Quotquot receperunt, dedit illis potestatem ut filii Dei essent, credentibus in nomen Ipsius, qui non ex sanguinibus, neque e voluntate carnis, neque e voluntate viri, sed ex Deo nati sunt, i 12, 13;
`ex sanguinibus’ sunt qui contra bona fidei et charitatis, `ex voluntate carnis’ sunt qui in malis ex amoribus sui et mundi, `ex voluntate viri’ sunt qui in falsis inde, `nasci a Deo’ est regenerari; quod nemo possit venire in caelum nisi regeneretur, apud eundem,
Amen, amen dico tibi, Nisi quis regeneretur denuo, non potest videre regnum Dei: amen, amen dico tibi, Nisi quis generatus fuerit ex aqua et spiritu, non potest ingredi in regnum Dei, iii 3, 5;
`generari ex aqua’ est per verum fidei, et `generari ex spiritu’ est per bonum amoris. Ex his nunc constare potest quinam sunt quibus remissa sunt peccata, et quinam quibus non remissa.
CAPUT XXV
1. Et locutus est JEHOVAH ad Moschen, dicendo,
2. Loquere ad filios Israelis, et accipiant Mihi collectam, a cum omni viro quem sponte movit cor ejus, accipiatis collectam Meam.
3. Et haec collecta quam accipietis a cum illis, aurum et argentum et aes.
4. Et hyacinthinum, et purpura, et coccineum dibaphum, et linum byssinum, et lana caprarum.
5. Et pelles arietum rubrorum, et pelles melium, et ligna schittim.
6. Oleum luminari, aromata oleo unctionis, et suffimento aromatum.
7. Lapides schoham, et lapides impletionum ephodo et pectorali.
8. Et faciant Mihi sanctuarium, {1}ut habitem in medio illorum.
@1 et IT$
9. Secundum omne quod Ego monstro tibi, formam habitaculi, et formam omnium vasorum ejus, ac ita facietis.
10. Et faciant arcam lignorum schittim, duo cubiti et dimidius longitudo ejus, ac cubitus {1}et dimidius latitudo ejus, ac cubitus et dimidius altitudo ejus.
@1 ac IT$
11. Et obduces illam auro puro, ab intra et ab extra obduces illam; et facies super illam limbum auri circumcirca.
12. Et fundes ei quattuor annulos auri, et dabis super quattuor annulos ejus; et duo annuli super latere ejus uno, et duo annuli super latere ejus altero.
{1}13. Et facies vectes lignorum schittim, et obduces illos auro.
@1 See p. ix preliminary note 1. A begins here.$
14. Et induces vectes in annulos super lateribus arcae, ac portandum arcam in illis.
15. In annulis arcae erunt vectes, non removebuntur ab ea.
16. Et dabis ad arcam testimonium, quod dabo ad te.
17. Et facies propitiatorium auro puro, duo cubiti et dimidius longitudo ejus, et cubitus et dimidius latitudo ejus.
18. Et facies binos cherubos, auro solido facies illos, a duabus extremitatibus propitiatorii.
19. Et fac cherubum unum ab extremitate hinc, et cherubum unum ab extremitate illinc; ex propitiatorio facietis cherubos super duabus extremitatibus ejus.
20. Et erunt cherubi expandentes alas sursum, obtegentes alis suis super propitiatorium; et facies eorum viri ad fratrem suum; ad propitiatorium erunt facies cheruborum.
21. Et dabis propitiatorium super arcam desuper, et ad arcam dabis testimonium, quod dabo ad te.
22. Et conveniam tibi ibi, et loquar tecum desuper propitiatorio ab inter binos cherubos qui super arca testimonii, omne quod praecipiam tibi ad filios Israelis.
23. Et facies mensam lignorum schittim, duo cubiti longitudo ejus, et cubitus latitudo ejus, et cubitus et dimidius altitudo ejus.
24. Et obduces illam auro puro, et facies ei limbum auri circumcirca.
25. Et facies ei clausuram palmi circumcirca; et facies limbum auri clausurae ejus circumcirca.
26. Et facies ei quattuor annulos auri, et dabis annulos super quattuor angulos qui quattuor pedibus ejus.
27. E regione clausurae erunt annuli ad domos vectibus ad portandum mensam.
28. Et facies vectes lignis schittim, et obduces illos auro, et portabitur illis mensa.
29. Et facies scutulas ejus, et acetabula ejus, et scutellas ejus, et (x)scopulas ejus, quibus integetur; auro puro facies illa.{1}
@1 levit. xxiv 5, 6, 7, Num. iv 7, 8 is written below this v. cp n. 9544$
30. Et dabis super mensam panem facierum ad facies Meas jugiter.
31. Et facies candelabrum auro puro, solidum fiet candelabrum, scapus ejus, et calamus ejus, scyphi ejus, malogranata ejus, et flores ejus, ex illo erunt.
32. Et sex calami exeuntes ex lateribus ejus, tres calami candelabri et latere ejus uno, et (x)tres calami candelabri ex latere ejus altero.
33. Tres scyphi amygdalati in calamo uno, malogranatum et flos; et tres scyphi amygdalati in calamo uno, malogranatum et flos; ita sex calamis exeuntibus ex candelabro.
34. Et in candelabro quattuor scyphi amygdalati, malogranata ejus et flores ejus.
35. Et malogranatum sub duobus calamis ex eo, et malogranatum sub duobus calamis ex eo, et malogranatum sub duobus calamis ex eo, sex calamis exeuntibus ex candelabro.
36. Malogranata eorum et calami eorum ex eo erunt omnia ejus, solidum unum auro puro.
37. Et facies lucernas ejus septem; et ascendere faciat lucernas ejus, et illuminet e regione facierum ejus.
38. Et forcipes ejus et trullas ejus auro puro.
39. Talentum auri puri {1}faciet illud cum omnibus vasis illis.
@1 facies IT$
40. Et vide et fac in forma eorum quam tu videre factus es in monte.
In hoc capite describitur collecta ad tentorium, ad mensas ibi, tum ad vestes Aharonis,ut et constructio arcae, mensae pro panibus, et candelabri, per quae repraesentarentur caeli ubi Dominus, ac omnia caelestia et spiritualia quae ex Domino ibi; per {1}habitaculum ipsum caelum, per arcam ibi caelum intimum, per testimonium seu legem in arca Dominus; per panes facierum super mensa, et per candelabrum, caelestia, (c)ac per vestes Aharonis spiritualia, quae a Domino in caelis.
@1 tentorium$
Vers. 1, 2. Et locutus est Jehovah ad Moschen, dicendo, Loquere ad filios Israelis, et accipiant Mihi collectam, a cum omni viro quem sponte movit cor ejus, accipiatis collectam Meam. `Et locutus est Jehovah ad Moschen, dicendo’ significat informationem de sanctis caeli quae repraesentanda: `loquere ad filios Israelis’ significat Ecclesiam repraesentativam: ‘{1} accipiant Mihi collectam’ significat interiora cultus quae repraesentarentur, quae sunt requisita: `a cum omni viro quem sponte movit cor ejus’ significat quod omnia ex amore, ita ex libero: `accipiatis collectam Meam’ significat requisita ad cultum.
@1 i et$
Ecclesia itaque repraesentativa, cum desiit antiqua, instituta est 6 apud populum Israeliticum ut per talia conjunctio esset caeli, ita Domini cum humano genere, nam absque conjunctione Domini per caelum, periret homo, homo enim ex conjunctione illa vitam suam habet; sed repraesentativa illa erant solum media conjunctionis externa cum quibus Dominus miraculose conjunxit caelum, n. 4311; at cum per illa quoque conjunctio periret, tunc Dominus in mundum venit, et aperuit ipsa interna quae repraesentabantur, quae sunt amoris et fidei in Ipsum; haec nunc conjungunt; sed usque unicum medium conjunctionis hodie est Verbum, quoniam id ita conscriptum est ut omnia et singula ibi correspondeant, {11}et inde repraesentent et significent Divina quae in caelis.
@1 fidei in Dominum$
@2 i et$
@3 innumera alia$
@4 tum$
@5 praeter$
@6 ultimo$
@7 haec$
@8 i ipsa$
@9 quod$
@10 sunt$
@11 proinde$
@1 significatione$
@2 i et$
@3 coelum, et sancta bona et vera Ecclesiae$
@4 Before sacrificiis$
@1 i ibi$
@2 constare potest$
@3 i mox$
@1 et$
@1 ab illis but see note 1 opposite$
@1 ab illis altered to a cum illis$
2 Inde nunc est quod inter illa quae colligerentur ad tabernaculum et ad vestes Aharonis, essent hyacinthinum, purpura, coccineum dibaphum, pelles arietum rubrorum; nam per tabernaculum repraesentabatur caelum Domini, et per illa ex quibus constructum et contextum erat, repraesentabantur caelestia et spiritualia, quae sunt boni et veri similiter per vestes Aharonis, n. 9457; inde est quod velum, intra quod arca testimonii, ex hyacinthino, purpura, {3} coccineo dibapho, {4}e byssino textum esset, Exod. xxvi 31, pariter tegumentum pro ostio tentorii, ibid. vers. 36, ut et tegumentum {5}portae atrii, Exod. xxvii 16; tum quod loramenta super ora aulaei essent ex hyacinthino, Exod xxvi 4; inde etiam erat quod ephodus esset ex auro, hyacinthino, purpura, (x)coccineo dibapho, et byssino {6}intertextis, et quoque pectorale judicii, Exod. xxviii 6, 15.
3 Per `hyacinthinum’ significatur amor caelestis veri, et per `veste ex hyacinthino’ cognitiones veri ex illo amore apud Ezechielem,
Byssus (x)in acupictura ex Aegypto fuit expansio tua, ut esse tibi in signum; hyacinthinum et purpura ex insulis (x)Elischa fuit tegumentum tuum: negotiatores tui cum perfectionibus, cum glomeribus hyacinthini (x)et acupicto, et cum thesauris vestium pretiosarum, xxvii 7, 24;
ibi de Tyro, per quam significantur cognitiones veri et boni, n 1201; scientia et intelligentia inde describitur per `acupicturam ex Aegypto, et per `hyacinthinum et purpuram ex insulis (x)Elischa; `acupictura ex Aegypto’ est scientificum veri, `hyacinthinum et purpura ex insulis 4 (x)Elischa’ est intelligentia veri et boni: apud eundem,
Duae mulieres, filiae unius matris, in adolescentia scortatae sunt in Aegypto, Ohola et Oholiba: scortata est Ohola sub Me, et dilexit Assyrios propinquos, (x)vestitos hyacinthino, praefectos et duces, equites equitantes equis, xxiii [2-] 6;
`Ohola’ pro Samaria, et `Oholiba’ pro Hierosolyma; `Samaria’ ibi est Ecclesia spiritualis perversa, `scortari in Aegypto’ est falsificare vera per scientifica, {7}’diligere Assyrios propinquos’ pro amare ratiocinationes inde, `vestiti hyacinthino’ pro apparentiis veri ex bono, 5 quia ex sensu litterali Verbi perverse explicato: similiter apud Jeremiam,
Argentum extensum e Tharschisch adfertur, et aurum ex Uphaso, opus fabri et manuum conflatoris, hyacinthinum et purpura vestis eorum, opus sapientum tota, x 9;
ibi de idolis domus Israelis, per quae significantur doctrinalia falsa, confirmata {8}ex sensu externo Verbi male explicato, n: (x)9424; `opus fabri et manuum conflatoris,’ tum `opus sapientum tota’ {9}pro quod ex propria intelligentia; `argentum ex Tharschisch, et aurum ex Uphaso’ est verum et bonum apparens in externa forma, quoniam ex Verbo; similiter `hyacinthinum et purpura quae vestis’: apud Johannem,
6 Vidi equos in visione, et sedentes super iis, habentes thoraces igneos et hyacinthinos, et sulfureos, a quibus occisi sunt tertia pars hominum, Apoc. ix 17 [,18];
`equi et sedentes super illis’ pro inverso (c)et perverso intellectu veri, `thoraces ignei, hyacinthini, et sulfurei’ pro defensione falsorum quae ex malis amorum diabolicorum; hic itaque `ignis’ pro infernali amore mali, et `hyacinthinum’ pro infernali amore falsi, ita in sensu opposito, pleraque enim in Verbo etiam oppositum sensum habent.
@1 veri et boni$
@2 i ibi$
@3 i et$
@4 tum$
@5 a porta$
@6 intertexto$
@7 diligere Assyrios propinquos vestitos hyacinthino est pro ratiocinia inde et apparentia sicut vera quae sunt ex origine coelesti, cum tamen essent falsa ex malo$
@8 ex sensu externo altered to per sensum externum$
@9 d pro i est$
illis planis; lux enim caelestis est realis {1}, et in se est Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini; quapropter modificationes illius lucis et flammae {2} sunt variegationes veri et boni, ita intelligentiae et sapientiae.
3 Ex his constare potest unde est quod vela et aulaea tentorii, tum vestes Aharonis, ex hyacinthino, purpura, coccineo dibapho, {3}et byssino, contexerentur, (m)Exod. (x)xxv 4, xxvi 31, 36, xxvii 16, xxviii 6, 15;(n) ut nempe per illa, repraesentarentur caelestia quae boni et spiritualia quae veri, de quibus in sequentibus.
4 Bonum ex origine caelesti per `purpuram’ etiam significatur apud Ezechielem,
Byssus (x)in acupictura ex Aegypto fuit expansio tua, hyacinthinum et purpura ex insulis (x)Elischa fuit tegumentum tuum, xxvii 7;
ibi de Tyro, per quam significantur cognitiones veri et boni; `hyacinthinum et purpura tegumentum’ pro cognitionibus veri et boni ex 5origine caelesti: {4}similia per `purpuram et byssum’ significantur apud Lucam,
Homo quidam (x)erat dives qui induebatur {5} purpura et bysso, et lautitiis indulgebat quotidie splendide, xvi 19;
per `hominem divitem’ in sensu interno intelligebatur gens {6}Judaica, et Ecclesia ibi, quae dives dicebatur a cognitionibus, boni et veri ex Verbo, quod ibi; {7}’vestes ex purpura et (x)bysso’ sunt cognitiones illae, `ex purpura’ cognitiones boni, {8}’ex bysso’ cognitiones veri, utraeque ex origine caelesti, quia ex Divino: simile per `purpuram’ (t)etiam significatur in Apocalypsi,
Mulier sedens super bestia coccinea, induta purpura et {9}coccino, xvii [3,] 4;
ibi de Babylone, per quam significatur Ecclesia, ubi sancta Verbi applicantur ad usus profanos, qui sunt ad dominia in caelo et in terra; ita ex infernali amore sui et mundi.
@1 i lux$
@2 i unde colores$
@3 tum$
@4 simile per purpuram et byssum significatur$
@5 i et IT$
@6 Judaea$
@7 purpura et byssus$
@8 et byssus$
@9 coccineo$
Quod `coccineum dibaphum’ significet bonum amoris mutui, 2 quod est bonum externum regni {3}seu Ecclesiae caelestis, patet ex eo quod pannus coccinei dibaphi expanderetur super mensa, ubi panes facierum, et dein operiretur tegumento pellis melis, Num. iv 8; intima enim quae regni {3}seu Ecclesiae caelestis, significabantur per illa quae super mensa, {4} praecipue per panes, exteriora autem per illa quae tegebant; inde quoque est quod in tali ordine recenseantur illa quae colligerentur, nempe intima {5}primum, quae erant hyacinthinum et Purpura; exteriora secundo, quae erant coccineum dibaphum, linum byssinum, et lana caprarum, et prorsus externa ultimo, quae erant pelles arietum rubrorum et pelles melium; similiter in sequentibus ubivis.
Quoniam bonum externum caeleste et ejus verum per `coccineum 3 dibaphum’ significatur, ideo Verbum quoad sensum externum et inde doctrinale per id exprimitur; causa est quia Verbum est Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, et id apparet ut lux flammea in intimo caelo, et ut lux candida in medio; ita exprimitur Verbum et doctrinale ex Verbo in Libro 2 Samuelis,
Lamentatus est David lamentationem super Schaule et super Jonathane, et inscripsit ad docendum filios Jehudae arcum: filiae Israelis, super Schaule flete, qui amicivit vos dibapho cum deliciosis, qui imposuit ornatum auri super vestem vestram, i 17, 18, 24;
4 ‘amicire dibapho’ pro instruere de veris quae boni amoris mutui, ita de veris ex origine caelesti; agitur in prophetico illo de doctrina fidei separata a doctrina amoris et charitatis, nempe quod vera per illam separatam exstinguantur, at quod per hanc seu per doctrinam amoris et charitatis restaurentur; per Philisthaeos enim, a quibus occisi fuerunt Schaul et Jonathan, significantur illi qui in doctrina fidei separat (d)a doctrina amoris et charitatis sunt, n 3412, 3413, 8093, 8096, 8099, 8313, et per `docere filios Jehudae arcum’ significatur instruere illos qui in bono amoris et charitatis de veris doctrinae; quod `fili Jehudae’ sint qui in bono amoris {6}, videatur n. 3654, 3881, 5583, 5603 5782, 5794, 5833, 6363, et quod ‘arcus’ sit doctrina veri, n. 2686, 2709:
5 apud Jeremiam,
Tu ergo vastata, quid facies si indueris te dibapho, si ornaveris te ornatu auri? frustra pulchram reddes te, iv 30;
agitur ibi de Ecclesia vastata; `induere se dibapho et ornare se ornatu auri’ est docere vera doctrinae ex origine caelesti, et bona vitae, proinde vera et bona ex Verbo: similiter apud eundem,
Qui comederunt lautitias, devastati sunt in plateis; educati super coccino, amplexi sunt sterquilinium, Threni iv 5;
`educari super coccino’ pro ab infantia instrui in bono amoris mutui ex Verbo.
6 Quoniam illa quae sunt Verbi in sensu externo, apparent in caelo colore coccineo, ex causa de qua supra, ideo qui sensum (t)Verbi externum applicant ad confirmanda {7}falsa ex malis amoris sui et mundi, ita quae sunt contraria veris et bonis amoris in Dominum et amoris mutui, dicuntur induti purpura et coccino; externa enim quia ex Verbo, ita apparent, sed interna sunt profana; talia per `coccinum’ significantur apud Johannem,
Vidi mulierem sedentem super bestia coccinea, plenam nominibus blasphemiae; erat induta purpura et coccino, Apoc. xvii 3, 4;
ibi de Babylone, per quam intelligitur religio {8} qua profanantur sancta Verbi per applicationem ad falsa faventia diabolicis amoribus, qui sunt amores sui et mundi, ita ad dominandum in caelis et in terris: etiam alibi apud eundem,
Urbs magna, quae induta byssino et purpureo et {9}coccino, inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, Apoc. xviii 16;
ideo etiam inter merces Babylonis recensentur byssus, purpura, coccinum, Apoc. xviii 16.
Quoniam externum Verbi colore coccineo apparet in caelo, et 7 quoniam ex caelo est influxus in memoriam hominis, in qua illa quae ex Verbo tali colore apparent, ideo coccineum adhibebatur {10}circa recordationes rei, {11}ut apud Moschen,
{12}Filii Israelis facient sibi peniculamentum super alae vestium, et {13}dabunt super peniculamentum alae filum {14}hyacinthinum; ut per id recordarentur omnium praeceptorum Jehovae, et facerent illa, Num. xv 38, 39.
Ex eadem causa etiam sollemne fuit antiquis temporibus, cum 8 significativa in usu fuerunt, alligare filum coccineum propter rei memoriam seu recordationem, sicut legitur de Perez filio Thamaris, super cujus manu obstetrix ligavit dibaphum, Gen. xxxviii 28, 30; et de meretrice Rachab, quae in fenestra ligavit filum coccineum, ut exploratores recordarentur promissi, Jos. ii 18, (x)21.
Quoniam homo a malis et falsis abduci nequit quam {15}per vera et 9 bona quae apud hominem ex Verbo, ideo in mundationibus leprae adhibebatur lignum cedri, {16}coccinum, et hyssopus, Lev. (x)xiv 4-7, 49-52; lepra enim est verum profanatum, ita falsificatum, n. 6963, mundari ab illis est abduci per vera et bona quae ex Verbo; {17}similiter adhibebatur coccinum ad aquas separationis et expiationis ex vacca {18}rubra, Num. xix 6; aquae separationis et (x)expiationis etiam significabant purificationem et abductionem a malis et falsis per vera et bona ex Verbo.
10 Sicut pleraque in Verbo (t)sensum oppositum habent, ita quoque dibaphum et coccineum, et tunc significant falsa et mala veris et bonis illis contraria, ut apud Esaiam,
Si fuerint peccata vestra sicut dibapha, sicut nix albescent; si rubra fuerint sicut coccinum, sicut lana erunt, i 18;
{19}hoc similiter se habet sicut cum rubro, cum sanguine, cum flamma cum igne, quae in genuino sensu significant bona amoris et fidei, in opposito autem mala illis contraria.
@1 quod enim$
@2 i etiam$
@3 et$
@4 i et$
@5 primo$
@6 i mutui$
@7 mala et falsa$
@8 i in$
@9 coccineo$
@10 ad memorias seu$
@11 sicut$
@12 Quod filii Israelis facerent$
@13 darent$
@14 coccineum AI$
@15 per Verbum et per influxum in bona et vera, quae apud hominem ex illo, ideo in mundationibus leprae apud hominem et in domo,$
@16 coccineum$
@17 similiter ad parandas$
@18 rufa$
@19 similiter se cum his$
@1 quod linum byssinum sit verum ex illa origine, est ex albedine et mollitie, quod linum sit verum, videatur n. 7601, et quod byssinum sit verum ex Divino, n. 5319, utrumque verum in naturali homine; at bonum ibi, etiam ex origine coelesti, significatur per lanam ex capris et ovibus$
Omnes mulieres sapientes attulerunt netum, hyacinthinum purpuram, coccineum dibaphum, byssinum; et omnes mulieres quas impulit, cor (c)illarum in sapientia, neverunt capras, xxxv 25, 26;
`nere capras’ pro texta ex lana caprarum.
2 Quod autem `lana’ sit verum ex origine caelesti, quod in se est bonum, constat ex locis in Verbo ubi nominatur, ut apud Hoscheam,
Dixit, Ibo post amasios meos, dantes panem meum et aquas meas, lanam meam et linum meum: ideo revertar, et accipiam frumentum meum in tempore suo, et eripiam lanam meam et linum meum,ii 5,9;
agitur ibi de Ecclesia perversa, quae ibi `mater’; ‘amasii’ cum quibus dicitur scortata, sunt qui pervertunt bona et vera, `panis et aquae’ sunt bona amoris et vera fidei interna, `lana et linum’ sunt eadem sed externa: apud Danielem,
Videns fui usque dum throni projecti sunt, et antiquus dierum sedit; vestis ejus sicut nix alba, et crinis capitis ejus sicut lana munda, vii 9;
agitur ibi de vastatione Ecclesiae quoad omne verum fidei, et de restauratione ejus a Domino; vastatio plenaria significatur per quod throni projecti sint; `antiquus dierum’ est Dominus quoad bonum caeleste {2} quale fuit in antiquissima Ecclesia, quae Ecclesia caelestis fuit, et in Verbo `antiquum’ vocatur; ejus verum externum significatur per `vestem quae sicut nix alba,’ et ejus bonum externum significatur per `crinem capitis qui sicut lana munda’: similiter apud Johannem,
In medio septem candelabrorum similis Filio hominis, caput Ejus et capilli albi sicut lana alba, sicut nix, Apoc. i 13, 14.
Tale verum, quod quia est forma boni caelestis, in se est bonum, 4 etiam {3}per `lanam’ significatur apud Ezechielem,
Damascus negotiatrix tua in vino {4}Chelbonis et lana Zacharis, xxvii 18:
et apud Esaiam,
Si fuerint peccata vestra sicut dibapha, sicut nix albescent; si rubra fuerint sicut coccinum, sicut lana erunt, i 18.
Quoniam per vestes Aharonis repraesentabantur talia quae sunt 5 regni spiritualis Domini, ita spiritualia quae sunt veri, ideo vestes sanctitatis ejus erant ex lino et non ex lana; linum enim est spirituale verum, lana autem caeleste verum, quod respective est bonum; ob illam causam (x)dicitur apud Ezechielem,
Sacerdotes Levitae, filii Zadochi, quando intrabunt ad portas atrii interioris, vestes lini induent, nec ascendet super eos lana; cidares lini erunt super capite corum, femoralia lini erunt super lumbis eorum, xliv 17, 18;
quod {5} vestes Aharonis non ex lana sed ex lino fuerint, constat {6}ex Lev. xvi 4, 32; ex his constare potest quod `linum’ significet verum 6 spirituale quod est verum boni fidei, `lana’ autem verum caeleste quod est verum boni amoris; et quoniam illi qui in hoc vero sunt non possunt esse in illo vero, differunt enim sicut lux ex sole, et lux ex stellis; ideo {7}statutum erat quod non indueretur vestis mixta ex lana et lino simul, Deut. xxii 10, 11; quod inter caeleste et spirituale tale discrimen sit, et quod utrumque in uno subjecto non simul sint, videantur citata n. 9277.
@1 et quoniam hic$
@2 i et$
@3 After significatur$
@4 Chesbonis AIT, See Volume III p. 143 note 6$
@5 i etiam IT$
@6 in$
@7 dicitur$
@1 quod sit spirituale quod est veri$
@2 ideo$
@3 quod significent externa vera et bona a quibus continentur, constat ex usu illorum, quod inserverint pro tegumentis, et pelles melium pro tegumentis super sanctiora quam pelles arietum rubrorum, videatur$
@4 i et$
Dabo in deserto cedrum schittae, et (x)myrtum, et lignum olei xli 19;
ubi `cedrus schittae’ pro bono spirituali, `lignum olei’ pro bono caelesti. Quia bonum meriti, quod solius Domini, est unicum bonum quod regnat in caelo et quod facit caelum, ideo id lignum erat unicum lignum quod adhibebatur ad constructionem {3}tabernaculi’, per quod repraesentabatur caelum; prout ad ipsam arcam, in qua testimonium, ad vectes ejus, ad mensam super qua panes facierum, et ad hujus vectes, ad asseres pro habitaculo, ad vectes et ad columnas tegumenti, tum ad altare et ejus vectes; ut constat ex hujus capitis vers. 10, 13, 23, 28, et ex seqq. xxvi 15, 26, 37, xxvii i, 6.
@1 non enim$
@2 non est$
@3 tentorii$
Paucis hic dicetur quid bonum internum in amore mutuo, et in 2 charitate: nihil existit a seipso, sed a priore se; ita etiam verum et bonum, id a quo aliud existit, est internum, et quod existit est hujus externum; se habent omnia et singula quae existunt sicut causa et effectus; nullus effectus existere potest absque causa efficiente; causa efficiens est internum effectus, et effectus est illius externum; et se habent sicut conatus et motus, nullus motus existere potest absque conatu, usque adeo ut cessante conatu cesset motus, quare internum motus est conatus, seu vis movens; (m)consimiliter se {1}habent sicut cum conatu vivo qui est voluntas, et cum motu vivo qui est actio; nulla actio existere potest absque voluntate, usque adeo ut cessante voluntate cesset actio, quare internum actionis est voluntas;(n) ex his patet quod in omnibus et singulis erit internum ut existant, et dein ut subsistant, et quod absque interno non sint aliquid.
{2}Ita quoque se habet cum bono quod amoris; nisi bonum internum 3 in illo sit, non est bonum; {3}bonum internum in bono fidei est bonum charitatis, quod est bonum spirituale, bonum autem internum in bono charitatis est bonum amoris mutui, quod est bonum caeleste externum; {4}at bonum internum in bono amoris mutui est bonum amoris in Dominum, quod etiam est bonum innocentiae; hoc bonum est bonum caeleste internum; bonum autem internum in bono amoris in Dominum seu in bono innocentiae est ipsum bonum Divinum procedens a {5}Divino Humano Domini, proinde Ipse Dominus; hoc bonum erit in omni bono ut sit bonum; quapropter non datur aliquod bonum nisi internum ejus inde sit; nisi internum ejus inde sit non est bonum, sed malum, {6}est enim ab ipso homine, et quod ab homine procedit est malum; homo enim se spectat in omni bono quod facit, et quoque mundum, ita non Dominum, nec caelum; si Dominus et caelum ab illo cogitantur, sunt ei {7}media inservientia suo honori et suo lucro; {8}proinde sunt bona illa sicut sepulcra dealbata, quae foris apparent pulchra, intus autem plena sunt ossibus mortuorum et omni immunditie, Matth. xxiii 27, 29.
@1 habet$
@2 similiter$
@3 bonum internum in bono fidei est bonum charitatis, internum in bono charitatis bono charitatis [sic], quod est bonum spirituale, est bonum amoris mutui, quod est bonum coeleste$
@4 bonum autem$
@5 Domino$
@6 si internum boni sit ab homine, quod enim$
@7 externa$
@8 consequenter$
Sume tibi aromata ex praecipuis, myrrham nobilem, cinnamomum aromaticum, calamum odoratum, casiam, oleum olivae: post facies illud oleum unctionis sanctitatis, unguentum unguenti, oleum unctionis sanctitatis erit; quo unges tentorium, {3} arcam testimonii, mensam, et omnia vasa ejus, candelabrum et vasa ejus, altare suffimenti, altare holocausti, et omnia vasa ejus, et labrum et basin ejus; ita sanctificabis ea, ut sint sanctum sanctorum. Et unges Aharonem et filios ejus, xxx 23-31;
quod sancta essent cum uncta, erat quia tunc repraesentabant sancta; unde patet quod unctio esset inauguratio ad repraesentandum.
2 Quod unctio facta fuerit per oleum, erat quia oleum significabat bonum caeleste, et bonum caeleste est bonum amoris a Domino, et inde bonum amoris in Dominum; hoc bonum est ipsum essentiale in omnibus et singulis caeli et vitae aeternae. Quod {4}id oleum per aromatica redderetur odoratum, causa erat ut repraesentaretur gratum, nam odor significat perceptionem, `ac odor jucundus et suavis perceptionem gratam, videatur n. 925, 1514, 1517-1519, 3577, 4624-4634, 4748; et quia omnis perceptio boni est per verum, {5}ideo adhibebantur aromata, per quae significant vera interiora, n. 4748, 5621.
Paucis adhuc dicetur cur oleum unctionis, et (d)quoque suffimentum, 3 redderentur suaveolentia: oleum, ut supra dictum est, significat bonum amoris, et {6}aroma verum internum; bonum quod amoris non ad perceptionem venit nisi per vera; est enim verum testatio boni, et quoque revelatio boni, et dici potest forma boni; se habet hoc sicut cum voluntate et intellectu apud hominem; voluntas non potest manifestare se nisi per intellectum, nam intellectus excipit bonum voluntatis, (d)et declarat (d)illud {7}; etiam intellectus est forma voluntatis {8}; pertinet etiam verum ad intellectum, et bonum ad voluntatem. Ex his {9} constare potest cur oleum unctionis aromaticum factum sit, et quoque suffimentum, sed differentia est quod aromaticum olei unctionis significet gratum perceptionis internae, at aromaticum suffimenti (x)gratum perceptionis externae; aromaticum enim olei unctionis absque fumo, ita absque apparentia externa odoratum dulcem sistebat, at aromaticum suffimenti cum fumo.
@1 interna$
@2 Libro Exodi$
@3 i et omnia vasa ejus$
@4 oleum illud per aromata$
@5 ideo aromata, quae immixta oleo, significabant vera interiora, quod aromata sint vera interiora, videatur$
@6 aromata vera interna$
@7 i, unde perceptio ejus$
@8 i, sicut verum est forma boni$
@9 i nunc$
Sume tibi aromata, stacten et onychen, et galbanum, aromata, (d)et tus purum; facies illa suffimentum, salitum, purum, sanctum tundes de eo minutim, et dabis de eo ante testimonium in tentorio conventus, sanctum sanctorum erit vobis, suffimentum sanctum erit tibi pro Jehovah, Exod. xxx 34-38;
altare {1}suffitus, et ipsa suffitio, describitur ita,
Facies altare suffitionis suffimenti, obduces illud auro puro; dabis illud ante velum quod super arca testimonii ante propitiatorium, ut adoleat super eo Aharon suffimentum aromatum quolibet mane, cum adornaverit lucernas adolebit illud, et inter vesperas, Exod. xxx 1-10, xxxvii 25-fin., xl 26, 27:
et alibi,
Cum intrabit Aharon in sanctum, accipiet plenitudinem turibuli prunas ignis desuper altari, et plenitudinem pugnorum suorum suffimentum aromatum tenue; tunc inferet intra velum, ita ut de suffimentum super ignem coram Jehovah, et tegat nubes suffimenti propitiatorium quod super testimonio, Lev. xvi (x)12, 13.
2 Quoniam per suffimentum significabantur talia cultus quae ex bono per vera, ut sunt omnia quae fidei ex bono amoris {2}, ideo ignis ex altari (x)sumebatur, per ignem enim altaris significabatur {3}bonum amoris Divini, n. 934, 4906, 5071 fin., 5215, 6314, 6832, 6834, 6849, 7324, 7852 quapropter {4}cum aliunde ignis desumptus {5}fuit, plaga affecti sunt et mortui, Lev. x 1, 2, seq.; Num. xvii 10-13 [A.V. xvi 45-48]; per ignem enim aliunde, seu ignem alienum, significabatur amor non Divinus.
3 Quod talia quae fidei ex bono amoris et charitatis {6}, {7} prout sunt confessiones, adorationes, et preces, per {8}’suffimenta’ significentur constat apud Davidem,
Acceptae sunt preces meae, suffimentum coram Te, Ps. cxli 2:
apud Johannem,
Quattuor animalia et viginti quattuor seniores ceciderunt ante Agnum, habentes quilibet citharas et phialas aureas plenas suffimentis, quae sunt preces sanctorum, Apoc. v 8:
apud eundem,
Angelus habens turibulum aureum, et dati sunt illi suffitus multi, ut daret precibus sanctorum omnium super altare aureum quod coram throno; ascendit fumus suffituum e precibus sanctorum, Apoc. viii 3, 4;
quod {9}talia significentur per `suffitus’, est causa {10}quia sunt cogitationis 4 et inde oris; quae autem sunt affectionis et inde cordis, significantur per `minham,’ apud Malachiam,
Ab ortu solis usque ad occasum, magnum erit nomen Jehovae apud gentes, et in omni loco suffitus allatus nomini Meo, et minhah munda, i II;
et per `holocaustum’ apud Moschen,
Filii Levi docebunt judicia Tua Jacobum, et legem Tuam Israelem; ponent suffitum in nasum Tuum, et holocaustum super altare Tuum, Deut. xxxiii 10;
suffitus’ ibi pro talibus quae sunt cogitationis et oris, ac se referunt ad vera fidei, `minhah’ et `holocaustum’ pro talibus quae sunt affectionis et cordis, et se referunt ad bona amoris. Inde in opposito sensu cultus ex falsis fidei intelligitur per suffire diis aliis, Jer. i 16, xliv 3, 5; per suffire idolis, Ezech. viii 11, xvi 18; et per adolere suffimenta balibus, Hos. ii 13.
@1 suffitionis$
@2 i et charitatis sunt$
@3 amor Divinus$
@4 si$
@5 fuerit$
@6 i sunt$
@7 i et inde gratum.$
@8 suffimentum$
@9 illa quae fidei sunt,$
@10 quia illa sunt intellectus et inde cogitationis et oris, talia sunt preces, adorationes, confessiones, et similia, in Verbo distinguuntur illa ab iis quae sunt voluntatis et inde affectionis et cordis, illa quod illarum dicuntur suffitus, haec autem minchah et holocaustum, ut$
Plenus sapientia, et perfectus pulchritudine; in Eden horto Dei fuisti, omnis lapis pretiosus operimentum tuum, rubinus, topazius adamas, tarshish, schoham, xxviii 12, 13, 15;
ibi de rege Tyri, per quem significatur intelligentia ex cognitionibus veri fidei, n. 1201.
@1 significantur altered to significabantur$
@2 ut constare potest$
@1 Summum Sacerdotem$
@2 quapropter etiam vera repraesentantur per vestes in altera vita, et significantur per vestes in Verbo$
@3 After quapropter illi$
Quod sanctuarium in supremo sensu sit Dominus, quia Ipse solus 2 sanctus, et id solum sanctum quod procedit ab Ipso, tum quod sanctuarium sit caelum, et quoque Ecclesia, et quod sanctuaria sint quae in caelo et in Ecclesia a Domino sunt, constat a locis in Verbo ubi `sanctuarium’ et `sanctuaria’ dicuntur, ut apud Ezechielem,
Dixit Dominus Jehovih, (x)Dispergam eos in terras, et ero illis in sanctuarium exiguum in terris quo venient, xi 16;
ibi `sanctuarium’ pro Ipso Domino, nam Dominus Jehovih et Jehovah in Verbo est Dominus, n. 9373 apud Esaiam,
Prospice e caelis, et vide ex habitaculo sanctitatis Tuae et decoris Tui, lxiii 15:
apud Jeremiam,
Sicut thronus gloriae, altitudo ab aeterno, locus sanctuarii, xvii 12:
ibi `habitaculum sanctitatis’ et `sanctuarium’ pro caelo: apud Esaiam,
3 Parum abest, quin (x)possederint populum sanctitatis Tuae, hostes nostri conculcarunt sanctuarium Tuum, lxiii 18:
apud Jeremiam,
Gentes venerunt in sanctuarium Ipsius, Threni i 10:
apud eundem,
Deseruit Dominus altare Suum, abominatus est sanctuarium Suum, Threni ii 7:
apud Ezechielem,
Dixit Dominus Jehovih, Ecce Ego profanaturus sanctuarium Meum, magnificentiam roboris vestri, desiderium oculorum vestrorum, xxiv 21:
apud Moschen,
Dabo urbes vestras vastitatem, et desolabo sanctuaria vestra, Lev. xxvi 31;
ibi `sanctuarium’ pro Ecclesia, et `sanctuaria’ pro illis quae Ecclesiae. Ex his constat unde {4}est quod tabernaculum dicatur sanctuarium, nempe ex eo quod per id repraesentatum fuerit caelum (c)et Ecclesia, et quod per sancta ibi repraesentata (x)fuerint Divina quae ex Domino in caelo et in Ecclesia.
@1 Ut AIT$
@2 i est$
@3 solummodo$
@4 sit$
@1 i Domini$
Omnia illa sunt repraesentativa, {5}qualia coram angelis continue 2 apparent in caelis, et sistunt in visibili forma Divina caelestia quae sunt boni amoris, et Divina spiritualia quae sunt boni fidei; talia in summa repraesentata {6}erant per tabernaculum, et per illa quae in tabernaculo, prout per ipsam arcam {7}, per mensam super qua panes, per {8}altare suffitus, per candelabrum, et per reliqua; quae quia formae erant Divinorum caelestium et spiritualium, ideo cum videbantur a populo, quando is in sancto cultu erat, tunc sistebantur in caelo talia quae repraesentabantur, quae, ut supra dictum, erant Divina caelestia quae sunt boni amoris in Dominum, et Divina spiritualia quae sunt boni fidei in Dominum; talem effectum in caelo habebant omnia repraesentativa illius Ecclesiae; sciendum est quod apud hominem semper spiritus et angeli sint, et quod homo absque illis non vivere possit; pariter quod per illos (t)sit nexus homini cum Domino, et quod sic subsistat humanum genus, et quoque caelum; inde constare potest ob quem finem repraesentativa, et quoque ritualia Ecclesiae apud gentem Israeliticam institutae, tum quoque ob quem finem Verbum, in quo omnia quae in sensu litterae, correspondent Divinis quae in caelo, ita in quo omnes res repraesentant, et omnes voces significant; inde {9} est nexus homini cum caelo, et per caelum cum Domino; absque quo nexu nulla prorsus ei vita foret, nam absque nexu cum Ipso Esse vitae, a Quo omne Existere vitae, nulli {10}est vita.
Sed {11}haec non capiunt illi qui credunt quod vita {12}in ipso 3 homine sit, et quod homo {13} absque spiritibus et angelis vivat, ita absque influxu per caelum ex Divino; cum tamen omne inconnexum a Divino perit et nullum fit, et nihil usquam existere potest absque priore se, ita absque Divino, quod est {14}Primum, et {15}ipsum Esse (c)ex se seu Jehovah, proinde nec potest subsistere, nam subsistere est perpetuo existere. (s){16} Quia `habitaculum’ significat caelum ubi Dominus, {17} etiam significat bonum amoris et fidei, {18}nam haec faciunt caelum {19}; et quia omne bonum est a Domino, et {20}caelum dicitur caelum (c)ex amore et {21}fide in Dominum, {22}inde etiam habitaculum in supremo sensu significat Dominum, (d)ut {23}patet apud Esaiam lxiii 15; Jer. xxv 30; Ezech. xxxvii 26, 27; Ps. xxvi 8; Ps. xliii 3; Ps. xc 1; Ps. xci 9; Exod. xv 13; Deut. xii 5, (x)11; et alibi; inde constat quod tabernaculum dictum fuerit sanctuarium et habitaculum Jehovae ex eo quod (x)supra memorata repraesentaverit.(s)
@1 coelo$
@2 i a quibus talia visa et descripta sunt,$
@3 i et$
@4 et latitudo$
@5 quae ab angelis visuntur$
@6 sunt$
@7 i in medio$
@8 mensam super qua suffimentum$
@9 i enim$
@10 vita foret$
@11 hoc$
@12 homini in ipso$
@13 i solus$
@14 d primum i ipsum primum$
@15 i est$
@16 Quod Habitaculum significet$
@17 i et quia coelum etiam significat Ecclesiam, et quia coelum et Ecclesiam,$
@18 quae$
@19 i et Ecclesia$
@20 Ecclesia dicitur Ecclesia$
@21 i a$
@22 i similiter coelum,$
@23 constare potest a locis ubi dicitur, ut$
@1 ab Ipso cp n. 9478$
@2 i hic$
@3 i Divina$
@1 i et postea iterum dicitur$
@1 nec IT$
@2 i 1 Reg. viii 7, 8 cp n. 9502$
@3 cp n. 9500$
Audivimus in Ephrata; intrabimus in habitaculum Ipsius, incurvabimus nos scabello pedum Ipsius; surge, Jehovah, ad requiem Tuam, Tu et arca fortitudinis (x)Tuae, Ps. cxxxii 6-8;
agitur ibi de Domino; `Ephrata’ est Bethlechem ubi Dominus natus {4}, Mic. v 1 [A. V. 2]; Matth. ii 6; `habitaculum’ est caelum ubi Dominus; `Tu et arca fortitudinis Tuae’ est Dominus ac repraesentativum {5} Ipsius;quod arca sit repraesentativum {6}Domini, patet apud Jeremiam,
Reducam vos Zionem; in diebus illis non dicent amplius, Arca foederis, neque (x)ascendet super cor, nec mentionem facient ejus, neque desiderabunt, neque reparabitur amplius; in tempore illo vocabunt Hierosolymam thronum Jehovae, et congregabuntur ad eam omnes gentes ob nomen Jehovae Hierosolymam, iii 14, 16, 17;
agitur ibi de nova Ecclesia; repraesentativum prioris Ecclesiae, quod tunc abolendum, intelligitur per arcam, quae non dicetur amplius, nec ascendet super cor, nec reparabitur; Hierosolyma, ad quam congregabuntur gentes, est nova illa Ecclesia; inde patet quod per `arcam’ significetur repraesentativum Domini (c)ac Ipsius cultus in Ecclesia; simile ac per `juge’ et per `habitaculum sanctuarii’ apud Danielem viii 11.
3 (x)Quod arca pro Jehovah a populo Israelitico et Judaico coleretur, et quod crederetur quod ibi et inter cherubos habitaret, patet in Libro 2 Samuelis,
Ascendere fecit David arcam Dei, cujus vocatur nomen, nomen Jehovae Zebaoth insidentis cherubis super illa, vi 2:
et apud Moschen,
Quando proficiscebatur arca, dixit Moscheh, Surge, Jehovah, dispergantur inimici Tui et fugiant osores Tui coram faciebus Tuis; quando quiescebat, {7}dicebat, Redi, Jehovah, myriades milium Israelis, Num. x 33-36.
{8} Quod intimum caelum per arcam significaretur, {9}erat quia per totum tabernaculum seu tentorium {10}repraesentabatur universum caelum angelicum, ultimum ejus per atrium, medium ejus per habitaculum ubi sacerdos ministrabat, et intimum per {11}habitaculum intra velum, ubi arca in qua testimonium.
@1 i Ipso$
@2 After cherubos$
@3 sed nesciebatur quod per arcam Dominus significabatur, consequenter coelum, ubi Dominus est omne in omnibus; quod ita sit constat$
@4 i est$
@5 i Divini Humani$
@6 Divini$
@7 dixit$
@8 i Et quia credebatur a populo quod ita prorsus esset, sicut repraesentabatur, nempe quod ipsum Divinum ibi habitaret, ideo etiam per arcam miracula facta sunt, ut constat apud Josua, cap. iii 3, 8, 11, 13 ad 17; cap. iv 3, 5, 9, 10, 11, 16, 17; cap. vi 1 ad 6, 9 ad 20; et ideo parebatur postea in adyto in Templi medio, ubi sanctum sanctorum sub alis Cheruborum, 1 Reg. vi 19.$
@9 est$
@10 significabatur$
Quis hic qui venit ex Edom? Ego qui loquor in justitia, magnus ad salvandum: torcular calcavi solus, et de populis non vir Mecum; circumspexi sed non auxilians, et obstupui sed non suffulciens; ideo salutem praestitit Mihi bracchium Meum, lxiii 1-5:
apud eundem,
Vidit quod non vir, et obstupuit quod non intercedens; ideo salutem praestitit Ipsi bracchium Suum, et justitia Ipsius suscitavit Ipsum; induit justitiam sicut loricam, lix 16, 17:
apud Jeremiam,
2 Hoc nomen Ipsius quod appellabunt Ipsum, Jehovah justitia nostra, xxiii 6, xxxiii 15, 16:
et apud Johannem,
Ego pono animam Meam, {7}ut rursus accipiam eam; nemo tollit eam a Me, Ego pono a Me Ipso; potestatem Ego habeo ponendi eam, et potestatem habeo rursus accipiendi eam, x 17, 18;
ex illis {8}patet quod Domino quoad Divinum Humanum sit meritum et justitia a Se Ipso; {9}quia per `arcam’ significatur caelum ubi Dominus, ideo ad constructionem ejus lignum schittim adhibebatur, per quod bonum illud significatur, per `lignum’ enim in genere significatur bonum, n. 643, 3720, 8354; quapropter illi (m)qui ponunt meritum in operibus, apparent in altera vita secare {10}lignum, {11}sub quo aliquid Domini, n. 1110, 4943, (x)8740; inde per `findere ligna holocausti’ significatur bonum meriti, seu bonum quod operum, n. 2784, 2812.(n)
@1 idem est cum bono meriti$
@2 i, nullus autem homo ex sua potentia aliquid ad regenerationem suam et sic ad salutem suam facere potest; sed hoc fit ex potentia solius Domini; quod homo ex se nihil boni possit facere, nec sibi comparare fidem, notum est; inde constare potest$
@3 quod$
@4 sit$
@5 seu$
@6 quod Dominus ex propria potentia Humanum Divinum fecerit$
@7 et IT$
@8 constat$
@9 et quia id bonum est unicum bonum quod in coelo regnat, et quod salvat tam angelos quam homines, ideo adhibeatur lignum schittim, quod est bonum meriti, ad arcam, per quam coelum ubi Dominus significabatur, lignum etiam in genere significat bonum, n. 2784, 3720, 4943, 8354, 8740$
@10 ligna$
@11 et cum secant apparet quasi quid Domini sub lignis$
Quod per `latitudinem’ significetur verum, patet manifeste apud 3 Davidem,
{11}In angustia invocavi Jah, respondet mihi in latitudine, Ps. (x)cviii 5:
apud eundem,
Stare fecisti in latitudine pedes meas, Ps. xxxi 9 [A. V. 8]:
apud Esaiam,
Erunt extensiones alarum Aschuris plenitudo latitudinis terrae, viii 8:
{12}apud Habakuk,
Ego suscitans Chaldaeos, gentem amaram et celerem, ambulantem in latitudines terrae, i (x)6;
`ambulare in latitudines terrae’ cum de Chaldaeis, est destruere vera fidei.
@1 at$
@2 sint$
@3 apparere potest sicut$
@4 Before ad bonum$
@5 inde constare potest, quid per dimensiones significatur$
@6 et quid per dimensiones$
@7 altari$
@8 i quid$
@9 de$
@10 i quod angelus, in cujus manu funiculus ad metiendam Hierosolymam, quanta longitudo ejus et quanta latitudo ejus,$
@11 Ex$
@12 i et$
2 {3}Inde constat quid per `altitudinem’ significatur in sequentibus his locis, ut apud Jeremiam,
Venient et canent in altitudine Zionis, et confluent ad bonum Jehovae; et erit anima eorum sicut hortus irriguus, xxxi 12;
ibi `altitudo Zionis’ pro {4}bono caelesti, quod est bonum supra bonum spirituale; quia altitudo est bonum, ideo dicitur quod confluent a bonum Jehovae: apud Ezechielem,
Aschur cedrus in Libano, alta facta est altitudo ejus, et longi facti rami ejus per aquas multas; pulchra fuit magnitudine sua, longitudine ramorum suorum, xxxi [3,] 5, 7;
`Aschur’ pro rationali illustrato, `cedrus in Libano’ pro Ecclesia 3 spirituali, `altitudo ejus’ pro gradu {5} boni: apud eundem,
In monte altitudinis Israelis plantabo illum, xvii 23:
{6}et apud eundem,
In monte sanctitatis Meae, et in monte altitudinis Israelis, servient Mihi omnis domus Israelis, xx 40;
`mons altidudinis Israelis’ pro summo gradu boni et inde veri apud illos qui ab Ecclesia spirituali. Quoniam pleraque in Verbo sensum oppositum habent, ita quoque altitudo, et in eo sensu significat malum amoris sui, ita elationem animi, ut Esai. xiv (x)14; Ezech. xxxi 10, 14, xxxii 5; Amos ii 9; Dan. iv 8, 17 [A.V. 11, 20]; et (d)pluries alibi. (m)Quod altitudo sit gradus quoad bonum et inde verum, est etiam causa quia `altum’ significat internum, et bonum secundum gradus versus interiora perfectus est; quod `altum’ sit internum, videatur n. 1735, 2148, 4210, 4599.(n)
@1 i longe$
@2 inde constare potest, quod altitudo in spirituali sensu significet$
@3 Simile$
@4 gradu intimo boni, quapropter etiam$
@5 i ejus$
@6 at IT$
@1 extus autem circumcirca, tam ab intra quam extra$
@2 quoque societates coelestes$
@3 in particulari$
@4 i hae$
@1 in infernis, et etiam ebullitio extra$
@2 quare$
@1 sit$
Lapis quem rejecerunt architecti factus est in caput anguli, Ps. cxviii (x)22; Matth. xxi 42:
et apud Sachariam,
Ex Jehudah erit angularis, ex eo clavus, et ex eo arcus belli, x 4:
tum apud Esaiam,
Dominus Jehovih fundabit in Zione lapidem, lapidem probationis, angulum pretii fundationis fundatae, xxviii 16;
similiter `angulus’ pro firmitudine doctrinae ex vero quod ex bono:
apud Jeremiam,
2 Nec sumant de te lapidem pro angulo, ac lapidem fundamentorum, li 26.
Quia per `angulos’ significatur firmitudo, ideo cornua posita fuerunt super quattuor angulis {1}altaris, de quibus ita apud Moschen,
Facies cornua altaris super quattuor angulis ejus, ex ipso erunt cornua ejus, Exod. xxvii 2;
quod `cornua’ sint potentia veri ex bono, ita robur et firmitudo, videatur n. 2832, (x)9081.
Per `angulos’ etiam significatur robur et potentia apud Jeremiam,
3 Ignis exivit e Chesbone, qui comedit angulos Moabi, xlviii 45:
et apud Moschen,
Orietur stella ex Jacobo, et surget sceptrum ex Israele, quod conteret angulos Moabi, Num. xxiv 17;
`Moabus,’ cujus potentia destrueretur, pro illis qui adulterant bona Ecclesiae, n. 2468, `anguli’ eorum pro potentia falsi ex adulteratis bonis. {2}Quia anguli sunt potentia et robur, ideo illi qui non in potentia veri ex bono sunt vocantur abscissi anguli, Jer. ix 25 [A.V. 26], xxv 23. Quid per `angulos’ significatur cum per illos intelliguntur plagae seu venti, videatur infra n. 9642.
@1 Before posita$
@2 inde vocantur$
@1 et veri$
@2 boni cum veri [vero intended], et veri cum bono$
@3 i quod sit reciprocum est, quia verum ex bono in se habet bonum, et bonum in continuo conatu conjunctionis cum vero est, inde verum se vicissim conjungit cum bono$
@4 ejus rei$
@5 ex$
@6 d nam i quapropter$
@7 et veri ac veri et boni$
@8 veris quae$
@9 i re$
Sicut vectes quibus portabatur arca, significabant potentiam, ita 3 quoque vectes quibus firmabantur portae urbium, ut constat a
sequentibus his locis: apud Hoscheam,
Incidit gladius in urbes ejus, et consumit vectes ejus, xi 6;
`gladius’ pro vero pugnante contra falsum, `urbes’ pro doctrinalibus, `vectes’ pro potentia: apud Esaiam,
Propter vos misi in Babelem, et dejiciam vectes omnes, xliii 14:
apud Jeremiam,
Fortes Babelis sedent in munitionibus, oblivioni data est potentia eorum, fracti sunt vectes ejus, li 30:
apud Amos,
Frangam vectem Damasci, i 5:
apud Esaiam,
Portas aeris confringam, et vectes ferri concidam, xlv 2: similiter apud Davidem, Ps. cvii 16: apud Jeremiam,
Non portae, {12}nec vectes illi; solitarii habitant, xlix 31: apud Ezechielem,
Omnes habitant sine muro, nec vectes et portae illis, xxxviii 11: apud Jeremiam,
Subsederunt in terram portae ejus, perdidit et confregit vectes ejus, Threni ii 9:
apud Davidem,
Collauda, Zion, Deum tuum, nam firmat vectes portarum tuarum, Ps. cxlvii [12,] 13;
in illis locis {13} `urbes’ significant doctrinalia, {14}n. (x)2449, 2712, 3216, 4492, 4493, `portae’ firmitudinem et tutationem, et `vectes’ potentiam quae est veri ex bono; quod omnis potentia sit veri, sed veri quod ex bono, videatur n. 6344, (x)6423, 8200, 8304, 9133, 9327, 9410.
@1 ita bonum$
@2 After vero,$
@3 i quae$
@4 quare$
@5 vocatur$
@6 i est$
@7 ipsam eminentiam$
@8 sicut per partem pectoralem seu thoracicam significetur bonum; quod per hanc partem in homine significetur bonum, est quia$
@9 robur corporis se exserit e pectore, cui robur est per brachia$
@10 repraesentent altered to repraesentare possint$
@11 constare$
@12 non vectes illis IT$
@13 i (m)dicuntur vectes portarum, qui vectes simile significant cum vectibus quibus portabatur arca,(n)$
@14 In A these references are an interpolation; after doctrinalia follows: quae firmantur et tutantur per vera ex bono; portae inde sunt firmitudo et tutatio, quae doctrinae per vera ex bono; et vectes sunt potentia$
@1 i ut supra n. 9490,$
@2 de qua etiam$
@1 i et$
@2 accommodata sit$
@3 A is indistinct but appears to read: extra coelum si quoque illa extendit verum ibi adaequate non recipit, sed ab illis qui ibi vertitur in contrarium, ibi est infernum$
@4 , continet, et terminat$
@5 quae$
@1 non sunt sicut ultima et terminationes in mundo, in mundo dicuntur ultima et terminationes$
@2 sicut$
@3 i et consistentia$
@1 cp n. 9484$
@2 continue IT$
@1 consistat IT$
@1 i inde$
@2 seu$
Quod significationem testimonii attinet, distinguitur in Verbo 2 inter leges, statuta, judicia, praecepta, testimonia, verba, mandata, veritates, {6}(x)foedera, ut constare potest ex plurimis locis {7}; imprimis apud Davidem in Ps. cxix, ubi omnia illa nominantur, ac testimonia vers. 2, 14, 31, 46, 59, 88, (x)99, 111, (x)119, 125, 138, 144, 168, pariter alibi apud eundem,
Lex Jehovae perfecta recreans animam, testimonium Jehovae firmum, sapientem reddens simplicem; mandata Jehovae recta laetificantia cor; praeceptum Jehovae purum illuminans oculos; judicia Jehovae veritas, justa sunt simul, Ps. xix 8-10 [A.V. 7-9];
et quoque apud Moschen, Deut. iv 45, vi 17, 20; {8}tum apud Jeremiam xliv 23; et alibi pluries; ex illis constare potest quod `testimonium’ sit Divinum Verum, quod testatur de Domino, ita Verbum; nam id in sensu supremo agit de solo Domino, et inde in sensu interno {9} testatur de Ipso, hoc est, docet Ipsum, ac vera quae fidei (c)et bona quae amoris, quae ab Ipso; in hoc sensu dicitur etiam `testimonium’ in Apocalypsi,
Qui occisi propter Verbum Dei, et propter testimonium, quod habebant, vi 9:
et alibi,
Vicerunt draconem per sanguinem Agni, et per verbum testimonii sui, xii (x)11;
`sanguis Agni’ est Divinum Verum procedens a Domino, n. 7846, 7877, 9127, 9393, et `verbum testimonii’ est Divinum Verum receptum ab homine; similiter ibi xii 17, xix 10.
3 Quod {10} Divinum Verum procedens a Domino {11}testimonium dicatur, ex eo quod testetur de Domino, constat ab Ipsius Domini verbis apud Johannem,
Qui e caelo venit, supra omnes est; quod vidit et audivit, hoc testatur; quisquis accipit Ipsius testimonium, obsignavit (x)quod Deus verax sit, iii 31-33:
{12}apud eundem,
Ego sum Qui testor de Me Ipso, et testatur de Me Qui misit Me, Pater, viii 18:
apud eandem,
Scrutamini Scripturas, atqui illae sunt quae testantur de Me, v 39:
et apud eundem,
Paracletus Spiritus veritatis, ille testabitur de Me, xv 26, 27; ex his constat quod Divinum Verum dicatur testimonium, ex eo quod testetur de Domino; {13}id Verum est Verbum, nam Verbum in supremo sensu, ut supra dictum est, agit de solo Domino; inde Verbum est Divinum, et inde ejus sanctum. Etiam decem Verba seu Lex quae promulgata e monte Sinai, et inscripta binis tabulis, et reposita in arca, est quae hic vocatur testimonium; quod illa Lex significet Verbum seu Divinum Verum procedens a Domino in omni complexu, videatur n. 9416.
4 Quod Dominus sit a Quo Divinum Verum, patet ab Ipsius verbis ad Pilatum,
Dixit Pilatus, An rex tu es? respondit Jesus, Tu dicis, Rex sum Ego; Ego in hoc natus sum, et in hoc veni in mundum, ut testimonium dem veritati, Joh. xviii 37;
per `regem’ in sensu interno significatur Divinum Verum, {14} videatur n. 1672, 2015, 2069, 3009, 3670, 4581, (x)4966, 5044, 5068, 6148; quapropter {15}dixit, Rex sum Ego, et in hoc natus sum, ut testimonium dem veritati, {16}hoc est, quod Ipse sit Divinum Verum. Ex his nunc patet quod per `testimonium’ in arca significetur Divinum Verum, ita Dominus in caelo.
@1 quod enim ab Ipso procedit$
@2 i, non autem quod procedit a proprio alicujus angeli$
@3 i quoque$
@4 vidi et obstupui$
@5 i tunc$
@6 foedus$
@7 i ibi$
@8 et$
@9 i ubivis$
@10 Testimonium sit$
@11 i, et id$
@12 After v 39$
@13 et quod id sit Verbum, quoniam id$
@14 i ut$
@15 dicit Dominus$
@16 quod nempe$
et aditum bono spirituali: `ex propitiatorio facietis cherubos super duabus extremitatibus’ significat receptionem omnium quae cultus ex illis bonis: `et erunt cherubi expandentes alas suas sursum’ significat elevationem veri fidei: `obtegentes alis suis super propitiatorium’ significat spiritualia integentia: `et facies eorum viri ad fratrem suum’ significat conjunctionem veri et boni: `ad propitiatorium erant facies cheruborum’ significat interiora jugiter spectantia bonum, ita Dominum: `et dabis propitiatorium super arcam desuper’ significat sic auditionem et receptionem omnium cultus quae ex bono amoris: `et ad arcam dabis testimonium’ significat a Domino in caelo: `quod dabo ad te’ significat repraesentativum: `et conveniam {1}tibi ibi’ significat auditionem et receptionem: `et loquar tecum desuper Propitiatorio’ significat conjunctionem: `ab inter binos cherubos’ significat ubi bonum caeleste et bonum spirituale conjuncta sunt: `qui super arca testimonii significat cum Domino in caelo: `omne quod praecipiam tibi ad filios Israelis’ significat cultum Ecclesiae repraesentativae.
@1 te IT$
2 Quod inde `propitiatorium’ sit auditio et receptio omnium quae cultus, etiam constat ex eo quod Jehovah cum Mosche locutus sit super propitiatorio inter cherubos; quod sit {2}cultus ex bono amoris qui recipitur, est quia nemo in caelum admittitur, ita non ad Dominum, quam qui in bono est, nempe in bono amoris in Dominum, ac in bono charitatis erga proximum, videatur n. 8516, 8539, 8722, 8772, 9139, 9227, 9230, 9274, proinde non auditur ac cultus ejus recipitur; ideo etiam super propitiatorio erant cherubi, nam per ‘cherubos’ significatur custodia et providentia ne adeatur Dominus nisi per bonum amoris, {3}ita ne aliqui in caelum intrent nisi qui in bono sunt, {4}tum quoque, ne illi qui in caelo sunt adeantur et laedantur ab illis qui in inferno. Ex his constare potest quid {5}significavit quod propitiatorium esset super arca, et quod super propitiatorio cherubi, et quod propitiatorium, ut et cherubi, essent ex puro auro; aurum enim significat bonum amoris, et arca caelum ubi Dominus.
Quod `propitiatorium’ significet mundationem a malis, {6}ita 3 remissionem peccatorum, constat ex locis in Verbo ubi `propitiatio’ seu `expiatio’ dicitur, ut apud Davidem,
Jehovah, expia peccata nostra propter nomen Tuum, Ps lxxix 9:
apud eundem,
Ipse misericors expiavit iniquitatem, Ps. lxxviii 38:
apud eundem,
Expiabis me hyssopo, et mundus fiam, lavabis me, et prae nive dealbabor, Ps. li 9 [A.V. 7]:
apud Esaiam,
Veniet super te malum, quod non scies deprecari cadet super te calamitas quam non poteris expiare, xlvii 11:
et apud Moschen,
Cantate, gentes, populus Ejus, qui sanguinem servorum Suorum ulciscetur, et expiabit terram Suam, populum Suum, Deut. xxxii (x)43;
expiationes fiebant per sacrificia, quae cum factae sunt, {7}legitur quod 4 expiabit eum sacerdos a peccato, et condonabitur, Lev. iv 26, 31, 35, v 6, 10, 13, 16, 18, 26 [A.V. v 6, 10, 13, 16, 18, vi 7], ix 7, xv 15, 30; {8}fiebat etiam per ‘argentum,’ Exod. xxx 16; {9}Ps. xlix 8 [A.V. 7]; inde dies expiationum ante festum tabernaculorum, Lev. xxiii 27-32. At sciendum quod expiationes illae non essent reales mundationes a malis aut {10}remissiones peccatorum, sed quod repraesentarent illas, nam omne rituale apud gentem Israeliticam et Judaicam erat modo repraesentativum Domini, Ipsius regni et Ecclesiae, et talium quae {11}caeli et Ecclesiae sunt; {12}quomodo repraesentationes sisterent talia coram angelis in caelo, videatur n. 9229.
Quia mundatio a malis et remissio a peccatis per propitiatorium 5 significabatur, ideo etiam significabatur auditio et receptio omnium quae cultus, nam qui mundatus est a malis, is auditur, et ejus cultus recipitur; hoc repraesentatum est per quod Jehovah super propitiatorio locutus sit cum Mosche, et {13}Praeceperit quid facturi filii Israelis, ut constat a vers. 22 hujus capitis, ubi dicitur,
Et conveniam {14}tibi ibi, et loquar tecum desuper propitiatorio ab inter binos cherubos qui super arca testimonii, omne quod Praecipiam tibi ad filios Israelis:
pariter alibi,
Moscheh cum loqueretur cum Jehovah, audivit vocem loquentem desuper propitiatorio quod super arca testimonii ab inter duos cherubos, Num vii 89.
6 Quod tunc audiretur homo, et {15}cultus ejus reciperetur, cum mundatus esset a malis, repraesentatum est per quod Aharon non intraret in sanctum intra velum ante propitiatorium nisi prius expiaverit se et populum, quod factum est per lavationem, per sacrificia, per suffimentum, perque sanguinem: et dicitur quod ita expiabit sanctum ab immunditiis filiorum Israelis, et a praevaricationibus eorum quoad omnia peccata eorum, Lev. xvi 2-16, et quod Jehovah ibi appariturus in nube, ibid. vers. 2; `in nube’ est in Divino Vero accommodato receptioni et captui hominum, quale est Verbum in sensu litterae, n. 4060, (x)4391, 5922, 6343 fin., 6752, 8106, 8443, 8781.
@1 i quod$
@2 audito et receptio talium cultus qui$
@3 proinde ne$
@4 et$
@5 significaverit$
@6 seu$
@7 dicitur$
@8 et$
@9 i et$
@10 reales remissiones altered to remissio$
@11 amoris et fidei in Ipsum$
@12 quae sistebantur sicut ita forent in coelo, quando in cultu erant$
@13 dixerit$
@14 te IT$
@15 reciperetur ejus cultus$
Sunt bini status homini {2}dum regeneratur, et succedit unus 2 alteri, unus qui (t)primus, est cum ducitur per {3}vera fidei ad bonum amoris, alter cum in bono amoris est, in quo cum est, in caelo apud Dominum est; inde patet quod id bonum sit ipsum caelum apud hominem, quia id bonum est Dominus apud illum, est enim a Domino; de binis illis statibus successivis apud hominem qui regeneratur, videatur n. 7923, 7992, 8505, 8506, 8510, 8512, 8516, 8643, 8648, 8658, 8685, 8690, 8701, 9224, 9227, 9230, 9274, et quod homo in caelum veniat quando in bono est, hoc est, quando per bonum ducitur a Domino, n. 8516, 8539, 8722, 8772, 9139.
Quod `cherubi’ significent custodiam et providentiam ne Dominus, 3 nec caelum, {4}adeatur nisi per bonum amoris, hoc est, nisi ab illis qui in bono amoris sunt, tum quoque ne bonum quod a Domino in caelo, et apud hominem, laedatur, constat a locis in Verbo ubi `cherubi’ nominantur, ut {5} Gen. iii,
Et ejecit hominem, et habitare fecit ab oriente ad hortum Edenis cherubos, et flammam gladii vertentis se, ad custodiendum viam arboris vitarum, vers. 24;
quod ibi `cherubi’ sint custodiae, patet, nam dicitur ad custodiendum viam arboris vitarum; arbor vitarum est bonum amoris quod a Domino, ita Dominus, et custoditur per quod non adeatur nisi per bonum amoris.
Creditur quod Dominus adiri possit per vera fidei, {4}sed per illa 4 separata a bono amoris non (x)adiri {6}potest, ne quidem caelum, {7}sed ut primum vera separata intrare volunt, occluditur caelum, ita via ad Dominum; et quia verum non potest ex se intrare nisi in eo sit bonum, et per id factum boni, ita nec potest intellectuale, et minus scientifica separata a bono {8} voluntatis.
Quia custodia et providentia ne adeantur Dominus, ita nec caelum, 5 nisi per bonum amoris, significatur per `cherubos,’ ideo in Verbo
dicitur `Jehovah {9}insidere cherubis,’ tum ‘{10}equitare et habitare super cherubis,’ ut apud Davidem,
Pastor Israelis, adverte aures; Qui sedes super cherubis, effulge Ps. lxxx 2 [A.V. 1]:
apud eundem,
Jehovah regnabit, commovebuntur populi, insidens cherubi Ps. xcix 1:
apud eundem,
Jehovah equitavit super cherubo, et volavit, Ps. xviii 11 [A.V. 10]:
et apud Esaiam,
Jehovah Zebaoth habitans cherubis, xxxvii 16:
et ideo {11} cherubi erant super aulaeis habitaculi, et super velo, Exod. xxv 1, 31, xxxvi 35, et quoque super parietibus templi circumcirca, et super foribus ibi, 1 Reg. vi 23-29, 31-35; similiter in novo templo, de quo apud Ezechielem, (x)xli 18-20; quod cherubi essent super aulaeis {12}habitaculi, super velo, super parietibus templi, et super foribus ibi significabat custodiam Domini ne adiretur Sanctum Divinum nisi per bonum amoris, et quod essent cherubi super arcam, significabat quod Ipse Dominus non adiretur nisi per illud bonum; ideo quoque cherubi facti sunt ex auro solido, et in templo {13}Hierosolymitano ex ligno olei, nam per `aurum’ et per {14}’oleum’ significatur bonum amoris.
6 Custodia et providentia illa Domini describitur per quattuor: animalia, quorum unicuique quattuor facies, infra thronum ubi Dominus, apud Ezechielem i I-fin., et x I-fin.; {15}et quoque per quattuor animalia circum thronum ubi Dominus, apud Johannem in Apocalypsi iv 6-10, v 6, 8, 9, 14; per `quattuor animalia’ significatur bonum sub varia specie procedens a Domino, et custodiens (c)ac tutans ne intro mittatur aliud quam bonum amoris in Dominum et bonum amoris erga proximum; per thronum super quo Dominus significatur caelum n. 5313.
@1 sit$
@2 qui$
@3 verum$
@4 After amoris$
@5 i in$
@6 potest Dominus, nec$
@7 d ut i nam$
@8 i quod$
@9 insidens$
@10 equitans et habitans$
@11 i quoque$
@12 tentorii$
@13 Hierosolymae$
@14 lignum olei$
@15 ac per eadem$
@1 boni$
Sedere ex dextris Meis et ex sinistris Meis non est Meum dare, sed quibus paratum est, x 40;
`dare illis quibus paratum est’ significat donare illis ex misericordia, qui in bono vitae et fidei sunt, n. 9305, ita qui in bono caelesti et in bono spirituali.
@1 i Domini$
@1 i et$
@1 sit$
@1 illas$
@2 ex his constare potest$
@3 significatum est altered to significata sit$
@4 et verum est ejus existere$
@5 et$
@6 After vera fidei, in the next sentence$
@1 apparet$
@1 sit$
@2 i et vicissim$
@3 et ex significatione viri, quod sit verum, de qua n. 3134, 3309, 3459, 4725, 7716, 9007; et ex significatione fratris, quod sit bonum, de qua$
Cum hoc ita se habet: caelum et Ecclesia, seu angeli caeli 2 et homines Ecclesiae, custodiuntur a Domino per elevationem interiorum eorum ad Se, et cum elevantur, tunc in bono amoris in Ipsum et in bono amoris erga proximum sunt; hoc secum habet elevatio ad Dominum; {2}ita custodiuntur, ut dictum est, angeli caeli et homines Ecclesiae; qui elevantur a Domino, vertunt continue faciem ad Dominum, quia Dominus tenet eos Sibi conjunctos per bonum amoris, at qui non elevantur {3}avertunt faciem a Domino; {4}ex his constare potest quid significatur per quod `facies cheruborum essent ad propitiatorium’; sed de (t)conversione illa ad Dominum {5}, ex Divina Domini Misericordia, ab experientia alibi dicetur.
@1 ex IT$
@2 i elevatio fit per vera fidei,$
@3 vertunt IT$
@4 quod ita sit, homo nescit quamdiu in mundo est; quapropter$
@5 i et a Domino$
@1 videatur T$
@1 After sunt conjuncta$
@1 i supra$
@1 lignorum IT$
@2 cp n. 9533$
@3 inde firmitudinem IT$
@4 i Levit. xxiv 5, 6, 7, Num. iv 7, 8 cp n. 9544$
Jesus dixit, Dispono vobis, sicut disposuit Mihi Pater Meus regnum, ut comedatis et bibatis super mensa Mea in regno Meo, xxii [29,] 30:
et apud Matthaeum,
Multi ab oriente usque {2}et occidente venient, et accumbent cum Abrahamo, et Jischako, et Jacobo in regno caelorum, viii 11:
{3}tum apud Davidem,
Non timebo mihi malum, dispones ante me mensam coram inimicis meis, pinguefacies oleo caput meum, poculum meum abundabit; bonum et misericordia sequentur me, Ps. xxiii 4-6.
`Mensa’ autem in sensu opposito significat receptaculum talium quae in inferno: apud Esaiam,
Aberrant per siceram, errant inter videntes, titubant judicio; omnes mensae sunt plenae vomitu, quemnam docebit scientiam, et quem intelligere faciet auditum, xxviii 7, 8 [,9]:
{4}apud eundem,
Vos qui deseritis Jehovam, qui disponitis Gadi mensam, et impletis menio libamen, lxv 11:
et {5}apud Davidem,
Dederunt in cibum meum fel, et in siti mea potarunt me aceto; fiet mensa eorum coram illis in laqueum, Ps. lxix 22, 23 [A.V. 21, 22].
@1 i in sequentibus locis, ut$
@2 ab AI$
@3 et$
@4 i et$
@5 Before apud Esaiam$
@1 quod sint Misericordia, est quia Misericordia est Divinus Amor erga illos qui in miseriis constituti sunt, et omne bonum est amoris; quod bonum meriti, quod solius Domini, sit Misericordia et inde sit Misericordia, est quia Dominus$
@2 i ita ex pura Misericordia$
@1 per id$
@1 cp. n. 9526$
@2 i, ubi similia verba$
{8}Inde patet quod sphaera Divini Boni in externa forma, desinat 3 ubi caelum, et sphaera Divini Veri separati a Divino Bono incipiat ubi infernum, ac in interstitio sit conjunctio, quae significatur per `clausuram palmi circumcirca.’
@1 a A, et IT$
@2 constare$
@3 coelum, et tutatur$
@4 i ea$
@5 tutatur$
@6 infernis$
@7 Boni$
@8 ita ultra usum qui est ne unus contra alterum spiret continue perniciem, sed per vices desistant. Illa sphaera Divini Veri conjuncti Divino Bono in externa forma, desinat ubi coelum, ac sphaera Divini Veri separati a Divino Bono in externa forma incipiat ubi infernum, quod intelligitur per conjunctionem cum Vero Divino$
@1 d mox i nunc$
@1 boni et veri$
@1 i desinit$
@1 i supra$
@1 videatur T$
@1 videatur T$
Regnum caeleste Domini est intimum seu tertium caelum, in 2 quo quod sint incomprehensibilia et ineffabilia, seu quae nusquam in alicujus mentem venerunt, et nusquam oculus vidit et auris audivit, notum est; quapropter (c)ea quae in (c)illo caelo existunt, coram spiritibus infra sistuntur per repraesentativa, ex quibus aliqua idea formatur de incomprehensibilibus et ineffabilibus quae ibi; eadem repraesentata sunt in mundo per arcam, propitiatorium, cherubos, mensam super qua panes facierum, et per candelabrum;{1} per illa {2}sistuntur omnia quae in eo regno {3}et per habitaculum et atrium tentorii, {4}perque aulaea et vela {5}ibi, repraesentata sunt quae in (t)regno spirituali Domini, quod est caelum secundum seu medium.
@1 i et$
@2 sistentur IT$
@3 ut$
@4 et per$
@5 eorum$
@1 coelestes IT$
@2 d vera scientifica i cognitiones$
@3 instrumentalia$
@4 i illae$
@5 i est$
@6 dicitur tegumentum$
9544a. [`Auro puro facies illa’ significat quod ex bono.]
@1 interno$
@2 i est$
@3 in Verbo intelligatur$
@1 sit IT$
@2 ita$
@3 et$
@4 videantur$
@5 i sunt$
@1 eorum IT$
2 Quod candelabrum sit caelum spirituale ex Divino Vero quod Domino, ita quoque Ecclesia, et quod lucerna sit fides, ac intelligenti veri et sapientia boni, quae a solo Domino, constat a locis in Verbo ubi `candelabrum’ et ubi `lucerna’ nominantur, ut apud Johannem,
Vidi septem candelabra aurea, et in medio septem candelabrorum similem Filio hominis; septem candelabra septem Ecclesiae, Apoc. i 12, 13, 20:
et apud eundem,
Removebo candelabrum tuum e loco suo si non egeris paenitentiam, Apoc. ii 5;
Ecclesia hic dicitur `candelabrum’ a Divino Vero quod ibi a Domino; quod `candelabrum’ sit Ecclesia, patet, {2}dicitur enim, Septem candelabra septem Ecclesiae; quod sit a Divino Vero, {2}patet ex eo quod dicatur, Removebo candelabrum tuum si non egeris paenitentiam; quod id sit a Domino, [etiam patet,] dicitur enim, In medio candelabrorum similis Filio hominis; quod Dominus dicatur Filius hominis a Divino Vero, videatur n. 2803, 2813, 3704 apud eundem,
3 Dabo duobus testibus Meis, ut prophetent dies mille ducentos sexaginta; hi sunt duae oleae et duo candelabra coram Deo terrae stantia, Apoc. xi 3-10;
`duo testes’ sunt Verbum utriusque testamenti, quatenus testatur de Domino; {3}id `olea’ dicitur ex Divino Bono, et `candelabrum’ ex Divino Vero, quod a Domino: apud Sachariam,
4 Angelus loquens dixit ad prophetam, Quid tu vides? cui dixi, {4}Video, et ecce candelabrum auri totum; (x)lecythus ejus super capite ejus, septemque lucernae ejus super eo, septena infundibula lucernis: duae oleae juxta id, una a dextra (x)lecythi, et una a sinistra ejus, iv 2, 3;
agitur ibi de (x)Serubbabele, qui fundaturus domum Dei et perfecturus illam, per quem repraesentatur Dominus quod venturus (c)et restauraturus caelum spirituale et Ecclesiam; quae sunt candelabrum, et sancta vera ibi septem lucernae.
Quod `lucerna’ sit fides, ac intelligentia veri, et sapientia boni 5 quae a solo Domino, constat apud Johannem,
Sancta Hierosolyma non opus habet sole neque luna, ut luceant in ea; gloria Dei illustrabit eam, et lucerna ejus Agnus: gentes quae salvantur in luce Ipsius ambulabunt, Apoc. xxi 23, 24:
et adhuc,
Nox non erit ibi, neque opus habent lucerna et luce solis, quia Dominus Deus illustrat illos, Apoc. xxii 5;
`lucerna’ in priore loco pro Divino Vero quod a Domino, et `lux’ pro fide, ita quoque pro intelligentia et sapientia: apud eundem,
Lux lucernae non lucebit in te amplius; et vox sponsi et sponsae non audietur in te amplius, Apoc. xviii 23:
6 et apud Jeremiam,
Abrogabo vocem gaudii et vocem laetitiae, vocem sponsi et vocem sponsae, vocem molarum, et lucem lucernae, ut sit tota terra in desolationem, in devastationem, xxv 10, 11;
ibi de exstinctione fidei et inde intelligentiae in rebus spiritualibus, {5}quae ibi lucerna quae non erit, et lux lucernae quae abrogabitur: pariter apud Hiobum,
Quoties lucerna impiorum exstinguitur., et venit super eos exitium, xxi 17:
apud Davidem,
Tu illuminas lucernam meam, Jehovah Deus meus splendere facit tenebras meas, Ps. xviii 29 [A. V. 28]; 2 Sam. xxii 29:
apud eundem,
Ex mandatis Tuis intelligens factus sum, lucerna pedi meo Verbum (x)Tuum, et lux semitae meae, Ps. cxix 104, 105:
apud Hiobum,
Cum Deus splendere facit lucernam super capite meo, ad lucem ejus ambularem in tenebris, xxix 3:
7 apud Matthaeum,
Lucerna corporis est oculus; si oculus tuus probus est, totum corpus tuum lucidum, at si oculus tuus malus fuerit, totum corpus obtenebratum erit; si ergo lumen quod in te est tenebrae est, tenebrae quantae! vi 22, 23; Luc. viii 16, xi 33-36;
per `oculum’ hic intelligitur fides et inde intelligentia; quod {6}ea in sensu interno sint `oculus,’ videatur n. 4403-4421, (x)4523-4534, 9051; inde patet quid significatur per quod `si oculus tuus probus, totum corpus lucidum, at si oculus tuus malus, totum corpus obtenebratum.’ Quia fides et inde intelligentia et sapientia {7} significatur per `lucernam,’ ideo reges Jehudae vocantur lucernae Davidi, 1 Reg. xi 36, xv (x)4; 2 Reg. viii 19; et David vocatur lucerna Israelis, 2 Sam. xxi 16, 17; non quod reges Jehudae essent lucernae, nec David, sed quia per {8}regem significatur Divinum Verum quod a Domino, n. 6148, et per Davidem Dominus quoad Divinum Verum, ex quo fides, intelligentia, et sapientia, n. 1888.
@1 After angelis$
@2 nam dicitur$
@3 quod$
@4 vidi$
@5 quo IT$
@6 hoc in sensu interno sit$
@7 i a Domino$
@8 reges$
@1 dicendum est,$
@2 patet$
@1 verum est quod vocatur spirituale, et bonum quod coeleste$
@1 schyphorum$
@2 pedes$
Terra tritici et hordei, et vitis et ficus et malogranati, Deut. viii 8:
et apud Haggaeum,
Non adhuc semen in horreo, et usque ad vitem, et ficum, et malogranatum? ii 19;
`triticum, {2} hordeum, et semen in horreo’ significat caelestia interna et externa, `vitis, ficus, et malogranatum’ spiritualia et naturalia in suo ordine, quorum ultima sunt scientifica, {3}quae naturalis et sensualis 2hominis, quapropter malogranatum ultimo loco (x)nominatur {4}: apud Zephaniam,
Jehovah perdet Aschurem, requiescent in medio ejus greges, omnis fera gentis, tum {5}platea et anataria in malogranatis ejus pernoctabunt, ii 13, 14;
`platea et anataria in malogranatis’ pro falsis mali in scientificis boni: apud Amos,
Vidi Dominum stantem super altari, Qui dixit, Percute malogranatum ut contremiscant postes; hoc est, divide eos in capite omnes; postrema eorum gladio occidam, ix 1;
‘percutere malogranatum’ pro destruere scientifica boni per falsa mali; `postes’ dicuntur tunc `contremiscere’ quia `postes’ sunt vera naturalis n. 7847; `postrema gladio occidere’ pro destruere sic ultima, `gladius’ enim est verum pugnans contra falsum et destruens illud, ac vice versa, n. 2799, 4499, 6353, 7102, 8294.
@1 Heb (kaphtor) = a round or spherical knob, malum oblongum Sch$
@2 i et$
@3 quare$
@4 i, scientifica sunt naturalis et sensualis hominis, quae sunt ultima$
@5 platea Heb (qa’ath), anataria Heb (qippodh). The meaning of each Hebrew word is uncertain.$
Quod `flores’ sint scientifica veri, et in genere vera, constat a 2 sequentibus his locis: apud Esaiam,
Radix eorum sicut tabes erit, et flos eorum sicut pulvis, quia renuerunt legem Jehovae zebaoth; et sermonem Sancti Israelis spreverunt, v 24:
apud eundem,
Venturos radicabit Jacobus, efflorescet et florebit Israel; ita ut impleantur facies orbis proventu, xxvii 6:
apud eundem,
Vae ebriis Ephraimi, et flori decidentis gloriae et decoris ejus xxviii 1;
`ebrii’ pro illis qui ratiocinantur ex falsis, n. 1072, `Ephraimus’ pro intellectuali Ecclesiae, hic perverso, n. 5354, 6222, 6234, 6238, 6267, `gloria’ pro vero {5} Divino, n. 4809, 5922, 8267, 8427, 9429; inde patet {6}quod `flos’ sit scientificum per quod verum: apud eundem,
Exaruit gramen, decidit flos; gramen est populus; sed Verbum Dei nostri manet in aeternum, xl 6-8:
apud Nahum,
Flos Libani, languescit, i 4;
ibi etiam `flos’ pro scientificis {7} ut mediis sapiendi: 3 apud Danielem,
In somnio vidit Nebuchadnezar, ecce arbor in medio terrae, altitudo ejus magna, folium ejus pulchrum, et flos ejus multus; sub illa umbram habebat bestia agri, et in ramis ejus habitabant aves caeli, et alebatur omnis caro. Sed Sanctus de caelo clamans dixit, Excidite arborem, amputate ramos ejus, discutite folium ejus, dispergite florem ejus; fugiat bestia agri sub ea, et aves e ramis ejus, iv 7-11 [A.V. 10-14];
per `arborem et ejus altitudinem’ significatur increscentia religiosi, quod significatur per Babel; {8}religiosum illud est sanctum in externis, {9}at profanum in internis, n. 1182, 1283, {x)1295, (x)1304, 1306-1308, 1321, 1322, 1326, `folium’ pro scientifico {10}veri in genere, n. 885, `flos’ pro scientifico {11}veri quatenus inservit pro medio sapiendi; ibi {12}autem quatenus inservit pro medio insaniendi, nam dicitur quod dispergerentur; `bestia agri’ sunt qui in affectionibus boni, et in opposito sensu qui in affectionibus mali, n. 45, 46, 142, 143, 246, 714, 715, 719, 776, 1823, 2179, 2180, 3218, 3519, 5198, 7523, 9090, 9280, `aves’ autem `caeli’ sunt qui in affectionibus veri, et in opposito sensu qui in affectionibus falsi, n. 3219, 5149, 7441; ideo dicitur quod sub umbra arboris illius habitaret bestia agri, et in ramis ejus habitarent aves caeli, et aleretur omnis caro, et dein quod fugeret bestia agri sub ea, et aves e ramis ejus.
@1 in$
@2 i ejus$
@3 illis$
@4 ac$
@5 i a$
@6 quod flos decidentes gloriae, sit initiamentum veri, ita scientificum$
@7 i veri$
@8 quod est sanctitas$
@9 et$
@10 vero altered to veri A, vero IT$@$
@11 vero altered to veri$
@12 vero$
@1 flores et malogranata$
@1 potentiae altered to potentiis$
@1 bona et inde vera$
@2 ita$
@3 i per$
@1 significentur$
@1 a$
@1 e$
@2 i ejus$
@3 i quia$
@4 i per candelabrum hic,$
@1 i quod IT$
@2 i n. 9568$
@1 i ut supra$
@2 sed$
@3 i et$
@4 naturale est scientifici$
@5 derivantur et producitur$
@6 quod a Divino, omne in$
@7 d sit i est$
@8 i est$
@1 est$
@2 per oleum sanctificarentur tentorium et omnia quae ibi, Altare, ipse Aharon et filii ejus, atque eorum vestes, et postea Reges$
@1 Before cum luce$
@2 i sicut lux$
Deum nemo vidit unquam; Unigenitus Filius, Qui in sinu Patris {4} Ille exposuit, i 18:
et apud eundem,
Non vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, v 37.
@1 et A, aut ac IT$
@2 i illo$
@3 quod lucet in coelos$
@4 i est$
Qui lotus est non opus habet nisi ut quoad pedes lavetur, et mundus est totus, xiii 10;
lavatio significabat purificationem interni hominis, n. 3147, 5954 fin., (x)9088, et `pedes’ naturale, n. 2162, 3147, 3761, 3986, 4280, 4938-4952.
@1 seu$
@2 quoniam forcipes et trullae illis usibus inserviebant;$
@3 i ibi$
@4 After disponuntur$
@5 hoc fit in naturali, quod constare potest ex eo, quod internus seu spiritualis homo cogitet in naturali et cogitata sua exponat in sensuali, et quoque velit in naturali, et quae vult agat in corporeo, quae sunt ultima$
@1 cur illa quoque essent ex auro, seu purificatoria et evacuatoria in naturali$
@1 i ut supra$
@2 i spiritualia et inde$
@3 in spiritualibus et scientificis$
@4 et quod$
@5 talentum$
@1 d ut supra i de qua supra$
@2 See p. ix preliminary note 1. A ends here.$
2 Talia non possunt videri oculis hominis dum in mundo est, nam illi formati sunt ad capienda terrestria et corporea, ita materialia; sunt ideo tam crassi ut ne quidem possint capere visu interiora naturae, ut satis constare potest ex vitris opticis, per quae armandi sunt, ut solum illa quae proxime interioris naturae sunt videant; verbo, sunt maxime hebetes, et quia tales, nequaquam per illos videri possunt repraesentativa quae apparent spiritibus in altera vita; sed si apparitura sint, auferendum erit oculis lumen mundi, quo ablato videntur illa quae in luce caeli; est enim lux caeli et est lux mundi, lux caeli est pro spiritu hominis, et lux mundi pro corpore ejus; et res ita se habet: illa quae in luce caeli sunt, in caligine sunt quando homo ex luce mundi videt, et vice versa, illa quae in luce mundi sunt, in caligine sunt quando homo ex luce caeli videt; inde est [quod] cum lux mundi visui oculi corporei aufertur, tunc aperiantur oculi spiritus ejus, et videantur quae in luce caeli, ita formae repraesentativae, ut supra dictum est.
3 Ex his sciri potest unde est quod homo hodie in caligine de caelestibus sit, et quidam in tanta ut ne quidem credant dari vitam post mortem, ita non se victurum in aeternum; est enim homo hodie tantum immersus corpori, ita corporeis, terrestribus, et mundanis, et inde in tam crassa luce mundi, ut caelestia ei prorsus caligo sint, et ideo visus ejus spiritus non illustrari possit. Ex his nunc patet quod sit videre oculis spiritus, quibus Moscheh vidit formam tentorii in monte Sinai.
Ducebar per angelos a Domino ad tellurem quandam in universo, ubi datum est inspicere in ipsam tellurem, sed non loqui cum incolis ibi, verum cum spiritibus qui inde; omnes enim incolae, seu homines cujuscumque telluris, post transactam vitam in mundo fiunt spiritus, et manent circa suam tellurem; ex illis tamen informatio datur de tellure, et de statu incolarum ibi; nam homines qui decedunt e corpore, secum ferunt omnem vitam priorem et omnem memoriam.
@1 i FINIS CAPITIS XXV EXODI IT$
CAPUT VICESIMUM SEXTUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Omne id vocatur LIBERUM quod est voluntatis, ita quod est amoris; unde est quod liberum se manifestet per jucundum volendi et cogitandi, et inde faciendi et loquendi, nam omne jucundum est amoris, et omnis amor est voluntatis, et voluntas est esse vitae hominis.
Omnis faciens peccatum, servus est peccati; servus non manet in domo in perpetuum; Filius manet in perpetuum; si Filius vos liberos fecerit, vere liberi eritis, viii 34-36.
Se habet regnum Dei quemadmodum homo qui projicit semen in terram; semen germinat et crescit dum nescit ipse; ultronea terra fructum fert, iv 26-28;
regnum Dei est caelum apud hominem, ita bonum amoris et verum fidei.
CAPUT XXVI
1. Et habitaculum facies, decem aulaea, byssino contexto et hyacinthino et purpura et coccineo dibapho, cherubis, opere excogitatoris facies illa.
2. Longitudo aulaei unius octo et viginti in cubito, et latitudo quattuor in cubito, aulaeum unum; mensura una omnibus aulaeis.
3. Quinque aulaea erunt conjuncta, quodvis ad alterum, et quinque aulaea conjuncta, quodvis ad alterum.
4. Et facies loramenta hyacinthini super ora aulaei unius ab extremitate in junctura, ac ita facies in ora aulaei extremi in conjunctura altera.
5. Quinquaginta loramenta facies in aulaeo uno, et quinquaginta
loramenta facies in extremitate aulaei quae in conjunctura altera; suscepta erunt loramenta, quodvis ad alterum.
6. Et facies quinquaginta ansulas auri, et conjunges aulaea, quodvis ad alterum in ansulis, et erit habitaculum unum.
7. Et facies aulaea capris ad tentorium super habitaculo, undecim aulaea facies illa.
8. Longitudo aulaei unius triginta in cubito, et latitudo quattuor in cubito, aulaeum unum, mensura una undecim aulaeis.
9. Et conjunges quinque aulaea solum, et sex aulaea solum, et duplicabis aulaeum sextum e regione facierum tentorii.
10. Et facies quinquaginta loramenta super ora aulaei unius extremi in junctura, et quinquaginta loramenta super ora aulaei juncturae alterius.
11. Et facies ansulas aeris quinquaginta, et induces ansulas in loramenta, et conjunges tentorium, ut sit unum.
12. Et redundans superfluum in aulaeis tentorii, dimidium aulaei superflui redundare facies super posteriora habitaculi.
13. Et cubitus hinc et cubitus illinc in superfluo in longitudine aulaeorum tentorii erit redundans super lateribus habitaculi hinc et illinc ad tegendum illud.
14. Et facies tegumentum tentorio pellibus arietum rubrorum, et tegumentum pellibus melium desuper.
15. Et facies asseres habitaculo lignis schittim, stantes.
16. Decem cubiti longitudo asseris, et cubitus et dimidius cubitus latitudo asseris unius.
17. Duae manus asseri uni combinatae, quaevis ad alteram; ita facies omnibus asseribus habitaculi.
18. Et facies asseres habitaculo, viginti asseres angulo meridiei versus austrum.
19. Et quadraginta bases argenti facies sub viginti asseribus duas bases sub assere uno duabus manibus ejus, et duas bases sub assere uno duabus manibus ejus.
20. Et lateri habitaculi alteri ad angulum septentrionis viginti asseres.
21. Et quadraginta bases eorum argento, duas bases sub assere uno, et duas bases sub assere uno.
22. Et duobus cruribus habitaculi versus mare facies sex asseres
23. Et duos asseres facies angulis habitaculi in duobus cruribus
24. Et erunt geminati ab infra, et simul erunt geminati ad caput ejus, ad annulum unum; ita erit ambobus illis, ad duos angulos erunt.
25. Et erunt octo asseres et bases eorum argento, sedecim bases duae bases sub assere uno, et duae bases sub assere uno.
26. Et facies vectes lignis schittim, quinque asseribus lateri: habitaculi unius.
27. Et quinque vectes asseribus lateris habitaculi alterius, e quinque vectes asseribus lateris habitaculi ad bina crura versus mare.
{1}28. Et vectis medius in medio asserum transiens ab extremitate ad extremitatem.
@1 See p. ix preliminary note 1. A begins here.$
29. Et asseres obduces auro, et annulos eorum facies auro: domos vectibus, et obduces vectes auro.
30. Et statues habitaculum secundum modum quem videre factus es in monte.
31. Et facies velum hyacinthino et purpura et coccineo dibapho et byssino (x)contexto, opere excogitatoris faciet illud, cherubis.
32. Et dabis illud super quattuor columnas schittim obductas auro, et unci earum auro super quattuor basibus argenti.
33. Et dabis velum sub ansulis, et induces illuc ab intra velum arcam testimonii, et distinguat velum vobis inter sanctum et inter sanctum sanctorum.
34. Et dabis propitiatorium super arcam testimonii in sancto sanctorum.
35. Et pones mensam ab extra velum, et candelabrum e regione mensae super latere habitaculi versus austrum, et mensam dabis ad latus septentrionis.
36. Et facies tegumentum ostio tentorii (x)hyacinthino et purpura et coccineo dibapho et byssino contexto, opere acupictoris.
37. Et facies tegumento quinque columnas schittim, et obduces illas auro, et unci earum auro, et fundes illis quinque bases aeris.
In hoc capite repraesentatur caelum alterum seu medium per habitaculum ac tentorium, ac caelestia et spiritualia ibi repraesentantur per illa a quibus construebantur; et postea repraesentatur medium uniens hoc caelum et caelum intimum per velum inter habitaculum et arcam testimonii.
Vers. 1. Et habitaculum facies, decem aulaea, byssino contexto et hyacinthino et purpura et coccineo dibapho, cherubis, opere {1}excogitatoris facies illa. `Et habitaculum facies’ significat caelum alterum seu medium: `decem aulaea’ significat omnia vera ex quibus: `byssino contexto et hyacinthino et purpura et coccineo dibapho’ significat spiritualia et caelestia ex quibus illa: `cherubis’ significat custodiam Domini ne adeatur et laedatur ab infernis: `opere {2}excogitatoris facies illa significat intellectuale.
@1 artificis IT Sch$
@2 d artificis i excogitatoris cp n. 9598$
2 Gradus illi vitae apud hominem aperiuntur successive; primus gradus per vitam secundum aequum et justum, alter gradus per vitam secundum vera fidei ex Verbo et secundum bona charitatis erga proximum inde, et tertius gradus per vitam secundum bonum amoris mutui et bonum amoris in Dominum; haec media sunt per quae aperiuntur successive illi tres gradus vitae apud hominem, ita tres caeli apud illum. Sed sciendum est quod quantum homo a bono vitae recedit, et ad malum vitae accedit, tantum claudantur illi gradus, hoc est, tantum claudantur caeli apud illum; nam sicut bonum vitae aperit illos, ita malum vitae claudit illos; inde est quod omnes qui in malo sunt extra caelum sint, {2}ita in inferno; (m)et quia caeli apud hominem successive aperiuntur secundum bonum vitae ejus, ut supra dictum est, sciendum quod ideo apud quosdam {3} aperiatur caelum primum et non alterum, et apud quosdam {4} aperiatur caelum alterum {5}et non tertium; et quod apud illos solum qui in bono vitae sunt ex amore in Dominum, caelum tertium aperiatur;(n) quod homo sit caelum in minima forma, et quod ad imaginem et caeli et mundi creatus sit, {6}videatur in locis citatis n. 9279.
Est itaque intimum caelum, quod repraesentatur per arcam 3 testimonii, de qua in capite praecedente; medium caelum, quod per habitaculum, de quo in hoc capite; et ultimum caelum, quod per atrium, de quo in capite sequente. Caelum dicitur habitaculum Dei ex eo quod Divinum Domini ibi habitet; est enim Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini quod facit caelum, quippe id dat vitam {7}angelis qui ibi; et quia Dominus in eo quod ex Se apud angelos habitat, n. 9338 fin., ideo caelum dicitur habitaculum Dei, et ipsa Divina Vera ex Divino Bono, quorum receptiones sunt angeli seu societates angelicae, vocantur habitacula, ut apud Davidem,
Mitte lucem Tuam et veritatem Tuam; hae ducant me, ducant me ad montem sanctitatis et ad habitacula Tua, ut ingrediar ad altare Dei ad Deum, Ps. xliii (x)3, 4:
apud eundem,
Fluvius, cujus rivi laetificabunt urbem Dei, sanctum habitaculorum Altissimi, Ps. xlvi 5 [A.V. 4]:
apud eundem,
In terram profanarunt habitaculum nominis Tui, Ps. lxxiv 7:
apud eundem,
Quam amabilia sunt habitacula Tua, Jehovah! Ps. lxxxiv 2 [A.V. 1].
Quod sint Divina quae procedunt a Divino Humano Domini, 4 quae proprie vocantur habitacula, et inde ipsum caelum vocatur habitaculum, constat etiam apud Davidem,
Juravit Jehovae, vovit forti Jacobi, Si dedero somnum oculis meis usque dum invenero locum Jehovae, habitacula forti Jacobi; ecce audivimus de Ipso in Ephrata, invenimus Ipsum in agris silvae; intrabimus in habitacula Ipsius, Ps cxxxii 2, 4-7;
`fortis Jacobi’ est Dominus quoad Divinum Humanum, n. (x)6425, `Ephrata’ {8}ubi inveniretur, est (x)Bethlechem ubi natus, Gen. xxxv 19, xlviii 7; Mich. v 1 [A.V. 2]; Matth. ii (x)5, 6; `agri silvae’ sunt bona 5 Ecclesiae apud gentes; apud Ezechielem,
Habitabunt super terra quam dedi servo Meo Jacobo, habitabunt super ea ipsi et filii filiorum eorum in aeternum; et David servus Meus princeps illis in aeternum; pangam illis foedus pacis, foedus aeternitatis erit cum illis, et ponam sanctuarium Meum in medio eorum in aeternum; sic erit habitaculum Meum apud illos, xxxvii 25-27;
`David qui princeps illis’ pro Domino, n. 1888, `sanctuarium’ pro Divino Humano Domini, quoniam ab Ipso omne sanctum, n. 3210, 9229, ita `habitaculum’ pro caelo, et pro Ecclesia ubi Dominus: 6 apud Jeremiam,
Sic dixit Jehovah, Ecce Ego reducens captivitatem tentoriorum Jacobi, et habitaculorum ejus miserebor, ut aedificetur urbs super cumulo suo, xxx 18;
reducere captivitatem tentoriorum Jacobi’ pro restaurare bona et vera Ecclesiae externae quae {9}deperdita, `habitaculorum ejus misereri’ pro restaurare vera Ecclesiae internae, `urbs quae aedificaretur super cumulo suo’ pro doctrina veri, n. (x)2449, 2943, 3216, 4492, 4493.
7 Quomodo Dominus in caelis habitat, constare potest ex illis quae de Domino prius ostensa sunt, quod nempe Dominus quoad Divinum Humanum sit Sol ex quo calor et lux in caelis; calor ex Domino ut Sole est amor, et lux est fides; Dominus inde habitat apud illos qui ab Ipso recipiunt bonum amoris et verum fidei, ita calorem et lucem vitae; praesentia Ipsius est secundum gradus receptionis.
@1 i seu tentorium conventus$
@2 hoc est,$
@3 i modo$
@4 i etiam$
@5 sed$
@6 videantur loca citata$
@7 angeli IT$
@8 quo$
@9 abducta et perdita$
Quod aulaea seu cortinae sint vera fidei quae illis qui in regno 2 spirituali Domini, constat a locis in Verbo ubi nominantur, ut apud Esaiam,
Canta, sterilis, non pepererat; quia multi filii desolatae prae filiis maritatae; amplificata locum tentorii tui, et cortinas habitaculorum tuorum extendant; longos fac funes, quia dextram et sinistram erumpes, et semen tuum gentes hereditabit, liv 1-3;
agitur ibi de Ecclesia instauranda apud gentes, quae dicitur `sterilis non peperit’ ex eo quia absque veris ex Verbo, n. 9325, {2} `cui dicuntur multi filii prae filiis maritatae’ {3}quia multa vera prae veris Ecclesiae prioris devastatae, {4}`filii’ enim sunt vera, {5} n. 489, 491, 533, 1147, 3373, 3704, `amplificare locum tentorii’ pro sanctum cultus ex bono amoris, n. 3312, (x)4391, 4599, `cortinas habitaculorum extendere’ pro sanctum cultus ex veris fidei: apud Jeremiam,
Devastata est tota terra, subito devastata sunt tentoria Mea, momento cortinae Meae, iv 20;
‘terra quae devastata’ pro Ecclesia, n. 9325, `devastata tentoria’ pro sancto cultus ex bono amoris, `devastatae cortinae’ pro (d)sancto cultu ex veris fidei: apud eundem,
4 Tentorium Meum devastatum est, et omnes funes Mei evulsi; filii Mei exiverunt a Me, et non illi; non tendens amplius tentorium Meum, {6}et erigens cortinas Meas, quoniam stulti facti sunt pastores, x 20, 21;
similiter: apud eundem,
Surgite et ascendite contra Arabiam, et devastate filios Orientis; tentoria et greges eorum {7}sument, cortinas eorum et omnia vasa eorum et camelos eorum {8}auferent sibi, xlix 28, 29;
‘Arabia et filii Orientis’ pro illis qui in cognitionibus boni et veri sunt, n. 3249, ‘{9}sumere tentoria et greges’ pro bona interiora Ecclesiae, n. 8937, {10}’sumere cortinas’ pro vera interiora Ecclesiae, ‘vasa eorum’ pro vera exteriora Ecclesiae, n. 3068, 3079, `camelos’ pro scientifica {11}communia, n. 3048, 3071, 3143, 3145 apud Habakuk,
Sub Aven vidi tentoria Kuschanis; commotae sunt cortinae Midianis, iii 7;
`cortinae Midianis’ pro veris apud illos qui in simplici bono, n. 3242, 4756, 4788, 6773, 6775.
5 Ex his patet quid intelligitur apud Davidem,
Jehovah, gloriam et honorem induisti; Qui operit Se luce quasi veste, extendit (x)caelos sicut cortinam, Ps. civ 1, 2;
`operire Se luce sicut veste’ pro Divinis Veris; quod `lux’ sit verum, videatur n. 9548, {12} quod etiam `vestis,’ n. 4545, 4763, 5319, 5954, 9093, 9212, 9216, inde `extendere caelos sicut cortinam’ est amplificare caelos per influxum veri Divini, unde intelligentia et sapientia; quod {13}’extendere et expandere caelos’ praedicetur (m)de intellectuali novo seu regenerato, videatur in articulo nunc sequente {14}9596 ad fin.(n)
@1 i et$
@2 i et$
@3 pro quod ei$
@4 quod filii sint$
@5 i videatur$
@6 aut$
@7 sumant AIT$
@8 auferant IT$
@9 devastare$
@10 cortinas eorum$
@11 in communi$
@12 i et$
@13 id$
@14 Before nunc$
2 Quia spiritualia et caelestia eo ordine sequuntur, ideo `byssinum contextum’ hic primo loco dicitur, at in velo quod inter habitaculum et arcam, seu inter sanctum et sanctum sanctorum, de {4}qua in vers. 31 hujus capitis, loco ultimo; quod in velo dicatur byssinum contextum ultimo loco, est quia velum {5}significat medium uniens caelum intimum {6}cum medio, inde in medio illo erit ultimum ut in sequente sit primum, ob conjunctionem.
3 Sed per `byssinum contextum’ proprie significatur intellectuale quale est spirituali homini, seu angelo qui in spirituali regno Domini; causa quod intellectuale per `byssinum contextum’ significetur, est quia apud hominem spiritualem novum voluntarium a Domino implantatum est in parte ejus intellectuali, videatur n. 863, 875, 895, 927, 1023, 1043, 1044, 1555, 2256, 4328, 4493, (x)5113; et quia intellectuale spiritualis hominis per `byssinum contextum’ significatur, ideo quoque verum spirituale, nam omne verum pertinet ad partem intellectualem, et omne bonum ad partem voluntariam, n. 3623, 9300; est enim intellectuale subjectum {7}seu continens, et verum est {8}ejus, et illa duo unum faciunt. Ex his quoque constare potest quod ipsum intellectuale apud illos qui e regno spirituali Domini sunt sit habitaculum, in stricto sensu, n. 9296, 9297, et quod id describatur per expansum ex aulaeis.
Ex his sciri potest {9}quod per `expandere et extendere caelos’ 4 significatur in sequentibus his locis, ut apud Esaiam,
Jehovah extendens caelos, expandens terram, dans animam populo super illa, et spiritum ambulantibus in illa, xlii 5:
apud eundem,
Ego Jehovah faciens omnia, extendens caelos solus, expandens terram a Me Ipso, xliv 24:
apud eundem,
Ego feci terram, et hominem super ea creavi; Ego, manus Meae extenderunt caelos, xlv 12:
apud Jeremiam,
Qui facit terram virtute Sua, parat orbem sapientia Sua, et intelligentia Sua extendit caelos, li 15:
apud Sachariam,
Jehovah extendens caelos et fundans terram, et formans spiritum hominis in medio ejus, xii 1;
quod per `extendere caelos et expandere terram’ hic simile significetur 5 quod per extendere et expandere habitaculum per aulaea seu cortinas, patet; et quod id sit regenerare hominem, et sic creare seu formare {10}novum intellectuale in quo novum voluntarium, quod est ipsum caelum hominis spiritualis, in quo Dominus apud illum hominem habitat; (s)quod sit regeneratio seu formatio novi intellectualis et inibi novi voluntarii, ita novi hominis, quae per `extendere caelos et expandere terram’ significatur, patet ab ipsa explicatione ibi, dicitur enim, Dans animam populo super illa, et spiritum ambulantibus in illa; tum, Formans spiritum hominis in medio ejus; quod caelum et terra {11}sint Ecclesia interna et externa, videatur n. 1733, 1850, 2117, 2118, 3355, 4535; et quod terra in genere sit regnum Domini et Ecclesia, n. 9334, quod etiam manifeste apparet ibi, nam nisi terra id significet, quid foret `expandere terram,’ ac `fundare terram,’ et `formare spiritum hominis in {12}ea?’
6 Quod per `extendere caelos et expandere terram’ hic simile significetur quod per extendere et expandere habitaculum per aulaea seu cortinas, constat ex locis alibi ubi id expressius dicitur, ut(s) (m)apud Esaiam,
Jehovah Qui extendit sicut cortinam caelos, et expandit illos sicut tentorium ad habitandum, xl 22:
apud eundem,
Amplifica locum tentorii tui, et cortinas habitaculorum tuorum extendant, liv 2:
et apud Davidem,
Jehovah operit Se luce quasi veste, extendit caelos ut cortinam, Ps. civ 2.(n)
{13}Ex his quoque patet quid per `expansum’ significatur in primo capite Geneseos,
Dixit Deus, Sit expansum in medio aquarum, et sit distinguens inter aquas aquis; et fecit Deus expansum illud, et distinxit inter aquas quae sub expanso, et inter aquas quae supra expansum; et vocavit Deus expansum caelum, vers. 6-8;
in primo illo capite describitur regeneratio hominis Ecclesiae caelestis, et ejus novum voluntarium (c)ac intellectuale per `expansum’; `aquae sub expanso et supra expansum’ sunt vera {14}externi et interni hominis; {15}quod `aquae’ sint vera, `videatur n. 2702, 3058, 3424, 4976: 8568, 9323.
@1 ita spiritualia et coelestia, seu vera et bona sequuntur ordine$
@2 i qui in Regno spirituali Domini, hoc est,$
@3 quae$
@4 quo$
@5 est$
@6 et medium$
@7 et$
@8 inde$
@9 quid$
@10 i apud illum$
@11 sit$
@12 medio ejus$
@13 inde$
@14 interni et externi$
@15 aquae sunt$
@1 i coelum IT$
@2 i id$
Vocavi nominatim Bezaleelem, et implevi eum spiritu Dei quoad sapientiam, et quoad intelligentiam, et quoad scientiam, et quoad omne opus, ad excogitandum cogitationes, ad faciendum in auro, in argento, et in aere, et in sculptura lapidis ad implendum, et in sculptura lignorum ad faciendum in omni opere excogitationis, Exod. xxxi 2-5, (x)xxxv 30-33.
Quod intellectuale significetur, etiam constat ex illis quae mox supra n. (x)9596 ostensa sunt.
@1 d artificis i excogitatoris cp p. 88 notes 1 and 2$
@2 seu$
@3 constant I$
@1 est$
@1 exsurgit before ex duobus$
@2 Before numeri$
@3 ex locis citatis, n 9488$
Quod mensura significet statum rei quoad verum, et quoque 2 statum rei quoad bonum, patet a locis in Verbo ubi agitur de mensurationibus novae {2} Hierosolymae, et quoque novi templi; per novam seu sanctam Hierosolymam significatur Nova Domini Ecclesia, similiter per templum; quapropter per mensuras eorum significantur status quoad verum et quoad bonum, ut apud Johannem,
Angelus calamum habebat aureum ut metiretur sanctam Hierosolymam, et portas ejus, et murum ejus; et mensus est urbem calamo in stadiis duodecies mille; mensus est murum ejus centum quadraginta quattuor cubitorum, quae est mensura hominis, hoc est, angeli, Apoc. xxi 15-17;
quod mensurae hic significent status quoad bonum et verum, manifeste patet, nam `sancta Hierosolyma’ est Nova Domini Ecclesia, `portae et murus ejus sunt vera fidei tutantia, `duodecies mille’ sunt omnia vera et bona in complexu, similiter centum quadraginta quattuor, n. 7973, hic enim numerus (t)simile significat cum numero duodecim, quia {3}exsurget a duodecim multiplicatis in duodecim; quod duodecim sint omnia vera et bona {4} in complexu, videatur n. 577, 2089, 2129 fin., 2130 fin., 3272, 3858, 3913; `mensura hominis, hoc est, angeli’ significat talem (d)esse statum Ecclesiae et caeli quoad {5}bona amoris et vera fidei, `homo’ enim est Ecclesia, et `angelus’ est caelum; nisi sciretur quid sancta Hierosolyma, quid ejus {6}portae et murus, quid numerus duodecies mille {7}in stadiis, et mensura muri centum quadraginta quattuor, tum quid mensura, {8} quid homo, et quid angelus, quis usquam sciret {9}quod mensura urbis esset duodecies mille in stadiis, et mensura muri 144 cubitorum esset mensura hominis, hoc est, angeli?
3 Simile per mensurationem significatur apud Sachariam,
Sustuli oculos meos et vidi, cum ecce vir cujus in manu funiculus mensurae; dixi, Quo tu vadis? qui dixit, Ad metiendum Hierosolymam ut videam quanta latitudo ejus, et quanta longitudo ejus, ii 5, 6 [A.V. 1, 2]:
tum apud Ezechielem,
Ubi vir cui calamus mensurae {10}, mensus est {11}domos novae urbis, ut et templum, quoad muros, parietes, portas, substructiones, limina, fenestras, gradus, de quibus ibi (x)xl-xlii;
nisi ibi mensurationes significarent status rei quoad verum et bonum, talia nequaquam {12}memorata fuissent. Per `mensurare’ in communi significatur status veri et boni: apud Jeremiam,
Sic dixit Jehovah, Si mensurabuntur caeli sursum, et pervestigabuntur fundamenta terrae deorsum, ecce usque Ego reprobabo semen Israelis propter omne quod fecerunt; ecce dies venientes quibus aedificabitur urbs Jehovae, et exibit amplius linea mensurae super collem Gareb, et circuibit ad Goah, xxxi 37, 38, 39:
tum apud Esaiam,
Quis mensus est pugillo aquas, et (x)caelos spithama expendit, et complexus est trientali pulverem terrae, et appendit in lance montes, et colles in libra? xl 12.
@1 ita$
@2 i seu Sanctae$
@3 exsurgit$
@4 i fidei$
@5 vera et bona$
@6 porta AIT$
@7 et numerus$
@8 i et$
@9 quid significat quod mensura urbis duodecies mille in stadiis, et mensura muri centum et quadraginta quatuor cubitorum, esset mensura hominis. Similiter$
@10 i in manu$
@11 aedificia$
@12 per mensurationes et per numeros designarentur; per mensuras et mensurationes etiam status veri et boni, quae Ecclesiae et coeli, significantur$
@1 quoad totum$
@2 boni et veri$
@3 After significantur$
@4 et illa$
@5 ita se habet cum omnibus apud hominem, et ita cum repraesentativis, quae quod se referant ad formam humanam, et secundum relationem ad illam significent, videatur n. 9496, ita quoque Habitaculum quoad aulaea, quinque conjuncta quodvis ad alterum.$
@1 nam per illa conjunctio fit but quod loramenta sint conjunctio est quia conjunctio per illa fit is d at the end of where it began an incompleted sentence.$
@1 i secundum sphaeras$
@2 in quibus angeli seu societates angelicae sunt a Domino$
@1 sint altered to sit$
[2] Omnis conjunctio tam innumerabilium societatum angelicarum in caelo, cum modis conjunctionis earum, repraesentata est in forma constructionis habitaculi ac tentorii, de quibus in hoc capite; sed modi conjunctionis, quales in caelo, non inde ad ideam hominis pervenire possunt, ex causa quia homo ne, quidem scit quod per habitaculum repraesentatum (x)sit caelum; et si (o)id scivisset, usque non scit quod societates caelestes ita per amorem conjunctae sint ut unum referant; sed omnia illa plene in angelorum ideam influunt cum haec de habitaculo leguntur, omnia enim et singula descriptionis sensum internum habent, qui a Domino coram angelis manifestatus sistit statum conjunctionis omnium totius caeli inter se per amorem qui a Domino.
[3] Conjunctio societatum angelicarum in unum caelum se refert ad has leges,
1. Quod omne unum in caelo {6} forma plurium secundum harmoniam caelestem consociatorum existat.
2. Quod amor sit conjunctio spiritualis, unde harmonia caelestis.
3. Quod vinculum universale erit, ut singula inter se teneantur conjuncta.
4. Quod vinculum universale influet in vincula singularia, et faciet illa.
5. Quod vinculum universale sit Dominus ita amor ab Ipso, et inde amor in ipsum.
6. {7} Quod vincula singularia sint inde, et quod illa sint amoris mutui seu {8} charitatis erga proximum.
Hae leges {9} sunt a quibus caelum ex innumerabilibus societatibus angelicis consistens usque ut unus homo sit.
@1 etiam$
@2 i omnes$
@3 magis$
@4 i coelo$
@5 i quodam$
@6 coelorum IT$
@7 i et$
@8 d seu i et$
@9 i ordinis$
@1 et AIT$
@2 i n. 9471$
@3 illa IT$
@1 After mediate$
@2 internum illius in externum hujus$
@3 i externum coeli medii est quod repraesentatur per tentorium quod super Habitaculo, et vera ejus quae ex bono coelesti per aulaea ex capris, ex quibus tentorium.$
@1 ut nunc$
@1 ut quoque$
@1 i etiam$
@1 quoque$
@1 i ubi similia$
@1 i supra$
@1 tentorium enim est externum coeli, n. 9615, et aulaea sunt vera quae id coelum constituunt, n. 9615$
@1 i etiam$
@1 tentorii AIT$
@2 circum$
[3] Dicitur quod similia in tabernaculo quae apud hominem, occurrant, quoniam repraesentativa in natura se referunt ad formam humanam, et secundum relationem ad illam significant, n. 9496;(n) in externis apud hominem sunt quattuor tegumenta, quae omnia interiora ambiunt et concludunt, quae pelles et cutes vocantur; hae quibus internis correspondent, videantur {11} ab experientia n. 5552-5559, 8980; similia {12} repraesentata sunt in {13} tegumentis quae expansum tabernaculi constituebant; inde {14} intellectus aliquam lucem de formis caeli faenerari potest; sed usque lux illa exstingueretur apud omnes illos qui non cognitionem distinctam de illis {15} quae in corpore humano sunt {16} habent, et qui non simul cognitionem distinctam de spiritualibus quae fidei et de caelestibus quae amoris, quibus illa correspondent. Quia haec et illa apud plerosque in umbra, immo in caligine sunt, non solum ex non cognitione sed etiam ex non fide, ideo illa ulterius explicare supersessum est, caderent enim, ut supra dictum est, in nullam ideam, ob nullam intellectualem lucem in talibus.
@1 i externa$
@2 nulla intellectualis lux, ita nulla idea$
@3 norunt$
@4 (m)cognitionem habent et cum legunt Verbum, in illustratione sint a Domino:(n) imo ne quidem quod homo qui in bono amoris et fidei est, sit coelum in minima forma, et quod is quoad sua interiora et quoad exteriora correspondeat coelo$
@5 notionem$
@6 inde$
@7 super quo suffitus$
@8 tegumenta super illo$
@9 o T$
@10 externis quae sunt corporis$
@11 videatur IT$
@12 eadem haec$
@13 i quatuor$
@14 i itaque$
@15 singulis$
@16 existunt$
@1 The following note is interpolated here: (quod ideo omnia templa sint ad orientem et occidentem) cp n. 9642 (10)$
@2 ibi AIT cp n. 9654$
@1 lignei$
@2 i asseres, de quo sequitur$
@3 i illi$
@4 videatur vers. seq. 29$
@1 asserem$
@2 inde$
@3 et$
@1 ductus AI$
[2] Eadem per `meridiem’ et `austrum’ (x)significantur apud Esaiam,
Dicam septentrioni, Da, et meridiei, Ne inhibe; adduc filios Meos e longinquo, et filias Meas ab extremitate terrae, xliii 6;
agitur ibi de Nova Ecclesia; `dicere septentrioni’ est illis qui in tenebris seu ignorantia de veris fidei, qui sunt gentes extra Ecclesiam, `dicere meridiei’ est illis qui in luce ex cognitionibus boni et veri, qui sunt qui intra Ecclesiam, (o)quare his dicitur ne inhiberent, at illis ut darent: [3] apud Ezechielem,
Pone facies tuas viam meridiei, et stilla versus meridiem, et propheta contra silvam agri ad meridiem, et dic silvae meridiei, Ecce Ego incendens in te ignem qui comedet in te omnem arborem viridem, et comburentur omnes facies a meridie ad septentrionem: pone facies tuas versus Hierosolymam, et stilla contra sanctuaria, et propheta contra terram Israelis, xxi 2-10 [A. V. xx 46-xxi 5];
`meridies’ (o)hic pro illis qui in luce veri ex Verbo, ita pro (o)illis qui ab Ecclesia, (m)sed qui {2} in falsis quae confirmant ex sensu litterae Verbi (o)sinistre explicato, unde dicitur `silva agri ad meridiem’ et `silva meridiei’; silva est scientificum regnans, hortus (o)autem est verum regnans;(n) inde patet quid significatur per `ponere facies viam meridiei, et stillare versus meridiem, ac prophetare {3} contra silvam agri ad meridiem’; et postea, `pone facies {4} versus Hierosolymam, et stilla contra sanctuaria, et propheta contra terram Israelis’; Hierosolyma enim et terra Israelis est Ecclesia, `et sanctuaria ibi sunt quae Ecclesiae; [4] apud (x)Esaiam,
Si expromseris famelico animam tuam, ac animam afflictam saturaveris, exorietur in tenebris lux tua, et caligo tua sicut meridies, lviii 10;
`tenebrae’ et `caligo’ pro ignorantia veri et boni, `lux’ et `meridies’ pro intellectu eorum {5}: apud eundem,
Proferte consilium, facite judicium, pone sicut noctem umbram tuam in medio meridiei, absconde expulsos, vagum ne revela, xvi 3;
`in medio meridiei’ pro in media luce veri: apud Jeremiam,
Sanctificate contra filiam Zionis proelium, surgite et ascendamus in meridiem, quia abit dies, quia inclinatae sunt umbrae vesperae, vi 4;
`ascendere in meridiem’ pro contra {6} Ecclesiam, ubi verum in luce {7} ex Verbo: apud Amos,
Occidere faciam solem in meridie, et obtenebrabo terram in die lucis, viii 9;
pro exstinguere omnem lucem veri quae ex {8} Verbo: [5] apud Davidem,
Non timebis tibi a pavore noctis, a telo volat interdiu, a pes in caligine, a morte vastat in meridie, Ps. xci 5, 6;
`pavor noctis’ pro falsis mali quae ab inferno, `telum quod volat interdiu’ pro falso quod aperte docetur, `mors quae vastat in meridie’ pro malo in quo aperte vivitur, per quod destruitur {9} verum, ubi in sua luce ex Verbo esse potest: {10} et apud Esaiam,
Propheticum deserti maris, sicut turbines in {11} meridie ad transeundum, e deserto venit, e terra terribili, xxi 1:
[6] apud Danielem,
Hircus caprarum magnum se fecit valde, et crevit cornu ejus valde versus meridiem, et versus ortum, et versus decus; crevit usque ad exercitum caelorum, et dejecit in terram de exercitu, et de stellis, et conculcavit ea, viii 8-10;
agitur ibi de statu Ecclesiae futurae, et praedicitur quod Ecclesia peritura per doctrinam de fide separata a bono charitatis; `hircus caprarum’ est talis fides {12}, n. 4169 fin., 4769, `crescere cornu versus mei diem’ pro potentia falsi inde contra vera, {13} `versus ortum’ pro contra bona, `versus decus’ pro contra Ecclesiam, `ad exercitum caelorum’ pro contra omnia bona et vera caeli, `dejicere in terram de exercitu et de stellis’ pro destruere ea, et ipsas cognitiones boni et veri, n. 4697: [7] apud eundem prophetam describitur bellum inter regem meridiei et regem septentrionis, xi 1-fin., et per `regem meridiei’ significatur lux veri ex Verbo, et per `regem septentrionis’ ratiocinatio de veris {14} ex scientificis; vices quas subitura {15} Ecclesia usque dum peritura, describuntur per belli illius varios successus.
[8] Quoniam {17} meridies significabat verum in luce, ideo ordinatum est ut tribus Rubenis, Schimeonis, et Gadis, castrametarentur versus meridiem, Num. ii 10-15; castrametationes {18} repraesentabant ordinationem omnium quae {19} in caelis secundum vera et bona fidei et amoris n. 4236, 8103 fin., 8193, 8196, (c)et (o)duodecim tribus, quae castrametabantur, significabant omnia vera et bona in complexu, n. 3858, 3862, 3926, 3939, 4060, 6335, 6337, 6397, 6640, 7836, 7891, 7996, 7997; per tribum Rubenis significabatur {20} verum fidei doctrina, n. 3861, 3872, 5542, per tribum {21} Schimeonis verum fidei vita male, n. 3869-3872, 4497, 4502, 4503, 5482: et per tribum {22} Gadis (d)significabantur opera ex illis veris, n. 6404, 6405; inde patet cur illi versus meridiem castrametati sunt, omnia enim quae sunt veri seu fidei, meridiei sunt quia lucis.
[9] Ex his nunc constat quid per `angulum meridiei’ significatur, quod nempe ubi status veri in luce, nam omnes {23} status boni amoris et veri fidei significantur per quattuor angulos terrae, status boni amoris per angulum orientis et (o)per angulum occidentis, et status veri fidei per angulum meridiei et septentrionis; similiter per quattuor ventos {24} in Apocalypsi,
Angeli stantes super quattuor angulis terrae, retinentes quattuor ventos terrae, ut non flaret ventus super terram, vii 1:
et alibi,
Satanas exibit ad seducendum gentes, quae in quattuor angulis terrae, xx 7 [, 8]:
apud Matthaeum,
Mittet angelos, et congregabit electos a quattuor ventis, a terminis caelorum ad terminos illorum, xxiv 31:
et apud Ezechielem,
A quattuor ventis veni, spiritus, et inspira in occisos ut vivant, xxxvii 9.
[10] Quia per ventos illos, seu (o)per plagas illas significata sunt omnia boni et veri, ita omnia caeli et Ecclesiae, et per templum significatum est {25} caelum seu Ecclesia, ideo ab antiquis temporibus sollemne fuit templis situm dare versus orientem et occidentem, quoniam oriens significabat bonum amoris in suo ortu, et occidens bonum amoris in suo occasu; hoc traxit originem ex repraesentativis, in quibus fuerunt antiqui qui ab Ecclesia.
@1 in exterioribus$
@2 quae$
@3 quapropter dicitur pone facies tuas viam meridiei, et stilla versus meridiem, et propheta$
@4 i tuas$
@5 lux et meridies pro intellectu veri, tenebrae et caligo pro ignorantia ejus$
@6 in$
@7 lux veri$
@8 ex i in$
@9 i ibi$
@10 i similia significantur apud Jeremiam, Multiplicabuntur viduae prae arena marium, adducam illis vastatorem in meridie, xv 8:$
@11 a IT$
@12 per doctrinam de sola fide absque vita ejus ex bono, hircus caprarum pro illis qui in fide separata a charitate$
@13 i et$
@14 i illis$
@15 i est$
@16 quia$
@17 i enim$
@18 illorum qui$
@19 per tribum Rubenis significabatur altered to tribus Rubenis significabat$
@20 per tribum altered to tribus$
@21 et per tribum altered to tribus$
@22 omnes enim$
@23 i ut$
@24 i ipsum$
@25 i ipsa$
[2] Bases etiam correspondent pedibus et plantis pedum in homine in genere ossibus, quae sustentant omne carneum in corpore, (o)et per pedes et per ossa similiter significatur verum (o)sustentans, et per carneum in corpore bonum (o)quod se per verum sustentat; quod omnia in natura se referant ad formam humanam, et secundum relationem ad illam significent, (d)videatur n. 9496; quod caro sit bonum, {6} n. 3813, 6968, 7850, 9127, quod pedes sint naturale, ita verum in potentia a bono n. 5327, 5328, quod corpus sit bonum, n. 6135 {7}, {8} quod ossa sint verum sustentans, n. (x)3812 fin., 8005; [3] inde quoque est quod fundamentum, quod est communis basis, sit verum fidei et {9} ipsa fides, ut constare potest ex locis in Verbo ubi `fundamentum’ dicitur, ut apud Esaiam,
Annon scitis, annon auditis, annon intelligitis fundamenta terrae? xl 21;
qui non scit quid significatur per `fundamentum’ et quid per `terram,’ non aliter capit {10} quam quod (x)ima telluris ibi per fundamenta terrae intelligantur, tametsi percipere potest, si attenderit, quod aliud intelligatur {11}, quid enim foret scire, audire, et intelligere fundamenta terrae? inde constare potest {12} quod per `fundamenta terrae’ significentur talia quae (t)sunt Ecclesiae; quod `terra’ in Verbo sit Ecclesia, patet {13} manifeste a {14} locis in Verbo ubi `terra’ nominatur {15}, videantur citata n. 9325; et {16} quod fundamenta ejus sint vera fidei, haec enim Ecclesiae sunt {17} pro fundamentis, ut quoque constare potest adhuc a sequentibus his locis: apud Davidem,
Non agnoscunt, nec intelligunt, in tenebris ambulant, vacillant omnia fundamenta terrae, Ps. lxxxii 5;
quod fundamenta terrae non vacillent, sed vera Ecclesiae illis qui non agnoscunt, non intelligunt, et in tenebris ambulant, patet: apud eundem,
Commota est et contremuit terra, et fundamenta montium trepidarunt, et commoverunt se, Ps. xviii 8 [A. V. 7];
`montes’ sunt bona amoris, n. 795, 4210, 6435, 8327, `fundamenta’ illorum sunt vera fidei: apud Esaiam,
Cataractae ab alto apertae sunt, et commota sunt fundamenta terrae, xxiv 18 {18}.
[4] Quia `fundamentum’ est verum fidei, et `urbs’ doctrina (o)ejus, ideo etiam in Verbo dicitur `fundamentum urbis’ cum intelligitur verum doctrinae; {19} quod `urbs’ sit doctrina veri {20}, videatur n. 402, (x)2449, 2943, 3216, 4492, 4493; inde constare potest quid significatur per `fundamenta urbis sanctae Hierosolymae’ apud Johannem,
Murus urbis sanctae Hierosolymae habebat fundamenta duodecim, et in illis nomina duodecim apostolorum Agni; fundamenta muri urbis omni lapide pretioso exornata, Apoc. xxi 14, 19, 20 {21};
qui non scit quid `sancta Hierosolyma,’ quid `urbs,’ quid `murus,: quid `fundamentum,’ et quid `duodecim apostoli’ significant, nihil arcani quod ibi {22} latet, videre potest, cum tamen per `sanctam Hierosolymam’ intelligitur Nova Domini Ecclesia, huic nostrae successura {23}, per `urbem’ doctrina, per `murum’ verum tutans et defendens, per `fundamenta ejus’ fidei vera, {24} per `duodecim apostolos’ omnia boni amoris et vera {25} fidei in complexu; inde constare potest cur dicitur {26} fundamenta erunt duodecim, et illa omni lapide pretioso exornata lapis (o)enim pretiosus est verum fidei ex bono amoris, n. 114, 3858, 6640, 9476, et duodecim apostoli sunt omnia (o)amoris et fidei in complexu, n. 3488, 3858 fin., 6397; [5] inde patet {27} quid significatur per `fundamenta’ ibi, et quoque per `fundamenta’ apud Esaiam,
Ecce Ego disponens cum stibio lapides tuos, et fundamenta tua ponant in sapphiris, liv 11;
`sapphiri’ sunt vera interiora {28}, n. 9407 apud eundem,
Jehovah baculo percutiet Aschurem: tunc {29} erit omni transitus baculi fundamenti, super quo faciet requiescere Jehovah xxx 31, 32;
`baculus fundamenti’ est potentia veri; quod `baculus’ sit potentia, videatur n. 4013, 4015, 4876, 4936, 6947, 7011, 7026: et apud Jeremiam,
Non sument de te lapidem pro angulo, aut lapidem fundamentorum, li 26;
[6] `lapis fundamentorum’ pro veris fidei: (m)apud Hiobum,
Ubi fuisti cum fundavi terram, indica si nosti intelligentiam; quis posuit mensuras ejus, si scis? super quid bases ejus, aut quis posuit lapidem anguli ejus? cum (x)canerent simul stellae matutae, et clangerent omnes filii Dei, xxxviii 4-7;
qui non scit quid in sensu interno significat `terra,’ `mensurae ejus,’ `bases ejus,’ (o)tum quid `lapis anguli,’ `stellae matutae,’ et `filii Dei,’ {30} nihil arcani inibi videt; credet quod terra sit quae intelligitur, (o)tum ejus fundamentum, mensurae, bases, lapis anguli, (c)ac nesciret {31} (o)prorsus quid sit quod canerent stellae matutae, et clangerent filii Dei; sed e tenebris {32} in lucem veniet qui scit quod `terra’ sit Ecclesia, `fundamenta’ ejus verum fidei, `mensurae’ ejus status boni et veri, `bases ejus’ ipsa vera sustentantia, `lapis anguli’ potentia veri {33}, `stellae matutae cognitiones boni et veri (o)ex bono, `filii Dei’ vera Divina {34}; hi dicuntur clangere cum existunt, illae canere cum exoriuntur.(n)
@1 nam bases$
@2 i essent$
@3 ex$
@4 quod ita sit, est quia verum est forma boni, et bonum ex forma habet quale$
@5 et inde$
@6 i videatur$
@7 similiter corpus n. 6135: quod pedes sint verum naturale cui potentia bono, n. 5327, 5328$
@8 i et$
@9 i sic$
@10 autumare potest$
@11 utcunque videt, quod inde non aliquis sensus Ecclesiae existat$
@12 patet$
@13 constat$
@14 in$
@15 dicitur$
@16 inde sciri potest,$
@17 quoniam illa sunt Ecclesiae$
@18 similiter alibi apud Eundem prophetam, Catharactae ab alto apertae sunt, et commota sunt fundamenta terrae, xxiv 18: Apud Davidem, Commota est et contremuit terra, et fundamenta montium trepidarunt et commoverunt se, Psalm xviii 8 [A. V. 7]: et apud Eundem, Non agnoscunt, nec intelligunt, in tenebris ambulant, vacillant omnia fundamenta terrae, Psalm lxxxii 5, quod fundamenta terrae non vacillent, sed vera Ecclesiae, illis qui non agnoscunt, non intelligunt, et in tenebris ambulant, patet$
@19 AIT i ut apud Davidem, Apparuerunt alvei aquarum, et revelata sunt fundamenta urbis, ab increpatione Jehovae, Ps. xviii 16 [A.V. 15]. In this Heb [ ] (tebhel) = orbis and not urbis. cp quotations of this v in n. 9818 {16}, A.R. 343, 351, and Sch.$
@20 fidei$
@21 14 ad 20 IT$
@22 in his$
@23 quae post hanc, ita quae nunc instauratur$
@24 i et$
@25 vera et bona$
@26 i quod IT$
@27 constare potest$
@28 i quae a solo Domino$
@29 sic$
@30 i is$
@31 nesciat$
@32 i sicut$
@33 inde$
@34 ipsa vera ex bono$
@1 bonum meriti a Divino Humano Domini$
@1 i supra$
@1 i tales. (There is no superscript number in the text which this footnote refers to)$
@2 et quod hoc sit propter quod repetitio$
@3 i enim$
@1 vera IT cp n. 9633$
@2 nempe$
@3 correspondet oriens after ortu$
@4 After occasu$
@5 statui autem veri in luce correspondet meridies, et statui veri in umbra septentrio$
@6 at$
@7 decidit IT$
@8 veri et in bono$
@9 i, quae in coelo ex amore et fide in Dominum,$
@10 sit$
@1 ita$
@2 i ut supra$
@3 i proinde ubivis,$
@1 sit$
@2 amoris a Domino$
@3 i eis$
@4 i seu inferioribus est$
@5 quod$
@1 sit$
@2 Before a Divino$
@3 i supra$
Exscindet Jehovah (c)ab Israele caput et caudam, ramum et juncum uno die, ix (x)13 [A.V. 14]:
{7} apud eundem,
Non erit Aegypto opus, quod faciet caput et cauda, ramus et juncus, xix 15;
agitur ibi de Ecclesia, cujus interiora sunt caput, (x)et exteriora cauda: [3] apud eundem,
In omnibus capitibus calvities, omnis barba rasa, xvi 2 [A.V. xv 2];
`calvities in capitibus’ pro non bono et vero in interioribus, `barba rasa’ pro non bono et vero in exterioribus: apud Jeremiam,
Ab Aegypto pudefies, sicut pudefacta es ab Aschure, et manus tuae super capite tuo; (x)eo quod abominatus est Jehovah praesidia tua, ii 36, 37;
ita describitur pudor propter deperdita {8} bona et vera Ecclesiae per scientifica et per ratiocinia ex illis; `Aegyptus’ est scientificum, `Aschur’ est ratiocinatio ex illis, `manus super capite’ pro contegere interiora ob pudorem: similiter alibi apud eundem,
Pudefacti sunt, et (x)ignominia affecti, ac obtexerunt caput suum, xiv 3, 4; (o)et 2 Sam. xiii 19.
@1 quod sit conjungi; ex significatione ab infra, quod sit ab extra seu exteriori, nam quod exterius est hoc exprimitur per inferius, et quod interius est per superius$
@2 omnia corporis$
@3 dictum est i ostensum est$
@4 quia ibi principia sunt$
@5 inde$
@6 enim$
@7 i et$
@8 After Ecclesiae$
@1 surgent$
@1 Et AI$
@2 (d)amborum et duorum$
@3 i illos$
[2] Quod octo sint omnimode, est quia per illum numerum significatur idem quod per duo et per quattuor, nam ab illis in se multiplicatis exsurgit, et per duo ac {2} quattuor significatur conjunctio ad plenum, n. 5194, 8423, 8877, et inde quoque plenum, n. 9103, proinde omnimodum, nam quod plene est, id etiam omnimode est; per octo etiam significatur plenum et omnimodum ex eo, quia per septimanam significatur integra periodus a principio ad finem, n. 2044, 3845, inde per diem octavum status plenus, a quo dein fit {3} novum principium; inde erat quod masculi octo dierum circumciderentur, Gen. xvii 12, xxi 4; per circumcisionem enim significabatur purificatio ab amoribus spurcis per verum fidei, n. 2039, 2046 fin., 2799, 3412, 3413, 4462; praeputium correspondebat conspurcationi boni per illos amores, n. 4462, 7045, 7225, et gladius petrarum, quo circumcisio peragebatur, significabat verum fidei per quod purificatio, n. 2039 fin., 2046 fin., 2799, 7044.
[3] Plenum et omnimodum per octo post septem etiam significatur apud Micham,
Aschur cum venerit in terram nostram, et calcaverit palati nostra, tunc constituemus super eum septem pastores et octo principe hominum, et pascent terram Aschuris gladio, et liberabit ab Aschure, v 4, 5 [A.V. 5, 6];
`Aschur’ pro ratiocinatione de bonis et veris Ecclesiae ex propria intelligentia; liberatio totalis seu omnimoda a falsitate inde {4} significatur per `octo principes hominum qui destruent’; `principes hominum’ sunt primaria vera boni {5}.
[4] Quod octo sint plenum et omnimodum, etiam constat ab experientia de intromissione et receptione societatum in caelum, de qua videatur n. 2130; societates primum receptae apparebant usque a duodecim, et postea usque ad octo; qui enim intromittuntur et recipiuntur in caelum, sunt qui (m)purificati a terrestribus, ita ab amoribus illorum et dein instructi; `per numerum octo tunc significabatur plenum {6}.(n)
[5] Simile significatur per octo alibi in Verbo, ut per quod porticus portae a domo esset octo ulnarum, et quod octo gradus essent a domum {7}, apud Ezechielem xl 9, 31, 41; agitur ibi de nova domo, per quam significatur Nova Domini Ecclesia; vera ducentia ad bonum et bono (o)ad vera significantur per porticum et per gradus.
[6] Qui non scit quod numeri in Verbo involvant res (t), nusquam aliud comprehendere potest quam quod mensurae et numeri, ubi de tabernaculo, {8} de templo Salomonis, (c)et dein de (o)nova domo, deque novo templo, (o)et de nova terra, apud Ezechielem agitur, nihil rei et sic nihil sancti significent {9}, cum tamen in Verbo nulla vocula vana est; expendat qui intelligentiam habet, `mensuras’ et `numeros’ apud Ezechielem a cap. xi ad cap. xlviii; tum `mensuras’ et `numeros’ apud Johannem in Apocalypsi xxi, ubi etiam dicitur, quod
(o)angelus mensus sit murum novae Hierosolymae, centum quadraginta quattuor cubitorum, et quod illa mensura sit {10} hominis, hoc est, angeli, ibid. vers. 17:
etiam alibi,
Qui habet intelligentiam, computato numerum bestiae, numerus enim hominis est, nempe numerus ejus {11} sescenta sexaginta sex, Apoc. (x)xiii 18;
praeter {12} multis in locis alibi; quod omnes numeri in Verbo res significent, videatur n. 482, 487, 575, 647, 648, 755, 813, 1963, 1988, 2075, 2252, 3252, 4264, 4495, 4670, 5265, 5291, 5335, 5708, 6175, (a)7973, et in locis {13} ubi ostensum quid aliqui numeri in specie significant.
@1 sit$
@2 i per$
@3 nam a statu pleno fit tunc$
@4 Before totalis$
@5 vera ex bono$
@6 similiter per octo, per quem numerum status plenus significabatur$
@7 gradus ad domum essent octo$
@8 i ac postea$
@9 involvant$
@10 i mensura$
@11 i est$
@12 etiam$
@13 praeter alibi pluries,$
@1 d sint i sit$
@1 i et$
@2 spectans versus illam plagam coeli$
@3 sunt tria, quae supra memorata$
[2] Quomodo cum his se habet, non sciri potest nisi sciatur quomodo cum interioribus et cum exterioribus in spirituali mundo se habet; quae optima et purissima sunt, ita quae perfectiora reliquis, in intimo sunt, quae inde procedunt versus exteriora, secundum gradus remotionis ab intimis, minus perfecta sunt, et tandem illa quae in extremis, omnium minime perfecta, n. 9648; minus {1} perfecta dicuntur, quae facilius a sua forma et pulchritudine, ita a suo ordine {2}, possunt detorqueri {3}; se habent illa sicut cum fructibus, intime in illis {4} sunt semina, extra haec {5} est caro, semina in perfectiore statu sunt quam caro quae extra, ut constare potest ex eo quod dum caro putrescit, usque tamen semina manent {6} integra: similiter se habet cum seminibus, intime in illis est prolificum, quod in perfecto statu est prae illis quae (o)ibi extra sunt, nam prolificum manet in sua integritate, et producit (o)novam arborem aut {7} plantam, cum exteriora dissolvuntur: similiter se habet in caelo; intima ibi quia propiora Domino, in perfecto statu sunt prae exterioribus; inde est quod caelum intimum in sapientia et intelligentia, ac inde in felicitate sit prae caelis qui infra: similiter se habet in unoquovis caelo, intimum in illis perfectum est prae illis quae circumcirca {8}: similiter apud hominem qui in bono amoris et veris fidei est, internum ejus est in perfectiore statu quam externum {9}, nam internus homo {10} est in calore et luce {11} caeli, externus {12} (o)autem in calore et luce {11} mundi: similiter {13} in omni forma perfecta, intimum (o)ejus est optimum; intimum est quod intelligitur per medium.
[3] {14} (s)Quod per `transire ab extremitate ad extremitatem’ cum (o)dicitur de vecte, significetur potentia inde derivata et continuata ubivis, est quia per `ab extremitate ad extremitatem’ significatur finis primus et ultimus, ita a principio ad finem, finis enim primus est principium; inde est quod per extremitates significentur omnia et {15} ubivis, ut apud Jeremiam,
Gladius Jehovae devorans ab extremitate terrae {16} ad extremitatem ejus, xii 12;
`gladius’ pro vero {17} pugnante contra falsum {18} et destruente illud, (o)ac in opposito sensu pro falso pugnante contra verum et destruente illud, n. 2799, 4499, 6353, 7102, 8294, `devorans ab extremitate terrae ad extremitatem ejus’ pro omnia Ecclesiae, `terra’ enim est Ecclesia, n. 9334 apud Davidem,
Ab extremitate caelorum exitus Ipsius, et circuitio Ipsius ad extremitates eorum, Ps. xix 7 [A. V. 6];
ibi etiam `ab extremitate caelorum ad extremitates illorum’ pro omnibus et ubivis: [4] apud Marcum,
Mittet angelos Suos, et congregabit electos Suos ex quattuor ventis, ab extremitate terrae usque ad extremitatem caeli, xiii 27;
`extremitas terrae et extremitas caeli’ pro omnibus externis et internis Ecclesiae; quod `terra’ sit externum Ecclesiae et `caelum’ internum ejus, videatur n. 1733, 1850, 2117, 2118 fin., 3355 fin., 4535, ubi explicatur quid nova terra et novum caelum. Similiter `extremitates’ in plurali, apud Esaiam,
Respicite ad Me, ut salvemini, omnes extremitates terrae, xlv 22:
apud Davidem,
Deus salutis nostrae, fiducia {19} omnium extremitatum terrae, et maris longinquorum, Ps. lxv 6 [A.V. 5];
et quoque in singulari cum dicitur usque ad extremitatem: apud Esaiam,
Sit salus Mea usque ad extremitatem terrae, (x)xlix 6:
apud eundem,
Jehovah audiri faciet usque ad extremitatem terrae; dicite filiae Zionis, Ecce salus tua veniet, lxii 11:
apud Jeremiam,
Veniet tumultus usque ad extremitatem terrae, xxv 31;
`usque ad extremitatem’ involvit ab extremitate ad extremitatem.
[5] Cum autem per extremitatem modo intelligitur extremum seu ultimum, tunc per illam {20} significatur id quod ultimum caeli aut (x)Ecclesiae est, ut apud Esaiam,
Cantate Jehovae canticum novum, laudem Ipsius extremitas terrae (x)descendente mare, et plenitudo ejus, insulae et habitatore. earum, xlii 10;
`extremitas terrae (x)descendente mare’ pro ultimo Ecclesiae ubi bonum (o)et verum est in obscuro; quod `mare’ id sit, videatur n. 9653, `insulae’ pro illis qui remotiores sunt a veris, et inde (o)a cultu, n. 1158: [6] apud eundem,
Adduc filios Meos e longinquo, et filias Meas ab extremitate terrae, xliii 6;
`filii e longinquo’ sunt qui in obscuro quoad vera, `filiae ab extremitate terrae’ sunt qui in obscuro quoad bona, quales fuerunt gentes;’ quod `filii’ sint qui in veris, et in sensu (x)abstracto vera, videatur n. 264, 489, 491, 1147, 2623, 2803, 2813, 3373, 3704, et quod `filiae’ sint qui in bonis, et in sensu abstracto bona, n. 489-491, 2362, 3963, 8994; inde (o)etiam patet quod `extremitas’ praedicetur de bono, et `longinquum’ de vero, ut quoque Ps. lxv 6 [A.V. 5]; et Esai. xiii 5. Sed (o)sciendum quod per extremitatem caeli non sit {21} extremitas spatii quae intelligitur, sed status boni et veri, nam in caelo non est spatium sed modo apparentia ejus secundum status boni et veri {22}.
@1 i et minime$
@2 , et inde a suo ordine et a sua pulchritudine; ita a bono et vero$
@3 d detorqueri i deflecti$
@4 fructibus$
@5 illa$
@6 maneant$
@7 et$
@8 i sunt$
@9 perfectiore statu suae [suis intended] externis$
@10 internum$
@11 luce et calore$
@12 externum$
@13 i in omni particulari, de quo forma praedicari potest, nam$
@14 This separate sheet is found in A Volume IV p. 203, 204.$
@15 i quia omnia etiam$
@16 i usque$
@17 falso$
@18 verum$
@19 fiduciae IT$
@20 Cum vero extremitas modo involvit ultimum finem, per extremitatem tunc$
@21 est$
@22 nam in coelo non est spatium, sed apparentia ejus secundum status boni, ita est omnis status boni et veri$
@1 After per bonum$
@2 omne enim quod est Divini amoris Domini dicitur bonum$
@3 et per bonum$
[2] Introitus erat ad plagam orientalem, ex causa quia Dominus intrat {7} per bonum amoris in caelum; quod etiam constare potest apud Ezechielem, ubi agitur de novo templo, ubi haec,
Duxit me ad portam quae spectans versus orientem, cum ecce gloria Dei Israel {8} venit a via orientis; et gloria Jehovae intravit in domum via portae, cujus facies versus orientem, et implevit gloria Jehovae domum, xliii 1-6:
et dein,
Dixit ad me Jehovah, (x)Porta spectans orientem clausa erit, non aperietur, et vir non intrabit per eam, sed Jehovah Deus Israel intrabit per eam, xliv 1, 2;
ex quibus manifeste patet quod Dominus solus intret in caelum per bonum amoris, et quod bonum amoris a Domino impleat caelum et faciat illud; `oriens’ significat Dominum {9} quoad bonum amoris, ex causa quia Dominus est Sol caeli, n. 3636, 3643, 7078, 7083, (x)7171, 8644, 8812. In caelo autem ita se habet: oriens est ubi Dominus apparet ut Sol, quod est antrorsum e regione oculi dextri, n. 4321 fin., 7078, 7171, versus occidentem inde, ita in linea recta ab oriente et ad occidentem {10} sunt qui in bono amoris; ad austrum (o)autem sunt qui in luce veri, et ad septentrionem qui in umbra veri. Omnes qui in caelo spectant ad Dominum, nam ibi antrorsum spectare est ad Ipsum; nemo ibi potest retro ab Ipso spectare (m)utcumque se vertit, videatur n. 4321 fin., sed hoc arcanum est quod naturalis homo non potest comprehendere {11}.(n) Talia sunt quae repraesentabantur per modum visum Moschi in monte, secundum quem statueretur habitaculum.
@1 i ejus$
@2 versus$
@3 et sic quod latera essent$
@4 i ita situ contrario ad situm templorum hodie$
@5 i etiam$
@6 austrina$
@7 After amoris$
@8 Israelis$
@9 enim est Dominus$
@10 orientem$
@11 hoc arcanum est, quod naturalis homo non potest comprehendere, videatur idem ab experientia n. 4321 fin., inde patet, cur introitus in tabernaculum esset via orientis,$
@1 cp ii. 9675$
[2] Bini illi caeli, nempe {2} intimum et medium, ita distincti sunt ut non possit intrari ab uno in alterum, sed usque unum caelum constituunt per societates angelicas medias, quae tali genio sunt ut accedere ad utriusque caeli bonum possint; hae societates sunt quae constituunt medium uniens, quod repraesentabatur per velum; cum angelis ex illis societatibus etiam aliquoties datum est loqui. Quales angeli (t)caeli intimi sunt, et respective quales angeli caeli medii, constare potest ex correspondentia; angelis intimi caeli correspondent illa apud hominem quae ad cordis et (o)quae ad cerebelli provincias {3} pertinent, angelis autem medii caeli correspondent illa apud hominem quae pulmonum et ad cerebri provincias {3} pertinent; quae cordis et cerebelli sunt vocantur involuntaria et spontanea, quia ita apparent, quae autem pulmonum et cerebri sunt vocantur voluntaria; qualis perfectio uni caeli prae altero, et quale discrimen, inde aliquantum potest constare angelis autem mediis, qui accedunt ad utrumque caelum, et conjungunt, correspondent plexus cardiaci et pulmonares, per quos conjunctio cordis fit cum pulmonibus; tum medulla oblongata, ubi conjungitur fibra (x)cerebelli cum fibra cerebri {4}.
[3] Quod angeli qui ex caelesti regno Domini sunt, hoc est, (o)qui in intimo caelo, constituant provinciam cordis in Maximo Homine, et quod angeli qui ex {5} spirituali regno Domini sunt, hoc est, (o)qui in medio caelo, constituant provinciam pulmonum ibi, videat n. 3635, 3886-3890: et quod inde correspondentia cordis et pulmonum {6} apud hominem, n. 3883-3896; similiter se habet cum correspondentia cerebri et cerebelli. Quales caelestes seu qui in intimo caelo sunt, et quales spirituales seu qui in medio, et quae differentia, videatur n. 2046, 2227, 2669, 2708 {7}, 2715, 2718, 2935, 2937, 2954, 3166, 3235, 3236, 3240, 2046, 3374, 3833, 3887, 3969, 4138, 4286, 4493, 4585, 4938, 5113, 5150, 5922, 6289, 6296 {8}, 6366, 6427, 6435, 6500, 6647, 6648, 7091, 7233, (x)7474, 7977, 7992, 8042, 8152, 8234, 8521; inde patere potest quales sunt angeli intermedii {9}, qui constituunt medium uniens, quod repraesentabatur {10} per velum.
[4] Quod velum templi diruptum sit {11} in binas partes quando Dominus passus est crucem, Matth. xxvii 51; Marc. xv 38; Luc. xxiii 45, significabat glorificationem Domini; Dominus enim cum in mundo fuit, Humanum Suum fecit Divinum Verum,at cum abivit e mundo, Humanum Suum fecit Divinum Bonum, a Quo dein Divinum Verum procedit, videantur citata n. 9199 fin., 9315 fin.; Divinum Bonum est sanctum sanctorum {12}.
[5] {13} Glorificatio Humani Domini usque ad Divinum Bonum quod {14} Jehovah, describitur (o)etiam in sensu interno per processum expiationis, {15} cum Aharon intrabat in {16} sanctum sanctorum intra velum, de quo in (x) Lev. xvi 1-fin., (o)et in sensu respectivo per eundem processum describitur regeneratio hominis usque ad bonum caeleste, quod est bonum intimi caeli; processus ille talis erat; Aharon acciperet juvencum bovis in sacrificium, et arietem in holocaustum, pro se et sua domo; ac indueret vestes sanctitatis, quae erant tunica lini, caligae lini, balteus lini, et cidaris lini, et lavaret aquis carnem; et acciperet binos hircos, super quos sortem jaceret, quorum unus offerretur Jehovae {17}, (o)et alter emitteretur in desertum; hoc pro contione filiorum Israelis. Cum sacrificaret juvencum, quod suffimentum inferret intra velum; et de sanguine juvenci ac {18} hirci spargeret septies super propitiatorio versus ortum; et quoque daret (o)sanguinem super cornua altaris. Postea confiteretur peccata filiorum Israelis, quae daret supra (x)hircum qui emitteretur in desertum. Tandem exueret vestes lini, et indueret suas, et faceret holocaustum pro se et (o)pro populo; et quae ex sacrificiis {19} non adolebantur {20}; ita fieret {21} quotannis cum Aharon intraret ad {22} sanctum sanctorum intra velum. Sacerdotium, quo Aharon fungebatur, repraesentabat Dominum quoad Divinum Bonum, sicut regium, quod postea (o)erat apud reges, (o)repraesentabat Dominum quoad Divinum Verum, n. 6148; processus glorificationis Humani Domini usque ad Divinum Bonum, in sensu interno, ibi describitur is processus manifestabatur angelis cum Aharon perageret illa {23}, a intraret intra velum, et quoque nunc manifestatur angelis, cum id {24} in Verbo legitur.
[6] Per juvencum bovis in `sacrificium peccati’, et per arietem in holocaustum, significatur purificatio boni a malis in externo et in interno homine; per tunicam lini, caligas lini, balteum lini, et cidarim lini, quae indueret cum ingrederetur, et per lavationem carnis, significati quod purificatio illa fieret per vera ex bono; per duos hircos caprarum in sacrificium peccati {25}, et per arietem in holocaustum, et per hircum qui (x)offerebatur {26}, et per alterum qui emittebatur {27}, significatur purificatio veri a falsis in externo {28} homine; per suffimentum, quod inferret intra velum, significatur aptatio; per sanguinem juvenci, et per sanguinem hirci, qui septies spargeretur super propitiatorium ortum versus, et dein super cornua altaris, significatur Divinum Verum e Divino Bono; per confessionem peccatorum {29} super hirco vivo qui emitteretur in desertum, significatur omnimoda separatio (o)et ejectio mali a bono; per exuitionem vestium lini, et induitionem vestium suarum, cum facturus holocausta, tum per eductionem carnis, cutis, (c)et fimi sacrificiorum extra castra, et per combustionem eorum, significatur induitio caelestis boni apud regeneratum, et glorificatio Humani usque ad Divinum Bonum in Domino {30}, rejectis omnibus illis, qua fuerunt humani ex matre, usque adeo ut non amplius filius ejus esset {31}, videantur citata n. 9315 fin. Haec sunt quae significantur per illum processum (o)purificationis cum Aharon intraret ad sanctum sanctorum intra velum; nam illis peractis Aharon repraesentabat Dominum (o)quoad Divinum Bonum {32}. Ex his constare potest quod per `velum’ inter sanctum et sanctum sanctorum etiam significetur medium uniens Divini Veri et Divini Boni in Domino {33}.
@1 inter sanctum et sanctum sanctorum non modo in Tabernaculo, sed etiam in Templo significabat$
@2 i coelum$
@3 provinciam$
@4 per quam conjunctio cerebri et cerebelli fit$
@5 in$
@6 i sit$
@7 i fin.$
@8 6296, 6289 altered to 6289, 6296 A, 6296, 6289 IT$
@9 medii$
@10 repraesentatur$
@11 disrumperetur$
@12 i, et Divinum Verum est sanctum inde$
@13 i Regeneratio hominis usque ad bonum caeleste, et in supremo sensu$
@14 i est$
@15 i semel quotannis$
@16 ad$
@17 in sacrificium$
@18 atque$
@19 sacrificio$
@20 i , educerentur extra castra et comburerentur$
@21 i semel$
@22 in$
@23 illum$
@24 is processus$
@25 peccatum$
@26 offerretur$
@27 emitteretur$
@28 d i et in interno$
@29 iniquitatum$
@30 d in Domino i apud Dominum$
@31 quod id omne ejectum fuerit, usque tandem ut non filius Mariae esset$
@32 i Ipsum$
@33 Ex his constare potest, quod etiam per Velum inter sanctum et inter sanctum sanctorum in supremo sensu significetur medium uniens Divini Veri et Divini Boni in Domino, et ab Ipso in coelo$
[2] Qui in caelo referunt medium uniens, vocantur caelestes spirituales et spirituales caelestes; illi repraesentantur in Verbo per Josephum, et hi per Benjaminem; quod Josephus in sensu repraesentativo sit caeleste spirituale, videatur n. 4286, 4592, 4963, 5249, 5307, 5331, 5332, 5417, 5869, 5877, 6224, 6526, et quod Benjamin sit spirituale caeleste, n. 3969, 4592; et sic quod Josephus sit medium uniens internum, et Benjamin medium uniens externum, n. 4585, 4592, 4594, 5411, 5413, (x)5443, 5639, 5686, 5688, 5689, 5822; (x)quid caeleste spirituale, et spirituale caeleste, videatur n. 1577, 1824, 2184, 4585, 4592, 4594.
(s)Etiam ex oppositis qui sunt in infernis, {3} noscitur quale discrimen {4} est inter caelestes et inter spirituales in caelis; qui in infernis oppositi sunt caelestibus {5}, illi vocantur genii, et qui (o)ibi contrarii (o)sunt spiritualibus, vocantur spiritus; genii, qui oppositi {6} caelestibus, a tergo sunt, spiritus autem, qui oppositi {7} spiritualibus, a facie sunt; (o)et medii ad latera; genii quia oppositi {8} caelestibus {9}, in interiore malo sunt quam spiritus; de his et illis ab experientia, videatur n. 5977, 8593, 8622, 8625; infernum geniorum prorsus separatum est ab inferno spirituum, usque adeo ut qui in uno (x)sunt transire in alterum nequeant; sunt enim {10} ibi intermedii qui conjungunt, qui oppositi sunt intermediis in caelis. (s)
@1 i bonum coeleste et bonum spirituale, quod significatur per velum, n. 9670,$
@2 i ita conjunctio fit$
@3 contrariis$
@4 qualis distinctio$
@5 in contrariis sunt qui in inferno; qui ibi contrarii sunt coelestibus$
@6 contrarii$
@7 contrarii$
@8 ex opposito$
@9 i sunt$
@10 etiam$
@1 After commisceantur,$
@2 commisceatur altered to commiscerentur then commisceatur restored$
@3 utruisque coeli$
@4 commixta$
[2] Per `columnas’ in spirituali sensu significantur illa quae sustentant caelum et Ecclesiam, quae sunt bona amoris et {3} bona fidei (o)a Domino; haec per `columnas’ significantur apud Davidem,
Ego rectitudinibus judicabo; liquescentes terrae, et omnes habitatores ejus, Ego firmabo columnas ejus, Ps. lxxv [3,] 4 [A. V. 2,3]:
apud Hiobum,
Deus Qui tremefacit terram e loco suo, eo {4} ut columnae ejus contremiscant, ix 6;
`columnae terrae’ pro bonis et veris {5} quae sustentant Ecclesiam, nam `terra’ in Verbo est Ecclesia, n. 9325; (o)quod non telluris columnae sint quae contremiscent, patet: {6} apud Johannem,
Qui vicerit, eum faciam columnam in templo Dei Mei, et foras non exibit amplius; et scribam super eo nomen Dei Mei, et nomen urbis Dei Mei, novae Hierosolymae quae descendit e caelo a Deo Meo, et nomen Meum novum, Apoc. (x)iii 12;
`columna in templo’ pro bonis et veris Ecclesiae, quae (o)etiam sunt `nomen Dei,’ et `nomen urbis novae Hierosolymae’ {7}; quod `nomen Dei’ sit omne bonum et verum Ecclesiae, seu omne in complexu per quod colitur Dominus, videatur n. 2724, 3006, 6674, 9310.
@1 illud$
@2 aulaea$
@3 i inde$
@4 ita$
@5 bonis i illis$
@6 i et$
@7 i tum nomen novum$
@1 i , nempe$
[2] Omne bonum est sanctum, et omne verum quantum boni in se habet; bonum dicitur sanctum a Domino, quia Dominus est solus sanctus, et ab Ipso omne bonum et omne verum, n. 9229, 9479; inde patet cur habitaculum dicitur sanctum, et arca in qua testimonium, {4} sanctum sanctorum; testimonium (o)enim est Ipse Dominus quoad Divinum Verum, n. 9503, et arca est caelum intimum ubi Dominus, n. 9485; Dominus etiam est in caelo medio, sed praesentior in caelo intimo; qui enim Domino per bonum amoris {5} conjuncti sunt, illi cum Ipso sunt; qui autem Domino {6} conjuncti sunt per bonum fidei {7}, quidem cum Ipso sunt, sed remotius; in caelo medio est conjunctio cum Domino per fidem implantatam {8} bono {9} charitatis erga proximum. Ex his patet cur habitaculum quod extra velum dicatur sanctum, et habitaculum quod intra velum (o)dicatur sanctum sanctorum.
[3] Quod Dominus sit a Quo omne sanctum, et quod sit ipsum {10} sanctum sanctorum, constat apud Danielem,
Septimanae septuaginta decisae sunt super populum (o)Meum, ad ungendum sanctum sanctorum, ix 24:
(m)et in Apocalypsi,
Quis non timeat Te, Domine, et (x)glorificet nomen Tuum? quia solus sanctus, (x)xv 4;(n)
ideo etiam Dominus dicitur Sanctus Israelis, {11} Esai. i 4, v 19, 24, x 20, xii 6, xvii 7, xxix 19, xxx 11, 12, 15, xxxi 1, xxxvii (x)23, xli 14, 16, 20, xliii (x)3, 14, xlv 11, lx 9, 14; Jer. (x)l 29, li 5; Ezech. xxxix 7; Ps. lxxi (x)22; Ps. lxxviii 41; Ps. lxxxix (x)19 [A.V. 18]; 2 Reg. xix 22; et alibi. Quicquid itaque apud filios Israelis repraesentabat (o)Dominum, seu bonum et verum quae procedunt ab Ipso {12}, post inaugurationem vocabatur sanctum, ex causa quia solus Dominus sanctus. Sanctus Spiritus in Verbo est quoque sanctum quod a Domino procedit.
@1 distinguet vobis Velum IT$
@2 et illud$
@3 in medio coelo est bonum internum ibi$
@4 i dicitur$
@5 Ipsi amore but bono is written above amore$
@6 Ipsi$
@7 fide but bono written above$
@8 i in$
@9 i , quod vocatur bonum$
@10 inde quod sit Ipse$
@11 i Redemptor, Salvator, regenerator$
@12 quod a Domino$
[2] Quomodo se habet cum praesentia Domini in intimo caelo, et quo modo cum praesentia Ipsius in medio caelo, et quoque in ultimo constare potest ex illis quae de influxu boni et veri a Domino multis in locis ostensa sunt; praesentia {1} Domini fit per influxum, et influxus se habet secundum vitam boni et veri; qui in bono amoris in Dominum sunt, illi sunt qui proxime recipiunt influxum; qui autem in bono charitatis erga proximum sunt etiam recipiunt illum, sed remotius, (x)quia bonum charitatis erga proximum remotius est ipso bono amoris in Dominum; qui autem in bono fidei sunt, quidem etiam recipiunt illum, sed quantum boni fides in se habet {2}; quapropter qui in bono vitae sunt ex veris fidei, illi recipiunt eum {3}; Dominus enim in bono est, quia omne bonum est ab Ipso, et prorsus nihil ab homine, nec ab angelis in caelo {4}.
[2] Quod porro Domini praesentiam in caelo, et per caelum, apud hominem, concernit, sciendum quod Dominus supra caelos sit, est enim ipse Sol caeli, sed usque per lucem et calorem inde est praesens; lux inde est Divinum Verum (o)quod fidei, et calor inde est Divinum Bonum (o)quod amoris; quod a Domino procedit, Ipse est; ex quibus patet quod Dominus praesens ubi bonum quod (x)ab Ipso recipitur {5}; sed omnia haec melius comprehendi possunt ex illis quae de influxu ostensa sunt, (t)quod nempe omne vitae a Domino influat, ita omne bonum et verum, quoniam haec faciunt vitam hominis, et quae influunt, se habeant {6} secundum receptionem apud unumquemque {7}, n. 2536, 2706, 2886-2889, 2893, 3001, 3318, 3484, 3742, 3743, 4151, 5846, 5850, 5986, 6053-6058, 6189-6215, 6307-6327, 6466-6495, 6598-6626, 6982, 6985, 6996, 7004, 7055, 7056, 7058, 7147, 7270, 7343, 8321, 8685, 8701, 8717, 8728, 9110, 9111, 9216, et quod influxus {8} a Domino sit immediatus, et quoque mediatus per caelos {9},n. 5147, 6058, 6063, 6466, 6472, 6473, 6982, 6985, 6996, 7004, 7007, 7055, 7056, 7058, 7270, 8685, 8701, 8717, 8728, 9216.{10}
@1 i enim$
@2 secundum receptionem ab angelis in coelis, et ab homine in mundo; qui in bono amoris in Dominum sunt, illi sunt qui proxime recipiunt Ipsum, qui autem in bono fidei sunt, etiam recipiunt Ipsum sed remotius, quia bonum fidei remotius est quam bonum amoris, amor enim est ipsa conjunctio spiritualis, fides etiam est conjunctio, sed per bonum, ita quantum boni in se habet$
@3 Ipsum$
@4 i , sed per angelos in coelo a Domino$
@5 idea spatii nec ulla est in coelo, inde est, quia Dominus praesens sit, ubi bonum est quod ab Ipso$
@6 et quod influit se habeat$
@7 unumquemvis$
@8 i vitae$
@9 i ordine$
@10 i influxus vitae a Domino est influxus boni et veri, nam haec faciunt vitam hominis, (m)bonum vitam voluntatis ejus, et verum vitam intellectus, sed receptio variat illum(n)$
[2] Influxus Domini est quoque immediatus apud unumquemvis, nam absque immediato influxu mediatus nihil efficit; immediatus influxus recipitur {6} secundum ordinem, in quo homo seu angelus est, ita secundum Divinum Verum quod a Divino, hoc enim {7} est ordo, n. 1728, 1919, (x)2447, 4839, 5703, 7995, 8512, 8513, 8700, 8988; ipse ordo (o)itaque apud hominem est ut vivat {8} in bono quod a Domino, quod est ut vivat {9} a Domino; hic influxus continuus est, et (x)adjunctus omnibus et singulis voluntatis hominis, et (t)illa dirigit quantum potest ad ordinem; voluntas enim propria hominis continue abducit reum ab ordinem; se habet hoc sicut cum voluntariis et involuntariis apud hominem; voluntaria ejus continue abducunt ab ordine, sed involuntaria continue reducunt ad ordinem; inde est quod motus cordis, (o)qui est involuntarius, plane exemptus sit a voluntate hominis, similiter actio cerebelli, et quod cordis motus (c)ac cerebelli vires (t)regant voluntaria, ne (o)haec extra limites ruant, et ante tempus exstinguant vitam corporis; propterea {10} principia agentia ex utrisque, nempe tam (c)ex involuntariis quam (o)ex voluntariis in toto corpore conjuncta incedunt. Haec dicta sunt ut illustretur (o)aliquo modo idea de influxu immediato et mediato {11} caelestium amoris et spiritualium fidei a Domino, etiam involuntaria apud hominem correspondent caelestibus quae amoris, et spiritualibus quae fidei.
@1 nam per velum$
@2 intimum in illo est Ipse Dominus, proinde bonum amoris ab Ipso, et inde bonum amoris in Ipsum, sive dicas Dominum, sive dicas bonum amoris ab Ipso, idem est, nam Dominus est Ipse Divinus amor, et omne bonum est amoris, bonum coeli intimi est internum et externum, ejus internum est bonum amoris in Dominum, externum est bonum amoris mutui, hoc bonum est amoris boni quod a Domino; bonum quod in coelo medio est bonum charitatis erga proximum, bonum charitatis est bonum fidei; quomodo se habet cum influxu mediato, inde constare potest$
@3 intimum enim boni est Dominus$
@4 successive$
@5 i cujusvis$
@6 se habet$
@7 nam Divinum a Domino procedens$
@8 i homo$
@9 ita ut vivatur$
@10 ob illam causam$
@11 i suum$
[2] Sed ut ipsa arcana pateant, dicetur quomodo (t)se res habet in caelis {4}: Dominus apparet illis qui e regno caelesti sunt, ut Sol, at illis qui a regno spirituali ut Luna; Dominus ut Sol apparet ad mediam altitudinem e regione oculi dextri, et ut Luna etiam ad mediam altitudinem e regione oculi sinistri; ex Domino ut Sole est lux illis qui in regno Ipsius caelesti, et ex Domino ut Luna est lux illis qui in regno spirituali; de utroque illo regno videantur loca citata n. 9277; lux in caelis est Divinum Verum procedens ex Divino Humano Domini quod receptum ab angelis qui e regno spirituali sunt vocatur verum fidei ex bono charitatis erga proximum {5}; ex hoc bono et illo vero consistit caelum medium, quod caelum spirituale vocatur; candelabrum in habitaculo repraesentabat Lunam, ex qua lux illis qui e regno spirituali {6}, ita repraesentabat Dominum quoad Divinum Verum ibi nam, ut dictum est, Dominus apparet illis qui ex eo regno {6} ut Luna {7}: his nunc {8} constare potest cur candelabrum positum erat versu austrum, austrum enim seu meridies est ubi Divinum Verum est in luce n. 9642, et cur mensa super qua panes facierum, versus septentrionem septentrio enim est ubi Divinum Verum est in obscuro, n. 3708, e similiter tunc Divinum Bonum, quod per panes super illa mens; significatur; id bonum fit bonum spirituale per receptionem Divini Veri {9}, sicut lucis ex luna {10}; haec arcana sunt quae per candelabrum et ejus situm versus austrum, et per mensam super qua panes facierum et ejus situm versus septentrionem, significantur.
[3] Quod `candelabrum’ sit Divinum Verum procedens (c)a Divino Humano Domini, constat ex Apocalypsi,
Vidi septem candelabra aurea, et in medio septem candelabrorum similem Filio hominis, indutum talari, et circumcinctum ad ubera zona aurea, i 12-14;
(o)`Filius hominis’ est Dominus quoad Divinum Verum ex Divino Humano Ipsius, n. 2803, 2813, 3704: et alibi (o)in eodem libro,
Gloria Dei illustrabit civitatem sanctum Hierosolymam, et lucerna ejus Agnus, xxi 23;
`gloria Dei’ est Divinum Verum procedens a Domino, {11} n. 9429, `lucerna quae Agnus,’ hoc est, Dominus, est fides, et (o)inde intelligentia veri (c)et sapientia boni, quae a solo Domino, n. 9548, `nova Hierosolyma’ est Nova Domini Ecclesia, n. 2117.
[4] Quod Dominus sit Sol {12} illis qui in regno caelesti {13} ac (o)appareat ut Luna illis qui in regno spirituali {14}, videatur n. 1053, 1521, 1529-1531, 3636, 3643, 5097, 7083, 7173, 7270, 8644, 8812; quod inde in Verbo per `solem’ significetur Dominus quoad caeleste bonum, et per `lunam’ Dominus quoad spirituale bonum, n. 1529, 1530, 2441, 2495, 4060, 4696, 7083, 8644, et quod Dominus ut Sol appareat ad mediam altitudinem e regione oculi dextri, ac {15} ut Luna (o)etiam ad mediam altitudinem e regione oculi sinistri, n. 1531, 4321 fin., 7078, 7171; inde est quod oriens in caelo sit ubi Dominus apparet ut Sol, et austrum {16} ubi Dominus apparet ut Luna; quod lux a Domino ut Sole et Luna sit Divinum Verum procedens a Divino Humano Ipsius, n. 1053, 1521-1533, 1619-(x)1632, 2776, 3094, 3138, 3167, 3190, 3195, 3222, 3223, 3337, 3339, 3341, 3636, 3643, 3862, 3993, 4060, 4180, 4302, 4408, 4414, 4415, 4419, 4527, 4598, 5400, 6032, 6313, 6315, 6608, 6907, 7174, 8644, 8707, 8861, 9399, 9407; et quia lux a Domino ut Sole ac ut Luna est Divinum Verum procedens ab Ipso, ideo calor a Domino ut Sole (o)ibi est Divinum Bonum Divini Amoris Ipsius, n. 3338, 3339, 3636, 3643, 5215, 6032; [5] inde constare potest qualis differentia est inter regnum caeleste et regnum spirituale Domini quoad receptionem Divini Veri, quod nempe sit sicut inter lucem a sole et (o)inter lucem a luna; quod (o)ideo qui in spirituali regno {17} sunt in obscuro sint quoad verum fidei et bonum amoris respective, n. 2708, 2715, 2718, 2831, 2849, 2935, 2937, 3241, 3833, 6289, 6500, 6945, 7233; quod (o)illi imprimis per Adventum Domini in mundum salvati sint, n. 2661, 2716, 3969, 6372, 6854, 6914, 7035, 7091, 7828 {18}, 7932, 8018, 8054, 8159, 8321, 9596, et quod illis illuminatio sit in {19} Divino Humano Domini, n. 2716, 2833, 2834; at {20} quod (o)illi qui ab Ecclesia spirituali sunt {21} salventur qui in bono vitae per vera {22} fidei, n. 2954, 6435, 6647, 6648, 7977, 7992, 8643, 8648, 8658, 8685, 8690, 8701.
@1 et$
@2 i illa$
@3 illo$
@4 coelo$
@5 Dominus apparet coelestibus, hoc est, illis qui in intimo coelo, ut Sol, et spiritualibus, hoc est, illis qui in medio coelo, ut Luna; Dominus ut Se apparet ad mediam altitudinem in plano oculi dextri, et ut Luna etiam a mediam altitudinem in plano oculi sinistri; ex Domino ut Sole est lux illis qui in intimo coelo, et ex Domino ut Luna, est lux illis qui in medio coelo; lux est Divinum Verum procedens ex Divino Humano Domini, quod receptum a angelis medii coeli vocatur verum fidei, seu verum spirituale, et calor est bonum Divini amoris Domini, quod receptum ab angelis medii coeli, vocatur bonum charitatis erga proximum, seu bonum spirituale$
@6 in medio coelo$
@7 i , et inde lux est Divinum Verum procedens a Divino Humano Domini$
@8 quibus$
@9 i procedentis ex Domino$
@10 i, nam Lux a Domino est sibi semper similis, sed variatur apud unumquemvis secundum receptionem$
@11 i videatur$
@12 i coelestibus seu$
@13 intimo coelo$
@14 spiritualibus, seu illis qui in medio coelo$
@15 et quod Dominus$
@16 et quod austrum in coelo sit$
@17 coelo$
@18 7826 IT$
@19 ex$
@20 et$
@21 Domini$
@22 sunt per verum$
@1 uno cum I, una cum T$
@2 sit$
@3 d nunc supra i supra$
@1 Habitaculum et ejus tentorium$
@2 tentorium conventus$
@3 prius$
@4 i agitur,$
@1 et bonum fidei in Dominum$
@2 bonum fidei altered to verum fidei$
[2] Vera scientifica differunt a veris intellectualibus sicut externa ab internis, seu sicut naturale a spirituali apud hominem; scientifica enim inserviunt intellectuale pro objectis, ex quibus excludat {2} vera; intellectuale enim est visuale interni seu spiritualis hominis, et scientifica sunt objecta ejus in externo seu naturali homine; haec per `opus acupictoris’ significantur, illud autem per `opus excogitatoris,’ {3} n. 9598, excogitare enim est intellectus, et {4} acupingere est scientis et efficientis ex intellectu; inde est quod illa in habitaculo, quae significabant interna, ex opere excogitatoris essent, sicut ipsa aulaea ibi, vers. 1, (c)et velum inter sanctum et (o)sanctum sanctorum, vers. 31; at {5} quod illa quae significabant externa, ex opere acupictoris essent, sicut tegumentum pro ostio tentorii, et pro porta atrii, Exod. xxxviii 18; tum etiam {6} balteus, Exod. xxxix 29, `balteus’ enim est externum conjungens omnia interna {7}, `atrium’ est ultimum caeli, et `ostium tentorii’ est ubi exitus (c)e caelo medio in ultimum.
[3] Quod acupictura et acupictum sit scientificum quod externi seu naturalis {8} hominis, constat ex his locis in Verbo: {9} apud Ezechielem,
Byssus in acupictura ex Aegypto fuit expansio tua; hyacinthinum et purpura ex insulis `Elischa’ fuit tegumentum tuum: Syria negotiatrix tua per multitudinem operum tuorum, cum chrysopraso purpuram, et acupictura, et byssum. Negotiatores Schebae cum glomeribus hyacinthini et acupicto, xxvii 7, 16, 24;
agitur ibi de Tyro, per quam significantur illi qui in cognitionibus veri et boni (o)sunt, et in sensu abstracto (t)illae ipsae cognitiones, n. 1201; per `byssum in acupictura’ significatur verum scientificum, `byssus’ enim est verum ex origine caelesti, n. 5319, 9469, et `acupictura’ est scientificum; ideo quoque dicitur ex Aegypto, quia per `Aegyptum’ significatur scientificum, n. 1164, 1165, 1186, 1462, 2588, 4749, 4964, 4966, 5700, 5702, 6004, 6015, 6125, 6651, 6679, 6683, 6692, 6750, 7779 fin., 9391, et quoque ex Syria et ex Scheba, quia per `Syriam’ significantur cognitiones veri et boni, n. 1232, 1234, 3051, 3249, 3664, 3680, 4112, similiter per `Schebam,’ {10} n. 1171, 3240; (c)cognitiones veri et boni sunt scientifica Ecclesiae; (m)quisque qui gaudet facultate intellectualiter cogitandi et res expendendi, videre potest quod non acupictura ibi, nec byssus, nec hyacinthinum, nec purpura intelligantur, sed quod per illa significentur {11} talia quae digna Verbo sunt,ita {12} spiritualia quae caeli et Ecclesiae {13}:(n) apud eundem,
Descendent (x)desuper thronis suis omnes principes maris, et abjicient amicula sua, et vestes acupicturae suae (x)exuent, terroribus induentur, xxvi 16;
ibi etiam de Tyro; `principes maris’ sunt primaria scientifica, quae dogmata vocantur; quod `principes’ sint primaria, videatur {14} n. 1482, 2089, 5044, et `mare’ {15} scientificum iri genere, n. 28, 2850; `amicula’ sunt vera externa, `acupicturae’ sunt vera scientifica, quae etiam (o)sunt externa; quod `vestes’ sint vera, {16} n. 2576, 4545, 4763, 5248, 5319, 5954, 6914, 6917, 6918, 9093, 9158, 9212, 9216: [5] apud eandem,
Vestivi te acupicto, et calceavi te taxo, accinxi te bysso, et obtexi te serico: sic ornata es auro et argento, et vestes tuae byssus, sericum, at acupictum: sed sumpsisti vestes acupicti tui, et texisti imagines, cum quibus scortata es, xvi 10, 13, 18;
ibi de Hierosolyma, per quam Ecclesia significatur; `vestes acupicti’ pro veris scientificis, `tegere imagines, cum quibus scortata’ pro confirmare falsa, `scortari’ enim est pervertere {17} vera (o)per applicationes ad falsa aut mala; (s)quis non videt quod per `byssum, sericum, et acupictum’ ibi non byssus, sericum, et acupictum intelligantur {18}? agitur enim de Hierosolyma; sed quid intelligitur, orbis Christianus non inquirit, quia caelestia et spiritualia Verbi ponit in sensu ejus litterali, ac interiora ejus vocat mystica, quae non curat:(s) [6] apud eundem,
Aquila magna, magna alis, longa pennis, plena plumis, cui acupictura, xvii (x)3;
ibi de domo Israelis, per quam significatur Ecclesia spiritualis, quae `aquila’ dicitur ex perceptione veri, n. 3901, 8764, cui acupictura pro cui scientificum: apud Davidem,
Tota gloriosa filia regis intus, ex implexis auri vestis ejus, in acupicto adducetur {19} regi, Ps. xlv 14, 15 [A.V. 13, 14];
`filia regis’ pro affectione veri, `acupictum’ pro scientifico veri: in libro Judicum,
Divident praedam, praedam colorum Siserae, praedam colorum acupicti, colorem acupictorum {20}, collis praedae, v 30;
canticum Deborae et Baraki, `acupictum’ ibi {21} pro scientifico quod naturalis hominis.
@1 trahit$
@2 concludat$
@3 i seu per excogitationem, de qua$
@4 at$
@5 et$
@6 et quoque$
@7 interiora$
@8 naturalis seu externi$
@9 i ut$
@10 et per Schebam similiter, above which it interpolated quae sunt externi hominis$
@11 illa significent$
@12 i coelestia et$
@13 i sunt$
@14 per quae confirmant sua dogmata illi qui per Tyrum significantur, principes enim sunt primaria$
@15 i est$
@16 i videatur$
@17 i et falsificare$
@18 intelligatur$
@19 adducitur IT$
@20 acupictoris$
@21 i etiam$
@1 et$
@2 ita$
@1 See p. ix preliminary note 1. A ends here.$
Continuatio de Prima Tellure in Caelo Astrifero
9701. EXODI
CAPUT VICESIMUM SEPTIMUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Nunc de interno et extemo homine dicetur.
CAPUT XXVII
1. Et facies altare lignis schittim, quinque cubiti longitudo et quinque cubiti latitudo; quadratum erit altare, et tres cubiti altitudo ejus.
2. Et facies cornua ejus super quattuor angulis ejus; ex illo erunt cornua ejus; et obduces illud aere.
3. Et facies lebetes ejus ad decinerandum illud, et palas, et crateres ejus, et fuscinulas ejus, et forcipes ejus; omnibus vasis ejus facies aes.
4. Et facies ei cribrum, opus retis, aere; et facies super reti quattuor annulos aeris super quattuor extremitatibus ejus.
5. Et dabis illud sub ambitu altaris deorsum; et erit rete usque ad medium altaris.
6. Et facies vectes altari, vectes lignis schittim, et obduces illos aere.
7. Et immittentur vectes ejus in annulos, et erunt vectes super duobus lateribus altaris in portando illud.
8. Cavum tabulatum facies illud, quemadmodum visum tibi in monte, ita facient.
9. Et facies atrium habitaculi ad angulum meridiei ad austrum; tapetes, atrio byssino contexto, centum in cubito longitudo ad angulum unum.
10. Et columnae ejus viginti, et bases earum viginti, aere; unci columnarum et cincturae illorum argento.
11. Et ita ad angulum septentrionis in longitudine; tapetes centum longitudine, et columnae ejus viginti, et bases earum viginti, aere; unci columnarum et cincturae (x)earum argento.
12. Et latitudo atrii ad angulum maris, tapetes quinquaginta cubitorum, columnae illorum decem, et bases harum decem.
13. Et latitudo atrii ad angulum orientis versus ortum, quinquaginta cubiti.
14. Et quindecim cubitorum tapetes alae, columnae illorum tres, et bases harum tres.
15. Et alae alteri quindecim tapetes, columnae illorum tres, et bases harum tres.
16. Et portae atrii tegumentum viginti cubitorum, hyacinthino: et purpura, et coccineo dibapho, et byssino contexto, opus acupictoris columnae eorum quattuor, et bases harum quattuor.
17. Omnes columnae atrii circumcirca cinctae cincturis argenti, et unci earum argento {1}, et bases earum aere {2}.
@1 argenti IT$
@2 aeris IT$
18. Longitudo atrii centum in cubito, et latitudo quinquaginta in quinquaginta, et altitudo quinque cubiti, byssino contexto, et bases (x)illorum aere.
19. Et omnibus vasis habitaculi in omni {1} servitio ejus, et omnes paxilli ejus, et omnes paxilli atrii aere.
@1 See p. ix Preliminary note 1. A begins here.$
20. Et tu praecipies filiis Israelis, et accipiant ad te oleum olivae purum, tusum, luminari, ad ascendere faciendum lucernam jugiter.
21. In tentorio conventus (x)ab extra velum, quod super testimonium, ordinabit illud Aharon, et filii ejus, a vespera usque ad mane coram JEHOVAH; statutum saeculi generationibus illorum a cum filiis Israelis.
9710. CONTENTA
Agitur in hoc capite in sensu interno de cultu Domini ex bono amoris; is cultus significatur per altare, et describitur in genere per omnia quae altaris.
