturali, constat ex significatione`recordari’ quod sit praesentia, nam res cujus fit recordatio, praesens sistitur; quod `recordari’ praedicetur de praevidentia, videatur n. 3966; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua saepe prius; et ex significatione `somniorum’ quod sit praevidentia, praedictio, eventus, de qua n. 3698, 5091, 5092, 5104, hic itaque praevidentia quid contingeret veris communibus Ecclesiae in naturali, nam illa per `filios Jacobi’ significantur, n. 5409, 5419; quare etiam dicitur `quae somniavit illis’.

5431. `Et dixit ad illos’: quod significet perceptionem constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua n. 1791,1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3509.

5432. `Exploratores vos’: quod significet quod solum ad captandum lucrum, constat (c)ex significatione `exploratorum’ quod hic sit ad captandum lucrum; quod nihil aliud {1} in sensu interno per `exploratores’ significetur, constat ex serie; agitur enim in sensu interno de veris Ecclesiae quod approprianda naturali, et quod appropriari ei nequeant nisi per influxum a caelesti spiritualis per medium; vera illa Ecclesiae sunt `filii Jacobi’, seu `fratres Josephi’, caeleste spiritualis est `Josephus’, et medium est `Benjamin’. Quomodo se res habet {2} n. 5402 dictum est, quod nempe vera fidei Ecclesiae, quae doctrinalia vocantur, in prima aetate cum addiscuntur, non aliter capiantur (c)et memoriae mandentur quam sicut alia scientifica, et tamdiu manent ut scientifica, usque dum homo incipit ex suo visu intueri illa et videre num vera sint, et cum viderit quod vera sint, quod agere secundum illa velit; illa intuitio et haec voluntas faciunt ut non amplius scientifica sint sed praecepta vitae, et denique vita; ita enim intrant in vitam, cui {3} appropriantur. [2]Qui ad aetatem adultam {4}pervenerunt, et magis qui ad senilem, et vera Ecclesiae quae vocantur doctrinalia, non ex suo visu {4}intuiti sunt, et {4}viderunt num vera sint, et dein non secundum illa vivere {4}voluerunt, {4}illi nec aliter {4}retinent illa apud se quam sicut reliqua scientifica; sunt modo in naturali {4}eorum memoria, et inde in ore; cumque illa {4}loquuntur, non {4}loquuntur illa ex interiore suo homine seu ex corde sed modo ab exteriore homine, et ex ore; in hoc statu cum est homo, nequaquam potest credere quod vera Ecclesiae vera sint, utcumque sibi videretur quod credat; quod sibi videatur quod credat illa vera esse, est quia fidit aliis, et quae aliorum sunt, apud se confirmavit; {5} confirmare quae ab aliis, sive vera sint sive falsa, perfacile est, id enim est opus solius ingenii; [3]haec vera Ecclesiae, seu illi qui taliter in veris Ecclesiae sunt, significantur per `exploratores venientes ad videndum nuditatem terrae’; doctrinalia enim suae Ecclesiae non credunt ex aliqua affectione veri sed ex affectione aucupandi honores vel captandi lucrum, quapropter apud se vix aliquid credunt utplurimum corde negant, {6}considerantes doctrinalia illa sicut mercator suas merces; et tunc sibi docti et sapientes apparent quando ex se vident quod non vera sint, et usque persuadere queant vulgo quod vera sint; quod perplures antistites Ecclesiae tales sint, patet manifeste ab illis in altera vita; (m)ibi enim in sphaera suarum affectionum et inde cogitationum sunt, ubicumque vadunt, quae sphaera manifeste percipitur ab aliis, inde qualis affectio veri eis fuerit, et qualis fides, ad apertum sensum noscitur; in mundo hoc non manifestatur, nam {7}talium perceptio spiritualis ibi non est, et quia ita, non ipsa manifestant, privarentur enim suo lucro. [4]Quod exploratores sint, satis constare potest ex eo quod tales apud illos qui in veris ex bono sunt, nihil aliud quaerant quam naevos, ut incusent et damnent; tales sive sint ex ita dictis Papistis, sive ex Reformatis, sive ex Quakeris, sive ex Socinianis, sive ex Judaeis, cum semel confirmarunt apud se doctrinalia suae Ecclesiae, anne {8}alii sunt quam exploratores, nam ipsissima vera, si alicubi sunt, rident et damnant, {9}vera enim quod vera sint, non capiunt; causa est quia illis non est affectio veri propter verum, minus propter vitam, sed propter lucrum; tales etiam cum legunt Verbum, scrutantur Verbum solum fine confirmandi doctrinalia scientifica propter lucrum, ac {10}plures eorum scrutantur Verbum ut videant nuditatem terrae, hoc est, ut videant quod Ecclesiae vera non sint vera, sed modo inserviant ad persuadendum aliis quod vera sint, lucrandi causa. [5]Qui autem in affectione veri sunt propter verum et propter vitam, consequenter propter regnum Domini, illi quidem fidem habent doctrinalibus Ecclesiae, sed usque scrutantur Verbum non propter alium finem quam propter verum, inde illis sua fides et sua conscientia; si quis eis dicit quod manendum in doctrinalibus Ecclesiae ubi nati, cogitant, si nati fuissent in Judaismo, si in Socinianismo, Quaquerismo, Gentilismo Christiano, aut etiam extra Ecclesiam, quod similiter ab illis qui ibi, ita dictum fuisset, et quod ubivis dicatur, hic Ecclesia, hic Ecclesia, hic vera et non alibi; et cum ita, quod scrutandum Verbum cum devota prece ad Dominum, ut illustratio; tales non perturbant aliquem intra Ecclesiam, nec {11}unquam damnant alios, scientes quod usque unusquisque, qui Ecclesia, vivat ex sua fide.
@1 i hic$
@2 i supra$
@3 i vera$
@4 in singular or altered into singular$
@5 i et$
@6 et modo considerant$
@7 si manifestaretur$
@8 solum exploratores sunt, etiam$
@9 nam vera$
@10 utplurimum$
@11 usquam$

5433. `Ad videndum nuditatem terrae venistis’: quod significet quod nihil potius illis quam sibi scire, quod non vera sint, constat a significatione `venire ad videndum’ quod sit cupere scire quod ita sit, proinde nihil potius illis quam scire; ex significatione `nuditatis’ quod sit absque veris, ita quod non vera sint, de qua sequitur; et ex significatione `terrae'{1}, hic ideo `nuditas terrae’ sunt non vera Ecclesiae; quod `terra’ sit Ecclesia, videatur n. 566, 662, 1067, 1262, 1733, 1850, 2117, 2118 fin., 3355, 4447, 4535. Quod `nuditas’ significet {2}deprivatum veris seu absque veris, est quia `vestes’ in genere significant vera, et unaquaevis in specie vestis aliquod verum singulare, videatur n. 2576, 3301, 4545, 4677, 4741, 4742, 4763, 5248, 5319, inde `nuditas’ significat quod absque veris; {3}ut quoque a locis e Verbo infra videbitur. [2]Quomodo cum his se habet, patet ab illis quae mox supra n. (x)5432 dicta sunt, quod nempe illi qui vera (t)discunt non propter verum ac propter vitam sed propter lucrum, nequaquam aliter possint quam {4}apud se cogitare quod vera Ecclesiae non sint vera; causa est quia affectio lucri est affectio terrestris, et affectio veri est affectio spiritualis; una aut altera dominium habebit, {5} nemo potest servire duobus dominis; quapropter ubi una affectio est, altera non est, ita ubi affectio veri,ibi non affectio lucri, et ubi affectio lucri, ibi non affectio veri; inde est quod si affectio lucri dominium habet, nequaquam possit aliter esse quam quod nihil potius sit quam quod vera non sint vera, at usque nihil potius {6} quam quod vera credantur vera ab aliis; si enim homo internus spectat deorsum, nempe ad terrestria, et ibi ponit omne, nequaquam potest spectare sursum et ibi ponere aliquid, nam terrena prorsus absorbent et suffocant; causa est quia angeli caeli apud hominem non possunt esse in terrestribus, quapropter illi recedunt, et tunc accedunt spiritus infernales, qui apud hominem non possunt esse in caelestibus, inde caelestia ei nauci sunt, et terrestria ei omne; et cum (t)terrestria ei sunt omne, tunc doctiorem et sapientiorem reliquis se credit, in eo quod Ecclesiae vera sibi negat, dicens corde quod simplicibus sint illa; erit itaque vel in affectione terrestri vel in affectione caelesti, non enim potest esse {7} cum angelis caeli et simul cum infernalibus, penderet enim tunc inter caelum et infernum; at cum in affectione veri est propter verum, hoc est, propter regnum Domini, ibi enim est Divinum Verum, ita propter Ipsum Dominum, tunc inter angelos est, et tunc nec vilipendit lucrum, quatenus id conducit ei ad vitam in mundo, sed non pro fine habet lucrum, verum usus inde quos spectat ut fines medios ad finem ultimum caelestem; ita nullatenus ponit cor in lucro. [3]Quod nuditas significet absque veris, constare etiam potest ab aliis locis in Verbo, ut apud Johannem,
Angelo Ecclesiae Laodicensium scribe, Quia dicis quod dives sim, et ditatus sim, ut nullius opus habeam, cum non scias quod tu sis miser et miserabilis, et egenus, et caecus et nudus, Apoc. iii 17;
{8}ibi `nudus’ pro in veri penuria: apud eundem,
Consulo te ut emas a Me aurum igne purificatum, . . . et vestimenta alba ut induaris, et non manifestetur pudor nuditatis tuae, Apoc. iii 18;
`emere aurum’ pro comparare et appropriare sibi bonum; `ut ditescas’ pro ut in bono caelesti et spirituali {9}sit; `vestimenta alba’ pro vera spiritualia; `pudor nuditatis’ pro quod absque bonis et veris; quod `emere’ sit sibi comparare et appropriare, videatur n. 5374; quod `aurum’ sit bonum caeleste et spirituale, n. 1551, 1552; `vestimenta’ quod sint vera, n. 1073, 2576, 4545, 4763, 5248, 5319; quod `album’ praedicetur de vero, quia {10}ex luce caeli, n. 3301, 3993, 4007, 5319: apud eundem
[4]Ecce venio sicut fur, beatus qui vigilat et servat vestimenta sua, ut non nudus ambulet, Apoc. xvi 15;
`qui servat vestimenta sua’ pro qui vera; {11}`ne nudus ambulet’ pro ne absque veris: apud Matthaeum,
Rex dicet illis a dextris, Nudus fui et circuminduistis Me: . . . et illis a sinistris, Nudus et non circuminduistis Me, xxv 36, 43;
`nudus {12}’ pro bonis qui agnoscunt nihil boni et veri in se esse, n. 4958: apud Esaiam,
[5]Nonne hoc jejunium … frangere famelico panem tuum, et ut afflictos exules introducas in domum, cum videris nudum et obtexeris illum, lviii 7;
similiter: apud Jeremiam,
Peccatum peccavit Hierosolyma, ideo in menstruam facta, omnes qui honoraverunt eam, vilipenderunt eam, quia viderunt nuditatem ejus, Thren. i 8;
ubi `nuditas’ pro absque veris: apud Ezechielem,
Venisti in decora decorum, ubera solidata sunt, et crinis tuus crevit, eras tamen nuda et nudata…. Expandi alam Meam super te, et operui nuditatem tuam. . . Non recordata es dierum juventutis tuae, cum esses nuda et denudata, xvi 7,8,22;
{13}ibi de Hierosolyma, [6]per quam intelligitur Ecclesia Antiqua qualis cum instaurata, et qualis dein facta, quod nempe primum absque veris {14}sed dein instructa in veris, {15}et quod demum ea rejecerit: apud eundem,
Si vir justus qui fecerit judicium et justitiam, . . . panem suum famelico det, et nudum contegat veste, xviii (5,) 7;
`nudum contegere veste’ pro instruere in veris illos qui desiderant vera: apud Hosheam,
Ne forte exuam eam nudam, sistam eam secundum diem pari ejus, et ponam eam sicut desertum, et disponam eam sicut terram siccitatis, et occidam eam per sitim, ii 3;
`exuere nudam’ pro ut sit absque veris: apud Nahum,
Ostendam gentibus nuditatem tuam, et regnis ignominiam tuam, iii 5;
`ostendere gentibus nuditatem’ pro turpitudinem; omnis turpitudo est a non veris, et omnis pulchritudo a veris, n. 4985, 5199.
@1 i quod sit Ecclesia$
@2 quod$
@3 n. 1073$
@4 velle$
@5 i nam$
@6 i ei$
@7 i in una et simul in altera, hoc est,$
@8 ubi$
@9 sis, et$
@10 in$
@11 ,ut mox supra, inde nudus pro absque veris$
@12 i fui$
@13 ubi$
@14 ac$
@15 quae dein rejecerat$

5434. `Et dixerunt ad eum, Non domine {1}mi’: quod significet quod vera sint in se, constat ex significatione `dicere ad eum non domine’ quod sit quod non ad captandum lucrum, quae significantur per Josephi verba `Exploratores vos’, n. 5432; et quod non sit quod illis nihil potius {2} quam sibi scire quod non vera sint, quae significantur per Josephi verba `ad videndum nuditatem terrae venistis’, n. 5433; et a significatione `recti nos’ quod sit quod vera sint in se; `rectum’ enim significat verum in sensu interno, hic ut multoties in Verbo alibi. Hic sensus, nempe quod vera sint in se, sequitur ex serie, nam apud illos qui vera Ecclesiae sibi compararunt lucri causa, vera non quidem illis vera sunt, ut supra n. 5433 ostensum, sed usque in se vera possunt esse, ipsa enim vera Ecclesiae {3}in communi significantur per `filios Jacobi’. Quod `recti’ sint vera abstracte, est quia in, sensu interno abstrahuntur omnia a personis; quod idea personae vertatur in ideam rei, videatur n. 5225, 5287; causa est quia cogitatio et inde loquela (m)alioquin non potest quam distrahi et dilabi a re et ejus intuitione ad talia quae personae sunt(n), et praeterea cogitatio et inde loquela nec aliter {4} potest universalis fieri, et comprehendere simul multa, minus indefinita et ineffabilia, ut apud angelos {5}; usque tamen abstractum illud involvit personas, nempe illos qui in illis sunt; inde est quod `recti’ significent vera.
@1 A I o mi and i recti nos. Hence recti nos is here explained, instead of in n. 5437.@
@2 i sit@
@3 communia@
@4 i non$
@5 i nisi omnes ideae cogitationis vertuntur a personis ad res$

5435. `Et servi tui veniunt ad emendum cibum’: quod significet quod sint ad appropriandum naturali per bonum, nempe vera illa, constat ex significatione `servorum’ quod sint inferiora, et naturalia respective, de qua n. 2541, 3019, 3020, 5161, 5164, 5305, inde etiam vera, n. 3409, nam vera subjecta sunt bono et quae subjecta sunt, vocantur in Verbo `servi’, hic itaque vera {1}in naturali respective ad caeleste spiritualis {2}; ex significatione `emere’ quod sit appropriari, de qua n. 4397, 5374, (x)5406, 5410; et ex significatione `cibi’ quod sit bonum caeleste et spirituale, de qua n. 5147, {3}tum verum bono adjunctum, n. 5340, 5342, hic itaque verum adjungendum naturali per bonum, ita appropriandum; [2]verum nusquam aliter appropriatur homini quam per bonum, at cum appropriatum est per bonum, tunc verum fit bonum, nam {4}tunc unum agit cum illo; faciunt enim simul {5}sicut unum corpus, cujus anima est bonum; vera in bono illo sunt quasi fibrae spirituales quae formant corpus; quapropter etiam per fibras significantur intimae formae procedentes ex bono, et per nervos vera, n. 4303,5189 fin.
@1 quae repraesentantur per filios Jacobi$
@2 i quod repraesentatur per Josephum$
@3 et quod sit$
@4 quia implantatum est bono,$
@5 A d sicut$

5436. `Omnes nos filii viri unius {1}’: quod significet quod vera illa ex una origine sint, constat ex significatione `filiorum’, hic filiorum Jacobi, quod sint vera in communi, de qua saepe prius; {2}quod `viri unius’ sit quod sint ex una origine, patet absque explicatione.
@1 A I here o nos, see n. 5429$
@2 et `viri unius’, quod$

5437. `Recti nos’: quod significet quod ita vera in se, constat ex significatione `recti nos’ quod sint vera in se, de qua mox supra n. 5434.


5438. `Non sunt servi tui exploratores’: quod significet quod non propter lucrum, constat (c)ex significatione `exploratorum’ quod sint in Ecclesiae veris propter lucrum, de qua supra n. 5432, hic quod non sint.

5439. `Et dixit ad illos, Non, quod nuditatem terrae venistis ad videndum’: quod significet quod illis non curae num vera sint, constat ex significatione `venire ad videndum nuditatem terrae’ quod sit quod nihil potius illis quam sibi scire quod non vera sint, de qua n. 5433, {1}hic simile, quod illis non curae num vera sint {2}.
@1 hic itaque quia est responsum$
@2 i sunt quoque haec similia$

5440. `Et dixerunt, Duodecim servi tui fratres nos’: quod significet quod omnia fidei simul ita conjuncta, constat ex significatione `duodecim’ quod sint omnia, et cum praedicantur de filiis Jacobi, ut hic, seu de tribubus ab illis nominatis, et quoque de apostolis, sunt omnia fidei in uno complexu, de qua n. 577, 2089, 2129, 2130, 2553, 3272, 3488, 3858, 3862, 3913, 3926, 3939, 4060; et ex significatione `fratrum’ quod sit conjunctio per bonum, nam vera cum conjunguntur per bonum, induunt inter se quasi fraternitatem; si absque bono conjuncta appareant, usque tamen non conjuncta sunt; falsa mali semper intrant et disjungunt; causa est quia non habent unam originem ex qua, nec habent unum finem ad quem; primum et ultimum conjungent, ut sit conjunctio, primum erit bonum a quo, et ultimum erit bonum ad quod; et praeterea ut conjuncta sint vera, erit bonum universaliter regnans; {1} quod universaliter regnat, hoc conjungit. Quod `frater’ sit affectio boni, ita bonum, videatur n. 2524, 2360, 3303, 3459, 3803, 3815, 4121.
@1 i nam $

5441. `Filii viri unius’: quod significet ex una origine, constat ex illis quae mox supra n. 5436 dicta sunt, ubi similia verba.

5442. `In terra Canaan’: quod significet in Ecclesia, constat ex significatione `terrae Canaan’ quod sit regnum Domini et Ecclesia, de qua n. 1413, 1437, 1607, 3038, 3481, 3686, 3705, 4447.

5443. `Et ecce minimus cum patre nostro hodie’: quod significet quod etiam conjunctio cum bono spirituali, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic {1} `minimus’, quod sit medium conjungens, de qua sequitur; et ex repraesentatione `Jacobi’ hic Israelis, qui hic `pater’, quod sit bonum spirituale, de qua n. 3654, (x)4598. Quod Benjamin sit spirituale caelestis quod medium, videatur n. 4592, 5411, 5413, 5419, nempe medium naturalis seu illorum quae naturalis, cum caelesti spiritualis quod `Josephus’; et quia Benjamin est medium et Israel {2} bonum spirituale, ideo per illa verba `ecce minimus cum patre nostro hodie’ significatur conjunctio cum bono spirituali.
@1 i est$
@2 i est$

5444. `Et unus non est’: quod significet quod Divinum spirituale a quo, non appareat, constat ex repraesentatione `Josephi’ qui hic est `unus’, quod sit caeleste spiritualis, seu quod idem, Divinum spirituale, seu verum a Divino, de qua n. 3969, 4286, 4592, 4723, 4727, 4963, 5249, 5307, 5331, 5332, 5417; et quia omnis conjunctio veri in naturali {1}a Divino spirituali procedit, dicitur Divinum spirituale a quo; et ex significatione `non est’ quod sit quod non appareat; erat enim, sed illis non apparuit, quia non erat ibi medium quod {2}Benjamin.
@1 inde$
@2 i est$

5445. `Et dixit ad illos Joseph’: quod significet perceptionem de illa re, nempe de illis quae locuti fratres ejus, constat a significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 3509.

5446. `Hoc quod locutus ad vos’: quod significet quod verum sit sicut cogitavi, constat ex significatione `loqui’ quod sit cogitare, de qua n. 2271, 2287, 2619; quod significetur verum esse id, {1}patet absque explicatione.
@1 constat$

5447. `Dicendo, Exploratores vos’: quod significet quod in Ecclesiae veris propter lucrum, constat ex significatione `exploratorum’ quod sint qui in Ecclesiae veris solum ad captandum lucrum, de qua n. 5432, 5438.

5448. `In hoc probabimini’: quod significet num ita sit, videbitur, constat absque explicatione.


5449. `Vivat Pharaoh’: quod significet certum, constat ex eo quod `vivat Pharaoh’ sit formula asseverandi, ita quod certum sit; novit quidem Joseph quod non exploratores essent, et quod non venerint ad videndum nuditatem terrae, at usque ita {1}asseveravit quia certum quod in sensu interno, nempe quod vera Ecclesiae absque conjunctione per bonum cum interiore homine, non aliud pro fine habeant quam lucrum apud quemcumque sint; at cum conjuncta sunt per bonum cum interiore homine, quod pro fine habeant ipsum bonum et verum, ita Ecclesiam, regnum Domini et Ipsum Dominum; et cum haec pro fine habent, tunc etiam cedit illis lucrum quanto opus, secundum Domini verba apud Matthaeum,
Quaerite {2}primum regnum Dei et justitiam {3}Ipsius, et omnia adjicientur vobis, vi 33.
@1 dixit$
@2 primo$
@3 ejus$

5450. `Si exibitis exhinc nisi in venire frater vester minimus huc’: quod significet quod non possit aliter quam quod vera apud vos sint talia nisi conjuncta sint bono spirituali, non ita {1}explicari potest secundum significationes ipsarum vocum, {2}at hic sensus inde redundat; per `fratrem enim minimum,’ significatur hic conjunctio cum bono spirituali1 videatur n. 5443.
@1 explicare I$
@2 et I$

5451. `Mittite {1}e vobis unum, et accipiat fratrem vestrum’: quod significet si modo conjunctio sit aliqua cum bono illo, constat a significatione `fratris vestri’ nempe `minimi’, quod sit conjunctio cum bono spirituali, ut mox supra n. 5450; et ex significatione `mittere unum et accipiat illum’ quod sit si modo sit aliqua, nempe conjunctio; est enim dubitativum, quod exponitur.
@1 A I here omit e$

5452. `Et vos vinciemini’ quod significet tametsi in ceteris adhuc separatio, constat ex significatione `vinciri’ quod hic sit separari; nam qui vinctus tenetur, is separatur, nempe a bono spirituali quod per `patrem Israelem’ significatur.

5453. `Et probabuntur verba vestra, an veritas cum vobis’: quod significet quod tunc ita existet, constat ex significatione `probari verba’ et `an veritas’ quod sit certum quod tunc ita existet, nempe sicut ab illis dictum; certum se refert ad illa quae ab illis dicta sunt, et in sensu interno continentur, de quibus supra n. {1} 5434-5444.
@1 A 5434-5442,5444$

5454. `Et si non, vivat Pharaoh, quod exploratores vos’: quod significet alias certum quod vera, vobis solum lucri causa, constat ex significatione `vivat Pharaoh’ quod sit certum, de qua n. (x)5449; et ex significatione `exploratorum’ quod sint in Ecclesiae veris solum ad captandum lucrum, de qua n. 5432, 5438, (x)5447. Haec et quae proxime praecedunt ulterius {1}explicari supersedentur, quia in antecedentibus in communi explicata sunt, et praeterea sunt talia quae non distincte in intellectum cadere possunt; communia enim prius in intellectu erunt, et tunc primum subintrant particularia qualia continentur in {2}his antecedentibus; communia si non recepta fuerint prius, particularia nequaquam admittuntur, immo faciunt taedium, nam nulla affectio particularium datur nisi prius communia intrarunt cum affectione.
@1 explicare supersedetur$
@2 mox$

5455. Vers. 17-20. Et conclusit illos ad custodiam tribus diebus. Et dixit ad illos Joseph in die tertio, Hoc facite, et vivetis, Deum ego, timeo. Si recti vos, frater vester unus vinciatur in domo custodiae vestrae, et vos ite, adducite annonam famis domorum vestrarum. Et fratrem vestrum minimum adducatis ad me, et verificabuntur verba vestra, et non moriamini; et fecerunt ita. `Et conclusit illos ad custodiam’ significat separationem a se: `tribus diebus’ significat ad plenum: `et dixit ad illos Joseph {1}in die tertio’ significat perceptionem caelestis spiritualis de veris illis a se separatis, cum impletum: `Hoc facite, et vivetis, Deum ego timeo’ significat quod ita erit si vita illis a Divino: `si recti {2}estis’ significat si vera in se sint: `frater vester unus {3}vincietur in domo custodiae vestrae’ significat quod fides voluntate separabitur: `(x)et vos ite, adducite annonam famis domuum vestrarum’ significat quod illis interea liberum ut sibi consulant: `et fratrem vestrum minimum adducatis ad me’ significat usque dum medium adsit: `et verificabuntur verba vestra’ significat quod tunc erit cum veris sicut pronuntiatum: et non moriamini’ significat quod sic veris vita: `et fecerunt ita’ significat finem hujus status.
@1 A o in here and 5458$
@2 Thus A I here and 5460; but cp above$
@3 Thus A I here and 5461; but cp above$

5456. `Et conclusit illos ad custodiam’: quod significet separationem a se, constat ex significatione `dare vel concludere in custodiam’ quod sit rejectio, ita separatio, de qua n. 5083, 5101.

5457. `Tribus diebus’: quod significet ad plenum, constat (c)ex significatione `trium dierum’ quod sit {1} a principio ad finem, ita plenum, de qua n. 2788, 4495; est enim novus status qui hic nunc describitur; integer ille status significatur per `tres dies’; ac ultimum ejus, et sic novum, per `in die tertio’, ut mox sequitur.
@1 i completum$

5458. `Et dixit ad illos Joseph in die tertio’: quod significet perceptionem caelestis spiritualis de veris illis a se separatis, cum impletum, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua n.1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2619, 3509; ex repraesentatione `filiorum Jacobi’ quod sint vera Ecclesiae in communi, de qua prius, hic vera illa a caelesti spiritualis separata, n. (x)5436; a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua etiam prius; et a significatione `in die tertio’ quod sit ultimum cum novum, de qua n. 5159, 5457, ita cum impletum; inde patet quod per `dixit ad illos Joseph in die tertio’ significetur perceptio caelestis spiritualis de veris illis a se separatis, cum impletum.

5459. `Hoc facite, et vivetis, Deum ego timeo’: quod significet quod ita erit si vita illis a Divino, constat ex significatione `hoc facite’ quod sit quod ita erit; ex significatione `vivetis’ quod sit quod vita illis, nempe veris, quae per `Jacobi filios’ hic significantur; et ex significatione `Deum ego timeo’ quod sit a Divino; per `Josephum’ enim repraesentatur Dominus quoad verum a Divino, quod idem est cum caelesti spiritualis, quare per `ego’ hic in sensu supremo significatur verum a Divino, et per `Deum’ Ipsum Divinum quod in caelesti spiritualis, seu Divinum quod in vero; per `timere’ in sensu supremo, cum praedicatur de Domino, non significatur timor sed amor; etiam`timor Dei’ passim in Verbo significat amorem in Deum; se habet enim amor in Deum secundum subjecta, amor ille fit timor apud illos qui in {1} cultu externo sunt absque interno; et amor ille fit timor sanctus apud illos qui in cultu spirituali sunt; {2}at fit amor in quo {3} reverentia sancta, apud illos qui in cultu caelesti sunt; {4}sed in Domino non {5}erat timor sed purus amor; inde constare potest quod per `Deum ego timeo’, cum praedicatur de Domino, significetur Divinus Amor, ita Divinum.
@1 i naturali cultu sunt et magis apud illos qui in$
@2 et$
@3 i est$
@4 at$
@5 est $

5460. `Si recti {1}estis’: quod significet si vera in se sint, constat a significatione `recti esse’ {2}quod sit quod vera in se sint, de qua supra n. 5434, 5437.
@1 see p. 165, ft 2$
@2 sic$

5461. `Frater vester unus {1}vincietur in domo custodiae vestrae’: quod significet quod fides voluntate separabitur, constat ex repraesentatione `Shimeonis’ qui hic est `frater unus qui vinciebatur’, vers. 24, quod sit fides voluntate, de qua n. 3869-3872, 4497, 4502, 4503; et a significatione `vinciri in domo custodiae’ quod sit separari, de qua n. 5083, 5101, 5452, 5456. Cum hoc ita se habet: cum fides voluntate, seu voluntas faciendi verum quod fidei, separatur ab illis qui in Ecclesiae veris sunt, tunc nexus cum Divino est tam levis ut vix magis sit quam agnitio; [2]influxus enim {2}Divini a Domino’ apud hominem regeneratum est in bonum et inde in verum, seu quod idem, in voluntatem et inde in intellectum; quantum itaque homo qui in veris fidei est, recipit bonum a Domino, tantum format Dominus apud illum novam voluntatem in parte ejus intellectuali, quod in parte intellectuali, videatur {3} 927, 1023, 1043, 1044, 2256, 4328, 4493, 5113, et tantum (t)influit Dominus, et facit affectionem bonum faciendi, hoc est, exercendi charitatem erga proximum; ex his constare potest quid intelligitur per quod fides voluntate separabitur, quae per `Shimeonem’ repraesentatur, antequam medium quod erat
`Benjamin’, sisteretur praesens.
@1 see p. 165,ft 3$
@2 Domini$
@3 i 863, 875, 895$

5462. `(x)Et vos ite, adducite annonam famis domuum vestrarum’: quod significet quod illis interea liberum ut sibi consulant, constat (c)ex significatione `vos ite’, postquam vincti fuerunt, et `loco illorum unus detentus’ quod sit quod illis interea liberum; ex significatione annonae’ quod sit verum, de qua n. 5276, 5280, 5292; ex significatione `famis’ quod sit defectus cognitionum et desolatio, de qua n. 5360, 5376; et ex significatione `domuum vestrarum’ quod sint habitationes ubi in specie cujus vis vera, ita mens naturalis; quod `domus’ sit mens naturalis, videatur n. 4973, 5023, et quod vera quae per `filios Jacobi’ hic repraesentantur, sint Ecclesiae externae, ita in naturali, n. 5401, 5415, 5428; ex his simul sumptis constare potest quod per `adducite annonam famis domuum vestrarum’ significetur ut in desolatione veri in qua sunt, sibi et suis consulant.

5463. `Et fratrem vestrum minimum adducatis ad me’: quod significet usque dum medium adsit, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, nempe inter caeleste spiritualis et naturale, de qua supra n. 5411, 5443.

5464. `Et verificabuntur verba vestra’: quod significet quod tunc erit cum veris sicut pronuntiatum est, constare potest absque explicatione; quomodo illi pronuntiarunt de se, consequenter de Ecclesiae veris quae repraesentabant, videatur supra n. 5434-5456. Cum hoc ita se habet: qui in veris Ecclesiae modo sunt propter lucrum, illi aeque ac alii possunt pronuntiare quomodo se habet cum veris, {1}ut, pro exemplo, quod vera non approprientur alicui nisi conjuncta sint cum interiore homine, immo quod ei non conjungi queant nisi per bonum, tum quod non prius sit vita veris; haec {2}et similia quandoque vident illi peraeque ac alii, et quandoque ad apparentiam perspicacius, sed {3}modo tunc quando de illis cum aliis loquuntur; quando autem loquuntur secum, ita cum interiore suo homine, {4}hoc est, cum cogitant, tunc illi qui in veris Ecclesiae sunt modo propter lucrum, vident contraria, et tametsi vident contraria et corde vera negant, usque persuadere possunt aliis quod ita se res habeat, immo quod ipsi taliter in veris sint; [2]cupiditas lucri, honoris et famae propter illa, haurit omnia media persuadendi et nihil lubentius quam talia quae in se vera sunt, haec enim absconditam in se vim attrahendi animos habent; tali facultate, nempe facultate {5}intelligendi num vera sint, praeditus est homo, qualiscumque sit, {6}modo non fatue stupidus, ex causa ut per intellectualem partem possit reformari et regenerari; sed cum in perversa abivit et prorsus illa quae fidei Ecclesiae sunt, {7} rejecit, tunc quidem in simili facultate intelligendi vera est sed non amplius vult intelligere illa, aversatur illa ad primam auditionem.
@1 quod nempe$
@2 enim$
@3 hoc$
@4 seu$
@5 A d appercipiendi i intelligendi$
@6 si$
@7 i a se$

5465. `Et non moriamini’: quod significet quod sic veris vita, nempe cum vera erunt sicut pronuntiatum, constat ex significatione`non moriamini’ quod sit quod vivatis, ita quod vita veris quae per illos repraesentantur.


5466. `Et fecerunt ita’: quod significet finem hujus status, constat ex significatione `facere’ seu factum quod sit finis prioris status, et quod involvat {1}principium sequentis, de qua n. 4979, 4987, 4999, 5074. Haec fusius explicare supersedetur, etiam ex causa de qua supra n. 5454; sciendum usque quod ineffabilia arcana in se contineant quae (c)ex singulis verbis effulgent in caelis, tametsi ne hilum eorum coram homine appareat; sanctum quod quandoque appercipitur apud hominem, cum legit Verbum, talia arcana in se plura habet, nam in sancto quo afficitur homo, latent abscondita innumerabilia quae coram ipso non patent.
@1 novum$

5467. Vers. 21-24. Et dixerunt vir ad fratrem suum, Profecto rei sumus nos super fratrem nostrum, cujus vidimus angustiam animae in deprecando illo ad nos, et non audivimus, propterea venit ad nos angustia haec. Et respondit Reuben illis, dicendo, Nonne dixi ad vos dicendo, Ne peccetis in natum? et non auscultavistis, et etiam sanguis ejus ecce inquiritur. Et illi non sciverunt quod audiens Joseph, quia interpres inter illos. Et conversus a super illis, et flevit, et rediit ad illos, et locutus ad illos; et accepit ex illis Shimeonem, et vincivit illum ad oculos illorum. `Et dixerunt vir ad fratrem suum’ significat perceptionem de causa: `Profecto rei sumus nos super fratrem nostrum’ significat quod in culpa sint quia abalienaverunt internum per non receptionem boni: `cujus vidimus angustiam animae’ significat statum interni in bono cum abalienatum : `in deprecando illo ad nos, et non audivimus’ significat ejus continuam sollicitationem absque receptione: {1} `et respondit Reuben illis dicendo’ significat usque perceptionem ex fide doctrina et intellectu: `Nonne dixi ad vos dicendo’ significat perceptionis gradum inde: `Ne peccetis in natum’ significat ne sejungantur: et non auscultavistis’ significat non receptionem: `et etiam sanguis ejus ecce inquiritur’ significat conscientiae morsus inde: `et illi non sciverunt quod audiens Joseph’ significat quod e naturali luce, in qua vera illa, non credatur quod e spirituali luce omnia appareant: quia interpres inter illos’ significat quod tunc spiritualia prorsus aliter capiantur: `et conversus a super illis’ significat aliquid retractionis: `et flevit’ significat misericordiam: `et rediit ad illos, et locutus ad illos’ significat influxum: `et accepit ex illis Shimeonem’ significat fidem voluntate: `et vincivit illum’ significat separationem: `ad oculos illorum’ significat ad apperceptionem.
@1 S omits propterea venit ad nos angustia haec$

5468. `Et dixerunt vir ad fratrem suum’: quod significet perceptionem de causa, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 3509; et ex significatione `vir ad fratrem’ quod sit mutuo, de qua n. 4725; hic quod `dixerunt vir ad fratrem suum’ {1}significet perceptio de causa, nempe cur `Josephus dura locutus’, `vocando illos exploratores’, et quod `in custodia detinueritt ribus diebus’, est quia in nunc sequentibus sermocinatio eorum mutua {2}agit de causa; quare de hac perceptio significatur.
@1 sit A, significetur I$
@2 est$

5469. `Profecto rei sumus nos super fratrem nostrum’: quod significet quod in culpa sint quia abalienaverunt internum per non receptionem boni, constat ex significatione `{1}reus esse’ quod sit in culpa esse, et in imputatione propter rejectionem boni et veri, de qua n. 3400; et ex repraesentatione `Josephi’ qui hic est frater super quem rei, quod sit internum quod rejecerunt seu abalienaverunt; per `Josephum’ enim et `Benjaminem’ repraesentatur internum Ecclesiae, at per `decem reliquos filios Jacobi’ externum ejus; `Rachel’ enim, ex qua Josephus et Benjamin, est affectio veri interioris, et `Leah’ affectio veri exterioris, n. 3758, 3782, 3793, 3819; [2]in hoc capite per `Josephum’ repraesentatur caeleste spiritualis seu verum a Divino quod est internum, per `Benjamin’ spirituale caelestis quod est medium procedens inde, et per `decem filios Jacobi reliquos’ repraesentantur vera Ecclesiae externae, ita in naturali, ut pluries supra dictum; agitur etiam de conjunctione interni Ecclesiae cum externo ejus in communi et {2} particulari, unusquisque enim homo erit Ecclesia in particulari ut sit pars Ecclesiae communis; in supremo autem sensu agitur de Domino quomodo Ipse univerat Internum cum Externo in Humano Suo ut id Divinum faceret.
@1 rei$
@2 i in $

5470. `{1}Cujus vidimus angustiam animae’: quod significet statum interni interea cum abalienatum, constat ex significatione `angustiae animae’ quod sit status in quo internum cum abalienatur ab externo. Cum hoc statu ita se habet: Dominus continue influit apud hominem cum bono, et in bono cum vero; at homo id vel recipit vel non recipit; si recipit, bene cum illo est, si autem non recipit, male cum illo est; cum non recipit, si tunc sentit aliquid anxii, quod hic est `angustiae animae’, spes est quod reformari queat; at si non aliquid anxii sentit, spes evanescit; sunt enim apud hominem quemcumque bini spiritus ab inferno et bini angeli e caelo; nam homo, quia in peccatis natus {2}, nequaquam potest vivere nisi ab una parte communicet cum inferno et ab altera cum caelo; vita ejus omnis inde est; cum adolescit homo, et {3}semet ex se regere incipit, hoc est, cum videtur sibi velle et agere ex suo judicio, et de rebus fidei cogitare et concludere ex suo intellectu, tunc si ad mala se confert, spiritus bini ab inferno appropinquant et bini angeli e caelo paulo se removent; si autem ad bonum se confert, bini angeli e caelo appropinquant et bini spiritus ab inferno removentur; [2]cum itaque homo ad mala se confert, quod {4}fit apud plerosque in adolescentia, si anxium quid sentitur cum reflectit super id quod malum egerit, indicium est quod usque {5}recepturus influxum per angelos e caelo, {6}ut quoque indicium est quod postea se reformari {7}passurus; at si nihil anxii sentitur cum reflectit super id quod malum egerit, indicium est quod non amplius {8}recipere velit influxum per angelos e caelo, et quoque indicium quod postea se reformari non {9}passurus; hic itaque ubi agitur de veris Ecclesiae externae quae per `decem filios Jacobi’ repraesentantur, memoratur de `angustia animae’ in qua fuit Josephus cum abalienatus a fratribus, et quoque dein quod Reuben admonuerit illos, per quae significatur quod cum ille status praecesserit, postea reformatio, {10}seu conjunctio interni cum externo existeret, de qua conjunctione in sequentibus agitur; est enim apud illos qui in anxietate tunc, agnitio interna mali, quae cum revocatur a Domino, fit confessio et denique paenitentia.
@1 Cum I$
@2 i est$
@3 semel I$
@4 sit I$
@5 recipiat$
@6 et$
@7 patiatur$
@8 recipiat$
@9 patiatur$
@10 hoc est$

5471. `In deprecando illo ad nos, et non audivimus’: quod significet ejus continuam sollicitationem absque receptione, constat ex significatione `deprecari’ quod sit sollicitatio; deprecatio enim ne abalienetur, cum agitur de influxu boni a Divino, est sollicitatio ut recipiatur; bonum enim quod a Domino influit, continue instat et quasi sollicitat, sed est apud hominem ut recipiatur; inde est quod `deprecatio ne abalienetur’ significet continuam sollicitationem; inde sequitur quod `non audire’ significet non recipi. In sensu litterae agitur de pluribus, ut de decem filiis Jacobi et de Josepho, sed in sensu interno agitur de illis in uno subjecto; vera Ecclesiae externae seu in naturali, quae repraesentantur per `decem filios Jacobi’, sunt vera quae in externo {1}homine, et caeleste spiritualis quod repraesentatur per `Josephum’ est verum a Divino in interno homine; similiter se habet alibi in historicis Verbi, sunt enim res quae significantur per personas, et ipsae illae res spectant unum subjectum.
@1 i ejus$

5472. {1}`Et respondit Reuben illis, dicendo’: quod significet usque perceptionem ex fide doctrina et intellectu, constat (c)ex significatione `respondere’ seu `dicere ad fratres suos’ quod sit perceptio; quod `dicere’ sit perceptio, videatur supra n. 5468; et ex repraesentatione `Reubenis’ quod sit fides doctrina et intellectu, seu verum doctrinae per quod ad bonum vitae perveniri possit, de qua n. 3861, 3866. Hic quia agitur de sollicitatione boni, seu Divini in bono, ut recipiatur, memoratur de fide qualiter illa de receptione boni docet; homo enim quando recedit a bono, cum sentit aliquid anxii, non est ex aliquo dictamine innato sed est ex fide quam ab infantia hauserat, {2}haec dictat tunc et facit id anxium; haec causa est quod Reuben per quem fides illa repraesentatur, hic loquatur. Dicitur fides doctrina et intellectu, ut distinguatur a fide vita et voluntate, quae fides (t)per Shimeonem repraesentatur.
@1 See p. 169, ft 1$
@2 hoc I$

5473. `Nonne dixi ad vos dicendo’: quod significet perceptionis gradum inde, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 3509; et quia `dicere’ hic bis dicitur, et quoque mox prius, est perceptionis gradus qui significatur.

5474. `Ne peccetis in natum’: quod significet ne sejungantur, nempe externum ab interno, constat ex significatione `peccare’ quod sit disjunctio, de qua n. 5229; omne enim peccatum sejungit; et ex repraesentatione `Josephi’ qui hic est `natus’, quod sit internum, ut supra n. 5469.

5475. `Et non auscultavistis’: quod significet non receptionem, constat ex significatione audire seu `auscultare’ quod sit oboedire, de qua n. 2542, 3869, 4652-4660, 5017; et quia est oboedire, etiam est {1}recipere, ut supra n. 5471, qui enim oboedit quae fides dictat, is recipit; hic non {1}receptio, quia dicitur non `auscultavistis’.
@1 recipi$

5476. `Et etiam sanguis ejus ecce inquiritur’: quod significet conscientiae morsus inde, constat ex significatione `sanguinis’ quod sit violentia illata bono seu charitati, de qua n. 374, 1005; haec violentia seu hic sanguis, cum inquiritur, facit anxium internum quod vocatur conscientiae morsus, sed modo apud illos qui in anxio fuerunt cum peccarunt, videatur n. 5470.

5477. `Et illi non sciverunt quod audiens Joseph’: quod significet quod e naturali luce in qua vera illa, non credatur quod (c)a spirituali luce omnia appareant, constat ex repraesentatione `filiorum Jacobi qui non sciverunt’ quod sint vera Ecclesiae externae, ita in naturali, de qua saepe prius; inde est quod significetur quod e naturali luce in qua vera illa, non credatur; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, quod in spirituali luce est; quod ex illa luce appareant vera in naturali, significatur per quod `audiens Joseph’, `audire’ enim significat et oboedire et appercipere, n. 5017; ita quod vera in naturali {1}e luce spirituali apparuerint, non autem vicissim. [2]Cum luce naturali et luce spirituali ita se habet: lux naturalis est a sole mundi, et lux spiritualis est a Sole caeli, Qui est Dominus; omnia vera fidei quae homo ab infantia haurit, capiuntur per talia objecta et inde ideas, quae sunt a luce mundi, ita omnia et singula naturaliter; omnes enim ideae cogitationis hominis, quamdiu is vivit in mundo, fundantur {2}super talibus quae sunt in mundo, quapropter si haec illi auferrentur, periret prorsus ejus cogitatio; homo qui non regeneratus est, prorsus nescit quod lux spiritualis detur, ne quidem quod in caelo detur lux quae nihil commune habet cum luce mundi; minus scit quod illa lux sit quae illustrat ideas et objecta quae sunt a luce mundi, et facit ut homo possit cogitare, concludere, reflectere; quod spiritualis haec lux id facere possit, est quia lux illa est ipsa sapientia quae procedit a Domino; {3}illa ut lux sistitur coram visu angelorum in caelo; ex hac luce apparent omnia et singula quae infra sunt, seu quae ex naturali luce apud hominem sunt, non autem vicissim nisi homo regeneratus sit; tunc illa quae caeli sunt, hoc est, quae boni et veri, ex illustratione a luce spirituali apparent in naturali sicut in speculo repraesentativo; inde evidens est quod Dominus, [3]Qui est ipsa Lux, videat omnia et singula, quae in {4} cogitatione et voluntate hominis, immo quae in universa natura, et quod nihil prorsus Ipsum lateat; ex his tunc constare potest quomodo cum hoc se habet, quod nempe e naturali luce in qua vera illa, non credatur quod e spirituali luce omnia appareant, quae significantur per quod `illi non sciverunt quod audiens Joseph’. Quod `agnoverit Joseph fratres suos et illi non agnoverint illum’ supra vers. 8 simile involvit; per illa enim significatur quod vera illa Ecclesiae, caelesti spiritualis ex luce ejus apparerent, et quod verum a Divino non appareret in luce naturali nondum a luce caelesti illuminata, de quibus videatur n. 5427, 5428.
@1 ei$
@2 in$
@3 haec$
@4 i natura et quae in$

5478. `Quia interpres inter illos’: quod significet quod tunc spiritualia prorsus aliter capiantur, constat ex significatione `interpretis inter illos’ quod sit quod spiritualia aliter capiantur, interpres enim linguam unius transfert in linguam alterius, ita alterius sensa exponit ad captum alterius; inde est quod per `interpretem inter illos’ significetur quod tunc spiritualia prorsus aliter capiantur, nempe ab illis qui sunt in Ecclesiae veris nondum per bonum conjunctis interno homini. Quod vera Ecclesiae prorsus aliter capiantur ab illis qui in bono sunt, hoc est, apud quos vera illa conjuncta sunt bono, quam ab illis qui non in bono sunt, hoc apparet quidem sicut paradoxon sed usque est verum; vera enim ab illis qui in bono sunt, spiritualiter capiuntur quia in spirituali luce sunt; at vera ab illis qui non in bono sunt, naturaliter capiuntur quia in naturali luce sunt; inde vera ab illis qui in bono sunt, sibi conjuncta habent vera continue, sed ab illis qui non in bono sunt, sibi conjuncta habent perplura fallacia et quoque falsa; causa est quia vera apud illos qui in bono sunt, se extendunt in caelum, at vera apud illos qui non in bono sunt, se non extendunt in caelum; sunt inde vera apud illos qui in bono sunt, plena, at apud illos qui non in bono sunt, paene vacua; plenitudo illa et vacuitas illa non apparent coram homine quamdiu in mundo vivit, at coram angelis; si homo sciret quantum caeleste (t)esset in veris conjunctis bono, prorsus aliter de fide sentiret.

5479. `Et conversus a super illis’: quod significet aliquid retractionis, constat a significatione `converti a super illis’ cum praedicatur de influxu boni a Divino seu Domino, quod sit aliquid retractionis; Dominus enim nusquam (t)convertit Se ab aliquo, sed moderatur influxum boni secundum statum hominis seu angeli; haec moderatio est quae intelligitur per retractionem.

5480. `Et flevit’: quod significet misericordiam, constat ex significatione `flere’ cum praedicatur de Domino, Qui hic per `Josephum’ {1} repraesentatur, quod sit misereri; quod fletus sit doloris et amoris, notum est, consequenter est misericordiae, nam misericordia est amor dolens; amor Divinus ideo vocatur misericordia quia genus humanum ex se in inferno est; et cum hoc appercipit in se homo, misericordiam implorat. Quia `fletus’ {1}etiam est misericordia in sensu interno, idcirco aliquoties in Verbo praedicatur fletus de Jehovah seu Domino, ut apud Esaiam,
Deflebo fletu Jaeserem, vitem Sibmae, rigabo te lacrima Mea Hesbon et Elealeh, xvi 18 (A.V. 9):
et apud Jeremiam,
Ego scio, dictum Jehovae, indignationem Moabi, quod non rectus; . . . propterea super Moabo ejulabo, et ob Moabum totum clamabo, . . . supra fletum Jaeseris flebo ob te, vitis Sibmae, xlviii (30,) 31,32;
`Moabus’ pro illis qui in bono naturali sunt, et se seduci patiuntur, et cum seducti {3}, adulterant bona, n. 2468; `ejulare, clamare, flere super illum’ pro misereri et dolere: similiter apud Lucam,
Jesus cum appropinquavit aspiciens urbem, flevit super illa, xix 41;
Hierosolyma super qua Jesus flevit, seu cujus misertus et super qua doluit {4}, non solum fuit urbs Hierosolyma, sed Ecclesia {5}, cujus ultimus dies cum nulla charitas et inde nulla fides amplius futura, in sensu interno intelligitur; {6}inde ex miseratione et dolore flevit; quod `Hierosolyma’ sit Ecclesia, videatur n. 2117, 3654.
@1 i in supremo sensu$
@2 etiam after idcirco$
@3 i sunt, tunc$
@4 i Dominus$
@5 i spiritualis$
@6 i praevidit enim Dominus tempus illud,$

5481. `Et rediit ad illos, et locutus ad illos’: quod significet influxum, constat ex significatione `redire ad illos, et loqui ad illos’ postquam `se converterat a super illis’ quod sit influxus; caeleste enim spiritualis seu verum a Divino quod repraesentatur per `Josephum’, influit in vera quae in naturali; hoc in sensu litterae exprimitur per {1} redire ad illos et loqui ad illos; quod `loqui’ etiam sit influere, videatur n. 2951.
@1 i loqui ad illos, tum quando se retraxerat per$

5482. `Et accepit ex illis Shimeonem’: quod significet fidem voluntate, constat ex repraesentatione `Shimeonis’ quod sit fides voluntate, de qua n. 3869-3872, 4497, 4502, 4503; quod fides voluntate ab illis separata sit, est quia nondum aderat medium quod repraesentatur per `Benjaminem’; influit enim verum a Divino quod repraesentatur per `Josephum’, per medium in bonum fidei, et per hoc in verum ejus, seu quod idem, in velle verum, et per hoc in intelligere verum, seu quod adhuc idem, in charitatem erga proximum, et per hanc in fidem; alia via influxus apud hominem qui regeneratus est, non datur, nec alia via influxus apud angelos; [2]se habet hoc comparative sicut influxus solis in subjecta telluris; dum ex semine producit illa ac renovat illa, tunc influit cum calore, ut fit tempore veris et aestatis, et simul {1}cum luce, et sic producit; per solam lucem nihil prorsus producit, ut patet a subjectis illis tempore hiemis; calor spiritualis est bonum amoris, et lux spiritualis est verum fidei; etiam calor spiritualis in subjectis regni animalis producit calorem vitalem, et lux spiritualis producit vitam inde.
@1 per lucem$

5483. `Et vincivit illum’: quod significet separationem, constat (c)ex significatione `vincire’ quod sit separatio, de qua n. 5083, 5101, 5452, 5456.

5484. `Ad oculos illorum’: quod significet ad apperceptionem, constat ex significatione `oculorum’ quod sit intellectus et apperceptio, de qua n. 2701, 4083, {1} 4403-4421, 4523-4534.
@1 i 4339$

5485. Vers. 25-28. Et praecepit Joseph, et impleverunt vasa illorum frumento, et ad reducendum argentum illorum, cujuslibet in saccum illius, (x)et ad dandum illis viaticum ad viam; et fecit illis ita. Et sustulerunt annonam suam super asinos suos, et iverunt inde. Et aperuit unus saccum suum, ad dandum pabulum asino suo, in diversorio, et vidit argentum suum, et ecce illud in ore manticae illius. Et dixit ad fratres suos, Reductum argentum meum, et etiam ecce in mantica mea, et exivit cor illorum, et intremuerunt vir ad fratrem suum, dicendo, Quid hoc fecit Deus nobis? `Et praecepit Joseph’ significat influxum a caelesti spiritualis: `et impleverunt vasa illorum frumento’ significat scientifica quod bono a vero sint donata: `et ad reducendum argentum illorum’ significat absque illorum ulla potentia: `cujuslibet in saccum {1}suum’ significat ubicumque receptaculum in naturali: `et ad dandum illis viaticum {2}in viam’ significat et quod sustentaret vera quae illis: `et fecit {3} ita’ significat effectum: `et sustulerunt annonam (x)suam super asinos suos’ significat vera collata in scientifica: `et iverunt inde’ significat inde vitam: `et aperuit unus saccum suum’ significat observationem: `ad dandum pabulum asino suo, in diversorio’ significat cum reflecteret super scientifica in naturali exteriore: `et vidit argentum suum’ significat apperceptionem quod absque ulla potentia propria: `et {4}illud’ in ore manticae {5}suae’ significat quod donata, et reposita in limine naturalis exterioris: `et dixit ad fratres suos’ significat perceptionem communem: `Reductum argentum meum’ significat quod nihil opis ab illis: `et etiam ecce in mantica mea’ significat quod in naturali exteriore: `et exivit cor illorum’ significat timorem: `et intremuerunt vir ad fratrem {6}’ significat terrorem communem: `dicendo, Quid hoc fecit Deus nobis?’ significat ob tantum providentiae.
@1 Thus A I here and 5489.$
@2 Thus A I here and 5490; cp above$
@3 A I 0 illis here and 5491; cp above$
@4 A I 0 ecce here and 5497; cp above $
@5 Thus A I here and 5497; cp above$
@6 A I 0 suum here and 5502; cp above$

5486. `Et praecepit Joseph’: quod significet influxum a caelesti spiritualis, constat a significatione `praecipere’ cum praedicatur de caelesti spiritualis seu de interno respective ad externum, quod sit influxus; internum non aliter `praecipit’ quam per influxum, et tunc dispositionem {1}ad usum; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua saepe prius.
@1 secundum$

5487. `Et impleverunt vasa illorum frumento’: quod significet scientifica quod bono a vero sint donata, constat (c)ex significatione `implere’ quia gratis, quod sit donari; a significatione `vasorum’ quod sint scientifica, de qua n. 3068, 3079; et a significatione `frumenti’ quod sit bonum a vero, seu bonum veri, de qua n. 5295.

5488. `(x)Et ad reducendum argentum illorum’: quod significet absque illorum ulla potentia, constat ex significatione `emere argento’ quod sit comparare sibi ex suo, hic itaque `reducere argentum’ est donare gratis, seu absque illorum ulla potentia; sicut etiam apud Esaiam,
{1}Omnis sitiens, ite ad aquas, et cui non argentum, ite, emite, et comedite; et ite, emite sine argento, et sine pretio, vinum et lac, lv 1.
@1 Omnes I$

5489. `Cujuslibet in saccum {1}suum’: quod significet ubicumque receptaculum in naturali, constat ex significatione `sacci’ quod sit receptaculum, de qua sequitur; quod in naturali, est quia de veris ac scientificis quae in naturali agitur. `Saccus’ hic in specie significat scientificum, ex causa quia sicut saccus est receptaculum frumenti, ita scientificum est receptaculum boni, hic boni quod a vero, ut supra n. (x)5487. Quod scientificum sit receptaculum boni, pauci sciunt quia pauci reflectunt super talia; sciri tamen potest ex his: scientifica quae intrant in memoriam, semper introducuntur per aliquam affectionem; quae non per aliquam affectionem introducuntur, (t)ibi non haerent sed praeterlabuntur; causa est quia affectioni inest vita, non autem scientificis nisi per affectionem; inde patet quod scientifica sibi semper conjuncta habeant talia quae sunt affectionis, seu quod idem, quae sunt amoris alicujus, consequenter aliquod bonum, nam omne quod est amoris, vocatur bonum sive sit bonum sive putetur esse bonum; formant itaque scientifica cum bonis illis sicut conjugium; inde est quod cum bonum illud excitatur, etiam ilico excitetur scientificum cum quo illud conjunctum est; ut et vicissim, cum scientificum revocatur, etiam bonum ei conjunctum prodeat; hoc unusquisque apud se, si libet, experiri potest. [2]Inde nunc est quod apud non regeneratos qui bonum charitatis rejecerunt, scientifica quae sunt vera Ecclesiae, adjuncta sibi habeant talia quae sunt amoris sui et mundi, ita mala quae ob jucundum quod inest, vocant bona, et quoque per sinistras interpretationes faciunt bona; haec scientifica prodeunt ad apparentiam concinne, cum amores illi universaliter regnant, et secundum gradum quo regnant; at apud regeneratos {2}, scientifica quae sunt vera Ecclesiae, adjuncta sibi habent talia quae sunt amoris erga proximum et amoris in Deum, ita genuina bona; haec a Domino reponuntur in veris Ecclesiae apud omnes qui regenerantur; quapropter cum Dominus apud hos insinuat zelum pro bono, vera illa tunc suo ordine prodeunt, et quando zelum pro vero, bonum illud adest et accendit eum. Ex his constare potest quomodo se habet cum scientificis et cum veris, quod sint receptacula boni.
@1 see p. 176, ft 2$
@2 i qui bonum charitatis receperunt a Domino$

5490. `Et ad dandum illis viaticum {1}in viam’: quod significet et quod sustentaret vera quae illis, constat ex significatione `dare viaticum’ quod sit sustentatio; et ex significatione `viae’ quod sit verum, de qua n. 627, 2333, hic autem `in via’ est quamdiu in statu illo, nam `esse in via’ significat statum {2}veri conjuncti bono, n. 3123. Per `viaticum’ etiam sustentatio a vero et bono significatur apud Davidem,
Depluere fecit super eos man in cibum, et frumentum caelorum dedit illis: panem robustorum comedit vir; viaticum misit illis ad satietatem, Ps. lxxviii 24, 25.
@1 see p. 176, ft 3$
@2 ut$

5491. `Et fecit {1} ita’: quod significet effectum, constat absque explicatione.
@1see p. 176, ft 4$


5492. `Et sustulerunt annonam suam super asinos suos’: quod significet vera collata in scientifica, constat ex significatione `annonae’ quod sit verum, de qua n. 5276, 5280, 5292, 5402; et ex significatione `asini’ quod sit scientificum, de qua n. 2781; inde sequitur quod per `sustulerunt annonam suam super asinos suos’ significetur quod vera collata in scientifica. Quod significatio horum verborum haec sit, apparet alienum ei qui mentem in sensu litterae historico tenet, et magis {1}si sensum alium internum quam qui proxime elucet ex littera, dari non credit; dicet enim secum, Quomodo `tollere annonam super asinos suos’ potest significare vera collata in scientifica? sed sciat quod sensus litterae Verbi in sensum talem spiritualem transeat cum ab homine ad angelos seu in caelum, immo in magis adhuc alienum cum in caelum intimum, ubi omnia et singula Verbi in affectiones quae sunt amoris et charitatis, transeunt, cui pro plano inservit sensus internus; [2]quod historica Verbi in alium sensum abeant cum elevantur in caelum, constare potest ei qui ex ratione concludit, et qui aliquid novit de naturali et de spirituali; is videre potest quod `tollere annonam super asinos suos’ sit pure naturale, et quod prorsus non ibi sit aliquid spirituale; et quoque videre potest quod angeli qui in caelo seu qui in spirituali mundo sunt, non possint aliter capere illa verba quam spiritualiter, et quod spiritualiter capiantur cum correspondentiae loco illorum intelliguntur, nempe verum Ecclesiae pro `annona’, et scientifica quae in naturali pro `asinis’; quod per `asinos’ in Verbo significentur servitia, (2)ita scientifica, nam haec sunt servitia respective ad spiritualia et quoque ad rationalia, ostensum, videatur n. 2781; inde patet quoque qualis est cogitatio et loquela angelica respective ad cogitationem et loquelam humanam, nempe quod illa cogitatio et loquela sit spiritualis, haec autem naturalis; et quod illa in hanc cadat cum descendit, et quod haec in illam vertatur cum ascendit; nisi ita foret, nullatenus aliqua communicatio foret hominis cum angelis, seu mundi cum caelo.
@1 qui$
@2 ita quae, in naturali homine sunt, proinde scientifica, respective ad illa quae in spirituali,$

5493. `Et iverunt inde’: quod significet inde vitam, constat ex significatione `ire’ quod sit vivere, de qua n. 3335, 3690, 4882; similiter se habet cum `ire’ quod in spirituali sensu sit vivere, sicut cum illis quae mox supra n. 5492 dicta sunt.

5494. `Et aperuit unus saccum suum’: quod significet
observationem, constat a significatione `sacci’ quod sit receptaculum in naturali, de qua supra n. 5489 {1}, quod id bono a vero donatum, n. 5487; `aperire illud’ quod sit observare, (c)ex serie patet, nam per verba quae sequuntur `ad dandum pabulum asino suo in diversorio’ significatur cum reflecterent super scientifica in naturali exteriore.
@1 I i 5494; see n. 5497$

5495. `Ad dandum pabulum asino suo, in diversorio’: quod significet cum reflecterent super scientifica in naturali exteriore, constat ex significatione `dare pabulum asino suo’ quod sit reflectere per scientifica; pabulum enim est cibus quo pascuntur asini, {1}et sunt stramen et palea; {2}inde est omnis reflexio super scientifica, nam reflexio imprimis pascit illa; quod `asinus’ sint scientifica, videatur mox supra n. 5492; et ex significatione `diversorii’ quod sit naturale exterius; quod `diversorium’ hic sit naturale exterius, non quidem (c)a parallelis locis in Verbo alibi confirmari potest, sed usque ex eo quod scientifica sint quasi `in suo diversorio’ quando in naturali exteriore; quod naturale {3}duplex sit, exterius et interius, videatur n. 5118; scientifica cum in naturali exteriore sunt, communicant immediate cum sensibus externis corporis, ac ibi super his se reponunt et quasi requiescunt; inde est quod naturale hoc sit `diversorium’ seu locus requietis aut pernoctationis scientificis.
@1 sunt enim$
@2 ideo$
@3 exterius et interius detur$

5496. `Et vidit argentum suum’: quod significet (x)apperceptionem quod absque ulla potentia propria, constat ex significatione `videre’ quod sit intelligere et appercipere, de qua n. 2150, 2325, 2807, 3764, 3863, 4403-4421, 4567, 4723, 5400; et ex significatione `argentum quod reductum’ quod sit absque illorum ulla potentia, de qua n. 5488.

5497. `Et {1} illud in ore manticae {2}suae’: quod significet quod donata et reposita in limine naturalis exterioris, constat ex significatione `oris manticae’ quod sit limen naturalis exterioris; quod ibi reposita, involvitur; et quod donata, sequitur ex {3}antecedentibus his’ quod absque ulla potentia propria; `mantica’ quia erat (x)anterior pars sacci, ideo per illam nec aliud significatur quam receptaculi pars anterior, ita naturale exterius, nam hoc etiam anterius est; quod `saccus’ sit receptaculum, videatur {4} n. 5489, 5494. Ut sciatur quid naturale exterius et naturale interius, iterum paucis dicendum est: puer qui in ephebis adhuc est, non cogitare ex altiore potest quam ex naturali exteriore, ex sensualibus enim componit suas ideas; [2]ut vero adolescit et ex sensualibus concludit ad causas, ita incipit cogitare ex naturali interiore, ex sensualibus enim tunc aliqua vera format quae supra sensualia vadunt, at usque manent intra illa quae sunt in natura; cum autem juvenis fit, sicut tunc adolescit, si rationale suum excolit, ita ex illis quae in naturali interiore sunt, format rationes quae sunt vera adhuc sublimiora, et quasi extracta ab illis quae in naturali interiore, ideae cogitationis ex {5}his vocantur in mundo erudito ideae intellectuales et immateriales; at ideae ex scientificis utriusque naturalis, quatenus trahunt a mundo ex sensibus, vocantur ideae materiales; ita scandit homo intellectu a mundo versus caelum; sed usque non intellectu in caelum venit nisi recipit bonum a Domino, quod {6} continue adest et influit; et si recipit bonum, etiam donatur veris, in bono enim omnia vera hospitantur; et sicut donatur veris, ita donatur intellectu ex quo in caelo est.
@1 see p. 176, ft. 5 $
@2 see p. 176, ft. 6$
@3 mox$
@4 i supra$
@5 illis$
@4 quod per caelum a Domino$

5498. `Et dixit ad fratres suos’: quod significet perceptionem communem, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius prius; et ex significatione `ad fratres’ quod sit communis, nam quod ad omnes dicitur, hoc fit commune.

5499. `Reductum argentum meum’: quod significet quod nihil opis ab illis, constat ex significatione `reducere argentum’ quod sit absque ulla illorum potentia, seu quod idem, quod nihil opis ab illis, de qua supra n. 5488, 5496.

5500. `Et etiam ecce in mantica mea’: quod significet quod in naturali exteriore, constat ex significatione `manticae’ quod sit naturale exterius, de qua mox supra n. 5497.

5501. `Et exivit cor illorum’: quod significet timorem, constat ex significatione `exire cor’ quod sit timor; quod `exire cor’ sit timor, est quia cor in timore palpitat.

5502. `Et intremuerunt vir ad fratrem {1} suum’: quod significet terrorem communem, constat ex significatione `intremiscere’ quod sit terror; et ex significatione `vir ad fratrem’ quod sit communis, ut mox supra n. 5498. Quod timor hic his exprimatur, nempe per `exivit cor’ et `intremuerunt’, est quia unum se refert ad voluntatem et alterum ad intellectum; sollemne enim est in Verbo, imprimis prophetico, unam rem bis exprimere, solum mutatis vocibus; qui non novit mysterium quod inibi, autumare potest quod sit repetitio inanis, sed usque non ita est; una expressio se refert ad bonum, altera ad verum, et quia bonum est voluntatis et verum est intellectus, simul una se refert ad voluntatem, altera ad intellectum; causa est quia in Verbo omne sanctum est, et sanctum est ex conjugio caelesti quod est boni et veri; inde est quod caelum sit in Verbo, consequenter Dominus Qui est Omne in omnibus caeli, adeo ut Dominus sit Verbum; bina nomina Domini, nempe Jesus Christus, idem involvunt, `nomen Jesus’ Divinum Bonum, et `nomen christus’ Divinum Verum, videatur n. 3004, 3005, 3008, 3009; inde etiam patet quod Dominus sit in omnibus Verbi, adeo ut sit ipsum Verbum; quod conjugium boni et veri, seu conjugium caeleste, sit in singulis Verbi, videatur n. 683, 793, 801, 2516, 2712, 5138. Inde quoque evidenter concludi potest quod homo, si exspectat caelum, non solum erit in vero quod fidei sed etiam in bono quod charitatis, et quod alioquin nullum caelum sit in illo.
@1 see p. 176, ft. 7$

5503. `Dicendo {1} quid hoc fecit Deus nobis’: quod significet ob tantum providentiae, constat ex significatione `facere Deus’ quod sit providentia, omne enim quod facit Deus, non potest alia voce quam voce providentiae exprimi; causa est quia in omni quod facit Deus seu Dominus, est aeternum et est infinitum, haec voci providentiae insunt; quia obstupuerunt, idcirco significatur ob tantum providentiae.
@1 A I o here only$

5504. Vers. 29-34. Et venerunt ad Jacobum patrem suum, terram Canaan, et indicabant ei omnia obvenientia illis, dicendo, Locutus vir dominus terrae cum, nobis dura, et dedit nos sicut explorantes terram. Et diximus ad eum, Recti nos, non sumus exploratores. Duodecim nos fratres filii patris nostri, unus non est, et minimus hodie cum patre nostro in terra Canaan. Et dixit ad nos vir dominus terrae, In hoc sciam quod recti vos, fratrem vestrum unum manere facite mecum, et famem domorum vestrarum accipite, et ite. Et adducite fratrem vestrum minimum ad me, et sciam quod non exploratores vos, quod recti vos; fratrem vestrum dabo vobis, et terram negotiando pervagabimini. `Et venerunt’ significat successivum reformationis: `ad Jacobum patrem suum’ significat bonum veri naturalis: `terram Canaan’ significat quod est Ecclesiae: `et indicabant ei omnia obvenientia illis’ significat reflexionem ex bono veri illius super illa quae hactenus provisa: `dicendo’ significat perceptionem: `locutus vir dominus terrae’ significat caeleste spiritualis regnans in naturali: `cum nobis dura’ significat non conjunctionem cum illo ob non correspondentiam: `et dedit nos sicut explorantes terram’ significat quod animadverterit vera Ecclesiae fuisse ad captandum lucrum: `et diximus ad eum, Recti nos, non sumus exploratores’ significat negativum quod in veris Ecclesiae {1} lucri causa: `duodecim nos fratres’ significat omnia vera in uno complexu: `filii patris nostri’ significat ex una origine: `unus non est’ significat quod Divinum spirituale a quo, non appareat: `et minimus hodie cum patre nostro in terra Canaan {2}’ significat quod ab ipso adjunctum sit bono spirituali: `et dixit ad nos vir dominus terrae’ significat apperceptionem de caelesti spiritualis regnante in naturali: `In hoc sciam quod recti vos’ significat quod velit si in veris non propter lucrum: `fratrem vestrum unum manere facite mecum’ significat quod separaretur fides voluntate ab illis: `et famem domorum vestrarum accipite’ significat ut prospiciant sibi interea in desolatione illa: `et ite’ significat ut sic vivant: `et adducite fratrem vestrum minimum ad me’ significat quod si medium, conjunctio: `et sciam quod non exploratores vos’ significat quod tunc non amplius vera lucri causa: `quod recti vos’ significat quod ita correspondentia: `fratrem vestrum dabo vobis’ significat quod ita vera fient bona: `et terram negotiando pervagabimini’ significat quod ita fructificabuntur vera ex bono et omnia cedent usui et lucro.
@1 A o here$
@2 A I o here and 5517; cp above$

5505. `Et venerunt’: quod significet successivum reformationis, constat ex significatione `venire’ nempe ad Jacobum patrem suum, quod hic {1} sit successivum reformationis, per `Jacobum’ enim `patrem illorum’ repraesentatur bonum veri in naturali, ad hoc venire est eo usque reformari; nam in sensu interno agitur de veris Ecclesiae quae per `filios Jacobi’ repraesentantur, quomodo illa implantata sunt naturali et dein conjuncta caelesti spiritualis, seu quod idem, quomodo vera in externo homine conjuncta sunt veris a Divino in interno; ex his patet quod per `venerunt’ hic significetur successivum reformationis.
@1 hic before nempe$

5506. `Ad Jacobum patrem suum’: quod significet bonum veri naturalis, constat ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit bonum veri naturalis, de qua n. 3659, 3669, 3677, 3775, 4234, 4273, 4538, etiam ex significatione `patris’ quod sit bonum, n. 3703; venire ad hoc bonum est reformari eo usque; per hoc bonum dein, accedente medio quod `Benjamin’, conjunctio facta est cum interno quod {1} `Josephus’.
@1 i est$

5507. `Terram Canaan’: quod significet quod est Ecclesiae, constat ex significatione `terrae Canaan’ quod sit Ecclesia, de qua n. 3705, 4447; bonum illud veri, quod repraesentatur per `Jacobum’, est bonum Ecclesiae externae, quod autem per `Israelem’ est Ecclesiae internae respective.

5508. `Et indicabant ei omnia obvenientia illis’: quod significet reflexionem ex bono veri illius super illa quae hactenus provisa, constat ex significatione `indicare’ quod sit cogitare et reflectere, de qua n. 2862, nam quod `indicatur’ alicui, hoc cogitatur ex reflexione; et ex significatione `omnium obvenientium’ quod sit quae ex providentia, seu quae provisa, de qua sequitur; quod ex bono veri reflexio illa, est quia `indicabant Jacobo patri’ per quem bonum veri repraesentatur, n. 5506; quod reflexio non ex veris quae repraesentantur per `filios Jacobi’, ut sensus litterae involvit, est quia omnis reflexio et inde cogitatio quae inferiori seu exteriori, venit ex superiore seu interiore, tametsi apparet ex {1} inferiore seu exteriore; et quia bonum veri quod `Jacob’ repraesentat, est interius, ideo significatur reflexio ex bono veri. [2] Quod `obvenientia’ sint quae ex providentia, seu quae provisa, est quia omne obveniens seu contingens, quod alioquin fortuitum vocatur, et adscribitur casui aut fortunae, est ex providentia; Providentia Divina operatur ita invisibiliter et incomprehensibiliter ob causam ut homo queat ex libero adscribere id vel {2} providentiae, vel {2} casui; si enim providentia visibiliter et comprehensibiliter ageret, discrimen foret ne homo ex visuali et comprehensibili crederet quod providentiae sit, et postea in contrarium iret; ita verum et falsum in interiore homine conjungeretur et verum profanaretur, quod damnationem aeternam secum habet; idcirco tenetur homo talis potius in incredulitate quam ut semel in fide sit et inde recederet; [3] tale est quod intelligitur apud Esaiam,
Dic populo huic, Audite audiendo, sed non intelligite, et videte videndo, et non cognoscite; impingua cor populi hujus, et aures ejus aggrava, ac oculos ejus obline, ne forte videat oculis suis, et auribus suis audiat, et cor ejus intelligat, et convertatur et sanetur sibi, vi 9, 10, Joh. xii 40;
inde quoque {3} est quod hodie nec miracula fiant, haec enim sicut omnia visibilia et comprehensibilia, cogerent hominem ad credendum, et quae cogunt, auferunt liberum, cum tamen omnis reformatio hominis et regeneratio fit in ejus libero; quod non in libero implantatur, hoc non haeret; in libero implantatur cum homo est in affectione boni et veri, n. 1937, 1947, 2744, 2870-2893, 3145, 3146, 3158, 4031; [4] quod apud Jacobi posteros tanta miracula exstiterint, erat causa ut cogerentur ad observanda statuta in externa forma, hoc enim satis erat pro illis qui solum in Ecclesiae repraesentativis; in externis {4} erant separatis ab internis, quare’ quoad interiora non potuerunt reformari; interiora enim prorsus rejiciebant, inde nec potuerunt vera profanare, (x)n. 3398, 3399, 3479, 4680; (m)tales potuerunt cogi absque discrimine profanationis sancti(n). [5] Quod homo hodie credere debeat quae non videt, constat quoque a Domini verbis ad Thomam, apud Johannem,
Quia vidisti Me, Thoma, credidisti, beati qui non vident, et credunt, xx 29.

Quod contingentia quae alioquin casui aut fortunae adscribuntur, sint ex Providentia Divina, Ecclesia quidem agnoscit sed usque non credit; quis enim non dicit, quando ex magno aliquo periculo ad apparentiam fortuito emergit, quod a Deo salvatus sit, et quoque gratias Deo agit? cum etiam ad honores evehitur, et quoque cum ad opulentiam venit, etiam vocant hoc benedictionem a Deo? ita agnoscit homo Ecclesiae quod contingentia sint ex providentia, sed usque non credit; sed de his plura, ex Divina Domini misericordia, alibi.
@1 in$
@2 aut$
@3 etiam$
@4 solum erant adeo ut$

5509. `Dicendo’: quod significet perceptionem, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit percipere {1}, de qua saepius prius.

@1 perceptio$

5510. `Locutus vir dominus terrae’: quod significet caeleste spiritualis regnans in naturali, constat ex repraesentatione `Josephi’ qui hic est `vir dominus terrae’, quod sit caeleste spiritualis; `vir’ praedicatur de spirituali et `dominus’ de caelesti, nam `vir’ in sensu interno est verum et `dominus’ bonum, et verum a Divino est quod vocatur spirituale, ac bonum a Divino est quod vocatur caeleste; et ex significatione `terrae’ hic terrae Aegypti, quod sit mens naturalis, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; quod caeleste spiritualis quod per `Josephum’ repraesentatur, regnaret in utroque naturali, in capite praecedente in sensu interno continetur {1}; ut id repraesentaretur, Josephus constitutus est super terram Aegypti. [2] Sunt duo in naturali, nempe scientifica, et vera Ecclesiae; de scientificis, quod {2} caeleste spiritualis seu verum a Divino illa disposuerit in ordinem in naturali {3}, actum est; de veris Ecclesiae quae per `decem filios Jacobi’ repraesentantur, nunc agitur; disponentur prius scientifica in ordinem ibi quam vera Ecclesiae {4} quia haec ab illis capienda sunt; nihil enim intrare potest {5} intellectum hominis absque ideis a talibus scientificis quae homo ab infantia sibi comparaverat; homo prorsus nescit quod unumquodvis verum Ecclesiae quod fidei vocatur, fundetur {6} super scientificis ejus et quod capiat illud, et memoria teneat illud, et e memoria evocet illud, per ideas (c)a scientificis apud illum conflatas; quales illae ideae sunt, solet {7} in altera vita ad vivum ostendi illis qui desiderant, talia enim in luce caeli manifeste videnda sistuntur; et tunc quoque apparet quibus umbris, vel qualibus {8} lucis radiis obsitum, habuerint verum quod doctrinae Ecclesiae fuit {9}; apud quosdam apparet id {10} inter falsa, apud quosdam inter ludicra, etiam inter scandala, apud quosdam inter fallacias sensuum {11}, apud quosdam inter vera apparentia, et sic porro; si homo in bono fuerat, hoc est si charitatis vitam vixerat, tunc ex bono illo, sicut ex flamma quae e caelo, illuminantur vera, et fallaciae sensuum in quibus sunt, pulchre radiantur; et cum innocentia insinuatur a Domino, apparent illae sicut vera.
@1 actum est$
@2 quomodo$
@3 prius$
@4 i in naturali$
@5 i in$
@6 fundatum sit$
@7 hoc$
@8 quibus$
@9 i fuerunt I, fuerat T$
@10 i latere$
@11 sensu$

5511. `Cum nobis dura’: quod significet non conjunctionem cum illo ob non correspondentiam, constat ex significatione `loqui dura’ cum praedicatur de interno respective ad externum a se separatum, quod sit non conjunctio ob non correspondentiam, de qua supra n. 5422, 5423; si enim non correspondentia est externi cum interno, tunc omne id quod internum est et ab interno venit, externo apparet `durum’, quia non est conjunctio; sicut pro exemplo: si dicatur ab interno, seu ab illo qui in interno est, quod homo nihil cogitet ex se, sed vel ex caelo hoc est, per caelum a Domino, vel ex inferno; si bonum cogitat {1} quod sit per caelum a Domino, si malum quod sit ab inferno; hoc prorsus ut durum apparet ei qui vult ex se cogitare, et qui credit se tunc nihil esse; cum tamen verissimum est, et omnes qui in caelo, in perceptione sunt quod ita sit. [2] Similiter si {2} dicatur ab interno,seu ab illis qui in interno sunt, quod gaudium in quo angeli, sit ex amore in Dominum et ex charitate erga proximum, nempe cum in usu sunt praestandi illa quae amoris et charitatis sunt, et quod in his tale gaudium et talis felicitas sit ut prorsus sit ineffabile; hoc durum erit illis qui solum in gaudio ex amore sui et mundi sunt, et in nullo proximi nisi propter se; cum tamen caelum et caeli gaudium tunc in homine incipit cum respectus sui in usibus quos facit, exspirat. [3] Sit etiam hoc pro aliquo exemplo: si dicatur ab interno quod anima hominis nihil aliud sit quam internus homo, et quod internus homo post mortem appareat prorsus sicut homo in mundo, simili facie, simili corpore, simili facultate sensitiva, et simili cogitativa, qui foverunt opinionem de anima quod modo sit cogitativum quid, et sic quasi aethereum, ita absque forma, et quod illa reinduitura corpus {3}, illi alienum a vero putabunt esse quod anima sit talis, atque durum erit illis qui credunt quod corpus sit modo homo, audire quod anima sit ipse homo, et quod corpus quod tumulatur, ad nihil conducat {4} in altera vita; quod id verum sit, scio, nam, ex Divina Domini misericordia, fueram cum illis, non cum aliquibus sed cum multis, non semel sed saepe, et locutus cum illis de eo. Ita quoque in innumeris aliis.
@1 cogitet$
@2 A has this and next examples transposed.$
@3 i suum$
@4 conducere$

5512. `Et dedit nos sicut explorantes terram’: quod significet quod animadverterit vera Ecclesiae fuisse ad captandum lucrum, constat ex repraesentatione `filiorum Jacobi’ qui hic sunt `nos’, quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458; et ex significatione `exploratorum’ seu `explorantium terram’ quod sint qui in veris Ecclesiae solum ad captandum lucrum, de qua n. 5432.

5513. `Et diximus ad eum, Recti nos, non sumus exploratores’: quod significet negativum quod in veris lucri {1} causa, constat ex significatione `dicere ad eum’ quod sit responsum, hic negativum; ex significatione `recti nos’ quod sit quod in veris quae in se vera sunt, de qua n. 5434, 5437, 5460; et ex significatione `exploratorum quod sint qui in veris Ecclesiae lucri causa; hic quod non lucri causa.
@1 see p. 182, ft. 2$

5514. `Duodecim nos fratres’: quod significet omnia vera in uno complexu, constat ex significatione `duodecim’ quod sint omnia, et cum praedicantur de filiis Jacobi, ut hic, aut {1} de duodecim tribubus ab illis nominatis, et quoque de duodecim apostolis, quod sint omnia fidei in uno complexu, de qua n. 577, 2089, 2129, 2130, 2553, 3272, 3488, 3858, 3862, 3913, 3926, 3939, 4060.
@1 seu $

5515. `Filii patris nostri’: quod significet ex una origine, constat ex significatione `filiorum’ quod sint vera, de qua n. 4891 491, 533, 1147, 2623, 3373; et ex significatione `patris’ quod sit bonum, de qua n. 2803, 3703, 3704; inde `filii patris’ significant vera ex bono, ita ex una origine; sunt etiam omnia vera ex uno bono.

5516. `Unus non est’: quod significet quod Divinum spirituale (c)ex quo non appareat, constat ex illis quae supra n. 5444 dicta sunt, ubi eadem verba.

5517. `Et minimus hodie cum patre nostro {1}’: quod significet quod ab ipso adjunctum sit bono spirituali, constat etiam ex illis quae supra n. 5443 explicata sunt, ubi {2} eadem verba; quod dicatur ab ipso, est quia medium quod repraesentatur per `Benjaminem’, procedit a caelesti spiritualis quod `Josephus’.
@1 see p. 183, ft. 1$
@2 i etiam$

5518. `Et dixit ad nos vir dominus terrae’: quod significet apperceptionem de caelesti spiritualis regnante in naturali, constat a significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit appercipere, de qua saepius prius; et a significatione `viri domini terrae’ quod sit caeleste spiritualis regnans in naturali, de qua supra n. 5510.

5519. `In hoc sciam quod recti vos’: quod significet quod velit si in veris non propter lucrum, constat ex significatione `scire’ quod hic sit velle, ex serie enim hoc sequitur; et ex significatione `quod recti vos’ ita quod non exploratores, quod sit quod in veris non propter lucrum, de qua n. 5432, 5512.

5520. `Fratrem vestrum unum manere facite mecum’: quod significet quod separaretur fides voluntate, constat ex repraesentatione `Shimeonis’ qui hic est `frater unus’, quod sit fides voluntate, de qua n. 5482; et ex significatione `manere facere’ quod sit separari; quomodo haec se habent, prius dictum est.

5521. `Et famem domorum vestrarum accipite’: quod significet ut prospiciant sibi interea in desolatione illa, constat ex illis quae supra n. 5462 dicta sunt, ubi similia; quod in desolatione illa, est quia per `famem’ significatur desolatio {1}.
@1 in. 5360, 5376$

5522. `Et ite’: quod significet ut sic vivant> constat ex significatione `ire’ quod sit vivere, de qua n. 3335, 3690, 4882, 5493.

5523. `Et adducite fratrem vestrum minimum ad me’: quod significet quod si medium conjunctio, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `frater minimus’, quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443; et ex significatione `adducere illum ad me’ quod sit quod inde conjunctio; per medium enim fit conjunctio interni quod repraesentatur per `Josephum’, cum externis quae repraesentantur per `filios Jacobi’, ut supra n. 5411, 5413, 5427, 5428 ostensum est.

5524. `Et sciam quod non exploratores vos’: quod significet quod tunc non amplius vera lucri causa, constat ex significatione `exploratorum’ quod sint qui in veris Ecclesiae lucri causa, hic quod non amplius, si nempe per medium conjunctio.

5525. `Quod recti vos’: quod significet quod ita correspondentia, constat ex significatione `recti vos’ quod sit quod in veris sint; `rectum’ enim est verum, n. 5434, 5437; et quia tunc in veris sunt non lucri causa, cum correspondentia, ideo `recti vos’ etiam hoc significat.

5526. `Fratrem vestrum dabo vobis’: quod significet quod ita vera fient bona, constare potest ex repraesentatione `Shimeonis’ qui hic est `frater quem illis daret’, quod sit fides voluntate, de qua n. 5482; et ex repraesentatione `decem filiorum Jacobi’, qui hic sunt `illi quibus daretur {1}’ quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5428, 5512; quod per `fratrem vestrum dabo vobis’ significetur quod ita vera fient bona, est quia cum datur fides voluntate, vera fiunt bona; [2] verum enim fidei quod est doctrinae, ut primum intrat voluntatem, fit verum vitae et fit actu verum, et tunc vocatur bonum et fit quoque bonum spirituale; ex hoc bono formatur a Domino apud hominem nova voluntas; quod voluntas faciat verum ut sit bonum, est causa quia voluntas in se spectata non aliud est quam amor; quicquid enim homo amat, hoc vult, et quicquid non amat, non vult; et quia omne quod est amoris seu ex amore, hoc percipitur ab homine ut bonum, jucundat enim illum; inde est quod omne quod est voluntatis seu ex voluntate, sit bonum.
@1 i frater$

5527. `Et terram negotiando pervagabimini {1}’: quod significet quod ita fructificabuntur vera ex bono, et omnia cedent usui et lucro, constat ex significatione `negotiari’ quod sit cognitiones boni et veri, ita vera Ecclesiae, sibi comparare, et illa communicare, de qua n. 4453; `negotiatores’ vocantur qui talia habent, n. 2967; quare `negotiando pervagari terram’ est conquirere talia ubicumque sunt; inde sequitur quod etiam per `negotiando pervagari terram’ significetur fructificare vera ex bono; cum enim conjunctio facta est per medium quod `Benjamin’, nempe externi hominis quod `decem filii Jacobi’, cum interno quod Joseph, de qua conjunctione hic agitur, seu quod idem, cum homo regeneratus est, tunc vera continue fructificantur ex bono; [2] qui enim in bono est, in facultate est perspiciendi vera quae a communibus fluunt, et hoc in serie continua; et magis dein in altera vita ubi mundana et corporea non inumbrant; quod in bono illa facultas sit, per plurem experientiam scire datum est; spiritus qui non ita perspicaces fuerunt cum vixerunt homines in mundo, at usque charitatis vitam egerant {2}, illos vidi in societates angelicas elevatos, et tunc in simili intelligentia et sapientia cum angelis ibi, immo non aliter sciebant quam quod intelligentia et sapientia illa in iis essent {3}; erant enim per bonum in quo fuerant, in facultate recipiendi omnem influxum a societatibus angelicis in quibus erant; talis facultas inest bono, et inde talis fructificatio. Ast vera quae apud illos fructificantur a bono, non manent vera, sed ab illis mandantur vitae, et tunc fiunt usus; quapropter per `negotiando pervagabimini terram’ etiam significatur quod omnia cedent usui et lucro.
@1 pervagamini I$
@2 egerunt$
@3 illis esset$

5528. Vers. 35-38. Et fuit, illi evacuantes saccos suos, et ecce cuivis colligatio argenti sui in sacco suo, et videbant colligationes argenti illorum illi et pater illorum, et timuerunt. Et dixit ad illos Jacob pater illorum, Me orbavistis Joseph non est, et Shimeon non est, et Benjaminem sumitis; super me erunt omnia haec. Et dixit Reuben ad patrem suum, dicendo, Duos filios meos mori facias, nisi adduxero illum ad te, da illum super manum meam et ego reducam illum ad te. Et dixit, Non descendet filius meus vobiscum, quia frater illius mortuus, et ille solus is relictus, et obveniat illi damnum in via qua ibitis in illa, et descendere facietis canitiem meam in maerore sepulcrum. `Et fuit, illi evacuantes saccos suos’ significat usum ex veris quae in naturali: `et ecce cuivis colligatio argenti sui’ significat ordinationes verorum donatas gratis: `in sacco suo’ significat in cujusvis receptaculo: `et videbant colligationes argenti illorum’ significat apperceptionem quod ita: `illi et pater illorum’ significat a veris et bono veri in naturali: `et timuerunt’ significat sanctum: et dixit ad illos Jacob pater illorum’ significat perceptionem illis a bono veri: `Me orbavistis’ significat quod sic non Ecclesia magis: `Joseph non est’ significat internum quod non sit: `et Shimeon non est’ significat fides voluntate quod nec sit: `et Benjaminem sumitis’ significat si etiam medium aufertur: `super me erunt omnia haec{1}’ significat quod sic destructum erit id quod est Ecclesiae: `et dixit Reuben ad patrem suum’ significat illa quae fidei intellectu sunt appercepta a bono veri: `dicendo, Duos filios meos mori facias’ significat quod fidei utrumque nec victurum: `nisi adduxero illum ad te’ significat nisi medium `conjungatur: `da illum super manum meam’ significat quantum in sua potentia: `et ego adducam {2} illum ad te’ significat quod restituetur: `et dixit, Non descendet filius meus vobiscum’ significat quod non demittet se versus inferiora: `quia frater illius mortuus’ significat quoniam internum non adest; `et ille solus (x)is relictus’ significat quod is loco interni nunc: `et obveniat illi damnum in via qua ibitis in illa’ significat quod cum solis veris in naturali separatis ab interno, periturum: `et descendere facietis canitiem meam’ significat quod sic erit ultimum Ecclesiae: `in maerore sepulcrum’ significat absque spe resuscitationis.
@1 A I o haec here and 5540; cp above$
@2 Thus A I here and 5545; cp above$

5529. `Et fuit, illi evacuantes saccos suos’: quod significet usum ex veris in naturali, constat ex significatione `evacuare’ nempe annonam quam deportarunt ex Aegypto, quod sit usum facere ex veris; per `annonam’ enim significatur verum, n. 5276, 5280, 5292, 5402; et ex significatione `saccorum’ quod sint receptacula in naturali, de qua n. 5489, 5494; ita naturale; de receptaculis in naturali videatur infra n. (x)5531.

5530. `Et ecce cuivis colligatio argenti sui’: quod significet ordinationes verorum donatas gratis, constat ex significatione `colligationis’ seu fasciculi quod sit ordinatio, de qua sequitur; et ex significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954; per quod {1} `cuivis in sacco suo’ significatur quod donatae gratis. Quod `colligatio’ seu fasciculus sit ordinatio, inde est quia vera apud hominem in series disposita et ordinata sunt; quae amoribus {2} maxime conveniunt, in medio sunt, quae non ita conveniunt, ad latera sunt, et tandem quae prorsus non conveniunt, ad ultimas peripherias rejecta sunt; extra illam seriem {1} sunt illa quae amoribus contraria sunt; quapropter illa quae in medio sunt, vocantur consanguinea, amor enim facit consanguineum, quae remotiora sunt affinia, ad ultimos terminos affinitates exspirant; in tales series disposita sunt omnia apud hominem, et significantur per fasciculos et `colligationes’; [2] inde manifeste patet quomodo se habet cum illis qui in amoribus sui et mundi sunt, et quomodo cum illis qui in amore in Deum et erga proximum; apud illos qui in amoribus sui et mundi sunt, sunt talia quae illis amoribus favent in medio, et quae parum favent in peripheriis, et foras rejecta sunt quae sunt {3} contraria, ut sunt illa quae amoris in Deum et amoris erga proximum; in tali statu sunt infernales; inde etiam quandoque apparet lucidum circum illos, sed intra hoc lucidum ubi ipsi, est furvum, monstrosum et horrendum; at apud angelos est flammeum jubar in medio ex bono amoris caelestis et spiritualis, et inde lucidum aut candidum circumcirca; qui ita apparent, sunt similitudines Domini; Ipse enim Dominus cum Divinum Suum ostendit Petro, Jacobo et Johanni,
Splenduit facie sicut sol, et vestimenta Ipsius facta sunt sicut {4} lux Matth. xvii 2;
quod angeli qui similitudines, in flammeo jubare et inde in albo appareant, patet ab angelo qui descendit e caelo, et devolvit lapidem ab ostio sepulcri,
Erat species ejus sicut fulgur, et vestimentum album sicut nix, Matth. xxviii 3.
@1 et quia$
@2 i eorum$
@3 ei$
@4 All Gk MSS i leuka, but Sch o alba$

5531. `In sacco suo’: quod significet in cujusvis receptaculo, constat ex significatione `sacci’ quod sit receptaculum, de qua n. 5489, 5494, 5529. Quid hic receptaculum, etiam paucis dicendum: naturale hominis in receptacula est distinctum; in unoquovis receptaculo est commune quoddam, in quo communi minus communia seu particularia respective, et in his singularia, ordinata sunt; unumquodvis tale commune cum particularibus suis et cum singularibus habet suum receptaculum intra quod se actuare, seu formas variare et status mutare, possit; receptacula illa apud hominem qui regeneratus est, sunt totidem numero quot vera communia apud illum, et unumquodvis receptaculum correspondet societati cuidam in caelo; talis est ordinatio apud hominem qui in bono amoris et inde in vero fidei est; ex his aliquatenus patet quid intelligitur per cujusvis receptaculum, cum praedicatur de communibus veris in naturali quae repraesentantur per `decem filios Jacobi’.

5532. `Et videbant colligationes argenti illorum’: quod significet apperceptionem quod ita, nempe quod ordinationes verorum donatae {1} gratis, constat ex illis quae mox supra n. 5530 explicata sunt.
@1 donata I$

5533. `Illi et pater illorum’: quod significet a veris et bono veri in naturali, constat ex repraesentatione `filiorum Jacobi’ qui hic sunt `illi’, quod sint vera in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; et ex repraesentatione `Jacobi’ qui hic `pater illorum’, quod sit bonum veri etiam in naturali, de qua n. 3659, 3669, 3677, 3775, 4234, 4273, 4538. Quid apperceptio (c)ex veris et a bono veri in naturali, quidem explicari potest, sed non in intellectum cadet nisi perquam obscure, at vero in intellectum spirituum sicut in clara die; talia his inter leviora sunt; inde etiam aliquatenus constare potest qualis differentia intelligentiae est {1} hominis dum in mundo et ejus lumine est, et dum in caelo et ibi in ejus {2} luce.
@1 sit$
@2 A d ejus i hujus$

5534. `Et timuerunt’: quod significet sanctum, constat ex significatione `timere’ cum obveniunt talia quae sunt Divinae Providentiae, ut hic quod vera donata gratis, quae significantur per quod `colligatio cujusvis argenti in sacco suo’; sanctum quod tunc influit, etiam aliquid timoris cum sancta reverentia inducit.

5535. `Et dixit ad illos Jacob pater illorum’: quod significet perceptionem illis a bono veri, constat a significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepe prius; et a repraesentatione `Jacobi’ quod sit bonum veri, de qua mox supra n. 5533.

5536. `Me orbavistis’: quod significet quod sic non Ecclesia magis, constat ex repraesentatione `Jacobi’ qui hoc de se dicit, quod sit bonum veri, de qua n. 3659, 3669, 3677, 3775, 4234, 4273, 4538; et quia est bonum veri, est quoque Ecclesia, nam essentiale Ecclesiae est bonum; quare sive dicas bonum veri, sive Ecclesiam, idem est, nam homo apud quem est bonum veri, apud illum est Ecclesia; quod `Jacob’ sit Ecclesia, videatur n. 4286, 4520; inde etiam est quod `filii ejus’ repraesentent vera Ecclesiae, n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; et ex significatione `orbare’ quod sit Ecclesiam suis veris (c)et bonis privare, ut hic illis quae repraesentantur per `Josephum, Benjaminem et Shimeonem’, de quibus mox sequitur. [2] Quod `orbare’ sit privare Ecclesiam suis veris, est quia Ecclesia comparatur conjugio, bonum ejus `marito’ et verum `uxori’, et ex conjugio illo nata vera `filiis’ ac bona `filiabus’, et sic porro; cum itaque orbitas seu orbatio dicitur, significat quod Ecclesia privata sit suis veris, et quod inde nulla fiat; in hoc sensu dicitur orbus et orbitas etiam passim alibi in verbo; ut apud Ezechielem,
Mittam super vos famem et feram malam, et {1} orbum faciam te, v 17:
apud eundem,
Quando feram malam transire fecero per terram, et orbaverit illam, ut fiat desolatio, ita ut non transiens propter feram, xiv 15:
in Levitico {2},
Mittam in vos feram agri, quae orbabit vos, et exscindet bestiam vestram, et imminuet vos, ut vastentur viae vestrae, {3} xxvi 22;
[3] ibi `fames’ pro defectu cognitionum boni et veri et inde desolatione, `fera mala’ pro falsis ex malis, `terra’ pro Ecclesia; `mittere famem et feram malam et orbare terram’ pro per falsa ex malis destruere Ecclesiam, ita illam veris prorsus {4} privare: apud Jeremiam,
Ventilabo eas ventilabro in portis terrae, orbabo, perdam populum Meum, xv 7;
ibi etiam `orbare’ pro privare veris: apud eundem,
Da filios eorum fami, et defluere fac illos per manum gladii, ut fiant uxores eorum, orbae et viduae, xviii 21;
`ut fiant uxores eorum orbae et viduae’ pro quod absque veris et bono: [4] apud Hosheam,
Ephraimi, sicut avis avolabit gloria eorum, a partu, et a ventre, et a conceptione; quia si educaverint filios suos, tunc orbos faciam eos ab homine, ix 11, 12;
similiter {5}: apud Ezechielem,
Ambulare faciam super vobis hominem, populum Meum, qui hereditario possidebunt te, et eris illis in hereditatem, nec addes amplius orbare eos. Sic dixit Dominus Jehovih, Quoniam dicunt {6} vobis, Consumens hominem tu, et orbans populos tuos fuisti, 12, [13];
`orbare’ etiam ibi pro privare veris: [5] apud Esaiam,
Jam audi hoc delicata, sedens secure, dicens in corde tuo, Ego et non sicut ego praeterea, non sedebo vidua, nec cognoscam orbitatem: atqui venient tibi duo ista momento in die uno, orbitas et viduitas, xlvii 8, 9;
de filia Babelis et Chaldaea, hoc est, de illis qui sunt in sancto externo et profano interno, et se ex sancto externo Ecclesiam vocant; `orbitas et viduitas’ pro privatione veri et boni: apud eundem,
Tolle circumcirca oculos tuos, et vide omnes congregantur, veniunt tibi,… adhuc dicent in auribus tuis filii orbitatum tuarum, Angustus est mihi locus, recede mihi ut habitem: tu vero dices in corde tuo, Quis genuit mihi hos, cum tamen ego orba et solitaria, exul et remota? quis ergo hos educavit? ego relicta fui sola; hi ubi fuerunt? xlix 18, 20, 21;
ibi de Zione seu Ecclesia caelesti, et de ejus fructificatione post vastationem; `filii orbitatum’ pro veris quibus in vastatione privata fuit, restitutis, et in immensum auctis.
@1 ut$
@2 apud Mosen$
@3 i Levit;$
@4 prorsus veris$
@5 orbos facere pro privare veris$
@6 dicentes$

5537. `Joseph non est’: quod significet internum quod non sit, constat a repraesentatione `Josephi’ quod quia est caeleste spiritualis, est internum Ecclesiae, de qua n. 5469, {1}.
@1 I i 5538, evidently an error.$

5538. `Et Shimeon non est’: quod significet fides voluntate quod nec sit, constat ex repraesentatione `Shimeonis’ quod sit fides voluntate, de qua n. 3869-3872, 4497, 4502, 4503, 5482.

5539. `Et Benjaminem sumitis’: quod significet si etiam medium aufertur, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443.

5540. `Super me erunt omnia {1}’: quod significet quod sic destructum erit id quod est Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Jacobi’ qui de se hoc {2} dicit, quod sit Ecclesia, de qua n. 5536; in Ecclesia cum non internum est quod repraesentatur per `Josephum’, nec fides voluntate quae repraesentatur per `Shimeonem’, et si aufertur medium conjungens quod repraesentatur per `Benjaminem’, destructum est {3} id quod est Ecclesiae; haec sunt quae significantur per `super me erunt omnia’.
@1 see p. 191, ft. I$
@2 haec$
@3 erit$

5541. `Et dixit Reuben ad patrem suum’: quod significet illa quae fidei intellectu sunt appercepta a bono veri, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit appercipere, de qua saepius prius; ex repraesentatione `Reubenis’ quod sit fides doctrina et intellectu, de qua n. 3861, 3866, 5472, proinde illa quae sunt illius fidei; et ex repraesentatione `Jacobi’ qui hic est `pater ad quem Reuben dixit’, quod sit bonum veri, de qua n. 3659, 3669, 3677, 3775, 4234, 4273, 4538, 5533; inde patet quod per `dixit Reuben ad patrem suum’ significentur illa quae fidei intellectu sunt appercepta a bono veri. Quod `Reuben hic loquatur’, est quia agitur de Ecclesia in qua fide, doctrina ac intellectu apparenter primas agit, et quoque docet, hic quid faciendum ne illa quae Ecclesiae sunt, destruantur.

5542. `Dicendo, Duos filios meos mori facias’: quod significet quod fidei utrumque nec victurum, constat ex significatione `duorum filiorum Reubenis’ quod sit fidei utrumque; per `Reubenem’ enim repraesentatur fides doctrina et intellectu, `filii ejus’ sunt binae doctrinae quae Ecclesiae, nempe doctrina veri et doctrina boni, seu doctrina fidei et doctrina charitatis; quod utrumque hoc fidei seu Ecclesiae non victurum nisi medium, quod per `Benjaminem’ repraesentatur, conjungatur, significatur per quod `duos filios meos mori facias, nisi adduxero Benjaminem ad te’; per haec verba confirmat Reuben quod actum foret cum Ecclesia nisi medium sit; nisi hic sensus internus foret in illis verbis, Reuben nunquam dixisset ad patrem suum quod mori faceret duos `filios suos’ nisi reduxerit Benjaminem, ita enim proposuisset exstirpare adhuc unam familiam; quod {1}, quia contra fas, nefarium foret; sed sensus internus docet quare ita dictum.
@1 in se etiam$

5543. `Nisi adduxero illum ad te’: quod significet nisi medium conjungatur, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `ille quem adduceret’, quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443, 5539; et ex significatione `adducere’ quod sit conjungi.

5544. `Da illum super manum meam’: quod significet quantum in sua potentia, constat ex significatione `manus’ quod sit potentia, de qua n. 878, 3387, 4931-4937, 5327, 5328; `dare illum super manum suam’ est in proprio {1} sensu ipsi illum confidere; at quia fidei intellectu quae repraesentatur per `Reubenem’, est parum potentiae `cui confidendum’, verum enim quod fidei potentiam suam habet a bono quod charitatis, n. 3563, idcirco per `da illum super manum meam’ significatur quantum in sua potentia.
@1 proximo$

5545. `Et ego adducam {1} illum ad te’: quod significet quod restituetur, constat absque explicatione.
@1 see p. 191, ft. 2$

5546. `Et dixit, Non descendet filius meus vobiscum’: quod significet quod non demittet se versus inferiora, constat ex significatione `descendere’ quod praedicetur versus inferiora, de qua n. 5406, hic ad vera scientifica quae in naturali exteriore, n. 5492, 5495, 5497, 5500, quae repraesentantur per `filios Jacobi’.

5547. `Quia frater (c)ejus mortuus est {1}’: quod significet quoniam internum non adest, constat (c)eo repraesentatione `Josephi’ qui hic est `frater’, quod sit caeleste spiritualis seu verum a Divino, proinde internum Ecclesiae, de qua n. 5469; et ex significatione `mortuus esse’ quod hic sit non adesse; erat enim in vivis sed non aderat.
@1 A I i est here only, see p. 191$

5548. `Et ille solus est {1} relictus’: quod significet quod is loco interni nunc, constare potest ex eo quod, quia internum quod `Josephus’, non aderat {2}, et is solus ex illa matre, quod is nunc etiam sicut ille; `Josephus’ etiam {3} et `Benjamin’ uterque internum repraesentant, et `decem reliqui filii Jacobi’ externum, n. 5469.
@1 Thus A I here only; cp. 5528$
@2 i n. 5547$
@3 enim$

5549. `Et obveniat illi damnum in via qua ibitis in illa’: quod significet quod cum solis veris in naturali separatis ab interno periturum, constat ex illis quae supra n. 5413 explicata sunt, ubi similia.

5550. `Et descendere facietis canitiem meam’: quod significet quod sic erit ultimum Ecclesiae, constat ex significatione `canitiei’ cum agitur de Ecclesia {1}, quod sit ultimum ejus; ultimum per `canitiem’ significatur etiam apud Esaiam,
Attendite ad Me, domus Jacobi, et omnes reliquiae domus Israelis, portati ab utero, lati a vulva: usque etiam ad senectutem Ego idem, et usque ad canitiem Ego portabo, xlvi [3,] 4;
`domus Jacobi’ pro Ecclesia externa, `domus Israelis’ pro Ecclesia interna; `ab utero et vulva’ pro a principio ejus; `ad senectutem et ad canitiem’ pro ad ultimum ejus: et apud Davidem,
Plantati in domo Jehovae, in atriis Dei nostri germinabunt; adhuc proventum habebunt in canitie, Ps. xcii 14, 15;
`in canitie’ pro in ultimo.
@1 i quae Jacob$

5551. `In maerore sepulcrum’: quod significet absque spe resuscitationis, constat ex significatione `maeroris’ hic quod sit absque spe, cum enim non amplius aliqua spes, tunc maeror; et ex significatione `sepulcri’ quod sit resurrectio et regeneratio, de qua n. 2916, 2917, 3256, 4621, ita resuscitatio, nempe Ecclesiae; si enim in Ecclesia non internum quod `Josephus’, nec medium quod`Benjamin’, neque fides voluntate seu charitas quae `Shimeon’, non amplius est aliqua spes ejus resuscitationis. [2] (m)Quod `sepulcrum’ sit resuscitatio, apparet quidem alienum, sed hoc ex {1} idea quam homo de sepulcro habet; sepulcrum enim a morte non separat, et ne quidem a cadavere quod in sepulcro; verum angeli in caelo non talem de sepulcro ideam habere possunt sed prorsus aliam quam homo, nempe ideam resurrectionis seu resuscitationis; homo enim cum cadaver ejus mandatur sepulcro, resuscitatur in alteram vitam; quapropter de sepulcro non habent mortis sed vitae ideam, consequenter resuscitationis.(n)
@1 est I$

5552. Continuatio de Correspondentia cum Maximo Homine; hic de Correspondentia Cutis, Capillorum et Ossium cum illo


Cum correspondentia ita se habet: quae in homine maximam vitam habent, (c)ea correspondent illis societatibus in caelis quae maximam vitam et inde maximam felicitatem ibi habent, ut sunt illae quibus correspondent sensoria hominis externa et interna, et quae intellectus et voluntatis sunt; at quae in homine minorem vitam habent, ea correspondent talibus societatibus quae in minore ibi vita sunt, ut sunt cuticulae quae {1} ambiunt universum corpus, tum cartilagines et ossa qua fulciunt et sustentant omnia quae in corpore sunt; et quoque capilli qui ex cuticulis erumpunt; quaenam et quales societates sunt quibus illa et haec correspondent, etiam dicendum.
@1 quod I$

5553. Societates quibus `cuticulae’ correspondent, sunt in introitu ad caelum, et illis datur perceptio quales spiritus sunt qui ad primum limen alluunt, quos vel rejiciunt vel admittunt; sic ut dici queant introitus seu limina caeli.

5554. Sunt perplures societates quae constituunt integumenta externa corporis, cum differentia a facie ad plantas pedis, nam ubivis est differentia; cum illis multum locutus sum; quoad spiritualem vitam fuerunt tales ut sibi persuaderi {1} passi fuerint {2} ab aliis quod ita sit, et cum audiverant confirmatum ex sensu litterae Verbi, crediderint prorsus, et permanserint in opinione, et vitam secundum illa instituerint non malam; at cum illis non facile commercium ab aliis qui non similis indolis sunt, haberi potest, nam opinionibus captis tenaciter inhaerent, nec se inde duci {3} rationibus patiuntur. Ex hac tellure perplures tales sunt, quia orbis noster in externis est, et quoque reagit contra interna sicut solet cutis.
@1 persuadere A I$
@2 fuerunt I$
@3 i a $

5555. Qui in vita corporis nihil nisi quam communia fidei sciverant, sicut quod proximus amandus, et ex communi illo principio benefecerant aeque malis ac {1} probis absque discrimine, dixerunt enim quod quisque sit proximus; tales cum vixerunt in mundo, se multum seduci passi sunt a dolosis, hypocritis et simulatoribus; similiter fit illis in altera vita, nec curant quid illis dicitur, nam sensuales sunt et in rationes non intrant. Hi {2} quoque constituunt cutem, sed exteriorem minus sensibilem. Locutus cum illis qui cutem cranii constituunt; sed {3} tales sunt cum multa differentia, sicut est cutis illa in variis locis, ut in diversis locis cranii, versus occiput, sinciput, tempora, in facie, super thoracem, abdomen, lumbos, pedes, brachia, manus, digitos.
@1 quam$
@2 Tales$
@3 constituebant; etiam$

5556. Quinam cutem squamosam constituunt, etiam scire datum est; illa cutis prae involucris reliquis est minime sensibilis, obsita enim est squamis quae ad subtile cartilagineum accedunt; societates quae illam constituunt {1}, sunt qui ratiocinantur de omnibus rebus num ita sit, vel non ita sit, nec vadunt ulterius; quando locutus cum illis, percipere dabatur quod prorsus nihil caperent quid verum vel non verum; et illi quo magis ratiocinantur eo minus capiunt; videntur usque sibi sapientes prae aliis, nam in facultate ratiocinandi ponunt sapientiam; prorsus non sciunt quod praecipuum {2} sapientiae sit percipere absque ratiocinatione quod ita sit, vel non ita. Sunt eorum plures ex illis qui in mundo tales facti sunt ex confusione boni et veri per philosophica, quibus inde minus sensus communis.
@1 referunt$
@2 praecipue$

5557. Sunt etiam spiritus per quos alii loquuntur, et ii vix intelligunt quid dicunt; ii fassi sunt, sed usque multum loquuntur. Tales fiunt illi qui in vita corporis modo blaterarunt, et nihil cogitaverunt quid dixerant, et amaverunt loqui de omnibus; dictum quod cohortes sint, et quod aliquae eorum referant membranas quae tegunt viscera corporis, aliquae cuticulas quae a sensitivo parum trahunt; sunt enim modo vires passivae, et agunt nihil ex se sed ex aliis.

5558. Sunt spiritus, (qui) dum aliquid scire volunt, dicunt quod ita sit, sic {1} unus post alterum in societate; et tunc cum dicunt, observant num id fluat libere absque aliquo renisu spirituali; dum enim non ita est, tunc percipitur ut plurimum renisus ab interiore; si non ab iis appercipitur renisus, putant quod ita sit, et id non aliunde sciunt; tales sunt qui glandulas cutaneas constituunt; sed eorum duo (t)sunt genera, unum quod affirmat quia apparet fluentia, ut dictum, ex qua conjectant quod quia non renisus, sit conveniens formae caelesti, consequentur vero, et sic quod affirmatum; alterum genus, quod audacter affirmat quod ita sit, tametsi id non sciunt.
@1 ita$

5559. Repraesentative ostensa mihi est conformatio contexturarum in cuticulis; conformatio apud illos apud quos extrema {1} illa correspondebant interioribus, seu materialia ibi oboediebant spiritualibus, fuit contextus pulcher ex spiris mirabiliter consertis ad modum laciniarum quae describi nusquam possunt; erant coloris caerulei. Postea repraesentatae sunt formae adhuc magis continuae, subtiliores, et concinniores {2}; taliter apparent cuticulae {3} hominis regenerati. Qui autem dolosi fuerunt, apud illos extrema illa {4} apparent sicut conglutinationes ex meris serpentibus; et qui magici, sicut intestinalia foeda.
@1 extima $
@2 A d formosiores i pulchriores$
@3 extima$
@4 eorum extima$

5560. Societates spirituum quibus cartilagines et ossa correspondent, sunt perplures; sed sunt tales quibus perparum vitae spiritualis inest, sicut perparum vitae est ossibus respective ad mollia quae cingunt; ut pro exemplo, sicut est cranio et ossibus capitis respective ad utrumque cerebrum, et medullam oblongatam {1}, et ad substantias sensitivas inibi; et quoque sicut est vertebris et costis respective ad cor et pulmones; et sic porro.
@1 ad cerebra et medullas$

5561. Ostensum quam {1} parum vitae spiritualis illis inest qui ossa referunt; alii spiritus per illos loquuntur, et ipsi parum sciunt quid dicunt, sed usque loquuntur, in eo solo jucundum ponentes. In talem statum rediguntur illi qui vitam malam egerant, et tamen reliquias aliquas boni in se habuerunt reconditas; hae reliquiae faciunt illud parum vitae spiritualis, post plurium saeculorum vastationes; quid reliquiae, videatur n. 468, 530, 560, 561, 660, 1050, 1738, 1906, 2284, 5135, 5342, 5344. (m)Dictum quod illis parum vitae spiritualis sit {2}; per vitam spiritualem intelligitur illa vita quae est angelis in caelo; ad hanc vitam introducitur homo in mundo per illa quae sunt fidei et charitatis; ipsa affectio boni quod est charitatis, et affectio veri quod {3} fidei, est vita spiritualis; vita hominis absque illa est vita naturalis, mundana, corporea, terrestris, quae non est vita spiritualis si non haec in illa sit, sed est vita qualis animalibus in communi.
@1 i est$
@2 insit$
@3 i est$

5562. Qui e vastationibus emergunt {1}, et illis usibus quibus ossa inserviunt, non habent aliquam cogitationem determinatam sed communem paene indeterminatam; sunt sicut illi qui distracti vocantur, quasi non in corpore; sunt lenti, hebetes, stupidi, tarditas est illis in omnibus; usque tamen aliquoties non intranquillum, quia curae non penetrant sed in commune eorum obscurum dissipantur.
@1 emerserunt$

5563. In cranio sentiuntur aliquoties dolores, nunc in una parte nunc in altera, et appercipiuntur quasi nuclei ibi qui separati a reliquis ossibus, qui ita dolent; per experientiam scire datum est quod (t)talia existant (c)a falsis quae ex cupiditatibus; et quod mirabile, falsorum genera et species certa in cranio loca habent, quod etiam per plurem experientiam mihi notum factum est. Tales nuclei qui sunt indurationes, apud illos qui reformantur, franguntur et ad mollitiem rediguntur, et {1} hoc variis modis; in genere per informationes in bono et vero, per influxus veritatum acerbos, quod fit cum dolore interiore, tum per discerptiones actuales, quod fit {2} cum dolore exteriore. Falsa enim ex cupiditatibus talis naturae sunt ut indurent; sunt enim contraria veris, et vera quia determinantur secundum formam caeli, fluunt sicut sponte, libere, leniter, molliter; at falsa quia in contrarium tendunt, habent determinationes oppositas, unde fluidum, quod est formae caeli, sistitur, inde indurationes (m)Inde est quod qui in odio internecino fuerunt, ac in vindictis talis odii et ex his in falsis, crania {3}habeant prorsus indurata, et {4}quidam sicut ebena per quae nulli radii lucis, quae sunt vera, penetrant, sed prorsus reflectuntur(n).
@1 sed$
@2 quae fiunt$
@3 eorum sint$
@4 quorundam$

5564. Sunt spiritus statura parvi qui cum loquuntur, tonant, unus quandoque sicut agmen; ita loqui est illis innatum; non sunt ex hac tellure, sed ex alia, de qua, ex Divina Domini misericordia, quando de incolis variarum tellurum. Dicebatur quod illi referant `cartilaginem scutiformem’ quae est ante pectoris cameram, et inservit pro fulcro costis anterius, et quoque musculis variis soni.

5565. Sunt etiam qui ossa adhuc duriora referunt, sicut dentes, sed de illis non multum scire datum est; solum quod illi qui vix aliquid vitae spiritualis residuum habent, cum sistuntur videndi in luce caeli, non appareant in aliqua facie sed solum quoad dentes loco faciei; facies enim repraesentat interiora hominis, ita ejus spiritualia et caelestia, hoc est, illa quae sunt fidei et charitatis; qui itaque in vita corporis non aliquid vitae talis sibi comparaverant, illi taliter apparent.

5566. Quidam ad me venit, apparuit sicut nubes nigra circa quam stellae vacillantes; stellae vacillantes in altera vita cum apparent, significant falsa, sed stellae fixae vera; appercepi quod spiritus esset qui accedere voluit; cum accessit, timorem incussit; hoc possunt quidam spiritus, imprimis latrones; ex eo {1} concludere potui quod latro fuerit; {2}is cum prope me erat, {3}volebat me omni conatu infestare per artificia magica sed incassum; extendebat manum ut exerceret potentiam imaginariam sed id prorsus nihil effecit. Ostensum dein quali facie esset; facies nulla erat sed nigerrimum quid loco ejus, et ibi apparuit os dire et ferociter diductum sic ut esset ingluvies, in qua exstabant dentes in serie; verbo erat sicut canis rabidus diducto rictu, {4}adeo ut rictus esset non facies.
@1 i etiam$
@2 et$
@3 voluit$
@4 sic$

5567. Quidam se lateri meo sinistro applicabat et tunc non sciebam unde et qualis esset, egit etiam obscure; voluit {1}quoque interius in me {2}penetrare sed rejectus est; is induxit sphaeram idearum cogitationis communem, talem ut describi nequeat, similem sphaeram communem non memini me prius appercepisse; nullis principiis ille alligatus fuit sed in communi erat contra omnes quos refellere et vituperare dextre et ingeniose potuerat, tametsi is non sciret quid verum; miratus quod tale ingenium daretur, quod nempe {3} ingeniose alios posset refellere, et tamen ex nulla apud se cognitione veri. Postea abiit, sed mox rediit cum lagena fictili in manu, et voluit dare mihi aliquid inde bibendum; erat inibi tale ex {4}phantasia quod adimeret intellectum eis qui biberent; hoc repraesentabatur, quia illos qui ei adhaeserant in mundo, deprivaverat intellectu veri et boni, sed usque ei adhaerebant. Is quoque, in luce caeli, non apparebat in facie sed modo quoad dentes, ex causa quia irridere aliis potuerat, et usque nihil veri ipse sciebat. Quis esset, dictum mihi; {5} cum vixit, {6}inter famigeratos fuit et notum aliquibus quod talis.
@1 etiam$
@2 intrare$
@3 i tam$
@4 i ejus$
@5 i is$
@6 famigeratus$

5568. Aliquoties apud me fuerant qui {1}striderent dentibus; erant ex infernis ubi illi qui non solum vitam malam egerant sed etiam se confirmarunt contra Divinum et omnia deduxerunt ad naturam; illi strident dentibus cum loquuntur, quod tetrum auditu.
@1 stridebant$

5569. Sicut est correspondentia ossium et cuticularum, etiam est correspondentia capillorum, hi enim ex radicibus in cuticulis propullulant; quicquid{1} est correspondentiae cum Maximo Homine, hoc apud spiritus et angelos est, nam unusquisque Maximum Hominem ut imago refert; sunt ideo angelis comae decenter et ordinate dispositae; comae repraesentant naturalem eorum vitam et ejus correspondentiam cum vita eorum spirituali; quod `comae’ seu `capilli’ significent illa quae vitae naturalis sunt, videatur n. 3301, et `tondere comas’ quod sit accommodare naturalia ut decentia sint, ita decora, n. 5247.
@1 i enim$

5570. Sunt plures, cumprimis feminae, quae in decoris posuerunt omne nec cogitaverunt altius, et vix aliquid de vita aeterna; hoc feminis ignoscitur usque ad aetatem juvenilem cum desiit ardor qui praecedere solet conjugium; sed si in aetate adultiore in illis perseverant cum aliter possunt intelligere, tunc trahunt naturam quae manet post mortem; tales in altera vita apparent longis et expansis super faciem comis, quas quoque pectunt, elegantiam in illis ponentes; nam `pectere comas’ significat accommodare naturalia ut decora appareant, n. 5247; inde cognoscuntur ab aliis quales sunt; spiritus enim scire possunt ex coma, ejus colore, longitudine, diffusione, quales fuerant quoad vitam naturalem in mundo.

5571. Qui crediderunt quod natura esset omne, et in hoc se confirmarunt, et quoque inde vitam securam egerunt, non agnoscentes aliquam vitam post mortem, ita nec infernum nec caelum, tales quia pure naturales, cum apparent in luce caeli, {1}non illis apparet aliqua facies sed loco ejus barbatum, capillare, intonsum; nam, ut supra dictum, facies repraesentat spiritualia et caelestia interius apud hominem, capillitium autem naturalia.
@1 i tunc$

5572. Sunt perplures hodie in Christiano orbe qui naturae omnia adscribunt et vix aliquid Divino; sed inter illos sunt plures in una gente quam in altera; licet itaque memorare commercium sermonis quod cum aliquibus ex illa gente, in qua perplures tales sunt, habui.

5573. Quidam supra caput inconspicuus aderat, sed quod adesset ex nidore adusti cornu seu ossis, et ex fetore dentium, percipere datum; postea veniebat magna turba sicut nimbus, ab inferiore versus superiora a tergo, etiam inconspicui, et supra caput subsistebant; putabam quod inconspicui essent quia subtiles, sed dictum quod ubi sphaera spiritualis ibi inconspicui sint, ast ubi sphaera naturalis, ibi conspicui; et vocati sunt naturales inconspicui. Primum quod de illis detectum erat quod summo studio, calliditate et arte conniterentur ut nihil propalaretur de illis, ob quem finem etiam callebant surripere aliis eorum ideas et inducere alias quibus impediebant ne detegerentur; hoc satis diu perstabat; inde cognoscere datum quod tales in vita corporis fuerint ut non voluerint propalari quicquam ex illis quae agebant et cogitabant, aliam faciem et aliam loquelam praeferendo; sed usque non praetexebant alia ut per mendacia deciperent. [2]Perceptum quod qui aderant, in vita corporis negotiatores fuerint, sed tales quod jucundum vitae in ipsa negotiatione, non ita in divitiis, {1}habuerint, et sic quod negotiatio fuerit quasi anima eorum; quapropter de hac cum illis locutus sum, et dicere datum quod negotiatio nihil impediat quin in caelum venire possint, et quod in caelo sint aeque divites ac pauperes; sed objiciebant quod eorum opinio fuerit, si salvarentur, quod abdicarent se {2}negotiatione, darent omnia sua pauperibus et se miseros facerent; sed illis respondere datum est quod non ita se res habeat et quod aliter cogitaverint illi apud illos qui in caelo sunt quia boni Christiani fuerunt et usque {3}opulenti, et aliqui eorum inter opulentissimos; hi habuerunt commune bonum et amorem erga proximum pro fine, et mercaturam exercuerunt modo functionis causa in mundo, et praeterea non posuerunt cor in illis; {4}at quod illi infra sint, est causa quia mere naturales fuerunt, et ideo non crediderunt vitam post mortem, nec infernum, nec caelum, immo nec aliquem spiritum, et quod illis non cordi fuerit quacumque arte deprivare alios suis bonis, et quod absque misericordia {5}videre potuerint perire integras domos sui lucri causa; et quod ideo subsannaverint omnes qui de spirituali vita cum illis locuti sunt. [3]Qualem fidem habuerunt de vita post mortem, de caelo et de inferno, etiam ostensum est; apparuit quidam qui in caelum sublatus est a sinistro versus dextrum, et {6} dictum quod nuper aliquis mortuus sit, et ab angelis deductus immediate in caelum; de illo sermo fuit, ast illi tametsi viderunt quoque, usque incredulitatis sphaeram {7}habebant perquam fortem, et illam circumspargebant, adeo ut contra quod (8)viderunt, sibi et aliis persuadere voluerint, et quia tanta illis incredulitas, dicere illis datum est, si forte vidissent in mundo resuscitari aliquem mortuum jacentem in lectica, dicebant quod primum non credidissent nisi plures mortuos resuscitatos vidissent, et si hoc vidissent quod usque attribuissent tale causis naturalibus; dicebant postea, cum aliquamdiu relicti fuissent suis cogitationibus quod primum credidissent quod fraus, et cum evictum quod non fraus quod credidissent animam mortui secretam communicationem habuisse cum illo qui resuscitaret, et tandem quod aliquod secretum esset quod non comprehenderent, quia in natura dantur perplura incomprehensibilia; ac ita quod nusquam potuissent credere quod tale ex aliqua vi supra naturam exstiterit; inde detectum qualis eorum fides fuerat, quod nempe nusquam adduci potuerint ad credendum quod aliqua vita post mortem esset, nec quod infernum, nec quod caelum; ita quod prorsus naturales essent. Tales cum apparent in luce caeli, etiam absque facie apparent, et loco ejus densum crinitum.
@1 habuerint after vitae$
@2 negatione I$
@3 divites$
@4 sed$
@5 fuerint, si vidissent$
@6 i mihi$
@7 inducebant$
@8 viderint$

GENESEOS
CAPUT QUADRAGESIMUM TERTIUM

1. Et fames ingravescebat in terra.
2. Et factum, sicut absolvissent comedere annonam, quam adduxerunt ex Aegypto, et dixit ad illos pater illorum, Revertimini, emite nobis parum cibi.
3. Et dixit ad eum Jehudah, dicendo, Contestando contestatus in nos vir, dicendo, Non videbitis facies meas absque quod frater vester vobiscum.
4. Si sis tu mittens fratrem nostrum nobiscum, descendemus et ememus tibi cibum.
5. Et si non tu mittens, non descendemus, quia vir dixit ad nos, Non videbitis facies meas absque quod frater vester vobiscum.
6. Et dixit Israel, Quare male fecistis mihi, ad indicandum viro an adhuc vobis frater?
7. Et dixerunt, Interrogando interrogavit vir ad nos, et ad nativitatem nostram, dicendo, An adhuc pater vester vivit? an sit {1}vobis frater? et indicavimus ei juxta os verborum illorum; an sciendo scivimus quod diceret, Descendere facite fratrem vestrum?
@1 nobis I$
8. Et dixit Jehudah ad Israelem patrem suum, Mitte puerum mecum, et surgemus, et ibimus, et vivemus, et non moriemur, etiam nos, etiam tu, etiam infantes nostri.
9. {1}Ego spondebo pro illo, e manu mea quaeres illum, nisi adduxero illum ad te, et statuero illum coram te, et peccabo tibi omnibus diebus.
@1 Et I, but Ego A, Heb = Ego$
10. Quia ni forte tardaverimus, quod nunc reversi fuerimus his duabus vicibus.
11. Et dixit ad illos Israel pater illorum, Si ita ergo hoc, facite, accipite e decantatione terrae in vasis vestris, et descendere facite viro munus, parum resinae, et parum mellis, ceram et stacten, nuces terebinthinas et amygdalas.
12. Et argenti duplum accipite in manibus vestris, et argentum reductum in ore manticarum vestrarum reducetis in manu vestra, forte error hoc.
13. Et fratrem vestrum accipite, et surgite, revertimini ad virum.
14. Et Deus Shaddai det vobis misericordias coram viro, et mittat vobis fratrem vestrum alterum, et Benjaminem; et ego quemadmodum orbatus sum, orbatus ero.

15. Et acceperunt viri munus hoc, et duplum argenti acceperunt in manu sua, et Benjaminem, et surrexerunt, et descenderunt Aegyptum, et steterunt coram Josepho.
16. Et vidit Joseph cum illis Benjaminem, et dixit ei qui super domo sua, Adduc viros domum, et mactando macta, et praepara, quia mecum comedent viri in meridie.
17. Et fecir vir quemadmodum dixit Joseph, et adduxit vir viros domum Josephi.

18. Et timuerunt viri quod adducti domum Josephi, et dixerunt, Super verbum argenti reducti in manticis nostris in initio nos adducimur, ad devolvendum super nos, et ad conjiciendum se super nos, et ad sumendum nos ad servos, et asinos nostros.
19. Et accesserunt ad virum qui super domo Josephi, et locuti ad illum ostio domus.

20. Et dixerunt, {1}In me, domine mi, descendendo descendimus in initio ad emendum cibum.
@1 see note to n. 5654, p. 250, ft 1$
21. Et factum, cum veniremus ad diversorium, et aperuimus manticas nostras, et ecce argentum cujusvis in ore manticae suae, argentum nostrum in pondere suo, et reducimus illud in manu nostra.
22. Et argentum alterum descendere facimus in manu nostra ad emendum cibum, non scimus quis posuit argentum nostrum in manticis nostris.
23. Et dixit, Pax vobis, ne timeatis, Deus vester, et Deus patris vestri dedit vobis absconditum donum in manticis vestris, argentum vestrum venit ad me; et eduxit ad illos Shimeonem.
24. Et adduxit vir viros domum Josephi, et dedit {1}aquam, et lavarunt pedes suos, et dedit pabulum asinis illorum.
@1 A alters aquas to aquam, but 5666 and 5668 have aquas$
25. Et praepararunt munus, usque ad venire Joseph in meridie, quia audiverunt quod ibi comederent panem.
26. Et venit Joseph domum, et adduxerunt ei munus quod in manu illorum, domum, et incurvabant se ei ad terram.
27. Et interrogavit illos ad pacem; et dixit, An pax patri vestro seni, quem dixistis? an adhuc is vivit?
28. Et dixerunt, Pax servo tuo patri nostro, adhuc ille vivit, et deflexerunt se, et incurvarunt se.
29. Et sustulit oculos suos, et vidit Benjaminem fratrem suum, filium matris suae, et dixit, An hic frater vester minimus, quem dixistis ad me? et dixit, Deus gratiosus sit tibi, fili mi.
30. Et festinavit Joseph, quia commovebantur commiserationes ejus ad fratrem suum, et quaerebat flere, et venit cubiculum, et flevit ibi.
31. Et lavit facies suas, et exivit, et continuit se, et dixit, Ponite panem.
32. Et posuerunt illi soli, et illis solis, et Aegyptiis comedentibus cum eo solis, quia non possunt Aegyptii comedere cum Hebraeis panem, quia abominatio id Aegyptiis.
33. Et sederunt coram eo, primogenitus secundum primogenituram suam, et minorennis secundum minorennitatem suam, et obstupuerunt viri quisque ad socium suum.
34. Et extulit portiones ex faciebus suis ad illos, et multiplicavit portionem Benjaminis prae portionibus omnium illorum quinque mensuris; et bibebant, et large bibebant cum eo.

5574. CONTENTA

Continuatur de conjunctione verorum Ecclesiae in naturali quae sunt `decem filii Jacobi’, cum caelesti spiritualis seu vero a Divino quod est `Josephus’, per medium quod est `Benjamin’: sed in hoc capite in sensu interno modo agitur de influxu communi qui conjunctionem praecedit.

5575. SENSUS INTERNUS

Vers. 1-5. Et fames ingravescebat in terra. Et factum, sicut absolvissent comedere annonam, quam adduxerunt ex Aegypto, et dixit ad illos pater illorum, Revertimini, emite nobis parum cibi. Et dixit ad eum Jehudah, dicendo, Contestando contestatus in nos vir, dicendo, Non videbitis facies meas absque quod frater vester vobiscum. Si sis tu mittens fratrem nostrum nobiscum, descendemus et ememus tibi cibum. Et si non tu mittens, non descendemus, quia vir dixit ad nos, Non videbitis facies meas absque quod frater vester vobiscum. `Et fames ingravescebat’ significat desolationem ex indigentia spiritualium: `in terra’ significat circa illa quae erant Ecclesiae: `et factum’ significat novum: `sicut absolvissent comedere annonam’ significat cum vera deficerent: `quam adduxerunt ex Aegypto’ significat quae ex scientificis: `et dixit ad illos pater illorum’ significat perceptionem ab illis quae Ecclesiae: `Revertimini, emite nobis parum cibi’ significat quod, ut vivant, comparent sibi bonum veri spiritualis: `et dixit ad eum Jehudah’ significat bonum Ecclesiae: `dicendo, Contestando contestatus in nos vir’ significat quod illis aversum spirituale ab interno: `dicendo, Non videbitis facies meas’ significat quod nulla commiseratio: `absque quod frater vester vobiscum’ significat nisi sit medium vobis: `si sis tu mittens fratrem nostrum nobiscum’ significat si ita ab Ecclesia sit ut adjungatur quod erit medium: `descendemus et ememus tibi cibum’ significat quod tunc ibi comparabitur bonum veri: `et si non tu mittens significat si non: `non descendemus’ significat quod comparari nequeat: `quia vir dixit ad nos’ significat perceptionem de spirituali: `Non videbitis facies meas’ significat quod nulla commiseratio: `absque quod frater vester vobiscum’ significat nisi sit medium vobis.

5576. `Et fames ingravescebat’: quod significet desolationem ex indigentia spiritualium, constat ex significatione `famis’ quod sit defectus cognitionum boni et veri, de qua n. 3364, 5277, 5279, 5281, 5300, et inde desolatio, n. 5360, 5376, 5415; et quia desolatio existit ex penuria (c)et inde indigentia spiritualium, per `famem’ etiam haec significatur. Fames in mundo spirituali seu in caelo, non est fames pro cibo, nam angeli materiali cibo non vescuntur, est hic cibus pro corpore quod circumfert homo in mundo, sed est fames pro tali cibo qui mentes eorum nutrit; is cibus est intelligere verum et sapere bonum, qui cibus vocatur cibus spiritualis; et quod mirum, etiam angeli nutriuntur illo cibo; [2]quod constare mihi potuit ex eo quod infantes, qui infantes mortui sunt, (t)postquam in caelo instructi sunt in veris quae intelligentiae et bonis quae sapientiae, non appareant amplius ut infantes sed ut adulti, et hoc secundum incrementum in bono et vero; tum ex eo quod angeli continuo desiderent illa quae intelligentiae et sapientiae sunt; et quando in vespera sunt, hoc est, in statu cum illa deficiunt, quod tantum sint in non felicitate respective, et quod tunc nihil plus esuriant et appetant quam ut e novo illucescat illis mane, et in vitam felicitatis quae est intelligentiae et sapientiae, redeant; [3]quod intelligere verum et velle bonum sit cibus spiritualis, constare quoque potest cuivis qui reflectit; qui cibo materiali pro nutritione corporis fruitur, si simul quoque hilari animo est et in sermocinatione de talibus quae favent, tunc cibus materialis qui pro corpore, melius nutrit, indicium quod correspondentia sit inter cibum spiritualem qui animae, et {1} cibum materialem qui corporis; et porro ex eo, qui in desiderio est imbuendi animum talibus quae scientiae, intelligentiae et sapientiae sunt, quando ab illis detinetur, quod tunc incipiat contristari et angi, et sicut is qui in fame, desiderare ut ad spiritualem suum cibum, ita ad nutritionem animae suae redeat. [4]Quod cibus spiritualis sit qui nutrit animam, sicut cibus materialis corpus, constare quoque potest ex Verbo; ut apud Mosen,
Non per panem solum vivit homo, sed per omne enuntiatum oris Jehovae vivit homo, Deut. viii 3, Matth. iv 4;
`enuntiatum oris Jehovae’ est in genere Divinum Verum quod procedit a Domino, ita omne verum sapientiae, in specie Verbum, in quo et ex quo illa quae sapientiae: et apud Johannem,
Operamini cibum, non qui perit, sed cibum qui manet in vitam aeternam, quem Filius hominis vobis dabit, vi 27;
quod `ille cibus’ sit verum sapientiae quod procedit a Domino, constat; [5]inde quoque sciri potest quid intelligitur per haec Domini verba in eodem capite:

Caro Mea est vere cibus, et sanguis Meus vere est potus, ibid. vers. 55;
quod nempe `caro Domini’ sit Divinum Bonum, n. 3813, et `sanguis Ipsius’ Divinum Verum, n. 4735; cum enim Dominus Humanum Suum totum Divinum fecit, tunc `caro’ non aliud est quam Divinum Bonum, et `sanguis’ Divinum Verum; quod in Divino non intelligendum materiale, constare potest, quapropter `cibus’ in supremo sensu, hoc est, cum praedicatur de Domino, est Bonum Divini Amoris ad salvandum genus humanum; hic cibus quoque est qui intelligitur per Domini verba apud Johannem,
Jesus dixit discipulis, Ego cibum habeo quem edam, quem vos nescitis. . . . Cibus Meus est ut faciam voluntatem Ipsius Qui misit Me, et perficiam Ipsius opus, iv 32,34;
`facere voluntatem Ipsius Qui misit, et perficere Ipsius opus’ est salvare genus humanum; Divinum ex quo id, est Divinus Amor. Ex his nunc patet quid in sensu spirituali per `famem’ intelligitur.
@1 i inter$

5577. `In terra’: quod significet circa illa quae erant Ecclesiae, constat ex significatione `terrae’ in Verbo quod sit Ecclesia, hic itaque quae sunt Ecclesiae, nam quae significant Ecclesiam, etiam significant illa quae sunt Ecclesiae, {1}haec enim faciunt illam; quod `terra’ sit Ecclesia in Verbo, est quia terra Canaan fuit in qua ab antiquissimis temporibus fuerat Ecclesia; inde cum in Verbo nominatur terra, intelligitur terra Canaan, et cum haec, intelligitur Ecclesia; qui enim in spirituali mundo sunt, cum `terra’ nominatur, non morantur in idea terrae sed in idea gentis quae ibi, nec in idea gentis sed in idea qualis illius gentis, proinde in idea Ecclesiae cum `terra’ dicitur et per eam intelligitur terra Canaan. [2]Inde patet quantum hallucinantur qui credunt quod die ultimi judicii nova terra et novum caelum exstiturum, secundum prophetica in Veteri Testamento, et apud Johannem in Novo, ubi tamen per `novam terram’ non aliud intelligitur quam nova Ecclesia externa, et per `novum caelum’ nova Ecclesia interna; tum {2}qui credunt, ubi nominatur in Verbo `universa terra’, quod aliud intelligatur quam Ecclesia; inde patet quam parum capiunt Verbum qui non sensum sanctiorem quam qui ex sola littera elucet, ei inesse putant. {3}Quod in terra Canaane fuerit Ecclesia ab antiquissimis temporibus, n. 3686, 4447, 4454, 4516, 4517, 5136: quod per `terram’ in Verbo significetur Ecclesia, {4} n. 662, 1066, 1067, 1262, 1413, 1607, 2928, 4447: {5} quod per `novum caelum et novam terram’, nova Ecclesia interna et externa, n. 1733, 1850, 2117, 2118 fin., 3355 fin., 4535.
@1 nam haec$
@2 alibi cum$
@3 A places this reference after the next$
@4 i videatur$
@6 i et$

5578. `Et factum’: quod significet novum, constat ex significatione `fuit’ et `factum’ quod involvat statum novum, de qua n. 4979, 4987, 4999, 5074, 5466; in lingua originali antiquitus non distinguebantur sensus per signa, sed textus fuit continuus ad imitamen loquelae caelestis, sed loco signorum istorum {1}fuit `Et’, et quoque `fuit’ {2}vel `factum’; inde est quod haec toties occurrant, et quod `fuit’ seu `factum’ significet novum.
@1 fuerunt$
@2 seu$

5579. `Sicut absolvissent comedere annonam’: quod significet cum vera deficerent, constat ex significatione `annonae’ quod {1}sit verum, de qua n. 5276, 5280, 5292, 5402; {2}quod verum deficeret, significatur per quod `absolvissent comedere illam’. In spirituali mundo ita se habet quod satientur veris et bonis, haec enim sunt illis qui ibi cibus, n. 5776; at cum haec cesserant illis in usum, iterum in indigentiam veniunt; se habet hoc sicut nutritio hominis per cibum materialem, hic cibus cum cesserat in usum, iterum fames venit; haec fames, quae est indigentia spiritualium, {3}in spirituali mundo est {4} vespera, seu umbra diei eorum, at post illam venit diluculum et mane; ita vices ibi alternantur; in vesperam illam, seu in spiritualem famem veniunt, ut appetant et desiderent vera et bona, quae cum esuriuntur nutritioni melius cedunt, sicut cibus materialis famelico. {5}Ex his constare potest quid intelligitur per indigentiam spiritualium cum vera deficerent.
@1 sint vera$
@2 quae quod deficerent$
@3 after haec fames$
@4 i ibi$
@5 Inde$

5580. `Quam adduxerunt ex Aegypto’: quod significet quae ex scientificis, constat ex significatione `Aegypti’ quod sint scientifica, de qua n. 1164, 1165, 1186, 1462; quod ex illis, significatur per quod `adduxerint inde’; per `Aegyptum’ in bono sensu significantur scientifica quae sunt Ecclesiae, nempe quae inserviunt formae Ecclesiae, videatur n. 4749, 4964, 4966; per talia introducitur homo in vera Ecclesiae sicut per atrium in domum; [2]sunt enim illa scientifica quae primum incurrunt in sensus, et sic aperiunt viam ad interiora, nam notum est quod sensualia externa primum apud hominem aperiantur et dein {1}sensualia interiora, et denique intellectualia, et cum aperta sunt intellectualia, quod haec repraesententur in illis ut capi queant; causa est quia intellectualia ex sensualibus exsurgunt per modum {2}extractionis, sunt enim intellectualia conclusiones quae, cum factae, separantur et sublimius vadunt; haec operatur influxus spiritualium, qui per caelum a Domino; ex his patet quomodo se habet cum veris, quod ex scientificis.
@1 sensuali I$
@2 quasi extractionis inde$

5581. `Et dixit ad illos pater illorum’: quod significet perceptionem ab illis quae Ecclesiae, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius prius; et a repraesentatione `Israelis’ qui hic est pater, quod sit Ecclesia; quod `Israel’ sit Ecclesia interna spiritualis, et `Jacob’ externa, videatur n. 4286, 4292, 4570; pater dicitur quia per `patrem’ in Verbo etiam significatur Ecclesia, et quoque per matrem, sed per `matrem’ Ecclesia quoad verum, et per `patrem’ Ecclesia quoad bonum; causa est quia Ecclesia est conjugium spirituale quod est a bono ut a patre, et a vero ut a matre.

5582. `Revertimini, emite nobis parum cibi’: quod significet quod ut vivant, comparent sibi bonum veri spiritualis, constat ex significatione `emere’ quod sit sibi comparare et appropriare, de qua n. 4397, 5374, 5397, 5406, 5410, 5426; et ex significatione `cibi’ quod sit bonum veri, de qua n. 5340, 5342, hic bonum veri spiritualis, nam de hoc bono in sequentibus agitur; quod sit ut vivant, sequitur.

5583. `Et dixit ad eum Jehudah’: quod significet bonum Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Jehudae’ quod sit bonum Ecclesiae, de qua n. 3654; quod Jehudah nunc loquatur de Benjamine, et prius Reuben de eodem, cap. praec. vers. 36, 37, est arcanum quod non nisi quam a sensu interno patere potest; pariter quod {1} cum Reuben de Benjamine locutus est, Jacob dicatur `Jacob’, {2}cap. praec. vers. 36, hic autem cum Jehudah de Benjamine loquitur, Jacob dicatur `Israel’, vers. 6, 8, 11; quod tale aliquid involvat, a nemine negari potest, sed quid involvit, nequaquam a sensu litterae historico sciri potest; sicut etiam alibi ubi Jacob nunc Jacob, {3}nunc Israel dicitur, n. 4286; arcanum quod involvit, in sequentibus, ex Divina Domini misericordia, dicetur. Quod hic Jehudah nunc loquatur, est quia agitur de bono veri spiritualis quod comparandum, n. (x)5582; idcirco hic `Jehudah’ qui est bonum Ecclesiae, loquitur cum `Israele’ qui est bonum veri spiritualis, et spondet pro `Benjamine’ qui est medium nam medium {4}conjungetur per bonum.
@1 i in priori capite$
@2 ibid$
@3 i et$
@4 conjungitur$

5584. `Dicendo, Contestando contestatus in nos vir’: quod significet quod illis aversum spirituale ab interno, constat ex significatione `contestando contestari’ quod sit {1}aversus esse, nam contestatus est quod `non viderent facies illius nisi frater eorum esset cum illis’; haec contestatio est {2}aversionis, nam per `non videre facies ejus’ significatur quod nulla commiseratio, de qua mox sequitur; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit Divinum Spirituale, seu quod idem, verum a Divino, de qua n. 3969, qui hic quia `vir’ dicitur, est spirituale seu verum influens ab interno.
@1 aversum$
@2 contestatio nullius commiserationis, proinde aversionis si non cum illis frater$

5585. `Dicendo, Non videbitis facies meas’: quod significet quod nulla commiseratio, constat a significatione `facierum’, cum praedicantur de homine, quod sint interiora ejus, nempe affectiones et inde cogitationes, de qua n. 358, 1999, 2434, 3527, 3573, 4066, 4796, 4797, 5102; at cum praedicantur de Domino, quod sit misericordia seu commiseratio, inde `non videre facies’ est non misericordia seu nulla commiseratio; Dominus enim per `Josephum’ hic in supremo sensu repraesentatur; non quod nulla commiseratio sit apud Dominum, est enim ipsa misericordia, sed cum non medium est quod conjungit, tunc apparet homini quasi nulla commiseratio in Domino; causa (x)est quia si non medium conjungens, nulla receptio boni est, et cum nulla receptio boni, est malum loco ejus; si homo tunc ad Dominum clamat, quia ex malo clamat, ita pro se contra omnes, {1} nulla auditio est; hoc apparet sicut nulla commiseratio. [2]Quod `facies Jehovae’ seu Domini sit misericordia, constare potest ex Verbo; est enim facies Jehovae seu Domini in proprio sensu ipse amor Divinus, et quia est amor Divinus, est {2}misericordiae, nam haec ex amore est erga genus humanum in tantis miseriis constitutum. Quod `facies Jehovae’ seu Domini sit Divinus Amor, constare potest ex facie Domini cum Dominus coram Petro, Jacobo et Johanne transformatus fuit, hoc est, cum illis Divinum Suum ostendit, tunc
Facies Ipsius sicut sol splenduit, Matth. xvii 2;

quod `sol’ sit Divinus Amor, ostensum videatur n. 30-38, 1521, 1529-1531, 2441, 2495, 3636, 3643, 4060, 4321 fin., 4696; Ipsum Divinum Domini {3}nusquam apparuerat {4}in aliqua facie, sed Divinum Humanum Ipsius et per illud sicut in illo Divinus Amor, seu respective ad genus humanum, Divina Misericordia; haec nempe Divina
Misericordia in Divino Humano vocatur `angelus facierum’, apud Esaiam,

Misericordias Jehovae memorare faciam; . . . retribuet eis secundum misericordias Suas, et secundum multitudinem misericordiarum Suarum, . . . et factus iis in Salvatorem; . . . et angelus facierum Ipsius salvavit eos; propter amorem Ipsius et propter clementiam Ipsius Ipse redemit eos, lxiii 7-9;
`angelus’ vocatur quia `angeli’ in Verbo in sensu interno significant aliquid Domini, n. 1925, 2821, 4085, hic Ipsius misericordiam, quapropter dicitur `angelus facierum’. [3]Quod `facies Jehovae’ seu Domini sit misericordia, et quoque pax et bonum, quia haec sunt misericordiae, constare etiam potest a sequentibus locis: {5} in Benedictione,
Lucere faciat Jehovah facies Suas ad te, et misereatur tui. Elevet Jehovah facies Suas ad te, et ponat tibi pacem, Num. vi 25,26;
`lucere facere (x)facies’ quod sit misereri, et `elevare facies’ quod sit dare pacem, manifeste patet: apud Davidem,
Deus misereatur nostri, et benedicat nobis, lucere faciat facies Suas nobis, Ps. lxvii 2 (A.V. 1);
`facies’ etiam hic pro misericordia: apud eundem,
Deus reduc nos, et lucere fac facies Tuas, ut salvemur, Ps. lxxx 4,8,20 (A.V. 3, 7, 19);
similiter: apud eundem,

Libera me e manu hostium meorum, et persecutorum meorum; lucere fac facies Tuas super servum Tuum, Ps. xxxi 16, 17 (A.V. 15, 16):
pariter Ps. cxix 134, 135: apud Danielem,
Audi Deus noster orationem servi Tui, et preces ejus, et lucere fac facies Tuas super sanctuarium quod desolatum est, (x)ix17;
`lucere facere facies’ etiam pro misereri: apud Davidem,
[4]Multi dicentes, Quis videre nos faciet bonum? attolle super lucem facierum Tuarum, Ps. iv 7,8 (A.V. 6, 7);
`attollere lucem facierum’ pro dare bonum ex misericordia: apud Hosheam,
Quaerant facies Meas, cum angustia illis, mane quaerant Me, v 15:
apud Davidem,
Quaerite facies Meas, . . . facies Tuas Jehovah quaero, Ps. xxvii 8,9:
apud eundem,
Quaerite Jehovam, et robur Ipsius, quaerite facies Ipsius jugiter, Ps. cv 4;
`quaerere facies Jehovae’ pro misericordiam Ipsius: apud eundem,
Ego in justitia videbo facies Tuas, Ps. xvii 15:
et apud Matthaeum,
Videte ne contemnatis ullum ex pusillis his; dico enim vobis, quod angeli eorum in caelis semper videant faciem Patris Mei, Qui in caelis est, xviii 10;
`videre facies Dei’ pro frui pace et bono ex misericordia. [5]Oppositum autem est occultare seu abscondere ut et avertere facies, quae significant non misereri; ut apud Esaiam,
In inundatione irae Meae, abscondi facies Meas momento a te, sed cum misericordia aeternitatis miserebor tui, liv 8;
`inundatio irae’ pro tentatione in qua, quia Dominus apparet non misereri, dicitur `abscondi facies momento a te’: apud Ezechielem,
Avertam facies Meas ab illis, vii 22:
apud Davidem,
Quousque Jehovah oblivisceris mei in aeternum? quousque occultabis facies Tuas a me? Ps. xiii 2 (A. V. 1):
apud eundem,
Ne abscondas facies Tuas a me, ne rejicias in ira servum Tuum, Ps. xxvii 8,9:
apud eundem,
Quare Jehovah deseris animam meam? abscondis facies Tuas me? Ps. lxxxviii 15 (A.V. 14):
apud eundem,
Festina, responde mihi Jehovah, consumptus est spiritus meus, ne absconde facies Tuas a me, ut similis fiam descendentibus in foveam; fac me audire sub matuta misericordiam Tuam, Ps. cxliii 7,8:
et apud Mosen,
Excandescet ira Mea contra populum hunc in die illo, ut deseram eos, et occultabo facies Meas ab illis, unde erit ad consumendum. . . . Ego occultando occultabo facies Meas in die illo, propter omne malum quod fecerunt, Deut. xxxi 17,18;
`excandescere ira’ pro se avertere, n. 5034, et `occultare facies’ pro non misereri. [6]Haec praedicantur de Jehovah seu Domino, tametsi Ille nusquam irascitur et nusquam avertit {6}seu occultat facies Suas, sed ex apparentia apud hominem qui est in malo, ita dicitur; homo enim qui est in malo, se avertit et sibi occultat facies Domini, hoc est, misericordiam Ipsius a se removet; quod mala apud hominem sint quae hoc faciunt, etiam ex {7} Verbo constare potest; ut apud Micham,
Jehovah occultabit facies Suas ab illis in tempore illo, sicut mala reddiderunt opera sua, iii 4:
apud Ezechielem,
Propterea quod praevaricati sunt in Me, ideo abscondi facies Meas ab illis: . . . juxta immunditiem eorum, et juxta praevaricationes eorum egi cum illis, et abscondi facies Meas ab illis, xxxix (x)23, 24;
imprimis apud Esaiam,
Iniquitates vestrae sunt quae separant inter vos et inter Deum vestrum; et peccata vestra abscondere faciunt facies a vobis, lix 2;
ex his et pluribus aliis locis patet sensus internus, qui passim exstat et quaerenti invenitur.
@1 i quare$
@2 Misericordia$
@3 non$
@4 d in$
@5 i ut$
@6 et$
@7 i locis in$

5586. `Absque quod frater vester vobiscum’: quod significet nisi sit medium {1}vobis, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443; medium quod `Benjamin’ repraesentat, est medium inter internum et externum, seu inter spiritualem et naturalem hominem, estque verum boni quod procedit a vero ex Divino quod repraesentatur per `Josephum’; verum boni illud vocatur spirituale caelestis; quod `Benjamin’ sit spirituale caelestis, videatur n. 3969, 4592; sunt {2}internum hominis et externum ejus distinctissima inter se, nam internum ejus est in luce caeli et externum in luce mundi; et quia distinctissima sunt, non possunt conjungi nisi per medium quod ab utroque trahet.
@1 nobis A I, but see n. 5575.$
@2 i enim$

5587. `Si sis tu mittens fratrem nostrum nobiscum’: quod significet si ita ab Ecclesia sit ut adjungatur, quod erit medium, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui mitteret, quod sit Ecclesia, de qua n. 4286, inde `si sis tu mittens’ est si ita ab Ecclesia; et ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `frater eorum’, quod sit medium, de qua mox supra n. 5586; inde patet quod per `si sis tu mittens fratrem nostrum nobiscum’ significetur si ita ab Ecclesia sit ut externum ejus adjungatur interno, quod erit medium.

5588. `Descendemus et ememus tibi cibum’: quod significet quod tunc comparabitur bonum veri, constat ex significatione `emere’ quod sit sibi comparare et appropriare; et ex significatione `cibi’ quod sit bonum veri, de quibus supra n. 5582.

5589. `Et si non tu mittens’: quod significet si non, nempe sit ab Ecclesia ut adjungatur, patet ab illis quae mox supra n. 5587.

5590. `Non descendemus’: quod significet quod comparari nequeat, constat ab illis quae mox supra n. 5588 dicta sunt.

5591. `Quia vir dixit ad nos’: quod significet perceptionem de spirituali, constat ex significatione `viri’ quod sit spirituale ab interno, de qua supra n. 5584; et ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepe prius.

5592. `Non videbitis facies meas’: quod significet quod nulla commiseratio, constat ab illis quae supra n. 5585 explicata sunt, ubi eadem verba.

5593. `Absque quod frater vester vobiscum’: quod significet nisi sit medium vobis, constat ex illis quae {1} supra n. 5586, 5587 de `Benjamine’ qui hic est `frater’, quod sit medium, dicta sunt.
@1 i etiam $

5594. Vers. 6-I0. Et dixit Israel, Quare male fecistis mihi, ad indicandum viro an adhuc vobis frater? Et dixerunt, Interrogando interrogavit vir ad nos, et ad nativitatem nostram, dicendo, An adhuc pater vester vivit? an sit vobis frater? et indicavimus ei juxta os verborum illorum; an sciendo scivimus quod diceret, Descendere facite fratrem vestrum? Et dixit Jehudah ad Israelem patrem suum, Mitte puerum mecum, et surgemus, et ibimus, et vivemus, et non moriemur, etiam nos, etiam tu, etiam infantes nostri. Ego spondebo pro illo, e manu mea quaeres illum, nisi adduxero illum ad te, et statuero illum coram te, et peccabo tibi omnibus diebus. Quia ni forte tardaverimus, quod nunc reversi fuerimus his duabus vicibus. `Et dixit Israel’ significat perceptionem ex bono spirituali: `Quare male fecistis mihi, ad indicandum viro, an adhuc {1} frater?’ significat quod separarent a se {2}verum boni, ad conjungendum illud spirituali ab interno: `et dixerunt, Interrogando interrogavit vir ad nos’ significat quod clare perciperet quae in naturali: `et ad nativitatem nostram’ significat de veris fidei ibi: `dicendo, An adhuc pater vester vivit?’ significat et de bono spirituali a quo illa: `an sit (x)vobis frater?’ significat de interiore vero: `et indicavimus ei juxta os verborum illorum’ significat quod apperciperet illa congrue: `an sciendo scivimus quod diceret, Descendere facite fratrem vestrum?’ significat quod non credidimus quod vellet ut ipsi conjungeretur verum boni: `et dixit Jehudah ad Israelem patrem suum’ significat perceptionem a bono Ecclesiae de illis: `Mitte puerum mecum’ significat ut adjungeretur ei: `et surgemus, et ibimus, et vivemus, et non moriemur’ significat vitam spiritualem secundum gradus: `etiam nos’ significat externum Ecclesiae: `etiam tu’ significat internum ejus: `etiam infantes nostri’ significat quae adhuc interius: `{3}et’ spondebo pro illo’ significat quod adjungetur interea sibi: `e manu mea quaeres illum’ significat quod non avelletur quantum in {4}sua potentia: `nisi adduxero illum ad te, et statuero illum coram te’ significat nisi prorsus restitueretur Ecclesiae: `et peccabo tibi omnibus diebus’ significat quod non bonum Ecclesiae erit amplius: `quia ni forte tardaverimus’ significat immorationem in statu dubitationis: `quod nunc reversi fuerimus his duabus vicibus’ significat quod vita spiritualis exterior et interior.
@1 A I o vobis here and 5596; cp. above.$
@2 bonum veri I, also 5596, l. 15; but verum boni 5586 (twice), 5594, l. 22, 5596 (twice), and 5600.$
@3 thus A I here and 5609; cp.above.$
@4 ejus I, d ejus i sua A, see n. 5610.$

5595. `Et dixit Israel’: quod significet perceptionem ex bono spirituali, constat (c)a significatione `dicere’ quod sit percipere, de qua prius; et a repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua n. 3654, 4598, et quia `Israel’ est bonum spirituale, est quoque Ecclesia spiritualis interna, n. 3305, 4286, nam Ecclesia illa est Ecclesia ex bono spirituali. Bonum spirituale est verum quod factum bonum; verum enim fit bonum cum vivitur secundum illud, tunc enim transit in voluntatem et a voluntate in actum, et fit vitae, et cum verum fit vitae, non amplius dicitur verum sed bonum; at voluntas quae transformat verum in bonum, est nova voluntas in parte intellectuali; id bonum est quod vocatur bonum spirituale; {1}bonum spirituale distinguitur a bono caelesti in eo quod {2}bonum caeleste implantatum sit {3} in ipsa parte voluntaria hominis; at de hac re saepius prius actum est. [2]Quod nunc Jacob non dicatur Jacob ut in priore capite, vers. 36, sed Israel, est quia {4}hic agitur de bono, at in capite praeced. de vero; quapropter in praecedente capite locutus est Reuben, per quem repraesentatur verum doctrinae Ecclesiae, n. 3861, 3866, 4731, 4734, 4761, 5542, in hoc autem capite loquitur Jehudah, per quem repraesentatur bonum Ecclesiae, n. 3654, 5583; quod de bono nunc agatur, est quia hac vice conjunctio fit interni quod `Josephus’, cum externo quod `decem filii Jacobi’, per medium quod `Benjamin’, et conjunctio interni cum externo fit per bonum.
@1 et$
@2 hoc bonum$
@3 i non in parte intellectuali sed$
@4 nunc$

5596. `Quare male fecistis mihi, ad indicandum viro an adhuc {1}frater ?’: quod significet quod separarent a se verum boni ad conjungendum illud spirituali ab interno, constat ex significatione `malefacere’ quod sit separare, nam quod separarent ab illo Benjaminem, est quod vocat `malefacere’; ex significatione `indicare’ quod sit dare quod alter cogitet et super quod reflectat, n. 2862, 5508, proinde communicare, n. (x)4856, inde est etiam conjungere, nam cum transit in voluntatem alterius, fit ex communicato conjunctio, sicut cum Josephus audivit quod Benjamin adhuc viveret et esset apud patrem suum, quod vellet ut ad se veniret, et dein quod solus apud se esset sibi conjunctus, ut patet ab historicis quae sequuntur; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit Divinum Spirituale, qui cum `vir’ vocatur, quod sit spirituale ab interno, de qua n. 5584; et a repraesentatione `Benjaminis’, qui hic est frater eorum de quo indicaverunt, quod sit {2}verum boni, de qua n. 5586; ex his patet quod per `quare malefecistis mihi ad indicandum viro an adhuc frater?’ significetur quod separarent a se verum boni ad conjungendum illud spirituali ab interno.
@1 see p. 217,ft. I $
@2 bonum veri A I, but see p. 217, footnote 2.$

5597. `Et dixerunt, Interrogando interrogavit vir ad nos’: quod significet quod clare perciperet quae in naturali, constat ex significatione `interrogare’ quod sit cogitationem alterius percipere, de qua sequitur; et ex repraesentatione `decem filiorum Jacobi’, qui hic sunt `nos’, quod sint illa Ecclesiae quae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512. Quod `interrogare’ sit {1}cogitationem alterius percipere, est causa quia in caelo est communicatio omnium cogitationum usque adeo ut nullus opus habeat alterum interrogare quid cogitat; inde est quod `interrogare’ significet alterius cogitationem percipere; quale enim in terra, in sensu interno est quale in caelo.
@1 cogitationum I$

5598. `Et ad nativitatem nostram’: quod significet de veris fidei ibi, constat ex significatione `nativitatis’ quod sit veri a bono, seu fidei a charitate, de qua n. 1145, 1255, 4070, 4668; quod `nativitas’ in sensu interno sit id, est quia in caelo non alia nativitas intelligitur quam quae vocatur regeneratio, quae fit per verum fidei et bonum charitatis; {1}per hanc nativitatem a filiis hominis fiunt filii Domini, hi sunt qui dicuntur `a Deo nati’, Joh. i 13; secundum varietates boni a vero et veri a bono in nativitate illa sunt fraternitates seu consanguinitates et affinitates in caelo; [3]{2}nam in caelo sunt perpetuae varietates, sed varietates {3} disponuntur a Domino ut referant {4} familias, in quibus fratres, sorores, generi, nurus, nepotes, neptes, et sic porro; in genere tamen omnes disponuntur in talem formam, ut {5} simul unum faciant; sicut varietates in corpore humano, ubi nullum membrum alteri absolute simile est, immo nec una pars in aliquo membro alteri; usque tamen omnia illa varia in talem formam disposita sunt, ut {6}agant sicut unum, et unumquodvis concurrat ad alterius agendum prope vel remote; cum talis est forma in homine, concludi potest qualis forma erit in caelo, cum quo correspondentia est omnium quae in homine, quod nempe perfectissima.
@1 etiam derivantur in hac nativitate$
@2 ubivis$
@3 i illae$
@4 i quasi$
@6 i omnes$
@7 unum agant$

5599. `Dicendo, An adhuc pater vester vivit ?’: quod significet et de bono spirituali a quo illa, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale, de qua n. 3654, 4598, (x)5595; quia ab illo bono ut a patre, descendunt vera fidei, n. 5598, dicitur a quo illa.

5600. `An sit (x)vobis frater?’: quod significet de interiore vero, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit spirituale caelestis, seu quod idem, verum boni aut interius verum; quod `Benjamin’ sit verum in quo bonum, seu spirituale caelestis, videatur n. 3969, 4592; interius hoc verum est id quod est medium inter verum a Divino et verum in naturali.

5601. `Et indicavimus ei juxta os verborum {1}ejus: quod significet quod apperciperet illa congrue, constat ex significatione `indicare’ quod sit appercipere, de qua n. 3608; in spirituali enim mundo seu in caelo, non opus habent ut indicent quid cogitant, est enim communicatio omnium cogitationum, n. 5597, quapropter `indicare’ in sensu spirituali significat appercipere; et ex significatione `juxta os verborum {1}ejus quod sit congrue, nam sunt illa quae appercipere voluit.
@1 thus A I here; cp. 5594.$

5602. `An sciendo scivimus quod diceret, Descendere facite fratrem vestrum?’: quod significet quod non credidimus {2}quod vellet ut ipsi conjungeretur verum boni, constat (c)a significatione `an sciendo scire quod diceret’ quod sit non credere; et ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `frater’, quod sit verum boni, de qua mox supra n. 5600; quod hoc illi conjungeretur, significatur per quod `descendere facerent’, ut patet ab illis quae supra n. 5596 dicta sunt.
@1 A I o, but see 5594.$

5603. `Et dixit Jehudah ad Israelem patrem suum’: quod significet perceptionem a bono Ecclesiae de illis, constat (c)ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit percipere, de qua saepius prius; a repraesentatione `Jehudae’ quod sit bonum Ecclesiae, de qua supra n. 5583; et a repraesentatione `Israelis’ quod sit Ecclesia interna spiritualis, de qua n. 3305, 4286; inde patet quod per `dixit Jehudah ad Israelem patrem suum’ significetur perceptio Ecclesiae a bono suo.

5604. `Mitte puerum mecum’: quod significet ut adjungeretur ei, nempe bono Ecclesiae quod per `Jehudam’ repraesentatur, constat ex significatione `mittere cum illo’ quod sit ei non reliquis adjungere, nam dicitur in sequentibus `Spondebo pro illo, e manu mea quaeres illum’; et ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `puer’, quod sit {1}interius verum, de qua mox supra n. 5600 {2}; puer dicitur quia id quod est interius, in Verbo {3}respective vocatur puer, ex causa quia plus innocentiae {4}est in interiori quam in exteriori, et innocentia {5} significatur {6}per infantem {7}et quoque per puerum, n. 5236.
@1 verum boni$
@2 i 5602$
@3 vocatur puer respective$
@4 in se habet$
@5 in Verbo$
@6 i sicut$
@7 ita$

5605. `Et surgemus, et ibimus, et vivemus, et non moriemur’: quod significet vitam spiritualem secundum gradus, constat a significatione `surgere’ quod sit elevatio ad superiora seu interiora, proinde ad illa quae sunt vitae spiritualis, de qua n. 2401, 2785,2912, 2927, 3171, 4103, 4881; a significatione `ire’ quod sit vivere, de qua n. 333513690,4882, 5493, et quia sequitur `et vivemus’, ire significat primam vitam spiritualem; ex significatione `vivere’ quod sit vita spiritualis, non enim alia vita in sensu interno Verbi intelligitur; et ex significatione `non mori’ quod sit non amplius damnari, seu extra statum damnationis esse, {1}nam non alia mors in sensu interno Verbi quam mors spiritualis quae est damnatio, intelligitur; inde patet quod per `surgemus, et ibimus, et vivemus, et non moriemur’ significetur vita secundum gradus, nempe introductio ad vitam per `surgere’, primum vitae per `ire’, ipsa vita per `vivere’, eductio ab illis quae non vitae per `non mori’. [2](S)Quod `ire’ in sensu interno sit vivere, apparet ei qui non de vita spirituali aliquid novit, alienum; sed hoc similiter se habet sicut `proficisci’, quod sit vitae ordo et vitae successivum, n. 1293, 4375, 4554, 4585, et sicut `peregrinari’ quod sit instrui et secundum id vivere, n. 1463, 2025, 3672; dici {2}`quidem’ potest causa cur `ire, proficisci, et peregrinari’ illa significant, sed causa est talis ut vix recipi possit ab illis qui non sciunt quomodo cum motibus in altera vita se habet; motus ibi et progressiones non aliud sunt, quia non aliunde, quam mutationes status vitae; hae mutationes apparent in externis prorsus sicut progressiones a loco in locum; quod ita sit, a multa experientia ex altera vita confirmari potest; ambulavi enim ibi in spiritu cum illis et inter illos, per eorum plures mansiones, et hoc tametsi quoad corpus mansissem in eodem loco; et quoque locutus sum cum illis quomodo id posset fieri, et instructus quod sint mutationes status vitae, quae in mundo spirituali faciunt progressiones; [3] quod etiam confirmabatur per id quod spiritus per mutationes status inductas, possint sisti in alto, et momento in profundo, tum longe in occidente, et momento in oriente, et sic porro; sed, ut dictum, hoc non potest non ut alienum apparere ei qui non de vita in mundo spirituali aliquid novit; sunt enim ibi non spatia nec tempora sed pro illis sunt status vitae; hi status in externis producunt apparentiam prorsus vivam progressionum et motuum; apparentia illa est tam viva et realis sicut est apparentia ipsius vitae, nempe quod vita sit in nobis, ac ita nostra, cum tamen vita influit a Domino Qui est fons unde omne vitae, videatur n. 2021, 2658, 2706, 2886-2888, 3001,3318,3337,3338,3484,3619,3741-3743, 415I, 4249,4318-4320, 4417, 4523, 4524, 4882. Quia `ire et moveri’ significant vivere, ideo ab antiquis dictum fuit quod {3}`in Deo moveamur, vivamus, et simus’, et per `moveri’ intellectum externum vitae, per `vivere’ internum ejus, et per `esse’ intimum.
@1 nec$
@2 quoque$
@3 This quotation appears in Acts xvii 28 where Paul is speaking to the Athenians; he continues `as certain of your own poets have said.’$

5606. `Etiam nos’: quod significet externum Ecclesiae, constat ex repraesentatione `decem filiorum Jacobi’ qui hic sunt `nos’, quod sint externum Ecclesiae, de qua n. 5469.

5607. `Etiam tu’: quod significet internum ejus, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `tu’, quod sit internum Ecclesiae, de qua n. 4286,4292,4570.

5608. `Etiam infantes nostri’: quod significet quae adhuc interius, constat ex significatione `infantum’ quod sint illa quae interiora sunt, n. 56o4; quod interiora per `infantes’ et quoque per `pueros’ significentur, est quia per illos et hos significatur innocentia, et innocentia est intimum. In caelis se ita habet: intimum seu tertium caelum consistit ex illis qui in innocentia sunt, sunt enim illi amore in Dominum, et quia Dominus est Ipsa Innocentia, idcirco illi qui ibi quia in amore in Ipsum sunt, in innocentia sunt; qui tametsi sapientissimi omnium in caelis sunt, usque apparent aliis sicut infantes; inde est, et quoque ex eo quod infantes in innocentia sint, quod per `infantes’ in Verbo significetur innocentia. [2]Quia intimum caelorum est innocentia, ideo interius apud omnes qui in caelis sunt, erit innocentia; se habet hoc sicut successiva se habent ad coexistentia, seu illa quae inter se per gradus distincta sunt, ad illa quae ex illis {1} existunt, nam omne quod simul existit, oritur a successivis; {2} cum illa ex his existunt, locant se in eodem ordine in quo fuerunt prius distincta per gradus; sicut illustrationis causa: successiva sunt et inter se distincta, finis, causa et effectus; haec cum simul existunt, in eodem ordine se locant, nempe {3}intime finis, dein causa, et ultimo effectus, effectus est coexistens, in quo nisi causa sit et in causa finis, non est effectus, nam si ab effectu removes causam, destruis effectum, et magis si a causa removes finem; a fine enim habet causa ut sit causa, et a causa effectus ut sit effectus; ita quoque est in spirituali mundo; sicut finis, causa et effectus distincta sunt inter se, ita {4}in spirituali mundo amor in Dominum, charitas erga proximum, et opera charitatis; [3] haec tria cum unum fiunt, seu simul existunt, erit primum in secundo, et secundum in tertio; ut in operibus charitatis: nisi in illis interius sit charitas ex affectione seu corde, non {5}sunt opera charitatis, et nisi interius in charitate sit amor in Deum, non est charitas, quare si aufers id quod interius est, cadit exterius, nam exterius existit et subsistit a suis interioribus ordine; ita se habet cum innocentia: haec unum facit cum amore in Dominum; nisi illa interius sit in charitate, non est charitas, consequenter nisi charitas in qua innocentia sit intus in operibus charitatis, non sunt opera charitatis; inde est quod apud omnes qui in caelis, erit interius innocentia; [4] quod ita sit et quod per `infantes’ significetur innocentia, constat apud Marcum,
Jesus dixit discipulis, Sinite infantes venire ad Me, et ne prohibete eis, talium enim est regnum Dei: amen dico vobis, Quisquis non acceperit regnum Dei ut infans, non ingredietur in illud. Suscipiens igitur illos in ulnas, posuit manum super eos, et benedixit eis, x 14-16, Luc. xviii 15-17, Matth. xviii 3;
quod per `infantes’ hic significetur innocentia, constare potest quia apud infantes est innocentia, {6} et quia innocentiae in caelo apparent ut infantes; quod nemo intrare possit in caelum nisi aliquid innocentiae habeat, videatur n. 4797; [5] et praeterea infantes se regi patiuntur ab angelis, qui sunt innocentiae, et nondum ex proprio, sicut adulti qui semet ex suo judicio et sua voluntate regunt; quod infantes ab angelis illis se regi patiantur, constat ex Domini verbis apud Matthaeum,
Videte ne contemnatis ullum ex pusillis his; dico enim vobis, quod angeli eorum in caelis semper videant faciem Patris Mei, xviii 10;
nemo `videre faciem Dei’ potest nisi ex innocentia. [6] In sequentibus etiam locis per `infantes’ significatur innocentia: apud Matthaeum,
Ex ore infantum et lactentium perfecisti laudem, xxi 16,Ps. viii 3:
apud eundem,
Abscondisti hoc sapientibus et intelligentibus, et revelasti ea infantibus, xi 25, Luc. x 21;
{7}innocentia enim quae per `infantes’ significatur, est ipsa sapientia, nam genuina innocentia habitat in sapientia, n. 2305, 2306, 4797, inde dicitur quod `ex ore infantum et lactentium perfecisti laudem’ tum quod `talia revelata sunt infantibus’: [7] apud Esaiam,
Juvenca et ursus pascent, una cubabunt foetus eorum, . . . et ludet lactens super foramine {8}viperae, xi (X)7,8;
ibi de regno Domini, et in specie de statu pacis et innocentiae ibi; `lactens’ pro innocentia; quod nihil mali illis accidere possit qui in innocentia sunt, significatur per quod `ludet lactens super foramine viperae’, viperae sunt qui dolosissimi; agitur in eo capite aperte de Domino: apud Joelem,
Clangite buccina in Zione, . . . congregate populum, sanctificate congregationem, colligite senes, congregate infantes et sugentes ubera, ii (X)15, 16;
`senes’ pro sapientibus, `infantes et sugentes ubera’ pro innocentibus.

[8] In sequentibus locis etiam per `infantes’ intelligitur innocentia, sed in his quod destructa: apud Jeremiam,
Quare vos facientes malum magnum contra animas vestras, ad exscindendum vobis virum et feminam, infantem et lactentem, e medio Jehudae ut non relinquam vobis reliquias, xliv 7:
apud eundem,
Tolle ad Ipsum manus tuas super {9}animam infantum tuorum, qui {10}deficiunt per famem in capite omnium platearum, Thren. ii 19:
apud Ezechielem,
Transite per Hierosolymam, et percutite, nec parcat oculus vester, neque clementia utamini, senem, juvenem, et virginem, et infantem, ix 5, 6:
apud Micham,
Mulieres populi Mei expellitis e domo deliciarum cujusque, a cum infantibus ejus auferunt honorem Meum in perpetuum, ii 9.
[9] (S)Quod autem infantum {11}innocentiam attinet, est illa solum externa non autem interna, et quia non interna, non potest conjuncta esse cum aliqua sapientia; angelorum autem, imprimis tertii caeli, innocentia est interna, ac ita conjuncta cum sapientia, n. 2305, 2306, (X)3494, 4563, 4797; homo etiam ita creatus est ut, cum senescit et fit sicut infans, quod tunc innocentia sapientiae se conjungat cum innocentia ignorantiae quae fuerat ei in infantia, et sic ut verus infans transeat in alteram vitam.
@1 i simul$
@2 i tunc locant se in coexistentibus$
@3 intimae I $
@4 quoque$
@5 est opus$
@6 ac ut infantes apparent innocentiae in caelo$
@7 innocentiae enim quae per infantes significantur, sunt ipsae $
@ sapientiae quia$
@8 petrae AI$
@9 anima I $
@10 defecerunt$
@11 sapientiam$

5609. {1} `Et spondebo pro illo’: quod significet quod adjungetur interea sibi, constat ex significatione `spondere pro aliquo’ quod sit esse pro illo, ut quoque patet a nunc sequentibus, imprimis ab illis quae Jehudah ad Josephum cap. seq. xliv vers. 32, 33, de sponsione sua locutus est; et quia `spondere’ est esse pro illo, etiam est ut in via sit cum illo sibi adjunctus.
@1 See p. 217, ft. 3.$

5610. `E manu mea quaeres illum’: quod significet quod non avelletur quantum in sua potentia, constat ex significatione `manus’ quod sit potentia, de qua n. 878, 3387, 4931-4937, 5327, 5328, 5544; quod sit quantum in sua potentia, est quia sponsio seu vadimonium non ultra vadit; quod verum est, et quale est, sensus internus exponit; et ex significatione `quaerere ab illo’ quod sit non avelli, nam qui ab altero quaeritur, ei adjunctus et ab illo indivulsus erit.

5611. `Nisi adduxero illum ad te, et statuero illum coram te’: quod significet quod prorsus (X)restitueretur Ecclesiae, constat ex significatione `adducere ad illum, et statuere coram illo’ quod sit prorsus restituere; et a repraesentatione `Israelis’ ad quem restitueretur, quod sit Ecclesia, de qua n. 3305,4286, 5595.

5612. `Et peccabo tibi omnibus diebus’: quod significet quod non bonum Ecclesiae erit amplius, constat (c)ex repraesentatione `Jehudae’ qui de se haec dicit, quod sit bonum Ecclesiae, de qua n. 5583, 5603; a significatione `peccare’ quod sit disjunctio, de qua n. 5229, 5474, ita quod non erit, nam quod disjungitur ab aliquo, hoc non est cum illo magis; et ex significatione `omnibus diebus’ quod sit in perpetuum, ita non amplius. Haec dicta sunt quia bonum Ecclesiae dari non potest absque medio inter internum et externum, quod repraesentatur per `Benjaminem’, influit enim tam bonum quam verum Ecclesiae ab interno per medium in externum, consequenter quantum interest ut bonum Ecclesiae sit, tantum ut sit medium; idcirco Jehudah spondet pro Benjamine; quod non bonum Ecclesiae absque medio detur, significatur per haec verba Jehudae; et quod nec verum Ecclesiae, per verba Reubenis n. 5542.

5613. `Quia ni forte tardaverimus’: quod significet immorationem in statu dubitationis, constat a significatione `tardare’ quod sit status dubitationis, nam sicut `ire, progredi, proficisci, peregrinari’ significant statum vitae, n. 5605, ita `tardare’ statum dubitationis, nam cum status vitae est in statu dubitationis, tunc externum est in statu tardationis; hoc quoque videndum sistitur in ipso homine {1}, cum mens ejus haeret in aliquo dubio, tunc sistit gradum, et pensitat; causa est quia dubitatio statum vitae haerentem et utrimque pendentem facit, consequenter progressionem externam quae est {2}effectus. Inde patet quod per `ni forte tardaverimus’ significetur immoratio in statu dubitationis.
@1 i cum in corpore est $
@2 affectus I$

5614. `Quod nunc reversi fuerimus his duabus vicibus’: quod significet quod vita spiritualis exterior et interior, constat ex significatione `ire’ quod sit vivere, de qua supra n. (X)5605, quare ‘redire’ est inde vivere; illuc enim iverunt ut frumentum sibi compararent, et per `frumentum’ significatur bonum veri ex quo vita spiritualis; et ex significatione `his duabus vicibus’ {1}quod, quia se refert ad vitam, sit vita exterior et interior, nam per `annonam’, quam prima vice acceperunt, significata est vita exterior seu in naturali, ex causa quia erant absque medio, de qua re in capite praecedente, at per {2}frumentum quod hac vice accipiunt, significatur vita interior, nam nunc erant cum Benjamine qui medium, de qua re in hoc et in sequente capite; inde est quod per `nunc reversi fuerimus his duabus vicibus’ [2] significetur vita spiritualis exterior et interior. Quod haec significentur, non potest non apparere alienum, imprimis {3} qui nihil de spirituali novit; apparet enim sicut `reverti his duabus vicibus’ ne quidem aliquid commune habeat cum vita spirituali quae significatur sed usque est ille sensus internus verborum; {4} si credere velis, ipsa cogitatio interior hominis qui in bono est, hoc capit, quia ea est in sensu interno, tametsi homo {5}cum in corpore est, id alte ignorat; nam sensu internus, seu sensus spiritualis, qui est interioris cogitationis, cadit illo nesciente in ideas materiales et sensuales quae participant de tempore et spatio et de talibus quae in mundo, et sic non apparet quod cogitatio ejus interior sit talis; est enim cogitatio ejus interior qualis est angelorum, nam ejus spiritus cum illis in societate est; [3] quod cogitatio hominis qui in bono est, sit secundum sensum internum constare potest ex eo quod post mortem cum in caelum venit, ilico absque ulla informatione in sensu interno sit, quod nullatenus esset nisi in mundo quoad interiorem cogitationem in illo sensu fuisset; quod in illo sit, causa est quia correspondentia est inter spiritualia et naturalia talis ut ne quidem minimum sit, cujus non detur correspondentia; idcirco quia mens interior seu rationalis hominis qui in bono est, in spirituali mundo est, et mens ejus exterior seu naturalis in naturali mundo, non potest aliter quam quod {8}utraque mens cogitet, sed interior spiritualiter et exterior naturaliter, et quod spirituale cadat in naturale, et unum agant per correspondentiam; [4] quod mens interior hominis, cujus cogitationis ideae vocantur intellectuales et dicuntur immateriales, non cogitet ex vocibus alicujus linguae, consequenter non ex formis naturalibus, constare potest ei qui potest de his reflectere, nam cogitare potest momento quod vix potest (t)per horam eloqui, (m) ita per universalia, quae {9}in se comprehendunt perplura singularia;(n) illae ideae cogitationis sunt spirituales, et non aliae, cum Verbum legitur, quam sicut est sensus internus; tametsi homo hoc nescit ex causa, ut dictum, quia spirituales illae ideae per influxum in naturale sistunt ideas naturales, et sic ideae spirituales non apparent, usque adeo ut homo credat, nisi instructus fuerit, quod spirituale non sit nisi sit quale est naturale, immo quod non aliter cogitet in spiritu quam sicut loquitur in corpore, taliter naturale obumbrat spirituale.
@1 quod after vitam$
@2 annonam quam$
@3 i ei$
@4 i et$
@5 dum$
@6 i ejus$
@7 i ei$
@8 utroque I$
@9 i simul$

5615. Vers. 11-14. Et dixit ad illos Israel pater illorum, Si ita {1}ergo hoc facite, (x)accipite (c)ex decantatione terrae in vasis vestris, et descendere facite viro munus, parum resinae, et parum mellis, ceram et stacten, nuces terebinthinas et amygdalas. Et argenti duplum accipite in manibus vestris, et argentum reductum in ore manticarum vestrarum reducatis in manu vestra, forte error hoc. Et fratrem vestrum accipite, et surgite, revertimini. Et Deus Shaddai det vobis misericordias coram viro, et mittat vobis fratrem vestrum alterum, et Benjaminem, et ego quemadmodum orbatus sum orbatus ero. `Et dixit ad illos Israel pater illorum’ significat perceptionem ex bono spirituali: `Si ita ergo, {2} facite’ significat si non aliter fieri possit, ita fiat: `accipite ex decantatione terrae in vasis vestris’ significat eximiora Ecclesiae in veris fidei: `et descendere facite viro munus’ significat ad obtinendam gratiam: `parum resinae et parum mellis’ significat {3}vera boni naturalis exterioris et jucundum ejus: `ceram et stacten’ significat vera boni naturalis interioris: `nuces terebinthinas et amygdalas’ significat bona vitae illis veris correspondentia: `et argenti duplum accipite in manibus vestris’ significat verum acceptum in potentiis: `et argentum reductum in ore manticarum vestrarum reducatis in manu vestra’ significat quod per verum gratis datum in exteriore naturali submitterent se quantum possibile: `forte error hoc’ significat ne adversus sit: `et fratrem vestrum accipite’ significat quod sic illis bonum fidei: `et surgite, revertimini ad virum’ significat vitam a vero spirituali: `et Deus Shaddai’ significat consolationem post dura: `det vobis misericordias coram viro’ significat ut verum spirituale gratiose vos accipiat: `et mittat vobis fratrem vestrum alterum’ significat ut det bonum fidei: `et Benjaminem’ significat utque verum interius {4}: `et ego quemadmodum orbatus sum, orbatus ero’ significat quod Ecclesia, antequam illa fiunt, erit sicut privata suis veris.
@1 A I ergo hoc; Heb apparently=si ita, ergo hoc facite,= If so, then do this$
@2 A I o hoc here and 5617; cp above $
@3 verum$
@4 i n. 5600$

5616. `Dixit ad illos Israel pater illorum’: quod significet perceptionem ex bono spirituali, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio; et ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de quibus supra n. 5595; `pater’ dicitur quia vera, quae repraesentant filii ejus, sunt ex illo bono ut a patre.

5617. `Si ita ergo, facite’: quod significet si non aliter fieri possit, ita fiat, constare potest absque explicatione.

5618. `Accipite ex decantatione terrae in vasis vestris’: quod significet eximiora Ecclesiae in veris fidei, constat ex significatione `decantationis’ quod sint eximia, de qua sequitur; ex significatione `terrae’ quod sit Ecclesia, de qua supra n. 5577; et ex significatione `vasorum’ quod sint vera fidei, de qua n. 3068, 3079, 3316, 3318. `Decantatio’ dicitur quia vox illa in lingua originali derivatur a cantatione, inde `decantatio terrae’ significat productiones decantatas et laudatas, proinde in sensu interno eximiora.

5619. `Et descendere facite viro munus’: quod significet ad obtinendam gratiam, constat ex significatione `offerre munus’ {1}viro hic Josepho, qui vocatur dominus terrae’, quod sit ad obtinendam gratiam: sollemne fuerat in Ecclesia repraesentativa Antiqua, et inde in Judaica, judicibus, et postea regibus et sacerdotibus dare aliquid muneris cum illos adirent, mandatum etiam hoc fuit; causa erat quia munera quae illis dabant, repraesentabant talia apud hominem quae offerri debent {2}Domino cum aditur, quae sunt quae ex libero, proinde ex ipso homine, nam liberum ejus est quod ex corde, et quod ex corde est ex voluntate, et quod ex voluntate est ex affectione quae amoris, et quod ex affectione quae amoris, est liberum, ita ipsius hominis, n. 1947,2870-2893, 3158; ex hoc ab homine dabitur munus {2}Domino cum aditur; hoc munus erat quod repraesentabatur; `reges’ enim repraesentabant Dominum quoad Divinum Verum, n. 1672, 2015, 2069, 3009, (x)3670, 4581, 4966, 5044, {3}; et `{4} sacerdotes’ quoad Divinum Bonum, n. 1728, 2015 fin., 3670; quod munera illa essent initiationes, videatur n. 4262; et initiationes {5}sunt ad obtinendam gratiam.
@1 ei qui dominus erat terrae$
@2 Deo$
@3 i 5068$
@4 i summi$
@5 erant$

5620. `Parum resinae et parum mellis’: quod significet {1}vera boni naturalis exterioris, et jucundum ejus, constat ex significatione `resinae’ quod sit verum boni, seu verum ex bono, de qua n. 4748; causa quod resina id significet, est quia inter unguentosa est et quoque inter aromatica; quae aromatica sunt, illa significant talia quae sunt veri ex bono, et magis cum etiam unguentosa sunt et inde aliquid ex oleo trahunt, nam `oleum’ significat bonum, n. 886, 3728, 4582: resina illa quod aromatica fuerit, videatur Gen. xxxvii 25, ac ideo quoque eadem vox in lingua originali balsamum significat; {2}quod illa unguentosa seu crasse oleosa, constat; inde nunc est quod per `resinam’ significetur verum boni quod in naturali, hic in exteriore {3}quia primo loco ponitur, et adjungitur melli, quod est jucundum ibi. Quod Mel sit jucundum, est quia est dulce, et omne dulce in naturali mundo correspondet jucundo {3}et amoeno in spirituali; quod dicatur jucundum ejus, nempe veri ex bono in naturali exteriore, est quia omne verum, et magis verum boni, suum jucundum {5}habet, sed jucundum ex affectione eorum, et inde usu. [2] Quod `mel’ sit jucundum, constare potest etiam ab aliis locis in Verbo, ut apud
Esaiam,
Virgo concipiet et pariet filium; et vocabit nomen Ejus Immanuel (Deus nobiscum), butyrum et mel comedet, ad sciendum Ipsum reprobare malum, et eligere bonum, vii 14,15;
ibi de Domino; `butyrum’ pro caelesti, {6}`mel’ pro eo quod ex caelesti:[3]apud eundem,
Erit, {7}prae multitudine faciendi lac, comedet butyrum; et butyrum et mel comedet omnis residuus in medio terrae, vii 22;
ibi de regno Domini; `lac’ pro bono spirituali, `butyrum’ pro bono caelesti, et `mel’ quod ex illis, ita pro felici, amoeno, jucundo: [4] apud Ezechielem,
Sic ornata es auro et argento; et vestes tuae byssus et sericum, et acupictum; similam et mel et oleum comedisti, unde pulchra facta es valde admodum; et prosperata es usque ad regnum:… simila, oleo et melle cibavi te; tu autem dedisti illud coram illis in odorem quietationis, xvi 13, 19;
ibi de Hierosolyma, per quam intelligitur Ecclesia spiritualis, describitur qualis fuit apud antiquos, et dein qualis facta est; quod `ornata fuerit auro et argento’ est quod {8}bono et vero caelesti et spirituali; `vestes ejus byssus, sericum et acupictum’ pro veris in rationali et {9}utroque naturali; `simila’ pro spirituali, `mel’ pro ejus {10}amoeno, et `oleum’ pro ejus bono; quod per singula illa significentur talia quae sunt caeli, cuivis potest constare: [5] apud eundem,
Jehudah et terra Israelis fuerunt negotiatores tui in triticis {11}minnith et pannag, et melle, et oleo, et balsamo, xxvii 17;
ibi de Tyro, per quam {12}significatur Ecclesia spiritualis, qualis in initio {13}fuit, et qualis postea facta, sed quoad cognitiones boni et veri, n. 1201; `mel’ etiam ibi pro amoeno et jucundo ex affectionibus sciendi et discendi bona et vera caelestia et spiritualia: [6]apud Mosen,
Equitare {14}facit eum super excelsa terrae, et cibat proventu agrorum, sugere facit eum mel e rupe, et oleum ex saxo petrae, Deut. xxxii 13;
etiam ibi de Ecclesia Antiqua spirituali; `sugere mel e rupe’ pro
jucundum {15}ex veris scientificis: [7](m)apud Davidem,
Cibo eos ex adipe tritici, et e petra melle saturo eos, Ps. lxxxi 17;
{16}`e petra melle saturare’ pro ex veris fidei jucundo. (m) {17}In Deuteronomio, [8]
Jehovah deducens te ad terram bonam, terram fluviorum aquae, fontium, et abyssorum, exeuntium e valle, et e monte, terram tritici et hordei, et vitis, et ficus, et malogranati, terram olivae olei et mellis, {18} viii 7, 8;
de terra Canaane, in sensu interno de regno Domini in caelis; `terra olivae olei et mellis’ pro bono spirituali et {19}ejus amoeno; inde etiam terra Canaan vocatur `terra fluens lacte et melle’, Num. xiii (x)27, xiv 7,8, Deut. xxvi 9, 15, xxvii 3, Jer. xi 5, (x)xxxii 22, Ezech. xx 6; per terram {20}Canaan ibi in sensu interno intelligitur, ut dictum, regnum Domini, `fluens lacte’ pro abundantia caelestium spiritualium, et `melle’ pro abundantia felicitatum et jucunditatum inde(s): apud Davidem, [10]
Judicia Jehovae veritas, justa sunt simul, desiderabilia prae auro, et prae obryzo multo, et dulcia prae melle, et stillatione favorum, Ps. xix 11 (A.V. 91 10);
`Judicia Jehovae’ pro vero Divino, `dulcia prae melle et stillatione �avorum’ pro jucundis ex bono et amoenis ex vero: apud eundem,
Dulcia sunt palato meo verba Tua, prae melle ori meo, Ps. xix103;
similiter. [11] {21} Manna quae erat {22}pro pane Jacobi posteris in deserto, ita describitur apud Mosen,
Man erat sicut semen coriandri, album, et gustus ejus sicut placentae melle subactae, Exod. xvi 31;
`Man’ quia significabat verum Divinum quod a Domino per caelum descendit, proinde Ipsum Dominum quoad Divinum Humanum, ut Ipse docet Joh. vi 51, 58, est enim Divinum Humanum Domini ex quo omne verum Divinum, immo de quo omne verum Divinum; et quia ita, describitur manna quoad jucundum et amoenum per gustum {23}, qui esset `sicut placentae melle subactae’; quod `gustus’ sit jucundum boni et amoenum veri, videatur n. 3502. Johannes Baptista quia repraesentabat Dominum quoad Verbum, quod est Divinum Verum in terra, pariter ac Elias, n. 2762, 5247 fin., {24}ideo is fuit `Elias, qui ante Dominum venturus’, Mal. iii 23 (A.V. iv 5), Matth. xvii 10-12, Marc. ix 11-13, Luc. i 17, {25}quare indumenta illius et alimenta erant significativa, de quibus apud Matthaeum,
Johannes habebat indumentum suum ex pilis cameli, et cingulum coriaceum circa lumbum suum, alimentum ejus erant locustae et mel agreste, iii 4, Marc. i 6;
`indumentum ex pilis cameli’ significabat Verbum qualis `est’ ejus sensus litteralis quoad verum, qui sensus est indumentum pro sensu interno, quod nempe naturalis, significatur enim naturale per `pilos’, tum per `camelos’; et alimentum quod `locustae et mel agreste’ significabat Verbum qualis {26}est ejus sensus litteralis quoad bonum; [13] ejus jucundum significatur per `mel agreste’. Etiam jucundum veri Divini quoad sensum externum describitur per `mel’ apud Ezechielem,
Dixit ad me, Fili hominis, ventrem tuum ciba, et viscera tua imple volumine hoc, quod Ego dans tibi: cumque comedi, fuit in ore meo sicut mel quoad dulcedinem, iii 3:
et apud Johannem,
Angelus dixit mihi, Accipe libellum et devora illum, amarum quidem reddet ventrem tuum, sed in ore tuo erit dulcis sicut mel: accepi itaque libellum e manu angeli, et devoravi, qui erat in ore meo sicut mel dulcis, sed cum comedissem illum, amarus redditus est venter meus: tunc dixit mihi, Oportet te rursus prophetare super populos et gentes, et linguas, et reges multos, Apoc. x 9-11;
`volumen’ apud Ezechielem, et `libellus’ apud Johannem, pro vero Divino; hoc quod in externa forma appareat jucundum, significatur per quod sapor esset dulcis sicut mellis, verum enim Divinum, sicut Verbum, in externa forma seu in sensu litterali est jucundum, quia ad favorem cujusvis per interpretationes (t)se explicari patitur; non autem sensus internus, qui ideo significatur per saporem amarum, (m) {27}hic enim sensus detegit interiora hominis; quod sensus {28}externus sit jucundus, est causa {29}quae dicta, quod quae ibi ad favorem explicari {30}queant, sunt ibi modo communia vera, et communia {31}sunt talia, antequam qualificata sunt {32}per particularia, et haec per singularia; tum jucundus est, quia {33}est naturalis, et spirituale {34}se recondit intus; jucundus etiam erit, ut homo recipiat, hoc est, ut introducatur et {35}non in primo limine {36}deterreatur.(n) Favus apiarius et piscis assus quos comedit Dominus post resurrectionem apud discipulos, etiam Verbi sensum externum significabant, `piscis’ quoad ejus verum et `favus apiarius’ quoad ejus amoenum, de quibus ita apud Lucam,
Jesus dixit, Habetisne aliquid edulii hic? illi dederunt Ipsi piscis assi partem, et de favo apiario, quae accipiens coram illis comedit, xxiv 41-43;
et quia illa significantur, ideo Dominus ad illos dicit,
Haec sunt verba quae locutus sum ad vos cum adhuc essem vobiscum, quod oporteret impleri omnia quae scripta sunt in lege Mosis, et Prophetis, et Psalmis, de Me, ibid. vers. 44;
apparet sicut talia non significarentur, quia quod haberent piscis assi partem et favum apiarium videtur sicut ex fortuito, at usque fuerat ex proviso, non solum hoc, sed etiam {37}reliqua quoad omnium minima quae in Verbo; (m)quia {38}talia significabantur, ideo loquebatur Dominus de Verbo, quod in illo scripta sint de Ipso;(n) at quae de Domino scripta sunt in Verbo Veteris Testamenti in sensu litterae, pauca sunt, sed quae in sensu interno, sunt omnia, inde enim sanctum Verbi est; haec intelliguntur per quod `oporteret impleri omnia quae scripta sunt in lege Mosis, et Prophetis, et Psalmis de {39}Ipso. Ex his nunc constare potest quod per `mel’ significetur jucundum quod ex bono et vero seu ex eorum affectione, et quod in specie significetur jucundum externum, ita exterioris naturalis; hoc jucundum quia tale est ut (c)e mundo per sensualia sit, et sic in se plura ex amore mundi contineat, idcirco vetitum erat ut mel adhiberetur in minhis, de quo ita in Levitico,
Omnis minha, quam adferetis Jehovae, non conficietur fermentata; ullum enim fermentum, aut ullum mel non, de quo adoleatis ignitum Jehovae, ii 11;
`mel’ pro jucundo externo tali quod, quia in se ex amore mundi {40}continet, etiam fermenti instar erat, quapropter prohibebatur; quid fermentum seu fermentatum, videatur n. 2342.
@1 verum@
@2 et quod$
@3 et ex significatione mellis, quod sit jucundum ejus, constat ex significatione mellis, quod sit jucundum; quod mel id significet$
@4 seu$
@5 habeat A, habent I$
@6 et mel id$
@7 pro$
@8 bono caelesti et vero spirituali$
@9 i in$
@10 jucundo$
@11 see note to n. 3941$
@12 i etiam$
@13 fuerat$
@14 facis A I $
@15 i boni$
@16 similiter$
@17 Apud Mosen$
@18 i Deut$
@19 inde$
@20 ibi etiam$
@21 Man$
@22 cibus$
@23 i ejus$
@24 i et$
@25 ideo quoque$
@26 after literalis$
@27 nam hic $
@28 internus I $
@29 ut dictum$
@30 potest here, d in error$
@31 i enim$
@32 a singularibus$
@33 mere$
@34 i ibi$
@35 nec$
@36 absterreatur$
@37 i omnia$
@38 Verbum significabatur$
@39 Me$
@40 continebat$

5621. `Ceram et stacten’: quod significet vera boni naturalis interioris, constat ex significatione `cerae’ hic cerae aromaticae, quod sit verum boni, de qua sequitur; et ex significatione `stactes’ quod quoque sit verum ex bono, de qua n. 4748; quod sint naturalis interioris, est quia aromata illa puriora sunt quam resina et mel, et ideo secundo loco nominantur, talia enim in Verbo recensentur secundum ordinem. Per `ceram’ ibi non intelligitur cera vulgaris sed cera aromatica, quae sicut storax; haec cera per vocem qua exprimitur in lingua originali, significatur, etiam per eandem aroma; inde patet cur cera illa aromatica significat verum boni; omnia enim aromata quia suaveolentia, in sensu interno significant vera quae ex bono; {1}hoc constare potest ex eo quod vera quae ex bono in caelo percipiantur ita amoene, sicut suaveolentia in mundo; quapropter etiam cum perceptiones angelorum vertuntur in odores, quod saepe fit ex beneplacito Domini, tunc sicut fragrantiae ex aromatibus et ex floribus sentiuntur; inde est quod tura et suffimenta ex grate odoratis confecta fuerint et in usum sanctum adhibita, et inde quoque est quod aromatica immixta fuerint oleo unctionis; qui nescit quod talia trahant causam ex perceptivis in caelo, {2}opinari potest quod solum mandata fuerint ut gratum redderent cultum externum, sed tunc nihil de caelo, seu nihil sancti inesset, consequenter {3}talia cultus in se non Divinum haberent. Videantur quae prius de his ostensa sunt, nempe quod tura et suffimenta, tum fragrantia in oleo unctionis, fuerint repraesentativa spiritualium et caelestium, n. 4748; quod sphaerae fidei et amoris vertantur in odores gratos, et quod inde odores grati et suaveolentes, tum aromatici, significent vera fidei quae ex bono amoris, n. 1514, 1517-1519,4628.

5622. `Nuces terebinthinas et amygdalas’: quod significet bona vitae illis veris correspondentia, constat ex significatione `nucum terebinthinarum’ quod sint bona vitae correspondentia veris boni naturalis exterioris, quae per `resinam’ significantur, de qua sequitur; et ex significatione `amygdalorum’ quod sint bona vitae {1}correspondentia veris boni naturalis interioris, quae per `ceram aromaticam et stacten’ {2}significantur {3}. Quod nuces illae significent talia, est quia sunt fructus, et `fructus’ in Verbo significant opera, `fructus arborum utilium’ bona opera, seu quod idem, bona vitae, nam bona vitae {4}quoad usum sunt bona opera. Quod `nuces terebinthinae’ significent bona vitae veris boni naturalis exterioris correspondentia, est quia sunt arboris minus nobilis, et quae exteriora sunt, per talia quae minus nobilia sunt, significantur; causa est quia exteriora in se crassiora sunt interioribus, {5}nam sunt communia ex perpluribus interiorum
composita. [2]At quod `amygdalae’ significent bona vitae veris boni naturalis interioris correspondentia, est quia amygdalus est arbor nobilior; `ipsa arbor’ significat in spirituali sensu perceptionem veri interioris quod ex bono, `ejus’ flos’ verum interius quod ex bono, et `(t)ejus fructus’ bonum vitae ex illo, in hoc sensu dicitur amygdalus apud Jeremiam,
Factum est verbum Jehovae, dicendo, Quid vides Jeremia? et dixi, Baculum amygdali ego video; tum dixit Jehovah ad me, Probe fecisti videndo, quia vigilans Ego super verbo Meo, ut faciam illud, i 11 (,12);
`baculus’ pro potentia, `amygdalus’ pro perceptione veri interioris, hi quia praedicatur de Jehovah, pro vigilatione super illo, `verbum’ pro vero. Per amygdalas quae effloruerunt ex baculo Aharonis pro tribu Levi etiam significantur bona charitatis seu bona vitae, de quibus ita apud Mosen,
Factum postridie, cum intravit Moses in tentorium conventus, ecce effloruerat baculus Aharonis pro tribu Levi, et produxerat florem, ut floreret flos, et ferret amygdalas, Num. xvii 23 (A. V. xvii8);
hoc signum erat quod illa tribus electa fuerit in sacerdotium, quia per illam significata fuit charitas, n. 3875, 3877, 4497, 4502, 4503, quae est essentiale Ecclesiae spiritualis.
@1 after interioris$
@2 before per$
@3 i de qua etiam sequitur$
@4 quod I$
@5 sunt enim$

5623. `Et argenti duplum accipite in manibus vestris’: quod significet verum acceptum in potentiis, constat (c)a significatione argenti quod sit verum, de qua n. 1551, 2954; (c)a significatione `dupli’ quod sit successive alterum, De qua n. 1335, nempe verum quo gratis donati, et quo rursus donandi; et (c)a significatione `manuum’ quod sint potentiae, de qua n. 878, 3387, 4931-4937, 5327, 5328. Verum in potentiis est in facultatibus recipiendi ita secundum facultates, at facultates seu potentiae recipiendi verum se habent prorsus secundum bonum, nam illos Dominus adjungit bono; cum enim Dominus influit cum bono, etiam influit cum facultate; inde verum acceptum in potentiis est secundum bona; quod facultates recipiendi verum se habeant secundum bonum, constare potest a multa experientia in altera vita; [2] qui ibi in bono sunt, illi habent non modo facultatem percipiendi verum sed etiam recipiendi, at secundum quantum boni et quale boni in quo sunt; qui autem in malo sunt, illi vicissim nullam facultatem recipiendi verum habent; hoc venit ex volupi et inde desiderio; qui in bono sunt, illis volupe est bonum perficere per verum, nam bonum suum quale accipit a veris, quare etiam desiderant vera; at qui in malo sunt, illis volupe est malum, et hoc per falsa confirmare; quare etiam desiderant falsa; et quia desiderant falsa, aversantur vera; inde est quod illis nulla facultas recipiendi vera, rejiciunt enim, vel suffocant, vel pervertunt illa ut primum ad aurem aut in cogitationem veniunt. Praeterea unusquisque homo qui sanae mentis est, in facultate est recipiendi vera, sed facultatem illam exstinguunt illi qui ad malum se convertunt, at facultatem illam elevant illi qui ad bonum.

5624. `Et argentum reductum in ore manticarum vestrarum reducatis in manu vestra’: quod significet quod per verum gratis datum in exteriore naturali submitterent se quantum possibile, constat ex significatione `argenti reducti’ quod sit verum gratis datum, de qua n. 5530; ex significatione `in ore manticae’ quod sit in limine naturalis exterioris, de qua n. 5497; et ex significatione `in manu’ quod sit in potentia, de qua mox supra n. 5623, ita quantum possibile; quod se submitterent per id verum, significatur per quod `reducerent’; in spirituali enim mundo reducere verum ad Dominum a quo gratis id acceperunt, est se per illud submittere; {1}quomodo autem se per id submiserunt, patet ex loquela cum viro qui super domum Josephi {2}, vers. 18-24.
@1 quod etiam se per id submiserint, patet a timore in quo fuerunt propter id, et $
@2 i ante ostium$

5625. `Forte error hoc’: quod significet ne adversus sit, constat a significatione `erroris’ quod sit adversum, nam talis error hic intelligitur, sicut quod obliti argentum dare et sic reduxerint illud quisque in suo sacco, ob quam causam illis adversus posset esse, ut quoque crediderunt, timuerunt enim quod adducti domum Josephi, et dixerunt, Super verbum argenti reducti in manticis nostris in initio nos adducimur, ad devolvendum super nos, et ad conjiciendum se super nos et ad sumendum nos ad servos, et asinos nostros, vers. 18; praeterea peccatum significat disjunctionem et aversionem, n. 5229, 5474, ita `error’ si ei peccatum inest, sed minorem, quapropter dicitur ne `adversus sit’.

5626. `Et fratrem vestrum accipite’: quod significet quod sic illis bonum fidei, constat ex repraesentatione `Shimeonis’ qui hic est `frater quem acciperent’, quod sit fides voluntate, de qua n. 3869-3872, 4497, 4502, 4503, 5482, ita bonum fidei, nam verum fidei cum transit in voluntatem, fit bonum fidei; transit enim tunc verum in vitam hominis, et cum ibi est, tunc spectatur non sicut quod sciendum sed quod faciendum, ex quo mutat suam essentiam et fit actuale; inde non vocatur amplius verum sed bonum.

5627. `Et surgite, revertimini ad virum’: quod significet vitam a vero spirituali, constat a significatione `surgere’ quod sit elevatio ad interiora, proinde ad spiritualia, de qua n. 2401, 2785, 2912, 2927, 3171, 4103, 4881; a significatione `reverti’ quod sit `vita inde’, de qua supra n. 5614; et a repraesentatione `Josephi’ cum `vir’ vocatur, quod sit verum spirituale, de qua n. 5584.

5628. `Et Deus Shaddai’: quod significet consolationem post dura, constat ex significatione `Shaddai’ quod sit tentatio, et post tentationem consolatio, de qua n. 1992, 4572, hic itaque consolatio post dura quae passi sunt {1} in Aegypto; quod sit consolatio post dura, patet quoque a verbis quae continenter sequuntur `det vobis misericordias coram viro’. Quod `Shaddai’ significet tentationem, et post tentationem consolationem, est quia antiqui insigniverunt Unicum Deum variis nominibus, secundum varia quae ab Ipso; et quia crediderunt etiam tentationes ab Ipso fuisse, vocaverunt tunc Deum {2} Shaddai, at per id nomen non alium Deum intellexerunt sed Unicum quoad tentationes; verum cum Antiqua Ecclesia declinavit, coeperunt tot deos colere quot nomina Unici Dei fuerunt, et quoque ex se plures superaddiderunt; hoc tandem ita invaluit ut unaquaevis familia haberet suum deum, et prorsus {3}distingueret illum a reliquis qui ab aliis colebantur; [2] familia Terahi, e qua Abraham, pro suo deo colebat Shaddai, videatur n. 1356,1992,2559,3667, inde non solum Abraham sed etiam Jacob (illum) ut suum deum agnoscebant, et quoque in terra Canaan; at ne (c)a `religioso suo’ cogerentur, nemo enim a suo sancto cogitur, permittebatur hoc illis; sed quia ab antiquis per illum intellectus fuit Ipse Jehovah seu Dominus, Qui ita appellatus cum tentationes subiverunt, ideo Jehovah seu Dominus recepit hoc nomen apud Abrahamum, ut patet ex Gen. xvii 1, et quoque apud Jacobum, Gen. xxxv 11. Quod non modo tentatio sed etiam consolatio per `Shaddai’ significetur, est quia post omnes tentationes spirituales sequitur consolatio; quod ab experientia in altera vita scire datum est; cum enim ibi aliquis dura patitur a spiritibus malis per infestationes, excitationes ad mala, et persuasiones ad falsa, post cum spiritus mali remoti sunt, recipitur is ab angelis et in statum solatii per jucundum ejus genio conforme perducitur.
@1 i prima vice cum fuerunt$
@2 i nomine$
@3 distinguerent I$

5629. `Det vobis misericordias coram viro’: quod significet ut verum spirituale gratiose vos {1}recipiat, constat ex significatione `dare misericordias’ quod sit gratiose {2}recipere; et ex repraesentatione `Josephi’ quod cum vir dicitur, sit verum spirituale, ut supra n. 5627.
@1 accipiat$
@2 accipere see 5615$

5630. `Et mittat vobis fratrem vestrum alterum’: quod significet ut det bonum fidei, constat a repraesentatione `Shimeonis’ qui hic est `frater alter’, quod sit bonum fidei, ut supra n. 5626; quod `mittere’ sit dare, est quia mittere dicitur applicate ad personam, at dare applicate ad rem quae per personam significatur.

5631. `Et Benjaminem’: quod significet utque verum interius, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit verum interius, de qua supra n. 5600.

5632. `Et ego quemadmodum orbatus sum orbatus ero’: quod significet quod Ecclesia antequam illa fiunt, erit privata suis veris, constat a repraesentatione `Israelis’ qui {1}de se hoc loquitur, quod sit Ecclesia, de qua n. 3305,4286; et (c)a significatione `orbari’ quod sit privari veris quae sunt Ecclesiae, de qua n. 5536; quod ita antequam illa fiunt, patet; si enim non bonum fidei quod repraesentatur per `Shimeonem’, n. 5630, et si non verum interius quod medium quod repraesentatur per `Benjaminem’, non est Ecclesiae aliquod verum nisi tale verum quod solum est in ore, non autem in corde.
@1 hic de se$

5633. Vers. 15-17. Et acceperunt viri munus hoc, et duplum argenti acceperunt in manu sua, et Benjaminem, et surrexerunt, et descenderunt Aegyptum; et steterunt coram Josepho. Et vidit Joseph cum illis Benjaminem, et dixit ei qui super doma sua, Adduc viros domum, et mactando macta, et praepara, quia mecum comedent viri in meridie. Et fecit vir quemadmodum dixit Joseph, et adduxit {1}vir viros domum Josephi. `Et acceperunt viri munus {2}hoc significat quod vera secum haberent per quae obtinerent gratiam: `et duplum argenti acceperunt in manu sua’ significat etiam verum acceptum in potentia: `et Benjaminem’ significat et quoque medium: `et surrexerunt et descenderunt Aegyptum’ significat elevationem ad vitam sibi comparandam ex interioribus scientificorum: `et steterunt coram Josepho’ significat praesentiam caelestis spiritualis ibi: `et vidit Joseph cum illis Benjaminem’ significat apperceptionem medii spiritualis apud vera, a caelesti spiritualis: `et dixit ei qui super domo sua’ significat ad id quod Ecclesiae externae: `Adduc viros domum’ significat quod vera in naturali illuc introducerentur: `et mactando macta et praepara significat per bona naturalis exterioris: `quia mecum comedent viri in meridie’ significat quod conjungentur quando cum medio: `et fecit vir quemadmodum dixit Joseph’ significat effectuationem: `et adduxit vir viros domum Josephi’ significat introductionem primam in bonum quod a caelesti spiritualis.
@1 I o here only$
@2 A I o here only$

5634. `Et acceperunt viri munus hoc’: quod significet quod vera secum haberent per quae obtinerent gratiam, constat a significatione `virorum’ quod sint vera, de qua n. 3134; et ex significatione `muneris’ quod dabatur cum adirent reges et sacerdotes, quod sit ad obtinendam gratiam, de qua n. 5619.

5635. `Et duplum argenti acceperunt in manu sua’: quod significet etiam verum acceptum in potentia, constat ex illis quae supra n. 5623 dicta, ubi eadem verba; ibi etiam videatur quid per verum acceptum in potentia intelligitur.

5636. `Et Benjaminem’: quod significet et quoque medium constat a repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411,5413,5443.

5637. `Et surrexerunt et descenderunt Aegyptum’: quod significet elevationem ad vitam sibi comparandam ex interioribus scientificorum, constat a significatione `surgere’ quod sit elevatio ad illa quae sunt vitae spiritualis, de qua n. 2401, 2785, 2912, 2927, 3171, 4103, 4881; a significatione `descendere’ quod sit ad vitam sibi comparandam; involvit enim hic `descendere’ simile quod prius, quo nempe per haec verba `Mitte puerum mecum, et surgemus, et ibimus, et vivemus, et non moriemur’, {1}vers. 8, per quae significatur vita spiritualis secundum gradus, de quibus n. 5605; et a significatione `Aegypti’ quod sint scientifica, de qua n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966, hic interiora scientificorum quia ibi caeleste spiritualis quod per `Josephum’ repraesentatur; quapropter mox dicitur `et steterunt coram Josepho’. [2] Interiora scientificorum sunt quae spiritualia in naturali, et spiritualia ibi sunt quando scientifica ibi illustrata sunt a luce caeli, et tunc illustrata sunt a luce caeli cum homo fidem habet doctrinalibus quae e Verbo, et tunc fidem habet cum in bono charitatis est; tunc enim a bono charitatis sicut a flamma illustrantur vera, et sic scientifica, haec inde spiritualem suam lucem habent; inde constare potest quid per interiora scientificorum intelligitur.
@1 vers. 8 after prius$

5638. `Et steterunt coram Josepho’: quod significet praesentiam caelestis spiritualis ibi, constat a significatione `stare coram aliquo’ quod sit praesentia; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua saepe prius; quod caeleste spiritualis praesens esset in utroque naturali, repraesentabatur per `Josephum’ quod dominus factus super totam Aegyptum, hoc est, quod intelligitur per praesentiam caelestis spiritualis in interioribus scientificorum; scientifica enim sunt in naturali; de dominio caelestis super utrumque naturale videatur n. 5316, 53241 5326-5328, 5333, 5337, (x)5373, vera {1} quae {2}repraesentantur per decem filios Jacobi, sunt vera in naturali.
@1 i enim$
@2 after Jacobi$

5639. `Et vidit Joseph cum illis Benjaminem’: quod significet apperceptionem medii spiritualis apud vera, a caelesti spiritualis, constat ex significatione `videre’ quod sit intelligere et appercipere, de qua n. 2150, 2807, 3764, 4567, 4723, 5400; ex repraesentatione `decem filiorum Jacobi’ qui sunt `cum illis’, seu cum quibus Joseph vidit Benjaminem, {1}quod sint vera in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427,5458,5512; et ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443; quod hic medium spirituale dicatur, est quia vera quae per `decem filios Jacobi’ repraesentantur, nunc conjungenda erant cum vero a Divino quod ‘Josephus’, et conjunctio illa non fit nisi per medium quod spirituale; quare cum id medium apperceptum, tunc (x)statim sequitur `quod Josephus diceret ad virum super domo sua, Adduc viros domum, et mactando macta, et praepara, quia mecum comedent viri in meridie’, per quae significatur quod introducerentur et conjungerentur quia cum medio. [2]Quid spirituale respective ad naturale, paucis adhuc dicendum, quia plerique qui in orbe Christiano ignorant quid spirituale, usque adeo ut cum audiunt vocem illam, haereant, et dicant secum quod spirituale quid sit, nemo sciat; spirituale in sua essentia apud hominem est ipsa affectio boni et veri propter bonum et verum et non propter se, tum affectio justi et aequi propter justum et aequum et non propter se; cum homo sentit in se jucundum et amoenum, et magis si faustum et beatum ex illis, hoc apud illum est spirituale quod non venit ex naturali sed ex spirituali mundo seu e caelo, hoc est, per caelum a Domino; hoc nunc est spirituale quod, cum apud hominem regnat, afficit et quasi tingit omne quod cogitat, quod vult et quod agit, et facit ut cogitata et ex voluntate acta participent ex spirituali, usque tandem ut cum e mundo naturali in mundum spiritualem transit, illa etiam apud (c)eum spiritualia fiant. Verbo, affectio charitatis et fidei, hoc est, boni et veri, ac jucundum et amoenum, et magis faustum et beatum inde, quae interius apud hominem sentiuntur et illum faciunt hominem vere Christianum, est spirituale. [3]Quod plerique in orbe Christiano ignorent quid spirituale, est quia fidem faciunt essentialem Ecclesiae et non charitatem; inde quia pauci illi qui de fide solliciti sunt, parum si quicquam cogitant de charitate, et norunt quid charitas, inde quia non cognitio, nec est perceptio affectionis quae charitatis, et qui non in affectione charitatis est, nequaquam potest scire quid spirituale; imprimis hodie cum vix ulla charitas alicui est, quia est ultimum tempus Ecclesiae. (m)Sed sciendum quod spirituale in communi sensu {2}significet affectionem tam boni quam veri, inde caelum vocatur mundus spiritualis, et sensus (t)internus Verbi sensus spiritualis,
at in specie id quod est affectionis boni {3}vocatur caeleste, et id quod est affectionis veri, {4} spirituale.(n)
@1 A had this clause after Jacobi, but d it; after Benjaminem A adds de qua n 2150..5400, an evident mistake for 5403…5512.@
@2 significans tam affectionem$
@3 est$
@4 i est$

5640. {1} `Et dixit ei qui super domo sua’: quod significet ad id quod est Ecclesiae externae, constat ex repraesentatione `illius qui super domo’ quod sit Ecclesia externa, cum `is qui in domo’ sit Ecclesia interna, de qua n. 1795; et quia in sensu interno non spectatur persona sed res, n. 5225, 5287, 5434, ideo per `illum qui super domo’ significatur id quod est Ecclesiae externae.
@1 5640 was at first omitted in A but subsequently written on separate sheet with directions for insertion here.$

5641. {1} `Adduc viros domum’: quod significet quod vera in naturali illuc introducerentur, constat ex significatione `filiorum Jacobi’ quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; quod introducerentur illuc, significatur per `adduc illos domum’.
@1 5641 was at first omitted in A but subsequently written together with n. 5640 on separate sheet with directions for insertion here.$

5642. `Et mactando macta et praepara’: quod significet per bona naturalis exterioris, constat ex significatione `mactare’ quod involvat {1}id quod mactabatur, nempe bovem, juvencum, hircum aut aliud pecus quod sint bona naturalis; quod `bos ac juvencus’ sint bona naturalis, videatur n. 2180, 2566, 2781, 2830, hic bona naturalis exterioris quia per illa nunc primum ad conjunctionem introducebantur; nam quod `adduxit viros domum Josephi’ significat introductionem primam in bonum quod a caelesti spiritualis, videatur infra n. 5645; quia `juvencus et bos’ significabant bona naturalis, etiam omnis operatio significabat bonum illud, unum enim involvebat alterum.
@1 idem cum juvenco aut bove, qui mactabantur$

5643. `Quia mecum comedent viri in meridie’: quod significet quod conjungentur quando cum medio, constat ex significatione `comedere’ quod sit communicari, conjungi et appropriari, de qua n. 2187, 2343, 3168, 3513 fin., 3596, 3832; et quia erant cum medio spirituali quod `Benjamin’, n. (x)5639, dicitur `in meridie’, nam `meridies’ significat statum lucis, ita statum spiritualem qui {1} per medium, n. 1458, 3708.
@1 i apparet$

5644. `Et fecit vir quemadmodum dixit Joseph’: quod significet effectuationem, constat absque explicatione.

5645. `Et adduxit vir viros domum Josephi’: quod significet introductionem primam in bonum quod a caelesti spiritualis, constat ex significatione `adducere’ quod sit introductio, ut supra n. (x)5641; ex significatione `filiorum Jacobi’ quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5428, 5512; ex significatione `domus’ quod sit bonum, de qua n. 3652, 3720, 4982, inde etiam `domus’ est Ecclesia, n. 3720, nam Ecclesia est Ecclesia (e)a bono; (m)et (c)ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua saepe prius ;(n) ex quibus patet quod per `adduxit vir viros domum Josephi’ significetur quod {1}introducerentur vera in naturali in bonum quod a caelesti spiritualis. Quod introductio prima sit quae significatur, est quia nunc solum comedebant apud Josephum et non agnoverunt illum; per id conjunctio communis significatur, quae conjunctio est introductio prima, influit enim tunc communiter verum a Divino nec {2}cognoscitur; at cum appercipitur verum quod influit, tunc est conjunctio altera, quae conjunctio significatur per `quod Josephus se manifestaret fratribus’, de {3}qua in cap. seq. xlv.
@1 adducerentur$
@2 agnoscitur$
@3 quo$

5646. Vers. 18-23. Et timuerunt viri quod adducti domum Josephi, et dixerunt, Super verbum argenti reducti in manticis nostris in initio nos adducimur, ad devolvendum super nos, et ad conjiciendum se super nos, et ad sumendum nos ad servos, et asinos nostros. Et accesserunt ad virum qui super domo Josephi, et locuti ad illum ostio domus. Et dixerunt, In me domine mi, descendendo descendimus in initio ad emendum cibum. Et factum, cum veniremus ad diversorium, et aperuimus manticas nostras, et ecce argentum cujusvis in ore manticae suae, argentum nostrum in pondere suo, et reducimus illud manu nostra. Et argentum alterum descendere facimus in manu nostra ad emendum cibum, non scimus quis posuit argentum nostrum in manticis nostris. Et dixit, Pax vobis, ne timeatis, Deus vester, et Deus patris vestri dedit vobis absconditum donum in manticis vestris, argentum vestrum venit ad me; et eduxit ad illos Shimeonem. `Et timuerunt viri’ significat retractionem: `quod adducti domum Josephi’ significat quod vera quae naturalis adjungerentur et subjicerentur interno: `et dixerunt, Super verbum argenti reducti in manticis nostris (x)in initio nos adducimur’ significat quia verum in exteriore naturali apparet gratis donatum, quod ideo subjicerentur: `ad devolvendum super nos, et ad conjiciendum se super nos’ significat quod propter id sub potestatem absolutam redigerentur: `et ad sumendum nos {1}in servos, et asinos nostros’ significat usque ut quicquid in utroque naturali nihili sit: `et accesserunt ad virum qui super domo Josephi’ significat doctrinalia Ecclesiae: `et locuti ad illum ostio domus’ significat consultationem ex illis de introductione: `et dixerunt, In me domine mi’ significat testificationem: `descendendo descendimus (x)in initio ad emendum cibum’ significat animum comparandi bonum veris: `et factum, cum veniremus ad diversorium, et aperuimus manticas nostras’ significat introspectionem in naturale exterius: `et ecce argentum cujusvis in ore manticae suae’ significat quod perspectum, quod vera quasi gratis donata: `argentum nostrum in pondere suo’ significat vera secundum statum cujusvis: `et reducimus illud in manu nostra’ significat quod submittantur quae gratis donata quantum possibile: `et argentum alterum descendere facimus in manu nostra ad emendum cibum’ significat quod animus sit per verum aliunde comparare bonum: `non scimus quis posuit argentum nostrum in manticis nostris’ significat non fidem ex ignorantia a quo verum in naturali exteriore: `et dixit, Pax vobis; ne timeatis’ significat quod bene sit, ne desperent: `Deus vester et Deus patris vestri’ significat Divinum Humanum Domini: `dedit vobis absconditum donum in manticis vestris’ significat quod ab Ipso absque ulla eorum prudentia: `argentum vestrum venit ad me’ significat quod videbitur sicut verum comparatum ab illis: `et eduxit ad illos Shimeonem’ significat quod adjunxerit veris velle.
@1 thus A I here and 5651; cp. above.$

5647. `Et timuerunt viri’: quod significet retractionem, constat ex significatione `timere’ quod hic sit retractio, nempe a conjunctione cum interno; timor {1} ex variis causis existit, prout ex periculis vitae, jacturae lucri, ut et honoris et famae, tum ne alicui servituti adducantur, et sic pereat liberum, et cum libero jucundum vitae; de hac re in his sequentibus agitur, timuerunt enim {2}ne adjungerentur interno, {3}et per id suum proprium {4} amitterent, et cum proprio suum liberum, et cum libero {5} jucundum vitae, nam hoc (c)a libero dependet; inde est quod per `timuerunt viri’ significetur retractio, nempe ne {6}adjungantur. [2]Hic in antecessum paucis dicendum quomodo cum conjunctione illa, nempe cum conjunctione externi seu naturalis hominis cum interno seu spirituali, {7}se habet: externus seu naturalis homo a prima vitae aetate regnat, nec scit quod internus seu spiritualis homo sit; quapropter cum homo reformatur, et incipit fieri spiritualis seu internus a naturali seu externo, tunc primum rebellat naturale; docetur enim quod naturalis homo subjugandus sit, hoc est, omnes ejus concupiscentiae cum illis quae confirmant, exstirpandae, inde cum naturalis homo sibi relinquitur, cogitat quod sic prorsus pereat, nam non scit aliter quam quod naturale sit omne, et ignorat plane quod immensa et ineffabilia sint in spirituali; cumque naturalis homo sic cogitat, tunc retrahit se et non vult subjici spirituali; hoc nunc est quod hic per `timorem’ significatur.
@1 i enim$
@2 si$
@3 quod$
@4 i prorsus$
@5 i omne$
@6 conjungantur$
@7 A I have se also after quomodo$

5648. `Quod adducti domum Josephi’: quod significet quod vera quae naturalis, adjungerentur et subjicerentur interno, constat a significatione `adduci domum Josephi’ quod sit conjungi et subjici interno; per `Josephum’ enim repraesentatur internum, quia verum a Divino, seu caeleste spiritualis, de qua n. 5307, 5331, 5332, 5417, 5469; et per ‘domum’ significatur tam internum hominis quam externum ejus, n. 3128, 3538, 4973, 5023, hic internum quia dicitur `domus Josephi’; et per `adduci’, nempe ad internum, significatur adjungi, et quia adjungi, significatur subjici; causa est quia naturale cum adjungitur interno, tunc ei subjicitur, imperium enim quod prius fuerat naturali homini, fit dein spirituali; de quo imperio in sequentibus, ex Divina Domini misericordia, dicetur. [2]Paucis dicendum quomodo se habet cum sensu interno: Verbi sensus internus est imprimis pro illis qui in altera vita; illi qui ibi, cum apud hominem sunt qui legit Verbum, percipiunt illud secundum sensum internum, non autem secundum sensum externum, nullas enim voces humanas intelligunt sed solum sensum vocum, et hunc non secundum cogitationes hominis naturales sed secundum suas cogitationes quae spirituales; in spiritualem hunc sensum transmutatur ilico sensus naturalis qui apud hominem; se habet hoc sicut qui linguam alius vertit in suam quae alia, quod fit subito; ita sensus cogitationis humanae naturalis in spiritualem, spiritualis enim lingua seu loquela est angelis propria, naturalis autem homini; quod tam subita transmutatio unius quasi linguae in {1}alteram, est quia est correspondentia omnium et singulorum quae in mundo naturali cum illis quae in mundo spirituali. [3]Nunc quia sensus internus Verbi imprimis est pro illis qui in spirituali mundo, idcirco talia hic in sensu interno memorantur quae pro illis sunt et quae illis amoena et jucunda; at quo interiora talia sunt, eo remotiora sunt a captu hominum, quibus illa quae mundi et corporis sunt, modo amoena et jucunda sunt; et cum ita, spiritualia quae sensus interni sunt, pro vili habent et quoque fastidiunt; exploret {2}quisque apud se, annon ei nauci et fastidio {3}sint quae in sensu interno in his quae nunc sequuntur, continentur, cum tamen talia sunt quibus societates angelicae quam maxime delectantur; inde quoque reflectenti patere potest, {4}quale discrimen est inter jucunda hominum et jucunda angelorum, tum in quibus angeli ponunt sapientiam et in quibus homines, quod nempe angeli ponant sapientiam in talibus quae homo nauci habet et aversatur, et quod homo sapientiam ponat in talibus quae angeli prorsus non curant, et plures in talibus quae angeli rejiciunt et fugiunt.
@1 alterius$
@2 id qui libet$
@3 after nauci$
@4 discrimen, quodnam$

5649. `Et dixerunt, Super verbum argenti reducti in manticis nostris (x)in initio nos adducimur’: quod significet quia verum in exteriore naturali apparet gratis donatum, quod ideo subjicerentur, constat ex significatione `argenti reducti’ quod sit verum gratis donatum, de qua n. 5530, 5624; ex significatione `manticae’ quod sit limen naturalis exterioris, de qua n. 5497; et ex significatione `adduci’ quod sit adjungi et subjici, de qua mox supra n. 5648. [2]Hoc ita se habet: quia perceptum quod vera scientifica in exteriore naturali essent gratis donata, et ideo allicerentur ad conjungendum se interno, et sic ei subjicerentur, inde, ut mox supra dictum, (t)privarentur suo libero et sic omni jucundo vitae; quod ita sit, nempe quod percipiatur quod vera scientifica gratis donata sint, et id in naturali vel exteriore vel interiore est prorsus ignotum homini; causa est quia is in nulla tali perceptione est, ne hilum enim scit quid ei gratis donatur, minus quid in naturali exteriore, et quid in interiore reponitur; quod id non percipiat, communis causa est quod mundana et terrestria ei cordi sint, non autem caelestia et spiritualia, et quod ideo non credat aliquem influxum per caelum a Domino, ita nequaquam quod aliquid ei donetur; cum tamen omne id verum quod {1}rationaliter concludit ex scientificis, et putat quod ex propria potentia, sit tale quod ei donatur; minus potest homo percipere num id positum sit in exteriore naturali vel in interiore, quia ignorat quod naturale sit binum, nempe exterius quod accedit ad sensus externos, et interius quod recedit ab illis et convertit se ad rationale; [3]quia homo in ignorantia est de his et illis, idcirco nihil perceptionis habere potest de talibus; cognitio rei praecedet ut sit {2}ejus perceptio; at societates angelicae haec probe et clare sciunt et percipiunt, non modo quid illis gratis donatur sed etiam ubinam id est; quod constare potest ab hac experientia: cum aliquis spiritus qui in bono est et inde in facultate, in societatem angelicam venit, tunc is simul venit in omnem scientiam et intelligentiam quae societati est, in qua non prius fuerat, et tunc non aliter scit quam quod sciverit id et (x)intellexerit ita prius et a se; at cum reflectit, appercipit quod id ei per societatem illam angelicam a Domino gratis donetur; et quoque scit, ex societate angelica ubinam est, num id in naturali exteriore aut in naturali interiore sit; sunt enim societates angelicae quae in exteriore naturali, et sunt quae in interiore; at naturale non (t)illis est naturale quale {3} homini, sed est naturale spirituale, quod spirituale factum est per id quod conjunctum et subjectum sit spirituali. [4]Ex his constare potest quod quae hic in sensu interno {4}memorantur, actualiter ita existant in altera vita, quod nempe appercipiant quid illis gratis donatur, tum ubinam id reponitur, tametsi homo hodie nihil de talibus sciat; at in antiquis temporibus illi qui fuerunt ab Ecclesia, talia sciverunt, scientifica eorum docebant, et quoque doctrinalia; {5}fuerunt illi interiores homines, sed ab illis temporibus (t)homines successive facti sunt exteriores, usque adeo ut hodie in corpore sint, ita in extremo; cujus rei indicium est quod ne quidem sciant quid spirituale et quid internum, et quod nec credant quod sint; immo ad tale extremum in corpore ab interioribus abiverunt ut ne quidem credant quod vita sit post mortem, nec quod caelum nec infernum; immo ex recessione ab interioribus usque in tale extremum, tam stupidi in spiritualibus facti sunt ut credant vitam hominis similem esse vitae {6}bestiarum, et sic hominem similiter moriturum; et quod mirabile, tale credunt eruditi prae simplicibus, et qui aliter credit, pro simplici ab illis habetur.
@1 after scientificis$
@2 A d ejus$
@3 i est$
@4 continentur$
@5 inde fuerunt$
@6 A d animalium, i bestiarum$

5650. `Ad devolvendum super nos, et ad conjiciendum se super nos’: quod significet quod propter id sub potestatem absolutam redigerentur, constat a significatione `devolvere super aliquem’ quod sit sistere illum in culpa; et a significatione `conjicere se super aliquem’ quod sit redigere sub potestatem, hic absolutam, sequitur enim, `ad sumendum nos in servos, {1}et asinos nostros’. Haec se ita habent: antequam conjungitur naturalis homo spirituali, seu externus interno, relinquitur ei cogitare num velit ut concupiscentiae oriundae ex amore sui et mundi, et talia quibus illas defenderat, aboleantur, ac ut cedat imperium spirituali seu interno; tale relinquitur ei cogitare, {2} ut ex libero eligat quod libet; cum naturalis homo absque spirituali de {3}hoc cogitat, tunc rejicit illud, amat enim suas concupiscentias quia amat se et mundum, inde fit anxius et putat, si illae abolerentur quod non plus vitae ei superesset, nam in naturali seu externo homine ponit omne; vel putat quod postea (x)ex se nihil poterit, et quod omnia quae cogitabit, quae volet et quae aget, per caelum {4}influent, ita quod sui juris non erit amplius; cum naturalis homo sibi relictus in hoc statu est, retrahit se et resistit; at cum aliquid lucis per caelum a Domino influit in ejus naturale, incipit is aliter cogitare, nempe quod praestet ut spiritualis homo dominium habeat, nam sic potest cogitare bonum et velle bonum, et sic potest in caelum venire, non autem si naturalis homo dominaturus; et cum cogitat quod omnes angeli in universo caelo tales sint, et quod inde illi in ineffabili gaudio sint, tunc pugnat cum naturali homine et tandem vult spirituali subordinari; in hoc statu ponitur homo qui regenerandus, ex causa ut {5}in libero se possit vertere quo velit, et quantum se {6}in libero vertit ad hoc, tantum regeneratur. Illa et haec sunt de quibus in sensu
interno hic agitur.
@1 I o et here only$
@2 i propter$
@3 his$
@4 influet A I$
@5 se ex libero$
@6 ex$

5651. `Et ad sumendum nos {1}in’ servos, et asinos nostros’: quod significet usque ut quicquid in utroque naturali nihili sit, constat ex repraesentatione `decem filiorum Jacobi’ qui haec de se loquuntur, quod sint vera in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; ex significatione `servorum’ quod sint levia,{2} n. (x)2541, hic nihili, de quo sequitur; et ex significatione `asinorum’ quod sint illa quae in naturali, quae sunt scientifica, de qua n. 5492, hic in naturali exteriore quia vera quae significantur per `filios Jacobi’, sunt{3} in naturali
interiore. [2]Cum hoc quod quicquid in utroque naturali nihili {4}sit, ita se habet: ut homo spiritualis fiat, oportet ut naturale ejus nihili fiat, hoc est, ut prorsus nihil ex se possit; quantum enim naturale ex se potest, tantum spirituale non potest; naturale enim ab infantia nihil aliud imbuerat quam quae sunt cupiditatum sui et mundi, ita contraria charitati; haec mala faciunt ut bonum per internum hominem a Domino influere nequeat, nam quicquid influit, in naturali vertitur {5}in malum; est naturale planum in quo terminatur influxus; quapropter nisi naturale, hoc est, malum et falsum quae {6}formaverant naturale, nihili fiat, nequaquam potest bonum {7}per caelum a Domino influere; non habet hospitium sed dissipatur, in malo enim et falso morari non potest; inde est quod tantum claudatur internum quantum naturale non fit nihil; notum hoc quoque est in Ecclesia ex doctrinali quod vetus homo exuendus ut novus induatur; [3]regeneratio non aliud est quam ut naturale subjugetur, et spirituale dominium obtineat; et tunc subjugatur naturale, cum ad correspondentiam redigitur; cumque naturale ad correspondentiam redactum est, tunc non reagit magis sed agit sicut imperatur et sequitur ad nutum spiritualis, vix aliter quam actus corporis sequuntur ad nutum voluntatis, ac loquela cum facie {8}secundum influxum cogitationis; inde patet quod naturale prorsus nihili fieri debeat quoad velle ut homo spiritualis fiat. [4]Sed sciendum quod vetus naturale nihili fiet, hoc enim formatum est a malis et falsis, cumque id nihili factum est, tunc donatur homo novo naturali, quod vocatur naturale spirituale, spirituale {9} ex eo quia spirituale est quod agit per illud, seque manifestat per illud, sicut causa per effectum; notum est quod causa sit omne effectus; inde naturale novum quoad cogitare, {10}velle, et effectum agere, non est nisi quam repraesentativum spiritualis; cum hoc fit, tunc (t)homo recipit bonum a Domino, et cum recipit bonum, donatur is veris, et cum donatur veris, perficitur intelligentia et sapientia, et cum {11}perficitur intelligentia et sapientia, beatur felicitate in aeternum.
@1 See p. 243, ftnote n. 4$
@2 i de qua$
@3 i quae$
@4 sint A I$
@5 i tunc$
@6 formaverat$
@7 e caelo$
@8 ad$
@9 i vocatur$
@10 et velle, tum$
@11 his perficitur$

5652. `Et accesserunt ad virum qui super domo Josephi’: quod significet doctrinalia Ecclesiae, constat ex significatione `viri super domo Josephi’ quod sit id quod est Ecclesiae externae, de qua supra n. 5640, ita doctrinale, nam hoc est Ecclesiae; praeterea per `virum’ significatur verum, ita doctrinale, n. 3134, et per `domum’ Ecclesia, n. 1795; et quia `Josephus’ est internum, n. 5469, `domus Josephi’ est Ecclesia interna; doctrinale ex Verbo est quod super domo illa, inserviendo et {1}ministrando.
@1 i ei$

5653. `Et locuti ad illum ostio domus’: quod significet consultationem ex illis de introductione, constat ex significatione `loqui ad illum’ nempe ad virum super domo Josephi, quod sit consultatio ex illis, nempe ex doctrinalibus; et ex significatione `ostii domus’ quod sit introductio, de qua n. 2356, 2385, hic a naturali seu externo homine ad spiritualem seu internum, de qua re agitur; (m)quia hoc significatur, in lingua originali non dicitur `ad ostium domus’ sed `ostium domus’.(n)

5654. `Et dixerunt, {1}In me, domine mi’: quod significet testificationem, constat ex ipsa hac formula quod (t)sit testificationis, nempe quod verum sit quod loquentur de argento quod in ore manticae cujusvis repertum.

@1 Heb interjection (bi), literally `in me’; is generally regarded as an exclamation of entreaty. The quite different interpretation of it that S gives, is maintained in n. 5796 and n. 6981.$


5655. `Descendendo descendimus {1}in initio ad emendum cibum’: quod significet animum comparandi bonum veris, constat a significatione `descendere’ quod sit animus seu intentio, qui enim descendit aut confert se alicubi, est ex animo, hic ad comparandum bonum veris, quod significatur per `ad emendum cibum’; per `emere’ enim significatur comparare et appropriare, n. 5374, 5397, 5406, 5414, 5426, et per `cibum’ bonum veri, n. 5340, 5342, hic bonum veris quae repraesentantur per `filios Jacobi’ qui de se illa loquuntur.
@1 A I o in, see n. 5646$

5656. `Et factum, cum veniremus ad diversorium, et aperuimus manticas nostras’: quod significet introspectionem in naturale exterius, constat ex significatione `diversorii’ quod sit naturale exterius in genere, de qua n. 5495; ex significatione `aperire’ quod sit introspectio, qui enim aperit, est propter introspectionem; et ex significatione `manticae’ quod sit naturale exterius in specie, de qua n. 5497.

5657. `Et ecce argentum cujusvis in ore manticae suae’: quod significet quod perspectum quod vera quasi gratis donata, constat ex significatione `argenti cujusvis in sacco’ quod sint vera donata gratis, de qua n. 5530, 5624, similiter `argentum cujusvis in ore manticae’, cum differentia quod per hoc significentur vera quae donata gratis, quod in limine naturalis exterioris reposita sint, nam per `os manticae’ significatur limen exterioris naturalis, n. 5497. Quod significetur hic quasi gratis donata, est quia in statu dubitativo sunt num conjungi velint interno, ne nihili fiant; et cum quis in statu dubitativo est, etiam de veris quae confirmant, sentit dubitative.

5658. `Argentum {1}nostrum in pondere suo’: quod significet vera secundum statum cujusvis, constat ex significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954; et a significatione `ponderis’ quod sit status rei quoad bonum, de qua n. 3104; (m)ita vera secundum statum cujusvis est secundum bonum quod recipere possunt. (n) Pondera et mensurae multis in locis in Verbo nominantur, at in sensu interno non significant pondera et mensuras sed `pondera’ significant status rei quoad bonum, et `mensurae’ status rei quoad verum; sicut etiam gravitas et extensio, `gravitas’ quae in mundo naturali, correspondet bono in mundo spirituali, et `extensio’ vero; causa est quia in caelo, unde correspondentiae, non datur gravitas, nec extensio, quia non spatium; apparent quidem gravia et extensa {2}apud spiritus, sed sunt apparentiae {3}oriundae ex statibus boni et veri in caelo superiore. [2]Quod `argentum’ significet verum, notissimum fuerat antiquis temporibus, inde antiqui tempora a prima aetate ad {4}ultimam mundi distinxerunt in saecula aurea, argentea, cuprea, et ferrea, quibus etiam adjecerunt argillacea; saecula aurea vocaverunt illa tempora cum innocentia et integritas fuit, et cum quisque bonum faciebat ex bono, et justum ex justo; {5} argentea autem dixerunt illa tempora cum non amplius innocentia erat, sed usque species integritatis, quae non constabat in eo quod bonum facerent ex bono, sed in eo quod verum facerent ex vero; saecula autem cuprea et ferrea appellabant illa quae adhuc inferiora sunt; [3]quod ita appellaverint tempora, non erat ex comparatione, sed ex correspondentia; sciverunt enim antiqui quod `argentum’ corresponderet vero et quod `aurum’ bono, et hoc ex communicatione cum spiritibus et angelis; cum enim in caelo {6}superiore loquela est de bono, apparet infra apud illos qui in primo seu ultimo caelo sub illis sunt, aureum; et cum loquela est de vero, apparet ibi argenteum; quandoque ita ut non modo parietes conclavium ubi habitant, coruscent auro et argento, sed etiam ipsa atmosphaera ibi; et quoque apud angelos primi seu ultimi caeli, qui in bono sunt ex bono, apparent mensae ex auro, candelabra ex auro, et plura alia; apud illos autem qui in vero sunt ex vero, apparent talia ex argento; sed quis hodie novit quod saecula ab antiquis {7}vocata fuerint aurea et argentea ex correspondentia? immo quis hodie aliquid de correspondentia novit? et qui hoc non novit, et magis qui volupe et sapiens in eo ponit ut disputet num sit vel non sit, {8}is ne quidem potest minimum scire de innumerabilibus quae correspondentiae `{9}sint’.
@1 suum A I, but see 5646 and Hebrew.$
@2 in mundo spirituum$
@3 oriunda I$
@4 ultimum I$
@5 i saecula$
@6 interiore$
@7 after argentea$
@8 quomodo$
@9 sunt$

5659. `Et reducimus illud in manu nostra’: quod significet quod submittantur quae gratis donata, quantum possibile, constat ex significatione `reducere’ quod hic sit submittere; et ex significatione `in manu nostra’ quod sit quantum possibile, de quibus supra n. 5624; quod gratis donata significatur per `argentum in ore manticae’ quod reducerent, n. (x)5657.

5660. `Et argentum alterum descendere facimus in manu nostra {1}ad emendum cibum’: quod significet quod animus sit per verum aliunde comparare bonum, constat ex significatione `argenti’ quod sit verum, de qua mox supra n. 5657, et quia per `argentum’ significatur verum, per `argentum alterum’ significatur verum aliud, inde significatur verum aliunde; quia non aliud verum datur quod genuinum, quam a Domino Qui gratis donat, ita nec aliunde ipsum verum; et ex significatione `descendere facere’ quod sit animus comparandi, nempe bonum veri quod per `frumentum quod emerent’, significatur; sensus litterae historicus involvit quod argentum alterum etiam veniret ad Josephum, ad emendum ab illo cibum, sic non aliunde; at sensus internus non manet in sensu litterae historico, hunc sensum non curat, sed in ipsa re de qua agitur, quae res est, {2} si ut servi subjicerentur {3}propterea quod aliqua vera in (t)naturali exteriori gratis donata sunt quod aliunde compararent sibi bonum per verum; (m)talis etiam est series in sensu interno, nam mox dicitur `non scimus quis posuit argentum in manticis nostris’, per quae significatur quod non crederent {4}quia non scirent a quo verum in naturali exteriore.(n) [2]Similiter existit in altera vita apud spiritus qui {5}per vera initiantur in bonum, et imprimis in hoc, quod omne bonum et verum a Domino influat, {6}et cum appercipiunt quod influat omne quod cogitant et volunt, et sic quod a se cogitare et velle non possint, tunc repugnant quantum possunt, {7}credunt {8}quod sic vita propria illis nulla foret, et sic quod periret omne jucundum, nam hoc in proprio ponunt; ac insuper, si non (t)possent agere bonum (c)a se nec credere verum a se, quod remitterent manus, nihil ex se agendo
et cogitando, et exspectarent influxum; ita cogitare illis permittitur {9} etiam in tantum ut paene concludant apud se quod non {10}velint inde bonum et verum accipere sed aliunde, ubi non talis orbatio proprii est; etiam quandoque datur illis inquirere ubi id inveniant; at postea, cum nullibi inveniunt, illi qui regenerantur, redeunt et ex libero eligunt quoad velle et cogitare duci a Domino; informantur etiam tunc quod accepturi sint proprium caeleste quale est angelis, et cum hoc proprio etiam beatum et felix in aeternum. [3]Quod proprium caeleste {11}attinet, hoc ex nova voluntate, quae datur a Domino, existit, et differt a proprio hominis, in eo quod non magis spectent se in omnibus et singulis quae agunt, {12}ac in omnibus et singulis quae discunt et docent, sed quod tunc spectent proximum, publicum, Ecclesiam, regnum Domini, et sic Ipsum Dominum; fines vitae sunt qui mutantur, fines {13}spectandi inferiora, nempe (t)mundum et semet, removentur, et fines {14}spectandi superiora, loco illorum substituuntur; fines vitae non aliud sunt quam ipsa vita hominis, nam fines sunt ipsum velle hominis et sunt ipsi ejus amores, nam quae homo amat, haec vult et pro fine habet; qui proprio caelesti donatur, is etiam in tranquillo est et in pace, nam fidit Domino et credit quod nihil mali illum attingat, et novit quod concupiscentiae illum non infestent; et praeterea qui in proprio caelesti sunt, in ipso libero sunt, nam duci a Domino est liberum, ducitur enim in bono, a bono, ad bonum; {15}inde constare potest quod sint in beato et felici, nam nihil est quod turbat, non aliquid amoris sui, {16}consequenter non aliquid inimicitiae, odii, vindictae, nec aliquid amoris mundi, consequenter non aliquid fraudis, timoris, {17}irrequiei.
@1 A I here o$
@2 i quod$
@3 quia$
@4 et quia nec$
@5 initiantur in vera et per veri$
@6 at$
@7 credunt enim$
@8 A has this passage (reading et sic quod vita . . . foret, et quod ita omne jucundum, periret, nam . . . ponunt) placed after influxum below.$
@9 i imo$
@10 after accipere$
@11 est$
@12 nec pro se$
@13 qui inferiora spectant$
@14 qui superiora spectant$
@15 etiam in beato et felici est$
@16 seu$
@17 before fraudis$

5661. `Non scimus quis posuit argentum {1}nostrum in manticis nostris’: quod significet non fidem ex ignorantia a quo verum in naturali exteriore, constat ex significatione `non scire’ quod in sensu spirituali sit non credere, seu non fides; a significatione `quis posuit’ quod sit ignorantia a quo; a significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 5658; et (c)a significatione `manticae’ quod sit naturale exterius, de qua n. 5497.
@1 A I here o$

5662. `Et dixit, Pax vobis, ne timeatis’: quod significet quod bene sit, ne desperent, constat ex significatione `pacis’ quod sit bene esse, de qua sequitur; et a significatione `ne timeatis’ quod sit ne desperent; agitur enim in sensu interno de mutatione status, quod non amplius ex propria potentia compararent sibi vera, et per vera bonum, sed quod illis ex Domino donarentur; et quia putarunt quod sic amissuri proprium, ita liberum, consequenter omne jucundum vitae, in desperatione fuerunt, ut ab illis quae praecedunt, patet; inde est quod per `ne timeatis’ hic significetur ne desperent; timor enim ex variis causis oritur, n. 5647, inde etiam varia significat. [2]Quod `pax’ sit bene esse, est quia est intimum, et inde universale regnans {1} in omnibus et singulis in caelo; est enim pax in caelo sicut in terra ver, seu sicut aurora, quae non afficiunt per sensibiles varietates sed per amoenum universale quod influit in singula quae percipiuntur, et {2}non modo ipsam perceptionem, {3}sed etiam singula objecta amoenitate imbuit; hodie vix aliquis novit quid pax, ubi nominatur in Verbo, ut in Benedictione,
Elevet Jehovah facies Suas super te, et ponat tibi pacem, Num. Vi 26,
et alibi; credit paene unusquisque quod pax sit securitas ab hostibus, et quod sit tranquillitas in domo et inter socios; sed haec pax non ibi intelligitur verum pax quae immensum illam pacem transcendit; est pax caelestis, de qua mox supra; hac pace nemo donari potest nisi qui (x)ducitur a Domino ac in Domino est, hoc est, in caelo, ubi Dominus est omne in omnibus; pax enim caelestis influit cum cupiditates oriundae ex amore sui et mundi sublatae sunt, nam hae sunt quae tollunt {4} pacem, infestant enim interiora hominis, et faciunt ut tandem ponat in irrequie quietem, et in infestis pacem, quia in malis jucundum; quamdiu homo in his est, nequaquam scire potest quid pax, immo tamdiu credit quod pax illa nihili sit; et si quis dicit quod tunc illa pax ad perceptionem veniat, cum jucunda ex amore sui et mundi sublata sunt, ridet; causa est quia in jucundo mali quod est oppositum paci, ponit pacem. [3]Quia pax talis est, nempe omnium felicitatum et beatitudinum intimum, et inde universale in singulis regnans, ideo antiqui pro communi formula usi sunt dicere `Pax vobis’, {5}cum intelligerent ut bene sit, ac interrogare num pax illis, cum intelligerent num bene sit. Videantur quae prius de pace dicta et ostensa sunt, nempe: quod pax in caelis sit instar veris et aurorae in terris, n. 1726, 2780: quod pax sit in supremo sensu Dominus, in repraesentativo regnum Ipsius, et quod sit Divinum Domini afficiens bonum ab intimo, n. 3780, 4681: quod omnis irrequies a malo et falso, pax autem a bono et vero, n. 3170.
@1 i ita$
@2 sicut$
@3 ita perceptionum$
@4 i illam$
@5 et interrogare num pax illis, cum intelligerent ut bene sit et$

5663. `Deus vester et Deus patris vestri’: quod significet Divinum Humanum Domini, constare potest ex eo quod ubi in Verbo Deus aut Jehovah nominatur, intelligatur Dominus et non alius, n. 1343, 1736, 2921, 3035; et cum dicitur `Deus vester et Deus patris vestri’, hoc est, Deus Israelis et Jacobi et filiorum ejus, intelligitur Divinum Humanum Domini, et quidem quoad Divinum Naturale, n. 3305, 4286, 4570, nam `Israel’ repraesentabat Dominum quoad Naturale interius, et `Jacob’ quoad exterius, et `filii’ quoad vera in illo Naturali. [2]Quod per Deum et Jehovam in Verbo intellectus sit Dominus, Ecclesia Judaica non noverat nec Ecclesia Christiana hodie {1}novit; quod Ecclesia Christiana hoc non noverit, est quia Divinum in tres personas distinxit; at (t)Antiqua Ecclesia quae fuit post diluvium, et imprimis Ecclesia Antiquissima quae fuit ante diluvium, non alium per Jehovam et Deum intellexerunt quam Dominum, et quidem Ipsum quoad Divinum Humanum; noverunt etiam de Ipso Divino quod in Domino, et quod Ipse vocat Patrem Suum, at de Ipso illo Divino quod in Domino, non cogitare potuerunt, sed de Divino Humano, consequenter non alii Divino conjungi; conjunctio enim fit per cogitationem quae intellectus, et per {2}affectionem quae voluntatis, ita per fidem et per amorem; (m)cum enim cogitatur de Ipso Divino, cadit cogitatio sicut in universum interminatum et sic dissipatur, unde nulla conjunctio; aliter cum cogitatur de Ipso Divino ut Divinum Humanum ;(n) et noverunt quod nisi cum Divino conjungerentur, non salvari possent; [3]idcirco fuit Divinum Humanum quod Antiquae Ecclesiae adoraverunt, Jehovah etiam in Divino Humano se manifestavit apud illos; et Divinum Humanum fuit Ipsum Divinum in caelo, caelum enim constituit unum hominem qui Maximus Homo vocatur, de quo ad finem capitum hactenus (x)est actum; Divinum hoc in caelo, non aliud est quam Ipsum Divinum, sed in caelo ut Divinus Homo; hic Homo est quem Dominus suscepit, et in Se Divinum fecit, et univit Ipsi Divino sicut ab aeterno unitus fuerat, nam ab aeterno fuit unum; et hoc quia genus humanum aliter non salvari potuisset; non enim amplius sufficere potuit ut Ipsum Divinum per caelum, ita per Divinum Humanum (x)ibi, influere posset in mentes humanas, quapropter Ipsum Divinum voluit Divinum Humanum actualiter per susceptum Humanum in mundo, sibi unire; hoc et illud est Dominus.
@1 , at Ecclesia Christiana non ideo id novit$
@2 A d amorem i affectionem$

5664. `Dedit vobis absconditum donum’ in manticis vestris’: quod significet quod ab Ipso absque ulla eorum prudentia, constat a significatione `absconditi doni’ quod sit verum et bonum quae {1}donantur’ a Domino, nesciente homine; et ex significatione `argenti reducti in saccis {2}aut in manticis’ quod sit absque ulla illorum potentia, de qua n. 5488, 5496, 5499; inde patet quod per `dedit vobis absconditum donum in manticis vestris’ significetur quod ab Ipso, nempe Divino Humano Domini, verum et bonum in naturali, absque ulla (c)eorum potentia, et quia est absque (c)eorum potentia, est absque (c)eorum prudentia; prudentia dicitur quia prudentia correspondet providentiae, et quod ex Divina Providentia, non est ex hominis prudentia.
@1 dantur$
@2 ac$

5664a. {1} `Argentum vestrum venit ad me’: quod significet quod videbitur sicut verum comparatum ab illis, constat ex significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954; quod `argentum eorum venerit ad illum’ est quod emerint, ita quod (t)ipsi comparaverint sibi; `emere’ enim est comparare, n. 5655; inde est quod per `argentum vestrum venit ad me’ significetur verum comparatum ab illis; at quia verum quod fidei, nusquam comparatur ab aliquo homine, sed insinuatur et datur a Domino, et tamen videtur sicut ab homine, dicitur quod videbitur sicut verum comparatum ab illis. [2]Quod verum insinuetur et detur a Domino, etiam in Ecclesia notum est, {2}docetur enim quod fides non sit ab homine sed a Deo, ita non solum confidentia, sed etiam vera quae fidei; apparet tamen usque quod vera quae fidei, comparentur ab homine; {3}quod influant, alte ignorat quia non percipit; causa quod non percipiat, est quia clausa sunt ejus interiora ut non perceptibilem communicationem (t)possit habere cum spiritibus et angelis, {4}illa cum clausa sunt, homo nihil prorsus de influxu scire potest. [3]At sciendum quod aliud sit vera fidei scire, et aliud vera fidei credere; qui vera fidei modo sciunt, ii illa memoriae indunt sicut res alias quae alicujus scientiae sunt, haec potest homo sibi comparare absque {5}tali influxu, sed vera illa non vitam habent, ut patet ex eo quod homo malus, etiam pessimus, aeque possit scire vera fidei ac homo probus et pius; sed apud malos, ut dictum, (t)vitam non habent, cum enim producit illa, tunc spectat in singulis vel sui gloriam, vel lucrum, inde est amor sui et mundi qui insufflant et faciunt quasi vitam, sed vita illa est qualis est in inferno, quae mors spiritualis vocatur; inde est, cum producit illa, quod ex memoria producat illa non autem ex corde; at qui credit vera fidei, is ex corde illa producit cum ex ore, sunt enim apud illum vera fidei ita radicata ut radicem habeant in memoria externa, et inde versus interiora seu superiora crescant sicut arbores frugiferae, et quoque sicut arbores, ornant se foliis, et tandem floribus propter finem ut fructus ferant; [4]ita homo talis, hic quoque per vera fidei nihil aliud intendit quam usus, qui sunt exercitia charitatis, quae ei sunt fructus; haec sunt quae homo sibi non comparare potest, ne quidem minimum, sed a Domino ei gratis donantur, et hoc singulis momentis vitae ejus, immo si credere velit, singulis momentis innumerabilia; sed quia homo talis est ut perceptione quod influant, careat, si enim perceptionem haberet, {6} rebellaret, sicut supra dictum, {7}quia crederet quod tunc amitteret suum proprium, et cum proprio suum liberum, et cum libero suum jucundum, ac ita nihili fieret, ideo fit ut homo non sciat aliud quam quod a se; hoc nunc est quod intelligitur per quod videbitur sicut verum comparatum ab illis; et praeterea ut homo donetur proprio caelesti et libero caelesti, facere debet bonum ut a se et cogitare verum ut a se, sed cum reflectit, agnoscet quod illa a Domino, videatur n. 2882, 2883, 2891.
@1 A I here repeat 5664$
@2 dicitur$
@3 quod enim influat$
@4 et quod cum haec clausa sunt$
@5 A d immediato i tali$
@6 i tunc$
@7 quasi$

5665. `Et eduxit ad illos Shimeonem’: quod significet quod adjunxerit veris velle, constat ex repraesentatione `Shimeonis’ quod sit fides voluntate, seu voluntas faciendi verum quod fidei, de qua n. 3869-3872, 4497, 4502, 4503, 5482; et ex repraesentatione `filiorum Jacobi’ qui hic sunt `illi ad quos eduxit Shimeonem’, quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; inde patet quod per `eduxit ad illos Shimeonem’ significetur quod adjunxerit veris velle.

5666. Vers. 24-28. Et adduxit vir viros domum Josephi, et dedit aquas, et lavarunt pedes suos, et dedit pabulum asinis illorum. Et praepararunt munus, usque ad venire Joseph in meridie, quia audiverunt quod ibi comederent panem. Et venit Joseph domum, et adduxerunt ei munus quod in manu illorum, domum, et incurvabant se ei ad terram. Et interrogavit illos ad pacem, et dixit, An pax patri vestro seni, quem dixistis? an adhuc is vivit? Et dixerunt, Pax servo tuo patri nostro, adhuc ille vivit; et deflexerunt se, et incurvarunt se. Et adduxit vir viros domum Josephi’ significat initiationem ad conjunctionem cum interno: `et dedit aquas’ significat influxum communem veri ab interno: `et lavarunt pedes suos’ significat inde purificationem naturalis: `et dedit pabulum asinis illorum’ significat instructionem de bono: `et praepararunt munus’ significat insinuationem: `usque {1} venire Joseph in meridie’ significat dum internum adesset cum luce: `quia audiverunt quod ibi comederent panem’ significat apperceptionem quod adjungeretur veris bonum; `et venit Joseph domum’ significat praesentiam interni: `et adduxerunt ei munus quod in manu illorum {2}domum’ significat insinuationem quantum possibile: `et {3}incurvarunt se ad terram’ significat humiliationem: `et interrogavit illos ad pacem’ significat perceptionem quod bene sit: `et dixit, An pax patri vestro seni, quem dixistis?’ significat quod etiam bono spirituali: `an adhuc is vivit?’ significat quod ei vita: `et dixerunt, Pax servo tuo patri nostro’ significat inde apperceptionem naturalis quod bene sit cum bono a quo: `adhuc {4}is vivit’ significat et quod ei vita: `et deflexerunt se, et incurvarunt se’ significat humiliationem exteriorem et interiorem.
@1 A I o ad here and 5672; cp. above.$
@2 I o here only; cp. above.$
@3 thus A I here and 5676; cp. above.$
@4 A I o here and 5681; cp. above.$

5667. `Et adduxit vir viros domum Josephi’: quod significet initiationem ad conjunctionem cum interno, constat ex significatione `adducere viros domum Josephi’ quod sit vera quae naturalis, adjungere interno, de qua supra n. 5648; quod initiatio sit ad conjunctionem, liquet ab illis quae sequuntur `quod comederint ibi, et quod tunc Josephus se illis non manifestaverit’, per quae significatur communis influxus, de quo nunc sequitur, qui (t)etiam est initiatio.

5668. `Et dedit aquas’: quod significet influxum communem veri ab interno, constat a significatione `aquarum’ quod sint verum, n. 2702, 3058, 3424, 4976, et quidem verum in communi; inde `dare aquas’ significat influxum communem veri; quod ab interno, est quia erat `in domo Josephi’, n. 5667. Influxus communis veri est illuminatio quae dat facultatem appercipiendi et intelligendi verum; illuminatio illa est a luce caeli quae a Domino, quae lux non aliud est quam Divinum Verum, n. 2776, 3138, 3167, 3195, 3222, 3339, 3485, 3636, 3643, 3993, 4302, 4413, 4415, 5400.

5669. `Et lavarunt pedes suos’: quod significet inde purificationem naturalis, constat a significatione `lavare pedes’ quod sit purificatio naturalis, de qua n. 3147.

5670. `Et dedit pabulum asinis illorum’: quod significet instructionem de bono, constat a significatione `dare pabulum’ quod sit instruere in bono, per ‘pabulum’ enim significatur bonum verorum scientificorum, n. 3114; et per `dare pabulum’ quod est pascere, significatur instruere in illo bono; quod `pascere’ sit instruere, videatur n. 5201; per `asinos’ significantur scientifica, n. 5492; inde patet quod per `dare pabulum asinis’ significetur instructio de bono scientificorum: bonum scientificorum est jucundum ex veris scientificis; vera scientifica sunt communissima vera, quae apparent in luce naturali quae a luce mundi, sed ut appareant, nempe quod vera sint, erit influxus communis ab interno, n. 5668; hoc est illustratio a luce caeli.

5671. `Et praepararunt munus’: quod significet insinuationem, constat ex significatione {1}`muneris’ quod sit obtinere gratiam, de qua n. 5619, ita `praeparare munus’ est insinuatio.
@1 munerum$

5672. `Usque {1}venire Joseph in meridie’: quod significet dum internum adesset cum luce, constat ex significatione `usque venire’ quod sit {2}cum adesset; a repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua n. 5648; et ex significatione `meridiei’ quod sit status lucis, de qua n. 1458, 3195, 3708; quod `meridies’ sit status lucis, est quia tempora diei, sicut mane, meridies, vespera, correspondent illustrationibus in altera vita; et (x)illustrationes ibi sunt intelligentiae et sapientiae, nam in luce caeli est intelligentia et sapientia; vices illustrationis ibi sunt {3}tales, nempe sicut in terris mane, meridies, vespera; existunt status umbrae, sicut quae in vespera, non a sole ibi, hoc est, Domino, Qui semper lucet, sed a proprio angelorum, nam sicut in proprium suum immittuntur, ita in statum umbrae seu vesperae veniunt, et sicut a proprio suo in proprium caeleste elevantur, ita in statum lucis; inde patet unde est quod meridies correspondeat statui lucis.
@1 see p. 258, ftnote n. 1$
@2 dum$
@3 , tales sunt,$

5673. `Quia audiverunt quod ibi comederent panem’: quod significet apperceptionem quod adjungeretur veris bonum, constat ex significatione `audire’ quod sit apperceptio, de qua n. 5017; ex significatione `comedere’ quod sit appropriari et conjungi, de qua n. 2187, 3168, 3513 fin., 3596, 3832, 5643; et ex significatione `panis’ quod sit bonum amoris, de qua n. 2165, 2177, 2187, 3464, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976.

5674. `Et venit Joseph domum’: quod significet praesentiam interni, constat ex significatione `venire domum’ quod sit adesse, seu praesentia, ut supra n. 5672; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua n. 5648.

5675. `Et adduxerunt ei munus quod in manu illorum, domum’: quod significet insinuationem quantum possibile, constat ex significatione `muneris quod dabatur regibus et sacerdotibus’ quod sit obtinere gratiam, ita etiam insinuatio, de qua mox supra n. 5671; et ex significatione `quod in manu illorum’ quod sit quantum possibile, de qua etiam supra n. 5624, 5659.

5676. `Et {1}incurvarunt se ad terram’: quod significet humiliationem, constat ex significatione `incurvare se ad terram’ quod sit humiliare, de qua n. 2153; videatur etiam infra n. 5682.
@1 see p. 258, ftnote 3$

5677. `Et interrogavit illos ad pacem’: quod significet perceptionem quod bene sit, constat ex significatione `interrogare’ quod sit cogitationem alterius percipere, de qua n. 5597; et ex significatione `pacis’ quod sit bene esse, de qua n. 5662.

5678. `Et dixit, An pax patri vestro seni, quem dixistis?’: quod significet quod etiam bono spirituali, constat ex significatione `pacis’ quod sit bene esse, ut supra n.5677; et ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale, de qua n. 3654, 4286, 4598.

5679. `An adhuc is vivit’: quod significet quod ei vita, constat ex significatione `vivere’ quod sit vita spiritualis, de qua n. 5407.

5680. `Et dixerunt, Pax servo tuo patri nostro’: quod significet inde apperceptionem naturalis quod bene sit bono a quo, constat ex significatione `dicere’ quod sit percipere, de qua n. (x)1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3395, 3509; ex significatione `pacis’ quod sit bene esse, de qua n. 5662, 5677; et ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua mox supra n. 5678; quod bonum `pater’ dicitur quia ab illo ut a patre sunt vera et bona in naturali, quae repraesentantur per `decem filios ejus’; et quia vera et bona in naturali per illos repraesentantur, per eosdem etiam naturale significatur, naturale enim est continens, et vera ac bona ibi sunt contenta, quae unum faciunt; inde patet quod per `dixerunt, Pax servo tuo patri nostro’ significetur inde apperceptio naturalis quod bene sit bono a quo; [2]inde apperceptio dicitur, nempe (c)ab interno, quod per `Josephum’ repraesentatur, n. 5648, quia omnis perceptio naturalis venit a spirituali, {1}et quia a spirituali, venit ab interno, hoc est, per internum a Domino; nusquam aliqua perceptio, ne quidem aliqua cogitationis et affectionis vita est naturali, {2}nisi quae venit a spirituali; sunt enim in naturali ex se omnia mortua, at vivificantur per influxum e spirituali mundo, hoc est, per spiritualem mundum a Domino, in spirituali mundo vivunt omnia ex luce quae a Domino, nam in luce illa est sapientia et intelligentia. Quod hic significetur inde apperceptio, seu ab interno, in naturali, etiam sequitur ab illis quae praecedunt n. 5677.
@1 quod internum$
@2 quae non$

5681. `Adhuc {1}is vivit’: quod significet, et quod ei vita constat ab illis quae mox supra n. (x)5679 allata sunt; conferantur quae n. 5407.

5682. `Et deflexerunt se, et incurvarunt se’: quod significet humiliationem exteriorem et interiorem, constat ex significatione `deflectere se’ quod sit humiliatio exterior, et ex significatione `incurvare se’ quod sit humiliatio interior; est enim deflexio minor gradus incurvationis, quapropter etiam est humiliatio exterior; {2}et incurvatio est major gradus, quapropter est humiliatio interior; praeterea `deflexio’ est humiliatio veri, hoc est, illorum qui in vero sunt, ita spiritualium, {2}et `incurvatio’ est humiliatio boni, hoc est, illorum qui in bono sunt, ita caelestium; sic quoque (t)`deflexio’ est humiliatio exterior, et incurvatio humiliatio interior; qui enim in bono sunt, interiores homines sunt quam illi qui in vero. Haec quae in hac periodo in, sensu interno continentur, pleraque explicata sunt quoad solas significationes vocum, ex causa quia sunt talia quae prius explicata sunt.
@1 see p. 258, ftnote 4$
@2 at$

5683. Vers. 29-34. Et sustulit oculos suos, et vidit Benjaminem fratrem suum, filium matris suae, et dixit, An hic frater vester minimus, quem dixistis ad me? et dixit, Deus gratiosus sit tibi, fili mi. Et festinavit Joseph, quia commovebantur commiserationes ejus ad fratrem suum, et quaerebat flere, et venit cubiculum, et flevit ibi. Et lavit facies suas, et exivit, et continuit se, et dixit, Ponite panem. Et posuerunt illi soli, et illis solis, et Aegyptiis comedentibus cum eo solis, quia non possunt Aegyptii comedere cum Hebraeis panem, quia abominatio id Aegyptiis. Et sederunt coram eo, primogenitus secundum primogenituram suam, et minorennis secundum minorennitatem suam, et obstupuerunt viri quisque ad socium suum. Et extulit portiones ex faciebus suis ad illos, et multiplicavit portionem Benjaminis prae portionibus omnium illorum quinque mensuris; et bibebant, et large bibebant cum eo. `Et sustulit oculos suos’ significat reflexionem: `et vidit Benjaminem’ significat apperceptionem medii: `fratrem suum, filium matris suae’ significat internum a naturali, ut a matre: `et dixit’ significat perceptionem: `An hic frater vester minimus, quem dixistis ad me?’ significat natum post omnes, ut quoque illis notum: `et dixit, Deus gratiosus sit tibi, fili mi’ significat quod Divinum etiam apud spirituale caelestis quod medium, quia procedit a caelesti spiritualis quod verum a Divino: `et festinavit Joseph’ significat ab intimo: `quia commovebantur commiserationes ejus’ significat misericordiam ex amore: `ad fratrem suum’ significat erga internum a se: `et quaerebat flere’ significat effectum misericordiae ex amore: `et venit cubiculum, et flevit ibi’ significat in se, non apparenter: `et lavit facies suas’ significat quod disponeret ita: `et exivit’ significat per remotionem: `et continuit se’ significat per occultationem: `et dixit, Ponite panem’ significat perceptionem conjunctionis per medium cum veris in naturali: `et posuerunt illi soli, et illis solis’ significat externam apparentiam quod internum quasi separatum ab illis: `et Aegyptiis comedentibus cum eo solis’ significat separationem scientificorum quae in inverso ordine: `quia non possunt Aegyptii comedere cum Hebraeis panem’ significat quod nequaquam conjungi possent cum vero et bono Ecclesiae: `quia abominatio id Aegyptiis’ significat quod in opposito sint:`et {1}consederunt coram eo’ significat quod disponerentur a sua praesentia: primogenitus secundum primogenituram suam, et minorennis secundum minorennitatem suam’ significat secundum ordinem verorum sub bono: `et obstupuerunt viri quisque ad socium suum significat mutationem status cujusvis inter se: `et extulit portiones ex faciebus suis ad illos’ significat bona applicata unicuivis ex misericordia: `et multiplicavit portionem Benjaminis prae portionibus omnium illorum’ significat bonum medio supra bona veris in naturali: `quinque mensuris’ significat quod multum auctum: `et bibebant’ significat applicationem verorum sub bono: `et large bibebant {2}’ significat abundanter.
@1 thus A I here and 5703; cp. above.$
@2 A I o cum eo here and 5710; cp. above$

5684. `Et sustulit oculos suos’: quod significet reflexionem, constat a significatione `tollere oculos’ quod sit cogitatio et intentio, de qua n. 2789, 2829, 4339, et quoque advertentia, n. 4086, ita reflexio, nam reflectere est intendere visum intellectualem, et advertere num ita sit, et postea quod ita sit.

5685. `Et vidit Benjaminem’: quod significet apperceptionem medii, constat ex significatione `videre’ quod sit intelligere et appercipere, de qua n. 2150, 2325, 3764, 3863, 4403-4421, 4567, 4723, 5400; et ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443, 5639.

5686. `Fratrem suum, filium matris suae’: quod significet internum a naturali, ut a matre, constat a repraesentatione `Benjaminis’ qui hic `frater et filius matris’, quod sit internum, de qua n. 5469, et quia est medium, ideo existit a caelesti spiritualis quod est `Josephus’ ut a patre, et a naturali ut a matre, ab utroque enim trahet ut pro medio inserviat; hoc nunc est quod intelligitur per internum a naturali ut a matre; et quia caeleste spiritualis quod est `Josephus’, similiter exstiterat a naturali ut a matre, sed a Divino ut a patre, ideo vocatur Benjamin, sicut ex nativitate etiam fuerat `frater suus, filius matris suae’; in mox sequentibus vocatur etiam `filius’. Frater dicitur omnis a Domino, Qui hic per `Josephum’ in supremo sensu intelligitur, qui aliquid boni charitatis habet a Domino; is quoque vocatur `filius matris suae’, sed tunc per `matrem’ intelligitur Ecclesia.

5687. `Et dixit’: quod significet perceptionem, constat a significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius prius; quod `dicere’ sit percipere, est quia in caelo ipsae cogitationes ex quibus loquela, percipiuntur, aliter ac in mundo; inde est quod {1}percipere in sensu spirituali sit `loqui’ aut `dicere’ in {2}sensu litterali, seu quod idem, in sensu naturali.
@1 perceptio$
@2 A d, but evidently in error$

5688. `An hic frater vester minimus, quem dixistis ad me?’: quod significet natum post omnes, ut quoque illis notum, constat ex significatione `fratris minimi’ quod sit qui natus post omnes, de qua sequitur; et ex significatione `quem dixistis ad me’ quod sit perceptum ab illis; quod `dicere’ sit perceptum, videatur mox supra n. 5687, ita notum. Quod Benjamin dicatur hic, sicut fuerat, `frater eorum minimus’, hoc est, natus post omnes seu natu minimus, est quia ita quoque cum medio quod repraesentat `Benjamin’, se habet in sensu spirituali; medium enim apud hominem nascitur post omnes, cum enim nascitur homo spiritualiter, hoc est, cum renascitur, tunc rationale ejus quod est internum humanum, primum a Domino regeneratur, et postmodum naturale, quia per rationale regeneratur a Domino naturale n. 3286, 3288, 3321, 3493, 4612; medium itaque quia trahet ab utroque, nempe a rationali spirituali seu novo facto, et quoque a naturali, et quia medium non aliquid trahere potest a naturali nisi hoc quoque novum fiat, idcirco non potest medium nasci quam postea, et quidem secundum gradum quo naturale regeneratur. [2]Omnia quae de filiis Jacobi memorantur in Verbo, ita ex providentia contigerant, ob causam {1}quia de illis et de posteris eorum conscriberetur Verbum, et hoc in se contineret caelestia, et in supremo sensu Divina, quae illi actualiter repraesentarent, ita quoque quod `Benjamin’ quia ultimo natus est, ideo repraesentaret medium inter internum et externum, seu inter caeleste spiritualis quod fuit Domino in mundo, et inter naturale quod etiam fuit Domino, et quod Divinum faceret; [3]omnia {2} quae de Josepho et ejus fratribus memorantur, in supremo sensu repraesentant glorificationem Humani Domini, hoc est, quomodo Dominus Humanum in Se Divinum fecit, causa quod id in sensu intimo repraesentetur, est ut Verbum in sensu suo intimo sanctissimum esset; {3}ut et, quod in singulis tale in se contineret quod intraret in sapientiam angelicam; nam notum est quod sapientia angelica ita transcendat intelligentiam humanam ut ab homine vix quicquam capi possit inde; ipsa quoque felicitas angelorum est quod in singulis sit de Domino, nam in Domino sunt; et praeterea glorificatio Humani Domini est exemplar regenerationis hominis, {4} inde regeneratio hominis etiam simul in sensu interno Verbi, ubi glorificatio Domini, sistitur; regeneratio hominis cum ejus innumerabilibus arcanis etiam intrat in sapientiam angelicam, et sistit eorum felicitatem secundum applicationem ad usus, qui {5}sunt ad reformandum hominem.
@1 ut repraesentarent caelestia et in supremo sensu Divina, ac de illis et posteris eorum conscriberetur Verbum, ita quoque quod Benjamin ultimo natus sit, et quod ideo quoque$
@2 i enim$
@3 ac$
@4 i et$
@5 est$

5689. `Et dixit, Deus gratiosus sit tibi, fili mi’: quod significet quod Divinum etiam apud spirituale caelestis quod medium, quia procedit a caelesti spiritualis quod verum a Divino, constat ex significatione `Deus gratiosus esse’ cum dicitur a caelesti spiritualis quod `Josephus’, ad spirituale caelestis quod `Benjamin’, et quoque cum vocatur `filius suus’, quod sit Divinum etiam apud spirituale caelestis quod medium, quia procedit a caelesti spiritualis quod verum a Divino; quod `Benjamin’ sit spirituale caelestis, videatur n. 3969, 4592, et quod sit medium, n. 5411, 5413, 5443, 5639. [2]Quia in supremo sensu, ut supra dictum, internum humanum Domini fuit caeleste spiritualis, et hoc fuit verum a Divino, seu proximum indumentum Ipsius Divini in Domino, et quia spirituale caelestis quod medium, processit ab illo, sequitur quod etiam Divinum apud hoc esset; quod procedit ab aliquo, hoc trahit suam essentiam ab illo a quo procedit, sed induitur talibus quae inserviunt communicationi, ita usui in sphaera inferiore; illa quibus induitur, trahuntur a talibus quae in inferiore sphaera sunt, ob finem ut internum a quo procedit, agere possit in sphaera inferiore per talia quae ibi sunt; [3]quod {1} dat essentiam, est sicut `pater’, nam essentia est anima; et quod dat indumentum est `mater’, nam indumentum est {2}animae illius corpus; inde est quod supra dictum quod medium trahet ab utroque ut sit medium, {3}suum ab interno ut a patre, et {3}suum ab externo ut a matre.
@1 i itaque$
@2 A o, I has anima illius$
@3 suum in A is added above line$

5690. `Et festinavit Joseph’: quod significet ab intimo, constat a significatione `festinare’ quod hic sit quod erumpit ab intimo, nam sequitur `quia commovebantur commiserationes ejus’, per quae significatur misericordia ex amore; haec cum erumpit, ex intimo erumpit, et hoc ad primum oculi ictum, seu ad primum cogitationis momentum, ideo per `festinare’ hic non aliud significatur quam ab intimo.

5691. `Quia commovebantur commiserationes ejus’: quod significet misericordiam ex amore, constat ex significatione `commoveri commiserationes’ quod sit misericordia ex amore; misericordia dicitur quia nondum ab eo agnitus, {1}ex amore dicitur quia ut medium processit ab ipso; in lingua originali {2}commiserationes’ {3} exprimuntur per vocem quae intimum et tenerrimum amorem significat.
@1 amor$
@2 miserationes$
@3 per vocem exprimitur$

5692. `Ad fratrem suum’: quod significet erga internum a se, constat a repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `frater’, quod sit medium, ita quoque internum, de qua n. 5469, et quia ut medium (C)et internum procedit a caelesti spiritualis quod `Josephus’, dicitur erga internum a se. Quisquis aliquid Divini a Domino, Qui hic est Josephus in supremo sensu {1}, sicut qui aliquid boni charitatis recipit, is `frater’ a Domino vocatur, et quoque `filius’.
@1 i trahit$

5693. `Et quaerebat flere’: quod significet {1}effectum misericordiae ex amore, constat a significatione `fletus’ quod sit effectus misericordiae ex amore, de qua n. 3801, 5480.
@1 affectum I, but see 5683$

5694. `Et venit cubiculum et flevit ibi’: quod significet in se non apparenter, constat ex significatione `venire cubiculum’ quod sit in se ut non appareat. Formula sollemnis antiquis fuerat dicere `intrare in cubiculum’, et quoque tunc `claudere ostium’, cum intelligerent facere aliquid quod non appareret; derivata fuit {1} illa formula a significativis in Ecclesia Antiqua; per `domum’ enim in sensu spirituali intelligebant hominem, n. 3128; {2} per `conclavia’ et `cubicula’ intelligebant interiora hominis; inde `venire seu intrare in cubiculum’ significabat in se, consequenter ut non appareat; et quia `intrare cubiculum’ significativum fuit, ideo in Verbo passim ita dicitur; ut apud Esaiam,
Abi, popule mi, intra in cubicula tua, et claude januam tuam post te; occulta te sicut parum momenti, usque dum {3}transeat ira, xxvi 20;
quod `intrare in cubicula’ non ibi sit intrare in cubicula, manifeste constat, sed se in occulto tenere, et in se: [2]apud Ezechielem,
Dixit ad me, Num vidisti, fili hominis, quae seniores domus Israelis facientes in tenebris, vir in conclavibus imaginis suae? dicentes enim, Non Jehovah videns nos, viii 12;
`facere in tenebris, vir in conclavibus imaginis suae’ pro intus in se, in cogitationibus; interiora cogitationis et affectionis eorum{4} {5}repraesentata erant prophetae per `conclavia’, et vocata `conclavia imaginis’: [3]apud Mosen,
Foris orbabit gladius, et ex conclavibus terror, tam juvenem quam virginem, lactentem cum viro senii, Deut. xxxii 25;
`gladius’ pro vastatione veri et punitione falsi, n. 2799; `ex conclavibus terror’ pro {6} interioribus hominis; quod `conclavia’ ibi non sint conclavia quae intelliguntur, etiam patet: [4]apud Davidem,
Qui irrigat montes e conclavibus sit is, Ps. civ 13;
irrigare montes in sensu spirituali est benedicere illis qui in amore in Dominum et in amore erga proximum sunt; quod `mons’ sit caeleste amoris, videatur n. 795, 1430, 4210, inde `ex conclavibus suis’ est ex interioribus caeli: apud Lucam,
Quaecumque in tenebris dixeritis, in luce audientur; et quod in aurem locuti fueritis in cubiculis, praedicabitur super tectis, xii 3;
`cubicula’ etiam ibi pro interioribus hominis, nempe {7}quod cogitaverat, {7}quod intenderat, et {7}quod molitus est: apud Matthaeum,
Quando oraveris, intrato in cubiculum tuum, et claudens ostium tuum, et ora in occulto, vi 6;
`intrare in cubiculum et orare’ pro non apparenter; hoc {8}enim a repraesentativo dictum est.
@1 enim$
@2 i ita$
@3 so A, also 7353, 8989; I has transit$
@4 i qualia essent$
@5 A I repraesentatum erat$
@6 i ex$
@7 quid. . .quid. . .quid$
@8 quoque ex$

5695. `Et lavit facies suas’: quod significet quod disponeret ita, constat a significatione `lavare facies’ quod hic sit disponere ita ut non appareat; lavabatur enim facies ne lacrimatio appareret, proinde ita disponebatur; (m)quomodo cum his se habet, in sequentibus, ex Divina Domini misericordia, dicetur; hic aliquid dicendum de correspondentia faciei cum interioribus :(n) facies est externum interiorum repraesentativum, nam facies ita formata est ut interiora in illa sicut in speculo repraesentativo appareant, ac alius inde sciat qua mente sit erga se, sic ut cum {1}loquitur, manifestet sensa animi sui tam per loquelam quam per faciem; talem faciem habuerunt antiquissimi qui a caelesti Ecclesia fuerunt, et talem faciem habent omnes angeli, nam nihil volunt coram aliis celare quid cogitant, cogitant enim non nisi quam bene erga proximum, nec aliquam latentem cogitationem habent ut proximo velint bene propter se; [2]at infernales dum non in luce caeli apparent, aliam faciem habent quam quae interioribus correspondet; causa est quia in vita corporis testati sunt charitatem erga proximum solum sui honoris et lucri causa per faciem, et tamen nusquam voluerunt proximo bene nisi quantum sibi faveret; inde dispositio faciei eorum contra interiora, quandoque usque adeo ut inimicitiae, odia, vindictae, et cupiditas necandi {2}sint intus, et tamen facies disposita ut inde (x)eluceat amor erga illum. Inde constare potest quantum hodie dissident interiora ab exterioribus; {3}quapropter talium ministeria ambiunt.
@1 loquatur$
@2 sit$
@3 i imo homines ipsi norunt, quod talia quae mente celant sint contra ordinem, et talia quae facie manifestant, sint apparenter secundum ordinem illum: nam omnis latenter afficitur eo, ac interius apud se aestimat quod sincerum, et quod mirum, etiam mali;$

5696. `Et exivit’: quod significet per remotionem, constat ex significatione `exire’ quod hic sit remotio, nam qui se removet, exit seu recedit ab altero. Res ita in sensu interno se habet; per `Josephum’ in sensu supremo repraesentatur Dominus, per `decem filios Israelis’ vera et bona in naturali apud illos qui regenerantur, per `Benjaminem’ autem medium; misericordia ex amore est erga medium quia per illud regenerantur illa quae infra sunt {1}; sed Domini amor et misericordia non apparet antequam per medium conjunctio facta est; disponitur etiam ita ut non appareat, si enim appareret, non regeneratio fieri posset; dispositio fit per remotionem et occultationem, non quod Dominus unquam misericordiam removeat aut occultet, sed cum is qui {2}regeneratur, immittitur in sua mala, tunc apparet ei (t)Dominus sicut remotus {3} et occultatus; sunt mala quae se interponunt et id faciunt; sicut comparative densae nubes quae se {4}sistunt inter solem et sistunt absentiam ejus (c)ac illum occultant; haec occultatio et remotio est quae intelligitur.
@1 i seu in naturali$
@2 regenerabitur$
@3 i sit$
@4 ponunt$

5697. `Et continuit se’: quod significet occultationem, constat ex significatione `continere se’ quod sit occultare, nam qui se continet, is occultat quid interius voluit; quid per occultationem hic intelligitur, videatur mox supra n. 5696.

5698. `Et dixit, Ponite panem’: quod significet perceptionem conjunctionis per medium cum veris in naturali, constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua saepius prius; et ex significatione `ponere panem’ quod sit conjunctio per medium cum veris in naturali; per `ponere panem’ intelligitur ipsa comessatio, et per comessationes et {1} convivia significatur conjunctio, in specie initiatio ad conjunctionem, n. 3596, 3832, 5161; quod conjunctio per medium cum veris in naturali, sequitur ex serie; `Benjamin’ enim est medium, et `decem filii Jacobi’ sunt vera in naturali, ut prius est ostensum; et quia per medium conjunctio, propter Benjaminem visum, mandatum est a Josepho ut comederent apud illum,
Et vidit Josephus cum illis Benjaminem, et dixit ei qui super domo sua, Adduc viros domum, et mactando macta, et praepara, quia mecum comedent viri in meridie, vers. 16.
@1 i per$

5699. `Et posuerunt illi soli, et illis solis’: quod
significet externam apparentiam quod internum quasi separatum ab illis, constat ex significatione `ponere illi soli et illis solis’ quod sit separatio; et quia per `Josephum’ repraesentatur internum, et per `decem filios Israelis’ externum, n. 5469, idcirco per illa verba significatur separatio interni ab externo {1}sed apparens, quia dedit illis cibum ex sua mensa, mittendo cuique portiones.
@1 at quod apparentia sit quod internum se separet, hoc est Dominus, qui influit per internum, videatur n. 5696; quamdiu perstat initiatio ad conjunctionem, illa apparentia est$

5700. `Et Aegyptiis comedentibus cum eo solis’: quod significet separationem scientificorum quae in inverso ordine, constat ex repraesentatione `Aegyptiorum’ quod sint scientifica quae in inverso ordine, de qua sequitur; et a significatione `comedentibus cum eo solis’ quod sit separatio, ut mox supra n. 5699. Per `Aegyptios comedentes cum eo’ intelliguntur Aegyptii qui comedebant apud Josephum; quod non cum Josepho comederent, patet, quia comedebant soli. Per `Aegyptum’ seu per `Aegyptios’ in bono sensu significantur scientifica Ecclesiae, videatur n. 1462, 4749, 4964, 4966, at in opposito sensu per illos significantur scientifica quae in inverso ordine sunt, ita quae sunt contra vera Ecclesiae, n. 1164, 1165, 1186, in hoc sensu memoratur Aegyptus pluribus in locis in Verbo; quod Aegyptus illa scientifica significet, est quia scientifica Ecclesiae Antiquae, quae fuerunt repraesentativa et significativa caelestium et spiritualium quae apud illos plus quam apud alios exculta fuerunt, verterant in magica, inde scientifica {1}Ecclesiae repraesentativae prorsus inverterunt; [2]in inverso ordine dicuntur esse scientifica, quando {2}abutuntur ordine caelesti ad faciendum malum, ordo enim caelestis (x)est ut bonum fiat omnibus; inde fit cum inverterint ita ordinem caelestem, quod demum negent Divina, illa quae caeli, consequenter quae charitatis et fidei sunt, {3}qui tales facti sunt, sciunt ex scientificis acriter et solerter ratiocinari, quia ratiocinantur ex sensualibus, et ratiocinari ex sensualibus, est ex talibus quae externa sunt, {4}nempe quae corporis et mundi, quae immediate occupant sensus et animos hominis; talia nisi illuminata fuerint a luce caeli, et sic in prorsus alium ordinem disposita, in tali obscuro {5}ponunt hominem quoad caelestia, ut non solum nihil eorum{6} capiat, sed etiam prorsus {6}neget, et tandem {6}rejiciat, ac tunc quantum licet, blasphemet; scientifica cum in ordine sunt, disposita sunt a Domino {7}in formam caeli; at cum scientifica {8}in inverso ordine sunt, disposita sunt in formam inferni, et {9} tunc falsissima in medio sunt, et quae illa confirmant ad latera, at vera sunt extra {10} et quia extra sunt, non communicationem habere possunt cum caelo, ubi vera regnant; quapropter {11} illis clausa sunt interiora, nam per interiora patet caelum.
@1 apud illos fuerunt in prorsus inverso ordine$
@2 sunt prout apud illos qui negant Divina et$
@3 illi sciunt acrius et solertius ratiocinari ex scientificis, quam illi qui non negant, nam$
@4 quae nempe sunt$
@5 sunt$
@6 all plural A$
@7 ad$
@8 non in$
@9 i cum disposita sunt in formam inferni,$
@10 i illa$
@11 i etiam$

5701. `Quia non possunt Aegyptii comedere cum Hebraeis panem’: quod significet quod nequaquam {1}(conjungi possent) cum vero et bono Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Aegyptiorum’ quod sint qui in inverso ordine, ita in malo et in falso, de qua mox supra n. 5700; ex significatione `comedere panem’ quod sit conjungi, de qua etiam supra n. 5698; et ex repraesentatione `Hebraeorum’ quod sint qui in genuino ordine, ita in vero et bono Ecclesiae; quod per `terram Hebraeorum’ significetur Ecclesia, videatur n. 5136, 5236, et hoc quia Ecclesia Hebraea fuit altera Ecclesia Antiqua, n. 1238, 1241, 1343. `Comedere panem’ dicitur et supra `ponite panem’, quia per `panem’ significatur omnis cibus in genere, n. 2165, ita comessatio; causa quod per `panem’ significetur omnis cibus et ipsa comessatio, est quia `panis’ in spirituali sensu est caelestis amor, et caelestis amor in se continet omnia quae boni et veri sunt, ita omnia quae cibi spiritualis sunt; quod `panis’ sit caelestis amor, videatur n. 276, 680, 2165, 2177, 2187, 3464, 3478, 3735, 4211, 4217, 4735, 4976.
@1 as n. 5683 $

5702. `Quia abominatio id Aegyptiis’: quod significet quod in opposito sint, constat ex repraesentatione `Aegyptiorum’ quod sint qui in inverso ordine, n. 5700; et ex repraesentatione `Hebraeorum’ cum quibus `comedere Aegyptiis fuit abominatio’, quod sint qui in genuino ordine, n. 5701, ita inter se in opposito, inde aversatio et tandem abominatio. Quod abominationem hanc attinet, sciendum quod qui in inverso ordine {1}sunt, hoc est, in malo et inde falso, ita tandem {2}aversantur bonum et verum Ecclesiae ut cum audiunt illud, et magis cum interiora eorum, adeo illa abominentur ut apud se nauseam {3}et vomitum quasi sentiant; hoc mihi dictum {4}et ostensum, cum miratus cur orbis Christianus interiora haec Verbi non recipiunt; apparuerunt spiritus e Christiano orbe, et coacti audire interiora Verbi, illi tali nausea correpti sunt ut dicerent se sentire quasi pruritum ad vomitum in se; et dictum quod talis sit orbis Christianus hodie fere ubivis; quod talis sit, {5} causa est quia in nulla affectione veri sunt propter verum, {6}minus in affectione boni {7}ex bono; quod ex Verbo aut ex doctrinali suo aliquid cogitent {8}et loquantur, est ex habitu ab infantia, et ex instituto ritu, {9}ita est externum absque interno. [2](s)Quod omnia quae Ecclesiae {10}Hebraeae, quae dein instituta fuit apud posteros Jacobi, Aegyptiis abominatio fuerint, patet non solum ex eo quod ne quidem comedere cum illis vellent, sed etiam quod sacrificia in quibus Ecclesia {11}Hebraea principalem suum cultum ponebat, illis abominatio {12}fuerint, ut patet apud Mosen,
{13}Pharaoh dixit, Abite, sacrificate in terra; verum dixit Moses, Non consultum est facere sic, quia abominationem Aegyptiorum sacrificabimus Jehovae, Deo nostro, ecce si sacrificemus abominationem Aegyptiorum in oculis eorum, nonne lapidabunt nos?, Exod. viii 21, 22 (A.V.25, 26);
tum quod {14} abominatio illis pascere pecudes, et pastor, ut quoque patet apud Mosen,
Abominatio Aegyptiorum est omnis pastor gregis, Gen. xlvi 34; ita quaecumque fuerunt illius Ecclesiae, Aegyptii abominati sunt; causa erat quia primitus etiam Aegyptii inter illos qui Antiquam Ecclesiam repraesentativam constituerunt, fuerant, n. 1238, 2385, sed postmodum rejecerunt Deum Ecclesiae {15}Antiquae, hoc est, Jehovam seu Dominum, et idolis serviverunt, imprimis vitulis; tum ipsa repraesentativa et significativa caelestium et spiritualium Ecclesiae Antiquae, quae cum fuerunt ab Ecclesia {16}illa, hauserunt, verterunt in magica; inde illis inversus ordo, et consequenter omnium quae Ecclesiae, abominatio.(s)
@1 after falso$
@2 abominentur$
@3 imo vomitum$
@4 et quoque ostensum after recipiunt$
@5 i in$
@6 nec$
@7 quod ne quidem sciunt quid sit$
@8 aut$
@9 inde$
@10 , quae fuerant in Ecclesia Hebraea, et dein quae instituta$
@11 illa$
@12 fuerit$
@13 A 0 this quotation, but leaves space for its later insertion.$
@14 i etiam$
@15 repraesentativae$
@16 Antiqua$

5703. `Et {1}consederunt coram eo’: quod significet quod disponerentur a sua praesentia, constat ex significatione `consedere’ quod hic sit disponi; ordinabantur enim {2}a Josepho, ut patet a mox sequentibus, nam obstupuerunt quod consederet primogenitus secundum primogenituram suam et minorennis secundum minorennitatem suam; et a significatione `coram eo’ quod sit a sua praesentia. [2]Cum hoc ita se habet: per `Josephum’ in supremo sensu repraesentatur Dominus, per `filios Israelis’ (t)bona et vera in naturali; cum Dominus praesens est, tunc ab ipsa praesentia Ipsius disponuntur omnia in ordinem; Dominus est ipse ordo, quapropter {3}ubi est praesens ibi est ordo, et ubi est ordo ibi est praesens; ipse ordo describitur in nunc sequentibus, {4}qui est ut vera rite disponantur sub bono.
@1 see p. 263, ft. 1$
@2 ab illo, nempe$
@3 non potest alicubi praesens esse, nisi ubi est ordo, aut nisi disponat in ordinem;$
@4 nempe quod primogenitus sederet secundum primogenituram suam et minorennis secundum minorennitatem suam, per quae significatur quod disponerentur secundum ordinem verorum$

5704. `Primogenitus secundum primogenituram suam, et minorennis secundum minorennitatem suam’: quod significet secundum ordinem verorum sub bono, constat ex significatione `consedere secundum primogenituram, et secundum minorennitatem’ quod sit secundum ordinem verorum sub bono; filii enim Israelis repraesentant vera Ecclesiae in suo ordine, videatur explicatio ad Gen. xxix et xxx; ideo `consedere secundum nativitatem eorum’ est secundum ordinem verorum; sed vera Ecclesiae, quae `filii Israelis’ repraesentant, in nullum ordinem veniunt nisi per bonum {1}Christianum, hoc est, per bonum charitatis erga proximum et amoris in Dominum; in bono enim est Dominus, et inde in bono est caelum, consequenter in bono est vita, ita vis agens viva, nusquam autem in vero absque bono; quod bonum {2} ad sui instar {3} ordinet vera, {4}patet manifeste ab amore quocumque, etiam ab amoribus {5} sui et mundi, ita ab amore vindictae, odii et similium malorum; qui in illis sunt, vocant malum bonum, quia malum illis est jucundum, hoc illorum bonum ita dictum ordinat falsa, quae illis sunt vera, ita ut faveant, et tandem omnia haec, nempe falsa quae vocant vera, in talem ordinem disponit ut fiat persuasio; sed ordo ille est qualis est ordo in inferno; at ordo verorum sub bono caelestis amoris, est qualis ordo in caelis; inde etiam homo, apud quem talis ordo est, hoc est, qui regeneratus est, vocatur exiguum caelum et quoque est caelum in exiguissima forma, interiora enim ejus correspondent caelis. [2]Quod bonum sit quod ordinat vera, patet ab ordine in caelis; ibi omnes societates dispositae sunt secundum vera sub bono quae a Domino; Dominus enim non est nisi quam Divinum Bonum, Divinum autem Verum non est in Domino sed procedit a Domino; secundum Divinum hoc Verum sub Divino Bono ordinatae sunt omnes societates in caelis. Quod Dominus non sit nisi quam Divinum Bonum, et quod Divinum Verum non sit in Ipso sed procedat ab Ipso, illustrari potest comparative a sole mundi; sol non est nisi quam ignis, at lux non est in illo sed procedit ab illo; et quoque quae lucis sunt in mundo, sicut formae vegetabiles, etiam in ordinem disponuntur a calore qui procedit ab igne solis et est in luce ejus, ut constat tempore veris et aestatis; quia universa natura est theatrum repraesentativum regni Domini, ita quoque hoc universale; sol repraesentat {6} Dominum, ignis ibi Divinum Ipsius Amorem, calor inde bonum quod inde fluit, et lux vera quae fidei; et quia repraesentant, etiam in Verbo per `solem’ in sensu spirituali intelligitur Dominus {7}, n. 1053, 1521, 1529-1531, 3636, 3643, 4321 fin., 5097, 5377, per `ignem’ amor, n. 934, 4906, 5071, 5215, ita solis ignis repraesentative est Divinus Amor et inde calor est bonum ex amore Divino; {8}quod per `lucem’ verum, videatur n. 2776, 3138, 3190, 3195, 3222, 3339, 3636, 3643, 3862, 3993, 4302, 4409, 4413, 4415, 4526, 5219, 5400.
@1 , nempe$
@2 i etiam$
@3 ordinat$
@4 i hoc$
@5 i contrariis, ut ab amore$
@6 i Ipsum$
@7 i quia est sol caeli$
@8 et$

5705. `Et obstupuerunt viri quisque ad socium suum’: quod significet mutationem status cujusvis inter se, constat ex significatione `obstupescere’ quod sit inexspectata et subita mutatio status cogitationum; haec quia causa est stuporis, in sensu interno illa significatur; et ex significatione `quisque ad socium suum’ quod sit cujusvis inter se; agitur enim de ordine verorum sub bono a praesentia interni, n. (x)5703, 5704, qui ordo quia novus, inde mutatio status cujusvis inter se, quae significatur per `obstupuerunt viri quisque ad socium suum’.

5706. `Et extulit portiones ex faciebus suis ad illos’: quod significet bona applicata unicuivis ex misericordia, constat ex significatione `portionum’ nempe cibi quod sint bona, `cibi’ enim omnes significant bona, et `potus’ omnis generis vera; quod applicata unicuivis, patet a sequentibus, et significatur per `extulit ad illos’; et ex significatione `facierum’ cum praedicantur de Domino, Qui repraesentatur per `Josephum’, quod sint misericordia, de qua n. 222, 223, 5585.

5707. `Et multiplicavit portionem Benjaminis prae portionibus omnium illorum’: quod significet bonum medio supra bona veris in naturali, constat a significatione `portionum’ quod sint bona, de qua mox supra n. (x)5706; ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5427, 5428, 5443, 5586, 5612; et ex repraesentatione `decem filiorum Jacobi prae quorum portionibus multiplicavit portionem Benjaminis’, quod sint vera in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; [2]inde patet quod per `multiplicavit portionem Benjaminis prae portionibus omnium illorum’ significetur bonum medio supra bona veris in naturali. Quod bonum medio supra bona veris in naturali, est quia medium est interius, et quod interius est, hoc bonis abundat prae illo quod exterius est; pauci sciunt quomodo hoc se habet, nempe quod interius abundet bonis et veris prae {1}exterioribus, causa est quia pauci si ulli, hactenus noverunt quod interius distinctum sit ab exteriore, ac ita distinctum ut separari queant, et cum separata sunt quod interius vivat, et exterius moriatur; {2}quamdiu autem conjuncta sunt, quod {3}exterius vivat ab interiore; si hoc primum notum fuisset, potuisset dein sciri quale interius est respective ad exterius, quod nempe in interiore millia sint quae in exteriore apparent ut unum; est enim interius in puriore sphaera, exterius {4} in crassiore, quod in puriore sphaera est, hoc capax est recipiendi distincte millia prae illo quod {5} in crassiore sphaera; inde est quod homo qui vitam boni egerat, cum post mortem in caelum venit, possit recipere millia millium quae intelligentiae et sapientiae sunt, {6}tum felicitatis, quam ille cum vixerat in mundo; in caelo enim est ille in puriore sphaera, inque sui interioribus, et crassiora quae corporis, exuerat. Ex his nunc patet quid intelligitur per bonum medio supra bona veris in naturali, quae significantur per quod `multiplicavit portionem Benjaminis prae portionibus omnium illorum’.
@1 exteriore$
@2 cum$
@3 interius influat in exterius, et faciat hoc ex se vivere$
@4 i autem$
@5 i est$
@6 et quoque quae$

5708. `Quinque mensuris’: quod significet quod multum auctum, constat ex significatione `quinque’ quod sint multum, de qua sequitur; et ex significatione `mensurarum’ quod sint status veri ex bono, de qua n. 3104. Quod `quinque’ attinet, est numerus qui significat parum, tum aliquid, ut et multum; significatio ejus fluit ex relatione ad numerum a quo est, n. 5291; cum ex decem, tunc involvit simile cum decem sed in minore gradu, est enim dimidium numeri decem; nam sicut numeri multiplicati significant simile cum suis simplicibus, n. 5291, 5335, ita numeri divisi cum multiplicatis, {1}sicut quinque cum decem, et quoque cum viginti ut et cum centum ac cum mille et sic porro; quod `decem’ sint plenum, videatur n. 3107, 4638; `quinque mensurae’ datae sunt Benjamini prae reliquis ejus fratribus, ob significationem {2} rei in sensu interno; quia non (x)potuerunt dari decem mensurae, nam hae valde superfluerent; sciebant etiam antiqui per traditiones (c)ab Antiquissima Ecclesia, quid aliqui numeri significarent, quapropter illis numeris utebantur, cum tale quid, ad cujus significationem inserviebant, obveniret, sicut hic quinque {3}; et alioquin applicabant {4}plures alios numeros, sicut `tres’ cum significaretur plenum a principio ad finem, `septem’ cum sanctum, `duodecim’ cum omnia in suo complexu.
@1 simile ergo$
@2 i hujus$
@3 i ut multum prae reliquis significaretur$
@4 in genere numerus tres$

5709. `Et bibebant’: quod significet applicationem verorum sub bono, constat a significatione `bibere’ quod sit communicatio et {1}appropriatio veri, de qua n. 3168, 3772, 4017, 4018, inde etiam applicatio ejus; quod sub bono, est quia omnis applicatio veri fit sub bono, {2}videatur supra n. 5704.
@1 applicatio I$
@2 i vera applicari et co-optari nequaquam possunt, nisi per bonum, bonum enim est vis spiritualiter activa seu viva, at verum est vis spiritualiter passiva seu mortua, quapropter nisi bonum adsit, nullatenus applicari possunt vera, non enim possunt vires passivae applicari absque vi activa, et quidem non absque vi activa eis cognata; et cum applicatae sunt binae illae vires, tunc apparet activum in passivo, causa est quia illud per hoc agit: quis usquam aliquid in mundo existens concipere potest, quod non existit a binis viribus, nempe a vi activa et passiva; haec naturaliter vera sunt, etiam sunt spiritualiter, quia correspondent. Si consideras vera, quae fidei vocantur, anne passiva sunt respective ad bona quae charitatis et amoris? inde quoque sciri potest quod vera homini nequaquam possint applicari nisi ille sit in bono, nempe in bono spirituali, quod est charitatis erga proximum et amoris in Dominum: de ordinatione verorum sub bono.$

5710. `Et large bibebant{1}’: quod significet abundanter, constat ex significatione bibere quod sit applicare vera sub bono, {2}de qua mox supra n. 5709; inde `large bibere’ est abundanter. Ex his quae in hoc capite explicata sunt, patet quod de initiatione ad conjunctionem naturalis cum caelesti spiritualis actum sit, in subsequente autem capite de conjunctione prima agitur; prima enim conjunctio repraesentatur per quod `Josephus manifestaverit se fratribus suis’, altera per `quod obviam {3}iverit patri et fratribus suis, et illos in Aegyptum deduxerit’.
@1 See p. 263, ftnote$
@2 ut nunc ostensum$
@3 ivit$

5711. Continuatio de Correspondentia, hic de Correspondentia
Morborum cum Mundo spirituali

Quia agendum de correspondentia morborum, sciendum quod morbi quoque omnes apud hominem correspondentiam habeant cum mundo spirituali; quicquid enim in universa natura non correspondentiam habet cum mundo spirituali, hoc non {1}existit, habet nullam causam ex qua {2}existat, consequenter ex qua subsistat; quae in natura sunt, non sunt nisi quam effectus, in mundo spirituali sunt causae illorum, et in caelo interiore sunt causarum illarum causae, quae sunt fines; effectus {3} nec potest subsistere nisi causa sit jugiter in {4}illo, nam cessante causa cessat effectus; est effectus in se spectatus non nisi quam causa, sed ita {5}extrinsecus induta ut inserviat in inferiore sphaera ut causa ibi causam agere possit; similiter ac cum effectu respective ad causam, etiam se habet cum causa respective ad finem; causa nisi illa quoque existat a sua causa quae est finis, non est causa, nam causa absque fine, est causa in nullo ordine, et ubi nullus ordo, non fit aliquid. Inde nunc patet quod effectus in se spectatus sit causa, et causa in se spectata sit finis, et quod finis boni sit in caelo et procedat a Domino, consequenter quod effectus non sit effectus nisi causa insit et jugiter insit, et quod causa non sit causa nisi finis insit et jugiter insit; et quod finis non sit finis {6}boni nisi Divinum quod procedit a Domino ei insit; inde etiam patet quod omnia et singula in mundo, sicut exstiterant a Divino, {7}etiam {8}subsistant a Divino.
@1 existet I$
@2 A d existat$
@3 i nisi existat a causa non potest existere, imo$
@4 suo effectu, cessante enim$
@5 formata et$
@6 qui finis boni sit$
@7 ita$
@8 existant I$

5712. Haec dicta sunt ut sciatur quod etiam morbi correspondentiam habeant cum mundo spirituali; non correspondentiam cum caelo, {1}quod est Maximus Homo, sed cum illis qui in opposito sunt, ita cum illis qui in infernis; per mundum spiritualem in universali sensu intelligitur et caelum et infernum, homo enim cum moritur, transit e mundo naturali in mundum spiritualem. Quod morbi correspondentiam habeant cum illis, est quia morbi correspondent cupiditatibus et passionibus animi, hae quoque sunt origines illorum; origines enim morborum in communi sunt intemperantiae, luxuriae varii generis, voluptates mere corporeae, tum quoque invidiae, odia, vindictae, lasciviae et similia, quae interiora hominis destruunt, quibus destructis exteriora patiuntur et in morbum trahunt hominem, et sic in mortem; quod mors homini sit ex malis, seu propter peccatum, notum est in Ecclesia, ita quoque morbi, nam hi sunt mortis. Ex his constare potest quod etiam morbi correspondentiam habeant cum mundo spirituali, sed cum immundis ibi, nam morbi in se immundi sunt, scaturiunt enim ab immundis, ut supra dictum.
@1 qui$

5713. Omnes infernales inducunt morbos sed cum differentia, ex causa quia omnia inferna in cupiditatibus et concupiscentiis mali sunt, proinde contra illa quae sunt caeli, quare agunt ex opposito in hominem; caelum quod est Maximus Homo, continet omnia in nexu et incolumitate; {1}infernum quia in opposito est, destruit et discindit omnia; proinde si infernales applicantur, inducunt morbos et tandem mortem; at non permittitur illis influere usque in ipsas partes solidas corporis, seu in partes ex quibus consistunt viscera, organa, et membra hominis, sed modo in cupiditates et falsitates; solum cum homo in morbum cadit, tunc influunt in talia immunda quae sunt morbi; nam, ut dictum, nihil usquam existit apud hominem nisi causa etiam sit {2}in mundo spirituali; naturale apud hominem, si separatum esset a spirituali, separatum esset ab omni causa existentiae, ita quoque ab omni vitali. Sed hoc usque non impedit {3}quin homo possit naturaliter sanari, concurrit enim cum talibus mediis providentia Domini. Quod ita se res habeat, per multam experientiam scire datum est, et hoc toties et tamdiu ut non aliquid dubii relictum sit; spiritus mali enim e talibus locis mihi saepe et diu applicati sunt, et secundum praesentia induxerunt dolores et quoque morbos, ostensi mihi ubinam essent et quales essent, et dictum quoque undenam essent.
@1 infernales with plural verbs.$
@2 A d in, i e$
@3 quia I$

5714. Quidam qui in vita corporis summus adulter fuerat, et summum jucundum posuerat in {1}adulterando cum pluribus feminis, quas ilico post rejecit et aversatus est is in talibus usque ad senium perseveravit; insuper etiam voluptatibus deditus fuit, et non alicui bene facere voluit et officium praestare nisi ex causa sui, imprimis sui adulterii; is fuit aliquibus diebus apud me, visus sub pedibus; et cum sphaera vitae ejus mecum communicabatur, ubicumque {2}venit, aliquem dolorem inflixit periosteis et nervis ibi, ut digitis plantae pedis sinistri, et cum emergere ei permissum fuit, partibus ubi erat, imprimis periosteis in lumbis, etiam periosteis pectoris sub diaphragmate, et quoque dentibus a parte interiore. Cum sphaera ejus operabatur, induxit etiam ventriculo gravedinem magnam.
@1 defraudandis$
@2 tunc erat$

5715. Apparuit magna apertura quadrangularis oblique tendens deorsum ad multam profunditatem; in profundo visa est apertura rotunda quae tunc aperta sed mox clausa; inde exhalabat calor infestus qui collectus ex variis infernis, oriundus ex cupiditatibus variorum generum, sicut ex fastu, lasciviis, adulteriis, odiis, vindictis, rixis et pugnis, inde in infernis calor ille qui exhalabat; is cum in corpus meum agebat, inducebat momento morbum qualis est febris ardentis; at cum cessabat influere, momento cessabat illud morbi. Cum homo incidit in morbum talem, quem contraxerat ex sua vita, tunc ilico sphaera immunda correspondens morbo se adjungit, et adest ut causa fomentans. Ut scirem pro certo quod res ita se haberet, apud me fuerunt spiritus (c)ex pluribus infernis, per quos communicabatur sphaera exhalationum inde, quae sicut {1}permittebatur agere in partes solidas corporis, ita gravedine, dolore, immo morbo correspondente corripiebar, quae momento cessabant sicut spiritus illi expellebantur: et ne aliquis locus dubio relinqueretur, hoc millies factum {2}.
@1 communicabatur$
@2 i est$

5716. Sunt etiam spiritus non longe abinde, qui infundunt frigora immunda qualia sunt febris gelidae, quod etiam per experientias scire datum est; iidem quoque inducunt talia quae perturbant mentem; et quoque inducunt deliquia. Illi qui inde, malitiosissimi sunt.