9713. SENSUS INTERNUS
Vers. 1-8. Et facies altare lignis schittim, quinque cubiti longitudo et quinque cubiti latitudo; quadratum erit altare, et tres cubiti altitudo ejus. Et facies cornua ejus super quattuor angulis ejus; ex illo erunt cornua ejus; et obduces illud aere. Et facies lebetes ejus ad decinerandum illud, et palas, et crateres ejus, et fuscinulas ejus, et forcipes ejus; omnibus vasis ejus facies aes. Et facies ei cribrum, opus retis, aere; et facies super reti quattuor annulos aeris super quattuor extremitatibus ejus. Et dabis illud sub ambitu altaris deorsum, et erit rete usque ad medium altaris. Et facies vectes altari, vectes lignis schittim, et obduces illos aere. Et immittentur vectes ejus in annulos, et erunt vectes super duobus lateribus altaris in portando illud. Cavum tabulatum facies illud, quemadmodum visum tibi in monte, ita facient. `Et facies altare’ significat repraesentativum Domini (c)et cultus Ipsius: `lignis schittim’ significat justitiam: `quinque cubiti longitudo et quinque cubiti latitudo’ significat aeque ex bono et ex vero: `quadratum erit altare’ significat sic justum: `et tres cubiti altitudo ejus’ significat plenum quoad gradus: `et facies cornua ejus’ significat potentiam: `super quattuor angulis ejus’ significat omnimodam: `ex illo erunt cornua’ significat quod potentia ex bono: `et obduces illud aere’ significat repraesentativum boni: `et facies lebetes ejus ad decinerandum illud’ significat removentia {1} post usus: `et palas, et crateres, et fuscinulas ejus, et forcipes ejus’ significat scientifica continentia et omni usui inservientia: `omnibus vasis ejus facies aes’ significat ex bono omnia: `et facies ei cribrum, opus retis’ significat sensuale, quod ultimum: `aere’ significat quod etiam ex bono: `et facies super reti quattuor annulos aeris’ significat sphaeram boni per quam conjunctio: `super quattuor extremitatibus ejus’ significat ubivis: `et dabis illud sub ambitu altaris deorsum’ significat hoc in ultimis: `et erit rete usque ad medium altaris’ significat extensionem sensualis: `et facies vectes altari’ significat potentiam continendi in statu boni: `vectes lignis schittim’ significat bonum justitae [, et inde potentiam]: `et obduces illos aere’ significat repraesentativum boni: `et immittentur vectes ejus in annulos’ significat potentiam sphaerae Divini Boni: `et erunt vectes super duobus lateribus altaris’ significat potentiam boni per verum et veri ex bono: `in portando illud’ significat existentiam et subsistentiam: `cavum tabulatum facies illud’ significat applicationem: `quemadmodum visum tibi in monte, ita facient’ significat ex correspondentia Divinorum in caelo.
@1 removenda IT$
[2] Duo erant per (x)quae Dominus quoad Divinum Humanum repraesentabatur, templum et altare; quod per templum, docet Ipse {2} apud Johannem,
Jesus dixit, Solvite templum hoc, in tribus tamen diebus exsuscitabo illud; Ipse loquebatur de templo corporis Sui, ii 19, 20 [, 21]:
quod per altare, etiam ex verbis Domini, ubi de templo et simul de altari loquitur, constare potest {3} apud Matthaeum,
Stulti et caeci, quia dicitis, Quicumque juraverit per templum, nihil est, quicumque vero juraverit per aurum templi, reus est; utrum majus est, aurum an {4} templum quod sanctificat aurum? Item, quicumque juraverit per altare, nihil est, quicumque vero juraverit per donum quod super illo est, reus est; stulti et caeci, utrum majus est, donum an {4} altare quod sanctificat donum? qui juraverit per altare, jurat per illud et per omne {5} quod super illo est; et qui juraverit per templum, jurat per illud et per Ipsum Qui habitat in eo; et qui juraverit per caelum, jurat per thronum Dei et per Ipsum Qui sedet super illo, xxiii 16-22;
inde patet quod sicut templum, ita quoque altare {6} esset repraesentativum Divini Humani Domini, nam simile de altari dicitur quod de templo, nempe quod id sit quod sanctificat donum quod super eo, ita quod altare esset subjectum, (o)a quo sanctificatio, proinde etiam repraesentativum Divini Humani Domini, (o)a quo omne sanctum procedit; sed altare erat repraesentativum Domini {7} quoad Divinum Ipsius {8} Bonum, templum autem {9} quoad Divinum (o)Ipsius Verum, ita quoad caelum, nam Divinum Verum procedens a Domino facit caelum; ideo dicitur de templo quod qui juraverit per templum, juret per illud et per Ipsum Qui habitat in eo; et additur, qui juraverit per caelum, jurat per thronum Dei et per Ipsum Qui sedet super illo; `thronus Dei’ est Divinum Verum procedens a Domino, ita caelum et `sedens super illo’ est Dominus {10}, n. 5313. Simile quod per templum etiam repraesentabatur per habitaculum; Dominus quoad Divinum Verum ibi est testimonium quod in arca, n. 9503.
[3] Quia per altare repraesentatus est Dominus quoad Divinum Bonum, ideo erat illud ipsum sanctum sanctorum, et sanctificabat {11} omne quod tetigit {12} illud, ut constare potest in sequentibus hujus libri, ubi dicitur,
Septem dies expiabis super altare, et sanctificabis illud, ut sit altare sanctum sanctorum, ac omne quod tetigerit illud, sanctificetur Exod. xxix 37;
et ideo ignis super altari perpetuo ardebat, et nusquam exstinguebatur, Lev. vi 5, 6 [A. V. 12, 13]; et ex illo igne accipiebatur ignis suffimenti, et non aliunde, Lev. x 1-6; per ignem enim altaris significabatur Divinum Bonum Divini Amoris Domini, n. 5215, 6314, 6832, 6834, 6849.
[4] Quod altare fuerit repraesentativum Domini, patet ab his apud Davidem,
Lux et veritas Tua deducant me ad montem sanctitatis Tuae, et ad habitacula Tua, ut ingrediar ad altare Dei, ad Deum, Ps. xliii 3, 4:
(o)et apud eundem,
Lavo in innocentia manus meas, et circumdo altare Tuum, Jehovah, Ps. xxvi 6, 7.
[5] At {13} quod altare fuerit repraesentativum cultus Domini, apud Esaiam,
Omnia pecora Arabiae congregabuntur Tibi; arietes Nebaioth ministrabunt {14} Tibi, ascendent {15} ad beneplacitum altare Meum, lx 7:
{16} apud Jeremiam,
Deseruit Dominus altare Suum, abominatus (x)est sanctuarium Suum, Threni ii (x)7;
`deserere altare’ pro (o)abolere (x)repraesentativum cultus Domini ex bono amoris, `abominari sanctuarium’ pro (o)abolere repraesentativum cultus Domini ex veris fidei: [6] apud Ezechielem,
Destruentur altaria vestra, dispergam ossa vestra circum altaria vestra; devastabuntur et desolabuntur altaria vestra, et frangentur, et cessabunt idola vestra, vi 4-6;
`destrui, devastari et desolari altaria’ pro (o)quod cultus repraesentativi: apud Esaiam,
{17} Expiabitur iniquitas Jacobi cum posuerit omnes lapides altaris sicut lapides calcis dispersos, xxvii 9;
`lapides altaris dispersi’ pro omnibus veris {18} cultus: [7] apud eundem,
In die illo spectabit homo ad Factorem suum, et oculi ejus ad Sanctum Israelis, non autem spectabit ad altaria, opus manuum suarum, et quod fecerunt digiti illius {19}, (x)xvii 7, 8;
`altaria opus manuum, et quod fecerunt digiti’ pro cultu ex propria intelligentia: [8] apud Hoscheam,
Multiplicavit Ephraim altaria ad peccandum, viii 11;
`multiplicare altaria ad peccandum’ pro fingere inania cultus: apud eundem,
Tribulus et spina ascendet super altaria eorum {20}, x 8;
pro quod mala et falsa intrabunt et facient cultum {21}: [9] apud Esaiam,
In die illo erit altare Jehovae in medio Aegypti, xix 19;
`altare Jehovae’ pro cultu Domini.
[10] (m)Altare, de quo nunc agitur, quia erat portatile, factum {22} erat ex lignis {23} schittim, et obductum aere, ast altare quod mansurum in suo loco, erat (o)vel ex humo vel ex lapidibus non caesis; altare ex humo erat {24} principale repraesentativum cultus Domini ex bono amoris; ex lapidibus autem non caesis, repraesentativum cultus ex bonis et veris {25} fidei, n. 8935, 8940; altare autem portatile, de quo hic, (t)erat repraesentativum cultus Domini ex bono amoris; ideo erat ex lignis {23} schittim, et obductum aere.(n)
@1 significat et est$
@2 i Dominus$
@3 Before ex verbis$
@4 quam IT$
@5 i id$
@6 After Domini,$
@7 repraesentabat Dominum$
@8 Ipsum Divinum$
@9 i Dominum$
@10 i ibi$
@11 sanctificant$
@12 tetigerit$
@13 et$
@14 ministrabuntur AIT$
@15 ascendit IT$
@16 i et$
@17 i Non AIT$
@18 i quae$
@19 illorum IT$
@20 vestra AI$
@21 ascendent in cultus$
@22 aedificatum$
@23 ligno$
@24 fuit$
@25 bono et vero$
[2] Hoc non fieri potuit quam per Humanum Ipsius, nempe per pugnas {7} cum illis ex Suo Humano; et quia {8} Dominus ex propria potentia, (o)ita solus, hoc fecit, ideo soli Domino est meritum et justitia; et ideo est Solus qui apud hominem adhuc vincit inferna; (o)nam qui semel illa vincit, in aeternum vincit; quapropter homini prorsus nihil meriti et justitiae est, sed ei meritum et justitia Domini, cum agnoscit quod nihil a se, sed omne a Domino, imputatur; inde est quod solus Dominus regeneret hominem; nam regenerare hominem est inferna ab illo abigere, proinde mala et falsa quae {9} ab infernis, et loco illorum implantare caelum, hoc est, bona amoris et vera fidei, (o)haec enim faciunt caelum. Per continuas pugnas cum infernis etiam Dominus glorificavit Humanum Suum, hoc est, Illud Divinum fecit, nam sicut homo per pugnas, quae sunt tentationes, regeneratur, ita Dominus per pugnas, quae erant tentationes, glorificatus est; inde glorificatio Humani Domini ex propria potentia etiam est meritum et justitia, nam per id salvatus est homo, per id enim omnia inferna subjugata in aeternum a Domino tenentur.
[3] Quod ita sit, constat a locis in Verbo ubi agitur de merito et justitia Domini, ut apud Esaiam,
Quis hic qui venit ex Edom, conspersus vestes ex Bozra, incedens in multitudine roboris sui? Ego qui loquor in justitia, magnus ad salvandum; quare rubicundus quoad vestes Tuas, et vestes Tuae sicut calcantis in torculari? torcular calcavi solus, et de populis non vir Mecum; propterea calcavi eos in ira Mea, et conculcavi eos in excandescentia Mea; unde sparsa est victoria eorum super vestes Meas, et omne vestimentum Meum pollui; nam dies vindictae in corde Meo, et annus redemptorum Meorum venerat. Circumspexi, sed non auxilians, et obstupui, sed non suffulciens, ideo salutem praestitit Mihi bracchium Meum, et excandescentia Mea sustentavit Me; atque conculcavi {10} populos in ira Mea, et descendere feci in terram victoriam illorum: ideo factus est in Salvatorem, lxiii 1-8;
quod haec dicantur de Domino, notum est; pugnae Ipsius cum infernis describuntur per quod conspersus vestes, rubicundus quoad vestes Suas, et quod vestes Ipsius sicut calcantis in torculari, perque dies vindictae; victoriae et subjugationes infernorum describuntur per quod calcaverit eos in ira Sua, unde sparsa victoria eorum super vestes Suas, quod conculcaverit populos in ira, et descendere fecerit in terram victoriam eorum; quod Dominus illa fecerit {11} ex propria potentia, describitur per quod torcular calcaverit solus, et de populis non vir cum Ipso, quod circumspexerit sed non auxilians, obstupuerit et non suffulciens, quod salutem praestiterit Ipsi bracchium Suum; quod inde salus, describitur per quod incedens in multitudine roboris sui magnus ad salvandum, (o)quod annus redemptorum Suorum venerit, et quod ideo factus {12} illis in Salvatorem.
[4] Quod haec omnia sint justitiae, adhuc evidentius patet alibi apud eundem prophetam,
Vidit quod non vir, et obstupuit quod non intercedens, ideo salutem praestitit Ipsi bracchium Suum, et justitia Ipsius suscitavit Ipsum; unde induit justitiam sicut loricam, et galeam salutis super caput Suum; induit vestes vindictae, et texit Se sicut pallio zelo, lix 16, 17:
et apud eundem,
Propinqua justitia Mea, exivit salus Mea, et bracchia Mea populos judicabunt; in Me insulae sperabunt, et super bracchio Meo confident, li 5;
`bracchium’ quod praestitit Ipsi salutem, et super quo confident,
est propria potentia, qua inferna subjugavit; quod `bracchium’ sit potentia, videatur n. 4932, (x)7205; [5] inde patet quid justitia et quid meritum, quae solius Domini: similiter alibi apud eundem,
Quis excitavit ab Oriente, quem in justitia vocavit ad sequelam sui? dedit coram Ipso gentes, et regibus dominari fecit, xli 2:
apud eundem,
Appropinquare feci justitiam Meam non procul est, salus Mea non morabitur, xlvi 13:
apud eundem,
Jehovah induet Me vestibus salutis, amiculo justitiae texit Me: lxi 10:
apud Davidem,
Os meum enumerabit justitiam Tuam, toto die salutem Tuam, non novi numerationes: memorabo justitiam Tuam solius; ne desere me usque dum enarravero bracchium Tuum, virtutem Tuam, nam justitia Tua usque ad excelsum, qui fecisti magna, Ps. lxxi 15, 16, 18, 19, 24:
apud Jeremiam,
(o)Ecce dies veniunt cum suscitabo Davidi germen justum, qui regnabit Rex, et prosperabitur, facietque judicium et justitiam in terra: in diebus Ipsius {13} salvabitur Jehudah, et Israel habitat secure; et hoc nomen Ipsius, quod vocabunt Ipsum, Jehovah justitia nostra, xxiii (o)5, 6, {14} xxxiii 15, 16:
et apud Danielem,
Septimanae septuaginta decisae sunt ad expiandum iniquitatem, et ad adducendum justitiam saeculorum, ix 24.
[6] Quod subjugatio infernorum, ordinatio caelorum a Domino, et glorificatio Humani Ipsius, et inde salus homini qui Dominum amore et fide recipit, sint justitia et meritum, quae soli Domini, ex locis nunc allatis constare potest; sed qui non sciunt quod spiritus ab infernis sint apud hominem, et {15} inde ei mala et falsa, et quoque quod angeli e caelo, et quod inde ei bona et vera, et quod sic vita hominis ab una parte juncta sit infernis, et ab altera caelis, hoc est, per caelos Domino; (m)ac ita {16} quod homo nequaquam salvari potuerit nisi inferna subjugata fuerint, et caeli in ordinem redacti, ac sic {17} omnia Domino subjecta,(n) hanc rem capere non possunt.
[7] Ex his constare potest unde est quod bonum meriti Domini sit unicum bonum quod in caelis regnat, ut supra n. 9486 dictum est; bonum enim meriti est etiam nunc continua subjugatio infernorum, (c)et sic tutatio fidelium; id bonum est bonum amoris Domini, nam ex Divino Amore in mundo pugnaverat et vicerat; ex Divina Potentia in Humano inde acquisita dein in aeternum pro caelo et pro Ecclesia, ita pro universo humano genere solus pugnat, vincit, et sic salvat; hoc (o)nunc est bonum meriti, quod justitia vocatur, quia justitiae est (o)inferna conantia perdere humanum genus, compescere, ac tutari et salvare bonos et fideles. De pugnis seu tentationibus Domini cum in mundo fuit, videatur n. 1663, 1668, 1690, 1691 fin., 1692, 1737, 1787, 1812, 1813, 1820, 2776, 2786, 2795, 2803, 2814, 2816, 4287, 7193, 8273, et quod Dominus solus pro humano genere contra inferna pugnet, n. 1692 fin., 6574, 8159, 8172, 8175, 8176, (x) 8273, 8969.
@1 quod$
@2 meritum Domini et inde$
@3 i per$
@4 d sed i verum$
@5 After meritum$
@6 coelis, et omnia in infernis, inde salus homini$
@7 pugnam$
@8 i solus$
@9 , nam haec sunt$
@10 calcavi IT$
@11 haec Dominus$
@12 i sit$
@13 illis IT$
@14 i Apud Eundem, In diebus illis germinare faciem Davidi germen justitiae, et faciet judicium et justitiam in terra; Hoc vocabunt Ipsum, Jehovah justitia nostra,$
@15 i quod$
@16 et sic$
@17 ita$
@1 duo similia sunt$
@2 i et$
@3 bonum et verum$
@4 i est$
@1 repraesentativum justi$
@2 qui justus est$
@3 cultus$
@4 ac ut$
@5 perque$
@6 i longitudo ei tanta, quanta latitudo,$
@1 firmitudo$
@1 i et lignorum schittim$
[2] Ex his constare potest quomodo se habet cum veris fidei et cum bonis amoris apud hominem qui regeneratur, quod nempe bonum quod amoris eligat sibi vera fidei convenientia, et per illa se perficiat; et sic quod bonum {11} amoris primo loco sit, et verum {12} fidei secundo, prout multis ostensum est prius, {13} n. 3325, 3494, 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, 3576, 3603, 3701, 4925, 4977, 6256, 6269, 6272, 6273. Scientifica seu cognitiones boni et veri in memoria externi hominis, postquam illum usum praestiterunt, {14} e memoria (o)illa quasi evanescunt; se habent illa sicut cum instructivis, quae ab infantia serviverunt {15} homini pro mediis ad perficiendum vitam ejus moralem et civilem; postquam illa usum istum praestiterunt {16}, et homo vitam iride traxerat, e memoria pereunt, et solum quoad exercitium (o)seu usum remanent; ita homo discit loqui, discit cogitare, discit discernere et judicare, discit moraliter conversari, (o)ac decore se gerere; verbo, discit linguas, mores, intelligentiam, et sapientiam.
[3] Scientifica {17}quae usibus illis inserviverunt {18} significantur per cinerem qui removendus; ac cognitiones veri et boni, per quas vita spiritualis homini, postquam inserviverant usui, hoc est, {19} imbuerant vitam, per cinerem altaris, qui etiam removendus; at {20} cum removetur, primum reponitur juxta altare, sed postea extra castra {21} educitur in locum mundum, igne altaris semper ardente in usum novi holocausti aut sacrificii, juxta processum descriptum a Mosche {22} in Levitico,
Sacerdos holocaustum ascendere [facere] debet super focum super altari tota nocte usque ad auroram; deinde induet amictum suum {23} lini et femoralia lini, et tollet cinerem, in quem combussit ignis holocaustum super altari et ponet eum juxta altare; post exuet vestes suas, et induet vestes alias, et educet cinerem foras extra castra in locum mundum; ignis autem super altari ardebit, nec exstinguetur; sacerdos accendet super eo ligna sub auroris singulis, et disponet super eo holocaustum, et adolebit super eo adipes sacrificiorum; ignis jugiter ardebit super altari; nec exstinguetur, vi 1-6 [A.V. 8-13];
singula haec involvunt arcana caeli, et significant Divina cultus Domini ex bono amoris; quid itaque `cinis,’ supra dictum est; quod aliquid caeleste per `cinerem altaris’ significetur, constare potest unicuivis qui expendit, sicut quod cum sacerdos decineraret altare {24}, indueret amictum lini et femoralia lini, et dein in aliis vestibus educeret eum extra castra, et reponeret in loco mundo; nulla res in Verbo inanis est, ne quidem ullum verbum, ita nec ullum momentum hujus processus.
[4] Ex his aliquantum constare potest quid significatur per cinerem ex vacca rufa combusta, quo medio aqua separationis et mundationis parabatur, de quo Num. xix 2-11, 17; et quid in opposito sensu per `cinerem’ significatur, quod nempe damnatum remanens post combustionem ex igne amoris sui; id significatur per cinerem quem ferebant super capite, et in quo se (x)volvebant in luctu ob peccata, Jer. vi 26; (x)Ezech. xxvii 30; Jonae iii 6.
@1 et$
@2 ultimum$
@3 sibi consulit$
@4 auditionem$
@5 i per$
@6 interiori$
@7 hoc est, in scientifica ibi,$
@8 in$
@9 quam quae amat$
@10 nam quod$
@11 i quod$
@12 vera quod$
@13 i nempe$
@14 i inde separantur et$
@15 conduxerunt$
@16 usui isti inserviverant$
@17 illa$
@18 istis inserviverant$
@19 et$
@20 sed$
@21 After educitur$
@22 apud Moschen$
@23 sui A, oIT$
@24 decineraret illud$
@1 i quae media cultus,$
@2 significabit IT$
@1 i est,$
@2 circum$
@3 est$
@4 i hoc$
@5 intellectualis et voluntaris$
@6 After desiderio$
@7 d et i ac$
@8 After aversatione$
@9 aversationes$
@10 i hodie$
@1 sit$
@2 i mox$
[2] Sunt binae determinationes intellectualium et voluntariorum apud hominem; una determinatio est extrorsum versus mundum, et altera est introrsum versus caelum; apud naturales et sensuales homines est determinatio intellectualium et voluntariorum, ita cogitationum et affectionum, versus mundum, at apud spirituales et caelestes homines est determinatio illorum versus caelum, et quoque alternatim versus mundum; cardo determinationum vertitur introrsum cum homo regeneratur, et quantum (o)tunc is verti potest introrsum, tantum elevari potest homo a Domino versus caelum ad {6} Se, et inde tantum imbui sapientia, fide, et amore; nam homo tunc vivit in interno homine, proinde in suo spiritu, et externus homo ei subordinatus est; at si homo se non regenerari patitur, tunc omnia interiora ejus determinata versus mundum manent, et tunc vita ejus est in externo homine, et (x)internus ei subordinatus est, quod fit cum (o)hic ratiocinia faventia cupiditatibus malis suppeditat;(n) hi vocantur naturales homines, et qui in maxime externis sunt vocantur sensuales; inde constare potest quid intelligitur per sensuale.
@1 i extremum et$
@2 i ab interioribus$
@3 d sicut ipse i quod est$
@4 odoratus$
@5 i collectim$
@6 ad coelum versus$
@1 d per verum i ex quo verum cp n. 9713$
@2 i sit$
Attendite ad Me, domus Jacobi, et omnes reliquiae domus Israelis; portati {1} ab utero, usque etiam ad senectam, Ego Idem, et usque ad canitiem Ego portabo, Ego feci, et Ego portabo, et Ego feram, (x)xlvi 3, 4;
(o)ibi `facere’ pro ut existat, `portare’ pro ut subsistat, `ferre’ pro ut perpetuo existat.
@1 portavi AIT$
@1 What S intended as the text and exposition of v. 15 is not clear. The editor therefore has placed in footnotes the readings of AIT, which appear to be a confusion of parts of v. 14 and v. 15: et quindecim cubitorum tapetes [tapetes oI] alae. columnae illorum et bases harum tres, significat similia ubi vera in obscuro: See also n. 9762.$
@2 d bona et vera i bonum$
@3 in scientifico altered to scientifici A, in scientifico IT cp n. 9766$
@4 argenti cp n. 9769$
@5 sustentationem IT$
[2] Ipsum bonum fidei, quod est bonum caeli ultimi, etiam est atrium, nam per illud introducitur homo in bonum charitatis erga proximum, quod est bonum medii caeli. Sciendum est quod bonum apud hominem faciat caelum ejus, et quod tale ei caelum sit, quale ei bonum {2}; sunt tria bona quae ordine consequuntur, bonum fidei, bonum charitatis erga proximum, et bonum amoris in Dominum; bonum fidei facit caelum ultimum seu primum, ut supra dictum est, bonum charitatis erga proximum facit caelum medium seu secundum, et bonum amoris in Dominum facit caelum intimum seu tertium.
[3] Ut melius (o)adhuc sciatur quomodo se habet cum caelis, paucis dicetur: caeli distinguuntur in bina regna, in regnum caeleste et in regnum spirituale, et in utroque regno est internum et externum; in interno regni caelestis sunt qui in bono amoris in Dominum, et in externo ejus sunt qui in bono amoris mutui, in interno autem regni spiritualis sunt qui in bono charitatis erga proximum, et in externo ejus (o)sunt qui in bono fidei, videatur n. 9680; externum utriusque caeli {3} est quod vocatur caelum ultimum seu primum et repraesentabatur {4} per atrium; inde est quod duplex atrium fuerit circa templum, exterius et interius; atrium exterius pro illis qui in externis regni spiritualis, et atrium interius pro illis qui in externis regni caelestis; [4] de duobus illis atriis templi Hierosolymitani {5}, videatur 1 Reg. vi 3, 36; [2 Reg.] xxi 5; de atrio exteriore templi novi {6} apud Ezechielem, xl 17, 31, 34, xlii 1-fin.,et de atrio interiore ibi, xl 23, 28, 32, 44, xlii 3, xliii 5; inde patet quod in ultimo caelo, quod repraesentabatur per atrium exterius templi {7}, sit bonum fidei quod facit illud, et in ultimo caelo, quod repraesentabatur per atrium interius, sit bonum amoris mutui; qui in bono amoris mutui sunt, illi in affectione boni sunt propter bonum, qui autem in bono fidei sunt, illi in affectione veri sunt propter verum, nam bonum dominatur in regno caelesti, verum autem in regno spirituali.
[5] Quod caelum ultimum per `atria’ significetur, patet a locis in Verbo ubi nominantur, ut apud Ezechielem,
Sustulit se gloria Jehovae desuper cherubo super limen domus, et impleta est domus nube, et nubes implebat atrium interius, et atrium plenum erat splendore gloriae Jehovae; et vox alarum cheruborum audita est usque ad atrium exterius, x 3-5;
quia atrium erat repraesentativum caeli ultimi, ideo implebatur (o)illud nube et splendore gloriae Jehovae, sicut ipsa domus, `nubes’ enim et `gloria’ est Divinum Verum; quod `nubes’ id sit, videatur n. 5922, 6343 fin., 6752, 8106, 8443, et quoque `gloria,’ n. 8267, 8427, 9429; `vox alarum’ est verum fidei ex bono, n. 8764, 9514: [6] apud eundem,
Sustulit me spiritus, et introduxit me in atrium templi interius; cum ecce implevit gloria Jehovae domum; et audivi loquentem ad me e domo, dicentem, Fili hominis, locus throni Mei, et locus volarum pedum Meorum, ubi habitabo in medio filiorum Israelis in aeternum, xliii 4-7;
ibi templum cum atrio dicitur locus throni Jehovae, et locus volarum (x)pedum Ipsius, quia templum cum atrio repraesentabat caelum; `thronus Jehovae’ est {8} caelum spirituale, {9}, {10} n. 5313, 8625, `locus volarum pedum Ipsius’ est caelum ultimum.
[7] Caelum ultimum etiam per `atrium’ et per `atria’ significatur {11} in sequentibus his locis: apud Davidem,
Beatus quem eligis, et appropinquare facis, inhabitabit atria Tua; saturabimur bono domus Tuae, sancto templi Tui, Ps. lxv 5 [A.V.4];
quod `inhabitare atria’ sit inhabitare caelum, patet: apud eundem,
Bonus dies in atriis Tuis prae milibus, elegi ad januam stare in domo Dei mei, prae habitare in tentoriis impietatis, Ps, lxxxiv 11 [A.V. 10]:
apud eundem,
Plantati in domo Jehovae, in atriis Dei nostri germinabunt, Ps. xcii 14 (A.V. 13]:
apud eundem,
Date Jehovae gloriam nominis Ipsius, ferte munus, et venite in atria Ipsius, Ps. xcvi 8:
apud eundem,
Laudate nomen Jehovae, laudate, servi Jehovae qui stantes in domo Jehovae, in atriis domus Dei nostri, Ps. cxxxv 1, 2:
{12} apud Esaiam,
Colligent frumentum et mustum, comedent et laudabunt Jehovam et qui congregaturi illud bibent in atriis sanctitatis Meae, lxii 9;
in illis locis `atria’ caelis ultimis {13}, nam caeli interiores vocantur domus Jehovae et templum Ipsius, n. 3720: [8] apud Johannem,
Angelus dixit, Surge et metire templum, et altare, et adorantes in eo, sed atrium quod extra {14} templum ejice foras, et illud non metiaris, quia datum est gentibus, quae civitatem sanctam conculcabunt menses quadraginta duos, Apoc. xi 1, 2;
`templum et altare, et adorantes in eo’ sunt Ecclesia et Ecclesiae cultus, `atrium extra {14} templum’ est bonum amoris (d)mutui, ut supra dictum, `gentes quibus datum est civitatem sanctam conculcare’ sunt mala amoris sui et mundi, quae destruunt Ecclesiam, (o)n. 6306; `menses quadraginta duo’ simile cum sex septimanis significant, et sex septimanae simile cum sex diebus unius septimanae, nam sex multiplicati in septem sunt quadraginta duo; `septimana’ significat integram periodum, (m)majorem vel minorem, n. 2044, 3845; sex dies qui praecedunt septimum, qui sabbatum, significant priorem Ecclesiam usque ad finem, et novae instaurationem {15}; sabbatum {16} est conjunctio boni et veri, ita Ecclesia, n. 8495, (x)8510, 8890, 8893, 9274.(n)
@1 After atrium,$
@2 quale bonum tale ei coelum$
@3 Regni$
@4 repraesentatur$
@5 circa templum Hierosolymae$
@6 circa Templum novum$
@7 circa templum$
@8 quod thronus Jehovae sit$
@9 i Domini$
@10 i videatur$
@11 significantur$
@12 i Et$
@13 coelo ultimo$
@14 intra AIT$
@15 destructionem prioris Ecclesiae et praeparationem ad novam$
@16 i enim$
@1 quia$
@2 formatum est$
@1 i est$
@1 est$
@1 praedicatur$
@1 i et$
[3] Quod mare sit collectio scientificorum est ex eo quia aquae, fontes, et fluvii, significant vera, inde collectiones (c)eorum sunt maria. Quod ita sit {11}, etiam constat (c)ex locis in Verbo ubi `mare’ ac `maria’ nominantur, ut apud Davidem,
Jehovae terra, et plenitudo ejus, orbis et habitantes in eo; Ille super maria fundavit illum, et super flumina stabilivit illum, Ps. xxiv 1, 2;
`terra’ et `orbis’ pro Ecclesia, `maria super quibus fundavit orbem’ sunt vera scientifica, `flumina super quibus stabilivit illum’ sunt vera fidei; quod ibi non {12} terra, orbis, maria, et flumina intelligantur, patet, nam orbis non super maribus fundatus est, nec {13} super fluminibus stabilitus: [4] apud eundem,
Tu perrupisti robore Tuo mare, fregisti capita balaenarum super aquis, Tu confregisti capita Leviathanis, dedisti eum cibum populo Ziim, Tu exsiccasti fluvios roboris, Ps. lxxiv 13-15;
agitur ibi in sensu interno de scientiis destruentibus {14} vera fidei; `balaenae, quarum capita frangentur’ sunt scientifica in communi, n. 42, 7293, similiter Leviathan, n. 7293, `populus Ziim, quibus daretur in cibum {15}’ sunt (o)qui in falsis, sed ipsa falsa: inde patet quid `mare,’ quod nempe sit scientificum {16} male applicatum ad infirmanda et destruenda vera: apud Habakuk,
Calcasti mare equis Tuis, lutum aquarum multarum, iii 15;
`calcare mare equis’ cum de Jehovah, pro instruere naturalem hominem {17}, cui scientifica: apud Sachariam,
In die illo exibunt aquae vivae ex Hierosolyma, pars earum ad mare orientale, et pars earum ad mare posterius, xiv 8;
`aquae vivae ex Hierosolyma’ sunt vera fidei viventia ex bono amoris, mare orientale et mare posterius’ (o)sunt naturale et sensuale, ubi scientifica, quae sunt collectiones veritatum {18}: apud Hoscheam,
Post Jehovam ibunt, et cum honore accedent filii a mari; cum honore venient sicut avis ex Aegypto, xi 10, 11;
`filii a mari’ sunt vera scientifica quae naturalis {19} hominis; inde dicitur quod venient sicut avis ex Aegypto, Aegyptus enim in Verbo est scientificum, (o)n. 9340, 9391: [6] apud Ezechielem,
Descendent desuper thronis suis omnes principes maris, et abjicient amicula sua, et vestes acupicturae suae (x)exuent, terroribus induentur, dicent, Quomodo periisti habitata in maribus, urbs laudata, quae fuit valida in mari, xxvi 16, 17;
agitur ibi de vastatione cognitionum boni et veri, quae sunt Tyrus, (o)de qua ibi, n. 1201; cognitiones boni et veri sunt scientifica Ecclesiae; `principes maris’ sunt primariae cognitiones, n. 1482, 2089, 5044, `abjicere amicula et vestes acupicturae’ est vera scientifica, n. 9688; quia illa per Tyrum significantur, ideo Tyrus dicitur `habitata in maribus’ et `urbs valida in mari’: [7] apud Jeremiam,
Ascendit super Babelem mare, multitudine fluctuum ejus obtecta est; redactae sunt urbes ejus in desolationem, li 42, 43;
`Babel’ pro cultu qui in externis apparet sanctus sed in internis
est (x)profanus, n. 1182, 1326; `mare super Babelem’ est falsum `ex scientificis’, `fluctus ejus’ sunt ratiocinationes ex illis {20}, (o)et inde negationes, `urbes quae in desolationem’ sunt doctrinalia: [8] similiter in Apocalypsi,
Omnis gubernator, et omnis qui super navibus {21} versatur, et nautae, et omnes qui in mari negotiantur, e longinquo steterunt videntes fumum combustionis Babylonis, dicentes, Vae, vae, urbs magna, in qua divites facti sunt omnes qui habent naves in mari ex pretiositate ejus! tunc sustulit unus angelus lapidem sicut molarem magnum, et conjecit in mare, dicens, Sic impete dejicietur Babylon, xviii 17-21;
`naves’ sunt doctrinalia ex Verbo, n. 6385, inde patet quid `gubernator,’ et `nauta,’ tum `mare,’ et in hoc negotiatores; `lapis sicut molaris’ est verum per quod fides, `conjici in mare’ est in falsum (o)scientificorum; apparent {22} in altera vita maria, et quoque naves in illis; has et illa mihi saepe videre datum est {23}; maria ibi in sensu malo {24} significant falsa scientificorum, et qui super navibus illos qui (o)talia venditant, (c)et instruunt {25}: [9] apud Jeremiam,
Sic dixit Jehovah, dans solem in lucem diei, statuta lunae et stellarum in lucem noctis, commovens mare ut tumultuentur fluctus ejus, xxxi 35;
`sol in lucem diei’ est bonum amoris ex quo lux veris, `statuta lunae et stellarum in lucem noctis’ sunt bona fidei et cognitionum, ex quibus lux veri in tenebris, `commovere mare ut {26} tumultuentur fluctus ejus’ est discutere falsa scientificorum ex quibus ratiocinia de veris: [10] apud Esaiam,
Num abbreviando abbreviata manus Mea, ut non sit redempti aut num non in Me virtus ad eripiendum? en per increpationem Meam exsicco mare, pono fluvios desertum, putrescet piscis eorum eo quod non sit aqua, et moriatur siti, l 2;
`exsiccare mare’ pro delere bonum et verum scientificorum, `ponere fluvios desertum’ pro vastare ipsa vera, `piscis qui putrescet’ est scientificum quod naturalis hominis, n. 40, 991, `eo quod non aqua’ est quod non verum, n. 2702, 3058, 3424, 4976, 5668, 8568; `mori siti est ex defectu veri, n. 8568: [11] similiter alibi apud eundem,
Deficient aquae a mari, et fluvius exsiccabitur et exarescet, et recedent flumina, comminuentur et exsiccabuntur fluvii Aegypti, xix 5, 6;
`deficient aquae a mari’ pro vera ubi collectio illorum {27}, `fluvii Aegypti (o)qui exsiccandi sunt {28} scientifica: apud eundem,
Plena est terra scientia Jehovae, sicut aquae mare contegunt xl 9;
`aquae’ pro veris, `mare’ pro collectione eorum (o)seu pro scientificis ideo dicitur `plena terra a scientia Jehovae: [12] apud Johannem,
Secundus angelus clanxit, et quasi mons magnus igne ardens projectus est in mare, et facta est tertia pars maris sanguis; unde mortua est tertia pars creaturarum quae in mari, habentium animas et tertia pars navium corrupta est, Apoc. viii 8, 9;
`mons magnus igne ardens’ est amor sui, `mare in quod projectus est’ est scientificum in genere, `sanguis qui inde’ est verum falsificatum et profanatum, n. 4735, 4978, 7317, 7326, `creaturae inde mortuae’ sunt qui in doctrinalibus {29} veri: [13] similiter alibi apud eundem,
Secundus angelus effudit phialam suam in mare, factumque est sanguis sicut mortui, unde omnis anima vivens mortua est in mari Apoc. xvi 3, 4;
scientificum inserviens malis ad destruenda vera, et ad confirmanda falsa, est ibi `mare’: apud eundem,
Bestia ascendens ex mari loquens blasphemias, Apoc. xiii 1 seq.;
`bestia ex mari’ est scientificum destruens vera fidei.’ Ex his constare potest quod `mare’ sit ubi collectio scientificorum, ex quibus ratiocinatio de veris fidei.
[14] Quia `mare’ id significat, ideo de Zebulone dicitur {30},
Quod habitet ad litus marium et ad portam navium, Gen. xlix 13:
et alibi,
Quod affluentiam maris suget, et obtecta occultorum arenae, Deut. xxxiii 19;
per `Zebulonem’ in sensu repraesentativo intelliguntur qui ex scientificis concludunt de veris fidei, ideo dicitur quod ad litus marium habitaret.’
[15] (s)Mare {31} autem in sensu opposito est scientificum spectans mundum; fluctus ejus sunt (o)tunc ratiocinationes ex mundanis de Divinis; inde {32} `immergi mari’ est immergi scientificis ex mundanis et terrestribus usque ad negationem veri Divini, ut apud Matthaeum,
Qui scandalizaverit unum parvorum credentium in Me, expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collum ejus, et demergatur in profundum maris, xviii 6;
`mola’ est verum inserviens fidei, n. 4335, 7780, `asinus’ est naturale, quia servitium, n. 2781, 5741, 5958, 6389, 8078, inde `mola asinaria’ est scientificum naturale et mundanum; `collum’ (d)est conjunctio interiorum et exteriorum, n. 3542, `suspendi ibi’ est interclusio et interceptio boni et veri, n. 3542, 3603, `demergi in profundum maris’ est in mere mundanum et corporeum, ita in infernum. Haec quae Dominus locutus (o)est, sicut omnia reliqua, ita significativa sunt.
[16] Sed scientificum per mare significatur secundum aquarum ejus densitatem et nigritudinem,et vice versa secundum (c)illarum tenuitatem et pelluciditatem; inde est quod scientificum spectans caelum, (d)quod est {33} spirituale in naturali homine, dicatur mare vitreum, Apoc. xv 1, 2. {34} Quod non {35} ratiocinatio de veris fidei ex scientificis, sed (x)quod vera erunt impressa cordibus, significatur per quod mare non erit amplius, Apoc. xxi 1. (s)
@1 continentiae IT$
@2 i seu per occiduum solis$
@3 angelis coeli after sapientia$
@4 sed cum de illo cogitatur, apparet ex opposito a tergo tenebricosum quiddam, loco ejus$
@5 i in$
@6 mare, estque illud$
@7 fidei T$
@8 transit$
@9 d sed i et$
@10 i sicut crescit$
@11 mare sit scientificum in commune$
@12 alia quam$
@13 et IT$
@14 d destruentibus i annihilantibus$
@15 cui darentur [daretur intended] cibus$
@16 i et philosophicum$
@17 naturale et sensuale hominis$
@18 vera congregata$
@19 i et sensualis$
@20 inde$
@21 maribus IT$
@22 i enim$
@23 hae et illa mihi saepe visa sunt$
@24 et tum in sensu opposito cum malis$
@25 i illa$
@26 et IT$
@27 colliguntur$
@28 i falsa$
@29 , et naves corruptae sunt doctrinalia$
@30 et per Zebulonem in sensu repraesentativo interno intelliguntur qui ex scientificis concludunt de veris spiritualibus, n. 6383, ideo de illo dicitur$
@31 Verbo mare$
@32 i per$
@33 i ipsum$
@34 i et$
@35 i erit$
@1 i enim$
@2 i de quibus mox supra$
@3 simile significant$
@4 quinque$
@5 quinquaginta$
@6 numeri enim$
@7 simplici$
@1 i versus ortum$
@2 i ejus$
@3 viginti IT$
@4 simul$
@5 inde patet$
@6 lux veri$
@7 i in$
@8 obscurum veri$
@1 AIT Et quindecim cubitorum tapetes alae, columnae illorum et bases harum tres, quod significet similia ubi vera in obscuro, sunt enim eadem verba cum illis quae nunc supra [supra oA] explicata sunt; quod autem per tapetes hujus alae significentur vera in obscuro, videatur mox supra n. 9760. cp p. 173 note I.$
@1 potest$
@2 praeparati sunt altered to praeparatum est$
@1 sint IT$
@1 sit$
@1 argenti altered to argento cp n. 9740$
@1 After Altissimus$
@1 i sustentationes$
@1 i volupe corporis, et jucundum amorum sui et mundi$
@2 et confirmantes$
@3 hominis, id$
@4 sint$
@5 sit$
[2] Quod paxilli seu clavi sint conjungentia et firmantia, est quia conjungunt et firmant; similia etiam per illos significantur ubivis in Verbo, ut apud Esaiam,
Amplifica locum tentorii tui, et cortinas habitaculorum tuorum expandant, ne prohibeas; longos fac funes tuos, et clavos tuos firma, liv 2:
(o)agitur ibi de Nova Ecclesia a Domino; `amplificare locum tentorii, et cortinas habitaculorum expandere’ pro doctrinam boni et veri {1}, et inde cultum, n. 9596, `longi funes, et clavi’ pro ampla connexione et confirmatione veritatum; quod etiam atrii fuerint funes, videatur {2} Exod. xxxv 18; Num. iii 37, iv 32: [3] apud Esaiam {3},
Specta Zionem, oculi tui videant Hierosolymam, habitaculum tranquillum, tabernaculum quod non dissipatur; non removebuntur clavi ejus in perpetuum, et nulli funes ejus {4} avellentur, xxxiii 20;
`clavi et funes’ hic similiter pro confirmantibus et conjungentibus {5}; `clavus’ pro firmatione et conjunctione etiam apud Esaiam xli 7; et apud Jeremiam x 4; sed ibi agitur de idolis, per quae significantur doctrinae (o)falsi, quia ex propria intelligentia, n. 8941, (x)9424. Per clavum autem super quo aliquid suspenditur, significatur affixio et adjunctio apud Esaiam xxii 23, 24; et apud Ezechielem xv 3.
@1 de bono et vero$
@2 fuerunt etiam atrio funes$
@3 Eundem AIT$
@4 omnes funes ejus non$
@5 conjungentibus et firmantibus$
@1 cp n. 9784$
@2 ubi duo aut tres Ille in medio written above this line$
[2] Quia Verbum est doctrina boni, idcirco ut Verbum intelligatur, sciendum est quid bonum; et nemo scit quid bonum nisi {2} vivat in bono secundum Verbum; cum enim vivit in bono secundum Verbum, tunc Dominus insinuat bonum {3} in vitam ejus; inde homo appercipit illud et sentit illud, proinde capit illud quale est; alioquin non apparet, quia non appercipitur; inde constare potest in quo statu sunt qui modo sciunt ea quae in Verbo, et persuadent sibi quod ita sit, et non faciunt illud; sunt illi in nulla cognitione de bono, consequenter in nulla de vero, nam verum noscitur ex bono, et nusquam absque bono, nisi sicut scientificum nullius vitae, quod in altera vita perit.
[3] Quod `oleum’ et quoque `oliva’ sint {4} bonum, constat a locis in Verbo ubi nominantur, ut apud Sachariam,
Vidi candelabrum auri, duae oleae juxta id, una a dextra (x)lecyti et una ad sinistram ejus; hi sunt duo filii olei stantes juxta Dominum totius terrae, iv 2, 3, 14;
`duae oleae et duo filii olei’ sunt bonum amoris in Dominum, quod a dextra Ipsius, et bonum charitatis erga proximum, quod ad sinistram {5}: similiter apud Johannem,
Duo testes prophetabant dies (x)mille ducentos sexaginta; hi sunt duae oleae, et duo candelabra coram Deo terrae stantia, Apoc. xi 3, 4;
`duae oleae {6} et duo candelabra’ sunt eadem illa bona, quae {7} quia sunt a Domino, vocantur {8} `duo testes’: [4] apud eundem,
Audivi vocem in medio quattuor animalium, dicentem, Oleo et vino ne damnum inferas, Apoc. vi 6;
`oleum’ pro bono amoris et charitatis, `vinum’ pro bono et vero fidei {9}: apud Esaiam,
Dabo in deserto cedrum Schittae, et (x)myrtum et lignum olei, xli 19:
apud Jeremiam,
Venient et canent in altitudine Zionis, et confluent ad bonum Jehovae, ad triticum, et ad mustum, et ad oleum, xxxi 12:
apud Joelem,
Devastatus est ager, luxit terra quia devastatum est frumentum, exaruit mustum, languet oleum, i 10:
apud eundem,
Plenae sunt areae frumento puro, et exundant torcularia mustum et oleum, ii 24:
[5] apud Moschen,
Dabo pluviam terrae vestrae in tempore suo, ut colligas frumentum tuum, mustum tuum, et oleum tuum, Deut. xi 14;
dicitur {10} hic frumentum, mustum, et oleum, sed quod illa non intelligantur, constare potest unicuivis qui expendit, Verbum enim, quia Divinum, est spirituale, non mundanum, ita non agit de frumento, musto, et oleo terrae, quatenus inserviunt corpori pro cibis, sed quatenus inserviunt animae, nam omnes cibi in mundo in Verbo significant cibos caelestes, sicut etiam panis et vinum in Sancta Cena; quid in allatis locis significant `frumentum et mustum,’ videatur n. 3580, 5295, 5410, 5959; quid `oleum’ inde patet.
[6] Similiter se habet cum omnibus illis quae Dominus cum fuit in mundo, locutus est, sicut quod de Samarita, quod ille ad vulneratum {11} a latronibus accedens obligaverit ejus vulnera, et infuderit oleum et vinum, Luc. x 33, 34; hic non intelligitur oleum et vinum {12}, sed bonum amoris et charitatis, per `oleum’ bonum amoris, et per `vinum’ bonum charitatis (o)et fidei, agitur enim de proximo, ita de charitate erga illum {13}; [7] quod `vinum’ id sit, videatur n. 6377: similiter quae Dominus locutus est de decem virginibus, quarum quinque acceperunt lampades, et non simul oleum, et quinque etiam oleum, et quod hae in caelum admissae, illae vero rejectae, Matth. xxv 3, 4, seq.; `oleum in lampadibus’ est bonum amoris et charitatis in veris fidei, {14} `virgines quae acceperunt lampades et non oleum’ sunt qui audiunt Verbum, legunt illud, et dicunt se credere, et tamen propterea nihil boni {15}faciunt,et si faciunt non est ex amore boni aut veri, sed ex amore sui et mundi.
[8] Quia oleum significabat bonum charitatis, ideo etiam inungebantur oleo aegroti, et sanabantur, ut legitur de Domini discipulis, qui exeuntes ejecerunt daemonia, et unxerunt oleo multos infirmos, et sanaverunt Marc. vi 13 apud Davidem,
Pinguefacies oleo caput meum, poculum meum abundabit Ps. xxiii 5;
`pinguefacere oleo caput’ pro donare bono caelesti: apud Moschen,
Jehovah cibavit proventu agrorum, sugere fecit eum mel e rupe, et oleum e saxo petrae, Deut. xxxii 13;
ibi de antiqua Ecclesia; `sugere oleum e saxo petrae’ pro imbui bono per vera fidei: [9] apud Habakuk,
Ficus non florebit, nec proventus in vitibus; mentietur opus oliva, et agri non ferent cibum, iii 17;
hic non ficus, nec vites, nec oliva, nec agri intelliguntur, sed caelestia quibus correspondent; quod etiam quisque ex se agnoscere potest qui agnoscit quod Verbum de talibus quae (o)sunt caeli et Ecclesiae, ita quae (t)sunt animae, agat; at qui non cogitant nisi de mundanis, terrestribus, et corporeis, illa non vident, immo nec videre volunt, dicentes secum, Quid spiritualia? quid caelestia? ita quid victus caelestes? quod sint talia quae intelligentiae et sapientiae, quidem sciunt cum dicitur, sed quod sint fidei et amoris, non volunt; causa est quia talibus non imbuunt vitam, et inde non usque in intelligentiam et sapientiam veritatum et bonitatum caelestium perveniunt: [10] apud Ezechielem,
Lavi te aquis, et ablui sanguines tuos desuper te, et unxi te oleo, vestivi te acupicto; vestes tuae byssus, sericum, et acupictum; similam, et mel, et oleum comedisti: sed sumpsisti vestes acupicti tui, et texisti imagines, et oleum Meum et suffimentum Meum dedisti coram illis, xvi 9, 10, [13,] 18;
quis non videre potest quod ibi non intelligantur vestes ex acupicto, byssus et sericum {16}, nec quod oleum, mel, simila, sed quod Divina quae caeli et Ecclesiae sunt? nam agitur de Hierosolyma, per quam intelligitur Ecclesia; et ideo per illa quae memorantur, intelliguntur talia quae Ecclesiae sunt; quod per singula aliquod {17} speciale Ecclesiae, constat, nam in Verbo, quod Divinum, nullum verbum est vanum; quod Hierosolyma (x)sit Ecclesia, videatur n. 3654; quid porro {18} `acupictum,’ n. 9688, quid `byssus,’ n. 5319, 9469, quid (x)`simila,’ n. 2177,
quid `mel,’ n. 5620, 6857, quid `lavare aquis,’ n. 3147, 5954 fin., (x)9088, et quid `abluere sanguines,’ n. 4735, 9127: [11] apud Hoscheam,
Ephraim pascens ventum, foedus cum Assyrio pangunt, et oleum in Aegyptum defertur, xii 2 [A.V. 1];
haec prorsus non intelliguntur nisi sciatur quid {19} Ephraim, quid Assyrius, et quid Aegyptus; describitur tamen ibi intellectuale hominis Ecclesiae, quod per ratiocinia ex scientificis pervertitur, Ephraim enim est intellectuale illud, n. 3969, 5354, 6222, 6238, 6267, Assyrius ratiocinatio, n. 1186, et Aegyptus scientificum, n. 9391; inde `oleum in Aegyptum deferre’ est bonum Ecclesiae (o)ita conspurcare.
[12] Quod Dominus tam saepe ascenderit montem Olivarum, Luc. xxi 37, xxii 39, erat {20} quia `oleum’ et `oliva’ significabat bonum amoris, et quoque `mons,’ n. 6435, 8758; causa erat quia in Domino cum in mundo, omnia repraesentativa caeli erant; universum enim caelum per illa Ipsi adjungebatur; quapropter quicquid agebat et quicquid locutus est, erat Divinum et caeleste, et ultima erant repraesentativa; mons Olivarum repraesentabat caelum quoad bonum amoris et charitatis {21}, ut quoque constare potest apud Sachariam,
Jehovah exibit et pugnabit contra gentes; stabunt pedes Ipsius in die illo super monte Olivarum, qui ante facies Hierosolymae; et (x)diffindetur mons Olivarum, ut pars ejus versus ortum et versus mare valle magna, et recedet pars montis versus septentrionem, et pars ejus versus meridiem, xiv 3, 4;
[13] agitur ibi de Domino ac Ipsius adventu; per `Montem Olivarum’ significatur bonum amoris et charitatis, ita Ecclesia, nam bona illa faciunt Ecclesiam; quod Ecclesia recederet a gente Judaica et instauraretur apud gentes, significatur per quod mons ille diffinderetur versus ortum, versus mare, et versus septentrionem et meridiem; simile quod per Domini verba apud Lucam,
Vos eritis dejecti foras, contra venient ab ortibus et occasibus, et a septentrione et meridie, accumbentes in regno Dei, xiii 28, 29;
in sensu universali per quod `Jehovah exibit et pugnabit contra gentes, et stabunt pedes (m)Ipsius super monte Olivarum qui ante facies Hierosolymae’ intelligitur quod Dominus ex Divino Amore pugnaturus esset contra inferna, `gentes’ enim sunt mala quae ab infernis, (o)n. 1868, 6306, et `mons Olivarum, super quo pedes’ est Divinus Amor.(n)
@1 in Verbo significat$
@2 i qui$
@3 bonum insinuatur a Domino$
@4 sit$
@5 i Ipsius$
@6 i sunt$
@7 haec et ea$
@8 dicuntur$
@9 i inde$
@10 nominantur$
@11 percussum$
@12 i in vulnera$
@13 charitate erga proximum$
@14 i oleum est id bonum,$
@15 i volunt et$
@16 byssu et serico$
@17 aliquid$
@18 i sit$
@19 i significat$
@20 i causa$
@21 fidei$
@1 i quam$
@2 simulago A, simila IT$
@3 i ita verum$
@4 i per falsum$
@1 i non$
@2 formatum bonum$
Holocaustum jugis facient ad ostium tentorii conventus coram Jehovah, ubi conveniam vos, ad loquendum tecum ibi, {3} et conveniam ibi filios Israelis; et sanctificabitur per gloriam Meam; et sanctificabo tentorium conventus, et altare, et Aharonem, et filios ejus sanctificabo, ut sacerdotio fungantur Mihi, et habitabo in medio filiorum Israelis, xxix 42-45;
et quod Dominus ibi convenerit illos, seu praesens fuerit ibi, alibi,
Cum absoluta erant omnia, obtexit nubes tentorium conventus, et gloria Jehovae implevit habitaculum, nec potuit Moscheh intrare in tentorium conventus, eo quod habitaret super eo nubes, et gloria Jehovae impleret habitaculum; nubes Jehovae fuit super habitaculo interdiu, et ignis fuit noctu in eo, in oculis omnis domus Israelis, Exod. xl 33-fin.;
ex his constare potest quod per `tentorium conventus’ significetur ubi praesentia Domini; causa quod ita, erat quia tentorium repraesentabat caelum, et caelum est caelum ex praesentia Domini ibi; ideo etiam vocabatur habitaculum Jehovae.
@1 cp n. 9778$
@2 in sequentibus hujus Libri Exodi$
@3 See p. ix preliminary note i. A ends here.$
Justitia Mea in aeternum erit, et salus Mea in generationes generationum expergiscere juxta dies antiquitatum, generationes aeternitatum, li 8, 9:
apud eundem,
Ponam te in magnificentiam aeternitatum, gaudium generationis et generationis, lx 15:
apud eundem,
In aeternum ascendet fumus ejus, a generatione in generationem vastata erit, in perpetuitatem perpetuitatum non transiens per eam, xxxiv 10:
apud Davidem,
Consilium Jehovae in aeternum stabit, cogitationes cordis Ipsius in generationem et generationem, Ps. (x)xxxiii 11:
apud eundem,
Laudabo nomen Tuum in aeternum et perpetuum; generatio generationi laudabit opera Tua, Ps. cxlv [2,] 3, 4:
apud eundem,
Timebunt Te cum sole, et ante lunam, a generatione generationum, Ps. (x)lxxii 5:
apud Moschen,
Hoc nomen Meum in aeternum, et hoc memoriale Meum in generationem et generationem, Exod. iii 15;
praeter pluries alibi: dicitur `in aeternum’ et `in generationem et generationem,’ et `aeternum’ praedicatur de Divino Caelesti seu Bono, ac `generatio’ de Divino Spirituali seu Vero; sunt enim in Verbo imprimis prophetico plerumque binae expressiones de una eademque re, sicut in locis allatis in aeternum ac in generationem et generationem, et hoc propter conjugium caeleste in omnibus et singulis Verbi; conjugium caeleste est conjugium boni et veri, seu conjunctio Domini et caeli videantur loca citata n. 9263.
Continuatio de Prima Tellure visa in Caelo Astrifero
9796. EXODI
CAPUT VICESIMUM OCTAVUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Cum notum est quid homo internus et quid externus, sciri potest unde intellectus veri et voluntas boni.
Per parabolas loquor, quia videntes non vident, et audientes non audiunt, nec intelligunt, xiii 13:
et apud Johannem,
Mundus non potest accipere Spiritum veritatis, quoniam non videt illum, neque cognoscit illum, xiv 17.
CAPUT XXVIII
1. Et tu appropinquare fac ad te Aharonem fratrem tuum, et filios ejus cum illo, e medio filiorum Israelis, ad fungendum eum sacerdotio Mihi, Aharon, Nadab et Abihu, Eleazar et Ithamar, filii Aharonis.
2. Et facies vestes sanctitatis Aharoni fratri tuo ad gloriam et ad decus.
3. Et tu loqueris ad omnes sapientes corde, quos implevi spiritu sapientiae, et facient vestes Aharonis ad sanctificandum eum, ad sacerdotio fungendum eum Mihi.
4. Et hae vestes (x)quas facient, pectorale, et ephodum, et pallium, et tunicam tesselatam, cidarim, et balteum; et facient vestes sanctitatis Aharoni fratri tuo, et filiis ejus, ad fungendum eum sacerdotio Mihi.
5. Et illi accipient aurum, et hyacinthinum, et (x)purpuram, et coccineum dibaphum, et byssinum.
6. Et facient ephodum auro, hyacinthino, et purpura, coccineo dibapho, et byssino contexto, opere excogitatoris.
7. Duo umeri conjuncti erit illi ad duas extremitates ejus, et conjungetur.
8. Et cingulum ephodi ejus quod super illo, secundum opus ejus ex illo erit, auro, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et byssino contexto.
9. Et accipies duos lapides schoham, et sculpes super illis nomina filiorum Israelis.
10. Sex de nominibus illorum super lapide uno, et nomina sex reliqua super lapide altero, secundum generationes illorum.
11. Opere opificis lapidis, sculpturis sigilli sculpes duos lapides super nominibus filiorum Israelis; circumdatos fundis auri facies illos.
12. Et pones duos lapides super umeris ephodi, lapides recordationis filiis Israelis; et feret Aharon nomina illorum coram JEHOVAH super duobus umeris ejus {1}ad recordationem.
@1 et IT$
13. Et facies fundas auri.
14. Et duas catenulas auri puri, a terminis facies illas, opere funiculi; et dabis catenulas funiculorum super fundis.
15. Et facies pectorale judicii, opere excogitatoris, sicut opus ephodi facies illud, auro, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et byssino contexto, facies illud.
16. Quadratum erit duplicatum, spithama longitudo ejus, et spithama latitudo ejus.
17. Et opplebis illud oppletura lapidis; quattuor ordines lapidis, ordo, rubinus, topazius, carbunculus, ordo unus.
18. Et ordo secundus, chrysoprasus, sapphirus, et (x)adamas.
19. Et ordo tertius, cyanus, achates, et amethystus.
20. Et ordo quartus, tarshish, et schoham, et jaspis; inclusi auro erunt in oppleturis suis.
21. Et lapides erunt super nominibus filiorum Israelis, duodecim super nominibus eorum, sculpturis sigilli, cuique super nomine ejus erunt duodecim tribubus.
22. Et facies super pectorali catenulas termini opere funiculi auro puro.
23. Et facies super pectorali duos annulos auri, et dabis duos annulos super duabus extremitatibus pectoralis.
24. Et dabis duos funiculos auri super duobus annulis ad extremitates pectoralis.
25. Et duas extremitates duorum funiculorum dabis super duabus fundis, et dabis super umeros ephodi e regione facierum ejus.
26. Et facies duos annulos auri, et pones illos super duabus extremitatibus pectoralis super ora ejus, quae citra ephodum introrsum.
27. Et facies duos annulos auri, et dabis illos super duobus umeris ephodi inferius e regione facierum ejus contra juncturam ejus supra cingulum ephodi.
28. Et alligabunt pectorale ex annulis ejus ad annulos ephodi in filo hyacinthini, ad esse super cingulo ephodi, nec recedet pectorale a super ephodo.
29. Et portabit Aharon nomina filiorum Israelis in pectorali judicii super corde suo in intrando illo ad sanctum, ad recordationem coram JEHOVAH jugiter.
30. Et dabis ad pectorale judicii Urim et Thumim, et erunt super corde Aharonis in intrando illo coram JEHOVAH; et portabit Aharon judicium filiorum Israelis super corde suo coram JEHOVAH jugiter.
31. Et facies pallium ephodi totum hyacinthino.
32. Et erit os capitis ejus in medio ejus; labrum erit ori ejus circumcirca, opus textoris, sicut os loricae erit illi ne laceretur.
33. Et facies super fimbrias ejus malogranata hyacinthini, et purpurae, et coccinei dibaphi super fimbrias ejus circumcirca, et tintinnabula auri in medio (x)illorum circumcirca.
34. Tintinnabulum auri et malogranatum, tintinnabulum auri et malogranatum, super fimbrias pallii circumcirca.
35. Et erit super Aharone ad ministrandum, et audietur vox ejus in intrando illo ad sanctum coram JEHOVAH, et in exeundo illo, ne moriatur.
36. Et facies bracteam auri puri, et sculpes super illa (x)sculptura sigilli, Sanctitas JEHOVAE.
37. Et pones illam super filo hyacinthini, et erit super cidari; e regione facierum cidaris erit.
38. Et erit super fronte Aharonis, et portabit Aharon iniquitatem sanctorum, quae sanctificabunt filii Israelis, (x)quoad omnia dona sanctorum illorum; et erit super fronte ejus jugiter, ad beneplacitum illis coram JEHOVAH.
39. Et tesselabis tunicam byssi, et facies cidarim byssi, et balteum facies opere acupictoris.
40. Et filiis Aharonis facies tunicas, et facies illis balteos, et tiaras facies illis ad gloriam et ad decus.
41. Et indues illis Aharonem fratrem tuum, et filios ejus cum eo, et unges eos, et implebis manum eorum, et sanctificabis eos, et sacerdotio fungentur Mihi.
42. Et fac eis femoralia lini ad tegendum carnem nuditatis, a lumbis et usque ad femora erunt.
{1}43. Et erunt super Aharone, et super filiis ejus in intrandis illis ad tentorium conventus, aut accedendis illis ad altare ad ministrandum in sancto, ne portent iniquitatem et moriantur; statutum saeculi ei et semini ejus post illum.
@1 See p ix preliminary note 1. A begins here.$
Agitur hic de vestibus sanctitatis quibus induendi Aharon et filii ejus cum ministrarent; per sacerdotium, quo functurus Aharon cum filiis, {1}repraesentabatur Dominus quoad Divinum Caeleste, quod est Divinum Bonum in caelo; et per vestes illius, {1}repraesentabatur Divinum Spirituale, quod est Divinum Verum inde procedens.
@1 repraesentatur$
Vers. 1, 2. Et tu appropinquare fac ad te Aharonem fratrem tuum, et filios ejus cum illo, e medio filiorum Israelis, ad fungendum eum sacerdotio Mihi, Aharon, Nadab et Abihu, Eleazar et Ithamar, filii Aharonis. Et facies vestes sanctitatis Aharoni fratri tuo ad gloriam et ad decus. `Et tu appropinquare fac ad te Aharonem fratrem tuum’ significat conjunctionem Divini Veri cum Divino Bono in Divino Humano Domini: `et filios ejus’ significat Divinum Verum ex Divino Bono procedens: `e medio filiorum Israelis’ significat in caelo et in Ecclesia: `ad fungendum eum sacerdotio Mihi’ significat repraesentativum Domini: `Aharon’ significat quoad Divinum Caeleste: `Nadab et Abihu’ significat quoad Divinum Spirituale inde: `Eleazar et Ithamar’ significat quoad Divinum Naturale: `filii Aharonis’ significat quae ex Divino Caelesti {1}procedunt{2}: `et facies vestes sanctitatis Aharoni fratri tuo’ significat repraesentativum regni spiritualis adjuncti regno caelesti: `ad gloriam et ad decus’ significat ad sistendum Divinum Verum quale in regno spirituali adjuncto regno caelesti in forma interna et externa. {3}
@1 i Divini Humani Domini$
@2 i quod non aliud repraesentatur quam Divinum Humanum, quod ipsum Divinum quod dari nec repraesentari possit$
@3 i (ita in coelos et in Ecclesia.)$
2 Omnia in universo, tam caelo quam mundo, se referunt ad bonum et ad verum ut sint aliquid, bonum enim est Esse veri, et verum est Existere boni; quapropter bonum absque vero non Existit, et verum absque bono non Est; inde patet quod conjuncta erunt; conjunctio illorum repraesentatur in Verbo per binas conjuges, et quoque per binos fratres; per binas conjuges quando agitur de conjugio caelesti, quod est boni et veri, ac de successiva derivatione inde; per binos fratres quando agitur de bino ministerio, quod est judicii et cultus; qui fungebantur ministerio judicii vocabantur judices, postea reges, qui autem fungebantur ministerio cultus vocabantur sacerdotes; et quia omne judicium fit per verum, et Omnis cultus ex bono, ideo per `judices’ in Verbo significatur in sensu abstracto a persona verum ex bono, per ‘reges’ autem verum ex quo bonum, ac per `sacerdotes’ significatur ipsum bonum; inde est quod Dominus in Verbo dicatur Judex, tum Propheta, ut et Rex, ubi agitur de vero, at Sacerdos ubi de bono; pariter {2}Christus, Unctus, seu Messias, tum de vero, at Jesus seu Salvator cum de bono.
Ob illam fraternitatem, quae est veri quod judicii, ac boni quod 3 cultus, Aharon frater Moschis {3} electus est {4}ut sacerdotio fungeretur; quod per `Aharonem et ejus domum’ ideo significetur bonum, constat apud Davidem,
Israel, confide in Jehovah; Hic est auxilium eorum et scutum eorum; domus Aharonis, confidite in Jehovah; Hic auxilium eorum et scutum eorum. Jehovah recordatus est nostri, benedicit; (x)benedicet domui Israelis, benedicet domui Aharonis, Ps. cxv 9, 10, 12:
apud eundem,
Dicat nunc Israel {5}quod in aeternum misericordia Ipsius; dicant nunc domus Aharonis {5}quod in aeternum misericordia Ipsius, Ps. cxviii [2,] 3:
apud eundem,
Domus Israelis, benedicite Jehovae; domus Aharonis, benedicite Jehovae, Ps. (x)cxxxv 19;
`domus Israelis’ pro illis qui in veris sunt, ‘domus Aharonis’ pro illis qui in bonis, nam in Verbo ubi agitur de vero etiam agitur de bono, ob conjugium caeleste, n. 9263, 9314; quod `domus Israelis’ sint qui in veris, videatur n. 5414, 5879, 5951, 7956, 8234: apud eundem,
4 Jehovah misit (x)Moschen servum suum, Aharonem quem elegit, Ps. cv 26;
Moscheh dicitur `servus’ quia servus praedicatur {6}de veris, n. 3409, {7}et electus {6}de bono, n. 3755 fin.: apud eundem,
Ecce quam bonum et jucundum habitare fratres etiam una! sicut oleum bonum super capite descendens in barbam, barbam Aharonis, quod descendit super os vestium illius, Ps. {8}cxxxiii [1, 2,] 3;
qui non scit quid significat ‘frater,’ tum quid `oleum,’ quid `caput,’ quid `barba,’ quid `vestes,’ {9}ut et quid repraesentat `Aharon,’ non capere potest cur talia comparata sunt cum {10}cohabitatione fratrum, nam quid oleum descendens a capite in barbam Aharonis, et inde in ejus vestes, simile habet cum {11}concordia fratrum; sed {12}similitudo comparationis patet ex sensu interno, in quo agitur de influxu boni in {13}vera, ac ita describitur illorum fraternitas; `oleum’ enim est bonum, `caput Aharonis’ est intimum boni, `barba’ est maxime externum ejus, `vestes’ sunt vera, `descendere’ est influxus; inde {14}liquet quod per illa verba significetur influxus boni ab interioribus ad exterior in vera, et ibi conjunctio; quis absque sensu interno videre potest quod {15} illis verbis ea caelestia insint? `oleum’ quod sit bonum amoris videatur n. 886, 4582, 4638, 9780, `caput’ quod sit intimum, n. 5328, 6436, 7859, 9656, `barba’ quod sit maxime externum, patet apud Esaiam vii 20, xv 2; apud Jeremiam xlviii 37; et apud Ezechielem v 1; `vestes’ quod sint vera, n. 2576, 4545, 4763, 5319, 5954, 6914, 6917, 9093, 9212, 9216; {16}quod `Aharon’ sit caeleste bonum, videatur supra.
5 Ex eo quod Aharon electus sit {17}ad fungendum sacerdotio, ita ad ministrandum sanctissima, comprehendi potest quomodo cum repraesentationibus in Ecclesia Judaica se habuerat, quod nempe non spectaverint personam quae repraesentabat, sed rem quae repraesentabatur ita quod rem sanctam, immo sanctissimam, repraesentare potuerint personae quarum interiora immunda, immo (x)idololatrica fuerunt, modo externa, cum erant in cultu, disposita ad sanctitatem fuerunt, qualis Aharon {18}fuerat, constare potest ex his apud Moschen,
Aharon sumpsit e manu {19}filiorum Israelis aurum, et formavit illud caelo, fecitque illud vitulum fusilis: et exstruxit Aharon altare coram eo, et proclamavit Aharon, et dixit, Festum Jehovae cras, Exod. xxxii 4, 5, 25:
et alibi apud eundem,
Contra Aharonem ira motus est Jehovah valde ad perdendum eum; oravi vero etiam pro Aharone in tempore illo, Deut. ix 20;
quod repraesentativa Ecclesiae apud gentem Israeliticam et Judaicam {20}non spectaverint personas sed ipsas res, videantur citata n. 9229.
@1 After se$
@2 Christus seu Unctus$
@3 i, qui Judex et Propheta,$
@4 in sacerdotem$
@5 quia$
@6 ex IT$
@7 at$
@8 133$
@9 tum$
@10 unanimitate$
@11 concordi cohabitatione$
@12 ipsa similitudo constat$
@13 verum$
@14 patet$
@15 i in$
@16 Aharon enim est qui in coelesti bono sunt$
@17 in sacerdotem$
@18 fuerit$
@19 eorum$
@20 spectaverint res sanctas et non personas$
Qui scit quod per filios significentur vera {10} et per filias bona, 2 plura arcana in Verbo imprimis prophetico {11}videre potest quae alioquin laterent abscondita; sicut etiam quid in specie intelligitur per Filium hominis, quem Se Dominus saepe {12}in Verbo vocat; quod intelligatur Divinum Verum procedens a Divino Humano Ipsius, constat a locis ubi nominatur; quae adducere licet, ut simul confirmetur, quod `Filius’ sit verum, ut apud Johannem,
Turba dixit ad Jesum, Quomodo Tu dicis, Oportet exaltari Filium hominis? quis est hic Filius hominis? respondit illis Jesus, Adhuc breve tempus lux vobiscum est, ambulate quousque lucem habetis, ne tenebrae vos apprehendant; quousque lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis, xii 34-36;
ex his patet quod per `Filium hominis’ simile quod per `lucem’ significetur, nam cum quaerebant, Quis hic Filius hominis? respondit Dominus quod Ipse esset lux in quam crederent; quod lux sit Divinum Verum, videantur citata, n. 9548, 9684; ita quoque Filius (x)hominis: 3 apud Lucam,
Beati quando odio habebunt vos homines propter Filium hominis, vi 22;
propter Filium hominis’ est propter Divinum Verum, quod procedit a Domino; Divinum {13} Verum est omne fidei et amoris in Dominum propter illa `odio haberi’ est beatitudo: apud eundem,
Venient dies cum desiderabitis unum dierum Filii hominis videre, sed non videbitis; tunc (x)dicent vobis, Ecce hic aut ecce illic; ne abite nec investigate, xvii 22;
`desiderare unum dierum Filii hominis videre’ {14}est unum statuum veri Divini quod genuinum; agitur ibi de fine Ecclesiae, quando nulla amplius fides quia nulla charitas, quo tempore periturum omne genuinum verum Divinum; et quia verum Divinum significatur per `Filium hominis,’ ideo dicitur, `tunc dicent, Ecce hic aut ecce illic; ne investigate’ quod de vero Divino a Domino, non autem de Ipso Domino 4 {15} dici potest: apud eundem,
Filius hominis veniens num inveniet fidem super terra? xviii 8;
{14}hoc est, cum (t)verum Divinum e caelo revelabitur, quod non credetur `Filius hominis’ etiam hic est Dominus quoad (t)verum Divinum seu (t)verum Divinum procedens a Domino; adventus Domini est 5 revelatio (t)veri Divini in fine Ecclesiae: apud Matthaeum,
Sicut fulgur exit ab oriente, et apparet usque ad occidentem, ita erit adventus Filii hominis: tunc apparebit signum; et tunc plangent omnes tribus terrae, et videbunt Filium hominis venientem in nubibus caeli cum virtute et gloria, xxiv 27, 30;
`adventus Filii hominis’ pro revelatione (t)veri Divini in consummatione saeculi, hoc est, in fine Ecclesiae, `omnes tribus terrae quae tunc plangent’ sunt omnia vera et bona fidei et amoris a Domino sic in Dominum in complexu, `nubes caeli, in {16}quibus venturus’ est sensus {17}litteralis Verbi, `virtus et gloria’ est sensus internus, in quo sensu intime agitur de solo Domino; porro videantur illa explicata 6 n. 4060: similiter alibi apud eundem,
Dico vobis, Ex nunc videbitis Filium hominis sedentem ex dextris potentiae, et venientem super nubibus caeli, xxvi 64:
et apud Lucam,
Ex hoc nunc erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei, (x)xxii 69;
`Filius hominis’ pro Divino Vero procedente (c)a Domino, `sedere a dextris potentiae’ pro quod {18}Ipsi omnipotentia, nam Divino Bono est omnipotentia per Divinum Verum; (m)quod dicatur quod `ex nunc id visuri essent’ significat quod Divinum Verum in sua omnipotentia esset cum Dominus in mundo vicerat inferna, ac omnia ibi et in caelis in ordinem redegerat; et quod sic salvari possent qui Ipsum fide et amore {19}reciperent, videatur n. 9715;(n) quod `sedere a dextris’ {20}sit omnipotentia, videatur n. 3387, 4592, 4933 fin., 7518, 8281, 9133, quod omnis potentia boni sit per verum, n. 6344, (x)6423, 8304, 9327, 9410, 9639, 9643, quod ipsa potentia Divina sit Divinum Verum, n. 6948; `nubes in quibus venturus Filius hominis,’ hoc est, Divinum Verum, quod {21}sint Verbum in littera, Praefatio ad Gen. xviii, n. 4060, 4391, 5922, 6343, 6752, 8443, 8781, et quod `gloria’ sit ipsum Divinum Verum quale in sensu Verbi interno, Praefatio ad Gen. xviii, n. 4809, 5922, (x)8267, 9429.
Ex his nunc constare potest quid significatur per haec in Apocalypsi, 7
Vidi cum ecce nubes alba, et super nube sedens similis Filio hominis, habens super capite suo coronam auream, xiv 14:
et apud Danielem,
Videns fui in visionibus noctis, et ecce cum nubibus caelorum sicut Filius hominis venit, vii 13:
apud Johannem,
Pater dedit Ipsi etiam judicium faciendi, quia Filius hominis est, v 27;
{22}quoniam omne judicium fit ex vero, ideo dicitur quod datum {23}Domino judicium facere quia Filius hominis est; `Filius hominis’ {24} est, ut dictum, Divinum Verum, `Pater’ a Quo id procedit, est Divinum Bonum, n. 2803, 3704, 7499, 8328, 8897; quia Divino Vero est `judicium facere,’ ideo dicitur quod
Cum venturus Filius hominis, sedebit super throno gloria Suae, Matth. xix 28, xxv 31:
et quod
Filius hominis reddet unicuique secundum facta sua, {25}xvi 27:
8 apud Matthaeum,
Qui seminat bonum semen est Filius hominis, ager est mundus semen sunt filii regni, zizania sunt filii mali, xiii 37, 38;
`bonum semen’ est verum Divinum, ideo dicitur quod `Filius hominis’ id seminet; `filii regni’ sunt vera Divina in caelo et in Ecclesia, `filius’ enim est verum, n. 489, 491, 533, 1147, 2623, ac in opposito sensu falsum, quod etiam est `filius mali’; {26} `regnum’ est caelum, ut et 9 Ecclesia: apud Johannem,
Nemo ascendit in caelum nisi qui e caelo descendit, Filii hominis qui in caelis est, iii 13;
quod `Filius hominis’ sit Divinum Verum in caelis, inde patet; nam hoc descendit et sic ascendit, nemo enim ascendere potest in caelum nisi Divinum Verum in illum descenderit e caelo, nam influxus est Divinum non autem vicissim; quia Dominus id verum est, ideo (t)Se vocat `Filium hominis qui in caelis’: apud Matthaeum,
Filius hominis non habet ubi caput inclinet, viii 20;
`Filius hominis’ pro Divino Vero, `non habere ubi caput inclinet’ pro quod non locum ullibi, seu apud ullum hominem eo tempore.
10 Quod Filius hominis passurus sit, et {27}occideretur, Matth. xvii 12, 22, (x)xx 18, xxvi 2, 24, 45; Marc. viii 31, ix 12, 31; et alibi, involvit quod ita cum Divino Vero actum sit, proinde cum Domino, Qui ipsum Divinum {28}Verum erat, quod etiam Ipse dicit apud Johannem,
Ego sum via, et veritas, et vita, xiv 6:
apud Jeremiam,
Non habitabit ibi vir, nec commorabitur in ea Filius homini xlix 18, 33:
et apud eundem,
In urbibus non habitabit vir ullus, neque {29}transibit per eas Filius hominis, li 43;
qui non scit Verbi sensum spiritualem, credet quod per `urbes’ hic intelligantur urbes, et per `virum’ perque `filium hominis’ vir et {30} filius; et quod urbes sic desolarentur ut nullus ibi; sed est status Ecclesiae quoad doctrinam veri qui per illa describitur; `urbes’ enim sunt doctrinalia Ecclesiae, videatur n. 432, (x)2449, 3216, 4492, 4493, `vir’ est ipsum ejus verum conjunctum bono, n. 3134, 7716, 9007, ita `filius hominis’ est verum {31}.
Quia per `filium hominis’ significabatur Divinum Verum procedens 11 a Domino, ideo {32}quoque prophetae, per quos id revelabatur, vocabantur filii hominis, prout Daniel viii 17 ibi; et Ezechiel ii 1, 3, 6, 8, iii 1,3,4, 10, 17, 25, iv i, 16, viii 5, 6, 8, 12, 15, xii 2, 3, 9, 18, 22, 27; et pluries alibi.
Sicut pleraque in Verbo sensum etiam oppositum habent, ita 12 quoque significatio filii hominis, qui in eo sensu est falsum oppositum vero, ut apud Esaiam,
Quid tu quod times {33} ab homine, moritur, et a filio hominis, gramen datur, li 12;
`gramen datum filio hominis’ est scientificum per quod falsum: apud Davidem,
Ne confidite in principibus, in filio hominis, cui non salus, Ps. cxlvi 3;
`principes’ sunt primaria vera, n. 2089, 5044, ita in opposito sensu primaria falsa, et `filius hominis’ est ipsum falsum.
@1 verum$
@2 repraesentatur$
@3 prout$
@4 filios Regni, filios Dei, et filios Regis$
@5 enim$
@6 verbi inde$
@7 et sic$
@8 nepotes, generi, filiae, neptes$
@9 i, et quoque quae intelliguntur in Verbo prout dictum est$
@10 i ex bono,$
@11 videbit$
@12 vocabat$
@13 i enim$
@14 pro$
@15 i non ita$
@16 qua IT$
@17 literae$
@18 illi$
@19 recipiunt$
@20 id sit$
@21 sit$
@22 quia$
@23 Ipsi$
@24 i enim$
@25 i Matth.$
@26 i et$
@27 occidetur$
@28 est Verum$
@29 transiet$
@30 i ejus$
@31 i fidei$
@32 etiam$
@33 i tibi$
@1 unumquemvis$
2 Quod per sacerdotium repraesentatum sit Divinum Bonum Divini Amoris Domini, ita omne officium quod Dominus obit ut Salvator constat ex sequentibus in Verbo: {3} apud Davidem,
Dictum Jehovae ad dominum meum, Sede ad dextram Meam, donec posuero hostes tuos scabellum pedibus tuis; sceptrum robori mittet Jehovah e Zione; dominare in medio hostium tuorum: populus tuus promptitudinum in die fortitudinis tuae, in honoribus sanctitatis; ex utero ab aurora tibi ros nativitatis tuae; juravit Jehovah, et non paenitebit Ipsum, Tu sacerdos in aeternum, juxta verbum Meum Malkizedech; dominus ad dextram tuam, percussit in die irae Suae reges; judicavit inter gentes, implevit cadaveribus, percussit caput super terram multam; e flumine in via bibet, propterea exaltabit caput, Ps. cx 1-7;
ex his patet quid Dominus ut sacerdos, consequenter quid sacerdotium in Domino {4}repraesentaverat, quod nempe omne opus salvationis humani generis; agitur enim ibi de pugnis Domini cum infernis quando in mundo fuit, per quas Sibi acquisivit Divinam omnipotentiam super inferna, per quam salvavit genus humanum, et quoque hodie salvat omnes qui ipsum recipiunt; ipsa haec salvatio, quia ex Divino Bono Divini Amoris, est ex qua de Domino dicitur, Tu sacerdos in aeternum, juxta verbum Meum Malkizedech; Malkizedech est rex justitiae, ita dictus Dominus ex eo quod justitia factus, et sic salus, secundum illa quae n. 9715 ostensa sunt.{5}
Sed quia singula ibi arcana de pugnis Domini cum in mundo fuit 3 continent, quae (x)revelari absque sensu interno nequeunt, ideo licet breviter illa explicare: Dictum Jehovae ad Dominum Meum significat quod de Domino, cum in mundo; quod per `dominum’ ibi Dominus quoad Divinum humanum intelligatur, constat apud Matth. xxii 41-43 [A. V.43-45]; Marc. xii 36; Luc. xx 42-44 sede ad dextram Meam significat omnipotentiam Divini {6}Boni per Divinum Verum, quod Dominus tunc fuit, et ex quo pugnavit et vicit; {7}quod `sedere a dextris’ sit status potentiae, et cum de Divino quod sit omnipotentia, videatur n. 3387, 4592, 4933, 6948, 7518, 7673, 8281, 9133, et quod omnis potentia boni sit per verum, n. 6344, (x)6423, 8304, 9327, 9410, 9639, 9643: donec posuero hostes 4 tuos scabellum pedibus tuis significat usque dum mala quae in infernis et ab infernis, subjugata, et Divinae Ipsius Potentiae subjecta fuerint: sceptrum roboris mittet Jehovah e Zione significat potentiam tunc ex bono caelesti; quod `Zion’ sit id bonum, videatur n. 2362, 9055: dominare in medio hostium tuorum significat cui bono dominium est super mala; mala sunt hostes, quia {8} sunt contra Divinum, in specie contra Dominum: populus tuus promptitudinum in die fortitudinis tuae significat Divina Vera tunc pugnantia: in honoribus sanctitatis significat quae ex Divino Bono: ex utero ab aurora tibi ros nativitatis tuae significat conceptionem ab ipso Divino Bono, ex quo ipsi Divinum Verum: juravit Jehovah, et non paenitebit significat firmum et certum: Tu sacerdos in 5 aeternum significat Divinum Bonum Divini Amoris in Ipso: juxta verbum Meum Malkizedech significat Divinum Humanum Ipsius simile; Malkizedech est rex justitiae, ita per pugnas et victorias Jehovah justitia factus, n. 9715: dominus ad dextram tuam significat Divinum Verum tunc ab Ipso, per quod omnipotentia, ut supra: percussit in dic irae suae reges significat destructionem falsorum tunc; `dies irae’ {9}erat cum pugnavit contra mala et ea destruxit; `reges’ sunt vera et in opposito sensu falsa, n. 2015, 2069, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148: judicavit inter gentes significat dissipationem malorum; `gentes’ enim sunt bona, et in opposito sensu mala, n. 1259, 1260, 1849, 6005: complevit cadaveribus significat ita mortem spiritualem, quae est deprivatio totalis veri et boni: percussit caput super terram multam significat dejectionem infernalis amoris sui in inferna, et ejus damnationem: e flumine in via bibet, propterea exaltabit caput significat conatum emergendi per ratiocinia de veris; hic sensus illorum verborum est qui in caelo percipitur, cum ille psalmus ab homine legitur.
6 Quia sacerdotium erat repraesentativum Domini quoad omne opus salvationis ex Divino Amore, ideo etiam omnis cultus Divinus erat officii sacerdotis, qui cultus tunc praecipue constabat in offerendis holocaustis, sacrificiis, et minhis, inque disponendis panibus super mensa facierum, in accendendis lucernis quotidie, inque suffiendo, proinde in expiando populo, et in {11}remittendis peccatis; praeterea etiam in explicanda lege Divina, inque docendo, cum simul essent prophetae; quod haec omnia Aharon cum filiis obiverit, constat ex institutione sacerdotii apud Moschen; quod illa omnia fuerint repraesentativa operum salvationis Domini, patet; ideo quoque ex sacrificiis et minhis dabantur Aharoni, quae erant Jehovae, hoc est, Domini; similiter primitiae varii generis, tum decimae, videatur Exod. xxix 1-36; Lev. vii 35, 36, xxiii 15-22, xxvii 21; Num. v 6-11. xviii 8-20, et 25-fin.; Deut. xviii 1-4; etiam primogenita; {12}at loco omnium primogenitorum ex hominibus {13} Levitae, qui quod dono dati Aharoni, videatur Num. i 47; iii 9, ex causa quia erant Jehovae, Num. iii 12, 13, 40-45.
7 Quoniam Dominus quoad omne opus salvationis repraesentabatur per summum sacerdotem, ac ipsum opus salvationis per officium ejus quod sacerdotium vocatur, ideo Aharoni et filiis ejus non data erat hereditas et portio cum populo, dicitur enim quod Jehovah Deus {14}ei hereditas et portio, Num. xviii (x)20, nec Levitis, quia Aharonis, Num. xxvi 58-63; Deut. x 9, xviii 1, 2; populus enim repraesentabat caelum et Ecclesiam, Aharon autem cum filiis et cum Levitis bonum amoris et fidei, quod facit caelum et Ecclesiam, ita Dominum a quo illud; ideo populo cessit terra in hereditatem, non autem sacerdotibus, est enim Dominus in illis, non autem inter illos ut unus et distinctus.
8 Simile involvunt haec apud Esaiam,
Vos sacerdotes Jehovae vocabimini, ministri Dei nostri; dicetur vobis, opes gentium comedetis, et in gloria earum gloriabimini, lxi 6;
`opes gentium comedere’ pro appropriare sibi bona, `in gloria earum gloriari’ pro frui veris, ita gaudio et felicitate ex utrisque; quod `gentes’ sint bona, videatur n. 1259, 1260, 4574, 6005, et quod `gloria’ sit verum a Divino, n. 9429.
In Verbo in una serie passim memorantur `reges et sacerdotes, 9 tum `reges, principes, sacerdotes, et prophetae’; {15}at ibi in sensu interno per `reges’ significantur vera in complexu, per `principes’ primaria vera, per `sacerdotes’ bona in complexu, et per `prophetas’ doctrinae, ut in Apocalypsi,
Jesus Christus fecit nos reges et sacerdotes, i 6, v 10:
apud Jeremiam,
Pudefacti sunt domus Israelis, ipsi, reges eorum, principes eorum, et sacerdotes eorum, et prophetae eorum, ii 26:
apud eundem,
In die illo peribit cor regis, et cor principum; et obstupescent sacerdotes, ac prophetae admirabuntur lv 9:
apud eundem,
In tempore illo extrahent ossa regum Jehudae, et ossa principum ejus, et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum, viii 1;
quod per `reges’ in sensu abstracto a personis significentur vera in complexu, videatur n. 1672, 2015, 2069, 4581, 4966, (x)5044, 6148, quo per ‘principes’ primaria vera, n. 1482, 2089, 5044, quod `sacerdotes’ sint bona, n. 1728, 2015 fin., 3670, 6148, et quod `prophetae’ sint doctrinae ex illis et de illis, n. 2534, 7269; regium Domini etiam (x)significatur per nomen Ipsius Christus, Unctus, {16} Messias, et sacerdotale Ipsius per nomen Jesus, nam Jesus significat salvatorem seu salutem, de qua ita apud Matthaeum,
Angelus in somno apparens Josepho dixit, Vocabis nomen Ipsius Jesus, quia Ille salvabit populum Suum a peccatis suis, i 21;
hoc quia erat sacerdotii, ideo simile repraesentatum est per {17}summi sacerdotis munus expiandi populum a peccatis, Lev. iv 26, 31, 35 v 6, 10, 13, 16, 18, 26 [A.V. v 6, 10, 13, 16, 18, vi 7],ix 7, xv 15, 30. {18}
10 Quoniam bono nequaquam (t)adjungi potest malum, aversantur enim se mutuo, ideo varii generis purificationes mandatae fuerunt pro Aharone et filiis ejus cum sacerdotio fungerentur, sive ad altare sive in tentorio conventus; sicut etiam quod summus sacerdos non nisi quam virginem duceret in uxorem, non viduam, non repudiatam, non meretricem, Lev. xxi 13-15; quod immundi ex filiis Aharonis si comederant ex sanctificatis, exscinderentur, Lev. xxii 2-9; quod non {19}aliquis ex semine Aharonis in quo vitium, offerret panem, Lev. xxi 17-21; quod summus sacerdos non raderet caput, non dissueret vestes {20}non pollueret se ullo mortuo, ne quidem patre ac matre, nec e sanctuario exiret, Lev. xxi 10-12; hae et plures leges, ut dictum est, latae sunt ob causam quia summus sacerdos repraesentabat Dominum quoad Divinum Bonum, et bonum tale est ut non ei adjungi possit malum, nam bonum fugit malum, et malum horret bonum, sicut 11 infernum caelum, quapropter illorum nulla {21}datur conjunctio; {22}quod autem attinet verum, id tale est ut ei adjungi possit falsum, at non falsum in quo malum sed in quo bonum, quale est apud infantes et pueros ac puellas dum adhuc in innocentia, apud gentes probas quae in ignorantia, et quale apud omnes qui in Verbi sensu litterae, inque doctrina inde manent, et usque pro fine habent bonum vitae: hoc (t)enim bonum, ut finis, omne malevolum falsi abigit, ac {23}per applicationem id format id quandam similitudinem veri.
@1 Ipsius, quod$
@2 inde$
@3 i ut$
@4 repraesentaverit$
@5 The following note is found on a separate sheet in A iv p. 216 with no indication for inclusion in the text. cp also subsection 9 of this . quod ab Ipso omne bonum et omne verum, ita omnis salus, quia fecit se justitiam per propriam potentiam, ex Ps. [cx 4]
qui regenerat, qui mundat, qui remittit peccata, qui dat vivere vitam aeternam;
quod sit propitiatio ita auditio et receptio omnium quae cultus
expiationes factae per sacrificia dicitur quod expiabit eum sacerdos a peccato et condonabitur, Levit. iv 26, 31, 35, Cap. v 6, 10, 13, 16, 18, 26, Cap. ix 7, Cap. xv 15, 30.
Angelus in somno apparens Josepho, dixit, vocabis Nomen Ipsius Jesus, quia Ille salvabit populum suum a peccatis suis, Matth. i 21.$
@6 Veri$
@7 Divino Bono est omnipotentia, per Divinum Verum$
@8 i omnia mala$
@9 est$
@10 i reos ex viro$
@11 remittendo ejus peccata$
@12 ac$
@13 i ibi$
@14 eis IT$
@15 et$
@16 i seu$
@17 expiationem a peccatis a sacerdote$
@18 See p. 215 note 1.$
@19 quis$
@20 nec$
@21 dari potest$
@22 Verum autem$
@23 After format$
Divinum Bonum Caeleste, quod facit caelum tertium seu intimum, 2 est bonum amoris in Dominum; Divinum Bonum Spirituale, quod facit caelum medium seu secundum, est bonum charitatis erga proximum; et Divinum Bonum Naturale, quod facit caelum primum seu ultimum, est bonum fidei et oboedientiae; ad Divinum Bonum Naturale (t)pertinet etiam bonum civile, quod {3}vocatur justum inter cives, {4}et (d)quoque bonum morale, quod est {5}omnium virtutum quae sunt honesti; illa tria bona {6} ordine consequuntur, {7}sicut finis, causa, et 3 effectus; et sicut finis est anima causae, et causa est omne efficiens in effectu, ita bonum caeleste est anima boni spiritualis, et bonum spirituale est omne in bono naturali; quod est anima, et quod est omne {8} in alio, id ei inest sicut conatus motui, seu sicut voluntas actioni, quod voluntas sit {9}anima et omne in actione, patet, nam cessante voluntate cessat actio; ex his constare potest quomodo se habet cum caelesti, spirituali, et naturali, quod nempe in bono naturali intime erit bonum caeleste, hoc est, bonum amoris in Dominum, quod etiam est bonum innocentiae.
@1 hoc$
@2 coelo$
@3 est$
@4 tum$
@5 honestum$
@6 i eo$
@7 quo$
@8 i efficiens$
@9 omni actionis, ita omne quod in actione vivit$
@1 A is confused. S wrote first: quod Regnum alterum Domini in coelo et in Ecclesia then he interpolated after quod:
adjunctum est Regno coelesti, sicut vestis corpori est, etiam Divin [word and clause not completed]$
@2 hoc$
@3 receptionem$
**generis, et quoque {4}vestes nitentes circum angelos; inde constare potest quod regnum spirituale Domini repraesentatum sit per vestes sanctitatis Aharonis. Sunt enim duo regna in quae caeli divisi sunt, regnum caeleste et regnum spirituale, de quibus videatur n. 9277; qui in regno caelesti sunt, illi apparent nudi, qui autem in regno spirituali, apparent amicti; inde iterum constat quod Divinum Verum, seu Divinum Spirituale, quod ut lux apparet, sit quod investit.
Sed quis usquam credere potest quod intra Ecclesiam, ubi tamen 2 Verbum est, et inde illustratio de Divinis et caelestibus, tanta ignorantia regnet ut non sciatur quod angeli et spiritus sint in forma humana, ac appareant sibi ut homines, et quoque quod se invicem videant, audiant, interque se colloquantur? utque adhuc minus sciatur quod appareant vestibus induti; quod ita sit, non modo cadit in dubitationem, sed etiam prorsus in negationem apud illos qui tantum in externis sunt ut credant modo corpus vivere, {5}et id nihil esse quod non corporeis oculis vident, et corporeis manibus tangunt, videatur n. 1881; cum tamen caeli pleni sunt hominibus, qui angeli, et illi vestibus varie splendentibus induti; sed hi videri prorsus (x)nequeunt ab homine in terris per oculos ejus corporis, sed per oculos ejus spiritus, quando illi a Domino aperiuntur; angeli qui antiquis visi sunt, sicut Abrahamo, Sarae, Lotho, Jacobo, Joschuae, Guideoni, tum Prophetis, nec visi sunt oculis corporis sed oculis spiritus eorum, qui tunc aperti; quod etiam vestimentis induti apparuerint, constat ab angelis sedentibus ad sepulcrum Domini visis Mariae Magdalenae et Mariae Jacobi, in vestibus albis splendentibus, Matth. xxviii 3; Marc. xvi 5; Luc. xxiv 4; imprimis ex Domino viso Petro, Jacobo, et Johanni, in Sua gloria, quod tunc vestimentum Ipsi album {6}fulgurans et sicut lux, Matth. xvii 2; Luc. ix 29; per quod vestimentum etiam repraesentatum est {7}Divinum Spirituale, seu Divinum Verum quod ab Ipso.
Inde constare potest quid per `vestimenta alba’ significatur in 3 Apocalypsi,
Habes pauca nomina etiam in Sardibus quae non polluerunt vestimenta sua, et ambulabunt Mecum in albis, quia digni sunt; qui vicerit, hic {5}induetur vestimentis albis, (x)iii 4, 5;
`vestimenta’ {6}ibi sunt vera spiritualia, quae sunt vera ex bono, ut supra ostensum, et `album’ est genuinum verum, n. 3301, 4007, 5319: similiter alibi,
Vidi caelum apertum, cum ecce equus albus, et qui sedens super eo vocabatur fidelis et verus, qui in justitia judicat et pugnat; exercitus Ipsius in caelo sequebantur Ipsum induti {7}byssino albo et mundo, xix [11,] 14:
et alibi,
Super thronis vidi viginti et quattuor seniores, indutos vestimentis albis, iv 4.
@1 sicut vestes splendentes$
@2 ac$
@3 et sicut lux fulgurans$
@4 Regnum Ipsius$
@5 inductus I, indutus T$
@6 eorum$
@7 byssinum album et mundum$
2 {3}Simile per `decus’ significatur in sequentibus his locis: apud Jeremiam,
Obnubilat in ira Sua Dominus filiam Zionis; projecit e caelis in terram decus Israelis, nec recordatur scabelli pedum Suorum, Threni ii (x)1;
`filia Zionis’ pro Ecclesia caelesti, `decus Israelis’ pro Ecclesia spirituali, quae decus dicitur ex veri splendore et pulchritudine: similiter apud Esaiam,
Appropinquare (x)feci justitiam Meam, non procul est, et salus Mea non morabitur; dabo in Zione salutem, Israeli decus Meum, xlvi 13:
{4} apud eundem,
Prospice e caelis, ex habitaculo sanctitatis Tuae, et decoris Tui, lxiii 15;
`habitaculum sanctitatis’ pro regno caelesti, et `habitaculum decoris’ pro regno spirituali: apud Danielem,
Exivit cornu unum de exiguo, et crevit valde versus meridiem, et versus ortum, et versus decus, viii 9:
et alibi apud eundem,
Rex septentrionis etiam stabit in terra decoris, et consummatio per manum ejus; cumque venerit in terram decoris, multi corruent, xi 16, 41;
`terra decoris’ pro Ecclesia Domini ubi verum Divinum seu Verbum.
@1 interno IT$
@2 i Domini$
@3 ut quoque$
@4 i et$
1 Tunica tesselata IT
2 Cidaris IT
3 Baltheus IT
4 i and d Mihi A, i Mihi IT
2 Quod `sapientes corde’ sint qui in bono amoris sunt, (x)est qui: sapientia praedicatur de vita caeli apud hominem, {7}tum quia per cor significatur bonum amoris; vita caeli apud hominem exprimitur in Verbo per `spiritum’ et per `cor’; per `spiritum’ intelligitur vita parti intellectualis {8}, et per `cor’ vita partis voluntariae {9}hominis; ad partem intellectualem pertinet verum, ad partem autem voluntariam pertinet bonum; illud est fidei, hoc autem est amoris, nam intellectus recipi vera quae sunt fidei, et voluntas bona quae sunt amoris; inde patet quod per `sapientes corde’ significentur qui in bono amoris a Domino sunt; bonum amoris est bonum caeleste, per quod bonum spirituale et bonum spirituale est quod tegit bonum caeleste, sicut vestes corpus et quia per vestes Aharonis repraesentabatur regnum spirituale Domini adjunctum regno caelesti Ipsius, et illud per hoc existit, ideo hic dicitur quod sapientes corde, hoc est, qui in bono amoris {10}a Domino sunt, facerent vestes Aharoni et filiis ejus, ut sequitur. Quod `cor’ sit bonum amoris seu bonum caeleste, videatur n. 3635, 3880, 3883-3896, 9050, et quod ideo sit voluntas, n. 2930, 3888, 7542, 8910, 9113, 9300, (x)9495.
@1 loquere$
@2 i per loqui ad illos$
@3 in coelo$
@4 et coelum conjuncta sint$
@5 his$
@6 i ibi$
@7 et$
@8 i hominis$
@9 ejus$
@10 After sunt$
Esto sermo vester, Ita ita, non non; quod ultra haec est, ex malo est, v 37;
quod illi qui in caelesti Domini regno {3} tales sint, videatur n. 2715, 2718, 3246, 4448, 5113, 6367, 7877, 9166 fin., 9543; quae differentia sit inter illos qui in caelesti regno et inter illos qui in regno spirituali, videantur loca citata n. 9277; ex his nunc constare potest quid intelligitur per quod Divina Vera inscripta sint.
{4}Multis in locis in Verbo dicitur spiritus, et cum de homine, per 2 {5}spiritum ejus significatur bonum et verum inscriptum parti intellectuali, proinde hujus vita; quod spiritus cum praedicatur de homine, id sit, est quia homo quoad interiora sua est spiritus, {6}etiam quoad interiora una cum spiritibus; de qua re videantur quae prius copiose ostensa sunt, nempe, quod spiritus et angeli sint apud hominem, et quod homo {7}regatur per eos a Domino, n. 50, 697, 986, 2796, 2886, 2887, 4047, 4048, 5846-5866, 5976-5993, quod homo sit inter spiritus et angelos tales, qualis ipse est, n. 4067, 4073, 4077, 4111, quod unicuique homini sit spiritus, per quem vita ejus corpori, n. (x)4622.
Inde {8}sciri potest quid per spiritum cum de Domino, intelligitur, 3 quod nempe sit Divinum Verum procedens a Divino Bono Ipsius et quod hoc Divinum cum influit apud hominem, et recipitur ab illo sit {9}Spiritus veritatis, Spiritus Dei, et Spiritus sanctus, influit enim immediate a Domino, et quoque mediate per angelos et spiritus videantur citata n. 9682; quod {9}Spiritus veritatis, Spiritus Dei, et Spiritus sanctus id sit, videbitur in sequentibus; primo enim ostendendum est quod spiritus in Verbo cum de homine, sit bonum et verum inscriptum ejus parti intellectuali, proinde quod sit hujus vita; est enim vita partis intellectualis, et vita partis voluntariae; vita partis intellectualis est scire, videre, et intelligere verum esse verum, et bonum esse bonum; vita autem partis voluntariae est velle et amare verum propter verum, et bonum propter bonum; haec vita in Verbo vocatur cor, illa autem spiritus.
4 Quod ita sit, constat a locis in Verbo quae sequuntur: apud Ezechielem,
Facite vobis cor novum, et spiritum novum; quare moriemini domus Israelis? xviii 31:
et apud eundem,
Dabo vobis cor novum, et spiritum novum dabo in medio vestri: xxxvi 26;
`cor novum’ pro nova voluntate, et `spiritus novus’ pro novo intellectu apud Sachariam,
Jehovah extendit caelos, et fundat terram, et format spiritum hominis in medio ejus, xii 1;
`extendere caelos et fundare terram’ pro novam Ecclesiam; quod {10}haec sit caelum et terra, videatur n. 1733, 1850, 2117, 2118, fin., 3355 fin.; 4535; ‘formare spiritum hominis in medio ejus’ pro regenerare quoad 5 intellectum veri et boni: apud Davidem,
Cor mundum crea mihi, Deus, et spiritum firmum innova in medio mei: ne abjice me a coram Te, et spiritum sanctitatis Tuae ne aufer a me; reduc mihi gaudium salutis Tuae; et spiritus ingenuus sustentet me: sacrificia Dei spiritus infractus; cor infractum et contritum Deus non {11}spernit, Ps. li 12-14, 19 [A. V. 10-12, 17];
`cor mundum’ pro voluntate aversante {12}mala, quae sunt immunda, `spiritus firmus’ pro intellectu et fide veri, `spiritus infractus et cor infractum’ pro {13}tentationis statu et inde humiliatione utriusque vitae; quod `spiritus’ sit vita, ex singulis ibi patet; Divinum Verum, ex quo illa vita, est `Spiritus sanctitatis’ apud eundem,
Generatio, non rectum {14}fecit cor ejus, nec constans cum Deo spiritus ejus, Ps. lxxviii 8;
`non rectum cor’ pro quod non recta voluntas, `non constans spiritus cum Deo’ pro quod non constans intellectus et fides veri Divini: apud Moschen,
6 Aggravaverat Jehovah Deus spiritum Sichonis regis Chesbonis, et obfirmaverat cor ejus, Deut. ii 30;
ibi etiam `spiritus’ et `cor’ pro utraque vita, quae `obfirmata’ dicitur, cum nulla voluntas intelligendi verum et bonum est, nec faciendi illa: apud Ezechielem,
Liquescet omne cor, et remittentur omnes manus, et contrahetur omnis spiritus, xxi (x)12 [A.V. 7];
similiter: apud Esaiam,
Jehovah dans animam populo super terra, et spiritum ambulantibus in ea, xlii 5;
`dare animam populo’ pro vitam fidei; quod `anima’ sit vita fidei, videatur n. 9050, et `dare spiritum’ pro intellectum veri: apud eundem,
Anima mea desideravi Te in nocte; etiam spiritu meo in medio mei exspectavi Te mane, xxvi 9;
similiter: apud eundem,
7 Concipite quisquilias, parite stipulam, spiritum vestrum ignis comedet, xxxiii (x)11;
`spiritus quem ignis {15}comedet’ pro intellectu veri, ita pro intelligentia, `ignis’ pro concupiscentia, quae quia ex malo, destruit: apud Ezechielem,
Vae prophetis stultis, qui abeunt post spiritum suum! xiii 3:
apud eundem,
Quod ascendit super spiritum vestrum, non fiet unquam, xx 32:
apud Malachiam,
Non fecit unus et reliqui quibus spiritus, quid ergo unus, quaerens (x)semen Dei; quare observate vos per spiritum vestrum, ut contra uxorem juventutis Tuae non agat perfide, ii 15:
apud Davidem,
Beatus homo cui non imputat Jehovah iniquitatem modo non in spiritu ejus dolus, ps xxxii 2:
apud Matthaeum,
Beati pauperes spiritu, quia eorum est regnum caelorum, v 3:
apud eundem,
Jesus ad discipulos, Vigilate et orate ne ingrediamini in tentationem; quidem spiritus promptus est, caro vero infirma, xxvi 41.
8 Quod in his locis per `spiritum’ ipsa vita hominis intelligatur, {16}manifeste patet; quod vita intellectualis, seu vita veri, constare potest ex eo quod per ‘spiritum’ in naturali sensu intelligatur vita respirationis hominis; et respiratio, quae est pulmonum, correspondet vitae veri, quae est vita {17}fidei et inde intellectus, dum pulsus, qui est cordis, correspondet vitae voluntatis, ita amoris; quod illa correspondentia pulmonum et cordis sit, videatur n. 3635, 3883-3896, 9300, (x)9495; inde constare potest quae vita in spirituali sensu intelligitur per `spiritum.’
9 Quod `spiritus’ in (x)communi sensu sit vita respirationis
hominis, {18}evidenter patet apud Davidem,
Abscondis facies Tuas, conturbantur; colligis spiritum eorum, exspirant: emittis spiritum Tuum, creantur, Ps. civ 29, 30:
apud eundem,
Responde mihi, Jehovah, consumptus est spiritus meus, ne absconde facies Tuas a me, Ps. cxliii 7:
apud Hiobum,
Spiritus meus consumptus est, dies mei sunt exstincti, xvii 1:
apud Lucam,
Jesus apprehendens manum puellae mortuae, dicens, Puella surge; reversus itaque est spiritus ejus, et surrexit extemplo, vii 54, 55:
apud Jeremiam,
Stultus factus omnis homo scientia, mendacium sculptile ejus, neque spiritus in eo, x, 14, li 17:
apud Ezechielem,
Eduxit me in spiritu Jehovae, et collocavit me in medio vallis; et ibi dixit Dominus Jehovih ossibus aridis, Ecce Ego adducens spiritum in vos ut vivatis: sic dixit Dominus Jehovih, A quattuor ventis veni, spiritus, et inspira in occisos hos; et venit in eos spiritus, et revixerunt, xxxvii [1,] 5, 9, 10:
in Apocalypsi,
Duo testes occisi a bestia ascendente ex abysso; sed post tres dies et dimidium spiritus vitae a Deo intravit in illos, ut consisterent super pedes suos, xi 7, 11;
ex his locis manifeste patet quod `spiritus’ {19} sit vita hominis: quod in 10 specie sit vita veri, quae est vita partis intellectualis in homine, et vocatur intelligentia, {20}liquet apud Johannem,
Venit hora et nunc est quando veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et veritate: Spiritus Deus est, ideo eos qui adorant Ipsum, in spiritu et veritate oportet adorare, iv 23, 24:
apud Danielem,
Quod in eo esset spiritus excellens, et scientiae et intelligentiae, v 12, 14:
apud Lucam,
Johannes crevit, et corroboratus est spiritu, i 80:
et de Domino {21},
Jesus puer crevit, et corroboratus est spiritu, et impletus sapientia, ii 40:
apud Johannem,
Quem Pater misit, verba Dei loquitur, non enim ex mensura dedit Deus Ei spiritum, iii 34;
hic `spiritus’ pro intelligentia et sapientia, `verba Dei loqui’ est Divina Vera.
Ex his nunc patet quid per `spiritum’ significatur apud Johannem,
11 Jesus dixit Nicodemo, Nisi quis generatus fuerit ex aqua et spiritu, non potest ingredi in regnum Dei; quod natum est ex carne caro (x)est, sed quod generatum est a spiritu spiritus est, iii 5, 6;
`generari ex aqua’ est per verum, et `generari ex spiritu’ est inde vita ex Domino, quae vita spiritualis vocatur; quod `aqua’ sit verum, per quod regeneratio, videatur n. 2702, 3058, 3424, 4976, 5668, 8568, 9323, `caro’ autem est proprium hominis, in quo nihil vitae spiritualis, n. 3813, 8409.
12 Simile per `spiritum’ et `carnem’ significatur apud eundem,
Spiritus est qui vivificat, caro non prodest quicquam; verba quae Ego loquor vobis, spiritus sunt et vita sunt, vi 63;
`verba quae Dominus locutus est’ sunt Divina Vera, vita inde est `spiritus’: apud Esaiam,
Aegyptus homo, non Deus, et equi ejus caro et non spiritus, xxxi 3;
`Aegyptus’ pro scientia in communi, `equi ejus’ pro scientifico ex intellectuali, quod dicitur `caro et non spiritus’ cum nihil vitae spiritualis inest; quod `Aegyptus’ sit scientia, videantur citata n. 9340, 9391, quod `equi’ sint intellectuale, n. 2761, 2762, 3217, 5321, et quod `equi Aegypti’ sint scientifica ex intellectuali, n. 6125, 8146, 8148; qui non scit quid Aegyptus, quid equi ejus, tum quid caro et spiritus, nusquam scire potest quid illa verba involvunt.
13 Cum notum est quid significat `spiritus’ {22} apud hominem, sciri potest quid significatur per `spiritum’ cum dicitur de Jehovah seu Domino, {23}Cui tribuuntur omnia quae homini, sicut facies, oculi, aures, bracchia, manus, ut et cor, anima; ita quoque Spiritus, qui in Verbo vocatur Spiritus Dei, Spiritus Jehovae, Spiritus oris Ipsius, Spiritus sanctitatis seu Spiritus sanctus; quod per illum intelligatur Divinum Verum procedens a Domino, constat ex pluribus in Verbo locis; causa quod Divinum Verum procedens a Domino per `Spiritum Dei’ significetur, est quia omnis vita hominis inde est, ac vita caelestis illis qui Divinum illud Verum fide et amore recipiunt; quod id sit `Spiritus Dei,’ Dominus Ipse docet apud Johannem,
Verba quae Ego loquor vobis, spiritus sunt et vita sunt, vi 63;
`verba quae Dominus locutus est’ {24}sunt Divina Vera: apud eundem,14 Jesus magna voce clamavit, dicens, Si quis sitiverit, venito ad Me et bibito; quisquis credit in Me, sicut dixit Scriptura, flumina e ventre illius fluent aquae viventis; hoc dixit de Spiritu, quem accepturi erant credentes in Ipsum; nondum enim erat Spiritus sanctus, quia Jesus nondum glorificatus erat, vii 37-39;
quod per Spiritum, quem recepturi a Domino credentes in Ipsum, intelligatur vita quae a Domino quae est vita fidei et amoris, patet a singulis ibi; ‘sitire’ enim et `bibere’ significat desiderium sciendi et percipiendi verum, `flumina aquae viventis quae ex ventre fluent’ {25} sunt vera Divina; inde {26}constat quod `spiritus, quem accepturi qui etiam vocatur `Spiritus sanctus,’ sit vita ex Divino Vero procedente a Domino, quae vita vocatur, ut mox dictum est, vita fidei et amoris, estque ipsa vita spiritualis et caelestis apud hominem; quod dicatur quod Spiritus sanctus nondum esset, quia Jesus nondum glorificatus, est quia Dominus cum in mundo fuit, docuit ipse Divinum Verum, at cum glorificatus, quod fuit post resurrectionem, docuit illud per angelos et spiritus; sanctum illud quod procedit a Domino, (c)ac influit per angelos et spiritus apud hominem, sive manifeste sive non manifeste, est ibi Spiritu sanctus; Divinum enim Verum procedens a Domino (x)est quod vocatur `sanctum’ in Verbo, n. 9680; inde est quod spiritus 15 sanctus dicatur Spiritus veritatis, et quod ducturus in omnem veritatem, et quod non locuturus sit a se, sed quae audiverit a Domino, et quod a Domino accepturus sit quae annuntiaturus esset, Joh. xvi 1 3, 14; tum quod Dominus cum abiret a discipulis, inspiraverit in illos, et dixerit, Accipite Spiritum sanctum, Joh. xx 21, 22; {27}respiratio significat vitam fidei, n. 9229, 9281; inde inspiratio Domini, donatam facultatem percipiendi Divina Vera, et sic recipiendi illam vitam; unde quoque nomen Spiritus a (x)flatu et a vento, quia a respiratione, quapropter spiritus aliquoties vocatur ventus; quod respiratio, quae pulmonum, correspondeat vitae fidei, et pulsus qui cordis vitae amoris, videatur 16 n. 3883-3896, 9300, (x)9495; simile per inspirationem significatur in Libro Geneseos,
Et Jehovah inspiravit in nares hominis animam vitarum, ii 7;
inde Dominus (m)dicitur Spiritus narium nostrarum, Threni iv (x)20; et quia Divinum Verum consumit et vastat malos, {28}(x)inde dicitur apud Davidem,
Revelata sunt fundamenta orbis a flatu spiritus nasi Tui, Ps. xviii 16 [A.V. 15]:
{29}et apud Hiobum,
Ab halitu Dei pereunt, et a Spiritu nasi Ipsius consumuntur, iv 9:(n)
apud Davidem,
Per Verbum Jehovae caeli facti sunt, et per Spiritum oris Ipsius omnis exercitus illorum, Ps. xxxiii 6;
`Verbum Jehovae’ est Divinum Verum, similiter `Spiritus oris Ipsius’: quod id sit Dominus, constat apud Johannem,
In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum; omnia per Ipsum facta sunt: et Verbum caro factum est, et habitavit inter nos, i 1-3, 14.
17 Quod Divinum Verum, a quo vita caelestis {30}homini, sit Spiritus sanctus, patet etiam a sequentibus his locis: apud Esaiam,
Exibit virga de trunco (x)Jischaji, quiescet super Eo Spiritus Jehovae, Spiritus sapientiae et intelligentiae, Spiritus consilii et virtutis, Spiritus scientiae et timoris Jehovae, xi 1, 2;
dicuntur illa de Domino, in Quo Divinum Verum; {31}proinde Divina Sapientia et Intelligentia vocatur `Spiritus Jehovae,’ {32}et hic ‘Spiritus sapientiae et intelligentiae, consilii, virtutis, et scientiae’ {33}: apud eundem,
Dedi Spiritum Meum super Illum; judicium gentibus proferet; xlii 1;
ibi etiam de Domino; `Spiritus Jehovae super illo’ est Divinum Verum proinde Divina Sapientia et Intelligentia; Divinum (t)Verum etiam 18 vocatur judicium, n. 2235 apud eundem,
Venturus sicut flumen angustum, Spiritus Jehovae signum inferet in Ipsum, lix 19:
apud eundem,
Spiritus Domini Jehovih super Me, ideo unxit Me Jehovah ad evangelizandum pauperibus, lxi 1;
ibi etiam de Domino, {34} Divinum Verum quod in Domino cum in mundo, et quod Ipse tunc fuit, est `Spiritus Jehovae.’
Quod `Spiritus Jehovae’ sit Divinum Verum, et inde vita caelestis 19 homini qui illud recipit, patet adhuc ex his locis: apud Esaiam,
Donec effundetur super (x)nos Spiritus ex alto; tunc desertum erit in arvum, habitabit tunc in deserto judicium, xxxii 15, 16;
agitur ibi de regeneratione; `Spiritus ex alto’ est vita a Divino, nam quod `desertum erit in arvum’ et quod {35}judicium habitabit in deserto’ significat intelligentiam ubi nulla prius, ita vitam novam: similiter apud 20 Ezechielem,
Ut cognoscatis quod daturus Spiritum Meum in vobis ut vivatis, xxxvii 14:
apud eundem,
Tunc non abscondam amplius facies Meas ab illis, quia effundam Spiritum Meum super domum Israelis, xxxix 29:
apud Joelem,
Effundam Spiritum Meum super omnem carnem, et super servos, et super ancillas, in diebus illis effundam Spiritum Meum, iii 1, 2 [A.V. ii 28, 29]:
apud Micham,
Ego impletus sum virtute cum Spiritu Jehovae, et judicio et robore ad annuntiandum Jacobo praevaricationem, et Israeli peccatum ejus, iii 8:
apud Sachariam,
Equi exuentes in terram (x)septentrionis, quiescere fecerunt Spiritum Meum in (x)terra septentrionis, vi 8:
apud Esaiam,
Effundam aquas super sitientem, et rivulos super aridam; effundam Spiritum Meum super semen tuum, xliv 3;
quod in his locis `Spiritus Jehovae’ sit Divinum Verum, et per id vita fidei et amoris, patet; quod id immediate a Domino, et mediate per 21 spiritus et angelos ab Ipso influat, videatur n. 9682 fin.: similiter alibi apud Esaiam,
In die illo erit Jehovah Zebaoth in coronam ornatus, et in cidarim decoris reliquis populi sui, et in Spiritum judicii sedent super judicio, et in fortitudinem iis, (x)xviii 5, 6;
‘corona ornatus’ pro sapientia quae boni, `cidaris decoris’ pro intelligentia quae veri, `Spiritus judicii’ pro Divino Vero, nam `judicium’ praedicatur de vero, n. 2235, 6397, 7206, 8685, 8695, 9260, 9383:
22 apud eundem,
Angelus facierum Jehovae liberavit eos, ob amorem Suum et clementiam Suam hic redemit illos; illi tamen rebellarunt, et exacerbarunt Spiritum sanctitatis Ipsius, inde conversus est illis in hostem. Posuit in medio ejus Spirituali sanctitatis Suae; Spiritus Jehovae duxit eum, (x)lxiii 9-11, 14;
`Spiritus sanctitatis’ ibi est Dominus quoad Divinum Verum, ita Divinum Verum quod a Domino, `angelus {36} facierum’ est Dominus quoad Divinum Bonum, nam `facies Jehovae’ est amor, misericordia, bonum: {37} in Apocalypsi,
Testimonium Jesu est Spiritus prophetiae, xix 10;
`Testimonium Jesu’ est Divinum Verum quod ab Ipso et de Ipso, 23 n. 9503 apud (x)Davidem,
Jehovah Deus facit angelos Suos Spiritus, et ministros ignem (x)flammantem, Ps. civ (x)4;
`facere angelos spiritus’ pro receptiones Divini Veri, `facere illos ignem flammantem’ pro receptiones Divini Boni seu Divini Amoris: apud Matthaeum,
Johannes dixit, Ego vos baptizo aqua in paenitentiam; qui vero post me venturus, ille vos baptizabit Spiritu sancto et igne, iii 11;
`baptizare’ est regenerare, `Spiritu sancto’ est per Divinum Verum, et {38}’igne’ est {39}ex Divino Bono Divini Amoris; quod `baptizare’ sit regenerare, videatur n. 5120 fin., (x)9088, et quod `ignis’ sit Divinum Bonum Divini Amoris, n. 4906, 5215, 6314, 6832, 6834, 6849, 7324:
apud Lucam,
24 Si vos pravi existentes scitis bona dona dare liberis vestris, quanto magis Pater Qui in caelo, dabit Spiritum sanctum petentibus Ipsum? xi 13;
`dare Spiritum sanctum’ est illustrare Divino Vero, et donare vita inde, quae est vita intelligentiae et sapientiae: in Apocalypsi,
Septem lampades ignis ardentes coram throno sunt septem spiritus Dei, iv 5:
et porro,
In medio seniorum Agnus stans, habens cornua septem, et oculos septem, qui sunt septem Dei spiritus emissi in omnem terram, v 6;
quod `spiritus’ ibi non sint spiritus, {40}patet ex eo quod lampades et oculi Agni dicantur spiritus Dei; `lampades’ enim sunt Divina Vera, n. (t)4638, 7072, {41}’oculi’ sunt intellectus veri, et cum de Domino, Divina Intelligentia et Sapientia, n. 2701, 4403-4421, 4523-4534, 9051; {42}’cornua’ sunt potentia veri ex bono, n. 2832, 9081, 9719-9721; inde patet quod `Spiritus Dei’ {43} significent Divina Vera.
Cum itaque notum est quod Spiritus sanctus sit Divinum Verum 25 procedens a Domino, quod est ipsum Sanctum, sciri potest sensus Verbi Divinus ubicumque `Spiritus Dei’ et `Spiritus sanctus’ nominatur, ut in sequentibus his locis: apud Johannem,
Ego rogabo Patrem, ut alium Paracletum det vobis, ut maneat vobis cum in aeternum, {44}Spiritum veritatis, quem mundus non potest accipere, quoniam non videt Illum nec cognoscit Illum; vos autem cognoscitis Illum, quia apud vos manet et in vobis erit: non relinquam vos orphanos. Paracletus, Spiritus sanctus, quem mittet Pater in nomine Meo, Ille vos docebit omnia, et commonefaciet vobis de omnibus quae dixi vobis, xiv 16-18, 26:
et alibi,
26 Quando venerit Paracletus, (x)quem Ego missurus sum vobis a Patre, Spiritus veritatis, qui ex Patre exit, Ille testabitur de Me, et vos testabimini, xv 26:
et adhuc alibi,
Ego veritatem vobis dico, prodest vobis ut Ego abeam; si non abivero, Paracletus non veniet ad vos; si vero abivero, mittam: Illum ad vos, xvi 7;
ex his iterum patet quod Divinum Verum procedens a Divino Bono quod est Pater, sit Paracletus et Spiritus sanctus, quapropter etiam vocatur Spiritus veritatis; et dicitur de eo quod mansurus in illis quod docebit omnia, {45}quod testabitur de Domino; `testari {46}de Domino’ in `spirituali sensu’ est docere Illum; quod dicatur quod Paracletus qui Spiritus sanctus, mittatur a Patre in nomine Domini, et dein quod Dominus missurus sit Illum a Patre, et postea quod Ipse Dominus missurus, est quia Pater significat ipsum Divinum quod in Domino, et inde quod Pater et Ipse unum sint, prout Dominus manifeste {47}dicit 27 apud Johannem X 30, xiv 9-11: apud Matthaeum,
Omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus, Spiritus vero blasphemia non remittetur hominibus; si quis dixerit verbum contra Filium hominis, remittetur illi, qui vero dixerit contra Spiritum sanctum, non remittetur illi, neque in hoc saeculo neque in futuro, xii 31, 32;
`dicere verbum contra Filium hominis’ est contra verum Divinum nondum implantatum seu inscriptum vitae hominis; quod `Filius hominis’ sit Divinum Verum, videatur supra n. 9807, at `dicere verbum contra Spiritum sanctum’ est contra Divinum Verum implantatum seu inscriptum vitae hominis, imprimis contra Divinum Verum de Ipso Domino; dicere contra id {48}seu negare illud, cum semel est agnitum, est profanatio, et profanatio talis est ut prorsus destruat interiora hominis; inde dicitur quod id (x)peccatum non remitti possit; quid profanatio, videatur n. 3398, 3898, 4289, 4601, 6348, 6960, 6963, 6971, 8394, 8882, 9298: et apud eundem,
28 Jesus dixit discipulis, Euntes baptizate in nomen Patris et Filii et Spiritus sancti, xxviii 19;
`Pater’ ibi est ipsum Divinum, `Filius’ est ipsum illud Divinum in forma humana, et `Spiritus sanctus’ est Divinum procedens, {49} ita est unum Divinum, et usque trinum: quod Dominus sit ipsum Divinum sub forma humana, (x)Ipse docet apud Johannem,
Ex his cognovistis Patrem, et vidistis Illum; qui videt Me, videt Patrem: Ego in Patre et Pater in Me, xiv 7, 9, 10.
@1 i nunc$
@2 incidat$
@3 i sunt,$
@4 After Verbo$
@5 illum$
@6 et quoque$
@7 After eos$
@8 constare$
@9 After Spiritus Dei,$
@10 illa$
@11 spernit = readings found in LXX and Syriac version (see also Apocalypse Explained 183, Doctrine of the Lord 49) MT (tibhzeh) = (as is Sch)$
@12 malum$
@13 tentatione$
@14 facit IT$
@15 comederet$
@16 absque explicatione$
@17 intellectus et fidei$
@18 adhuc manifestius$
@19 i in genere$
@20 constat$
@21 i apud Eundem$
@22 i in Verbo$
@23 sicut per spiritum Jehovae, spiritum oris Ipsius, spiritum Dei, spiritum sanctitatis, seu spiritum sanctum, quod nempe Divinum a quo vita homini, quo Divinum est Divinum Verum procedens a Domino, omnis enim vita homini inde est, ac vita coelestis illis qui Divinum illud verum fide et amore recipiunt quod Divinum Verum a Domino sit spiritus ab Ipso procedens, Ipse Dominus docet$
@24 sunt Vera Divina altered to erant Divina Vera$
@25 i illis qui credunt in Dominum$
@26 patet$
@27 significat facultatem recipiendi percipiendique Divinum Verum, quia respiratio significat vitam fidei, n. 9229, 9281, unde quoque a flatu et a vento est nomen spiritus, quod respiratio quae pulmonum correspondeat vitae fidei, et pulsus quae cordis vitae amoris, ostensum est supra. (m)Similiter ac Genes. cap. ii, quod Jehovah inspiraverit in nares animam vitarum, ii 7, inde apud Jeremiam, Dominus qui ibi est unctus Jehovae,(n)$
@28 ideo$
@29 tum$
@30 hominis IT$
@31 ac inde$
@32 et explicatur quod ille spiritus sit$
@33 i consequenter quod sit intelligentiae et sapientiae quod in Domino$
@34 i ac$
@35 After deserto$
@36 i autem$
@37 i Apud Davidem, Per Verbum Jehovae coeli facti sunt, et per spiritum oris Ipsius omnis exercitus illorum, Psalm xxxiii 6; verbum Jehovae est Divinum Verum, similiter spiritus oris Ipsius; quod id sit Dominus, constat apud Johannem, In principio erat Verbum, et Verbum erat Deus [apud Deum intended], et Deus erat Verbum; omnia per Ipsum facta sunt, et Verbum caro factum est et habitavit inter nos, i, 1, 2, 3, 14. cp subdivision 16$
@38 ignis$
@39 Divinum Bonum$
@40 constat$
@41 et quod oculi sint$
@42 quod cornua sunt [sint intended]$
@43 i ibi$
@44 Spiritus IT$
@45 i et$
@46 enim$
@47 docet$
@48 d seu i et$
@49 i quod est Divinum Verum,$
@1 i qui$
@2 supra n. 9817, 9818$
Inde patet quomodo intelligendum est quod angeli, prophetae, et 2 apostoli dicantur `sancti’: angeli, Matth. xxv 31; Marc. viii 38; Luc. ix 26; prophetae, Apoc. xvi 6, xviii (x)24; et apostoli, Apoc. xviii (x)20; non quod sancti {1}essent ex se sed ex Domino; angeli quia sunt receptiones Divini Veri quod a Domino, ac ideo per illos in Verbo significantur vera {2}Divina, et in genere aliquid Domini, n. 1925, 2821, 4085, 4295, prophetae autem, quia per illos significatur Verbum, quod est Divinum Verum, ac in specie doctrinae ex Verbo, n. 2534, 3652, 7269, et apostoli, quia per illos {3}significatur omne verum quod fidei, et {4}bonum quod amoris, in complexu, n. 3488, 3858 fin., 6397.
Quod Divinum Verum procedens a Domino sit {5}ipsum Sanctum, 3 ita Dominus a Quo illud, constat a pluribus locis in Verbo; solum nunc adducere licet Domini verba apud Johannem,
Pater, sanctifica illos in veritate Tua; Verbum Tuum veritas est: pro illis Ego sanctifico Me Ipsum, ut etiam illi sint sanctificati in veritate, xvii 17, 19;
inde patet {6}quod Dominus sit qui sanctificat hominem, spiritum, et angelum, quia Ille Solis est Sanctus, Apoc. xv 4; et quod tantum sancti sint, quantum Domini recipiunt, {7}id est, quantum fidei et amoris in Ipsum (c)ab Ipso.
@1 sint$
@2 a Divino$
@3 significantur omnia veri$
@4 boni$
@5 Ipse Dominus a Quo omne sanctum$
@6 quod omne sanctum apud hominem, angelum et spiritum sit Domini, qui solus sanctus$
@7 hoc$
@1 in suo IT$
Portabit Aharon nomina filiorum Israelis in pectorali judicii super corde suo, vers. 29:
et adhuc,
Erunt super corde Aharonis in intrando illo coram Jehovah, et portabit Aharon judicium filiorum Israelis super corde 5110 coram Jehovah jugiter, vers. 30:
quod judicium etiam sit Divinum Verum procedens (c)a Divino Bono Domini, videbitur in sequentibus.
@1 in$
@2 ita$
@3 a Domino et in Dominum$
Quia ephodum repraesentabat maxime externum regni spiritualis 2 Domini, ideo erat id prae reliquis vestibus sanctum, et in eo pectorale, in quo Urim et Thumim, per quae responsa a Divino data sunt; quod maxime externum sit prae internis sanctum, est quia externum continet omnia interiora in suo ordine, inque forma et in nexu, usque adeo ut si removeretur externum, dissiparentur interna, {4}ibi enim interna non modo desinunt, sed etiam ibi simul sunt; quod ita sit, scire possunt illi qui sciunt quomodo se habet cum successivis et cum simultaneis, quod nempe successiva, quae procedunt et consequuntur in suo ordine, usque etiam in ultimis se simul sistant; sint pro exemplo finis, causa, et effectus: finis est primum in ordine, causa est secundum, et effectus est ultimum; ita quoque successive progrediuntur, at usque in effectu, {5}qui ultimum est, sistitur causa simul, ac finis in causa; inde est effectus complementum, in quo {6}interiora seu priora etiam collata sunt et hospitantur.
3 Similiter se habet cum velle, cogitare, et facere apud hominem; velle est primum, cogitare est alterum, et facere est ultimum, quod etiam est effectus, in quo priora seu interiora simul existunt, nam quantum facere in se continet id quod homo cogitat, et quod vult, tantum {7}in forma et in nexu continentur interiora; inde est quod {8}in Verbo dicatur quod homo judicandus sit secundum facta sua seu secundum opera, quod significat quod judicandus secundum cogitare et velle suum, nam haec in factis sunt sicut anima in suo corpore. Quia nunc interiora in ultimo (t)se simul sistunt, ideo, ut dictum est, ultimum, si perfectus ordo {9}, pro sancto habetur prae interioribus {10}, est enim ibi sanctitas interiorum completa.
4 (s)Quia in ultimis interiora simul sunt, sicut, ut dictum,in factis seu operibus cogitare et velle hominis, seu in spiritualibus, fides et amor {11}ejus, ideo Johannes prae reliquis discipulis amatus fuit a Domino et jacuit ad pectus Ipsius, Joh. xiii 23, xxi 20, 22; ex causa quia ille discipulus repraesentabat opera charitatis, videatur Praefatio ad Gen. xviii et ad xxii, tum n. 3934; inde quoque patet cur externum seu ultimum, quod in perfecto ordine est, sanctum sit prae internis singillatim spectatis; est enim Dominus, cum in ultimo, simul in omnibus, et cum in illo est, interiora continentur in suo ordine, nexu, et forma, inque auspicio et ductu ad beneplacitum; hoc arcanum est quod intellectum est n. 9360, quod videatur.
5 Haec nunc causa est quod ephodum, quia repraesentativum ultimi {12}regni spiritualis Domini erat, sanctius habitum fuerit quam reliquae vestes {13}sacerdotii; quapropter ephodum principalis amictus sacerdotalis fuit, {14}et factum erat ex filis auri in medio hyacinthini, purpurae, coccinei dibaphi, et byssini contexti, Exod. xxxix 3, at reliquis sacerdotibus erant ephoda ex lino, 1 Sam. ii 18, xxii 18; {15}et ideo ephodum sumebatur pro omni amictu sacerdotis, et dicebatur portare ephodum, quo significabatur quod esset sacerdos, 1 Sam. ii 28, xiv 3; ideo etiam pectorale alligatum ephodo fuit, et per Urim et Thumim ibi responsa dabantur, ex causa quia is amictus repraesentativum ultimi in regno spirituali Domini {16}erat, et responsa Divina sistuntur in ultimis, transeunt enim per omnia interiora successive, ac ibi dictantur, quia ibi desinunt; quod responsa darentur cum induti ephodo, constat ex 1 Sam. xxiii 6-13 et xxx 7, 8; et quoque apud Hoscheam,
Dies multos sedebant filii Israelis, non rex et non princeps, et non sacrificium et non statua, et non ephodum et (x)teraphim, (x)iii 4;
`teraphim’ significant responsa Divina, nam per illa {17}olim dabantur, Sach. x 2. {18}Ephodum etiam in lingua originali dicitur a concludere omnia interiora, ut patet a vocis illius significatione, Exod. xxix 5 et Lev. viii 7.
@1 externum$
@2 Sacerdotii IT$
@3 erat$
@4 tum quia interiora omnia ibi$
@5 quod$
@6 priora seu interiora$
@7 est humanum ejus ibi$
@8 After dicatur$
@9 i est$
@10 i seorsum spectatis$
@11 Before fides$
@12 in Regni spiritualis I, in Regno spirituali T$
@13 Aharonis$
@14 ephodum Summi sacerdotis$
@15 et ideo dicebatur portare ephodum, pro indui sicut sacerdos, 1 Sam. ii 28; Cap xiv 3; ephodum etiam in Lingua originali dicitur a concludere omnia interiora, ut patet vocis ejus significatione, Exod. xxix 5 et Levit. viii 7; patet quod pectorale ibi esset, et per urim et thumim ibi responsa darentur, erat quoque$
@16 esset$
@17 dabantur olim responsa$
@18 oA, but see note 1$
2 Quia pallium repraesentabat medium in regno spirituali, et {7}medium trahit (c)ab utroque, ideo illud pro ipso illo regno repraesentative sumitur, ut in Libro 1 Samuelis,
Convertit se Samuel ad abeundum, sed Schaul apprehendit alam pallii ejus, et abrupta est; unde dixit Samuel ad illum, Abrumpet Jehovah regnum Israelis a super te hodie, et {8}dedit illud socio tuo, qui melior te, xv 27, 28;
ex his patet quod disruptio alae pallii Samuelis significaret abruptionem regni Israelis a Schaule, `regnum’ enim `Israelis’ significat regnum spirituale Domini, videatur n. 4286, 4598, 6426, 6637, 6862, 6868: 7035, 7062, 7198, 7201, 7215, 7223, 8805: similiter in eodem Libro,
Abscidit David alam pallii Schaulis in occulto; et cum ostendit illam Schauli, dixit Schaul, Nunc novi quod regnando regnabis; et consistet in manu tua regnum Israelis, xxiv 5, 6, 12, 21 [A. V. 4, 5, 11, 20]:
etiam cum Jonathan iniit foedus cum Davide, exuit ille sibi pallium; et dedit Davidi, usque ad gladium, arcum, et cingulum, 1 Sam. xviii 3, 4, per quae repraesentabatur quod Jonathan, qui heres, abdicaret sibi regnum Israelis, et id transferret in Davidem.
3 Quia pallium repraesentabat regnum spirituale, ita quoque vera illius regni in genere; vera illius regni sunt quae vocantur vera spiritualia quae sunt in parte intellectuali hominis; haec per `pallia’ significantur apud Ezechielem,
Descendent desuper thronis suis omnes principes maris: et abjicient pallia sua, et vestes acupicturae suae exuent, xxvi (x)16;
agitur ibi de Tyro, per quam significantur cognitiones boni et veri, n. 1201; vastatio earum in Ecclesia ibi describitur; pallia quae abjicient sunt vera {9}fidei quae in parte intellectuali, vestes autem acupicturae sunt vera scientifica quae in naturali, n. 9688; causa quod {10}illa vera significentur, est quia in regno spirituali Domini regnat verum, quod est {11}intellectus, at in regno caelesti bonum, quod est voluntatis: apud Matthaeum,
Scribae et Pharisaei omnia opera sua faciunt ut spectentur ab hominibus, {12} et magnificant fimbrias palliorum suorum, xxiii 5, 6; `magnificare fimbrias palliorum’ pro magnifice loqui vera solum ut {13}audiantur et spectentur ab hominibus. Quod talia per `pallium’ significentur, constabit adhuc melius ab ejus descriptione in sequentibus hujus capitis, vers. 31-35.
@1 extremum$
@2 nam ut$
@3 i nam$
@4 i similiter$
@5 i tres,$
@6 repraesentet$
@7 hoc$
@8 dabit IT$
@9 intellectualia$
@10 vera intellectualia$
@11 intellectualis$
@12 i illi dilatant phylacteria sua,$
@13 spectantur et audiantur$
Fecerunt tunicas {2}byssi, opus textoris, pro Aharone et pro filiis ejus, xxxix 27;
quod ex {3}bysso, erat causa ut repraesentaretur verum ex origine caelesti; quod id verum per {4}’byssum’ significetur, videatur n. 9469.
@1 qui at unum coelum sunt: IT$
@2 byssini$
@3 byssino$
@4 byssinum$
2 Quod ita sit, constat ex repraesentativis in altera vita; ibi spiritus, cum eis sapientia et intelligentia aufertur, quod fit cum societates angelicae ab (c)illis removentur, tunc tegumentum capitis apparet eis auferri, {3}quo facto fit stupidus, et nullius perceptionis veri et boni, et {4}postea ut redit intelligentia et sapientia, caput {5} rursus tegitur; {6}at indumenta capitis ibi non ita significant sapientiam quae boni, sed intelligentiam quae veri; {7}cidaris autem quae Aharoni, etiam significat sapientiam, quoniam ex bysso erat, et appositum coronamentum sanctitatis, quod erat bractea ex auro puro, cui insculptum Sanctitas Jehovae, de qua in sequentibus hujus capitis vers. 37, 39, tum Exod. xxix 6, xxxix 28; at cidaris lini, {8}et reliquae vestes lini quae etiam erant {9}Aharoni, significabant intelligentiam quae veri, non autem sapientiam quae boni; de illis vestibus, et de illa cidari, videatur Lev. xvi 4; Ezech. xliv 18; `linum’ enim {10}significat verum in naturali {11}hominis, n. 7601, ita `cidaris lini’ est intelligentia naturalis.
3 Qui non sciunt quomodo cum repraesentativis et correspondentiis se habet, aegre adduci possunt ad credendum quod talia significentur; sed expendant quod spiritualia loco naturalium in caelo percipiantur, {1} ita loco cidaris, et in genere loco vestium, talia quae sunt intelligentiae et sapientiae, {12}tum fidei et amoris, in genere quae sunt veri et boni, nam illa et haec sunt spiritualia; est enim caelum mundus spiritualis; ut stupidi nullius perceptionis veri et boni sunt expendant etiam quod vestes Aharonis in monte Sinai a Jehovah descriptae et mandatae sint, et quod sic in singulis sit Divinum Caeleste quod inest, et evolvitur solum per cognitiones de correspondentiis et {13}repraesentativis.
@1 i et$
@2 d sicut i nempe$
@3 et tunc sicut stupidi nullius perceptionis veri et boni sunt$
@4 prout$
@5 i ita$
@6 sed$
@7 at cidaris$
@8 ut$
@9 sanctatis [sanctitatis intended]$
@10 est$
@11 homine$
@12 seu$
@13 repraesentationibus$
Illa itaque quae in ultimis sunt, et colligunt et concludunt ut 3 omnia et singula in tali nexu contineantur, repraesentata sunt per balteos seu per cingula, quae non alia sunt in mundo spirituali quam bona et vera in ultimis seu extremis, quae interiora {6}concludunt, per cingula lumborum bona caelestia, et per cingula feminum, tum pectoris, bona et vera spiritualia in ultimis seu {7} extremis; talia per ‘cingula lumborum’ significantur in sequentibus his locis: apud Jeremiam,
Jehovah dixit ad prophetam, Eme tibi cingulum lini, et pone id super lumbos tuos, sed per aquam non duces illud; emi itaque cingulum, ac posui super lumbos meos; tunc factum est verbum Jehovae ad me, dicendo, Sume cingulum, et abi ad Euphratem, et absconde illud in foramine petrae. A fine dierum multorum abivi ad Euphratem, et (x)recepi cingulum, et ecce corruptum erat, non proderat ad quicquam: tunc dixit Jehovah, Populus hic malus renuentes audire verba Mea, et iverunt post deos alios; ideo erit sicut cingulum hoc quod non prodest ad quicquam, xiii 1-12;
4 per `cingulum lini’ {8}ibi in sensu spirituali intelligitur bonum Ecclesiae, quod concludit et in nexu continet vera ibi; quia bonum Ecclesiae tunc nullum fuit, et inde vera dissipata, ideo dicitur quod non duceretur per aquam, aqua enim est verum purificans et sic restituens; `foramen petrae in quo absconditum’ est verum falsificatum, `Euphrates’ est extensio et terminus caelestium, quae sunt boni in suo ultimo; qui non scit quale est Verbum, opinari potest quod modo (t)sit comparatio populi et ejus corruptionis cum cingulo et ejus corruptione; sed in Verbo omnes comparationes et locutiones metaphoricae sunt reales correspondentiae, n. 3579, 8989; nisi singula ibi {9}corresponderent, nequaquam mandatum fuisset quod cingulum non duceretur per aquam, quod poneretur super lumbos, quod propheta iret ad Euphratem, et ibi absconderet illud in foramine petrae; dicitur quod cingulum poneretur super lumbos, quia `lumbi’ ex correspondentia significant bonum amoris caelestis, n. 3021, 4280, 5050-5062, (m)ita positio cinguli super lumbos est conjunctio cum Domino per bonum amoris mediante Verbo.(n)
5 {10}Quod `cingulum’ sit bonum terminans et conjungens, {11}patet quoque apud Esaiam,
Exibit virga de trunco Jischaii, erit justitia cingulum lumborum Ipsius, et veritas cingulum feminum Ipsius, xi [1,] 5;
ibi de Domino; ‘justitia quae cingulum lumborum’ est bonum amoris Ipsius, quod caelum et Ecclesiam tutatur. Dicitur de filiis Israelis cum comederent Pascha, quod essent cincti lumbis, Exod. xii 11, quod significat quod sic omnia in ordine, et parata ad recipiendum bonum a Domino, et ad agendum, {12} n. (x)7863; inde est quod dicantur accincti qui parati, sicut etiam de septem angelis in Apocalypsi,
Exiverunt septem angeli habentes septem plagas {13}e templo, induti linteo albo et splendido, et circumcincti circa pectora cingulis aureis, xv 6:
de Elia dicitur quod esset vir pilosus, et cingulo corii cinctus circa lumbos 6 suos, 2 Reg. i 8: similiter de Johanne,
Johannes habebat indumentum ex pilis cameli, et cingulum coriaceum circa lumbum suum, Matth. iii 4;
quod Elias et Johannes ita vestiti et cincti {14}fuerint, erat causa quia uterque repraesentabat Verbum, {15}inde vestes eorum {16}sunt Verbum in sensu externo, qui naturalis, `pili’ enim sunt naturale, n. 3301, 5247, 5569-5573, {17}’cameli’ sunt scientifica communia in naturali{18}, n. 3048, 3071, 3143, 3145, `corium’ et `pellis’ significant externum, n. 3540, ita `cingulum coriaceum’ id quod colligit, concludit, et in nexu continet interiora; {19} quod Elias repraesentaverit Verbum, videatur Praefatio ad Gen. xviii, et n. 2762, 5247 fin., similiter Johannes Baptista, n. 9372.
Quia {20} vera et bona solvuntur et dissipantur per malefacta, ideo de 7 Joabo cum dolo occiderat Abnerum, dicitur quod dederit sanguines belli in cingulo suo quod in lumbis, 1 Reg. ii (x)5, {21}per quae significatur quod dissipaverit et destruxerit illa; quare cum dissipata et destructa vera sunt, dicitur {22} quod loco cinguli erit discissio, et loco operis implexi calvities, Esai. iii 24; ibi de filiabus Zionis, per quas significantur bona quae {23} Ecclesiae caelestis; `loco cinguli discissio’ pro dissipatione boni caelestis.
Dicitur etiam de Oholiba, quae est Hierosolyma, apud Ezechielem,
8 quod cum vidisset viros pictos super pariete, imagines Chaldaeorum pictas minio, cinctos cingulis in lumbis suis, adamaverit eos, xxiii 14, 15,
per quae significantur vera profanata, `Chaldaei’ enim sunt qui in externis profitentur vera, sed in internis illa negant, ita profanant; `viri picti {24}super pariete’ sunt {25}apparentiae veri in externis, similiter imagines pictae minio’; `cingula quibus cincti in lumbis’ sunt bona quae fingunt {26}ut inde vera credantur. Ex his nunc constare potest quid cingula, quae in unum colligabant vestes, in Ecclesia repraesentativa significabant; sed quod talia significaverint, naturalis homo aegre (t)potest adduci ad credendum, ex causa quia aegre potest naturalem ideam de cingulis, et in genere de vestibus rejicere, et loco ejus assumere ideam spiritualem, quae es boni continentis vera in nexu; naturale enim, quod apparet coram visu tenet mentem fixam in se, et non removetur nisi visus intellectuali usque in lucem caeli elevari possit, et homo sic paene abstracte naturalibus cogitare, quod cum fit, spiritualia quae {27}veri fidei et boni amoris, (m)(x)imperceptibilia mere naturali homini, intrant.(n)
@1 baltheus IT$
@2 qui$
@3 i tunc$
@4 et simul$
@5 After Dominus$
@6 includunt$
@7 i in$
@8 hic$
@9 correspondissent$
@10 ita cingulum lumborum significant$
@11 ut$
@12 i tenerentur$
@13 a I$
@14 fuissent$
@15 ita$
@16 est$
@17 camelus$
@18 i homine$
@19 i talis enim est sensus verbi externus, qui literalis vocatur,$
@20 i omnia$
@21 ita quod destruxerit illa et dissipaverit$
@22 i apud Esajam,$
@23 i sunt$
@24 in IT$
@25 vera apparentia ut vera$
@26 in externis et$
@27 sunt boni et veri$
@1 i, ubi eadem verba$
@1 significat potentiam unitam boni et veri: et conjungetur, significat sic non infringendum nec resistendum
Against this is written in m Videatur in textu and underneath videatur n. 9836. See Appendix Volume for a deleted first draft of n. 9836.$
Expanderunt laminas auri, et concidit in fila, ad faciendum in medio hyacinthini, et in medio purpurae, et in medio coccinei dibaphi, et in medio byssini, Exod. xxxix 3.
Universaliter regnans est quod dominans, et sic quod est in omnibus et singulis, videatur n. 5949, 6159, 7648, 8067, 8853-[8858,] 8865. Quod aurum esset intertextum ubivis, erat causa quia per vestes Aharonis repraesentabatur caelum spirituale, n. (x)9814, et in illo caelo, sicut etiam in reliquis, bonum regnat, in caelo intimo bonum amoris in Dominum, in medio bonum charitatis erga proximum, et in ultimo bonum fidei; verum autem quod fidei, introducit ad bonum, et dein producitur ex bono; inde patet quod homo non in caelo sit priusquam in bono est, si modo in veris {2}, quae fidei vocantur, stat solum ante portam, et si ex illis spectat bonum, intrat in vestibulum; si autem ex illis non spectat bonum, non videt caelum ne quidem e longinquo. Dicitur quod homo non in caelo sit priusquam in bono est, quoniam homo dum in mundo est, in se debet habere caelum, ut post mortem intrare possit, nam caelum est in homine, et ex misericordia datur illis qui per vera fidei in charitatem erga proximum, et in amorem in Dominum, hoc est, in bonum, dum in mundo vivunt, se introduci patiuntur. Quod homo non prius in caelo sit quam cum in statu est, ut ducatur a Domino (m)per bonum, videatur n. 8516, 8539, 8722, 8772, 9139. Per bonum intelligitur bonum vitae, et bonum vitae est facere bonum ex velle bonum, et velle bonum est ex amore, nam quod homo amat, hoc vult.(n)
@1 in sequentibus hujus Libri$
@2 i est$
@1 i sit$
@1 ibi$
@2 ducitur IT$
Similiter se habet in caelis; ibi duo sunt regna, caeleste et spirituale, 2 regnum caeleste est propter receptionem boni, {3}et regnum spirituale {4} propter receptionem veri; et quia universum caelum correspondet omnibus quae apud hominem, et ideo caelum coram Domino est sicut unus homo, cui sic {5}quoque binae facultates {6}sunt, voluntas et intellectus, ejus voluntas in regno caelesti, et ejus intellectus in regno spirituali; {7}nunc quia regnum spirituale repraesentatum est per vestes Aharonis {8}, {9}et in [hoc] regno est intellectuale caeli, inde est quod per ‘opus excogitatoris’ significetur intellectuale. Quod universum caelum ex correspondentia cum omnibus et singulis apud hominem sit sicut unus homo, et {10} dicatur Maximus Homo, videatur in locis citatis n. 9276 fin.; quod bona et vera apud illos qui in regno spirituali Domini sunt inscripta sint parti eorum intellectuali, at apud illos qui in regno caelesti, parti voluntariae, videatur etiam in locis citatis, n. 9277, 9596.
@1 ex intellectuali$
@2 , ex voluntario$
@3 at$
@4 i est$
@5 etiam$
@6 quae sunt altered to quae vocantur$
@7 et$
@8 i n. 9814$
@9 ubi$
@10 i ideo$
Cum his ita se habet: per ephodum, ut supra ostensum est, 2
repraesentabatur externum regni spiritualis Domini, ita per umeralia ejus, {4}quibus impositi erant bini lapides schoham cum nominibus filiorum Israelis, conservatio perpetua boni et veri; perque conjunctionem ephodi super umeris, et quoque ante pectus et post tergum unitio omnimoda; inde constare potest quid significatur per illa quae sequuntur de umeralibus et de sculpturis ibi, quod nempe {5} conservatio boni et veri (m)in perpetuum omni opera et potentia, ita conservatio caelorum; lapides illi cum nominibus filiorum Israelis impositi erant umeralibus ephodi, per quod repraesentabatur externum regni spiritualis, ex causa quia omnis conservatio(n) dependet a statu ultimorum, interiora enim omnia ibi desinunt, {6}et formant ibi planum in quo subsistant; sunt ultima veluti plantae et pedes quibus totum corpus insistit, et quoque sicut manus et bracchia, per quae corpus potentias suas exercet; etiam corporis vires illuc {7}translatae sunt; inde quoque est quod manus et bracchia, tum plantae et pedes, correspondeant ultimis caeli; quod in ultimis consistat potentia et robur, repraesentatum est in Antiqua Ecclesia per crines apud Naziraeos, in quibus consistebat illorum robur, ut patet a Simsone, Jud. xiv-xvi; tum sanctitas, n. 3301; quod crinis, qui apud illos erat Naziraeatus, correspondeat ultimis boni et veri, seu bono et vero in ultimis, videatur n. 3301, 5247, 6437.
3 Quod in ultimis sit potentia, et quoque conservatio interiorum in suo statu, intelligere possunt illi qui sciunt quomodo se habet cum successivis et inde simultaneis in natura, quod nempe successiva tandem in ultimis forment simultaneum, in quo simili ordine sunt collateraliter; quapropter simultanea, quae ultima, inserviunt successivis, quae priora, pro correspondentibus fulcris quibus innituntur, et sic per quae illis conservatio{9}.
4 Quod `umeri’ significent omnem vim et potentiam in resistendo, {10}frangendo, et agendo, constat apud Ezechielem,
Latere et umero impellitis, et cornibus vestris feritis omnes oves infirmas, donec disperseritis eas foras, xxxiv 21:
apud eundem,
Aegyptus baculus arundinis domui Israelis; quando tenuerunt te manu, confractus es, et perfodisti {11}illis omnem umerum, xxix 6, 7;
`perfodere omnem umerum’ pro deprivare omni potentia capiendi vera; `Aegyptus’ est scientificum perversum quod deprivat: apud 5 Sachariam,
Renuerunt auscultare, et dederunt umerum refractarium, vii 11;
`dare umerum refractarium’ pro resistere: apud Davidem,
Cogitarunt facinus, non praevaluerunt, quoniam pones illis umerum, Ps. xxi 12, 13 [A.V. 11, 12];
{12}’ponere illis umerum’ etiam pro resistere, ita pro potentia: quod `umerus’ sit potentia, patet ex repraesentativis in altera vita, ubi illi qui resistunt videntur umerum opponere.
Quod ponere super umeros et portare sit conservare in statu boni et 6 veri in perpetuum omni opera et potentia, constat apud Esaiam,
Gentes adferent filios tuos in sinu, et filias tuas super umero apportabunt, xlix 22;
agitur ibi de nova Ecclesia, et per `filios’ significantur vera, ac per `filias’ bona, `apportare super umero’ pro conservare illa; conservatio boni in suo statu etiam repraesentabatur per quod filii Israelis, cum exirent Aegypto, portaverint massam super umero, Exod. xii 34; et quod filii Kehathi portarent opera sancti super umero, Num. vii 9; inde est quod Dominus, Qui per correspondentias locutus est, dixerit de ove perdita cum inventa, quod imposuerit super umero suo gaudens, Luc. xv 5; ‘ovis perdita et inventa’ est bonum apud hominem qui resipiscit.
7 Quia per `portare super umero’ id significabatur, ideo etiam dicitur de auro et argento, quae amant et conservant, quod portent illa super umero suo, Esai. xlvi 7; quod etiam portare sit continere in suo statu, videatur n. 9500. Ex his patet quid significaverit quod nomina filiorum Israelis insculpta binis lapidibus schoham posita fuerint super umeralibus ephodi, et quod dicatur quod Aharon feret seu portabit illa super duobus umeris suis ad recordationem, vers. 12. Quod `portare super umero’ cum de subjectione, significet servitium, videatur Gen. xlix 15; Ps. (x)lxxxi 7 [A.V. 6]; Esai. ix (x)3 [A.V. 4], x 27; Matth. xxiii 4; Zeph. iii 9; at cum de imperio, quod significet summam potestatem, Esai. ix 5 [A.V. 6], xxii 22.
@1 See p. 248 note 3$
@2 poni$
@3 After perpetuum$
@4 quibus imposita nomina filiorum Israelis insculpta binis lapidibus schoham$
@5 i omnis$
@6 et subsistunt, sicut in suo plano, sunt enim$
@7 collatae$
@8 pedes et plantae$
@9 i, similiter se habet in coelis, proinde cum bonis et veris ibi$
@10 contranitendo et frangendo$
@11 illi IT$
@12 quod inde humerus sit summa potestas, apud Esaiam, Puer natus est nobis, filius datus est nobis, super cujus humero principatus, ix 5; et apud Eundem, Dabo clavem domus Davidis super humerum illius, ut aperiat et non claudens, et claudat nec aperiens, xxii 22. Quod ponere super humero et portare, sit servire apud Moschen, Jisaschar asinus ossis, inclinabit humerum suum ad portandum, et erit in tributum servire facientis, Gen. xlix 15. Apud Davidem, Removi ab onere humerum ejus, Psalm. lxxi 7 [lxxxi 7 intended (AV 6)]. Apud Esajam, Jugum oneris ejus, et baculum humeri ejus, virgam exigentis eum, confregisti, ix [3,] 4. Apud Eundem, Recedet onus ejus desuper humero tuo, et jugum ejus desuper collo tuo, x 27. Apud Matthaeum, Scribae et Pharisaei ligant onera gravia, atque imponunt super humerum hominum, digito autem suo non volunt movere illa, xxiii 41. et apud Zephaniam, Omnes invocant Nomen Jehovae, et serviunt Ipsi uno humero, iii 9. Quod imponere super humeros et portare sit conservare in statu boni et veri in perpetuum omni opera et potentia, apud Esajam, Gentes adferent filios tuos in sinu, et filias tuas super humero apportabunt, xlix 22, agitur ibi de nova Ecclesia, et per filios significantur vera, per filias bona, apportare super humero pro conservare bona in perpetuo: similiter apud Lucam, Dum invenit ovem perditam, imponit super humeros suos gaudens, xv 5, per ovem perditam et inventam significatur bonum apud hominem, qui resipiscit; conservatio boni in suo statu, etiam repraesentabatur, per quod filii Israelis cum exirent Aegypto, portaverint massam super humero, Exod. xii 34; et quod filii Kehathi portarent opera sancti super humeris, Num. vii 9, inde portare significat continere in statu boni et veri, videatur n. 9500, quia per portare super humero id significabatur, ideo etiam dicitur de idolis ex auro et argento, quae amant et conservant, quod illa portent super humero suo, Es. xlvi 7. Ex his nunc constare potest, quid significat, quod nomina filiorum Israelis insculpta binis lapidibus schoham posita fuerint super humeralibus Ephodi, et quod dicatur, quod feret seu portabit Aharon illa super duobus humeris suis ad recordationem, vers. 12.$
@1 est ei simile$
@2 i est$
@3 Ephodus, secundum cujus opus esset, et ex quo esset$
@1 sit$
@2 i dibapho$
Etiamsi hae obliviscerentur, Ego tamen non obliviscar tui; ecce super manus insculpsi te, xlix [15,] 16;
inde {3} est quod lapides illi dicantur lapides recordationis filiis Israelis, vers. 12 seq.
2 Quod `lapides schoham,’ ex sculptura in illis, significent memoriam interiorem, est quia illa quae inscripta sunt, quae erant nomina filiorum Israelis, significant vera spiritualia, de quibus videantur sequentia, et quoque {4}’lapides schoham’ talia vera significant, etiam memoria interior hominis ex talibus consistet. Quod binae memoriae sint homini, exterior et interior, et quod memoria exterior sit naturalis, ita ex talibus quae in mundo {5}existunt {6}conflata, at memoria interior sit spiritualis, ita ex talibus quae in caelo, videatur n. 2469-2494, 5212, 8067.
3 Quod lapides in quibus sculptura, sint memoria cui vera inscripta, ducit originem ex repraesentativis in caelo; homines qui post obitum in alteram vitam veniunt, et secum ferunt vera fidei modo in memoria naturali seu exteriore, et non in memoria spirituali seu interiore, apparent sibi, dum exeunt, vagari inter saxa petrae, et in silvis; at qui secum ferunt vera fidei etiam in memoria spirituali, apparent sibi, {7}dum exeunt, ambulare inter colles qui exculti, et quoque in hortis; causa est quia vera memoriae exterioris seu naturalis, quae sunt scientifica, nullius vitae sunt nisi simul sint in memoria interiore seu spirituali,
quae enim in hac sunt, vitae facta sunt, nam memoria interior seu spiritualis est liber vitae hominis, {8}n. 2474, et illa quae vitae sunt repraesentantur in {9}caelo per hortulana, (x)oliveta, vineas, et per roseta (c)ac virecta, et quae charitatis sunt per colles ubi talia, n. 6435; illa autem quae non vitae sunt repraesentantur per petrosa et dumeta quae nuda et scabra.
Paucis etiam dicetur quid vera fidei ex amore: vera fidei ex amore: sunt quae amor dictat, et sic quae ex amore trahunt suum esse; illa vera sunt viva, quia quae ex amore sunt vivunt; inde vera fidei ex amore sunt illa quae de amore in Dominum et de charitate erga proximum agunt, nam vera, quae dictat amor, sunt illa; totum Verbum est doctrina talium veritatum, nam Verbum in sensu suo spirituali unice agit de talibus quae sunt Domini et quae proximi, ita quae sunt amoris in Dominum et erga proximum, inde etiam Verbum est vivum; hoc intelligitur per quod ex binis illis praeceptis Lex et Prophetae pendeant, Matth. xxii 34, 38 [A.V. 38, 40]; `Lex et Prophetae’ sunt Verbum in toto suo complexu; sed vera fidei ex amore (m)non sunt nudae cognitiones talium in memoria et inde in intellectu apud hominem, sed sunt affectiones vitae apud illum, {10}quae enim homo amat, et inde facit, sunt ejus vitae;(n) sunt etiam vera fidei quae non de amore agunt, sed quae solum confirmant illa propius vel remotius; haec vera fidei vocantur vera secundaria; vera enim fidei se habent sicut familiae, et illarum generationes successive ex uno patre; pater illarum veritatum est bonum amoris a Domino et inde in Ipsum, ita est Dominus, nam sive dicas Dominum sive amorem ab Ipso et inde in Ipsum, idem est; {11}amor enim est conjunctio spiritualis, et facit ut Ipse sit ubi amor, quippe amor sistit praesentem in se illum qui amatur.
@1 scriptum IT$
@2 et$
@3 i quoque$
@4 talia vera per lapides schoham significantur, etiam talia constituunt memoriam interiorem apud hominem$
@5 existant IT$
@6 formata$
@7 cum exeunt in campas$
@8 i videatur$
@9 altera vita$
@10 tales sunt quae homo amat, illa etiam ex amore quae sunt illi$
@11 nam amor$
@1 significatione$
@2 i enim$
@3 harum nomina insculpta fuerunt$
@4 illi constituunt Ecclesiam et coelum$
@5 seu$
@6 significentur impressa [impressum written first]$
@1 in homine$
@2 a dextro$
@3 i humero$
@4 veris AIT$
@1 vera a bono, et bonum per vera$
@2 ex successivis$
Quod per `opificem lapidis’ significetur bonum amoris seu 2 voluntarium regenerati, est quia bonum amoris operatur, et disponit vera in ordinem apud hominem cum regeneratur, et postea tenet illa in suo ordine cum regeneratus est; vera enim creantur ad omnem similitudinem boni, et ad omnem ejus nutum {5}, ita ad omnem amoris; bonum enim est amoris; quod {6}ita sit, constat ex eo quod homo pro veris agnoscat quae amat, et quod sic vera secundum amorem suum capi et agnoscat; inde est quod {7}vera constituant formam boni; inde {8}sciri potest quomodo Dominus {9}ducit hominem per vera fidei, se per fidem, quod nempe per bonum amoris apud illum; et quoque quomodo (d)Dominus regit hominem etiam mediate per caelum; est enim homo regeneratus caelum in parva imagine, ut supra dictum est, quapropter cum regit caelum, etiam regit hominem talem simul.
@1 sint$
@2 d hominis i ejus$
@3 coelis$
@4 i duos$
@5 i et obedientiam$
@6 etiam inde patet,$
@7 verum sit forma$
@8 constare$
@9 ducit omnia vera fidei apud hominem per bonum amoris$
@1 ejus$
@2 ab illo$
@3 veris$
@4 After gemma$
[2] Quod `recordari’ cum de Domino, sit misereri, ac ita conservare aut liberare ex misericordia, constat a sequentibus his locis: apud Davidem,
(x)Notam fecit Jehovah salutem Suam, coram oculis gentium revelavit justitiam Suam, recordatus misericordiae Suae et veritatis Suae domui Israelis, Ps. xcviii 2 (,3):
apud eundem,
Jehovah in humilitate nostra recordatus est nostri, quia in aeternum misericordia Ipsius, Ps. cxxxvi 23:
apud eundem,
Peccatorum pueritiae meae et praevaricationum mearum ne recorderis, juxta misericordiam Tuam recorderis mei Tu, propter bonitatem Tuam, Jehovah, Ps. xxv 7:
apud eundem,
Recordatus est illis foederis Sui, et paenituit Ipsum ex multitudine misericordiarum Ipsius, Ps. cvi 45:
apud eundem,
Recordationem fecit mirabilibus Suis, gratiosus et misericors Jehovah; cibum dedit timentibus Ipsum, recordatus in aeternum foederis Sui, Ps. cxi 4, 5:
apud eundem,
Ne recorderis iniquitatum priorum; praeveniant miserationes Tuae, Ps. lxxix 8:
[3] apud Lucam,
Deus acceptavit Israelem servum Suum, ita ut recordaretur misericordiae Suae, ad faciendum misericordiam cum patribus nostris, et ad recordandum foederis sancti Sui, i 54, 72:
apud Davidem,
Quid homo quod recorderis ejus? Ps. viii 5 (A.V. 4):
apud eundem,
Recordare mei, Jehovah, in beneplacito populi Tui, Ps. cvi 4:
apud eundem,
Jehovah recordatus est nostri, benedicit, Ps. cxv 12:
in Libro 1 Samuelis,
Si respiciendo respexeris miseriam ancillae Tuae, et recordatus fueris mei, nec oblitus fueris ancillae Tuae, i 11;
votum Channae matris Samuelis, quem cum peperit, dicitur quod Jehovah recordatus sit ejus, vers. 19, hoc est, respexerit ad miseriam ejus, et praestiterit misericordiam; similiter pluries alibi, ut Lev. xxvi 41, 42, 45; Num. x 9; Esai xliii 25, xlix 1, lxiv 8 (A.V. 9); Jer. xxxi 34.
@1 illi$
@2 i in perpetuum$
@3 id quod$
@4 mala$
Sculptile fundit artifex, et conflator auro obducit illud, et (x)catenas argenti conflat, xl 19;
`sculptile’ est doctrina falsi,quae ex propria intelligentia, ita quae absque vita a Divino, n. 8869, 8941; talem doctrinam excludere significatur per quod `{3}sculptile fundat artifex’; quae ut appareat ex bono, significatur per quod `conflator auro obducat illud’; {4}utque cohaereant falsa, significatur per quod `catenas argenti conflet’; quod `argentum’ sit verum, et in opposito sensu falsum, videatur n. 1551, 2954, 5658, 6112, 6911, 6917, 8932.
@1 quod$
@2 i, et apud hominem$
@3 After artifex$
@4 cohaereant A, utque cohaerent T$
[2] Apparent etiam funes variae contorsionis et densitatis in altera vita, et per illos repraesentantur conjunctionis varii modi; inde est quod etiam per `funes’ in Verbo significentur conjungentia, ut in sequentibus his locis: apud Esaiam,
Vae attrahentibus iniquitatem funibus vanitatis, et sicut funis currus peccatum! v 18;
`funes vanitatis’ sunt conjunctiones falsitatum, per quas iniquitas seu malum vitae: apud eundem,
Specta Zionem, urbem festi stati nostri, oculi tui videant Hierosolymam, habitaculum tranquillum, tentorium quod non dissipabitur, non removebuntur clavi ejus in perpetuum, et omnes funes ejus (non) avellentur. Demissi sunt funes tui, non confirmabunt malum suum, xxxiii 20, 23;
`clavi’ et `funes’ pro conjungentibus vera et bona caeli, nam habitaculum et tentorium, de quibus hic praedicantur funes, sunt caelum, n. 9457, 9481, 9485, 9615, 9784: apud eundem,
Amplifica locum tentorii tui, cortinas habitaculorum tuorum expandant, ne prohibeas; longos fac funes tuos, et clavos tuos firma, liv 2:
et apud Jeremiam,
Tentorium Meum devastatum est, et omnes funes Mei evulsi, x 20;
etiam hic `funes’ pro conjungentibus {3}et confirmantibus, `tentorium’ pro Ecclesia, quae est caelum Domini in terris: apud Hoscheam,
Funibus hominis traxi eos, densis funibus amoris, xi 4;
hic `funes’ manifeste pro conjungentibus, nam amor est conjunctio spiritualis: apud Ezechielem,
Aschur et Kilmad, negotiatores tui cum thesauris vestium per funes ligatarum, xxvii 23, 24;
ibi de Tyro, per quam significantur cognitiones boni et veri, n. 1201; eorum conjunctiones externae sunt `vestes per funes ligatae.’ Praeterea `funes’ in Verbo etiam significant portiones hereditatum et terrae, ex causa quia per funes {4}mensurationes fiebant, prout Deut. xxxii 9; Amos vii 17; Mich. ii 4, 5; Sach. ii 5 (A.V. 1); Ps. xvi 6; Ps. lxxviii 55; Ps. cv 11; Ps. cxl 6 (A.V. 5); et (x)pluries alibi.
@1 d intelligitur i dicitur$
@2 funiculos illos fit$
@3 d et i seu$
@4 mensuratae sunt$
@1 quo IT$
@2 See n. 9857 note 1$
@3 oppleturis$
@4 i, a quo reliqua$
@5 i ex$
@6 i inde$
@7 ex sphaera$
@8 conservetur altered to conserventur$
[2] Quod `judicium’ sit {2}Divinum Verum ac inde intelligentia, consequenter quod sit doctrina et vita secundum illam, constat a pluribus locis in Verbo, ut a sequentibus: apud Esaiam,
Vinea Jehovae Zebaoth domus Israelis; exspectavit judicium, sed ecce suppuratio, justitiam sed ecce clamor, v 7;
`exspectare judicium’ est intelligentiam ex Divino Vero, et vitam secundum praecepta: apud eundem,
Sedit super throno in veritate, in tabernaculo Davidis, judicans et quaerens judicium, xvi 5;
ibi de Adventu Domini; `thronus super quo sessurus’ est Divinum Verum procedens ab (x)Ipso, et inde regnum spirituale {3}, videatur n. 2129, (a)5313, 6397, 8625, 9039, `judicare judicium’ est docere Divinum Verum’, et `quaerere judicium’ est receptionem ejus apud hominem: [3] apud eundem,
In die illo erit Jehovah in cidarim decoris reliquiis populi Sui, et in spiritum judicii sedenti super judicio, xxviii (x)5, 6;
`cidaris decoris’ cum de Jehovah, hoc est, Domino, est (t)Divina Intelligentia, videatur supra n. 9827, et `spiritus judicii’ `est’ sapientia ex Divino Vero, n. 9818; `sedenti super judicio’ (x)est {5} qui de Divino Vero instruit, {6}seu id docet: apud eundem,
Jehovah implevit Zionem judicio et justitia, xxxiii 5;
`Zion’ pro Ecclesia caelesti, `impleri judicio’ pro intelligentia ex Divino Vero, et `impleri justitia’ pro sapientia ex Divino Bono: [4] apud eundem,
Quis direxit Spiritum Jehovae, cum quo deliberavit, ut intelligentem redderet illum, et instrueret illum viam judicii, et doceret illum scientiam, et viam intelligentiae ostenderet illi? xl 13, 14;
`Spiritus Jehovae’ est Divinum Verum, n. 9818; quod `instruere illum viam judicii’ sit scientem, intelligentem, et sapientem reddere, patet: apud Jeremiam,
Ciconia in caelo novit tempora stata sua, at populus Jehovae non noverunt judicium Jehovae; quomodo dicitis sapientes nos, et lex Jehovae nobiscum? viii 7(, 8);
`non nosse judicium Jehovae’ pro Divinum Verum, ex quo sapientia; ideo dicitur `quomodo dicitis sapientes nos?’ [5] apud eundem,
Vae aedificanti domum suam sine justitia, et hyperoa sua sine judicio! xxii 13;
`aedificare hyperoa sine judicio’ pro imbuere non vera: apud Hoscheam,
Desponsabo te Mihi in aeternum in justitia et in judicio, et desponsabo te Mihi in veritate, ii (19,) 20;
{7}`desponsare in judicio’ pro conjungere per Divinum Verum, ita per fidem et fidei vitam’: apud Amos,
Fluat sicut aqua judicium, et justitia sicut torrens fortis, v 24:
apud eundem,
Convertitis in fel judicium, et fructum justitiae in absinthium, vi 12;
`judicium’ etiam ibi pro intelligentia ex Divino Vero, et inde vita: [6] apud Zephaniam,
Jehovah in matuta judicium Suum dabit in lucem, iii 5;
`judicium dare in lucem’ pro revelare Divinum Verum: apud Moschen,
Omnes viae Jehovae judicium, Deut. xxxii 4:
apud Davidem,
Jehovah, veritas Tua usque ad aetheres, justitia Tua sicut montes Dei, judicia Tua abyssus magna, Ps. xxxvi 6, 7 (A.V. 4, 5):
apud eundem,
Jehovah educet sicut lucem justitiam tuam, et judicium tuum sicut meridiem, Ps. xxxvii 6:
apud eundem,
Vocem meam audi juxta misericordiam Tuam, Jehovah, juxta judicia Tua vivifica me, Ps. cxix 149;
in locis illis’ `judicium’ et `judicia’ pro Divino Vero: [7] apud Lucam,
Vae vobis Pharisaeis! praeteritis judicium et amorem Dei; haec oportebat facere, xi 42;
`praeterire judicium Dei’ pro Divinum Verum, et `praeterire amorem Dei’ pro Divinum Bonum, (c)ac vitam ex utroque; quia etiam vita intelligitur, dicitur quod illa oporteat facere: apud Esaiam,
Exaltetur Jehovah Zebaoth in judicio, et Deus sanctificetur in justitia, v (x)16:
apud eundem,
Super throno Davidis ad stabiliendum regnum in judicio et justitia, a nunc et usque in aeternum, ix 6 (A.V. 7):
apud eundem,
Proferte consilium, facite judicium, pone sicut noctem umbram tuam in medio meridiei, xvi 3;
`facere judicium’ pro secundum verum Divinum: [8] apud Jeremiam,
Suscitabo Davidi germen justum, (d)qui faciet judicium et justitiam in terra, xxiii 5, xxxiii 15:
apud Ezechielem,
Si vir fuerit justus, qui fecerit judicium et justitiam, in statutis Meis ambulat, et judicia Mea custodit, ad faciendum veritatem, justus hic, vivendo vivet, xviii 5, 9:
apud Zephaniam,
Quaerite Jehovam, omnes mansueti (x)terrae, qui judicium Ipsius fecerunt, ii 3;
`judicium Dei facere’ pro Divinum Verum seu secundum (x)illud: apud Esaiam,
Dedi spiritum Meum super Illum; judicium gentibus proferet, non exstinguet, neque confringet, donec posuerit in terra judicium, xlii 1, 4;
ibi de Domino; `proferre gentibus judicium’ et `ponere in terra judicium’ pro docere {8} Divinum Verum, et id in Ecclesia instaurare: apud eundem,
Lex a Mecum exibit, et judicium Meum in lucem populorum {9}exsuscitabo, li 4;
{10} `judicium’ pro Divino Vero, `in lucem populorum’ pro ad illustrationem: apud Johannem,
In judicium in mundum hunc venio, ut non videntes videant, videntes autem caeci fiant, ix 39;
`in judicium venire in mundum’ {11}pro ad revelandum Divinum Verum, quod facit videre illos qui a Domino sapiunt, et caecutire illos qui a semet, ita qui docti audiunt’: apud Jeremiam,
Jura per vivum Jehovam in veritate, in judicio et in justitia, iv 2:
apud eundem,
Non judicans judicium ad sanitatem, medicamenta restitutionis non tibi, xxx 13:
[10] apud Davidem,
Justitia et judicium fulcrum throni Tui; misericordia et veritas consistent ante facies Tuas, Ps. lxxxix 15 (A.V. 14);
`justitia’ pro bono quod misericordiae, et `judicium’ pro vero quod fidei, inde dicitur etiam `misericordia et veritas’: apud Ezechielem,
Hierosolyma mutavit judicia Mea in impietatem prae gentibus, et statuta Mea prae terris; ideo faciam in te judicia in oculis gentium, et dispergam omnes reliquias Tuas, v 6-8, 10, 15;
`mutare (x)judicia’ pro vera quae sunt status civilis; {12}quod illa significentur per judicia quando etiam statuta nominantur, videatur n. 8972; at `facere judicia’ est judicare vel ad mortem, quod est damnatio, vel ad vitam, quod est salvatio; {13}salvatio vel damnatio etiam significatur per `judicium,’ ubi dicitur `dies’ vel `hora judicii,’ ut Matth. xi (x)22, 24, xii 36, 41, 42; Luc. x 14, xi 31, 32; Joh. v (28,) 29; Apoc. (x)xviii 10, xiv 7; {14}simile etiam per `judicium,’ {15} ubi de officio judicis agitur, ut Matth. v 21, 22, vii 1, 2, xxiii 14, (x)33,; Joh. v 24, 26, 27, vii 24, viii 15, 16, xii 31, 47, 48; Luc. vi 37, xii 13, 14, 56, 57, xix (x)21, 22, xx 47, (xxii 30;) Marc. xii (x)40; Esai. xli 1, (x)iii 14; Jer. xxv 31, xlviii 21; Joel. iv 12 (A.V. iii 12); Ps. vii 8, 9 (A.V. 7, 8); Ps. ix 5, 8, 9 (A.V. 4, 7, 8); Lev. xix 15; Deut. i 16, 17, xxv 1; Apoc. xvii 1, xviii 10, xx 12, 13.
@1 d ad i spectat cp n. 9856$
@2 verum a Divino$
@3 i Ipsius$
@4 pro$
@5 i illi$
@6 et$
@7 in judicio pro in Divino Vero, et inde intelligentia$
@8 i et instaurare$
@9 excitabo$
@10 i similiter,$
@11 pro revelare Divinum Verum, quod facit videre illos qui simplices audiunt, quia non a semet sed a Domino sapiunt, et caecutire illos, qui quia docti ex se sapiunt$
@12 illa significantur$
@13 simile per diem et horam judicii significatur apud$
@14 et simile$
@15 i pluribus aliis in locis$
@1 ita enim correspondent intellectuali et voluntario apud hominem$
@1 Regno spirituali IT$
@1 duplicatio$
[2] Quod lapides pretiosi qui in pectorali, significaverint Divina Vera ex Divino Bono, constat ex locis in Verbo ubi lapides pretiosi nominantur, ut apud Johannem in Apocalypsi,
Fundamenta muri {1}civitatis novae Hierosolymae omni lapide pretioso exornata erant; fundamentum primum jaspis, (x)secundum sapphirus, tertium chalcedonius, quartum smaragdus, quintum sardonyx, sextum sardius, septimum (x)chrysolithus, octavum beryllus, nonum topazius, decimum chrysoprasus, undecimum hyacinthus, duodecimum amethystus, xxi 19, 20;
quod lapides illi pretiosi significent vera Ecclesiae, quae sunt vera Divina, constat ex significatione `{1}civitatis’ novae Hierosolymae,’ `muri ejus,’ et `fundamentorum {2}muri’; `nova Hierosolyma’ significat novam Ecclesiam huic nostrae successuram; nam Liber Apocalypseos agit de statu Ecclesiae quae nunc, usque ad ejus finem, et tunc de nova, quae est sancta Hierosolyma descendens e caelo; `muri ejus’ sunt vera fidei quae defendunt, et `fundamenta’ sunt vera ex bono; ipsa illa vera in suo ordine designantur per lapides pretiosos ibi nominatos; quod Hierosolyma non descensura sit e caelo, et quod reliqua quae de illa dicuntur, non ita exstitura, sed quod in singulis ejus descriptionis talia quae sunt Ecclesiae, significentur, {3}quisque videre potest; {4}quod vera fidei per fundamenta muri ejus intelligantur, constat ex eo quod illa sint quae tutantur Ecclesiam ab omni insultu, sicut muri urbem; (m)quod `Hierosolyma’ sit Ecclesia, videatur n. 2117, 9166, quod `muri’ sint vera fidei {5}tutantia Ecclesiam, n. 6419, et quod `fundamenta’ sint vera ex bono, n. 9643:(n) [3] apud Ezechielem,
Fili hominis, tolle lamentum super regem Tyri, et dic illi, Sic dixit Dominus Jehovih, Plenus sapientia et perfectus pulchritudine; in Eden horto Dei fuisti; omnis lapis pretiosus tegumentum tuum, rubinus, topazius, et adamas, tarshish, schoham, et jaspis, sapphirus, chrysoprasus, et carbunculus, et aurum: in monte sanctitatis Dei fueras, in medio lapidum ignis ambulaveras, xxviii 12-14;
hic etiam per lapides pretiosos significantur vera ex bono, nam `Tyrus’ in sensu interno repraesentativo est qui in intelligentia et sapientia ex cognitionibus boni et veri, n. 1201; inde de rege ejus dicitur quod plenus sapientia et perfectus pulchritudine; sapientia praedicatur de bono et pulchritudo de vero, nam omnis sapientia in caelis est ex bono, et omnis pulchritudo ibi ex veris inde; `Eden hortus’ significat intelligentiam ex bono, n. 100, `hortus’ ipsam intelligentiam, n. 100, 108, 2702; inde patet quod per lapides ibi nominatos significentur vera ex bono; [4] quaenam autem vera ex bono singuli lapides qui in pectorali, {6}significant, constabit ex sequentibus; quod omnia vera et bona in complexu, constat ex eo quod duodecim fuerint, et illis inscripta nomina filiorum Israelis seu tribuum, {7}nam per duodecim tribus significantur {8}bona et vera caeli et Ecclesiae in omni complexu, n. 3858, 3926, 3939, 4060, 6335, 6337, 6397, et quod inde significaverint caelum cum omnibus ibi societatibus, n. 7836, 7891, 7996, 7997, et quod varia significaverint secundum ordinem quo nominantur in Verbo, n. 3862, 3926, 3939, 4603, 6337, 6640, et quod duodecim sint omnia, n. 3272, 3858, 7973.
@1 urbis$
@2 ejus$
@3 Before quod Hierosolyma in line 21$
@4 proinde quod talia per fundamenta muri ejus, intelligantur, quod vera fidei sint, quae intelliguntur, etiam patet, nam illa defendunt Ecclesiam sicut muri urbem, et super illis fundatur Ecclesia$
@5 defendentia$
@6 significent$
@7 ac$
@8 vera et bona$
@1 i et$
@2 facies altered to faciem$
@3 ac retro$
@4 et inde non in amore erga proximum sunt, sed in odio, et odium est disjunctio$
@5 i etiam$
[3] Ex his nunc constat unde est quod lapides {5} tot colorum secundum ordines in pectorali positi {6}fuerint, ut nempe repraesentarent omnia bona et vera quae in caelis in suo ordine, proinde universum caelum; quod lapides primi ordinis, qui sunt rubinus, topazius, et carbunculus, repraesentarent amorem caelestem boni, est quia illi trahunt a rubro; rubinus etiam, qui in primo loco est, in lingua originali derivatur a voce quae significat rubedinem; et carbunculus, qui in tertio loco, in ea lingua derivatur a voce quae significat fulgurationem, qualis ab igne; topazius autem, qui in medio loco, e qua voce derivatur, ignotum est, quod a (x)rubro flammeo colore fuerit, vero simile est; inde est quod {7} simile de illo {8}quod de auro dicatur apud Hiobum,
Cum sapientia non certabit topazius Aethiopiae, auro puro non aestimabitur, xxviii (x)19;
`aurum’ etiam est bonum amoris, n. 113, 1551, 1552, (m)5658, 6914, 6917, (x)8932, 9490, 9510.(n)
@1 i enim$
@2 exinde$
@3 i illi$
@4 at$
@5 i pretiosi$
@6 sint$
@7 i paene$
@8 After dicatur$
@1 correspondentibus$
@2 i et$
@3 i est$
@4 essent$
[2] Quod lapides hujus ordinis concernit, trahunt illi significationem, sicut priores, et quoque reliqui, ex suis coloribus; quod lapides pretiosi secundum colores significent, videatur supra n. 9865, et quod colores in caelis sint modificationes lucis et umbrae ibi,ita quod sint {4}variegationes intelligentiae et sapientiae apud angelos, n. 3993, 4530, 4677, 4742, 4922, 9466, nam lux caeli est Divinum Verum procedens ex Domino, unde omnis {5}intelligentia et sapientia. Lapides prioris ordinis ex rubro traxerunt quod significarent amorem caelestem boni, lapides autem hujus ordinis trahunt ex caeruleo quod ex rubro; nam datur caeruleum ex rubro {6} et caeruleum ex albo; caeruleum ex rubro intus ex flammeo coruscat, hoc caeruleum est quod {7}significat amorem caelestem veri, at caeruleum ex albo, qualis in lapidibus sequentis ordinis, qui significat amorem spiritualem boni, {8}intus non coruscat ex flammeo, sed ex lucido.
[3] Num chrysoprasus, qui est primus lapis hujus ordinis, colore caeruleo fuerit, non constare potest ex derivatione ejus in lingua originali; sed quod significet (t)caelestem amorem veri, patet apud Ezechielem,
Syria negotiatrix Tua ob multitudinem operum tuorum, cum chrysopraso, purpura, et acupicto, xxvii 16;
ibi de Tyro, per quam sapientia et intelligentia ex cognitionibus boni et veri significatur, n. 1201; conjungitur ibi chrysoprasus cum purpura, et quia `purpura’ significat amorem caelestem boni, {9}n. 9467, sequitur quod `chrysoprasus’ significet amorem caelestem veri, nam in Verbo prophetico ubi dicitur de bono, etiam dicitur de ejusdem generis vero, ob conjugium caeleste in singulis ibi, n. 9263, 9314; `Syria’ etiam, quae `negotiatrix,’ significat cognitiones boni, n. 1232, 1234, 3249, 4112; cognitiones boni sunt vera amoris caelestis.
[4] Quod {10} sapphirus, qui est secundus lapis hujus ordinis, sit coloris caerulei, qualis caeli, notum est, quare dicitur in Libro Exodi,
Septuaginta ex senioribus viderunt Deum Israelis, et sub pedibus Ipsius, sicut opus sapphiri, et sicut substantia caeli quoad munditiem, xxiv 10;
quod lapis ille significet translucidum a veris interioribus, quae sunt vera amoris caelestis, videatur n. 9407.
[5] Quod autem adamas, qui est tertius lapis hujus ordinis, sit verum amoris caelestis, est {11}ex translucido ejus quod’ ad caerulescentiam {12}interiorem accedit; sic enim per illum, quia ultimus, translucent colores lapidum hujus ordinis, ut et prioris, et communicantur cum illis qui in sequenti ordine; similiter ac se habet cum bono et veris in intimo caelo, cum bono et veris in sequentibus; haec enim suam vitam charitatis et fidei trahunt ab illis per communicationem, sicut per translucentiam.