5717. Sunt quidam qui non solum viscosissima cerebri quae excrementitia ejus sunt, referunt, sed etiam sciunt inficere illa quasi venenis; tales cum alluunt, irruunt intra cranium et inde per continuum usque in medullam spinalem; hoc sentire non possunt illi quibus interiora non aperta sunt; mihi dabatur manifeste sentire illapsum, et quoque conatum, nempe interimendi, sed incassum quia tutus a Domino; intendebant omnem facultatem intellectualem mihi auferre, sensi manifeste operationem eorum et quoque inde dolorem, qui tamen mox cessabat; postea cum illis locutus sum, et coacti sunt fateri unde essent; narrabant se vivere in obscuris silvis ubi non audent quicquam sociis inferre, quoniam tunc licet sociis immaniter illos tractare; ita tenentur in vinculis; sunt deformes, facie ferina, hirsuti. [2]Dictum mihi quod tales fuerint qui olim integros exercitus necarunt, sicut legitur in Verbo; irruerunt enim in cameras cerebri cujusvis, et intulerunt terrorem, una cum tali insania ut unus necaret alterum; tales hodie intra infernum suum clausi tenentur nec emittuntur. Referunt etiam tubera lethalia capitis intra cranium (m)Dictum quod irruant intra cranium et inde per continuum usque in medullam spinalem, sed sciendum quod apparentia sit quod ipsi spiritus irruant; feruntur extra per viam quae in corpore illis spatiis correspondet, quod sentitur sicut illapsus foret intra; correspondentia hoc facit; inde operatio eorum facile derivatur in hominem ad quem determinatur.(n)

5718. Est quoddam genus spirituum qui, quia dominari volunt et soli regere omnes alios, ob illum finem excitant inter alios inimicitias, odia et pugnas; vidi {1}inde pugnas, et miratus sum; quaesivi quinam essent, dictum quod ejuscemodi genus spirituum sit, qui talia excitant quia soli imperare intendunt, secundum regulam `divide et impera’; dabatur etiam loqui cum illis, qui statim dicebant quod illi regerent omnes; respondere datum est quod insaniae essent si imperare suum a talibus quaerant; locuti sunt mecum a superiore ad mediam altitudinem supra frontispicium; loquela eorum erat cum flumine, quia eloquio in vita corporis polluerunt. Instructus sum quod tales sint qui referunt cerebri crassam pituitam, cui per praesentiam vitale adimunt et torporem indunt, unde obstructiones ex quibus principia plurium morborum, {2}ut et hebetudines. [2]Observatum quod essent absque omni conscientia, et quod humanam prudentiam et sapientiam ponerent in excitandis inimicitiis, odiis, intestinis pugnis, imperandi causa; {3}interrogare eos datum, num scirent quod nunc in altera vita sint ubi in aeternum victuri, et quod ibi leges spirituales sint quae talia prorsus vetant, et quod dum in mundo fuerunt, potuerint aestimari et credi sapientes inter stultos, at {4} quod insani sint inter sapientes; hoc illis displicebat; continuabam quod scire debeant quod caelum consistat in amore mutuo, seu unius erga alterum, inde in caelo ordo, et inde tot myriades reguntur ut unus, at quod contrarium sit apud illos, quia infundunt aliis ut non nisi {5} quam {6}quae odii, vindictae et crudelitatis sunt, contra socios spirent; respondebant quod aliter quam sunt, non esse possint; ad quae dicere datum quod inde sciant quod vita sua unumquemvis maneat.
@1 tales$
@2 et quoque$
@3 dicere ei$
@4 i hic$
@5 I i ut$
@6 vindictas et crudelitates (or crudelia)$

5719. Qui Verbum in littera, et magis {1}quae ibi in altiore sensu, contemnunt et subsannant, consequenter etiam doctrinalia quae sunt ex Verbo, et simul in nullo amore erga proximum sunt sed in amore sui, illi referunt vitiosa sanguinis quae pervadunt in omnes venas et arterias, et totam massam contaminant. Ne aliquid tale per praesentiam suam inferant homini, tenentur ab aliis separati in suo inferno, et solum communicant cum illis qui tales sunt, nam hi in halitum et sphaeram illius inferni se conjiciunt.
@1 qui$

5720. Hypocritae cum apud me fuerunt, nempe qui sancte locuti de Divinis, cum affectione amoris de publico et proximo, et testati justum et aequum, et usque corde suo spreverunt illa, et quoque irriserunt; cum licebat eis influere in partes corporis quibus ex opposito correspondebant, injecerunt dolorem dentibus, et ad praesentiam proximam tam gravem ut non sustinere potuissem; et quantum removebantur tantum cessabat dolor; quod ostensum repetitis vicibus ne aliquid dubii superesset. Inter illos fuit quidam in vita corporis sui mihi notus, quapropter cum illo locutus; et quoque sicut ejus praesentia erat, ita dolor dentibus et gingivis; is cum {1}sursum levabatur ad sinistrum, dolor sinistram maxillam et sinistri temporis os, usque ad ossa genae invasit.
@1 superius$

5721. Omnium contumacissimi sunt qui in vita in mundo apparuerunt justi prae aliis, et {1}simul constituti in dignitate, inde ex utroque illis auctoritas et quoque gravitas, et tamen nihil crediderunt et vixerunt solam vitam amoris sui, odio intestino et vindicta accensi contra omnes qui (t)illis non faverunt et qui illos non coluerunt, et magis qui illis (t)aliquo modo se opposuerunt; si apud hos aliquem naevum detexerunt, ex eo enorme malum fecerunt ac diffamarunt, etiamsi inter cives optimos fuisset. [2]Tales in altera vita loquuntur sicut in mundo, nempe ex auctoritate et graviter, {2}et sicut ex justo, unde plures putant quod prae aliis credendi; sed sunt malitiosissimi; cum applicantur homini {3}, inducunt magnum dolorem per taedium quod insufflant et augent continue usque ad summam impatientiam, quod inducit talem infirmitatem animo et inde corpori, ut homo vix se levare e lecto possit: hoc mihi ostensum per id quod cum adessent, talis infirmitas me occuparet, quae tamen cessabat secundum gradum quo removebantur. [3] Utuntur plure arte taedium et inde infirmum infundendi, imprimis per vituperationes et diffamationes {4}inter se et suos, quarum communem sphaeram injiciunt. Illi cum ratiocinantur intra conclavia de cultu Divino, de fide, et vita aeterna, illa prorsus rejiciunt, et hoc faciunt sicut ex sapientia prae aliis. {5}In altera vita volunt audiri diaboli, modo liceat eis imperare infernis, et sic ex imperio, ut credunt, agere contra Divinum. Intus sunt spurci, quia prae aliis in amore sui et inde in odio et vindicta, inque crudelitate contra omnes qui illos non colunt. Puniuntur graviter, quod etiam audivi, usque dum desistunt seducere alios per speciem justi; [4] cum species illa iis adimitur, tunc alio tono loquuntur; postea rejiciuntur e mundo spirituum, et tunc versus sinistrum, et dejiciuntur ibi in infernum profunde; id infernum est versus sinistrum ad mediam distantiam.
@1 inde in autoritate$
@2 sicut qui in justo et in auctoritate, inde $
@3 i qui in vero et bono$
@4 quas non sed illarum$
@5 volunt etiam$

5722. Sunt alii qui in vita corporis spurcissimi fuerunt; spurcities eorum talis est ut reticenda; illi per praesentiam suam et influxum in partes solidas corporis, inducunt taedium vitae, {1}et talem torporem membris et artubus ut se levare `homo’ e lecto non possit. Contumacissimi sunt, {2]non {3}desistunt per poenas ut alii diaboli; apparent juxta caput et ibi sicut jacentes; cum abiguntur, non fit subito sed lente, et tunc per gradus versus inferiora devolvuntur; et cum in profundum {4}veniunt, ibi in tantum cruciantur ut non possint non desistere ab infestandis aliis. Tale est eorum jucundum malum faciendi ut nihil jucundius.
@1 ut I $
@2 nec$
@3 after diaboli$
@4 venerunt$

5723. Fuerunt apud me spiritus qui gravedinem talem ventriculo induxerunt ut viderer mihi vix posse vivere; talis gravedo erat ut apud alios induxisset deliquium; sed remoti sunt, et tunc statim cessabat; dictum quod tales spiritus illi sint qui in vita corporis nullo studio, ne quidem domestico, dediti fuerint, sed solum voluptati et praeterea in foedo otio et inertia vixerunt, nec alios curaverunt quicquam; fidem etiam spreverunt; in summa, fuerunt animalia non homines; talium sphaera apud aegrotos torporem membris et artubus inducit.

5724. Sunt in cerebro viscosa quibus immixtum aliquid spirituosum seu vitale, quae viscosa e sanguine ibi expuncta incidunt primum inter meninges, dein inter {1}fibras, pars eorum in ventriculos {2]magnos in cerebro, et sic porro; spiritus qui ad viscosa illa in quibus aliquid spirituosi [3]seu aliquid vitae est, referuntur correspondenter; apparent supra medium caput directe fere, ad mediam distantiam, et tales sunt {4}ut ex more in vita corporis, scrupulos conscientiae moveant et insinuent in rebus nullius conscientiae, ita aggravant conscientiam simplicium, nec sciunt quid conscientiam {5}movere debeat, in omni quod obvenit, conscientiam ponentes. Tales etiam anxietatem sensibilem inducunt parti abdominis sub regione diaphragmatis; in tentationibus etiam adsunt et anxietates inferunt quandoque intolerabiles; {6}qui illorum’ phlegmati viscoso minus vitali correspondent, cogitationem tunc inhaerenter tenent in anxiis illis. Cum illis etiam in sermone fui ut scirem quales essent; tentabant variis modis aggravare conscientiam; hoc jucundum vitae eorum fuerat, et observare datum quod non possent ad rationes attendere, et quod (t)illis non esset {7}rerum universalior intuitio, a qua singularia viderent.
@1 fibrillares fasces (or fascias)$
@2 i binos$
@3 hoc est $
@4 before scrupulos$
@5 morare debet I $
@6 et qui eorum$
@7 i aliqua$

5725. Ab experientia discere datum est quid inundatio seu diluvium in sensu spirituali; inundatio illa est duplex, una quae est cupiditatum, et altera quae est falsitatum; quae est cupiditatum, est partis voluntariae, et est dextrae partis cerebri, at quae est falsitatum, est partis intellectualis, {1}in qua est sinistra pars cerebri. Cum remittitur homo qui in bono vixerat, in proprium suum, ita in sphaeram suaemet vitae, tunc apparet quasi inundatio; cum in illa inundatione est, tunc indignatur, irascitur, cogitat irrequiete, cupit vehementer; aliter cum inundatur sinistra pars cerebri, ubi sunt falsa, et aliter cum dextra ubi {2}mala. Cum autem homo tenetur in sphaera vitae quam receperat a Domino {3}per regenerationem, tunc prorsus extra talem inundationem est, et est quasi in sereno et aprico, {4}et in laeto et felici, ita longe ab indignatione, ira, {5}irrequietudine, cupiditatibus et similibus; hoc est mane seu ver spirituum, illud est vespera seu autumnus eorum. Datum erat mihi percipere quod extra inundationem essem, et hoc satis diu, cum viderem quod alii spiritus essent in illa; postea autem ipse immersus fui, et tunc {6}appercepi similitudinem inundationis. In tali sunt qui in tentationibus. Inde quoque instructus sum quid diluvium in Verbo significat, quod nempe ultima posteritas antiquissimorum qui fuerunt ab Ecclesia caelesti Domini, prorsus inundati fuerint malis et falsis et sic perierint.
@1 ad hanc pars sinistra cerebri pertinet, ad illam autem pars cerebri dextra$
@2 i sunt$
@3 cum regeneratus est$
@4 inque$
@5 inquietudinibus$
@6 percepi$

5726. Quia mors non aliunde est quam ex peccato, et peccatum est omne id quod est contra ordinem Divinum, inde est quod malum claudat omnium minima et prorsus invisibilia vasa, a quibus proxime majora etiam invisibilia, {1}contexta sunt; vasa enim omnium minima et prorsus invisibilia continuantur interioribus hominis; inde prima et intima obstructio, et inde primum et intimum vitium in sanguinem; hoc vitium cum accrescit, causatur morbum, et tandem mortem. Si autem homo vixisset vitam boni, tunc interiora ejus aperta in caelum, et per caelum ad Dominum forent, ita quoque omnium minima et {2}invisibilia vascula (delineamenta primorum staminum licet vascula appellare, ob correspondentiam); inde homo absque morbo foret, et solum decresceret ad ultimum senium, usque dum fieret rursus infans, sed infans sapiens; et cum tunc corpus non amplius ministrare posset interno ejus homini, seu spiritui, transiret absque morbo e corpore suo terrestri in corpus quale habent angeli, ita e mundo immediate in caelum.
@1 contenta I$
@2 i prorsus$

5727. Hic finis est de correspondentia; in sequentibus ad finem capitum, ex Divina Domini misericordia, dicetur de spiritibus et angelis apud hominem; dein de influxu, et de commercio animae cum corpore; et postea de aliarum tellurum incolis.

GENESEOS
CAPUT QUADRAGESIMUM QUARTUM

1. Et praecepit illi qui super domo sua, dicendo, Imple manticas virorum cibo, quantum possunt ferre, et pone argentum cujusvis in ore manticae ejus.
2. Et scyphum meum, scyphum argenti, ponas in ore manticae minimi, et argentum frumenti ejus, et fecit secundum verbum Josephi quod locutus.
3. Mane illuxit, et viri dimissi sunt, illi et asini illorum.
4. Illi exiverunt urbe, non elongati, et Joseph dixit illi qui super domo sua, Surge, persequere post viros, et assecutus illos, et dicas ad illos, Quapropter retribuitis malum pro bono?
5. Nonne id, in quo bibit dominus meus, et is divinando divinat in hoc? male fecistis quod fecistis.
6. Et assecutus illos, et locutus ad illos verba illa.
7. Et dixerunt ad illum, Quapropter loquitur dominus meus juxta verba haec? absit servis tuis a faciendo juxta verbum hoc.
8. Ecce argentum quod invenimus in ore manticarum nostrarum, reduximus ad te e terra Canaan; et quomodo furabimur e domo domini tui argentum vel aurum?
9. Cum quo invenitur e servis tuis, et moriatur, et etiam nos erimus domino meo in servos.
10. Et dixit, Etiam nunc secundum verba vestra, ita id; cum quo invenitur, erit mihi servus, et vos eritis insontes.
11. Et festinarunt, et descendere fecerunt quisque manticam suam terram, et aperuerunt quisque manticam suam.
12. Et scrutatus est, in maximo incepit et in minimo absolvit, et inventus scyphus in mantica Benjaminis.
13. Et disruperunt vestes suas, et oneravit quisque super asinum suum, et reversi sunt urbem.
14. Et intravit Jehudah et fratres ejus domum Josephi, et is adhuc is ibi, et ceciderunt coram illo terram.
15. Et dixit ad illos Joseph, Quod factum hoc quod fecistis? nonne scivistis quod divinando (x)divinet vir qui sicut ego?
16. Et dixit Jehudah, Quid dicemus domino meo, quid loquemur? et quomodo justificabimur? DEUS invenit iniquitatem servorum tuorum; ecce nos servi domino meo, etiam nos, etiam in cujus inventus scyphus manu.
17. Et dixit, Absit mihi a faciendo hoc, vir in cujus inventus scyphus manu, ille erit mihi servus, et vos ascendite in pace ad patrem vestrum.
18. Et accessit ad eum Jehudah, et dixit, Per me, domine mi, loquatur quaeso servus tuus verbum in auribus domini mei, et ne accendatur ira tua in servum tuum, quia sicut tu sicut Pharaoh.
19. Dominus meus interrogavit servos suos, dicendo, An sit vobis pater vel frater?
20. Et diximus ad dominum meum, Est nobis pater senex, et natus senectutum minimus, et frater ejus mortuus, et relictus ille solus matri suae, et pater ejus amat illum.
21. Et dixisti ad servos tuos, Descendere facite illum ad me, et ponam oculum meum super illum.
22. Et diximus ad dominum meum, Non, potest puer relinquere patrem suum, et relinquat patrem suum, et morietur.
23. Et dixisti ad servos tuos, Si non descendat frater vester minimus cum vobis, non addetis videre facies meas.
24. Et fuit, cum ascendimus ad servum tuum patrem meum, et indicavimus ei verba domini mei.
25. Et dixit pater noster, Revertimini, emite nobis parum cibi.
26. Et diximus, Non possumus descendere; si sit frater noster minimus cum nobis, et descendemus, quia non possumus videre facies viri, et frater noster minimus non ille cum nobis.
27. Et dixit servus tuus pater meus ad nos, Vos nostis quod binos pepererit mihi uxor mea.
28. Et exivit unus a me, et dixi, Verumtamen discerpendo discerptus est, et non vidi illum huc usque.
29. Et sumitis etiam hunc a cum faciebus meis, et accidat illi damnum, et descendere facietis canitiem meam in malo sepulcrum.
30. Et nunc, sicut venero ad servum tuum patrem meum, et puer non ille cum nobis, et anima ejus vincta in anima ejus.
31. Et erit, sicut videre eum quod non puer, et morietur, et descendere facient servi tui canitiem servi tui patris nostri in maerore sepulcrum.
32. Quia servus tuus spospondit pro puero a cum patre meo, dicendo, Si non reduxero illum ad te, et peccabo patri meo omnibus diebus.
33. Et nunc maneat quaeso servus tuus loco pueri servus domino meo, et puer ascendat cum fratribus suis.
34. Quia quomodo ascendam ad patrem meum, et puer non ille cum me; forte videro malum quod inveniet patrem meum.

5728. CONTENTA

Agitur in hoc capite in sensu interno de medio inter internum caelestem hominem, et externum naturalem; primum quod internus caelestis homo medium vero spirituali a se impleverit. Medium est `Benjamin’, verum spirituale quod apud illum est `scyphus argenteus Josephi’; internus caelestis homo est `Josephus’; externus naturalis homo sunt `decem filii Jacobi’.

5729. Agitur dein de tentatione externi naturalis hominis, et hoc usque dum se submiserint interno caelesti ex spontaneo. Tentatio describitur per quod `incusati sint’, et quod in desperatione `redierint ad Josephum’; submissio ex spontaneo describitur per quod `omnes se in servos obtulerint’, et pro illis `Jehudah’; conjunctio externi hominis cum interno non fit absque tentatione et spontanea submissione.

5730. In sensu repraesentativo historico agitur hic de Jacobi posteris quod rejecti, sed quod contumaciter institerint ut repraesentativi essent; quod rejecti, intelligitur per quod Josephus illos dimittere voluerit, et solum retinere Benjaminem; quod contumaciter institerint, involvunt contenta confessionis et supplicationis illorum.

5731. SENSUS INTERNUS

Vers. 1, 2. Et praecepit illi qui super domo sua, dicendo, Imple manticas virorum cibo, quantum possunt ferre, et pone argentum cujusvis in ore manticae ejus. Et scyphum meum, scyphum argenti, ponas in ore manticae minimi, et argentum frumenti ejus; et fecit secundum verbum Josephi quod locutus. `Et praecepit illi qui super domo sua, dicendo’ significat influxum a se: `Imple manticas virorum cibo’ significat in naturale cum bono veri; `quantum possunt ferre’, significat ad sufficientiam: `et pone argentum cujusvis in ore manticae ejus’ significat {1}insuper cum vero e novo in exteriore naturale: `et scyphum meum, scyphum argenti, ponas in ore manticae minimi’ significat verum interius donatum medio: `et argentum frumenti ejus’ significat verum boni: `et fecit secundum verbum Josephi quod locutus’ significat quod ita factum.
@1 I o here only$

5732. `Et praecepit illi qui super domo sua, dicendo’: quod significet influxum a se, constat ex significatione `praecipere’ quod sit influxus, de qua n. 5486; et a significatione `qui super domo sua’ quod sit qui communicaret; quod a se, nempe ab interno caelesti quod `Josephus’ repraesentat, patet. Quod `praecipere’ sit influxus, est quia in caelo non praecipitur {1}aut mandatur alicui, sed cogitatio communicatur, et secundum hanc alter libenter facit; communicatio cogitationis cum desiderio quod velit ut aliquid fiat, est influxus, et a parte recipientis est perceptio; quare (t)per praecipere etiam significatur perceptio, n. 3661, 3682. [2] Praeterea in caelo non solum cogitant, sed etiam inter se loquuntur, {2}at de illis rebus quae sunt sapientiae, {3}verum sermoni illorum non inest aliquid mandati ad alterum, nullus enim vult dominus esse et sic spectare alium ut servum, sed unusquisque vult ministrae et alteri inservire; inde patet qualis forma regiminis est in caelis; forma illa describitur a Domino apud Matthaeum,
Non sic erit inter vos; sed quisquis voluerit inter vos magnum fieri, esse {4}debebit vester minister; et quisquis voluerit esse primus, esse debebit vester servus, xx 26,27:
et apud eundem,
Qui maximus est vestrum, erit minister vester; quisquis se exaltaverit, humiliabitur, et quisquis humiliaverit se, exaltabitur, xxiii 11, 12.
Ita facit qui ex corde amat proximum; seu qui jucundum et beatum sentit in faciendo aliis bonum {5}ex nulla causa sui, hoc est, qui charitatem erga proximum habet.
@1 seu$
@2 sed$
@3 at$
@4 debet I $
@5 absque remuneratione$

5733. `Imple manticas virorum cibo’: quod significet in naturale cum bono veri, constat ex significatione `manticae’ quod sit exterius naturale, de qua n. 5497; et ex significatione `cibi’ quod sit bonum veri, de qua n. 5340, 5342, 5410, 5426, 5487, 5582, 5588, 5655; ex his patet quod per `praecepit illi qui super domo sua, Imple manticas virorum cibo’ significetur influxus a se in naturale cum bono veri. Quia saepius occurrit bonum veri, et boni verum, dicendum quae differentia: qui non novit quid caelestis Ecclesia est respective ad spiritualem Ecclesiam, is nequaquam scire potest differentiam; boni verum est Ecclesiae caelestis, et bonum veri est Ecclesiae spiritualis; {1}apud illos qui ab Ecclesia caelesti, implantatum fuit bonum in parte voluntaria {2}ubi propria sedes boni; ex bono illo, hoc est, per bonum {3}illud a Domino, habuerunt perceptionem veri, inde illis boni verum; {4}at apud illos qui ab Ecclesia spirituali, implantatur bonum in parte intellectuali per verum, nam omne verum est partis intellectualis, et per verum ducuntur ad bonum, nam facere verum est illis bonum, inde illis bonum veri; {5}haec proprie, at boni verum tametsi non proprie, etiam praedicatur de illis qui ab Ecclesia spirituali sunt; de qua re alibi.
@1 Ecclesia enim caelestis quia bonum illis qui ab illa Ecclesia$
@2 inde illis bonum etiam ex proprio suo$
@3 id$
@4 Ecclesia autem spiritualis quia bonum illis qui ab illa Ecclesia$
@5 verbo bonum ex vero, seu bonum veri est Ecclesiae spiritualis, at bonum ex quo verum seu boni verum est Ecclesiae caelestis; (m) hoc in specie, at in communi etiam boni verum praedicari potest de Ecclesia spirituali(n)$

5734. `Quantum possunt ferre’: quod significet ad sufficientiam constare potest absque explicatione.

5735. `Et pone argentum cujusvis in ore manticae ejus’: quod significet insuper cum vero e novo in exteriore naturali, constat a significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954, 5658; et ex significatione `oris manticae’ quod sit limen exterioris naturalis, de qua n. 5497{1}. Quid exterius naturale et interius, videatur n. 4570, 5118, 5126, 5497, (x)5649; quod sit verum e novo, est quia prius etiam argentum in ore manticarum eorum repositum {2}fuerat, cap. praec. x1ii 25,27,28,35.
@1 i et alibi$
@2 fuit$

5736. `Et scyphum meum, scyphum argenti, (x)ponas in ore manticae minimi’: quod significet verum interius donatum medio, constat ex significatione `scyphi argenti’ quod sit verum fidei quod ex bono charitatis, de qua n. 5120, et quia dicitur `scyphus meus’ seu Josephi, est verum interius; `Benjamin’ quia repraesentat medium, etiam quoad verum, repraesentat verum interius, n. 5600, 5631; ita verum spirituale, n. 5639; ex significatione `oris manticae’ cum praedicatur de Benjamine ut medio, quod sit ubi adjungitur naturali, nam medium, ut medium sit, communicat cum externo et cum interno, n. 5411, 5413, 5586; exterius ejus hic est naturale; et ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `minimus’, quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443, 5688. Ex his patet quid significatur per quod `Josephus scyphum argenti (x)suum posuerit in mantica Benjaminis’.

5737. `Et argentum frumenti ejus’: quod significet verum boni, constat ex significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954, 5658; et ex significatione `frumenti’ quod sit bonum, de qua n. 5295, 5410; verum enim interius, seu spirituale, quod procedit a caelesti interno quod `Josephus’, est verum boni; quid verum boni, videatur mox supra n. 5733.

5738. `Et fecit secundum verbum Josephi quod locutus’: quod significet quod ita factum, constat absque explicatione.

5739. Vers. 3-5. Mane illuxit, et viri dimissi sunt, illi et asini illorum. Illi exiverunt urbe, non elongati, et Joseph dixit illi qui super domo sua, Surge, persequere post viros, et assecutus illos, et dicas ad illos, Quapropter retribuitis malum pro bono? Nonne id in quo bibit dominus meus; et is divinando divinat in hoc? male fecistis quod fecistis. `Mane illuxit’ significat statum illustrationis tunc: `et viri dimissi sunt, illi et asini illorum’ significat quod externus naturalis homo aliquantum remotus cum suis veris et scientificis: `illi exiverunt urbe, non elongati’ significat remotionis quantum: `et Joseph dixit illi qui super domo sua’ significat perceptionem et influxum e novo: `Surge, persequere post viros’ significat quod oporteat nunc sibi adjungere: `et assecutus illos’ significat adjunctionem mediatam: `et dicas ad illos, Quapropter retribuitis malum pro bono?’ significat cur aversio: `nonne id {1}a quo bibit dominus meus’ significat quod apud illos verum interius acceptum a caelesti: `et is divinando divinat in hoc?’ significat quod caeleste occulta sciat a suo Divino: `male fecistis quod fecistis’ significat quod contra legem Divinam sit vindicare id sibi.
@1 thus A I here and 5747; cp above$

5740. `Mane illuxit’: quod significet statum illustrationis tunc, constat ex significatione `mane et illucere’ quod sit status illustrationis; quod `mane’ sit in supremo sensu Dominus, videatur n. 2405, 2780, quapropter cum dicitur `mane illuxit’, significat statum illustrationis, nam a Domino omnis illustratio; quod `surgere mane’ etiam sit illustrationis status, videatur n. 3458, 3723.

5741. `Et viri dimissi sunt, illi et asini illorum’: quod significet quod externus naturalis homo aliquantum remotus cum suis veris et scientificis, constat ex repraesentatione ` {1} filiorum Jacobi’ qui hic sunt `viri’, quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; {2}proinde quod sint externus naturalis homo, ii. 5680; ex significatione `asinorum’ quod sint scientifica, de qua n. 5492; et ex significatione `dimissi’ et {3} `non elongati’ quod sit aliquantum remotus, nempe externus naturalis homo; inde patet quod per `viri dimissi sunt, illi et asini illorum, non elongati’ significetur externus naturalis homo aliquantum remotus cum suis veris et scientificis, nempe a caelesti interno quod repraesentatur per `Josephum’. [2] Quod significationem `asinorum’ attinet, sciendum quod aliud significent cum inserviverant equitando, nam super asinis, {4}asinabus, ut et mulis, equitabant judices, reges et eorum filii, et tunc significaverunt verum et bonum rationale et quoque naturale, videatur n. 2781; inde erat quod Dominus ut judex et ut rex, cum Hierosolymam intravit, equitabat super asina cum pullo; hoc enim fuit insigne judiciale et insigne regium; verum `asini’ aliud significabant cum inserviverunt (x)oneri portando, ut hic, tunc significabant scientifica; scientifica nec aliter se habent; qui {5}non ultra cogitatione vadit, quoad illa quae sunt interiora hominis, quam ad scientifica quae sunt memoriae, putat quod omne hominis in illis consistat; non scit quod scientifica sint infima apud hominem, et talia quae ad plurimam partem reconduntur cum corpus moritur, n. 2475-2477, 2479, 2480; sed quae in illis sunt, nempe verum et bonum, cum illorum affectionibus, manent; et quoque {6}apud malos falsum et malum cum illorum affectionibus; scientifica {7} sunt illorum quasi corpus; quamdiu homo in mundo vivit, tunc illa, nempe verum et bonum, aut falsum et malum, {8}habet in scientificis, nam haec sunt continentia; et quia scientifica continent et sic quasi portant interiora, ideo illa significantur per `asinos qui inserviunt oneri portando’.
@1 i decem$
@2 et quod inde$
@3 i mox$
@4 i et$
@5 cogitatione ad interiore hominis non ultra vadit$
@6 after malum$
@7 i enim$
@8 sunt$

5742. `Illi exiverunt urbe, non elongati’: quod significet remotionis quantum, constare potest ex illis quae praecedunt.

5743. `Et Joseph dixit illi qui super domo sua’: quod significet perceptionem et influxum e novo, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit {1}percipere, de qua saepius, et quia est perceptio respective ad illum qui audit et recipit, est {2}influere respective ad illum qui {3}dicit; nam mutuo sibi respondent; quod `praecepit illi qui super domo sua’ sit influxus a se, videatur supra n. 5732.
@1 perceptio$
@2 influxus$
@3 A d dicit, i loquitur$

5744. `Surge, (x)persequere post viros’: quod significet quod oporteat nunc sibi adjungere, constat ex significatione `persequi post viros, et assequi illos’ quod sit adjungere; `persequi’ enim est animus adjungendi, et `assequi’ est adjunctio. Agitur in sequentibus hujus capitis de reditu filiorum Jacobi, et in capite sequente de manifestatione Josephi, per quae significatur conjunctio caelestis spiritualis cum veris in naturali; inde patet quod per’ `persequere post viros’ significetur quod oporteat nunc sibi adjungere.

5745. `Et assecutus illos’: quod significet adjunctionem mediatam, constat a significatione `assequi illos’, nempe {1}quod is qui super domo Josephi, quod sit adjunctio mediata.
@1 ab illo$

5746. `Et dicas ad illos, Quapropter retribuitis malum pro bono?’: quod significet cur aversio, constat ex significatione ` retribuere malum pro bono’ quod sit se avertere; malum enim non est nisi quam aversio a bono, nam qui in malo sunt, respuunt bonum, nempe bonum spirituale quod est charitatis et fidei; quod malum aversio sit, patet manifeste a malis in altera vita; apparent illi in luce caeli pedibus sursum et capite deorsum, n. 3641, ita prorsus inversi, consequenter aversi {1}.
@1 i ab illis qui caeli sunt$

5747. `Nonne id {1}a quo bibit dominus meus ?’: quod significet quod apud illos verum interius acceptum a caelesti, constat a significatione `scyphi’ qui intelligitur per `id a quo bibit dominus {2}meus’, quod sit verum interius, de qua n. 5736; et a repraesentatione `Josephi’ qui hic est `dominus meus’, quod sit caeleste spiritualis, de qua n. 5307, 5331, 5332, hic caeleste, quia agitur de interiore vero quod est spirituale {3}et ab ipso procedit; quod acceptum, significatur per quod scyphus praecipiente Josepho repositus sit in ore manticae Benjaminis. Incusantur sicut scyphum sumpserint; [2] quod incusati fuerint, et tamen scyphus repositus, causa etiam ex interiore sensu patet, qui hic est: verum quod donatur a Domino, hoc primum recipitur sicut non donatum; homo enim ante regenerationem putat quod ipse sibi comparet verum, et quamdiu hoc putat, in furto spirituali est; quod sibi vindicare, ac sibi justitiae et merito tribuere bonum et verum sit adimere Domino quod Ipsius est, videatur n. 2609,4174, 5135; hoc ut repraesentaretur, ita factum est a Josepho, sed usque quod {4}incusati furti essent, erat ut conjunctio fieret; nam homo antequam regeneratus est, non potest {5}aliter quam ita credere; ore quidem dicit ex doctrinali quod omne verum fidei et bonum (charitatis?) sit a Domino, sed usque non credit antequam fides implantata est bono, tunc primum ex corde id agnoscit; [3] prorsus {6}aliud est fateri ex doctrina quam fateri ex fide; fateri ex doctrina possunt plures, etiam qui non in bono sunt, nam doctrina illis modo est scientia; sed ex fide fateri non possunt alii quam qui in bono spirituali sunt, hoc est, in charitate erga proximum. Quod incusati fuerint furti ut conjunctio fieret, patet etiam ex eo quod sic Josephus reduxerit illos ad se, et aliquamdiu tenuerit in cogitatione de {7}facto illo, et dein quod se illis manifestaverit{8},hoc est, conjunxerit.
@1 See p 289, ftnote I$
@2 A d meus, i ejus$
@3 quod$
@4 incusatio reatur quasi$
@5 aliud$
@6 i enim$
@7 furto$
@8 i eis$

5748. `Et is divinando divinat in hoc’: quod significet quod caeleste occulta sciat ex suo Divino, constat (c)ex significatione `divinare’ quod sit occulta scire; quod ex Divino, est quia caeleste spiritualis quod {1}`Josephus’ repraesentat, est verum a Divino, seu verum in quo Divinum, videatur n. 5704.
@1 Josephus, repraesentat verum I$

5749. `Male fecistis quod fecistis’: quod significet quod contra legem Divinam sit vindicare id sibi, constat ex
significatione `furti’ quod hic intelligitur per `malum quod fecerunt’, quod sit vindicare sibi quod Domini est, nempe verum quod per `scyphum argenti Josephi’ significatur, de qua n. 5747; quod hoc contra legem Divinam sit, patet, videatur n. 2609. Quod homo debeat nihil sibi vindicare quod a Domino, ita non verum et bonum, est causa ut homo in veritate sit; et quantum in veritate est tantum est in luce in qua sunt angeli {1}in caelo, et quantum in luce illa tantum est in intelligentia et sapientia, et quantum in intelligentia et sapientia tantum est in felicitate; haec causa est quod homo agnoscere debeat fide cordis quod nihil veri et boni sit a se, sed omne a Domino, et hoc quia {2}ita est.
@1 i qui$
@2 i prorsus$

5750. Vers. 6-10. Et assecutus illos, et locutus ad illos verba
illa. Et dixerunt ad illum, Quapropter loquitur dominus meus juxta verba haec? absit servis tuis a faciendo juxta verbum hoc. Ecce argentum quod invenimus in ore manticarum nostrarum, reduximus ad te e terra Canaan; et quomodo furabimur e domo domini tui argentum vel aurum? Cum quo invenitur e servis tuis, et moriatur, et etiam nos erimus domino meo in servos. Et dixit, Etiam nunc secundum verba vestra, ita id; cum quo invenitur, erit mihi servus, et vos eritis insontes. `Et assecutus illos’ significat adjunctionem mediatam: `et locutus ad illos verba illa’ significat influxum hujus rei: `et dixerunt ad illum’ significat apperceptionem: `Quapropter loquitur dominus meus juxta verba haec significat reflexionem, cur tale influit: `absit servis tuis a faciendo juxta verbum hoc significat’ cum non sit ex voluntate: `ecce argentum quod invenimus in ore manticarum nostrarum’ significat cum verum gratis donatum: `(x)reduximus ad te e terra Canaan’ significat {1}submissum sit ex religioso: `et quomodo furabimur e domo domini tui argentum vel aurum?’ significat cur tunc vindicabimus nobis verum et bonum quod a caelesti Divino: `cum quo invenitur e servis tuis, et moriatur’ significat quod damnatus qui tale facit: `et etiam nos erimus domino meo in servos’ significat quod associati erunt absque libero e proprio in perpetuum: `et dixit, Etiam nunc secundum verba vestra’ significat quod quidem ita ex justitia: `ita id’ significat mitiorem sententiam: `cum quo invenitur, erit {2}servus meus’ significat quod apud quem id, is in perpetuum absque proprio libero erit: `et vos eritis insontes’ significat quod reliqui sui juris, quia non simul in culpa.
@1 A had quod submissum sit, but deleted quod$
@2 thus A I here and 5763; cp above$

5751. `Et assecutus illos’: quod significet adjunctionem mediatam, ut supra n. 5745.

5752. `Et locutus ad illos verba illa’: quod significet influxum hujus rei, constat ex significatione `loqui’ quod sit influxus, de qua n. 2951, 3037, 5481, et ex significatione `verborum’ quod sint res; res etiam in lingua originali per illam vocem exprimitur.

5753. `Et dixerunt ad illum’: quod significet apperceptionem, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio {1}.
@1 i de qua saepius$

5754. `Quapropter loquitur dominus meus juxta verba haec ?’: quod significet reflexionem cur tale influit, constat a significatione `loqui’ quod sit influere, et (c)a significatione `juxta verba haec’ quod sit illa res seu tale, de quibus mox supra n. 5752; {1}reflexio involvitur in voce `quapropter’ quae est vox interrogativa apud se.
@1 quod sit reflexio cur ita$

5755. `Absit servis tuis a faciendo juxta verbum hoc’: quod significet cum non sit ex voluntate, nempe vindicandi sibi verum, constat a significatione `facere’ quod sit velle, nam omne factum est voluntatis; ipsum factum est naturale, {1}et voluntas est spirituale a quo; quod non sit, nempe ex voluntate, significatur per `absit a servis tuis’.
@1 at$

5756. `Ecce argentum quod invenimus in ore manticarum nostrarum’: quod significet cum verum gratis donatum, constat ex significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954, 5658; ex significatione `invenimus’ quod sit gratis donatum, nam argentum frumenti cujusvis erat illis redditum, ita gratis donatum, videatur n. 5530, 5624; et ex significatione `oris manticarum’ quod sit limen naturalis exterioris, de qua n. 5497.

5757. `Reduximus ad te e terra Canaan’: quod significet submissum sit ex religioso, constat ex significatione `reducere’ quod sit submittere, de qua n. 5624; et ex significatione `terrae Canaanis’ quod sit {1}religiosum; `terra Canaan’ significat varia, ex causa quia significat tale quod includit perplura, significat enim regnum Domini et significat Ecclesiam, consequenter etiam hominem Ecclesiae, nam is est Ecclesia; et quia illa significat, etiam significat caeleste quod est Ecclesiae, nempe bonum amoris, et quoque spirituale ejus, quod est verum fidei, et sic porro; hic itaque religiosum quod Ecclesiae; ex religioso enim Ecclesiae est quod non vindicandum sibi verum et bonum. Ex his patet cur una vox quandoque plura significat, cum enim in complexu plura involvit, tunc quoque significat illa quae involvit secundum seriem rerum in sensu interno. Quod `terra Canaan’ sit regnum Domini, videatur n. 1413, 1437, 1607, 3038, 3481, 3705; et quod sit Ecclesia, n. 3686, 3705, 4447; ex his fluunt reliquae ejus significationes.
@1 ex religioso quod Ecclesiae$

5758. `Et quomodo furabimur ex domo domini tui argentum vel aurum ?’: quod significet cur tunc vindicabimus nobis verum et bonum quod a caelesti Divino, constat a significatione `furari’ quod in sensu spirituali sit vindicare sibi quod Domini est, de qua supra n. 5749; ex significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954, 5658; et ex significatione `auri’ quod sit bonum, de qua n. 113, 1551, 1552, 5658. In toto hoc capite agitur de furto spirituali, quod est vindicare sibi bonum et verum quod a Domino; hoc tanti momenti est ut homo post mortem non admitti queat in caelum priusquam corde agnoscit quod nihil (t)boni et veri sit a se sed a Domino, et quod quicquid a se, non sit nisi malum; quod ita sit, ostenditur homini post mortem per plures experientias; quod omne `bonum et verum’ sit a Domino, percipiunt angeli in caelo manifeste, et insuper quod a Domino detineantur a malo et teneantur in bono et inde vero, et hoc vi forti; [2] hoc etiam mihi datum est percipere evidenter nunc per plures annos, et quoque quantum relictus sum proprio seu mihi, quod tantum inundatus sim malis, {1}et quantum inde detentus a Domino, tantum a malo in bonum elevatus (x)sim; quapropter sibi vindicare verum et bonum est contra universale regnans in caelo, tum contra agnitionem quod ex misericordia omnis salus, hoc est, quod homo ex se in inferno sit, sed a Domino ex misericordia inde trahatur; (m){2}nec homo potest esse in humiliatione, consequenter non recipere misericordiam Domini, nam haec in humiliatione seu in humile cor solum influit, nisi agnoscat quod a se nihil nisi malum, et quod a Domino omne bonum; praeter quod {3}alioquin sibi pro merito tribuat quae facit, et denique pro justitia, nam vindicare sibi verum et bonum quod a Domino, est justificare seipsum ;(n) inde scaturigo plurium malorum, spectat tunc semet in singulis quae facit proximo, et cum hoc facit, amat se prae omnibus aliis quos sic contemnit, si non ore usque corde.
@1 at$
@2 et quamdiu homo vindicat sibi bonum et verum tamdiu non$
@3 sic$

5759. `Cum quo invenitur e servis tuis, et moriatur’: quod significet quod damnatus qui tale facit, constat ex significatione `mori’ quod sit damnari, mors enim spiritualis non aliud est quam damnatio; quod illi qui vindicant sibi verum et bonum quod Domini, non possint esse in caelo, sed quod extra caelum, patet ab illis quae mox supra n. 5758 dicta sunt, et qui extra caelum, illi damnati sunt; at lex illa est judicii ex vero, {1}sed cum judicium simul fit ex bono, tunc illi qui verum et bonum faciunt et ex ignorantia aut simplicitate illa sibi tribuunt, non damnantur, sed in altera vita per modum vastationis liberantur, et praeterea quoniam unusquisque {2}debet verum et bonum facere sicut (c)a se, sed usque credere quod sit a Domino, videatur n. 2882, 2883, 2891; cum ita facit, tunc cum adolescit et intelligentia ac fide crescit, fallaciam illam exuit et tandem corde agnoscit quod omnis ejus conatus bonum faciendi et verum cogitandi, fuerit et sit a Domino; {3}quapropter etiam ille qui missus a Josepho {4}confirmat quidem id judicium, sed mox rejicit, nempe quod moriturus apud quem scyphus inveniretur, dicit enim `etiam nunc secundum verba vestra; ita id cum quo invenitur, erit mihi servus, et vos eritis insontes’ per quae significatur mitior sententia. {5} Sed aliter se habet cum illis qui non ex ignorantia et simplicitate hoc faciunt, sed ex principiis quae fide et quoque vita confirmarunt; at usque, quia bonum faciunt, Dominus ex misericordia reservat apud hos aliquid ignorantiae et simplicitatis.
@1 at$
@2 i enim$
@3 i inde patet quod non damnandi, qui bonum faciunt, et ex ignorantia aut simplicitate credunt, quod ex se faciunt$
@4 rejicit$
@5 A ends paragraph here but has a note: (qui persuaserunt id sibi): evidently a reminder to add a further passage in the final copy; it duly appears here.$

5760. `Et etiam nos erimus domino meo in servos’: quod significet quod associati erunt absque libero e proprio in perpetuum, constat ex significatione `etiam nos’ quod sint associati; et ex significatione `esse in servos’ quod sit esse absque libero e proprio; qui enim servus est, absque libero ex proprio est, dependet enim a proprio et libero domini sui: quid sit esse absque libero ex proprio, in sequentibus, ex Divina Domini misericordia, dicetur.

5761. `Et dixit, Etiam nunc secundum verba vestra’: quod significet quod quidem ita ex justitia, constat ex illis quae mox supra n. 5758, 5759 {1} explicata sunt; quod ita ex justitia, nempe quod moriturus qui hoc facit, significatur per `etiam nunc
secundum verba vestra’; at mitior sententia nunc sequitur.
@1 i ex dictis$

5762. `Ita id’: quod significet mitiorem sententiam, constat ex nunc sequentibus ubi mitior illa sententia dictatur.

5763. `Cum quo invenitur, erit {1}servus meus’: quod significet quod apud quem id, is in perpetuum absque proprio libero erit, constat ex significatione `servi’ quod sit absque proprio libero esse, ut supra n. 5760. Cum hoc ita se habet: scyphus argenti Josephi, positus jussu Josephi apud Benjaminem, significat verum interius, n. 5736, 5747; qui in vero interiore est, is novit quod omne verum et bonum sit a Domino, et quoque quod omne liberum ex proprio seu ex ipso homine, sit infernale; homo enim cum ex proprio libero aliquid facit et cogitat, non nisi quam malum facit et cogitat, inde est servus diaboli, ex inferno enim {2}omne malum influit; jucundum etiam in illo libero sentit, quia convenit malo in quo est et in quod natus est; quapropter proprium illud liberum exuendum est et pro illo induendum liberum caeleste, quod est velle bonum et inde facere bonum, (c)ac desiderare verum et inde cogitare verum; hoc liberum cum accipit, tunc est servus Domini, et tunc est in ipso libero, non autem in servo in quo prius quod apparuit ut liberum; hoc nunc est esse in perpetuum absque proprio libero; (x)quid liberum et unde, videatur n.{3} 2870-2893; et quod ipsum liberum sit duci a Domino, n. 2890.
@1 See p. 293, ftnote 1$
@2 tal(ia?) influunt$
@3 i 892, 905$

5764. `Et vos eritis insontes’: quod significet quod reliqui sui juris, quia non simul in culpa, constat ex significatione `insontes’ relative ad servum quod sit sui juris esse, quia non simul in culpa, sequitur. Apud gentiles olim mos fuit culpae reos facere etiam socios cum unus peccaret, immo {1}etiam totam domum punire pro unius crimine ibi; sed talis lex (t)est derivata ab inferno, ibi enim socii omnes conspirant simul in malum; societates enim ibi ita institutae sunt ut simul unum agant contra bonum, ita tenentur consociati tametsi unusquisque contra alterum in internecino odio est; sunt in unione et amicitia latronum; inde quia in inferno socii conspirant simul in malum, cum malum faciunt, puniuntur omnes; sed ita quoque in mundo facere est prorsus contra ordinem Divinum, in mundo enim consociantur boni cum malis, quia unus alterius interiora non novit, et plerumque nec curat, quapropter lex Divina est pro hominibus ut quisque luat poenam suae iniquitatis; de qua apud Mosen,
Non morientur patres propter filios, et filii non morientur propter patres; quisque in peccato suo occidentur, Deut. xxiv 16;
et apud Ezechielem,
Anima quae peccavit, illa morietur, filius non portabit iniquitatem patris, nec pater portabit iniquitatem filii; justitia justi super illo erit, et impietas impii super illo erit, xviii 20.
Ex his patet quomodo se habet cum hoc quod filii Jacobi dixerint `cum quo invenitur e servis tuis et (x)moriatur, et etiam nos erimus domino meo in servos; at qui missus a Josepho, mutavit id judicium et dixit `cum quo invenitur, erit servus meus, et vos eritis insontes’, similiter in sequentibus ubi Jehudah dicit ad Josephum, `Ecce nos servi domino meo, etiam nos, etiam in cujus inventus scyphus manu: et dixit Joseph, Absit mihi a faciendo hoc, vir in cujus inventus scyphus manu, ille erit mihi servus, et vos ascendite in pace ad patrem vestrum, vers. 16, 17.
@1 quoque$

5765. Vers. 11, 12. Et festinarunt, et descendere fecerunt quisque manticam suam terram, et aperuerunt quisque manticam suam. Et scrutatus est, in maximo incepit et in minimo absolvit, et inventus scyphus in mantica Benjaminis. `Et festinarunt’ significat impatientiam: `et descendere fecerunt quisque manticam suam terram’ significat quod adduxerint illa quae in naturali usque ad sensualia: `et aperuerunt quisque manticam suam’ significat ut sic sibi rem manifestarent: `et scrutatus est’ significat investigationem: `in maximo incepit et in minimo absolvit’ significat ordinem: `et inventus scyphus in mantica Benjaminis’ significat quod verum interius a caelesti apud medium.

5766. `Et festinarunt’: quod significet impatientiam, constat ex significatione `festinare’ cum in ardore se exculpandi sunt, quod sit impatientia.

5767. `Et descendere fecerunt quisque manticam suam terram’: quod significet quod adduxerint illa quae in naturali usque ad sensualia, constat ex significatione `descendere facere’ cum spectat illa quae sequuntur, quod sit adducere; ex significatione `manticae’ quod sit exterius naturale, de qua n. 5497; et ex significatione `terrae’ cum dicitur quod ad illam descendere fecerint, quod sit ultimum {1}et infimum, ita sensuale, sensuale enim est infimum et ultimum {2}, nam sensualia in limine posita sunt ad mundum {3}qui extra ambit; adducere ad sensualia est prorsus confirmare quod ita sit, nam tunc usque ad testem sensualem res deducitur.
@1 seu$
@2 apud hominem$
@3 extra ambientem$

5768. `Et aperuerunt quisque manticam suam’: quod significet ut sic sibi rem manifestarent, constat ex significatione `aperire manticam’ quod sit {1}aperire quod in naturali, ita manifestare rem.
@1 manifestare$

5769. `Et scrutatus est’: quod significet investigationem, constat absque explicatione.

5770. `In maximo incepit et in minimo absolvit’: quod significet ordinem, constat ab illis quae n. 5704 dicta sunt.

5771. `Et inventus scyphus in mantica Benjaminis’: quod significet quod verum interius a caelesti apud medium, constat ex significatione `scyphi’ quod sit verum interius, de qua n. 5736; ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443; quod verum illud a caelesti apud medium, significatur per `quod scyphus jussu Josephi in mantica Benjaminis positus sit’. Haec et illa quomodo se habent, ab illis quae prius dicta sunt, liquet.

5772. Vers. 13-17. Et disruperunt vestes suas, et oneravit quisque super asinum suum, et reversi sunt urbem. Et intravit Jehudah et fratres ejus domum Josephi, et is adhuc is ibi; et ceciderunt coram illo terram. Et dixit ad illos Joseph, Quod factum hoc quod fecistis? nonne scivistis quod divinando divinet vir qui sicut ego? Et dixit Jehudah, Quid dicemus domino meo, quid loquemur? et quomodo justificabimur? Deus invenit iniquitatem servorum tuorum; ecce nos servi domino meo, etiam nos, etiam in cujus inventus scyphus manu. Et dixit, Absit mihi a faciendo hoc, vir in cujus inventus scyphus manu, ille erit mihi servus, et vos ascendite in pace ad patrem vestrum. `Et disruperunt vestes suas significat luctum: `et oneravit quisque super asinum suum, et reversi sunt urbem’ significat quod a sensualibus reducerentur vera in scientifica: `et intravit Jehudah et fratres ejus’ significat bonum Ecclesiae cum veris suis: `domum Josephi’ significat communicationem cum interno: `et is adhuc is ibi’ significat praevidentiam: `et ceciderunt coram illo terram’ significat humiliationem: `et dixit ad illos Joseph’ significat perceptionem tunc illorum: `Quod factum hoc quod fecistis?’ significat quod vindicare sibi quod suum non est, sit enorme malum: `nonne scivistis quod divinando divinet vir qui sicut ego?’ significat quod abscondi id nequeat ab illo qui futura et latentia videt: `et dixit Jehudah’ significat perceptionem datam bono Ecclesiae in naturali: `Quid dicemus domino meo, quid loquemur?’ significat fluctuationem: `et quomodo justificabimur?’ significat quod rei simus: `Deus invenit iniquitatem servorum tuorum’ significat confessionem: `ecce nos servi domino meo’ significat quod privandi libero proprio in perpetuum: `etiam nos’ significat tam associati: `etiam in cujus inventus scyphus manu’ significat {1}quam apud quem verum interius a caelesti Divino: `et dixit, Absit mihi a faciendo hoc’ significat quod nequaquam ita fiet: `vir in cujus inventus scyphus manu’ significat sed quod is apud quem verum interius acceptum a Divino: `ille erit mihi servus’ significat quod is in perpetuum subjectus: `et vos ascendite in pace ad patrem vestrum’ significat quod associati apud quos non id verum, ad statum priorem redituri.
@1 see also 5788$

5773. `Et disruperunt vestes {1}’: quod significet luctum, constat ex significatione `disrumpere vestes’ quod sit luctus ob verum amissum, de qua n. 4763, hic ob vera ex proprio quae sibi vindicare non amplius possent, quia se in servos obtulerunt,tam coram illo qui super domo Josephi, vers. 9, quam coram ipso Josepho, vers. 16; per quod significatur quod absque libero ex proprio essent, ita absque veris ex semet. [2]Quod luctum ob vera ex proprio attinet, qui significatur per quod `disruperint vestes et se obtulerint in servos, sciendum quod apud illos qui regenerantur, versura fiat, nempe quod per verum ducantur ad bonum, et {2}postea quod ex bono ducantur ad verum; cum versura illa fit, seu cum mutatur status ille, et fit inversus priori, tunc luctus {3}, nam mittuntur tunc in tentationem per quam infirmantur et debilitantur illa quae proprii sunt, et insinuatur bonum, et cum bono novum velle, cumque hoc novum liberum, ita novum proprium; hoc repraesentatur per quod fratres Josephi ex desperatione reversi sint ad Josephum et se obtulerint ei in servos, et quod satis diu detenti fuerint in statu illo; {4}quodque non nisi quam post tentationem illam Josephus se manifestaverit; nam peracta tentatione illucet Dominus cum solatio.
@1 A I o suas here;cp. 5772.$
@2 dein$
@3 est, then probably d$
@4 et quod$

5774. `Et oneravit quisque super asinum suum, et reversi sunt urbem’: quod significet quod a sensualibus reducerentur vera in scientifica, constat ex significatione `asini’ quod sit scientificum, de qua n. 5492, `super quem onerare’ quod sit reducere a sensualibus, est quia per `descendere facere manticam suam terram’ significatur adducere illa quae in naturali usque ad sensualia, n. 5767; levare illam inde, est hic `onerare’; ex significatione `urbis’ quod sit doctrinale verum, de qua n. 402, (x)2449, 2943, 3216. Quid sit a sensualibus reducere vera in scientifica, paucis explicandum: aliud sunt sensualia, aliud scientifica, et aliud vera, {1}succedunt sibi mutuo, a sensualibus enim existunt scientifica et a scientificis vera; quae enim intrant per sensus, ea in memoria reponuntur, et inde concludit homo scientificum, {2}aut ex illis percipit scientificum quod discit; a scientificis dein concludit vera, {2}aut ex illis percipit verum quod discit, ita quoque progreditur {3}omnis homo a pueritia cum adolescit; cum puer est, a sensualibus cogitat et res capit, progrediente aetate (t)ex scientificis cogitat et res capit, et postea ex veris, haec via est ad judicium, in quod crescit homo aetate; [3] inde constare potest quod sensualia, scientifica et vera distincta sint, immo etiam distincta manent usque adeo ut homo sit quandoque in sensualibus, quod fit quando non cogitat aliud quam quod {4}sensibus obvenit; quandoque in scientificis, quod fit quando elevat se a sensualibus, et {5}interius cogitat, quandoque in veris quae conclusa sunt ex scientificis, quod fit {6}quando adhuc interius cogitat; haec quisque qui reflectit, ex se potest scire: (m)etiam potest homo vera deducere in scientifica, et illa in his videre; et quoque potest deducere scientifica in sensualia, et in his illa contemplari; ut et vice versa.(n) Ex his nunc patet quid intelligitur per adducere illa quae in naturali usque ad sensualia, et a sensualibus reducere vera in scientifica.
@1 i et$
@2 et$
@3 etiam$
@4 sensualibus I@
@5 i paulo$
@6 cum$

5775. `Et intravit Jehudah et fratres ejus’: quod significet bonum Ecclesiae cum veris suis, constat a repraesentatione `Jehudae’ quod sit bonum Ecclesiae, de qua n. 5583, 5603; et ex repraesentatione `fratrum ejus’ quod {1} sint vera in naturali. Quod Jehudah intravit et locutus cum Josepho, non autem Reuben primogenitus, aut alius ex illis, est quia `Jehudah’ principaliter repraesentabat bonum, et bonum est quod communicat cum caelesti ex Divino, non autem vera, nam vera nullam communicationem habent cum Divino nisi per bonum; inde est quod Jehudah solus locutus.
@1 i respective$

5776. `Domum Josephi’: quod significet communicationem cum interno, constat a significatione `intrare domum’ quod sit communicatio; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua n. 5469. `Intrare domum’ quod sit communicatio, est quia per `domum’ significatur ipse homo, n. 3128, 5023, ita quod facit hominem, nempe ejus mens cum vero et bono {1}, n. 3538, 4973, 5023, quapropter cum dicitur `intrare domum’, est intrare in ejus mentem, ita communicationem habere.
@1 i ibi$

5777. `Et is adhuc is ibi’: quod significet praevidentiam, constare potest ex eo quod praevisum a Josepho quod redirent, {1}et quod ideo {2}domi manserit, {3}ob finem ut se manifestaret Benjamini, et consequenter {4}reliquis; in sensu interno, quod conjunctio verorum in naturali fieret cum caelesti Divino. Praevidentia dicitur quia in supremo sensu agitur de Domino, {5}et Qui in illo sensu est `Josephus’.
@1 ac$
@2 domo$
@3 et dein$
@4 illis$
@5 Qui per Josephum repraesentatur$

5778. `Et ceciderunt coram illo terram’: quod significet humiliationem, constat absque explicatione.

5779. `Et dixit ad illos Joseph’: quod significet perceptionem runc illorum, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio; quod sit perceptio illorum, est quia `Joseph’ dicit, et per `Josephum’ repraesentatur internum, et ab interno, hoc est, per internum a Domino venit omnis perceptio, aliunde nusquam venit, ne quidem sensatio; apparet quod sensatio ut et apperceptio {1}veniant (c)ex influxu ab externo, sed est fallacia; internum enim est quod {2}sentit per externum, sensus in corpore positi non sunt nisi quam organa seu instrumenta inservientia interno homini, ut is {3}sentiat quae in mundo, quapropter influit internum in externum ut sentiat, ob finem ut inde appercipiat et perficiatur; {4}non autem vice versa.
@1 veniret$
@2 videt$
@3 videat$
@4 A d$

5780. `Quod factum hoc quod fecistis?`: quod significet quod vindicare sibi quod suum non est, sit enorme malum, constat (c)ex significatione `furti’, cujus incusati, quod sit vindicare sibi verum et bonum quod Domini est; hoc `factum’ est quod in sensu interno intelligitur; quale malum id sit, videatur supra n. 5749, 5758.

5781. `Nonne scivistis quod divinando divinet vir qui sicut ego?`: quod significet quod abscondi id nequeat ab illo qui futura et latentia videt, constat ex significatione `divinare’ quod sit occulta scire ex Suo Divino, de qua n. 5748, et quoque futura, quia praedicatur de Domino, Qui est `Joseph’ in supremo sensu; quod id abscondi nequeat{1}, patet {2}ab ipsis verbis.
@1 i ab illo$
@2 a sensu verborum$

5782. `Et dixit Jehudah’: quod significet perceptionem datam bono Ecclesiae in naturali, constat a significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius; quod data, est quia omnis perceptio venit ab interno, hoc est, influit per internum a Domino, n. 5779; et ex repraesentatione `Jehudae’ quod sit bonum Ecclesiae, de qua n. 5583, 5603, 5775. Quod repraesentationem Jehudae attinet, sciendum quod is in supremo sensu repraesentet Dominum {1}quoad Divinum Amorem, ac in sensu interno caeleste (t)regnum Ipsius, videatur n. 3654, 3881, ita caeleste amoris ibi; hic ideo bonum amoris Ecclesiae in naturali, quia nunc est inter illos qui repraesentant illa quae in naturali sunt, quae conjungenda interno.
@1 et Divinum amorem Ipsius$

5783. `Quid dicemus domino meo, quid loquemur?’: quod significet fluctuationem, constat ex affectu in his verbis quod sit fluctuatio.

5784. `Et quomodo justificabimur?`: quod significet quod rei simus, constat ex significatione `quomodo justificabimur’, hoc est, quod non possint justificari, quod sit quod rei sint, qui enim non potest justificari, is reus est; quod se reos fecerint, patet ex eo quod se obtulerint servos Josepho.

5785. `Deus invenit iniquitatem servorum tuorum’: quod significet confessionem, quod nempe inique fecerint, hic in eo quod Josephum vendiderint, in sensu interno quod abalienaverint se a vero et bono, et sic separaverint ab interno, constat absque explicatione.

5786. `Ecce nos servi domino meo’: quod significet quod privandi libero proprio in perpetuum, constat ex significatione ‘servorum’ quod sit esse absque libero ex proprio, de qua n. 5760, 5763; quid sit privari libero ex proprio, in locis nunc citatis etiam dictum, at quia hoc maximi momenti est, iterum dicendum: homo est externus et est internus; homo externus est per (x)quem agit internus, est enim externus modo organum seu instrumentum interni; et quia ita, erit externus prorsus subordinatus et subjectus interno; cum subjectus est, tunc caelum per internum agit in externum et disponit illum ad talia quae caeli sunt; [2] contrarium fit cum externus non subjectus est sed dominatur; et tunc dominatur externus cum homo pro fine habet voluptates corporis et sensuum, {1}imprimis cum illa quae {2}sunt amoris sui et mundi, non autem illa quae sunt caeli; pro fine habere est amare {3}unum et non alterum; nam cum {4}talia pro fine habet, tunc nec credit amplius quod aliquis internus homo detur, nec quod in se ipso sit quod victurum cum moritur corpus; nam internum ejus, quia absque (x)dominatu, solum inservit externo ut cogitare et ratiocinari possit contra bonum et verum, {5}tunc enim influxus per internum non patet alius; inde etiam est quod tales prorsus contemnant, immo aversentur illa quae caeli sunt; ex his liquet quod externus homo, qui idem est cum naturali homine, debeat prorsus subjectus esse interno qui spiritualis, consequenter esse absque libero ex proprio. [3] Liberum ex proprio est indulgere voluptatibus quibuscumque, contemnere alios prae se, eos sibi subjicere ut servos; sin aliter eos persequi, odio habere, delectari malis quae eis contingunt, et magis quae ipse illis studio {6}aut dolo infert, illorum mortem cupere; talia sunt (c)a libero ex proprio; inde patet qualis homo est cum in illo, quod nempe {7} diabolus sub forma humana. At vero cum amittit hoc liberum, tunc accipit a Domino liberum caeleste, quod prorsus non sciunt quid sit, qui in libero ex proprio sunt; putant {8}hi si hoc liberum illis auferretur, quod nihil vitae supersit, cum tamen tunc ipsa vita incipit et tunc ipsum jucundum, beatum, felix, cum sapientia, venit, quia hoc liberum est a Domino.
@1 tum pro fine$
@2 after mundi$
@3 illa quae caeli sunt contemnere, imo negare, nec agnoscere aliud bonum quam quod est amoris sui et mundi, ita malum$
@4 illa$
@5 nam$
@6 ac dolo inducit$
@7 i sit$
@8 enim$

5787. `Etiam nos’: quod significet tam associati, constat a significatione `etiam nos’ quod sint associati, ut supra n. 5760.

5788. `Etiam in cujus inventus scyphus manu’: quod significet quam {1}apud quem verum interius a caelesti {2}Divino, constat a significatione `in cujus manu’ quod sit apud quem; et a significatione `scyphi’ quod sit verum interius, de qua n. 5736; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste Divinum.
@1 A I o, but see n. 5772$
@2 spirituali I, but see n. 5772, and end of this no.$

5789. `Et dixit, Absit mihi a faciendo hoc’: quod significet quod nequaquam ita fiet, constat absque explicatione.

5790. `Vir in cujus inventus est scyphus manu’: quod significet quod is apud quem verum interius acceptum a Divino, constat ab illis quae mox supra n. 5788 dicta sunt{1}.
@1 i ubi similia$

5791. `Ille erit mihi servus’: quod significet quod is in perpetuum subjectus, constat ex significatione `servi’ quod sit esse absque libero ex proprio in perpetuum, de qua mox supra n. 5786, ita in perpetuum subjectus.

5792. `Et vos ascendite in pace ad patrem vestrum’: quod significet quod associati apud quos non id verum, ad statum priorem redituri, constat ex repraesentatione `decem filiorum Jacobi’ quod sint associati apud quos non scyphus inventus est, hoc est, verum interius quod per `scyphum’ significatur, n. 5736, 5788, 5790; et a significatione `ascendere in pace ad patrem vestrum’ quod sit ad statum priorem redire; cum enim ab interno quod `Josephus’, non acceptantur, tunc status prior {1}illos manet.
@1 illis$

5793. Vers. 18-31. Et accessit ad eum Jehudah, et dixit, Per me, domine mi, loquatur quaeso servus tuus verbum in auribus domini mei, et ne accendatur ira tua in servum tuum, quia sicut tu sicut Pharaoh. Dominus meus interrogavit servos suos, dicendo, An sit vobis pater vel frater? Et diximus ad dominum meum, Est nobis pater senex, et natus senectutum minimus, et frater ejus mortuus, et relictus ille solus matri suae, et pater ejus amat illum. Et dixisti ad servos tuos, Descendere facite illum ad me, et ponam oculum meum super illum. Et diximus ad dominum meum, Non potest puer relinquere patrem suum, et relinquat patrem suum, et morietur. Et dixisti ad servos tuos, Si non descendat frater vester minimus cum vobis, non addetis videre facies meas. Et fuit, cum ascendimus ad servum tuum patrem meum, et indicavimus ei verba domini mei. Et dixit pater noster, Revertimini, emite nobis parum cibi. Et diximus, Non possumus descendere, si sit frater noster minimus cum nobis, et descendemus, quia non possumus videre facies viri, et frater {1}noster minimus non ille cum nobis. Et dixit servus tuus pater meus ad nos, Vos nostis quod binos pepererit mihi uxor mea. Et exivit unus (c)a me, et dixi, Verumtamen discerpendo discerptus est, et non vidi illum huc usque. Et sumitis etiam hunc a cum faciebus meis, et accidat illi damnum, et descendere facietis canitiem meam in malo sepulcrum. Et nunc sicut venero ad servum tuum patrem meum, et puer non ille cum nobis, et anima ejus vincta in anima ejus. Et erit, sicut videre eum quod non puer, et morietur, et descendere facient servi tui canitiem servi tui patris nostri in maerore sepulcrum. `Et accessit ad eum Jehudah’ significat communicationem externi hominis cum interno per bonum: `et dixit’ significat perceptionem: `Per me, domine mi’ significat supplicationem: `loquatur quaeso servus tuus verbum in auribus domini mei’ significat de receptione et auditione: `et {2}non accendatur ira tua in servum tuum’ significat ne avertat se: `quia sicut tu sicut Pharaoh’ significat quod ei dominium super naturale: `dominus meus interrogavit servos suos, dicendo’ significat perceptionem cogitationis eorum: `An sit vobis pater vel frater?’ significat quod sit bonum a quo, et verum per quod: `et diximus ad dominum meum’ significat reciprocam perceptionem: `Est nobis pater senex’ significat quod illis bonum spirituale a quo: `et natus senectutum minimus’ significat inde verum quod novum: `et frater ejus mortuus’ significat quod bonum internum non sit: `et relictus ille solus matri suae’ significat quod id verum solum Ecclesiae: `et pater ejus amat illum’ significat quod conjunctio ei sit cum bono spirituali e naturali: `et dixisti ad servos tuos’ significat perceptionem datam: `Descendere facite illum ad me’ significat quod verum illud quod novum subjicietur bono interno: `et ponam oculum meum super illum’ significat influxum tunc veri (c)a bono: `et diximus ad dominum meum’ significat perceptionem reciprocam: `Non potest puer relinquere patrem suum’ significat quod verum illud a bono spirituali separari nequeat: `et relinquat patrem suum, et morietur’ significat si separaretur quod periret Ecclesia: `et dixisti ad servos tuos’ significat perceptionem de illa re: `Si non descendat frater vester minimus cum vobis’ significat si non subjiciatur bono interno: `non addetis videre facies meas’ significat quod sic nulla misericordia et conjunctio cum veris in naturali: `et fuit, cum ascendimus ad servum tuum patrem meum’ significat elevationem ad bonum spirituale: `et indicavimus {3} verba domini mei’ significat cognitionem ejus rei: `et dixit pater noster’ significat apperceptionem ex bono spirituali: `Revertimini, emite nobis parum cibi’ significat quod appropriandum bonum veri: `et diximus, Non possumus descendere’ significat objectionem: `si sit frater noster minimus cum nobis, et descendemus’ significat nisi una sit medium conjungens: `quia non possumus videre facies viri’ significat quia nulla misericordia et conjunctio: `et frater noster minimus non ille cum nobis’ significat {4}nisi per medium: `et dixit servus tuus pater meus ad nos’ significat perceptionem ex bono spirituali: `Vos nostis quod binos pepererit mihi uxor mea’ significat si bonum spirituale sit quod Ecclesiae, quod internum bonum et verum erit: `et exivit unus a me’ significat (x)discessionem apparentem interni boni: `et dixi, Verumtamen discerpendo discerptus est’ significat apperceptionem quod a malis et falsis perierit: `et non vidi illum huc usque’ significat quia evanuit: `et sumitis etiam hunc a cum faciebus meis’ significat si etiam verum novum discedat: `et accidat illi damnum’ significat a malis et falsis: `et descendere facietis canitiem meam in malo sepulcrum’ significat quod periturum bonum spirituale et sic internum Ecclesiae: `et nunc, sicut venero ad servum tuum patrem meum’ significat bonum Ecclesiae correspondens bono spirituali quod Ecclesiae internae: `et puer non ille cum nobis’ significat si verum novum non una: `et anima ejus vincta in anima ejus’ significat cum arcta conjunctio: `et erit sicut videre eum quod non puer, et morietur’ significat quod bonum spirituale periturum: `et descendere facient servi tui canitiem servi tui patris nostri in maerore sepulcrum’ significat quod actum erit cum Ecclesia.
@1 I o, here only$
@2 thus A I here and 5798; cp. above.$
@3 A I o ei here and 5818; cp. above.$
@4 A 0, here and n. 5824.$

5794. `Et accessit ad eum Jehudah’: quod significet communicationem externi hominis cum interno per bonum, constat a significatione `accedere ad loquendum cum aliquo’ quod sit communicatio; et ex repraesentatione `Jehudae’ quod sit bonum Ecclesiae in naturali, de qua n. 5782; quod communicatio sit externi hominis cum interno, est quia `Jehudah’ repraesentat bonum Ecclesiae in naturali seu externo homine, {1}et Josephus bonum in interno; quod per bonum, est quia’ {2}non nisi quam per bonum datur communicatio, non autem per verum, nisi in vero sit bonum.
@1 A had but d et Josephus repraesentat bonum Interni$
@2 i et, but not wanted$

5795. `Et dixit’: quod significet perceptionem, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua saepius.

5796. `{1}Per me, domine mi’: quod significet supplicationem, patet ab illis quae sequuntur.
@1 Per me translates the sane Hebrew word as In me (cap. xliii 20). See note to n. 5654.$

5797. `Loquatur quaeso servus tuus verbum in auribus domini mei’: quod significet de receptione et auditione, nempe supplicatio, constat ex significatione `loqui verbum’ quod sit influxus, de qua n. 2951, 5481, et quia influxus, est a parte alterius receptio, n. 5743; et ex significatione `aurium’ quod sit oboedientia, de qua n. 4551, 4653, hic benigna auscultatio seu auditio, quia inferior loquitur ad superiorem se; inde patet quod per `loquatur quaeso servus tuus verbum in auribus domini mei’ {1}significetur supplicatio de receptione et auditione.
@1 quod sit$

5798. `Et {1}non accendatur ira tua in servum tuum’: quod significet ne avertat se, constat a significatione `irae’ quod sit aversio, de qua n. 5034, qui enim irascitur, is se avertit, nam non cogitat sicut alter sed in illo statu contra illum; quod `ira’ sit aversio, patet {2} a pluribus locis in Verbo, imprimis ab illis ubi tribuitur Jehovae seu Domino ira et excandescentia, per quam significatur aversio; non quod Jehovah seu Dominus se usquam avertat sed quod homo, et cum (t)homo se avertit, apparet ei sicut Dominus, nam non auditur; secundum apparentiam (t)ita loquitur Verbum. Et quia `ira’ est aversio, est etiam oppugnantia contra bonum et verum a parte illorum qui se averterunt; a parte autem illorum qui se non averterunt, non est oppugnantia sed repugnantia quia aversatio mali et falsi: quod `ira’ sit oppugnantia, n. 3614 ostensum est; [2] quod etiam sit aversio, {3}et quoque poena cum oppugnant bonum et verum, patet ab his locis: apud Esaiam,
Vae statuentibus statuta iniquitatis, . . . infra vinctum et infra occisos cadent; in omni tamen hoc non revertetur ira Ipsius. . . . Vae Asshuri, virga irae meae, . . . contra gentem hypocriticam mittam illum, et contra populum excandescentiae mandabo illum; . . . ille non rectum cogitat, et cor ejus non rectum meditatur, x [1,] 4-7;
`ira et excandescentia’ pro aversione et oppugnantia a parte hominis, punitio tunc et non auditio apparet sicut ira; et quia a parte hominis, dicitur `vae statuentibus statuta iniquitatis; ille non rectum cogitat, et cor ejus non rectum meditatur’: [3] apud eundem,
Jehovah cum vasis irae Suae ad perdendum omnem terram; . . . ecce {4}dies Jehovae venit crudelis, indignatione, excandescentia et ira, ad ponendum terram in vastitatem, ut peccatores ejus perdat ex ea. . . . Commovebo caelum, et commovebitur terra e loco suo, in indignatione Jehovae Zebaoth, et in die excandescentiae irae {5}Ipsius, xiii 5, 9, 13;
`caelum et terra’ ibi pro Ecclesia quae quia averterat se a vero et bono, describitur vastatio et exitium ejus per `indignationem, iram et excandescentiam Jehovae’, cum tamen est prorsus contrarium, nempe quod homo qui in malo, indignetur, irascatur, et excandescat, tum opponat se contra bonum et verum, poena quae ex malo {6}, tribuitur Jehovae propter apparentiam; alibi {7}passim in Verbo ultimum tempus Ecclesiae {8}et ejus exitium vocatur `dies irae Jehovae’: [4] apud eundem,
Fregit Jehovah baculum impiorum, virgam dominantium, percuties populos {9}in furore, plaga non curabili, dominans cum ira gentibus, xiv 5, 6;
similiter {10}hic, se habet hoc sicut facinorosus qui ex lege punitur, quod tribuat regi seu judici, non sibi, malum poenae: apud eundem,
Jacob et Israel, quia non voluerunt in viis Jehovae ambulare, nec audiverunt legem Ipsius, effudit super illum {11}excandescentiam irae, et violentiam belli, xlii 24, 25:
apud Jeremiam,
Pugnabo Ego contra vos in manu extensa, et brachio forti, et in ira, et in excandescentia, et in fervore magno. . . . Ne exeat sicut ignis furor Meus, et ardeat et non exstinguatur, propter malitiam operum vestrorum, xxi 5, 12;
[5] hic `furor, ira, fervor magnus’ non aliud sunt quam mala poenae propter aversionem et oppugnantiam contra bonum et verum. Ex lege Divina omne malum secum habet poenam, et quod mirum, in altera vita malum et poena cohaerent; ut primum enim infernalis spiritus malum supra solitum facit, adsunt spiritus punitores et puniunt, et hoc absque advertentia {12}; (m)quod sit malum poenae propter aversionem, patet, nam dicitur `propter malitiam operum vestrorum:(n) apud Davidem,
Misit in eos excandescentiam irae Suae, indignationem, et furorem, et angustiam, et immissionem angelorum malorum. Direxit viam irae Suae, non prohibebat a morte animam eorum, Ps. (x)lxxviii 49, 50;
videantur etiam Esai. xxx 27, 30, xxxiv 2, (x)xlvii 3, 6, liv 8, lvii 17, lxiii 6, lxvi 15, Jer. iv 8, vii 20, xv 14, xxxiii 5, Ezech. v 13, 17, Deut. ix (x)11-19, xxix 19, 20, 22, 23, [A.V. 20-24], Apoc. xiv 9, 10, xv 7; [6] `{13}excandescentia, ira, indignatio, furor’ etiam (t)his in locis pro aversione, oppugnantia et inde poena; quod poena aversionis et oppugnantiae tribuatur Jehovae seu Domino, et dicatur ira, excandescentia et furor apud Ipsum, est quia gens ex Jacobo tenenda erat in repraesentativis Ecclesiae solum externis, in quibus teneri non potuit nisi {14} per timorem et terrorem pro Jehovah, et {15}nisi credidisset quod ex ira et excandescentia (t)illis malum faceret; qui in externis sunt absque interno, nusquam aliter ad externa facienda possunt adduci, nihil enim interius est quod obligat; etiam simplices intra Ecclesiam {16}nec aliter ex apparentia capiunt quam quod Deus irascatur cum {17}aliquis malum facit. At usque quisque videre potest qui reflectit, quod nihil irae, minus furoris sit apud Jehovam seu Dominum; est enim ipsa misericordia, et est ipsum bonum, et infinite supra velle alicui malum; homo qui in charitate erga proximum {18}est, nec is alicui malum facit; omnes angeli in caelo sunt tales, quid non Ipse Dominus. [7] Sed ita se res in altera vita habet: cum Dominus redigit in ordinem caelum et societates ibi, quod fit continue ob novos advenas, et dat illis beatum et felix, cum hoc influit in societates quae in opposito sunt (in altera enim vita omnes societates caeli habent sibi oppositas societates in inferno, inde aequilibrium), et {19}hae sentiunt mutationem ex praesentia caeli, tunc irascuntur et excandescunt, et erumpunt in malum et simul tunc incurrunt in malum poenae; (m)praeterea {20}etiam cum mali spiritus aut genii approximant ad lucem caeli, incipiunt angi et cruciari, n. 4225, 4226; hoc tribuunt caelo, consequenter Domino, cum tamen illi ipsi sunt qui sibi inducunt cruciatum, malum enim {21} torquetur cum accedit ad bonum;(n) inde constare potest quod a Domino non nisi quam bonum et quod omne malum sit ab ipsis illis, qui se avertunt, in opposito sunt, atque oppugnant. Ex hoc arcano patet quomodo se res habet.
@1 see p. 305, ftnote 2$
@2 i etiam$
@3 tum quod sit$
@4 Jehovah A I$
@5 ejus$
@6 i est$
@7 etiam$
@8 ob exitium ejus$
@9 cum$
@10 hoc A, hac I$
@11 Sch has excandescentiam (et) iram suam. A copied this omitting (et), later altering to irae suae$
@12 i ab aliquo$
@13 excandescentia irae$
@14 i quam$
@15 ex fide quod irasciret et excandesceret et malum illis$
@16 non$
@17 quis$
@18 est quoque talis$
@19 illae$
@20 in altera vita ita quoque se res habet$
@21 i ita$

5799. `Quia sicut tu sicut Pharaoh’: quod significet quod ei dominium super naturale, constat ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. 5160; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua prius; quod internum dominium habeat super naturale, repraesentatur per quod Josephus praefectus sit super omnem terram Aegypti, et quoque super totam domum Pharaonis, Gen. xli 40, 41.

5800. `Dominus meus interrogavit servos suos, dicendo’: quod significet perceptionem cogitationis eorum, constat ex significatione `interrogare’ quod sit percipere alterius cogitationem, de qua n. 5597; quod `interrogare’ id significet, est quia in spirituali mundo seu in caelo non aliquis opus habeat interrogare alterum quid cogitat de talibus quae affectionis ejus sunt, quia {1} (t)unus percipit (t)alterius cogitationem quae inde; et praeterea internum quod `Josephus’ repraesentat, non interrogat externum quod `filii Jacobi’ repraesentant, {2}nam externum omne suum habet ab interno {3}; exinde etiam patet quod per `interrogare’ significetur perceptio cogitationis. Etiam in Verbo passim occurrit quod Jehovah interroget hominem, cum tamen omnia et singula quae cogitat, novit; at id fit quia homo non aliter {4}credit quam quod cogitatio sua nemini pateat quia intus in se {5}, ex apparentia illa, et inde fide, fit interrogatio.
@1 i ibi$
@2 quia$
@3 i et nihil quicquam a se$
@4 putat$
@5 i est$

5801. `An sit (x)vobis pater vel frater?’: quod significet quod sit bonum a quo, et verum per quod, constat a repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale seu bonum veri, de qua n. 3654, 4598; quod sit bonum a quo, est quia a bono spirituali sunt vera in naturali; et a repraesentatione `Benjaminis’ qui hic `frater’, quod sit verum; quod sit verum per quod, est quia per illud conjunctio est verorum Ecclesiae in naturali quae `filii Jacobi’ repraesentant, cum bono spirituali quod `Israel’; et quia conjunctio per illud, describitur multis quomodo pater amavit Benjaminem qui id verum repraesentat, et quomodo Jehudah cum reliquis non reverti potuerunt ad patrem suum nisi Benjamin esset cum illis. De hoc vero videatur infra n. {1}5835.
@1 5804$

5802. `Et diximus ad dominum meum’: quod significet reciprocam perceptionem, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua saepius; quod sit perceptio reciproca, patet.

5803. `Est nobis pater senex’: quod significet quod illis bonum spirituale a quo, constat a repraesentatione `Israelis’ qui hic `pater’, quod sit bonum spirituale a quo, de qua mox supra n. 5801. Quod repraesentationem `Israelis’ attinet, videatur n. 4286, 4292, 4570, quod nempe repraesentet Ecclesiam spiritualem, {1}et quidem ejus Internum, quod est bonum veri, seu bonum spirituale e naturali; quid bonum spirituale seu bonum veri, videatur n. 5526, 5733.
@1 cujus internum$

5804. `Et natus senectutum minimus’: quod significet inde verum quod novum, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `natus minimus’, quod sit verum, de qua supra n. 5801; quod etiam `natus seu filius’ sit verum, videatur n. 489, 491, 1147, (x)2623, 3373; et ex significatione `senectutis’ quod sit novum vitae, de qua n. 3492, 4620, 4676; inde patet quod per `natum senectutum minimum’ significetur verum quod novum. Cum hoc ita se habet: homo qui regeneratur et fit spiritualis, is primum per verum ad bonum {1}ducitur, non enim scit homo quid bonum spirituale, seu quod idem, bonum Christianum, nisi per verum, seu per doctrinale quod ex Verbo; ita initiatur in bonum; postea cum initiatus est {2}, non amplius per verum ducitur ad bonum, sed per bonum ad verum, {3}nam tunc ex bono non modo videt vera quae prius sciverat, sed etiam ex bono producit nova quae non prius sciverat nec scire potuerat; bonum enim secum habet quod desideret vera, his enim quasi nutritur, nam perficitur ab illis; {4}haec vera seu vera nova, multum differunt a veris quae antea sciverat, nam quae antea sciverat, parum vitae {5}habuerunt, at quae dein accipit, ex bono vitam habent’. [2] Cum homo ad bonum per verum venerat, tunc est `Israel’, et verum quod tunc ex bono, hoc est, per bonum a Domino accipit, est verum novum quod repraesentatur per Benjaminem’ quamdiu is erat apud patrem suum. Per hoc verum fructificat se bonum in naturali, et producit vera in quibus bonum, innumerabilia; ita regeneratur naturale, et fit per fructificationem primum sicut arbor cum fructibus bonis, et successive sicut hortus. Ex his patet quid intelligitur per verum novum ex bono spirituali.
@1 after primum$
@2 i in bonum$
@3 et$
@4 inde ei vera, quae nova et ex bono vitam habent, haec vera$
@5 habuerant$

5805. `Et frater ejus mortuus’: quod significet quod bonum internum non sit, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua n. 4592, 4963, 5249, 5307, 5331, 5332, ita bonum internum, hoc enim idem est cum caelesti spiritualis; et ex significatione `mortuus esse’ quod sit non amplius esse, de qua n. 494. Inter repraesentationem `Josephi’ quod sit bonum internum, et repraesentationem `Israelis’ quod sit bonum spirituale, haec est differentia: {1}Josephus est bonum internum ex rationali, et `Israel’ est bonum internum ex naturali, videatur n. 4286; quae differentia est qualis inter bonum caeleste seu bonum quod est `Ecclesiae caelestis’, et bonum spirituale seu bonum quod est (t)Ecclesiae spiritualis; de quibus bonis saepius in praecedentibus actum est; tale bonum internum, nempe caeleste, dicitur quod ibi non sit; et significatur per `quod frater ejus mortuus {2}sit.
@1 quod Josephus sit$
@2 est$

5806. `Et relictus ille solus matri suae’: quod significet quod id verum solum Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `qui solus relictus’, quod sit verum novum, de qua mox supra n. (x)5804; et (c)a significatione `matris’ quod sit Ecclesia, de qua n. 289, 2691, 2717, (x)5581. Cum hoc quod id verum quod hic `Benjamin’ repraesentat, et describitur {1} supra n. 5804, sit solum verum Ecclesiae, ita se habet: hoc verum est id verum quod ex bono spirituali quod `Israel’, et quod repraesentat `Benjamin cum apud patrem’, at adhuc interius verum cum apud Josephum; illud verum quod Benjamin apud patrem suum repraesentat et vocatur verum novum, {2} est quod solum facit hominem ut sit Ecclesia, nam in hoc vero seu in illis veris est vita a bono, hoc est, homo qui in veris fidei est ex bono, is est Ecclesia, non autem homo qui in veris fidei est et non in bono charitatis, vera enim apud hunc mortua sunt, tametsi {3}fuissent eadem vera; inde constare potest quomodo se habet cum hoc quod id verum solum Ecclesiae sit.
@1 i mox$
@2 i hoc verum$
@3 A d forent, i sunt$

5807. `Et pater ejus amat illum’: quod significet quod conjunctio ei sit cum bono (x)spirituali e naturali, constat ex significatione `amoris’ quod sit conjunctio, de qua sequitur; et a repraesentatione `Israelis’ qui hic est `qui amat illum’, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 4286, 4598; et a repraesentatione `Benjaminis’ qui est `ille quem pater amat’, quod sit verum {1} novum, de qua {2} supra n. 5804, 5806; hujus veri conjunctio cum bono illo est quae significatur per quod `pater amat illum’; cum {5}hoc vero non potest non (t)esse conjunctio quia ex bono illo est; inter verum illud (c)ac bonum, talis est conjunctio qualis inter patrem et filium; est etiam talis conjunctio qualis inter mentis velle et ejus intelligere, omne bonum enim est voluntatis et omne verum est intellectus; (x)cum voluntas vult bonum, tunc insinuatur hoc intellectui et ibi formatur secundum boni quale tunc, haec forma est verum; et quia verum hoc novum ita nascitur, patet quod conjunctio erit. [2] Quod amorem attinet quod sit conjunctio, sciendum quod amor sit conjunctio spiritualis, quia est conjunctio mentium, seu cogitationis et voluntatis duorum; inde patet quod amor in se spectatus sit purum spirituale, et quod naturale ejus sit jucundum consociationis et conjunctionis. Quod essentiam ejus attinet, est amor harmonicum resultans ex mutationibus status et variationibus in formis seu substantiis ex quibus mens humana consistit; harmonicum illud si {4}ex forma caelesti, est amor caelestis; inde constare potest quod amor aliunde originem ducere nequeat quam ex ipso Divino amore, qui a Domino; {5}ita quod amor sit Divinum quod influit in formas et disponit (x)illas ut mutationes status {6}et variationes sint in harmonia caeli. [3] At amores oppositi, nempe amores sui et mundi, non conjunctiones sunt sed disjunctiones; apparent quidem sicut conjunctiones, sed hoc fit quia alter spectat alterum sicut unum cum se quamdiu unum facit cum illo, in lucris, in aucupandis honoribus, in vindicandis et persequendis illis qui se opponunt; sed ut primum unus alteri non favet, est disjunctio. Aliter amor caelestis, hic prorsus aversatur alicui bene facere propter se sed facit propter bonum quod apud alterum et quod accipit a Domino, consequenter propter Ipsum Dominum a Quo bonum.
@1 i quod$
@2 i etiam$
@3 quo$
@4 sit secundum formam caelestem$
@5 Qui est Ipse amor et$
@6 in illis$

5808. `Et dixisti ad servos tuos’: quod significet perceptionem datam, constat a significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, et quia ad illos, est perceptio data.

5809. `Descendere facite illum ad me’: quod significet quod verum illud quod novum, subjicietur bono interno, constat a significatione `descendere facere’ quod sit subjici; nam {1}venire ad internum {2} ut conjungatur, est ei {3}subjici, omne enim quod inferius est seu exterius, prorsus subordinabitur et subjicietur superiori seu interiori, {4}ut conjunctio {5}existat; et a repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `ille quem descendere facerent’, quod sit verum novum, de qua supra n. 5804, 5806; et ex repraesentatione `Josephi’ qui est `ille ad quem descenderet’, quod sit bonum internum, de qua prius.
@1 qui$
@2 i venit$
@3 subjicitur, nam omne$
@4 si$
@5 existet$

5810. `Et ponam oculum meum super illum’: quod significet influxum tunc veri a bono, constat ex significatione `ponere oculum super aliquem’ quod sit communicare verum quod fidei; quod `oculus’ correspondeat visui intellectuali et veris fidei, videatur n. 4403-4421, 4523-4534; et quia ponere oculum super aliquem est communicatio, etiam est influxus; bonum internum enim quod `Josephus’ repraesentat, cum vero quod `Benjamin’, non communicat aliter quam per influxum, nam verum hoc inferius est.

5811. `Et diximus ad dominum meum’: quod significet perceptionem reciprocam, ut supra n. 5802.

5812. `Non potest puer relinquere patrem suum’: quod significet quod verum illud a bono spirituali separari nequeat, constat {1}(c)a significatione `relinquere’ quod sit separari; {2}ex repraesentatione `Israelis’ {3} quod sit bonum spirituale e naturali; {4}de qua n. 4286, 4598, 5807; et (x)ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit verum novum, de qua n. 5804, 5806; hoc verum `puer’ dicitur quia {5}natum ultimo; non enim prius nascitur hoc verum quam cum homo regeneratus {6}, tunc novum vitae accipit {7}per novum hoc verum conjunctum bono, inde quoque {8}hoc verum significatur per `natum senectutum minimum’, n. 5804.
@1 A has clauses re “Israel” and “Benjamin” transposed$
@2 i et$
@3 i qui hic est pater$
@4 see p. 314, ft. 6$
@5 natus post omnes, nam non$
@6 i est$
@7 per bonum conjunctum tali vero,$
@8 vocatur natus senectutum minimus$

5813. `Et relinquat patrem suum, et morietur’: quod significet si separaretur quod periret Ecclesia, constat ex significatione `relinquere’ quod sit separari, ut mox supra n. 5812; et ex significatione `mori’ quod sit non amplius esse, de qua n. 494, ita perire; quoniam hoc verum conjunctum bono spirituali facit Ecclesiam, n. 5806, idcirco si id separaretur a bono illo, Ecclesia periret; et praeterea `Israel’ qui hic `pater’, repraesentat Ecclesiam, n. 4286, sed non absque hoc vero.

5814. `Et dixisti ad servos tuos’: quod significet perceptionem de illa re, ut supra n. 5808.

5815. `Si non descendat frater vester minimus cum vobis’: quod significet si non subjiciatur bono interno, constat ab illis quae supra n. 5809 dicta sunt.

5816. `Non addetis videre facies meas’: quod significet quod sic nulla misericordia et conjunctio cum veris in naturali, constat ex significatione `faciei’ cum praedicatur de Domino, quod sit misericordia, de qua n. 222, 223, 5585; inde `non videre facies’ est quod nulla misericordia, n. 5585, 5592, et cum nulla misericordia, etiam nulla est conjunctio; est enim nullus amor, qui est conjunctio spiritualis; amor Divinus vocatur misericordia respective ad genus humanum in tantis miseriis constitutum; quod nulla conjunctio cum veris in naturali, est quia per `filios Jacobi, ad quos illa verba dicta sunt {1}, vera in naturali repraesentantur, n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512. [2] Cum hoc quod nulla misericordia et conjunctio cum veris in naturali, nisi verum quod per `Benjaminem’ repraesentatur, subjiceretur bono interno quod `Josephus’, ita se habet: verum quod facit ut homo sit Ecclesia, est id verum quod ex bono; cum enim homo in bono est, tunc ex bono videt vera, et percipit illa, et sic credit quod vera sint, nusquam autem si homo non in bono est; bonum est sicut flammula quae dat lucem et illuminat, et facit ut homo vera videat, percipiat et credat; {2} affectio enim veri ex bono determinat visum internum illuc, et abstrahit illum a mundanis et corporeis quae tenebras obducunt; tale verum est quod hic `Benjamin’ repraesentat; quod id verum unicum Ecclesiae sit, videatur n. 5806, {3}hoc est, unicum quod facit ut homo sit Ecclesia; sed hoc verum omnino subjectum erit bono interno quod repraesentatur per `Josephum’; per bonum internum enim influit Dominus et dat veris quae infra, vitam, ita quoque huic vero quod est ex bono spirituali e naturali, quod repraesentatur per `Israelem’, n. 4286, 4598; [3] ex his quoque patet quod conjunctio fiat per hoc verum cum veris quae infra; nam {4} nisi hoc verum {5}subjectum foret bono interno, ut inde habeat influxum boni in se, {6}nulla foret receptio misericordiae quae continue a Domino (x)per bonum internum influit,{7} (x)nullum enim esset medium; et si nulla receptio misericordiae, etiam nulla conjunctio foret; haec sunt quae significantur per `si non descendat frater {8}vester minimus cum {9}vobis, non addetis videre facies meas’.
@1 i ad filios Jacobi per quos$
@2 i est with comma after bono$
@3 consequenter$
@4 i in vera quae non ex bono, non potest Dominus influere, influit enim per bonum in vera, inde constare potest, quod$
@5 subjiceretur$
@6 i quod$
@7 i foret,$
@8 noster I$
@9 nobis I$

5817. `Et fuit, cum ascendimus ad servum tuum patrem meum’: quod significet elevationem ad bonum spirituale, constat ex significatione `ascendere’ quod sit elevatio, de qua sequitur; et ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 4286, 4598. Elevatio quae per `ascendere’ significatur, est versus interiora, ut hic a veris in naturali quae repraesentantur per `decem’ filios Jacobi’, ad bonum spirituale e naturali quod repraesentatur per `Israelem’; naturale enim est exterius et est interius, n. 5497, 5649; in naturali interiore est bonum spirituale quod `Israel’, et in naturali exteriore sunt vera Ecclesiae quae sunt `filii Jacobi’; inde per `ascendere ad patrem’ significatur elevatio ad bonum spirituale.

5818. `Et indicavimus {1}verba domini mei’: quod significet (x)cognitionem ejus rei, constat absque explicatione.
@1 see p. 306, ftnote 1$

5819. `Et dixit pater noster’: quod significet apperceptionem ex bono spirituali, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius; et ex repraesentatione `Israelis’ qui hic `pater’, quod sit bonum spirituale, de qua n. 3654, 4286, 4598.

5820. `Revertimini, emite nobis parum cibi’: quod significet quod appropriandum bonum veri, constat ex significatione `emere quod sit appropriare sibi, de qua n. 5397, 5406, 5410, 5426; et ex significatione `cibi’ quod sit bonum veri, de qua n. 5410, 5426, 5487, 5582, 5588, 5655. Cibus spiritualis (t)est in genere omne bonum, in specie autem est bonum quod acquiritur per verum, hoc est, verum voluntate et actu; hoc enim fit bonum ex velle et agere, et vocatur bonum veri; verum nisi fiat {1}ita bonum, non conducit homini {2}in altera vita ad quicquam, cum enim in alteram vitam venit, dissipatur {3} quia non convenit cum ejus velle, proinde non cum ejus amoris jucundo; qui vera fidei {4}didicit in mundo, non propter velle et agere illa et sic vertere in bona, sed modo propter scire et docere illa honoris et lucri causa, (m)etiam si inde eruditissimus in mundo audit, usque vera illa in altera vita ei auferuntur, et is relinquitur suo velle, hoc est, suae vitae, et tunc qualis fuerat in sua vita, talis manet et, quod mirum, tunc aversatur {5} omnia vera fidei et {6}apud se negat, utcumque prius illa confirmaverat. Vera itaque vertere in bona per velle et agere illa, hoc est, per vitam, est quod intelligitur per appropriare sibi bonum veri, quod significatur per `emite nobis parum cibi’.
@1 tale$
@2 cum in alteram vitam venit$
@3 i ibi$
@4 didicerunt$
@5 i ipse$
@6 a se rejicit$

5821. `Et diximus, Non possumus descendere’: quod significet objectionem, constat absque explicatione.

5822. `Si sit frater noster minimus cum nobis, et descendemus’: quod significet nisi una sit medium conjungens, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `frater minimus’, quod sit medium conjungens, de qua n. 5411, 5413, 5443, 5639, 5688. (s)Cum hoc quod `Benjamin’ repraesentet medium inter caeleste spiritualis seu bonum internum quod `Josephus’ et inter vera in naturali quae sunt `decem filii Jacobi’, et quoque quod repraesentet verum novum, supra n. 5804, 5806, 5809, ita se habet: medium, ut sit medium, trahet ab utroque, nempe ab interno et externo, alioquin non est medium conjungens; medium quod `Benjamin’ repraesentat, trahit ab externo seu naturali quod sit ibi verum novum, [2] nam verum novum quod repraesentat, est in naturali quia est ex bono spirituali e naturali, quod `pater ejus ut Israel’ repraesentat, n. 5686, 5689; at medium illud trahit ab interno quod {1}per Josephum repraesentatur, per influxum, ita trahit ab utroque; haec causa est quod `Benjamin’ repraesentet medium conjungens et quoque verum novum, verum {2}novum cum apud patrem suum, medium conjungens cum apud Josephum. Hoc est arcanum {3}quod clarius exponi nequit, sed intelligi non potest nisi ab illis qui in {4}cognitione sunt quod apud hominem internum detur et externum inter se distincta, ut et qui simul in affectione sciendi vera sunt; hi illustrantur a luce caeli quoad partem intellectualem ut videant quod alii non vident, ita quoque hoc arcanum.(s)
@1 Josephus repraesentat$
@2 conjungens I$
@3 d quod, i non$
@4 cogitatione I$

5823. `Quia non possumus videre facies viri’: quod significet quia nulla misericordia et conjunctio, constat ab illis supra n. 5816, ubi eadem verba.

5824. `Et frater noster minimus non ille cum nobis’: quod significet {1}nisi per medium, constat a repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua mox supra n. 5822.
@1 A I o, but see n. 5793.$

5825. `Et dixit servus tuus pater {1}meus ad nos’: quod significet perceptionem ex bono spirituali, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua saepius; et ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 3654, 4598, 5801, 5803, 5807.
@1 A I noster, but see n. 5793.$

5826. `Vos nostis quod binos pepererit mihi uxor mea’: quod significet si bonum spirituale sit quod Ecclesiae, quod internum bonum et verum erit, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui haec de se dicit, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua mox supra n. 5825; ex repraesentatione `Rachelis’ quae hic `uxor quae binos ei pepererat’, quod sit affectio veri interioris, de qua n. 3758, 3782, 3793, 3819; et (c)a repraesentatione `Josephi’, {1}tum `Benjaminis’, qui sunt `bini quos pepererat’, quod sint internum bonum et verum, `Josephus’ internum bonum, et `Benjamin’ {2}interius verum. [2] (s)Cum hoc quod internum bonum et verum erit, si bonum spirituale sit quod Ecclesiae, ita se habet: bonum spirituale quod Israel repraesentat, est bonum veri, hoc est, verum voluntate et actu; hoc verum seu hoc bonum veri facit apud hominem ut sit Ecclesia; quando verum implantatum est voluntati, quod percipitur ex eo quod afficiatur vero propter finem ut vivat secundum illud, tunc est bonum et verum internum. Cum homo in hoc bono et vero est, tunc est in illo regnum Domini, consequenter est is Ecclesia, et una cum consimilibus facit Ecclesiam in communi; inde constare potest quod Ecclesia ut sit Ecclesia, esse debeat bonum spirituale, hoc est, bonum veri, nequaquam autem solum verum, ex quo solo hodie Ecclesia vocatur Ecclesia, et per quod distinguitur una ab altera; cogitet quisque secum an verum sit aliquid nisi pro fine habeat vitam; quid doctrinalia absque illo fine? sicut quid pracepta decalogi absque vivere secundum illa? si enim quis illa scit et omnem illorum sensum in amplitudine, et usque vivit contra illa, ad quid conducunt? nonne ad nihilum, et quibusdam ad damnationem? similiter se habet cum doctrinalibus fidei e Verbo, quae sunt praecepta vitae Christianae, sunt enim leges spirituales; hae nec ad {3}aliquid conducent nisi fiant vitae; expendat homo apud se num {4}sit apud illum quod est aliquid’ nisi quod intrat ipsam vitam ejus; (s)et num alibi vita hominis quae vita quam in voluntate; [3] inde nunc est quod a Domino in Veteri Testamento dictum, et in Novo confirmatum, quod omnis Lex et omnes Prophetae fundentur in amore in Deum et in amore erga proximum, ita in ipsa vita, non autem in fide {5}absque vita, ita nequaquam in sola fide, consequenter nec in confidentia, haec enim absque charitate erga proximum non dabilis est; si apparet, in discriminibus vitae et cum mors prae foribus est, apud malos, est illa confidentia spuria {6}vel falsa, nam apud illos in altera vita ne hilum ejus {7}confidentiae apparet, utcumque prope mortem cum ardore apparenter tale confessi fuerint; {8}quod fides sive voces illam confidentiam, sive fiduciam, nihil efficiat apud malos, Ipse Dominus docet apud Johannem,
Quotquot receperunt, dedit illis potestatem, ut filii Dei essent, credentibus in Nomen Ipsius; qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt, i 12, 13;
[4] (s)`qui ex sanguinibus’ pro illis qui violentiam charitati inferunt, n. 374, (x)1005, tum qui verum profanant, n. 4735; `qui ex voluntate carnis’ pro illis qui in malis ex amore sui et mundi sunt, n. 3813; `qui ex voluntate viri’ pro illis qui in persuasionibus falsi, `vir’ enim significat verum et in opposito sensu falsum; `{9}ex Deo nati’ pro illis qui regenerati sunt a Domino, et inde in bono;(s) hi sunt qui recipiunt Dominum, et hi sunt qui credunt in Nomen Ipsius, et hi sunt quibus dat potestatem ut filii Dei sint, non autem illis; ex quibus manifeste patet quid sola fides ad salutem facit’. [5] {10}Porro ut homo regeneretur et fiat Ecclesia, introducetur per verum ad bonum et {11}tunc introducitur cum verum fit voluntate et actu verum; {12}hoc verum est bonum, et vocatur {13} bonum veri, et producit nova vera continue, nam tunc primum fructificat se; {14} verum quod producitur seu fructificatur inde, est quod vocatur verum internum, et {15}bonum a quo, vocatur bonum internum; nam prius nihil fit internum, quam cum implantatum est voluntati, voluntarium enim (t)est intimum hominis; quamdiu bonum et verum extra voluntatem {16}sunt, et solum in intellectu, {16}sunt extra hominem, nam intellectus est extra et voluntas est intra.
@1 ac$
@2 A alters Internum to Interius$
@3 quicquam$
@4 aliquid sit apud hominem$
@5 minus$
@6 et$
@7 A o, I has confidentia$
@8 videatur quid Ipse Dominus docet de fide in Ipsum$
@9 a I$
@10 ex his patet quod homo, ut$
@11 quod introducatur$
@12 tunc enim verum$
@13 i bonum, sed$
@14 i hoc$
@15 illud bonum est, quod$
@16 est$

5827. `Et exivit unus a me’: quod significet discessionem apparentem interni boni, constat a significatione `exire’ seu abire, quod sit discessio; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit internum bonum, de qua prius; quod discessio apparens fuerit, {1}patet, nam Josephus vixit. (s)Cum hoc ita se habet: per illa quae memorantur de Josepho a principio ad finem repraesentatur in suo ordine glorificatio Humani Domini; consequenter in sensu inferiore regeneratio hominis, nam haec est imago seu typus {2}glorificationis Domini, n. (x)3138, 3212, (x)3296, 3490, 4402, 5688; [2] cum regeneratione hominis ita se habet: quod in primo statu quando homo introducitur per verum in bonum, verum appareat manifeste, quia in lumine mundi est et non procul a sensualibus corporis; bonum autem non ita, hoc enim est in lumine caeli, et procul a sensualibus corporis, est enim intus in hominis spiritu; inde est quod verum quod fidei appareat manifeste, non autem bonum, tametsi hoc adest continue et influit et facit ut vera vivant; alioquin nusquam regenerari posset homo; at cum hic status peractus est, tunc (t)bonum se manifestat, et hoc per amorem erga proximum, et per affectionem veri propter vitam; haec sunt quae quoque repraesentantur per Josephum, quod ablatus sit et non apparuerit patri suo et quod postea ei se manifestaverit; intelligitur etiam hoc per discessionem apparentem interni boni, quae significatur per `exivit unus a me’.(s) {3}
@1 quia Josephus vixit, patet$
@2 illius$
@3 A has a line across the page here, below which is an undeleted passage, not used here but forming the end of n. 5843, which see.$

5828. `Et dixi, Verumtamen discerpendo discerptus est’: quod significet apperceptionem quod a malis et falsis perierit, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua saepius et a significatione `discerpi’ quod sit a malis et falsis perire, nempe bonum internum quod per `Josephum’ repraesentatur, n. 5805: quod `discerpi’ id significet, est quia in mundo spirituali non alia datur discerptio quam boni a malis et falsis; se habet hoc sicut mors et quae mortis sunt, haec in sensu spirituali significant non mortem naturalem sed mortem spiritualem, quae est damnatio; nam alia mors non est {1}in mundo spirituali; similiter `discerptio’ in sensu spirituali non significat discerptionem qualis est quae fit a feris, sed discerptionem boni a malis et falsis; etiam `ferae quae discerpunt’ in sensu spirituali significant mala cupiditatum et falsa inde, haec etiam in altera vita repraesentantur per `feras’. [2] Bonum quod a Domino continue influit apud hominem, non nisi quam a malis et inde falsis, et a falsis et inde malis, perit; ut primum enim bonum illud {2}continuum per internum hominem {3}ad externum seu naturalem, venit, obviam ei fit malum et falsum, per quae bonum sicut a feris variis modis discerpitur et exstinguitur, inde {4}influxus boni per internum hominem inhibetur et sistitur, consequenter {5}mens interior, per quam influxus, clauditur, et modo tantum spirituale per illam admittitur ut naturalis homo possit ratiocinari et loqui, sed tunc solum ex terrestribus, corporeis et mundanis, et quidem contra bonum et verum, aut simulate seu dolose{6}secundum illa. [3] Universalis lex est quod influxus se accommodet {7}secundum effluxum, sique inhibetur effluxus, quod inhibeatur influxus; per internum hominem est influxus {8}boni et veri a Domino, per externum erit effluxus, nempe in vitam, {9}hoc est, in exercitio charitatis, quando is effluxus est, tunc continuus est influxus a caelo, {10}hoc est, per caelum a Domino; at si non datur effluxus, sed in externo seu naturali homine resistentia, hoc est, malum et falsum, quae bonum {11}influens discerpunt et exstinguunt, sequitur ex lege universali supra memorata quod influxus se accommodet ad effluxum; proinde quod {12}retrahat se influxus boni, et sic claudatur internum per quod influxus, et per occlusionem illam fit stupiditas in spiritualibus, usque adeo ut homo qui talis, nihil sciat de vita aeterna, nec scire velit; et demum fit insania ut objiciat falsa contra vera, et illa dicat vera et haec falsa, et objiciat mala contra bona, et illa faciat bona et haec mala; [4] {13}ita discerpit prorsus bonum. In Verbo memoratur passim `discerptum’, et per id in sensu proprio significatur id quod perit a falsis ex malis; quod autem perit ex malis, hoc vocatur `cadaver’; at cum solum discerptum dicitur, tunc significatur utrumque, unum enim involvit significationem alterius, {14}aliter quum unum dicitur cum altero, distinguitur enim tunc{15}. Quia discerptum in spirituali sensu significabat id quod perierat a falsis ex malis, ideo {16} prohibitum fuit in Ecclesia repraesentativa ne ullum discerptum comederent; quod nequaquam ita {17} prohibitum fuisset nisi spirituale id malum {18}intelligeretur in caelo; alioquin quid mali inesset (x)discerptam a fera carnem {19}comedere? [5] De discerptis quod non comederentur, ita {20}apud Mosen,
Adeps cadaveris {21}et adeps discerpti fiet pro omni usu, modo comedendo non comedetis illum, Lev. vii 24:
apud eundem,

Cadaver et discerptum non comedet, ut polluatur eo, Ego Jehovah, Lev. xxii 8:
apud eundem,
Viri sanctitatis eritis Mihi, ideo carnem in agro (x)discerptam non comedetis, canibus projicietis eam, Exod. xxii 30 [A.V. 31]:
apud Ezechielem,
Ah Domine Jehovih, dicit propheta, ecce anima mea {22}non polluta, et cadaver et discerptum non comedi a juventute mea huc usque, ut non venerit in os meum caro abominationis, iv 14;
ex his patet quod abominatio fuerit `comedere discerptum’, non quia discerptum erat sed quia significabat boni discerptionem a falsis quae a malis, `cadaver’ autem boni mortem a malis. [6] Discerptio boni a falsis et malis etiam in his locis apud Davidem in sensu interno intelligitur,
Similitudo impii sicut leo, desiderat discerpere, et sicut leo juvenis, qui sedet in latibulis, Ps. xvii 12:
alibi,
Aperuerunt contra me os suum, leo discerpens et rugiens, Ps. xxii 14 [A.V. 13]:
et adhuc alibi,
Ne rapiant sicut leo animam meam, discerpens sed non eripiens, Ps. vii 3;
`leo’ pro illis qui vastant Ecclesiam. Supra, ubi de Josepho agitur, quod venditus a fratribus et tunica ejus tincta sanguine ad patrem missa, etiam {23}tunc pater ejus dixit,
Tunica filii mei, fera mala comedit illum, discerpendo discerptus est Joseph, Gen. xxxvii 33;
quod `discerptus’ sit a falsis quae a malis dissipatus, videatur ibi, n. 4777.
@1 ibi$
@2 A alters to continue$
@3 in$
@4 quia nulla receptio, fit quod influxus . . . inhibeatur et sistatur$
@5 quod mens . . . claudatur . . . admittatur$
@6 cum illis$
@7 ad$
@8 i nempe$
@9 et in exercitia$
@10 et$
@11 influere conans$
@12 retrahet I$
@13 i at$
@14 cum solum absque altero dicitur, aliter cum unum$
@15 i ut in locis qui mox sequuntur$
@16 i tam severe$
@17 i severe$
@18 i in illo esset et id$
@19 edere$
@20 Moses$
@21 aut$
@22 A I o$
@23 Jacob$

5829. {1} `Et non vidi illum huc usque’: quod significet {2}quia evanuit, constat absque explicatione.
@1 A 4829, continues 4830, 4831, 4832; the cause of many wrong refs. later$
@2 quod I$

5830. `Et sumitis etiam hunc a cum faciebus meis’: quod significet si etiam verum novum discedat, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ qui est de quo hoc dicitur, quod sit verum novum, de qua n. 5804, 5806, 5809, 5822; et ex significatione ‘sumere illum a cum faciebus meis’ quod sit abalienare a bono spirituali, ita discedere; verum illud, quia ex bono spirituali quod `Israel’, si discederet, actum foret de ipso bono; nam bonum quale suum accipit a veris, et vera esse suum accipiunt a bono, inde illis vita simul.

5831. `Et {1}accidat illi damnum: quod significet a malis et falsis, constat ex significatione `accidere alicui damnum’ quod sit noceri a malis et falsis; non aliud damnum in spirituali sensu intelligitur, quia in spirituali mundo omne damnum est inde, nempe a malis et falsis.
@1 accidet I here only$

5832. `Et descendere facietis canitiem meam in malo sepulcrum’: quod significet quod periturum bonum spirituale et sic internum Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua n. 5807, 5812, 5813, 5817, 5819, 5825, et quod sit internum Ecclesiae spiritualis, n. 4286; ex significatione `canitiei’ quod sit ultimum Ecclesiae; et ex significatione `descendere in malo sepulcrum’ quod sit perire, de qua n. 4785; descendere in bono in sepulcrum, {1}est resurgere, et regenerari, n. 2916, 2917, 5551, {2}quare descendere in malo in sepulcrum, est oppositum, ita perire. Cum hoc quod periturum internum Ecclesiae si periret verum quod per `Benjaminem’ repraesentatur, ita se habet: bonum habebit sua vera ut sit bonum, et vera habebunt suum bonum ut sint vera; bonum absque veris non est bonum, nec vera absque bono, formant simul {3} conjugium, quod vocatur conjugium caeleste; quapropter si unum discedit, perit alterum, et unum ab altero potest discedere per discerptionem a malis et falsis.
@1 et I$
@2 at$
@3 i quasi$

5833. `Et nunc, sicut venero ad servum tuum patrem meum’: quod significet bonum Ecclesiae correspondens bono spirituali quod Ecclesiae internae, constat ex repraesentatione `Jehudae’ qui de se haec loquitur, quod sit bonum Ecclesiae, de qua n. 5583, 5603, 5782; et ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’ ejus, quod sit bonum spirituale, de qua n. 5807, 5812, 5813, 5817, 5819, 5825; bonum Ecclesiae quod `Jehudah’ repraesentat, est bonum Ecclesiae externae; at bonum spirituale quod `Israel’, est bonum Ecclesiae internae, n. 4286; omnis enim Ecclesia Domini est interna et externa; et quae sunt Ecclesiae externae, correspondent illis quae sunt Ecclesiae internae; ita quoque bonum Ecclesiae quod `Jehudah’, correspondet bono spirituali quod `Israel’.

5834. `Et puer non ille cum nobis’: quod significet si verum novum non una, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ {1}qui hic est puer, quod sit verum novum, de qua n. 5804, 5806, 5822.
@1 de quo haec$

5835. `Et anima ejus vincta in anima ejus’: quod significet cum arcta conjunctio, constat ex significatione `animae’ quod sit vita, ita `anima unius vincta in anima alterius’ quod sit unius vita in alterius, consequenter quod sit arcta conjunctio, nempe boni spiritualis quod est `Israel’, et veri ex illo bono quod est `Benjamin’. Cum hoc quod tam arcta conjunctio sit inter bonum et ejus verum, sicut anima unius quae vincta est in anima alterius, ita se habet: mens hominis, quae est ipse homo et ubi est vita hominis, habet binas facultates, unam {1}quae dicata veris quae fidei, et (x)alteram {1}quae dicata bono quod charitatis; facultas quae dicata est veris quae fidei, vocatur intellectus, et quae dicata {2} bono quod charitatis, vocatur voluntas; ut homo sit homo, binae hae facultates unum facient; [2] sed quod facultates illae binae hodie prorsus sejunctae sint, {3}constare potest ex eo, quod homo intelligere {4}possit quod verum sit, et quod usque non {5}possit velle illud; potest enim intelligere quod vera sint omnia quae in decalogo, etiam quodammodo quae in doctrinalibus quae ex Verbo, immo etiam potest intellectualiter confirmare illa, et quoque per praedicationem, at usque vult aliud et ex velle facit aliud; inde patet quod binae illae facultates apud hominem sejunctae sint; sed quod non sejunctae esse debeant, {6}sciri potest ex eo quod {7} intelligere verum elevaret illum versus caelum, at velle malum detraheret illum versus infernum, et sic penderet inter utrumque; {8}at usque ejus velle, in quo ipsissima ejus vita consistit, auferret illum deorsum, ita inevitabiliter in infernum; ne itaque id fiat, binae illae facultates conjungendae sunt, quod fit per regenerationem a Domino, et hoc per implantationem veri quod fidei in bono quod charitatis; sic enim per verum quod fidei, homo donatur novo intellectu, et per bonum quod charitatis, donatur nova voluntate; inde binae facultates quae faciunt unam mentem.
@1 dicatam$
@2 i est$
@3 notum est, homo enim$
@4 potest$
@5 potest$
@6 constare$
@7 i cum in alteram vitam venit,$
@8 sed vitale hominis quod est in velle ejus$

5836. `Et erit, sicut videre eum quod non puer, et morietur’: quod significet quod bonum spirituale periturum, si nempe verum quod est `Benjamin’, discederet, constat ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua prius; et ex significatione `mori’ quod sit desinere esse tale, de qua n. 494, ita perire. Quod periret bonum si discederet ejus verum, videatur supra n. (x)5830, (x)5832.

5837. `Et descendere facient servi tui canitiem servi tui patris nostri in maerore sepulcrum’: quod significet quod actum erit de Ecclesia, constat ab illis quae supra n. (x)5832, explicata sunt, ubi similia. (m)Quod hic `Israel’ qui `pater’, sit Ecclesia, est quia bonum spirituale quod is repraesentat, facit Ecclesiam apud hominem, usque adeo ut sive dicas bonum spirituale, sive Ecclesiam{1}, idem sit, separari enim nequeunt; inde est quod in Verbo, imprimis prophetico, `Israel’ sit Ecclesia spiritualis.(n)
@1 i spiritualem$

5838. Vers. 32-34. Quia servus tuus spospondit pro puero a cum patre {1}meo, dicendo, Si non reduxero illum ad te, et peccabo patri meo omnibus diebus. Et nunc maneat quaeso servus tuus loco pueri servus domino meo, et puer ascendat cum fratribus suis. Quia quomodo ascendam ad patrem meum et puer non ille cum me, forte videro malum quod inveniet patrem meum. `Quia servus tuus spospondit pro puero a cum patre meo, dicendo’ significat adjunctionem sibi: `Si non reduxero illum ad te’ significat nisi conjungatur bono spirituali: `et peccabo patri meo omnibus diebus’ significat aversionem, et sic quod (x)nullum Ecclesiae bonum: `et nunc maneat quaeso servus tuus loco pueri servus domino meo’ significat submissionem: `et puer ascendat cum fratribus suis’ significat ut verum interius bono spirituali conjungatur: `quia quomodo ascendam ad patrem meum et puer non ille cum me’ significat quod bonum spirituale e naturali absque vero interiore: `forte videro malum quod inveniet patrem meum’ significat apperceptionem quod peribit.
@1 suo I here only$

5839. `Quia servus tuus spospondit pro puero a cum patre meo, dicendo’: quod significet adjunctionem, constat a significatione `spondere’ quod sit adjungere sibi, ut prius n. 5609; verum enim quod `Benjamin’ repraesentat, interea cum non ita apud bonum spirituale quod `pater’, est, esse potest apud bonum Ecclesiae externae quod `Jehudah’ repraesentat; bonum enim hoc et bonum spirituale unum agunt per correspondentiam.

5840. `Si non reduxero illum ad te’: quod significet nisi conjungatur bono spirituali, constat ex significatione `reducere’ quod sit iterum conjungere; et a repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua saepe prius.

5841. `Et peccabo patri meo omnibus diebus’: quod significet aversionem, et sic quod nullum Ecclesiae bonum, constat a significatione `peccare’ quod sit disjunctio, de qua n. 5229, 5474, ita aversio; et si se avertit bonum Ecclesiae externae quod `Jehudah’ repraesentat, a bono Ecclesiae internae quod `Israel’, fit non amplius aliquod Ecclesiae bonum; ipsa conjunctio facit ut bonum sit ex quo Ecclesia. Cum binis illis bonis, nempe bono internae Ecclesiae et bono externae, ita se habet: bonum internae Ecclesiae seu bonum internum, per influxum producit bonum externae Ecclesiae seu bonum externum; et quia ita, bonum internum elevat ad se bonum externum ut spectet semet, et per semet sursum versus Dominum; hoc fit quando conjunctio; at si disjunctio, {1} bonum externum avertit se et spectat deorsum, et sic perit; haec aversio est quae significatur per `peccabo patri meo omnibus diebus’.
@1 i in m quae sit, si non verum novum quod Benjamin repraesentat, id enim est medium conjungens, tunc$

5842. `Et nunc maneat quaeso servus tuus loco pueri servus domino meo’: quod significet submissionem, constat ex eo quod `offerre se servum loco alterius’ sit privare se libero ex proprio, et se prorsus alteri submittere. Per haec verba significatur submissio naturalis seu externi hominis sub interno; cum enim bonum ibi {1} se submittit, ipsa vera ibi se submittunt, nam vera sunt boni.
@1 i quod Jehudah$

5843. `Et puer ascendat cum fratribus suis’: quod significet ut verum interius bono spirituali conjungatur, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit verum novum, de qua n. 5804, 5806, 5809, 5822, ita verum interius; et ex significatione `ascendere cum fratribus’ quod sit iterum conjungi patri suo, hoc est, bono spirituali quod per `Israelem’ repraesentatur; verum interius quod hic `Benjamin’ repraesentat, est verum novum, nam hoc interius est respective ad vera quae infra; verum enim quod procedit ex bono, est verum interius, ita hoc verum quia (c)ex bono spirituali quod `Israel’; {1}bonum charitatis ex voluntate, ita ex affectione, {2}est internum bonum, seu internae Ecclesiae bonum, at bonum charitatis non ex affectione sed ex oboedientia, et non ex voluntate, sed ex doctrinali, est bonum externum seu bonum Ecclesiae externae, ita quoque vera quae inde.
@1 see page 321, footnote I.$
@2 est internum hominis, verum quod inde, est verum interius, at bonum charitatis ex intellectu, ita ex sola obedientia facit externum hominis, ita quoque verum inde, hoc verum est verum exterius$

5844. `Quia quomodo ascendam ad patrem meum, et puer non ille cum me’: quod significet quod bonum spirituale e naturali absque vero interiore, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est pater, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua prius; et ex repraesentatione `Benjaminis’ qui hic est `puer’, quod sit verum interius, de qua mox supra n. 5843.

5845. `Forte videro malum quod inveniet patrem meum’: quod significet apperceptionem quod peribit, constat ex significatione `videre’ quod sit intelligere, de qua n. 2807, 3863, 4403-4421, et inde appercipere, n. 3764, 4567, 5400; quod peribit, significatur per `malum quod inveniet illum’; similiter ac per `descendere facere canitiem in malo sepulcrum’, n. (x)5832; tum `si non pater videret eum cum fratribus, quod moreretur’, n. 5836, hoc malum est quod significatur. Quod bonum spirituale quod `Israel’, periturum si discederet verum quod `Benjamin’, videatur supra n. (x)5832.

5846. De Angelis et Spiritibus apud hominem{1}

Influxus e mundo spirituali in hominem in genere ita se habet: quod homo nihil cogitare nec velle possit a semet sed quod omne influat, bonum et verum a Domino per caelum, ita per angelos qui apud hominem, malum et falsum ab inferno, ita per spiritus malos qui apud hominem, et hoc in hominis cogitationem et voluntatem; (m)hoc scio quod maxime paradoxon appariturum{2}, quia est contra apparentiam, sed ipsa experientia dictabit quomodo (t)res se habet.(n)
@1 Under the title A has the following deleted note (quomodo apud infantes, apud pueros, adolescentes, adultos, senes, apud stupidos, ingeniosos, intelligentes, insanos, enthusiastas, visionarios, apud feras)$
@2 i sit$

5847. Nusquam enim aliquis homo, spiritus aut angelus vitam habet a se, ita nec a se cogitare et velle potest, nam in cogitare et velle est vita hominis; loqui et agere est vita inde; unica enim est vita, nempe Domini, quae influit in omnes, sed varie recipitur et quidem secundum quale quod homo induxit animae suae per vitam; inde apud malos bona et vera vertuntur in mala et falsa, apud bonos recipiuntur bona ut bona, et vera ut vera. Hoc comparari potest luci quae a sole influit in objecta, quae ibi modificatur et variegatur diversimode secundum formam partium, et inde vertitur in colores vel tristes vel laetos; homo dum vivit in mundo, formam inducit substantiis purissimis quae sunt interiorum ejus, sic ut dici queat quod formet animam suam, hoc est, quale ejus, secundum illam formam recipitur vita Domini quae est amoris Ipsius erga universum genus humanum. Quod unica vita sit, et quod homines, spiritus, et angeli, sint {1} recipientes vitae, videatur n. 1954, 2021, 2706, 2886-2889, 2893, 3001, 3318, 3337, 3338, 3484, 3741, 3742, (x)3743, 4151, 4249, 4318-4320, 4417, 4524, 4882.
@1 i formae$

5848. Ut vita Domini influat et recipiatur secundum omnem legem apud hominem, sunt continue apud hominem angeli et spiritus, angeli e caelo et spiritus ab inferno; et informatus sum quod apud unumquemvis bini spiritus sint et bini angeli. Quod spiritus ab inferno sint, est quia homo a se continue in malo est, est enim in jucundo amoris sui et mundi, et quantum homo in malo est, seu in illo jucundo, tantum non possunt angeli e caelo adesse{1}.
@1 i consequenter si recederent angeli, nulla foret vita homini, sejunctio a caelo est mors$

5849. Bini illi spiritus qui adjuncti sunt homini, faciunt ut communicatio sit cum inferno, et bini illi angeli faciunt ut communicatio sit cum caelo; homo absque communicatione cum caelo et inferno ne quidem momento vivere posset; si {1}communicationes illae auferrentur, caderet homo mortuus sicut stipes, nam tunc auferretur nexus cum Primo {2}Esse, hoc est, cum Domino. Hoc quoque mihi per experientiam ostensum est; removebantur paulum spiritus apud me, et tunc secundum remotionem quasi exspirare coepi, et quoque exspiravissem nisi remissi fuissent. (s)Sed scio quod pauci credant quod aliquis spiritus sit {3}apud se, immo quod aliqui spiritus sint; ex causa praecipue quod hodie nulla fides quia nulla charitas, inde nec creditur quod infernum sit, immo nec quod caelum, consequenter non vita post mortem; altera causa est quia oculis suis non vident spiritus, dicunt enim, `Si viderem, crederem; quod video, id est; quod autem non video, non scio an sit’: cum tamen sciunt aut scire possunt quod oculus hominis tam hebes et crassus sit ut ne quidem videat exstantiora quae in ultima natura, quod patet (c)a vitris artificialibus per quae talia apparent; quomodo tunc videre poterit quae sunt intra naturam etiam puriorem ubi sunt spiritus et angeli; hos {4}homo non videre potest nisi {5}oculo interni sui hominis, {5}ille enim {5}est accommodatus talibus videndis; sed hujus oculi visus non aperitur homini cum est in mundo, ex pluribus causis. Ex his constare potest quantum fides hodierna distat a fide antiqua, fides antiqua fuit quod unusquisque homo haberet apud se suum angelum.(s)
@1 communicatio illa auferretur$
@2 Vitae$
@3 prope ipsum$
@4 nemo$
@5 all plural$

5850. Res ita se habet: a Domino per mundum spiritualem in subjecta mundi naturalis est influxus communis et est influxus particularis, influxus communis in illa quae in ordine sunt, influxus particularis in illa quae non in ordine sunt; animalia cujuscumque generis in ordine suae naturae sunt, idcirco in illa est influxus communis; quod in ordine suae naturae sint, constat ex eo quod in omnia sua nascantur, nec opus habeant ut in illa per aliquam informationem introducantur; at homines non in ordine sunt nec in ulla lege ordinis, idcirco in illos est influxus particularis, hoc est, apud illos sunt angeli et spiritus per quos influxus; et nisi illi apud {1}homines forent, ruerent in omne nefas et se praecipitarent momento in profundissimum infernum; homo per spiritus illos et per angelos sub auspicio et ductu Domini est. Ordo hominis foret in quem creatus, quod proximum amaret sicut semet, immo plus quam semet, ita faciunt angeli; sed homo se solum amat et mundum, et proximum odit nisi quantum ei favet ut imperet et {2} det mundum; ideo quia vita hominis est prorsus contra ordinem caelestem, regitur ille per separatos spiritus et angelos a Domino.
@1 hominem$
@2 i ei$

5851. Spiritus iidem non manent perpetuo apud hominem, sed secundum status hominis, nempe ejus affectionis seu amoris et finium, mutantur; priores removentur et alii succedunt; in genere tales spiritus apud hominem sunt qualis ipse homo est; si avarus est, sunt spiritus qui avari, si fastuosus, sunt spiritus qui fastuosi, si vindictae cupidus, sunt spiritus qui tales, si dolosus, sunt spiritus similes; homo sibi arcessit spiritus ex inferno secundum vitam. Sunt inferna exactissime distincta secundum mala cupiditatum, et secundum omnes differentias mali; inde nusquam deest quin similes evocentur et adjungantur homini qui in malo.

5852. Spiritus mali qui apud hominem, quidem ab infernis sunt, sed tunc quando apud illum, non in inferno sunt, verum inde desumpti: locus ubi tunc sunt, est medius inter infernum et caelum et vocatur Mundus spirituum, cujus mentio prius saepe facta est; in mundo illo qui mundus spirituum vocatur, sunt etiam boni spiritus, qui etiam apud hominem sunt; in illum mundum etiam veniunt homines statim post mortem, et post (x)aliquam moram ibi vel ablegantur in terram inferiorem, vel demittuntur in infernum, vel elevantur in caelum, quilibet secundum vitam suam; (m)in mundo illo a superiore terminantur inferna, quae clauduntur ibi et aperiuntur ad beneplacitum Domini; et in mundo illo ab inferiore terminatur caelum, est itaque interstitiale distinguens caelum ab inferno;(n) ex his sciri potest quid Mundus spirituum. Cum mali spiritus qui apud hominem, in illo mundo sunt, non sunt in aliquo cruciatu infernali sed sunt in jucundis amoris sui et mundi, tum voluptatum omnium in quibus ipse homo, nam sunt in omni cogitatione et in omni affectione hominis; at cum remittuntur in infernum suum, in priorem {1} statum redeunt.
@1 i suum$

5853. Spiritus qui ad hominem alluunt, {1} intrant in omnem memoriam ejus, et in omnes scientias memoriae quas homo possidet; ita induunt omnia quae hominis sunt, usque adeo ut non sciant aliter quam quod illorum sint; hanc praerogativam prae homine habent spiritus; inde est quod omnia quae homo {2}cogitat, illi cogitent, et quod omnia quae homo vult, illi velint, et quoque vicissim quod omnia quae spiritus illi cogitant, homo cogitet, et omnia quae spiritus illi volunt, homo velit; unum enim agunt per conjunctionem; at utrinque putatur quod talia in se sint et a se, ita spiritus et ita {3}homines, sed hoc est fallacia.
@1 i momento cum alluunt$
@2 cogitet$
@3 homo$

5854. A Domino providetur ut spiritus influant in cogitata et voluntaria hominis, angeli vero in fines et sic per fines in illa quae a finibus sequuntur; (t)angeli etiam influunt per spiritus bonos in illa quae apud hominem bona vitae et vera fidei sunt, {1}per quae illum a malis et falsis quantum possibile abducunt, {2}influxus is est tacitus, {3}homini imperceptibilis, sed usque in occulto {4} operans et efficiens; {5}imprimis avertunt fines malos et insinuant bonos; quantum vero non possunt, removent se et influunt remotius {6}et absentius, et tunc propius accedunt spiritus mali; nam angeli in malis finibus, hoc est, in amoribus sui et mundi non adesse queunt, sed usque e longinquo adsunt. [2] Potuisset Dominus per angelos hominem ducere in bonos fines vi omnipotenti; sed hoc foret vitam ei adimere, nam vita ejus est amorum prorsus contrariorum; quare lex Divina inviolabilis est quod homo erit in libero, et quod bonum et verum, seu charitas et fides, implantanda erunt in ejus libero, neutiquam in coacto; nam quod recipitur in statu coacto, hoc non manet sed dissipatur; cogere enim hominem non est insinuare in (t)ejus velle, est enim alterius velle ex quo faciet, quapropter cum ad suum velle, hoc est, ad suum liberum redit, exstirpatur; quapropter Dominus regit hominem per liberum ejus, et quantum possibile detinet a libero cogitandi et volendi malum; homo enim nisi detineretur a Domino, continue se in profundissimum infernum praecipitaret{7}. [3] (s)Dictum est quod potuisset Dominus per angelos ducere hominem in bonos fines vi omnipotenti, possunt enim mali spiritus momento abigi si vel forent myriades circum hominem, et quidem per unum angelum, sed tunc homo veniret in talem cruciatum et in tale infernum ut sustinere nequaquam posset{8}, nam vita sua misere deprivaretur; vita enim hominis est ex cupiditatibus et phantasiis contra bonum et verum; nisi per malos spiritus illa vita sustineretur, et sic emendaretur, ad minimum duceretur, ne minutum temporis superviveret; ei enim nihil aliud insidet quam amor sui et lucri, atque famae propter illa, ita quicquid est contra ordinem; quare nisi redigeretur in ordinem moderate, et per gradus, per ductum ejus liberi, exspiraret ilico.(s)
@1 et sic$
@2 ita influxus$
@3 ab homine non perceptus$
@4 i est$
@5 angeli, quantum possint,$
@6 seu$
@7 i hoc fit per angelos$
@8 i sed moriretur$

5855. Antequam apertum mihi fuit ut loquerer cum spiritibus, in opinione fui quod nusquam aliquis spiritus, nec angelus, scire et percipere potuisset meas cogitationes, quia intra me, praeter quod solus {1}Deus; semel tunc contigit quod animadverterem quod spiritus quidam sciret quid cogitarem, nam loquebatur mecum de illis, paucis verbis, et indicium dedit praesentiae per quoddam signum; quo obstupefactus, praecipue quod sciret mea cogitata; inde constabat quam difficile sit homini credere quod aliquis spiritus sciat quid cogitat, cum tamen non solum scit cogitata quae ipse homo, sed etiam minima cogitationum et affectionum, quae non homo, immo talia quae nusquam in vita corporis {2} scire potest; hoc ex continua plurium annorum experientia scio.
@1 Dominus$
@2 i homo$

5856. Communicationes societatum cum aliis societatibus fiunt per spiritus quos emittunt, et per quos loquuntur; spiritus illi vocantur subjecta; cum apud me societas aliqua adesset, non potui scire antequam emiserint spiritum, quo misso ilico communicatio aperta erat; hoc admodum familiare est in altera vita et frequenter {1}fit. Inde constare potest quod spiritus et angeli qui apud hominem, sint communicationis causa cum societatibus in inferno et cum societatibus in caelo.
@1 factum$

5857. Locutus (t)sum aliquoties cum spiritibus de praeexcellente facultate quae illis prae homine, quod induant ad primum adventum omnia memoriae hominis, et {1} tametsi nihil sciverint prius de scientiis, de linguis, deque rebus quas homo ab infantia usque ad senectam didicit et imbuit, usque momento in possessionem omnium veniant; et quod ita apud eruditos sint eruditi, apud ingeniosos ingeniosi, apud prudentes prudentes. Ex his animosi facti sunt spiritus illi, erant enim non boni, quapropter ad illos etiam dicere datum est, {2} quod apud indoctos indocti sint, apud stupidos stupidi, apud insanos et fatuos insani et fatui, induunt enim omnia interiora hominis apud quem sunt, ita quoque omnes ejus fallacias, phantasias et falsa, {3}consequenter ejus insanias et fatuitates. Ad infantes autem mali spiritus non possunt accedere, {4}quia nondum aliquid habent in memoria quod induant; quare apud illos sunt boni spiritus et angeli.
@1 i quod$
@2 i quod hoc non solum fiat, sed etiam$
@3 etiam$
@4 nam$

5858. Ex multa experientia mihi scire datum est quod quicquid spiritus cogitant et loquuntur ex memoria hominis, putent esse suum et in se; si illis dicatur quod ita non sit, indignantur valde; talis fallacia sensus regnat apud illos. Ut convincerentur quod (t)non ita sit, interrogati sunt unde sciunt loqui mecum lingua mea vernacula, et tamen nihil prorsus ejus noverant in vita corporis, et quomodo ceteras linguas quas ego calleo, et quod ne unam a se, annon credunt quod {1}illa sint illorum? legi coram illis etiam linguam Hebraeam quam intellexerunt quantum ego, etiam infantes, et praeterea nihil; et quoque quod omnia scientifica quae apud me, apud illos sint; inde convicti sunt quod in possessionem omnium scientiarum hominis veniant cum ad hominem, et quod in falso sint quod credant esse sua. Sua quoque habent, sed non licet illa depromere ob causam ut serviant homini per illius, et ob plures alias causas, de quibus n. 2476, 2477, 2479; et quod maxima confusio, si spiritus ex sua memoria influerent, n. 2478.
@1 i etiam$

5859. Spiritus {1}quidam ad me venerunt, ascendendo, dicentes quod apud me fuissent a principio, non aliud scientes; sed quia contrarium illis demonstrabam, tandem fassi sunt quod nunc primum venissent, et quia omnia memoriae meae ilico induerunt, quod non {2}aliud potuissent scire; inde constabat quoque quod spiritus momento cum adveniunt, omnia scientifica hominis sicut sua induant; etiam cum plures spiritus adsunt, singuli induunt, et singuli putant quod sua sint; in hanc facultatem venit homo statim post mortem. Inde quoque est quod spiritus boni in {3}caelesti societate in quam veniunt, induant et possideant omnem sapientiam quae est omnium in illa societate; talis enim est communio, et hoc tametsi in vita corporis prorsus nihil ex talibus quae in societate caelesti dicuntur, noverant; hoc fit si in bono charitatis in mundo vixerant; bonum hoc secum habet quod approprietur ei omne sapientiae, nam in ipso bono hoc latet insitum; {4}inde quasi ex se sciunt, quae in vita corporis incomprehensibilia, immo ineffabilia, fuerunt.
@1 aliqui$
@2 aliter$
@3 i omni$
@4 ita tale et quod ei incomprehensibile in vita corporis, imo quod ineffabile fuerat.$

5860. Spiritus qui apud hominem sunt, etiam induunt ejus persuasiones qualescumque sint, quod a multa experientia testatum mihi factum est; ita induunt persuasiones hominis in rebus non modo civilibus et moralibus, sed etiam in spiritualibus quae sunt fidei; inde constare potest quod spiritus apud illos qui in haeresibus sunt, in fallaciis et illusionibus quoad vera fidei et in falsis, in similibus sint, nec inde unguem discedant; causa quod ita, est ut homo in suo libero sit, nec ab aliquo proprio spiritus turbetur.

5861. Ex his patet quod homo cum vivit in mundo, quoad interiora sua, ita quoad spiritum suum, sit in consortio cum aliis spiritibus, ac illis ita adjunctus ut non aliquid cogitare possit, nec velle, nisi una cum illis, et quod sic communicatio sit interiorum ejus cum mundo spirituali; et quod sic non aliter duci possit a Domino. Homo cum in alteram vitam venit, secum habet incredulitatem quod nullus spiritus apud illum fuerit, minus quod aliquis ex inferno, quapropter illi si desiderat, ostenditur societas spirituum in cujus consortio fuerat, et a qua spiritus emissarii apud illum fuerant; etiam post aliquot status quos percurret primum, tandem ad eandem societatem redit, quia illa cum ejus amore qui dominium obtinuit, unum egerat: aliquoties vidi quod societates suae ostensae fuerint.

5862. Spiritus qui apud hominem, non sciunt quod apud hominem sint; hoc sciunt solum angeli a Domino, sunt enim adjuncti ejus animae seu spiritui, non autem ejus corpori; illa enim quae ex cogitationibus in loquelam et a voluntate in actus in corpore determinantur, per communem influxum, secundum correspondentias cum Maximo Homine, ordinate in actum fluunt; quapropter spiritus qui apud hominem, cum his nihil commune habent, {1}ita non per hominis linguam loquuntur; hoc foret obsessio; nec per ejus oculos vident quae in mundo, nec per ejus aures audiunt quae ibi. Aliter apud me, aperuit enim Dominus interiora mea ut videre possem quae in altera vita; inde spiritus sciverunt quod homo in corpore essem, et data (t)est illis facultas videndi per oculos meos quae in mundo, et audiendi loquentes mecum in consortiis.
@1 nec$

5863. Si mali spiritus perciperent quod apud hominem essent et quod separati spiritus ab illo, sique influere potuissent in illa quae ejus corporis sunt, conarentur illum mille modis perdere, nam odio internecino habent hominem; et quia sciverunt quod ego homo in corpore essem, ideo in continuo conatu fuerunt me perdendi, non solum quoad corpus sed imprimis quoad animam; perdere enim hominem et aliquem spiritum, est ipsum jucundum vitae omnium illorum qui in inferno sunt; sed continue tutatus sum a Domino. Inde constare potest quam periculosum sit {1}homini, ut in vivo consortio sit cum spiritibus, nisi sit in bono fidei.
@1 ut aperiantur interiora hominis$

5864. Quia audiverunt spiritus mali quod spiritus essent apud hominem putarunt quod sic illos spiritus offenderent, {1} et simul cum illis hominem: etiam inquisiverunt diu sed incassum; animus erat ut perderent illos; nam sicut jucundum et beatum caeli est bene facere homini et conducere ad salutem ejus aeternam, ita vicissim, jucundum est inferni male facere homini et conferre ad perniciem ejus aeternam; sunt ita in opposito.
@1 i ut$

5865. Erat quidam spiritus non malus, cui permissum ad aliquem hominem transire et inde mecum loqui; cum illuc venit, {1}dicebat quod appareret ei sicut quoddam nigrum inanimatum, seu sicut moles nigra nullius vitae, hoc fuit vita istius hominis corporea quam ei permissum spectare; dictum quod vita corporea hominis qui in bono fidei, appareat, cum licet illam spectare, non ut nigrum sed ut ligneum, et lignei coloris. Simile datum scire per aliam experientiam; quidam spiritus malus missus est in statum corporis, per id quod ex sensualibus corporis, ita ex memoria externa, cogitaret, tunc visus est mihi is quoque ut moles nigra nullius vitae; idem, cum restitutus, dixit quod putaret se fuisse in vita corporis. Alioquin spiritibus non licet spectare in corporea hominis; corporea enim hominis in mundo sunt et in ejus luce, cum spiritus spectant in illa quae lucis mundi sunt, apparent illa quae ibi {2}sicut merae tenebrae.
@1 i dabatur illi tunc visus talis, ut spectare posset hominem quoad ejus corporea$
@2 tenebrosissima$

5866. Continuatio de angelis et spiritibus apud hominem, ad finem capitis sequentis.

GENESEOS
CAPUT QUADRAGESIMUM QUINTUM

1. Et non potuit Joseph continere se ad omnes stantes apud illum, et clamavit, Exire facite omnem virum ab apud me; et non stetit quisquam cum illo in notum faciendo se Joseph ad fratres suos.
2. Et edidit vocem suam in fletu, et audiverunt Aegyptii, et audivit domus Pharaonis.
3. Et dixit Joseph ad fratres suos, Ego Joseph, an adhuc pater meus vivit? et non potuerunt fratres ejus respondere illi, quia consternati a coram illo.
4. Et dixit Joseph ad fratres suos, Accedite quaeso ad me, et accesserunt, et dixit, Ego Joseph frater vester, quem vendidistis me Aegyptum.
5. Et nunc, ne dolori vobis sit, et ne irae sit in oculis vestris, quod vendideritis me huc, quia ad vivificationem misit me DEUS ante vos.
6. Quia hoc, anni duo famis in medio terrae, et adhuc quinque anni, quibus nulla aratio et messis.
7. Et misit me DEUS ante vos ad ponendum vobis reliquias in terra, et ad vivificandum vos ad evasionem magnam.
8. Et nunc non vos misistis me huc, sed DEUS, et posuit me ad patrem Pharaoni, et ad dominum omni domui suae, et dominor in omni terra Aegypti.
9. Festinate et ascendite ad patrem meum, et dicatis ad illum, Ita dixit filius tuus Joseph, Posuit me DEUS ad dominum omni Aegypto, descende ad me, ne subsistas.
10. Et habitabis in terra Goshen, et eris propinquus ad me, tu et filii tui et filii filiorum tuorum, et greges tui, et armenta tua, et omne quod tibi.
11. Et sustentabo te ibi, quia adhuc quinque anni famis, ne forte exstirperis tu et domus tua, et omne quod tibi.
12. Et ecce oculi vestri vident, et oculi fratris mei Benjamin, quod ore loquens ad vos.
13. Et indicetis patri meo omnem gloriam meam in Aegypto, et omne quod videtis, et festinetis, et descendere faciatis patrem meum huc.
14. Et cecidit super colla Benjaminis fratris sui, et flevit, et Benjamin flevit super collis illius.
15. Et osculatus omnes fratres suos, et flevit super illis; et postea locuti sunt fratres illius cum illo.
16. Et vox audita domo Pharaonis, dicendo, Venerunt fratres Josephi; et bonum fuit in oculis Pharaonis, et in oculis servorum illius.
17. Et dixit Pharaoh ad Josephum, Dic ad fratres tuos, Hoc facite, onerate jumenta vestra, et ite, venite terram Canaan.
18. Et accipite patrem vestrum, et domos vestras, et venite ad me, et dabo vobis bonum terrae Aegypti, et comedetis pingue terrae.
19. Et nunc mandatum hoc facite; accipite vobis e terra Aegypti vehicula infantibus vestris et mulieribus vestris, et feratis patrem vestrum, et veniatis.
20. Et oculus vester ne parcat super supellectilibus vestris, quia bonum totius terrae Aegypti vobis hoc.
21. Et fecerunt ita filii Israelis, et dedit illis Joseph vehicula juxta os Pharaonis; et dedit illis viaticum ad viam.
22. Et omnibus illis dedit cuique mutatorias vestes; et Benjamini dedit trecentos argenti, et quinque mutatorias vestes.
23. Et patri suo misit ut hoc, decem asinos portantes e bono Aegypti, et decem asinas portantes frumentum et panem, et alimentum patri suo ad viam.
24. Et dimisit fratres suos, et iverunt; et dixit ad illos, Ne contendatis in via.
25. Et ascenderunt ex Aegypto, et venerunt terram Canaan ad Jacobum patrem eorum.
26. Et indicaverunt illi, dicendo, Adhuc Joseph vivit, et quod ille dominans in omni terra Aegypti; et defecit cor ejus, quia non credidit illis.
27. Et locuti sunt ad illum omnia verba Josephi quae locutus ad illos; et vidit vehicula quae misit Joseph ad ferendum illum; et revixit spiritus Jacobi patris illorum.
28. Et dixit Israel, Multum, adhuc Joseph filius meus vivit, ibo et videbo illum antequam morior.

5867. CONTENTA

In priore capite actum est de interno homine qui `Joseph’, quod initiaverit externum naturalem qui sunt `decem filii Jacobi’, per medium quod `Benjamin’, ad conjunctionem secum. In hoc capite nunc agitur de interno homine, quod conjunxerit se externo naturali; sed quia cum hoc conjunctio non datur, nisi per bonum spirituale e naturali quod Israel, ideo id sibi primum adjungere parat.

5868. SENSUS INTERNUS

Vers. 1, 2. Et non potuit Joseph continere se {1} ad omnes stantes apud illum, et clamavit, Exire facite omnem virum ab apud me; et non stetit quisquam cum illo in notum faciendo se Joseph ad fratres suos. Et edidit vocem suam in fletu, et audiverunt Aegyptii, et audivit domus Pharaonis. `Et non potuit Joseph continere se ad omnes stantes apud illum significat quod omnia nunc a caelesti interno parata sint ad conjunctionem: `et clamavit’ significat prope effectum: `Exire facite omnem virum ab apud me’ significat{2} scientifica non congrua et adversantia e medio ejicerentur: `et non stetit quisquam (x)cum illo in notum faciendo se Joseph ad fratres suos’ significat quod non aliqua adessent cum caeleste internum per medium conjungeret se veris in naturali: `et edidit vocem suam in fletu’ significat misericordiam et gaudium: `et audiverunt Aegyptii’ significat usque ad ultima: ‘et audivit domus Pharaonis’ significat per universum naturale.
@1 A, here only, omnibus stantibus$
@2 A I here and 5871, no quod$

5869. `Et non potuit Joseph continere se ad omnes stantes apud illum’: quod significet quod omnia nunc a caelesti interno parata sint ad conjunctionem, constat a repraesentatione `Josephi’ quod sit bonum internum, de qua n. 5805, 5826, 5827, ita caeleste internum, nam per caeleste intelligitur bonum quod procedit a Domino; et a significatione `non posse continere se’ quod sit quod omnia parata sint ad conjunctionem; cum enim aliquis summo studio praeparat se ad aliquem finem, seu effectum, conquirendo et disponendo media ad illum, tunc cum omnia parata sunt, non amplius se continere potest; hoc significatur per illa verba; nam in capite quod praecedit, actum est de initiatione ad conjunctionem, in hoc autem capite de ipsa conjunctione, videatur n. 5867. Per `omnes stantes apud illum’ significantur talia quae conjunctionem impediunt, quapropter ejecta{1}, ut sequitur.
@1 i sunt$

5870. `Et clamavit’: quod significet prope effectum, constat a significatione `clamare’ cum praecedit quod `se continere {1}non posset’, quod sit prope effectum.
@1 before se$

5871. `Exire facite omnem virum ab apud me’: quod significet {1}scientifica non congrua et adversantia e medio ejicerentur, constat a significatione `omnis viri ab apud illum’ quod sint scientifica, erant enim Aegyptii, per quos quod scientifica significentur, videatur n. 1164, 1165, 1186, 1462, 5700, 5702; quod non congrua et adversantia, sequitur, quia ejecta sunt. Cum hoc ita se habet: quando conjunctio fit verorum quae in externo seu naturali homine, cum bono quod in interno, hoc est, cum vera fidei conjunguntur cum bono charitatis, tunc omnia illa scientifica quae non congruunt, et magis quae adversantur, e medio ad latera rejiciuntur, ita a luce quae in medio ad umbras quae ad latera; et tunc partim non spectantur, partim pro nihilo habentur; ex scientificis autem {2}quae congrua et concordantia quae manent, fit quasi extractio, et si ita dicere liceat, quasi sublimatio, unde rerum sensus interior, qui ab homine dum in corpore non percipitur, nisi per aliquod {3} laetum, sicut animus a mane diei; ita fit conjunctio veri quod fidei, cum bono quod charitatis.
@1 see p. 337, ftnote 2$
@2 congruis et concordantis$
@3 i contentum aut$

5872. `Et non stetit quisquam cum illo in notum faciendo se (x)Joseph ad fratres suos’: quod significet quod non aliqua adessent cum caeleste internum per medium conjungeret se veris in naturali, constare potest ab illis quae mox supra n. 5871 explicata sunt, ita absque ulteriore expositione.

5873. `Et edidit vocem suam in fletu’: quod significet misericordiam et gaudium, constat a significatione `fletus’ quod sit {1}effectus misericordiae, de qua n. 5480; et quoque sicut est {2}effectus tristitiae, quod sit {2}effectus amoris, n. (x)3801, ita {3}gaudium.
@1 Misericordia$
@2 summum$
@3 summum gaudii$

5874. `Et audiverunt Aegyptii’: quod significet usque ad ultima, constat ex significatione `audire’, nempe vocem in fletu, quod sit perceptio misericordiae et gaudii; et ex repraesentatione `Aegyptiorum’ quod sint scientifica, de qua n. 1164, 1165, 1186, 1462, ita ultima, nam scientifica apud hominem sunt ejus ultima. Quod scientifica (t)sint ultima homini, nempe in ejus memoria et cogitatione, non apparet, videtur ei sicut faciant omne intelligentiae et sapientiae; sed non ita est, sunt modo vasa in quibus illa quae intelligentiae et sapientiae, et quidem vasa ultima, nam conjungunt se cum sensualibus corporis; quod ultima sint, patet ei qui reflectit super cogitationem suam, quando inquirit in aliquod verum, quod scientifica tunc adsint sed non appareant, nam cogitatio tunc extrahit {1}quae continent, et quidem ex perpluribus huc illuc sparsis, etiam reconditis, et sic concludit; et quo interius vadit cogitatio, eo longius se ab illis removet; {2}hoc manifestum potest esse ex eo quod homo, cum venit in alteram vitam et fit spiritus, scientifica quidem secum habeat, sed illis non uti liceat ob plures causas, n. 2476, 2477, 2479, et usque de vero et bono cogitat et loquitur multo {3}distinctius et perfectius quam in mundo; inde constare potest quod scientifica inserviant homini ad formandum intellectum, sed cum intellectus formatus est {4}quod tunc illa forment planum ultimum in quo non homo amplius cogitat, sed supra illud.
@1 i talia$
@2 quod constare satis potest$
@3 clarius et distinctius$
@4 tunc illa formant quasi$

5875. `Et audivit domus Pharaonis’: quod significet per universum naturale, constat ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. 5160, 5799, ita `domus ejus’ est universum naturale.

5876. Vers. 3-5. Et dixit Joseph ad fratres suos, Ego Joseph, an adhuc pater meus vivit? et non potuerunt fratres ejus respondere illi, quia consternati a coram illo. Et dixit Joseph ad fratres suos, Accedite quaeso ad me, et accesserunt, et dixit, Ego Joseph frater vester, quem vendidistis me Aegyptum. Et nunc, ne dolori vobis sit, et ne irae sit in oculis vestris, quod vendideritis me huc, quia ad vivificationem misit me Deus ante vos. `Et dixit Joseph ad fratres suos’ significat quod caeleste internum daret perceptionis facultatem veris in naturali: `Ego Joseph’ significat manifestationem: `an adhuc pater meus vivit’ significat boni spiritualis e naturali praesentiam: `et non potuerunt fratres ejus respondere illi’ significat quod vera in naturali nondum in statu loquendi essent: `quia consternati a coram illo’ significat commotionem inter illa: `et dixit Joseph ad fratres suos’ significat perceptionem novi naturalis: `Accedite quaeso ad me’ significat communicationem interiorem: `et accesserunt significat effectum: `et dixit, Ego Joseph frater vester’ significat manifestationem per influxum: `quem vendidistis me Aegyptum’ significat internum quod abalienaverint: `et nunc ne dolori vobis sit’ significat anxietatem cordis seu voluntatis: `et ne irae sit in oculis vestris’ significat tristitiam spiritus seu intellectus: `quod vendideritis me huc’ significat quod abalienaverint ad infima: `quia ad vivificationem misit me Deus (x)ante vos’ significat vitam spiritualem inde illis ex Providentia.

5877. `Et dixit Joseph ad fratres suos’: quod significet quod caeleste internum daret perceptionis facultatem veris in naturali, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua n. 1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3395, 3509, 5687, 5743, hic dare perceptionis facultatem, de qua sequitur; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua mox supra n. 5869; et ex repraesentatione `decem filiorum Jacobi’ qui hic sunt `fratres’, quod sint vera in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5458, 5512; inde sensus internus, quod caeleste internum daret perceptionis facultatem veris in naturali. Quod hic per `dicere’ significetur dare perceptionis facultatem, est quia in nunc sequentibus agitur de conjunctione caelestis interni quod `Joseph’, cum veris in naturali quae `filii Jacobi’, et cum conjunctio fit, datur facultas percipiendi nempe per affectionem veri, et sic boni.