@1 i nam$
@2 coelestis$
@3 quod IT$
@4 ex variegatione$
@5 sapientia et intelligentia$
@6 i seu flammeo,$
@7 significet IT$
@8 intus non est tale coruscum ex flammeo, sed ex lucido$
@9 i videatur$
@10 i autem$
@11 a translucentia ejus quae$
@12 coeli$
@1 at$
@2 autem$
@3 quare etiam$
@4 vel$
Ecce quattuor rotae juxta cherubos; aspectus rotarum ad instar lapidis tarshish, i 16, x 9;
`rotae (x)cheruborum’ significant simile cum bracchiis et pedibus apud hominem, nempe potentiam agendi et progrediendi; quae est veri ex bono, videatur n. 8215; inde est quod aspectus illarum esset ad instar lapidis tarshish; tarshish enim est verum ex bono spirituali, cui potentia: [2] apud Danielem,
Sustuli oculos et vidi, ecce vir indutus linteis, cujus lumbi cincti auro Uphasi, et corpus ejus sicut tarshish, facies ejus sicut fulguris, et oculi sicut faces ignis, x (5,) 6;
`vir indutus {1}linteis’ erat angelus ex caelo; `linteum’ significat verum quod investit bonum, n. 7601, `lumbi’ significant amorem conjugialem, qui est boni (d)et veri, n. 3021, (x)4280, 5050-5062; inde est quod lumbi dicantur `cincti auro Uphasi,’ `aurum’ enim est bonum amoris, n. 113, 1551, 1552, 5658, 9490, 9510; corpus autem ex correspondentia significat bonum amoris caelestis, et quoque bonum amoris spiritualis, n. 6135; et externum ejus significat verum ex illo bono; inde est quod corpus ejus apparuerit sicut tarshish; ita quod (x)tarshish sit verum amoris spiritualis.
[3] Quod schoham, qui est lapis secundus in (x)hoc ordine, significet vera fidei ex amore, videatur ostensum n. 9476, 9841. Quod jaspis, qui est tertius lapis hujus ordinis et ultimus, significet verum fidei, constat apud Johannem in Apocalypsi,
Luminare {2}civitatis sanctae Hierosolymae simile lapidi pretiosissimo, sicut lapidi jaspidi, instar crystalli splendenti, xxi 11;
per `sanctam Hierosolymam’ significatur Ecclesia huic (x)nostrae successura, per `luminare ejus’ verum fidei, et inde intelligentia, n. 9548, 9551, 9555, 9558, 9561, 9684; quapropter id assimilatur `lapidi jaspidi, instar crystalli splendenti’; `crystallum’ etiam est verum fidei �ex bono’: apud eundem,
Structura muri sanctae Hierosolymae erat jaspis, et urbs aurum purum simile vitro puro, xxi 18;
murus illius urbis dicitur jaspis, quia per `murum’ significatur verum fidei {3}tutans Ecclesiam, n. 6419; et quia per `murum’ id significatur, ideo primus lapis fundamentorum illius dicitur jaspis, vers. 19, ibi; fundamentum enim est verum fidei ex bono, n. 9643.
@1 linteo IT$
@2 urbis$
@3 defendens$
[3] Simile quod per lapides in pectorali, etiam per contexturas in ephodo significatum est; ephodum contextum erat ex hyacinthino, purpura, coccineo dibapho, et byssino, {3}ut patet a vers. 6 hujus capitis, et per `hyacinthinum’ significatum est verum amoris caelestis, per `purpuram’ bonum amoris caelestis, per `(x)coccineum dibaphum’ bonum amoris spiritualis, et per `byssinum’ verum amoris spiritualis, {4}n. 9833; causa {5}erat quia `ephodum’ significabat caelum in ultimis, similiter ac `pectorale,’ n. 9824; sed bona et vera recensentur ibi in alio ordine, quia `ephodum’ significabat caelum spirituale {6}, `pectorale’ autem totum caelum a primo ad ultimum; et quia habitaculum cum tentorio etiam repraesentabat caelum, n. 9457, 9481, 9485, 9615,’ ideo contextura cortinarum et velorum ejus pariter ex hyacinthino, purpura, coccineo dibapho, et byssino erat, videatur cap. praecedens xxvi 1, 31, 36, xxvii 16, (d)et n. 9466-9469.(s)
[4] Praeterea sciendum {7}quod SAPPHIRUS in communi sensu significet externum regni caelestis, ac SCHOHAM externum regni spiritualis; {8}et quia id duo illi lapides significabant, ideo erant lapides medii ultimorum ordinum, nempe sapphirus lapis medius in secundo ordine, et schoham lapis medius in quarto; lapides {9} secundi ordinis significabant bonum externum regni caelestis, quod {10}vocatum est amor caelestis veri, et lapides quarti ordinis significabant bonum externum regni spiritualis, quod {10}vocatum est amor spiritualis {3}veri, videantur quae supra in hoc articulo de illis dicta sunt.
[5] Quod sapphirus significet externum regni caelestis, patet a locis in Verbo ubi nominatur, ut in Libro Exodi,
Septuaginta ex senioribus viderunt Deum Israelis, et sub pedibus Ipsius sicut opus sapphiri, et sicut substantia caeli quoad munditiem, xxiv 10;
ita describitur externum regni caelestis, nam dicitur sub pedibus Ipsius, {11}quod est externum, et ubi Deus Israelis, hoc est, Dominus, ibi est caelum: apud Esaiam,
Afflicta et procellis jactata, nec consolationem nacta; ecce dispono cum stibio lapides tuos, et fundamenta tua ponam in sapphiris, liv 11;
agitur in eo capite de regno caelesti; fundamenta, quae ponentur in sapphiris, sunt externa {12}ibi, nam fundamenta substrata sunt: [6] apud Jeremiam,
Albi Naziraei ejus prae nive, candidi erant prae lacte, rubuerunt ossa prae margaritis, sapphirus polities eorum, Threni iv 7;
`Naziraei’ repraesentabant caelestem hominem, {13}ideo dicitur quod `sapphirus polities eorum’; `polities’ est externum: apud Ezechielem,
Super expansum quod super capite Cheruborum, quasi aspectus lapidis sapphiri, similitudo throni, et super similitudine throni quasi aspectus hominis sedentis super illo, i 26, x 1;
ibi etiam externum regni caelestis per sapphirum describitur, nam quod supra expansum est, seu {14}quod circumcirca est, id extra est; intimum est `sedens super throno.’
[7] Sicut lapis sapphirus significat externum regni caelestis, ita lapis schoham {15} externum regni spiritualis; ideo quoque hic lapis erat qui super binis umeralibus ephodi cum insculptis nominibus filiorum Israelis ponebatur, de quibus in vers. 9-14 hujus capitis; per ephodum enim repraesentabatur externum regni spiritualis, n. 9824. Quia schoham et sapphirus in communi sensu `externa duorum caelorum’ significabant, ideo etiam ponebantur in medio trium lapidum secundi et quarti ordinis, ut supra dictum est; {17}nam medium involvit totum, similiter ac de pallio, per quod in communi sensu repraesentatum est regnum spirituale, quia medium, ut (d)supra n. 9825 (d)ostensum est. (m){18}Quia bini illi lapides involvunt omne, quod reliqui in ordinibus illis significabant, ideo dicitur apud Hiobum,
Sapientia non aequiparatur auro Ophiro, schoham pretioso et sapphiro, xxviii 16.(n)
@1 dicta sunt$
@2 i ex Divina Domini Misericordia$
@3 videatur$
@4 i videatur$
@5 est$
@6 i in ultimis$
@7 d quod i quia$
@8 ideo sapphirus erat lapis medius lapidum secundi ordinis, et schoham medius lapidum quarti ordinis$
@9 i enim$
@10 appellatum$
@11 d coelum enim in Verbo vocatur scabellum pedum Domini, et quoque habitaculum$
@12 illius Regni$
@13 inde$
@14 circum$
@15 i significat$
@16 id$
@17 et$
@18 quoniam bini hi lapides simile quod reliqui tres simul significabat$
[2] {2}Cum his ita se habet: pectorale cum {3}duodecim lapidibus repraesentabat {4}omne bonum et verum in caelis, ita totum caelum, ut supra ostensum est, et caeli non solum, sed etiam omnes societates quae in caelis, ut et unusquisque angelus qui in societate, circumdatur Divina sphaera, quae est Divinum Bonum et Verum procedens a Domino, de qua videatur n. 9490-9492, 9498, 9499, 9534; sicut recipitur bonum et verum illius sphaerae {5} ab angelis, ita quoque omnia et singula apud illos procedunt inde, nam unusquisque angelus est caelum in minima forma; ipsum illud bonum procedens a Domino est quod {6}repraesentatur per auram circum lapides, et includens illos.
[3] Quod id bonum sit bonum amoris a Domino in Dominum, constare potest ex eo quod omne bonum sit amoris, nam quod homo amat, hoc dicit bonum, et quoque sentit bonum; inde patet quod bonum caeleste sit bonum amoris in Dominum, nam per amorem illum conjungitur angelus et homo Domino; et sic {7} adducitur ad Ipsum, et fruitur omni bono `caeli’; quod id bonum sit a Domino, notum {9}est in Ecclesia, {10}doctrina enim ejus docet quod omne bonum sit a Divino et nihil a semet; inde patet quod bonum amoris in Dominum erit (c)a Domino, et quod bonum aliunde non sit bonum.
@1 occludi illis I, includi illis T$
@2 in seq.$
@3 omnibus$
@4 totum coelum, hoc est omne bonum et verum in coelis$
@5 i Divina (Divinae intended)$
@6 repraesentatur altered to repraesentabatur$
@7 i is$
@8 in coelis$
@9 potest esse illis$
@10 quia sciunt$
@1 i supra$
@1 i angelicae$
@2 nam$
@3 non in vero$
@4 i ne quidem ab angelis,$
@1 filiis Israelis$
@2 i enim$
@1 elucens$
@2 i illorum$
@3 pulchritudo est$
@4 seu$
@1 ubi$
@2 d significatur i and d nominatur i intelligitur$
@1 i Ecclesiae$
@2 scientiarum$
@1 Divina sphaera boni but see n. 9883 note 1$
@2 i , quae erant$
@1 Divina Sphaera boni altered to Sphaera Divina boni cp n. 9882 note 1$
@2 Divinae Sphaerae$
@1 illius$
@1 existere et subsistere$
@2 sit sustentare$
@1 i coeli,$
@2 ibi$
@3 nunc supra n. 9885 dictum est$
@4 i videatur$
@5 i et conservabatur$
@6 elucens$
@7 tum$
@8 proinde$
@1 i pectoralis$
@2 i videatur$
@3 ejus$
@4 i qui in coelis,$
@1 sit sphaera Divina$
@2 quibus super$
@1 i etiam supra$
@1 Regno$
@2 i coeli$
@3 tribus in locis,$
@4 i ejus$
@5 quod significet$
@1 conservare$
[2] Quomodo cum his se habet, paucis dicetur: quod per alligationem pectoralis ad umeralia {1} superius, interius, et inferius, significetur {2}conjunctio omnium caeli, supra n. 9891 ostensum est, et quod per hanc ultimam alligationem, quae supra cingulum, conservatio illorum {3}a parte infima, ubi bonum et verum sistitur in forma naturali, {4} n. 9893; quod illa quae infima sunt, seu quae ultima, contineant superiora seu interiora in nexu et in forma, videatur n. 9828; id infimum seu ultimum repraesentatur per cingulum ephodi, n. 9828, 9837, at quod proxime intra seu supra est, {5}repraesentatum est per id quod est contra juncturam supra cingulum, ubi pectorale ephodo inferius alligatum est.
@1 i ephodi$
@2 conservatio$
@3 in$
@4 videatur$
@5 repraesentatur$
@1 conservatio$
@1 Before conservare$
[2] Quod lux caeli sit Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, videatur n. 1053, 1521-1533, 1619-1632, 2776, 3094, 3138, 3167, 3190, 3195, 3222, (x)3223, 3337, 3339, 3341, 3636, 3643, 3862, 3993, 4060, 4180, 4302, 4408, 4414, 4415, 4419, 4527, 4598, 5400, 6032, 6313, 6315, 6608, 6907, 7174, 8644, 8707, 8861, 9399, 9407, 9570, 9571 fin. Et quod colores in caelis appareant, et quod illi sint modificationes illius lucis apud angelos, ita variegationes intelligentiae et sapientiae apud illos, n. 3993, 4530, 4677, 4742, 4922, 9466, 9467, 9865.
[3] Quod ita sit, etiam constat ex significatione `Urim et Thumim,’ `Urim’ enim significat ignem lucentem, et `Thumim’ exsplendescentiam inde; ignis lucens est Divinum Verum ex Divino Bono Divini Amoris Domini,et exsplendescentia est id Verum in ultimis, ita in effectu; (x)at sciendum quod Thumim in lingua Hebraea sit integritas, sed in lingua angelica {2}exsplendescentia; dicitur in lingua angelica,quia angeli inter se loquuntur ex ipsa essentia rei percepta intus in se, ita secundum quale ejus, sermo inde effluit in sonorum conforme, audibile solum angelis; exsplendescentia Divini Veri est sonorum Thumim; inde nunc est ejus denominatio; simile percipitur ab angelis, quando thum in lingua Hebraea legitur, per quod significatur integrum seu integritas; inde est quod per integrum in Verbi sensu interno (x)significetur Divinum Verum in effectu, quod est vita secundum Divina praecepta, ut constare potest ex pluribus locis in Verbo, ut apud Joschuam xxiv 14; in Libro Judicum ix 16, 19; apud Davidem Ps. xxv 21; Ps xxxvii 37; Ps. lxxxiv 12 (A.V. 11); Ps. ci 2; Ps. cxix 1.
[4] Inde quoque est quod Urim et Thumim dicantur judicium filiorum Israelis, tum pectorale judicii, ut et judicium Urim, nam `judicium’ significat Divinum Verum doctrina et vita, videatur supra n. 9857. (s)Ex his nunc constare potest quod pectorale per Urim et Thumim, hoc est, per lucis caeli exsplendescentiam revelaverit Divina Vera in sphaera naturali, ita in ultimis; similis exsplendescentia {3}etiam sistitur intus apud illos qui in veris ex bono sunt, quae dictat et quasi responsa dat, (x)cum ex affectione cordis (t)verum inquiritur, et id amatur sicut bonum; quod talis exsplendescentia sit per quam Divinum Verum e caelo revelatur in naturali homine apud illos qui illustrantur ex Verbo: non percipitur in mundo, ex causa quia ignoratur quod lux aliqua e caelo intellectuale hominis illustret; sed quod ita sit, datum est percipere et quoque videre.
[5] Sciendum porro quod exsplendescentia illa appareat in ultimis quoniam omnia quae lucis a Divino sunt descendunt usque ad fine ultimos; et quia illuc descendunt, etiam ibi et inde elucent; inde nunc est quod pectorale super {4}ephodum et super ejus cingulum positum esset; nam ephodum repraesentabat Divinum Verum in ultimis, n. 9824, et cingulum ejus (m)repraesentabat commune vinculum ut omnia tenerentur in nexu, n. 9828, 9837; ideo dicitur, Et alligabunt pectorale ex annulis suis ad annulos ephodi, ad esse super cingulo ephodi, nec recedet pectorale a super ephodo, vers. 28 hujus capitis.(n) Quod nomina filiorum Israelis etiam insculpta fuissent, erat causa quia duodecim tribus quoque repraesentabant omnia Divini Boni et Veri in caelis, proinde caelum cum omnibus ibi societatibus, et quod varia secundum ordinem in quo nominantur in Verbo, videantur n. 3858, 3862, 3926, 3939, 4060, 4603, 6335, 6337, 6397, 6640, 7836, 7891, 7973, 7996, 7997.(s)
@1 sint$
@2 i sit$
@3 in ultimis est$
@4 Ephodo et cingulo$
@1 quod significet altered to significat$
@1 i et$
@1 quod$
@2 lucens et exsplendens$
@1 Ephodi$
@2 i externo$
@3 i, quoad omne opus salvationis$
@1 quod est bonum charitatis ex bono amoris mutui, bonum charitatis est internum Regni spiritualis$
@2 his$
@3 i in coelis,$
@4 externum Regni coelestis$
[2] Quod talia per `os capitis pallii in medio ejus’ significentur, apparere potest sicut paradoxon, et omnino apparet illis qui nihil de caelo, ac de spiritibus et angelis ibi sciunt, proinde nihil de correspondentia; quod correspondentia sit omnium apud hominem cum omnibus in caelis, ad finem plurium capitum ostensum est, videantur loca citata n. 9280; et quod in genere caput correspondeat caelestibus, corpus spiritualibus, et pedes naturalibus, n. 4938, 4939; inde patet quod `collum’ ex correspondentia significet influxum, communicationem, et conjunctionem caelestium cum spiritualibus; inde `os capitis pallii,’ quod factum ut ambiret collum, significat rationem influxus illius; nam per vestes Aharonis repraesentata sunt in genere illa quae sunt regni spiritualis Domini, n. 9814; inde patet quod per descriptionem oris seu ambitus illius {3} describatur ipse influxus. Praeterea sciendum quod angeli et spiritus appareant vestibus induti, et quod vestium singula repraesentent; hoc sciunt omnes qui in caelis; inde est quod etiam singula vestium Aharonis sint repraesentativa talium quae in caelis; nam Verbum a Domino ita conscriptum est ut omnia ibi usque ad iotam correspondentiam habeant cum caelestibus, {4}utque per illud sit conjunctio; quod homo Ecclesiae id non sciat tametsi tale Verbum habet, est quia interiora sua ad mundum vertit, usque adeo ut non elevari possit versus caelum, ac instrui, {5}videatur n. 9706, 9707, 9709.
@1 influxus IT$
@2 quapropter$
@3 i in hoc versu$
@4 ut IT$
@5 videantur$
[2] Qualis hic influxus sit, paucis etiam dicetur: omnia prima quae capitis sunt, nempe quae cerebri et cerebelli, colligunt se in fasciculos fibrarum {1}et nervulos ibi, et collecta demittuntur per collum in corpus, (c)ac inibi se diffundunt undequaque, et movent organica ibi prorsus ad nutum voluntatis, quae incohat in cerebris; similis etiam defluxus et influxus potentiarum et virium {2}est e regno caelesti, quod est caput in Maximo Homine seu in caelo, in regnum spirituale, quod est sicut corpus ibi. Ille etiam influxus est qui intelligitur et describitur per `os capitis pallii in medio,’ et terminatio ejus per `labrum circumcirca’; inde nunc est quod per `labrum oris istius’ significetur terminatum et clausum undequaque; ipsa terminatio nunc describitur.
@1 seu nervos$
@2 Before defluxus$
[2] In caelis sunt tria quae ordine succedunt, nempe caeleste, spirituale, et naturale; caeleste facit caelum intimum, spirituale caelum medium, et naturale procedens ex spirituali caelum ultimum; eadem haec tria in homine sunt, et simili ordine in illo succedunt quo in caelis, nam homo regeneratus est caelum (x)in minima forma, correspondens Maximo, n. 9279; sed facultates recipientes illa vocantur voluntarium, intellectuale, et scientificum ex quo cogitativum {3}seu imaginativum externi seu naturalis hominis; voluntarium recipit caeleste seu bonum, intellectuale recipit spirituale seu verum inde, et scientificum, quod facit intellectuale naturalis hominis, concludit illa; haec tria significantur in Verbo per `acupictorem,’ `excogitatorem,’ et `textorem’; quod `acupictor’ seu acupictura sit scientificum, videatur n. 9688, et quod `excogitator’ seu excogitatio sit intellectuale, n. 9598, 9688; ita `textor’ est voluntarium; ratio quod textor sit voluntarium, est quia voluntarium influit in intellectuale, et texit illud, usque adeo ut illa quae in intellectuali {4}sint texturae ex voluntario; nam quod voluntarium vult, hoc format ut appareat ad visum in intellectuali; visus ille est cogitatio, inde per excogitatorem significatur intellectuale.
[3] Quoniam per vestes Aharonis repraesentabatur caelum spirituale adjunctum regno caelesti, n. 9814, et regnum Caeleste correspondet voluntario apud hominem, `et regnum spirituale intellectuali {5}apud illum, n. 9835, ideo applicate ad vestes dicitur opus {6} acupictoris, excogitatoris, et textoris, et per illa significantur quae ex scientifico, ex intellectuali, et ex voluntario, seu quod idem, ex naturali, ex spirituali, et ex caelesti.
[4] Quod `talia’ significentur, constare potest omnibus illis qui credunt quod Verbum sit Divinum, et quod sic interius contineat {8}illa quae `sunt Domini’, quae caeli, et quae Ecclesiae, nam haec Divina sunt; absque illis, quid foret dicere ab Ipso Jehovah, ex quibus et ex quo opere essent vestes Aharonis, et {9}quaenam essent ex opere acupictoris, {10}quaenam ex opere excogitatoris, et {10}quaenam ex opere textoris? quae etiam distincte nominantur in sequentibus Libri Exodi, his verbis,
Hos implevit sapientia cordis ad faciendum omne opus opificis, et excogitatoris, et acupictoris, in hyacinthino, et in purpura, et in coccineo dibapho, et textoris; facientium omne opus, et excogitantium excogitationes, xxxv 35;
`opifex’ ibi est Divinum Bonum caeleste, ex quo voluntarium regenerati, n. 9846; ejus opus primo loco nominatur, quia ex Divino immediate; et ex bono `caelesti’ mediate omnia nascuntur et procedunt.
@1 opus enim est$
@2 i est$
@3 et$
@4 i sunt,$
@5 ejus$
@6 i opus$
@7 illa$
@8 talia$
@9 quod quaedam$
@10 quaedam$
@1 illo$
@2 i etiam$
@3 ita quoque haec pars pallii, ad illa quae colli sunt, quod ambit et tegit$
[2] Quod fimbriae pallii sint extrema ubi naturale, constat a locis in Verbo ubi `fimbriae’ nominantur, ut apud Esaiam,
Vidi Dominum sedentem super throno alto et elato, et fimbriae ejus implentes templum, vi 1;
per `thronum super quo Dominus’ significatur caelum, et in specie caelum spirituale, n. 5313, 8625, per `fimbrias’ ibi significantur Divina Vera in ultimis seu extremis, qualia sunt vera Verbi in sensu litterae, quae dicuntur `implere templum,’ cum Ecclesiam; simile per `fimbrias implentes templum’ significatur quod per fumum et nubem implentem tabernaculum et quoque templum, de {1}quibus aliquoties in Verbo; quod per `fumum’ ibi {2}significetur Divinum Verum in ultimis, quale est sensus litterae Verbi, videatur n. 8916, 8918, e quoque per `nubem,’ n. 4060, 4391, 5922, 6343.
[3] {3}Quod mulier profluvio laborans, cum tetigerit fimbriam vestimenti Domini, sanata sit, Matth. ix 20, 22, et in genere, quotquot tetigerunt fimbriam vestimenti Ipsius, sanati fuerint, Matth. xiv 36; Marc. vi 56 significabat quod ex Divino in extremis seu ultimis exiret salus; nam quod in ultimis boni et veri, quae a Divino, sit robur et potentia videatur n. 9836, et quoque quod ibi responsa, n. 9905: apud Matthaeum,
Jesus de Scribis et Pharisaeis, quod omnia opera sua faciant ut spectentur ab hominibus, quod dilatent (x)phylacteria sua, et magnificent fimbrias palliorum suorum, xxiii 5;
ibi manifeste patet quod `fimbriae pallii’ sint externa quae visui exstant, et quod illas `magnificare’ sit opera facere in externis, ut appareant seu spectentur: [4] apud Jeremiam,
Peccatum peccavit Hierosolyma, immundities ejus in fimbriis ejus, Threni i (8,) 9;
`immundities in fimbriis’ pro in factis et dictis, ita in extremis, extrema enim trahunt suam essentiam ab interioribus, {4}quapropter cum interiora immunda sunt, etiam extrema immunda sunt, tametsi immunditiae non apparent coram hominibus, ex causa (x)quia homines formam externam spectant, et sic non vident interiora; sed usque immunditiae illae quae in interioribus, apparent coram angelis, et quoque deteguntur apud unumquemvis in altera vita, nam ibi auferuntur externa; inde {5}patet qualia fuerunt {6}opera in sua essentia: [5] apud Nahum,
Retegam fimbrias tuas super facies tuas, et ostendam gentibus nuditatem tuam, iii 5;
`retegere fimbrias super facies’ est {7}removere externa ut appareant {8}interna, {9}externa enim, quae naturalis hominis, variis modis occultant {8}interna, quae sunt hypocrises, doli, mendacia, odia, vindictae, adulteria, et similia alia, quapropter cum {10}externa auferuntur, apparent {11}interna in sua immunditie et foeditate {12}: apud Jeremiam, [6]
Si dixeris in corde tuo, Quare obtigerunt mihi haec, propter multitudinem iniquitatis tuae revelatae sunt fimbriae tuae, violati sunt calcanei tui. {13} Ego denudabo fimbrias tuas super facies tuas, ut videantur ignominia tua, adulteria tua, xiii 22, 26 [,27];
ibi de abominationibus Hierosolymae; `revelare fimbrias’ et `denudare illas’ pro auferre {14}externa, quae velant et abscondunt, ut interiora videantur; homo enim malus discit mentiri bonum, honestum, et sincerum, famae, honoris, et lucri causa, {15} cum tamen intus recondita habet mala {16}et falsa variorum generum; quia per `fimbrias’ significantur externa, ideo etiam dicitur de `calcaneis,’ quoniam calcanei sunt infima naturalis, videatur n. 259, 4938 seq., 4940-4951. Ex his nunc constat quod per `fimbrias pallii’ significentur bona et vera in ultimis seu extremis, quae sunt in mundo naturali.
@1 quo$
@2 significentur Divina Vera in ultimis, qualia sunt sensus literalis$
@3 In A the Scripture quotations which follow, and the comments on them, appear in the following order:
Nahum iii 5; Jer. xiii 22, 26; Threni i 9; Matth. xxiii 5; Matth. ix 20, 22; Matth. xiv 36; Marc. vi 56.$
@4 quando$
@5 patent$
@6 interioris opera$
@7 aperire extrema$
@8 interiora$
@9 extrema$
@10 extrema illa reteguntur$
@11 interiora$
@12 i, quae sunt mala et falsa plurium generum$
@13 i Quia$
@14 extrema$
@15 i quod fit per externa,$
@16 quae sunt odia, vindictae, adulteria, blasphemiae$
@1 veri$
@2 doctrinalia boni$
@3 ipsi vitae$
@1 i fuit$
@1 omnia extrema, proinde circumcirca significat$
@1 et per populum$
@2 significabantur$
@3 et cultus est$
3 Porro sciendum quod dentur scientifica boni, et scientifica veri, et quod {12}vera ibi sint iterum vasa recipientia boni, nam vera fidei sunt vasa boni amoris. Ad illustrationem hujus rei videantur quae de scientificis prius {13} dicta et ostensa sunt, nempe, quod scientifica sint res memoriae {14} in naturali homine, n. 3293, 3309, 3310, 4967, 5212, 5774, 5874, 5886, 5889, 5934, quod per scientifica aperiatur internus homo, n. 1495, 1548, 1563, 1895, 1940, 3085, 3086, 5276, 5871, 5874, 5901, quod scientifica sint media sapiendi et quoque media insaniendi, n. 4156, 4760, 8628, 8629, quod scientifica sint vasa veri, et vera vasa boni, n. 1469, 1496, 3068, (t)3079, 3318, 5489, 5881, 6023, 6071, 6077, 6750, 7770, 8005, 9394, 9724, quod scientifica inserviant interno homini,{15} n. 1486, 1616, 2576, 3019, 3020, 3665, 5201, 5213, 6052, 6068, 6084, 9394, quod scientifica, quae sunt res memoriae externae, cum fiunt vitae, evanescant e memoria externa, sed inscripta maneant memoriae internae, n. 9394, 9723, 9841, quod homo qui in veris fidei ex bono charitatis est elevari possit supra scientifica, n. 6383, 6384, quod dicitur elevari supra sensualia, n. 5089, 5094, 6183, 6313, 6315, 9730, quod homo secum ferat scientifica seu res memoriae externae in alteram vitam cum moritur, {16}at quod tunc quiescant, et quomodo, n. 2475-2486, 6931.
@1 in medio altered to medii$
@2 significatur$
@3 sunt$
@4 vero et bono$
@5 inscribuntur$
@6 homo enim habet$
@7 his$
@8 illa erunt$
@9 et$
@10 ex$
@11 interiori$
@12 scientifica veri$
@13 i passim$
@14 i quae$
@15 i et quomodo$
@16 sed$
@1 nunc$
@2 i, et quod sic omnino$
Quod etiam evangelizatio, est quia per evangelizationem 2 intelliguntur omnia quae in Verbo agunt de Domino, et omnia quae in cultu repraesentabant Ipsum; nam evangelizatio est annuntiatio de Domino, de Ipsius Adventu, et de illis quae ab Ipso, quae sunt salutis et vitae aeternae; et quia omnia Verbi in sensu ejus intimo agunt de solo Domino, et quoque omnia cultus repraesentabant Ipsum, ideo totum Verbum est evangelium, pariter omnis cultus qui secundum illa quae in Verbo mandata sunt factus est; et quia sacerdotes praeerant cultui, et quoque docebant, ideo per ministerium illorum cultus et evangelizatio significabatur.
@1 cultus ex bono altered to boni$
@2 i non autem qui peragitur in externis absque illis, nam cultus ex illis auditur et percipitur in coelis,$
@3 i audiretur et$
@4 i eorum$
Quod `vox’ in Verbo significet Divinum Verum, quod auditur et 2 percipitur in caelis et in terris, constat a sequentibus his locis: apud Davidem,
Vox Jehovae super aquis; vox Jehovae in virtute; vox Jehovae cum honore; vox Jehovae frangit cedros; vox Jehovae incidens ut flamma ignis; vox Jehovae trepidare facit desertum; vox Jehovae parturire facit cervas; sed in templo Ipsius quivis dicit gloriam, Ps. xxix 3-9;
agitur in illo Psalmo de Divino Vero, quod destruit falsa et mala; Divinum illud Verum est `vox Jehovae’; gloria autem quae dicitur, est Divinum Verum in caelo et in Ecclesia; quod `gloria’ sit Divinum Verum, videatur n. 9429, et quod `templum’ sit caelum et Ecclesia, 3 n. 3720: apud Johannem,
Qui Pastor ovium est, huic ostiarius aperit, et oves vocem illius audiunt: oves Ipsum sequuntur, quia sciunt vocem Ipsius: alienum non sequuntur, quia non sciunt alienorum vocem. Et alias oves habeo quae non sunt ex ovili hoc, etiam illas oportet Me adducere, et vocem Meam audient: sed vos non estis ex ovibus Meis, nam oves Meae vocem Meam audiunt, et Ego cognosco (x)illas, et sequuntur Me, x 2-5, 16, 26, 27;
quod hic `vox’ sit Divinum Verum procedens a Domino, ita Verbum, 4 manifeste patet; `alienorum vox’ est falsum: apud Esaiam,
Vox clamantis in deserto, Parate viam Jehovae, revelabitur enim gloria Jehovae: vox dicit, Clama; super montem altum ascende, evangelizatrix Zion, extolle cum virtute vocem tuam, evangelizatrix Hierosolyma; extolle, Ecce Dominus Jehovih in forti venit, xl 3, 5, 6, 9, 10; Joh. i 23;
`vox’ ibi est annuntiatum ex Verbo de Adventu Domini, ita quoque est Divinum Verum, quod Verbum annuntiat; `desertum’ est status Ecclesiae tunc, quae sicut in deserto, (m)quia Verbum non amplius intellectum; `gloria quae revelabitur’ est {2} Verbum quoad interiora ejus; quod id sit `gloria,’ videatur n. 9429; quod Jehovah, Cui via {3}pararetur, et {4} Dominus Jehovih, Qui in forti venturus, sit Dominus, patet, {5}nam 5 clare dicitur:(n) {6} apud Esaiam,
Vox speculatorum tuorum, tollent vocem, cum oculo ad oculum viderint, quod {7}revertatur Jehovah Zionem, lii 8;
`speculatores’ pro illis qui scrutantur scripturas de Adventu Domini; `vox’ illorum est Verbum, quod est Divinum Verum ex quo: apud Jeremiam,
Factor terrae, per intelligentiam Suam extendit caelos, ad vocem quam dat Ille, multitudo aquarum in caelis, x 12, 13, li [15,] 16;
`vox’ pro Divino Vero, {8}’aquae’ pro veris quae in caelis et ex caelis; quod `aquae’ in Verbo sint vera, videatur n. 2702, 3058, 3424, 4976, 5668, 8568, 9323, ut quoque in Apocalypsi,
6 Vox Filii hominis sicut sonitus aquarum multarum, i 15:
Audivi vocem e caelo tanquam vocem aquarum multarum, xiv 2: et apud Davidem,
Vox Jehovae super aquis, Jehovah super aquis magnis, P. xxix 3:
apud Joelem,
Jehovah edidit vocem Suam coram exercitu Suo, quia innumerus qui facit Verbum Ipsius, ii 11;
`vox’ etiam ibi pro Divino Vero, etiam Verbum quod faciunt: apud eundem,
Jehovah ex Hierosolyma dabit vocem Suam, ut contremiscant caeli et terra, iv (x)16 [A.V. iii 16]:
apud Davidem,
Regna terrae, psallite Domino, equitanti super caelo caeli antiquitatis, ecce dabit in voce vocem roboris, Ps. lxviii 33, 34 [A.V. 32, 33]:
apud Johannem,
Dico vobis quod veniet hora quando mortui audient vocem Filii {9}Dei, et qui audient vivent, v 25;
quod `vox’ ibi sit Divinum Verum, proinde Verbum Domini, patet:
apud Ezechielem,
7 Sustulit me Spiritus, et audivi post me vocem terrae motus magni, Benedicta gloria Jehovae, et vocem alarum animalium, et vocem rotarum, et vocem terrae motus magni, iii 12, 13:
et dein,
Vox alarum cheruborum audita est usque ad atrium exterius, sicut vox Dei Schaddai cum loquitur, x 5;
`vox’ etiam ibi est Divinum Verum, `cherubi’ enim significant providentiam et custodiam Domini ne accessus sit ad Ipsum, et in caelum, nisi per bonum quod amoris, n. 9277 fin., 9509; `vox alarum et vox rotarum’ sunt vera spiritualia.
8 In hoc versu, {10}in quo de Aharone agitur, est sonus seu clangor (x)ex tintinnabulis, qui dicitur vox; etiam alibi in Verbo sunt soni et clangores ex {11} buccinis, ut et sonitus et clangores ex tonitribus, qui dicuntur voces, et per (x)illos pariter significantur Divina Vera, videatur n. 7573; praeterea etiam soni instrumentorum musicorum varii generis (t)significant similia, sed quae {12}sonum edunt stridulum et discretum, {13}significant Divina Vera spiritualia, quae autem sonum edunt continuum, Divina Vera caelestia, n. 418-420, 4138, 8337; inde patet quod per `sonos’ seu `voces tintinnabulorum’ significentur Divina Vera spiritualia; nam vestes Aharonis, et in specie pallium, in cujus fimbriis circumcirca erant, repraesentabant regnum seu caelum spirituale Domini, n. 9814, 9825.
@1 d nunc i mox$
@2 i Divinum Verum seu$
@3 parabitur$
@4 i quoque$
@5 quia$
@6 i similiter alibi$
@7 revertetur IT$
@8 aquae quae in coelis, sunt vera ibi, nam aquae in Verbo significant vera,$
@9 hominis AI$
@10 ubi$
@11 i tubis seu$
@12 sonant stridule et discretim$
@13 After continuum,$
2 Quod intrare et exire id sit, est ex repraesentativis in altera vita; ibi enim eunt, ambulant, progrediuntur, intrant et exeunt, sicut in mundo, sed peraguntur omnia illa secundum statum vitae cogitationum et affectionum (c)eorum, videantur loca supra citata; quod etiam inde originem ducant, et quod sint correspondentiae, et sic apparentiae reales, non animadvertunt; {3} inde patet quod omnia quae motus sunt significent illa quae {4}sunt status vitae; proinde quod `intrare et exire’ significent omnem statum vitae, {5}ita statum rei de qua agitur, a principio ad finem; inde est quod apud antiquos sollemnis {6}formula fuerit dicere quod sciant alicujus intrare et exire, seu introitum et exitum, cum intelligerent quod scirent omnem statum vitae ejus; et quoniam formula illa trahit originem ex correspondentiis in altera vita, de qua dictum est, ideo etiam in Verbo similiter dicitur, et ubi dicitur, simile significatur, ut in sequentibus his locis: in Libro 1 Samuelis,
Vocavit Achisus (x)Davidem, et dixit ad eum, Rectus tu, et bonum in oculis meis exire tuum et intrare tuum mecum in castris, {7}quia non inveni in te malum, xxix 6;
`bonum in oculis exire tuum et intrare tuum’ pro quod ei {8}beneplaceret omnis vitae ejus status: in Libro 2 Samuelis, 3
Nosti Abnerum, quod ad persuadendum tibi venerit, et ut cognoscat exitum tuum et introitum tuum, utque cognoscat omne quod facis, iii 25;
‘cognoscere exitum et introitum’ pro omnia cogitata et acta vitae, quare etiam dicitur, `utque cognoscat omne quod facit’: in Libro 2 Regum,
Sedere tuum, et exire tuum, et intrare tuum novi, et quod commoveris te contra Me, xix 27; Esai. xxxvii 28;
ibi de Sancheribo rege Assyriae; `nosse exire ejus et intrare ejus’ pro omnia ejus consilii: apud Davidem,
Jehovah custodiet te ab omni malo, custodiet animam tuam, Jehovah custodiet exitum tuum et introitum tuum ex nunc et usque in saeculum, Ps. cxxi 7, 8;
`custodire exitum et introitum’ pro {9}omne vitae secundum statum
boni et veri: apud Moschen,
4 Praeficiet Jehovah Deus spirituum {10}omni carni, virum super contionem, qui exeat coram illis, et qui intret coram illis, et qui educat illos, et qui introducat illos, ut non sit contio Jehovae sicut grex quibus non pastor, Num. xxvii 16, 17;
`qui exeat coram illis, et qui intret coram illis’ pro qui ducat illos, ita quem in omni vitae statu spectent et sequantur: apud Johannem,
Qui non intrans est per januam in caulam ovium sed ascendit aliunde, is est fur et latro; qui vero intrans est per januam, pastor est ovium. Ego sum {11}janua; per Me si quis intraverit, salvabitur, et intrabit et exibit, et pascuum inveniet, x 1, 2, 9;
intrare nempe caelum, {12}ita in bonum amoris et fidei, nam id bonum facit caelum; {13}quare `intrare et exire’ est quoad omnem vitae statum a Domino duci, proinde ex libero cogitare et velle bonum, hoc est, ex 5 amore et fide, quae a Domino, nam illa faciunt liberum: apud Lucam,
Jesus misit duodecim discipulos ad praedicandum regnum Dei, et dixit ad illos, In quam domum intraveritis, ibi manete, et inde exite, ix 4;
`intrare in domum, manere ibi, et inde exire’ pro frui consociatione caelesti cum illis qui recipiunt Dominum fide et amore, nam in caelo, qui simul in una societate sunt, etiam in una domo sunt, et intrant ibi et exeunt; sunt enim in simili bono; qui autem in dissimili sunt, non ita possunt, et si intrant, non per januas, sed aliunde, intrant; qui non scit quod talia significentur, non scire potest quid {14}involvit quod 6 in domum quam intraverint, ibi manerent et exirent: apud Ezechielem,
Cum intrabit princeps, via porticus (x)portae intrabit, et in via ejus exibit. Cum intrabit populus terrae ante Jehovam in festis statis, {15}intrans vero via portae septentrionis ad adorandum, exibit via portae meridiei; {15}intrans vero via portae meridiei, exibit via portae septentrionem versus, non revertetur via portae per quam intraverat, sed recta ante se exibit. Princeps autem in medio illorum cum {16}intrabunt illi, intrat, et cum exibunt illi, {17}exibit, xlvi 8-10;
agitur ibi in sensu interno de novo caelo et de nova Ecclesia, et per `principem’ significatur verum fidei ex bono amoris, quomodo id apud angelos in caelis, et apud homines Ecclesiae in terris intrat, et dein progreditur, cum per viam externam ad interiora, et cum per viam internam ad exteriora, describitur ibi per {18}introitum et exitum principis et populi terrae; `meridies’ est status veri fidei in interno homine, et `septentrio’ est status ejus in externo; {19}’introitus et exitus’ est status vitae quoad (d)bonum et verum, ita quoad cultum; ex illis satis manifeste 7 sciri potest quod `intrare et exire’ sint talia quae {20}sunt status vitae ex bono et vero; quid enim alioquin foret quod princeps intraret per {21}unam viam aut per aliam, ut et populus terrae? per `domum’ enim seu templum ibi, in quod {22}introitus et e quo {23}exitus, significatur caelum et Ecclesia, videatur n. 3720, {24}per ‘principem’ verum fidei, n. 5044; {25}per `populum terrae’ illi qui in caelo seu qui ab Ecclesia, n. 2928, {26}per `viam’ id quod ducit ad verum, n. 627, 2333, {27}per `portam’ doctrinale, n. 2851, 3187, {28}per `meridiem’ ubi verum in luce, n. 9642, ita verum in interno homine, et {29}per `septentrionem’ ubi verum in obscuro, n. 3708, ita verum in externo homine.
@1 i proficisci,$
@2 et ire significet statum vitae$
@3 i sed usque constare potest illis qui sciunt quod spatia ibi non sint qualia in mundo, sed quod sint apparentiae ex statibus et veri;$
@4 After vitae$
@5 seu$
@6 formulae IT$
@7 quoniam$
@8 beneplaceat$
@9 omnem vitam$
@10 omnis carnis IT$
@11 Pastor ovium AIT$
@12 est T$
@13 ita$
@14 talis loquutio involvit$
@15 ingressus$
@16 intrat, intrabunt illi AIT$
@17 exibunt AIT$
@18 ingressum et egressum$
@19 ingressus et egressus$
@20 veri et boni$
@21 illam$
@22 ingressus$
@23 egressus$
@24 quod princeps sit$
@25 quod populus terrae, sint$
@26 quod via sit$
@27 porta quod sit$
@28 meridies quod sit$
@29 quod septentrio sit$
@1 omnis cultus$
@2 in Ecclesia$
@3 i instituta$
@4 repraesentarent$
@1 per$
@2 et inde in cultu$
Quia per bracteam {11} significabatur illustratio (c)ex Divino Bono 2 Domini, ideo quoque illa vocabatur bractea (x)coronae sanctitatis, tum quoque Corona sanctitatis, nam corona est repraesentativum Divini Boni, et sanctitas est Divinum Verum inde procedens, ut supra dictum est; quod dicta {12}sit bractea coronae sanctitatis, patet in sequentibus hujus Libri Exodi,
Tandem fecerunt bracteam coronae sanctitatis ex auro puro, et scripserunt super ea scriptura sculpturarum sigilli, Sanctitas Jehovae, xxxix 30:
quod etiam dicta sit corona sanctitatis, alibi in Exodo,
Pones cidarim super caput ejus, et dabis coronam sanctitatis super {13}cidarim, xxix 6:
et in Levitico,
Posuit cidarim super caput ejus, et posuit super {13}cidarim contra facies ejus bracteam auri, coronam sanctitatis, viii 9.
Quod corona repraesentaverit Divinum Bonum ex quo Divinum 3 Verum, constat ex coronis regum, reges enim repraesentabant Dominum quoad Divinum Verum, videatur n. 2015, 2069, 3009, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148, inde illis corona super capite, et sceptrum in manu; regimen enim ex Divino Bono repraesentabatur per coronam, et regimen {14} ex Divino Vero per sceptrum.
Quod `corona’ id sit, constat ex sequentibus locis: apud Davidem,
4 Germinare faciam cornu Davidi, disponam lucernam Uncto Meo, hostes ejus induam pudore, sed super Ipso florebit corona Ipsius, Ps. cxxxii (x)17, 18;
`David’ ibi est Dominus, n. 1888, etiam `Unctus,’ n. 3008, (x)3009, `cornu’ Ipsius {15} potentia, n. 2832, 9081, `lucerna’ est Divinum Verum ex quo intelligentia, n. 9548, 9783, {16} `corona’ est Divinum Bonum {17}ex quo sapientia, ex quo etiam regimen Ipsius; `florere’ dicitur corona, quae est sapientia, per id quod sibi quoad Humanum acquisivit in mundo per pugnas et victorias contra inferna, n. (x)8273, 9528 fin., quae sunt hostes qui induentur pudore: apud eundem, 5
Iram exerces cum Uncto Tuo, damnasti in terram usque coronam Ipsius, Ps. lxxxix [39,] 40 [A. V. 38, 39];
ibi etiam `Unctus’ pro Domino, `ira’ pro statu tentationum, qui fuit cum in pugnis cum infernis; lamentatio tunc describitur per iram et damnationem, ultimum enim tentationis est sicut damnatio, prout ultima Domini in cruce quod desereretur, crux enim erat ultimum {18}tentationum seu pugnarum cum infernis, {19}et post ultimam illam induit Divinum Bonum, et sic univit Divinum Humanum Suum ipsi 6 Divino quod in Ipso: apud Esaiam,
In die illo erit Jehovah Zebaoth in coronam ornatus, et in cidarim decoris (x)reliquiis populi Sui, xxviii 5;
`corona ornatus’ pro sapientia quae est boni a Divino, `cidaris decoris’ pro intelligentia quae est veri (c)ex illo bono; {20} praedicatur de Divinis apud populum, ‘populus’ ibi est (x)Ecclesia, quia ibi erat: apud eundem,
Propter Zionem non tacebo, et propter Hierosolymam non quiescam, usque dum exeat sicut splendor justitia ejus, et salus ejus sicut lampas ardeat; et eris corona decoris in manu Jehovae, et cidaris regni in manu Dei tui, lxii 1, 3;
per `Zionem’ et `Hierosolymam’ intelligitur Ecclesia, per `Zionem’ Ecclesia caelestis et per `Hierosolymam’ Ecclesia spiritualis (d)inde; `corona decoris’ est sapientia quae boni, et `cidaris regni’ est intelligentia quae veri; et quia per `coronam’ significatur sapientia quae boni, ideo dicitur `in manu Jehovae,’ et quia per `cidarim’ significatur intelligentia, quae veri, ideo dicitur `in manu Dei,’ nam ubi agitur de bono, dicitur Jehovah, et ubi de vero, dicitur Deus, n. 2586, 2769, 6905:
8 apud Jeremiam,
Dic regi et dominae, Dimittite vos, sedete, quia descendit ornamentum capitis vestri, corona decoris vestri, xiii 18;
`corona decoris’ pro sapientia quae boni ex Divino Vero, `decus’ enim est Divinum Verum Ecclesiae, n. 9815: apud eundem,
Cessavit gaudium cordis nostri, conversa est in luctum chorea nostra, cecidit corona capitis nostri, Threni v [15,] 16;
‘corona capitis’ pro sapientia quae illis qui ab Ecclesia ex Divino Vero, ex qua illis excellentia prae reliquis populis, et inde quasi regimen:
9 apud Ezechielem,
{21}Dedi monile super nasum tuum, et inaures super aures tuas, et coronam ornatus {22}in caput tuum, xvi 12;
agitur ibi de instauratione Ecclesiae; `monile super nasum’ pro
perceptione boni, `inaures super aures’ pro perceptione veri, ac
oboedientia, `corona ornatus super caput pro sapientia inde: apud
Hiobum,
Gloriam a me abstraxit, et removit coronam capitis mei, xix 9;
`gloria’ pro intelligentia quae Divini Veri, n. 9429, `corona capitis’ {23}pro sapientia inde: in Apocalypsi,
10 Super thronis vidi viginti quattuor seniores sedentes indutos vestibus albis, qui habebant super capitibus suis coronas aureas: cadebant ante sedentem super throno, et adorabant viventem in saecula saeculorum, et projiciebant coronas suas ante thronum, (x)iv 4, 10;
`viginti quattuor seniores’ significant omnes illos qui in bono ex veris, et in sensu abstracto omnia bona ex veris, n. (x)6524, 9404, `throni’ sunt vera a Divino, n. 5313, 6397, 8625, 9039, `coronae aureae super capitibus’ sunt repraesentativa sapientiae ex Divino, et quia ex Divino, ideo projiciebant illas ante sedentem super throno.
Quoniam bonum sapientiae acquiritur per pugnas tentationum, 11
quae fiunt per vera fidei, {24}inde illis qui pugnabant contra mala et falsa, (c)et vincebant, assignabantur coronae, {25}ideo quoque coronae martyrii erant insignia imperii a Domino super mala; quod coronae sint praemia victoriae super mala, {26}et quod ideo sint bona sapientiae {27}ex causa quia haec sunt praemia, constat etiam ex Apocalypsi,
Vidi cum ecce equus albus et sedens super illo habens arcum, cui data est corona; hic exivit vincens et ut vinceret, (x)vi 2;
`equus albus et sedens super illo’ est Dominus quoad Verbum, n. 2760-2762, `arcus’ est doctrina veri, per quam pugnatur, n. 2686, 2709; inde patet quod `corona,’ quia de Domino, sit Divinum Bonum, quod victoriae praemium: et alibi,
12 Postea vidi, cum ecce nubes alba, et super nube sedens similis Filio hominis, habens super capite Suo coronam auream, et in manu Sua {28}falcem acutam, xiv 14;
‘nubes alba’ pro Verbi sensu litterali, n. 4060, (x)4391, 5922, 6343 fin., 6752, (x)8781, `Filius hominis’ pro Divino Vero quod a Domino, n. 9807, `corona aurea’ pro Divino Bono ex quo Divinum Verum, `falx acuta’ pro dissipatione mali et falsi: alibi,
Esto fidelis usque ad mortem, et dabo tibi coronam vitae, ii 10:
et alibi,
Ecce venio cito; tene quod habes, ut nemo (x)accipiat coronam tuam, iii 11;
`corona’ pro bono ex veris, ita pro sapientia, nam haec est boni amoris ex veris fidei. Ex his nunc constare potest quid significatur per coronam, et inde quid per coronam sanctitatis, quae fuit bractea auri, cui insculpta Sanctitas Jehovae.
@1 i, de qua sequitur$
@2 de qua$
@3 angelorum$
@4 i is$
@5 seu$
@6 percipit$
@7 nam intellectuale$
@8 d nam i et$
@9 Domino$
@10 ac$
@11 i illam$
@12 fuerit$
@13 cidari IT$
@14 i inde$
@15 i est$
@16 i et$
@17 ex quo (d)sapientia, quod florere dicitur quum sibi id$
@18 tentationis seu pugnae$
@19 post quam pugnam$
@20 i nam$
@21 Dedit AIT$
@22 super IT$
@23 etiam ibi pro sapientia quae boni$
@24 ideo$
@25 inde$
@26 ita quod$
@27 , nam$
@28 falx acuta$
@1 i de qua$
@2 i quae$
@3 imagine$
@1 fidei$
@2 nam haec sunt quae procedunt a Domino. Quod Dominus solus Sanctus, et quod omne sanctum sit ab Ipso, videatur n. 9229, 9680, 9820; et quod sanctum procedens dicatur Spiritus Sanctus n. 9818; quod angeli, prophetae et apostoli dicantur sancti a receptione Divini boni et veri a Domino, n. 9820; et quod inde sanctuarium sit coelum, quia ibi Divinum Domini, n. 8330, 9479$
@3 esset after auri$
@4 in$
@5 erat$
@6 i ac$
@7 jugiter coram oculis est,$
@8 illa$
@9 i; haec causa fuit, quod sculptura illa in auro, Sanctitas Jehovae, super cidari in fronte Aharonis posita fuerit$
@1 ibi$
@2 , nempe Divini Humani$
@3 i, quae insculpta erat bracteae auri,$
@4 coelo quod medium$
@5 coelo, quod ultimum,$
@6 ut primum enim$
@7 i coeli$
@8 id$
@9 i quisque enim angelus inde est in forma humana,$
@10 i est$
@1 ita$
@1 repraesentabatur$
Quia frons apud hominem correspondet amori ejus, {5}ideo qui in 2 amore caelesti sunt, hoc est, in amore in Dominum a Domino, dicuntur `signum {6}habere in frontibus,’ per quod significatur quod in tutela Domini {7}sint quia in Amore Ipsius, ut apud Ezechielem,
Dixit Jehovah, Transi per medium Hierosolymae, et signa signum super frontibus virorum gementium et suspirantium super omnibus abominationibus factis in medio ejus, et percutite, ne parcat oculus vester: sed contra ullum virum, super quo signum, ne appropinquate, ix 4, [5,] 6:
apud Johannem in Apocalypsi,
Ecce Agnus stans super monte Zionis, et cum Ipso centum quadraginta quattuor milia, habentia nomen Patris Ipsius scriptum super frontibus suis, xiv 1:
apud eundem ibi,
(x)Videbunt facies Dei et Agni, et nomen Ipsius in frontibus illorum, xxii 4:
apud eundem ibi,
3 Dictum, ut damno non afficerent gramen terrae, neque ullum virens, neque ullam arborem, sed homines solos qui non haberent signum Dei super frontibus suis, ix 4;
`habere signum Dei et nomen Dei et Agni super frontibus suis’ pro in tuto esse ab infestatione malorum quae ab inferno, quia in Domino per amorem {8}, `gramen et virens, quod non damno afficeretur’ pro vero scientifico per quod verum fidei, n. 7571, 7691, `arbor, quae nec damno afficeretur’ pro perceptione veri ex bono, n. 103, 2163, 2722, 2972, 4552, 7692: 4 apud Moschen,
Amabis Jehovam Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex omnibus viribus tuis: alligabis verba illa in signum super manum tuam, et sint in frontalia inter oculos tuos, Deut. vi 4, 5, 8;
{9}`in frontalia’ pro in signum amoris in Jehovam Deum; `inter oculos’ dicitur, quia `oculi’ significant intelligentiam et sapientiam quae ex illo amore, {10}et sapientia ex illo amore est Deum continue ante oculos habere; quod ita sit, patet, quia agitur de amore in Jehovam Deum; dicitur {11}quod Ipsum amarent ex toto corde, ex tota anima, et ex omnibus viribus, per quod significatur quod ex omnibus apud hominem; `ex corde’ est ex voluntate ubi bonum amoris, n. 7542, 9050, 9300, (x)9495, `ex anima’ est ex intellectu ubi verum fidei, ita ex fide, n. 9050, quae bina sunt interni hominis, `ex omnibus viribus’ est ex illis quae sunt {12}intellectus et voluntatis in externo homine; vires et potentia amoris utriusque hominis, externi et interni, significantur per `manus,’ n. 4931-4937, 7518, ideo dicitur quod verba illa alligarentur `in signum super manum.’
5 Quia `frons’ ex correspondentia significat amorem caelestem apud bonos, ita apud malos significat amorem infernalem, qui est oppositus caelesti; horum frons dicitur frons aenea apud Esaiam xlviii 4, et frons obfirmata apud Ezechielem iii 7, 8; {13}et de illis qui in amore infernali sunt, dicitur quod haberent characterem bestiae super frontibus, Apoc. xiii 16, xiv 9, xx 4, et quoque nomen Babylonis super {14}frontibus, Apoc. xvii 5.
@1 significent$
@2 seu$
@3 i ipsius$
@4 i, et sic porro$
@5 quapropter$
@6 accipere$
@7 essent$
@8 i et fidem$
@9 i esse$
@10 d ac i nam$
@11 amare$
@12 voluntatis et intellectus$
@13 ac illi quod habeant$
@14 illis$
seu peccata apud illos qui in bono sunt, est quia de Domino id dicitur, Dominus enim {3}repraesentabatur per Aharonem, et omne opus salvationis per officium seu sacerdotium ejus; quod de Domino dicatur quod portaverit peccata pro humano genere, non est in Ecclesia, sed usque nescitur quid intelligitur per portare iniquitates et peccata; creditur a quibusdam quod {4}sit quod assumpserit in Se peccata generis humani, ac passus sit Se damnari usque ad mortem crucis, et quod sic, quia damnatio pro peccatis in Illum conjecta est, mortales a damnatione liberati sint; tum etiam quod damnatio a Domino ablata fuerit per impletionem legis, quoniam lex unumquemvis qui non impleret illam, damnavisset; sed per `portare {5}iniquitatem’ illa non intelliguntur, 2 quoniam facta manent unumquemvis hominem post mortem, et {6}tunc secundum quale illorum judicatur vel ad vitam vel ad mortem; quale (c)eorum est ex amore et ex fide, nam amor et fides faciunt vitam facti; ac ideo non auferri possunt per translationem ad alium qui (x)portet illa; {7}inde patet quod per `portare iniquitates’ aliud intelligatur; quid autem intelligitur, constare potest ex ipsa portatione iniquitatum seu peccatorum a Domino; Dominus enim portat illa cum pugnat pro homine contra inferna, homo enim ex se contra illa non pugnare potest, sed hoc facit Dominus solus, {8}etiam continue pro unoquovis homine, sed cum differentia secundum receptionem Divini Boni ac Divini Veri; Dominus cum in mundo fuit, pugnavit contra omnia inferna, 3 et illa prorsus subjugavit; inde etiam justitia factus est; ita redemit illos qui Divinum Bonum et Verum ab Ipso recipiunt, a damnatione; nisi hoc a Domino factum {9}fuisset, nullus homo (t)salvari potuisset, nam inferna jugiter sunt apud hominem, ac dominantur super {10}illum, quantum Dominus non removet illa; et tantum removet, quantum homo desistit a malis; qui semel vincit inferna, in aeternum illa vincit, quod ut fieret a Domino, Humanum Suum Divinum fecit; qui itaque solus pugnat pro homine contra inferna, seu quod idem, contra mala et falsa, nam haec sunt ab infernis, ille dicitur portare peccata, nam solus id onus sustinet; quod per `portare peccata’ etiam significetur remotio malorum et falsorum ab illis qui in bono sunt, est quia id consequens est, nam quantum removentur inferna ab homine, tantum removentur mala et falsa, nam haec et illa, ut dictum est, ab infernis sunt; mala et falsa sunt peccata et iniquitates; quomodo cum his se habet, videantur quae supra n. 9715 et 9809 ostensa sunt, ubi de merito et justitia Domini, et quoque de subjugatione infernorum ab Ipso agitur.
4 Quod de Aharone dicatur quod ille portaret iniquitates, erat quia repraesentabat Dominum, ac sacerdotium illius omne opus salvationis Domini, {11}videatur n. 9806, 9809; ac praecipuum opus salvationis est redimere et liberare hominem ab infernis, et sic removere mala et falsa. Dicitur removere mala et falsa, quia liberatio a peccatis seu remissio eorum non aliud est quam remotio, manent enim apud hominem, sed quantum bonum amoris et verum fidei {12}implantantur, tantum malum et falsum removentur; se {13}habet hoc sicut cum caelo et inferno, caelum non exstinguit infernum {14}seu illos qui ibi, sed removet a se, est enim bonum et verum, quae a Domino, quae faciunt caelum, illa sunt quae removent; similiter se habet cum homine: homo ex se est infernum, at cum regeneratur, fit caelum, et quantum fit caelum, tantum removetur infernum. Communis opinio est quod mala, hoc est, peccata, non ita removeantur, sed quod prorsus {15}separentur; sed illi non sciunt quod totus homo ex se non sit nisi quam malum, et quod mala quae ejus sunt appareant sicut {16}exstirpata, quantum tenetur in bono a Domino, nam cum homo tenetur in bono, detinetur ille a malo; verum nemo potest detineri a malo et teneri in bono nisi qui in bono fidei et charitatis est a Domino, hoc est, quantum se patitur a Domino regenerari; nam per regenerationem implantatur caelum apud hominem, et per id removetur infernum quod apud illum, ut supra dictum est.
Ex his iterum constare potest quod `portare iniquitates’ cum de 5 Domino, sit continue pugnare pro homine contra inferna, ita continue removere illa, nam est remotio perpetua, non solum cum homo est in mundo sed etiam in altera vita in aeternum; ita removere mala non potest ullus homo, ex se enim homo ne quidem minimum mali removere potest, minus inferna, et adhuc minus in aeternum {17}. (d)Sed videantur quae de his prius ostensa sunt, nempe, quod mala apud hominem non prorsus separentur, sed quod removeantur quantum {18}in hoc bono est a Domino, n. 8393, 9014, 9333-9336, 9444-9454; quod Dominus cum in mundo {19}fuit, per tentationum pugnas vicerit inferna, et sic omnia disposuerit in ordinem, tum quod hoc fecerit ex Divino Amore, ad salvandum genus humanum, et quod sic etiam fecerit Humanum Suum Divinum, videantur loca citata, n. 9528 fin.,(m) et quod Dominus pugnet pro homine in tentationibus, quae sunt pugnae spirituales contra mala quae ab inferno, n. 1692, 6574, 8159, 8172, 8175, 8176, 8273, 8969.(n) Quomodo Dominus {20}portavit iniquitates generis humani, hoc est, {21}pugnavit cum infernis, et {22}subjugavit, cum in mundo fuit, et sic {23}acquisivit Sibi (x)Divinam Potentiam removendi illa apud omnes qui in bono sunt, et sic quod meritum et justitia factus, describitur apud Esaiam lix 16-20, tum lxiii 1-9, quae explicata videantur n. 9715, 9809.
Ex {24}his intellectis sciri potest quid significant omnia illa quae apud 6 eundem prophetam de Domino dicuntur capite liii, in quo a principio ad finem agitur de statu tentationum Ipsius, ita de statu in quo fuit cum pugnavit cum infernis, nam tentationes non aliud sunt quam pugnae cum illis; status ille ibi describitur, Quod morbos nostros Ille tulerit, et (x)dolores nostros portaverit, quod confossus ob praevaricationes nostras, et contusus ob iniquitates nostras; quod Jehovah incurrere fecerit in Ipsum iniquitatem omnium nostrorum; et {25}sic quod dederit impios sepulcro; quod voluntas Jehovae per manum Ipsius prosperabitur; quod ex labore animae Suae videbit et saturabitur, perque sapientiam Suam justificabit multos, eo quod iniquitates eorum Ipse portaverit, et (t)sic quod peccatum multorum tulerit; vocatur etiam ibi bracchium Jehovae, per quod significatur Divina Potentia, n. 4932, 7205; quod per `portare morbos, dolores, et iniquitates, ac confodi et contundi {26}ob illos’ significetur status tentationum, patet, nam tunc sunt dolores animi, angustiae, et desperationes, quae ita angunt; inferna inducunt talia, nam in tentationibus aggrediuntur ipsum amorem ejus contra quem pugnant; amor cujusvis est intimum ejus vitae; amor Domini fuit amor salvandi genus humanum, qui amor fuit Esse vitae Ipsius, Divinum enim in Ipso fuit ille amor; id quoque describitur ita apud Esaiam, ubi agitur de pugnis Domini, his verbis, Dixit, Certe populus Meus illi, ideo factus est illis in Salvatorem; in (x)omni angustia eorum Ipsi angustia; ob amorem, Suum, et clementiam Suam Hic redemit illos, et assumpsit illos, et portavit illos omnibus diebus aeternitatis, lxiii 8, 9.
7 Quod Dominus cum in mundo fuit, tales tentationes sustinuerit, paucis describitur apud Evangelistas, sed multis apud Prophetas, ac imprimis in Psalmis Davidis; dicitur solum apud Evangelistas quod deductus fuerit in desertum, et {27}postea tentatus a diabolo, et quod ibi fuerit quadraginta dies, et cum bestiis, Marc. i 12, 13; Matth. iv 1; at quod in tentationibus fuerit, hoc est, in pugnis cum infernis, a prima pueritia usque ad finem vitae Suae in mundo, non revelavit; secundum haec apud Esaiam,
Exactionem sustinuit, et afflictus est, non tamen aperuit os Suum, sicut agnus ad mactationem ducitur, et sicut ovis coram tonsoribus suis obmutescit, non aperuit os Suum, liii 7:
ultima Ipsius tentatio fuit in Gethsemane, Matth. xxvi; Marc. xiv, et dein passio crucis; quod per illam plene subjugaverit inferna, docet Ipse apud Johannem,
{28} Pater, eripe Me ex hora hac, sed propter hoc veni in horam hanc: Pater, glorifica nomen Tuum; exiit vox e caelo, Et glorificavi et rursus glorificabo; tunc Jesus dixit, Nunc judicium est mundi hujus, nunc princeps mundi hujus ejicietur foras, xii 27, 28, 31;
`princeps mundi’ est diabolus, ita totum infernum, `glorificare’ est Humanum facere Divinum; quod solum tentatio post quadraginta dies in deserto memoretur, est quia {29}dies quadraginta’ significant et involvunt tentationes ad plenum, ita plurium annorum, videatur n. 8098, 9437; `desertum’ significat infernum, et `bestiae’ cum quibus pugnavit ibi, turbam diabolicam.
Remotio peccatorum apud illos qui in bono sunt, seu qui 8 paenitentiam egerunt, repraesentata est in Ecclesia Judaica per hircum Asaselem vocatum, super cujus caput Aharon imponeret manus, et confiteretur iniquitates filiorum Israelis, ac omnes praevaricationes quoad omnia peccata eorum, et dein mitteret in desertum, et quod sic portaret hircus super se omnes iniquitates eorum in terram separationis, Lev. xvi 21, 22; per `Aharonem’ ibi repraesentatur Dominus, per `hircum’ significatur fides, per `desertum’ et ‘terram separationis’ infernum, et per `portare iniquitates filiorum Israelis illuc’ removere et conjicere illa in infernum; quod talia repraesentata fuerint, nemo scire potest nisi ex sensu interno; quisque enim videre potest quod iniquitates totius coetus non potuissent exportari in desertum per aliquem hircum, nam quid hircus commune habuit cum iniquitatibus? sed quia omnia repraesentativa illo tempore significaverunt talia quae Domini, caeli, et Ecclesiae sunt, ita quoque haec; sensus itaque internus docet quid involvunt, quod nempe {30}verum fidei sit per {31}quod regeneratur homo, consequenter per {31}quod removentur peccata, et quia fides veri est a Domino, est Ipse Dominus Qui id facit, secundum illa quae in Praefatione Gen. xxii, ut et n.2046, 3332, 3876, 3877, 4738, {32}dicta et ostensa sunt; quod `Aharon’ repraesentet Dominum, videatur n. 9806, 9808, quod `hircus caprarum’ sit verum fidei, n. 4169 fin., 4769; quod `desertum’ sit infernum, est quia castra, {33}ubi filii Israelis, significabant caelum, n. 4236; ideo etiam desertum vocatur `terra separationis’ seu excisionis; ita {34} `portare iniquitates in illam terram’ seu `in desertum’ est conjicere mala et falsa in infernum unde sunt, et conjiciuntur illuc cum removentur ita ut non appareant, quod fit cum homo detinetur ab illis per id quod teneatur in bono a Domino, secundum illa quae supra dicta sunt; (m)simile {35}quod per ejectionem peccatorum in desertum, significatur per 9 projectionem {36}illorum in profunditates maris, ut apud Micham,
Miserebitur nostri, supprimet iniquitates nostras, et projiciet in profunditates maris omnia peccata illorum, vii 19;
`profunditas maris’ est quoque infernum.(n)
Ex his nunc patet quod per quod Aharon portaret iniquitates 10
sanctorum, significetur remotio peccatorum ab illis qui in bono a Domino, et quod remotio eorum fiat continue a Domino, et quod id sit `portare iniquitates’; prout etiam alibi apud Moschen,
Dixit Jehovah ad Aharonem, Tu et filii tui tecum portabitis iniquitatem sanctuarii; tu etiam et filii tui tecum portabitis iniquitatem sacerdotii vestri: non accedent amplius filii Israelis ad tentorium conventus ad portandum peccatum, moriendo; sed faciet Levita opus tentorii, et illi portabunt iniquitatem eorum, Num. xviii 1, [22,] 23:
similiter per `portare’ apud Esaiam,
Attendite ad Me, domus Jacobi, et omnes reliquiae domus Israelis, portati ab utero, usque ad senectutem Ego idem, et usque ad canitiem Ego portabo; Ego {37}feci, et Ego portabo, et Ego feram, atque eripiam, xlvi 3, 4.
11 Quod `portare iniquitatem’ sit expiare, ita removere peccata, apud Moschen,
Moscheh indignatus Eleazari et Ithamari, quod combustus esset hircus sacrificii peccati, dicens, Quare non comedistis illud in loco sanctitatis, cum Jehovah dedit illud vobis ad portandum {38}iniquitatem contionis, ad expiandum illos coram Jehovah? Lev. x 16, 17;
quod `expiatio’ sit mundatio a malis, ita remotio a peccatis, videatur n. 9506; et quod Aharoni injunctum sit expiare populum, et condonare illis peccata, Lev. iv 26, 31, 35, v 6, 10, 13, 16, 18, 26 [A.V. v 6, 10, 13, 16, 18, vi 7], ix 7, xv 15, 30; quod portare peccata, cum non de sacerdotio, sit damnari, ita mori, Lev. v 1, 17, vii 18, xvii 16, xix 8, xx 17, 19, 20, xxii 9, xxiv 15; Num. ix 13, xviii (x)22; Ezech. xviii 19, 20, xxiii 49.
@1 i sunt$
@2 afferebant IT$
@3 repraesentatur$
@4 id significet$
@5 iniquitates$
@6 unusquisquis [unusquisque intended]$
@7 quapropter per portare iniquitatem, aliud intelligitur$
@8 hoc facit$
@9 fuerit$
@10 Ipsum$
@11 videantur$
@12 implantatur altered to implantantur A, implantatur IT$
@13 habent haec$
@14 , sed T$
@15 d separentur i exstirpentur$
@16 d separata i exstirpata$
@17 i, sed solus Dominus$
@18 is in bono A, in bono I$
@19 fuerit$
@20 portaverit$
@21 pugnaverit$
@22 subjugaverit illa$
@23 acquisiverit$
@24 illis$
@25 tandem$
@26 ab illis IT$
@27 ibi$
@28 i Nunc anima mea turbata est;$
@29 illa$
@30 fides$
@31 quam$
@32 allata$
@33 quae erant ubi coetus filiorum$
@34 i per AIT$
@35 etiam$
@36 peccatorum$
@37 feram$
@38 iniquitates IT$
{4}Quod dona dicta sint sancta, ac donare seu offerre illa dictum sit 2 sanctificare, erat quia repraesentabant sancta; offerebantur enim pro expiationibus, ita pro remotionibus a peccatis, quae fiunt per fidem et amorem in Dominum a Domino. Dicta sunt dona et munera oblata Jehovae, tametsi Jehovah, hoc est, Dominus, non (x)accipit dona seu munera, sed dat unicuivis gratis; usque tamen vult ut ab homine veniant sicut ab (x)ipso, modo agnoscat quod non sint {5}a semet sed a Domino, indit enim Dominus affectionem faciendi bonum ex amore, et affectionem loquendi verum ex fide; sed ipsa affectio influit a Domino, et apparet sicut in homine, ita sicut ab homine, nam quicquid homo facit ex (x)affectione quae amoris, ex vita facit, nam {6}amor est vita cujusvis; inde patet quod quae vocantur dona et munera oblata Domino ab homine, sint in sua essentia dona et munera oblata homini a Domino; et quod dicantur dona et munera, sit ex apparentia; apparentiam hanc vident omnes sapientes corde, sed non ita simplices, {7}at usque horum dona et munera {8}grata sunt, quantum ex ignorantia in qua innocentia, {9}fiunt; innocentia est bonum amoris in Deum, et habitat in ignorantia, imprimis apud sapientes corde, nam qui sapientes corde sunt, illi sciunt et percipiunt quod nihil sapientiae in {10}se sit a se, sed quod omne sapientiae sit a Domino, hoc est, omne boni quod amoris et omne veri quod fidei, et sic quod {11}usque apud sapientes in ignorantia habitet; inde patet quod agnitio ejus rei, et imprimis perceptio ejus, {12}sit innocentia sapientiae.
Dona quae offerebantur in Ecclesia Judaica, quae praecipue erant 3 holocausta, sacrificia, et minhae, dicebantur etiam expiationes a peccatis, nam propter condonationes illorum, hoc est, remotiones ab illis, oblata sunt; credebant etiam qui ab illa Ecclesia erant quod peccata sic condonata essent, immo prorsus ablata, nam dicitur post. quam obtulerunt illa, quod condonabitur illis, videatur Lev. iv 26, 31, 35, v 6, 10, 13, 16, 18, 26 [A.V. v 6, 10, 13, 16, 18, vi 7], ix 7, xv 15, 30; sed illi non sciebant quod munera illorum {13}repraesentarent interiora, ita talia quae ab homine fiunt ex amore et ex fide quae ex Domino, et quod haec sint quae expiant, hoc est, removent peccata, et cum remota {14}sunt, quod appareant sicut prorsus remota seu {15} ablata, ut supra in hoc et in praecedenti articulo ostensum est; erat enim gens illa in cultu repraesentativo, ita in cultu (x)externo absque interno, per (m)quem tunc conjunctio fuit caeli cum homine, {16}videantur citata, n. 9320 fin., 9380.(n)
@1 ita quoque remotiones peccatorum, nam$
@2 in homine$
@3 hominem$
@4 (m)Quod sanctificare dona sit offerre illa, est quia repraesentabant sancta amoris et fidei, quae sancta sunt quia a Domino, et sic quia Divina(n)$
@5 ab Ipso$
@6 affectio$
@7 quorum$
@8 i usque$
@9 d faciunt i fiant$
@10 illis$
@11 in densa ignorantia sint a se$
@12 est$
@13 repraesentabant$
@14 sint$
@15 i sicut$
@16 videatur$
@1 i supra$
@2 nam jugiter est quotidie et semper, praedicantur de tempore$
@3 i etiam$
@4 sit$
@1 id enim cum recipitur ab homine, placet, est enim tunc in alio, in quo spectatur, Divinum illud est bonum amoris et fidei a Domino in Dominum$
@2 et$
@3 infimo$
@1 baltheos IT$
@2 extremis T$
Fecerunt tunicas byssi, opus textoris, pro Aharone et filiis ejus, xxxix 27;
quod {4}tesselata fuerit, seu texta ex bysso, erat causa ut repraesentaretur id quod immediate procedit ex caelesti, quod est sicut continuum respective; quae enim ex caelesti procedunt sunt sicut quae ex voluntario apud hominem, omnia enim quae sunt intellectus apud hominem procedunt ex voluntario ejus; quae interius procedunt (c)ex voluntario, sunt quasi continua respective ad illa quae exterius; quapropter in illis quae interius ex voluntario procedunt, est imprimis affectio veri nam omnis affectio quae amoris in {5}intellectu influit ex voluntario ejus; similiter se habet in caelis, ubi caeleste regnum correspondet voluntario hominis, et spirituale regnum intellectuali ejus, videatur n. 9835; et quia {6} vestes Aharonis repraesentabant regnum spirituale Domini adjunctum regno caelesti Ipsius, n. (x)9814, ideo tunica repraesentabat (c)id quod intimum {7}ibi est, ita quod proxime ex regno caelesti {8}procedit, erat enim tunica intima vestis; inde patet cur texta seu tesselata fuit, et cur ex bysso; per `textum’ enim significatur id quod ex voluntario seu ex caelesti, n. 9915, et per `byssum’ significatur verum 3 quod ex amore caelesti, n. 9469; spirituale quod {9} ex caelesti etiam significatur per tunicas {10} alibi in Verbo, {11}sicut per tunicas pellis qua Jehovah Deus dicitur fecisse homini et uxori ejus postquam comederunt ex arbore scientiae, Gen. iii 20, 21; quod per illas `tunicas’ significetur verum ex origine caelesti, non sciri potest nisi historica illa quoad sensum internum evolvantur, quapropter explicabitur; per `hominem et uxorem’ ejus {12}ibi intelligitur Ecclesia caelestis, per ipsum hominem ut maritum Ecclesia illa quoad bonum, et per uxorem ejus Ecclesia illa quoad verum; hoc verum et illud bonum fuit {13}verum et bonum Ecclesiae caelestis; cum autem Ecclesia illa lapsa fuit, quod factum est per ratiocinationes ex scientificis de (t)veris Divinis, {14}quod in sensu interno significatur per serpentem qui persuasit; {15}hic primus status post lapsum illius Ecclesiae est qui ibi describitur, ac verum ejus per tunicas pellis.
4 Sciendum est quod per creationem caeli et terrae in primo capite Geneseos in sensu interno intelligatur et describatur nova creatio seu regeneratio hominis Ecclesiae tunc, ita instauratio Ecclesiae caelestis, et quod per paradisum intelligatur et describatur sapientia et intelligentia illius Ecclesiae, et per esum ex arbore scientiae lapsus illius per quod ex scientificis ratiocinati sint de Divinis; quod ita sit, videantur quae de illis in explicationibus ad illa capita ostensa sunt, sunt enim omnia illa quae continentur in primis capitibus Geneseos, historica facta, {16}in quorum sensu interno sunt Divina de nova creatione seu regeneratione hominis Ecclesiae caelestis, ut dictum est; ille {17} mos scribendi fuit antiquissimis temporibus, non {18}solum apud illos qui ab Ecclesia fuerunt sed etiam apud illos qui extra Ecclesiam, ut apud Arabes, Syros, et Graecos, ut patet a libris illorum temporum tam sacris quam profanis; ad imitamen illorum, quia ex illis, conscriptum 5 est Canticum Canticorum a Salomone, qui liber non est liber sacer, quoniam non continet caelestia et Divina in serie intus, sicut libri sacri; Liber Hiobi etiam est liber Antiquae Ecclesiae; memorantur etiam libri sacri {19}Antiquae Ecclesiae, qui nunc deperditi sunt, apud Moschen, Num. xxi 14, 15, {20}27 seq., quorum historica dicebantur Bella Jehovae, et prophetica, Enuntiata, videatur n. 2686, 2897; quod in historicis illorum quae dicta sunt Bella Jehovae, talis stilus fuerit, patet ex illis (t)ibi quae inde a Mosche desumpta et allata sunt, ita historica illorum accedebant ad stilum quendam propheticum, talem ut res ab infantibus et quoque a simplicibus memoria retineri potuissent; quod libri illi ibi citati sacri fuerint, patet ab illis quae ibi vers. 28-30 exstant, collatis cum illis quae apud Jeremiam xlviii 45, 46, ubi similia. Quod talis stilus apud illos qui extra Ecclesiam fuerunt, eo tempore usitatissimus et fere unicus fuerit, liquet a fabulosis illorum scriptorum qui extra Ecclesiam erant, quibus {21}involvebantur moralia seu talia quae affectionum ac vitae sunt.
In historicis non factis sed veris, quae sunt quae in Libris 6 Moschis post illa capita, tum quae in {22}Libris Joschuae, {23} Judicum, {24} Samuelis, et {24} Regum, etiam {25}tunicae significant verum (c)ac bonum veri spirituale procedens ex vero et bono caelesti; (sciendum est quod verum et bonum spirituale sit {26}quale est verum et bonum angelorum in {27}medio seu altero caelo; at quod verum et bonum caeleste sit verum et bonum quale est angelorum in tertio seu intimo caelo, videantur loca citata n. 9277;) in {28}Libris Moschis memoratur quod Israel pater dederit Josepho filio suo tunicam variorum colorum, et quod propter illam fratres ejus indignati sint, et postea exuerint ac intinxerint sanguine, et sic miserint ad patrem suum, Gen. xxxvii 3, 23, 31-33; haec erant historica vera, quae quia similiter intus {29} seu in sensu interno continebant sancta caeli et Ecclesiae, ita Divina, per tunicam illam variorum colorum significabatur status boni et veri quem Josephus repraesentaret, qui erat status veri et boni spiritualis procedentis ex caelesti, videatur n. 3971, 4286, 4592, 4963, 5249, 5307, (x)5584, 5869, 5877, 6417, 6526, 9671; omnes enim filii Jacobi repraesentabant talia quae sunt caeli et Ecclesiae in suo ordine, n. 3858, 3926, 4060, 4603 seq., 6335, 6337, 6397, 6640, 7836, 7891, 7996, at (x)ibi {30}repraesentabant opposita.
7 Quoniam omnia quae in libris Verbi repraesentativa ac significativa Divinorum caelestium et spiritualium sunt, {31}tam quae in libris historicis quam quae in libris propheticis, ideo affectio illius veri per `filiam regis’ ac ipsum verum per vestes ejus describitur apud Davidem,
{32}Filiae regum inter pretiosas tuas; consistit regina ad dextram tuam in auro optimo Ophiris: filia Tyri munus {33}afferet; facies tuas deprecabuntur divites populi; tota gloriosa filia regis intus, a textis (seu tesselatis) auri vestimentum {34}suum (tunica {35}sua); in acupictis adducetur regi, Ps. xlv 10 seq. [A. V. 9 seq.];
quod `filia’ in genere significet affectionem {36}veri et boni spiritualis, ita quoque Ecclesiam, videatur n. 2362, 3024, 3963, (x)9055 fin., et quod `rex’ cum de Domino, significet Divinum Verum, n. 2015, 2069, 3009, (x)4581, 4966, 5068, 6148; inde patet quod omnia illa quae de `filia regis’ in Psalmo illo memorantur significent talia quae sunt affectionis veri et boni a Domino in Ecclesia; quod dicatur quod `filia Tyri afferet munus’ significat {37} cognitiones boni et veri; quod `Tyrus’ illas significet, videatur n. 1201; similiter `divites populi,’ nam per `divitias’ in spirituali sensu non aliud quam cognitiones boni et veri intelliguntur, n. 1694, 4508; inde patet quid significatur per quod `filia regis gloriosa intus,’ et quod `vestimentum ejus esset (c)ex textis auri’; per vestimentum {38}ejus intelligitur tunica, ut patet ab ejus vocis significatione in lingua originali, significat enim ibi vestem proximam corpori; quod sit tunica, constat apud Johannem xix 24, ubi de tunica Domini agitur, quae apud Davidem Ps. xxii 19 [A. V. 18] vocatur vestimentum eadem voce; tum in Libro 2 Sam. xiii 18, ubi dicitur quod filiae regis tunicis variorum colorum investitae fuerint, de qua re mox sequitur; {39} per `texta auri’ apud Davidem intelligitur simile quod per `tesselata tunicae’ Aharonis, est {40} eadem vox in lingua originali; quid {41} acupictum in quo adducetur regi, videatur n. 9688.
`Quia per `filiam regis’ et per `vestimentum ejus’ seu per tunicam 8 ejus, repraesentabantur talia, ideo quoque filiae regis eo tempore talibus vestiebantur, {42}ut constat in Libro 2 Samuelis,
Erat super Thamare tunica variorum colorum; quia talibus vestiebantur filiae regis amiculis, xiii 18.
Quia nunc bona et {43}vera spiritualia per tunicas repraesentabantur, 9 constare potest quid per tunicam Aharonis significatur, tum quoque quid per tunicas filiorum ejus, de quibus {44}in versu sequente hujus capitis, quod filiis Aharonis facerent tunicas, (x)balteos, et tiaras, ad gloriam et ad decus; et quia tunicae illorum sancta illa repraesentabant, ideo {45}dicebatur quod filii Aharonis Nadab et Abihu, qui combusti igne e caelo quia ex igne alieno suffiebant, {46} in tunicis educerentur extra castra, Lev. x 1-5, nam per `ignem alienum’ significatur amor aliunde quam ex caelesti, est enim `ignis sacer’ in Verbo amor caelestis seu Divinus, n. 6832, 6834, 6849, 7324, 9434; inde {47}bona et vera spiritualia, quae per `tunicas’ eorum significantur, conspurcata {48}erant, ac ideo {49}illi in tunicis extra castra educti sunt.
Simile etiam per `tunicam’ significatur apud Micham, 10
Populus Meus pro hoste statuit propter vestem, tunicam extrahitis a transeuntibus secure, (x)ii 8;
ibi tunica alia voce in lingua originali, quae tamen significat verum et bonum spirituale; `tunicam extrahere a transeuntibus secure’ est deprivare suis veris spiritualibus illos qui in simplici bono vivunt, `pro hoste habere propter vestem’ est malum illis facere {50}propter verum quod cogitant, cum tamen nemo laedendus propter {51}id quod credit verum esse, modo in bono sit, n. 1798, 1799, 1834, 1844.
11 Ex his nunc constare potest quid significatur per `tunicam’ apud Matthaeum,
Jesus dixit, Non jurabis omnino, neque per caelum, neque per terram, neque per Hierosolymam, neque per caput; esto sermo vester, Ita ita, non non, quod ultra haec est, ex malo est; si quis te velit in jus trahere, et tunicam tuam auferre, permitte illi etiam pallium, v 34-36, 37, 40;
qui (x)non scit {52}qualis status angelorum in regno caelesti Domini est, nequaquam scire potest quid illa Domini verba involvunt, agitur enim ibi de {53}statu boni et veri apud illos qui in caelesti regno Domini sunt, apud quos omne verum inest impressum cordibus; sciunt enim ex bono amoris in Dominum omne verum, usque adeo ut nusquam de eo ratiocinentur, sicut in spirituali regno, {54}quapropter cum agitur de veris, modo dicunt, Ita ita, vel, Non non, immo nec nominant ibi fidem, de quo (x)statu illorum videantur loca citata n. 9277; inde nunc patet quid significatur per quod `non jurabunt omnino,’ per `jurare’ enim significatur confirmare vera, n. 3375, 9166, quod fit per {55}rationale (x)et scientifica ex Verbo in spirituali regno; per `trahere in jus, et tunicam velle auferre,’ {56}est disceptare de veris {57}et velle persuadere quod non verum sit; `tunica’ est verum ex caelesti, relinquunt enim cuivis suum verum absque ulteriore ratiocinatione.
12 Per `tunicam’ {58} significatur verum (c)a caelesti etiam alibi apud {59}Matthaeum,
Jesus misit duodecim ad praedicandum regnum caelorum, dicens quod non possiderent aurum, neque argentum, neque aes in zonis suis; nec peram in viam, neque binas tunicas, neque calceos, neque baculos, x 9, 10;
per illa repraesentabatur quod qui in bonis et veris a Domino sunt, nihil {60}boni et veri a se possideant, sed quod omne {60}verum et bonum illis sit a Domino; per `duodecim discipulos’ enim repraesentabantur omnes qui in bonis et veris sunt a Domino, in sensu abstracto omnia bona amoris et vera fidei a Domino, n. 3488, 3858 fin., 6397; bona et vera a semet et non a Domino significantur per `possidere aurum, argentum, aes in zonis’ et per `peram,’ vera autem et bona a Domino significantur per `tunicam, calceum, et baculum,’ per `tunicam’ verum interius seu verum ex caelesti, per `calceum’ verum exterius seu verum in naturali {61}, n. 1748, 6844, per `baculum’ potentia {62}veri, n. 4876, 4936, 6947, 7011, 7026; per `duas’ autem `tunicas, duos calceos, et duos baculos’ vera et illorum potentiae tam (c)a Domino quam ea semet; quod {63}liceret illis habere unam tunicam, unum par calceorum, et unum baculum, constat apud Marcum vi 8, 9; et apud Lucam ix 2, 3.
Cum ex his notum est quid per `tunicam’ significatur, patet quid 13 per `tunicam Domini,’ de qua apud Johannem,
Acceperunt {64}vestes, et fecerunt quattuor partes, unicuique militi partem, et tunicam, et tunica erat inconsuta, desuper texta per totum; dixerunt, Non dividamus illam, sed sortiamur de illa cujus sit; ut scriptura impleretur dicens, Diviserunt vestes Meas sibi ipsis, et super tunicam Meam jecerunt sortem; milites haec fecerunt, xix 23, 24; Ps. xxii 19 [A.V. 18];
quis non videre potest, qui ex ratione aliquantum illustrata cogitat, quod illa significaverint Divina, et quod alioquin de illis apud Davidem non prophetatum fuisset? quid autem significant, non sciri absque sensu interno potest, ita non absque cognitione inde, quid {65}significant `vestes,’ quid `sortem jacere’ super illis seu `dividere,’ quid `tunica,’ et quod `inconsuta’ seu ‘desuper texta per totum,’ et {66} quid `milites’; ex sensu interno patet quod per `vestes’ significentur vera, et per `vestes Domini’ Divina Vera, per `jacere sortem {67} et dividere’ {68} distrahere illa et dissipare, n. 9093; per `tunicam’ Divinum Verum spirituale ex Divino Caelesti, simile quod per tunicam Aharonis, quoniam Aharon repraesentabat Dominum, ita quoque per quod illa inconsuta et texta desuper per totum, simile quod per tesselatum seu textum de tunica Aharonis; quod {69}tunica non divideretur, significabat quod Divinum Verum spirituale proxime procedens ex Divino Vero caelesti, non dissipari potuerit, quia id verum est verum internum Verbi, quale 14 apud angelos in caelo; quod dicatur quod milites id fecerint, significat quod illi pugnarent pro veris, ita ipsi Judaei, apud quos fuit Verbum, {70} qui tamen usque tales fuerunt ut dissiparent illud; nam {71} Verbum habebant, usque tamen non inde scire volebant, quod Dominus esset Messias ac Filius Dei, Qui venturus, nec aliquid internum {72}Verbi, sed modo externum, quod etiam trahebant ad amores suos, qui erant amores sui et mundi, ita ad favorem cupiditatum inde scaturientium; haec significantur per divisionem vestimentorum Domini; nam quicquid illi fecerunt Domino, repraesentabat statum Divini Veri ac Boni tunc apud illos, ita quod similiter vera Divina {73}tractarent sicut Ipsum, nam Dominus cum in mundo fuit, erat ipsum Divinum Verum, videantur citata n. 9199 fin., {74} 9315 fin.
@1 After constat$
@2 i videatur$
@3 After textoris$
@4 texta seu tesselata fuerit$
@5 intellectuali$
@6 i nunc$
@7 Before quod intimum$
@8 After proxime$
@9 i procedit$
@10 i etiam IT$
@11 ut$
@12 Before ejus but d$
@13 bonum et verum coeleste$
@14 quae in sensu interno significantur$
@15 tunc primus status illorum, qui ab illa Ecclesia, fuit status veri ex coeleste, hic status est qui per tunicas pellis ibi significatur$
@16 in quibus Divina$
@17 i enim$
@18 modo$
@19 illius temporis A, Antiquae Ecclesiae, quae nunc deperditae sunt I$
@20 i et$
@21 involvebant IT$
@22 libro$
@23 i in libro$
@24 i Libris$
@25 tunicae significant altered to tunica significat$
@26 Before angelorum$
@27 altero seu medio$
@28 his libris$
@29 i in se$
@30 quae contra illa seu in opposito sensu$
@31 tam quae in Libris ejus historicis, ideo quoque describitur affectio veri ac boni spiritualis$
@32 Filia Regis IT$
@33 dabit$
@34 tuum AIT$
@35 tua AIT$
@36 boni et veri$
@37 i quod$
@38 enim IT$
@39 i et$
@40 i enim$
@41 i sit$
@42 prout$
@43 veri IT$
@44 dicitur in versu mox$
@45 de filiis$
@46 i dicitur quod$
@47 bonum et verum spirituale$
@48 sunt$
@49 cum illis extra castra educti$
@50 propterea,$
@51 fidem suam$
@52 statum angelicum, imprimis apud illos qui in coelesti Regno Domini sunt$
@53 illis$
@54 sed dicant modo ita ita, non non, cum agitur de veris, quapropter$
@55 rationalia$
@56 significatur$
@57 , quae quidem dicent illis qui inquirunt, et quoque relinquent, at$
@58 i etiam$
@59 Eundem$
@60 veri et boni$
@61 i inde$
@62 inde$
@63 licuerit$
@64 vestimenta$
@65 significat vestis,$
@66 i per$
@67 i super illis$
@68 i pro$
@69 illa$
@70 i et sic apud quos fuit Verum Divinum,$
@71 i tametsi$
@72 ejus$
@73 tractaverint after Ipsum$
@74 i et$
@1 i nam$
@2 i illa$
@1 vestis intima$
@2 i ejus$
@1 intimorum$
@1 i enim$
@2 quia est$
@3 at$
@4 et ibi praesens$
@1 procedens$
@1 tiarae, quia ita dicebantur cidares pro filiis Aharonis$
@1 Levit. viii 25 seq. 33 written in m$
@2 Ex. xxix 29 seq. written in m$
@3 Divinum in externis$
@1 qui$
@1 mox$
@2 quod repraesentatur per vestes Aharonis$
@3 repraesentatur$
2 Quod primum attinet, quod unxerint lapides erectos in statuas: constat in Libro Geneseos,
Mane surrexit Jacob in matutino, et sumpsit lapidem quem {8}posuit sub capitalia sua, et posuit illum statuam, et fudit oleum super caput ejus, xxviii 18;
causa quod ita unxerint lapides, erat quia per `lapides’ significabantur vera, ac vera absque bono non vitam caeli, hoc est, vitam a Divino, in se habent; cum itaque lapides oleo uncti erant, tunc repraesentabant vera a bono, ac in supremo sensu Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, ita Ipsum Dominum, Qui inde dictus est lapis Israelis, n. 6426; quod `lapides’ sint vera, videatur n. 643, 1298, 3720, 3769, 3771, 3773, 3789, 3798, 6426, 8941, 9476, similiter `statuae,’ n. 3727, 4580, 9388, 9389; et quod `ungere statuas’ sit facere ut vera ex bono sint, ita quod sint vera boni, proinde bona, n. 3728, 4090, 4582; quod lapides erecti in statuas dein pro sanctis habiti fuerint, constat ex eodem capite Geneseos, ubi Jacob {9} vocavit nomen loci illius Bethel, et dixit, Si rediero in pace ad domum patris mei, lapis hic quem posui statuam, erit domus Dei, vers. 19, [21,] 22; `Bethel’ est domus Dei, et domus Dei est Ecclesia, estque caelum, et in supremo sensu Ipse Dominus, n. 3720.
Secundo, quod unxerint arma belli, sicut scuta et clypeos, constat 3 apud Esaiam,
Surgite, principes, ungite scutum, xxi 5:
et in Libro 2 Schemuelis,
Pollutus est clypeus heroum, clypeus Schaulis non unctus oleo, 1 21;
quod arma belli uncta fuerint, erat causa quia significabant vera pugnantia contra falsa, ac vera ex bono sunt quae valent contra illa, non autem vera absque bono, quapropter arma belli uncta repraesentabant vera procedentia a bono quod a Domino, ita vera per quae Ipse Dominus pugnat apud homines pro illis contra falsa ex malo, hoc est, contra inferna; quod arma belli sint vera pugnantia contra falsa, videatur n. 1788, 2686; `bellum’ enim in verbo significat pugnam spiritualem, n. 1664, 2686, 8273, 8295, ac `hostes’ significant inferna, in genere mala et falsa, n. 2851, 8289, 9314.
Tertio, quod unxerint altare et omnia ejus vasa; tum tentorium 4 conventus, et omnia quae inibi, constat apud Moschen,
Dixit Jehovah ad Moschen, Unges altare et sanctificabis illud, Exod. xxix 36:
apud eundem,
Facies oleum unctionis sanctitatis, quo unges tentorium conventus, et arcam testimonii, et mensam, et omnia vasa ejus, ac candelabrum, et omnia vasa ejus, et altare suffimenti, et altare holocausti, et omnia vasa ejus, {10}et labrum et basin ejus; ita sanctificabis ea, ut sint sanctum sanctorum; omnis qui tetigerit ea sanctificabit se, Exod. xxx 25-29:
apud eundem,
Sumes oleum unctionis, et unges habitaculum, et omne quod in eo, et sanctificabis illud, et omnia vasa ejus, ut {11}sit sanctum; unges etiam altare holocausti, et omnia vasa ejus, et sanctificabis altare, ut altare sit sanctum sanctorum, et unges labrum et basin ejus, et sanctificabis illud, Exod. xl 9-11:
apud eundem,
5 Moscheh unxit habitaculum et omnia quae in eo, deinde aspersit de oleo super altare et omnia vasa ejus, et labrum et scapum ejus, ad sanctificandum illa, Lev. viii 10-12; Num. vii 1;
causa quod ungeretur altare {12}et habitaculum cum omnibus ibi, erat ut repraesentarent Divina ac sancta caeli et Ecclesiae, consequenter sancta cultus, nec repraesentare illa potuerunt nisi inaugurata fuissent per tale quod repraesentabat bonum amoris, nam Divinum per bonum amoris intrat, et per illud adest in caelo et in Ecclesia, proinde etiam in cultu; et absque illo Divinum non intrat nec adest, sed proprium hominis, et cum {13}proprio infernum, (c)ac cum infernum {14} malum et falsum, nam proprium hominis non aliud est; inde patet cur unctio fiebat per oleum, oleum enim in sensu repraesentativo est bonum amoris, videatur n. 886, 4582, 4638, 9780, et altare erat {15}praecipuum repraesentativum Domini, ac inde cultus ex bono amoris, n. 2777, 2811, 4489, 4541, 8935, 8940, 9388, 9389, 9714, et habitaculum cum area erat {15}praecipuum repraesentativum caeli ubi Dominus, n. 9457, 9481, 9485, 9594, 9596, (a)9632, 9784; quod proprium hominis non sit nisi quam malum et falsum, ita infernum, n. 210, 215, 694, 874-876, 987, 1047, 3812 fin., 5660, 8480, 8941, 8944; quod quantum proprium hominis removetur, tantum Dominus adesse possit, n. 1023, 1044, 4007 fin.
6 Quarto, quod unxerint illos qui sacerdotio fungerentur eorumque vestes, constat apud Moschen,
Sume oleum unctionis, ac effundes super caput Aharonis, ac unges eum, Exod. xxix 7, xxx 30:
apud eundem,
Indue Aharonem vestibus sanctitatis, et unges eum, et sanctificabis eum, ut sacerdotio fungatur Mihi, et filios ejus unges quemadmodum unxisti patrem, et erit ut sit illis unctio eorum in sacerdotium saeculi, in generationes eorum, Exod. xl 13-15:
apud eundem,
Moscheh effudit de oleo super caput Aharonis, et unxit illum, ad sanctificandum (c)illum. Dein sumpsit de oleo unctionis, et de sanguine qui super altari, et sparsit super Aharonem, super vestes ejus, super filios ejus, et super vestes filiorum ejus cum eo, et sanctificavit Aharonem, vestes ejus, filiosque ejus, et vestes filiorum ejus cum eo, Lev. viii 12, 30;
causa quod ungeretur Aharon, et quod ungeretur filii ejus, ipsaeque 7 illorum vestes, erat ut repraesentarent Dominum quoad Divinum Bonum, ac quoad Divinum Verum inde, {16} Aharon Dominum quoad Divinum Bonum, et filii ejus quoad Divinum Verum inde, ac in genere ut sacerdotium repraesentaret Dominum quoad omne opus salvationis; (x)quod in ungerentur vestibus, Exod. xxix 29, erat quia vestes Aharonis repraesentabant regnum spirituale Domini adjunctum regno caelesti Ipsius; regnum caeleste est ubi bonum amoris in Dominum a Domino regnat, {17}ita influxus Divini in {18}regnum spirituale fit per bonum amoris; ideo inauguratio ad repraesentandum fiebat per oleum, quod in sensu spirituali est bonum amoris; quod Aharon {19}repraesentaverit Dominum quoad Divinum Bonum, videatur n. 9806, quod filii ejus repraesentaverint Dominum quoad Divinum Verum ex Divino Bono procedens, n.9807, quod sacerdotium in genere repraesentaverit Dominum quoad omne opus salvationis n. 9809, {20} quod vestes Aharonis repraesentaverint regnum spirituale Domini adjunctum regno caelesti Ipsius, n. 9814 quod vestes filiorum ejus repraesentaverint illa quae inde procedunt, n. 9946, 9950, quod in caelesti regno bonum amoris in Dominum regnet, citata n. 9277.
Quia inauguratio ad repraesentandum fiebat per unctionem, et per 8 Aharonem et filios ejus repraesentabatur Dominus, et quod ab Ipso, ideo Aharoni et filiis ejus dabantur sancta filiorum Israelis, {21}quae erant dona data Jehovae et vocabantur sublationes, et dicitur quod sint unctio, tum pro unctione, hoc est, quod sint repraesentatio seu pro repraesentatione Domini, et quod ab Ipso, ut constat ab his apud Moschen,
Pectus motitationis, et armum sublationis accepi a cum filiis Israelis de (x)sacrificiis pacificorum, dedi ea Aharoni et filiis ejus; haec unctio Aharonis et unctio filiorum ejus de ignitis Jehovae, quae praecepi dare illis, quo die unxerat (c)illos a cum filiis Israelis, Lev. vii 34-36:
et alibi apud eundem,
Locutus est Jehovah ad Aharonem, Ecce dedi tibi custodiam sublationum Mearum quoad omnia sancta filiorum Israelis, tibi dedi ea pro unctione, et filiis tuis, in statutum aeternitatis; omne munus eorum, quoad omnem minham eorum, quoad omne sacrificium peccati (c)et reatus, omnem agitationem filiorum Israelis, omnem adipem olei puri, et omnem adipem musti et frumenti primitias eorum quas dabunt Jehovae, tibi dedi eas; tum omne devotum in Israele, omnem aperturam uteri, ita omnem sublationem sanctorum. In terra eorum non habebis hereditatem, nec pars tibi erit in medio eorum; Ego pars tua et hereditas tua in medio filiorum Israelis, Num. (x)xviii 8-20;
ex his patet quod `unctio’ sit repraesentatio, quoniam per unctionem inaugurabantur ad repraesentandum, et quod per id significatum sit quod omnis inauguratio {22}in sanctum caeli et Ecclesiae sit per bonum amoris quod a Domino, et quod {23} bonum amoris sit Dominus apud illos; quia ita est, dicitur quod Jehovah sit `pars et hereditas ejus.’
Quinto, quod unxerint etiam prophetas, constat ex Libro i Regum,
Dixit Jehovah ad Eliam, Unge Chasaelem in regem super Syros, et Jehu unge in regem super Israelem, (c)et Elischam unge in prophetam pro te, xix 15, 16:
et apud Esaiam,
Spiritus Domini Jehovih super Me, ideo unxit Jehovah Me ad evangelizandum pauperibus; misit Me ad obligandum fractos corde, ad praedicandum captivis libertatem, lxi 1;
quod ungerentur prophetae, erat causa quia prophetae repraesentabant Dominum quoad {24}doctrinam Divini Veri, proinde quoad Verbum, nam hoc est {24}doctrina Divini Veri, quod prophetae {25}Verbum repraesentaverint, videatur n. 3652, 7269, in specie Elias et Elischah, n. 2762, 5247 fin., 9372; et quod Dominus quoad Divinum Humanum sit Qui repraesentatur, ita Qui intelligitur {26}per quem unxit Jehovah, docet Ipse Dominus apud Lucam iv 18-21.
10 Sexto, quod postea unxerint reges, et quod illi dicti fuerint uncti Jehovae, constat ex pluribus locis in Verbo, ut 1 Sam. x l, xv 1, 17, (x)xvi 3, 6, 12, xxiv 7, 11 [A.V. 6, 10], xxvi 9, 11, 16, (x)23; 2 Sam. 1 16, ii 4, 7, v 3, xix 22 [A.V. 21]; 1 Reg. i 34, {27}45, xix 15, 16; 2 Reg. ix 3, xi 12, xxiii 30; Threni iv 20; Hab. iii 13; Ps. ii 2, 6; Ps. xx (x)7 [A.V. 6]; Ps. xxviii 8; Ps. xlv (x)8 [A.V. 7]; Ps. lxxxiv (x)10 [A.V. 9]; Ps. lxxxix (x)21, 39, 52 [A.V. 20, 38, 51]; Ps. cxxxii 17; et alibi; causa quod unxerint reges, erat ut repraesentarent Dominum quoad judicium ex Divino Vero, quapropter in Verbo per `reges’ significantur vera Divina, videatur n. 1672, 2015, 2069, 3009, 3670, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148.
Quod reges dicti fuerint uncti Jehovae, et quod ideo sacrosanctum 11 fuerit laedere illos, erat causa quia per unctum Jehovae {28} intelligitur Dominus quoad Divinum Humanum, tametsi quoad sensum litterae applicatur regi qui oleo unctus, Dominus enim cum in mundo fuit, fuit ipsum Divinum Verum quoad Humanum, et fuit ipsum Divinum Bonum quoad ipsum Esse vitae Suae, quod apud hominem vocatur anima ex patre, conceptus enim {29}fuit (c)ex Jehovah; Jehovah in Verbo est Divinum Bonum Divini Amoris, quod est Esse omnium vitae; inde est quod solus Dominus fuerit Unctus Jehovae ipsa essentia et ipso actu, quoniam Divinum Bonum fuit in Ipso, et Divinum Verum procedens ex illo Bono in Humano Ipsius cum fuit in mundo, videantur loca citata n. 9194, 9315 fin., reges autem terrae non fuerunt uncti Jehovae, sed repraesentarunt Dominum, Qui solus Unctus Jehovae, ac ideo sacrosanctum fuit laedere reges terrae propter unctionem; at unctio regum terrae fiebat per oleum, unctio autem Domini quoad Divinum Humanum facta est per ipsum Divinum Bonum Divini Amoris {30} quod oleum {31}repraesentabat; inde est quod dictus fuerit Messias et Christus, Messias in lingua {32}Hebraea significat unctum, similiter Christus in lingua Graeca, Joh. i 42 [A.V. 41], iv 25; ex his 12 constare potest quod ubi in Verbo dicitur `Unctus Jehovae,’ intelligatur, Dominus, ut apud Esaiam,
Spiritus Domini Jehovih super Me, ideo unxit Jehovah Me ad evangelizandum pauperibus; misit Me ad obligandum fractos corde, ad praedicandum captivis libertatem, lxi 1;
quod Dominus quoad Divinum Humanum sit Quem unxit Jehovah constat apud Lucam, {33} ubi Dominus id aperte dicit his verbis,
Traditus est Jesu liber Esaiae prophetae; et revolvit librum, et invenit locum ubi erat scriptum, Spiritus Domini super Me, propter quod unxit Me ad evangelizandum pauperibus misit Me, ad sanandum contritos corde, ad evangelizandum vinctis remissionem, et caecis visum, ad dimittendum sauciatos cum remissione, ad praedicandum annum Domini acceptum; postea convolvens librum, dedit ministro, ac consedit, omnium autem in synagoga oculi erant detenti in Ipsum; coepit dicere ad illos, Hodie impleta est scriptura haec in auribus vestris, vi 17-21:
{34}apud Danielem,
13 Scito ergo et percipito, ab exitu Verbi usque ad restituendum, et ad aedificandum Hierosolymam usque ad Messiam principem, septimanae septem, ix 25;
`aedificare Hierosolymam’ est instaurare Ecclesiam, `Hierosolyma’ enim est Ecclesia, n. 3654; `Messias princeps’ seu Unctus est Dominus quoad Divinum Humanum: apud eundem,
Septimanae septuaginta decisae sunt ad obsignandum visionem et prophetam, et ad unguendum sanctum sanctorum, ix 24;
`obsignare visionem et prophetam’ est concludere illa quae in Verbo de Domino dicta fuerunt ac complere illa, `ungere sanctum sanctorum’ est {35}Divinum Humanum Domini in Quo fuit Divinum Bonum Divini Amoris, seu Jehovah.
14 Per `Unctum Jehovae’ in sequentibus locis {36} etiam intelligitur Dominus: apud Davidem,
Constiterunt reges terrae, et dominatores consultarunt una contra Jehovam et contra Unctum Ipsius: (m)Ego unxi regem Meum super Zionem montem sanctitatis Meae,(n) Ps. ii 2, 6;
`reges terrae’ sunt falsa, et `dominatores’ sunt mala, quae ab infernis, contra quae Dominus cum fuit in mundo, pugnavit, et quae vicit ac subjugavit; `Unctus Jehovae’ est Dominus quoad Divinum Humanum, ex illo enim pugnavit; `Zion mons sanctitatis’ super quem dicitur `unctus in regem’ est regnum caeleste, quod est in bono amoris; hoc 15 regnum est intimum caeli et intimum Ecclesiae: apud eundem,
Inveni Davidem servum Meum, oleo sanctitatis unxi eum, Ps. lxxxix 21 [A.V. 20];
per `Davidem’ ibi intelligitur Dominus, ut quoque alibi, videatur n. 1888; `oleum sanctitatis quo Jehovah unxit Eum’ est Divinum Bonum Divini Amoris, n. 886, 4582, 4638; quod sit Dominus Qui per `Davidem’ ibi intelligitur, patet ab illis quae ibi praecedunt, et quae ibi sequuntur, dicitur enim,
Locutus es in visione de Sancto tuo; ponam in mari manum Ejus, et in fluviis dextram Ejus; Ille vocabit Me, Pater meus Tu; etiam Ego primogenitum dabo Eum, altum regibus terrae; ponam in aeternum semen Ejus, et thronum Ejus sicut dies caelorum, vers. 20, 26-30 [A.V. 19, 25-29];
16 praeter plura: similiter alibi apud eundem,
In Zione germinare faciam cornu Davidi, disponam lucem Uncto Meo; hostes ejus induam pudore, et super Ipsum florebit corona Ipsius, Ps. cxxxii 17, 18;
`quod etiam ibi Dominus per Davidem intelligatur, patet ab illis quae ibi praecedunt, ubi dicitur,
Ecce audivimus de Eo in Ephrata, invenimus Eum in agris silvae; intrabimus in habitacula Ejus, incurvabimus nos scabello pedum Ejus; sacerdotes Tui induentur justitia, et sancti Tui jubilabunt, propter Davidem servum Tuum, ne avertas facies Uncti Tui, vers. 6-9 seq.;
ex quibus constare potest quod Dominus quoad Divinum Humanum Suum ibi intelligatur per Davidem, Unctum Jehovae: apud Jeremiam, 17
Super montibus insectati sunt nos, in deserto insidiati sunt nobis; spiritus narium nostram, Unctus Jehovae; captus est in foveis eorum, de quo dixeramus, In umbra {37}Illius vivemus inter gentes, Threni iv 19, 20;
ibi etiam per `Unctum Jehovae’ intelligitur Dominus, agitur enim ibi de impugnatione Divini Veri a falsis et malis, quod significatur per quod super montibus insectati sint, et in deserto insidiati {38}; `spiritus narium’ est ipsa vita caelestis quae a Domino, {30}n. 9818.
{40}Ex his nunc sciri potest cur tam sacrosanctum {41}fuit laedere 18 Unctum Jehovae, ut etiam patet ex Verbo, ut in Libro 1 Schemuelis,
Dixit David, Absit a Jehovah mihi, si fecero verbum hoc Domino meo, uncto Jehovae, et mittam manum meam in eum, quia unctus Jehovae Ille, {42} xxiv 7, 11 [A.V. 6, 10]:
et alibi,
Dixit David ad Abischaium, Ne perde eum, {43}nam quis miserit manum in unctum Jehovae, et innocens sit? xxvi 9:(n)
in Libro 2 Schemuelis,
Dixit David ad illum qui dixit se occidisse Schaulem, Sanguis tuus super capite tuo, quia dixisti, Occidi unctum Jehovah, i 16:
et alibi,
Dixit (x)Abischai, Num propter hoc non occidetur Schimei quod maledixit uncto Jehovae, xix 22 [A.V. 21];
quod Schimei ideo (x)Schelomonis jussu interfectus sit, videatur 1 Reg. ii 36-fin.
19 Septimo, quod usu communi receptum fuerit semet et alios ungere ad testificandum animi laetitiam ac benevolentiam, constat a sequentibus his locis: apud Danielem,
Ego Daniel fui lugens tribus septimanis, panem desideriorum non comedi, ac caro et vinum non venit ad os meum, et {44}ungendo non unctus sum, usque dum implerentur tres septimanae dierum, x [2,] 3:
apud Matthaeum,
Tu quando jejunas, unge caput tuum, et faciem tuam lava, ne appareas hominibus jejunare, sed Patri tuo in occulto, vi 17;
`jejunare’ est in luctu esse: apud Amos,
Qui bibunt ex scyphis vini, et ex primitiis oleorum se ungunt, sed super confractione Josephi non afficiuntur dolore, vi 6:
apud Ezechielem,
Lavi te aquis, et ablui sanguines tuos, et unxi te oleo, xvi 9;
ibi de Hierosolyma, per quam significatur Ecclesia: apud Micham,
Calcabis olivam, sed non unges te oleo, vi 15:
apud Moschen,
Oleae erunt tibi in omni termino tuo, sed oleo non unges te, quia excutietur oliva tua, Deut. xxviii 40:
20 apud Esaiam,
Ad dandum illis cidarim pro cinere, oleum gaudii {45}pro luctu, lxi 3:
apud Davidem,
Unxit te Deus tuus oleo laetitiae {46}prae sociis tuis, Ps. xlv 8 [A.V. 7]:
apud eundem,
(m)Disponis ante me mensam coram inimicis meis; pinguefacis oleo caput meum, Ps. xxiii 5:(n)
apud eundem,
Exaltabis sicut monocerotis cornu meum, consenescam in oleo viridi, Ps xcii 11 [A.V. 10]:
(m)apud eundem,
Vinum (x)laetificat cor hominis, ad exhilarandum facies oleo, Ps. civ 15:(n)
apud Marcum,
Discipuli exeuntes unxerunt oleo multos infirmos, ac sanaverunt, vi 13:
apud Lucam,
Jesus ad Simonem, Ingressus sum in domum tuam; et oleo caput Meum non unxisti, haec vero unguento unxit pedes Meos, vii [44,] 46;
ex his patet quod usu receptum fuerit ungere semet et alios oleo; non oleo sanctitatis, quo ungebantur {47}sacerdotes, reges, altare, et tabernaculum, sed oleo communi, ex causa quia hoc oleum significabat laetum et faustum quod est amoris boni; oleum autem sanctitatis significabat Divinum Bonum, de quo dicitur,
Super carnem hominis non fundetur, et in qualitate ejus non facietis sicut illud, sanctum erit vobis: vir qui praeparaverit sicut illud, aut qui dederit ex eo super alienum, excidetur e populis suis, Exod. xxx 32, 33, 38.
@1 hoc est$
@2 i nempe$
@3 cultus$
@4 Ecclesiae$
@5 influit enim$
@6 illud$
@7 i illo$
@8 posuerat$
@9 i dicit,$
@10 d et i ac$
@11 sint IT$
@12 , et quod$
@13 proprium, etiam$
@14 i etiam$
@15 praecipue$
@16 i ipse$
@17 et quia$
@18 illud Regnum$
@19 repraesentaret altered to repraesentaverit A, repraesentarent [repraesentaverit probably intended] I, repraesentaret T$
@20 i et$
@21 hoc est, illa quae$
@22 ad$
@23 i ipsum$
@24 Divinum Verum$
@25 id$
@26 apud Esajam prophetam$
@27 35 IT$
@28 i in Verbo$
@29 erat$
@30 i in Ipso$
@31 repraesentavit$
@32 originali$
@33 i Cap. iv 18 , 19, 20,$
@34 i similiter$
@35 Divinum Verum a Divino Bono, quod fuit Dominus quoad Humanum cum in mundo$
@36 i his$
@37 Ipsius$
@38 i sint$
@39 quapropter Ille per unctum Jehovae intelligitur$
@40 inde nunc$
@41 erat$
@42 i 1 Sam.$
@43 quis namque$
@44 unguendo$
@45 loco$
@46 pro IT$
@47 sancta, sacerdotes et reges$
Unges altare, et sanctificabis illud, Exod. xxix 36:
Unges tentorium conventus,et omnia quae inibi, et sanctificabis ea, Exod.: (x)xxx 25-29:
Unges Aharonem, et sanctificabis eum, Exod. xl 13:
Unxit Aharonem et vestes ejus, filios ejus et vestes eorum, et sanctificavit, Lev. viii (x)12, 30;
praeter etiam alibi. Quod Dominus solus sanctus sit, et quod omne sanctum sit ab Ipso, et quod omnis sanctificatio repraesentaverit Ipsum, videatur n. 9229, 9680, {1}quod Dominus in caelis sit sanctuarium, ita quoque caelum, n. 9479, et quod Spiritus sanctus sit Divinum procedens a Domino, n. 9818, 9820.
@1 quod Sanctuarium sit Ipse Dominus in coelis, ita coelum$
@1 i quod est Unctus Jehovah$
@1 i, nempe exteriorum amoris conjugialis T$
Quod femoralia facta fuerint ex lino, erat causa quia `linum’ 2 significat verum externum seu verum naturale, n. 7601, et ipsum externum est verum; causa quod externum sit verum, est quia interna desinant in externa, (c)et super his ut super suis fulcris requiescunt, et fulcra boni sunt vera; se habent illa sicut fundamenta, super quibus exstruitur domus, seu super quibus requiescit domus, quapropter fundamenta domus significant vera fidei ex bono, n. 9643; ac praeterea vera sunt quae tutantur bona a malis et falsis, ac resistunt illis, {3}ac omnis potentia quae bono est per vera, {4} n. 9643; inde quoque est quod in ultimo caeli sint qui in veris fidei ex bono; ideo quoque ultimum seu extremum apud hominem, quod est ejus cutis externa, correspondet illis in caelis qui in fidei veris sunt, n. 5552-5559, 8980, at non illis qui in fide separata a bono, hi enim non in caelo sunt; ex his nunc constare potest cur femoralia fuerunt ex lino; sed femoralia Aharonis, cum indutus erat vestibus quae ad gloriam et decus, de quibus {5}in hoc capite actum est, erant ex lino cum byssino intertexto, ut patet {6}a sequentibus, ubi dicitur,
Fecerunt tunicas byssi, opus textoris, et cidarim byssi, et ornamenta tiararum ex bysso, et femoralia lini byssino intertexto, Exod. xxxix 27, 28;
at femoralia Aharonis, cum indutus fuit vestibus sanctitatis, erant ex lino, ut constat (c)ex his apud Moschen,
Cum intrabit Aharon in sanctum intra velum, tunicam lini sanctitatis induet, et femoralia lini erunt super carne ejus, et balteo lini cinget se, et cidarim lini imponet sibi, vestes sanctitatis hae: etiam lavabit aquis carnem suam cum induet eas: et primo tunc offeret holocausta et sacrificia, per quae expiabit sanctum ab immunditiis, Lev. xvi 1-fin.;
3 quod Aharon tunc indutus iret vestibus lini, quae etiam vocabantur ‘vestes sanctitatis,’ erat causa quia tunc fungebatur munere expiandi tentorium, ut et populum ac semet ab immunditiis; et omnis expiatio, {7} quae fiebat per {8}lavationes, {9}holocausta, et sacrificia, repraesentabat purificationem cordis a malis et falsis, ita regenerationem; et purificatio a malis et falsis seu regeneratio fit per vera fidei; {10}ideo erant super Aharone tunc vestes lini, {11}nam per vestes lini significabantur vera fidei, ut supra dictum est; quod omnis purificatio a malis et falsis {12} (m)fiat per vera fidei,(n) videatur n. (x)2799, 5954 fin., 7044, 7918, (m)9089,(n) ita quod regeneratio, n. 1555, 2046, 2063, 2979, 3332, 3665, 3690, 3786, 3876, 3877, 4096, 4097, 5893, 6247, 8635, 8638-8640, 8772, 9088, 9089, 9103.
4 Ex eadem causa etiam erat quod sacerdos indueret amictum lini, et femoralia lini, cum tolleret cinerem ex altari, Lev. vi 2-4 [A. V. 9-11], et quoque quod sacerdotes Levitae ex filiis Zadochi, cum intrabunt in sanctuarium, de quibus ita apud Ezechielem,
Sacerdotes Levitae, filii Zadochi, intrabunt in sanctuarium Meum, et accedent ad mensam Meam ad ministrandum Mihi; quando intrabunt ad portas atrii interioris, vestes lini induent, nec ascendet super eos lana; quando {13}ministrabunt in portis atrii interioris et introrsum, cidares lini erunt super capite eorum, et femoralia lini erunt super lumbis eorum; non accingent se cum sudore, xliv (x)15-18;
agitur ibi de novo templo, per quod significatur nova Ecclesia; per `sacerdotes Levitas’ significantur qui in veris {14} ex bono, per `vestes lini’ significantur vera fidei per quae purificatio et regeneratio; quod non accingerentur cum sudore, significat quod sancta cultus non commiscerentur cum proprio hominis, nam sudore est proprium hominis, ac proprium hominis non est nisi quam malum et falsum, n. 210, 215, 694, 874-876, 987, 1047, 3812 fin., 8480, 8941.
Quod femoralia quae erant (m)Aharoni cum indutus erat vestibus 5 ad gloriam et decus, essent ex lino cum byssino intertexto, ut patet ex loco supra citato, Exod. xxxix 27, 28, erat causa quia Aharon in illis repraesentabat Dominum quoad Divinum Bonum in caelis, ipse Aharon {15}Dominum quoad Divinum Caeleste ibi, et per vestes quoad Divinum Spirituale ibi procedens ex Divino Caelesti, n.9814, ac byssinum est Divinum Spirituale procedens ex Divino Caelesti, n. 5319, 9469.(n)
@1 amorem conjugialem$
@2 i causa$
@3 quod omnis potentia quae bono sit$
@4 i videatur$
@5 i supra$
@6 in$
@7 i ab immunditiis$
@8 lavationem$
@9 i per$
@10 inde$
@11 quoniam$
@12 i (m)et quoque quod regeneratio(n)$
@13 intrabunt ad portas IT$
@14 i sunt$
@15 Divinum coeleste Domini$
Quod nuditatem attinet, trahit illa significationem a partibus 2 corporis quae nudae apparent, similiter ac vestes a partibus corporis {2}quas investiunt, n. 9827; ideo aliam significationem cum nuditas spectat caput quae est calvities, aliam cum spectat totum corpus, et aliam cum spectat lumbos et genitalia; cum nuditas spectat caput, quae est calvities, significat deprivationem ab intelligentia veri et a sapientia boni, cum spectat totum corpus, significat deprivationem a veris quae fidei, cum autem spectat lumbos ac genitalia, significat deprivationem a bono amoris.
3 Quod primum attinet, cum nuditas spectat caput quae calvities, quod significet deprivationem ab intelligentia veri et a sapientia boni, constat apud Esaiam,
In die illo detondebit Dominus per regem Aschuris caput, et pilos pedum, et barbam consumet, vii 20;
`detondere caput’ {3}est deprivare veris internis Ecclesiae, `detondere pilos pedum et consumere barbam’ {4} deprivare veris externis ejus; per `regem Aschuris’ est per ratiocinia ex falsis; cuivis patet quod per regem Aschuris non detonderetur caput, nec pilus pedum, nec barba, {5}et quod usque significativa sint; quod `caput’ {6}sint interiora quae sapientiae et intelligentiae, videatur n. 6292, 6436, 9166, 9656, quod `rex Aschuris’ sit ratiocinatio, {7} n. 119, 1186, quod `pilus’ sit verum externum Ecclesiae, n. 3301, 5247, 5569-5573, quod `pedes’ etiam sint externa seu naturalia, n. 2162, 3147, 3986, (x)4280, 4938-4952, 9406; {8}quod `barba’ sint scientifica sensualia, quae sunt vera ultima, 4 constat a locis in Verbo ubi `barba’ nominatur: apud eundem,
{9} in omnibus capitibus ejus calvities, omnis barba rasa, {10}xv 2;
similiter: apud Jeremiam,
Veniet calvities super Gazam, quousque incides te, xlvii 5:
apud Ezechielem,
Super omnibus faciebus pudor, et super omnibus capitibus calvities; argentum suum in plateas projicient, et aurum in abominationem erit, vii 18, 19;
`super omnibus capitibus calvities’ pro deprivatione ab intelligentia veri et a sapientia boni; quia id significatur, etiam dicitur `argentum suum in plateas projicient, et aurum in abominationem erit,’ `argentum’ enim est verum quod intelligentiae, et `aurum’ est bonum quod sapientiae, n. 1551, 5658, 6914, 6917, 8932; quod non intelligatur calvities super omnibus capitibus, et quod non projicerent argentum in plateas, et quod aurum non erit in abominationem, patet: apud Moschen,
5 Dixit Moscheh ad Aharonem et ad Eleazarem et ad Ithamarem filios ejus, Capita vestra non radetis, et vestes vestras non dissuetis, ne moriamini, et universae contioni irascatur, Lev. x 6:
et apud Ezechielem,
Sacerdotes Levitae non radent caput, et comam suam non demittent, xliv 20;
quia Aharon et filii ejus repraesentabant Dominum quoad Divinum Bonum et quoad Divinum Verum, n. 9806, 9807, et quia per `caput rasum’ (c)et per `vestes dissutas’ significabatur deprivatio illorum, ideo vetitum {11}erat radere caput, et {12}dissuere vestes, et {13}dicitur `ne moriamini, et toti contioni irascatur,’ per quod significatur quod sic periret repraesentativum Domini quoad Divinum Bonum et quoad Divinum Verum, ita repraesentativum Ecclesiae.
Quia luctus repraesentabat luctum spiritualem, qui est luctus 6 propter deprivationem veri et boni Ecclesiae, ideo in luctu inducebant capitibus {14} calvitiem, ut apud Jeremiam,
Non plangent illos, neque calvities inducetur propter illos, xvi 6:
apud Amos,
Convertam festa vestra in luctum, et ascendere faciam super omne caput calvitiem; et ponam eum sicut luctum unigeniti, viii 10
et apud Micham,
Calvitiem indue, et tonde de propter filios deliciarum tuarum, dilata calvitiem tuam sicut aquila, quia migrarunt a te, i 16;
`filii deliciarum’ sunt vera Divina, `migratio’ eorum est deprivatio; quod `filii’ sint vera, videatur n. 9807.
Secundo, cum nuditas spectat totum corpus quod significet 7 deprivationem {15}verorum fidei, constat apud Johannem,
Angelo Ecclesiae Laodicensium scribe, Quia (x)dicis quod dives sim, et nullius rei indigeam, cum non scias quod tu sis miser et miserabilis, et egenus, et caecus, et nudus; consulo ut emas a Me aurum igne purificatum, et vestimenta alba ut induaris, ut non manifestetur pudor nuditatis tuae, Apoc. iii [14,] 17, 18;
`angelus Ecclesiae’ est verum Divinum ibi, `dicere quod sit dives’ est quod sit in cognitionibus veri et boni, `miser, egenus, caecus, et nudus’ est quod usque absque veris implantatis vitae, {16}ita absque bono, `emere aurum igne purificatum’ est comparare sibi bonum, `vestimenta alba’ sunt genuina vera fidei ex bono; inde patet {17}quid sit `ne manifestetur pudor nuditatis’: apud eundem,
Ecce venio sicut fur; beatus qui vigilat, et servat vestimenta sua, ut nudus non ambulet, videantque pudorem ejus, Apoc. xvi 15;
similiter: apud eundem,
Odio habebunt meretricem, et devastatam facient eam nudamque, Apoc. xvii 16;
`meretrix’ pro illis qui falsificant vera Divina, `facere illam nudam’ manifeste pro deprivare illis, nam dicitur {18}devastata et nuda’; `devastare’ est deprivare veris.
9 Per nuditatem etiam significatur ignorantia veri, et per induitionem informatio: apud Esaiam,
Cum videris nudum, et obtexeris eum, erumpet sicut aurora lux tua, lviii 7, 8:
et apud Matthaeum,
Rex dicet iis qui a dextris, Nudus fui et non induistis me: et dixit illis a sinistris, Nudus fui et non induistis me, xxv 36, 38, 43, 44;
`nudus’ hic pro illis qui non in veris, et usque desiderant vera; tum {19} qui agnoscunt quod nihil boni et veri in illis sit, videatur n. 4956, 4958.
Tertio, quod nuditas {20}cum spectat lumbos (c)et genitalia significet 10 deprivationem {21}boni amoris, constat apud Esaiam,
Virgo, filia Babelis, sume molam, et mole farinam; revela crines tuos, denuda pedes tuos, revela femur, transi flumina; reveletur nuditas tua, etiam videatur opprobrium tuum, xlvii (x)1-3;
`filia Babelis’ est Ecclesia seu instar Ecclesiae, ubi sanctum in externis est, sed profanum in internis; profanum quod in internis est id quod spectent se et mundum pro fine, ita dominationem et abundantiam opum, et sancta {22} pro mediis ad illum finem; `sumere molam, et molere farinam’ est {23}concinnare doctrinam ex talibus quae pro mediis inservitura sint fini, n. 7780, `revelare crines, denudare pedes, et revelare femur’ est absque pudore et timore sancta externa et interna prostituere, {24} ita `revelare nuditatem’ est facere ut spurca et infernalia, quae sunt fines, {25}appareant: apud Jeremiam,
11 Peccatum peccavit (x)Hierosolyma; qui honoraverunt eam, vilipendunt eam, quia vident nuditatem ejus, immunditiem ejus in fimbriis ejus, Threni i 8, 9;
`Hierosolyma’ pro Ecclesia, hic pro Ecclesia’ quae in falsis ex malo; `videre nuditatem’ pro amores spurcos et infernales, `immundities in fimbriis’ pro talibus in extremis; quod `fimbriae’ sint extrema, (x)videatur n. 9917 apud Nahum,
Retegam fimbrias tuas super facies tuas, et ostendam gentibus nuditatem tuam, et regnis ignominiam tuam, iii (x)5;
`retegere fimbrias’ pro auferre externa ut appareant interiora, `nuditas quae ostendetur gentibus, et ignominia quae regnis’ sunt amores infernales, qui sunt amores sui et mundi, qui {26}conspurcant interiora:
apud Ezechielem,
12 Venisti in decora (x)decorum, ubera solidata sunt, et crinis {27} crevit; eras nuda et denudata: cum omnibus abominationibus tuis et scortationibus tuis non recordata es dierum juventutis tuae, cum esses nuda et denudata, conculcata in sanguine tuo. Revelata est nuditas tua per scortationes tuas super amasiis tuis, xvi 7, 22, 36:
apud eundem,
Ego daturus te in manum quod odisti, ut agant tecum ex odio; et te relinquant nudam et denudatam, et reveletur nuditas scortationum tuarum, xxiii 28, 29:
apud Hoscheam,
13 Contendite cum matre vestra ut removeat scortationes suas a faciebus suis, et adulteria sua ab inter ubera sua, ne forte exuam eam nudam, et sistam eam secundum diem pari ejus, et ponam eam sicut desertum, et disponam eam sicut terram siccitatis, et occidam eam per sitim. Revertar et accipiam frumentum Meum, mustum Meum, lanam Meam, et linum Meum, quae ad tegendum nuditatem ejus; et revelabo turpitudinem ejus in oculis amasiorum ejus, ii 2, 3, 9, 10;
agitur ibi et hic de Hierosolyma, quae {28}etiam vocatur `mater,’ et per illam significatur Ecclesia; ejus perversitas describitur per `scortationes,’ `adulteria,’ et per `revelationem nuditatis,’ quae non aliud sunt quam amores spurci et infernales, qui sunt amores sui et mundi quando sunt fines, (x)ex quibus omnia mala et inde falsa scaturiunt; inde falsificationes veri et adulterationes boni describuntur in Verbo per scortationes et per adulteria, et quoque vocantur ibi scortationes et adulteria, videatur n. 8904; inde patet quid per nuditatem et per revelationem nuditatis intelligitur; quia de veris Ecclesiae falsificatis, et de bonis ejus adulteratis agitur, ideo dicitur quod `ponam eam sicut desertum, et disponam eam sicut terram siccitatis, et occidam eam per sitim’; `desertum’ est quod absque bonis, `terra siccitatis’ est quod absque veris, 14 et `sitis’ est deprivatio omnium fidei; dicitur etiam quod acciperet frumentum suum, mustum suum, lanam suam, et linum suum, quibus texerat nuditatem ejus, quia per `frumentum’ significatur bonum interius Ecclesiae spiritualis, per `mustum’ verum interius ejus, per `lanam’ bonum exterius ejus, et per `linum’ verum exterius ejus; quod non linum, lana, mustum, et frumentum intelligantur, quisque videre potest qui ex ratione aliquantum illustrata illa legit, et qui credit quod in Verbo nulla vox inanis sit, et quod non nisi quam sanctum ubi 15 vis, quia est Divinum: apud Jeremiam,
Filia Edomi, etiam ad te transibit calix, inebriaberis et nudaberis, Threni (x)iv 21:
apud Habakuk,
Vae facienti socium suum bibere, inebriando, {29}et introspiciendo in nuditates eorum! satiaberis ignominia prae gloria, bibe etiam tu, ut praeputium tuum reveletur, ii 15, 16:
et apud Ezechielem,
Effuderunt sanguinem in te; nuditatem patris revelavit in te, xxii [9,] 10;
quid illa significant, nemo scire potest nisi sciat quid `calix,’ quid `bibere,’ quid `inebriari,’ quid `nudari,’ quid `introspicere nuditates, et revelare illos,’ ut et quid `praeputium’; quod omnia spiritualiter intelligenda sint, patet; spiritualiter `bibere’ est instrui in veris, et in opposito sensu in falsis, {30}ita haurire illa, n. 3069, 3168, 3772, 8562, 9412; inde constat quid `calix e quo bibitur,’ n. 5120; `inebriari’ est insanire inde, ac `nudari’ est prorsus destitui illis; `revelare nuditates’ est revelare mala amorum sui et mundi, quae infernalia; `revelare nuditates patris’ est mala {31}illa ex hereditario et ex voluntario, `revelare praeputium’ est conspurcare illa; quod `praeputium’ sit conspurcatio bonorum caelestium ab illis amoribus, videatur n. 2056, (x)3412, 4462, 7045; inde circumcisio est purificatio ab illis, n. {32}2039, 2632.
Ex his constare potest quid significatur per inebriationem ac inde 16 revelationem nuditatis Noachi, de qua ita in Genesi,
Bibit Noach de vino, et inebriatus est, et discoopertus est in medio tentorii sui; et vidit Cham pater Canaanis nuditatem patris sui, et indicavit duobus fratribus suis; et accepit Schem et Japheth vestem, et posuerunt super umero, ambo illi, et iverunt retrorsum, et texerunt nuditatem patris sui, et facies eorum retrorsum, et nuditatem patris sui non viderunt, Gen. ix 21-23;
describitur ibi homo Antiquae Ecclesiae, qui est Noachus; `vinum quod bibit, et quo inebriatus est’ est falsum quo illa Ecclesia {33} principio imbuta fuit; quod inde `discoopertus in medio tentorii jacuerit’ significat mala ex defectu veri in cultu; `vestis, qua Schem et Japheth texerunt nuditatem ejus’ est verum fidei, per quod illa mala tegebantur et emendabantur; implantatio veri et boni fidei {34} in parte intellectuali, describitur per quod `posuerint vestem super umero, iverint retrorsum, (c)et quod verterint faciem retrorsum,’ nam ita (t)se prorsus habet cum veris et bonis fidei apud spiritualis Ecclesiae hominem: `Schem et Japheth’ significat illos ab Ecclesia spirituali, qui receperunt vera fidei in bono, quod est charitas, {35}`Canaan’ autem illos qui non receperunt vera fidei in bono seu in charitate; quod Noach repraesentet hominem 17 Ecclesiae Antiquae in principio, et quod hi tales fuerint, videatur n. 736, 773, 788, 1126, quod Schem hominem Ecclesiae spiritualis internae, et Japheth externae, n. (x)1062, 1127, 1140, 1141, 1150, quod Canaan repraesentaverit illos qui in fide separata a charitate, seu quod idem in cultu externo separato ab interno, ita in specie gentem Judaicam, n. 1093, 1140, 1141, 1167, quod verum et bonum fidei {36}implantentur in parte intellectuali apud homines Ecclesiae spiritualis, n. 9596; praeterea `vinum quo Noachus inebriatus est’ significat falsum, n. 6377, `tentorium in quo jacuit discoopertus’ significat sanctum cultus, n. 2145, 2152, (x)3312, 4128, 4391, `vestis qua texerunt nuditatem patris sui’ significat verum fidei, n. 5954, 9212, 9216; ipsa nuditas, ejus malum voluntarium, quod tegitur per vera fidei, et cum tegitur spectant vera retrorsum; quod haec arcana involvantur {37}his historicis, patet ex sensu interno; (m)et quod arcana illa sint arcana Ecclesiae, videri potest ex eo quod Schem et Japheth solum propter id quod texerint nuditatem patris, benedicti fuerint, et cum illis omnis eorum posteritas, et quod Canaan cum omni sua posteritate maledictus fuerit, solum quod pater ejus indicaverit id fratribus suis.(n)
18 Quoniam apud gentem Judaicam et Israeliticam interiora erant spurca, erant enim in amoribus sui et mundi prae reliquis gentibus; et quia `genitalia cum lumbis’ significant amorem conjugialem, et ille amor est fundamentalis omnium amorum, caelestium et spiritualium, et sic comprehendit {38}illos, ideo cautum fuit ne nuditates illarum partium apud Aharonem et apud filios ejus quando in sancto cultu erant, ullo modo apparerent; {39}quod causa est quod dicatur quod facerent illis femoralia lini ad tegendum carnem nuditatis, a lumbis usque ad femora; et alibi, quod non ascenderent in gradibus super ad altare, ne reveletur nuditas super illo, Exod. xx 23 [A.V.26]; quod apud gentem Judaicam et Israeliticam interiora fuerint spurca, et illa clausa cum fuerunt in cultu, videantur loca citata n. 9320 fin., 9380; quod `genitalia cum lumbis’ significent amorem conjugialem, n. 3021, 4280, 4462, 4575, 5050-5062, et quod amor conjugialis sit fundamentalis omnium amorum caelestium et spiritualium, proinde quod hi amores per illum etiam intelligantur, n. 686, {40}2739, 3021, 4280, 5054. Ex his nunc constat quid `nuditas’ significat, imprimis nuditas partium generationi dicatarum, quando interiora sunt spurca.
19 At vero cum interiora sunt casta, tunc ‘nuditas’ significat innocentiam, quia amorem {41} conjugialem, ex causa quia amor vere conjugialis in sua essentia est innocentia; quod amor vere conjugialis sit innocentiae, videatur n. 2736, proinde quod `nuditas’ in hoc sensu sit innocentia, {42} n. 165, 8375, quapropter etiam angeli intimi caeli, qui angeli caelestes vocantur, apparent nudi, n. 165, 2306, 2736; quia Antiquissima Ecclesia, quae describitur in primis capitibus Geneseos, (c)ac intelligitur in sensu interno per Hominem seu Adamum, et per uxorem ejus, fuit Ecclesia caelestis, ideo de illis dicitur quod ambo essent nudi, et non erubuerunt, Gen. ii 25; at cum lapsa illa Ecclesia {43}est, quod factum est per esum ex arbore scientiae, per quod significabatur ratiocinatio ex scientificis de Divinis, tunc dicitur quod cognoverint quod nudi essent, et consuerint sibi folium ficus, et fecerint sibi cingula, ita quod texerint nuditates suas; et quoque quod dixerit homo cum clamavit ad illum Jehovah, quod timuerit quia nudus; {44} et dein quod fecerit illis Jehovah Deus tunicas pellis, et vestiverit eos, {45}Gen. iii 6-11 et 21; per `folia ficus a 20 quibus (t)fecerunt sibi cingula,’ {46}et quoque per `tunicas pellis’ intelliguntur vera et bona externi hominis; quod ita describatur status eorum post lapsum, erat causa quia ab internis hominibus facti sunt externi; internum eorum significatur per `paradisum,’ paradisus enim est intelligentia et sapientia interni hominis, ac occlusio ejus significatur per ejectionem ex paradiso; quod `folium’ sit verum naturale, quod est scientificum, videatur n. 885, quod `ficus’ sit bonum naturale seu bonum externi hominis, n. 217, (x)4231, 5113, et quod `tunica pellis’ etiam sit verum et bonum {47}externi hominis, n. 294-296, {48} quod `pellis’ sit externum, n. 3540.
@1 i in genere$
@2 quae investitae sunt$
@3 pro$
@4 i pro$
@5 sed quod alia significantur$
@6 sit intelligentia et sapientia$
@7 i videatur$
@8 exinde patet, quid per illa verba significatur$
@9 i Ejulabit Moabus,$
@10 Sch xvi$
@11 quod raderent$
@12 dissuerent$
@13 dictum$
@14 i suis$
@15 a veris$
@16 quia$
@17 quod IT$
@18 devastatum et nudum$
@19 i pro illis$
@20 quae$
@21 a bono$
@22 i externa$
@23 ex talibus concinnare doctrinam fidei, quae inservitura sint fidei$
@24 i transire flumina est vera omnis generis;$
@25 propter quos illa$
@26 faciunt$
@27 i ejus$
@28 hic$
@29 ut introspicias$
@30 et$
@31 haereditaria et voluntaria$
@32 2036 IT$
@33 i in$
@34 i et IT$
@35 Canaan, qui maledictus, significat illos in terra Canaane, qui non receperunt bona fidei$
@36 apud homines Ecclesiae spiritualis implantata sint in parte eorum intellectuali$
@37 historicis illis, constat solum ex sensu Verbi interno$
@38 in se omnes amores coelestes et spirituales$
@39 quae$
@40 2734 IT$
@41 i vere$
@42 i videatur$
@43 fuit$
@44 i Genes. iii 6, 7, 9, 10, 11;$
@45 ibid. vers. 21$
@46 intelliguntur vera boni externi hominis, et per tunicas pellis intelliguntur bona externi hominis$
@47 naturale$
@48 i et$
Quod in specie amorem conjugialem, de cujus extensione hic agitur, concernit, est ille fundamentalis omnium amorum, descendit enim ille ex conjugio boni et veri in caelis; et quia conjugium boni et veri est in caelis et facit caelos, ideo est amor vere conjugialis ipsum caelum apud hominem; conjugium autem boni et veri in caelis descendit ex conjunctione Domini cum caelis, quod enim a Domino procedit ac influit in caelos, est bonum amoris, et quod ab angelis ibi recipitur est verum inde, ita verum quod ex bono, seu in quo est bonum; (m)ideo Dominus in Verbo vocatur sponsus et maritus, ac caelum {4}cum Ecclesia sponsa et uxor.(n)
Ex his constare potest quam sancta {5}sunt conjugia in caelo {6}, 4 et quam profana {5}sunt adulteria ibi; sunt enim conjugia in se ita sancta ut nihil sanctius, etiam ob illam causam quia sunt seminaria generis humani, et genus humanum est seminarium caelorum, illuc enim veniunt homines qui in mundo vitam angelicam vixerunt; et vice versa sunt adulteria ita profana ut non aliquid profanius, quoniam sunt destructiva caeli et Ecclesiae apud hominem; quod ita sit, videantur quae {7} de conjugiis et de adulteriis n. 2727-2759 dicta et ostensa sunt.
Ex his iterum constare potest cur per `nuditates’ significentur 5 spurca et infernalia, de quibus in paragrapho praecedente, et cur tam severe interdictum {8}fuit, quod Aharon {9}et filii ejus cum ministrarent, induti essent femoralibus, et quod alioquin morerentur, dicitur enim,
Fac illis femoralia lini ad tegendum carnem nuditatis, a lumbis usque ad femora erunt; et erunt super Aharone, et super filiis ejus, in intrandis illis in tentorium conventus aut {10} accedendis illis ad altare ad ministrandum in sancto, ne portent iniquitatem, et moriantur; statutum saeculi ei et semini ejus post illum.
Sciendum itaque quod per amorem conjugialem {11}intelligatur omnis amor caelestis et {12} spiritualis, ex causa, ut supra ostensum est, quia amor vere conjugialis est fundamentalis omnium amorum {13}; qui {14}itaque in illo sunt, etiam in reliquis caeli et Ecclesiae amoribus sunt, nam descendit, ut dictum est, ex conjugio boni et veri (d)in caelis, quod conjugium facit caelum; inde quoque est quod caelum in Verbo comparetur conjugio, et quoque dicatur conjugium; inde quoque patet cur cautum, quod nuditates Aharonis et filiorum ejus in ministrando non apparerent, nuditates enim eorum significabant omnes amores contrarios amoribus caelestibus, {15}qui in genere vocantur amores sui et mundi, quando fines, et sunt amores spurci et infernales. Quod ita sit, homo hodie nescit, ex causa quia in illis amoribus est, et non aliud jucundum percipit quam quod ex illis est; inde {16} est quod cum dicitur amor spiritualis et caelestis, haereat ac nesciat quid sunt, consequenter quid caelum; et fortassis stupescet, cum audit et cogitat quod in amore spirituali et caelesti separato ab amore sui et mundi sit felicitas aeterna, quae ineffabilis.
@1 et$
@2 conjunguntur enim$
@3 se extendit ad$
@4 ac$
@5 sint$
@6 i in se$
@7 i prius$
@8 fuerit$
@9 cum filiis$
@10 i in IT$
@11 intelligantur$
@12 i amor$
@13 i, n. 687 [686 intended], 2739, 3021, 4280, 5054$
@14 enim$
@15 qui vocantur amores infernales, et in genere sunt amores sui et mundi, quando fines$
@16 i quoque$
2 Quia nunc per `femoralia’ significantur externa amoris conjugialis, in genere externa omnium amorum caelestium, et externa erant quae tegebant interna, {4}ac interna apud illos erant spurca et infernalia, ideo per quod `femoralia (x)essent super Aharone et super filiis ejus’ significatur tutela ab infernis; quamdiu enim in externo sancto erant, tectis seu occlusis internis, tamdiu etiam remoti erant ab infernis, (c)et sic in tutela. {5}Quod interna apud gentem Judaicam et Israeliticam fuerint spurca et infernalia, et quod ideo non Ecclesia apud illos fuerit, sed modo repraesentativum Ecclesiae, videantur loca citata n. 9320 fin. et n. 9380; quod cum in cultu, fuerint solum in sancto externo, {6} n. 3479, 4293, 4311, 6304, 8588, 9373, (x)9380, et quod {7}interiora tunc (m)fuerint occlusa, n. 8788, 8806.(n)
@1 illius amoris$
@2 in externis$
@3 cultus repraesentativi$
@4 quae$
@5 Quod gens Judaica et Israelitica in sancto externo fuerint cum in cultu, occlusis tunc internis, et quod interna eorum fuerint spurca et infernalia, et quoque quod$
@6 i imprimis$
@7 interna in (m)sancto(n)$
@1 consistebat$
@2 i et fidei$
@3 ibi$
@1 i in IT$
@2 repraesentatione altaris, quod sit$
@3 de qua$
@4 i enim$
@5 , est$
2 Dicitur in pluribus locis {4}in Verbo quod portarent iniquitatem cum non faciebant secundum statuta, et per id significabatur {5}damnatio quia peccata non {6} remota; non quod ideo damnati fuerint sed quod per id annihilarent cultum repraesentativum, et sic repraesentarent damnatos qui in peccatis suis manent; nemo enim damnatur propter omissionem rituum externorum sed propter mala cordis, ita propter omissionem illorum ex malo cordis; hoc significatur per `portare iniquitatem’ in sequentibus his locis: apud Moschen,
Si anima peccaverit, feceritque unum de praeceptis Jehovae quae non fieri debent, etiamsi non noverit, rea tamen erit, et portabit iniquitatem suam, Lev. v (x)17, 18;
{7}hic per `portare iniquitatem’ non intelligitur sed significatur retentio malorum et (x)sic damnatio; quoniam non ex malo cordis id fecerat, 3 nam dicitur etiamsi non noverit: apud eundem,
Si comedendo {8}comedetur de carne sacrificii pacificorum suorum in die {9} tertio, non placabitur offerens illud; abominatio est, ac anima quae comederit, iniquitatem suam portabit, et exscindetur de populis suis, Lev. vii 18, xix 7, 8;
per `portare iniquitatem’ etiam hic significatur manere in suis peccatis, et sic in damnatione esse; non quod ideo quia comedit ex sacrificio suo die tertio, sed quia per `comedere illud die tertio’ repraesentabatur abominabile, quod damnationi obnoxium est; ita per `iniquitatem portare, et exscindi e populis suis’ repraesentabatur damnatio illorum qui abominationem, quae per id factum significatur, faciunt; sed usque non damnatio erat quia comedit, interiora enim mala quae repraesentabantur damnant, non exteriora absque illis: apud eundem, 4
Omnis anima quae comederit cadaver ac discerptum, et non laverit vestes suas, et carnem suam abluerit, portabit iniquitatem suam, [Lev.] xvii 15, 16;
quia `comedere cadaver et discerptum’ repraesentabat appropriationem mali et falsi, ideo dicitur `portare iniquitatem’ etiam repraesentative: apud eundem,
Si vir qui mundus, omiserit facere pascha, exscindetur anima haec e populis suis, quia munus Jehovae non obtulit in tempore stato suo; peccatum suum portabit, Num. (x)ix 13;
`pascha’ repraesentabat liberationem a damnatione, a Domino, n. 7093 fin., 7867, 7995, 9286, 9287-9292, et `cena paschalis’ repraesentabat conjunctionem cum Domino per bonum amoris, n. 7836, 7997, 8001; et quia illa repraesentabantur, statutum erat quod exscinderetur e populis qui non faceret pascha, et quod peccatum suum portaret; sed id non tale facinus erat, verum modo repraesentabat illos qui corde negant Dominum, et inde liberationem a peccatis, et (x)sic qui non conjungi Ipsi volunt per amorem, ita eorum damnationem: apud 5 eundem,
Non accedent filii Israelis ad tentorium conventus, ad portandum iniquitatem moriendo; faciet Levita opus tentorii conventus, et ii portabunt iniquitatem, Num. xviii 22, 23;
quod ‘populus portaret iniquitatem moriendo si accederent ad tentorium conventus ad faciendum opus ibi’ erat quia annihilarent sic cultum repraesentativum injunctum ministerio sacerdotum; ministerium sacerdotum seu sacerdotium repraesentabat omne opus salvationis Domini, n. 9809, ideo dicitur quod Levitae, qui etiam erant sacerdotes, portarent iniquitatem eorum, per quod significabatur expiatio, hoc est, remotio a malis et falsis apud illos qui in bono sunt a solo Domino, n. 9937. Per `portare iniquitatem’ significatur vera damnatio, cum dicitur de illis qui mala ex corde malo faciunt, ut dicitur de illis de quibus Lev. xx 17, 19, 20, xxiv 15, 16; Ezech. xviii 20, xxiii 49; et alibi.
@1 i tunc$
@2 sint$
@3 repraesentabatur per mortem eorum$
@4 de populo$
@5 quod in damnatione essent,$
@6 i ab illis$
@7 quod per portare iniquitatem hic significetur quod retineret sua mala, et sic in damnatione esse, patet, erat enim factum ex ignorantia$
@8 comedatur IT$
@9 See p. ix preliminary note 1. A ends here.$
Postea ductus sum a Domino ad tellurem in universo, quae distabat a nostra tellure longinquius quam prima illa, de qua ad finem capitum aliquot priorum actum est; quod distaret longinquius, scire datum est ex eo quod illuc quoad spiritum meum deductus sim per binos dies; erat illa tellus ad sinistrum, prior autem ad dextrum. Longinquitas in altera vita non est ex distantia loci sed ex differentia status, quae tamen usque apparet ibi sicut distantia loci, secundum illa quae prius n. 9440 dicta sunt; quapropter ex mora progressionis illuc, quae erat, ut dictum, duorum dierum, concludere potui quod status interiorum apud illos, qui est status affectionum et inde cogitationum, tantum differret a statu interiorum, qui est apud spiritus e nostra tellure. Quoniam perlatus sum illuc quoad spiritum per mutationes status interiorum, ideo datum est observare ipsas mutationes successivas antequam illuc perventum est. Factum est hoc cum vigil eram.
2 Sciendum est quod qui in alto sunt perspicere possint illos qui infra sunt, et quo in altiore, eo latius; et quod non modo possint perspicere illos, sed etiam loqui cum illis. Observabant inde quod non ex eorum tellure essem sed e longinquo aliunde; quapropter me inde allocuti sunt, interrogando de variis, ad quae etiam respondere datum est; et inter alia narrabam illis ex qua tellure essem, et qualis ea esset; et postea dicebam de telluribus in nostro mundo solari, et tunc quoque de spiritibus telluris seu planetae Mercurii, quibus datur pervagari ad plures tellures ad comparandas sibi cognitiones rerum variarum, quibus delectantur, de quibus n. 6808-6817, 6921-6932, 7069-7079; cum id audiebant, dicebant quod etiam illos apud se viderint.
CAPUT VICESIMUM NONUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Qui credunt quod per bona quae faciunt mereantur caelum, bona faciunt ex se et non ex Domino.
Si amatis eos qui vos amant, quae vobis gratia est? si benefacitis iis qui vobis benefaciunt, quae vobis gratia est? nam peccatores idem faciunt; potius amate inimicos vestros et benefacite, atque mutuo date nihil sperantes, tunc erit merces vestra magna, et eritis filii Altissimi, vi 32-35.
Quod homo nec possit facere bonum ex se, ut sit bonum, sed a Domino, etiam Dominus docet apud Johannem,
Non potest homo sumere quicquam nisi sit datum illi e caelo, iii 27:
et alibi,
Jesus dixit, Ego sum vitis, vos palmites; qui manet in Me, Ego in illo, hic fert fructum multum; quia sine Me non potestis facere quicquam, xv 5.
CAPUT XXIX
1. Et hoc verbum quod facies illis ad sanctificandum eos ad fungendum sacerdotio Mihi: Sume juvencum unum filium armenti, et arietes duos integros.
2. Et panem azymorum, et placentas azymorum mixtas oleo, et lagana azymorum uncta oleo; simila triticorum facies ea.
3. Et dabis illa super corbem unum, et appropinquare facies illa in corbe; et juvencum et duos arietes.
4. Et Aharonem et filios ejus appropinquare facies ad ostium tentorii conventus, et lavabis eos aquis.
5. Et accipies vestes, et induces Aharonem tunica, et pallio ephodi, et ephodo, et pectorali; et cinges illum cingulo ephodi.
6. Et pones cidarim super caput ejus, et dabis coronamentum sanctitatis super cidarim.
7. Et accipies oleum unctionis, et fundes super caput ejus, et unges eum.
8. Et filios ejus appropinquare facies, et indues illos tunicis.
9. Et accinges illos balteo, Aharonem et filios ejus, et alligabis illis tiaras, et erit illis sacerdotium in statutum saeculi; et implebis manum Aharonis, et manum filiorum ejus.
10. Et appropinquare facies juvencum ante tentorium conventus, et {1}imponent Aharon et filii ejus manus suas super caput juvenci.
@1 imponent IT$
11. Et mactabis juvencum coram JEHOVAH ad ostium tentorii conventus.
12. Et accipies ex sanguine juvenci, et dabis super cornua altaris digito tuo; et omnem sanguinem effundes ad fundamentum altaris.
13. Et accipies omnem adipem tegentem intestina, et reticulum super jecore, et duos renes, et adipem qui super illis, et adolebis altare.
14. Et carnem juvenci, et pellem ejus, et fimum ejus, combures igne extra castra; peccatum hoc.
15. Et arietem unum accipies, et imponent Aharon et filii ejus manus suas super caput arietis.
16. Et mactabis arietem, et accipies sanguinem ejus, et asperges super altare circumcirca.
17. Et arietem secabis in segmenta sua, et lavabis intestina ejus, et crura ejus, et dabis super segmenta ejus, et super caput ejus.
18. Et adolebis cum toto ariete altare; holocaustum hoc JEHOVAE, odor quietis, ignitum JEHOVAE hoc.
19. Et accipies arietem secundum, et imponet Aharon et filii ejus manus suas super caput arietis.
20. Et mactabis arietem, et accipies ex sanguine ejus, et dabis super auriculam auris Aharonis, et super auriculam auris filiorum ejus dextrae, et super pollicem manus eorum dextrae, et super pollicem pedis eorum dextri, et asperges sanguinem super altare circumcirca.
21. Et accipies ex sanguine qui super altari, et ex oleo unctionis, et sparges super Aharonem, et super vestes ejus, et super filios ejus, et super vestes filiorum ejus cum illo; et sanctus ille, et vestes ejus, et filii ejus, et vestes filiorum ejus cum illo.
22. Et accipies de ariete adipem, et caudam, et adipem tegentem intestina, et reticulum jecoris, et duos renes, et adipem qui super illis, et armum dextrum, quia aries impletionum ille.
23. Et tractam panis unam, et placentam panis olei unam, et laganum unum, e corbe azymorum, quae coram JEHOVAH.
24. Et pones omnia super volis Aharonis, et super volis filiorum ejus, et agitabis illa agitationem coram JEHOVAH.
25. Et accipies ea de manu eorum, et adolebis altare super holocausto, ad odorem quietis coram JEHOVAH, ignitum hoc JEHOVAE.
{1}26. Et accipies pectus de ariete impletionum, qui Aharoni, et agitabis illud agitationem coram JEHOVAH, et erit tibi in portionem.
@1 See p. ix preliminary note 1. A begins here.$
27. Et sanctificabis pectus agitationis, et armum sublationis, quod agitatum, et qui sublatus de ariete impletionum, de eo qui Aharoni et de eo qui filiis ejus.
28. Et erit Aharoni et filiis ejus in statutum saeculi a cum filiis Israelis, quia sublatio haec, et sublatio erit a cum filiis {1}Israelis de sacrificiis pacificis illorum, sublatio illorum JEHOVAE.
@1 oT$
29. Et vestes sanctitatis quae Aharoni erunt filiis ejus post illum, ad ungendum in illis, et ad implendum in illis manum eorum.
30. Septem diebus induet illas sacerdos post eum de filiis ejus, qui intrabit in tentorium conventus ad ministrandum in sancto.
31. Et arietem impletionum accipies, et coques carnem ejus in loco sancto.
32. Et comedet Aharon et filii ejus carnem arietis, et panem qui in corbe, ad ostium tentorii conventus.
33. Et comedent illa in quibus expiatum, ad implendum manum eorum, ad sanctificandum illos; et alienus non comedet, quia sanctum illa.
34. Et si relictum fuerit de carne impletionum, et de pane usque ad mane, et combures relictum igne, non comedetur, quia sanctum hoc.
35. Et facies Aharoni et filiis ejus ita, secundum omne quod praecepi tibi; septem diebus implebis manum eorum.
36. Et juvencum peccati facies in diem super propitiationibus, et mundabis a peccato super altari in propitiando te super illo, et unges illud ad sanctificandum illud.
37. Septem diebus propitiabis super altari, et sanctificabis illud, et erit altare sanctum sanctorum; omnis tangens altare sanctificabitur.
38. Et hoc quod facies super altari; agnos filios anni duos in diem, juge.
39. Agnum unum facies in mane, et agnum alterum facies inter vesperas.
40. Et decima similae mixtae oleo tuso, quadrans hinis, et libamen quadrantis hinis vini agno primo.
41. Et agnum secundum facies inter vesperas, secundum minham matutinam, et secundum libamen ejus facies illi, ad odorem quietis, ignitum JEHOVAE.
42. {1} Holocaustum juge in generationes vestras ad ostium tentorii conventus coram JEHOVAH, ubi conveniam vobis ad loquendum ad te ibi.
@1 i Et IT$
43. Et conveniam ibi filiis Israelis, et sanctificabitur in gloria Mea.
44. Et sanctificabo tentorium conventus et altare, et Aharonem et filios ejus sanctificabo ad fungendum sacerdotio Mihi.
45. Et habitabo in medio filiorum Israelis, et ero illis in DEUM.
46. Et cognoscent quod Ego JEHOVAH DEUS eorum, Qui eduxi illos e terra Aegypti, ad habitandum Me in medio illorum; Ego JEHOVAH DEUS illorum.
(m) Agitur in sensu interno in hoc capite de glorificatione Domini quoad Humanum, {1}quod significatur per inaugurationem Aharonis et filiorum ejus in sacerdotium.(n) {2}
@1 quae$
@2 See Appendix Volume$
Vers. 1-3. Et hoc verbum quod facies illis ad sanctificandum eos ad fungendum sacerdotio Mihi: Sume juvencum unum filium armenti, et arietes duos integros. Et panem azymorum, et placentas azymorum mixtas oleo, et lagana azymorum uncta oleo; simila triticorum facies ea. Et dabis illa super corbem unum, et appropinquare facies illa in corbe; et juvencum et duos arietes. {1}’Et hoc verbum quod facies illis’ significat legem ordinis: `ad sanctificandum illos’ significat repraesentationem Domini quoad Divinum Humanum: `ad fungendum sacerdotio Mihi’ significat ad repraesentandum omne opus salvationis ab Ipso: `sume juvencum unum filium armenti’ significat purificationem naturalis seu externi hominis: `et arietes duos integros’ significat purificationem spiritualis seu interni hominis: `et panem azymorum’ significat purificationem caelestis in intimo hominis: `et placentas azymorum mixtas oleo’ significat purificationem caelestis medii: `et lagana azymorum uncta oleo’ significat caeleste in externo homine: `simila triticorum facies ea’ significat verum quod ex Divino Bono [, ex quo illa]: `et dabis illa super corbem unum’ significat sensuale in quo illa: `et appropinquare facies illa in corbe’ significat sic praesentiam omnium: `et juvencum et duos arietes’ significat naturale seu externum hominis, ac spirituale seu internum ejus, quae purificanda.
@1 See p. ix preliminary note 2.
Et hoc Verbum, quod facies illis, significat legem ordinis: ad sanctificandum illos, significat ut sit repraesentatio Domini quoad Divinum Humanum: ad fungendum sacerdotio Mihi, significat ad repraesentandum omne opus salvationis ab Ipso: sume juvencum unum filium armenti, significat inaugurationem per bonum naturale: et arietes duos integros, significat inaugurationem per bonum spirituale, et conjunctionem ejus utrinque.
2. Et panem azymorum, significat inaugurationem in bonum coeleste: et placentas azymorum mixtas oleo, significat purum bonum spirituale a coelesti: et lagana azymorum uncta oleo, significat per bonum naturale et a coelesti: simila triticorum facies ea, significat per Divinum Verum quod ex Divino Bono, ex quo illa.
3. Et dabis illa super corbem unum, significat sensuale in quo illa: et approprinquare facies illa in corbe, significat conjunctionem inde: et juvencum et duos arietes, significat eum bono naturali et eum bono spirituali utriusque spectante.$
Per Verbum Jehovae caeli facti sunt, et per spiritum oris Ipsius omnis exercitus eorum, Ps. xxxiii 6;
ubi `Verbum Jehovae’ est Divinum Verum procedens a Domino, spiritus oris Jehovae’ est vita inde, `caeli inde facti, et omnis exercitus eorum’ sunt angeli, quatenus sunt receptiones Divini Veri; quod caeli sint angeli, est quia illi constituunt caelum; (m)et quia angeli sunt receptiones Divini Veri, ideo per `angelos’ in sensu abstracto significantur Divina Vera quae a Domino, videatur n. 8192, et quod `exercitus 2 caelorum’ in eodem sensu sint Divina Vera,(n) n. 3448, 7236, 7988; inde constare potest quid per Verbum significatur apud Johannem,
In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum: omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est: et Verbum caro factum est, et habitavit in nobis, et vidimus gloriam Ipsius, i 1, 3, 14;
quod Dominus ibi per Verbum intelligatur, {4} patet, nam dicitur quod Verbum caro factum sit; quod Dominus sit Verbum, est quia Dominus cum in mundo erat, fuit ipsum Divinum Verum, et cum abivit e mundo, Divinum Verum ab Ipso processit, videantur loca citata, n. 9199 fin, (d)et 9315 fin.
3 Quod Verbum in supremo sensu sit Dominus quoad Divinum Verum, seu quod idem, quod Verbum sit Divinum Verum procedens {5}a Domino, constat a pluribus locis, ut apud Davidem,
Clamaverunt ad Jehovam, et misit Verbum Suum, et sanavit eos, Ps. cvii [19,] 20:
apud Johannem,
Verbum Patris non habetis manens in vobis, (m)quia Quem misit Ille, Huic vos non creditis: nec vultis venire ad Me ut vitam habeatis,(n) v 38, 40:
apud eundem,
Ego dedi illis verbum Tuum, ideo mundus odio habet eos; sanctifica eos in veritate Tua; verbum Tuum veritas est, xvii 14, 17:
et in Apocalypsi,
Insidens equo albo, indutus erat vestimento tincto sanguine, et vocatur nomen Ipsius Verbum Dei; et habebat super vestimento Suo, et super femore Suo, nomen scriptum, Rex regum et Dominus dominorum, xix 13, 16;
ex his et ex {6} aliis locis constat quod Divinum Verum procedens a Domino sit Verbum, et in supremo sensu Dominus quoad Divinum Verum, nam dicitur quod nomen insidentis equo albo sit Verbum Dei, et quod Ille sit Rex regum, et Dominus dominorum; et quia Verbum est Divinum Verum, ideo dicitur quod indutus esset vestimento tincto sanguine, nam per `vestimentum’ significatur verum, n. 9952, et per `sanguinem’ verum ex bono, n. 9393, (n)videantur haec plenius explicata n.2760-2762.
Inde est quod omne verum quod a Divino, dicatur Verbum, ut 4 apud Joelem,
Jehovah edidit vocem Suam coram exercitu Suo, magna valde castra Ipsius, (x)quia innumerus qui facit verbum Ipsius, ii 11;
{7} ‘vox quam edit Jehovah’ est verum a Divino, n. 9926, `castra Jehovae’ sunt caelum, n. 4236, 8193, 8196; inde patet quod `innumerus qui facit verbum’ sit qui facit verum Divinum: apud Matthaeum,
Qui audit verbum regni et non attendit, venit malus et rapit quod seminatum est in corde ejus: qui super petrosa seminatus, est qui verbum audit, et statim cum gaudio accipit illud, non autem habet radicem: qui inter spinas seminatus, est qui verbum audit, sed cura saeculi et fraus divitiarum suffocat verbum: qui in terram bonam seminatus, est qui verbum audit et attendit, et inde fructum fert, xiii 19-23;
quod `verbum’ ibi sit verum Divinum, absque explicatione patet; `verbum regni’ dicitur, quia est verum {8}caeli et Ecclesiae, nam regnum est caelum et Ecclesia.
Inde constare potest quod verba sint Divina Vera quae a Domino, 5 ut apud Johannem,
Verba quae Ego loquor vobis, spiritus sunt et vita sunt, vi 63; {9}ideo quoque praecepta decalogi vocantur decem verba, Exod. xxxiv 28.
Quod Verbum sit lex ordinis, est quia Divinum Verum procedens a Domino (x)facit ordinem in caelis, usque adeo ut id ibi sit ordo, inde leges ordinis caelestis sunt Divina Vera, videatur n. 1728, 1919, (x)2447, 2258, 4839, 5703, 7995, 8513, 8700, 8988. (m)Lex ordinis, quae significatur per `verbum’ in hoc capite, est quomodo Dominus Humanum Suum glorificavit, hoc est, Divinum fecit, nam de illa re in sensu interno hic agitur, et inde in sensu respectivo de regeneratione hominis, nam regeneratio hominis est imago glorificationis Domini, {10} n. (x)3138, 3212, 3245, 3246, 3296, 4402, 5688; quod id imprimis (t)sit lex ordinis, est quia Dominus quoad Divinum Humanum est ordo in caelis; et quia omnis qui regeneratur, ad illum ordinem redigitur; quapropter qui in illo ordine sunt, in Domino sunt.(n)
@1 d seu i ita$
@2 i etiam$
@3 d dicitur verbum i vocatur Verbum$
@4 i manifeste$
@5 d a Domino i ab Ipso$
@6 i pluribus$
@7 i vox Jehovae seu quod idem$
@8 in coelis$
@9 inde$
@10 i videatur$
@1 sit repraesentatio Domini altered to significet repraesentationem Domini cp n. 9986$
@2 repraesentavit$
[2] Ut sciatur quid singula holocausta et sacrificia repraesentabant, sciendum est quod in homine sit externum et internum, et quod in utroque sit quod se refert ad verum et quod ad bonum; quapropter cum regenerandus est homo, regenerandus est quoad externum et quoad internum, et in utroque quoad verum et quoad bonum; sed antequam homo regenerari potest, purificandus est a malis et a falsis, nam illa obstant; purificationes externi hominis repraesentabantur per holocausta et sacrificia ex bovibus, juvencis, et hircis, purificationes autem interni hominis per holocausta et sacrificia ex arietibus, haedis, et capris, purificatio autem ipsius interni, quod intimum, ex agnis {2}; (o)quapropter ex ipsis animalibus quae sacrificabantur, constare potest quae purificatio (o)seu expiatio repraesentabatur.
[3] Dicitur quae purificatio (o)seu expiatio repraesentabatur, quia holocausta et sacrificia non purificabant seu expiabant hominem, sed modo purificationem seu expiationem repraesentabant, nam quis non scire potest {3} quod talia non aliquid mali et falsi apud hominem tollant, (o)videantur loca ex Verbo, n. 2180; quod non sustulerint sed modo repraesentaverint, erat causa quia apud gentem Israeliticam et Judaicam institutum fuit repraesentativum Ecclesiae, per quod conjunctio facta est cum caelis, ac per caelos cum Domino, de qua re videantur quae in locis citatis n. 9320 fin. et n. 9380 ostensa sunt. Quid autem in specie repraesentabatur per holocausta et sacrificia ex juvencis, ex {4} arietibus, et ex agnis, videbitur in sequentibus hujus capitis, nam de illis ibi agitur.
@1 Before per$
@2 per boves, juvencos, et hircos, purificationes autem interioris hominis per arietes, capras, oves; et purificatio ipsius interni, quod intimum per agnos$
@3 scit$
@4 et IT$
@1 i quo spectat utrinque$
@2 i quo spectat utrinque dicitur, quia internum hominis seu spirituale ejus tripartitum est, unum applicat se ad exteriora, et alterum ad interiora, ac inter illa medium est, quod conjungit, n. 9825, inde est quod arietes duo essent.$
@3 i illis$
@4 i per$
[2] Quod `azymum’ significet purificatum, est quia `fermentum’ significat falsum ex malo, n. 2342, 7906; inde `azymum’ seu infermentatum significat purum seu absque falso illo; quod `fermentum’ (x)significet falsum ex malo, est quia id falsum conspurcat bonum, et quoque verum, tum quia excitat pugnam, nam accedente illo falso ad bonum fit fervor, et ad verum fit collisio; inde est quod minhah ex pane azymo in holocaustis et in sacrificiis adhibita fuerit; ideo {5} statutum est quod omnis minhah quam adferrent Jehovae non conficeretur fermentata, Lev. ii 11; quod non sacrificarent super fermentato sanguinem sacrificii, Exod. xxiii 18; quodque in festo paschatis prorsus non comederent fermentatum, et quod qui comederet exscinderetur ex Israele, Exod. xii 15, 18-20; quod exscinderetur ex Israele qui (o)in festo paschatis fermentatum ederet, fuit causa quia festum paschatis significabat liberationem a damnatione, (c)ac in specie liberationem a falsis ex malo, apud illos qui patiuntur se a Domino regenerari, videatur n. 7093, 9286-9292; inde quoque festum illud vocabatur festum azymorum.
@1 homine IT$
@2 etiam$
@3 i loca$
@4 i nunc$
@5 inde$
[3] Sed scio quod arcana illa vix ab aliquo hodie {2} capi possint, ex causa quia mundanum {3} est (c)hodie omne in intellectu et {4} voluntate, et qui cogitant de caelo et volunt illud, non aliam de illo ideam habent, nec habere volunt, {5} quam naturalem et terrestrem, et ubi talis idea et talis voluntas, ita ubi talis amor, ibi arcana caeli non locum habent; prorsus aliter foret si mens delectaretur caelestibus prae mundanis, nam illa quibus delectatur homo, capiuntur; sicut cum {6} delectatur arcanis status civilis in regnis, et arcanis status moralis apud hominem; per statum moralem intelligitur status amorum (o)et affectionum, ac inde cogitationum {7}, quorum arcana homo astutus facile appercipit, causa est quia delectatur ducere alios {8} per talia, ad aucupandum honores aut lucra, seu {9} famam propter illa.
[4] Quod placentae significent caeleste {10} in interno homine, est quia in secundo ordine sunt, in primo enim est panis azymorum, in secundo sunt placentae mixtae oleo,’ et in tertio sunt lagana {11} uncta oleo; tria illa vocabantur minhae, et offerebantur super altari una cum holocaustis et sacrificiis; describitur quomodo conficiendae in Levitico ii, et quo modo offerendae variis in locis, ut quomodo ab Aharone die unctionis ejus, Lev. vi 13-16 [A.I. 20-23].
[5] Per placentas etiam in Verbo intelligitur bonum amoris in genere; inde est quod panes facierum seu propositionis dicantur `placentae,’ apud Moschen,
Sumes similaginem, et coques (x)illam duodecim placentas, duarum decimarum erit placenta una; et pones super mensa coram Jehovah, et dabis super ordinem tus purum, Lev. xxiv 5-9;
`tus purum, quod dabatur super placentas’ significabat verum ex bono caelesti, quod est ultimum, seu extremum regni caelestis; etiam per `placentas’ significatur bonum amoris in genere apud Jeremiam,
Filii (x)colligunt ligna, et patres accendunt ignem, mulieres depsunt massam ad faciendum placentas Melecheth {12} caelorum, et ad libandum libamina diis aliis, vii 18, xliv 19;
`facere placentas Melecheth caelorum’ est colere ex bono amoris caelestis diabolum, et `libare libamina diis aliis’ est {13} colere ex veris fidei Satanam, nam per `Melecheth caelorum’ significantur qui in inferno geniorum sunt’, et per `deos alios’ qui in inferno malorum spirituum, de quibus videatur n. 5977, 8593, 8622, 8625; qui in inferno geniorum sunt, simul sumpti vocantur diabolus, qui autem in inferno malorum spirituum vocantur satanas.
[7] Bonum autem amoris spiritualis significatur per `placentas’ apud Hoscheam,
Ephraim factus est placenta non conversa, (x)vii 8;
sed `placenta’ ibi exprimitur {14} alio (x) nomine in lingua originali, quae {15} significat bonum amoris spiritualis; `placenta non conversa’ est cum externus homo regnat super internum {16}; cum hoc fit apud hominem, est ordo inversus, nam tunc externum imperat (c)ac internum servit; `Ephraim’ est intellectuale Ecclesiae, quod illustratur et afficitur cum recipiuntur vera (c)et bona fidei, n. 3969, 5354, 6222, 6234, 6238, 6267.
@1 i ejus$
@2 i in mundo$
@3 mundus$
@4 i in$
@5 ac volunt habere$
@6 i homo$
@7 cogitationumque$
@8 illum$
@9 et$
@10 i medium T$
@11 i azymorum$
@12 Heb [ ] (melekheth) is the construct state of [ ] (hammalkah) = the queen; in n. 4581 rendered reginae$
@13 pro$
@14 vocatur$
@15 quod T$
@1 i hominem$
@2 sit$
@3 azymorum$
@4 at$
@5 mediate procedit, et$
[3] Praeterea omne bonum apud hominem formatur per verum, influit enim bonum per viam internam a Domino, ac intrat verum per viam externam, et conjugium ineunt in interno homine, sed aliter apud hominem et angelum spiritualem, et aliter apud hominem et angelum caelestem; apud hominem et angelum spiritualem fit conjugium in parte intellectuali, at {5} in homine et {6} angelo caelesti in parte voluntaria; via externa per quam verum intrat (x)est per auditum et visum in intellectum, via autem interna per quam bonum influit a Domino est per intimum ejus in voluntatem, de qua re videantur quae in locis citatis n. 9596 ostensa sunt; ex his patet quod bona caelestia, quae per panem, placentas, et lagana azymorum significantur, existant per Divinum Verum (o)procedens ex Divino Bono (o)Domini, et quod hoc intelligatur per quod `ex simila triticorum facies illa.’ Quia ita est, ideo omnes minhae, quae vario modo conficiebantur, ex similagine mixta oleo fiebant {7}, videatur Lev. ii (o)1-fin., vi 13-16 [A. V. 20-23]; Num. vii 13 seq., xv 2-15, xxviii 11-15.
[4] Quod `simila’ seu similago, ut et farina, sit verum quod ex bono, constat a sequentibus his locis: apud Ezechielem,
Similam, mel, et oleum comedisti, unde pulchra facta es valde, xvi 13;
dicuntur illa de Hierosolyma, per quam ibi intelligitur Antiqua Ecclesia; `simila’ est verum (c)ex bono illius Ecclesiae, `mel’ est jucundum illius {8}, `oleum’ est bonum (o)amoris, et `comedere’ est appropriare {9}; quare dicitur `pulchra facta,’ nam pulchritudo spiritualis ex veris et bonis {8} est: [5] apud Hoscheam,
Seges stans non illi, germen non faciet farinam, forte faciet, alieni deglutient eam, viii 7;
`seges stans’ est verum fidei ex bono in conceptione, n. 9146, `germen non faciet farinam’ est sterilitas, quia non verum ex bono, `alieni qui deglutient’ sunt falsa ex malo quae consument: [6] in Libro 1 Regum,
Dixit mulier Sidonis in Zorpa ad Eliam, quod non sit sibi (o)ex quo placenta, nisi plenitudo volae farinae in cado, et parum olei in lenticula: dixit Elias quod faceret sibi placentam priore loco, ei cadus farinae non consumetur, (c)ac lenticula olei non deficiet: quod quoque factum est, xvii 12-15;
per `farinam’ ibi significatur verum Ecclesiae, et per `Oleum’ bonum ejus; nam per `mulierem in Sidone’ repraesentatur Ecclesia quae in cognitionibus veri et boni est’, et per `Eliam prophetam’ Dominus quoad Verbum; inde patet quid miraculum hoc involvit, nam omnia miracula de quibus in Verbo involvunt talia quae {10} Ecclesiae, n. 7337, 8364, 9086; inde patet quid significat quod farinae cadus non consumetur et lenticula olei non deficiet, si priore loco ex paucis suis faceret Eliae placentam, et posteriore filio suo; quod `mulier’ sit Ecclesia, videatur n. 252, 253, quod `Sidon’ sint cognitiones veri et boni, n. 1201, et quod `Elias’ sit Dominus quoad Verbum, n. 2762, 5247 fin.:
[7] apud Esaiam,
Filia Babelis, sume molam, et mole farinam, xlvii [1,] 2;
`filia Babelis’ pro illis in Ecclesia qui in sancto externo sunt, sed in profano interno, `molere farinam’ pro eligere talia ex Verbi sensu litterae quae inserviunt confirmandis malis amorum sui et mundi; quod malum est profanum, `molere’ est eligere, et quoque ad favorem amorum illorum explicare {11}, et `farina’ est verum inserviens, videatur n. 4335; [8] inde patet quid sit `molere,’ proinde quid commolitum, ut apud Jeremiam,
Principes manu eorum suspensi sunt, facies senum non honoratae sunt, juvenes ad molendum (x)abduxerunt, Threni v 12, 13:
apud Moschen,
Moscheh accepit vitulum quem fecerant, et combussit igne, et commoluit usque dum fieret minutissimus; tunc {12} sparsit (x)super facies aquarum, et bibere fecit filios Israelis, Exod. xxxii 20; Deut. ix 21:
et apud Matthaeum,
Tunc duo erunt in agro, unus assumetur, alter derelinquetur; duae molentes, una assumetur, altera derelinquetur, xxiv 40, 41;
inde patet quid sit `molere,’ quod in bono sensu sit vera (o)ex Verbo eligere et explicare ut inserviant bono, et in malo sensu ut inserviant malo, videatur n. 7780; ex quo etiam constat quid significat commolitum, proinde quid farina et simila.
@1 coelo$
@2 et$
@3 qui in luce$
@4 fit$
@5 et$
@6 seu$
@7 erant$
@8 inde$
@9 appropriari$
@10 i sunt$
@11 quae sunt prophana$
@12 tum$
@1 reponunt$
@2 seu$
@3 i in coelo$
@4 si$
@5 i in suo ordine$
@6 i ideo$
@1 d praesentiam i conjunctionem$
@1 See p. ix preliminary note 2.
4. Et Aharonem et filios ejus, significat Dominum quoad Divinum Bonum et quoad Divinum Verum: appropinquare facies ad ostium Tentorii conventus, significat conjunctionem utriusque: et lavabis eos aquis, significat purificationem per vera fidei.
5. Et accipies vestes, et indues Aharonem, significat repraesentativum regni spiritualis in Domino: tunica, significat intimum ejus: pallio ephodi, significat medium ejus: et ephodo, significat ultimum ejus: et pectorali, significat Divinum Verum elucens ex Divino Bono in ultimis.
6. Et pones cidarim super caput ejus, significat Divinam sapientiam: et dabis coronamentum sanctitatis super cidarim, significat Divinum Humanum Domini.
7. Et accipies oleam unctionis, significat repraesentativum inaugurationis in Divinum Bonum: et fundes super caput ejus, et unges eum, significat ad conjunctionem cum Divino Bono quoad totum Humanum.
8. Et filios appropinquare facies, significat Dominum quoad Divinum Verum, inde: et indues illos tunicis, significat repraesentativum Divini spiritualis procedentis.
9. Et accinges illos baltheo, significat vinculum conjunctionis ut omnia teneantur in nexu, et inde in forma coelesti: Aharonem et filios ejus, significat Dominum quoad Divinum Bonum et inde procedens Divinum Verum: et alligabis illis tiaras, significant [significat intended] intelligentiam ex sapientia: et illis erit sacerdotium, significat repraesentativum Domini quoad opus salvationis in ordine successivo: in statutum saeculi, significat secundum leges ordinis aeternas: et implebis manum Aharonis, et manum filiorum ejus, significat inaugurationem per Divinum Verum. (est repraesentativum Divinae potentiae, per Divinum Verum ex Divino Bono, idem est; ac sedere ad dextram virtutis Dei.$
@2 AI do not expound et cinges illum cingulo ephodi. In his critical notes T suggests:
et cinges illum cingulo ephodi, significat vinculum commune continens omnia amoris et fidei in nexu et forma, ut ad unum finem spectant. T gathered this from n. 9828, 9944, 9948, 10,005.$
Et Moscheh altare holocausti posuit ad ostium tentorii, Exod. {3} xl 29;
{4} quod conjunctio boni et veri sit conjugium caeleste, et {5} quod id sit caelum, videatur n. 2173, 2508, 2618, 2803, (x)3004 seq., 3132, 3952, 4434, 6179. Ex his nunc patet quod per `appropinquare facere Aharonem et filios ejus ad ostium tentorii conventus’ (x)significetur conjunctio utriusque, nempe Divini Boni et Divini Veri a Domino in caelo.
@1 Domini, qui per Aharonem et per filios ejus repraesentatur$
@2 Veri cum Divino Bono in coelo$
@3 d constat i and d apud i and d constat i videatur in Exodo$
@4 i et$
@5 d et i tum$
@1 in Dominum altered to Domini$
[2] Cum his ita se habet: sunt tria quae ordine consequuntur seu succedunt; illa tria in caelis vocantur caeleste, spirituale, et naturale inde; caeleste est bonum amoris in Dominum, spirituale est bonum charitatis erga proximum, (c)ac naturale inde est bonum fidei; caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, constituit intimum seu tertium caelum, spirituale, quod est bonum charitatis erga proximum, constituit medium seu secundum caelum, et naturale inde, quod est bonum fidei, constituit ultimum seu primum caelum; quoniam vestes Aharonis repraesentabant regnum spirituale Domini, n. 9814, ex dictis patet quid tunica repraesentavit, et quid pallium, ac (o)quid ephodum, quod nempe tunica repraesentaverit medium uniens regni spiritualis cum regno caelesti, quapropter etiam illa per cingulum distincta fuit a pallio et ephodo, quae repraesentabant regnum spirituale internum et externum; de tunica, videatur n. 9826, 9942, de pallio, n. 9825, et de ephodo, n. (x)9824.
[3] Idea hujus rei etiam haberi potest ex illis quae de tentorio conventus, per quod repraesentatum est caelum in quo Dominus, prius ostensa sunt; per intimum ejus, ubi arca testimonii, repraesentatum est intimum seu tertium caelum, per habitaculum, quod erat extra velum, repraesentatum est medium seu secundum caelum, et per atrium tertium seu ultimum caelum; ita quoque caeleste, spirituale, et naturale inde; medium autem uniens caeli intimi et {2} medii repraesentabatur per velum inter sanctum et sanctum sanctorum, simile quod {3} per tunicam super Aharone; de intimo tentorii, ubi arca, videatur n. 9485, de habitaculo, quod extra velum, n. 9594, 9632, de atrio, n. 9741, et de velo, quod sit medium uniens caeli intimi et medii, n. 9670, 9671. {4}
[4] Adhuc melior idea (o)de illis capi potest ex correspondentia hominis cum caelis, quod omnium quae apud hominem, correspondentia sit cum omnibus in caelis, videantur quae ad finem plurium capitum prius ostensa sunt; caput apud hominem correspondet intimo seu tertio caelo, ubi est caeleste bonum, pectus usque ad lumbos correspondet medio seu secundo caelo, ubi est spirituale bonum, ac pedes correspondent ultimo seu primo caelo, ubi est naturale bonum; collum autem ex correspondentia est medium uniens intimi caeli et medii, n. 9913, 9914; similiter ac velum in tentorio {5}; nam omnia repraesentativa in natura se referunt ad formam humanam, et secundum relationem ad illam significant, n. 9496. Ex his nunc constare potest cur tunica per cingulum distincta fuit a pallio (c)et ephodo, et quoque cur pallium dicitur `pallium ephodi.’
@1 i enim$
@2 ac coeli$
@3 i repraesentatum est$
@4 i et quod similiter tunica quae Aharonis, n. 9916 [? 9826 intended]$
@5 caput d hominem correspondet coelesti quod est intimi seu tertii coeli, pectus usque ad lumbos correspondet spirituali quod est medii seu secundi pectus usque naturali quod est ultimi seu primi coeli, collum autem ex correspondentia est medium uniens intimi coeli cum medio; n. 9913, 9914, similiter coeli, ac pedes ac velum in Tentorio, et similiter ac tunica quae Aharonis$
@1 inaugurationis in Divinum Bonum altered to Divini Boni cp n. 9999$
[2] Praeterea oleum quo ungebatur sacerdos defluebat a vertice capitis usque in corpus, ut constare potest apud Davidem,
Sicut oleum bonum super capite descendens in barbam Aharonis, quod descendit super os vestium illius, Ps. cxxxiii 2:
apud Matthaeum,
Mulier alabastrum balsami effudit super caput Jesu cum accumberet; Jesus dixit, Effudit haec balsamum super corpus meum ad sepulcrum, xxvi 7, 12:
et apud Marcum,
Venit mulier habens alabastrum unguenti nardi potabilis {2} multum pretiosae, et diffringens alabastrum effudit super caput Jesu; et dixit Jesus, Praevenit haec ungere corpus Meum ad sepulturam, xiv 3, 8;
inde quoque patet quod `ungere caput’ sit ungere totum corpus.