5878. `Ego Joseph’: quod significet manifestationem, constat absque explicatione.

5879. `An adhuc pater meus vivit?’: quod significet boni spiritualis e naturali praesentiam, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic `pater’, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua {1}n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833, quod e naturali, n. 4286; et ex significatione `an adhuc vivit’ quod sit praesentia ejus; cogitatio enim prima Josephi cum se manifestavit, erat de patre suo, quem scivit quod viveret, quapropter ille erat primum in cogitatione praesens, et quoque (t)postea continue cum ad fratres suos loquitur; causa est quia conjunctio caelestis interni quod `Joseph’, non fieri potest cum veris in naturali quae `filii Jacobi, nisi per bonum spirituale e naturali quod `Israel’; et cum conjunctio facta, tunc non amplius sunt filii Jacobi, sed filii Israelis, nam `filii Israelis’ sunt vera spiritualia in naturali.
@1 A d these and i mox supra, n. 5877; I has all, but 5816 for 5819$

5880. `Et non potuerunt fratres ejus respondere illi’: quod significet quod vera in naturali nondum in statu loquendi essent, constat ex repraesentatione `filiorum Jacobi’ qui hic `fratres’ Josephi, quod sint vera in naturali, de qua {1}supra n. 5877; et (c)ex significatione ‘non posse respondere’ quod sit nondum esse in statu loquendi, nempe ex veris cum interno. Hoc ita se habet: quando conjungitur internum {2} externo, seu bonum {2} vero, tunc primum fit communicatio a parte interni cum externo, at {3} nondum communicatio reciproca; quando haec, est conjunctio; quapropter postquam Josephus fleverat super collis Benjaminis, et osculatus omnes fratres suos, dicitur quod tunc primum locuti sint fratres {4} cum illo, vers. 15, {5}quae significant quod postquam conjunctio facta, reciproca communicatio ex receptione exstiterit.
@1 prius$
@2 i cum$
@3 i vero$
@4 i ejus$
@5 quibus significatur$

5881. `Quia consternati a coram illo’: quod significet commotionem inter illa, constat ex significatione `consternari’ quod sit commotio; consternatio non aliud est; per commotionem intelligitur nova dispositio et ordinatio verorum in naturali; de qua ordinatione {1}hoc sciendum: quo ordine scientifica et vera in memoria hominis disposita sunt, homo non scit, at angeli cum Domino beneplacet, id sciunt, est enim ordo mirabilis, cohaerent fasciculatim, et quoque ipsi fasciculi inter se, et hoc secundum rerum nexum quem homo ceperat; cohaerentiae hae sunt mirabiliores quam usquam aliquis homo credere potest; in altera vita sistuntur illae quandoque videri, nam in luce caeli quae spiritualis, talia possunt ad oculi visum exhiberi, nequaquam in luce mundi; scientifica et vera in formas {2}hasce fasciculares unice ordinantur ab amoribus hominis; in formas infernales ab amoribus sui et mundi, in formas autem caelestes ab amore {3}erga proximum et amore in Deum; quapropter cum homo regeneratur et conjunctio fit boni interni hominis cum veris externi, fit commotio inter vera, nam tunc aliter ordinantur; haec commotio est quae hic intelligitur, et significatur per quod `consternati fuerint’: (m)commotio illa quae tunc existit, {4}manifestat se per anxietatem oriundam ex mutatione prioris status, {5}nempe ex privatione jucundi quod fuerat in illo statu; {6}commotio etiam illa se manifestat per anxietatem de vita anteacta, quod bonum {7}internum et ipsum internum ad infima relegaverint, de qua anxietate {8} in sequentibus agitur.(n)
@1 sciendum est$
@2 has$
@3 in$
@4 est praecipue anxietas oriunda$
@5 et sic$
@6 tum quoque est anxietas$
@7 tunc$
@8 i etiam$

5882. `Et dixit Joseph ad fratres suos’: quod significet perceptionem novi naturalis, constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua supra n. 5877; et ex repraesentatione `filiorum Jacobi’ quod sint vera in naturali, de qua etiam supra n. 5877, hic naturale; qui enim vera in naturali, etiam ipsum naturale, repraesentant; sicut `Pharaoh’ qui, quia scientifica in communi, {1}quoniam rex Aegypti, etiam ipsum naturale in communi repraesentat, n. (x)5160, 5799; vera {2} ibi et ipsum naturale seu ipse naturalis homo unum agunt, nam vera sunt contenta et naturale continens; quapropter in sensu interno jam continens significatur, jam contentum, secundum seriem rerum. [2] Quod `filii Jacobi’ hic repraesentent naturale novum, est quia in sensu interno hic describitur actus conjunctionis, qui est secundum illa in genere, quae in explicatione communi; quod nempe cum conjunctio existit {3}interni cum externo, seu boni cum vero, primum detur facultas perceptionis quod homo afficiatur vero, et sic bono, et quod tunc commotio sentiatur; dein quod communicatio detur interior per influxum, et sic porro; ex his patet quod naturale quod `filii Jacobi’ hic repraesentant, sit naturale novum, nam status ejus prior mutatus est, n. 5881.
@1 quia$
@2 i enim$
@3 ab interno seu bono, hoc est, per illud a Domino$

5883. `Accedite quaeso ad me’: quod significet communicationem interiorem, constat a significatione `accedere’ quod sit communicare (x)propius, quod cum praedicatur de {1}externo respective ad {2}internum, est communicare interius. Quod communicatio cum naturali seu externo homine sit interior et exterior, homo nescit, {3}ex causa quia nullam ideam sibi formaverat de interno homine et ejus distincta vita a vita externi hominis; de interno non aliam ideam habet homo quam quod intus sit, prorsus non (x)distinctum ab externo, cum tamen ita distincta sunt ut internum possit separari ab externo, et vivere vitam quam prius sed puriorem; [2] quod etiam actualiter fit cum moritur homo, tunc {4}internum separatur ab externo, et internum, quod vivit post separationem, {5}est quod tunc vocatur spiritus, sed est ipse homo qui vixit in corpore, et quoque apparet sibi et aliis in altera vita {6} sicut homo in mundo, cum omni ejus forma a capite ad calcem; {7}et quoque iisdem facultatibus est praeditus quibus homo in mundo, nempe sentiendi cum tangitur, odorandi, videndi, audiendi, loquendi, cogitandi, usque adeo ut cum non reflectit super id quod in altera vita sit, putet quod {8}in suo corpore in mundo sit, quod a spiritibus {9}aliquoties audivi dictum. Ex his patet quid internum et externum hominis; si inde capiatur idea de illis, {10}aliquantum clariora evadent quae de interno et externo homine tam saepe in explicationibus dicta sunt, tum quoque quid intelligitur per communicationem interiorem, quae hic significatur per `accedite quaeso {11}ad me’.
@1 interno$
@2 externum, quod sit$
@3 tam; a correlative clause after hominis, namely quam quia in crassa perceptione est cum in corpore is deleted.$
@4 i enim$
@5 et tunc illud$
@6 i prorsus$
@7 etiam praeditus facultatibus$
@8 sit in mundo in suo corpore$
@9 multoties$
@10 aliqualiter$
@11 A, here only, a$

5884. `Et accesserunt’: quod significet effectum, nempe quod communicatio interior facta, constat absque explicatione.

5885. `Et dixit, Ego Joseph frater vester’: quod significet manifestationem per influxum, constat ex significatione `dicere Ego Joseph frater vester’ quod sit manifestatio, ut supra n. 5878; quod per influxum, sequitur, quia internum non aliter agit in externum, {1}et nunc magis cum communicatio interior facta{2}, n. 5883; est {3} manifestatio per influxum, quoad bonum, {2}apperceptio ejus per affectionem veri et est charitas, at quoad verum, est agnitio ejus, et fides.
@1 quam per influxum, at manifestatio per influxum non datur antequam$
@2 i est$
@3 i enim$

5886. `Quem vendidistis me Aegyptum’: quod significet internum quod abalienaverint, constat a repraesentatione `Josephi’ qui est `quem vendiderunt’, quod sit internum, de qua n. 5805, 5826, 5827; a significatione `vendere’ quod sit abalienare, de qua n. 4752, 4758; per `Aegyptum’ hic significantur infima, ut infra n. 5889, nam referre aliquid inter scientifica absque agnitione, est ejicere ad latera, ita ad ultima seu infima; ita quoque se habet cum interno hominis hodie; hoc inter scientifica quidem est quia scitur ex doctrinali quod internus homo sit, sed rejectum est ad infima quia non agnoscitur et creditur, ita ut abalienatum {1}sit, non quidem e memoria, sed a fide. Quod vendere in sensu {2}interno sit abalienare illa quae fidei et charitatis sunt, proinde illa quae faciunt internae (t)Ecclesiae hominem, constare potest ex eo quod in mundo spirituali non sit emptio et venditio {3}qualis in terra, sed appropriatio boni et veri {4}quae per `emptionem’, et abalienatio eorum quae per `venditionem’, significatur; per `venditionem’ etiam significatur communicatio cognitionum boni et veri, ex causa quia per `negotiationem’ significatur cognitionum illorum comparatio et communicatio, n. 2967, 4453, sed tunc venditio dicitur non per argentum. [2] Quod `vendere’ sit abalienatio, patet etiam ab his locis in Verbo: apud Esaiam,
Sic dixit Jehovah, Ubi libellus repudii matris vestrae, quam dimiserim? aut quis est de usurariis Meis, cui vendiderim vos? ecce ob peccata vestra venditi estis, et ob praevaricationes vestras dimissa est mater vestra, 1 I;
`mater’ pro Ecclesia, `vendere’ pro abalienare: apud Ezechielem,
Venit tempus, advenit dies, emptor ne laetetur, et non venditor lugeat; quia excandescentia super omni multitudine ejus; nam venditor ad rem venditam non redibit, licet inter vivos adhuc vita illorum, vii 12, 13;
de terra Israelis, {5}quae est Ecclesia spiritualis; `venditor’ pro qui abalienaverat vera et insinuaverat falsa: [3] apud Joelem,
Filios Jehudae et filios Hierosolymae vendidistis filiis Graecorum, ut longe removeretis eos a terminis eorum. Ecce Ego excitabo illos e loco quo vendidistis illos; . . . et vendam filios vestros, et filias vestras in manum filiorum Jehudae, qui vendent eos Sebaitis, populo longinquo, iv [A.V. iii] 6-8;
de Tyro et Sidone, `vendere’ etiam pro abalienare: apud Mosen,
Petra eorum vendidit illos, et Jehovah conclusit illos, [Deut.] xxxii 30;
`vendere’ manifeste pro abalienare; `petra’ in (t)supremo sensu est Dominus quoad verum, in repraesentativo est fides; Jehovah est Dominus quoad bonum. [4] Quia `emere’ est sibi comparare et `vendere’ est abalienare in sensu spirituali, ideo a Domino regnum caelorum comparatur (t)vendenti et ementi, apud Matthaeum,
Simile est regnum caelorum thesauro abscondito in agro, quem repertum homo abscondit, et prae gaudio suo abit, et omnia quaecumque habet, vendit, et emit agrum illum. Rursus simile est Regnum caelorum homini negotiatori quaerenti pulchras margaritas; qui cum invenisset unam pretiosam margaritam, abiit, et vendidit omnia quae habuit, et emit illam, xiii 44-46;
regnum caelorum pro bono et vero apud hominem, ita pro caelo apud illum, `ager’ pro bono et `margarita’ pro vero; `emere{6}’ pro comparare et appropriare sibi illa, `vendere omnia quae habet’ pro abalienare proprium quod illi prius, ita mala et falsa, nam haec proprii sunt: [5] apud Lucam,
Jesus ad juvenem principem: Adhuc unum tibi deest, omnia quae habes, vende, et distribue pauperibus; tunc habebis thesaurum in caelo; et veni, sequere Me, xviii 22;
in sensu interno per illa verba intelligitur quod {7}omnia propria sua, quae non sunt nisi quam mala et falsa, abalienari debeant, nam illa sunt `omnia quae habet’, et quod tunc bona et vera accepturus sit a Domino, quae sunt `thesaurus in caelo’: [6] similiter quae apud eundem,
Vendite facultates vestras, et date eleemosynam; facite vobis crumenas non veterascentes, thesaurum non deficientem in caelis, xii 33;
quisque videt quod alius sensus his inest, {8}quia `vendere suas facultates’ foret hodie mendicantem se facere, deprivare se omni facultate amplius charitatem exercendi, praeter quod non possit quin meritum ponatur in eo, et constans veritas est quod tam divites in caelo sint quam pauperes; sensus ille alius qui inest, est qui mox supra dictus. [7] Quia `vendere’ significabat abalienare illa quae Ecclesiae, ideo lex quod
Uxor e feminis captivis ducta, si non placuerit, dimitteretur sibi ipsi, vendendo autem non venderetur pro argento, non lucrum fieret ex illa, pro eo quod afflixerit illam, Deut. xxi 14;
`uxor ex feminis captivis{9}’ pro vero alieno non ex genuina stirpe, quod tamen adjungi aliquo modo potest cum bono Ecclesiae apud illum, hoc tamen si in pluribus non congruit, potest removeri, non autem abalienari, quia aliquo modo conjunctum fuit; hoc spirituale hujus legis est: [8] etiam haec lex,
Si invenietur vir qui furatus animam de fratribus suis, de filiis Israelis, et quaestum fecerit in eo, et vendiderit illum, occidetur fur hic, ut removeas malum e medio tui, Deut. xxiv 7;
`fures filiorum Israelis’ pro illis qui acquirunt sibi vera Ecclesiae, non fine vivendi secundum illa et ex corde sic docendi illa, sed quaestum sibi faciendi per illa; quod is damnatus sit, significatur per quod `occidetur’.
@1 est$
@2 spirituali$
@3 sicut$
@4 quod$
@5 hoc est, Ecclesiae spiritualis vastatione$
@6 i illa$
@7 omnia sua seu propria$
@8 quoniam (?) vendere omnia sua et dare pauperibus, quia hoc non est via ad salutem, qui hoc facit, nec potest, quin meritum ponat in eo et quia se deprivat omni facultate charitatem exercendi, praeter quod mendicaret, et forte fame periret, nam$
@9 i ducta$

5887. `Et nunc ne dolori vobis sit’: quod significet anxietatem cordis seu voluntatis, constat ex significatione `doloris’ quod sit anxietas, et quidem cordis seu voluntatis; nam per ne irae sit in oculis vestris’ quae verba statim sequuntur, significatur tristitia spiritus seu intellectus. Cordis seu voluntatis dicitur ac spiritus seu intellectus, ex causa quia `cor’ per correspondentiam se refert ad illa quae voluntatis sunt, nam refert se ad caeleste seu bonum amoris’, et spiritus qui est pulmonum, ad illa quae intellectus sunt, {1}nam refert se ad spirituale seu verum fidei, videatur n. 3635, 3883-3896.
@1 seu quod idem, cor per correspondentiam se refert ad caeleste seu bonum amores, et spiritus ille$

5888. `Et ne irae sit in oculis vestris’: quod significet tristitiam spiritus seu intellectus, constat ex significatione `irae’ quod hic sit tristitia, quia sicut repetitio consimilis rei sequitur post illa verba `ne dolori vobis sit’ per quae significatur anxietas cordis seu voluntatis; ubi enim in Verbo apparet sicut repetitio, unum se refert ad voluntatem, alterum ad intellectum, seu quod idem, unum ad bonum amoris, alterum ad verum fidei; et hoc ob conjugium caeleste quod est boni et veri, in singulis Verbi, de qua re n. 683, 793, 801, 2173, 2516, 2712, 5502; et ex significatione `oculorum’ quod sint intellectus, de qua n. 2701, 4403-4421, 4523-4534.

5889. `Quod vendideritis me huc’: quod significet quod abalienaverint ad infima, constat ex illis quae supra n. 5886 explicata sunt.

5890. `Quia ad vivificationem misit me Deus ante vos’: quod significet vitam spiritualem illis ex providentia, constat ex significatione `vivificationis’ quod sit vita spiritualis, de qua sequitur; et ex significatione `misit me Deus ante vos’ quod significet ex providentia; quod ex providentia, constare potest ex somniis Josephi, quibus praedictum quod se incurvarent ei fratres ejus, ut et pater ejus, quod nisi provisum nec praevisum fuisset. Quod per `vivificationem et vivificare’ significetur vita spiritualis, seu vita nova per regenerationem, constare potest ex eo solo quod spirituale Verbi non aliud possit esse; est vita naturalis et est vita spiritualis, vita naturalis intelligitur in Verbi sensu litterae, at spiritualis in sensu interno, et quoque multis in locis per vivificare et per vitam ipsa vita spiritualis intelligitur in sensu litterae; ut apud Ezechielem,
Cum dixero impio, moriendo morieris, nec admonueris illum, nec locutus fueris ad dehortandum impium a via ejus mala ad vivificandum illum, iii 18:
apud eundem,
Profanastis Me apud populum Meum pro pugillis hordeorum et pro frustis panis, ad occidendum animas quae non mori debent, et ad vivificandum animas quae non vivere debent. . . . Confirmatis manus impii, ut non revertatur a via sua mala vivificando illum, xiii 19, 22:
apud Hosheam,
Jehovah vivificabit nos post biduum, et in die tertio eriget nos, ut vivamus coram Ipso, vi 2:
apud Davidem,
Nisi crederem videre bonum . . . in terra vitae, Ps. xxvii 13:
apud Johannem,
Qui vincit, dabo ut comedat de arbore vitae, quae est in medio paradisi Dei, Apoc. ii 7:
apud Johannem Evangelistam,
Quemadmodum Pater suscitat mortuos, et vivificat, ita etiam Filius quos vult, vivificat, v 21:
apud eundem,
Spiritus est qui vivificat, caro non prodest quicquam; quae Ego loquor verba, spiritus sunt et vita sunt, vi 63;
in his locis `vivificare et vita’ manifeste pro vita spirituali, quae est vita in caelo, quae quoque simpliciter vita vocatur, ut apud Matthaeum,
Angusta {1}[porta] et stricta via est quae ducit ad vitam, et pauci sunt qui inveniunt illam, vii 14;
et alibi `intrare in vitam’ pro in caelum, Matth. xviii 8, 9, xix 17, Marc. ix 43, 45, 47, Joh. v 24.
@1 S omits this word so also does Sch; it is omitted also by a few unimportant codices. In v. 13, also, a few o `gate’.$

5891. Vers. 6-8. Quia hoc, anni duo famis in medio terrae, et adhuc quinque anni, quibus nulla aratio et messis. Et misit me Deus ante vos ad ponendum vobis reliquias in terra, et ad vivificandum vos ad evasionem magnam. Et nunc non vos misistis me huc, sed Deus, et posuit me ad patrem Pharaoni, et ad dominum omni domui suae, et dominor in omni terra Aegypti. `Quia hoc’ significat quod ita se habeat: `anni duo famis in medio terrae’ significat statum defectus boni in mente naturali: `et adhuc quinque anni’ significat status illius durationem usque dum reliquiae effulgent: `quibus nulla aratio et messis’ significat quod interea non appariturum bonum et inde verum: `et misit me Deus ante vos’ significat quod consultum ex Divina Providentia: `ad ponendum vobis reliquias in terra’ significat medium et intimum Ecclesiae: `et ad vivificandum vos’ significat vitam inde spiritualem veris in naturali : `ad evasionem magnam’ significat liberationem a damnatione: `et nunc non vos misistis me huc’ significat quod illi ad scientifica quae naturalis non dimiserint: `sed Deus’ significat quod Divinum hoc egerit: `et posuit me ad patrem Pharaoni’ significat quod nunc naturale ab ipso: `et ad dominum omni domui suae’ significat quod ab ipso omne in naturali: `et dominor in omni terra Aegypti’ significat quod ipse disponat scientifica ibi.

5892. `Quia hoc’: quod significet quod ita se habeat, constare potest absque explicatione, est enim dictio quae se refert ad illa quae praecedunt et ad illa quae sequuntur.

5893. `Anni duo famis {1}in medio terrae’: quod significet status defectus boni in mente naturali, constat ex significatione `annorum’ quod sint status, de qua n. 487,488, 493, 893; ex significatione `famis’ quod sit defectus boni, `panis’ enim in sensu spirituali est bonum amoris, et `cibus’ est bonum veri, inde `fames’ est defectus boni, `sitis’ autem defectus veri; et ex significatione `in medio terrae’, nempe Aegypti, quod sit mens naturalis, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; `in medio’ dicitur quia medium est intimum, n. 1074, (x)2940, 2973, ubi bonum; `anni duo’ sunt status conjunctionis boni et veri, quia `duo’ significant conjunctionem, n. 5194, hic nondum conjunctionem, (x)quia `anni duo famis’. [2] Cum hoc ita se habet: in mente naturali erunt {2}vera ut bonum operari possit; et vera introducta erunt per affectionem quae amoris genuini; omnia quaecumque in memoria hominis sunt, introducta sunt per aliquem amorem et ibi conjuncta manent; ita quoque vera quae fidei, si introducta sunt per amorem veri, vera illa cum isto amore conjuncta manent; cum conjuncta sunt, tunc ita se res habet: si reproducitur affectio, vera quae ei conjuncta sunt, simul prodeunt; et si {3}reproducuntur vera, ipsa affectio cui conjuncta sunt, simul prodit; quapropter cum homo regeneratur, quod fit in adulta aetate quia {4}prius non de veris fidei cogitat ex se, regitur ille per angelos a Domino per id quod teneatur in veris quae {5}sibi impressit quod vera sint, et per illa in affectione cum qua conjuncta sunt; et quia affectio illa, nempe veri, est ex bono, ducitur sic per gradus ad bonum. [3] Quod ita sit, ex multa experientia mihi constat; appercepi enim cum mali spiritus ingesserunt mala et falsa, quod angeli tunc a Domino tenuerint me in veris quae implantata fuerunt, et sic detinuerint a malis et falsis; inde {6}etiam patuit quod vera quae fidei, irradicata per affectionem veri, sint planum in quod angeli operantur; quapropter qui non habent hoc planum, non possunt duci ab angelis sed se (t)duci patiuntur ab inferno; operatio enim angelorum nullibi tunc {7}figi potest sed transfluit; {8}at planum hoc non (x)acquiri potest nisi vera fidei missa fuerint in actum et sic implantata voluntati (c)et per hanc vitae; memoratu etiam dignum est quod operatio angelorum in vera fidei apud hominem raro fiat {9}manifeste, nempe ut (m)excitetur cogitatio de illo vero, sed producitur idea communis talium quae vero illi conveniunt(n) {10}cum affectione, operatio enim illa fit per influxum imperceptibilem qui cum sistitur videndus, apparet instar lucis influentis, quae lux consistit ex innumerabilibus veris in bono, quae unicum aliquod apud hominem ambiunt, et tenent illum cum in vero, etiam in amore qui est istius veri; sic angeli elevant mentem hominis a falsis et tutantur a malis. Sed haec homini prorsus ignota sunt.
@1 I o here only.$
@2 prius vera antequam bonum se manifestare potest$
@3 excitantur$
@4 non prius in veris fidei est$
@5 habet$
@6 quoque$
@7 haerere$
@8 sed$
@9 manifesta$
@10 sed$

5894. `Et adhuc quinque anni’: quod significet status illius durationem usque dum reliquiae effulgent, constat ex significatione `quinque’ quod sint reliquiae, de qua n. 5291; et ex significatione `annorum’ quod sint status, ut mox supra n. 5893; duratio significatur per quod adhuc tot anni; ex his patet quod per illa verba significetur status illius duratio usque dum reliquiae effulgent. Reliquiae sunt vera et bona recondita in interiore homine a Domino, videatur n. 468, (x)530, 560, 561, 660, 1050, 1738, 1906, 2284, 5135, 5342; hic {1} reliquiae sunt veri agnitiones et affectiones antequam bonum se manifestat; cum bono illae effulgent; interea ab illis tantum depromitur quantum ad usum vitae conducit; talis est providentia Domini, et quidem continua, tametsi homo nihil prorsus de illa scit, immo nec scire vult; negat enim providentiam in singularibus, cum tamen est in omnium singularissimis a primo vitae stamine usque ad ultimum hominis, et dein in aeternum; plura providentiae concurrunt uno quolibet momento apud unumquemvis hominem quam ut aliquo numero comprehendi possint; hoc scio e caelo.
@1 i itaque$

5895. `Quibus nulla aratio et messis’: quod significet quod interea non appariturum bonum et inde verum, constat a significatione `arationis’ quod sit praeparatio a bono ad recipiendum vera, de qua sequitur; et a significatione `messis’ quod sint vera a bono, nam messis est seges jam matura quando colligitur, inde messis est verum quod (c)ex bono; antequam hoc verum existit, quidem apparent vera sed sunt vera per quae bonum, non autem vera ex bono; homo qui ex vero agit, {1}in veris per quae bonum est; at qui ex bono agit, {2}in veris quae ex bono est. Quod `aratio’ dicatur esse bonum, est quia `ager qui aratur’ significat Ecclesiam quoad bonum, n. 2971, ita bonum quod est Ecclesiae, n. 3310, 3317, 4982; inde `arare’ est praeparatio a bono ad recipiendum vera; `boves’ etiam quibus {3}arabatur, significant bona in naturali, n. 2180, 2566, 2781. [2] {4}Quia illa significatio arationis fuit, interdictum fuit in Ecclesia repraesentativa ‘{5}ne’ ararent bove et asino simul’, Deut. xxii 10, quod nusquam interdictum fuisset nisi propter aliquam causam ex interiore ita ex spirituali mundo; quid mali alioquin foret si ararent illi simul? et quid dignum in {6}tali lege in Verbo? causa ex interiore seu ex spirituali mundo est quod ‘arare bove’ significet bonum in naturali, et `arare asino’ verum ibi; quod `asinus’ sit verum scientificum, ita verum in naturali, videatur n. (x)5492, 5741; causa interior seu spiritualis hujus mandati {7}fuit quod angeli non potuerint separatam ideam boni et veri habere; conjuncta erunt et facient unum; quapropter non spectare voluerunt arationem talem a bove et asino; angeli caelestes ne quidem cogitare volunt de vero separato a bono, omne enim verum apud illos est in bono, ita quoque illis verum est bonum; ob eandem causam etiam {8}interdictum fuit, `ne induerent mixtam vestem ex lana et lino simul’, ibid. vers. 11; `lana’ enim significabat bonum, et `linum’ verum. [3] {9}Quod arare, et quoque occare, serere, metere, significent talia quae sunt boni et illius veri, constat {10} apud Hosheam,
Equitare faciam Ephraimum, arabit Jehudah, occabit illi Jacob, seminate vobis secundum justitiam, metite secundum pietatem, novate vobis novale; et tempus ad quaerendum Jehovam, donec veniat et doceat justitiam, x 11, 12;
`equitare’ praedicatur de Ephraimo quia `equitare’ est intellectu frui, et `Ephraim’ est intellectuale Ecclesiae; `arare’ autem praedicatur de Jehudah, quia `Jehudah’ est bonum Ecclesiae: [4] {11} apud Amos,
Num current in petra equi? num arabit bobus? quod convertistis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium, vi 11, 12;
‘num current in petra equi’ pro num intellecturus est verum fidei, `petra’ enim in sensu spirituali est fides, Praef. ad Gen. xxii, et `equi’ sunt illa quae intellectus, n. 2761, 2762, 3217, 5321; `num arabit bobus’ pro num facturus bonum; quod `boves’ sint bonum in naturali, videatur {12}n. 2180, 2566, 2781; quod hoc non fieri posset, significatur per verba quae sequuntur `quia convertistis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium’: [5] (s)apud Lucam,
Dixit Jesus, Nemo injiciens manum suam in aratrum, sed videns retrorsum, dispositus est ad regnum Dei, ix 62;
haec (t)significant eadem cum illis quae Dominus dicit apud Matthaeum,
Qui super domo est, ne descendat ad tollendum quid e domo sua: et qui in agro, ne revertatur retro ad tollendum vestimenta sua, xxiv 17, 18;
{13}sensus illorum verborum est, qui in bono est, non inde se conferet ad illa quae sunt doctrinalium fidei, videatur n. 3652 ubi haec explicata sunt: ita `qui injicit manum in aratrum’ est qui in bono est, sed `videns retrorsum’ est qui tunc spectat ad doctrinalia fidei et sic relinquit bonum; quia ita, displicuit Eliae quod Elisha qui in agro arans, cum vocatus, {14}peteret ut prius oscularetur patrem suum et matrem suam; dixit enim Elias,
Abi, redi, quid namque feci tibi? 1 Reg. xix 19-21.(s)
In opposito sensu {15}’aratio’ significat malum quod delet bonum, ita vastationem, ut apud Jeremiam{16},
Zion ager arabitur, et Hierosolyma acervi erunt, et mons domus in excelsa silvae{17}, (x)xxvi 18, Mich. iii 12.
@1 in illis veris$
@2 in his veris est$
@3 d arabatur, i aratur$
@4 et quia$
@5 quod non$
@6 talibus$
@7 est, quod homo erit vel in bono vel in vero, in bono est cum regeneratus est, in vero autem cum regeneratur; bonum in quo est cum regeneratus habet sua vera in se, et faciunt simul unum bonum, ipsa vera in bono sunt quoque bona, verum autem in quo homo est cum regeneratur, nondum habet bonum in quo vera, sed bona, quae tunc ei, sunt vera, haec causa hujus mandati est, tunc enim cum angeli spectarent arationem talem, a bove et asino, non potuerunt quam separatam ideam habere boni et veri, cum tamen conjuncta erunt, et facient unum, nempe sive bonum, sive verum$
@8 interdicitur$
@9 i in m praeterea etiam caelestis Ecclesia, quam repraesentarent, non agnoscit vera nisi quam bona sunt, ideo angeli caelestes nec spectare potuerunt separatim unum et alterum$
@10 i quoque$
@11 i et$
@12 mox supra$
@13 nempe$
@14 petiit$
@15 arare$
@16 i et Micham$
@17 i Jer.$

5896. `Et misit me Deus ante vos’: quod significet quod consultum ex Divina Providentia, constat ex significatione `misit me Deus ante vos’ quod sit Divina Providentia, ut supra n. 5890.

5897. `Ad ponendum vobis reliquias in terra’: quod significet medium et intimum Ecclesiae, constat ex significatione `reliquiarum’ quod sint bona {1}juncta veris intus in homine recondita a Domino, de qua n. 468, (x)530, 560, 561, 660, 1050, {2} 1906, 2284, 5135, 5342, hic medium et intimum Ecclesiae; medium et intimum dicitur quia quod intimum apud hominem est, hoc in naturali, ubi intima et interiora simul sunt, medium tenet; {3}in genere, quae in illis quae successive consequuntur, intima sunt, eadem in illis quae ex illis simul sunt, ut est in naturali, in (x)medio seu centro sunt, ita se disponunt {4}intima in exterioribus. `Ad ponendum vobis reliquias in terra’ involvit quod apud filios Jacobi intimum Ecclesiae erit, non quod illi in intimo essent sed quod repraesentativum Ecclesiae in omni sua forma apud illos institueretur, et quod Verbum ibi; (m)haec significantur per reliquias respective ad Ecclesiam abstracte a gente.(n) [2] Reliquiae tum residui passim memorantur in Verbo, sed per (x)illas et hos solum reliquiae et residui populi aut gentis secundum litteram intellecti fuerunt; at quod in sensu spirituali significent bona et vera in interiore homine a Domino recondita, hactenus prorsus ignotum fuit; ut in sequentibus his locis: apud Esaiam,
In die illo erit germen Jehovae in honorem et in gloriam; et fructus terrae in magnificentiam et ornamentum evasioni Israelis, et fiet, relictus in Zione, et residuus in Hierosolyma, sanctus dicetur, omnis scriptus ad vitam in Hierosolyma, iv 2, 3;
`relicti in Zione et residui in Hierosolyma’ nusquam sanctificati fuerunt nec plus quam reliqui scripti ad vitam, unde liquet quod per `relictos et residuos’ intelligantur {5} quae sancta sunt et scripta ad vitam; illa sunt bona conjuncta veris in interiore homine a Domino recondita: [3] apud eundem,
In die illo non addent amplius reliquiae Israelis, et evasio domus Jacobi, inniti percussori suo, sed innitetur Jehovae, Sancto Israelis in veritate. Reliquiae revertentur, reliquiae Jacobi ad Deum potentem, x 20-22:
quod `reliquiae’ non sint reliquiae alicujus populi aut gentis, constare potest ex eo quod in Verbo imprimis prophetico per `Israelem’ non Israel, nec per `Jacobum’ Jacob intellectus fuerit, sed per utrumque Ecclesia et quod Ecclesiae est; et quia hoc, per `reliquias’ non reliquiae Israelis ac Jacobi sed {6}vera et bona quae Ecclesiae, intelliguntur; {m}immo nec reliquiae populi et residui gentis, cum ita dicitur, significant reliquias alicujus populi aut residuos alicujus gentis, quia per `populum’ in sensu interno significantur vera, n. 1259, 1260, 3295, 3581, et per `gentem’ bona, n. 1259, 1260, 1416; {7}quod per `reliquias’ vera et bona significentur’, ignotum fuerit et peregrinum appareat, est quia sensus litteralis, imprimis ubi est historicus, abstrahit et fortiter detinet a cogitando talia:(n) [4] apud eundem,
Tunc erit semita reliquiis populi, . . . quae residuae erunt ab Asshure, quemadmodum fuit Israeli per mare, cum ascenderet e terra Aegypti, xi 16;
similiter ‘{4}residui’ ab Asshure’ sunt {5}qui non deperditi sunt per ratiocinia perversa; quod Asshur talia sint, videatur n. 1186: apud eundem,
In die illo erit Jehovah Zebaoth in coronam ornatus et cidarim decoris reliquiis populi Sui, (x)xxviii 5:
apud eundem,
Insuper addet evasio domus Jehudae residua radicem deorsum, et faciet fructum sursum; nam ex Hierosolyma exibunt reliquiae, et evasio e monte Zionis, xxxvii 31, 32:
apud eundem,
Butyrum et mel comedet omnis residuus in medio terrae, vii 22:
apud Jeremiam,
Congregabo reliquias gregis Mei ex omnibus terris, quo dispersi (c)illas, et reducam (c)illas ad caulam earum, ut foetificent et multiplicentur, xxiii 3:
apud eundem,
Invenit gratiam in deserto populus residuorum gladio, eundo ad quietem dandum illi, Israeli, xxxi 2;
`populus residuorum a gladio in deserto’ fuerunt illi qui dicti infantes, qui mortuis reliquis introducti sunt in terram Canaanem; infantes illi fuerunt {10}residui, et per illos significabantur bona innocentiae, et per introductionem in terram Canaanem repraesentabatur intromissio in regnum Domini: [5] apud Ezechielem,
Residuos faciam, cum fuerint vobis evasores gladio inter gentes, quando dispersi fueritis in terra, tunc recordabuntur evasores vestri Mei, inter gentes ubi captivi erunt, vi 8, 9;
quod bona et vera a Domino in interioribus hominis recondita repraesentata fuerint per `residuos et reliquias apud gentes’, quo dispersi et ubi captivi facti sunt, est causa quia homo continue inter mala et falsa est, et ab illis in captivitate; (m)mala et falsa sunt quae per `gentes’ significantur;(n) externus {11} homo quando separatus {12} ab interno, prorsus in illis est, quapropter nisi Dominus colligeret bona et vera, quae passim in vitae {13}progressu {14}insinuantur {15}(x)homini, homo nusquam salvari posset; [6] nam absque reliquiis est nulli (x)salus: apud Joelem,
Fiet, omnis qui invocaverit nomen Jehovae, et evadet, quia in monte Zionis et in Hierosolyma erit evasio, sicut dixit Jehovah, et inter residuos quos Jehovah vocans, iii 5 [A.V. ii 32];
apud Micham,
Erunt reliquiae Jacobi inter gentes, in medio populorum multorum, sicut leo inter bestias silvae, v 7 [A.V. 8]:
apud Zephaniam,
Reliquiae Israelis non facient perversitatem, neque loquentur mendacium, nec invenietur in ore eorum lingua doli; hi pascent et requiescent, nec terrefaciens, iii 13;
describuntur hic reliquiae quoad quale suum, {16}hoc quale quod nusquam fuerit in {17}populo Israel vocato, notum est; {18} ex quo etiam patet quod per `reliquias’ intelligantur {19}alia; quod bona et vera, liquet quia haec sunt quae `non faciunt perversitatem, {20}non loquuntur mendacium, nec invenitur in ore eorum lingua doli’: [7] apud Zachariam,
Implebuntur plateae urbis pueris et puellis ludentibus in plateis ejus, . . . quod mirabile erit in oculis reliquiarum populi Mei: . . . jam non sicut diebus prioribus Ego reliquiis populi hujus, . . . nam semen pacis, vitis dabit fructum suum, et terra dabit proventum suum, et caeli dabunt rorem suum; haeredes faciam reliquias populi hujus omnium istorum, viii 5, 6, 11, 12;
`reliquiae’ hic vocantur semen pacis, (x)et {21}sunt illi qui in veris boni, quorum fructificatio describitur per {22}quod vitis dabit fructum suum, {23}terra proventum suum, et {24} caeli rorem suum. [8] Reliquiae in sensu spirituali intellectae per {25]mala vitae et persuasiones falsi intercluduntur usque ut non amplius appareant, et per negationem veri quod prius agnitum {26}fuit, utrumque ex affectione, consumuntur, nam {27}hoc est commixtio veri et falsi, quae vocatur profanatio: de his {28}ita in Verbo: apud Esaiam,
Removebit hominem, et multiplicabitur deserta in medio terrae, vix amplius in ea pars decima, et tamen erit ad exterminandum, vi 12, 13;
quod `decem’ sint reliquiae, videatur n. 576, 1906, 2284: {29}apud eundem,
Occidam fame radicem tuam, et residuos tuos occidet, (x)xiv 30;
de Philistaeis, qui sunt qui (x)in scientia cognitionum, et non in vita, n. 1197, 1198, 3412, 3413; residui vocantur `radix’ quia ex illis ut ex radice egerminant bona et vera quae faciunt ut homo sit homo; quare `removebit hominem’, ut mox supra apud Esaiam, est perdere reliquias: [9] apud Jeremiam,
Juvenes morientur gladio, filii eorum et filiae eorum morientur fame, et reliquiae non erunt eis, xi (x)22,
de viris {30}Anathoth: apud eundem,
Sumam reliquias Jehudae, qui posuerunt facies suas ad veniendum in terram Aegypti, ad peregrinandum ibi, ut consumantur omnes; . . . et non erit evasor, aut residuus reliquiis Jehudae, qui venerunt ad habitandum in terra Aegypti, xliv 12, 14, 28;
quod qui ex Jehudah non {31}peregrinarentur in Aegypto, nec {32}habitarent ibi, et quod hoc illis tam severe prohibitum fuerit, erat causa quia `tribus Jehudae’ repraesentabat caelestem Ecclesiam Domini, et caelestes {33} prorsus non volunt scire de scientificis quae per Aegyptum’ significantur, sciunt enim omnia ex caelesti bono in quo sunt, quod bonum periret si se conferrent ad scientifica; immo qui a caelesti regno Domini, quia in caelesti {34}bono sunt, et caeleste verum est charitas, at spirituale verum est fides, ne quidem nominare volunt fidem, ne a bono descendant et {35}spectent retro, videatur n. 202, 337, 2715, 3246, 4448; 36}haec etiam sunt quae intelliguntur per
Qui (x)super domo, non descendet ad tollendum quid e domo; et qui in agro, non revertetur retro ad tollendum vestimenta{37}, Matth. xxiv 17, 18;
videatur mox supra n. 5895: tum per illa verba,
Mementote uxoris Loti, Luc. xvii 32,
quae spectavit retro, et facta statua salis: de spectare et reverti retro, videatur n. 2454, 3652. [10] {38}Per gentes quae ita devovebantur ut ne quidem aliqui residui relinquerentur, repraesentabatur quod iniquitas ita apud illos consummata fuerit ut nihil boni et veri superesset, ita quod nullae reliquiae; ut apud Mosen,
Percusserunt Ogum regem Bashanis, et omnes filios ejus, et omnem populum ejus, usque dum non reliquerint {39}residuos, Num. xxi 35, Deut. iii 3:
apud eundem,
[11] Ceperunt omnes urbes Sihonis, et devotioni dederunt omnem urbem hominis, et mulieres, et infantem, non reliquerunt residuum, Deut. ii 34;
etiam alibi, ubi legitur quod devotioni dati fuerint. Cum reliquiis, seu bonis et veris in interioribus hominis a Domino reconditis, ita se habet: cum homo in bono et vero est ex affectione, ita ex libero, tunc bonum et verum {40} implantatur; et quando hoc, angeli e caelo propius accedunt et se conjungunt homini; haec conjunctio est quae facit ut bona cum veris in interioribus hominis existant; sed cum homo in externis est, ut cum in mundanis et corporeis, tunc removentur angeli, quibus remotis nihil prorsus ex bonis et veris illis apparet; at usque, quia semel conjunctio facta est, homo in facultate conjunctionis cum angelis est, ita cum bono et vero quae illis, sed conjunctio illa non fit saepius et plus quam Domino beneplacet, Qui disponit illa secundum omnem vitae hominis usum.
@1 conjuncta$
@2 i 1738$
@3 quae enim$
@4 interiora$
@5 i talia$
@6 reliquiae veri ac boni$
@7 quod reliquiae et residui populi et gentis significent talia$
@8 residuae$
@9 quae non deperdita$
@10 reliquiae$
@11 i enim$
@12 i est$
@13 i ejus$
@14 after quae$
@15 et illa reconderet$
@16 quod$
@17 gente. . . vocata$
@18 i sed in historicis verbi memoratur contrarium$
@19 bona cum veris$
@20 nec$
@21 semen pacis sunt vera boni$
@22 vitem, quod dabit$
@23 per terram,$
@24 i per caeli rorem ejus (ejus perhaps d)$
@25 malam vitam$
@26 fuerat$
@27 haec est prophanatio, seu$
@28 etiam$
@29 A has the passage Apud eundem (Esaiam). . . viris Anathoth placed after 4448 below$
@30 Anathoth, a Levitical town, see Josh. xxi 18$
@31 peregrinaretur$
@32 habitaret$
@33 i illius Ecclesiae$
@34 vero$
@35 retro respiciant$
@36 A has in m de his etiam videatur mox supra n. 5895 f. ubi explicatur quid non spectare retro et qui in$
@37 i sua$
@38 See footnote n. 14, p. 355.$
@39 illi residuum A, Sch$
@40 i a Domino$

5898. `Et ad vivificandum vos’: quod significet vitam inde spiritualem veris in naturali, constat a significatione `vivificare’ quod sit vita spiritualis, de qua supra n. 5890; quia omne vitae spiritualis est ex reliquiis, ideo dicitur vita inde spiritualis; et quia inde est, etiam statim post illa quae de reliquiis dicuntur, dicitur `ad vivificandum vos’, nempe vera in naturali quae per filios Jacobi repraesentantur, n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512.

5899. `Ad evasionem magnam’: quod significet liberationem a damnatione, constat a significatione `evasionis’ quod sit liberatio a damnatione, quae liberatio fit per reliquias, hoc est, per bona et vera apud hominem a Domino recondita; qui recipiunt ea bona et vera, hoc est, qui patiuntur ut implantentur interioribus suis, illi evadunt damnationem et sunt inter residuos: inde est quod `evasio’ memoretur in Verbo passim ubi residui et reliquiae, sicut hic a Josepho, tum alibi, ut apud Esaiam,
In die illo erit . . . fructus terrae in magnificentiam et ornamentum evasioni Israelis, et fiet, relictus in Zione, et residuus in Hierosolyma, sanctus dicetur, iv, 2, 3:
apud eundem,
In die illo non addent amplius reliquiae Israelis, et evasio domus Jacobi, inniti percussori suo, x 20-22:
apud eundem,
Insuper addet evasio domus Jehudae residua radicem deorsum, et faciet fructum sursum; nam. ex Hierosolyma exibunt reliquiae, et evasio e monte Zionis, xxxvii 31, 32:
apud Ezechielem,
Residuos faciam, cum fuerint vobis evasores a gladio inter gentes, quando dispersi fueritis in terra; tunc recordabuntur evasores vestri Mei, vi 8, 9:
apud Joelem,
Fiet omnis qui invocaverit nomen Jehovae, {1} evadet; quia in (x)monte Zionis et in Hierosolyma erit evasio, sicut dixit Jehovah, et inter residuos quos Jehovah vocans, iii 5 [A.V. ii 32]:
apud {2}Jeremiam,
Non erit evasor aut residuus {3}reliquiis Jehudae, xliv 12, 14. `
{4}Ex his locis patet quid `evadere’ quod nempe qui evadunt, sint illi qui reliquias habent, et quod `evadere’ sit liberari a damnatione.
@1 i et$
@2 Esaiam A I$
@3 reliquus I$
@4 In$

5900. `Et nunc non vos misistis me huc’: quod significet quod illi ad scientifica quae naturalis non dimiserint, constat ex significatione `Aegypti’ {1}qui est `huc quo missus’, quod sint scientifica quae in naturali, de qua n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966, 5700; quod {2}vos non misistis me’ sit quod illi non dimiserint, patet.
@1 quae A, quo I$
@2 nunc non vos$

5901. `Sed Deus’: quod significet quod Divinum hoc egerit, constat absque explicatione. Quomodo cum his se habet, explicatum est ubi de Josepho quod venditus in Aegyptum, et (t)ibi primum ministraverit in domo Potiphari: quod nempe quia in supremo sensu repraesentabat Dominum, et in sensu inferiore illos qui a Domino regenerantur, scientifica sint prima quae discenda; sunt enim illa ex quibus vera concludenda sunt et in quibus dein vera terminanda; postmodum versus interiora magis fit progressus; haec sunt quae `Josephus’ repraesentabat; et quia ita, Divinum fuit quod {1}misit illum illuc.
@1 illum in Aegyptum misit$

5902. `Et posuit me ad patrem Pharaoni’: quod significet quod nunc naturale ab ipso, constat a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. (x)5160, 5799; quod ab ipso, significatur per quod positus sit ad patrem, nam a patre dependent filii. Per `patrem’ in proprio sensu significatur bonum, n. 2803, 3703, 3704, (x)5581, et quia a bono dependent omnia tam in interno quam in externo homine, ita per `quod Deus posuerit eum {1}ad patrem Pharaoni’ significatur quod ab ipso, ut a bono, naturale; repraesentat enim `Josephus’ caeleste internum, seu bonum internum, n. 5805, 5826, 5827, 5869, 5877, hoc per influxum ordinat omnia in naturali, et tandem facit ut naturale sit ab ipso.
@1 in$

5903. `Et ad dominum omni domui suae’: quod significet quod ab ipso omne in naturali, constat a significatione `omnis domus Pharaonis’ quod sit omne in naturali; quod ab ipso omne ibi, significatur per quod positus sit ad dominum {1}super illam; `dominus’ etiam in Verbo praedicatur de bono.
@1 ibi$

5904. `Et dominor in omni terra Aegypti’: quod significet quod ipse disponat scientifica ibi, constat ex significatione `dominari’ quod sit disponere; et a significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301, ita omnia scientifica, nam haec sunt illius mentis; scientifica sunt quae constituunt illius mentis intellectuale, bonum autem quod influit ab interno et disponit ibi scientifica, est quod facit ibi quasi voluntarium.

5905. Vers. 9-13. Festinate et ascendite ad patrem meum, et {1}dicatis ad illum, Ita dixit filius tuus Joseph, Posuit me Deus ad dominum omni Aegypto, descende ad me, ne subsistas. Et habitabis in terra Goshen, et eris propinquus ad me, tu et filii tui, et filii filiorum tuorum, et greges tui, et armenta tua, et omne quod tibi. Et sustentabo te ibi, quia adhuc quinque anni famis, ne forte exstirperis tu et domus tua, et omne quod tibi. Et ecce oculi vestri vident, et oculi fratris mei Benjamin, quod ore loquens ad vos. Et indicetis patri meo omnem gloriam meam in Aegypto, et omne quod videtis, et festinetis, et descendere faciatis patrem meum huc. `Festinate et ascendite ad patrem meum’ significat ad bonum spirituale: `et dicatis ad illum, Ita dixit filius tuus Joseph’ significat perceptionem illius de caelesti interno: `Posuit me Deus ad dominum omni Aegypto’ significat quod disponat omnia et singula in naturali: `descende ad me, ne subsistas’ significat conjunctionem certam: `et habitabis in terra Goshen’ significat medium in naturali: `et eris propinquus ad me’ significat conjunctionem perpetuam: `tu et filii tui, et filii filiorum tuorum’ significat bonum spirituale, et omnia quae ab illo, et quae ab his: `et greges tui, et armenta tua’ significat bonum naturale interius et exterius: `et omne quod tibi’ significat quicquid ab illo: ‘et sustentabo te ibi’ significat continuum influxum vitae spiritualis a caelesti interno: `quia adhuc quinque anni famis’ significat durationem defectus boni: `ne forte exstirperis’ significat ne pereat: `tu et domus tua, et omne quod tibi’ significat bonum spirituale et omne illius: `et ecce oculi vestri vident’ significat testificationem ex perceptione: `et oculi fratris mei Benjamin’ significat {2}imprimis a perceptione medii: `quod ore loquens ad vos’ significat manifestationem: `et indicetis patri meo omnem gloriam meam in Aegypto’ significat communicationem caeli spiritualis in naturali cum bono spirituali: `et omne quod videtis’ significat quicquid ibi apperceptum et perceptum: `et festinetis, et descendere faciatis patrem meum huc’ significat conjunctionem arctam.
@1 I, here only, dicetis$
@2 I o here only$

5906. `Festinate et ascendite ad patrem meum’: quod significet ad bonum spirituale, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833. Quod bonum spirituale {1}sit `pater’ caelestis interni, cum tamen bonum spirituale est (t)externum respective quia e naturali, est inde quoniam homo antequam internus homo existit, erit externus; progressio enim fit ordine ab exterioribus ad interiora, ut a scientificis ad intellectualia, exteriora enim dein inservient pro plano interioribus; {2} ex hac progressione, seu ex hac nativitate, est quod externum dicatur `pater’ interni, consequenter bonum spirituale e naturali quod `Israel’, pater caelestis interni quod `Joseph’.
@1 dicatur$
@2 i idcirco$

5907. `Et dicatis ad illum, Ita dixit filius tuus Joseph’: quod significet perceptionem illius de caelesti interno, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; quod significetur perceptio boni spiritualis quod `Israel’, de caelesti interno quod `Joseph’, {1}est quia `dixit filius tuus’. `Joseph in sensu interno est perceptivum influxus a caelesti interno in bonum spirituale.
@1 In I this passage is obscure and contradictory. A has no stop between tuus and Joseph, and perceptionis instead of perceptivum. It is suggested that the full stop after tuus should be deleted and the four words dixit filius tuus Joseph put in inverted commas, as usual with quotations from the Word. A’s perceptionis is easily, misread as perceptivum. If that were the case with the final draft, it would yield perceptionis influxus, and it is perceptio that is signified. It happens that influxus is both nominative and genitive, and thus serves for either reading–‘the perceptive of influx’ or `the influx of perception’. But see 5743 and 6063.$

5908. `Posuit me Deus ad dominum omni Aegypto’: quod significet quod disponat omnia et singula in naturali, constat ex significatione `esse positus ad dominum’ quod sit disponere, ut supra n. 5903, 5904; et ex significatione `omnis Aegypti’ quod sint scientifica in naturali, ita omnia et singula ibi; ex scientificis enim est naturale; quod `Aegyptus’ sit scientificum, prius pluries est ostensum.

5909. `Descende ad me, ne subsistas’: quod significet conjunctionem certam, constat ex significatione `descendere’ seu venire ad me quod sit conjunctio, et a significatione `ne subsistas’ quod sit certum.

5910. `Et habitabis in terra Goshen’: quod sit medium in naturali, constat ex significatione `habitare’ quod sit vivere, de qua n. 1293, 3384, 3613, 4451; et ex significatione `terrae Goshen’ quod sit medium seu intimum; quae terra quia in Aegypto, et per `Aegyptum’ significatur scientificum quod in naturali, est {1} medium seu intimum in naturali; erat {2}enim Goshen tractus terrae Aegypti optimus, et quod optimum est, hoc in naturali ubi scientifica {3}, in medio seu in centro est; ipsum enim bonum sicut solare quoddam ibi est, et inde dat lucem veris quae a lateribus.
@1 i terra Goschen$
@2 quoque$
@3 i et vera$

5911. `Et eris propinquus ad me’: quod significet conjunctionem perpetuam, constat a significatione `propinquus esse’ quod sit conjunctio perpetua, nam per `venire ad Josephum’ significatur conjunctio, n. 5909, inde `propinquus esse ei’, ita continue prope illum, est conjunctio perpetua.

5912. `Tu et filii tui, et filii filiorum tuorum’: quod significet bonum spirituale, et omnia quae ab illo, et qua ab his, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `tu’, quod sit bonum spirituale, de qua supra n. 5906; ex significatione `filiorum ejus’ quod sint quae ab illo, et sunt vera in naturali quae repraesentantur per `filios ejus’; et ex significatione `filiorum filiorum ejus’ quod sint quae ab his, nempe vera iterum nata et derivata; bonum enim cum primo loco est et dominium habet, producit vera {1}continue; multiplicat illa circum se et quoque circum unumquodvis verum, et facit unumquodvis verum sicut stellulam in cujus medio est luminosum; bonum nec modo multiplicat vera circum se, sed etiam producit a veris vera per derivationes successive, quae sunt `filii filiorum’ seu nepotes, et sic porro. (m)Joseph fratres suos non aliter ad se invitat quam per patrem, dicendo quod is cum filiis et filiis filiorum veniret; causa est quia conjunctio caelestis interni cum veris in naturali non datur nisi quam per medium {2}.(n)
@1 continuo I$
@2 i quod nunc est bonum spirituale, quod Israel$

5913. `Et greges tui, et armenta tua’: quod significet bonum naturale interius et exterius, constat (c)a significatione `gregis’ quod sit bonum interius, de qua n. 2566, hic bonum interius naturale, quia erant greges `Israelis’ per quem repraesentatur bonum spirituale e naturali, n. 5906; et ex significatione `armenti’ quod sit bonum exterius naturale. Quod per `armentum’ significetur bonum exterius, et per `greges’ interius, est quia bestiae quae constituebant armentum, ut boves et juvenci, in sacrificiis significabant bona charitatis externa, tum bona externi hominis; at quae constituebant greges, ut agni, oves, caprae, significabant bona charitatis interna, tum bona interni hominis; quare qui in his bonis sunt, in Verbo una voce vocantur `grex’ et qui ducit illos `pastor’.

5914. `Et omne quod tibi’: quod significet quicquid ab illo, constat a significatione `omne quod tibi’ quod sit id quod ab illo; nam bona et vera {1} in naturali sunt a bono spirituali ut a patre, inde {2}quia ab illo sunt illius.
@1 i quae$
@2 illa$

5915. `Et sustentabo te ibi’: quod significet continuum influxum vitae spiritualis a caelesti interno, constat ex significatione `sustentare’ cum dicitur a `Josepho’ per quem repraesentatur caeleste internum, quod sit influxus vitae spiritualis a caelesti interno; `sustentatio’ in spirituali sensu non aliud est quam influxus boni et veri per caelum a Domino, inde {1} sustentantur angeli, et {2} inde sustentatur anima hominis, hoc est, internus ejus homo; huic sustentationi correspondet sustentatio externi hominis per cibum et potum; quapropter per `cibum’ significatur bonum, et per `potum’ verum; talis etiam est correspondentia ut cum vescitur homo cibo, angeli apud illum in idea de bono et vero sint; et quod mirum, cum differentia secundum cibi species; quapropter cum homo in Sancta Cena accipit panem et vinum, angeli apud illum in idea de bono amoris et de bono fidei sunt, n. 3464, 3735, ex causa quia `panis’ correspondet bono amoris et `vinum’ bono fidei; et quia correspondent, etiam eadem significant in Verbo. [2] Quod per cibum et potum spiritualem, hoc est, per bonum et verum, sustentetur anima hominis, hoc est, internus {3} homo, constat {4}a Domini verbis apud Mosen,
Non per panem solum vivit homo, sed per omne enuntiatum oris Jehovae vivit homo, Deut. viii 3, Matth. iv 4;
‘enuntiatum oris Jehovae’ est bonum et verum quae ab Ipso procedunt: apud Johannem,
Operamini cibum non qui perit, sed cibum qui manet in vitam aeternam, quem Filius hominis vobis dabit, vi 27:
apud eundem,
Rogarunt Jesum discipuli; dicentes, Magister, ede; Ipse dixit illis, Ego cibum habeo quem edam, quem vos nescitis, iv 31,32:
(m)et de potu, apud eundem,
Dixit Jesus, Si quis sitiverit, venito ad Me et bibito; quisquis credit in Me, sicut dixit Scriptura, flumina e ventre (c)ejus fluent aquae viventis, vii 37, 38.(n)
@1 i enim$
@2 i quoque$
@3 i ejus$
@4 i etiam$

5916. `Quia adhuc quinque anni famis’: quod significet durationem defectus boni, constat ex illis quae de `fame’ et de `quinque’, supra n. 5893, 5894 dicta et explicata sunt.

5917. `Ne forte exstirperis’: quod significet ne pereat, constat absque explicatione.

5918. `Tu et domus tua, et omne quod tibi’: quod significet bonum spirituale, et omne illius, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `tu’, quod sit bonum spirituale, de qua prius; quod `domus tua, et omne quod tibi’, sit omne illius, patet.

5919. `Et ecce oculi vestri vident’: quod significet testificationem ex perceptione, constat ex significatione `oculorum’ et `videre’ quod sit perceptio, de qua n. 2150, 3764, 4567, 4723, 5400; quod sit testificatio, patet.

5920. `Et oculi fratris mei Benjamin’: quod significet imprimis a perceptione medii, constat ex significatione `oculorum’ et `videre’ quod sit {1}intelligere et inde percipere, ut {2} supra n. 5919; et a repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443, 5639, 5688, 5822. Cum hoc ita se habet: Benjamin quia repraesentabat medium, et hoc medium erat verum interius, n. 5600, 5631, immediate dependens ex bono interno quod `Joseph’, idcirco ei perceptio clarior et exquisitior quam veris quae infra seu externis, quae {3}decem ejus fratres repraesentabant; verum enim et bonum, quo propius est interno, eo perfectius {4}habent’ perceptivum, sunt {5}penitius in luce caeli ac ita propius Domino; influxus namque Divini Boni et Veri a Domino progreditur per continuas (x)mediationes et sic successiones, quare qui in primis seu initiis sunt, excipiunt influxum perceptione clariore quia immediatius, quam qui in mediis et ultimis; obscuratur successive bonum et verum sicut lux, ad distantias, nam imperfectiora quae per gradus succedunt, hebetant{6}. Ex his patet, {7}quomodo intelligitur testificatio imprimis a perceptione medii; est enim medium interius, {8}et vera quae `filii Jacobi’ repraesentant, sunt exteriora.
@1 perceptio$
@2 i nunc$
@3 repraesentant decem fratres ejus$
@4 est illis$
@5 i enim$
@6 i et tenebrositate per gradus imbuuntur$
@7 quid intelligitur per testificationem$
@8 at$

5921. `Quod ore loquens ad vos’: quod significet manifestationem, constat ex eo quod prima testificatio fuerit quod `oculi eorum viderent’, altera `quod oculi Benjaminis’, jam tertia `quod ore loqueretur ad eos’, ex quibus omne dubium {1}quin ipse esset Josephus,sustulit, consequenter plene se manifestavit; inde illa verba involvunt manifestationem.
@1 de se quod$

5922. `Et indicetis patri meo omnem gloriam meam in Aegypto’: quod significet communicationem caeli spiritualis in naturali cum bono spirituali, constat ex significatione `indicare’ quod sit communicare; ex significatione `gloriae’ quod sit caelum spirituale, de qua sequitur; ex significatione `Aegypti’ quod sint scientifica quae in naturali, ita naturale, ut supra n. 5908; et ex repraesentatione `Israelis’ qui hic pater cum quo communicatio fieret, quod sit bonum spirituale, de qua supra n. 5906; inde patet quod per `indicetis patri meo omnem gloriam meam in Aegypto’ significetur communicatio caeli spiritualis in naturali cum bono spirituali. [2] Cum hoc quod gloria sit caelum spirituale, ita se {1} habet: sunt duo regna ex quibus caelum, nempe regnum caeleste, et regnum spirituale; regnum caeleste est intimum seu tertium caelum, et regnum spirituale est medium seu secundum; bonum in quo caelestes sunt, vocatur bonum caeleste, et bonum in quo spirituales, vocatur bonum spirituale; bonum caeleste est bonum amoris in Dominum, et bonum spirituale est bonum amoris erga proximum; cum conjunctione duorum illorum regnorum ita {2}est: est bonum charitatis erga proximum quod illa conjungit, internum enim illorum qui in caelesti regno sunt, est amor in Dominum, et externum eorum est charitas erga proximum; internum vero illorum qui in spirituali regno sunt, est charitas erga proximum, et externum eorum est fides inde; ex quo apparet quod conjunctio duorum illorum regnorum fiat per charitatem erga proximum, nam in illam desinit regnum caeleste, et (c)ab illa incohat regnum spirituale, ita ultimum unius est primum alterius, sic excipiunt se mutuo. [3] Nunc dicatur quid gloria: gloria in supremo sensu est Dominus quoad Divinum Verum, ita est Divinum Verum quod procedit a {3} Domino; gloria autem in sensu repraesentativo est bonum amoris erga proximum seu charitas, quae est bonum externum regni caelestis et internum regni spiritualis Domini, nam hoc bonum in genuino sensu est Divinum Verum in caelo; et quia agitur hic de Israele qui est bonum spirituale seu charitas quae facit regnum spirituale in caelis et Ecclesiam spiritualem in terris, idcirco per `gloriam Josephi hic quam indicarent Israeli’, intelligitur caelum spirituale; caelum spirituale vocatur gloria quia illa quae ibi, apparent in luce, in splendore, {4} in jubare{5}. [4] Quod gloria praedicetur de Divino Vero quod a Divino Humano Domini, et quod tribuatur Domino ut Regi, `regium’ enim in sensu interno est Divinum Verum, n. 1728, 2015, 2069, 3009, (x)3670, 4581, 4966, 5044, 5068, constat apud Johannem,
Ceterum Verbum caro factum est, et habitavit in nobis, et vidimus gloriam Ipsius, gloriam sicut Unigeniti a Patre, plenus gratia et veritate, i 14;
`Verbum’ est Divinum Verum, hoc quia procedit a Domino, est Ipse Dominus, inde de Divino Vero praedicatur gloria: [5] apud Lucam, cum Jesus in monte transformatus,
Ecce viri duo collocuti sunt cum Ipso, qui erant Moses et Elias, qui visi in gloria, ix 30, 31;
ostendebat ibi Dominus Petro, Jacobo et Johanni Divinum Humanum Suum, quale erat et {6}apparebat in luce Divina, et forma in qua tunc {6}visus, sistebat Verbum quale est in sensu interno, ita quale Divinum Verum in caelo, nam Verbum est Divinum Verum {7}pro usu Ecclesiae; ideo quoque simul sistebatur quod Moses et Elias loquerentur cum {8}Ipso, per `Mosen’ enim repraesentatur Lex, {9}per quam intelliguntur libri ejus cum historicis, et per `Eliam’ prophetae seu Verbum propheticum; quod per Mosen illa, videatur Praefatio ad Gen. xviii, tum n. 4859 fin., et quod per Eliam {10}hoc, {11}eadem Praefatio, tum n. 2762, 5247 ad fin.: [6] apud Matthaeum,
Videbunt Filium hominis venientem in nubibus caeli, cum virtute et gloria, xxiv 30;
quod sensus litteralis Verbi sit `nubes’, et sensus internus sit `gloria’, consequenter Divinum Verum quale est in caelo, videatur Praefatio ad Gen. xviii, et quod `gloria’ sit intelligentia et sapientia quae Divini Veri, n. 4809; Verbum quoad sensum externum est `in nube’, ex causa quia mentes humanae sunt in tenebris, quare si Verbum non foret in nube, vix ab aliquo intelligeretur, et quoque sancta quae sunt sensus interni, a malis in mundo profanarentur; idcirco dicit Dominus apud Esaiam,
Creabit Jehovah super omne habitaculum montis Zionis, et super convocationes ejus, nubem . . . interdiu, et splendorem ignis flammae noctu; nam super omni gloria obtegumentum, et tabernaculum erit in umbram interdiu, iv 5, 6;
[7] inde quoque erat quod super tabernaculo apparuit nubes interdiu et ignis noctu, quia tabernaculum {12} repraesentabat Divinum Humanum Domini, proinde Divinum Verum quod ab Ipso procedit; ita Verbum, quod est Divinum Verum Ecclesiae, videatur n. 3210, (x)3439; tale significatur per {13}haec apud Mosen,
Obtexit nubes tentorium conventus, et gloria Jehovae implevit habitaculum, Exod. xl 34:
apud eundem,
Gloria Jehovae apparuit in tentorio conventus coram omnibus filiis Israelis, Num. xiv 10:
et alibi,
Obtexit tentorium nubes, et apparuit gloria Jehovae, xvii 7 [A.V. xvi 42];
[8] similiter nubes et gloria super monte Sinai, de {14}quibus ita apud Mosen,
Cum ascendit Moses in montem, obtexit nubes montem, et habitavit gloria Jehovae super monte Sinai et obtexit eum sex dies, Exod. xxiv 15, 16;
haec quoque repraesentabantur quia Lex quae est Divinum Verum, e monte illo promulgabatur; {15}quod nubes visa et gloria Jehovae cum Moses ascendit in montem, erat quia {16}in illo repraesentabat Legem, hoc est, Verbum historicum, inde aliquoties dicitur Moses et Prophetae, aut {17} Lex et Prophetae, perque Legem intelliguntur ejus libri cum historicis reliquis, non autem Prophetae, quia hoc Verbum repraesentabatur per Eliam et Elisaeum; {18}est enim Verbum historicum et propheticum, ut notum est; quapropter cum Verbum vocatur Lex et Prophetae, per Legem intelligitur Verbum historicum, et per Prophetas propheticum. [9] Divinum Verum etiam repraesentabatur per splendorem {19} instar iridis in nube circum cherubos, et supra illos, apud Ezechielem, ubi de illis ita,
Vidi aspectum ignis, sicut splendor circumcirca, sicut aspectus iridis quae est in nube in die pluviae; . . . hic aspectus similitudinis gloriae Jehovae, i 26-28;
et vocatur quoque gloria Jehovae, et gloria Dei Israelis, viii 4, x 18, 19, xi 22, 23; `gloria Jehovae’ vocatur respective ad caelum intimum, et `gloria Dei Israelis’ respective ad caelum medium seu spirituale; (m)quod Divinum Verum in caelis appareat in gloria, est quia ipsum verum in caelo spirituali coram oculis apparet ut candida nubes, quam etiam aliquoties videre datum est, ac bonum in vero illo apparet ibi ut igneum, inde nubes per ignem variegata dat aspectus mirabiles, qui sunt gloria in sensu externo; at gloria in sensu {20} interno est intelligentia et sapientia; hae quoque sunt quae repraesentantur per illa.(n) [10] {21}Quod Divinum Verum ex quo omnis sapientia et intelligentia, tum apparentia variegatae nubis coram visu externo, sit gloria’, etiam constat ab his locis: apud Mosen,
Dixit Jehovah, Vivus Ego, et implebitur gloria Jehovae universa terra, Num. xiv 21;
hoc a Jehovah dictum est, cum {22}repudiabatur populus Israeliticus, et dictum quod infantes eorum modo venirent in terram Canaanem, tunc per quod universa terra impleretur gloria Jehovae’, {23}significabatur quod in repraesentativis Ecclesiae apud illos, et in Verbo quod quoad plurimam partem de illis, esset gloria Jehovae qua impleretur totum caelum et inde Ecclesiae sancta: [11] apud Esaiam,
{24}Seraphim clamabant, Sanctus, Sanctus, Sanctus, Jehovah Zebaoth, plenitudo omnis terrae gloria Ipsius, vi 3:
apud eundem,
Revelabitur gloria Jehovae, et videbunt omnis caro simul, xl 5:
apud eundem,
Propterea in Urim gloriam date Jehovae, in insulis maris nomini Jehovae Dei Israelis, xxiv 15;
`Urim’ pro luce quae est ex Divino Vero procedente a Domino; `insulae maris’ pro illis qui remotiores a vero sunt, n. 1158: [12] apud eundem,
Gloria Libani data est illi, honor Carmeli et Sharonis; illi videbunt gloriam Jehovae, honorem Dei nostri, xxxv 2;
`Libanus’ pro Ecclesia spirituali, `Carmelus et Sharon’ pro Ecclesia caelesti, de hac praedicatur gloria Jehovae cum intelligitur caeleste verum quod est charitas, {25}de illa praedicatur honor Dei Israelis cum intelligitur spirituale bonum, quod etiam est charitas: [13] apud eundem,
Surge, illuminare, quia venit lux Tua, et gloria Jehovae super Te exorta est; nam ecce tenebrae obtegunt terram, et caligo populos; sed super Te exorietur Jehovah, et gloria Ipsius super Te videbitur, lx 1, 2;
ibi de Domino, Qui vocatur Lux, ut apud Johannem i 4, 9; et dicitur quod {26} super Ipsum exorietur gloria Jehovae, {27}hoc est, quod Ipsi Divinum Verum: similiter apud eundem,
Propter Me, propter Me faciam, nam {28}quid profanaretur, gloriam Meam (t)non alii do, xlviii 11;
ibi etiam de Domino, `gloria’ in supremo sensu pro Divino Humano, {29}ita quoque pro Divino Vero, {30}quia hoc ab illo; (m)’non alii dare gloriam’ est modo Divino Humano, quod unum cum Se:(n) [14] apud Johannem,
Civitas sancta Hierosolyma, descendens e caelo, habens gloriam Dei, et luminare illius simile lapidi pretiosissimo, Apoc. xxi [10,] 11;
`civitas sancta Hierosolyma’ est regnum spirituale Domini in caelis, et Ecclesia spiritualis Ipsius in terris, de quibus praedicatur gloria; `luminare’ est verum a Divino. [15] Quia Divinum Verum est quod {31}repraesentatur per regium in Verbo, {32}siquidem Dominus quoad Divinum Verum repraesentabatur per reges, videantur loca mox supra citata, ideo Ipsi ut Regi tribuitur gloria, ut apud Davidem,
Attollite portae capita vestra, et extollimini ostia mundi, ut ingrediatur Rex gloriae; quis hic Rex gloriae? Jehovah fortis et heros, Jehovah heros belli. Attollite portae capita vestra, et attollite ostia mundi, ut ingrediatur Rex gloriae: quisnam hic est Rex gloriae? Jehovah Zebaoth, Hic est Rex gloriae, Ps. xxiv 7-10:
apud Esaiam,
Regnabit Jehovah Zebaoth in monte Zionis et in Hierosolyma, et coram senioribus Ipsius, gloria, xxiv 23;
`gloria’ pro Divino Vero; Jehovah dicitur `Jehovah Zebaoth’ seu Jehovah exercituum ubi agitur de Divino Vero, nam per `exercitus’ significantur vera, n. 3448. [16] {33} Et quia per regium repraesentabatur Divinum Verum, ideo thronus {34}super quo sedebant reges {35}cum judicabant, vocabatur thronus gloriae, Esai. xxii 23, Jer. xiv 21, xvii (x)12; et apud Matthaeum,
Filius hominis sedebit super throno gloriae Suae, xix 28:
apud eundem,
{36}Quando venerit Filius hominis in gloria Sua, et omnes sancti angeli cum Ipso, tunc sedebit super throno gloriae Suae:. . . et dicet Rex illis, xxv 31, 34, 40;
quod thronus dictus thronus gloriae, etiam erat causa quia judicia fiebant ex vero: apud eundem,
Venturus Filius hominis in gloria Patris Sui, cum angelis Suis, et tunc reddet unicuique juxta facta illius, xvi 27.
[17] Ex his etiam patet quid per gloriam in Oratione Dominica intelligitur,
Tuum est regnum, potentia et gloria, in saecula, Matth. vi 13.
Regnum spirituale Domini in caelis, et (x)Ecclesia spiritualis {37} in terris {38}vocatur quoque decus, Esai. lx 7, lxiii 15, lxiv 10 [A.V. 11], Dan, viii 9-11, xi 16, 41, 45. Etiam ideo gloria a Josepho dicitur, quia ipse Josephus repraesentat in supremo sensu Dominum quoad Divinum spirituale seu Divinum Verum, in sensu interno regnum spirituale Ipsius, tum bonum fidei, videatur n. 3969, 4669, 4723, 4727.
@1 i res$
@2 A d se habet, i est$
@3 Ipso$
@4 i et$
@5 i (m)et in magnificis apparentiis et decoribus inde quae sunt externa illius caeli at correspondent interno ejus, quod est charitas, tum intelligentia et sapientia, nam hae in charitate sunt et sic ex charitate, et vocantur vera et bona fidei.(n)$
@6 apparuit$
@7 ut dictum, idcirco etiam$
@8 illo$
@9 hoc est$
@10 haec$
@11 in eadem Praef:$
@12 i in supremo sensu$
@13 quod$
@14 qua$
@15 et quod factum$
@16 ille$
@17 i quoque$
@18 ideo distinctio sit inter Legem et inter prophetas$
@19 i qui$
@20 i autem$
@21 Quod gloria sit Divinum Verum$
@22 repudiaretur$
@23 et significabatur per$
@24 A has this on p. 369, l. 11, after n. 3448 and introduced by Et apud eundem$
@25 i et$
@26 i gloria Jehovae$
@27 et videbitur$
@28 quomodo$
@29 et$
@30 quod inde procedit$
@31 significatur$
@32 et$
@33 see note 1 page 368$
@34 in$
@35 i etiam$
@36 A has this ref. after the next$
@37 i Ipsius$
@38 etiam vocatur$

5923. `Et omne quod videtis’: quod significet quicquid ibi apperceptum et perceptum, constat ex significatione `videre’ quod sit intelligere, {1}et inde percipere {2} et appercipere, de qua n. 2150, 2325, 2807,3764, 3863, 4403-4421, 4567, 4723, 5400.
@1 tum$
@2 i ut$

5924. `Et festinetis, et descendere faciatis patrem meum huc’: quod significet conjunctionem arctam, constat ab illis supra n. (x)5909, et quia hic denuo idem dicitur et ex affectione amoris, est conjunctio arcta.

5925. Vers. 14, 15. Et cecidit super colla Benjaminis fratris sui, et flevit, et Benjamin flevit super collis illius. Et osculatus omnes fratres suos, et flevit super illis; et postea locuti sunt fratres illius cum illo. `Et cecidit super colla Benjaminis {1}’ significat conjunctionem intimam cum medio: `et flevit’ significat effectum misericordiae: `et Benjamin flevit super collis illius’ significat receptionem et inde reciprocum: `et osculatus omnes fratres suos’ significat adjunctionem ex gratia: `et flevit super illis’ significat affectionis effectum: `et postea locuti sunt fratres illius cum illo’ significat reciprocam communicationem ex receptione.
@1 A I o fratris sui here, is included beginning of 5925.$

5926. `Et cecidit super {1}colla’ Benjaminis {2}’: quod significet conjunctionem intimam cum medio, constat ex significatione `colli’ quod sit influxus, communicatio et conjunctio, de qua n. 3542, 3695, 3725; et est proprie conjunctio caelestium {3}et spiritualium, n. 5320, 5328, ita conjunctio caelestis interni quod `Joseph’, cum spirituali caelestis quod `Benjamin’; inde `cadere super colla’ est arcte se conjungere, proinde est conjunctio intima; et ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5411, 5413, 5443, 5639, 5686, 5688, 5689.

@1 Heb. is also plural, but with singular significance, cf. Lat. cervices and Gk. . Probably as with facies it is an expression of the complexity of the facial region.$
@2 A I o fratris sui here, is included beginning of 5925.$
@3 cum spiritualibus$

5927. `Et flevit’: quod significet effectum misericordiae, constat ex significatione `flere’ quod sit ex misericordia, ita effectus ejus, de qua n. 5480, (x)5873.

5928. `Et Benjamin flevit super collis illius’: quod significet receptionem et inde reciprocum, constat ex eo quod vicissim hoc factum, unde est receptio et inde reciprocum. Quod conjunctionem boni cum veris, et verorum reciprocum cum bono attinet, sciendum cum influit bonum in vera et sibi illa conjungit, quod tunc infundat illis bonum ex suo, et per suum {1}addicet {2}illa sibi, inde conjunctio; et quia vera sic vitam {3}accipiunt, apparet dein sicut agant ex se, cum reciproce agunt seu reagunt, at usque vera non agunt ex se sed ex bono quod influit in bonum a se addicatum veris; se habent {4}haec sicut vasa sanguinis in corpore vivo, vera sunt quasi vasa absque sanguine, bonum autem est quasi sanguis, hic cum se infudit in vasa quae prius vacua fuerunt, agit illa; et quoque reciproce, a sanguine enim acceperunt movendi facultatem, et quasi vitam. Ex his {5} patet quomodo se habet cum conjunctione boni cum veris, et cum
[conjunctione] verorum cum bono reciproca.
@1 addicat$
@2 vera$
@3 acceperunt$
@4 illa$
@5 i nunc$

5929. `Et osculatus omnes fratres suos’: quod significet adjunctionem ex gratia, constat ex significatione `osculari’ quod sit conjunctio ex affectione, de qua n. 3573, 3574, {1} 4353, hic adjunctio ex gratia, quia vera Ecclesiae in naturali quae repraesentantur per `filios Jacobi’, a bono interno quod `Joseph’, remotiora sunt, et quae remotiora sunt, quidem conjunguntur per medium cum bono interno, sed usque diu retinent talia quae cum bono interno {2}non correspondent; idcirco per `osculari fratres’ significatur adjunctio ex gratia. [2] Ex gratia dicitur, non ex misericordia, quia quae remotiora sunt et non plene correspondentia, non in tali humiliatione sunt ut implorare queant misericordiam, immo ne quidem ex corde nominare misericordiam, sed loco ejus gratiam; et hoc quia non correspondentia quae adhaerent, sunt ex amore sui, et qui se amat, nusquam se humiliare potest ex corde, erigit enim se, {3}nam spectat se in singulis, (c)et parvi facit illa quae extra se.
@1 i 3800$
@2 before cum$
@3 et se spectat$

5930. `Et flevit super illis’: quod significet affectionis effectum, constat ex significatione `flere’ quod sit misericordiae effectus, de qua mox supra n. 5927, 5928, hic affectionis, ex eadem causa de qua nunc supra n. 5929.

5931. `Et postea locuti sunt fratres illius cum illo’: quod significet reciprocam communicationem ex receptione, constat ex illis quae supra n. 5880, explicata sunt; tum quid reciproca communicatio ex receptione, ex illis quae etiam supra n. 5928.

5932. Vers. 16-20. Et vox audita domo Pharaonis, dicendo, Venerunt fratres Josephi, et bonum fuit in oculis Pharaonis, et in oculis servorum illius. Et dixit Pharaoh ad Josephum, Dic ad fratres tuos, Hoc facite, onerate jumenta vestra, et ite, venite terram Canaan. Et accipite patrem vestrum, et domos vestras, et venite ad me, et dabo vobis bonum terrae Aegypti, et comedetis pingue terrae. Et nunc mandatum hoc facite, accipite vobis e terra Aegypti vehicula infantibus vestris et mulieribus vestris, et feratis patrem vestrum, et veniatis. Et oculus vester {1}ne parcat super supellectilibus vestris, quia bonum totius terrae Aegypti vobis hoc. `Et vox audita domo Pharaonis’ significat quod hoc impleret universum naturale: `dicendo, Venerunt fratres Josephi’ significat perceptionem quod praesentia vera Ecclesiae in naturali: `et bonum fuit in oculis Pharaonis’ significat gaudium ubivis ibi: `et in oculis servorum illius’ significat usque ad infima ibi: `et dixit Pharaoh ad Josephum’ significat perceptionem naturalis ex caelesti interno: `Dic ad fratres tuos’ significat de veris Ecclesiae in naturali: `Hoc facite, onerate jumenta vestra’ significat quod implerent omne verum bono: `et ite, venite terram{2} Canaan’ significat habitationem illorum: `et accipite patrem vestrum, et domos vestras, et venite ad me’ significat accessionem boni spiritualis et verorum Ecclesiae ad scientifica naturalis: `et dabo vobis bonum terrae Aegypti’ significat possessionem scientificorum: `et comedetis pingue terrae’ significat appropriationem boni ibi: `et nunc mandatum hoc facite’ significat voluntatem: `accipite vobis e terra Aegypti vehicula’ significat doctrinalia scientificorum `infantibus vestris et mulieribus vestris’ significat pro illis qui nondum sciunt{3}: `et feratis patrem vestrum, et veniatis’ significat servitium eorum, et accessionem: `et oculus vester {4}non parcat super supellectilibus vestris’ significat quod instrumentalia non sint curae: `quia bonum totius terrae Aegypti vobis hoc’ significat quod illis primarium in mente naturali.
@1 A here has non$
@2 I, here only, Canaanem$
@3 A has following note above the line: (historica Verbi)$
@4 Thus A I here and 5948; cp. above.$

5933. `Et vox audita domo Pharaonis’: quod significet quod hoc impleret universum naturale, constat ex significatione `vocis quae auditur alibi et ad distantiam’, cum praedicatur de influxu, quod sit impleri; sicut enim vox audita implet, ita quod influit; et ex significatione `domus Pharaonis’ quod sit universum naturale; nam per `Pharaonem’ repraesentatur naturale in communi, n. 5160, 5799.

5934. `Dicendo, Venerunt fratres Josephi’: quod significet quod praesentia vera Ecclesiae in naturali, constat ex significatione `venisse’ quod sit praesentia; et ex repraesentatione `filiorum Jacobi’, seu `fratrum Josephi’, quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5458, 5512. Sunt in naturali scientifica varii generis; sunt scientifica de terrestribus, corporeis et mundanis, quae sunt infima, {1}nam haec sunt immediate ex sensualibus externis seu corporis; sunt scientifica de statu civili, ejus regimine, statutis et legibus, quae sunt paulo interiora; sunt scientifica de illis quae sunt vitae moralis, quae sunt adhuc interiora; quae autem sunt vitae spiritualis, sunt illis omnibus interiora; haec sunt vera Ecclesiae, quae quatenus solum ex doctrina apud hominem sunt, {2}non aliud sunt quam scientifica, at cum ex bono {3}amoris, tunc vadunt supra scientifica, nam tunc in luce spirituali sunt e qua spectant scientifica in suo ordine infra se; homo per tales gradus scientificorum ascendit {4} ad intelligentiam, scientifica enim per illos gradus aperiunt mentem ut lux e mundo spirituali influere possit. Ex his nunc patet quid intelligitur per praesentiam verorum {5} in naturali.
@1 A had sunt enim haec but i nam before sunt and d haec. Clearly enim should have been deleted instead of haec$
@2 nec$
@3 charitatis$
@4 i ab infantia$
@5 i Ecclesiae$

5935. `Et bonum fuit in oculis Pharaonis’: quod significet gaudium ubivis ibi, nempe in naturali, constat ex significatione `bonum esse in oculis alicujus’ quod sit gaudium esse ei; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua mox supra n. 5933.

5936. `Et in oculis servorum illius’: quod significet usque ad infima ibi, constat ex significatione `servorum’ quod sint inferiora, de qua n. 2541, 5161, 5164, 5305, ita quoque infima; quaenam scientifica in naturali infima sunt, (c)et quaenam inferiora, videatur mox supra n. 5934.

5937. `Et dixit Pharaoh ad Josephum’: quod significet perceptionem naturalis ex caelesti interno, constat ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua saepius; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. 5160, 5799; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; quia caeleste quod `Joseph’ repraesentat, est internum, et naturale quod `Pharaoh’, est externum, idcirco est perceptio naturalis ex caelesti interno, omnis enim perceptio est ex interiore, nusquam est aliqua perceptio {1}interioris ab exteriore, unde enim influxus, inde est perceptio. [2] Quid perceptio quae toties {2}nominatur, paucis hic dicendum: est apud unumquemvis hominem facultas percipiendi num ita sit, vel non ita; facultas concludendi intus in se seu in mente sua facit ut res percipiatur; haec facultas nusquam dabilis est nisi influxus sit ex spirituali mundo; hac dote excellent unus homo prae altero; qui minus excellent, sunt qui parum intus in se seu in mente sua concludunt et sic percipiunt, sed {3}dicunt ita esse, quia alii quibus fidem habent, ita dixerunt; at qui magis excellent, sunt qui {4}non ex aliis sed ex se vident quod ita sit; verum enim vero perceptio quae est apud unumquemvis hominem, est in rebus mundanis, non autem hodie apud aliquem in rebus spiritualibus; {5}(m)causa est quia spirituale quod influit et facit perceptionem, {6} obscuratum {7}est et paene exstinctum a jucundis amoris mundi et sui; quapropter nec illis curae sunt spiritualia nisi quatenus ex debito et more, si {8}auferretur timor ex debito, et jucundum ex more, {9}spernerent illa, {10}aversarentur, immo {11}negarent;(n) [3] qui perceptionem in spiritualibus habebit, is erit in affectione veri ex bono, et desiderabit continue (t)scire vera, inde intellectuale ejus illuminatur, et cum intellectuale illuminatum est, tunc {12}datur ei aliquid intus in se percipere; at qui non in affectione veri est, quod {13}scit ita esse, {14}hoc scit a doctrinali Ecclesiae cui fidem {15}adjungit, et quia {16}dixit ita esse sacerdos, presbyter, monachus. Ex his constare potest quid perceptio, et quod in mundanis {17} detur, non autem in spiritualibus; quod {18}adhuc patet ex eo quod quisque in dogmate in quo natus est, maneat, etiam qui nati sunt Judaei, tum qui extra Ecclesiam, tametsi intra eam vivunt; {19}et quoque qui in haeresi, si illis ipsissima vera dicerentur et quoque confirmarentur, usque tamen ne hilum perciperent quod vera sint, apparebunt illis ut falsa.
@1 interni ab externo$
@2 dicitur$
@3 modo sciunt ex aliis, quibus fidem habent$
@4 intus in se$
@5 i in rebus mundanis homo dicere potest quod ita sit, quia percipit ex concluso a pluribus non autem in rebus spiritualibus;$
@6 i prorsus$
@7 after exstinctum$
@8 abstrahatur$
@9 spernunt$
@10 aversantur$
@11 negant$
@12 potest aliquod$
@13 sciat$
@14 habet$
@15 adjunget$
@16 dicit$
@17 i apud hominem$
@18 etiam$
@19 tum$

5938. `Dic ad fratres tuos’: quod significet de veris Ecclesiae in naturali, nempe quod sit perceptio, constat ex repraesentatione `fratrum Josephi’ quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5403, 5419, 5458, 5512. Hic Pharaoh invitat filios Jacobi ut veniant in Aegyptum cum infantibus et mulieribus, utque ferant patrem suum secum, nam dicit Pharaoh, `Dic ad fratres tuos, Hoc facite, et accipite patrem vestrum; et accipite vobis e terra Aegypti vehicula pro infantibus vestris et mulieribus vestris; et feratis patrem vestrum, et veniatis’; Joseph autem mox supra invitat patrem {1}suum, et non aliter fratres suos quam sicut illius; dicit enim, `Ascendite ad patrem meum, et dicatis ad illum, Descende ad me, ne subsistas, et habitabis in terra Goshen, et eris propinquus ad me, tu et filii tui, et filii filiorum tuorum, et omne quod tibi; {2}festinate, et descendere faciatis patrem meum huc’. Causa quod Pharaoh invitaverit filios Jacobi, et Josephus patrem, non patet nisi ex sensu interno; qui est quod {3} naturale in communi quod repraesentatur per `Pharaonem’, immediatam communicationem habeat cum veris Ecclesiae in naturali quae repraesentantur per `filios Jacobi’; inde est quod Pharaoh de illis loquatur; at caeleste internum quod repraesentatur per `Josephum’, non immediatam communicationem habet cum veris Ecclesiae in naturali quae {4}’filii Jacobi’, sed per bonum spirituale quod est `Israel’ pater illorum; inde est quod Joseph de patre loquatur.
@1 et fratres suos per illum$
@2 sustentabo te ibi, festinetis$
@3 i nempe$
@4 i sunt$

5939. `Hoc facite, onerate jumenta vestra’: quod significet quod implerent omne verum bono, constat ex significatione `onerare jumenta’ quod sit implere vera; et ex significatione `frumenti quo onerarentur jumenta’ quod sit bonum veri, de qua n. 5295, 5410; `jumenta’ quod hic vera sint, est quia erant `asini’, Gen. xlii 26, 27, xliii 18, 24, xliv 3, per quos significantur scientifica, n. 5741; et quia per `asinos’ significantur scientifica, et nunc {1} conjunctio facta est cum bono interno per medium, sunt scientifica vera, eapropter (t)pro asinis hic dicuntur jumenta.
@1 i cum$

5940. `Et ite, venite terram Canaan’: quod significet habitationem eorum, nempe verorum Ecclesiae in naturali, constat ex significatione `terrae Canaanis’ quod sit {1}ubi habitatio (c)illorum qui fuerunt ab Ecclesia, de qua n. (x)3705, 3686, 4447, 4454, 4517, 5136, ita {2}habitatio verorum Ecclesiae cum bono, quia haec constituunt Ecclesiam.
@1 Ecclesia quia ibi$
@2 ibi Ecclesiae vera$

5941. `Et accipite patrem vestrum, et domos vestras, et venite ad me’: quod significet accessionem boni spiritualis et verorum Ecclesiae ad scientifica naturalis, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est pater, quod sit bonum spirituale, ut n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; ex repraesentatione `filiorum ejus’ quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5414, 5879, quorum omnia sunt `domus eorum’; ex significatione `venire’ quod sit accedere; et ex repraesentatione `Pharaonis’ qui est `me’ ad quem venirent, quod {1}sit scientificum naturalis in communi; ex his patet quod per ‘accipite patrem vestrum, et domos vestras, et venite ad me’ significetur accessio boni spiritualis et verorum Ecclesiae ad scientifica naturalis.
@1 sint scientifica$

5942. `Et dabo vobis bonum terrae Aegypti’: quod significet possessionem scientificorum, constat ex significatione `terrae Aegypti’ quod sint scientifica, de qua n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966, 5700; et ex significatione `dare ejus terrae bonum’ quod sit possessionem, nam qui {1}dat possessionem, dat ejus bonum, et vicissim.
@1 possidet ejus bonum habet, et qui bonum ejus habet, is possidet$

5943. `Et comedetis pingue terrae’: quod significet appropriationem boni ibi, constat a significatione `comedere’ quod sit communicari, conjungi et appropriari, de qua n. 2187, 2343, 3168, 3513 fin., 3832, 4745; et ex significatione `pinguis seu pinguedinis terrae’, nempe Aegypti, quod sit bonum in naturali. Quod `pingue’ sit caeleste seu bonum, a pluribus locis in Verbo constat; nec modo `pingue’ quod in animali, sed etiam `pingue’ quod aliunde, sicut `butyrum, oleum’; et quae trahunt aliquid (c)a pingui, etiam quantum trahunt, tantum boni significant, ut `lac, mella, resinae’. [2] Quod`pinguedo’ fuerit repraesentativum boni caelestis, ita amoris qui a Domino, constat ex holocaustis et sacrificiis, quod omnis pinguedo adoleretur super altari et quod inde odor quietis Jehovae; tum quod ideo prohibitum fuerit filiis Israelis comedere pinguedinem; ex quibus sicut ex reliquis, manifestum potest esse quod illa quae instituta fuerunt apud Israelitas, repraesentativa fuerint caelestium et spiritualium, et sic quod sancta involverint; alioquin nihil causae ex Divino fuisset in eo quod sacrificaretur omne pingue animalis, et quod id esset odor quietis Jehovae, tum quod prohiberetur esus ejus sicut {1} sanguinis; certe, perquam crasse cogitaretur de Divino, si crederetur quod pinguedo delectaret, ac Jehovah statutum faceret, in quo non intus reconditum esset aliud; (m){2}etiam homo nimis terrestris et corporeus foret, si nihil curaret scire quid per talia significaretur, indicium quod nulla ei affectio sciendi {3}quae sunt Verbi et vitae aeternae.(n) [3] De {4}pinguedine ita apud Mosen,
Sumes omnem pinguedinem tegentem intestina, et reticulum super jecore, . . . et pinguedinem super renibus, et adolebis super altari, Exod. xxix 13, 22:
tum Lev. iii 4, 5, 9, 10, 14, 15, iv 8, 9, 19, 26, 31, 35, vii 3, 4: quod etiam `pinguedo pectoris sacrificaretur’, Lev. vii 30, 31. Quod id esset `odor quietis Jehovae’, {5}ita,
Hoc panis igniti Jehovae in odorem quietis, Lev. iii 16: Sparget sacerdos sanguinem super altare Jehovae . . . et offeret pinguedinem in odorem quietis Jehovae, Lev. xvii 6:
et alibi,
Pinguedo primogeniti bovis {6}et ovis . . . adolebitur super altari, in odorem quietis Jehovae, Num. xviii 17;
odor quietis’ significat gratum ex bono amoris. [4] Quod a filiis Israelis non pinguedo comederetur,{5}
Omnis pinguedo Jehovae esto; ideo statutum aeternitatis in generationes vestras, in omnibus habitationibus vestris, ullam pinguedinem aut ullum sanguinem non comedetis, Lev. iii 16, 17:
et alibi,
Loquere ad filios Israelis, dicendo, Ullam pinguedinem sive bovis, sive ovis, sive caprae, non comedetis; . . . omnis qui comederit pinguedinem de bestia, de qua oblatum fuerit ignitum Jehovae, exscindetur anima comedens e populis suis; nec ullum sanguinem comedetis, Lev. vii 23-26.
[5] Holocausta et sacrificia constituebant principale cultus Divini apud populum illum, n. 923, 2180, quare per `holocausta et sacrificia’ in genere significatur cultus, et per illa quae sacrificabantur, tum per omnem processum sacrificationis, {7}significatur quale cultus, et per `pinguedinem et ejus adolitionem’ ipsissimum caeleste Divinum, quod est bonum amoris a Domino; ut quoque apparet ab his locis: apud Esaiam,
Jacob non emisti Mihi argento calamum; et pinguedine sacrificiorum tuorum non implevisti Me; tantum servire fecisti Me per peccata tua, xliii 24;
(m)’non emisti argento calamum’ pro quod non {8}comparaveris tibi vera fidei; et `pinguedine sacrificiorum non implevisti Me’ pro quod {9}non bonum amoris;(n) [6] apud Davidem,
Holocausta pinguium offeram Tibi cum suffimento arietum, Ps. lxvi 15;
`holocausta pinguium’ pro cultu ex amore: {10}apud Mosen,
Quando dicetur, Ubi dii eorum, petra cui confisi sunt, qui pinguedinem sacrificiorum eorum comederunt, biberunt vinum libaminis eorum? Deut. xxxii 37, 38;
hoc a gentilibus diceretur, qui putabant quod dii cibarentur imprimis talibus, nescientes prorsus quod `pinguedo sacrificiorum’ esset caeleste seu bonum amoris in cultu, et `vinum libaminis’ verum fidei inde, {11}quae afficiebant angelos cum sacrificabatur, et quae ideo mandata ut caelum prope hominem per repraesentativa et correspondentias esset: [7] apud Davidem,
Jehovah recordabitur omnium oblationum tuarum, et holocaustum tuum pingue faciet, Ps. xx 4 [A.V. 3];
`holocaustum pingue facere’ pro cultum reddere bonum: apud Esaiam,
Faciet Jehovah Zebaoth omnibus populis in monte hoc convivium pinguedinum, {12}convivium fecum; pinguedinum medullatarum, fecum defecatarum: . . . absorbebit mortem in aeternum, et absterget Dominus Jehovih lacrimam desuper omnibus faciebus, xxv 6, 8;
`convivium’ pro caelo et ibi conjunctione cum angelis per amorem et charitatem, n. 3596, 3832, 5161, `pinguedines’ sunt bona amoris et charitatis{13}: apud eundem,
Quare appenditis argentum pro eo quod non panis, et laborem vestrum pro eo quod non ad satietatem? attendite attendendo ad Me, et comedite bonum, {14}et delicietur in pinguedine anima vestra, lv 2:
[8] et apud Jeremiam,
Convertam luctum eorum in gaudium, et consolabor eos, et laetificabo eos e maerore suo; ac implebo animam sacerdotum pinguedine, et populus Meus bono Meo saturabuntur, xxxi 13, 14;
`pinguedo’ manifeste pro bono, nam dicitur quod `anima saturabitur’, et vocatur `bonum Jehovae’, quod non aliud est quam caeleste quod (c)ab Ipso: apud Davidem,
Sicut pinguedine et adipe saturabitur anima mea, et labiis canticorum laudabit os meum, Ps. lxiii 6 [A.V. 5];
similiter: apud eundem,
Coronasti annum bonitatis Tuae, et orbitae Tuae stillant pinguedine, Ps. lxv 12 [A.V. 11]:
{15}apud eundem,
Filii hominis in umbra alarum Tuarum confidunt, implentur pinguedine domus Tuae, et flumine deliciarum Tuarum potas eos, Ps. xxxvi 8, 9:
apud Esaiam,
Tunc dabit Jehovah pluviam seminis tui, quo conseres terram, et panem proventus terrae; et erit pingue et opulentum, xxx 23:
[9] apud Johannem,
Omnia pinguia et splendida abiverunt, et non amplius invenies ea, Apoc. xviii 14;
de Babylone; `omnia pinguia et splendida abiverunt’ pro quod omnia bona amoris et vera fidei: apud Mosen,
Sugere fecit {16}eum mel e rupe, et oleum e saxo petrae; butyrum armenti, et lac gregis, cum pinguedine agnorum et arietum filiorum Bashanis et hircorum, cum pinguedine renum tritici, et sanguinem uvae bibis merum, Deut. xxxii 13, 14;
ibi {17}de Antiqua Ecclesia spirituali, cujus varia bona recensentur, {18}et significantur per mel, oleum, butyrum, lac, pinguedinem’. [10] Quia `pinguedo’ erat bonum, ideo quoque adjungitur talibus quae non pinguia in se sunt sed usque significant bona, ita `pingue’ et `bonum’ quasi idem erant; ut in loco allato, pinguedo tritici; similiter apud Davidem,
Cibarem eos ex pinguedine tritici, Ps. lxxxi 17 [A.V. 16]:
et alibi,
Qui ponit terminum tuum pacem, et pinguedine triticorum satiat te, Ps. cxlvii (x)14:
tum apud Mosen,
Omnis pinguedo olei puri, et omnis pinguedo musti et frumenti, quae primitiae, quia Jehovae, data Aharoni sunt, Num. xviii 12.
@1 i etiam$
@2 tum$
@3 talia quae Verbi$
@4 pinguedinis sacrificiis$
@5 apud Mosen$
@6 aut$
@7 significabatur$
@8 comparaverit sibi$
@9 nec$
@10 i et$
@11 quod afficiebat. . . quod ideo mandatum$
@12 As Sch but in n. 2341 S has convivium vinorum suavium . . . vinorum defecatorum, in A E n. 252{14} convivium fecum seu vini optimi and in T R n. 708 convivium fecum seu vini suavis$
@13 i convivium fecum, et fecum medullatarum pro caelo et conjunctione cum angelis per vera quae ex bono amoris$
@14 ut$
@15 i pinguedo pro bono caeleste:$
@16 Israelem$
@17 Israel, pro$
@18 d et i quae$

5944. `Et nunc mandatum hoc facite’: quod significet voluntatem, constat absque explicatione.

5945. `Accipite vobis e terra Aegypti vehicula’: quod significet doctrinalia scientificorum, constat ex significatione `terrae Aegypti’ quod sint scientifica, de qua prius; et ex significatione `vehiculorum’ quod sint doctrinalia. In Verbo ubi agitur de Aegypto, passim nominantur currus et equi, et per `currus’ ibi intelliguntur doctrinalia, nunc falsa nunc vera, et per ‘equos’ intellectualia etiam in utroque sensu; quod `currus’ sint doctrinalia, videatur n. 5321; similiter vehicula ibi, sed per haec significantur doctrinalia scientificorum; doctrinalia scientificorum sunt doctrinalia ex sensu litterali Verbi, ac imprimis inserviunt illis qui primum inaugurantur in vera interiora Ecclesiae; sicut sunt, quod viduis prae ceteris benefaciendum, quod pupillis, quod pauperibus qui in plateis; tum quoque praecepta decalogi; haec et plura sunt doctrinalia scientificorum et significantur per `vehicula Aegypti’; talia doctrinalia quia sunt prima quae homo addiscit, etiam dein pro ultimo plano ei inserviunt, nam cum progressus fit ad interiora, fiunt ultima; etiam in illis actualiter desinunt caelestia et spiritualia{1}, nam illis quasi insistunt ac innituntur, {2}spiritualis enim mundus habet suos quasi pedes et suas plantas in naturali, (c)et apud hominem quoad vitam ejus spiritualem {3} in doctrinalibus scientificorum{4}; similiter ac sensus internus Verbi in sensu ejus litterali. Vehicula per quae doctrinalia haec significantur, {5}in Verbo non nisi quam aliquibus in locis nominantur; nominatur vehiculum illa voce in lingua originali, ubi agitur de arca quod imposita tali, 1 Sam. vi 7, 2 Sam. vi 3; et quoque cum {6}sanctificabatur habitaculum, Num. vii 3; causa est quia `arca’ repraesentabat caelum, n. 3478, quod, ut dictum, insistit ac innititur doctrinalibus scientificorum.
@1 i quae caeli,$
@2 nam spiritualis$
@3 i ultimam$
@4 i ibi$
@5 i non hac voce nominantur$
@6 sanctificaretur$

5946. `Infantibus vestris et mulieribus vestris’: quod significet pro illis qui nondum sciunt, nempe interiora Ecclesiae, constat ex significatione `infantum’ quod sint qui nondum sciunt illa; et ex significatione `mulierum’ quod sint affectiones veri; cum enim `viri’ significant vera, sicut hic `filii Jacobi’, tunc `mulieres (c)illorum’ significant affectiones veri; ac vicissim cum `viri’ significant bona, `mulieres illorum’ significant vera, sed tunc viri vocantur `mariti’, n. 3236, 4510, 4823; affectiones veri quae hic `mulieres’, nec sciunt interiora Ecclesiae nisi per vera quae sunt `viri’; affectiones absque his sunt sicut voluntas absque intellectuali; voluntas ut aliquid videat et sciat, erit per intellectum, ibi est ejus visus seu oculus.

5947. `Et feratis patrem vestrum, et veniatis’: quod significet servitium eorum et accessionem, constat ex significatione `ferre patrem’ quod sit servitium, de qua sequitur; et a significatione `venire’ quod sit accessio, ut supra n. 5941. Cum servitio quod significatur per `ferre patrem’, ita se habet: quae inferiora sunt, servire debent interioribus; inferiora {1}sunt vera Ecclesiae in naturali quae repraesentantur per `filios Jacobi’; interius autem est bonum spirituale, {2}quod repraesentatur per `Israelem patrem eorum’, hoc quia interius, seu quod idem{2}, superius, serviri debet ab exterioribus seu inferioribus; sunt enim inferiora non ad aliud formata quam ut servitia sint, {3}nam sunt formata ut interius vivat et agat in illis et per illa{4}, et quidem ita ut si auferatur interius ab illis, non aliud sint quam vasa absque vita et actione, ita prorsus mortua; ita se habet cum corpore respective ad spiritum ejus, quare cum hic recedit, corpus statim occumbit mortuum; (c)ac ita se habet cum externo homine respective ad internum, et quoque ita se habet cum interno homine respective ad Dominum; formatus enim est internus homo ad recipiendum vitam a Domino, et est non nisi quam vitae Ipsius organum; consequenter est formatum ad inserviendum Domino, ad omnes usus quos amor in Ipsum et charitas erga proximum postulant, primum in mundo naturali et postea in mundo spirituali.
@1 after naturali$
@2 i est$
@3 sunt enim adaptata$
@4 i in sphaera inferiore$

5948. `Et oculus vester {1}non parcat super supellectilibus vestris’: quod significet quod instrumentalia non sint curae, constat ex significatione `supellectilium’ seu vasorum quod sint instrumentalia; quod illa non curae sint, significatur per `oculus ne parcat’. Sunt essentialia et sunt instrumentalia; essentiale ut agat alicubi effectum, habebit instrumentale per quod agat;{2} sicuti instrumentale formatum est, ita agit; sit pro exemplo: corpus est instrumentale sui spiritus; externus homo est instrumentale interni; scientificum est instrumentale veri, et verum est instrumentale boni, n. 3068, 3079, ac ita porro. [2] Instrumentalia in Verbo vocantur vasa, hic `supellectilia’ quia praedicantur de migratione eorum, ita de illis quae in domibus. Essentialia autem in Verbo vocantur `res’, et sunt illa quae agunt per instrumentalia; interiora sic quia agunt per exteriora, sunt (t)respective essentialia. Per quod instrumentalia non curae erunt, intelligitur quod illa pro fine non erunt, sed essentialia; quantum enim instrumentalia pro fine sunt, tantum retrahunt se et evanescunt essentialia; ut, si pro fine sit scientificum et non curae vera, vera tandem ita evanescunt ut non appercipi {3}possit num vera sint; si quoque vera pro fine sunt et non curae bonum, bonum tandem ita evanescit ut non sit; tum qui terrestria, aut corporea, aut mundana pro fine habent, sic ut haec solum curae sint, non autem {4}caelestia; {5}caelestia ita evanescunt ut tandem vix aliquid {5}caeleste agnoscatur. Haec et similia sunt quae significantur per `oculus vester ne parcat super supellectilibus vestris’. [3] (s)At sciendum quod essentiale et instrumentale sint respectiva, nempe quod essentiale dicatur quia agit per alterum, ut per suum instrumentum aut organum; cum autem aliud agit per illud quod {6} essentiale fuit, tunc (t)hoc fit instrumentale, et sic porro; praeterea in universo creato non datur aliquod essentiale in se, hoc solum datur in Supremo, hoc est, in Domino; Ipse quia est Esse seu Essentiale {7}in Se, vocatur Jehovah ab Esse, reliqua omnia sunt modo instrumentalia; ex his nunc sequitur quia, ut dictum, Essentialia pro fine erunt, non instrumentalia, quod Solus Dominus erit.(s)
@1 See p. 372, ftnote 4$
@2 i et$
@3 possint$
@4 spiritualia$
@5 spirituale$
@6 i respective$
@7 ex$

5949. `Quia bonum totius terrae Aegypti vobis hoc’: quod significet quod illis primarium in mente naturali, constat ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; per `bonum totius illius terrae’ significatur primarium. Per haec verba etiam intelligitur quod si illis non instrumentalia sed essentialia curae sint, illis instrumentalia erunt in copia; ut pro exemplo: si vera curae{1}, illis scientifica quae sunt `bonum terrae Aegypti’, erunt in copia; similiter si bonum curae, vera erunt in copia. Scientifica quidem, tum vera, erunt curae, sed spectabunt bonum ut finem; si oculus in bono ut in fine est, tunc homo in visu (t)consequentium est, {2}seu in talium quae inde, {3}perceptione, quae nusquam datur nisi bonum sit finis, hoc est, nisi is universaliter in omnibus et singulis regnet. [2] Se habet hoc sicut corpus et ejus anima; homini omnino curae erit corpus, ut quod nutriendum, quod vestiendum, quod jucundis mundi fruiturum, sed haec omnia non propter corpus sed propter animam, ut nempe haec in sano corpore correspondenter et rite agat, et corpus ut organum sibi prorsus obsequiosum habeat, ita anima erit finis; nec anima pro fine erit, sed solum pro fine medio, ejus curam habebit homo non propter illam sed propter usus quos in utroque mundo praestabit; et cum homo pro fine habet usus, pro fine habet Dominum, nam Dominus disponit ad usus et ipsos usus. [3] (s)Quia pauci sciunt quid sit pro fine habere, etiam dicendum: pro fine habere est amare prae reliquis, quod enim homo amat, hoc pro fine habet; quid homo pro fine habet, cognoscitur manifeste, nam hoc universaliter in illo regnat, {4}ita continue adest, etiam tunc quando de eo nihil cogitare sibi videtur, insidet enim et facit interiorem ejus vitam, et sic latenter regit omnia et singula’; sit pro exemplo; qui ex corde honorat parentes suos, in omnibus et singulis quae agit in praesentia illorum, et quae cogitat in absentia, honor ille adest, et quoque id ex gestibus et loquela appercipitur; ita qui ex corde Deum timet et honorat, timor ille et honor in singulis quae cogitat, loquitur et agit, adest quia inest, etiam cum non adesse videtur, sicut cum in remotioribus inde negotiis est, nam regnat universaliter, ita in singulis; regnans apud hominem in altera vita manifeste appercipitur, nam totius ejus vitae sphaera quae ab ipso exhalat, inde est. [4] {5}Ex his constare potest quomodo intelligitur quod Deus semper ante oculos habendus sit, non quod de {6}Ipso jugiter cogitandum, sed quod timor Ejus aut amor regnabit universaliter, tunc {7}Deus in singulis ante oculos habetur, et quum hoc, homo non cogitat, loquitur et facit quod Ipsi adversum est et ingratum, sin aliter, id quod universaliter regnat, ac interius latet{8}, se manifestat et admonet.
@1 i quae per filios Jacobi repraesentantur$
@2 ita$
@3 before talium$
@4 hoc est$
@5 Inde$
@6 illo$
@7 enim$
@8 i reconditum$

5950. Vers. 21-23. Et fecerunt ita filii Israelis, et dedit illis Joseph vehicula juxta os Pharaonis, et dedit illis viaticum ad viam. Et omnibus illis dedit cuique mutatorias vestes; et Benjamini dedit trecentos argenti, et quique mutatorias vestes. Et patri suo misit ut hoc, decem (x)asinos portantes e bono Aegypti, et decem asinas portantes frumentum et panem, et alimentum patri suo ad viam. `Et fecerunt ita filii Israelis’ significat effectum a veris spiritualibus in naturali: `et dedit illis {1}vehicula juxta os Pharaonis’ significat quod ab interno illis doctrinalia, sicut placuit: `et dedit illis viaticum ad viam’ significat sustentationem a bono et vero interea: `et omnibus illis dedit (x)cuique mutatorias vestes’ significat vera initiata bono: `et Benjamini dedit trecentos argenti’ significat quod medio plenum veri ex bono: `et quinque mutatorias vestes’ significat multum veri e naturali: `et patri suo misit ut hoc’ significat quid gratis donatum bono spirituali: `decem asinos portantes e bono Aegypti’ significat scientifica meliora cum multis servitiis: `et decem asinas portantes frumentum et panem’ significat boni verum et veri bonum etiam cum multis servitiis: `et alimentum patri suo ad viam’ significat verum interius bono spirituali interea.
@1 A I o Joseph here and 5952; cp. above.$

5951. `Et fecerunt ita filii Israelis’: quod significet effectum a veris spiritualibus in naturali, constat a significatione `fecerunt’ quod sit effectus; et a repraesentatione `filiorum Israelis’ quod sint vera spiritualia in naturali, de qua n. 5414, 5879. Quid vera spiritualia in naturali, dicendum: vera fidei extra hominem, spiritum et angelum non sunt vera fidei, non enim applicata sunt alicui subjecto in quo {1}fiunt; cum autem applicantur homini, spiritui et angelo ut subjecto, tunc fiunt vera fidei sed cum differentia secundum status vitae cujusvis; apud eos qui primum addiscunt illa, sunt modo scientifica; postea si {2}illi sancte {3}venerantur illa, ultra vadunt et fiunt vera Ecclesiae; cum autem {3}afficiuntur illis et secundum illa {3}vivunt, tunc fiunt vera spiritualia; bonum enim amoris et charitatis quod unice est ex spirituali mundo, tunc imbuit illa et facit ut vivant; nam affici illis et vivere secundum illa est ex illo bono. [2] Qualia sunt vera quae fidei vocantur, apud illos qui vivunt secundum illa et qui non vivunt, mihi ostensum est; apud illos qui non vivunt secundum illa, apparuerunt sicut filamenta alba{4}, et apud quos {5}vera illa fuerunt at nihil boni, fragilia; at apud illos qui vivunt secundum illa, apparuerunt sicut fibrae e cerebro impletae spiritu, et molles; ita fuerunt haec vera animata, illa autem inanimata; ex quibus sciri potest quod vera apud homines se habeant secundum statum vitae cujusvis. Vera quae per `filios Jacobi’ repraesentantur, sunt vera nondum spiritualia quia nondum facta vitae; at vera quae per illos ut `filios Israelis’ repraesentantur, sunt spiritualia, quia ex eo quod facta vitae, bono amoris et charitatis {6}imbuta sunt; haec vera hic intelliguntur quia nunc actum est de initiatione ad conjunctionem verorum in naturali quae sunt `filii Jacobi’, cum bono interno quod est’ `Joseph’, per medium quod `Benjamin’, et quoque per bonum spirituale quod `Israel’.
@1 A alters fiunt to fiant$
@2 homo$
@3 singular$
@4 i sicca$
@5 nihil boni fuit$
@6 impleta$

5952. `Et dedit illis {1} vehicula juxta os Pharaonis’: quod significet quod ab interno doctrinalia, sicut placuit, constat ex repraesentatione `Josephi’ qui est is qui `dedit’ {2} quod sit bonum internum, de qua prius; ex significatione `vehiculorum’ quod sint doctrinalia, de qua supra n. 5945; et ex significatione `juxta os Pharaonis’ quod sit sicut placuit, nempe veris spiritualibus quae sunt `filii Israelis’, quia haec vera (t)sunt in naturali’ quod per `Pharaonem’ repraesentatur, n. (x)5160, 5799, et {3}’vehicula’ per quae doctrinalia significantur, data sunt illis ad dispositionem. (s)Sicut placuit, dicitur quia doctrinalia quae per `vehicula Aegypti’ significantur, sunt ex sensu litterali Verbi, n. 5945, qui absque sensu interno applicari potest cuique bono; Dominus enim non aliquem aperte docet vera sed per bonum ducit ad cogitandum quid verum, et quoque inspirat, homine nesciente, apperceptionem et inde electionem quod hoc verum sit quia ita dictat Verbum, et quia hoc quadrat; ita Dominus aptat vera secundum receptionem boni ab unoquovis; hoc quia fit secundum cujusvis affectionem, ac ita in libero, dicitur hic, sicut placuit.(s)
@1 See p. 384, ftnote 1$
@2 i illis vehicula$
@3 doctrinalia quae per vehicula significantur$

5953. `Et dedit illis viaticum ad viam’: quod significet sustentationem a bono et {1}vero interea, constat ex significatione `viatici’ quod sit sustentatio a bono et vero, de qua n. 5490.
@1 vera I$

5954. `Et omnibus illis dedit cuique mutatorias vestes’: quod significet vera initiata bono, constat ex significatione `vestium’ quod sint vera, de qua sequitur; inde `mutatoriae vestes’ sunt vera quae nova, et vera nova fiunt cum initiantur bono, tunc enim vitam accipiunt; agitur enim de conjunctione naturalis hominis cum spirituali, seu externi cum interno; quando conjunctio fit, tunc vera mutantur et nova fiunt, nam vitam ab influxu boni accipiunt, videatur mox supra n. 5951; quod `mutare vestes’ fuerit repraesentativum quod induerentur sancta vera, et quod inde quoque vestes mutatoriae, videatur n. 4545. [2] Quod per `vestes’ in Verbo significentur vera, est quia vera vestiunt bonum paene sicut vasa sanguinem, ac fibrae spiritum; quod `vestis’ significativum veri sit, est quia spiritus et quoque angeli appareant vestibus induti, et quilibet secundum vera quae apud illos, in albis apparent illi qui {1}sunt in veris fidei per quae bonum, at in candidis splendentibus qui in veris fidei quae ex bono, translucet enim bonum per verum, inde splendor, videatur n. 5248. [3] Quod spiritus et angeli appareant in vestibus, constare etiam potest ex Verbo ubi memoratur quod angeli visi; ut apud Matthaeum,
Angeli ad sepulcrum Domini sedentis species erat sicut fulgur, et vestimentum album sicut nix, xxviii 3:
apud Johannem,
Super thronis vidi viginti et quatuor seniores sedentes, indutos vestimentis albis, Apoc. iv 4:
apud eundem,
Sedens super equo albo . . . indutus erat vestimento tincto sanguine, et vocatur nomen ejus Verbum Dei: exercitus ejus in caelo sequebantur Eum super equis albis, induti byssinum album et mundum, Apoc. xix 11, 13, 14;
`vestimenta alba sicut nix’ et `byssinum album’ significant sancta vera, `albedo’ enim et `candor’ praedicantur de veris, n. 3301, 3993, 4007, 5319, ex causa quia proxime accedunt ad lucem, et lux quae a Domino est Divinum Verum; {2}quapropter (t)Dominus cum transformatus, {3} vestimenta ejus {4}apparuerunt sicut lux, de qua apud Matthaeum,
Cum Jesus transformatus, splenduit facies Ipsius sicut sol, et vestimenta Ipsius sunt facta sicut lux, xvii 2;
quod `lux’ sit Divinum Verum, in Ecclesia notum est, at quod comparetur `vesti’, constat apud Davidem,
Jehovah operit Se luce, quasi veste, Ps. civ 2.
[4] Quod `vestes’ sint vera, patet a pluribus locis in Verbo, ut apud Matthaeum,
Ingressus rex ut videret discumbentes, videt ibi hominem non indutum veste nuptiarum; et dixit illi, Amice, quomodo {5}huc intrasti non habens vestem nuptiarum? . . . quare ejectus est in tenebras exteriores, xxii 11-13;
quinam intelliguntur per `non indutum veste nuptiarum’, videatur n. 2132: apud Esaiam,
Excitare, excitare, indue robur tuum, Zion; indue vestes decoris tui, Hierosolyma, urbs sanctitatis, quia non addet veniat in te amplius praeputiatus et immundus, lii 1;
‘vestes decoris’ pro veris ex bono: [5] apud Ezechielem,
Vestivi te acupicto, et calceavi te taxo, et accinxi te bysso, ac obtexi te serico; . . . vestes tuae byssus et sericum, et acupictum; similam, mel et oleum comedisti, xvi 10, 13;
de Hierosolyma per quam {6}ibi intelligitur Ecclesia Antiqua spiritualis quae postquam exspiravit Ecclesia Antiquissima caelestis, instaurata fuit a Domino; vera quibus Ecclesia illa donata fuit, describuntur per `vestes’; (m)’acupictum’ est scientificum, hoc cum genuinum{7}, etiam apparet ut acupictum, ac sicut lacinia in altera vita, quod etiam datum est videre;(n) `byssus et sericum’ {8}sunt vera ex bono, sed illa in caelo, quia {t}in ejus luce ibi, sunt splendidissima et transparentia: [6] apud eundem,
Byssus in acupictura ex Aegypto fuit expansio tua, et hyacinthinum et purpura ex insulis Elishah, fuit tegumentum tuum, xxvii 7;
ibi de Tyro, per quam repraesentantur cognitiones veri et boni, n. 1201, quae cum genuinae, sunt `byssus in acupictura ex Aegypto’; bonum inde, seu bonum veri, sunt `hyacinthinum et purpura’: [7] apud Davidem,
Tota gloriosa filia regis, de implexis auri vestis ejus, in acupictis adducetur regi, Ps. xlv (x)14, 15 [A.V. 13, 14];
`filia regis’ pro affectione veri; `de implexis auri vestis ejus’ pro veris in quibus bonum; `acupicta’ pro veris infimis: apud Johannem,
Habes pauca nomina in Sardibus, {9}qui non polluerunt vestimenta sua, et ambulabunt Mecum in albis, quia digni sunt. {10}Qui vicerit, hic induetur vestimentis albis, Apoc. iii 4, 5;
{11}’non polluere vestimenta’ pro vera non inquinare falsis: [8] apud eundem,
Beatus qui vigilat et servat vestimenta sua, ut non nudus ambulet, et {12}videant pudorem ejus, Apoc. xvi 15;
`vestimenta’ similiter pro veris; sunt vera fidei ex Verbo quae proprie significantur per vestimenta; qui illa inde, aut qui vera {13}seu verosimilia ex suo religioso, ut gentiles, non sibi acquisiverat et applicuerat vitae, is utcumque putat se in bono esse, usque non est; nam quia (t)nulla ei vera ex Verbo aut religioso sunt, se patitur duci per ratiocinia aeque a spiritibus malis quam bonis, ac ita defendi non potest ab angelis; hoc intelligitur per quod `vigilandum, et servanda vestimenta sua, ut non nudus ambulet et videant pudorem ejus: [9] apud Zachariam,
Jehoshua fuit {14}indutus vestibus pollutis, sic stabat coram angelo, qui dixit ad stantes coram illo, Removete vestes pollutas a coram illo; ad illum autem dixit, Vide transire feci a te iniquitatem tuam, et induendo te vestibus mutatoriis, iii 3, 4;
‘vestes pollutae’ pro veris conspurcatis a falsis quae a malo, quare remotis vestibus illis et indutis aliis, dicitur `vide transire (t)feci a te iniquitatem tuam’; quod iniquitas non transeat per mutationem vestium, quisque scire potest, inde etiam quisque concludere quod vestium mutatio fuerit repraesentativum, sicut etiam vestium lavatio quae mandata cum purificarentur, ut cum accederent ad montem Sinai, Exod. (x)xix 14; cumque ab impuris mundarentur, Lev. xi 25,40, xiv 8, 9, Num. viii 6, 7, xix (x)21, xxxi (x)19-24; [10] mundationes enim ab impuris fiunt per vera fidei, quia haec docent quid bonum, {15}quid charitas, quid proximus, quid fides, quod Dominus, quod caelum quod vita aeterna, haec non sciuntur quid sunt absque veris quae docent, et ne quidem quod {16}sint; quis non aliter ex se novit quam quod bonum amoris sui et mundi, sit unicum quod bonum homini, utrumque enim est ejus vitae jucundum; et quis nisi ex veris fidei nosse potest, quod {17}aliud bonum sit quod homini applicari potest, nempe bonum amoris in Deum et bonum charitatis erga proximum, et quod in illis bonis sit vita caelestis, {18}tum quod tantum ejus boni influat per caelum a Domino, quantum homo se prae aliis non amat et quantum non amat mundum prae caelo; {19}ex his constare potest quod purificatio{20} quae{21} repraesentata fuit per lavationem vestium, {22} fiat per vera fidei.
@1 after splendentibus$
@2 inde est$
@3 i quod$
@4 apparuerint$
@5 hoc I$
@6 before de$
@7 i est$
@8 est verum$
@9 quae$
@10 Quia I$
@11 vestimenta pro veris$
@12 videam I$
@13 aut$
@14 in I$
@15 et sic ducunt ad bonum; bonum enim spirituale, seu amoris in Dominum, et amoris erga proximum non scitur quod sit$
@16 sit, nam$
@17 bonum hominis sit bonum charitatis et quod in illo bono$
@18 et$
@19 inde$
@20 i hominis$
@21 i purificatio$
@22 before quae$

5955. `Et Benjamini dedit trecentos argenti’: quod significet quod medio plenum veri ex bono, constat a repraesentatione `Benjaminis’ quod sit medium, de qua n. 5600, 5631, 5639, 5688, 5822; ex repraesentatione `Josephi’ qui dedit, quod sit bonum internum, de qua n. 5826, 5827, 5869, 5877; ex significatione ‘trecentorum’ quod sint plenum, de qua sequitur; et ex significatione argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954, 5658; ex his patet quod per `Benjamini dedit trecentos argenti’ significetur quod medio donaverit plenum veri ex bono, (m)est enim medium quod `Benjamin’ repraesentat, verum interius per influxum a caelesti interno,(n) n. 5600, 5631. Quod `trecenti’ sint plenum, est quia exsurgunt ex tribus et ex centum per multiplicationem, et `tria’ significant plenum, n. 2788, 4495, et `centum’ significant multum, n. 4400; quid enim numeri compositi involvunt, constat ex simplicibus a quibus sunt. [2] Trecenti ubi alibi in Verbo nominantur, etiam simile involvunt, sicut quod `arca Noe esset longitudine trecentorum cubitorum’, Gen. vi 15: tum quod `trecenti viri essent per quos Gideon percuteret (x)Midianem’, de quibus {1} in Libro Judicum,
Erat numerus lambentium in manu sua ad os suum, trecenti viri: . . . dixit Jehovah ad Gideonem, Per trecentos viros, qui fuerunt lambentes, . . . dabo Midianem in manum tuam. . . . Divisit Gideon trecentos viros in tria agmina, et dedit buccinam in manum uniuscujusque eorum, et hydrias vacuas, et faces in medio hydriarum. . . . Cum clangerent trecentis buccinis, posuit Jehovah gladium viri contra socium illius, et contra universa castra, vii 6-8, 16, 22;
per `trecentos viros’ ibi etiam significatur plenum, ut quoque per `tria agmina’ in quae trecenti illi divisi sunt; et per `centum’ qui erat numerus cujusvis agminis, significatur multum ac satis, consequenter quod sufficerent contra Midianem; (m)praeterea, repraesentativa erant omnia illa, nempe quod assumpti qui lamberent aquam in manu; quod buccina unicuique; quod (x)hydriae in quibus faces; et hoc quia per ‘Midianem’, contra quem irent, repraesentabatur verum quod non verum, quia non bonum vitae; sed de singulis his, ex Divina Domini Misericordia, alibi;(n) {2}quod numeri etiam repraesentativi fuerint, patet ex pluribus aliis locis, ut quod septem apud Joshuam cum caperent Jerichuntem, {3}tunc enim mandatum ut,
Septem sacerdotes portarent septem buccinas jubilantium coram arca: quod die septimo circumirent urbem septem vicibus, vi 4{4}.
@1 i ita$
@2 ita apud populum illum, omnia et singula usque ad numeros repraesentativa fuerunt, ut a pluribus patet, sicut$
@3 quod$
@4 i; similiter alibi$

5956. `Et quinque mutatorias vestes’: quod significet multum veri e naturali, constat ex significatione `quinque’ quod sint multum, de qua n. 5708; et ex significatione `mutatoriarum vestium’ quod sint vera initiata bono; quod {1}e naturali, est quia vestes praedicantur de naturali. Quod {2}verum e naturali esset medio quod repraesentatur per `Benjaminem’, est quia ut medium sit, trahet ab interno et ab externo, n. 5822; quod ab interno, intelligitur per quod medio plenum veri ex bono, quod significatur per `trecentos argenti’, de quibus mox supra n. 5955; quod ab externo, intelligitur per multum veri e naturali, quod significatur per `quinque mutatorias vestes’.
@1 in$
@2 multum veri$

5957. `Et patri suo misit ut hoc’: quod significet quid gratis donatum bono spirituali{1}, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic `pater’, quod sit bonum spirituale e naturali, ut n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; et ex significatione `mittere’ quod sit gratis donare; omne enim quod per internum influit a Domino in externum seu in naturale, {2}etiam quod in bonum spirituale quod Israel, quia hoc est e naturali, gratis donatur; postulat quidem Dominus humiliationem, adorationem, gratiarum actiones, et plura ab homine, quae apparent sicut remunerationes, ac ita non gratis; sed Dominus non postulat illa Sui causa, nam nihil gloriae Divino ex humiliatione, adoratione, et gratiarum actione hominis; in Divino prorsus non conceptibile est aliquid amoris sui ut propter Se talia fiant, verum sunt propter ipsum hominem, cum enim homo in humiliatione est, tunc potest recipere bonum a Domino, nam tunc separatus est ab amore sui et ejus malis quae obstant; quapropter Dominus humiliationis statum apud hominem vult ejus causa, {3}quia cum homo in illo statu est, potest Dominus influere cum bono caelesti; similiter se habet cum adoratione et cum gratiarum actione.
@1 i e naturali$
@2 ubi etiam$
@3 ut gratis ei possit implere$

5958. `Decem asinos portantes e bono Aegypti’: quod significet scientifica cum multis servitiis, constat ex significatione `decem’ quod sint multum, de qua n. 3107, 4638, 5708; ex significatione `asinorum’ quod sint scientifica, de qua n. 5741, hic scientifica infima, de quibus n. (x)5934, quae quia portant interiora, sunt servitia; et ex significatione `boni Aegypti’ quod sint scientifica, ut supra n. 5942, 5949, sed scientifica Ecclesiae, nam haec proprie per `Aegyptum’ significantur, n. 4749, 4964, 4966; quod haec sint `bonum Aegypti'{1}, inde est quia a Josepho ad Israelem, quod est a caelesti interno ad bonum spirituale, sunt missa.
@1 i hic$

5959. `Et decem asinos portantes frumentum et panem’: quod significet boni verum et veri bonum, etiam cum multis servitiis, constat ex significatione `decem’ quod sint multum, ut supra n. 5958; ex significatione `asinorum’ quod sint servitia, ut quoque mox supra n. 5958; ex significatione `frumenti’ quod sit bonum veri, de qua n. 5295, 5410, hic autem boni verum quia a caelesti interno quod `Joseph’; et a significatione `panis’ quod sit veri illius bonum, de qua n. 276, 680, 2165, 2177, 3478, 3735, 4211, 4217, 4735, 4976. Cum hoc quod `frumentum’ significet boni verum, et alibi (t)veri bonum, ita se habet: cum significationibus aliter se habet cum agitur de influxu a caelesti interno, et aliter cum a spirituali interno; quod influit a caelesti interno, non est nisi quam bonum, quod (t)quidem in se verum habet, sed {1}hoc verum est bonum; quod autem influit a spirituali interno, non est nisi quam verum, quod cum factum (x)vitae, appellatur {2} bonum veri; inde nunc est quod `frumentum’ significet nunc bonum veri, et nunc boni verum, hic boni verum quia (c)ex caelesti interno quod `Joseph’. Quod `asinae portaverint frumentum et panem’ ac `asini bonum Aegypti’ est quia per `asinos’ significantur {3}servitia quatenus se referunt ad {4}verum, et per `asinas’ significantur {3}servitia quatenus se referunt ad bonum; {5}ideo super asinis portabantur talia quae {6}illis conveniebant, et super asinabus talia quae {7}illis; (m)alioquin non opus fuisset memorare quod essent asini et asinae, et quid illi et quid hae portarent.(n)
@1 ipsum verum ibi$
@2 i bonum et quidem$
@3 scientifica$
@4 vera$
@5 ita$
@6 A d illis correspondebant, i se referunt ad vera$
@7 se referunt ad bona, hoc ob congruentiis, aliter nec$

5960. `Et alimentum patri suo ad viam’: quod significet verum interius bono spirituali interea, constat ex significatione `alimenti’ quod sit {1}verum interius, hoc enim existit a boni vero et veri bono, quae significantur per `frumentum et panem’, mox supra n. (x)5959; et quoque verum {2}interius est alimentum bono spirituali; ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est pater, quod sit bonum spirituale, de qua supra n. 5957; et ex significatione `ad viam’ quod sit interea, nempe antequam veniret, {3}hoc est, antequam plena conjunctio fieret.
@1 bonum$
@2 inferius I$
@3 et; est is a slip$

5961. Vers. 24-28. Et dimisit fratres suos, et iverunt, et dixit ad illos, Ne contendatis in via. Et ascenderunt ex Aegypto, et venerunt terram Canaan ad Jacobum patrem eorum. Et indicaverunt illi, dicendo, Adhuc Joseph vivit, et quod ille dominans in omni terra Aegypti; et defecit cor ejus, quia non credidit illis. Et locuti sunt ad illum omnia verba Josephi quae locutus ad illos; et vidit vehicula quae misit Joseph ad ferendum illum; et revixit spiritus Jacobi patris illorum. Et dixit Israel, Multum, adhuc Joseph filius meus vivit, ibo et videbo illum antequam morior. `Et dimisit fratres suos et iverunt’ significat occultationem: `et dixit ad illos, Ne contendatis in via’ significat perceptionem datam ut in tranquillo sint: `et ascenderunt ex Aegypto’ significat recessionem a scientificis Ecclesiae: `et venerunt terram Canaan ad Jacobum patrem {1}suum significat habitationem ubi bonum naturale non spirituale: `et indicaverunt illi, dicendo’ significat influxum et apperceptionem: `Adhuc Joseph vivit’ significat quod internum non rejectum: `et quod ille dominans in omni terra Aegypti’ significat quod mens naturalis sub ejus potestate sit: `et defecit cor ejus, quia non credidit illis significat deficientiam vitae naturalis, et inde intellectus: `et locuti sunt ad illum omnia verba Josephi quae locutus ad illos’ significat influxum ex caelesti spiritualis: `et vidit vehicula quae misit Josephus ad ferendum, illum’ significat doctrinalia inde quae persuaderent: `et revixit spiritus Jacobi patris illorum’ significat vitam novam: `et dixit Israel’ significat bonum spirituale nunc: `Multum, adhuc Joseph filius meus vivit’ significat gaudium quod internum non perierit: `ibo et videbo illum antequam morior’ significat desiderium conjunctionis, antequam novum.
@1 Thus A I here and 5965; cp. above.$

5962. `Et dimisit fratres suos et iverunt’: quod significet occultationem, constat ex significatione `dimittere’ quod sit removere a se, consequenter non magis sic praesens esse apud illos; et a significatione `ire’ seu abire quod sit vivere, tum vivere remotius, ut et relinquere, de qua n. 3335, 3416, 3690, 4882, 5493, (x)5696, ita est occultari. Quod nunc de remotione a caelesti interno, et sic de ejus occultatione, agatur, constat a sequentibus in sensu interno. [2] Qui non scit quomodo se habet cum statu vitae spirituum et angelorum in caelis, nec scire potest cur nunc agatur de occultatione (m)veri et boni, cum mox prius {1}fuerant in luce eorum; status ille in caelo est quod spiritibus et angelis sint mane, meridies et vespera, tum diluculum, et iterum mane, et sic porro; mane eorum est cum Dominus praesens est et illos manifesta felicitate beat, (t)sunt tunc in perceptione boni; meridies est cum in luce veritatum sunt; et vespera cum ab illis removentur, tunc apparet illis quod Dominus remotior sit et ab illis occultatus; has vices omnes qui in caelo subeunt et percurrunt, aliter non possunt continue perfici; inde enim illis relativa, et a relativis perfectior perceptio, quoniam inde sciunt quid non felix, {2}quia inde sciunt {3}quid non bonum, et quid non verum. [3] {4} Quod admiratione dignum, est quod nusquam unus status {5}sit prorsus similis alteri in aeternum; tum quod unus spiritus et angelus non similes status mutationes percurrat ac alter, ex causa quia {6}unus non est alteri prorsus similis quoad bonum et verum, sicut nec unus homo alteri quoad faciem; sed usque Dominus ex variis illis unum facit; canon {7} communis est quod omne unum, in quo aliquid quale, ex variis existat, quae in unanimum tale {8}ut per harmoniae consensum rediguntur, ut appareant omnes sicut unum; {9}unum inde seu unio in caelis fit {10}per amorem et charitatem; videatur etiam n. 3241, 3267, 3744, 3745, 3986, 4005, 4149, (x)5598. [4] Occultatio quae significatur per quod `Joseph dimisit fratres suos, et iverunt’, in Verbo vocatur vespera, quae tunc est apud angelos cum non percipiunt Dominum praesentem, est enim in caelo continua perceptio {11} Domini; cum in {12} statu non perceptionis sunt, tunc non afficiuntur bono nec vident verum ut prius; hoc angit illos, at brevi post venit diluculum, et sic mane.
@1 actum est de manifestatione;(n) status vitae spirituum et angelorum in caelo, est quod illis$
@2 tum quoque$
@3 quod I$
@4 i et$
@5 est$
@6 nec unus$
@7 i enim$
@8 redactis$
@9 unanimum per quod$
@10 A alters to amor et charitas$
@11 i praesentiae$
@12 i illo$

5963. `Et dixit ad illos, Ne contendatis in via’: quod significet perceptionem datam ut in tranquillo sint, constat ex significatione `dicere ad illos’ quod sit perceptio {1}data ab interno quod est `Joseph’, de qua saepius; et a significatione `non contendere in via’ quod sit ut in tranquillo sint; contentio enim cum aliis est intranquillum, quia est turba animi. Status qui variantur in altera vita, de quibus mox supra n. (x)5962, se habent secundum perceptionem boni et veri apud illos, ita secundum perceptionem praesentiae Domini {2}; secundum perceptionem illam est illis tranquillum, nam qui in perceptione praesentiae Domini sunt, illi in perceptione sunt quod omnia et singula quae illis contingunt, ad bonum eorum tendant, et quod mala {3}ad illos non pertingant, inde sunt in tranquillo; (m)absque tali fide seu confidentia in Dominum, nusquam aliquis venire potest ad tranquillum pacis, ita nec ad beatum in gaudio, quia {4}beatum illud in tranquillo pacis habitat.(n)
@1 after Joseph$
@2 i apud illos$
@3 nec ad illos$
@4 hoc$

5964. `Et ascenderunt ex Aegypto’: quod significet recessionem a scientificis Ecclesiae, constat a significatione `ascendere inde’ quod sit recedere; `ascendere’ dicitur ab Aegypto ad terram Canaan, et `descendere’ ab hoc ad Aegyptum, ex causa de qua aliquoties prius; hic per `ascendere’ significatur abire; et ex significatione `Aegypti’ quod in proprio sensu sint scientifica Ecclesiae, de qua n. 4749, 4964, 4966; quod illa scientifica hic significentur, est quia in illis fuerunt cum in Aegypto cum Josepho, n. (x)5958. Agitur hic usque ad versum ultimum hujus capitis de remotione ab illis quae (t)sunt boni et veri, ita ab illis quae Ecclesiae, quae remotio {1}intelligitur per occultationem supra, n. (x)5962, et hic per recessionem; hic status in Verbo significatur per `vesperam’; cum in illo statu sunt, {2} recedunt a caelestibus et spiritualibus, et accedunt ad talia in quibus non spirituale et caeleste; at occultatio illa seu {3}recessio non fit per quod Dominus se occultet aut recedat sed quod ipsi, non enim diutius detineri possunt, quia non convenit, a proprio illorum, quapropter {4}ille status venit cum sibi seu proprio suo relinquuntur, et{5} quantum illi relinquuntur, seu in id immerguntur, tantum ab illis quae caeli sunt, recedunt, et tantum illis bonum fit imperceptibile et verum obscurum; inde patet quod Dominus non Se occultet sed quod homo, spiritus et angelus seipsum.
@1 i hic$
@2 i tunc$
@3 remotio$
@4 illi tunc$
@5 i in$

5965. `Et venerunt terram Canaan ad Jacobum patrem {1}suum’: quod significet habitationem ubi bonum naturale non spirituale, constat ex significatione `terrae Canaanis’ quod sit Ecclesia, de qua n. 3705, (x)3686, 4447, 4517, (x)5136, ita habitatio eorum qui repraesentarent Ecclesiam, qui quod fuerint posteri Jacobi, notum est; et ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit bonum naturale, de qua n. 3305, 3659, 3775, 4009, 4073, 4234, 4538, non autem spirituale, nam hoc repraesentatur per `Israelem’; quod `Jacob’ repraesentet externum Ecclesiae et `Israel’ internum, videatur n. 4286, 4570; sive dicas bonum naturale {2}aut Ecclesiae externum, sive bonum spirituale aut Ecclesiae internum, idem est, nam bonum naturale constituit Ecclesiae externum, et bonum spirituale Ecclesiae internum. [2] (s)Spirituale dicitur quod {3}est in luce caeli, nam quod {3}est in illa luce, in se habet affectionem boni et perceptionem veri; hae{4} sunt in illa luce quia lux illa est a Domino; quapropter qui in bono et vero spirituali sunt, illi in interno Ecclesiae sunt, nam sunt capite intra caelum; naturale autem dicitur quod est {5}in luce mundi, et quod {6}in illa luce est, non in se habet affectionem boni et perceptionem veri sed extra se; influit enim lux caeli et illuminat circum circa, ita extra non intra, et facit ut sciatur quod bonum sit bonum et verum verum, quia ita dicitur, non quod ita esse percipiatur;(s) quapropter qui in bono {7} naturali sunt, illi in externo Ecclesiae sunt, {8}nam non capite sunt in caelo sed caput illuminatur inde ab extra. {9}Nunc Jacob vocatur Jacob, non Israel, ex causa quia nunc {10}in externis sunt, ut ab illis quae {11}supra dicta sunt, liquet.
@1 See p 392, ft 3$
@2 sive . . . aut . . . seu$
@3 apparet$
@4 i enim$
@5 a$
@6 est a luce mundi$
@7 i et vero$
@8 non enim$
@9 Hic$
@10 i in recessione sunt, ita$
@11 praecedunt$

5966. `Et indicaverunt illi dicendo’: quod significet influxum et apperceptionem, constat a significatione `indicare’ quod sit communicari et conjungi, de qua n. 4856, 5596, ita quoque influxus, nam quod indicatur, hoc in cogitationem influit; et a significatione ‘dicere’ in historicis (x)Verbi quod sit {1}perceptio, de qua saepius, ita quoque apperceptio.
@1 apperceptio$

5967. `Adhuc Joseph vivit’: quod significet quod internum non rejectum, constat a repraesentatione `Josephi’ quod sit bonum internum, de qua n. 5805, 5826, 5827, 5869, 5877; et ex significatione `vivere’ quod sit adhuc esse, ita non rejectum; quod `vivere’ sit non esse rejectum, est quia a filiis Jacobi internum quod per `Josephum’ repraesentatur, primum rejectum fuit, et quia tunc pater eorum crediderat quod a malis et falsis perierit, n. 5828; inde nunc per `vivere’ significatur quod non ita sit.

5968. `Et quod ille dominans in omni terra Aegypti’: quod significet quod mens naturalis sub ejus potestate sit, constat ex significatione `dominari’ quod sit sub ejus potestate esse; et a significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5301.

5969. `Et defecit cor ejus, quia non credidit illis’: quod significet deficientiam vitae naturalis et inde intellectus, constat ex significatione `defecit cor’ quod sit deficientia vitae, et quia {1}dicitur de `Jacobo’ per (x)quem repraesentatur bonum naturale, n. (x)5965, est deficientia vitae naturalis; et ex significatione `non credere’ quod sit deficientia intellectus; quod dicatur inde, est quia praecedit semper vita quae voluntatis{2}, et sequitur vita intellectus; causa est quia solum voluntati inest vita, non autem intellectui nisi ex voluntate; hoc constat a bono quod est voluntatis, et a vero quod est intellectus, quod bono insit vita, non autem vero nisi ex bono; {3}manifestum enim est quod id semper prius sit quod vivit, et id posterius quod inde vivit; haec causa est quod dicatur deficientia vitae naturalis et inde intellectus, quae significantur per quod `defecit cor ejus, quia non credidit illis’.
@1 praedicatur$
@2 i quae per cor intelligitur$
@3 inde patet$

5970. `Et locuti sunt ad illum omnia verba Josephi quae locutus ad illos’: quod significet influxum ex caelesti spiritualis, constat ex significatione `loqui’ quod sit influxus, de qua n. 2951, 5481, 5797; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste spiritualis, de qua n. 4286, 4592, 4963, 5307, 5331, 5332, 5417.

5971. `Et vidit vehicula quae misit Josephus ad ferendum illum’: quod significet doctrinalia inde quae persuaderent, constat ex significatione `vehiculorum’ quod sint doctrinalia, de qua n. 5945, 5952; ex significatione `quae misit Josephus’ quod sit quae a caelesti interno; et a significatione `ad ferendum illum’ quod sit quae persuaderent, nam ferre (c)eum ad Josephum ut videat eum, est persuadere; quod etiam ex visis vehiculis persuasus fuerit, (c)ex verbis quae nunc sequuntur, nempe, revixit spiritus Jacobi patris illorum, et dixit Israel, Multum, adhuc Joseph filius meus vivit’, constat.

5972. `Et revixit spiritus Jacobi patris illorum’: quod significet vitam novam, constat ex significatione `revixit spiritus’ quod sit vita nova; et ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit bonum naturale, de qua n. (x)5965; inde per `revixit spiritus Jacobi’ significatur vita nova bono naturali; vita nova fit cum spirituale ab interno influit, et in illis quae in naturali sunt, ab interiore agit, inde bonum naturale fit {1} spirituale, adjunctum bono spirituali quod repraesentatur per `Israelem’; ob quam causam etiam Jacob nunc vocatur Israel, nam dicitur, `revixit spiritus Jacobi, et dixit Israel’.
@1 i bonum$

5973. `Et dixit Israel’: quod significet bonum spirituale nunc, constat ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, ut n. 5801, 5803, 5806, {1} 5817, 5819, 5826, 5832, 5833; quid bonum spirituale quod `Israel’ et quid bonum naturale quod `Jacob’, videatur supra n. (x)5965. Qui non sensum internum Verbi novit, nusquam scire potest cur Jacob nunc dicatur Jacob et nunc Israel, nam in uno capite, etiam in uno versu, nunc unum nomen nunc alterum dicitur;{2} quod sensus internus Verbi sit, inde manifeste constare potest; sicut hic ubi dicitur, `Revixit spiritus Jacobi patris illorum, et dixit Israel’: similiter alibi, ut
Benjaminem fratrem Josephi non misit Jacob cum fratribus ejus, . . . et venerunt filii Israelis ad emendum in medio venientium, Gen. xlii 4, 5:
Et profectus Israel; dixit Deus Israeli in visionibus noctis, Jacob, Jacob, et dixit, Ecce me, Gen. xlvi 1, 2:
Surrexit Jacobus ex Beersheba, et tulerunt filii Israelis Jacobum patrem suum, ibid. vers. 5:
Omnes animae domus Jacobi, venientis Aegyptum, septuaginta. Alligavit Joseph currum suum, et ascendit obviam Israeli; . . . et dixit Israel ad Josephum, ibid. vers. 27, 29, 30: Habitavit Israel in terra Aegypti in terra Goshen; . . . vixit Jacobus in terra Aegypti septendecim annis. . . . Et appropinquaverunt dies Israelis ad moriendum, Gen. xlvii 27-29:
Et indicavit Jacobo, et dixit, Ecce filius tuus Joseph venit ad te; et confirmavit se Israel, et sedit super lecto, et dixit Jacob ad Josephum Gen. xlviii 2, 3:
Vocavit Jacob filios suos, . . . et dixit, Congregamini, . . . et audite, filii Jacobi, audite Israelem patrem vestrum, Gen. xlix 1, 2: et in eodem capite,
Maledicta ira eorum, quia vehemens, et excandescentia eorum, quia dura; dividam eos in Jacobo, et dispergam eos in Israele, vers. 7;
{3}tum
Roborabuntur brachia manuum ejus a manibus robusti Jacobi, exinde pastor, lapis Israelis, vers. 24;
praeter apud Prophetas frequenter.
@1 i 5812,$
@2 i ad minimum exinde sciri potest$
@3 ac iterum$

5974. `{1}Multum, adhuc Joseph filius meus vivit’: quod significet gaudium quod internum non perierit, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum; et ex significatione `vivere’ quod sit non periisse, nec rejectum, {2}ut supra n. (x)5967; quod gaudium sit, patet.

@1 So Sch; Heb (rab)=multus, but satis is quite justifiable; see also n. 6172 fin.$
@2 de quibus$

5975. `Ibo et videbo illum antequam morior’: quod significet desiderium conjunctionis, antequam novum, constat ex significatione `ire et videre’ quod sit conjungi; {1}quod `videre’ sit conjungi, est quia interior visus in mundo spirituali conjungit; interior visus est cogitatio, et ibi in societate, quando plures ut unum agunt, {2}et quoque in choris, quod cogitat unus, etiam cogitat alter, ita cogitatio conjungit; et quoque cum (x)quidam cogitat de aliquo, sistitur is praesens, ita quoque conjungit; inde est quod per `ire et videre’ significetur conjunctio; quod desiderium conjunctionis sit, fluit ex gaudio, de quo mox supra n. (x)5974; et ex significatione `antequam morior’ quod sit antequam novum, nempe novum repraesentationis; in Verbo enim repraesentativa ita succedunt ut cum unus moritur, sequatur repraesentativum vel simile per alium, vel aliud, ita novum, de qua re n. 3253, 3259, 3276; sicuti cum Abraham mortuus est, successit repraesentativum per Jishakum; et cum hic mortuus, successit repraesentativum per Jacobum; et cum hic mortuus, {3}successit repraesentativum per posteros ejus; hoc novum est quod {4} intelligitur.
@1 interior enim visus in altera vita conjungit$
@2 I has “et quoque in choris”$
@3 succedit$
@4 i hic$

5976. Continuatio de Angelis et Spiritibus apud hominem

Ad finem capitis praecedentis ostensum est quod apud unumquemvis hominem duo spiritus ab inferno sint et duo angeli e caelo, qui faciunt ut utrinque communicatio sit et quoque ut homo in libero sit.

5977. Quod duo sint, est causa quia duo genera spirituum in inferno sunt, et duo genera angelorum in caelo, quibus correspondent duae facultates in homine, nempe voluntas et intellectus; primum genus spirituum simpliciter vocantur `spiritus’ et agunt in intellectualia; alterum genus vocantur `genii’ et agunt in voluntaria; sunt etiam inter se distinctissimi; nam illi qui simpliciter vocantur spiritus, infundunt falsa; ratiocinantur enim contra verum, (c)ac in suae vitae jucundo sunt cum possunt facere ut verum appareat {1}ut falsum ac falsum {1}ut verum; at illi qui vocantur genii, infundunt mala, agunt in affectiones et concupiscentias hominis, et {2} olfaciunt momento quid desiderat homo; si hoc bonum est, solertissime flectunt id in malum; in jucundo suae vitae sunt cum possunt facere ut bonum appercipiatur ut malum ac malum ut bonum; {3}illis permissum fuit agere in mea desideria ut scirem qualis naturae sunt, et quomodo agunt, et fateri {4}possum, nisi Dominus per angelos custodiverit, quod pervertissent illa in concupiscentias {5}mali, et hoc tam latenter ac tacite ut vix aliquid de eo apperciperem. [2] Hi qui genii vocantur nec quicquam commune habent cum illis qui vocantur spiritus; illi seu genii nihil curant quid homo cogitat sed solum quid amat; hi autem seu spiritus nihil curant quid homo amat sed quid cogitat; illi seu genii jucundum in tacendo ponunt, hi autem seu spiritus in loquendo; sunt quoque {6}prorsus separati ab invicem; genii sunt in infernis a tergo profunde, et ibi inconspicui {7}spiritibus, cumque inspicitur illuc, apparent sicut umbrae quae {8}volutant; spiritus autem in infernis a lateribus et {9}ab anterioribus sunt; inde nunc est quod apud hominem bini {10}spiritus ab inferno sint.
@1 sicut$
@2 i quasi$
@3 i quandoque$
@4 possim$
@5 tam dextre ut minime$
@6 nusquam simul$
@7 ,cum$
@8 volitarent$
@9 antrorsum, et conspicui sunt, et apparent in sua luce sicut homines, et in luce caeli sicut monstra$
@10 sint ab inferno$

5978. Quod bini angeli apud unumquemvis hominem sint, est quia (t)illorum etiam duo genera sunt; unum quod agit in hominis voluntaria, alterum quod in ejus intellectualia; qui in hominis voluntaria, agunt in ejus amores et fines, consequenter in ejus bona; qui autem in hominis intellectualia, agunt in ejus fidem et principia, consequenter in ejus vera; sunt etiam illi inter se distinctissimi; vocantur illi qui in voluntaria hominis agunt caelestes, et illi qui in ejus intellectualia spirituales; caelestibus oppositi sunt genii, et spiritualibus spiritus{1}. (m)Haec a multa experientia scire datum est, nam cum utrisque continue sum in consortio et loquela.(n)
@1 i sunt etiam hi separati ab invicem in caelis$

5979. Homo qui in fide est, credit quod non nisi quam angeli e caelo apud ipsum sint, et quod diabolici spiritus ab illo prorsus remoti{1}; sed asseverare possum quod apud hominem qui est in concupiscentiis et jucundis amoris sui et mundi, et haec illi pro fine sunt, tam prope apud illum sint ut sint in ipso et regant ejus tam cogitationes quam affectiones; angeli {2}e caelo nequaquam possunt intra sphaeram talium esse sed extra, quapropter etiam angeli recedunt sicut spiritus infernales propius accedunt; at usque angeli e caelo nusquam prorsus ab homine {3}recedunt, tunc enim actum foret cum illo; nam si absque communicatione cum caelo per angelos foret, non potuisset vivere. [2] Quod spiritus infernales et angeli caelestes apud hominem sint, etiam quodammodo ex doctrina fidei Ecclesiarum Christianarum est; dictat enim doctrina quod omne bonum a Deo, et quod malum a diabolo; et confirmant hoc praedicatores per id quod {4}in pulpitis orent ut Deus regat eorum cogitata et eorum verba, {5}quodque dicant quod in justificatione omnia usque ad {6}minima conatuum a Deo sint; tum quando homo bene vivit, quod se duci patiatur a Deo; et quoque quod angeli {7}mittantur a Deo, qui homini {8}inserviant; ac vicissim cum homo {9}aliquod enorme malum fecerat, {10}dicunt illum se a diabolo passum esse {11}duci, et quod tale malum ab inferno sit; {12}dixissent etiam quod spiritus ab (m)inferno {13} influerent in mala interiora quae sunt voluntatis et cogitationis, si haec 1{14}mala pro tantis agnovissent.(n)
@1 i sint$
@2 in$
@3 removentur$
@4 supplicent$
@5 et$
@6 minimos conatus$
@7 sint$
@8 inserviunt$
@9 aliquid$
@10 quod dicant$
@11 seduci$
@12 addidissent$
@13 i etiam$
@14 pro tantis malis$

5980. Angeli sedulo et jugiter observant quid mali spiritus et genii apud hominem intentant et moliuntur; et quantum homo patitur, flectunt mala in bona vel ad bona vel versus bona.

5981. Apparent apud infernales spiritus et genios aliquoties turpia et foeda, et effective qualia homo malus cogitat et loquitur; ne angeli propter talia prorsus aufugiant, turpia illa et foeda (t)apud illos mitiora appercipiuntur quam in se sunt. Ut scirem quomodo talia ab angelis appercipiuntur, data est mihi apperceptio angelica cum turpia obvenirent, quae talis erat ut nihil horrescerem; versa {1}fuerunt in mite quale describi non potest sed modo comparari cum angulatis et pungentibus qualia sunt cum illis {2}ablata sunt angularia et punctoria: ita turpia et foeda spirituum et geniorum infernalium hebetantur apud angelos.
@1 fuit$
@2 oblata I$

5982. Dominus ponit hominem in aequilibrio inter mala et bona ac inter falsa et vera, per malos spiritus ab una parte et per angelos ab altera, ut homo sit in libero; ut enim homo salvari possit, in libero esse debet, (c)ac in libero abduci a malo et duci ad bonum; {1}quicquid non fit in libero, hoc non manet quia non appropriatur; liberum illud est ex aequilibrio in quo tenetur.
@1 quod$

5983. Quod per binos spiritus et per binos angelos homini communicatio sit cum inferno et cum caelo, constare potest ex eo quod (t)in altera vita una societas cum alia, aut cum aliquo, non possit communicationem habere nisi per spiritus qui ab illis emittuntur; emissarii hi spiritus vocantur `subjecta’, nam per illos ut per subjecta loquuntur. Emittere subjecta ad alias societates et sic communicationem {1}sibi comparare, inter familiaria in altera vita est; et mihi notissimum per id quod millies ad me missi fuerint, et quod absque illis nihil scire potuerint quid apud me, ac nihil mecum communicare quod apud se. Inde sciri potest quod spiritus et genii {2} apud hominem {3}nihil aliud sint quam subjecta per quae cum inferno communicatio; et quod angeli caelestes et spirituales {4} sint subjecta per quae cum caelis communicatio.
@1 habere$
@2 i ab inferno$
@3 non$
@4 i etiam$

5984. Spiritus qui in mundo spirituum sunt, cum communicationem habere volunt cum pluribus societatibus, solent subjecta emittere, ad quamlibet {1} unum; et (x)observavi quod mali spiritus emiserint plures circumcirca, et statuerint illos, sicut aranea suos casses, in quorum medio sunt illi qui emittunt; et quod miratus sum, hoc sciunt facere sicut ex quodam instinctu; nam qui nihil de talibus in vita corporis noverant, ilico id in altera vita faciunt. Inde quoque constare potest quod communicationes fiant per spiritus emissarios.
@1 i societatem$

5985. Subjectum est in quo concentrantur plurium cogitationes et loquelae, et sic plures sistuntur ut unus; et quia subjectum nihil prorsus ex se cogitat aut loquitur sed ex aliis, et aliorum cogitationes et loquelae sistuntur ibi ad vivum, idcirco putant illi qui influunt quod subjectum sit quasi nihil {1}et vix animatum, modo receptivum cogitationis et loquelae illorum; subjectum autem vicissim putat quod non ab aliis sed ex se solo cogitet et loquatur; ita fallaciae ludunt utrinque. Saepius datum est dicere ad subjectum quod is nihil ex se cogitet et loquatur sed ex aliis; et quoque quod alii illi putent subjectum non posse aliquid ex se cogitare et loqui, ita apparere illis sicut in quo nihil vitae a se; quibus auditis is qui fuit subjectum, valde indignatus est; sed ut de veritate convinceretur, loqui datum est cum spiritibus qui influebant, qui tunc fassi dicebant quod subjectum prorsus nihil cogitet et loquatur ex se, et sic quod appareat illis {2}vix ut animatum quoddam. Contigit etiam quondam quod ille qui dicebat subjectum esse nihil, factus sit subjectum, et tunc ceteri dicebant de eo quod is nihil esset, quo maximopere iratus est; sed usque per id instructus {3}quomodo se res habet.
@1 aut quoddam inanimatum$
@2 sicut inanimatum$
@3 i est$

5986. Dignum memoratu est quod pluries factum, et inde ostensum, quod nullus neque in caelo neque in inferno, cogitet, loquatur, velit et agat ex se sed ex aliis, et sic tandem omnes et singuli ex communi influxu vitae quae a Domino: quando audivi dicentes quod subjectum nihil cogitaret et loqueretur ex se, et quod usque subjectum putaret quod solummodo ex se, pluries tunc datum est loqui cum illis qui in subjectum influebant; qui cum confirmarent, quod illi ex se cogitarent et loquerentur, non autem subjectum {1}, (x)et quia putabant quod illi ex se cogitarent et loquerentur, datum etiam (x)est illis dicere quod hoc fallacia sit, et quod illi aeque ac subjectum cogitarent et loquerentur ex aliis; ad rem hanc confirmandam loqui etiam datum est cum illis qui in {2}hoc influebant; et cum {3}illi quoque simile {x}fassi sunt, etiam {4} cum illis iterum qui in hos, et sic porro in serie per continuum; inde patuit quod unusquisque cogitaret et loqueretur ex aliis; ex {5}hac experientia maxime indignati sunt spiritus, nam quisque (c)eorum vult ut cogitet et loquatur ex se; sed quia inde instructi sunt quomodo se res habet, {6}dicebatur ad illos quod omne cogitationis ut et voluntatis influat, quia vita est unica, ex qua (x)illae vitae facultates, et quod {7}influat illa a Domino per mirabilem formam, quae forma caelestis est, non solum communiter in omnes sed etiam particulariter in singulos; et quod varietur ubivis secundum formam cujusvis subjecti, qualiter haec cum forma caelesti concordat, vel {8} discordat{9}. Ex his quoque constare potest quomodo se habet cum homine, de quo in sequentibus ubi de influxu.
@1 i quia hoc ex illis$
@2 hunc$
@3 hi$
@4 i loqui datum$
@5 eo$
@6 dicere ad illos datum est$
@7 influant illae$
@8 i ab illa$
@9 In m, marked by A for insertion here but not used: consequenter quod omnes sint subjecta, ac ultimo quod sint subjecta Domini, Qui regit non modo singula sed etiam singularia cujusvis vitae, at hoc secundum receptionem.$

5987. Quo plures sunt qui intuitionem habent in unum subjectum, eo vis fortior subjecti est cogitandi et loquendi, augetur vis secundum pluralitatem intuitionum concordantium; quod etiam mihi ostensum est per abstractionem aliquorum qui influebant, quod tunc vis cogitandi loquendique subjecti diminuta fuerit.

5988. Fuerunt subjecta apud me {1}juxta caput, qui locuti sicut essent in somno, sed usque locuti sunt bene, sicut ii qui non in statu somni sunt; observabatur quod mali spiritus in illa subjecta cum malignis dolis influerent, sed quod influxus in illis {2}actutum dissiparetur; et quia noverunt quod iidem illi fuerint prius illorum subjecta, ideo conquesti sunt quod amplius non essent; causa {3} erat quia boni spiritus in illos nunc, cum in somno {4}erant, agere possent, et sic quod per influxum illorum, maligna spirituum malorum discuterentur. Sed usque cogebantur mali spiritus in illa non in alia influere. Inde patet quod dentur subjecta diversi generis et naturae, et{5} quod variationes sint, secundum dispositionem Domini.
@1 supra, cf. 5989$
@2 illico$
@3 i quod non essent$
@4 essent$
@5 variationes circa illos$

5989. Dolosissimi qui supra caput, sibi quondam subjecta assumebant, et ad me emittebant ut cum dolis suis influere possent, sed fallebantur valde; unus cum subjectum factus, retorsit se et {1} clausit, et se involvit quasi volumini, ut sic a se rejiceret influxum; ita ab illis extricavit se. Alium dein sumebant sed nec poterant illum redigere ad loquendum, erat iis dolosior, quod manifestabat per quasi involutionem in formam helicis; ita delusi sunt. Praeterea mali spiritus non semper a suis emittunt subjecta, sed observant quinam spiritus sunt {2} apud alios, tum quoque ubinam loci qui sunt simplices et oboedientes, hos faciunt sibi subjecta, quod fit per quod cogitationes suas dirigant in illum, ac ei affectiones et persuasiones {3}suas infundant, inde sui juris non est amplius sed pro subjecto illis inservit; hoc quandoque (c)is nescit.
@1 i quasi$
@2 i qui$
@3 infundunt$

5990. Sunt hodie perplures spiritus qui non solum influere volunt in hominis cogitationes et affectiones sed etiam in loquelam et actiones, ita quoque in ejus corporea; cum tamen {1}corporea ab influxu particulari spirituum et angelorum exempta sunt, {2}et reguntur per influxum communem, (m)nempe cum cogitata in loquelam, et voluntaria in actiones determinantur, {3}determinatio et transitio in corpus est secundum ordinem, et non regitur per aliquos spiritus in particulari; nam (n) in corporea hominis influere, est illum obsidere: spiritus qui hoc volunt et intendunt, sunt qui in vita corporis fuerant adulteri, hoc est, qui jucundum in adulteriis perceperunt, ac {4}sibi persuaserunt quod licita essent; tum quoque illi qui fuerunt crudeles; causa est quia {5}illi et hi prae ceteris sunt corporei et sensuales, et a se rejecerunt omnem cogitationem de caelo, tribuendo omnia naturae ac nihil Divino; ita clauserunt sibi interiora, et aperuerunt externa, in quorum solo amore quia fuerunt in mundo, [2]ideo in altera vita in desiderio sunt redeundi in illa per hominem, obsidendo illum; sed providetur a Domino ne tales in mundum spirituum veniant, detinentur in infernis suis bene clausi; inde nullae obsessiones externae hodie; sed usque sunt {6}internae, etiam ab infernali et diabolica turba, cogitant enim mali homines talia quae spurca sunt, et quoque {7} crudelia contra alios, (m){8}tum adversa et maligna contra Divina;(n) quae cogitationes nisi coercerentur per timorem jacturae honoris, lucri, famae propter illa, poenae ex lege, et vitae, aperte erumperent, et sic tales ruerent plus quam obsessi in aliorum pernicies, et in blasphemias contra illa quae fidei sunt; sed vincula illa externa faciunt ut non obsessi videantur, cum tamen quoad interiora, non autem quoad exteriora sunt; (m)quod manifeste patet a talibus in altera vita, {9}ubi vincula externa auferuntur, {10}ibi sunt diaboli, continue in (t)jucundo et cupido perdendi alios, (c)et destruendi quicquid est fidei.(n)
@1 haec$
@2 corporea enim$
@3 illa quia tunc in corporea transeunt secundum ordinem fluxat$
@4 ea prorsus licita crediderunt$
@5 illa I$
@6 externae I$
@7 i quae$
@8 et quoque$
@9 ibi$
@10 et tunc$

5991. Visi mihi sunt spiritus qui dicendi sunt corporei; {1}assurgebant e profundo ad latus plantae pedis dextri; apparuerunt coram visu mei spiritus sicut in crasso corpore; cumque interrogavi quinam essent qui tales, dictum est quod sint illi qui in mundo polluerunt ingenio, et quoque scientiis, et {2}per illa se prorsus confirmaverunt contra Divinum, ita contra illa quae Ecclesiae sunt, et quia sibi plane persuaserunt quod omnia naturae {3}essent, clauserunt sibi plus quam alii interiora, ita illa quae spiritus sunt; inde {4}crasse corporei apparent. (m)Inter illos fuit unus qui cum vixit in mundo, mihi notus; is tunc inter celebratiores fuit propter ingenii dotes et eruditionem; sed haec quae sunt media cogitandi bene de {5}Divinis, (t)fuerunt ei media cogitandi contra illa et {6}sibi persuadendi quod nihil sint, qui enim ingenio et eruditione pollet, is plura quam alii habet, quibus confirmat; inde {7}ille interius fuit obsessus, sed {8}in externa forma apparuit ut civilis et moratus homo.(n)
@1 exsurgebant$
@2 se confirmarunt per illa prorsus$
@3 sint$
@4 i tam$
@5 Divino$
@6 i per illa$
@7 etiam$
@8 exterius$

5992. Angeli per quos Dominus ducit et quoque tutatur hominem, sunt prope caput; eorum munus est inspirare charitatem et fidem, et observare jucunda hominis quo se vertunt, et illa, quantum {1}ex libero hominis possunt, moderari et flectere ad bonum; illis vetitum est violenter agere et sic frangere hominis cupiditates (c)et principia, sed leniter; munus etiam eorum est regere spiritus malos qui ab inferno, quod fit modis innumerabilibus, quorum hos solum memorare licet; cum mali spiritus infundunt mala et falsa, {2} angeli insinuant (t)vera et bona quae si non recipiuntur, usque per illa temperant; (m)infernales {3} spiritus continue aggrediuntur {4}et angeli tutantur, talis est ordo:(n) [2]angeli imprimis moderantur affectiones, nam hae faciunt {5}vitam hominis, et quoque ejus liberum; tum observant angeli si aperiuntur inferna quae non prius aperta fuerunt, a quibus influxus apud hominem, {6}quod fit cum homo in novum malum se infert; illa inferna angeli, quantum homo patitur, claudunt; etiam angeli removent spiritus si quinam inde tentant emergere; [3] dissipant etiam influxus peregrinos et novos a quibus effectus mali; imprimis evocant angeli bona et vera quae apud hominem, {7}et opponunt contra mala et falsa quae mali spiritus excitant; inde homo in medio est, nec appercipit malum nec bonum, et quia in medio, est in libero se convertendi ad unum aut ad alterum; per talia angeli a Domino ducunt et tutantur hominem, et hoc unoquovis momento, et momenti momento; nam si modo angeli uno momento intermitterent, homo praecipitaretur in malum a quo postea {8}nusquam potest educi. Haec faciunt angeli ex amore qui illis (c)a Domino, nam nihil jucundius et felicius percipiunt quam removere mala ab homine et illum ducere ad caelum; quod hoc gaudium illis, videatur Luc. xv 7. Quod Dominus talem curam pro homine habeat, et hoc continue, a primo ejus vitae stamine ad ultimum, et dein in aeternum, vix aliquis homo credit.
@1 A d ex, i in$
@2 i tunc$
@3 i enim$
@4 at$
@5 liberum hominis$
@6 et illa$
@8 quae$
@9 non$

5993. Ex his nunc constare potest quod, ut communicatio homini sit cum mundo spirituali, ei adjuncti erunt bini spiritus ab inferno et bini angeli e caelo, et quod absque illis prorsus nulla ei vita foret; homo enim nequaquam vivere potest ex influxu communi, sicut animalia rationis expertia, de quibus n. 5850, ex causa quia omnis vita ejus est contra ordinem; si is quia in illo statu, ageretur a solo influxu communi, non posset aliter quam {1}solum agi ab infernis, non autem e caelis; et si non e caelis, foret nulla ei vita interior, ita nulla cogitationis et voluntatis qualis est homini, et ne quidem qualis est animali bruto, nam homo nascitur absque omni usu rationis in quem non nisi quam per influxum e caelis potest initiari. [2]Ex illis quae allata sunt, etiam constat quod homo non vivere possit absque communicatione cum infernis per spiritus inde, nam omne ejus vitae, quod trahit a parentibus per hereditatem, et omne quod ipse ex suo superaddit, est {2}amoris sui et mundi, non autem amoris proximi et minus amoris Dei; et quia omne vitae hominis ex proprio est amoris sui et mundi, ita est contemptus aliorum prae se, et est odii et vindictae contra omnes qui sibi non favent, {3}inde etiam est crudelitatis, nam {4}qui odio habet, is occidere cupit, quare etiam summopere delectatur eorum pernicie; {5}his malis nisi applicarentur tales spiritus, qui non aliunde possunt esse quam ab inferno, et homo per illos secundum jucunda vitae {6}suae duceretur, nusquam potuisset flecti versus caelum; flectitur principio per ipsa sua jucunda; per haec quoque ponitur {7} in libero, ita tandem in electione.
@1 A d solum, overwrites regi solum, alters regi to agi$
@2 amare se et mundum non autem proximum nisi sit semet in illo, hoc est, propter se$
@3 ita$
@4 eorum pernicium spirant et ea maxime delectantur$
@5 hoc malum est homini, cui$
@6 A alters suae to ejus$
@7 i ille$

GENESEOS
CAPUT QUADRAGESIMUM SEXTUM
1. Et profectus Israel, et omne quod illi; et venit Beershebam; et sacrificavit sacrificia DEO patris sui Jishaki.
2. Et dixit DEUS Israeli in visionibus noctis, et dixit, Jacob, Jacob, et dixit, Ecce me.
3. Et dixit, Ego DEUS, DEUS patris tui, ne timeas a descendendo Aegyptum, quia ad gentem magnam ponam te ibi.
4. Ego descendam cum te Aegyptum, et Ego ascendere faciam te etiam ascendendo: et Joseph ponet manum suam super oculos tuos.
5. Et surrexit Jacob e Beersheba, et tulerunt filii Israelis Jacobum patrem suum, et infantes suos, et mulieres suas, in vehiculis quae misit Pharaoh ad ferendum illum.
6. Et acceperunt pecus suum, et acquisitionem suam quam acquisiverunt in terra Canaan, et venerunt Aegyptum, Jacob et omne semen ejus cum illo.
7. Filios suos et filios filiorum suorum secum, filias suas et filias filiorum suorum, et omne semen suum, adduxit secum Aegyptum.
8. Et haec nomina filiorum Israelis venientium Aegyptum, Jacobi et filiorum ejus; primogenitus Jacobi Reuben.
9. Et filii Reubenis, Hanoch et Pallu, et Hezron, et Carmi.
10. Et filii Shimeonis, Jemuel et Jamin, et Ohad, et Jachin, et Zohar, et Shaul filius Canaanitidis.
11. Et filii Levi, Gershon, et Kehath, et Merari.
12. Et filii Jehudae, Er et Onan et Shelah, et Perez et Zerah; et mortuus est Er et Onan in terra Canaan, et fuerunt filii Perez, Hezron et Hamul.
13. Et filii Jisaschar, Tola et Puvah, et Job, et Shimron.
14. Et filii Zebulun, Sered et Elon, et Jahleel.
15. Hi filii Leae, quos peperit Jacobo in Paddan-Aram; et Dinah filia illius: omnes animae filiorum ejus et filiarum ejus, triginta et tres.
16. Et filii Gad, Zipion et Haggi, Shuni et Ezbon, Eri et Arodi, et Areli.
17. Et filii Asher, Jimnah et Jishvah, et Jishvi, et Beriah, et Serah soror illorum; et filii Beriae, Heber et Malchiel.
18. Hi filii Zilpae, quam dedit Laban Leae filiae suae, et peperit hos Jacobo, sedecim animae.
19. Filii Rachelis uxoris Jacobi, Joseph et Benjamin.
20. Et natum Josepho in terra Aegypti, quos peperit illi Asenath filia Potipherae sacerdotis On, Menasheh et Ephraim.
21. Et filii Benjaminis, Bela et Becher, et Ashbel, Gera et Naaman, Ehi et Rosh, Muppim et Huppim, et Ard.
22. Hi filii Rachelis, qui nati Jacobo, omnes animae quatuordecim.
23. Et filii Danis, Hushim.
24. Et filii Naphtali, Jahzeel, et Guni, et Jezer, et Shillem.
25. Et filii Bilhae, quam dedit Laban Racheli filiae suae, et peperit hos Jacobo; omnes animae septem.
26. Omnis anima veniens Jacobo Aegyptum, egressi femur ejus, praeter feminas filiorum Jacobi, omnes animae sexaginta et sex.
27. Et filii Josephi, qui nati illi in Aegypto, animae duae; omnes animae domui Jacobi venientis Aegyptum, septuaginta.
28. Et Jehudam misit ante se ad Josephum, ad monstrandum ante se Goshen, et venerunt terram Goshen.
29. Et alligavit Joseph currum suum, et ascendit obviam Israeli patri suo Goshenem; et visus ad illum, et cecidit super colla ejus, et flevit super collis ejus diu.
30. Et dixit Israel ad Josephum, Moriar hac vice, postquam vidi facies tuas, quod adhuc tu vivas.
31. Et dixit Joseph ad fratres suos, et ad domum patris sui, Ascendam et indicabo Pharaoni, et dicam ad illum, Fratres mei et domus patris mei, qui in terra Canaan, venerunt ad me.
32. Et viri pastores gregis, quia viri pecoris sunt; et greges suos et armenta sua, et omnia quae illis, venire fecerunt.
33. Et sit quod vocet vos Pharaoh et dicat, Quid opera vestra?
34. Et dicatis, Viri pecoris fuerunt servi tui a pueritiis suis, et usque ad nunc, etiam nos etiam patres nostri; propterea ut habitetis in terra Goshen; quia abominatio Aegyptiorum omnis pastor gregis.

5994. CONTENTA

Agitur in hoc capite in sensu interno de conjunctione caelestis interni quod est `Joseph’, cum bono spirituali e naturali quod est `Israel’. Enumerantur dein vera et bona Ecclesiae in suo ordine, cum quibus postea conjunctio fiet; vera et bona Ecclesiae sunt `filii et nepotes Israelis qui venerunt Aegyptum’.

5995. SENSUS INTERNUS

Vers. 1. Et profectus Israel, et omne quod illi; et venit Beershebam, et sacrificavit sacrificia Deo patris sui Jishaki. `Et profectus Israel, et omne quod illi’ significat initium conjunctionis: `et venit Beershebam’ significat charitatem et fidem: `et sacrificavit sacrificia Deo patris sui Jishaki’ significat cultum inde, et influxum ex Divino Intellectuali.

5996. `Et profectus {1}est Israel, et omne quod illi’: quod significet initium conjunctionis, constat ex significatione `proficisci’ quod sit successivum et continuum, de qua n. (x)4375, 4882, 5493, hic continuum et successivum glorificationis Domini, Qui in supremo sensu est `Israel’ et `Joseph’; at continuum et successivum regenerationis hominis in sensu interno; et quia in hoc capite nunc succedit et continuatur de conjunctione naturalis hominis cum spirituali, seu externi cum interno, ideo per `profectus est Israel, et omne quod illi’ significatur initium conjunctionis.
@1 A I i est here only$

5997. `Et venit Beershebam’: quod significet charitatem et fidem, constat ex significatione `Beershebae’ quod sit doctrina charitatis et fidei, de qua n. 2858, 2859, 3466, hic charitas et fides, non autem doctrina illarum, nam praedicatur de bono spirituali quod `Israel’; bonum spirituale est plus quam doctrina, {1}doctrina est ex bono illo; quapropter qui ad bonum spirituale pervenit, non magis opus habet doctrinalibus quae ab aliis, est enim in fine quo tetendit, non amplius in mediis, et doctrinalia non sunt aliud quam media perveniendi ad bonum ut ad finem; inde nunc est quod per `Beershebam’ significetur charitas et fides.
@1 i quia$

5998. `Et sacrificavit sacrificia Deo patris sui Jishaki’: quod significet cultum inde, (c)ac influxum a Divino Intellectuali, constat a significatione `sacrificare sacrificia’ quod sit cultus, de qua n. 922, 923, 2180; et a repraesentatione `Jishaki’ quod in supremo sensu sit Divinum Rationale seu Intellectuale Domini, de qua n. 1893, 2066, 2072, 2083, 2630, 3012, 3194, 3210; quod influxus inde in cultum sequitur, {1}nam intelligitur cultus ex charitate et fide, quae significantur per `Beershebam’, n. 5997, ubi sacrificavit. Quod Jacob sacrificaverit Deo patris sui Jishaki, indicat quales fuerunt patres gentis Judaicae et Israeliticae, quod nempe quisque eorum coluerit suum deum; quod alius deus Jishaki fuerit quam illius, patet ex eo quod ei sacrificaverit, (m)et quod in visionibus noctis ei dictum `Ego Deus, Deus patris tui’;(n) et quoque ex eo quod juraverit per eundem, de quo Gen. xxxi,
Deus Abrahami, et Deus Nahoris, judicent inter nos, Deus patris eorum; tunc juravit Jacobus in Pavorem patris sui Jishaki, vers.53;
et quoque constat quod Jacobus non agnoverit Jehovam initio, nam {2}dixit,
Si fuerit Deus cum me, et custodiverit me in via hac quam ego ambulans, et dederit mihi panem ad edendum, et vestem ad induendum, et rediero in pace ad domum patris mei, et erit Jehovah mihi in Deum, Gen. xxviii (x)20, 21;
ita agnovit Jehovam cum conditione; [2]mos eorum fuit, agnoscere patrum suorum deos, at suum in specie; hoc traxerunt (c)a patribus suis in Syria, nam Terahus pater Abrami, et quoque ipse Abram ibi, coluerunt alios deos quam Jehovam, videatur n. 1356, 1992, 3667; posteri (c)illorum qui Jacob et Israel {3}vocati sunt, tali inde genio fuerunt {4}ut corde coluerint gentilium deos, ac Jehovam {5}solum ore, et quoad solum nomen; causa quod tales fuerint, erat quia in solis externis absque aliquo interno fuerunt; et qui tales, {6}nequaquam possunt aliter quam credere quod cultus consistat solum in nominando Deum, et dicendo quod is eorum Deus sit, et hoc quamdiu benefacit; et {7}quod nihil cultus consistat in vita charitatis et fidei.
@1 quia in cultum, qui est ex charitate et fide, qui cultus hic intelligitur.$
@2 dicit$
@3 dicti$
@4 et corde suo$
@5 modo$
@6 non potuerunt$
@7 non aliquid$

5999. Vers. 2-4. Et dixit Deus Israeli in visionibus noctis, et dixit, Jacob, Jacob; et dixit, Ecce me. Et dixit, Ego Deus, Deus patris tui, ne timeas a descendendo Aegyptum, quia ad gentem magnam ponam te ibi. Ego descendam cum te Aegyptum, et Ego ascendere faciam te (x)etiam ascendendo: et Joseph ponet manum suam super oculos tuos. `Et dixit Deus Israeli in visionibus noctis’ significat revelationem obscuram: `et dixit, Jacob, Jacob’ significat ad verum naturale: `et dixit, Ecce me’ significat apperceptionem: `et dixit, Ego Deus, Deus patris tui’ significat Divinum Intellectuale a quo influxus: `ne timeas a descendendo Aegyptum’ significat quod verum naturale cum omnibus ejus initiabitur in scientifica Ecclesiae: `quia ad gentem magnam ponam te{1}’ significat quod vera fient bonum: `Ego descendam cum te Aegyptum’ significat praesentiam Domini in illo statu: `et Ego ascendere faciam te etiam ascendendo’ significat elevationem postea: `et Joseph ponet manum suam super oculos tuos’ significat quod caeleste internum vivificabit.
@1 A I o ibi here and 6005; cp. above$

6000. `Et dixit Deus Israeli in visionibus noctis’: quod significet revelationem obscuram, constat ex significatione `dixit Deus in visionibus’ quod sit revelatio; fiebant enim revelationes vel per somnia, vel per visiones noctis, vel per visiones diei, vel per loquelam intra hominem, vel per loquelam extra illum {1}ab angelis visis, etiam per loquelam extra {2}ab angelis non visis; per haec in Verbo significantur revelationum variae species, et per `visionem noctis’ revelatio obscura; `nox’ enim significat obscurum, n. 1712, 2514, et obscurum in (t)sensu spirituali est quod verum non appareat; `nox’ etiam in Verbo significat falsum ex malo, nam qui ex malo in falso sunt, in obscuro noctis sunt; inde in nocte dicuntur {3} omnes qui in inferno; sunt quidem ibi in lumine, nam vident se mutuo, sed lumen illud est quasi lumen ex igne sicco carbonario, et vertitur in tenebras ac caliginem cum lux caelestis influit; inde est quod illi qui in inferno sunt, dicantur in nocte esse, et quod appellentur angeli noctis et tenebrarum, (m)et vicissim illi qui in caelo sunt, {4} angeli diei et lucis.(N) [2]Quod `nox’ sit obscurum {5}, et quoque {6} falsum, (t)etiam constare potest (c)ab his locis in Verbo: apud Johannem,
Jesus dixit, Nonne duodecim horae diei? si quis ambulat in die, non offendit, . . . si quis autem ambulat in nocte, offendit, quia lux non est in illo, xi 9, 10;
`duodecim horae’ pro omnibus statibus veri; `ambulare in die’ pro vivere in vero; [3]et `ambulare in nocte’ pro vivere in falso: apud eundem,
Me oportet operari opera Ipsius Qui misit Me, quousque dies est; venit nox quando nemo poterit operari, ix 4;
`dies’ pro vero ex bono, et `nox’ pro falso ex malo; est primum tempus Ecclesiae quod per `diem’ intelligitur, tunc enim recipitur verum quia in bono sunt; et est ultimum tempus quod per `noctem’, tunc enim nihil veri recipitur quia non in bono sunt; cum enim homo non in bono est, hoc est, non in charitate erga proximum, tunc si vel verissima ei dicerentur, non recipit; (m)nequaquam enim percipitur tunc quid verum, quia (t)lux veri cadit in talia quae corporis et mundi sunt, quibus unice student et quae unice amant et pro reali {7}existimant, {8}non autem in talia quae caeli sunt, quia haec illis respective parvi aut nihili sunt; inde lux veri in caliginoso, sicut lux solis in nigro, absorbetur et suffocatur; hoc significatur per quod `venit nox quando nemo poterit operari’; tale etiam hodie tempus est: (n) [4]apud Matthaeum,
Tardante sponso dormitarunt omnes virgines, et obdormiverunt: media autem nocte clamor factus est, Ecce sponsus venit, xxv 5-7;
`media nox’ etiam pro ultimo tempore Ecclesiae veteris quando nihil fidei est quia nihil charitatis, et quoque pro primo tempore Ecclesiae novae: apud Lucam,
Dico vobis, illa nocte erunt duo super lecto uno, unus acceptabitur, alter {9}relinquetur, xvii 34;
`nox’ similiter ibi pro ultimo tempore Ecclesiae veteris, et primo novae: [5]apud Matthaeum,
Dixit Jesus discipulis, Omnes vos scandalizabimini contra Me in nocte hac. . . . Et ad Petrum, In hac nocte, antequam gallus cantaverit, ter abnegaturus es Me, xxvi 31, 34;

quod Domino placuerit ut caperetur {10}noctu, significabat quod Divinum Verum illis esset in obscuro noctis, quodque falsum ex malo loco ejus: et `quod Petrus in illa nocte ter abnegaverit Dominum’ repraesentabat etiam ultimum tempus Ecclesiae quando verum fidei {11}quidem docetur, sed non creditur, quod tempus est nox, {12}quia Dominus tunc in cordibus hominum plane abnegatur; (m){13}`duodecim enim apostoli’ sicut `duodecim tribus Israelis’ repraesentaverunt omnia fidei, n. 577, 2089, 2129 fin., 2130 fin., 3272, 33354, 3488, 3858, 3913, 3926, 3939, 4060;(n) et `Petrus’ repraesentavit fidem Ecclesiae, videatur Praefatio ad Gen. xviii; tum Praefatio ad xxii, ut et 3750, 4738; inde est quod Dominus ad Petrum dixerit quod in illa nocte ter abnegaturus esset illum, et ad discipulos `omnes vos scandalizabimini contra Me in nocte hac’: [6]apud Esaiam,
Ad me clamans e Seir, Custos quid de nocte? custos quid de nocte? dixit custos, Venit mane, etiamque nox, xxi 11, 12;
{14}ibi de Adventu Domini, qui est `mane’, qui Adventus fuit cum nullum amplius verum spirituale in terra esset, quod est `nox’: [7]apud Zachariam,
Erit dies unus, qui notus {15} Jehovae, non dies nec nox, quia circa tempus vesperae erit lux. Fiet, in die illo exibunt aquae vivae ex Hierosolyma; . . . et Jehovah erit in Regem super totam terram; in die illo erit Jehovah unus, et nomen Ipsius unum, xiv 7-9;
hic quoque de Domino, ut et de Ecclesia nova; `Jehovah qui in Regem, et Jehovah quod unus, et nomen Ipsius quod unum’ est Dominus quoad Divinum Humanum, quod unum {16}erit cum Ipso Divino quod vocatur Pater; ante Adventum Domini fuit Divinum Humanum Jehovah in caelis, nam per transitum per caelos sistebat Se ut Divinum Hominem coram pluribus in terra, et tunc Divinum Humanum non ita unum fuit cum Ipso Divino quod Pater vocatur; sicut cum Dominus illud in Se prorsus unum fecit: quod prius quasi distincta fuerint, patet a Gen. xix ubi dicitur `quod Jehovah pluere fecerit super Sodomam et Amoram sulphur et ignem a cum Jehovah e caelo’, vers. 24; n. 2447; `dies quando non dies nec nox’ est cum natus Dominus, tunc enim `vespera’ erat, hoc est, finis repraesentativorum Ecclesiae; lux circa tempus `vesperae’ est Divinum Verum quod tunc appariturum: [8]apud Esaiam,
Utique noctu vastata est Ar, Moabus excisus est, utique noctu vastata est Kir Moabi, xvi 1 (A. V. xv 1);
Moabus pro bono naturali {17}, et in sensu opposito {18}pro bono adulterato, n. 2468, hic de vastatione ejus; vastationes dicuntur noctu fieri, quia tunc verum obscuratur et falsum intrat: apud Jeremiam,
Urbs magna flendo flebit in nocte, et lacrima ei super gena ejus, Thren. i 2;
ibi de desolatione veri, `nox’ pro falso: [9]apud Davidem,
Non timebis tibi a pavore noctis, a telo quod volat interdiu, . . . nec a morte quae vastat in meridie, Ps. xci 5,6;
`pavor noctis’ pro falsis mali quae ab inferno; (m)`telum quod volat interdiu’ pro falso quod aperte docetur, per quod destruitur bonum; `mors quae vastat in meridie’ pro malo in quo aperte vivitur, per quod destruitur verum:(n) apud Johannem,
Portae Sanctae Hierosolymae non claudentur interdiu, nox enim non est ibi, Apoc. xxi 25;
Nox non erit ibi, neque opus habent lucerna, et luce solis, quia Dominus Deus illustrat illos, Apoc. xxii 5;
`nox non erit ibi’ pro quod non falsum: apud Danielem,
Daniel dixit, Videns fui in visione mea cum nox esset. . . . Postea etiam videns fui in visionibus noctis, vii 2, 7;
`visiones noctis’ etiam pro revelatione obscura; ibi enim agitur de quatuor bestiis et cornibus illorum, et de pluribus quae sunt revelationis obscurae; similiter equi varii coloris quos Zacharias vidit noctu, Zach. i (x)8 seq.
@1 quae fiebat cum apparuerunt angeli$
@2 illum, absque apparitione$
@3 i esse$
@4 i quia in luce esse, appellantur$
@5 i quoad verum$
@6 i quod sit$
@7 aestimant et amant$
@8 et sic vix aliter ac radii solis in nigro$
@9 deseretur$
@10 in nocte$
@11 non amplius$
@12 in qua Dominus$
@13 quia duodecim$
@14 nox quoque hic pro ultimo tempore Ecclesiae veteris, et mane pro primo novae$
@15 i est$
@16 est$
@17 i in bono sensu$
@18 before in$

6001. `Et dixit, Jacob Jacob’: quod significet ad verum naturale, constat ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit verum naturale, de qua n. 3305, 3509, 3525, (x)3546, 3599, 3775, 4009, 4234, 4520, 4538; causa quod dicatur `Jacob’ et non Israel, est quia verum naturale cum omnibus ejus initiabitur in scientifica Ecclesiae, quae significantur per quod Jacob cum filiis descenderet in Aegyptum {1}, videatur infra n. 6004.
@1 i cum omni quod ejus$

6002. `Et dixit, Ecce me’: quod significet apperceptionem, constat absque explicatione.

6003. `Et dixit, Ego Deus, Deus patris tui’: quod significet Divinum Intellectuale a quo influxus, constat ex repraesentatione `Jishaki’ qui hic est `pater ejus’, quod {1} sit Divinum Rationale, seu Intellectuale Domini, ut supra n. 5998, {2}nam dicitur `Deus, Deus patris {3}tui’; quod inde influxus, est quia omne verum est intellectualis, ita quoque verum naturale quod per `Jacobum’ repraesentatur, n. 6001. Quid Divinum Rationale seu Intellectuale quod per `Jishakum’ repraesentatur, videatur n. 1893, 2066, 2072, 2083, 2630, 3012, 3194, 3210. (m)In lingua originali Deus primo loco nominatur in singulari, {4}altero autem loco in plurali, nempe in primo El, in altero Elohim; causa est quia per Deum in primo loco significatur quod Deus unus et solus sit, et per Deum in altero, quod plura ei attributa sint, inde Elohim seu Deus in plurali, ut in Verbo fere ubivis; quia plura attributa, et Antiqua Ecclesia {5}cuivis nomina indidit, idcirco posteri, apud quos deperdita fuit scientia talium, crediderunt plures esse deos, et elegerunt sibi familiae unum ex illis pro suo Deo, ut Abram Shaddai, n. 1992, 3667, 5628; Jishak Deum qui dictus Pahad seu Pavor; et quia Deus cujusvis fuit unum ex attributis Divinis, ideo dixit Dominus ad Abramum `Ego Deus Shaddai’, Gen. xvii 1, et hic ad Jacobum `Ego Deus patris tui’.(n)
@1 i in supremo sensu$
@2 et magis cum$
@3 sui I$
@4 in altero loco$
@5 illis nomina indiderunt, per quae tunc Divinum intellexerunt quoad tale attributum, ideo posteri qui hoc nesciverunt crediderunt plures antiquitus fuisse deos, idcirco elegerunt sibi familiae ex illis unum pro sui (or suorum) deo, ita quoque Abraham Schaddai n . . . et Jischak, qui dictus Pavor, inde Dominus dixit quod. . . . The spaces left were evidently to be filled as above.$

6004. `Ne timeas a descendendo Aegyptum’: quod significet quod verum naturale cum omnibus ejus initiabitur in scientifica Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Jacobi’ qui est qui `descenderet Aegyptum’, quod sit verum naturale, de qua mox supra n. 6001; a significatione `descendere’ quod sit initiari, nam ut haec initiatio repraesentaretur, Jacob cum omnibus ejus descendit in Aegyptum; et a significatione `Aegypti’ quod sint scientifica Ecclesiae, de qua n. 1462, 4749, 4964, 4966. [2]Cum hoc quod verum initiabitur in scientifica Ecclesiae, ita se habet: scientifica Ecclesiae fuerunt eo tempore repraesentativa et significativa ritualium, nam omnia ritualia Ecclesiae erant ex talibus, tum quoque erant scientifica quae inserviebant doctrinalibus charitatis quae apud illos, {1}ex his scientificis sciebant quinam intelliguntur per pauperes, (x)egenos, miseros, afflictos, oppressos, viduas, pupillos, peregrinos, vinctos in carcere, nudos, aegrotos, esurientes, sitientes, claudos, caecos, surdos, mutilos, et per plures alios in quos distinxerunt proximum, et sic docuerunt quomodo charitas exercenda; talia fuerunt scientifica illius temporis; quae quod hodie prorsus obliterata sint, patet ex eo quod ubi nominantur in Verbo, vix aliquis sciat quam quod {2}intelligantur tales qui ita vocantur, ut ubi nominantur `viduae’, quod sint viduae, ubi `peregrini’ quod sint peregrini, ubi `vincti in carcere’ quod sint illi, et sic porro; talia scientifica floruerunt in Aegypto, quapropter per `Aegyptum’ significantur scientifica; quod in talia scientifica {3}initiaretur verum naturale quod est `Jacob’, repraesentatur per quod `Jacob cum omni suo descenderet in Aegyptum’. [3]Vera in scientifica initiari dicuntur cum in illa conferuntur, ut ibi sint; {4}quod fit ob illam causam ut cum in cogitationem venit scientificum, simul in recordationem veniant vera quae illata sunt; ut pro exemplo, cum peregrinus, quia per illum significantur qui instruendi {5}, quod obveniant ilico omnia charitatis exercitia erga tales {6}; ita vera; similiter in reliquis; cum scientifica illis impleta sunt, tunc cum cogitatur ex scientificis, extendit et effundit se cogitatio late et quidem ad plures societates simul in caelis; nam tale scientificum, quia consistit ex tam multis veris intus in se, explicat se ita homine nesciente; sed vera erunt quae in illis; [4]ex ordine Divino etiam est ut interiora se conferre debeant in exteriora seu quod idem, priora in posteriora, ita omnia priora tandem in ultima, et ibi simul erunt; ita fit in universa natura; nisi ita fiat, homo non plene regenerari potest, nam per talem illationem verorum in scientifica concordant ac unum faciunt interiora et exteriora quae alioquin discreparent, et si discreparent, homo non est in bono quia non in sincero: {7} praeterea scientifica sunt in lumine paene in quo sensuale visus hominis, et hoc lumen tale est ut nisi illustratum {8}fit intus a luce quae est a veris, {9}inducat in falsa, imprimis ex fallaciis sensuum, et quoque in mala ex falsis; quod ita sit, videbitur ab experientia ad finem capitum de {10}Influxu.
@1 inde$
@2 per viduas intelliguntur viduae, per peregrinos peregrini, per claudos et caecos claudi et caeci,$
@3 i nunc$
@4 quo facto$
@5 i sunt$
@6 A has cum differentiis extra Ecclesiam et intra above line, with cum differentiis d$
@7 i et$
@8 sit$
@9 abducat$
@10 see n. 6053 seq.$

6005. `Quia ad gentem magnam ponam te{1}’: quod significet quod vera fient bonum, constat ex repraesentatione `Jacobi’ de quo haec dicta, quod sit verum naturale, de qua supra n. 6001; et ex significatione `gentis’ quod sit bonum, de qua n. 1259, 1260, 1416, 1849: gentes et populi saepe nominantur in Verbo sed ubivis cum hac differentia quod per `gentes’ significentur bona aut mala, et per `populos’ vera aut falsa.
@1 See p. 410, ftnote 6$

6006. `Ego descendam cum te Aegyptum’: quod significet praesentiam Domini in illo statu, constat a significatione `descendere cum te’ quod sit praesentia Domini, nam per Deum qui in visionibus noctis locutus est cum Jacobo, intelligitur Dominus.

6007. `Et Ego ascendere faciam te etiam ascendendo’: quod significet elevationem postea, constat ex significatione `ascendere’ quod sit elevatio, de qua n. 3084, 4539, 5406, 58I7; elevatio quae hic significatur, est a scientificis ad interiora {1}; postquam enim scientifica, ita ut dictum {2} n. 6004, veris impleta sunt, homo elevatur a scientificis versus interiora, et tunc inserviunt ei scientifica pro plano intuitionum ejus ultimo; elevari versus interiora est cogitare interius, (c)ac tandem ut spiritus ac ut angelus; nam cogitatio quo interius vadit eo perfectior est, quia propior {3} influxui veri et boni a {4}Domino; quod cogitatio interior et exterior sit, videatur n. 5127, 5141.
@1 i naturalis, et ad rationalia$
@2 i mox supra$
@3 i est$
@4 Divino$

6008. `Et Joseph ponet manum suam super oculos tuos’: quod significet quod caeleste internum vivificabit, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; et a significatione `ponere manum super oculos’ quod sit vivificare; nam per `ponere manum super oculos’ intelligitur quod sensuale externum, seu corporis, claudetur, et sensuale internum aperietur, ita quod elevatio fiet, et sic vivificabitur; fiebat hoc cum morerentur, {1}quia per `mortem’ {2}significabatur resuscitatio in vitam, n. 3498, 3505, 4618, 4621; cum enim moritur homo, non moritur sed modo deponit {3}corpus quod serviverat ei usui in mundo, et transit in alteram vitam in corpore quod inservit ei usui ibi.
@1 inde$
@2 significatur$
@3 exuvias et transit cum clariori sensu in alteram vitam$

6009. Vers. 5-7. Et surrexit Jacob e Beersheba, et tulerunt filii Israelis Jacobum patrem suum, et infantes suos, et mulieres suas, in vehiculis quae misit Pharaoh ad ferendum illum. Et acceperunt pecus suum, et acquisitionem suam quam acquisiverunt in terra Canaan, et venerunt Aegyptum, Jacob et omne semen ejus cum illo. Filios suos et filios filiorum suorum secum, filias suas et filias filiorum suorum, et omne semen suum, adduxit secum Aegyptum. `Et surrexit Jacob’ significat elucidationem veri naturalis: `e Beersheba’ significat ex doctrina charitatis et fidei: `et tulerunt filii Israelis Jacobum patrem (x)suum’ significat quod vera quae spiritualia, promoverint verum naturale: `et infantes suos’ significat una cum illis quae innocentiae: `et mulieres suas’ significat et quae charitatis: `in vehiculis quae misit Pharaoh ad ferendum illum’ significat doctrinalia quae ex scientificis Ecclesiae: `et acceperunt pecus suum’ significat veri bona: `et acquisitionem suam quam acquisiverunt in terra Canaan’ significat vera comparata a prioribus quae Ecclesiae: `et venerunt Aegyptum’ significat initiationem in scientifica Ecclesiae: `Jacob et omne semen ejus cum illo’ significat veri naturalis et omnium fidei quae illi: `filios suos et filios filiorum suorum secum’ significat vera in {1} ordine: `filias suas et filias filiorum suorum’ significat bona in {1} ordine: `et omne semen suum’ significat omne fidei et charitatis: `adduxit secum Aegyptum’ significat quod collata in scientifica quae Ecclesiae.
@1 o here suo, see 6020$

6010. `Et surrexit Jacob’: quod significet elucidationem veri naturalis, constat ex significatione `surgere’ quod sit elevatio in statum lucis, ita elucidatio, de qua n. 4881; et a repraesentatione `Jacobi’ quod sit verum naturale, de qua supra n. 6001.

6011. `E Beersheba’: quod {1}significet ex doctrina (t)fidei et charitatis, constat ex significatione `Beershebae’ quod sit doctrina (t)fidei et charitatis, de qua n. 2858, 2859, 3466.
@1 sit$

6012. `Et tulerunt filii Israelis Jacobum patrem suum’: quod significet quod vera quae spiritualia promoverint verum naturale, constat ex repraesentatione `filiorum Israelis’ quod sint vera spiritualia, de qua n. 5414, 5879; et a repraesentatione `Jacobi’ quod sit verum naturale, de qua n. 3305, 3509, 3525, (x)3546, 3599, 3775, 4009, 4234, 4520, 4538; quod `tulerunt’ sit quod promoverint, est quia praedicatur de veris spiritualibus respective ad verum naturale; {1}nec verum naturale aliunde promoveri potest quam a spirituali, nam inde ejus vita (c)ac vis agendi; exinde nunc est quod filii Jacobi hic dicantur `filii Israelis’, et Jacob `Jacob’.
@1 verum enim naturale non$

6013. `Et infantes suos’: quod significet una cum illis quae innocentiae, constat ex significatione `infantum’ quod sit innocentia, de qua n. 3183, 5608; cum illis quae sunt innocentiae, tum quae charitatis, {1}dicitur, ex causa quia absque innocentia et charitate non potest verum naturale promoveri a veris spiritualibus, verum enim ut genuinum sit, ex charitate, et haec ab innocentia, trahet suam essentiam et vitam; succedunt enim interiora quae vivificant verum hoc ordine, intimum est innocentia, {2}inferius est charitas, et {3}infimum est opus charitatis ex vero seu secundum verum; quod ita succedant, est quia in caelis ita succedunt; intimum enim seu tertium caelum est caelum innocentiae, medium seu secundum caelum est caelum charitatis in qua innocentia a caelo intimo, et ultimum seu primum (t)caelum est veri in quo {4}charitas ex secundo caelo, et in hoc innocentia a tertio; [2]haec in eodem ordine erunt apud hominem, nam homo quoad interiora est ad imaginem trium caelorum formatus; inde etiam homo regeneratus est caelum in particulari seu in minima forma; at quoad exteriora, {5} imprimis quoad corpus, est {6}formatus ad imaginem mundi, quapropter ab antiquis vocatus est microcosmus; auris enim formata est ad omnem naturam aeris et soni; oculos ad omnem aetheris et lucis, lingua ad omnem sensum partium solutarum et fluentium in liquidis, nares ad sensum partium fluentium in atmosphaera; (m)tactus ad {7}sensum frigoris et caloris, tum gravium terrae,(n) {8}et sic porro; sicut sensus externi hominis sunt ad omnem imaginem mundi naturalis, ita {9}sensus interni ejus, qui sunt ejus intellectus et voluntatis, formati sunt ad omnem imaginem caeli ob finem ut homo in particulari sit recipiens {10} Divini Boni a Domino, sicut caelum est in communi.
@1 before tum$
@2 interius$
@3 exterius$
@4 illa; in simili ordine erunt quae$
@5 i et$
@6 creatus$
@7 sentiendum frigora et calores, ut et gravia$
@8 A d et sic porro$
@9 sunt sensus interiores hominis$
@10 i influxus$

6014. `Et mulieres suas’: quod significet et quae charitatis, constat a significatione `mulierum’ quod sint bona cum `viri eorum’ sunt vera, de qua n. 4823, proinde quae charitatis, omnia enim bona spiritualia sunt charitatis erga proximum, et omnia bona caelestia sunt amoris in Dominum.

6015. `In vehiculis quae misit Pharaoh ad ferendum illum’: quod significet doctrinalia quae ex scientificis Ecclesiae, constat ex significatione `vehiculorum’ quod sint doctrinalia, de qua n. 5945; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit scientificum Ecclesiae in communi; per `Aegyptum’ enim significatur scientificum Ecclesiae, n. 1462, 4749, 4964, 4966, inde per regem ejus scientificum illud in communi; ut quoque alibi {1} in Verbo, {2}sed plerisque in locis sicut per Aegyptum ita quoque per Pharaonem significatur scientificum perversum; {3}quod Pharaoh sit scientificum in communi, patet apud Esaiam,
Stulti sunt principes Zoanis, sapientes consiliariorum (x)Pharaonis, consilium obbrutuit; quomodo (x)dicitis ad Pharaonem, Filius sapientum ego, filius regum antiquitatis? xix 11;
`Pharaoh’ hic pro scientifico Ecclesiae in communi, inde dictus `filius sapientum, et filius regum antiquitatis’; `sapientes et reges antiquitatis’ pro veris Antiquae Ecclesiae; sed scientificum illud hic intelligitur infatuatum, nam dicitur `stulti facti principes Zoanis, consilium obbrutuit’: [2]apud eundem,

Abeunt ad descendendum Aegyptum, sed os Meum non interrogarunt, ad roborandum se robore Pharaonis, et ad confidendum in umbra Aegypti; ideo fiet vobis robur Pharaonis in pudorem, et fiducia in umbra Aegypti in ignominiam, xxx 2, 3;
`roborare se robore Pharaonis, et confidere in umbra Aegypti’ pro fidere scientificis in rebus fidei, et non alicui vero spirituali fidem habere nisi scientificum et sensuale dictet, quod tamen est perversi ordinis; nam primo loco erunt vera fidei, et secundo scientifica confirmantia, {4}quia haec si primo loco sunt, {5} prorsus nihil veri creditur: [3]apud Jeremiam,

Dixit Jehovah Zebaoth Deus Israelis, Ecce Ego visitans super Amonem in No; et super Pharaonem, et super Aegyptum, et super deos ejus, et super reges ejus; imprimis super Pharaonem, et confidentes in eo, xlvi 25;
`Pharaoh’ hic quoque pro scientifico in communi; `confidentes in eo’ pro illis (m)qui fidunt scientificis, non autem Verbo, {6}hoc est, Domino in Verbo, inde est omne perversum in doctrinalibus fidei, et inde falsum, et quoque negativum quod Divinum et caeleste sit aliquid; hi imprimis in ore gerunt: (m)Fac mihi videre {7}illa oculariter, aut Demonstra scientifice quod ita sit, et tunc credam; at usque si viderent, et si demonstraretur, nec crederent, ex causa quia negativum universaliter regnat:(n) [4]apud eundem,
Contra {8}Pharaonem; Ecce aquae ascendentes a septentrione, quae fient in flumen inundans, et inundabunt terram et plenitudinem ejus, urbem et habitantes in illa, ut clament homines, et ejulet omnis habitator terrae, prae voce plausus equorum ungularum fortium ejus, et tumultu currus ejus, strepitu rotarum ejus, xlvii 1-3;
ex singulis quae de Pharaone hic dicta sunt, liquet quod `Pharaoh’ sit scientificum in communi, hic {9}in perverso ordine, qui destruit vera fidei; `flumen inundans’ est scientificum destruens intellectum veri, ac ita vastans; `inundabunt terram et plenitudinem ejus’ est Ecclesiam totam; `urbem et habitantes in illa’ est verum Ecclesiae et inde bonum; `plausus ungularum equorum’ sunt scientifica infima quae immediate ex sensualibus; `tumultus currus’ est inde doctrinale falsum; `strepitus rotarum’ sunt {10}sensualia et illorum fallaciae quae promovent: [5]apud Ezechielem,
Dixit Dominus Jehovih, Ecce Ego contra te Pharaoh rex Aegypti, balaena magna, quae cubans in medio fluviorum suorum, qui {11}dixit, Meus est fluvius, et ego feci me: propterea dabo {12}hamos in maxillas tuas, et adhaerere faciam piscem fluviorum tuorum squamis, xxix 2-4;
`Pharaoh’ hic quoque pro scientifico in communi, quod similiter a singulis quae de illo dicuntur, patet: [6]apud eundem,
Tolle lamentationem super Pharaonem regem Aegypti, . .
Tu sicut balaenae in maribus, et prodiisti cum fluminibus tuis, et turbasti aquas pedibus tuis, conturbasti flumina illarum. . . . Obtegam, cum exstinxero te, caelos; et atrabo stellas eorum, solem nube obtegam, et luna non lucere faciet lumen suum; omnia luminaria lucis atrabo super te, et dabo tenebras super terra tua, xxxii 2, 3, 7, 8;
quod haec, sicut plura apud Prophetas, absque sensu interno a nemine possint comprehendi, patet; sicut quod `Pharaoh {13}sicut balaenae {14}in maribus, quod prodierit ex fluminibus suis, et turbaverit aquas pedibus suis, quod super illum `obtegentur caeli, atrabuntur stellae, et omnia luminaria lucis, nube obtegetur sol, non lucebit luna, et dabuntur tenebrae super terra ejus’; at sensus internus docet quid significant; nempe quod scientifica pervertant vera Ecclesiae si homo per illa intrat in arcana fidei, et nihil credit nisi {15}videat ex illis, immo nisi ex sensualibus; quod hic sensus internus sit, patet ab explicatione singulorum: [7](m)Pharaoh dicitur `rex Aegypti’ ex vero scientifico, nam scientificum est verum {16}in naturali, quod `rex’ sit verum, videatur n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, (x)4966, 5044; et quod simile significetur per `regem populi’ quod per `populum,’ n. 4789,(n) ita per Pharaonem simile quod per Aegyptum, sed in communi; quod `Aegyptus’ sit scientificum, pluries ostensum est; Pharaoh comparatur `{17}balaenis in maribus’, quia `balaena’ seu cetus significat communia scientificorum, n. 42; et `maria’ scientificorum congregationes, n. 28; {18}tum dicitur quod `prodierit cum fluminibus suis’ quia per `flumina’ significantur illa quae sunt intelligentiae, n. 108, 109, 2702, 3051, hic quae sunt insaniae, {19}quoniam ei sensualibus et scientificis, n. 5196: (t)dein dicitur quod `turbaverit aquas pedibus’ et `conturbaverit flumina illarum’, quia per `aquas’ significantur vera spiritualia, n. 680, (x)739, 2702, 3058, 3424, 4976, 5668; et per pedes {20}illa quae naturalis sunt, n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952, ita `turbare aquas pedibus’ est conspurcare et pervertere vera fidei {21}per scientifica quae sunt naturalis; et `conturbare flumina illarum’ {22}est sic intelligentiam; [8]demum dicitur quod `cum exstinguetur, obtegerentur caeli’, quia per `caelos’ significantur interiora hominis, {23}siquidem haec sunt caeli ejus; haec `clauduntur’ cum scientifica super vera fidei dominantur, seu naturale super spirituale; quod tunc cognitiones veri et boni pereant, significatur per `atrabo stellas caelorum, et omnia luminaria lucis’; quod `stellae’ sint cognitiones illae, videatur n. 2495, 2849, 4697; quod `luminaria’ sint bona et vera, n. 30-38; quod nec tunc bonum amoris amplius influere possit, significatur per `solem nube obtegam’; et quod nec bonum fidei, significatur per `luna non lucere faciet lumen suum’; quod `sol’ sit bonum amoris, et `luna’ bonum fidei, videatur n. 1529, 1530, 2120, 2495, 3636, 3643, 4060, 4696; et quod sic modo falsa occupabunt mentem naturalem, significatur per `dabo tenebras super terra tua’; quod `tenebrae’ sint falsa, n. 1839, 1860, 4418, 4531, et quod `terra Pharaonis seu terra Aegypti’ sit mens naturalis, n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; ex his nunc patet quis sensus inest hi propheticis. Quia per `Pharaonem’ significatur scientificum in communi, etiam per illum significatur naturale in communi, n. 5799 {24}.
@1 i etiam$
@2 i per Pharaonem repraesentatur scientificum$
@3 ex causa, quia scientifica in Aegypto magica facta sunt, ut$
@4 nam$
@5 i tunc$
@6 ac inde dicunt$
@7 hoc$
@8 Heb reads contra Philistaeos; S quotes Jer. xlvii under Philistaei in his Index Biblicus.$
@9 perversum quod$
@10 fallaciae sensus$
@11 dicit I$
@12 hamum A, humum I$
@13 velut$
@14 ex$
@15 ex illis, imo ex sensualibus illa videat, et magis si doctrinalia faciat inde$
@16 naturalis$
@17 balaenae$
@18 et$
@19 quia$
@20 naturalia$
@21 ex scientificis$
@22 pro$
@23 sunt illa caelum ejus; illa nempe interiora, quae sunt caelum 421$
@24 i nam scientifica constituunt naturale$

6016. `Et acceperunt pecus suum’: quod significet veri bona, constat ex significatione `pecoris’ quod sit veri bonum; per `pecus’ enim intelliguntur et greges et armenta, et quoque equi, {1}cameli, muli, asini, et quia `greges’ in sensu interno sunt bona interiora, et `armenta’ bona exteriora, at `equi, {1}cameli, muli, asini, illa quae sunt intellectualis quae omnia se referunt ad vera, ideo per `pecus’ significatur veri bonum.
@1 asini, cameli$

6017. `Et acquisitionem suam quam acquisiverunt in terra Canaan’: quod significet vera comparata a prioribus quae Ecclesiae, constat ex significatione `acquisitionis’ quod sit verum comparatum, de qua n. 4105, et quoque bonum comparatum, n. 4391, 4487; et a significatione `terrae Canaanis’ quod sit Ecclesia, de qua n. 3686, 3705, 4447, 4517, 5136; quod a prioribus Ecclesiae, sequitur, quia vera cum ex bono se multiplicant, multiplicantur ex veris prioribus.

6018. `Et venerunt Aegyptum’: quod significet initiationem in scientifica Ecclesiae, constat ex significatione `venire seu descendere in Aegyptum’ quod sit veri initiatio in scientifica Ecclesiae, de qua n. 6004.

6019. `Jacob et omne semen ejus cum illo’: quod significet veri naturalis et omnium fidei quae illi, nempe initiationem in scientifica Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit verum naturale, de qua n. 3305, 3509, 3525, (x)3546, 3599, 3775, 4009, 4234, 4520, 4538; et a significatione `seminis’ quod sit fides charitatis, de qua n. 255, 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3310; ita `omne semen cum illo’ sunt omnia fidei quae vero naturali.

6020. `Filios suos et filios filiorum suorum secum’: quod significet vera in {1}suo ordine, constat ex significatione `filiorum’ quod sint vera, de qua n. 489, 491, 533, 1147, 2623, 3373; ita quoque `filii filiorum’, sed vera quae ex illis sunt {2}in suo ordine.
@1 Here only, see 6009$
@2 i ita$


6021. `Filias suas et filias filiorum suorum’: quod significet bona in ordine, constat ex significatione `filiarum’ quod sint bona, de qua n. 489-491, 2362, 3963; ita quoque filiae `filiorum’, sed bona quae ex illis, ita in suo ordine, ut mox supra de filiis.

6022. `Et omne semen suum’: quod significet omne fidei et charitatis, constat ex significatione `seminis’ quod sit fides charitatis, ut supra n. 6019, ita et fides et charitas, nam ubi unum, ibi est alterum.

6023. `Adduxit secum Aegyptum’: quod significet quod collata in scientifica Ecclesiae, constat ex significatione `venire {1}aut descendere in Aegyptum’ quod sit vera initiare et conferre in scientifica Ecclesiae, de qua supra n. 6004, 6018; {2}idem quoque `adducere secum Aegyptum’, {3}videatur n. (x)5373, 6004; tunc initiata et collata sunt quando scientifica reguntur a veris, et tunc reguntur a veris cum verum agnoscitur, quia ita dixit in Verbo Dominus, et dein {4}acceptentur scientifica quae affirmant, at {5}removeantur quae impugnant; sic dominatur verum in suis affirmativis, rejectis non affirmantibus; cum ita est, tunc cum homo ex scientificis cogitat, non abducitur ad falsa sicut fit cum vera non insunt; scientifica enim non sunt vera ex se sed ex veris in illis, et qualia sunt vera quae in illis, tale verum commune est scientificum; est {6}namque scientificum modo vas, n. 1469, 1496, quod recipere potest tam vera quam falsa, et hoc cum immensa varietate; [2]sicut pro exemplo hoc scientificum Ecclesiae quod `proximus sit omnis homo’: in hoc scientificum initiari et conferri possunt vera immensa copia, ut quod omnis homo quidem sit proximus sed unusquisque cum differentia, {6}quodque maxime proximus sit qui in bono, et hoc quoque cum differentia secundum quale boni; et quod origo proximi {7}ducatur ab Ipso Domino, ita quo Ipsi propiores sunt, hoc est, quo magis in bono, {8} eo magis proximus {9}sunt, et quo ab Ipso remotiores, eo minus; {10}tum quoque quod societas magis proximus sit quam singularis homo, et quod regnum in communi magis quam societas, {11}at patria prae regnis aliis; {12}quod adhuc Ecclesia sit magis proximus quam patria, et quod regnum Domini adhuc magis; ut et quod tunc ametur proximus, cum {13}quis munere suo rite fungitur ad aliorum, vel ad patriae, vel ad Ecclesiae bonum, et sic porro; inde patet quam multa vera in unum id scientificum Ecclesiae conferri possunt, sunt enim tam multa ut difficile sit illa in genera dispescere, et unumquodvis genus, ut distinguatur et agnoscatur, donare aliquibus veris in specie; hoc fuit studium in Antiquis Ecclesiis. [3]Quod idem scientificum possit impleri falsis immensa copia, etiam constare potest invertendo illa vera, et dicendo quod quisque sibi ipsi proximus sit, et quod a se apud unumquemvis ducenda sit origo proximi; et quod sic ei magis proximus sit qui sibi magis favet, et unum facit cum illo, et per id se sistat in illo, ut ejus instar, immo quod nec patria ei sit proximus, nisi quantum sibi ab illa lucrum {14}, praeter innumerabilia alia; at scientificum manet idem, quod nempe `omnis homo sit proximus’; sed illud ab uno impletur veris, ab altero falsis. Similiter se habet {10}cum reliquis scientificis.
@1 et$
@2 ita$
@3 quod sit initiare et conferre vera naturalia in scientifica Ecclesiae, videatur supra$
@4 before at$
@5 after impugnant$
@6 enim$
@7 quod$
@8 sit$
@9 i quod$
@10 sint$
@11 et$
@12 et$
@13 at quod$
@14 quisque$
@15 i est$
@16 in$

6024. Vers. 8-27. Et haec nomina filiorum Israelis venientium Aegyptum, Jacobi et filiorum ejus; primogenitus Jacobi Reuben. Et filii Reubenis, Hanoch, et Pallu, et Hezron, et Carmi. Et filii Shimeonis, Jemuel et Jamin, et Ohad, et Jachin, et Zohar, et Shaul filius Canaanitidis. Et filii Levi, Gershon, et Kehath, et Merari. Et filii Jehudae, Er et Onan, et Shelah, et Perez, et Zerah; et mortuus est Er et Onan in terra Canaan, et fuerunt filii, Perez, Hezron et Hamul. Et filii Jisaschar, Tola et Puvah, et Job et Shimron. Et filii Zebulun, Sered et Elon, et Jahleel. Hi filii Leae, quos peperit Jacobo in Paddan-Aram; et Dinah filia illius: omnes animae filiorum ejus et filiarum ejus, triginta et tres. Et filii Gad, Zipion, et Haggi, Shuni et Ezbon, Eri et Arodi, et Areli. Et filii Asher, Jimnah et Jishvah, et Jishvi, et Beriah, et Serah, soror illorum: et filii Beriae, Heber et Malchiel. Hi filii Zilpae, quam dedit Laban Leae filiae suae, et peperit hos Jacobo; sedecim animae. Filii Rachelis uxoris Jacobi, Joseph et Benjamin. Et natum Josepho in terra Aegypti, quos peperit illi Asenath filia Potipherae sacerdotis On, Menasheh et Ephraim. Et filii Benjaminis, Bela et Becher, et Ashbel, Gera et Naaman, Ehi et Rosh, Muppim et Huppim, et Ard. Hi filii Rachelis, qui nati Jacobo; omnes animae quatuordecim. Et filii Danis, Hushim. Et filii Naphtali, Jahzeel, et Guni, et Jezer et Shillem. Hi filii Bilhae, quam dedit Laban Racheli filiae suae, et peperit hos Jacobo; omnes animae septem. Omnis anima veniens Jacobo Aegyptum, egressi femur ejus, praeter feminas filiorum Jacobi, omnes animae sexaginta et sex. Et filii Josephi, qui nati illi in Aegypto, animae duae; omnes animae domui Jacobi venientis Aegyptum, (x)septuaginta. [2]`Et haec nomina filiorum Israelis venientium Aegyptum’ significat quale verorum a spirituali in ordine, quae collata in scientifica quae Ecclesiae: `Jacobi et filiorum ejus’ significat verum naturalis in communi, et vera naturalis in particulari: `primogenitus Jacobi Reuben’ significat fidem intellectu quae apparenter primo loco: `et filii Reubenis, Hanoch, et Pallu, et Hezron, et Carmi’ significat doctrinalia fidei in genere: `et filii Shimeonis, Jemuel et Jamin, et Ohad, et Jachin, et Zohar’ significat fidem voluntate, et doctrinalia ejus in genere: `et Shaul filius Canaanitidis’ significat doctrinale non ex origine genuina: `et filii Levi, Gershon et Kehath, et Merari’ significat amorem spiritualem, et doctrinalia ejus in genere: [3]`et filii Jehudae, Er et Onan, et Shelah, et Perez et Zerah significat amorem caelestem, et doctrinalia ejus: `et mortuus est Er et Onan in terra Canaan’ significat quod exstirpatum falsum et malum: `et fuerunt filii Perez, Hezron, et Hamul’ significat vera illius boni, quae sunt bona charitatis: `et filii Jisaschar, Tola, et Puvah, et Job, et Shimron’ significat amorem conjugialem caelestem, et doctrinalia ejus: `et filii Zebulun, Sered, et Elon et Jahleel’ significat conjugium caeleste, et doctrinalia ejus: `hi filii Leae, quos peperit Jacobo in Paddan-Aram’ significat quod illa ex affectione spirituali in naturali per cognitiones boni et veri: `et Dinah filia illius’ significat Ecclesiam: `omnis anima filiorum ejus et filiarum ejus triginta et tres significat statum vitae spiritualis, et quale: [4]`et filii Gad, Zipion et Haggi, Shuni et Ezbon, Eri et Arodi, et Areli’ significat bonum fidei et inde opera, et doctrinalia eorum: `et filii Asher, Jimnah et Jishvah, et Jishvi, et Beriah, et Serah soror illorum: et filii Beriae, Heber et Malchiel’ significat felicitatem vitae aeternae, et jucundum affectionum, et doctrinalia eorum: `hi filii Zilpae’ significat quod haec Ecclesiae externae: `quam dedit Laban Leae filiae suae’ significat ab affectione boni externi: `et peperit hos Jacobo’ significat quod e naturali: `sedecim animae’ significat statum illorum et quale: [5]`filii Rachelis uxoris Jacobi’ significat quae ex affectione caelesti: `Joseph et Benjamin’ significat internum Ecclesiae, Joseph ejus bonum, Benjamin inde verum: `et natum Josepho in terra Aegypti’ significat caelestia et spiritualia interna in naturali: `quos peperit illi Asenath filia Potipherae sacerdotis On’ significat ex conjugio boni cum vero et veri cum bono: `Menasheh et Ephraim’ significat novum voluntarium et ejus intellectuale, quae Ecclesiae: `et filii Benjaminis, Bela et Becher, et Ashbel, Gera et Naaman, Ehi et Rosh, Muppim et Huppim et Ard’ significat internum spirituale, et doctrinalia ejus: `hi filii Rachelis, qui nati Jacobo’ significat quod illa ex affectione caelesti: `omnes animae quatuordecim’ significat statum eorum et quale: [6]`et filii Danis, Hushim’ significat sanctum fidei et bonum vitae, et doctrinale eorum: `et filii Naphtali, Jahzeel, et Guni, et Jezer, et Shillem’ significat tentationes in quibus victoria, et doctrinalia de illis: `hi filii Bilhae’ significat quod haec Ecclesiae internae: `quam dedit Laban Racheli filiae suae’ significat ab affectione boni interni: {1} `omnes animae septem’ significat statum eorum, et quale: [7]`omnis anima veniens Jacobo Aegyptum’ significat omnia vera et bona initiata scientificis Ecclesiae: `egressi femur ejus’ significat quae ex conjugio: `praeter feminas filiorum Jacobi’ significat exceptis affectionibus eorum quae non ex illo conjugio: `omnes animae sexaginta {2}et sex’ significat statum illorum et quale: `et filii Josephi, qui nati illi in Aegypto’ significat caelestia et spiritualia in naturali: `animae duae’ significat inde voluntarium et intellectuale, quae Ecclesiae: `omnes animae domui Jacobi venientis Aegyptum, septuaginta’ significat plenum in ordine.
@1 A I here o et peperit hos Jacobo$
@2 A here o et$

6025. Haec ulterius explicare supersedetur quia sunt mera nomina; quid illa significant, videri potest ab explicatione communi nunc supra n. 6024; et quid ipsi filii Jacobi, in explicatione ubi agitur de nativitate illorum. Hoc dignum observatu est quod filiis Jacobi {1} nullus filius natus sit in Aegypto, quo venerunt, tametsi adhuc juvenes fuerunt, sed quod omnes in terra Canaan; ipsi vero in Paddan-Aram, praeter Benjaminem; hoc fuit ex peculiari providentia Divina Domini, ut {2}repraesentarentur illa quae Ecclesiae sunt per illos a prima nativitate {3}; quod illi nati in Paddan-Aram, repraesentabat quod homo Ecclesiae per cognitiones boni et veri e novo nascetur seu regenerabitur, `Paddan-Aram’ enim significat cognitiones boni et veli, n. 3664, 3680, 4107; et nativitas repraesentabat novam nativitatem per fidem et charitatem, n. (x)4668, 5160, 5598, ita primum per cognitiones illarum. {4}Quod autem filii eorum nati fuerint omnes in terra Canaan {5}, {6}repraesentabat quod inde talia quae Ecclesiae, nam `terra Canaan’ est Ecclesia, n. 3705, 3686, 4447, 4454, (x)4517, 5136, 5757. Quod {7}vero Josepho nati sint filii in Aegypto, erat ut repraesentaretur dominium interni hominis in externo, in specie caelestis {8}spiritualis in naturali; `Menasheh’ est voluntarium, et `Ephraim’ est intellectuale quae Ecclesiae, in naturali.
@1 i qui venerunt Aegyptum$
@2 repraesentativa Ecclesiae$
@3 sisterentur$
@4 et quod$
@5 i praeter filios Josephi$
@6 significabat$
@7 autem$
@8 Interni$

6026. Vers. 28-30. Et Jehudam misit ante se ad Josephum, ad monstrandum ante se Goshen, et venerunt terram Goshen. Et alligavit Joseph currum suum, et ascendit obviam Israeli patri suo Goshenem; et visus ad illum, et cecidit super colla ejus, et flevit super collis ejus diu. Et dixit Israel ad Josephum, Moriar hac vice, postquam vidi facies tuas, quod adhuc tu vivas. `Et Jehudam misit ante se ad Josephum’ significat communicationem boni Ecclesiae cum caelesti interno: `ad monstrandum ante se Goshen’ significat de medio in naturali: et venerunt terram Goshen’ significat vitae stationem ibi: `et alligavit Joseph currum suum’ significat doctrinam ab interno: `et ascendit obviam Israeli patri suo’ significat influxum: `Goshenem’ significat in medium in naturali: `et visus ad illum’ significat perceptionem: `et cecidit super colla ejus’ significat conjunctionem: `et flevit super collis ejus diu’ significat misericordiam: `et dixit Israel ad Josephum’ significat perceptionem boni spiritualis: `Moriar hac vice’ significat novam vitam: `postquam vidi facies tuas’ significat post apperceptionem misericordiae: `quod adhuc {1}tu vivas’ significat {2}apperceptionem vitae inde in se.
@1 A here o ut$
@2 A has perceptionem here and 6038$

6027. `Et Jehudam misit ante se ad Josephum’: quod significet communicationem boni Ecclesiae cum caelesti interno, constat ex repraesentatione `Jehudae’ quod {1} sit bonum Ecclesiae, de qua n. 5583, 5603, 5782, 5794, 5833; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; quod `mittere ante se’ sit communicare, patet. Quod Jehudah missus fuerit et non alius, erat ut significaretur communicatio quae immediata est boni cum bono, nempe boni externi quod `Jehudah’ repraesentat, cum bono interno quod `Joseph’; influit enim (t)a Domino bonum, quod est amoris in Ipsum et charitatis erga proximum, per internum in externum, et quantum boni est in externo tantum ibi recipitur; {2}si autem in externo hominis modo verum fidei est, non autem bonum, tunc influxus boni (t)a Domino per internum non recipitur in externo, nam communicatio cum vero immediata non datur sed mediata per bonum; haec causa est quod non alius a Jacobo ad Josephum missus sit quam Jehudah.
@1 i hic$
@2 si modo verum quod fidei, in externo homine est$

6028. `Ad monstrandum ante se Goshen’: quod significet de medio in naturali, nempe quod communicatio, constat ex significatione `Goshenis’ quod sit medium, {1}hoc est, intimum, in naturali, de qua n. 5910; per medium seu intimum in naturali significatur optimum ibi, nam optimum est in medio, hoc est, in centro seu intimo, circumcirca illud {2} ab omni plaga {3}sunt bona, disposita in forma caelesti propius et remotius secundum gradus bonitatis {4}ab optimo in medio; talis est ordinatio bonorum apud (x)regeneratos; at apud malos sunt pessima in medio et bona (t)ablegata sunt ad extrema ubi continue urgentur foras {5}; haec forma {6}est apud malos in particulari, et est in infernis in communi, ita est forma infernalis. Ex illis quae de optimo in medio et de bonis in ordine ad latera dicta sunt, constare potest quid intelligitur per communicationem boni Ecclesiae cum caelesti interno de medio in naturali.
@1 seu$
@2 i in forma caelesti$
@3 succedunt$
@4 respective ad optimum$
@5 i ac inde pendent deorsum$
@6 i quae$

6029. {1} `Et alligavit Joseph currum suum’: quod significet doctrinam ab interno, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua saepius; et a significatione `currus’ quod sit doctrina, de qua n. 5321.
@1 A I o further explication of et venerunt terram Goshen, see n. 6026.$

6030. `Et ascendit obviam Israeli patri suo’: quod significet influxum, nempe a caelesti interno in bonum spirituale e (x)naturali, constat (c)a repraesentatione `Josephi’ qui ascendit obviam, quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; et a repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; quod `ascendere obviam ei’ sit influxus {1}, inde sequitur, nam `ascendere obviam’ hic est se conferre {2} et venire ad illum.
@1 i a caelesti spirituali in bonum spirituale$
@2 i ad illum$

6031. `Goshenem’: quod significet medium in naturali, constat ab illis quae de Goshene mox supra n. (x)6028 dicta sunt.

6032. `Et visus ad illum’: quod significet perceptionem, constat a significatione `videre’ quod sit intelligere et appercipere, de qua n.2150, 3764, 4567, 4723, 5400; et quod sit fidem habere, {1}n. 2325, 2807, 3863, 3869, 4403-4421, 5400. Quod `videre’ sit intelligere et inde percipere, tum {2} quod sit fidem habere, sciendum quod apud hominem sint duo quae faciunt ejus vitam, nempe LUX SPIRITUALIS et CALOR SPIRITUALIS; lux spiritualis facit vitam ejus intellectus, et calor spiritualis vitam ejus voluntatis; lux spiritualis est a sua prima origine Divinum Verum ex Divino Bono Domini, et inde verum fidei ex bono charitatis; et calor spiritualis a sua prima origine {3}est Divinum Bonum Divini Amoris Domini, et inde bonum amoris caelestis qui est in Dominum, et bonum amoris spiritualis qui est erga proximum; haec bina, ut dictum, constituunt omnem vitam hominis. [2]Quod lucem spiritualem attinet, illa in intellectu hominis se habet sicut lux naturalis in ejus visu externo; nempe, ut oculus videat, necessum est ut lux sit quae illuminet, et tunc oculus in luce videt omnia quae circumcirca extra illum sunt; ita mens intellectualis, quae est oculus hominis internus; ut ille oculus videat, necessum est ut lux caeli quae a Domino, illuminet, et cum oculus ille illuminatus est ab illa luce, tunc videt illa quae circumcirca extra illum sunt; {4}sed objecta quae videt, sunt spiritualia, nempe scientifica et vera; cum autem lux haec non illuminat, est mens intellectualis seu oculus internus hominis, sicut oculus externus seu corporis, in tenebris et nihil videt, hoc est, ex scientificis nihil veri, et ex veris nihil boni; lux quae illuminat mentem intellectualem, est revera lux, et talis lux quae millies excedit lucem, mundi meridianam, (m)quod testor quia vidi;(n) ex illa luce vident omnes angeli in caelis illa quae circumcirca extra se sunt, et quoque ex eadem luce vident et percipiunt {5}vera quae fidei, et quale illorum; inde nunc est quod per `videre’ significetur in sensu spirituali non modo {6} intellectus, sed etiam quicquid {7} intellectus est, {8}ut cogitatio, {9} reflexio, animadvertentia, prudentia, et plura talia, tum non modo fides sed etiam quicquid fidei est, ut verum, doctrinale ex Verbo, et similia. [3]Quod autem calorem spiritualem attinet, se habet ille in voluntate hominis sicut calor naturalis in corpore, quod vivificet; sed est calor spiritualis non aliud in sua prima origine, quae origo est a Domino, quam {10}Divinus Amor erga universum genus humanum, et inde reciprocus hominis in Ipsum, ut et erga proximum; et est calor ille spiritualis revera calor, qui corpora angelorum calore, et simul interiora illorum amore, beat; inde est quod per calorem, flammam, ignem in Verbo in genuino sensu significentur illa quae amoris sunt, sicut affectiones boni et veri, tum ipsum bonum.
@1 after habere two lines below$
@2 i quoque$
@3 before a$
@4 in m sed objecta visus externi sunt talia quae lux mundi a sole illustrat, et sic detegit, et sunt terrestria, at objecta visus interni sunt talia qua lux caeli a Domino illustrat, et sic aperit, et sunt spiritualia, nempe quae sunt$
@5 verum quod fidei, et quale ejus, intra se$
@6 i fides et$
@7 i fidei et$
@8 sicut$
@9 i perceptio,$
@10 amor in Ipsum, et amor$

6033. `Et cecidit super colla ejus’: quod significet conjunctionem, constat ex significatione `cadere super colla’ quod sit conjunctio arcta et intima, de qua n. 5926. Quod `cadere super colla’ sit conjunctio, est inde quia collum conjungit caput et corpus, et per `caput’ significantur interiora, et per `corpus’ exteriora, inde est `collum’ conjunctio interiorum cum exterioribus, videatur n. 3542, 5320, 5328; et inde {1} communicatio interiorum cum exterioribus, tum caelestium cum spiritualibus, ibid. quae communicatio ex conjunctione etiam significatur per eadem {2} verba, {3}nam `Joseph’ est internum, et `Israel’ est respective externum.
@1 i est$
@2 i illa$
@3 nam caeleste internum est Joseph, et bonum spirituale externum quia e naturali, est Jacob$

6034. `Et flevit super collis ejus diu’: quod significet misericordiam, constat ex significatione `flere’ quod sit misericordia, de qua n. 5480, (x)5873, 5927; quod dicatur `super collis ejus diu’ est quia primum ut et continuum conjunctionis est misericordia, nempe Domini, Qui in supremo sensu {1}est `Joseph’.
@1 per Josephum repraesentatur$

6035. `Et dixit Israel ad Josephum’: quod significet perceptionem boni spiritualis, nempe a caelesti interno, constat a significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio; a repraesentatione `Israelis’ super cujus collis flevit Josephus, quod sit bonum spirituale; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de quibus omnibus prius saepe.

6036. `Moriar hac vice’: quod significet novam vitam, constat a significatione `mori’ quod sit resurrectio in vitam, ita nova vita, de qua n. 3326, 3498, 3505, 4618, 4621, 6008; cur `mori’ significat novum vitae, in illis locis etiam ostensum est; nempe quia cum homo moritur, ilico novum vitae ejus incohat, exsuscitatur {1} in vitam, rejecto corpore materiali quod usui in mundo ei inserviverat. Nova vita hic per `mori’ significatur quia illa venit ex influxu ab interno, quae significatur per quod `Josephus ascenderit obviam Israeli patri suo’, n. 6030; et ex conjunctione quae significatur per quod `Joseph ceciderit super colla Israelis’, n. 6033.
@1 i enim$

6037. `Postquam vidi facies tuas’: quod significet post apperceptionem misericordiae, constat a significatione `videre’ quod sit apperceptio, de qua supra n. 6032; et a significatione `facierum’ {1}cum praedicantur de Domino, quod sit misericordia, de qua n. 222, 223, 5585, 5816.
@1 quod in supremo sensu, in quo$

6038. `Quod adhuc {1} vivas’: quod significet {2} perceptionem vitae inde in se, constat ex significatione `vivere’ quod sit in sensu interno vita spiritualis, n. 5890; quod significetur perceptio illius vitae in se, sequitur ex antecedentibus, quod nempe ei nova vita ex influxu et conjunctione, n. 6036; et ex affectione gaudii quod videret illum, illa affectio dat perceptionem vitae in se.
@1 A I o tu here; see 6026.$
@2 See p. 427 ft 10$

6039. Vers. 31-34. Et dixit Joseph ad fratres suos, et ad domum patris sui, Ascendam et indicabo Pharaoni, et dicam ad illum, Fratres mei et domus patris mei, qui in terra Canaan, venerunt ad me. Et viri pastores gregis, quia viri pecoris sunt; et greges suos et armenta sua, et omnia quae illis, venire fecerunt. Et sit quod vocet vos Pharaoh, et dicat, Quid opera vestra? Et dicatis, Viri pecoris fuerunt servi tui a pueritiis suis, et usque ad nunc, etiam nos etiam patres nostri; propterea ut habitetis in terra Goshen; quia abominatio Aegyptiorum omnis pastor gregis. `Et dixit Joseph ad fratres suos’ significat perceptionem verorum in naturali: `et ad domum patris sui’ significat bonorum ibi: `Ascendam et indicabo Pharaoni’ significat communicationem cum naturali ubi scientifica Ecclesiae: `et dicam ad illum, Fratres mei et domus patris mei, qui in terra Canaan, venerunt ad me’ significat de veris et bonis Ecclesiae {1}, quod initianda: `et viri pastores gregis’ significat quod ducant ad bonum: `quia viri pecoris sunt’ significat quod illis bonum ex veris: `et greges suos et armenta sua, et omnia quae illis, venire fecerunt’ significat quod bonum interius et exterius, et quicquid inde est, praesens sit: `et sit quod vocet vos Pharaoh’ significat si conjungi velit naturale in quo scientifica Ecclesiae: `et dicat, Quid opera vestra?’ significat et scire vestra bona: `et dicatis, Viri pecoris fuerunt servi tui a pueritiis suis, et usque ad nunc’ significat quod vera ex quibus bonum illis a principio et adhuc: `etiam nos, etiam patres nostri’ significat quod ita a primis bonis: `propterea ut habitetis in terra Goshen’ significat ita erit statio vestra in medio naturali ubi scientifica Ecclesiae: `quia abominatio Aegyptiorum omnis pastor gregis’ significat sic separationem a scientificis perversis quae opposita sunt scientificis Ecclesiae.
@1 A here only in naturali$

6040. `Et dixit Joseph ad fratres suos’: quod significet perceptionem verorum in naturali, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua saepius; a repraesentatione `filiorum Israelis’ quod sint vera spiritualia in naturali, de qua n. 5414, 5879; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; inde patet quod per `dixit Joseph ad fratres suos’ significetur perceptio verorum in naturali a caelesti interno. Quod per `dixit Joseph’ non significetur (t)perceptio illius, est quia `Joseph’ est internum, et omnis perceptio influit per internum in externum seu naturale; naturale enim ex se prorsus nihil percipit, sed quod percipiat, est a priore se, immo {1}nec prius percipit a se sed ab adhuc priore se, ita tandem a Domino Qui a Se Est; talis est influxus {2}et inde talis perceptio; influxus se habet sicut existentia et subsistentia; nihil existit a se sed a priore se, ita tandem omnia a Primo, hoc est, ab Esse et Existere a Se; et quoque ab Eodem omnia subsistunt, {3}se enim habet subsistentia sicut existentia, nam subsistere est perpetuo existere. [2](s)Quod dicatur perceptio verorum in naturali, non autem perceptio illorum qui in veris illis, est causa quia loquela spiritualis (t)est talis, nam ita ideae cogitationis abstrahuntur a personis et determinantur ad res, et res sunt, nempe vera et bona, quae vivunt apud hominem et faciunt hominem vivere; sunt enim a Domino, a Quo {4} omne vitae, {5}ita quoque cogitatio abducitur ab attribuendo vera et bona personae; per talem loquelam etiam idea communis habetur quae se latius extendit quam si adjungitur ei idea personae, ut si dicatur perceptio illorum qui in veris illis {6}, tunc ideae simul determinantur ad illos qui tales sunt, ut solet fieri, et sic a communi {7}abstrahuntur, inde illustratio a luce veri diminuitur; praeter quod per cogitationem de personis in altera vita excitentur illi de quibus cogitatur, nam in altera vita omnis cogitatio communicatur;(s) hae causae sunt quod abstracte dicatur, ut hic, perceptio verorum in naturali.
@1 etiam quod prius est nec$
@2 qui$
@3 hoc est, perpetuo existunt$
@4 i per illa$
@5 sic$
@6 i sunt$
@7 abstrahitur$

6041. `Et ad domum patris sui’: quod significet bonorum ibi, nempe perceptionem, constat a significatione `domus’ quod sit bonum, de qua n. 3128, 3652, 3720, 4982; et a significatione `patris’ quod etiam sit bonum, de qua n. 2803, 3703, 3704, (x)5581, 5902, 6042.

6042. `Ascendam et indicabo Pharaoni’: quod significet communicationem cum naturali ubi scientifica Ecclesiae, constat ex significatione `indicare’ quod sit {1}communicatio’, de qua n. 4856; et a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale ubi scientifica Ecclesiae, de qua n. 5799, 6015.
@1 communicari$

6043. `Et dicam ad illum, Fratres mei et domus patris mei, qui in terra Canaan, venerunt ad me’: quod significet de veris et bonis Ecclesiae quod initianda, constat ex {1}repraesentatione `filiorum Israelis’ qui hic sunt `fratres ejus’, quod sint vera spiritualia in naturali, de qua mox supra n. 6040; a significatione `domus patris’ quod sint bona ibi, de qua etiam mox supra n. 6041; a significatione `terrae Canaan’ quod sit Ecclesia, de qua n. 3686, 3705, 4447, 4517, 5136; et a significatione `venire ad Josephum’ seu ad Aegyptum ubi Joseph, quod sit initiari in scientifica quae Ecclesiae, de qua supra n. 6004, 6018; de initiatione verorum quae Ecclesiae in scientifica quae naturalis, videatur supra n. 6023, et de conjunctione illorum, infra n. (x)6047.
@1 significatione$

6044. `Et viri pastores gregis’: quod significet quod ducant ad bonum, constat a significatione `pastorum gregis’ quod sint qui ducunt ad bonum, de qua n. 343, 3795, 5201; est enim `pastor’ qui docet et ducit, et `grex’ qui docetur et ducitur, sed in sensu interno intelliguntur vera quae ducunt ad bonum, nam per `filios Israelis’ qui hic sunt `viri pastores gregis’, repraesentantur vera spiritualia, n. 6040; etiam vera sunt apud illos qui docent quae ducunt. Quod vera quae fidei, ducant ad bonum quod charitatis, prius ostensum est; et quoque patet ex eo quod omnia et singula se referant ad finem et spectent illum, et quae non finem spectant non possint subsistere; Dominus enim nihil usquam creavit nisi propter finem, usque adeo ut dici queat quod {1} finis sit omne in omnibus quae creata sunt; et quae creata sunt, in illo ordine sunt ut sicut finis a Primo {2}per medios spectet ultimum, ita finis in ultimo spectet finem in Primo; inde rerum nexus; ipse finis in prima sua origine non est nisi Divinum Bonum Divini Amoris, ita est Ipse Dominus; unde etiam in Verbo vocatur Primus et Ultimus, Alpha et Omega, Esai. xli 4, xliv 6, xlviii (x)12, Apoc. i 8, 11, 17, ii 8, xxi 6, xxii 13. [2]Cum ita sit, necessum est ut omnia et singula quae vitae apud hominem, se referant ad finem et spectent illum, {3}; qui aliquo rationali pollet, videre potest quod scientifica apud hominem spectent vera ut suum finem, et quod vera spectent bona, et quod bona spectent Dominum ut finem ultimum et primum, ut finem ultimum cum a veris, {4}et ut finem primum cum a bono. Ita se habet cum veris Ecclesiae quod ducant ad bonum quod significatur per `viros pastores gregis’, et per `viros pecoris’, ut sequitur.
@1 i inde$
@2 tendat ad$
@3 i quia finis a Domino est in singulis$
@4 at A, est I$

6045. `Quia viri pecoris sunt’: quod significet quod illis bonum ex veris, constat ex significatione `pecoris’ quod sit veri bonum, seu bonum ex veris, de qua n. 6016; dicitur de `filiis Israelis’ qui sunt vera spiritualia in naturali, n. 5414, 5879, ita de veris, hic quod ducant ad bonum, de qua re videatur mox supra n. (x)6044.


6046. `Et greges suos et armenta sua, et omnia quae illis, venire fecerunt’: quod significet quod bonum interius et exterius, et quicquid inde est, praesens sit, constat ex significatione `gregis’ quod sit bonus interius, et ex significatione `armenti’ quod sit bonum exterius, de quibus n. 5913; ex significatione `omnium quae illis’ quod sit quicquid inde est, ut n. 5914; et ex significatione `venire fecerunt’ quod sit praesens esse.

6047. `Et sit quod vocet vos Pharaoh’: quod significet si conjungi velit naturale in quo scientifica Ecclesiae, constat ex significatione vocare ad se’ quod sit velle conjungi; vocare enim ad se ex affectione ut {1}habitent in terra sua, et fiant una gens cum suis,, est velle conjungi; et a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in quo scientifica Ecclesiae, ut supra n. (x)6042; per `vocationem Pharaonis’ significatur reciprocum initiationis et conjunctionis, nempe scientificorum Ecclesiae cum veris et bonis in naturali; omnis enim conjunctio requirit reciprocum, inde consensus ab utraque parte. [2]Agitur hic de conjunctione verorum Ecclesiae cum scientificis ejus, at sciendum quomodo conjungenda; non enim principium ducendum est a

scientificis et per illa {2}intrandum in vera fidei, {3}nam scientifica apud hominem sunt ex {4}sensualibus, ita ex mundo, e quo {5} innumerabiles fallaciae; sed principium ducendum est ex veris fidei, nempe per hanc viam: primum addiscenda sunt doctrinalia Ecclesiae, et dein ex Verbo explorandum num illa (t)sint vera, nam non vera sunt quia antistites Ecclesiae ita dixerunt, et asseclae eorum confirmant; ita namque vera dicenda forent doctrinalia omnium Ecclesiarum et religionum tantum ex solo et ex nativitate ; ita forent vera non solum {6} Pontificiorum, tum Quakerorum, sed etiam Judaeorum, ut et Mahumedanorum, {7}quia antistites eorum ita dixerunt et asseclae confirmant; ex quibus patet quod scrutandum sit Verbum, et ibi videndum num vera sint; hoc cum fit ex affectione veri, tunc illustratur homo a Domino ut appercipiat, nescius unde, quid verum est, et confirmatur in eo secundum bonum in quo est; si haec vera discrepant a doctrinalibus, caveat ne (t)turbet Ecclesiam; [3]postmodum cum confirmatus est, ac ita in affirmativo ex Verbo quod illa sint vera fidei, tunc licet ei confirmare illa per omnia scientifica quae apud illum, cujuscumque nominis et naturae sint, nam tunc quia affirmativum universaliter regnat, acceptat scientifica quae concordant et rejicit scientifica quae propter fallacias quae in illis, discordant; per {8}scientifica corroboratur fides; quapropter nulli negandum est scrutari scripturas ex affectione sciendi num doctrinalia Ecclesiae intra quam natus, vera sint, nam aliter nusquam potest illustrari; nec negandum ei postea per scientifica se corroborare; non autem licet ei antea; haec via et non alia est conjungendi vera fidei cum scientificis, non modo cum scientificis Ecclesiae sed etiam cum scientificis quibuscumque; sed paucissimi hodie hac via procedunt, plerique enim qui Verbum legunt, non legunt ex affectione veri sed ex affectione inde confirmandi doctrinalia Ecclesiae intra quam nati sunt, qualiacumque sint {9}. [4]In Verbo describitur regnum Domini quod ibi spirituale, rationale et scientificum {10}conjungentur, sed describitur per nomina quae (c)illa significant, nempe per Israelem, Asshurem et Aegyptum, per `Israelem’ describitur spirituale, per `Asshurem’ rationale et per `Aegyptum’ scientificum, {11}his verbis apud Esaiam,
In die illo erit altare Jehovae in medio terrae Aegypti, et statua juxta terminum ejus Jehovae, et erit in signum et testem ejus Jehovae Zebaoth in terra Aegypti, nam clamabunt ad Jehovam propter oppressores, et mittet illis servatorem et principem, et liberabit eos; et notus fiet Jehovah Aegypto, et cognoscent Aegyptii Jehovam in die illo, et facient sacrificium et minham; et vovebunt votum Jehovae, et reddent. . . . In die illo erit semita ab Aegypto ad Asshurem, et veniet Asshur in Aegyptum, et Aegyptus in Asshurem; et serviet Aegyptus Asshuri: in die illo erit Israel tertius Aegypto et Asshuri, benedictio in medio terrae, cui benedicet Jehovah Zebaoth, dicendo, Benedictus populus Meus Aegyptus, et opus manuum Mearum Asshur, et hereditas Mea Israel, xix18-25;
[5]quod hic non intelligatur Aegyptus, nec Asshur, et ne quidem Israel, quisque videre potest, sed quod aliud per unumquemvis; {12}quod per Israelem spirituale Ecclesiae, videatur n. 3654, 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; {13}per Asshurem rationale, n. 119, 1186; et {14}per Aegyptum scientifica, n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966, 5700, 6004, 6015; {15}haec tria apud hominem Ecclesiae conjuncta describuntur apud Prophetam, per quod `semita erit ab Aegypto ad Asshurem, et veniet Asshur in Aegyptum, et Aegyptus in Asshurem, et serviet Aegyptus Asshuri; in die illo erit Israel tertius Aegypto et Asshuri, benedictio in medio terrae’; ut enim homo sit homo Ecclesiae, necessum est ut spiritualis sit, ut et rationalis, cui serviet scientificum. Ex his nunc constare potest quod scientificum nequaquam a veris fidei rejiciendum sit, sed quod conjungenda, {16}at per viam priorem, hoc est, per viam a fide, non autem per viam posteriorem, hoc est, per viam a scientificis; videantur etiam quae n. 128-130, 195, 196, 232, 233, 1226, 1911, 2568, 2588, 4156, 4760, 5510, 5700 ostensa sunt.
@1 maneant$
@2 explorandum$
@3 scientifica enim quae$
@4 sensibus$
@5 i inde$
@6 i doctrinalia$
@7 quia doctrinalia illorum ita docent, et ex illis antistites$
@8 illa$
@9 i Quia vera cum scientificis conjungenda sunt$
@10 unum agent$
@11 et hoc$
@12 quod Israel sit$
@13 quod Asshur sit$
@14 quod Aegyptus scientificum$
@15 in m quod illa apud Prophetam non dicta sint de Aegypto et de Aschure quisque potest videre et quoque quod significentur alia$
@16 sed$

6048. `Et dicat, Quid opera vestra ?’: quod significet et scire vestra bona, constat ex significatione `operum’ quod sint bona; quod opera sint bona, est quia ex voluntate sunt, et quae ex voluntate, illa sunt bona vel mala, quae autem ex intellectu, prout sermones, sunt vera vel falsa. (s)Opera filiorum Jacobi, ut et patrum illorum {1}, fuerunt pascere pecora, ita agere pastores; haec opera etiam significant bona, in specie bona ex veris; quod significent, est ex correspondentiis, `agni’ enim, {2} `oves, haedi, caprae’ quae sunt gregis, correspondent bonis charitatis; similiter `juvenci, boves’ qui sunt armenti; quod correspondeant, constat ex eo quod cum angeli {3} ex affectione caelesti loquantur inter se de bonis charitatis, appareant aliquibus in locis in mundo spirituum et quoque in primo seu ultimo caelo, greges {4}et armenta; cum de bonis charitatis interioribus, greges, at cum de exterioribus armenta, videatur n. 3218, 3219, 3220; inde nunc est quod in Verbo per `greges et armenta’ significentur talia. [2]In genere sciendum quod omne significativum quod in Verbo, trahet suam originem a repraesentativis in altera vita, et haec a correspondentiis {5}; causa est quia mundus naturalis est ex mundo spirituali sicut effectus (c)a sua causa, ob finem ut mundus spiritualis possit influere in mundum naturalem et ibi agere causas; {6}sic etiam continentur in suo tenore et in ordine omnia quae ibi {7}: quod universa natura sit theatrum repraesentativum regni Domini, hoc est, spiritualium et caelestium quae ibi, videatur n. 2758, 2987, 3002, 4939, 5116.(s)
@1 i a multis saeculis retro$
@2 i et$
@3 i in caelis$
@4 vel$
@5 i et adhuc sciendum, quod in mundo naturali nihil usque detur, quod in mundo spirituali non correspondeat talibus quae significant$
@6 continendo$
@7 i sunt$

6049. `Et dicatis, Viri pecoris fuerunt servi tui a pueritiis suis et usque (x)ad nunc’: quod significet quod vera ex quibus bonum illis a principio et adhuc, constat ex significatione `virorum pecoris’ quod sint vera ex quibus bonum, de qua n. 6016, 6045; et a significatione `a pueritiis suis et usque ad nunc’ quod sit a principio et adhuc. Quod `pecora’ sint vera ea quibus bonum, sciendum quod pecora sint omnia jumenta majora et minora, tam {1} quae in grege, quam quae in armento, {2}sunt, (c)ac praeterea cameli, equi, muli, asini; haec jumenta significant talia quae se referunt ad vera, illa autem, nempe armenti et gregis {3}talia quae se referunt ad bonum; inde nunc est quod omnia illa jumenta in genere, quae sunt `pecora’, significent vera ex quibus bonum; (m)pecora in lingua originali sunt ex voce quae etiam significat acquisitionem, et `acquisitio’ in sensu spirituali etiam est verum ex quo bonum, ex causa quia bonum acquiritur per verum;(n) [2]`pecudes’ autem significant bona interiora, {4}illae enim sunt gregis, ut agni,(t)oves, haedi, caprae, arietes. `Pecora’ etiam significant vera ex quibus bonum, etiam aliis in locis in Verbo: ut apud Esaiam,
Tunc dabit pluviam seminis tui, quo conseres terram, et panem proventus; et erit pingue et opulentum; pascent pecora tua in die illo prato lato, xxx 23;
`pascere’ pro instrui in veris et de bonis, n. 5201; `pratum latum’ pro doctrina veri {5}, latum dicitur quia `latitudo’ est verum, n. 3433, 3434, 4482; inde patet quod `pecora’ sint vera ex quibus bonum: apud Ezechielem,
Ad reducendum manum tuam super vastitates habitatas, et super populum collectum ex gentibus, operantem pecoribus et possessioni; habitantes super umbilico terrae, xxxviii 11, 12;
`pecora’ similiter pro veris {6}per quae bonum, {7}`possessio’ pro bono’.
@1 i scilicet$
@2 after grege$
@3 significant bona$
@4 haec$
@5 i et boni$
@6 ex quibus$
@7 nam populus collectus ex gentibus sunt vera residua$

6050. `Etiam nos, etiam patres nostri’: quod significet quod ita a primis bonis, constat ex significatione `patrum’ quod sint bona, de qua n. 2803, 3703, 3704, (x)5581, 5902; inde quod illi fuerint etiam patres {1}illorum, est a primis bonis; (m)per `patres’ etiam, {2}multis in locis in Verbo, in (t)sensu interno non intelliguntur {3}Abraham, Jishak et Jacob sed qui fuerunt ab Ecclesia Antiqua, qui fuerunt in bono.(n)
@1 nostri$
@2 plerisque$
@3 Abram$

6051. `Propterea ut habitetis in terra Goshen’: quod significet ita erit statio vestra in medio naturali ubi scientifica Ecclesiae, constat ex significatione `habitare’ quod sit vita et sic vitae statio, de qua n. 1293, 3384, 4451; et a significatione `Goshen’ quod sit medium seu intimum in naturali, de qua n. 5910, 6028; quod ibi scientifica Ecclesiae quae significantur per `Aegyptum’, {1}patet, nam Goshen erat in Aegypto (t)tractus terrae optimus.
@1 sequitur$

6052. `Quia abominatio Aegyptiorum omnis pastor gregis’: quod significet sic separationem a scientificis perversis quae opposita sunt scientificis Ecclesiae, constat a significatione `abominationis Aegyptiorum’ quod sit separatio scientificorum; quae enim abominationi sunt, illa separata sunt, causa enim abominationis est quia contraria sunt principiis captis et amoribus, ita quia opposita, hic opposita scientificis {1}perversis, quae significantur per `Aegyptios’, cum dicitur quod `abominatio illorum sit omnis pastor gregis’; et ex significatione `pastoris gregis’ quod sit {2}qui ducit ad bonum, de qua supra n. 6044; scientificum quod {3}bonum’ confirmat, est cui scientificum perversum est oppositum; scientifica perversa sunt quae destruunt verum fidei et bonum charitatis, et quoque sunt quae invertunt ordinem, sicut magica quae fuerunt in Aegypto; sunt enim secundum ordinem perplura quibus magi illi abusi sunt, prout sunt correspondentiae et repraesentativa, quae fuerunt scientifica apud illos plus quam apud alios exculta; haec sequuntur ex ordine etiam cum mali applicant, qui cum applicant illa ad imperandum aliis {3}et ad nocendum aliis, sunt perversa quia magica. Quod separationem illorum de qua hic agitur, attinet, fit illa per ordinationem, {4}quando bonum cum veris est in medio seu intimo quod significatur per `Goshen’, tunc scientifica perversa quae opposita, ejiciuntur. [2]Hactenus de conjunctione verorum cum scientificis actum est, de qua conjunctione ulterius sciendum est quod conjunctio interni seu spiritualis hominis cum externo seu naturali nequaquam fieri queat nisi vera insinuentur scientificis; scientifica enim cum jucundis affectionum naturalium constituunt externum seu naturalem hominem, quapropter nisi conjunctio fiat {6}cum scientificis, nullatenus (t)fieri potest; et tamen ut {7}homo (x)regeneratus sit, internum ejus et externum conjuncta erunt, quae nisi conjuncta fuerint, omne bonum (t)influens a Domino per internum hominem in externum seu {8}naturalem, hoc vel pervertitur, vel suffocatur, vel {9}rejicitur; et tunc quoque internum clauditur; modus {10}quo conjunctio illa fit, est qui in hoc capite descriptus est, qui modus fit per insertionem verorum in scientifica.
@1 Ecclesiae$
@2 quod$
@3 hoc$
@4 vel$
@5 cum$
@6 per scientifica$
@7 after sit$
@8 A alters to naturale hominis$
@9 reflectitur$
@10 quomodo$

(1)De Influxu, et de Commercio Animae cum
Corpore
@1 De Influxu et commercio animae et corporis. Just above number n. 6053 is written quid anima$

6053. De influxu et de commercio animae cum corpore prorsus nihil sciri, ne quidem cogitari potest nisi sciatur quid anima, et quoque aliquid de ejus quali; si anima {1}sit ignotum quid, nequaquam aliquid de ejus influxu et commercio dici potest; quomodo enim de communicatione duarum partium potest cogitari cum {2}una prorsus ignoratur {2}qualis sit. Quod anima ignoretur quoad omne suum quale, in mundo imprimis erudito, constare potest ex eo quod quidam credant illam esse aethereum quid, quidam flammeum aut igneum quid, quidam {3}pure cogitativum, quidam vitale ex communi, quidam activum naturale; et quod adhuc magis ignorantiam {4}, quid anima, testatur, est quod loca ei (t)varia in corpore assignent, nempe quidam in corde, quidam in cerebro et ibi in fibris, alii in corporibus striatis, alii in ventriculis {5}, et alii in exigua glandula, quidam {6} in omni parte, {7}at tunc concipiunt vitale, quale est commune omni vivo; ex quibus patet quod de anima {8}nihil notum habeatur; haec causa est quod conjecturalia sint quae de anima venditata fuerunt. Et quia sic nullam de illa ideam habere potuerunt, perplures non potuerunt aliter credere quam quod non sit aliud quam vitale {9}, quod cum moritur corpus, dissipatur; inde nunc est quod eruditi minus quam simplices credant vitam post mortem, et quia illam non credunt, nec credere possunt quae illius vitae sunt, quae sunt caelestia et spiritualia (t)fidei et amoris; hoc quoque patet a Domini verbis, apud Matthaeum,
Abscondisti (x)haec sapientibus et intelligentibus, et revelasti infantibus, xi 25:
et rursus,
Videntes non vident, et audientes non audiunt, nec intelligunt, xiii 13; simplices enim nihil tale cogitant de anima sed credunt quod victuri post mortem, in qua simplici fide, illis nescientibus, latet quod victuri ibi sicut homines, visuri angelos, locuturi cum illis, et fruituri gaudio.
@1 ignotissimum quid sit$
@2 unum . . . quale$
@3 purum$
@4 i inter eruditos$
@5 i ibi$
@6 i quod sit$
@7 et$
@8 i prorsus$
@9 i influens$

6054. Quod animam attinet, de qua dicitur quod victura post mortem, est illa non aliud quam ipse homo qui vivit in corpore, hoc est, interior homo qui per corpus agit in mundo, et qui dat corpori vivere; hic homo dum solutus est a corpore, vocatur spiritus, et apparet tunc prorsus in forma humana; sed nequaquam videri potest oculis corporis verum oculis spiritus, et coram {1}hujus oculis apparet ut homo in mundo; habet sensus, nempe tactum, olfactum, auditum, visum, multo exquisitiores quam in mundo; habet appetitus, cupiditates, desideria, affectiones, amores, quales in mundo sed in excellentiore gradu; cogitat etiam sicut in mundo sed perfectius, loquitur {2} cum aliis; verbo, est ibi sicut in mundo, usque adeo ut si non reflectat super id quod in altera vita sit, non aliter sciat quam quod in mundo sit, quod aliquoties audivi a spiritibus; vita enim post mortem est continuatio vitae in mundo; hoc nunc est anima hominis quae vivit post mortem; [2]sed ne idea cadat in ignotum quid per vocem animae propter conjecturalia seu hypothetica de {3}illa, praestat ut dicatur spiritus hominis, aut si mavis, interior homo, nam apparet ibi prorsus ut homo, cum omnibus membris et organis quibus homo, et quoque est ipse homo in corpore; quod ita sit, etiam constare potest ab angelis visis de quibus in Verbo, qui omnes in forma humana visi fuerunt; est enim forma humana omnibus angelis in caelo, quia est Domino, Qui post resurrectionem (t)toties ut homo apparuit; quod angelus ac spiritus hominis sit homo in forma, est quia universum caelum {4}a Domino habet, ut conspiret in formam humanam, unde universum caelum vocatum est Maximus Homo, de quo et de correspondentia omnium quae hominis, cum illo, ad finem plurium capitum actum est, et quia Dominus vivit in unoquovis in caelo, et per influxum a Domino universum caelum agit in unumquemvis, {5} idcirco omnis angelus est imago ejus, hoc est, {6} forma perfectissime humana, similiter homo post mortem; [3]omnes spiritus quotcumque vidi, qui sunt milleni et milleni, prorsus {7}ut homines mihi visi sunt; et quidam eorum dixerunt quod homines sint sicut in mundo, et {8}adjecerunt quod tale nusquam in vita corporis crediderint; {9} multi contristati sunt quod genus humanum in tali ignorantia sit de statu suo post mortem, et quod tam inaniter et vacue cogitent de anima, et quod plerique qui de anima penitius cogitarunt, ipsam ut quoddam subtile aereum fecerint, quod non potuisset non inducere in insanum illum errorem quod dissipetur post mortem.
@1 ejus$
@2 i etiam$
@3 quibus mox supra$
@4 conspirat$
@5 i ut in imaginem suam$
@6 i in$
@7 after visi$
@8 plures dixerunt$
@9 et$

6055. Qui non interiora hominis novit, {1} nec scire potest influxum et commercium animae cum corpore, commercium enim et influxus fit per interiora. Ut interiora hominis sciantur, sciri debet quod internus homo sit et externus, et quod internus homo sit in mundo spirituali, et externus in mundo naturali; ita ille in luce caeli, hic in luce mundi; tum quoque sciri oportet quod internus homo tam distinctus sit ab externo ut ille quia prior et interior, subsistere possit absque hoc, at quod hic seu externus quia posterior et exterior, non subsistere possit absque illo. Porro sciendum quod internus homo sit qui intellectualis aut rationalis in proprio sensu vocatur, {2}quia in luce caeli {3}est, in qua ratio et intellectus; at externus homo est qui proprie scientificus dicendus {4}est, quia in illo sunt scientifica, quae quoad maximam partem trahunt suum lumen ab illis quae sunt luminis mundi illustrati et sic vivificati per lucem caeli.
@1 i is$
@2 nam illi quia est$
@3 etiam est$
@4 nam illi$

6056. Dictum est quod homo internus quia prior, subsistere possit absque externo quia posterior, non autem vicissim; nam canon universalis est quod nihil subsistere possit a se sed ex alio et per aliud, consequenter quod nihil teneri {1}possit in forma nisi ex alio et per aliud; quod etiam constare potest a singulis in natura; similiter se habet in homine; homo quoad externum non subsistere potest nisi ex interno et per internum; nec internus homo potest subsistere nisi ex caelo et per caelum; et nec caelum potest subsistere ex se sed ex Domino Qui Solus subsistit ex Se: secundum existentiam et subsistentiam est influxus, nam per influxum subsistunt omnia; at quod per influxum omnia et singula a Domino subsistant, non solum mediate per mundum spiritualem sed etiam immediate tam in mediis quam in ultimis, in sequentibus demonstrabitur.
@1 queat$

6057. Antequam tradi potest aliquid de influxu et de operatione animae in corpus, probe sciendum quod internus homo sit ad imaginem caeli, et externus ad imaginem mundi, formatus; usque adeo ut internus homo sit caelum in minima forma, et externus sit mundus in minima forma, ita microcosmus. Quod externus homo sit imago mundi, constare potest ex sensibus (t)externis seu corporis; auris enim formata est ad omnem naturam modificationis aeris; {1}pulmones ad omnem naturam pressionis ejus; sicut etiam ambitus corporis qui ex circumpressione aeris in sua forma continetur; oculus est ad omnem naturam aetheris et lucis efformatus; lingua ad {2} sensum partium solutarum et fluentium in liquidis; et simul cum pulmone, trachea, larynge, glottide, faucibus et labiis, ad potentiam convenienter modificandi aerem, unde {3}soni articulati, seu voces, et soni harmonici; nares sunt formatae ad sensum partium fluentium in atmosphaera; tactus qui {4}circum universum corpus est, ad sensum mutationum status in aere, nempe ad sensum ejus frigoris et caloris, ut et ad sensum liquidorum et ad sensum gravium; viscera interiora ad quae atmosphaera aerea non intrare potest, continentur in connexu et {5} forma a subtiliore aere qui aether vocatur; ut taceam quod omnia arcana interioris naturae ei inscripta et applicata sint, sicut omnia arcana mechanices, omnia physices, omnia chymices, omnia optices; ex {6}his constare potest quod universa natura ad conformandum externum hominis conducta sit; inde est quod antiqui hominem nuncupaverint microcosmum. Sicut nunc externus homo formatus est ad imaginem omnium mundi, ita est internus homo formatus ad imaginem omnium caeli, hoc est, ad imaginem caelestium et spiritualium quae procedunt a Domino, (c)a quibus et in quibus est caelum; caelestia ibi sunt omnia quae amoris in Dominum et charitatis erga proximum, et spiritualia ibi sunt omnia fidei; quae in se tanta sunt et talia ut lingua nusquam effari queat eorum unam myriadis myriadum partem; quod internus homo ad imaginem omnium illorum formatus sit, conspicue exhibetur in angelis, qui cum apparent coram visu interno, sicut apparuerunt coram meo, afficiunt intima ex sola praesentia, nam amor in Dominum et charitas erga proximum exundant ex illis et penetrant, et quae inde sunt, nempe quae fidei, elucent ex illis et afficiunt; inde patuit, et ex aliis auctoramentis, quod internus homo, quia creatus est ut sit angelus, sit caelum in minima forma. [3]Ex his nunc constare potest quod in homine conjunctus sit mundus spiritualis cum mundo naturali, consequenter quod apud illum influat mundus spiritualis in mundum naturalem ita ad vivum ut appercipiat si modo attendit; inde etiam patet quid commercium animae cum corpore, nempe quod proprie sit communicatio spiritualium quae caeli, cum naturalibus quae mundi, et quod {7}communicatio fiat per influxum, et se habeat secundum conjunctionem. Communicatio haec, quae fit per influxum secundum conjunctionem, hodie ignota est ob causam quia omnia et singula tribuuntur naturae, et nihil scitur de spirituali, quod hodie est tam remotum ut cum cogitatur de eo, appareat {8}ut nullum.
@1 pulmo$
@2 i omnem$
@3 vox articulata$
@4 per universum corporis ambitum circumsparsum, est$
@5 i in$
@6 quibus$
@7 illa$
@8 sicut$

6058. Sed influxus est talis quod a Divino Domini sit influxus in omnem angelum, in omnem spiritum, et in omnem hominem, et quod sic Dominus regat unumquemvis non solum in universali sed etiam in singularissimis, et hoc immediate a Se Ipso, et quoque mediate per mundum spiritualem. Ut sciatur quod ille influxus sit, plura praemissa sunt de correspondentia partium hominis cum Maximo Homine, hoc est, cum caelo, et simul ibi de repraesentatione spiritualium in naturalibus, de quibus ad finem capitum xxiii ad xliii; et dein de angelis et spiritibus apud hominem, ad finem capitum xliv et xlv. Sequitur nunc ut in specie de influxu et de commercio animae et corporis agatur; sed illustrari haec debent per experientias; alioquin res tam ignota et in obscurum per hypotheses missa, non in lucem potest educi; experientiae quae illustrabunt, ad finem aliquot capitum sequentium sistentur; haec quae nunc dicta sunt, inserviant loco introductionis.

GENESEOS
{1}CAPUT QUADRAGESIMUM SEPTIMUM
@1 All this chapter and its explanations are missing from A. The endorsement of the preceding chapter is Geneseos Caput xlvii, n. 5994 ad 6058, but xlvii is altered to xlvi.$
1. Et venit Joseph, et indicavit Pharaoni, et dixit, Pater meus et fratres mei, et greges eorum et armenta eorum, et omnia quae illis, venerunt e terra Canaan, et ecce illi in terra Goshen.
2. Et e parte fratrum suorum accepit quinque viros, et statuit illos coram Pharaone.
3. Et dixit Pharaoh ad fratres ejus, Quid opera vestra? et dixerunt ad Pharaonem, Pastor gregis servi tui, etiam nos, etiam patres nostri.
4. Et dixerunt ad Pharaonem, Ad peregrinandum in terra venimus, quia nullum pascuum gregi qui servis tuis, quia gravis fames in terra Canaan, et nunc habitent quaeso servi tui in terra Goshen.
5. Et dixit Pharaoh ad Josephum, dicendo, Pater tuus et fratres tui venerunt ad te.
6. Terra Aegypti coram te haec, in optimo terrae habitare fac patrem tuum et fratres tuos, habitent in terra Goshen; et si nosti, et sit in illis viri strenuitatis, et ponas illos principes pecoris super quod mihi.
7. Et venire fecit Joseph Jacobum patrem suum, et statuit illum coram Pharaone; et benedixit Jacob Pharaoni.
8. Et dixit Pharaoh ad Jacobum, Quot dies annorum vitae tuae?
9. Et dixit Jacob ad Pharaonem, Dies annorum peregrinationum mearum triginta et centum anni; parum et mali fuerunt dies annorum vitae meae, et non attigerunt dies annorum vitae patrum meorum, in diebus peregrinationum illorum.
10. Et benedixit Jacob Pharaoni, et egressus a coram Pharaone.
11. Et habitare fecit Joseph patrem suum et fratres suos, et dedit illis possessionem in terra Aegypti in optimo terrae, in terra Rameses, quemadmodum praecepit Pharaoh.
12. Et sustentavit Joseph patrem suum et fratres suos, et totam domum patris sui pane ad os infantis.
13. Et panis nullus in omni terra, quia gravis fames valde, et laborabat terra Aegypti et terra Canaan a coram fame.
14. Et collegit Joseph omne argentum inventum in terra Aegypti et in terra Canaan, in annona, quam illi ementes, et venire fecit Joseph argentum domum Pharaonis.
15. Et consumptum argentum e terra Aegypti et e terra Canaan, et venerunt omnis Aegyptus ad Josephum, dicendo, Da nobis panem, et cur moriemur juxta te, quia deficit argentum?
16. Et dixit Joseph, Date pecora vestra, et dabo vobis in pecoribus vestris, si (x)deficit argentum.
17. Et venire fecerunt pecora sua ad Josephum, et dedit illis Joseph panem pro equis, et pro pecore gregis, et pro pecore armenti, et pro asinis, et providit illos pane pro omni pecore eorum, in anno hoc.
18. Et finitus annus hic, et venerunt ad illum in anno altero, et dixerunt ei, Non celabimus a domino, siquidem consumptum argentum, et pecus bestiae, ad dominum, non relictum coram domino praeter quam corpus nostrum et humus nostra.
19. Quare moriemur ad oculos tuos, etiam nos, etiam humus nostra? eme nos et humum nostram pro pane, et vivemus nos et humus nostra servi Pharaoni, et da semen, et vivamus et non moriamur, et humus non vastata sit.
20. Et emit Joseph omnem humum Aegypti Pharaoni, quia vendiderunt Aegyptii quisque agrum suum, quoniam invaluit super illos fames; et fuit terra Pharaoni.
21. Et populum transtulit illum ad urbes a fine termini Aegypti et ad finem illius.
22. Solum humum sacerdotum non emit, quia pars statuta sacerdotibus a Pharaone, et comederunt partem statutam suam, quam dederat illis Pharaoh, propterea non vendiderunt humum suam.
23. Et dixit Joseph ad populum, Ecce emi vos hodie, et humum vestram, Pharaoni, en vobis semen, et seratis humum.
24. Et erit, in proventibus et dabitis quintam Pharaoni, et quatuor partes erit vobis ad semen agri, et ad cibum vestrum, et illis in domibus vestris, et ad cibum infantibus vestris.
25. Et dixerunt, Vivificasti nos, inveniamus gratiam in oculis domini, et erimus servi Pharaoni.
26. Et posuit illud Joseph ad statutum usque ad diem hunc super humum Aegypti Pharaoni ad quintam; solum humus sacerdotum, tantum illorum non fuit Pharaoni.
27. Et habitavit Israel in terra Aegypti, in terra Goshen, et possessionem habuerunt in illa; et fructificarunt se, et multiplicati valde.
28. Et dixit Jacob in terra Aegypti septendecim annis; et fuit dies Jacobi anni vitae illius septem anni et quadraginta et centum anni.
29. Et appropinquaverunt dies Israelis ad moriendum, et vocavit filium suum Josephum, et dixit ei, Si quaeso inveni gratiam in oculis tuis, pone quaeso manum tuam sub femore meo, et facias mecum misericordiam et veritatem, ne quaeso sepelias me in Aegypto.
30. Et cubem cum patribus meis, et feras me ex Aegypto, et sepelias me in sepulcro illorum; et dixit, Ego faciam secundum verbum tuum.
31. Et dixit, Jura mihi; et juravit ei; et incurvavit se Israel super caput lecti.

6059. CONTENTA

Postquam bonum spirituale e naturali quod `Israel’, conjunctum fuit cum caelesti interno quod `Joseph’, de qua re in capite priore, agitur in hoc capite in sensu interno de insinuatione verorum Ecclesiae quae in naturali, in scientificum: vera Ecclesiae quae in naturali, sunt `filii Jacobi’; ipsum commune verum ibi est `Jacob’; scientificum in quod insinuata illa vera, est `Pharaoh’.

6060. Postea agitur de scientificis quomodo redacta sunt in, ordinem a caelesti interno quod `Joseph’; nempe quod primum vera scientifica, dein vera boni et bona veri, tandem omne naturale quoad scientifica, sub commune suum.

6061. Demum agitur de regeneratione boni spiritualis e naturali quod `Israel’.

6062. SENSUS INTERNUS

Vers. 1. Et venit Joseph, et indicavit Pharaoni, et dixit, Pater meus et fratres mei, et greges eorum et armenta eorum, et omnia quae illis, venerunt e terra Canaan, et ecce illi in terra Goshen. `Et venit Joseph, et indicavit Pharaoni, et dixit’ significat caelestis interni praesentiam in naturali ubi scientifica, et inde influxum et perceptionem: `Pater meus et fratres mei’ significat bonum spirituale in naturali et vera Ecclesiae ibi: `{1}greges eorum et armenta eorum’ significat veri bona interiora et exteriora: `et omnia quae illis’ significat quicquid inde est: `venerunt e terra Canaan’ significat quod ab Ecclesia: `et ecce illi in terra Goshen’ significat quod in medio naturali ubi scientifica.
@1 I o et here and 6065; cp. above$

6063. `Et venit Joseph, et indicavit Pharaoni, et dixit’: quod significet caelestis interni praesentiam in naturali ubi scientifica, et inde influxum et perceptionem, constat ex significatione `venire ad aliquem’ quod sit praesentia, ut n. 5934; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; ex significatione `indicare’ quod sit influxus, de qua n. 5966; ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale et inde scientificum in communi, de qua n. 5799, 6015; et ex significatione `dicere’ in historicis Verbi quod sit perceptio, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3509, 5687; inde patet quod per `venit Joseph et indicavit Pharaoni, et dixit’ significetur praesentia caelestis interni in naturali ubi scientifica, et inde influxus et perceptio. [2]De influxu interni in naturale seu externum, et de hujus perceptione, prius multoties dictum est; et ostensum quod naturale subsistat et vivat ex influxu ab interno, hoc est, per internum a Domino; naturale enim absque influxu inde, non habet aliquam vitam, quia est in natura mundi et inde trahit omne suum, et natura mundi est prorsus absque vita; quapropter ut vivat naturale apud hominem, influxus erit a Domino, non solum immediatus ab Ipso sed etiam mediatus per mundum spiritualem, consequenter apud hominem in internum ejus, nam hoc est in mundo spirituali; inde nunc erit influxus in naturale ut hoc vivat; est naturale hominis formatum ad recipiendum vitam inde: hoc nunc intelligitur per influxum caelestis interni in naturale ubi scientifica. Ex influxu ab interno existit perceptio in externo, seu in naturali, quod per `Pharaonem’ repraesentatur, nam influxus et perceptio sibi mutuo correspondent, n. 5743.

6064. `Pater meus et fratres mei’: quod significet bonum spirituale in naturali et vera Ecclesiae ibi, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale in naturali, ut n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; et a repraesentatione `filiorum Israelis’ quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5414, 5879, 5951; influxus et perceptio, de quibus mox supra n. 6063, sunt de illis, nempe de bono spirituali et de veris Ecclesiae in naturali.

6065. `{1}Greges eorum et armenta eorum’: quod significet veri bona interiora et exteriora, constat ex significatione `gregum’ quod sint bona interiora, et `armentorum’ quod sint bona exteriora, de quibus n. 5913, 6048; quod sint veri bona quae significantur, est quia bonum spirituale quod repraesentatur per `Israelem’, est veri bonum, n. 4598. Bona quae in caelo et apud hominem, sunt ex duplici origine, nempe ex origine in voluntate et ex origine in intellectu; in bono ex origine in voluntate fuerunt Antiquissimi qui ab Ecclesia caelesti, at in bono ex origine in intellectu fuerunt Antiqui qui ab Ecclesia spirituali; in illo bono sunt qui in intimo seu tertio caelo, in hoc autem sunt qui in medio seu secundo caelo; quae et qualis differentia, pluries in explicationibus dictum est; bonum quod ex origine in voluntate, est bonum ex quo verum, at bonum quod ex origine in intellectu, est bonum quod ex vero seu bonum veri; hoc bonum in se non est nisi quam verum actu.
@1 see p. 447, ftnote I$

6066. `Et omnia quae illis’: quod significet quicquid inde est, supra n. 6046.

6067. `Venerunt e terra Canaan’: quod significet quod ab Ecclesia, constat a significatione `venire e quadam terra’ quod sit inde esse; et ex significatione `terrae Canaanis’, quod sit regnum Domini in caelis, et regnum Domini in terris quod est Ecclesia, de qua n. 1607, 3038, 3481, 3686, 3705, 4447, 4454, 5136.

6068. `Et ecce illi in terra Goshen’: quod significet quod in medio naturali ubi scientifica, constat ex significatione `Goshen’ quod sit medium seu intimum in naturali, de qua n. 5910, 6028, 6031. Cum hoc quod sit in medio naturali, ita se habet: cum bona et vera quae Ecclesiae, hoc est, quae ex Verbo Domini, agnita sunt et fide recepta in naturali, tunc ea tenent medium ibi; nam quae directe sub intuitione sunt, in medio sunt, quae autem non directe sub intuitione sunt, ad latera sunt; [2]inde illa quae in medio, clare apparent, at illa quae ad latera, obscure; se habet hoc sicut se habet cum visu oculi; quae directe sub illo sunt, sunt in medio, hoc est, in centro, et apparent clare; at quae non directe sub illo sunt, sunt dissita a medio, hoc est, ad latera, et apparent obscure; oculus enim internus, qui est mens intellectualis et suum visum habet a luce caeli, spectat illa quae in naturali sunt, extra se, quae sunt scientifica, sicut oculus externus spectat objecta seu objectorum campum extra se; visus internus determinatur ad illa quae maxime delectant et quae cordi sunt, et in illis intuitionem directam figit, sicut etiam visus externus id similia in objectorum campis; ita visus internus ad scientifica quae cum vero et bono in quibus homo est, maxime concordant; haec scientifica illi tunc in medio sunt. Quod visus internus spectet scientifica, est ex eo quia est spiritualis, et determinatur inde ad spiritualia, ita ad scientifica, nam haec cadunt sub intuitionem spiritualem.

6069. Vers. 2-6. Et e parte fratrum suorum accepit quinque viros, et statuit illos coram Pharaone. Et dixit Pharaoh ad fratres ejus, Quid opera vestra? et dixerunt ad Pharaonem, Pastor gregis servi tui, etiam nos, etiam patres nostri. Et dixerunt ad Pharaonem, Ad peregrinandum in terra venimus, quia nullum pascuum gregi qui servis tuis, quia gravis fames in terra Canaan; et nunc habitent quaeso servi tui in terra Goshen. Et dixit Pharaoh ad Josephum, dicendo, Pater tuus et fratres tui venerunt ad te. Terra Aegypti coram te haec, in optimo terrae habitare fac patrem tuum et fratres tuos, habitent in terra Goshen; et si nosti, et sit in illis viri strenuitatis, et ponas illos principes pecoris super quod mihi. `Et {1}a parte fratrum suorum accepit quinque viros’ significat e veris Ecclesiae aliqua: `et statuit illos coram Pharaone’ significat insinuationem in scientifica: `et dixit Pharaoh ad fratres ejus’ significat perceptionem de veris Ecclesiae in naturali: `Quid opera vestra’ significat de officiis et usibus: `et dixerunt ad Pharaonem, Pastor gregis servi tui’ significat quod ducant ad bonum: `etiam nos, etiam patres nostri’ significat quod ita ab antiquis: `et dixerunt ad Pharaonem’ significat continuum perceptionis: `Ad peregrinandum in terra venimus’ significat quod ad quaerendam vitam in scientificis: `quia nullum pascuum gregi qui servis tuis’ significat quod scientifica desint in quibus veri bona: `quia gravis fames in terra Canaan’ significat quod defectus talium in Ecclesia: et nunc habitent quaeso servi tui in terra Goshen’ significat ut vivant in medio illorum: `et dixit Pharaoh ad Josephum, dicendo’ significat perceptionem in naturali ubi scientifica: `Pater tuus et fratres tui venerunt ad te’ significat de influxu caelestis interni in bonum spirituale e naturali, et in vera Ecclesiae ibi: `terra Aegypti coram te haec’ significat quod scientifica mentis naturalis sub auspicio caelestis interni: `in optimo terrae habitare fac patrem tuum et fratres tuos’ significat quod in intimo illorum vivant: `habitent in terra Goshen’ significat ubi medium: `et si nosti, et sit in illis viri strenuitatis’ significat praestantiora in doctrina: `et ponas illos principes pecoris super quod mihi’ significat quod sint primaria scientificorum.
@1 thus I here and 6070; cp. above$

6070. `Et {1}a parte fratrum suorum accepitquin que viros’: quod significet a veris Ecclesiae aliqua, constat ex repraesentatione `filiorum Jacobi’ qui hic sunt `fratres’, quod sint vera Ecclesiae, de qua n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; et a significatione `quinque’ quod sint aliqua, de qua n. (x)4638, 5291.
@1 thus I here and 6070; cp. above$

6071. `Et statuit illos coram Pharaone’: quod significet insinuationem in scientifica, constat ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit scientificum in communi, de qua n. 5799, 6015; insinuatio significatur per `statuere coram illo’, nam finis quod exhibuerit illos, erat ut insinuaret, hoc est, vera Ecclesiae, nam haec sunt `filii Jacobi’. De veris quod insinuanda in scientifica Ecclesiae, videatur n. 6304, 6023, 6052; at quia hoc hodie est res ignota, adhuc illustrandum est: scientifica Ecclesiae sunt hodie illa quae sunt sensus litteralis Verbi; in illa scientifica nisi vera ex sensu interno insinuantur, potest mens abduci in omnem haeresin; [2]at cum illis insinuata sunt vera tunc mens non abduci in haereses potest, ut pro exemplo: qui ex sensu litterali Verbi hausit quod Deus irascatur, puniat, inducat in tentationes, conjiciat in infernum, et faciat malum, is abduci in falsas ideas de Deo potest, ut quod ab Ipso Bono, quod est Deus, possit etiam malum provenire, ita quod oppositum Ipsi, cum tamen bonum a bono, et malum a malo venit; at hoc scientificum alia facie apparet si ei interiora vera insinuantur; prout hoc verum quod malum apud hominem sit quod facit hominem irasci, quod ducit in tentationes, punit, conjicit in infernum, et ex se continue producit mala; et quod illa se habeant sicut leges in regnis; leges sunt ex rege, mala autem poenae non sunt ex rege verum ex illis qui mala faciunt. [3]Tum quoque hoc verum: quod inferna sint ex quibus omne malum, et quod illis hoc permittatur quia est inevitabile propter hominem; is enim in malo est et vita ejus inde, quare nisi relinquitur in malo, non potest esse in libero, ita non reformari; usque tamen a Deo non venit nisi bonum, nam quantum sinit homo, flectit Deus id in bonum. [4]Etiam hoc verum: quod communissima primum credenda sint et postmodum illa illustranda per vera singularia, ita commune hoc scientificum quod omnia quaecumque existunt, a Deo sint, ita quoque mala poenae; at quomodo illa a Deo sunt, postmodum discendum, tum quale et unde id quod ex permissione fit. [5]Pariter hoc verum: quod omnis cultus Dei non possit non principium ducere ex sancto timore, in quo inest quod Deus remuneret bonos et puniat malos; simplices et infantes hoc credent quia nondum capiunt quid permissio, et hoc secundum Domini verba,
Timete potius Ipsum, Qui potest et corpus et animam perdere in gehenna, Matth. x 28;
cum itaque in initio ex timore non facere malum audent, insinuatur successive amor cum bono, et tunc scire et percipere incipiunt quod non nisi quam bonum a Deo, et quod malum ab ipsis; et tandem quod omne malum ab inferno. [6]Praeterea qui in caelo sunt, percipiunt quod nihil nisi bonum a Deo; qui autem in inferno sunt, dicunt quod omne malum a Deo quia permittit et non aufert; sed responsum ferunt illi eorum qui in mundo spirituum sunt, si malum illis auferretur quod nulla eis vita, nec foret homini qui in malo; et quod malum quod in illis semet puniat secundum legem, et quod per mala poenae tandem a malis faciendis abstineant, ut et quod poena malorum sit tutela bonorum. [7]Accedit quod qui in malo sunt, tum qui in externo cultu absque interno, ut fuerunt Judaei, omnino debeant esse in timore pro Deo et credere quod puniat, ex timore enim pro Deo possunt bonum facere, nusquam autem ex amore. Cum haec et plura alia vera insinuantur in id scientificum, apparet id prorsus alia facie, fit enim id scientificum tunc sicut vas pellucidum in quo vera transparentia faciunt ut vas non videatur aliter quam ut unum commune verum.

6072. `Et dixit Pharaoh ad fratres ejus’: quod significet perceptionem de veris Ecclesiae in naturali, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua supra n. 6063; a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale et scientificum in communi, de qua etiam supra n. 6063; et a repraesentatione `filiorum Jacobi’ qui hic sunt fratres, quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua supra n. 6064; inde patet quod per `dixit Pharaoh ad fratres ejus’ significetur perceptio naturalis de veris Ecclesiae ibi.

6073. `Quid opera vestra ?’: quod significet de officiis et usibus, constat ex significatione `operum’ quod sint bona, de qua n. 6048, ita usus et officia, nam haec sunt bona; omnia bona quae bona charitatis vocantur, non sunt nisi quam usus, et usus non sunt nisi quam opera erga proximum, erga patriam, erga Ecclesiam, erga regnum Domini; ipsa etiam charitas in se spectata non fit charitas priusquam illa in actum venit et fit opus; amare enim aliquem et non facere ei bonum cum potest, est non amare; ast facere ei bonum cum potest, et hoc ex corde, est amare illum; et tunc intus in ipso facto seu opere continentur omnia charitatis erga illum; sunt enim opera complexus omnium charitatis et {1}fidei apud hominem, et sunt quae vocantur bona spiritualia, et fiunt etiam bona per exercitia, hoc est, per usus. [2]Angeli qui in caelo, quia in bono sunt ex Domino, nihil plus desiderant quam praestare usus; hi sunt ipsa jucunda vitae eorum, et quoque secundum usus beatitudine et felicitate fruuntur, n. 453, 696, 997, 3645; quod etiam Dominus docet apud Matthaeum,
Venturus est Filius hominis in gloria Patris Sui, cum angelis Suis, et tunc {2}reddet unicuique secundum opera ejus, xvi 27;
per `opera’ hic non intelliguntur opera qualia apparent in forma externa sed qualia in forma interna, nempe quale charitatis in se habent; [3]angeli non vident aliter opera; et quia opera sunt complexus omnium charitatis et fidei apud hominem, ac vita facit ut charitas sit charitas et fides sit fides, ita bonum, ideo Dominus prae reliquis discipulis amavit Johannem, et is {3}accubuit in Cena super pectore Ipsius, Joh. xxi 20, nam per illum repraesentabantur charitatis bona seu opera, videantur Praefationes ad Gen. xviii et xxii; ideo quoque Dominus ad illum dixit, Sequere Me, non ad Petrum per quem repraesentabatur fides, videantur eaedem Praefationes; quare fides quae est `Petrus’, indignata dixit,
Domine, hic vero quid? dixit illi Jesus, Si illum volo manere donec venio, quid ad te? tu sequere me, joh. xxi 19, 21-23;
per quae etiam praedictum quod fides contemneret opera, et usque quod illa sint apud Dominum; ut quoque manifeste constare potest a Domini verbis ad oves et ad hircos, Matth. xxv ubi non nisi quam opera recensentur, vers. 34-46. Quod autem fides rejiceret Dominum, patet a repraesentatione per `Petrum’ quod ter Ipsum abnegaverit; quod `nocte’ id fecerit, significat ultimum tempus Ecclesiae cum amplius nulla charitas, n. 6000; `quod ter hoc fecerit’ significat quod tunc completum, n. 1825, 2788, 4495, 5159; `quod antequam gallus caneret’ significat antequam novum Ecclesiae existeret, nam diluculum et mane quae noctem sequuntur, significant primum Ecclesiae, n. 2405, 5962.
@1 fides I$
@2 reddit I$
@3 occubuit I$

6074. `Et dixerunt ad Pharaonem, Pastor gregis servi tui’: quod significet quod ducant ad bonum, constat a significatione `pastoris gregis’ quod sit qui ducit ad bonum, de qua n. 6044, hic vera quae ducunt ad bonum, quia vera Ecclesiae sunt `filii Jacobi’.

6075. `Etiam nos, etiam patres nostri’: quod significet quod ita ab antiquis, constat a significatione `patrum’ quod sint illi qui ab antiquis Ecclesiis, de qua n. 6050. In Verbo, ubi de Judaeis et (x)Israelitis agitur, pluribus in locis cum laude nominantur `patres’; qui in sensu litterae manent, per patres ibi non alios intelligunt quam Abrahamum, Jishakum, et Jacobum, et quoque filios Jacobi; sed in sensu interno per `patres’ ibi, cum in bono sensu, non illi intelliguntur sed qui fuerunt ab Ecclesia Antiquissima quae ante diluvium, et qui ab Ecclesia Antiqua quae post diluvium; illi et hi patres dicti sunt quia ab illis descendit Ecclesia, et derivata sunt illa quae Ecclesiae; [2]per `patres’ intelliguntur qui ab antiquis Ecclesiis, apud Mosen,
Patribus tuis delectatus est Jehovah, ad amandum eos, et elegit semen eorum post illos, Deut. x 15:
et apud eundem,
Memento dierum aeternitatis, intelligite annos generationis et generationis, . . . cum hereditatem dedit Altissimus gentibus, quum separavit filios hominis, constituit terminos populorum, juxta numerum filiorum Israelis: . . . sed cum pinguis factus est Jeshurun, . . . deseruit Deum, . . . sacrificant daemonibus, diis, . . . qui e propinquo venerunt, et non noverunt patres vestri, Deut. (x)xxxii 7, 8, 15, 17;
haec in Cantico Mosis prophetico, in quo de Antiqua Ecclesia agitur a vers. 7 ad 15, et de posteris Jacobi a vers. 15 ad 44; status Ecclesiae Antiquissimae quae ante diluvium, significatur per `dies aeternitatis’; et status Antiquae Ecclesiae quae post diluvium, per `annos generationis et generationis’; status boni eorum per `hereditatem quam dedit Altissimus gentibus’; et status veri eorum per quod `Altissimus separavit filios hominis, constituit terminos populorum, juxta numerum filiorum Israelis’; quod hic numerus seu `duodecim’, sint omnia vera fidei in complexu, videatur n. 577, 2089, {1} 2129 fin., 2130 fin., 3272, 3858, 3913; inde patet quod per `patres’ significentur illi qui ab antiquis Ecclesiis. Similiter in his locis: apud Esaiam,
Domus sanctitatis nostra, et decus nostrum, ubi {2}laudaverunt Te patres nostri, (x)facta est in incendium ignis, lxiv 10 (A. V. 11):
apud Jeremiam,
Pater tuus nonne comedit et bibit? sed fecit judicium et justitiam, tunc bene illi, xxii 15:
apud eundem,
Peccarunt Jehovae, habitaculo justitiae, et spei patrum eorum, Jehovae, l 7:
apud Davidem,
Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri enarraverunt nobis, opus operatus in diebus illorum, in diebus antiquitatis, Ps.xliv 2:
pariter `patres’ apud Danielem xi 24, 37, 38: quod illi qui ab antiquis Ecclesiis intelligantur per `patres’ in his locis, in sensu litterae non apparet sed ex sensu interno in quo agitur de Ecclesia, deque bonis et veris ejus; ipsa Ecclesia etiam quia est conjugium caeleste, hoc est, conjugium boni et veri, in Verbo quoad bonum vocatur `pater’ et quoad verum `mater’, n. 3703, (x)5581.
@1 I i 2119$
@2 laverunt 1$

6076. `Et dixerunt ad Pharaonem’: quod significet continuum perceptionis, constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua supra n. 6063; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua prius; quod continuum perceptionis a naturali significetur, est quia `dixerunt ad Pharaonem’ mox prius etiam dictum est, n. 6074, hic nunc iterum.

6077. `Ad peregrinandum in terra venimus’: quod significet quod ad quaerendam vitam in scientificis, constat a significatione `peregrinari’ quod sit instrui, tum vivere, de qua n. 1463, 2025; ita `venire ad peregrinandum’ est ad quaerendum vitam; et a significatione `terrae’ hic terrae Aegypti, quod sit ubi scientificum, ita scientificum; quod `Aegyptus’ sit scientificum, pluries ostensum est. Quod vita veri sit in scientificis, seu quod vera suam vitam in scientificis quaerant, sciendum est quod omnia quae in spirituali mundo sunt, et inde omnia quae in naturali, quaerant aliquod ulterius in quo sint, et agant causam in effectu, propterea ut continue aliquid producant; hoc ulterius est quasi corpus, et illud quod quaerit in hoc esse, est quasi anima; hic nisus non desinit quam in ultimis naturae ubi inertia occurrunt; in naturali mundo hoc apparet a singulis; etiam in spirituali mundo in hoc: bonum quaerit vivere in veris, et vera quaerunt in scientificis, et scientifica in sensualibus, et sensualia in mundo. [2]Quod in specie vera in scientificis attinet, sciendum quod vera interiora quidem insinuari queant scientificis, sed vera inibi non habent vitam priusquam in illis bonum est, in bono est vita, et in veris a bono, et sic in scientificis a bono per vera; tunc bonum est instar animae veris, et per vera scientificis, quae instar corporis sunt; verbo, charitas erga proximum vivificat et animat fidem, et per fidem scientifica quae sunt mentis naturalis. [3]Pauci sunt hodie qui sciunt quod vera et scientifica inter se distincta sint; causa est quia pauci in veris fidei sunt ex charitate, et vera fidei in quibus non charitas, non aliud sunt quam scientifica, sunt enim in memoria non secus ac res aliae quae ibi; at cum vera fidei sunt ex charitate, seu cum in illis est charitas, tunc perceptibiliter se distinguunt a scientificis, et se quandoque elevant ab illis, ac tunc intuentur scientifica sub se; hoc apprimis constare potest a statu hominis post mortem; is tunc rationaliter potest cogitare et loqui de veris et bonis fidei et hoc multo perspicacius quam in vita corporis, at nulla scientifica potest e memoria depromere; haec sunt apud illum sicut res oblitae et obliteratae tametsi omnia secum habet, videatur n. 2475-2477, 2479, (x)2480-2486: inde constare potest quod vera fidei quae in se sunt spiritualia, et scientifica quae in se sunt naturalia, inter (x)se distincta sint; et quod vera fidei eleventur a scientificis versus caelum per affectionem boni charitatis.

6078. `Quia nullum pascuum gregi, qui servis tuis’: quod significet quod scientifica desint in quibus veri bona, constat ex significatione `pascui quod gregi’ quod sint scientifica in quibus veri bona, ita `nullum pascuum’ sunt scientifica in quibus non (x)veri bona. Pascuum in sensu interno est id quod sustentat vitam spiritualem, et imprimis est verum scientificum, hoc enim desiderat anima hominis sicut corpus cibum; nutritiones inde sunt, quare `pascere’ est instrui, n. 5201; quod scientifica et vera sustentent (x)animam hominis, patet manifeste a desideriis sciendi apud hominem, tum quoque a correspondentia `cibi’ cum scientificis, n. 1480, 3114, 4792, 5147, 5293, 5340, (x)5342, 5576, 5579, 5915, quae correspondentia etiam se manifestat apud hominem cum vescitur cibis, si hoc fit inter loquendum et audiendum, aperiuntur vasa recipientia chylum et plenius nutritur quam si solus; vera spiritualia, et in illis instructiones talem effectum apud homines haberent si in affectione boni fuissent; quod vera nutriant vitam spiritualem, apprimis manifestum est apud spiritus bonos et angelos in caelo; hi et illi in continuo desiderio sciendi et sapiendi sunt, et cum spiritualis is cibus illis deest, sunt in desolatione, ac in vitae pigritia, inque fame, nec recreantur et in beatum vitae suae elevantur quam cum satisfit desideriis eorum. Ut autem scientifica cedant nutritioni salutiferae animae, erit in illis vita ex veri bonis; si non inde vita, scientifica quidem sustentant vitam interiorem hominis, sed vitam ejus naturalem, non autem spiritualem. [2]Quod `pascuum’ in sensu interno sit id quod sustentat vitam hominis spiritualem, patet etiam ab aliis locis in Verbo, ut apud Esaiam,
Dedi te in foedus populi; ad restituendum terram, . . . ad dicendum vinctis, Exite, eis qui in tenebris, Revelamini; super viis pascent, et in omnibus clivis pascuum eorum, xlix (x)8, 9;
`super viis pascere’ pro instrui in veris; quod `viae’ sint vera, videatur n.627, 2333, et quod `pascere’ sit instrui, n. 5201; `in omnibus clivis pascuum’ pro sustentari ex bono, `clivi’ enim sicut `montes’ sunt bona amoris, n. 795, 796, 1430, 2722, 4210: [3]apud Jeremiam,
Vae pastoribus perdentibus et dispergentibus gregem pascui Mei, xxiii 1;
`pascuum’ pro talibus quae sustentant vitam spiritualem: apud eundem,
Facti sunt principes Zionis sicut cervi, non invenerunt pascuum, Thren. i 6;
`non invenerunt pascuum’ pro quod non boni verum: [4]apud Ezechielem,
Ego, Ego quaeram gregem Meum, . . . in pascuo bono pascam eos, et in montibus celsitudinis Israelis erit caula eorum; {1}ita cubabunt in caula bona, et pascuum pingue pascent super montibus Israelis, xxxiv 11, 14;

`pascuum bonum et pingue super montibus Israelis’ pro bonis veri: apud eundem,
Num parum vobis, pascuum bonum depascitis, reliquum autem pascuorum vestrorum conculcatis pedibus, xxxiv 18;
similiter: apud Hosheam,
Ego novi te in deserto, in terra siccitatis: cum pascuum eorum, tunc saturati sunt; saturati sunt, et elatum est cor eorum, xiii (5,) 6:
apud Joelem,
Suspirat bestia, perplexa sunt armenta bovis, eo quod non pascuum illis, etiam greges pecudum desolati sunt, i 18:
apud Davidem,
Jehovah Pastor meus, . . . in pascuo herbae cubare faciet me, ad aquas {1}quietum deducet me, animam meam recreabit, Ps. xxiii 1-3:
apud eundem,
Jehovah fecit nos, et non nos, populum Suum, et gregem pascui Sui; {3}ideo Ipsius nos, populus Ipsius, et grex pascui Ipsius, Ps. c 3;
[5] `pascuum’ in illis locis pro veris in quibus homo instruitur, ibi pro talibus quae spectant vitam spiritualem; vita enim spiritualis talis est ut si deficit ei id pascuum, languescat et quasi marcescat, quasi corpus cum ei deficit cibus. Quod `pascuum’ sit bonum et verum quae recreant et sustentant animam seu spiritum hominis, liquet a Domini verbis apud Johannem,
Ego sum ostium, per Me si quis introiverit, salvabitur; et ingredietur et egredietur, et pascuum inveniet, x 9;
`pascuum’ pro bonis et veris quae illis qui agnoscunt Dominum, et ab Ipso Solo quaerunt vitam.
@1 Heb=ibi$
@2 Heb genitive plural$
@3 These words (but Ejus instead of Ipsius twice), preceded by `(vel juxta Keri)’, are in the margin of Hebrew Word. This signifies a correction of Hebrew text, changing et non nos (= and not we ourselves) into et Ipsi nos (= and to Him we belong).$

6079. `Quia gravis fames in terra Canaan’: quod significet quod defectus talium in Ecclesia, constat a significatione `famis’ quod sit defectus boni, de qua n. 5893; et ex significatione `terrae Canaanis’ quod sit Ecclesia, de qua supra n. 6067.

6080. `Et nunc habitent quaeso servi tui in terra Goshen’: quod significet ut vivant in medio illorum, constat ex significatione `habitare’ quod sit vivere, de qua n. 1293, 3384, 3613, 4451, 6051; et a significatione `terrae Goshen’ quod sit medium seu intimum in naturali, de qua n. 5910, 6028, 6031, 6068.

6081. `Et dixit Pharaoh ad Josephum, dicendo’: quod significet perceptionem in naturali ubi scientifica, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua saepius; a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale ubi scientificum, de qua n. 5799, 6015, 6063; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, unde perceptio naturali, de qua n. 5469.

6082. `Pater tuus et fratres tui venerunt ad te’: quod significet de influxu caelestis interni in bonum spirituale e naturali et in vera Ecclesiae ibi, constat a repraesentatione `Israelis’ qui hic `pater’, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; et a repraesentatione `filiorum ejus’ qui hic `fratres’, quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5414, 5879, 5951; quod sit influxus caelestis interni, est quia haec dicta sunt ad Josephum per quem repraesentatur caeleste internum, n. 5869, 5877, et influxus in naturale seu in externum venit ab interno.

6083. `Terra Aegypti coram te haec’: quod significet quod scientifica mentis naturalis sub auspicio caelestis interni, constat ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis ubi scientifica, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; et ex significatione `coram te’ quod sit sub auspicio caelestis interni quod `Josephus’, n. 5869, 5877.

6084. `In optimo terrae habitare fac patrem tuum et fratres tuos’: quod significet quod in intimo eorum, nempe scientificorum, vivant, constat ex significatione `optimi terrae’ quod sit intimum mentis naturalis ubi scientifica, de qua sequitur; `terra Aegypti’ enim est mens illa, ut mox supra n. 6083; ex significatione `habitare’ quod sit vivere, de qua n. 1293, 3384, 3613, 4451, 6051; et ex repraesentatione `Israelis et filiorum ejus’ qui hic `pater et fratres qui ibi vivent’, quod sint bonum spirituale e naturali et vera Ecclesiae ibi, de qua supra n. 6082. [2]Quod `optimum’ sit intimum, est quia id optimum est quod directe tenetur sub visu; oculus semper dirigitur ad id quod maxime afficit et delectat, et quod directe sub illo tenetur, id quoque est intimum quia est in centro, et inde coram (x)oculis in maxima luce, cetera circumcirca sunt in peripheriis, et inde minus clara et tandem obscura, quia non ita delectant et afficiunt; ita se habet cum scientificis coram visu interno; objecta hujus visus non alia sunt quam scientifica et vera; jucundum et bonum in objectis sunt quae dirigunt illuc visum; ast sciendum quod vera et eis concordantia scientifica directe sub visum veniant, hoc est, in intimo sint apud illos quos vera spiritualia et caelestia delectant et afficiunt, nam haec illis `optima’ sunt; at falsa, et illis concordantia scientifica, directe sub visum veniunt, hoc est, in intimo sunt apud illos quos mala amoris sui et mundi afficiunt et delectant; videantur etiam quae n. 6068 dicta sunt.

6085. `Habitent in terra Goshen’: quod significet ubi medium, constat ex significatione `habitare’ quod sit vivere, ut mox supra n. 6084; et ex significatione `terrae Goshen’ quod sit medium seu intimum in naturali, de qua n. 5910, 6028, 6031, 6068.

6086. `Et si nosti, et sit in illis viri strenuitatis’: quod significet praestantiora in doctrina, constat ex significatione `virorum strenuitatis’ quod sint praestantiora in doctrina, `vir’ enim significat intelligentem, et quoque verum, n. 158, 265, 749, 1007, 3134, 4823, consequenter doctrinam; et `strenuum’ significat praestans; nam strenuitas in lingua originali exprimitur per vocem quae etiam significat vires et virtutem, quae in sensu interno sunt quae valent, ita praestantiora.

6087. `Et ponas illos principes pecoris super quod mihi’: quod significet quod sint primaria scientificorum, constat ex significatione `principum’ quod sint primaria, de qua n. 1482, 2089, 5044; et ex significatione `pecoris’ quod sint vera ex quibus bonum, de qua n. 6016, 6045, 6048, hic scientifica in quibus illa, quia dicitur `super illud pecus quod mihi’ nempe Pharaoni, per quem non vera in quibus bonum sed scientifica in quibus illa, repraesentantur.

6088. Vers. 7-10. Et venire fecit Joseph Jacobum patrem suum, et statuit illum coram Pharaone; et benedixit Jacob Pharaoni. Et dixit Pharaoh ad Jacobum, Quot dies annorum vitae tuae? Et dixit Jacob ad Pharaonem, Dies annorum peregrinationum mearum triginta et centum anni; parum et mali fuerunt dies annorum vitae (x)meae, et non attigerunt dies annorum vitae patrum meorum, in diebus peregrinationum illorum. Et benedixit Jacob Pharaoni, et egressus a coram Pharaone. `Et venire fecit Joseph Jacobum patrem suum’ significat praesentiam veri communis ab interno: `et statuit illum coram Pharaone’ significat insinuationem in scientificorum commune: `et benedixit Jacob Pharaoni’ significat votivum ad conjunctionem et inde fructificationem: `et dixit Pharaoh ad Jacobum’ significat perceptionem in naturali ubi scientifica, de vero communi Ecclesiae; `Quot dies annorum vitae tuae?’ significat de statu vitae naturalis e spirituali: `et dixit Jacob ad Pharaonem’ significat responsum: `Dies annorum peregrinationum mearum’ significat de vitae successivo: `triginta et centum anni’ significat statum et quale: `(x)parum’ et mali fuerunt dies annorum vitae meae’ significat quod status vitae naturalis tentationum plenus: et non attigerunt dies annorum vitae patrum meorum’ significat quod non elevatus ad statum vitae priorum: `in diebus peregrinationum illorum’ significat quoad statum vitae eorum: `et benedixit Jacob Pharaoni’ significat votivum, ut prius, ad conjunctionem et inde fructificationem: `et egressus est a coram Pharaone’ significat separationem quoad tempus.

6089. `Et venire fecit Joseph Jacobum patrem suum’: quod significet praesentiam veri communis ab interno, constat ex significatione `venire facere’ seu adducere quod sit sistere praesentem, et `venire ad aliquem’ quod sit praesentia, n. 5934, 6063; et ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit doctrina veri naturalis, tum verum naturale, de qua n. 3305, 3509, 3525, (x)3546, 4538, hic verum in communi, quia `filii ejus’ repraesentant vera in particulari; quod ab interno, est quia `Joseph’ est internum, a quo verum in naturali. Verum commune vocatur `pater Josephi’ quia omnium primo apud hominem insinuatur verum commune, hoc dein locupletatur veris particularibus, ac ultimo existit intuitio illorum ab interno, seu ratio et intellectus; hoc patet manifeste apud hominem, nam ei judicium ab infantia crescit; similiter se habet cum veris et bonis spiritualibus cum homo e novo nascitur, seu regeneratur; postquam autem internum exstiterat a vero communi in naturali, vertitur status, et internum amplius non agnoscit verum in naturali pro patre sed pro famulo; quod famulus, indicatur per somnium Josephi de patre suo,
Quod nempe sol et luna, et undecim stellae incurvarent se illi;… quare dixit pater, Quid somnium hoc quod somniasti an veniendo veniemus ego et mater tua, et fratres tui, ad incurvandum nos tibi terram? Gen. xxxvii 9, 10;
et ideo pater ejus a filiis coram Josepho toties vocatur servus ejus, et. xliii 28; xliv 24, 27, 30, 31; et quoque Josephus dominus fuit in tota terra Aegypti, ita etiam super patrem suum.

6090. `Et statuit illum coram Pharaone’: quod significet insinuationem in scientificorum commune, constat ex illis quae supra n. 6071 explicata sunt.

6091. `Et benedixit Jacob Pharaoni’: quod significet votivum ad conjunctionem et inde fructificationem, constat ex significatione `benedicere’ quod hic sit votivum ad conjunctionem, nempe veri cum scientifico in naturali, nam de illa hic agitur: `benedicere’ plura significat, involvit omnia quae bona sunt et quoque quae fausta, in spirituali sensu; inde significat donari bono amoris et charitatis, n. 3185, 4981; et quoque conjunctionem, n. 3504, 3514, 3530, 3565, 3584; ut et fructificationem ex affectione veri, n. 2846; tum votivum fausti, n. 3185, hic itaque votivum ad illud de quo hic agitur, nempe ad conjunctionem et sic ad fructificationem; fructificatio enim sequitur ex conjunctione, nam cum conjunctio facta est, crescit bonum et multiplicatur verum, est enim tunc conjugium boni et veri ex quo illa; prius non fieri potest nisi sicut ex scortatione, sed bonum quod ex hac, est spurium, et quoque verum; bonum quod ex hac, spectat se, et verum sapit ex illo.