[3] Quod per `caput’ intelligatur totus homo, etiam constat a pluribus locis in Verbo, ut apud Esaiam,
Redempti Jehovae revertentur, et venient ad Zionem cum cantu, et gaudium aeternitatis super caput eorum, xxxv 10:
apud Moschen,
Pretiosa proventuum solis, primitiae montium orientis, et pretiosa terrae veniant capiti Josephi, et vertici naziraei fratrum illius, Deut. xxxiii 14-16:
apud Jeremiam,
Procella Jehovae super caput impiorum irruet, xxx 23:
apud Ezechielem,
Viam illorum in caput eorum dabo, xi 21, xvi 43, xxii 31; Joel. iv (x)4, 7 [A.V. iii 4, 7]; Obad. vers. 15:
apud Ezechielem {3},
Vae facientibus pepla super caput omnis staturae ad venandum animas! xiii 18:
apud Davidem,
Deus contundet caput hostium, verticem capilli, Ps. lxviii 22 [A.V. 21] {4}.
(m)Ex his nunc patet quod per `caput’ significetur totus homo, (o)ac ita (o)quod per `fundere oleum super caput Aharonis’ significetur Divinum Bonum in Domino super {5} totum Humanum; quod Dominus cum in mundo erat Se fecerit {6} Divinum Verum, et cum {7} abivit e mundo Se fecerit {8} Divinum Bonum, videantur citata n. 9315 fin., 9199 fin.(n)
@1 derivativis$
@2 potatilis IT$
@3 Eundem AIT$
@4 i, praeter pluries alibi$
@5 quoad$
@6 fecerit Humanum suum$
@7 cum autem$
@8 fecerit id$
[2] Sunt {1} tria quae ordine succedunt: est caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, est spirituale, quod est bonum charitatis erga proximum, et est naturale inde, quod est bonum fidei; quia illa tria sunt quae ordine succedunt, etiam tres caeli sunt, et in illis bona in (c)illo ordine; opus salvationis illorum qui in bono caelesti sunt repraesentatur per sacerdotium Aharonis, opus (x)autem salvationis illorum qui in bono spirituali (o)sunt repraesentatur per sacerdotium filiorum Aharonis, et opus salvationis illorum qui inde in bono naturali sunt {2} repraesentatur per sacerdotium Levitarum; et quia illa quae succedunt ordine, procedunt {3} (c)ex bono amoris in Dominum, quod repraesentatur per Aharonem et ejus sacerdotium, ideo de Levitis dicitur quod dati sint Aharoni, nam quae procedunt sunt ejus a quo procedunt, procedentia enim seu successiva {4} inde suum esse ducunt, secundum illa quae mox supra n. 10,011 dicta sunt. Quod Levitae dati sint Aharoni et filiis ejus ut obirent ministerium sacerdotii sub illis, videatur Num. iii 1-fin.
@1 i enim$
@2 in bono naturali inde,$
@3 successiva enim$
@4 succedunt, ordine procedunt$
[2] Quomodo autem {5} impletio manus fiebat, describitur in hoc capite a vers. 9-36, et quoque in Lev. viii vers. 22-fin.; fiebat {6} per secundum arietem, qui ideo aries impletionum vocatur; processus impletionis erat quod aries ille mactaretur; de sanguine ejus daretur super auriculam auris dextrae, pollicem manus dextrae, pollicem pedis dextri, Aharonis et filiorum ejus; quod de sanguine ex altari, et de oleo unctionis, spargeretur super Aharonem et filios ejus, ac super vestes eorum; quod adeps, cauda, adeps super intestinis, reticulum jecoris, renes et eorum adeps, ac armus dexter, ex ariete illo; tum panis, placentae, et lagana (x)azymorum, ex {7} corbe, ponerentur super volis Aharonis et filiorum ejus, et agitarentur; ac postea adolerentur super holocausto ex primo ariete; quod pectus, postquam agitatum, (c)et armus sinister, essent {8} Aharoni et filiis ejus, ac caro illa cocta in loco sancto, atque panis residuus {9} in corbe, ad ostium tentorii conventus ab illis comederentur; hic processus impletionum manus erat; quid autem singula significabant, in sequentibus, ex Divina Domini Misericordia, dicetur.
[3] Divina Potentia Domini, quae repraesentabatur per impletionem manus Aharonis et filiorum ejus, est Divina Potentia salvandi genus humanum; et potentia salvandi genus humanum est potentia super caelos et super inferna; nam per illam potentiam Domini, et non per aliam, salvatur homo; influit enim omne bonum quod amoris et omne verum quod fidei per caelos a Domino; quae non possunt influere nisi removeantur inferna, nam ab infernis omne malum, et inde omne falsum; homo per remotionem malorum et inde falsorum ab infernis, et tunc per influxum boni amoris et veri fidei per caelum a Domino, salvatur; (m)quod Dominus cum in mundo fuit, subjugaverit inferna ac redegerit in ordinem caelos, et acquisiverit sibi Divinam Potentiam super illa, videatur n. 9486, 9715, 9809, 9937, et citata n. 9528 fin.(n) Haec potentia Domini est quae repraesentabatur per impletionem manus sacerdotum, nam per sacerdotium significabatur omne opus salvationis Domini, n. 9809.
[4] Quod Domino illa potentia sit, docet Ipse apertis verbis, apud Matthaeum,
Data est Mihi omnis potestas in caelis et in terris, xxviii 18:
et apud Lucam,
Jesus dixit ad septuaginta, dicentes quod daemonia illis oboediant; Ecce do vobis potestatem calcandi super serpentes et super scorpios, et super omnem potestatem hostis, ut nihil quicquam vobis noceat: omnia Mihi tradita sunt a Patre Meo, x 19, 22;
per haec describitur potestas Domini super inferna; `daemonia’ sunt qui in infernis, `serpentes et scorpii’ sunt mala et falsa mali, `calcare super illos’ est destruere (c)illa; inferna etiam intelliguntur per `hostem’ super quem potestatem haberent {10}.
[5] Quod Dominus Sibi illam potestatem {11} acquisiverit cum in mundo {12} fuit, constat apud Esaiam,
Quis Hic Qui venit ex Edom, incedens in multitudine roboris Sui, magnus ad salvandum? salutem praestitit Mihi bracchium Meum; ideo factus est illis in Salvatorem, lxiii 1-10;
quod illa de Domino dicantur, notum est in Ecclesia {13}: pariter quae alibi apud eundem,
Salutem praestitit Ipsi bracchium Suum, et justitia Sua suscitavit Ipsum; inde induit justitiam sicut loricam, et galeam salutis super caput Suum; et venit Zioni Redemptor {14}, lix 16-21:
et apud Davidem,
Dictum Jehovae ad dominum meum, Sede ad dextram Meam usque dum posuero inimicos tuos scabellum pedum tuorum: sceptrum roboris tui mittet Jehovah e Zione; dominare in medio hostium; Dominus ad dextram tuam, Ps. cx 1 seq.;
quod haec de Domino dicta sint, docet {15} Ipse Dominus apud Matthaeum xxii (x)42 [A.V. 44]; describitur ibi dominium Ipsius super inferna per `sedere ad dextram,’ nam per `dextram’ significatur potentia quae est Divino Vero ex Divino Bono; inferna et inde mala et falsa sunt inimici qui ponerentur {16} scabellum pedum Ipsius, et quoque hostes in quorum medio dominaretur.
[6] Quod `dextra Jehovae’ sit Divina potentia, patet a pluribus locis in Verbo, ut apud Moschen,
Dextra Tua, Jehovah, magnifica est robore, dextra Tua, Jehovah, confringit hostem, Exod. xv 6:
apud Davidem,
Deus, das mihi scutum salutis, et dextra Tua sustentat me, Ps. xviii 36 [A.V. 35]:
apud eundem,
Bracchium eorum non servavit eos, sed dextra Tua, et bracchium Tuum, et lux facierum Tuarum, Ps. xliv 4 [A.V. 3];
dicitur `dextra Tua, et bracchium Tuum, et lux facierum,’ quia `dextra’ est potentia, `bracchium’ est robur {17}, et `lux facierum’ est Divinum Verum ex Divino Bono; quod `bracchium’ sit robur {18}, videatur n. 4932, 4934, 4935, 7205, quod `lux’ sit Divinum Verum, n. 9548, 9684, et quod `facies Jehovae’ sit Divinum Bonum, n. 222, 5585, 9306: apud eundem,
Deus, me sustentat dextra Tua, Ps. lxiii 9 [A. V. 8]:
apud eundem,
Jehovah, Tibi bracchium cum virtute, fortis est manus Tua, exaltabitur dextra Tua, Ps. lxxxix 14 [A.V. 13]:
apud Esaiam,
Juravit Jehovah per dextram (x)Suam, per bracchium roboris Sui, lxii 8:
et apud Davidem,
Jehovah, sit manus Tua pro viro dextrae Tuae; pro filio hominis confortasti Tibi; tunc non recedemus a Te, Ps. lxxx 18, 19 [A.V. 17, 18].
Ex his nunc constare potest quid intelligitur per Domini verba apud Matthaeum,
Jesus dixit, Ex nunc videbitis Filium hominis sedentem a dextris potentiae, xxvi 64:
et apud Lucam,
Ex nunc erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei, xxii 69;
quod `Filius hominis’ sit Dominus quoad Divinum Verum, videatur n. 9807, at {19} quod `dextra’ sit Divina Potentia, constat ex illis quae (x)nunc ostensa sunt; ideo quoque dicitur `dextra potentiae’ et `dextra virtutis.’ Ex his {20} nunc patet quid repraesentatum est per unctionem Aharonis et filiorum ejus, et quid per impletionem manus eorum, quod nempe per unctionem Divinum Bonum Divini Amoris in Domino, (o)n. 9954 ad fin., et per impletionem manus eorum Divinum Verum et inde (o)Divina Potentia; quod omnis potentia sit Divino Bono per Divinum Verum, et quod illa {21} soli Domino, videantur loca supra citata; ideo quoque Dominus in Verbo Veteris Testamenti vocatur Heros, Vir belli, et quoque Jehovah Zebaoth seu Exercituum.
@1 manum$
@2 significat IT$
@3 id Bonum$
@4 tam in coelo quam in mundo$
@5 itaque$
@6 i enim$
@7 in$
@8 esset$
@9 qui$
@10 i a Domino$
@11 potentiam$
@12 After fuit$
@13 unicuivis patet$
@14 i et recedentibus a praevaricatione in Jacobo$
@15 After Dominus$
@16 i ad$
@17 brachium est potentia$
@18 potentia$
@19 et$
@20 inde$
@21 i sit$
@1 imponet IT$
@2 See p. ix preliminary note 2.
10. Et appropinquare facies juvencum, significat praesentiam externi seu naturalis hominis qualis in sua infantia: ante tentorium conventus, significat ut conjungatur bono: et imponent Aharon et filii ejus manus suas super caput juvenci, significat repraesentativum receptionis boni et veri ibi.
11. Et mactabis juvencum coram Jehovah, significat praeparationem ad purificationem et ad receptionem boni et veri Divini: ad ostium tentorii conventus, significat ut sit conjunctio.
12. Et accipies de sanguine juvenci, significat Divinum verum accommodatum: et dabis super cornua altaris digito tuo, significat potentiam Divinam Domini ex proprio: et omnem sanguinem effundes ad fundamentum altaris, significat Divinum Verum totum in sensuali quod ultimum vitae humanae.
13. Et accipies omnem adipem, significat bonum accommodatum: tegentem intestina, significat quae ultimis seu infimis: et reticulum super jecore, significat bonum naturalis hominis: et duos renes et adipem qui super illis, significat verum naturalis hominis interius, cum ejus bono: et adolebis altare, significat ex Divino amore Domini.
14. Et carnem juvenci, significat malum amorum priorum ibi: et pellem ejus, significat falsum in ultimis: et fimum ejus, significat immunda reliqua: combures igne extra castra, significat quod illa amandanda sint inferno: peccatum hoc, significat sic purificatum a malis et falsis.$
@3 cp n. 10,026$
[2] Quoniam de his nunc in sensu interno agitur, dicendum est quomodo se habent {2}: quando regeneratur homo, quod fit eum adolevit aetate, tunc primum immittitur in statum innocentiae, sed in statui innocentiae externae, (x)paene qualis est infantum; horum innocentia est innocentia externa, quae habitat in ignorantia; hic status est {3} planum novae vitae cum homo regeneratur, est etiam homo {4} tunc sicut infans, nam eum regeneratur, tunc e novo concipitur, nascitur, fit infans, adolescit, quod fit per verum implantatum bono; et quantum tunc genuinum bonum {5}, tantum in bonum innocentiae internae venit, quae innocentia habitat in sapientia; et quia regeneratio hominis est imago glorificationis Domini, patet quod Dominus ita Se glorificaverit, hoc es Humanum Suum Divinum fecerit; agitur enim in sensu interno in hoc capite de glorificatione Domini {6}, n. 9985; sed quia glorificatio Domini quoad Suum Humanum transcendit intellectum {7}, ideo ut aliquo modo capiatur, per instar seu imaginem ejus, {8} explicatur. (m)Haec praemissa sunt ut sciatur quid intelligitur per purificationem et per receptione: boni et veri, ac (o)per conjunctionem eorum quae per sacrificia in genere, et hic per sacrificia inaugurationis Aharonis et filiorum ejus sacerdotium in specie, significantur {9}.(n) Quod regeneratio hominis sit imago glorificationis Domini, videatur n. (x)3138, 3212, 3296, 3490, 4402, 5688: quod innocentia infantum sit innocentia externa, et habitet in ignorantia, n. (x)2305, 2306, 3494, 3504, 4563, 4797, 5608, 9301 quod homo qui regeneratur, e novo concipiatur, nascatur, infans (o)et puer fiat, et adolescat, n. 3203 quod innocentia infantiae sit planum, n. 2780, 3183, 3994, 4797, 5608, 7840: quod cognitiones veri et boni implantentur innocentiae infantiae, ut suo plano, n. 1616, 2299, 3504, 4797: quod innocentia regeneratorum sit innocentia interna, (c)et habitet in sapientia, n. 1616, (x)3494, 3994, 4797, 5608, 9301, (x)9938: differentia innocentiae externae quae infantum, et innocentiae internae quae sapientum {10}, {11} n. 2280, 4563, 9301 quod ita se res habeat, constare potest ex educatione et regeneratione infantum in altera vita, de qua n. 2289-2309: quod omne bonum Ecclesiae et caeli in se habeat innocentiam, et quod absque ea bonum non sit bonum, n. 2736, 2780, 6013, 7840, 7887, (x)9262: quid innocentia, n. 3994, 4001, 4797, 5236, 6107, 6765, 7902, 9262, 9936.(n)
@1 sacrificium$
@2 Cum his ita se habet$
@3 i ipsum$
@4 seu regenerationis, est enim homo etiam$
@5 i intrat$
@6 i quoad Humanum suum$
@7 i humanum$
@8 i quae ut mox dicta, est regeneratio hominis,$
@9 de quibus, ut dictum, in sensu interno, in nunc sequentibus, agitur$
@10 regenatorum$
@11 i qualis$
[2] Quia de sacrificiis et holocaustis in nunc sequentibus in hoc capite agitur, dicetur quid per illa in genere repraesentatum est: per holocausta et {2} sacrificia in genere repraesentata (o)est purificatio a malis et falsis, et quia purificatio repraesentata est {3}, etiam repraesentata est implantatio boni et veri a Domino, et quoque conjunctio eorum; nam quando homo purificatus est a malis et falsis, quod fit per remotionem eorum, tunc influit bonum et verum a Domino, et quantum bonum et verum (o)in eo statu influunt, tantum implantantur, et tantum conjungantur; Dominus enim jugiter adest cum bono et vero apud unumquemvis hominem, sed non recipitur nisi quantum mala et falsa removentur, ita quantum homo ab illis purificatur; conjunctio veri et boni {4} est regeneratio; inde constare potest quid per holocausta et per sacrificia in genere repraesentatum fuit {5}; quid autem in specie, constat ex diversae speciei animalibus quae sacrificabantur.
[3] Quia illa tria, nempe purificatio a malis et falsis, implantatio veri et boni, ac conjunctio eorum, repraesentata sunt per sacrificia et holocausta, ideo per illa etiam significatur omnis cultus ex vero fidei et {6} bono amoris, n. 6905, 8680, 8936, nam omnis cultus pro fine habet ut homo a malis et falsis purificetur, consequenter ut ei bona et vera a Domino implantentur, et sic regeneretur, quod fit per conjunctionem eorum; conjunctio eorum est caelum seu regnum Domini {7} apud hominem.
@1 repraesentatur AIT$
@2 i per$
@3 per illa repraesentata est purificatio$
@4 eorum$
@5 fuerit$
@6 ex$
@7 Dei$
[2] Quod per impositionem manus significata sit potentia {4}, constat a sequentibus his locis apud Moschen,
Jehovah dixit ad Moschen quod imponeret manum super Joschuam, et statueret eum coram Eleazare sacerdote ante universam contionem, et sic daret de gloria sua super eum, ut {5} oboediat ei omnis contio, Num. (x)xxvii 18-20;
quod per `imponere manum’ hic significetur communicatio (o)et translatio potentiae quae Moschi, et ejus receptio a Joschua, patet; inde dicitur quod sic daret ex gloria sua super eum: [3] apud eundem,
Cum purificarentur Levitae et illis addicaretur ministerium sacerdotii (o)sub Aharone, mandatum est quod adducerentur bini juvenci cum minhah, et quod Aharon adduceret Levitas ante (x)Jehovam, et imponerent filii Israelis manus suas super Levitas; et Levitae imponerent manus suas super caput juvencorum, quorum unus offerretur in sacrificium, alter in holocaustum; et sic separarent Levitas e medio filiorum Israelis, et essent Jehovae, Num. viii 7-14;
quod filii Israelis imponerent manus suas super Levitas significabat translationem potentiae ministrandi pro illis, et receptionem a Levitis, ita separationem; et per quod Levitae imponerent manus {6} super caput juvencorum, significabat translationem potentiae illius ad Jehovam, hoc est, Dominum; ideo dicitur quod sic separarentur e medio filiorum Israelis, et essent Jehovae: [4] apud eundem,
Postquam filii Israelis confessi fuerunt peccata sua, tunc Aharon imponeret ambas manus suas super caput hirci vivi Asasel, et confitebitur super illum omnes iniquitates filiorum Israelis, et omnia peccata eorum, et dabit illa super caput hirci, et mittet in desertum, Lev. xvi 21;
quod impositio manuum super hircum significaverit communicationem et translationem omnium iniquitatum et peccatorum filiorum Israelis, et receptionem ab hirco, patet; `desertum’ quo mitteretur hircus {5}, est infernum. Quod testes et omnes qui audiverunt imponerent manus suas super illum qui lapidaretur, Lev. xxiv 14, significabat testificationem sic communicatam et translatam, qua recepta addicatus est morti: apud eundem,
Homo qui adducit de armento aut de grege holocaustum in munus Jehovae, imponet manum super caput holocausti, tunc cum beneplacito recipietur ab illo, ad expiandum illum, (o)Lev. i 2-4;
similiter super caput muneris quod in sacrificium, (o)Lev. iii 1, 2, 8, 13; similiter sacerdos faceret, si is peccaverit; similiter seniores; similiter tota congregatio; tum princeps, si ille; et similiter anima quaecumque, si peccaverint, ibid. [iv] vers. 4, 15, 24, 29; per impositionem manus eorum super holocaustum et super sacrificium significabatur omne cultus illius qui offerebat, nempe agnitio peccatorum, confessio, inde purificatio {8}, implantatio boni et veri, ita conjunctio cum Domino, quae omnia fiebant per communicationem, translationem, et receptionem; per translationem et receptionem intelligitur id quod significatur per portationem iniquitatum, de qua n. 9937, 9938.
[6] Quoniam communicationes, translationes, et receptiones, significabantur per impositionem manuum, sciri potest quid per `impositionem manuum’ significatur apud Matthaeum,
Princeps venit ad Jesum, et dixit, Filia mea modo mortua est, sed veniens impone manum Tuam super illam, tunc vivet: Jesus ingressus apprehendit manum ejus, et surrexit puella, ix 18, 19, 25:
apud Marcum,
Jesus imposuit manus {9} super oculos caeci, et restitutus est, vii 25:
apud eundem,
Adferunt surdum ad Jesum ut imponeret illi manum; Ipse assumens eum de populo, immisit digitum Suum in aures ejus, et tetigit linguam ejus, et aperti sunt auditus ejus, vii 32, 33, 35:
apud Lucam,
Mulier ex spiritu infirmitatis incurva prorsus {10}, Jesus imposuit illi manus, et sanavit {11}, xiii 11, 13:
apud Marcum,
Jesus infirmis imposuit manus, (o)et sanavit, vi 5;
[7] quod hic per impositionem manus a Domino, et quoque per contactum {12}, significetur communicatio et receptio virtutis Divinae, patet; quod illa significentur, constat manifeste apud Marcum,
Venit quaedam a tergo et tetigit vestimentum Jesu, dicens, Si vel vestimentum Ipsius tetigero, sanabor; et statim sanata est a plaga; et Jesus cognovit in Se Ipso virtutem ex Se egressam, v 27-30:
apud Lucam,
Mulier tangens vestimentum Jesu {13} sanata est; Jesus dixit, Tetigit Me aliquis, Ego enim cognovi virtutem a Me {14} egressam, viii 44, 46:
et apud Lucam,
Universa turba quaerebant tangere Jesum, quia virtus ab Illo {15} exivit, et sanavit omnes, vi 19;
inde patet quid significatur per `tangere manu’ seu `digito’; [8] et quoque quid apud eundem,
Jesus accedens (x)tetigit loculum in quo mortuus, et {16} portantes constiterunt; tunc {17} dixit, Adolescens, tibi dico, Surge; et resedit mortuus, et coepit loqui, vii 14, 15;
et quid per impositionem manus super pueros et infantes: super pueros, apud Matthaeum,
Allati sunt ad Jesum pueri ut manus imponeret super illos; Jesus dixit, Sinite pueros et ne prohibite illos, venire ad Me, talium est regnum caelorum; et imposuit illis manus, xix 13-15:
et super infantes, apud Marcum,
Jesus suscepit infantes super ulnas, et posuit manus super eos, et benedixit eis, x 16:
per impositionem manus super pueros et (o)super infantes significatur etiam hic communicatio, et receptio virtutis Divinae, per quae sanatio interiorum, quae est salvatio.
[9] Quod per contactum, qui fit per manus, talia significentur, trahit originem ex repraesentativis in altera vita; illi ibi qui in dissimili statu vitae sunt apparent remoti ad distantiam, qui autem in simili sunt apparent consociati, et qui ibi se mutuo tangunt communicant suae vitae statum cum altero; si id fit per manus, communicatur omne vitae, quia per manus, ut supra dictum est, ex correspondentia significatur potentia, quae est activum vitae, ita quicquid est apud illum; repraesentativa talia existunt in mundo spirituum, sed fiunt per influxum (c)a caelo, ubi solum consociationes quoad affectiones boni et veri percipiuntur.
@1 imponet IT$
@2 i et$
@3 sive testificatio, sive benedictio$
@4 quod per impositionem manus communicata sit potentia altered to quod impositio manus sit communicatio$
@5 et IT$
@6 manum$
@7 i cum peccatis$
@8 i a malis et falsis$
@9 manum IT$
@10 facta IT$
@11 extemplo erecta est$
@12 et contactum a Domino$
@13 i , et$
@14 After egressam$
@15 Ipso$
@16 ideo$
@17 tum$
@1 Domino IT$
@2 hominis IT$
@3 repraesentantur IT$
@4 Praeterea etiam$
@5 significatur$
@1 quod si extra castra, imputaretur ei sanguis, et exscinderetur anima illa a populis, Levit. xvii 3, 4, 8, 9, nam tunc significabatur conjunctio mali et falsi, quae est conjugium infernale, extra castra enim est infernum, n. [no number is given; n. 10,038 is probably intended]$
[2] Qui non sensum internum Verbi norunt, (o)ita qui non sciunt quod per `sanguinem’ significetur Divinum Verum, et per hoc a Domino fiat purificatio, credunt quod homo purificetur per sanguinem Domini, per quem intelligunt {2} passionem crucis Ipsius; ast sciant quod per passionem crucis Domini {3}, ita {4} per sanguinem Ipsius, nemo purificetur {5}, sed per vitam secundum praecepta Ipsius {6}, ut Ipse docet multis in locis; passio crucis fuit ultimum tentationis Domini, per quam (o)plene glorificavit Humanum Suum, (m)ut quoque Ipse dicit apud Lucam,
Nonne hoc oportebat {7} pati Christum, et ingredi in gloriam Suam? xxiv 26;(n)
Dominus enim in mundum {8} venit ut subjugaret inferna, (c)et redigeret omnia in ordinem, etiam in caelis, quod factum est per admissas in Se tentationes; et passio crucis fuit ultimum tentationis Ipsius, per quam plenarie vicit inferna (c)et disposuit in ordinem caelos, et simul Humanum Suum glorificavit; et {9} nisi ita fecisset, nemo hominum salvari potuisset; sed videantur quae de his prius in locis citatis n. 9528 et n. 9715, 9937, 10,019, copiose ostensa sunt, et quod per `sanguinem’, et quoque per `sanguinem Domini’ significetur Divinum Verum procedens a Divino Bono Ipsius, n. 4735, (x)6378, 6978, 7317, 7326, 7850, 9127, 9393.
@1 cp n. 10,020$
@2 et quod salventur per$
@3 ast per intuitionem passionis Ipsius nemo salvatur$
@4 d ita i ac$
@5 purificatur$
@6 Domini$
@7 oportet IT$
@8 in mundum enim$
@9 nam$
10027. `Et dabis super cornua altaris digito tuo’: quod significet potentiam Divinam Domini ex proprio, constat ex significatione `cornuum altaris’ quod sint potentia veri ex bono; quod `cornua’ sint potentia, videatur n. 9081, 9719-9721, et quod `altare’ sit {1} repraesentativum Domini quoad Divinuum Bonum, seu repraesentativum Divini Boni in Domino, n. 9388, 9389, 9714, 9964; et ex significatione `digiti’ quod sit potentia, de qua n. 7430; quod sit ex potentia propria seu ex proprio, est quia per Moschen id factum est, et per Moschen repraesentatur Dominus quoad Divinum Verum, n. 9372, 9806, quapropter dicitur `digito tuo.’ Quod sanguis primum super cornua altaris daretur: erat causa ut repraesentaretur ipsa potentia Divini Veri ex Divina Bono, nam per potentiam Divini Veri ex Divino Bono omnia fiunt, et absque illa nihil, videantur citata supra n. 10,019.
[2] Quomodo cum his se habet, paucis dicendum est: cum homo purificatur, tunc omnium primum addiscuntur talia vera quae capi possunt a sensuali homine; talia vera sunt, qualia sunt {5} in sensu litterae Verbi; postea addiscuntur vera interiora qualia sunt (m)quae colliguntur ex Verbo ab illis qui in illustratione sunt, hi enim colligunt sensum interiorem ejus ex variis locis, ubi sensus litterae ibi explicatur; ex his cognitis (o)dein vera adhuc interiora ab illustratis hauriuntur, quae cum prioribus inserviunt Ecclesiae pro doctrina, haec pro doctrina illis qui internae Ecclesiae homines sunt, illa pro doctrina illis qui externae Ecclesiae homines sunt; hi et illi, si vixerunt secundum illa, in caelum inter angelos elevantur, ac ibi imbuuntur sapientia angelica, quae est ex veris adhuc interioribus, et tandem ex intimis in caelo tertio;(n) haec vera cum prioribus in suo ordine desinunt in ultima, quae sunt sensualis externi, ac ibi simul sunt; inde patet quod interiora vera omnia sint simul in veris sensus litterae Verbi, nam haec vera, ut supra dictum est, ultima sunt {6}; quod in ultimis se reponant interiora omnia ordine, et ibi simul sint, videatur n. 9828, (x)9836. Ex his patet quid intelligitur per quod Divinum Verum sit totum in sensuali, quod significatur per quod omnis sanguis effunderetur ad fundamentum altaris.
@1 i principale$
@2 quod id sit fundamentum altaris altered to quod fundamentum altaris sit sensuale id sit ultimum vitae$
@3 i et$
@4 sensuale id sit ultimum vitae apud hominem$
@5 quae sunt altered to sunt quae$
@6 S first wrote hic sensus, ut supra dictum est, in se habet then d in se habet ultima sunt but did not amend the remainder of the clause$
@1 i homine,$
@2 i homine$
@3 inde$
[2] Quia in sequentibus nunc memorantur aliquot viscera corporis, sicut reticulum, hepar, renes, crura, pectus, armus, caput, ac de ordinatione eorum in sacrificiis {7} agitur, ideo luc primum ostendendum est quod per hominis membra in genere significentur talia quae in Maximo Homine sunt, hoc est, in caelo, hic solum per illa per quae {8} describitur statua Nebucadnezaris apud Danielem,
Quod ejus caput esset aurum purum, pectus et bracchia argentum, venter et latus {9} aes, crura ferrum, et pedes ex parte ferrum et ex parte argilla, ii 32, 33;
qui non scit quod Verbum Domini sit spirituale, credit quod illa de regnis terrae dicta sint, sed in Verbo non agitur de regnis terrae, sed de regno Dei, ita de caelo et de Ecclesia; quod haec {10} per talia quae sunt in tertis, et in harum {11} regnis, describantur, est causa quia mundana et terrestria correspondent talibus quae in caelo sunt; est enim universa natura, et universus mundus theatrum repraesentativum regni Domini {12}, (o)videantur citata n. 9280, et terrestria ac mundana {13} sunt quae homo primum capit {14}; [3] inde constare potest quod per statuam Nebucadnezari visam in somnio non significentur mundana sed caelestia; sed quid in specie per caput, per pectus, per ventrem et latus, per crura, et per pedes significatur, ex correspondentia illorum, ita ex sensu interno Verbi, sciri potest; ex correspondentia scitur quod per caput significetur primus status Ecclesiae, per pectus et bracchia secundus, per ventrem et latus tertius, et per crura quartus, ac per pedes ultimus; quia primus status Ecclesiae fuit status boni amoris in Dominum, dicitur quod caput esset ex auro puro, et quia secundus status fuit status veri ex illo bono {15}, dicitur quod pectus et bracchia essent ex argento, et quia tertius status fuit bonum amoris et ejus verum in externo seu naturali homine, dicitur quod venter et latus essent ex aere, et quia quartus status fuit verum fidei, dicitur quod crura essent ex ferro, et quia ultimus status fuit verum, quod fidei vocatur, absque bono, dicitur quod pedes essent quoad partem ex ferro, et quoad partem ex argilla; et quia talis status Ecclesiae ultimus fuit, dicitur quod ex petra excisus sit lapis, qui contrivit et dispersit omnia, adeo {16} ut abstulerit ea ventus, et nullus locus inventus sit illis, (o)vers. 34, 35, per quae significatur quod bonum amoris (o)in Dominum, bonum charitatis (o)erga proximum, et bonum fidei prorsus disparata sint, usque (o)adeo ut non sciretur quid sunt, sed modo aliquid de veris fidei absque bono, seu cum bono quod non bonum est, ita quod non cohaeret cum veris fidei; [4] hoc bonum est bonum externum absque interno, quale est bonum meriti, bonum propter se et propter mundum, ita propter (t)lucra, honorem, (o)et famam, propter amicitias illorum causa, aut propter favorem {17}, et quoque solum propter timorem legis (o)et non propter bonum charitatis, quod est bonum concivis, bonum societatis humanae, bonum patriae, et bonum Ecclesiae; [5] talia bona quae supra dicta sunt significantur {18} per `argillam’ seu `lutum,'{19} verum cum quo id bonum non cohaeret, est `ferrum’; ideo dicitur,
Ferrum quod vidisti mixtum cum argilla luti, (x)commiscebunt se per semen hominis, sed non cohaerebunt unum cum altero, quemadmodum ferrum non commiscetur cum argilla, vers. 43;
`semen hominis’ est verum fidei ex proprio, ita verum falsificatum e adulteratum per applicationem ad mala ex intuitione sui et mundi; ex his {20} patet {21} quod per membra hominis a capite ejus usque ad plantam pedis significentur talia quae sunt Ecclesiae.
[6] (s)Quod in genere `caput’ significet caeleste bonum, quod est bonum amoris in Dominum, `pectus’ spirituale bonum, quod est bonum charitatis erga proximum, et quod `pedes’ naturale bonum, quod est bonum (o)et verum fidei, videatur n. 9913, 9914; quod etiam {22} similia per aurum, argentum, aes, (o)et ferrum, n. 5658; quid autem in specie (o)significatur per `caput,'(s) (o)videatur n. 4938, 4939, 5328, 9913, 9914, quid per `aurum,’ n. 113, 1551, 1552, 5658, 9510, 9881, quid (d)per `pectus,’ n. 4938, 4939, 5328, 6436, 9913, 9914, quid (d)per `argentum,’ n. 1551, 5658, 6914, 6917; inde patet quid significatur per `ventrem’ et per `latus,’ quae sunt infra pectus; quid autem (d)per `aes,’ n. 425, 1551, quid (d)per `pedes,’ n. 2162, 3147, 3761, 4938-4952, quid per `ferrum,’ n. 425, 426, et quid per `argillam’ seu `lutum,’ n. 1300, 6669.
[7] Ex his nunc sciri {23} potest quod per membra seu viscera hominis significentur talia quae eis correspondent in Maximo Homine, seu in caelo, quae omnia se referunt ad bonum amoris et (o)ad verum fidei, et quia {24} correspondent his {25}, etiam correspondent iisdem {26} in Ecclesia, nam caelum Domini in terris est Ecclesia. (s)Quod correspondentia sit hominis et omnium apud hominem cum Maximo Homine, quod est caelum, videantur quae ab ipsa experientia ad finem plurium capitum ostensa sunt, in his locis, n. 3624-3649, 3741-3751, 3883-3896, 4039-4051, 4218-4228, 4318-4331, 4403-4421, 4527-4533, 4622-4633, 4652-4660, 4791-4805, 4931-4953, 5050-5061, 5171-5189, 5377-5396, 5552-5573, 5711-5727, 5846-5866, 5976-5993, 6053-6058, 6189-6215, 6307-6326, 6466-6495, et quid correspondentia, n. 2987-3003, 3213-3227, 3337-3352, 3472-3485.
@1 hepatici et cystici$
@2 qui vocantur ductus pancreatici, qui$
@3 intra$
@4 i et correspondent,$
@5 etiam$
@6 i inde$
@7 in sacrificium et in holocaustum$
@8 hic solum ex illis quae altered to prout ubi$
@9 i ibi$
@10 d haec i id$
@11 illarum$
@12 Dei$
@13 talia$
@14 capiet$
@15 amore$
@16 ita$
@17 (m)et favorem (n) illorum causa$
@18 tale bonum significatur$
@19 i et$
@20 i nunc$
@21 d constare potest i and d patet then restored constare potest$
@22 et quod$
@23 constare$
@24 illis quae$
@25 quae IT$
@26 illis$
Consumpti sunt per lacrimas oculi mei, conturbata sunt viscera mea, effusum est in terram jecur meum, super confractione filiae populi mei; (m)dum infans et lactens deficit in plateis {2},(n) matribus suis dicunt, Ubi frumentum et vinum? Threni ii 11, 12;
describitur ibi dolor vastatae Ecclesiae; dolor ob deperditum verum significatur per quod consumpti (x)sint per lacrymas oculi, dolor ob deperditum verum innocentiae per quod conturbata sint viscera, et dolor ob deperditum bonum innocentiae per quod effusum sit in terram jecur; quare dicitur, `dum infans et lactens deficit in plateis, et matribus suis dicunt, Ubi frumentum et vinum?’ `filia populi’ propter cujus confractionem ille dolor, est Ecclesia, n. 2362, 3963, 6729, `oculi’ sunt quae visus interni, ita vera fidei, n. 4526, 4528, 9051, `viscera’ sunt vera innocentiae, n. 3294, `jecur’ est bonum innocentiae, nam infantes et lactentes qui deficiunt in plateis, sunt qui in bono innocentiae, n. 430, 3183, 4563, 5608, `frumentum et vinum, de quibus dicunt matribus, Ubi sunt?’ sunt bonum veri et verum boni, `frumentum’ bonum veri, n. 5959, `vinum’ verum boni, n. 1071, 1798 {3}.
@1 i and d seu omenti In subsequent numbers omentum = the mesentery of the intestines$
@2 i meis$
@3 dolor propter verum amissum significatur per quod consumti sint oculi, nam oculi correspondent visui intellectuali, et inde veris fidei, n. 4526, 4528, 9051; quod dolor ob bonum innocentiae amissum significetur per quod effusum sit in terram jecur, constat ex significatione infantum et lactentium, qui deficiunt in plateis, infantes et lactentes sunt qui in bono innocentiae, et in sensu abstracto bonum innocentiae, n. 430, 3183, 4563, 5608; et ex significatione frumenti et vini, de quibus dicunt matribus suis ubi sunt, quod sint bonum et verum, quod frumentum sit bonum veri, videatur n. 5959, et quod vinum sit verum boni, n. 1071, 1798$
Jehovah probat renes et cor, xi 20:
apud eundem,
Jehovah probans justum, videns renes et cor, xx 12:
apud Davidem,
Probas corda et renes, Deus juste, Ps. vii 10 [A.V. 9]:
apud eundem,
Jehovah, explora renes meos, et cor meum, Ps. xxvi 2:
apud eundem,
Jehovah, Tu possides renes meos, Ps cxxxix 13:
apud Johannem,
Ego sum Qui scrutatur renes et cor, Apoc. ii 23;
`scrutari et probare renes’ (x)est explorare vera fidei, et `scrutari et probare cor’ est explorare bona amoris, nam `cor’ est bonum amoris, n. 3883-3896, 7542, 9050; quod vera fidei per `renes’ significentur, patet manifeste apud Davidem,
Jehovah, ecce veritatem desideras in renibus, Ps. li 8 [A. V. 6].
Quod per `renes’ significetur verum interius et ejus exploratio, est quia per `ureteres et {6} vesicam,’ quae ex renibus exeunt, significatur verum exterius et ejus exploratio, ut et castigatio, (o)n. 5381-5384.
@1 verum interius$
@2 intelligitur$
@3 vero quod significatur$
@4 significatur verum explorans, purificans et castigans$
@5 i nunc$
@6 i per$
[2] Quod per `sanguinem’ Divinum Verum significetur, constat manifeste apud Ezechielem,
Congregate vos a circuitu super sacrificium Meum, quod Ego sacrifico vobis, sacrificium magnum super montibus Israelis, ut comedatis carnem et bibatis sanguinem, carnem fortium comedetis et sanguinem principum terrae bibetis; comedetis adipem ad saturitatem {2}, et bibetis sanguinem usque ad ebrietatem, de sacrificio Meo quod sacrificabo vobis; satiabimini super mensa Mea, equo, curru, forti, et omni viro belli: (m)sic dabo gloriam Meam inter gentes,(n) xxxix 17-22;
quod non sanguis ibi per `sanguinem’ intelligatur, quisque videre potest, nam dicitur quod biberent sanguinem principum terrae, et usque ad ebrietatem, et quoque quod comederent adipem usque ad satietatem, et dein quod satiarentur equo et curru; inde patet quod aliud per `sanguinem’ intelligatur {3} quam sanguis, et aliud per `principes terrae’ quam principes terrae, tum aliud per `adipem,’ ut et per `equum’ et `currum,’ quam adeps, equus et currus; quid autem significatur non sciri potest quam per sensum internum, hic docet quod `sanguis’ sit Divinum Verum, `principes terrae’ {4} primaria vera Ecclesiae, `adeps’ Divinum Bonum, `equus’ sensus internus Verbi, et `currus’ ipsa doctrina inde; quod `sanguis’ sit Divinum Verum, constat ex locis supra citatis, quod `principes (d)terrae’ sint primaria vera, n. 5044, quod `terra’ sit Ecclesia, n. 9325, quod `equus’ sit sensus internus Verbi, n. 2760-2762, et quod `currus’ sit doctrina, n. 5321, (x)8215.
[3] Ex his nunc patet quid significatur per Domini verba apud Johannem,
Jesus dixit, Nisi comederitis carnem Filii hominis et biberitis Ipsius sanguinem, non habebitis vitam in vobis ipsis; qui manducat Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, habet vitam aeternam, et Ego resuscitabo illum extremo die: nam caro Mea est vere cibus, et sanguis Meus est vere potus; qui manducat Meam carnem, et bibit Meum sanguinem, in Me manet, et Ego in illo, vi 53-56;
quod `caro’ sit Divinum Bonum, videatur n. 3813, 7850, 9127, et quod `Filius hominis’ cujus carnem comederent et sanguinem biberent, sit Dominus quoad Divinum Verum ex Divino Bono, n. 9807. {5}
[4] Quod autem `adeps’ seu `pinguedo’ sit Divinum Bonum, constat {6} apud Esaiam,
Faciet Jehovah omnibus populis in monte hoc convivium pinguedinum, xxv 6:
apud eundem,
Attendite ad Me, et comedite bonum, et delicietur in pinguedine anima vestra, lv 2:
et apud Jeremiam,
Implebo animam sacerdotum pinguedine; et populus Meus bono Meo saturabuntur, (x)xxxi 14;
ex his constare potest {7} cur omnis adeps sacrificii adoleretur super altari, et cur omnis sanguis effunderetur ad latus ejus.
[5] Quia sanguis et adeps Divina illa significabant, ideo populo Israelitico {8} prorsus vetitum fuit comedere adipem et sanguinem, ut constat apud Moschen,
Statutum aeternitatis in generationes vestras, Nullum adipem et nullum sanguinem comedetis, Lev. iii 17:
apud eundem,
Nullum adipem sive bovis, sive (x)ovis, sive caprae comedetis; omnis qui comederit adipem de bestia, de qua offertur ignitum Jehovae, exscindetur anima comedens e populis suis, Lev. vii 23, 25:
et apud eadem,
Quisquis comederit ullum sanguinem, dabo facies Meas contra animam comedentem sanguinem, et exscindam eam e medio populi sui {9}, Lev. xvii 10-14; tum Deut. xii (x)16, 23-25.
[6] Quod tam severe prohibitum {10} fuerit comedere {11} sanguinem et adipem, erat causa quia per id repraesentabatur profanatio Divini Veri (c)et Divini Boni, gens enim Israelitica et Judaica erat in externis separatis ab internis, ita in nullo Divino Vero et in nullo Divino Bono quoad fidem et amorem, sed in cultu externo absque illis; erant enim in amore sui et mundi prae aliis gentibus, consequenter in malis inde scaturientibus, quae sunt contemptus aliorum, inimicitia, odium, vindicta, saevitia, et crudelitas; inde etiam erat quod interna vera non illis revelata fuerint, si enim revelata fuissent, non potuissent non profanare illa; quod gens illa talis fuerit, videantur citata n. 9320 fin. et n. 9380; quapropter profanationem repraesentavissent, si comedissent sanguinem et adipem; nam quicquid apud illos institutum fuit, repraesentativum interiorum (o)Ecclesiae et caeli fuit {12}.
[7] Ex his iterum patet quid significatur per quod comederent adipem ad satietatem {13}, ac quod biberent sanguinem, sanguinem principum terrae, usque ad ebrietatem, apud Ezechielem xxxix 17-22, de quibus supra, quod nempe cum interiora aperta sunt, tunc illis qui in interioribus essent, hoc est, in fide et in amore in Dominum, appropriaretur Divinum Verum, et Divinum Bonum, quod factum cum Dominus in mundum venit, apud gentes, quapropter etiam ibi dicitur, Sic dabo gloriam Meam inter gentes; per `gloriam’ significatur Divinum Verum procedens a Domino quale (o)est in caelo, n. 9429, et per `gentes’ significantur omnes qui in bono, n. 1259, 1260, 1416, 1849, 4574, 6005, 8771, 9256.
[8] (s)Haec confirmat Ipse Dominus cum dicit quod caro Ipsius esset vere cibus et sanguis Ipsius esset vere potus, et qui comederet Ipsius carnem et biberet Ipsius sanguinem, in Ipso maneat et Ipse in illo, Joh. vi 55, 56, et quoque quod instituerit Sanctam Cenam,in qua comederent Ipsius carnem et biberent Ipsius sanguinem, Matth. xxvi [26,] 27, 28, 29 per quae significatur appropriatio Divini Boni (c)et Divini Veri ab Ipso; et appropriatio Divini Boni et Divini Veri a Domino non dari potest quam apud illos qui agnoscunt Divinum Domini, nam hoc est primum et ipsum essentiale omnium quae fidei sunt in Ecclesia; non enim recludi caelum aliis potest, {14} quia totum caelum in illa fide est, ita non potest communicari illis Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, quod per sanguinem ibi intelligitur; caveat itaque sibi quicumque sit {15} intra Ecclesiam ne Dominum neget, et quoque ne Divinum Ipsius, nam ad illam negationem clauditur caelum et aperitur infernum; sunt enim separati a Domino, ita a caelo, ubi Divinum Domini est omne in omnibus, nam id facit caelum; et cum caelum clausum est, quidem scientia veritatum fidei ex Verbo et ex doctrina Ecclesiae datur, sed nusquam fides quae fides, nam fides quae fides desuper venit, hoc est, per caelum a Domino.
[9] Quod Dominus ita locutus sit, nempe quod Divinum Bonum procedens ab Ipso dixerit carnem Suam, et Divinum Verum procedens a Divino Bono Ipsius dixerit sanguinem Suum, erat causa quia Verbum, quod ab Ipso, erat Divinum {16} implens universum caelum; {17} tale Verbum erit per correspondentias, (o)proinde repraesentativum et significativum in omnibus et {18} singulis, {19} ita enim et non aliter conjungit homines Ecclesiae cum angelis in caelis; nam cum homines percipiunt {20} Verbum secundum litteram, angeli percipiunt illud secundum sensum internum, ita pro carne Domini Divinum Bonum, et pro sanguine Ipsius {21} Divinum Verum, utrumque a Domino; inde sanctum influit per Verbum.(s)
@1 i de$
@2 satietatem IT$
@3 significetur$
@4 i sint$
@5 (m)Ex his nunc patet, quid significatur per Domini Verba apud Johannem vi 53, 54, 55, 56, quae adducta.(n)$
@6 i etiam$
@7 nunc patet$
@8 i et Judaico$
@9 ejus$
@10 vetitum$
@11 edere$
@12 fuerunt IT$
@13 saturabuntur ad saturitatem$
@14 i inde$
@15 d here and i after Ecclesiam,$
@16 ita simul$
@17 i et$
@18 i in$
@19 i ita conjungens,$
@20 homo percipit$
@21 Domini$
Porro sciendum quod omne proprium voluntarium hominis sit malum, quia homo ex se non amat nisi se et mundum, (o)et si proximum est propter se; quapropter regenerandus est, et per regenerationem accipiet novam voluntatem; sed voluntas quam accipit per regenerationem, non est hominis sed {2} Domini apud hominem; cum haec voluntas seu hoc voluntarium intelligitur per carnem, tunc `caro’ significat bonum amoris; (m) cum autem per carnem intelligitur voluntas propria hominis, tunc per carnem significatur malum amoris;(n) sed videantur quae de carne et de proprio prius ostensa sunt, nempe quod `caro’ significet Proprium Domini, quod est Divinum Bonum, ac inde omne bonum amoris apud hominem regeneratum, n. 3813, 7850, 9127, et quod in opposito sensu significet proprium voluntarium hominis, quod est malum amoris, n. 999, 3813, 8409. Quod Proprium Domini sit Divinum Bonum, et inde {3} bonum amoris in Ipsum et erga proximum, quoniam Proprium Domini est quod vitam caeli dat homini cum regeneratur, n. 1023, 1044, 1937, 1947, 3812, 5660, (x)5786, 8480, et quod proprium hominis non sit nisi quam malum, n. 210, 215, 694, 874-876, 987, 1047, 3812, 4328, 5660, (x)5786, 8480, 8497. Quod per `carnem juvenci’ hujus significetur malum amoris, constat ex illis quae in hoc versu sequuntur, quod nempe caro, pellis, et fimus comburerentur igne extra castra, quia peccatum. Quid autem repraesentabatur per quod caro sacrificii comederetur a sacerdote et a populo in loco sancto, videbitur infra n. 10,040.
@1 d nam i inde$
@2 i est$
@3 i apud regeneratos$
@1 hoc est$
@2 ultimis$
@3 i ac ultima$
Relictus in Zione, et residuus in Hierosolyma, sanctus dicetur, omnis scriptus ad vitam in Hierosolyma, cum laverit Dominus excrementum filiarum Zionis et sanguines Hierosolymae abluerit, iv 3,4;
per `Zionem’ et `Hierosolymam’ significatur Ecclesia, per `Zionem’ Ecclesia apud illos qui in bono (o)amoris, et per `Hierosolymam’ apud illos qui in veris ex illo bono {2}; `lavare excrementum filiarum Zionis’ est purificare a malis illos {3} in Ecclesia qui in bono (o)amoris, et `lavare sanguines Hierosolymae’ est purificare a falsis mali illos qui ibi in veris {4}: [3] apud Jeremiam,
Extrahent ossa regum Jehudae, et ossa principum ejus, et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum, et expandent ea soli et lunae, et omni exercitui caelorum, quae amaverant et quibus serviverant; non colligentur, neque (x)sepelientur; in stercus super faciebus terrae erunt, viii 1, 2;
per haec describitur status eorum qui profanaverunt bona et vera Ecclesiae, qui status etiam illo tempore repraesentabatur per extractionem ossium ex sepulcris; `ossa regum et principum e sepulcris extracta’ significant vera profanata, `ossa sacerdotum et prophetarum’ significant bona profanata, `expandi soli, lunae, et omni exercitui caelorum’ significat remotionem ab omni bono et vero, `non colligi et non sepeliri’ significat non resurrectionem ad vitam, `stercus super faciebus terrae esse’ significat quod non nisi quam infernale: apud eundem,
Mortibus morborum malignorum morientur, ita ut non plangantur, neque sepeliantur; in stercus super faciebus terrae fient, xvi 4, xxv 33;
per `stercus super faciebus terrae fieri,’ simile quod supra significatur: [4] in Threnis,
Qui comederunt lautitias, devastati sunt in plateis, educati super purpura, amplexi sunt sterquilinia, iv 5;
`qui comederunt lautitias’ sunt qui Verbum habent {5}, et inde cognitiones veri, `educati super purpura’ sunt qui in cognitionibus boni, `amplecti sterquilinia’ est loco illorum addiscere et eligere falsitates: apud Malachiam,
Si non audiveritis et si non posueritis super cor, mittam in vos maledictionem, et spargam stercus super facies vestras, stercus festorum vestrorum, ii 2, 3;
`spargere stercus super facies’ est conspurcare interiora vitae falsis malis `stercus festorum’ est conspurcare sancta cultus: [5] apud Ezechielem,
Mandatum Prophetae, quod placentam hordeorum cum stercore fimi humani {6} faceret, quia sic comedunt {7} filii Israelis panem suum immundum: sed dixit, Ah, Domine Jehovih! anima mea non polluta est, non venit in os meum caro abominationis; tunc respondit, Do tibi excrementum bovis pro stercore hominis, ut (x)facias panem tuum cum illo {8}; nam faciam ut careant pane et aqua, et desolentur vir et frater ejus, et contabescant propter iniquitatem suam, iv (x)9-17;
per haec repraesentabatur quale esset bonum et verum Ecclesiae gentis Judaicae; `placenta hordeorum cum stercore fimi hominis’ significat bonum Ecclesiae interius conspurcatum malis amoris sui, `placenta cum excrementis {9} bovis significat bonum Ecclesiae externum conspurcatum malis illius amoris; quia illa significantur per `placentam,’ dicitur quod carituri essent pane et aqua et desolarentur; `panis et aqua’ est bonum et verum, `carere illis’ et `desolari’ est deprivari.
[6] Quia talia per fimum, stercus, et excrementum significabantur, patet quid significatur per haec apud Moschen,
Spatium erit extra castra quo foras exeas, et clavus erit tibi quo conteges excrementum tuum; nam Jehovah Deus ambulans in medio castrorum tuorum, ut castra tua sancta sint, et {10} non videat in te nuditatem ullius rei, et revertatur a post te, Deut. xxiii 13-15;
hoc mandatum est quia immundum repraesentabatur per stercus; {11} per castra (o)enim ubi filii Israelis, repraesentabatur caelum et Ecclesia, ubi Dominus praesens per fidem et amorem; quare per locum extra castra repraesentabatur ubi non caelum et Ecclesia, ita ubi Dominus non praesens per (o)fidem et amorem; quapropter dicitur quod Jehovah ambulans in medio castrorum ut castra sancta sint, ne videat nuditatem ullius rei, et revertatur; nuditas {12} est immundum ex malis et falsis. Quod `castra’ ibi significaverint {13} caelum et Ecclesiam, ubi Dominus, videbitur in nunc sequentibus.
@1 i et falsis$
@2 in vero ex bono$
@3 i qui$
@4 in vero$
@5 habuerunt$
@6 hominis$
@7 comedent$
@8 illis$
@9 excremento$
@10 i ut$
@11 i et$
@12 i ullius rei$
@13 significent$
[2] Sunt enim duo ignes vitae apud hominem, unus est amor sui, alter est amor in Deum; qui in amore sui sunt non possunt esse in amore in Deum, quoniam oppositi sunt; quod oppositi sint, est quia amor sui producit omnia mala, quae sunt (x)contemptus aliorum prae se, (x)inimicitia contra illos qui non favent, tandem odia, (x)vindictae, saevitiae, {2} crudelitates, quae mala prorsus resistunt influxui Divino, consequenter exstinguunt vera et bona {3} fidei et charitatis {4}, (o)nam haec sunt quae influunt a Domino; quod amor cujusvis sit ignis vitae ejus, quisque scire potest qui reflectit, nam absque amore non vita, et qualis amor talis vita; et inde {5} quod amor sui producat mala omnis generis, et quod tantum producat, quantum pro fine habetur, hoc est, quantum regnat; genus pessimum amoris sui est amor dominandi propter se, hoc est, solum propter {6} honorem et propter lucrum; qui in (c)illo amore sunt, {7} quidem profiteri possunt fidem et charitatem, sed hoc faciunt ore et non corde; immo qui eorum pessimi sunt, illa quae fidei et charitatis sunt, ita sancta Ecclesiae, pro mediis ad fines suos habent; sed de amore sui et de ejus generibus, deque malis inde scaturientibus, et de {8} statu illorum in altera vita, ex Divina Domini Misericordia, {9} in specie dicendum est; haec dicta sunt ut sciatur quid sit `comburi igne extra castra.’
[3] Quod castra, ubi filii Israelis castrametati sunt, repraesentaverint caelum et Ecclesiam, (c)ac inde quod extra castra sit ubi non caelum et Ecclesia, ita infernum, constare potest ex illis in Verbo quae de castris et de castrametatione filiorum Israelis in deserto memorantur, ut ex his apud Moschen,
Filii Israelis castrametabuntur vir apud castra sua, et vir apud vexillum suum, juxta exercitus eorum; et Levitae castrametabuntur arcum habitaculum testimonii, ut non sit excandescentia super congregationem filiorum Israelis, Num. i (x)52, 53, ii 2:
et porro, castrametabatur tribus Jehudae, Jisaschar, et Sebulonis ad orientem; tribus Rubenis, Schimeonis, et Gadis ad meridiem; tribus Ephraim, Menascheh, Benjamin ad occidentem; ac tribus Danis, Ascheris, et Naphtali ad septentrionem; Levitae autem in medio castrorum, Num. ii 1-fin.; et quod similiter proficiscerentur, Num. ii 17, x 1-fin.; quod castrametationes (c)eorum ita ordinatae fuerint, erat ut repraesentarent caelum et Ecclesiam, n. 9320 fin.; per tribus etiam, secundum quas castrametabantur, repraesentabantur omnia bona et vera caeli et Ecclesiae in complexu, n. 3858, 3926, 3939, 4060, 6335, 6337, 6397, 6640, 7836, 7891, 7996, 7997; inde est quod dicatur quod Jehovah habitet in medio castrorum, (x)Num. v 3, et quod ambulet in medio eorum, ac ideo sancta erunt, Deut. xxiii (x)15 [A. V. 14], et in enuntiato prophetico Bileami, Cum vidit Israelem habitantem juxta tribus, (o)dixit, Quam bona sunt tabernacula tua, Jacob, et habitacula tua, Israel! Num. xxiv 2, 3, 5.
[4] Quia per castra repraesentabatur caelum et Ecclesia, sequitur quod per `extra castra’ significatum sit ubi non caelum et non Ecclesia, ita infernum; quapropter illuc emittebatur omnis immundus, et quoque reus {10}, ut {11} constare potest ex his sequentibus,
Emittetis e castris omnem leprosum, et omnem fluxum patientem, omnem immundum propter animam, a masculo usque ad feminam, foras extra castra mittetis eos, ut non polluant castra, in quorum medio Jehovah habitat, Num. v 2, 3; (o)Lev. xiii (x)45, 46:
Vir qui non {12} mundus casu noctis, exhibit foras extra castra, nec veniet in medium {13} castrorum: cum laverit se aquis, et occiderit sol, intrabit in castra. Spatium erit tibi extra castra quo foras exeas, et per clavum conteges excrementum tuum, quia Jehovah ambulat in medio castrorum; ideo castra sancta erunt, Deut. xxiii 11-15 [A.V. 10-14]:
et quod lapidarentur extra castra, Lev. xxiv 14; Num. xv 35, 36. (o)Ex his nunc constat quod per `combures igne carnem, pellem, et fimum juvenci, extra castra’ significetur quod mala, quae per illa significantur, amandanda sint inferno.
[5] Simile quod per castra et {14} per extra castra, (o)etiam per terram Canaanem, et per terras circum illam, postquam terra illa inter filios {15} Israelis in hereditates distributa fuit, repraesentatum est {16}; inde est quod per `terram Canaanem,’ ac simpliciter per `terram,’ in Verbo significetur caelum et Ecclesia, (d)et per `filios Israelis’ {17} qui in caelo et in Ecclesia; quod per `terram’ caelum {18} et Ecclesia significetur, videantur citata n. 9325, et quod per `filios Israelis’ illi qui ibi, n. 9340.
@1 conspurcanda IT$
@2 i et$
@3 i quae$
@4 i vocantur$
@5 quoque sciri potest, si reflectit,$
@6 seu sui$
@7 i hi$
@8 deque$
@9 i alibi$
@10 omne immundum$
@11 i quoque$
@12 i est$
@13 medio T$
@14 i quod$
@15 iis$
@16 After extra castra$
@17 i illi$
@18 coeli$
Non comedes sanguinem, quia sanguis est anima; et non comedes animam cum carne, Deut. xii 23.(n)
[2] Paene similis (t)cultus est {3} apud gentem (t)religionis Catholicae, prout vocatur, nempe externus absque interno, non enim vulgo datur scire interna Verbi, quia negatur (o)ei legere Verbum; ideo quoque ex Providentia Divina Domini factum est quod in Sancta Cena daretur panis qui est caro, et non vinum quod est sanguis; et tamen sanguis est qui {4} vivificat carnem, sicut vinum panem; nam sicut panis absque vino non dat nutricionem corpori, ita nec bonum amoris quod significatur per panem et per carnem, absque vero fidei quod significatur per vinum et per sanguinem, dat nutricionem animae; ex Divina etiam Providentia Domini ibi factum est quod sacerdos ebiberet vinum, quia per id significatur nutricio animae per Divinum Verum absque bono amoris, quod est sanctum externum absque sancto interno; quod hoc ex Divina (t)Domini Providentia factum sit, non sciunt, ex causa quia idololatrice adorant externa, et sic non capiunt interna; quapropter si aliter, non secus ac Judaei, profanavissent sancta; (o)per ebibere vinum solum, etiam significatur scire Divinum Verum solum, et non vulgus, nisi quantum et quale volunt; sicut etiam ibi fit. Quod in Sancta Cena caro et panis sint Divinum Bonum Divini Amoris Domini erga genus humanum, et reciprocum hominis in Dominum, et quod sanguis et vinum sint {5} Divinum Verum procedens ex Divino Bono Domini, ita verum fidei a Domino {6} in Dominum, videatur n. 3464, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976, 6135, (x)6377, 6789, 7850, 9127. Quod {7} carnem sacrificiorum attinet, quando illa educeretur extra castra, et combureretur igne, videatur Lev. iv 11, 12, 21; et quando et a quibus comederetur, Lev. vi 19-fin. [A. V. 26-30], vii 6, 15-19, xix 5, 6; Deut. xii 7, 17, 18, 27, xxvii 6, 7.
@1 i videatur supra$
@2 i ita$
@3 i etiam$
@4 quod IT$
@5 d sint i sit$
@6 After Dominum$
@7 i ad$
@1 See p. ix preliminary note 2.
15. Et arietem unum accipies, significat internum Divini Humani Domini: et imponent Aharon et filii ejus manus, significat potentiae communicationem; super caput arietes, significat in toto.
16. Et mactabis arietem, significat praeparationem: et accipies sanguinem, significat Divinum Verum: et asperges super altare circumcirca, significat conjunctionem cum Divino Bono.
17. Et arietem secabis in segmenta sua, significat omnia et singula distincte ordinata: et lavabis intestina ejus, significat purificationem infimorum: et crura ejus, significat purificationem naturalis hominis: et dabis super segmenta ejus, significat ordinationem interiorum sub internis: et super caput, significat omnia sub intimis. Exod. xii 9.
18. Et adolebis cum toto ariete altare, significat internum Divinum Humanum conjunctum cum Divino Bono: holocaustum hoc Jehovae, significat glorificatum: odor quietis, significat statum pacis: ignitum Jehovae hoc, significat ex Divino amore.$
[2] Quod animalia diversi generis talia significent, ducit causam ex repraesentativis in altera vita; ibi apparent animalia plurium generum et innumerabilium specierum; talia ibi sunt apparentiae prorsus ad vivum correspondentes affectionibus et cogitationibus quae apud spiritus et angelos; quod ita sit, etiam constare potest ex visionibus propheticis passim in Verbo, omnia enim quae prophetis visa sunt, sunt talia quae coram angelis apparent in caelo; inde est quod bestiae in Verbo toties memorentur, et per singulas significetur aliquid quod se refert ad talia quae apud hominem, de quibus supra; homo nec aliud est quam animal quoad externum suum hominem sed distinguitur {4} per internum, {5} per quod hic et ille elevari possit versus caelum et ad Deum, et inde recipere fidem et amorem;(n) {5} inde est quod (o)bestiae in sacrificiis et holocaustis adhibitae fuerint; qui haec non scit (x)nequaquam scire potest cur mandatum fuerit, nunc offerre juvencos, arietes, agnos, nunc boves, capras, et agnas, nunc hircos, haedos, et capellas caprarum {6}; ad quid alioquin talia forent? quod bestiae in Verbo (x)significent bona et mala apud hominem, ut et vera et falsa, videatur n 142, 143, 246, 714, 715, 776, 1823, 2179, 2180, 2781, 3218, 3519, 5198, 7523, 7872, 9090, et quod ideo in sacrificiis adhibitae fuerint, n. 1823, 2180, 2805, 2807, 2830.
[3] {7} Quod autem sacrificia et holocausta ex illis concernit {8} sciendum est, 1. Quod cultus repraesentativus apud gentem Judaicam et Israeliticam praecipue constiterit in sacrificiis et holocaustis, 2. Quod sacrificia et holocausta in genere significaverint regenerationem hominis per vera fidei et bona amoris a Domino, et in supremo sensu glorificationem Humani Domini, 3. Quod omne cultus per sacrificia et holocausta secundum ejus varia, ita cum omni varietate repraesentatum sit {9}; et quod ideo varia genera animalium mandata fuerint.
[4] Sed ad singula,
1. Quod cultus repraesentativus apud gentem Judaicam et Israeliticam praecipue constiterit in sacrificiis et holocaustis, constat ex eo quod adhibita fuerint pro omni peccato et pro omni reatu, tum pro omni consecratione et {10} inauguratione, et praeterea quovis die, quovis sabbato, quovis novilunio, et quovis festo; et quod ideo altare esset omnium sanctissimum; reliqua cultus apud illam gentem pendebant ab illis, idcirco {11} ubi agitur de abolitione cultus repraesentativi apud Danielem, dicitur quod cessabit sacrificium et oblatio, ix 27, et removebitur juge, viii 10-13, xi 31, xii 11; per `juge’ significatur in specie sacrificium quod fiebat quotidie, et in genere omnis cultus; sed videantur quae de his prius ostensa sunt, quod nempe sacrificia in genere significent omnem cultum repraesentativum, n. 923, 2165, 6905, 8680, 8936, quod altare fuerit principale repraesentativum Domini et inde cultus, n. 2777, 2811, 8935, 8940, 9388, 9389, 9714, 9964, quod antiqui ante Eberum nihil noverint de sacrificiis, n. 2180, quod ab Ebero, ita apud gentem Hebraeam, et inde apud posteros Jacobi, sacrificia instituta fuerint, et cur, n. (x)1128, 1343, 2180, 2818, quod sacrificia non mandata (d)fuerint, sed permissa, n. 2180.
[5] 2. Quod sacrificia et holocausta in genere significaverint regenerationem hominis per vera fidei et bona amoris (c)in Dominum a Domino, constat ex eo quod omnia cultus se referant ad purificationem a malis et falsis, ad implantationem veri et boni, et ad conjunctionem (c)eorum, ita ad regenerationem, nam per tria illa regeneratur homo; inde est quod sacrificia et holocausta pro omni peccato et pro omni reatu oblata fuerint; et cum oblata, dicitur quod expiatum et quod condonabitur, Lev. iv 20, 26, 31, 35, v 6, 10, 13, 16, 18, 26 [A.V. v 6, 10, 13, 18, vi 7], vii 7, x 17, xiv 18, 19, xv 30, 31, xvi 6, 24, xvii 11; condonatio peccatorum, expiatio, propitiatio, et redemptio, nec aliud sunt quam purificatio a malis et falsis, implantatio boni et veri, ac conjunctio eorum, ita regeneratio, n. (x)9076, 9452-9454, 9937, 9938; omnis processus regenerationis etiam describitur per ritualia singula cujusvis sacrificii e holocausti, et panditur cum evolvuntur repraesentativa per sensum internum, n. 10,022.
[6] Quod sacrificia et holocausta {12} in sensu supremo significent glorificationem Humani Domini, est quia omnia ritualia cultus instituta apuc gentem Israeliticam et Judaicam unice spectabant Dominum, in spectabant Ipsum principaliter sacrificia et holocausta, per quae in genere repraesentabatur omne cultus, (c)ut supra ostensum est; etiam regeneratio hominis non aliunde est quam a Domino, n. (a)9486, 9487, 9506: 9715, 9809, 10,019; quapropter ubi in Verbo agitur de regeneratione hominis, in sensu supremo ibi agitur de glorificatione Humani Domini: nam regeneratio hominis est imago glorificationis Domini, n. 3138: 3212, 3296, 3490, 4402, 5688; glorificare Humanum est id Divinum facere, regenerare autem (d)hominem est eum {13} caelestem facere, ut in illo Divinum Domini habitare possit.
[7] 3. Quod omne cultus per sacrificia et holocausta secundum ejus varia, varietate, repraesentatum sit, et quod ideo varia genera animalium mandata fuerint, constat ex variis pro quibus sacrificia et holocausta, nempe {14} pro peccatis per errorem (o)et pro peccatis non per errorem: pro omni praevaricatione ac immunditie, sive apud sacerdotem, sive apud totam contionem, sive apud principem, sive apud (o)aliquam animam: pro mundatione ex lepra: pro purificatione post partum: pro consecratione altaris, tentorii conventus, et omnium inibi: pro mundatione eorundem cum Aharon semel quotannis ingrederetur in sanctum sanctorum: pro inauguratione Aharonis et filiorum ejus in sacerdotium: pro consecratione Naziraeorum: (c)et in genere in tribus festis, in singulis noviluniis, sabbatis, (o)et diebus mane et inter vesperas, praeter votiva et voluntaria.
[8] Quia sacrificia et holocausta {15} pro tam variis erant, et per illa repraesentabantur varia cultus, ideo etiam varia genera animalium quae (x)offerrentur mandata erant, nempe juvenci, boves, et hirci, arietes, caprae, et haedi, agni, agnae, et capellae caprarum; et per sacrificia et holocausta ex juvenco, bove, et hirco, repraesentabatur purificatio (c)et regeneratio externi seu naturalis hominis, ex ariete, capra, et haedo, repraesentabatur purificatio et regeneratio interni seu spiritualis hominis, et ex agno, agna, et capella caprarum repraesentabatur purificatio et {16} regeneratIo intimi seu caelestis hominis; quod tria sint quae apud hominem succedunt, caeleste, spirituale, et naturale, videatur n. 9992, 10,005, 10,017,et quod homo regenerandus sit quoad interna {17} et quoad externa {18}, ut regeneratus sit, citata n. 9325 fin.
[9] Quid autem in specie significatur {19} per sacrificium et holocaustum ex ariete, de quibus {20} in hoc capite agitur, constat ex locis in Verbo ubi sacrificia et holocausta ex ariete describuntur {21} et ubi aries nominatur; ex quibus patet quod per arietem significetur bonum innocentiae et charitatis in interno homine, et per sacrificium et holocaustum ex illo purificatio et regeneratio interni hominis, ita {22} implantatio boni innocentiae et charitatis ibi; quod id per `arietem’ significetur {23}, constat a sequentibus his locis: apud Esaiam,
Omnes greges Arabiae congregabuntur tibi, arietes Nebajoth ministrabunt tibi, ascendent ad beneplacitum altare Meum, lx 7;
agitur ibi de Domino, et de caelo (c)ac Ecclesia Ipsius; `greges Arabiae’ sunt omnia bona interni hominis, `arietes Nebajoth’ sunt bona innocentiae et charitatis ibi; quod `greges’ sint bona interni hominis, videatur n. 8937, 9135, quod `Arabia’ sit ubi bonum, n. 3268, quod `Nebajoth’ sint qui ibi in illo, n. 3268, 3686, 3688: [10] apud Ezechielem,
Arabia et omnes principes Kedar, negotiatores manus tuae per pecora, et arietes, et hircos, xxvii 21;
ibi de Tyro, per quam significatur (o)Ecclesia ubi cognitiones boni et veri n. 1201; `negotiatores’ sunt qui habent illas et communicant, n. 2967, 4453, `pecora’ sunt bona amoris, `arietes’ sunt bona charitatis, et `hirci’ sunt bona fidei; (m)in Verbo dicuntur greges, pecora, et pecudes {24}, quae in lingua originali distinguuntur per sua nomina; et per `greges’ significantur in genere interna, per `pecudes’ eadem in specie {25}, et per `pecora’ intima {26} in specie; per `armenta’ autem externa:(n) apud Jeremiam,
Descendere faciam eos sicut pecora ad mactandum, arietes cum hircis, li (x)40;
[11] per `pecora’, `arietes,’ et `hircos’ hic similia significantur {27}: apud Ezechielem,
Sic dixit Dominus Jehovih, Ecce Ego judicans inter pecudes et pecudes {28}, et inter arietes et inter hircos, xxxiv 17;
`inter pecudes et pecudes’ pro inter illos qui in interioribus boni et mali {29}, `inter arietes et inter hircos’ pro inter illos qui in charitate (o)et inde fide, et (o)inter illos qui in veris fidei {30} absque charitate {31}; (o)`arietes’ hic simile significant quod `oves,’ nam arietes sunt masculi ovium; quod `oves’ sint qui in charitate et inde fide, videatur n. 4169, 4809,’ et quod `hirci’ sint qui in veris quae fidei dicuntur absque charitate {32}, n. 4169 fin., 4769; similia per arietem et hircum significantur apud Danielem viii; 1-fin {33}, et similia per oves et hircos apud Matthaeum xxv 32-fin.: [12] apud Moschen,
Si anima peccaverit per errorem, adducet reatum suum Jehovae arietem integrum de grege, Lev. v 15, 18, 25 [A.V. v 15, 18, vi 6];
per sacrificia {34} ex ariete significatur purificatio interni hominis et implantatio boni innocentiae ibi, nam peccatum per errorem est peccatum ex ignorantia in qua innocentia, ac innocentia ignorantiae est interni hominis: [13] apud eundem,
Quod in noviluniis offerrent duos juvencos, unum arietem, et septem agnos; et postea hircum caprarum.’ similiter diebus singulis Paschatis : et similiter die primitiarum, Num. xxviii 11, 15, 19, 22, 27;
hoc erat ut repraesentaretur purificatio totius hominis, tam externi, interni, ac intimi, per sacrificium et holocaustum ex juvencis purificatio externi hominis, ex ariete purificatio interni, et ex agnis purificatio intimi; et quia purificatio, etiam implantatio boni innocentiae repraesentabatur {35}, nam juvencus est bonum innocentiae in externo homine, aries in interno, et agnus in intimo, ut supra dictum (o)est; quod ultimum eorum esset hircus, erat quia per `hircum’ significatur verum fidei in externo homine, et verum fidei ibi est ultimum, n. 9959. Quia bona et vera apud hominem in eo ordine sequuntur, ideo quoque munera principum Israelis, cum ungebatur altare et tentorium conventus, erant juvencus, aries, et agnus in holocausta, et hircus caprarum in sacrificium {36}, Num. vii 15-17, 21-23, 27-29, 33 seq. {37} Ex his (o)nunc constare potest quod `aries’ significet bonum innocentiae (o)et charitatis in interno homine {38}.
@1 i bonum$
@2 i juvenco,$
@3 i et$
@4 i ab illis$
@5 i et$
@6 quod nunc offererentur juvenci, arietes, agni, nunc boves, caprae, et agnae, nunc hirci, haedi, ac capellae caprarum$
@7 quapropter$
@8 In A this subsection is written on the previous page, where however it is marked for insertion here.$
@9 Et hoc cum varietate secundum varios illius rei status$
@10 i pro omni$
@11 ideo$
@12 Holocausta et sacrificia$
@13 d eum i hominem$
@14 erant enim$
@15 After erant$
@16 IT$
@17 internum$
@18 externum$
@19 After agitur$
@20 quo$
@21 sacrificium et holocaustum ex ariete describitur$
@22 ac$
@23 quid aries significat$
@24 pecudes et pecora$
@25 in specie illa$
@26 After in specie$
@27 similiter$
@28 pecudem et pecudem$
@29 A had but d inter pecudem et pecudem, pro inter illos qui in bono interiori et in malo interiori sunt$
@30 fide$
@31 i sunt$
@32 quod hirci sint qui in vero fidei ex charitate, ita in bono fidei, et in opposito sensu qui in veris fidei absque charitate, videatur$
@33 seqq$
@34 sacrificium$
@35 A, which is confused here, has erat ut significabat [repraesentaretur first] purificatio quoad externum, internum et intimum, per sacrificium ex juvencis purificatio externi hominis, per sacrificium ex ariete purificationem interni, et per sacrificium ex agnis purificationem intimi; et quia purificatio significatur etiam implantatio boni innocentiae in illa$
@36 quia illa in ordine ita sequuntur, ideo quoque munera principum Israelis, cum ungebatur altare et tentorium conventus, erant juvencus aries, agnus in holocausta, et hircus caprarum in sacrificium$
@37 i (m)et quod ultimum eorum esset hircus, erat quia per hircum significatur verum quod fidei sit, et verum quod est fidei in externo homine claudit omnia, est enim ultimum, n. 9959, quod hircus sit verum fidei externo hominis, videatur n. 4769(n)$
@38 i et quoque bonum charitatis ibi$
[2] Sunt duo quae significant totum, nempe supremum et infimum; quod etiam infimum seu ultimum, est quia in ultima desinunt omnia interiora, usque a primo seu supremo, ac ibi simul sunt, videatur n. 9828, 9836; inde est quod supremum per ultimum contineat omnia interiora, quae sunt intermedia, in nexu et in forma, utque ad unum finem spectent, (o)n. (x)9828. Quod {7} ultimum etiam (x) significet totum, constat a pluribus in Verbo, sicut quod totus homo dicatur `caro,’ ut Gen. vi (x)12; Num. xvi 22, xxvii 16; Esai. xl 5; Sach. ii 17 [A.V. 13]; et alibi.
[3] Quia ultima {8} etiam significant omnia seu totum, ideo crinis, pilus, barba, quae sunt ultima quae excrescunt apud hominem, sumuntur pro illis, etiam pedes, immo {9} eorum et manuum digiti: quod crinis, pilus, barba, constat apud Esaiam,
In illo die detondebit Dominus novacula per regem Aschuris caput, pilos pedum etiamque barbam, vii 20;
`rex Aschuris’ est ratiocinatio, qualis (c)illorum qui (o)per illam destruunt Divina, n. 1186, `detondere caput, pilos pedum, et barbam’ est auferre ultima, nam his ablatis diffluunt interiora, ac pereunt, ideo {10} quoque sacerdoti vetitum fuit radere caput, Lev. xxi 10, ut et Naziraeo, cujus coma dicebatur Naziraeatus Dei, Num. vi, n. 6437, 9407 fin., ac intelligitur per verticem Naziraei fratrum, Gen. xlix 25, 26; Deut. xxxiii 16; inde quoque dicitur quod pili capitis omnes numerati sint, Matth. x 30, per quod {11} significatur quod omnia et singula in homine, tum {12} quod capillus e capite non peribit, Luc. xxi 18.
[4] Quod etiam `pedes’ ac eorum et manuum digiti significent omnia, ac ita totum, constat apud Johannem,
Dixit Petrus, Domine, non lavabis pedes meos tantum, sed etiam manus et caput; dixit illi Jesus, Qui lotus est non opus habet nisi ut quoad pedes lavetur, et mundus est totus, (x)xiii9, 10;
`pedes’ sunt naturale, quod ultimum, n. 2162, 3147, 4938-4952, 9406: et in sequentibus hujus capitis,
De {13} sanguine arietis {14} dabis super auriculam auris Aharonis, et sit per pollicem manus dextrae, et super pollicem pedis dextri, vers 20;
quod est super omnia et singula, quae significantur per `aurem,’ `manum,’ et `pedem.’
[5] Quia supremum et infimum, seu quod idem, primum et ultimum, aeque significant omnia et singula, seu totum cum partibus, ideo describitur Omnipotentia et Omniscientia Domini, per quod sit Primus et Ultimus, Principium et Finis, Alpha et Omega, Apoc. i 8, xxi 6, xxii 13; Esai. xli 4.
[6] Quod omnia contineantur in nexu ac stent una a primo seu supremo per ultima seu infima, ita describitur apud Esaiam,
Ego Primus et Ego Novissimus, etiam manus Mea fundavit terram, et dextra Mea palmavit caelum; convocans Ego ea, stant una, xlviii 12, 13;
`manus’ et `dextra’ Jehovae seu Domini est omnipotentia, `terra quam fundavit’ est ultimum, {15} `caelum quod extendit’ est (o)quod est inter primum et ultimum, `convocare ea ut stent una’ (x)est continere interiora omnia per ultimum in nexu, et in forma, ut ad unum finem spectent; unus finis quem spectent est qui est Primus et Novissimus; {15} quod ille sit Dominus, constat apud Esaiam,
Sic dixit Jehovah, Rex Israelis et Redemptor ejus, Ego Primus et Ego novissimus, xliv 6;
(o)`Rex Israelis’ est Dominus, Joh. xviii 37; quod `Redemptor,’ patet: et in Apocalypsi {16},
Haec dicit Primus et Novissimus, Qui fuit mortuus et revixit, {17} ii 8.
[7] (s)Quod primum contineat omnia in nexu per ultimum, constare potest ex Verbo et ex homine: Verbum in ultimis est sensus litterae ejus, et Verbum in primo est Dominus, et Verbum in interioribus est sensus internus ejus, qui in caelis percipitur et facit ut illi qui ibi spectent ad unum finem, qui est Dominus; de hoc arcano videatur n. 9360, 9824.
[8] Quod ad hominem, homo in ultimis {18} est Ecclesia in terris; homo in primo est Dominus, homo in interioribus est caelum, nam Ecclesia et caelum {19} coram Domino est sicut unus homo, ideo caelum {20} vocatur Maximus Homo, de quo {21} ad finem plurium capitum actum est, videantur citata n. 10,030 fin., continuus nexus et secundum nexum influxus est omnium a Domino per caelos ad Ecclesiam in terris; (m)per caelos intelliguntur angeli qui ibi, {22} per Ecclesiam homines qui sunt veri homines Ecclesiae, et per hominem in primo Dominus quoad Divinum Humanum Ipsius;(n) quod a primo per ultimum {23} omnia contineantur in nexu et stent una, intelligitur {24} per Domini Verba supra allata, apud Esaiam,
Ego Primus et Ego Novissimus, etiam manus Mea fundavit terram, et dextra Mea palmavit caelum, convocans Ego ea, stant una, xlviii 12, 13;
quod per `terram’ in Verbo intelligatur Ecclesia, etiam multis ostensum est, videantur citata n. 9325.
[9] Idea hujus rei haberi potest ex ultimo ac intimo apud hominem, ultimum ejus est cutis, intimum est cor, intermedia seu interiora sunt viscera; a corde usque ad cutem trans viscera est continuus nexus per vasa sanguinea, haec enim procedunt ex corde, et terminantur in cute; quod cutis sit ultimum continens interiora in nexu, patet, nam ablata cute diffluunt interiora.
[10] Ex his videri potest unde est quod sicut supremum seu intimum significet omnia et singula, ita quoque {25} infimum seu ultimum. Ex his etiam patet arcanum cur Dominus etiam quoad ultima glorificavit Humanum Suum; ultima vocantur `ossa et caro,’ quare Dominus dixit discipulis (o)Suis, qui putabant se spiritum videre,
Videte manus Meas et pedes Meos, quod Ego (x)sim, palpate Me et videte, nam spiritus carnem et ossa non habet sicut Me videtis habentem, Luc. xxiv 37, 39;
quod ipsum Divinum fuerit Primum in Ipso, notum est, nam conceptus erat a Jehovah, et quod concipitur a patre, hoc primum hominis est; quod (o)Dominus etiam ultima Humani Sui glorificaverit, ex verbis Ipsius ibi patet, et quoque ex eo quod nihil de {26} Humano Suo reliquerit in sepulcro. Quod interiora desinant et quiescant in ultimis ac ibi simul sint, et quod ultima contineant interiora in nexu, etiam in rebus spiritualibus, videatur n. 9216, 9828; quod ideo in ultimis sit robur et potentia, n. 9836, et quod ideo sanctitas in ultimis {27}, n. 9824, et quod in ultimis revelata et responsa, n. 9905.
@1 i et quia etiam intimum est, dicuntur illa quae procedunt externa respective;$
@2 haec$
@3 inde sunt et$
@4 d inde i quapropter$
@5 inde etiam est, quod$
@6 intelligatur$
@7 i infimum seu$
@8 i et infima$
@9 ac$
@10 ita quoque omnia interiora, nam haec ab illis pendent, diffluunt illis ablatis; inde$
@11 et$
@12 et quoque$
@13 Accipies ex$
@14 i et$
@15 i et$
@16 apud Johannem$
@17 i Apoc.$
@18 ultimo$
@19 coelum (d)et Ecclesia$
@20 quod ideo$
@21 multum$
@22 i et$
@23 et ultimo$
@24 significatur$
@25 etiam$
@26 ex$
@27 ultima sancta dicta fuerint$
@1 et$
[2] Cum his ita se habet: supra dictum est quod in hoc capite agatur de glorificatione Humani Domini, ac in sensu repraesentativo de regeneratione hominis a Domino; quod glorificationem Humani Domini attinet, facta est illa per unitionem {3} Divini Veri cum Divino Bono; Divinum Bonum, quod est Jehovah, fuit in Domino, sicut anima a patre in homine, nam conceptus fuit a Jehovah, ac Humanum Suum fecit Divinum Verum per Divina media, imprimis per pugnas tentationum, {4} et quantum univit, tantum {5} glorificavit, hoc est, Divinum fecit; haec unitio est quae per sparsionem {6} sanguinis circumcirca altare in supremo sensu significatur; quod Dominus cum in mundo fuit, fecerit Humanum Suum Divinum Verum ac {7} univerit id cum Divino Bono quod in Ipso, et sic glorificaverit Humanum Suum, videantur citata n. 9199 fin., 9315 fin., quodque Jehovah {8} Pater Ipsius sit Divinum Bonum quod fuit in Ipso, citata n. 9194.
[3] Sicut Dominus glorificavit Humanum Suum, ita quoque regenerat hominem, Dominus enim apud hominem influit cum bono per animam, quod est per viam internam {9}, et {10} cum vero {11} per auditum et visum, quod est per viam externam {12}, et quantum homo desistit a malis, tantum conjungit Dominus bonum cum vero, (c)ac bonum fit charitatis erga proximum (o)et (x)amoris in Deum, (c)ac verum (x)fit fidei; ita Dominus {13} hominem novum creat seu regenerat, nam regeneratio hominis, ut supra dictum est, fit per purificationem a malis et falsis, per implantationem boni et veri, (c)et per conjunctionem eorum; regeneratio hominis, et in supremo sensu glorificatio Humani Domini, est quae repraesentatae sunt {14} per sacrificia et holocausta, n. 10,022.
[4] Sciendum est quod in holocaustis sparsus sit sanguis super altare circumcirca, similiter in sacrificiis eucharisticis, at in sacrificiis pro reatu et pro peccato sparsus est sanguis ad fundamentum altaris; per sparsionem sanguinis super altare circumcirca repraesentabatur unitio {15} Divini Veri et Divini Boni omnimoda, tam in interno quam in externo homine, et {16} per sparsionem sanguinis ad fundamentum altaris repraesentabatur unitio {17} Divini Veri et Divini Boni solum in externo homine; [5] apud regeneratos {18} fit conjunctio {19} in externo homine, secundum Domini verba apud Johannem,
Qui lotus est non opus habet nisi ut quoad pedes lavetur, et mundus est totus, xii 9, 10;
`lavatio’ significat purificationem et regenerationem, n. 3147, (x)9088, ita {20} `lotus’ (o)significat purificatum et regeneratum; ac `pedes’ significant naturale seu externum hominis, n. 2162, 3147, 4938-4952, 9406. Quod in holocaustis sanguis sparsus sit super altare circumcirca, Lev. i 5, 11, etiam in sacrificiis eucharisticis, Lev. (x)iii 2, 8, 13, (o)et quod in sacrificiis pro reatu et peccato sanguis sparsus sit ad fundamentum altaris, Lev. iv 7, 18, 25, 30, 34, v 9.
@1 quod$
@2 conjungere$
@3 unionem$
@4 i et quoque conjunxit Divinum Verum cum Divino Bono$
@5 i Humanum suum$
@6 i omnis$
@7 et quod$
@8 i seu$
@9 per viam internam altered to per animam quae est via interna$
@10 i influit$
@11 quae$
@12 quae est via externa$
@13 et sic$
@14 repraesentatur$
@15 d conjunctio i and d unitio then restored conjunctio$
@16 at$
@17 conjunctio$
@18 i nec$
@19 i nisi$
@20 inde$
[2] Quia in sensu (m)repraesentativo per sacrificia et holocausta intelligitur regeneratio (o)hominis, paucis dicetur quomodo cum {3} ordinatione in illa {4} se habet apud illos qui regenerantur, ordinantur interiora et exteriora a Domino ad status omnes sequentes, usque adeo ut praesentia involvant futura, ac futura cum fiunt praesentia, similiter, et hoc usque in aeternum; Dominus enim praevidet omnia et providet omnia, ac Praevidentia et Providentia Ipsius est in aeternum, ita aeterna; Divinum enim, quod solum est Ipsius, in Se est infinitum, (c)et infinitum respective ad durationem est aeternum; inde est quod quicquid Dominus disponit et ordinat, sit aeternum; ita fit cum illis quos Dominus regenerat, regeneratio hominis incohat in mundo, et perstat in aeternum, semper enim perficitur homo cum fit angelus. Sunt in homine externa, interna, et intima; omnia illa disponuntur et ordinantur simul et successive ad receptionem sequentium {5} in aeternum; sed quo ordine regenerantur externa, interiora, (c)ac intima, (c)et vicissim, in sequentibus, ex (x)Divina Domini Misericordia, dicetur.
@1 i sit$
@2 aut$
@3 i illa$
@4 apud hominem$
@5 consequentium$
Spiritus ubi vult spirat, et vocem ejus audis, atqui non scis unde venit et quo abit; sic est omnis qui generatus est a spiritu, iii 8;
`spiritus’ est vita charitatis per fidem.
@1 significatur$
@2 i externa$
@3 inde$
@4 ea$
@5 hoc est quo intelligitur$
[2] Simile per `crura’ significatur apud Amos,
Sicut eripuit pastor ex ore leonis duo crura, aut particulam auris, sic eripientur filii Israelis habitantes in Samaria, in angulo lecti, et in extremitate spondae, iii 12;
per `leonem’ hic significantur qui vastant Ecclesiam, per `crura’ externum ejus, quod etiam est naturalis hominis, per `(x)particulam auris’ apperceptivum ejus, per `habitantes in Samaria’ illi qui in cultu externo sunt; `angulus lecti et extremitas spondae’ est infimum naturale, quod est sensuale (o)externum, (c)et ejus verum et bonum.
[3] Per `crura,’ ubi agitur de statua Nebuchadnezaris apud Danielem, quod caput ejus esset ex auro puro, pectus et bracchia ex argento, venter et latus ex aere, crura ex ferro, ac pedes partim ex ferro et partim ex argilla, ii 32, 33, significatur verum fidei in externo seu naturali homine, quod etiam est `ferrum,’ videatur n. 10,030; quod `crura’ hic distinguantur a pedibus, est causa quia crura se aliter habent apud hominem quam apud bestias.
@1 purificatio$
@2 quod per crura significetur naturale is d, but nothing has been inserted in its place.$
@3 quod$
@1 d sit i sint intima$
@2 est supremum$
@3 seu$
@4 propiora$
@5 externo$
@6 i Divini amoris Ipsius$
[2] Sciendum est quod apud unumquemvis hominem sit internum et externum, quae ejus internus et externus homo vocantur, et quod cum regeneratur homo, regeneretur tam quoad internum quam quoad externum, et quod regeneratio sit conjunctio boni et veri in utroque; similiter in Domino quoad Humanum Ipsius; at de Humano Ipsius non dici potest quod regeneratum sit sed quod glorificatum, nam intimum Ipsius, quod apud hominem vocatur {1} anima ex patre, fuit ipsum Divinum, conceptus enim erat ex Jehovah; {2} ipsum Divinum est Divinum Bonum Divini Amoris; et quia Dominus cum Hoc univit Humanum Suum, ac sic etiam Humanum Suum Divinum fecit, ideo non dici potest quod Humanum Ipsius regeneratum sit sed glorificatum, nam glorificare est Divinum facere, (o)videatur mox infra n. 10,053; glorificatio interni hominis Ipsius, seu interni Humani Ipsius, describitur per repraesentativa in holocaustis ex arietibus et ex agnis.
[3] Quod adolere altare cum toto ariete sit unire Divinum Bonum Divini Amoris eum interno Humani Ipsius, est quia altare erat repraesentativum Divini Humani Domini, ac ignis super altari, quo adolebatur holocaustum, significabat Divinum Bonum Divini Amoris, ut constare potest ex citatis mox supra n. 10,051 fin., et quia aries, qui holocaustum, et adolebatur, significat internum apud hominem, ita internum Humani Domini, n. 10,042. Ex his patet quod per `adolebis cum toto ariete altare in holocaustum’ significetur internum Humani Domini unitum Divino Bono Divini Amoris Ipsius quod in Ipso.
@1 dicitur$
@2 i et$
[2] Quod glorificatio, ubi de Domino, sit unitio Humani Ipsius cum ipso Divino quod in Ipso, ita cum Jehovah Patre Ipsius, per quam unitionem Ipse Humanum Suum etiam Divinum Bonum fecit, constat ex locis in Verbo ubi `gloria’ et `glorificatio,’ {1} cum de Jehovah seu Domino dicuntur, nominantur, ut apud Esaiam,
Revelabitur gloria Jehovae, et videbunt omnis caro simul, quia os Domini locutum (o)est, x 15:
apud eundem,
Jehovah vocavi Te in justitia ad aperiendum oculos caecos, ad educendum e carcere vinctum; Ego Jehovah, hoc nomen Meum, et gloriam Meam alteri non dabo, xlii 6-8:
et apud eundem,
Super Te exorietur Jehovah, et gloria Ipsius super Te videbitur; ambulabunt gentes ad lucem Tuam, lx 2, 3;
in illis locis agitur de Domino, et per `gloriam Jehovae’ intelligitur Dominus quoad Divinum Verum, nam Divinum Verum procedens (c)ex Domino est gloria Jehovae, n. 9429; quod aliunde non Divinum Verum, docet {2} Dominus apud Johannem,
Neque vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, v 37;
et quia est Dominus, est Ipse Jehovah, nam `dicit’, Ego Jehovah, hoc nomen Meum, et gloriam Meam alteri non dabo.
[3] Inde quoque est quod Dominus dicatur `Rex gloriae’ apud Davidem,
Attollite, portae, capita vestra, et extollimini, ostia mundi, et ingredietur {4} Rex gloriae, quis hic Rex gloriae? Jehovah fortis {5} et heros, Jehovah heros belli, Ps. xxiv 7-10;
dicitur hic Dominus `Rex gloriae’ ex Divino Vero, ex quo pugnavit, vicit, et subjugavit inferna; quod hoc factum sit ex Humano Ipsius cum in mundo fuit, videatur n. 9715, 9809, 10,019; inde est quod dicatur `Jehovah fortis et heros belli,’ et quoque `heros’ apud Esaiam,
Puer natus est nobis, Filius datus est nobis; nomen Ipsius, Deus, Heros, Pater aeternitatis, ix 5 [A. V. 6].
[4] Quod gloria Jehovae sit Dominus quoad Divinum Verum procedens ex Divino Bono Ipsius, quod est Jehovah seu Pater, docet Ipse Dominus apud Johannem,
Verbum caro factum est, et vidimus gloriam Ipsius, ut gloriam unigeniti a Patre, i 14;
quod Dominus ibi intelligatur per `Verbum quod caro factum,’ patet; `Verbum’ est Divinum Verum, (o)et quoque gloria: apud Matthaeum,
Venturus Filius hominis in gloria patris Sui, xvi 27:
et apud Lucam,
Jesus dixit ad discipulos, Nonne hoc oportebat pati Christum, et ingredi in gloriam Suam? xxiv 26;
`ingredi in gloriam Suam’ est {6} uniri Divino Bono quod in Ipso, ita Jehovae (d)seu’ Patri Suo; nam Jehovah Pater est Divinum Esse, et Divinum Esse est Divinus Amor, ita quoque Divinum Bonum; Huic uniri quoad Humanum est `ingredi in gloriam Suam’; inde patet quid sit `glorificari’ in his locis: apud Johannem,
Nondum erat Spiritus sanctus, quia Jesus nondum, glorificatus est, vii 39;
apud eundem,
Haec non sciverunt discipuli Jesu, sed cum glorificatus est Jesus, tunc recordati sunt. Jesus dixit, Venit hora ut glorificetur Filius hominis. Et dixit, Pater, glorifica nomen Tuum; exiit vox e caelo, Et glorificavi et rursus glorificabo, xii 16, 23, 27, 28:
et apud eundem,
Postquam exivit Judas, dixit Jesus, Nunc glorificatus est Filius hominis, (x) et Deus glorificatus est in Ipso, et Deus glorificabit Ipsum in Se Ipso, et statim glorificabit Ipsum, xiii 31, 32;
inde patet quod unitio Domini quoad Humanum cum ipso Divino quod in Ipso, ac Jehovah Pater vocatur, sit glorificatio, nam dicitur quod Deus glorificabit Ipsum in Se Ipso; etiam patet quod unitio illa plenarie facta sit per passionem crucis, quae fuit ultimum tentationum; quod Dominus per pugnas cum infernis, quae sunt tentationes, glorificaverit Humanum Suum, videantur citata n. 9528, {7} 9937.
[6] Quod cum Dominus glorificatus est, Divinum Verum procedat ab Ipso, docet Ipse apud Johannem,
Nondum erat Spiritus sanctus, quia Jesus nondum glorificatus (o)est, vii 39:
et apud eundem,
Paracletus Spiritus veritatis, quem mittam vobis, non loquetur a Seipso; Ille Me glorificabit, quia ex Meo accipiet, et annuntiabit vobis. Omnia quaecumque Pater habet, Mea sunt, xvi 13-15, 28;
`Spiritus veritatis’ est Divinum Verum procedens a Domino, n. 9818; unitio Humani cum Divino in Ipso (m)etiam hic describitur per quod omnia quae Pater habet Ipsius sint; ac alibi quod Pater et Ipse unum sint, et quod Pater in Ipso et Ipse in Patre, Joh. x 30, (x)xiv 10, 11, (o)videatur n. 3704; ita quod glorificatio seu unitio fuerit reciproca, quod etiam (t)Dominus docet apud Johannem,
Pater, glorifica Filium Tuum, ut etiam Filius Tuus glorificet Te, xvii 1;
`Pater’ est ipsum Divinum quod in Ipso, et `Filius’ est Divinum Humanum;(n) quod `Pater’ sit Divinum Bonum quod in Domino, videatur n. 3704, 7499, quod Jehovah in Verbo sit Dominus, n. 2921, 6303, 8865, et quod Dominus sit ipsum Divinum seu Jehovah sub forma Humana, citata n. 9315 {8}.
@1 glorificatio et gloria$
@2 i Ipse$
@3 dicitur$
@4 quis hic$
@5 i est$
@6 quod ingredi in gloriam suam sit$
@7 i et$
@8 Quod Dominus sit Ipsum Divinum seu Jehovah sub forma Humana, videantur citata n. 9315; quod Jehovah in Verbo sit Dominus, n. 2921, 6303, 8865; et quod Pater sit Divinum (m)Bonum quod in Ipso, n. 3704, 7499 (n)$
@1 ut supra n. 10,053, dictum est$
@2 etiam$
@3 Holocausto$
@1 (d)unitio enim illa significatur per holocaustum, n. 10,053$
@1 See p. ix preliminary note 2.
19. Et accipies arietem secundum, significat statum tertium, qui est Divini Veri procedentis ex Divino Bono: et imponet Aharon et filii ejus manus suas super caput arietis, significat communicationem potentiae cum toto.
20. Et mactabis arietem, significat praeparationem: et accipies de sanguine ejus, significat Divinum Verum: et dabis super auriculam auris Aharonis, significat perceptivum inde in coelo intimo seu tertio: et super auriculam auris filiorum ejus dextrae, significat perceptivum etiam in reliquis: et super pollicem manus eorum dextrae, significat intellectuale inde in coelo medio seu secundo: et super pollicem pedis eorum dextri, significat intellectuale in coelo ultimo seu primo: et sparges sanguinem super altare circumcirca, significat Divinum Verum ex Divino Bono.
21. Et accipies ex sanguine qui super altari, significat Divinum Verum ex Divino Bono: et ex oleo unctionis, significat Divinum Bonum Divini amoris: et sparges super Aharonem, significat Divinum Humanum Domini quoad Divinum Bonum in coelis in coelo intimo: et super vestes ejus, significat Divina Vera ex Divino Bono ibi: et super filios ejus, significat Divina Bona inde in coelo spirituali: et super vestes filiorum ejus cum illo, significat Divina Vera ex illo Bono: et sanctus ille, et vestes ejus, (d)significat omnia Divina: et filii ejus, et vestes filiorum ejus, significat ita Divina omnia in coelis.
22. Et accipies de ariete adipem, significat Bonum in coelis: et caudam significat Verum ibi omne: adipem tegentem intestina, significat bonum in ultimis ibi: et retiticulum [reticulum intended] jecoris, significat bonum interius naturalis hominis: et duos renes, significat ejus vera: (quod reticulum decerperetur prope renes): et adipem qui super illis, significat bonum inde: et armum dextrum, significat bonum intimum: quia aries impletionum ille, significat communicationem a Divino Humano Domini in coelis.
23. Et tractam panis unam, significat bonum intimi coeli: et placentam panis olei unam, significat bonum medii coeli: et laganum unum, significat bonum ultimi coeli: e corbe azymorum, significat quae simul in sensuali: quae coram Jehovah, significat Divina.
24. Et pones omnia super volis Aharonis, et super volis filiorum ejus, significat appropriationem omnium illorum: et agitabis illa agitationem coram Jehova[h], significat vitam ex Divino. [Sach. ii 13 interpolated here.]
25. Et accipies ea de manu eorum, significat unitionem illorum: et adolebis altare super holocausto, significat cum Divino Bono Divini amoris: odor quietis coram Jehovah, significat perceptivum pacis ex unitione Divini Humani Domini cum Divino Bono quod in Ipso: ignitum hoc Jehovae, significat ex Divino amore.
26. Et accipies pectus, significat appropriationem boni Divini et inde veri cum illis qui in coelo: de ariete impletionum qui Aharoni, significat communicativum ex Divino Humano: et agitabis illud agitationem coram Jehovah, significat vivificationem et vitam inde: et erit tibi in portionem, significat inde appropriata: (quod esset Mosis) Lev. viii 29.
27. Et sanctificabis pectus agitationis, significat Divinum illud: et armum sublationis, significat Divinum Bonum adpropriatum illis qui in coelo intimo seu tertio: quod agitatum, significat communicativum: et qui sublatus, significat ex Divino: de ariete impletionum, significat per communicationem: de eo qui Aharoni et de eo qui filiis ejus, significat ex Divino Bono et Divino Vero Divini Humani Domini in coelis.
28. Et erit Aharoni et filiis ejus in statutum saeculi a tum filiis Israelis, significat in aeternum illis in coelis a Domino: quia sublatio haec, significat usque solius Domini: et sublatio erit a cum filiis Israelis, significat quae coeli et Ecclesiae: de sacrificiis pacificis illorum, significat quae ex libero seu voluntario: sublatio illa Jehovae, significat a solo Domino.
29. Et vestes sanctitatis quae Aharoni, erunt filiis ejus post illum, significat doctrinam inde: ad ungendum in illis, significat quoad bonum amoris: et ad implendum in illis manum eorum, significat quoad Divinum, Verum inde.
30. Septem diebus induet illas sacerdos post eum de filiis ejus, significat plenarium ex Divino Vero quod ex Divino Bono Domini: qui intrabit in Tentorium conventus ad ministrandum in sancto, significat pro illis qui in coelis et in Ecclesia.
31. Et arietem impletionum accipies, significat communicativum ex Divino Humano Domini: et coques carnem in loco sancto, significat conjunctionem Veri cum bono in doctrina.
32. Et comedet Aharon et filii ejus carnem arietis, significat appropriationem boni quoad internum hominem: et panem, qui in corbe, significat appropriationem boni in externo: ad ostium tentorii conventus, significat ad intrandum in coelum.
33. Et comedent illa in quibus expiatum significat appropriationem apud illos, qui non in malis et inde falsis: ad implendum manum eorum, significat ad recipiendum Divinum Verum: ad sanctificandum illos, significat ut sint in veris ex bono: et alienus non comedet, significat quod nulla appropriatio illis qui in malis et falsis: quia sancta illa, significat quia Divina.
34. Et si relictum fuerit de carne impletionum et de pane usque ad mane, significat statum ante elevationem in coelum: [Lev. vii 18, Lev. xix 6, 7, 29, 30 interpolated here.] et combures relictum igne, significat conjunctionem cum Bono a Divino: non comedetur, significat non appropriationem singillatim: quia sanctum hoc, significat quia Divinum.
35. Et facies Aharoni et filiis ejus ita, significat ita Domino ac illis qui in Coelo et in Ecclesia: secundum omne quod praecepi tibi, significat quod sint leges ordinis Divini: septem diebus implebis manum eorum, significat communicationem plenariam.$
@2 cp 71. 10,067$
@3 Divini IT$
[2] Quid autem sacrificia et holocausta quae in hoc capite describuntur involvunt, ex evolutione correspondentiarum per sensum internum in serie dicetur. In supremo sensu, in quo omnia sancta Divina sunt, agitur de glorificatione {12} Humani Domini, ac in sensu repraesentativo de regeneratione hominis; ipse processus glorificationis Humani Domini (c)ac regenerationis hominis, plene per illa quae de sacrificiis et holocaustis mandata sunt describuntur; qui processus ut capiatur, illum exponere licet {13} per talia quae cadere possunt in intellectum; notum est quod visa oculis et audita auribus appercipiantur intus apud hominem, et quasi transeant e mundo per oculos aut per aures in cogitationem, ita in intellectum, nam cogitatio est intellectus; et si talia sunt quae amantur, inde transeunt in voluntatem, ac dein e voluntate per viam intellectualem {14} in loquelam oris, et quoque {15} in actum corporis; talis circulus rerum est e mundo per naturalem hominem in ejus spiritualem, et ab hoc iterum in mundum; sed sciendum est quod circulus ille instituatur ex voluntate, quae est intimum (o)vitae hominis, et quod ibi incohet, et inde peragatur, et voluntas hominis qui in bono est regitur e caelo a Domino, tametsi aliter apparet; est enim influxus e spirituali mundo in naturalem, (o)ita per internum hominem in ejus externum, non autem vicissim {16}; (o)internus enim homo est in caelo, externus autem in mundo.
[3] Quia hic circulus est circulus vitae hominis, ideo cum homo regeneratur, secundum eundem regeneratur, et cum regeneratus est, secundum eundem vivit et agit; quapropter, cum regeneratur homo, per auditum et visum insinuantur vera quae fidei erunt, ac illa implantantur memoriae (o)naturalis ejus (o)hominis, e memoria (o)illa subducuntur in cogitationem quae intellectus, et quae amantur fiunt voluntatis; et quantum fiunt voluntatis, tantum fiunt vitae, nam voluntas hominis est ipsa vita ejus, et quantum fiunt vitae, tantum fiunt affectionis ejus, ita charitatis in voluntate, et {17} fidei in intellectu; postea homo ex illa vita, quae est vita charitatis et fidei, loquitur et agit, ex charitate quae est voluntatis exit loquela oris, et quoque actus corporis, utrumque per viam intellectualem, ita per viam fidei; ex his {18} constat quod circulus regenerationis hominis sit similis circulo vitae ejus in communi, et quod ille similiter instituatur in voluntate per influxum e caelo a Domino.
[4] Inde (o)quoque patet quod bini status sint homini qui regeneratur, primus cum implantantur vera fidei et conjunguntur bono charitatis, alter cum ex bono charitatis per vera fidei loquitur et secundum illa agit; sic quod primus status sit e mundo per naturalem hominem in spiritualem, ita in caelum, et alter e caelo per spiritualem hominem in naturalem, ita in mundum; {19} spiritualis seu internus homo est, (o)ut supra dictum est, in caelo, ac naturalis seu externus homo {20} in mundo; hic circulus est circulus regenerationis hominis, et inde est circulus vitae spiritualis ejus; de bino illo statu hominis qui regeneratur, videantur citata n. 9274.
[5] Ex dictis aliqua idea (t)capi potest de glorificatione Humani Domini, nam sicut Dominus glorificavit Humanum Suum, ita {21} regenerat hominem, quapropter, ut prius (o)aliquoties dictum est, regeneratio hominis est imago glorificationis Domini; inde patet quod primus status glorificationis Ipsius fuerit Humanum Suum Divinum Verum facere, (c)et unire illud cum Divino Bono quod in Ipso, et quod alter status fuerit ex Divino Bono agere {22} per Divinum Verum, nam per Divinum Verum procedens ex Divino Bono Domini {23} conditur caelum et conditur Ecclesia, et per illud omnes qui in Ecclesia regenerantur. Haec sunt quae per sacrificia et holocausta, et eorum ritualia, de quibus in hoc capite, describuntur; per sacrificium ex juvenco et per holocaustum ex primo ariete, primus status, et per impletiones manus ex secundo ariete secundus status; et tandem per sacrificium ex juvenco {24}, et per holocausta quotidiana ex agnis significatur continuum ejus.
[6] Sciendum est quod apud hominem qui regeneratur, purificatio a malis et (o)inde falsis continue perstet, nam quantum homo a malis et falsis purificatur, tantum implantantur vera quae fidei, et haec conjunguntur bono (o)quod charitatis, et tantum dein (o)homo ex bono charitatis agit; purificatio a malis et falsis apud hominem non est liberatio ab illis, sed est remotio eorum, (o)videatur (m)n. 868, 887, 894, 929, 1581, 2269, 2406, 4564, 8206, 8393, 8988, 9014, 9333, 9446-9451, 9938.(n) Ast apud Dominum non fuit remotio, sed ejectio eorum quae ex matre {25} traxit, ita plenaria liberatio ab illis, (o)usque adeo ut non amplius filius Mariae esset, videantur citata n. 9315 fin. Haec praemissa sunt ut sciatur quid significatur per impletionem manus ex secundo ariete, de quo nunc sequitur.
@1 sacrificio$
@2 i et de holocausto,$
@3 ex illo$
@4 si$
@5 forent$
@6 illos et vestes eorum$
@7 d posita i ponerentur$
@8 et in holocausto$
@9 i quod omnia quae sacrificarentur,$
@10 ludibria$
@11 solum$
@12 agitur in supremo sensu de glorificatione altered to involvunt glorificationem [but agitur was not d]$
@13 instituta ex mandato Divino ibi describitur is d, but nothing has been inserted its place. A continues qui ut capiatur, exponere licet$
@14 i vel$
@15 vel$
@16 et non vice versa$
@17 ac tantum$
@18 quibus$
@19 nam$
@20 est$
@21 i quoque$
@22 i quod fit$
@23 quod procedit ex Divino Bono Ipsius, per illud$
@24 juvencis$
@25 haereditario$
@1 Before per secundum$
@1 i et$
@2 After percipitur$
@3 i per repraesentativa sacrificii$
@4 Holocausti$
[3] Per `dextram’ etiam intelliguntur qui in luce veri sunt ex bono, apud Davidem,
Tui caeli, et Tua terra; orbem et plenitudinem ejus Tu fundasti, septentrionem et dextram Tu creasti, Ps. lxxxix [12,] 13 [A.V. 11, 12];
per `caelos,’ `terram,’ et `orbem,’ significatur Ecclesia, n. 9325, per `plenitudinem’ omne verum et bonum, quae faciunt Ecclesiam, per `septentrionem’ illi (o)ibi qui in statu obscuro sunt quoad verum, n. 3708, et per `dextram’ illi qui in luce veri sunt ex bono, ita simile quod per meridiem, n. 9642. Inde constare potest quid per `sedere a dextris Dei,’ ubi de Domino, significatur, Ps. cx 1, 5; Matth. xxvi 63, 64; Marc. xii 36, xiv 61, 62; Luc. xx 42, 43; quod nempe Divina Potentia per Divinum Verum procedens ex Divino Bono Ipsius, (o)n. 3387, 4592, 4933, 7518, 8281, 9133.
[4] Quoniam pleraque in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque dextrum et sinistrum, et in eo sensu `dextrum’ significat malum ex quo falsum, et `sinistrum’ falsum per quod malum, ut apud Sachariam,
Vae pastori nihili deserenti gregem! gladius super bracchio ejus, et super oculo dextro ejus; bracchium ejus arescendo {5} arefiet, et oculus dexter ejus caligando caligabit, xi 17;
`bracchium’ ibi pro potentia veri applicati ad confirmandum malum, de qua {6} potentia quia est nihili, dicitur quod `arescendo arefiet’; et `oculus dexter’ est scientia boni applicati ad confirmandum falsum, de qua (d)scientia, quia {7} est nihili, dicitur quod `caligando caligabit’; `pastor’ est qui docet vera, et per illa ducit ad bonum, n. 343, (x)3795, 6044, inde `pastor nihili’ est qui docet, ac {8} ducit ad malum `bracchium’ est potentia quae veri ex bono, n. 4931, 4937, 7205, at `bracchium pastoris nihili’ est nulla potentia; `oculus’ est intellectus (c)et perceptio veri, n. 4403-4421, 4523-4534, 9051, at `oculus dexter pastoris nihili’ est scientia boni absque intellectu et perceptione ejus, quia applicatur ad falsum; `caligo’ est falsum (o)ex malo, n. 7711: [5] apud Matthaeum,
Jesus dixit, Si oculus tuus dexter scandalizaverit te, erue illum, et abjice abs te; et si dextra tua scandalizaverit te, amputa illam et abjice abs te; melius est tibi [ut] unum membrorum tuorum pereat, et non totum corpus tuum conjiciatur in gehennam, v 29, 30;
`oculus dexter’ est intellectus et fides falsi ex malo, et `dextra’ est ipsum falsum ex malo; quisque scire potest quod hic non oculus per oculum intelligatur, et non dextra per dextram, et quod oculus scandalizans non {9} eruendus, et dextra scandalizans (o)non amputanda, nam inde nihil salutis homini: apud Johannem,
Bestia dedit omnibus {10} characterem super manum dextram, aut super frontes eorum, (o)Apoc. xiii 16;
`dextra’ hic est falsum {11} ex malo, et `frons’ est amor mali ex quo falsum; quod `frons’ sit amor caelestis, et inde in opposito sensu amor infernalis, videatur n. 9936.
@1 ex Divino illo Vero$
@2 inde$
@3 i Domini$
@4 et$
@5 i fin.$
@6 i est$
@7 arefaciendo IT$
@8 quae$
@9 i etiam$
@10 at$
@11 Before oculus$
@12 facit ut omnibus det$
@13 fides falsi$
[2] Quod `pollex manus dextrae’ significet verum ex bono in sua potentia, ac inde (x)intellectuale in caelo medio, apparet quidem sicut inferius et non tanti, ut (d)caelum significetur, nam autumari potest unde pollicis tanta et talis significatio; sed sciendum est quod ultimum seu extremum alicujus membri significet idem cum toto membro, et manus {4} totam potentiam corporis, ac corpori potentia est per bracchia et manus; quod ultimum seu extremum significet omne et totum, similiter ac primum et supremum, videatur supra n. 10,044.
[3] Quod `manus’ significent potentiam, et quod omnis potentia sit veri ex bono, videantur citata n. 10,019, et quod `manus dextra’ significet potentiam veri ex bono, et `manus sinistra’ verum {5} per quod bonum, n. 10,061; quod intellectuale sit quod intelligitur, est quia omne intellectuale formatum est ex veris, omne autem voluntarium ex bonis, nam omnia in mundo (c)et in caelo se referunt ad verum et ad bonum, ac intellectus hominis datus est pro veris, et voluntas pro bonis; ideo quia per `manus’ significatur verum in sua potentia, etiam significatur intellectus. Quia pollex manus, similiter ac manus, {6} significabat potentiam quae est veri ex bono, ideo antiquo tempore apud gentes, et quoque apud populum Israeliticum in usu fuit amputare pollices manuum et pollices pedum ab hostibus suis, Jud. i 6, 7, per quod repraesentabatur ablatio omnis potentiae; in pollice etiam est primaria potentia manus, nam illo amputato, manus {7} non amplius valet ad bellum. Sicut pollex, etiam `digiti’ significant potentiam, ut apud Davidem,
Jehovah docet manus meas pugnas, et digitos meos bellum, Ps. cxliv 1:
apud eundem,
Quando aspicio caelos, opus digitorum Tuorum, Ps. viii 4 [A.V. 3]:
apud Lucam,
Jesus dixit, Si per digitum Dei ejicio daemonia, utique pervenit ad vos regnum Dei, xi 20.
@1 After bono$
@2 , hic itaque per pedem dextrum$
@3 Before in caelo$
@4 i significat$
@5 potentiam veri$
@6 ex correspondentia$
@7 After valet$
@1 Divinum Bonum, nam erat repraesentativum Divini Humani Domini quoad Divinum Bonum$
@2 voluntatis et fides falsi intellectus$
@3 haec voluntas et hic intellectus$
@1 After dicetur$
[2] Quod sit Divinum Humanum Domini in caelis quod intelligitur, est quia hic et in nunc sequentibus agitur de Divino Domini in caelis, ac de unitione Ipsius cum angelis ibi, ita de altero statu glorificationis (o)Humani Domini, videatur n. 10,057, idcirco hic per `Aharonem’ repraesentatur Dominus quoad Divinum Bonum in regno caelesti, et per `vestes ejus’ quoad Divinum Verum in regno spirituali adjuncto regno caelesti, ita quoad utrumque in caelis superioribus; quod sit Divinum Humanum a quo illa, est quia non aliud Divinum in caelis quam Divinum Humanum Domini agnoscitur et colitur, nam Divinum, quod Dominus Patrem Suum vocavit, fuit Divinum in Ipso; quod in caelis non aliud Divinum quam Dominus quoad Divinum Humanum agnoscatur et colatur, constare potest a Domini Verbis pluries apud Evangelistas, ut ex his,
Omnia tradita Mihi a Patre, Matth. xi 27; Luc. x 22:
Pater omnia dedit in manum Filii, Joh. iii 34, 35:
Pater dedit Filio potestate in omnis carnis, Joh. xvii 2:
Sine Me non potestis jacere quicquam, Joh. xv 5:
Pater, omnia Mea Tua sunt, et omnia Tua Mea, Joh. xvii (x)10:
Data est Mihi omnis potestas in caelis et in terra, Matth. xxviii (x)18:
Jesus dixit ad Petrum, Dabo tibi claves regni caelorum, (x)et quicquid ligaveris in terra, erit ligatum in caelis, et quicquid solveris in terra, erit solutum in caelis, Matth. xvi 19.
[3] Quod ita sit, etiam patet ex eo quod nemo possit per fidem et amorem conjungi ipsi Divino absque Divino Humano {4}, ipsum enim Divinum, quod Pater vocatur, non cogitari potest, quia est incomprehensibile, et quod non cogitari potest, hoc non cadit in fidem, (o)ita nec in amorem, cum {5} tamen principale omnium cultus est credere in Deum, et amare Ipsum super {6} omnia; quod ipsum Divinum, quod {7} Pater, sit incomprehensibile, etiam docet Dominus, apud Johannem,
Deum nemo vidit unquam; Unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, Ille exposuit, i (x)18:
apud eundem,
Neque vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, v 37;
et quod ipsum Divinum, quod Pater, comprehensibile sit in Domino per Divinum Humanum Ipsius, apud Johannem,
Qui videt {8} Me, videt {8} Ipsum Qui misit Me, xii 45 apud eundem,
Si cognovistis Me, et Patrem Meum cognovistis, et abhinc cognovistis Illum, et vidistis Illum; qui videt {8} Me, videt {8} Patrem, xiv 6-11:
et apud Matthaeum,
Omnia Mihi tradita sunt a Patre Meo; et nemo cognoscit Filium nisi Pater, neque Patrem quisquam cognoscit {9} nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare, xi 27; Luc. (x)x 22;
quod etiam dicatur quod nemo cognoscat Filium nisi Pater, est quia per Filium intelligitur Divinum Verum, et per Patrem Divinum Bonum, utrumque in Domino {10}, ac unum non potest cognosci nisi ab altero {11}, quapropter Dominus primum dicit {12} quod omnia Ipsi tradita sint a Patre, et dein quod ille (x)cognoscat cui Filius vult revelare; quod Filius sit Divinum Verum, et Pater {13} Divinum Bonum, utrumque Domini, videatur n. 2803, 2813, 3704, 7499, 8328, 8897, 9807; ex his nunc patet quod Divinum in caelis sit Divinum Humanum Domini. Nunc dicetur quid repraesentabatur per {14} quod aspergeretur sanguis ex ariete secundo super altare circumcirca, et quod acciperetur ex illo sanguine et ex oleo unctionis, et spargeretur super Aharonem et super vestes ejus; quod significaverint unitionem Divini Veri cum Divino Bono, ac Divini Boni cum Divino Vero in {15} Divino Humano Domini {16}, patet ex illis quae supra n. 10,064-10,067 dicta et ostensa sunt; sed arcanum quod in eo latet nondum detectum est; arcanum est quod unitio reciproca fuerit Divini Boni (c)et Divini Veri, ita ipsius Divini, quod Pater vocatur, ac Divini Veri {17}, quod Filius; [6] unitio Divini Veri cum Divino Bono significatur per sparsionem sanguinis super altare, n. 10,064; haec unita significantur per `sanguinem super altari,’ ex quo acciperetur, n. 10,065, et per `oleum unctionis,’ per quod significatur {18} Divinum Bonum, n. 10,066; inde unitio reciproca Divini Veri ac Divini Boni {19} in (o)Divino Humano Domini significatur per sparsionem illius sanguinis, ac simul olei unctionis super Aharonem et super vestes ejus, n. 10,067 pr. Quod unitio fuerit reciproca, constat manifeste (c)a Domini Verbis in sequentibus his locis: apud Johannem,
Pater et Ego unum sumus; si itaque Mihi non credatis, operibus credite, ut cognoscatis et credatis quod Pater in Me et Ego in Patre, x 30, 38:
apud eundem,
Nonne credis quod Ego in Patre et Pater in Me? credite Mihi, quod Ego in Patre et Pater in Me, xiv 6-11:
apud eundem,
Jesus dixit, Pater, venit hora; glorifica Filium Tuum, ut etiam Filius Tuus glorificet Te: omnia Mea Tua sunt, et omnia Tua Mea, xvii (x)1, 10:
apud eundem,
Nunc glorificatus est Filius hominis, et Deus glorificatus est in Ipso, et Deus glorificabit Ipsum in Se Ipso, xiii 31, 32;
ex his constare potest quod Divinum Bonum Divini Amoris, quod {20} Pater, unitum sit Divino Vero, quod est Filius, reciproce in Domino; ac inde quod ipsum Humanum Ipsius sit Divinum Bonum: simile etiam significatur per quod exiverit ex Patre, et venerit in mundum, et quod eat ad Patrem, Joh. xvi 27, 28, [29:] ac quod omnia Patris Ipsius sint, Joh. xvi 15: et quod Pater et Ipse unum sint, Joh. x 30.
[7] Sed haec melius capi (x)possunt ex conjunctione reciproca boni et veri apud hominem qui regeneratur a Domino, nam,ut prius dictum est, Dominus regenerat hominem sicut Ipse glorificavit Humanum Suum, n. 10,057; cum Dominus regenerat hominem, insinuat verum quod erit fidei in intellectuale hominis, ac bonum quod erit amoris in voluntarium ejus, ac inibi conjungit illa, (c)ac cum conjuncta sunt, tunc verum quod fidei habet suam vitam ex bono quod amoris, et bonum quod amoris habet suum quale vitae ex vero quod fidei; (m)haec conjunctio peragitur reciproce per bonum, et(n) vocatur conjugium caeleste, et est caelum apud hominem: in caelo illo habitat Dominus ut in Suo, nam omne bonum {21} amoris est ab Ipso, et quoque omnis conjunctio veri cum bono {22}; in aliquo proprio hominis Dominus non habitare potest, quia id est malum: haec reciproca conjunctio est quae intelligitur per Domini verba apud Johannem,
In die illo cognoscetis quod Ego in Patre Meo, et vos in Me, et Ego in vobis, xiv 20;
et apud eundem,
Omnia Mea Tua sunt, et Tua Mea, sed glorificatus sum in illis ut omnes unum sint, sicut Tu Pater in Me, et Ego in Te {23}, et illi in nobis unum sint, xvii 10, 21 [, 22];
[8] Reciproca conjunctio ita describitur, sed usque non intelligitur quod homo se conjungat Domino, sed quod Dominus conjungat sibi hominem qui desistit a malis, nam desistere a malis juri hominis relictum est, et cum desistit, tunc fit conjunctio reciproca veri quod fidei et boni quod amoris a Domino, et prorsus non ab homine; nam quod homo a se nihil boni facere possit, et sic (o)a se nihil veri recipere in bono, notum est in Ecclesia; hoc etiam confirmat Dominus apud Johannem,
Manete in Me, et Ego in vobis; qui manet in Me et Ego in illo, hic fert fructum multum; quia (x)sine Me non potestis facere quicquam xv 4, 5.
[9] Reciproca haec conjunctio illustrari potest ex conjunctione intellectus et voluntatis apud hominem; intellectus ejus formatur ex veris, et voluntas ex bonis, ac vera sunt fidei apud illum, et bona sunt amoris; homo haurit vera ex auditione per auditum, et ex lectione per visum, et reponit illa in memoria; vera illa sunt vel status civilis, vel status moralis, et vocantur scientifica; amor hominis qui est voluntatis ejus, per intellectum introspicit in illa ibi, et inde eligit talia quae cum amore concordant, et illa quae eligit, arcessit ad se, (c)ac conjungit sibi, et per illa {24} corroborat se indies; vera sic ab amore vivificata faciunt intellectuale ejus, et ipsa bona quae sunt amoris faciunt voluntarium ejus; suntque bona amoris sicut ignes {25} ibi, et sunt vera in peripheriis circumcirca ab amore vivificata sicut lux ex illo igne; per gradus ut vera accenduntur ab illo igne, ita accenditur illis desiderium se conjungendi reciproce; inde reciproca conjunctio, quae jugiter perstat.
[10] Ex his constat quod bonum quod amoris sit ipsum conjungens, non autem verum quod fidei, nisi quantum hoc ex bono amoris in se habet; sive dicas amorem, sive bonum, idem est, nam omne bonum est amoris, et quod amoris est hoc vocatur bonum; (m)et quoque sive dicas amorem sive voluntatem, etiam idem est, nam quod homo amat, hoc vult.(n)
[11] Sciendum est quod illa quae sunt status civilis et moralis, de quibus nunc (o)dictum, se conjungant in externo homine, at illa quae sunt status spiritualis, de quibus prius, se conjungant in interno homine, et dein per internum in externo, nam illa quae sunt status spiritualis, quae sunt vera fidei et bona amoris in Dominum, et spectant vitam aeternam, communicant cum caelis, et aperiunt internum hominem, (c)ac tantum (c)et taliter aperiunt, quantum et qualiter vera quae fidei recipiuntur in bono quod amoris in Dominum, et erga proximum, a Domino; inde patet quod modo externi homines sint, qui non ea quae sunt status spiritualis simul imbuunt; et quod mere sensuales qui ea negant, utcumque apparent loqui intelligenter.
@1 cum Divino Vero cp n. 10,056$
@2 i hic quoad Divinum Coeleste$
@3 i de quo etiam sequitur;$
@4 quod in coelis Divinum Humanum Domini agnoscatur, (m)constat ex Domini verbis Matth. xi 27; Luc. x 22; Joh. iii 34, 35; Joh. xv 5 Joh. xvii 11; Matth. xxviii 16 [18 intended]; Matth. xvi 19.(n) conjungi Ipsi Divino absque Divino Humano per fidem et amorem nemo potest$
@5 et$
@6 supra$
@7 i est$
@8 vidit$
@9 cognoscet IT$
@10 Divino Humano Domini$
@11 ac nemo cognoscit et recipit Divinum Verum nisi sit in Divino Bono a Domino$
@12 Before Dominus$
@13 i sit$
@14 i id,$
@15 cum IT$
@16 i in coelis$
@17 cum Divino Vero$
@18 significatur Ipsum$
@19 Divini Boni ac Divini Veri$
@20 i est$
@21 quod$
@22 ac boni cum vero$
@23 illis AIT$
@24 i sic$
@25 ignis$
@1 cum Divino Vero altered to et Divini Veri cp n. 10,056$
@2 in$
@3 d in i ex$
@1 i et a quo omne sanctum,$
@2 d nec i et$
@1 i hoc$
@2 Domini$
Exscindet Jehovah ex Israele caput et caudam, senex et honoratus caput est, propheta autem doctor mendacii cauda est, ix 13, 14 [A.V. 14, 15];
`exscindere caput et caudam’ (o)in spirituali sensu est bonum et verum, agitur enim de Ecclesia, qua devastata {1} (t)`caput’ significat malum, et `cauda’ falsum; quod `caput’ sit bonum, videatur n. (x)4938, 4939, 5328, 9913, 9914, similiter `senex,’ n. (x)6524, 9404; (d)quod propheta (o)sit qui docet verum, ita abstracte verum, n. 2534, 7269; in opposito igitur {2} sensu `caput’ est malum, similiter `senex et honoratus’ qui facient illud; et `cauda’ est falsum, similiter `propheta,’ unde `propheta mendacii’ dicitur, `mendacium’ (o)enim est falsum: apud eundem,
Non erit Aegypto opus, quod faciat caput et caudam, xix 15;
`Aegyptus’ pro illis qui per ratiocinia ex scientificis intrare volunt in vera et bona fidei, et non ex revelatis, (o)ita non ex fide horum, n. 1164, 1165, 1186, `non opus quod facit caput et caudam’ pro quod illis nec bonum nec verum; quod `cauda’ sit verum (o)in ultimis, patet ex significatione ejus in sensu opposito, in quo `cauda’ est falsum: apud Johannem,
Locustae caudas habebant similes scorpiis, et stimuli erant in caudis (c)earum, et potestas illarum ut damno afficerent (x)homines, Apoc. ix 10;
`caudae similes scorpiis, et stimuli in caudis’ sunt ratiocinia callida ex falsis per quae persuadent, et sic nocent, quare dicitur quod potestas illarum sit damno afficere homines; (o)quod etiam locusta sit falsum in extremis, videatur n. 7643: apud eundem,
Caudae equorum similes erant serpentibus, habentes capita, et per illas damno afficiunt, Apoc. ix 19;
`caudae similes serpentibus’ etiam hic pro ratiociniis ex falsis, per quae damnum infertur: apud eundem,
(x)Cauda draconis traxit tertiam partem stellarum caeli, et projecit in terram, Apoc. xii (x)4;
`cauda draconis’ {3} pro veris falsificatis {4}, imprimis per applicationem ad mala; `stellae’ sunt cognitiones veri et boni quae falsificantur {5}, `projicere in terram’ est destruere.
@1 quibus devastatis$
@2 autem$
@3 i etiam$
@4 i literae$
@5 pervertuntur$
@1 inde est, quod dicatur quod reticulum illud juxta renes removebitur, Lev.iii 4, 10, 15, per renes enim significatur verum purificatum, n. 10,032$
@1 sit$
@2 intelligitur$
Armum dextrum dabitis sublationem sacerdoti de sacrificiis eucharisticis vestris; pectus motitationis, et armum sublationis accepi a cum filiis Israelis de sacrificiis eucharisticis eorum; dedi ea Aharoni sacerdoti, et filiis ejus in statutum saeculi; haec unctio Aharoni et unctio filiorum ejus de ignitis Jehovae, Lev. vii 32, 34, 35;
pectus et armus {2} dicuntur unctio ob repraesentationem boni spiritualis (c)et boni caelestis, nam pectus (o)ex correspondentia significat bonum spirituale, quod est bonum medii seu secundi caeli, et armus dexter bonum caeleste, quod est bonum intimi seu tertii caeli, ac unctio est repraesentatio Domini quoad Divinum Bonum, n. 9954, 10,019; etiam pectus et armus dexter dabantur Aharoni ex sacrificiis primogenitorum bovis, ovis, et caprae, Num. xviii 18. Quod `armus dexter’ significet bonum intimum, patet etiam ex eo quod ultimo nominetur; primum enim (o)nominatur cauda, et {3} intestina, postea reticulum jecoris (c)et renes, et demum armus dexter; quae primo loco nominantur sunt maxime externa, quae secundo sunt interiora, et quod ultimo est intimum.
@1 datus$
@2 i dexter$
@3 dein$
[2] Quod ad hominem attinet, ille in primo statu imbuitur illis quae erunt fidei, et sicut imbuitur illis ex bono, hoc est, per bonum a Domino, ita formatur ejus intellectuale; cum vera illa quae intellectualis, implantata sunt et conjuncta bono, tunc venit in secundum statum, qui est ut ex bono per vera agat; inde patet qualis est alter status hominis qui regeneratur, quod sit cogitare et agere ex bono, seu quod idem est, ex amore, seu quod etiam idem est, ex voluntate, nam quod vult homo hoc amat, et quod amat hoc bonum vocat; sed homo tunc primum in altero statu est, cum totus est a capite usque ad calcem qualis ejus amor, ita qualis ejus voluntas et inde intellectus; quis unquam credere potest quod totus homo sit instar suae voluntatis et sui intellectus inde, consequenter instar sui boni ac inde veri, aut instar sui mali ac inde falsi? nam bonum aut malum formant voluntatem, et verum aut falsum formant intellectum; hoc arcanum sciunt omnes angeli in caelis; quod autem homo id non sciat, est quia nullam cognitionem suae animae habet, ac inde nec cognitionem quod corpus formetur ad similitudinem ejus, ac inde quod totus homo talis sit qualis ejus anima; quod ita sit, manifeste constat {5} ex spiritibus et {6} angelis in altera vita; omnes illi sunt formae humanae, ac tales formae {7} quales sunt eorum affectiones quae sunt amoris et fidei; et hoc usque adeo ut qui in bono amoris et charitatis sunt dici queant amores et charitates in forma; et {8} vice versa, qui in malis sunt ex amoribus sui et mundi, ita in odiis (c)ac similibus, sint {9} odia in forma.
[3] Quod ita sit, etiam constare potest ex tribus his quae in universa natura ordine sequuntur, quae sunt effectus, causa, et finis; effectus omne suum habet ex causa, nam effectus non aliud est quam causa in forma externa, quoniam cum causa fit effectus, induit se talibus quae in externis sunt, ut appareat in sphaera inferiore, quae est sphaera effectuum; similiter se habet cum causa causae, quae in sphaera superiore vocatur causa finalis, seu finis, hic est omne in causa, ut sit causa propter aliquid, nam causa non propter aliquid non dici potest causa, nam ad quid alioquin? propter aliquid est finis, qui est primum in causa, et quoque ultimum ejus; inde patet {10} quod finis sit quasi anima causae, et quasi vita ejus, {11} consequenter etiam {12} anima et {13} vita effectus; si (o)enim in causa et in effectu non {14} sit quod producit finem, hoc non est aliquid, quia non est propter aliquid, ita est sicut mortuum absque anima seu vita, et tale interit, sicut corpus cum ab illo recedit anima.
[4] Similiter se habet apud hominem: ipsa anima ejus est ejus voluntas; causa proxima, per quam haec producit effectum est ejus intellectus, et effectus qui producitur est in corpore, ita corporis {15}; (o)quod ita sit, patet manifeste ex eo quod id quod homo vult et inde cogitat se sistat convenienter in effectu in corpore, ita cum loquitur ac ita cum agit; ex his {16} iterum patet quod qualis voluntas hominis, talis (o)sit totus homo; sive dicatur voluntas, sive finis, sive amor, sive bonum, idem est, nam omne id ut finis spectatur, ac amatur, {17} (c)et bonum dicitur, quod (o)homo vult; similiter {18} sive dicatur intellectus, sive causa finis {19}, sive fides, {20} sive verum, (o)etiam idem est, nam quod homo ex voluntate intelligit seu cogitat, hoc pro causa habet, ac credit, et dicit verum {21}.
[5] Quando haec capiuntur, sciri potest qualis homo qui regeneratur est in primo suo statu, et qualis in altero {22}, Ex his aliqua idea (t)haberi potest quomodo (d)intelligendum quod Dominus cum in mundo fuit, et glorificavit Humanum Suum; primum fecerit id Divinum Verum, ac per gradus Divinum Bonum Divini Amoris; ac postea quod ex Divino Bono Divini Amoris {23} agat in caelo {24} et in mundo, ac (d)et illis vitam, quod fit per Divinum Verum quod procedit ex Divino Bono Divini Amoris Divini Humani Ipsius {25}, nam ex illo caeli (x)exstiterunt, et ex illo perpetuo {26} existunt, hoc est, subsistunt; (o)seu quod idem, ex illo caeli creati sunt, et ex illo perpetuo creantur, hoc est, conservantur, nam conservatio est perpetua creatio, sicut subsistentia est perpetua existentia.’
[6] Talia involvunt etiam haec verba {27} apud Johannem,
In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. Omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est: et Verbum caro factum est, i 1, 3, 14;
`Verbum’ est (x)Divinum Verum; primus status describitur per quod `in principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum,’ alter (o)status per quod omnia per Ipsum facta sint, et quod sine Ipso factum sit nihil quod factum est; similiter se habuit {28} cum Dominus in mundum venit, ac caelos in ordinem redegit, et quasi ex novo creavit; quod Dominus per Verbum ibi intelligatur, constat, nam dicitur quod Verbum caro factum sit. Communicativum et perceptivum Divini Veri procedentis (c)ex Divino Bono Divini Amoris Divini Humani Ipsius {29} est quod intelligitur per impletionem manus, et describitur per repraesentativa hic de secundo ariete.
[7] Quia Dominus quoad Divinum Bonum per Aharonem repraesentatur, (o)n. 9806, ideo glorificatio Domini quoad Humanum Suum in processu inaugurationis Aharonis et filiorum ejus repraesentative describitur; status glorificationis primus per illa quae de sacrificio ex juvenco, et de holocausto ex ariete primo dicuntur, et status glorificationis alter per illa quae de ariete secundo, qui aries impletionum vocatur {30}; primus status vocatur unctio, et alter status vocatur impletio manus; inde {31} quando Aharon et filii ejus per unctionem et per impletionem manus inaugurati sunt in sacerdotium, dicti sunt `uncti’ et quorum `implevit manus,’ ut apud Moschen,
Sacerdos magnus, super cujus caput est effusum oleum unctionis, et implevit manum suam ad induendum vestes, caput suum non radet, et vestes suas non dissuet, Lev. xxi 10;
ex his quoque patet quod `impletio manus’ sit repraesentativum (o)communicationis et receptionis Divini Veri procedentis ex Divino Bono Domini in caelis, nam dicitur `implevit manum suam,’ (m)et non impletus manu, et quoque `implevit manum ad induendum vestes’; per Aharonem enim (o)et per unctionem illius repraesentatur Dominus quoad Divinum Bonum, et per vestes ejus simile quod per impletionem manus, nempe Divinum Verum procedens ex Divino Bono Domini, quod per vestes id repraesentetur, videatur n. 9814 {32};(n) dissipatio ejus significatur per `{33} dissuere illas,’ (c)ac dissipatio Divini Boni in caelis per `{33} radere caput.’
[8] (s)Quia (o)influxus et communicatio Divini Veri a Domino, ac receptio ejus in caelis significatur per `impletionem manus,’ ideo per eam etiam {34} significatur purificatio a malis et falsis; nam quantum homo aut angelus purificatur ab illis, tantum recipit Divinum Verum {35} a Domino; in eo sensu intelligitur `implere manum,’ per haec apud Moschen,
{36} Filii Levi percusserunt {37} de populo tria milia virorum; et dixit Moscheh, Implete manum vestram hodie Jehovae, ad dandum hodie super vos benedictionem, Exod. xxxii 28, 29;
`benedici’ in spirituali sensu est donari bono amoris et fidei, ita recipere Divinum procedens a Domino, n. 2846, 3017, (x)3406, 4981, 6091, 6099, 8939.(s) Dicitur etiam `implere post Jehovam,’ et per id significatur facere secundum Divinum Verum, ita quoque per id significatur receptivum ejus, apud Moschen,
Fuit Spiritus alius cum Kalebo, et implevit post Jehovam, Num. xiv 24; Deut. i 36:
et alibi,
Jehovah juravit, dicendo, Si viderint viri, a filio viginti annorum et supra, terram quam juravi Abrahamo, Jischako, et Jacobo,
quia non impleverunt post Me, praeter Kalebum et Joschuam, qui impleverunt post Jehovam, Num. xxxii 11, 12.
@1 ita$
@2 Internum$
@3 et$
@4 supremo$
@5 ita quoque in Domino, cum glorificavit Humanum suum cui primus status fuit fieri Divinum Verum ac conjungi Divino Bono, quod Jehovah seu Pater; alter ex Divino Bono agere, quod fit per Divinum Verum in coelis. Quod ad hominem attinet, ille in primo suo statu imbuitur veris quae erunt fidei ejus, et sicut homo imbuitur illis ex bono, ita formatur ejus intellectuale; secundus autem status ejus eat cum vera illa quae intellectualis implantata sunt ac conjuncta bono, quod voluntatis; et cum ex hoc dein agit, scire potest qui reflectit, quod intellectuale hominis absque vita sit, si non sit velle in illo; cogita, si abstrahatur voluntas ab intellectu, num intellectus sit aliquid, aut quod idem est, si abstrahatur amor, nam amor est voluntatis, quod enim vult homo hoc amat, et quod amat hoc vult. Inde patet, qualis est alter status hominis qui regeneratur, quod nempe sit cogitare et agere ex voluntate, seu quod idem ex amore, cum in hoc statu est, illa quae voluntatis seu amoris sunt, formant hominem, et faciunt totum in similitudinem sui. (m)Sed quis unquam credere potest, quod totus homo sit instar suae voluntatis et sui intellectus, proinde instar sui boni ac inde veri, aut instar sui mali aut inde falsi, quae formant voluntatem et intellectum; hoc arcanum sciunt omnes angeli in coelis;(n) sed quod homo id non sciat, est quia nullam cognitionem suae animae habet, inde nec cognitionem quod corpus ejus formetur ad similitudinem ejus; inde sequitur quod qualis anima, talis homo, hoc adhuc manifestius constat$
@6 i ex$
@7 i sunt,$
@8 d et i at$
@9 ita$
@10 est$
@11 i et$
@12 i quasi$
@13 seu$
@14 After quod$
@15 in corpore et a corpore ejus$
@16 inde$
@17 After dicitur$
@18 etiam$
@19 media$
@20 After verum$
@21 nam omne id verum dicitur quod homo credit, et quod credit ejus fides est$
@22 i , de primo illo statu videantur quae prius ostensa sunt n…….. et de secundo$
@23 coelis$
@24 Humani Domini$
@25 tunc$
@26 si Ipsius$
@27 secundum haec$
@28 factum est$
@29 Domini in coelis$
@30 dicitur$
@31 ideo$
@32 et per induere vestes simile quod per implere manum repraesentatur Divinum Verum procedens ex Divino Bono, quod per vestes id repraesentetur [quod] per unctionem ejus fuerit, videatur n. 9814$
@33 i non$
@34 etiam per eam$
@35 i communicatum$
@36 The following quotation from Exodus does not appear on the separate sheet; it has been left undeleted in a deleted prior draft of this section of number$
@37 ceciderunt$
@1 significet$
[2] Nunc etiam dicetur cur statutum erat quod non solum adeps arietis et armus ejus dexter adoleretur super altari, sed etiam panes, qui minhae vocabantur; cum tamen per `adipem’ et per `armum {4}’ significatur aeque bonum {5} ac per `panes’ seu `minhas’; nisi sciatur causa cur ita factum, videri posset sicut superfluum; sed causa fuit quod sacrificia et holocausta non mandata fuerint sed permissa, et quod ideo in illis non beneplacitum fuerit in caelis; ideo minhae, quae erant panes, etiam adhibebantur, ut et libamina ex vino, in quibus beneplacitum, nam `panis’ significat omne bonum caeleste {6}, et `vinum’ omne verum ejus {7}; inde etiam est quod sacrificia et holocausta dicta fuerint panis, et quoque minhae seu munera, nam in lingua originali minhae sunt munera; [3] sed videantur quae de his prius ostensa (x)sunt, nempe quod sacrificia et holocausta ab Ebero primum instituta fuerint, et quod inde emanaverint ad posteros Jacobi, n. 1128, 1343, 2818, 4874, 5702, quod sacrificia et holocausta non mandata fuerint sed permissa, n. 2180, quod sacrificia et holocausta dicta fuerint panis, n. 2165, quod `panis’ sit bonum caeleste, (c)ac `vinum’ verum ejus {8}, n. 276, 680, 2165, 2177, 3735, 4217, 4735, 4976, 5915, 6118, 6377, 8410, 9323, 9545, similiter minhah et libamen, n. 4581; inde patet quod {9} etiam propter illam causam holocausta et sacrificia a Domino abrogata fuerint, ac panis et vinum retenta. (o)At sciendum est quod (m)caro sacrificii et holocausti in specie significaverit {10} bonum spirituale, ast panis minhae bonum caeleste, et quod ideo {11} non modo caro sed etiam panis (x)offerrentur.(n)
@1 i ejus a Domino$
@2 quia per panes qui adolebantur super holocausto, significatur communicativum boni amoris a Domino, ideo mandatum est, ut tracta panis esset una$
@3 nam$
@4 i dextrum$
@5 etiam bonum aeque$
@6 omnem cibum coelestem$
@7 omnem cibum spiritualem altered to omne potus altered again to omne verum ejus$
@8 illius boni$
@9 cur$
@10 significaverit altered to significabat$
@11 i etiam$
@1 quod IT$
@2 i amoris$
@1 describuntur A, dicantur I$
@2 Divina$
@3 procedentia$
@4 Domini$
@5 cum$
@1 praeterea panes, placentae, lagana$
@2 et ex Domino in coelis$
@3 i in coelis$
@4 omnipotentia altered to plena potentia$
@5 omnipotentiae altered to potentiae$
@6 et$
Cum adfertis manipulum primitiarum messis vestrae sacerdotem, agitabit manipulum {2} coram Jehovah in beneplacitum vestri; a crastino sabbati agitabit illum, sacerdos, Lev. xxiii 10, 11;
per `messem’ significatur status veri fidei ex bono, ita status boni, n. 9295, per manipulum primitiarum’ significatur’ collectim {3} ejus status; inde per `agitari a sacerdote’ significatur vivificari ad recipiendum benedictionem; omnis enim benedictio vitam a Divino in se habebit, ut sit benedictio: apud eundem,
Aharon agitabit Levitas agitationem coram Jehovah a cum filiis Israelis, ut sint ad ministrandum ministerium Jehovae. Statues Levitas ante Aharonem et ante filios ejus, et agitabis eos agitationem Jehovae: postea venient Levitae ad ministrandum in tentorio conventus, et purificabis eos, et agitabis eos agitationem: cumque purificati sunt Levitae, et Aharon agitavit eos agitationem coram Jehovah, et expiavit eos Aharon ad purificandum eos, Num. viii 11, 13, 15, 21;
quid `agitare agitationem,’ ex his constare potest, quod nempe sit vivificare per agnitionem, quae est primum fidei, ita primum vitae a Divino apud hominem; cognitio quidem praecedit agnitionem, sed cognitioni nihil vitae Divinae inest priusquam {4} fit agnitio, et dein fides; Levitae repraesentabant vera ministrantia bono, ac Aharon repraesentabat bonum cui ministrabant, ideo illi agitabantur, hoc est, vivificabantur; quapropter etiam dicitur quod {5} purificandi, nam {6} veris inerit vita a Divino ut ministrent bono, {7} ac vita illa primum influit per agnitionem {8}
Simile per agitationem auri significatur apud Moschen,
Venerunt viri cum feminis, {9} attulerunt fibulam, monile, aurum, cingulum, omnia vasa auri, et omnis vir qui agitavit agitationem auri Jehovae, Exod. xxxv 22;
`agitare agitationem auri Jehovae’ est vivificare per agnitionem, quod Jehovae, hoc est, Domini esset. Quod `agitare agitationem’ talia significet, est ex correspondentia, {10} omnis namque motus correspondet statui cogitationis; inde {11} progressiones, profectiones, et similia quae motus sunt, in Verbo significant status vitae, videatur n. 3335, 4882: 5493, (x)5605, 8103, 8417, 8420, 8557: apud Johannem,
Ad lacum Bethesdam jacebat multitudo ingens aegrotorum, et angelus certo tempore descendebat ad lacum et commovit aquam qui tunc prius ingrediebatur post motum aquae, sanus factus es quocumque teneretur morbo, v 2-7;
per `commovere aquam’ hic similiter {12} significabatur vivificatio per agnitionem et fidem, ita quoque purificatio per vera; {13}quod `motus’ significet status vitae, videatur n. 2837, 3356, 3387, 4321, 4882, (x)5605, 7381, 9440, 9967, et quod `aquae’ sint vera fidei, n. 2702, 3058, 3424, 4976, 8568, 9323; quod omnes purificationes fiant per vera fidei, n. 2799, 5954 fin., 7044, 7918, (x)9088, et quod sanationes repraesentaverint restitutiones vitae spiritualis, n. 8365, 9031 fin.
(m){14} Quoniam per `agitationem super volis Aharonis’ significatur {15}vivificatio per agnitionem Domini, et quod ab Ipso omnia, {16}ideo de agnitione illa et inde fide, paucis dicetur: (n) a Domino saepe dictum est, cum aegroti sanabantur, quod fidem haberent, et {17}ut fiat illis secundum fidem, ut Matth. viii 10-13, ix 2, 22, 27-29, xiii 57, 58, xv 28, xxi 21, 22, 31, 32; Marc. v 34, 36, x 49, 52, xvi;Luc. viii 9, 48-50, viii 48, xvii 19, xviii 42, 43; causa erat quia omnium primum est agnoscere quod Dominus sit Salvator mundi, {18}nam absque illa agnitione nemo (t)recipere potest aliquid veri et boni e caelo, ita nec fidem, et quia id omnium primum et essentialissimum est, ideo, ut agnosceretur Dominus cum in mundum venit, cum sanavit aegrotos, interrogavit de fide, et qui fidem habebant sanabantur: fides erat quod Ipse esset Filius Dei {19} venturus in mundum, et quod ei potestas sanandi et salvandi; omnes etiam sanationes morborum a Domino cum fuit in mundo, significabant sanationes vitae spiritualis, ita quae sunt salvationis, n. 8364, 9031 fin., (a)9086.
Quia agnitio Domini omnium primum vitae spiritualis est, et essentialissimum Ecclesiae, et quia absque illa nemo aliquid veri fidei ac boni amoris recipere potest e caelo, ideo Dominus etiam {20}saepe dicit quod qui credit in Ipsum, vitam aeternam habeat, et qui non credit non habeat, ut Joh. i 1, 4, 12, 13, iii 14-16, 36, v 39, 40, vi 28-30, 33, 34, 35, 40, 47, 48, vii 37, 38, viii 24, xi 25, 26, xx 30, 31; sed etiam simul docet quod illi fidem in Ipsum habeant qui vivunt secundum praecepta Ipsius, sic ut vita inde ingrediatur fidem. Haec dicta sunt ad illustrandum et confirmandum quod agnitio Domini, et quod ab Ipso omnis salvatio, sit primum vitae a Divino apud hominem; primum illud vitae significatur per `agitationes super volis Aharonis.’
@1 ex Divino$
@2 i messis vestrae$
@3 omne ejus$
@4 sit IT$
@5 i sic$
@6 i omnis purificatio fit per vera fidei, n. 2799, 5954 fin., 7044, 7918, 9089; ac$
@7 quae vita$
@8 i Domini$
@9 i et IT$
@10 nam omnis$
@11 i etiam$
@12 repraesentabatur$
@13 aqua enim quae movebatur, significat verum fidei purificans, quod aqua sit verum, videatur n. 2702, 3058, 3424, 4976, 8568, 9323; et quod omnis purificatio fiat per vera fidei, n. 2799, 5954 fin., 7044, 7918, 9089 [9088 intended]$
@14 Quia$
@15 agnitio$
@16 i ac inde vita Divina,$
@17 quod$
@18 i ita agnitio Domini,$
@19 i qui$
@20 pluries$
@1 unde$
@2 unitionis$
[2] Quia pectus ex correspondentia est bonum charitatis, et bonum charitatis est ex velle bonum facere {3}, ideo Johannes, qui id bonum repraesentabat accumbebat ad pectus seu in sinu Domini, Joh. xiii (x)23, 25, quo significatur quod id amaretur a Domino, nam accumbere ad pectus et in sinu’ est amare; qui id scit, etiam scire potest quid significant haec Domini verba ad Petrum et ad Johannem,
Jesus dixit Simoni Petro, Simon Jona, amasne Me? dicit, Immo, Domine, scis quod amem Te; {4} dixit illi, Pasce agnos Meos; dicit illi iterum, Simon Jona, amasne Me ? dicit, Immo, Domine, scis quod amem Te; dixit illi, Pasce oves Meas; dixit illi tertium, Simon Jona, amasne Me ? contristatus est Petrus, ideo dixit, Domine, Tu omnia nosti, Tu nosti quod amem Te; {5} dicit illi Jesus, Pasce oves Meas; amen dico tibi, Cum fuisti junior, cingebas te ipsum, et ambulabas quo volebas; quando autem senex {6}sis, extendes manus tuas, et alius te cinget et ducet quo non vis. Cum {7}hoc dixisset, dixit illi, Sequere Me; conversus Petrus vidit discipulum quem amabat Jesus, sequentem, qui etiam accumbebat in cena super pectore Ipsius; hunc videns Petrus, dicit, Domine, hic quid? dixit illi Jesus, Si illum volo manere donec venio, quid ad te? tu sequere Me, Joh. xxi (x)15-22;
quid haec significant, nemo scire potest nisi per sensum internum, qui docet quod duodecim discipuli Domini repraesentaverint omnia fidei et amoris in complexu, quemadmodum duodecim tribus Israelis, et quod Petrus repraesentaverit fidem, Jacobus charitatem, et Johannes opera seu bona charitatis; quod duodecim discipuli Domini repraesentaverint omnia fidei et amoris in complexu, videatur n. 3488, 3858 fin., 6397, similiter duodecim tribus Israelis, n. 3858, 3926, 4060, 6335, 6640; quod Petrus repraesentaverit fidem, Jacobus charitatem, et Johannes opera charitatis, Praefatio ad Gen. xviii et xxii, 3750, 4738, 6344 fin., et quod `petra,’ ut Petrus quoque vocatur, sit Dominus quoad fidem, n. 8581.
[3] Quia fides absque charitate non amat Dominum, et usque docere potest talia quae fidei et {8}amoris sunt, et quae Domini, ideo Dominus ter dixit, `Amasne Me ?’ et `pasce agnos Meos,’ et `pasce’ oves Meas’; (c)ac ideo Dominus dicit, `Cum fuisti junior, cingebas te ipsum, et ambulabas quo volebas; cum autem senex {9}eris, extendes manus tuas, et alius te cinget et ducet quo non vis,’ per quae significatur quod (x)fides’ Ecclesiae in suo ortu sit {10}in bono innocentiae {11} sicut infans, at eum in suo occasu est, qui est in fine Ecclesiae, quod fides non amplius {10}in bono illo {12}esset nec {10}in bono charitatis; et quod tunc malum et falsum ducerent, quae significantur per `quando senex {9}eris, extendes manus tuas, et alius te cinget, et ducet quo non vis,’ ita ex libero servum fieri; `cingere’ est scire et appercipere vera in luce ex bono, n. 9952, `ambulare’ est vivere secundum illa, n. 8417, 8420, inde `cingere (x)se ipsum et’ ambulare quo velit’ est ex libero agere, et ex libero agere est ex affectione veri ex bono, n. 2870-2893, 9585-9591, ac est duci a Domino, n. 9096, 9586, 9589-9591, at `cingi ab alio et duci quo non velit’ est servum esse est servum esse est agere ex malo, ita duci ab inferno, n. 9096, 9586, 9589-9590, 9591; (m)quod `agni,’ de quibus Dominus primum dicit, (x) sint qui in bono innocentiae, videatur n. 3994, quod `oves,’ de quibus Dominus secundo et tertio dicit, sint qui in bono charitatis et inde fide, n. 4169, 4809, et quod tria sint tota periodus a principio ad finem, n. 2788, 4495, 7715, 9198; ideo quia {13} de Ecclesia {14} ab ortu ejus ad {15} occasum ejus ad Petrum locutus est, {16} ter dixit, `Amasne Me ?'(n) Quod autem Johannes secutus sit Dominum, significabat quod qui in bonis charitatis sunt sequantur Dominum et amentur a Domino, nec recedant, {17}at quod illi qui in fide separata, non modo non sequantur Dominum sed etiam indignentur super id, sicut ibi Petrus; ut taceantur plura arcana quae in illis verbis. Ex his etiam patet quod accumbere super pectore et in sinu Domini sit amari ab Ipso, et quod id dicatur de illis qui in bonis charitatis sunt; similiter ac portare in sinu, Esai. xl 10, 11, et cubare in sinu, 2 Sam. xii 3.
@1 i erga proximum $
@2 d ita i et$
@3 i proximo$
@4 dicit$
@5 dixit$
@6 fis$
@7 haec IT$
@8 charitatis$
@9 fis$
@10 ex$
@11 i et$
@12 Before charitatis$
@13 i Dominus$
@14 a principio$
@15 finem$
@16 i ideo$
@17 et$
@1 quod significet altered to significat$
Omnia tradita Mihi sunt a Patre, Matth. xi 27; Luc. X 22:
Pater omnia dedit in manum Filii, Joh. iii 34, 35:
Pater dedit Filio potestatem omnis carnis, Joh. (x)xvii 2:
Sine Me non potestis facere quicquam, Joh. xv 5:
Data est Mihi omnis potestas in caelo et in terra, Matth. xxviii (x)18:
Jesus dixit Petro, Tu es petra, dabo tibi claves regni caelorum, (x)et quicquid ligaveris in terra, erit ligatum in caelis, et quicquid solveris in terra, erit solutum in caelis, Matth. xvi 18, 19;
quod per Petrum ibi intelligatur fides a Domino, ita Dominus quoad fidem, Cui illa potestas, videatur Praefatio ad Gen. xxii, n. 4738, 6344 fin., et quod `petra,’ ut ibi vocatur, sit Dominus quoad fidem, n. 8581.
@1 i sit quod$
[3] Quod Moscheh repraesentaverit Dominum quoad Divinum Verum, supra ostensum est, et quod Aharon cum inauguratus est in sacerdotium, repraesentaverit Dominum quoad Divinum Bonum, videatur n. 9806. Quod Moschi cesserit pectus in portionem, constat in Levitico, ubi etiam {1} agitur de inauguratione Aharonis et filiorum ejus in sacerdotium,
Moscheh sumpsit pectus, et agitavit illud agitationem coram Jehovah, de ariete impletionum, et fuit Moschi in portionem, quemadmodum praecepit Jehovah Moschi, viii 29.
@1 After sacerdotium$
@1 perceptum$
@2 d Bonum in caelo i Verum receptum in caelo intimo then d Verum$
@3 d Bonum i Verum$
@4 i seu in Regno coelesti$
[2] Quod sublationem attinet, vocatur id sublatio, quod Jehovae seu Domini erat, et `datum’ Aharoni propter repraesentationem; et quia Aharon repraesentabat Dominum quoad Divinum Bonum, n. 9806, ideo quod sublatum est ex sacrificiis et datum Aharoni repraesentabat Divinum Domini, et quoque vocatur `unctio’ {6} apud Moschen,
Pectus agitationis et armum sublationis, accepi a cum filiis Israelis de sacrificiis eucharisticis eorum, et dedi ea Aharoni sacerdoti et filiis ejus in statutum aeternitatis a cum filiis Israelis; haec unctio Aharonis et unctio filiorum ejus de ignitis Jehovae, quo die appropinquare {7} fecit eos ad fungendum sacerdotio Jehovae, Lev. (x)vii 34, 35;
{8} quod dicatur `unctio,’ est quia unctio est inauguratio ad repraesentandum Dominum quoad Divinum Bonum, videatur n. 9954, 10019: etiam alibi apud eundem,
Locutus est Jehovah ad Aharonem, Ego ecce dedi tibi custodiam sublationum Mearum, quoad omnia sancta filiorum Israelis tibi dedi ea pro unctione, et filiis tuis. Tibi sublatio doni quoad omnem agitationem filiorum Israelis, omnem adipem olei puri, et omnem adipem musti et frumenti, primitiarum, et quoad omnes primitias quas dabunt Jehovae, tibi erunt: quoad omne devotum; omnem aperturam uteri quoad omnem carnem quam adducent Jehovae, ex primogenitis bovis, ovis, et caprae, caro erit tibi, sicut pectus agitationis et sicut armus dexter; omnem sublationem sanctorum. Pars et hereditas non erit tibi in terra, quia Jehovah pars et hereditas tibi: tum omnem sublationem ex decimis et ex donis quae data sunt Levitis, Num. xviii [8, 11-20, 28, 29]:
ex his patet quid `sublationes,’ quod nempe {9} ita dicta fuerint omnia quae Jehovae, hoc est, Domini.
[3] Et quia Levitae repraesentabant Divina Vera in caelo et in Ecclesia inservientia Divino Bono, etiam illi dati sunt Aharoni loco omnium primogenitorum, qui Jehovae, hoc est, Domini erant, de quibus ita apud Moschen,
Accepi Levitas e medio filiorum Israelis, loco omnis primogeniti, aperturae uteri de filiis Israelis, ut sint Mihi Levitae, quia Mihi omne primogenitum; et quia Levitae dati Mihi, dedi illos datos Aharoni et filiis ejus, Num. iii 12, 13, viii 16-18.
Sublationes dicuntur dona data Jehovae, hoc est, Domino, a cum filiis Israelis, sed intelligitur quod sint Jehovae non ex aliquo dono sed ex possessione, quoniam omne sanctum seu Divinum apud hominem non est hominis sed est Domini apud illum; quod omne bonum et verum, ita omne sanctum Divinum sit a Domino Deo, et nihil ab homine, notum est in Ecclesia, {10} inde patet quod sit ex apparentia, quod dicatur donum ab homine; quapropter etiam in mox sequentibus (m)dicitur,
Quia sublatio haec, et sublatio erit a cum filiis Israelis, sublatio illa Jehovae,
per quod significatur quod sublatio a filiis Israelis sit sublatio Jehovae, ita quod donum ab illis sit donum a {3} Domino.(n) Inde patet quid sublatio.
@1 coelum$
@2 i procedens a Domino$
@3 dicitur$
@4 et$
@5 datur$
@6i, per quam significatur repraesentativum Domino quoad Divinum Bonum, $
@7 d feci A, feci$
@8 quod unctio sit$
@9 sint$
@10 ita quod donum ab homine dicatur, est ex apparentia$
@11 Jehovah$
@1 est$
@1 recipit T$
@2 et hoc quoque amat after vitae$
@3 7439$
@1 est Divinum$
@2 quoque altered to et quod$
[2] Quia hic {2} agitur de ariete secundo, qui aries impletionum vocatur, et per impletionem manus significatur inauguratio ad repraesentandum Divinum Domini in caelis, ac {3} communicativum et receptivum ejus ibi, n. 10,019, ideo, ut quoque receptio ejus in naturali describatur, hic nunc agitur de vestium Aharonis induitione successiva a filiis ejus post illum, per quam intelligitur successivum ejus rei {4} in caelis, quae significatur per impletionem manus; inde patet quod haec in sensu interno continenter cohaereant, tametsi in sensu litterae series rerum, quae est de ariete, hic apparet dirupta. (s){5} Quia de successivis in caelo hic agitur, etiam dicetur quid successivum {6}; plerique ex eruditis hodie non aliam ideam de successivis habent quam sicut de continuo, aut sicut de cohaerente per continuum; quia illam ideam de successione rerum habent, ideo non concipere possunt quale discrimen est inter exteriora et interiora hominis, proinde nec {8} inter corpus et inter spiritum hominis; quapropter cum cogitant de illis ex {9} illis ideis, nequaquam possunt intelligere quod spiritus hominis etiam sub forma humana possit vivere post dissipationem seu mortem corporis.
[3] Ast successiva non se habent continue sed discrete, hoc est,distincte secundum gradus, interiora enim prorsus distincta sunt ab exterioribus, usque adeo ut exteriora possint separari, persistentibus usque interioribus in sua vita; inde est quod homo possit abduci a corpore et cogitare in suo spiritu, aut secundum formulam ab antiquis usitatam, abduci a sensualibus, et elevari versus interiora; antiqui etiam sciverunt quod cum homo abducitur a sensualibus quae sunt corporis, subducatur seu elevetur in lucem sui spiritus, ita in lucem caeli; inde quoque eruditi antiqui sciverunt quod corpore dissipato {10} viverent vitam interiorem, quam vocarunt spiritum suum; et quia hanc vitam fecerunt vitam ipsam humanam, sciverunt etiam inde quod viverent sub forma humana; talis idea fuit illis de anima hominis; et quia illa vita esset affinis vitae Divinae, inde perceperunt quod anima illorum esset immortalis; sciverunt enim quod ea pars hominis, quae affinis esset vitae Divinae, et sic ei conjuncta, nequaquam mori posset.
[4] Sed haec idea de anima (c)et de spiritu hominis post antiqua illa tempora disparata est, ex causa, ut supra dictum est, ob non justam ideam successivorum; inde quoque est quod qui ex eruditione hodierna cogitant non sciant {11} quid spirituale, et quod hoc distinctum sit a naturali, nam qui ideam de successivis, sicut de continuo, habent, non aliter possunt capere spirituale quam sicut purius naturale, cum tamen inter se distincta sunt, sicut prius et posterius, ita sicut id quod gignit et sicut id quod gignitur; inde est quod a talibus eruditis non capiatur discrimen inter internum seu spiritualem hominem, (c)ac inter externum seu naturalem, ita nec inter cogitationem et voluntatem internam hominis et inter cogitationem et voluntatem externam ejus; inde quoque nec aliquid capere possunt de fide et amore, de caelo et inferno, deque vita hominis post mortem.
[5] At qui justam et distinctam ideam {12} de successivis habent, illi aliquo modo comprehendere possunt, quod apud hominem qui regeneratur, interiora successive aperiantur, et quod sicut {13} aperiuntur, etiam eleventur in lucem et vitam interiorem, ac (x) propiorem Divino; et quod aperitio et inde elevatio illa fiat per vera Divina, quae sunt vasa recipientia boni amoris a Divino; bonum amoris est quod immediate conjungit hominem Divino, nam amor est conjunctio spiritualis; inde sequitur quod homo sic possit interius et interius aperiri et elevari, sicut in bono amoris a Divino est; et quod vice versa, nulla aperitio {14} et inde elevatio sit apud hominem qui non recipit vera Divina, quod fit si in malo est. Sed de ordine hoc successivo, et de ejus arcanis, alibi, ex Divina Domini Misericordia, plenius dicetur. {15}(s)
@1 i ac$
@2 i ubi$
@3 ejus communicatio$
@4 After manus$
@5 This separate sheet is found in A Volume IV p. 445$
@6 i et successive$
@7 inter externo ac inter interno homine$
@8 i discrimen$
@9 suis$
@10 i per mortem$
@11 quod IT$
@12 successivorum$
@13 i interiora$
@14 i ad Divinum$
@15 No further explanation of successive order appears in AC. See LW n. 173-281 for the subject of degrees, where n. 205-208 deal specifically with successive order.$
@1 repraesentativum Domini$
@2i successive$
@1 illius communicatio et receptio$
@1 sit$
@1 quod significet altered to significat$
[2] Dicitur per vera doctrinae {3} in illustratione a Domino, quoniam vera ex Verbo in doctrinam concinnanda sunt, ut inserviant usui, quod fiet ab illis qui in illustratione sunt a Domino; ac illi in illustratione sunt cum legunt Verbum, qui in affectione veri sunt propter verum et propter bonum vitae, et non illi qui propter gloriam sui, famam, {4} aut lucrum, ut {5} finem. Quod doctrina ex Verbo omnino erit ut Verbum intelligatur, videatur n. 9025, 9409, 9410, 9424, 9430, et {6} qui doctrinam ex Verbo colligent erunt in illustratione a Domino, n. 9382, 9424.
[3] Quod `coquere in aquis’ sit redigere vera in doctrinam et sic praeparare ad usum vitae, apparet ad primum aspectum sicut non conforme et sicut distans, sed usque quod ita sit, constare potest ex locis in Verbo ubi `coquere aquis’ dicitur, et quoque ubi `olla’ in qua coctio, nominatur, ut in 2 Libro Regum,
Elisaeus rediit ad Gilgalem cum fames in terra; cum filii prophetarum sederent coram illo, dixit puero suo, Appone ollam magnam, et coque pulmentum filiis prophetarum; exivit unus in agrum ad colligendum olera, et invenit vitem agrestem, et collegit de illa (x)colocynthidas agri; et concidit in ollam pulmenti: cum comederent de pulmento, clamabant, Mors in olla, vir Dei; quare dixit ut acciperent farinam, quam jecit in ollam, et dixit, Effunde populo ut comedant; tunc non fuit res mala in olla, iv (x)38-42;
hoc miraculum, sicut reliqua in Verbo, involvit sancta Ecclesiae, quae patefiunt per sensum internum; ex hoc scitur quod `Elisaeus’ repraesentaverit Dominum quoad Verbum, pariter ac Elias, quod `filii prophetarum’ sint qui docent vera ex Verbo, quod’ `olla,’ quae jussu Elisaei apponebatur, {7} sit doctrina inde, quod `vitis agrestis’ et inde (x) colocynthides” {8} sint falsa; inde patet quid `mors in olla’; `farina quam jecit in ollam’ est verum {9} ex bono, ex quo quia doctrina emendatur, factum est, quod non esset res mala in olla; inde quoque patet quod `coquere in olla’ sit conferre in doctrinam, et sic praeparare ad usum; quod omnia miracula in Verbo involvant sancta Ecclesiae, videatur n. 7337, 8364, 9086, quod `Elisaeus’ repraesentaverit Dominum quoad Verbum, n. 2762, quod `prophetae’ sint docentes vera, ita abstracte a personis vera doctrinae, n. 2534, 7269, quod `vitis’ sit verum Ecclesiae, (c)et `uvae’ ejus bonum, n. 5113, 5117, 9277, inde `vitis agrestis’ et “colocynthides” sunt falsa et mala; quod `farina’ sit verum fidei genuinum ex bono, n. 9995, quod `pulmentum’ quod coquerent, sit congeries doctrinalium, qualis erat Judaeorum, n. 3316; inde concludi potest quid sit `coquere’ et quid sit `olla’: apud Ezechielem, [4]
Paraboliza contra domum rebellionis parabolam; Apponeollam, appone, etiamque infunde in eam aquas; colligendo frusta in eam, omne frustum bonum, femur et umerum, electione ossium imple, et coquantur ossa in medio ejus: sic dixit Dominus Jehovih, Vae urbi sanguinum, ollae cujus spuma in ea, et cujus spuma non exit ex ea! xxiv 3-6;
describitur hic Verbum quale est quoad doctrinam {10}, quod nempe ibi sint Divina Vera ex Divino Bono; et dein describitur doctrina ex Verbo, qualis erat apud gentem Judaicam quod plena immunditiis et falsis; `olla’ est doctrina, `femur, umerus, et electio ossium’ sunt Divina Vera ex Divino Bono in ordine successivo, urbs sanguinum est gens Judaica respective ad verum doctrinae apud se, ita abstracte a gente seu persona est {11} doctrina quae destruit bonum, spuma in ea’ est externum favens spurcis amoribus, {12} quo non remoto conspurcatur verum; inde quoque patet quod `olla’ sit doctrina, et `coquere’ sit praeparare ad usum: apud eundem, [5]
Spiritus dixit ad me, Fili hominis, hi viri cogitant iniquitatem, et consulunt consilium malitiae in urbe, dicentes, Non prope aedificare domos, ipsa olla et nos caro, xi 2, 3, 7;
hic quoque `olla’ pro doctrina falsi ex malo, ita enim dicitur urbs ubi cogitatur iniquitas et consulitur consilium malitiae; quod etiam `urbs’ sit doctrina, videatur’ n. 402, 2712, 2943, 3216, 4492, 4493, hic doctrina talis: apud Jeremiam, [6]
Jehovah dixit, quid tu vides? dixi, Ollam exsufflatam ego video, cujus facies versus septentrionem; dixit Jehovah, A septentrione aperietur malum super omnes habitatores terrae, i 13, 14;
`olla exsufflata’ etiam hic pro doctrina falsi ex malo; `septentrio’ est status obscurus quoad verum fidei, et quoque caligo ex falsis, n. 3708; inde patet quid haec visio prophetica {13} involvit: apud Sachariam, [7]
In die illo erit omnis olla in Hierosolyma [et] in Jehudah sanctitas Jehovae Zebaoth, et venient omnes sacrificantes, et sument de illis, et coquent in illis, xiv 21 ;
hic `olla’ significat doctrinam charitatis et fidei, ita doctrinam veri ex bono; `Hierosolyma’ est Ecclesia Domini, `sacrificantes’ sunt qui in cultu Divino {14}; inde patet quod `coquere in ollis’ sit praeparare ad usum vitae spiritualis: apud Moschen,
Omne vas testae in quo coquitur caro sacrificii reatus et peccati, frangetur; sed si in vase aeris coctum fuerit, abradetur, et immergetur in aquis, Lev. vi 21 [A.V. 28];
`vas testae in quo coctio’ est falsum quod non cohaeret cum bono, `vas aeris’ est doctrinale in quo bonum, `coctio carnis sacrificii reatus et peccati in illis’ est praeparatio ad purificationem a malis et inde falsis; inde patet quid repraesentatum est per quod vas testae frangeretur, et quod vas aeris abraderetur et immergeretur aquis.
@1 usum altered to usus$
@2 After doctrinae$
@3 ex$
@4 et$
@5 fides IT$
@6 i quod$
@7 significat doctrinam$
@8 significant$
@9 i fidei$
@10 i in se$
@11 verum doctrinae; inde urbs sanguinum est quod destruens bonum$
@12 quod non remotum, et quo sic verum conspurcatur$
@13 significat$
@14 i secundum illam$
@1 autem Divinum Bonum ac Divinum Verum a Domino in coelis et in Ecclesia, nam$
@2 internum hominis quoad innocentiam et charitatem$
@3 This separate sheet is found in A volume IV p. 446.$
@4 coelis$
[2] Quia per comedere sancta in quibus expiatum, significatur appropriatio boni apud illos qui purificati sunt a malis et inde falsis, ideo severe vetitum fuit {3} ut aliquis immundus ab illis comederet, nam per immunditiem significatur conspurcatio a malis et inde falsis; res enim ita se habet: quamdiu homo in malis et inde falsis est, nequaquam potest ei appropriari bonum, malum enim ex inferno ascendit, et bonum e caelo descendit; ubi infernum, ibi caelum non potest esse, sunt enim e diametro opposita; ut itaque caelum locum habeat, hoc est, bonum e caelo, removendum est infernum, hoc est, malum ab inferno; inde constare potest quod nequaquam appropriari possit bonum homini, quamdiu in malo est; per appropriationem boni intelligitur implantatio boni in voluntatem, nam bonum non {4} dici potest appropriatum homini priusquam fit voluntatis ejus, voluntas enim hominis est ipse homo, et intellectus ejus tantum est homo, quantum ex voluntate habet; quod enim est voluntatis, hoc est amoris hominis, et inde vitae ejus, nam quod homo vult, hoc amat, et hoc vocat bonum, et quoque cum fit, sentit ut bonum; aliter se habet cum illis quae sunt intellectus, et non simul voluntatis; sciendum etiam est quod (m)per appropriationem boni apud hominem {5} intelligatur modo facultas recipiendi bonum a Domino, (x)qua facultate donatur per regenerationem; inde bonum apud hominem non est hominis, sed est Domini apud illum, ac tenetur in illo quantum se patitur detineri a malis.(n) Quoniam bonum non potest appropriari, hoc est, communicari {6}homini quamdiu in malo est, ideo prohibitum fuit ut immundus comederet carnem et panem sacrificii, nam per (x)comestionem illam repraesentabatur appropriatio {7} boni, ut supra dictum est.
[3] Quod immundis sub poena mortis interdictum fuerit (x)comedere ex sanctificatis, constat apud Moschen,
Omnis mundus comedet carnem; anima quae comederet carnem de sacrificiis, dum immundities est super (x)illa, excidetur populis suis. Anima quae attigerit ullum immundum, immunditiem hominis, aut bestiam immundam, aut quodcumque {8} reptile immundum, et comederit de carne sacrificii eucharistici, excidetur e populis, Lev. vii 18-21;
omnes illae immunditiae externae repraesentabant {9} immunditias internas, quae sunt mala apud hominem, ac talia mala quae sunt ejus voluntatis, per actualem vitam appropriata.
[4] Describitur hoc amplius alibi apud Moschen,
Quisquis vir de semine Aharonis, qui leprosus aut fluxum patiens, de sanctis non comedet, usque dum mundatus sit; qui attigerit ullum immundum ob animam, vir ex quo exiverit concubitus seminis, aut vir qui tetigerit ullum reptile quo polluatur, aut hominem quo polluatur sibi quoad omnem immunditiem ejus, anima quae tetigerit illud, immunda erit usque ad vesperam, et non comedet de sanctis; sed cum laverit carnem suam aquis, occideritque sol, mundus erit, et postea comedet de sanctis, quia panis ejus hic. Nullus alienus comedet sanctum; inquilinus sacerdotis et mercenarius non comedet sanctum. Si sacerdos emerit animam emptione argenti sui, ille comedere potest de eo; et natus domus ejus, hi comedent de pane ejus. quando filia sacerdotis nupserit viro alieno, illa de sublatione sanctorum non comedet; sed si filia sacerdotis facta fuerit vidua, aut repudiata, et semen ei non, adeoque redierit ad domum patris sui secundum adolescentiam suam, de pane patris sui comedet, Lev. xxii 1-16;
(m)quod omnia illa significativa interiorum sint, manifeste patet, {10} ita quod involvant communicationem et appropriationem sanctorum cum illis qui in statu recipiendi sunt; (n) {11} quod non alienus comederet, significabat quod non illi qui non agnoscunt Dominum intra Ecclesiam, ita qui non in veris et bonis Ecclesiae sunt; quod non inquilinus et mercenarius, significabat quod nec illi qui in bono naturali sunt absque bono fidei, nec illi qui bonum faciunt propter mercedem; quod empti argento ac nati domus comederent, significabat quod illi qui conversi, et qui in vero et bono Ecclesiae sunt ex fide et amore; quod filia sacerdotis nupta viro alieno non comederet, significabat quod sancta Ecclesiae non appropriari possent bono quod non conjunctum est cum veris Ecclesiae; quod autem vidua ac repudiata, si ei non semen, comederet, significabat appropriationem boni postquam illa quae non Ecclesiae remota sunt, si non ex conjunctione eorum exclusum seu natum {12} fuerit aliquid quod factum fidei; quod haec significentur, patet ex sensu interno singulorum.
[5] Quod mala hereditaria non impediant appropriationem boni, describitur etiam apud Moschen,
Omnis vir ex semine Aharonis in quo macula, non accedet ad offerendum panem Dei; vir caecus, claudus, decurtatus, aut praelongus, cui fractura pedis aut manus, gibbosus, contusus, confusus oculo, saciosus, verrucosus, aut contusus teste; panem Dei sui non accedet ad offerendum; sed panem Dei de sanctis sanctorum et de sanctis comedet, Lev. xxi 17-23;
per haec, ut dictum est, significantur mala hereditaria, et per singula aliquid specificum; quod iidem non offerrent {13} panem, et accederent ad altare, ut sacerdotes, erat causa quia vitiosa illa seu mala illa sic exstabant populo, et quae exstabant, illa cadebant {14} in speciem repraesentationis; non autem quae latebant; nam tametsi sacerdos, Levita, aut populus immundi essent quoad interiora, usque tamen mundi dicti sunt, et quoque crediti sanctificati, modo exterius loti et mundi apparuissent {15}.
@1 i ut$
@2 ita$
@3 ne$
@4 appropriatur$
@5 intelligitur$
@6 illi$
@7 i talis$
@8 Heb (sheqetz) = an abomination; several Heb mss and ancient versions read (sheretz)$
@9 mala interna$
@10 et$
@11 quod non alienus, significabat quod nec illi qui non in Ecclesiae veris et bonis; quod non inquilinus et mercenarius, significabat quod nec illi qui in bono naturali absque bono fidei et qui in bono propter mercedem; quod emti argento ac nati domus comederent, significabat illos qui in vero et bono Ecclesiae ex fide et amore; quod filia sacerdotis nupta viro alieno non comederet, significabat bonum non conjunctum veris Ecclesiae$
@12 sit$
@13 afferrent IT$
@14 repraesentabant$
@15 ut patet a mundationibus et lavationibus per aquas, qualescunque essent in internis$
[4] Quod bonum sit quod omnium primum a Domino appropriatur homini, constat ex infantia et ex prima pueritia ejus; quod tunc ei bonum innocentiae, ac bonum amoris erga parentes ac erga nutricem, ac bonum charitatis erga infantes socios sit, notum est; hoc bonum influit a Domino apud illos, ut inserviat in procedente aetate pro primo vitae Domini apud hominem, et sic pro plano recipiendi vera; conservatur (o)etiam hoc apud hominem cum adolescit, si non ipse destruit illud per vitam mali et inde fidem falsi. Cum dicitur bonum, intelligitur charitas erga proximum et amor in Dominum, nam omne id quod est amoris et charitatis, est bonum.{3} Quod bonum primo loco sit, et verum secundo, apud illos qui regenerantur, tametsi aliter apparet, videatur n. 3325, 3494, 3539, 3548, 3556, 3563, 3570, 4925, 4926, 4928, 4930, (x)6256, 6269, 6272, 6273.
@1 et adoptat illud, ac conjungit illud sibi$
@2 i ejus$
@3 i Ex his nunc constare potest, quid intelligitur per appropriationem boni apud illos qui purificati a malis et inde falsis ad recipiendum Divinum Verum.$
Qui credit in Filium, habet vitam aeternam, qui vero non credit Filio, non videbit vitam, sed ira Dei manet super illo, iii 36.(n)
Quod autem gentes extra Ecclesiam attinet qui ex religioso suo in aliqua specie charitatis erga proximum (o)suum vixerunt, et in aliqua specie amoris in Deum Creatorem universi sub forma Humana, {6} in altera vita acceptantur a Domino et salvantur, nam illi cum instructi ab angelis, agnoscunt Dominum, et credunt in Ipsum, et amant Ipsum, videatur n. 2589-2604.
@1 qui apud gentem Israeliticam agnoverant Jehovam, ac se instrui passi sunt in veris et bonis Ecclesiae, tametsi extra Ecclesiam nati fuerunt$
@2 non$
@3 i in Ecclesia$
@4 spectabant$
@5 autem$
@6 i illi$
[2] Quid porro intelligitur per non conjunctionem ad statum novum, paucis dicetur: status novus est omnis status conjunctionis boni et veri, qui est quando homo qui regeneratur ex bono agit, ita ex affectione quae amoris, et non ut prius ex vero, seu ex sola oboedientia; status novus etiam est quando illi qui in caelo in bono amoris sunt, qui status ibi vocatur `mane,’ nam variantur status amoris et fidei ibi sicut in terris meridies, vespera, diluculum, et mane; et quoque status novus est cum vetus Ecclesia desinit, et nova incohat; omnes hi novi status in Verbo significantur per `mane’ {1}; de singulis illis (o)passim actum est in explicationibus ad Genesin et ad Exodum.
[3] Similia significantur per quod non relinquetur de carne pecudis Paschalis usque ad mane, et residuum de illo igne combureretur, Exod. xii 10; tum per quod non pernoctabit adeps festi usque ad mane, Exod. xxiii 18; similia etiam significantur per quod residuum de {2} carne sacrificii eucharistici comederetur etiam die sequente, sed combureretur die tertio, Lev. vii 16-18, xix 6, 7; per `diem tertium’ etiam significatur status novus, videatur n. 4901, 5123, 5159; quod ita concessum fuerit, erat causa quia sacrificia eucharistica erant sacrificia votiva et voluntaria, non ita propter purificationem et sanctificationem ut reliqua, sed ut comederent in loco sancto, ac testificarentur gaudium cordis ex cultu Divino; et {3} (x)comessationes illae, quas vocabant sanctas, prae reliquo cultu {4} illos laetificabant. Similia etiam significantur per quod non relinquerent aliquid de manna (o)usque ad mane, de qua ita apud Moschen,
Dixit Moscheh, Ne vir relinquat de manna usque ad mane; sed non oboediverunt Moschi, reliquum namque fecerunt de eo usque ad mane, et produxit vermes et computruit, Exod. xvi 19, 20.
@1 qui apud regenerandos et regeneratos est continuus, est etiam status novus quando homo, qui regeneratur, ex bono agit, et non sicut prius ex vero; status novus etiam quando illi qui in coelo in bono amoris sunt; et quoque status novus est, cum verus Ecclesia desinit et nova inchoat; omnes hi status in Verbo vocantur mane, ac intelliguntur per mane$
@2 ex$
@3 et sic testificarentur$
@4 benevolentiam ex laeto animo,$
Qui comedit relictum ad mane, iniquitatem suam portabit, et exscindetur anima illa e {1} populis suis, Lev. xix 7, 8:
apud eundem,
Si comedendo comedatur de carne sacrificii eucharistici in die tertio, non placabitur offerens illud, nec imputabitur illi, abominatio erit, ac anima quae comederit de (c)illo, iniquitatem suam portabit, Lev. vii 16-18:
pariter ex eo quod relictum ex manna produxerit vermes et computruit, Exod. xvi 20.
@1 reliquis cultus,$
@2 Before amor$
@3 ex IT$
@1 9806$
@2 seu$
@3 Ipsius glorificationem, et quoad Ipsius influxum$
@4 quoad$
@5 Ipsius ibi$
@1 d here and i after ordo$
@2 et ipsae leges ordinis sunt$
@3 Ipsius$
@1 i Divini IT$
@2 i Ipsius$
@3 i ita$
@1 Ad I, At T$
@2 See p. ix preliminary note 2.
36. Et juvencum peccati facies in diem super propitiationibus significat remotionem continuam malorum et inde falsorum in naturali homine, per bonum innocentiae a Domino: et mundabis a peccato super altari, significat remotionem eorundem sic ubivis: in propitiando te super illo, significat sic facultatem recipiendi bonum veri a Domino: et unges illud, significat bonum suum ab intimo: ad sanctificandum illud, significat sic Dominus ibi.
37. Septem diebus propitiabis super altari, significat plenum influxus et receptionem: et sanctificabis illud, significat ad recipiendum Dominum: et erit altare sanctum sanctorum, significat Dominum ibi: omnis tangens altare sanctificabitur, significat ubivis ubi Divinum Domini.
38. Et hoc quod facies super altari, significat Divinum Domini in coelis ac receptivum Ipsius in bono: agnos filios anni in diem, significat in bono innocentiae: juge, significat non alibi.
39 Agnum unum facies in mane, significat remotionem malorum per bonum innocentiae a Domino in statu amoris et lucis inde in interno homine: et agnum alterum facies inter vesperas, significat similiter in statum amoris et lucis inde in externo homine.
40. Et decima similae mixtae oleo tuso, significat bonum coeleste, quod intimum coeli, quantum ad usum vitae: quadrans hinis, et libamen quadrantis hinis vini, significat verum spirituale, et quantum ad conjunctionem: agno primo, significat in interno homine.
41. Et agnum secundum facies inter vesperas, significat quoad remotionem malorum per bonum innocentiae a Domino in externo homine: secundum mincham matutinam, et secundum libamen ejus facies illi, significat quoad receptionem boni ac veri quantum ad usum: ad odorem quietis, significat sic statum pacis: ignitum Jehovae, significat ex Divino amore Domini.
42. Holocaustum juge, significat remotionem malorum et inde falsorum ubivis: in generationes vestras, significat continue sic regenerationem: ad ostensium [ostium intended] tentorii, significat ad conjunctionem boni et veri: coram Jehovah, significat a Domino: ubi conveniam vobis ad loquendum ad te ibi, significa[t] sic praesentiam et influxum Ipsius.
43. Et conveniam ibi filiis Israelis, significat in Regno spirituali: et sanctificabitur in gloria mea, significat Divinum Verum ex Divino Bono ibi.
44. Et sanctificabo tentorium conventus, significat receptivum Divini Domino in coelis inferioribus: et altare, significat in coelis superioribus et Aharonem et filios ejus ad fungendum sacerdotio Mihi, significat repraesentativum Domini in utrisque quoad omne opus salvationis.
45. Et habitabo in medio filiorum Israelis, significat repraesentativum influxus et praesentiae Domini ibi quoad Divinum Bonum: et ero illis in Deum, significat quoad Divinum Verum.
46. Et cognoscent quod Ego Jehovah Deus eorum, significat perceptivum Domini, quod ab Ipso omne bonum et omne verum, ita omne vitae aeternae qui eduxi eos e terra Aegypti, significat salvationem ab inferno, ab Ipso: ad habitandum Me in medio illorum, significat Divinum Domini omne in omnibus coeli: Ego Jehovah Deus illorum, significat a quo omne amoris et fidei.$
@3 altari IT$
@4 unum IT$
@1 sit$
@2 After falsorum$
@3 removentur mala, tantum etiam$
@4 et$
@5 ita$
@6 i et$
@7 nam homini datus est$
@8 ex illa ideo est ejus intellectus, nam quod homo vult, hoc amat, et quod amat hoc sentit jucundum et hoc vocat bonum, intellectus etiam favet, et omne quod favet vocat verum, talis est homo quoad interiora sua; nam homo qui intelligit verum et usque vult malum, ille quando sibi relictus est, et ex se cogitat tunc prorsus intelligit plane sicut amat, hoc est, sicut vult$
@9 i suo$
@10 redigitur$
@11 ad$
Datus est mihi calamus similis baculo, et adstitit angelus, dixit mihi, Metire templum Dei et altare, et adorantes in eo, Apoc. xi 1;
ibi `templum Dei et altare’ sunt {3} caelum et Ecclesia, `templum’ est Ecclesia spiritualis, et `altare’ est Ecclesia caelestis; `metiri’ est cognoscere quantum et quale veri et boni {4}, (o)quapropter modo dicitur metire templum et altare, sed etiam `adorantes in eo’; quod `templum’ sit Ecclesia spiritualis, videatur n. 3720, et quod `metiri’ sit cognoscere statum rei quoad verum et bonum, n. 9603: apud eundem,
Audivi alium angelum ex altari, dicentem, Domine Deus omnipotens, vera et justa judicia Tua, Apoc. xvi 7;
`ex altari’ est ex caelo intimo, ubi caeleste bonum regnat; caeleste bonum est bonum amoris in Dominum: apud Jeremiam,
Deseruit Dominus altare Sunt, abominatus est sanctuarium Suum, Threni ii 7;
`deserere altare et sanctuarium’ est omne Ecclesiae, `altare’ omne Ecclesiae quoad bonum, et `sanctuarium’ (o)omne Ecclesiae quoad verum.
@1 Before quoad$
@2 After etiam$
@3 est$
@4 i ibi$
Esto sermo vester, Ita, ita, Non, non; quod ultra haec est, ex malo est, v (x)37;
[3] nam ratiocinari de veris num ita sit, non ex bono est, quoniam tunc non percipitur verum sed modo creditur {5} ex auctoritate, et inde confirmatione a semet; {6} quod creditur ex auctoritate, hoc aliorum in se est et non suum, et quod (t)solum creditur inde {7} ex confirmationem hoc apparet post confirmationem ut verum, tametsi foret falsum; ut manifeste constare potest a fide cujusvis {8} religiosi, et (o)ex ejus varietate in universo terrarum orbe; inde patet quae et qualis differentia est inter illos qui in regno caelesti Domini sunt, et inter illos qui in regno spirituali Ipsius sunt; causa differentiae est quia illi {9} vertunt vera Ecclesiae statim in bona per vitam, hi {10} autem manent in veris, et fidem praeferunt vitae. Qui vertunt vera Ecclesiae statim in bona per vitam, ita qui e regno caelesti sunt, describuntur a Domino apud Marcum iv 26-29, ac alibi pluries. De differentIa regni caelestis et regni spiritualis, videantur citata n. 9277.
@1 hic$
@2 ibi$
@3 ex illo$
@4 scientificum$
@5 i quod ita sit$
@6 et$
@7 After confirmatione$
@8 non$
@9 sui$
@10 illi$
[2] Haec dicta sunt ut sciatur quid Dominus in caelo et in Ecclesia, ita quid caelum et Ecclesia, et inde quid repraesentativum Ipsius per altare et ejus unctionem, de qua hic agitur {5}. Ungebantur omnia quae repraesentarent Dominum, et (o)Divina quae a Domino, sicut altare, tentorium conventus, mensae quae inibi, candelabrum, arca, ipse Aharon, filii ejus, et vestes illorum; et cum uncta erant vocabantur sancta, non quod oleum aliquid sanctum induceret sed quia sic repraesentarent {6} Divina a Domino, quae solum sancta; causa quod in eum usum adhibitum fuerit oleum, erat quia oleum significabat bonum amoris, et Divinum Bonum Divini Amoris est ipsum Divinum, est enim ipsum Esse omnium; ita ad repraesentandum illud, inauguratio fiebat per oleum; ipsum Divinum, quod est Esse omnium, in solo Domino fuit, erat enim conceptus a Jehovah; et omnis homo a patre suo habet esse suae vitae, (x)quod vocatur anima ejus; inde constat quod Divinum Bonum Divini Amoris fuerit in Humano Domini sicut anima patris in filio; et quia apud hominem nihil vivit quam anima ejus, nam corpus absque anima non vivit, et quia omne corporis producitur ex anima, (m)ita ad instar ut anima sit in statu adaequato et accommodata functionibus in ultimis ordinis, quae sunt in mundo;(n) inde {7} sequitur quod ipsum Esse in Humano Domini fuerit (o)Jehovah, quod est Divinum Bonum Divini Amoris, et quod est Esse (o)vitae; hoc ad similitudinem Sui facit omne quod inde existit, ita Dominus ex ipso Divino quod in Ipso, (o)ita quod Ipsius, fecit etiam Humanum Suum Divinum Bonum Divini Amoris; [3] (s)etiam in Symbolo Athanasii, ubi fides recepta in Christiano orbe traditur {8}, dicitur,
Sicut corpus et anima est unus homo, ita etiam Divinum et Humanum in Domino est unus Christus,{9}
qui itaque novit unionem animae in corpore {10} ac instar illius in hoc, aliquo modo nosse potest unionem Divini (c)et Humani in Domino, ac instar unius in altero, et inde nosset quod Divinum quod Pater vocatur, ac Humanum quod Filius unum essent, atque unus in altero, hoc est, Pater in Ipso et Ipse in Patre {11}, secundum Domini verba apud Johannem x 30, xiv 10, 11; sed quia hodie non scitur quid anima, et vix quod illa sit ex patre, et quod corpus sit ejus instar, ac (o)quod duo illa unum sint sicut prius et posterius, seu sicut esse et inde existens, ideo homo Divinum ab Humano in Domino separavit, et {12} in binas naturas distinxit, et (d)inde non aliam ideam cepit de Humano Domini quam sicut de humano hominis; cum tamen anima hominis ex patre (o)suo est finita, et malum in se habet ex hereditario, at anima Domini, quia ex Jehovah, infinita fuit, et non nisi quam Divinum Bonum Divini Amoris, (c)ac inde Humanum Ipsius post glorificationem non fuit sicut humanum hominis; [4] ex illa causa Dominus {13} omne Humanum (o)Suum glorificatum, hoc est, Divinum a Se factum, suscepit in caelum, ac nihil de eo reliquit in sepulcro, secus ac fit cum homine; quod (o)Dominus glorificaverit (m)ipsum corpus Suum {14} usque ad ultima ejus, quae sunt ossa et caro, etiam Dominus manifestavit discipulis, dicendo,
Videte manus Meas et pedes Meos, quod Ipse Ego sim; palpate Me et videte, nam spiritus carnem et ossa non habet, sicut Me(n) videtis habentem, Luc xxiv 39;
et usque intravit per fores clausas, et postquam manifestaverat Se, invisibilis factus est, Joh. xx 19; Luc. xxiv 31. Haec dicta sunt ut sciatur quod solus Dominus quoad Humanum Suum fuerit Unctus Jehovae, verum non unctus oleo sed ipso Divino Bono Divini Amoris, quod per `oleum’ significatur, et quod per `unctionem’ repraesentabatur, videatur n. 9954.(s)
@1 in$
@2 i non$
@3 Divinum$
@4 i quod Ego vobis apparently referring to John xvii 21, though that v is not quoted in this number.$
@5 unctionem altaris$
@6 tunc repraesentabant$
@7 i quoque$
@8 traditur Symbolum fidei receptae in Christiano orbe$
@9 The Received Text of the Athanasian Creed is:
Sicut anima rationalis et caro unus est homo, ita Deus et Homo unus est Christus.$
@10 et corporis$
@11 ita quod unum essent, ac Pater in Ipso, et Ipse in Patre$
@12 i illum$
@13 i etiam$
@14 totum corpus$
[3] Quod omnes numeri in Verbo significent res, videatur n. 575, 1963, 1988, 2075, 2252, 3252, 4264, 4495, 4670, 5265, 6175, 9659, quod septem in Verbo involvant sancta, n. 395, 433, 716, 881, 5265, 5268, et quod {11} significent integram periodum a principio ad finem, ita statum plenum, n. 6508, 9228, similiter septimana, n. 2044, 3845, quod etiam numerus ternarius, n. 2788, 4495, 4901, 5123, 5159, 7715, 9198, 9488, 9489, 9825.
[4] Quod propitiare attinet, significat id purificationem a malis et inde falsis, seu quod idem, remotionem eorum; et quia propitiare et expiare id significat, ideo quoque involvit implantationem boni et veri, (c)et conjunctionem utriusque (o)a Domino; quod haec involvat, est causa quia quantum homo purificatur a malis et falsis, tantum implantantur {12} bonum et verum, (c)et conjunguntur a Domino; quare posito uno ponitur alterum; Dominus enim apud unumquemvis hominem cum bono amoris {13} est praesens, amat enim omnes, et ex amore vult conjungere (x)illos Sibi, quo fit per bonum amoris et verum fidei; sed obstant mala et (o)inde falsa quae homo per vitam mali sibi appropriat, ac inhibent influxum; inde patet quid propitiatio et expiatio; videatur (o)etiam n. 9506.
@1 i enim$
@2 audiuntur et quae videntur$
@3 coeli ultimis altered to coelis$
@4 i haec$
@5 talia$
@6 i etiam$
@7 est$
@8 significant$
@9 d ibi i unde$
@10 i quoque$
@11 i septem$
@12 implantatur altered to implantantur A, implantatur IT$
@13 amore$
Comedent illa in quibus expiatum, ad implendum manum eorum, ad sanctificandum illos, vers. 33;
per `expiatum’ ibi significatur purificatum a malis et (o)inde falsis, n. 9506, (x)10,109, per `implere manum’ significatur implantare {4} bonum et verum et conjungere {5} illa, n. (x)10,076, ita per `sanctificari’ significatur recipere illa a Domino, n. 10,111.
@1 nam bonum$
@2 constat etiam$
@3 inde per sanctificari significatur receptio illorum, seu quod idem, receptio Domini$
@4 implantare altered to ad implantandum$
@5 conjungere altered to ad conjungendum$
[3] Quod bonum caeleste, quod est bonum amoris a Domino in Dominum, intelligatur per `sanctum sanctorum,’ constat ex locis in Verbo ubi `sanctum sanctorum’ dicitur, ut apud Moschen,
Distinguet (t)vobis velum inter sanctum et inter sanctum sanctorum; et dabis propitiatorium super arcam testimonii in sancto sanctorum, Exod. xxvi 33, 34;
inde patet quod sanctum dicatur id tentorii quod extra velum erat, ac sanctum sanctorum quod intra velum; quod tentorium seu habitaculum extra velum repraesentaverit regnum spirituale Domini, seu medium caelum, ac quod tentorium seu habitaculum intra velum repraesentaverit regnum caeleste Domini, seu intimum caelum, videatur n. 9457, 9481, 9485, 10,001, 10,025; vocatur etiam id tentorii quod intra velum sanctuarium sanctitatis, Lev. xvi 33. Quia per arcam, in qua testimonium, et super qua propitiatorium {3}, repraesentabatur intimum caelum, ubi bonum caeleste regnat, ideo adytum templi, ubi arca foederis, etiam dicitur sanctum sanctorum, 1 Reg. vi 16,viii 6 {4}.
[4] Panis et minhah, quia significabant bonum amoris a Domino in Dominum {5}, (o)quod est bonum caeleste, etiam dicuntur `sanctum sanctorum,’ apud Moschen,
Panis facierum seu propositionis ab Aharone et filiis ejus comedetur in loco sancto, quia sanctum sanctorum ille de ignitis Jehovae, Lev. xxiv 9;
quod `panis facierum’ seu propositionis significet bonum caeleste {6}, videatur n. 9545 apud eundem,
Residuum de minhah erit Aharoni et filiis ejus, sanctum sanctorum de ignitis Jehovae, Lev. ii 3, 10;
quod `minhah,’ quae erat panis azymus, placentae {7}, et lagana azyma mixta oleo, sint bonum caeleste seu bonum amoris, videatur n. 4581, 9992, 10,079, (m) et quod `ignitum Jehovae’ sit Divinus Amor, n. 10,055: [5] (n) apud eundem,
Omnis minhah, sacrificium peccati et sacrificium reatus, quod {8} Aharoni et filiis ejus, sanctum sanctorum Jehovae, Num. xviii (x)9, 10;
(m)quod etiam illa dicta fuerint `sanctum sanctorum,’ erat causa quia sacrificia illa significabant purificationem a malis, et omnis purificatio a malis fit in statu boni innocentiae, quod (o)bonum etiam est bonum caeleste; quapropter in sacrificiis peccati et reatus {9} offerebantur agnae vel agni, aut arietes, aut juvenci, (o)aut turtures, ut constat ex Lev. iv et v, et per illa animalia id bonum significatur; quod per agnos, videatur n. 3994, 3519, 7840, (o)quod per arietes, n. 10,042, quod per juvencos, n. 9391, (o)quod per turtures, patet a locis in Verbo ubi nominantur, quod purificatio a malis ac regeneratio fiat in statu innocentiae, n. 10,021; ideo dicuntur illa sacrificia sanctum sanctorum etiam (n) Lev. vi 18 [A.V. 25], vii 6, x 17, xiv 13: apud eundem,
Minhah comedetur juxta altare, quia sanctum sanctorum illa, Lev. X 12.
[6] Quod altare holocausti repraesentaret Dominum quoad bonum amoris {10}, ac receptivum ab angelis et hominibus, supra ostensum est; ideo de eo dicitur ita apud Moschen,
Unges altare holocausti, et omnia vasa ejus, labrum ejus, et basin ejus, et sanctificabis ea, ut sint sanctum sanctorum; omnis qui tetigerit ea sanctificabit se, Exod. xxx [28,] 29.
[7] Suffimentum, de quo dabatur ante testimonium in tentorio conventus, etiam dicitur sanctum sanctorum, Exod. xxx 36, quia significabat bonum caeleste in ultimis, et quoque {11} quae procedunt ex illo bono {12}, n. 9475 apud Ezechielem,
Haec lex domus, super capite montis omnis terminus ejus circumcirca, sanctum sanctorum, xliii 12;
quod `domus (o)cum termino circum illam’ dicatur sanctum sanctorum, est quia per `domum Dei’ significantur regnum caeleste, ac in supremo sensu Dominus quoad bonum amoris, n. 3720; inde etiam dicitur `super capite montis,’ nam per `caput montis’ simile significatur, n. 6435, 9422, 9434: [8] apud Danielem,
Septimanae septuaginta decisae sunt super populum et super urbem sanctam, (x)ad obsignandum visionem et prophetam, et ad ungendum sanctum sanctorum, ix 24;
ibi de Adventu Domini, qui solus Unctus Jehovae est, ac solus Sanctus, et quoque quoad Humanum Suum est Divinum Bonum Divini Amoris, ita sanctum sanctorum; quod Dominus quoad Divinum Humanum (o)solus sit Unctus Jehovae, videatur n. 9954, et quod solus Sanctus, n. 9229, et quod sit Divinum Bonum Divini Amoris, citata n. 9199 fin.; [9] quod bonum caeleste sit sanctum sanctorum, at bonum spirituale sanctum, est quia bonum caeleste est bonum intimum, ideo quoque id bonum est bonum intimi caeli, at {13} bonum spirituale est bonum inde procedens, et ideo est bonum medii caeli, et hoc bonum tantum est bonum, et inde tantum est sanctum, quantum in se habet bonum caeleste, influit enim hoc in illud, et concipit illud, et gignit illud sicut pater filium; per bonum caeleste intelligitur bonum amoris (o)a Domino in Dominum, et per bonum spirituale intelligitur bonum charitatis erga proximum (o)a Domino; [10] ipsum bonum amoris in Dominum (o)a Domino; est sanctum sanctorum, quia Dominus per id Se immediate conjungit,at bonum charitatis erga proximum est sanctum, quia Dominus per id Se mediate conjungit, et tantum conjungit, quantum in se habet bonum amoris a Domino {14}. Est bonum amoris in Dominum a Domino in omni bono charitatis quod genuinum est, et quoque in (o)omni bono fidei quod genuinum, nam influit a Domino; nemo enim potest amare proximum, (o)et ex amore ei facere bonum ex se sed ex Domino, et nemo potest credere in Deum ex se sed {15} ex Domino; idcirco cum agnoscitur Dominus et amatur proximus, tunc Dominus est in amore erga proximum, utcumque homo id nescit; hoc quoque intelligitur per Domini verba apud Matthaeum,
(x)Respondebunt {16} justi, Domine, quando Te vidimus esurientem, et nutrivimus Te, aut sitientem et potavimus Te? quando vidimus Te aegrotum et in custodia et venimus ad Te? sed Rex dicet illis, Amen dico vobis, In quantum fecistis uni ex his fratribus Meis minimis Mihi fecistis, xxv 37-40 {17};
inde patet quod Dominus sit in bono charitatis, ac sit bonum illud, etiam nescientibus illis qui in eo bono sunt; per `fratres’ in sensu proximo intelliguntur qui in bono charitatis sunt, et in sensu abstracto a persona `fratres Domini’ sunt ipsa bona charitatis, videantur {18} n. 5063-5071.
@1 coeleste quod est bonum amoris a Domino in Dominum$
@2 i , est enim Sol coeli,$
@3 i ibi$
@4 ubi (d)conjunctio Domini per bonum amoris; bonum coeleste quod est bonum amoris conjungit, at bonum spirituale quod est bonum charitatis erga proximum et verum fidei, tantum conjungunt, quantum ex bono coelesti seu ex bono amoris habent. In Libro I Regum, Salomo aedificavit adytum, ubi arca foederis, ut esset Sanctum Sanctorum, vi 16, viii 6; adytum in Templo, ubi arca foederis, repraesentabat idem cum intimo Tentorii, inde etiam id vocatur Sanctum sanctorum$
@5 Domino$
@6 significaret Dominum quoad bonum coeleste, seu quod idem, significet bonum amoris a Domino in Dominum$
@7 i azymae$
@8 i inde$
@9 sacrificia illa$
@10 coeleste bonum$
@11 talia$
@12 bono amoris$
@13 ac$
@14 in Ipsum$
@15 nisi$
@16 o A, but in m S wrote justi respondebunt, dicentes etiam$
@17 40$
@18 et sit bonum charitatis, etiam illis nescientibus quod ita sit qui in illo bono sunt, per fratres in sensu proximo intelliguntur qui in bono charitatis sunt, seu in sensu abstracto a personis, qualis est sensus Verbi in coelis, per fratres intelliguntur bona charitatis, quae Domini quia ab Ipso, ita quae Dominus$
[2] Hoc apprime se manifestat in altera vita, nam ibi omnes agunt ex corde, hoc est, ex voluntate seu amore, et non licet agere ex gestibus separatis ab illis, nec loqui ex ore simulate, hoc est, separatim a cogitatione cordis; ibi patet quomodo interiora se communicant cum altero, ac se transferunt in alterum per tactum, et quomodo alter recipit illa secundum suum amorem; voluntas seu amor cujusvis constituit totum hominem ibi, ac sphaera vitae inde effluit ab illo sicut halitus aut vapor, ac circumdat illum, et facit quasi ipsum circum illum; vix aliter ac sicut effluviosum circum vegetabilia in mundo, quod etiam sentitur ad distantiam per odores, etiam circum bestias, quod sentitur exquisite a cane sagaci; tale {6} effluviosum (o)etiam exundat ex unoquovis homine, ut quoque ex multa experientia notum est; at cum homo deponit corpus et fit spiritus aut angelus,tunc effluviosum (o)seu exspiratorium illud non est materiale, ut in mundo, sed est spirituale effluens ex amore ejus; hic tunc format sphaeram circum illum, quae facit ut percipiatur ad distantiam ab aliis qualis est; de hac sphaera videantur quae in locis citatis n. 9606 ostensa sunt; [3] quia communicatur haec sphaera cum altero, ac transfertur in illum ibi, (c)et recipitur ab altero secundum ejus amorem, inde mirabilia plura ibi existunt quae ignota sunt homini in mundo, sicut
I (m)(o) {7} Quod omnis praesentia sit secundum similitudines amorum, et omnis absentia secundum dissimilitudines (c)eorum.
II (d)(o) Quod omnes consocientur secundum amores; qui in amore in Dominum a Domino sunt consociantur in caelo intimo, qui in amore erga proximum a Domino {8} sunt consociantur in caelo medio, qui in oboedientia fidei, hoc est, qui faciunt verum propter verum, consociantur in caelo ultimo; qui autem in amore sui et {9} mundi sunt, hoc est, qui faciunt quae faciunt propter se et mundum ut fines, consociantur in inferno.
III (t)(i)(o) Quod omnes vertant oculos suos ad illos quos amant; qui amant Dominum vertunt oculos suos ad Dominum ut Solem, qui amant proximum a Domino vertunt oculos suos ad Dominum ut Lunam, similiter qui faciunt verum propter verum; de Domino ut Sole et ut Luna, videantur quae n. 1521, 1529-1531, 3636, 3643, 4060, 4321 fin., 5097, 5377, 7078, (t)7083, 7171, 7173, 8644, 8812, ostensa sunt; et quod mirum, quocumque se vertunt, seu {10} ad quamcumque plagam, usque spectant Dominum ante se. Contrarium est illis qui in inferno; quo magis ibi in amore sui sunt ac in amore mundi, eo magis vertunt se a Domino et Ipsum habent a tergo; {11} hoc etiam quocumque seu {12} ad quamcumque plagam se vertunt {13}.
[5] IV(t)(o) Cum angelus caeli determinat visum suum ad alios, tunc communicantur et transferuntur interiora ejus in illos, secundum quantum et quale amoris ejus, et {14} recipiuntur ab illis secundum quale et quantum {15} amoris eorum; quapropter si ab angelo (o)caeli determinatur visus ad bonos, fit laetitia et gaudium, si autem ad malos, fit dolor et cruciatus.
[6] Quod autem per tactum manus etiam significetur communicatio, translatio, ac receptio, est quia activum totius corporis collatum est in bracchia et in manus, ac interiora per exteriora exprimuntur in Verbo; inde est quod per `bracchia,’ per `manus,’ et imprimis per `dextram’ significetur potentia, videantur citata n. 10,019, et n. 10,023, 10,076, (m)et inde per `manus’ significatur quicquid est apud hominem, ita totus homo quatenus agens, citata n. 10,019.(n) (o)Praeterea, (m)quod omnes sensus externi, sicut visus, auditus, gustus, et odoratus, se referant ad tactum, et sint species tactus, notum est in orbe erudito.(n)
[7] Quod per `tangere’ significetur communicatio, translatio, et receptio, constat ex pluribus locis in Verbo, quorum haec licet in medium afferre: {16} apud Moschen,
Unges tentorium conventus, et arcam testimonii, et mensam et omnia vasa ejus, et candelabrum et vasa ejus, et altare suffimenti, et altare holocausti, et omnia vasa ejus, et labrum et basin ejus; ita {17} sanctificabis illa ut sint sanctum sanctorum; omnis qui tetigerit illa sanctificabitur, Exod. [xxx] 26-29:
apud eundem,
Omne quod attigerit residuum minhae, et residuum carnis ex sacrificiis, quae `Aharoni et filiis’ ejus, sanctificabitur, Lev. vi 11, 20 [A.V. 18, 27]:
apud Danielem,
Angelus tetigit Danielem, et restituit super stationem ejus, ac sustulit eum super genua sua: ac tetigit labia ejus, et aperuit os ejus;
et addidit tangere illum, et corroboravit illum, x 10, 16, 18: apud Esaiam,
Unus de seraphim tetigit pruna os meum, dixit, Ecce tetigit haec labia tua, ideo recessit iniquitas tua, et peccatum tuum expiatur, vi 7:
apud Jeremiam,
Emisit Jehovah manum Suam et tetigit os meum, et dixit, Do verba Mea in os tuum, i 9:
apud Matthaeum,
Jesus extendens manum ad leprosum, tetigit illum, dicens, Volo, mundatus esto; et statim mundata est illius lepra, viii 3:
apud eundem,
Jesus vidit socrum Petri febri afflictam, et tetigit manum ejus, et reliquit eam febris, viii 14, 15:
apud eundem,
Jesus tetigit oculos caecorum, et aperti sunt eorum oculi, ix 29:
apud eundem,
Jesus tetigit oculos duorum caecorum, et statim visum receperunt, xx (x)34:
apud Lucam,
Jesus tetigit aurem surdi, et sanavit, xxii 51:
apud Marcum,
Attulerunt male habentes ad Jesum, ut saltem tangerent fimbriam indumenti Ipsius, et quotquot tetigerunt, salvi facti sunt, vi 56; Matth. xiv 36:
apud Lucam,
Mulier profluvio sanguinis laborans, tetigit fimbriam vestimenti (x)Jesu; et (x)ex tempore stetit fluxus sanguinis: Jesus dixit, Quis est qui tetigit Me? tetigit Me aliquis, Ego cognovi virtutem egressam a Me, viii 44-48:
apud Marcum,
Attulerunt ad Jesum infantes ut tangeret eos; et suscepit eos in ulnas, posuit manus (o)Suas super eos, et benedixit illis, x 13, 16
[8] ex his patet quod per `tangere’ significetur communicatio, {19} translatio (c)et receptio.
[9] Similiter ubi agitur de immundis, per quae in sensu interno significantur mala et falsa, quae ab infernis, ut apud Moschen,
Tangens mortuum quoad omnem animam hominis, immundus septem diebus. Omnis tangens mortuum, quoad animam hominis qui moritur, et non expiaverit se, habitaculum Jehovae polluit, ideo exscindetur anima haec ex Israele. Omnis qui tetigerit super superficie agri confossum gladio, aut mortuum, aut os hominis, aut sepulcrum, immundus erit septem dies. Tangens aquas separationis, immundus ad vesperam. Omne quod tetigerit immundus, immundum fiet; et anima quae tetigerit, immunda erit ad vesperam, Num. xix 11, 13, 16, 21, 22:
apud eundem,
Qui tangit immundas bestias, immunda reptilia, immundus ad vesperam: omne super quod ceciderit, immundum erit, sive vas ligni, vestis, aquae, vas testae, cibus, potus, clibanus, fons, cisterna, receptaculum aquarum, immunda erunt {20}, Lev. xi 3 1-36;
[10] pariter Lev. v 2, 3, vii 21 apud eundem,
Qui in fluxu, immundus est; vir qui tetigerit cubile ejus; si sederit super vase super quo ille; qui tetigerit carnem ejus, vestes ejus; si exspuerit fluxu affectus in mundum; currus super quo vehitur, vas testae; vas ligni, immundus erit, Lev. (x)xv i-fin.:
etiam qui tetigerit leprosum, Lev. xxii 4: apud eundem,
Si ceciderit de cadavere super omne semen sementis, quod seminatur, mundum erit; si vero data fuerit aqua super semen, et ceciderit cadaver super id, immundum erit, Lev. xi 37, 38;
per immunda illa significantur varia genera malorum et inde falsorum, quae ab inferno, quae communicata, translata, ac recepta; singula immunda {21} aliquod malum in specie significant; mala enim sunt quae immunda reddunt hominem, nam infectant animam ejus; etiam ex malis spiritibus et geniis {22} exundant mala cordis eorum, ac secundum persuasiones mali infectant praesentes; haec contagio {23} est quae significatur per tactum immundorum: [11] apud Moschen,
De fructu arboris quae in medio horti, non comedetis, neque tangetis eam, ne moriamini, Gen. iii 3:
apud eundem,
Angelus qui cum Jacobo luctatus est, videns quod non praevaleret ei, tetigit acetabulum femoris ejus, et luxabatur acetabulum femoris, Gen. xxxii 26 [A.V. 25]:
apud eundem,
Moscheh dixit quod non tangerent quicquam quod Koracho, Dathani, et Abiramo, ne consumantur {24} ob omnia peccata eorum, Num. xvi 26:
apud Esaiam,
Discedite, discedite, immundum ne tangite, exite e medio ejus, purificamini portantes vasa Jehovae, lii 11:
apud Jeremiam,
Errarunt caeci in plateis, polluti sunt sanguine, ea quae non possunt, tangunt vestimentis suis; recedite, immundus est, clamant ad illos, Recedite, ne tangite, Threni iv 14, 15:
apud Haggaeum,
Ecce portabit vir carnem sanctitatis in ala vestis suae, et tangit ala sua panem, vel vinum, vel oleum, vel quemcumque cibum, usque non sanctificabitur; si tetigerit immundus anima quodcumque illorum, usque immundus erit, ii 12-14:
apud Hoscheam,
Pejerare, (o)et mentiri, (o)et occidere, et furari, (o)et adulterari, latrocinantur, et sanguines sanguines tangunt; (o)propterea lugebit terra, iv 2, (o)3.
@1 i etiam$
@2 i et$
@3 i quae sunt ejus voluntatis, et inde cogitationis,$
@4 motus et$
@5 ita$
@6 simile$
@7 In A this is interpolated after the numeral IV(t)(o) below and is marked for insertion here.$
@8 After sunt$
@9 i in amore$
@10 et$
@11 i et$
@12 et$
@13 i ; inde similiter se habet cum hominibus in mundo, tametsi hoc nesciunt$
@14 i ea$
@15 quantum et quale$
@16 i ut$
@17 et IT$
@18 Aharonis et filiorum$
@19 i et$
@20 immundum erit$
@21 i , quae recensentur,$
@22 i in altera vita$
@23 infectatio$
@24 consumentur AI$
[2] Quod `agni’ sint bonum innocentiae, constat ex locis in Verbo ubi agni nominantur, ut apud Esaiam,
Commorabitur lupus cum agno, et pardus cum haedo cubabit, et vitulus et leo juvenis, et saginatum una; et puer parvus ducet ea; ludet lactens super foramine viperae, et super speluncam basilisci ablactatus manum suam impellet; non corrumpent se in toto monte sanctitatis Meae. Et fiet in die illo, radicem (x)Jischaji, quae stans in signum populorum, gentes quaerent; et erit quies Ipsius gloria, xi 6, 8-10;
describitur hic status pacis et innocentiae in caelis et in Ecclesia postquam Dominus in mundum venit; et quia status pacis et innocentiae describitur, memorantur agnus, haedus, et vitulus, tum puer (o)parvus, lactens, et ablactatus, et per omnes illos {3} significatur bonum innocentiae, bonum innocentiae intimum per `agnum,’ bonum innocentiae interius per `haedum,’ et bonum innocentiae exterius per `vitulum’; similiter per `puerum,’ `lactentem,’ et `ablactatum’; `mons sanctitatis’ est caelum et Ecclesia ubi bonum innocentiae, `gentes’ sunt qui in illo bono sunt, `radix (x)Jischaji’ est Dominus a Quo id bonum; {4} bonum amoris ab Ipso in Ipsum, quod etiam bonum caeleste vocatur, est bonum innocentiae; [3] quod `agnus’ sit bonum innocentiae in genere, ac in specie bonum innocentiae intimum, constat ex eo quod primo loco {5} (x)nominetur, tum ex eo {6} quod Ipse Dominus dicatur Agnus, videbitur in {7} sequentibus; quod `haedus’ sit bonum innocentiae interius, videatur n. 3519, 4871, quod `vitulus’ seu juvencus sit bonum innocentiae exterius, n. 430, 9391, quod `puer’ sit innocentia, n. 5236, similiter {8} `lactens,’ `ablactatus,’ seu infans {9}n. 430, 2280, 3183, 3494, 5608, mons sanctitatis’ quod sit ubi bonum amoris in Dominum, n. 6435, 8758, quod `gentes’ sint qui in illo bono, n. 1416, 6005; [4] quod bonum amoris in Dominum, quod bonum caeleste vocatur, sit bonum innocentiae, constat ex illis qui in caelo intimo sunt, qui quia in illo bono sunt, apparent {10} nudi et sicut infantes, ex causa quia nuditas est innocentia, pariter infantia, videantur citata n. 9277, et n. 3887, 9680. Dicitur quod commorabitur lupus cum agno, quia per `lupum’ significantur qui contra innocentiam, ut quoque apud eundem,
Lupus et agnus pascent simul, non malum facient, nec perdent in toto monte sanctitatis Meae, lxv 25:
et apud Lucam,
Dixit Jesus ad discipulos quos emisit, Ecce mitto vos sicut agnos in medium luporum, x 3.
[5] Quoniam Dominus cum in mundo quoad Humanum Suum fuit ipsa Innocentia, et quoniam inde omne innocentiae ab Ipso procedit ideo Dominus dicitur Agnus, et Agnus Dei, ut apud Esaiam,
Mittite {11} Agnum Dominatoris terrae de petra versus desertum ad montem filiae zionis, xvi 1:
apud eundem,
Exactionem sustinuit et afflictus est, non tamen aperuit os Suum; sicut agnus ad mactationem ducitur, liii 7:
apud Johannem,
Vidit Johannes Baptista Jesum venientem, dixit, Ecce Agnus Dei qui tollit peccatum mundi, i 29, 36:
in Apocalypsi,
Agnus qui in medio throni pascet eos, ac deducet eos ad vive fontes aquarum, vii 17:
et alibi,
Hi sunt qui cum mulieribus non polluti sunt, virgines enim sunt; hi sunt qui sequuntur Agnum quo vadit; hi empti sunt de hominibus, primitiae Deo et Agno, xiv 4;
praeter {12} pluries alibi in Apocalypsi, ut v 6, 8, 12, 13, vi 1, 16, vii 9, 10, 14, xii 11, xiii 8, xiv 1, xv 3, xvii 14, xix 7, 9, xxi 9, 14, (x)22, 23, 27, xxii 1, 3.
[6] Quia agni sunt qui in innocentia, ideo Dominus dixit ad Petrum, primum, Pasce agnos Meos, et postea, Pasce oves Meas, et adhuc, Pasce oves Meas, Joh. xxi 15-17; `agni’ {13} ibi sunt qui in bono amoris in Dominum, nam hi in bono innocentiae prae reliquis sunt, `oves’ autem {14} qui in bono charitatis erga proximum, et qui in bono fidei.
[7] Simile per `agnos’ significatur apud Esaiam,
Ecce Dominus Jehovih in forti venit, et bracchium ipsius dominatur Ipsi; sicut pastor gregem Suum pascet, in bracchium Suum colliget agnos, in gremio Suo portabit, lactentes leniter ducet, xl 10, 11;
quod haec de Domino dicta sint {15}, patet; quia per agnos intelliguntur qui in amore in Ipsum, ita in bono innocentiae, ideo dicitur quod `illos colliget in bracchium Suum et portabit in gremio,’ sunt enim conjuncti Domino per amorem, et amor est conjunctio spiritualis, et ideo quoque additur quod `lactentes leniter ducet,’ `lactentes’ enim et infantes sunt qui in bono innocentiae, n. 430, 2280, 3183, 3494.
[8] Ex his nunc constare potest quid significant holocausta et sacrificia ex agnis, et cur illa quolibet die fierent, quolibet sabbato, quolibet novilunio, et quolibet festo, [et] in festo Paschatis singulis diebus; et cur ad {16} festum Paschatis agnus, qui dicebatur agnus Paschalis, comederetur; de quo ita apud Moschen,
Mensis hic vobis caput mensium, primus hic vobis respectu mensium anni; sumetis pecudem masculum de agnis vel de haedis; ac sument de sanguine, et dabunt super postes, et super superliminare, et super domus in quibus comedent eam; non comedent de ea crudum aut coctum in aquis, sed assum igne, Exod. xii (x)1 seqq.;
per festum Paschatis significabatur {17} liberatio `eorum qui recipiunt Dominum amore et fide, a damnatione, n. 9286, 9287-9292, ita qui in bono innocentiae sunt, nam bonum innocentiae est intimum amoris et fidei, et est anima illorum; quapropter dicitur quod sanguinem ejus darent super postes, superliminare, et domus, nam ubi bonum innocentiae est, illuc {18} infernum (t)intrare non potest; quod comederent assum igne, erat (o)causa quia per id significabatur bonum amoris caelestis, quod est bonum amoris in Dominum a Domino.
[9] Quia agnus innocentiam significabat, ideo cum impleti fuerunt dies post partum, offerebatur agnus filius anni in holocaustum, ac filius columbae aut turtur in sacrificium, Lev. xii 6; per filium columbae et (o)per turturem similiter significabatur {19} innocentia, ac per agnum per partum in sensu spirituali significatur partus Ecclesiae, (o)qui est boni amoris, non enim {20} alius partus in caelo intelligitur; et per holocaustum et sacrificium (d)ex illis significatur purificatio a malis per bonum innocentiae; nam hoc bonum est in quod Divinum influit ac (o)per quod purificat.
[10] Quod qui peccaverit per errorem, offerret agnum aut capellam caprarum, aut duos turtures, aut duos filios columbarum, in reatum, Lev. v 1-13, erat causa quia `peccatum per errorem’ est peccatum ex ignorantia, et si in ignorantia est innocentia, fit purificatio. De Naziraeo etiam dicitur quod cum implevit naziraeatum suum, offerret agnum filium anni in holocaustum, et agnam filiam anni in sacrificium peccati, et arietem unum in sacrificium eucharisticum tum calathum azymorum placentas mixtas oleo, et lagana azymorum uncta oleo, Num. vi 13-15; per illa omnia, nempe per agnum, agnam, arietem, panes azymos, placentas, lagana, et oleum, significantur caelestia, hoc est, quae amoris sunt in Dominum a Domino; quod illa a Naziraeo post impletionem
dierum naziraeatus sacrificarentur, erat causa quia Naziraeus repraesentabat caelestem hominem, seu {21} Dominum quoad Divinum Caeleste, n. 3301; (o)Divinum Caeleste est Divinum Domini in caelo intimo, et hoc Divinum est innocentia.
[11] Ex his constare potest quod per `agnum’ significetur bonum innocentiae, nam per omnes bestias quae sacrificabantur, aliquid Ecclesiae significatum est; quod apprime constare potest ex eo quod Ipse Dominus dicatur Agnus, ut constat ex locis supra citatis; et quoque quod illi dicantur {22} `agni’ qui Dominum amant, ut apud Esaiam xl 10, 11; et apud Johannem xxi 15; et quod etiam homines probi dicantur `oves,’ Matth. xv 21-29, xxv 31-41, (x)xxvi 31; Joh. x 7-16, 26-31, xxi 16, 17, et alibi; ac homines mali `hirci,’ Matth. xxv (x)32; Sach. x 3; Dan. viii 5-11, 25; quod omnes bestiae utiles (c)ac mites significent affectiones et inclinationes bonas, at inutiles et immites affectiones et inclinationes malas, videantur citata n. 9280. Bonum innocentiae significatur non modo per `agnum’ sed etiam per `arietem’ et per `juvencum,’ sed cum differentia quod per `agnum’ significetur bonum innocentiae intimum, per `arietem’ bonum innocentiae interius seu medium, (c)ac per `juvencum’ bonum innocentiae externum; [12] est enim apud hominem externum, internum, et intimum in unoquovis erit bonum innocentiae, ut homo regeneratus sit, nam bonum innocentiae est ipsa essentia omnis boni; quia hi tres gradus innocentiae significantur per juvencum, arietem, et agnum, ideo illi tres offerebantur in sacrificium et in holocaustum quando repraesentabatur purificatio per id bonum, quod factum in singulis noviluniis, in festis, die primitiarum, cum inaugurabatur altare, ut patet in Num. vii 15, 21, 27, (x)33 seq., xxviii 1-fin., et xxix 1-fin.; quod `juvencus’ sit bonum innocentiae externum, videatur n. 9391, 9990, quod `aries’ sit bonum innocentiae internum, n. 10,042. Quid innocentia, et qualis (o)illa apud infantes, qualis apud simplices qui in ignorantia, et qualis apud sapientes, videantur citata n. 10,021 fin.
[13] Quod dicatur quod agnus qui offerretur in holocaustum, esset filius anni, significabat quod tunc esset agnus, cum enim excedebat annum, erat ovis; et quia agnus erat sicut infans ovis, per illum significabatur tale bonum quod infantiae est, quod est bonum innocentiae; inde quoque erat quod agni (x)offerrentur in holocaustum in primo mense anni, quando Pascha, Exod. xii 2 seq.; Num. xxviii 16, 19; (d)in die primitiarum, Num. xxviii 26, 27; (d)in die quo motitabant manipulum, Lev. xxiii 11, 12, nam per primum mensem anni, perque diem primitiarum, et per diem motitationis manipuli, etiam status infantiae, ita status innocentiae, significabatur.
@1 ejus$
@2 After habeant$
@3 omnia illa$
@4 i nam$
@5 i hic$
@6 et$
@7 ut constabit a$
@8 quod$
@9 i sit innocentia$
@10 i et$
@11 Mitte IT$
@12 etiam$
@13 enim$
@14 i sun$
@15 dicantur$
@16 ante$
@17 significatur$
@18 ibi$
@19 significatur$
@20 quia non$
@21 ita$
@22 illi dicuntur$
[2] Quod `juge’ sit omne et in omni, nempe omne cultus et in omni cultu, est quia involvit tempus; et in caelis, ubi Verbum non intelligitur in sensu naturali sed in sensu spirituali, non est aliqua notio temporis, sed pro temporibus {7} percipiuntur (o)talia quae sunt status; hic itaque per `juge’ status perpetuus in cultu, ita omne cultus et in omni cultu; similiter per reliqua in Verbo quae involvunt aliquid temporis, ut per heri, hodie, cras, (o)biduum, triduum, per diem, septimanam, mensem, et annum, tum per diei et anni tempora, ut per mane, meridiem, vesperam, noctem, per ver, aestatem, autumnum, et hiemem; quapropter ut sensus spiritualis Verbi intelligatur, ex sensu ejus naturali omne quod est temporis rejiciendum est, et quoque {8} quod est loci, ut et omne quod est personae, (c)et pro illis concipiendi sunt status rerum; ex quibus constare potest quam purum est Verbum in sensu interno, ita quam pure percipitur ab angelis in caelis, consequenter quam eminens angelorum sapientia et intelligentia est prae intelligentia et sapientia hominum, qui solum ex naturali determinato ad maxime finita in mundo et tellure cogitant; quod tempora in caelis sint status, videatur n. 1274, 1382, 2625, 2788, 2837, 3254, 3356, 3404, 3827, 4814, 4882, 4901, 4916, 6110, 7218, 7381, 8070, (o)et quid status, n. 4850.
[3] Ex his patet quid per holocaustum juge ex agnis significatur, ita quid {9} per juge et jugiter, alibi, ut quod ignis jugiter ardebit super altari, Lev. vi 6 [A.V. 13]; {10} quod panis jugis erit super mensa, Num. iv 7; per `ignem’ ibi et per `panem’ significatur bonum amoris a Domino in Dominum; quod `ignis’ id sit, videatur n. 4906, 5215, 6314, 6832, 6834, 6849, 7324, 7852, 10,055, et quoque `panis,’ n. 2165, 2177, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976, 9323, 9545; per `juge’ ibi (o)etiam significatur quod bonum illud erit in omni cultu, et quod ex illo bono sicut a {11} suo igne luceret verum fidei, significatur per quod ascendere facerent lucernam jugiter, Exod. xxvii 10; quod `lucerna’ sit (o)verum et bonum fidei, videatur n. 9548, 9783.
@1 i significatur$
@2 i erit$
@3 i quovis die,$
@4 hoc$
@5 i quoque$
@6 nam bonum$
@7 illis quae sunt temporis$
@8 i omne$
@9 simile$
@10 et
@11 et ex$
[3] Quod `mane’ sit status amoris et lucis inde in interno homine, est quia in caelis apud angelos variantur status quoad amorem et inde fidem {2}, sicut in mundo apud homines variantur tempora {3} quoad calorem et simul lucem; tempora illa sunt, ut notum est, mane, meridies, vespera, et nox; inde in Verbo per `mane’ significatur status amoris, per `meridiem’ status lucis in claro, per `vesperam’ status lucis in obscuro, et per `noctem’ seu diluculum status amoris in obscuro; quod tales variationes statuum sint in caelis, videatur n. 5672, (x)5962, 6110, 7218, 8426, quod mane ibi sit status pacis et innocentiae, ita status amoris in Dominum, n. 2405, 2780, 8426, 8812, 10,114, {4} quod meridies sit status lucis in claro, n. 3708, 5672, 9642, quod vespera sit status lucis in obscuro, n. 3056, 3833, 6110, et quod nox non sit in caelo, sed diluculum, n. 6110, per quod significatur status amoris in obscuro.
[4] Quod per `mane’ significetur status amoris et inde lucis in interno homine, est quia cum angelus in statu amoris et lucis est, tunc in interno suo (o)homine est, at cum in statu lucis et amoris in obscuro est, tunc in externo est; est enim angelis internum et externum, sed cum in interno sunt, quiescit paene externum, cum autem {5} in externo sunt, in crassiore et obscuriore statu sunt; inde est quod cum in statu amoris et lucis sunt, in suo interno sint, (o)ita in suo mane, ac (x)cum in statu lucis et amoris in obscuro sunt, in externo sint, (o)ita in sua vespera; inde patet quod variationes statuum fiant per elevationes versus interiora, ita in sphaeram lucis et caloris caelestis superiorem, proinde {6} propius ad Dominum, et per demissiones versus exteriora in sphaeram lucis et caloris caelestis inferiorem, proinde {6} remotius a Domino; [5] sciendum est quod interiora sint superiora, ita propiora Domino, et quod exteriora sint inferiora, ita remotiora a Domino, et quod lux in caelis sit Divinum Verum quod fidei, et calor in caelis sit Divinum Bonum quod amoris, utrumque procedens a Domino; Dominus enim in caelo est Sol, a quo omne vitae angelis, et inde omne vitae spiritualis et caelestis homini, videantur citata n. 9548, 9684, et quod interiora sint superiora, ita propiora Domino, n. 2148, 3084, 4599, 5146, 8325.
[6] Homo qui regeneratur, et quoque homo qui regeneratus est, etiam variationes status quoad amorem et quoad fidem subit per elevationes versus interiora et per demissiones versus exteriora; sed pauci sunt qui super id reflectere possunt, quia non sciunt quid sit cogitare et velle in interno homine et in externo, ne quidem quid internus homo et quid externus; cogitare et velle in interno homine est in caelo, nam internus {7} homo ibi est; at cogitare et velle in externo homine est in mundo, nam externus {7} homo ibi est; quapropter cum homo in amore in Deum est et in fide (o)inde, tunc in interno est, quia in caelo, cum autem in obscuro est quoad amorem et (o)inde fidem, tunc in externo est, quia in mundo; [7] hi status quoque intelliguntur per `mane,’ `meridiem,’ `vesperam,’ et `noctem’ seu diluculum in Verbo; similiter status Ecclesiae; primus ejus status etiam vocatur `mane’ in Verbo, secundus status `meridies,’ tertius `vespera,’ et quartus seu ultimus {8} `nox’; sed cum Ecclesia in sua nocte est, in qua est cum non amplius’ in amore in Deum et in fide, tunc incohat a diluculo mane apud aliam gentem, ubi Ecclesia nova instauratur; [8] se habet enim Ecclesia in communi sicut homo in particulari: primus ejus status est status innocentiae, ita quoque amoris erga parentes, erga nutricem, et quoque erga socios infantes; alter ejus status est status lucis {9}, cum enim {10} infans puer fit, discit illa quae lucis sunt, hoc est, vera fidei {11}, et credit illa; tertius status est cum incipit amare mundum et amare semet, quod fit cum fit juvenis et cum cogitat ex se, et quantum hi amores crescunt tantum decrescit fides, et cum fide charitas erga proximum et amor in Deum; quartus et ultimus status est cum non curat illa, et magis cum negat illa; [9] tales status etiam sunt status cujusvis Ecclesiae a suo principio ad finem, primus ejus status etiam est status infantiae, ita quoque innocentiae, proinde amoris in Dominum, hic status ejus vocatur mane; alter status est status lucis; tertius status est status lucis in obscuro, qui est ejus vespera; et quartus status est status nullius amoris et inde nec lucis, qui est ejus nox {12}; quod ita sit, (t)est causa quia mala crescunt indies, et quantum illa crescunt tantum inficit sicut contagio unus alterum, imprimis parentes suos liberos; praeter quod {13} mala hereditaria successive condensentur, et sic (x)deriventur.
[10] Quod `mane’ significet statum primum Ecclesiae et quoque statum amoris, constat apud Danielem,
Dixit unus sanctus, Quousque visio haec, juge, et praevaricatio vastans? dixit ad me, Usque ad vesperam mane bis mille et trecenta; tunc justificabitur sanctum, viii 13, 14;
agitur ibi de Adventu Domini; `vespera’ est status Ecclesiae ante Adventum Ipsius, `mane’ autem est status Ecclesiae primus post Adventum et in supremo sensu est Ipse Dominus; quod Dominus in supremo sensu sit `mane,’ est quia est Sol caeli, et Sol caeli nunquam {14} occidit, sed semper est oriens; inde quoque Dominus vocatur Oriens, consequenter etiam mane, videatur n. 101, 2405, 2780, 9668: [11] apud Esaiam,
Ad me clamans e Seir, Quid de nocte, quid de nocte, custos? dixit custos, Venit mane, etiamque nox, xxi 11, 12;
per `custodem’ in sensu interno intelligitur qui observat status Ecclesiae et illius mutationes, ita omnis propheta, per `noctem’ intelligitur status ultimus Ecclesiae, per `mane’ status primus ejus, per `Seir e quo clamat custos’ (o)significatur illuminatio gentium quae in tenebris; quod `Seir’ id sit, videatur n. 4240, et quod (x)`nox’ sit status ultimus Ecclesiae, n. 6000; `venit mane etiamque nox’ significat quod tametsi illuminatio illis qui e nova Ecclesia, usque nox illis qui in vetere. Simile per `mane’ significatur apud Davidem,
In vespera pernoctabit fletus, in mane cantus, Ps. (x)xxx 6 [A.V.5]:
et apud Esaiam,
Circa tempus vesperae ecce terror, antequam mane, non est, xvii 14.
[12] Quia `mane’ significat {15} in sensu supremo Dominum, et inde amorem ab Ipso in Ipsum, ideo manna, quae erat panis caelestis depluebat quovis mane, Exod. xvi 8, 12, 13, 21; quod Dominus sit panis qui descendit de caelo, ita manna, videatur Joh. vi 33, 35, 48, 50, et quod `panis’ sit amor caelestis, qui est amor a Domino in Dominum, n. 2165, 2177, 3464, 4217, 4735, 5405, 5915, 9545; et quia Dominus est oriens et mane, et quia omne amoris caelestis (o)est ab Ipso, ideo quoque surrexit mane die sabbati, Marc. xvi 9; ac ideo quoque dies ante festum Paschatis vocabatur vespera, nam per festum Paschatis significabatur praesentia Domini ac liberatio fidelium a damnatione (o)ab Illo, n. 7867, 9286, 9287-9292.
[13] Qui sensum internum Verbi novit, is scire potest quod {16} involvit,quod Petrus ter negaverit Dominum antequam gallus bis cecinerit, Matth. xxvi 34, 74, 75; Marc. xiv 30, 68, 72; Luc. xxii 34, 60, 61; Joh. xviii 27; per Petrum enim repraesentabatur fides Ecclesiae, seu quod idem, {17} Ecclesia quoad fidem; per tempus quando canebat gallus significabatur ultimus status Ecclesiae, quod tempus etiam gallinaceum vocabatur; {18} per trinam negationem {19} significabatur negatio Domini plenaria in fine Ecclesiae; quod Petrus repraesentaverit fidem Ecclesiae, ita {20} Ecclesiam quoad fidem, videatur Praefatio ad Gen. xviii et ad xxii, tum n. 3750, 4738, et quod illa verba ad Petrum significaverint negationem Domini in Ecclesia cum finis ejus est, n. 6000, 6073 fin., 10,087; Dominus enim negatur cum non amplius aliqua fides est, et fides non est cum amplius non charitas {21}; quod `tria’ significent plenarium, n. 2788, 4495, 7715, 8347, 9198, 9488, 9489; inde est quod dictum sit quod ter abnegaturus esset; quod hoc factum sit in diluculo, quando mane venturum (o)erat, constat apud Johannem xviii 28, et quod gallinaceum et diluculum sit idem, (o)patet apud Marcum,
Vigilate, non enim scitis quando Dominus domus venturus est; vesperi, an in media nocte, an in gallinaceo, an mane, xiii 35.
Ex his nunc constare potest quid per `mane’ significatur.
@1 Ecclesiae et Coeli$
@2 lucem$
@3 status temporis$
@4 i et$
@5 at cum$
@6 ita$
@7 i ejus$
@8 i status$
@9 d fidei i lucis$
@10 nam cum$
@11 fidei sunt$
@12 talis status quoque est status cujusvis Ecclesiae (m)a suo principio ad finem, primus ejus status etiam est status infantiae, ita quoque innocentiae, proinde amoris in Dominum, et erga proximum, qui status vocatur mane, et est status amoris; alter status est status lucis, tertius status est status lucis in obscuro, qui status est ejus vespera, et tertius [quartus intended] status est status nullius amoris, qui status est qui vocatur nox(n)$
@13 i etiam$
@14 nusquam$
@15 significabat$
@16 quid$
@17 ita quoque$
@18 ultimum tempus Ecclesiae, quod etiam diluculum et quoque gallinaceum vocatur, ita$
@19 i Domini a Petro$
@20 seu$
@21 fides, et non est aliqua fides, cum non amplius est charitas$
[4] Sed sciatur quod (o)hic mane involvat etiam meridiem, et quod vespera etiam diluculum, cum enim in Verbo dicitur `mane et vespera,’ tunc intelligitur totus dies, ita per mane etiam meridies {7}, et per vesperam etiam nox seu diluculum; inde est quod per `mane’ hic significetur status amoris, et quoque {8} lucis in claro, seu in interno homine, et per vesperam status lucis, et (o)quoque amoris in obscuro, seu in externo homine.
[5] Quod per `inter vesperas’ non intelligatur tempus inter vesperam unius diei et vesperam alterius diei, sed tempus inter vesperam et mane, ita inclusive nox seu diluculum, patet ex eo quod holocaustum juge ex agno non solum factum sit vesperi sed etiam mane; inde constare potest quod simile per `inter vesperas’ significetur alibi, ut quod facerent Paesach inter vesperas, Exod. xii 6; Num. ix 5, 11; quod etiam explicatur alibi his verbis,
Sacrificabis Paesach in vespera, cum occiderit sol, tempore stato exitus ex Aegypto: deinde coques et comedes in loco quem elegerit Jehovah Deus tuus, et respicies mane, et ibis in tentoria tua, Deut. xvi 6, 7.
[6] Quod `vespera’ in genere significet statum lucis in obscuro, constat apud Jeremiam,
Surgite et ascendamus in meridie; vae (x)nobis, quia abit dies, quia inclinatae sunt umbrae vesperae! surgite, ascendamus in nocte, et perdamus palatia, vi 4, 5;
ibi `vespera et nox’ significant ultima tempora Ecclesiae, quando omnia fidei et amoris destructa sunt: apud Sachariam,
Erit dies unus, qui notus Jehovae, cum {9} circa tempus vesperae erit lux: in die illo exibunt aquae vivae ex Hierosolyma, et Jehovah erit in Regem super totam terram, xiv [7,] 8, 9;
ibi de Adventu Domini; finis Ecclesiae est `tempus vesperae,’ `lux’ est Dominus quoad Divinum Verum: similiter apud Danielem,
Unus sanctus dixit ad me, Usque ad vesperam, mane, bis mille trecenta, viii 13 [ , 14].
@1 et bona amoris sunt in obscuro et$
@2 solis ibi$
@3 i sunt$
@4 After sunt$
@5 i in genere$
@6 ibi$
@7 et non simul meridies et nox, tunc per mane etiam intelligitur meridies$
@8 inde$
@9 non dies nec nox, quia$
@1 est$
[2] Quisque videre potest quod per minham, quae erat panis, et per libamen, quod erat vinum, non mere panis et vinum intelligatur, sed quod aliquid Ecclesiae et caeli, ita spiritualia et caelestia, quae sunt caeli et Ecclesiae {1}; ad quid alioquin fuisset, super ignem altaris mittere panem et vinum? an hoc gratum fuisset Jehovae, seu (o)an hoc Ipsi odor quietis, ut dicitur {2}? et an hoc potuisset expiare hominem? qui sancte cogitat de Verbo, non cogitare potest quod tale terrestre beneplaceret Jehovae nisi altius et interius Divinum inesset; qui credit quod Verbum Divinum sit et spirituale ubivis, credere omnino debet quod in singulis ibi lateat arcanum caeli; sed quod hactenus non notum fuerit ubinam id arcanum latet, est causa quia non notum fuit quod sensus internus, qui spiritualis et Divinus, sit in singulis ibi; et quod angeli sint apud unumquemvis hominem, qui percipiunt cogitata ejus {3}, et Verbum, cum ab illo legitur, spiritualiter capiunt, et quod per illos a Domino sanctum tunc influat, et sic quod per illos conjunctio caeli sit cum homine, proinde conjunctio Domini per caelos cum illo; ob illam causam (o)tale Verbum homini datum est, per quod ita {4} prospici potest ejus saluti a Domino, et non aliter.
[3] Quod `minhah’ quae panis, significet bonum amoris, et quod `libamen,’ quod vinum, significet bonum fidei, et quod ita percipiantur {5} ab angelis, constare potest ab omnibus illis quae de minhah et (o)de libamine memorantur in Verbo, ut apud Joelem,
Excisa est minhah et libamen e {6} domo Jehovae; luxerunt sacerdotes ministri Jehovae, devastatus est ager, luxit terra, quia devastatum est frumentum, exaruit mustum, languet oleum, vitis exaruit, et ficus languet; ejulate, ministri altaris {7}, quia prohibita est e domo Dei vestri {8} minhah et libamen; quia propinquus est dies Jehovae, et sicut devastatio a Schaddai venit, i 9-15;
agitur ibi de ultimo tempore Ecclesiae, quando ibi non amplius est bonum amoris (c)et verum fidei, quod (x)significatur per quod `propinquus {9} dies Jehovae, et sicut devastatio a Schaddai venit’; [4] inde patet quod per minham et libamen, quae excisa e domo Jehovae, per agrum qui devastatus, per terram quae luget, per frumentum quod (o)etiam devastatum, per mustum quod exaruit, per oleum quod languet, et quod per vitem et ficum, significentur talia quae sunt Ecclesiae (o)et caeli; quid autem significant docet sensus internus; inde {10} patet quod per `agrum’ significetur Ecclesia quoad receptionem veri, videatur n. 3766, 4982, 7502, 7571, 9295, per `terram’ Ecclesia quoad bonum, citata n. 9325, per `frumentum’ (d)omne bonum Ecclesiae, n. 5295, 5410, 5959, per `mustum’ omne verum Ecclesiae, n. 3580, per `oleum’ bonum amoris, n. 4582, 4638, 9780, per `vitem’ bonum Ecclesiae (o)spiritualis interius, n. 5113, 6376, 9277, {11} per `ficum’ bonum {12} exterius, n. 217, 4231, 5113; inde patet quod `minhah et libamen’ sint cultus ex bono amoris et ex bono fidei: [5] apud Malachiam,
Minham non acceptabo e manibus vestris; nam ab ortu solis usque ad occasum ejus magnum nomen Jehovae inter gentes; et in omni loco suffitus allatus nomini Meo, et minhah munda, i 10, 11;
quod nec ibi per `minham’ intelligatur minhah, nec per `suffitum’ suffitus, patet, nam agitur de Ecclesia apud gentes, apud quas tamen non minhah; dicitur enim {13}, Ab ortu solis ad occasum (o)ejus magnum nomen Jehovae inter gentes, et {14} in omni loco minhah munda et suffitus {15}; quod `suffitus’ sit adoratio ex bono fidei, videatur n. 9475: [6] similiter apud Davidem,
Acceptae sunt (x)preces meae, suffitus coram Te, sublatio manuum mearum, minhah vesperae, Ps. cxli 2;
[7] `minhah vesperae’ est bonum amoris in externo homine: apud Esaiam,
Incaluistis in diis sub omni arbore viridi, etiam illis effudisti libamen; ascendere fecisti munus, offers munus regi in oleo; et multiplicas aromata tua; ac humilias te ad infernum, lvii 5, 6, 9;
agitur ibi de cultu ex malis et falsis quae ab inferno; `dii’ in sensu interno sunt falsa, nam qui coluerunt alios deos, quidem nomine vocabant illos, sed usque erant falsa ex malis quae colebant; {16} quod dii alieni in Verbo sint {17} falsa, (o)videatur n. 4402 fin., 8941; `arbor viridis’ est omne perceptivum, (x)cognitivum, (o)et confirmativum falsi {18}, n. 2722, 2972, 4552, 7692, {19} `viride’ est sensitivum, n. 7691, `incalescere’ est ardor cultus, `ignis’ enim, (o)ex quo incalescentia, est amor in utroque sensu, n. 5215, 6832, 7575, `effundere libamen’ est cultus ex falsis (o)mali, `offerre munus regi in oleo’ est colere (o)satanam ex malis, `munus in oleo’ est minhah, et `rex’ est falsum; `multiplicare aromata’ est multiplicare suffitus, per quos significantur adorationes {20}, n. 9475; [8] quare etiam dicitur quod humiliet se ad infernum; ex his constare potest quod `minhah,’ quae erat panis, et `libamen,’ quod erat vinum, significent talia quae sunt Ecclesiae et caeli {21}, nempe cibum et potum caelestem, similia quae {22} panis et vinum in Sancta Cena; ob causam supra dictam {23}, ut caelum se conjungat cum homine per Verbum, consequenter Dominus per caelum mediante Verbo {24}; cum {25} Divinum Verbi in talibus consistit, tunc id {26} non solum nutrit mentes humanas sed etiam mentes angelicas, et facit ut caelum et mundus unum sint.
[9] Ex his (t)constare quoque potest quod omnia et singula quae de minhah et libamine, (o)seu de pane et vino, in Verbo (o)dicta et mandata sunt, intus in se contineant Divina arcana; sicut quod minhah esset similago super quam oleum, et quoque tus, et quod omnino saliretur, et quod esset azyma seu infermentata; quodque alia ratio compositionis ejus esset cum sacrificabatur agnus, alia cum aries, alia cum juvencus, et quoque alia in sacrificiis reatus et peccati, quam in sacrificiis reliquis; similiter alia ratio vini in libamine {27}; nisi singula involvissent arcana caeli, nequaquam talia applicate ad varia cultus mandata fuissent.
[10] Ut haec varia sub unum intuitum sistantur, licet offerre illa in suo ordine,
In sacrificiis et holocaustis {28} eucharisticis erat {2} pro unoquovis agno minhah ex una decima ephae similaginis mixtae quarta hinis olei; et vinum in libamen quarta hinis. Pro unoquovis ariete erat {29} minhah ex duabus decimis similaginis, (o)et tertia hinis olei; ex vino in libamen tertia hinis. Pro unoquovis juvenco erat {29} minhah ex duabus decimis similaginis mixtae oleo, dimidio hinis, et ex vino in libamen dimidium hinis, Num. xv 4-12, xxviii [9,] 10-12, 20, 21, 28, 29, xxix 3, 4, 9, 10, 14, 15, 18, 21, 24, 27, 30, 33, 37;
quod pro agno alia ratio quantitatis similaginis, olei, et vini esset quam pro ariete et juvenco, erat causa quia agnus significabat bonum innocentiae intimum, aries bonum innocentiae medium, et juvencus bonum innocentiae (o)ultimum seu externum; sunt enim tres caeli, intimum, medium, et ultimum, inde quoque tres gradus boni innocentiae sunt; ejus crescentia a primo ad ultimum per crescentem rationem similaginis, olei, et vini, significatur; sciendum est quod bonum innocentiae sit ipsa anima caeli, quia id bonum est solum receptivum amoris, charitatis, et fidei, quae faciunt caelos; quod `agnus’ sit bonum innocentiae intimum, videatur n. 3994, 10,132, quod `aries’ sit bonum innocentiae medium seu interius, n. 10,042, et quod `juvencus’ sit bonum innocentiae ultimum seu externum, n. 9391, 9990.
[11] In sacrificiis autem pro confessione erat minhah ex placentis azymis mixtis oleo, ex {30} laganis azymis unctis oleo, ex similagine bullata placentae mixtae oleo; praeter placentas panis fermentatas, Lev. vii 11, 12; et in sacrificiis reatus (c)ac peccati, erat minhah ex decima ephae similaginis {31}, sed non oleum et tus super illam, Lev. v 11; quod non oleum et tus super minham sacrificii peccati et reatus daretur, erat causa quia per `oleum’ significatur bonum amoris, et per `tus’ verum illius boni, et per `sacrificium peccati et reatus’ significatur purificatio et expiatio a malis et inde falsis {32}, quae ideo non cum bono et (o)inde vero commiscenda erant.
[12] Praeterea de minhah Aharonis et filiorum ejus die quo ungerentur, videatur Lev. vi 13-15 [A.V. 20-22], de minhah primitiarum messis, Lev. ii 14, 15, xxiii 10, 12, 13, 17, de minhah Naziraei, Num. vi, de minhah zelotypiae, Num. v, deque minhah mundati a lepra, Lev. xiv, deque minhah cocta in clibano {33}, de minhah sartaginis, et de minhah cacabi, Lev.ii 4-7; quod nullum fermentum erit in minhah, nec ullum mel, et quod minhah omnino saliretur, ibid. vers. (x) 11, 13; quod non fermentum et mel esset in minhah, erat causa quia `fermentum’ in sensu spirituali est falsum ex malo, et `mel’ {34} jucundum externum ita commixtum cum jucundo amoris mundi, per quod etiam fermentant bona et vera caelestia, et sic dissipantur; et quod omnino saliretur, erat causa quia `sal’ significabat verum desiderans bonum, ita conjungens utrumque; quod `fermentum’ sit falsum ex malo, videatur n. 2342, 7906, 8051, 9992, quod `mel’ sit jucundum externum, ita amoris in utroque sensu {35}, n. 5620, et quod `sal’ sit verum desiderans bonum, n. 9207.
@1 et quae coeli et Ecclesiae sunt vocantur Spiritualia et coelestia$
@2 Before Ipsi$
@3 hominum cogitata$
@4 ita per id$
@5 quia ita percipiuntur$
@6 de$
@7 Jehovae IT$
@8 nostri AIT$
@9 i est$
@10 ex quo$
@11 i et$
@12 i ejus$
@13 quod$
@14 i quod$
@15 suffitus et minchah munda$
@16 i inde est$
@17 significent$
@18 et scientificum falsi, nam arbor est perceptivum et cognitivum$
@19 i et$
@20 quem significatur adoratio$
@21 significet tale quod est coeli et Ecclesiae$
@22 similiter ac$
@23 , ut supra dictum est$
@24 per coelum (d)Dominus$
@25 et per Verbum Dominus, ipsum$
@26 sic$
@27 libamen$
@28 holocaustis et sacrificiis$
@29 erit$
@30 et$
@31 similagine, decima ephae$
@32 significabatur malum et inde falsum, quae expianda$
@33 in clibano altered to clibani$
@34 est$
@35 (d)ita amorum in utroque sensu$
@1 qui$
@1 primo$
[2] Quod `holocaustum’ sit cultus Divinus, est quia holocausta et sacrificia erant principalia cultus repraesentativi apud gentem Israeliticam et Judaicam, (c)et omnia ad suum principale se referunt, et inde denominantur; quod principale cultus apud illam gentem constiterit in sacrificiis et holocaustis, et quod inde per illa significetur omne cultus in genere, videatur n. 922, 1343, 2180, 6905, 8680, 8936, (x)10,042.
[3] Sed quid cultus Divinus qui significatur per sacrificia et holocausta, paucis dicetur: per sacrificia et holocausta in specie significata est purificatio a malis et falsis, et tunc implantatio boni et veri, ac conjunctio utriusque, ita regeneratio, videatur n. 10,022, 10,053, 10,057; homo qui in his est, in genuino cultu est, nam purificatio a malis et falsis est desistere ab illis, ac fugere et aversari illa; et implantatio boni et veri (d)est cogitare et velle bonum et verum, ac loqui et facere illa; ac conjunctio utriusque est vivere ex illis, nam cum bonum et verum conjuncta sunt apud hominem, tunc ei voluntas est nova et intellectus novus, proinde vita nova; cum homo talis est, tunc in omni opere quod agit est cultus Divinus, spectat enim homo tunc Divinum in omni, id veneratur, idque amat, proinde id colit; [4] quod hoc sit genuinus cultus Divinus, illi non sciunt qui omnem cultum ponunt in adoratione et in precibus, ita in talibus quae oris et cogitationis sunt, et non in talibus quae sunt operis ex bono amoris et ex bono fidei; cum tamen Dominus nihil aliud spectat apud hominem qui in adoratione et in precibus est quam ejus cor, hoc est, ejus interiora, qualia sunt quoad amorem et (o)inde fidem; quapropter si haec non intus sunt in adoratione et in precibus, non est anima et vita in illis, sed est externum, quale est assentatorum et simulatorum {1}, qui quod nec placeant sapienti in mundo, notum est; [5] verbo, facere secundum praecepta Domini est vere cultus Ipsius, immo est vere amor et vere fides; quod etiam constare potest unicuique qui expendit; qui enim amat aliquem, et qui credit alicui, ei nihil optatius est quam velle et facere quod alter vult et cogitat, solum enim desiderat nosse ejus voluntatem et cogitationem, ita ejus beneplacitum; aliter qui non amat nec credit; similiter se habet cum amore in Deum {2}, quod etiam Dominus docet apud Johannem,
Qui habet praecepta Mea et facit illa, ille est qui amat Me: qui vero non amat Me, verba Mea non servat, xiv 21, 24:
et alibi apud eundem,
Si mandata Mea servaveritis, manebitis in amore Meo; mandatum Meum est ut ametis vos invicem, xv 10, 12.
[6] Quod cultus externus absque illo interno non sit cultus, etiam significatur per ea quae de holocaustis et sacrificiis dicuntur apud Jeremiam,
Non locutus sum cum patribus vestris super verbis holocausti et sacrificii, sed verbum hoc praecepi iis, dicendo, Oboedite voci Meae, et ero vobis in Deum, (x)vii 21-23:
apud Hoscheam,
Misericordiam volo et non sacrificium, et cognitionem {3} Dei prae holocaustis, vi 6:
apud Micham,
Num praeveniam Jehovam holocaustis? num complacebit Jehovah in milibus arietum? indicavit tibi quid bonum; et quid Jehovah requirit {4} a te, tantum facere judicium, et amare misericordiam, et humiliare se, ambulando cum Deo tuo, vi 6-8:
in Libro 1 Schemuelis,
Num complacentia Jehovae in holocaustis et sacrificiis? ecce obtemperare prae sacrificio (x)bonum, oboedientia prae adipe arietum, xv 22.
Quod ipsissimus cultus Domini consistat in vita charitatis et non in vita pietatis absque illa, videatur n. 8252-8257.
@1 simulatorum et assentatorum$
@2 Dei$
@3 cognitiones AIT$
@4 requirens$
@1 i quoque$
@2 etiam amoris et fidei$
@3 i et$
Spiritus veritatis apud vos manebit et in vobis erit; et cognoscetis quod Ego in Patre Meo, et vos in Me, et Ego in vobis; qui habet praecepta Mea et facit ea, ille est qui amat Me; ad illum veniemus et mansionem apud illum faciemus, iv 17, 18, 20, 21, 23.
[2] At apud malos Dominus non est praesens in singulis, quia illis non fides nec charitas, sed praesens est {1} in communi, per quam praesentiam illis est facultas cogitandi et volendi, et quoque recipiendi fidem et charitatem {2}, (o)sed quantum desistunt a malis; quantum vero {3} ab his non desistunt tantum apparet absens; gradus absentiae Ipsius sunt secundum absentiam veri et boni fidei et amoris; inde est quod qui in caelo sunt, in praesentia Domini sint, at qui in inferno, in Ipsius absentia.
[3] Sed usque res ita se habet: Dominus non est absens ab homine, sed homo est absens a Domino, spectat enim homo qui in malis est, retro ab Ipso; et quae tunc ei ante oculos sunt, ei praesentia sunt secundum affinitates malorum in quibus est; in altera enim vita non est spatium sed modo apparentia spatii secundum affinitates cogitationum et affectionum; se habent illa paene sicut praesentia solis (o)mundi quoad lucem et quoad calorem; sol aeque praesens est omni tempore; sed cum tellus se avertit a sole, tunc perit lux et subit umbra, primum umbra vesperae, et dein umbra noctis; et cum tellus non spectat directe ad solem {4} sed oblique, ut fit tempore hiemis, tunc perit calor et subit frigus, ac inde torpescunt et emoriuntur omnia terrae; hoc quoque vocatur {5} absentia solis, cum tamen est absentia telluris a sole, non quoad spatium sed quoad statum lucis et caloris; haec dicta sunt illustrationis causa.
@1 sed solum$
@2 amorem$
@3 sed quantum$
@4 illum$
@5 haec quoque vocantur$
@1 nam convenire$
@2 Before quod sit praesentia$
@1 significatione$
[3] Qui in externis est absque internis, credit quod talia sancta fuerint non repraesentative sed essentialiter, postquam initiata fuerunt; sed prorsus falluntur; si illa colunt ut sancta essentialiter, tunc colunt terrestria, nec procul absunt ab illis qui colunt lapides et ligna, sicut idololatrae; at qui colunt illa quae repraesentantur aut significantur, quae sunt {3} sancta Divina, illi in genuino cultu sunt {4}, nam illis externa sunt {4} modo causae mediae ad cogitandum de talibus et ad volendum talia, quae essentialia Ecclesiae sunt {4}, quae, ut supra dictum est, sunt illa quae fidei et amoris a Domino in Dominum.
[4] Similiter se habet hodie cum Sancta Cena; qui, cum frequentant illam, non cogitant (o)ex fide de Domino, Ipsius amore erga genus humanum, et de renovatione vitae secundum praecepta Ipsius, ibi {5} colunt solum panem et vinum, et non Dominum, et externa credunt sancta, quae tamen non sancta sunt in se sed ex illis quae significant, `panis’ enim ibi significat Dominum quoad bonum amoris, et `vinum’ {6} Dominum quoad verum fidei, et (o)simul receptivum ab homine, quae bina sunt {7} ipsa essentialia Ecclesiae, ita ipsa essentialia cultus, videantur n. 4211, 4217, 4735, 6135, 6789, 7850, 8682, 9003, 9127, 10,040. Ex his nunc constare potest quid in Verbo significatur per `sanctum’ et per `sanctificari.’
@1 omnia vasa ejus$
@2 omnia illorum vasa$
@3 repraesentabantur, aut significabantur, quae erant$
@4 fuerunt$
@5 illi$
@6 i significat$
@7 After Ecclesiae$
@1 Divini Domini altered to Divini a Domino$
@2 significantur altered to significabantur$
[2] Sciendum est quod quicquid repraesentabat Ipsum Dominum, hoc etiam repraesentaverit caelum, nam Divinum procedens a Domino receptum ab angelis {2} facit caelum; ipsi angeli quoad eorum proprium non faciunt caelum sed quoad Divinum quod recipiunt a Domino; quod ita sit, constare potest ex eo quod quilibet eorum (o)ibi agnoscat, credat, et quoque percipiat {3}, quod nihil boni {4} ab ipsis sit sed a Domino, et quod quicquid ab ipsis, non sit bonum; ita prorsus secundum doctrinale Ecclesiae quod omne bonum desuper veniat; quia ita, sequitur quod Divinum Domini sit quod facit vitam caelestem apud illos, proinde quod facit caelum; inde constare potest quomodo intelligendum quod Dominus sit omne in omnibus caeli, tum quod Dominus habitet ibi in Suo; ut et quod per `angelum’ in Verbo significetur aliquid Domini, de quibus in praecedentibus passim actum est.
[3] Similiter se habet cum Ecclesia: homines ibi quoad eorum proprium non faciunt Ecclesiam sed quoad Divinum quod recipiunt a Domino, nam quilibet ibi qui non agnoscit et credit quod omne bonum amoris et verum {5} fidei sit a Deo, non est ab Ecclesia; vult enim amare Deum a se, et credere in Deum a se, quod tamen nemo potest; inde quoque patet quod Divinum Domini faciat Ecclesiam, sicut facit caelum; est quoque Ecclesia caelum Domini in terris; inde (o)quoque Dominus in Ecclesia est omne in omnibus, sicut in caelo, et habitat ibi in Suo apud homines, sicut apud angelos in caelo; etiam homines Ecclesiae qui ita recipiunt Divinum Domini amore et fide, fiunt angeli caeli post vitam in mundo, et non alii.
[4] Quod Divinum Domini faciat regnum Ipsius apud hominem, hoc est, caelum et Ecclesiam apud illum, etiam docet Dominus apud
Johannem,
Spiritus veritatis apud vos manebit et in vobis erit; et cognoscetis quod Ego in Patre Meo, et vos in Me, et Ego in vobis, xiv [17,] 20;
`Spiritus veritatis’ est Divinum Verum’ procedens a Domino, de quo dicitur quod id `manebit in vobis,’ et dein quod Ipse in Patre, et illi in Ipso, et Ipse in illis, quibus significatur quod {6} erunt in Divino Domini et Divinum Domini in illis; quod Divinum Humanum {7} sit quod ibi intelligitur, patet: et alibi apud eundem,
Manete in Me, etiam Ego in vobis; quemadmodum palmes non potest fructum ferre a seipso nisi {8} manserit in vite, ita neque vos nisi in Me manseritis; qui manet in Me, et Ego in illo, hic fert fructum multum; quia sine Me non potestis facere quicquam, xv 4 [,5].(n)
@1 hic altare,$
@2 i ibi$
@3 agnoscit, credit, et quoque percipit$
@4 boni i bonum$
@5 quod amoris, et omne verum quod$
@6 Ego in Patre, et vos in Me, et Ego in vobis, ita$
@7 i Domini$
@8 semet, ni$
[2] Licet {2} (t)adhuc aliqua de opere salvationis Domini dicere: notum est in Ecclesia quod Dominus sit Salvator et Redemptor generis humani, sed paucis notum est quomodo id intelligendum est; qui in externis Ecclesiae sunt credunt quod Dominus mundum, hoc est, genus humanum, redemerit {3} per sanguinem Suum, per quem intelligunt passionem crucis; sed qui in internis Ecclesiae sunt sciunt quod per sanguinem Domini nemo salvetur sed per vitam secundum praecepta fidei et charitatis ex Verbo Domini; qui in intimis Ecclesiae sunt, {4} per sanguinem Domini intelligunt Divinum Verum procedens ab Ipso, et per passionem crucis intelligunt ultimum tentationis Domini, per quod prorsus subjugavit inferna, et simul glorificavit Humanum Suum, hoc est, id Divinum fecit; et quod per id redemerit et salvaverit omnes qui se regenerari per vitam secundum praecepta fidei et charitatis ex Verbo Ipsius patiuntur; per `sanguinem Domini’ etiam in sensu interno, secundum (x)quem angeli in caelis percipiunt Verbum, intelligitur Divinum Verum procedens a Domino, videatur n. 4735, (x)5476, 6978, 7317, 7326, 7850, 9127, (x)9393, 10,026, 10,033.
[3] Sed quomodo salvatus et redemptus est {5} homo a Divino, per quod subjugaverit inferna ac glorificaverit Humanum Suum, nemo scire potest nisi sciat quod apud unumquemque hominem sint angeli e caelo ac spiritus ab inferno, et quod nisi illi adsint apud hominem jugiter, homo non possit aliquid cogitare et aliquid velle; et sic quod homo quoad interiora sua sit vel sub dominio spirituum qui ab inferno vel sub dominio angelorum e caelo; cum hoc primum notum est, tunc sciri potest quod nisi Dominus prorsus subjugaverit inferna, et omnia tam ibi quam in caelis redegerit in ordinem, nemo salvari potuerit; pariter nisi Dominus Humanum Suum Divinum fecerit, et per id Sibi acquisiverit Divinam Potestatem {6} super inferna et super caelos in aeternum; nam absque Divina Potestate nec inferna nec caeli in ordine teneri possunt; potentia (o)enim per quam existit aliquid, erit perpetua ut subsistat, nam subsistentia est {7} perpetua existentia; [4] ipsum Divinum, quod Pater vocatur, absque Divino Humano, quod (t)dicitur Filius, id non efficere potuit {8}, quoniam ipsum Divinum absque Divino Humano non pertingere potest ad hominem, ne quidem ad angelum, cum humanum genus se prorsus removit a Divino, ut factum est in fine temporum, cum amplius nulla fides et nulla charitas, quapropter tunc Dominus in mundum venit, ac restauravit omnia, et hoc ex Humano Suo, ac ita salvavit et redemit hominem per fidem et amorem in Dominum a Domino; hos enim Dominus ab infernis et a damnatione aeterna detinere potest, non autem illos qui rejiciunt fidem et amorem ab Ipso in Ipsum, nam hi rejiciunt salvationem et redemptionem.
[5] Quod ipsum Divinum per Divinum Humanum id faciat, constat ex pluribus locis in Verbo, ut ab illis ubi Divinum Humanum, quod est Filius Dei, vocatur dextra et bracchium Jehovae, et ubi dicitur quod Domino omnis potestas in caelis et in terris; quod Dominus dicatur `dextra’ et `bracchium Jehovae,’ videatur n. 10,019, et quod Ipsi omnis potestas in caelis et in terris, n. 10,089; quod Dominus ex (d)Divino Humano subjugaverit inferna, (c)ac redegerit omnia ibi et in caelis in ordinem, et simul tunc glorificaverit Humanum Suum, hoc est, Divinum id fecerit, citata n. 9528, et n. 9715, 9809, 9937, 10,019; et quod ipsum Divinum, quod Pater vocatur, per Divinum Humanum id effecerit, patet apud Johannem,
In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum; omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est; et Verbum caro factum est et habitavit inter nos, i 1-3, 14;
quod ibi Dominus quoad Divinum Humanum sit qui vocatur `Verbum,’ patet, nam dicitur `Verbum caro factum est’: et porro,
Deum nemo vidit unquam; unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, Ille exposuit, vers. (x)18:
et alibi apud eundem,
Non vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, v 37:
et apud eundem,
Ego sum via, veritas, et vita; nemo venit ad Patrem nisi per Me; abhinc cognovistis Patrem et vidistis Ipsum; qui videt Me videt Patrem, xiv 6, 7, 9:
et apud Matthaeum,
Nemo cognoscit Patrem nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare, xi 27.
Ex his nunc constare potest quid opus salvationis (o)et redemptionis, et quod id sit ex Divino Humano Ipsius.
@1 de illis$
@2 i hic$
@3 i et salvaverit$
@4 si ut sunt angeli in coelis,$
@5 sit$
@6 inde Ipsi Divina potestas$
@7 est enim subsistentia$
@8 potest$
[2] Quod per `habitare in medio’ cum de Domino, significetur praesentia Ipsius et influxus per Divinum Bonum, est quia Dominus influit et praesens est apud hominem in ejus bono quod recipit a Domino; bonum enim facit ipsum hominem; nam quisque talis est, quale ejus bonum; per bonum intelligitur amor, nam omne quod amatur vocatur bonum; quod amor seu bonum ejus faciat hominem, scit unusquisque qui alterum explorat, nam cum (d)illum exploraverat, ducit illum per ejus amorem quocumque vult, usque adeo ut cum in amore suo tenetur, non amplius sui juris sit, et tunc rationes quae contra amorem sunt, ad nihil valent, at quae cum amore sunt, ad omnia valent.
[3] Quod ita sit, (o)etiam patet manifeste in altera vita; ibi spiritus omnes noscuntur ex suis amoribus, et cum in illis tenentur, non possunt quicquam facere contra illos, nam facere contra illos est facere contra semet; sunt ideo {1} formae suorum amorum; qui in caelis sunt, sunt formae charitatis et amoris caelestis, tanta pulchritudine ut describi nequeant; qui autem in infernis sunt, sunt formae (o)suorum amorum, qui sunt sui et mundi, consequenter etiam formae odii et vindictae, ita {2} talia monstra ut nec describi possint.
[4] Cum itaque totus homo est qualis ejus amor, patet quod Dominus non possit praesens esse in amore malo sed in amore bono apud hominem, ita in bono ejus; creditur quod Dominus in vero quod vocatur fidei praesens sit, sed non praesens est in vero absque bono, at {3} (x)ubi bonum est, ibi praesens est in vero per bonum, (c)et tantum in vero quantum ducit ad bonum, et quantum procedit a bono; verum absque bono non dici potest esse intus in homine, est solum {4} in memoria ejus ut scientificum quod non intrat hominem et facit illum priusquam fit vitae; et tunc fit vitae cum amat illud, et ex amore vivit secundum illud; cum hoc fit, tunc Dominus habitat apud illum; hoc {5} etiam Dominus docet apud Johannem,
Qui habet praecepta Mea et facit illa, ille est qui amat Me, et Ego amabo illum, et manifestabo illi Me Ipsum; et Pater Meus amabit illum, et ad illum veniemus, et mansionem apud illum faciemus, xiv 21, 23;
`manifestare Se Ipsum’ est illustrare in veris fidei ex Verbo, `venire ad illum’ est praesens esse, et `mansionem facere apud illum’ est habitare in ejus bono.
@1 etiam$
@2 et passim$
@3 et$
@4 enim$
@5 quod$
Puer natus est nobis, Filius datus est nobis, super cujus umero principatus, vocatur {3} nomen Ipsius Deus, Heros, Pater aeternitatis, Princeps pacis, ix 5 [A. V. 6]:
et apud eundem,
Virgo concipiet et pariet, et vocabitur nomen Ipsius Immanuel, quod est, Deus nobiscum, vii 14; Matth. 1 23.
Quod hic per `ero illis in Deum’ significetur praesentia et influxus Domini in verum, patet quoque ex eo quod per `habitabo in medio filiorum Israelis’ significetur praesentia Domini et influxus Ipsius per bonum; in Verbo enim ubi agitur de bono, etiam agitur de vero, ob conjugium caeleste, quod est boni et veri, in singulis ibi, videantur citata n. 9263, 9314.
@1 i qui dicatur$
@2 i etiam$
@3 vocabitur AI$
Petrus dixit, Nos credidimus et cognovimus quod Tu sis Christus Filius Dei viventis, vi 69:
apud eundem,
Jesus dixit, Operibus credite, ut cognoscatis et credatis quod Pater in Me, et Ego in Patre, x 38:
apud eundem,
Jesus dixit, Si cognovistis Me, Patrem Meum cognovistis; et abhinc cognovistis Ipsum, et vidistis Ipsum, xiv 7:
apud eundem,
Mittetur Spiritus veritatis, quem mundus non potest accipere, quoniam non videt Illum nec cognoscit Illum; vos autem cognoscitis Illum, quia apud vos manet, et in vobis erit, xiv 16 [, 17]:
apud Marcum,
Jesus locutus est in parabolis ut videntes videant et non cognoscant, iv 11, 12:
apud Jeremiam,
Ut cognoscas et videas quod malum et amarum deserere Jehovam Deum tuum, ii 19:
apud eundem,
De hoc glorietur qui gloriatur, intelligere et cognoscere Me quod Ego Jehovah, ix 23 [A. V. 24]:
apud Hoscheam,
Desponsabo te Mihi in fide, et cognosces Jehovam, ii 20;
[3] in illis locis `cognoscere’ est percipere, et percipere est ex bono, `intelligere’ autem {2} et `videre’ est ex vero, nam qui in bono seu in amore sunt, intus in se percipiunt quod ita sit, qui autem in vero seu in fide sunt, intus in se vident; quapropter illis qui in caelesti regno (o)Domini sunt, est perceptio quod ita sit, at vero illis qui in regno spirituali (o)Domini sunt, est fides quod ita sit, videantur loca citata n. 9277, tum n. 9992, 9995, 10,105, et quid perceptio, n. 125, 371, 483, 495, 503, 521, 536, 597, 607, 1121, 1384, 1387, 1398, 1442, 1919, 2144, 2515, 2831, 3528, 5121, 5145, 5227, 7680, 7977, 8780. Quia `cognoscere’ in proprio sensu significat percipere ex bono, ideo quoque dicitur cognoscitur {3} ex corde, Deut. viii 5, `ex corde’ enim est ex bono amoris, n. 3883-3896, 7542, 9050, 9300, (x)9495; et {4} ideo facere bonum dicitur cognoscere Jehovam, Jer. xxii 16. Inde patet quod per `cognoscent quod Ego Jehovah Deus eorum’ significetur perceptivum quod a Domino omne bonum et verum.
@1 refert$
@2 i credere$
@3 cognoscere$
@4 quoque$
[4] Est enim homo ita creatus ut quoad internum suum sit formatus ad imaginem caeli, et quoad externum suum ad imaginem mundi, n. 6057, 9279, ob finem ut caelum et mundus apud hominem conjuncta sint, et (o)ut sic Dominus {4} per illum possit influere e caelo in mundum, et hunc regere, in particulari apud unumquemvis et in communi apud omnes, ac ita conjungere utrumque, et per id {5} facere ut in mundo etiam sit instar caeli; sed cum homo solum curat mundum {6}, clausum est caelum apud illum; at cum (t)elevari se patitur a Domino, tunc aperitur caelum apud illum, et ei subjicitur mundus; et cum hoc fit, infernum ab eo separatur et removetur; et tunc primum homo scit quid bonum et quid malum, non autem prius; hoc est quod vocatur `imago Dei’ apud hominem, Gen. i 27, 28.(s)
[5] Haec dicta sunt ut sciatur (m)quid spiritualis et quid naturalis homo, et quod mere naturalis homo, nisi factus sit spiritualis a Domino, sit infernum; consequenter ut sciatur(n) cur per `Aegyptum’ significatur infernum, cum etiam naturale et ejus scientificum {7}; quod per `Aegyptum’ significetur scientificum, videantur citata n. 9340, et quod inde naturale, citata n. 9391, et quod infernum, n. 8866, 9197.
@1 seu$
@2 i sunt,$
@3 in caligine mentis apparet$
@4 After illum$
@5 sic$
@6 i et quae mundi sunt$
@7 scientifica$
@1 i hoc est, Domino,$
@2 i et influxus$
@3 coelis altered to coelo$
@4 ita$
@1 quod$
@2 ex Divino Esse, quod$
@3 i illorum, seu in medio$
@4 See p. ix preliminary note 1. A ends here.$
10159. Continuatio de Secunda Tellure in Caelo Astrifero
Quoniam de Deo invisibili et visibili cum illis locutus sum, memorare licet quod paene omnes in universo colant Deum sub forma visibili, et quidem in idea sua sub forma humana, et quod hoc insitum sit; quod insitum sit, est ex influxu e caelo, nam, quod memorabile, angeli qui elevantur usque in sphaeram tertii caeli, in perceptionem manifestam de eo veniunt; causa est quia omnes in eo caelo in amore Domini sunt, et inde quasi in Domino; et quia omnis perceptio, qualis est angelis ibi, est ex ordine et ex fluxu caeli; caelum enim in toto suo complexu refert unum hominem, ut constare potest ex illis quae de caelo ut Maximo Homine ad finem plurium capitum ostensa sunt videantur loca citata n. 10,030 fin.; quod caelum in toto suo complexu referat unum hominem, est ex Divino Humano Domini, ex hoc enim influit Dominus in caelum facit illud, et format ad Sui similitudinem. Sed hoc arcanum aegre capi potest ab illis qui insitum hoc per propriam intelligentiam apud se exstirpaverunt.
[2] Perceptum est ab antiquissimis qui fuerunt ex nostro tellure, quod similiter suo tempore vixissent et quod tunc nescivissent quid esset imperare aliis ex amore sui, et coacervare opes ultra necessitates ex amore mundi; et quod tunc illis pax interna et simul externa, et inde caelum apud hominem. Ea tempora ideo a vetustis scriptoribus dicta fuerunt saecula aurea, et descripta per quod justum et aequum ex lege inscripta cordibus egerint. Status vitae illorum temporum describitur in Verbo per habitare sub se secure et solitarie, absque valvis et vectibus; et quia habitacula eorum fuerunt tentoria, ideo in memoriam exstructum fuit tentorium, quod pro domo Dei fuit, et dein institutum est festum tentoriorum, in quo laetarentur ex corde; et quoniam illi qui ita vixerunt erant absque vesano amore imperandi propter se et lucrandi mundum propter mundum, ideo caelum tunc demisit se ad illos, et Dominus in forma humana multis visus fuit.
10167. EXODI
CAPUT TRICESIMUM DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Pauci sciunt e qua origine existit amor conjugialis; qui e mundo cogitant credunt quod ex natura, qui autem e caelo, credunt quod ex Divino ibi.
Et erunt duo in unam carnem, quare non amplius sunt duo sed una caro, xix (x)4-6; Gen. ii 23, 24.
CAPUT XXX
{1} 1. Et facies altare suffitionis suffimenti, lignis schittim facies illud.
@1 See p. ix preliminary note i. A begins here.$
2. Cubitus longitudo ejus, et cubitus latitudo ejus; quadratum erit; et duo cubiti altitudo ejus; ex illo cornua ejus.
3. Et obduces illud auro puro, tectum ejus et parietes ejus circumcirca et cornua ejus; et facies ei limbum auri circumcirca.
4. Et duos annulos auri facies ei desub limbo ejus, super duabus costis ejus, facies super duobus lateribus ejus; et erit ad receptacula vectibus, ad portandum illud in illis.
5. Et facies vectes lignis schittim, et obduces illos auro.
6. Et dabis illud ante velum, quod super arca testimonii, ante propitiatorium quod super testimonio, quo conveniam te ibi.
7. Et suffiet super illo Aharon suffimentum aromatum in mane in mane, in adornando lucernas suffiet illud.
8. Et in ascendere faciendo Aharon lucernas inter vesperas suffiet illud; suffimentum juge coram JEHOVAH in generationes vestras.
9. Non ascendere facietis super illo suffimentum alienum, et holocaustum et minham, et libamen non libabitis super eo.
10. Et expiabit Aharon super cornubus ejus semel in anno de sanguine peccati expiationum, semel in anno expiabit super illo in generationes vestras; sanctum sanctorum hoc JEHOVAE.
11. Et locutus est JEHOVAH ad Moschen, dicendo,
12. Cum sustuleris summam filiorum Israelis quoad numeratos illorum, et dabunt quisque expiationem animae suae JEHOVAE in numerando illos, et non sit in illis plaga in numerando illos.
13. Hoc dabunt omnis transiens super numeratos, dimidium sicli in siclo sanctitatis, viginti oboli siclus, dimidium sicli sublatio JEHOVAE.
14. Omnis transiens super numeratos a filio viginti annorum et supra, dabit sublationem JEHOVAE.
15. Dives non dabit plus, et pauper non dabit minus, ex dimidio sicli ad dandum sublationem JEHOVAE, ad expiandum super animabus Nostris.
16. Et accipies argentum expiationum a cum filiis Israelis, et dabis illud ad opus tentorii conventus; et erit filiis Israelis ad recordationem coram JEHOVAH, ad expiandum super animabus vestris.
17. Et locutus est JEHOVAH ad Moschen, dicendo,
18. Et facies labrum aeris, et basin ejus aere, ad lavandum, ei dabis illud inter tentorium conventus et inter altare, et dabis ibi aquas
19. Et lavabunt Aharon et filii ejus ex eo manus suas et pedes suos.
20. In intrando illos in tentorium conventus, lavabunt aquis, ne moriantur, vel in accedendo illos ad altare ad ministrandum, ad adolendum ignitum JEHOVAE.
21. Et lavabunt manus suas et pedes suos, ne moriantur; et erit illis statutum saeculi, illi et semini illius, generationibus illorum.
22. Et locutus est JEHOVAH ad Moschen, dicendo,
23. Et tu accipe tibi aromata praecipua, myrrham optimam quingenta, et cinnamomum aromaticum dimidium ejus quinquaginta e ducenta, et calamum aromaticum quinquaginta et ducenta,
24. Et casiam quingenta, in siclo sanctitatis; et oleum olivae hinem.
25. Et facies illud oleum unctionis sanctitatis, unguentum unguenti opus unguentarii, oleum unctionis sanctitatis erit.
26. Et unges illo tentorium conventus, et arcam testimonii.
27. Et mensam et omnia vasa ejus, et candelabrum et vasa ejus, et altare suffitus.
28. Et altare holocausti, et omnia vasa ejus, et labrum et basin ejus.
29. Et sanctificabis illa, et erunt sanctum sanctorum; omnis tangens illa sanctificabitur.
30. Et Aharonem et filios ejus unges, et sanctificabis eos ad fungendum sacerdotio Mihi.
31. Et ad filios Israelis loqueris, dicendo, Oleum unctionis sanctitatis erit hoc Mihi in generationes vestras
32. Super carnem hominis non fundetur; et in qualitate ejus non facietis sicut illud, sanctum hoc, sanctum erit vobis.
33. Vir qui fecerit unguentum sicut illud, et qui dederit ex illo super alienum, et exscindetur e populis suis.
34. Et dixit JEHOVAH ad Moschen, Accipe tibi aromata fragrantia, stacten, et onychen, et galbanum, fragrantia, et tus purum; tantum in tanto erit.
35. Et facies illud suffimentum unguentum opus unguentarii, salitum, purum, sanctum.
36. Et tundes ex illo minutim, et dabis de illo ante testimonium in tentorio conventus, quo conveniam te ibi; sanctum sanctorum erit vobis.
37. Et suffimentum quod facis in qualitate ejus, non facietis vobis; sanctum erit tibi JEHOVAE.
38. Vir qui fecerit sicut illud ad faciendum odorem eo, et exscindetur e populis suis.
CONTENTA
10175a. {1} Agitur in hoc capite de altari suffitus, de expiatione cujusvis per argentum de labro et lavatione inde, et de praeparatione olei unctionis, et suffimenti. Per suffitionem in sensu interno significatur auditio et receptio omnium cultus quae ex amore et charitate, a Domino; per expiationem cujusvis per argentum significatur addicatio omnium cultus Domino et nihil sibi, ut nulli sit meritum; per labrum et lavationem significatur purificatio a malis primum in omni cultu; per praeparationem olei unctionis significatur qualitas amoris in cultu; et per praeparationem suffimenti qualitas cultus inde.
@1 10,176 A, 10,175 1/2 T. I has no number at all.$
10176. SENSUS INTERNUS
Vers. 1-10. Et facies altare suffitionis suffimenti, lignis schittim facies illud. Cubitus longitudo ejus, et cubitus latitudo ejus; quadratum erit; et duo cubiti altitudo ejus; ex illo cornua ejus. Et obduces illud auro puro, tectum ejus [et] parietes ejus circumcirca et cornua ejus; et facies ei limbum auri circumcirca. Et duos annulos auri facies ei desub limbo ejus, super duabus costis ejus, facies super duobus lateribus ejus; et erit ad receptacula vectibus, ad portandum illud in illis. Et facies vectes lignis schittim, et obduces illos auro. Et dabis illud ante enim, quod super arca testimonii, ante propitiatorium quod super testimonio, quo conveniam te ibi. Et suffiet super illo Aharon suffimentum aromatum in mane in mane, in adornando lucernas suffiet illud. Et in ascendere faciendo Aharon lucernas inter vesperas suffiet illud; suffimentum juge coram Jehovah in generationes vestras. Non ascendere facietis super illo suffimentum alienum, et holocaustum et minham, et libamen non libabitis super eo. Et expiabit Aharon super cornubus ejus semel in anno de sanguine peccati expiationum, semel in anno expiabit super illo in generationes vestras; sanctum sanctorum hoc Jehovae. `Et facies altare suffitionis suffimenti’ significat repraesentativum auditionis et receptionis gratae omnium cultus quae ex amore et charitate a Domino: `lignis schittim facies illud’ significat ex amore (o)Divino: `cubitus longitudo ejus, et cubitus latitudo ejus’ significat aequum ex bono et ex vero {1}: `quadratum erit’ significat sic perfectum: `et duo cubiti altitudo ejus’ significat `gradus boni et veri, et eorum’ conjunctionem: `ex illo cornua ejus’ significat veri potentias ex bono {2} amoris et charitatis: `et obduces illud auro puro’ significat repraesentativum omnium cultus ex bono: `tectum ejus’ significat in parietes ejus’ significat interiora: `et cornua ejus’ significat exteriora: `et facies ei limbum auri circumcirca’ significat terminationem ex bono ne adeantur et laedantur a malis: `et duos annulos auri facies ei desub limbo’ significat sphaeram Divini Boni, per quam conjunctio (o)et conservatio: `super duabus costis ejus’ significat cum veris ab una parte: `facies super duobus lateribus ejus’ significat cum bono ab altera: `et erit ad receptacula vectibus’ significat potentiam veri ex bono ibi: `ad portandum illud in illis’ significat (d)inde conservationem in statu: `et facies vectes lignis schittim’ significat potentiam ex bono amoris Domini: `et obduces illos auro’ significat {3} fundationem omnium super bono: `et dabis illud ante velum, quod super arca testimonii’ significat in caelo interiore ubi id conjungitur caelo intimo: `ante propitiatorium quod super testimonio’ significat ubi auditio et receptio omnium cultus ex bono amoris (o)a Domino: `quo conveniam te ibi’ significat sic praesentiam et influxum Domini: `et suffiet super illo Aharon’ significat elevationem cultus ex amore et charitate a Domino: `suffimentum aromatum’ significat (o)auditionem et receptionem gratam: `in mane in {4} mane’ significat cum status amoris in claro est: `in adornando lucernas suffiet illud’ significat cum verum etiam venit in suam lucem: `et in ascendere faciendo Aharon lucernas inter vesperas suffiet illud’ significat elevationem etiam in statu (o)amoris obscuro cum (o)etiam verum est in sua umbra: `suffimentum juge coram Jehovah’ significat in omni cultu ex amore (o)a Domino: `in generationes vestras’ significat in aeternum illis qui in fide ex amore: `non ascendere facietis super illo suffimentum alienum’ significat non cultum ex alio amore quam Domini: `et holocaustum et minham’ significat [quod] non (o)ibi repraesentativum (o)regenerationis per vera et bona amoris caelestis {5}: `et libamen non libabitis super eo’ significat non ibi repraesentativum regenerationis per vera et bona amoris spiritualis {6}: `et expiabit Aharon super cornubus ejus’ significat purificationem a malis per vera fidei quae ex bono amoris’: `semel in anno’ significat perpetuo: `de sanguine peccati expiationum’ significat per vera quae ex bono innocentiae: `semel in anno expiabit super illo’ significat remotionem malorum perpetuam {7}: `in generationes vestras’ significat qui ab Ecclesia in veris et bonis fidei: `sanctum sanctorum hoc Jehovae’ significat quoniam ex Divino Caelesti.
@1 i inde$
@2 i quod$
@3 i sic$
@4 et cp. n 10,200$
@5 i intimi$
@6 nec repraesentativum veri coelestis quod ex amore intimo$
@7 de sanguine peccati expiationum semel in anno, significat per vera quae ex bono innocentiae, quae purificant: expiabit super illo, significat remotionem malorum$
[2] Quod altare {3} pro suffitu factum sit, et non mensa, erat causa quia altaria apud gentem Israeliticam principalia repraesentativa cultus ex amore erant, ignis enim erat super illis, et per `ignem’ significatur amor et charitas ex quibus cultus; quod altaria fuerint principalia repraesentativa cultus {4}, videatur n. 4192, 4541, 8623, 8935, 8940, 9714.
[3] Quod altare suffitus repraesentaverit auditionem et receptionem omnium cultus (o)quae ex amore et charitate, erat quia per fumum et inde per fumigationem significabatur id quod elevatur in altum, ac per odorem fumi id quod gratum est, proinde id quod auditur et recipitur a Domino; et id solummodo gratum est, et recipitur a Domino, quod ex amore et charitate est; inde quoque erat quod altare illud obductum fuerit auro, et dictum altare aureum, nam `aurum’ significat bonum amoris et charitatis, videantur citata n. 9874, et n. 9874, (a)9881.
[4] Quod id solum gratum sit, et ideo {5} audiatur et recipiatur a Domino, quod ex amore et charitate est, est quia amor facit totum hominem, homo (x)enim talis est qualis ejus amor; inde est quod angeli in caelis sint amores et charitates in forma; ipsa forma illis inde est forma humana, quoniam Dominus, (m)Qui est in illis et format illos,(n) quoad Divinum Humanum {6} est ipse Divinus Amor; inde est quod ex faciebus illorum, ex loquela eorum, et ex gestibus illorum, et (o)praecipue ex sphaeris affectionum, quae ex illis ad distantiam effluunt, percipiatur clare, quales sunt quoad amorem; [5] et quia amor in Dominum et charitas erga proximum sunt (c)a Domino, et quia amor est conjunctio spiritualis, ideo quicquid inde procedit, auditur et recipitur a Domino; sanctum autem et pium quod non inde est, quidem auditur sed non recipitur grate, est enim sanctum et pium hypocriticum, nam est solum externum absque interno; et (o)sanctum externum absque interno non penetrat quam ad primum limen caeli, et ibi dissipatur; sanctum autem externum ex interno penetrat usque in caelum, secundum interni quale, ita ad Dominum; nam sanctum {7} externum absque interno est solum ex ore et ex gestibus, at sanctum externum ex interno est simul ex corde {8}; de hoc et illo sancto, videantur quae n. 8252-8257 dicta et ostensa sunt.
[6] In tentorio {9} extra velum erat mensa super qua panes facierum, erat quoque candelabrum cum lucernis, et erat altare suffitus; per panes facierum repraesentabatur amor in Dominum, per lucernas candelabri repraesentabatur charitas et fides, et per suffitum super altari {10} repraesentabatur cultus inde; quapropter {11} suffiebatur quovis mane et quavis vespera, cum adornabantur lucernae; inde etiam patet quod per suffitionem repraesentatus fuerit cultus Domini ex amore et charitate; per ipsum tentorium in quo illa, repraesentabatur caelum, ubi omnis cultus talis est; quod panes repraesentaverint bonum caeleste, quod est bonum amoris in Dominum, videatur n. 9545, quod candelabrum repraesentaverit bonum spirituale, quod est bonum charitatis erga proximum et bonum fidei, n. 9548-9561, et quod tentorium repraesentaverit caelum, n. 9457, 9481, 9485, 9784, 9963.
[7] Cum dicitur cultus, intelligitur id sanctum, quod fit per preces, adorationes, confessiones, et per similia quae ex internis, quae sunt amoris et charitatis, procedunt, illa cultus sunt quae intelliguntur {12} per `suffitionem,’ ut constare potest (c)a sequentibus his locis: apud Davidem,
Acceptae sunt preces meae, suffimentum coram Te, Ps. cxli 2:
apud Johannem,
Quattuor animalia et viginti quattuor seniores ceciderunt ante Agnum, habentes quilibet citharas, et phialas aureas plenas suffimentis, quae sunt preces sanctorum, Apoc. v 8:
apud eundem,
Angelus habens turibulum aureum, et dati sunt (x)illi suffitus multi, ut daret precibus sanctorum omnium super altare aureum, quod coram throno; ascendit fumus suffituum e precibus sanctorum, Apoc. viii 3, 4;
[8] (m)quia per suffitum {13} significabatur cultus et ejus elevatio, ita auditio et receptio a Domino, ideo mandabatur a Moscheh, ut sumerent acerras cum ture, et suffirent coram Jehovah, ut inde scirent quem (o)Jehovah eligeret, ita quem audiret, Num. xvi 1 seq.; et cum (x)murmuravit populus, quod Aharon (x)cucurrerit in medium congregationis (o)cum suffitu, cum plaga incepit, et sic sedaverit {14} illam, Num. xvii 11-13 [A. V. xvi 46-48]:(n) apud Malachiam,
Ab ortu solis usque ad occasum magnum erit nomen Jehovae apud gentes, et in omni loco suffitus allatus nomini Meo, et minhah munda, i 11;
additur `minhah munda’ quia per eam significatur bonum amoris, n. 10,137 apud Moschen,
Filii Levi docebunt judicia Jacobum, et legem Tuam Israelem; ponent suffitum in nasum Tuum, et holocaustum super altare Tuum, Deut. xxxiii 10;
(o)dicitur `ponere suffitum in nasum’ quia per `nares’ significatur perceptio, n. 4624-4634; additur hic `holocaustum,’ quia per id etiam {15} significatur quod ex bono amoris.
[9] Per `suffire’ autem in opposito sensu significatur cultus ex amoribus contrariis, qui sunt amores sui et mundi, ut per suffire diis aliis, Jer. i 16, xliv 3, 5; per suffire idolis, Ezech. viii 11, xvi 18; et per adolere suffimentum balibus, Hos. ii 13.
[10] Quoniam suffitiones significabant talia quae elevantur sursum et quae acceptantur a Divino, ideo etiam apud gentiles inter eorum religiosa adhibitae fuerunt; quod tura, turibula, et acerrae apud gentem Romanam, et alibi, in usu fuerint, ex historicis notum est; religiosum tale derivatum est ex Antiqua Ecclesia, quae per plures regiones Asiae, ut per Syriam, Arabiam, Babyloniam, Aegyptum, {16} Canaanem, extensa fuit; illa Ecclesia fuerat Ecclesia repraesentativa, ita consistens in externis quae repraesentabant interna, quae sunt caelesti et spiritualia; ab illa (o)Ecclesia translata sunt plura religiosa ad gentes circumcirca, et inter illa quoque suffitiones, inde per Graeciam in Italiam; similiter etiam ignes perpetui, quibus (o)custodiendis praeponebant castas virgines, quas Vestas vocabant.
[11] Suffitiones {17} in Antiqua Ecclesia, et inde in Israelitica, parabantur ex fragrantibus, (o)ut ex stacte, onyche, galbano, et ture, ex causa quia odor significabat {18} perceptionem, et odor fragrans perceptionem gratam, videatur {19} n. 925, 1514, 1517-1519, 3577, 4624-4634, 4748, 10,054; `tus’ autem in specie significat verum fidei {20}, ideo cum tus nominatur in Verbo, adjungitur etiam oleum, panis, minhah, vel {21} aurum, per quae significatur bonum {22} amoris, ut apud Esaiam,
Omnes e Scheba venient, aurum et tus portabunt, et laudes Jehovae annuntiabunt, lx 6:
similiter illi qui ex oriente (o)venerunt apud Matthaeum,
Venerunt sapientes ex orientalibus, quaerentes Dominum tunc natum, aperientes thesauros suos, et obtulerunt aurum, tus, et myrrham, ii 1, 2, 11;
quod illi qui ex oriente, et filii orientis dicti fuerunt, in Verbo significent illos qui in cognitionibus boni et veri (o)erant, videatur n. 3249, 3762; similiter Scheba, n. 1171, 3240; quod `aurum’ significet bonum amoris,
citata n. 9874 et n. 9881: [12] apud Jeremiam,
Adferent holocaustum et sacrificium, et minham, et tus, xvii 26;
per `minham’ similiter significatur bonum amoris, n. 9992, 10,137; inde patet quod per `tus’ in Verbo {23} significetur verum quod fidei, nam in Verbo ubi dicitur de bono, etiam dicitur de vero, ob conjugium caeleste, quod est boni et veri, in singulis ibi, videantur citata n. 9263, 9314; inde quoque erat quod super minhah esset oleum et quoque tus, Lev. ii 1, 2, 15, non autem {24} super minhah quae pro peccato, Lev. v 11, et super minhah zelotypiae, Num. v 15; quod non super his minhis, erat quia dabantur pro expiatione a malis, et quamdiu homo in expiatione est, non recipere potest bonum amoris et verum fidei, mala enim obstant; aliter post expiationem seu remotionem (c)illorum. Quoniam bonum quod amoris non dabile est nisi etiam simul verum quod fidei, bonum enim producit verum, ac in vero comparat sibi suum quale, et format se; inde erat quod super omni minhah esset tus; et quoque super panibus facierum, qui super mensa in tentorio conventus, Lev. xxiv 7, `panes’ enim significabant bonum amoris, n. 3478, 3813, 4211, 4217, 4735, 4976, 8410, 9323, 9545, 10,040, 10,137.
@1 suffitus$
@2 i quae$
@3 After suffitu$
@4 nam ignis super illis, per quem repraesentabatur amor et charitas, et inde significabant cultum$
@5 inde$
@6 Humanum suum$
@7 sanctum erum$
@8 i , et ex corde est ex amore$
@9 i conventus$
@10 altare IT$
@11 i etiam$
@12 ille cultus est qui intelligitur$
@13 suffitionem$
@14 sedavit$
@15 quoque$
@16 i et$
@17 Suffitiones altered to Suffitus$
@18 significat$
@19 videantur$
@20 et quia omne perceptivum gratum in coelis existit ex talibus, et vocantur coelestia et spiritualia, ideo quae significabant talia ad confectionem suffitus adhibebantur, et quia thus in specie significat spirituale, hoc est, verum quod fidei$
@21 aut$
@22 quod$
@23 specie$
@24 praeter$
@1 nam$
@2 i , ex causa quia illa ex Divino sunt$
@1 i quae mensuratur$
@2 ita quoque oriens$
[2] Sunt duplicis generis gradus, nempe gradus in longitudinem et {2} latitudinem, et gradus quoad altitudinem et {2} profunditatem; hi gradus ab illis valde differunt; gradus longitudinis et latitudinis sunt qui succedunt a medio ad peripherias, at gradus altitudinis procedunt ab interioribus ad exteriora; illi gradus, nempe longitudinis et latitudinis, sunt gradus qui a medio decrescunt continue ad peripherias, sicut decrescit lux a flamma usque ad suum obscurum, et sicut visus oculi ab objectis proximis ad objecta maxime dissita, ac sicut visus intellectualis ab illis quae in luce sunt ad illa quae in umbram intrant; at gradus altitudinis, qui procedunt ab intimis ad extrema seu a supremis ad infima, non sunt continui sed discreti; se (t)habent enim sicut intima seminis ad ejus {3} exteriora, et sicut intima hominis ad ejus extrema, ac sicut intimum caeli (o)angelici ad ejus extremum; hi gradus discriminati sunt, ita {4} distincti sicut producens et productum; [3] quae in interiore gradu sunt perfectiora sunt illis quae in gradu exteriore, et non alia intercedit similitudo {5} quam per correspondentias; inde est quod qui in intimo caelo sunt perfectiores sint quam (o)illi qui in medio, et hi perfectiores quam qui in ultimo; similiter in homine in quo caelum, intimum ejus in perfectiore statu est quam medium, et hoc in perfectiore quam ultimum; et consociant se non aliter quam per correspondentias; quae quales sunt, in explicationibus quae praecedunt multis ostensum est.
[4] Qui non perceptionem horum graduum sibi comparat, nequaquam potest scire discrimina caelorum, et discrimina facultatum interiorum et exteriorum hominis, ita nec discrimen inter animam et corpus {6}; etiam prorsus non capere potest quid sensus internus Verbi, et ejus discrimen a sensu externo; immo nec discrimen inter mundum spiritualem et mundum naturalem; ne quidem {7} intelligere potest quid et unde correspondentiae et repraesentationes, et vix {8} quid influxus: sensuales homines haec discrimina non capiunt, faciunt enim crescentiam et decrescentiam secundum (o)hos gradus continuam, ita hos gradus similes gradibus longitudinis et latitudinis, quapropter etiam foris stant et e longinquo ab intelligentia; [5] hi gradus sunt gradus altitudinis, ideo per altum in Verbo intelligitur interius, n. (x)2148, 4210, 4599, et quia interius, etiam perfectius; inde est quod Dominus in Verbo dicatur Altissimus, quia est ipsa perfectio, ipsa Intelligentia et Sapientia, ei ipsum Bonum et Verum; et inde est quod caelum (x)dicatur esse in alto quia in perfectione, intelligentia, sapientia, bono et vero {9} a Domino; ac ideo infernum dicitur esse in profundo, quia ibi nulla perfectio, intelligentia et sapientia, ac nullum bonum et verum.
@1 sint$
@2 seu$
@3 seminum ad eorum$
@4 sunt discriminati, sunt ita$
@5 similitudo intercedit alia$
@6 animae et corporis$
@7 nec$
@8 correspondentia, et repraesentio [repraesentatio intended], imo$
@9 i sunt$
[2] Quod omnis potentia sit veri ex bono amoris, non capere possunt illi qui de potentia (o)solum materialem ideam habent, quapropter dicendum est quomodo cum illa se habet: in caelis est omnis potentia ex Divino Vero procedente ex Divino Bono Domini; inde angelis est potentia, angeli enim sunt {1} receptiones Divini Veri a Domino, n. 1752, 4295, 8192; per potentiam quae inde, illi tutantur hominem {2}, removendo inferna ab illo, nam unus angelus valet contra mille qui ex infernis; haec potentia est quae intelligitur per claves Petri, sed per Petrum, qui ibi vocatur petra, intelligitur (o)Dominus quoad verum {3} fidei ex bono amoris, videatur Praefatio ad Gen. xxii, et n. (x)3750, 4738, 6000, 6073 fin., 6344 fin., 10,087, et quod `petra’ sit Dominus quoad verum fidei {4}, n. 8581.
[3] Divini Veri potentia etiam intelligitur per `vocem Jehovae’ apud Davidem,
Vox Jehovae super aquis, vox Jehovae in virtute, vox Jehovae frangit cedros, vox Jehovae incidit flammam ignis, vox Jehovae (x)trepidare facit desertum, vox Jehovae denudat silvas; Jehovah robur populo Suo dat, Ps. xxix [3-5, 7-9, 11];
quod `vox Jehovae’ sit {5} Divinum Verum procedens a Divino Bono Ipsius, (o)videatur n. 9926: [4] potentia Divini Veri {6} etiam intelligitur per Verbum apud Johannem,
Omnia per Verbum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est, 13;
quod `Verbum’ sit {7} Divinum Verum procedens a Divino Bono, (o)videatur n. 9987; ideo quoque Dominus cum in mundo fuit, Se primum fecit Divinum Verum, quod etiam intelligitur per quod Verbum caro factum sit, ibid. {8} vers. 14; (o)quod Dominus tunc Se fecerit Divinum Verum, erat causa {9} ut pugnaret contra omnia inferna et subjugaret illa, et sic {10} redigeret omnia ibi, et simul {11} in caelis in ordinem n. 9715, 9809, 10,019, 10,152 {12}.
[5] Quod veris ex bono sit omnis potentia, et vice versa {13}, quod falsi ex malo sit nulla potentia, notissimum est in altera vita; inde est quod malis qui ex mundo illuc veniunt, (x)auferatur fides persuasiva, ut e cognitio omnis veri, et sic relinquuntur falsis sui mali.
[6] Quod talis potentia veris ex bono sit, non capere possunt illi qui ideam veri et ejus fidei habent sicut de solo cogitativo; cum tamen cogitativum hominis ex voluntario ejus facit omne robur corporis, quod si inspiraretur a Domino per Divinum Suum Verum, foret homini robur Simsonis; sed beneplacet Domino ut homini {14} (t)sit robur per fidem ex amore quoad illa quae ejus spiritus sunt, et ad salutem aeternam conducunt. Ex his constare potest quid intelligitur per potentiam veri e bono, quae per cornua altarium tam holocausti quam suffitus significatur {15}.
[7] Quod `cornua’ significent potentiam illam, constat ex locis is Verbo ubi `cornua’ nominantur, ut apud Ezechielem,
In die illo crescere faciam cornu domui Israelis, xxix 21:
apud Amos,
Nonne per fortitudinem nostram sumpsimus nobis cornua? v (x)13:
in Libro Primo Samuelis,
Jehovah dabit robur regi (x)Suo et exaltabit cornu uncti Sui, ii 10:
apud Davidem,
Jehovah exaltavit cornu populi Sui, Ps. cxlviii 14:
apud eundem,
Omnia cornua impiorum amputabo; exaltentur cornua justi Ps. lxxv 11 [A.V. 10:
apud Jeremiam,
Dominus abscidit in excandescentia irae Suae omne cornu Israelis; et exaltavit cornu inimicorum tuorum, Threni ii 3, 17:
apud Ezechielem,
Latere et umero impellitis, et cornibus vestris feritis omnes oves infirmas, donec disperseritis eas foras, xxxiv 21:
apud Sachariam,
Vidi quattuor cornua: dixit angelus, Haec cornua quae disperserunt Jehudam, Israelem, et Hierosolymam; fabri venerunt {16} ad dejiciendum cornua gentium, attollentium cornu contra terram Jehudae, ii 1-4 [A.V. i 18-21];
apud Moschen,
Cornua {17}monocerotis cornua ejus, his populos feriet una ad fines terrae, Deut. xxxiii 17;
quod in his locis per `cornua’ significetur potentia, patet, et quidem potentia in utroque sensu, nempe veri contra falsum et falsi contra verum, nam ubivis ibi in sensu interno agitur de statu Ecclesiae: similiter apud Amos, 8
In die illo visitabo super altaria Bethelis, et ex scindentur cornua altaris, et cadent in terram, iii 14;
per `altaria Bethelis’ et per `cornua ejus’ significantur mala et falsa destruentia bonum et verum Ecclesiae, de quibus dicitur quod exscindentur.
[9] Ex his constare potest quid intelligitur per `cornua,’ quorum tam frequens mentio fit apud Danielem et apud Johannem in Apocalypsi: apud Danielem, Quod bestiae essent decem cornua, et quoque ei cornu loquens, vii 8, 11, 20, quod cornu faceret bellum cum sanctis, et praevaleret, usque dum venit Filius hominis, vers. (x)11, 21, 22, 24; et de cornibus arietis, et de cornibus hirci caprarum, per quae bellum inter se facerent, viii 3-21; et apud Johannem, Quod draconi essent decem cornua, Apoc. xii 3, similiter bestiae e mari ascendenti, xiii 1, {18}tum bestiae coccineae, xvii 12, ubi etiam dicitur quod decem cornua sint decem reges, vers. 13, 14; {19}similiter apud Danielem vii 24; quod per `reges’ in Verbo significentur vera (c)et in opposito sensu falsa, videatur n. 1672, 2015, 2069, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148.
[10] Quia per `cornu’ significatur verum in sua potentia et in opposito sensu falsum destruens verum, ideo {20} cornu tribuitur loquela, Apoc. ix 13; Dan. (x)vii 8; Ps. xxii 22 [A.V. 21].
[11] Quod reges uncti fuerint oleo ex cornu, 1 Sam. xvi 1, 13; 1 Reg. i 39, repraesentabat verum ex bono in sua potentia, cornua enim sunt vera in sua potentia, {21} oleum est bonum, et reges {22}illi qui in veris ex bono; quod `oleum’ sit bonum, videatur n. 886, 9780, et quod `reges’ sint illi qui in veris ex bono, ita abstracte vera ex bono, n. 6148; inde quoque est quod (t)cornu dicatur germinare, Ps. (x)cxxxii 17, quoniam omnis germinatio spiritualis est veri ex bono; quare etiam olim cornua germinantia fecerunt. Quod omnis potentia sit bono per verum, seu quod idem, sit {23}vero ex bono, videantur citata n. (x)10,019.
@1 inde angeli omnem suam potentiam habent, sunt enim angeli$
@2 quae inde illis tutantur angeli hominem$
@3 i quod$
@4 fides quae veri a Domino, ita Dominus quoad fidem$
@5 per vocem Jehovae significatur$
@6 haec potentia$
@7 per Verbum etiam significatur$
@8 Joh. i$
@9 ob causam$
@10 simul$
@11 ut et$
@12 10,052 IT$
@13 consequenter$
@14 ei$
@15 significetur IT$
@16 i etiam$
@17 See Volume VII p. 404 note 5$
@18 similiter etiam$
@19 ut et$
@20 i quoque$
@21 i etiam$
@22 sunt vera regnantia$
@23 veri IT$
@1 Before sit$
[2] Quia per `tectum’ significatur caeleste, quod est intimum, etiam significatur bonum, nam bonum ubivis est intimum, ac verum procedit ex eo, sicut comparative lux (c)a flamma; hoc intelligitur per `tectum’ apud Matthaeum,
Tunc qui super tecto domus ne descendat ad tollendum quid e domo sua, xxiv 17; Marc. xiii 15; Luc. xvii 31;
agitur ibi de ultimis temporibus Ecclesiae, et per `esse super tecto’ significatur status hominis qui est in bono, et per `descendere ad tollendum quid e domo’ significatur reditio ad priorem statum, videatur n. 3652, et citata n. 9274; et apud Jeremiam,
Super omnibus tectis Moabi, et in plateis ejus totus luctus, xlviii 38;
per `luctum super omnibus tectis’ significatur vastatio omnium bonorum apud illos qui in sensu repraesentativo intelliguntur per Moabum, qui sunt qui in bono naturali sunt, qui se facile seduci patiuntur, n. 2468; et per `luctum in plateis’ significatur vastatio omnium verorum; quod `plateae’ sint vera, videatur n. 2336.
[3] Quia tectum significabat bonum, ideo antiquis erant tecta super domibus ubi ambulabant et quoque ubi adorabant, ut constare potest 1 Sam. ix 25, 26; 2 Sam. xi 2; Zeph. i 5: (s)apud Moschen,
Cum aedificaveris domum novam, facies ambitum tecto tuo, ne ponas sanguines in domum tuam, si ceciderit cadens ex illa. Non conseres vineam tuam mixtim, ne sancta fiat collectio ex semine, quod seminaveris, et ex proventu vineae. Non arabis bove et asino simul. Non indues vestem mixtam, lana et lino simul, Deut. xxii 8-11;
ex his quoque patet quod per tectum significetur bonum amoris, [4] nam singula illa praecepta involvunt similia, quae non patefiunt nisi quam per sensum internum, qui est, quod qui in bono est, qui status est status hominis regenerati, non redibit in statum veri, qui est status prior ejus, nempe cum regenerabatur; in hoc statu enim ducitur homo per verum ad bonum, ita partim a semet, in illo autem seu posteriore, nempe cum regeneratus est, ducitur homo a bono, hoc est, per bonum a Domino; hoc arcanum est quod in singulis illis interius latet, ita simile 5 quod in Domini verbis {5} apud Matthaeum,
Tunc qui super domo est, ne descendat ad tollendum quid e domo sua; et qui in agro, ne revertatur retro ad tollendum vestimenta sua, xxiv 17, 18:
apud (x)Marcum,
Qui super tecto, ne descendat in domum, neque ingreditor ad auferendum aliquid e domo sua; et qui in agro fuerit, non amplius convertito se retrorsum ad auferendum vestimentum suum, xiii [15,] 16:
et apud Lucam,
In ista die quicumque erit super domo et vasa illius in domo, ne descendito ad tollendum (c)illa; et quicumque in agro, similiter ne revertatur in, quae post illum; mementote uxoris Lothi, xvii 31, 32;
[6] quis non videre potest quod in his locis arcana caeli contineantur, nam quid alioquin foret, quod non e domo descenderent, et ex agro reverterentur retro et in, et quod meminissent uxoris Lothi? similiter in illis quae apud Moschen, quod ambitum facerent circum tectum ne sanguis si deciderint, et mox quod ager non consereretur mixtim, semine et proventu vineae, non araretur bove et asino simul, nec indueretur vestis mixta lana et lino simul; per `tectum’ enim significatur bonum, {6}et per `esse super domo’ seu super tecto status cum homo in bono est; per `cadere’ inde significatur relapsus ad priorem statum, et per `sanguines’ significatur violentia tunc illata bono et vero, n. (x)374, 1005, 4735, (x)6978, 7317, 7326; per `vineam’ significatur Ecclesia apud hominem, per `proventum (x)vineae’ {7} status veri {8}, n. 9139, per `semen tritici’ aut hordei status boni, n. 3941, 7605; per `bovem’ etiam significatur bonum, et per `arare bove’ status ejus, n. 2781, 9135; similiter per `lanam’ ac per `induere vestem ex lana,’ n. 9470, et per `asinum’ significatur verum, n. 2781, 5741, et quoque per `linum,’ 7601, 9959; sed quomodo ulterius cum hoc arcano se habet, videatur explicatum in locis citatis n. 9274.(s)
@1 quod caput significet altered to nam caput significat$
@2 sicut$
@3 intimum, (d)internum seu medium A, internum, medium IT$
@4 i cum coelis$
@5 i in his locis$
@6 et per cadere de eo significatur deprivatio status, si inde labatur; et sanguines ibi est violentia illata bono et vero$
@7 i significatur$
@8 i ejus$
[2] Quod omnia in natura se referant ad formam humanam, constat {2}etiam ex singulis in regno vegetabili; vestiuntur ibi omnia foliis, florescunt antequam pariunt fructus, et fructus sunt ultimi fines, propter quos priora, et ad quos omnia spectant; folia enim ibi se referunt ad pulmones, et sunt quasi respirationis loco, nam illis mediis attrahitur sucus, quapropter arbor spoliata foliis non fert fructum; inde quoque est quod folia in Verbo significent vera quae fidei, n. 885, nam similiter per ea subducitur vitale quo formatur bonum; florescentia ante 3 fructum correspondet statui {3}illius aetatis apud hominem quando conjugiale intrat animos (c)et laetificat illos, ita quando verum conjungitur bono; fructus autem {4}correspondet ipsi bono, quod quantum maturescit sicut fructus, tantum se exserit in opera; inde est quod fructus in Verbo significent opera charitatis; et quod florescentia ante fructum comparetur voci et gaudio sponsae et sponsi; ita in reliquis; quapropter 4 qui sapienter potest reflectere, animadvertet admodum clare quod paradisus caelestis repraesentetur in paradiso terrestri, et inde quod omnia in natura se referant ad talia quae in mundo spirituali sunt; et qui ulterius {5}potest concludere, {6}percipiet quod natura non ex se subsistat, sed per influxum ex caelo, hoc est, ex Divino ibi, usque adeo ut si communicatio auferretur, omnia telluris caderent in nihilum; quod ita sit, simplices capiunt, non ita sapientes mundi; causa est quia simplices omnia illa tribuunt Divino, at sapientes mundi naturae.
@1 inferiora$
@2 After singulis$
@3 primi aevi$
@4 correspondet altered to correspondent$
@5 possunt$
@6 percipient$
Inter nos et vos hiatus ingens firmatus est, ut qui volunt transcendere hinc ad vos, non possint, neque qui ibi ad nos transire, Luc. xvi 26:
et per haec,
Dicent montibus et petris, Ruite super nos, et abscondite nos a facie sedentis super throno, et ab ira Agni, Apoc. vi 16; Hos. x 8.
Quod autem {4} verum attinet, hoc adiri potest a malis, ex causa quia mali pervertunt vera per sinistras interpretationes, et sic applicant ad favorem suarum cupiditatum; sed quantum boni in veris adest, tantum non adiri {5}vera possunt. Inde constare potest quam tutelam possunt habere in altera vita qui solum in veris, quae vocantur fidei, sunt, et non simul in bono; per bonum {6}intelligitur (x)charitas erga proximum et amor in Dominum, nam omnia bona inde sunt. Ex his nunc {7}patet cur factus fuerit limbus auri circumcirca parietes altaris suffitus.
@1 i enim$
@2 i cum$
@3 i quia in bono,$
@4 i ad$
@5 verum potest$
@6 significatur$
@7 constare potest$
[2] Quid sphaera Divini Boni hic paucis dicetur: sphaera Divini Boni implet universum caelum, et quoque extendit se in infernum, nam se habet illa sicut sphaera caloris solis in mundo, qui in aestate penetrat etiam in loca tenebrosa ubi non apparet sol; sphaera illa Divina ab antiquis assimilata est circulis radiosis in quorum medio Deus, et circumcirca angeli; qui itaque se duci patiuntur a Domino, ita qui recipiunt Divinum ab Ipso, tantum in sphaera Divini Boni sunt quantum recipiunt; qui autem non recipiunt, quidem in eadem sphaera sunt, sed tantum interiora apud illos occlusa sunt, ut non sentiant influxum; {1}nam qui in {2}inferno sunt, in externis {3}sunt et non in internis; exhalant etiam ab externis eorum mala et inde falsa, quae apparent circum illos sicut fumosum ex fornace, inde sphaera Divini Boni externa ibi hebetatur, remanente usque interna, quae non recipitur, quia pro illa clausum est, sed usque Dominus per illam regit inferna.
Quod sphaera Divini Boni sit quae procedit a Domino, est quia Sol [3] caeli, qui est Dominus, est ipse amor Divinus, nam hic ita apparet; calor inde procedens est bonum amoris, et lux (d)inde procedens est verum fidei; inde in Verbo per solem {4}intelligitur amor Divinus, per ignem et calorem bonum amoris, et per lucem verum fidei.
[4] Praeterea ab unoquovis angelo procedit sphaera ex amore ejus, etiam ex quovis spiritu bono et malo secundum eorum amores; sed sphaerae ex illis procedentes non longe se extendunt; sphaera autem Divina in universum, nam ex intimo procedit, et intimum est omne in omnibus quae {5} inde succedunt; de sphaeris illis videantur quae prius partim etiam ab experientia ostensa sunt, n. 1048, 1053, 1316, 1504-1512, 1695, 2401, 4464, 5179, 6206 fin., (x)6598-6613, (a)7454, 8063, 8630, 8794, 8797, 9490-9492, 9498, 9499, 9534, 9606, 9607.
@1 inde est quod$
@2 infernis$
@3 sint$
@4 significatur$
@5 i ordine$
[2] In caelo autem ita se habet: ad dextram ibi sunt illi qui in luce veri sunt, ita qui in meridie, ad sinistrum autem illi qui in umbra veri, ita qui in septentrione; ante faciem sunt illi qui in {2}clara perceptione boni, ita qui in oriente, ad tergum autem qui in {3}obscura perceptione boni, ita qui in occidente; hi qui in bono sunt constituunt regnum caeleste Domini, {4}illi autem qui in vero sunt constituunt regnum spirituale Domini; haec apparentia est angelis ibi quocumque se vertunt, nam angeli ante faciem jugiter habent Dominum, Qui est ipse Oriens; contrarium autem est illis qui in inferno sunt, nam hi ad tergum jugiter 3habent Dominum; {5}nam in altera vita non sunt plagae sicut in mundo, determinatae ad statas regiones, sed secundum statos et regnantes amores; {6}angelus enim et spiritus est suus amor, et ubi ille est, illuc se 4vertit; qui in amore in Dominum sunt et in charitate erga proximum, et inde in fide, spectant ante se Dominum in omni versione sui corporis {7}cum sua facie; Dominus enim illos ad Se vertit, intrat enim per viam orientis in illos, et tenet illos jugiter in determinatione ad Se; inde visus externus illorum determinatus a visu interno, qui est intellectus, et hic ab amore qui est voluntatis, spectat quo fert amor; similiter se habet cum hominibus in mundo quoad interiora (d)eorum, quae sunt spiritus eorum; ex versione cujusvis etiam internoscuntur omnes in {8}altera vita. Quod spatia et loca in altera vita non aliter se habeant et quod inde significent status, videatur n. 2625, 2837, (x)3356, 3387, 4321, 4882, (x)5605, 7381, 9440, 9967, 10,146.
@1 dicuntur$
@2 claro$
@3 obscuro$
@4 qui autem$
@5 ex quibus patet, quod in altera vita non sint$
@6 nam angelus$
@7 et suae faciei$
@8 coelo$
@1 i a$
@1 sunt$
@1 sit IT$
@1 modo$
@2 solum$
@3 circum illos$
@4 palatia et domus$
@5 sistet IT$
@1 i seu coelum medium et intimum,$
[2] Paucis hic dicetur de Divino Bono et Divino Vero: Dominus quoad ipsum Divinum, quod Pater vocatur, et quoad Divinum Humanum, quod Filius, est ipse Divinus Amor, ita ipsum Divinum Bonum; at Dominus ut caelum, quod est infra Dominum ut Solem, est Divinum Verum; sed (t)Divinum hoc Verum in se (x)habet Divinum Bonum accommodatum receptioni angelorum et spirituum; hoc Divinum est quod vocatur Spiritus Jehovae et Sanctum; quod hoc dicatur Divinum Verum et non Divinum Bonum, est quia angeli et spiritus sunt creati, et inde sunt receptiones Divini Veri procedentis ex Divino Bono; gaudent {2} illi sicut homines binis facultatibus, nempe intellectu et voluntate, ac intellectus formatus est ad recipiendum Divinum Verum, ac voluntas ad recipiendum Divinum Bonum, {3}intellectus illis inservit ad receptionem, et quoque ad perceptionem.
[3] Idea hujus rei a simplicibus capi potest ex comparatione cum sole mundi, et cum mundo inde existente; in sole mundi est ignis, sed quod procedit inde est calor et lux; quod non in ipso sole sit lux, cuivis notum esse potest, sed quod lux inde procedat; et quantum lux procedens a sole in se habet calorem, tantum vivunt et crescunt vegetabilia, et tantum {4}haec pariunt fructus et semina; haec comparative dicta sunt, quoniam universa natura est theatrum repraesentativum regni Domini; et est theatrum repraesentativum {5}quoniam mundus naturalis per mundum spiritualem ex Divino exstitit, et perpetuo existit, hoc est, subsistit; inde est quod in Verbo per `solem’ intelligatur Dominus quoad Divinum Amorem; similiter per `ignem’; et quod per `lucem’ intelligatur Dominus quoad Divinum Verum, ut Joh. i 9, iii 19, ix 5, xii 46.
@1 Before de qua$
@2 i enim$
@3 inservit illis intellectus$
@4 fructus et semina pariant$
@5 quia$
Creabit Jehovah super omne habitaculum Zionis nubem interdiu, ac fumum et splendorem ignis flammae noctu, iv (x)5:
et apud Johannem,
Impletum est templum fumo ex gloria Dei, et virtute Ipsius, Apoc. xv 8:
quod `fumus {3}suffituum’ sit elevatio precum, ita in genere elevatio omnium cultus, patet apud eundem,
Ascendit fumus suffituum ex precibus sanctorum, Apoc. viii 4.
@1 i quae$
@2 repraesentativa facta sunt, lux quia illuminat, et fumus quia elevatur; ideo quoque ignis ex quo suffitio ex igni altaris sumebatur, Levit. xvi 12$
@3 suffitus$
[3] Quod odor in genere correspondeat perceptioni secundum quale {6}rei, videatur n. 1514, 1517-1519, 3577, 4624-4634, 10,054, quod gustus perceptioni et affectioni sciendi et sapiendi, n. 3502, 4791-4805, quod visus intellectui verorum fidei, n. 3863, 4403-4421, 4567, 5114, 5400, 6805, quod auditus perceptioni boni fidei et oboedientiae, n. 3869, 4652-4660, 7216, 8361, 9311, 9926, et quod tactus {7} sit communicatio, translatio, et receptio, n. 10,130, unde est quod aromata significent illa.
[4] {8}Quod aromata significent {7} talia quae grate percipiuntur, qualia sunt quae ex amore et charitate, {9} in specie vera interiora, quia haec inde sunt, constat ex his locis in Verbo: apud Esaiam,
Loco aromatis tabes erit, et loco cinguli discissio, et loco operis implexi calvities, iii 24;
ibi agitur de filiabus Zionis, per quas significatur Ecclesia caelestis, quae Ecclesia est in veris interioribus ex bono amoris in Dominum; `aroma’ ibi est verum interius, `tabes’ privatio ejus, `cingulum’ est conjunctio, (c)ac `discissio’ {10} est dissipatio nexus et ordinis, `opus implexum’ est verum scientificum, quod est verum exterius seu verum externi hominis, et `calvities’ est deprivatio ejus; quod `cingulum’ sit conjunctio ac vinculum ut omnia teneantur in nexu, ut ad unum finem spectent, videatur n. 9828, quod `opus implexum’ sit verum scientificum, n. 2831, et quod `calvities’ sit deprivatio ejus, n. 9960: apud Ezechielem, [5]
Aquila magna alis venit in Libanum, et inde ramusculum cedri deduxit in {11}terram Canaanem, in urbe aromatariorum posuit caput ejus, xvii 3, 4;
agitur {12}ibi in sensu interno (x)de incohamentis Ecclesiae spiritualis et ejus crescentia, et dein de ejus perversione et fine; per `aquilam magnam alis’ significatur verum interius illius Ecclesiae, n. 3901, 8764, `alae’ sunt vera exteriora, n. 8764, 9514, `Libanon’ est Ecclesia illa, {13}`cedrus’ ibi est verum Ecclesiae spiritualis, `urbs aromatariorum’ est ubi doctrina veri interioris; quod `urbes’ in Verbo {14}significent doctrinas, videatur n. 402, (x)2449, 3216, 4492, 4493, `{15}urbs (x)aromatariorum’ dicitur ex 6 veris interioribus: apud eundem, [6]
Negotiatores Schebae et Raamae per primarium aromatis, et per omnem lapidem pretiosum et aurum, dederunt negotiationes suas, xxvii 22;
agitur ibi de Tyro, per quam significatur Ecclesia quoad cognitiones boni et veri; `negotiatores’ sunt qui habent illas et communicant illas, `Schebah et Raamah’ sunt qui in cognitionibus caelestium et spiritualium sunt, ‘primarium aromatis’ {16}est quod gratum est ex (t)veris interioribus, `lapis pretiosus’ sunt ipsa illa vera, et `aurum’ est bonum illorum; quod Tyrus sit Ecclesia quoad cognitiones boni et veri interiores, et in sensu abstracto ipsae illae cognitiones, videatur n. 1201, quod `negotiatores’ sint qui habent illas et communicant illas, n. 2967, 4453, quod `Schebah et Raamah’ sint qui in cognitionibus caelestium et spiritualium, n. 1171, 3240, quod `lapis pretiosus’ sit verum interius, n. 9863, 9865, 9873, 9874, et quod `aurum’ sit bonum illius, citata n. 9874, 9881.
[7] Inde patet quod repraesentabatur per quod regina Schebae venisset Hierosolymam ad Salomonem, camelis portantibus aromata et aurum, et lapidem pretiosum, 1 Reg. x 1, 2, et quod sapientes ex orientalibus ad Jesum natum obtulissent aurum, tus, et myrrham, Matth. ii 11. Quia `aromata’ significabant vera interiora, ita quae grata sunt, ideo suffimentum factum est aromaticum, ut et oleum unctionis, de quibus in sequentibus hujus capitis.
[8] Per vera interiora intelliguntur illa vera {17}quae facta sunt vitae ei affectionis hominis, ita quae intus apud illum sunt, non autem vera quae solum in memoria sunt, et non facta vitae; haec vera vocantur vera externa respective, nam non sunt inscripta vitae sed solum memoriae, resident enim in externo homine et non in interno; vera fidei quae inscripta vitae sunt, ea in voluntate {18}sunt, et quae in voluntate {19}, in interno homine sunt, nam per vera fidei aperitur internus homo, et fit communicatio cum caelis; inde patet quod vera interiora apud hominem sint quae ex bono amoris et charitatis sunt; {20} sive dicas voluntatem sive amorem, idem est, quod enim voluntatis hominis est, hoc amoris ejus est; quapropter vera inscripta {21}vitae, quae vocantur vera interiora, {22}sunt quae inscripta sunt amori, ita quae voluntati, ex qua postea, cum in loquelam et in actum, procedunt; caelum enim, in quo internus homo, {23}qui apertus est, non immediate influit in vera, sed mediate per bonum amoris; caelum autem non intrare potest apud 9 hominem quando internus homo clausus est, quoniam non ibi est aliquod bonum amoris quod recipit; quapropter {24}apud illos apud quos non (t)homo internus per vera ex bono amoris et charitatis apertus est, influit infernum cum falsis ex malo, utcumque vera fidei, etiam interiora, solum in externo homine {25} resident, hoc est, in memoria. Ex his nunc constare potest quid intelligitur per vera interiora quae grata, et significantur per aromata, quod nempe quae ex bono amoris et charitatis sunt.
@1 illa quae grata sunt$
@2 quod suave olet perceptivum gratum, et quod tetre olet$
@3 perceptionem$
@4 sensatione interiori, quae est$
@5 omnis enim$
@6 ejus$
@7 i in genere$
@8 i Ex his patet, IT$
@9 i et$
@10 i ejus$
@11 Heb (C(e)na`an) means a. the land of Canaan, and b. a merchant. In n. 3901{3} S renders terram commercii (as does Sch here in Ezekiel xvii 4), and in n. 8764{6} terram negotiationis.$
@12 hic$
@13 nam cedrus quae$
@14 significentur doctrinae$
@15 quae$
@16 sunt quae grata sunt$
@17 quae intus sunt apud hominem, et facta vitae ejus$
@18 After ea$
@19 i sunt$
@20 i nam$
@21 voluntati$
@22 sunt vera inscripta bono amoris, et ex bono amoris per intellectuale procedunt; coelum etiam$
@23 d qui i cum$
@24 in$
@25 i ad planum$
@1 d et i in cp n. 10,176$
@2 et$
@3 statuum$
@4 i ibi$
[2] Dicitur inde in intelligentia et sapientia veri, quoniam lux veri apud hominem prorsus se habet secundum statum amoris ejus, quantum accenditur amor, tantum lucet verum, nam bonum amoris est ipse ignis vitalis, et verum fidei est ipsa lux intellectualis, quae est intelligentia et sapientia; procedunt {1}illa bina pari gradu {2}.
[3] Per intelligentiam et sapientiam non intelligitur facultas cogitandi et ratiocinandi de quacumque re, nam haec datur aeque apud malos quam apud bonos, sed intelligitur facultas videndi et percipiendi vera et bona quae fidei et charitatis, et quae amoris in Dominum; haec facultas non datur nisi quam apud illos qui in illustratione sunt a Domino, (c)et tantum in illustratione sunt quantum in amore in Ipsum et in charitate erga proximum; intrat enim Dominus per bonum, ita per amorem et charitatem quae apud hominem, et ducit in vera bono correspondentia; at cum alieni amores {3}, ut qui versi a Domino et proximo ad semet et mundum, tunc ducunt illi amores eum, sed a veris in falsa, manente usque facultate cogitandi et ratiocinandi; causa est 4 quia non in illustratione sunt a Domino, sed a semet et mundo, quae illustratio est mera caligo in spiritualibus, hoc est, in illis quae sunt caeli et Ecclesiae; clausus enim apud illos est internus homo, qui videt (c)a luce caeli, et apertus est externus, qui videt ex luce mundi; {4}atque videre aliquid ex luce mundi absque influxu lucis e caelo, est videre in caligine illa quae caeli sunt; immo quantum tunc accenderat homo per amores sui et mundi lumen naturale, tantum ruit in falsa, {5} consequenter tantum exstinguit vera fidei; inde est quod eruditi mundi qui in amore sui sunt, quibus major copia confirmandi falsa {6} est, plus caecutiant quam simplices. Haec dicta sunt ut sciatur quod fides cujusvis sit sicut (t)ejus amor, utque intelligatur quid sit quod verum veniat in suam lucem, cum amor in suum clarum, quae significantur per quod suffiretur singulis mane, cum adornabantur lucernae.
@1 haec$
@2 i; intelligentia et sapientia apud hominem se habent secundum quale amoris$
@3 i sunt$
@4 et$
@5 i nam tantum ei copia est confirmandi illa,$
@6 i per scientias$
@1 i boni$
@2 i fidei$
@3 i sicut$
@4 et IT$
@1 at omne activum facultatis illius et vivum ejus est$
@1 i sunt$
@1 i illi$
@2 i in spirituali mundo$
@3 agnoscunt, non eis$
@1 enim significatur$
@2 amor$
@3 Divini amoris Domini$
@1 amor coelestis dicitur amor in Dominum, amor autem spiritualis charitas erga proximum$
@2 i de quibus$
[2] Quod altaria sic expiarentur, erat causa quia sancta polluebantur per peccata populi, populus enim repraesentabat Ecclesiam, quapropter illa quae Ecclesiae erant et vocabantur sanctuaria ejus, ut altare et tentorium, una cum illis quae inibi, conspurcabantur, quando ipse populus peccabat; nam sanctuaria illa erant Ecclesiae; {1}hoc quoque constare potest apud Moschen,
Separabitis filios Israelis ab immunditie eorum ut non moriantur in immunditie sua, in polluendo habitaculum Meum, quod in medio eorum, Lev. xv 31:
{2} et alibi,
Expiabit Aharon sanctum ab immunditie filiorum Israelis; ita expiabit sanctuarium sanctitatis, et tentorium conventus, et altare, Lev. xvi 16, 33.
[3] Cum his ita se habet: illa quae Ecclesiae sancta vocantur non sunt sancta nisi sancte recipiantur, nam nisi sancte recipiantur, Divinum non influit in illa, et omnia sancta apud hominem non {3}sunt sancta quam ex influxu Divino; sicut aedes sacrae, altaria ibi, {4}panis et vinum pro Sancta Cena, sancta {5}fiunt unice per praesentiam Domini; quapropter si Dominus non ibi praesens esse potest ob peccata populi, sanctum abest, quia Divinum; (d)etiam sancta Ecclesiae profanantur per peccata, quoniam removent inde Divinum.
[4] Haec nunc causa est quod sanctuaria dicantur {6}polluta per immunditiem populi, et quod {7}ideo quotannis expiarentur; quod super cornubus altarium et non super ipsis altaribus factae fuerint expiationes per sanguinem, erat causa quia cornua erant extrema illorum, et nihil hominis purificatum est nisi extrema purificata {8}sint; extrema enim sunt in quae influunt interiora, et secundum statum illorum fit influxus; quare si extrema {8}fuerint perversa, pervertuntur {9} inibi interiora, nam cum influunt se accommodant formae recipientes interiorum ad statum illorum; se habet hoc sicut cum oculus se male habet, tunc visus qui ab interiore venit non videt aliter quam secundum statum oculi; aut sicut cum bracchia se male habent, tunc potentiae quae ab interiore veniunt non exserunt se aliter quam secundum illa; quapropter si naturalis homo perversus est, tunc spirituali non copia est in illum nisi perverse agendi; inde est quod tunc spiritualis seu internus homo claudatur; sed videantur quae de his prius ostensa sunt, nempe 5 quod, ut homo purificatus sit, esse debeat purificatus quoad naturalem seu externum hominem, citata n. 9355 fin., ex causa quia omnis influxus est ab interno in externum, et non vicissim, n. 5119, 6322, est enim naturale hominis planum in quo terminatur influxus e mundo spirituali, n. 5651; quod externa hominis formata sint ut inserviant internis, n. 5947, 9216, 9828, ita (x)externus homo omnino subjectus erit interno, n. 5786, 6275, 6284, 6299, {10}ex causa quia internus homo {11}in caelo est et externus in mundo, n. 3167, 10,156, et (x) externus homo ex se seu sibi soli relictus oppositus est interno, n. 3913, 3928, praeterea quid internus homo et quid externus, videatur n. 9701-9709.
@1 quod etiam$
@2 A has the following note in m: vide etiam Num. xix 11, 13.$
@3 aliunde sancta sunt$
@4 sancta coena, cum pane et vino$
@5 d fiunt i sunt$
@6 pollui$
@7 inde$
@8 sunt$
@9 i etiam$
@10 causa est$
@11 After est$
@1 i et purificationem$
@2 i apud hominem$
@3 d quoque i and d prout$
@1 et$
@2 nam proprium$
@3 Quod omnis expiatio facta fuerit vel per sanguinem juvenci vel per sanguinem agni, per quos significatur bonum innocentiae, constat apud Moschen, Exod. xxxix 36, Levit. iv 1 ad 7, 13 ad 18, 27 ad fin. Cap. v 1 ad 7. Num xv 24, et si turtures aut duos pullos columbarum, Lev. v 1 ad 7. Cap. xv 14, 28 ad 31. Num. vi 9, 10, 11; nam per turtures ac per pullos columbarum etiam significabatur bonum innnocentiae$
@1 citata$
@1 See p. ix preliminary note 2.
11. Et loquutus est Jehovah ad Moschen, dicendo, significat illustrationem per Verbum a Domino.
12. Cum sustuleris summam filiorum Israelis, significat omnia Ecclesiae quoad numeratos illorum, significat in quibus instructi et imbuti: et dabunt quisque expiationem animae suae Jehovae, significat ut purificentur a malis et inde falsis: in numerando illos, significat ordinationem et dispositionem quoad talia quae Ecclesiae et a Domino: et non sit in illis plaga in numerando illos, significat a poena et quoque a poena mali cum ordinantur et disponuntur sicut a semet.
13. Hoc dabit omnis transiens super numeratos, significat addicationem omnium quae Ecclesiae Domino: dimidium sicli in siclo sanctitatis, significat partem primam omnem quoad vera ex bono: viginti oboli siclus, significat receptionem et conjunctionem: dimidium sicli sublatio Jehovae, significat addicationem et conjunctionem plenam.
14. Omnis transiens super numeratos, significat omnia Ecclesiae addicanda Domino: a filio viginti annorum, et supra, significat statum cum hoc fieri potest: [Num. i 2, 3, xxvi 4, iv 23 ubi plenum is interpolated here] et dabit sublationem Jehovae, significat tunc addicationem Domino.
15. Dives non dabit plus, et pauper non dabit minus, ex dimidio sicli ad dandum Jehovae, significat quod similiter qui abundat cognitionibus veri et boni, et qui non abundat: (quia cuivis est *** ***) ad expiandum super animabus vestris, significat ut removeantur mala.
16. Et accipies argentum expiationum a cum filiis Israelis, significat vera ex bono purificantia, quae Ecclesiae: et dabis illud ad opus Tentorii conventus, significat sic conjunctionem cum coelo: et erit filiis Israelis ad recordationem coram Jehovah, significat sic conservationem a Domino: ad expiandum super animabus vestris, significat quoniam sic mala remota.$
@2 veri et boni IT, cp n. 10,227$
@1 ita$
@2 ut$
@3 perceptio illa est momentanea$
@4 per influxum in externum hominem$
@1 sint omnia$
@2 est qualis est sensus Verbi$
@3 capiuntur$
@4 percipiant$
[2] Quod `numerare’ in sensu spirituali, in quo agitur de veris et bonis fidei et amoris, sit ordinare et disponere, constat etiam ex locis in Verbo, ubi `numerare’ dicitur, et quoque ubi `numerus’, ut apud Esaiam,
Vox tumultus regnorum gentium congregatarum, Jehovah Zebaoth numerans (ordinans) exercitum belli, xiii 4:
apud eundem,
Tollite in altum oculos vestros, et videte quis creavit haec, qui eduxit in numerum exercitum eorum, omnes nomine vocat; de multitudine potentium et fortium robore vir non {2}deest, xl 26:
apud Davidem,
Jehovah Qui numerat {3}numerum stellarum, omnes nominibus vocat, Ps. (x)cxlvii 4;
quod per `numerare’ {4}in his locis significetur ordinare et disponere, patet, nam agitur de Jehovah, hoc est, Domino, Qui non numerat aliquem exercitum nec stellas, sed ordinat et disponit illa quae per {5}exercitum et per stellas significantur, quae sunt vera et bona fidei et amoris, non enim agitur {6} de bellis in mundo naturali sed de bellis in {7}mundo spirituali, quae sunt bella {8}seu pugnae verorum ex bono contra falsa ex malo; {9}quod `bella’ in spirituali sensu sint tales pugnae, videatur n. 1664, 2686, 8273, 8295, quod `exercitus’ {10}sit vera et bona Ecclesiae et caeli, {11} n. 7988, 8019, et quod `stellae’ sint cognitiones veri et boni, n. 2495, 2849, 4697.
[3] Cum notum est quid significatur per `numerare’ et quid per `filios Israelis,’ constare potest quare non Davidi {12}licuit numerare populum, et quare, {13}postquam numeravit, Gad propheta ad illum missus {14}denuntiavit (x)poenam, 2 Sam. xxiv 1-15, et quare hic dicitur quod quisque daret expiationem animae suae, ne sit in illis plaga in numerando illos; per `filios’ enim `Israelis’ significantur vera et bona Ecclesiae, et per numerare’ significatur ordinare et disponere; et quia solius Domini est ordinare et disponere vera et bona fidei et amoris apud unumquemvis in (x)Ecclesia et in caelo, ideo cum id ab homine fit, ut factum a Davide per Joabum, tunc significabat ordinationem et dispositionem talium ab homine et non a Domino, quod non est ordinare et disponere, sed destruere; si numeratio filiorum Israelis (t)non talia (x)involvisset, non aliquid peccati aut reatus fuisset in numerando illos. Quod per `filios Israelis’ significentur vera et bona spiritualia, quae sunt vera et bona Ecclesiae et caeli, videatur n. 5414, 5801, 5803, 5812, 5817, 5819, 5826, 5833, 5879, (x)5951, 7957, 8234, 8805, similiter per `tribus,’ in [4] quas filii Israelis distincti fuerunt, n. 3858, 3926, 4060, 6335, 6397; quia per `filios Israelis’ {15}et per `tribus’ talia significantur, et illa sunt innumerabilia, ideo in Verbo dicitur de {16}illis quod
Numerus eorum esset sicut arena maris, quae non mensurabitur nec numerabitur, Hos. l 10:
Quis numerabit pulverem Jacobi et numerum Israelis, Num. xxiii 10:
{17} Jehovah ad Abrahamum,
Ponam semen tuum ut pulverem terrae, ut si possit numerare pulverem terrae, etiam futurum ut semen tuum numeretur, Gen. xiii (x)16, xvi 10:
et alibi, {18}
Suspice versus caelum, et numera stellas, num potes numerare has, sic erit semen tuum, Gen. xv 5;
quod per `filios Israelis’ et `semen Abrahami’ {19} non intellecta fuerit posteritas ejus sed vera et bona spiritualia, quae innumerabilia {20}, et quoque quoad plurimam partem ineffabilia, constare potest ex eo quod non major multitudo {21}illorum fuerit quam aliarum gentium, quod etiam testatur Moscheh,
Non propter multitudinem vestram prae omnibus populis desideravit Jehovah vos ut eligeret vos, siquidem vos estis pauciores omnibus populis, Deut. vii 7:
etiam per `numerare’ significatur ordinare et disponere, apud Jeremiam, [5]
In urbibus Hierosolymae (x)et Jehudae adhuc transibunt greges juxta manus numerantis, xxxiii 13;
`greges’ sunt quoque bona et vera Ecclesiae, n. 6048, 8937, 9135, `juxta manus numerantis’ est juxta dispositionem Domini: apud Davidem,
Quis scit vehementiam irae Tuae? ad numerandum dies nostros, rectum notifica, ut induamus cor sapientiae, Ps. (x)xc 11, 12;
`numerare dies’ pro {22}ordinare et disponere status vitae; {23}et dies dicuntur numerati cum ordinati et dispositi, ita cum finiti, ut apud Esaiam,
Per {24}excisionem dierum meorum abiturus sum ad portas inferni; numeratus sum, residuum annorum meorum, xxxviii 10:
et apud Danielem,
Scriptura apparuit coram rege Belschazare, numeratus, appensus, et divisus, v 25;
cum enim `numerare’ significat ordinare et disponere, tunc `numeratum’ significat absolutum, sicut cum linea numeris subducta est, finito calculo.
[6] Quod per `numerare’ significetur ordinare et disponere, est quia per `numerum’ significatur quale rei et status, et quale determinatur per numerum {25}adjunctum, (m)inde numerare est qualificare rem, et qualificatio rei in spiritualibus fit per ordinationem et dispositionem a {26}Domino;(n) hoc significatur per `numerum’ apud Johannem,
Facit ut omnibus daret characterem super manum dextram aut super frontes; et ut nemo (x)posset emere aut vendere nisi qui haberet characterem, aut nomen bestiae, aut numerum nominis ejus; haec sapientia est; qui habet intelligentiam, computato numerum bestiae, numerus enim hominis est, nempe numerus ejus est sescenta sexaginta sex, Apoc. xiii 16-18;
[7] agitur in hoc capite de bestia ex mari, et de bestia ex (x)terra; per `bestiam ex mari’ intelligitur verum Ecclesiae falsificatum per scientifica quae e mundo, et per `bestiam ex terra’ intelligitur verum Ecclesiae falsificatum per sensum {27}litteralem Verbi applicatum ad favendum malis amorum sui et mundi, nam `terra’ est Ecclesia quoad {28}bonum et verum, citata n. 9325, et `mare’ est scientificum in communi, n. 28, (x)2120, 2850; `habere characterem ejus super manum et super frontem’ est agnoscere et amare falsa illa; `habere nomen ejus’ aut `numerum nominis ejus’ est agnoscere omnia qualiacumque sunt, `frons’ enim significat amorem, n. 9936, et `nomen’ significat omne quale {29}ejus de quo agitur, 8 n. 3006, 3421, 6674, 8274, 9310; `computare numerum bestiae’ est explorare et scire vera illa Ecclesiae falsificata; `numerus hominis’ significat rem et statum illius Ecclesiae, {30} `sescenta sexaginta sex’ significant quale ejus quoad omnia vera falsificata {31}et falsa ex malo in complexu, et quoque profanationem sancti, {32}ut et finem; {33}illa scire et explorare est sapientis et intelligentis, quapropter dicitur, Haec sapientia est; qui habet intelligentiam, computato numerum ejus; numerus enim sex significat idem cum numero duodecim, quia est dimidium ejus, n. 3960 fin., 7973, 8148, et duodecim significant omnia vera et bona Ecclesiae in complexu, n. 2129 fin., 2130 fin., 3272, 3858, 3913, 7973, inde quoque in opposito sensu omnia falsa et mala in complexu; triplicatio numeri {34}senarii involvit etiam finem, et finis est quando 9 verum prorsus (t)est profanatum; ex his manifeste patet quod numeri in Verbo involvant res et status, et significent quale secundum {35}numeros determinatos, ut quoque in {36}his apud Johannem,
Angelus mensus est murum sanctae Hierosolymae centum quadraginta quattuor cubitorum, quae est mensura hominis, hoc est angeli, Apoc. xxi 17;
etiam per numerum {37}ibi determinatum significantur omnia vera {38}ex bono in complexu, nam centum quadraginta quattuor idem significant cum duodecim, n. 7973, {39}exsurgit enim ex duodecim in se multiplicatis; {40}quapropter etiam hic dicitur quod mensura {41}ejus sit mensura hominis, {42}quemadmodum supra quod numerus ille sit numerus hominis; sed quia hic vera ex bono significantur, additur quod illa mensura etiam sit mensura angeli, `angelus’ enim in Verbo significat {43} vera ex bono, {44}quoniam est recipiens Divini Veri a Domino, n. 8192.
@1 se exserit in$
@2 deficit$
@3 exercitum IT$
@4 hic$
@5 exercitus$
@6 i ibi$
@7 spirituali sensu$
@8 et$
@9 ita contra illa quae Ecclesiam conantur destruere$
@10 sint$
@11 i videatur$
@12 licuerit$
@13 cum illum numeraverit$
@14 denuntiavit altered to denuntiaverit$
@15 vera et bona spiritualia, quae sunt vera et bona Ecclesiae et coeli significantur$
@16 filiis Israelis$
@17 i et$
@18 i dixit,$
@19 i ibi$
@20 i sunt$
@21 d illorum i filiorum Israelis$
@22 finire ordinationem et dispositionem$
@23 dies enim$
@24 emissionem IT$
@25 qui adjungitur$
@26 Divino$
@27 literae$
@28 verum et bonum$
@29 in complexu$
@30 i et$
@31 o T$
@32 tum$
@33 d illa i id$
@34 sex$
@35 numeros determinatos altered to determinationes$
@36 sequentibus$
@37 d ibi i ***$
@38 et bona IT$
@39 exsurgunt A, exsurgat I$
@40 quare$
@41 illa$
@42 ut$
@43 i omnia$
@44 est enim$
[2] Cum his ita se habet: prohibitum fuit numerare filios Israelis, quoniam per numerare significabatur ordinare et disponere, et per filios Israelis (c)ac per tribus in quas distincti erant, significabantur omnia vera et bona fidei et amoris in complexu; et quia horum ordinatio et dispositio erat solius Domini et non hominis, ideo numerare illos erat praevaricatio qualis est apud illos qui sibi vindicant vera quae fidei et bona quae amoris, ac ordinationem et dispositionem illorum; qui quales sunt, notum est in Ecclesia, sunt enim illi qui {6}semetipsos justificant per id quod sibi pro merito reputent omnia fidei et amoris, et consequenter credant se ex fide et ex operibus a semet mereri caelum; hoc malum involvebat numeratio populi a Davide, de qua ita in Libro 2 Samuelis,
Addidit ira Jehovae exardescere in Israelem; ideo {7}incitabat Davidem contra eos, dicendo, Abi, numera Israelem et Jehudam; dixit itaque ad Joabum, Pervagare {8} omnes tribus Israelis et {9}numerate populum, ut noverim numerum {10}populi; dixit Joabus ad regem, Addat Jehovah Deus tuus ad populum totidem totidemque centenis vicibus; at dominus meus rex, cur desiderat verbum hoc? sed praevaluit verbum regis contra Joabum et contra principes exercitus; quare exiverunt ad numerandum populum Israelem. Post percussit cor Davidis illum, quare dixit ad Jehovam, Peccavi valde quod feci; verumtamen, Jehovah, transire fac quaeso iniquitatem servi Tui, quia stulte egi valde. Sed missus est Gad propheta ad Davidem ut eligeret unum malum ex tribus; ac elegit pestem, qua mortui sunt viri ad septuaginta milia, xxiv 1 seq.;
[3] ex his patet quam grande peccatum fuit numerare Israelem; non quod numeratio in se spectata fuerit {11}peccatum, sed quia, ut dictum est, numeratio filiorum Israelis a Davide significabat ordinationem et dispositionem omnium fidei et amoris a semet et non a Domino, ipsa numeratio ordinationem et dispositionem, ac filii Israelis omnia vera et bona fidei et amoris; ut itaque liberarentur {12}a peccato in numerando filios Israelis, dabatur dimidium sicli pro expiatione, nam dicitur Dabunt quisque expiationem animae suae Jehovae in numerando illos, ne sit in illis plaga in numerando illos; inde patet quod per haec verba significetur purificatio seu liberatio a malo per agnitionem quod omnia {13}vera et bona fidei et amoris, (c)ac eorum ordinatio (c)et dispositio sint a Domino et nihil ab homine.
[4] Quod ita sit, nempe quod omnia bona et vera fidei et amoris sint a Divino et nihil ab homine, etiam notum est in Ecclesia; et quoque quod {14}malum sit {15}sibi tribuere illa; et quod liberati sint {16}ab illo malo qui agnoscunt et credunt quod illa a Domino sint, nam sic {17} nihil quod Divinum est, et quod ex Divino sibi vindicant; (d)sed videantur quae de his prius ostensa sunt, quod nempe, {18}qui credunt bona ex se facere et non (c)a Domino, credant mereri caelum, n. 9974; quod bona ex se et non (c)ex Domino non sint bona, {19}quoniam qui bona ex se faciunt ex malo faciunt, n. 9975, 9980: quod illi contemnant proximum, et quod irascantur ipsi Deo si non mercedem accipiunt, n. 9976: quod tales caelum in se (t)non recipere possint, n. 9977: quod nequaquam pugnare possint contra inferna; at qui agnoscunt et credunt quod a Domino omnia {20}bona et vera, quod Dominus pro illis pugnet, n. 9978: quod solus Dominus sit meritum et justitia, {21}n. 9486, 9715, 9809, 9979-9984, 10,019, 10,152.
@1 bona et vera$
@2 sequuntur$
@3 siclo qui$
@4 illum$
@5 d et i and d seu i et$
@6 semet$
@7 incitavit$
@8 i age$
@9 numera$
@10 ejus$
@11 d peccatum i malum$
@12 ab hoc malo$
@13 bona et vera$
@14 peccatum$
@15 tibi IT$
@16 a peccato$
@17 i sibi$
@18 After caelum,$
@19 quia$
@20 vera et bona$
@21 n. 9979 ad 9984, et quoque n. 9486, 9715, 9809$
[4] Quod plaga sit poena mali, constat absque explicatione; sunt tres plagae, seu tres poenae, quae sequuntur illos qui {7}sibimet tribuunt vera et bona fidei et amoris, seu qui credunt mereri caelum ex {8}suis operibus, nam qui sibi illa tribuunt, etiam caelum ex semet mereri credunt; tres poenae illae sunt, 1. Quod non aliquid boni amoris et veri fidei recipere possint, 2. Quod mala et falsa illos jugiter persequantur, 3. Et quod vera et bona recepta ab infantia pereant; hae tres poenae significantur per tres plagas quae Davidi per Gadem prophetam propter numerationem populi proponebantur, quae erant, 1. septem annorum fames, 2. trium mensium fuga coram hostibus, 3. ac trium dierum pestis, 2 Sam. xxiv 13; per `famem’ enim significatur defectus et penuria bonorum et verorum quae fidei et amoris, nam haec per panem, cibum, triticum, hordeum, oleum, et vinum, quae cum perstat fames, deficiunt, significantur; per `fugam’ autem `coram hostibus’ in sensu interno intelligitur persecutio a malis et falsis; qui enim sibi tribuunt bona et vera, illi non pugnare possunt contra mala et falsa quae ab inferno, n. 9978, quae sunt hostes in spirituali sensu coram quibus fuga et a quibus persecutio; per `pestem’ autem significatur vastatio et consumptio bonorum et verorum quae ab infantia recepta sunt, n. 7505; quod David elegerit pestem, ac per illam mortui fuerint {9} ad septuaginta milia virorum, significabat quod apud gentem Israeliticam et Judaicam periturum omne verum et bonum fidei et amoris; quod etiam factum est, nam non agnoscebant Dominum, a Quo tamen {10}omnia bona et vera; tres dies {11}significabant ad plenum, et quoque septuaginta milia (d)virorum qui mortui.
@1 quasi$
@2 habent haec$
@3 se$
@4 itaque$
@5 homini$
@6 ideo facere debet$
@7 sibi$
@8 semet$
@9 i usque$
@10 illa$
@11 significant$
@1 dimidii$
@2 ejus a semet$
@3 et$
@4 boni et veri$
@5 vera et bona$
@6 ordinata et disposita sunt$
@1 ex vero$
@2 est quod dicitur sanctum, quia illa$
@1 quoque$
@2 involvunt A, significat T$
@3 Domini$
@4 dicitur IT$
@5 videatur$
@6 i et IT$
Quando quis singulare fecerit votum, erit aestimatio maris a filio viginti annorum usque ad filium sexaginta annorum, quinquaginta sicli argenti; si femina erit aestimatio triginta sicli. A filio autem quinque annorum usque ad filium viginti annorum erit aestimatio; si masculus, viginti sicli, si femina, decem sicli. A filio autem mensis usque ad filium quinque annorum erit aestimatio masculi quinque sicli, (x)femellae tres sicli. A filio autem sexaginta annorum et supra erit aestimatio quindecim sicli, feminae autem decem sicli, Lev. xxvii 2-7.
[3] Quod primus status sit status ignorantiae et quoque innocentiae in ignorantia, {3}patet; quando hic status persistit, tunc interiora formantur ad usum, proinde non patent, sed modo maxime externa, quae sunt sensualis hominis; haec sola cum patent, est ignorantia; nam quicquid homo intelligit et percipit, est ex interioribus; inde quoque constare potest quod innocentia quae tunc est, {4}et vocatur innocentia infantiae, (x)sit innocentia (x)maxime externa.
[4] Quod secundus status sit status instructionis et scientiae, etiam patet; is status nondum est status intelligentiae, quia puer tunc non concludit aliquid ex se, nec discernit inter vera et vera, ne quidem inter vera et falsa, a se sed ex aliis; cogitat modo et loquitur res memoriae, ita ex sola scientia, nec videt et percipit num ita sit nisi ex fide magistri, proinde quia alius sic dixit.
[5] Tertius autem status vocatur status intelligentiae, quoniam tunc homo cogitat a se, (c)ac discernit et concludit {5}; {6}et quod tunc concludit, ejus est et non alterius; hoc tempore incipit fides, nam fides non est fides ipsius hominis antequam is ex propriae cogitationis ideis confirmavit quod credit; prius (x)est fides non ejus sed alterius in se, nam credidit personae non rei {7}; inde constare potest quod status intelligentiae tunc incipiat apud hominem cum non ex magistro sed ex se cogitat, quod non prius fit quam cum interiora versus caelum aperiuntur; sciendum est quod exteriora apud hominem sint in mundo ac interiora in caelo, et quod quantum lucis influit e caelo in illa quae sunt ex mundo, tantum homo intelligat et sapiat; hoc fit quantum et qualiter interiora aperta sunt; ac tantum aperiuntur, quantum homo vivit caelo et non mundo.
[6] Ultimus autem status est status sapientiae ac innocentiae in sapientia, qui est quando homo non amplius curat intelligere vera et bona sed velle illa et vivere illa, hoc enim est sapere; ac tantum potest homo velle vera et bona ac vivere illa, quantum in innocentia est, hoc est, quantum credit quod nihil ex se sapiat, sed quicquid sapit, sit ex Domino; tum quantum amat quod ita sit; inde est quod hic status etiam sit status innocentiae in sapientia.
Ex successione horum statuum, homo qui sapit etiam videre potest [7] Providentiae Divinae mirabilia, quae sunt, quod prior status sit planum sequentium continue, et quod procedat aperitio seu reclusio interiorum ab extremis usque ad intima successive; et tandem ita ut quod primum fuit sed in extremis, hoc etiam ultimum sit sed in intimis, nempe ignorantia et innocentia; qui enim scit quod ex se ignoret omnia, et quicquid scit, id a Domino sit, is in ignorantia sapientiae est, et quoque in innocentia sapientiae. Ex his nunc constare potest quid sit status intelligentiae qui significatur per viginti cum is numerus praedicatur de aetate hominis.
[8] Simile etiam per illum numerum intelligitur alibi (d)in Verbo, ut apud Moschen,
Tollite summam omnis congregationis a filio viginti annorum et supra, omnem exeuntem in exercitum in Israele, Num. i 2, 3, 18 seq.;
agitur ibi de castrametatione et profectione filiorum Israelis secundum tribus, et per illam etiam significatur ordinatio et dispositio verorum et bonorum fidei et amoris a Domino; per castrametationem ordinatio et dispositio, n. 4236, 8103 fin., 8130, 8131, 8155, et per tribus bona et vera fidei et amoris in omni complexu, n. 3858, 3926, 3939, 4060, 6335, 6337, 6397; inde per `filium viginti annorum et supra’ intelliguntur qui in statu intelligentiae sunt, nam apud illos ordinari et disponi vera et bona fidei et amoris a Domino possunt, influit enim Dominus in eorum intellectuale et voluntarium, ac ordinat et disponit; et quoque falsa et mala removet ac dejicit; ideo dicitur `a filio viginti annorum et supra omnis exiens in exercitum,’ {8}nam per `exercitum’ significantur vera eo ordine disposita, ut non timeant falsa et mala, sed repellant illa si impugnant; quod talia per `exercitum’ in sensu interno intelligantur, [9] videatur n. 3448, 7236, 7988, 8019; apud illos autem qui (x) in statu infantiae et pueritiae sunt, ita qui infra viginti annos, vera et bona non ita ordinata sunt, ut exire possint in exercitum ac in militiam, quoniam, ut supra dictum est, nondum aliquid ex se discernunt et concludunt, proinde nondum aliquid falsi aut mali per rationale discutere possunt, et qui hoc non possunt, nec in pugnas mittuntur; quapropter homo non prius in tentationes, quae sunt pugnae spirituales contra falsa et mala, admittitur, quam cum in statu intelligentiae est, hoc est, cum sui judicii {9} est, n. 3928, 4248, 4249, 8963.
[10] Simile per `aetatem viginti annorum et supra’ significatur alibi apud Moschen,
Dixit Jehovah ad Moschen et Eleazarem, Tollite summam totius contionis filiorum Israelis, a filio viginti annorum et supra, omnem exeuntem in militiam in Israele, Num. xxvi (x)1, 2;
per `exire in militiam’ in spirituali sensu significatur exire in pugnas contra falsa et mala quae ab inferno.
[11] Qui non scit quod `filius viginti annorum et supra’ significet statum intelligentiae, seu illos qui in eo statu sunt, nec scire potest cur dictum, {10}cum murmurarent contra Jehovam, morerentur in deserto a filio viginti annorum et supra omnes qui ascenderunt ex Aegypto, Num. xiv 29, xxxii 10, 11; qui enim in eo statu intelligentiae sunt, ut ex se discernere, concludere, et judicare possint, in culpa sui mali sunt, non autem qui nondum in eo statu sunt; inde etiam patet quod per `viginti {11}annos’ cum de aetate praedicantur, significetur status intelligentiae, seu status judicii. At per numerum viginti aliud significatur cum de re alia, videatur supra n. 10,222.
@1 ejus$
@2 After ultimus$
@3 Before et quoque$
@4 quae$
@5 i a se$
@6 et quod tunc discernit et concludit ejus est et non alius, ab hoc tempore incipit fides ejus, nam fides alicujus non est fides ejus, antequam ex propriae cogitationis ideis confirmatum est, prius est fides non sua sed fides alius in se$
@7 i, quam nec ipse vidit$
@8 et$
@9 i factus$
@10 quod qui$
@11 , ubi de annis aetatis$
[2] Cum his ita se habet: omnibus est facultas intelligendi et sapiendi, sed quod unus prae altero sapiat, est quia non similiter addicant Domino omnia intelligentiae et sapientiae, quae sunt omnia veri et boni; qui addicant Domino omnia, illi sapiunt prae reliquis, quoniam omnia veri et boni quae faciunt sapientiam influunt ex caelo, hoc est, ex Domino ibi; addicatio omnium Domino aperit interiora hominis versus caelum, agnoscitur enim sic quod nihil veri et boni a semet sit, et quantum id agnoscitur, tantum amor sui decedit, et cum amore sui caligo ex falsis et malis, tantum etiam homo in innocentiam venit, (c)ac in amorem (c)et in fidem in Dominum; inde conjunctio cum Divino, influxus inde ac illustratio; ex his patet unde est quod unus plus et alter minus sapiat, (c)ac quoque cur `dives non dabit plus ac pauper minus,’ ut nempe omnibus aeque facultas sapiendi sit; (m)non quidem est omnibus aequa facultas sapiendi, sed est aeque, quoniam sapere potest unus et alter.(n)
[3] Per facultatem sapiendi non intelligitur facultas ratiocinandi de veris et bonis ex scientiis, ita nec facultas confirmandi quicquid lubet; sed facultas perspiciendi quid verum et bonum, eligendi quod convenit, ac applicandi usibus vitae; qui addicant omnia Domino, illi perspiciunt, eligunt, et applicant, qui autem non addicant Domino sed sibi, illi sciunt solum ratiocinari de veris et bonis; nec vident quicquam nisi quae aliorum sunt, non ex ratione sed ex activo memoriae; quoniam introspicere in ipsa vera nequeunt, stant foris, (c)et confirmant quicquid accipiunt, sive verum sit sive falsum; qui ex scientiis eruditius hoc facere possunt, prae aliis a mundo creduntur sapere; sed quo plus sibi tribuunt omnia, ita quo plus amant quae ipsi ex se cogitant, eo magis insaniunt, confirmant enim falsa prae veris et mala prae bonis; non enim aliunde lucem habent quam a fallaciis et apparentiis quae in mundo sunt, et inde a suo lumine, quod lumen naturale vocatur, separato a luce caeli, quod lumen cum separatum est, quoad vera et bona quae caeli sunt, est mera caligo.
[4] Quod divitiae et opes sint illa quae sunt intelligentiae et sapientiae, proinde etiam cognitiones {2}veri et boni, quae etiam opes et divitiae spirituales vocantur, constat a locis in Verbo ubi nominantur, ut apud Esaiam,
Visitabo super fructum superbiae regis Aschuris, ideo quod dixit, In virtute manus meae feci, et per sapientiam meam, quia intelligens sum; unde removebo terminos populorum, et thesauros eorum depopulabor; inveniet sicut nidum manus mea opes populorum, x 12-14;
agitur ibi in sensu interno de illis qui fidunt suae propriae intelligentiae, nec credunt quod vera sapientia {3} e caelo veniat sed ex semet; `rex Aschuris’ est ratiocinatio, hic ex propria intelligentia, n. 1186, `inde depopulari thesauros et opes populorum’ est destruere illa quae vera intelligentiae et sapientiae sunt: apud eundem, [5]
Propheticum de bestiis meridiei; portant super umero asinorum opes suas, et super dorso camelorum thesauros suos, ad Aegyptum, xxx 6, 7;
`bestiae meridiei’ sunt qui intra Ecclesiam (d)sunt, ita in luce veri ex Verbo, sed usque Verbum non legunt nisi solum propter scientiam et non propter usus vitae, `meridies’ enim est ubi lux veri, ita ubi Verbum, n. 3195, 3708, 5672, 9642, `asinus’ est scientia, et quoque `camelus,’ ut et `Aegyptus’; quod `asinus,’ videatur n. 5492, 5741, 7024, quod `camelus,’ n. 3048, 3071, 3143, 3145, 4156, et quod `Aegyptus,’ citata n. 9391; quod haec prophetica in spirituali sensu intelligenda sint, constare potest ex eo quod absque illo sensu nemo sciat quid {4}sunt bestiae meridiei, quid portare super umero asinorum opes suas, et super dorso camelorum thesauros suos, et hoc ad Aegyptum: apud eundem, [6]
Dabo tibi thesauros tenebrarum, et occultas opes latebrarum, ut cognoscas quod Ego Jehovah, xlv 3;
`thesauri tenebrarum et occultae opes latebrarum’ {5}sunt talia quae sunt intelligentiae et sapientiae caelestis, quae a naturali homine abscondita sunt: apud Jeremiam, [7]
Peccatum Jehudae est scriptum stylo ferri: mons Mi in agro, facultates tuas, et omnes thesauros tuos in praedam dabo, xvii [1,] 3;
Jehudah dicitur `mons in agro’ (x)quia apud illum erat repraesentativum Ecclesiae caelestis, `mons’ enim est amor Ecclesiae caelestis, n. 6435, et `ager’ est Ecclesia, n. 2971, 3766, 7502, 9139, 9295; `facultates et thesauri’ {6}quae darentur in praedam, {7}sunt omnia vera et bona Ecclesiae, quae dissiparentur: apud eundem, [8]
Propter confidentiam tuam in operibus tuis et in thesauris tuis, etiam tu capieris, (x)xlviii 7;
[9] `thesauri’ etiam hic pro Ecclesiae {8} doctrinalibus et cognitionibus: apud eundem,
Gladie contra equos ejus, et contra currus ejus, et contra promiscuam turbam quae in medio ejus; gladie contra thesauros ejus ut diripiantur; siccitas super aquas ut exarescant, l 36, 37, [,38];
haec contra Chaldaeos, per quos intelliguntur qui in cultu externo sunt absque interno, {9} sic qui ore profitentur vera Verbi sed corde negant; `gladius’ est falsum pugnans contra vera, n. 2799, 4499, 6353, 7102, 8294, `equi’ sunt intellectuale, n. 2760-2762, 3217, 5321, `currus’ sunt illa quae doctrinae, n. 5321, 8215, `thesauri qui diriperentur’ sunt vera et bona Ecclesiae, quae per applicationem ad mala amorum sui et mundi {10}perverterentur et perirent, `siccitas super aquis ut exarescant’ est deprivatio et consumptio verorum fidei; quod `aqua’ sit verum fidei, [10] videatur n. 2702, 3058, 3424, 4976, 8568, 9323; quis non videre potest {11}quod sensus litteralis non sit genuinus sensus istorum verborum? nam quid sancti, aut quid Ecclesiae, aut quid caeli, {12}aut quis sensus {13}inest his, quod gladius esset contra equos, contra currus, contra promiscuam turbam, contra thesauros, et quod siccitas esset super aquas ut exarescant? {14}quare ex his et ex reliquis Verbi manifeste videri potest quod sensus spiritualis, qui differt a naturali, insit singulis, et quod Verbum absque illo sensu non sanctum dici queat, et quod in perplurimis [11] locis ne quidem possit capi: apud eundem,
Babel, quae habitas super aquis multis, magna thesauris, li 13;
`Babel’ sunt qui possident Verbum, et inde omnia vera et bona Ecclesiae, sed qui applicant illa ad amorem sui, et sic profanant, n. 1326; quod etiam repraesentabatur per quod rex Babelis sumpserit omnia vasa templi, quae erant ex auro et argento, et quod biberit ex illis, atque tunc laudaverit deos auri et argenti, Dan. v 2-4 seq.; inde dicitur `Babel habitans super aquis multis, magna thesauris’; `aquae’ sunt vera, et in opposito sensu falsa, n. 2702, 3058, 4976, 8568, 9323; hoc describitur amplius in Apocalypsi, ubi divitiae Babylonis, quae ibi vocantur `merces’ recensentur, xviii: apud Ezechielem, [12]
Adducam contra Tyrum Nebuchadnezarem, per ungulas equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas; diripient opes tuas, et praedabuntur merces tuas, xxvi 7, [11,] 12;
per `Tyrum’ intelligitur Ecclesia quoad cognitiones boni et veri, n. 1201, per `Nebuchadnezarem regem Babelis’ intelligitur {15}profanum quod vastat, n. 1327 fin.; quod fit cum vera et bona (x)Verbi inserviunt pro mediis ad favendum malis amorum sui et mundi, per sinistram applicationem; tunc enim {16}illorum amorum mala intus in corde sunt, et sancta Ecclesiae in ore; `ungulae equorum’ sunt extrema naturalia, {17}quae sunt scientifica mere sensualia, n. 7729, et `plateae’ sunt vera fidei, n. 2336, `opes et merces’ sunt cognitiones boni et veri; quia per [13] Tyrum {18}cognitiones boni et veri significantur, n. 1201, ideo ubi de Tyro in Verbo agitur, etiam de varii generis mercibus et divitiis agitur, ut apud eundem,
Tharschisch negotiatrix tua,per multitudinem omnium opum in argento, ferro, stanno, et plumbo. Damascus negotiatrix tua prae multitudine omnium opum: per multitudinem opum tuarum et mercatus tuos, ditasti omnes reges terrae, xxvii 1-fin.:
apud eundem,
In sapientia tua et in intelligentia tua feceras tibi opes; aurum et argentum in thesauris tuis; per multitudinem sapientiae tuae multiplicasti tibi opes, xxviii [4, 5];
etiam de Tyro; (x)per quae manifeste patet quod per `opes et divitias’ in Verbo intelligantur opes et divitiae spirituales, quae sunt cognitiones boni et veri, ita quae sunt media sapientiae: etiam apud Sachariam, [14]
Tyrus colligit argentum sicut pulverem, et aurum sicut coenum platearum; ecce Dominus depauperabit eam et excutiet in mare opes ejus, ix 3, 4:
et apud Davidem,
Filia Tyri offeret tibi (x)munus, filia regis; facies tuas deprecabuntur divites populi, Ps. (x)xlv 13 [A.V. 12];
describitur ibi Ecclesia quoad affectionem veri, et vocatur `filia regis,’ nam `filia’ est {19}Ecclesia quoad affectionem, n. (x)2362, 3963, 6729, (x)9055 fin., et `rex’ est verum, n. 1672, 2015, 2069, 3670, 4575, 4581 4966, 6148; quapropter dicitur quod filia Tyri offeret munus, et quod divites populi deprecabuntur facies; `divites populi’ sunt qui abundant 15 {20}veris et bonis: apud Hoscheam,
Dixit Ephraim, Profecto ditatus sum, inveni opes mihi, xii 9 [A.V.8];
per `ditatus sum et inveni opes mihi’ nec intelligitur quod ditatus sit divitiis et opibus mundanis, sed caelestibus, nam per `Ephraim’ intelligitur intellectuale Ecclesiae, {21}quod illustratur cum legitur Verbum, [16] n. (x)5354, 6222, 6238, 6267: apud Johannem,
Angelo Ecclesiae Laodicensium, Quia dicis quod dives sim, et ditatus sim, et nullius opis indigeam, cum non scias quod tu sis miser, et miserabilis, et egenus, et caecus, et nudus; consulo tibi ut emas a Me aurum igne purificatum ut ditescas, et vestimenta alba ut induaris, Apoc. iii [14,] 17, 18;
agitur ibi de Ecclesia, quae omne Ecclesiae ponit in nudis cognitionibus, ac inde se prae aliis effert, cum tamen cognitiones non sunt nisi quam media ad emendandam et perficiendam vitam; quare qui illas possidet absque vita secundum illas, est miser, miserabilis, egenus, caecus, et nudus; `emere aurum’ igne purificatum est comparare sibi a Domino genuinum bonum, (c)ac `vestimenta alba’ est comparare sibi a Domino genuina vera ex illo bono; quod `aurum’ sit bonum amoris, videantur citata n. 9874, et quod `vestimenta’ sint vera fidei, n. 4545, 5248, 5319, 5954, 9212, 9216, 9814, 9952: apud Jeremiam, [17]
Ego Jehovah dans {22}cuique juxta vias ejus, juxta fructus operum ejus; sicut perdix colligit sed non parit, facit divitias sed non cum judicio; in medio dierum suorum deseret illas; in postremitate dierum fiet stultus, xvii [10,] 11;
agitur ibi de illis qui comparant sibi cognitiones absque fine alius usus quam ut ditescant, hoc est, ut sciant, cum tamen vita est cui inserviturae; hoc intelligitur per `colligere sicut perdix et tamen non parere,’ [18] et per `facere divitias, sed non cum judicio’: apud Lucam,
{23}Quisquis ex vobis qui non abnegat omnes suas facultates, non potest Meus esse discipulus, xiv 33;
qui non scit {24}quod `facultates’ in sensu interno sint divitiae et opes spirituales, quae sunt cognitiones ex Verbo, nequaquam aliter scire potest quam quod deprivaturus se sit omnibus opibus ut salvari possit, cum tamen non ille sensus istorum verborum est; per `facultates’ ibi intelliguntur omnia quae ex propria intelligentia sunt; nemo enim {25}potest sapere ex se sed ex Domino; quapropter `abnegare omnes facultates’ est sibi nihil intelligentiae et sapientiae tribuere; et qui hoc non facit, non potest instrui a Domino, hoc est, discipulus Ipsius esse.