6092. `Et dixit Pharaoh ad Jacobum’: quod significet perceptionem in naturali ubi scientifica, de vero communi Ecclesiae, constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua supra n. 6063; a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale ubi scientifica, de qua n. 5799, 6015; et a repraesentatione `Jacobi’ quod sit verum commune Ecclesiae, de qua supra n. 6089.

6093. `Quot dies annorum vitae tuae ?’: quod significet de statu vitae naturalis e spirituali, constat ex significatione `dierum’ tum `annorum’, quod sint status, de qua n. 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462, 3785, 4850; et ex significatione `vitae’ quod sit vita spiritualis, de qua n. 5407, 5890, hic vita spiritualis in naturali, seu naturale e spirituali.

6094. `Et dixit Jacob ad `Pharaonem’: quod significet responsum, constat absque explicatione.

6095. `Dies annorum peregrinationum mearum’: quod significet de vitae successivo, constat ex significatione `dierum et annorum’ quod sint status, de qua mox supra n. 6093; et ex significatione
`peregrinationum’ quod sit vita et instructio, de qua n. 1463, 2025, 3672, ita status vitae successivus.

6096. `Triginta et centum anni’: quod significet statum et quale, constat ex eo quod omnes numeri in Verbo significent res, videatur n. 575, 647, 648, 755, 813, 1963, 2075, 2252, 3252, 4264, 4495, (x)4670, 5265, ita statum et quale rei de qua agitur; quare hic numerus in specie significat statum et quale vitae quae fuerant Jacobo hucusque, hoc est, statum et quale vitae spiritualis quae fuit naturali e spirituali nunc.

6097. `{1}Et mali fuerunt dies annorum vitae meae’: quod significet quod status vitae naturalis tentationum plenus, constat ex significatione `dierum et annorum’ quod sint status, ut supra n. 6093, 6095; et ex significatione `vitae Jacobi’ quod sit vita spiritualis in naturali, ut quoque supra n. 6093; tentationes in illo statu significantur per quod `mali’ fuissent; omnes tentationes apparent malae ex causa quia sunt anxietates et dolores interiores, et quasi damnationes; mittitur enim tunc homo in statum malorum suorum, consequenter inter malos spiritus qui incusant et sic conscientiam cruciant; sed usque angeli defendunt, hoc est, Dominus per angelos, Qui tenet illum in spe et fiducia, quae sunt pugnae vires ab interiore ex quibus resistit; naturale imprimis mittitur in tentationes cum recipiet spirituale, quia ibi resident mala vitae et falsa doctrinae; eapropter Jacob de se hoc dicit, per illum enim hic repraesentatur naturale quoad verum.

@1 I here o parum; cp. 6088$

6098. `Et non attigerunt dies annorum vitae patrum meorum’: quod significet quod non elevatus ad statum vitae eorum, constat ex significatione `attingere’ quod hic sit elevari, de qua sequitur; et a significatione `dierum et annorum vitae’ quod sint status vitae spiritualis, ut supra n. 6093, 6095, 6097. Quod `attingere’ hic sit elevari, est quia patres ejus Jishakus et Abrahamus repraesentabant elevatiora, hoc est, interiora quam ille; `Abrahamus’ repraesentabat in supremo sensu Ipsum Divinum Domini, `Jishakus’ Divinum Rationale Domini, et `Jacobus’ Divinum Naturale Ipsius; quod `Abrahamus’ repraesentaverit Ipsum Divinum Domini, videatur n. (x)1965, 1989, 2011, 3245, 3251, 3305 fin., 3439, 3703, 4615; quod `Jishakus’ Divinum Rationale, n. 1893, 2066, 2072, 2083, 2630, 2774, 3012, 3194, 3210, 4615; quod `Jacobus’ Divinum Naturale quoad verum et quoad bonum, n. 3305, 3509, 3525, (x)3546, 3576, 3599, 4286, 4538, 4570, 4615; inde etiam per `Abrahamum’ repraesentatur caeleste apud hominem’, per `Jishakum’ spirituale, et per `Jacobum’ naturale, ex causa quia regeneratio hominis est imago Glorificationis Domini, n. 3138, 3212, 3296, 3490, 4402, 5688. Ex his nunc patet quod per `non attigerunt dies annorum vitae patrum meorum’ significetur quod non elevatus ad statum vitae eorum.

6099. {1} `Et benedixit Jacob Pharaoni’: quod significet votivum ad conjunctionem, et inde fructificationem, ut supra n. 6091.

@1 S here o explanation of in diebus peregrinationum illorum, see n. 6088$

6100. `Et egressus a coram Pharaone’: quod significet separationem quoad tempus, constat a significatione `egredi’ quod sit separari, hic separari quoad tempus a naturali ubi scientifica quae per `Pharaonem’ repraesentantur. Cum hoc quod per `egredi’ significetur separatio quoad tempus, ita se habet: actum est in praecedentibus de conjunctione boni spiritualis e naturali quod `Israel’, tum verorum Ecclesiae in naturali quae sunt `filii ejus’, cum caelesti interno quod `Joseph’, sed nondum de conjunctione cum naturali, solum de insinuatione; at in nunc sequentibus agitur de conjunctione illa, a vers. 13 ad 27 hujus capitis, videantur contenta n. 6059, 6060; inde est quod per `egressus Jacob a coram Pharaone’ significetur separatio quoad tempus.

6101. Vers. 11, 12. Et habitare fecit Joseph patrem (x)suum et fratres suos, et dedit illis possessionem in terra Aegypti in optimo terrae, in terra Rameses, quemadmodum praecepit Pharaoh. Et sustentavit Joseph patrem suum, et fratres suos, et totam domum patris (x)sui pane, ad os infantis. `Et habitare fecit Joseph patrem suum et fratres suos’ significat vitam boni spiritualis et verorum Ecclesiae a caelesti interno: `et dedit illis possessionem in terra Aegypti in optimo terrae’ significat in intimo mentis naturalis ubi scientifica: `in terra Rameses’ significat intimum mentis et quale ejus: `quemadmodum praecepit Pharaoh’ significat consentiente naturali ubi scientifica: `et sustentavit Joseph patrem suum, et fratres suos, et totam domum patris sui pane’ significat quod a caelesti interno continuus influxus boni in bonum spirituale et vera Ecclesiae in naturali, unde vita illorum: `ad os infantis’ significat unumquodvis secundum quale boni innocentiae.

6102. `Et habitare fecit Joseph patrem suum, et fratres suos’: quod significet vitam boni spiritualis et verorum Ecclesiae a caelesti interno, constat a significatione `habitare’ quod sit vita, de qua n. 1293, 3384, 3613, 4451, 6051; ex repraesentatione `Israelis’ qui hic `pater’, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 5801, 5803, 5806, (x)5812, 5817, 5819, 5826, 5877; a repraesentatione `filiorem ejus’ qui hic `fratres’, quod sint vera Ecclesiae in naturali, de qua n. 5414, 5879, 5951; et a repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; ex quibus patet quod per `habitare fecit Joseph patrem suum, et fratres suos’ significetur vita boni spiritualis et verorum Ecclesiae a caelesti interno.

6103. `Et dedit illis possessionem in terra Aegypti in optimo terrae : quod significet in intimo mentis naturalis ubi scientifica, constat ex significatione `possessionis’ quod sit statio vitae spiritualis, de qua n. 2658; ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis ubi scientifica, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; et a significatione `optimi terrae’ quod sit intimum, de qua supra n. 6084; inde patet quod per `dedit illis possessionem in terra Aegypti in optimo terrae’ significetur statio vitae spiritualis in intimo mentis naturalis ubi scientifica.

6104. `In terra Rameses’: quod significet intimum mentis et quale ejus, constat ex eo quod nomina tam personarum quam locorum omnia quae in Verbo, significent res, n. 1888, 3422, 4298, 4442, 5095, 5225; et quia `terra Goshen’ est intimum mentis naturalis, n. 5910, 6028, 6031, 6068, ideo `Rameses’, quae erat tractus terrae optimus in terra Goshen, est intimum spiritualis in mente naturali; quale autem hujus intimi ab homine vix potest comprehendi, continet enim innumerabilia et quoque ineffabilia quae solum in luce caeli videri queunt, ita ab angelis; similiter ac quale reliquorum nominum tam locorum quam personarum quae in Verbo.

6105. `Quemadmodum praecepit Pharaoh’: quod significet consentiente naturali ubi scientifica, constat ex significatione `praecipere’ quod sit influxus, de qua n. 5486, 5732, hic autem consensus, quia naturale quod repraesentatur per `Pharaonem’, omne suum habet ab interno per influxum; quare quod naturale praecipit, apparet quidem sicut mandatum ab illo sed est ab interno, ita consensus; se habet naturale hominis ad internum paene sicut loquela hominis ad cogitationem, apparet sicut loquela hominis praecipiat seu mandet sed est cogitatio.

6106. `Et sustentavit Joseph patrem suum, et fratres suos, et totam domum patris sui, pane’: quod significet quod a caelesti interno continuus influxus boni in bonum spirituale et vera Ecclesiae in naturali, unde vita illorum, constat a significatione `sustentare pane quod sit influxus boni; `sustentare’ enim hic est continue influere, unde vita spiritualis homini; et `panis’ est bonum amoris, n. 276, 680, 2165, 2177, 3464, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976, 5915; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale ex naturali; ex repraesentatione `filiorum ejus’ qui hic sunt `fratres’, quod sint vera Ecclesiae in naturali, de quibus supra n. 6102; et ex significatione `totius domus patris sui’ quod sit in uno complexu omne quod est boni spiritualis et ex bono illo; inde patet quod per `sustentavit Joseph patrem suum, et fratres suos, et totam domum patris sui, pane’ significetur continuus influxus boni amoris a caelesti interno in bonum spirituale et vera Ecclesiae in naturali, et in omnia quae sunt boni spiritualis et ex illo.

6107. `Ad os infantis’: quod significet unumquodvis secundum quale boni innocentiae, constat ex significatione `ad os’ quod sit unumquodvis et secundum quale; et ex significatione `infantis’ quod sit bonum innocentiae, de qua n. 430, 2126, 3183, 5608. Cum hoc quod influxus a caelesti interno in bonum spirituale et in vera Ecclesiae in naturali secundum quale boni innocentiae, ita, se habet: innocentia est quae ab intimo qualificat omne bonum charitatis et amoris; influit enim Dominus per innocentiam in charitatem, et quantum innocentiae est tantum charitatis recipitur, est enim innocentia ipsum essentiale charitatis, n. 2780, 3111, 3183, 3994, 4797, 6013. [2] Quid innocentia, videri potest sicut in speculo ab infantibus, quod nempe ament parentes suos et eis solis fidant, nec illis sollicitudo nisi ut parentibus placeant, ita eis victus et amictus non modo ad necessitatem sed etiam ad delectationem; et quia amant parentes, faciunt ex jucundo affectionis quicquid illis favet, ita, non modo quod praecipiunt sed etiam quod praecipere velle autumant; et praeterea se nihil intuentur; praeter plura alia; sed sciendum quod innocentia infantum non sit innocentia sed modo simulacrum ejus; ipsa innocentia habitat solum in sapientia, videatur n. 2305, 2306, (x)3494, 4797; et sapientia est ita se gerere erga Dominum sicut dictum de infantibus erga parentes, ex bono amoris et fidei.

6108. Vers. 13-26. Et panis nullus in omni terra, quia gravis fames valde, et laborabat terra Aegypti et terra Canaan a coram fame. Et collegit Joseph omne argentum inventum in terra Aegypti et in terra Canaan, in annona, quam illi ementes; et venire fecit Joseph argentum domum Pharaonis. Et consumptum argentum e terra Aegypti et e terra Canaan, et venerunt omnis Aegyptus ad Josephum, dicendo, Da nobis panem; et cur moriemur juxta te, quia deficit argentum? Et dixit Joseph, Date pecora vestra, et dabo vobis iii pecoribus vestris, si deficit argentum? Et venire fecerunt pecora sua ad Josephum, et dedit illis Joseph panem pro equis, et pro pecore gregis, et pro pecore armenti, et pro asinis, et providit illos pane pro omni pecore eorum, in anno hoc. Et finitus annus hic, et venerunt ad illum in anno altero, et dixerunt ei, Non celabimus a domino, siquidem consumptum argentum, et pecus bestiae, ad dominum, non relictum coram domino praeter quam corpus nostrum et humus nostra. Quare moriemur ad oculos tuos, etiam nos, etiam humus nostra? eme nos, et humum nostram pro pane, et vivemus nos et humus nostra servi Pharaoni, et da semen, et vivamus et non (x)moriamur, et humus non vastata sit. Et emit Joseph omnem humum Aegypti Pharaoni, quia vendiderunt Aegyptii quisque agrum suum, quoniam invaluit super illos fames; et fuit terra Pharaoni. Et populum transtulit illum ad urbes a fine termini Aegypti {1} ad finem illius. Solum (t)humum sacerdotum non emit, quia pars statuta sacerdotibus a Pharaone, et comederunt partem statutam suam, quam dederat illis Pharaoh, propterea non vendiderunt humum suam. Et dixit Joseph ad populum, Ecce emi vos hodie (x)et humum vestram Pharaoni, en vobis semen, et seratis humum. Et erit, in proventibus et dabitis quintam Pharaoni, et quatuor partes erit vobis ad semen agri, et ad cibum vestrum, et illis in domibus vestris, et ad cibum infantibus vestris. Et dixerunt, Vivificasti nos, inveniamus gratiam in oculis domini, et erimus servi Pharaoni. Et posuit illud Joseph ad statutum usque ad diem hunc super humum Aegypti Pharaoni ad quintam; solum humus sacerdotum tantum illorum non fuit Pharaoni. `Et panis nullus in omni terra’ significat quod bonum non (x)apparuerit amplius: `quia gravis fames valde’ significat desolationem: `et laborabat terra Aegypti et terra Canaan, a coram fame’ significat quod hoc in naturali {2}et intra Ecclesiam: `et collegit Joseph omne argentum’ significat quod omne scientificum verum et aptabile: `inventum in terra Aegypti et in terra Canaan’ significat quod in naturali et in Ecclesia: `in annona, quam illi ementes’ significat quod illo sustentarentur: `et venire fecit Joseph argentum domum Pharaonis’ significat quod illud omne referretur ad commune in naturali: `et consumptum argentum e terra Aegypti et e terra Canaan’ significat quod scientificum verum et aptabile non magis conspicuum esset in naturali et intra Ecclesiam ob desolationem: `et venerunt omnis Aegyptus ad Josephum’ significat applicationem ad internum: `dicendo, Da nobis panem’ significat supplicationem de sustentatione vitae spiritualis: `et cur moriemur juxta te quia deficit argentum?’ significat quod alioquin ob defectum veri mors spiritualis: `et dixit Joseph’ significat internum a quo responsum: `Date pecora vestra, et dabo vobis {3}pro pecoribus vestris significat quod offerrent bona veri, et sustentarentur: `si (x)deficit argentum’ significat si non amplius illis verum conspicuum: `et venire fecerunt pecora sua ad Josephum’ significat bona, veri quod offerrentur: `et dedit illis Joseph panem’ significat sustentationem quoad vitam spiritualem: `pro equis’ significat scientifica ex intellectuali: `et pro pecore gregis et pro pecore armenti’ significat bona interior, et exteriora veri: `et pro asinis’ significat servitia: `et providit illos pane pro omni pecore eorum significat sustentationem per influxum boni ab interno: `in anno hoc’ significat illius status periodum: `et finitus annus hic’ significat desolationem post hujus status periodum: `et venerunt ad illum in anno altero’ significat principium status sequentis: `et dixerunt ei, Non celabimus a domino’ significat perceptionem quod notum sit interno: `siquidem consumptum argentum’ significat verum non conspicuum propter desolationem: `et pecus bestiae ad dominum’ significat bonum veri similiter: `non relictum coram domino praeter quam corpus nostrum et humus nostra?’ significat quod receptacula boni et veri prorsus desolata sint: `quare moriemur ad oculos tuos etiam nos, etiam humus nostra?’ significat si desolata fuerint quod non amplius vita spiritualis sub interno: `eme nos et humum nostram {4}pane’ significat appropriationem utriusque ut sustententur bono: `et vivemus nos et humus nostra servi Pharaoni’ significat submissionem totalem: `et da semen’ significat sic influxum boni charitatis et veri fidei: `et vivamus et non moriamur’ significat vitam spiritualem inde, et non amplius timorem damnationis: `et humus non vastata sit’ significat quod mens scientificis Ecclesiae erit exculta: `et emit Joseph omnem humum Aegypti Pharaoni’ significat quod internum appropriaverit sibi totam mentem naturalem ubi scientifica, et posuerit sub communi auspicio: `{5}et vendiderunt Aegyptii quisque agrum suum’ significat abdicationem et subjectionem omnium quae inserviunt Ecclesiae: `quoniam invaluit super illos fames’ significat quia desolatio usque ad desperationem: `et fuit terra Pharaoni’ significat quod subjecta omnia, naturali quod sub auspicio interni: `et populum transtulit illum ad urbes’ significat quod vera scientifica, referrentur ad doctrinalia: `a fine termini Aegypti (x)et ad finem illius’ significat extensionem per totum naturale ubi scientifica: `solum humum sacerdotum non emit’ significat quod internum e (x)naturali comparaverit sibi facultates recipiendi bonum, quia illae ab ipso: `quia pars statuta sacerdotibus (c)a Pharaone’ significat quod id ordinatum a naturali quod sub auspicio interni: `et comederunt partem statutam suam quam dederat illis Pharaoh’ significat quod bona non appropriaverint sibi plus quam secundum ordinationem: `propterea non vendiderunt humum suam’ significat quod idcirco non opus habuerint abdicare et submittere illa: `et dixit Joseph ad populum’ significat influxum interni in vera scientifica: `Ecce emi vos hodie, et humum vestram, Pharaoni’ significat quod comparaverit sibi illa, et subjecerit communi in naturali quod sub auspicio interni: `en vobis semen, et seratis humum’ significat bonum charitatis et verum fidei quae implantanda: `et erit, in proventibus’ significat fructus inde: `et dabitis quintam Pharaoni’ significat reliquias, quod illae ad commune quod sub auspicio interni: `et quatuor partes {6} erit vobis’ significat illa quae nondum reliquiae: `ad semen agri’ significat ad nutritionem mentis: `et ad cibum vestrum, et illis in domibus vestris’ significat ut inde veri bonum in omnibus et singulis: `et ad cibum infantibus vestris’ significat in illis quae sunt innocentiae: `et dixerunt, Vivificasti nos’ significat vitam spiritualem non aliter nec aliunde: `inveniamus gratiam in oculis domini’ significat voluntatem ut ita subjecta {7}sit humiliationem: `et erimus servi Pharaoni’ significat quod proprium suum abdicent, et submittant naturali quod sub auspicio interni: et posuit {8} Joseph ad statutum’ significat conclusum ex consensu; `usque ad diem hunc’ significat in aeternum: `super humum Aegypti Pharaoni ad quintam’ significat reliquias, ut prius: `solum humus sacerdotum, tantum illorum non fuit Pharaoni’ significat facultates recipiendi bonum, quod illae immediate ab interno.

@1 I o et here and later in this no.$
@2 I here o ubi scientifica, but see n. 6111$
@3 thus I here and 6121; cp. above$
@4 pro o here before pane$
@5 thus I here and 6143; cp. above$
@6 I here and 6157 o erit; cp. above and Heb.$
@7 sint in 6162$
@8 here and iii 6164 o illud$

6109. `Et panis nullus in omni terra’: quod significet quod bonum non (x)apparuerit amplius, constat ex significatione `panis’ quod sit bonum amoris et charitatis, de qua mox supra n. 6106; et ex significatione quod `nullus in omni terra’ quod sit quod non (x)apparuerit amplius. Agitur in nunc sequentibus de caelesti interno quod omnia in naturali in ordinem redegerit sub commune, ob finem ut conjunctio fieret scientificorum cum veris Ecclesiae, et per vera illa com bono spirituali, perque bonum hoc cum caelesti interno; ast quia redigere in ordinem scientifica sub commune non aliter fieri potest quam per vastationes boni et desolationes veri, et mox per sustentationes, ideo de his et illis in nunc sequentibus in sensu interno agitur; sed haec raro fiunt apud hominem dum in mundo vivit, ob plures causas; in altera autem vita fiunt apud omnes qui regenerantur; et quia haec non fiunt apud hominem in mundo, non mirum est si haec appareant ei ut ignota, ac obveniant ut arcana de quibus non prius auditum.

6110. `Quia gravis fames valde’: quod significet desolationem, constat ex significatione `famis’ quod sit defectus boni et {1}cognitionum, de qua n. 1460, 3364, 5277, 5279, 5281, 5300, 5579, 5893, ita `gravis fames valde’ est desolatio, n. 5360, 5376, 5415, 5576. Quod desolationem attinet, sciendum quod vera et bona et eorum cognitiones faciant vitam spiritualem illorum qui in caelo sunt, sunt illa cibi caelestes et spirituales quibus nutriuntur; illi cibi dantur illis quotidie a Domino; cum illis est mane, subministrantur bona, cum meridies subministrantur vera, at cum vespera tunc deficiunt, et hoc usque ad diluculum et ad mane iterum; tenentur tunc in appetitione quae talis est {2}ut desiderent illa plus quam famelici cibum in terra; hic status significatur per `famem’ et est species desolationis, sed non talis qualis est apud illos qui in terra inferiore sunt, n. 698, 699, 1106-1113. [2] Quod caelum angelicum in tantum appetat vera et bona ac cognitiones eorum, vix aliquis in mundo potest credere; qui enim nihil aliud student quam lucris ac gloriae, et indulgent voluptatibus, miraturi quod talia sint vitae angelis, et dicturi, Quid mihi cognitiones boni et veri, quid vitae ex illis? Quae dant vitam et vitae jucundum, sunt divitiae, honores, et voluptates! At sciant quod vita ex his sit vita corporis, non vita animae, et quod illa, vita cum corpore pereat, haec autem maneat in aeternum; et quod sibi male consulant qui nihil de vita spirituali in mundo cogitant. [3] Quod porro desolationem attinet, est illa propter appetitionem, bona enim et vera recipiuntur secundum illam, et desideria quae ex appetitione, cum obtinentur, faciunt faustum et felix; quapropter in altera vita qui in desolatione sunt, mox dein recreantur et desideriis potiuntur; per tales vices perficiuntur omnes. Quod observatu dignum est, quod vices diei in mundo naturali, nempe mane, meridies, vespera, nox et rursus mane, prorsus repraesentent vices in mundo spirituali, solum cum ea differentia quod vices mundi spiritualis influant in intellectum et voluntatem, et sistant illa quae sunt vitae; vices autem in mundo naturali influunt in illa quae corporis sunt, et sustentant illa; [4] quod adhuc dignius observatu est quod umbrae vesperae et tenebrae noctis non ex Domino veniant sed ex propriis angelorum, spirituum et hominum; Dominis enim ut Sol continue lucet et influit, sed mala et falsa ex proprio, quia apud homines, spiritus et angelos, vertunt et convertunt illos a Domino, et sic illos inducunt in umbras vesperae, et malos in tenebras noctis; similiter ac sol mundi nostri, is continue lucet et influit, at tellus per circumrotationem se vertit ab illo et se inducit in umbras et tenebras. [5] Quod haec in mundo naturali existant, est causa quia mundus naturalis existit a mundo spirituali, ac inde quoque subsistit; inde est quod universa natura sit theatrum repraesentativum regni Domini, n. 3483, 4939; Quod illae vices sint in mundo spirituali, est ut omnes qui in caelo sunt, continue perficiantur; inde etiam tales vices sunt in mundo naturali, nam aliter siccitate perirent omnia ibi. [6] At sciendum quod in caelo nulla sit nox sed modo vespera, quam excipit diluculum quod ante mane; at in inferno est nox; ibi etiam sunt vices sed contrariae vicibus in caelo; ibi mane est aestus cupiditatum, meridies est prurigo falsitatum, vespera est anxietas, et nox est cruciatus; at usque per omnes has vices dominatur nox, sunt modo variationes umbrae et tenebrarum noctis quae sistunt illas vices. [7] Ulterius sciendum quod in mundo spirituali non similes vices sint apud unum quae apud alterum, tum quod non vices ibi distinctae sint in stata tempora, sunt enim variationes status quae illas sistunt, nam loco temporum in mundo naturali sunt status in mundo spirituali, n. 1274, 1382, 2625, 2788, 2837, 3254, 3356, 4814, 4916, 4882, 4901.

@1 cogitationum I$
@2 et I$

6111. `Et laborabat terra Aegypti et terra Canaan a coram fame’: quod significet quod hoc in naturali ubi scientifica, et intra Ecclesiam, constat a significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis ubi scientifica, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; et a significatione `terrae Canaanis’ quod sit Ecclesia, de qua supra n. 6067; et a significatione `famis’ quod sit desolatio, ut mox supra n. 6110; inde patet quod per `laborabat terra Aegypti et terra Canaan a coram fame’ significetur quod desolatio in naturali ubi scientifica, et intra Ecclesiam.

6112. `Et collegit Joseph omne argentum’: quod significet quod omne scientificum verum et aptabile, constat ex significatione `colligere’ quod sit in unum conferre; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua saepe prius, et ex significatione `argenti’ quod sit verum, de qua n. 1551, 2954, 5658, hic autem scientificum verum et aptabile, nam dicitur de argento in terra Aegypti et in terra Canaan, ut mox sequitur; inde est quod per `collegit Joseph omne argentum’ significetur quod caeleste internum in unum contulerit omne scientificum verum et aptabile. Scientificum dicitur verum et aptabile quod non fallaciae obtenebrant, quae quamdiu discuti (x)nequeunt, scientificum inaptabile reddunt; et quoque scientificum quod non perversum factum per applicationes ad falsa et ad mala ab aliis aut a semet, nam haec semel alicui scientifico impressa manent; scientificum itaque quod illis vitiis non laborat, est scientificum verum et aptabile.

6113. `Inventum in terra Aegypti et in terra Canaan’: quod significet quod in naturali et in Ecclesia, constat ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit naturale ubi scientifica, de qua supra n. 6111; et a significatione `terrae Canaanis’ quod sit Ecclesia, de qua etiam supra n. 6067. Per Ecclesiam hic intelligitur id quod est Ecclesiae apud hominem; homo est Ecclesia cum in bono et vero, et coetus talium hominum faciunt Ecclesiam in communi.

6114. `In annona, quam illi ementes’: quod significet quod illo sustentarentur, constat ex significatione `annonae’ quod sit verum Ecclesiae, de qua n. 5402; et a significatione `emere’ quod sit appropriare, de qua n. 4397, 5374, 5397, 5406, 5410, 5426, inde est sustentari, nam agitur de cibo spirituali, qui per `annonam’ significatur, qui cibus cum appropriatus, vitam spiritualem sustentat.

6115. `Et venire fecit Joseph argentum domum Pharaonis’:quod significet quod illud omne referretur ad commune in naturali, constat a significatione `venire facere’ quod sit referre ad ac introducere; a significatione `argenti’ quod sit scientificum verum et aptabile, de qua n. 6112, et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. (x)5160, 5799, 6015, inde `domus Pharaonis’ est commune in naturali, quia est omne ibi in complexu. [2] De his quod scientifica vera et aptabilia referantur ad commune, sciendum quod omnia scientifica ut et vera, quaecumque sunt, ut sint aliquid, referenda sint ad commune ac ponenda et continenda in communi et sub communi; nisi ita, dissipantur ilico; quippe, ut scientifica et vera sint aliquid, inducenda est illis forma in qua se mutuo spectabunt, quod non fieri potest nisi consocientur sub communi; quare commune est quod continet illa in forma, et facit ut unumquodlibet inibi habeat suum quale; ipsum commune etiam referendum est una cum communibus aliis sub {1}communioribus, et communiora iterum sub {2}communissimo, alioquin etiam communia, ut et communiora, dissiparentur. [3] Communissimum universale ex quo omnia continentur, est Ipse Dominus, et quod continet est Divinum Verum procedens ab Ipso; communiora sunt societates communes in mundo spirituali in quas influit Divinum Verum, et illas in genere inter se distinguit; communia sunt societates minus communes sub unoquovis communiore; societates communiores sunt quibus correspondent membra, organa et viscera in homine, quae per mirabilem connexum in tali forma sunt ut se mutuo spectent, ac ita se mutuo contineant, et quoque se sistant ut unum. In homine communissimum universale quod continet singula, est anima, ita quoque est Divinum Verum procedens a Domino, nam hoc continue influit et facit ut anima talis sit. [4] Divinum Verum procedens a Domino est quod vocatur Verbum, per quod
omnia creata sunt, Joh. i 1-3, seu per quod omnia exstiterant, proinde per quod omnia subsistunt. Quod omnia in universo mundo naturali sub communi sint, et singula sub suo, et quod aliter subsistere nequeant, reperiet manifeste is qui velit ad illa in natura attendere.

@1 Communibus I$
@2 communissimum I$

6116. `Et consumptum argentum e terra Aegypti et e terra Canaan’: quod significet quod scientificum verum et aptabile non magis conspicuum esset in naturali et intra Ecclesiam ob desolationem, constat ex significatione `consumptum esse’ quod sit non magis conspicuum esse; ex significatione `argenti’ quod sit scientificum verum et aptabile, de qua supra n. 6112; a significatione `terrae Aegypti’ quod sit naturale ubi scientifica, de qua supra n. 6111; et ex significatione `terrae Canaanis’ quod sit Ecclesia, de qua etiam supra n. 6067; quod ab desolationem, patet ab illis quae praecedunt, videatur n. 6110.

6117. `Et venerunt omnis Aegyptus ad Josephum’: quod significet applicationem ad internum, constat a significatione `venire ad illum’ quod sit applicari; ex significatione `Aegypti’ quod sit scientificum, de qua prius; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua etiam prius. Quod omne scientificum in naturali sub auspicio interni esset, significatur per quod `Josephus esset dominans super totam terram Aegypti’; at conjunctio verorum Ecclesiae cum scientificis in naturali est quae nunc in sensu interno describitur.

6118. `Dicendo, Da nobis panem’: quod significet (x)supplicationem de sustentatione vitae spiritualis, constat a significatione `dare’ cum praedicatur de pane, quod sit sustentare; et ex significatione `panis’ quod sit vita spiritualis; per `panem’ enim in specie significatur bonum amoris et charitatis, at in genere significatur vita spiritualis, nam tunc per panem intelligitur omnis cibus, ut n. 2165 ostensum est; et cum intelligitur omnis cibus in genere, est vita spiritualis, nam cibus in genere est in spirituali sensu omne bonum amoris et quoque omne verum fidei; haec duo sunt quae faciunt vitam spiritualem.

6119. `Et cur moriemur juxta te, quia deficit argentum?’: quod significet quod alioquin ob defectum veri mors spiritualis, constat e significatione `mori’ quod sit mors spiritualis, de qua sequitur; et ex significatione `deficere argentum’ quod sit defectus veri; quod `argentum’ sit scientificum verum et aptabile, videatur n. 6112. Cum hoc quod mors spiritualis sit cum defectus veri est, ita se habet: vita spiritualis consistit in exercitiis secundum vera, consequenter in usibus; nam qui in vita spirituali sunt, appetunt et desiderant vera ob finem vitae, hoc est, ut vivant secundum illa, ita ob finem usuum; quantum itaque haurire possunt vera secundum quae usus fient, tantum in vita spirituali sunt, quia tantum in luce intelligentiae et sapientiae; cum itaque deficiunt vera, quod fit cum status umbrae venit, qui per `vesperam’ in Verbo significatur, n. 6110, tunc laborat vita spiritualis, obveniunt enim talia quae sunt umbrae, hoc est, quae sunt mortis spiritualis; nam non tunc tenentur in luce ut prius, sed remittuntur quoad partem aliquam in suum proprium, inde obvenit ex umbra imago mortis spiritualis, hoc est, damnationis. [2] Quod per `mortem’ significetur mors spiritualis seu damnatio, a perpluribus locis in Verbo constat, ex quibus solum haec licet afferre: apud Esaiam,
Judicabit in justitia pauperes, et corripiet cum rectitudine miseros terrae: contra percutiet terram virga oris Sui, et spiritu labiorum Suorum mori faciet impium, xi 4;
ibi de Domino; `virga oris’ et `spiritus labiorum’ pro Divino Vero ex quo judicium; `mori’ pro damnari: apud eundem,
Absorbebit mortem in aeternum, et absterget Dominus Jehovih lacrimam desuper omnibus faciebus, xxv 8:
apud eundem,
Mortui non vivent, Rephaim non resurgent, eo quod visitasti, exstinxisti eos, xxvi 14:
apud eundem,
Vivent mortui tui, cadaver meum, resurgent, xxvi 19:
apud eundem,
Dixistis, Excidimus foedus cum morte, et cum inferno fecimus visionem:… abolebitur foedus vestrum cum morte, et visio vestra cum inferno non (x)consistet, xxviii 15, 18:
[3] apud Jeremiam,
Exspectatis lucem, sed ponet illam in umbram mortis, ponet in caliginem, xiii 16:
apud Ezechielem,
Profanastis Me apud populum Meum pro pugillis hordeorum, et pro frustis panis; ad occidendum animas quae non mori debent, et ad vivificandum animas quae non vivere debent, xiii 19, 22:
apud Hosheam,
E manu inferni redimam eos, e morte liberabo eos: ero pestes tuae, mors, ero exitium tuum, inferne, xiii 14:
apud Davidem,
Extollis me e portis mortis, Ps. ix 14 [A.L. 13]:
apud eundem,
Illumina oculos meos, ne forte dormiam mortem, Ps. xiii (x)14 [A.V. 3]:
apud eundem,
Circumdederunt me funes mortis,… et funes inferni, Ps. xviii 5, 6 [A.V. 4, 5]:
apud eundem,
Sicut pecus in inferno ponentur, mors pascet eos, Ps. xlix 15 [A.V. 14]:
apud Johannem,
Habeo claves inferni et mortis, Apoc. i 18:
apud eundem,
Qui vicerit, non damnum patietur in morte altera, Apoc. ii 11:
[4] apud eundem,
Novi opera tua, quod nomen habeas quod vivas, sed mortuus es: esto vigilans, et stabili reliqua quae moribunda sunt, Apoc.iii 1, 2:
apud Matthaeum,
Populus sedens in tenebris vidit lumen magnum; et sedentibus in regione et umbra mortis lux exorta illis est, iv 16:
apud Johannem,
Qui verbum Meum audit, et credit Ei Qui misit Me, habebit vitam aeternam, et in judicium non veniet, sed transcendit a morte ad vitam, 24:
apud eundem,
Ego abeo et (x)quaeretis Me, sed in peccato vestro moriemini;… dixi vobis quod morituri sitis in peccatis vestris: nisi enim credideritis quod Ego sim, moriemini in peccatis vestris:… si quis verbum Meum servaverit, mortem non videbit in aeternum, (x)viii 21, 24, 51, 52.
Quia `mors’ significabat damnationem, idcirco illis qui ab Ecclesia repraesentativa erant, vetitum fuit ne tangerent mortuos, et si tangerent quod immundi essent ac mundarentur, Ezech. xliv 25, Lev. xv 31, xxi 2, 3, xxii (x)8, Num. vi 6-12, 11 ad finem.

6120. `Et dixit Josephus’: quod significet internum a quo responsum, constat a repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua prius; quod sit responsum, patet.

6121. `Date pecora vestra, et dabo vobis {1}pro pecoribus vestris’: quod (x)significet quod (x)offerrent bona veri, et sustentarentur, constat ex significatione `pecorum’ quod sint bona veri, de qua n. 6016, 6045; et ex significatione `dare pro illis’ nempe panem, quod sit sustentatio vitae spiritualis, de qua supra n. 6118.

@1 see p. 468, ftnote 1$

6122. `Si (x)deficit argentum’: quod significet si non amplius illis verum conspicuum, constat ex significatione `deficere argentum’ quod sit defectus veri, ita quod verum non amplius conspicuum, de qua supra n. 6116, 6119. Verum non conspicuum dicitur quia verum in statu desolationis apparet sicut aufugerit; adest tamen, nam omne verum et bonum quae a Domino usquam dantur homini, spiritui et angelo, manent, et nihil de illis aufertur, sed in statu desolationis obscurantur a proprio ita ut non appareant; at cum status locis redit, sistuntur praesentia et conspicua; inde patet quid per verum non conspicuum intelligitur.

6123. `Et venire fecerunt pecora sua ad Josephum’: quod significet bona veri quod offerrentur, constat ex significatione `venire facere’ quod sit offerri; et ex significatione `pecorum’ quod sint bona veri, de qua n. 6016, 6045.

6124. `Et dedit illis Joseph panem’: quod significet sustentationem quoad vitam spiritualem, constat ex significatione `dare panem’ quod sit sustentatio vitae spiritualis, de qua supra n. 6118.

6125. `Pro equis’: quod significet scientifica ex intellectuali, constat ex significatione `equorum’ quod sint intellectualia, de qua n. 2760-2762, 3217, 5321; et quia praedicantur de Aegypto per quam significantur scientifica, sunt hic `equi’ scientifica ex intellectuali. Quid scientifica ex intellectuali, dicendum: est homini intellectuale et est illi voluntarium, et haec non solum in interno ejus homine sed etiam in externo; intellectuale apud hominem augetur et crescit ab infantia ad virilem ejus aetatem, et consistit in intuitione rerum ex talibus quae sunt experientiae et scientiae, tum {1}in intuitione causarum ab effectibus, ut et consequentium ex nexu causarum; ita consistit intellectuale in comprehensione et perceptione talium quae sunt vitae civilis et moralis; existit ex influxu lucis e caelo, quapropter unusquisque homo quoad intellectuale potest perfici; intellectuale unicuique secundum applicationem, secundum vitam et secundum indolem datur, nec deficit ulli si modo sanae mentis sit; et datur homini ob finem, ut possit in libero et electione esse, hoc est, in libero {2}eligendi bonum aut malum; nisi intellectuale ei sit quale descriptum, ex semet non potest id facere, ita nec posset ei aliquid appropriari. Ulterius sciendum quod intellectuale hominis sit quod recipit spirituale, ita ut sit recipiens veri et boni spiritualis; nihil enim boni, hoc est, charitatis, et nihil veri, hoc est, fidei, potest insinuari alicui qui non intellectuale habet, sed insinuantur secundum ejus intellectuale; quapropter etiam homo non regeneratur a Domino priusquam in adulta aetate cum ei intellectuale; prius cadit bonum amoris et verum fidei sicut semen in humum prorsus sterilem; cumque regeneratus est homo tunc intellectuale ejus praestat illum usum quod videat et percipiat quid bonum et inde quid verum, transfert enim intellectuale illa quae sunt lucis caeli in illa quae sunt luminis naturae, unde illa in his apparent sicut affectiones interiores hominis in facie non simulata; et quia intellectuale illum usum praestat, ideo in Verbo multis in locis ubi de spirituali Ecclesiae, etiam de intellectuali ejus agitur; de qua re, ex Divina Domini Misericordia, alibi. Ex his nunc constare potest quid per scientifica ex intellectuali intelligitur, quod nempe scientifica quae confirmant (x)illa, quae homo intellectualiter capit et percipit, haec sive mala sint sive bona; haec scientifica sunt quae per `equos ex Aegypto’ in Verbo significantur; ut apud Esaiam,
Vae descendentibus in Aegyptum pro auxilio, et super equis innituntur; confiduntque super curru quod (x)multus, et super equitibus quod validi sint valde, et non respiciunt ad Sanctum Israelis, et Jehovam non quaerunt; nam Aegyptus homo non Deus, et equi ejus caro non spiritus, xxxi 1,3:
[4] `equi ex Aegypto’ pro scientificis ex intellectuali perverso: apud Ezechielem,
Rebellavit contra eum, mittendo legatos suos in Aegyptum, ut daret illi equos, et populum multum: num prosperabitur? num eripietur faciens hoc xvii 15;
`equi ex Aegypto’ etiam pro scientificis ex intellectuali perverso, quae consuluntur in rebus fidei, et non creditur Verbo, hoc est, Domino, nisi ex illis; ita nunquam creditur, nam in intellectuali perverso regnat negativum. [5] Quod talia scientifica destructa sint, repraesentatur per `quod equi et currus Pharaonis submersi sint in mari Suph’; et quia illa, per `equos’, et falsa doctrinalia per `currus’ significantur, ideo toties ibi equi et currus nominantur, videatur Exod. xiv 17, 18, 23, 26, 28; et inde in Cantico Mosis et Miriamis,
Ingressus est equus Pharaonis, tum currus ejus, tum equites ejus in mare; sed redire fecit Jehovah super eos aquas maris…. Cantate Jehovae, quia exaltando exaltavit Se, equum et equitem ejus projecit in mare, Exod. xv 19, 21.
[6] Similia scientifica etiam significantur per illa quae praescripta sunt regi super Israelem, apud Mosen,
Si regem cupiant, e medio fratrum ponetur super eos rex; modo non multiplicet sibi equos, nec reducat populum in Aegyptum ut multiplicet equos, Deut. xvii 15, 16;
`rex’ repraesentabat Dominum quoad Divinum Verum, n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4789, 4966, 5044, 5068, ita quoad intelligentiam, haec enim cum genuina, est ex Divino Vero; quod intelligentia per Verbum quod est Divinum Verum, comparanda sit, non autem per scientifica ex proprio intellectuali, significatur per quod `rex non multiplicaret equos, et non reduceret populum in Aegyptum ut multiplicet equos’.
@1 ex I$
@2 et elegendi I$

6126. `Et pro pecore gregis, et pro pecore armenti’: quod significet bona interiora et exteriora veri, constat ex significatione `gregis’ quod sint bona interiora, et ex significatione `armenti’ quod sint bona exteriora, de quibus n. 5913; et quia sunt bona veri quae significantur, dicitur `pecus gregis et pecus armenti’; `pecus’ est bonum veri, n. 6016, 6045, 6049.

6127. `Et pro asinis’: quod significet servitia, constat ex significatione `asinorum’ quod sint servitia, de qua n. 5958, 5959.

6128. `Et providit illos pane pro {1}omni pecore eorum’: quod significet sustentationem per influxum boni ab interno, constat a significatione `providere pane’ seu dare illis panem, quod sit sustentatio vitae spiritualis, de qua supra n. 6118; ex significatione `pecoris’ quod sit bonum veri, de qua mox supra n. 6126; et a repraesentatione `Josephi’ qui providit illos, quod sit internum, de qua prius; quod per influxum boni ab interno, sequitur, quia omnis sustentatio vitae spiritualis in naturali fit per influxum ab interno, hoc est, per internum a Domino. Quia tam saepe nominatur influxus, et forte pauci sciunt quid per influxum intelligitur, quapropter dicendum: [2] quid influxus, patere potest a comparatione talium in natura quae influunt, sicut ex influxu caloris a sole in omnia telluris, unde vita vegetativa, et ab influxu lucis in eadem, unde adjutorium vitae vegetativa, et praeterea inde {2}colores et pulchritudines; similiter ab influxu caloris in corporis nostri ambitum, tum lucis in oculum; pariter ab influxu soni in aurem, et sic porro; inde comprehendi potest quid influxus vitae a Domino Qui est Sol caeli, a Quo calor qui est amor, et lux spiritualis quae est fides; ipse influxus etiam manifeste sentitur; calor enim caelestis qui est amor, facit calorem vitalem qui est in homine, et lux caelestis quae est fides, facit lucem intellectualem quae in homine; sed variantur secundum receptiones.
@1 omni here only$
@2 calores I$

6129. `In anno hoc’: quod significet illius status periodum, constat ex significatione `anni’ quod sit integra periodus a principio ad finem, de qua n. 2906.

6130. `Et finitus annus hic’: quod significet desolationem post hujus status periodum, constat ex significatione `finitus {1}annus hic’ quod sit post hujus status periodum; quod `annus’ sit periodus integri status, videatur mox supra n. 6129; quod desolatio post illam periodum, patet a nunc sequentibus.
@1 status I$

6131. `Et venerunt ad illum in anno altero’: quod significet principium status sequentis, constat ex illis quae praecedunt, ita absque ulteriore explicatione.

6132. `Et dixerunt ei, Non celabimus a domino’: quod significet quod notum sit interno, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua supra n. 6063; ex repraesentatione `Josephi’ qui hic est `dominus’, quod sit internum, de qua prius; et a significatione `non celare ei’ quod sit notum esse; quod `non celare’ in sensu interno sit notum esse, est quia omne quod existit et fit in naturali, hoc notum est interno, quia naturale inde habet omne suum, quapropter illi nihil celari potest; sed usque ita dicitur in sensu externo, imprimis historico; sicut etiam cum Dominus loquitur ad hominem, primum interrogat illum de re praesente, tametsi illam notissimam Sibi habet, ut angelus Jehovae ad Hagarem, Gen. xvi 7, 8; ad Abrahamum, Gen. xviii 9; ad Mosen, Exod. iv 2; externo etiam nec aliter satisfit, nisi enim edicat, non credit sciri.

6133. `Siquidem consumptum argentum’: quod significet verum non conspicuum propter desolationem, constat ab illis supra n. 6116, ubi similia verba.

6134. `Et pecus bestiae ad dominum’: quod significat bonum veri similiter, constat ex significatione `pecoris bestiae’ seu pecoris gregis et armenti, quod sit bonum veri interius et exterius, de qua supra n. 6126; quod hoc similiter nec conspicuum magis propter desolationem, patet ex illis quae mox supra n. 6133, de argento.

6135. `Non relictum coram domino, praeter quam corpus
nostrum et humus nostra’: quod significet quod receptacula boni et veri prorsus desolata sint, constat a significatione `corporis’ quod sit receptaculum boni, de qua sequitur; et a significatione `humi’ quod sit receptaculum veri; quod `humus’ sit receptaculum veri, est quia recipit semina, et per semina quae inseruntur, significantur in specie illa quae sunt fidei ex charitate, ita quae sunt veri ex bono, n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310, 3373, inde est `humus’ receptaculum veri; videantur etiam quae de humo prius n. 566, 1068, 3671 dicta et ostensa sunt; quod receptacula illa desolata sint, significatur per quod `non relictum coram Domino praeterquam’; `corpus’ in genuino sensu significat bonum quod est amoris, et `humus’ verum quod est fidei; [2] cum vera et bona veri, quae per `argentum’ et `pecora’ significantur, non magis conspicua sunt ob desolationem, tunc per `corpus’ significatur modo receptaculum boni et per `humum’ receptaculum veri. Quod `corpus’ in genuino sensu significet bonum quod est amoris, est inde quia corpus seu totus homo qui per corpus intelligitur, est receptaculum vitae a Domino, ita receptaculum boni; nam bonum amoris facit ipsam vitam in homine; calor enim vitalis qui est amor, est ipse calor vitalis, et nisi is calor sit in homine, est homo mortuum quid; inde nunc est quod per `corpus’ in sensu interno intelligatur bonum amoris; et licet apud hominem non est amor caelestis sed amor infernalis, usque est intimum vitae ejus ab amore caelesti, hic enim amor continue influit a Domino et facit apud illum calorem vitalem in suo principio, at in progressu pervertitur ab homine, inde amor infernalis a quo immundus calor. [3]Quod `corpus’ in genuino sensu sit bonum amoris, manifeste constare potuit ab angelis, ab his cum praesentes sistuntur, exundat amor adeo ut credas illos non aliud esse quam amor, et hoc ex toto corpore eorum; etiam corpus apparet splendidum et lucidum ex luce quae inde, bonum enim amoris est instar flammae quae a se emittit lucem quae est verum fidei inde; cum itaque angeli in caelo tales sunt, quid non Ipse Dominus a Quo omne amoris apud angelos est, et Cujus Divinus Amor apparet ut Sol ex quo universum caelum suam lucem habet, et omnes qui ibi suum caelestem calorem, hoc est, amorem, ita vitam; Divinum Humanum Domini est quod ita apparet, et ex quo omnia illa; inde constare potest quid per corpus Domini intelligitur, quod nempe Divinus Amor, similiter ac per carnem Ipsius, de qua n. 3813; ipsum etiam corpus Domini cum glorificatum, hoc est, Divinum factum est, nec aliud est; quid
aliud de Divino quod Infinitum, sentiendum est? [4]Ex his sciri potest quod per corpus in Sancta Cena nihil aliud intellectum sit quam Divinus Domini Amor erga universum genus humanum, de quo ita apud Evangelistas,

Jesus accipiens panem, et benedicens, fregit et dedit discipulis, et dixit, Accipite, comedite, hoc est corpus Meum, Matth. xxvi 26, Marc. xiv (x)22, Luc. xxii 19;
`hoc est corpus Meum’ dixit de pane quia per `panem’ etiam significatur Divinus Amor, n. 276, 680, 2165, (x)2177, 3464, 3478, 3735, 4735, 5915; [5] Divinus Amor per corpus Domini etiam significatur apud Johannem,
Dixit Jesus, Solvite templum (hoc), in tribus tamen diebus exsuscitabo illud . . . sed Ipse loquebatur de templo corporis Sui, ii 19, 21;
`templum corporis’ est Divinum Verum ex Divino Bono; quod `templum’ sit Dominus quoad Divinum Verum, videatur n. 3720: et quia corpus in supremo sensu est Divinum Bonum Divini Amoris Domini, inde omnes qui in caelo sunt, dicuntur esse in corpore Domini. [6] Quod corpus Domini sit Divinum Bonum, constat quoque ab his apud Danielem,
Sustuli oculos meos, et vidi, ecce vir unus indutus linteis, cujus lumbi cincti auro Uphazi, et corpus ejus sicut tarshish, et facies ejus sicut aspectus fulguris, et oculi ejus sicut faces ignis, et brachia ejus et pedes ejus sicut splendor aeris laevigati, et vox verborum ejus sicut vox multitudinis, x (5,) 6;

per `aurum Uphazi’ quo cincti lumbi, per `aspectum fulguris’ qui faciei, per `faces ignis’ quae oculorum, et per `splendorem aeris’ qui brachiorum et pedum, significantur bona amoris; quod `aurum’ sit bonum amoris, videatur n. 113, 1551, 1552, 5658; quod etiam ignis, n. 934, 4906, 5215, et quia ignis, etiam `fulgur’; quod `aes’ sit bonum amoris et charitatis in naturali, n. 425, 1551; per `tarshish’, sicut apparuit reliquum corporis, nempe corpus medium inter caput et lumbos, significatur bonum charitatis et fidei, est enim tarshish lapis pretiosus fulgurans.

6136. `Quare moriemur ad oculos tuos etiam nos etiam humus nostra?’: quod significet si desolata fuerint, quod non amplius vita spiritualis sub interno, constat ex significatione `ad oculos tuos’ quod sit sub interno; per `Josephum’ enim ad quem haec dicta, repraesentatur internum; ex significatione `etiam nos etiam humus nostra’ quod sint receptacula boni et veri, ut mox supra n. 6135, ita receptacula vitae spiritualis; receptacula illa dicuntur `mori’ cum intus non aliquid vitae spiritualis; per `mori’ enim significatur desolatio, hoc est, privatio boni et veri, quae, nempe bonum et verum, vitam spiritualem faciunt.

6137. `Eme nos et humum nostram pro pane’: quod significet appropriationem utriusque ut sustententur bono, constat ex significatione `emere’ quod sit appropriatio, de qua n. 4397, 5374, 5397, 5406, 5410, 5426; ex significatione `nos et humus nostra’ quod sint receptacula boni et veri, ut supra n. 6135, 6136, ita utrumque; et ex significatione `pro pane’ quod sit sustentatio a bono: quod `panis’ sit bonum tam amoris quam fidei, est quia per illum omnis cibus in genere etiam intelligitur, n. 6118.

6138. `Et vivemus nos et humus nostra servi Pharaoni’: quod significet submissionem totalem, constat ex significatione nos et humus nostra’ quod sint receptacula boni et veri, ut mox supra n. 6135-6137; et ex significatione `servorum’ quod sit esse absque libero ex proprio, de qua n. 5760, 5763, ita submissio totalis. Per receptacula intelliguntur ipsae formae hominis, nam homines non sunt nisi quam formae recipientes vitam a Domino, et illae formae sunt tales ex hereditate et actualitate ut vitam spiritualem quae a Domino, renuant; illa receptacula cum in tantum abdicata sunt ut eis amplius non liberum ex proprio, est submissio totalis; homo qui regeneratur, usque tandem eo redigitur per iteratas desolationes et sustentationes ut non amplius velit esse suus sed Domini; et cum factus est Domini, venit in illum statum ut cum relinquitur sibi, doleat et anxietate corripiatur; et cum eximitur ab hoc statu, redeat in suum faustum et beatum; in tali statu sunt omnes angeli. [2] Dominus, ut aliquem beatum et felicem reddat, vult submissionem totalem, hoc est, ut non sit quoad partem suus et quoad partem Domini, sunt enim tunc `bini domini quibus homo simul servire non potest’, Matth. vi 24; totalis submissio etiam intelligitur per Domini verba apud Matthaeum,
Quisquis amat patrem et matrem supra Me, non est Me dignus; et quisquis amat filium et filiam supra Me, non est dignus Me, (x)37;
`per patrem et matrem’ significantur in genere illa quae sunt proprii hominis ex hereditate, et per `filium et filiam’ illa quae sunt proprii hominis ex actualitate; etiam proprium hominis per animam significatur apud Johannem,
Qui amat animam suam, perdet eam, sed qui odit animam in hoc mundo, in vitam aeternam servabit eam: si quis ministraverit Mihi, sequitor Me, tum ubi Ego ero, ibi etiam minister Meus erit, xii 25, 26;
etiam totalis submissio significatur per Domini verba apud Matthaeum,

Alius discipulus dixit, Domine, permitte mihi prius abire et sepelire patrem meum: sed Jesus dixit illi, Sequere Me, et sine mortuos sepelire mortuos suos, viii 21, 22.
[3] Quod submissio totalis erit, manifeste constat a primario Ecclesiae praecepto,

Amabis Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota mente tua, et ex omnibus viribus tuis; hoc primarium est praeceptum, Marc. xii 30;
ita, quia amor in Dominum non ex homine venit sed ex Ipso Domino, ideo totum cor, tota anima, tota mens et omnes vires quae sunt recipientia, erunt Domini, consequenter submissio totalis. Talis submissio est quae significatur per `vivemus nos et humus nostra servi Pharaoni’, per `Pharaonem’ enim repraesentatur naturale in communi, quod sub auspicio caelestis interni, in supremo sensu sub auspicio Domini, Qui in eo sensu est `Josephus’.

6139. `Et da semen’: quod significet sic influxum boni charitatis et veri fidei, constat ex significatione `seminis’ quod sit bonum charitatis et verum fidei, de qua n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310, 3373; `illa dare’ quod sit influxus, patet, quia in hominem veniunt per influxum a Domino.

6140. `Et vivamus et non moriamur’: quod significet vitam spiritualem inde, et non amplius timorem damnationis, constat ex significatione `vivere’ quod sit vita spiritualis, de qua n. 5690; et ex significatione `mori’ quod sit damnatio, de qua n. 6119, hic timor damnationis quia in statu desolationis; cum regeneratur homo, non est damnatio sed timor damnationis.

6141. `Et humus non vastata sit’: quod significet quod mens scientificis Ecclesiae erit exculta, constat ex significatione `humi’ quod sit receptaculum veri, ut supra n. 6135-6137; ipsum receptaculum est mens, hic mens naturalis, quia humus Aegypti; et ex significatione `vastari’ quod sit absque vero conspicuo, hic absque scientificis Ecclesiae, nam per `Aegyptios’ significantur scientifica Ecclesiae, n. 4749, 4964, 4966, 6004, quae etiam sunt vera naturalis. Quod `terra Aegypti’ sit mens naturalis ubi scientifica, videatur n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301, quare `humus Aegypti’ significat mentem illam in specie; inde nunc per `humum ne vastata sit’ significatur mens quod scientificis exculta erit.

6142. `Et emit Joseph omnem humum Aegypti Pharaoni’:
quod significet quod appropriaverit sibi totam mentem naturalem ubi scientifica, et posuerit sub communi auspicio, constat a repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua saepius; ex significatione `emere’ quod sit appropriare sibi, de qua n. 4397, 5374, 5397, 5406, 5410, 5426; ex significatione `humi Aegypti’ quod sit mens naturalis ubi scientifica, de qua mox supra n. 6141; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. (x)5160, 5799, 6015; ita `quod illa Pharaoni’ est ponere sub auspicio communi in naturali.

6143. `{1}Et vendiderunt Aegyptii quisque agrum suum’: quod significet abdicationem et subjectionem omnium quae inserviunt Ecclesiae, constat ex significatione `vendere’ quod sit abalienare ut non amplius sit ejus, de qua n. 4098,4752,4758, 5886, ita abdicare et subjicere; et ex significatione `agri’ quod sit doctrina quae Ecclesiae, et in communi sensu Ecclesia, de qua n. 368, 2971, 3310, 3766; inde patet quod per `vendiderunt Aegyptii quisque agrum suum’ significetur abdicatio et subjectio omnium quae inserviunt Ecclesiae.
@1 see p. 468, ftnote 3$

6144. `{1}Quoniam’ influit super illos fames’: quod significet quia desolatio usque ad desperationem, constat ex significatione `famis’ quod sit desolatio (x)quoad illa quae sunt Ecclesiae, de qua n. 5415, 5576; quae cum dicitur `invalescere’, est desperatio, ut n. 5279, nam ultimum desolationis est desperatio. Quod desperatio sit ultimum desolationis et tentationis, n. 5279,5280, est ob plures causas, quarum has solum afferre licet: per desperationem effective et sensibiliter agnoscitur quod nihil veri et boni ab ipsis, et quod ex se damnati sint sed quod a Domino liberentur a damnatione, et influat salus per verum et bonum; desperatio etiam est ob causam ut faustum vitae quod a Domino, sentiatur; nam cum ex statu illo veniunt, sunt sicut illi qui e carcere damnati mortis liberantur; etiam per desolationes et tentationes percipiuntur status contrarii vitae caelesti, inde sensus et perceptio fausti et felicis vitae caelestis inditur; aliunde enim sensus et perceptio fausti et felicis quam ex relatione ad contraria, non venit; ut itaque plenae rationes habeantur, desolationes et tentationes ad summum, hoc est, ad desperationem perducuntur.
@1 I has quia here only$

6145. `Et fuit terra Pharaoni’: quod significet quod subjecta omnia naturali quod sub auspicio interni, constat ex significatione `fuit terra illi’ quod sit appropriatio et subjectio omnium quae per `terram’ significantur; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. (x)5160, 5799,6015, ad quod scientifica quae per `Aegyptum’ significantur, collata sunt, n. 6115; quod sub auspicio interni, est quia totum naturale tam in communi quam in parte; quod sub auspicio interni sit, significatur per quod `Joseph dominans fuerit super omnem terram Aegypti’, et quoque quod `praefectus super domum Pharaonis’, Gen. xli 40-43; et xlv, ubi haec:
Dixit Joseph ad fratres suos, Deus posuit me ad patrem Pharaoni, et ad dominum omni domui suae, et dominor in omni terra Aegypti, vers. 8;
inde nunc est quod de naturali dicatur quod sub auspicio interni.

6146. `Et populum transtulit illum ad urbes’: quod significet quod vera scientifica (x)referrentur ad doctrinalia, constat a significatione `populi’ quod sint vera, de qua n. 1259, 1260, 3295, 3581, hic vera scientifica quia praedicantur de populo Aegypti; et ex significatione `urbium’ quod sint doctrinalia, de qua n. 402, (x)2449,3216,4492,4493; inde nunc `populum transferre ad urbes’ est vera scientifica referre ad doctrinalia; haec sequuntur ab illis quae praecedunt, nempe ab illis, quod vera relata sint ad commune in naturali, n. 6115; doctrinalia enim sunt communia ad quae referuntur vera; doctrina enim Ecclesiae partita est in sua capita, et quodlibet caput est commune Ecclesiae; inde etiam `populus translatus est ad urbes a Josepho’ ut per id repraesentaretur relatio verorum ad communia, ita ad doctrinalia.

6147. `A fine termini Aegypti et ad finem {1}illius’: quod significet extensionem per totum naturale ubi scientifica, constat ex significatione `a fine termini ad finem {1}illius’ quod sit extensio per totum; et ex significatione `Aegypti’ quod sit scientificum in naturali, de qua saepe prius, ac inde naturale ubi scientifica; nam naturale est quod continet, et scientifica quae continentur, inde significatur per `Aegyptum’ tam continens quam contentum, hoc est, tam naturale quam scientificum; quare etiam per `Pharaonem regem Aegypti’ significatur naturale in communi, n. (x)5160, 5799; et quoque scientificum in communi, n. 6015; tum per `terram Aegypti’ mens naturalis, n. 5276, 5278,5280, 5288, 5301.
@1 I has ejus in this no. only$

6148. `Solum humum sacerdotum non emit’: quod significet quod internum e naturali comparaverit sibi facultates recipiendi bonum, quia illae ab ipso, constat ex repraesentatione `Josephi’, de quo haec dicuntur, quod sit internum, de qua prius; ex significatione `humi’ quod sit receptaculum veri, de qua supra n. 6135-6137, hic facultas recipiendi bonum; facultas enim est receptibilitas quae inerit ut receptaculum sit receptaculum; facultas illa venit a bono, hoc est, per bonum a Domino; nisi enim a Domino influeret bonum amoris, nusquam alicui homini foret facultas recipiendi verum nec bonum; influxus boni amoris a Domino facit ut omnia intus in homine disponantur ad receptionem; quod facultas recipiendi bonum e naturali sit, significatur per quod `humus in Aegypto esset’; per `Aegyptum’ enim significatur naturale quoad scientifica, n. 6142; ex significatione `sacerdotum’ quod sit bonum, de qua sequitur; et ex significatione `non emere’ quod sit non {1}appropriare sibi facultates illas, sicut appropriavit sibi vera et veri bona cum receptaculis eorum, quod factum per desolationes et sustentationes, ex causa quia facultates illae ab ipso, hoc est, ab interno, essent; inde est quod per `solum humum sacerdotum non emit’ significetur quod internum e naturali comparaverit sibi facultates recipiendi bonum, quia illae ab ipso. [2] Cum his ita se habet: facultates recipiendi verum et bonum, apud hominem sunt immediate a Domino, nec aliquid opis ad {2}illas sibi comparandas ab homine venit, tenetur enim homo semper in facultate recipiendi bonum et verum; ex facultate illa est ei intellectus et voluntas; at quod non recipiat, est cum homo convertit se ad malum, tunc facultas quidem remanet sed praecluditur ei aditus ad cogitativum et sensitivum, quapropter facultas videndi verum et sentiendi bonum tantum perit quantum homo convertit se ad malum, et in illo se confirmat vita et fide; quod homo ad facultatem recipiendi verum et bonum nihil prorsus contribuat, notum est ex doctrinali in Ecclesia quod nihil veri quod est fidei, et nihil boni quod est charitatis, veniat ab homine sed a Domino; at homo facultatem illam apud se destruere potest; inde nunc constare potest quomodo intelligendum quod internum e naturali comparaverit sibi facultates recipiendi bonum quia illae ab ipso; quod e naturali dicatur, est quia influxus boni a Domino fit per internum in naturale a Domino, ibi cum comparata est facultas recipiendi, tunc fit influxus, nam tunc est receptio, videatur n. 5828. [3] Quod per `sacerdotes’ significentur bona, sciendum est quod bina sint quae procedunt a Domino, nempe bonum et verum; Divinum Bonum repraesentatum fuit per `sacerdotes’, et Divinum Verum per `reges’; inde est quod per `sacerdotes’ significentur bona, et per `reges’ vera; de Sacerdotio et de Regio quae praedicantur de Domino, videatur n. 1728,2015 fin., 3670: illa bina, nempe sacerdotium et regium, in Ecclesia repraesentativa Antiqua, conjuncta fuerunt in una persona, ex causa quia bonum et verum quae procedunt a Domino, unita sunt; et quoque conjuncta in caelo apud angelos; [4]persona in qua illa bina in Antiqua Ecclesia conjuncta fuerunt, vocabatur Malkizedech, seu rex justitiae; quod constare potest a Malkizedecho qui venit ad Abrahamum, de quo ita,
Malkizedech rex Shalem eduxit panem et vinum, et ille sacerdos Deo Altissimo: et benedixit Abrahamo, Gen. xiv 18, 19;
qui quod repraesentaverit Dominum quoad utrumque, patet ex eo quod fuit rex et simul sacerdos, et quod licuisset ei benedicere Abrahamo, et offerre ei panem et vinum, quae etiam tunc temporis erant symbola boni amoris et veri fidei; quod repraesentaverit Dominum quoad utrumque, adhuc patet apud Davidem,
Juravit Jehovah, et non paenitebit Ipsum; Tu sacerdos in aeternum, juxta modum Malkizedechi, Ps. cx (x)4,
haec ibi de Domino dicta sunt; `juxta modum Malkizedechi’ est quod et Rex et Sacerdos, hoc est, in supremo sensu quod ab Ipso
procedat Divinum Bonum et Divinum Verum una. [5] Quia Ecclesia repraesentativa etiam institueretur apud Jacobi posteros, sic quoque in una persona conjunctim repraesentaretur Divinum Bonum et Divinum Verum quae procedunt unita a Domino; sed propter bella et propter idololatriam illius populi in principio divisa fuerunt, et qui regnabant super populum, vocabantur duces et postea judices; et qui sancta obibant, dicebantur sacerdotes et fuerunt ex semine Aharonis, ac Levitae; at postea conjungebantur illa bina in una persona ut in Eli et in Samuele; sed quia populus talis erat ut apud illum non posset institui Ecclesia repraesentativa sed modo Ecclesiae repraesentativum, propter idololatricum quod regnabat apud illum, ideo permissum erat ut separarentur, ac Dominus quoad Divinum Verum repraesentaretur per reges, et quoad Divinum Bonum per sacerdotes: quod hoc ex libito populi, non autem ex beneplacito Domini factum, constat ex Verbo Jehovae ad Samuelem,
Oboedi voci populi in omni quod dixerint ad te, quoniam non te repudiarunt, sed Me repudiarunt ut non regnem super eos;. . . et indicabis illis jus regis, 1 Sam. viii 7 ad fin., xii 19,20;
[6] quod bina illa non separanda essent, erat causa quia Divinum Verum separatum a Divino Bono damnat unumquemvis, at Divinum Verum unitum Divino Bono salvat; ex Vero enim Divino homo damnatus est ad infernum, sed a Divino Bono eximitur inde et elevatur in caelum; salvatio est misericordiae, ita a Divino Bono; damnatio autem est cum homo renuit misericordiam ac ita rejicit a se Divinum Bonum, inde relinquitur judicio ex Vero; quod `reges’ repraesentaverint Divinum Verum, videatur n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068. [7] Quod `sacerdotes’ repraesentaverint Dominum quoad Divinum Bonum, ac inde per illos significetur bonum, constare potest ab omnibus illis in sensu interno quae instituta sunt de sacerdotio cum Aharon electus, et dein Levitae; ut quod summus sacerdos {3}solum intraret in Sanctum sanctorum, ac ibi ministraret; quod sancta Jehovae pro sacerdote essent, Lev. xxiii 20, xxvii 21;quod
In terra non haberent partem et hereditatem, sed quod Jehovah erit pars et hereditas eorum, Num. xviii 20, Deut. x 9, xviii 1:
Quod Levitae dati sint Jehovae loco primogenitorum, et quod a Jehovah dati Aharoni, Num. iii 9, 12, 13, 40 ad fin., viii 16-19:
Quod sacerdos maximus cum Levitis in medio castrorum essent, cum metabantur et cum proficiscebantur, Num. i 50-54, ii 17, iii 23-38, iv 1 ad fin.:
Quod nullus ex semine Aharonis in quo aliqua macula, accederet ad offerenda holocausta et sacrificia, Lev. xxi 17-20:
[8] praeter plura, ut quae Lev. xxi 9-13, et alibi; haec omnia repraesentabant in supremo sensu Divinum Bonum Domini et inde in sensu respectivo bonum quod amoris et charitatis; vestes autem Aharonis,quae vestes sanctitatis vocatae sunt, repraesentabant Divinum Verum a Divino Bono, de quibus, ex Divina Domini misericordia, in explicationibus super illa quae in Exodo. [9] Quia verum per `reges’, ac bonum per `sacerdotes’ significantur, ideo reges et sacerdotes in Verbo pluries simul nominantur, ut apud Johannem,
Jesus Christus fecit nos reges et sacerdotes Deo et Patri Suo, Apoc.16,v 10;
`reges’ dicuntur facti ex vero quod fidei, et `sacerdotes’ ex bono quod charitatis; ita verum et bonum apud illos qui in Domino sunt, conjuncta sunt ut sunt in caelo, ut supra dictum; hoc intelligitur per `fieri reges et sacerdotes’: [10] apud Jeremiam,
Fiet in die illo, . . . peribit cor regis et principum, et obstupescent sacerdotes, et prophetae admirabuntur, iv 9:
apud eundem,
Pudefacti sunt domus Israelis, ipsi reges eorum, principes eorum et sacerdotes eorum, et prophetae eorum, ii 26:
apud eundem,
Reges Jehudae, principes, sacerdotes et prophetae, et habitatores Hierosolymae, viii 1;
in illis locis `reges’ pro veris, `principes’ pro primariis veris, n. 1486, 2089, 5044, `sacerdotes’ pro bonis, et `prophetae’ pro docentibus, n. 2534. [11] Praeterea sciendum quod `Josephus humum sacerdotum non emerit’, quod id fuerit repraesentativum quod a Domino omnis facultas recipiendi verum et bonum, patet a simili lege de agris Levitarum, apud Mosen,
Ager suburbii urbium Levitarum non vendetur, quia possessio aeterna iis ille, Lev. xxv 34,
per hoc intelligitur in sensu interno quod nullus homo sibi aliquid vindicare debeat de bono Ecclesiae, quod est bonum amoris et charitatis, quia id a solo Domino.
@1 appropriari$
@2 illos sibi comparandus I$
@3 as I; T has solus$

6149. `Quia pars statuta sacerdotibus a Pharaone’: quod significet quod ideo id ordinatum a naturali quod sub auspicio interni, constat a significatione `partis statutae’ quod sit ordinatum; et a repraesentatione `Pharaonis’ quod sit naturale in communi, de qua n. (x)5160, 5799, 6015; et quia ordinatio illa in naturali ab interno venit, ideo adjicitur, sub auspicio interni, quod etiam repraesentatum est per quod `Josephus esset dominus super totam Aegyptum’, et quoque `super domum Pharaonis’, videatur n. 6145.

6150. `Et comederunt partem statutam suam, quam dederat illis Pharaoh’: quod significet quod bona non appropriaverint sibi plus quam secundum ordinationem, constat ex significatione `comedere’ quod sit appropriare sibi, de qua n. 3168, 3513 fin., 3596, 3832, 4745; et ex significatione `partis statutae’ quod sit ordinatum; ut mox supra n. 6149; ita per `comedere partem statutam’ significatur quod bona non appropriaverint sibi plus quam secundum ordinationem; quod a naturali quod repraesentatur per `Pharaonem’, hoc est, in naturali sub auspicio interni, videatur etiam mox supra n. 6149.

6151. `Propterea non vendiderunt humum suam’: quod significet quod idcirco non opus habuerint abdicare et submittere illa, constat a significatione `vendere’ quod sit abdicare, de qua supra n. 6143, ita submittere, nam quod abdicatur, hoc alteri submittitur; et a significatione `humi’ nempe sacerdotum Aegypti, quod sit facultas recipiendi bonum in naturali, de qua etiam supra, n. 6148; quod idcirco non opus haberent, nempe abdicare et submittere illa, significatur per `propterea non’.

6152. `Et dixit Joseph ad populum’: quod significet influxum interni in vera scientifica, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua n. 6063, et quia praedicatur de interno quod `Josephus’, est influxus, nam quod percipitur in externo, influit ab interno; a repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, ut saepe prius; et a significatione `populi’ quod sint vera scientifica, de qua n. 6146.

6153. `Ecce emi vos hodie, et humum vestram Pharaoni’: quod significet quod comparaverit sibi illa et subjecerit communi in naturali quod sub auspicio interni, constat ex significatione `emere’ quod sit appropriare et comparare, de qua n. 4397, 5374, 5397, 5406, 5410,5426; ex significatione `humi’ quod sint receptacula veri, de qua n. 6135-6137; quod subjecerit illa communi in naturali, significatur per quod `emerit Pharaoni’ per quem repraesentatur naturale in communi, de qua n. (x)5160, 5799, 6015; sub auspicio interni dicitur secundum illa quae supra n. 6145 explicata sunt.

6154. `En vobis semen, et seratis humum’: quod significet bonum charitatis et verum fidei quae implantanda, constat a significatione `seminis’ quod sit verum ex bono, seu fides ex charitate, ita utrumque, de qua n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310, 3373, 3671; a significatione `serere’ quod sit implantare; et a significatione `humi’ quod sint receptacula, de qua n. 6135-6137; at cum implantatum est verum et bonum, humus non amplius significat receptaculum sed id quod est Ecclesiae, sicut `ager’, n. 566.

6155. `Et erit in proventibus’: quod significet fructus inde, constat ex significatione `proventuum’ quod sint fructus; est enim messis quae provenit ex agro, fructus ejus.

6156. `Et dabitis quintam Pharaoni’: quod significet reliquias quod illae ad commune quod sub auspicio interni, constat ex significatione `quinque’ et `partis quintae’ quod sint reliquiae, de qua n. 5291,5894; et ex repraesentatione `Pharaonis’ quod sit commune in naturali, ut supra n. 6153; dicitur sub auspicio interni, ex causa de qua supra n. 6145: quid reliquiae, videatur n. 1050, 1738, 1906,2284, 5135,5897, 5898, quod nempe sint bona et vera a Domino in interiore homine recondita; haec remittuntur in exteriorem seu naturalem hominem cum is in statu boni est, sed ilico cum is venit in statum mali, retrahuntur et reconduntur; quod retrahantur et recondantur, est causa ne misceantur cum malis et sic pereant; [2] cum homo non regenerari potest, tunc reliquiae apud illum bene reservantur in interioribus; at cum homo regeneratur, tunc illae in tantum ab interioribus remittuntur in exteriora quantum regeneratur, ex causa quia per regenerationem interiora conjunguntur cum exterioribus et unum agunt; et tunc primum remittuntur ad communia, dein successive ad particularia; inde quia hic in sensu interno agitur de regeneratione naturalis, sciri potest quid intelligitur per quod reliquiae illae ad commune in naturali.

6157. `Et quatuor partes {1}erit vobis’: quod significet illa quae nondum reliquiae, constat ex significatione `quatuor partium’ cum dicuntur de residuis a quinta parte per quam significantur reliquiae, n. 6156, quod sint illa quae nondum reliquiae. Per `quatuor’ significatur simile quod per duo, nempe quae paria sunt et quae conjuncta, n. 1686, sicut sunt bonum et verum; haec cum nondum facta reliquiae, significantur hic per quatuor partes; bona enim et vera non fiunt reliquiae priusquam appropriantur homini, et appropriantur homini tunc primum cum recipiuntur ex affectione in libero.

6158. `Ad semen agri’: quod significet ad nutritionem mentis, constat ex significatione `seminis’ quod sit verum et bonum, ita fides et charitas, de qua supra n. 6154; et ex significatione `agri’ quod sit in communi sensu Ecclesia, de qua n. 2971, 3766, et in particulari Ecclesia apud hominem, ita homo in quo Ecclesia, hoc est, qui recipit verum et bonum; is cum dicitur `ager’, est mens ejus quae intelligitur, nam homo est homo non ex forma externa sed ex mente sua, hoc est, ex intellectu et voluntate quae constituunt mentem, tum ex vero fidei et bono charitatis quae constituunt mentem adhuc interiorem; haec, nempe mens, cum est in genuino sensu homo, nutritur et sustentatur a vero et bono; et quia verum et bonum per `semen’ significantur, etiam per illud significatur nutritio; quod etiam patet ab illis quae mox sequuntur `ad cibum vestrum, et illis in domibus vestris, et ad cibum infantibus vestris’; inde nunc est quod `semen agri’ sit nutritio mentis.
@1 see p. 469, ftnote I$

6159. `Et ad cibum vestrum, et illis in domibus vestris’: quod significet ut inde veri bonum in omnibus et singulis, constat ex significatione `cibi’ `quod sit veri bonum, de qua n. 5410, 5426, 5487, 5582, 5588, 5655, et ex significatione `illorum qui in domibus’ quod sint omnia et singula boni ex vero; ita `ad cibum illis in domibus’ est veri bonum in omnibus et singulis. Cum hoc quod veri bonum sit in omnibus et singulis, ita se habet: homo sicut regeneratur ita bonum se insinuat in omnia et singula ejus, fit enim affectio boni universale regnans apud illum; et quod universaliter regnat, hoc regnat singulariter, hoc est, in omnibus et singulis; hoc constare potest ab affectione dominante apud unumquemvis; ea affectio quaecumque sit, in singulis ejus voluntatis adest, etiam in singulis cogitationis; et quamvis non semper in cogitatione adesse apparet, usque tamen est in illa; quod non appareat, est quia illis momentis induitur affectionibus quae per objecta insinuantur, quae affectiones prout exuuntur ita se affectio dominans sistit conspicuam; [2] hoc non melius constare potest quam a spiritibus et angelis; spiritus qui mali,seu apud quos malum dominatur, in omnibus et singulis sunt mali, etiam cum verum loquuntur et bonum agunt, nam per haec non intendunt aliud quam decipere alios ut credant esse bonos, et sic sub specie boni fallant; hoc cum fit, manifeste auditur solum ex sono loquelae eorum, tum percipitur ex sphaera eorum; angeli in caelo apud quos bonum dominatur, hoc est, universaliter regnat, in omnibus et singulis sunt boni, hoc est, apud illos bonum a Domino ex omnibus et singulis elucet, etiam si aliquid mali in externa forma faciunt usque est finis seu intentio ut inde bonum eveniat. Ex his constare potest quod, ubi bonum universaliter regnat, in omnibus et singulis regnet; similiter ubi malum; nam universale regnans existit tunc primum cum omnia et singula talia sunt, et secundum horum quale et quantum est universale; nam quod dicitur universale, hoc est universale ex eo quod singulariter sit in omnibus.
@1 i quod cibi I$

6160. `Et ad cibum infantibus vestris’: quod significet in illis quae sunt innocentiae, constat ex significatione `cibi’ quod sit veri bonum, ut mox supra n. (x)6159; et ex significatione `infantum’ quod sit innocentia, de qua n. 430,3183, 5608.

6161. `Et dixerunt, Vivificasti nos’: quod significet vitam spiritualem non aliter nec aliunde, constat ex significatione `vivificare’ quod sit vita spiritualis, de qua n. 5890; quia de vivificatione seu regeneratione naturalis actum est in praecedentibus, et ibi omnis ejus processus (x)descriptus, qui talis et non alius est, idcirco additur quod non aliter nec aliunde.

6162. `Inveniamus gratiam in oculis domini’: quod significet voluntatem ut ita subjecta {1}sint, et humiliationem, constare potest ex eo quod verba illa, postquam omnia quae illis abdicata sunt, sint verba agnitionis, ita quoque voluntatis quod ita subjecta sint, et sic quod sint verba humiliationis; quod haec insint verbis illis, constat ex statu in quo tunc fuerunt, qui status etiam ex antecedentium et consequentium serie patet.
@1 sit in 6108$

6163. `Et erimus servi Pharaoni’: quod significet quod proprium suum abdicent, et submittant naturali quod sub auspicio interni, constat ex significatione `servorum’ quod sit esse absque libero ex proprio, de qua n. 5760, 5763, ita abdicari proprio; et ex significatione `esse Pharaoni’ quod sit submissum esse naturali quod sub auspicio interni, de qua n. 6145.

6164. `Et posuit {1}Joseph ad statutum’: quod significet conclusum ex consensu, constat ex significatione `ponere in statutum’ quod sit concludere ex consensu, nam quod ponitur in statutum, hoc fit ex consensu ab utraque parte, et refertur inter illa quae ex pacto et sic debito irrogata sunt.
@1 see p. 469, ftnote 3$

6165. `Usque ad diem hunc’: quod significet in aeternum, constat ex significatione `usque ad diem hunc’ quod sit in aeternum, de qua n. 2838,4304.

6166. `Super humum Aegypti Pharaoni ad quintam’: quod significet reliquias, ut prius, n. 6156.

6167. `Solum humus sacerdotum tantum illorum non fuit Pharaoni’: quod significet facultates recipiendi bonum quod illae immediate ab interno, ut quoque prius n. 6148. Haec quae nunc de conjunctione naturalis cum interno, ac ita de regeneratione ejus per media quae sunt iteratae desolationes et vivificationes, dicta sunt, non possunt non obvenire homini Ecclesiae hodie quam sicut non prius audita; sed usque ita se res habet, et est inter res notiores spiritibus etiam simplicibus in altera vita; quapropter cum legitur Verbum ab homine, illi qui in altera vita sunt, quia in sensu interno Verbi sunt, non modo percipiunt omnia sed insuper innumerabilia arcana inibi vident, et talia quae non exprimi possunt ulla loquela humana; haec quae allata, modo pauca sunt respective.

6168. Vers. 27-31. Et habitavit Israel in terra Aegypti, in terra Goshen, et possessionem habuerunt in illa; et fructificarunt se, et multiplicati valde. Et vixit Jacob in terra Aegypti septendecim annis; et fuit dies Jacobi anni vitae {1}ejus septem anni et quadraginta et centum anni. Et appropinquarunt dies Israelis ad moriendum, et vocavit filium suum Josephum, et dixit ei, Si quaeso inveni gratiam in oculis tuis, pone quaeso manum tuam sub femore meo, et facias mecum misericordiam et veritatem, ne quaeso sepelias me in Aegypto. Et cubem cum patribus meis, et feras me ex Aegypto, et sepelias me in sepulcro illorum; et dixit, Ego faciam secundum verbum tuum. Et dixit, Jura mihi; et juravit ei; et incurvavit se Israel super caput lecti. `Et habitavit Israel in terra Aegypti’ significat quod bonum spirituale viveret inter scientifica quae Ecclesiae: `in terra Goshen’ significat in medio eorum: `et possessionem habuerunt in illa’ significat datum et ordinatum ita ab interno: `et fructificarunt se, et multiplicati valde’ significat inde bona charitatis et vera fidei: `et vixit Jacob in terra Aegypti’ significat verum naturalis quod in scientificis: `septendecim annis’ significat statum ibi: `et fuit dies Jacobi anni vitae illius, septem anni et quadraginta et centum anni’ significat statum communem et quale ejus: et appropinquarunt dies Israelis ad moriendum’ significat statum mox ante regenerationem: `et vocavit filium suum Josephum’ significat praesentiam interni: `et dixit ei, Si quaeso inveni gratiam in oculis tuis’ significat desiderium: `pone quaeso manum tuam sub femore meo’ significat obstrictionem sanctam: `et facias mecum misericordiam et veritatem’ significat humiliationem: `ne quaeso sepelias me in Aegypto’ significat regenerationem non in scientificis: `et cubem cum patribus meis’ significat vitam qualis antiquis: `et feras me ex Aegypto’ significat ut sit elevatio ex scientificis: `et sepelias me in sepulcro illorum’ significat talem regenerationem: `et dixit, Ego faciam secundum verbum tuum’ significat quod ita fiet ex providentia a Divino: `et dixit, Jura mihi’ significat ut irrevocabile sit: `et juravit ei’ significat quod irrevocabile; `et incurvavit se Israel super caput lecti’ significat quod se verteret ad illa quae sunt interioris naturalis. @1 thus I here, but illius below and 6175$

6169. `Et habitavit Israel in terra Aegypti’: quod significet quod bonum spirituale viveret inter scientifica quae Ecclesiae, constat ex significatione `habitare’ quod sit vivere, de qua n. 1293, 3384, 3613, 4451; ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; et ex significatione `terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis ubi scientifica, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; quod `Aegyptus’ significet scientifica Ecclesiae, videatur n. 4749, 4964,4966, 6004.

6170. `In terra Goshen’: quod significet in medio eorum, constat a significatione `terrae Goshen’ quod sit medium seu intimum in naturali, de qua n. 5910, 6028, 6031, 6068; ita in medio scientificorum, quia Goshen erat optimus terrae tractus in Aegypto.

6171. `Et possessionem habuerunt in illa’: quod significet datum et ordinatum ita ab interno, constat a significatione `possessionis’ quod sit statio vitae spiritualis, de qua n. 6103; et quia `Josephus illis possessionem illam dedit’, vers. 11, significatur quod statio illa data et ordinata sit ab interno; quod hoc significetur, sequitur ex serie.

6172. `Et fructificarunt se, et multiplicati valde’: quod significet inde bona charitatis et vera fidei, constat ex significatione `fructificare se’ quod sit producere bona quae charitatis, et ex significatione `multiplicare’ quod sit producere vera quae fidei, de quibus n. 43, 55, 913, 983, 2846, 2847; fructificari enim dicitur a `fructibus’, qui in sensu interno significant charitatis opera, et multiplicari a `multitudine’, quae in sensu interno praedicatur de fidei veris; `multum’ enim in Verbo dicitur de veris, `magnum’ autem de bonis.

6173. `Et vixit Jacob in terra Aegypti’: quod significet verum naturalis quod in scientificis, constat ex significatione `vivere’ quod sit vita spiritualis, de qua n. 5890; ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit verum naturalis, de qua n. 3305, 3509, 3525, 3546, 3599, 3775, 4009, 4234, 4520, 4538; et ex significatione `terrae Aegypti’ quod sint scientifica Ecclesiae, ut mox supra n. 6169.

6174. `Septendecim annis’: quod significet statum ibi, constat a significatione `septendecim’ quod sit a principio ad finem, seu a principio ad novum, de qua n. 755, (x)4670 fin.; et a significatione `annorum’ quod sint status, de qua n. 487, 488, 493, 893; ita hic per `septendecim annos quibus vixit Jacob in Aegypto’ significatur principium status vitae spiritualis in naturali inter scientifica usque ad finem ejus; quod omnes numeri in Verbo significativi rerum sint, videatur n. 575, 647, 648, 755, 813, 1963, 1988, 2075, 2252, 3252, 4264,4495,4670,5265.

6175. `Et fuit dies Jacobi anni vitae {1}illius septem anni et quadraginta et centum anni’: quod significet statum communem et quale ejus, constare potest si evolvantur numeri septem, quadraginta et centum; quid septem, videatur n. 395, 433, 716, 728, 881, 5265, 5268; quid quadraginta, n. (x)730, 862, 2272, 2273; et quid centum, n. 1988, 2636, 4400; at numeri ita compositi non facile explicari possunt, nam plura continent quam ut in summam redigi queant et ad captum exprimi; hi numeri in communi integrum statum rei per `Jacobum’ repraesentatae et ejus quale continent; haec angeli vident in uno complexu solum a numero illo; nam omnes numeri in Verbo cadunt apud illos in ideas rerum; quod etiam patuit ex eo quod aliquoties numeri in longa serie mihi visi sint, et tunc ab angelis dictum quod involvant res in serie, de quibus inter se locuti sunt; inde quoque antiquissimi qui ab Ecclesia caelesti fuerunt, computum habuerunt etiam ex numeris constantem quibus res caelestes non ideis mentis naturalis ita comprehensibiles illatae sunt; sed haec post illorum tempora cum caelestium perceptione perierunt, remanente solum cognitione quid in communi significarent numeri simplices, sicut tres, sex, septem, duodecim, non ita quid numeri compositi; sed hodie nec scitur quod numeri in Verbo aliquid praeter numerum significent, quare hoc inter incredibilia forte erit.
@1 see p. 496, ftnote I$

6176. `Et appropinquarunt dies Israelis ad moriendum’: quod significet statum mox ante regenerationem, constat ex significatione `appropinquare’ quod sit prope esse, ita mox ante; ex significatione `dierum’ quod sint status, de qua n. 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462, 3785, 4850; ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua supra n. 6169; et ex significatione `mori’ quod sit resurgere et excitari in vitam nempe spiritualem, de qua n. 3326, 3498, 3505, 4618, 4621, 6036, ita regenerari; nam qui regeneratur, is resurgit a morte spirituali et excitatur in novam vitam.

6177. `Et vocavit filium suum Josephum’: quod significet praesentiam interni, constat a significatione `vocare ad se’ quod sit praesentem sibi sistere, ita praesentia; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, ut pluries prius, n. 6089, 6117, 6120, 6128, 6132, 6136, 6145, 6149, 6152, 6153, 6156, 6163,6167.

6178. `Et dixit ei, Si quaeso inveni gratiam in oculis tuis’: quod significet desiderium, constat ex affectione in qua fuit Jacob cum haec locutus cum Josepho; haec affectio inest huic formulae, nam `si quaeso inveni gratiam in oculis tuis’ est solum formula per quam affectio, ita desiderium voluntatis, exprimitur, ut quoque supra n. 6162.

6179. `Pone quaeso manum tuam sub femore meo’: quod significet obstrictionem sanctam, constat ex significatione `ponere manum sub femore’ quod sit obstrictio per id quod est amoris conjugialis ex omni potentia, per `manum’ enim significatur potentia, n. 878, 3091, 4931-4937, (x)5328, 5544; et per `femur’ id quod est amoris conjugialis, de qua n. 3021, 4277, 4280, 4575, 5050-5062. Conjugiale in supremo sensu est unio Divini et Divini Humani in Domino; inde est unio Divini Boni et Divini Veri in caelo, nam quod procedit a Domino, est Divinum Verum ex Divino Bono; inde caelum est caelum et vocatur conjugium, est enim conjunctio boni et veri ibi quae procedunt a Domino, quae id {1}faciunt; et quia Dominus est bonum ibi, et caelum est verum inde, idcirco Dominus in Verbo vocatur `sponsus’, et caelum tum Ecclesia vocatur `sponsa’, nam bonum et verum faciunt conjugium, et illorum conjunctio est quae intelligitur per conjugiale; inde patet quam sanctum fuerit obstringi per conjugiale, quod significabatur per `ponere manum sub femore’: ex illo conjugio, nempe boni et veri, descendit amor genuinus conjugialis, de quo et de cujus sanctitate, videatur n. 2727-2759.

@1 T suggests facit, reading the second quae as referring to conjunctio $

6180. `Et facias mecum misericordiam et veritatem’: quod significet humiliationem, constat ex significatione `facere misericordiam’ quod sit bonum amoris; et ex significatione `facere veritatem’ quod sit verum fidei, de quibus sequitur; ea verba cum dicuntur, sunt verba supplicationis, ita humiliationis. Quod `facere misericordiam’ sit bonum amoris, est quia omnis misericordia est amoris, qui enim in amore aut charitate est, is quoque in misericordia est; et tunc fit amor et charitas apud eum misericordia cum proximus in egestate aut miseria est, et in eo statu ei opem fert; inde est quod per `misericordiam’ significetur bonum amoris. [2] Quod `facere veritatem’ sit verum fidei, est quia omne verum est fidei, ideo etiam per eandem vocem in lingua originali significatur fides. Quia bonum amoris et verum fidei sunt conjunctissima, ac unum non datur absque altero,ideo fuit hoc formula sollemnis apud antiquos, quia illis notum fuit quod bonum amoris inseparabile esset a vero fidei; et quia ita, bina illa in Verbo pluries conjunctim dicuntur, ut in Exodo,
Jehovah magnus misericordia et veritate, xxxiv 6:
in Libro 2 Samuelis,
David dixit ad viros Jabesh, Faciat Jehovah vobiscum misericordiam et veritatem, ii 5, 6:
et ibidem,
David ad Ittaeum Gittaeum; Revertere et reduc fratres tuos tecum cum misericordia et veritate, xv 20:
apud Hosheam,
Lis Jehovae cum habitatoribus terrae, quia non veritas et non misericordia, et non cognitio {1}Dei in terra, iv 1:
apud Davidem,
Omnes viae Jehovae misericordia et veritas custodientibus foedus Ipsius, Ps. (x)xxv 10:
apud eundem,
Jehovah non prohibebis a me misericordias Tuas, misericordia Tua et veritas Tua perpetuo custodient me, Ps. xl 12:
apud eundem,
Misericordias Jehovae aeternas canam, in generationem et generationem veritatem Tuam ore meo: quoniam dixi, In aeternum misericordia aedificabitur, in ipsis caelis confirmabis veritatem Tuam. . . . Justitia et judicium fulcrum throni Tui, misericordia et veritas consistunt ante facies Tuas, Ps. lxxxix 2, 3, (x)15 (A.V. 1,2,14):
et praeterea apud Davidem, Ps. xxvi 3, xxxvi 6 (A.V. 5), 1vii 4, 11 (A.V. 3,10), 1xi 8 (A.V. 7), 1xxxv 11 (A.V. 10), 1xxxvi 15, 1xxxix 25,34 (A.V. 24,33), xcii 3 (A.V. 2).
@1 Jehovae I Sch. In 3122 S has Dei as Heb.$

6181. `Ne quaeso sepelias me in Aegypto’: quod significet regenerationem non in scientificis, constat ex significatione `sepeliri’ quod sit resurrectio et regeneratio, de qua n. 2916, 2917, 4621, 5551; et ex significatione `Aegypti’ quod sint scientifica, de qua saepius prius; quid sit regeneratio non in scientificis, videatur in mox sequentibus, n. 6183.

6182. `Et cubem cum patribus meis’: quod significet vitam qualis antiquis, constat ex significatione `cubare’ quod sit vita, cubare enim hic est sepeliri apud illos, et quia sepeliri est resurrectio et regeneratio, est `cubare apud illos’ vita, nam resurrectio est in vitam, similiter regeneratio; et ex significatione `patrum’ quod sint illi qui ab Antiqua et ab Antiquissima Ecclesia, de qua n. 6075, ita antiqui.

6183. `Et feras me ex Aegypto’: quod significet ut sit elevatio ex scientificis, constat ex significatione `ferre me’ quod sit elevatio, nam ab Aegypto ad terram Canaan dicitur `ascendere’ per quod significatur elevatio, n. 3084, 4539, 4969, 5406, 5817, 6007, ita per `ferre illuc ex Aegypto’; et ex significatione `Aegypti’ quod sint scientifica, de qua prius. Quid sit elevatio a scientificis, paucis dicendum est; regeneratio naturalis fit per insinuationem vitae spiritualis a Domino per internum hominem in scientifica ibi; de hac insinuatione actum est in hoc capite; at cum homo ita regeneratus est, si talis est, ut (x)ulterius regenerari possit, elevatur inde ad interius naturale quod sub auspicio immediato interni est; at si homo non talis est, tunc vita ejus spiritualis est in exteriore naturali; elevatio fit per abductionem a sensualibus et scientificis, ita per elevationem supra illa, et tunc homo in statum interioris cogitationis et affectionis pervenit, ita interius in caelum; qui in hoc statu sunt, in Ecclesia interna sunt, at qui in priore statu, in Ecclesia externa, et hi repraesentantur per `Jacobum’ at illi per `Israelem’; ut itaque Jacob sit Israel et sic per illum ut Israelem repraesentetur bonum spirituale quod est in interiore naturali, ita Ecclesia spiritualis interna, haec dicta sunt.

6184. `Et sepelias me in sepulcro illorum’: quod significet talem regenerationem, constat ex significatione `sepeliri’ quod sit regeneratio, de qua re supra n. 6181, ita `sepeliri in sepulcro illorum’ seu in eodem sepulcro, est regeneratio talis.

6185. `Et dixit, Ego faciam secundum verbum tuum’: quod significet quod ita fiet {1}ex providentia a Divino, constat ex
significatione `facere secundum verbum alicujus’ quod sit quod ita fiet; quod addatur `ex providentia a Divino’, est quia Abrahamus, Jishakus et Jacobus repraesentabant tria, sed quae unum faciunt; in supremo sensu, in Domino `Abrahamus’ repraesentabat Ipsum Divinum, `Jishakus’ Divinum Rationale, et `Jacobus’ Divinum Naturale, n. 3305 fin., 4615, 6098; et in sensu respectivo apud hominem, intimum quod est bonum caeleste, interius quod est bonum spirituale, et exterius quod est bonum naturale; haec significantur per tres illos in uno sepulcro, quia per `sepulcrum’ significatur resurrectio in vitam et regeneratio, n. 2916, 2917, 4621, 5551.
@1 I o this here, but see 6188$

6186. `Et dixit, Jura mihi’: quod sit ut irrevocabile sit, constat ex significatione `jurare’ quod sit confirmatio irrevocabilis, de qua n. 2842.

6187. `Et juravit ei’: quod significet quod irrevocabile, constat ex significatione `jurare’ quod sit irrevocabile, ut nunc supra n. 6186.

6188. `Et incurvavit se Israel super caput lecti’: quod significet quod se verteret ad illa quae sunt interioris naturalis, constat ex significatione `incurvare se’ quod hic sit vertere se; et ex significatione `lecti’ quod sit naturale, de qua sequitur; ita `caput lecti’ est quod in naturali est superius, hoc est, interius, nam per`caput’ in Verbo ubi nominatur, significatur interius, et hoc respective ad `corpus’ quod est exterius. Per quod se verteret ad illa quae sunt interioris naturalis, significatur quod verum naturale quod `Jacob’, elevaretur ad bonum spirituale quod `Israel’, secundum illa quae supra n. 6183 dicta et explicata sunt. [2]Quod `lectus’ sit naturale, est quia naturale infra rationale est et ei inservit instar lecti; rationale enim velut cubat super naturali, et quia naturale ita substratum est, ideo vocatur `lectus’; ut quoque apud Amos,
Sicut eripuit pastor ex ore leonis duo crura, aut particulam auris, sic eripientur filii Israelis habitantes in Samaria in angulo lecti, et in extremitate spondae, iii 12;
`in angulo lecti’ pro in infimo naturalis; et `in extremitate spondae’ pro in sensuali; per `populum enim Israelem’ cui metropolis erat Samaria, repraesentabatur regnum Domini spirituale; de hoc dicitur, sicut de (x)patre Israele hic, quod sit `super caput lecti’, nam bonum spirituale quod per `patrem Israelem’ repraesentatur, est `caput lecti’; cum autem inde se convertunt ad illa quae sunt infimi naturalis, et quae sunt sensualis, tunc dicitur quod sint `in angulo lecti et in extremitate spondae’: apud eundem,
Qui cubant super lectis eboris, et extendunt se super spondis suis; sed super confractione Josephi non afficiuntur dolore, vi 4, 6;
`lecti eboris’ sunt voluptates infimi naturalis quae sunt superbientium; `non super confractione Josephi affici dolore’ pro nihil curare quod bonum ab interno dissipatum sit: apud Davidem,
Si intravero intra tentorium domus meae, si ascendero super spondam strati mei, Ps. cxxxii 3;
`tentorium domus meae’ pro sancto amoris, n. 414, 1102, 2145, 2152, 3312, 4128, (x)4391, 4599; `ascendere super spondam strati’ pro super naturale ad verum quod ex bono amoris: quod `intrare intra tentorium domus, et ascendere super spondam strati’ sit propheticum quod absque sensu interno non potest sciri, cuivis potest constare.

6189. {1}Continuatio de Influxu et de Commercio Animae
et Corporis

@1 The whole of this transaction (i.e. n. 6189-6215) is missing from A$

Quod bini angeli e caelo ac bini spiritus ab inferno apud hominem sint, et quod inde ei communicatio cum utroque, et quoque quod inde ei liberum se vertere ad unum aut ad alterum, ad finem capitum (x)xliv et xlv ostensum est; at quod influant apud hominem omnia et singula secundum liberum ejus, malum ab inferno et bonum e caelo, hoc est, per caelum a Domino, est quod homo nescit et idcirco forte vix credet.

6190. Quia agitur de influxu, et is tam saepe nominatur, in antecessum est dicendum quid influxus: quid per influxum spiritualem intelligitur, non melius constare potest quam per influxus naturales qui existunt et apparent in mundo: sicut per influxum caloris a sole in omnia telluris cum omni varietate secundum anni tempora et telluris climata: et per influxum lucis in eadem, etiam cum omni varietate secundum tempora dierum et quoque annorum, diversimode etiam secundum climata: ex influxu caloris a sole in omnia telluris, unde vita vegetativa: et ex influxu lucis in eadem, unde adjutorium vitae illius et quoque colores et pulchritudinum apparentiae: similiter ex influxu ejusdem caloris in corporis nostri ambitum: tum lucis in oculum: pariter ex influxu soni in aurem, et ex parilibus aliis, comprehendi potest quid influxus vitae a Domino Qui est Sol caeli, a Quo calor caelestis qui est bonum amoris, et lux caelestis quae est verum fidei; influxus horum etiam manifeste sentitur, calor enim caelestis qui est amor, facit calorem vitalem qui est in homine, et lux caelestis quae est fides, facit ejus intellectum, nam verum quod fidei, quod procedit a Domino, illustrat ejus intellectuale; sed utrumque cum multa varietate, nam se habent secundum receptiones ab homine.

6191. Quod homo per angelos et spiritus regatur a Domino, ex tam manifesta experientia mihi scire datum est ut de eo ne quidem minimum dubii relictum sit; nam nunc per plures annos omnes meae cogitationes et omnes meae affectiones quoad omnium singularissima mediis spiritibus et angelis influxerunt; hoc datum est tam evidenter percipere ut nihil evidentius, percepi enim vidi, et audivi quinam essent, quales essent et ubinam essent; et cum in cogitationem aut voluntatem aliquid adversum incideret, cum illis locutus sum et illos increpavi; et quoque animadverti quod potentia infundendi talia illis refraenata sit ab angelis, ut et quomodo, et quoque saepe quod abacti; et cum abacti sunt quod loco eorum novi adfuerint a quibus iterum influxus; tum appercipere datum est unde illi spiritus, seu quarum societatum subjecta essent; [2]data etiam fuit saepe cum ipsis illis societatibus copia loquendi; et tametsi omnia quoad singularissima cogitationum et affectionum per spiritus et angelos influebant, usque tamen cogitavi sicut prius, et volui sicut prius, et conversatus cum hominibus sicut prius, a nemine aliqua differentia a vita priore observata; scio quod tale vix aliquis credat sed usque est veritas aeterna.

6192. Ostensum mihi ad vivum est quomodo spiritus influunt apud hominem; cum veniunt ad illum, induunt omnia ejus memoriae, ita omnia quae homo ab infantia didicit et imbuit, et spiritus haec putant esse sua, ita agunt quasi hominem apud hominem; sed non ulterius intrare apud hominem eis licet quam ad interiora ejus quae sunt cogitationis et voluntatis, non autem ad exteriora quae sunt actionum et loquelae; haec enim per influxum communem a Domino, absque particularium spirituum et angelorum mediatione, actum consequuntur; at spiritus tametsi agunt hominem apud hominem quoad illa quae sunt ejus cogitationis et voluntatis, usque tamen non sciunt quod sint apud hominem, ex causa quia possident omnia ejus memoriae, et credunt quod illa non alterius sed sua sint; et quoque ex causa ne laedant hominem, nam nisi spiritus qui apud hominem ab inferno, crederent esse sua, conarentur omni modo hominem quoad corpus et quoad animam perdere; nam hoc est ipsum jucundum infernale.

6193. Quia spiritus ita possident omnia quae cogitationis et voluntatis hominis sunt, et angeli quae adhuc interiora sunt, et sic homo illis conjunctissimus est, idcirco homo non aliter appercipere et sentire potest quam quod ipse sit qui cogitat et vult; se enim ita habet cum communicationibus in altera vita; in societate ubi similes, quisque credit esse suum quod est alterius; quapropter boni cum in societatem caelestem veniunt, ilico in omnem intelligentiam et sapientiam illius societatis intrant usque adeo ut non aliter sciant quam quod illa in se sint; ita quoque se habet cum homine et cum spiritu apud illum. Quae a spiritibus ab inferno influunt, sunt mala et falsa, at quae ab angelis e caelo, sunt bona et vera; ita per influxus sibi oppositos tenetur homo in medio, ita in libero. [2]Quae influunt ab angelis, quia per interiora magis, non ita ad sensum externum apparent sicut quae a malis spiritibus. Angeli etiam sunt tales ut nequaquam audire velint quod influxus boni et veri sint a se, sed quod sint a Domino; indignantur si cogitatur aliter, nam illi sunt in perceptione manifesta quod ita sit, et nihil plus amant quam quod non a se velint et cogitent sed a Domino; at vicissim mali spiritus irascuntur si illis dicitur quod non cogitent et velint ex se, quia hoc est contra jucundum amorum illorum; et magis cum dicitur quod vita non sit in illis sed quod influat; hoc cum illis per vivam experientiam ostenditur, quod saepe factum est, tunc quidem fatentur quod ita sit; nam loqui contra experientiam non possunt, at usque post aliquam moram negant, nec tunc volunt ut id amplius confirmetur ab experientia.

6194. Aliquoties contigerat quod cogitaverim mecum, et quoque quod locutus cum aliis absque reflexione quod spiritus adessent qui excitarent sed ilico post alloquebantur me spiritus et narrabant statum in quo tunc fuerunt, quod nempe non aliter scirent quam quod ii essent qui cogitarent, et quidem apud me ita quod proximi crederent se esse prorsus qui cogitabant, remotiores autem minus, et qui adhuc remotiores adhuc minus: et quoque ostensum, quaenam societates in spiritus, ut in sua subjecta, influerent.

6195. Fuerunt spiritus diu apud me, non ita boni nec ita mali, paulo supra caput, potuerunt influere penitus in affectiones, et quia hoc volebant, etiam per moram intrarunt et se ligaverunt mecum ita ut videretur sicut vix possent separari; locutus sum cum illis de ea re, et quod oporteat ut separentur, sed non potuerunt; cum id tentabant et se separabant paulum, tunc cogitationes meas ita hebetabant ut non nisi quam confuse et abrupte cogitare possem, et sentiebatur in capite meo dolorificum quale illis qui in deliquium cadunt. Inde patuit quomodo amores conjungunt, et quod inde conjunctio omnium in altera vita; quapropter spiritus qui intrant in ipsas affectiones, possident alterum; sicut etiam fit in mundo cum homo favet alterius amori; at vera non conjungunt sed affectiones veri. [2]Inde constare mihi potuit quomodo homo conjungitur vel cum caelo vel cum inferno, quod nempe per amores; per amores sui et mundi cum inferno, at per amores proximi et Dei cum caelo. Tum quoque constabat quod homo ligatus inferno nusquam possit solvi inde nisi per Divina media a Domino, quod etiam ostensum ab illis qui mecum ligati fuerunt modo per leves affectiones; ab illis solutus sum non nisi quam per intermedios amores, per quos cum aliis conjungebantur per gradus; et sicut separabantur, ita apparuerunt elongari a me versus sinistrum antrorsum; et observata est separatio per {1}mutationes status affectionum, nam sicut affectiones mutabantur, ita recedebant. Inde etiam patet unde apparentiae distantiarum in altera vita.
@1 I has mutatione; should be either mutationem or as above$

6196. Quod spiritus associentur homini secundum ejus amores, ex multiplici experientia mihi notum factum est; ut primum coepi aliquid impense amare, spiritus aderant qui in tali amore essent, nec removebantur prius quam amor cessavit.

6197. Quoties aliquid in cogitationem et in desideria voluntatis inciderat quod non scivi unde illud, toties cum id volui scire, mihi ostensum est unde, nempe a quibus societatibus, et quandoque per quos spiritus qui subjecta; et quoque tunc locuti sunt mecum et fassi quod id cogitaverint et quoque quod sciverint quod illud influeret apud me, et mihi appareret sicut in me. Dolosi qui supra caput directe apparent, influxerunt apud me quandoque tam subtiliter ut nescirem unde esset, et quoque ut vix aliter perciperem quam quod illud quod influebat, esset in me et a me, ut familiare est aliis; sed quia pro certo sciebam quod aliunde, data est mihi perceptio a Domino tam exquisita ut apperciperem singulos eorum influxus, tum ubinam essent et quinam essent; cum hoc animadverterent, indignati sunt valde, imprimis quod reflecterem super id quod ab illis; reflexio illa influebat per angelos. [2]Dolosi illi imprimis insinuabant talia quae erant contra Dominum, et tunc quoque reflectere dabatur super id quod nullus in inferno agnoscat Dominum, sed quod contra {1}Illum contumeliosi sint quantum eis licet, at quod non illibenter audiant nominari Patrem creatorem universi; inde, ut ex indicio perquam manifesto, patere potest quod Dominus sit Qui regit universum caelum sicut Ipse docet apud Matthaeum,
Data est Mihi omnis potestas in caelo et in terra, xxviii 18;
et quod Domino oppositi sint, quia oppositi sunt caelo ubi Dominus est Omne in omnibus.
@1 I i full stop; evident error$

6198. Fuerunt spiritus apud me qui putaverunt quod ipsi essent qui viverent et non mihi aliunde vita quam ab illis, sic ut illi essent ego; sed cum illis dictum est quod spiritus separati essent, et quod etiam ego essem spiritus quoad interiora, hoc non potuerunt credere; ut scirent, separati sunt et sic ostensum quod spiritus per se essent; sed usque non volebant credere, instabant pertinaciter; aberant per tempus, et cum redibant, in simili persuasione fuerunt. Inde quoque constare potest quod spiritus non aliter sciant quam quod sua sint quae apud hominem. Sed tales qui ita pertinaciter credunt, non admittuntur facile ad homines quia aegre possunt separari; simile quidem inditum est ceteris spiritibus ob causam ut inserviant homini, sed cum differentia.

6199. Alius spiritus etiam putabat quod is esset ego, usque adeo ut crederet cum loqueretur mecum lingua mea vernacula, quod is loqueretur ex sua, dicens quod illa lingua esset sua; sed ostensum quod lingua spiritibus propria prorsus alia sit, et quod sit lingua universalis omnium, et ex illa influant ideae in meam vernaculam et sic loquantur non ex se sed in me, et quod hoc indicium sit quod non solum in illa quae sunt hominis veniant, sed etiam quod putent illa esse sua.

6200. Quia continue nunc per novem annos in consortio cum spiritibus et angelis fui, sedulo observavi quomodo cum influxu se habet. Cum cogitavi, apparuerunt ideae materiales cogitationis, quasi in medio cujusdam undae, et observatum quod unda illa non aliud esset quam talia quae adjuncta sunt rei illi in memoria, et quod sic cogitatio plena spiritibus appareat, sed quod ad sensum hominis tunc non aliud veniat quam quod in medio est et sicut materiale apparuit; assimilavi undam illam circumcirca alis spiritualibus per quas, res quae cogitatur, elevatur e memoria; inde est homini apperceptio rei. Quod in undante illa materia circumcirca fuerint innumera rei convenientia, constare mihi potuit ex eo quod spiritus qui in subtiliore sphaera, inde sciverint omnia illa quae ego de illa re usquam noveram, et sic quod plene hauriant et induant omnia quae hominis sunt; ac genii qui solum ad cupiditates et affectiones attendunt, illa quae amorum sunt. [2]Sit exemplum illustrationi: cum de homine mihi noto cogitavi, tunc illius idea qualis apparet cum coram homine ille nominatur, sistebatur in medio, sed circumcirca, sicut undans volatile, omnia quae de illo sciveram et cogitaveram a pueritia; inde ille totus qualis in mea cogitatione et affectione fuit, apud spiritus momento apparuit; etiam cum de aliqua urbe cogitavi, tunc ex undante illa sphaera circumcirca spiritus sciebant momento omnia quae vidi et de ea novi; ita quoque se habuit cum rebus scientiae.

6201. Ita apparuit cogitatio apud spiritus cum paulo subductus fui a sensualibus; cum autem cogitatio fuit in sensualibus, tunc tale undans non apparuit sed erat materiale omne et non absimile visuali externo; hoc dicitur in sensuali cogitare; at cum interius cogitatur, dicitur subduci a sensualibus; quod homo subduci queat a sensualibus, antiquis notum fuit, quare etiam de illo statu aliqui eorum scripserunt; illi qui in illa cogitatione sunt, vocantur sensuales, ac illis adjuncti sunt spiritus similes; hi spiritus vix plura capiunt apud hominem quam quae etiam ad hominis sensationem perveniunt, nam sunt crassiores reliquis. Observatum est quod cum homo in sensuali est et non inde elevatus, non (x)cogitet aliud quam quod corporis et mundi est, et quod nunc nihil scire velit de illis quae sunt vitae aeternae, immo quod aversetur audire de illa. [2]Ut scirem quod res ita se habeat, aliquoties in sensuale demissus fui, et ilico tunc obvenerunt talia; et quoque tunc spiritus qui in crassiore illa sphaera, infuderunt turpia et scandalosa; sed ut primum a sensuali subductus sum, talia dissipabantur. In sensuali vita sunt plerique qui voluptatibus corporeis indulgent, tum qui prorsus rejecerunt cogitare ultra quam vident et audiunt, et magis qui rejecerunt cogitare de vita aeterna; quapropter tales haec et illa vilipendunt, et cum audiunt talia nauseant. Hodie in altera vita abundant tales spiritus, veniunt enim ex orbe turmae eorum, et influxus ab illis apud hominem est ut indulgeat genio, et vivat sibi et mundo, non autem aliis nisi quantum illi sibi et suis voluptatibus favent. Ut homo ab illis elevetur, cogitabit de vita aeterna.

6202. Observatus etiam est alius influxus qui non fit per spiritus qui apud hominem, sed per alios qui e societate quadam infernali in sphaeram vitae hominis emittuntur; hi inter se de talibus quae homini adversa sunt, loquuntur, inde communiter influit incommodum, injucundum, triste aut anxium cum multa varietate; tales saepius fuerunt apud me, et percepti in provincia ventriculi qui infuderunt anxietates, praeter quod scirem unde illae essent; sed toties detecti sunt, et tunc audivi quod inter se locuti sunt, quae fuerunt talia quae affectionibus meis adversa fuerunt; avari in eadem regione quandoque apparuerunt sed paulo superius, et infuderunt anxium ex cura futuri; et quoque datum est increpare illos et illis dicere quod referant talia in ventriculo quae indigesta sunt, male olent, ita quae nauseabunda sunt; vidi etiam quod abacti, et cum abacti sunt, anxium prorsus cessavit; et hoc aliquoties, ut pro certo scirem quod inde. [2]Talis est influxus apud illos qui ex nulla causa anxietate melancholica premuntur, et quoque apud illos qui in tentatione spirituali sunt; ast tunc tales non modo influunt in communi, sed etiam spiritus infernales in particulari excitant mala quae homo egerat, ac pervertunt et sinistre explicant bona cum quibus tunc pugnant angeli; in talem statum venit homo qui regeneratur, per quod demittatur in proprium suum; et hoc fit cum in mundana et corporea se nimis immergit, cumque ad spiritualia elevandus est.

6203. Cum origine influxus mali ab inferno ita se habet: cum homo primum ex consensu, dein ex proposito, demum ex jucundo affectionis, in malum se conjicit, tunc aperitur infernum quod in tali malo est, nam secundum mala et omnes eorum varietates, inter se distincta sunt inferna, et dein {1}sit ab illo inferno etiam influxus; cum homo ita in malum venit, inhaeret illud, nam infernum in cujus sphaera tunc est, in ipso suo jucundo est cum in suo malo; quapropter non desistit sed contumaciter insistit, et facit ut homo primum per vices, et dein quoties aliquid affine obvenit, de eo cogitet, et tandem fit id apud illum universaliter regnans; et cum hoc fit, tunc conquirit talia quae confirment quod malum non sit, et hoc usque ut sibi ipsi prorsus persuadeat, et tunc quantum potest, vincula externa amovere studet et facit licita et ingeniosa, et tandem etiam decora et honesta, sicut adulteria, furta per artes et dolos, arrogantiae et jactationis variae species, aliorum contemptus, vituperationes, persecutiones sub specie justi, et similia; se habent illa sicut furta manifesta quae cum homo bis aut ter ex proposito committit, quod dein non queat ab illis desistere, inhaerent enim continue ejus cogitationi.
@1 T has fit but in I the s is clearly separate from the i$

6204. Praeterea sciendum quod malum quod intrat in cogitationem, nihil noceat homini, quia a spiritibus ex inferno continue infunditur malum et repellitur continue ab angelis; at cum malum intrat in voluntatem, tunc nocet, nam tunc quoque abit in actum quoties externa vincula non (x)detinent; malum in voluntatem intrat per detentionem in cogitatione, per consensum, imprimis per actum et inde jucundum.

6205. Saepe observatum est quod spiritus mali imprimis induant hominis persuasiones et cupiditates, et cum illas induunt, quod hominem regant ex imperio, nam qui infert se in hominis cupiditates et in ejus persuasiones, is sibi subjicit hominem, et (x)illum sibi servum facit; at influxus per angelos fit secundum hominis affectiones, quas leniter ducunt et flectunt ad bonum et non frangunt; ipse influxus est tacitus, vix perceptibilis, nam est in interiora, et continue per liberum.

6206. Porro sciendum quod omne malum influat ab inferno et omne bonum per caelum a Domino; quod autem malum approprietur homini, est causa quia homo credit et persuadet sibi quod id cogitet et faciat a se, ita id suum facit; si crederet sicut res se habet, tunc non appropriaretur ei malum sed appropriaretur ei bonum a Domino; nam tunc ilico cum influeret malum, cogitaret quod esset a malis spiritibus apud illum, et cum hoc cogitaret, angeli averterent et rejicerent illud; nam angelorum influxus est in id quod homo scit et credit, non autem in id quod homo non scit et non credit; non senim alibi figitur quam ubi estaliquid apud hominem. [2]Cum homo sic appropriat ibi malum, comparat sibi sphaerum istius mali, quae sphaera est cui adjungunt se spiritus ab inferno qui in similis mali sphaera sunt, nam simile simili conjungitur. Sphaera spiritualis apud hominem aut spiritum est exhalatio effluens a vita amorum ejus ex qua cognoscitur ad distantiam qualis est; secundum sphaeras conjunguntur omnes in altera vita, etiam societates inter se; et quoque dissociantur, nam sphaerae oppositae collidunt et se mutuo repellunt; inde sphaerae amorum mali omnes in inferno sunt, et sphaerae amorum boni omnes in caelo sunt, hoc est, ii qui in illis sunt.

6207. Angelorum influxus est imprimis in conscientiam hominis, ibi est planum in quod operantur; hoc planum est in interioribus hominis. Conscientia est duplex, interior et exterior, conscientia interior est boni et veri spiritualis, conscientia exterior est justi et aequi; haec conscientia datur hodie apud plures sed interior apud (x)paucos; at usque qui illa conscientia gaudent, salvantur in altera vita; sunt enim tales ut si contra bonum et verum, aut contra justum et aequum agunt, angantur et crucientur intus; non quod inde honor aut lucrum aut fama pereat, sed quia contra bonum et verum, aut justum et aequum egerant. Ast ubi hae conscientiae non sunt, est infimum quoddam quod aliquoties mentitur conscientiam, nempe ut verum et bonum, ac aequum et justum faciant non ex amore illorum sed propter se, suum honorem et lucrum; hi quoque anguntur et cruciantur cum adversa illis obveniunt, sed haec conscientia est nulla conscientia quia est amoris sui et mundi, et in illa nihil est de amore Dei et proximi, quare in altera vita nec apparet. [2]Qui tales sunt, etiam possunt officiis eminentioribus fungi sicut illi qui genuina conscientia gaudent, nam in forma externa faciunt similia, sed sui honoris et famae causa; quo itaque plus horum jacturam timent, eo melius munera publica ad favorem proximi et patriae obeunt; at qui non timent jacturam illorum, sunt in republica prorsus rejectibilia membra. Qui in falsa hac conscientia sunt, ne quidem sciunt quid conscientia, et cum audiunt ab aliis quid sit, irrident et credunt simplicitatis esse aut aegritudinis animi. Haec dicta sunt ut sciatur quomodo cum influxu se habet, quod nempe conscientia sit planum in quod angeli influant, et quidem in affectiones boni et veri, ac justi et aequi ibi, ac sic teneant hominem vinctum, at usque in libero.

6208. Sunt plures qui gaudent bono naturali ex hereditario, ex quo jucundum habent in benefaciendo aliis, sed non ex Verbo aut doctrina Ecclesiae aut ex suo religioso imbuti principiis inde faciendi bonum, ita nec donari potuerunt aliqua conscientia, nam haec non venit ex bono naturali aut hereditario, sed ex doctrina veri et boni, et vita secundum illam; tales cum in alteram vitam veniunt, mirantur quod in caelum non recipiantur, dicentes quod vitam bonam egerint, sed illis dicitur quod vita bona ex naturali seu hereditario non sit vita bona, sed ex illis quae sunt doctrinae boni et veri ac inde vitae; per haec principia habent sibi impressa de vero et bono, et accipiunt conscientiam, quae planum est in quod influat caelum. Ut sciant quod ita se res habeat, mittuntur in societates varias, et tunc patiuntur se abduci in quaecumque mala solum per ratiocinationes et inde persuasiones quod mala sint bona et bona sint mala, et sic persuadentur ubivis et (x)feruntur sicut paleae in vento; nam absque principiis sunt et absque plano in quod angeli operentur et a malis illos abducant.

6209. Influxus angelorum apud hominem non appercipitur sicut influxus spirituum; quod enim ab illis influit, non est materiale sed est spirituale, et apparet omne id sicut fluviatile aereum ab interioribus angelis sicut lucidum, et ab adhuc interioribus sicut flammeum; de quibus plura, ex Divina Domini misericordia, ad finem capitum sequentium.

6210. Aliquibus vicibus factum quod impense cogitarem de mundanis et de talibus quae curae sunt plerisque, nempe de possessionibus, de acquisitione divitiarum, de voluptatibus, et similibus; tunc animadverti quod in sensuale relaberer, et quod in tantum quantum illis immergeretur cogitatio, removerer a consortio cum angelis; inde mihi quoque patuit quod qui in talibus curis profunde sunt, nequeant commercium habere cum illis in altera vita; cogitationes enim tales, cum occupant totam mentem, deorsum ferunt animum et sunt sicut pondera quae detrahunt; et cum pro fine habentur, removent a caelo, ad quod elevari homo nequit nisi per bonum amoris et fidei. Hoc adhuc mihi constare potuit ex eo; quondam cum ductus sum per mansiones caeli, et tunc in spirituali idea essem, et accidit quod subito lapsus essem in cogitationem de mundanis, et tunc omnis illa idea spiritualis dissipabatur et facta sicut nulla.

6211. Miratus quandoque sum cur non loquela et actio per spiritus particulares, sicut cogitatio et voluntas regeretur, sed instructus sum quod loquela sequatur ex cogitatione, et actio ex voluntate, et quod hoc ex ordine fluat, ita per influxum communem; sed usque spiritus dicati sunt unicuique membro loquelae, et unicuique membro actionis, sed ii spiritus id non sciunt. Influxus communis est continuus conatus a Domino per universum caelum in singula quae sunt vitae hominis.

6212. Notum est ex Verbo quod influxus e mundo spirituum et e caelo fuerit in prophetas, partim per somnia, partim per visiones, et partim per loquelam; et quoque apud quosdam in ipsam loquelam et in ipsos gestus, ita in illa quae sunt corporis; et quod tunc non loquerentur a se nec agerent a se, sed a spiritibus qui tunc occupabant corpus illorum; quidam tunc se sicut insani gerebant, ut Saul quod jaceret nudus, alii quod se vulnerarent, alii quod cornua sibi imponerent, et plura similia; [2]et quia desideravi scire quomodo illi agerentur a spiritibus, ostensum id mihi est per vivam experientiam; ob finem id sciendi, eram per totam noctem possessus a spiritibus qui ita occupabant corporea mea ut non nisi quam obscurissime sentire possem quod meum corpus esset; spiritus illi cum veniebant, apparebant sicut nubeculae in varias formas conglomeratae, utplurimum acuminatae; nubeculae erant nigrae. Mane visus mihi est currus cum biga equorum in quo vir qui vehebatur; dein visus mihi est equus cui quis insidebat, qui rejectus ab equo retrorsum, et ibi jacuit equo recalcitrante; postea visus est alius equo insidens; equi erant generosi. [3]Post haec angeli dicebant quid visa haec significarent, quod nempe currus in quo vir significaret sensum spiritualem qui inerat propheticis quae loquebantur, et quae repraesentabant; quod equus qui rejecit insidentem et recalcitravit, significaret populum Judaicum et Israeliticum apud quos prophetica, quod solum in externis essent, et sic quod intellectuale rejiceret et quasi per recalcitrationem amoveret illos; et quod alter equo insidens significaret intellectuale quod est illis qui in sensu interno Verbi prophetici sunt. [4]Ex statu illo in quo per noctem usque ad mane fui, instructus sum quomodo prophetae per quos spiritus loquebantur et agebant, possessi fuerunt, nempe quod spiritus occuparent corpus eorum adeo ut vix aliquid residuum esset praeter quod scirent quod essent; fuerunt certi spiritus ad hunc usum qui non obsidere voluerunt homines, sed solum intrare in hominis affectiones corporeas, in quas cum intrarent, in omnia corporis intrabant. Spiritus qui solito apud me, dicebant quod abessem ab illis cum in illo statu manerem. [5]Spiritus qui possidebant corpus meum, sicut olim prophetarum, postea mecum locuti sunt, et dicebant quod prorsus non aliter tunc noverint quam quod vita illis esset sicut in corpore, praeter plura alia. Praeterea dictum quod etiam alii influxus apud prophetas fuerint, nempe quod essent sui juris et suae cogitationis, solum quod spiritus cum illis loquerentur, plerumque tunc intus in illis; sed quod non esset influxus in cogitationem et voluntatem, sed solum esset sermo qui ad auditum illorum pervenit.

6213. Quod infernum per spiritus suos continue injiciat malum et falsum, et vera ac bona pervertant et exstinguant, et quod Dominus per angelos continue illa avertat, tollat, mitiget, moderetur, per plurium annorum experientiam paene continuam, ita familiare mihi factum est ut ne quidem cogitare queam de aliquo dubio. Sed ut angeli avertere possint influxus ab inferno, erunt vera fidei juncta bono vitae apud hominem in quae influant; haec illis erunt planum in quod operentur. At si homo talia non habet, aufertur ille ab inferno, et tunc Dominus per angelos regit illum quoad externa quae vincula externa vocantur, quae sunt prudentiae propriae ut appareat in externa forma sicut proximi et patriae amans, sed ex causa sui honoris, sui lucri, famae propter illa, timoris poenarum legis, tum mortis; haec sunt vincula externa per quae homo regitur, cum interna quae sunt conscientiae, nulla sunt. Sed externa illa vincula nihil faciunt in altera vita, auferuntur enim ei, et cum ablata sunt, apparet homo qualis intus fuerat.

6214. Quam difficile sit ut homo credat quod spiritus sciant cogitationes ejus, constare mihi potuit ex eo; antequam loquebar cum spiritibus, contigit quod spiritus quidam me alloqueretur paucis verbis de illis quae cogitabam; inde obstupefactus sum quod spiritus id sciret, quia putabam quod talia recondita essent et soli Deo nota. Dein cum inciperem loqui cum spiritibus, indignatus sum quod nihil cogitare potuissem quod non illi scirent, et quod id mihi molestum futurum esset; sed postea per aliquot dierum assuetudinem familiare mihi factum est. Tandem etiam notum quod spiritus non solum omnia cogitationis et voluntatis hominis appercipiant, sed etiam multo plura quam ipse homo; et quod angeli adhuc plura, quod nempe intentiones ac fines a primis per medios ad ultimos; et quod Dominus sciat non solum qualis homo totus est sed etiam qualis futurus in aeternum. Inde constare potest quod prorsus nihil absconditum sit, sed quod homo intus cogitat et machinatur, pateat in altera vita ut in clara die.

6215. Continuatio de influxu et commercio animae et corporis, ad finem capitis sequentis.

GENESEOS
CAPUT QUADRAGESIMUM OCTAVUM

1. Et fuit post verba illa, et dixit ad Josephum, Ecce pater tuus aegrotat; et accepit duos filios suos secum, Menashen et Ephraimum.
2. Et indicavit Jacobo, et dixit, Ecce filius tuus Joseph venit ad te; et confirmavit se Israel, et sedit super lecto.
3. Et dixit Jacob ad Josephum, DEUS Shaddai visus ad me in Luz in terra Canaan, et benedixit mihi.
4. Et dixit ad me, Ecce Ego fructificans te, et multiplicar faciam te, et dabo te ad coetum populorum, et dabo terram hanc semini tuo post te possessionem aeternam.
5. Et nunc duo filii tui nati tibi in terra Aegypti usque ad me venire ad te Aegyptum, mihi illi, Ephraim et Menasheh, sicut Reuben et Shimeon erunt mihi.
6. Et generatio tua quam generas post illos, tibi erunt; super nomine fratrum suorum vocabuntur in hereditate sua.
7. Et ego in veniendo me e Paddan, moriebatur super me Rachel in terra Canaan in via in adhuc tractus terrae ad veniendum Ephratam, {1}et sepelivi illam ibi in via Ephrath, ea Bethlehem.
@1 I here o this clause$
8. Et vidit Israel filios Josephi, et dixit, Cui illi.
9. Et dixit Joseph ad patrem suum, Filii mei hi, quos dedit mihi DEUS hic; et dixit, Accipe illos quaeso ad me, et benedicam illis. 10. Et oculi Israelis graves erant prae senectute, non potuit videre; et accedere fecit illos ad eum, et osculatus illos, et amplexus illos.
11. Et dixit Israel ad Josephum, Videre facies tuas non cogitavi, et ecce videre fecit mihi DEUS etiam semen tuum.
12. Et abduxit Joseph illos ex femoribus ejus, et incurvavit se ad faciem suam terram.
13. Et accepit Joseph ambos illos, Ephraimum in dextra sua a sinistra Israelis, et Menashen in sinistra sua a dextra Israelis, et accedere fecit ad eum.
14. Et misit Israel dextram suam et posuit super capite Ephraimi, et is minor, et sinistram suam super capite Menashis, conversim misit manus suas, quia Menasheh primogenitus.
15. Et benedixit Josepho, et dixit, DEUS coram Quo ambularunt patres mei, Abraham et Jishak, DEUS {1}pascens me ab illo me usque ad diem hunc.

@1 A I pavens here, also 6274, 6277; Sch is qui pavit me, and pavit is past tense of both paveo (=to dread) and pasco (=to feed). Heb (=to feed, to be a shepherd to).$
16. Angelus redimens me ab omni malo, benedicat pueris, et vocabitur in illis nomen meum, et nomen patrum meorum Abrahami et Jishaki, et crescant ad multitudinem in medio terrae.
17. Et vidit Joseph quod posuit pater ejus manum dextram suam super capite Ephraimi, et malum fuit in oculis ejus, et apprehendit manum patris sui ad removendum illam a super capite Ephraimi super caput Menashis.
18.Et dixit Joseph ad patrem suum, Non ita pater mi, quia hic primogenitus, pone dextram tuam super capite ejus.
19. Et renuit pater ejus, et dixit, Scio, fili mi, scio, etiam hic erit ad populum, et etiam hic magnus fiet; et verumtamen frater ejus minor magnus fiet prae illo, et semen illius erit plenitudo gentium.
20. Et benedixit illis in die hoc, dicendo, In te benedicet Israel, dicendo, Ponat te DEUS sicut Ephraimum et sicut Menashen; et posuit Ephraimum ante Menashen.
21. Et dixit Israel ad Josephum, Ecce ego morior, et erit DEUS cum vobis, et reducet vos ad terram patrum vestrorum.
22. Et ego do tibi portionem unam super fratres tuos, quam sumpsi e manu Emoraei gladio meo et arcu meo.

6216.(x) CONTENTA
Agitur in hoc capite in sensu interno de Ecclesiae intellectuali quod ex vero, et de ejus voluntario quod ex bono; Ecclesiae intellectuale est `Ephraim’, et Ecclesiae voluntarium est `Menasheh’.

6217. Quod in Ecclesia verum fidei quod intellectualis, apparenter primo loco sit, et bonum charitatis quod voluntarii, apparenter secundo, significatur per quod `Israel miserit manum dextram super caput Ephraimi, et sinistram super caput Menashis’.

6218. SENSUS INTERNUS

Vers. 1, 2. Et fuit post verba illa, et dixit ad Josephum, Ecce pater tuus aegrotat; et accepit duos filios suos secum, Menashen et Ephraimum. Et indicavit Jacobo, et dixit, Ecce filius tuus Joseph venit ad te; et confirmavit se Israel, et sedit super lecto. `Et fuit post verba illa’ significat quae ex prioribus sequuntur: `et dixit ad Josephum’ significat perceptionem eminentem: `Ecce pater tuus aegrotat’ significat regenerationis successivum: `et accepit duos filios suos secum, Menashen et Ephraimum’ significat (t)Ecclesiae voluntarium et Ecclesiae intellectuale ab interno nata: `et indicavit Jacobo’ significat apperceptionem a vero naturalis: `et dixit, Ecce filius tuus Josephus venit ad te’ significat de praesentia interni: `et confirmavit se Israel’ significat novas vires per bonum spirituale: `et sedit super lecto’ significat quod versum ad naturale.

6219. `Et fuit post verba illa’: quod significet quae ex prioribus sequuntur, constat ex significatione `verborum’ quod sint res, de quibus in prioribus actum est, ita `post illa verba’ sunt quae ex prioribus sequuntur.

6220. `Et dixit ad Josephum’: quod significet apperceptionem eminentem, constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua n. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2080, 2619, 2862, 3509, 5687; quod sit apperceptio eminens, est quia {1}in sequentibus agitur de Ecclesiae intellectuali et voluntario, ita de ejus vero et bono, {2}et hoc ab influxu per caeleste internum quod Josephus.
@1 est$
@2 de quibus in hoc capite agitur, et hoc a Josepho, per quem repraesentatur caeleste Internum$

6221. `Ecce pater tuus aegrotat’: quod significet regenerationis successivum, constat ex significatione `mori’ quod sit resurrectio in vitam et regeneratio, de qua n. 3326, 3498, 3505, 4618, 4621, 6036; inde `aegrotare’ quod praecedit, est progressivum ad regenerationem, ita regenerationis successivum. Quod `mori’ sit regeneratio, et `aegrotare’ sit regenerationis successivum, non potest non apparere sicut remotius quam ut credatur ita esse, sed qui de cogitatione et loquela angelica aliquid novit, agnoscet quod ita sit; angeli {1} nihil sciunt de morte nec de aegrotatione, quare nec habent aliquam de iis ideam; quapropter loco earum, cum legitur hoc ab homine, habent ideam continuationis vitae, et resurrectionis; ex causa quia cum moritur homo, exuit solum quod ei inserviverat usui in mundo ac intrat in vitam in qua fuerat cum suo spiritu; haec idea obvenit angelis cum legitur `mori, et aegrotare’; (m)pariter idea regenerationis, nam haec est resurrectio in vitam; prius enim fuerat homo spiritualiter mortuus, cum autem regeneratus est, fit vivus, et filius resurrectionis:(n) [2]ipse homo cum in corpore vivit, qui caelum desiderat, is nec aliter cogitat de morte, nec de aegritudine quae praecedit, quam quod sit resurrectio in vitam, nam cum cogitat de caelo, abstrahit se ab idea de corpore, {2}imprimis cum aegrotat et propius ad mortem venit; inde patet quod spiritualis idea de morte corporis sit de novo vitae; quapropter cum de resurrectione aut de regeneratione agitur in caelo, et hoc labitur deorsum et determinatur in talia quae sunt mundi, quod non aliter cadat quam in similia. Ita se habet cum Verbo: hoc quoad omnia et singula descendit ex Domino (c)ac transivit per caelum usque in mundum; {3}in descensu induit se formis adaequatis ad captum in triplici caelo, et tandem forma ad captum hominis quae est sensus litteralis.
@1 i prorsus$
@2 cumprimis quia prope ad mortem est$
@3 i ac$

6222. `Et accepit duos filios suos secum, Menashen et Ephraimum’: quod significet (t)Ecclesiae voluntarium et Ecclesiae Intellectuale ab interno nata, constat ex repraesentatione `Menashis’ quod sit novum voluntarium {1} in naturali et quale ejus, de qua n.5354 ad fin.; et (c)ex repraesentatione `Ephraimi’ quod sit novum intellectuale in naturali et quale ejus, de qua n. 5354; quod ab interno nata sint, significatur per quod essent `filii Josephi’ per quem caeleste internum repraesentatur, n. 5869, 5877. [2]Quid Ecclesiae intellectuale, et Ecclesiae voluntarium, dicendum est: Ecclesiae intellectuale est percipere ex Verbo quid verum fidei et quid bonum charitatis; notum est quod sensus litteralis Verbi talis sit ut quodcumque dogma homo arripit, ex illo sensu id confirmet; causa est quia illa quae sunt sensus litteralis Verbi, sunt vasa communia quae recipiunt vera, et quod vasa illa, non nisi quam cum receperint {2}vera, appareant quasi per transparentiam qualia sunt; ita quod sint modo {3}communia quae ab homine primum haurienda sunt ut apte recipere possit particularia et singularia; quod sensus litteralis Verbi talis sit ut quodcumque dogma homo arripit, ex illo sensu confirmet, patet manifeste ex tot heresibus quae in Ecclesia fuerunt, et quae adhuc sunt, quarum unaquaevis a sectariis confirmatur ex sensu litterali Verbi, {4}ac ita ab illis confirmatur, ut {5} prorsus credatur quod ita sit; et tunc si ipsum verum {6}de caelo audirent, ne hilum {7}reciperent; [3]causa est quod illis non Ecclesiae intellectuale sit; Ecclesiae enim intellectuale est cum homo legit Verbum et unum cum altero sedulo confert, quod percipiat inde quid credendum et quid faciendum; hoc non cadit nisi in tales qui illustrantur a Domino, et (t)quoque qui in orbe Christiano illustrati vocantur; et illustratio illa {8}non cadit in alios quam in tales qui vera scire desiderant, non propter famam et gloriam sed propter vitam et usum; ipsa illa illustratio recipitur ab intellectuali apud hominem, nam intellectuale est quod illustratur; hoc patet manifeste ex eo quod qui parum intellectualis habent, nequaquam possint ex Verbo talia videre, sed quod fidem habeant illis quos credunt illustratos esse. Praeterea sciendum quod qui regenerati sunt, accipiant a Domino intellectuale quod illustrari potest; est lux caeli a Domino quae influit in intellectuale ac illustrat illud; intellectuale enim non aliunde suam lucem, suum visum, proinde suam perceptionem habet. [4]Sed intellectuale hoc quod Ecclesiae intellectuale vocatur, interius est quam intellectuale quod modo est ex scientificis, est enim apperceptio quod ita sit, non quod scientifica et philosophica id dictant, sed quia Verbum in sensu suo spirituali; ut pro exemplo: qui in Ecclesiae intellectuali sunt, clare possunt percipere quod Verbum in omnibus et singulis doceat quod amor in Dominum et charitas erga proximum sint {9}essentialia Ecclesiae, et quod vita hominis maneat post mortem, quodque vita ejus sit ex amoribus ejus; tum quod fides separata a charitate non sit fides, et quod fides nihil faciat ad vitam aeternam nisi quantum ea adjungitur bono amoris in Dominum et bono charitatis erga proximum; proinde quod conjuncta erunt ut (t)sit vita spiritualis; quod haec vera sint, clare percipere possunt illi qui intellectuale illustratum habent, sed qui id non habent, id nequaquam videre possunt. [5]Creditur quod illi intellectuale in rebus Ecclesiae habeant qui sciunt dogmata seu doctrinalia suae Ecclesiae multis confirmare, et hoc usque ad persuasionem quod ita sit, et quoque qui sciunt plures haereses dextre refellere; sed hoc non est intellectuale Ecclesiae, nam confirmare dogma non est intellectualis sed est ingenii in sensuali, et cadit quandoque in {10}pessimos, et id facere possunt qui prorsus nihil credunt et quoque {11}qui in ipsis falsis sunt; his {12}et illis nihil facilius est quam confirmare quodcumque lubet, usque adeo ut simplices persuadeantur; sed intellectuale Ecclesiae est percipere et videre, antequam aliquod dogma confirmatur, num verum sit vel non, et dein confirmare; [6]hoc intellectuale est quod per `Ephraimum’ {13} repraesentatur; Ecclesiae autem bonum quod per `Menashen’ repraesentatur, est bonum charitatis quod a Domino insinuatur homini Ecclesiae per vera fidei; haec enim una cum bono charitatis (m)sunt quae influunt in intellectuale et illustrant illud, et quoque (n)faciunt ut intellectuale et voluntarium unam mentem constituant. Quod utrumque, nempe {14} intellectuale et {14} voluntarium, ab interno natum sit, constare potest ex illis quae prius saepius dicta et ostensa sunt, nam omnis affectio (t)boni et veri’ per quam illustratio, non aliunde influit, {15}ita non aliunde nascitur quam ab interno, hoc est, per internum a Domino.
@1 i etiam$
@2 illa$
@3 recipientia$
@4 et ita apud eos$
@5 i ab illis$
@6 e$
@7 reciperetur$
@8 nec$
@9 principalia$
@10 illos$
@11 in pessimos$
@12 enim$
@13 i in Verbo$
@14 i Ecclesiae$
@15 et$

6223. `Et indicavit Jacobo’: quod significet apperceptionem a vero naturalis, constat ex significatione `indicare’ quod sit apperceptio, de qua n. 3608, 5601; et ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit verum naturalis, de qua n. 3305, 3509, 3525, (x)3546, 3599, 3775, 4009, 4234, 4520, 4538, 6001.

6224. `Et dixit, Ecce filius tuus Josephus venit ad te’: quod significet praesentiam interni, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, n. 6177; et ex significatione `venire ad aliquem’ quod sit praesentia, de qua n. 5934, 5941, 5947, 6063, 6089. Quod `Josephus’ sit internum, et alibi quod caeleste internum, est applicate ad illa quae infra in naturali; cum applicatur ad inferiora naturalis quae repraesentantur per `Jacobum’, tunc dicitur internum; similiter cum applicatur ad `Pharaonem’; at cum applicatur ad interiora naturalis quae repraesentantur per `Israelem’ et quoque per `decem filios ejus’, tunc dicitur caeleste internum, et bonum internum, et hoc propter influxum.

6225. `Et confirmavit se Israel’: quod significet novas vires per bonum spirituale, constat ex significatione `confirmare se’ quod sit accipere novas vires; et ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 4286, 4598, 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; quod sit per bonum spirituale, est quia Jacob in mox praecedentibus dicitur Jacob et hic Israel, dicitur enim `Indicavit Jacobo, et dixit, Ecce filius tuus Josephus venit ad te, et confirmavit se Israel’; `Israel’ enim est bonum spirituale e naturali, `Jacob’ autem est verum naturalis, et verum naturalis quod est fidei ibi, confirmatur per bonum spirituale quod est bonum charitatis; `Israel’ etiam est internum Ecclesiae et `Jacob’ {1}externum ejus, n. 4286, 4292, 4570; externum Ecclesiae nec aliunde confirmatur et vires accipit quam ab interno ejus; in interno Ecclesiae sunt qui in bono charitatis, quod est bonum fidei, tum {2} bonum veri, ut et bonum spirituale, quae sunt `Israel’; in externo autem sunt qui in vero fidei, et nondum manifeste in bono {3}sunt, sed quorum tamen in vero est bonum, hoc est `Jacob’.
@1 i est$
@2 i quoque$
@3 ejus$

6226. `Et sedit super lecto’: quod significet quod versum ad naturale, constat ex significatione `lecti’ quod sit naturale, de qua n. 6188: quod `Israel sedit super lecto’ sit quod bonum spirituale versum sit ad naturale, est quia per quod `Israel incurvavit se super caput lecti’, cap. praec. xlvii, versu ultimo, significatum sit quod bonum spirituale verteret se ad illa quae interioris naturalis sunt, videatur n. 6188; idcirco per quod inde se removerit et `sederit super lecto’ significatur quod se verterit ad naturale. Quid sit se vertere ad interius naturale, et ad exterius, non ad captum dici potest, quia paucissimi sciunt quod naturale interius et exterius sit, et quod cogitatio nunc sit in illo nunc in hoc, et qui non hoc sciunt nec reflectunt super id, et proinde non per aliquid experientiae cognitionem illius rei sibi acquirere potuerunt; hoc tamen commune est apud unumquemque, sed cum differentia; nunc enim elevatur cogitatio ad illa quae sunt superiora, et nunc delabitur ad illa quae sunt inferiora, {1} ita cogitatio hominis nunc spectat sursum, nunc deorsum. [2]Praeterea quisque videre potest quod `Israel incurvaverit se super caput lecti’ et quod dein `sederit super lecto’ sint res leviores quam ut memorarentur in Verbo sanctissimo nisi involvissent arcanum; quod arcanum non nisi quam per sensum internum detegi potest, consequenter non nisi quam per cognitionem quid singulae voces significant in sensu spirituali, hoc est, in illo sensu in quo sunt angeli; nam angeli non cogitant sicut homo {2} ex objectis mundi, corporis et telluris, sed ex objectis caeli; inter quae qualis differentia {3}, ex correspondentiis de quibus ad finem plurium capitum, imprimis patet.
@1 i et apud regeneratos nunc elevatur ad affectionem volendi bonum, et nunc delabitur ad affectionem sciendi verum$
@2 i nec loquuntur per voces quae$
@3 i est$

6227. {1} Vers. 3-7. Et dixit Jacob ad Josephum, Deus Shaddai visus ad me in Luz in terra Canaan, et benedixit mihi. Et dixit ad me, Ecce Ego fructificans te, et multiplicari faciam te, et dabo te ad coetum populorum, et dabo terram hanc semini tuo post te possessionem aeternam. Et nunc duo filii tui nati tibi in terra Aegypti usque ad me venire ad te Aegyptum, mihi illi, Ephraim et Menasheh, sicut Reuben et Shimeon erunt mihi. Et generatio tua quam generas post illos, tibi erunt; super nomine fratrum suorum vocabuntur in hereditate sua. Et ego in veniendo me e Paddan, moriebatur super me Rachel in terra Canaan, in via in adhuc tractus terrae ad veniendum Ephratam, et sepelivi illam ibi in via Ephrath, ea Bethlehem. `Et dixit Jacob ad Josephum’ significat communicationem veri naturalis cum interno: `Deus Shaddai visus ad me in Luz in terra Canaan’ significat Divinum apparens in naturali in statu priore: `et benedixit mihi’ significat praedictionem de vivificatione: `et dixit ad me, Ecce Ego fructificans te, `et multiplicari faciam te’ significat vivificationem per bonum charitatis et verum fidei: `et dabo te ad coetum populorum’ significat incrementum in indefinitum: `et dabo terram {2}hanc semini tuo post te possessionem aeternam’ significat regnum Domini illis qui in bono et vero illo: et nunc duo filii tui nati tibi in terra Aegypti’ significat bonum et verum in naturali ab interno: `usque ad me venire ad te Aegyptum’ significat antequam verum naturalis in scientificis ibi esset: `mihi illi’ significat quod in me: `Ephraim et Menasheh’ significat Ecclesiae intellectuale et voluntarium: `sicut Reuben et Shimeon erunt mihi’ significat quod erunt verum et bonum veri: `et generatio tua quam generas post illos’ significat vera et bona interiora quae postea: `tibi erunt’ significat quod in rationali quod (x)in interno: `super nomine fratrum suorum vocabuntur in hereditate sua’ significat quod ex (x)quali verorum et bonorum Ecclesiae erunt, et una inter illa: `et ego in veniendo me e Paddan’ significat ex cognitionum statu: `moriebatur super me Rachel in terra Canaan’ significat finem prioris affectionis veri interioris: in via {3} adhuc tractus terrae’ significat intermedium: `ad veniendum Ephratam’ significat spirituale caelestis in statu priore: `et sepelivi illam {4} in via Ephrath’ significat rejectionem illius status: `ea Bethlehem’ significat loco illius, status novae affectionis veri et boni.

@1 Here and henceforward (except n. 6248) S omits rewriting the Word and summary exposition, but refers back to beginning of chapter. Thus A has here 6227, vers. 3, 4, 5, 6, 7, videantur initio$
@2 A I here and 6233 semini, omitting hanc and tuo; see above$
@3 A I here and 6244 o in; see above$
@4 A I here and 62460 ibi; see above$

6228. `Et dixit Jacob ad Josephum’: quod significet communicationem veri naturalis cum interno, constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua supra n. 6220, et quoque communicatio, de qua n. 3060, 4131, nam quod ab alio percipitur, hoc communicatur; ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit verum naturalis, de qua mox supra n. 6223; et ex repraesentatione `Josephi’ quod sit internum, de qua etiam supra n. 6224.

6229. `Deus Shaddai visus ad me in Luz in terra Canaan’: quod significet Divinum apparens in naturali `in statu priore’, constat ex significatione `Dei Shaddai’ quod sit Divinum, Shaddai enim dicebatur Deus, Qui fuit Abrahami, Jishaki et Jacobi, n. 3667, 5628; Qui quod fuerit Ipse Jehovah seu Dominus, ita Divinum, constare potest ex Gen. xxviii 13, 19; (m)ex significatione `visus ad me’ quod sit quod apparuerit;(n) ex significatione `Luz’ quod sit naturale in statu priore, de qua n. 4556; et ex significatione `terrae Canaan’ quod sit Ecclesia, de qua prius; inde patet quod per `Deus Shaddai visus ad me in Luz in terra Canaan’ significetur Divinum apparens in naturali ubi verum Ecclesiae spiritualis.

6230. `Et benedixit mihi’: quod significet praedictionem de vivificatione, constat ex significatione `benedicere’ quod hic sit praedictio de vivificatione; nam haec benedictio erat quod `fructificaret eum, et multiplicaret eum, et daret eum in coetum populorum, et daret terram semini post eum in possessionem aeternam’ quae omnia sunt praedictionis de vivificatione; non quod posteri Jacobi vivificarentur sed quod illi qui in vero fidei et bono charitatis sunt, nam hi sunt `Jacob et Israel’ in sensu interno.

6231. `Et dixit ad me, Ecce ego fructificans te et multiplicari faciam te’: quod significet vivificationem per bonum charitatis et verum fidei, constat ex significatione `fructificari’ quod praedicetur de bono charitatis, et `multiplicari’ de veris fidei, de quibus n. 43, 55, 913, 983, 2846, 2847; quia haec sunt quae vivificant hominem, dicitur vivificatio per illa.

6232. `Et dabo te ad coetum populorum’: quod significet incrementum in indefinitum, constat ex significatione `coetus populorum’ quod sint vera ex bono in indefinitum, `populi’ enim significant vera, n. 1259, 1260, 3295, et `coetus’ copiam; inde `dare in coetum populorum’ est facere ut vera copia crescant; quod in indefinitum, est quia omnia quae in spirituali mundo, qua ab Infinito {1}procedunt, ut sunt vera et bona, in indefinitum multiplicari et crescere possint; indefinitum dicitur quod numero definiri et comprehendi nequit; sed usque indefinitum est finitum respective ad Infinitum, ac ita finitum ut intercedat nulla ratio. Quod vera et bona in indefinitum crescere possint, habent ex eo quia a Domino Qui est Infinitus, procedunt; quod talia sint vera et bona, constare potest ex eo quod universum caelum in vero et bono sit, et tamen non aliquis in prorsus simili; hoc etiam ita foret si caelum foret millies et millies majus; pariter ex eo quod angeli perficiantur in aeternum, hoc est, continue crescant bono et vero, et tamen nusquam ad gradum alicujus perfectionis venire possint, semper enim indefinitum superest; nam vera sunt numero indefinita, et unumquodvis verum in se indefinitum habet, et sic porro. [3] Hoc adhuc melius constare potest ab illis in natura; homines tametsi in indefinitum crescerent, usque tamen nullus eadem facie foret cum altero, nec eadem facie interna, hoc est, eodem animo cum altero, et ne quidem eodem sono loquelae; inde patet quod omnium indefinita varietas sit et quod nusquam detur unum idem cum altero; haec varietas magis indefinita est in veris et bonis quae sunt mundi spiritualis, quia unum in mundo naturali correspondet millibus et millibus in mundo spirituali; quapropter quo interiora sunt, eo indefinita magis sunt. [4] Quod indefinita talia sint omnium in mundo spirituali et quoque in mundo naturali, est quia existunt ab Infinito, {2}ut supra dictum est, nisi enim inde existerent, nusquam forent indefinita; quare etiam ex indefinitis in utroque mundo patet manifeste quod Divinum sit Infinitum.
@1 originem ducunt$
@2 et nisi$

6233. `Et dabo terram {1} semini post te possessionem aeternam’: quod significet regnum Domini illis qui in bono et vero illo, constat ex significatione `terrae’ hic terrae Canaanis, quod sit regnum Domini, de qua n. 1607, 3038, 3481, 3705, 4240, 4447; ex significatione `seminis’ quod sit verum fidei et bonum charitatis, de qua n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3038, 3310; et quod `semen Abrahami, Jishaki et Jacobi’ sint qui in bonis et veris, et vocantur filii regni, n. 3373; et ex significatione `possessionis aeternae’ quod sit vitam habere Domini {2}; hi sunt filii regni.
@1 see p. 521, ftnote I$
@2 i de qua n. 2658$

6234. `Et nunc duo filii tui nati tibi in terra Aegypti’: quod significet bonum et verum in naturali ab interno, constat ex repraesentatione `Menashis et Ephraimi’ qui hic sunt `duo filii’, quod sint Ecclesiae voluntarium et Ecclesiae intellectuale in naturali, nata ab interno, de qua supra n. 6222; et quia voluntarii est bonum et intellectualis est verum, per eosdem significatur Ecclesiae bonum et verum; ex significatione `nati tibi’, nempe Josepho, quod sint ab interno; et ex significatione terrae Aegypti’ quod sit mens naturalis ubi scientifica Ecclesiae, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301; et quod sit naturale, n. 6147.

6235. `Usque ad me venire ad te Aegyptum’: quod significet antequam verum naturalis in scientificis esset, constat ex significatione usque me venire ad te’ quod sit antequam esset; ex repraesentatione`Jacobi’ qui hoc de se dicit, quod sit verum naturalis, de qua supra n. 6223; et ex significatione `Aegypti’ quod sint scientifica in naturali,de qua n. 1164, 1165, 1186, 1462, 4749, 4964, 4966, 5700, 6004; quod per quod `Jacobus et filii ejus venerint in Aegyptum’ repraesentatum sit quod vera insinuarentur in scientifica Ecclesiae, ostensum est in binis capitibus quae praecedunt, videatur n. 6004.

6236. `Mihi illi’: quod significet in me, constat ex repraesentatione `Jacobi’ qui de se hoc dicit, quod sit verum naturalis, de qua sequitur; et ex repraesentatione `Menashes et Ephraimi’, de quibus dicit quod sint Ecclesiae voluntarium et Ecclesiae intellectualem naturali, de qua n. 5354, 6222; quod `mihi illi’ sint in me, est quia `Jacob’ est verum naturalis, ita quoque naturale quoad verum, et in naturali est intellectuale et voluntarium quae repraesentantur per `Ephraimum et Menashen’; inde quia {1}sunt in illo naturali, per mihi illi, significatur in me’. [2] Quod `Jacob’ sit naturale, in supremo sensu Divinum Naturale Domini, videatur n. 3305, 3509, 3525, 3576, 4009, 4538, 4570, 6098; et in sensu respectivo verum in naturali, ita quoque naturale quoad verum, n. 3509, 3525, (x)3546; et quia `Jacobum communi est verum in naturali, ideo `decem filii ejus’ sunt vera Ecclesiae ibi in particulari, n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512, ita etiam nunc filii Josephi’. Per `Pharaonem’ etiam repraesentatum naturale, at non quoad vera sed quoad scientifica, quae inferiora sunt, et ii, quae vera initiari et insinuari possunt, quod repraesentatum est per adventum Jacobi et filiorum ejus in Aegyptum.
@1 in naturali illo, significatur in me, per mihi illi$

6237. `Ephraim et Menasheh’: quod significet Ecclesiae intellectuale et voluntarium, videatur n. 5354, 6222.