[19] Quia per facultates, divitias, opes, argentum, et aurum, significantur illa quae sunt intelligentiae et sapientiae, ideo quoque a Domino comparatur regnum caelorum thesauro abscondito in agro, Matth. xiii 44, et dicitur quod facerent sibi thesaurum non deficientem in caelis; quoniam ubi thesaurus ibi cor, Matth. vi 19, [20, 21;] Luc. (x)xii 33, 34; qui non [20] sciunt quod per `divites’ intelligantur qui possident cognitiones veri et boni, ita qui habent Verbum, et quod per `pauperes’ intelligantur qui non possident illas, sed usque qui desiderant illas, non aliter scire possunt quam quod per divitem qui induebatur purpura et bysso, et per pauperem qui projectus ad vestibulum ejus, Luc. xvi, intelligatur dives et pauper in communi sensu; cum tamen per `divitem’ ibi intelligitur gens Judaica, quae habebat Verbum, {26}per `purpuram qua indutus’ genuinum bonum, n. 9467, et per `byssum’ genuinum verum, n. 5319, 9469, 9596, 9744, et per `(x)pauperem projectum ad vestibulum’ intelliguntur qui extra Ecclesiam et non habent Verbum, et tamen desiderant vera et bona caeli et Ecclesiae; inde etiam patet quod per `divites’ [21] intelligantur qui habent Verbum, proinde Divina Vera, ut quoque in prophetico {27}Marias apud Lucam,
Deus esurientes implevit bonis, et divites {28}emisit inanes, i 53;
`esurientes’ ibi sunt qui alibi vocantur pauperes, ita qui non habent panem et aquam, et sic qui sunt in fame, et in siti, hoc est, qui non sciunt bonum et verum et usque desiderant illa; per `panem et aquam’ {29}in Verbo significantur bonum et verum, n. 9323, ac per `esurire et sitire,’ ita per `famem et sitim’ significatur desiderium ad illa.
[22] Tales per `pauperes’ etiam intelliguntur alibi, ut apud Lucam,
Beati pauperes, quia eorum est regnum caelorum; beati esurientes, quoniam saturabimini, vi 20, 21:
apud eundem,
Paterfamilias dixit servo ut abiret in plateas et vicos urbis, et introduceret pauperes, mancos, claudos, et caecos, xiv 21:
apud eundem,
{30} Pauperibus praedicabitur evangelium, vii 22:
apud Matthaeum,
Pauperes audiunt evangelium, xi 5:
apud Esaiam,
Tunc pascent primogeniti pauperum, et egeni confidenter cubabunt, xiv 30:
apud eundem,
Egeni hominum in Sancto Israelis exultabunt, xxix 19:
apud Zephaniam,
Relinquam in medio tui populum miserum et pauperem, qui sperabunt in nomine Jehovae, hi pascent et requiescent, nec terrefaciens, iii 12, 13:
et apud Esaiam,
Pauperes et egeni quaerentes aquam, sed non; lingua eorum siti deficit; Ego Jehovah exaudiam eos, aperiam super clivis fluvios et in medio vallium fontes ponam, xli 17, 18;
[23] `pauperes et egeni quaerentes aquam’ sunt qui desiderant cognitiones boni et veri; `aqua’ est verum; desiderium describitur per quod lingua eorum siti deficiat; et abundantia quam habituri, per quod aperientur fluvii super clivis, et fontes in medio vallium; ex his porro patet quod caelestia, quae sunt {31}veri’ fidei et boni amoris, intelligantur per terrestria, quae sunt aquae, fluvii super clivis, fontes in vallibus, {32}et quod hic sensus sit litteralis Verbi, {33}ille autem spiritualis, et quod Verbum per hunc sensum sit Divinum, {34}et quod absque illo non sit.
[24] Quod opes et divitiae significent talia quae sunt intelligentiae et sapientiae, est quoque ex {35}correspondentia; in caelo enim apud angelos apparent omnia sicut fulgentia ex auro, argento, et lapidibus pretiosis {36}, et hoc quia in intelligentia veri et in sapientia boni sunt, interiora enim angelorum sistuntur ita spectabilia ex correspondentia; etiam apud spiritus qui infra caelos sunt, sunt divitiae in apparentia secundum statum receptionis veri et boni a Domino.
@1 vera et bona altered to veri ex bono cp n. 10,214$
@2 boni et veri$
@3 i, quae est veri et boni coelestis,$
@4 sint$
@5 pro talibus$
@6 qui$
@7 significant$
@8 i veris et bonis, seu$
@9 i et$
@10 pervertentur et sic peribunt$
@11 quod alius sensus illis verbis insit, quam qui est secundum literam$
@12 imo$
@13 inesset$
@14 quare inde et ex reliquis Verbi, videri potest, quod sensus spiritualis, qui differt a naturali insit singulis Verbi, et quod Verbum absque illo non sanctum dici queat, imo plurimis in locis ne quidem capi$
@15 qui vastat illam$
@16 illa$
@17 et$
@18 hae$
@19 affectio$
@20 cognitionibus veri et boni$
@21 ita perceptio ex illustratione cum legitur Verbum, quid verum et bonum$
@22 viro$
@23 Omnis$
@24 quid facultates in sensu spirituali hic significant$
@25 After se$
@26 purpura, qua indutus, est genuinum bonum, et byssus est genuinum verum, et per pauperem intelligebantur qui extra Ecclesiam, et non habebant Verbum, et tamen desiderabant$
@27 Elisabethae AIT$
@28 dimisit$
@29 i enim$
@30 i Quod$
@31 vera IT$
@32 d et i ita$
@33 sed ille$
@34 ut quoque vocatur, at$
@35 correspondentiis$
@36 i plurium colorum$
@1 i et$
@1 erat$
@1 i in communi et in particulari$
@2 ut IT$
@3 quae influunt$
@4 at$
@1 See p. ix preliminary note 2.$
@17. Et loquutus est Jehovah ad Moschen, dicendo, significat iterum perceptionem ex illustratione per Verbum a Domino.
18. Et facies labrum aeris, significat bonum naturalis ut recipiens: et basin ejus aere, significat bonum ultimi naturalis, quod est sensualis: ad lavandum, significat ubi purificatio a malis et falsis: et dabis illud inter Tentorium conventus et inter altare, significat ubi conjunctio veri et boni et dabis ibi aquas, significat locupletationem a veris fidei.
19. Et lavabunt Aharon et filii ejus ex eo, significat repraesentationem purificationis interni et externi hominis a Domino. [manus suas et pedes suos ut sequitur interpolated here]
20. In intrando illos in tentorium conventus, significat in cultum ex veris fidei: lavabunt aquis, significat purificationem per vera: ne moriantur, significat ne pereat repraesentativum cultus: vel in accedendo illos ad altare ad ministrandum, ad adolendum ignitum Jehovae significat, repraesentativum cultus ex bono amoris.
21. Et lavabunt manus suas et pedes suos, significat purificationem utriusque, tam interni quam externi hominis: ne moriantur, significat ne pereat repraesentativum: et erit illis statutum saeculi, significat legem ordinis aeternam: illi et semini illius, generationibus illorum, significat [sentence not completed]$
@2 exteriorum et interiorum IT$
[2] Ex his iterum patet quod illa quae apud gentem Israeliticam instituta fuerunt, externa (x)fuerint quae repraesentaverunt interna, et quod interna essent ipsa sancta Ecclesiae apud illos, et non externa absque illis; sed quod gens illa, usque omne sanctum in externis et nihil in internis posuerit, constat a Domini verbis apud Matthaeum,
Vae vobis, Scribae et Pharisaei, hypocritae! purgatis exterius poculi et patinae, interiora vero plena sunt rapina et intemperantia; Pharisaee caece, purga prius internum poculi et patinae, {3}ut fiat etiam externum mundum. Similes vos facitis sepulcris dealbatis, quae foris quidem apparent pulchra, intus vero plena sunt ossibus mortuorum et omni immunditie, xxiii 25-27;
tum Marc. vii 2-8; et Luc. xi 39.
[3] Quod `labrum’ significet naturae, est quia per `lavationem’ inibi significatur purificatio a malis, et purificatio a malis fit in naturali; et praeterea per vasa {4}in genere significantur illa quae sunt naturalis hominis, n. 3068, 3079, 9394, quoniam naturale est recipiens spiritualium quae interni hominis. Per naturale intelligitur externum hominis, hoc est, id quod vocatur externus homo {5}. Videri potest sicut alienum quod per `labrum’ significetur naturale hominis; sed sciendum quod {6}in sensu interno hic agatur de purificatione a malis, et {7}homo est qui purificatur; inde sequitur quod aliquid hominis significetur per id in quo {8}fiebat lavatio, per quam significatur purificatio; quod id sit naturale, est quia inibi, ut dictum est, fit purificatio; {9}praeterea omnia quae cultus gratia, apud gentem Israeliticam et Judaicam, exstructa fuerunt, significabant illa quae caeli et Ecclesiae, proinde talia quae sunt apud hominem, nam nisi significavissent aliquid apud hominem, non aliquid repraesentavissent.
[4] Quoniam per `labrum’ significatur naturale hominis, per {10}aquas in labro {11}vera quae fidei, et per lavationem purificatio a malis, inde sciri potest quid significatum fuit per mare aeneum juxta templum, et quoque quid per duodecim boves qui portabant illud; similiter quid per decem reliqua labra etiam juxta templum posita, (c)et per {12}insculptos ibi leones, boves, et cherubos, tum per rotas sicut currus sub illis; omnia haec quid significabant, {13}patet cum notum {14}est quid significatur per labrum, aquam, et lavationem, et cum notum {14}est quomodo se habet cum purificatione a malis apud hominem, nam omnia et singula {15}erant repraesentativa caelestium et spiritualium.
[5] Mare aeneum a Salomone factum, (c)et positum juxta templum, ita describitur,
Fecit mare fusile decem cubiti a labro ad labrum, rotundum circumcirca; quinque cubiti altitudo; et linea triginta cubitorum circumdabat illud circumcirca. (x)Colocynthides infra labrum circumeuntes, decem cubitorum circumdantes mare circumcirca. Stans super duodecim bobus, tres spectantes septentrionem, et tres spectantes occidentem, et tres spectantes meridiem, et tres spectantes orientem; mare autem super illis superius, et omnia posteriora eorum introrsum. Crassities ejus palma, labrum ejus juxta opus labri calicis, flos lilii. Duo milia bathorum continebat; {16}et positum fuit mare ab umero domus dextro versus orientem e regione meridiei, 1 Reg. vii 23-26, 39;
[6] hoc vas seu hoc labrum vocatur mare, quia per `mare’ significatur scientificum in communi, et omne scientificum est naturalis hominis; quod `mare’ sit scientificum in communi, videatur n. 28, 2850, 8184, et quod scientificum sit naturalis hominis, n. 1486, 3019, 3020, 3309, 3310, 5373, 6004, 6023, 6071, (x)6077, 9918; quod hoc labrum esset juxta opus labri calicis, erat causa quia per `calicem,’ `scyphum,’ seu `poculum,’ etiam significatur {17}scientificum quod naturalis {18}seu sensualis hominis, n. 9557, 9996; per `duodecim boves’ significabantur (d)omnia bona (d)naturalis et sensualis hominis in complexu, quoniam baseos loco erant, et per `basin’ significatur {19}id quod ultimum est, ac sustentat; quod duodecim sint omnia in complexu, videatur n. 3272, 3858, 3913, et quod `bos’ sit bonum naturalis hominis, n. 2781, 9135; quod spectaverint ad omnes plagas mundi, erat quia bonum naturalis [7] hominis est receptaculum omnium quae ex mundo influunt, tam quae se referunt ad bona quam quae ad vera; diameter decem cubitorum significabat plenum, n. 3107, et circumferentia triginta cubitorum significabat complexum plenarium, n. 9082; `duo milia bathorum’ significabant conjunctionem boni et veri, ita purificationem et regenerationem, nam regeneratio non aliud est quam conjunctio boni et veri; duo milia idem significant quod duo, nam numeri multiplicati simile significant cum simplicibus a quibus sunt, n. 5291, 5335, 5708, 7973; quod duo sint conjunctio, videatur n. 5194, 8423; quod mare aeneum positum esset ab umero dextro versus orientem e regione meridiei, significabat quod ad Dominum, nam Dominus est Oriens, n. 101, 9668; domus seu templum est caelum et Ecclesia ubi Dominus, n. (x)3720. Ex his nunc constare potest quid per `mare aeneum’ {20}significabatur, consequenter quid per `labrum,’ quod nempe naturale hominis, in quod purificatio.
@1 i, ne morerentur$
@2 possint$
@3 et AIT$
@4 omnis generis$
@5 i, de quo et de cujus distinctione ab interno, pluries actum est$
@6 After hic$
@7 homo est altered to quod homo sit$
@8 purificatio fiebat quae significatur per lavationem$
@9 praeterea omnia quaecunque exstructa fuerunt, cultus gratia, apud gentem Israeliticam, significabant talia quae sunt apud hominem, et se referunt ad vera et bona fidei et amoris, nam nisi ad hominem se referrent, non aliquid repraesentavissent, apud hominem solum sunt vera et bona fidei et amoris$
@10 aquam$
@11 verum quod$
@12 sculpturas$
@13 patent AI$
@14 d est i fit$
@15 ibi repraesentativa erant coelestia et spiritualia, qualia sunt in coelis apud angelos, et qualia erunt in mundo apud homines$
@16 mare posuit$
@17 scientifica$
@18 et$
@19 sensuale quod ultimum vitae hominis$
@20 significantur$
Per sensuale quod ultimum naturalis {6}, intelligitur proprie id [2] quod caro vocatur, et perit cum homo moritur, ita quod inservivit homini pro ejus functionibus in mundo, sicut sensuale visus, auditus, olfactus, gustus, et tactus; quod id sensuale sit planum ultimum in quo vita hominis terminatur et super quo ut super basi se reponit, constare potest, nam immediate exstat mundo, {7}et per illud ut extremum intrat mundus et exit caelum; (m)sed hoc sensuale {8} est homini commune cum brutis animalibus, at sensuale externum quod non ita homini {9}commune est cum illis, et usque est sensuale externum, est quod homini in memoria est ex mundo, {10}et constituitur ex solis rebus mundanis, corporeis, et terrestribus ibi; homo qui {11}ex illis solum cogitat et ratiocinatur, et non ex interioribus, vocatur (t)homo sensualis; hoc sensuale manet homini {12} post mortem, sed quiescit; {13}hoc sensuale externum(n) {14}est quod proprie significatur per `basin’; [3] quale hoc sit, repraesentatum est per bases decem labrorum, quae juxta templum erant posita; bases illae ita describuntur,
Salomo fecit bases decem ex aere, quattuor cubiti longitudo basis cujusvis, et quattuor cubiti latitudo; tres cubiti altitudo. Super clausuris quae inter scalas, leones, boves, et cherubi; ac super scalis similiter superius. Insuper quattuor rotae basi cuique, et tabulae aeris; at quattuor angulis ejus umeri; subter labro umeri fusi: opus rotarum sicut opus rotae curtus; manus earum, et terga earum, et canthi earum, et radii earum omnia fusile: juxta hoc fecit decem bases; fusura una, mensura una, proportio una omnibus illis. Inde fecit decem labra ex aere; quadraginta bathos continebat unumquodque labrum; quattuor cubiti labrum unumquodvis, 1 Reg. vii 27-39;
[4] (s)quale sensualis externi apud hominem hic per repraesentativa describitur, ac imprimis tutela Domini, ne homo ex (t)suo sensuali, ita ex mundo, intret in illa quae caeli {15}seu Ecclesiae sunt; hoc enim est ordini Divino contrarium, nam mundus in caelum {16}intrare nequit, sed caelum in mundum; quod fit cum Dominus per caelum influit apud hominem, illustrat illum, docet illum, et ducit illum, per Verbum; {17}quod e mundo intrare in illa quae caeli sunt sit contra Divinum ordinem, constare potest ex illis qui ex sensuali suo, ita qui ex scientificis quae ex mundo intrant, quod prorsus nihil credant; tutela ne hoc fiat significatur per [5] `leones,’ `boves,’ et `cherubos’; per `leones’ enim significatur tutela ne vera intrent, nam leones sunt vera in sua potentia, n. 6367, 6369, per `boves’ significatur tutela ne bona intrent, boves enim sunt bona in sua potentia, n. 2781; quod per `cherubos’ significetur tutela Domini ne id fiat, videatur n. 308, 9509, {18} quod `umeri’ quorum etiam mentio fit, sint potentia, (c)ac resistentia, videatur n. 1085, 4931-4937, 9836; per `rotas sicut currus’ significatur facultas sapiendi cum intrant omnia e caelo, sic enim omnia secundum ordinem progrediuntur, rotae enim currus sunt facultas progrediendi, ita discendi, n. (x)8215, 9872, et currus sunt {19} quae doctrinae caeli et Ecclesiae {20}, n. 5321, 8215.(s)
[6] Quid sensualis homo, iterum paucis dicetur: homo sensualis dicitur qui cogitat solum ex talibus quae in memoria sunt ex mundo, et qui versus interiora elevari non potest; tales imprimis sunt qui nihil de caelo et de Divino credunt quia non vident illa, fidunt enim solum sensibus; et quae non coram illis apparent, nihil esse (d)credunt; accedunt tales prope ad genium brutorum animalium, quae etiam solum (c)ex sensibus externis ducuntur; {21}sunt usque astuti et sollertes in agendo et ratiocinando, sed non vident verum ex luce veri; dicti fuerunt tales olim serpentes arboris scientiae; turba infernalis pleraque talis est. {22}Sed quid sensualis homo et quid sensuale, videatur in locis citatis, n. 9331 fin., tum n. 9726, 9730, 9731, 9922 fin., 9996, et quid sit elevari supra sensualia, seu abduci ab illis, {23}in locis citatis n. 9922 fin.
Bonum sensualis, quod significatur per `basin ex aere,’ est quod [7] vocatur volupe et {24} jucundum afficiens cogitationem imaginativam, quae cogitatio est ex meris talibus, quae sunt {25}terrestria, corporea, et mundana, et dinoscitur ab aliis jucundis per id quod non spectet alios usus quam qui sunt {26}sui aut propter se, nam sensualis homo est in amore sui et mundi {27}, et jucunda quae ei, sunt illorum amorum; (s){28}et quia amores sensualis hominis tales sunt, patet quod ille prae aliis sollers in ratiocinando sit, et in agendo propter lucra et honores; corpus enim ejus flagrat ex igne illius amoris, ac ille ignis accendit lumen, quod vocatur lumen naturale; et cum hoc usque ad splendorem accensum est, tunc lux caeli, quae interioris hominis est, prorsus obscuratur; inde quae {29}hujus lucis sunt, quia in caligine, dicuntur nihil esse; aliter apud illos qui ex igne caeli agunt, et ex luce inde cogitant.(s) Ex his constare potest quid intelligitur per bonum sensualis, quod significatur per basin labri ex aere.
@1 est sensuali$
@2 i, ut mox supra ostensum$
@3 seu ultimo, quod id sit sensuale externum constat ex illis quae de sensuale externo hominis passim ostensa est$
@4 i et$
@5 i sit$
@6 i est$
@7 d et i quare$
@8 i externum$
@9 cum brutis commune est$
@10 ita$
@11 inde solum cogitur$
@12 i etiam$
@13 inde patet quod$
@14 describitur ulterius per bases labrorum, quae juxta Templum posita erant, quae describuntur, ideo super clausuris decem labra juxta Templum$
@15 et$
@16 Before mundus$
@17 quod contrarium sit Divino ordini, constare potest ex illis qui ex sensuali suo, hoc est, ex se et non ex Domino in illa quae coeli sunt, intrant$
@18 i et$
@19 i talia$
@20 i sunt$
@21 sunt plerique ex illis, sicut quidem bestiae, astuti et solertes in agendo et ratiocinando; et solertes sed usque non vident aliquid verum ex luce veri$
@22 In A all that is written from here to illorum amorum in the last line of the page is crossed through. In m is written apart blad ( = on a separate sheet) but no rewriting of this section appears in A. Differences between the deleted section of A and what appears in I are shown here in notes 6-10.$
@23 loci citati$
@24 i est$
@25 ex corpore$
@26 proprii appetitus et voluptates$
@27 i est propter se,$
@28 Et quia amor illorum talis est, et inde voluptas, patet, quod prae aliis solertes in ratiocinando sint$
@29 illius$
[3] Dictum est quod homo {9} sciat sua mala et falsa per vera fidei {10}in (x)naturali, {11}hoc est, in externo homine, non autem in interno; causa est quia ideae cogitationis in interno homine spirituales sunt, {12}et ideae spirituales non comprehendi possunt in naturali, sunt enim ideae intellectuales quae sunt absque objectis qualia sunt in materiali mundo; sed usque ideae illae, nempe spirituales, quae sunt propriae interni hominis, influunt in ideas naturales, quae sunt externi hominis, ac (x)producunt et faciunt illas, quod fit per correspondentias. Sed de ideis spiritualibus, quae interni hominis, ex Divina Domini Misericordia, dicetur ubi de caelo, ac de spiritibus et angelis {13}, nam illi cogitant {14}per ideas spirituales, et quoque loquuntur inter se per illas.
@1 i ejus$
@2 i hoc est,$
@3 et quia in naturali, per vera fidei ibi$
@4 ibi$
@5 Before ad manifestam$
@6 vivit$
@7 sunt spiritualia$
@8 agnoscit sua mala$
@9 i in naturali$
@10 ibi$
@11 sed non in interno homine$
@12 quae non comprehenduntur in naturali, sunt enim ideae ibi intellectuales quae sunt absque objectis, quae sunt materiales mundi$
@13 cp Volume VI p. 704 note 1$
@14 , et quoque inter se per ideas spirituales$
10237a. `Et dabis illud inter tentorium conventus et inter altare’: quod significet ut sit conjunctio veri et boni, constat ex significatione `inter tentorium conventus et altare’ quod sit conjunctio veri et boni, de qua n. 10,001, 10,025. Quod labrum positum fuerit inter tentorium conventus et inter altare, et quod ibi laverint Aharon et filii ejus manus et pedes, erat causa ut repraesentaretur purificatio cordis et regeneratio, quae in sua essentia est conjunctio veri et boni; nam conjunctio veri et boni est ipsum caelum apud hominem; quapropter etiam caelum comparatur in Verbo conjugio; haec conjunctio fit per vera fidei, quoniam haec docent quomodo vivendum; quare cum vivitur secundum vera fidei, fit conjunctio veri et boni, verum enim tunc fit bonum per vitam, {1} veri vita est bonum; hoc {2}etiam intelligitur per quod (t)homo regeneretur per aquam et spiritum; aqua est verum fidei, et spiritus est vita ejus. Quod regeneratio sit conjunctio veri et boni, videatur n. 2063, 3155, 3158, 3607, 4353, 5365, 5376, 8516, 851, 8772, 10,067.
@1 i nam$
@2 quoque$
[2] Qui non scit quod `aquae’ significent vera fidei, nec scire potest quid baptismus significat, credit enim quod externum illud salvet hominem, cum tamen externum nihil facit, sed internum quod significatur, quod est regeneratio per vera fidei; illi enim qui ab Ecclesia sunt distinguuntur a reliquis in universo terrarum orbe per baptismum, quoniam illi possunt per vera fidei regenerari, non autem qui extra Ecclesiam sunt, est enim intra Ecclesiam Verbum, in quo vera fidei.
[3] Qui non scit quod aquae significent vera fidei, nec scire potest quid intelligitur per aquas supra expansum et per aquas infra expansum, Gen. i 6-10, cum tamen per aquas supra expansum’ significantur vera fidei in interno homine, et per `aquas infra expansum’ vera fidei in externo; agitur enim in illo capite de nova creatione hominis Ecclesiae Antiquissimae, ita de ejus regeneratione.
[4] Qui non scit quod `aquae’ significent vera fidei, nec scire potest quid per `aquas’ {3}significatur apud Johannem,
Qui bibit ex aqua quam Ego dabo non sitiet in aeternum; sed aqua quam Ego dabo fiet in eo fons (x)aquae salientis in vitam aeternam, iv 13, 14:
et apud Esaiam,
Pauperes et egeni quaerentes aquam, sed non; lingua eorum siti deficit; aperiam supra clivis fluvios, et in medio vallium fontes ponam; desertum in stagnum aquarum, et terram siccam in scaturigines aquarum, xli 17, 18:
tum apud eundem,
Non sitient, aquas e petra effluere faciet illis; et findet petram ut effluant aquae, xlviii 20, 21;
et perpluries alibi. Sed videantur quae prius de his dicta et ostensa sunt, ut quod purificatio a malis et falsis fiat per vera fidei, n. 2799, 5954 fin., 7044, 7918, 9089, 10,229, quod etiam regeneratio, citata n. 9959, quod `baptismus’ significet regenerationem per vera fidei, n. 4255, 5120 fin., 9089, quod purificatio fiat in naturali, n. 3147, 9572, et quoque regeneratio, citata n. 9325 fin.
@1 i in qua aquae,$
@2 faciat$
@3 intelligitur$
Sed regeneratio a purificatione differt in eo quod regeneratio [2] praecedens sit et purificatio consequens, nemo enim a malis et falsis purificari potest nisi {2}qui regeneratur, {3}ac postquam regeneratus est; nam qui non regeneratus est, quidem abducitur a malis quantum patitur, sed non purificatur ab illis, semper enim impurus est; {4}aliter homo regeneratus {5}, {6}hic indies purificatur; quod intelligitur per Domini verba ad Petrum,
Qui lotus est non opus habet nisi ut quoad pedes lavetur, sic mundus est totus, Joh. xiii 10;
[3] {7}`qui lotus est’ significat qui regeneratus. Quod lavatio totalis dicta fuerit baptizatio, constat apud Marcum vii 4, et quod lavatio totius corporis, apud Matthaeum iii 13-16; Marc. (x)i 10; et quoque 2 Reg. v 10, 14; Jordanes, in quo fiebant lavationes, quae erant baptizationes, Matth. iii 6, 13; Marc. i (x)5; 2 Reg. v 10, 14, significabat naturale, n. 1585, 4255; quod per lavationem baptismatis etiam significetur tentatio, Matth. (x)xx 22, 23, est quia omnis regeneratio fit per tentationes, n. 5036, 5773, 8351, 8958, 8959 seq.
[4] Paucis etiam hic dicetur cur Dominus cum in mundo fuit, Ipse quoque {8}voluerit baptizari, cum tamen per baptizationem significatur regeneratio hominis a Domino; causa fuit quia baptizatio Ipsius Domini significabat glorificationem Humani Ipsius; quod enim in Verbo significat regenerationem {9}hominis, hoc etiam significat glorificationem Humani in Domino, nam (x)regeneratio hominis est imago glorificationis Domini, n. 3138, 3212, 3296, 3490, 44O2, 5688; ideo {10} cum Dominus permisit Johanni ut baptizaret Ipsum, dixit,
Sic conveniens est nobis implere omnem justitiam Dei, Matth. iii 15;
`implere omnem justitiam Dei’ est subjugare inferna, ac redigere illa (c)et caelos in ordinem, ex propria potentia, et simul glorificare Humanum Suum; quae facta sunt per tentationes in Se admissas, ita per continuas pugnas cum infernis usque ad ultimam in cruce; quod hoc sit justitia quam implevit Dominus, videatur n. 9486, 9715, 9809, 10,019, 10,152; similia etiam significantur per quod implerentur omnia quae de Domino scripta sunt in Lege et Prophetis, Luc. xviii 31, xxii 37, xxiv 44, et quod [5] Dominus venerit ad implendum omnia legis, Matth. v 17, 18; qui non scit arcana Verbi, credit quod Dominus justitia factus sit, per quod impleverit omnia legis, et quod per impletionem illam liberaverit humanum genus a jugo legis, ita a damnatione; at is sensus illorum verborum non est, sed quod justitia {11}factus sit per subjugationem infernorum, reductionem caelorum in ordinem, et per glorificationem Humani Ipsius; nam per hanc in potestatem Se immisit, ut ex Divino Humano Suo in aeternum subjugare inferna, (c)ac tenere caelos in ordine posset, et sic regenerare hominem, hoc est, liberare illum ab infernis, ac salvare illum.
@1 sint$
@2 cum$
@3 prius est regeneratus$
@4 sed cum$
@5 i est$
@6 tunc postea$
@7 per qui lotus est significatur regeneratus; praeterea lavatio totalis in Ecclesia Judaica etiam dicta fuit baptizatio, ut constare potest apud Marcum Cap: vii 4; et baptizatio fuit primis temporibus lavatio totalis, nempe capitis et totius corporis, ut patet apud Matthaeum Cap. iii 13 ad 16. Marc. vi 14, et quoque 2 Reg. v 10, 14: Jordanes in quo lavationes, quae erant baptizationes fiebant, etiam a Johanne$
@8 voluit$
@9 apud hominem$
@10 i etiam$
@11 fieret$
Amen, amen, dico tibi, Nisi quis generatus fuerit ex aqua et spiritu, non potest ingredi in regnum Dei. Quod natum est e carne, caro est, sed quod generatum est e Spiritu, spiritus est. Spiritus ubi vult spirat, et vocem ejus audis, atqui non scis unde venit et quo abit; sic est omnis qui generatus est a Spiritu, iii 5, 6, 8.
Si evolvantur haec per correspondentias, patet quis sensus horum verborum est, sunt enim arcana caeli; ex correspondentia est `aqua’ verum fidei, quod in naturali homine ad manifestam perceptionem venit; `Spiritus’ est Divinum Verum quod a Domino influit per internum [2] hominis in externum ejus seu {1}naturale, unde homini qui regeneratur, {2} vita fidei; `caro’ est proprium hominis, quod non est nisi quam malum; quod `Spiritus spiret ubi vult’ significat quod Dominus per Divinum Verum ex Misericordia det vitam novam; quod `vocem ejus audias’ significat quod illa ad perceptionem {3}veniat in externo seu naturali homine; `vox’ est annuntiatum ex Verbo; quod `non scias unde venit et quo abit’ significat quod homo non sciat quomodo regeneratio fit, fit enim per arcana innumerabilia et ineffabilia a Domino.
[3] Quod ex correspondentia `aquae’ sint vera fidei, videatur n. 28, 739, 2702, 3058, 3424, 4976, 5668, 8568, 9323, 10,238, quod `Spiritus’ sit Divinum Verum, ex quo vita fidei, n. (x)9229, 9818, quod `caro’ sit proprium hominis, quod non est nisi quam malum, n. 8409, quod `spirare’ sit status vitae fidei, n. 9281, quod `vox’ sit annuntiatum ex Verbo, ita verum inde, n. 9926, quod `audire’ sit perceptio, n. 9311, 9926, quod `venire’ et `abire’ seu intrare et exire, sit status rei a principio ad finem, n. 9927, quod arcana regenerationis sint innumerabilia et ineffabilia, n. (x)3179, 3573, 5398, 9334 fin., 9336, et quod non percipiatur quid in interno homine peragitur cum homo in mundo est, sed quid in externo seu naturali, supra n. 10,236.(s)
@1 naturalem$
@2 i datur$
@3 veniant IT$
@1 sive$
@2 i, spiritualia autem interiora$
@3 externi$
@4 hominis, ita interiora et exteriora$
@1 significantur$
@2 coeleste et spirituale$
@3 Before in quo$
Jesus mittit aquam in pelvim, et incipit lavare pedes discipulorum, et abstergere linteo quo erat succinctus; et venit ad Simonem Petrum, qui dicit Ipsi, Tune meos lavas pedes? respondit Jesus, Quod Ego facio, tu non scis adhuc, cognosces vero {1}post haec; dicit Ipsi Petrus, Non lavabis pedes meos in aeternum; {2}respondit illi Jesus, Si non lavero te, non habes partem Mecum; dicit Ipsi Petrus, Domine, non pedes meos tantum, sed et manus et caput; dicit illi Jesus, Qui lotus est non opus habet nisi quoad pedes lavetur, sed mundus est totus; jam vos mundi estis, xiii 5-10;
quis scire potest quid involvit quod Dominus dixit, Quod Ego facio, tu non scis adhuc, cognosces vero {1}post haec, tum, Si non lavero te, non habes partem Mecum, ut et, Qui lotus est non opus habet nisi [2] quoad pedes lavetur, et mundus est totus? quod de purificatione {3} a malis et falsis hic agatur, non sciri potest nisi ex sensu interno, ex quo patet quod per `lavationem’ intelligatur purificatio a malis et falsis, per `aquam in pelvi’ verum fidei in naturali’ per `linteum quo succinctus Dominus et quo abstersit’ Divinum Verum ab Ipso procedens, per `pedes’ naturale hominis, per `lavare caput, manus, et pedes’ regeneratio, similiter per qui `lotus est’; ita per lavare pedes intelligitur purificare naturale hominis, nam nisi hoc apud hominem cum in mundo vivit, {4}purificetur et mundetur, postea in aeternum non purificari potest; quale enim naturale hominis est cum moritur, tale manet, non enim {5}postea emendatur, est enim id planum in quod interiora, quae sunt spiritualia, influunt, et est receptaculum eorum; quapropter cum id perversum est, interiora cum influunt, ad instar ejus pervertuntur; se habent illa sicut cum oculus est laesus, aut aliud quoddam organum sensus, aut membrum corporis, tunc interiora non aliter [3] sentiunt et agunt per illa quam secundum receptionem ibi; (m)quod itaque homo non purificari possit in aeternum si non purificetur quoad naturale suum in mundo,(n) intelligitur per Domini verba, Quod Ego facio, tu non scis adhuc, cognosces vero {6}post haec; {7}quod qui regeneratus est non purificandus sit nisi quoad naturale, intelligitur per haec, Qui lotus est non opus habet nisi ut quoad pedes lavetur, et mundus est [4] totus; et quod omnis purificatio fiat a solo Domino, {8} per haec {9}, Si non lavero te, non habes partem Mecum; et quod id fiat per Divinum Verum quod a Domino procedit, {10}significatur per quod linteo quo succinctus, absterserit; quod `linteum’ sit verum a Divino, videatur n. 7601 ita `linteum quo Dominus succinctus’ est Divinum Verum ab Ipso; quod `aqua’ sit verum fidei, n. 10,238, quod `pelvis’ seu labrum in quo aqua, sit naturale, n. 10,235, quod `lavatio capitis, manuum, et pedum’ seu totius corporis, sit regeneratio, n. 10,239, et quod `pedes’ sint naturale hominis, n. 10,241. Ex his iterum constare potest quod Dominus per correspondentias locutus fuerit, ita ex sensu interno, quoniam e caelo, in quo ille sensus est; quapropter nisi Verbum Domini quoad illum sensum intelligitur, quod parum intelligatur.(s)
@1 posthac IT$
@2 respondet IT$
@3 i hominis$
@4 purificatur et mundatur$
@5 posthac$
@6 posthac IT$
@7 et qui regeneratus est, quod purificandus sit quoad naturale, per sequentia$
@8 i intelligitur$
@9 i verba$
@10 intelligitur$
@1 amplius illis aliqua$
@2 erat, ita nec contra mortem$
@3 i Levit. x 1 seq$
@4 et$
@5 sic enim$
@1 i, ita in Dominum$
[2] Quod PRIMUM attinet, quod nempe saeculum cum dicitur de Ecclesia, significet durationem ejus usque ad finem, constat ex sequentibus his locis: apud Matthaeum,
Discipuli dixerunt ad Jesum, Dic nobis quodnam signum Tui adventus, et consummationis saeculi, xxiv 3;
per `consummationem saeculi’ significatur ultimum tempus Ecclesiae, ita finis ejus, cum amplius nulla fides quia nulla charitas; quod hoc sit consummatio saeculi, proinde quod saeculum sit duratio Ecclesiae usque ad finem, constare potest ex omnibus illis quae a Domino in illo capite dicta sunt, quae videantur explicata ante capita Geneseos xxvi-xl; simile per `saeculum’ et ejus `consummationem’ significatur alibi apud eundem,
Messis est consummatio saeculi, xiii 39, 40, 49:
tum,
Ecce Ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi, xxviii 20;
per `saeculum’ etiam ibi {3}intelligitur duratio Ecclesiae a principio ad 3 finem: apud Ezechielem,
Habitabunt super terra, illi et filii eorum, et filii filiorum illorum usque in saeculum: David princeps illis in saeculum. Erit sanctuarium Meum in medio eorum in saeculum, (x)xxxvii 25, 28;
dicuntur haec de Israele, per quem in sensu interno intelligitur Ecclesia spiritualis; per `terram super qua habitabunt’ etiam significatur Ecclesia, per `sanctuarium’ omne Ecclesiae, et per `Davidem’ Dominus: inde patet quod per `in saeculum’ {3}significetur usque ad finem; quod `Israel’ in Verbo sit Ecclesia spiritualis, videatur in locis citatis n. 9340; quod `terra’ sit Ecclesia, in locis citatis n. 9325, quod `sanctuarium’ sit omne Ecclesiae, et quod praedicetur de bono et vero Ecclesiae spiritualis, n. 8330, 9479, et quod `David’ sit Dominus, n. 1888, 9954: [4] apud Davidem,
Antequam montes nati sunt, et formata est terra, et orbis, a saeculo usque in saeculum, Tu Deus, Ps. (x)xc 2;
per `montes natos, et per `terram formatam,’ ac per `orbem,’ non intelligitur creatio mundi sed instauratio Ecclesiae, nam `montes’ in Verbo significant amorem caelestem, {4} ita Ecclesiam in qua ille amor; `terra’ quoque et `orbis’ significant Ecclesiam, inde a saeculo ad saeculum significat ab Ecclesiarum instauratione ad fines earum; succedunt enim Ecclesiae, una post alteram, nam finita seu vastata una, instauratur altera; quod `mons’ sit amor caelestis, proinde Ecclesia quae in illo amore, videatur n. 795, 796, 4210, 6435, 8758, et quod `terra’ sit Ecclesia in specie, {5}`orbis’ autem in genere, in locis citatis n. 9325.
[5] SECUNDO, Quod saeculum cum dicitur de caelo, ubi non finis, et de Domino, significet aeternum, constat ex his locis: apud Davidem,
Jehovah Rex in saeculum, et in perpetuum, Ps. x 16; Exod. xv 18:
apud eundem,
Regnum Tuum regnum omnium saeculorum, et dominium Tuum in omnem generationem et generationem, Ps. cxlv 13:
apud Jeremiam,
Deus vivus Rex saeculi, x 10:
apud Danielem,
Dominium Ipsius, dominium saeculi quod non transibit, postea accipient regnum sancti altissimorum, et confirmabunt regnum usque in saeculum, et usque in saecula saeculorum, vii 14, 18: 27:
apud Matthaeum,
Tuum est regnum, potentia, et gloria in saecula, vi 13:
apud Lucam,
Dabit Ipsi Deus thronum Davidis, ut regnet super domum Jacobi in saecula, i 32, 33:
in Apocalypsi, [6]
Jesu Christo sit gloria et robur in saecula saeculorum, i 6:
alibi,
Ecce vivo in saecula saeculorum, i 18:
et alibi,
Agno benedictio, et honor, et gloria, et robur, in saecula saeculorum. Viginti quattuor seniores adorarunt viventem in saecula saeculorum, v 13, 14, x 6, xi 15
apud Esaiam,
Salus Mea in saeculum erit, et justitia Mea {6}in generationem generationum, li 6, 8:
apud eundem,
Angelus facierum portavit eos omnibus diebus saeculi, lxiii 9:
apud Danielem,
Multi ex dormientibus evigilabunt in vitam saeculi, reliqui in ignominiam saeculi, xii 2:
apud Johannem,
Si quis comederit ex hoc pane, vivet in saeculum, vi 51, 58:
apud eundem,
Ego vitam aeternam do illis, et non peribunt in saeculum, x 28:
apud Davidem,
(m)Duc me in via saeculi, Ps. cxxxix 24:(n):
apud eundem,
Statuit ea in perpetuum, et in saeculum; statutum dedit quod non transibit, Ps. cxlviii 6;
[7] in his locis `saeculum’ significat aeternum, quoniam dicitur de Domino, ac de Ipsius regno, deque caelo, et de vita ibi, quorum non finis; `saecula saeculorum’ non sunt aeternitates aeternitatum, sed sunt aeternum; {7}verum ita (x)dicitur respective ad Ecclesias in terris, quarum una succedit alteri; ex Verbo patet quod Ecclesia in hac tellure quater instaurata fuerit, {8}quarum prima fuit antiquissima quae ante diluvium, altera antiqua quae post diluvium, {9}tertia Israelitica et Judaica, et demum Christiana; cujusvis periodus a principio ad finem est saeculum; post hanc etiam incohabit nova; hae successiones Ecclesiarum intelliguntur per `saecula saeculorum’; quod `saeculum’ sit duratio Ecclesiae usque ad finem, supra ostensum est {10}.
[8] TERTIO, Quod saeculum praedicetur in genere de omni Ecclesia, at in specie de Ecclesia caelesti, constat ex his locis: apud Amos,
Erigam tentorium Davidis collapsum, et aedificabo juxta dies saeculi, ix 11;
per `dies saeculi’ intelligitur tempus cum Ecclesia antiquissima fuit, quae fuit caelestis: apud Micham,
Bethlechem (x)Ephrataea, ex te Mihi exibit qui sit Dominator in Israele, et cujus exitus ab antiquo, a diebus saeculi, v 1 [A. V. 2];
similiter: apud Moschen,
Memento dierum saeculi, intelligite annos generationis et generationis, Deut. xxxii 7;
`dies saeculi’ pro tempore Ecclesiae Antiquissimae, quae fuit Ecclesia caelestis, ac `anni generationis et generationis’ pro tempore Ecclesiae Antiquae, quae fuit Ecclesia spiritualis: apud Esaiam, [9]
Expergiscere, expergiscere, indue robur, bracchium Jehovae; expergiscere juxta dies antiquitatis, generationis saeculorum, li 8, 9;
`juxta [dies] generationis saeculorum’ est juxta status {11}amoris et fidei in Ecclesiis antiquis derivatis ab antiquissima: apud Davidem,
Cogitavi dies ab antiquo, annos saeculorum, Ps. lxxvii 6 [A. V. 5];
similiter: apud Esaiam, [10]
Recordamini prioris a saeculo, xlvi 9:
apud Malachiam,
Tunc suavis erit Jehovae minhah Jehudae et Hierosolymae, juxta dies saeculi, et juxta annos antiquos, iii 4:
apud Joelem,
Jehudah in saeculum sedebit, et Hierosolyma in generationem et generationem, iv 20 [A. V. iii 20];
per `Jehudam’ ibi significatur Ecclesia caelestis, de qua ideo dicitur `juxta dies saeculi,’ et `in saeculum’; et per `Hierosolymam’ significatur Ecclesia spiritualis, de qua dicitur `juxta dies antiquos’ et `in generationem et generationem’; quod `Jehudah’ sit Ecclesia caelestis, videatur n. 3654, 3881, 6363, 8770, et `Hierosolyma’ Ecclesia spiritualis, n. 402, 3654.
[11] QUARTO, Quod saeculum significet mundum et vitam ibi, constat apud Matthaeum,
Qui inter spinas seminatus est, hic est qui Verbum audit, sed cura saeculi hujus, et fraus divitiarum suffocat (x)Verbum, xiii 22:
apud Lucam,
Filii hujus saeculi sunt filiis lucis, xvi 8:
apud eundem,
Filii saeculi hujus nuptias faciunt, et nuptui dantur, xx 34:
et apud (m)Davidem,
Impii et securi saeculi multiplicant opes, Ps. (x)lxxiii 12.
[12] QUINTO, Quod saeculum significet vitam post mortem in aeternum, apud (x)Marcum,
Recipiet centupla nunc in tempore hoc, et in saeculo venturo vitam aeternam, x 30:
{12} {13}apud Ezechielem,
Cum fecero descendere te cum (x)descendentibus ad foveam, ad populum saeculi, xxvi 20;
{14}et alibi, ut Luc. xviii (x) 30, xx 35; Esai. xxxiv 10, 17; Apoc. xiv 11, xx 10, xxii 5.(n)(s)
@1 This separate sheet appears in A IV pp. 706-708.$
@2 i est$
@3 significatur$
@4 i qui est amor in Dominum,$
@5 et quod orbis Ecclesia$
@6 in saeculum$
@7 sed$
@8 nempe antiquissima quae fuit$
@9 postea$
@10 i; at vero applicate ad Regnum Domini in coelis, ubi non finis, per saecula saeculorum significetur aeternum, ibi enim aeternitates in plurali non sunt.$
@11 fidei et amoris$
@12 i et$
@13 After xxii 5.$
@14 pariter$
[2] Quoniam Dominus intelligitur per Aharonem in sensu repraesentativo, ideo per `semen Aharonis’ in specie intelliguntur qui in regno caelesti Domini sunt, ac per `generationes’ qui in regno spirituali Ipsius, nascuntur enim et procedunt ita bona et vera amoris et fidei in caelis a Domino. Quod per `semen,’ `natos,’ et `generationes,’ intelligantur illi qui in amore et fide in Dominum sunt, ac in sensu abstracto bona amoris et vera fidei, constat a pluribus locis in Verbo, quorum haec solum licet afferre: apud Esaiam,
Ab oriente adducam semen tuum, et ab occidente colligam te, xliii 5;
{2}dicuntur haec de Jacobo et Israele, per quos in sensu interno intelligitur Ecclesia externa et interna, cujus semen est verum fidei et bonum charitatis: apud eundem, [3]
Effundam spiritum Meum super semen tuum, et benedictionem Meam super natos tuos, xliv 3:
`super semen et super natos’ est super illos qui ab Ecclesia, ita super illa quae sunt Ecclesiae, quae sunt bona et vera, seu {3}charitas et fides, nam haec faciunt Ecclesiam apud hominem: apud eundem,
In Jehovah gloriabuntur omne semen Israelis, xlv 25;
similiter: apud eundem,
Si posuerit reatum animam suam, videbit semen, liii 10 [, 11];
ibi de Domino, Cujus semen dicuntur qui nati ab Ipso, ita qui regenerati: apud eundem,
Ad dextram et ad sinistram erumpes, et semen tuum gentes hereditabit, liv 3;
similiter: apud Jeremiam, [4]
Ecce dies venientes quibus seminabo domum Israelis et domum Jehudae semine hominis et semine bestiae, xxxi 27;
haec non intelligentur nisi sciatur quid significat `domus Israelis et domus Jehudae,’ tum quid `semen hominis et semen bestiae’; qui non ultra sensum litterae cogitant credituri sunt quod sensus sit quod multiplicarentur in Israele et in Jehudah homo et bestia, sed hic sensus nihil sancti Ecclesiae involvit; verum per `domum Israelis’ intelligitur ibi Ecclesia spiritualis, et per `domum Jehudae’ Ecclesia caelestis; `semen hominis’ est bonum internum illarum Ecclesiarum, et `semen bestiae’ est bonum externum illarum; quod `bestia’ sit {4}affectio boni, videatur in locis citatis n. 9280, et quod cum dicitur `homo et bestia,’ sit internum et externum, n. 7523 apud Jeremiam, [5]
Sicut non numerabitur exercitus caelorum, et non mensuratur arena maris, ita multiplicabo semen Davidis, xxxiii 22:
et apud Davidem,
Pepigi foedus electo Meo, juravi Davidi, in saeculum firmabo semen tuum, et aedificabo in generationem et generationem thronum tuum, Ps. lxxxix 4, 5 [A.V. 3, 4];
per `semen Davidis’ {5} non intelligitur posteritas ex Davide ut patre, non haec non tantum multiplicata fuit, nec tanti ut multiplicaretur, sicut exercitus caelorum et sicut arena maris, sed per `Davidem’ ibi, ut e alibi, intelligitur Dominus quoad Divinum Verum, {6}ita per `semen {7}ipsius’ illi qui a Domino regenerati seu nati sunt,et in sensu abstracto illa quae a Domino apud illos sunt, quae sunt vera fidei et bona charitatis; 6 quod `David’ sit Dominus, videatur n. 1888, 9954 apud Davidem,
Semen quod serviet Jehovae, numerabitur Domino, in generationem, Ps. xxii 31 [A.V. 30]:
{8}apud Esaiam,
Notum fiet in gentibus semen eorum, et nati eorum in medio populorum, lxi 9;
`semen’ pro illis qui regenerati, ita pro illis qui ab Ecclesia in quibus Ecclesia, ita in sensu abstracto a personis illa quae faciunt regeneratum, aut quae faciunt Ecclesiam apud hominem, quae sunt fides et charitas a Domino: et apud Johannem, [7]
Iratus draco contra mulierem, et abivit ut faceret bellum cum reliquis seminis ejus, qui tenebant mandata Dei et habent testimonium Jesu Christi, Apoc. xii 17;
per `draconem’ intelliguntur qui (t)conaturi destruere Ecclesiam Domini posthac instaurandam, per `mulierem’ intelligitur Ecclesia illa, et per illos qui `seminis ejus’ sunt, intelliguntur qui in amore et fide in Dominum a Domino sunt. `Semen’ autem in opposito sensu significat illos qui contra {9} illa quae Ecclesiae sunt, ita qui in malo et inde falsis, inque sensu abstracto mala et falsa, ut apud Esaiam,
Vae genti peccatrici, semini malorum! i 4:
apud eundem,
Filii praestigiatricis, semen adulteri, nonne vos nati praevaricationis, semen mendacii? lvii 3, 4:
et apud eundem,
Non nominabitur in aeternum semen maleficorum, xiv 20.
@1 After personis$
@2 ibi$
@3 fides et charitas$
@4 bonum$
@5 i ibi$
@6 inde$
@7 ejus$
@8 i et$
@9 i Ecclesiam et$
10249a. {1} Vers. 22-33. Et locutus est Jehovah ad Moschen, dicendo, Et tu accipe tibi aromata praecipua, myrrham optimam quingenta, et cinnamomum aromaticum dimidium ejus quinquaginta et ducenta, et calamum aromaticum quinquaginta et ducenta, et casiam quingenta, in siclo sanctitatis; et oleum olivae hinem. Et facies illud oleum unctionis sanctitatis, unguentum unguenti, opus unguentarii, oleum unctionis sanctitatis erit. Et unges illo tentorium conventus, et arcam testimonii. Et mensam et omnia vasa ejus, et candelabrum et vasa ejus, et altare suffitus. Et altare holocausti, et omnia vasa ejus, et labrum et basin ejus. Et sanctificabis illa, et erunt sanctum sanctorum; omnis tangens illa sanctificabitur. Et Aharonem et filios ejus unges, et sanctificabis eos ad fungendum sacerdotio Mihi. Et ad filios Israelis loqueris, dicendo, Oleum unctionis sanctitatis erit hoc Mihi in generationes vestras. Super carnem hominis non fundetur; et in qualitate ejus non facietis sicut illud, sanctum hoc, sanctum erit vobis. Vir qui fecerit unguentum sicut illud, et qui dederit ex illo super alienum, et exscindetur e populis suis. {2}`Et locutus est Jehovah ad Moschen, dicendo’ significat aliud perceptivum ex illustratione per Verbum a Domino: `et tu accipe tibi aromata praecipua’ significat ex Verbo vera cum bonis, quae grate percipiuntur: `myrrham optimam’ significat perceptionem veri sensualis: `quingenta’ significat plenum: `et cinnamomum aromaticum’ significat perceptionem et affectionem veri naturalis: `dimidium ejus quinquaginta et ducenta’ significat quantum correspondens: `et calamum aromaticum’ significat perceptionem et affectionem veri interioris: `quinquaginta et ducenta’ significat quantum et quale correspondens: `et casiam’ significat verum adhuc interius ex bono: `quingenta’ significat plenum: `in siclo sanctitatis’ significat aestimationem veri et boni: `et oleum olivae’ significat Divinum Bonum caeleste Domini: `hinem’ significat conjunctionis quantum: `et facies illud oleum unctionis’ significat repraesentativum Divini Boni Divini Amoris Domini: `unguentum unguenti’ significat in omnibus et singulis Humani Ipsius: `opus unguentarii’ significat ex influxu et operatione ipsius Divini quod in Domino a conceptione: `oleum unctionis sanctitatis erit’ significat repraesentativum Domini quoad Divinum Humanum: `et unges illo tentorium conventus’ significat ad (x)repraesentandum Divinum Domini in caelis: `et arcam testimonii’ significat in bono caelesti quod intimi caeli: `et mensam et omnia vasa ejus’ significat in bono spirituali ex caelesti, quod secundi caeli, et in bonis et veris ministrantibus: `et candelabrum et vasa ejus’ significat in vero spirituali, quod secundi caeli, ac in veris ministrantibus: `et altare suffitus’ significat in omnibus cultus ex illis bonis et veris: `et altare holocausti’ significat ad repraesentandum Divinum Humanum Domini, ac Ipsius cultum in genere: `et omnia vasa ejus’ significat Divina Bona ac Divina Vera: `et labrum et basin ejus’ significat omnia quae sunt purificationis a malis et falsis, ac regenerationis a Domino: `et sanctificabis ea, et erunt sancta sanctorum’ significat sic influxum et praesentiam Domini in cultu Ecclesiae repraesentativae: `omnis tangens illa sanctificabitur’ significat communicativum cum omnibus qui recipiunt amore et fide: `et Aharonem et filios ejus unges’ significat inaugurationem ad repraesentandum Dominum in utroque regno: `et sanctificabis eos ad fungendum sacerdotio Mihi’ significat ad repraesentandum Dominum quoad omne opus salvationis: `et ad filios Israelis loqueris, dicendo’ significat instructionem illis qui ab Ecclesia: `oleum unctionis sanctitatis erit hoc Mihi’ significat repraesentativum Domini quoad Divinum Humanum: `in generationes vestras’ significat in omnibus Ecclesiae: `super carnem hominis non fundetur’ significat non communicativum cum proprio hominis: `et in qualitate ejus non facietis sicut illud’ significat non imitationem ex studio hominis: `sanctum hoc, sanctum erit vobis’ significat quia Divinum Domini: `vir qui fecerit unguentum sicut illud’ significat imitationem Divinorum ex arte: et qui dederit ex illo super alienum’ significat conjunctionem cum illis qui non agnoscunt Dominum, ita qui in malis sunt et [in] falsis mali: `et exscindetur e populis suis’ significat separationem et mortem spiritualem.
@1 10,249 A, 10,250 IT$
@2 See p. ix preliminary note 2.
22. Et loquutus est Jehovah ad Moschen, dicendo, significat aliud perceptivum ex illustratione per Verbum a Domino.
23. Et tu accipe tibi aromata praecipua, significat ex Verbo vera cum bonis, quae grate percipiuntur: myrrham optimam, significat perceptionem veri naturalis: quingenta, significat plenum: et cinnamomum aromaticum, significat affectionem illius veri: dimidium ejus, quinquaginta et ducenta, significat quale et quantum correspondens: et calamum aromaticum, significat perceptionem veri spiritualis: quinquaginta et ducenta, significat quantum et quale concordans.
24. Et casiam, significat affectionem illius veri: quingenta, significat plenum: in siclo sanctitatis, significat quoad aestimationem sancti: et oleum olivae, significat bonum et verum coeleste: hinem, significat conjunctionis quantum. [vide Chomer, omer, epha, hin in 4 partes, etiam ut ephah in decem written in m. Epha distinguebatur in decem partes dictae [dictus intended] omeres, Ex. xvi 36 written at end of this v.]
25. Et facies illud oleum unctionis sanctitatis, significat repraesentativum Divini Boni Divini amoris Domini in coelis: unguentum unguenti, significat ad inducendum repraesentativum ibi et in Ecclesia: opus unguentarii, significat secundum ordinem influxus a Divino: oleum unctionis sanctitatis erit, significat repraesentativum Domini quoad Divinum Humanum.
26. Et unges illo tentorium conventus, significat ad repraesentandum Divinum in coelis: et arcam testimonii significat Divinum coeleste ibi.
27. Et mensam, et omnia vasa ejus, significat Divinum bonum spirituale inde, ac vera ei ministrantia: et candelabrum et vasa ejus, significat Divinum Verum spirituale inde, ac vera ministrantia: et altare suffitus, significat omnia quae sunt cultus inde.
28. Et altare holocausti, significat repraesentandum Divinum Humanum Domini: et omnia vasa ejus, significat quoad bonum et verum: et labrum, et basin ejus, significat omnia quae sunt purificationis a malis et falsis ac regenerationis a Domino.
29. Et sanctificabis illa, et erunt sancta sanctorum, significat sic influxum et praesentiam Domini in Ecclesia repraesentativa: omnis tangens illa, sanctificabitur, significat communicativum cum omnibus qui recipiunt ex amore et fide.
30. Et Aharonem et filios ejus unges, significat inaugurationem ad repraesentandum Dominum in utroque Regno: et sanctificabis eos ad fungendum sacerdotio Mihi, significat ad repraesentandum omne opus salvationis.
31. Et ad filios Israelis loqueris, dicendo, significat instructionem illis qui ab Ecclesia: oleum unctionis sanctitatis erit hoc Mihi, significat repraesentativum Divini Boni Divini Amoris Domini: in generationes vestras, significat in omnibus Ecclesiae.
32. Super carnem hominis non fundetur, significat non communicativum cum proprio hominis: et in qualitate ejus non facietis sicut illud, significat non imitationem ex studio hominis: sanctum hoc, significat quia ex Solo Divino: sanctum erit vobis, significat quod inde omne cultus Divini.
33. Vir qui fecerit unguentum sicut illud, significat imitationem ex studio hominis ad induendum repraesentativum in Ecclesia: et qui dederit ex illo super alienum, significat communicativum cum illis qui non agnoscunt Dominum: et exscindetur e populis suis, significat separationem et mortem spiritualem.$
@1 10,250 AI, 10,250 [1/2] T$
@1 sit$
@2 qui hic est tibi$
@3 i et$
@4 revelatum$
[2] Sed quia hoc {2} altioris indaginis est, licet ulterius exponere quomodo cum hoc se habet: ut bonum caeleste, quod est bonum intimum nascatur apud hominem, quod fit per regenerationem a Domino, acquirentur vera ex Verbo, seu ex doctrina Ecclesiae quae {3} ex Verbo; haec vera {4}primum suam sedem nascuntur in memoria naturalis seu externi hominis; inde evocantur illa in {5}internum hominem a Domino, quod fit cum homo vivit secundum illa; et quantum homo afficitur illis, seu amat illa, tantum elevantur adhuc superius, seu interius a Domino, [3] ac fiunt ibi bonum caeleste; bonum caeleste est bonum amoris faciendi vera ex Verbo propter bonum, ita propter Dominum, nam Dominus est a Quo bonum, ita bonum; haec est generatio boni illius; ex qua patet quod id bonum existat per vera ex Verbo, primum in maxime externo seu sensuali homine, dein per elevationem eorum in internum, et demum in ipsum intimum, ubi illa fiunt bonum caeleste; et quia sic bonum illud per vera in suo ordine existit, ita postea illud in simili ordine per {6}eadem vera subsistit, nam subsistentia est perpetua existentia; et cum ita subsistit, sicut (x)exstiterat, completum est, nam tunc superiora subsistunt, requiescunt, et se reponunt ordine super inferioribus ut super suis planis, et super extremis seu ultimis, quae sunt vera scientifica {7}sensualia, ut super suo fundamento.
Describuntur haec vera apud Johannem in Apocalypsi per lapides [4] pretiosos ex quibus fundamentum muri Sanctae Hierosolymae descendentis e caelo, xxi 19, 20; per `lapides {8} pretiosos’ significantur vera Divina {9}recepta in bono, (x)videatur n. 9476, 9863, 9873, 9905. Quod `myrrha odorifera’ sit verum sensuale, constat etiam apud Davidem,
Amasti justitiam, propterea unxit te Deus; Deus tuus oleo laetitiae prae sociis tuis; myrrha, aloe, et kesia omnes vestes tuas, Ps. xlv 8, 9 [A.V. 7, 8];
dicuntur haec de Domino, Qui solus est Unctus Jehovae, quoniam Divinum Bonum Divini Amoris, quod significatur per oleum unctionis, fuit in Ipso, n. 9954; per `vestes Ipsius,’ quae unctae dicuntur myrrha, aloe, et kesia, significantur Divina Vera ex Divino Bono Ipsius, in naturali, n. 5954, 9212, 9216, 9814, {10}ita per `myrrham’ Divinum Verum in sensuali, quia primo loco nominatur: apud Matthaeum, [5]
Sapientes ex Oriente aperientes thesauros suos, (x)obtulerunt Domino nato dona, aurum, tus, et myrrham, ii 11;
`aurum’ ibi est bonum, `tus’ est verum internum, et `myrrha’ est verum externum, utrumque ex bono; (d)quod primo loco ibi {11}nominetur `aurum,’ est quia `aurum’ significat bonum, quod est intimum, secundo loco `tus,’ quia significat verum internum ex bono, et quod tertio seu ultimo loco {11}nominetur `myrrha,’ est quia significat verum externum {12}ex bono; quod `aurum’ sit bonum, videatur in locis citatis n. 9874, 9881, et quod `tus’ sit verum internum ex bono, videbitur in sequentibus ad vers. 34 hujus capitis.
[6] Quod sapientes ex Oriente illa obtulerint Domino tunc nato, erat ut significarent Divinum Ipsius in Humano, sciverunt enim illi quid aurum significabat, quid tus, et quid myrrha, nam in scientia correspondentiarum et repraesentationum erant; illa scientia fuit praecipua illis temporibus apud Arabes, Aethiopes, et apud alios in Oriente, (x)quapropter etiam in Verbo per Arabiam, Aethiopiam, et per filios Orientis, in sensu interno intelliguntur illi qui in cognitionibus caelestium sunt, n. 1171, 3240, 3242, 3762; sed scientia illa tempore periit, quoniam, cum desiit bonum vitae, versa fuit in magiam; (c)ac primum obliterata {13} apud gentem Israeliticam, et postea apud reliquas; et hodie usque adeo ut ne quidem sciatur quod sit, in Christiano orbe in tantum ut si dicatur quod omnia et singula Verbi in sensu litterae ex correspondentia significent caelestia, et quod inde sensus ejus internus, nesciatur quidnam hoc. (s)Quia myrrha significabat verum maxime externum, quod est verum sensuale, et ejus perceptionem, ideo corpora mortuorum ungebantur olim myrrha et aloe, per quam unctionem significabatur conservatio verorum et bonorum omnium apud hominem, (c)et quoque resurrectio; quapropter (t)etiam adhibebatur tale, quod significabat ultimum vitae apud hominem, {14}quod ultimum vocatur vita sensualis; quod talibus unctum fuerit, et una cum linteo circumdatum corpus Domini, et quod ille mos fuerit apud Judaeos, videatur apud Johannem xix 39, 40; tum apud Lucam xxiii 55, 56; sed sciendum quod quae de Ipso Domino in Verbo dicuntur, in supereminenti sensu intelligenda sint, quare illa ibi significant vitam Ipsius Divinam in sensuali, quae est vita propria corporis, et quoque {15}Hujus resurrectionem; quod Dominus resurrexerit toto corpore quod in mundo habuit, secus ac alii homines, notum est, nam nihil in sepulcro reliquit; quapropter etiam dixit ad discipulos, putantes se videre spiritum, cum Dominum,
Quid perturbati estis ? videte manus Meas et pedes Meo palpate Me, videte, nam spiritus carnem et ossa non habet, sicut videtis Me habere, Luc. xxiv (x)38, 39.(s)
@1 ultima seu extrema significantur altered to ultimum seu extremum significatur$
@2 i arcanum$
@3 i est$
@4 primam sedem suam habent$
@5 internum altered to interiorem$
@6 illa$
@7 ex sensuali$
@8 i enim$
@9 ex Verbo$
@10 perceptivum et communicativum illorum describitur per aromatica illa; et$
@11 nominatur$
@12 ita verum sensuale ex bono, eo enim ordine sequuntur$
@13 i est$
@14 quae vita$
@15 d hujus i illius$
Quod `quingenta’ significent totum {6}ab uno fine ad alterum, ita plenum, constat ibi apud Ezechielem, [3]
Mensus est extra domum, seu templum, ad plagam orientis quingentos calamos circumcirca, ad plagam septentrionis quingentos calamos circumcirca, ad plagam meridiei quingentos calamos, et ad plagam maris quingentos calamos: murus ejus circumcirca, longitudo quingenti calami, et latitudo quingenti calami, ad distinguendum inter sanctum et profanum, xlii 15-20;
ex quibus patet quod `quingenta’ sint totum in complexu, seu omne sanctum {7}ab uno fine ad alterum, ita plenum, nam dicitur quod murus qui erat illa longitudine et latitudine in quadrato, distingueret inter sanctum et profanum.
[4] Quod `quingenta’ {8} significent multum, (c)et decima ejus pars, seu quinquaginta, respective aliquid, constat ex Domini Verbis ad Simonem apud Lucam,
Jesus dixit, Duo debitores erant cuidam creditori, unus debebat denarios quingentos, alter vero quinquaginta; cum illi non haberent ut redderent, ambobus condonavit; uter eorum magis {9}illum diligit? respondit Simon, Is cui plus condonavit; dixit Jesus, Sic remissa sunt mulieri peccata multa, quia amavit multum; cui vero parum remittitur, parum amat, vii 41-fin.;
quod Dominus illos numeros adhibuerit, erat quia significabant multum et aliquid, locutus enim est ex Divino, ita per significativa secundum correspondentias; {10}similiter ubivis alibi, {11}ut cum de (x)virginibus, quas dixit decem, et quod earum quinque essent prudentes et quinque stultae; decem dixit, quia per illum numerum significantur omnes, nempe qui ab Ecclesia; et quinque, quia per (x)hunc numerum significatur aliqua pars: videatur n. 4637, 4638.
@1 d seu i hoc est,$
@2 d existunt i sunt$
@3 mensuratur et sic describitur$
@4 nam$
@5 i etiam$
@6 a primo fine ad ultimum$
@7 a principio ad finem$
@8 i quoque$
@9 ipsum$
@10 similiter ubivis alibi altered to ut ubivis in Verbo$
@11 ut quoque ubi de decem virginibus, quarum quinque prudentes et quinque stultae$
[2] Quod per `cinnamomum aromaticum’ significetur perceptio et affectio veri {2}, est quia per `aromaticum’ significatur perceptio grata; perceptio grata est ex affectione quae amoris, nam aliunde non est gratum in perceptione; quod omnes odores significent perceptionem, videatur n. 3577, 4626, 4748, et quod odores grati perceptionem veri ex bono, n. 1514, 1517-1519, 4628, 10,054, ita ex affectione quae amoris, et quod sphaerae perceptionum vertantur in odores apud spiritus et angelos, n. 4626.
[3] Praeterea sciendum est quod omnia illa aromatica ex quibus oleum unctionis {3}parabatur pertineant ad classem caelestem, hoc est, ad illa quae sunt regni caelestis; et aromatica ex quibus suffimentum {4}conficiebatur pertineant ad classem spiritualem, hoc est, ad illa quae sunt regni spiritualis; quapropter etiam in lingua originali {5}aromata ex quibus oleum unctionis, ex alia voce et derivatione sunt quam aromata, ex quibus suffimentum; sunt enim in Verbo {6}peculiares voces per quas exprimuntur illa quae regni caelestis sunt, et {6}peculiares voces per quas (x)illa quae regni spiritualis, et aliae quae communes utrique sunt; sed ut {7}sciatur quaenam illae sunt, notum erit quod caelum in duo regna divisum sit, similiter Ecclesia; et quod in regno caelesti essentiale sit bonum amoris in Dominum, at in regno spirituali bonum charitatis erga proximum; quae qualis differentia sit, videatur in numeris citatis n. 9277.
[4] Quod aroma quod hic {8}nominatur significet perceptionem et affectionem veri caelestis, constat apud Esaiam,
Loco aromatis tabes erit, et loco cinguli (x)discissio, et loco operis implexi calvities, iii 24;
agitur ibi de filiabus Zionis, per quas significatur Ecclesia caelestis, ibi perversa; quare dicitur aroma eadem voce qua in hoc versu; et per `loco aromatis tabes’ significatur quod loco perceptionis et affectionis veri ex bono, ac (x)vitae inde, erit perceptio et affectio falsi ex malo, in qua nihil vitae: apud Ezechielem, [5]
Negotiatores Schebae et Raamae, negotiatores per primarium omnis aromatis, et per lapidem pretiosum, et aurum, xxvii 22;
haec de Tyro dicta sunt, per quam significantur cognitiones boni et veri in Ecclesia; et per `Schebam et Raamam’ {9} significantur qui in cognitionibus caelestium sunt: similiter ubi agitur de Regina Schebae in Libro Primo Regum, [6] Regina Schebae dedit Schelomoni centum et viginti talenta auri, et aromata multa valde, et lapidem pretiosum; non venit sicut aroma hoc amplius quoad multitudinem, x 10;
quod `Scheba’ sint praecipue illi qui in cognitionibus caelestium sunt, videatur n. 1171, 3240; ex quibus patet quod haec aromata ex quibus {10}parabatur oleum unctionis, significent perceptionem et affectionem veri qualis est illis qui in regno caelesti Domini sunt.
[7] Quod aromatica per quae parabatur oleum unctionis, quae (x)erant myrrha {11}nobilis, cinnamomum aromaticum, calamus aromaticus, et casia, pertineant ad classem caelestem, hoc est, ad illa quae regni caelestis Domini sunt, est causa quia oleum unctionis significabat Divinum Bonum Divini Amoris in Domino, quod in caelo est Divinum Caeleste Ipsius; quod `oleum unctionis’ id significet, videatur n. 9954, 10,019.
@1 verum exterioris ejus significatur per calamum odoratum, et interioris autem per casiam, de quibus in mox sequentibus$
@2 i in naturali$
@3 paratum fuit$
@4 est confectum$
@5 aroma alia voce exprimitur hic ubi agitur de oleo unctionis, et alia ubi agitur de suffimento$
@6 singulares$
@7 hoc sciatur$
@8 memoratur$
@9 i ibi$
@10 paratum fuit$
@11 optima$
@1 sint$
@2 Hoc constare potest a numeris minoribus, nam numeri majores et minores similem rationem habent, cum numeris minoribus ita se habet, ut pro exemplo cum decem; cum hic numerus significat omnes, tunc dimidium ejus seu quinque significant aliquos, cum decem significant multum tunc quinque significant aliquid, et cum decem significant plenum tunc quinque significant quantum satis, seu quantum ad usus. [Numeri sequentes in una serie, respectum habent ad praecedentem also written in m of this .]$
@3 multum, aut plenum$
@4 simile significat$
@5 ita simile$
@6 After res$
@7 Regno coelesti$
[2] Per verum interius hic intelligitur verum interni hominis, quod exterius ibi, secundum illa quae supra n. 10,254 dicta sunt, quod nempe in externo homine sit exterius et interius, similiter in interno; inde est quod quattuor aromatica ad parandum oleum unctionis adhibita fuerint, nempe myrrha nobilis, cinnamomum aromaticum, calamus aromaticus, et casia; et per `myrrham nobilem’ significatur perceptio veri exterioris in externo homine, quod est verum sensuale, per `cinnamomum aromaticum’ verum interius ibi, `quod est verum naturale, per `calamum {2}aromaticum’ verum exterius in interno homine, et per `casiam’ verum interius ibi, (c)et per `oleum olivae’ ipsum bonum {3}ex quo affectiones et perceptiones verorum illorum {4}.
[3] Quod `calamus’ sit verum interius, constare potest ex locis in Verbo ubi memoratur; at ibi non dicitur calamus aromaticus, sed modo `calamus’ et `calamus bonus,’ ut apud Esaiam,
Non Me vocasti, Jacob; et fatigatus es pro Me, Israel; non emisti Mihi argento calamum, et adipe sacrificiorum tuorum non implevisti Me, xliii 22, 24:
apud Ezechielem,
Dan et Javan netum in negotiationibus tuis dederunt; ferrum tersum, casia; et calamus in negotiatione tua fuit, xxvii 19:
et apud Jeremiam,
Quid Mihi tus ex Scheba venit, et calamus bonus e terra longinqua? {5} vi 20;
quod in his locis per `calamum’ intelligatur aliquid Ecclesiae, et cultus ibi, {6} patet; nam quid alioquin foret quod emerent Jehovae argento calamum, et quod Ipsi calamus bonus e terra longinqua veniret? et quia aliquid Ecclesiae et ejus cultus {7}significatur, sequitur quod sit verum {8}aut bonum, quoniam omnia Ecclesiae et ejus cultus ad illa se referunt; quodnam autem verum {9}aut bonum {10}significatur, caeleste vel spirituale, externi seu interni hominis, constat ex sensu interno ibi in sua serie lustrato; quod sit verum interius, patet.
@1 verum ibi$
@2 d odoratum i aromaticum$
@3 ex quo affectionem et perceptionem altered to quod affectiones et perceptiones$
@4 i; dictum etiam ibi supra est, quod omnia illa ad classem coelestem pertineant, hoc est, ad ea quae sunt Regni coelestis Domini, et quod illa ex quibus conficiebatur suffimentum, ad classem spiritualem, seu quae sunt Regni spiritualis Domini$
@5 i holocausta vestra non ad complacentiam, et sacrificia vestra non suavia sunt Mihi.$
@6 i manifeste$
@7 significant$
@8 ac$
@9 et$
@10 significat$
@1 sit$
[2] Memoratur casia inter illa quae significant caelestia, apud Ezechielem,
Dan et Javan netum in negotiationibus tuis dederunt, ferrum tersum, casia, et calamus in negotiatione tua fuit, (x)xxvii 19;
ibi agitur de Tyro, per quam significantur cognitiones veri et boni in Ecclesia, videatur n. 1201, et per `Dan et Javan’ illi qui in cognitionibus caelestium sunt; `ferrum tersum’ est verum ultimum caeleste, et `casia’ est verum intimum.
[3] Casia alibi non memoratur in Verbo, sed `kesia’ apud Davidem, quae etiam est species casiae,
Unxit te Deus, Deus tuus, oleo laetitiae, myrrha, aloe, kesia omnes vestes tuas, Ps. xlv 8, 9 [A.V. 7, 8];
agitur in toto illo psalmo de Domino, et quidem de glorificatione Humani Ipsius; qui non scit sensum internum Verbi, nequaquam scire potest quid significatur per `ungere myrrha, aloe, et kesia omnes vestes’ ubi agitur de Domino; quod non intelligantur vestes, patet, nec myrrha, 4 aloe, et kesia, quibus unctae, sed quod Divina Vera ex Divino Bono, quae Dominus induit quoad Humanum Suum; unctio enim non aliud erat quam repraesentativum Divini Boni in Divino Humano Domini, inde per `myrrham, (x)aloen, et kesiam’ significantur Divina Vera in suo ordine procedentia ex Divino Bono quod in Ipso; inde per `vestes’ significatur Divinum Humanum Ipsius, (m)nam sive dicas Divinum Humanum Domini sive Divinum Verum, idem est, quoniam Dominus cum in mundo erat, {6}fuit ipsum Divinum Verum, et cum exivit e mundo, Se fecit Divinum Bonum, ex quo Divinum Verum, videatur in numeris citatis n. 9199 fin., 9315 fin.;(n) id etiam in Verbo vocatur `vestis’ quod investit aliud, quodcumque id sit; simile per vestes Domini significatur apud Esaiam lxiii 2, 3, et quoque alibi; quod `vestes’ significent vera investientia bonum, videatur n. 2576, 4545, 4763, 5248, 5319, 5954, 9093, 9212, 9216, 9952. Inde nunc patet quod per `kesiam’ ibi, quae est species casiae, significetur Divinum Verum, quod immediate procedit ex Divino Bono, quod verum est intimum verum.
@1 i in$
@2 prae$
@3 voluntario$
@4 enim$
@5 After bono$
@6 A is possibly fecit$
@1 et$
@2 odorato$
[3] Quod `oleum’ sit bonum tam caeleste quam spirituale, constat {7}in locis supra citatis, at quod `oliva’ sit amor caelestis, ac `olea’ perceptio (c)et affectio illius amoris, constat ex locis in Verbo ubi `olea et oliva’ nominantur, ut ex sequentibus: apud Sachariam,
Propheta vidit candelabrum auri totum, septem lucernae ejus super eo, duae oleae juxta id, una a dextra (x)lecythi, et una juxta sinistram ejus: dixit ad angelum, Quid duae oleae istae, et quid duae baccae olivarum, quae in manu duorum tuborum auri? dixit, Hi duo filii olivarum stantes juxta Dominum totius terrae, iv 2, 3, 11, 12, 14;
quid haec prophetica involvunt, nemo scire potest nisi qui ex sensu interno [4] scit quid significat `candelabrum’ et quid `olea’; quod `candelabrum’ significet caelum spirituale, ac lucernae ejus sancta vera ibi, videatur n. 9548, 9551, 9555, 9558, 9561, 9684; inde constat quod `olea’ significet regnum caeleste ex perceptione et affectione boni, (c)et `baccae olivarum’ sancta bona ibi, vera illorum significantur per `filios olivarum’; `duo’ significant internum et externum illius regni, et conjunctionem: similia per `oleum’ et `candelabrum’ significantur apud Johannem, [5]
Dabo (x)duobus testibus Meis, ut prophetent dies mille ducentos et sexaginta, induti saccis; hi sunt duae oleae, et duo candelabra coram Deo terrae stantia, Apoc. xi [3,] 4:
apud Esaiam,
Dabo in deserto cedrum schittim, et myrtum, et lignum olei, xli 19;
nominatur `cedrus’ et `lignum olei,’ quia `cedrus’ significat bonum spirituale ac `lignum olei’ bonum caeleste; bonum spirituale est charitas erga proximum, et bonum caeleste est amor in Dominum; `dare illa in deserto’ est in terris extra Ecclesiam, ita inter gentes:
apud Hoscheam, [6]
Ibunt rami ejus; et erit sicut olivae honor ejus, et odor illi sicut Libanus, xiv 6 [, 7];
per `olivam’ hic quoque significatur bonum caeleste, et per `libanum’ bonum spirituale, ita per `Libanum’ simile quod per `cedrum,’ quoniam Libanus erat silva ex cedris: apud Esaiam, [7]
Sic erit in medio terrae, in medio populorum, sicut strictura oleae, sicut racemationes quando consummata est vindemia, xxiv 13, tum xvii 6;
`strictura oleae’ dicitur, et `racemationes consummatae vindemiae’ quoniam `olea’ significat Ecclesiam quae in bono caelesti, ac `vitis’ Ecclesiam quae in bono spirituali; in Verbo enim ubi agitur de bono, etiam agitur de vero, ob conjugium eorum; pariter ubi agitur de caelesti etiam de spirituali; caeleste {8}etiam praedicatur de bono, (c)ac spirituale de vero, videatur in locis citatis n. 9263, 9314, ideo de vite et de olea; quod `vitis’ sit Ecclesia spiritualis, ac bonum et verum ejus, {9} n. 1069, 5113, 6376, 9277; ideo etiam [8] alibi vitis et olea una nominantur, ut apud Davidem,
Uxor sicut vitis fructifera in lateribus domus tuae; filii tui sicut plantae olivarum circumcirca mensae tuae, Ps. cxxviii 3, 4:
apud Habakuk,
Ficus non florebit, neque proventus in vitibus, mentietur opus oliva, iii 17:
(x)apud Amos,
Plurimos hortos vestros, et vineas vestras, et ficus vestras, et oleas vestras, comedit eruca, iv 9;
memoratur etiam ficus, quia `ficus’ significat bonum {10}externae Ecclesiae, n. 5113, `vitis’ autem bonum {11}internae (t)Ecclesiae spiritualis, (c)et `olea’ bonum {11}internae (t)Ecclesiae caelestis; similiter alibi.
[9] Quoniam lignum olei significabat bonum amoris caelestis, ideo duo cherubi qui in adyto templi, facti {12}erant ex lignis olei, pariter fores, superliminare, et postes, 1 Reg. vi 23, 31, 32; per adytum enim templi repraesentabatur intimum caelum, ubi bonum caeleste, ideo omnia quae inibi significabant caelestia; quod arca quae ibi, et propter quam adytum, significaverit intimum caelum ubi Dominus, videatur n.9485.
[10] {13}Simile etiam per montem Olivarum, qui e regione templi, {14}significabatur quod per oleam, sicut {13}simile per Libanum {15}quod per cedrum; ideo ut repraesentarentur in caelis omnia quae Dominus egit cum fuit in mundo, ac imprimis Divina caelestia, Dominus cum in Hierosolyma fuit, in monte Olivarum saepissime fuit, ut constat apud Lucam,
Jesus erat diebus in templo docens, noctibus autem egrediens pernoctavit in monte, qui dicitur Olivarum, xxi (x)37:
et alibi,
Jesus egressus abiit juxta consuetudinem in montem Olivarum, xxii 39:
quod ille mons e regione templi fuerit, videatur Marc. xiii 3; Matth. xxiv 3. Quod mons Olivarum significaverit Divinum Bonum caeleste, constat apud Sachariam ubi dicitur,
Quod pedes Jehovae stabunt super monte Olivarum, qui ante facies Hierosolymae, et ibi pugnabit contra gentes ;et quod diffindetur ille mons, pars versus ortum, et versus mare, valle magna; et recedet pars ejus versus septentrionem, et pars versus meridiem, xiv [3,] 4;
describitur hic status caeli et Ecclesiae cum Dominus in mundo fuit, ac pugnavit contra inferna, ac illa devicit, et simul caelos in ordinem redegit; `gentes ibi contra quas pugnavit’ sunt mala ab infernis, `mons Olivarum, in quo pedes Ipsius stabant’ est Divinum Bonum Divini Amoris, ex hoc enim pugnavit (c)ac devicit; `discissio montis versus ortum et versus mare, valle magna’ significat separationem caeli et inferni, similiter `recessio ejus versus septentrionem et meridiem,’ nam in meridie dicuntur esse qui in luce veri, in ortu qui in amore boni, `ad mare’ autem {16} qui in malis, et `ad septentrionem’ qui in falsis.
@1 in$
@2 in se est unica apparently altered to in se sunt unius$
@3 Before secundum and i ejus after receptione$
@4 i aliquantum$
@5 quare$
@6 dicatur altered to dicitur$
@7 ex$
@8 enim$
@9 i videatur$
@10 externae altered to externum$
@11 internum$
@12 sunt$
@13 Similia$
@14 significabantur, quae$
@15 quae$
@16 i, ibi$
[2] {2} Binae mensurae quae in usu sancto, memorantur in Verbo, una pro liquidis, quae vocabatur hin, altera pro siccis, quae vocabatur ephah; per hinem mensurabatur oleum et vinum, et per epham farina {3}et simila; mensura hin, quae pro oleo et vino, dividebatur in quattuor, at mensura ephah dividebatur in decem; quod mensura hin divisa fuerit in quattuor, erat causa ut significaret conjunctivum, nam quattuor sunt conjunctio; quod autem mensura ephah divisa fuerit in decem, erat causa ut significaret receptivum, cujus quale designabatur per numeros, nam `decem’ significant multum, omne, et plenum; quod `quattuor’ sint conjunctio, videatur n. 8877, 9601, 9674, 10,136, 10,137 et quod `decem’ sint multum, omne, et plenum, aeque ac centum, n. 1988, 3107, 4400, 4638, 8468, 8540, 9745, 10,253.
[3] Quod mensura hin fuerit pro oleo et vino in sacrificiis, et quo divisa fuerit in quattuor, mensura autem ephah pro (d)farina et simila, quae pro minhah in sacrificiis, et quod divisa fuerit in decem, constare potest in Exodo xxix 40; in Lev. v 11, xxiii 13; in Num. xv 3-10, xxviii 5, 7, 14. Ex his patet quod per `hinem’ significetur quantum conjunctionis, et per `epham’ quantum receptionis; oleum etiam conjungebat similam, et haec recepit, nam in minhah erat oleum et simila.
[4] Erant praeterea aliae mensurae quae in communi usu, tam pro siccis quam pro liquidis; mensurae pro siccis vocabantur homer et omer, et mensurae pro liquidis korus et bathus; homer continebat decem ephas, et ephah decem omeres; korus {4}autem continebat decem bathos, et bathus decem minores partes, de quibus videatur [5] Exod. xvi 36; Ezech. xlv 11, 13, 24; at apud Ezechielem, ubi {5}de novo templo, exstat alia divisio ephae et bathi, ibi ephah et bathus non dividuntur in decem, sed in sex; (c)et hin ibi correspondet ephae, ut {6}patet apud illum prophetam xlv 13, 14, 24, xlvi 5, 7, 11, 14; causa est quia ibi non agitur de bono caelesti et ejus conjunctione, sed de bono spirituali et hujus conjunctione, et (d)in regno spirituali correspondent numeri duodecim, sex, et tria, quoniam per {7}illos significantur omnia, et cum praedicantur de veris et bonis, omnia veri et boni in complexu; quod illa significentur per `duodecim,’ videatur n. 3272, 3858, 3913, 7973, quod etiam per `sex,’ n. 3960 fin., 7973, 8148, 10,217, similiter per `tria,’ per qui significatur a principio ad finem, ita plenum, et quoad res, omne, n. 2788, 4495, 5159, 7715, 9825, 10,127; quod hi numeri {8}similia involvant, est quia numeri majores simile (x)significant cum simplicibus a quibus per multiplicationem existunt, n. 5291, 5335, 5708, 7973.
[6] Quoniam per `hinem’ significatur quantum conjunctionis etiam cum vero spirituali, ideo quoque ad minham {9}in sacrificiis ex ariete (x)sumebatur tertia pars hinis olei, et ad libamen tertia pars vini, Num. xv 6, 7, per `arietem’ enim significatur bonum spirituale, n. 2830, 9991. Ex his nunc iterum manifeste patet quod per numeros in Verbo significentur res; ad quid alioquin {10}fuisset designatio quantitatis et mensurae per numeros toties apud Moschen, et {11} apud Ezechielem, et alibi?
@1 i illorum$
@2 i Erant$
@3 seu$
@4 etiam$
@5 novo Templo agitur$
@6 constare potest$
@7 illa$
@8 simile significent$
@9 pro ariete in sacrificiis$
@10 foret$
@11 i alia$
[2] Quod `aromaticum aromatici’ significet in omnibus et singulis Humani Domini, est quia vera totius Humani cum eorum perceptionibus et affectionibus significantur,nempe verum ultimum quod sensualis, cum ejus perceptione per myrram, n. 10,252, verum interius naturalis seu externi hominis, cum ejus perceptione et affectione, per cinnamomum aromaticum, n. 10,254, verum adhuc interius, quod est interni hominis, cum ejus perceptione et affectione, per calamum {2}aromaticum, n. 10,256, et verum intimum cum ejus perceptione et affectione per casiam, n. 10,258; ita per illa totum Humanum, nam omnia et singula {3}apud hominem se referunt ad vera et {4} eorum perceptiones et affectiones, faciunt enim {5} vitam ejus; notum enim esse potest quod homo absque [3] perceptione et affectione veri et boni non sit homo, nam omnia et singula quae cogitat se referunt ad vera et eorum perceptiones, et ad bona et eorum affectiones; cogitationes et affectiones hominis non aliud sunt; est enim homini intellectuale et est voluntarium, intellectuale constituitur ex perceptione veri, et voluntarium ex affectione boni; (m)quod totus homo a capite ad calcem, interius et exterius, non sit nisi quam suum verum aut falsum, (c)ac suum bonum aut malum, et quod corpus sit eorum forma externa, est arcanum quod nondum in orbe notum est.(n)
[4] {6}Ex his nunc constare potest quod per `aromaticum (d)aromatici,’ seu unguentum unguenti, per quod intelliguntur omnia vera ab ultimo ad intimum, ita vera in toto complexu, significentur omnia et singula apud hominem, seu ex quibus homo; proinde cum aromaticum illud dicitur de Domino, quod significet omnia et singula Humani Ipsius.
[5] Dicitur, `Facies illud oleum unctionis, aromaticum aromatici, opus aromatarii’ quoniam `oleum’ unctionis significat ipsum Divinum Bonum Divini Amoris, quod fuit in Domino ex conceptione, n. 9954, 10,011, 10,019; `aromaticum aromatici’ significat id in omnibus et singulis Humani Ipsius, et `opus aromatarii’ seu unguentarii significat ex influxu et operatione Ipsius Divini, solus enim Dominus quoad Humanum Suum fuit Unctus Jehovae, videatur n. 9954.
@1 Humani IT$
@2 odoratum$
@3 hominis$
@4 i ad$
@5 i ipsam$
@6 inde$
Jehovah, Pater noster Tu, nos lutum et Tu Figulus noster, et opus manuum Tuarum omnes nos, lxiv 7 [A. V. 8];
et quoque alibi apud eundem, {5} et apud Jeremiam xviii 2-4, 6.
@1 i ac inde$
@2 i quoniam ibi$
@3 i in sensu interno$
@4 i et$
@5 i ut cap. lxiv 7.$
@1 i apud hominem generetur et$
Non vocem Ipsius audiverunt usquam, nec speciem Ipsius viderunt, Joh. v 37;
{2} quod non videri potest et non audiri, nec intrare potest in aliquam cogitationis ideam, nec in aliquam amoris affectionem, objectivum accommodatum erit quod fide et amore comprehendendum. (s)Quod Divinum incomprehensibile, quod Pater vocatur, colatur una cum Dominus quoad Divinum Humanum colitur, constat etiam ex Ipsius Domini verbis, quod Ipse sit via, et quod nemo veniat ad Patrem nisi per Ipsum, Joh. xiv 6, et quod Patrem nemo cognoscat nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare, Matth. xi 27, et quod nemo viderit Patrem unquam, nisi Unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, et Ille exponat, Joh. i 18; quapropter dicit Dominus,
Venite ad Me, omnes, et Ego vos (x)refocillabo, Matth. xi 28.(s)
Quod Divinum Humanum Domini sit omne in omnibus caeli, et quod sit ipsum sanctum ibi, videatur n. 9933, 9972, 10,067, 10,159, quod Dominus solus Sanctus, et quod omne sanctum sit ab Ipso, {3} n. 9229, 9479, 9680, 9818, 9820, 9956.
@1 After caelis$
@2 i et$
@3 i videatur$
@1 i Ipsius$
@2 quod solum sanctum$
@3 videri possit$
@4 sit$
@5 haec significantur$
{4}Qui vidit me, vidit Patrem; credite Mihi quod Ego in Patre et Pater in Me, Joh. xiv 9, 11.(n)
@1 Bonum Divini amoris$
@2 unicuivis$
@3 quam$
@4 apud Johannem……xiv 9, 11$
@1 i and d quod A, i quod IT cp n. 10,250$
@2 dein$
@3 hoc$
@4 multis in locis$
@1 sunt filiae et filii$
@2 significantur$
@1 significatione$
@2 praecipuum$
@1 purificatio$
@2 regeneratio$
[3] Sed ut sciatur quomodo cum bis se habet, {4} sciendum est quid repraesentatio et quid Ecclesia repraesentativa; quid illae (x)sunt in locis citatis n. 9229, 9280, (x)10,030, multis ostensum est; sed quia hodie pauci sciunt quid sunt, licet adhuc rem illam aliquibus illustrare: in intimis caelis apud angelos sunt affectiones boni et veri a Domino quae faciunt vitam eorum et felicitatem eorum; haec in ultimo caelo sistuntur in formis externis, quae sunt innumerabiles, cum infinita varietate; quicquid ibi vident oculis suis, inde est; haec sunt repraesentativa interiorum, quae sunt affectiones boni et veri, ac vocantur caelestia et spiritualia; spiritus boni, qui in illis ut subjectis percipiunt sancta [4] caeli, afficiuntur interius; ut pro exemplo, vident paradisos cum arboribus et fructibus innumerabilium specierum, similiter roseta, virecta, agros cum sementibus, domos, et palatia, et perplura alia, quae omnia correspondent affectionibus boni et veri quae a Domino in caelis superioribus; sunt quoque in his caelis repraesentativa, sed quae immensum excedunt perfectione, jucunditate, et felicitate illa quae in caelo ultimo; {5} haec repraesentativa sunt de quibus dicitur quod talia nusquam aliquis oculus vidit si etiam aliquid de illis diceretur, excederet fidem humanam.
[5] Ex his constare potest quid repraesentativa; omnia quae apud gentem Israeliticam instituta fuerunt erant similia illis quae in caelo ultimo, sed in minore perfectione, quia in natura mundi, sicut tentorium cum arca, cum mensa super qua panes facierum, cum candelabro et ejus lucernis, cum altari suffitus; vestes Aharonis et filiorum ejus, ac postea templum, cum adyto ibi, ubi arca super qua (x)propitiatorium et cherubi; mare aeneum, labra, et similia; at innumerabilia plura apparent in caelo ultimo, sed in excellentia et perfectione majore; ex illo caelo ostensa fuerunt illa quae apud gentem Israeliticam {6}instituerentur, Moschi a Domino in monte Sinai, ut patet in Exod. xxv 40, xxvi 30, xxvii 8; {7}at Moschi ibi non visa sunt oculis corporis ejus sed oculis spiritus ejus.
Qualia sunt repraesentativa, ulterius constare potest ex illis quae [6] visa sunt prophetis, {8}ut Danieli, Johanni in Apocalypsi, et reliquis; quae omnia in se recondunt Divina spiritualia et caelestia; quod haec non intelligibilia sunt absque interpretatione ex sensu interno, cuivis constare potest; ex his nunc iterum patet quid Ecclesia repraesentativa.
[7] Haec Ecclesia instituta fuit {9}in terra Canaane imprimis propter Verbum, ut hoc per repraesentativa et significativa conscriberetur; ita per talia quae apud illam gentem erant, in Ecclesia eorum et in terra corum; omnia enim loca in Canaane terra, omnes ibi montes et fluvii, ab antiquissimis temporibus repraesentabant {10}talia quae in caelis, n. 3686, 4240, 4447, 4454, 5136, 6516; et postea hereditates, tribus, et reliqua; sensus litteralis Verbi Veteris Testamenti ex talibus erat ut esset aliquod ultimum in quod desinerent interiora et super quo starent, sicut aedes super suo fundamento, videatur n. 9360, 9824: 10,044.
[8] Qui intelligens est, ex his scire potest quod Verbum sit sanctissimum, et quod sensus litteralis ejus sanctus sit ex sensu ejus interno at quod separatus ab illo non (t)sit sanctus; sensus enim separatus ab interno {11}est sicut externum hominis separatum ab interno ejus, quod est simulacrum nullius vitae, et est sicut putamen arboris, floris, fructus, aut seminis absque eorum interioribus, et sicut fundamen absque domo; quapropter qui solum sensum litterae Verbi premunt, nec doctrinam habent aut sibi {12}comparant ex Verbo convenientem sensui ejus interno, trahi possunt in quascumque haereses; inde est quod Verbum a talibus dicatur liber haeresium; ipsa doctrina ex Verbo omnino praelucebit et ducet; ipsam illam doctrinam docet sensus internus, et qui illam doctrinam novit, sensum {13} internum Verbi habet.
[9] Gens Judaica quia non agnoscebat aliquod sanctum in Verbo quam in solo sensu litterae ejus, quem separavit prorsus a sensu interno, ideo in tales tenebras lapsa est ut non {14}cognoverit Dominum cum venit in mundum; talis etiam est gens illa hodie; quapropter licet inter Christianos vivit, usque tamen adhuc Dominum ex Verbo non agnoscit; quod gens illa fuerit in externis absque internis a primo tempore, videantur quae in locis citatis n. 9320 fin. ,9380, ostensa sunt; quapropter nisi Dominus in mundum venisset, (c)ac interiora Verbi aperuisset, communicatio cum caelis per Verbum rupta fuisset; qua rupta periisset genus humanum in hac tellure; homo enim nihil veri cogitare potest et nihil boni facere, nisi e caelo, hoc est, per caelum a Domino; Verbum est quod aperit caelum.
@1 quod etiam$
@2 i inde$
@3 d fit i existit$
@4 i omnino$
@5 i nam sunt repraesentativa Divinorum quae a Domino;$
@6 institutum [instituta intended] before apud gentem$
@7 ac$
@8 imprimis quae$
@9 praecipue$
@10 , et quoque haereditates eorum, praeter Tribus et nomina illarum$
@11 est sicut fundamen absque domo, et sicut externum hominis absque internum, ubi vita ejus, quod est simulachrum, et quoque sicut putamen arboris, floris, fructus aut seminis absque eorum interioribus$
@12 compararunt$
@13 i etiam$
@14 cognoverint IT$
@1 nihil$
@1 i ita ad repraesentandum;$
@2 i de qua n. 9806, 9966 [9946 intended], 10,068;$
@1 sanctificare IT$
@1 i ideo$
@2 quapropter$
@3 i ut$
[2] Est apud hominem proprium voluntarium et proprium intellectuale; proprium ejus voluntarium est malum, et proprium {2} intellectuale est falsum inde; illud, nempe proprium voluntarium, significatur per carnem hominis, (x)et proprium intellectuale per sanguinem illius carnis; quod ita sit, constat ex sequentibus his locis: apud Matthaeum,
Jesus dixit, Beatus es, Simon, quia caro et sanguis non revelavit tibi; sed Pater Meus, Qui est in caelis, xvi 17;
quod `caro’ ibi sit proprium hominis, et quoque `sanguis,’ manifeste patet: apud Johannem, [3]
Quotquot receperunt, dedit illis potestatem ut filii Dei essent, qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, sed ex Deo nati sunt, i 12, 13;
per `sanguines’ ibi significantur falsa quae ex proprio intellectuali hominis progrediuntur, et per `voluntatem carnis’ mala quae {3}ex proprio voluntario; quod `sanguis’ sit falsum ex malo, (m)ita {4}proprium intellectuale ex proprio voluntario,(n) videatur n. 4735, 9127 apud Esaiam, [4]
Cibabo oppressores tuos carne illorum, et sicut musto sanguine (c)eorum inebriabuntur, xlix 26;
`cibare illos carne (c)eorum, et inebriare sanguine (c)eorum pro opplere malo et falso mali, ita proprio, utrumque enim {5}tam malum quam falsum ex proprio est: apud Jeremiam, [5]
Maledictus homo qui {6}confidit in homine, et ponit carnem bracchium suum, xvii 5;
`confidere in homine, et ponere {7}carnem bracchium suum’ {8}est sibi et suo proprio fidere: apud Esaiam,
Factus est populus sicut cibus ignis; si deciderit ad dextram esuriet, et si comederit ad sinistram non saturabuntur; vir carnem bracchii sui comedent; Menascheh Ephraimum et Ephraimus Menaschen, ix [18,] 19, 20 [A.V. 19-21];
per `cibum ignis’ significatur appropriatio malorum seu cupiditatum amoris sui et mundi, per `esurire et non saturari’ significatur non recipere bonum et verum fidei, per `carnem bracchii’ significatur proprium utrumque hominis, per `Menaschen’ malum voluntatis, per `Ephraimum’ falsum intellectus, et per `comedere’ {9}appropriare; quod `ignes’ sint mala seu cupiditates amoris sui et mundi, videatur n. 5071, 5215, 6314, 6832, 7324, 7575, (x)9141; quod `esurire et non saturari’ sit non [6] recipere bonum et verum fidei, est quia per `famem et sitim’ significatur desolatio boni et veri, n. 5360, 5376, 6110, 7102, 8568 fin.; quod `dextrum’ sit bonum ex quo verum, et `sinistrum’ verum per quod bonum, {10} n. 10,061; inde `si deciderit ad dextram esurire, et comedere ad sinistram non saturari’ significat quod utcumque instruuntur de bono et vero, non usque {11}recepturos esse; quod `Menascheh’ sit [7] bonum voluntatis, n. 5351, 5353, (x)5354 fin., 6222, 6234, 6238, 6267, et quod `Ephraimus’ sit verum intellectus, n. 3969, 5354, 6222, 6234, 6238, 6267; inde in opposito sensu est `Menascheh’ malum voluntatis, et `Ephraim’ falsum intellectus, nam paene omnia in Verbo etiam oppositum sensum habent; quod `comedere’ sit appropriare, n. 3168, 3513 fin., 3596, 4745; inde patet quid sit `comedere carnem bracchii sui,’ quod nempe sit appropriare sibi malum et falsum ex suo proprio; `caro bracchii’ dicitur, quia per `bracchium’ similiter ac per `manum’ significantur id quod est apud hominem, et cui fidet, videatur in locis [8] citatis n. 10,019: apud Sachariam,
Dixi, Non pascam vos, moriens moriatur, reliquae comedent, quaelibet carnem alterius, xi 9;
`non pascere’ pro non instruere et reformare, `mori’ pro perire quoad vitam spiritualem, `comedere carnem alterius’ pro appropriare sibi [9] mala quae ex proprio alterius: apud Ezechielem,
Scortata est Hierosolyma cum filiis Aegypti vicinis, magnis carne, xvi 26;
`Hierosolyma’ pro Ecclesia perversa, `scortari cum filiis Aegypti magnis carne’ pro falsificare vera Ecclesiae per scientifica {12}quae ex solo naturali homine, ita {13}per scientifica sensualia {14}; quod `Hierosolyma’ sit Ecclesia, videatur n. 402, 2117, 3654, hic Ecclesia perversa, quod `scortari’ sit falsificare vera, n. 2466, 2729, 8904, quod `filii’ sint vera, et quoque falsa, n. 1147, 3373, 4257, 9807, quod `Aegyptus’ sit scientificum in utroque sensu, in locis (x)citatis n. {15}9340, et quod sit naturale, in locis citatis n. 9391; (m)inde `magni carne’ dicuntur qui ex {16}sensualibus ratiocinantur et concludunt de veris Ecclesiae; qui hoc faciunt, ii falsa arripiunt pro veris, nam ex {17}sensualibus ratiocinari et concludere est ex fallaciis sensuum corporis; quapropter sunt sensuales homine qui intelliguntur per `magnos carne,’ quoniam {18} ex proprio corpore [10] cogitant:(n) apud Esaiam,
Aegyptus homo, et non deus; et equi ejus caro non autem spiritus, xxxi 3;
`Aegyptus’ etiam hic pro scientifico, `equi ejus’ pro intellectuali inde; {19}hoc (t)dicitur `caro non spiritus’ cum ex proprio et non ex Divino concludunt; quod `equi’ sint intellectuale, videatur n. 2761, 2762, 3217, 5321, 6534, et quod `equi Aegypti’ sint scientifica ex intellectuali perverso, n. 6125, 8146, 8148.
[11] Quod per `carnem’ significetur proprium hominis, seu quod idem, malum ejus voluntarium, {20}constat apud Moschen ubi agitur de cupidine populi Israelitici edendi carnem, de qua ita,
Colluvies quae in medio populi, concupiverunt concupiscentiam, et dixerunt, Quis cibabit nos carne? dixit Jehovah, In crastinum comedetis carnem; non die uno comedetis, neque duobus diebus, neque quinque diebus, neque decem diebus, neque viginti diebus, ad (x)mensem usque dierum. Et ventus profectus est a Jehovah, et abripuit coturnices e mari, et dimisit super castra instar duarum ulnarum super faciebus terrae: surrexit populus tota die et tota nocte totoque die crastino, ac collegerunt et expanderunt circum castra: caro adhuc inter dentes eorum antequam deglutiretur, et ira Jehovae exarsit in populum, et percussit in populo plagam magnam valde: unde vocavit nomen loci Sepulcra Concupiscentiae, Num. xi 4, 18-20, 31-33 [, 34];
quod `caro’ significaverit {21}proprium illius gentis, ex singulis ibi [12] constare potest, nam nisi hoc, quid malum in desiderare carnem, cum etiam illis promissa {22}fuit caro prius? Exod. xvi 12; sed quia significabat {23}proprium, ita malum voluntarium in quo gens illa prae aliis gentibus erat, ideo dicitur, cum desiderarent carnem, quod concupiverint concupiscentiam; {24}et ideo percussi sunt plaga magna; et {25}ideo nomen loci ubi sepulti, {26}vocatum est Sepulcra Concupiscentiarum; sive dicas malum voluntarium sive concupiscentiam, idem est, nam malum voluntarium est concupiscentia, {27}quoniam proprium {28} hominis non cupit nisi quam suum, et non aliquid proximi aut aliquid Dei, nisi propter se; quia gens illa talis fuit, ideo dicitur quod comederent carnem non uno die, non duobus, non quinque, nec decem, nec viginti, sed mensem dierum, per quae significatur quod gens illa talis sit in perpetuum, nam `mensis dierum’ est in perpetuum, et ideo dicitur quod cum caro adhuc inter dentes antequam deglutiretur, percussi fuerint plaga magna, per `dentes’ enim significatur proprium corporeum, quod est infimum hominis, n. (x)4424 fin., 5565-5568, 9062; quod gens illa talis fuerit, videatur in locis citatis n. 9380, et in cantico Moschis, Deut. xxxii 20, 22-26, 28, 32-34.
13 In Verbo opponitur spiritus carni, quoniam per `spiritum’ significatur vita a Domino et per `carnem’ vita ab homine, ut apud Johannem,
Spiritus est qui vivificat, caro non prodest quicquam; verba quae Ego loquor vobis, spiritus sunt et vita sunt, vi 63;
inde constat quod `spiritus’ sit vita a Domino, quae est vita {29}amoris et fidei in Ipsum ab Ipso, et quod `caro’ sit vita ab homine, ita proprium ejus; inde dicitur, `caro non prodest quicquam’: similiter alibi apud Johannem,
Quod natum est (c)a carne caro est, sed quod generatum est (c)a spiritu spiritus est, iii 6:
apud Davidem,
Deus recordatus est quod caro illi; spiritus qui abiret non reverteretur, Ps. lxxviii 39.
[14] Quoniam per `carnem’ cum de homine, significatur proprium, quod est malum amoris sui et mundi, {30} patet quid per `carnem’ significatur cum de Domino, quod nempe proprium Ipsius, quod est Divinum Bonum Divini Amoris; hoc significatur per `carnem Domini’ apud Johannem,
Panis quem Ego dabo, caro Mea est; nisi comederitis carnem Filii hominis et biberitis Ipsius sanguinem, non habebitis vitam in vobis; qui manducat Meam carnem et bibit Meum sanguinem, habet vitam aeternam, nam caro Mea est vere cibus et sanguis Meus est vere potus, vi 51, 53-55;
quod per `carnem Domini’ significetur Divinum Bonum Divini Amoris {31}Ipsius, et per `sanguinem’ Divinum Verum ex Divino illo Bono procedens {32}, ita similia quae per panem et vinum in Sancta Cena, et quod illa sint {33}propria in Divino Humano Ipsius, videatur n. 1001, 3813, 4735, (x)6978, 7317, 7326, 7850, 9127, 9393, 10,026, (x)10,033, 10,152, {34} et quod sacrificia repraesentaverint bona quae a Domino, et quod ideo carnes illorum {35}significaverint bona, n. 10,040, 10,079. Praeterea in Verbo passim dicitur `omnis caro,’ et per id intelligitur omnis homo, ut Gen. vi 12, 13, 17, 19; Esai. xl 5, 6, xlix 26,lxvi 16, 23, 24; Jer. xxv 31, xxxii 27, xlv 5; Ezech. {36}xx 48, xxi 4, 5; et alibi.
@1 i de$
@2 i ejus$
@3 sunt proprii voluntarii$
@4 quod proprii intellectualis quod$
@5 inde est$
@6 confidet IT$
@7 carne IT$
@8 pro$
@9 i significatur sibi$
@10 i videatur$
@11 recepturi$
@12 sensualia$
@13 quae sunt$
@14 i, ita per fallacia$
@15 9341, 9391$
@16 solo sensuali$
@17 sensuali$
@18 i ii$
@19 quod$
@20 i nam id proprium ejus est,$
@21 malum, quod proprii$
@22 fuerit$
@23 malum, quod est proprium$
@24 et quod propterea percussi sint$
@25 quod$
@26 dictum sit$
@27 nam$
@28 i voluntarium$
@29 fidei et amoris$
@30 i inde$
@31 Domini$
@32 i utrumque in Humano Ipsius$
@33 proprium Divini Humani Domini$
@34 i (m)et quod sanguis Domini sit Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini, n. 1001, 4735, 4970, 7317, 7326, 7850, 9127, 9393, 10,026, 10,033, 10,152.(n)$
@35 significent$
@36 xxi 4, 9, 10 Heb, Sch$
[2] Cum hoc ita se habet: omne id est bonum et verum quod est a Domino, at bonum et verum ad imitamen ejus ab homine non est bonum et verum; causa est quia omne bonum et verum vitam in se {3}habet ex fine; finis ab homine non est nisi propter se, at bonum et verum a Domino est propter ipsum bonum et {4} verum ut fines, ita propter Dominum, {5}quoniam a Domino omne bonum et verum; finis apud hominem est ipse homo, nam est voluntas ejus et est amor ejus, {6}quod enim homo amat et quod vult, hoc pro fine habet; omnis amor apud hominem {7}ab homine est amor sui, (c)et amor mundi propter se, at amor apud hominem a Domino est amor erga proximum et amor in Deum; inter amores illos tanta est differentia quanta est inter infernum et caelum; et quoque amor sui et amor mundi propter se {8}regnant in inferno et {9}sunt infernum, at amor erga proximum et amor in Dominum {8}regnant in caelo et {9}sunt caelum; homo etiam talis est, et talis manet in aeternum, qualis est ejus amor, nam {10}amor est {11}omne voluntatis hominis, et {12}inde intellectus ejus, {5}quoniam amor, (x)qui {13}facit voluntatem, jugiter influit in intellectum, et accendit illum, et illustrat illum; inde est quod qui amant malum cogitent falsum {14}a malo amoris conforme cum cogitant {15}secum, tametsi aliter loquuntur coram hominibus ex hypocrisi, et quidam ex fide persuasiva, {16}quae qualis sit, videatur n. (x)9364, 9369.
[3] Sciendum est quod homo imitari possit ex studio ipsa Divina, et se sistere lucis {17}angelum coram hominibus, at coram Domino, et coram angelis non apparet forma externa sed interna, quae cum ex proprio est, foeda est{18}; intus apud {19}tales est mere naturale et nihil spirituale; ex luce naturali {20}solum vident, et nihil ex luce caeli; immo nec sciunt quid lux caeli et quid spirituale; omnia enim interiora eorum vertuntur extrorsum, paene sicut interiora animalium, nec patiuntur elevari {21}sursum a Domino; cum tamen homo (x)prae bestiis id peculiare habet, quod elevari possit ad caelum et ad Dominum a Domino, et sic duci; omnes illi ita elevantur qui amant bonum et verum propter bonum et verum, quod idem est, ac amare proximum et Deum, nam proximus in communi sensu est bonum et verum, ac in inferiore {22}est justum et rectum; et quoque Deus est bonum et verum, ac justum et rectum, quoniam a Deo sunt.
[4] Ex his constare potest quid sit imitari Divina ex studio hominis; quales illi sunt, in Verbo passim {23}describitur per Aegyptum et {24} Pharaonem, nam per `Aegyptum et Pharaonem’ significantur scientifica quae naturalis hominis; et quoque per `Aschurem,’ per quem significatur ratiocinatio ex scientificis; de `Aegypto’ videatur in locis citatis n. 9340, 9391, et de `Aschure,’ n. 1186.
[5] Inter spiritus sunt perplures qui imitantur Divina studio et arte, mentiuntur enim sincera, proba, pia, usque adeo ut boni spiritus seducerentur nisi Dominus illustraret illos et faceret videre eorum interiora, quae cum apparent, horrent boni, et aufugiunt; sed tales exuuntur externis (c)ac immittuntur in sua interiora, quae {25}diabolica, et sic a seipsis delabuntur in infernum. {26}Plura de his videantur in articulo sequente n. 10,286.
@1 i non$
@2 nec$
@3 Before vitam$
@4 i ipsum$
@5 nam$
@6 nam quod$
@7 quod ex$
@8 regnat$
@9 est$
@10 i ut supra dictum est,$
@11 voluntas ejus$
@12 quoque est$
@13 voluntatis$
@14 (d)malo amori$
@15 in se$
@16 de qua$
@17 angelos$
@18 i, qualis forma infernalium sunt$
@19 (m)qui ex proprio cogitant et volunt(n)$
@20 omnia$
@21 illa introrsum$
@22 sphaera$
@23 describuntur$
@24 i per$
@25 foeda$
@26 Continuatio de his videatur in sequenti articulo$
@1 i per$
@2 significatur$
@3 i Domini$
@4 10,264 written in m$
[2] Similiter se habet cum imitatione boni et veri apud illos qui vivunt male; qui eorum sciunt mentiri affectiones bonas {8}ac quoddam charitatis erga proximum et amoris in Deum, et simul cum illis affectionibus loquuntur et praedicant vera fidei sicut ex corde, illi in simili fatuo et phantastico lumine sunt; quapropter cum illis aufertur externum, quod mentitum est internum, apparet {9} infernale, quod intus latuit, quod merum est malum, ac mali falsum; et tunc pariter sistitur videndum, quod malum illud sit amor illorum, et falsum mali {10}illius fides illorum. Ex his iterum patet quid sit imitatio Divinorum ex studio hominis, de qua supra n. (x)10,284.
@1 ibi,$
@2 fere$
@3 i praeter similia perplura,$
@4 sunt$
@5 apparet, quod quandoque tam foedum est, ut horreant$
@6 i eorum$
@7 i a Domino$
@8 quoddam instar$
@9 i similiter$
@10 fidei eorum$
[2] Status hominis apud quem profanatio, est quod {5}communicationem habeat cum caelis et simul cum infernis, per vera {6} cum caelis et per falsa mali cum infernis; inde in altera vita fit dilaceratio {7}eorum, ex qua perit omne vitae interioris {8}; apparent illi post dilacerationem vix sicut homines amplius sed sicut ossa adusta in quibus parum vitae; videantur quae de profanatione prius dicta et ostensa sunt, quod nempe {9}illi profanent qui prius agnoverunt vera Divina et postea negant, n. 1001, 1010, 1059, 2051, 3398, 4289, 4601, 6348, 6960, 6963, 6971, 8394, quod qui negaverunt illa ab infantia, ut Judaei et alii, non profanent, n. 593, 1001, 1010, 1059, 3398, 3489, 6963, et quod a Domino maximopere caveatur ne apud hominem fiat profanatio, n. 301-303, 1327, 1328, 2426, 3398, 3402, 3489, 6595.
[3] Sed sciendum est quod profanationum perplura sint genera, et horum perplures species, sunt enim qui profanant bona Ecclesiae et sunt qui profanant vera ejus; sunt qui profanant multum et sunt qui profanant parum; sunt qui profanant interius et sunt qui profanant {10}exterius magis magis; sunt qui profanant per {11}fidem contra vera et bona Ecclesiae, {12} sunt qui profanant per vitam, et sunt qui profanant per cultum; inde dantur profanatorum inferna plura, quae secundum diversitates profanationum inter se distincta sunt; {13} inferna profanationum boni a tergo sunt, inferna autem profanationum veri {14}sub pedibus et ad latera; {15} profundiora sunt infernis reliquorum malorum, ac raro (x)aperiuntur.
[4] Quod alieni sint illi qui non agnoscunt Dominum (c)ac nolunt agnoscere, sive extra Ecclesiam sive intra illam sint, ita qui in malis sunt et in falsis mali; (c)ac in sensu a personis abstracto, mala et falsa mali, constat a pluribus locis in Verbo; dicitur qui non agnoscunt Dominum, ita qui in malis (c)ac falsis mali sunt, quoniam qui non agnoscunt Dominum non possunt {16}aliter quam in malis et falsis mali esse, nam a Domino est omne bonum et verum boni; quapropter qui negant Dominum in malis et {17} falsis mali sunt, secundum Domini verba apud Johannem,
Nisi credideritis quod Ego sim, moriemini in peccatis vestris, viii 24.
{18}Quod `alieni’ illi sint, constat ab his locis: apud Esaiam, [5]
Terra vestra solitudo, urbes vestrae exustae igne; humum (x)vestram coram vobis alieni comedent, et erit solitudo sicut eversio alienorum, i 7;
per (x)`terram’ hic non intelligitur terra, nec per `urbes’ et per `humum’ urbes et humus, sed per `terram’ intelligitur Ecclesia, similiter per `humum,’ et per `urbes’ vera Ecclesiae, quae doctrinalia vocantur, quae `exusta igne’ dicuntur cum ex malis amorum sui et mundi {19}consumpta sunt; inde patet quid significatur per quod `alieni comedent humum,’ quod nempe mala et falsa mali Ecclesiam, et per quod `terra erit solitudo et urbes exustae igni’; quod `terra’ sit Ecclesia, videatur in {20}locis citatis n. 9325, et quod similiter `humus,’ n. 566, 1068; quod `urbes’ sint doctrinalia Ecclesiae, ita vera ejus, n. 2268, (x)2451, 2712, 2943, 3216, 4492, 4493, et quod `ignis’ sit malum amorum sui et mundi [6] n. 1297, 1861, 2446, 5071, 5215, 6314, 6832, 7575, (x)9141: apud Jeremiam,
Obtexit ignominia facies nostras, cum venerunt alieni contra sanctuaria domus Jehovae, li 51;
`alieni contra sanctuaria domus Jehovae’ sunt mala et falsa mali contra vera et bona Ecclesiae; (m)alieni dicebantur {21}illi ex gentibus qui in Ecclesia Judaica serviebant, et per gentes illius terrae significantur etiam mala et falsa, n. 9320:(n) apud eundem,
Dicis, Desperatum est, non; sed amabo alienos, et post hos ibo, ii 25;
`amare alienos et ire post illos’ est amare mala et falsa mali, et colere [7] illa: apud Ezechielem,
Gladium adducam super vos, et dabo vos in manum alienorum, xi 8 [,9];
`gladium adducere’ est falsa ex malo pugnantia contra vera ex bono, `dare in manum alienorum’ est ut credant et serviant falsis illis; quod `gladius’ sit verum pugnans contra falsa, et in opposito sensu [8] falsum pugnans contra {22}vera, videatur n. 2799, 6353, 7102, 8294: apud eundem,
Mortibus praeputiatorum morieris, in manu alienorum, xxvii 10;
`praeputiati’ sunt {23} qui in spurcis amoribus et eorum cupiditatibus quoad vitam, utcumque in doctrinalibus, n. 2049, 3412, 3413, 4462, 7045, 7225, quorum mors est mors spiritualis; `in manu alienorum’ est in ipsis malis et falsis mali: apud eundem, [9]
Hierosolyma mulier adultera, sub viro suo accipit alienos, xvi 32;
`Hierosolyma mulier adultera’ pro Ecclesia in qua adulteratum est bonum, `accipere alienos’ pro agnoscere vita et doctrina mala et falsa mali: apud Joelem,
Hierosolyma erit sanctitas, nec alieni transibunt per eam amplius, iv 17 [A.V. iii 17];
`Hierosolyma’ etiam hic pro Ecclesia, sed in qua agnoscitur Dominus, {24} vivitur bono et creditur veris quae {25}a Domino, `alieni non transibunt per eam amplius’ sunt mala et falsa mali quae ab inferno, quod non intratura: apud Davidem, [10]
Alieni surrexerunt contra me, et violenti quaesiverunt animam meam, Ps. liv 5 [A.V. 3];
`alieni’ etiam hic pro malis et falsis mali, `violenti’ pro iisdem {26}violentiam inferentibus bonis et veris. (m)Qui solum sensum litterae Verbi intuentur, per `alienos’ non aliud {27}intelligunt quam illos qui extra Ecclesiam sunt, et quod illi surrecturi contra Davidem; sed in caelos non intrat aliquid personae, {28}verum res quae significantur, n. 8343, 8985, 9007, ita non alieni, sed pro illis aliena, quae sunt quae abalienata ab Ecclesia, ita mala et falsa mali quae Ecclesiam destruunt; per `Davidem’ etiam, {29}contra quem surrecturi, etiam percipitur Dominus, n. 1888, 9954: (n)apud Moschen, [11]
Deseruit Deum Qui fecit eum, et vilipendit petram salutis suae; ad zelum provocarunt Ipsum per alienos, {30} Deut. xxxii 15, 16;
`deserere Deum, et vilipendere petram salutis’ pro {31} negare Dominum, `provocare per alienos’ pro per mala et falsa mali; quod `petra salutis’ sit Dominus quoad vera fidei, videatur n. 8581. Praeter etiam alibi `alieni’ pro malis et falsis, ut {32}Esai. xxv 2, 4, 5; {33}Jer. xxx 8; {34}Ezech. xxxi 11, 12.
[12] Quoniam `alieni’ significabant illos qui in malis et falsis mali sunt, et inde in sensu abstracto mala et falsa mali, ideo vetitum fuit ne alienus comederet {35}sanctum, Lev. xxii 10; quod alienus non appropinquaret ad functionem sacerdotii, aut ad custodiam sanctuarii; et si accederet, quod [13] occideretur, Num. i 51, iii 10, 38, xviii 7; etiam quod non suffiretur ex igne alieno, ex quo quia suffiverunt Nadab et Abihu filii Aharonis, igne e caelo consumpti sunt, Lev. x 1, 2; per ignem enim sanctum qui ex altari, significabatur amor Divinus, per ignem autem alienum amor infernalis, (d)et inde quoque mala et eorum cupiditates, videatur {36} n. 1297, 1861, 2446, 5071, 5215, 6314, 6832, 7575, (x)9141.
[14] Nominantur etiam {37} alienigenae, alia voce quam alieni, in lingua originali, et per illos significantur ipsa falsa, ut in Threnis,
Jehovah, respice ad ignominiam nostram; hereditas nostra aversa est ad alienos, et domus nostrae ad alienigenas, v 1, 2:
apud Obadiam,
Captivum duxerunt alieni robur ejus, et alienigenae intraverunt portas ejus, et super Hierosolymam jacient sortem, vers. 11;
`jacere sortem super Hierosolymam’ pro destruere Ecclesiam, et dissipare [15] vera ejus: apud Zephaniam,
Visitabo super principes et super filios regis, et super omnes indutos indumento alienigenae, i 8;
`induti indumento alienigenae’ pro illis qui in falsis sunt, nam principes et filii regis super quos visitatio, sunt primaria vera, et in opposito sensu, primaria falsa; quod `principes’ illa significent, videatur 1482, 2089, 5044, quod `reges’ sint ipsa vera, et in opposito sensu ipsa falsa, n. 2015, 2069, 3009, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148, inde `filii regis’ sunt [16] quae inde: apud Davidem,
Libera me, et eripe e manu filiorum alienigenae, quorum os loquitur vanitatem; et dextra eorum dextra mendacii, Ps. cxliv 7, 8, 11;
quod `filii alienigenae’ sint qui in falsis, ita falsa, patet manifeste, nam dicitur, Quorum os loquitur vanitatem, et dextra eorum dextra mendacii, `vanitas’ enim est falsitas doctrinae, et `mendacium’ falsum vitae, n. 9248.
@1 ita$
@2 qui enim non agnoscunt Dominum, illi non ab Ecclesia sunt; quod alieni illos significent constabit ex locis e Verbo quae sequentur$
@3 Divini veri est conjunctio ejus$
@4 i in interiori homine$
@5 communicet$
@6 i quae inibi$
@7 ejus$
@8 i ejus$
@9 After negant,$
@10 magis exterius$
@11 confirmationes$
@12 i magis et minus, et$
@13 9632 written in m$
@14 sunt antrorsum$
@15 i et$
@16 non$
@17 i in$
@18 Quod alieni sint qui in malis et falsis mali sunt, ex non agnitione Domini, ac verorum et bonorum fidei quae ab Ipso, inque sensu abstracto mala et falsa mali, constat$
@19 consumuntur$
@20 numeris$
@21 gentes, quae$
@22 verum$
@23 i illi$
@24 i ac$
@25 ab Ipso$
@26 oppugnantibus bona et vera boni$
@27 percipiunt$
@28 sed$
@29 in coelis$
@30 i per abominationes iratum reddiderunt Ipsum,$
@31 i non agnoscere et$
@32 apud Esajam$
@33 apud Jeremiam$
@34 apud Ezechielem$
@35 sancta IT$
@36 in locis supra citatis$
@37 i in Verbo$
1 i a Domino
@1 See p. ix preliminary note 2.
34. Et dixit Jehovah ad Moschen, significat illustrationem et perceptionem iterum per Verbum a Domino: accipe tibi aromata fragrantia, significat affectiones veri ex bono, quae erunt in cultu Divino: stacten, significat affectionem veri sensualis: et onychen, significat affectionem veri interioris naturalis: et galbanum, significat affectionem veri interioris adhuc: fragrantia, significat affectiones ex bono spirituali: et thus purum, significat affectionem veri intimi: tantum in tanto erit, significat correspondentiam omnimodam.
35. Et facies illud suffimentum, significat ex quibus cultus: unguentum, opus unguentarii, significat ex influxu et operatione Divini Domini in omnia et singula: salitum, significat desiderium veri ad bonum: purum, significat absque malo: sanctum, significat absque falso.
36. Et tundes ex illo minutim, significat affectiones veri in sua serie: et dabis de illo ante Testimonium in Tentorio conventus, significat cultum Domini a Domino inde, sicut in coelis ita in Ecclesia: quo conveniam te ibi, significat influxum et praesentiam Domini: sanctum sanctorum erit vobis, significat quoniam sic ex Divino amore Domini.
37. Et suffimentum, quod facis in qualitate ejus, non facietis vobis, significat non imitandum cultum ex sanctis Ecclesiae veris absque influxu et elevatione a Domino: sanctum erit tibi Jehovae, significat quoad omne cultus per Verbum a Domino.$
38. Vir qui fecerit sicut illud, significat imitationem: ad faciendum odorem eo, significat quoad ipsas affectiones ex proprio: et exscindetur e populis suis, significat separationem ab Ecclesia et coelo, et mortem spiritualem. prophanatio$
[2] Quod haec significentur, est quia Dominus cum homine Ecclesiae non aliter loquitur quam per Verbum, illustrat enim tunc ut homo videat verum, et quoque dat perceptionem ut percipiat quod ita sit; sed hoc fit secundum quale desiderii veri apud hominem, et desiderium veri apud illum est secundum amorem ejus; qui amant verum propter verum, illi in illustratione sunt, et qui amant verum propter bonum, illi in perceptione sunt; quid perceptio, videatur n. 483, 495, 521, 536, 597, 607, 784, 1121, 1387, 1919, 2144, 2145, 2171, 2515, 2831, (x)5228, 5920, 7680, 7977, 8780. At Dominus cum Mosche et prophetis locutus est viva voce, ob causam ut Verbum promulgaretur, quod esset tale ut omnia et singula sensum internam haberent; inde etiam haec verba, Dixit Jehovah ad Moschen. Angeli, qui in sensu interno sunt, non sciunt quid Moscheh, quoniam nomina personarum non intrant caelum, n. 10,282, sed pro Moscheh percipiunt Verbum, et vox dicere vertitur apud illos in tale quod congruit, ita hic in illustrari et percipere; etiam dicere et loqui, cum a Domino {1}per Verbum, nec aliud sunt in idea angelica.
@1 et de Verbo$
[2] Quid sit pertinere ad classem caelestem, et quid ad classem spiritualem, adhuc paucis dicetur: saepius dictum est quod caelum {2}distinctum sit in regnum caeleste et in regnum spirituale; in utroque regno differunt vera sicut bona; bonum regni caelestis est bonum amoris in Dominum, et bonum regni spiritualis est bonum charitatis erga proximum; omne bonum habet sua vera, bonum caeleste sua et bonum spirituale sua, quae prorsus inter se differunt; differentia qualis {3}est, constare potest ex illis quae de utroque {4} regno in locis citatis n. 9277 ostensa sunt.
[3] Quod omne bonum habeat sua vera, est quia bonum formatur per vera, videatur n. 10,252, 10,266, et quoque se manifestat per vera; se habent illa sicut apud hominem voluntarium et intellectuale; voluntarium ejus formatur per intellectuale, et quoque {5}se manifestat per illud; quod voluntatis est vocatur bonum, et quod intellectus vocatur verum.
@1 vocabantur$
@2 in bina Regna distinctum sit,$
@3 sit$
@4 i illo$
@5 se sistit videndum$
[2] Quod `stacte’ sit affectio veri sensualis, est quia primo loco nominatur, sunt enim quattuor aromata ex quibus suffimentum conficiebatur, sicut etiam quattuor aromata ex quibus oleum unctionis parabatur; et quod primo loco nominatur, hoc maxime externum est; sicut id quod primo loco ad praeparationem olei unctionis nominatum est, quod erat myrrha optima; quod id sit perceptio veri sensualis, videatur supra, n. 10,252.
[3] Quod quattuor aromata ad praeparationem utriusque tam olei quam suffimenti sumpta fuerint, erat causa quia significabant vera in suo ordine, ab externo {4} ad intimum; et apud hominem ita quoque succedunt, est enim homini externum, quod externus homo vocatur, et internum quod internus homo, et in utroque est exterius et interius; maxime externum vocatur sensuale; hoc itaque est quod per `stacten’ significatur. Quid sensuale et quale, videatur n. 9996, 10,236. Quod `stacte’ sit affectio veri sensualis, ex aliis locis in Verbo non confirmari potest, quia non alibi {5}memoratur; sed stacte alius generis, quod etiam alia voce in lingua originali exprimitur, memoratur inter (d)illa aromata quae delata sunt in Aegyptum, Gen. xxxvii 25, xliii 11, et quae ad Aegyptum delata sunt involvunt talia quae in externo seu naturali homine sunt, quoniam per `Aegyptum’ significatur scientificum, quod {6}est naturalis hominis, videatur in locis citatis n. 9391.
@1 omne gratum et ingratum est ex affectione quae amorum quod percipitur altered to omnis perceptio grati et ingrati$
@2 i et$
@3 i, inde est quod toties memorentur talia$
@4 i usque$
@5 d occurrit i mentionatur A, mentionatur I$
@6 externi seu$
@1 in secundo ordine$
@2 et per thus, affectio veri adhuc interioris, quod est verum intimum in spirituale seu interno homine$
@3 i supra$
@4 , ex quibus parabatur oleum$
@5 , ex quibus conficiebatur suffimentum$
@1 i spirituali$
@1 per cultum Divinum hic intelliguntur$
@2 quae e corde exeunt$
@3 seu cogitationes sunt de Domino, de salute, de remissione, de poenitentia, de nova vita, etiam de peccatis in quibus est, de miseria sua, et de similibus aliis, et homo taliter et tantum in his est, quum in adoratione et in precibus, qualiter et quantum est in veris ex Verbo, seu in doctrinalibus Ecclesiae quae ex Verbo, ex his patet, quod per vera quae significantur per aromata, ex quibus suffimentum, sint vera ex bono spirituali$
@4 quales$
[2] (m)Quia tus est bonum spirituale, ac bonum est quod regnat in omnibus veris, disponit illa, {7} conjungit illa, et dat affectionem illis, ideo tus ultimo loco memoratur, et ideo ex illo vasa suffitus {8}dicebantur turibula; denominatio enim fit ab essentiali, quod est bonum; similiter ac denominatum est oleum unctionis ex oleo olivae, et non ex aromatibus ex quibus una parabatur, ex simili causa, nempe quia `oleum’ significabat bonum, et `aromata’ vera.(n)
[3] `Tus purum’ dicitur, quia `purum’ significat defaecatum a falsis mali; et in lingua originali per vocem illam significatur purum interius; per aliam autem vocem purum exterius seu mundum; quod purum interius per illam vocem significetur, constat apud Esaiam,
Lavate vos, puros reddite vos, removete malitiam operum vestrorum a coram oculis Meis, i 16:
apud Davidem,
Frustra purum reddidi cor meum, et lavi in innocentia manus meas, Ps. lxxiii 13;
`purum reddere cor’ est purificari interius, et `lavare in innocentia manus’ est exterius: apud eundem,
Per quid puram reddet puer viam suam? Custodiendo se juxta Verbum Tuum, Ps. cxix 9:
et apud (x)eundem,
Purus sis in judicando tuo, [Ps.] li 6 [A.V. 4].
Quod per alteram vocem significetur purum exterius seu mundum videatur Lev. xi 32, xii 7, 8, xiii 6, 13, 17, 23, 28, 34, 37, 58, xiv (x)7-9, 20, 48, 53, xv 13, 28, (x)xvi 19, [30,] xxii 7; Jer. xiii 27; Ezech. xxiv 13, xxxix 12; et alibi.
@1 i, de qua sequitur$
@2 et quicquid in intellectuale fit, ex veris fit$
@3 i per regenerationem a Domino$
@4 After 10,177.$
@5 seu$
@6 allegatis$
@7 i et$
@8 Before vasa$
@1 i enim$
[2] Quoniam cultus Divinus, qui significatur per `suffimentum aromatum,’ hic describitur, et per aromata {2}ex quibus suffimentum illud conficiebatur, significantur vera in suo ordine, dicetur hic paucis quomodo cum cultu illo se habet; sed hoc arcanum est quod non {3}revelari potest nisi sciatur qualis homo est: homo non est homo ex facie, ne quidem ex loquela, sed ex intellectu et voluntate; qualis est ejus intellectus et ejus voluntas, talis est homo; quod ei nihil intellectus sit cum nascitur et quoque nihil voluntatis, notum est; tum quod intellectus ejus et voluntas ejus formetur per gradus ab infantia; inde homo fit homo, et talis homo, quale utrumque illud formatum est apud illum; intellectus formatur per vera, (c)ac voluntas per bona, usque adeo ut ejus intellectus non sit aliud quam compositio talium quae referuntur ad vera, et voluntas non aliud quam affectio talium quae vocantur bona; inde sequitur quod homo non sit nisi quam verum et bonum, ex quibus utraque {4}ejus facultas formata est.
[3] Omnia et singula corporis ejus correspondent illis, quod constare potest ex eo quod corpus in instanti agat quod intellectus cogitat et {5}voluntas vult; loquitur enim os secundum cogitata, {6}facies se mutat secundum affectiones, et corpus gestus agit secundum nutus utriusque; inde patet quod homo totus quantus sit, quale ejus intellectuale et ejus voluntarium, ita qualis est quoad vera et quoad bona; nam, ut dictum est, vera constituunt intellectuale ejus et bona voluntarium ejus, seu quod idem, {7}homo est suum verum et suum bonum.
[4] Quod ita sit, manifeste apparet apud spiritus; hi non aliud sunt quam sua vera et sua bona, quae induerunt cum vixerunt homines in mundo, et usque sunt formae humanae; inde ex facie illorum elucet {8}qualia illis vera et bona sunt, et quoque ex sonitu et affectu sermonis illorum, exque gestibus, imprimis ex vocibus loquelae illorum; sunt enim {9}voces loquelae illorum non quales apud homines in mundo sed sunt prorsus consonae veris et bonis quae apud illos, adeo ut ex illis naturaliter procedant; in hac loquela sunt spiritus et angeli cum inter se loquuntur; in simili est homo quoad (x)spiritum suum quando in mundo vivit, tametsi hoc tunc nescit; cogitat enim ex similibus ideis, quod etiam observatum est a quibusdam eruditis {10} qui appellaverunt illas ideas immateriales et intellectuales; illae ideae fiunt voces post mortem cum homo fit spiritus; ex his iterum patet quod homo non sit nisi quam suum verum et suum bonum; inde est quod homo [5] post mortem maneat sicut factus est verum et bonum. Dicitur sicut factus est verum et bonum, et {11}per id etiam intelligitur sicut factus est falsum ac malum, nam mali homines vocant falsum verum, et malum bonum. Hoc arcanum est quod omnino sciendum est ut sciatur quomodo cum cultu Divino se habet; {12}at praeter hoc {13}est adhuc unum, nempe quod in omni idea cogitationis procedentis ex voluntate hominis sit totus homo; hoc etiam sequitur a priore, nam homo cogitat ex suo vero et vult ex suo bono, quae sunt ipse; quod ita sit, ex hac experientia constare potest; angeli cum percipiunt unam ideam hominis aut unam ideam spiritus, ilico sciunt qualis homo aut qualis spiritus est.
[6] Haec dicta sunt ut sciatur quomodo se habet cum cultu Divino, qui per `suffimentum aromatum’ significatur, quod nempe {14}totus homo sit in omnibus et singulis cultus ejus, quoniam verum et bonum, quae ipse; haec causa est quod quattuor aromata memorentur, per quae significantur omnia vera in complexu. Ex his etiam {15}sequitur quod idem sit, sive dicas cultum Divinum constare ex his veris et bonis sive dicas hominem constare ex illis, quoniam totus homo est in singulis ideis cogitationis, quae cultus, ut dictum est.
@1 i in$
@2 per quae$
@3 sciri$
@4 illius pariter facultas conflata est$
@5 i quod$
@6 mutat faciem$
@7 quod homo sit$
@8 manifeste qualia$
@9 illae$
@10 i in mundo$
@11 quoque per id$
@12 et$
@13 etiam$
@14 omnia vera et bona quae apud hominem sunt, sint in omnibus et singulis cultus, ita totus homo$
@15 i nunc$
[2] Quomodo intelligendum quod influxus et operatio {1} erit in omnia et singula cultus, etiam paucis dicetur: creditur ab illis qui non sciunt arcana caeli quod cultus sit ab homine, quia procedit ex cogitatione et ex affectione, quae sunt apud illum; sed cultus qui ab homine, non est cultus, consequenter confessiones, adorationes, et preces quae sunt ab homine, non sunt confessiones, adorationes, et preces quae audiuntur et recipiuntur a Domino, sed erunt ab Ipso Domino apud hominem; quod ita sit, {2} Ecclesia novit, docet enim quod ab homine non aliquid bonum procedat, sed quod omne bonum sit e caelo, hoc est, a Divino ibi; inde quoque omne bonum in cultu, et cultus absque bono non est cultus; Ecclesia inde orat, cum in sancto est, ut Deus praesens sit, et ducat cogitata et sermonem; cum his ita se habet: cum homo est in cultu genuino, tunc influit Dominus in bona et vera quae apud hominem, et elevat illa ad se, et cum illis hominem, quantum et qualiter in illis est; haec elevatio non apparet homini si non in genuina affectione veri (c)et boni sit, ac in cognitione, {3} agnitione, et fide, quod omne bonum veniat desuper a Domino.
[3] Quod ita sit, etiam illi qui e mundo sapiunt capere possunt, illi enim ex sua eruditione sciunt quod non detur influxus naturalis, qui illis vocatur influxus physicus, sed influxus spiritualis, hoc est, quod e naturali mundo in caelum nihil influere possit, sed vice versa. Ex his {4} constare potest quomodo intelligendum quod influxus et operatio Divini Domini sit in omnia et singula cultus. Quod ita sit, etiam saepe experiri datum est, nam datum est percipere ipsum influxum, evocationem verorum quae apud me, applicationem {5} ad objecta orationis, affectionem {6}boni adjunctam, et ipsam elevationem.
[4] Sed tametsi ita est, usque homo non remittere manus debet et exspectare influxum, nam hoc foret agere simulacrum absque vita; debet usque cogitare, velle, et agere sicut a se, et tamen omne cogitationis veri et conatus boni addicare (x)Domino; {7}per id illi implantatur facultas a Domino recipiendi Ipsum, et influxum ab Ipso.
[5] Homo enim non aliter creatus est quam ut sit receptaculum Divini, ac facultas recipiendi Divinum non aliter formatur; formata facultate dein nec aliter vult quam ut ita sit, amat enim influxum a Domino (c)ac aversatur operationem a semet, quoniam influxus a Domino est influxus boni, at {8}operatio a semet est {8}operatio mali. In tali statu sunt omnes angeli in caelo, quapropter per illos in Verbo significantur vera et bona quae a Domino, quoniam sunt receptiones eorum, videatur n. 1925, 3039, 4085, 4295, 8192.
@1 i Divini Domini$
@2 i etiam$
@3 i et T$
@4 i nunc$
@5 i eorum$
@6 sancti$
@7 inde$
@8 d influxus i operatio$
[2] Cum notum est quod per `salem’ significetur desiderium conjunctionis veri et boni, sciri potest quid significatur per Domini verba apud Marcum,
Omnis igne salietur, et omne sacrificium sale salietur; bonum est sal, si autem sal insulsum fit, quonam id condietis? habete in vobis salem, ix 49, 50;
`omnis igne salietur’ est quod quisque ex genuino amore desiderabit, `omne sacrificium sale salietur’ est quod {3}desiderium ex genuino amore erit in omni cultu; `sal insulsum’ {4}significat desiderium ex alio amore quam genuino, `habere in se salem’ est desiderium veri ad bonum; quod `ignis’ sit amor, videatur n. 4906, 5071 fin., 5215, 6314, 6832, 10,055, et quod sacrificium sit cultus in genere, n. 922, 6905, 8680, 8936; quis scire potest quid sit igne saliri, et cur sacrificium saliretur, et quid quod in se haberent salem, nisi sciatur quid ignis, quid sal et saliri? similiter apud Lucam, [3]
Omnis ex vobis qui non abnegat omnes (t)facultates suas, non potest Meus esse discipulus; bonum est sal, si vero sal infatuatum fuerit, per quid condietur? neque in terram, neque in sterquilinium commodum est; foras projicient id, xiv [33,] 34, 35;
`abnegare omnes facultates suas’ est amare Dominum super omnia; `facultates’ {5}sunt quae sunt propria homini, `sal infatuatum’ est desiderium ex proprio, ita ex amore sui (c)et mundi; tale desiderium est sal infatuatum, non commodum ad quicquam, ut quoque apud Matthaeum,
Vos estis sal terrae; quod si sal infatuetur, per quid salietur? ad nihil conducit amplius nisi ut projiciatur foras et conculcetur ab hominibus, v 13, 14.
[4] Quod in omni cultu erit desiderium veri ad bonum, etiam significatur per quod omne munus minhae saliretur, et quod super omni munere esset sal foederis Jehovae, Lev. ii 13; per `minham et munus’ quod est sacrificium, significatur cultus, ut supra; {6}et sal ibi vocatur `sal foederis Jehovae’ quoniam per `foedus’ significatur conjunctio, videatur n. 665, 666, 1023, 1038, 1864, 1996, 2003, 2021, 6804, 8767, 8778, 9396, 9416; desiderium etiam est ipse ardor amoris, ita continuum ejus, et amor est conjunctio spiritualis.
[5] Sicut desiderium veri ad bonum conjungit, ita desiderium falsi ad malum disjungit, et quod disjungit hoc etiam destruit, inde per `salem’ in opposito sensu significatur destructio et devastatio veri et boni, ut apud Jeremiam,
Maledictus vir qui ponit carnem bracchium suum; non videbit cum veniet bonum, sed habitabit {7}in locis aestuosis, in terra salsuginosa, quae non habitatur, (x) xvii 5, 6;
`ponere carnem bracchium suum’ est fidere sibi, suo (x)proprio, et non Divino, n. 10,283, et quia {8}proprium est amare se prae {9}Deo et {10} proximo, est amor sui {11}qui ita describitur, inde {12}dicitur quod non visurus cum {13}veniet bonum, et quod {14}habitabit in locis aestuosis et in terra {15}salsuginosa, hoc est, in spurcis amoribus et {16}illorum desideriis, quae destruxerunt bonum et verum Ecclesiae: apud Zephaniam, [6]
Erit sicut Gomorrha, locus derelictus urticae, (c)et fovea salis, et vastitas in aeternum, ii 9;
`locus derelictus urticae’ pro ardore et ustione vitae hominis (x)ex amore sui, `fovea salis’ pro {17}falsi desiderio; quod quia destruit verum et bonum, dicitur {18} `vastitas in aeternum’; dicitur quod erit sicut Gomorrha, quoniam per illam et (x)Sodomam significatur amor sui, n. 2220.
[7] Quod uxor Lothi versa fuerit in statuam salis quia vertit facies ad illas urbes, Gen. xix 26, significabat vastationem veri et boni, nam `vertere facies’ ad aliquid est in sensu interno amare, n. 10,189; inde est quod Dominus dicat,
Ne revertatur in quae post illum; mementote uxoris Lothi, Luc. xvii 31, 32:
et apud Moschen,
Sulfur et sal et combustio tota terra ejus, juxta eversionem Sodomae et Gomorrhae, Deut. xxix 22 [A. V. 23];
per `terram’ ibi, ut quoque alibi in Verbo, intelligitur Ecclesia, videatur in locis citatis n. 9325.
[8] Inde nunc erat quod urbes quae non habitarentur amplius, post destructionem earum consererentur sale, Jud. ix 45. Ex his patet quod per `salem’ in genuino sensu significetur desiderium veri ad bonum, ita conjunctivum, et in opposito (m)desiderium falsi ad malum, ita destructivum.
[9] Qui itaque scit quod `sal’ sit desiderium veri ad bonum, et conjunctivum eorum, etiam scire potest quid significat quod aquae Jerichuntis sanatae fuerint ab Elisaeo per injectionem salis in exitum earum, 2 Reg. ii 19-22; per `Elisaeum’ enim, sicut per Eliam, repraesentabatur Dominus quoad Verbum, n. 2762, 8029, et per `aquas’ significantur vera Verbi, {19} per `aquas Jerichuntis’ vera Verbi in sensu litterae, similiter per `exitum aquarum’; (c)ac per `salem’ significatur desiderium {20}veri ad bonum, et conjunctio utriusque, inde sanitas.(n)(s)
@1 n. 9207$
@2 salitum$
@3 omnis cultus Divinus$
@4 est$
@5 ibi sunt quae proprii hominis$
@6 ibi etiam sal$
@7 aestuosis in locis in deserto$
@8 proprii$
@9 Divino$
@10 i prae$
@11 quod intelligitur$
@12 dicetur$
@13 venit$
@14 habitet$
@15 salsuginea$
@16 i in$
@17 ejus$
@18 i erit$
@19 i n. 10,238,$
@20 illorum$
@1 i absque malo$
@2 a peccato, et ab iniquitate$
@1 sed hac falsum non inquinatum est ex malo; falsum inquinatum ex malo est malum in se, est enim inde, et existit inde$
[2] Quid per {3}`tundere et molere’ in specie significatur, non sciri potest nisi sciatur quomodo se habet apud hominem cum bonis et veris, quae significantur per triticum, hordeum, farinam, similam, oleum, tus, et aromata, quando disposita sunt ad usus, nam molere et tundere est disponere ut sint usui; cum molere praedicatur de bonis, quae significantur per `triticum’ aut `hordeum,’ tunc per `molere’ significatur dispositio et productio boni in vera, et sic applicatio ad usus; bonum {4}etiam nusquam se exserit in usus nisi per vera, disponitur in illa et sic qualificatur, nam bonum nisi in vera dispositum fuerit, non habet aliquid quale, et cum disponitur in vera, tunc disponitur in series applicate ad res secundum usus, in {5}quas res bonum intrat ut affectio {6} amoris, {7}unde gratum, amoenum, jucundum. Simile per `tundere minutim’ hic significatur, {8}nam `tus purum’ est bonum spirituale, n. 10,296, et vera quae disponuntur a bono illo, sunt aromata, stacte, onyche, et galbanum, n. 10,292-10,294.
[3] Quid sit dispositio in series, etiam paucis dicetur: vera dicuntur disposita in series quando disposita sunt secundum formam caeli, {9} in qua sunt societates angelicae {10}; qualis illa forma sit, constat ex correspondentia omnium membrorum, viscerum, et organorum hominis cum Maximo Homine, qui est caelum, de qua correspondentia videatur in locis citatis n. 10,030 fin.; in membris illis, visceribus, et organis omnia et singula {11} disposita sunt in series et serierum series; fibrae et vasa formant illas, {12}ut notum est illis qui sciunt texturas et contexturas interiorum corporis ex anatomia; in similes series disposita sunt vera ex bono apud hominem.
[4] Inde est quod homo regeneratus sit caelum in minima forma correspondens Maximo, et quod homo totus quantus sit suum veri et bonum; quod homo regeneratus sit caelum in minima forma, videatur in locis citatis n. 9279, et quod homo sit suum verum et {13} bonum, supra n. 10,298, et quod vera apud hominem disposita sint in series secundum societates angelicas apud regeneratos, n. 5339, 5343, 5530. (m)Series quas disposita sunt vera apud bonos, {14}ac series in quas disposita sunt falsa apud malos, significantur in Verbo per manipulos et fasciculos ut Lev. xxiii 9-15; Ps. cxxvi 6; Ps. cxxix 7; Amos ii 13; Mich. iv 12; Jer. ix 21 [A.V. 22]; Sach. xii 6; Matth. xiii (x)30.(n)
[5] Cum itaque patet {15}quid significatur per `tundere’ et `molere,’ sciri potest quid in sensu interno significatur per quod filii Israelis mannam moluerint molis, aut (x)contuderint in mortario, et coxerint in placentas, Num. xi 8, per `mannam’ enim significabatur bonum caeleste et spirituale, n. 8464, et per `molere et contundere’ dispositio ut serviret usui, nam quicquid dicitur in Verbo est significativum talium quae in caelo et in Ecclesia {16}, singula enim sensum internum habent; tum quid significatur per quod non acciperent in pignus molam aut molarem, quoniam is animam accipit in pignus, Deut. xxiv (x)6; per `molam’ enim et `molarem’ significatur id quod praeparat bonum, ut applicari possit usibus; per `hordeum’ etiam et per `triticum’ significatur bonum, et per `farinam et similam’ vera, et bonum per vera sua applicatur usui, ut supra dictum est.
[6] Inde constare potest quid significatur per `molam,’ `molarem,’ et per `sedere ad molas’ in his locis: apud Matthaeum,
Tunc (x)duae erunt molentes, una assumetur, altera relinquetur, xxiv 41:
apud eundem,
Qui scandalizaverit unum parvorum horum credentium in Me, expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collum ejus, et demergatur in profundum maris, xviii 6; Marc. ix 42:
in Apocalypsi,
Sustulit angelus robustus lapidem sicut molarem magnum, et conjecit in mare, dicens, Sic impetu dejicietur Babylon; omnis vox molae non audietur in ea amplius, xviii 21, 22:
apud Jeremiam,
Abrogabo ex iis vocem gaudii, vocem molarum, et lucem lucernae, xxv 10:
et apud Esaiam,
Filia Babelis, sede in terra; non thronus, filia Chaldaeorum; sume molam et mole farinam, xlvii 1, 2;
`sicut mola et molere’ in bono sensu significat applicationem ad usus bonos, ita in opposito significat applicationem ad usus malos, inde cum de Babele et Chaldaea significat applicationem ad favorem suorum amorum, qui sunt amores sui et mundi, nam per `hordeum et triticum’ apud illos significatur bonum adulteratum, {17}et per `farinam’ inde verum falsificatum {18}. Profanatio boni et veri per applicationem ad illos amores etiam significatur per (x)quod Moscheh {19}commoluerit vitulum aureum minutim, et sparserit super aquas descendentes e monte Sinai, et bibere fecerit filios Israelis, Exod. xxxii 20; Deut. ix 21.
@1 et similibus$
@2 aromaticis$
@3 utrumque$
@4 enim$
@5 quos$
@6 i quae$
@7 ex qua$
@8 nam per thus purum significatur bonum spirituale, n. 10,296; et vera quae disponentur a bono illo, significantur per aromata, stacten, onychen, et galbanum$
@9 i hoc est,$
@10 i in coelis$
@11 i apud hominem$
@12 prout$
@13 i suum$
@14 et quoque$
@15 quid tundere et molere in sensu interno significat, sciri potest quid significatur per illa in sequentibus his locis; ut$
@16 i est$
@17 ita$
@18 i ita falsum$
@19 comminuerit IT$
@1 i Domini$
@1 quod IT$
[2] Quomodo cum hoc se habet, etiam dicetur: omnia vera (x)Ecclesiae spectant binos amores,{3} nempe amorem in Deum et amorem erga proximum; quod totum Verbum, quod est ipsum Divinum Verum, ex quo omnia vera Ecclesiae, pendeat a duobus illis amoribus, constat apud Matthaeum xxii (x)38 [A. V. 40]; apud Marcum xii 30, 31; et apud Lucam x 27; dicitur ibi quod omnis Lex et Propheta ab illis pendeat, et per Legem et Prophetam significatur totum Verbum; contrarium autem est applicare Divinum Verum, seu vera Ecclesiae, ad amores hominis; inde homo se vertit a Domino ad semet, quod est a caelo ad infernum, et fit sicut unus illorum ibi, nam in inferno Dominum a tergo habent et amores suos a facie; immo cum inspiciuntur ab angelis, apparent inversi, capite deorsum et pedibus sursum.
[3] Cum vera Divina applicantur ad amores hominis, non sunt amplius vera, quoniam malum per applicationes intrat illa, quod pervertit illa, ac inducit faciem falsi; si tunc illis dicitur quod non ita intelligenda sint, sed aliter, non volunt capere, et quidam non capiunt; nam dicere contra principia per amores suos confirmata est contra ipsum hominem, quia contra intellectuale ejus a voluntario ejus. De illis qui per applicationem ad amores suos falsificant vera et (x)adulterant bona, multis in Verbo agitur, ubi de Babele, imprimis in Apocalypsi.
@1 amores hominis$
@2 i hoc$
@3 See p. ix preliminary note 1. A ends here.$
@1 verbum IT$
Apparebant spiritus e longinquo qui non appropinquare volebant; causa erat quia non simul potuerunt esse cum (x)spiritibus nostrae telluris qui circum me tunc erant; inde percepi quod ex alia tellure essent; et postea mihi dictum est quod ex tellure quadam in universo; sed ubi illa tellus, non mihi indicatum est.
@1 sensa T, see also Volume I p. 68 note 1.$
CAPUT TRICESIMUM PRIMUM
Doctrina Charitatis et Fidei
Homo absque revelatione ex Divino non scire aliquid potest de vita aeterna, ne quidem aliquid de Deo, et adhuc minus de amore et fide in Ipsum; nam homo nascitur in meram ignorantiam, et dein ex mundanis discet omnia ex quibus formabit intellectum suum; nascitur etiam ex hereditario in omne malum quod est amoris sui et mundi; jucunda inde regnant jugiter, et suggerunt talia quae e diametro sunt contra Divinum; inde nunc est quod homo ex se nihil de vita aeterna sciat; ideo necessario erit revelatio ex qua sciat.
CAPUT XXI
1. Et locutus est Jehovah ad Moschen, dicendo,
2. Vide vocavi nomine Bezaleelem filium Uri filii Churi tribui Jehudae.
3. Et implevi illum Spiritu Dei, in sapientia, et in intelligentia, et in scientia, et in omni opere.
4. Ad excogitandum excogitationes, ad faciendum in auro, et in argento, et in aere.
5. Et in sculptura lapidis ad implendum, et in sculptura ligni ad faciendum in omni opere.
6. Et Ego ecce dedi cum illo Aholiabum filium Achisamachi tribui Dan; et in corde omnis sapientis corde dedi sapientiam; et facient omnia quae praecepi tibi.
7. Tentorium conventus, et arcam testimonio, et propitiatorium quod super illa, et omnia vasa tentorii.
8. Et mensam et vasa ejus, et candelabrum purum et omnia vasa ejus, et altare suffimenti.
9. Et altare holocausti et omnia vasa ejus, et labrum et basin ejus.
10. Et vestes ministerii, et vestes sanctitatis Aharoni sacerdoti, et vestes filiorum ejus, ad fungendum sacerdotio.
11. Et oleum unctionis, et suffimentum aromatum pro sancto; juxta omnia quae praecepi tibi, facient.
12. Et dixit Jehovah ad Moschen, dicendo,
13. Et tu loquere ad filios Israelis, dicendo, Verumtamen sabbata Mea custodietis, quia signum id inter Me et inter vos generationibus vestris, ad sciendum quod Ego Jehovah sanctificans vos.
14. Et custodietis sabbatum, quia sanctum hoc vobis; profanans illud moriendo morietur; quia omnis faciens in illo opus, et exscindetur anima illa e medio populorum suorum.
15. Sex diebus fiet opus, et in die septimo sabbatum sabbati, sanctum Jehovae; omnis faciens opus in die sabbati moriendo morietur.
16. Et custodient filii Israelis sabbatum ad faciendum sabbatum generationibus illorum, foedus saeculi.
17. Inter Me et inter filios Israelis signum hoc in saeculum; quia sex diebus fecit Jehovah caelum et terram, et in die septimo quievit et respiravit.
18. Et dedit ad Moschen in absolvendo Ipso ad loquendum cum illo in monte Sinai, duas tabulas testimonii, tabulas lapidis, scriptas digito Dei.
Agitur hic in sensu interno primum de instauranda Ecclesia repraesentativa apud illos qui in bono amoris et in bono fidei in Dominum sunt; hoc significatur per illa quae in summa recensentur facienda a Bezaleele e tribu Jehudae et Aholiabo e tribu Danis. Dein agitur de conjunctione Domini cum illa Ecclesia per repraesentativa, quod significatur per sabbatum, quod sancte custodiendum.
Vers. 1-11. Et locutus est Jehovah ad Moschen, dicendo, Vide vocavi nomine Bezaleelem filium Uri filii Churi tribui Jehudae. Et implevi illum Spiritu Dei, in sapientia, et in intelligentia, et in scientia, et in omni opere. Ad excogitandum excogitationes, ad faciendum in auro, et in argento, et in aere. Et in sculptura lapidis ad implendum, et in sculptura ligni ad faciendum in omni opere. Et Ego ecce dedi cum illo Aholiabum filium Achisamachi tribui Dan; et in corde omnis sapientis corde dedi sapientiam; et facient omnia quae praecepi tibi. Tentorium conventus, et arcam testimonio, et propitiatorium quod super illa, et omnia vasa tentorii. Et mensam et vasa ejus, et candelabrum purum et omnia vasa ejus, et altare suffimenti. Et altare holocausti et omnia vasa ejus, et labrum et basin ejus. Et vestes ministerii, et vestes sanctitatis Aharoni sacerdoti, et vestes filiorum ejus, ad fungendum sacerdotio. Et oleum unctionis, et suffimentum aromatum pro sancto; juxta omnia quae praecepi tibi, facient. `Et locutus est Jehovah ad Moschen, dicendo’ significat illustrationem et perceptionem per Verbum a Domino: `Vide vocavi nomine Bezaleelem filium Uri filii Churi tribui Jehudae’ significat illos qui in bono amoris sunt, apud quos Ecclesia instauranda: `et implevi illum Spiritu Dei’ significat influxum ac illustrationem ex Divino Vero quod ex Divino Bono [Domini]: `in sapientia, et in intelligentia, et in scientia, et in omni opere’ significat quoad illa quae sunt voluntatis et quae intellectus in interno et in externo homine: {1}`ad excogitandum excogitationes, ad faciendum in auro, et in argento, et in aere’ significat ad repraesentandum bona et vera interiora et exteriora quae intellectus ex voluntate, ita quae fidei ex amore: `et in sculptura lapidis ad implendum’ significat ad repraesentandum omnia fidei inservientia bono amoris: `et in sculptura ligni ad faciendum in omni opere’ significat ad repraesentandum bonum quodcumque: `et Ego ecce {2}dedi cum illo Aholiabum filium Achisamachi tribui Dan’ significat illos qui in bono et vero fidei apud quos Ecclesia instauranda: `et in corde omnis sapientis corde dedi sapientiam’ significat omnes qui volunt et faciunt bonum et verum propter bonum et verum: `et facient omnia quae praecepi tibi’ significat Divina Vera quae ex Verbo, quae in externis repraesentanda: `tentorium conventus, et arcam testimonio’ significat repraesentativum caeli in genere ubi Dominus: `et propitiatorium quod super illa’ significat (x)repraesentativum auditionis et receptionis omnium quae ex bono amoris: `et omnia vasa tentorii’ significat repraesentativum bonorum et verorum ministrantium: `et mensam et vasa ejus’ significat repraesentativum boni spiritualis ex caelesti: `et candelabrum purum et omnia vasa ejus’ significat repraesentativum veri ex bono illo [ac ministrantia]: `et altare suffimenti’ significat repraesentativum cultus ex illis: `et altare holocausti et omnia vasa ejus’ significat repraesentativum cultus ex bono amoris et ejus veris: `et labrum et basin ejus’ significat repraesentativum purificationis et regenerationis, et naturale: `et vestes ministerii et vestes sanctitatis Aharoni sacerdoti’ significat repraesentativum regni spiritualis Domini adjuncti regno caelesti Ipsius: `et vestes filiorum ejus’ significat repraesentativum spiritualium inferiorum: `ad fungendum sacerdotio’ significat repraesentativum [operis] salvationis Domini: `et oleum unctionis’ significat repraesentativum Domini quoad Divinum Bonum Divini Amoris in Divino Humano Ipsius: `et suffimentum aromatum’ significat repraesentativum cultus ex veris: `pro sancto’ significat pro Ecclesia repraesentativa: `juxta omnia quae praecepi tibi, facient’ significat secundum Divina Vera quae ex Verbo, quae in externis (x)repraesentanda.
@1 See p. ix preliminary notes 1 and 2. A begins here.
4. Ad excogitandum excogitationes, significat ad intelligendum: ad faciendum, significat ad volendum: in auro et in argento, et in aere, significat illa quae in Ecclesia repraesentanda sunt quoad bona et vera interiora et exteriora.
5. Et in sculptura lapidis ad implendum, significat ad repraesentandum vera doctrinae: et in sculptura ligni ad faciendum in omni opere, significet ad repraesentandum bona vite.
6. Et Ego, ecce dedi cum illo Aholiabum filium Achisamachi tribui Dan, significat illos qui in fidei vero: et in corde omnis sapientis corde dedi sapientiam, significat omnes qui in affectione veri propter verum: et facient omnia quae praecepi tibi, significat quod illi vivunt secundum praecepta a Verbo.
7. Tentorium conventus, et arcam Testimonio, significat repraesentativum coeli in genere ubi Dominus: et Propitiatorium quod super illa, significat repraesentativum auditionis et receptionis omnium cultus qui ex bono amoris: et omnia vasa ejus, significat repraesentativum verorum et bonorum ministrantium.
8. Et mensam et vasa ejus, significat repraesentativum boni spiritualis, et ministrantium: et candelabrum purum, et omnia vasa ejus, significat repraesentativum veri ex bono illo, ac ministrantium: et altare suffimenti, significat repraesentativum cultus ex illis.
9. Et altare holocausti et omnia vasa ejus, significat repraesentativum cultus ex bono amoris, et ejus veris: et Labrum et basin ejus, significat repraesentativum purificationis et regenerationis.
10. Et vestes ministerii et vestes sanctitatis Aharoni sacerdoti, significat repraesentativa Regni spiritualis adjuncti Regno coelesti: et vestes filiorum ejus, significat spiritualia ministrantia: ad fungendum sacerdotio, significat repraesentativum operis salvationis Domini.
11. Et oleum unctionis, significat repraesentativum Domini quoad Divinum Humanum: et suffimentum aromatum, significat Ipsius cultum: pro sancto, significat inde Ecclesia repraesentativa: juxta omnia quae praecepi tibi, significat secundum praecepta Domini in Verbo.
@2 cum illo dedi IT$
[2] Qui solum in sensu litterae Verbi animum tenent, quod fit in historicis intentius quam in propheticis, illi mirari possunt quod dicatur quod per nomina illorum virorum talia significentur; sed qui sciunt quod Verbum est, non miraturi sunt; est enim spirituale in omnibus et singulis; in ipsis nominibus personarum et locorum quae in Verbo, est nihil spirituale nisi significent res Ecclesiae ac caeli, hae enim sunt spirituales; inde {3}sequitur quod per haec nomina etiam res significentur; quod nomina in Verbo significent res, videatur n. 1224, 1264, 1888, 4442, (x)5095, 5225, 6516, et quod nomina non intrent caelum, sed res quae significantur, n. 1876, 10,216, 10,282.
[3] Quod `vocare nomine’ in sensu spirituali sit eligere tales qui idonei, est quia per `nomen’ absque persona significatur quale {4}, ut constare potest ex locis in Verbo ubi `nomen’ dicitur; quod per `nomen’ significetur quale, videatur n. 144, 145, 1754, 1896, 2009, 2724, 3004-3011, 3421, 6674, 6887, 8274, 8882, 9310, et quod per `vocare’ absque nomine similiter, n. 3421, 3659, et quod `vocare nomine’ sit eligere, n. 8773.
[4] Sunt duo qui hic nominantur, qui vocati a Jehovah ad faciendum opera, quae mandata sunt Moschi in monte Sinai, nempe Bezaleel e tribu Jehudae, et Aholiabus e tribu Danis; per `Bezaleelem’ significantur qui in bono amoris caelestis {5}sunt, et per `Aholiabum’ qui in bono et vero fidei; qui in bono amoris caelestis sunt, in intimo caeli et Ecclesiae sunt, qui autem in bono et vero fidei, in ultimo ejus sunt, ita per hos binos significantur omnes in complexu apud quos instaurari Ecclesia {6}possit, nam per primum et ultimum, seu per intimum et extremum,significantur omnes seu omnia; agitur enim in nunc sequentibus de Ecclesia instauranda, ideo nominantur illi duo, per quos significantur omnes apud quos Ecclesia instaurari {6}posset; quod per primum et ultimum significentur omnes et omnia, videatur n. 10,044, et quod per `Aholiabum e tribu Danis’ significentur qui in bono fidei, ita qui in ultimo caeli aut Ecclesiae, sunt, videbitur in sequentibus. Ex his nunc patet quod per `vocavi nomine Bezaleelem filium Uri filii Churi tribui Jehudae’ significentur illi qui in bono amoris sunt, apud quos Ecclesia instauranda.
@1 significetur$
@2 i amoris$
@3 constat$
@4 i rei$
@5 After fidei$
@6 potest$
[2] Quoniam pauci sciunt quomodo se habet cum influxu Divini Veri, et cum illustratione inde apud hominem, licet hic aliqua de illis dicere: quod omne bonum amoris et verum fidei non sit ab homine, sed e caelo {1} a Divino ibi apud illum, notum est in Ecclesia, etiam quod in illustratione sint qui recipiunt illud; sed influxus et illustratio fit hoc modo; homo talis est ut quoad interiora sua, quae sunt cogitationis et voluntatis, possit deorsum spectare, ac possit sursum; deorsum spectare est extrorsum in mundum et ad semet, et sursum spectare est introrsum ad caelum et ad Deum; homo extrorsum spectat a semet, quod dicitur deorsum, quoniam cum a semet, spectat ad infernum, at homo introrsum spectat non a semet sed a Domino, hoc dicitur sursum, quia elevatur tunc quoad interiora sua, quae sunt voluntatis et intellectus a Domino ad caelum, ita ad {2}Dominum; etiam interiora actualiter elevantur, et tunc actualiter abducuntur a corpore et a mundo; hoc cum fit, interiora hominis actualiter in caelum, ac in lucem et calorem ejus, veniunt; inde ei influxus et illustratio; lux caeli illuminat intellectum, nam lux illa est Divinum Verum quod a Domino ut sole procedit, et calor caeli accendit voluntatem, nam calor ille est bonum amoris quod simul a Domino ut sole procedit; homo quia tunc est inter angelos, communicatur ei ab illis, hoc est, per illos a Domino intelligentia veri (c)et affectio boni; communicatio illa est quae vocatur influxus et [3] illustratio; sed sciendum quod influxus et illustratio {3}fiant secundum receptionis facultatem apud hominem, et receptionis facultas secundum amorem veri et boni; (d)quapropter qui in amore veri et boni sunt propter {4}verum et bonum ut fines, illi elevantur, at qui in amore {5}veri et boni sunt non propter verum et bonum sed propter semet et mundum, illi quia spectant jugiter et gravitant deorsum, non possunt elevari, ita non possunt recipere influxum Divinum e caelo, ac illustrari; intelligentia quae {6}apud hos apparet sicut intelligentia veri, est ex lumine fatuo, quod coram oculis eorum splendet ex confirmativis et inde persuasivis; sed sive falsum sit sive verum, similiter splendet; at splendor ille fit mera caligo cum influit lux e caelo; quod ita sit, ad vivum mihi ostensum est. Ex his constare potest unde est quod in mundo tot haereses {7}existant, quod nempe quia antesignani et duces spectaverunt ad semet, (c)et gloriam suam pro fine habuerunt, ac tunc illa quae Domini ac caeli sunt pro mediis ad finem.
@1 i, hoc est,$
@2 Se Ipsum$
@3 fiat$
@4 bonum et verum$
@5 boni et veri$
@6 After apparet$
@7 existunt$
[2] Sed quid sapientia, intelligentia, scientia, et opus, paucis dicetur qui non sciunt quid internus homo et quid externus, {3}tum quid intellectus et voluntas, non possunt capere quomodo inter se distinctae sunt sapientia, intelligentia, scientia, et opus; causa est quia non possunt distinctam ideam habere de una et de altera; quapropter illi qui non ea sciunt vocant sapientem qui modo intelligens est, immo qui modo sciens {4}; sed sapiens est qui ex amore facit vera, intelligens qui ex fide facit illa, sciens qui scienter facit, et opus est quod ex illis fit; ita opus [3] est effectus earum, in quo se conjungunt; quapropter nemo dici potest sapiens, nec intelligens, nec sciens in genuino (x)sensu, qui non facit, sunt enim tam sapientia, quam intelligentia, et scientia, vitae, et non doctrinae absque vita; vita enim est finis propter quem; qualis itaque est finis, talis est sapientia, intelligentia, et scientia; si finis est genuinum bonum, quod est bonum amoris in Dominum et charitatis erga proximum, tunc est sapientia, intelligentia, et scientia, in suo proprio sensu, nam tunc apud hominem a Domino sunt; si autem finis est propter bonum amoris sui et mundi, non sunt sapientia, intelligentia, et scientia; quoniam tunc apud hominem a semet sunt, nam bonum amoris sui et mundi ut finis est malum, et de malo ut fine nullatenus praedicari potest aliquid sapientiae et intelligentiae, ne quidem scientiae, nam quid scientia nisi in illa sit intelligentia veri et sapientia boni, cogitatur enim ex illa quod malum sit bonum, et falsum sit verum.
Apud illos qui in bono amoris in Dominum sunt, consequuntur [4] sapientia, intelligentia, scientia, et opus, ordine ab intimo ad ultimum; sapientia ibi est intimum, est enim velle bene ex amore; intelligentia est alterum, est enim intelligere bene ex velle bene; haec duo sunt interni hominis; scientia est {5}scire bene, et opus est facere bene, utrumque ex velle bene; haec duo sunt externi hominis; inde patet quod sapientia erit in intelligentia, haec in scientia, et haec in opere; {6}(s)sic opus includit et concludit interiora omnia, est enim ultimum in quod desinunt.
[5] Ex his constare potest quid per opera et facta, quae toties in Verbo dicuntur, intelligitur, ut in sequentibus his locis: apud Matthaeum,
Filius hominis reddet unicuique secundum facta ejus, xvi 27:
apud Jeremiam,
Retribuam (x)(c)illis juxta opus (c)illorum, et juxta factum manuum eorum, xxv 14:
apud eundem,
Jehovah, Cujus oculi aperti sunt super omnes vias hominis, ad dandum cuique secundum vias ejus, et secundum fructum operum ejus, xxxii 19:
apud eundem,
Revertimini quisque a via sua mala, et bona reddite opera vestra, xxxv 15:
apud Hoscheam,
Visitabo super vias ejus, et opera ejus retribuam illi, iv 9:
apud Sachariam,
Jehovah juxta vias nostras, et juxta opera nostra, facit nobiscum, i 6:
apud Johannem,
Ego dabo vobis unicuique secundum opera sua, Apoc. ii 23:
apud eundem,
Judicati sunt quilibet secundum opera illorum, Apoc. xx 13, 15:
apud eundem,
Ecce venio, et merces Mea Mecum, ut dem unicuique secundum opera ejus, Apoc. xxii 12;
per `opera’ ibi intelliguntur omnia quae apud hominem, quoniam omnia hominis quae in ejus velle et intelligere, in operibus sunt, ex illis enim homo facit ea; inde opera vitam suam habent, nam opera absque illis sunt sicut crusta absque nucleo, aut sicut corpus absque anima; quod procedit ab homine procedit ab ejus interioribus, inde opera sunt manifestationes eorum, et sunt effectus per quos apparent.
[6] Lex communis est quod qualis homo, tale omne ejus opus; inde est quod per opera, secundum quae erit merces et retributio, intelligatur quale hominis quoad amorem et quoad fidem, opera enim sunt amoris et fidei quae apud hominem; {7}quod homo non sit nisi quam suus amor et sua fides, seu quod idem est, suum bonum et suum verum, videatur n. (m)10,076, 10,177, 10,264, 10,284, 10,298.(n)
7 Praeterea ipsum velle hominis non est nisi quam opus, quoniam quod quis vult, hoc facit, si non {8}tale obstat quod removeri non potest; inde per `judicari secundum facta {9}` est secundum velle ejus; qui faciunt bonum ex velle bonum, illi in Verbo dicuntur `justi,’ ut patet apud Matthaeum xxv 37, 46; de illis dicitur quod fulgebunt sicut sol in caelo, Matth. xiii (x)43; et apud Danielem,
Intelligentes splendebunt sicut splendor expansi, et justificantes multos sicut stellae, xii 3;
`intelligentes’ sunt qui ex intelligere vere faciunt, et `justificantes’ sunt qui ex velle bene faciunt bonum.(s)
@1 ita$
@2 i est$
@3 et$
@4 i est et prudens$
@5 intelligere$
@6 In A the following note appears at the foot of the page: Explicantur ubi dicitur quod scirent quod involvant tot hanc.
1. quod qui faciunt prudentes sint
2. quod faciunt uni minorum Ipsius
3. qui unam guttam aquae dat
4. et aliis ubi facere legitur.$
@7 et homo non est$
@8 aliquid$
@9 i seu opera$
[2] Ex his patet quod per `ad excogitandum excogitationes ad faciendum in auro, {8} in argento, et in aere’ significetur ad repraesentandum bona et vera interiora et exteriora quae intellectus ex voluntate; quod etiam sint quae fidei ex amore, est quia vera sunt fidei, (c)ac vera se referunt ad intellectum, et bona sunt amoris, ac bona se referunt ad voluntatem. Dicitur intellectus ex voluntate, et fides ex amore, quia intellectus non est quicquam nisi sit ex voluntate, nam quod (t)intelligit homo et non vult, non est intellectus hominis sed est intellectus {9}alterius in se, quapropter is intellectus perit; aliter intellectus {10}ex voluntate, ille est ipsius hominis, quoniam voluntas est ipse homo; similiter se habet cum fide et amore, nam, ut dictum est, vera fidei se referunt ad intellectum, et bona amoris ad voluntatem.
@1 significent$
@2 voluntate$
@3 aurum enim est$
@4 argentum est$
@5 i quoque$
@6 aes est$
@7 i, quod aurum argentum et aes repraesentaverint bona constare potest, de auro videatur n. 9510$
@8 i et$
@9 alius$
@10 qui ex voluntate ejus est$
@1 et in omni vero erit bonum$
@2 d ita i tum$
@1 designati$
@2 ita qui in intimis coeli et Ecclesiae sunt, et per Aholiabum omnes qui in bono et vero fidei, ita qui in ultimis coeli et Ecclesiae$
@3 quod per Bezaleelem quia ex tribu Jehudae, intelliguntur illi qui in bono amoris sunt, ita qui in intimo coeli et Ecclesiae, et per Aholiabum quia ex tribu Dani, intelliguntur illi qui in vero fidei, ita qui in ultimo coeli et Ecclesiae, consequenter omnes, videatur etiam supra n. 10,329$
@4 i omnes seu$
@5 et quoque tribus Jehudae$
@6 i fuerunt$
@7 fuerit$
@8 i primo seu$
@9 coeli$
@10 i tales$
@11 habent vitam$
@12 i qui$
@13 ultima$
Quid Me dicis Bonum? nemo est Bonus nisi unus, Deus, Matth. xix 16, 17; Luc. xviii 18, 19;
et ubi recensentur bona amoris et charitatis,
Quantum fecistis uni ex his fratribus Meis minimis, Mihi fecistis, Matth. xxv (x)40;
quod `fratres’ dicantur qui in bono, ita {2} bona, videatur n. 2360, 3803, 3815, 4121, 5409; ita `fratres Domini’ qui in bono sunt ab Ipso, n. 4191, 5686, 5692, 6756; et quod Dominus sit ipsum Verum,
Jesus dicit, Ego sum via, veritas, et vita, Joh. xiv 6:
et alibi,
Quando venerit Spiritus veritatis, ducet vos in omnem veritatem; non loquetur a Semet, ex Meo accipiet et annuntiabit vobis, Joh. xvi 13-15;
[3] inde patet quid sit `dare sapientiam in corde’; simile etiam intelligitur per `legem scribere super cor’ apud Jeremiam,
Dabo legem Meam in medio eorum, et super cor eorum scribam (c)eam; neque docebunt amplius vir socium suum, aut vir fratrem suum, dicendo, Cognoscite Jehovam, omnes enim cognoscent Me, xxxi (x)33, 34;
`scribere legem super cor’ est indere Divinum Verum voluntati, ita amori; quod cum fit, Divinum Verum non amplius ex memoria depromitur, sed ex ipso bono amoris percipitur; quapropter dicitur, Non docebunt amplius vir socium suum, aut vir fratrem suum, dicendo, Cognoscite Jehovam, omnes enim cognoscent Me; quod tales sint angeli caelestes, qui in intimo caelo, videatur in locis citatis n. 9277.
[4] Quid sit velle et facere bonum et verum propter bonum et verum, quae significantur per `in corde omnis sapientis corde dare sapientiam,’ paucis dicetur: omnes qui amant Dominum super omnia, et proximum sicut semet, illi faciunt bonum et verum propter bonum et verum, bonum enim et verum {3}sunt Ipse Dominus, ut supra dictum est, quapropter cum amant bonum et verum, hoc est, {4}cum volunt et faciunt illa ex amore, amant Dominum; etiam qui amant proximum sicut semet, etiam volunt et amant bonum et verum propter bonum et verum, quoniam proximus in universali sensu est bonum et verum; proximus enim est concivis, est societas, est patria, est Ecclesia, (c)et est regnum Domini; {5}et amare proximum est velle illis bene, seu velle illorum bonum, quapropter est eorum bonum quod amandum; et cum hoc amatur, amatur Dominus, quia ab Ipso est hoc bonum; inde patet quod amor erga proximum, qui vocatur charitas, in se [5] habeat amorem in Dominum; si non hic amor in illo sit, tunc amatur concivis, societas, patria, {6}Ecclesia, et regnum Domini, propter se, et {7}sic non amatur ex bono sed ex malo; nam quicquid est ab homine propter se ut finis, est ex malo; amare proximum propter se est propter lucrum et honorem ut fines; finis est qui determinat num ex bono sit vel ex malo, nam finis est amor, quod enim homo amat, hoc pro fine habet; finis etiam est voluntas, nam quod homo vult, hoc {8}amat; inde finis {9} propter quem, seu intentio, est ipse homo; nam talis est homo qualis ejus {9} voluntas, et qualis {9} ejus amor.
@1 i et$
@2 i ipsa$
@3 est$
@4 qui$
@5 at$
@6 et Ecclesia propter se$
@7 tunc$
@8 d amat i pro fine habet$
@9 i est$
@1 est$
@2 i nunc$
@3 et$
@1 intimum coelum altered to coelum intimum$
@1 i auditionis et receptionis$
@2 cultus quae altered to quae cultus$
@1 See p. ix preliminary note 2.
12. Et dixit Jehovah ad Moschen, dicendo, significat influxum et illustrationem per Verbum a Domino.
13. Et tu loquere ad filios Israelis, dicendo, significat informationem eorum qui ab Ecclesia per Verbum: verumtamen sabbatha mea custodietis, significat sanctam cogitationem jugiter de Divino Humano Domini: quia signum id inter Me et inter vos, significat quod id principale, per quod noscuntur quod ab Ecclesia Ipsius Domini: generationibus vestris, significat in omnibus et singulis Ecclesiae: ad sciendum quod Ego Jehovah sanctificans vos, significat quod Ipsius Divinum sit ibi.
14. Et custodietis sabbathum, significat quod Divinum Humanum Domini solum colendum: quia sanctum hoc vobis, significat, quod inde omne bonum et verum, quae faciunt Ecclesiam: prophanans illud, significat qui negat et vituperat, qui ab Ecclesia: moriendo morietur, significat separationem prorsus et mortem spiritualem: quia omnis faciens in illo die opus, significat qui ad amores corporeos et mundanos ab illis se convertit: et exscindetur anima illa e medio populorum suorum, significat quod ad infernum.
15. Sex diebus fiet opus, significat statum qui praecedit antequam homo in agnitionem internam ac fidem venit, ita antequam fit Ecclesia, ac intrat coelum: et in die septimo sabbathum sabbathi, significat statum qui finis propter quem, cum homo in agnitione interna ac fide est, et fit Ecclesia, ac intrat in coelum: sanctum Jehovae, quod significet quum ducitur a Domino: omnis faciens opus in die sabbathi, moriendo morietur, significat quod qui ex illo statu se convertit ad priorem, pereat.
16. Et custodient filii Israelis sabbathum ad faciendum sabbathum generationibus illorum, significat quod tunc Ecclesia in omnibus et singulis cultus: foedus saeculi, significat quia tunc conjunctio cum coelo et Domino.
17. Inter Me et inter filios Israelis signum hoc in saeculum, significat quod per id distinguantur et ab illis qui non ab Ecclesia sunt: quia sex diebus fecit Jehovah coelum et terram, significat statum pugnae et laboris, cum instauratur Ecclesia: et in die septimo quievit et respiravit, significat statum quum Ecclesia instituta est.
18. Et dedit ad Moschen in absolvendo Ipso ad loquendum cum illo e monte Sinai duas tabulas Testimonii, significat tunc Divina Vera Domini ex Verbo: tabulas lapidis scriptas digito Dei, significat impressa fidei et amori a Domino, significat Divinum Verum ibi a Domino.$
[2] De informatione per Verbum hic aliquid dicetur: antiquissimis temporibus informabantur homines de rebus caelestibus seu de illis quae sunt vitae aeternae, per immediatum commercium cum angelis caeli, nam caelum tunc unum agebat cum homine Ecclesiae, influebat enim per internum hominem in externum eorum, inde {1}illis non solum illustratio et perceptio sed etiam loquela cum angelis; {2}hoc tempus vocabatur saeculum aureum, ex eo quod tunc essent in bono amoris in Dominum, aurum enim significat id bonum; describuntur etiam illa per paradisum in Verbo.
Postea informatio de rebus caelestibus, {3}et de illis quae sunt vitae [3] aeternae, fiebat per {4} talia quae {5}vocantur correspondentiae et {6}repraesentationes, quarum scientiam traxerunt (c)ab antiquissimis, qui immediatum commercium habebant cum angelis caeli; in illas tunc influebat caelum apud illos, (c)ac illustrabat; correspondentiae enim et {7}repraesentationes sunt formae externae caelestium; et quantum tunc homines in bono amoris et charitatis erant, tantum illustrabantur; omnis enim influxus Divinus e caelo fit in bonum apud hominem, (c)et per bonum in vera; et quia homo Ecclesiae tunc in bono spirituali erat, quod bonum est in sua essentia verum, ideo tempora illa vocabantur {8}saeculum argenteum, nam `argentum’ significat tale bonum.
[4] Sed cum scientia correspondentiarum et repraesentationum versa est in magiam, periit illa Ecclesia, et successit tertia, in qua quidem omnis cultus fiebat paene per similia, sed usque ignorabatur quid significabant; haec Ecclesia instituta fuit apud gentem Israeliticam et Judaicam, {9}sed quia informatio de rebus caelestibus seu de illis quae sunt vitae {10}aeternae, apud illos non potuit fieri per influxum in interiora eorum, et sic per illustrationem, ideo angeli e caelo loquebantur {11}viva voce cum quibusdam eorum, (c)et instruebant {12} de externis, (c)ac parum de internis, quia interna non capere potuerunt; illi qui in bono naturali erant recipiebant illa sancte, inde tempora illa vocabantur aerea, `aes’ enim significat tale bonum.
[5] {13}Ast’ cum nec bonum naturale apud hominem Ecclesiae residuum esset, venit Dominus in mundum ac {14}redegit omnia in caelis et in infernis in ordinem, ob finem ut homo {15}posset recipere influxum ab Ipso e caelo, ac illustrari, nec inferna possent inhibere, ac immittere caliginem; tunc incepit quarta Ecclesia, quae vocatur Christiana; in hac informatio de rebus caelestibus {16}seu de illis quae {17}sunt vita aeternae, unice fit per Verbum; per illud fit influxus et illustrati homini, nam Verbum conscriptum est (x) per meras correspondentias et per mera repraesentativa, quae {18}significant caelestia, in quae angeli caeli veniunt cum homo Ecclesiae legit Verbum; inde per Verbum fit conjunctio caeli cum Ecclesia, seu angelorum caeli cum hominibus Ecclesiae, sed cum illis solum ibi qui in bono amoris et charitatis sunt; verum quia homo hujus Ecclesiae etiam exstinxit hoc bonum, ideo nec informari potest per aliquem influxum et per illustrationem inde, solum de aliquibus veris, quae tamen cum bono non cohaerent; inde haec tempora sunt quae vocantur ferrea, `ferrum’ enim {19}est verum in ultimo ordinis; sed cum verum tale est, tunc est quale describitur apud Danielem,
Quod vidisti ferrum mixtum cum argilla luti, commiscebunt se per semen hominis, sed non cohaerebunt unum cum altero, quemadmodum ferrum non commiscetur cum argilla, ii 43.
[6] Ex his constare potest quomodo revelationes {20} successerunt ab antiquissimis aevis ad hodiernum, et quod hodie detur revelatio solum per Verbum, sed genuina revelatio apud illos qui in amore veri sunt propter verum, et non apud illos qui in amore veri sunt propter honores et lucra ut fines; nam si credere velitis, est Dominus ipsum (x)Verbum, quoniam Verbum est Divinum Verum {21}, et Divinum Verum est Dominus in caelo, quia a Domino; quapropter qui amant Divinum Verum propter Divinum Verum, amant Dominum, et apud illos qui amant Dominum, influit caelum ac illustrat, at illi qui amant {22}Divinum Verum propter honores et lucra ut fines, avertunt se a Domino ad semet et ad mundum, quare apud illos non dari potest influxus et illustratio; hi quoque {23}quia in sensu litterae {24} tenent animum fixum in se, et in sua fama et gloria, {25} applicant illum sensum ad talia quae amoribus suis favent.
@1 non solum illis$
@2 haec tempora vocabantur$
@3 seu$
@4 i influxum in$
@5 vocabantur$
@6 repraesentativa, quorum$
@7 repraesentativa$
@8 saecula argentea$
@9 et$
@10 internae$
@11 cum illis viva voce$
@12 i illos$
@13 Sed$
@14 disposuit$
@15 possit IT$
@16 et$
@17 After aeternae$
@18 intus in se continent$
@19 significat$
@20 i e coelo$
@21 i in hoc Tellure$
@22 d Divinum i Verbum$
@23 cum$
@24 i Verbi$
@25 i inde$
@1 sit$
@2 i in$
@3 veri et boni$
@1 noscantur IT$
@2 in quo Ecclesia$
@3 illa$
@4 hominem$
@1 quod in coelo et in Ecclesia, hoc$
@2 d est coelum i dicitur coelum$
@3 angelos$
@4 quod Jehovah in Verbo sit Dominus, videatur in locis citatis, n. 9373$
@5 his$
@6 prius$
@7 illorum qui ibi$
[2] Tempus ac status cum Dominus in pugnis fuit, significatur per sex dies laboris, at status cum unio facta est, significatur per diem septimum, qui {5}dicitur sabbatum a quiete, quia tunc quies Domino; inde per `sabbatum’ etiam significatur conjunctio Domini cum caelo, cum Ecclesia, {6} cum angelo caeli, et cum homine Ecclesiae {7}; causa est quia omnes qui in caelum venturi sunt, primum in pugnis {8}erunt contra mala et falsa mali, et cum haec separata sunt, intrant caelum, et conjunguntur Domino, et tunc illis quies; similiter homines in mundo; quod hi in pugnis erunt, seu quod tentationes subituri, antequam fiunt Ecclesiam, hoc est, antequam in illis bonum et verum, quae faciunt Ecclesiam, implantata sunt, {9}notum est, ita antequam conjuncti {10}sunt Domino, consequenter antequam illis quies; inde patet unde est quod status pugnae {11} significetur per sex dies laboris, {12}ac quies ut et conjunctio per diem septimum seu sabbatum.
[3] Quod etiam conjunctio boni et veri per sabbatum significetur, est quia cum homo in pugnis est, tunc in veris est, at cum vera conjuncta sunt bono, ita cum homo in bono est, tunc ei quies; similiter ac Dominus cum in mundo fuit et pugnavit cum infernis, tunc quoad Humanum Suum fuit Divinum Verum, {13}at cum univit Humanum Suum ipsi Divino, tunc factus est etiam quoad Humanum Suum Divinum Bonum, seu Jehovah.
[4] Quod sex dies qui praecedunt sabbatum sint pugnae quae praecedunt et praeparant ad conjugium caeleste, quod est conjunctio boni et veri, videatur n. 8510, 8888, 9431; de priore statu {14}, quando homo in veris est, et tunc in pugnis contra mala et falsa mali, qui status significatur per sex dies (x)laboris, et de posteriore statu, quando in bono est et ducitur a Domino, qui significatur per `sabbatum,’ videatur n. 7923, 7992, 8505, 8506, 8510, 8512, 8516, 8539, 8643, 8648, 8658, 8685, 8690, 8701, 8772, 9139, 9224, 9227, 9230, 9274, (a)9832, quod Dominus cum in mundo fuit, fecerit Humanum Suum primum Divinum Verum et dein Divinum Bonum, in locis citatis n. 9199 fin., 9315 fin., et quod hoc per pugnas tentationum, in locis citatis n. 9528 fin.
[5] Qui itaque scit quod per `sabbatum’ in supremo sensu intelligatur unio ipsius Divini in Divino Humano Domini, is scire potest quid significant quae in Verbo toties de sabbato dicuntur, {15}ita quae apud Esaiam,
Si {16}averteris a sabbato pedem tuum, {17}ut non facias voluntates tuas in die sanctitatis Meae, sed vocaveris sabbatum delicias Sancto Jehovae honorabiles, atque honoraveris illud, ut non facias vias tuas, nec invenias desiderium tuum, aut loquaris verbum, tunc deliciaberis super Jehovah, et eveham te in excelsa terrae, et cibabo te hereditate Jacobi patris tui, lviii 13, 14;
qui sensum internum Verbi novit, manifeste videre potest quod ibi per `sabbatum’ significetur status conjunctionis hominis cum Domino: ita status cum ducitur homo a Domino et non a semet, qui status {18} est quando in bono est; duci enim a Domino et non a semet est `avertere a sabbato pedem, non facere voluntates suas, non facere vias suas: non invenire desiderium suum, et non loqui verbum’; quod tunc in illo Ecclesia sit, et caelum, significatur per quod evehetur in excelsa terrae, et cibabitur hereditate Jacobi: et quod sabbatum sit Divinum Humanum in Quo unio, significatur per quod sabbatum dicatur dies [6] sanctitatis, ac deliciae Sancto Jehovae: et apud Jeremiam,
Si sanctificetis diem sabbati, intrabunt per portas urbis hujus reges et principes, sedentes super throno Davidis, equitantes in curru et in equis, xvii 24, 25;
qui non scit sensum internum Verbi, opinaturus est quod haec secundum sensum litterae intelligenda sint, quod nempe si sanctificaverint sabbatum intraturi sint reges et principes per portas urbis Hierosolymae, ac equitaturi in curru et in equis; sed is sensus non est, verum quod qui Divinum Humanum Domini sancte colunt, in Divinis Veris caeli et Ecclesiae erunt, per `Hierosolymam{19}’ enim intelligitur Ecclesia, per `reges et principes’ Divina Vera ejus, per `thronum Davidis’ caelum ubi Dominus, per `currum’ doctrina boni et veri, et per `equos’ intellectuale illustratum; quod `Hierosolyma’ sit Ecclesia, videatur n. 2117, 3654, quod `reges’ sint Divina Vera, n. 1672, 2015, 2069, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148, quod `principes’ sint primaria vera, n. 1482, 2089, 5044, quod `David’ sit Dominus, n. 1888, 9954, quod `thronus’ sit caelum, n. 5313, quod `currus’ sit doctrina boni et veri, n. 5321, 8215, et quod `equi’ sint intellectuale quod illustratur, n. 2760-2762, 3217, 5321, 6534.
[7] Quia per `sabbatum’ significabatur Dominus quoad Divinum Humanum, in Quo unio, ideo mandatum erat, ut panes facierum ordinarentur super mensa {20}quovis sabbato, Lev. xxiv 8; quod Dominus quoad Divinum Humanum per `panem’ intelligatur, notum est in Ecclesia. Ideo etiam Dominus cum in mundo fuit, Se vocat Dominum sabbati, Matth. xii 7, 8; Marc. ii 27, 28; Luc. vi 1-5.
[8] Ac ideo (t)Dominus cum in mundo {21}fuit ac univit Humanum Suum ipsi Divino, sabbatum quoad cultum repraesentativum, seu quoad cultum ejus qualis erat apud populum Israeliticum, abrogavit; (c)ac diem sabbati {22}fecit diem instructionis in doctrina fidei et amoris; tale {23}involvit hoc apud Johannem,
Jesus sanans quendam die sabbati, dixit ei, Tolle lectum tuum, et ambula; et sustulit lectum, et ambulabat. Judaei dicebant quod non liceret portare lectum die sabbati, ac quaerebant Dominum interficere, quia solvebat sabbatum, v 8-11, 18;
per `sanationem aegroti’ significatur purificatio hominis a malis et falsis mali, per `lectum’ significatur doctrina, et per `ambulare’ vita; quod 9 omnes sanationes morborum quae a Domino, involvant purificationes a malis et falsis {24}, seu restitutiones vitae spiritualis, videatur n. 8364 fin., 9031 fin., 9086, quod `ambulare’ sit vita, n. 519, (x)1794, 8417, 8420, quod `lectus’ sit doctrina, constat ex locis in Verbo ubi lectus nominatur, et quoque a repraesentativis in altera vita; ibi cum (t)apparet lectus et jacens in illo, significatur doctrina in qua ille est; inde lecti apparent ibi ornatissimi illis qui in veris ex bono sunt; sed quod talia significentur per illa Domini verba, nemo scire potest nisi per sensum internum, {25} Dominus enim per correspondentias, {26}ita per significativa locutus est, quia ex Divino.
@1 ac Divini Humani altered to cum Divino Humano$
@2 cum infernis$
@3 i per pugnas$
@4 in Ipso$
@5 dictus est$
@6 i et$
@7 i in particulari$
@8 After mali$
@9 After quies$
@10 sint$
@11 i et illorum$
@12 et septimus dies seu sabbathum conjunctionem, quia tunc quies$
@13 ac IT$
@14 i hominis$
@15 ut$
@16 avertes$
@17 et I$
@18 i ei$
@19 i urbem$
@20 quolibet$
@21 venit$
@22 factus est dies$
@23 involvunt haec$
@24 i mali$
@25 i illa$
@26 et inde$
@1 hominem$
@2 angelum$
@3 i ac essentialia sunt,$
@4 ejus$
@5 totum hominem, nam homo et angelus non sunt nisi quam suum bonum et verum, n. 10298$
Si {2}averteris a sabbato pedem tuum, {3}ut non facias voluntates tuas in die sanctitatis Meae, et non facias vias tuas, nec invenias desiderium tuum, et loquaris verbum, lviii 13;
`avertere pedem a sabbato’ est talia quae sunt naturalis hominis, `facere voluntates suas’ est facere quae {4}favent cupiditatibus ac malis amorum sui et mundi, `facere vias suas’ est favere falsis mali, `invenire desiderium suum’ est vivere secundum jucunda amorum illorum, et `loqui verbum’ est cogitare talia; inde patet quod per `profanare sabbatum’ significetur duci a semet et a suis amoribus, et non a Domino, Qui in supremo sensu est sabbatum, ut mox supra [2] ostensum est; similia significantur per opera die sabbati, {5}ut per (t)secare ligna, accendere ignem, parare cibum tunc, colligere messem, et per plura quae facere die sabbati {6}interdictum erat; per quae etiam similia significata sunt, per ligna secare operari bonum a (m)semet, per ignem accendere id facere ex propriis amoribus, et per cibum parare semet docere {7}ex intelligentia propria,(n) quod talia involverint memoratae illae interdictiones, nemo nisi ex sensu interno scire potest.
Porro sciendum quod duci a semet et duci a Domino {8}sint duo [3] opposita, qui {9}enim a semet ducitur, is ducitur a suis amoribus, ita ab inferno, nam proprii amores (x)hominis sunt inde; {10}et qui ducitur a Domino, is ducitur ab amoribus caeli, qui sunt amor in Dominum et amor erga proximum; qui ab his amoribus ducitur, (c)is subducitur {11}ab amoribus propriis, {10}et qui ducitur ab {12}amoribus propriis, is subducitur ab amoribus caeli, nullatenus enim concordant; hominis enim vita, vel est in caelo vel est in inferno, non datur {13}ut sit simul in uno et in altero; hoc intelligitur per Domini verba apud Matthaeum,
Nemo potest duobus dominis servire, nam aut unum odio habebit et alterum amabit, aut uni adhaerebit et alterum negliget, vi 24;
ex his patet quid per `opus facere die sabbati’ significatur.
@1 i et suis amoribus,$
@2 avertes$
@3 et$
@4 favent altered to favere$
@5 sicut$
@6 interdicta sunt; et per quae etiam significantur similia$
@7 a propriis$
@8 sunt$
@9 ducitur a semet$
@10 at$
@11 a suis$
@12 illis amoribus$
@13 medium$
@1 id de repraesentivis [repraesentativis intended] Ecclesiae dicitur$
@1 i Ecclesia est coelum Domini apud hominem quum in mundo:$
@1 i apud$
@2 i supra$
[2] Quod homo totus sit qualis est quoad bonum et non quoad verum {5}absque bono, unusquisque qui reflectit scire potest, {6} per bonum (d)enim suum et secundum id agit cum altero, sentit cum altero, conjungit se alteri, patitur se duci ab altero, non autem per verum et secundum id, nisi hoc cum bono ejus concordat; cum dicitur bonum, intelligitur jucundum ejus, voluptas ejus, seu amor ejus, nam {7}omnia quae illorum sunt, illi sunt bona, et quantum sibi ipsi relinquitur, ut ex se cogitet, sunt vera quae illis (x)favent; inde constare potest quod homo per bonum conjungatur Domino, et nequaquam per verum absque bono.(s)
[3] Actum quidem saepe prius est de conjunctione {8}per bonum cum Domino, ubi de regeneratione ejus {9}; sed quia homo Ecclesiae hodie multum studet veris quae fidei, et parum bono quod amoris, {10}ac inde in ignorantia est de bono, licet adhuc aliquid de conjunctione {11}boni et veri, quae vocatur conjugium caeleste, dicere: homo nascitur in omnis generis mala, et inde in omnis generis falsa, ita ex se damnatus est inferno; ut itaque ab inferno eripiatur, omnino renascetur a Domino; renascentia illa est quae vocatur regeneratio; ut ergo renascatur, primum discet vera, illi qui ab Ecclesia, ex Verbo, seu ex doctrina e Verbo; Verbum et doctrina {12}ex Verbo docent quid verum et bonum, ac verum et bonum docent quid falsum et malum; nisi homo illa sciat, nequaquam potest regenerari, manet enim in suis malis et inde falsis, ac illa vocat bona, et haec vera; inde est quod cognitiones veri et [4] boni praecedent, ac {13}intellectum hominis illustrabunt; intellectus enim homini datus est, {14}ut per cognitiones {15}boni et veri illustretur, ob finem ut recipiantur a voluntate ejus, (c)ac fiant bonum; nam vera tunc fiunt bonum cum homo vult illa et ex velle facit illa; inde patet quomodo bonum apud hominem formatur, et quod nisi homo in bono sit, non sit e novo natus seu regeneratus ; cum itaque homo in bono est quoad voluntatem, tunc in {16}veris illius boni est quoad intellectum, intellectus enim apud hominem actualiter unum agit cum voluntate ejus, nam quod vult homo hoc cogitat cum sibi relictus est; hoc nunc est quod vocatur conjunctio veri et boni seu conjugium caeleste {17}; sive dicas velle bonum sive amare bonum, idem est, nam quod homo {18}amat hoc vult; et tunc sive dicas intelligere verum quod boni, sive credere {19}illud, etiam idem est; inde sequitur quod apud hominem regeneratum amor et fides unum agant; haec conjunctio, seu hoc conjugium est quod vocatur Ecclesia, et caelum, et quoque regnum Domini, {20}immo in supremo sensu Dominus apud hominem.
[5] Qui autem amant sua mala, quae vel ex hereditario acceperunt et {21}ex infantia apud se confirmarunt, vel quae ex semet superaddiderunt (c)ac e novo imbuerunt, illi quidem capere (c)et quodammodo intelligere vera ex Verbo aut ex doctrina e Verbo possunt, sed usque non regenerari; quisque enim homo tenetur a Domino in illo statu quoad intellectum, ob finem ut regeneretur, at cum amat sua mala, tunc intellectuale interni ejus hominis non imbuitur illis; sed solum intellectuale externi ejus hominis, quod intellectuale est mere scientificum; tales homines non sciunt quid bonum, nec curant scire {22}quid sit, se solum quid verum; inde est quod in veris, quae dicuntur fidei, ponant Ecclesiam et caelum, et non in bonis quae vitae; etiam ad favorem principii sui {23} Verbum explicant variis modis; inde est quod apud tales qui non simul in {24}veris sunt quoad vitam, non sit conjunctio veri et boni, ita nec Ecclesia et caelum; {25}separantur etiam ab illis {26}vera quae vocarunt fidei, in altera vita, nam malum voluntatis ejicit {27}illa, et loco illorum succedunt falsa conformia malis in quibus sunt.
[6] Ex his nunc constare potest quid conjunctio boni et veri, quae significatur per `sabbatum.’ Quod ea conjunctio dicatur sabbatum, est a quiete, nam sabbatum est quies; cum enim homo in primo statu est, hoc est, cum per vera ducitur ad bonum, tunc in pugnis est contra mala et falsa quae apud illum, per pugnas enim, quae sunt tentationes, discutiuntur et separantur mala et eorum falsa, nec ab illis quies est, priusquam bonum et verum conjuncta sunt; tunc quies est homini, et quies est Domino, {28}nam homo non pugnat contra mala et falsa, se Dominus apud illum.
[7] Quod `sabbatum’ in supremo sensu significet Divinum Humanum Domini, est quia Dominus cum {29}in mundo fuit, ex Humano Suo pugnavit contra omnia inferna ac subjugavit illa, (c)et simul redegit caelos in ordinem, et post hunc laborem univit Humanum Suum Divino, ac id quoque fecit Divinum Bonum; inde Ipsi tunc quies, nam contra Divinum Bonum inferna non hiscunt; inde nunc est quod per `sabbatum’ in supremo sensu intelligatur Divinum Humanum Domini; sed 8 de his videantur quae prius ostensa sunt, ut quod Dominus cum in mundo fuit, Humanum Suum primum fecerit Divinum Verum, ob finem ut pugnare cum infernis posset, et illa subjugare, et quod postea glorificaverit Suum Humanum, et id fecerit Divinum Bonum Divini Amoris, in locis citatis n. 9199, 9315, tum n. 9715, 9809; quod Dominus cum in mundo fuit, gravissimas tentationes subiverit, in locis citatis n. 9528 fin., quod inde Ipsi Divina Potentia salvandi hominem, removendo {30}ab illo inferna et sic regenerando illum, n. 10,019, 10,152; de bino statu hominis qui regeneratur a Domino, in locis citatis n. 9274, et quod homo non prius in caelum veniat quam cum conjunctio facta est veri et boni apud illum, n. 8516, 8539, 8722, 8772, 9139, 9832; quod regeneratio hominis sit imago glorificationis Domini, n. 3138, 3212, 3296, 3490, 4402, 5688.
@1 tunc$
@2 A has an indistinct marginal note here, but there is no sign to indicte where it is to be inserted in the text. It reads: quod tunc aperiatur internus homo per bonum et sic cum angelis, hoc fit per vera. Apparently this was expanded on the separate sheet which follows immediately.$
@3 Before in interno$
@4 etiam coelum aperitur$
@5 inde separatum, unicuivis$
@6 i quisque enim$
@7 haec$
@8 illa apud hominem$
@9 i, nam regeneratio non aliud est$
@10 et ideo$
@11 illa$
@12 inde$
@13 intellectus hominis per illas illustrabitur$
@14 d ut i et
@15 veri et boni illustratur$
@16 vero$
@17 i apud illum$
@18 vult, hoc amat$
@19 verum$
@20 ac$
@21 quae ipsi ex infanti per vitam$
@22 quod IT$
@23 i de fide$
@24 vita boni sint$
@25 separatur$
@26 verum, quod$
@27 id ab intellectu eorum$
@28 i (m)nam cum homo in bono est, tunc in coelo est, hoc est, in Domino, et tunc tutus ab omni infestatione ab infernis: quod etiam tunc quies sit Domino, est qui(n) nam [virtually d] homo non pugnavit [pugnat written first] contra mala et false, sed Dominus apud illum$
@29 After fuit$
@30 After inferna$
Qui credit in Filium, habet vitam aeternam; qui vero non credit Filio, non videbit vitam, iii 36, tum vers. 15, 16 ibi; ut et vi 40, xi 25, 26, xx 31;
`Filius’ est Divinum Humanum Domini; quod non habeant vitam aeternam illi qui non ex fide agnoscunt Dominum, est quia totum caelum in agnitione illa est, {7}Dominus enim est Dominus caeli et terrae, ut Ipse docet apud Matthaeum,
Data est Mihi omnis potestas in caelo et in terra, xxviii 18;
quapropter illis qui non agnoscunt Ipsum, clauditur caelum; et qui non agnoscit in mundo, hoc est, qui intra Ecclesiam, non agnoscit in altera vita; talis est status hominis post mortem.
@1 hoc altered to haec A, hoc IT cp n. 10,355$
@2 in generationibus$
@3 unionem illam$
@4 i omnia$
@5 i inde patet quod agnitio illius unionis, sit essentiale Ecclesiae, et omnium cultus ejus;$
@6 essentiale Ecclesiae et omnium cultus ejus sit, agnitio illa$
@7 est enim Dominus,$
Pater et Ego unum sumus; credatis quod Pater in Me et Ego in Patre, x 30, 38:
apud eundem,
Nonne credis quod Ego in Patre, et Pater in Me? xiv 6-11:
apud eundem,
Jesus dixit, Venit hora; Pater, glorifica Filium Tuum, ut et Filius Tuus glorificet Te: omnia Mea Tua sunt, et omnia Tua Mea, xvii (x)1, 10:
apud eundem,
Nunc glorificatus est Filius hominis, et Deus glorificatus est in Ipso, et Deus glorificabit Ipsum in Se Ipso, xiii 31, 32:
et apud eundem,
Si cognovistis Me, etiam Patrem Meum cognovistis, et abhinc cognovistis Illum, et vidistis Illum; qui vidit Me, vidit Patrem, xiv 6-11.{3}
@1 i sunt$
@2 inde sequitur quod illi qui ex Ecclesia sunt, distinguuntur ab illis qui non ex Ecclesia sunt, per agnitionem illam; per agnitionem Domini intelligitur agnitio Divini in Humano Ipsius, secundum Ipsius Domini verba$
@3 See p. ix preliminary note 1. A ends here.$
Populus qui creabitur laudabit Jah, Ps. cii 19 [A.V. 18]:
apud eundem,
Emittis spiritum, creantur, et renovas facies terrae, Ps. civ 30:
apud Esaiam,
Sic dixit Jehovah, Creator tuus, Jacob, Formator tuus, Israel, Nam redemi te, vocavi nomine tuo, Mihi tu; omnem vocatum a nomine Meo, et in gloriam Meam creavi, formavi eum, etiamque feci eum, xliii 1, 7; et aliis in locis;
dicitur `creare, formare, et facere,’ ac alibi `creator, formator, ac factor,’ et per `creare’ significatur novum quod non prius, per `formare’ significatur quale, et per `facere’ effectus. Quod `creare et facere novum caelum et novam terram’ sit instaurare novam Ecclesiam, internum ejus et externum ejus, ut apud Esaiam lxv 17, lxvi 22; Apoc. xxi 1, videatur n. 1733, 1850, 2117 fin., 2118 fin., 3355, 4535; et quod `terra’ in Verbo sit Ecclesia, n. 9325, tum quod `creatio caeli et terrae’ in primo capite Geneseos sit instauratio Ecclesiae antiquissimae, n. 8891 9942.
Agnoscunt illi, sicut in omni tellure, Deum sub humana forma, ita Dominum nostrum, nam quicumque Deum sub humana forma agnoscunt, acceptantur a Domino nostro, ac ducuntur; reliqui non duci possunt, cogitant enim absque specie, ita de natura.
@1 eorum T$
CAPUT TRICESIMUM SECUNDUM
Doctrina Charitatis et Fidei
Baptismus institutus est in signum quod homo sit ab Ecclesia et in memoriale quod regenerandus sit, lavatio enim Baptismi non aliud est quam lavatio spiritualis, quae est regeneratio.
Nisi quis generatus fuerit ex aqua et spiritu, non potest ingredi in regnum Dei, iii 5;
`aqua’ in spirituali sensu est verum fidei ex Verbo, `spiritus’ est vita secundum illud, et `generari ex illis’ est regenerari.
Qui crediderit et baptizatus fuerit salvabitur, qui vero non crediderit condemnabitur, xvi 16;
`qui crediderit’ est qui agnoscit Dominum, ac recipit Divina Vera ab Ipso per Verbum, `qui baptizatus fuerit’ est qui per illa a Domino regeneratur.
CAPUT XXXII
1. Et videbat populus quod tardaret Moscheh descendere de monte; et congregatus est populus ad Aharonem, et dicebant ad illum, Surge, fac nobis deos, qui eant ante nos, quia hic Moscheh ille vir qui ascendere fecit nos e terra Aegypti, non scimus quid sit illi.
2. Et dixit ad illos Aharon, Avellite inaures auri quae in auribus mulierum vestrarum, filiorum vestrorum, et filiarum vestrarum, et adferte ad me.
3. Et avulserunt omnis populus inaures auri quae in auribus eorum, et attulerunt ad Aharonem.
4. Et accepit e manu eorum, et formavit illud caelo, et fecit illud vitulum fusilis; et dixerunt, Hi dii tui, Israel, qui ascendere fecerunt te e terra Aegypti.
5. Et videbat Aharon, et aedificabat altare coram eo, et proclamabat Aharon, et dicebat, {1}Festum jehovae cras.
@1 See p. 768 note 7$
6. Et surgebant mane postridie, et offerebant holocausta, et adducebant pacifica; et sedebat populus ad edendum et bibendum, et surgebant ad ludendum.
7. Et locutus est JEHOVAH ad Moschen, Vade, descende, quia corrupit se populus tuus, quem ascendere fecisti e terra Aegypti.
8. Recesserunt subito a via quam praecepi illis, fecerunt sibi vitulum fusilis, et adoraverunt illum, et sacrificarunt illi, et dixerunt, Hi dii tui, Israel, qui ascendere {1}fecerunt te e terra Aegypti.
@1 te fecerunt IT$
9. Et dixit JEHOVAH ad Moschen, Vidi populum hunc, et ecce populus durus cervice ille.
10. Et tu, sine Mihi, et exardescat ira Mea in illos, et consumam illos, et faciam temet in gentem magnam.
11. Et deprecatus est Moscheh facies JEHOVAE DEI sui, et dixit, Quare, JEHOVAH, exardescat ira Tua in populum Tuum, quem eduxisti e terra Aegypti, virtute magna et manu forti?
12. Quare dicent Aegyptii, dicendo, In malum eduxit illos ad occidendum illos in montibus, et ad consumendum illos a super faciebus terrae? revertere ab (x)excandescentia irae Tuae, et paeniteat Te super malum populo Tuo.
13. Recordare Abrahami, Jischaki, et Israelis, servorum Tuorum, quibus jurasti in Te, et locutus es ad illos, Multiplicabo semen vestrum sicut stellas caelorum; et omnem terram hanc, quam dixi, Dabo semini vestro, et hereditabunt in saeculum.
14. Et paenitebat Jehovam super malo quod dixit facere populo Suo.
15. Et respexit, et descendit Moscheh de monte, et duae tabulae (x)testimonii in manu ejus, tabulae scriptae a duobus transitibus, exhinc et exhinc illae scriptae.
16. Et tabulae opus DEI illae, et scriptura scriptura DEI illa, excisa super tabulis.
17. Et audivit Joschua vocem populi in vociferatione ejus, et dixit ad Moschen, Vox belli in castris.
18. Et dixit, Non vox clamoris victoria, et non vox clamoris res perdita, vocem clamoris miserabilis ego audio.
19. Et factum, quemadmodum appropinquavit ad castra, et vidit vitulum et choreas, et exardescebat ira Moscheh, et projecit e manu sua tabulas, et fregit illas sub monte.
20. Et sumpsit vitulum quem fecerunt, et combussit igne, et commoluit usque {1}ad pollinem, et sparsit super facies aquarum, et bibere fecit filios Israelis.
@1 in IT$
21. Et dixit Moscheh ad Aharonem, Quid fecit tibi populus hic quod adduxeris super illum peccatum tam magnum?
22. Et dixit Aharon, Ne exardescat ira, domine mi; tu nosti populum quod in malo ille.
23. Et dixerunt mihi, Fac nobis deos qui eant ante nos, quia hic Moscheh ille vir qui ascendere fecit nos e terra Aegypti, non scimus quid sit ei.
24. Et dixi illis, Cui aurum, avellite; et dederunt mihi, et projeci illud in ignem, et exivit vitulus hic.
25. Et vidit Moscheh populum quod dissolutus ille, quia dissolutum fecit illum Aharon ad annihilationem insurgentibus illorum.
26. Et stetit Moscheh in porta castrorum, et dixit, Quis JEHOVAE, ad me; et congregati sunt ad illum omnes filii Levi.
27. Et dixit illis, Ita dicit JEHOVAH DEUS Israelis, Ponite quisque gladium suum super femur suum, transite et redite a porta ad portam in castris, et occidite vir fratrem suum, et vir socium suum, et vir propinquum suum.
28. Et fecerunt filii Levi secundum verbum Moschis; et cecidit ex populo in die illo ad tria milia virorum.
29. Et dixit Moscheh, Implete manum vestram hodie JEHOVAE, quia vir in filium suum, et in fratrem suum, et ad dandum super vos hodie benedictionem.
30. Et factum postridie, et dixit Moscheh ad populum, Vos peccavistis peccatum magnum; et nunc ascendam ad JEHOVAM, forte expiaturus sum pro peccato vestro.
31. Et reversus Moscheh ad JEHOVAM, et dixit, Obsecro, peccavit populus hic peccatum magnum, et fecerunt sibi deos auri.
32. Et nunc si remittis peccatum eorum, et si non, dele me, quaeso, e libro Tuo quem scripsisti.
33. Et dixit JEHOVAH ad Moschen, Illum qui peccavit Mihi, delebo eum e libro Meo.
34. Et nunc vade, duc populum ad quod dixi tibi; ecce angelus Meus ibit coram te, et in die visitationis Meae et visitabo super illos peccatum eorum.
35. Et percussit JEHOVAH populum super quod fecerunt vitulum quem fecit Aharon.
Describitur in sensu interno in hoc capite quod apud populum Israeliticum non posset institui Ecclesia, quoniam prorsus in externis erant absque ullo interno; et quod, ne profanarent sancta caeli et Ecclesiae, interiora apud illos plane occluderentur; quod populus ille prorsus in externis esset absque ullo interno, significatur per vitulum aureum quem pro Jehovah adorabant; et quod interiora apud illos plane occluderentur, ne profanarent sancta caeli et Ecclesiae, significatur per quod tabulae legis a Moscheh fractae sint; et per quod Moscheh commoluerit vitulum aureum, ac pulverem (x)sparserit in aquas, ac dederit illis ad bibendum; tum quoque per quod a filiis Levi in castris occisi fuerint ad tria milia virorum.
Vers. 1-6. Et videbat populus quod tardaret Moscheh descendere de monte; et congregatus est populus ad Aharonem, et dicebant ad illum, Surge, fac nobis deos, qui eant ante nos, quia hic Moscheh ille vir qui ascendere fecit nos e terra Aegypti, non scimus quid sit illi. Et dixit ad illos Aharon, Avellite inaures auri quae in auribus mulierum vestrarum, filiorum vestrorum, et filiarum vestrarum, et adferte ad me. Et avulserunt omnis populus inaures auri quae in auribus eorum, et attulerunt ad Aharonem. Et accepit e manu eorum, et formavit illud caelo, et fecit illud vitulum fusilis; et dixerunt, Hi dii tui, Israel, qui ascendere fecerunt te e terra Aegypti. Et videbat Aharon, et aedificabat altare coram eo, et proclamabat Aharon, et dicebat, Festum jehovae cras. Et surgebant mane postridie, et offerebant holocausta, et adducebant pacifica, et sedebat populus ad edendum et bibendum, et surgebant ad ludendum. `Et videbat populus quod tardaret Moscheh descendere de monte’ significat gentem Israeliticam cum non in Verbo apperciperet aliquid e caelo: `et congregatus est populus ad Aharonem’ significat quod se contulerit ad externa Verbi, Ecclesiae, et cultus separata ab interno: `et dicebant ad illum’ significat exhortationem: `Surge, fac nobis deos, qui eant ante nos’ significat falsa doctrinae ac cultus, ita idololatrica: `quia hic Moscheh ille vir qui ascendere fecit nos e terra Aegypti, non scimus quid sit illi’ significat quod prorsus ignotum sit quid Divinum Verum in Verbo aliud, quod elevat hominem ab externo in internum [, et facit Ecclesiam]: `et dixit ad illos Aharon’ significat externum Verbi, Ecclesiae, et cultus, absque interno: `Avellite inaures auri ex auribus mulierum vestrarum, filiorum vestrorum, et filiarum vestrarum’ significat extractionem talium ex sensu litterae Verbi quae favent amoribus externis ac principiis inde: `et adferte mihi’ significat collationem in unum: `et avulserunt omnis populus inaures auri quae in auribus illorum, et attulerunt ad Aharonem’ significat effectum: `et accepit e manu eorum’ significat faventia proprio eorum: `et formavit illud caelo’ significat ex propria intelligentia: `et fecit illud vitulum fusilis’ significat secundum jucundum amorum illius gentis: `et dixerunt, Hi dii tui, Israel’ significat quod colendum supra omnia: `qui ascendere fecerunt te e terra Aegypti’ significat quae duxerunt: `et videbat Aharon’ significat approbationem: `et aedificabat altare coram eo’ significat cultum: `et proclamabat Aharon, et dicebat, Festum jehovae cras’ significat quod hoc sit ipsum Ecclesiae quod celebrandum, ac ipsum Divinum quod adorandum perpetuo: `et surgebant mane postridie’ significat excitationem ab amoribus suis: `et offerebant holocausta, et adducebant pacifica’ significat cultum suorum amorum, ita jucundorum eorum et inde falsorum: `et sedebat populus ad edendum et bibendum’ significat appropriationem eorum: `et surgebant ad ludendum’ significat festivitatem interiorum suorum inde, et consensum.
[2] Cum his ita se habet: actum est in capitibus quae praecedunt de statutis, judiciis, et legibus, quae a Jehovah mandata sunt filiis Israelis, apud quos Ecclesia instituenda erat; omnia et singula illa erant externa quae repraesentabant interna, ut in explicationibus super illis capitibus ostensum est; {4}ast gens Israelitica talis erat ut prorsus non aliquid scire vellet de internis quae repraesentabantur, sed solum de externis quae repraesentabant; causa quod tales essent, erat quia prorsus in corporeis et terrestribus amoribus erant; et {5}apud illos qui in illis amoribus sunt, interiora, quae alioquin paterent in caelum, occlusa sunt; apud hominem enim est internum et {6} externum, internum ejus est pro caelo et externum pro mundo; cum externum regnat, tunc mundana, corporea, et terrestria regnant, cum autem internum tunc caelestia; sed homo ita creatus est ut externum subordinatum sit interno, ita mundus apud illum caelo, nam, ut dictum est, externum est pro mundo et internum pro caelo; cum itaque regnat externum, clauditur internum, ex causa quia homo tunc vertit se a caelo et a Domino ad mundum et ad semet, et cor ejus ibi est quo se vertit, proinde ejus amor, et cum amore omne vitae ejus, nam vita hominis est {7}ejus amor.
[3] Haec dicta sunt ut sciatur quomodo se habet cum illis qui in amoribus corporeis et terrestribus sunt, quod nempe interiora apud illos occlusa sint; et illi apud quos interiora occlusa sunt non agnoscunt aliquod internum, solum illa quae oculis vident et manibus tangunt dicunt esse, et reliqua quae non oculis vident et manibus tangunt dicunt non esse; inde quoque illis non aliqua fides est quod caelum sit, quod vita post mortem, et quod interiora, quae Ecclesia docet, sint aliquid. Talis fuit gens Israelitica; quod talis esset, describitur in hoc capite.
[4] Qui non scit quod interiora faciant Ecclesiam apud hominem et non exteriora absque illis, non aliter scire potest quam quod gens illa prae reliquis gentibus electa fuerit, et quoque a Jehovah amata; sed res {8}se prorsus aliter habet: recepta fuit quia institit, sed non ut aliqua Ecclesia apud illam esset, verum modo repraesentativum Ecclesiae, ob finem ut Verbum {9}posset conscribi, quod in talia ultimo {10}desineret; quod populus ille in Verbo dicatur populus Jehovae, gens electa et amata, est quia per Jehudam ibi intelligitur Ecclesia caelestis, per Israelem Ecclesia spiritualis, et per omnes filios Jacobi aliquid Ecclesiae; etiam per Abrahamum, Jischakum, et Jacobum Ipse Dominus, ut quoque per Moschen, Aharonem, Davidem. Sed quia de gente illa in toto hoc capite agitur {11} quod apud illam non Ecclesia sed modo repraesentativum Ecclesiae potuerit institui; ideo antequam ulterius progredi licet, videantur quae de illa gente prius dicta et ostensa sunt, quod nempe apud illam non Ecclesia fuerit sed modo repraesentativum Ecclesiae, n. 4281, 4288, 4311, 4500, 4899, 4912, 6304, 7048, 9320, ita quod non electi fuerint sed recepti quia institerunt, n. 4290, 4293, 7051, 7439, quod prorsus in externis absque ullo interno fuerint, n. 4293, 4311, 4459 fin., 4834, 4844, 4847, 4865, 4868, 4874, 4903, 4913, (x)9320, (t)9373, 9380, 9381, quod cultus eorum modo externus fuerit, n. 3147, 3479, 8871, {12} quod nec scire voluerint interna cultus et Verbi, n. 3479, 4429, 4433, 4680, quod ideo nec datum sit illis ea scire, n. 301, 302, 304, 2520, 3769, si scivissent, quod profanavissent, n. 3398, 3489, 4289, quod usque per externa cultus apud illos, quae erant repraesentativa interiorum, communicatio fuerit cum caelo, et quomodo, n. 4311, 4444, 6304, 8588, 8788, 8806, quod cum in cultu {13}erant, interiora eorum, quae foeda, clausa fuerint, n. 3480, 9962, quod id apud illam gentem fieri potuerit, et quod ideo conservati, etiam ad hunc diem, n. 3479, 4281, 6588, 9377, quod Jehovam solum quoad nomen coluerint, n. 3732 fin., 4299, 6877, quod corde idololatrae fuerint, n. 4208, 4281, 4820, 5998, 6877, 7401, 8301, 8882, in genere, quod fuerit gens pessima, n. 4314, 4316, 4317, 4444, 4503, 4750, 4751, 4815, 4820, 4832, 5057, 7248, 8819, 9320.
@1 See p. ix preliminary note I. A begins here.$
@2 i et$
@3 Moschi in$
@4 sed$
@5 qui in illis sunt, habent$
@6 i est$
@7 ex ejus amore$
@8 After aliter$
@9 i ibi$
@10 desinit altered to desineret then restored desinit$
@11 i et$
@12 i quod in cultu externo fuerint prae aliis gentibus, et quod ideo conservati, n. 3479, 4281, 6588, 9377$
@13 essent$
@1 After Mosche,$
@2 quodque ille dissolutum fecerit$
@3 i et plura,$
@4 i enim$
@1 d ut quoque i and d quod dicere etiam sit exhortatio, videatur then restored ut quoque$
@2 separatum ab$
@1 eos$
@2 quod sint idololatrica, est quia colere externa absque internis est idololatricum$
@3 i cum omnibus vasis eorum,$
@4 After altari,$
@5 prorsus enim$
@6 i lapidorum,$
@1 naturalis seu externus homo$
@2 i ut fiat spiritualis homo$
@3 naturalis homo$
@4 exteriori ad interius$
@5 per filios Israelis$
@6 i sit$
@7 videat IT$
@8 i nunc$
@9 This proposal was not fulfilled in Arcana Caelestia but in Apocalypsis Explicata n. 72, and n. 720, and in Apocalypsis Revelata n. 541.$
@10 expendant$
@11 ducit altered to ducunt$
@12 qui patet unicuique, qui in interno est cum in externo$
@13 qui$
@14 cum apertus est in coelo cum angelis, inde$
@15 etiam$
@16 cum$
@17 ast$
@18 potest$
@19 i esse$
@20 sed$
Quod Jehovah contra Aharonem ira motus sit valde ad perdendum eum, et quod Moscheh oraverit pro illo, Deut. ix 20;
quae involvunt quod Aharon similis populo fuerit, qui corde idololatricus, n. 4208, 4281, 4820, 5998, 6877, 7401, 8301, 8882; sed quia externum Ecclesiae solum apud illam gentem erat absque interno, et per id usque communicatio cum caelo fuit, ideo perinde fuit qualis homo ibi esset, modo, cum in externis erat, ageret secundum statuta, et illa coleret; quod (x)repraesentativa (m)non spectaverint personam sed rem quae repraesentabatur, videatur n. 665, 1097 fin., 3670, 4208, 4281, 4288, 4444, 8588.(n)
@1 seu quod idem,$
@2 i ejus$
@3 sunt$
@4 d habitus i dictus$
@5 i et$
@6 Here S first wrote in A festum Jehovae then altered to festum jehovae; elsewhere in this chapter festum jehovae again appears, But festum Jehovae in n. 2180, 8882, 9806.$
@7 Before festum$
@8 populum$
Quod `inaures’ sint insignia oboedientiae et apperceptionis, constat apud Hoscheam, [2]
Contendite cum matre vestra, quoniam illa non uxor Mea, ut removeat scortationes suas a faciebus suis, ne forte exuam eam nudam, et ponam eam sicut desertum, et filiorum ejus non miserear; (m)quia dixit, Ibo post amasios meos, dantes panem meum et aquas meas, lanam meam et linum meum;(n) et illa non noverat quod Ego dedissem illi frumentum, et mustum, et oleum, et argentum multiplicavissem illi; aurumque fecerunt baali; et devastabo vitem ejus et ficum ejus, ac visitabo super illam dies balium, quibus suffimenta adoluit, ac induit inaurem suam, et ornatum suum; ivitque post amasios suos, et Mei oblita est, ii 1-13;
`suffimenta adolere, ac induere inaurem balibus’ est colere deos baales, ac oboedire illis; illa quae praecedunt in illo capite etiam allata sunt ob [3] finem ut inde sciatur qualis est sensus Verbi externus absque interno, et qualis est simul cum interno; ita qualiter percipiunt Verbum illi qui in externis sunt absque interno, et qualiter qui (d)in externis sunt ex interno; qui in externis sunt {3}separatis ab interno, non aliter capere possunt illa quam secundum litteram, quae est quod contenderent cum matre filiorum Israelis, quod non amplius {4}amaretur a Jehovah sicut uxor; et si non removeat scortationes a se, quod exueretur nuda et poneretur sicut desertum; et ne Jehovah {5} misereretur filiorum ejus, quia dixit quod iret post amasios suos, qui {6}dant ei panem, {7} aquas, lanam et linum; et quod illa non nosset quod Jehovah dederit ei frumentum, {7} mustum, et oleum, et multiplicaverit argentum; {8}quod fecerint aurum baali; et quod ideo devastaretur vitis ejus (c)ac ficus ejus, (c)et quod super illa visitabitur, quia baalibus suffimenta adoluit, (c)ac eis induit inaurem et ornatum, ivitque post amasios seu adulteros oblita [4] Jehovae; hic est sensus litterae, (c)ac ita intelligitur Verbum ab illis qui in externis {9}sunt absque interno, ita namque a Judaeis hodie, et quoque a quibusdam Christianis; sed quod ille sensus Verbi non sit, videre possunt omnes illi qui in quadam illustratione sunt; hi cum per `matrem,’ de qua omnia illa dicuntur, non intelligunt matrem, sed Ecclesiam, qualis erat apud gentem illam, tunc comprehendunt quod aliquid Ecclesiae {10}significetur per singula quae de illa dicuntur, nam sunt talia quae sequuntur ordine a prima positione seu a primo subjecto; sicut per `scortationes,’ {7} per `amasios,’ per `filios,’ perque `panem {11}aquas, lanam, linum, frumentum, mustum, oleum, argentum, aurum, [5] perque `vitem et ficum,’ et quoque per `suffimenta’ et per `inaurem’; quid singula illa significant, non aliunde sciri potest quam ex sensu interno, in quo per `matrem’ et `uxorem’ significatur Ecclesia, per `ponere illam nudam, et sicut desertum’ significatur absque bonis amoris et veris fidei; vera fidei et bona amoris, quibus orbabitur, significantur per `filios,’ per `panem et aquas,’ per `lanam et linum,’ per `frumentum, mustum, oleum, {12} argentum, {7} aurum,’ et denique per `vitem et ficum’; ipse cultus ex oboedientia falsorum et malorum, quae loco verorum et bonorum {13}succedent, (x)significatur per `suffimenta adolere, et induere inaurem et ornatum baalibus’; quod `mater’ sit Ecclesia, videatur n. 289, 2691, 2717, 4257, (x)5581, quod etiam `uxor,’ n. 252, 253, 409, 749, 770, 7022, (m){14}quod `poni nuda’ sit deprivari bonis amoris et veris fidei, n. 9960, {15}quod `desertum’ sit status absque vero et bono Ecclesiae, n. 2708, 3900, 4736, 7055,(n) quod `scortationes’ sint falsificationes veri, n. 2466, 2729, 4865, 8904, inde `amasii’ sunt qui (x)falsificant; quod `filii’ sint vera, et in opposito sensu falsa, n. 489, 491, 533, 1147, 2623, 2803, 2813, 3373, 3704, 4257, 6583, 6584, 9807, quod `panis et aqua’ sint bonum amoris et verum fidei, n. 9323, quod `lana’ sit bonum in externo {16}homine, n. 9470, quod `linum’ sit verum ibi, n. 7601, 9959, quod `frumentum’ sit bonum ex quo verum, n. 5295, 5410, 5959, quod `mustum’ sit verum inde, n. 3580, quod `oleum’ sit bonum caeleste, n. 9780, 10,261, quod `argentum’ sit verum, et `aurum’ bonum in genere, n. 1551, 1552, 5658, 6914, 6917, 9881, quod `vitis’ sit Ecclesia spiritualis interna, n. 1069, 6376, 9277, et quod `ficus’ sit bonum externum illius Ecclesiae, n. 217, 4231, 5113, {17}quod `suffimenta adolere’ sit cultus, n. 10,177, 10,298, et quod `inauris’ sit insigne repraesentativum oboedientiae, n. 4551, {18}inde `induere illam’ (d)est oboedire.
[6] Cum haec loco illorum, seu una cum illis {19}intelliguntur,tunc apparet quale Verbum est cum spiritualiter {20}percipitur, ita quale est quoad suum spiritum; in hoc sensu tenentur omnes illi a Domino qui legunt Verbum, sed non recipitur ab aliis quam apud quos interiora aperta sunt, et quia recipitur in cognitionibus, ideo secundum intellectuale eorum, quantum et qualiter hoc per cognitiones quae apud illos illustrari potest; {21}praeterea in communi afficiuntur sancto inde.
@1 extractio$
@2 i ita quae favent illis,$
@3 absque$
@4 esset uxor Jehovae, quod removeret scortationes a faciebus suis, ne forte$
@5 i non$
@6 dabant$
@7 i et$
@8 quodque$
@9 After interno$
@10 significatur IT$
@11 aquam$
@12 i per$
@13 succedunt altered to succederent$
@14 nuda quod sit deprivatio$
@15 desertum quod sit fit$
@16 hominis$
@17 suffimenta quod sint$
@18 ita induere inaurem$
@19 After illorum,$
@20 intelligitur$
@21 i et$
@1 conferre$
[2] In Verbo passim memorantur sculptilia et fusilia; qui Verbum modo secundum litteram capiunt putant quod solum idola per illa ibi intelligantur; verum non idola intelliguntur {1}sed falsa doctrinalia Ecclesia, talia quae formantur ab ipso homine, ducente quodam amore ejus; formatio falsorum illorum, ut cohaereant et appareant sicut forent vera, (x)significatur per `sculptile’; conjunctio eorum ad favorem amorum externorum, ut mala appareant sicut bona, significatur per `fusile’; quia utrumque per vitulum aureum intelligitur, ideo hic dicitur quod Aharon formaverit illum caelo, per quod intelligitur formatio falsorum ut appareant sicut vera, et {2}per quod fecerit {3}aurum vitulum fusilis, (c)ac postea quod projecerit {4}id in ignem et exiverit vitulus, vers. 24, {5} intelligitur conjunctio ad favorem amorum externorum ut mala appareant sicut bona. Ita quoque se habet cum omni doctrinali quod fit ex homine et non ex Domino; (c)et tunc fit ex homine cum ille pro fine habet suam gloriam aut suum lucrum, at ex Domino cum pro fine habetur bonum proximi ac bonum regni Domini.
[3] Talia significantur per `sculptilia’ et `fusilia’ in sequentibus locis: apud Esaiam,
Immundum judicabitis tegmen sculptilium argenti tui, et amictum fusilis auri tui, xxx 22;
`tegmen sculptilium argenti’ est apparentia falsorum sicut forent vera’ `amictas fusilis auri’ est apparentia malorum sicut forent bona, `tegmen’ enim et `amictus’ sunt apparentiae externae, quae inducuntur, seu quibus investiuntur; `argentum’ est verum, et `aurum’ bonum, ideo `sculptilia’ dicuntur `argenti,’ et `fusile’ `auri’; quod `argentum’ sit verum, et `aurum’ bonum, videatur n. 1551, 1552, 5658, 6914, 6917, 9874, 9881: apud eundem, [4]
Sculptile fundit artifex, ac conflator auro obducit illud, et catenas argenti conflat; artificem sapientem quaerit sibi, ad praeparandum sculptile quod non commovetur, xl 19, 20;
describitur hic formatio falsorum ut cohaereant et appareant sicut forent vera; `sculptile’ est id falsum, `artifex’ est homo qui ex propria intelligentia id format, `conflator auro obducit’ est cum facit ut appareat sicut bonum, `catenas argenti conflat’ est per cohaerentiam, `quod non commovetur’ est quod non infirmari ac destrui potest propterea{6}: apud eundem, [5]
Formatores sculptilis vanitas, et desideratissima eorum non prosunt; quis formavit deum, et fusile fudit, ut non prosit? omnes socii ejus pudefient, et fabri ipsi; fabricat ferrum forcipe, et operatur carbone, et malleis acutis format illud, sic operatur per bracchium roboris sui, fabricat lignum, extendit filum, et describit illud amussi, facit illud in angulos suos, et circulo definit illud, et facit in formam viri, juxta pulchritudinem hominis, ad habitandum in domo, xliv 9-14;
describitur etiam hic quomodo falsa doctrinalia formantur, ut cohaereant et appareant sicut vera et sicut bona; per singula ibi describitur {7} quomodo id fit cum {8} ex propria intelligentia, ducente voluptate, cupiditate, et amore; quod ita sit, videre possunt illi qui sciunt quod omnia in Verbo sensum internum (x)habeant, per quem spiritualiter intelliguntur; ad quid alioquin talis descriptio formationis sculptilis? ut appareat sicut verum et sicut bonum, significatur per quod faciat in forma viri juxta pulchritudinem hominis, `vir’ enim in sensu interno est verum, et `homo’ {9} bonum illius veri: apud Jeremiam, [6]
Stultus factus est omnis homo a scientia, pudore affectus est omnis conflator a sculptili, quia mendacium fusile ejus, neque spiritus in eis, x 14, li 17;
quod hic `sculptile’ sit quod ex propria intelligentia, et `fusile’ quod secundum amorem, patet manifeste, nam dicitur `stultus factus est (x)homo a scientia’ (c)ac `pudore affectus est omnis conflator a sculptili,’ ac quod {10}fusile mendacium sit; `scientia’ ibi est propria intelligentia, et `mendacium’ est falsum mali; quia non Divinum in illis, dicitur [7] `neque spiritus in (c)illis’: apud eundem,
Gladie contra equos ejus, et contra currus ejus, contra thesauros ejus, ut diripiantur; siccitas super aquas ejus ut exarescant, quia terra sculptilium illa, l 37, 38;
quod `terra sculptilium’ sit Ecclesia ubi falsa regnant, constat etiam manifeste ex singulis ibi in (t)sensu spirituali intellectis, sine quo sensu quid foret quod gladius esset contra equos, contra currus, contra thesauros, et siccitas super aquas, nisi verba sonantia absque aliquo spiritu in illis? at ex singulis in {11}sensu interno intellectis patet quod describatur ibi destructio Ecclesiae quoad vera, et sic quod falsa ibi regnatura sint, quae sunt `terra sculptilium,’ `gladius’ enim est falsum pugnans ac destruens vera, `equi’ sunt intellectuale quod illustratur, `currus’ sunt doctrinalia, `thesauri’ sunt cognitiones veri et boni, `aquae super quas siccitas’ sunt vera {12}quod non amplius sint, et `terra’ est Ecclesia; quod `gladius’ sit verum pugnans contra falsum, (c)ac in opposito sensu falsum pugnans contra {13}vera, ac destruens illa, videatur n. 2799, 6353, 7102, 8294, quod `equi’ sint intellectuale quod illustratur, n. 2760-2762, 3217, 6534, quod `currus’ sint doctrinalia, n. 5321, 8146, 8148, 8215, quod `thesauri’ sint cognitiones veri et boni, n. 10,227, {14} quod `aquae’ sint vera, n. 2702, 3058, 3424, 4976, 5668, 8137, 8138, 8568, 9323, 10,238, et quod `terra’ sit Ecclesia, in locis citatis n. 9325; inde patet quid `siccitas super aquas ut exarescant’ et quid `terra [8] sculptilium {15}’: apud Habakuk,
Quid prodest sculptile, quia sculpsit illud fabricator, et fusile et doctor mendacii; quia fabricator figmenti sui confidit super hoc, ii 18;
ex his etiam patet quod per `sculptile et fusile’ non intelligantur sculptile et fusile sed falsum quod fingitur, ac malum cui falsum patrocinatur, dicitur enim `fabricator figmenti sui, et doctor mendacii.’
[9] Similia per `sculptile’ et `fusile’ significantur in his sequentibus: apud Esaiam,
Cecidit Babel, et omnia sculptilia deorum ejus projecit in terram, xxi 9:
apud eundem,
Pudefient pudore {16} confidentes sculptili, dicentes fusili, Vos dii nostri, xlii 17:
apud eundem,
Indicavi tibi, et audire feci te, ne diceres, Idolum meum fecit hoc; sculptile meum et fusile meum praecepit ea, xlviii 5:
apud Hoscheam,
Vocaverunt seipsos, et iverunt e faciebus suis; balibus {17}sacrificarunt, et sculptilibus {18}suffierunt, xi 2:
apud Micham,
Omnia sculptilia Samariae contundentur, et omnes mercedes meretriciae ejus comburentur igne; et omnia idola ejus ponam vastitatem, i 7.
[10] Quoniam falsa et mala doctrinae, quae per `sculptilia et fusilia’ significantur, a propria hominis intelligentia fabricantur ducente amore ejus, ideo etiam in Verbo vocantur `opus manuum hominis,’ `opus manuum artificis,’ et `opus manuum fabri,’ ut in his locis: apud Hoscheam,
Nunc addunt peccare, faciunt sibi fusile ex argento suo, in intelligentia sua idola, opus artificum totum, xiii 2:
apud Moschen,
Maledictus vir qui fecerit sculptile aut fusile, abominationem Jehovae, opus manuum artificis, Deut, xxvii 15:
apud Davidem,
Idola eorum argentum et aurum, opus manuum hominis, Ps. cxv 4; Ps. cxxxv 15:
apud Jeremiam,
Suffiverunt diis aliis, et incurvaverunt se operibus manuum suarum, i 16:
apud eundem,
Filii Israelis provocarunt Me ad iram per opus manuum eorum, xxxii 30, xliv 8:
et apud eundem,
Lignum de silva excidit, opus manuum fabri per securim; argento et auro exornant illud, clavis et malleis firmant illa, x 3, 4;
[11] `opus manuum’ est quod ex proprio hominis, ita quod ex proprio ejus intellectu, et ex propria ejus voluntate, (c)et illa sunt ex proprio utriusque quae sunt amoris sui, inde origo omnium falsorum in Ecclesia. Quia ex proprio hominis omnia falsa sunt, et per `opus manuum’ significatur id quod inde est, ideo vetitum fuit movere ferrum, securim, aut caelum super lapides, ex quibus altare, et quoque templum, ut patet apud Moschen,
Si altare lapidum facias Mihi, non aedificabis illos caesos, quia si caelum tuum moveris super illo, et profanabis illud, Exod. xx 22 [A.V. 25]:
tum alibi,
Si aedificaveris Jehovae altare lapidum, non movebis super eos ferrum, Deut. xxvii 5:
et in Libro 1 Regum,
Aedificata est domus lapide integro, prout allatus, nam malleus et securis, ulla instrumenta ferri, non audita sunt in domo, cum aedificabatur, vi 7.
Haec allata sunt ut sciatur quid intelligitur per quod Aharon formaverit aurum caelo et fecerit illud vitulum fusilis.
@1 verum$
@2 mox$
@3 illum$
@4 aurum$
@5 i per quod$
@6 i; inde constare potest, quid in sensu interno est sculptile$
@7 i aliquid$
@8 i nempe$
@9 i est$
@10 sculptile IT$
@11 spirituali sensu$
@12 quae non amplius sunt$
@13 vera altered to verum$
@14 i et$
@15 i illa$
@16 i omnes IT$
@17 sacrificabant$
@18 suffiebant$
[2] Antiqui qui in cultu repraesentativo erant sciebant quid per varia genera animalium significabatur, nam quodlibet animal significationem suam habet, secundum quam etiam apparent in caelo, consequenter secundum quam nominantur in Verbo, et quoque secundum quam adhibita fuerunt in holocaustis et sacrificiis; per `vitulum’ significatur bonum innocentiae et charitatis in externo seu naturali homine, videatur n. 9391, 9990, 10,132; at cum non {3} bonum innocentiae et charitatis est, ut apud illos qui in externis sunt absque interno, tunc per `vitulum’ significatur jucundum naturale et sensuale, quod jucundum est jucundum voluptatum, cupiditatum, (c)et amorum sui et mundi; {4}hoc jucundum est in quo illi qui in externis absque interno sunt, et quod colunt, nam homo quod amat super omnia, hoc colit; (t)quidem dicunt quod colant Deum universi, sed hoc {5}dicunt ore et non corde; qui tales sunt intelliguntur per illos qui colunt vitulum fusilis.
[3] Aegyptii prae aliis fuerunt tales qui quia in scientia correspondentiarum et repraesentationum erant prae aliis gentibus, ideo sibi varia idola fecerunt, ut patet ex idolis Aegyptiacis quae adhuc exstant; sed primarium illis idolum fuit vitulus, per quem significare volebant bonum externum eorum in cultu; sed cum scientia correspondentiarum et repraesentationum, in qua erant prae aliis, apud illos versa fuit in magiam, tunc vitulus induebat significationem contrariam, quae est jucundi amorum externorum; et cum vitulus in templis ponebatur, et pro deo colebatur, significabat tale jucundum in cultu; gens Israelitica [4] quia ex Aegypto secum ferebat idololatricum illud, ideo applicate ad illam gentem per vitulum, cum pro deo ab illis colebatur, significatur jucundum amorum illius gentis in cultu; quales ejus amores fuerunt, constare potest ex illis quae ostensa sunt in locis citatis supra n. 10,396; fuerunt enim tunc sicut hodie, in amore sui et in amore mundi prae omnibus aliis; quod hodie sint in amore maxime terrestri, notum est, amant enim argentum et aurum non propter aliquem usum sed propter ipsum argentum et aurum, qui amor est omnium maxime terrestris, nam est sordida avaritia; amor sui non exstat apud illos, ut appareat, sed latet intus in corde eorum, ut solet apud omnes sordide avaros; quod nullus amor proximi {6}apud illos sit, etiam notum est, et quantum nullus amor proximi est apud aliquem, tantum est ei amor sui.
[5] Ex his nunc constare potest quid per vitulum fusilis ab Aharone pro gente illa factum significatur; simile per illum {7}significatur in his locis: apud Jeremiam,
Vitula pulcherrima Aegyptus, excidium e septentrione venit, ac mercenarii ejus in medio ejus sicut vituli saginarii, xlvi 20, 21:
apud Davidem,
Fecerunt vitulum in Chorebo, et incurvaverunt se fusili, et permutarunt gloriam in effigiem bovis comedentis herbam, Ps. cvi 19, 20:
apud Hoscheam,
Addunt peccare, et faciunt sibi fusile ex argento suo, in intelligentia sua idola, opus artificum totum, illis dicentes, Sacrificant hominem, vitulos osculantur, xiii 2:
apud Esaiam,
Descendent unicornes cum illis, et {8}vituli cum robustis, et ebria fiet terra eorum a sanguine, et pulvis eorum ab adipe pinguefiet, xxxiv 7:
apud eundem,
Urbs munita solitaria, habitaculum dimissum et derelictum, ibi pascet vitulus, et ibi cubabit, et consumet ramos ejus, et exarescet messis ejus, xxvii 10 [,11]:
[6] apud Davidem,
Increpa feram (x)arundinis, congregationem fortium, inter vitulos populorum, conculcans fragmenta argenti, dispersit populos, Ps. lxviii 31 [A.V. 30]:
apud Jeremiam,
Dabo viros transgressos foedus Meum, qui non stabiliverunt verba foederis, quod ferierunt coram Me, vituli, quem conciderunt in duas, ut transirent inter partes ejus, principes Jehudae, et principes Hierosolymae, ministros regios, et sacerdotes, et omnem populum terrae, transeuntes inter partes vituli; et dabo illos in manum hostium illorum, ut sit cadaver eorum in cibum avi caelorum et bestiae terrae, xxxiv 18-20:
et apud Hoscheam,
Regem fecerunt et non a Me, principes fecerunt et non novi; argentum et aurum suum fecerunt idola, ut excidatur; deseruit vitulus tuus, Samaria, nam ex Israele etiam ille, faber fecit eum, et non deus ille, quia in (x)frusta fiet vitulus Samariae, viii 4-6;
haec omnia explicata videantur n. 9391.
@1 corporeis et terrestribus$
@2 cum idolum factus$
@3 i ibi$
@4 hoc jucundum etiam est quod illi, qui in externis absque interno sunt, pro deo colunt, semet enim colunt, et mundum colunt$
@5 faciunt$
@6 sit illis$
@7 intelligitur$
@8 juvenci$
@1 alienorum$
@1 interno$
@2 credunt etiam hi, quod Divinum nihil amplius operetur apud hominem, sed quod homo omnia faciat ex se, et semet ducat. Quomodo se habet cum illis qui credunt semet ducere, et non duci a Divino, paucis dicetur$
@3 apprimis$
@4 ex commercio cum talibus$
@5 quae sunt fidei ejus sicut$
@6 id sciant a communi experientia$
@7 vocat IT$
@8 hoc$
@9 oA, quod est Ipsum Divinum, IT$
@10 id$
@11 ut dictum est$
@12 vitam hominis post mortem, cum in amoribus suis erant, prorsus negaverint, et quoque confirmaverint se contra illam; inde$
@13 venerint$
@14 imo cum apud se cogitaverint; crediderunt, non dari Divinum, ita nec coelum$
@15 demisso$
@16 illam$
@1 i hic$
@2 absque$
@3 est$
@4 i etiam$
@1 i illi$
@2 inde est$
@3 colunt etiam Divinum non ex corde, sed solum ore, et quoque non propter Divinum$
10412. `Et proclamabat Aharon, et dicebat, Festum jehovae cras’: quod significet quod hoc sit ipsum Ecclesiae quod celebrandum, ac ipsum Divinum quod adorandum perpetuo, constat ex significatione `festi’ quod sit Ecclesiae cultus quoad celebrationem, nam diebus festis celebratio fiebat; ita per `proclamare festum’ significatur ipsum Ecclesiae quod celebrandum: quod sit ipsum Divinum quod adorandum, significatur per quod festum illud {1}dictum sit `Festum jehovae’; et ex significatione `cras’ quod sit aeternum et perpetuum, de qua n. 3998, 7140, 9939; [2] qui etiam in externis sunt absque interno, volunt coli ut deus, et suum adorari ut divinum, quantum audent propter vulgus; ex eo concludi potest quod corde suo Divinum negent, et quod ipsi continue spirent ad altiora, et {2} quantum non obstat, {3}ad altissima, ita tandem ad thronum Dei, {4}ut evidenter patet ex illis qui in Verbo intelliguntur per Babelem, qui Domino omnem potestatem in caelis et in terris derogant, ac sibi arrogant; aperiunt enim caelum, et claudunt illud ex lubitu; quod (t)illi tales sint, constat {5} apud Esaiam,
Enunties hanc parabolam de rege Babelis, Infernus inferius commotus est propter te; quomodo occidisti de caelo, Lucifer, excisus es in terram, infirmatus es infra gentes: atque tu dixisti in corde tuo, Caelos ascendam, supra stellas Dei exaltabo thronum meum, et sedebo in monte conventus, ascendam supra excelsa nubis, similis fiam Altissimo; verumtamen ad infernum demissus es, xiv 4, 9, 12-15:
[3] quod etiam rex Babelis mandaverit, ut pro deo coleretur, constat apud Danielem vi; per `Babelem’ intelliguntur illi qui in externis sancti sunt sed in internis profani, ita illi qui sanctis Ecclesiae pro mediis utuntur ut ipsi colantur pro diis; quod etiam omnes illi faciunt qui per sancta Ecclesiae ut media ad dignitates supra alios et ad opulentiam supra alios, ut fines, affectant emergere. Cum talibus similiter se habet in altera vita; ibi etiam Divinum negant corde ac nefandis artibus allaborant se deos facere; ponunt se alte super montibus, et quendam {6}e medio eorum proclamant pro deo, et quoque adorant; sed cum in cultu illo profano sunt, aperit se mons in hiatum et {7}deglutiuntur, et sic dejiciuntur in internum; quod ita sit, aliquoties videre datum est.
@1 dixerit$
@2 i quoque$
@3 ascendunt, et tandem$
@4 d ut i prout$
@5 i etiam$
@6 in$
@7 deglutit eos$
@1 i tunc$
@2 eorum$
@3 sicut$
@4 dies et anni in terris$
@1 i et$
10415. `Et sedebat populus ad edendum et bibendum’: quod significet appropriationem eorum, constat ex significatione `edere et bibere’ quod sit appropriatio, `edere’ appropriatio mali et `bibere’ appropriatio falsi; quod `edere’ sit appropriatio boni, videatur n. 3168, 3513 fin., 3596, 3832, 9412, inde in opposito sensu est appropriatio mali, n. 4745, et quod `bibere’ sit appropriatio veri, et inde in opposito sensu appropriatio falsi, n. 3069, 3168, 3832, 8562, 9412.
10416. `Et surgebant ad ludendum’: quod significet festivitatem interiorum suorum inde, et consensum, constat ex significatione `ludere’ quod sit festivitas interiorum, ludus enim inde est, nam est activum corporis quod ex animi laetitia ut effectus prodit, et omnis festivitas et laetitia {1} est ex jucundis amorum in quibus homo est; quod etiam sit consensus qui significatur, est quia omne festivum interius in se habet consensum, nam si aliquid dissentit (c)et redarguit, perit festivum; festivum interius est in libero hominis, et omne liberum est ex amore, cui nihil contrariatur.
[2] Quoniam in Verbo interna describuntur per externa, ita quoque gaudia et laetitiae quae (d)in interioribus hominis, per ludos et choreas, ut (d)in sequentibus his locis: apud Jeremiam,
Aedificabitur urbs super cumulo suo, tunc exibit ex iis confessio, et vox ludentium, xxx 18,19:
apud eundem,
Denuo aedificabo te ut aedificata sis, virgo Israel; denuo adornabis tympana tua, et exibis in chorum ludentium: fiet anima eorum sicut hortus irriguus, neque addent dolere amplius; et laetabitur virgo in chorea, ac adolescentes et senes simul; convertam luctum eorum in gaudium, xxxi 4,12,13:
apud Sachariam,
Implebuntur plateae urbis pueris et puellis ludentibus in plateis ejus, viii 5:
apud Davidem,
Laudate nomen Jehovae tympano et chorea, Ps. cxlix (x)3; Ps.cl (x)4:
apud eundem,
Convertisti luctum meum in choream mihi, Ps. xxx 12 [A.V. 11]:
apud Jeremiam,
Cessavit gaudium cordis nostri, conversa est in luctum chorea nostra, Threni v 15.
[3] Quia `ludi et choreae’ significabant gaudia et laetitias interiorum quae ex amore, ideo {2}postquam Aegyptii in {3}mare Suph submersi sunt, Miriam cum mulieribus {4}exibat eum tympanis in choreas, Exod. xv (x)20: ac ideo David, cum arca deduceretur e domo Obed Edomi in urbem Davidis, tripudiabat et saltabat coram jehovah, 2 Sam. vi 12, 16.
[4] Quod interiora per exteriora in Verbo exponantur et describantur, constat ab his apud Davidem,
Fecisti mare magnum et latum spatiis, ibi naves eunt, Leviathan quem formasti ad ludendum in eo, Ps. civ 25, 26;
qui non scit quod sensus spiritualis sit in singulis Verbi, non aliter scit quam quod hic per `mare’ et per `naves’ intelligantur mare et naves, et per `Leviathanem’ balaenae quae ibi sunt, (c)ac per `ludere’ eorum cursus et consociationes; sed non in talibus consistit Verbum, quod quoad omnem iotam est Divinum; at cum pro illis intelliguntur spiritualia quae significantur, tunc fit Divinum; `mare’ in {5}sensu interno est congregatio verorum scientificorum, ita externum apud hominem et in Ecclesia, `naves’ sunt cognitiones et doctrinalia ex Verbo, `Leviathan’ est scientificum in communi, et `ludere’ est jucundum ex illis; quod `mare’ sit congregatio verorum scientificorum, videatur n. 28, 2850, 8184, 9340, quod `naves’ sint cognitiones et doctrinalia ex Verbo, n. 1977, 6385, et quod `Leviathan’ sit scientificum in communi, 7293, ita `ludere’ est jucundum et festivum ex illis, quod fit quando scientifica confirmant spiritualia ac consentiunt cum illis.
@1 i interiorum$
@2 post$
@3 mari$
@4 exibant$
@5 spirituali sensu est externus homo quoad scientifica, naves sunt scientifica, cognitiones, et doctrinalia ex Verbo, Leviathan est scientificum in communi, ac ludere jucundum eorum; quod mare sit externus homo quoad scientifica$
descende, quis corrupit se populis tuus, quem ascendere fecisti e terra Aegypti. Recesserunt subito a via quam praecepi illis, fecerunt sibi vitulum fusilis, et adoraverunt illum, et sacrificarunt illi, et dixerunt, Hi dii tui, Israel, qui ascendere fecerunt te e terra Aegypti. Et dixit Jehovah ad Moschen, Vidi populum hunc, et ecce populus durus cervice ille: Et tu, sine Mihi, et exardescat ira Mea in illos, et consumam illos, et faciam temet in gentem magnum. Et deprecatus est Moscheh facies Jehovae Dei sui, et dixit, Quare, Jehovah, exardescat ira Tua in populum Tuum, quem eduxisti e terra Aegypti, virtute magna et manu forti? Quare dicent Aegypti, dicendo, In malum eduxit illos ad occidendum illos in montibus, et ad consumendum illos a super faciebus terrae? revertere ab (x)excandescentia irae Tuae, et paeniteat Te super malum populo Tuo. Recordare Abrahami, Jischaki, et Israelis, servorum Tuorum, quibus jurasti in Te, et locutus es ad illis, Multiplicabo semen vestrum sicut stellas caelorum; et omnem terram hanc, quam dixi, Dabo semini vestro, et hereditabunt in saeculum. Et paenitebat Jehovam super malo quod dixit facere populo Suo. `Et locutus est Jehovah ad Moschen’ significat perceptionem et instructionem de gente Israelitica, qualis intus esset: `Vade, descende’ significat intuitionem in externum eorum: `quia corrupit se populus tuus’ significat quod prorsus se averterit a Divino: `quem ascendere fecisti e terra Aegypti’ significat quem credideras duxisse ad Divinum: `recesserunt subito a via quam praecepi illis’ significat quod removerint se a Divino Vero: `et fecerunt sibi vitulum fusilis’ significat cultum secundum jucundum amorum illius gentis: `et adoraverunt illum, et sacrificarunt illi’ significat quod colant id ut ipsum bonum ac ut ipsum verum: `et dixerunt, Hi dii tui, Israel’ significat quod colendum supra omnia: `qui ascendere fecerunt te e terra Aegypti’ significat quae duxerunt: `et dixit Jehovah ad Moschen’ significat instructionem adhuc: `Vidi populum’ significat praevisum: `et ecce populus durus cervice ille’ significat quod non recipiat influxum ex Domino: `et tu, sine Mihi’ significat quod non tam contumaciter insistendum sit: `et exardescat ira Mea in illos, et consumam illos’ significat quod sic se avertant ab internis, ita a Divinis, ut non possint non perire: `et faciam te in gentem magnam’ significat Verbum alibi quod bonum et praestans: `et deprecatus est Moscheh facies Jehovae’ significat Dominum ex misericordia recordatum esse: `et dixit, Quare, Jehovah, exardescat ira Tua’ significat aversionem illius gentis: `in populum, quem eduxisti e terra Aegypti’ significat elevationem usque ab illa: `virtute magna et manu forti’ significat ex Divina Potentia: `quare dicent Aegyptii, dicendo’ significat illos qui in meris externis sunt [de illis qui elevantur in interna]: `In malum eduxit illos ad occidendum illos in montibus’ significat quod perituri qui in bono: `ad consumendum illos a super faciebus terrae’ significat quod perituri qui ab Ecclesia: `revertere ab excandescentia irae Tuae’ significat sic aversionem ejus gentis non nocituram: `et paeniteat Te super populo Tuo’ significat misericordiam pro illis: `recordare Abrahami, Jischaki, et Israelis, servorum Tuorum’ significat propter caelum et Ecclesiam: `quibus jurasti in Te’ significat confirmationem a Divino: `et locutus es ad illos’ significat Praevidentiam ac Providentiam: `Multiplicabo semen vestrum sicut stellas caelorum’ significat bona et vera, ac cognitiones eorum: `et omnem terram hanc, quam dixi, Dabo semini vestro’ significat a quibus caelum et Ecclesia: `et hereditabunt in saeculum’ significat vitam aeternam: `et paenitebat Jehovam super malo quod dixit facere populo Suo’ significat misericordiam pro illis.’
@1 i esset$
[2] Caelum cum operatur apud hominem, quod fit cum internum apertum est, abducit illum ab amoribus {8}sui et mundi, et a falsis inde scaturientibus, nam cum internum elevatur, etiam externum elevatur, tenetur enim hoc tunc in simili intuitione, quia in subordinatione; at cum internum non elevari potest, quia clausum, tunc externum non spectat {9}alio quam ad se et ad mundum, amores enim sui et mundi regnant; hoc quoque dicitur spectare deorsum, quia {5} ad infernum, {10}ibi enim illi amores regnant; (c)ac homo qui in illis est, in consortio cum illis qui ibi, est, tametsi id nescit; {11}etiam quoad interiora sua, actualiter se avertit a Domino, vertit enim tergum ad Illum, ac faciem ad infernum; hoc videri in homine cum vivit in corpore, {12}nequit; sed quia cogitatio et voluntas ejus id faciunt, est spiritus ejus qui se sic vertit, nam spiritus est qui cogitat et {13} vult in homine; [3] quod ita sit manifeste apparet in altera vita, ibi spiritus se vertunt secundum amores suos; qui Dominum et proximum amant, illi continuo spectant ad Dominum, immo, quod mirum, Ipsum ante faciem habent in omni versura corporis eorum; in spirituali enim mundo non est plaga, sicut in naturali mundo, sed plaga ibi determinatur ab amore cujusvis qui vertit illum; at qui amant se et mundum super omnia, illi avertunt faciem a Domino ac vertunt se ad infernum, et ibi quisque ad illos qui in simili secum amore sunt, et hoc quoque in omni versura corporis eorum; inde constare potest quid sit avertere se a Divino, {14}tum quid proprie significatur {15}per `se avertere’ in Verbo, ut apud Esaiam,
Avertunt se retro confidentes sculptili, xlii 17:
apud Davidem,
[Non] avertit se retro cor, Ps. xliv 19 [A. V. 18]:
apud Jeremiam,
Multiplicatae sunt praevaricationes eorum, et validae factae aversiones eorum, v 6:
apud eundem,
Avertunt se, ut non revertantur; avertit se populus hic; Hierosolyma aversa perpetuat, renuunt reverti, viii 4, 5:
apud eundem,
Averterunt se, in profundum dimiserunt se ad habitandum, xlix 8;
et alibi pluries.
@1 i , remotio$
@2 tenetur spectare$
@3 et$
@4 ejus$
@5 i est$
@6 After est$
@7 ac$
@8 mundi et sui$
@9 aliunde$
@10 nam ibi$
@11 etiam hi quoad interiora sua, quae sunt amoris et fidei, actualiter se avertunt a Divino, vertunt enim tergum ad Dominum, et faciem ad infernum$
@12 non potest$
@13 i qui$
@14 et$
@15 in Verbo, ubi dicitur quod avertant (m)se a Jehovah, ac populus aversus, gens aversa(n)$
@1 After internum$
[2] Quod `via’ sit verum, est ex apparentia in mundo spirituali, ibi etiam {1}viae et semitae, ac in urbibus plateae et vici apparent; (c)ac spiritus non alio eunt quam ad illos cum quibus consociati sunt per amorem; inde est quod spiritus ibi ex via quam {2}vadunt noscantur quales sunt quoad verum, nam omne verum ducit ad suum amorem, {3}id enim verum dicitur quod confirmat id quod amatur; {4} inde est quod etiam via in (t)communi loquela humana sit verum, nam {5}loquela hominis hoc traxit, ut plura alia, ex (t)mundo spirituali; [3] inde nunc est quod in Verbo per `viam,’ `semitam,’ `tramitem,’ `orbitam,’ `plateam,’ et `vicum’ significentur vera {6}, et in opposito sensu falsa, ut patet ex his locis: apud Jeremiam,
State juxta vias, et videte; quaerite de viis saeculi quae (t)via sit optima, vi 16:
apud eundem,
Bonas reddite vias vestras, et opera vestra; ne confidite vobis super verbis mendacii, vii 3-5:
apud eundem,
Viam gentium ne discite, x 2:
apud eundem,
Dabo cuique juxta vias ejus, juxta fructum operum ejus, xvii 10:
apud eundem,
Impingere fecerunt eos in viis eorum, tramitibus saeculi, ut abirent semitas, viam non stratam, xviii 15:
apud eundem,
Dabo iis cor unum, et viam unam, xxxii 39:
apud Davidem,
Vias tuas, Jehovah, notas fac mihi, semitas Tuas doce me; deduc me in veritate Tua, Ps. xxv [4,] 5:
in Libro Judicum,
In diebus Jaelis cessarunt viae, et euntes semitas iverunt vias tortuosas, v 6:
apud Esaiam,
Recedite a via, declinare facite a semita; aures tuae audiant verbum a post te, Haec via, ite in ea, xxx 11, 21:
apud eundem,
Devastatae sunt semitae, cessavit transiens viam, xxxiii 8:
apud eundem,
Erit etiam ibi semita et via, quae via sanctitatis vocabitur; non transibit eam immundus, sed haec illis; ambulans via, et stulti non errabunt, xxxv 8:
apud eundem,
Vox clamantis in deserto, Parate viam Jehovae; complanate in solitudine semitam Deo nostro: cum quo deliberavit, ut doceret illum viam judicii, et viam intelligentiae ostenderet illi, xl 3, (x)14:
apud eundem,
Ad dicendum eis qui in tenebris, Revelamini, super viis pascent; ponam omnes montes Meos in viam; semitae Meae exaltabuntur, xlix 9,11:
apud eundem,
Viam pacis non noverunt, neque judicium in orbitis eorum; semitas suis perverterunt sibi; qui calcat eam non cognoscet pacem, lix [8,] 9:
apud eundem,
Parate viam populo, sternite, sternite semitam, dicite filiae Zionis, Ecce salus tua venit, lxii 10, 11:
apud eundem,
Dedi in mari viam, in aquis validis semitam; ponam in deserto viam, xliii, 16, 19:
apud Moschen,
Maledictus qui errare facit caecum in via, Deut. iii 18:
apud Matthaeum,
Ite ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias, xxii (x)9:
apud Johannem,
Jesus dixit, Ego sum via, veritas, et vita, xiv 6;
in his locis, et in pluribus aliis, per `viam’ significatur verum (c)et in opposito sensu falsum.
@1 semitae et viae$
@2 vadit, noscatur qualis est$
@3 hoc$
@4 i et$
@5 communis loquela$
@6 i doctrinae$
@1 ut$
@1 de$
@1 i, hoc est, Dominus,$
@2 i hoc$
[2] (s)Hic {1} paucis {2}explicabitur quid intelligitur per esse in externis absque interno, quod dicitur de {3}gente illa: quisque homo habet internum et externum, internum enim est cogitatio ejus et voluntas ejus, et externum est loquela ejus et actio ejus; sed internum apud bonos valde differt ab interno apud malos; est enim unicuique internum, quod vocatur internus homo, et externum, quod vocatur externus homo; internus homo est ad imaginem caeli formatus, externus autem ad imaginem mundi, n.9279; {4}apud illos qui in bono amoris sunt et veris fidei, internus homo apertus est, et per illum sunt in caelo; at apud illos qui in malis sunt et inde falsis, internus ille homo clausus est, et per externum modo in mundo sunt; hi sunt, de quibus dicitur quod in externis sint absque interno; [3] habent quidem hi quoque interiora, sed interiora apud eos sunt interiora externi eorum hominis, qui est in mundo, sed non interiora interni hominis, qui est in caelo; illa interiora, nempe quae sunt externi hominis, clauso interno, sunt mala, immo foeda, nam cogitant {5}modo de mundo, deque semet, et volunt {6}solum illa quae mundi sunt et quae sui, et prorsus nihil cogitant de caelo et de Domino, immo nec volunt illa; inde constare potest quid intelligitur per esse in externis absque interno; quia talis erat gens Israelitica, ideo cum illa in sancto externo erat, clausa erant interiora eorum, quia ea foeda et spurca, plena nempe amore sui et mundi, ita contemptu aliorum prae se, odio contra omnes qui sibi peccarunt, saevitia in illos, et crudelitate, avaritia, rapina, et similibus aliis; quod {7}gens illa talis fuerit, constat manifeste ex Cantico Moschis, Deut. xxxii 15-43, ubi ex mandato Jehovae describitur; et quoque {8}ubivis apud Jeremiam; et {9}denique ab Ipso Domino apud Evangelistas.(s)
@1 i etiam$
@2 dicetur$
@3 illo populo$
@4 qui in coelo sunt, hoc est, qui in bono amoris et veris fidei, apud illos internus ille homo apertus est, at qui in malis sunt et inde in falsis, apud illos internus ille homo clausus est; hi apud quos internus homo clausus est, sunt qui in externis sunt absque interno: interiora enim apud eos sunt interiora externi hominis, qui est in mundo, et$
@5 solum$
@6 modo$
@7 tales fuerint$
@8 in Propheticis Jeremiae$
@9 quoque a$
@1 talis fuerat, ut potuisset$
@2 ardor ille$
@3 aliquid$
@4 i quoniam id recipere non possunt$
@5 quae causa$
@6 After contumaciter$
@1 quod Jehovah$
@2 i in Verbo$
@3 After Misericordia,$
@4 est enim$
@5 vadunt$
@6 etiam$
@7 hominis$
@8 apud hominem$
[2] Cum his ita se habet: filii Israelis recepti sunt quia apud illos conscribi potuit Verbum, cujus sensus externus seu litterae consistit ex meris externis quibus interna correspondent; talia {1}fuerunt omnia repraesentativa quae erant apud gentem Israeliticam; et quia gens illa taliter in externis erat, ideo potuit Verbum apud illam conscribi; inde patet,{2} cum per Moschen {3}intelligitur Verbum et cum dicitur de gente Israelitica, quod {4}consumeretur seu periret, quod tunc per quod faceret Jehovah Moschen in gentem magnam, {5}significetur quod Verbum alibi conscriberetur quod bonum et praestans.
[3] Quod Ne sensus horum verborum sit, non apparet in littera, sed usque ex eo sciri potest quod nomina personarum non intrent caelum, sed quod vertantur ibi in res quas significant, sicut cum (x)nominantur Abraham, (x)Jischak, Jacob, Moscheh, Aharon, David, et alii, tunc prorsus nescitur ibi, quod personae illae ab homine intelligantur, evanescunt statim ibi, ac induunt sensum spiritualem, qui sensus est rerum quas personae illae significant; inde patet qualis est sensus horum verborum {6}in caelo de Moscheh, quod futurus `in gentem magnam.’
@1 erant repraesentativa omnia$
@2 i quod$
@3 repraesentatur$
@4 consumerentur seu perirent$
@5 intelligatur$
@6 de Mosche quod futurus in gentem magnam, in coelo, cum per illum ibi intelligitur Verbum.$
@1 i, quod est recordari$
@2 Dominus sit Jehovah$
[2] Sciendum est quod Ecclesia non sit Ecclesia a cultu externo: sed a cultu interno, cultus enim externus est corporis, at internus est animae; inde cultus externus absque interno est modo gestus {4}, ita cultus absque vita a Divino; homo Ecclesiae per interiora cultus communicat cum caelis, quibus {5}externum inservit pro plano super {6}quo interiora {7}subsistunt sicut domus super suo fundamento; et cum ita {8}subsistit, completum est, et firmum, ac totus homo a Divino regitur.
[3] Talis fuerat homo Ecclesiae antiquae, quae etiam Ecclesia repraesentativa fuit, quapropter illa Ecclesia accepta fuit Domino, ut constat a pluribus locis in Verbo, describitur in Cantico Moschis, Deut. xxxii 3-15; sed talis Ecclesia apud gentem Israeliticam et Judaicam institui non potuit, ex causa, de qua supra, quod interiora eorum essent foeda, ita prorsus contra bonum amoris caelestis et bonum fidei, quae sunt interiora cultus; ideo, cum tam contumaciter institerunt, quod illi venirent in terram Canaan, quod idem erat cum repraesentare Ecclesiam, provisum est a Domino quod usque per cultum eorum mere externum communicatio cum caelo daretur, nam finis omnis cultus est communicatio cum caelo, ac per id conjunctio Domini cum homine. Haec sunt de quibus nunc in sensu interno agitur.
@1 qui IT$
@2 Before Ecclesiae$
@3 internis esset$
@4 i ad imitamen$
@5 exteriora inserviunt$
@6 his enim$
@7 subsistant IT$
@8 est$
10437. `Quare dicent Aegyptii, dicendo’: quod significet illos qui in meris externis sunt inde illis qui elevantur in interna, (n) constat ex repraesentatione `Aegyptiorum’ quod sint qui in meris externis sunt, et ex significatione `dicere, dicendo’ quod sit de illis qui elevantur in interna, nam de his in nunc sequentibus in sensu interno agitur; quod per `Aegyptios’ {1}repraesententur illi qui in meris externis (x)sunt, {2}est quia Aegyptii antiquis temporibus inter illos fuerunt apud quos etiam Ecclesia repraesentativa fuit; haec enim Ecclesia per {3}plures regiones Asiae extensa fuit, et eo tempore erant Aegyptii prae reliquis in scientia correspondentiarum et repraesentationum, quae illius Ecclesiae, sciverunt enim interna quae externa repraesentabant et inde significabant; sed temporis tractu similiter cum illis factum est, prout cum aliis apud quos Ecclesia, quod ab internis hominibus fiant externi, et tandem ut non curent interna, ponendo omnem cultum in externis; [3] cum ita quoque factum est cum Aegyptiis, tunc scientia correspondentiarum et {4}repraesentationum, in qua prae reliquis in Asia fuerunt, versa fuit in magiam, quod fit cum interna cultus, quae sunt amoris et fidei, obliterantur, permanente usque cultu externo repraesentativo, {5}simul cum cognitione interiorum quae repraesentantur; quia tales facti sunt Aegyptii, ideo per illos in Verbo significatur scientia talium et quoque externum seu naturale, et quia hoc absque interno est vel magicum vel (x)idololatricum, {6}quod utrumque est infernale, ideo per `Aegyptum’ etiam significatur {7}infernum; inde patet unde est quod per `quare dicent Aegyptii’ significentur qui in meris externis sunt; [3] quod in Aegypto etiam Ecclesia repraesentativa fuerit, videatur n. 7097, 7296, 9391, quod {8}`Aegyptus’ sit scientia talium in utroque sensu, n. 1164, 1165, 1186, 1462, 2588, 4749, 4964, 4966, 5700, 5702, 6004, 6015, 6125, 6651, (x)6673, 6679, 6683, 6750, 7926, quod `Aegyptus’ sit naturale seu externum, n. 4967, 5079, 5080, 5095, (x)5160, 5276, 5278, (x)5280, 5288, 5301, 5799, 6004, 6015, 6147, 6252, 7353, 7355, 7648, et quod `Aegyptus’ sit infernum, n. 7039, 7097, (x)7107, 7110, 7126, 7142, 7220, 7228, 7240, 7278, 7307, 7317, 8049, 8132, 8135, 8138, 8146, 8148, 8866, 9197.
@1 significentur$
@2 Aegyptii enim$
@3 multum$
@4 repraesentativorum$
@5 et$
@6 per illos$
@7 infernale$
@8 i inde$
[3] Quod `montes’ significent caelum, ubi bonum amoris caelestis, patet a pluribus locis in Verbo, ut ab his sequentibus: apud Esaiam,
In posteritate dierum erit mons Jehovae in caput montium, et elatus prae collibus, ii 2; Mich. iv 1:
apud Davidem,
Ferent montes pacem, et colles in justitia, Ps. (x)lxxii 3:
apud eundem,
Laudate Jehovam, montes et omnes colles, Ps. cxlviii (x)7, 9:
apud eundem,
Mons Dei mons Baschanis, mons collium mons Baschanis; quare subsilitis montes, colles montium? desiderat Deus inhabitare illum, etiam Jehovah habitabit in perpetuum, Ps. lxviii 16, 17 [A.V.15, 16]:
apud Moschen,
De primitiis montium orientis, et de pretiosis collium {5}saeculi, veniant capiti Josephi, Deut. xxxiii 15, 16;
praeter aliis in locis, videatur n. 795, 6435, 8327, 8658, 8758, 9422, 9434. Inde est quod Dominus descenderit super montem Sinai, et inde est quod urbs Davidis aedificata fuerit super monte, et quod ille mons, qui mons {6}Zion vocabatur, (x)significet intimum {7}caelum; et quoque inde est quod antiqui super montibus et collibus sanctum cultus habuerint, n. 2722.
@1 coelis$
@2 supra$
@3 ac$
@4 bono$
@5 aeternitatis$
@6 Zionis$
@7 coeli$
@1 illa$
2@ i sit$
10441. `Et paeniteat Te super populo Tuo’: quod significet misericordiam pro illis, constat ex significatione `paenitere’ cum de Jehovah, quod sit misereri; quod `paenitere’ sit misereri, est quia Jehovam nusquam paenitet, praevidet enim et providet omnia ab aeterno; paenitentia modo cadit in illum qui non scit futurum, et qui tunc animadvertit se erravisse cum contingit; usque ita dicitur in Verbo de Jehovah, quia sensus litterae est ex talibus quae apparent apud hominem, nam est pro simplicissimis et pro infantibus, qui primum non ultra vadunt; hi et illi quoque sunt in maxime externis a quibus incohant, et in quae postea desinunt interiora eorum; quamobrem Verbum in littera aliter intelligendum est ab illis qui sapientiores facti sunt; [2] se habet Verbum similiter ac homo: interiora ejus desinunt in carnem et ossa, {2}haec continent illa quae nisi {3} baseos seu fulcri loco essent, homo non subsisteret, nam non haberet ultimum in {4}quod interiora desinerent et super quo quiescerent; similiter se habet cum Verbo: ibi ultimum erit in quod desinent interiora, ultimum illud est sensus litterae, ac interiora sunt caelestia, quae sunt sensus interni; inde nunc patet cur ex apparentia apud hominem dicatur quod Jehovam paeniteat, cum tamen Ipsum non paeniteat; [3] {5}quod paenitere dicatur de Jehovah, constat ex pluribus locis in Verbo, ut ex sequentibus his: apud Jeremiam,
Si fecerit malum in oculis Meis, ut non oboediat voci, paenitebit Me super bono quo dixeram benefacturum illi, xviii 10:
apud eundem,
Forte audiant, et revertantur vir a via sua prava, et paeniteat Me mali quod Ego cogitans facere illis ob malitiam operum illorum, xxvi 3:
apud Ezechielem,
Cum consummatur ira Mea, et excandescentiam Meam quiescere facio in iis, paenitebit Me, v 13:
apud Amos,
Paenituit Jehovam, et non fiet, dixit, vii 3, 6:
(m)apud Moschen,
Judicabit Jehovah populum Suum, et super servis Suis paenitebit Ipsum, Deut. xxxii 36:(n)
apud Jonam,
Dixit rex {6}Ninives, Quis scit revertatur, et paenitentia ducatur Deus, ut revertatur ab ardore irae Suae, nec pereamus: ac reversi sunt a via mala sua, ideo paenituit Deum super malo quod dixerat {7}facturus illis, ut non faceret illud, iii 9, 10:
in Libro Geneseos,
Paenituit Jehovam quod fecerit hominem in terra, et doluit Ipsi ad cor Ipsius, vi 6:
in Libro Primo Samuelis,
Paenituit Me quod regem feci Schaulem, quia avertit se a post Me, xv 11, 35;
[4] in his locis dicitur paenituisse Jehovam, cum tamen non Ipsum paenitere potest, quoniam omnia scit priusquam facit; ex quibus patet quod per `paenitere’ significetur Misericordia; quod Jehovam nusquam paeniteat, constat etiam ex Verbo, ut apud Moschen,
Non vir Jehovah ut mentiatur, aut filius hominis ut paeniteat ipsum; num Ille dixerit, et non fecerit, aut locutus fuerit, et non stabiliverit illud? Num. xxiii 19:
et in Libro I Samuelis,
Invictus Israelis non mentitur, neque ipsum paenitet, quia homo ille ut Ipsum paeniteat, xv 29.
Quod `paenitere’ cum de Jehovah, sit Misericordia, apud Joelem,Jehovah gratiosus et misericors, longanimis, et magnus miseratione, et Quem paenitere solet mali, ii 13:
et apud Jonam,
Deus gratiosus et misericors, longanimis, et magnus benignitate, et Quem paenitet super malo, iv 2.
@1 i Verbi$
@2 quae$
@3 i ita$
@4 quo$
@5 quod ita dicatur constat ex his$
@6 Ninivitorum$
@7 facturum$
Dico vobis quod multi ab oriente et occidente venient, et accumbent cum Abrahamo, {3} Isaaco, et Jacobo in regno caelorum, viii 11;
ibi `accumbere cum illis’ est esse in caelo ubi Dominus; et quoque ex eo quod nomina non intrent caelum sed caelestia et Divina quae significantur per illa, n. 10,216, 10,282.
@1 repraesentatione$
@2 i manifeste$
@3 i et$
@1 Domino$
@1 coelestes et spirituales$
@2 imprimis per nomina Abrahami, Ischaki et Israelis, ideo per semen eorum non intelliguntur posteri eorum, sed talia quae derivantur ex illis rebus, quae significantur, hic itaque bona et vera, quae in coelo et in Ecclesia, nam quod per Abrahamum Jischakum et Israelem coelum et Ecclesia significentur supra n. 10, 443 ostensum est$
@3 i etiam$
@1 terra$
@1 See p. ix preliminary note 2.
significat prorsus ex amore sui et mundi: et commoluit usque ad pollinem, falsum inde: et sparsit super facies aquarum, significat commixtum veris quae sic prophanata: et bibere fecit filios Israelis, significat conjuncta et appropriata illi genti.$
@1 dimissum AI$
@1 et$
@2 i , cum descendabat$
@3 ejus$
[2] Quia hic dicitur conjunctio Domini cum humano genere, seu caeli cum mundo, per Verbum, dicendum est quomodo cum hoc se habet: qui non sciunt quale Verbum est, illi nequaquam credere possunt quod per id sit conjunctio Domini cum humano genere, ac caeli cum {1}mundo; ac minus adhuc illi qui Verbum contemnunt, aut nihili faciunt; sed sciant quod caeli subsistant per Divinum Verum, et quod absque illo non caeli forent, et quod humanum genus subsistat per caelum; nam nisi hoc influeret apud hominem, homo {2}non hilum potuisset cogitare, ita nec aliquid rationaliter velle; ut itaque subsistat caelum, et ex conjunctione cum illo humanum genus, provisum est a Domino Verbum, in quo est Divinum Verum pro angelis et pro hominibus; tale enim est Verbum in sensu suo spirituali et caelesti, ut inibi sit ipsa sapientia angelica, in tam supereminenti gradu ut vix cogitari possit ab homine aliquid quoad quale eminentiae ejus, tametsi in littera per quam simplex et rude appareat; [3] inde patet quod caelum in sapientia sua sit ex Verbo cum id legitur ab homine, et simul tunc homo in conjunctione cum caelo; ob hunc finem datum est homini tale Verbum; inde sequitur, si hoc medium conjunctionis non in mundo {3}esset, quod periret conjunctio cum caelo, et cum conjunctione omne bonum voluntatis et verum intellectus apud hominem, et cum his ipsum illud (d)humanum, quod consociat hominem cum homine; inde malum et falsum occuparent omnia, ex quibus societas una post alteram interiret; foret enim sicut cum homo vadit in caligine, (c)ac ubivis impingit, (c)et foret sicut cum caput {4}delirat, unde corpus fertur dementer et (x)insane usque in sui perniciem, (c)ac foret sicut cum languet cor, unde viscera et membra desistunt agere suos usus, usque dum emoritur totum; [4] talis foret status hominis nisi caelum ei conjunctum esset, ac caelum ei non conjunctum esset si non foret Verbum, aut nisi Divinum Verum communicaretur {5} immediate per angelos, ut antiquis temporibus; cum dicitur caelum, intelligitur etiam Divinum, nam Divinum Domini facit caelum; ita conjungi cum caelo est conjungi cum Domino, ac disjungi a caelo est disjungi a Domino, ac disjungi a Domino est perire; omnis enim dispositio in bonum, quae vocatur Providentia, inde est qua remota ruunt omnia in malum, et sic in devastationem. Ex his constare potest cui usui est Verbum; sed quod Verbum talis ac tanti usus sit, pauci credituri sunt.
@1 homine$
@2 ne$
@3 foret$
@4 insanit$
@5 i homini$
[2] Quod `tabulae’ hic significent externum Verbi, est quia distinguuntur illae hic a scriptura, quae est internum ejus; cum autem non distinguuntur a scriptura, tunc per illas significatur {2} Verbi internum et externum simul, ita Verbum in toto complexu, ut supra n. 10,452; quod hic distinguantur, est quia tabulae fractae sunt, et usque eadem {3}verba postea aliis tabulis quae a Mosche dolatae sunt, a Jehovah {4}inscribebantur. Externum Verbi est sensus litterae ejus, internum ejus est sensus internus ejus; ille sensus, nempe sensus litterae, significatur per `tabulas,’ quia ille sensus est sicut tabula, seu sicut planum, cui sensus internus inscriptus est.
[3] Quod tabulae, quae opus Dei, a Mosche cum vidit vitulum et choreas, fractae fuerint, et quod ex mandato Jehovae, aliae tabulae a Mosche dolatae sint, ac iis inscripta {5}dein eadem verba, et sic quod tabulae non amplius essent opus Dei sed opus Moschis, at scriptura usque scriptura Dei, involvit arcanum quod adhuc ignotum est; arcanum est quod sensus litterae Verbi alius fuisset si Verbum apud alium populum conscriptum fuisset, aut si hic populus non talis fuisset, sensus enim litterae Verbi agit de illo populo, {6}quia Verbum apud illum conscriptum est, ut patet tam ab historicis quam a propheticis Verbi, et populus ille in malo fuit, quia corde idololatricus, et tamen ut sensus internus (c)et externus congruerent, laudandus erat is populus, et vocandus populus Dei, gens sancta, peculium; inde simplices, qui erudirentur per sensum externum Verbi, credituri essent quod gens illa illis {7}fuerit, sicut etiam ipsa illa gens credit, et quoque plerique ex orbe Christiano hodie; (m) (c)ac praeterea plura ob duritiem cordis eorum illis permissa fuerunt, quae exstant in sensu externo Verbi, et faciunt illum, ut quae Matth. xix 8, {8}et quoque alia quae hic (x)praetereuntur; [4](n) cum itaque sensus litterae Verbi propter illum populum talis factus est, ideo tabulae illae quae fuerunt opus Dei, fractae sunt, et aliae, ex mandato Jehovae, a Mosche dolatae sunt; sed quia usque idem sanctum Divinum intus inerat, ideo eadem verba quae fuerunt in prioribus, a Jehovah illis {9}inscripta sunt, ut patet ex his apud Moschen,
Dixit (x)Jehovah ad Moschen, Dola tibi duas tabulas lapidum sicut priores, {10}et scribam super tabulis verba quae fuerunt super tabulis prioribus quas fregisti: et scripsit Jehovah super tabulis illis verba foederis, decem verba, Exod. xxxiv 1, 4, 28:
et alibi,
In tempore illo dixit Jehovah ad me, Dola tibi duas tabulas lapidum sicut priores, et scribam super tabulis verba quae fuerunt super tabulis prioribus quas fregisti; et scripsit Jehovah super tabulis juxta scripturam priorem, decem verba; post dedit eas Jehovah mihi, Deut. x 1-4.
[5] Quod Jehovah non agnoverit illum populum pro Suo populo, tametsi ita ob concordantiam sensus interni cum externo, dictus fuerit, {11}sed pro populo Moschis, constat in hoc capite,
Corrupit se populus tuus, quem ascendere fecisti e terra Aegypti; vade, duc populum, ad quod dixi tibi, vers. 7, 34:
et porro,
Et locutus est Jehovah ad Moschen, Ascende tu et populus quem ascendere fecisti e terra Aegypti, in terram quam juravi Abrahamo, Jischako, et Jacobo, et mittam ante te angelum, quoniam non ascendam in medio tui, eo quod populus durus cervice ille, Exod. xxxiii 1-3.
[6]Simile significatur per quod Moscheh positus fuerit in foramine petrae, et non licuerit ei videre facies Jehovae, sed modo posteriora, Exod. xxxiii 22, 23: simile etiam per quod Moscheh, cum radiabat cutis faciei ejus, daret super faciem velum cum loqueretur cum filiis Israelis, Exod. xxxiv 30-35. Qualis futurus esset populus ille, {12}a Jehovah praedicitur Abramo, cum {13} vellet quod semen ejus hereditaret terram Canaanem; ibi dicitur,
Postquam partitus Abram vitulam (m)triennem, capram triennem, et arietem triennem in medium, quae essent pro ineundo foedere, quod tunc sopor ceciderit super Abramum, et ecce terror tenebrarum magnarum cadens super illum; et cum occidit sol, caligo facta, et ecce fumus fumi, et fax ignis {14}transibat inter segmenta illa, Gen. xv 8, 9, 12, 17.(n)
@1 ex significatione scripturae Dei, quod sit a Divino, ita Divinum Verum; et ex significatione excisa super tabulis, quod sit quod in externo$
@2 i tam$
@3 scriptura$
@4 incidebatur$
@5 sunt$
@6 apud quem Verbum conscriptum fuit$
@7 fuisset$
@8 ut$
@9 incisa$
@10 ut IT$
@11 constat ex eo, quod Jehovah vocat illum populum Moschis, et dicat quod ille introducturus esset illum in terram, ut in hoc Capite, Loquutus est Jehovah ad Moschen$
@12 After Abramo$
@13 i ille$
@14 transivit$
@1 esset$
@2 i , de qua sequitur$
@3 erat to appercipiens in line 9 comes at the end of in A and is preceded by: quod dicatur de Joschua, est quia per illum repraesentatur Verum Verbi ministrans,$
@4 fuit$
@5 repraesentatur$
@6 seu qualia essent interiora illius gentis$
@7 loquela AI$
@8 clamor$
@9 i exultans et$
@10 i gemens et$
@11 percipiatur$
@12 sua$
[2]Quod {1}haec per `vocem belli in castris’ {2}significentur, est quia agitur nunc in sensu interno de interioribus gentis Israeliticae, {3}cujus interiora contra vera et bona Ecclesiae et caeli erant, ita prorsus ut {4}rejiceret illa; interiora enim {5}istius gentis occupata erant ab amoribus sui et mundi, et ubi illi regnant, ibi continue oppugnantur vera et bona Ecclesiae, utcumque externa in cultu {6}sancta appareant esse; sanctum {7}cultus apud illos est medium, (c)et eminentia (c)ac opulentia sunt fines{8}; ita illa quae caeli et Ecclesiae sunt, media sunt, et ea quae mundi et sui, fines sunt, ac finis propter quem apud hominem imperat, et medium servit; inde sequitur quod caelum apud tales serviat ac mundus imperet; proinde quod mundus sit supremo loco, ita loco capitis, (c)ac caelum inferiore loco, ita loco pedis; quapropter si caelum non favet amoribus {9}illorum, tunc dejicitur id infra pedes, ac calcatur et proculcatur {10}; tale inversum est apud illos apud quos amores sui et mundi regnant; inde quoque est quod tales inspecti ab angelis appareant inversi capite deorsum et pedibus sursum.
[3] Quod `bellum’ sit pugna veri cum falso, ac in opposito sensu falsi contra verum, est quia `bellum’ in spirituali sensu non aliud est; tales pugnae etiam per `bella’ in historicis Verbi in sensu interno significantur, etiam per `bella’ in propheticis, ut constare potest (c)a locis e Verbo allatis n.1664, 8273. Qui non scit quod per `bella’ in Verbo significentur bella in spirituali sensu, non scire potest quid involvunt illa quae de `bellis’ memorantur apud Danielem vii, viii, xi, quaeque in Apocalypsi passim, et quae apud Evangelistas, ubi de ultimis Ecclesiae temporibus agitur Matth. xxiv 5-7; Marc. xi,i 7, 8; (c)et alibi. Inde (d)quoque est quod omnia instrumenta belli, sicut gladii, hastae, scuta, arcus, sagittae, et plura, significent talia quae sunt pugnae spiritualis; de quibus passim in explicationibus.
@1 hoc$
@2 significetur$
@3 quorum$
@4 rejicerent$
@5 eorum$
@6 quasi sancto sint$
@7 i enim$
@8 propter quem$
@9 ejus$
@10 i , et sic rejicitur$
@1 victoriae, et non rei perditae$
@2 agere$
@3 i et$
@1 affectionem IT$
Misi in vos pestem in via Aegypti, occidi gladio juvenes vestros, cum captivitate equorum vestrorum, adeo ut ascendere fecerim fetorem castrorum vestrorum etiam in nasum vestrum, iv 10;
{4}agitur ibi de vastatione veri, quo vastato `castra’ significant infernum; quod de vastatione veri agatur, patet a singulis ibi in sensu interno spectatis, `pestis’ enim est vastatio, n. 7102, 7505, {5}`via’ est verum, (c)ac in opposito sensu falsum, {6} n. 10,422, {7}`Aegyptus’ est externum et quoque infernum, in locis citatis n. 10,437, {8}`gladius’ est falsum pugnans contra vera, n. 2799, 4499, 6353, 7102, 8294, {9}`juvenes’ sunt vera Ecclesiae, n. 7668, {10}`occidi’ est spiritualiter perire, n. 6767, 8902, {11}`captivitas’ est privatio veri, n. 7990, {12}`equi’ sunt intellectuale quod illustratur, n. 2760-2762, 3217, 5321, 6125, 6534, {13}`fetor’ est abominabile quod ex inferno exhalat, n. 7161; inde patet quod `castra’ in eo sensu sint infernum. Infernum etiam significatur per castra hostium qui contra Hierosolymam, et in genere qui contra filios Israelis, in historicis Verbi.
@1 repraesentativa$
@2 vertuntur$
@3 i eorum$
@4 via Aegypti ibi est falsum quod ab inferno; juvenes qui occisi gladio sunt vera Ecclesiae; et equi sunt intellectus veri, et castra ex quibus foetor, est infernum ex quo foeda$
@5 quod via sit$
@6 i videatur$
@7 quod Aegyptus$
@8 quod gladius sit$
@9 quod juvenes sint$
@10 quod occidi sit$
@11 quod captivitas sit vastatio et$
@12 quod equi sint$
@13 quod foetor sit$
@1 in cultu erant$
@2 infernalis, patet$
@3 praecedunt$
@1 inscripta$
@2 quod sit immutare et alium facere, de qua sequitur; et ex significatione montis Sinai, quod sit coelum e quo Divinum Verum, de qua n. 9420; ita sub monte est sub coelo illo, seu sub Divino illo Vero; dicitur sub monte, quoniam sensus Verbi externus, seu sensus literae ejus, de quo hic agitur, est sub Divino Vero, quod in coelo, nam sensus literae est infimum ejus, et planum ejus, Divinum enim Verum quod in coelo in id desinit, et super eo subsistit et requiescit. Quod per projicere e manu et frangere tabulas, significetur immutare sensum externum seu sensum literae Verbi propter gentem Israeliticam, constare potest ex illis quae supra n. 10,453, explicata sunt$
@1 comburere$
Peccatum vestrum quod fecistis, vitulum sumpsi, et combussi eum igne, et contudi eum molendo probe, usque dum attenuatus est in {2}pulverem, et {3}pulverem ejus projeci in rivum descendentem e monte, Deut. ix 21.
@1 inde$
@2 i erant, quae$
@3 pollinem$
@1 See p. ix preliminary note 2.
21. Et dixit Moscheh ad Aharonem, significat perceptionem ex interno Verbi de externo tali: quid fecit tibi populus hic, quod adduxeris super illum peccatum tam malum, significat unde hoc quod ita se averterit a Divino.
22. Et dixit Aharon, significat responsum: ne ardescat Ira Domini [domini intended mei, significat ne ideo se avertat internum: tu nosti populum quod in malo ille, significat quod gens illa in externo separato ab interno sit.
23. Et dixerunt mihi, significat exhortationem: fac nobis deos qui eant ante nos, significat falsum doctrinae et cultus, ita idololatrica, n. 10,399: quia hic Moscheh ille vir, qui ascendere fecit nos e terra Aegypti, non scimus quid sit ei, significat quod prorsus ignotum quid Divinum Verum de Verbo aliud, quod ducit et elevat hominem.
24. Et dixi illis, cui aurum avellite, significat extractionem ex sensu literae: et dederunt mihi, significat cupidinem et complacentiam: et projeci illud in ignem, significat ex amoribus illius gentis: et exivit vitulus, significat tale religiosum.
25. Et vidit Moschen populum quod dissolutus ille, significat cognitionem quod gens illa prorsus in externo separato ab interno esset: quia dissolutum illum fecit Aharon, significat a capite ad calcem, ita totum: ad annihilationem insurgentibus illorum, significat sic absque omni potentia resistendi malis quae ab inferno.$
@2 quod IT$
@1 nam ab interno$
@2 i adhuc$
@3 et quidam$
@1 ejus$
@2 et$
@1 et$
@2 d cum i tunc$
@3 percipi$
@1 Ne ardescat ira Domini [domini intended] mei$
@2 ardescere$
@3 i , quia dicitur ne ardescat illi ira$
@4 Dominus [dominus intended] meus$
@5 coelum$
@1 talium$
@2 sit$
@3 enim$
@4 et$
@1 externo separato$
@2 i quoque$
@1 consulere illos amores, et ex illis ac secundum illos extrahere$
@2 ex illis et secundum illos amores$
@1 i etiam$
@2 i a$
@3 vero$
Jehovah, quantum multiplicati sunt hostes mei! multi insurgentes contra me, dicentes de anima mea, Non salus illi in Deo, Ps. iii [2,] 3 [A.V. 1, 2]:
apud eundem,
Mirabilem fac misericordiam Tuam, Salvator confidentium ab insurgentibus contra me, per dextram Tuam: custodi me pro impiis qui vastant me, hostibus meis qui contra animam meam circumdant me, Ps. xvii 7-9:
apud eundem,
Ne tradas me in desiderium hostium meorum, quia surrexerunt contra me testes mendacii, et qui efflat violentiam; ne crederem videre bonum in terra vitae, Ps. xxvii 12, 13:
apud eundem,
Deus, praecipe salutes Jacobi; per Te hostes nostros feriemus, in nomine Tuo conculcabimus insurgentes contra nos, Ps. xliv 5, 6 [A.V. 4, 5]:
apud eundem,
Alieni surrexerunt contra me, et violenti quaesiverunt animam meam; non posuerunt Deum ante se; Dominus inter sustentantes animam meam, Ps. liv 5, 6 [A.V. 3, 4]:
apud eundem,
Libera me ab hostibus meis, Deus mi, ab insurgentibus contra me exalta me; libera me ab operatoribus iniquitatis; ecce insidiantur animae meae, Ps. lix 2-4 [A.V. 1-3];
in his et pluribus aliis locis per `hostes’ et `insurgentes’ significantur mala et falsa quae ab inferno; dicuntur `insurgentes’ quia mala et falsa insurgunt contra bona et vera, non autem vicissim.
[2] Quod illis (x)qui in externis separatis ab interno nihil potentiae sit resistendi malis et falsis quae ab inferno, est quia omnis potentia resistendi illis est a Divino, quare illis qui separati sunt ab interno, qui etiam separati sunt a Divino, nulla potentia est; inde feruntur a malis et falsis, quocumque aufert illos infernum, sicut floccus {1}aut palea a vento, ut manifeste patet (c)a malis qui e mundo in alteram vitam veniunt; hoc quoque repraesentatum {2}est per illam gentem, quod hostes suos vicerint, quamdiu {3} manserunt in cultu qui (x)illis mandatus erat {4}, at {5} quod toties victi fuerint, cum a cultu illo recesserunt, ita quoties in malo fuerunt, secundum haec apud Moschen,
Si statuta Mea reprobaveritis, persequetur suos sonus folii impulsi, et fugietis {6} fugam gladii, et cadetis {7} sine persequente; impingent vir in fratre suo quasi coram gladio, cum non persequens, Lev. xxvi 15, 36, 37:
et alibi,
Persequetur unus mille, et duo myriadem, quia Petra eorum vendidit eos, et Jehovah conclusit illos, Deut. xxxii 30.
(o)Ex his patet quid significatur esse `ad annihilationem insurgentibus.’
@1 et IT$
@2 fuit$
@3 quoties$
@4 est$
@5 et IT$
@6 fugient$
@7 cadent$
@1 See p. ix preliminary note 2.
26. Et stetit Moscheh in porta castrorum, significat prope ad externum quod religiosi illius: et dixit, quis Jehovae ad me, significat qui non separat Divinum internum ab externo: et congregati sunt ad illum omnes filii Levi, significat qui in veris ex bono.
27. Et dixit ad illos, significat exhortationem: ita dixit Jehovah Deus Israelis, significat a Domino: ponite quisque gladium suum super femur suum, significat Divinum Verum ex bono pugnans contra falsum mali: transite et redite a porta ad portam in castris, significat apud totam illam gentem quae in solis externis ex jucundo amoris sui et mundi: et occidite vir fratrem suum, et vir socium suum, et vir propinquum suum, significat occlusionem plenariam interni, quoad bonum et quoad verum, et quae affinia, ne intret in alia vita et prophanetur.
28. Et fecerunt filii Levi secundum Verbum Moschis, significat effectum ab illis qui in veris ex bono: et cecidit ex populo in die illo ad tria millia, significat occlusionem et sic remotionem plenariam.
29. Et dixit Moscheh, significat perceptionem: implete manum vestram hodie Jehovae, significat copiam recipiendi Divinum Verum usque inde: quia vir in filium suum et in fratrem suum, significat communicationem veri et boni inde: et ad dandum super os hodie benedictionem, significat sic in conjunctione cum Domino.$
[2] Quid apertura inferni, quae significatur per `portam castrorum horum,’ paucis dicetur: unumquodvis infernum clausum est circumcirca, sed {2} (t)aperitur supra secundum necessitatem et indigentiam; apertura illa est {3} in mundum spirituum, (o)qui mundus {4} est medius inter caelum et infernum, ibi enim inferna a superiore terminantur, ac caeli ab inferiore, {5} n. 5852; dicitur quod aperiantur secundum necessitatem et indigentiam, quoniam unusquisque homo apud se spiritus habet ab inferno, (c)ac angelos e caelo; spiritus ab inferno sunt in amoribus ejus corporeis et mundanis, et angeli e caelo in amoribus {6} caelestibus et spiritualibus, (o)nam homo absque spiritibus nequaquam vivere potest; si (x)auferrentur ab illo spiritus, decumberet mortuus sicut lapis; inde ut vita homini sit secundum ejus amores, aperiuntur {7} ex necessitate et secundum indigentiam inferna, unde {8} tales spiritus ad illum exeunt qui in similibus amoribus sunt.
[3] Apertura illa est quae intelligitur per portam inferni; tales aperturas aliquoties mihi videre datum est; custodiuntur illae portae a Domino per angelos, ne plures inde spiritus exeant quam secundum opus. Inde patet quid per `portas inferni’ et per `portas hostium’ significatur in Verbo, ut apud Matthaeum,
Jesus dixit ad Petrum, Super hanc petram aedificabo Ecclesiam Meam, et portae inferni non praevalebunt illi, xvi 18;
`portae inferni non praevalebunt’ est quod (t)inferna non ausura sint exire et destruere vera fidei, `petra super qua Ecclesia’ est fides a Domino in Dominum, quae fides est fides charitatis, quia in hac et cum hac ita unum; quod `petra’ sit illa fides, videatur in Praefatione ad Gen. xxii, ac n. 8581, 10,438, et quod (o)ipsa fides sit charitas, n. 654, 1162, 1176, 1608, 2228, (x)2343, 2349, 2419, 2839, 3324, 4368, 6348, 7039, 7623-7627, 7752-7762, 8530, 9154, 9924, 9783.
[4] Simile etiam significatur per quod semen tuum hereditabit portas {9} hostium suorum {10}, Gen. xxii 17, xxiv 60; `hereditare portam hostium’ est destruere mala et falsa quae ab inferno; quod etiam repraesentatum est per (o)expulsionem et destructionem gentium in terra Canaane, gentes (o)enim ibi repraesentabant mala et falsa quae ab inferno, (o)videatur n. 1573, 1574, 1868, (o)4818, 6306, (o)8054, 8317, 9320, 9327: tum apud Davidem,
Excogitant in me habitatores portae, modulantur bibentes siceram, Ps. lxix 13 [A.V. 12]:
apud eundem,
Beatus vir qui implevit pharetram suam; non pudefient, quia loquentur cum hostibus in porta, Ps. cxxvii (x)5.
[5] `Portae’ autem in bono sensu pro apertura in caelum: {11} apud Davidem,
Attollite, portae, capita vestra, et extollimini, ostia aeterna, et intrabit Rex gloriae, Ps. xxiv 7-10.
Praeterea per `portas’ in Verbo significatur introitus in caelum et (o)in Ecclesiam per verum et bonum, et quoque influxus veri et boni apud hominem.
@1 After Potest$
@2 at$
@3 datur$
@4 spirituum$
@5 i ita est interstitiale inter infernum et coelum,$
@6 i ejus$
@7 aperiantur$
@8 ubi$
@9 portam$
@10 tuorum AIT$
@11 i ut$
@1 et quod qui in externis sunt ex interno, sint Jehovae, nam ut supra aliquoties ostensum est, internum hominis est in coelo, ac externum ejus est in mundo, ac coelum intrat per internum in externum apud hominem: cum dicitur quod coelum intret, intelligitur quod Dominus, quoniam Divinum Domini facit coelum; inde patet, quod per illos qui Jehovae, intelligantur qui in externis ex interno sunt$
@2 hi$
@3 absque$
Accinge gladium Tuum super femur, Heros, in decore Tuo et honore Tuo, Ps. xlv 4 [AV. 3].
@1 i enim$
@2 per bonum veri intelligitur vita secundum verum, cum enim verum fit bonum per vitam, tunc Divinum intrat, nam Divinum non intrat apud hominem quam in velle ejus, et per velle in intelligere ejus, non autem vicissim, et homo vivit ex velle suo, non ab intelligere absque velle, quapropter inde verum accipit vitam; cum homo vult illud, velle facit illud, et cum vitam habet, potentiam habet(n)$
@1 i ubi$
@2 After est$
@3 apud hominem est infernum apud illum$
@4 separatur$
@5 interno$
@6 i , et quod vertant se a coelo et a Domino, ita ad infernum, videatur n. 10,422, 10,429, 10,472$
[2] Cum hoc ita se habet: quia gens illa corde idololatrica fuit, et plane in amoribus in quibus infernum, et usque apud illam instituendus erat cultus repraesentativus caelestium, ideo interna apud illam prorsus occludebantur; quod interna occluderentur, binae erant causae, una ut conjunctio cum caelo esset per externa eorum absque interno, altera ne sancta Ecclesiae (c)et caeli profanarentur; nam si gens illa agnovisset interna cultus, quae sunt sancta Ecclesiae et caeli quae repraesentabantur, conspurcavisset et profanavisset illa; inde est quod illi genti parum aliquid in luce de caelo et de vita post mortem revelatum sit; ac inde est quod {3} prorsus nesciverint quod regnum Messiae esset in caelo; [3] quod gens illa etiam talis hodie sit, notum est; sed videantur quae de illa gente in locis citatis supra n. 10,396 ostensa sunt, ut quod prorsus in externis absque ullo interno essent {4}, n. 4293, 4311, 4459 fin., 4834, 4844, 4847, 4865, 4868, 4874, 4903, 4913, 9320, 9373, 9380, 9381, {5} quod inde cultus eorum modo externus fuerit, n. 3147, 3479, 8871, quod nec scire voluerint interna cultus et Verbi, n. 3479, 4429, 4433, 4680, si scivissent (o)sancta interna quod (o)illa profanavissent, n. 3398, 3489, 4289, quod ideo nec datum sit illa scire, n. 301, 302, 304, 2520, 3769, quod usque per externa cultus, quae erant repraesentativa caelestium, apud illos, communicatio fuerit cum caelo, n. 4311, 4444, 6304, 8588, 8788, 8806.
[4] Haec nunc sunt quae intelliguntur et significantur per illa verba, quod occiderent vir fratrem suum, vir socium suum, et vir propinquum suum. Qui non scit quod per fratres, socios, propinquos, et per plura nomina cognationis, significentur bona et vera Ecclesiae et caeli, ac opposita eorum quae sunt {6} mala et falsa, ille non potest scire quid involvunt plura in Verbo {7} ubi illa nomina occurrunt, sicut in his sequentibus, (o)ut apud Matthaeum,
Ne existimate quod venerim ad mittendum pacem super (x)terram; non veni mittere pacem sed gladium; veni enim ad dissidendum hominem contra patrem illius, et filiam contra matrem illius, et nurum contra socrum illius; et hostes hominis erunt domestici (c)illius; quisquis amat patrem aut matrem supra Me, non est Me dignus, et quisquis amat filium aut {8} filiam supra Me, non est (t)Me dignus, (o)et quisquis non suscipit crucem suam et sequitur post Me, non est Me dignus, x 34-37, (o)38;
agitur ibi de pugnis spiritualibus, quae sunt tentationes quas subituri qui regenerandi, ita de discidiis apud hominem tunc {9} inter mala et falsa quae ei ab inferno, (c)et inter bona et vera quae ei a Domino; quia pugnae illae hic describuntur, ideo dicitur, `quisquis non suscipit crucem (x)suam et sequitur post Me, non est Me dignus’; per `crucem’ intelligitur status hominis {10} in tentationibus; (s)qui non scit quod talia per `hominem et patrem,’ per `filiam et matrem,’ per `nurum et socrum’ significentur, credet quod Dominus in mundum venerit, ut in domibus et familiis pacem tolleret, et discidium induceret, cum tamen venit ut daret pacem, et tolleret discidia, secundum (t)Ipsius verba apud Johannem xiv 27, et alibi; [5] quod discidium interni (c)et externi hominis ibi {11} describatur, constat ex significatione `hominis et patris, filiae et matris, {12} nurus et socrus {13},’ in sensu interno, in quo sensu `homo’ est bonum quod a Domino, `pater’ est malum quod ex proprio {14} hominis, `filia’ est affectio boni et veri, `mater’ est affectio mali et falsi {15}, `nurus’ est Ecclesiae verum adjunctum ejus bono, et `socrus’ est falsum adjunctum ejus malo; et quia sic pugna inter bona (c)et mala, ac inter falsa et vera apud hominem describitur, ideo quoque dicitur quod `hostes hominis erunt domestici (c)illius’; per `domesticos’ significantur quae apud hominem, ita quae ejus propria sunt, ac `hostes’ in spirituali sensu sunt mala et falsa quae impugnant bona et vera; quod talia per `hominem, {16} patrem, filiam, matrem, {16} nurum, et socrum’ significentur {17}, in explicationibus passim ostensum est. {18}
[6] Similiter per haec apud Matthaeum,
Tradet frater fratrem in mortem, et pater filium, et insurgent liberi contra parentes, et morti dabunt eos, x 21:
tum {19} per haec apud Lucam,
Si quis venit ad Me, neque {20} odit patrem suum, et matrem {21}, et uxorem {21},et liberos {22}, et fratres, et sorores, immo vero etiam animam suam, non potest discipulus Meus esse; (o)et quisquis non portat crucem suam et venit post Me, non potest Meus discipulus esse: sic ergo omnis ex vobis qui non abnegat omnes suas facultates, non potest Meus esse discipulus, xiv 26, (o)27, 33;
(s)quis non videt quod aliter intelligenda sint haec verba quam secundum litteram, ad minimum ex eo quod dicatur absque restrictione, quod pater, mater, uxor, liberi, fratres, sorores, odio habendi sint, ut quis possit esse discipulus Domini, cum tamen ex praeceptis Domini est quod nemo odio habendus sit, ne quidem inimicus? Matth. v 43, 44; quod propria hominis, quae sunt mala et falsa in suo ordine, per illa nomina intelligantur, patet, nam dicitur etiam quod odio habebit animam suam, et quod abnegabit omnes suas facultates, quae sunt propria ejus; [7] status tentationis seu pugnae spiritualis etiam hic describitur {23}, nam dicitur, `quisquis non portat crucem suam et venit post Me, non potest Meus discipulus esse’; `discipulus Domini esse’ est duci ab Ipso et non a semet, ita a bonis et veris quae a Domino, et non a malis et falsis quae ab homine.(s) Similiter intelligendum est Verbum alibi, ubi illi nominantur, ut {24} apud (x)Jeremiam,
Ad verba Mea non attendunt, et legem Meam, repudiant (o)illam; quapropter sic dixit Jehovah, Ecce Ego dans coram populo hoc offendicula, ut offendant in iis patres et filii una, vicinus et socius ejus, et pereant, vi 19, 21:
apud Jeremiam,
Dispergam eos, virum cum fratre suo, [ac patres] (c)et filios simul; non parcam, neque remittam, neque miserabor, quo minus perdam eos, xiii 14:
(x)apud eundem,
Multiplicavit Jehovah impingentes, etiam cecidit vir super socium suum, xlvi 16:
et apud Esaiam,
Commiscebo Aegyptum cum Aegypto, ut pugnet vir contra fratrem, et vir contra socium suum, xix 2;
in (o)his locis etiam similia per patres, filios, fratres, et socios intelliguntur.
@1 ac communicatur, sic enim vita spiritualis aufertur$
@2 i , de qua sequitur$
@3 tunc interna Ecclesiae quae repraesentabantur conspurcata fuissent, et prophanata; inde est, quod parum aliquid de coelo, deque vita post mortem illis detectum sit, ac ideo$
@4 fuerint$
@5 i et$
@6 in opposito sensu$
@7 intelligere sensum Verbi in pluribus locis$
@8 et$
@9 i, quae sunt$
@10 i cum$
@11 quale est in tentationibus,$
@12 i ac$
@13 socri$
@14 proprium$
@15 i , et quae ex proprio hominis$
@16 i et$
@17 i et per$
@18 intelligantur$
@19 et$
@20 et non$
@21 i suam$
@22 i suos$
@23 quod status tentationis seu pugnae spiritualis contra mala et falsa etiam hic describatur, patet$
@24 i in sequentibus$
@1 significatione$
@2 i a personis$
[2] Quoniam hic nunc actum est de occlusione interni apud gentem Israeliticam et Judaicam, licet adhuc aliquid de occlusione (o)interni dicere: mala et falsa sunt quae occludunt internum hominem, seu quod idem, amores mundani, terrestres, et corporei cum regnant, nam inde (o)sunt omnia mala et falsa; causa quod internum ab illis occludatur, est quia amores illi oppositi sunt amoribus caelestibus, seu quod idem, mala et falsa opposita sunt bonis et veris; cum itaque opposita agunt contra se mutuo, contrahit se quod laeditur, vix aliter ac fibra cum pungitur, (c)et (o)alioquin omne hominis ex dolore {1}; quod facies ejus ex laesione et {2} ex lugubri statu animi {3} se corruget, et quod abdomen hominis cum pulmone et ejus respiratione se coarctet, notum est; ita quoque se habet cum interno homine cum mala (c)in falsa in cogitationem (c)ac in voluntatem intrant; (m)quod aversatio tunc sit, et ex illa contractio, percipitur, et quoque apparet in facie et in corpore;(n) haec causa communis est quod claudatur internum; causa autem specialis est ne bona et vera intrent e caelo per internum hominem in externum, et ibi conspurcentur ac profanentur; ne itaque hoc fieret apud gentem Israeliticam, apud quam erat Verbum, et erant sancta Ecclesiae, internum apud illos plenarie occlusum est; quod plenarie occlusum sit, patet manifeste ex eo {4} quod tametsi inter Christianos vivunt, et tametsi in propheticis {5} manifeste agitur de Domino, usque ipsum prorsus non agnoscant; immo tales sunt ut ne quidem cogitare possint aliquid quod confirmat, est renuentia et aversatio interior, quoniam illis clausum est.
[4] Praeterea sciendum est quod etiam in Christiano orbe apud illos clausum sit internum {6} qui sciunt vera fidei ex Verbo et non vivunt secundum illa, ipsa enim vita secundum illa aperit internum hominem, alioquin resident modo in memoria {7} externi hominis; at vero apud illos qui negant illa, internum prorsus clausum est; et quod mirum videri potest, internum apud plures intelligentes clausum est quam apud simplices; causa est quia intelligentes in cupiditatibus eminendi et lucrandi, et inde in amoribus sui et mundi prae simplicibus sunt, et quoque in facultate confirmandi mala et falsa quae ex amoribus illis, {8} per scientifica, in quibus intelligentes prae simplicibus sunt; accedit quod plerique eorum de anima cogitent ex aliqua hypothesi in orbe erudito {9}, ex qua non aliam (t)ideam capiunt quam sicut de pneumate aut de vento in quo forte vivum; cum vicissim simplices boni non ex tali idea cogitent {10}, sed solum ex idea quod anima sit homo qui vivit post mortem; inde est quod his aperiatur internum, illis autem claudatur. Sive dicas internum aperiri aut claudi sive dicas caelum, idem est.
@1 cum laeditur$
@2 i quoque$
@3 animo inducto$
@4 nam internus homo dicatus est recipiendum verum et bonum e coelo, ut supra dictum est, sed clauditur ille tunc, et non destruetur, nam si destrueretur, homo non amplius esset homo, sed irrationalis fera, periret enim facultas cogitandi in externo ejus homine, et cum illa facultas loquendi; etiam si non clauderetur internus homo, intrarent e coelo in externum vera et bona fidei et amoris, ac ibi conspurcarentur, inde prophanatio, quae tunc solum fit apud illos, qui agnoverunt vera et bona fidei, ac postea negant illa, de quibus videatur in locis citatis n. 10,284; ne itaque gens Israelitica prophanarent vera et bona fidei, internum apud illos plenarie occlusum est; illi enim prae aliis populis legunt Verbum, ubi sancta Divina sunt; si ibi agnovissent illa, non potuissent non prophanare illa; inde est$
@5 i pluries$
@6 hodie clausum sit internum apud illos in Christiano orbe$
@7 i , quae$
@8 inde$
@9 hypothesi aliqua altered to hypothesi eruditorum$
@10 cogitant$
@1 Domini$
@2 i itaque$
@3 ex Verbo per externum$
@4 illi$
@1 See p. ix preliminary note 2.
30. Et factum postridie, significat omne tempus sequens: et dixit Moscheh ad populum, significat admonitionem per Verbum: vos peccavistis peccatum magnum, significat reversionem et abalienationem totalem: et nunc ascendam ad Jehovam, significat conjunctionem cum Domino per Verbum: forte expiaturus sum pro peccato vestro, significat si possibile per illos qui se sic averterunt.
31. Et reversus Moscheh ad Jehovam, significat intercessionem: et dixit, obsecro, peccavit populus hic peccatum magnum, significat quod gens illa se valde averterit et removerit a Divino: et fecerunt sibi deos auri, significat quod coluerint jucundum infernale.
32. Et nunc si remittis peccatum eorum, significat ut recludatur quod occlusum est, ne sit talis aversio et remotio: et si non, dele me quaeso et libro tuo, quem scripsisti, significat ne pereat internum Verbi.
33. Et dixit Jehovah ad Moschen, significat responsum: illum qui peccavit Mihi, delebo eum e libro meo, significat quod perituri qui se averterunt.
34. Et nunc vade duc populum ad quod dixi tibi, significat quod repraesentent Ecclesiam, et non sit Ecclesia apud illos: ecce angelus meus ibit coram te, significat quod usque Divinum Verum ducet: et in die visitationis meae visitabo super illos peccatum eorum, significat statum eorum ultimum in communi et particulari, quando judicium.
35. Et percussit Jehovah populum, significat devastationem veri: super quod fecerunt vitulum significat propter cultum ex amore infernali: quem fecit Aharon, significat devastationem totalem.$
Septimanae septuaginta decisae sunt super populum tuum, et super urbem sanctitatis tuam, ad consumendum praevaricationem, et ad obsignandum peccata, et ad expiandum iniquitatem, et ad adducendum justitiam saeculorum, et ad obsignandum visionem et prophetam, et ad ungendum sanctum sanctorum; in medio septimanae cessare faciet sacrificium et oblationem; tandem super avem abominationum desolatio, et usque ad consummationem et decisum, stillabit super devastationem, ix 24, 27:
et quod residuum cultus illius gentis finem habiturum sit fine Ecclesiae hodiernae in Europa, praedicit Dominus apud Matthaeum {4},
Amen dico vobis, Non praeteribit generatio haec, donec omnia haec fiunt, xxiv 34;
agitur in eo capite de consummatione saeculi, quae est finis hujus Ecclesiae, ut ostensum videatur in initiis ad Geneseos xxvi-xl.
@1 d significant i involvunt$
@2 id$
@3 i Israelitica et$
@4 i his verbis$
Dic populo huic, Audite audiendo sed non intelligite, et videte videndo sed non cognoscite; impingua cor populi hujus, et aures ejus aggrava, (c)et oculos ejus obline, ne forte videat oculis suis, et auribus suis audiat, et, cor ejus intelligat, et convertatur, ut sanetur ei {4}, vi 9, 10; Joh. xii 37-40;
dicitur `ne convertatur ut {5} sanetur ei’ per quod significatur quod si intellecturi essent interna Verbi, Ecclesiae, et cultus, profanaturi essent (c)ea, secundum ea quae supra n. 10,490 dicta sunt.
@1 aversionem et abalienationem$
@2 abalienatio et aversio$
@3 i totalis$
@4 sibi$
@5 et$
@1 interiorum altered to internorum$
@2 i et Judaicam$
[2] Ut sciatur quomodo cum his se habet, adhuc paucis dicetur: Ecclesia in terra {2} instituitur unice ob {3} finem ut communicatio sit mundi, hoc est, humani generis cum caelo, hoc est, per caelum cum Domino, nam absque Ecclesia nulla communicatio, et absque communicatione genus humanum periret, n. 10,452; verum communicatio hominis cum caelo fit per spiritualia ac caelestia apud hominem, non autem per mundana et corporea absque illis, sive quod idem, (o)fit per interna, non autem per externa absque illis {4}; cum itaque gens Israelitica in externis absque internis erat, et tamen aliquid Ecclesiae apud illam (x)institueretur, ideo provisum est a Domino ut usque communicatio cum caelo fieret per repraesentativa, quae erant externa cultus apud illam gentem; sed communicatio illa miraculose fiebat, de qua videatur in locis supra n. 10,499 allatis.
[3] Verum duo requisita erant ut hoc fieri posset: unum {5}, quod internum apud illos prorsus occlusum esset, et alterum quod in sancto externo possent esse cum in cultu, cum enim internum prorsus occlusum est, tunc {6} internum (o)Ecclesiae et cultus nec negatur nec agnoscitur est quasi nullum; et tunc sanctum externum potest dari et quoque elevari, quia nihil obstat et impedit; ideo quoque gens illa in plenaria ignorantia erat de internis, quae sunt amoris et fidei in Dominum, ac vitae aeternae per illa; ut primum autem Dominus in mundum venit ac Semet revelavit, atque {7} amorem et fidem in Semet docuit, tunc (o)gens illa, quia audiebat ea, incipiebat {8} negare (c)ea, et sic non potuit {9} amplius teneri in tali ignorantia ut prius; ideo tunc {10} expulsa fuit e terra Canaane ne conspurcaret et profanaret interna per negationem in ea terra, ubi omnia loca ab antiquissimis temporibus repraesentativa talium qua caeli et Ecclesiae sunt facta fuerunt, videatur n. 1585, 3686, 4447, 5136, 6516; [4] idcirco quantum hodie sciunt interna, (c)et confirmant se intellectualiter contra illa ac negant, tantum in sancto externo amplius non possunt esse, quoniam negativum non modo occludit internum sed etiam aufert sanctum ab externo, ita communicativum cum caelo Similiter se habet cum Christianis qui ex Verbo aut ex doctrina Ecclesiae sciunt interna et (o)usque negant illa corde, quod fit cum {11} male vivunt e male apud {12} se cogitant, utcumque in devotione et pietate externi videantur esse {13} cum in cultu.
@1 possit$
@2 terris$
@3 i illam$
@4 internis$
@5 primum$
@6 i verum et bonum$
@7 ac$
@8 audiebant illa, incipiebant$
@9 potuerunt$
@10 i gens illa$
@11 si$
@12 in$
@13 d videantur sibi esse i sint$
@1 cum de Mosche,$
@2 supra n. 10,499, before per ascendere$
@1 tametsi quod AI$
@2 i quod$
@1 significant IT$
@2 i nam$
@1 hoc$
[2] Quod liber quem scripsit Jehovah, qui in versu sequente `liber Meus’ seu (o)liber Jehovae vocatur, et alibi `liber vitae,’ sit internum, est quia internum hominis est in caelo, ita ubi Dominus, et inde quae in interno ejus sunt, e caelo a Domino sunt, quae omnia sunt Divina caelestia et spiritualia; haec recipi possunt ab interno (o)hominis, non autem ab externo ejus {3} separato ab interno, quoniam externum {4} est in mundo et formatum ad recipiendum naturalia quae in mundo, quae absque influxu per interna non caelestem vitam habent, et inde dicuntur mortua {5}.
[3] Ex his constare potest quid in Verbo intelligitur per `librum vitae,’ et quinam (o)sunt qui intelliguntur {6} scripti in libro illo, quod nempe qui in vita veri et boni sunt, ita qui ex amore et fide faciunt praecepta Divina, nam vita secundum praecepta illa aperit internum hominem ac format illum, et quod ibi inscriptum est, a Domino inscriptum est et manet in aeternum; hi sunt qui intelliguntur per `scriptos in libro vitae’ in sequentibus his locis: apud Danielem,
In tempore hoc eripietur populus tuus, omnis qui invenitur scriptus in libro, xii 1:
apud Johannem,
Qui vicerit, is induetur vestimentis albis, non delebo nomen ejus e libro vitae, Apoc. iii 5:
apud eundem,
Non ingrediuntur {7} in Hierosolymam novam, nisi qui scripti in libro vitae Agni, Apoc. xxi (x)27:
apud eundem,
Vidi quod libri aperti (x)sint; et liber alius apertus est qui est vitae; et judicati sunt mortui juxta ea quae scripta sunt in libris {8} secundum opera illorum; et si quis non inventus est in libro vitae scriptus, ejectus est in stagnum ignis, Apoc. xx 12, 13, (x)15:
apud eundem,
Adorabunt bestiam omnes, quorum non sunt scripta nomina in libro vitae Agni, Apoc. xiii 8, (o)et xvii 8;
praeter etiam alibi.
[4] Sciendum est quod omnia quae interno homini {9} inscripta sunt, a Domino inscripta sint; et quod quae ibi inscripta faciant ipsam vitam spiritualem et caelestem hominis; tum quod omnia et singula quae ibi inscripta sunt, amori inscripta sint {10}; videatur etiam n. 2474, 8620, 9386.
@1 sequitur, dixit Jehovah ad Moschen$
@2 illi quibus internum est occlusum$
@3 hominis$
@4 i ejus$
@5 et inde recipit modo quae mundi sunt, quae absque influxu ab interno et inde vita mortua sunt; quod internum Verbi, Ecclesiae et cultus sit liber Jehovae, es quia id est quod inscribitur, est enim id ipsum Divinum coeleste et spirituale$
@6 i per illos qui dicuntur$
@7 ingredietur$
@8 Libro IT$
@9 hominis$
@10 et quod omnia et singula quae ibi inscripta sunt, amori inscripta sint:et quod quae ibi inscripta, faciant ipsam vitam spiritualem et coelestem hominis, quae manet illum in aeternum$
@1 facere ut Ecclesia sit apud illum, ideo enim gens Israelitica ducebatur$
@2 quare$
@3 significet Ecclesiam$
@1 aliquid$
@1 i e mundo$
@2 See p. ix preliminary note 1. A ends here.$
@3 See De Caelo et ejus Mirabilibus et de Inferno$
Coram spiritibus illius telluris repraesentabantur magnifica palatia, ad similitudinem illorum quae in nostra tellure apud reges et principes sunt; nam talia coram spiritibus repraesentari possunt, et cum repraesentantur apparent prorsus sicut forent; verum spiritus ex illa tellure nihil illa aestimabant, vocabant illa simulacra marmorea; et tunc narrabant quod apud eos magnificentiora sint; sed quod illa essent aedes eorum sacrae, non ex lapide sed ex ligno; et cum illis dicebatur quod illa usque essent terrestria, respondebant quod non essent, sed caelestia, quia cum illa inspiciuntur, non ideam terrestrem sed caelestem habent, credentes quod etiam visuri similia in caelo post mortem.
10519. EXODI
CAPUT TRICESIMUM TERTIUM
Doctrina Charitatis et Fidei
Sancta Cena a Domino instituta est ut per (x)illam sit conjunctio Ecclesiae cum caelo, ita cum Domino; ideo illa est sanctissimum Ecclesiae.
CAPUT XXXIII
1. Et locutus est JEHOVAH ad Moschen, Vade, ascende abhinc, tu et populus quem ascendere fecisti e terra Aegypti, ad terram quam juravi Abrahamo, Jischako, et Jacobo, dicendo, Semini tuo dabo illam.
2. Et mittam ante te angelum, et expellam Canaanitam, Emoritam, et Chittitam, et Perisitam, Chivitam, et Jebusitam.
3. Ad terram fluentem lacte et melle, quia non ascendam in medio tui, quia populus durus cervice tu, forte consumpsero te in via.
4. Et audivit populus verbum malum hoc, et luxerunt, et non posuerunt aliquis (x)ornatum suum super se.
5. Et dixit JEHOVAH ad Moschen, Dic ad filios Israelis, Vos populus durus cervice, momento uno ascendero in medio tui, et consumpsero te; et nunc descendere fac ornatum tuum desuper te, et cognoscam quid faciam tibi.
6. Et abripuerunt filii Israelis ornatum suum, a monte Choreb.
7. Et Moscheh accepit tentorium, et tetendit sibi extra castra, elongando a castris, et vocavit illud tentorium conventus; et fuit, omnis interrogans JEHOVAM exivit ad tentorium conventus quod extra castra.
8. Et fuit, cum exivit Moscheh ad tentorium, surrexerunt omnis populus, et steterunt quisque ad ostium tentorii ejus, et spectarunt post Moschen usque ad intrare illum in tentorium.
9. Et fuit, cum intravit Moscheh tentorium, descendit columna nubis, et stetit ad ostium tentorii, et loquebatur cum Moscheh.
10. Et vidit omnis populus columnam nubis stantem ad ostium tentorii, et surrexit omnis populus, et incurvaverunt se quisque ad ostium tentorii ejus.
11. Et locutus est JEHOVAH ad Moschen facies ad facies, quemadmodum loquitur vir ad proximum suum; et reversus est ad castra, et minister ejus Jehoschua filius Nunis puer non emovit se e medio tentorii.
12. Et dixit Moscheh ad JEHOVAM, Vide, Tu dicis ad me, Ascendere fac populum hunc, et Tu non notum fecisti mihi quem missurus es cum me, et Tu dixisti, Novi te nomine, et quoque invenisti gratiam in oculis Meis.
13. Et nunc si quaeso inveni gratiam in oculis Tuis, (x)notam fac mihi quaeso viam Tuam, et cognoscam Te, quoniam inveni gratiam in oculis Tuis, et vide quod populus Tuus gens haec.
14. Et dixit, Facies Meae ibunt, et quiescere faciam te.
15. Et dixit ad Ipsum, Si non facies Tuae euntes, ne ascendere facias nos abhinc.
16. Et in quo notum fiet usquam quod invenerim gratiam in oculis Tuis, ego et populus Tuus, nonne in eundo Te cum nobis? et praestantes reddemur ego et populus Tuus prae omni populo qui super faciebus humi.
17. Et dixit JEHOVAH ad Moschen, Etiam verbum hoc quod locutus es faciam, quia invenisti gratiam in oculis Meis, et cognosco te nomine.
18. Et dixit, Fac videre mihi quaeso gloriam Tuam.
19. Et dixit, Ego pertransire faciam omne bonum Meum super facies tuas, et invocabo nomen JEHOVAE coram te, et gratiam faciam cui gratiam facio, et misericordiam faciam cui misericordiam facio.
20. Et dixit, Non potes videre facies Meas, quia non videt Me homo et vivit.
21. Et dixit JEHOVAH, Ecce locus Mecum, et stabis super petra.
22. Et erit, in pertransire gloriam Meam, et ponam te in fissura petrae, et obtegam volam Meam super te, usque dum pertransivero.
23. Et removebo volam Meam, et videbis posteriora Mea, et facies Meae non videbuntur.
10523. CONTENTA
In hoc capite in sensu interno continuatur adhuc de gente Israelitica, sed hic de quali ejus quoad cultum, ita de quali ejus quoad illa quae sunt Ecclesiae; vers. 1-6, continetur, quod tametsi in repraesentativis quae sunt externa cultus et Ecclesiae, esse possent usque non aliquid Divinum, quia non internum, esset apud illos vers. 7-17, quod in ipso cultu in se spectato, ita separato ab illis, inesse posset Divinum; vers. 18-23, quod tamen hoc non videretur nec perciperetur ab illis.
10524. SENSUS INTERNUS
Vers. 1-3. Et locutus est Jehovah ad Moschen, Vade, ascende abhinc, tu et populus quem ascendere fecisti e terra Aegypti, ad terram quam juravi Abrahamo, Jischako, et Jacobo, dicendo, Semini tuo dabo illam. Et mittam ante te angelum, et expellam Canaanitam, Emorritam, et Chittitam, et Perisitam, Chivitam, et Jebusitam. Ad terram fluentem lacte et melle, quia non ascendam in medio tui, quia populus durus cervice tu, forte consumpsero te in via. `Et locutus est Jehovah ad Moschen’ significat instructionem de quali cultus et Ecclesiae apud gentem Israeliticam: `vade, ascende abhinc, tu et populus quem ascendere fecisti e terra Aegypti, ad terram’ significat quod gens illa repraesentatura sit Ecclesiam, sed non erit apud illam Ecclesia, quia elevari ab externi nequit: `quam juravi Abrahamo, Jischako, et Jacobo, Semini tuo dabo illam’ {1}significat promissam illis qui a Domino sunt in bono amoris et veris fidei: `et mittam ante te angelum’ significat Divinum Domini, ex quo {2}Ecclesia et ejus cultus: `et expellam Canaanitam, Emorritam, et Chittitam, et Perisitam, Chivitam, et Jebusitam’ significat ejectionem inde omnium malorum et falsorum: `ad terram fluentem lacte et melle significat amoenum et jucundum ex bono fidei et amoris: `quia non ascendam in medio tui’ significat non tamen usque Divinum apud ipsam gentem: `quia populus durus cervice tu significat quod non recipiat aliquem influxum a Divino: `forte consumpsero te in via’ significat quod gens illa, si Divinum influeret apud illam, periret.
@1 quod significet IT$
@2 externum Ecclesiae IT cp n. 10528$
@1 See p. ix preliminary note 1. A begins here.$
@1 nam$
@2 Ecclesiam$
@3 quoniam$
@4 videatur supra n. 10396 is written in m$
@5 illam non Ecclesia institui potuerit$
@1 de$
@2 d sit i sint$
Hic est de quo scriptum est, Ecce Ego mitto angelum Meum ante faciem Tuam, qui praeparabit viam Tuam coram Te, vii 27:
et quod `angelus’ ibi sit Divinum Domini apud illum, apud Malachiam,
Ecce Ego mitto angelum Meum, qui parabit viam ante Me; et subito veniet ad templum Suum Dominus, Quem vos quaeritis, et angelus foederis, quem vos desideratis, iii 1;
quod Divinum Domini per `angelum’ ibi intelligatur, est quia Johannes Baptista repraesentavit Dominum quoad Verbum, sicut Elias, et Verbum est Divinum Verum quod a Domino; quod Elias id repraesentaverit, videatur Praefatio ad Gen. xviii, et n. 2762, 5247 fin., et quod Johannes Baptista, n. 9372; et quia in supremo sensu Dominus quoad Divinum Humanum est `angelus,’ ideo dicitur, `Veniet ad templum Suum Dominus, et angelus foederis’; `templum’ est Divinum Humanum Ipsius, ut patet Johannem ii 18-23; quod dicatur et `Dominus’ et `angelus,’ est quia `Dominus’ dicitur ex Divino Bono, et `angelus’ ex Divino Vero; {6}quia Jehovah in Verbo {7}est Ipse Dominus, {8}ideo dicitur, `Mitto angelum Meum, qui parabit viam ante Me’; hoc dicitur a Jehovah.
@1 externum Ecclesiae altered to Ecclesia cp n. 10524$
@2 (m)et ex significatione mittere ante te, quod sit in externo Ecclesiae et cultus, quoniam Divinum desinit, in externis ut in suum ultimum; quia gens illa in solo externo erat, et apud illam non Divinum quia non internum, ut supra ostensum est, et usque in ipso externo cultus et Ecclesiae in se spectato erat, ideo per mittere ante te angelum significatur Divinum in externo cultus et Ecclesiae apud illos(n)$
@3 i Jehovae$
@4 inde etiam sequitur quod sit Divinum Domini in Ecclesia apud homines qui id recipiunt; quod homo etiam ex Divino Domini apud illum dicatur angelus constat ex eo, quod homo, qui in bono amoris et fidei est in Domino, intus sit angelus, et quoque fiat angelus post mortem$
@5 i etiam$
@6 d quod i and quia i quod$
@7 sit$
@8 etiam ibi patet, dicitur enim a Jehovah$
@1 de qua in locis citatis n. 9327, et n. 9320$
@2 quaenam mala et falsa per quamlibet gentem significantur$
@3 i n. 6860$
@4 quod sex gentes nominentur [est] quia significantur omnia mala et falsa Ecclesiae in complexu.$
@1 bonum enim dicitur$
@1 After mundi$
Dixit Moscheh, In quo notum fiet usquam quod invenerim gratiam in oculis Tuis ego et populus Tuus, nonne in eundo Te cum nobis? et praestantes reddemur ego et populus Tuus prae omni populo qui super faciebus terrae, vers. 16;
quod non electio fuerit, sed permissio quod Ecclesia apud illos instituta fuerit, sed quod usque in ipsa gente (t)Ecclesia non fuerit, {2}verum modo repraesentativum Ecclesiae, videatur in locis citatis n. 10396 fin.
@1 quod sit dolor,$
@2 sed$
@1 est quia vestes in genere significant Divina Vera, ita quoque ornatus qui etiam ad vestes referunt, quod vestes significent$
@2 apud illos$
@3 splendentibus$
@4 splendescentia$
@5 i quales$
@6 i, quod$
Vestivi te acupicto, et calceavi te taxo, et accinxi te bysso, et obtexi te serico, et ornavi te ornatu; et dedi armillas super manus tuas, et torquem super guttur tuum, et dedi monile super nasum tuum, et inaures super aures tuas, et coronam decoris super caput tuum; sic ornata es auro et argento; et vestes tuae byssus et sericum, et acupictum; similam, [mel,] et oleum comedisti, unde pulchra facta es valde admodum, et prosperata es usque ad regnum; quare exivit nomen tuum in gentes de pulchritudine tua, nam perfecta haec in ornatu Meo quem posueram super te, xvi 10-14;
[2] agitur ibi de Hierosolyma, per quam significatur Ecclesia {1}quae a Domino instaurata fuit post diluvium, cui successit Israelitica et Judaica; qualis haec fuit etiam describitur in eodem capite, sed qualis antiqua illa fuit, ibi describitur, et ejus sancta vera per ornatus illos’; quisque videre potest quod talia quae Ecclesiae sunt significentur per singula illa, et quod per unumquodvis aliquod peculiare; ad quid aliter talis descriptio Hierosolymae? [3] at quid Ecclesiae unumquodvis significat, non aliunde constare potest quam ex sensu interno, hic enim sensus docet, quidnam in spirituali mundo singulis correspondet; ex quo constare potest quod `acupictum’ sit verum scientificum, n. 9688, `byssus’ verum intellectuale quod ex Divino, n. 5319, 9469, 9596, 9744, `armillae’ {2}vera quoad potentiam, n. 3103, 3105, `torques’ verum ex bono quoad influxum, et inde conjunctionem interiorum et exteriorum n. 5320, `monile’ verum quoad perceptionem, et `inaures’ vera quoad oboedientiam, n. 4551, 10402, `corona decoris’ bonum spirituale, quod est bonum veri, `corona’ bonum, n. 9930, `decus’ spirituale, n. 9815, `aurum et argentum’ bonum et verum in genere, n. 113, 1551, 1552, 5658, 6914, 6917, 9874, `simila, mel, et oleum’ sunt vera et bona externa et interna, `simila’ verum ex bono, n. 9995, `mel’ bonum externum, n. 10530, `oleum’ bonum internum, n. 886, 4582, 4638, 9474, 9780, 10254, 10261, `pulchritudo’ est forma veri ex bono, n 3080, 3821, 4985, 5199; quod `Hierosolyma,’ de qua illa dicuntur, sit Ecclesia, videatur n. 402, 2117, 3654; inde patet quid {3} `ornatus,’ quod nempe sanctum verum in omni complexu.
[4] Similia significantur per ornamenta filiarum Zionis quae recensentur apud Esaiam,
In die illo removebit Dominus ornatum compedum, et reticulorum, et lunularum; et myrothecidiorum, et catenularum, et bracteolarum, et tiaras, et periscelides, et alligamenta et domos animae, et incantationes; annulos, et ornamenta nasi, mutatorias vestes, et amicula, et pepla, et aciaria, specula et sindones, et cidares, et carbasa; et fiet, loco aromatis tabes erit, et loco cinguli discissio, et loco operis implexi calvities, et loco togae cinctura sacci, adustio loco pulchritudinis; homines tui gladio cadent, et robur tuum in bello, iii 18-25;
qui non ultra sensum litterae cogitant non aliter sciunt quam quod omnia illa quibus ornatae dicuntur filiae Zionis secundum litteram intelligenda sint, et quod propter ornatum illarum, (c)et inde elationem (c)et superbiam, homines {4}regni istius interirent, nam dicitur quod homines gladio cadent, et robur in bello; sed quod talia non intelligantur, scire possunt illi qui animum aliquantum supra litteram elevant; [5] hi ex variis locis in Verbo sciunt quod per `filias Zionis’ non intelligantur filiae Zionis sed talia quae sunt Ecclesiae, sicut etiam per filias Hierosolyma filias Israelis, filias Jehudae, et plures alias; quod per illas significentur Ecclesia et illa quae Ecclesiae sunt, videatur n. 6729, 9055 fin.; cum itaque Ecclesia, et illa quae Ecclesiae sunt, per {5}`filias Zionis’ significantur, sequitur quod per ornamenta illarum ibi recensita significentur vera et bona Ecclesiae, et quod singula aliquod verum et bonum in specie; [6] nam in Verbo nihil inaniter dicitur, ne quidem una vocula; et quia Ecclesia illa suis veris et bonis, quae per ornatus illos significantur, orbabitur, ideo dicitur quod loco aromatis tabes erit, loco cinguli discissio, loco
operis implexi calvities, loco togae cinctura sacci, adustio loco pulchritudinis, et quoque quod homines gladio cadent, et robur in bello, per `aroma’ enim significatur Divinum Verum quoad ejus perceptivum n. 10199, 10291, per `tabem’ privatio ejus, per `cingulum’ significatur vinculum continens vera et bona in suo nexu, n. 9341 fin., 9828, 9837; `discissio loco ejus’ est dissolutio et dissipatio eorum; per `opus implexum’ verum scientificum, n. 2831, per `calvitiem’ deprivatio intelligentiae veri (c)ac sapientiae boni, n. 9960, per `adustionem’ consumptio eorum per mala amoris sui, n. 1297, 2446, 7852, 9055, (x)9141, per `pulchritudinem’ forma veri ex bono in Ecclesia, ita ejus perfectio, n. 3080, 3821, 4985, 5199, et per `gladium per quem cadent homines’ falsum destruens verum et bonum, n. 2799, 4499, 6353, 7102, 8294; per `non robur in bello’ significatur non aliqua resistentia contra malum et falsum, `bellum’ enim est pugna spiritualis, ac tentatio, n. 1659, 1664, 2686, 8273, 8295, 10455; [7] ex his nunc patet quod per `ornatum’ in genere significetur Divinum Verum Ecclesiae; simile per `ornatum’ in Libro 2 Samuelis,
Filiae Israelis, super Schaule flete, qui amicivit vos dibapho cum amoenis, qui imposuit ornatum auri super vestem vestram, i 24;
{6}haec in lamentatione {7}Davidis super Schaule, quam inscripsit ad docendum filios Jehudae arcum, vers. 18 ibi; per `arcum’ ibi significatur doctrina veri pugnantis contra falsa mali, n. 2686, 2709, 6402; inde per `(x)filias Israelis’ significantur affectiones veri, quae Ecclesiae, n. 2362, 3963, 6729, 6775, 6788, 8994, `amiciri dibapho cum amoenis’ est veris interioribus Ecclesiae, quae ex bono, n. 4922, 9468, `imponere ornatum auri super vestem’ est facere ut vera ex bono {8} pulchra sint; quod `aurum’ sit bonum, videatur in locis citatis n. 9874, et quod `vestis’ sit verum in genere, in locis citatis supra n. 10536 fin.; quod lamentatio Davidis super Schaule agat de doctrina veri pugnantis contra falsum mali, quae significatur per `arcum,’ {9} erat quia per `regem’ {10}seu per regium quod fuit Schauli, significatur Divinum Verum quoad tutelam et quoad judicium, n. 1672, 2015, (x)2069, 3009, 4575, 4581, 4966, 5044, 5068, 6148.
[8] Simile per `ornatum’ significatur alibi: apud Davidem,
Date Jehovae gloriam nominis Ipsius, incurvate vos Jehovae in ornatu sanctitatis, Ps. xxix 2;
`in ornatu sanctitatis’ est in genuinis veris Ecclesiae: similiter apud Esaiam,
Festinabunt filii tui; tolle circumcirca oculos tuos, et vide omnes (x)congregantur; vivus Ego, dictum Jehovae, quod omnes sicut ornatum induitura sis, et circumligatura eos sicut sponsa, xlix 17, 18;
haec etiam de Zione, per quam significatur Ecclesia caelestis; per `filios qui festinabunt’ significantur vera Ecclesiae illius; quod `filii’ sint vera, videatur n. 489, 491, 2623, 2803, 2813, 3373, 3704, 4257, 9807; inde est quod dicatur quod omnes illos sicut ornatum induitura sit, et circumligatura sicut sponsa, quod dici potest de veris Ecclesiae, non autem de filiis {11}Zionis.
[9] Quia paene omnia in Verbo etiam oppositum sensum habent, ita quoque illa quae sunt ornatus, {12}per quae significantur vera falsificata, ut apud Jeremiam,
Tu vastata quid facies, si indueris te dibapho, si ornaveris te ornatu auri, si ruperis stibio oculos tuos, frustra pulchram reddes te, iv 29, 30:
et apud Hoscheam,
Visitabo super illam dies baalium quibus suffimenta adoluit, et induit inaurem suam et ornatum suum, ivitque post amasios suos, (c)et Mei {13}oblita est, ii 13;
et alibi.
@1 hic qualis fuit antiqua, ejus sancta vera per ornatus illos describuntur$
@2 verum$
@3 i sit$
@4 ibi$
@5 illas$
@6 hoc$
@7 super Schaulem a Davide$
@8 i ***$
@9 i agat,$
@10 et$
@11 in Zione$
@12 in quo sensu$
@13 oblitus AIT$
@1 i supra$
@1 reliquis$
@2 inferius significat$
@3 inde sequitur quod inferius est et circumcirca, sit externum$
@4 i videatur$
@5 in uno$
@6 in altero$
@7 qui itaque$
[2] Ex eo quod Ecclesia illa prae ceteris amata fuerit {2}, et Dominus apud illos in tentoriis habitaverit, Dominus enim dicitur habitare apud hominem qui in amore in Ipsum est, Joh. xiv (x)23; ideo in memoriam illorum tabernaculum seu tentorium conventus exstructum fuit apud gentem Israeliticam, in quo sanctum cultus habebatur; ac ideo festum {3}tabernaculorum seu tentoriorum institutum est.
[3] Quod per `tentorium’ significentur sancta illa, ac in specie sanctum cultus, constat ex sequentibus his locis: apud Esaiam,
Canta, sterilis, non pepererat; amplifica locum tentorii tui, cortinas habitaculorum tuorum expandant, liv 1, 2;
`amplificare locum tentorii’ est illa quae sunt Ecclesiae, et inde quae sunt cultus, `expandere cortinas habitaculorum’ est multiplicare vera; quod `cortinae’ sint vera Ecclesiae, videatur n. 9595, 9596, 9606, 9756, `sterilis’ est qui non prius in {4}veris et bonis Ecclesiae fuit, n. 3908, 9325: apud Jeremiam,
Devastata est tota terra, subito devastata sunt tentoria mea, (x)momento cortinae meae, iv 20;
[4] quod `terra’ sit Ecclesia, videatur in locis citatis n. 9325; et quia Ecclesia est Ecclesia ex bonis amoris et {5} veris fidei, ideo dicitur `devastata sunt tentoria, (c)et cortinae’; `tentoria’ sunt bona Ecclesiae, ac `cortinae’ sunt vera ejus: apud eundem,
Tentorium meum devastatum est, et omnes funes mei evulsi; filii mei exiverunt a me, et non illi, non tendens amplius tentorium meum, aut erigens cortinas meas, quia stulti facti sunt pastores, x 20, 21;
similia hic per `tentorium’ et per `cortinas’ significantur; `funes evulsi’ sunt quod non amplius conjunctio boni et veri, ac verorum inter se; ideo quoque dicitur `filii mei exiverunt’ quia per `filios’ significantur vera; quod `funes’ sint conjunctio, videatur n. 9777, (x)9854, 9880, et quod `filii’ sint vera, n. 489, 491, 533, 2623, 2803, 2813, 3373, 3704, 4257, 9807; [6] apud Davidem,
Jehovah, quis commorabitur in tentorio Tuo? quis habitabit in monte sanctitatis Tuae? qui ambulat integer, et qui facit justitiam, et loquitur veritatem in corde suo, Ps. xv 1, 2;
`commorari in tentorio Jehovae’ est in caelo, (c)et ibi in bono amoris: apud eundem,
Manebo in tentorio Tuo in aeternitates, Ps. lxi 5 [A.V. 4];
[7] similiter: apud Amos,
In die illo erigam tentorium Davidis collapsum, et obsaepiam rupturas et destructa ejus restituam, ix 11;
tentorium Davidis’ est Ecclesia Domini, et sanctum cultus Ipsius, `obsaepire rupturas et destructa restituere’ est restaurare {6}illa amovendo falsa; quod `David’ in Verbo sit Dominus, videatur n. 1888, 9954; inde est quod `tentorium Davidis’ sit Ecclesia Domini et sanctum cultus {7}: apud Jeremiam,
Ecce Ego reducens captivitatem tentoriorum Jacobi, et habitaculorum ejus (x)miserebor, xxx 18;
`tentoria Jacobi et habitacula ejus’ pro Ecclesiae bonis et veris.
[8] Quoniam per `tentoria’ significantur bona Ecclesiae et cultus, ideo per `tentoria’ in opposito sensu significantur mala cultus et Ecclesiae, ut constare potest ex his locis: apud Jeremiam,
Formosae assimilabo filiam Zionis, ad eam venient pastores et greges eorum, et figent contra eam tentoria circumcirca, vi 2, 3:
apud eundem,
Ascendite contra Arabiam, et devastate filios orientis, tentoria eorum, et greges eorum sument, cortinas eorum, et omnia vasa eorum, xlix 28, 29:
apud Hoscheam,
Quid facietis die sollemnitatis, et die festi Jehovae? quia ecce abiverunt prae devastatione, desiderabilia argenti eorum, carduus possidebit ea, spina in tentoriis eorum, ix 5, 6:
apud Davidem,
Percussit omnem primogenitum Aegypti, principium roborum in tentoriis Chami, Ps. lxxviii 51.
@1 et$
@2 i a Domino$
@3 tentoriorum seu tabernaculorum$
@4 bonis et veris$
@5 i ex$
@6 illam$
@7 i Ipsius$
[2] Quod per `castra’ significetur ordo caelestis, et per `castrametationem’ dispositio boni et veri secundum ordinem caelestem, videatur n. 4236, 8103 fin., 8130, 8131, 8155, 8193, 8196, et quod inde per `castra’ significetur caelum et (x)Ecclesia, quatenus continens, n. 10038, ac in (t)opposito sensu’ infernum, n. {3} 10458; {4} quod etiam externum cultus et Ecclesiae separatum ab interno sit infernum, n. (t)10483, 10489, ex causa quia qui in externis separatis ab interno sunt {5}nusquam aliquem influxum Divinum recipiunt, n. 10429, 10472, et inde nihil fidei et amoris in Dominum habere possunt, n. 10396, 10400, 10411, quod spectent modo ad suos amores, ita ad infernum n. 10422, et inde quod semet pro deo colant, n. 10407, 10412, quod gens Israelitica in externis separatis ab interno fuerit, in locis citatis n. 9380, et n. 9373, 9381, 10396, 10401, 10407, 10492, 10498, 10500, 10533.
@1 qui facit coelum et Ecclesiam$
@2 i n. 10545$
@3 i 10038,$
@4 i et$
@5 nihil enim fidei et amoris in Dominum habere possunt, n. 10396, 10400, 10411; et quia nusquam aliquem influxum a Divino recipiunt, n. 10429, 10472; quod semet colant prae deo, n. 10407, 10412; et quod spectent modo ad suos amores, ita ad infernum, n. 10422$
@1 i conveniunt seu simul sunt$
@2 eorum$
@3 illis$
@4 haec$
[2] Dicitur per externum Verbi, quia omnis instructio de veris et bonis fidei et amoris quae faciunt Ecclesiam, et ingrediuntur cultum, inde est, et quia `interrogare Dominum’ est consulere Verbum, nam in Verbo est Dominus praesens, est enim Verbum Divinum Verum quod ab Ipso, et apud angelos in suo Divino Vero est, et quoque apud homines Ecclesiae qui recipiunt Ipsum.
[3] Dicitur per externum Verbi, quia in externo Verbi sunt omnia interna simul, ita omnia vera et bona caeli et Ecclesiae, secundum illa quae n. 10547 ostensa sunt; inde est quod in ultimis responsa et revelata, n. 9905, omnia etiam doctrinalia Ecclesiae inservientia (x)cultui dantur per externum Verbi; sed dantur solum illis qui in illustratione sunt a Domino cum legunt Verbum; tunc enim influit lux e caelo in illos per sensum internum, videatur n. (a)9025, 9382, 9409, 9424, 9430, 10105, 10324, (x)10402, 10431.
[4] Quod sit remote ab externis in quibus erat gens Israelitica, est quia externum Verbi apud illam gentem prorsus aliter apparet, et inde aliter explicatur, ut constare potest ex eo quod ibi nihil videant de fide et amore in Dominum, ne quidem de Domino, et de caelo ab Ipso; sed quae vident sunt solum de mundanis et terrestribus, et imprimis de eminentia sua super alios {1}; causa est quia in externis sunt absque interno; et qui tales, nihil videre possunt ab interno; videre ab interno est e caelo a Domino; ex his patet quod externum Verbi, et inde Ecclesiae et cultus, apud illam gentem remotum sit ab externo {2}Verbi, Ecclesiae, et cultus in se spectato; cultus illius gentis externus describitur nunc in sensu interno usque ad vers. 11.
@1 i, ac de mundanis et terrestribus$
@2 d Verbi i illo$
@1 i enim$
[2] (s)Quid sit videre ab extra, et percipere ab intra, dicendum est: qui in illustratione sunt cum legunt Verbum, illi vident illud ab intra, nam internum eorum apertum est, ac internum quando apertum, est in luce caeli; haec lux influit et illustrat, tametsi homo id nescit; quod nesciat, est causa quia lux illa influit in cognitiones quae in memoria hominis, et cognitiones illae sunt in luce naturali; et quia homo ex illis cogitat sicut ex se, non {2}appercipere potest influxum, sed usque ex variis indiciis scire potest quod in illustratione fuerit; at usque fallitur omnis qui credit se in illustratione esse si non amet scire verum propter verum et propter bonum vitae, ita qui non amat Divinum Verum propter vitam, quoniam vivere secundum Divina Vera ex Verbo est amare Dominum; et a Domino cum Ipse {3} amatur, est omnis illustratio.
[3] Qui autem non pro fine habent vitam secundum Divina Vera ex Verbo sed pro fine honorem, lucrum, ac famam, et sic Divina Vera Verbi pro mediis, illi haudquaquam in aliqua illustratione possunt esse, nam finis hic est mundanus et corporeus, et non spiritualis et caelestis; et ideo claudit internum hominem, quo clauso nulla lux e caelo influere potest et illustrare; hi si credunt se in illustratione esse cum legunt Verum, prorsus falluntur, cogitant enim non ex caelo sed ex mundo, {4}ita non (c)a Domino sed a semet; et quantum a semet et a mundo, tantum ex {5}luce naturali separata a luce caelesti, et {6}lux naturalis separata (x)a luce caelesti est mera caligo in spiritualibus; hi si sibi persuadent vidisse aliquid ex illustratione, est fallacia, nam non aliunde percipiunt num verum sit quam ex aliis per confirmationes, quod est videre verum ab extra et non ab intra, vel ex fide persuasiva, quae qualis sit, videatur n. 9363-9369; tales possunt videre falsum ut verum, ac verum ut falsum, ut et malum ut bonum, ac bonum ut malum.
[4] Ex his constat quid sit videre Verbum ab extra (c) et percipere illud ab intra; videre illud ab extra est quod significatur per quod populus steterit ad ostium tentorii et spectaverit post Moschen, tum quod viderit columnam nubis stantem ad ostium tentorii, et incurvaverit se ad ostium tentorii; at percipere Verbum ab intra est quod significatur per quod Moscheh intraverit in tentorium, et quod columna nubis quae ad ostium tentorii, locuta sit cum Mosche.
[5] Paucis etiam dicetur quomodo influxus fit per (x)quem illustratio: angeli aeque ac homines percipiunt Verbum cum legitur, sed angeli spiritualiter, homines autem naturaliter; homo cui internum apertum est etiam percipit Verbum spiritualiter, sed hoc nescit ille cum in mundo vivit quia spiritualis ejus cogitatio influit in naturalem in externo homine, et ibi se sistit videndam; verum usque interior illa cogitatio est quae illustrat, et per quam fit influxus a Domino; quidam eruditi per intuitionem in sua cogitata, et per reflexiones tunc, {7}etiam observaverunt quod detur apud hominem cogitatio interior quae non apparet, quare ejus ideas vocaverunt immateriales et intellectuales quas distinxerunt ab ideis cogitationis exterioris quae apparent, quas vocaverunt naturales et materiales; sed nesciverunt quod interioris cogitationis ideae sint spirituales, et quod illae cum defluunt, vertantur in naturales, et quod appareant {8} sub alia specie, {9}et sub alio habitu; ex his aliquatenus constare potest quomodo fit influxus per quem illustratio.(s)
@1 i etiam$
@2 percipere potest altered to percipit$
@3 i ita$
@4 seu$
@5 lumine naturali separato$
@6 lumen naturale separatum$
@7 Before per intuitionem$
@8 i tunc$
@9 aut$
[3] Ex his constare potest quod per `locutus Jehovah ad Moschen facies ad facies’ significentur Divina in Verbo conjuncta. Quod aliud significetur {8} per `loqui facies ad facies,’ {9}et aliud per `videre Jehovam facie ad faciem,’ patet {10}in sequentibus hujus capitis, ubi Jehovah ad Moschen dicit,
Non potes videre facies Meas, quia non videt Me homo et vivit, sed ponam te in fissura petrae, et obtegam volam Meam super te, usque dum pertransivero, et removebo volam Meam, et videbis posteriora Mea, et `facies Meae non videbuntur, vers. 20, 22, 23;
quod `Moscheh’ sit Verbum, videatur in locis citatis n. 10549, et quod `facies’ sint interiora, in locis citatis n. 9546, (c)ac quod `loqui’ sit perceptio, in locis citatis n. 10290.
@1 et Moscheh$
@2 nam$
@3 enim$
@4 i Verbi$
@5 coelo$
@6 consistunt$
@7 inde suam sapientiam hauriunt$
@8 i hic$
@9 quam$
@10 d in i ex$
@1 i ejus$
@2 est$
@3 alicubi$
@4 i est aliquid$
@5 seu$
@6 i et$
@7 tum$
@1 i nunc$
@2 continuaretur$
@1 acceptus IT cp n. 10563, 10572$
@2 quaeso si IT$
Vovit Jacob votum, dicendo, Si fuerit Deus cum me, et custodiverit me in via hac quam ego ambulans, et dederit mihi panem ad edendum, et vestem ad induendum, et rediero in pace ad domum patris mei, et erit Jehovah mihi in Deum, Gen. xxviii 20, 21;
quae involvunt, quod si illa {4}acceperit, agnosceret Jehovam pro suo Deo, at si non {5}acceperit, non agnosceret; talis etiam fuit gens quae ab Ipso; inde est quod gens illa toties desciverit, et coluerit alios deos, usque ut tandem propterea {6}ejiceretur e terra Canaane, primum gens Israelitica et postea Judaica. Quod causa indignationis, de qua supra, fuerit, quod non praestantiores fierent omnibus in universo terrarum (x)orbe {7}si non Jehovah iret cum illis, patet; [3] quod etiam indignationis causa fuerit quod non ipsa Ecclesia esset apud illos, sequitur ex eo quod a Jehovah introduci in terram Canaanem sit fieri Ecclesia; causa quod ita sit, est quia Ecclesia in terra Canaane fuerat ab antiquissimis temporibus, et {8}quia non alibi potuerat conscribi Verbum quam ibi, ita apud gentem quae possideret illam terram, et ubi Verbum ibi Ecclesia; quod non alibi conscribi posset Verbum quam ibi, erat quia omnia loca quae in universa illa terra, et quae circum illam, sicut montes, {9}valles, (t)fluvii, silvae, et reliqua, repraesentativa caelestium et spiritualium facta (x)fuerunt, et Verbi sensus litterae tam in historicis quam in propheticis, ex talibus necessario erit; quoniam interiora Verbi, quae sunt caelestia et spiritualia, desinent in talia, et quasi insistent eis {10}sicut domus super suo fundamento, {11}nam nisi (x)Verbum quoad sensum litterae, qui est ultimum ejus, insisteret talibus, foret id sicut domus absque fundamento; quod ita sit, {12}patet ex Verbo,
quod toties ibi memorentur loca illius terrae, quae omnia, quia repraesentativa facta, significant res caeli et Ecclesiae; inde {13}est quod introduci in terram Canaanem significet instaurationem Ecclesiae, et quod indignatio Moschis etiam illud involvat tametsi id {14}non cogitavit. Quod in terra Canaane Ecclesia fuerit ab antiquissimis temporibus, et quod inde omnia loca ibi repraesentativa facta sint, videatur n. (x)3686, 4447, 4454, 4516, 4517, 5136, (x) 6306, 6516, 8317, 9320, 9325, et quod inde `terra Canaan’ in Verbo significet Ecclesiam, in locis citatis n. 9325.
@1 , indignatus fuit$
@2 in universo terrarum orbe$
@3 repraesentat$
@4 dederit ei$
@5 dederit$
@6 ejiceretur altered to ejicerentur$
@7 per id quod Jehovah non$
@8 quod$
@9 colles$
@10 ut$
@11 sensus literae est naturalis, et omne spirituale desinit in naturali et ibi subsistit, et si non naturale esset fundamentum, foret sicut domus exstructa supra humum, et sicut dicitur in aere$
@12 etiam patet ex Verbo, imprimis prophetico, ubi toties memorantur$
@13 constare potest$
@14 nesciverint$
@1 illam terram$
@1 si non Divinum introduceret$
@2 in sensu interno$
@3 secundum sensum internum illa$
@4 ideo id per angelos in Verbo intelligitur, nam angeli in Lingua originali vocantur a mitti$
@5 dixerat$
@1 alicujus$
@2 ejus$
@3 , seu$
@1 acceptus altered to receptus$
@2 acceptus$
@3 Before genti$
@4 quoque$
@5 praeeminendi A, praeeminentia IT$
@1 de Divino quale altered to quale Divinum$
@2 Divinum quale est cum illis$
10565a. {1} `Quoniam inveni gratiam in oculis Tuis’: quod significet quia receptus praeesse populo, et ducere illum, ut supra n. 10563, 10564 (x).
@1 In A this became unnumbered when S re-numbered those that precede it. In IT it is printed as the final sentence of n. 10565.$
@1 i videatur$
@1 desinere et requiescere written above this $
@2 in quod Divina interiora, quae Ecclesiae, cultus et Verbi, desinunt, per Moschen enim significatur externum eorum, secundum illa quae supra n. 10563 de illo dicta sunt$
@3 ut$
@1 ne miremini quod dicatur quod per illa verba significetur Ecclesia, sed quod significetur est causa,$
@2 quapropter intrant statim in ideam spiritualem, quae est propria coeli et angelica, haec idea$
@3 dignemini$
@4 i coeli, ac intret absque materiali, sub habitu coelesti$
@5 haec nunc causa$
[2] Dicitur `in oculis Jehovae,’ et per id significatur praesentia Divina Domini in veris et bonis fidei et amoris apud homines in terris (c)et apud angelos in caelis; quod praesentia Domini sit in veris et bonis fidei et amoris, est quia {3}haec ab Ipso Domino sunt, et cum Dominus apud homines et apud angelos praesens est in illis, tunc praesens est in Suo apud illos (c)et non in proprio illorum, hoc enim (t)est malum’; inde quoque est quod per `oculos’ in Verbo, ubi de hominibus qui recipiunt Divina Domini, significetur fides et quoque intellectus recipiens, nam intellectus {4}est oculus internus, ac fides est verum quod videtur et percipitur; quod oculi {5}cum de hominibus, in Verbo significent fidem, et quoque intellectum, videatur n. 2701, 4403-4421, 4523-4534, 9051.
[3] Unde ille visus, etiam dicetur: est realis lux quae illuminat intellectum, prorsus (x)distincta a luce quae illuminat {6}visum corporis; lux illa quae illuminat {7}intellectum est e caelo, quae autem {6}visum corporis est in mundo; lux caeli est a Domino ut Sole ibi, et est in sua essentia Divinum Verum procedens a Divino Bono Domini; inde patet unde est quod per `oculos’ cum de Jehovah, significetur praesentia Divina Domini, (c)et quod per `oculos’ cum de {8} hominibus qui recipiunt Divinum Verum Domini, seu lucem {9}Ipsius, significetur fides et intellectus illustratus.
[4] Quod realis lux sit quae illuminat mentes et facit intellectum apud homines, non notum est in mundo, tametsi ab hominibus intellectui tribuitur visus et lux et tametsi Dominus in Verbo pluries’ dicitur Lux, (c)ac intelligitur quod videatur per fidem et ejus lucem. Quod {10} realis lux sit quae illuminat mentes, et quod {11} Divinum Verum procedens a Domino ut Sole sit illa Lux, {12}et quod det intellectum veri ubi recipitur, in locis citatis n. 9548, 9684, tum n. 9570, 9571 fin., (x)9594.
[5] Ex his constare potest quid per `oculos Jehovae’ in Verbo significatur, ut apud Esaiam,
Inclina, Jehovah, aurem Tuam et audi, et aperi, Jehovah, oculos Tuos et vide, xxxvii 17:
apud Jeremiam,
Ponam oculum Meum super illos in bonum, et reducam eos super terram suam, et aedificabo eos, xxiv 6:
apud Davidem,
Ecce oculus Jehovae super timentibus Ipsum, Ps xxxiii 18:
et apud eundem,
Jehovah in templo sanctitatis Suae; Jehovae in caelo thronus; oculi Ipsius vident, et palpebrae Ipsius probant filios hominis, Ps. xi 4;
et alibi.
@1 acceptus altered to receptus$
@2 i autem receptus esse$
@3 illa$
@4 recipiens est visus$
@5 respective ad hominem, et intellectum et fidem significent$
@6 oculos$
@7 mentem$
@8 i angelis et$
@9 Divinam$
@10 i itaque$
@11 i sit AIT$
@12 et ubi recipitur det intellectum veri et fidem, videatur$
[2] {2}Quod ille finis, ut praestantiores redderentur prae omnibus in universo orbe fuerit, propter quem gens Israelitica coluit Jehovam, et propter quem in sancto externo potuit esse, constat ex illis quae de illa gente prius ostensa sunt; quod tales in sancto externo possint esse, et apparere aliis sicut cultores Dei, {3}constat ex idololatris, de quibus in historicis Verbi, {4}qui similiter potuerunt in externis esse, sed quod illis non internum sanctum {5}fuerit, quivis potest {6}scire et concludere ex eo quod Divina Vera quae in Verbo revelata sunt faciant ut cultus sit internus, si illa sciant et secundum illa vivant; nam si homo absque illis sancte (x)posset colere Deum, non opus foret aliqua doctrina Ecclesiae, nec aliqua praedicatione.
[3] Quoniam gens illa (t)fuit talis ut propter eminentiam super alios ut finem posset in sancto externo esse, et {7}quoniam apud tales repraesentativa {8}caelestium et spiritualium, quae erant externa cultus, possunt communicari cum angelis, et per id conjunctio esse cum caelo, ideo gens illa recepta fuit; sed qui credit quod per id cultores Dei fuerint, {7} maxime fallitur, fuerunt enim cultores sui et mundi, et corde idololatrae; et quia tales erant, nec illis revelata sunt interiora cultus, quae sunt fidei et amoris in Dominum, ut patet ex libris Veteris Testamenti; {10}et quoque ex eo quod non agnoverint Dominum cum in mundum venit, immo nec adhuc agnoscunt; et si docentur ex propheticis de Domino, usque non recipiunt; volunt Messiam qui evehat illos {11}super omnes in universo terrarum orbe, et non Messiam cujus regnum est in caelis, et inde prospicit omnium saluti etiam in terris. Ex his constare potest qualis gens illa fuit a primis aevis, et unde est quod hic dicatur quod per id quod Jehovah iret cum illis, praestantiores redderentur prae omni populo qui super faciebus humi.