6238. `Sicut Reuben et Shimeon erunt mihi’: quod significet quod erunt verum et bonum veri, constat ex repraesentatione `Reubenis’ quod sit fides intellectu, ac verum doctrinae per quod ad bonum vitae perveniri potest, de qua n. 3861, 3866, ita in genere verum quod intellectualis; et ex repraesentatione `Shimeonis’ quod sit fides voluntate, proinde verum actu, quod est bonum fidei seu bonum veri, de qua n. 3869-3872, 4497, 4502, 4503, 5626, 5630, ita in genere bonum quod est novi voluntarii; quod {1}his similia sint quae repraesentantur per `Ephraimum et Menashen’, constat; [2] sed quia Reuben suum repraesentativum profanavit, n. 4601, et quoque Shimeon suum foedavit, n. 4497, 4502, 4503, ac propterea maledicti sunt, cap. seq. vers. 3-7, ideo suam primogenituram perdiderunt et loco eorum pro primogenitis {2}agniti filii Josephi, Ephraim et Menasheh, 1 Chron. v 1; at usque apud Reubenem et Shimeonem permansit repraesentativum, nam perinde est qualis persona sit quae repraesentat, n. 665, 1097 fin., 4281, nempe permansit repraesentativum fidei intellectu apud Reubenem, et repraesentativum fidei voluntate apud Shimeonem; at {3}apud Ephraimum fuit repraesentativum intellectualis Ecclesiae, et {3}apud Menashen repraesentativum voluntarii Ecclesiae.
@1 haec$
@2 accepti$
@3 per$

6239. `Et generatio tua quam generas post illos’: quod significet vera et bona interiora quae postea, constat ex significatione `generationis’ quod sint illa quae fidei et charitatis, de qua n. 613, 2020, 2584, ita vera et bona; et ex significatione `post illos’ quod sint interiora quae postea; quod interiora significentur, est quia illa quae generantur {1} ab interno {2} postea, sunt interiora magis; inserviunt enim ei successive illa quae prius generata sunt, pro mediis {3}perducendi illa quae postea generantur, magis interius, nam internum per gradus {4}elevat naturale ad se; hoc patet a generatione omnium quae intellectualis sunt in homine, primum enim homo sensualis est, postea fit interior magis et magis usque dum intellectualis; similiter se habet cum nova generatione quae fit per fidem et charitatem; inde est quod homo per gradus perficiatur; videantur quae de elevatione successiva versus Interiora cum regeneratur homo, n. 6183 dicta sunt. [2] Quod `generatio’ in Verbo significet illa quae sunt fidei et charitatis, est quia alia generatio quam spiritualis, in sensu {5}interno, intelligi nequeat; quae generatio etiam intelligitur apud Davidem,
Timebunt timorem, quia Deus in generatione justi, Ps. xiv 5;
`generatio justi’ pro veris ex bono, justitia enim praedicatur de bono: apud Esaiam,
{6}Non laborabunt in (x)vanum, et non generabunt in terrorem; semen benedictorum Jehovae illi, (x)lxv 23:
apud eundem,
{6}Quis operatus est, et fecit, qui vocat generationes ab initio? Ego Jehovah primus, et cum postremis ego idem, xli 4:
apud Ezechielem,
Negotiationes tuae, et generationes tuae de terra Cananaei, pater tuus Emoraeus, et mater tua Hittaea. Quod generationes tuas attinet, in die quo nata es, non abscissus fuit umbilicus tuus, et aquis non lota es ad aspectum Meum, xvi 3, 4;
hic de abominationibus Hierosolymae, ubi quod `generationes’ sint generationes {7}in spirituali sensu, manifeste patet: {8}apud Esaiam,
(s)Expergiscere juxta dies aeternitatis, generationes aeternitatum, li 9;
`dies aeternitatis’ pro statu et tempore Ecclesiae Antiquissimae; aeternitas de {9}illa praedicatur quia in bono amoris in Dominum {10}fuit, de quo bono quia immediate a Domino {11}, dicitur aeternum; {12}generationes aeternitatum pro bonis inde’: [4] similiter apud Mosen,
Memento dierum aeternitatis, intelligite amos generationis et generationis, Deut. xxxii 7;
`dies aeternitatis’ pro statu et tempore Ecclesiae Antiquissimae quae ante diluvium, et fuit Ecclesia caelestis; {13} `anni generationis et generationis’ pro statu et tempore Ecclesiae Antiquae quae post diluvium, et fuit Ecclesia spiritualis; de illis Ecclesiis ibi apud Mosen agitur: [5] apud Joelem,
Jehudah in aeternum sedebit, et Hierosolyma in generationem et generationem, iv 20 [A. V. iii 20];
`aeternum’ praedicatur de Jehuda, quia per `Jehudam’ repraesentatur Ecclesia caelestis, n. 3881, ac `generatio et generatio’ praedicatur de Hierosolyma quia per `Hierosolymam’ significatur Ecclesia spiritualis, n. 402: [6] apud Esaiam,
Justitia Mea in aeternum erit, et salus Mea in generationem generationum, ii 8;
ubi `aeternum’ praedicatur de bono amoris, nam `justitia’ dicitur de illo, n. 612,2235′; et `generatio’ de bono fidei: [7] apud Davidem,
Regnum Tuum, regnum omnium aeternitatum, et dominium Tuum in omnem generationem et generationem, Ps. cxlv 13;
similiter; nisi enim `aeternum’ praedicatur de caelesti, et `generatio’ de spirituali, modo unum diceretur, utrumque foret repetitio inanis.(n) [8] Illa quae sunt status fidei, etiam significantur per quod
Spurius non veniret in congregationem Jehovae ad decimam generationem, (x)Deut. xxiii 3 [A. V. 2]:
Quod Ammonita et Moabita ne quidem ad decimam generationem, (x)Deut. xxiii 4 [A. V. 3]:
Et quod Edomita et Aegyptius veniret in congregationem Jehovae ad tertiam generationem, ibid. vers. 9 [A. V. 8]:
similiter in praecepto decalogi,
Quod Jehovah Deus visitaret iniquitatem patrum super filios, super tertiam et quartam generationem, quantum ad osores, Exod. xx 5.
[9] Quod `generationes’ sint illa quae sunt fidei et charitatis, est quia in sensu spirituali non aliae {14}intelligi queunt (m)quam quae sunt regenerationis {15} seu regenerati; similiter ac nativitates, partus et conceptiones in Verbo, quae quod sint fidei et charitatis, videatur n. 1145, 1255, 3860, 3868, 4668, 5160, 5598(n).
@1 i immediate$
@2 i quod hic est Josephus$
@3 perveniendi$
@4 ducit affectionem veri et boni propius versus se$
@5 spirituali$
@6 A transposes these refs.$
@7 fidei$
@8 ut quoque in locis apud Esaiam supra citatis et quoque in his$
@9 illis$
@10 fuerunt$
@11 i est$
@12 inde generationes aeternitatum pro bono charitatis et bono fidei, nam haec ab illius amoris bono generantur$
@13 i ac$
@14 regenerationes intelligi queant$
@15 intellig-$

6240. `Tibi erunt’: quod significet quod in rationali quod in interno, constat ex eo quod caeleste internum quod repraesentatur per `Josephum’, sit in rationali, n. 4286, 4963; ac ideo per `tibi erunt’ significatur quod in rationali, ut prius per `mihi illi’ {1} quod in naturali, in quo verum naturalis quod per `Jacobum’ repraesentatur, n. 6236. Quid rationale {2} paucis dicendum: intellectuale interni hominis dicitur rationale, at intellectuale externi hominis dicitur naturale; ita rationale est internum et naturale {3} externum; suntque inter se distinctissima; sed vere rationalis homo non est nisi quam qui caelestis homo vocatur, et qui perceptionem habet boni, et ex bono {4}perceptionem veri; at qui non perceptionem illam habet, sed modo cognitionem quod verum sit, quia ita instructus, ac inde conscientiam, non vere est rationalis homo sed est homo interior naturalis; qui a spirituali Domini Ecclesia sunt, tales sunt; {5} differunt inter se sicut differt lumen lunae a lumine solis; quapropter etiam Dominus apparet spiritualibus ut luna, at caelestibus ut sol, n. 1521, 1529-1531, 4060, 4696. (s){6}Plures in mundo putant quod rationalis homo sit qui ingeniose potest ratiocinari de multis, et ratiocinia ita conjungere ut quod concludit, appareat {7}sicut verum; sed hoc cadit etiam in pessimos, qui (x)ratiocinari possunt solerter et inducere quod mala sint bona, et quod falsa sint vera, et quoque vice versa; sed quod hoc sit phantasia prava, non autem rationale, qui reflectit, potest {8}videre: rationale est intus videre et percipere quod bonum sit bonum, et inde quod verum sit verum, visus enim illorum et perceptio est e caelo; quod illi qui ab Ecclesia `Domini spirituali’ sint interius naturales, est quia id modo pro vero {9} agnoscunt quod a parentibus et magistris hauserunt, et {10} postea ipsi apud se confirmarunt, {11}et non vident intus et percipiunt {12}num verum sit aliunde quam ex eo quod apud se id confirmarunt; aliter caelestes; inde est quod (s)hi sint rationales, illi autem interius naturales. (s) Caeleste internum quod repraesentatur per `Josephum’, est in rationali; at bonum spirituale quod repraesentatur per `Israelem’, est in interiore naturali, n. 4286; sunt enim spirituales qui repraesentantur per `Israelem’, et caelestes qui per `Josephum’.
@1 i significatur$
@2 i etiam$
@3 i est$
@4 quid verum$
@5 i ac$
@6 in A directions are given to insert this separate sheet at end of number, so that the last sentence Caeleste internum etc. would come here.$
@7 ut$
@8 scire$
@9 i et bono$
@10 i quod$
@11 ita$
@12 num id quod agnoscunt suo credo sit verum et quod credunt verum quia confirmarunt apud se$
@13 non$

6241. `Super nomine fratrum suorum vocabuntur in hereditate sua’: quod significet quod ex quali verorum et bonorum Ecclesiae erunt, et una inter illa, constat ex significatione `nominis’ et `vocari nomine’ quod sit quale, de qua n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3006, 3421; ex repraesentatione `Ephraimi et Menashes’ qui hic sunt `fratres’, quod sint Ecclesiae intellectuale et voluntarium, n. 3969, 5354, (x)6222, ita verum et bonum, n. 6234; et ex significatione `in hereditate sua’ quod sit una inter illa.

6242. `Et ego in veniendo me {1}e Paddan’: quod significet ex cognitionum statu, constat ex significatione `Paddan-Aram’ quod sint cognitiones veri et boni, de qua n. 3664, 3680, 4107, ita `Paddan’ est cognitionum status.
@1 I has ad here only$

6243. `Moriebatur super me Rachel in terra Canaan’: quod significet finem prioris affectionis veri interioris, constat ex significatione `mori’ quod sit desinere esse talis, de qua n. 494, et quod sit finis repraesentationis prioris, n. 3253, 3259, 3276, 5975; et ex repraesentatione `Rachelis’ quod sit affectio veri interioris, de qua n. 3758, 3782, 3793, (x)3819.

6244. `In via {1} adhuc tractus terrae’: quod significet intermedium, constare potest absque explicatione.
@1 see p. 521, ftnote 2$

6245. `Ad veniendum Ephratam’: quod significet spirituale caelestis in statu priore, constat ex significatione `Ephratae’ quod sit spirituale caelestis in statu priore, de qua n. 4585, 4594.

6246. `Et sepelivi illam {1} in via Ephrath’: quod significet rejectionem illius status, constat ex significatione `sepelire’ quod sit rejectio, de qua n. 4564; et ex significatione `Ephratae’ quod sit spirituale caelestis in statu priore, {2} n. 6245.
@1 see p. 521, ftnote 3$
@2 i ut mox supra$

6247. `Ea Bethlehem’: quod significet loco illius, status novae affectionis veri et boni, constat ex significatione `Bethlehem’ quod sit spirituale caelestis in statu novo, de qua n. 4594, ita status novae affectionis veri et boni; nam spirituale caelestis est verum boni, ita affectio veri ex bono. Quomodo cum his quae in hoc versu in sensu interno continentur, se habet, dicendum: agitur de rejectione prioris affectionis veri et de receptione novae; prior affectio veri est cum regeneratur homo, at posterior quae nova, est cum regeneratus est; in priore statu afficitur homo vero propter finem ut intelligens fiat, in posteriore autem statu ut sapiens, seu quod idem in priore statu afficitur vero propter doctrinam, in posteriore autem propter vitam; cum propter doctrinam tunc ex vero spectat bonum, at cum propter vitam, ex bono spectat verum; ita est posterior status inversus prioris; quapropter prior status rejicitur cum regeneratur homo, et posterior qui novus, recipitur; prior etiam status respective ad posteriorem novum est impurus, nam cum afficitur homo vero propter doctrinam ut intelligens fiat, etiam simul afficitur fama et gloria; haec {1} affectio non potest non tunc adesse, et quoque permittitur ut introducat, quia homo talis est; at cum afficitur vero propter vitam, tunc gloriam et famam ut fines, rejicit, et vitae bonum, hoc est, charitatem erga proximum {2} amplectitur.
@1 i etiam$
@2 i ut finem, d spectat, i amplectitur$

6248. Vers. 8, 9. Et vidit Israel filios Josephi, et dixit, Cui illi? Et dixit Joseph ad patrem suum, Filii mei hi, quos dedit mihi Deus hic; et dixit, Accipe illos quaeso ad me, et benedicam illis. `Et vidit Israel filios Josephi’ significat apperceptionem de Ecclesiae intellectuali et voluntario: `et dixit, Cui illi?’ significat et de origine {1}illorum: `et dixit Joseph ad patrem suum’ significat responsum ab interiore: `filii mei hi, quos dedit mihi Deus hic’ significat quod ab interno in naturali: `et dixit, Accipe illos quaeso ad me’ significat ut accedant (x)ad bonum spirituale: `et benedicam illis’ significat praedictionem de bono et vero.
@1 A eorum, here only$

6249. `Et vidit Israel filios Josephi’: quod significet apperceptionem de Ecclesiae intellectuali et voluntario, constat a significatione `videre’ quod sit apperceptio, de qua n. 2150, 3764, 4403-4421, 4567, 4723, 5400; et ex repraesentatione `Ephraimi et Menashes’ quod sint Ecclesiae intellectuale et voluntarium, nata ab interno quod `Joseph’, de qua n. 5354, 6222.

6250. `Et dixit, Cui illi?’: quod significet et de origine, nempe `perceptio’, constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua supra n. 6220; et ex significatione `cui illi’ quod sit de origine; interrogatio enim in sensu interno denotat cognitionem ex perceptione, videatur n. 2693, 6132.
@1 A d apperceptio, i perceptio$

6251. `Et dixit Joseph ad patrem suum’: quod significet responsum ab interiore, constare potest absque explicatione, cum per `Josephum’ intelligitur internum, n. 6177; cum enim homo percipit, tunc cum inquirit apud se de aliqua re, etiam respondet sibi ab interiore; observatum etiam est, cum spiritus aliquid inquisiverunt apud me, quod ex sola intuitione in cogitationem meam responsum tulerint.

6252. `Filii mei hi quos dedit mihi Deus hic’: quod significet quod ab interno in naturali, constat ex repraesentatione `Josephi’ cujus filii erant, quod sit internum, de qua n. 6177, 6224; et ex significatione `terrae Aegypti’ quae est `hic’, quod sit mens naturalis, de qua n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301, ita naturale. {1}
@1 i Aegyptus in proprio sensu significat scientifica, quae quia sunt in naturali, inde etiam significat naturale ubi scientifica, ut 6147.$

6253. `Et dixit, Accipe illos quaeso ad me’: quod significet ut {1}accedant ad bonum spirituale, constat ex significatione `accipere illos ad se’ quod sit ut {1}accedant; et ex repraesentatione `Israelis’ ad quem accederent, quod sit bonum spirituale, de qua n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833.
@1 accederent$

6254. `Et benedicam illis’: quod significet praedictionem de bono et vero, constat ex significatione `benedicere’ quod sit praedictio, ut supra n. 6230, hic de bono et vero quae per `Menashen et {1}Ephraimum’ repraesentantur. Benedicere quia est vox communissima {2}, ita significat {3} varia; quod etiam praedictionem tam de bonis quae contingent quam de malis, patet in sequente capite ubi Israel praedixit filiis suis quid illis eveniret, quibusdam mala, ut Reubeni, Shimeoni et Levi, et quibusdam bona, ut Jehudae et Josepho; praedictio illa dicitur `benedictio’ in versu 28 ibi, Hoc quod locutus illis pater illorum, et benedixit illis, cuique, quod secundum benedictionem ejus benedixit illis; quod `benedictio’ sit praedictio {4}, constat a verbis in versu primo illius capitis,
Vocavit Jacob filios suos, et dixit, Collegimini, et indicabo vobis quid continget vobis in extremitate dierum.
@1 Benjaminem$
@2 i includens omne bonum et verum$
@3 significans$
@4 i ibi$

6255. Vers. 10-14. Et oculi Israelis graves erant prae senectute, non potuit videre; et accedere fecit illos ad eum, et osculatus illos, et amplexus illos. Et dixit Israel ad Josephum, Videre facies tuas non cogitavi, et ecce videre fecit mihi Deus etiam semen tuum. Et abduxit Joseph illos ex femoribus ejus, et incurvavit (x)se ad faciem suam terram. Et accepit Joseph ambos illos, Ephraimum in dextra sua a sinistra Israelis, et Menasheh in sinistra sua a dextra Israelis, et accedere fecit ad eum. Et misit Israel dextram suam et posuit super capite Ephraimi, et is minor, et sinistram suam super capite Menashis; conversim misit manus suas, quia Menasheh primogenitus. `Et oculi Israelis graves erant’ significat apperceptionem obscuram ejus: `prae senectute’ significat quia in fine repraesentationis: `non potuit videre’ significat non animadvertentiam: et accedere fecit illos ad eum, significat praesentiam: `et osculatus illos’ significat conjunctionem ex affectione veri: `et amplexus illos’ significat conjunctionem ex affectione boni: `et dixit Israel ad Josephum’ significat elevationem ad internum: `Videre facies tuas non cogitavi’ significat quod in non spe fuerit de influxu amoris ejus: et ecce videre fecit mihi Deus etiam semen tuum’ significat quod non solum influxus amoris apperceptus, sed etiam bonum et verum inde: `et abduxit Joseph illos ex femoribus ejus’ significat bonum voluntarii et verum intellectualis in naturali ab affectione amoris a parte boni spiritualis: `et incurvavit se ad faciem suam terram’ significat humiliationem illorum: `et accepit Joseph ambos illos, Ephraimum in dextra sua a sinistra Israelis’ significat verum intellectualis ut secundo loco: `et Menashen in sinistra sua a dextra Israelis’ significat bonum voluntarii primo loco: `et accedere fecit ad eum’ significat {1} adjunctionem: `et misit Israel dextram suam et posuit super capite Ephraimi’ significat quod primo loco reputaret verum: `et is minor’ significat tametsi id altero loco sit: `et sinistram suam super capite Menashis’ significat quod secundo loco reputaret bonum: `conversim misit manus suas’ significat sic non secundum ordinem: `quia Menasheh primogenitus’ significat siquidem bonum est priore loco.
@1 A here i sic$

6256. `Et oculi Israelis graves erant’: quod significet apperceptionem obscuram ejus, constat ex significatione `oculorum’ quod sit visus intellectualis, de qua n. 2701, 4403-4421, {1} 4083, (x)4339, ut quoque videre, supra n. 6249; ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale in naturali, de qua supra n. 6253; et ex significatione `graves esse’ cum praedicatur de oculis, quod sit obscurum, ita apperceptio obscura. Quod Israel tunc {2}fuerit in apperceptione obscura cum benedixit filiis Josephi, est quia in fine repraesentationis {2}erat at in genere quia id bonum spirituale quod repraesentatur per `Israelem’, {3}est in perceptione obscura, {4} e naturali enim est ubi dominatur lumen naturale, non autem lux caelestis in qua est bonum spirituale et caeleste quod e rationali; externus homo qui etiam naturalis dicitur, est talis: cum bonum spirituale e naturali dicitur, intelliguntur illi qui in illo bono sunt, nempe illi qui ab Ecclesia Domini spirituali sunt, quare etiam per `Israelem’ illa Ecclesia repraesentatur, n. 4286; quod spirituales qui sunt qui ab ea Ecclesia, sint in obscuro respective, videatur n. 2708, 2715, 2716, 2718, 2831, 2849, 2935, 2937, 3246, 3833, 4402; et quia in obscuro sunt, etiam verum quod fidei, primo loco ponunt {5}, ut hic Israel {6} quod Ephraimum {7}praetulerit Menashi; [2] causa quod spirituales ita credant, est quia per verum introducuntur {8}ad bonum, n. 2954, et cum introducuntur, non percipiunt bonum, quia influit in affectionem veri ab interiore, ita non in apperceptionem antequam regenerati sunt; inde quoque est quod bona charitatis vocent fructus fidei, et tamen de fructibus parum solliciti sunt illi qui statuunt quod sola fides salvet absque bonis operibus, et {9}hoc in ultima mortis hora utcumque homo antea vixerat; quod haec obscura apperceptio de (t)bono et vero sit, constare potest. Sed usque res ita se habet: qui praeponunt fidem charitati ex principiis a {10}doctrina, et usque vitam charitatis vivunt, quod {11} sint qui ab Ecclesia Domini spirituali sunt et salvantur; nam vita praeferunt bonum charitatis sed doctrina verum fidei.
@1 i et 4423 (should be 4523) ad 4534; et quod inde sit apperceptio n.$
@2 fuit$
@3 sit$
@4 i quia$
@5 et bonum quod charitatis [secundo]$
@6 i cum in obscura apperceptione erat$
@7 praeposuerit$
@8 in$
@9 quod$
@10 doctrinali$
@11 i usque$

6257. `Prae senectute’: quod significet quia in fine repraesentationis, constat ex significatione `senectutis’ quod sit novum repraesentationis, de qua n. 3254, ita finis prioris.

6258. `Non potuit videre’: quod significet non animadvertentiam, constat ex significatione `videre’ quod sit apperceptio, de qua supra n. 6249, ita quoque animadvertentia.

6259. `Et accedere fecit illos ad eum’: quod significet praesentiam, constat ex significatione `accedere facere’ quod sit praesentem sistere.

6260. `Et osculatus illos’: quod significet conjunctionem ex affectione veri, constat ex significatione `osculari’ quod sit conjunctio ex affectione, de qua n. 3573, 3574, 4215, 4353, 5929; quod sit (x)ex affectione veri, est quia sequitur quod `amplexus illos’ per quod significatur conjunctio ex affectione boni, quam amplecti est interior et inde arctior affectio quam osculari, sicut est affectio boni quam affectio veri.

6261. `Et amplexus illos’: quod significet conjunctionem ex affectione boni, constat ex significatione `amplecti’ quod sit amoris conjunctio, de qua n. 4351, ita conjunctio ex affectione boni, videatur mox supra n. 6260: quod `amplecti’ sit illa {1}affectio, patet manifeste ex testificatione amoris per amplexationem, est amplexatio actus qui fluit inde; habet enim omnis affectio spiritualis gestum sibi correspondentem in corpore apud hominem, qui gestus est repraesentativum illius; quod etiam `osculari’, de qua mox supra, notum est.
@1 conjunctio$

6262. `Et dixit Israel ad Josephum’: quod significet elevationem ad internum, constat ex significatione `dicere’ quod sit perceptio et quoque influxus, de qua prius; quod sit elevatio, est quia agitur in hoc versu de influxu amoris, et inde boni et veri ab interno, qui influxus est elevatio ad internum; externum enim non potest in amore erga internum esse nisi per influxum et elevationem ab interno; ipse enim amor qui sentitur in externo, est interni, et quia omne agens habet suum reagens seu reciprocum ut aliquis {1} (x)effectus fiat, et agens est causa, {2}et reagens est causatum, idcirco est reagentia etiam agentis, {4}sicut causatum est causae, nam vis omnis in causato est a causa; cum reactione ita se habet in singulis universae naturae.
@1 i inde$
@2 at$
@3 quia inest etiam reagenti, et vim suam per id communicat$
@4 dicit$

6263. `Videre facies tuas non cogitavi’: quod significet quod in non spe fuerit de influxu amoris ejus, constat a significatione `facierum’ quod sint interiora, de qua n. 358, 2434, 3527, 3573, 4066, 4796, 4798, 5695, ita affectiones, nam hae ex facie imprimis elucent, n. 4796, 5102; inde `facies Dei’ est amor Divinus, proinde misericordia, n. 5585; et ex significatione `non cogitavi’ quod sit in non spe fuisse; quod sit influxus amoris, significatur per `videre facies’, ut quoque patet a mox praecedentibus et mox sequentibus.

6264. `Et ecce videre fecit mihi Deus etiam semen tuum’: quod significet quod non solum influxus amoris apperceptus sed etiam bonum et verum inde, constat ex repraesentatione Menashis et Ephraimi qui hic sunt semen, quod sint bonum voluntarii et verum intellectualis, de qua n. 5354, 6222, et quoque ex significatione `seminis’ quod etiam sit bonum et verum, n. 1610, 2848, 3310, 3373, 3671; et quia `dicitur’ quod `non cogitaverit videre facies tuas, et ecce videre fecit mihi Deus’, significatur quod non solum influxus amoris apperceptus, sed etiam, {1}bonum et verum inde, nam quod per `videre facies’ significetur influxus amoris, videatur mox supra n. 6263.(s)
@1 A omits these words and I has a – but see 6 lines above$

6265. `Et abduxit Joseph illos ex femoribus {1}’: quod significet bonum voluntarii et verum intellectualis ab affectione amoris a parte boni spiritualis, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; ex repraesentatione `Menashis et Ephraimi’ qui hic sunt illi equos Joseph abduxit’, quod sint bonum voluntarii et verum intellectualis, de qua n. 5354, 6222; ex significatione `femorum’ quod sit affectio amoris, de qua n. 3021, 4277, 4280, 4575, 5050-5062; quod a parte boni spiritualis, est ab `Israele’ qui est bonum spirituale, n. 6253. Per haec significatur quod caeleste internum removerit bonum voluntarii et verum intellectualis a bono spirituali, hoc est, ab affectione amoris illius, quia `Israel’ per quem repraesentatur bonum spirituale, accedere fecit bonum et verum illud ad se, praeter quod adducerentur ad illum `a Josepho’ per quem repraesentatur caeleste internum, quapropter abducebantur, et dein a Josepho adducebantur, ut sequitur; [2] causa est (m)quia sic influxus amoris est a caelesti interno per bonum spirituale in illa (n); (s)hoc enim est secundum ordinem; et inde erat hoc rituale externum, {2} cum benedicerentur, stricte observandum; sistebantur enim tunc coram Domino, a Quo praedictio quae hic significatur per benedictionem, n. 6254. (s)Inde nunc est quod `Joseph {3}duxerit filios suos a femoribus patris sui, et ipse dein (t)adduxerit illos illuc’.
@1 A I here o ejus$
@2 i quod exacte observaretur$
@3 abduxerit$

6266. `Et incurvavit se ad faciem (x)suam terram’: quod significet humiliationem illorum, constat a significatione `incurvare se ad faciem terram’ quod sit humiliatio interior, de qua n. 5682; incurvatio enim talis est actus corporis correspondens humiliationi mentis, inde illi qui in adoratione Dei ex corde sunt, ita incurvant se. `Incurvavit se’ dicitur quia erat Josephus pro illis, non tunc coram Israele, sed coram Domino a Quo benedictio per Israelem. [2] Quod hoc a Josepho factum sit pro illis, est quia ita se habet in spiritualibus; bonum voluntarii et verum intellectualis in naturali non se ex se humiliare possunt coram Domino sed ex interno per influxum; quippe absque influxu per internum in naturale, nihil ibi voluntatis et intellectus est, et ne quidem aliquid vitae, nam internum est medium per quod vita a Domino ibi.

6267. `Et accepit Joseph ambos illos, Ephraimum in dextra sua a sinistra Israelis’: quod significet verum intellectualis ut secundo loco, `et Menashen in sinistra sua a dextra Israelis’ quod significet bonum voluntarii primo loco, constat ex repraesentatione `Ephraimi’ quod sit verum intellectualis, et (c)ex repraesentatione `Menashis’ quod sit bonum voluntarii, de qua n. 5354, 6222; et ex significatione `dextrae’ quod sit primo loco esse, et `sinistrae’ quod sit secundo, ut patet {1} ab omni usu in vita. Quomodo cum his se habet, in mox sequentibus dicetur.
@1 i a sequentibus et quoque$

6268. `Et accedere fecit ad eum’: quod significet adjunctionem, constat absque explicatione.

6269. `Et misit Israel dextram suam, et posuit super capite Ephraimi’: quod significet quod primo loco reputaret verum, constat ex significatione `mittere dextram suam’ quod sit reputare primo loco; quod `dextra’ sit primo loco, patet; et ex repraesentatione `Ephraimi’ quod sit intellectuale, ita quoque verum fidei, nam hoc in parte intellectuali hominis habitat cum ibi est visus a luce caeli, ita visus spiritualis, videatur n. 6222. Quod Israel posuerit dextram super capite Ephraimi, et sinistram super capite Menashis, agitur in hoc versu, et quoque in vers. seq. 17-19; et per id significatur quod reputaverit verum fidei primo loco, et bonum charitatis secundo; causa erat quia spiritualis homo, qui per `Israelem’ repraesentatur, n. 4286, 6256, non aliter reputat priusquam regeneratus est; {1}sensibiliter enim animadvertit quid verum fidei, non autem quid bonum charitatis, hoc enim per viam interiorem influit, illud autem per exteriorem, prout scientificum. [2] Qui autem non regenerantur, dicunt absolute quod fides primo loco sit, hoc est, quod sit essentiale Ecclesiae, quia sic vivere possunt utcumque volunt, et usque dicere quod spem de salute habeant; inde etiam hodie ita evanuit charitas ut vix ab aliquo sciatur quid sit, consequenter etiam fides, nam unum absque altero non datur. Si charitas primo loco foret et fides secundo, alia facies Ecclesiae foret, nam tunc non alii dicerentur Christiani quam qui vitam secundum verum fidei viverent, hoc est, vitam charitatis; et quoque tunc scirent quid charitas; etiam tunc non plures Ecclesias facerent distinguendo inter illas secundum opiniones de veris fidei, sed unam dicerent in qua essent omnes qui in bono vitae, nec modo qui intra orbem ubi Ecclesiae, sed etiam qui extra illum; Ecclesia sic in illustratione foret de talibus quae sunt regni Domini, charitas enim illustrat, et nusquam fides absque charitate; {2}ac errores inducti per fidem separatam, perspicue viderentur’; [3] inde patet quae alia facies Ecclesiae foret si bonum charitatis primo loco, hoc est, {3} essentiale esset et verum fidei secundo, hoc est, formale ejus. (s)Facies Ecclesiae foret tunc sicut facies Ecclesiae Antiquae quae in charitate ponebat Ecclesiam, et non alia Ecclesiae doctrinalia habebat quam charitatis; inde illis sapientia a Domino; {4}qualis fuit illa Ecclesia, describitur his verbis apud Mosen,
Jehovah circumduxit illum, instruxit illum, custodivit illum, sicut pupillum oculi Sui: sicut aquila excitat nidum suum, super pullis {5}suis motitat se, expandit alas suas, accepit illum, portavit illum super ala sua: Jehovah solus duxit illum; nec cum illo Deus alienus; equitare fecit illum super excelsis terrae, et cibavit proventu agrorum, sugere fecit illum mel e rupe, et oleum e saxo petrae: butyrum armenti, et lac gregis, cum adipe agnorum, et arietum filiorum Bashanis, et hircorum, cum adipe renum tritici, et sanguinem uvae bibis merum, Deut. xxxii 10-14;
quare qui ab illa Ecclesia fuerunt, in caelo sunt, et in omni ibi felicitate et gloria.(s)
@1 et quia sensibiliter$
@2 imo fides absque charitate in (perhaps enormes) errores abducit$
@3 i si$
@4 quod talis fuerit$
@5 ejus$

6270. `Et is minor’: quod significet tametsi id altero loco sit, constat ex significatione `minoris natu’ quod sit altero loco esse.

6271. `Et sinistram suam super capite Menashis’: quod significet quod secundo loco reputaret bonum, constat ex significatione `mittere sinistram suam’ quod sit reputare secundo loco; et ex repraesentatione `Menashis’ quod sit voluntarium, ita quoque bonum charitatis; hoc quomodo se habet, videatur mox supra, n. 6269.

6272. `Conversim misit manus suas’: quod significet sic non secundum ordinem, constat ex significatione `conversim mittere manus’ quod sit non secundum ordinem; sic enim minorem natu facit primogenitum, et vice versa, consequenter verum fidei prius et superius, et bonum charitatis posterius et inferius; primogenitura enim est prioritas et superioritas, n. 3325. Quantum mali in Ecclesia hoc introducit, manifeste constare potest, nam per id se mittunt in tale obscurum ut non sciant quid bonum, ita nec quid verum; est enim bonum instar flammae et verum instar lucis inde; si aufers flammam, etiam perit lux, et si aliqua lux appareat, est illa sicut lux fatua quae non ex flamma; inde est quod Ecclesiae inter se collidant et litigent de vero, et una congregatio dicat quod id verum sit, et alia quod id falsum; et quod adhuc pejus, cum semel fidem priore loco in Ecclesiae coetu posuerunt, incipiunt dein separare fidem a charitate et hanc respective nihili facere, et sic {1} nihil curare vitam, ad quod homo ex natura etiam inclinat; inde perit Ecclesia; nam vita facit eam apud hominem, non autem doctrina absque vita; ita nec confidentia quae est fides eminens, nam confidentia genuina non dabilis est quam apud illos qui in charitate sunt, vita confidentiae est inde. Praeterea, quod bonum charitatis actualiter primogenitum sit, hoc est, priore loco, et quod verum fidei appareat sicut sit, videatur n. 3324, 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, 3576, 3603, 3701, 4243, 4244, 4247, 4337, 4925, 4926, 4928, 4930, 4977.
@1 i quoque$

6273. `Quia Menasheh primogenitus’: quod significet siquidem bonum est priore loco, constat ex repraesentatione `Menashis’ quod sit bonum quod voluntarii, de qua prius; et ex significatione `primogeniturae’ quod sit prioritas et superioritas, de qua n. 3325, ita `primogenitus’ est qui in priore loco. Quod bonum sit priore loco, ut quoque velle hominis, et quod verum sit posteriore, ut quoque cogitare hominis, quis non hoc potest ex solo naturali lumine modo paululum illustrato videre? tum quod velle hominis faciat ut ita non aliter cogitet, consequenter quod bonum apud hominem faciat ut cogitet quod hoc aut illud (t)sit verum, sic quod verum secundo loco sit, et bonum primo? cogita et reflecte num radicari {1}queat verum quod fidei nisi in bono, et num fides nisi ibi radicata sit fides; inde concludere poteris quid est primarium aut essentiale Ecclesiae, hoc est, homini in quo Ecclesia.
@1 possit$

6274. Vers. 15, 16. Et benedixit Josepho, et dixit, Deus coram Quo ambularunt patres mei, Abraham et Jishak, Deus {1}pascens me ab illo me usque ad diem hunc. Angelus redimens me ab omni malo, benedicat pueris, et vocabitur in illis nomen meum, et nomen patrum meorum Abrahami et Jishaki, et crescant ad multitudinem in medio terrae. `Et benedixit Josepho’ significat praedictionem de vero intellectualis et bono voluntarii vitam habentibus ex interno: `et dixit, Deus coram Quo ambularunt patres mei, Abraham et Jishak’ significat Divinum {2}a quo vitam habuerunt bonum internum et verum internum: `Deus {1}pascens me’ significat Divinum illud vivificans bonum veri spiritualis e naturali: `ab illo me usque ad diem hunc’ significat continue: `angelus redimens me ab omni malo’ significat Divinum Humanum Domini a quo liberatio ab inferno: `benedicat pueris’ significat det ut illis verum et bonum: `et vocabitur in illis nomen meum’ significat quod in illis quale boni veri spiritualis e naturali: `et nomen patrum meorum Abrahami et Jishaki’ significat et quale boni et veri interni: `et crescant ad multitudinem in medio terrae’ significat extensionem ab intimo.
@1 see p. 514, ftnote 1$
@2 ex I$

6275: `Et benedixit Josepho’: quod significet praedictionem de vero intellectualis et bono voluntarii vitam habentibus ex interno, constat ex significatione `benedicere’ quod sit praedictio, de qua n. 6230, 6254; et ex repraesentatione `Ephraimi et Menashis’ qui hic sunt Josephus, quod sint verum intellectualis et bonum voluntarii in naturali nata ab interno, de qua n. 6234, (x)6249; quod per `Josephum’ {1} intelligantur filii ejus, patet ab ipsa benedictione, in qua dicitur `angelus redimens me ab omni malo benedicat pueris, et vocabitur in illis nomen meum’; et est causa quia bonum illud et verum in naturali, quae repraesentantur per `Menashen et Ephraimum’, sunt ipsum internum ibi; [2] internum et externum {2}sunt quidem inter se distincta, sed in naturali ubi simul sunt, est internum ut in sua forma sibi adaequata, quae forma nihil {3}ex se, sed ex interno quod inibi, agit, ita modo agitur; se habet hoc sicut efficiens in effectu; efficiens et effectus sunt inter se distincti, sed usque est efficiens in effectu ut in sua forma sibi adaequata, et per illam agit causam in sphaera ubi {4}sistitur effectus. Similiter se habet cum bono et vero in naturali apud hominem, quae nata sunt ab interno; internum enim {5} induit se talibus quae naturalis sunt, ut possit ibi esse, et ibi {6} vitam agere; sed illa quibus se induit, non sunt aliud quam integumenta quae a se prorsus nihil agunt.
@1 i hic$
@2 before Internum$
@3 agit ex se, sed est Internum quod ibi agit, et quidem per formam$
@4 est$
@5 i modo$
@6 i convenienter$

6276. `Et dixit, Deus coram Quo ambularunt patres mei, Abraham et Jishak’: quod significet Divinum a quo vitam habuerunt bonum internum et verum internum, constat a significatione `Deus’ quod sit Divinum; a significatione `ambulare’ quod sit vivere seu vitam habere, de qua n. 519, 1794; et a repraesentatione `Abrahami’ quod in supremo sensu sit Ipsum Divinum Domini, et `Jishaki’ quod sit Divinum Rationale Ipsius, ita Internum Humanum, `Jacob’ enim est Divinum Naturale Domini, seu Externum Humanum Ipsius, de quibus n. 2011, 3245, 3305 fin., 3439, 4615; in sensu autem repraesentativo est `Abraham’ bonum internum, et `Jishakus’ verum internum, n. 3703, 6098, 6185; quod haec in sensu repraesentativo significentur per `Abrahamum et Jishakum’, est quia ipsum illud bonum et verum quod in regno Domini, procedunt a Divino et Divino Humano Ipsius; et faciunt ut Dominus Ipse sit ibi, ita Ipse regnum Suum.

6277. `Deus {1} pascens me’: quod significet Divinum illud vivificans bonum veri spiritualis e naturali, constat ex significatione `pascens’ quod sit vivificans; quod `pascere’ sit instruere, videatur n. 6044, et quod `pascuum’ sit id quod sustentat vitam hominis spiritualem, n. 6078, sed pascere et pascuum, de quibus ibi, praedicantur de grege, at {1}`pascens’ hic de Jacobo quod sustentatus cibus et necessariis vitae, per quod in sensu interno simile significatur, nam quod sustentat et vivificat vitam corporis, hoc in sensu interno significat id quod sustentat vitam spiritualem et eam vivificat; [2] et ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; et quia hoc bonum quod Israel repraesentat, est bonum veri, ideo hic dicitur bonum veri spiritualis: `Israel’ enim in genuino sensu est Ecclesia spiritualis, et bonum quod est illius Ecclesiae, est bonum veri; instruuntur enim de bono per verum, et cum faciunt secundum verum in quo instructi sunt, tunc verum illud vocatur bonum; hoc bonum est bonum quod vocatur bonum veri et repraesentatur per `Israelem’.
@1 see p. 514, ftnote 1$

6278. `Ab illo me usque ad diem hunc’: quod significet continue, constat ex significatione `hodie’ et `ad diem hunc’ quod sit perpetuum et aeternum, de qua n. 2838,4304,6165; hic itaque `ab illo usque ad diem hunc’ significat continue, nempe vivificans, quod est {1}pascens, n. 6277.
@1 see p. 514, ftnote 1$

6279. `Angelus redimens me ab omni malo’: quod significet Divinum Humanum Domini a quo liberatio ab inferno, constat a significatione `angeli’ quod sit Divinum Humanum Domini, de qua sequitur; {1}ex significatione `redimere’ quod sit liberare, de qua etiam sequitur; et a significatione `mali’ quod sit infernum; quod `malum’ sit infernum est quia ipsum infernum non est nisi quam malum; sive enim dicas quod omnes in inferno sint mali, sive dicas quod infernum sit malum, idem est; in sensu spirituali, cum dicitur malum, intelligitur infernum, nam qui in sensu spirituali sunt ut sunt angeli in caelo, abstracte a personis quia universaliter, cogitant et loquuntur, ita malum illis est infernum; [2] similiter peccatum, cum per id intelligitur malum dominans, ut Gen. iv,
Dixit Jehovah ad Cain,… Si non benefacis, ad januam peccatum cubat, {1} ad te desiderium ejus, et tu domineris ei, vers. 6, 7;
ibi `peccatum’ pro inferno, quod praesto est cum homo malum facit; ipsum etiam malum apud hominem non est nisi quam infernum, nam influit inde, et est homo tunc in minima imagine infernum, ut quoque est unusquisque ibi; sicut vicissim ipsum bonum apud hominem non est nisi quam caelum in illo, nam bonum per caelum influit a Domino; et est homo qui in bono, in minima imagine caelum, ut quoque est unusquisque {2}in caelo’.
@1 i et$
@2 qui ibi$

6280. Quod `angelus redimens’ sit Dominus quoad Divinum Humanum, constat ex eo quod Dominus per quod assumpsit Humanum et id Divinum fecit, redemerit hominem, hoc est, liberaverit illum ab inferno; quapropter Dominus quoad Divinum Humanum Suum vocatur Redemptor. Quod Divinum Humanum dicatur angelus. est quia per angelum significatur missus, et Dominus quoad Divinum Humanum dicitur `Missus’, ut patet a plurimis locis in Verbo evangelistarum; et praeterea Divinum Humanum ante Adventum Domini in mundum, fuit Ipse Jehovah influens per caelum cum loquebatur Verbum; Jehovah enim supra caelos fuit, at quod ab Ipso transivit per caelos, hoc fuit tunc Divinum Humanum; nam per influxum Jehovae in caelum {1}retulit hominem, ac Ipsum Divinum inde, fuit Divinus Homo: hoc nunc est Divinum Humanum ab aeterno, et est quod vocatur Missum, per quod intelligitur procedens, estque hic idem ac angelus. [2] Sed quia Jehovah per id Suum Divinum Humanum non potuit influere amplius apud homines, quia ii se in tantum removerant a Divino illo, idcirco assumpsit humanum, et hoc Divinum fecit, ac ita per influxum inde in caelum, usque ad illos in genere humano qui reciperent bonum charitatis et verum fidei a Divino Humano, quod ita visibile factum, pertingere potuit, et illos sic ab inferno liberare; quod aliter nusquam fieri potuit; haec liberatio est quae vocatur Redemptio, et Ipsum Divinum Humanum quod liberavit seu redemit, {2} quod vocatur angelus redimens. [3] Sed sciendum quod Dominus quoad Divinum Humanum, sicut quoad Ipsum Divinum, sit supra caelum, nam est Sol qui illuminat caelum, ita quod caelum sit longe infra Ipsum; Divinum Humanum quod est in caelo, est Divinum Verum quod procedit ab Ipso, quod est lux ab Ipso ut a sole; Dominus quoad Suam Essentiam non est Divinum Verum, nam hoc est ab Ipso sicut lux a sole, sed est Ipsum Divinum Bonum, unum cum Jehovah. [4] Divinum Humanum Domini etiam aliis in locis in Verbo dicitur angelus; ut cum apparuit Mosi in rubo, de quo ita in Exodo,
Cum Moses venit ad montem Dei, ad Horebum, apparuit angelus Jehovae illi in flamma ignis e medio rubi:… vidit Jehovah quod Moses secederet ad videndum, ideo clamavit ad illum Deus e medio rubi… Et porro dixit, Ego sum Deus patris tui, Deus Abrahami, Deus Jishaki, et Deus Jacobi, iii 1, 2, 4, 6;
est Divinum Humanum Domini quod ibi `angelus Jehovae’ vocaturi qui quod fuerit Ipse Jehovah, dicitur clare; quod Jehovah fuerit ib, in Divino Humano, constare potest ex eo quod Ipsum Divinum non nisi quam per Divinum Humanum potuerit apparere, secundum Domini verba apud Johannem,
Deum nemo vidit unquam, Unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, Ille exposuit, i 18;
et alibi,
Neque vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, v 37.
[5] Porro, Dominus quoad Divinum Humanum dicitur angelus ubi agitur de ducendo populo in terram Canaanem, de quo ita in Exodo,
Ecce Ego mitto angelum coram te ad custodiendum te in via, et ad deducendum te ad locum quem praeparavi: caveto tibi a faciebus ipsius,… quia non sustinebit praevaricationem vestram, quoniam nomen Meum in medio illius est, xxiii 20, 21, 23;
quod `angelus’ ibi (t)sit Divinum Humanum, patet ex eo quod dicatur `quoniam nomen Meum in medio illius est’, hoc est, Ipse Jehovah; per `nomen Meum’ significatur quale Jehovae, quod {3} est in Divino Humano; quod Dominus quoad Divinum Humanum sit `nomen Jehovae’, videatur n. 2628; et quod `nomen Dei’ sit quale, tum omne in uno complexu per quod colitur Deus, n. 2724, 3006: [6] apud Esaiam,
In omni angustia illorum, Ipsi angustia, et angelus facierum Ipsius (x)liberavit illos; ob amorem Suum, et indulgentiam Suam Hic redemit illos, et assumpsit illos, et portavit illos omnibus diebus aeternitatis, lxiii 9;
quod `angelus facierum Jehovae’ sit Dominus quoad Divinum Humanum, patet, nam dicitur quod redemit illos: apud Malachiam,
Ecce subito veniet ad templum Suum Dominus, Quem vos quaeritis, et angelus foederis Quem vos desideratis, ecce venit, inquit Jehovah Zebaoth. Quis vero sustinebit diem Adventus Ipsius, et quis consistet cum apparuerit?… tunc suavis erit Jehovae minhah Jehudae et Hierosolymae, juxta dies aeternitatis, et juxta annos priores, iii 1, 2, 4;
quod `angelus foederis’ sit Dominus quoad Divinum Humanum, manifeste constat, nam agitur de Ipsius Adventu; quod `tunc suavis erit Jehovae minhah Jehudae et Hierosolymae’ significat quod suavis erit tunc cultus ex amore et fide in Ipsum; quod per `Jehudam’ ibi non intelligatur Jehudah, nec per `Hierosolymam’ Hierosolyma, clare patet, nam nec tunc nec postea minhah Jehudae et Hierosolymae suavis fuit; quod `dies aeternitatis’ sint status Ecclesiae Antiquissimae quae caelestis, et `anni priores’ status Ecclesiae Antiquae quae spiritualis, videatur n. 6239. Praeterea per `angelum’ in Verbo in sensu interno non significatur angelus sed aliquod Divinum in Domino, n. 1925, (x)2319, 2821, 3039,4085.
@1 hoc retulit Hominem$
@2 i est$
@3 i etiam$

6281. Quod `redimere’ attinet, id in proprio sensu significat sibi restituere et appropriare quod suum fuerat, et praedicatur de servitio, de morte et de malo; cum de servitio, intelliguntur illi qui servi facti sunt, in sensu spirituali qui emancipati inferno; cum de morte, intelliguntur illi qui in damnatione; et cum de malo, ut hic, intelliguntur qui in inferno, nam malum a quo angelus redemit, est infernum, n. 6279. Quia Dominus ab illis hominem liberavit per quod Humanum in Se Divinum fecit, ideo est Divinum Humanum Ipsius quod in Verbo vocatur Redemptor; ut apud Esaiam,
Ego adjuvo te, dictum Jehovae, et Redemptor tuus Sanctus Israelis, xli 14:
apud eundem,
Sic dixit Jehovah, Redemptor Israelis, Sanctus Ipsius, xlix 7, 26:
apud eundem,
Jehovah Zebaoth nomen Ipsius, et Redemptor tuus, Sanctus Israelis, Deus totius terrae vocabitur, liv 5;
in his locis distinguitur Ipsum Divinum quod vocatur Jehovah, a Divino Humano quod dicitur Redemptor Sanctus Israelis. [2] Quod autem sit Ipse Jehovah in Divino Humano {1}, constat ab his locis: apud Esaiam,
Sic dixit Jehovah Rex Israelis, et Redemptor illius, Jehovah Zebaoth, Ego primus et Ego novissimus, et praeter Me non Deus, xliv 6:
apud eundem,
Sic dixit Jehovah Redemptor tuus,… Ego Jehovah Deus tuus, docens te, xlviii 17:
apud eundem,
Tu Pater noster, nam Abraham non cognoscit nos, et Israel non agnoscit nos, Tu Jehovah Pater noster Redemptor noster, a saeculo nomen Tuum, lxiii 16:
apud Davidem,
Jehovah Qui redemit e fovea vitam {2}tuam, Ps. ciii 4;
[3] ex quibus locis etiam patet quod per `Jehovam’ in Verbo non alius intelligatur quam Dominus, n. 1343, (x)1736, 2921, 3035, 5663; et quod `Jehovah Redemptor’ sit Divinum Humanum Ipsius; ideo quoque qui redempti sunt, vocantur redempti Jehovae, apud Esaiam, Dicite filiae Zionis, Ecce salus tua venit, ecce merces Ipsius cum Ipso, et pretium operis coram Ipso, vocabunt illos, Populum sanctitatis, redemptos Jehovae, lxii 11, 12;
{3}quod Dominus sit a Quo `redempti Jehovae’ dicuntur, manifeste liquet, nam de Adventu Ipsius dicitur `ecce salus tua venit, ecce merces Ipsius cum Ipso’. Praeterea videatur Esai. xliii (x)1, lii 2, 3, lxiii 4, 9, Hos. xiii 14, Exod. vi (x)6, xv 13, {4}Hiob. xix 25, ubi patet quod redemptio praedicetur de servitio, et de morte, et de {5}malo.
@1 Qui Redemptor$
@2 meam A I, but see Heb and n. 5236.$
@3 ibi quod Dominus sit, Qui Jehovah Redemptor,$
@4 In A Hiob ref. follows Hosea ref.$
@5 inferno$

6282. `Benedicat pueris’: quod significet det ut illis verum et bonum, constat a significatione `benedicere’ quod sit donare vero et bono, nam `benedictio’ in spirituali sensu non aliud involvit, n. 1420, 1422, 4981; et ex repraesentatione `Ephraimi et Menashis’, qui hic sunt `pueri’, quod sint Ecclesiae intellectuale et Ecclesiae voluntarium, quibus verum et bonum daretur, intellectuali verum et voluntario bonum.

6283. `Et vocabitur in illis nomen meum’: quod significet quod in illis quale boni veri spiritualis e naturali, constat ex significatione `vocari nomen suum in aliquo’ quod sit quale ejus in illo, de qua n. 1754, 1896, 2009, 3421; et ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum veri spiritualis e naturali, de qua supra n. 6277; et quia quale Israelis erat in illis, ideo etiam inter reliquos Jacobi filios recepti sunt et facti tribus, una Menashis et altera Ephraimi, et cum illis constituebant duodecim tribus quando tribus Levi quia sacerdotium facta, non numerata est, {1}quae hereditatem sortitae sunt, de qua apud Joshuam, et quoque apud Ezechielem xlviii.
@1 ut cum Tribus$

6284. `Et nomen patrum meorum Abrahami et Jishaki’: quod significet et quale boni et veri interni, constat a significatione `nominis’ quod sit quale, ut mox supra n. 6283; et ex repraesentatione `Abrahami et Jishaki’ quod sint bonum et verum internum, de qua supra n. 6276. Internum bonum et verum erunt in bono et vero externo, ut haec sint bonum et verum, nam {1}ut supra n. 6275 dictum est, non est externum nisi formatum quoddam, tale ut ibi internum possit esse, et secundum influxum in se a Domino ibi agere vitam {2}; {3}internum etiam nec aliud est respective ad supremum Quod est Dominus; inde omne vitae; et quae infra sunt, modo sunt formae recipientes vitae per gradus in suo ordine usque ad ultimum quod est corpus.
@1 ut prius ostensum est, $
@2 i n. 6275 $
@3 nec Internum$

6285. `Et crescant ad multitudinem in medio terrae’: quod significet extensionem ab intimo, constat a significatione `medii’ quod sit intimum, de qua n. 2940, 2973, 6068, 6084, 6103; inde crescentia in multitudinem est extensio; vera enim quae per `multitudinem’ significantur, ab intimo ut (c)e centro (t)se circumcirca extendunt; et quo major extensio inde est, et haec quo melius secundum ordinem caelestem, eo perfectior status est; hic status est qui significatur per hoc benedictionis `ut crescant ad multitudinem in medio terrae’.

6286. Vers. 17-20. Et vidit Joseph quod posuit pater ejus manum dextram suam super capite Ephraimi, et malum fuit in oculis ejus, et apprehendit manum patris sui ad removendum illam a super capite Ephraimi, super caput Menashis. Et dixit Joseph ad patrem suum, Non ita pater mi, quia hic primogenitus, pone dextram tuam super capite ejus. Et renuit pater ejus, et dixit, Scio, fili mi, scio, etiam hic erit ad populum, et etiam hic magnus fiet, et verumtamen frater ejus minor magnus fiet prae illo, et semen illius erit plenitudo gentium. Et benedixit illis in die hoc, dicendo, In te benedicet Israel, dicendo, Ponat te Deus sicut Ephraimum et sicut Menashen: et posuit Ephraimum ante Menashen. `Et vidit Joseph quod posuit pater ejus (x)manum dextram suam super capite Ephraimi’ significat apperceptionem quod primo loco reputaret verum: `et malum fuit in oculis ejus’ significat displicentiam: `et apprehendit manum patris sui’ significat influxum in potentiam apperceptionis ejus obscurae: `ad removendum illam a super capite Ephraimi super caput Menashis’ significat ad declinandum eum ab errore: `et dixit Joseph ad patrem suum, Non ita pater mi, quia hic primogenitus’ significat influxum perceptibilem de bono quod ei prioritas: `pone dextram {1} super capite ejus’ significat quod sic primo loco: `et renuit pater ejus’ significat non consensum: `et dixit, Scio, fili mi, scio’ significat quod ita sit sed quod appareat aliter: `etiam hic erit {2}in populum, et etiam hic magnus fiet’ significat quod verum ex bono etiam augebitur, ita caelestis homo: `et verumtamen frater ejus minor magnus fiet prae illo’ significat quod bonum ex vero plus incrementi capiet, ita spiritualis homo: `et semen illius erit plenitudo gentium’ significat verum quod fidei regnaturum: `et benedixit illis in die hoc’ significat praevidentiam et providentiam in aeternum: `dicendo, In te (x)benedicat Israel, dicendo, Ponat te Deus sicut Ephraimum et sicut Menashen’ significat ut spirituale suum sit in vero intellectualis et bono voluntarii: `et posuit Ephraimum ante Menashen’ significat quod primo loco reputaret verum, quia spiritualis.
@1 A I here and 6292 o tuam; see above$
@2 thus A I here and 6295; see above$

6287. `Et vidit Joseph quod posuit pater ejus manum dextram suam super capite Ephraimi’: quod significet apperceptionem quod primo loco reputaret verum, constat ex significatione `videre’ quod sit intelligere et appercipere, de qua n. 2150, {1} 2807, 3764, 4567, 4723, 5400; ex repraesentatione `Josephi’ quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877, 6224; (c)ex repraesentatione `Israelis’ qui hic pater, quod sit bonum spirituale e naturali; (c)ex significatione `ponere manum dextram super capite’ quod sit primo loco reputare, de qua supra n. 6269; et ex repraesentatione `Ephraimi’ quod sit verum quod intellectualis in naturali, de qua supra n. 6234, 6238, 6267; ex his patet quod per `vidit Joseph quod posuit pater ejus manum dextram suam super capite Ephraimi’ significetur apperceptio caelestis interni quod bonum spirituale e naturali primo loco reputaret verum; {2}videantur quae de his’ supra n. 6256, 6269, 6272, 6273 dicta et ostensa sunt.
@1 i 2325$
@2 videatur de his quae$

6288. `Et malum fuit in oculis ejus’: quod significet displicentiam, constat absque explicatione. Quod displicuerit Josepho, erat quia per (c)eum repraesentatur caeleste internum, quod est supra bonum spirituale quod repraesentatur per `Israelem’; quod superius est, hoc potest appercipere quomodo se habet cum {1}eo quod agitur in inferiore, ita quoque num verum sit quod ibi cogitatur, vel non; superius enim videt quae in inferioribus sunt, quia e luce caeli; ita vidit caeleste internum quod `Joseph’, quod in errore esset bonum spirituale e naturali quod `Israel’, quapropter id ei displicuit.
@1 omni$

6289. `Et apprehendit manum patris sui’: quod significet influxum in potentiam apperceptionis ejus obscurae, constat a significatione `apprehendere manum’ quod sit influxus in potentiam apperceptionis; internum enim cum per influxum adigere vult externum ad aliquod cogitandum et volendum, quasi apprehendit illud, {1}hic potentiam apperceptionis quae per `manum’ significatur; quod `manus’ sit potentia, videatur n. 878, 3387, 4931-4937. Quod apperceptio {2}dicatur obscura, est causa quia spirituales qui repraesentantur per `Israelem’, (t)sunt in obscuro respective ad caelestes qui repraesentantur per `Josephum’; quod spirituales in obscuro sint respective, videatur n. 2708, 2715, 2716, 2718, 2831, 2849, 2935, 2937, 3833, 4402. [2] {3} Quod spirituales in obscuro sint, patet manifeste ex eo quod antequam regenerati sunt, sint prorsus in caligine de vero et bono, et quod cum regenerantur, sit verum quale est in doctrina Ecclesiae eorum, quod agnoscunt, cui vero fidem habent sive id verum sit sive non verum; hoc verum usque est quod fit bonum apud illos cum fit voluntatis et inde vitae, et tunc est id bonum quod vocatur bonum veri, tum bonum fidei, ut et bonum spirituale seu bonum Ecclesiae spiritualis; quale id bonum sit quod ex tali origine, quisque potest scire qui expendit. Sed usque bonum ex tali vero, etiam apud gentiles, acceptatur a Domino, dum pro principio habet charitatem erga proximum, et in charitate illa est innocentia.
@1 sed non manum, verum$
@2 obscura fuerit, constare potest ex eo, quod$
@3 i quod nunc spirituale, quod est Israelem, fuerit in magis obscuro, significatur per quod oculi ejus graves essent prae senectute, n. 6256.$

6290. `Ad removendum illam a super capite Ephraimi super caput Menashis’: quod significet ad declinandum eum ab errore, constat a significatione `removere’ quod sit declinare; et a significatione `a super capite Ephraimi super caput Menashis’ quod sit ab errore; nam error erat quod primo loco reputaret verum, et secundo bonum, ut supra ostensum est.

6291. `Et dixit Joseph ad patrem suum, Non ita pater mi, quia hic primogenitus’: quod significet influxum perceptibilem de bono, quod ei prioritas, constat ex significatione `dicere’ cum praedicatur de caelesti interno quod hic Joseph, quod sit influxus, de qua n. 6152, hic influxus perceptibilis, quia non solum apprehendit manum sed etiam dixit `Non ita pater mi, quia hic primogenitus’.

6292. `Pone dextram {1} super capite ejus’: quod significet quod sic primo loco, constat ex significatione `ponere dextram super capite’ quod sit primo loco {2}reputare, ut supra n. 6269, 6287. Quod `super capite posuerit manum’ cum benediceret, erat ex rituali recepto ab antiquis; in capite enim est ipsum intellectuale et voluntarium hominis in corpore autem sunt actus secundum illa et obsequium; ita {3} `ponere manum super capite’ erat repraesentativum quod benedictio communicaretur intellectuali et voluntario, ita ipsi homini; ex antiquo illo’ tempore idem rituale etiam hodie remanet, et in usu est in inaugurationibus, etiam in benedictionibus.
@1 see p. 546, footnote 1$
@2 esse but reputare in n. 6269, 6287$
@3 i per$

6293. (x) `Et renuit pater ejus’: quod significet non consensum, constat absque explicatione.

6294. `Et dixit, Scio, fili mi, scio’: quod significet quod ita sit sed quod appareat aliter, constat ex significatione `scire’, quod hic sit scire ita esse sed apparere aliter. Quod hoc nunc appercepit bonum spirituale quod {1} `Israel’, erat ex influxu caelestis interni quod `Joseph’, de quo influxu supra n. 6289, 6291 actum est; cum bonum spirituale in illuminatione est ex tali influxu, tunc appercipit quod ita sit, hoc est, quod bonum priore loco sit, et verum posteriore, et quoque quod aliter appareat; sed tunc prioritatem ponit in eo quod verum regnaturum prae bono, ut sequitur, ac ob eam causam manum dextram retinet super capite minoris natu et sinistram super capite primogeniti.
@1 i est$

6295. `Etiam hic erit {1}in populum, et etiam hic magnus fiet’: quod significet quod verum ex bono etiam augebitur, ita caelestis homo, constat ex significatione `populi’ quod sit verum, de qua n. 1259, 1260, 3581, 4619; ex significatione `magnus fieri’ quod sit augeri; et ex repraesentatione `Menashis’ de quo illa dicuntur, quod sit bonum voluntarii in naturali natum ab interno, de qua n. 6234, 6238, 6267; quod verum ex bono sit caelestis hominis, constat ex illis quae prius de caelesti homine saepe dicta et ostensa sunt; quod nempe caelestis homo sit qui ex voluntario in bono est et inde in vero; et quod distinguatur a spirituali homine in eo quod hic sit ex intellectuali in vero et inde in bono; et quia `Menasheh’ est bonum voluntarii, ideo per illum repraesentatur caelestis homo, sed caelestis homo externus seu homo Ecclesiae caelestis externae, nam `Menasheh’ est bonum voluntarii in naturali, ita in externo homine; `Josephus’ autem est homo Ecclesiae caelestis internae, quia est bonum voluntarii in rationali, ita in interno homine. [2] Paucis etiam dicendum est de vero boni quod est caelestis hominis: verum illud quidem dicitur verum sed est bonum; apud caelestem hominem est bonum amoris in Dominum et bonum amoris erga proximum; bonum amoris in Dominum est internum ejus, at bonum amoris erga proximum est externum ejus; quapropter qui ab Ecclesia caelesti sunt, in Ecclesiae illius interno sunt qui in amore in Dominum, et in Ecclesiae externo qui in amore erga proximum; bonum hujus amoris, nempe amoris {2}erga proximum apud caelestem hominem, {3}est quod hic vocatur verum boni, et repraesentatur per `Menashen’; caelestis enim homo est talis ut non ratiocinetur ex vero, {4}nec de vero, nam perceptionem ex bono, hoc est, per bonum a Domino, habet quod ita sit vel non ita, n. 202, 337, 2715, 3246, 4448; attamen bonum charitatis apud illum est quod vocatur verum, sed caeleste verum.
@1 see p. 546, ftnote 2$
@2 in$
@3 est before apud$
@4 et$

6296. `Et verumtamen frater ejus minor magnus fiet prae illo’: quod significet quod bonum ex vero plus incrementi capiet, ita spiritualis homo, constat ex repraesentatione `Ephraimi’ qui hic est `frater minor’, quod sit verum intellectualis in naturali natum ab interno, de qua n. 6234, 6238, 6267; hic autem est `Ephraim’ bonum ex vero, de quo sequitur; et ex significatione `magnus fieri prae altero’ quod sit plus incrementi capere. Quod `Ephraim’ hic sit bonum ex vero, est quia repraesentat hominem Ecclesiae spiritualis, sed hominem Ecclesiae spiritualis externae, sicut `Menasheh’ hominem Ecclesiae caelestis externae, n. 6295; illum hominem, nempe hominem Ecclesiae spiritualis, constituit bonum ex vero; internum illius Ecclesiae est quod repraesentatur per `Israelem’, externum autem per `Ephraimum’. Homo Ecclesiae spiritualis differt ab homine Ecclesiae caelestis in eo quod illius bonum implantatum sit in parte intellectuali, hujus autem bonum in parte voluntaria, videatur n. 863, 875, 895, 927, 928, 1023,1043, 1044, 2256, 4328, 4493, 5113; idcirco `Ephraim’ repraesentat spiritualem hominem, et `Menasheh’ caelestem’. [2] Quod bonum ex vero seu spiritualis homo plus incrementi {1}capiet quam bonum ex quo verum, seu caelestis homo, est quia voluntarium hominis continue depravatum est, et tandem ita ut malum occupaverit totum, adeo ut non aliquid integrum ibi remanserit; {2} ne ideo homo periret, providit Dominus ut regenerari posset {3} quoad partem intellectualem et sic salvari; inde nunc est quod pauci sint apud quos aliquid adhuc integrum est in parte voluntaria, ita pauci qui fieri caelestes homines, sed plures qui spirituales; ita quod hi plus incrementi capient quam illi; hoc nunc est quod significatur per quod `frater ejus minor magnus fiet prae illo’.
@1 capiat$
@2 i quapropter$
@3 i homo$

6297. `Et semen illius erit plenitudo gentium’: quod significet {1}quod verum quod fidei, regnaturum, constat ex significatione `seminis’ quod sit fides et charitas, de qua n. 1025, 1447, 1610, 1940, 2848, 3187, 3310, 3373, 3671, hic fides quia praedicatur de Ephraimo {2}; et ex significatione plenitudinis gentium quod sit abundantia, ita quod regnaturum. `Plenitudo’ in Verbo significat omne, et ubi non omne significat abundans, (c)et praedicatur et de vero et de bono, nam multitudo’ praedicatur de vero, `magnitudo’ autem de bono, ita `plenitudo’ de utroque; ut apud Jeremiam,
Ecce aquae ascendentes e septentrione, quae fient in flumen inundans, et inundabunt terram et plenitudinem ejus, urbem et habitantes in ea, xlvii 2;
terra et plenitudo’ pro omni, tam vero quam bono, {3}quod est Ecclesiae; ideo adjicitur `urbem et habitantes in ea’, nam per `urbem’ significantur vera, et per `habitantes’ bona, n. 2268, (x)2451, 2712: [2] apud Ezechielem
Panem suum cum sollicitudine comedent, et aquas suas cum stupore bibent, ut devastetur terra ejus a plenitudine sua, xii 19;
`terra’ pro Ecclesia, et `plenitudo’ pro bono et vero ibi; quod utrumque significetur, patet ex illis quae {4} praecedunt, quod `panem cum sollicitudine comedent’ et `aquas cum stupore bibent’, per `panem’ enim significatur bonum amoris, et per `aquas’ verum fidei, quae vocantur `terrae plenitudo’: [3] similiter, apud Amos,
Superbiam Jacobi et palatia ejus odi, ideo concludam urbem et plenitudinem ejus, vi 8:
apud Davidem,
Tui caeli, etiam Tua terra, (x)orbem et plenitudinem ejus Tu fundasti, Ps. lxxxix 12 [A.V. 11]:
et alibi apud eundem,
Jehovae terra et plenitudo ejus, orbis et habitantes in illo: Ipse super maria fundavit illum, et super flumina stabilivit illum, Ps. xxiv 1, 2;
`plenitudo’ etiam ibi pro vero et bono; `terra’ pro Ecclesia in specie, `orbis’ pro Ecclesia in universali sensu; quod `Jehovah fundaverit {5}orbem super maria’ est super illa quae sunt scientiae, n. 28; et quod `stabiliverit illum super flumina’ est super illa quae sunt intelligentiae, n. 3051; quod non intelligatur quod Jehovah orbem fundaverit super maria, et stabiliverit super flumina, quis non videre potest? nam orbis non super illis fundatus et stabilitus est; quare qui expendit, videre potest quod per `maria’ et per `flumina’ aliud significetur, et quod hoc aliud sit spirituale {6} seu internum Verbi.
@1 A here and A I 6286 omit$
@2 i qui est verum spirituale, quia est homo Ecclesiae spiritualis externae, at Israel bonum spirituale, quia est homo Ecclesiae internae$
@3 quae$
@4 i ibi$
@5 illum$
@6 , ac$

6298. `Et benedixit illis in die hoc’: quod significet Praevidentiam et Providentiam in aeternum, constat ex significatione `benedicere’ quod sit praedictio, de qua n. 6230, 6254, in supremo autem sensu Praevidentia Domini, et quia Praevidentia, etiam est Providentia, nam una non datur absque altera; praevidetur enim malum et providetur bonum, et malum quod praevidetur, per Providentiam {1} flectitur in bonum; quod hic `benedicere’ sit Praevidentia et Providentia, est quia `Israel’ qui hic benedicit, in supremo sensu est Dominus, n. 4286; et ex significatione `in die hoc’, seu hodie, quod sit aeternum, de qua n. 2838, 3998, 4304, 6165.
@1 i quantum potest$

6299. `Dicendo, In te benedicet Israel, dicendo, Ponat te Deus sicut Ephraimum et sicut Menashen’: quod significet ut spirituale suum sit in vero intellectualis et bono voluntarii, constat ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; et ex repraesentatione `Ephraimi’ quod sit verum intellectualis, ac `Menashis’ quod sit bonum voluntarii, de {1}quibus supra; ut spirituale quod `Israel’, sit in illis, significatur per verba `in te benedicet, et ponat te Deus’. [2] Cum hoc quod spirituale per `Israelem’ repraesentatum, sit in vero intellectualis et bono voluntarii quae sunt `Ephraim et Menasheh’, ita se habet: bonum spirituale quod repraesentatur per `Israelem’, est spirituale Ecclesiae internae: at verum et bonum quae per `Ephraimum et Menashen’ repraesentantur, sunt Ecclesiae externae, videatur supra n. 6296; ut internum sit internum Ecclesiae, necessario {2} erit in externo ejus, nam externum est fundamenti loco cui internum insistet, et est receptaculum in quod internum influet; inde est quod naturale quod est externum, necessario regenerandum sit, nam nisi id regeneratur, internum non habet fundamentum nec receptaculum; et si non habet fundamentum nec receptaculum, prorsus perit; id nunc est quod intelligitur per quod spirituale suum sit in vero intellectualis et bono voluntarii. Sit pro illustratione hujus rei hoc exemplum: [3] ipsa affectio charitatis, nempe quod homo sentiat in se quietum ac beatum in benefaciendo proximo absque respectu ullius remunerationis, est internum Ecclesiae; id autem velle et id agere ex vero, hoc est, quia ita in Verbo mandatum est, externum Ecclesiae est; si naturale quod est externum, non concordat, hoc est, {3}nec id vult nec agit, quia in eo nihil remunerationis, ita nihil sui, videt, nam in naturali seu externo homine ex hereditario et ex actuali tale inest, tunc internum non habet fundamentum nec receptaculum correspondens, sed tale quod influxum aut rejicit aut pervertit aut exstinguit, quapropter internum perit, nempe clauditur et obturatur ut nihil ex caelo in {4}naturale per internum transpiret praeter aliquid lucis in communi per rimas ubivis circumcirca, ut facultas sit cogitandi, volendi loquendique, sed secundum id quod in naturali est, ita pro malo et falso contra bonum et verum, ad quod sibi inservire facit id lucis spiritualis quod in communi per rimas ubivis circumcirca influit.
@1 qua$
@2 i id$
@3 non$
@4 id$

6300. `Et posuit Ephraimum ante Menashen’: quod significet quod primo loco reputaret verum quia spiritualis, constare potest ab illis quae supra ad vers. 13, 14, 17-19 explicata sunt.

6301. Vers. 21, 22. Et dixit Israel ad Josephum, Ecce ego morior, et erit Deus cum vobis, et reducet vos ad terram patrum vestrorum. Et ego do tibi portionem unam super fratres tuos, quam sumpsi e manu Emoraei gladio meo et arcu meo. `Et dixit Israel ad Josephum, Ecce ego morior’ significat perceptionem boni spiritualis ex caelesti interno de nova vita et de fine repraesentationis: `et erit Deus cum vobis’ significat Providentiam Divinam Domini: `et reducet vos ad terram patrum vestrorum’ significat ad statum Ecclesiae utriusque Antiquae: `et ego do tibi portionem unam super fratres tuos’ significat quod verum intellectualis et bonum voluntarii plus haberet ibi: `quam sumpsi e manu Emoraei’ significat ex victoria super malum: `gladio meo’ significat per verum pugnans: `et arcu meo’ significat ex doctrina.

6302. `Et dixit Israel ad Josephum, Ecce ego morior’: quod significet perceptionem boni spiritualis a caelesti interno de nova vita et de fine repraesentationis, constat a significatione `dicere’ quod sit perceptio, de qua supra n. 6220; ex repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua etiam supra n. 6225; ex repraesentatione Josephi quod sit caeleste internum, de qua n. 5869, 5877; et (c)a significatione `mori’ quod sit resuscitatio in vitam, de qua n. 3498, 3505, 4618, 4621, 6036, (x)6221, et quoque quod sit finis repraesentationis prioris, n. 3253, 3259, 3276, qui finis etiam per `mori’ hic significatur, nam cum moritur unus qui aliquid Ecclesiae repraesentaverat, tunc alius succedit qui repraesentationem continuat in suo ordine; ita postquam mortuus est Abraham, continuabatur in suo ordine repraesentativum in Jishako, et postea in Jacobo, et post eum in filiis ejus; similiter cum mortuus est Moses, successit repraesentativum in Joshua, ac postea in judicibus ordine, usque ad reges, et sic porro.

6303. `Et erit Deus cum vobis’: quod significet Providentiam Divinam Domini, constat (c)a significatione `erit Deus cum vobis’ quod sit Providentia Divina Domini, nam cum Dominus est cum aliquo, tunc ducit illum et providet ut omnia quae contingunt, sive sint tristia sive laeta, cedant ei ad bonum, hoc est Providentia Divina. Quod dicatur Providentia Domini, est quia dicitur `Deus cum vobis’, et per Deum (c)ac per Jehovam in Verbo Dominus intelligitur, non enim est alius Deus praeter Ipsum; est enim Ille Ipse Pater et est Ille Ipse Filius, nam unum sunt; Pater in Ipso est et Ipse in Patre, ut Ipse docet apud Johannem xiv 9-11, videatur n. 1343, 1736, 2921, 3035, 5663.

6304. (x) `Et reducet vos ad terram patrum vestrorum’: quod significet ad statum Ecclesiae utriusque Antiquae, constat a significatione `terrae’ quod sit Ecclesia, de qua n. 566, 662, 1066, 1067, 1733, 1850, 2117, 2118, 3355, 4535, 4447, 5577; et ex significatione `patrum’ quod sint illi qui ab Ecclesia Antiqua et ab Ecclesia Antiquissima, de qua n. 6075. Ad statum Ecclesiae utriusque Antiquae dicitur quia filii Israelis et horum posteri, sicut illi qui ab Antiquis Ecclesiis, in singulis repraesentarent regnum Domini caeleste et spirituale; ipsum repraesentativum etiam institutum fuit apud gentem Judaicam repraesentativum regni caelestis et apud {1}populum Israeliticum repraesentativum regni spiritualis; sed apud generationem illam non potuit aliud quam merum repraesentativum institui, non autem aliquid Ecclesiae aut regni Domini, nam prorsus nihil in repraesentativis videre et agnoscere voluerunt quam externum, non autem aliquod internum; [2] ut tamen repraesentativum existeret, et per id aliqua communicatio daretur cum caelo et per caelum cum Domino, tenebantur in externis; et provisum tunc erat a Domino ut communicatio daretur per {2}solum repraesentativum externum absque interno; his status erat ad quem reduci potuerunt posteri Jacobi; at usque in repraesentativis externis apud illos intus latuerunt Divina, in supremo sensu quae spectabant Divinum Humanum Domini, et in sensu respectivo, quae spectabant regnum {3}Domini in caelis et Ecclesiam; hic status utriusque Ecclesiae Antiquae significatur per quod `Deus reducet eos ad terram patrum eorum’.
@1 gentem Israeliticam$
@2 all 4 words changed from singular to plural$
@3 Ipsius$

6305. (x) `Et ego do tibi portionem unam super fratres tuos’: quod significet quod verum intellectualis et bonum voluntarii plus haberet ibi, constat ex repraesentatione `Ephraimi et Menashis’ qui hic sunt Josephus ut supra n. 6275, quod sint verum intellectualis et bonum voluntarii, de qua prius pluries; et ex significatione `dare portionem unam super fratres’ quod sit plus habere ibi, nempe in Ecclesia, quae per `terram’ significatur n. 6304; quod bonum voluntarii et verum intellectualis plus ibi haberent, est quia illa bina sunt essentialia Ecclesiae; ideo etiam cessit filiis Josephi primogenitura, I Chron. v 1.

6306. `Quam sumpsi e manu Emoraei’: quod significet ex victoria super malum, constat ex repraesentatione `Emoraei’ quod sit malum, de qua n. 1857; et ex significatione `sumere e manu’ quod sit per victoriam sibi comparare. Quod `Emoraeos’ attinet, sciendum quod per illos significetur malum, ut quoque per `Cananaeos’, et per reliquas gentes in illa terra quae (t)nominantur in Verbo’, significantur varia genera mali ut et falsi; {1}talia repraesentabant gentes {2}, cum filii Israelis in possessionem terrae Canaanis veniebant; causa erat ut cum {3}filii Israelis repraesentarent caelestia, gentes illae repraesentarent infernalia, et sic terra Canaan repraesentaret omnem statum alterius vitae; {4}et quia gentes repraesentabant infernalia, idcirco devotioni datae sunt, et {5} cum illis quae remanerent, vetitum erat foedus inire. [2] Quod filii Israelis terram illorum qui repraesentabant inferna, occuparent et inhabitarent, erat repraesentativum quod infernales circa tempus Adventus Domini occupaverint multam partem caeli, at quod Dominus per quod in mundum venit et humanum in se Divinum fecit, expulerit illos inde ac dejecerit in inferna, (c)et ita caelum ab illis liberaverit, quod tunc in hereditatem dedit illis qui (c)e regno Suo spirituali essent. Quod per gentem Emoraeam repraesentatum sit malum in communi, patet ab illis locis ubi nominatur, ut apud Ezechielem,
Sic dixit Dominus Jehovih, Hierosolyma, negotiationes tuae et generationes tuae de terra Cananaei; pater tuus Emoraeus, et mater tua Hittaea, xvi 3, 45;
quia `pater’ in sensu interno significat bonum Ecclesiae, at in opposito sensu malum, (c)ac `mater’ (t)verum Ecclesiae, at in opposito sensu falsum, ideo dicitur `pater tuus Emoraeus et mater tua Hittaea’: [4] apud Amos,
Ego perdidi Emoraeum coram illis, cujus sicut altitudo cedrorum altitudo, et robustus ille sicut quercus:… duxi (x)vos in deserto,… ad possidendum terram Emoraei, ii 9, 10;
hic etiam `Emoraeus’ pro malo, nam describitur malum amoris sui {6} per `altitudinem cedrorum et robur quercus’; quod `Emoraeus’ sit malum in genere, est quia terra Cananaea tota dicta fuit terra Emoraei, nam dicitur `duxi vos in deserto ad possidendum terram Emoraei’. Praeterea in Libro 2 Regum,
Menashe rex Jehudae,… malum fecit prae omni malo quod fecerunt Emoraei, qui ante eum, xxi 11.
[5] {7}`Gladio meo’: quod significet per verum pugnans, constat a significatione `gladii’ quod sit verum pugnans, de qua n. 2799, 4499.
{7}`Et arcu meo’: quod significet ex doctrina, constat ex significatione `arcus’ quod sit doctrina, de qua n. (x)2686, 2709. [6] Quod haec verba, nempe `portio quam sumpsi e manu Emoraei gladio meo et arcu meo’, ab Israele dicta sint ob sensum internum, patet manifeste, quia Jacob portionem illam ab Emoraeo non sumpsit gladio nec arcu, sed emit a filiis Hamoris {8}, ut patet Gen. xxxiii, ubi haec verba,
Venit Jacob Shalem, urbem Shechemi, quae in terra Canaan, in veniendo e Paddan-Aram; et castrametatus ad facies urbis: et emit portionem agri ubi tetendit tentorium suum, e manu filiorum Hamoris patris Shechemi, centum kesithis, vers. 18, 19;
quod hic ager fuerit portio quam dedit Josepho, constat apud Joshuam,
Ossa Josephi, quae ascendere fecerunt filii Israelis ex Aegypto, sepeliverunt in Shechemo, in parte agri quam emit Jacobus a filius Hamoris, patris Shechemi, centum kesithis; et facta fuerunt filiis Josephi in hereditatem, xxiv 32;
inde patet quod portio illa empta fuerit, et quod illa sit quae data Josepho. Quod non intellecta sit urbs Shechemi quae ibi prope, ubi Shimeon et Levi occiderunt omnem masculum, et quam gladio ceperunt, Gen. xxxiv, constare potest ex eo quod Jacob detestatus sit illud factum, et propterea maledixerit Shimeoni et Levi, et a se id facinus prorsus removerit, dicendo
Schimeon et Levi fratres, instrumenta violentiae machaerae eorum, in secretum eorum ne veniat anima mea, in congregatione eorum ne uniatur gloria mea, quia in ira sua occiderunt virum, et in beneplacito {9}suo enervarunt bovem: maledicta ira eorum quia vehemens, et excandescentia eorum quia dura: dividam eos in Jacobo, et dispergam eos in Israele, cap. seq. xlix 5-7.
Inde nunc constare potest quod illa verba, nempe `portio quam sumpsi e manu Emoraei gladio meo et arcu meo’ dicta ab illo sint cum in spiritu prophetico esset, propter sensum internum.
@1 haec$
@2 i ibi$
@3 hi$
@4 quapropter$
@5 i vetitum$
@6 i ejus$

@7 In A this begins a new numbered 6305, and 2 lines lower et arcu meo begins another numbered 6306.$
@8 i Chivaei$
@9 eorum$

6307. Continuatio de Influxu et de Commercio animae et corporis

Quod influxus sit e mundo spirituali per angelos et per spiritus in affectiones et {1} cogitationes, per multorum nunc annorum experientiam datum est scire tam manifeste ut nihil manifestius; sensi non modo influxum quoad cogitationes sed etiam quoad affectiones; et cum influebant mala et falsa, datum est scire, a quibus infernis illa, et cum bona et vera, a quibus angelis; hoc mihi tam familiare inde factum est ut tandem singula cogitationum et affectionum scire potuerim undenam essent; et tamen usque cogitationes meae {2}fuerunt sicut cogitationes (t)mihi fuerant prius.
@1 i in$
@2 erant$

6308. Influxus ille fit per spiritus et {1} angelos; ordo influxus est talis quod spiritus mali primum influant, et quod angeli dissipent illa; quod influxus talis sit, homo non percipit quia cogitatio ejus tenetur in libero per aequilibrationem inter binos illos influxus, et quia {2}homo non attendit ad illa; {3}mali nec scire {4}possent si attenderent, quia apud illos non est aequilibrium inter malum et bonam; sed qui in bono sunt, illi id scire possunt; etiam sciunt ex Verbo quod aliquod intus sit quod pugnat contra malum et falsum apud illos, {5}et quod spiritualis homo contra naturalem, ita angeli qui in interioribus hominis et in ejus spiritualibus, contra malos spiritus qui in ejus exterioribus {6}et naturalibus sunt; [2] inde etiam Ecclesia vocatur pugnans. {7}At malum quod a malis spiritibus influit in cogitationem, homini nihil quicquam nocet si non recipit illud; si {8}enim recipit illud et a cogitatione transfert in voluntatem, tunc id facit suum; ac tunc accedit ad partes spirituum infernalium et recedit ab angelis caeli; hoc est quod Dominus docet apud Marcum,
Quod quae ingrediuntur in hominem, non immundum illum reddant sed quae egrediuntur, quia haec ex corde seu ex voluntate, vii 14-23.
@1 i per$
@2 non reflectit super$
@3 at qui in malo sunt$
@4 possunt se reflecterent$
@5 aut$
@6 seu$
@7 nec$
@8 autem$

6309. Locutus sum cum spiritibus bonis de interno et externo homine, dicendo quod mirum sit quod pauci intra Ecclesiam credant, tametsi ex Verbo sciunt, quod internus homo sit, distinctus ab externo, cum tamen ex levi intuitione in cogitationem suam et voluntatem quotidie, hoc scire possunt; scilicet ex eo quod saepe interius aliter cogitent quam exterius; {1}et quod exterius cogitant, hoc {2}emittant in loquelam, in faciem et in actus, at quod interius, non ita, quod hoc alte recondant, ut familiare est apud simulatores, hypocritas et dolosos; qui in bono sunt, id scire possunt ex eo quod cogitent non ita faciendum, semetipsos redarguendo; quibus inde constare potest quod interior homo sit, separatus ab exteriore. [2] Sed quod ad hoc non attendant, et si attendunt quod hoc non appercipiant, est quia vitam ponunt in corpore, et quia cum corporeis et mundanis immergunt omne cogitationis, {3}perit intuitio in talia, immo etiam fides quod ita sit; hoc etiam ab experientia mihi datum est scire; cum in caelesti aliqua idea essem, (c)et inde in cogitationem de mundanis {4}et terrestribus delaberer, tunc perierunt caelestia ita plane ut vix agnoscerentur; causa {5}est quia illa quae sunt lucis caeli tenebrae fiunt, cum cadunt in illa quae sunt luminis mundi, nam in se contraria sunt; ut autem non contraria sint, {6} regeneratur homo et quoque elevatur a sensualibus versus interiora, et quantum elevatur ab illis tantum relinquit mala et falsa; sed elevari non potest nisi in bono fidei et vitae sit.
@1 quod enim$
@2 emittunt$
@3 pereat$
@4 aut$
@5 erat, quia lux caeli tenebrae fit, cum cadit in lumen mundi, ita ea quae sunt caeli, cum in illa quae sunt mundi,$
@6 elevatur homo$

6310. Interiora hominis distincta sunt secundum gradus per derivationes, secundum illos gradus sunt etiam luces; sensuale internum quod proximum est sensualibus corporis, habet lumen crassissimum; hoc lumen mihi datum est discernere {1} per multam experientiam; et observatum quoties in hoc lumen delapsus fuerim, quod toties obvenerint falsa et mala plurium generum, immo etiam scandalosa contra caelestia et Divina, ac praeterea spurca et foeda; causa est quia hoc lumen dominatur in infernis, ac inferna per id imprimis apud hominem influunt; [2] cum in hoc lumine est homo, est cogitatio ejus {2}fere in (x)simili lumine in quo {3} ejus visus externus, et est tunc paene in corpore; homines qui in hoc lumine sunt, vocandi sunt sensuales, nam non ultra sensualia corporis cogitant quae ultra illa sunt, {4}nec percipiunt nec credunt, solum id credunt quod vident et tangunt. In illo lumine sunt illi qui interiora prorsus non excoluerunt, vivendo in neglectu et contemptu omnium quae rationalia et spiritualia sunt; et in illo lumine sunt imprimis avari et adulteri, tum qui in meris voluptatibus, ac in turpi otio, vixerunt; inde hi {5} spurca cogitant, et de sanctis Ecclesiae saepe scandalosa.
@1 i a luminibus interioribus$
@2 paene$
@3 i est$
@4 non$
@5 i vix nisi quam$

6311. In lumine illo sunt, ut dictum, inferna, {1}et in illo etiam sunt aliqui qui non ita mali sunt, qui nempe non avari, adulteri aut voluptuosi fuerunt, sed qui tales facti sunt quia rationale suum non excoluerunt; datum est quodam diluculo videre hos spiritus; apparebant in foro, turmatim, portantes saccos in quibus materiae rudes, ponderantes illa et deportantes. Sirenes quaedam tunc non procul erant, et audiebam illas dicentes quod vellent ibi esse, quia vident oculis suis homines; sirenes enim, quia fuerunt adulterae prae aliis, et quoque contra omnia caelestia et spiritualia non videre possunt alios spiritus quam qui in lumine sensuali sunt, quia ipsae tales sunt.
@1 at$

6312. Quia in sensuali hoc lumine inferna sunt, {1}ideo nisi homo ab illo elevatur, non potest non perire; elevatur per bonum fidei. Sunt etiam inferna quae in subtiliore sphaera sunt, in {2}illis sunt qui maligni fuerunt intus, et plures artes excogitaverunt deprivandi alios suis bonis, ac plures dolos emachinati {3}sunt ut imperarent; sed observatum est quod haec sphaera influat in sphaeram sensualem externam, et quidem a parte tergali ubi involuntaria hominis; inde sensualis sphaera tam valida est.
@1 quare$
@2 quibus$
@3 imperandi aliis$

6313. Cum homo elevatur versus interiora, tunc a lumine crasso sensuali venit in lumen mitius, et tunc simul abducitur ab influxu scandalosorum et spurcorum, et adducitur propius ad illa quae justi et aequi sunt, quia propius ad angelos qui apud illum, ita propius ad lucem caeli. Elevatio haec a sensualibus nota fuerat antiquis, etiam gentilibus, quare sophi eorum dixerunt, cum animus abducitur a sensualibus, quod veniat in lucem interiorem, (c)ac simul in statum tranquillum, (c)et in beatitudinem quandam caelestem; inde etiam illi de immortalitate animi concluserunt. Homo adhuc interius potest elevari, et quo interius eo in lucem clariorem venit, et tandem in lucem caeli, quae lux non est nisi quam sapientia et intelligentia a Domino. Tres caeli non aliter distincti sunt quam secundum elevationes versus interiora, ita {1}quoque secundum gradus lucis; tertium caelum quia est in intimis, est in maxima luce, ita in sapientia quae multum excedit sapientiam inferiorum caelorum.
@1 in$

6314. Similiter ac cum luce se quoque habet cum calore qui homini vitalis {1}est; calor hic vitalis prorsus non originem trahit a calore qui e sole mundi, sed a calore spirituali qui est amor, {2}et procedit a Domino; hic calor est angelis; inde homo quantum in amore est, tantum in calore vitali est; corpus autem est in calore mundi, et quoque sensuale interius, sed calor vitalis influit in hunc calorem et vivificat illum; puritates et crassities ejus se similiter habent ac luces. {m}Hic calor est qui intelligitur per ignes sacros in Verbo, {3}quapropter per ignes illos ibi significantur caelestes amores; ac in opposito sensu est ille calor qui intelligitur per ignes inferni, {4}quare per ignes illos in Verbo significantur amores infernales et eorum cupiditates.(n)
@1 before homini$
@2 qui$
@3 quare$
@4 et per illos$

6315. Homo qui in vita sua elevatus est a sensualibus per bonum fidei, is alternatim est in lumine sensuali et in lumine interiore; cum in curis mundanis est, in consortiis ubi externa vigent, in voluptatibus, tunc in sensuali vita est; in (c)eo statu fugit et {1}quoque aversatur loqui et cogitare de Deo et de illis quae fidei sunt; et si de illis tunc loqueretur {2}et cogitaret, illa nihili faceret nisi momento elevaretur inde versus interiora a Domino; is homo cum non in mundanis est sed in interiore lumine cogitat ex justo et aequo; et si in lumine adhuc interiore, cogitat ex vero et bono spirituali. Qui in bono vitae est, is ab uno lumine in alterum elevatur, et in lumen interius momento cum incipit male cogitare, nam angeli ei prope sunt. Haec scire datum est per experientias, quia elevationes frequenter appercepi, et simul tunc mutationes status {3}quoad affectiones et quoad cogitationes.
@1 quandoque$
@2 aut$
@3 cogitationis et affectionis$

6316. Eruditi, quod miraberis, quoad multam partem sunt sensuales; causa est quia scientias didicerunt solum famae causa ut promoveantur in honores et sic in lucra, non autem fine ut sapiant; omnes enim scientiae quae in orbe erudito sunt, sunt media sapiendi, et quoque sunt media insaniendi. Cum illi evecti sunt ad honores, {1}dein vivunt sensuales plus quam simplices; et tunc illi simplicitatis esse credunt aliquid tribuere Divino, et non prudentiae et naturae, et reliqua fortuito.
@1 after cum$

6317. Fuerunt apud me spiritus qui cum vixerunt homines in mundo, eruditi dicti sunt; et {1} remittebantur in statum cogitationis in quo fuerunt cum in corpore, et communicata est mihi cogitatio eorum, et quidem de spiritibus; quae cogitatio erat talis ut nusquam potuerint adduci {2}ad credendum quod spiritus aliquo sensu gaudeat; et cetera quae de spiritibus seu animabus post mortem cogitaverant, erant absque omni quali; causa fuit quia vitam {3} posuerunt in corpore, et contra vitam spiritus seu animae suae post mortem confirmaverunt se per scientifica et philosophica; inde {4}clauserant sibi interiora, in quae sic elevari nequicquam potuerunt; postquam se confirmaverunt contra illa quae sunt vitae post mortem, {5}si dein verissima illis dicta {6}essent, fuissent ad illa sicut caeci qui non vident, et sicut surdi qui non audiunt; quidam eorum etiam irrident, et hoc eo plus quo se credunt aliis sapientiores esse. Indocti autem qui in bono fidei fuerunt, non sunt tales, nam hi per nulla scientifica ac philosophica confirmaverunt se contra illa quae Ecclesiae sunt, quapropter perceptio eorum extensior est et clarior {7}; et quia non clauserunt interiora, in facultate sunt recipiendi (t)bona et vera.
@1 i tunc$
@2 credere$
@3 i solum$
@4 clauserunt$
@5 postea si$
@6 fuissent$
@7 i est$

6318. Sunt {1}etiam homines qui plus quam sensuales sunt, qui nempe corporei, et sunt illi qui se prorsus confirmaverunt contra Divinum et adscripserunt omnia naturae, et {2}sic absque ulla ratione justi et aequi, nisi solum in externa forma, vixerunt; illi quia sicut bruta animalia intus sunt, tametsi ut homines appareant extus, sunt plus sensuales, et apparent {3} sibi et aliis in altera vita sicut corporei. Illi mihi (x)visi sunt antrorsum prope ad pedem dextrum, assurgentes ex profundo, criniti valde, et quasi duri et crassi; cum assurrexerunt, apparuit instar ensis imminentis capiti eorum: locutus sum cum illis, et dicebant quod {4}appareat sibi prorsus sicut forent in corpore.
@1 enim$
@2 ideo$
@3 i quoque$
@4 omnia et singula appareant illis$

6319. Quod influxum angelorum apud hominem attinet, non est qualis homo cogitat, sed est secundum correspondentias; angeli enim spiritualiter cogitant, at homo hoc naturaliter percipit; ita cadunt spiritualia in sua correspondentia, consequenter in sua repraesentativa apud hominem; sicut pro exemplo, cum loquitur homo de pane, de semente, de messe, de pingui, et similibus, tunc angelorum cogitatio est de bonis amoris et charitatis, et sic porro. Somniavi quondam somnium vulgare; cum evigilatus, narravi omnia a principio ad finem; dicebant angeli quod prorsus coinciderent cum illis quae ii inter se locuti sunt; non quod essent eadem quae somniavi, sed correspondentia et repraesentativa, ita singula; locutus cum illis dein de influxu. [2]Coram spiritibus autem qui apud hominem, non apparent objecta qualia homo oculis videt, nec capiuntur verba qualia homo aure audit, sed sicut cogitat homo; quod cogitatio se prorsus aliter habeat quam loquela, constat ex eo quod homo momento plura cogitet quam per semihorium eloqui possit, quia cogitat abstracte a vocibus linguae. Inde aliquatenus sciri potest quale est commercium animae cum corpore, quod nempe sit qualis est influxus mundi spiritualis in mundum naturalem; anima enim seu spiritus hominis est in mundo spirituali, et corpus in mundo naturali; ita secundum correspondentias.

6320. (s)Angeli cum influunt, etiam affectiones adjungunt, et ipsae affectiones in se continent innumerabilia; sed ex innumerabilibus illis modo recipiuntur ab homine pauca, {1}tantum illa quae applicabilia sunt illis quae prius in memoria ejus insunt; reliqua influxus angelici illa ambiunt, et sicut in sinu tenent. (s)
@1 modo$

6321. Quod influxus angelicus sit, et quod absque illo homo non possit vivere, datum est scire per experientiam; sunt spiritus maligni qui excogitarunt artes inhibendi influxum angelicum sed modo quoad aliquam partem; hoc illis permissum etiam mecum facere ob finem ut ab experientia scirem quod res ita se haberet; qui sicut inhibebant influxum, ita vita cogitationis fluctuabat et tandem erat sicut apud illos qui in deliquium cadunt; sed momento restitutus sum; et illi spiritus in infernum suum dejecti sunt: apparebant ad sinistrum in plano verticis capitis, ubi primum erant in occulto.

6322. Secundum omnem apparentiam est quod sensus externi, sicut visus et auditus, influant in cogitationem et excitent ibi ideas; nam apparet quod objecta moveant sensus, primum externos et dein internos, et quoque loquela; sed haec apparentia utcumque fortis est, usque tamen est fallacia; externum enim quod crassum et materiale est, non potest influere et movere internum quod est purum et spirituale; hoc contra naturam est. Est sensus internus, seu sensus ipsius spiritus, qui per sensum externum sentit, et disponit sensorium externum ad recipiendum objecta secundum suos (x)nutus; quapropter etiam sensoria, sicut sensorium visus seu oculus, se accommodant momento ad omnia objecta secundum quale illorum; quod {1}in sensoriis non existeret, nisi influxus esset’ ab interiore; omnes enim fibrae et appendiculae, quae perplures sunt circa unumquodvis sensorium seu organum sensus, in instanti ad quale objecti convenienter determinantur; immo etiam ipsi organo infunditur momento status conformis. [2]Fuit saepe inter spiritus sermo de apparentia hac, et ab angelis toties responsum quod influxus nullatenus fiat ab externis in interna sed ab internis in externa; et quod hoc sit secundum ordinem contra quem influxus non fieri potest. Vidi bis et ter spiritus e societate angelica separatos quia ex apparentia crediderunt quod influxus detur ab externis in interna, ita quod influxus physicus et non spiritualis; causa separationis {2}fuit quod sic concludi potuisset quod inferna quae in externis, influere possent in {3}caelos qui sunt in internis; et quoque concludi potuisset quod influxus vitae non esset a Domino, cum tamen ab Ipso omne vitae influit, quia Ipse est in intimo et respective ad Ipsum omnia sunt externa.
@1 sensoria non faciunt ex se, sed ex influxu$
@2 erat$
@3 caelum quod$

6323. Quod in amoris bono quod influit a Domino per angelos, insit omne verum, {1} quod verum se ex se manifestaret si homo in amore in Dominum et in amore erga proximum viveret, patet non modo ab illis quae in caelo existunt sed etiam ab illis quae in inferiore natura; ex his quae in inferiore natura existunt, quia in conspectu sunt, licet adducere quae illustrant: [2]bruta animalia non aliter aguntur quam per amores et horum affectiones in quas creata sunt, et postmodum {2}nascuntur; unumquodlibet enim animal fertur quo ejus affectio et amor trahit; et quia ita est, etiam sunt in omnibus scientificis quae usquam illius amoris sunt; sciunt enim ex amore conjugialis aemulo quomodo congressuri, ita pecora, et aliter aves; aves quomodo nidos facient, quomodo ova ponent, et illis incubabunt, quomodo excludent pullos et quomodo alent illos, et haec absque ulla instructione, solum ex amore {3} conjugialis aemulo, et ex amore erga prolem, qui in se omnia illa scientifica habent insita; similiter sciunt quibus cibis se alent, quomodo illos quaerent; et quod magis, apes sciunt quaerere illos ex floribus varii generis, et quoque ceram colligere ex qua cellas faciant, in quibus primum sobolem suam reponant et dein cibos recondant, {4} quoque sciunt prospicere sibi pro hieme; ut taceantur perplura alia; omnia haec scientifica sunt inclusa eorum amoribus, et ibi habitant a sua prima origine; in illa scientifica nascuntur quia in ordine suae naturae sunt in quem creati; et tunc ex communi influxu e spirituali mundo aguntur. [3]Si homo in ordine foret in quem creatus, nempe in amore erga proximum et in amore in Dominum, nam hi amores sunt homini proprii, ille prae omnibus animalibus nasceretur non modo in scientifica sed etiam in vera omnia spiritualia et bona caelestia, et ita in omnem sapientiam et intelligentiam, nam is potest cogitare de Domino, ac Ipsi conjungi per amorem, ac sic elevari ad Divinum et aeternum, quod non possunt bruta animalia; {5}ita homo tunc non nisi quam a communi influxu (c)a Domino per spiritualem mundum regeretur; sed quia non in ordinem sed contra ordinem suum nascitur, ideo nascitur in ignorantiam omnium; et quia ita, provisum est ut {6}dein possit renasci, et sic venire in tantum intelligentiae et sapientiae quantum boni et quantum veri per bonum ex libero recipit.
@1 i et$
@2 nata, unumquodvis$
@3 i illo$
@4 i et $
@5 et tunc is$
@6 deinde$

6324. Spiritus qui multum ratiocinantur in altera vita, parum percipiunt quid verum et bonum, quare nec in societates interiores angelicas admitti (x)queunt, nam illis ibi non communicari potest aliquid intelligentiae; illi quoque inter se ratiocinati sunt de influxu omnium cogitationum et affectionum, et dicebant, si ita, nullus posset reus fieri, et luere poenam alicujus delicti; at respondebatur illis, si homo crederet sicut (t)se res habet, quod nempe omne bonum et verum sit a Domino, et omne malum et falsum ab inferno, quod tunc non potuisset reus fieri alicujus delicti, et ei imputari malum; sed quia credit quod a se, appropriat sibi malum, nam fides hoc facit; ita malum inhaeret, nec ab illo separari potest; immo talis est homo quod indignaturus sit, si quis diceret illum cogitare et velle ex aliis, non a se.

6325. Est aeterna veritas quod Dominus regat caelum et terram, tum quod nullus a se vivat praeter Dominum, consequenter quod omne vitae influat, vitae bonum a Domino, et vitae malum ab inferno; haec fides caelorum est; cum homo est in fide illa, in qua potest esse cum in bono, tunc ei malum non potest affigi et appropriari, quia novit quod non a se sed ab inferno; cum homo in hoc statu est, tunc potest donari pace, nam tunc unice fidet Domino; nec pax aliis dari potest quam qui in fide illa ex charitate sunt, nam alii conjiciunt se continue in sollicitudines et cupiditates a quibus intranquillitates. Putant spiritus qui semet regere volunt, quod id foret amittere suum voluntarium, ita liberum, consequenter omne jucundum, ita omnem vitam et ejus suavitatem; hoc dicunt et putant quia non sciunt quomodo se res habet; homo enim qui ducitur a Domino, is in ipso libero est, et sic in ipso jucundo et beato; appropriantur ei bona et vera, datur ei affectio et desiderium faciendi bonum, ei tunc nihil ei felicius est quam usus praestare; datur ei perceptio boni, etiam sensatio ejus, et datur ei intelligentia et sapientia; et haec omnia sicut ejus propria; nam tunc est recipiens vitae Domini. Notum est in orbe erudito quod causa principalis et instrumentalis simul unam causam agat; homo quia est forma recipiens vitae Domina, est causa instrumentalis, (x)vita autem ex Domino est causa principalis, haec vita sentitur in instrumentali sicut ejus, cum tamen non est ejus.

6326. Erat philosophus inter celebriores et sanos, ante annos aliquot mortuus, cum quo locutus sum de gradibus vitae in homine, dicendo quod homo consistat ex meris formis recipiendi vitam, et quod una forma sit altera interior, sed quod una exstiterit et subsistat ex altera; tum quod inferiore seu exteriore forma soluta usque vivat forma superior seu interior. Porro dictum quod omnes operationes mentis sint variationes formae, quae variationes in purioribus substantiis tali perfectione sunt ut describi nequeant, et quod ideae cogitationis non aliud sint, et quod illae variationes existant secundum mutationes status affectionum. [2]Quam perfectissimae variationes dantur in purioribus formis, quod concludi possit a pulmonibus, qui ad singulas voces loquelae, ac ad singulos sonos cantus, ad singulos motus corporis, et quoque ad singulos status cogitationis et affectionis, se varie plicant et variant formas; quid non interiora quae prae tanto viscere in perfectissimo statu sunt? Philosophus confirmavit, et vovit quod talia ei nota fuissent cum vixit in mundo; et quod mundus philosophica ad tales usus applicaret, et non intenderet nudis vocum formulis, ac litibus de illis, et sic sudaret in pulvere.

6327. Continuatio ad finem capitis sequentis.

GENESEOS
CAPUT QUADRAGESIMUM NONUM
1. Et vocavit Jacob filios suos, et dixit, Colligimini, et indicabo vobis quid continget vobis in postremitate dierum.
2. Congregamini, et audite filii Jacobi, et audite ad Israelem patrem vestrum.
3. Reuben primogenitus meus, tu robur meum, et principium virium mearum, excellens eminentia et excellens valore.
4. Levis sicut aqua, ne excellas, quia ascendisti cubilia patris tui, tunc profanasti, stratum meum ascendit.
5. Shimeon et Levi fratres, instrumenta violentiae machaerae eorum.
6. In secretum eorum ne veniat anima mea, in congregatione corum ne uniatur gloria mea, quia in ira sua occiderunt virum, et in beneplacito suo enervarunt bovem.
7. Maledicta ira eorum quia vehemens, et excandescentia eorum quia dura; dividam eos in Jacobo, et dispergam eos in Israele.
8. Jehudah tu, celebrabunt te fratres tui, manus tua in cervice hostium tuorum; incurvabunt se tibi filii patris tui.
9. Catulus leonis Jehudah, a praeda, fili mi, ascendisti, curvavit se, cubuit sicut leo, et sicut leo vetulus, quis suscitabit eum.
10. Non removebitur sceptrum a Jehudah, et legislator ab inter pedes ejus, usque dum venit Shiloh, et ei oboedientia populorum.
11. Alligat ad vitem asellum suum, et ad vitem praestantem filium asinae suae; lavat in vino vestimentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum.
12. Ruber oculis a vino, et albus dentibus a lacte.
13. Zebulun ad portum marium habitabit, et is ad portum navium, et latus ejus super ad Zidonem.
14. Jisaschar asinus osseus, cubans inter sarcinas.
15. Et videbit quietem quod bona, et terram quod amoena, et inclinabit humerum suum ad bajulandum, et erit tributo serviens.
16. Dan judicabit populum suum sicut una tribuum Israelis.
17. Erit Dan serpens super via, serpens jaculus super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum.
18. Salutem Tuam exspecto Jehovah.
19. Gad, turma depopulabitur illum, et is depopulabitur calcaneum.
20. Ab Ashere, pinguis panis ejus, et ille dabit delicias regis.
21. Naphtali cerva dimissa, dans sermones elegantiae.
22. Filius fecundae Joseph, filius fecundae supra fontem, filiae, incedit supra murum.
23. Et exacerbant eum, et jaculantur, et odio habent eum sagittarii.
24. Et sedebit in valido arcus sui, et roborantur brachia manuum ejus, a manibus potentis Jacobi, exinde pastor, lapis Israelis.
25. A Deo patris tui, et juvabit te, et cum Shaddai, et benedicet tibi benedictionibus caeli desuper, benedictionibus abyssi cubantis infra, benedictionibus uberum et uteri.
26. Benedictiones patris tui praevalebunt super benedictionibus genitorum meorum, usque ad desiderium collium saeculi; erunt capiti Josephi, et vertici naziraei fratrum ejus.
27. Benjamin lupus, rapiet in mane, comedet spolium, et ad vesperam dividet praedam.
28. Omnes hae tribus Israelis duodecim; et hoc quod locutus illis pater illorum, et benedixit illis, cuique quod secundum benedictionem ejus benedixit illis.
29. Et praecepit illis et dixit ad illos, Ego colligor ad populum meum, sepelite me ad patres meos, ad speluncam quae in agro Ephronis Hittaei.
30. In spelunca quae in agro Machpelah, quae super facies Mamre, in terra Canaan, quam emit Abraham cum agro ex Ephrone Hittaeo ad possessionem sepulcri.
31. Ibi sepeliverunt Abrahamum et Saram uxorem ejus, ibi sepeliverunt Jishakum et Rebeccam uxorem ejus, et ibi sepelivi Leam.
32. Emptio agri et speluncae quae in illo, ex filiis Hethi.
33. Et absolvit Jacob ad praecipiendum filiis suis, et collegit pedes suos ad lectum, et exspiravit, et collectus ad populos suos.

6328. CONTENTA

In hoc capite in sensu interno non agitur de posteris Jacobi quid illis eveniet, sed de veris fidei et bonis amoris, quae duodecim tribus a filiis Jacobi nominatae repraesentant et significant.

6329. Primum agitur de fide separata a charitate, quae prorsus rejicitur, illa sunt Reuben, Shimeon et Levi.

6330. Dein agitur de Ecclesia caelesti, quae est tribus Jehudae; et ibi in sensu supremo de Divino Humano Domini.

6331. Tum de reliquis tribubus secundum statum boni et veri, quae repraesentant.

6332. Tandem de Ecclesia caelesti spiritualis, quae Josephus; etiam ibi in sensu supremo de Divino Humano Domini.

6333. SENSUS INTERNUS

Ex his quae in hoc capite dicta sunt a Jacobo, manifeste constare potest quod sensus alius Verbo insit quam qui apparet in littera; dicit enim Jacob qui tunc Israel, quod indicabit quid continget filiis suis in extremitate dierum, vers. 1, et tamen quae indicat, {1}et quae praedicit, non aliquid contigerat illis; ut quod posteri Reubenis, Shimeonis et Levi prae reliquis maledicerentur, quodque Shimeon et Levi dividerentur in Jacobo, et dispergerentur in Israele, de quibus, vers. 3-7; sed contigerat contrarium Levi, quod nempe benedictus fuerit, nam apud illum sacerdotium. [2]Quod de Jehudah dicitur, hoc nec contigerat ei, praeter quod apud illum manserit Ecclesiae repraesentativum diutius quam apud reliquos; et praeterea de eo talia dicuntur quae nemo scire potest quid sint, nisi ex sensu alio qui interius latet, ut quod curvaret se et cubaret sicut leo, alligaret ad vitem asellum suum, ad vitem praestantem filium asinae suae, lavaret in vino vestimentum suum, in sanguine uvarum velamen suum, quod ruber oculis a vino, et albus dentibus a lacte, vers. 9, 11, 12; haec omnia sunt talia ex quibus unusquisque capere potest quod aliquid insit quod notum est in caelo, et quod homini patefieri nequit nisi inde. [3]Similiter se habet cum illis quae de reliquis suis filiis Israel dixit: sicut de Zebulone, quod ad portum marium et navium habitabit, et latere ad Zidonem: de Jisaschare, quod asinus osseus cubans inter sarcinas, inclinaturus humerum ad bajulandum: de Dane quod serpens in via, serpens jaculus super semita, mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum; ac ita porro de reliquis; ex his manifeste constat, ut dictum, quod sensus internus sit. Verbum est datum ut uniat caelum et terram, seu angelos cum hominibus, quapropter ita scriptum est ut ab angelis spiritualiter capiatur cum ab homine naturaliter, et sic sanctum per angelos influat, per quod fit unio; tale est Verbum tam in historicis quam in propheticis; {2}sed sensus internus minus apparet in historicis quam in propheticis, quia historica alio stilo conscripta sunt, {3}sed tamen usque per significativa; [4]historica ideo data sunt ut infantes et pueri initientur per illa in {4}Verbi lectionem, nam (t)sunt delectabilia et sedent in animis eorum, per quae sic communicatio datur illis cum caelis, quae communicatio est grata quia illi in statu innocentiae et charitatis mutuae sunt; haec causa est quod Verbum historicum sit; {5} quod Verbum propheticum sit, est quia cum id legitur, non intelligatur ab homine nisi obscure; et cum ab homine qui talis sicut hodie, intelligitur obscure, ab angelis percipitur clare; quod mihi datum est scire a multa experientia, de qua {6}, ex Divina Domini misericordia, alibi.
@1 seu$
@2 sed in historicis quod Internum sit, minus apparet quam in propheticis,$
@3 et$
@4 Verbum $
@5 i et$
@6 i experientia$

6334. Vers. 1, 2. Et vocavit Jacob filios suos, et dixit, Colligimini, et indicabo vobis quid continget (x)vobis in postremitate dierum. Congregamini, et audite filii Jacobi, et audite ad Israelem patrem vestrum. `Et vocavit Jacob filios suos’ significat ordinationem verorum fidei et bonorum amoris in naturali: `et dixit, Colligimini’ significat simul omnia in genere: `et indicabo vobis quid continget {1} in postremitate dierum’ significat quale status Ecclesiae in illo ordine in quo tunc: `congregamini’ significat ut ipsa se ordinent: `et audite filii Jacobi’ significat vera et bona in naturali: `et audite ad Israelem patrem vestrum’ significat praedictionem de illis a bono spirituali, in supremo sensu praevidentiam Domini.
@1 A I here and 6337 o vobis; cp. above $

6335. `Et vocavit Jacob filios suos’: quod significet ordinationem verorum fidei et bonorum amoris in naturali, constat a significatione `vocare’ quod sit ordinare, nam causa convocationis erat ut sisterentur vera fidei et bona charitatis in illa ordinatione; et a repraesentatione `Jacobi et filiorum ejus’ quod sint vera fidei et bona amoris in naturali; quod `Jacob’ sint illa in communi, videatur n. 3509, 3525, (x)3546, 3659, 3669, 3677, 3775, 3829, 4234, 4273, 4337, 5506, 5533, 5535, 6001, 6236, et quod `filii ejus’ seu tribus ab illis nominatae, in particulari, n. 3858, 3926, 3939, 4060. Quod ordinationem verorum fidei et bonorum amoris quae hic significatur, et in sensu interno in hoc capite sistitur, attinet, sciendum quod `duodecim tribus Israelis’ omnia vera et bona in uno complexu, in genere repraesentaverint, ita omnia vera et bona quae procedunt a Domino, proinde quae sunt in caelo et ex quibus caelum; et quia {1}omnia in genere, etiam singula in specie repraesentantur; nam genera in se continent species sicut communia partes. [2] Secundum bona et inde vera variantur luces in caelo, et secundum luces variantur status {2}intelligentiae et sapientiae, inde est quod per Urim et Thummim transmicuerit ac transvibrata fuerit lux, et quidem varie secundum statum rei de {3}qua interrogatio fuit; hoc fiebat quia duodecim tribus, per quas significabantur omnia vera et bona in genere, designatae erant in pectorali illo, seu in Urim et Thummim, singularis enim lapis pretiosus erat pro unaquavis tribu; quod lapides pretiosi essent, erat quia {4} significant vera spiritualia et caelestia, n. 114, 3720, et `aurum’ cui insculpti fuerunt, bonum, n. 113, 1551, 1552, 5658; hoc arcanum est quod per Urim et Thummim significatum est. [3]Quod duodecim tribus talia significaverint, patet a locis in Verbo ubi nominantur, imprimis ab hereditate tribuum in terra Canaane, de qua apud Joshuam, et ab hereditate earum in regno Domini, de qua apud Ezechielem in ultimis capitibus ubi de nova terra, nova Hierosolyma, et de novo templo; et apud Johannem in Apocalypsi, vii 4-8; tum ab ordinatione earum in deserto cum castrametabantur, quae talis erat ut per illam repraesentarent vera et bona in suo genuino ordine; inde hoc propheticum Bileami,
Cum tolleret Bileamus oculos suos, et videret Israelem habitantem juxta tribus suas, venit super eum spiritus Dei, et edidit enuntiatum, et dixit; . . . Quam bona sunt tabernacula tua Jacob, habitacula tua Israel; sicut valles plantantur, sicut horti juxta fluvium, sicut santalos plantavit Jehovah, sicut cedros juxta aquas, Num. xxiv 2, 3, 5, 6;
videantur etiam quae de tribubus et de earum {5}ordinationibus, n. 2129, 3858, (x)3862, 3926, 3939, 4060, (x)4603 ostensa sunt.
@1 illa$
@2 intelligentia et sapientia$
@3 quo$
@4 i illi$
@5 ordinatione$

6336. `Et dixit, Colligimini’: quod significet simul omnia in genere, constat (c)a significatione `colligi’ quod sit ut simul sint, hic omnia vera fidei et bona amoris quae per duodecim filios Jacobi significantur, videatur mox supra n. (x)6335.

6337. `Et indicabo vobis quid continget {1} in postremitate dierum’: quod significet quale status Ecclesiae in illo ordine in quo tunc, constat ex significatione `indicare quid continget’ quod sit communicare et praedicere; et ex significatione `postremitatis dierum’ quod sit ultimum status, in quo sunt simul; `dies’ enim sunt status, n. 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462, 3785, 4850, et `postremitas’ est ultimum, ita `postremitas dierum’ est ultimum status, nempe in quo vera et bona in genere, cum in suo ordine, {2}sunt simul; quod sit status Ecclesiae (x)qui significatur, est quia vera et bona quae repraesentantur per `Jacobum et filios ejus’, sunt quae constituunt Ecclesiam; idcirco {3} per `Jacobum’ repraesentatur Ecclesia, n. 4286, 4439, 4514, 4520, 4680, 4772, 5536, 5540; ita quoque per `filios ejus’, n. 5403, 5419, 5427, 5458, 5512; quod sit quale status, est quia repraesentatio verorum et bonorum Ecclesiae se habet secundum ordinem in quo filii Jacobi {4}aut tribus nominantur in Verbo, videatur n. 3862, 3926, 3939; aliud enim quale significatur cum primo loco nominatur Reuben, et aliud quale cum primo loco Jehudah; nam cum Reuben, tunc incipit quale a fide, cum autem Jehudah, tunc incipit ab amore, aliter {5}cum ab alio; variatur etiam quale secundum ordinem in quo nominantur reliqui post illos; [2]variationes inde existunt innumerabiles, immo infinitae; et magis cum vera et bona in genere, quae per duodecim tribus significantur, etiam variationes in specie, quodlibet {6} innumeras, {7}suscipiunt, inde alia facies {8}unicuique vero et bono in genere; et adhuc magis, cum specifica (x)illa suscipiunt variationes {9}singulares innumeras, et sic porro; quod inde existant variationes infinitae, illustrari potest a perpluribus in natura: inde nunc est quod per duodecim tribus aliud significetur cum in uno ordine nominantur in Verbo, quam cum in altero; ita aliud in hoc capite quam alibi.
@1 see p. 569, ftnote 1$
@2 sunt before vera$
@3 i etiam$
@4 ac$
@5 si$
@6 i etiam$
@7 suscipiant$
@8 cuivis$
@9 i individuas seu$

6338. `Congregamini’: quod significet ut ipsa se ordinent, constat a significatione `congregari’ quod sit ordinari; `congregari’ enim in spirituali sensu non aliud est, nam vera et bona non possunt congregari nisi etiam ordinentur; universale enim quod procedit a Domino, hoc facit, {1}quoniam universale illud omnia singularia usque ad singularissima in se continet, haec (t)simul sunt universale quod redigit in ordinem omnia in {2}caelis; cum universale hoc agit, apparet sicut bona et vera ipsa se ordinent et sicut fluant sponte in ordinem; ita se habet cum universo caelo, hoc in ordine est et continue in ordine tenetur ab universali influxu a Domino, ita quoque se habet cum societatibus in communi in {3}caelo, et quoque cum societatibus in particulari ibi; ut primum enim congregantur angeli seu spiritus, ilico disponuntur in ordinem sicut a se, et sic constituunt societatem caelestem quae est caeli imago; quod nusquam fieret nisi universale quod procedit a Domino, omnium singularissima in se contineret, et nisi omnia haec in {4} perfectissimo ordine forent; si {5}universale aliquod absque singularibus influeret a Deo, ut plurimi cogitant, et homo seu spiritus, seu angelus semet in singularibus regeret, tunc loco ordinis foret omnium confusio, nec foret caelum, nec infernum, nec genus humanum, immo nec natura: {6} [2]hoc illustrari potest a multis apud hominem, ut nisi cogitationes ejus ordinarentur universaliter et simul singulariter ab affectionibus que amoris, nusquam {7}potuissent illae rationaliter et analytice fluere; similiter nec actiones; tum nisi anima in universali et singulari influeret in viscera corporis, nihil ordinatum {8}et regulare potuisset existere in corpore, at cum {9} singulariter et sic universaliter, tunc omnia ordinantur sicut (c)a se. Haec dicta sunt ut sciatur quid intelligitur per quod vera et bona seipsa ordinent.
@1 nam$
@2 caelo, et quia$
@3 altera vita$
@4 i suo $
@5 modo universale$
@6 i quod redigit omne in ordinem, est universale in quo singularissima$
@7 possent$
@8 aut$
@9 i influit$

6339. `Et audite filii Jacobi’: quod significet vera et bona in naturali, constat ex repraesentatione `filiorum Jacobi’ quod sint vera et bona Ecclesiae in naturali, de qua supra n. 6335.

6340. `Et audite ad Israelem patrem vestrum’: quod significet praedictionem de illis a bono spirituali, in supremo sensu praevidentiam Domini, constat a significatione `audire’, nempe quid continget in postremitate dierum, quod sit praedictionem; et a repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, ut n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, (x)5826, 5833; et quia praedictio per `audire quid continget in postremitate dierum’ significatur in sensu interno, significatur praevidentia Domini in sensu supremo, nam a praevidentia Domini est omnis praedictio. Quod dicatur quod `filii Jacobi audirent ad Israelem’ significat quod illi qui ab Ecclesia sunt, audirent Dominum, hoc est, Ipsum in Verbo, quid ibi docet de veris fidei et de bonis amoris, et quid praedicit de illis qui in tali vero et bono sunt, quae significantur per unum aut alterum filium Jacobi, sicut quid docet et praedicit de illis qui in fide separata sunt a charitate, qui significantur hic per `Reubenem, Shimeonem et Levi’; {1}aut de illis qui in bono caelesti {2}sunt et significantur per `Jehudam’; tum quid de illis qui in bono spirituali, qui significantur per `Josephum’; ita quoque de illis qui in talibus quae significantur per reliquos.
@1 et$
@2 qui$

6341. Vers. 3, 4. Reuben primogenitus meus, tu robur meum, et principium virium mearum, excellens eminentia, et excellens valore. Levis sicut aqua, ne excellas, quia ascendisti cubilia patris tui, tunc profanasti, stratum meum ascendit. `Reuben primogenitus meus’ significat fidem quae apparenter priore loco: `tu robur meum’ significat quod per illam potentia bono: `et principium virium mearum’ significat quod per illam prima potentia vero: `excellens eminentia et excellens valore’ significat quod inde gloria et potestas: `levis sicut aqua’ significat quod fides sola non talia habeat: `ne excellas’ significat nec quod ei gloria et potestas: `quia ascendisti cubilia patris tui significat quia separata a bono quod charitatis, foedam conjunctionem habeat: `tunc profanasti’ significat si conjuncta cum malo, quod profanum: `stratum meum ascendit’ significat quia contaminavit bonum spirituale in naturali.

6342. `Reuben primogenitus meus’: quod significet fidem quae apparenter priore loco, constat ex repraesentatione `Reubenis’ quod sit fides intellectu, de qua n. 3861, 3866; et confessio fidei Ecclesiae, in communi, n. 4731, 4734, 4761; et ex significatione `primogeniti’ quod sit priore loco esse, de qua n. 3325; at quod fides sit priore loco non nisi quam apparenter, videatur n. 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, 3576, 3603, 3701, 4925, 4926, 4928, 4930, 4977, 6256, 6269, 6272, 6273.

6343. `Tu robur meum’: quod significet quod per illam potentia bono, constat ex repraesentatione `Reubenis’ qui hic est `tu’, quod sit fides intellectu, de qua mox supra n. 6342; et ex significatione `roboris’ quod sit potentia quae bono {1}; quod potentiam attinet, nempe potentiam cogitandi et volendi, {2}percipiendi, bonum faciendi, credendi, dissipandi falsa et mala, illa omnis est ex bono per verum, bonum est principale et verum est modo instrumentale, n. (x)3563, 4931, 5623. Quod significetur potentia quae bono, est quia `robur’ illam potentiam significat, at `vires’ potentiam veri; inde est quod per `principium virium mearum’, ut mox sequitur, significetur prima potentia vero; vox enim per quam exprimuntur `vires’ in lingua originali, in Verbo praedicatur de vero, at vox per quam exprimitur `robur’ praedicatur de bono. [2]Quod Verbum sit sanctum, ac sanctissimum in interioribus suis, patet manifeste ex eo quod in singulis Verbi sit conjugium caeleste, nempe conjugium boni et veri, ita caelum; et quod in intimo sensu in singulis sit conjugium Divini Humani Domini cum regno Ipsius et Ecclesia, immo in supremo sensu quod sit unio Ipsius Divini (c)ac Divini Humani in Domino, haec sanctissima insunt singulis Verbi, manifestum indicium quod Verbum ex Divino descenderit; quod ita sit, constare potest ex eo quod ubi dicitur de bono etiam dicatur de vero, et ubi dicitur de interno etiam dicatur de externo; sunt etiam voces quae constanter significant bonum, et voces quae constanter verum, et voces quae utrumque tam bonum quam verum; et si non significant usque praedicantur de illis aut involvunt illa, ex praedicatione et significatione istarum vocum patet quod in singulis, ut dictum est, sit conjugium boni et veri, hoc est, conjugium caeleste, inque intimo et supremo sensu conjugium Divinum quod in Domino, ita Ipse Dominus; [3]hoc ubivis apparet, sed non evidenter quam in illis locis ubi repetitiones sunt ejusdem rei mutatis solum vocibus; sicut in hoc capite ubi de Reubene,
Tu robur meum, et principium virium mearum: tum, excellens eminentia et excellens valore;
ibi `robur’ se refert ad bonum et `vires’ ad verum; ac ibi `excellens eminentia’ se refert ad verum et `excellens valore’ ad bonum: pariter in sequente versu de Reubene,
Ascendisti cubilia patris tui, tum profanasti, stratum meum ascendit:
similiter in sequentibus de Shimeone et Levi,
Maledicta ira eorum quia vehemens, et excandescentia eorum quia dura, dividam eos in Jacobo, et dispergam eos in Israele, vers. 7;
ubi `ira’ significat aversionem a bono et `excandescentia’ aversionem a vero; et `Jacob’ est externum Ecclesiae, ac `Israel’ est internum ejus: tum de Jehudah,
Celebrabunt te fratres tui, . . . incurvabunt se tibi filii patris tui, vers. 8:
porro,
Alligat ad vitem asellum suum, et ad vitem praestantem filium asinae suae. Lavit in vino vestimentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum, vers. 11:
de Zebulone,
Ad portum marium habitabit, et is ad portum navium, vers. 13:
de Dane,
Erit serpens super via, serpens jaculus super semita, vers. 17.
[4]Similia in Psalmis et apud Prophetas frequenter occurrunt; ut apud Esaiam,
Babel non habitabitur in aeternum, non incoletur usque in generationem et generationem. . . . Propinquum est tempus ejus, et veniet, et dies ejus non extrahentur, xiii 20, 22:
apud eundem,
Quaerite desuper in Libro Jehovae, et legite; Ullum de illis non deerit, unum alterum non desiderabunt; nam ore Ipse praecepit, et spiritus Ipsius Ipse collegit illa. Idemque jecit illis sortem, et manus distribuit illis per normam: usque in aeternum possidebunt illam, in generationem et generationem habitabunt in illa, xxxiv 16, 17;

ita in mille aliis locis; qui non scit quod voces in Verbo significativae spiritualium et caelestium sint, et quod quaedam dicantur de bono, quaedam autem de vero, non aliter credere potest quam quod talia sint repetitiones solum dictae ut impleant, ac ita in se inanes; inde est quod qui sinistre de Verbo cogitant, talia etiam referant inter argumenta contemptus; cum tamen ipsissima Divina inibi recondita sunt, {3}nempe conjugium caeleste, quod est ipsum caelum, et Conjugium Divinum, quod est Ipse Dominus; est hic ille sensus gloria in qua est Dominus, et sensus (x)litteralis est nubes in qua illa gloria, Matth, xxiv 30, Luc. xxi 27; videatur Praefatio ad Gen. xviii, tum n. 5922.
@1 i inde per tu robur meum, significatur per fidem potentia bono$
@2 et quoque bonum faciendi ut et credendi, tum$
@3 nempe ipsum caelum, ac in supremo sensu Ipse Dominus; est enim$

6344. `Et principium virium mearum’: quod significet quod per illam prima potentia vero, constat ex significatione `principii virium’ quod sit prima potentia; et quia `vires’ praedicantur de vero, est prima potentia vero quae significatur; similiter ac apud Esaiam,
Jehovah dat defatigato robur, et cui non vires, potentiam multiplicat, xl 29;
ubi `robur’ praedicatur de bono, ac `vires’ de vero, `potentia’ de utroque. Quomodo intelligendum quod per fidem potentia bono, et prima potentia vero, quae significantur per `Reuben primogenitus meus, tu robur meum et principium virium, mearum’, paucis dicetur: omnis potentia in spirituali mundo est a bono per verum, absque bono verum prorsus nihil potest, est enim verum sicut corpus, et bonum est illius corporis sicut anima; ut anima aliquid efficiat, erit per corpus; inde patet quod vero absque bono sit prorsus nulla potentia, sicut est prorsus nulla corpori absque anima, nam corpus tunc est cadaver, ita quoque verum absque bono; cum primum nascitur fides veri per bonum, tunc apparet potentia in vero; illa potentia est quae vocatur prima potentia vero per fidem, et significatur per `principium virium’; ut quoque alibi in Verbo ubi de primogenitura agitur, ut apud Davidem,
Percussit omnem primogenitum in Aegypto, principium virium in tentoriis Hami, Ps. lxxviii 51:
et alibi,
Percussit omnem primogenitum in terra eorum, {1}principium omnium virium ejus, cv 36:
tum in Deuteronomio,
Primogenitum filium exosae agnoscet, ut det illi partes duas de omni quod invenietur illi; eo quod ille sit principium virium ejus, illi jus primogeniturae, xxi 17.
[3]Quia per `primogenitum’ significatur in genuino sensu bonum quod charitatis, at in sensu secundum apparentiam, verum quod fidei, n. 3325, 4925, 4926, 4928, 4930; et quia illa bina sunt Ecclesiae fundamenta, ideo ab antiquis dictus est primogenitus `robur patris et principium virium ejus’; quod illa per primogenitum significata sint, patet manifeste ex eo quod Jehovae seu Domino fuerit omne primogenitum, et quod loco omnium primogenitorum tribus Levi acceptata {2}fuerit et ei datum sacerdotium. [4]Quid potentia {3}vero ex bono, vix aliquis scire potest qui in mundo, sed qui in altera vita, ita ex revelatione inde; illi qui in vero sunt ex bono, hoc est, in fide ex charitate, in {4} potentia sunt per verum ex bono; in illa sunt omnes angeli; unde etiam {5}angeli vocantur `potentiae’ in Verbo; sunt enim in potentia coercendi spiritus malos, etiam unus (x)angelus millenos simul; potentiam suam maxime exercent apud hominem, illum tutando quandoque contra plura inferna, et hoc mille et mille modis; [5]haec potentia illis est per verum quod fidei ex bono quod charitatis; sed quia {6}fides illis est ex Domino, est Dominus solus Qui est potentia apud illos; haec potentia quae per fidem est a Domino, intelligitur per verba Domini ad Petrum,
Super {7}hac petra aedificabo Ecclesiam Meam; et portae inferni non praevalebunt illi; et dabo tibi claves regni caelorum, et quicquid ligaveris in terra, erit ligatum in caelis, et quicquid solveris in terra, erit solutum in caelis, Matth. xvi 18, 19;
haec ad Petrum, dicta sunt quia per illum repraesentata est fides, videatur Praefatio ad Gen. xxii, ut et n. 3750, 4738, 6000, 6073 fin.; et quoque per `{8}petrum’, sicut Petrus ibi nominatur, ubivis in Verbo in sensu ejus interno significatur fides, ac in supremo sensu Dominus quoad fidem.

@1 Sch has praecipuum, S wrote praecipuum at first, but altered to principium; Heb is (reshith) in all four places in this no.$
@2 est$
@3 veri$
@4 i tali$
@5 illi potentiae in Verbo vocantur$
@6 omnis illis fides$
@7 hanc petram$
@8 petram$

6345. `Excellens eminentia et excellens valore’: quod significet quod inde gloria et potestas, constat ex significatione `excellere eminentia’ quod sit gloria, nam qui in eminentia est, in gloria est; et ex significatione `excellere valore’ quod sit potestas, qui enim in valore est, in potestate est; gloria ibi se refert ad verum quod fidei, n. 5922, et potestas ad bonum quod charitatis; idcirco dicitur quod inde gloria et potestas, nempe {1}ex vero fidei et bono charitatis, de quibus mox supra.
@1 per verum fidei ex$

6346. `Levis sicut aqua’: quod significet quod (t)sola fides talia non habeat, nempe non gloriam {1}nec potestatem, constat ex significatione `levis esse sicut aqua’ quod sit nullius ponderis {2}seu valoris esse; quod sit sola fides, hoc est, fides separata a charitate, {3}patet ex illis quae sequuntur de Reubene ac de Shimeone et Levi; agitur etiam hic per `Reubenem, {4} Shimeonem et Levi’ de fide separata seu sola.
@1 neque$
@2 aut $
@3 constat$
@4 i ac per$

6347. `Ne excellas’: quod significet nec quod ei gloria et potestas, constat a significatione `non excellere’, nempe eminentia et valore, ut mox supra {1} ad quae hoc se refert, quod non sit tali fidei gloria nec potestas.
@1 i 6395, slip for 6345$

6348. `Quia ascendisti cubilia patris tui’: quod significet quia separata a bono quod charitatis, foedam conjunctionem habet, constat ex significatione `ascendere cubilia patris’ quod sit foedam conjunctionem habere, nempe fides separata a bono quod charitatis; fides enim doctrina seu intellectu, quae hic per `Reubenem’ repraesentatur, si non initiatur in bonum, et ei conjungitur, vel dissipatur et nulla fit, vel initiatur et conjungitur malo ac falso, quod est foeda conjunctio quae significatur; tunc enim fit prophanum; {1}quod ita sit, constare potest ex eo quod fides non alibi possit habitaculum habere quam in bono, et si non ibi habitaculum habet, necessum est ut vel nulla fiat vel ut conjungatur malo; hoc patet manifeste ex illis in altera vita qui in sola fide et in nulla charitate fuerunt, quod dissipetur ibi fides, at si conjuncta {2}est cum malo, quod sortem cum profanis accipiant. [2]In Verbo per `adulteria’ in sensu interno significantur adulterationes boni, et per `scortationes’ falsificationes veri, n. 2466, 3399; at per foedas conjunctiones quae vocantur gradus prohibiti, de quibus Lev. xviii 6-24, significantur profanationum varia genera; quod hic quoque profanatio, patet, nam dicitur `ascendisti cubilia patris tui, tunc profanasti, stratum meum ascendit’; quod sit profanatio boni per fidem separatam, videatur n. 4601, ubi de nefando illo facto Reubenis agitur. [3]Cum fide sola seu separata a charitate {3} ita se habet: si conjungitur illa malo, quod fit cum primum creditur vero quod fidei, et magis cum primum vivitur secundum illud (c)ac deinceps negatur (c)et vivitur contra illud, tunc fit profanum, nam verum quod fidei et bonum quod charitatis, per doctrinam et vitam primum {4}irradicata sunt in interioribus, et postmodum {5}illa inde {6}evocantur et conjunguntur malo; homini apud quem hoc fit, sors omnium pessima est in altera vita, non enim (t)apud talem potest separari bonum a malo, quae tamen separantur in altera vita, nec talis habet aliquas reliquias boni in interioribus suis reconditas, quia in malo prorsus perierunt; infernum illorum est a parte anteriore sinistrorsum ad multam distantiam; et qui ibi sunt, apparent ad visum angelicum sicut sceleta, vix alicujus vitae. Ne itaque profanatio boni et veri fiat, homo qui talis est ut non patiatur se regenerari, quod praevidetur a Domino, detinetur a fide et {7} charitate, et (t)ei permittitur ut in malo sit et inde in falso; tunc enim non profanare potest; {8} videantur quae prius de profanatione dicta et ostensa sunt, n. 301-303, 571, 582, 593, 1001, 1008, 1010, 1059, 1327, 1328, 2051, 2426, 3398, 3399, 3402, 3489, 3898, 4289, 4601.
@1 hoc$
@2 sit$
@3 i etiam$
@4 all singular$
@5 hoc$
@6 i a$
@7 i sed$

6349. `Tunc profanasti’: quod significet si conjuncta cum malo quod profanum, constat ab illis quae mox supra n. 6348 dicta sunt.

6350. `Stratum meum ascendit’: quod significet quod contaminaret bonum spirituale in naturali, constat ex significatione `stratum ascendere’ quod sit contaminare profanando, de qua mox supra n. 6348; et ex repraesentatione `Israelis’ cujus stratum erat quod ascendit, quod sit bonum spirituale in naturali, de qua n. 6340{1}. @1 i de his videatur supra n. 6348$

6351. Vers. 5-7. Shimeon et Levi fratres, instrumenta violentiae machaerae eorum. In secretum eorum ne veniat anima mea, in congregatione eorum ne uniatur gloria mea, quia in ira sua occiderunt virum, et in beneplacito suo enervarunt bovem. Maledicta ira eorum quia vehemens, et excandescentia eorum quia dura; dividam eos in Jacobo, et dispergam eos in Israele. `Shimeon et Levi fratres’ significat fidem voluntate et charitatem; hic contrarium, quia {1}fidem separatam a charitate: `instrumenta violentiae machaerae eorum’ significat quod doctrinalia serviant ad destruendum opera charitatis, ita ipsam charitatem: `in secretum eorum ne veniat anima mea’ significat quod bonum spirituale non scire velit mala quae voluntatis eorum: `in congregatione eorum ne uniatur gloria mea’ significat quod nec verum boni spiritualis scire velit falsa cogitationis eorum inde: `quia in ira sua occiderunt virum’ significat quod se averterint prorsus, et in aversione exstinxerint fidem: `et in beneplacito suo enervarunt bovem’ significat quod ex prava voluntate prorsus debilitaverint bonum externum quod charitatis: `maledicta ira eorum quia vehemens’ significat aversionem gravem a bono et inde damnationem: `et excandescentia eorum quia dura’ significat aversionem a vero inde, quod (x)confirmata: `dividam eos in Jacobo’ significat quod a naturali homine exterminanda: `et dispergam eos in Israele’ significat quod a spirituali.
@1 fides separata$

6352. `Shimeon et Levi fratres’: quod significet fidem voluntate et charitatem, hic contrarium quia {1}fidem separatam a charitate, constat a repraesentatione `Shimeonis’ quod sit fides voluntate, de qua n. 3869-3872, 4497, 4502, 4503, 5482, 5626, 5630; et a repraesentatione `Levi’ quod sit {2} charitas, de qua n. 3875, 3877, hic autem contrarium {3}quia fidem separatam a charitate, cum enim per `Reubenem’ illa fides repraesentatur, ut patet ab illis quae ad vers. 4 explicata sunt, sequitur quod nulla fides voluntate sit, ita nec ulla charitas, quae repraesentantur per `Shimeonem et Levi’, sequuntur enim haec in serie a suo principio; quapropter per `Shimeonem’ repraesentatur falsum voluntate, et per `Levi’ malum actu, haec enim opposita sunt fidei voluntate et charitati; quod haec significentur, patet ex eo quod Shimeon et Levi maledicantur.
@1 fides separata$
@2 i amor spiritualis seu$
@3 nempe$

6353. `Instrumenta violentiae machaerae eorum’: quod significet quod doctrinalia serviant ad destruendum opera charitatis, ita ipsam charitatem, constat a significatione `instrumentorum violentiae’ quod sint quae inserviunt ad {1}destruendum charitatem; quod `instrumenta’ sint quae inserviunt, patet, et quod `violentia’ sit destructio charitatis, mox videbitur; et ex significatione `machaerarum’ quod sint doctrinalia; `gladii’ enim sunt vera fidei per quae contra falsa et mala pugnatur, n. 2799, {2}ita `machaerae’ sunt doctrinalia, hic doctrinalia per quae pugnatur contra verum et bonum, et per quae haec exstinguuntur, quia ab illis qui in sola fide, seu in fide separata a charitate, apud quos contrarium est. [2](s)Doctrinalia eorum qui in sola fide, ex quibus destruunt opera charitatis, sunt praecipue quod doceant salvari hominem per fidem solam absque operibus charitatis, et quod haec non necessaria sint, quodque homo per solam fidem salvetur etiam in ultima mortis hora, utcumque per totum vitae {3} curriculum vixerat; ita qui non nisi quam crudelia exercuerunt, qui latrocinia, qui adulteria, qui profana; {4}ac inde quod salvatio sit modo intromissio in caelum, ita quod non intromittantur nisi qui illam gratiam acceperunt {5}in fine vitae suae, ac ita quod quidam ex misericordia electi sint et quidam ex immisericordia damnati; cum tamen a Domino nulli negetur caelum, sed vita et communicatio vitae quae sentitur ibi sicut a subjectis odor in terra, facit ut nequaquam ibi esse possint, cruciantur enim a malo vitae suae ibi plus quam in profundissimo inferno. [3]Quod `machaera’ significet falsum pugnans et occidens, patet apud Johannem,
Exivit alius equus rufus, et sedenti super eo datum est ut auferret pacem de terra, ut se invicem occiderent, unde illi data est machaera magna, Apoc. vi (x)4:
apud eundem,
Si quis machaera occidit, oportet illum machaera occidi, Apoc. xiii 10, 14.
[4]{6}Quod `violentia’ sit vis quae infertur charitati, liquet a pluribus locis in Verbo {7}; ut apud Esaiam,
Desinet violentus, et consumetur irrisor, exscindentur omnes maturantes {8}iniquitatem, qui peccare faciunt hominem in verbo, et corripientem in porta illaqueant, et declinare faciunt in {9}inane justum, xxix 20, 21;
hic violentus alia voce in lingua originali, sed {10}quae similis significationis est; quod `violentus’ sit qui vim infert {11} charitati, significatur per quod `peccare faciant hominem in verbo’, et `declinare faciant {12}justum’: [5]apud eundem,
Opera eorum opera iniquitatis, et factum violentiae in manibus eorum; pedes eorum ad malum currunt, et festinant ad effundendum sanguinem innocentem, lix 6,7;
hic `violentia’ pro vi allata charitati, quae vis quod etiam significetur per `effundere sanguinem’, videatur n. 374, 1005: apud eundem,
Non erit amplius violentia in terra tua, vastatio et confractio in terminis tuis, lx 18;

`violentia’ pro destructione charitatis, inde enim `vastatio et confractio in terra’, hoc est, in Ecclesia: [6]apud Jeremiam, Violentiam et vastationem praedico, nam factum est verbum Jehovae mihi opprobrio et ignominiae toto die, xx 8;
`violentia’ etiam ibi pro violentia in spiritualibus, ita pro destructione charitatis, ut et fidei: apud Ezechielem,
Terra plena est judicio sanguinum, et urbs plena {13} violentia, vii 23;
`judicium sanguinum’ pro destructione fidei, `violentia’ pro destructione charitatis: [7]apud eundem,
Si genuerit filium violentum, effusorem sanguinis, qui fecerit unum de ullo (c)eorum; si ille . . . super montibus comederit, et uxorem socii polluerit, miserum et egenum oppresserit, rapinas rapuerit, pignus non restituerit, et ad idola sustulerit oculos suos, abominationem fecerit, in faenus dederit, et usuram receperit, num vivet? non vivet, . . . moriendo morietur, xviii 10-13;
hic quid `filius violentus et effusor sanguinis’ sit, describitur, sunt quae ibi recensentur, omnia opera charitatis quae destruit, ita `filius violentus et effusor sanguinis est destructor charitatis et fidei: [8]apud Davidem,
Libera me Jehovah ab homine malo, a viro violentiarum serva me, qui cogitant mala in corde, toto die congregant se ad bellum, exacuunt linguam suam sicut serpens, venenum aspidis sub labiis eorum: custodi me, Jehovah, a manibus impii, a viro violentiarum serva me. . . . Vir linguae ne subsistat in terra, vir violentiae malum venatur in subversiones, Ps. cxl 2-5, 12 (A.V. 1-4, 11);
`vir violentiarum’ pro illis qui destruunt vera fidei et bona charitatis; quod pugnent contra illa, significatur per quod `toto die congregent se ad bellum, exacuant linguam sicut serpens’, {14} quod `venenum aspidis sub labiis eorum’, et {15} quod `venetur malum in subversiones’: et praeterea alibi, ut Ezech. xii 19, Joel iv 19 (A.V. iii 19), Mal. ii 16, 17, Zeph. iii 4, Ps. xviii 49 (A. V. 48), lv 10-12 (A. V. 9-11), lviii 3-6 (A. V. 2-5), Deut. xix 16.
@1 destruendam$
@2 sed$
@3 i suae$
@4 et sic$
@5 quod fidem in fine vitae suae confiteantur, praeter plura quae ex illis dependent. Quod machaera sit quae pugnat et exstinguit$
@6 i ibi machaera pro falso pugnante contra verum, et id exstinguente@
@7 i violentia enim in spirituali sensu non aliud est; quod violentia id sit patet$

@8 judicium A I, iniquitatem Sch and others; Heb. (= aven) sinfulness$
@9 mane justum A, mane judicium I, evidently a misreading of inane 10 usque eadem significatione$
@11 i fidei et$
@12 in mane justum A, judicium l$
@13 i est$
@14 i per$

6354. `In secretum eorum ne veniat anima mea’: quod significet quod bonum spirituale non scire velit mala quae voluntatis eorum, constat ex repraesentatione `Israelis’ qui de se hoc dicit, quod sit bonum spirituale, de qua n. 6340; a significatione `in secretum non veniat’ quod sit non scire velle, nempe mala quae voluntatis, quae significantur per `Shimeonem et Levi’, n. 6352; `anima mea’ dicitur quia per `animam’ ibi significatur vita boni, quae est bono spirituali; {1} vita veri quae ei, significatur per `gloriam’, de qua nunc sequitur.
@1 i at$

6355. `In congregatione eorum ne uniatur gloria mea’: quod significet quod nec verum boni spiritualis scire velit falsa cogitationis eorum inde, constat a repraesentatione `Israelis’ quod sit bonum spirituale, de qua n. 6340; ex significatione `in congregatione eorum ne uniatur’ quod sit non {1}conjungi velle falsis cogitationis eorum, ita quoque non scire velle ea; falsa cogitationis significantur per `congregationem’, congregatio enim sicut multitudo praedicatur de veris, et in opposito sensu de falsis; et ex significatione `gloriae’ quod praedicetur de vero, de qua n. 4809, 5922, {2}verum enim est gloria illis qui in bono spirituali.
@1 scire velle, nempe falsa cogitationis, quae$
@2 ita gloria mea est verum boni spiritualis$

6356. `Quia in ira sua occiderunt virum’: quod significet quod se averterint prorsus et in aversione exstinxerint fidem, constat ex significatione `irae’ quod sit recessio a charitate et aversio, de qua n. 357, 5034, 5798; ex significatione `occidere’ quod sit exstinguere; et ex significatione `viri’ quod sit verum fidei, de qua n. 3134, 3309, 3459, 4823.

6357. `Et in beneplacito suo enervarunt bovem’: quod significet quod ex prava voluntate prorsus debilitaverint bonum externum quod charitatis, constat ex significatione `beneplaciti’ quod sit voluntas, hic voluntas prava; ex significatione `enervare’ quod sit debilitare; et ex significatione `bovis’ quod sit bonum charitatis {1}naturale’ seu externum, de qua n. 2180, 2566, 2781. Quod hic dicatur de bove, et mox prius de viro, est quia per `virum’ significatur verum quod fidei, et per `bovem’ bonum quod charitatis, et hoc, ut cum de bono etiam de vero agatur, ob conjugium caeleste in singulis Verbi, n. 6343.
@1 in naturali$

6358. `Maledicta ira eorum quia vehemens’: quod significet aversionem gravem a bono et inde damnationem, constat a significatione `{1}maledici’ quod sit damnatio, nam qui maledictus est, is damnatus est; et ex significatione `irae’ quod sit aversio a bono, de qua n. 357, 5034, 5798, 6356, ita `ira vehemens’ est aversio gravis.
@1 maledicta$

6359. `Et excandescentia eorum quia dura’: quod significet aversionem a vero inde quod confirmata, constat a significatione `excandescentiae’ quod sit aversio a vero; quod `excandescentia’ praedicetur de vero et `ira’ de bono, videatur n. 3614; et ex significatione `durae’ quod sit confirmata; nam falsum quod confirmatum est usque ad persuasionem, hoc `durum’ est; quod durum sit, scire datum est ab experientia, verum enim ex bono apud spiritus et apud angelos {1}apparet et sistitur ut molle, at falsum ex malo {2}ut durum, et eo durius quo magis falsum ex malo est confirmatum; cum per confirmationem a multis persuasum est, tunc durum illud apparet ibi ut durum ossis: tale durum est quoque simile duro in mundo, in eo quod reflectat radios lucis; {3}ita cum lux caeli a Domino incidit in durum ex falso a malo, reflectitur, vicissim autem cum lux caeli a Domino incidit in molle ex vero a bono, tunc recipitur.
@1 est molle et lene$
@2 est$
@3 nam$

6360. `Dividam eos in Jacobo’: quod significet quod a naturali homine exterminanda, constat a significatione `dividere’ quod sit separatio et remotio a vero et bono, de qua n. 4424, ita exterminatio; et ex repraesentatione `Jacobi’ quod sit naturalis seu externus homo, de qua n. 3305, 3576, 4286, 4292, 4570, 6236.