[4] (s)Dicitur super faciebus humi, et per id intelligitur ubicumque Ecclesia, per `humum’ enim similiter ac per `terram’ significatur Ecclesia, quod per `terram,’ videatur in locis citatis n. 9325; sed `humus’ {12}significat Ecclesiam ex simili causa ex qua ager, ita ex receptione variorum seminum, (c)ac eorum nascentia et proventu, per quae significantur vera et bona fidei et amoris, {13}homo enim est horum receptaculum sicut humus illorum; terra autem dicitur Ecclesia ex populo qui ibi, apud quem Ecclesia; sed quia humus {14} involvit extensionem quoad spatium aeque ac terra, ideo interpretes pro humo dicunt terram, ut hic super faciebus terrae pro super faciebus humi, et quoque alibi, {15}et usque in lingua originali vox quae significat humum ex prorsus alia origine est quam ex qua vox quae significat terram. Quod `humus’ significet Ecclesiam aeque ac terra, constat ex variis locis in Verbo, [5] quorum aliqua solum licet adducere, ut apud Jeremiam,
Magnates miserunt minorennes suos aquae causa, venerunt ad foveas, nec invenerunt aquas, reversa sunt vasa eorum vacua, propterea quod humus confracta sit, quod non facta sit pluvia in terra, xiv 3, 4;
ibi `humus’ est Ecclesia, et quoque `terra,’ agitur enim ibi in sensu interno de defectu veri, et inde Ecclesiae vastatione; `aquae’ sunt vera, {16}foveae’ sunt ubi illa, ita doctrina, `vasa’ sunt recipientia, `pluvia’ est influxus e caelo; `terra’ est ubi Ecclesia, et `humus’ est ipsa Ecclesia, quae confracta dicitur ex siccitate, ita ex defectu veri e caelo: [6] apud Esaiam,
Fiet a fine septuaginta annorum, visitabit Jehovah Tyrum, et redibit ad mercedem meretriciam suam, et scortabitur cum omnibus regnis terrae super faciebus humi; tandem erit mercatura ejus, et merces meretricia ejus sanctum Jehovae, xxiii 17, 18;
per `Tyrum’ {17} significatur Ecclesia quoad cognitiones veri et boni, ita in sensu abstracto cognitiones illae; quae `merces meretricia’ vocantur cum docentur {18}causa lucri, honoris, et famae propter illa, sic quasi venduntur, et non docentur propter ipsum verum, {19}hoc vocatur meretricatus et scortatio in Verbo; `scortari cum omnibus regnis terrae’ est ita facere cum omnibus veris Ecclesiae; `super faciebus humi’ est ubicumque Ecclesia; quoniam cognitiones veri et boni usque manent cognitiones veri et boni in se, ita Divinae, tametsi homini docenti et venditanti illas sint pro lucro, et inde merces meretricia, ideo dicitur quod `mercatura ejus et merces meretricia ejus erit sanctum Jehovae’: quod ibi non merces meretricia intelligatur, nec scortatio cum omnibus regnis terrae, nec quod tale erit sanctum Jehovae, (x)quivis qui ultra sensum litterae cogitat, videre potest: [7] apud Davidem,
Emittis spiritum Tuum, creantur, et renovas facies humi, Ps. civ 30;
`spiritus Jehovae’ est Divinum Verum procedens a Domino, n. (x)9818, `creari’ est e novo creari, {20}hoc est, regenerari, n. 10,373, `renovare facies humi’ est reformare et instaurare Ecclesiam; {21} `facies humi’ est ubicumque {22}aliquid Ecclesiae recipi potest; similiter ac alibi ubi `facies humi’ dicuntur, ut Gen. vii 4, viii 8, 13; Exod. xxxii 12; Num. xii (x)3; {23}Deut. vi 15, vii 6; {24}1 Sam. xx 15; 2 Sam. xiv 7{25}.(s)
@1 A has the following d sentence in m: constat ex significatione praestantiores reddi prae omni populo qui super faciebus humi, quod sit eminentia super omnes in universo orbe; quod sit ubi Ecclesia, est quia per humum significatur Ecclesia in genere, seu ubivis per terram Ecclesia in specie, seu in terra Canaanie, quod humus sit Ecclesia$
@2 Quod hic finis fuerit, propter quem coluerint Jehovam, et propter quem sancto externo potuerunt esse, et mandata fecerunt$
@3 constare potest$
@4 quod similiter possint ex$
@5 sit$
@6 inde concludere$
@7 quia$
@8 coelestia et spiritualia, quae etiam sunt$
@9 i ac salvati$
@10 ideo quoque nec agnoverunt$
@11 supra$
@12 dicitur Ecclesia$
@13 ideo per humum ex qua illa, significatur Ecclesia$
@14 i in sensu proprio$
@15 sed$
@16 fovea est$
@17 i ibi$
@18 alicujus lucri causa, et$
@19 ita facere$
@20 seu$
@21 i praeter pluries alibi;$
@22 aliqua Ecclesia, ut quoque$
@23 Before Gen. vii 4$
@24 Before Deut. vi 15$
@25 i, et alibi$
@1 sit caput istius gentis, ita$
@2 i nam$
@3 illam terram$
@4 quod$
@5 i at$
@1 acceptus altered to receptus$
[2] Quod haec significentur per illa verba, etiam constare potest ex praecedentibus hujus capitis, ibi enim in sensu interno agitur {2}de gente Israelitica, et quod Ecclesia apud illam non institui posset, ex causa quia non recipere potuerunt aliquid internum; recipere internum Ecclesiae est recipere Divinum Verum e caelo, et per id caelestem amorem; quoniam de {3}hoc agitur in sensu interno, et usque Moscheh institit ut Jehovah introduceret illos in terram Canaanem, per quod significatur instauratio Ecclesiae, ideo nunc dicit Moscheh, `Fac videre mihi gloriam Tuam,’ per quod ideo significatur apperceptio Divini Veri interni in externo; quod per `gloriam Jehovae’ intelligatur tale Divinum quod non [3] appercipi {4}potuit a Mosche, constat manifeste ex sequentibus hujus capitis, ubi dicitur quod non videre posset facies Jehovae, {5}ita ibi vocatur gloria, sed postquam pertransiverat, videret posteriora, et hoc ex fissura petrae, per quae significatur quod modo externa Ecclesiae, cultus, et Verbi apperciperet, sed non interna; quod tale per `gloriam Jehovae’ significetur, patet ex eo quod aliquoties dicatur quod viderint gloriam Jehovae, {6}sed fuit nubes quae ita vocata est, ut super monte Sinai, et super tentorio, inque illo, {7}videatur Exod. xvi 10, xxiv 16, 17, Exod. xl 34, 35; Num. xvii 7 [A.V. xvi 42]; et alibi; per `nubem’ {8}ibi, quae gloria Jehovae dicta est, significatur externum Ecclesiae, cultus, et Verbi, {9}seu sensus litterae Verbi, videatur in Praefatione ad Gen. xviii, et n. 4060, 4061, 5922, 6343 fin., 6752, 8106, 8781, 9430, 10,551.
[4] Quod `gloria Jehovae’ significet internum {10}Verbi, Ecclesiae, et cultus, est quia Divinum Verum procedens a Domino, quale est in caelo, est gloria Jehovae, Divinum enim Verum procedens a Domino {11} apparet ibi ut lux; {12} apparentia Domini in illa luce est quae in genuino sensu intelligitur per `gloriam Jehovae’; per apparentiam Domini intelliguntur omnia ibi quae a Domino sunt, quae sunt innumerabilia, et communi voce vocantur caelestia et spiritualia. Quod internum Verbi, Ecclesiae, et cultus significetur per `gloriam Jehovae,’ est quia illud in (c)ea luce est, externum autem in luce mundi, quapropter hoc in Verbo per `nubem’ significatur; inde patet quod {13} sensus internus Verbi sit `gloria.’
[5] Ex his nunc constare potest quid per `gloriam Jehovae’ et per `lucem’ Ipsius in sequentibus his locis significatur, ut apud Esaiam,
Surge, illuminare, quia venit lux Tua, et gloria Jehovae super Te exorta est; ecce tenebrae obtegunt terram, et caligo populos, sed super Te exorietur Jehovah, et gloria Ipsius super Te videbitur ambulabunt gentes ad lucem Tuum, et reges ad splendorem ortus Tui: non occidet amplius sol Tuus, et luna Tua non colligetur, quia Jehovah erit Tibi in lucem aeternitatis, lx 1-3, 20;
agitur ibi de Adventu Domini; {14}’lux’ ibi est Divinum Verum procedens a Domino, et `gloria Ipsius’ ac `splendor ortus Ipsius’ sunt omne id quod de Domino, deque fide et amore in Ipsum in luce illa apparet `tenebrae et caligo quae obtegunt terram et populos’ sunt obscura fide et amoris, dicitur enim de instauranda Ecclesia apud gentes; inde sequitur quod per lucem et gloriam, quae exoriturae, et quae videbuntur et ad quas ambulabunt {15}, sint Divina Vera {16} de Domino, {17}deque fide et 6 {18} amore in ipsum ab Ipso: apud eundem,
Jehovah vocavi Te in justitia, et dedi Te in foedus populo, in lucem gentium: Ego Jehovah, hoc nomen Meum, gloriam Meam alteri non dabo, xlii 6, 8;
agitur (t)etiam ibi de Domino, Qui `lux gentium’ vocatur quia ab Ipso omne Divinum Verum, et Qui gloria Jehovae, quia in Ipsum omne fidei et amoris: apud eundem,
Erumpet sicut aurora lux tua, ambulabit ante te justitia tua gloria Jehovae colliget te, lviii 8;
[7] similiter: apud eundem,
Gaudete cum Hierosolyma, deliciemini ex splendore gloria {19}Ipsius, lxvi [10,] 11;
`Hierosolyma’ ibi {20}ut alibi est Ecclesia, et `splendor gloriae’ est amor veri a Domino: apud Sachariam,
Ego ero (x)illi murus ignis circumcirca, et in gloriam ero in medio ejus, ii (x)9 [A.V.5];
etiam ibi de Hierosolyma, quae est Ecclesia; `gloria in medio ejus’ est Ipse Dominus quoad omnia veri et boni quae fidei et amoris; quod per `gloriam’ ibi intelligantur illa quae lucis Divinae sunt, patet: similiter [8] ut apud Johannem,
Sancta Hierosolyma habens gloriam Dei, et luminare illius simile lapidi pretiosissimo; gloria Dei illustrabit illam, et lucerna ejus Agnus; gentes quae salvantur in luce {21}Illius ambulabunt, et reges terrae afferent gloriam et honorem suum in eam. Portae ejus non claudentur interdiu; nox enim non erit ibi, afferent gloriam et honorem gentium in eam, Apoc. xxi 11, 23-25 [,26];
`Sancta Hierosolyma’ ibi est Ecclesia, quae successura hodiernae; illa quae Ecclesiae sunt, quae sunt fidei et amoris in Dominum a Domino, describuntur {22}per `luminare,’ per `lucem,’ et per `gloriam’; quia per gloriam intelliguntur illa quae lucis sunt, ideo dicitur gloria Dei illustrabit eam; quisque qui expendit, et ipsas res intuetur, et non haeret in [9] solis verbis, videre potest quod per omnia illa significentur talia quae Ecclesiae sunt, at quid per singula significatur docet sensus internus, nam in Verbo {23} nihil inaniter dicitur, ne quidem vocula: apud Lucam,
Viderunt oculi mei salutare Tuum quod praeparasti ante faciem omnium populorum, lucem in revelationem gentium, et gloriam populi Tui Israelis, ii 30-32;
haec in prophetico Simeonis de Domino nato; `lux in revelationem gentium’ est Divinum Verum procedens a Domino, et `gloria populi Israelis’ est omne id quod a Domino revelatum est de Se Ipso, deque fide et amore in Ipsum apud illos qui recipiunt; omne hoc vocatur gloria, quia apparet in caelo et in luce ibi, lux ibi est Divinum Verum; {24}per `filios Israelis’ intelliguntur qui in fide et amore in Dominum.
[10] Quod lux sit Dominus quoad Divinum Verum, et quoque gloria quae lucis, patet ex Ipsius Domini verbis, apud Johannem,
Diligebant gloriam hominum magis quam gloriam Dei; Ego lux in mundum veni, ut omnis qui credit in Me, in tenebris non maneat, xii 43, 46:
et apud eundem,
In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, Deus erat Verbum: erat lux vera quae illuminat omnem hominem venientem in mundum: et Verbum caro factum est, et habitavit in nos, et vidimus gloriam Ipsius, gloriam sicut Unigeniti a Patre, i 1, 9, 14;
`Verbum’ est Divinum Verum, et quoque `lux’; et gloria est omne quod apparet de Domino in luce illa.
[11] Haec loca e Verbo allata sunt quia in illis `gloria’ et simul `lux’ nominantur, et allata sunt ob finem ut sciatur quod `lux’ sit Divinum Verum a Domino, ita Ipse Dominus quoad Divinum Verum, et quod `gloria’ sit omne quod lucis, proinde omne quod ex Divino Vero quod facit intelligentiam et sapientiam apud angelos, et apud homines qui Dominum fide et amore recipiunt. Simile per `gloriam’ significatur alibi, ut apud Johannem,
Volo ut ubi Ego sum, etiam illi sint Mecum, ut videant gloriam Meam, xvii (x)24:
apud Lucam,
Nonne hoc oportebat pati Christum et ingredi in gloriam Suam? xxiv 26:
apud Matthaeum,
Tunc apparebit signum Filii hominis, et tunc plangent omnes tribus terrae, et videbunt Filium hominis venientem in nubibus caeli cum virtute et gloria, xxiv 30;
[12] per `nubes’ ibi intelligitur Divinum Verum quale est in luce mundi, ita quale apud homines, et per `gloriam’ intelligitur Divinum Verum quale est in luce caeli, ita `quale’ apud angelos; et quia Divinum Verum per `nubem’ et per `gloriam’ intelligitur, ideo est Verbum quoad sensum externum et quoad sensum internum quod intelligitur, quoad sensum externum per `nubem’ et quoad sensum internum per `gloriam’; etiam quod apparet in luce mundi est nubes respective ad id quod apparet luce caeli; quod `nubes’ id sit, videatur {25} Praefatio ad Gen. xviii, et n.4060, 4391, 5922, 6343 fin., 6752, 8106, 8443, 8781, 9430, 10,551.
[13] Inde est quod nubes etiam in Verbo dicatur `gloria,’ ut in Exodo,
Gloria Jehovae apparuit in nube, xvi 10:
alibi,
Habitavit gloria Jehovah super monte Sinai; et obtexit eum nubes sex dies, sed species gloriae Jehovae erat sicut ignis comedens in capite montis ante oculos filiorum Israelis, xxiv 16, 17:
et alibi in Exodo,
Obtexit nubes tentorium conventus, et gloria Jehovae implevit habitaculum; nec potuit Moscheh intrare, eo quod habitaret super eo nubes, et gloria Jehovae impleret habitaculum, xl 34, 35:
in Numeris,
Cum congregaretur contio contra Moschen et contra Aharonem, et respiceret ad tentorium conventus, ecce obtexit illud nubes, et apparuit gloria Jehovae, xvii 7 [A. V. xvi 42]:
in Libro 1 Regum,
Nubes implevit domum Jehovae, ita ut non potuerint sacerdotes stare ad ministrandum Propter nubem, quoniam implevit gloria Jehovae domum Jehovae, viii [10,] 11:
et in Apocalypsi,
Impletum est templum fumo et gloria Dei, {26} xv 8;
quoniam Divinum apparuit sicut nubes, ideo per `nubem’ significatur [14] Praesentia Divina, et ubi Praesentia Divina ibi Divinum Verum, nam Divinum absque illo non apparet, quoniam est in illo et est illud; inde est quod nubes (t)ibi dicatur gloria; nec aliter potuit apparere genti Israeliticae, quoniam in externis absque interno erant, videatur n. 6832, 8814, 8819, 10,551; sed usque nubes et gloria distinguuntur sicut lux mundi et lux caeli, seu sicut sensus litterae Verbi et sensus (t)internus ejus, et sicut sapientia humana et sapientia angelica. Ex his nunc constare potest quod per `dixit Moscheh, Fac videre mihi quaeso gloriam Tuam’ significetur ut ostendatur ipsi Divinum internum; et quia Moscheh repraesentabat externum Ecclesiae, cultus, et Verbi, significatur apperceptio Divini Veri interni in externo.
@1 i eorum$
@2 de Ecclesia instituenda apud gentem Israeliticam, et quod Ecclesia non apud illam institui possit, ex causa quia non recipere possent aliquid internum$
@3 his$
@4 posset$
@5 cum pertransiret$
@6 quae$
@7 ut$
@8 , quae ibi $
@9 quod nubes sit externum eorum$
@10 Ecclesia$
@11 i in coelo$
@12 i inde est$
@13 i etiam$
@14 quod lux ibi sit Divinum Verum a Domino, et gloria sit omne id quod de Domino et de amore ac fide in Ipsum in luce illa, constare potest, nam agitur de Ecclesia apud gentes; et notum est quod tenebrae et caligo qui obtegunt terram et populos, sint obscura fidei et falsa quae apud illos$
@15 i gentes et reges$
@16 i quae Ecclesiae, ita quae$
@17 de$
@18 i de$
@19 ejus$
@20 et alibi significat Ecclesiam$
@21 Ipsius$
@22 per luminare, gloriam regum et gentium$
@23 i prorsus$
@24 quod filii Israelis sint qui in fide et in amore in Dominum et non Judaei, patet, hi enim non receperunt Ipsum; quod Dominus et Divinum Verum ab Ipso sit lux$
@25 i etiam$
@26 i et virtute ejus,$
@1 illi$
@2 prorsus separatis a sancta interno,$
@3 at$
@4 illorum$
@5 fuisset per externum eorum$
@6 quibus$
@7 i et$
[2] Quod `gratiam facere’ sit donare vero et bono spirituali, et `misericordiam facere’ sit donare vero et bono caelesti, est quia gratia praedicatur de fide, et misericordia de amore; ac bonum fidei est bonum spirituale, (c)et bonum amoris est bonum caeleste; quid bonum spirituale et bonum caeleste, et quae differentia, videatur in locis citatis n. 9277; et quod illi qui {3}in spirituali regno Domini sunt dicant gratiam, et illi qui {1}in caelesti regno Domini sunt dicant misericordiam, n. 598, 981, 5929; nisi talis differentia foret inter gratiam et inter misericordiam, non diceretur facere gratiam et facere misericordiam; inde {4}quoque est quod Jehovah dicatur `gratiosus et misericors,’ Exod. xxxiv 6; Joel ii 13; Ps. ciii 8; Ps. cxlv 8: et apud Esaiam,
Propterea manebit Jehovah ad praestandum gratiam vobis, et propterea attollet Se ad miserandum vestri, xxx 18.
Quoniam duo sunt ad quae omnia Ecclesiae se referunt, amor et fides, et quia misericordia est amoris ac gratia ut et veritas est fidei, ideo in Verbo dicitur misericordia et gratia quando Dominus imploratur, et dicitur misericordia et veritas quando Dominus describitur, ut in sequentibus his locis: apud Davidem,
Misericordia Tua coram oculis meis, et ambulo in veritate Tua, Ps. xxvi 3:
apud eundem,
Jehovah, in caelis misericordia Tua, et veritas Tua usque ad aetheres, Ps. xxxvi 6 [A.V. 5]:
apud eundem,
Deus mittet e caelis misericordiam Suam, et veritatem Suam: magna est usque ad caelum misericordia Tua, et usque ad aetheres veritas Tua, Ps. lvii [4,] 11 [A.V. 3, 10]:
apud eundem,
Misericordia et veritas {5}obvient; et justitia et pax {6}osculentur, Ps. lxxxv 11 [A.V. 10]:
et apud eundem,
Misericordiam Jehovae in aeternum canam, in generationem et generationem veritatem Tuam ore meo: quoniam dixi, In aeternum misericordia aedificabitur, in ipsis caelis confirmabis veritatem Tuam: justitia et judicium fulcrum throni Tui, misericordia et veritas consistent ante facies Tuas, Ps. lxxxix 2, 3, (x)15 [A. V. 1, 2, 14];
`misericordia’ ibi est amor, et `veritas’ est fides.
@1 seu$
@2 i quoque$
@3 e$
@4 nunc$
@5 obviabunt$
@6 osculabuntur$
[2] Quomodo cum his se habet, constare potest ex illis quae prius saepe dicta sunt, quod nempe gens Israelitica nullatenus videre potuerit interiora cultus, Ecclesiae, et Verbi, quia in externis separatis ab interno erat, ita {1}nec potuit videre facies Jehovae; at qui in externis sunt non separatis ab interno, illi omnes possunt videre interiora Verbi, Ecclesiae, et cultus, ita facies Jehovae; inde sequitur quod qui in amore in Dominum sunt, et quoque qui in charitate erga proximum, illi videant, nam amor in Dominum et charitas erga proximum aperiunt internum hominem, quo aperto homo quoad interiora sua est in caelo inter angelos ubi Dominus.
[3] Verum paucis hic dicetur quid sit amor in Dominum seu amare Dominum: qui credit quod amet Dominum, et non vivit secundum praecepta Ipsius, maxime fallitur, nam vivere secundum illa est amare Dominum; praecepta illa sunt vera quae a Domino, ita in quibus est Dominus, quapropter quantum illa amantur, {2}hoc est, quantum ex amore vivitur secundum illa, tantum amatur Dominus; causa est quia Dominus amat hominem, et ex amore vult ut felix sit in aeternum, et homo non felix (t)potest fieri nisi per vitam secundum praecepta Ipsius; per illa enim regeneratur homo et fit spiritualis, et sic potest {3} elevari in caelum; at amare Dominum absque vita secundum praecepta Ipsius, non est amare Ipsum, nam tunc non est aliquid apud hominem in quod influat Dominus et elevet illum ad Se, est enim sicut vas vacuum; quippe non est aliquid vitae in fide ejus, nec aliquid vitae in amore ejus, vita caeli, quae Vocatur vita aeterna, non {4} infunditur alicui immediate sed mediate. {5}Ex his constare potest quid sit amare Dominum, et quoque quid sit videre Dominum, aut facies Ipsius, {6}nempe quod ex fide et ex amore tali {7}videatur. Vivere secundum praecepta Domini est vivere secundum doctrinam {8}charitatis et fidei, quam videatis in praemissis ad singula capita libri Exodi. Quod ita sit, etiam docet Dominus apud Johannem,
Qui habet praecepta Mea et facit illa, ille est qui amat Me; qui vero amat Me, amabitur a Patre Meo, et Ego amabo illum et manifestabo illi Me Ipsum: si quis amaverit Me, verbum Meum servabis, et Pater Meus amabit illum, et ad illum veniemus et mansionem apud illum faciemus. Qui non amat Me, verba Mea non servat, (x)xiv 21, 23, 24.
Quid praeterea significatur per `facies Jehovae,’ in articulo nunc sequente dicetur.
@1 non$
@2 ita$
@3 i homo$
@4 i illis$
@5 inde$
@6 nam$
@7 videtur$
@8 fidei et charitatis$
Deum nemo vidit unquam; Unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, Ille exposuit, i 18:
apud eundem,
Non vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, v (x)37:
apud Matthaeum,
Non Patrem quisquam cognoscit nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare, xi 27.
Quod cum Jehovah Pater visus est, sit Dominus Qui visus, docet etiam Dominus apud Johannem, [2]
Jesus dixit, Si cognovistis Me, etiam Patrem Meum cognovistis, et abhinc cognovistis Illum, et vidistis Illum: {1}dicit Philippus, Domine, monstra nobis Patrem; dicit illi Jesus, Tantum tempus vobiscum sum, et non nosti Me, philippe? qui vidit Me, vidit Patrem; quomodo ergo tu dicis, Monstra nobis Patrem? xiv 7-9
apud eundem,
Abrahamus pater vester exsultavit, ut videret diem Meum, et vidit et gavisus est: amen amen dico vobis, Priusquam Abrahamus fuit, Ego sum, viii 56, 58;
inde constare potest quod Dominus quoad Divinum Humanum sit Jehovah Qui visus, et sic quod sit facies Jehovae.
[3] Quod Dominus sit facies Jehovae, constat etiam ex Verbo, ut apud Esaiam,
Factus est illis in Salvatorem, angelus facierum Jehovae liberavit eos, ob amorem Suum et indulgentiam Suam; Hic redemit eos, et assumpsit eos, et portavit eos omnibus diebus aeternitatis, lxiii 8, 9:
similiter in Exodo,
Ecce Ego mitto angelum ante te, ad custodiendum te in via, et ad perducendum te ad locum quem praeparavi; ,custodi a facie Ejus, ne exacerbes Eum, quia non feret praevaricationem vestram: quia nomen Meum in medio Ejus, xxiii 20, 21;
[4] Jehovah enim ante Domini Adventum in mundum cum apparuit, in forma angeli apparuit, nam cum pertransivit caelum, induit Se illa forma, quae fuit forma humana; nam universum caelum ex Divino ibi est sicut unus homo, prout multis ostensum est ubi de Maximo Homine {2}qui est caelum, actum est, inde tunc Divinum Humanum; et qui Jehovah apparuit in forma humana sicut angelus, patet quo usque esset Ipse Jehovah, et quod ipsa illa forma quoque Ipsius esset, {3}quia erat Divinum Ipsius in caelo, hoc fuit Dominus ab aeterno; sed quia illa forma humana assumpta fuit per transitionem per caelum, tamen ad salvandum genus humanum necessarium fuit realiter essentialiter esse homo, ideo {4}placuit Ipsi nasci, et sic humanam formam actualiter assumere in qua Ipse Jehovah; quod ita sit, {5} docet Dominus apud Johannem,
Credite Mihi quod Ego in Patre, et Pater in Me, xiv 11:
et alibi,
Ego et Pater unum sumus, x 30.
[5] Quod Dominus ab aeterno fuerit, etiam docet apud Johannem,
In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum: omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est. Et Verbum caro factum est, et habitavit inter nos, i 1-3, 14:
apud eundem,
Exivi a Patre et veni in mundum, iterum relinquo mundum et vado ad Patrem, xvi 28 [,29]:
apud eundem,
Jesus dixit, Glorifica Me Tu, Pater, apud Te Ipsum gloria quam habui antequam mundus esset apud Te, xvii 5:
et apud eundem,
Amen amen dico vobis, Priusquam Abrahamus fuit, Ego sum, viii 58;
ex his manifeste cognosci potest quod Dominus etiam quoad Humanum [6] Suum sit Jehovah, ita quod Humanum {6}Suum sit Divinum; idcirco {7} dicitur apud Johannem, Deus erat Verbum, et Verbum caro factum est, et quoque, Priusquam Abrahamus fuit, Ego sum, et non Ego fui, Sum enim est Jehovah, Exod. iii 14. Ex his nunc constare potest quod per {8}’Me non videt homo et vivit’ significetur quod ipsum Divinum non videri possit quale in Se est, sed quale per Dominum in caelo. Per Dominum in caelo dicitur, quia Dominus est supra caelos, est enim Sol caeli, sed usque praesens est in {9}caelis; {10}est ibi Divinum Verum, et Divinum Verum procedens a Domino ut Sole est Dominus in caelo, est ideo Divinum Verum ibi facies Ipsius.
[7] Dictum est supra quod per `facies Jehovae’ significentur Divina interiora Verbi, Ecclesiae, et cultus, n. 10,567, 10,568; causa est quia Divina interiora Verbi, Ecclesiae, et cultus, sunt Divinum Verum procedens a Domino, ita Dominus in caelo; hoc significatur per `faciem Jehovae’ ubi nominatur in Verbo, ut apud Matthaeum,
Videte ne contemnatis ullum ex pusillis his; dico enim vobis quod angeli eorum in caelis semper videant faciem Patris Qui in caelis est, xviii 10:
in Apocalypsi,
Thronus Dei et Agni in Sancta Hierosolyma erit, et servi Ipsius ministrabunt Ipsi, et videbunt, facies Ipsius, xxii 3, 4:
[8] apud Moschen,
Illuminabit Jehovah facies super (x)te, et miserebitur tui; tollet Jehovah facies Suas super te, et ponet tibi pacem, Num. vi 25 [,26]:
apud Davidem,
Multi dicentes, Quis ostendet nobis bonum? tolle super nos lucem facierum Tuarum, Jehovah, Ps. iv 7 [A.V. 6]:
apud eundem,
Quousque, Jehovae, occultas facies Tuas a me? Ps. xiii 2 [A.V.1]:
apud eundem,
Tibi dixit cor meum, Quaerite facies Meas’ facies Tuas, Jehovah, quaero, Ps. xxvii 8:
apud eundem,
Deus miserebitur nostri, et benedicet nobis, illuminabit facies Suas nobis, Ps. lxvii 2 [A.V. 1]:
apud eundem,
Deus, reduc nos, et lucere fac facies Tuas, ut salvemur, Ps. lxxx 4, 8, 20 [A.V. 3, 7, 19]:
apud eundem,
Beatus populus Tuus, qui in luce facierum Tuarum ambulant, Ps. lxxxix 16 [A.V. 15]:
apud eundem,
Jehovah, ne abscondas facies Tuas 3 me, Ps. cii 3 [A. V. 2]:
apud eundem,
Abscondis facies Tuas, conturbantur, Ps. civ 29;
[9] quid per `facies Jehovae’ hic {11}intelligitur, quisque comprehendere potest, quod nempe Divinum, (c)et quicquid Divini est, ita misericordia, pax, et Omne bonum, at in universali sensu Divinum Verum, quoniam in Divino Vero est Omne bonum; et apud hominem et apud angelum est Divinum Bonum in Divino Vero, et absque hoc non est illud, verum enim est recipiens boni, ita quoque misericordiae et pacis; inde nunc sequitur, {12} ubi non Divinum Bonum in Divino Vero est, ibi non facies Jehovae; {13}et quoque sequitur quod ubi malum in falso est, Divinum non appareat; hoc intelligitur per {14}quod Jehovah occultet et avertat facies in sequentibus his locis: apud Esaiam,
Peccata vestra absconderunt facies Jehovae a vobis, lix 2:
apud Jeremiam,
Propter malitiam eorum occultavi facies Meas ab urbe hac, xxxiii 5:
apud Ezechielem,
Averto facies Meas ab illis, et profanant arcanum Meum, vii 22
et apud Micham,
Jehovah occultabit facies Suas ab illis, quemadmodum mala reddiderunt opera Sua, iii 4.
Sed sciendum est quod Jehovah, hoc est Dominus, nusquam avertat facies Suas ab homine, sed quod homo qui in malo est avertat suam faciem a Domino; et quia tunc Divinum ei a tergo est, ideo apparet sicut Id Se (x)occultet seu avertat; etiam res se actualiter ita habet: spiritus infernales omnes tergum vertunt ad Dominum ut Solem, at angeli semper faciem ad Ipsum; similiter homo quoad spiritum suum dum in mundo vivit.
@1 dixit IT$
@2 quod$
@3 ita quod Jehovah, Hoc$
@4 Deus voluit nasci homo, et assumere ipsam illam formam, in qua Ipse Jehovah essentialiter esset Homo$
@5 i etiam$
@6 Ipsius$
@7 i etiam$
@8 After videt$
@9 coelo$
@10 ibi enim est$
@11 intelligatur$
@12 i quod$
@13 et quod prorsus non appareat, ubi malum in falso est$
@14 occultare et avertere$
@1 in deum dicitur quia id crediderat quod Deus sed quod plures written in m$
@2 fides$
@3 sciatur$
@4 in$
@5 i sunt$
Nescitis quid petitis; scitis quod principes gentium dominentur illis, non sic erit inter vos, sed quisquis voluerit inter vos magnus fieri, esse debebit vester minister, et quisquis voluerit esse primus esse debebit vester servus, Matth. xx 21, 22, 25-27;
[2] qui tales sunt, sicut illi tunc, non sciunt quid regnum caeleste, non quid gloria ibi, nec quid amor, immo nec quid fides, in genere non quid bonum, judicant enim ex corporeis et terrenis, {6}et omne jucundum corporis et ejus sensuum vocant bonum, ac eminentiam super alios vocant gloriam, amorem mundi et amorem sui vocant amorem caelestem, ac scientificum factum persuasivum vocant fidem; cum cogitant de Deo, cogitant materialiter, et ideo vel negant Deum et pro Deo habent naturam, vel colunt idola, vel homines mortuos; inde patet quam obscurum fidei sit illis qui in (t)solis externis sunt, et quoque quod falsum.
[3] In tali obscuro et falso fidei sunt {7}qui credunt Verbum quoad sensum litterae ejus solum absque doctrina ex illustrato inde facta; qui absque doctrina legunt (x)Verbum sunt sicut illi qui vadunt in tenebris absque lucerna; tales sunt omnes mere sensuales homines; quod gens Judaica talis sit, patet, nam illi explicant omnia Verbi secundum sensum litterae, ex causa quia in externis separatis ab interno sunt; qui tales sunt, in altera vita nec {8}habitant super petris, sed vel in speluncis ibi vel in fissuris.
[4] Quod `fissura petra’ sit obscurum et falsum fidei, constat etiam ex aliis locis in Verbo, ut apud Esaiam,
In die illo sibilabit Jehovah muscae quae in extremitate fluviorum Aegypti, et api quae in terra Aschuris; quae venient et quiescent omnes in fluviis desolationum, et in fissuris petrarum, vii [18,] 19;
agitur ibi de Adventu Domini et de statu Ecclesiae tunc, quod desolatio omnium quae veri et boni spiritualis; per illa enim verba {9}significatur quod homo Ecclesiae recesserit tunc ab internis, et factus sit prorsus externus, ita mere sensualis; fieri sensualis est non aliud capere et credere quam quae sensus externi dictant; `musca in extremitate fluviorum Aegypti’ est falsum prorsus externi seu mere sensualis hominis, `apis in terra Aschuris’ est falsum ratiocinationis inde, `fluvii desolationum’ sunt doctrinae vera prorsus desolata, et `fissurae petrarum’ sunt falsa fidei inde; quis divinaturus est quod illa verba talia significent, et quae significant prorsus latitura sunt nisi detegantur per sensum internum? apud eundem, [5]
In die illo projiciet homo idola quae fecerunt sibi ad incurvandum se talpis et vespertilionibus, ad intrandum in scissuras petrarum et in fissuras rupium, ii 20, 21;
`incurvare se talpis et vespertilionibus’ est colere talia quae in caligine sunt ac in umbra noctis, quod est externa absque interno, `intrare in scissuras petrarum et in fissuras rupium’ est in fidei obscura et caliginosa, [6] ita in falsa: apud Jeremiam,
Reducam filios Israelis super terram eorum, et mittens ac piscatores multos qui piscabuntur eos, et ad venatores qui venabuntur eos desuper omni monte, super omni colle, et ex foraminibus petrarum, xvi 15, 16;
agitur ibi de Ecclesiae restauratione, quae significatur per `reducere filios Israelis super terram eorum’; `piscari eos’ est instruere in externi Ecclesiae, `venari eos’ est instruere in internis, `qui super monte e super colle’ sunt qui in amore et charitate, {10}`in foraminibus petrarum’ [7] sunt qui in fide, nondum illustrati {11}, ita qui in obscuro fidei: apud eundem,
Minimum dedi te inter gentes; superbia cordis tui habitans in foraminibus petrae tenet altitudinem collis, xlix 15, 16:
{10} apud Obadiam,
Superbia cordis tui decepit te, qui habitas in scissuris petra altitudine sedis {12}suae; qui dicit in corde {13}suo, Quis detrahet me i terram? (m)si exaltaveris te sicut aquila, et si inter stellas ponere nidum, inde detraham te,(n) vers. 3, 4;
`habitare in foraminibus petrae’ est in falsis fidei; agitur {14} de illis qui se {15}exaltant super alios, credentes quod docti sint prae reliquis, cum tamen in falsis sunt, et ne quidem videre possunt {16}vera; illi in altera vi habitant in foraminibus petrarum, et quandoque se projiciunt super petras, sed usque inde in sua foramina, et in speluncas quae sunt sub petris, dejiciuntur; hoc intelligitur per `tenere altitudinem (d)collis, exaltare se sicut aquila, et inter stellas ponere nidum, et usque detrahi.’ Ex his nunc constare potest quod per `ponere Moschen in fissura petra significetur obscurum et falsum fidei, quale illis qui in externis absque interno sunt, per `Moschen’ enim hic intelligitur populus, quia hic refert caput illius, videatur n. 10,556.
@1 in$
@2 nam credunt Verbum modo secundum literam$
@3 i credunt enim secundum sensus externos, qui in fallaciis sunt quoad spiritualia,$
@4 After sinistris$
@5 ejus$
@6 et bonum vocant quod jucundum corpore et ejus sensibus est, et gloriam vocant eminere supra alios, amorem sibi solis consulere, quid amor coelestis et quid gloria coelestis sint, prorsus nesciunt, ita in omnibus reliquis$
@7 omnes qui in sensu literae Verbi sunt,$
@8 apparent$
@9 describitur$
@10 i et$
@11 i sunt$
@12 tuae AIT$
@13 tuo$
@14 i ibi$
@15 elevant$
@16 verum$
@1 ejus$
@2 intelligitur$
[2] Quod posteriora Jehovae significent externa Verbi, Ecclesiae, et cultus, est quia `facies’ significant interna, n. (x)10,578; et illi dicuntur `videre Jehovae posteriora et non facies’ qui Verbum credunt et adorant, sed solummodo externum ejus, quod est sensus litterae et non interius vadunt, sicut illi qui illustrati sunt, et sibi doctrinam ex Verbo faciunt per quam videant genuinum ejus sensum, ita interiorem; quod Verbum absque doctrina non capi possit, et quod doctrina e Verbo ab illustrato facta erit intellectui pro lucerna, videatur n. 9382, 9409, (x)9410, 9424, 9430, 10,105, 10,324, (x)10,400, 10,431, et quod sensus internus Verbi illam doctrinam doceat, n. 9430.
[3] Ex his constare potest quid sit `videre posteriora Jehovae et non facies Ipsius.’ At qui non credunt Verbo, illi ne quidem vident posteriora Jehovae, sed vertunt se retro a Jehovah ac vident solum se et mundum; hi sunt qui intelliguntur per illos in Verbo, qui (x)dicuntur vertere posteriora ad templum et adorare solem, de quibus apud Ezechielem,
Introductus sum in atrium domus Jehovae, et ecce viginti et quinque viri, quorum posteriora versus templum Jehovae, et facies eorum versus orientem; iidemque incurvaverunt se versus orientem solis, viii 16;
per `solem et ejus orientem’ intelligitur sol mundi et ejus oriens, et per illum significatur amor sui, qui amor prorsus est oppositus amori in Dominum; inde est quod sol mundi sistatur in idea angelorum ut prorsus obscurum quid a tergo, at Dominus, Qui est Sol caeli, a facie, videatur n. 7078; de his dicitur quod posteriora vertant ad templum, et quoque quod eant retrorsum, apud Jeremiam,
Tu deseruisti Jehovam, retrorsum ivisti, xv 6:
et alibi apud eundem,
Abiverunt in obfirmatione cordis sui mali, et facti sunt retrorsum, non autem antrorsum, vii 24.
@1 est$
@2 See p. ix preliminary note 1. A ends here.$
De Quarta Tellure in Caelo Astrifero
CAPUT TRICESIMUM QUARTUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Homo ita creatus est ut quoad internum suum non mori possit, nam credere potest in Deum, et quoque amare Deum, ac ita conjungi Deo fide et amore; et conjungi Deo est vivere in aeternum.
CAPUT XXXIV
1. Et dixit JEHOVAH ad Moschen, Dola tibi duas tabulas lapidum secundum priores, et scribam super {1}tabulis verba quae fuerunt super tabulis prioribus quas fregisti.
@1 Tabulas IT$
2. Et esto paratus ad mane, et ascendes in matutino ad montem Sinai, et consistes Mihi ibi super capite montis.
3. Et quisquam non ascendet tecum, et etiam quisquam nec videbitur in toto monte; etiam grex et armentum nec pascent e regione montis hujus.
4. Et dolavit duas tabulas lapidum secundum priores, et surrexit mane Moscheh in matutino, et ascendit ad montem Sinai, quemadmodum praecepit JEHOVAH illi, et accepit in manu sua duas tabulas lapidum.
5. Et descendit JEHOVAH in nube, et constitit cum eo ibi, et invocavit nomen JEHOVAE.
6. Et transivit JEHOVAH super facies ejus, et invocavit, JEHOVAH, JEHOVAH, DEUS misericors et gratiosus, longanimis iras, et magnus bonitate et veritate.
7. Servans bonitatem ad milia, ferens iniquitatem et praevaricationem et peccatum, et absolvendo non absolvit; visitans iniquitatem patrum super filios et super filios filiorum, super tertios et super quartos.
8. Et festinavit Moscheh, et inflexit se ad terram, et adoravit.
9. Et dixit, Si quaeso inveni gratiam in oculis Tuis, DOMINE, eat quaeso DOMINUS in medio nostri, quia populus durus cervice ille, et propitius sis ad iniquitatem nostram et ad peccatum nostrum, et hereditatem Tuam facias nos.
10. Et dixit, Ecce Ego pangens foedus, coram omni populo tuo faciam mirabilia, quae non creata sunt in omni terra, et in omnibus gentibus, et videbit omnis populus, cujus tu in medio ejus, opus JEHOVAE, quod mirabile hoc quod Ego faciens cum te.
11. Custodi tibi id quod Ego praecipio tibi hodie; ecce Ego expellens a faciebus tuis Emorritam, et Canaanitam, et Chittitam, et Perisitam, et Chivitam, et Jebusitam.
12. Cave tibi ne forte pangas foedus habitatori terrae super quam tu venis, ne forte fiat in laqueum in medio tui.
13. Quare altaria eorum evertetis, et statuas eorum frangetis, et lucos ejus exscindetis.
14. Quare non incurvabis te deo alteri, nam JEHOVAH Zelotes nomen Ipsius, DEUS Zelotes Ille.
15. Ne forte pangas foedus habitatori terrae, et scortentur post deos eorum, et sacrificent diis eorum, et vocet te, et comedas de sacrificio ejus.
16. Et accipias de filiabus ejus filiis tuis, et scortentur filiae ejus post deos earum, et scortari faciant filios tuos post deos earum.
17. Deos fusilis non facies tibi.
18. Festum azymorum custodies; septem diebus comedes azyma quae praecepi tibi, ad statum tempus mensis Abib, quia in mense Abib exivisti ex Aegypto.
19. Omnis apertura uteri Mihi, [et] ex omni pecore tuo des masculum, aperturam bovis et pecudis.
20. Et aperturam asini redimes in pecude, et si non redemeris decollabis illam; omnem primogenitum filiorum tuorum redimes; et non videbuntur facies Meae {1}vacue.
@1 vacuae IT$
21. Sex diebus operaberis, et in die septimo quiesces, in aratione et in messatione quiesces.
22. Et festum septimanarum facies tibi primitiarum messis tritici, et festum collectionis revolutionis anni.
23. Tribus vicibus in anno videbitur omnis masculus tuus ad facies DOMINI JEHOVAE DEI Israelis.
24. Quia expello gentes a faciebus tuis, et dilatari faciam terminum tuum, et non concupiscet quisquam terram tuam in ascendendo te ad videndum facies JEHOVAE DEI tui tribus vicibus in anno.
25. Non mactabis super fermentato sanguinem sacrificii Mei, et non pernoctabit ad mane sacrificium festi Paesach.
26. Primitias primitivorum humi tuae inducas domum JEHOVAE DEI tui. Non elixabis haedum in lacte matris suae.
27. Et dixit JEHOVAH ad Moschen, Scribe tibi verba illa, quia super ore verborum illorum pango cum te foedus, et cum Israele.
28. Et fuit ibi cum JEHOVAH quadraginta dies et quadraginta noctes; panem non edit et aquam non bibit; et scripsit super tabulis verba foederis, decem verba.
29. Et fuit in descendendo (x) Moscheh de monte Sinai, et duae tabulae testimonii in manu Moschis in descendendo illo de monte, et Moscheh non novit quod (x)coruscaret cutis facierum ejus in loquendo illo cum Ipso.
30. {1} Et vidit Aharon et omnes filii Israelis Moschen, et ecce coruscavit cutis facierum ejus, et timebant ab accedere ad illum.
@1 See p. ix preliminary note 1. A begins here.$
31. Et vocavit ad illos Moscheh, et reversi sunt ad illum Aharon, et omnes principes in (x)coetu, et locutus Moscheh ad illos.
32. Et postea accesserunt omnes filii Israelis, et praecepit illis omnia quae locutus JEHOVAH cum illo in monte Sinai.
33. {1} Et absolvit Moscheh a loquendo cum illis, et dedit super facies suas velamen.
@1 Es. xxv 7 written in m$
34. Et in intrando Mosche coram JEHOVAH ad loquendum cum Ipso, removit velamen usque ad exire illum; et exivit et locutus ad filios Israelis id quod praeceptum est.
35. Et viderunt filii Israelis facies Moschis, quod (x)coruscaret cutis facierum Moschis, et reduxit Moscheh velamen super facies suas usque ad intrare illum ad loquendum cum Ipso.
Agitur in hoc capite in sensu interno de Ecclesia instituenda apud gentem Israeliticam; sed quia talis erat ut non recipere posset Divinum ab interiore, gens illa recepta est ut apud (x)illam repraesentativum Ecclesiae esset, et non Ecclesia; de qua re agitur vers. 1-9.
Vers. 1-9. Et dixit Jehovah ad Moschen, Dola tibi duas tabulas lapidum secundum priores, et scribam super tabulis verba quae fuerunt super tabulis prioribus quas fregisti. Et esto paratus ad mane, et ascendes in matutino ad montem Sinai, et consistes Mihi ibi super capite montis. Et quisquam non ascendet tecum, et etiam quisquam nec videbitur in toto monte, etiam grex et armentum nec pascent e regione montis hujus. Et dolavit duas tabulas lapidum secundum priores, et surrexit mane Moscheh in matutino, et ascendit ad montem Sinai, quemadmodum praecepit Jehovah illi, et accepit in manu sua duas tabulas lapidum. Et descendit Jehovah in nube, et constitit cum eo ibi; et invocavit nomen Jehovae. Et transivit Jehovah super facies ejus, et invocavit, Jehovah, Jehovah, Deus misericors et gratiosus, longanimis iras, et magnus bonitate et veritate. Servans bonitatem ad milia, ferens iniquitatem et Praevaricationem et peccatum, et absolvendo non absolvit; visitans iniquitatem patrum super filios et [super] filios filiorum, super tertios et super quartos. Et festinavit Moscheh, et inflexit se ad terram, et adoravit. Et dixit, Si quaeso inveni gratiam in oculis Tuis, Domine, eat quaeso Dominus in medio nostri, quia populus durus cervice ille, et propitius sis ad iniquitatem nostram et ad peccatum nostrum, et hereditatem Tuam facias nos. {1}`Et dixit Jehovah ad Moschen’ significat conclusum de gente Israelitica: `dola tibi duas tabulas lapidum secundum priores’ significat externum Verbi, Ecclesiae, et cultus, quale propter illam gentem: `et scribam super tabulis verba quae fuerunt super tabulis prioribus quas fregisti’ significat interiora illorum Divina caelestia et spiritualia etiam in illis externis: `et esto paratus ad mane, et ascendes ad montem Sinai’ significat ortum novum revelationis Divini Veri: `et consistes Mihi ibi super capite montis’ significat ex caelo intimo ubi Divinus amor: `et quisquam non ascendet tecum’ significat quod gens Israelitica non possit in Divino Vero esse: `et etiam quisquam nec videbitur in toto monte’ significat quod Prorsus remota sit ab illo, ita extra illud: `etiam grex et armentum {2}nec pascent e regione montis hujus’ significat quod nec instrui possent de bono interiore et exteriore Ecclesiae, cultus, et Verbi: `et dolavit duas tabulas lapidum secundum priores’ significat externum Verbi, Ecclesiae, et cultus, quale propter gentem Israeliticam: `et surrexit mane Moscheh in matutino, et ascendit ad montem Sinai’ significat ortum novum revelationis Divini Veri: `quemadmodum praecepit Jehovah illi’ significat quod [ita] fieret quia institerunt: `et accepit in manu sua duas tabulas’ significat externum Verbi, Ecclesiae, et cultus, quale propter gentem Israeliticam: `et descendit Jehovah in nube, et constitit cum eo ibi’ significat externum Verbi in quo Divinum: `et invocavit nomen Jehovae’ significat cultum Domini ex veris et bonis fidei et amoris [, et sic praeparationem ad receptionem]: `et transivit Jehovah super facies ejus’ significat Divina interna super externis: `et invocavit, Jehovah, Jehovah, Deus misericors et gratiosus’ significat ipsum Divinum, Divinum Humanum, et Divinum procedens, a Quo omne bonum: `longanimis [ad] iras’ significat Divinam Clementiam: `et magnus bonitate et veritate’ significat quod sit ipsum Bonum et ipsum Verum: `servans bonitatem ad milia’ significat in aeternum: `ferens iniquitatem, praevaricationem, et peccatum’ significat remotionem mali et ejus falsi ut non appareat: `et absolvendo non absolvit’ significat tolerantiam usque ad consummationem: `visitans iniquitatem patrum super filios et super filios filiorum’ significat rejectionem et damnationem malorum et inde falsorum in longa serie: `super tertios et super quartos’ significat [damnationem] falsorum et inde malorum: `et festinavit Moscheh, et inflexit se ad terram, et adoravit’ significat tunc receptionem ex influxu in externum, ac cultum ex humiliatione: `et dixit, Si quaeso inveni gratiam in oculis Tuis, Domine’ significat quia receptum tale externum: `eat quaeso Dominus in medio nostri’ significat ut sit Divinum intus in eo: `quia populus durus cervice ille’ significat tametsi gens Israelitica non recipit Divinum ab interiore: `et propitius sis ad iniquitatem nostram, et ad peccatum nostrum’ significat ut removeantur interiora eorum quae scatent falsis et malis: `et hereditatem Tuam facias nos’ significat ut usque Ecclesia sit ibi.
@1 See p. ix preliminary note 2.
1. Et dixit Jehovah ad Moschen, significat conclusum ex prioribus de gente Israelitica: dola tibi duas tabulas lapidum secundum priores, significat externum Verbi, Ecclesiae et cultus quale propter illam gentem: et scribam super tabulas verba quae fuerunt super tabulis prioribus quas fregisti, significat interiora illorum Divina coelestia et spiritualia etiam in illis externis.
2. Et esto paratus ad mane, et ascendes ad montem Sinai, significat ortum novum revelationis Divini Veri: et consistes Mihi ibi super capite montis, significat ex Divino amore.
3. Et quisquam non ascendet tecum, significat quod gens Israelitica non esse, possit in Divino Vero: et etiam quisquam nec videbitur in toto monte, significat quod prorsus remota ab illo, ita extra illud: etiam grex et armentum nec pascent in regione montis hujus, significat quod nec instrui possent de bono interiori et exteriori Ecclesiae, cultus, et Verbi.
4. Et dolavit duas tabulas lapidum secundum priores, significat quale externi Verbi, Ecclesiae, et cultus, et quale ejus propter illam gentem: (sacrificia et plura alia) et surrexit mane Moscheh in matutino et ascendit ad montem Sinai, significat ad ortum novem revelationis Divini Veri: quemadmodum praecepit Jehovah illi, significat quia sic institerunt: et accepit in manu sua duas tabulas lapidum, significat repraesentativum Verbi.
5. Et descendit Jehovah in nube, significat apparentiam Verbi tunc: et constitit cum eo, significat in quo ipsum Divinum: et invocavit nomen Jehovae, significat Praeparationem ad receptionem.
6. Et transivit Jehovah super facies ejus, significat Divina interna super externis: et invocavit Jehovah, Jehovah, Deus Misericors et gratiosus, significat praeparationem ab intimis ex Amore: longanimis ad iras, significat non periturum: et magnus bonitate et veritate, significat quod Ipsum Bonum et Verum.
7. Servans bonitatem ad millia, significat in Perpetuum: ferens iniquitatem praevaricationem et peccatum, significat remotionem mali et falsi ut non appareant: et absolvendo non absolvit, significat tolerantiam ad tempus: visitans iniquitatem patrum super filios, super filios filiorum significat remanentiam mali et falsi inde: super tertios et super quartos, significat apud illos qui in veris fidei et in bonis amoris sunt.
8. Et festinavit Moscheh, et inflexit se ad terram, et adoravit, significat inde influxum Divinum in externum, ac cultum ex humiliatione.
9. Et dixit, si quaeso inveni gratiam in oculis tuis Domine, significat quia receptum sit tale externum: eat quaeso Dominus in medio nostri, significat ut usque sit apud externum, cum in illo gens Israelitica: quia populus durus cervice ille, significat tametsi non recipit Divinum ab interiori: et propitius sis ad iniquitatem nostram et ad peccatum nostrum, significat quod tunc removeantur interiora illorum quae scatent malis et falsis: et haereditatem tuam facias nos, significat ut usque Ecclesia sit ibi.$
@2 non IT.$
@1 inde$
@2 et quod ideo$
[4] Propter illam gentem etiam factum est quod cultus Divinus {6} solum in Hierosolyma esset, et quod ideo illa urbs pro sancta habita sit, et quoque sancta vocata in Verbo tam historico quam prophetico; causa erat quia gens illa corde (x)idololatra fuit, et ideo nisi convenissent omnes ad illam urbem singulis festis, quisque in suo loco coluisset aliquem deum gentilium, aut sculptile et fusile [7]. Propter illam gentem etiam interdictum fuit (x)sanctum cultum habere super montibus et in lucis, sicut antiqui, quod factum est ne ponerent ibi idola, et colerent ipsas arbores.
[5] Propter illam gentem etiam permissum fuit plures uxores ducere, quod prorsus ignotum fuit temporibus antiquis, et quoque dimittere uxores suas ob varias causas; inde {8} leges latae sunt de conjugiis talibus et divortiis, quae alioquin non intravissent externum Verbi, {9} ideo hoc externum vocatur Moschis a Domino, et `concessum ob duritiem cordis eorum,’ Matth. xix 8. Propter illam gentem memoratur toties Jacob, et quoque duodecim filii {10}Israelis, sicut solum electi et heredes, prout in Apoc. vii 4-8, et {11} alibi, tametsi tales erant quales describuntur in Cantico Moschis, Deut. xxxii 15-43, et quoque apud Prophetas passim, aque Ipso Domino, praeter alia, ex quibus externum Verbi propter illam gentem.
[6] Hoc externum est quod significatur per duas tabulas a Mosche dolatas. Quod usque in illo externo sit internum Divinum non mutatum, significatur per quod Jehovah scripserit super his tabulis eadem verba quae fuerunt super tabulis prioribus.
@1 quale Externi$
@2 illae$
@3 After gente illa,$
@4 sed$
@5 fuerunt$
@6 i in terra Canaane$
@7 i sub varia forma$
@8 i plures$
@9 i Ecclesiae, et cultus,$
@10 ejus$
@11 i pluries$
[2] Quia hodie nescitur prorsus quod in Verbo sit sensus internus, immo quid sensus internus Verbi, adhuc paucis de illo dicetur: ideae cogitationis angelorum non sunt naturales quales sunt ideae cogitationis hominum, sed sunt spirituales; {4}verum quales sunt ideae spirituales illorum, aegre potest comprehendi ab homine quam per interiorem cogitationem et reflexionem super initiamenta cogitationum suarum, quae quod sint absque vocibus loquelae, notum est {5}ex eo quod sint tales, ut homo possit momento comprehendere plura quam potest per loquelam intra aliquod tempus exprimere; hae ideae cogitationis sunt ejus spiritus; at ideae cogitationis quas homo comprehendit, et quae cadunt in voces sunt naturales, et ab eruditis vocantur materiales; priores autem seu interiores vocantur spirituales, et ab eruditis immateriales, in has ideas venit homo post mortem, cum fit spiritus, et per has ideas consociat sermonem cum aliis spiritibus; est inter has ideas et inter illas correspondentia, et per correspondentiam vertuntur illae in has seu spirituales in naturales, cum homo loquitur; hoc non scit homo quia non reflectit super id, et reflectere super id non possunt alii quam qui interius {6} cogitant, hoc est, qui in suo spiritu abstracte a corpore; sensuales homines hoc prorsus nequeunt.
[3] Nunc quia correspondentia est inter cogitationem spiritualem et naturalem, et quia angeli in cogitatione spirituali sunt, inde angeli in spiritualiter percipiunt id quod homo naturaliter, et hoc momento absque ulla reflexione super differentiam; hoc fit imprimis cum homo legit Verbum aut cum cogitat ex Verbo, nam Verbum ita conscriptum est ut correspondentia sit in omnibus et singulis, ut pro exemplo: cum homo legit haec verba Domini apud Matthaeum,
Post afflictionem dierum istorum sol obscurabitur, et luna non dabit lumen suum, et stellae cadent de caelo, et virtutes caelorum commovebuntur; tunc apparebit signum Filii hominis, et tunc plangent omnes tribus terrae; et videbunt Filium hominis venientem in nubibus caeli cum virtute et gloria, xxiv 29, 30;
[4] haec verba angeli prorsus aliter appercipiunt quam homo; per `solem qui obscurabitur’ non appercipiunt solem sed amorem in Dominum, per `lunam’ non appercipiunt lunam sed fidem in Dominum, per `stellas’ non stellas sed cognitiones boni et veri, per `Filium hominis’ appercipiunt Dominum quoad Divinum Verum, per `tribus terrae’ omnia vera Ecclesiae, per `nubes caeli’ appercipiunt Verbum in sensu {7}litterae, et per `virtutem et gloriam’ Verbum in sensu interno; in hunc intellectum verborum illorum momento veniunt angeli ex correspondentia cum homo legit {8}illa; nec sciunt quod homo {9}cogitat de sole, de luna, de stellis, de nubibus caeli, et de ceteris; (m)causa est quia angeli in idea spirituali sunt, ac idea spiritualis talis est ut illa quae naturae sunt vertantur in res lucis caelestis, quae est Divinum Verum a Domino.(n) {10} Quod angeli ita percipiant Verbum cum homo legit illud, est quoque quia angeli sunt apud homines et habitant in illius affectionibus; et quia homo quoad (x)spiritum suum est in societate cum spiritibus, et quoad interiorem {11} cogitationem, quae est spiritualis, cum angelis caeli; inde etiam est homini facultas cogitandi. Haec dicta sunt ut sciatur quid sensus internus Verbi seu quid interiora Verbi, Ecclesiae, et cultus, quae vocantur caelestia et spiritualia.
@1 tabulas altered to tabulis$
@2 sunt$
@3 tabulas$
@4 sed$
@5 ,et$
@6 i in se$
@7 externo$
@8 haec verba$
@9 cogitet$
@10 i hic est sensus internus Verbi, qui spiritualis:$
@11 i suam$
@1 i , ideo per mane significatur ortus$
@2 i paene$
@3 homines in mundo altered to in mundo homines$
@4 luce et calore$
@5 i et$
@1 mox supra n 10605$
[2] Quod Moscheh hic repraesentet externum Verbi, Ecclesiae, et cultus, quod recipit Divinum Verum, constat ex singulis in hoc capite, ut quod Moscheh ascenderet in montem Sinai et consisteret ibi in capite ejus, et quod populus {2}removeretur inde; in sequentibus etiam loquitur Jehovah ad Moschen, ut ad illum, et non ad populum, ut vers. 10, Videbit omnis populus, cujus tu in (x)medio ejus, quod mirabile hoc quod Ego faciens tecum: vers. 11, {3} `Custodi tibi id quod Ego praecipio tibi hodie; ecce Ego expellens a faciebus tuis: vers. 12, Cave tibi ne forte pangas foedus habitatori terrae, super quam tu venis: vers. 14, Non incurvabis te deo alteri: vers. 15, Ne forte pangas foedus habitatori terrae, et vocet te, et comedas de sacrificio ejus: {4}vers. 16, Non accipias de filiabus ejus filiis tuis: et sic porro; et dein quod cutis faciei Moschis coruscaret, et quod populus timeret accedere ad illum; et quod ideo daret super faciem velamen cum loqueretur cum populo. Ex quibus patet quod Moscheh in hoc capite repraesentet externum Verbi, Ecclesiae, et cultus, quod recipit Divinum Verum, ita per quod Divinum Verum internum translucet. Quod Moscheh repraesentet externum {5}illud et non internum, etiam patet ex singulis in hoc capite, ut quod descenderit Jehovah in nube, et constiterit cum eo, per `nubem’ enim significatur externum Verbi; et dein quod Jehovah praeceperit illi externa Ecclesiae et cultus, quae {6}observarentur, et non interna. Simile externum repraesentatum est per Moschen in capite praecedente, ut patet a versibus 7-11, et a vers. 17-23, videatur n. 10563, 10570; at externum quod non recepit internum, erat apud gentem Israeliticam.
@1 cum Mosche$
@2 prorsus removebitur [removeretur intended]$
@3 i Cave$
@4 et sic porro$
@5 illorum$
@6 observaret$
[2] Paucis hic dicetur unde est quod mons Choreb et Sinai significent caelum ac Divinum Verum; creditur in mundo quod angeli sint in regione supra atmosphaerica, ac ibi sicut pneumata subsistant, et quod nullum illis planum sit cui (x)insistant; causa quod talis opinio in mentibus plurium hominum sit, est quia non capiunt quod angeli et spiritus in simili forma sint in qua homines in tellure, ut quod illis facies sint, quod bracchia et manus, quod pedes, verbo, quod corpus; et adhuc minus quod habitationes seu mansiones illis sint; cum tamen angeli et spiritus habitant inter se prorsus sicut homines in tellure, super terra, angeli caelestes super montibus, et angeli spirituales super petris, et qui nondum angeli facti in planitiebus inter montes et inter petras, spiritus autem infernales sub montibus et petris. Haec dicta sunt ut sciatur unde est quod montes in Verbo significent caelum, (c)et in specie mons Chorebus et mons Sinai; etiam angeli interiores habitant editius super montibus, et quo editius eo interiores et perfectiores. Inde patet cur Jehovah descenderit super cacumen montis Sinai cum promulgabatur Lex, et cur Moscheh jussus sit {2}consistere cum Ipso super capite montis. Montes {3} in terris non sunt caelum, sed repraesentant montes super quibus angeli in caelo.
@1 i enim$
@2 subsistere IT$
@3 i enim$
[2] Quod talia significentur per quod grex et armentum non pascent e regione montis, videri potest alienum illis qui animum in sensu historico Verbi solum tenent, et non ultra cogitant, quod aliquid apud ipsam gentem significent; nec sciunt illi qui non sensum internum Verbi norunt, in quo `grex et armentum’ non significant gregem et armentum, sed bonum interius et exterius apud hominem; quid enim Verbum, quod Divinum {4}, commune habet cum grege et armento, seu cum {5}bestia? sed cum hominibus, eorum cultu, amore, et fide, ita cum talibus quae faciunt Ecclesiam apud illos, in eo est Verbum Divinum.
[3] Quod `grex et armentum’ talia significent, et non gregem et armentum, constat ex locis {6}in Verbo ubi nominantur, ut apud Davidem,
Dominari fecisti Ipsum super opera manuum Tuarum, et omnia posuisti sub pedes Ipsius, {7}gregem et armenta omnia, et etiam bestias agrorum, Ps. viii 7, 8 [A. V. 6, 7];
agitur ibi de Domino, ac de Ipsius potestate super omnia in caelo et in terra; et per `{7}gregem et armenta’ significantur bona interiora (c)et exteriora apud homines, ac per bestias affectiones
{8} apud illos; quid alioquin foret describere potestatem Domini, quae Divina, super greges, armenta, et bestias ? quod `bestiae’ sint affectiones {8} apud hominem, videatur in locis citatis n. 9280: [4] apud Joelem,
Propinquus dies Jehovae est, et sicut devastatio a Schaddai veniet; suspirat bestia, perplexae sunt catervae armenti, eo quod non pascuum illis, etiam catervae gregis desolatae sunt, i [15,] 18;
hic quoque `bestiae’ pro affectionibus {9}apud hominem, `catervae armenti et gregis’ pro bonis interioribus et exterioribus; agitur enim {10}ibi de Domini adventu, hic enim significatur per `diem Jehovae,’ et de Ecclesia {11}tunc quod vastata, hoc est, quod non amplius tunc bonum amoris, nec bonum fidei, haec sunt quae significantur per `bestias, armenta, et greges’; quid alioquin foret, quod tunc suspiraret bestia, perplexae essent catervae armenti, et desolatae catervae gregis? quid hoc ad Ecclesiam? per `pascuum quod tunc non illis’ significatur quod non verum {12}quo instruantur’: [5] apud Jeremiam,
Pudor comedit laborem patrum nostrorum a pueritia nostra, greges eorum et armenta eorum, et filios eorum et filias eorum, iii 24;
etiam {13}hic per `greges et armenta’ significantur bona Ecclesiae, quae sunt bona amoris et fidei, interiora et exteriora: [6] apud Esaiam,
Producam ex Jacobo semen, et ex Jehudah heredem montium Meorum; tunc erit Scharon in habitaculum gregis, et vallis Achoris in cubile armenti populo Meo, qui quaesiverunt Me, lxv [9,] 10;
per `Jacobum’ et `Jehudam’ ibi non intelligitur populus Jacobi (c)et Jehudae, sed Ecclesia caelestis externa et interna, per `Jacobum’ externa, {14} per `Jehudam’ interna; bonum internum illius Ecclesiae significatur (d)per `habitaculum gregis’ et externum per `cubile armenti’; `Scharon’ est internum ubi id bonum, et `vallis Achoris’ est externum; quod `Scharon’ sit internum Ecclesiae caelestis, constat ex locis ubi Scharon nominatur, ut apud Esaiam xxxiii 9 et xxxv 2; et quod `vallis Achoris’ sit externum illius Ecclesiae, apud Hoscheam ii 15: apud Hoscheam,
Israel, Ephraim, et Jehudah cum gregibus suis et cum armentis suis ibunt ad quaerendum Jehovam, et non invenient, v [5,] 6;
ibi etiam `greges et armenta’ significant interiora et exteriora apud illos qui intelliguntur per `Israelem, Ephraimum, et Jehudam’; quid alioquin foret quod illi irent cum gregibus et armentis ad quaerendum Jehovam? {15}
@1 subsistere IT$
@2 eorum erat$
@3 (m)quod qui in amore sui sunt non instrui possint de bono coeli, quia hoc non possunt scire quid sit qui in malo(n)$
@4 i est$
@5 bestiis$
@6 After ubi$
@7 greges IT$
@8 i boni$
@9 i boni$
@10 de adventu Domini, is$
@11 sunt$
@12 per quod bonum$
@13 ibi$
@14 i et$
@15 i Quod gens Israelitica non instrui possent de bono interiori et exteriori (m)Verbi, Ecclesiae et cultus, erat quia in amore sui et mundi fuerunt, et qui in illo sunt nusquam scire possunt quid bonum coeleste et spirituale, et si describitur, nec capiunt, clausum enim apud illos est internum, ubi perceptio illius boni.(n)
@1 praecepit, sed$
@2 i nec consensus,$
@3 After illos$
@4 sicut pro exemplo quod liceat plures uxores ducere, et libellum repudii dare ob quamcunque causam; ibi etiam dicitur quod Jehovah praecepit, sed usque intelligitur quod permiserit ob duritiem cordis eorum Matth. xix 7, 8: similiter quod super altaribus offerrent holocausta, sacrificia, minchas et libamina, de quibus plures leges latae sunt, de quibus etiam dicitur quod Jehovah praecepit, cum tamen illa non praecepta seu mandata sunt, sed permissa, ut constare potest ex locis e Verbo allatis n. 2180 ita in pluribus aliis; inde constare potest, unde est quod per praecepit Jehovah, hic significetur quod ita fieret, quia institerunt; quod institerint, videatur n. 10430, 10535$
[2] Hic paucis dicetur quid sit externum quod recipit internum, et quid externum’ quod non recipit {1}: in Verbo est sensus externus, est sensus internus, et est sensus intimus; Verbum in sensu externo est quale apparet in littera, is sensus est naturalis quia accommodatus est captui hominum, homines enim naturaliter cogitant; Verbum autem in sensu interno est spirituale, (x)quia accommodatus est intellectui angelorum in spirituali regno Domini, angeli enim {2}ibi spiritualiter cogitant; Verbum autem in sensu intimo est caeleste, {3}quia accommodatum est perceptioni angelorum in caelesti regno Domini, angeli enim ibi supraspiritualiter cogitant; quia Verbum tale est, sequitur quod unum in altero sit simili ordine, intimum in interno, et internum in externo; {4}inde nexus omnium, ac influxus secundum nexum, et inde subsistentia unius ex altero; ex quibus patet quod interiora ordine sint in externo, simili ratione {5}qua prius est in posteriore successive, aut finis in causa, et causa in effectu, seu sicut apud hominem voluntas in cogitatione, et cogitatio in loquela.
[3]Cum itaque homo talis est ut in externis Verbi, Ecclesiae, et cultus, percipiat sanctum intus in se, tunc apud illum est externum in quo internum,nam sanctum {6}illud est ab interno quia e caelo ; hoc externum est quod Moscheh repraesentat; at cum homo talis est, ut in {7}externo Verbi, Ecclesiae, et cultus, non percipiat sanctum internum, tunc apud illum est externum separatum ab interno; in hoc externo fuit gens Israelitica, videatur n. 10,396 fin.
@1 i illud$
@2 illi IT$
@3 qui accommodatus I, quia accommodatus T$
@4 et sic quod externum contineat interiora in se$
@5 sicut$
@6 ab interno est, quia e coelo ubi internum$
@7 externis$
@1 sit$
@1 in quo$
@1 i ibi$
@2 i et quae differentia$
[2] Quod iram attinet, porro sciendum est quod malum irascatur, et nusquam bonum, irasci enim est velle alterius malum, hoc bonum nequit, nam bonum est velle alterius bonum; omne malum in se habet inimicitiam, odium, vindictam, et saevitiam; in his et ex his malum habet suum jucundum; et praeterea malum odit bonum, quia hoc ejus jucundis est oppositum; inde cum malum non potest laedere bonum, laedere bonum semper in conatu mali est, tunc primum indignatur, {1}postea irascitur; sive dicas malum sive hominem malum, idem est, nam malum est in homine ut in suo subjecto; et quia malum tale est contra bonum, ideo tale est contra Divinum, nam omne bonum est Divinum apud hominem, {2}quia est a Divino; inde {3} est quod homo malus semper irascatur contra {4}Divinum, tametsi aliter in externis coram hominibus {5}loquitur; {6}quod aliter {7}loquatur, est vel ex hypocrisi vel ex eo quod {8}velit ut Divinum faveat ei in omnibus, dando {9}quodcumque lubet, usque (t)ut etiam propter se vindicet seu (x)ulciscatur omnes contra quos odium habet; sed ut primum videt quod hoc non fiat, et magis si ipse propter (t)malum suum punitur, tunc irascitur contra Deum, usque ut neget illum, et quoque corde blasphemet; quod ita sit, manifestatur clare in altera vita, ibi enim homo secundum interiora sua agit, et non secundum exteriora, sicut in mundo; et ibi poena suo malo adhaeret, et quasi inhaeret. (m)Videantur quae {10} prius ostensa sunt, ut quod ira sit malum, n. 6358, 6359, quod ira et malum tribuantur {11}Deo, cum tamen sit apud hominem, et quod a {11}Deo nihil mali, in locis citatis n. 9306, 10431, et quod malum secum habeat poenam, n. 1857, 8214, 8223, 8226, (x)9048.(n)
@1 i et$
@2 Before est Divinum$
@3 i quoque$
@4 Deum, inde negat Ipsum$
@5 faciet$
@6 i causa$
@7 in externis faciat$
@8 credat Deum favere sibi$
@9 i ei$
@10 i de his$
@11 Domino$
(t)Jesus dixit ad adolescentem, Cur Me dicis bonum? nullus bonus est nisi unus, Deus, xix 17;
per quod intelligitur quod Dominus sit Qui solus Bonus, ita ipsum Bonum: et quod ipsum Verum, apud Johannem,
Jesus dixit, Ego sum via, et veritas, et vita, xiv 6.
@1 Divinum$
@1 aut$
@2 quia$
@3 i inde$
aliquo bono est sed in malo; tunc dicitur consummatio ejus, et {6} tunc fit visitatio; cum visitatio{7}, rejiciuntur omnes illi qui in malo sunt, et recipiuntur omnes qui in bono; visitatio {8} fit in altera vita ubi omnes simul sunt qui fuerunt ab Ecclesia a principio ejus usque ad finem ejus; rejectio malorum in infernum, et salvatio bonorum tunc, est quae vocatur ultimum judicium.
[2] In {9}particulari fit consummatio apud unumquemvis hominem paene similiter; quilibet cum in alteram vitam venit, quod fit statim post mortem, toleratur inter bonos, tametsi malus; sed post aliquem elapsum temporis aperiuntur interiora ejus; si haec mala, tunc per gradus fertur in suum malum, usque ut sit suum malum quoad voluntatem, et sui mali falsum quoad intellectum; hoc facto malum dicitur consummatum apud illum, et tunc conjicitur in infernum; haec sunt quae intelliguntur per {10}`absolvendo non absolvet’: [3] {11}simile per quod Jehovah {12}dixit ad Moschen,
Nunc vade, duc populum ad quod dixi tibi; ecce angelus Meus ibit coram te; et in die visitationis Meae visitabo super illos peccatum eorum, Exod. xxxii 34.
Quod consummatio sit finis Ecclesiae, constat ex his sequentibus: apud Jeremiam,
Cum Israele et cum Jehuda non faciam consummationem, nec innocentem reddendo reddam te, quia desperatum est confractioni tuae; aegra plaga est, medicamenta restitutionis non tibi, (x)xxx 11-13, xlvi 28:
apud eundem,
Consummata est iniquitas tua, filia Zion; visitabit iniquitatem tuam, filia Edomi, manifestabit peccata tua, Threni iv 22:
apud Danielem,
Septimanae septuaginta decisae sunt super populum tuum, ad consummandum praevaricationem, et ad obsignandum peccata, et ad expiandum iniquitatem: tandem super avem abominationum desolatio, et usque ad consummationem, ix 24, 27:
apud Matthaeum,
Messis est consummatio saeculi, quemadmodum colliguntur zizania, et igne comburuntur, sic erit in consummatione saeculi, xiii 39, 40:
apud eundem,
Discipuli dixerunt ad Jesum, Dic nobis,quodnam signum Tui adventus, et consummationis saeculi? xxiv 3:
apud eundem,
Jesus dixit, Ecce Ego vobiscum sum omnibus diebus usque ad consummationem saeculi, xxviii 20{13}.
@1 absolvet IT$
@2 videatur Joel iv 21 [A.V. iii 21] written in m.$
@3 i est$
@4 In A, S indicated in m that the sentence In particulari… conficitur in infernum was to be inserted here$
@5 convertit$
@6 i quoque$
@7 i fit$
@8 i illa$
@9 Not underlined in A, but the word principio immediately above is underlined$
@10 quod absolvendo non absolvat$
@11 et$
@12 dixerat$
@13 i, in his locis consummatio saeculi est finis Ecclesiae$
[2] Qui non sensum internum Verbi novit, credere facile poterit quod Jehovah visitet iniquitatem patrum super filios et super filios filiorum, consequenter quod filii luituri sint mala patrum suorum; sed quod ille sensus non sit, constat manifeste ex lege Divina, quod
Patres non morituri sint propter filios, nec filii propter patres, sed quisque propter suum malum, Deut. xxiv 16;
inde patet quod aliter intelligenda sint illa verba quam secundum litteram; quod sint illi qui in malis sunt et inde in falsis longa serie, qui per patres et eorum filios (c)et filios filiorum significentur, constat ex sensu interno, in quo `patres et filii’ mala et falsa significant; ab angelis, a quibus Verbum ab homine lectum etiam percipitur, {2}non aliud per patres et per filios hic intelligitur, nam in caelo, ubi angeli, non scitur quid pater et quid filius, sicut {3}apud homines, nam nemo ibi agnoscit aliquem pro suo patre nec aliquem pro suo filio, non enim ibi nascuntur sicut in mundo; {4}quapropter cum pater et filius in Verbo nominantur, percipiunt angeli illos secundum nativitates spirituales, quae sunt boni et veri, seu mali et falsi, et ideo per patres bona vel mala, et per filios vera vel falsa, quoniam bonum est pater veri, ac malum est pater falsi.
[3] Quod visitatio significet ejectionem et damnationem, est quia illa sequitur consummationem malorum, ac praecedit (x)ipsam damnationem, quae in Verbo intelligitur per ultimum judicium, visitatio enim est exploratio qualis homo est; sed id fit in altera vita, in particulari cum unoquovis qui e mundo illuc venit, et in communi cum omnibus ad finem Ecclesiae, ut mox supra n. 10622 dictum est. De visitatione videantur quae n. 6588, 6895, 10509, dicta et ostensa (x)sunt.
@1 A had but d mala enim et inde falsa non dantur nisi quam in subjectis, quae sunt homines$
@2 non altered to nec$
@3 in terra$
@4 quapropter cum pater in Verbo nominatur, percipiunt angeli bona vel mala et cum filius percipiunt verum vel falsum, quoniam bonum est pater veri, ac malum est pater falsi, perceptio talis ibi est secundum nativitates spirituales, quae sunt boni et veri, aut mali et falsi$
@5 i de qua in mox praecedenti articulo$
@1 falsa, et inde mala$
@2 i horum verborum$
@3 ac$
@4 i ibi$
@5 et$
@6 i ejus$
@7 i ad apparentiam$
@8 i inde ei cogitatio et confirmatio mali;$
@9 falsi$
@1 receptum, de qua n 10563, nempe pro externo Verbi, Ecclesiae, et cultus$
@1 i externi$
@2 i quae$
@1 hoc$
@2 illa$
@3 sit$
@1 sit IT$
@2 i quam$
@3 sunt ex bono vitae$
@4 et quod ideo$
[3] Dicitur quod de illis in {6}mox sequentibus agatur, sed sciendum est quod praecepta illa contineantur in sensu interno; in sensu autem externo, qui est sensus litterae, continentur talia quae repraesentant illa, ita quae significant, ut constabit ab explicatione sequentium. Dicitur quod per hoc foedus quod Jehovah pepigit cum Mosche, significetur conjunctio Domini cum humano genere per Verbum, quapropter hic dicetur quomodo cum illa conjunctione se habet: in antiquissimis temporibus non fuit Verbum sed immediata revelatio {8}coram homine Ecclesiae, et per illam conjunctio; nam cum immediata revelatio est, tunc est conjunctio caeli cum homine; conjunctio caeli cum homine est conjunctio Domini cum illo, quoniam Divinum Domini apud angelos facit caelum.
[4] Cum immediata haec revelatio desiit, quod factum cum homo deflexit a bono in quo fuerat, tunc revelatio alia successit, quae fuit per repraesentativa, per quae homo Ecclesiae tunc scivit {9} quid verum et bonum, {10}inde Ecclesia illa vocabatur Ecclesia repraesentativa; in illa Ecclesia etiam fuit Verbum, sed quod (t)solum inserviebat illi Ecclesiae. Verum cum haec Ecclesia etiam vastata est, quod factum quia coeperunt repraesentativa illa per quae conjunctio Ecclesiae tunc fuit cum caelo, idololatrice colere, ac in pluribus terris vertere in magica, tunc provisum est a Domino ut Verbum conscriberetur quod Divinum esset in omnibus et singulis, etiam quoad unamquamvis voculam, et quod constaret ex meris correspondentiis, et quod sic (x)accommodatum esset {11}perceptioni angelorum in omnibus caelis, cum simul hominibus; ob causam ut per id conjunctio esset Domini cum humano genere, nam absque conjunctione per tale Verbum, caelum prorsus recessisset ab homine, et sic homo periisset.
[5] In Sequentibus itaque agitur de conjunctione illa per Verbum, et aperiuntur primaria praecepta quae observanda, ut homo sit in conjunctione per Verbum. Quod antiquissimis fuerit revelatio immediata, videatur n. 2895, 3432, de Ecclesia repraesentativa quae postea successit, et de ejus Verbo, n. 2686, 2897, 3432, 10355, et quod conjunctio Domini cum humano genere sit per Verbum, in locis citatis n. 10375 et n. 10452.
@1 quod etiam postea promulgatum est, ac$
@2 illam$
@3 d ibi i apud illam$
@4 i, ut supra dictum,$
@5 i omne$
@6 nunc$
@7 i agitur$
@8 cum$
@9 i e coelo$
@10 i tum quid rectum et justum,$
@11 angelis omnium coelorum$
@1 nam unaquaevis vox in se continet Divinum spirituale et coeleste, quod reconditum in illa est, et propalatur apud angelos$
@2 i nam$
@3 d conscribendum i concinnandum$
[2] Dicitur quod Jehovah facturus sit mirabilia quae non creata sunt in omni terra, quia per `creationem’ significatur id quod Divinum est ab intimis ad extrema seu a primis ad ultima; omne enim quod a Divino est, incohat ab Ipso, (c)et progreditur secundum ordinem usque ad ultimum finem, ita per caelos usque in mundum, et ibi quiescit ut in suo ultimo, nam ultimo ordinis Divini est in natura mundi; quod tale est, hoc dicitur creatum; {2}in tali ordine exstitit, et in tali subsistit omne quod in mundo creatum est; et in tali ordine {3}etiam est homo Ecclesiae, qui per vera ex Verbo regeneratus est a Domino; inde Dominus in Verbo dicitur Creator, (c)ac homo dicitur e novo creatus qui regeneratus, videatur n. 10373, 10545; {4}in tali ordine etiam est Verbum, et quia tale est, ideo de mirabilibus ejus dicitur quod creata.
[3] Per eadem illa verba, nempe quod `coram omni populo tuo faciam mirabilia quae non creata sunt in omni terra et in omnibus gentibus’ in sensu historico significatur quod Jehovah apud populum Israeliticum facturus sit miracula quae non audita in omni terra; {5}ast in sensu interno non intelliguntur miracula sed mirabilia quae Dominus facturus per quod daturus {6} tale Verbum, per quod conjunctio esset caeli cum Ecclesia, et universaliter per quod conjunctio esset Domini cum humano genere; quod Verbum tam mirabile sit, non capiunt illi qui non sciunt aliquid de correspondentia naturalium cum spiritualibus; et qui non sciunt aliquid de cogitatione spirituali in qua sunt angeli, {7}illi nec sciunt quod detur aliquid intus in singulis Verbi, in quibus caelum, ita in quibus vita Divina; cum tamen singulae voces Verbi per correspondentiam percipiuntur spiritualiter ab angelis, cum naturaliter ab hominibus. Inde et non aliunde est Verbum Divinum, et (m)tam mirabile ut nihil mirabilius.(n)
@1 omnium gentium$
@2 ex$
@3 quoque$
@4 Quia etiam tale est Verbum$
@5 sed$
@6 i sit$
@7 qui non sciunt aliquid dari posse$
@1 influxus est e coelo$
@1 i Verbi$
@1 postquam haec$
@2 est$
[2] Quomodo cum his se habet, paucis dicetur: dicitur si {5}custodiret sibi quod Jehovah praecipit {6}, quod expelleret a faciebus ejus gentes illas, per quae significatur, si fecerint primaria praecepta quae sunt aeternae veritatis, quod removerentur mala et {7} falsa; praecepta illa sunt quae sequuntur in sensu interno, quorum praecipua sunt quod non alium Deum agnoscerent quam Dominum, et quod ab Ipso omne bonum et omne verum, tum quod salus ac vita aeterna ab Ipso; apud illos qui haec credunt, et amant quod ita sit, omne malum et falsum removetur dum legunt Verbum, quoniam Dominus tunc illustrat illos ac ducit illos; et tunc non cogitant ex se, nec afficiuntur Verbo ex se sed ex Domino, inde non aliquid {8}malum et falsum mali intrat, Dominus enim removet illa; hi sunt qui intelligunt Verbum, et afficiuntur veris inde, et quoque amant vivere secundum illa.
[3] At qui praecipua illa praecepta quae sunt aeternae veritatis, non agnoscunt, illi cum legunt Verbum, non illustrantur, ita non a Domino vident ibi vera, sed quae vident a semet vident, et a semet videre est videre falsa pro veris, et si vident vera usque falsificant illa per principia a semet capta, vel per amores proprios, ad quos vera vertunt, et quibus sic illa inapplicant, inde falsa mali. Haec sunt quae in sensu interno per illa verba significantur; quod haec significentur, est quia angeli, qui Verbum in sensu ejus interno percipiunt, cum legitur ab homine, non sciunt quid Moscheh, nec quid Emorita, Canaanita, Chittita, Perisita, Chivita, et Jebusita, nomina enim non intrant caelum sed res quae per illa significantur, ita per Moschen Verbum, et per gentes illas mala et falsa.
@1 i et n. 9320$
@2 i n. 6860,$
@3 i per$
@4 dicuntur$
@5 custodiat IT$
@6 i hodie$
@7 i inde$
@8 falsum intrat, proinde nec malum$
@1 ex IT$
[2] Quia hoc inter primaria est per quae homo Ecclesiae illustratur cum legit Verbum, et quia de hac re in nunc sequentibus agitur, dicetur quomodo cum illa se habet: homo qui vult illustrari a Domino, imprimis cavebit ne appropriet sibi {2}aliquod doctrinale quod patrocinatur malum; homo tunc sibi appropriat id quando confirmat id apud se, nam per id facit illud suae fidei, et adhuc magis si vivit secundum (c)id; cum hoc fit, tunc malum manet inscriptum ejus animae et ejus cordi, et cum hoc factum est, (d)postea nequaquam potest illustrari per Verbum a Domino; mens enim ejus tota est in fide et in amore sui principii, et quicquid ei contrariatur, hoc vel non videt, vel rejicit, vel falsificat; {3}sit pro exemplo: [3]qui credit per solam fidem salvari, qualiscumque vita sit, et hoc confirmavit apud se, et {4}conjunxit cum reliquis suae doctrinae, usque adeo ut dein nihil cogitet de vita sed solum de fide, is postea, utcumque legit Verbum, non videt aliquid ibi de bono vitae, et tandem non scit quid bonum, quid charitas, quid amor, quae si nominantur, dicit solam fidem esse omne id; cum tamen sola fides, seu fides absque illis est sicut vas vacuum {5}et sicut res absque anima; talis hominis vita spiritualis comparari potest respirationi pulmonum, absque influxu sanguinis e corde, quae non vita est, {6}nisi qualis simulacri seu automati; haec dicta sunt ut sciatur quomodo se habet cum homine qui legit Verbum, quod nequaquam inde illustrari possit si adhaeserit cuidam religioso quod patrocinatur malum.
1 i supra
2 aliquid
3 sicut
4 connexuit
5 est
6 hominum sed in externa forma vitae simulachrum
[2] Memorantur in hoc versu altaria, statuae, et luci, et per illa in genere significantur omnia cultus idololatrici, per altaria cultus ex malo, per statuas cultus ex falso mali, et per lucos doctrinalia eorum; causa quo illa {1}exstirpanda essent, erat quia per repraesentativa illa non colebatur Dominus, {2} sed colebantur dii qui fuerunt homines, sicut baales et plures alii, qui cultus erat diabolicus et infernalis, nam colere homines pro ipso Deo, Qui est Dominus, est diabolicum, {3}homo enim conjungitur ei qui colitur; [3]sed res ita se habet: si homo colitur pro deo, tunc aliquis ex inferno ei conjungitur, fides enim et amor conjungunt, fides veri et amor boni conjungunt hominem Domino, at fides falsi (x)et amor mali conjungunt hominem inferno; sunt enim apud unumquemvis hominem {4} spiritus ab inferno et sunt angeli e caelo, absque illis homo non vivere potest; si aliquis colitur qui fuerat homo, tunc spiritus ab inferno autumant quod ipsi sint qui coluntur, nam unusquisque in inferno vult deus esse, et hi spiritus communicant eum cultum cum societate infernali e qua sunt; quantum itaque illi coluntur, tantum recedunt angeli qui e caelo; inde homo aufertur in cupiditates infernales, et tandem similis fit illis spiritibus quoad omnem suam vitam, inter quos etiam venit post mortem; et vero, cum Dominus colitur, Qui est Deus caeli et terrae, tunc angeli qui e caelo sunt apud hominem, non {5}sibi aliquid cultus vindicant, quia illi omne {6}verum fidei et bonum amoris tribuunt Domino et nihil sibi; inde per illos aperitur via usque ad Ipsum Dominum, Qui illos Sibi conjungit fide et amore. Ex his constare potest quantopere interest colere Ipsum Dominum, Cui omnis potestas est in caelis et in terris, ut Ipse dicit apud Matthaeum xxviii 18.
@1 delenda$
@2 i ut prius,$
@3 qui enim colitur, illi conjungitur homo fide et amore, quare si homo colitur pro deo, tunc aliquis ex inferno ei conjungitur, fides enim et amor conjungit, nam ita se res habet, sed$
@4 i sunt$
@5 sibimet$
@6 bonum amoris et verum fidei$
[3] Quod statuae apud antiquos in usu (x)fuerint, ac {12}significaverint sanctum cultus, constat ex statua a Jacobo erecta, de qua ita in Genesi,
Et Jacob sumpsit lapidem quem posuerat subcapitalia sua, et posuit illum statuam, et fudit oleum super caput ejus, et dixit, Si rediero in pace ad domum patris mei, lapis hic quem posui statuam, erit domus Dei, xxviii 18, (x)21, 22:
et a duodecim statuis a Mosche positis sub monte Sinai, de quibus ita in Exodo,
Scripsit Moscheh omnia verba Jehovae, et surrexit mane in matutino et aedificavit altare sub monte, et duodecim statuas pro duodecim tribubus Israelis, xxiv 4, et n. 9389:
tum apud Esaiam,
In die illo erit altare Jehovae in medio terrae Aegypti, et statua ejus apud terminum ejus Jehovae, xix 19:
et apud Hoscheam,
Dies multos sedebunt filii Israelis, non rex, et non princeps, et non sacrificium, et non statua, {13}iii 4;
in illis locis per `statuas’ significatur cultus ex veris, ex causa, ut supra dictum, quia lapis significabat Divinum Verum; ac statua uncta oleo Divinum Verum a Divino Bono.
[4] Ast cum repraesentativa illa coeperunt idololatrice coli, tunc mandatum est ut talia everterentur et frangerentur, (x)ut in hoc versu, (x)et quoque Exod. xxiii 24; Deut. vii 5, {14} xii 3; et quia gens Israelitica corde idololatra fuit, ne super montibus et collibus ac in lucis ponerent statuas, (c)et illas idololatrice colerent, vetitum fuit statuas ponere et lucos plantare, tametsi {15}talia antiquis fuerunt sancta cultus; quod vetitum fuerit illi genti, constat apud Moschen,
Non plantabis tibi lucum cujuscumque arboris apud altare Dei tui quod facies tibi; neque eriges tibi statuam, quippe quam odit Jehovah Deus tuus, Deut. (x)xvi 21, 22:
et quod ideo vetitum, quia idololatrice illa colebant, in Libro 1 Regum,
Fecit Jehuda malum in oculis Jehovae, aedificarunt sibi excelsa et statuas super omni colle alto et sub omni arbore viridi, xiv [22,] 23:
similiter filii Israelis, 2 Reg. xvii 10: apud Micham,
Exscindam sculptilia tua et statuas tuas e medio tui, ut non adores amplius opus manuum tuarum; et exstirpabo lucos tuos e medio tui, v 12, 13 [A.V. 13, 14]:
apud Esaiam,
Incaluistis in diis sub omni (x)arbore viridi, lvii 5:
et apud Ezechielem,
Nebuchadnezar per ungulas equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas, populum gladio occidet, et statuas roboris tui in terram faciet descendere, xxvi 11;
praeter alibi; ex quibus etiam patet quid in sensu interno per `statuas’ significatur.
@1 repraesentativa$
@2 i, ac in sequentibus tempore illas pro sanctum habere$
@3 habebant$
@4 i ac$
@5 repraesentabant coelum intimum ubi regnat amor in Dominum, quod super collibus, erat quia colles repraesentabant coelum inferius, ubi regnabit charitas erga proximum; et quod in lucis, erat quia luci repraesentabant coelestem sapientiam et intelligentiam$
@6 repraesentabant$
@7 ex lapide$
@8 repraesentaverint$
@9 Divinum ut medium$
@10 i quoque$
@11 et sacrificiis illorum, quod tametsi similiter peracta fuerint, sicut sacrificia apud gentem Israeliticam, usque abominationes erant, ac ideo mandatum ut everterentur$
@12 repraesentaverint$
@13 i et non ephodum et Theraphim,$
@14 i et$
@15 illa fuerunt antiquis$
@1 doctrina Ecclesiae altered to doctrinalia Ecclesiae then restored doctrina Ecclesiae$
@2 et quod unaquaevis arbor$
@3 cultus$
@4 habuerint$
[2] Sed quomodo cum cultu Domini ex fide et {4} amore se habet, hic aliquid dicetur: autumant plures quod colant Dominum per fidem quando credunt quae doctrinae Ecclesiae sunt, et quod colant Dominum per amorem quando amant {5}Ipsum; {6}sed per solum credere et per solum amare non colitur Dominus, sed per vivere secundum praecepta Ipsius, quoniam illi soli sunt qui credunt in Dominum et amant Ipsum; reliqui dicunt se credere in Ipsum et usque non credunt, et dicunt se amare Ipsum et usque non amant; causa quod illi soli credant in Dominum, et ament Ipsum, qui vivunt secundum praecepta Ipsius, est quia Dominus non est in intelligere verum absque velle illud, sed est in intelligere verum et velle illud; verum enim non intrat in hominem ac fit ejus priusquam homo vult illud et ex velle facit illud, nam voluntas est ipse homo, intellectus autem tantum est homo, quantum ex voluntate habet; Dominus etiam apud hominem est praesens in ejus veris quae ex bono, et vera quae ex bono sunt quae homo vult et inde facit, non autem quae intelligit et absque velle facit, nam absque velle facere est hypocrisis, est enim coram hominibus et non coram Domino.
[3] Dominus etiam non habitat apud hominem vacuum, hoc est, apud hominem qui non novit vera Ipsius ac facit illa; in illis veris quae ex bono, hoc est, quae homo vult et facit, est Dominus praesens apud (d)hominem, nam vera {7}quae ex bono faciunt Ecclesiam apud illum et {8}faciunt caelum apud illum; verbo, faciunt ut {9} Ipse Dominus sit {10}apud illum.
[4] (s)Quod ita sit, homo ex sola ratione percipere potest si expendit, scire enim potest quod omne intellectuale hominis formetur per vera, et omne (x)voluntarium ejus per bona; omnia enim quae in universo sunt se referunt ad verum et ad bonum; et intellectuale hominis formatum est ad recipienda vera, et voluntarium ad recipienda bona; vera quae creduntur {11}vocantur fidei, et bona quae {12}jucunde afficiunt vocantur amoris; inde constare potest quod qualia sunt vera fidei per quae formatur intellectuale, et qualia sunt bona amoris per quae formatur voluntarium, talis sit homo, homo enim est homo ex intellectu et voluntate; si itaque intellectuale ejus formatum est per vera Divina, et illa fiunt fidei ejus, ac voluntarium {13} per bona {14}quae fiunt amoris ejus, sequitur quod in homine tunc caelum sit, et quod Dominus apud illum habitare possit {15}ut in suo caelo; nam Divina Vera quae faciunt intellectuale et Divina Bona quae faciunt voluntarium, sunt a Domino seu sunt Domini, et quae sunt Domini sunt Ipse; inde patet quod credere in Dominum sit imbuere suum intellectuale veris fidei, et quod amare Dominum sit imbuere voluntarium bonis amoris; et quod hoc non fieri possit nisi per discere vera ex Verbo, velle illa, et facere illa; sive dicas velle et facere sive amare, idem est, nam quod homo amat hoc vult, et quod actualiter vult hoc amat.(s)
[5] {16}Ex his nunc constare potest quid sit colere Dominum ex fide et amore; quod ita sit, etiam manifeste patet ex eo quod Dominus velit omnium salutem; velle hominis salutem est velle adducere illum ad Se in caelum; hoc non fieri potest nisi Dominus sit in illo, et Dominus nequaquam potest esse in illo nisi in talibus apud illum quae sunt ab Ipso; haec sunt vera ex bono, ita praecepta Ipsius quae homo facit ex fide et ex amore; nam nulla alia recipientia Domini et caeli apud hominem dantur, nec dari possunt; ipsum caelum nec ex aliis consistit. Quod credere in Dominum et amare Ipsum sit facere praecepta Ipsius, etiam docet Dominus, apud Johannem,
Si amatis Me, mandata Mea servate; qui habet praecepta Mea et facit illa, ille est qui amat Me; si quis amaverit Me, verbum Meum servabit; et Pater Meus amabit illum, et ad illum veniemus et mansionem apud illum faciemus; qui non amat Me, verba Mea non servat, xiv 15, 21, 23, 24:
et alibi apud eundem,
Manete in amore Meo; si mandata Mea servaveritis, manebitis in amore Meo: vos amici Mei estis si feceritis quaecumque Ego praecipio vobis, xv 9, 10, 14;
mandata et praecepta quae servanda, {17}et secundum quae {18}vivendum, docet doctrina charitatis et fidei.
@1 quod sit Dominus qui per Deum hic intelligitur, est quia Jehovah in Verbo est Dominus$
@2 i Solus$
@3 e$
@4 i ex$
@5 (d)Illum$
@6 d sed i ast$
@7 illa$
@8 d faciunt i sunt$
@9 i Regnum Domini, ita$
@10 ibi in illis$
@11 d vocantur i sunt$
@12 amantur sunt$
@13 i formatum est$
@14 correspondentia et illa$
@15 sicut in$
@16 inde$
@17 seu$
@18 vivunt$
[2] Quod bis dicatur Zelotes, nempe Jehovah Zelotes et Deus Zelotes, est quia per Jehovam intelligitur Divinum Bonum, et per Deum Divinum Verum; quod in Verbo ubi agitur de Divino Bono, Dominus dicatur Jehovah, ubi autem de Divino Vero, dicatur Deus, videatur n. 2586, 2769, 2921, 6303, 6905, 10158, 10617; et quia utrumque recedit ab homine cum alius colitur quam Dominus, ideo bis dicitur Zelotes.
[3] Dicitur quod Dominus (d)solus colendus sit; qui non scit quomodo cum cultu Domini se habet, credere potest quod Dominus amet coli, et velit gloriam ab homine, sicut homo qui alteri dat quod petit propter honorem {4}sibi datum; qui ita credit prorsus non scit quid amor, et adhuc minus quid amor Divinus; amor Divinus est velle cultum et velle gloriam non propter se sed propter hominem et ejus salutem, nam qui colit Dominum et {5} gloriam dat Domino, in humiliatione est, et ab illo qui in humiliatione est recedit proprium, et quantum hoc recedit tantum recipitur Divinum, proprium enim hominis est quod solum obstat Divino, nam proprium ejus est malum et falsum; haec est gloria Domini, et propter illum finem est cultus Ipsius; gloria propter se est ex amore sui, et tantum differt amor caelestis ab amore sui, quantum caelum ab inferno, (c)ac infinite magis amor Divinus.
@1 i and d et A,i et IT$
@2 verum et bonum$
@3 i, si apud hunc cognitio veri et boni remanet, haeret illa solum in memoria externi hominis, et fit scientificum expers vitae a Divino$
@4 ei$
@5 i qui$
@1 pangeret$
@2 est causa quia ita sequitur in serie$
@3 i, quia prius dictum est, quod non incurvarent se deo alteri, nam Jehovah Zelotes Nomen Ipsius, et Deus Zelotes Ille, per quae significatur, quod solus Dominus colendus, si alius quod recedat Divinum Verum et Divinum Bonum, inde nunc sequitur quod sic conjunctio fieret cum malo cujusvis religiosi, et quod inde falsa et mala nascerentur in serie, de quibus in sensu interno in nunc sequentibus agitur$
[2] In Verbo saepius dicitur `scortari’ et per id significatur illegitima conjunctio cum vero, et per `adulterari’ illegitima conjunctio cum bono; inde per `scortari’ significatur falsificatio veri et per `adulterari’ adulteratio boni; falsificatio veri {7}fit triplici modo: Primo, Si homo in malo vitae est et agnoscit vera doctrinae, tunc enim intus in veris est malum, et malum falsificat verum, {8}nam malum dissipat caeleste et Divinum {9}e veris, ac implantat infernale, inde falsificatio.
[3] Secundo, Si homo primum in veris quoad doctrinam est et postea accedit ad falsum alterius doctrinae, quod fit solum apud illos qui in malo vitae sunt, quoniam malum appetit falsum, et id libenter arripit pro vero.
Tertio, Si homo qui in malo quoad vitam est, et in falsis quoad doctrinam, arripit vera alterius doctrinae, is quoque falsificat vera, quoniam is vera non agnoscit propter vera sed propter aliquid lucri, honoris, aut famae.
[4] Omnes hae falsificationes {10}in Verbo vocantur scortationes et meretricatus, ex causa quia per conjugium intelligitur legitima conjunctio, quae est boni et veri, videatur n. 2727-2759; {11}inde illegitimae conjunctiones intelliguntur per scortationes; {12}quod ita sit, ex pluribus locis in Verbo constare potest, ex quibus solum haec bina afferre licet: apud Ezechielem,
Hierosolyma, scortata es propter nomen tuum; et effudisti scortationes tuas super omnem transeuntem; sumpsisti de vestibus tuis, et fecisti tibi excelsa variegata, et scortata es super illis: accepisti vasa ornatus tui ex auro Meo et ex argento Meo quod dederam tibi, et fecisti tibi imagines masculi, et scortata es cum illis: sumpsisti filios tuos et filias tuas {13}quos peperisti Mihi, et sacrificasti illos eis: num parum hoc de scortationibus tuis? scortata es cum filiis Aegypti vicinis tuis, magnis carne; et multiplicasti scortationem tuam ad irritandum Me: scortata es cum filiis Aschuris, et scortata es cum eis, et non satiata: et multiplicasti scortationem tuam usque ad terram negotiationis Chaldaeam, xvi 15-17, 20, 26, 28, 29 seq.;
et apud eundem,
Duae mulieres, filiae unius matris, scortatae sunt in Aegypto, in adolescentia sua scortatae sunt, Ohola Samaria et Oholiba Hierosolyma: scortata est Ohola sub Me, et dilexit amasios suos Assyrios propinquos, dedit scortationes suas super illos: scortationes suas ex Aegypto non deseruit, nam cum illa concubuerunt in adolescentia ejus. Oholiba corrupit amorem suum prae illa, et multiplicavit scortationes suas supra scortationes sororis suae, filios Aschuris adamavit; {14}addidit ad scortationes suas, et vidit imagines Chaldaeorum, adamavit eos ad aspectum oculorum suorum; venerunt ad illam filii Babelis ad concubitum amorum, xxiii 2-4, [5,] 7, 8, 11, 12, 14, 16 seq.;
praeter {15}multis aliis in locis, quae videantur cum his etiam explicata n. 2466, 8904.
@1 aliorum$
@2 d aliorum i eorum$
@3 alienorum$
@4 i alieni$
@5 verum$
@6 potest$
@7 peragitur$
@8 per malum enim dissipatur$
@9 in veris, et loco ejus intrat$
@10 veri vocantur in Verbo$
@11 quare$
@12 ut ex sequentibus his locis$
@13 quas IT$
@14 addit$
@15 pluribus$
@1 mox$
Consedit Israel in Schittim, ubi coepit populus scortari cum filiabus Moabi; et vocarunt populum ad sacrificia deorum earum, et comedit populus, et incurvavit se diis earum. Ideo dixit Jehovah ad Moschen, Sume omnia capita populi, et suspende ea Jehovae coram sole: et populus percussus est, et ex plaga illa mortui sunt quattuor et viginti milia, Num. xxv 1-3, [4,] 6, 9;
per `Moabum’ significantur qui adulterant bona, {5} n. 2468, 8315, et per `filias ejus’ affectiones illius mali, et per `scortationem cum illis’ profanatio; inde poena fuit suspensio capitum populi coram sole et {6}mors viginti quattuor milium, `sol mundi’ enim est amor sui, n. 10584, `suspensio coram illo’ est totalis exstinctio boni caelestis, et `viginti quattuor milia’ sunt omnia vera et bona veri in complexu, similiter ac duodecim milia, n. 2089, 3913, 7973, `mors eorum’ est exstinctio omnium verorum; hoc fit apud illos qui profanant.
@1 i et$
@2 i est modo receptio veri in parte intellectuali, ubi manet solum ut scientificum, ubi nondum communicat cum malo voluntatis$
@3 hoc IT$
@4 sed quia inservit malo, quod fit ut dictum per sinistram interpretationem applicationem, sed fit prophanum$
@5 i videatur$
@6 plaga$
@1 dominus est$
@2 servus est$
@3 nam medium inservit fini, ut servus domino, nec aliter spectatur medium a fine; ita est cultus sui et non Domini, qui significatur per facere deos fusiles$
@4 omnium illorum$
@5 i Verbi et$
@1 vacuae T$
@2 See p. ix preliminary note 2.$
@21. Sex diebus operaberis, et in die septimo quiesces, significat agnitionem regenerationis a Domino:$
@20. Et aperturam asini redimes in pecude, significat verum spirituale pro scientifico sensuali: et si non redemeris, decollabis, significat quod alioquin separandum prorsus: omnem primogenitum filiorum tuorum (sentence not completed)$
[2] Quod hoc festum attinet, sciendum est quod {2} proprie significet glorificationem Humani Domini, ita recordationem ejus, et {3}gratiarum actionem propter id, nam per illam et per subjugationem infernorum a Domino liberatio a malis et salvatio homini; Dominus enim Humanum Suum glorificavit per pugnas contra inferna, et tunc per continuas victorias super illa; ultima pugna et victoria fuit in cruce; quare tunc plene glorificavit Se, quod etiam Ipse {4}docet apud Johannem,
Postquam Judas exivit, dixit (d)Jesus, Nunc glorificatus est Filius hominis, et Deus glorificatus est in Ipso; si Deus glorificatus est in Ipso, etiam Deus glorificabit Ipsum in Se Ipso, et statim glorificabit Ipsum, xiii 31, 32:
apud eundem,
Jesus sustulit oculos Suos in caelum, (c)et dixit, Pater, venit hora; glorifica Filium Tuum, ut etiam Filius Tuus glorificet Te: nunc glorifica Me Tu, Pater, apud Te Ipsum gloria quam habui antequam mundus erat, apud Te, xvii 1, 5:
et apud Lucam,
Nonne haec oportebat pati Christum et ingredi in gloriam Suam? xxiv 26;
`glorificare Filium hominis’ est Divinum facere Humanum; quod illa de passione crucis Ipsius dicta sint, patet.
[3] Quod per ultimam illam pugnam, quae fuit passio crucis, {5}plene subjugaverit inferna, etiam docet Dominus apud Johannem,
Jesus dixit, Venit hora ut glorificetur Filius hominis: nunc anima Mea turbata est; et dixit, Pater, glorifica Tuum nomen; et exiit vox e caelo, Et glorificavi et rursus glorificabo. Et dixit Jesus, Nunc judicium est mundi hujus, nunc princeps mundi hujus ejicietur foras. Ego si exaltatus fuero e terra, omnes traham ad Me Ipsum; hoc dixit significans quali morte moriturus esset, xii 23, 27, 28, 31-33;
infernum in omni complexu est quod vocatur `princeps mundi’ et diabolus; ex quibus patet quod Dominus per passionem crucis non modo {6}vicerit et subjugaverit inferna sed etiam plenarie glorificaverit Humanum Suum; inde salus humano generi; propter hoc etiam Dominus in mundum venit, ut etiam docet apud Johannem xii 27; {7}propter recordationem hujus rei festum azymorum seu Paschatis primario institutum est, quapropter in hoc festo resurrexit; [4] quod etiam propter liberationem a malo et a falsis mali, est quia per subjugationem infernorum a Domino et per glorificationem Humani Ipsius, omnis liberatio a malo est, et absque illis nulla; regitur enim homo per spiritus ab inferno, et per angelos e caelo a Domino, quare nisi inferna prorsus subjugata fuissent et nisi Humanum Domini prorsus unitum fuisset ipsi Divino, et sic quoque Divinum factum, nusquam aliquis homo potuisset ab inferno liberari {8}et salvari, praevaluissent enim semper inferna; quoniam homo talis factus est ut {9}ex se non aliud {10}cogitet quam quod inferni est. Inde patet unde est quod per idem festum significetur cultus et gratiarum actio propter liberationem a malo et a falsis mali.
@1 i seu paschatis$
@2 i id$
@3 gaudium$
@4 dicit$
@5 etiam$
@6 i plenarie$
@7 et recordatio hujus rei primario significatur per festum paschatis, quare etiam in festo illo resurrexit, quod etiam cultus et gratiarum actio$
@8 seu$
@9 nihil$
@10 cupiat$
@1 i hoc est, Domino,$
[2] Creditur a plerisque intra Ecclesiam quod Dominus in mundum venerit ut reconciliaret Patrem per passionem crucis, et quod postea acceptarentur pro quibus intercederet, tum quod exemerit hominem a damnatione per id quod Ipse Solus impleverit legem, quae alioquin damnavisset quemcumque, et sic quod salvarentur omnes qui illam fidem cum confidentia et fiducia haberent; sed qui in aliqua illustratione sunt (c)a caelo, videre possunt quod res ita se non habeat; ut, quod Divinum, Quod est ipse Amor (c)et ipsa Misericordia, a Se rejicere potuerit humanum genus et damnare inferno, et quod necessario reconciliaretur per passionem crucis Filii Sui, et quod sic non aliter moveretur Misericordia, et postea quod vita non aliquem damnaret, modo fidem de reconciliatione illa confidenter habeat, et quod omnis salvatio fiat per {4}fidem ex misericordia; qui ita cogitant et credunt, prorsus nihil videre possunt; loquuntur et nihil intelligunt; vocant illa ideo mysteria quae credenda, et non aliquo intellectu capienda; inde sequitur quod omnis illustratio ex Verbo, quod res aliter se habeat, rejiciatur, nam lux e caelo non intrare potest ubi talis ex contradictoriis umbra regnat; umbra dicitur quod prorsus non intelligitur; [3] qui autem in illustratione sunt, illis dat Dominus intelligere quae credunt, ac illi illustrantur cum legunt Verbum, ac intelligunt illud, qui agnoscunt Dominum et amant vivere secundum praecepta Ipsius, non autem qui dicunt se credere (c)et non vivunt; Dominus enim influit in vitam hominis et inde in fidem, non autem in fidem separatam a vita; qui itaque illustrantur a Domino per Verbum, intelligunt quod Dominus in mundum venerit ut subjugaret inferna, ac redigeret omnia ibi et in caelis in ordinem; et quod hoc nullatenus fieri potuerit nisi per Humanum {5},nam ex hoc pugnare potuit contra inferna, non autem ex Divino absque Humano; tum etiam ut glorificaret Humanum Suum, ut per id teneret in aeternum omnia in ordine in quem redegit; inde salvatio hominis; nam circum omnem hominem sunt inferna, nascitur enim unusquisque in mala omnis generis, et ubi mala ibi inferna, quae nisi rejicerentur ex Divina Potentia Domini, nusquam aliquis salvari potuisset; quod ita sit, docet Verbum {6}, et capiunt omnes illi qui admittunt Dominum in vitam suam; qui sunt, ut supra dictum, qui agnoscunt Ipsum et amant vivere secundum praecepta Ipsius; {7}videantur quae ex Verbo allata sunt et ostensa n. 9937, 10019, 10152, 10579, et alibi pluries.
[4] Abduci a malis, regenerari, ac ita salvari est Misericordia, quae non immediata est, ut creditur, sed mediata, hoc est, illis qui recedunt a malis et sic admittunt verum fidei et bonum amoris in vitam suam a Domino; misericordia immediata, quae nempe foret cuivis ex solo beneplacito Dei, est contra ordinem Divinum, et quod contra ordinem Divinum {8}est, contra Deum est, nam a Deo ordo, ac Divinum Ipsius in caelo est ordo; ordinem recipere in se est salvari, quod fit unice per vivere secundum praecepta Domini; homo regeneratur ob finem ut ordinem caeli in se recipiat, ac regeneratur per fidem ac per vitam fidei, quae est charitas; qui ordinem in se habet, is in caelo est, et quoque est in quadam effigie caelum, qui autem non habet, in inferno est, et est in quadam effigie infernum; unum nequaquam {9}mutari et transcribi in alterum ex immediata misericordia potest, sunt enim opposita, est enim malum oppositum bono, et in bono est vita et est caelum, {10}at in malo est mors et est infernum; {11}quod unum non possit in alterum transcribi, docet Dominus apud Lucam,
Dixit Abraham ad divitem in inferno, Inter nos et vos hiatus ingens firmatus est ut qui volunt transcendere {12}exhinc ad vos non possint, neque qui ibi ad nos transire, xvi 26.
Si etiam immediata misericordia daretur, omnes quotcumque sunt in mundo, salvarentur, nec foret infernum, nam Dominus est ipsa Misericordia, quia est ipse Amor, qui {13}omnium salutem et nullius mortem vult.
@1 i ibi$
@2 i; tum$
@3 vocatur$
@4 intercessionem$
@5 i Ipsius$
@6 i ubivis$
@7 i hi soli sunt, qui abduci possunt a malis, regenerari et salvari;$
@8 est contra Ipsum Deum, nam a Deo est ordo, et Deus est ordo in coelo, est enim Divinum ibi quod est ordo, illum recipere in se est salvari, quod fit unice per vivere secundum praecepta Domini, et qui ordinem coeli in se habet, is in coelo est, qui autem non habet, in inferno est$
@9 transmutari$
@10 ac IT$
@11 hoc intelligitur per Domini verba$
@12 hinc$
@13 (m)nusquam alicujus mortem spiritualem vult(n)$
@1 nascentia$
@2 bestiae foret$
@3 e statu naturali$
@4 primogenitis pecorum$
@5 quod$
@6 i ut$
@1 i, de fide et de charitate$
@2 quod scit, per quod ei lumen est de se et de mundo, inde$
@3 bono sui et mundi$
@4 i hoc$
@1 rejicienda IT$
@1 vacuae$
@2 i dicta et$
[2] Quod aratio significet implantationem veri in bono, est quia per `agrum’ significatur Ecclesia quoad bonum, ita quoque bonum Ecclesiae, et per `semen quod inseminatur’ significatur verum fidei; quod `ager’ sit Ecclesia quoad bonum, videatur n. 2971, 3196, 3310, 3317, 7502, 9139, 9141, 9295, et quod `semen’ sit verum fidei, n. 1940, 3310, 3373, 3671, 6158.
[3] In Verbo perpluries memoratur terra, humus, ager, sementis, messis, seges, area, frumentum, triticum, hordeum, et ibi significant talia quae instaurationis Ecclesiae sunt, ac quae regenerationis hominis qui in Ecclesia, ita quae se referunt ad verum fidei et ad bonum amoris ex quibus Ecclesia; quod {5}talia significentur, est ex correspondentia, nam omnia quae in tellure {6} sunt, etiam quae in regno ejus vegetabili, correspondent {7}rebus spiritualibus quae in caelo, quod patet manifeste ex apparentiis ibi; apparent enim ibi agri, novali, campi, floreta, messes, arboreta, et similia qualia in terris; et notum ibi est quod {8}taliter coram oculis {9}illorum appareant illa quae caeli {10}sunt, ita quae Ecclesiae; [4] qui legit Verbum credit quod talia {11}ibi sint modo comparationes, sed sciant quod sint reales correspondentiae, sicut haec apud Esaiam,
Auscultate et audite vocem meam, num toto die arabit arator ad serendum? aperiet et occabit humum suam? nonne quando complanavit facies ejus, dispergit nigellam, et cuminum disseminat? ita reponit triticum mensuratum, et hordeum designatum, et zea determinata ejus: ita erudit eum ad judicium, Deus ejus docet eum xxviii 23-26;
haec apparent {12} comparationes, sed sunt reales correspondentiae, per quas describitur reformatio ac regeneratio hominis Ecclesiae, quapropter etiam dicitur, `ita erudit eum ad judicium, Deus ejus docet eum’; `erudire ad judicium’ est dare illi intelligentiam, nam per `judicium’ significatur intelligentia veri, n 2235, {13}ac `docere eum’ cum a Deo, est dare illi sapientiam; inde {14}constare potest quid sit arare, occare, dispergere nigellam, seminare cuminum, reponere triticum, hordeum, et (x)zeam, quod nempe `arare’ sit implantare verum bono, `occare’ disponere illa, `nigella et cuminum’ sunt scientifica, quoniam {15}haec prima sunt quae discuntur ut homo accipiat intelligentiam; quod `triticum’ sit bonum amoris interni hominis, videatur n. 3941, 7605, quod `hordeum’ sit bonum amoris externi hominis, n. 7602, {16}quod `zea’ verum ejus, n. 7605.
[5] Quod `aratio’ non ex comparatione sed ex correspondentia significet primum Ecclesiae in communi, et quoque in particulari apud unumquemvis qui regeneratur seu qui fit Ecclesiae, patet ex his apud Moschen,
Non conseres vineam tuam intermixtim; non arabis bove et asino simul; non indues vestem mixtam lana et lino simul, Deut. xxii 9-11;
involvunt haec quod non confundendi sint status boni et veri, `vinea’ enim est Ecclesia quoad verum, `ager’ autem Ecclesia quoad bonum; `arare bove’ est praeparare per bonum, `arare asino’ est per verum; `lana’ etiam est bonum, `linum’ autem est verum, nam res ita se habet: in statu boni sunt qui in regno caelesti Domini, in statu autem veri sunt qui in regno spirituali Ipsius; qui in uno non potest esse in altero; quis non videre potest quod per illa significentur altiora? nam quid mali alioquin fuisset `serere vineam intermixtim,’ `arare bove et asino simul,’ ac `indui veste mixta lana et lino simul?’
@1 per spicam significatur verum ac per triticum ac hordeum in spica bonum receptum a vero$
@2 in die septimo quiesces in aratione et messatione quiesces, nam per diem septimum seu sabbathum$
@3 boni a vero$
@4 i supra$
@5 toties memorentur in Verbo$
@6 i mundi$
@7 talibus quae in Regno spirituali$
@8 ita$
@9 ibi$
@10 After Ecclesiae$
@11 in Verbo$
@12 i ut$
@13 et Deus ejus docet eum$
@14 patet quod$
@15 illa$
@16 et$
[2] Cum intellectuali hominis ita se habet: sive id constabit ex veris quae ex bono {2}sive ex falsis quae ex malo, ex utrisque simul non constare potest, sunt enim opposita; ac intellectuale hominis est quod recipit vera ac formatur per vera, nam quicquid in {3}intellectu ejus est se refert ad verum; inde patet quod quantum falsa ex malo removentur tantum multiplicentur {4} vera ex bono; hoc repraesentatum est per expulsionem gentium e terra Canaane, nam per gentes ibi repraesentata sunt mala et {5} falsa, videatur in locis citatis n. (x)10057 fin., et per filios Israelis {6}bona et vera.
[3] Dicitur quod intellectuale hominis sit quod recipit vera et formetur per vera quoniam non aliud {7}in proprio sensu dicendum est intellectuale quam quod a veris ex bono est; quod (c)a falsis ex malo non est intellectuale, intelligentia enim et sapientia nusquam praedicari potest de falsis ex malo, nam falsa ex malo prorsus destruunt intelligentiam et sapientiam, et loco earum inferunt insaniam et stultitiam; quapropter intellectuale hominis nusquam aperitur quam cum homo percipit et amat vera, et perceptio et amor veri est ex bono; inde est quod sint vera ex bono, ex quibus intellectuale.
[4] Qui credit quod ei intellectuale sit, qui dextre ratiocinari potest contra vera Ecclesiae, maxime fallitur, is enim nihil videt intra se sed extra se; videre intra se est e caelo, videre extra se est ex mundo; et qui ex mundo solum videt, is ex lumine fatuo videt, quod lumen fit mera caligo cum in illud influit lux e caelo.
@1 quapropter$
@2 vel$
@3 intellectuali$
@4 i ibi$
@5 i inde$
@6 vera et bona$
@7 dicitur$
@1 i, ubi similia$
@1 i verba$
@1 i et$
@2 repraesentatione$
@3 videatur supra n. 10632, seq.$
[2] Hic paucis dicetur quid internum Verbi, Ecclesiae, et cultus, quid externum eorum in quo internum, et quid externum absque interno: in interno {5}Verbi, Ecclesiae, et cultus sunt illi qui amant facere verum propter verum ex affectione interna, ita ex affectione spirituali; in (t)externo eorum in quo internum sunt illi qui amant verum propter verum, sed ex affectione externa, ita ex affectione naturali; hi sunt externae Ecclesiae homines, illi autem internae, nam in omni Ecclesia sunt homines interni et sunt externi; at qui in cultu externo absque interno sunt, illi amant verum non propter verum sed propter lucra in mundo, ita non amant facere vera nisi propter se, aut ut videantur; hi non sunt intra Ecclesiam sed extra illam.
[3] Qui amant facere verum propter verum ex affectione interna seu spirituali, illi cum audiunt {6}vera, gaudent, et cogitant {7} de vita secundum {8}illa; at qui amant verum propter verum ex affectione externa seu naturali, illi cum audiunt verum, etiam gaudent, sed non cogitant de vita secundum id, influit {9}usque illis insciis ex interno; qui autem amant verum propter lucra in mundo, illi nihil cogitant de vita nec aliquid ab interno influit, solum faciunt ut vera sint res memoriae, ob finem ut {10}loquantur de illis.
[4] Qui amant facere verum propter verum, illi amant Dominum, quoniam verum est a Domino, et Dominus facit ut id fiat bonum per velle et facere illud, ita ut fiat vitae apud hominem, nam verum non prius fit vitae {11} quam cum intrat voluntatem {12}; quod in voluntate {12} sit, {13}sciri et percipi potest ex eo quod faciat id, et adhuc magis {14}quod amet facere id, nam quantum homo vult verum tantum amat id.
[5] Amare verum propter verum et propter vivere secundum id, ita describitur a Domino, apud Matthaeum,
Quisquis suscipit vos, Me suscipit, qui autem Me suscipit, suscipit Ipsum Qui misit Me; quisquis prophetam suscipit in nomine prophetae, mercedem prophetae accipiet, et quisquis suscipit justum in nomine justi, mercedem justi accipiet; immo quisquis potaverit unum parvorum horum potu aquae tantum in nomine discipuli, amen dico vobis, non perdet mercedem suam, x 40-42;
qui non sensum internum Verbi novit, non scire potest quid significat `suscipere prophetam in nomine prophetae,’ `justum in nomine justi,’ et `discipulum Domini in nomine discipuli,’ et quod illi `mercedem {15}accepturi secundum {16}susceptionem’; quis scit absque illo sensu quid significat suscipere aliquem in nomine ejus? at qui in sensu interno sunt non attendunt ad personam sed ad rem quam persona significat, ita non ad discipulum nec ad prophetam sed ad {17}res quas discipulus et {18}propheta significat; `discipulus’ in sensu interno significat verum vitae, `propheta’ autem verum doctrinae, `in nomine alicujus’ significat propter quale ejus; inde patet quid per illa Domini verba significatur, quod nempe qui (x)amant verum propter verum, et qui (x)amant facere verum propter verum, Dominum ament, et quod caelum in se recipiant, nam merces quae a Domino est affectio veri propter verum, et in affectione veri propter verum est caelum.
[7] Quod `discipuli’ sint omnia amoris et fidei in complexu, {19}ita in specie qui ducuntur a Domino, videatur n. 3488, 3858 fin., (x)6397, quod `propheta’ sit verum doctrinae, n. 2534, 7269, quod `nomen’ sit quale, n. 144, 145, 1896, 2009, 2724, 6674, 9310, quod `merces’ sit affectio veri et boni, n. 3956, 6388, quod persona vertatur in ideam rei in sensu interno, n. 5225, 5287, 5434, 8343, 8985, 9007, 10282, et quod facere verum propter verum sit amare Dominum, n. 10336.
@1 pangeretur$
@2 quod recipit$
@3 i inde$
@4 i et$
@5 Ecclesiae, cultus et Verbi$
@6 verum$
@7 i semper$
@8 id$
@9 tamen vita$
@10 de illis loquantur propter officium aut propter famam$
@11 i apud hominem$
@12 i ejus$
@13 patet$
@14 si amat$
@15 recepturi$
@16 receptionem$
@17 rem quam$
@18 i quam$
@19 et quod sit duci$
@1 velint IT$
@1 sint$
@2 qui in tentationibus est, scire potest ex eo, quod$
@3 boni$
@4 ab$
@5 suo$
@6 sciet$
@7 A continues as follows, though the second half is crossed off (i.e. from et tunc omnia in ordinem…): sciendum est, quod internum hominis aperiatur cum in tentationibus est, ac ei detur post tentationes, per dari internum intelligitur implantatio boni ibi; apud hominem enim in ipsis tentationibus excitantur ver boni, quae ei a Domino, et falsa mali, quae ei ab inferno inde, quare tunc ei confusum, inordinatum, et squallidum, at post tentationes fit ei serenum et clarum, et tunc omnia in ordinem rediguntur a Domino, mala et falsa mali removentur; ac bona et vera boni loco eorum implantantur; haec omnia fiunt homine nesciente; ex causa, de qua supra, quod homo id nesciat, intelligitur per haec Domini verba apud Johannem, Spiritus ubi vult, spirat, et vocem ejus audis, atqui non scis, unde venit, aut quo abit; sic est omnis qui generatus est a spiritu, iii 8: et apud Marcum, Ita se habet Regnum Dei, quemadmodum cum homo projicit semen super terram, dormit dein, et surgit noctu et die, semen vero germinat et crescit, dum nescit ipse, iv 26, 27; regnum Dei, est Ecclesia apud hominem, et quia est Ecclesia, est quoque coelum. cp with the next number.$
@1 i modo$
@2 i hominis$
@3 per quadraginta dies et quadraginta noctes$
@4 nec aquam$
@1 inibi$
@1 cum coruscat$
@2 i id$
@3 elucescentia$
@4 coruscare$
@5 repraesentabatur$
@6 continue$
@7 i sunt$
@1 i, inque locis citatis n. 9380 et 10396$
@1 internis$
@2 sunt ac in amore mundi$
@3 amores illi et luces quia sunt oppositi; ideo non sustinet unum alterum, nam amor coelestis cum influit in amorem terrestrem, qui est sui et mundi, inducet angorem sicut mortis, et cum lux coelestis influit in lucem mundi inducet caliginem et inde caecitatem$
@4 in quo$
@5 Judaei tales sunt, ideo non sustinent$
@6 quod cutis facierum Moschis sit externum Ecclesiae, cultus et Verbi$
@1 interno altered to internis cp n. 10684$
@2 internis$
@3 After internum$
@4 i aliqua$
@5 quae repraesentant$
@6 gens illa talis fuerit, et per externa quae repraesentarent interna apud illos facta sit communicatio cum coelo, et hoc ex Divina Domini Providentia videatur$
@1 quae revelata$
@1 internis$
@2 i quod$
@1 ad mundum et ad seipsos$
@2 et$
@3 ad mundum et ad semet$
@4 e coelo et a Dominum (Domino intended)$
@5 vel pervertit, vel repellit$
@6 super$
@7 vertunt se ad Ipsum et ad coelum, qui autem amant semet, illi vertunt se ad horum autem deorsum seu extrorsum horum autem deorsum seu extrorsum$
@8 nequit; et$
@1 ibi$
@2 percipiat$
@3 manifeste$
@1 ab interno$
@2 nam dicunt$
@1 illis interna IT$
@1 et exivit a Jehovah$
@2 exire enim et intrare$
@3 i enim$
@4 inde$
@5 quapropter$
@6 internis$
@7 autem$
@8 nam$
Cum de sermone eorum ulterius quaerebam, dicebant quod {1}incolis non sit loquela articulata sicut apud me, sed quod usque desinat in sonorum cum aliqua locutione quasi articulata; {2}explicabatur, qualis esset locutio quasi articulata, quod nempe locutio esset non per voces sed per ideas, quales sunt in
cogitatione proxima {3}in qua homo est cum loquitur; quae ideae plane differunt ab ideis cogitationis interioris in qua homo est cum non loquitur ac cum judicat res; ex sonoro illo sic per ideas modificato {4}percipitur sermo plenius quam {5} sermo per voces, nam affectio communis quae est {6}in sono loquelae hominis, ita per ideas modificata, dat apperceptionem interiorem et sic pleniorem.{7}
@1 non illis esset$
@2 quasi articulata dicitur, quia non est loquutio$
@3 e$
@4 d appercipitur i auditur$
@5 i si$
@6 in sonoro hominis loquentis, sic per ideas modificata, dat apperceptionem interiorem, et sic intellectum pleniorem. Beneath this number is the following note: loquela per ideas est magis cogitativa et spiritualis, et dat intellectum pleniorem, This appears in the middle of a column, the rest of which is blank. The next column commences with n. 10726.$
@7 See p. ix preliminary note I. A ends here.$
CAPUT TRICESIMUM QUINTUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Sunt duo quae faciunt vitam hominis, amor et fides, amor vitam voluntatis ejus, et fides vitam intellectus ejus; inde qualis amor et qualis fides talis vita.
CAPUT XXXV
1. Et congregavit Moscheh omnem coetum filiorum Israelis, et dixit ad illos, Haec verba quae praecepit JEHOVAH ad faciendum ea.
2. Sex diebus fiet opus, et in die septimo erit vobis sanctitas, sabbatum sabbati JEHOVAE; omnis faciens in illo opus morietur.
3. Non accendetis ignem in omnibus habitationibus vestris die sabbati.
4. Et dixit Moscheh ad omnem coetum filiorum Israelis, dicendo, Hoc verbum (quod) praecepit Jehovah dicendo,
5. Sumite a cum vobis oblationem JEHOVAE, omnis spontaneus corde suo adducet oblationem JEHOVAE, aurum et argentum et aes,
6. Et hyacinthinum, et purpuram, et coccineum dibaphum, et byssum, et capras,
7. Et pelles arietum rubrorum, et pelles melium, et ligna schittim,
8. Et oleum luminari, et aromata oleo unctionis, et suffimento aromatum,
9. Et lapides schoham, et lapides impletionum ephodi et pectorali.
10. Et omnis sapiens corde in vobis veniant et faciant omnia quae praecepit JEHOVAH:
11. Habitaculum, tentorium ejus, et tegumentum ejus, ansulas ejus, et asseres ejus, vectes ejus, columnas ejus, et bases ejus,
12. Arcam et vectes ejus, propitiatorium, et velum tegumenti,
13. Mensam et vectes ejus, et omnia vasa ejus, et panem facierum,
14. Et candelabrum luminaris et vasa ejus, et lucernas ejus, et oleum luminaris,
15. Et altare suffimenti et vectes ejus, et oleum unctionis, et suffimentum aromatum, et tegumentum ostii ostio habitaculi,
16. Altare holocausti et cribrum aeris quod ei, vectes ejus, et omnia vasa ejus, labrum et basin ejus,
17. Tapetes atrii, columnas ejus, et bases ejus, et tegumentum portae atrii,
18. Paxillos habitaculi, et paxillos atrii, et funes eorum,
19. Vestes ministerii ad ministrandum in sancto, vestes sanctitatis Aharoni sacerdoti, et vestes filiorum ejus ad fungendum sacerdotio.
20. Et exiverunt omnis coetus filiorum Israelis a coram Mosche.
21. Et venerunt, omnis vir quem impulit cor ejus, et omnis quem sponte movit spiritus ejus illum, adduxerunt oblationem JEHOVAE ad opus tentorii conventus, et ad omne ministerium ejus, et ad vestes sanctitatis.
22. Et venerunt viri cum feminis, omnis spontaneus corde adduxerunt fibulam, et inaurem, et annulum, et cingulum, omne vas auri, et omnis vir qui agitavit agitationem auri JEHOVAE.
23. Et omnis vir cum quo inventum est hyacinthinum et purpura et coccineum dibaphum, et byssus, et caprae, et pelles arietum rubrorum, et pelles melium, adduxerunt.
24. Omnis tollens oblationem argenti et aeris, adduxerunt oblationem Jehovae; et omnis cum quo inventum, ligna schittim omni operi ministerii, adduxerunt.
25. Et omnis mulier sapiens corde manibus suis neverunt, et adduxerunt netum, hyacinthinum et purpuram, coccineum dibaphum et byssum.
26. Et omnes mulieres quas impulit cor earum in sapientia, neverunt capras.
27. Et principes adduxerunt lapides schoham et lapides impletionum ephodo et pectorali.
28. Et aroma, et oleum luminari et oleo unctionis et suffimento aromatum.
29. Omnis vir et mulier, quos sponte movit cor eorum ad adducendum omni operi, quod praeceperat JEHOVAH ad faciendum manu Moschis, adduxerunt filii Israelis spontaneum JEHOVAE.
30. Et dixit Moscheh ad filios Israelis, Videte, vocavit JEHOVAH nomine Bezaleelem filium Uri filii Churi tribui Jehudae.
31. Et implevit eum spiritu DEI in sapientia, in intelligentia, et in scientia, et in omni Opere,
32. Et ad excogitandum excogitationes ad faciendum in auro, et in argento, et in aere,
33. Et in sculptura lapidis ad implendum, et in sculptura ligni ad faciendum in omni opere excogitationis,
34. Et ad docendum dedit in cor ejus, illum et Aholiabum filium Achisamachi tribui Dan.
35. Implevit illos sapientia cordis ad faciendum omne opus artificis, et excogitatoris, et acupictoris, in hyacinthino, et in purpura, in coccineo dibapho, et in byssino, et textoris, facientium omne opus, et excogitantium excogitationes.
In hoc capite in sensu interno agitur in summa de omnibus generibus boni et veri quae in Ecclesia et in caelo, ex quibus cultus Domini; haec sunt quae significantur per illa quae filii Israelis sponte contulerunt ad faciendum tabernaculum cum omnibus inibi, tum altare holocausti, ut et vestes Aharonis et filiorum ejus.
Vers. 1-3. Et congregavit Moscheh omnem coetum filiorum Israelis, et dixit ad illos, Haec verba quae praecepit Jehovah ad faciendum ea. Sex diebus fiet opus et in die septimo erit vobis sanctitas, sabbatum sabbati Jehovae; omnis faciens in illo die opus morietur. Non accendetis ignem in omnibus habitationibus vestris in die sabbati. `Et congregavit Moscheh omnem coetum filiorum Israelis’ significat omnia vera et bona Ecclesiae in complexu: `et dixit ad illos, Haec verba quae praecepit Jehovah ad faciendum ea’ significat instructionem de primario Ecclesiae ad quod omnia se referunt: `sex diebus fiet opus’ significat statum primum regenerationis hominis a Domino, et in supremo sensu glorificationis Humani Domini: `et in die septimo erit vobis sanctitas, sabbatum sabbati Jehovae’ significat alterum statum regenerationis hominis cum ei conjunctio cum Domino, et in supremo sensu unionem Humani Domini cum ipso Divino: `omnis faciens in illo die opus morietur’ significat mortem spiritualem illis qui ducuntur a se et suis amoribus, et non a Domino: `non accendetis ignem in omnibus habitationibus vestris in die sabbati’ significat quod nihil amoris proprii, qui est sui et mundi, (tunc) in omnibus et singulis hominis quae a Domino, apparere debeat.
@1 See p. ix preliminary note 1. A begins here.$
@2 d illum coetum$
@1 i et$
@1 proprium hominis$
@2 ex veris est ab homine altered to per vera est per illa quae sunt apud hominem$
@3 bonum IT$
@4 vera IT$
@5 i actio seu$
@6 reactio seu$
[2] Per sabbatum in proprio sensu significatur quies ac pax, quia 2 cum Dominus univit Humanum Suum ipsi Divino, Ipsi fuit pax, cessaverunt enim tunc pugnae, {4}ac omnia in caelis et in infernis in ordinem redacta sunt; {5}et sic non modo Ipsi pax sed etiam pax et salus {6}angelis in caelis et hominibus in terris.
[3] {7}Quoniam illa duo sunt ipsa universalia, ex quibus reliqua Ecclesiae pendent, ideo sanctificatio sabbati solum proponitur, per quod illa duo significantur; universale enim omnium est quod Dominus univerit Humanum Suum ipsi Divino, et quod inde pax et salus homini; et quoque universale est quod homo conjungendus sit Domino, quod fit per regenerationem, ut ei sit pax et salus; ideo quoque {8}sabbatum apud gentem Israeliticam fuit principale repraesentativum, ac principale signum foederis cum Jehovah, hoc est, {9} conjunctionis cum Domino, videatur n. 10,357, 10,372; foedus {10} est conjunctio.
@1 et$
@2 i quod a Se$
@3 status regenerationis$
@4 per quae redigit$
@5 inde$
@6 homini$
@7 est enim homini pax et salus cum in bono est, sunt enim ipsa universalia ex quibus reliqua omnia pendent, ideo hoc solum hic proponitur$
@8 After Israeliticam,$
@9 i signum$
@10 i enim$
@1 semet$
@2 i a$
@3 spiritualibus$
@4 a semet et a suis amoribus duci est non credere in Dominum, ita nihili facere unionem Humani Ipsius cum Ipso Divino, et quoque nihili facere regenerationem a Domino, ita quoque nihili facere vera Ecclesiae, qui tales sunt non possunt salvari, negant enim universalia, et qui illa negant, nihil a Domino recipere possunt, omnis enim influxus Divinus apud tales illico rejicitur, vel suffocatur, vel pervertitur, inde illis nulla vita coeli potest infundi; talis status hominis$
@1 ita quae mentis sunt apud hominem$
@2 cum his se habet$
@3 mox$
De Qua Tellure in Caelo Astrifero
@1 Vers. 4 ad finem. Haec$
@2 i est$
@3 i in summa$
@1 erat$
@1 Before quandoque$
@2 ex altero$
@3 distinctam$
@4 ac$
@5 Deus$
@1 After Deo$
@2 i visibili$
[2] His auditis dicere dabatur quod talis idea {2}de trino et simul uno concordet cum idea angelica de Domino, et quod {3}sit ex ipsa doctrina Domini de Se Ipso, nam docet quod Pater et Ipse unum sint, quod Pater in Ipso et Ipse in Patre, quod qui videt Ipsum videat Patrem, ac qui credit in Ipsum credat in Patrem et cognoscat Illum, tum quod Paracletus, quem vocat Spiritum veritatis, ut et Spiritum Sanctum, procedat ab Ipso, et non loquatur a Se sed ab Ipso, per quem intelligitur Divinum procedens; [3] et porro, quod idea {2}de trino et simul uno concordet cum Esse et Existere vitae Domini cum fuit in mundo; Esse vitae Ipsius fuit ipsum Divinum, nam conceptus est a Jehovah, et esse vitae cujusvis est a quo concipitur; Existere vitae ex illo Esse est Humanum in forma; esse vitae cujusvis hominis, quod ei a patre, vocatur anima, et existere vitae inde vocatur corpus; anima et corpus unum hominem {4}constituunt; [4] similitudo inter utrumque est sicut inter id quod est in conatu et quod est in actu inde, est enim actus conatus agens, et sic duo unum; conatus in homine vocatur voluntas, et conatus agens vocatur actio; corpus est instrumentale per quod voluntas quae est principale agit, ac instrumentale et principale in agendo simul anum sunt; ita anima et corpus; talem ideam de anima et corpore habent angeli in caelo; inde sciunt quod Dominus Humanum Suum fecerit Divinum ex Divino in Se, quod fuit Ipsi anima ex Patre. Fides etiam recepta ubivis in Christiano orbe nec dissentit, nam illa docet,
{5}Sicut corpus et anima sunt unus homo, ita etiam Deus et homo {6}in Domino est unus Christus. (Symbolum Athanasii.)
[5] Quia talis unio fuit, seu tale unum in Domino, ideo {7} non modo quoad animam sed etiam quoad corpus, quod in mundo glorificavit, resurrexit, secus ac ullus homo; de quo etiam instruit {8} discipulos, {9}dicens,
Palpate Me et videte, nam spiritus carnem et ossa non habet sicut Me videtis habere, (Luc. xxiv 39.)
[6] Inde est quod Ecclesia {10} agnoscat omnipraesentiam Humani Ipsius in Sacramento Cenae, quod non potest agnosci nisi Humanum Ipsius etiam esset Divinum. Haec bene intellexerunt spiritus illi, nam talia cadunt in {11}intellectum spirituum angelicorum, et dixerunt {12} quod soli Domino sit potestas in caelis,et quod caeli sint Ipsius; ad quae {13}respondere datum est quod etiam id sciat Ecclesia {13} ex Ipsius Domini ore antequam ascendit in caelum, dixit enim tunc,
Data est Mihi omnis potestas in caelo et in terra, (Matth. xxviii 18.)
@1 fidei et amoris$
@2 trium in$
@3 fluat$
@4 constituit$
@5 The Received Text of the Athanasian Creed is: Nam, sicut anima rationalis et caro unus est homo: ita Deus et Homo unus est Christus.$
@6 hoc est, Humanum Domini,$
@7 i quoque$
@8 i suos$
@9 postquam e mundo sic exivit, dicens quod non sit spiritus, sed homo ossibus et carne praeditus$
@10 i Christiana$
@11 intelligentiam$
@12 i quod sciant$
@13 i etiam$
@1 A has a d note: Haec omnia sub linea e Verbo confirmentur that is, The phrase quoted from the Symbolum Athanasii is to be confirmed from the Word$
CAPUT TRICESIMUM SEXTUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Quod quisque facit ex amore, hoc manet inscriptum cordi ejus, nam amor est ignis vitae, ita est vita cujusvis; inde qualis amor talis vita, et qualis vita, (m)ita qualis amor,(n) talis totus homo quoad animam et quoad corpus.
@1 i qui$
CAPUT XXXVI
1. Et fecit Bezaleel et Aholiab, et omnis vir sapiens corde, in quibus dedit JEHOVAH sapientiam et intelligentiam ad sciendum facere omne opus ministerii sancti, quoad omne quod praecepit JEHOVAH.
2. Et vocavit Moscheh ad Bezaleelem et ad Aholiabum, et ad omnem virum sapientem corde, cui dedit JEHOVAH sapientiam in corde ejus, omnem quem impulit cor ejus ad accedendum ad opus ad faciendum illud.
3. Et acceperunt a coram Mosche omnem sublationem quam adduxerunt filii Israelis ad opus ministerii sancti ad faciendum illud; et illi adduxerunt ad illum adhuc spontaneum in mane in mane.
4. Et adduxerunt omnes sapientes facientes omne opus sancti, vir vir ex opere suo, quod illi facientes.
5. Et dixerunt ad Moschen, dicendo, Multiplicant populus ad adducendum prae sufficientia ministerii ad opus quod praecepit JEHOVAH ad faciendum illud.
6. Et praecepit Moscheh, et promulgarunt vocem in castris, dicendo, Vir et mulier ne faciant amplius opus ad sublationem sancti, et cohibuit populum ab adducendo.
7. Et opus fuit sufficiens omni operi ad faciendum illud, et superfluum erat.
8. Et fecerunt omnis sapiens corde cum facientibus opus, habitaculum decem aulaeis, byssino intertexto, et hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho; et cherubos opus excogitatoris fecit illos.
9. Longitudo aulaei unius octo et viginti in cubito, et latitudo quattuor in cubito, aulaei unius; mensura una omnibus aulaeis.
10. Et conjunxit quinque aulaea, unum ad unum; et quinque aulaea conjunxit unum ad unum.
11. Et fecit loramenta hyacinthino super ora aulaei unius a fine in conjunctione, ita fecit in ora aulaei extremi in conjunctione altera.
12. Quinquaginta loramenta fecit in aulaeo uno, et quinquaginta loramenta fecit in fine aulaei quod in conjunctione altera, suscipientia se loramenta unum ad unum.
13. Et fecit quinquaginta ansulas auri, et conjunxit aulaea unum ad unum in ansulis, et fuit habitaculum unum.
14. Et fecit aulaea caprarum tentorio super habitaculo, undecim aulaea fecit ea.
15. Longitudo aulaei unius triginta in cubito, et quattuor cubiti latitudo aulaei unius, mensura una undecim aulaeis.
16. Et conjunxit quinque aulaea solum, et sex aulaea solum.
17. Et fecit loramenta quinquaginta super ora aulaei extremi in conjunctione, et quinquaginta loramenta fecit super ora aulaei conjunctionis alterius.
18. Et fecit ansulas aeris quinquaginta ad conjungendum tentorium ad esse unum.
19. Et fecit tegumentum tentorio pellibus arietum rubrorum, et tegumentum pellibus melium desuper.
20. Et fecit asseres habitaculo lignis schittim, stantes.
21. Decem cubiti longitudo asseris, et cubitus et dimidium cubiti latitudo asseris unius.
22. Duae manus asseri uni connexae una ad unam, ita fecit omnibus asseribus habitaculi.
23. Et fecit asseres habitaculo viginti asseres angulo meridiei austrum versus.
24. Et quadraginta bases argenti fecit sub viginti asseribus, duas bases sub assere uno duabus manibus ejus, et duas bases sub assere una duabus manibus ejus.
25. Et lateri habitaculi alteri ad angulum septentrionis fecit viginti asseres.
26. Et quadraginta bases eorum argento, duas bases sub assere uno, et duas bases sub assere uno.
27. Et cruribus habitaculi (t)versus mare fecit sex asseres.
28. Et duos asseres fecit angulis habitaculi in cruribus.
29. Et erant geminati ab infra, et una erant integri ad caput ejus ad annulum unum, ita fecit duobus illis duobus angulis.
30. Et erant octo asseres et bases eorum argento, sedecim bases, duae bases, duae bases sub assere uno.
31. Et fecit vectes lignis schittim quinque asseribus lateris habitaculi primi.
32. Et quinque vectes asseribus lateris habitaculi alterius, et quinque vectes asseribus habitaculi cruribus `versus mare’.
33. Et fecit vectem medium ad transeundurn in medium asserum a fine ad finem.
34. Et asseres obduxit auro, et annulos eorum fecit auro receptacula vectibus, et obduxit vectes auro.
35. Et fecit velum hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et byssino intertexto, opere excogitatoris fecit illud cherubis.
36. Et fecit ei quattuor columnas schittim, et obduxit illas auro, uncos earum auro, et fudit illis quattuor bases argenti.
37. Et fecit tegumentum ostio tentorii, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et byssino intertexto, opere acupictoris.
38. Et columnas ejus quinque, et uncos illarum, et obduxit capita illarum et fascias illarum auro; et bases earum quinque aere.
Quid haec in sensu interno significant, constat ex illis quae prius ad caput xxvi explicata sunt, sunt enim eadem; quamobrem haec in hoc capite, absque ulteriore explicatione praetereuntur.
Postea loqui {1}datum est spiritibus illis de sua tellure; nam hoc sciunt omnes spiritus, quando memoria eorum naturalis seu externa aperitur a Domino, hanc enim secum habent e mundo, sed {2} non aperitur nisi ex beneplacito Domini; {3} dicebant tunc spiritus de tellure sua e qua erant, quod, cum illis venia datur, appareant incolis (t)telluris suae, ac loquantur cum illis sicut homines; et quod id fiat per id quod mittantur in memoriam suam naturalem seu externam, et inde cogitationem, in quali fuerunt cum vixerunt in mundo, et quod incolis tunc aperiatur visus interior, seu visus spiritus illorum, et quod sic illis {4}appareant; addebant quod {5}incolae non aliter sciant quam quod sint homines suae telluris, et quod tunc primum appercipiant quod non sint, quando ex oculis eorum subito auferuntur; dicebam illis quod {6}similiter in nostra tellure antiquis temporibus factum fuerit, sicut cum Abrahamo, Sara, Lotho, {7}incolis Sodomae, Manoacho et ejus uxore, Joschua, Maria, (x)Zacharia, ac in genere cum prophetis, et quod Dominus similiter apparuerit, et qui viderunt non sciverint, antequam Se revelavit, aliter quam quod homo telluris esset; sed quod hodie hoc raro fiat, ex causa ne homines per talia cogantur ad credendum, nam fides coacta, qualis est quae intrat per miracula, non inhaeret, {8}et quoque damno foret illis apud quos fides per Verbum in statu non coacto implantari posset.
@1 dabatur$
@2 i illa$
@3 i et$
@4 videantur; dicebant$
@5 illi$
@6 simile$
@7 omnibus incolis Sodomae, cum Manoacho, cum Joschua, et quoque cum prophetis$
@8 d ac i etiam$
@1 cogitavit$
@2 quo sunt$
@3 d eorum i hominum$
@1 primum$
@2 postea$
@3 dein$
@1 fuit$
@1 invito AI, invitus T$
@2 virginis$
@3 apparebat$
@4 illo$
@5 et tecti quoad caput pileo$
@1 i tunc$
@2 ubi$
@1 homo$
@2 i illico$
@3 veniat$
@4 appareat ut homo$
@5 appareant$
@6 et quod ideo nec$
@7 aut$
@8 inde$
@9 d quia i qui solum$
@10 solum corpus vivat$
@11 prorsus$
@12 idea$
@13 et$
@14 se victuros aut illos$
@15 Narrabam illis, quod aliquoties loquutus sim cum quibusdam spiritibus$
@16 indui$
CAPUT TRICESIMUM SEPTIMUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Quod apud hominem facit caelum, hoc etiam facit Ecclesiam, nam Ecclesia est caelum Domini in terris; inde ex illis quae de caelo prius dicta sunt, patet quid Ecclesia.
@1 illa$
CAPUT XXXVII
1. Et fecit Bezaleel arcam lignis schittim, duo cubiti et dimidius longitudo ejus, et cubitus et dimidius latitudo ejus, et cubitus et dimidius altitudo ejus.
2. Et obduxit eam auro puro ab intra et ab extra, et fecit ei limbum auri circumcirca.
3. Et fudit illi quattuor annulos auri super quattuor angulis ejus; et duo annuli super costa ejus una, et duo annuli super costa ejus altera.
4. Et fecit vectes lignis schittim, et obduxit illos auro.
5. Et induxit vectes in annulos super costis arcae ad portandum arcam.
6. Et fecit propitiatorium auro puro, duo cubiti et dimidius longitudo ejus, et cubitus et dimidius latitudo ejus.
7. Et fecit duos cherubos auro, solidum fecit illos a duabus extremitatibus propitiatorii.
8. Cherubus unus ab extremitate hinc, et cherubus unus ab extremitate illinc; ex propitiatorio fecit cherubos a duabus extremitatibus ejus.
9. Et erant cherubi expandentes alas sursum, protegentes alis suis super propitiatorium, et facies illorum vir ad fratrem suum, ad propitiatorium erant facies cheruborum.
10. Et fecit mensam lignis schittim, duo cubiti longitudo ejus, et cubitus latitudo ejus, et cubitus et dimidius altitudo ejus.
11. Et obduxit illam auro puro, et fecit illi limbum auri circumcirca.
12. Et fecit illi clausuram palmi circumcirca, et fecit limbum auri clausurae ejus circumcirca.
13. Et fudit illi quattuor annulos auri, et dedit annulos super quattuor angulis, qui quattuor pedibus ejus.
14. E regione clausurae erant annuli receptacula vectibus ad portandum mensam.
15. Et fecit vectes lignis schittim, et obduxit illos auro ad portandum mensam.
16. Et fecit vasa quae super mensa, scutulas ejus, et acetabula ejus, et scutellas ejus, et scopulas ejus, quibus integeretur, auro puro.
17. Et fecit candelabrum auro puro, solidum fecit candelabrum, crus ejus, et calamus ejus, scyphi ejus, malogranata ejus, et flores ejus, ab eo erant.
18. Et sex calami exeuntes ex lateribus ejus; tres calami candelabri e latere ejus uno, et tres calami candelabri e latere ejus altero.
19. Tres scyphi amygdalati in calamo uno, malogranatum et flos; et tres scyphi amygdalati exeuntes e calamo uno, malogranatum et flos; ita sex calamis exeuntibus e candelabro.
20. Et in candelabro quattuor scyphi amygdalati, malogranata ejus et flores ejus.
21. Et malogranatum sub duobus calamis ex eo, et malogranatum sub duobus calamis ex eo, et malogranatum sub duobus calamis ex eo, sex calamis exeuntibus ex eo.
22. Malogranata illorum et calami illorum ex eo erant, totum illud solidum unum auro puro.
23. Et fecit lucernas ejus septem, et forcipes ejus et trullas ejus, auro (x)puro.
24. Talento auri puri fecit illud, et omnia vasa ejus.
25. At fecit altare suffitus lignis schittim, cubitus longitudo ejus, et cubitus latitudo ejus, quadratum, et duo cubiti altitudo ejus; ex eo erant cornua ejus.
26. Et obduxit illud auro puro, tectum ejus, et parietes ejus circumcirca, et cornua ejus, et fecit ei limbum auri circumcirca.
27. Et duos annulos auri fecit ei desub limbo ejus super duabus costis ejus, super duobus lateribus ejus, ad receptacula vectibus, ad portandum id in illis.
28. (x)Et fecit vectes lignis schittim, et obduxit illos auro.
29. Et fecit oleum unctionis sanctum, et suffimentem aromatum purum opere aromatarii.
{1}Quoniam in hoc capite agitur de arca, de candelabro, et de altari suffitus, et {2}descriptio illorum hic similis est ut prius in capite xxv, ubi omnia et singula quoad sensum internum explicata sunt, ideo haec absque ulteriore explicatione praetereuntur.
@1 Quia$
@2 illa describuntur similiter$
Praeter illa quae dicta sunt, etiam visa sunt aliqua in ipsa illa tellure, quod factum est per communicationem cum angelis qui ibi erant et apparebant {1}sicut homines telluris, nam illi, cum eo modo quo supra dictum est sistantur ut homines, oculis suis vident objecta ibi prorsus sicut incolae; at cum non in illo statu sunt, tunc nihil tale vident, sed modo quae in caelo.
@1 ut$
@1 extremitatibus$
@2 glebis gramineis$
@3 i, et factae ut aperiri et claudi possent$
@4 aliorum$
@1 i est$
@2 illis$
@3 A German mile = 4.6 English miles or 7.4 kilometres$
@4 spiritus angelici$
@5 visa sunt, et hoc$
Ego tum via, veritas, et vita, xiv 6:
et alibi,
Quemadmodum palmes non potest fructum ferre a seipso nisi manserit in vite, ita (neque) vos nisi in Me manseritis; sine Me non potestis facere quicquam, xv 4, 5.
Facite vobis thesaurum non deficientem in caelis, quo fur non pervenit, neque tinea corrumpit; ubi enim est thesaurus vester, ibi etiam cor vestrum erit, xii 33, 34.
@1 i hoc inhaeret, et fit hominis; relinquere homini facere ex libero vocatur permittere,$
@2 permittatur homini ex suo libero$
@1 oA, but cp n. 10,777 note 1$
@1 10,778$
@1 10,779$
@1 10,780$
CAPUT XXXVIII
1. Et fecit altare holocausti lignis schittim, quinque cubiti longitudo ejus, et quinque cubiti latitudo ejus, quadratum, et tres cubiti altitudo ejus.
2. Et fecit cornua ejus super quattuor angulis ejus; ex eo erant cornua ejus; et obduxit illud aere.
3. Et fecit omnia vasa altaris, lebetes et palas et crateres et fuscinulas et forcipes, omnia vasa ejus fecit aere.
4. Et fecit altari cribrum, opus retis aere, sub ambitu ejus deorsum usque ad dimidium ejus.
5. Et fudit quattuor annulos in quattuor extremitatibus cribro aeris, receptacula vectibus.
6. Et fecit vectes lignis schittim, et obduxit illos aere.
7. Et induxit vectes in annulos super costis altaris ad portandum illud in illis; cavum tabulatum fecit illud.
8. Et fecit labrum aeris, et basin ejus aere in aspectus {1}ministrantium, quae ministrabant ostio tentorii conventus.
@1 ministrarum$
9. Et fecit atrium ad angulum meridiei austrum versus; tapetes atrii byssino {1}intertexto, centum in cubito.
@1 contexto AIT$
10. Columnas illorum viginti, et bases harum viginti aere, uncos columnarum et cincturas earum argento.
11. Et ad angulum septentrionis centum in cubito, columnas illorum viginti, et bases harum viginti aere, uncos columnarum et cincturas {1}earum argento.
@1 harum$
12. Et ad angulum maris tapetes quinquaginta in cubito, columnas illorum decem, et bases harum decem, uncos columnarum et cincturas {1}earum argento.
@1 harum$
13. Et ad angulum orientis ortum versus quinquaginta cubito.
14. Tapetes quindecim cubito ad umerum, columnas illorum tres, et bases harum tres.
15. Et ad umerum alterum hinc et illinc, ad portam atrii tapetes quindecim cubito, columnas illorum tres, et bases harum tres.
16. Omnes tapetes atrii circumcirca byssino contexto.
17. Et bases illorum columnis aere, {1} unci columnarum, et cincturae(x) harum{2} argento, et obtecta capita illarum argento, et illae cincturis {3}argento praeditae, omnes columnae atrii.
@1 i et$
@2 harum$
@3 praeditae argento A, argenti praeditae IT$
18. Et tegumentum portae atrii opere acupictoris, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et byssino contexto, et viginti cubiti longitudo, et altitudo in latitudine quinque cubiti e regione tapetum atrii.
19. Et columnae illorum quattuor, et bases harum quattuor aere; unci illorum argento, et obducta capita earum et cincturae earum argento.
20. Et omnes clavi habitaculo et atrio circumcirca aere.
21. Haec numerata habitaculi, habitaculi testimonii, quod numeratum super ore Moschis, ministerio Levitarum, manu Ithamaris filii Aharonis sacerdotis.
22. Et Bezaleel filius Uri filii Churi tribui Jehudae fecit omnia quae praecepit JEHOVAH Moschi.
23. Et cum eo Aholiab filius Achisamachi tribui Dan, artifex et excogitator et acupictor in hyacinthino, et in purpura, et in coccineo dibapho, et in byssino.
24. Omne aurum factum operi in Omni opere sancti, et erat aurum agitationis novem et viginti talenta, et septingenti et triginta sicli in siclo sancti.
25. Et argentum numeratorum coetus centum talenta, et mille et septingenti, et quinque et septuaginta sicli in siclo sancti.
26. Didrachma capiti dimidium sicli in siclo sancti omni transeunti super numeratos a filio viginti annorum et supra, sescentis milibus et tribus milibus et (x)quingentis et quinquaginta.
27. Et fuit, centum talenta argenti ad fundendum bases sancti, et bases veli, centum bases centum talentis, talentum basi.
28. Et mille et septingentis et quinque et septuaginta fecit uncos columnis, et obduxit capita illarum, et cincturis ornavit illa.
29. Et aes agitationis septuaginta talenta, et bis mille et quadringenti sicli.
30. Et fecit illo bases ostii tentorii conventus, et altare aeris, et cribrum aeris quod illi, et omnia vasa altaris.
31. Et bases atrii circumcirca, et bases portae atrii, et omnes clavos habitaculi, et omnes clavos atrii circumcirca.
Quia in hoc capite agitur de altari holocausti, et de atrio tentorii conventus, et {1}eadem similiter descripta sunt prius in capite xxvii, et ibi explicata, ideo quoque {2}haec absque ulteriore explicatione quoad sensum internum (x)praetereuntur.
@1 eadem altered to ea$
@2 d haec i illa$
Ductus sum iterum ad aliam tellurem quae extra mundum nostrum solarem in universo erat, et hoc quoque per mutationes status paene duodecim horis continuatas; in comitatu mecum erant spiritus et angeli ex nostra tellure plures, cum quibus in via seu progressione illa loquebar; ferebar nunc oblique sursum et nunc oblique deorsum, {1} continue versus meridiem; modo in duobus locis videbam spiritus, et in uno cum illis loquebar.
@1 i et$
@1 nam ex nostra tellure sunt$
@2 talia$
@3 velint, et sic$
Sermo vester erit, Ita, ita, Non, non; quod ultra est ex malo est (Matth. v 37); inde est quod spiritus illi dixerint quod non sciant quid sit fidem habere seu credere; considerant hoc sicut si aliquis diceret {5}ad socium qui oculis suis {6}videt domos aut arbores, quod fidem habere {7}debeat seu credere quod sint domus {8}ac arbores, cum clare {9}videt quod ita sit; tales sunt qui e regno caelesti Domini sunt, et tales erant hi spiritus angelici. Dicebamus illis quod {10}pauci in nostra tellure sint qui interiorem perceptionem habent, ex causa quia in juventute sua discunt vera et non faciunt illa; sunt enim binae facultates homini, quae vocantur intellectus et voluntas; qui non ultra quam in memoriam et inde aliquantum in intellectum admittunt vera, et non in vitam, hoc est, in voluntatem, illi quia in nulla illustratione aut in interiore visu a Domino possunt esse, dicunt quod credenda sint seu quod fides habenda, et quoque ratiocinantur de illis num vera sint vel non, immo {11}nec volunt {12}ut percipiantur aliquo visu interiore seu intellectu; ita dicunt quia vera apud illos sunt absque luce e caelo, et illis qui absque luce e caelo vident, falsa possunt apparere ut vera, ac vera ut falsa; inde plures ibi tanta occupavit {13} caecitas {12}ut tametsi homo non faciat vera seu vivat secundum illa, usque dicant eum per solam fidem posse salvari
@1 ad quod respondent$
@2 percipiant$
@3 ex ideis eorum, quae apparebant sicut flammeo colore; illi enim tales sunt, ut$
@4 dicant$
@5 quando quis$
@6 vident altered to videt$
@7 debeat altered to debeant$
@8 aut$
@9 videt altered to vident$
@10 qui in nostra tellure sunt, pauci interiorem perceptionem de veris habeant$
@11 i etiam$
@12 quod$
@13 i talis$
@1 quod sit amare praecepta quae ab Ipso ac ex amore vivere secundum illa; tum de amore$
@2 i, quod$
@3 i et$
@4 ut et de regeneratione hominis a Domino, quod qui regenerantur et admittunt vera, illico in vitam suam; illi$
@5 i illi$
@6 dicuntur fidem habere, et$
@7 agere$
@8 praeter alia, haec illi$
CAPUT TRICESIMUM NONUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Sunt duo quae apud homines in ordine erunt, nempe quae caeli sunt et quae mundi; illa quae caeli sunt vocantur Ecclesiastica, quae mundi sunt vocantur civilia.
@1 i and d vivunt i agunt$
@1 i erunt$
@1 i vocatur$
@1 i vera$
@2 i per illa$
@3 hi etiam$
@1 corde suo$
@1 i ipse$
@1 supra$
CAPUT XXXIX
1. Et ex hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho fecerunt vestes ministerii ad ministrandum in sancto; et fecerunt vestes sanctitatis quae Aharoni, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
2. Et fecit ephodum auro, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et byssino intertexto.
3. Et expanderunt laminas auri, et concidit fila ad faciendum in medio hyacinthini, et in medio purpurae, et in medio coccinei dibaphi, et in medio byssini, opere excogitatoris.
4. Umeralia fecerunt illi connexa, super duabus extremitatibus ejus connexum.
5. Et cingulum ephodi ejus quod super illo, ex eo id secundum opus ejus, ex auro, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et byssino intertexto, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
6. Et fecerunt lapides schoham circumdatos fundis auri sculptis sculpturis sigilli super nominibus filiorum Israelis.
7. Et posuit illos super umeralibus ephodi, lapides recordationis filiis Israelis, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
8. Et fecit pectorale opere excogitatoris secundum opus ephodi, auro, hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, et byssino intertexto.
9. Quadratum erat, duplicatum fecerunt pectorale, spithama longitudo ejus, et spithama latitudo ejus, duplicatum.
10. Et repleverunt in eo quattuor ordines lapidum; ordo, rubinus, topazius, et carbunculus, ordo primus.
11. Et ordo secundus, chrysoprasus, sapphirus, et adamas.
12. Et ordo tertius, cyanus, achates, et amethystus.
13. Et ordo quartus, (x)tarshish, schoham, et jaspis; circumdati fundis auri in oppleturis eorum.
14. Et lapides super nominibus filiorum Israelis illi duodecim, super nominibus illorum sculpturis sigilli, quilibet super nomine ejus duodecim tribubus.
15. Et fecerunt super pectorali catenulas termini opere funiculi auro puro.
16. Et fecerunt duas fundas {1}auri, et duos annulos {1}auri, et dederunt duos annulos super duabus extremitatibus pectoralis.
@1 auro$
17. Et dederunt duos funiculos auri super duobus annulis super extremitatibus pectoralis.
18. Et duas extremitates duorum funiculorum dederunt super duabus fundis, et dederunt ea super umeralibus ephodi e regione facierum ejus.
19. Et fecerunt duos annulos auri, et posuerunt super duabus extremitatibus pectoralis, super ora ejus quae citra ephodum introrsum.
20. Et fecerunt duos annulos auri, et dederunt super duobus umeralibus ephodi inferius e regione facierum ejus, contra juncturam ejus supra cingulum ephodi.
21. Et alligabant pectorale ex annulis ejus ad annulos ephodi in filo hyacinthini ad esse super cingulo ephodi, ne recederet pectorale a super ephodo, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
22. Et fecit pallium ephodi opere textoris, totum hyacinthino.
23. Et os pallii in medio ejus sicut os loricae, ora ori ejus circumcirca, ne laceraretur.
24. Et fecerunt super fimbriis pallii malogranata hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho intertexto.
25. Et fecerunt tintinnabula auri puri, et dederunt tintinnabula in medio malogranatorum super fimbriis pallii circumcirca in medio malogranatorum.
26. Tintinnabulum et malogranatum, tintinnabulum et malogranatum super fimbriis pallii circumcirca ad ministrandum, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
27. Et fecerunt tunicas byssini opere textoris Aharoni, et filiis ejus.
28. Et cidarim byssino, et {1}ornamenta tiararum byssino, et femoralia lini byssino intertexto.
@1 ornamentum IT$
29. Et balteum byssino intertexto, et hyacinthino, et purpura, et coccineo dibapho, opere acupictoris, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
30. Et fecerunt bracteam coronae sanctitatis auro puro, et scripserunt super ea scripturam sculpturis sigilli, SANCTITAS JEHOVAE.
31. Et dederunt super illam filum hyacinthini ad dandum super cidarim superius, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
32. Et absolutum est omne opus habitaculi tentorii conventus, et fecerunt filii Israelis secundum omnia quae praecepit JEHOVAH Moschi, ita fecerunt.
33. Et adduxerunt habitaculum ad Moschen, tentorium et omnia vasa ejus, ansulas ejus, asseres ejus, vectes ejus, et columnas ejus, et bases ejus,
34. Et tegumentum pellium arietum rubrorum, et tegumentum pellium melium, et velum tegumenti,
35. Arcam testimonii, et vectes ejus, et propitiatorium,
36. Mensam, omnia vasa ejus, et panem facierum,
37. Candelabrum purum, lucernas ejus, lucernas dispositionis, et omnia vasa ejus, et oleum luminaris,
38. Et altare auri, et oleum unctionis, et suffimentum aromatum, et tegumentum ostii tentorii,
39. Altare aeris, et cribrum aeris quod illi, vectes ejus, et omnia vasa ejus, labrum et basin ejus,
40. Tapetes atrii, columnas ejus, et bases ejus, et tegumentum portae atrii, funes ejus, et claves ejus, et omnia vasa servitii habitaculi tentorio conventus,
41. Vestes ministerii ad ministrandum in sancto, vestes sanctitatis Aharoni sacerdoti, et vestes filiorum ejus ad fungendum sacerdotio.
42. Secundum omnia quae praecepit JEHOVAH Moschi, ita fecerunt filii Israelis omne servitium.
43. Et vidit Moscheh omne Opus, et ecce fecerant illud quemadmodum praecepit JEHOVAH, ita fecerunt; et benedixit illis Moscheh.
Quia haec quae in hoc capite continentur quoad sensum internum explicata sunt prius, et {1}quae de vestibus Aharonis et filiorum ejus in capite xxviii, ideo etiam {2}illorum ulterior explicatio supersedetur.
@1 quid significant quae vestes$
@2 absque ulteriore explicatione praetereuntur$
Continuatio de Sexta Tellure in Caelo Astrifero
@1 sit, cogitant$
@2 perceptum$
@3 sic$
@4 quoque$
@5 inde$
@6 et tunc quod$
@7 etiam apud illos, sit$
@8 contiguum$
@9 separatum, ac ita vinctum$
@10 i quicquam$
@11 praeter$
@12 sciret$
@13 ideam liberi$
@14 i se, seu ad$
@1 Dein$
@2 i et quod$
@3 i sit$
@4 coelo$
@5 prorsus absconditum$
@6 Respondebant ad haec, quod etiam sciant quod ita sit, sed quod Dominus aliter appareat apud illos; haec dicere illis dabatur, quoniam tunc placuit Domino venire ad illos, ac se praesentem sistere, et ibi in ordinem redigeret quae ex malis ibi, et de quibus conquesti$
@1 i magis et magis$
@2 et tandem ut$
@3 circa$
@4 venit intra spiritus illos$
@5 et hoc illico absque$
@6 in bono a Domino$
@7 i, in quo Dominus,$
@8 i sed quod esset modo apparentia ex receptione$
@9 at$
@10 After inde$
@11 per descensum illum$
@12 After ordinem$
@13 ,inferant$
@14 infestant$
@15 finem$
@1 in luce$
@2 i quomodo se habet, et$
@1 turba circum illos, turba haec$
@2 i illius$
@3 apparebant$
@4 praefectis$
@5 i quoque$
@6 eorum$
@7 quaerebatur$
@8 talis esset$
@9 i et$
@1 prorsus sicut$
@2 secundum ejus vitam$
@3 habitant$
@4 i ibi$
@5 seu$
[2] At dominium amoris sui, quod oppositum est dominio amoris erga proximum, incepit cum homo se abalienavit a Domino, nam quantum homo (t)Dominum non amat et colit tantum se amat et colit, et tantum quoque amat mundum prae caelo; ex necessitate tunc, ut tuti essent, contulerunt se gentes cum familiis et domibus in unum; et iniverunt regimina sub variis formis; quantum enim ille amor crevit tantum creverunt omnis generis mala, sicut inimicitiae, invidiae, odia, vindictae, doli, saevitiae contra omnes qui se opponebant; et quoque ille amor talis est ut quantum ei laxantur frena, ruat, usque tandem ut unusquisque talis dominari velit super omnes alios in universo {5}terrarum orbe, et unusquisque velit possidere {6}omnia aliorum bona, immo nec hoc satis est sed etiam dominari vult super universum caelum, ut constare potest ex hodierna Babylonia; hoc nunc est dominium amoris sui, a quo tantum differt dominium amoris erga proximum quantum caelum ab inferno.
[3] Sed quantumvis dominium amoris sui tale est in societatibus, usque tamen datur dominium amoris erga proximum, etiam in regnis {7}, apud illos qui sapientes sunt ex fide et amore in Deum, hi enim amant proximum; quod {8}hi etiam in caelis habitent distincti in gentes, familias, et domus, tametsi in societatibus simul {9}, sed secundum affinitates spirituales, quae sunt boni amoris et veri fidei, alibi, ex Divina Domini Misericordia, dicetur.
Continuatio de sexta hac tellure in caelo astrifero ad finem capitis sequentis.
@1 i spiritibus et$
@2 est$
@3 i est$
@4 vivant$
@5 tellure$
@6 omnium$
@7 i et republicis (rebuspublicis intended)$
@8 illi$
@9 i sicut in terra$
CAPUT QUADRAGESIMUM
DOCTRINA CHARITATIS ET FIDEI
Deus est unus, Qui Creator universi et Conservator universi, ita qui Deus caeli et Deus terrae.
Qui credit in Filium, habet vitam aeternam, qui vero non credit Filio, non videbit vitam, sed ira Dei manet apud illum, iii 36:
apud eundem,
Haec est voluntas Ipsius Qui misit Me, ut omnis qui ridet Filium, et credit in Ipsum, habeat vitam aeternam; et resuscitabo illum in extremo die, vi (x)40:
apud eundem,
Jesus dixit, Ego sum resurrectio et qui credit in Me, etsi moritur, vivet, omnis vero qui vivit et credit in Me, non morietur in aeternum, xi (x)25, 26.
Deum nemo vidit unquam; Unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, Ille exposuit, i (x)18:
apud eundem,
Non vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, v 37:
apud (x)Matthaeum,
Nemo cognoscit Patrem nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare, xi 27:
et apud (x)Johannem,
Ego sum via, veritas, et vita; nemo venit ad Patrem nisi per Me, xiv 6.
Quod nemo possit conjungi Deo nisi in Domino, etiam docet Dominus apud (x)Johannem,
Quemadmodum palmes non potest fructum ferre a seipso nisi manserit in vile, ita neque vos nisi in Me manseritis; quia sine Me non potestis facere quicquam, xv 4, 5.
Quod nemo possit conjungi Deo nisi in Domino, est quia Pater est in Ipso, (c)et unum sunt, sicut etiam docet apud Johannem,
Qui vidit Me vidit Ipsum Qui misit Me, et Patrem Meum cognovistis, et abhinc cognovistis Illum; qui vidit Me vidit Patrem; Philippe, nonne credis quod Ego in Patre, et Pater in Me? credite Mihi quod Ego in Patre, et Pater in Me, (xii 45,) xiv (7, 9,) 10, 11:
et apud eundem,
Pater et Ego unum sumus; cognoscatis et credatis quod {1}Pater in Me et Ego in Patre, x 30, 38.
@1 Ego in Patre, et Pater in Me AIT$
In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum; omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est; et Verbum caro factum est et habitavit {2}internos, et vidimus gloriam Ipsius, gloriam ut Unigeniti a Patre, i 1, 3, 14:
apud Esaiam,
Puer natus est nobis, Filius datus est nobis, super cujus umero principatus; et vocabitur nomen Ipsius Deus, Heros, Pater aeternitatis, Princeps pacis, ix 5 (A.V. 6):
apud eundem,
Virgo concipiet et pariet, et vocabitur nomen Ipsius Deus nobiscum, vii 14; Matth. i 23:
et apud Jeremiam,
Ecce dies {3}venient cum suscitabo Davidi germen justum, qui {4}regnabit Rex et {5}prosperabitur; et hoc nomen Ipsius, quod vocabunt Ipsum, Jehovah justitia nostra, xxiii 5, 6, xxxiii 15, 16.
@1 i is$
@2 in nobis$
@3 veniunt$
@4 regnet$
@5 prosperetur$
Pater, omnia Mea sunt, et omnia Tua Mea, xvii 10.
Qui videt Me videt Patrem, Joh. xiv 9.
{1}Quamvis Christus est Deus et Homo, usque tamen non est duo, sed unus Christus; immo est prorsus unus et unica Persona; quia sicut corpus et anima sunt unus homo, ita quoque Deus et Homo est unus Christus;
haec e Symbolo Athanasii.
@1 The Received Text of the Athanasian Creed is: Qui, licet Deus sit et Homo: non duo tamen, sed unus est Christus;
Unus autem, non conversione Divinitatis in carnem: sed assumptione Humanitatis in Deum;
Unus omnino: non confusione Substantiae, sed unitate Personae.
Nam, sicut anima rationalis et caro unus est homo ita Deus et Homo unus est Christus:$
Videte manus Meus et pedes Meos, quod Ipse Ego sim; palpate Me et videte, nam spiritus carnem et ossa non habet sicut Me videtis habere, Luc. xxiv 39;
et tametsi fuit homo quoad carnem et ossa, usque intravit per fores clausas, ac postquam Se manifestavit, invisibilis factus est, Joh. xx 19, 26; Luc. xxiv 31. Secus fit omni homini, homo enim modo quoad spiritum et non quoad corpus resurgit, quare cum dixit quod non sit sicut spiritus, dixit quod non sit sicut alius homo. Inde nunc patet quod etiam Humanum in Domino Divinum sit.
@1 nec$
@2 neque$
Pater dedit Filio potestatem omnis carnis, xvii 2:
apud Matthaeum,
Omnia Mihi tradita sunt a Patre, xi 27:
et apud eundem,
Data est Mihi omnis potestas in caelo et in terra, xxviii (x)18.
Jesus dixit, Nunc anima Mea turbata est; Pater, eripe Me ex hac hora, sed propter hoc veni in {1}horam hanc; Pater, glorifica nomen Tuum; exiit vox e caelo, Et glorificavi et rursus glorificabo; tunc dixit Jesus, Nunc judicium est mundi hujus, nunc princeps mundi hujus ejicietur foras, xii 27, 28, 31:
apud eundem,
Confidite, Ego vici mundum, xvi 33:
et apud Esaiam,
Quis hic venit ex Edom, incedens in multitudine roboris sui, manus ad salvandum? salutem praestitit Mihi bracchium Meum; ideo factus est illis in Salvatorem, lxiii 1-(x)19, lix 16-21.
Quod glorificaverit Humanum Suum, et quod passio crucis fuerit ultima tentatio et plena victoria, per quam glorificatus est, docet etiam apud Johannem,
Postquam Judas exivit, dixit Jesus, Nunc glorificatus est Filius hominis, et Deus glorificabit Ipsum in Se Ipso, et statim glorificabit Ipsum,xiii 31, 32:
apud eundem,
Dixit Jesus, Pater, venit hora; glorifica Filium Tuum, ut etiam Filius Tuus glorificet Te; nunc glorifica Me Tu, Pater, gloria quam habui antequam mundus erat apud Te, xvii 1, 5:
apud eundem,
Nunc anima Mea turbata est; Pater, glorifica Tuum nomen; et exiit vox e caelo, Et glorificavi et rursus glorificabo, xii 27, 28:
et apud Lucam,
Nonne hoc oportebat pati Christum et ingredi in gloriam Suam? xxiv (x)26;
`glorificare’ est Divinum facere. {2}Inde nunc constat quod nisi Dominus in mundum venerit et homo factus sit, (c)et eo modo liberaverit ab inferno omnes illos qui credunt in Ipsum ac amant Ipsum, nullus mortalium salvari potuerit; ita intelligitur quod absque Domino nulla salus.
@1 mundum AIT$
@2 In A n. 10,829 begins with this sentence.$
Si amatis Me, mandata Mea servate; qui habet praecepta Mea et facit illa, ille est qui amat Me. Si quis {1}amaverit Me, verbum Meum servabit, qui vero non amat Me, verba Mea non servat, xiv 15, 21, 23, 24.
Et quod illi salventur qui recipiunt {2}Dominum et credunt in Ipsum, {3}non autem qui in malis et inde falsis sunt, quoniam hi non recipiunt Ipsum et credunt in Ipsum, {4} apud Johannem,
Quotquot receperunt Ipsum, dedit illis potestatem ut filii Dei essent, credentibus in nomen Ipsius; qui (m)non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt, i 12, 13;
`ex sanguinibus, ex voluntate carnis, et ex voluntate viri’ est in malis amoris sui et mundi {5}esse et inde falsis, `a Deo nasci’ est regenerari.(n)(s)
@1 dilexerit$
@2 Ipsum$
@3 et non$
@4 i etiam$
@5 After falsis$
CAPUT XL
1. Et locutus est JEHOVAH ad Moschen, dicendo,
2. In die mensis primi in primo mensi, eriges habitaculum tentorii conventus.
3. Et pones ibi arcam testimonii, et teges super arcam velum.
4. Et introduces mensam, et dispones dispositionem ejus, et introduces candelabrum, et ascendere facies lucernas ejus.
5. Et dabis altare auri pro suffitu ante arcam testimonii, et pones tegumentum ostii habitaculo.
6. Et dabis altare holocausti ante ostium habitaculi tentorii conventus.
7. Et dabis labrum inter (x)tentorium conventus, et inter altare, et dabis ibi aquas.
8. Et pones atrium circumcirca, et dabis tegumentum portae atrii.
9. Et accipies oleum unctionis, et unges habitaculum, et omnia quae in illo, et sanctificabis illud, et omnia vasa ejus; et erit sanctum.
10. Et unges altare holocausti, et omnia vasa ejus, et sanctificabis altare, et erit altare sanctum sanctorum.
11. Et unges labrum et basin ejus, et sanctificabis illud.
12. Et appropinquare facies Aharonem et filios ejus ad ostium tentorii conventus, et lavabis illos aquis.
13. Et induere facies Aharonem vestibus sanctitatis, et unges illum, et sanctificabis illum, et sacerdotio fungetur Mihi.
14. Et filios ejus appropinquare facies, et induere facies illos tunicis.
15. Et unges illos quemadmodum unxisti patrem illorum, et sacerdotio fungentur Mihi, et erit ad esse illis unctio eorum ad sacerdotium saeculi generationibus illorum.
16. Et fecit Moscheh secundum omnia quae praecepit JEHOVAH illi, ita fecit.
17. Et factum in mense primo in anno secundo in primo mensi, erectum est habitaculum.
18. Et erexit Moscheh habitaculum, et dedit bases ejus, et posuit asseres ejus, et dedit vectes ejus, et erexit columnas ejus.
19. Et expandit tentorium super habitaculum, et posuit tegumentum tentorii super illud superius, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
20. Et accepit et dedit testimonium in arcam, et posuit vectes super arcam, et dedit propitiatorium super arcam superius.
21. Et introduxit arcam in habitaculum, et posuit velum tegumenti, et texit super arcam testimonii, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
22. Et dedit mensam in tentorium conventus ad crus habitaculi septentrionem versus ab extra velum.
23. Et disposuit super illa dispositionem panis coram JEHOVAH, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
24. Et posuit candelabrum in tentorio conventus juxta mensam ad crus habitaculi meridiem versus.
25. Et ascendere fecit lucernas coram JEHOVAH, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
26. Et posuit altare auri in tentorio conventus coram velo.
27. Et suffivit super illo suffimentum aromatum, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
28. Et posuit tegumentum ostii habitaculo.
29. Et altare holocausti posuit ad ostium habitaculi tentorii conventus, et ascendere fecit super illo holocaustum et minham, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
30. Et posuit labrum inter tentorium conventus et inter altare, et dedit eo aquas ad lavandum.
31. Et laverunt ex illo Moscheh et Aharon, et filii ejus manus suas et pedes suos.
32. In intrando illos in tentorium conventus, et in appropinquando illos ad altare, laverunt, quemadmodum praecepit JEHOVAH Moschi.
33. Et erexit atrium circum habitaculum, et altare, et dedit tegumentum portae atrii; et absolvit Moscheh opus.
34. Et obtexit nubes tentorium conventus, et gloria JEHOVAE implevit habitaculum.
35. Et non potuit Moscheh intrare in tentorium conventus quia commorabatur super illo nubes, et gloria JEHOVAE implevit habitaculum.
36. Et in ascendendo nubes a super habitaculo profecti sunt filii Israelis in omnibus profectionibus suis.
37. Et si non ascendit nubes, et non profecti sunt, usque ad diem ascendere illam.
38. Quia nubes JEHOVAE super habitaculo interdiu, et ignis erat noctu in illo, in oculis omnis domus Israelis, in omnibus profectionibus eorum.
Haec etiam absque ulteriore explicatione praetereuntur, quia sunt iterum eadem quae prius descripta et semel explicata sunt; praeter illa quae {1}ad finem hujus capitis memorantur, ubi dicitur quod postquam Moscheh absolvit opus, nubes obtexerit tentorium et gloria Jehovae impleverit habitaculum, tum quod nubes commoraretur super tentorio interdiu, ac ignis in illo noctu, quodque filii Israelis profecti sint quoties nubes ascendit; quid haec significant, etiam patet ex illis quae de nube, de gloria Jehovae, de igne, et de profectionibus, saepius {2}prius dicta et ostensa sunt.{3}
@1 d ad finem i in hoc Capite ad finem$
@2 supra$
@3 A ends here, but some of the separate sheets are bound in at the end of this codex, viz. n. 10,829 and n. 10,248.$
Postea interrogabam spiritus illos de variis quae in tellure e qua erant, primum de cultu eorum Divino, ad quae respondebant quod gentes cum familiis suis quovis tricesimo die ad unum locum conveniant, et audiant praedicationes, et quod praedicator tunc e pulpito aliquantum a terra elevato doceat illos vera Divina quae ducunt (x)ad bonum vitae. Quaerebatur unde nam sciunt vera Divina; dicebant quod ex revelatione; de revelatione aiebant quod fiat tempore matutino in statu medio inter somnum et vigiliam, quando in luce interiore nondum interpolata a sensibus corporis et a mundanis sunt, et quod tunc audiant angelos caeli loquentes de veris Divinis, ac de vita secundum illa; et quod cum in vigiliam veniunt, appareat illis angelus in veste alba ad lectum, qui tunc subito ab oculis illorum disparatur; et quod inde sciant quod ex caelo sint quae audiverunt; ita internoscitur visio Divina a visione non Divina, nam in visione non Divina angelus non apparet. Addebant quod tali modo revelationes fiant apud praedicatores eorum, quandoque etiam apud alios.
English
Russian
Greek
Albanian
Amharic
Arabic
Armenian
Azerbaijani
Basque
Belarusian
Bengali
Bosnian
Bulgarian
Catalan
Cebuano
Chichewa
Chinese (Simplified)
Chinese (Traditional)
Corsican
Croatian
Czech
Danish
Dutch
Esperanto
Estonian
Filipino
Finnish
French
Frisian
Galician
Georgian
German
Gujarati
Haitian Creole
Hausa
Afrikaans
Hawaiian
Hebrew
Hindi
Hmong
Hungarian
Icelandic
Igbo
Indonesian
Irish
Italian
Japanese
Javanese
Kannada
Kazakh
Khmer
Korean
Kurdish (Kurmanji)
Kyrgyz
Lao
Latin
Latvian
Lithuanian
Luxembourgish
Macedonian
Malagasy
Malay
Malayalam
Maltese
Maori
Marathi
Mongolian
Myanmar (Burmese)
Nepali
Norwegian
Pashto
Persian
Polish
Portuguese
Punjabi
Romanian
Samoan
Scottish Gaelic
Serbian
Sesotho
Shona
Sindhi
Sinhala
Slovak
Slovenian
Somali
Spanish
Sundanese
Swahili
Swedish
Tajik
Tamil
Telugu
Thai
Turkish
Ukrainian
Urdu
Uzbek
Vietnamese
Welsh
Xhosa
Yiddish
Yoruba
Zulu