6361. `Et dispergam eos in Israele’: quod significet quod a spirituali, constat a significatione `dispergere’ quod etiam sit exterminatio; sed `dispergere’ distinguitur a `dividere’, quod hoc praedicetur de externo homine {1}ac de vero, illud autem de interno {2}ac de bono; quod `Jacob’ repraesentet naturalem seu externum hominem, et `Israel’ spiritualem seu internum, videatur n. 4286, 4292, 4570. Quod haec quae ab Israele de Shimeone et Levi dicta sunt, tum quae de Reubene, non significent talia quae posteris illorum `contingerent in postremitate dierum’ ut dicitur vers. 1, constare potest ex eo quod non posteri ex Shimeone et ex Levi maledicti fuerint ac divisi in Jacobo et dispersi in Israele, nam tribus Shimeonis inter reliquas tribus fuit sicut una illarum, et tribus Levi facta est sacerdotium, ita potius benedicta quam maledicta; pariter tribus Reubenis quae quoque aliis tribubus non vilior fuit; inde manifeste patet quod {3} quae in hoc capite de filiis Jacobi, quid illis in postremitate dierum contingeret, dicta sunt, non sint quae illis ipsis contingerent sed quae illis qui in sensu interno per eos intelliguntur; hic quid illis qui in fide separata a charitate sunt; nam hi per Reubenem, Shimeonem et Levi hic in sensu interno intelliguntur; inde manifeste constare potest quod sensus internus Verbi sit qui non apparet in littera, nec alicui nisi sciat correspondentias naturalium cum spiritualibus, et qui prorsus non apparet ei qui non scit quid spirituale et quid caeleste.
@1 qui est Jacob$
@2 qui est Israel, et ex repraesentatione Israelis, quod sit spiritualis seu internus homo$
@3 i haec$

6362. Vers. 8-12. Jehudah tu, celebrabunt te fratres tui, manus tua in cervice hostium tuorum; incurvabunt se tibi filii patris tui. Catulus leonis Jehudah, a praeda, fili mi, ascendisti; curvavit se, cubuit sicut leo, et sicut leo vetulus, quis suscitabit eum? Non removebitur sceptrum (c)a Jehudah, et legislator ab inter pedes ejus, usque dum venit Shiloh, et ei oboedientia populorum. Alligat ad vitem asellum suum, et ad vitem praestantem filium asinae suae, lavat in vino vestimentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum. (x)Ruber oculis a vino, et albus dentibus a lacte. `Jehudah tu’ significat Ecclesiam caelestem, in supremo sensu Dominum quoad Divinum caeleste: `celebrabunt te fratres tui’ significat quod illa Ecclesia prae reliquis eminens sit: `manus tua in cervice hostium tuorum’ significat quod infernalis et diabolica turba ad praesentiam aufugient: `incurvabunt se tibi filii patris tui’ significat quod vera se submittent ex se: `catulus leonis Jehudah’ significat innocentiam cum viribus {1} innatis: `a praeda fili mi, ascendisti’ significat quod a Domino per caeleste liberatio plurium ab inferno: `curvavit se, cubuit sicut leo, et sicut leo vetulus’ significat bonum amoris et verum inde in sua potentia: `quis suscitabit eum?’ significat quod tutus sit inter omnes in infernis: `non removebitur sceptrum a Jehudah’ significat quod non potestas recedet a (x)regno caelesti: `et legislator ab inter pedes ejus’ significat vera quae ab illo in inferioribus: usque dum venit Shiloh’ significat Adventum Domini, et tunc tranquillum pacis: `et ei oboedientia populorum’ significat quod a Divino Humano Ipsius procedent vera: `alligat ad vitem asellum suum significat verum in naturali pro Ecclesia externa: `et ad vitem praestantem filium asinae suae’ significat quod verum e rationali pro Ecclesia interna: `lavat in vino vestimentum suum’ significat quod naturale Ipsius sit Divinum Verum ex Divino Bono Ipsius: `et in sanguine uvarum velamen suum’ significat quod Intellectuale Ipsius sit Divinum Bonum ex Divino Amore Ipsius: `ruber oculis {2}prae vino’ significat quod Intellectuale seu Internum Humanum non sit nisi bonum: `et albus dentibus a lacte’ significat quod Divinum Naturale non sit nisi quam bonum veri.
@1 A here i ei$
@2 So A I here only; p. 565 and n. 6379 A has prae changed to a$

6363. `Jehudah tu’: quod significet Ecclesiam caelestem, in supremo sensu Dominum quoad Divinum caeleste, constat ex repraesentatione `Jehudae’ quod sit in supremo sensu Dominus quoad Divinum amoris seu quoad Divinum caeleste, {1}at in sensu respectivo regnum caeleste Domini, ita Ecclesia caelestis, de qua n. 3881. Quid regnum caeleste, aut (x)Ecclesia caelestis, et quid caeleste, videatur n. 640, 641, 765, 895, 2048, 2088, 2669, 2708, 2715, 2718, 2896, 3235, 3246, 3374, 3886, 3887, 4448, 4493, 5113, 5922, 6295.
@1 et$

6364. `Celebrabunt te fratres tui’: quod significet quod illa Ecclesia prae reliquis eminens sit, constat ex significatione `celebrari’ quod sit eminens esse; ex repraesentatione `Jehudae’ qui hic est `te’, quod sit Ecclesia caelestis, de qua mox supra n. 6363; et ex significatione `fratrum’ quod sint vera {1}quae illius Ecclesiae, ita quoque Ecclesiae quae in illis veris {2} sunt, quae repraesentantur per `fratres Jehudae’ {3}, nam vera et bona constituunt Ecclesiam. {4}Ecclesiae caelestis vera significantur per `fratres tuos’ seu `Jehudae’, at vera Ecclesiae spiritualis per `filios patris ejus’, infra n. 6366.
@1 i et bona quae$
@2 i et bonis$
@3 i seu per filios Israelis$
@4 Quod filii Israelis, qui hic sunt fratres Jehudae, sint vera spiritualia, videatur n. 5414, 5879, 5951, et quod inde sint Ecclesiae, n. 6337$

6365. `Manus tua in cervice hostium, tuorum’: quod significet quod infernalis et diabolica turba ad praesentiam aufugient, constat ex significatione `hostium’ quod sit infernalis et diabolica turba, hi enim hostes sunt in spirituali sensu; et ex significatione `manus in cervice eorum’ quod sit {1}persequi illos qui in fuga sunt, nam cum hostis fugit, est `manus victoris in cervice ejus’; quod dicatur quod `ad praesentiam aufugient’, est quia cum aliquis ex turba infernali accedit ad aliquem angelum e regno caelesti Domini, ad praesentiam aufugiat, non enim sustinet illam, quia non sustinet sphaeram amoris caelestis, quae est amoris in Dominum; est illa sphaera ei sicut ignis urens et crucians. (m)Praeterea angelus caelestis nusquam pugnat, minus est `manus ejus in cervice hostium {2}’, immo nec aliquem a parte sui ut hostem habet, sed usque ita dicitur quia ita se habet in mundo; verum significatur quod infernales qui a parte sui hostes sunt, ad praesentiam aufugiant.(n)
@1 in fuga esse$
@2 i ejus$

6366. `Incurvabunt se tibi filii patris tui’: quod significet quod vera se submittent ex se, constat ex significatione `incurvare se’ quod sit se submittere; et ex significatione `filiorum patris’ quod sint vera quae ex bono spirituali, `filii’ enim `Israelis’ sunt vera spiritualia, n. 5414, 5879, 5951, et `Israel’ est bonum spirituale, {1} n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; quod vera illa submittent se ex se, est quia amor caelestis, qui repraesentatur per `Jehudam’, cum influit in vera spiritualia quae repraesentantur per `filios Israelis’, disponat illa in ordinem ac ita submittat Domino; caeleste enim hanc efficaciam habet per influxum in spiritualia, seu bonum per influxum in verum; quapropter etiam regnum caeleste Domini est caelum intimum seu tertium, ita Domino proximum, et regnum spirituale Ipsius, est caelum medium seu secundum, ita a Domino remotius; {2}ex ordine illo est quod Dominus per regnum caeleste influat in regnum spirituale {3} mediate, et praeterea quoque immediate; talis influxus est, ut spirituale regnum in ordine teneatur per caeleste, ac ita submittatur Domino: influxus fit (c)e caelesti regno per {4}amorem erga proximum, hoc enim est externum regni caelestis, et est internum regni spiritualis, inde conjunctio utriusque, videatur n. 5922.
@1 i de qua$
@2 et regnum caeleste influit in regnum spirituale, hoc est,$
@3 i sic$
@4 charitatem$

6367. `Catulus leonis Jehudah’: quod significet innocentiam cum viribus innatis, constat ex significatione `leonis’ quod sit bonum
amoris et verum inde in sua potentia, de qua sequitur; ita `catulus leonis’ est innocentia cum viribus; quod cum viribus innatis, est quia `Jehudah’ hic est caeleste amoris, et caeleste amoris est in parte voluntaria, n. 895, 927, 4493, 5113, ita ei vires innatae; nam homo in illa quae sunt voluntariae partis, nascitur; inde illi qui ab Antiquissima Ecclesia quae erat caelestis, nati fuerunt in bonum amoris quoad tantum quantum boni in voluntario eorum fuit; ex eo nunc est quod vires dicantur innatae. Quod `catulus leonis’ sit innocentia, est quia `leo’ est bonum amoris caelestis, et `catulus’ est sicut infans ejus, ita innocentia. [2]Quod `leo’ sit bonum amoris caelestis et inde verum in sua potentia, tum quod in opposito sensu sit malum amoris sui in sua potentia, constat a locis in Verbo ubi leo nominatur; quod sit bonum amoris caelestis, apud Johannem,
Ecce vicit leo qui est ex tribu Jehudae, radix Davidis, ut aperiat librum, et solvat septem sigilla ejus, Apoc. v 5;
ibi Dominus vocatur `Leo’ ex omnipotentia quae est Ipsius Divino Amori et inde Divino Vero: alibi etiam in Verbo Jehovah seu Dominus comparatur leoni, ut apud Hosheam,
Post Jehovam ibunt, sicut leo rugiet, quia ille rugiet, et cum honore accedent filii a mari, xi 10:
[3]tum apud Esaiam,
Sic dixit Jehovah ad me, Quemadmodum rugit leo, et juvenis leo super rapina sua, cum occurrit super eum plenitudo pastorum, a quorum voce non consternatur, et a tumultu eorum non affligitur, sic descendet Jehovah Zebaoth ad militandum super monte Zionis et super colle ejus, xxxi 4;
ibi omnipotentia Divini Boni comparatus `leoni’, et omnipotentia Divini Veri inde comparatur `juveni leoni’, nam dicitur quod `descendet Jehovah Zebaoth ad militandum super monte Zionis et super colle ejus’; `mons’ enim `Zionis’ significat Bonum Divini Amoris, et `collis ejus’ Divinum Verum inde, n. 795, 796, 1430, 4210. [4]Propterea etiam `quatuor animalibus’ apud Ezechielem et apud Johannem, per quae intelliguntur cherubi, `erant facies hominis, leonis, bovis et aquilae’: apud Ezechielem,
Similitudo facierum quatuor animalium, facies hominis et facies leonis ad dextrum quatuor illis, et facies bovis quatuor illis ad sinistrum, et facies aquilae quatuor illis, i 10, x 14:
et apud Johannem,
Ante thronum quatuor animalia plena oculis ante et retro, et primum animal simile leoni, alterum animal simile vitulo, tertium animal habens faciem sicut homo, quartum animal simile aquilae volanti, Apoc. iv 6, 7;
quod animalia illa fuerint cherubi, dicitur {1}apud Ezechielem x, et quoque patet a descriptione eorum apud Johannem, quod nempe `habuerint oculos ante et retro’; per `cherubos’ enim significatur praevidentia et providentia Domini, n. 308; quod `eis facies leonis’ erat ex omnipotentia Divini Veri ex Divino Bono, quae providentiae; similiter cherubi circum novum templum apud Ezechielem xli 19. [5]Quod caelestes qui in potentia sunt ex bono et inde vero, quae a Domino, intelligantur per `leones’, patet apud Davidem,
Non defectus timentibus Jehovam, leones juvenes egebunt et esurient, sed quaerentes Jehovam non egebunt ullo bono, Ps. xxxiv 10, 11 (A.V. 9, 10):
apud eundem,
Leones rugientes ad praedam, et ad quaerendum a Deo cibum, oritur sol, colliguntur, et in habitaculis suis recubant, Ps. civ 21, 22:
in prophetico Bileami,
Eo tempore dicetur Jacobo et Israeli, Quid fecerit Deus? en populus sicut vetus leo surget, et sicut leo juvenis efferet se, non requiescet donec comederit rapinam, Num. xxiii 23, 24:
[6]et dein,
Cum Bileamus vidit Israelem habitantem juxta tribus suas . . . dixit; Incurvat se, cubat sicut leo, et sicut leo vetus, quis suscitabit eum? (x)xxiv 2, 9;
est caeleste quod hic describitur, quia est ordo caelestis quem repraesentabant tribus per castrametationes suas, quem in spiritu videbat Bileamus cum `vidit Israelem habitantem juxta tribus’, n. 6335; ille ordo est ex Divino Bono per Divinum Verum a Domino; in illo ordine est omnis potentia, quae ibi est `leo qui incurvat se, et cubat’: [7]apud Micham,
Erunt reliquiae Jacobi {2}apud gentes, in medio populorum multorum sicut leo inter bestias silvae, sicut juvenis leo inter greges ovium, qui si transiverit, conculcabit et disperget, et non eripiens; exaltabitur manus tua super hostes tuos, et omnes inimici tui exscindentur, v 7, 8;
hic `leo et juvenis leo’ pro caelesti bono et caelesti vero, quae sunt `reliquiae Jacobi’. Pro simili etiam apud Esaiam xxi (x)8, Jer. xxv 38, Ezech. (x)xxxviii 13, Zach. xi 3. Tale etiam repraesentabant
Leones ad thronum eboris qui Salomoni, duo juxta manus throni, et duodecim super sex gradibus, 1 Reg. x 18-20;
tum,
Leones super clausuris decem basium ex aere, 1 Reg. vii 29, 36.
[8]Quod `leo’ in opposito sensu significet malum amoris sui in sua potentia, patet ab his locis: apud Esaiam,
Non erit ibi leo, et rapax ferarum non ascendet in ea, non invenietur ibi; sed ibunt liberi, sic redempti Jehovae revertentur, et venient Zionem cum cantu, xxxv 9, 10:
apud Jeremiam,
Israel quare factus in praedam contra eum rugiunt leones juvenes, edunt vocem suam, redigunt terram ejus in vastitatem, ii (14,) 15:
apud eundem,
Ascendit leo ex vepreto suo, et perditor gentium profectus est, exivit e loco suo ad redigendum terram in vastitatem, iv 7:
apud eundem,
Non cognoverunt viam Jehovae, judicium Dei sui, . . . propterea percussit eos leo de silva, et lupus camporum devastabit eos,v 4, 6:
apud Nahum,
Ubi habitaculum leonum, et pascuum leonum juvenum; ubi incessit leo, vetus leo, catulus leonis, nec terrens: leo rapiens satis pro catulis, et strangulans veteribus leaenis suis, implensque praeda cavernas suas, et habitacula sua rapto: Ecce Ego contra te, dictum Jehovae Zebaoth, et accendam fumo currum (x)ejus, leones autem juvenes tuos comedet gladius; atque exscindam e terra praedam tuam, ii 12-14;
ubi de Ninive; in illis locis `leo’ pro potentia quae malo amoris sui, cum perdit et vastat: pariter apud Jer. xii 8, xlix 19, l 17, 44, li 38, Ezech. xix 2 – (x)9, xxxii 2, Joel i 6, Zeph. iii 3, Ps. lvii 5 (A.V. 4), lviii 7 (A.V. 6), xci 13, Apoc. xiii 2.
@1 in cap. x Ezech.$
@2 inter$

6368. `A praeda, fili mi, ascendisti’: quod significet quod a Domino per caeleste liberatio plurium ab inferno, constat a significatione `a praeda (x)ascendere’ quod sit liberatio ab inferno, de qua sequitur; et a repraesentatione `Jehudae’ qui hic est `fili mi’, quod sit Divinum caeleste, de qua n. 6363; quod `a praeda ascendere’ sit liberatio ab inferno, est inde quia homo ex se in inferno est, voluntas enim et cogitatio ejus ex proprio non est nisi quam malum et inde falsum, per quae ita alligatus est inferno ut inde non possit nisi vi avelli; haec avulsio et liberatio est quae vocatur `praeda’; hoc quia fit ex Divino Bono Domini, {1} ideo dicitur quod a Domino per caeleste liberatio plurium ab inferno. [2]Sed sciendum quod nemo ab inferno avelli (c)et liberari queat nisi in vita corporis in bono spirituali fuerit, hoc est, in charitate per fidem; nam nisi in illo bono per fidem fuerit, non est aliquid quod recipit bonum quod influit a Domino, sed transfluit, praeter quod alicubi possit figi; inde hi non possunt ab inferno avelli seu liberari; omnes enim status quos homo sibi acquisivit in vita corporis, {2}retinentur in altera vita, et implentur; status boni apud bonos retinentur et implentur bono, et per hos elevantur {3}hi in caelum; et status mali apud malos retinentur et implentur malo, et per eos delabuntur in infernum; hoc est quod dicitur quod sicut homo moritur, ita maneat; (m)inde patet quinam per Divinum caeleste a Domino liberari possunt ab inferno.(n)
@1 i et quoque per Illud$
@2 retinentur et implentur in altera vita$
@3 illi$

6369. `Curvavit se, cubuit sicut leo, et sicut leo vetulus’: quod significet bonum amoris et verum inde in sua potentia, constat ex significatione `curvare se’ quod sit in potentiam se mittere, leo enim cum se curvat, nervos suos indurat et robur sibi facit, quod fit cum videt praedam; et ex significatione `cubare’ quod sit in tuto et absque formidine jacere; et ex significatione `leonis et leonis vetuli’ quod sit bonum amoris et verum inde in sua potentia, de qua mox supra n. 6367; `leo juvenis’ est qui in potentia est per verum ex bono, et `leo vetulus’ qui in potentia est per bonum; nam qui in bono caelesti sunt, illi nusquam pugnant sed sunt tuti per bonum; ubi enim veniunt, mali aufugiunt, nam mali non sustinent praesentiam eorum, videatur n. 6365; hi sunt qui significantur per `leonem vetulum’.

6370. `Quis suscitabit eum ?’: quod significet quod tutus sit inter omnes in infernis, constat ex significatione `quis suscitabit’ quod sit tutus esse; quod sit inter omnes in infernis, est quia tutus est inter omnia mala, etiam in {1}mediis infernis; amor enim in Dominum et amor erga proximum hoc secum {2}habent, ex causa {3}quia illi qui in eo amore sunt, conjunctissimi Domino sunt, ac in Domino quia in Divino quod procedit ab Ipso; inde nihil mali ad eos potest attingere. Sciendum est quod innumerabilia inferna sint distincta secundum {4}omnium malorum et inde falsorum genera, et secundum eorum species, et specierum singula; et quod in {5}unoquoque inferno sit ordo; et quod ille ordo conservetur a Domino tam immediate quam {6} mediate per angelos caelestes; quandoque etiam illuc mittuntur angeli ut inordinata ibi in ordinem redigant; et cum ibi sunt, in tuto sunt; hoc intelligitur per quod qui in caelesti est, tutus sit inter omnes in infernis.
@1 medio inferno; caeleste enim amoris, hoc est, amor in Dominum, et inde$
@2 habet$
@3 quoniam$
@4 genera$
@5 unoquovis$
@6 i etiam$

6371. `Non removebitur sceptrum a Jehudah’: quod significet quod non potestas recedet a regno caelesti, constat a significatione `removeri’ quod sit recedere; ex significatione `sceptri’ quod sit potestas, et quidem potestas veri ex bono, de qua n. 4876 fin., nam sceptrum est insigne regiae potestatis, et per `regium’ significatur verum, n. 1672, 1728, 2015, 2069, 3009, 4575, 6148; et a repraesentatione `Jehudae’ quod sit regnum caeleste, de qua supra n. 6363; inde patet quod per `non removebitur sceptrum a Jehudah’ significetur quod non potestas recedet a regno caelesti. [2]Ex sensu litterae apparet quod per illa quae in hoc versu continentur, intelligatur quod regnum non {1}removeretur a populo Judaico antequam Dominus veniret; hoc quoque est verum sed usque in hoc historico, sicut in {2}ceteris, sensus internus est, nam quod {3}a populo Judaico tunc removeretur regnum, mundanum est; spirituale autem quod est sensus interni, patet cum per `sceptrum’ intelligitur potestas, et per `Jehudam’ regnum caeleste. At quod potestas (t)tunc recederet a regno caelesti cum venturus Dominus, est arcanum quod nemo scire potest nisi ex revelatione; cum illo se ita habet: ante Adventum Domini in mundum, fuit {4} influxus vitae apud homines et apud spiritus a Jehovah seu Domino per regnum caeleste, hoc est, per angelos qui in illo regno fuerunt, inde illis tunc potestas; at cum Dominus in mundum venit, per quod Humanum in Se Divinum fecit, induit id ipsum quod fuit apud angelos regni caelestis, ita potestatem illam; nam transfluxus Divinus per (t)illud caelum fuerat prius {5}(t)Humanum Divinum; erat etiam Divinus Homo, Qui sistebatur cum Jehovah {6}ita apparuit; ast hoc (t)Humanum Divinum cessavit, cum Dominus Ipse Humanum in Se Divinum fecit; inde patet quomodo se cum hoc arcano habet; nunc quidem angelis istius regni {7}est magna potestas, sed quantum in Divino Humano Domini sunt per amorem in Ipsum; videantur quae de his prius, n. 1990, 2803, 3061, 4180, 4687, 5110, 6280, dicta et ostensa sunt.
@1 removebitur$
@2 singulis aliis$
@3 populus Judaicus tunc exueretur Regno$
@4 i omnis$
@5 This transposition is explained in n. 2814$
@6 before sistebatur$
@7 before angelis$

6372. `Et legislator ab inter pedes ejus’: quod significet vera quae ab illo in inferioribus, constat a significatione `legislatoris’ quod sint vera, de qua sequitur; et a significatione `pedum’ quod sint naturalia, de qua n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952, 5327, 5328, ita inferiora; nam naturalia sunt {1}infra, et caelestia, de quibus nunc prius, supra. `Legislator ab inter pedes’ dicitur ut significetur (t)spirituale caelestis’, seu verum quod ex {2}bono, non enim eo tempore fuit regnum spirituale, quale post Adventum Domini, distinctum a regno caelesti, sed erat unum cum {3}caelesti, modo quod externum ejus esset; ideo quoque dicitur `ab inter pedes’ ut significetur verum quod a bono, nam pars illa pedum interior ex communicatione cum lumbis id significat; de hoc vero etiam dicitur quod removeretur `cum venit Shiloh’, quod nempe ejus potestas, sicut {4}potestas caelestis, de qua re mox supra n. 6371; [2]caeleste enim regnum tunc potestatem suam exercebat per id verum; et quia ita, vocatur id verum `legislator’; hoc verum etiam intelligitur in sensu interno per legislatorem, apud Esaiam,
Jehovah judex noster, Jehovah legislator noster, Jehovah rex noster, xxxiii (x)22,
`judex’ pro quod ex bono agat, `legislator’ quod ex vero ab illo bono, `rex’ quod ex vero, ita ordine {5}quoque consequuntur: apud Davidem,
Mihi Gilead, Mihi Menasheh, et Ephraim robur capitis Mei, Jehudah legislator Meus, Ps. lx 9 (A. V. 7), cviii 9 (A. V. 8).
`Jehudah legislator’ pro caelesti bono et ejus caelesti vero: apud Mosen,
Fons, foderunt principes, effoderunt primores populi, per legislatorem baculis suis, Num. xxi 18:
et apud eundem,
Gad vidit primitias sibi, ibi namque portio legislatoris absconditi, unde venerunt capita populi, justitiam Jehovae fecit, et judicia ejus cum Israele, Deut. (x)xxxiii 21;
`legislator’ etiam ibi pro vero ex bono.
@1 infra caelestia, de quibus mox supra$
@2 caelesti$
@3 illo$
@4 caelesti, de quo$
@5 se etiam sequuntur$

6373. `Usque dum venit Shiloh’: quod significet Adventum Domini, et tunc tranquillum pacis, constat ex significatione `Shiloh’ n. 6375 quod sit Dominus, Qui Shiloh vocatur ex eo quod pacaverit et tranquilla reddiderit omnia; in lingua enim originali derivatur Shiloh a voce quae significat tranquillum; cur Dominus hic Shiloh dicitur, patet ab illis quae mox supra n. 6371, 6372, de regno caelesti et ejus potestate dicta sunt; cum enim {1} Divinum per illud regnum {2}sistebatur, tunc erat intranquillum, non enim potuerunt illa quae in caelo, et illa quae in inferno, per id in ordinem redigi; nam Divinum quod per illud regnum transfluebat, non potuit esse purum, quia caelum non est purum, ita id regnum nec validum ut per id omnia in ordine tenerentur; quapropter etiam tunc spiritus infernales et diabolici ab infernis se efferebant, et super animabus quae e mundo veniebant, dominabantur; [2]ex quo fiebat quod non alii tunc salvari potuerint quam caelestes; et tandem vix illi, nisi Dominus susceperit Humanum, et per quod illud in Se Divinum fecerit; per hoc Dominus omnia {3}redegit in ordinem, primum ea quae in caelo, dein illa quae in infernis; inde tranquillum pacis; quod spirituales, hoc est, illi qui a spirituali Ecclesia essent, salvati fuerint per Adventum Domini, videatur n. 2661, 2716, 2833, 2834; et quod Dominus cum in mundo fuit, redegerit omnia in ordinem, n. 1820, 4286, 4287; quod Divinum Verum a Jehovah seu Domino influxerit per caelum in humanum genus, sed quia hoc non suffecit cum homo se removit a bono, Dominus in mundum venit et Humanum in Se Divinum fecit, ut ab ipso Divino Humano Domini Divinum Verum procederet, et sic salvaret hominem qui reciperet bonum per verum, n. 4180, 6280.
@1 omne Verum$
@2 sisteretur$
@3 redegerit$

6374. `Et ei oboedientia populorum’: quod significet quod a Divino Humano Ipsius procederent vera quae recipi possent, constat ex significatione `oboedientiae’ quod sit receptio verorum quae a Domino procedunt; et a significatione `populorum’ quod sint illi qui in veris, ita quoque vera, de qua n. 1259, 1260, 3581; et inde quod sint qui ab Ecclesia spirituali, n. 2928.

6375. `Alligat ad vitem asellum suum’: quod significet verum in naturali pro Ecclesia externa, constat a significatione `alligare’ quod sit conjungi; a significatione `vitis’ quod sit Ecclesia spiritualis, de qua n. 1069, 5113, hic Ecclesia spiritualis externa, quia per `vitem praestantem’ de qua mox dicitur, significatur Ecclesia interna; et a significatione `asini’ quod sit verum {1}in naturali, de qua n. 2781; inde patet quod per `alligat ad vitem asellum suum’ significetur conjunctio per verum in naturali cum Ecclesia externa.
@1 naturale$

6376. `Et ad vitem praestantem filium asinae suae’: quod significet verum e rationali pro Ecclesia interna, constat a significatione `vitis’ quod sit Ecclesia spiritualis, de qua n. 1069, 5113, ita `vitis praestans’ est Ecclesia interna, nam internum Ecclesiae est praestans prae externo ejus; et ex significatione `filii asinae’ quod sit verum rationale, de qua n. 2781. Externum Ecclesiae distinguitur ab interno ejus, quod illud sit in naturali, ita in externo homine, hoc autem in rationali, ita in interno homine; qui in externo Ecclesiae sunt, in vero sunt, at qui in interno, in bono sunt; illi non afficiuntur ita bono charitatis {1}sicut vero fidei, hi autem afficiuntur bono charitatis et inde vero fidei; hi sunt qui significantur per `vitem praestantem’, illi autem qui per `vitem’.
@1 sed modo$

6377. `Lavat in vino vestimentum suum’: quod significet quod Naturale Ipsius sit Divinum Verum ex Divino Bono Ipsius, constat (c)a significatione `lavare’ quod sit purificare, de qua n. 3147; ex significatione `vini’ quod sit bonum {1}amoris erga proximum et bonum fidei, et in supremo sensu Divinum Verum ex Divino Bono Domini, de qua sequitur; et ex significatione `vestimenti’ quod sit exterius quod tegit interius, de qua n. 5248, ita naturale, nam hoc exterius est, (c)et tegit rationale quod interius; inde etiam `vestimentum’ est verum quia hoc exterius est ac tegit bonum {2}interius, n. 2576, 4545, 4763, 5319, 5954. [2]Quod `vinum’ sit {3}amor erga proximum et bonum fidei, constare potest ex illis quae de pane et vino in Sancta Cena, n. 2165, 2177, 3464, 4581, 5915 ostensa sunt, quod nempe `panis {4}sit bonum amoris caelestis et quod `vinum’ bonum amoris spiritualis; hoc quoque constare potest a minhah et libamine in sacrificiis; `minhah’ ibi significabat bonum amoris et `libamen’ bonum fidei; minhah constabat ex talibus quae significabant amoris bonum et libamen ex vino quod significabat fidei bonum; ipsa etiam sacrificia dicebantur panis, n. 2165; quod libamen ex vino (x)adhiberetur in sacrificiis, videatur Exod. xxix 40, Lev. xxiii 12, 13, 18, 19, Num. xv 2-15, xxviii 6, 7, 18 ad fin., xxix 1-7 seq. [3]Quod `vinum’ significet {5}amorem erga proximum et bonum fidei, patet etiam apud Esaiam,
Omnis sitiens ite ad aquas, et cui non argentum, ite, emite, ac comedite, ac ite, emite sine argento et sine pretio vinum et lac, lv 1;
quod non emerent vinum et lac, nullus non scire potest, sed id quod per `vinum et lac’ significatur, hoc est, {6}amorem erga proximum et fidem; haec dantur a Domino `absque argento et pretio’: [4]apud Hosheam,
Area et torcular (x)non pascent illos, et mustum mentietur illis: . . . revertetur Ephraim in Aegyptum, et in Assyria immundum comedent: non libabunt Jehovae vinum, et non grata erunt Ipsi sacrificia illorum, ix 2-4;
ibi etiam in sensu interno agitur de bono amoris et de bono fidei quod cessaverint; bonum amoris est `area’ ex frumento ibi et inde pane; et bonum fidei est `torcular, mustum et libamen vini’; `revertetur Ephraim in Aegyptum’ pro quod intellectuale consuleret scientifica de arcanis fidei; `in Assyria immundum comedent’ pro quod ex ratiocinatione inde; quod `Ephraim’ sit intellectuale Ecclesiae, videatur n. 5354, 6222, 6238, 6267; quod `Aegyptus’ sit scientificum, n. 1164, 1165, 1186, 1462, 5702; et quod `Assyria’ sit ratiocinatio, n. 1186; ipsa series etiam manifestat quod verbis ibi aliud insit quam quod in littera apparet; in sensu enim interno cohaerent, non autem in sensu externo, sicut quod `area et torcular non pascent illos, et mustum mentietur illis’, et mox, `revertetur Ephraim in Aegyptum, et in Assyria immundum comedent’; et quoque quid absque sensu interno foret, quod `reverteretur Ephraim in Aegyptum, et in Assyria immundum comedent’. [5]Cessatio amoris mutui et boni fidei etiam per torcular et vinum describitur apud Jeremiam,
Super vindemiam tuam vastator cecidit, unde collecta est laetitia, et gaudium ex Carmele; et ex terra Moabi, vinum enim ex torcularibus cessare feci, non calcabit {7}hedad, xlviii 32, 33.
[6]Quod `vinum’ significet bonum {8}amoris mutui et fidei, patet etiam apud Johannem,
Audivi vocem e medio quatuor animalium, dicentem, . . . Oleo et vino damnum ne inferas, Apoc. vi 6;
`oleum’ pro bono amoris caelestis, et vinum pro bono {9}amoris spiritualis. [7]Per oleum et vinum simile intelligitur in parabola Domini de Samarita, apud Lucam,
Samarita quidam iter faciens, et videns eum qui vulneratus fuit a latronibus, visceribus commotus est, quare accedens obligavit vulnera ejus, infudit oleum et vinum, x 33, 34;
quod `infuderit oleum et vinum’ significat quod praestiterit opera amoris et charitatis’; quod `oleum’ sit bonum amoris, videatur n. 886, 3728; pariter per quod antiqui oleum et vinum fuderint super statuam, cum illam sanctificarent, Gen. xxxv 14, n. 4581, 4582. [8]Quod `vinum’ sit bonum {10}amoris et fidei, patet a Domini verbis, cum instauravit Sanctam Cenam, quae tunc de vino diceret,
Dico vobis quod non bibiturus sim a nunc ex hoc genimine vitis usque ad diem illum, quando id bibero vobiscum novum in regno Patris Mei, Matth. xxvi 29, Luc. xxii 17, 18;
quod non ibi {11}bibiturus vinum, cuivis constare potest, sed quod significetur bonum amoris et fidei, quod {12}daturus illis qui a regno {13}Ipsius. {14}Simile per vinum significatur apud Esaiam xxiv 9, 11, Thren. ii 11, 12, Hos. xiv 8, Amos ix 13, 14, Zach. ix 15, 16, Luc. v 37-39. [9](m)Quoniam {15} `vinum’ significat bonum {16}amoris et fidei, ideo in supremo sensu significat Divinum Verum a Divino Bono Domini, nam ex hoc per influxum {17}est homini qui recipit, bonum {18}amoris et fidei. [10]{19}Quoniam pleraque in Verbo etiam contrarium sensum habent, ita quoque vinum, in quo sensu vinum significat falsum ex malo, ut apud Esaiam,
Vae surgentibus mane sub auroram, et siceram persequuntur, commorantibus in crepusculum, ut vinum incendat eos; . . . vae heroibus ad potandum vinum, et viris roboris ad miscendum siceram, v. 11, 22:
apud eundem,
Etiam hi per vinum errant, et per siceram aberrant: sacerdos et propheta errant per siceram, absorbentur a vino, aberrant per siceram, errant inter videntes, titubant in judicio, xxviii 7:
apud eundem,
Pastores non sciunt intelligere, omnes in viam suam respiciunt. . . . Venite, sumam vinum, et inebriabimur sicera; fiatque sicut hoc, die (x)crastino, magna abundantia, lvi 11, 12:
et praeterea apud Jer. xiii 12, Hos. iv 11, vii 5, Amos ii 8, Mich. ii 11, {20}Ps. lxxv 9 (A.V. 8), Deut. xxxii 33. Falsum ex malo etiam significatur per `calicem vini irae’, Jer. xxv 15, 16, Apoc. xiv 8, 10, xvi 19; per `torcular vini furoris irae Dei’, Apoc. xix 15; perque `vinum scortationis’, Apoc. xvii 2, xviii 3.
@1 charitatis$
@2 i quod$
@3 bonum charitatis$
@4 ibi sit Bonum amoris, et quod sanguis bonum fidei$
@5 bonum charitatis$
@6 charitatem$
@7 see note to 1071$
@8 charitatis$
@9 fidei$
@10 charitatis$
@11 biberet$
@12 daret$
@13 suo$
@14 per vinum etiam simile significatur$
@15 i nunc$
@16 charitatis$
@17 est after recipit$
@18 charitatis$
@19 Quia$
@20 This and next quotations transposed$

6378. `Et in sanguine uvarum velamen suum’: quod significet quod Intellectuale Ipsius sit Divinum Bonum ex Divino Amore Ipsius, constat ex significatione `sanguinis uvarum’ quod sit bonum amoris, et in supremo sensu Divinum Bonum Domini ex Divino Amore Ipsius, de qua sequitur; et ex significatione `velaminis’ quod sit intellectuale; est enim intellectuale recipiens, et quod recipit, quia est vas, est instar velaminis; quod per `velamen’ significetur intellectuale, et per `vestimentum’ {1}naturale, de quo mox supra n. 6377, est quia agitur ibi de externo, hic autem de interno; nam in Verbo propter conjugium (x)caeleste ubi agitur de externo, etiam agitur de interno, et ubi de vero, ibi etiam de bono, videatur n. 6343; hoc apparet quandoque sicut repetitio ejusdem rei, sicut hic `Lavat in vino vestimentum suum, et in sanguine uvarum velamen suum’ ubi `vinum’ et `sanguis uvarum’ apparent {2} similia esse, tum `vestimentum’ et `velamen’; sed non sunt similia, quia externum et internum ita exprimuntur. [2]Quod `sanguis uvarum’ sit Divinum Bonum ex Divino Amore Domini, patet a significatione `sanguinis’ quod sit Divinum Verum a Divino Bono Domini, de quo n. 4735, et per `uvas’ in supremo sensu significatur Divinum Bonum Domini quod illis qui in regno spirituali Ipsius, et inde per `uvas’ in sensu respectivo significatur bonum charitatis, n. 5117: {3}per `sanguinem {4}uvae’ simile etiam significatur in Cantico apud Mosen,
Butyrum armenti, et lac gregis, cum adipe agnorum, et arietum filiorum Bashanis, et hircorum cum adipe renum tritici, et sanguinem uvae bibis, merum, Deut. (x)xxxii 14.
@1 supra 6377, naturale,$
@2 i in se$
@3 i et$
@4 uvarum$

6379. `Ruber oculis {1}a vino’: quod significet quod Intellectuale seu Internum Humanum non sit nisi Bonum, constat ex significatione `rubri’ quod sit bonum amoris, et hoc ex igne et ex sanguine, quae rubent, de qua n. 3300; inde `ruber a vino’ est quod {2} non sit nisi bonum; ex significatione `oculorum’ quod sit intellectuale, de qua n. 2701, 3820, 4403-4421, 4523-4534; et quia de Domino hic agitur, est Internum Humanum Ipsius quod per intellectuale hic intelligitur, nam Externum Humanum significatur per quod `albus dentibus a lacte’, ut nunc sequitur.
@1 A d prae, i a, here and 3 lines down$
@2 i plus quam bonum charitatis quod significatur per vinum, n. 6377, ita quod$

6380. `Et albus dentibus a lacte’: quod significet quod Divinum Naturale non sit nisi quam Bonum Veri, constat (c)a significatione `albi’ quod praedicetur de vero, de qua n. 3301, 3993, 4007, 5319; a significatione `dentium’ quod in genuino sensu {1}sint naturale; quae enim dura sunt apud hominem, sicut dentes, {2}ossa, cartilagines, correspondent veris et bonis quae sunt infimi naturalis; et ex significatione `lactis’ quod sit caeleste spirituale, seu quod idem, bonum veri, de qua n. 2184. Quod Divinum Naturale Domini dicatur Bonum Veri, est respective ad homines qui in fide et in amore in Dominum sunt; qui enim ab Ecclesia externa sunt, illi cogitationem non altius elevare possunt quam ad Divinum Naturale Domini; at qui ab Ecclesia interna sunt, elevant supra naturale ad Internum; [2]nam unusquisque qui in fide in Dominum est, ideam de Ipso habet secundum facultatem elevandi cogitationes; qui enim sciunt quid internum {3}, illi ideam interni habere possunt, {4}qui autem non sciunt quid internum, ideam externi habent; inde est quod Divinum (t)Naturale Domini dicatur Bonum veri, cum tamen totum Humanum Ipsius est Divinum Bonum Divini Amoris.
@1 sit$
@2 et ossa$
@3 i est$
@4 at qui$

6381. Ex his nunc quae de Jehudah dicta sunt, patet manifeste quod sensus internus Verbi sit, et quod nisi sciatur quid sensus ille involvit, {1}nullatenus sciri possit quid significant quae ibi de illo, ut quid `catulus leonis, quod a praeda ascenderit, curvaverit se, et cubuerit sicut leo, et sicut leo vetulus’, quid significat `legislator ab inter pedes ejus’, quid `Shiloh’, quid `alligare ad vitem asellum suum, et ad vitem praestantem filium asinae suae’, quid `lavare in vino vestimentum, et in sanguine uvarum velamen’, quid `ruber esse oculis a vino, et albus dentibus a lacte’; haec omnia laterent prorsus abscondita nisi retegerentur per sensum qui latet altius.
@1 ne hilum$

6382. Vers. 13. Zebulun ad portum marium habitabit, et is ad portum navium, et latus ejus super ad Zidonem. `Zebulun’ significat cohabitationem boni et veri: `ad portum marium habitabit’ significat vitam ubi conclusio (x)veri ex scientificis: `et is ad portum navium’ significat ubi doctrinalia ex Verbo: `et latus ejus super ad Zidonem’ significat extensionem ab una parte ad cognitiones boni et veri.

6383. `Zebulun’: quod significet cohabitationem boni et veri, constat ex repraesentatione `Zebulonis’ quod sit conjugium caeleste, de qua n. 3960, 3961, ita conjunctio boni et veri, nam conjunctio {1}illa est conjugium caeleste; cohabitatio boni et veri dicitur quia Zebulun in lingua originali significat cohabitationem. Per `Zebulonem’ hic agitur de illis in Ecclesia qui concludunt de veris spiritualibus ex scientificis, et sic firmant illa apud se; at sciendum quod per `Zebulonem’ non intelligantur illi qui non credunt nisi scientifica et sensualia dictent, et qui prius in negativo sunt; illi nusquam credunt; causa est quia negativum universaliter regnat, et cum id universaliter regnat, tunc influunt et colliguntur scientifica quae negant, non autem quae confirmant; quae confirmant, ad latus rejiciuntur, vel ad favorem scientificorum negantium explicantur, et sic firmatur negativum; [2]sed per `Zebulonem’ hic intelliguntur qui credunt doctrinalibus ex Verbo,{2} sic apud quos aliquod affirmativum universaliter regnat, et tamen fides non in veris sed in scientificis vitam {3}habet, applicant enim scientifica ad doctrinalia, ac ita firmant affirmativum suum; qui itaque `Zebulun’ sunt, non elevant se a scientificis, sed cum de aliquo vero fidei audiunt vel cogitant, ilico cadunt in scientificum; tales sunt {4}plures in mundo; etiam providet Dominus ut scientifica et sensualia illis ad eum usum serviant.
@1 illorum$
@2 i et$
@3 suae fidei habent$
@4 perplures$

6384. `Ad portum marium habitabit’: quod significet vitam ubi conclusio veri ex scientificis, constat a significatione `(x)portus’ quod sit statio ubi scientifica terminantur et incohant, hic statio ubi conclusio veri ex scientificis, nam per `Zebulonem’ hic agitur de illis {1}apud quos vera fidei ibi sunt’; ex significatione `marium’ quod sint scientifica in complexu, de qua n. 28; et ex significatione `habitare’ quod sit vita, de qua n. 1293, 3384, 3613, 4451, 6051; inde patet quod per `ad portum marium habitabit’ significetur vita ubi conclusio veri ex scientificis. Quod vitam illam attinet, videantur quae mox supra n. 6383 dicta sunt, de qua vita porro sciendum quod ea sit in externo seu naturali homine, et apud quosdam in infimo naturali seu in sensuali, nam vera fidei {2} alligata scientificis {3}habent ita ut elevari nequeant; inde quoque prae reliquis in Ecclesia spirituali in obscuro sunt; ex intellectuali enim parum lucis habent, nam id immersum est scientificis et sensualibus; aliter se habet apud illos qui in affirmativo fuerunt, et vera fidei per scientifica firmarunt, sed tamen ita ut a scientificis, hoc est, a naturali ubi scientifica, {4} elevari possint; {5}horum intellectuale illustratum est, et sic in quadam perceptione veri spiritualis, cui serviunt scientifica quae infra sunt, sicut pro speculo in quo, sicut affectiones in facie, vera quae fidei et charitatis apparent et {6}agnoscuntur.
@1 qui vera fidei in scientificis habent$
@2 i eorum$
@3 sunt$
@4 i versus interiora ubi vera in sua luce sunt,$
@5 illorum$
@6 cognoscuntur$

6385. `Et is ad portum navium’: quod significet ubi doctrinalia ex Verbo, constat ex significatione `portus’ quod sit statio, ut mox supra n. 6384, ita ubi illa; et ex significatione `navium’ quod sint doctrinalia ex Verbo; quod `naves’ illa significent, est quia per maria et fluvios transeunt et portant utilia vitae; per `maria’ enim et fluvios significantur scientifica et cognitiones; utilia vitae quae portant, sunt doctrinalia ut et ipsa vera ex Verbo; quae quod per `naves’ significentur, patet ab his locis: apud Esaiam,
Mihi insulae confident, et naves Tarshish in principio, ad adducendum filios tuos e longinquo, argentum eorum et aurum eorum cum illis, lx 9;
`naves Tarshish’ pro doctrinalibus et veris ex Verbo, quare dicitur quod `adducerent filios, argentum et aurum eorum’, per `filios’ enim significantur qui in veris, per `argentum’ ipsum verum, et per `aurum’ bonum; quisque videre potest quod ibi naves Tarshish non
intelligantur, {1} nec quod filii, argentum et aurum: [2]apud Ezechielem,
In corde maris termini tui, architecti tui perfecerunt pulchritudinem tuam: ex abietibus de Senire aedificarunt tibi omnes tabulas, cedrum de Libano sumpserunt ad faciendum malum pro te: e quercubus de Bashane fecerunt remos, asserem tuum fecerunt ex ebore, filiam gressus ex insulis Kittim; byssus in acupictura ex Aegypto fuit expansio tua, ut esset tibi in signum; hyacinthinum et purpura ex insulis Elishah fuit tegumentum tuum; habitatores Zidonis et Arvadi fuerunt remiges tibi; sapientes tui, Tyre, qui fuerunt in te, fuerunt naucleri tui; seniores Gebalis et sapientes ejus fuerint in te confirmantes fissuram tuam omnes naves maris, et nautae earum fuerunt in te, ad negotiandum negotiationem tuam, xxvii 4-9;
ibi de Tyro agitur, per quam significantur cognitiones boni et veri, n. 1201, quae cognitiones describuntur per talia quae sunt navis, nempe per tabulas, malum, remos, asserem, expansionem, tegumentum, remiges, naucleros, nautas; quod illa omnia non intelligenda sint secundum litteram, quis non videre potest? at cum cognitiones veri et boni quae sunt `Tyrus’, {2} una cum doctrinalibus ex Verbo, per `naves’ intelliguntur, tunc omnia se pulchre applicant: [3] apud Davidem,
Quam multa sunt opera Tua, Jehovah, omnia in sapientia fecisti:… hoc mare magnum et latum spatiis, ibi naves (x)eunt, cetus quem formasti ad ludendum in eo, Ps. civ 24-26:
apud eundem,
Sacrificent sacrificia confessionis, et annuntient opera Jehovae {3}in jubilo: qui descendunt in mare cum navibus, facientes opus in aquis multis, illi viderunt opera Jehovae, et mirabilia Ipsius in profundo, Ps. cvii 22-24;
ibi eliam `naves’ pro cognitionibus et doctrinalibus, `cetus’ pro communibus scientificorum, n. 42; et quia `naves’ sunt cognitiones et doctrinalia, ideo dicitur `qui descendunt in mare cum navibus, illi viderunt opera Jehovae, et mirabilia Ipsius in profundo’, {4}illa enim vident qui in cognitionibus et doctrinalibus ex Verbo: [4] apud Johannem,
Secundus angelus clanxit, et quasi mons magnus igne ardens projectus est in mare; et facta est tertia pars maris sanguis; unde mortua est tertia pars creaturarum, quae in mari, habentium animas; et tertia pars navium corrupta est, Apoc. viii [8,] 9;
`mons magnus igne ardens’ pro amore sui, n. 1691; `mare’ pro naturali ubi scientifica {5}, n. 28; `sanguis’ pro violentia illata charitati, n. 374, 1005; `creaturae in mari habentes animas’ pro veris scientificis cum bonis; `tertia pars’ pro aliquid {6} nondum completum, n. 2788 fin.; quod `mortua sint’ pro quod non illis vita spiritualis, n. 6119; inde `tertia pars navium corrupta’ pro quod vera et bona doctrinalium ex Verbo {7}falsificata sint; ex his sciri potest quid significatur per hoc propheticum. [5] Naves autem in opposito sensu significant cognitiones et doctrinalia falsi et mali; ut apud Danielem,
In tempore finis collidetur cum eo rex meridiei, ideo quasi procella irruet in eum rex septentrionis cum curru, et cum equitibus, et cum navibus multis, et veniet in terras, et inundabit et penetrabit, xi 40;
`rex meridiei’ pro veris ex bono, `rex septentrionis’ pro falsis ex malo, `currus cum equitibus et cum navibus’ pro doctrinalibus falsi; `terrae’ pro Ecclesiis, quas quod `inundatura et penetratura’ falsa ex malis in tempore finis, (x)praedicitur: [6] apud Johannem,
Omnis gubernator, et omnis qui super navibus versatur, et nautae, et omnes qui in mari negotiantur, e longinquo steterunt, et clamabant, videntes fumum combustionis Babylonis, dicentes, Quae similis urbi magnae:… vae, vae, urbs magna, in qua divites facti sunt omnes, qui habent naves in mari, ex pretiositate ejus, Apoc. xviii 17-19;
quod hic `naves’ sint cognitiones et doctrinalia falsi et mali, {8} constare potest, quoniam `Babylon’ est cultus qui exterius apparet sanctus, et interius est profanus; quod etiam per `naves’ aliud quam naves {9}ibi intelligatur, nemo non videre potest: apud Esaiam,
Sic dicit Jehovah Redemptor (x)vester, Sanctus Israelis; Propter vos misi Babelem, ut dejiciam vectes omnes, et Chaldaeos, quorum in navibus clamor, xliii 14;
similiter. Praeterea etiam falsa ex malo per `naves’ significantur apud Esaiam ii (x)16; xxiii 1, 14; Ps. xlviii 8 [A.V. 7].
@1 i sed quod alia per illas significentur$
@2 i ac eaedem$
@3 cum$
@4 est ex$
@5 i in communi$
@6 i et$
@7 falsificata before vera$
@8 i negotiator, gubernator et nautae, quod sint qui illa habent et ferunt$
@9 hic$

6386. `Et latus ejus {1} ad Zidonem’: quod significet extensionem ab una parte ad cognitiones boni et veri, constat ex significatione `lateris’ quod sit extensio ab una parte; et ex significatione `Zidonis’ quod sint cognitiones boni et veri exteriores, de qua n. 1201. Hic, ubi de Zebulone agitur, memorantur cognitiones, doctrinalia et scientifica, et dicitur quod extensio ab una parte sit ad cognitiones boni et veri, {2}tum quod conclusio veri ex scientificis sit ubi doctrinalia ex Verbo, ideo {3}dicendum quae distinctio hic sit inter illa; doctrinalia sunt quae ex Verbo, cognitiones sunt quae ex doctrinalibus illis ab una parte et a scientificis ab altera, scientifica autem sunt {4} quae sunt experientiae a se et ab aliis.
@1 A I here o super; cp. 6382$
@2 et$
@3 sciendum$
@4 i illa$

6387. Vers. 14, 15. Jisaschar asinus osseus, cubans inter sarcinas. Et videbit quietem quod bona, et terram quod amoena; et inclinabit humerum suum ad bajulandum; et erit tributo serviens. `Jisaschar’ significat remunerationem ex operibus: `asinus osseus’ significat servitium infimum: `cubans inter sarcinas’ significat vitam inter opera: `et videbit quietem quod bona’ significat opera boni absque remuneratione quod plena felicitate: `et terram quod amoena’ significat quod in illa qui in regno Domini: `et (x)inclinabit humerum {1} ad bajulandum significat quod usque omni opera laboret: `et erit tributo serviens’ significat ut mereatur.
@1 A I here and 6393 o suum; cp. above$

6388. `Jisaschar’: quod significet remunerationem ex operibus, constat ex repraesentatione `Jisascharis’ quod sit amor mutuus qui merces seu remuneratio, de qua n. 3956, 3957; hic remuneratio ex operibus, ut patet a singulis in sensu interno, quae in hoc prophetico de Jisaschare dicuntur; Jisaschar etiam in lingua originali significat mercedem. Quod `Jisaschar’ significet hic remunerationem ex operibus, ac prius amorem mutuum, est quia per Jisascharem hic intelliguntur illi qui in quadam specie et apparentia amoris mutui, hoc est, charitatis erga proximum sunt, et propter bona quae {1}faciunt, remunerari volunt; ac ita amorem genuinum mutuum seu charitatem non modo inquinant sed etiam pervertunt; qui enim in genuino illo amore sunt, in suo jucundo et beato sunt cum benefaciunt proximo, nam nihil potius desiderant; id jucundum et id beatum est quod per `mercedem’ in Verbo intelligitur, nam ipsum jucundum seu beatum est merces, {2}et id in altera vita fit gaudium et felicitas quae in caelo, ita fit illis caelum; nam qui ibi in amore illo sunt, cum usus praestant et bona aliis faciunt, in tali gaudio et felicitate sunt ut videantur sibi tunc primum esse in caelo; hoc {3}datur illis a Domino, cuique secundum usus; sed felicitas illa evanescit ut primum de remuneratione cogitant, nam cogitatio de remuneratione cum {4}tamen in ipsa remuneratione sunt, amorem illum impurum reddit et pervertit; causa est quia tunc de se cogitant et non de proximo, nempe ut {5}semet felices reddant non autem alios nisi quantum se; ita amorem erga proximum vertunt in amorem erga se, et quantum hoc faciunt tantum illis non communicari potest gaudium et felicitas ex caelo; concentrant enim influxum felicis e caelo in se nec illum transmittunt ad alios, suntque similes objectis quae radios lucis non remittunt sed absorbent, illa objecta apparent in luce, ac rutilant, haec autem in opaco sunt et prorsus non rutilant; {6}quapropter illi qui tales sunt, separantur e societate angelica {7}, sicut qui nihil commune cum caelo habent; {8}hi sunt qui hic describuntur per Jisascharem.
@1 i ex amore illo$
@2 id quoque$
@3 dat illis Dominus$
@4 in ea ipsa$
@5 se$
@6 inde$
@7 i et delabuntur$
@8 qui itaque tales sunt$

6389. `Asinus osseus’: quod significet servitium infimum, constat ex significatione `asini’ quod sit servitium, de qua n. 5958, 5959; et ex significatione `ossis’ quod sit id quod parum vitae spiritualis habet, de qua n. 5560, 5561; ita `asinus osseus’ est servitium infimum; qui enim bonum faciunt remunerationis causa, quidem {1}usus praestant ac inserviunt, sed usque sunt inter illos in regno Domini qui in infimo loco sunt; nam non dispensant bonum quod illis communicatur quam erga illos qui retribuere possunt; reliquos, qui opis maxime indigent, praetereunt; et si his bonum faciunt, {2}fit ex fine remunerationis a Domino, tunc id quod faciunt ut meritum spectant, {3}ac ita misericordiam Domini ut debitum; {4}sic recedunt ab humiliatione, et quantum ab hac tantum a statu receptionis beati et felicis per caelum a Domino. Ex his constare potest quod in altera vita quidem adhibeantur ad usus sed ut servitia infima.
@1 usum$
@2 est$
@3 et$
@4 ita$

6390. `Cubans inter sarcinas’: quod significet vitam inter opera, constat a significatione `cubare’ quod sit vita sed vita obscura; et ex significatione `sarcinarum’ quod sint opera; quod sarcinae sint talia opera, est quia non ex affectione amoris erga proximum bona faciunt sed ex affectione amoris erga se; opera quae ex hujus amoris affectione fluunt, sunt sicut sarcinae quas viliores asini portant, nam sunt servitia inter vilissima: {1}omne enim servum est ex affectione amoris sui et mundi, ac omne liberum (c)ex affectione amoris in Dominum et erga proximum; causa est quia illius amoris affectio influit ab inferno, quod violenter imperat; at hujus amoris affectio a Domino, Qui non imperat sed ducit; inde iterum patet quod qui bonum faciunt remunerationis causa, sint servitia infima, et illorum opera `sarcinae’. Per sarcinas simile significatur in Libro Judicum,
Principes ii, Jisaschar cum Debora, et Jisaschar sic cum Barako, in valle mittetur sub pedibus ejus, in classibus Reubenis magni statuta cordis: quare sederes inter sarcinas, ad audiendum exsibilationes gregum? v 15, 16;
`Jisaschar’ hic quoque pro illis qui pro operibus remunerari volunt; `in valle mitti sub pedibus’ pro servire in infimis; `classes Reubenis’ pro illis qui in cognitionibus veri fidei, inter quos sunt sed in loco infra {2}illos; `audire exsibilationes gregum’ pro contemptu ab illis qui in bono charitatis sunt, qui sunt `greges’; `sedere inter sarcinas’ pro inter opera meritoria.
@1 nam sciendum, quod omne servum sit$
@2 alios$

6391. `Et videbit quietem quod bona’: quod significet opera boni absque remuneratione quod plena felicitate, constat ex significatione `quietis’ quod sint illa quae sunt caeli, ac ita {1}quae in charitatis bono seu in operibus boni absque remuneratione, de qua sequitur; et ex significatione `quod bona’ quod sit quod plena sint felicitate. Quod `quies’ sint opera boni absque remuneratione, est quia quies seu pax significat in supremo sensu Dominum, in respectivo caelum, ac ita bonum quod est a Domino, {2} videatur n. 3780, 4681, 5662; et quia non alii in his quae significantur per quietem (x)seu pacem, sunt quam qui sunt in charitatis bono, {3}ita in operibus boni absque remuneratione, inde per quietem haec significantur; sunt enim haec consequentia ex serie rerum in sensu interno. [2] Quod ipsam rem attinet, qui bona faciunt non nisi quam ex fine remunerationis, nequicquam scire possunt quod in faciendis bonis absque remuneratione felicitas tanta sit adeo ut id sit felicitas caelestis; causa est quia percipiunt felix in jucundo amoris sui; et quantum homo in hoc amore jucundum percipit tantum non percipit jucundum in amore caelesti, nam opposita sunt; illud enim jucundum quod fluit ex amore sui, prorsus exstinguit jucundum quod est ex amore caelesti, usque adeo ut plane nesciatur quid jucundum caeleste sit, et si dicitur {4}quale est, ut non credatur, immo negetur; [3] hoc scire datum est ex spiritibus malis in altera vita qui, cum vixerunt in mundo, nihil boni fecerunt aliis vel patriae suae nisi propter se; illi non credunt quod aliquod jucundum dari queat in faciendis bonis absque fine remunerationis, putant enim si finis remunerationis non sit, quod omne jucundum cesset; et si illis adhuc dicitur quod cum id jucundum cessat, tunc jucundum caeleste {5}incipiat; cum hoc audiunt, obstupescunt; et adhuc magis cum audiunt quod jucundum illud caeleste influat per intimum hominis, et afficiat interiora ejus felicitate ineffabili; ad hoc {6}plus obstupescunt, et dicunt se id non comprehendere posse; immo se id nec velle, nam {7}credunt si amittunt jucundum amoris sui, quod miserrimi sint, quia tunc absque omni gaudio vitae, et quoque vocant illos qui in {8}alio statu sunt, simplices. {9}Illis non absimiles sunt qui opera faciunt ex fine remunerationis, nam opera bona pro se et non pro aliis faciunt, {10}nam se in illis, {11}non proximum, nec patriam, nec caelum, nec Dominum, spectant, nisi sicut illos qui {12}in debito sunt, ut sibi benefaciant. Talia sunt quae in hoc versu in quo de Jisaschare, in sensu interno {13}describuntur.
@1 qui$
@2 i et quod sit ipsum Divinum afficiens bonum ab intimo$
@3 seu$
@4 quod$
@5 excipiat$
@6 magis$
@7 putant$
@8 tali$
@9 in non absimili statu$
@10 ita$
@11 nec$
@12 ex$
@13 continentur$

6392. `Et terram quod amoena’: quod significet quod in illa, nempe felicitate sint, qui in regno Domini, constat a significatione `terrae’ quod sit Ecclesia, ac ita quoque regnum Domini, de qua n. 662, 1066, 1067, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, 2118, 4447; quod `terra’ id sit, est quia terra Canaan quae per terram intelligitur in Verbo, repraesentaverit regnum Domini, et hoc quia Ecclesia ibi fuerat ab antiquissimo tempore, n. 3038, 3481, 3686, 3705, 4447, 4454, 4516, 4517, 5136; et ex significatione `quod amoena’ quod significet felicitatem quae operibus boni absque remuneratione. Quod dicatur quod `videbit quietem quod bona, et terram quod amoena’, et per utrumque significetur felicitas quae in regno Domini, est quia `videre quietem quod bona’ se referat ad caeleste seu bonum, et `videre terram quod amoena’ se referat ad spirituale seu verum, et hoc ob conjugium boni et veri, de quo n. 6343. [2] Quod felicitatem {1}in operibus boni absque remuneratione ulterius concernit, sciendum quod paucissimi hodie sciant quod in faciendis bonis absque fine remunerationis sit felicitas caelestis; non enim sciunt quod alia felicitas sit quam evehi ad honores, serviri ab aliis, {2}divitiis abundare, in voluptatibus vivere; quod supra illa sit felicitas quae afficit interiora hominis, alte ignorant, ita {3}quod sit felicitas caelestis, et quod {4}haec felicitas sit felicitas genuinae charitatis’; quaere sapientes hodie num sciant quod id sit felicitas caelestis; inde quoque est quod plures rejiciant bona opera, credentes quod non dari queant apud aliquem {5}absque fine merendi per illa; nam non sciunt quod qui (x)ducuntur a Domino, {6}nihil potius velint quam bona opera facere, et quod nihil minus cogitent quam de merito per illa’; novae enim voluntati quae a Domino donatur illis qui regenerantur, hoc inest {7}, nam illa voluntas est Domini apud hominem.
@1 ex$
@2 ditescere$
@3 quid$
@4 illa sit felicitas ex genuina charitate$
@5 nisi$
@6 nihil minus per bona quae faciunt, quam de merito cogitent$
@7 i a Domino$

6393. `Et inclinabit humerum {1} ad bajulandum’: quod significet quod usque omni opera laboret, constat ex significatione `humeri’ quod sit omnis potentia seu omnis opera, de qua n. 1085, 4931-4937; et ex significatione `bajulare’ quod sit {2}facere opera merendi causa; inde per `inclinare humerum ad bajulandum’ significatur omni opera laborare (t)opera facere merendi causa; quod id dicatur bajulare, est quia non bonum faciunt ex affectione boni, ita non ex libero sed ex affectione sui, quod est servum, n. 6390. [2] Quod adhuc illos attinet qui mercedem volunt pro operibus quae praestant, sciendum quod nusquam contenti sint sed quod indignentur si non illis merces prae reliquis, sique vident alios se beatiores, dolent et incusant; beatitudinem nec ponunt in beatitudine interna, sed in externa, nempe ut emineant, utque dominentur, (c)ac serviantur ab angelis, ita ut supra angelos sint, {3}proinde principes (c)et magnates in caelo; cum tamen beatitudo caelestis sit non velle dominari nec serviri ab aliis, sed aliis velle servire, (c)ac minimos esse, ut docet Dominus:
Accesserunt Jacobus et Johannes, filii Zebedaei, dicentes, Da nobis ut unus a dextris Tuis, et alter a sinistris Tuis, sedeamus in gloria Tua: Jesus dixit illis, Non scitis quid petitis,… sedere a dextris Meis, et a sinistris Meis, non est Meum dare, sed quibus paratum est…. Scitis quod qui {4}censentur imperare gentibus, dominentur eis, et magnates potestatem habeant in eas; non sic erit inter vos;… sed quisquis voluerit esse magnus inter vos, erit minister vester, et quicumque voluerit vestrum esse primus, erit omnium servus: nam Filius hominis non venit ut ministretur illi, sed ut ministret, Marc. x 35-45:
[3] et quod illis caelum sit qui absque `fine remunerationis’ bonum faciunt, apud Lucam,
Omnis qui exaltaverit seipsum, humiliabitur, sed qui humiliaverit seipsum, exaltabitur…. Quando feceris prandium aut cenam,ne voca amicos tuos, neque fratres tuos, neque cognatos tuos,neque vicinos divites, ne forte etiam illi te vicissim vocent, fiatque tibi retributio; sed quando feceris convivium, voca pauperes, mancos, claudos, caecos, tunc beatus eris, quia non habent ad retribuendum, tibi, retribuetur tibi (x)in resurrectione justorum, xiv 11-14;
`retributio in resurrectione justorum’ est felicitas interna ex benefaciendo absque remuneratione, (m)quam a Domino accipiunt cum usus praestant; et qui servire amant absque retributione, quo plus id amant eo nobilioribus usibus praeficiuntur, {6}et actualiter magni et potentes sunt prae aliis.(n) [4] Qui bona opera faciunt retributionis causa, etiam dicunt, quia sciunt ex Verbo, quod minimi velint in caelo esse, sed tunc cogitant ut per ita dicere magni fiant, ita usque inest idem finis; qui autem absque retributione bonum faciunt, actualiter non cogitant de eminentia sed solum de inserviendo. [5] Videantur quae prius de merito {7}ex operibus dicta et ostensa sunt; ut, quales illi in altera vita, quod appareant secare ligna et serrare gramen, n. 1110, 1111, 4943; quomodo repraesentantur, n. 1774, 2027; qui bonum egerunt sui et amoris mundi causa, quod nihil retributionis pro bono illo accipiant in altera vita, n. 1835: qui meritum ponunt in operibus, quod interpretentur Verbum secundum litteram in sui favorem, et quod interiora ejus subsannent, n. 1774, 1877; quod vera charitas sit absque omni meritorio, n. 2340, 2373, 2400, 3816; qui separant fidem a charitate, quod faciant opera quae fecerunt, meritoria, n. 2373 fin.; qui intrant in caelum, quod exuant proprium et meritum a se, n. 4007 fin.; credere quod bonum {8}faciant ex se, et quod per bonum {9}illud mereantur, quod sit apud plerosque in principio reformationis sed quod {10}id exuant sicut regenerantur, n. (x)4174.
@1 see p. 603, ftnote 1$
@2 opera boni facere$
@3 ita$
@4 aestimati sunt$
@5 remuneratione$
@6 ac ita$
@7 in$
@8 sit a$
@9 quod faciunt$
@10 fidem illam$

6394. `Et erit tributo serviens’: quod significet ut mereatur, (x)constat ex significatione `esse tributo serviens’ quod sit subjectum esse et servire; et quia de illis qui mereri volunt per opera, dicitur quod sint `asini ossei, cubantes inter sarcinas’, et quod (x)inclinent humerum ad bajulandum, (x)ideo per `tributo servientem’ etiam significantur qui per opera mereri volunt, {1}nam quod illi sint servitia infima, videatur supra n. 6389. Quod `tributo servire’ sit subjectus esse et servire, constat apud Mosen,
Quando accedis ad urbem ad oppugnandum eam, invitabis eos ad pacem: fiat autem si pro pace responderit tibi, et aperuerit tibi, et fiet ut omnis populus qui invenitur in ea, fiet tibi in tributum, et servient tibi, Deut. xx 10, 11:
apud Jeremiam,
Quomodo habitavit solitaria urbs magna populo, facta est sicut vidua, magna inter gentes, quae dominata est in provincias, facta est in tributariam, Thren. i 1;
ibi quod per `fieri in tributum’ et per `tributariam’ significetur servire, patet: apud Matthaeum,
Jesus dixit, Quid tibi videtur Simon, reges terrae (c)a quibus accipiunt tributa aut censum, a filiis suis an ab alienis? dicit Ipsi Petrus, Ab alienis; ait ei Jesus, Ergo liberi sunt filii: verum ne simus iis offendiculo, {2}proficiscens ad mare mitte hamum, et ascendentem primo piscem tolle, aperias os ejus, invenies staterem, accipiens da eum pro Me et te, xvii 25-27;
hic quoque per `dare tributa {3}aut censum’ intelliguntur qui serviunt, quare dicitur quod `alieni darent, et filii liberi essent’, alienigenae enim erant servi, n. 1097; quod Petrus `e mari tolleret piscem, et in ore ejus inveniret staterem quem daret’ repraesentabat quod infimum naturale quod servitium, hoc faceret; `pisces’ enim id naturale significant.
@1 quod etiam$
@2 profectus$
@3 et$

6395. Vers. 16-18. Dan judicabat populum suum sicut una tribuum Israelis. Erit Dan serpens super via, serpens jaculus super semita mordens calcaneos equi, et cadet eques ejus retrorsum. Salutem Tuam exspecto Jehovah. `Dan’ significat illos qui in vero et nondum in bono: `judicabit populum suum sicut una tribuum Israelis’ significat quod unum sit ex veris in communi quae repraesentant tribus Israelis: `erit Dan serpens super via’ significat ratiocinationem eorum de vero, quia non adhuc bonum ducit: `serpens jaculus super semita’ significat (x)ratiocinationem ex vero de bono: `mordens calcaneos equi’ significat fallacias ex infima natura: `et cadet eques ejus retrorsum’ significat quod inde recessio: `salutem Tuam exspecto Jehovah’ significat nisi Dominus opem ferat.

6396. `Dan’: quod significet illos qui in vero et nondum in bono, constat a repraesentatione `Danis’ quod sit bonum vitae, de qua n. (x)3921, 3923, hic autem illi qui in aliquo bono vitae sunt ex vero, sed nondum ex bono; cum homine enim qui regeneratur a Domino, ita se habet: ille primum est in vero, et non in aliquo bono vitae ex vero, dein est in bono vitae ex vero, sed nondum ex bono, postea cum regeneratus est, in bono vitae est ex bono, et tunc verum ex bono appercipit et apud se multiplicat; hi sunt gradus regenerationis; per `Danem’ {1} intelliguntur illi qui in bono vitae sunt ex vero, sed nondum ex bono; bonum apud illos latet in vero alte adhuc reconditum, et dat illis affectionem veri, et agit illo ad vivendum secundum verum; qui tales sunt, in regno Domini sunt, {2}at quia nomen bono agunt bonum sed ex vero, hoc est, non ex novo aliquo voluntario sed ex intellectuali, {3}ac ita non ex amore sed ex oboedientia quia ita mandatum est, idcirco inter illos in regno Domini sunt qui in primo seu ultimo caelo; hi sunt qui per `Danem’ repraesentantur, nam in `hoc prophetico’ Israelis in sensu interno per duodecim filios ejus describuntur in genere quoad quale {4}omnes qui in regno Domini sunt. [2] Quod illi qui (t)per `Danem’ significantur, sint in {5}ultimo caelo seu in ultimo regni Domini, quia in vero et nondum in bono, repraesentatum est per quod `sors pro Dane ultimo ceciderit, cum distribueretur terra Canaan in hereditatem inter tribus’, Jos. xix 40-48; et quod illis tunc obtigerit hereditas in extremitate terrae illius, Jud. xviii; sors enim coram Jehovah jacta est, Jos. xviii 6, quapropter obtigit cuique secundum repraesentationem ejus; {6}quod `terra Canaan’ repraesentaret regnum Domini, videatur n. 1607, 3038, 3481, 3705, 3686, 4447, 4454; ac {7}inde omnes termini ibi {8}erant repraesentativi, n. 1607, 1866, 4116; {9}ita ultima illius terrae repraesentabant ultima in regno Domini, n. 4240; `quapropter’ Dan repraesentabat illos qui in ultimis ibi; nam verum antequam conjunctum est cum bono, in ultimo est; si autem verum prorsus separatum est a bono, tunc non est in aliquo termino regni Domini sed est extra illud; [3] quod Danis hereditas esset ultimum terrae Canaanis, constat ex eo, cum tota extensio terrae illius describeretur, quod diceretur, `a Beershebah usque ad Danem’, 2 Sam. iii 10, xvii 11, xxiv 15, 1 Reg. (x)v 5 [A. V. iv 25]; {10} per `Beershebam’ ibi significatur intimum terrae, ex causa quia ibi Abraham et Jishak habitarunt, hoc antequam Hierosolyma et Zion intima terrae facta sunt. [4] Qui in vero sunt et nondum in bono, quales sunt, etiam repraesentatum est per `Danitas qui explorarent terram ubi habitarent, Jud. xviii; quod `e domo Michae abduxerint Levitam, et abstulerint ephodum, teraphim, sculptile {11}’, per quae {12}significatur cultus illorum qui in vero sunt et nondum in bono; externa enim adorant et interna non curant; interna {13} nemo appercipit nisi qui in bono est; quod id per `Danitas’ ibi repraesentatum sit, constare potest ex eo quod omnia historica Verbi, tam quae in Libris Mosis quam quae in Libris Joshuae, Judicum, Samuelis et Regum, sint repraesentativa caelestium et spiritualium regni Domini; ita quoque hoc historicum in Libro Judicum de Danitis. Quod porro illos concernit qui in vero sunt et nondum in bono, illi quales sunt, in nunc sequentibus de Dane in sensu interno describuntur.
@1 i itaque$
@2 sed$
@3 ita non ex affectione amoris$
@4 omnes after describuntur$
@5 ultimis$
@6 et$
@7 ita$
@8 terminos in Regno Domini$
@9 et quod$
@10 i quia$
@11 i et fusile$
@12 significabatur$
@13 i enim$

6397. `Judicabit populum suum sicut una tribuum Israelis’: quod significet quod unum sit ex veris in communi quae repraesentant tribus Israelis, constat ex significatione `judicare’ quod sit verum in suo officio, de qua sequitur; ex significatione `populi’ quod sint illi qui in vero sunt, de qua n. 1259, 1260, 2928, 3295, 3581, 4619; hic illi qui in vero sunt et nondum in bono, {1}nam sunt illi `Dan’ seu `populus Danis’, {2} n. 6396; ex repraesentatione `tribuum Israelis’ quod sint omnia (t)vera et bona fidei in communi, de qua n. 3858, 3926, 3939, 4060, 6335, inde per `judicabit populum {3} sicut una tribuum Israelis’ significatur quod verum hoc quod per `Danem’ repraesentatur, sit {4}unum inter vera communia quae repraesentant tribus Israelis: Quod `judicare populum suum’ sit verum in suo officio, est quia per `tribus Israelis’ repraesentantur omnia vera in communi, ut ex locis supra {5}citatis constare potest; et vera sunt quae judicant, ita per `judicare populum suum’ significatur verum in suo officio. [2] In Verbo legitur quod `viginti quatuor seniores sessuri sint super thronis, et judicaturi gentes et populos’; {6}et quod duodecim apostoli similiter sessuri sint super thronis, et judicaturi duodecim tribus Israelis’; qui non sensum internum Verbi novit, credet quod ita fiet, at quomodo id intelligendum, constare potest cum ex sensu interno scitur quid significant `viginti quatuor seniores’, et quid `duodecim apostoli’, {7}tum quid `throni’, quod nempe omnia vera in suo complexu secundum quae judicium; {8}similiter intelligitur hic per `judicare populum sicut una tribuum Israelis’, non quod illi aut aliqui seniores (c)illorum judicaturi sint, sed quod ipsa vera quae per (c)illos significantur proinde Dominus solus, nam ab Ipso omne verum procedit. De viginti quatuor senioribus quod sessuri super thronis et judicaturi, ita apud Johannem,
Circa thronum erant throni viginti et quatuor, et super thronis vidi viginti et quatuor seniores sedentes, indutos vestimentis albis, qui habebant super capitibus suis coronas aureas, Apoc. iv 4, xi i 16;
et apud eundem,
Vidi thronos, et consederunt super illis, et judicium datum est illis, Apoc. xx 4:
de duodecim apostolis apud Matthaeum,
Jesus dixit, Vos qui secuti estis Me in regeneratione, quando sedebit Filius hominis super throno gloriae Suae, sedebitis etiam vos super duodecim thronis judicantes duodecim tribus Israelis, xix 28:
et apud Lucam,
Ego dispono vobis, sicut disposuit Pater Mihi regnum, ut comedatis et bibatis super mensa Mea in regno Meo; et sedeatis super thronis judicantes duodecim tribus Israelis, xxii [29,] 30;
[3] quod (t)hic non viginti quatuor seniores nec duodecim apostoli {9}intelligantur, sed omnia vera et bona in communi, constare potest ex eo quod nullus homo, ne quidem aliquis angelus, possit aliquem judicare; interiora enim qualia sunt et qualia erunt, et hoc in aeternum, nemo scire potest quam solus Dominus; quod per `duodecim apostolos’ similia ac per `duodecim tribus’ significata sint, nempe omnia vera et bona in complexu, videatur n. 2129, 2553, 3488, 3858 fin. Ex his nunc patet quod per `Dan judicabit populum suum sicut una tribuum Israelis’ significetur quod verum quod repraesentatur per `Danem’, sit unum inter vera {10}communia, per quae judicium.
@1 sunt enim$
@2 i de qua mox supra$
@3 i suum$
@4 etiam I, but see end of number$
@5 alligatis$
@6 tum etiam$
@7 et$
@8 ita quoque$
@9 significentur$
@10 in communi$

6398. `(x)Erit Dan serpens super via’: quod significet ratiocinationem eorum de vero quia non adhuc bonum ducit, constat ex repraesentatione `Danis’ quod sint qui in vero et nondum in bono, de qua supra n. 6396; ex significatione `serpentis’ quod sit ratiocinatio ex sensuali, de qua sequitur; et ex significatione `viae’ quod sit verum, de qua n. 627, 2333; ita per `Dan serpens super via’ significatur ratiocinatio eorum de vero, quia non adhuc bonum ducit; qualis illa ratiocinatio sit, et quale inde verum, in sequentibus dicetur. [2] Quod `serpens’ sit ratiocinatio ex sensuali, est quia interiora hominis repraesentantur in caelo per animalia varii generis, ac inde in Verbo similia per eadem significantur; sensualia hominis repraesentata fuerunt per serpentes ex causa quia sensualia (t)sunt infima apud hominem, et sicut terrestria respective, (c)ac quasi repunt, ut quoque constare potest (c)ex formis per quas fluunt sensualia, de quibus, ex Divina Domini misericordia, {1}alibi; inde sensualia illa repraesentata sunt per `serpentes’, usque adeo ut Divinum sensuale Domini repraesentatum sit per `serpentem aeneum in deserto’, n. 4211 fin.; [3] (c)ac ipsa prudentia et circumspectio, quae {2}existit in externis, significata sit per serpentes, apud Matthaeum,
Estote prudentes sicut serpentes, et simplices sicut columbae, x 16;
cum autem homo est in sensuali, remotus {3} ab interno ut sunt illi qui in vero et nondum in bono, et ex sensuali loquitur, tunc per `{4}serpentem’ significatur ratiocinatio; hic itaque ubi de Dane agitur, ratiocinatio de vero quia non adhuc bonum ducit; alioquin etiam malitia, astutia et dolus significantur per `serpentes’, sed per serpentes venenatos, ut per viperas, et similes; horum ratiocinatio est venenum. Quod `serpens’ sit ratiocinatio et sensuali, videatur n. 195-197; et quod `serpens’ sit omne malum in genere, et quod mala per serpentum genera distinguantur, n. 251, 254, 257.
@1 (see n. 6949, 7293. -Ed.)$
@2 apparet$
@3 i est$
@4 serpentes$

6399. `Serpens jaculus super semita’: quod significet ratiocinationem ex vero de bono, constat ex significatione `serpentis jaculi’ quod sit ratiocinatio de bono, de qua sequitur; et ex significatione `semitae’ quod sit verum, de qua n. 627, 2333, 3477. Quod `serpens jaculus super semita’ sit ratiocinatio ex vero de bono, est quia per `serpentem’ significatur ratiocinatio, ita per `serpentem jaculum’ ratiocinatio quae se projicit, nempe ex vero ad bonum, nam verum apud illos qui repraesentantur per Danem, est infra, et bonum est supra.

6400. `Mordens calcaneos equi’: quod significet fallacias ex infima natura, constat ex significatione `mordere’ quod sit adhaerere et sic damnum inferre; ex significatione `calcaneorum equi’ quod sint fallaciae ex infima natura; `calcaneus’ enim est infimum naturale et corporeum, n. 259, 4938-4952, et `equus’ est intellectuale, n. 2762, 3217, 5321, 6125; hic `equus’ sunt fallaciae quia est intellectuale infimi naturalis seu sensualis; quod illi qui in vero sunt et nondum in bono, in fallaciis sint ex infima natura, constare potest ex eo quod verum non sit in aliqua luce nisi apud illud {1}aut in illo sit bonum; bonum enim est instar flammae quae lucem a se emittit, et ubi tunc bonum aliquod verum offendit, hoc non modo illuminat sed id etiam in suam lucem ad se introducit; qui {2}itaque in vero sunt et nondum in bono, in umbroso sunt et tenebroso, {3}quia verum nihil lucis a se habet, et lux quae illis ex bono, est languida sicut lux quae evanescit; quare illi cum cogitant et ratiocinantur de vero et ex vero de bono, sunt similes illis qui in tenebris phantasmata vident, et credunt corpora realia esse; aut qui in umbra vident in pariete stricturas, et per phantasiam faciunt ex illis aliquam imaginem, sive hominis, sive animalis; et tamen cum oritur lux, apparet quod solum stricturae nullius imaginis {4}sint, similiter se habet cum veris apud illos; vident enim sicut vera, illa quae non sunt vera, quae potius assimilanda sunt phantasmatis ac stricturis in pariete; ex talibus etiam, qui {5} in aliquo vero fuerunt ex Verbo sed non in bono, omnes haereses intra Ecclesiam exstiterunt, nam haereticum {1}apparuit illis’ prorsus ut verum, similiter falsa intra Ecclesiam; qui illa promulgarunt, quod non in bono fuerint, constare potest ex eo quod bonum charitatis rejecerint longe post {6}verum fidei, et {7}inde talia quoad partem finxerint, quae cum bono charitatis nullatenus concordant. Dicitur quod illi qui in vero et nondum in bono sunt, de vero et de bono ratiocinentur a fallaciis ex infima natura, ideo dicendum quid fallaciae; sit pro exemplo vita hominis post mortem: qui in fallaciis sunt ex infima natura, sicut sunt illi qui in vero et nondum in bono, non credunt quod aliud apud hominem vivat quam corpus ejus, et cum homo moritur, nisi is iterum recipiat corpus suum, quod neutiquam resurgere possit; si dicitur illis quod interior homo sit qui vivit in corpore, et qui resuscitatur a Domino cum corpus moritur, et quod ille homo habeat corpus quale habent spiritus aut angeli, et quod ille sicut homo in mundo videat, audiat, loquatur, cum aliis in consortio sit, ac appareat sibi prorsus ut homo, {8}haec non possunt capere; fallaciae {9} ex infima natura faciunt ut credant non dari posse talia; maxime ob causam quia oculis sui corporis {10}non vident illa; [3] tales etiam {11}cum cogitant de spiritu {12} seu {13} anima, {14} de illa prorsus nullam (t)possunt habere ideam, nisi qualem de inconspicuis in natura, {15}unde faciant illam vel sicut respiratorium, {16}vel sicut aereum, {17}vel sicut aethereum, {18} sicut flammeum, {19}quidam sicut cogitativum purum, cui vix aliquid vitale {20}, priusquam iterum conjungitur corpori; haec cogitant quia omnia interiora illis umbrae et tenebrae sunt {21}et externa solum in luce; inde patet quam facile tales possunt labi in errorem; {22} nam si modo cogitant de corpore, quomodo iterum coalescet, de interitu mundi, quod intra tot saecula frustra exspectatus, de animalibus brutis quod vitam habeant non absimilem vitae hominis, quod non mortui aliqui appareant, et annuntient statum vitae suae, cum haec et talia cogitant, facile recedunt a fide de resurrectione, ita in pluribus aliis; causa est quia non in bono sunt, et per bonum in luce; quia talis est status eorum, etiam dicitur `Et cadet eques ejus retrorsum; salutem Tuam exspecto Jehovah’, per quae significatur quod inde recessio nisi Dominus opem ferat.
@1 et$
@2 autem$
@3 nam$
@4 fuerint$
@5 i nempe$
@6 fidem$
@7 quoad$
@8 hoc$
@9 i enim$
@10 before oculis$
@11 si$
@12 i suo$
@13 i de$
@14 i tunc$
@15 faciunt enim$
@16 quoddam, aut$
@17 aut$
@18 aut$
@19 aut$
@20 i sit$
@21 at externa lucida quia apparent coram sensibus corporis$
@22 i et quoque recedere a fide$

6401. `Et cadet eques ejus retrorsum’: quod significet quod inde recessio, constat a significatione `cadere retrorsum’ quod sit recedere, nempe a vero; et a significatione `equitis’ quod sit qui in fallaciis ex infima natura; quod {1} per `equum’ fallaciae illae significentur, videatur mox supra n. 6400, quare per `equitem’ significantur illi qui in fallaciis sunt; haec quomodo se habent, mox supra dictum est. (s)Quia per `Danem’ significantur illi intra Ecclesiam qui tales sunt sicut descripti mox supra n. 6396, et qui sic {2}inter ultimos sunt in regno Domini, idcirco per `Danem’ etiam significantur qui falsa ex fallaciis excludunt et circumspargunt; horum falsa quoque vocantur `equi’, et {3}ratiocinationes de vero et bono `serpentes’, {4}apud Jeremiam,
A Dane auditus fremitus equorum ejus, a voce hinnituum fortium ejus, contremuit omnis terra, et venerunt et consumpserunt terram et plenitudinem ejus, urbem et habitantes in ea; quia ecce Ego mitto in vos serpentes regulos, quibus non incantatio, et mordebunt vos, viii (x)16, 17.(s)
@1 i enim$
@2 in ultimis$
@3 ratiocinia$
@4 i et quod illa consumant ea quae Ecclesiae sunt,$

6402. `Salutem Tuam exspecto Jehovah’: quod significet nisi Dominus opem ferat, constat ex significatione `salutem exspectare’ quod hic sit opem {1}ferre; quod Jehovah sit Dominus, videatur n. 1343, 1736, 2156, 2329, (x)2447, 2922, 3023, 3035, 5663, 6303. Quod opem attinet, quam Dominus fert quando qui in vero sunt et non adhuc bonum ducit, recedunt, quae significantur per `cadet eques retrorsum, salutem Tuam exspecto Jehovah’, sciendum quod illi spectent deorsum seu extrorsum, nam nondum in bono sunt; qui autem in bono sunt, ut sunt {2}regenerati, spectant sursum seu introrsum, nam cum regeneratur homo, vertitur ita ordo. [2] Quia illi qui in vero sunt et nondum in bono, spectant deorsum {3}seu extrorsum, ideo etiam inter illos sunt qui ad provinciam cutis externae in Maximo Homine pertinent, nam cutis externa ab interioribus corporis vertitur extrorsum,et ab illis (x)quae extra sunt, sensum tactus sui capit, non autem sensibiliter ab illis quae intra; inde patet quod in regno Domini sint, quia etiam in Maximo Homine sed in ultimis ejus; de illis qui cutem constituunt, videatur n. 5552-5559.
@1 , de qua sequitur$
@2 illi qui regenerati sunt$
@3 aut$

6403. Vers. 19. Gad, turma depopulabitur illum, et is depopulabitur calcaneum. `Gad’ significat opera ex vero et nondum bono: `{1}turma depopulabitur illum’ significat opera absque judicio, quod a vero deturbabunt: `et is depopulabitur calcaneum’ significat inordinationem inde in naturali.
@1 I here has turba$

6404. `Gad’: quod significet opera ex vero et nondum bono,constat ex repraesentatione `Gadis’ quod sint opera, de qua n. 3934,3935, hic opera ex vero et nondum e:: bono, ut patet a descriptione ejus in sensu interno; hoc etiam sequitur in ordine, nam per `Danem’ mox supra repraesentantur illi qui in vero sunt et nondum in bono, n. 6396, hic nunc per `Gadem’ ii qui in operibus ex vero et nondum ex bono; qualia illa opera sunt {1}, in nunc sequentibus dicetur.
@1 i quia ex vero et nondum bono$

6405. `Turma depopulabitur illum’: quod significet opera absque judicio quod a vero deturbabunt, constat a significatione `turmae’ quod sint opera, de qua n. 3934, hic opera absque judicio, nam qui ex vero et nondum ex bono opera faciunt, {1} habent {2}intellectum obscuratum, qui autem ex bono, habent {2}intellectum illustratum, nam bonum illustrat; lux enim veri a Domino influit in intellectuale per bonum, ac ita in verum, non autem in verum immediate; (o)se habet hoc sicut lux solis, haec in subjecta regni vegetabilis, ut in arbores, plantas, flores, influit per calorem et facit ut crescant et floreant, non autem immediate, nam cum lux influit absque calore, nihil crescit et floret, ut tempore hiemis; et ex significatione `depopulari illum’ quod sit a vero deturbare. [2] Quinam {3}autem illi sunt qui hic per Gadem significantur, dicendum: sunt qui hallucinantur de vero, et ex eo tamen opera faciunt, ita opera non veri, minus opera boni; per opera inde deturbantur a vero, nam ut primum homo qui in vero est et nondum in bono, ex religioso aliquid in actum mittit, id postea defendit sicut foret ipsissimum verum, et manet in illo, nec admittit, nisi quantum in bonum venit, emendationem, per actum enim imbuit illud et amat illud; ita opera deturbant illum a vero; praeter quod illa credat vera esse quae non vera sunt, nam ex sensuali etiam hi, sicut qui per `Danem’ significantur, judicant, ita absque judicio; sint exempla illustrationi: qui pro proximo unumquemvis aequaliter habet, et sic benefacit {4}aequaliter malis ac bonis, et per id quod {5}benefaciat malis, malefacit aliis; is postquam hoc aliquoties in actum miserat, postea defendit, dicendo quod unusquisque proximus sit, et quod sibi non curae sit qualis sit, modo benefaciat; ita opera absque judicio facit, et quoque contra ipsum verum, nam ipsum verum est quod omnes sint proximus sed in dissimili gradu, et quod proximus prae aliis sint qui in bono, n. 2417, 3419, 3820, 5025. [3] Per `Gadem’ etiam significantur qui in solis operibus ponunt omne salutis, {6} sicut Pharisaeus de quo Dominus in parabola,
Pharisaeus stans apud seipsum haec orabat; Deus, gratias ago Tibi quod non sim sicut reliqui homines, rapaces, injusti, moechi; aut etiam sicut hic publicanus; jejuno bis in septimana, decimas do omnium quae possideo, Luc. xviii 11, 12;
ita externa pro ipsissimis veris habuit; qui tales sunt, etiam in regno Domini sunt verum in limine; quapropter dicit Dominus,
Dico vobis, descendit publicanus justificatus in domum suam, quam Pharisaeus, ibid. vers. 14;
ita quod Pharisaeus etiam justificatus descenderit, quia opera ex mandato fecerat. Verbo, per `Gadem’ repraesentantur illi qui verum dicunt quod non verum est, et ex illo non vero faciunt opera, inde opera illorum sunt sicut vera {7}, nam opera non sunt nisi quam voluntas et intellectus in actu; {8} quod illos salvat, est intentio bonum faciendi, {9}et aliquid innocentiae in ignorantia. [4] Qui in externis operibus sunt ex non vero quod credunt esse verum, per `Gadem’ significantur etiam apud Esaiam,
Vos qui deseritis Jehovam, qui obliviscimini montis sanctitatis Meae, qui disponitis Gadi mensam, et qui impletis {10}Menio libamen, lxv 11;
`disponere Gadi mensam’ pro in solis operibus {11}esse: et apud Jeremiam,
Contra filios Ammonis, Sic dixit Jehovah… Israeli, Num heres non illi? quare hereditat rex ejus Gadem, et populus ejus in urbibus illius habitat? xlix 1;
(m)`hereditare Gadem’ pro in {12}operibus ex non veris vivere’; `filii Ammonis’ sunt qui falsificant vera et secundum {13}illa falsificata vivunt, n. 2468, quibus apud prophetam applicantur haec de Gade.(n)
@1 i n. 6404$
@2 intellectuale$
@3 itaque$
@4 aeque$
@5 benefacit$
@6 i et qui sunt$
@7 i ex quibus sunt$
@8 i sed$
@9 ita$
@10 see note to 4561$
@11 ponere salutem$
@12 solis operibus vivere, non autem in veris ex bono$
@13 vera$

6406. `(x)Et is depopulabitur calcaneum’: quod significet inordinationem inde in naturali, constat ex significatione `depopulari’ quod sit deturbare a vero, ut mox supra n. 6405, ita perturbare ordinem, seu inordinationem causari; et ex significatione `calcanei’ quod sit infimum naturale, de qua n. 259, 4938-4952; inde patet quod per `is depopulabitur calcaneum’ significetur inordinatio in naturali. Qui opera faciunt ex vero et nondum ex bono, illi non possunt aliter quam inordinationem inducere {1}naturali suo, nam opera naturale afficiunt; et consequenter non possunt non in tantum claudere sibi interiora, nam planum in quo terminantur interiora, est naturale; quod si inordinatum est, etiam inordinata fiunt quae ab interioribus influunt; et quae inordinata sunt, {2}tenebricosa sunt et opaca, quapropter non videre possunt quid verum, sed in opaco illo et tenebricoso arripiunt pro vero quod non verum est, et ex hoc non vero operantur opera. Praeterea opera maxime necessaria sunt, nam illa sunt charitas et fides in effectu et in vita; quod absque illis non sit charitas, {3}quis non videre potest; opera non sunt aliud quam ipsum bonum et verum in forma externa; bonum enim quod est voluntatis et verum quod est intellectus, cum in actum mittuntur, vocantur opera; inde patet quod quale est bonum et verum talia sint opera.

6407. Vers. 20. Ab Ashere pinguis panis ejus, et ille dabit delicias regis. `Ab Ashere’ significat beatum affectionum: `pinguis panis ejus’ significat jucundum ex bono: `et ille dabit delicias regis’: significat amoenum ex vero.
@1 in naturali$
@2 A has tenebricosa and opaca transposed in next line$
@3 quisque$

6408. `Ab Ashere’: quod significet beatum affectionum, nempe caelestium quae sunt amoris in Dominum et charitatis erga proximum, constat ex repraesentatione `Asheris’ quod sit felicitas vitae aeternae, et beatum affectionum, de qua n. 3938, 3939; Asher etiam a beatitudine dictus est. Quod beatitudinem illam attinet, illa non facile describi potest ex causa quia est interna, et raro apud aliquem in ipsum corpus se exserit, ita raro ad sensum; homo enim dum in corpore vivit, distincte sentit illa quae existunt in corpore, sed obscurissime illa quae existunt in ejus spiritu, mundanae enim curae, cum homo in corpore est, impediunt; usque in sensum corporis ubi illae curae sunt, beatum affectionum non influere potest, nisi naturalia et sensualia ad concordantiam cum interioribus redacta fuerint, et usque nec tunc nisi obscure, modo sicut tranquillum ex eo quod contentus animo sit, at post obitum se id manifestat, ac percipitur ut beatum et felix, et tunc afficit et interiora et exteriora; verbo, beatum affectionum caelestium est ipsius animae seu spiritus, influens per viam internam et penetrans versus corpus, ubi recipitur quantum jucunda amorum naturalium et sensualium non obstant. [2] Hoc beatum ne hilum datur apud illos qui in jucundo amoris sui et mundi sunt, nam hi amores prorsus {1}oppositi sunt; quapropter etiam illi qui in his amoribus sunt, nequaquam comprehendere possunt quod {2}aliquid beatum detur quam evehi ad {3}dignitates, coli sicut nomina, divitiis abundare, et possidere opes prae aliis; si illis dicitur quod jucundum ex his amoribus externum sit, et cum corpore pereat, et quod inde remanet in animo, post obitum vertatur in triste et tetrum, quale illis {4}in infernis, et quod jucundum internum detur, et quod hoc sit faustum et felix quod illis qui in caelo; haec prorsus non capiunt, {5}ex causa quia apud illos externum regnat et internum clausum est. Ex his sciri potest quid intelligitur per beatum affectionum quod significatur per `Asherem’.
@1 in opposito$
@2 aliud$
@3 honores$
@4 i qui$
@5 causa est quia$

6409. `Pinguis panis ejus’: quod significet jucundum ex bono, constat ex significatione `pinguis’ quod sit jucundum; per `pinguedinem’ enim significatur caeleste seu bonum amoris, videatur n. 353, 5943, at cum pingue dicitur et hoc adjungitur pani, {1}qui significat bonum amoris, tunc per `pingue’ significatur jucundum quod est illius amoris; quod `panis’ significet bonum amoris, videatur n. 276, 680, 2165, 2177, 3454, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4975, 5915.
@1 per quem significatur$

6410. `Et ille dabit delicias regis’: quod significet amoenum ex vero, constat ex significatione `deliciarum’ quod sit amoenum; et ex significatione `regis’ quod sit verum, de qua n. 1672, 1728, 2015, 2059, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5148; ita `dare delicias regis’ est amoenum ex vero {1}: quod dicatur de utroque, nempe de jucundo ex bono et de amoeno ex vero {2}est ob conjugium caeleste {3} in singulis Verbi, n. 5343. Jucundum ex bono et amoenum ex vero quae faciunt beatum in caelo, non consistunt in otioso sed in activo, jucundum enim et amoenum in otioso fit injucundum et inamoenum; sed jucundum et amoenum in activo permanent et elevant continue et faciunt beatum; activum apud illos qui in caelo, consistit in praestandis usibus, hoc illis est jucundum ex bono, et in sapiendis veris ob finem usuum, hoc illis est amoenum ex vero.
@1 i et pinguis panis ejus est jucundum ex bono$
@2 dicitur$
@3 i seu boni et veri$

6411. Vers. 21. Naphtali cerva dimissa, dans sermones elegantiae. `Naphtali’ significat statum post tentationes: `cerva dimissa’ significat liberum affectionis naturalis: `dans sermones elegantiae’ significat laetitiam mentis.

6412. `Naphtali’: quod significet statum post tentationes, constat ex repraesentatione `Naphtali’ quod sit tentatio, et quoque status post tentationes, de qua n. 3927, 3928; est etiam Naphtali a luctationibus, quae in spirituali sensu sunt tentationes, nominatus.

6413. `Cerva dimissa’: quod significet liberum affectionis naturalis, constat ex significatione `cervae’ quod sit affectio naturalis, de qua sequitur; et a significatione `dimissa’ quod sit liberum, nam cum cerva capta dimittitur, tunc ei liberum; liberatio a statu tentationum comparatur `cervae dimissae’ quia cerva est animal silvestre, libertatem prae reliquis amans, cui simile etiam est naturale, nam hoc in jucundo affectionum suarum amat esse, proinde in libero, nam liberum est quod est affectionis. Quod per `cervam’ significetur affectio naturalis, est quia est inter bestias significativas affectionum, quae sunt omnes quae pro cibo sunt ac utiles, sicut agni, oves, caprae, haedi, hirci, tum boves, juvenci, et quoque vaccae, sed hae bestiae sunt etiam significativae affectionum spiritualium, quia ab illis holocausta et sacrificia fiebant, (x)cervae autem quia non ad talem usum adhibebantur, significativae erant affectionum naturalium; quod `bestiae’ significent affectiones, videatur n. 45, 46, 142, 143, 246, 714, 715, 719, 776, 1823, 2179, 2180, 3519, 5198; et quod significent affectiones, sit ex repraesentativis in mundo spirituum, n. 3218, 5850. [2] Affectiones naturales per cervas etiam significantur apud Davidem,
Jehovah similes facit pedes meos sicut cervarum, et super excelsis meis collocat me, Ps. xviii 34 (A. V. 33):
et apud Habakkuk,
Jehovih Dominus fortitudo mea, Qui ponit pedes meos sicut cervarum, et super excelsis meis incedere facit me, iii 19;
ponere pedes sicut cervarum pro naturale in libertate affectionum; quod `pedes’ sint naturale, videatur n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952, 5327, 5328; quod `ponere pedes sicut cervarum’ id sit, constare potest ex eo quod {1}facere pedes sicut cervarum agiles et ad currendum habiles non aliquid spirituale sit, quod autem spirituale involvat, patet ibi a mox sequentibus quod `Jehovah super excelsis collocet et incedere faciat’; per quae significatur affectio spiritualis quae supra naturalem est; similiter se habet cum hoc apud Esaiam,
{2}Saliet sicut cervus claudus, xxxv 6;
per `claudum’ enim significatur qui in bono sed non adhuc genuino, 4302: [3] apud Davidem,
Sicut cervus vociferatur super rivis aquarum, sic anima mea vociferatur ad Te, Ps. xlii 2 (A. V. 1);
`cervus’ hic pro affectione veri, `vociferari super rivis aquarum’ pro desiderare vera; quod `aquae’ sint vera, videatur n. 2702, 3058, 3424, 4976,5668: [4] apud Jeremiam,
Exivit e filia Zionis omnis honor ejus; facti sunt principes ejus sicut cervi, non invenerunt pascuum, Thren. i 6;
`filia Zionis’ pro affectione boni, quae Ecclesiae caelestis, n. 2362; `principes’ pro illius Ecclesiae primariis veris {3}, n. 1482, 2089, 5044, quae comparantur `cervis’, per quos significantur affectiones veri naturalis; et per {4}quod `cervi non invenerunt pascuum’ affectiones naturales absque veris et horum bonis; quod `pascuum’ sit verum et veri bonum quae sustentant vitam hominis spiritualem, videatur n. 6078,6277: [5] similiter per `cervas’ apud Jeremiam,
Terra confracta est, quod non facta sit pluvia in terra, pudefacti sunt agricolae, obtexerunt caput suum, quia etiam cerva in agro peperit, sed relinquendo, quia non fuit gramen, xiv [4,] 5;
`cerva’ pro affectione boni naturalis, `peperit in agro’ pro conjungere naturales affectiones cum spiritualibus quae sunt Ecclesiae; sed quia affectiones {5}illae absque veris et bonis erant, dicitur quod `reliquerit quia non fuit gramen’; quisque {6}videre potest quod sensus internus sit in his quae dicuntur de cerva, nam quid absque interno sensu foret (x)quod `cerva in agro peperit, sed relinquendo, quia non fuit gramen: [6] similiter quae apud Davidem,
Vox Jehovae parturire facit cervas, et denudat silvas; sed in templo Ipsius quivis dicit gloriam, Ps. xxix 9;
quod sensus internus qui spiritualis, sit in hoc {7} `vox Jehovae parturire {8}facit cervas’ constat manifeste ex eo quod statim post dicatur `sed in templo Ipsius quivis dicit gloriam’, quae cum illis quae de cervis et silvis praecedunt, absque sensu spirituali non cohaererent.
@1 dare$
@2 Quod$
@3 i seu affectionibus illorum$
@4 cervos qui non inveniunt$
@5 hae$
@6 scire$
@7 i apud Davidem, quod$
@8 faciat$

6414. `Dans sermones elegantiae’: quod significet laetitiam mentis, constat ex significatione `sermonum elegantiae’ quod sit laetitia mentis, nam omnis sermo procedit a mente, et cum mens laeta et hilaris est, loquitur `elegantia’; quod post tentationes sit {1}laetitia et jucunditas, videatur n. 1992, 3696, 4572, 5628.
@1 laetum et jucundum$

6415. Ex illis quae in hoc prophetico de Dane, Gade, Ashere,et Naphtali, ab Israele dicta sunt, patet manifeste quod sensus internus sit, et quod absque {1}sensu interno vix aliquid intelligi queat (c)et sciri quid sit, sicut quod `Dan serpens super via, serpens jaculus super semita, mordens calcaneos equi, cadet eques ejus retrorsum’: quod `turma depopulabitur Gadem, et is depopulabitur calcaneum’: quod `Asheri pinguis erit panis, et is dabit delicias regis: et quod `Naphtali cerva dimissa, dans sermones elegantiae’: quis illa {2}scire potest quid sint, absque clave ex sensu interno; quod non de {3}filiis Jacobi dicta sint, nec de tribubus, constare potest ex eo quod nihil tale illis contigerit in postremitate dierum; cum tamen `Israel dicit’ quod indicaret quid (t)illis tunc continget, vers. 1; et quia non de illis, sequitur quod de talibus dicta sint, quae per illos repraesentantur; quae qualia sunt, in praecedentibus explicatum est.
@1 illo sensu$
@2 nosse$
@3 illis$

6416. Vers. 22-26. Filius fecundae Joseph, filius fecundae supra fontem, filiae, incedit supra murum. (x)Et exacerbant eum, et jaculantur, et odio habent eum sagittarii. Et sedebit in valido arcus sui, et roborantur brachia manuum ejus, a manibus potentis Jacobi, exinde pastor, lapis Israelis. A Deo patris tui, et juvabit te, et cum Shaddai, et benedicet tibi benedictionibus caeli desuper, benedictionibus abyssi cubantis infra, benedictionibus uberum et uteri. Benedictiones patris tui praevalebunt super benedictionibus genitorum meorum, usque ad desiderium collium saeculi, erunt capiti Josephi, et vertici naziraei fratrum ejus. `Filius fecundae Joseph’ significat Ecclesiam spiritualem, in supremo sensu Dominum quoad Divinum spirituale: `filius fecundae supra fontem’ significat fructificationem ex vero e Verbo: `filiae, incedit supra murum’ significat ad pugnandum contra falsa: `et exacerbant eum’ significat resistentiam a falsis: `et jaculantur’ significat quod ex illis pugnent: `et odio habent eum sagittarii’ significat omni hostilitate: `et sedebit in valido arcus sui’ significat quod tutus a vero pugnante doctrinae: `et roborantur brachia manuum ejus’ significat potentiam virium pugnandi: `a manibus potentis Jacobi’ significat ab omnipotentia Divini Humani Domini: `exinde pastor, lapis Israelis’ significat quod inde omne bonum et verum spirituali regno: `a Deo patris tui, {1}et juvabit te’ significat quod Is Deus Antiquae Ecclesiae: `et cum Shaddai’ significat Dominum benefactorem post tentationes: `et {2}benedicet tibi benedictionibus caeli desuper’ significat bono et vero ab interiore: `benedictionibus abyssi cubantis infra’ significat scientificis quae in naturali: `benedictionibus uberum’ significat affectionibus boni et veri: `et uteri’ significat conjunctionem illorum: `benedictiones patris tui praevalebunt super benedictionibus genitorum meorum’ significat quod Ecclesiae illi sit bonum spirituale e naturali, non e rationali: `usque ad desiderium collium saeculi’ significat ad amorem mutuum caelestem: `erunt capiti Josephi’ significat quod illa quoad interiora: `et vertici naziraei fratrum ejus’ significat quoad exteriora.
@1 I omits$
@2 here and 6430 A has benedicat$

6417. `Filius fecundae Joseph’: quod significet Ecclesiam spiritualem, in supremo sensu Dominum quoad Divinum spirituale, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit in supremo sensu Dominus quoad Divinum spirituale, in sensu interno regnum spirituale et bonum fidei, et in externo fructificatio et multiplicatio, de qua n. 3969, 3971; et quia `Josephus’ est fructificatio boni et multiplicatio veri, dicitur ille `filius fecundae’. Per `Josephum’ hic agitur de spirituali regno Domini, et supra per `Jehudam’ de caelesti regno Ipsius, nam sunt duo regna quae caelum constituunt, caeleste et spirituale; regnum caeleste {1}constituit intimum seu tertium caelum, regnum spirituale {2}medium seu secundum, {3}regno spirituali apparet Dominus ut luna, {4}regno autem caelesti ut sol, n. 1053, 1521, 1529-1531, 4060. Dicitur quod per `Josephum’ in supremo sensu repraesentetur Dominus quoad Divinum spirituale, sed cum hoc ita se habet: Dominus non est nisi quam Divinum Bonum; quod ex Divino Ipsius Bono procedit ac influit in caelum, in caelesti regno Ipsius vocatur Divinum caeleste et in spirituali regno Ipsius Divinum spirituale; ita Divinum spirituale et Divinum caeleste dicitur respective ad receptiones.
@1 est$
@2 i est$
@3 huic$
@4 illi autem$

6418. `Filius fecundae supra fontem’: quod significet fructificationem ex vero e Verbo, constat ex significatione `filii’ quod sit verum, de qua n. 489, 491, 533, 2623, 2803, 2813, 3373, 3704; ex significatione `fecundae’ quod sit fructificatio ex vero, nam fecunditas, sicut partus et nativitas, in sensu spirituali sunt veri et boni, n. 1145, 1255, 3860, 3868, 4070, 4668, 5598; et ex significatione `fontis’ quod sit Verbum, de qua n. 2702, 3424, 4861; inde patet quod per `filius fecundae supra fontem’ significetur fructificatio ex vero e Verbo. Qui e spirituali Ecclesia Domini sunt, quae Ecclesia hic per `Josephum’ repraesentatur, ex vero e Verbo discunt scire quid bonum, et sic per verum initiantur in bonum, inde tunc fructificatio quae significatur per `fecundam’.

6419. `Filiae, incedit supra murum’: quod significet ad pugnandum contra falsum, constat a significatione `filiae’ quod sit Ecclesia, de qua n. 2362, 3963, hic Ecclesia spiritualis quia de illa agitur; ex significatione `incedere supra murum’ quod sit ad pugnandum contra falsum, ut patet ab his quae mox sequuntur, `exacerbant eum, et jaculantur, et odio habent eum sagittarii, et sedebit in valido arcus sui’, per quae significatur pugna falsi contra verum. [2] Quod dicatur `incedit supra murum’ est quia in sensu interno agitur de oppugnatione veri a falsis et {1}tutatione veri contra falsum, nam Ecclesia spiritualis quae per `Josephum’ repraesentatur, oppugnatur continue, sed Dominus illam (t)tutatur continue, inde in Verbo illa quae sunt Ecclesiae illius comparantur urbi, cui (t)murus, antemurale, portae, vectes; et per oppugnationes urbis illius describuntur oppugnationes veri a falsis; quapropter etiam `urbs’ significat doctrinalia, n. 402, 2268, (x)2449, 2712, 2943, 3216, 4492, 4493, ac `murus’ vera fidei quae defendunt, ac in opposito sensu falsa quae destruuntur; quod vera fidei quae defendunt, patet apud Esaiam,
Urbs valida nobis, salutem ponet muros et antemurale; aperite portas ut ingrediatur gens justa custodiens fidelitates, xxvi 1, (2):
et apud eundem,
Vocabis salutem muros tuos, et portas tuas laudem, 1x 18:
apud eundem,
Ecce super manus insculpsi te, muri tui ante Me jugiter, xlix 16;
`muri’ pro veris fidei: apud eundem,
Super muris tuis, Hierosolyma, constitui custodes, tota die et nocte non tacebunt, commemorantes Jehovam, lxii 6;
similiter: apud Jeremiam,
Sic dixit Jehovah Zebaoth,. . . Ego converto arma belli, …quibus vos pugnantes cum rege Babelis, . . . obsidentes vos extra murum, . . . pugnabo Ego Ipse cum vobis per manum extensam, xxi4, (5):
apud eundem,
Cogitavit Jehovah perdere murum filiae Zionis, . . . lugere fecit promurale et murum, simul languent; subsiderunt in terram portae ejus, perdidit et confregit vectes ejus, Thren. ii 8,9:
apud Ezechielem,
Filii Arvadi et exercitus tuus super muris tuis circumcirca; et Gammadaei in turribus tuis fuerunt, scuta sua suspenderunt super muris tuis circumcirca, et perfecerunt pulchritudinem tuam, xxvii{2}11;
ubi de Tyro, per quam significantur cognitiones boni et veri. [3] Quod talia per `urbem et muros significentur, constare potest manifeste ex descriptione sanctae Hierosolymae descendentis e caelo, visae Johanni, per quam quod nova Ecclesia significetur, a singulis patet, et per `murum’ ibi Divinum Verum procedens a Domino; de illa {3}ita apud Johannem,
Sancta Hierosolyma descendens de caelo, . . . habens murum magnum et altum, habens portas duodecim;… murus urbis habebat fundamenta duodecim, et in illis nomina duodecim apostolorum Agni: qui mecum loquebatur, . . . metiebatur urbem et portas ejus, et murum ejus; . . murus ejus erat centum quadraginta et quatuor cubitorum, quae est mensura hominis, hoc est, angeli; erat structura muri jaspis, et urbs aurum purum, similis vitro puro; fundamenta muri urbis omni lapide pretioso exornata, Apoc. xxi 10, (x)12, 14, 15, 17-19;
[4]quod `murus’ sit Divinum Verum procedens a Domino, et inde verum fidei ex bono charitatis, patet a singulis quae de muro ibi dicuntur, ut quod `murus haberet fundamenta duodecim’, et `in illis nomina duodecim apostolorum Agni’; per `duodecim’ enim significantur omnia, n. 3272, 3858,3913, per `murum et ejus fundamenta’ vera fidei,{4}similiter ac per duodecim apostolos, n. 3488, 3858 fin., 6397: tum quod `murus esset centum quadraginta et quatuor cubitorum’, per illum numerum enim simile significatur quod per `duodecim’, nempe omnia; nam compositus est ex duodecim multiplicatis in duodecim, et quia numerus ille, cum dicitur de muro, significat omnia vera et bona fidei, {5}additur quod `ille sit mensura hominis, hoc est, angeli’;et quoque quod `structura muri esset jaspis, et fundamenta ejus omni lapide pretioso exornata’, per `jaspidem’ enim et per `lapides pretiosos’ significantur vera fidei, n. 114. [5] Quod `murus’ in opposito sensu significet falsa quae destruuntur, patet ab his locis: apud Esaiam,
Dies tumultus . . in valle visionis; Dominus Jehovih Zebaoth destruit murum, ut vociferatio versus montem; nam Elam sustulit pharetram cum curru hominis, equitibus, . . . equites ponendo posuerunt usque ad portam, xxii 5-7:
apud eundem,
Munimentum refugii murorum tuorum deprimet, dejiciet, prosternet in terram, usque in pulverem, xxv 12:
apud Jeremiam,
Ascendite in muros ejus, et dejicite, v 10:
apud eundem,
Accendam ignem in {6}murum Damasci, qui comedet palatia Benhadadi, x1ix 27:
apud eundem,
Contra muros Babelis tollite signum, tenete custodiam constituite custodes, li 12:
apud Ezechielem,
Evertent muros Tyri, et destruent turres ejus, et detraham pulverem ejus ab illa, (c)et dabo illam ariditatem petrae, xxvi 4,8,9, 12.
@1 i de$
@2 I o 11$
@3 i enim$
@4 pariter$
@5 dicitur$
@6 muro$

6420. `Et exacerbant eum’: quod significet resistentiam a falsis, constat a significatione `exacerbare’ quod sit resistentia, quanta enim resistentia est, tanta est exacerbatio quando pugna, de qua nunc agitur; quod resistentia a falsis, patet ab illis quae sequuntur.

6421. `Et jaculantur’: quod significet quod ex illis pugnent, constat ex significatione `jaculari’ quod sit pugnare ex falsis; `arcus’ enim significat doctrinam, ac `jacula seu tela’ illa quae sunt doctrinae, ita vera doctrinae apud illos qui in veris sunt, et falsa doctrinae apud illos qui in falsis, videatur n. (x)2686,2709; {1}quod hic jaculari sit pugnare ex falsis, est quia de illis qui in falsis sunt, hic agitur.
@1 inde jaculari est$

6422. `Et odio habent eum sagittarii’: quod significet omni hostilitate, constat ex significatione `odii’ quod sit omnis hostilitas, nam qui aliquem odio habet, omni hostilitate, quantum potest, illum persequitur; et ex significatione `sagittariorum’ quod hic sint illi qui oppositi sunt {1}illis qui a spirituali Ecclesia, nam `jaculator arcus seu sagittarius’ est spiritualis homo, ex eo quod `arcus’ significet doctrinalia Ecclesiae spiritualis, n. (x)2686, 2709, inde `jaculator arcus seu sagittarius’ in opposito sensu est qui {2}ut hostis pugnat cum spirituali homine; quod `jaculator arcus seu sagittarius’ sit spiritualis homo, videatur n. 2686,2709; inde patet quod per `odio habent eum sagittarii’ significetur quod illi qui in falsis sunt, omni hostilitate persequantur hominem Ecclesiae spiritualis.
@1 spiritualibus$
@2 sicut$

6423. `Et sedebit in valido arcus sui’: quod significet quod tutus a vero pugnante doctrinae, constat a significatione `sedere’ quod sit tutus esse, qui enim `sedet in valido arcus’, is tutus est; ex significatione `arcus’ quod sit doctrina, de qua n. (x)2686, 2709; validum doctrinae est verum, doctrina enim in quo non verum, nihil valet; quod vero sit potentia et valor, videatur n. 878 fin., 3091,4931,4934,{1}4937, 6344; causa quod verum sit `validum’, est quia bonum agit per verum; bonum enim est tale ut ad illud nihil mali et falsi accedere possit, ita nec aliquis ex turba infernali; haec ad multam distantiam aufugit cum approximat bonum, seu angelus qui in bono est; ut autem bonum pugnare possit cum turba illa quae ab inferno apud hominem, ac tutari {2}illum omni modo, tum etiam tutari spiritus qui recentes ex mundo veniunt, {3}ut et illos qui in (t)terra inferiore sunt, agit bonum per verum, sic enim approximare potest. [2]Quanta potentia insit vero, constare mihi potuit ab illis quae in altera vita videre datum est; quidam qui in vero naturali fuit, quia cum vixit in mundo, fuerat in justo, is plura inferna pertransivit et inde mihi locutus est ac illa descripsit; is in tali potentia et valore erat ut spiritus infernales ne hilum possent illum infestare, sic ut tutus ab uno in alterum transiret; quod nequaquam possunt facere qui non in vero sunt. Ex his patet quod per `sedebit in valido arcus’ significetur quod tutus a vero doctrinae; quod sit a vero pugnante, sequitur ab illis quae praecedunt, quod `jaculentur et odio habeant (c)eum sagittarii’.
@1 i 4935$
@2 hominem$
@3 ac$

6424. `Et roborantur brachia manuum ejus’: quod significet potentiam virium pugnandi, constat ex significatione `brachiorum et manuum’ quod sint potentiae, de qua n. 878,3091,3387,4931 ad 4937,5327, 5328, 5544; quod sit potentia virium pugnandi, {1}liquet, quia de pugna agitur.
@1 patet$

6425. `A manibus potentis Jacobi’: quod significet ab omnipotentia Divini Humani Domini, constat a significatione `manuum’ quod sit potentia, de qua mox supra n. 6424, et in supremo sensu in quo de Domino agitur, omnipotentia, {1} n. 878, 3387, 4592, 4933 fin.; et ex significatione `potentis Jacobi’ quod sit {2}Divinum Naturale Domini, ita Divinum Humanum Ipsius, n. 1893, 3305, 3576, 3599,4286, 4538, 6098, 6185, 6276: quod Dominus sit Qui per `potentem Jacobum’ intelligitur, patet etiam apud Davidem,
Qui juravit Jehovae, vovit potenti Jacobo, Si intravero intra tentorium domus meae,. . . usque dum invenero locum Jehovae,habitacula potentis Jacobi, Ps. cxxxii 2,3,5:
et apud Esaiam,
Ut sciant omnis caro, quod Ego Jehovah Salvator tuus, et Redemptor tuus, potens Jacob, xlix 26:
apud eundem,
Audi Jacob serve mi, et Israel quem elegi, . . . effundam spiritum Meum super semen tuum, et benedictionem Meam super natos tuos; . . . hic (x)dicet, Jehovae ego, et {3}is vocabit se nomine Jacobi, et ille scribet manu sua Jehovae, et nomine Israelis cognominabit se, xliv 1, 2, (3,) 5.
Quod etiam `Israel’ in supremo sensu sit Dominus, apud Hosheam,
Cum puer esset Israel, tunc amavi illum, et ex Aegypto vocavi filium Meum, xi 1;
quod sit Dominus Qui per `Israelem’ ibi intelligitur, constat apud Matthaeum,
Joseph cum puero ivit in Aegyptum; ut impleretur quod dictum a propheta, Ex Aegypto vocavi filium Meum, (x)ii 14,15.
@1 i de qua$

@2 Divinum Humanum Domini, nam per Jacobum in supremo sensu repraesentatur$
@3 hic$

6426. `Exinde pastor, lapis Israelis’: quod significet quod inde omne bonum et verum spirituali regno, constat a significatione `pastoris’ quod sit qui ducit ad bonum charitatis per verum fidei, de qua n. 343, 3795, 6044, hic in supremo sensu quia de Domino, est ipsum bonum et verum; ex significatione `lapidis’ quod sit verum, de qua n. 1298, 3720, 3769, 3771, 3773, 3789, 3798; et ex repraesentatione `Israelis’ quod sit Ecclesia spiritualis, de qua n. 3305, 4286, nam `Israel’ est bonum spirituale seu bonum veri, n. 4286, 4598, 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; et quia bonum veri est ipsum essentiale Ecclesiae spiritualis, idcirco per `Israelem’ Ecclesia spiritualis significatur, et in superiore sensu regnum spirituale Domini: {1}ex his patet quod per `exinde pastor, lapis Israelis’ significetur quod inde omne bonum et verum spirituali regno Domini. [2]Quod `lapis Israelis’ sit in supremo sensu Dominus quoad verum quod regno Ipsius spirituali, est quia per `lapidem’ (t)in genere significatur templum, et in specie fundamentum ejus, et per `templum’ significatur Divinum Humanum Domini, ut {2}constat apud Johannem ii 19, 21; et quoque per `fundamentum’ ejus, apud Matthaeum xxi 42,44; et apud Esaiam xxviii 16. Quod `lapis’ in supremo sensu sit Dominus quoad Divinum Verum quod regno Ipsius spirituali, patet apud Davidem,
Lapis quem rejecerunt architecti, factus est in caput anguli; a cum Jehovah factum est hoc; ille est mirabilis in oculis nostris, Ps. cxviii 22,23;
quod `lapis’ ibi sit Dominus, {3}constat apud Lucam,
Scriptum est, Quem lapidem rejecerunt architecti, hic jactus est in caput anguli, quicumque ceciderit super illum lapidem, confringetur, super quem autem ceciderit, eum comminuet, xx (x)17, 18;
{4}haec Dominus de Se loquitur: apud Esaiam,
Ille timor vester, et Ille formido vestra, erit enim in sanctuarium, licet in lapidem impulsus, et in petram offendiculi, duabus domibus Israelis;. . . impingent inter eos multi, et cadent, et confringentur, viii 13-15;
ubi de Domino: apud eundem,
Dixit Dominus Jehovih, Ecce Ego, fundabit in Zione lapidem, lapidem probationis, anguli pretii, fundationis fundatae; qui crediderit, non festinabit, xxviii 16:
apud Zachariam,
Visitabit Jehovah Zebaoth gregem Suum, domum Jehudae, et ponet eos sicut equum gloriae Suae in bello; ex illo angularis, ex illo clavus, ex illo arcus belli, x 3,4:
[3] apud Danielem,
Videns fuisti, usque dum excisus lapis, qui non per manus, et percussit statuam super pedes ejus, qui ferrum et argilla, et contrivit eos, . . . lapis qui percussit statuam, factus est in petram magnam, et implevit omnem terram. . . . Surgere faciet Deus caelorum regnum, quod in saecula non perdetur, et regnum ejus populo alii non permittetur; conteret et consumet omnia illa regna, ipsum autem stabit in saecula: propterea quod vidisti, quod {5}e petra excisus est lapis, qui non per manus, et contrivit ferrum, aes, argillam, argentum et aurum, ii 34,35,44,45;
hic per `lapidem’ in supremo sensu {6}intelligitur Dominus, et in sensu respectivo regnum Ipsius spirituale; quod `lapis excisus sit e petra’ significat quod e vero fidei, nam id per `petram’ in Verbo significatur, et quia verum fidei per `lapidem et petram’, est regnum Domini spirituale quod etiam significatur, hoc enim in vero fidei et inde in bono est. Per `lapidem’ etiam super quo dormivit Jacob, et quem dein posuit in statuam, simile significatur, de quo ita,
Expergefactus Jacob e somno suo, et dixit, Certe est Jehovah in loco hoc, et ego non scivi: et timuit et dixit, Quam terribilis locus hic, nihil hic nisi domus Dei, et haec porta caeli: et mane surrexit Jacob in matutino, et sumpsit lapidem quem posuerat sub capitalia sua, et posuit illum statuam, et fudit oleum super caput ejus; . . . dixit; Lapis hic, quem posui statuam, erit domus Dei, Gen. xxviii 16-18, (x)22.
Quod per `lapidem’ ab antiquis intellectus sit Dominus in supremo sensu, et regnum Ipsius spirituale in sensu repraesentativo, etiam liquet apud Joshuam,
Erexit Joshua lapidem, sub quercu quae in sanctuario Jehovae;et dixit Joshua ad universum populum, Ecce lapis hic erit nobis in testem; audivit enim ille omnes sermones Jehovae, quos locutus est nobiscum; et erit in testem contra (x)vos, ne abnegetis Deum vestrum,: xxiv 26,27.
@1 inde$
@2 patet$
@3 patet$
@4 ubi$
@5 de $
@6 significatur$

6427. Quid in binis his versibus in sensu interno continetur, patet ab illis quae explicata sunt, sed usque haec non possunt non obscura esse, nisi sciatur quale regnum spirituale est; hoc regnum consistit ex illis qui in vero fidei sunt, sed qui hoc verum faciunt vitae, ac ita bonum; {1} verum fidei cum vivitur secundum illud fit bonum, et vocatur bonum veri, sed est in (t)essentia sua verum actu; verum fidei in spirituali Ecclesia Domini est varium, nam in una Ecclesia dicitur id verum quod in altera dicitur non verum, et hoc secundum doctrinam cujusvis; ita doctrinalia sunt quae vocantur vera; haec vera sunt quae conjunguntur bono et faciunt bonum Ecclesiae spiritualis; inde tale fit bonum quale est verum, nam bonum quale suum habet a veris; [2]inde constare potest quod bonum Ecclesiae spiritualis sit impurum, et quia impurum quod spirituales in caelum admitti nequeant nisi per (t)Divina media; ipsissimum Divinum medium fuit quod Dominus in mundum venerit, et Humanum in Se Divinum fecerit; per id salvati sunt spirituales; sed quia bonum apud illos impurum est, non possunt non {2}infestari a malis et falsis, et sic in pugna esse; sed Dominus providet, {3}ut per pugnas illas impurum apud (c)eos per gradus purificetur, nam Dominus pugnat pro illis; haec sunt quae significantur per quod `filia incedit super murum’, et quod `exacerbent eum, et jaculentur, et odio habeant eum sagittarii; et sedebit in valido arcus sui, et roborantur brachia manuum ejus a manibus potentis Jacobi, exinde pastor lapis Israelis’. [3] Videantur quae de illis qui ab Ecclesia spirituali prius dicta sunt quod nempe illis obscurum sit quoad verum et inde bonum, n. 2708, 2715, 2718, 2831, 2935, 2937, 3241, 3246, 3833, 6289; quod hoc obscurum illuminetur a Divino Humano Domini, n. 2716; quod ante Adventum Domini non regnum spirituale fuerit quale post Ipsius Adventum, n. 6372; quod Dominus venerit in mundum ut salvaret spirituales; et quod salventur per Divinum Humanum Domini, n. 2661, 2716, 2833, 2834, 3969; inde quoque patet quod per `roborantur brachia manuum ejus a manibus potentis Jacobi, exinde pastor, lapis Israelis’ significetur potentia virium pugnandi ab omnipotentia Divini Humani Domini, unde omne bonum et verum spirituali regno, n. 6424-6426.
@1 i nam$
@2 i quam$
@3 quod A, aut I$

6428. `A Deo patris tui, et juvabit te’: quod significet quod is Deus Antiquae Ecclesiae, constat ex repraesentatione `Jacobi’ qui hic est `pater’, quod sit Antiqua Ecclesia, de qua n. 4439, 4514, 4680, 4772; haec Ecclesia fuit Ecclesia spiritualis, et in illa Dominus colebatur, (x)Qui hic per Deum Antiquae Ecclesiae, a (x)Quo auxilium in pugnis de quibus mox supra, intelligitur.

6429. `Et cum Shaddai’: quod significet Dominum benefactorem post tentationes, constat ex significatione `Shaddai’ quod ita appellatus sit Dominus respective ad tentationes, et ad benefacta post tentationes, de qua n. 1992, 3667, 4572, 5628.

6430. `Et {1}benedicet tibi benedictionibus caeli desuper’: quod significet bono et vero ab interiore, constat a significatione `benedictionum’ quod sit multiplicatio veri et fructificatio boni; benedictio in spirituali sensu non aliud est; ex significatione `caeli desuper’ quod sit ab interiore, caelum enim hominis est in interioribus ejus, nam homo qui in bono vitae est, quoad interiora sua est in societate cum angelis, ita in caelo, et quoad exteriora sua in societate cum hominibus, ita in mundo; idcirco cum homo recipit bonum et verum {2}quae a Domino per caelum {3}influunt ab interiore, tunc `benedicitur benedictionibus caeli desuper’.
@1 see p. 623, ftnote 2$
@2 quod$
@3 influit$

6431. `Benedictionibus abyssi cubantis infra’: quod significet scientificis quae in naturali, constat a significatione `benedici benedictionibus’ quod sit (x)donari talibus quae sunt e (t)mundo spirituali; et ex significatione `abyssi cubantis infra’ quod sint scientifica in naturali; naturale vocatur `abyssus cubans infra’ respective ad interiora quae sunt caelum, de quo mox supra n. (x)6430; et quia naturale significatur per `abyssum cubantem infra’, etiam significantur scientifica, nam scientifica cum eorum jucundis sunt in naturali et faciunt vitam ejus, (m)imprimis apud spiritualem hominem, nam is introducitur per scientifica in vera, et per vera in bonum(n); exinde patet quod per `benedici benedictionibus abyssi cubantis infra’ significetur donari scientificis, ita veris, in naturali. Per `abyssum etiam significantur vera scientifica in naturali in benedictione Josephi apud Mosen,
Benedicta a Jehovah terra ejus, de pretiosis caeli, de rore, de abysso etiam jacente infra, Deut. xxxiii 13.

6432. `Benedictionibus uberum’: quod significet affectionibus boni et veri, constat ex significatione `uberum’ quod sint affectiones boni et veri; quod `ubera’ affectiones illae sint, est quia communicant cum organis generationis, et per id etiam ad provinciam amoris conjugialis pertinent, de qua provincia videatur n. 5050-5062, et amor conjugialis correspondet conjugio caelesti quod est conjugium boni et veri, amor enim conjugialis (c)ex eo conjugio descendit, {1}n. 2618, 2728, 2729, 2803, 3132, 4434, (x)4835, 6179, inde per `ubera’ significantur affectiones boni et veri; et quoque ex eo quod per ubera alantur infantes, et per affectionem hanc significent conjunctionem amoris conjugialis cum amore erga prolem. [2] Affectiones illae etiam per ubera significantur apud Esaiam,
Suges lac gentium, et ubera regum suges,. . . pro aere adducam aurum, et pro ferro argentum, 1x 16, 17;
`ubera regum sugere’ pro bonum ex vero, per `reges’ enim significantur vera, n. 1672, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148; quod per `lac gentium’ et `ubera regum’ aliquod reconditum quod spirituale, significetur, patet, nam aliter forent verba absque sensu; quod bonum et verum, liquet ab illis quae sequuntur, `pro aere adducam aurum et pro ferro argentum’, `aes’ enim est bonum naturale, n. 425, 1551, `aurum’ bonum caeleste, n. 113, 1551, 1552, 5658; `ferrum’ est verum naturale, n. 425, 426, et `argentum’ {2}verum spirituale, n. 1551, 2954, 5658, 6112: [3] apud Ezechielem,
Quoad augmentum, sicut germen agri dedi te, unde crevisti et adolevisti, et venisti in decora decorum, ubera solidata sunt, et crinis tuus crevit, xvi 7;
ibi de Hierosolyma, per quam ibi significatur Ecclesia spiritualis Antiqua, `ubera solidata’ pro affectionibus boni et veri interioribus, `crinis tuus crevit’ pro exterioribus quae sunt naturalis; quod `crinis’ sit naturale quoad verum, videatur n. 3301, 5247, 5569-5573; quod in his sit sensus spiritualis qui non apparet in littera, patet, nam absque eo sensu quid foret dicere de `Hierosolyma’ quod `ubera ejus solidata’, et `crinis crevit’: [4] apud eundem,
Duae mulieres filiae unius matris fuerunt, quae scortatae sunt in Aegypto, in adolescentia sua scortatae sunt, ibi compressa sunt ubera earum, et ibi contrectarunt mammas virginitatis earum, xxiii 2,3,8,21;
{3} quod `duae mulieres’ sint Hierosolyma et Samaria, ibi dicitur, per quas in sensu interno significantur Ecclesiae; quod `in adolescentia scortatae sint cum Aegypto’ significat quod falsificaverint vera Ecclesiae per scientifica; quod `scortari’ sit falsificare vera, videatur n. 2466, 4865, et quod `Aegyptus’ sit scientificum, n. 1164, 1165, 1186, 1462, 5700, 5702; inde `compressa sunt ubera earum’ pro quod affectiones boni et veri per falsificationes perversae factae sint; quod per `scortationem mulierum’ et per `compressionem uberum illarum’ talia significentur, constare potest {4}eis qui {5}in sensum descriptionis illarum mulierum {6}intuentur: [5]apud Hosheam, Contendite cum matre vestra; . . . removeat scortationes suas a faciebus suis, et adulteria sua ab inter ubera sua, ne forte exuam eam nudam,… et ponam eam sicut desertum, et disponam eam sicut terram siccitatis, et occidam eam per sitim, ii 2, 3;
`mater’ ibi pro Ecclesia, n. 289, 2691, 2717, 3703, 4257, (x)5581; `scortationes’ pro falsificationibus veri, n. 2466, 4865; {7}`adulteria’ pro adulterationibus boni, n. 2466, 2729, 3399; inde `adulteria ab inter ubera’ pro affectionibus boni et {8} veri adulteratis, `exuere nudam’ pro deprivare omni vero, n. 1073, 4958, 5433; `ponere eam sicut desertum, disponere sicut terram siccitatis, et occidere per sitim’ pro omne verum exstinguere: [6] apud eundem,
Da illis vulvam abortientem, et ubera arentia, ix 14; `ubera arentia’ pro affectionibus non veri et boni: apud Esaiam,
Mulieres securae, consistite, audite vocem Meam, filiae confidentes auribus percipite sermonem Meum, . . . exue et denuda te, et accinge te super lumbis, super ubera se pulsantes, ob agros meri, et vitem frugiferam, xxxii (9, 11,)12;

`filiae’ pro affectionibus, n. 2362, 3024, 39631 `denudari’ pro privari vero, n. 1073, 4958, 5433, `accingere se super lumbis’ pro {9}in dolore esse propter amissum bonum, `super ubera pulsantes’ pro {9}in dolore esse propter amissum bonum veni; quae quia significantur, dicitur `ob agros meri, et vitem frugiferam’; `ager’ enim est Ecclesia quoad bonum, ita bonum Ecclesiae, n. 2971, 3196, 3310, 3766, et `vitis’ Ecclesia spiritualis, proinde {10}bonum veri, n. 5113, 6375, 6376: [7]in Apocalypsi,
Vidi septem candelabra aurea, et in medio septem candelabrorum similem Filio hominis, indutum talari, et circumcinctum ad ubera zona aurea, i 12, 13;
`candelabra aurea’ sunt vera {11}boni, `Filius hominis’ Divinum Verum, `(x)circumcinctum ad ubera zona aurea’ est bonum amoris; {12}quae visa Johanni quod involvant talia quae sunt regni Domini et Ecclesiae Ipsius, quisque ex sanctitate Verbi concludere potest, nam quid sancti foret praedicere de regnis mundi; inde constare potest quod caelestia sint quae significantur per `candelabra’, et per quod `Filius hominis indutus sit talari, et circumcinctus ad ubera zona aurea’: [8]apud Lucam,
Sustulit quaedam mulier vocem suam ex populo, dixit de Jesu, Beatus venter qui gestavit Te, et ubera quae suxisti: at Jesus dixit, Verumtamen beati qui audiunt verbum Dei et custodiunt illud, xi 27, 28;
ex responso Domini patet quid `beatus venter’ et quid `ubera’ significant, nempe quod illos qui audiunt Verbum Dei et custodiunt illud, ita affectiones veri quae {13}sunt illis qui `audiunt Verbum Dei’, et affectiones boni quae `sunt illis’ qui `custodiunt seu faciunt illud’.
@1 i videatur$
@2 i est$
@3 quod after mulieres$
@4 ei A I$
@5 i interius$
@6 intueatur$
@7 quod adulteria sint adulterationes$
@8 inde veris adulteratis et exstinctis$
@9 dolere$
@10 Ecclesia quoad bonum veri, ita bonum veri quod est Ecclesiae$
@11 ex bono$
@12 quod visa apud Johannem$
@13 significantur per illos$

6433. `Et uteri’: quod significet conjunctionem illorum, nempe boni et veri, constat ex significatione `uteri’ quod sit intimum amoris conjugialis; et quia amor conjugialis existit ex conjugio caelesti quod est conjunctio boni et veri, idcirco per `uterum’ haec conjunctio significatur; quod intimum amoris conjugialis per `uterum’ significetur, videatur n. 4918; et quod amor conjugialis existat ex conjugio caelesti, seu conjunctione boni et veri in caelo, n. 2618, 2728, 2729, 2803, 3132, 4434, (x)4835, 6179.

6434. `Benedictiones patris tui praevalebunt super benedictionibus genitorum meorum quod significet quod Ecclesiae illi sit bonum spirituale e naturali non autem e rationali, constat ex repraesentatione `Josephi’ quod sit Ecclesia spiritualis, de qua n. 6417; ex repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater’, quod sit bonum spirituale e naturali, de qua n. 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833; ex repraesentatione `Jishaki et Abrahami’ qui hic sunt `genitores’, quod in supremo sensu sint Divinum Internum Domini, `Jishak’ Divinum Humanum Internum, seu Divinum Rationale Domini, n. 1893, 2066, 2072, (x)2083, 2630, 3012, 3194, 3210; et `Abraham’ Ipsum Divinum Domini, n. 2011, 3251, 3439, 4615; in sensu autem respectivo sunt Abraham et Jishak internum regni et Ecclesiae Domini, n. 6098, 6185, 6276. Ex his aliqua tenus videri potest quid per `benedictiones patris tui praevalebunt super benedictionibus genitorum meorum’ significatur, quod nempe Ecclesiae spirituali erit bonum e naturali seu externo homine, non autem e rationali seu interno, (m)nam {1}bonum hominis Ecclesiae spiritualis est in naturali, non vadit {2}ulterius, bonum autem Ecclesiae caelestis est in rationali.(n) Quod hic sensus sit, nullatenus sciri potest nisi sciatur quid Israel et quid Jishak et Abraham repraesentant, tum ubi et unde bonum Ecclesiae spiritualis.
@1 Ecclesia$
@2 ultra, Ecclesia autem$

6435. `Usque ad desiderium collium saeculi’ quod significet ad amorem mutuum caelestem, constat a significatione `collium saeculi’ quod sint quae sunt amoris mutui, de qua sequitur; ut Ecclesia spiritualis ad illum amorem veniat, significatur per `usque ad desiderium collium saeculi’. Antequam ex aliis locis Verbi demonstratur quod per `{1}colles’ saeculi’ significetur amor mutuus, primum dicendum est quid per amorem mutuum intelligitur, ad quem homo Ecclesiae spiritualis {2}quae per `Josephum’ repraesentatur, pervenire sataget: ex illis quae saepius prius dicta et ostensa sunt, constare potest quod bina regna sint quae caelum constituunt, nempe regnum caeleste et regnum spirituale; differentia inter illa bina regna est quod bonum regni caelestis internum sit bonum amoris in Dominum, et quod externum ejus sit bonum amoris mutui; qui ab illo regno sunt, in bono amoris sunt, non autem in vero quod vocatur verum fidei, hoc enim inest (c)illius regni bono adeo ut separatim a bono non videri queat, quapropter qui ab illo regno sunt, ne quidem nominare possunt fidem, n. 202, 203, 4448, nam loco veri fidei apud illos est bonum amoris mutui; quod autem regnum spirituale attinet, ejus internum est bonum charitatis erga proximum, externum autem est verum fidei; [2] ex his constare potest quae differentia est inter bina illa regna, tum quoque quod conveniant in eo quod externum regni caelestis coincidat cum interno regni spiritualis, per medium quod vocatur {3}caeleste spiritualis; est enim externum regni caelestis, ut supra dictum, bonum amoris mutui, et est internum regni spiritualis bonum charitatis erga proximum; sed bonum amoris mutui est interius quam bonum charitatis erga proximum, est enim illud e rationali, hoc autem e naturali; sed tametsi bonum amoris mutui, quod est externum Ecclesiae caelestis, est interius, et bonum charitatis erga proximum est exterius, usque tamen Dominus conjungit illa bona per medium, ut mox dictum est, et sic conjungit bina illa regna. [3](m)Ut distinguatur inter bonum externum Ecclesiae caelestis ac inter bonum internum Ecclesiae spiritualis, licet in sequentibus illud bonum vocare bonum amoris mutui, et hoc bonum charitatis erga proximum; quae differentia in {2}praecedentibus non observata est.(n) Cum haec prius sciuntur, dici potest quid per `usque ad desiderium collium saeculi’ quod est inter benedictiones Israelis de Ecclesia hac spirituali, significatur, quod nempe sit ut regnum spirituale veniat supra bonum charitatis usque ad bonum amoris mutui quod est regni caelestis, et sic bina illa regna intime conjungantur; haec sunt quae per illa verba significantur. [4]In Verbo prophetico plurimis in locis nominantur montes et colles, et per illos in sensu interno significantur bona amoris, per `montes’ bonum amoris in Dominum quod est internum regni caelestis, et per `colles’ bonum amoris mutui quod est externum ejusdem regni; at ubi agitur de regno spirituali, ibi per `montes’ significatur bonum charitatis erga proximum quod est internum illius regni, et per `colles’ verum fidei quod est externum ejus. Sciendum quod omnis Ecclesia Domini sit interna et externa, ita quoque utrumque regnum Ipsius. Quod illa significentur per `colles’, constare potest ab his locis: [5] apud Esaiam,
In posteritate dierum erit mons Jehovae in caput montium, et elatus prae collibus, ii 2, Mich. iv i;

`mons Jehovae’ qui est Zion, pro regno caelesti Domini, ita pro bono illius regni, quod est amoris in Dominum, ita in supremo sensu est Ipse Dominus, nam omnis amor et omne bonum in regno caelesti est Domini: [6]simile per `montem {5}Zionis’ alibi in Verbo significatur, et per `collem ejus’ bonum amoris mutui; ut apud Esaiam,
Descendet Jehovah Zebaoth ad militandum super monte Zionis, et super colle ejus, xxxi 4;
ibi `collis’ pro bono amoris mutui; et quia per `collem’ significatur bonum amoris mutui, et per `montem’ bonum amoris caelestis quod est amoris in Dominum, dicitur quod `Jehovah (x)descendat ad militandum super monte illo’; Jehovah {6}non super monte {7}Zionis et colle ejus militat, sed ubi est bonum amoris, pro hoc, hoc est, pro illis qui in eo sunt, militat Dominus, Qui ibi est Jehovah; {8}si pro Zione et pro Hierosolyma militaverit, est quia repraesentabant Ecclesiam caelestem; ideo quoque mons Zionis sanctus vocabatur, et quoque Hierosolyma dicta sancta, cum tamen in se spurca esset, ut patet apud Prophetas ubi de abominationibus ejus agitur: [7]apud Davidem,
Ferent montes pacem, . . . et colles in justitia, Ps. (x)1xxii 3:
apud eundem,
Laudate Jehovam . . . montes, et omnes colles, Ps. cxlviii 9:
apud eundem,

Montes saltarunt sicut arietes, colles sicut filii gregis, Ps. cxiv4,6:
apud eundem,
Mons Dei, mons Bashanis; mons collium mons Bashanis, . . . quare subsilitis montes, colles montium? desiderat Deus inhabitare illum, etiam Jehovah habitabit in perpetuum, Ps. 1xviii 16, 17(A.V.15,16);
`montes’ in illis locis pro amore caelesti, et `colles’ pro amore spirituali; quod non montes sint nec colles qui intelliguntur, nec illi qui super montibus et collibus erant, manifeste patet: [8] apud Esaiam,
Erit super omni monte alto, et super omni colle elato, rivi, ductus aquarum, xxx 25;
`ductus aquarum’ pro cognitionibus boni et veri, quae `super omni monte alto et colle elato’ dicuntur esse, quia cognitiones illae fluunt ex bonis amoris caelestis et spiritualis: [9] apud Habakkuk,
Jehovah stetit et mensus est terram, vidit et dissipavit gentes, quia dispersi sunt montes aeternitatis, (x)humiliarunt se colles saeculi, iii 6;
`montes aeternitatis’ pro bono amoris quod fuit Ecclesiae Antiquissimae quae caelestis, `colles saeculi’ pro bono amoris mutui quod fuit illius Ecclesiae, illud internum ejus, hoc externum; cum illa Ecclesia in Verbo intelligitur, quia Antiquissima, adjicitur aliquoties aeternitas, ut hic `montes aeternitatis’ ac alibi `dies aeternitatis’, n. 6239, et quoque adjicitur saeculum, ut hic `colles saeculi’, ut quoque in prophetico Israelis `ad desiderium collium saeculi’; inde constare potest quod per `colles saeculi’ significentur bona amoris mutui quae caelesti Ecclesiae, seu caelesti regno Domini: [10] similiter apud Mosen, in prophetico ejus de Josepho,
De primitiis montium orientis, et de pretiosis collium aeternitatis, . . . veniant capiti Josephi, Deut. xxxiii 15, 16:
apud Esaiam,
Montes et colles personabunt cantu, et omnes arbores agri complaudent vola, lv 12:
apud (x)Joelem,
In die illo stillabunt montes mustum, et colles fluent lacte, et omnes rivi Jehudae fluent aquis, iv (A. V. iii) 18, {9}Amos ix 13:
apud Ezechielem,
Errant oves Meae in omnibus montibus, et super omni colle alto, et super {10}omnes facies terrae dispersae sunt; . . . dabo eos et circuitus collis Mei benedictionem, et demittam pluviam in tempore suo, xxxiv 6,26:
apud Jeremiam,
Super omnes colles in deserto venerunt vastatores, quia gladius Jehovae devorans, xii 12;
in his locis significantur bona amoris caelestis {11}per `montes’, et `similiter per `colles’ sed in inferiore gradu. [11] Quia montes et colles talia significabant, etiam in Antiqua Ecclesia cultus Divinus fuit super montibus, et super collibus; et postea gens Hebraea super montibus et collibus altaria {12}ponebat, et ibi {12}sacrificabat et {12}suffiebat; et ubi non colles erant, exstruebant excelsa; qui cultus quia factus idololatricus, per id quod ipsos montes et colles haberent sanctos, et prorsus nihil cogitarent de sanctis quae significabant, idcirco prohibitus est ille cultus populo Israelitico et Judaico, quia populus ille ad cultum idololatricum prae aliis pronissimus fuit; ut tamen repraesentativum hoc, quod fuerat {13}antiquis temporibus, retineretur, mons Zionis electus est et per illum in supremo sensu repraesentatum est Divinum Bonum Divini Amoris Domini, ac in sensu respectivo Divinum caeleste ac Divinum Spirituale {14}in regno Ipsius. [12] Quia talia significabantur {15}, jussus est Abraham sacrificare filium suum super uno montium in terra Moriah, tum quoque Dominus super monte visus est Mosi, et super e monte promulgata est Lex, visus enim est Mosi super monte Horebo, et Lex promulgata super monte Sinai; et quoque templum Hierosolymae aedificatum est super monte. [13] Quod ex vetusto ritu cultum sanctum haberent super montibus et collibus, et postmodum gentes, et quoque (t)Israelitae et Judaei idololatrae super illis sacrificarent et suffirent, patet apud Jeremiam,
Adulteria tua, et hinnitus tui, scelus scortationis tuae, super collibus in agro, vidi abominationes tuas, xiii 27;
ibi de Hierosolyma: apud Ezechielem,
Cum fuerint confossi eorum in medio idolorum eorum, circa altaria eorum, super omni colle alto, in omnibus capitibus montium, et sub omni arbore viridi, subque omni quercu implexa, vi 13:
apud Jeremiam,
Super omni colle (x)alto, et sub omni arbore viridi,tu praevaricans meretrix, ii 20, iii 6;
[14] et praeterea 1 Reg. xiv 23, (x)2 Reg. xvi 4, xvii 10. Quia cultus idololatricus super montibus et collibus fiebat, per illos in opposito sensu significantur mala quae sunt amoris sui; ut apud Jeremiam,
Montes et ecce commoventur, et omnes colles evertuntur; vidi cum ecce non homo, et omnis avis caeli avolarunt, iv 24,25:
apud Esaiam,
Omnis vallis extolletur, et omnis mons et collis humiliabitur, xl4:
apud eundem,
Ecce posui te in tribulam tribulae recentis, praeditae aculeis, tritures montes et conteras, et colles sicut glumam ponas, xli 15:
apud eundem,
Vastabo montes et colles, et omnem herbam eorum arefaciam, xlii15:
apud Micham,
Audite quaeso quod Jehovah loquens, Surge, contende cum montibus, et audiant colles vocem tuam, vi 1:
apud Jeremiam,
Oves perditae fuerunt populus Meus, pastores ejus seduxerunt eos, montes refractarii, de monte super collem iverunt, obliti sunt cubilis sui, l 6;
ac praeterea alibi, ut Jer. xvi 16, Nahum i 5, 6. [15] (m)Quod `montes et colles’ significarent bona amoris caelestis et spiritualis, erat quia {16}eminebant supra terram, et per eminentia et alta significabantur illa quae erant caeli, et in supremo sensu quae erant Domini; terra enim Canaanis significabat regnum caeleste Domini, n. 1607, 3038, 3481, 3705, 4240, 4447, inde {17}omnia quae ibi significativa erant, montes et colles talium quae alta sunt;(n) antiquissimi enim, qui fuerunt ab Ecclesia caelesti, cum ascendebant montem, obveniebat illis altitudo, et ex altitudine sanctum, ex eo quod Jehovah seu Dominus dicebatur in altissimis habitare, et quia altitudo in sensu spirituali erat bonum amoris, n. 650.
@1 collem$
@2 qui$
@3 spirituale caelestis$
@4 antecedentibus$
@5 Zionem $
@6 enim$
@7 illo$
@8 se habet cum illo monte sicut cum Hierosolyma, quod propterea quia repraesentabat caelestia, sanctus habitus est, similiter ac Hierosolyma quae quia repraesentabat Regnum caeleste Domini, in propheticis Verbi sancta vocatur, et visa Johanni e caelo descendens; quod Hierosolyma@
@9 A I omit Amos$
@10 omnibus faciebus$
@11 after locis$
@12 all plural as below$
@13 antiquissimis$
@14 Regni$
@15 i per montes, idcirco etiam$
@16 eminerent e terra$
@17 montes et colles, ibi significabant illa quae essent altiora ibi, quapropter etiam omnes termini, sicut fluvii majores et mare significabant illa quae in Regno Domini ultima essent, n. 4116, 4240.$

6436. `Erunt capiti Josephi’: quod significet quod illa quoad interiora, constat ex significatione `capitis’ quod sint interiora, quia ibi in principiis suis sunt omnia quae apud hominem; quod interiora sint quae per `caput’ significantur, etiam ex correspondentia est, inde `collum’ significat intermedium, `corpus’ exteriora, et `pedes cum plantis’ extima; correspondentia haec est ex eo quod caelum referat Maximum Hominem, caelum intimum ubi regnum caeleste Domini, refert ibi `caput’, caelum medium seu secundum ubi regnum spirituale `corpus’, et caelum ultimum seu primum `pedes’, videatur n. 4938, 4939, 5328, 6292.

6437. `Et vertici naziraei fratrum ejus’: quod significet quoad exteriora, constat ex significatione `verticis naziraei’ quod sint exteriora, de qua sequitur; et ex {1}repraesentatione `filiorum Israelis’ {2}quod sint vera spiritualia in naturali, de qua n. 5414, 5879, 5951, quae etiam sunt exteriora respective, nam homo Ecclesiae spiritualis est in bono veri, et hoc bonum est interius quia in interiore naturali. Quod `naziraeus’ significet exteriora est quia naziraei repraesentabant Dominum quoad Divinum Naturale quod est Divinum Humanum Externum; quod `naziraei’ id repraesentaverint, constat ex eo quod naziraeatus sit crinis, et quod sanctitas ejus (t)in crine consisteret; quod in eo consisteret, erat {3}dictae repraesentationis causa, nam `crinis’ correspondet naturali ac inde significat naturale, videatur n. 3301, 5247, 5569-5573: hoc quoque patet ab illis qui votum naziraeatus fecerunt, quibus tunc vetitum fuit radere crines suos, Num. vi 5, et postea cum absolverunt dies naziraeatus, raderent caput ad ostium tentorii, et crines mitterent in ignem sub sacrificio eucharistico, Num. vi 13, 18. Hoc quoque adhuc patet a Simsone, qui naziraeus fuit; quod robur ejus consisteret in crinibus, Jud. xiii 3, 5, xvi 1 ad fin., videatur n. 3301; inde apud Jeremiam,
Abscinde crines tui naziraeatus, et abjice, et tolle super collibus lamentum, vii 29.
Ex his {4}constat quod per `verticem naziraei’ significentur exteriora, vertex naziraei enim est ubi crinis (c)illius. Hoc arcanum est quod per naziraeos in Verbo significatur.

6438. Ex his quae Israel de Josepho {1}praedixit, etiam constare potest quod in singulis internus sensus sit et quod absque illo sensu vix aliquid (x)intelligatur; qui sensum litterae modo spectat {2}credat quod haec quae de Josepho dicta sunt, posteris ejus ex Menashe et Ephraimo contingerent, {3} vers. 1; sed ex historicis de illis in Libris Mosis, Joshuae, Judicum, Samuelis et (x)Regum, non aliquid tale invenitur; non enim illis benedictio fuit prae reliquis; et quoque illi, sicut reliqui, in captivitatem abducti sunt ac dispersi inter gentes; ex quibus patet quod non id significetur quod in sensu litterae exstat sed quod aliud quod in sensu interno. {4}Tum quoque absque sensu interno neutiquam sciri potest quid omnia illa de Josepho involvunt, sicut quod `filius fecundae Joseph, fecundae supra fontem, filiae quae incedit supra murum’, quod `exacerbent eum, jaculentur, odio habeant sagittarii’, quod `sedebit in valido arcus sui, et roborabuntur brachia manuum ejus a manibus potentis Jacobi, exinde Pastor, Lapis Israelis’; quod `benedictiones patris ejus praevalebunt super benedictionibus genitorum {5}suorum usque ad desiderium collium saeculi’, et quod illa `erunt capiti Josephi, et vertici naziraei fratrum ejus’; haec omnia et singula talia sunt ut nusquam aliquis scire queat quid sunt nisi ex sensu inferno.
@1 prophetavit$
@2 credet$
@3 i quia dicit Israel, quod diceret illis quid in postremitate dierum illis contingeret$
@4 quod absque illo sensu$
@5 ejus$

6439. Vers. 27. Benjamin lupus, rapiet in mane, comedet spolium, et ad vesperam dividet praedam. `Benjamin’ significat verum boni Ecclesiae spiritualis quod `Josephus’: `lupus’ significat aviditatem eripiendi et liberandi bonos: `rapiet in mane, comedet spolium significat cum Dominus praesens quod tunc fiat: `et ad vesperam dividet praedam’ significat possessionem eorum in Regno Domini, (x)dum adhuc sunt in obscuro.

6440. `Benjamin’: quod significet verum boni Ecclesiae spiritualis {1}quae Josephus, constat ex repraesentatione `Benjaminis’ quod sit spirituale caelestis, de qua n. 4592, {2}spirituale caelestis est verum boni, hic verum illius boni quod est Ecclesiae spiritualis, qua per `Josephum in hoc Israelis prophetico repraesentatur; per `Josephum’ enim quia repraesentatur Ecclesia spiritualis, n. 6417, per illum etiam repraesentatur bonum quod est illius Ecclesiae, nam Ecclesia est Ecclesia ex bono; hujus boni verum est `Benjamin’.

@1 quae changed to quod$
@2 quod est$

6441. `Lupus’ quod significet aviditatem eripiendi et liberandi bonos, constat ex significatione `lupi’ quod sit is qui rapit et dispergit; et quia `bestiae’ in Verbo significant cupiditates, `lupus’ significat aviditatem rapiendi, ut quoque constat a locis in Verbo ubi lupus nominatur, sicut apud Matthaeum,
Cavete vobis a pseudoprophetis, qui veniunt ad vos in indumentis ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces, vii 15:
apud Johannem,
Mercenarius qui non est pastor, cujus oves non sunt propriae, videt lupum venientem, et deserit oves, fugitque, et lupus rapit eos, et dispergit oves, x 12:
similiter alibi, ut Luc. x 3, Jer. v 6, Ezech. xxii 27, Zeph. iii 3; inde patet quod per `lupum’ significentur illi qui rapiunt, hic autem qui eripit ab inferno illos qui rapti sunt. Similiter se habet cum significatione lupi {1}ut cum significatione leonis, qui {2}quoque est animal rapax, de quo etiam dicitur quod rapiat rapinam, colligat spolium, et praedetur praedam, sicut hic de lupo, et tamen leo in bono sensu significat verum in potentia a bono, videatur n. 6367; similiter etiam de aliis bestiis rapacibus, sicut de pardis, de aquilis.
@1 prout$
@2 etiam$

6442. `Rapiet in mane comedet spolium’: quod significet cum Dominus praesens quod tunc fiat, constat ex significatione `mane’ quod in supremo sensu sit Dominus de qua n. 2405, 2780, {1}inde rapiet in mane est quod cum Dominus praesens tunc ereptio et liberatio bonorum, et ex significatione `comedere spolium’ quod sit appropriare sibi illos quos eripuit et liberavit; quod `comedere’ sit appropriare et sibi conjungere videatur n. 3168, 3513 fin. 3596, 5643, {2} quod `spolium’ sint illi qui erepti et liberati sunt, patet. Quod de Domino in Verbo, ex eo quod eripiat et liberet bonos, etiam praedicetur rapere, {3} rapina, spolium, praeda, (m)constat ab illis quae de Jehuda supra (t)vers. 9 dicta sunt, `Catulus leonis Jehudah, a praeda, fili mi, ascendisti’ per quod significatur quod a Domino per caeleste liberatio ab inferno, videatur n. 6368; {4}tum ab aliis locis in Verbo, ut(n) apud Esaiam,
Rugitus Jehovae sicut leonis, rugit sicut leones juvenes, et fremit, et apprehendit praedam, . . . ut non sit eripiens, v 29:
apud eundem,

Quemadmodum rugit leo, et juvenis leo super rapina sua. . . sic descendet Jehovah Zebaoth ad militandum super monte Zionis, xxxi 4:
apud Jeremiam,
Te eripiam in die illo . . . eripiendo eripiam te . . . sed sit tibi anima tua in spolium, ideo quod confisus es in Me, xxxix 18:
apud Zephaniam,
Exspectate Me, dictum Jehovae, usque ad diem surgere Me ad praedam, iii 8:
apud Esaiam,
Dividam Ipsi inter multos, ut cum fortibus dividat spolium, 1iii 12;
[2] ibi de Domino in toto capite. Quod `comedere rapinam’ seu spolium sit sibi appropriare bona quae a malis rapta sunt, constat ex prophetico Bileami apud Mosen,
En populus sicut vetus leo surget, et sicut leo juvenis efferet se, non requiescet donec comederit rapinam, Num. xxiii (x)24 {5};
ex his patet quod `rapina, spolium, praeda’ {6} sit ereptio et liberatio bonorum a Domino. Hoc praedicatur de vero quod repraesentatur per `Benjaminem’, quia vero tribuitur potentia, n. 3091, 4931, sed {7}quae est ei a bono, n. 6344, (x)6423.
@1 inde quod cum Dominus praesens est, boni ereptio ac liberatio bonorum, quod est rapiet in mane$
@2 i et$
@3 i tum$
@4 quod$
@5 i ibi de Israele$
@6 i etiam$
@7 cui potentia ex$

6443. `Et ad vesperam dividet praedam’: quod significet possessionem eorum in regno Domini dum adhuc sunt in obscuro, constat a significatione `vesperae’ quod sit obscurum, de qua n. (x)3056, 3833; et ex significatione `dividere praedam’ quod sit possessionem dare in regno caelesti; per `praedam’ enim significantur illi qui erepti et liberati sunt a Domino, inde per `dividere praedam’ significatur distributio {1}, nempe inter illos qui in caelo sunt, quod idem est cum possessione eorum in regno Domini. Quod dicatur hoc fieri `in vespera’, est quia illi qui elevantur in caelum, primum in obscuro sunt, nam ad clarum non venire possunt priusquam in caelo fuerunt, et a Domino per angelos in quorum societatem mittuntur, instructi sunt de veris; spatio temporis enim opus est, ut obscurum a falsis inductum dissipetur.
@1 i illorum$

6444. Haec sunt quae significantur per `Benjaminem’; sed quis dicere potest absque sensu interno quid involvunt (c)ea quae de illo dicuntur? sicut quod sit `lupus, quod rapiet in mane’, quod `comedet spolium’, et quod `ad vesperam dividet praedam’? haec prorsus abscondita forent nisi sensus internus revelaret; talia sunt permulta apud Prophetas, quae si spectantur ex littera, pauca intelliguntur, {1}sed si ex sensu interno omnia. Ex his nunc manifeste constare potest quod per `filios Jacobi’ et per `tribus ab illis nominatas’ significentur talia quae sunt Ecclesiae et regni Domini.
@1 at$

6445. Vers. 28. Omnes hae tribus Israelis duodecim; et hoc quod locutus {1}est illis pater illorum, et benedixit illis, cuique quod secundum benedictionem ejus benedixit illis. `Omnes hae tribus Israelis duodecim’ significat omnia vera et bona in complexu: `et hoc quod locutus {1}est illis pater illorum’ significat communicationem per influxum a bono spirituali: `et benedixit illis, cuique quod secundum benedictionem ejus benedixit illis’ significat praedictiones de vita spirituali quid eveniet cuique cum in tali statu.
@1 est in these two places only$

6446. `Omnes hae tribus Israelis duodecim’: quod significet omnia vera et bona in complexu, constat ex significatione `tribuum Israelis duodecim’ quod sint omnia vera et bona in complexu, de qua n. 3858, 3926, 3939, 4060, 6335, 6397: quod haec per `tribus’ significata sint, patet non modo ab illis quae de tribubus in locis citatis dicta sunt sed etiam ab illis quae de illis in hoc capite.

6447. `Et hoc quod locutus illis pater illorum’: quod significet communicationem per influxum a bono spirituali, constat a significatione `loqui’ quod sit influere, de qua n. 2951, 5481, 5743, 5797, hic communicatio per influxum; et (c)a repraesentatione `Israelis’ qui hic est `pater illorum’, quod sit bonum spirituale, de qua n. 4598, 5801, 5803, 5806, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833.